JAARGANG 1938

                              WEDSTRIJDEN K t/m Z

KAMPIOENSCHAP VAN NEDERLAND.(1938.06.20)

Deelnemers Amateurs

(Oranjekleurige rugnummers met zwarte cijfers.)

Nuyen. Princenhage: van Noort. Den Haag; Nykrake. Enschedé; Toontje Pijnenburg. Tilburg; K. Proost, Vlaardingen; Jan Panman. Alkmaar; van Raay. Nijmegen, van Rooyen, Leiden; Sprenkelink, Hengelo; van 't Schip, Amsterdam: van Roy, Tilburg; Scholtens. Poortugaal: Schuller, Rosmalen:

Spits. Amsterdam; Schukking, Enschedé: Siebes, Brussel; Terpstra. Amsterdam: Soontiens Bladel; Tappel. Eindhoven; van Veen. Zwolle: Steenbakkers. Michielsgestel: van Tichelt, Zundert; Timmerman, Loenen; Westerveld. Rotterdam; Wydenes. Ouderkerk: van de Weyer. Harderwijk;

Zwartepoorte. Amsterdam; Verhey. Amsterdam: Vennema, Apeldoorn; van de Ven. Ginneken; Westerlaken. Rotterdam: Ammerlaan, Den Haag; C. Vis, Leimuiden; Verhoeven. Utrecht; Veneman, Overschie: Annesse. Amsterdam: Boelenkamp, Amsterdam; Anneveld, Enschedé; van der Zande. Halsteren; van Uitert Amersfoort: Burger, Haarlem; Engelen. Amsterdam; Demmenie,

Rotterdam; Gosen, Eindhoven; Bosbaan Amsterdam: Broer, Rotterdam: Demmers, Purmerend; Böfinger, Amsterdam; Dickhof, Oldenbroek; Griffioen, Diemen; Engel, Amsterdam; Houwer, Apeldoorn; Hoeijen Amersfoort; de Jong, Gouda; Hofstede, Gouda; Jager, Steenwykerhold; Jansen, Amsterdam; Kónst. Uithoorn; Knottebeld. Amsterdam: Kors. Amsterdam; Van Genderen, Rotterdam; Gijsbers, Winterswijk; Houtman, Den Haag; Veenendaal; Verstappen. Rosmalen; Luppers. Amsterdam. Manneveld, Zijpe; van Meeteren, Giesendam; v. d. Linden. Amsterdam: Lodewyckx. Rotterdam; Piet de Laat, Tilburg; Lodewijks. Weesp: Montfroy,  Brussel; Moeke. Weesperkar- spel; Molleman, Aalsmeer; Klop, Rotterdam: Mulderij Apeldoorn; Lutje Beerenbroek, Enschede; van Mook, Oosterhout; Kersten. Nijmegen; Luppers. Amsterdam; Goinga, Noordwolde; Hordijk. Rotterdam; Hootzeel, Amsterdam; kampioen 1937 H. de Hoog. Amsterdam; Hendriks Utrecht: Joosen, Made; Barendse, Amsterdam: H.. en J. Dost. Enschedé: Drogtrop, Haarlem; Gootjens. Melisant; Haansbergen, Tilburg; Heus, Maarsseveen; Joolen

Utrecht; Koekkoek, Rotterdam; Krimp, Wilnis; Burgers. Eibergon; Breur, Schiedam: v. d. Heyden. Wouw: V, d. Kleij, Rotterdam; Leyenhorst, Amersfoort.

DE LIMBURGSCHE AMATEURS:

Kleintjens. Heerlerheide; Linssen, Steijl; Banken. Übach over Worms; Buets, Treebeek: Baetsen. Hoensbroek; Hoffman. Roermond: Janssen, ELsloo: Jansen, Maastricht; Pepermans, Hoensbroek: Ploum, Kerkrade; de Silva, Heerlen: Saes. Weert; Schatorje, Tegelen: Schoffelen, Hulsberg: Snellen,

Hoensbroek; de Troye. Hoensbroek; de Vries Heerlen; Wolfs, Eijsden

ONAFHANKELIJKEN.

(Witte rugnummers met roode cijfers).

Eerst noemen we de Limburgers: Lambrichts, Bunde; Seyen, Maastricht: Tacken, Blerick: Mater. Blerick; Wagenaar, Heerlen; Willems Sittard; Beulen, Swalmen; Görtzen. Heerlen: te Loo, Heerlen; L. Motke van Loo. Gulpen; Diriks, Maastricht; Peters, Heerlerheide. Bronger. Roosendaal: Buuron, Bergen op Zoom: Kuiper, Julianadorp; Berwers, Delft; Maas. Geldrop; Theuns is de kampioen 1937) Princenhage; Saarloos. Rotterdam; Vethaak, Vlaardingen; Tilburgs, Helmond; v. d. Veerdonk, Rotterdam; Reuter. Amster- dam; van Ree. Rotterdam; v. d. Sluis. Uithoorn; van Stek. Amsterdam; Textor. Amsterdam: Overbeek, Ugchelen; Westbroek, Utrecht; Witteveen.

Nunspeet: v. d. Berg, Canne; Dekker, Apeldoorn; Gerver. Amsterdam: Kopstaken, Roosendaal: Kuijper, Amsterdam; Leeuwenburg, Rotterdam: Mollenvanger. Purmerend; Groot. Alkmaar; Meyers, Nijmegen; de Korver, Julianadorp

BEROEPSRENNERS.

(Witte rugnummers met zwarte cijfers.)

Braspenninx (de kampioen van 1937); Gerard der Ruit; Gerard Peters; Aad van Amsterdam; Gerrit Schulte; Jan Verveer; Kees Valentijn; Piet Gommers; Kees van Ginderen; Jan Gommers (Dongen): Gijzen; Theo Middelkamp: Lauwers; Hellemons; Jeu Vroomen; Arie Overweel; Cees Bogaert; van der

Baan (Tegelen); van Gent; Bergkamp; Hein Jansen, Breda; Kipping;

VETERANEN

Tot slot de oude garde.

J. O Willemsen, Nuth (de eenige Limburger!): Sluijter, Amsterdam; J.Braspenninx (de kampioen 1937), Vlemminx, Eindhoven; Buitendijk. Rotterdam; Koppen. Amsterdam: ten Berk de Boer, Ugchelen; Krijgsman.

Rijswijk: v. d. Bosch. Amsterdam; Meesters. Tiel; Koopal, Rotterdam: W. Rijken, Tilburg en Kruisheer, Amsterdam.

Theo Middelkamp, de nieuwe Nederlandsche Kampioen

DE MAASTRICHTENAAR H. SEYEN KAMPIOEN DER ONAFHANKELIJKEN

Na een moordenden strijd waarin tweehonderd renners aller categorieën hun beste krachten gaven, rukte Middelkamp zich in de laatste ronde los van twee nog overgebleven kopruiters en won in grootschen stijl ’t kampioen- schap

Zoo heeft dan toch de Cauberg de beslissing moeten brengen in den strijd om het Nederlandsehe kampioenschap. De Cauberg: het krachten-moordende stukje Limburgsch heuvelland, waaraan de buitenlandsche pers, met het oog op de a.s. wereldkampioenschappen, nu reeds een zeer zwaar hoofd blijkt te hebben, werkte gedurende den geheelen wedstrijd als een onverbiddelijke zeef.

Slechts de besten — en de gelukkigsten — van de meer dan tweehonderd

starters liet deze zeef door.

De anderen werden onverbiddelijk teruggewezen, zagen bij het beklimmen der moordende Cauberg-meters een tragische gaping komen tusschen hun voorwiel en dat van den voor-man, die sterker bleek.

Zoo ging het den geheelen wedstrijd door. Telkens weer vielen in dezen klim

heele reeksen renners ten offer aan deze alles aan krachten opslorpende meters. Ook grooten waren daaronder. Grooten, die met het air van „dat geval zal door ons wel even opgeknapt worden" aan den start verschenen, die in grootschen stijl door de eerste ronden heen-rolden, maar dan langzaam en ongemerkt haast in de achterhoede gedrukt werden.

Daarna volgde dan de onverbiddelijke opgave : men dient nu eenmaal om

zijn reputatie te denken!

EEN BEELD VAN DEN STRIJD.

Theo Middelkamp is dan kampioen van Nederland geworden en dat was volkomen verdiend. De Kieldrechter reed een wedstrijd waarin hij zijn over-bekende taktiek volgde: hij wachtte af. rondenlang. Hij liet anderen zich

doodrijden in, nuttelooze uitlooppogingen en krachten-sloopende achtervolgingen. Middelkamp bleef minstens gedurende driekwart van den wedstrijd tusschen de wielen van het meestal uit een groot aantal renners bestaand peleton hangen. Men zag hem niet eens. Nu en dan was er iemand die even vragend in het programma keek om te zien, wie wel die soepel-rijdende man was, die op zijn doode gemak het tempo van een zwoegend peleton bij-beende en zich om het landskampioenschap blijkbaar niet al te druk maakte.

Toen, op het laatst van den strijd, kwam Middelkamp naar voren. Met

nijdige pedaalstooten zoemde hij over de zon-beschenen wegen van het

Valkenburgsche parcours. Waar anderen met groote moeilijkheden te kampen zaten, vlóóg Middelkamp.

Hij werkte zich los uit een groepje, dat ruim een minuut achterstand had op het leidende peleton en via alleen-rijdende enkelingen en kleine groepjes sprong hij naar de leiders. Op dat oogenblik werd in dat groepje juist de groote slag geslagen.

Valentijn, een onrustige, zeer sterk rijdende Valentijn, probeerde alleen weg te komen. Nu was dat eigenlijk niet bepaald iets nieuws. We hadden tevoren tallooze,  min of meer ernstig bedoelde uitlooppogingén te zien gekregen.

Vooral de jonge, tengere Limburgsche onafhankelijke Lambrichts had voortdurend geprobeerd, gaten te slaan in de hechte verdediging van een vrijwel steeds even compact als sterk blijvend peleton.

Maar juist toen Middelkamp bijkwam — en slechts heel even in de gelegenheid was, om weer op adem te komen (voor zoover een parcours als dat van Valkenburg dit uiteraard mogelijk maakt) demareerde C. Valentijn

weg en nam een voorsprong van circa vijftig meter.

Men liet hem even gaan, waarschijnlijk omdat men dacht, dat de 'vluchteling het nuttelooze van zijn poging vanzelf zou gaan inzien.

Valentijn bleek echter een andere meening toegedaan en verhoogde het tempo nog steeds, zoodat vanzelfsprekend de afstand tusschen hem en het peleton — dat op dat oogenblik nog steeds uit minstens twintig renners bestond — in evenredigheid grooter werd.

Nu was het ’t oogenblik, dat Gerrit Schulte, de fameuze Gerrit Schulte, die gedurende den geheelen wedstrijd door de ruim twintigduizend toeschou- wers met bewonderende blikken vereerd was, de tijd gekomen achtte om

den vluchteling te gaan halen. Schulte demarreerde eveneens.

Nu is een demarrage-a-la-Sohulte eenvoudig iets fenomenaals. Een, op volle toeren draaiende Schulte lijkt een Jumbo met een onuitputtelijke dosis

kracht en uithoudingsvermogen.

Het laat zich begrijpen, dat er niet veel waren, die van Schulte's felste werk in dezen westrijd, terug hadden. Eigenlijk was er slechts één enkele, en deze

eenzame heette Middelkamp.

Toen Schulte reeds meer dan twintig meter van het peleton weggeloopen was, sprong Middelkamp in een flits uit het peleton op den vluchteling.

Deze tandem begon dan de achtervolging op den nog steeds met voorsprong aan den kop rijdenden Valentijn.

DE BESLISSENDE PHASE.

Valentijn's toch al niet zoo bijster groote voorsprong kromp met de minuut en het was voor iedereen duidelijk, dat het slechts een kwestie van minuten zou zijn voor Schulte en Middelkamp, om den vluchteling tot de orde te brengen.

Dat gebeurde dan inderdaad, hoewel Valentijn zich niet zonder meer gewonnen gaf en direct weer probeerde te ontvluchten. De heeren Schulte en Middelkamp gaven hem echter geen kans. Zoo kregen we dan de twee laatste ronden en zooals de situatie op dat oogenblik was, had Middelkamp ongetwijfeld de beste papieren.

In een eindsprint kon men verwachten, dat de Kieldrechter minstens een lengte sneller zou blijken dan zijn groote rivalen. Intusschen echter was de strijd nog geenszins gestreden. Want zoowel Schulte als Valentijn begrepen

natuurlijk wonderwel dat hun eenige winst-kans gelegen was in' 't nemen van een voorsprong. Voor dat werk zou men natuurlijk den Cauberg benutten.

De voorlaatste maal, dat deze klim genomen moest worden gebeurden er eigenlijk tegen allé verwachtingen in, geen bijzondere dingen.

We waren persoonlijk ter plaatse en zagen het drietal, broederlijk bij elkaar, naar boven komen.

Men kreeg op dat oogenblik den indruk, dat vooral Schulte nog zeer frisch op zijn fiets zat. Hij trapte, zelfs tijdens de beklimming nog steeds een soepelen, rustigen stijl en men kon het den toeschouwers niet kwalijk nemen, dat het zijn favoriet reeds gewonnen waande.

Het liep echter min of meer anders..!

Schulte probeerde in de flauwe afdaling van Vilt haar Berg-Terblijt weliswaar los te komen. Het leek ons niet het meest geschikte oogenblik en dat was het dan blijkbaar ook niet. Reeds voor men aan de afdaling van den Geulemer- berg begon hadden Valentijn en Middelkamp, waarvan op dat oogenblik

vooral de eerste bergen werk verzette den vluchteling weer in hun midden en in Houthem zaten de heeren nog rustig bij elkaar.

Toen, in Valkenburg, gebeurde het onverwachte. Mïddelkamp, tactisch als steeds, nam zijn kans waar. Hij wist, dat Schulte in den Cauberg zeer waarschijnlijk voorsprong zou probeeren te nemen en hij vertrouwde dat blijkbaar niet al te erg.

In Valkenburg dus — ook daar stijgt de weg reeds aanmerkelijk als aanloop

naar den Cauberg — spoedde Middelkamp zich naar de leiding, nam enkele

meters en vergrootte dien voorsprong op haast wonderbaarlijk-snelle manier.

Er werd bij het achtervolgende tweemaal op dat moment kennelijk even

geaarzeld. Men kreeg zoo den indruk, dat Schulte en Valentijn zich machtig

genoeg voelden om den vluchteling tijdens de beklimming van den Cauberg

te halen en er dan meteen over te gaan. Dit rekensommetje bleek echter een

foutieve uitkomst te hebben. Immers, Middelkamp nam den Cauberg voor de laatste maal in grootschen stijl.

De Middelkamp, die daar dezen helschen berg voor de zestiende maal beklom, had zich tevoren op die manier nog niet laten zien.

Voor hem was dit kampioenschap een kwestie van prestige. Op zijn verkiezing voor de Tour de France-ploeg is namelijk nogal eenige critiek uitgeoefend.

Men kan zich zoo voorstellen, hoe dwars dit dezen eerzuchtigen jongeman gezeten moet hebben. Met het winnen van een zoo moeilijk te veroveren kampioenschap, kon Middelkamp zich rehabiliteeren, kon hij met één slag

alle critiek den kop indrukken, was ook zijn keuze voor de ploeg in de Ronde van Frankrijk gerechtvaardigd.

Natuurlijk had Middelkamp het op een sprint kunnen laten aankomen. Ook daarin zou hy — zooals reeds gezegd — de beste papieren gehad hebben. Maar Middelkamp wilde op een andere, indrukwekkender manier de kampioensshirt veroveren. Daarom zagen we voor de laatste maal, een- forrhidabelen Middelkamp bezig met de bestijging van den Cauberg.

Middelkamp ontpopte zich op dat oogenblik als een klimmer van internationale grootte, een die in de Tour de France met de beruchte Cols maar weinig moeite zal hebben, wanneer hij inderdaad wil.

Achter hem stoof een rukkende, zwoegende maar tegen den leider toch machtelooze Schulte naar omhoog. Valentijn probeerde nog even aan het wiel van den Bosschenaar te kleven, maar dat lukte bij dit tempo niet, ook hij moest lossen. Zoo kregen we dan in den Cauberg deze situatie: aan den kop een niet meer te kloppen Middelkamp die nog voortdurend uitliep, daarachter Gerrit Schulte wiens voorsprong op Valentijn eveneens ziender- oogen grooter werd.

NAAR HET EINDE

Op dat oogenblik dan was de race eindelijk gereden. Middelkamp verloor in de laatste afdaling naar Vilt geen meter van zijn voorsprong en spurtte als verdiend algemeen Nederlandsch kampioen door de finish en Schulte arriveerde twintig seconden later als tweede, terwijl Valentijn in dit allerlaatste gevecht om den nationalen titel, nog dertig seconden op den leider verloren bleek te hebben.

FLITSEN EN PHASEN UIT DEN STRIJD

Deze strijd om Neerland’s kampioenschap laat zich het overzichtelijkst in twee, duidelijk te onderscheiden phasen verdeelen: het eerste deel waarin de jongeren overduidelijk den boventoon voerden, en het tweede deel waarin de bekende cracks naar voren kwamen en tenslotte dan ook de eerste plaatsen in de wacht sleurden.

Bij het eerste deel onderscheidden we direct reeds enkele prominenten.

Het aardige was wel, dat deze prominenten verdeeld waren over de drie categorieën.

Bij de profs hadden vooral Piet v. Nek — die op de laatste oogenblikken nog was komen opdagen — en Braspenninx jr het hooge woord. Hiervan heeft Piet v. Nek een schitterenden indruk achter gelaten. Hij was een van de meest-actieven uit de groep, reed zeer sterk en gemakkelijk en had ook op den titel een zeer goede kans gehad, wanneer het pechduiveltje zich niet met het geval bemoeid had door hem in de tiende ronde na de afdaling van den Geulemerberg — toen hij nog bij het leidende peleton zat — een derailleur-panne te bezorgen, welke hem met een uit den strijd wierp.

J. Braspenninx had het overigens zoolang niet eens uitgehouden.

De jonge Bras, die verleden jaar reeds getoond heeft, op dit circuit uitermate goed uit de voeten te kunnen, was in de eerste ronden met Piet v. Nek ongetwijfeld de beste man, maar kreeg ongeveer op de helft van den wedstrijd juist tijdens de beklimming van den Cauberg een bandje.

Zonder contact met het leidende groepje van dat oogenblik te verliezen, reed hij den Cauberg op. Daar legde hij een nieuwe tube, verloor daardoor natuurlijk voeling met de leiders, raakte langzamerhand in de achterhoede en verdween na enkele ronden met onbekende oorzaak.

DE ONAFHANKELIJKEN.

Bij de onafhankelijken reden in deze periode vooral de beide Limburgers Seyen en Lambrichts in grootschen stijl. Ook Kees Bronger vond men steeds bij de leiders, hoewel hij zich met aan uitlooppogingen te buiten ging en daardoor natuurlijk niet zoo vermocht op te vallen.

Lambrichts vooral, een tenger jongrennertje, dat den laatsten tijd in Belgische wegwedstrijden buitengewone prestaties levert, deed formidabele dingen.

Meerdere malen liep de kleine man van de hoofdgroepen weg, zat kilometers lang alleen te vechten tegen de jagende achtervolgers.

Hij beklom den Cauberg meermalen op formidabele manier moederziel alleen en het zou zoo gek niet geweest zijn als deze kleine man ook op het laatst van zich had doen spreken.

Zoover is het echter niet gekomen. Toen de groote slag geslagen werd, bleef

hij hangen in het peleton en bereikte de finish in de groote groep.

De sprint, van dit peleton werd met miniem verschil gewonnen door Seyen, die zijn prestaties van de laatste jaren daardoor verdiend beloond zag door het nationale kampioenschap der onafhankelijken.

DE AMATEURS

Bij de amateurs hebben enkele renners, waaronder vooral de Limburger Banken en de winnaar Hofstede een opmerkelijke race gereden.

Vooral in 't begin hielden zeer vele amateurs het tempo der profs en onafhankelijken gemakkelijk bij.

Hun goede rijden wordt wel voldoende tot uitdrukking gebracht door het feit, dat de eerste vier rijders van deze categorie allen bij de groep waren, welke na de vijf eersten binnenkwam.

En het werd duidelijk, dat de Nederlandsehe wegrensport, ook bij het groote leger der amateurs menschen heeft zitten, die, vooral op het Valkenburgsche circuit, tijdens de a.s. wereldkampioenschappen lang niet kansloos zijn en in staat geacht mogen worden, de buitenlandsche concurrentie zeer goed partij te geven.

DE EENZAMEN.

Twee eenzamen bezetten de vierde en vijfde plaats: Hellemons en Gommans. Toen de groote slag door Valentijn, Schulte en Middelkamp geslagen werd, waren ook zij niet in staat, het moordende tempo van de leiders te volgen. Maar na enkele kilometers hadden zij den moed en de kracht, het peleton

te verlaten en eenzaam de achtervolging in te zetten.

Tot een eigenlijke achtervolging kwam het natuurlijk niet, daarvoor was het tempo der leiders nu eenmaal te groot.

Maar toch bracht hun dit moedige werk een verdiende vierde en resp. vijfde plaats. Hulde daarom aan deze eenzamen, die den moed hadden, geheel en alleen op hun eigen krachten te vertrouwen.

DE NIEUWE KAMPIOENEN

Professionals: TH. MIDDELKAMP. Kieldrecht

Onafhankelijken: HUB. SEYEN Maastricht.

Amateurs: J. HOFSTEDE Gouda

Veteranen: BRASPENNINCX Sr. Princenhage

LIMBURGSCHE RENNERS STEEDS MEER AAN DE LEIDING

Hoe de strijd om de titels verliep. - Een technisch verslag over het verloop van den wedstrijd. - Daverende, ononderbroken strijd rond het Valkenburgsche parcours – Uitvallers „Ohne Ende"

HOE DE STRIJD VERLIEP

Om twee uur startte aan Hotel Oda" te Valkenburg de groote bonte groep voor den langen tocht van ruim 150 K.M. met 16 „Caubergjes".

Natuurlijk waren er renners niet van de partij o.a. Verveer. C. Bogaert, van Gent Lauwers bij de Profs: Saarloos Beulen en een vijftal anderen bij de onafhankelijken en een kleine twintig amateurs. Daartegenover waren er ook aanwezig, die niet op de deelnemers-lijsten voorkwamen o.a. de favoriet

P. v. Nek en de Tour de France-man Dominicus. Het was een mooi gezicht, die stampende zwoegers voor 't eerst tegen den steilen Cauberg te zien opklauteren. Het eerst bereikte van Noort den top, waarna in snelle vaart naar Geulem werd gereden.

De afdaling te Geulem van de thans nog groote groep liep zonder ongelukken af. Na de eerste ronde kwam een groote groep voorbij Vilt onder aanvoering van Johnny Braspenninx, de kampioen van 1937. De tijd van vertrek te Valkenburg, bij de tweede doorkomst te Vilt bedroeg 20 minuten 41 secon- den, waarin dus twee Caubergjes zaten. Aanvankelijk hadden er diverse uitlooppogingen plaats, die evenwel op niets uitliepen. De tweede ronde

trok P. van Nek naar voren en wist 'n kleine voorsprong te nemen op 'n

peleton van acht man. In deze groep bevonden zich ook de Limburgers

Seijen en Lambrichts. Het groote peleton volgde op eenigen afstand, ook waren er vanzelfsprekend een aantal pechvogels en anderen die moeilijk meekonden. Jansen, Den Haag verdween reeds in de tweede ronde evenals Doste, Enschede, Nijkrade, Enschede en Toppel Eindhoven.

Van Nek wist den verkregen voorsprong niet- te behouden. Speciaal de onafhankelijken hielden er ook een stevig gangetje in. Opvallend was wel, dat in het begin, nadat de Cauberg was genomen een uitlooppoging werd ondernomen. Zoo kwam Lambrichts de derde ronde door met 'n kleinen voorsprong op de rest. De kleine sympathieke Bundenaar werd luide aangemoedigd door de talrijke aanwezigen. Het was echter nog te vroeg om te denken aan een serieuze kans om weg te komen. Seijen, de Maastrichtenaar,

voor velen een van de favorieten, vocht dapper mee en bleef voortdurend in de voorste gelederen. De voorsprong van Lambrichts ging weer verloren en er kwam een kopgroepje van drie man met aan de leiding. Johnny Braspenninx in gezelschap van C. Valentijn en de amateur Engel uit Amsterdam. Op 25 sec. volgde een peleton van 22 man waarin o.a. Seijen, Lambrichts, Schulte en andere grootheden van den weg.

Middelkamp, die naar later zou blijken, als eerste over de eindstreep vloog, bleef aanvankelijk op het tweede plan. Tacticus als hij is, liet hij de overigen het zware werk verzetten en zorgde enkel, niet te ver achter te raken.

Onder de hand komt Buitendijk, Rotterdam als eerste der Veteranen binnen gevolgd door Braspenninx, Sr. Zooals bekend, reden deze oudjes slechts 5 ronden. Buitendijk had, naar bleek, niet reglementair gereden.

In de Cauberg was het Berwers, die hem de helpende hand had toegestoken en naar boven geduwd.

Het gevolg was, dat Buitendijk werd gediskwalificeerd,waardoor Braspenninx Sr. evenals in 1937 werd uitgeroepen tot kampioen 1938 van de Veteranen.

Terwijl Bras, Sr. zijn eereronde reed, stormde Braspenninx Jr. als leider van een peleton over bergen en dalen. Bij de zesde ronde kwam er een kopgroep

van 10 man waaronder van Nek, Engel, Griffion, Lambrichts en Seijen.

De Cauberg verrichtte nu zijn beuls-werk.

Telkens weer kwamen berichten binnen van die hadden opgegeven. Illusies waren verdwenen. De „grooten" wisten zich voorloopig nog allen te handhaven. Maar op de helft van den maaltijd kwam het pechduiveltje Braspenninx, Jr. plagen. Een lekke band en dat precies in den Cauberg! Een groote achterstand was hiervan het gevolg. Nog probeerde hij bij te komen en jakkerde achter de anderen aan. Al gauw zag hij het hopelooze van het geval in en verdween voor goed.

De achtste ronde lag van Nek nog steeds op kop met een voorsprong van 150 meter op een peleton van 7 man. Enkele groepjes van 3 en 4 volgden stampend en zwoegend. De negende ronde bracht weinig verandering. Enkel

lied van Nek den verkregen voorsprong nog ietwat vergroot op het peleton van 7 met ook vele favorieten o.a. Schulte en Seijen, Lambrichts. Met veel grooteren achterstand kwam er een peleton van 21 man.

Maar ook van Nek. zag zich weer ingeloopen zoodat de situatie aan den kop weer geheel gewijzigd werd. Een groep van 6 had de leiding op korten afstand gevolgd door een groep van 4. De eerste tien ronden werden afgelegd in 2 uur 52 min. en 29 sec.. Seijen lag bij het ingaan van de elfde ronde op kop te Vilt bij de finish en achter hem van Nek, Schulte en Lambrichts en de opvallend

goed rijdende Reuvenaar Gommans.

Het tempo zakte wat. Werden de eerste ronden in 16 min. 15 sec; 16 min. 33 sec.; 16 min. 26 sec. gereden, de elfde keer deed men er zelfs 17 min. 50 sec. over.

Dan komt het bericht binnen, dat Valentijn en Lambrichts een voorsprong nemen in den Geulemerberg en alleen er tusschen uittrekken.

Zal-Lambrichts zijn kans kunnen nemen? Op den Houthemerweg schudt hij zelfs Valentijn nog van zich af en laat allen de hielen zien. Niet voor lang evenwel. De Cauberg zorgt, dat weer een groep van 6 te Vilt arriveerde. Valentijn en Lambrichts zitten daar ook tusschen.

Een nieuw slachtoffer valt. Voor velen de groote favoriet voor de eindzege P. van Nek, krijgt het te kwaad met zijn derailleur. Na 10 ronden bergen werk te hebben verzet, raakt hij achterop, komt niet meer bij en gaat de gang van vele anderen.

Schulte weet het tweede peleton bij te trekken, waardoor aan den kop weer een groep komt van 12 man.

In de twaalfde ronde demarreert Lambrichtsweer te Geulen-, en gaat in gezelschap v. Bronger aan den haal. Een poosje duurde dit maar de kanonnen van den weg bombardeerden.

Valentijn, Schulte, Middelkamp jagen en zwoegen dat het een lieve lust is om

te zien.

De dertiende Ronden brents de beslissing In de steile helling weten Schulte, Valentijn en Middelkamp hun kans waar te nemen en springen weg. De voorsprong te Vilt bedraagt reeds 55 sec. op een peleton van 12 man waar in o.a. Seijen. Lambrichts, Gommans, Hellemons, Hofstede en nog enkele andere. Banken, de Limburgsche amateur, die uitstekend wist te volgen en in de negende ronde nog bij de kopgroep lag op de eerste plaats van de amateurs, krijgt ook al met pech te kampen in de dertiende ronde en blijft

steken.

Meer en meer blijkt dan dat — pech uitgesloten — de strijd zal gaan bij de profs tusschen Valentijn, Middelkamp en Schulte. De voorsprong op het peleton wordt allengs nog vergroot en bedraagt bij het ingaan van de laatste ronde ongeveer 2 min. op een peleton van 11 man waarin nog steeds Seijen,

Lambrichts. Reuter, Hellemons, Hofstede en Gommans zitten. Vol spanning volgen de vele duizenden toeschouwers de verrichtingen van dit drietal en het werk van het peleton van elf. Te Houthem probeert Valentijn zijn twee medegegadigden te lossen. Even slechts want spoedig zijn ze weer bij elkaar. De zestiende Cauberg zal de beslissing brengen. Zal Schulte wel over voldoende reservekrachten beschikken om de twee tegenstanders tegen de vlakte te rijden? Of zal Middelkamp toonen, dat hij nog steeds een beste klimmer is en zijn verkiezing voor de Tour de France zeker gerechtvaardigd is? En Valentijn? Vragen die zich bij velen opdringen.

En opeens, ja, daar komt er een. ’t Is Middelkamp! Met een flink gangetje schiet hij voor de 16e keer over de eindstreep thans als winnaar. Op 21 sec. volgt Schulte. de blonde Bosschenaar. Sympathiek deed het aan dat Schulte de eerste was die Middelkamp de hand drukte. Op 10 sec. volgde Valentijn

even later Hellemons en dan als nummer 5 Gommans, de eerste Limburger, die voortdurende in de voorste gelederen heeft gestreden en op een uitstekenden wedstrijd kan terugzien.

Even nog is het wachten op het groepje waarin zich de onafhankelijken en de amateurs bevinden. Daar stormen ook zij binnen. Met een nijdig sprintje weet Seijen den titel 1938 van de onafhankelijken te bemachtigen. Ongeveer gelijktijdig kwamen binnen Reuter, v. d. Stok, Lambrichts, v Amsterdam

e.a.

De amateurstitel werd veroverd door Hofstede uit Gouda, die zich eveneens in het- zelfde groepje bevond vóór Demmenie Rotterdam, de Hoog, Amster- dam.

En hiermede was de groote strijd gestreden. Middelkamp kreeg de nationale trui om zijn schouders gedrukt. Seijen werd gehuldigd als kampioen der onafhankelijken en Hofstede als titelhouder der amateurs. Het volkslied weerklonk, filmoperateurs deden hun werk enfin de bekende bedrijvigheid na afloop Thans is het wachten op het groote wereld- gebeuren in September.

EEN LIJDENSWEG VOOR

VELEN!....

De lijst der uitvallers

TWEEDE RONDE: H. J. Jansen, Den Haag. J. Dost. Enschede. G. J. Nijkrade Enschede. A. Tappel Eindhoven

DERDE RONDE: J. Kleintjens, Heerlerheide. L. Kats, Amsterdam. P. de Laat, Tilburg. B. v. d. Sluis, Uithoorn. H. B. Schukking Enschede

VIERDE RONDE: Veldt. Enschedé. Ch. Hofman. Roermond.

VIJFDE RONDE: A. J. Rijvers, Rijsbergen. J. Panman Alkmaar.

ZESDE RONDE: H. A. Brewers, Delft. B. Dekker, Apeldoorn. G v. d. Ruit Capelle a.d. IJssel. J. Vroomen, Ostênde. B. v. Krimpen, Zwijndrecht.

ZEVENDE RONDE: J. A. Maas, Geldrop.

ACHTSTE RONDE: J. J. Spits Amsterdam. H. Dost, Enschede. W. Joolen, Utrecht.

NEGENDE RONDE: H. Krimp Wilnis.

TWAALFDE RONDE: J. Kuiper. Juliana dorp. J. Manneveld. Zijpe P. v. Nek

J. Leeuwenberg. Rotterdam v. d. Heyden. Wouw

DERTIENDE RONDE: J. M. Banken. Übach over Worms. A. Kuyper Amsterdam, P. H. te Loo, Heerlen.

Deze lijst maakt natuurlijk geen aanspraak op volledigheid. Zij geeft slechts een zeer vluchtigen kijk op den tragischen lijdensweg dien velen te  bewandelen hadden.

DE OFFICIEELE UITSLAG

Beroepsrenner (151.6 K..): 1. Theo Middelkamp (Algemeen kampioen van Nederland) 4 uur 19 min. 27 sec. 2.  Gerrit Schulte 4 uur 19 min. 48 sec. 3. Cees Valentijn 4 uur 19 min. 58 sec. 4 Janus Hellemons 4 uur 21 min. 13 sec. 5 Jan Gommans 4 uur 21 min. 42 sec. 6. Jef Dominicus;

Amateurs (151.6 K.M.): 1 Hofstede 4 uur 23 min. 12 sec, 2 Demmenie.

3 De Hoog. 4 T. Pijnenburg (zelfde tijd).

Onafhankelijken (151.6 K.M.): 1 Seyen 4 uur 21: 2. Reuter, min. 9 sec. 3 van Stek, beiden zelfde tijd.

Veteranen (50.2 K.M.) 1. Braspenninx Sr. 1 uur 36 min. 20 sec.

 

OOSTERHOUT.(1938.04.24)

Wals en P. Smits winnaars

De uitslag van het Zondag vereden criterium in Oosterhout luidt als volgd:

Amateurs 1. P Smits Tegelen In 1 uur 34 min 30 sec; 2. A Zwartepoot Amsterdam; 3. A Pijnenburg Tilburg; 4. J Hordijk Rotterdam; 5 H. Anneesse

Amsterdam; 6. Ex aequo J. Hendriks Tilburg en Th. Linssen Tegelen;

Profs (108 Km); 1. Cor Wals in 2 uur 37 min 20 sec; 2 Gerrit Schulte op 2 lengten; 3. Jan Lambrichts; 4 Herve Theuns; 5. Jo van Geene; 6. Kuiper op 895 meter; 7. Piet van Nek op 900 meter; 8. Louis Motke; 9. Gerrit Heslinga; 10. B. van Stek;

 

OOSTERHOUT.WARANDA.(1938.09.19)

Demmenie wint bij de amateurs

Van Amsterdam bij de Profs

Onder groote belangstelling heeft Oosterhout voor de derde maal zijn criterium op “De Warande” verreden

De uitslagen luiden:

Amateurs: 1. J Demmenie Rotterdam in 1 uur 34 min 12 sec; 2 van Rooij Tilburg; 3. M J Jansen Eindhoven; 4. B de Vries Haarlem; 5. W Rijnbeek

Pijnakker; 6. (allen gelijk geklasseerd E Kors Amsterdam, F Pijnenburg Tilburg, J de Kort Oisterwijk, D van Tol Rotterdam, O Siebeling Haarlem, C Joosen Made, W van Meeteren Giesendam,  A van Mook Oosterhout, J v d

Roest Den Haag, en J van Haaren Oosterhout.

Profs en onafhankelijken:  1. Aad van Amsterdam Leiderdorp in 2 uur 39 min 8 sec; 2. Jac de Meijer Brasschaet (B) ; 3. Cees Valentijn Prinsenhage; 4. Marinus Buuron Bergen op Zoom: 5. J Kuiper Hoogerheide; 6. Lode Jansens Hoboken (B); 7. John Braspenning Prinsenhage; 8. Jan Gommers Dongen op 100 meter; 9. Jo van Geene Waalwyk; 10. J Leeuwenburg Rotterdam; 11. A Daelman Dorst; 12. H Maas Geldrop; 13. F v d Zande Halsteren; 14. P Reijnders Ginneken; 15. L Motke Breda; 16. Kl Bakker Tilburg; 17. H Jansen Breda; 18. Zwartepoorte Amsterdam; 19. J v Nijnatten Dorst;

 

OSS.(1938.05.29)

Hofstede wint bij de Amateurs

Onder geweldige belangstelling is Zondag de jaarlyksche wegwedstrijd de Ronde van Oss verreden.

De uitslagen luiden als volgt

Nieuwelingen 36 Km; 1. J Lamlijn Eindhoven 1 u 2 min; 2. A van Ravensteyn Rotterdam; 3 J de Turk Eindhoven; 4. C Hameter Arnhem; 5. A de Leeuw Oosterhout; 6. A van Dreumel Nijmegen; 7. F van Dorst Rozendaal; 8. F Bruns Arnhem; 9. W van Halen Geldrop 10. A Pijnenburg Dongen;

Amateurs 58 Km; 1. J Hofstede Gouda; 2. H Timmermans Den Haag; 3. P Könst Uithoorn; 4. J de Jong Gouda; 5. H Aanneese Amsterdam; 6. N

v d Veerdonk Rotterdam; 7. B Hordijk Heiplaat; 8. Fr van Rooy Tilburg; 9. M Jansen Eindhoven; 10 Hofman Roermond;

Profs en onhafhankelijken 110 Km: 1 Gerrit Schulte Den Bosch 2 u 19 min; 2. Alfons Hellemons Bleiswijk; 3. Albert Gijzen Putte; 4. Pieter Hellemons Dongen; 5. Arie Overweel Middelharnis; 6. Cees Valenten St Willebrord; 7. Jan van Swelm Nijmegen; 8. Theo Opstake St Willebrord; 9. Jan Saarloos Rotterdam; 10. J. van Nijnatten Breda;

 

OSSENDRECHT.(1938.06.21)

Profs en Onafhankelijken: 1. A. Torfs; 2. Alphons Stuijts; 3. Lode Janssens; 4. Jan Gommers; 5. Delathouwer; 6. Lode Moens; 7. Albert Gijzen; 8. Eugene Jacobs; 9. Jacques De Meijer; 10. Karel Tersago;

Amateurs: 1. Frans van de Zande; 2. Joop demmenie; 3. Rien van de Veeken;

 

OUDE WETERING

J.Demmenie (Amateur) winnaar.

 De door de Zuid-Hollandsche Wieler Federatie georganiseerde wegwedstrijd voor amateurs en onafhankelijken is een groot succes geworden. Te twee uur stonden 92 renners aan den start voor een rit over 102,2 km. Alvorens te vertrekken werd allereerst de kampioen van Nederland J. Hofstede uit Gouda in de bloemen gezet.

  Van start af moesten de renners tegen een hevige wind in beginnen. Er kwam reeds direct teekening in den strijd daar zich de sterkeren spoedig naar voren werkten. Het ruim drie kilometer lange stik aan de Ringvaart ging alles voor den wind en de derailleurs werden in werling gesteld, hetgeen een ware slachting in de gelederen beteekende. Met een tempo van 56 km per uur stormden de renners over den weg en zoo vormden zich ’n kopgroep van vijf renners m.l. B. de Graaf, de bekende stayer, A de Korver, J. demmenie, Cools en de van vorig jaar goed bekende amateurs C. Vis uit Leimuiden. Daarachter kwam een peleton, waarin de bekende renners J. Hofstede, Reuter, Houtman, Wijdenes, Vethaak, Riethoven en Van Rooyen. In de eerste ronde over 7,6 km. noteerden wij reeds zeven uitvallers. Het tweede peleton ging in de tweede ronde er een schepje opgooien om te trachten de wegloopers te achterhalen en wij noteerden voor den wind een snelheid van 58 km. waarbij verschillende renners moesten lossen. Tot op zestig meter wisten zij de weglopers in te loopen doch toen begonnen deze onder leiding van de Korver weer uit te loopen. Laatsgenoemde renner deed ons versteld staan van zijn kunnen door het tempo voor den wind bij te houden, zonder derailleur, waarvan de anderen wel voorzien waren.

  Ronde na ronde werd in dit helsche tempo afgelegd en er begon teekening in het veld te komen. Zoo zagen we J.Engel, van groep tot groep naar voren komen, evenals Theuns uit Princenhage.

  Inde vijfde ronde werden een zestal renners ingeloopen door de kopgroep en zij hadden toen dus een achterstand van ruim 7,5 km. Nog konden zij dit niet houden en verdwenen zij stuk voor stuk uit den kop. B. de Graaf was de eerste, die het slachtoffer werd van het tempo der weglopers en terugviel, evenals Cools uit Tilburg, terwijl zij nu een groep vormde bestaande uit de renners Vis, De Korver, Demmenie en L. Motke.In het tweede peleton bevonden zicj o.a. de Leidenaars Riethoven en Van Rooyen, terwijl daarachter in een groep o.a. de Liedenaar Schuller meereed. Het aantal renners, dat zich nu nog in den wedstrijd bevond, was slechts 36 man, wel een bewijs dat het hard ging.

   Onder de opgevers bevonden zich o.a. ook Hofstede, die een lekke band kreeg, W. Reuter, Cools, van der Star, Anneese e.a.

  In de laatste ronden kon ook C. Vis het niet houden evenmin als Motke en alleen Demmenie en de Korver bleven over, die het tegen de achtervolgers best konden bolwerken met hun voorsprong van ruim 800 meter. In de eindsprint won Demmenie met gering verschil

daarachter Vethaak alleen doorkwam en de derde plaats bezette. J. Engel verrichte een fraaie prestatie door Houtman in de sprint te kloppen, terwijl Motke in de volgende groep won. De einduitslag was als volgt:

Amateurs: 1. J. Demmenie, Rotterdam, tijd 2 uur 36 min. 37 sec.; 2. A. de Korver, Rotterdam; 3. T. Vethaak, Vlaardingen; 4. J. Engel, Amsterdam; 5. W. Houtman, Den Haag; 6.L. Motke, Amsterdam; 7. C. Wijdenes, Ouderkerk; 8. Steenbakker, Den Bosch; 9. J. Klinkenberg, Bennebroek; 10. P. Kors, Amsterdam; 11. A. Bosma; 12.J. Verhoef, Utrecht; 13. J. Theuns, Princenhage; 14. B. v. d. Stel, Amsterdam; 15. C. Joosen, Made; 16. J. Bosland, Amsterdam; 17. E. de Jong, Gouda; 18. J. Hendriks, Utrecht; 19. J. v. d. Kley, Roterdam; 20; G. Heslinga, Den Haag; 21. J. Willemse, Gouda; 22. P. Konst, Uithoorn.

 

PHILIPPINE.(1938.07.19)

Onafhankelijken: 1. Adolf v/d Bossche; 2. Martin v/d Broek; 3. v/d Veegaete; 4. Slos; 5. A. Heeren; 6. Jan Sarloos; 7. Theo Hopstaken; 8. Mailfail; 9. v/d Stek; 10. --;

 

PRINCENHAGE.(1938.00.00)

Profs en Onafhankelijken: 1. Aad van Amsterdam;

 

PURMEREND.(1938.04.30)

Zege van Schulte in de Ronde van Purmerend

De Amsterdamsehe Ren en Tourclub „Le Champion" organiseerde Zaterdag voor de derde maal de „Ronde van Purmerend". Dat deze koers buitengewoon gewild is bij de renner, bewees de inschrijving: ruim 200 deelnemers startten in de verschillende categorieen.

De strijd der onafhankelijken en profs werd een ongekend succes voor den Bosschenaar Schulte. Hij zegevierde met een voorsprong van ruim 11/2

minuut op de hem eigen wijze door er geheel alleen van door te gaan. Na een 7o km zich stil in de kopgroep opgehouden te hebben, waarin hij zich al spoedig «en plaats veroverde, ondernam Schulte bij het nemen van een scherpe bocht, die hem den wind in den rug bracht, een uitlooppoging.

Zijn groepgenooten Overweel, Verhaak, Van Amsterdam. Motke en de Belg Lambrichs moesten op dit moment wel lossen.

Geheel alleen voerde de Bosschenaar terstond zijn voorsprong op. Wel bleven Lambrich, en Van Amsterdam — de overigen uit deze groep konden het hooge tempo niet volhouden — hardnekkig achtervolgen, doch het duo moest de uitgesproken superioriteit van den in grootschen vorm rijdenden Schulte erkennen. Zij eindigden op de 2 en 3e plaats.

In de derde groepvochten Van Nek, Braspenninx en Reuter om hun achterstand in te loopen. Te laat waren zij echter begonnen en zoo stonden zij voor een te moeilijke taak. In de eindspurt tusschen dit drietal werd de Jonge Braspenninx onbetwist eerste en Reuter tweede. Van Nek deed

weinig moeite om zich van een goede plaats te verzekeren.

De uitslag dezer race over 120 km werd: 1. Gerrit Schulte in 3 uur 9 min. 19 sec., 2. op 1 min. 35 sec, 2. Aad van Amsterdam. 3. jan Lambrichs (België).

4. John Braspennincx Jr en 5. Willem Reuter (3 uur 12 min. 16 sec.), 6. Piet van Nek (op 50 m). 7. Jo van Geene (Waalwijk). 8. Diependaal (Tilburg),.9. Arie Overweel (Middelharnis). 10. J. Hidden (Amsterdam). .

De race der amateurs over 90 km verloor al spoedig aan belangrijkheid door het uitvallen van den Nederlandschen kampioen De Hoog en den tweeden favoriet Anneese. Zes renners verwierven een voorsprong van 5 min., tusschen wie de eindsprint het volgend resultaat bracht: 1. Moeke

(Weesperkarspel) ln 221.49, 2. Houtman (Den Haag). 3. Hordijk (Rotterdam). 4. Wijdenes (Ouderkerk). 5. Bosma (Alkmaar) en 6. De Jong (Gouda).

Deuitslag vanden nieuwelingen over50km was: 1. Ternede (Amsterdam) In 149.09. op 1 lengte 2. Van Vliet (Gouda), op 3 lengten 3. Hors (Amsterdam).

4. De Groot (Amsterdam) op 50 m.

 

ROOSENDAAL.(1938.07.07)

WIELRENNEN DE RONDE VAN ROOSENDAAL.

J. Braspennlnx Jr. winnaar. Een valpartij met doodelijken afloop.

Gisteren is voor naar schatting 40.000 toeschouwers de jaarlijksche ronde van Roosendaal gehouden. Het 5 K.M. lange parcours, dat door het centrum van de stad liep, moest door de amateurs 15 maal en door de onafhankelijken en beroepsrenners 30 maal worden afgelegd. De uitslagen luiden:

Amateurs: 1. Bosman (Opmaar-Alkmaar); 2. Demmenle (Rotterdam): 3. Wijdenes (Ouderkerk); 4. Westendorp (Amsterdam); 5. Jansen (Eindhoven).

Beroepsrenners en onafhankelijken: 1. John Braspenninx jr. (Princen- hage) 3 uur 27 min. 52 sec; 2. Arie Overweel (Middelharnis) op 150 m.; 3. Wim Reuter (Amsterdam): 4. Louis Motke Amsterdam); 5. Jan Gommers (Dongen); 6. Albert Gijsen (Putten); 7. Jo Klinkenberg (Bermebroek) allen in denzelfden tijd; 8. André de Korver (Willemsdorp) op 45 sec; 9. Hervé Theuns (Princenhage); 10. Aad van Amsterdam (Leiderdorp). Bij de amateurs heeft zich een ernstig engeval voorgedaan, dat aan den jeugdigen Rotterdamschen renner van der Kley het leven heeft gekost.

In Roosendaal vond n.l. een valpartij plaats, waarbij wel twintig renners betrokken waren. Van der Kley kwam daarbij zoo ongelukkig terecht, dat hij met ernstige verwondingen werd opgenomen. De renner werd in een woning binnengedragen, waar hij korten tijd later aan de gevolgen van de bekomen verwondingen overleed. Ook enkele andere renners, die bij de valpartij betrokken waren. o.m. de Nederlandsche kampioen Hofstede, werden gewond, doch hun blessures waren van lichten aard.

 

ROTTERDAM.FEIJENOORD.(1938.09.01)

Grote Rivaliteit tusschen Middelkamp en Braspenninx

De Ronde van Feijenoord  heeft ook gisteren weer bewezen een eerste plaats in te nemen op net feestprogramma ter viering van den Konin­ginnedag.

In de ochtenduren, toen de amateurs hun rondje reden en in de middagzon, toen de prfs aan bod kwamen, omzoomde een menigte van naar schatting ver over de honderdduizend menschen het parcours, dat leidde van de Maashaven via Putschelaan-Hilledijk-Paul Krugerstraat en Bloemfonteinstraat terug naar de Maashaven. Dat met zoveel belangstelling in deze dichtbevolkte buurt geen enkel ongeluk is gabeurd, beteekent een compliment voor de politie, die order leiding van hoofdinspecteur A.H.W. Weekenstroo voor een doelmatig afzetting van het parcours had gezorgd.

  De strijd van de profs, waarvan er 64 aan den start verschenen, ging over 150 km., waarbij zij 60 x de route moesten afleggen. Er waren tal van Neerlands beste krachten bij en van hen toonde Jan Gommers uit Dongen zich ditmaal de sterkste; waarbij hij mannen als Middelkamp – den winnaar van vorig jaar – Braspenninx, Gerrit v. d. Ruit, Hellemons, Gijzen enz. er uit reed.

  De beide vertegenwoordigers voor Nederland in het wereldkampioenschap Zondag a.s. te Valkenburg, die deze ronde als een goede laatste training beschouwden, hielden elkaar geducht in de gaten. Den Bras scheen Middelkamp de zege ditmaal niet te gunnen. Wanneer de Tourman wegliep – hij lag tegen het eind zeer gunstig – dan wipte Johnny aan zijn wiel en het was onbegonnen werk.

Te hard van stapel

De aanwezigheid van deze keien werkte blijkbaar op de „kleinere” mannen als een lap op een  roden stier. Zij zetten er althans dadelijk de sokken in en men zag duidelijk het verschil in routine. Want terwijl de meer onbedrevenen zich aan de kop het vuur uit de wielen reden en veel te veel van hun krachten vergden, haakten Middelkamp c.s gemoedelijk aan den trein aan en de eerste 15 ronden kon men hen dan ook vrijwel steeds achteraan vinden.

  In deze periode verrichten Lauwers, Weemaes, De Korver, van Gerven, Van Gent, Joossen e.a. het zware werk, waarvan de anderen later zouden profiteeren. Alleen Gommers zocht en vond van de twaalfde ronde af een gunstige positie in de voorste gelederen, soms zelfs alleen aan den kop (12 + 13), om zich daarna echter tactisch eveneens terug te laten zakken en het trekken aan Hellemons, Koekkoek, Kamp en Leeuwenburg over te laten.

  Ook Braspenninx deed soms vermetele dingen en vaak was hij het, die het peloton weer op een vroeger weglooper bracht.

   In de 19e ronde kwam er eenige teekening in den strijd. Toen zag een uitlooppoging van Braspenninx, Heeren, H. Jansen, Hellemons, v. d. Beemt en Overweel er gevaarlijk uit en nu achtte Middelkamp zijn tijd gekomen. Aan het hoofd van het peleton zette hij de achtervolging in en het was spoedig afgeloopen.

De strijd ontbrandt

  De groote strijd begon eigenlijk pas in de 25ste ronde, toen de gelederen al aardig gedund waren. Leeuwenburg en Kuiper waren er tussenuit geknepen en nu werd het ernst bij de grooten, die nog steeds achteraan bengelden. De twee werden ingeloopen, maar na hen ondernam Van Gent een poging, welke hem een paar honderd meter opleverde. De leiding behield hij tot de 34ste ronde en in dien tusschentijd was Middelkamp van groepje op groepje gesprongen, hier en daar iemand aan zijn wiel meenemend. Voor hen lag een vijftal ( Van Krimpen, Leeuwenburg, Overweel, Berwers en v. d. Kooy) die van gent achter zijn broek zaten.

  Vergezeld can v. d. Zande, Jansen, Stuyts en Van gerven, achter wie Gommers stampte om bij te komen, haalde Middelkamp alles en allen in en verscheidene renners moesten lossen. Het tempo werd daarna weer wat gedrukt en dat bood v. d. Ruit en Van Amsterdam de kans, om beurten koploopend, aansluiting te krijgen, evenals Gommers en Brapenninx, die het op dezelfde wijze aanlegden.

Gommers 25 km. alleen

  Valentijn en v. d. Zande zagen op 2/3 van den strijd kans weg te komen en ongeveer 7 ronden had de hoofdgroep van zes nodig om hen weer terug te halen.

  Zij bleven echter bij hen hangen en dat verdroot Gommers in de 49ste ronde ( na 125 km.). Hij wist eenige meters te winnen; die meters werden omgezet in seconden en al joeg de kopgroep achter hem, er was geen eenheid en de man uit Dongen profiteerde hiervan. In de 51ste ronde lag hij reeds 35 sec. voor, in de 53ste 65 sec. en drie ronden later zelfs anderhalve minuut.

  Middelkamp wilde wel weg, maar Braspenninx stond het niet toe en daarom vertikte de Tourman het ook om te trekken. Gerrit v. d. Ruit deed nu het meeste werk, maar het was toch niet voldoende om Gommers te achterhalen. Deze bleef onbereikbaar en won in 3 uur 50 min. 5 sec. Met een knappe sprint bezette v.d . Ruit voor v.d Zande en van Amsterdam, die in de laatste ronde gedrieen een eindje waren voorgekomen de tweede plaats en de verdere volgorde was 5. Valentijn; 6. Middelkamp; 7. Braspenninx; 8. Stuyts; 9. De Korver; 10. Overweel. De beide laatsten kwamen eerst veel later binnen. Totaal volbrachten ongeveer 20 renners den strijd.

Profs en Onafhankelijken: 1. Jan Gommers; 2. Gerrit van de Ruit; 3. Frans van de Zande; 4. Aad van Amsterdam; 5. Cees Valentijn; 6. Theo Middelkamp; 7. John Braspennincx; 8. Alphons Stuijts; 9. Andre de Korver; 10. Arie Overweel;

De amateurs

  De amateurs, ongeveer 120 in getal, lieten er ’s morgens ook geen gras over groeien. Zij reden hun 90 km. met een gemidelde snelheid van 40 km. Talrijk waren de uitlooppogingen, welke ook hier werden ondernomen en de strijd was daardoor zeer interessant. Zoo zagen achtervolgens v.d. Veken, De Jong, Kors, Bravenboer, Hordijk, van Rijn, Scholtes en Van Bruchem zich achterhaald door het peloton, dat zich als een veelkleurig lint door de straten slingerde. Maar toen Moeke er tusschenuit trok met Spenkelink en Wijdenes aan zijn wiel zag de hoofdgroep hen niet meer terug. Om beurten trekkend vergrootten zij stelselmatig hun voorsprong en in de eindspurt bleek de Amsterdammer de sterkste. De uitslag was.

Amateurs: 1. O. Moeke, Amsterdam, 2 uur 14 min. 57 sec.; 2. W. Luppens, Amsterdam; 3. G. J. Sprenkelink, Hengelo; 4. B. Hordijk, Rotterdam; 5. A. Nuyen, Rotterdam; 6. C. Joosen, Made; 7. J. G. Saes, Weert; 8. A. Pepermans, Hoensbroek; 9. K. v. Vliet, Gouda; 10. J. Lodewijks, Rotterdam; 11. R. Scholten, Rotterdam; 12. W. v. Rijn, Rotterdam; 13. A. v. d. Veke, Rotterdam; 14. A. v. d. Berg, Ouderkerk a. d. IJssel;

 

TEGELEN.(1938.09.17)

J. BRASPENNING WINNAAR BIJ DE PROFS.

A. JANSSEN, TERWINSELEN EERSTE BIJ DE AMATEURS.

F. VAN DER SOMMEN, EINDHOVEN, WINT BIJ DE NIEUWELINGEN.

Ten aanschouwe van meer dan 10.000 bezoekers en onder begunstiging van een heerlijk zonneweer had Zaterdagmiddag de Derde Internationale

Wielerronde van Tegelen plaats, georganiseerd door de V.V.V. Tegelsch Belang. Het parcours was op dezelfde wijze uitgezet als verleden jaar en is misschien eenig in Nederland door zijne buitengewone overzichtelijkheid.

Het totale publiek kan de renners gedurende de geheele ronde volgen, zoodat de strijd voor de toeschouwers buitengewoon aantrekkelijk is.

De organisatie was bij de vereeniging Tegelsch Belang in alle opzichten in goede handen en klopte dan ook perfect.

De jury bestond uit de volgende heeren:

Kamprechter: J. C. van der Horst, Eindhoven; Consul N.W.U., verder Th. Houben, Blerick; Cornelisse, Eindhoven, Duffhuis, Eindhoven en J. Gerris, Roermond.

Nieuwelingen.

De nieuwelingen reden een wedstrijd over 25 K.M. De opkomst was buitengewoon groot, want er verschenen 37 renners aan den start.

Er werd buitengewoon fraaien strijd geleverd, toch geen enkele uitlooppoging had succes, zoodat voor deze jeugdige renners het devies geldt:

„Samen uit, samen thuis". De uitslagen luidden:

Nieuwelingen: 1. F. van der Somman, Eindhoven, in 40 min. 2. H. Croonen, Beuningen. 3. A. Lodewijks, Leiden. 4. J. de Turck, Eindhoven. 5. H. van Hoogstraten, Blerick. 6. C. H. Gijsen, Ginneken. 7. F. Jesmiatka, Chevremont. 8. L. Lejeune, Maastricht. 9. W. Tosserams, Venlo. 10. H. Kooijmans, Lieshout.

De strijd der amateurs.

Precies op tijd startten circa 25 amateurs voor een course van 60 K.M.

Aanvankelijk blijft het veld geheel bij elkaar, ofschoon al heel spoedig van Tichelt uit Zundert een uitlooppoging waagt. Hij blijft geruimen tijd op kop rijden, doch meer dan een poging wordt het niet.

Hij weet wel doordat hij steeds in de voorste gelederen zit allerlei premies in de wacht te sleepen. Eindelijk trekt A. Janssen uit Terwinselen het veld weder bjj elkaar, en als er nog 14 ronden te rijden zijn passeeren achtereenvolgens A. Janssen, Th. Pijnenburg, W. Beurds, aan de jurytafel. Er zijn dan nog 15 renners in den strijd en in zeer hoog tempo worden de laatste ronden ingezet. Als er nog 7 ronden te rijden zijn probeert Bancken uit Waubach een uitlooppoging, die echter ook al spoedig op niets uitloopt. Het is A. Janssen uit Terwinselen, die tenslotte een voorsprong weet te nemen van 80 meter, welke de Zuid-Limburger niet meer af staat.

Het eindresultaat luidt:

Amateurs: 1. A. Janssen, Terwinselen, 1 uur 30 min. 10 s. 2. T. Bancken, Waubach. 3. Th. Linssen, Steijl. 4. L. Schatorjé, Tegelen. 5. W. Vriend, Eindhoven. 6. W. Snellen, Hoensbroek. 7. H. van der Heijden, Beek en Donk. 8. A. Peperkamp, Hoensbroek. 9. A. van Tichelt, Zundert. 10. P. van Gerven, Blerick. 11. T. Pijnenburg, Tilburg. 12. W. Rum, Kerkrade. 13. N. Baetsen, Hoensbroek. 14. B. van Gemonden, Arnhem.

Tevens werd hierbij het Tegelsch kampioenschap voor amateurs verreden, hetwelk gewonnen werd door L. Schatorjé van de Tegelsche wielerclub.

De professionals en onafhankelijken.

Om 12 minuten voor vier gaf de kamprechter het startschot voor den grooten strijd der professionals en onafhankelijken over een afstand van 105 K.M. in 85 ronden. 26 Renners verschenen aan den start.

De Korver uit Willemsdorp vertrok op kop, terwijl de eerste 3 ronden het veld keurig bij elkaar bleef.

Van Schijndel uit Eindhoven sleurde achtereenvolgens eenige premies van ’5—in de wacht. De eerste uitvaller was Jan Gommers, die wegens ketting- defect den strijd moest staken. De strijd wordt dan al dadelijk sensationeel,

daar Braspenning en Tacken een plotselingen voorsprong weten te nemen van wel 80 meter.

In geweldig tempo elkaar telkens aflossende weten zij den voorsprong telkens te vergrooten en na een tiental ronden is deze reeds gebracht op 1 minuut 28 sec. Onvermoeid trekken de beide renners verder en hoe het veld zich ook inspant en de jury door een premieregen 't tempo tracht te verhoogen, de beide favorieten van dezen strijd stampen zienderoogen de ronde uit hun pedalen. Na 35 ronden bedraagt de voorsprong 1 minuut 33 sec. In de 38ste ronde bereiken Tacken en Braspenning onder onbeschrijfelijk gejubel van het publiek het peleton en hebben zij een ronde voorsprong genomen op het geheele veld.

Dit was strijd van de hoogste kwaliteit. Tal van uitvallers hadden dan reeds hun nummer ingeleverd aan de jurytafel. Als er 50 ronden gereden zijn stelt de jury een premie van f 40.— voor het uitloopen van een ronde. De Korver

en Braspenning trekken er nogmaals op los. Wederom weten zy een voor- sprong te verkrijgen van 30 sec, doch het veld spant zich op ongeloofelijke

wijze in om dezen voorsprong nog niet grooter te laten worden. Het lukte beide renners dan ook niet de ronde uit te loopen, zoodat als er nog twee ronden te rijden zijn de voorsprong van deze beiden nog steeds ongeveer 25 sec. bedraagt. De wedstrijd eindigt dan ook zonder verdere bijzondere gebeurtenissen. Het eindresultaat luidt:

Profs en Onafhankelijken: 1. J. Braspenning, Princenhage, 2 u. 49 min.

2. N. Tacken, Blerick, op 1 minuut. Op 1 ronde: 3. A. de Korver, Willems- dorp. 4. J. Theuns, Wouw. 5. Lambrichts, Bunde. 6. H. Maas, Geldrop. 7. K. van Ginderen, Eindhoven. 8. G. Peeters, Eindhoven. 9. J. Geenen, Waalwijk.

10. P. Gommans, Reuver. 11. A. Overweel, Middelharnis. 12. J. Gramser, Eindhoven. 13. K. Bakker, Tilburg. 14. J. van Klinken, Eindhoven. 15. Willems, Maastricht. 16. J. van der Baan, Tegelen. 17. A. Stuyts, Hoogerheide. 18. F. Tilburgs, Helmond.

Ook bij de profs werd het wielerkampioenschap van de wielerclub Tegelen verreden en hier wist zich nummer een te plaatsen: N. Tacken, Blerick.

 

TILBURG.HASSELT.(1938.07.24)

Gisteren is te Tilburg de Ronde van de Hasselt verreden.

Beroepsrenners: 1. Aad van Amsterdam: 2. Gerrit Schulte (met banddikte): 3. Cees Valentijn; 4. Cees Joosen; 5. Gerrit van de Ruit; 6. K. Bakker: 7. Alfons Stuijts; 8. H. Maas.; 9. Jan Gommers: 10. v. Nynatten 11. Buysse; 12. de Clerck; 13. J. Braspenninx; 14. van Nek: 15. van Hopstaken; 16 Reynders; 17 Taeken; 18. Saarloos; 19. Leeuwenberg; 20. v d. Baan.

Amateurs: 1. v. d. Zande. Halsteren: 2. Bosma Opmeer; 3. A. Pijnenburg. Tilburg: 4. Wydenes. Rotterdam: 5. Demmenie. Rotterdam: 6. v. Tichelt. Zundert; 7. Hordijk. Amsterdam; 8. Westendorp. Amsterdam; 9. Lodewijks Rotterdam; 10. van Mook Oosterhout; 11. Broers Rotterdam; 12. de Rooy Tilburg; 13. Dooremalen. Tilburg; 14. Janssen, 's Bosch; 10. Hofstede. Gouda; 16. Kapteyn. Tilburg.

 

VINKEVEEN.(1938.06.06)

SCHULTE WON DE RONDE VAN VINKEVEEN. De Limburgsche amateur Banken weer bij de eersten.

Pinkstermaandag is de Ronde van Vinkeveen verreden. De profs, en onafhankelijken hadden een traject van 120 KM. af te leggen De uitslag was: Profs en Onafhankelijken: 1 Gerrit Schulte 2 Janus Hellemons. 3 Aad van Amsterdam; 4. John Braspennincx; 5. Arie Overweel; 6. Cees Valentijn; 7. Alphons Stuijts; 8. Louis Motke; 9. Jo Klinkenberg; 10. Joop Westbroek;

De amateurs moesten 84 K.M. rijden. De uitslag was: 1 Wijdenes, 2 Swartepoorte, 3 Hordijk, 4 Houtman, 5 Panman, 6 Banken.

 

VLEUTEN.(1938.09.06)

De ronde van Vleuten C. Joosen uit Made wint bij de amateurs en onafhankelijken en Chr. Smits uit Rotterdam bij de nieuwelingen

Nieuwelingen

Ter gelegenheid van de jubileumfeesten is Maandagmiddag onder goede weersomstandigheden de Ronde van Vleuten verreden, die een groote gebeurtenis voor de wielersport in Utrecht en omgeving beteekende. Het was de 2e maal, dat deze ronde, georganiseerd door de Utrechtsche Wielervereeniging „Het Stadion", verreden werd.

Om 12 uur loste burgemeester J. A. Verder het startschot voor het verrijden van den wegwedstrijd voor nieuwelingen. De nieuwelingen moesten 10 ronden rijden, dus ongeveer 65 K.M.

Van de premies, die uitgeloofd werden, wist de Leidenaar de Groot er 6 te winnen, die echter wegens hinderen werd gediskwalificeerd, want in den eindsprint, waarin hij voorop lag, begon hij over den weg te zwieren, hetgeen de jury niet ontging. Het peleton lag na eenige ronden reeds vry ver uit elkaar; er werd hard gereden, want er was zelfs een ronde bij van ongeveer 42 K.M. De winnaar Chr. Smits heeft in dezen wedstrijd zijn goede kwaliteiten weer eens getoond. De uitslag van deze ronde luidde:

Nieuwelingen: 1. Chr. Smits, Rotterdam; 2. M. C. Segaar, Leiden; 3. Jac. van Vliet, Gouda; 4. A. Lodewijks, Leiden; 5. J. Werdier, Jutphaas; 6. Th. Otten, Maarssen; 7. G. Blaauw, Zaandam; 8. H. Heerland, Amsterdam; 9. C. Versteeg, Utrecht; 10. L. J. Dietvorst, Amsterdam.

Zooals begrijpelijk vormde de clou van den middag de wedstrijd voor amateurs en onafhankelijken, waarvoor om 3 uur het startschot werd gelost.

Het parcours moest 15 maal verreden worden, terwijl er 76 renners aan de start verschenen. Deze wedstrijd is wel zeer spannend geworden, daar in den laatsten sprint de beslissing pas viel. De bekende renner Van der Stel uit Apeldoorn wist niet minder dan 7 premies te winnen. Langen tijd vormde hij met Korst den kop, doch toen wist het peleton hen bij de 13e ronde in te halen. Er waren veel uitvallers, w.o. ook Westbroek en Joolen uit Utrecht.

De uitslag van dezen strijd luidt:

Amateurs en Onafhankelijken: 1. C. Joosen Made (N.8.); 2. J. Hiddens, Amsterdam; 3. Th. Hopstaken, Roosendaal; 4. Cor Wijdenes, Ouderkerk a. d. Amstel; 5. K. Bakker, Assendelft; 6. A. Zwartepoorte, Amsterdam; 7. Steenbakker, Amsterdam; 8. B. van Rijn, Amsterdam; 9. W. Luppers, Amsterdam; 10. Suiker, Rotterdam; 11. Moeke, Weesperkarspel; 12. L. Houtzeel, Amsterdam; 13. A. van den Berg, Ouderkerk a. d. IJssel; 14. P. Terpstra, Amsterdam; 15. B. Hordijk, Rotterdam; 16. J. van der Stel, Apeldoorn; 17. J. van Engelen, Amsterdam; 18. J. de Jong, Gouda; 19. P. Kors, Amsterdam; 20. H. Breeuwer, Zeist.

 

WEERT.(1938.09.06)

Sprenkeling won met een ronde voorsprong!

Onder enorme belangstelling liep Dinsdag de tweede wielerronde van Weert, als onderdeel van de zeer geslaagde Jubileumfeesten.

Goede organisatie, volledige medewerking der gemeentelijke autoriteiten rijks- en gemeentepolitie, het bijzonder talrijk opgekomen publiek en niet het minst de sportieve strijd der renners hebben er 'n volkomen geslaagd

wielerfestijn van gemaakt, dat de grondslag vormt voor nog aantrekkelijker

sportgebeuren, als een volgend jaar ook de professionals van de partij zullen zijn. Ditmaal kwamen nog Amateurs en Nieuwelingen aan den start. Bij de Amateurs reed vooral Sprenkeling een opmerkelijken wedstrijd en werd met een ronde voorsprong winnaar.

Leijerhorst uit Breda eindigde als eerste bij de Nieuwelingen.

NIEUWELINGEN

Er kwamen. 37 renners aan den start. Ze hadden 25 ronden van 2150 Meter te rijden op een uitstekend circuit afwisselend asphalt, basalt en zandweg. Variatie genoeg dus! In de eerste tien ronden zagen we weinig emotioneels.

Nu en dan een uitlooppoging die echter in de kiem gesmoord werd. De renners groept in hoofdtaak bij elkaar, in hoofdzaak en afwisselend

aangevoerd door Meulendijk Eindhoven en Leijerhorst, Breda. De vele premies zorgden telkens voor een fiksche sprint bij het einde van iedere ronde en daarvan wisten de jongelui afwisselend partij te trekken. Na 18 ronden. toen nog 19 renners in de baan lagen kwam er wat meer teekening. Vooral Leijerhorst wilde er tusschen uit. Hij bracht het inderdaad tot 'n zestig meter voorsprong en hoe 't peleton ook joeg, hij wist eerste te bij en nu en dan ging er ook 'n ander vandoor maar werd al gauw bijgetrokken. In de

23ste ronde was Reijnders Tegelen den kopman tot op 20 Meter genaderd. Maar Leijerhorst bleek taai en kwam ten slotte 50 Meter voor de hoofdgroep door de finish. Gemiddeld werd 35,6 gereden. Geen onaardige snelheid

voor nieuwelingen. De totaal-uitslag luidt :

Nieuwelingen: 1. Arie Leijerhorst, Breda, 1 uur, 29 minuten. 13 3/6 seconden. 2. Fr. Jesmiatha, Chevremont (op 20 Meter) 3. Godfr. Meulendijk, Eindhoven (Op 10 M.) 4 Lucien Le jeune, Maastricht. 5. Jan de Turck, Eindhoven. 6. Frans van der Sommen, Eindhoven. 7. H. van Hoogstraten, Blerick. 8. W. J. Cornelissen, Helmond. 9. Pierre Snel, Maastricht.

10. Th. Reijnders, Tegelen. 11. H. van Arendsbergen, Gennep. 12. Jan Schweitser, Maastricht. 13. L. Berlip N.-Amstel. 14. W. van Halen, Geldrop.

15. Jan Helders, Vaals. 16 Clermont, Beek. 17. Victor Smeets, Valkenburg.

De V.V.V.-beker, uitgeloofd voor den winnaar van de meeste ronden werd gewonnen door den winnaar van de race, Arie Leijerhorst.

DE AMATEURS

De Amateurs hadden 37 ronden van 2150 M te rijden en verschenen met 27 aan den start. Demmenie, Engel, de Hoog en andere grootheden bleken niet aanwezig en zullen zich daarvoor te verantwoorden hebben.

Banken uit Waubach kon niet starten vanwege de bekende nationaliteits- kwestie. Reeds na de tweede ronde trok Sprenkelink uit Hengelo er met geweld tusschen uit, tot op 'n goede 100 Meter. Het heele veld bleef overigens in hoofdzaak bij elkaar. Des te gewaagder leek de evolutie van Sprenkeling.

Vrij hevig joeg men achter dat vluchtend heer aan, maar het spel werd toch 16 ronden oud vooraleer er een merkbaar inloopen kwam.

Een groep van drie renners Steenbakkers, Schatorjé en Janssen-Eindhoven kwam hem meer en meer bij, op korten afstand gevolgd door het heele peleton. Intusschen hadden al 17 renners den strijd gestaakt. De zeventiende ronde bracht den keurig rijdenden Sprenkeling bij deze groep maar nog steeds aan den kop. In de volgende toer zakte hij af tot de derde plaats. Nu was Steenbakkers de primus onmiddelijk gevolgd door de Groot,

Amsterdam. De Weertenaar Saes had zich intusschen ook in de kopgroep, geplaatst maar verdween later weer in het peleton. In de volgende drie ronden probeerde Baetsen uit Hoensbroek telkens weg te komen.

Hij won enkele ronden maar dan waren het de Roermondenaar Hofman en Pepels, Stein die voor het peleton uitjoegen. In de 25ste ronde lag Pepels tot vijftig meter los, en in de 29ste vergrootte hij zijn sprong zelfs tot 260 Meter hevig achtervolgd door Sprenkeling, die blijkbaar weer wat uitgerust was. Op 20 Meter achter dezen volgde weer het peleton: In de dertigste ronde kwam Pepels te vallen en weer zagen we Sprijkeling aan den kop. En zoowaar; bij

het volgende passeeren der tribune was deze opnieuw ontvlucht en lag 200 Meter voor.

Van toen af reed Sprenkeling formidabel en geleidelijk voerde hij zijn voorsprong op tot 2 minuten Nog steeds bleef de hoofdgroep bij elkaar. Daarachter enkele achterblijvers. Het heele veld telde nog 13 man.

Met 1 ronde voorsprong ging Sprenkeling zegevierend door de finisch. Het kon niet anders of het moest in de hoofdgroep tot een hevigen sprint komen. En jawel, op 200 Meter voor de finish begon het lieve leven. Het ging vooral tusschen Hofman. Roermond en Saes, Weert, waarvan de eerste het eerst de eindstreep over kwam. Maar het duel was niet volgens de regelen der kunst uitgevoerd, zoodat Hofman derde geklasseerd werd.

Sprenkeling en Saes reden een eereronde en hadden een ware ovatie in ontvangst te nemen. Burgemeester Mr. Kolkman had nog een waardeerend woordje voor de opmerkelijke prestatie van den Hengeloschen winnaar, die, aldus de burgemeester, aan Schulte denken doet. De officieele uitslag luidt:

Amateurs: 1 Sprenkeling, Hengelo, 2 uur 10 minuten, 11 2/5 sec. 2 Guust Saes, Weert 2 uur 12 min. 25 sec. 3 Hofman, Roermond; 4 Pepermans,

Hoensbroek; 5 M. J. Janssen, Eindhoven; 6 Baetsen, Hoensbroek, 7 Goossens Eindhoven; 8 Th. Linssen, Steyl, 9 A Steenbakkers, 's Bosch; 10 Berlips, Nieuw-Amstel; 11 Pepels Steijn; 12 Leo Schatorjé, Tegelen; 13

J. Verstappen Rosmalen.

 

WERELDKAMPIOENSCHAP.(1938.09.03)

Knecht (Zwitserland) en Kint (België) winnen de wereldkampioen- schappen op den weg

Goede prestaties der Nederlanders Demmenie derde bij de amateurs, Piet van Nek vierde bij de professionals

Zaterdag en Zondag zijn bij Valkenburg de wereldkampioenschappen op den weg verreden, welke tenslotte gewonnen werden door den Zwitser Knecht en den Belg Kint, terwijl mede de Nederlanders op de daarna volgende plaatsen beslag legden. Een talrijk publiek is beide dagen van den strijd getuige geweest en gaf aan het geheel een zeer levendig aspect. Speciaal de Cauberg het zwaartepunt in de races — 17 maal door de amateurs en 27 maal door de beroepsrenners te bestijgen — mocht zich in de belangstelling verheugen.

De strijd bij de amateurs

Onder luid gejuich startten Zaterdag de amateurs, vertegenwoordigende 14 landen, n.l. Luxemburg, Frankrijk, Zweden, België, Nederland, Engeland, Zwitserland, Hongarije, Italië, Denemarken, Polen, Tsjecho-Slowakije, Duitschland en Britsch-Indië.

Direct werd, dank zij de enthousiast beginnende Nederlandsche en Fransche renners, een hoog tempo ingezet, dat geruimen tijd gehandhaafd bleef en waardoor, mede als gevolg van den smallen weg, het peleton al spoedig uiteen begon te vallen.

De renners vormden toen een rij ter lengte van ongeveer 1 K.M. Groepsgewijze bestegen de renners voor de eerste maal den zwaren Cauberg, die door allen gelijkelijk en zonder wijziging in de onderlinge volgorde werd gehaald. De tweede ronde begon en het verschil in krachten tusschen de deelnemers of ook het verschil in tactiek begon zich reeds af te teekenen. De daling op den Geulemerberg rukte de groep namelijk volkomen uiteen. Er deden zich in deze ronde nog eenige kleine incidenten voor. Christiansen viel en bleef liggen, Dorgebray moest van fiets veranderen en raakte daardoor een kilometer achter, die hij spoedig inhaalde. In de derde ronde kwam de renner Eles te vallen. Wel werd hij niet gewond, maar hij moest van fiets verwisselen en kreeg daardoor een achterstand. Ook enkele andere renners raakten achter, een paar pogingen om uit te loopen werden op het vlakke gedeelte genomen, kortom er begon teekening te komen en toen de vierde ronde aan den gang was, werd het tempo aanmerkelijk opgevoerd en werden wederom uitlooppogingen gedaan. De Italianen begonnen hun achterstand in te halen, maar de drie uitgeloopen renners, Oth, Wagner en Talie, verhoogden eveneens hun tempo en wisten hun voorsprong op voortreffelijke wijze te handhaven en zelfs te vergrooten, doordat het peloton weigerde hen te volgen.

Toen de zesde ronde begon, bleek, dat een vierde renner zich bij den kop gevoegd had, n.l. Bruneel de Belgische wegrenner. Deze ronde vérliep overigens zonder groote bijzonderheden, doch daarna begon te blijken, dat de moorddadige Cauberg voor vele renners een harde dobber was. Het beklimmen van den steilen heuvel werd al moeilijker en het peloton raakte in de zevende ronde uiteen, doch tijdens de afdaling van den Geulemerberg werd de kop door het middenveld ingehaald zoodat tegen de achtste ronde alle renners weer in een groep vereenigd waren. Toen kwamen de eerste slachtoffers van dit zware parcours: de Engelschman Bone kon het niet langer bolwerken, stapte van zijn rijwiel en staakte den strijd, en ook de beide Zweden begonnen teekenen van vermoeidheid te toonen. Slechts met moeite haalden zij in de 9e ronde den Cauberg, raakten achter en zagen het peloton in de verte verdwijnen.

In de tiende ronde kwam de Nederlander Hofstede, dien het noodlot steeds had achtervolgd, te vallen en zijn val bleek zoo belangrijk te zijn, dat gezegd kon worden: Hofstede is uitgeschakeld.

Het peleton lag inmiddels volkomen uit elkaar. Bij het passeeren van de tribunes na de elfde ronde lagen Engel, Heller, Wagner, Diggelman en Ericsson op kop en in de volgende ronde wist de Belg Bruneel zich bij de leiders te voegen. De strijd in de volgende 10 K.M. was bijzonder fel. De deelnemers gevoelden, dat hier de beslissing lag, zij die zich niet bij de vluchtelingen zouden kunnen voegen, zouden definitief voor de zege uitgeschakeld zijn. En in dit verband behoefde het niet te verwonderen, dat na 130 K.M. niet minder dan acht renners in de leidende groep lagen, n.l De Hoog, Bruneel, Engel, Ericsson, Diggelman, Heller, Wagner, Torchio, Demmenie e.a. Om beurten wisselden deze renners elkaar af, terwijl het tempo geen moment verslapte.

DE BESLISSING.

In de zestiende ronde viel inderdaad practisch de beslissing. Het tempo was geweldig snel. Demmenie wist te ontvluchten met de beide Zwitsers Wagner en Knecht aan zijn wiel. De Zwitsers klommen uitstekend en bij het passeeren van de tribune hadden zij een kleinen voorsprong op Demmenie, omdat de laatste op den Cauberg niet meer over die macht beschikte, welke hij in de vorige ronden had laten zien. Bovendien had hij kleine moeilijk- heden met zijn versnellingsapparaat.

In de laatste ronde kon Demmenie geen aansluiting meer krijgen: hij had te veel van zijn krachten gevergd. Zoo werd de strijd beslist tusschen de beide Zwitsers, van wie Knecht in de eindsprint de snelste bleek te zijn.

Tweede werd zijn landgenoot Wagner en met bijna een minuut achterstand volgde Demmenie als derde. In de daarop volgende groep, welke met 1 min. 18 sec. achterstand op Knecht en Wagner binnenkwam, wist Bruneel in den sprint te winnen. Op de vijfde plaats kwam Engel en op de zesde plaats weer al- een Nederlander, De Hoog. De officiëele uitslag van den wegwedstrijd der amateurs werd:

Amateurs: 1. en wereldkampioen: Knecht (Zwitserland), 2. Wagner (Zwitser- land), 3. Demmenie (Nederland), 4. Bruneel (België), 5. Engel (Nederland), 6. De Hoog (Nederland), 7 Diggelman (Zwitserland), 8. Ericsson (Zweden), 9. Heller (Duitschland), 10. Vock (Zwitserland), 11. Meurer (Duitschland), 12. Irrgang (Duitschland), 13. Torchio (Italië), 14. Napierale (Polen). 15. Fancourt (Engeland), 16 De Stefanis (Italië), 17 Muller (Frankrijk), 18 Rasmussen (Denemarken), 19. Dorgebray (Frankrijk), 20. Geus (België), 21. Rozvoda

(Tsjecho-Slowakije), 22. Kaiak (Polen), 23 Jones (Engeland), 24. Burckel (Luxemburg), 25. Soerensen (Denemarken).

Wedstrijd der Beroepsrenners

Zes-en-dertig professionals in den strijd

Gistermorgen om half twaalf zijn 36 professionals gestart voor den strijd over een afstand van 270 K.M. en reeds in deze eerste ronde deed zich het incident met Montero voor. De koerscommissaris van den weg, Schwartz, had den Spanjaard voor den aanvang er op gewezen, dat op zijn shirt reclame stond, hetgeen volgens de reglementen bij de wereldkampioen- schappen niet is toegestaan. Aangezien er geen ander shirt aanwezig was, werd de reclame bedekt. Tijdens de eerste ronde bleek evenwel, dat Montero de reclame toch duidelijk zichtbaar droeg. In overleg met zijn medekoerscom- missarissen, den Belg Baudot en den Zwitser Fleury, besloot de heer Schwartz Montero uit den koers te verwijderen. De Spanjaard protesteerde, natuurlijk, doch dit protest werd afgewezen. En zoo vonden wij hem vlak bij de finish huilend langs den weg staan: de lange reis van zijn land naar Valkenburg was voor niets geweest. En dan nog een man met merkwaardig goede klimcapaciteiten, welke in een koers als deze van zoo groot belang kunnen worden geacht.

Het tempo in de eerste ronden was vrij snel, in de tweede ronde werd de Geulemerberg, de lange afdaling met de verschillende moeilijke bochten, zelfs in rasend snel tempo gedaan: op sommige momenten bedroeg de snelheid

75 a 80 K.M. Bij Valkenburg hadden zes renners een voorsprong van ongeveer honderd meter genomen, doch de Italianen zorgden er voor, dat het peleton spoedig weer bijkwam.

Regelmatig werd er toen verder gedraaid. Geen wonder ook: 27 ronden van 10 K.M. met 27 maal den Cauberg te beklimmen, duren lang. Slechte langzaam kwam er dan ook teekening in den strijd. In de vierde en volgende ronden vormde zich een groep van ongeveer tien renners, waarin zich ook onze landgenoot Braspenninx bevond, verder Vicini, Meulenberg, Amberg en Litechi, die een flinken voorsprong nam op de tweede groep, waarin o.m Bartali zat. Zoo bleek na de vijfde ronde, dat de leidersgroep 25 seconden voorsprong had op het tweede peleton en 48 seconden op een derde groep, aangevoerd door den Deen Petersen. In de zesde ronde werd de kopgroep gevormd door Frechaut, Meulenberg, Vicini, Egli, Amberg, Braspenninx en Litechi, en deze groep had achthonderd meter voorsprong op het tweede peleton met Bartali. Na 70 K.M was het overzicht al duidelijker: Bij het pas- seeren van de tribunes aan de finish lag de kopgroep van tien man met 34 seconden voorsprong op Schild en drie andere renners in den strijd. Op 45 seconden lag Middelkamp alleen, op 50 seconden het peleton met Bartali.

op 1 min. 22 sec. reed Arents en op 1 min. 25 sec. de beide Denen Jacobsen en Petersen, alsmede de Duitscher Scheller.

In de achtste ronde wist het peleton aanzienlijk veel seconden van zijn achterstand op de leidersgroep in te loopen, doch in de negende ronde trokken de leiders er buitengewoon hard aan. Vicini en Amberg trachtten herhaaldelijk weg te komen uit de leidersgroep en toen zij boven op den Cauberg waren demarreerden zij en bleken 7 seconden voorsprong te hebben op een groep van twaalf renners, waarbij ook onze landgenoot Braspenninx

zat, verder 26 seconden op Vissers, 44 seconden op een groep van tien renners, waarbij zich Bartali bevond, 1 min. 51 sec. op Arents en 2 min. 12 sec. op de groep Jacobsen.

De belangstelling voor dezen wegwedstrijd was inmiddels zoo groot geworden, dat politie en marechaussee de grootste moeite hadden de orde te bewaren, opdat de wedstrijd een regelmatig verloop zou kunnen behouden.

In de elfde ronde werd de strijd nog weer interessanter. Egli, Neuville en Vicini ontsnapten uit het groote peleton en met een voorsprong van 52 seconden gingen deze renners na de elfde ronde voorbij de officièele

tribunes, juist toen een zware onweersbui losbarstte boven de heuvels van Zuid-Limburg. Het publiek zocht zoo goed mogelijk onderkomen, de renners moesten doorgaan, drijfnat, vuil en bemodderd. De wegen werden glad en

buitengewoon moeilijk te berijden. Neuville, Vicini en Egli vergrootten desondanks nog hun voorsprong, maar in het peleton werd hard gewerkt om de drie vluchtelingen in te halen.

Niettemin hadden na de twaalfde ronde deze drie renners een minuut voorsprong op Frechaut, Nevens en Van Nek. Nu bleek ook, dat het peleton weer geheel uiteengevallen was. De strijd was fel, zoo fel, dat verscheidene

renners den strijd moesten staken. Egli, Vicini en Neuville wisten hun voorsprong in de dertiende ronde te behouden. Egli zag toen zijn kans en ging er alleen tusschenuit. Hij nam honderd meter op zijn beide concurrenten en ondanks de felle achtervolging van dit tweetal vergrootte de Zwitser zijn voorsprong.

Achter hem joegen even later Neuvile, Vicini. Schulte, Braspenninx en Van Nek. De drie Nederlanders zaten dus wel buitengewoon goed in den koers. Bij het passeeren van de tribunes kwam Egli alleen door met 40 sec. voorsprong op Neuville, Braspenninx, Van Nek, Vicini, Schulte en enkele andere renners. Op dat moment waren Vissers, Amberg, Middelkamp,

Majerus en Clemens twee minuten 15 seconden achter. Bartali zelfs 2 ½  minuut. Men moest bewondering hebben voor het prachtige rijden van Egli, die in zijn eentje niet alleen zijn voorsprong op acht achtervolgers wist te behouden, doch zelfs te vergrooten. Maar het sprak wel vanzelf, dat Egli dit niet kon volhouden.

Na de vijftiende ronde lag hij nog op kop met 1 minuut voorsprong op Van Nek, doch na de zestiende ronde, dus na 160 K.M., nog slechts zeven seconden. En achter hem aan joegen Van Nek, Neuville en Frechaut, op

15 sec. gevolgd door Kint, Nevens, Schulte, Braspenninx, Middelkamp, Mersch en Vicini.

Na 18 ronden had Neuville Egli ingehaald en beiden lagen toen voorop met 20 seconden voorsprong op Van Nek.

Vele renners hadden inmiddels reeds opgegeven; in de negentiende ronde gaf ook de eerste Nederlander op. Braspenninx staakte n.l. den strijd en spoedig volgden er weer twee. Schulte zette n.l. de achtervolging op no. 7. Vissers, in en bijna had onze landgenoot den Belg ingehaald, toen hij op den Geulemer- berg een lekken band kreeg. Huilend bleef hij aan den kant van den weg staan, de strijd voor hem was verloren. Middelkamp kon intusschen ook niet meer meekomen, en staakte in deze ronde den strijd, zoodat nog slechts één Nederlanders, n.l. Van Nek, in den koers lag. Na twee-en-twintig ronden was de stand aan den kop: Egli en Neuville, gevolgd op 1 min. 1 sec. door Kint, Amberg en Van Nek, op 2 min. 26 sec. door Vissers, op 5 min. 51 sec. door Frechaut.

De strijd werd zeer fel voortgezet en het was buitengewoon jammer, dat de politie en de marechaussee op sommige plaatsen de toeschouwers niet van den weg konden houden. Het talrijke publiek, dat zich op het parcours

bevond, hinderde de renners buitengewoon. In de 24ste ronde kwam Neuville te vallen en brak een pedaal, waardoor de strijd een sensationeel karakter nam. Immers na de 24ste ronde, 30 K.M. voor het einde, passeerden Van Nek, Kint, Egli en Amberg, tezamen de tribunes aan de finish met 58 sec. voorsprong op Neuville en 1 min. 21 sec. voorsprong op Vissers.

BARTALI GAF OP.

In de laatste ronden viel de beslissing. De strijd had tot nu toe een buitengewoon fair karakter gehad. De sterkste renners waren naar voren gekomen, de zwakkeren waren afgevallen, terwijl slechts enkelen door pech

werden uitgeschakeld. Bartali zag de onmogelijkheid in, zijn achterstand

van ruim tien minuten nog op te halen en gaf op: de winnaar van de Ronde van Frankrijk viel, als eén der slachtoffers van dit zeer zware circuit, waarin slechts ware wereldkampioenen het tot het einde, de 270 K.M. vol, hebben kunnen volhouden.

Nog slechte acht renners gingen de laatste, de 27ste ronde, in. Angstvallig bewaakten de vier leiders elkaar. Maar zooals te begrijpen viel moest de beslissing op den Cauberg, den 27sten Cauberg, vallen. Marcel Kint, een der

uitblinkers in de Ronde van Frankrijk van dit jaar, de man, die drie ritten van dezen wegwedstrijd heeft gewonnen, bleek zijn topvorm te hebben bewaard. Hij klom voor de laatste maal op prachtige wijze den Cauberg op, met de beide Zwiteers Egli en Amberg vlak achter zich, twee landgenooten, die overigens duidelijk concurrenten van elkaar bleken te zijn. Reeds in de 26ste ronde stond het vast, dat Piet van Nek het in de laatste ronde niet zou kunnen bolwerken. Hij moest op den Cauberg lossen, maar kwam op het daarna licht glooiende gedeelte weer bij.

De strijd werd in de sprint beslist, waarin Marcel Kint met vele lengten voorsprong als eerste over de eindstreep ging. Egli werd tweede voor Amberg, terwijl Van Nek op 200 meter volgde.

De algemeene indruk van dezen wegwedstrijd is, dat dit wereldkampioen- schap een der mooiste wedstrijden, zoo niet de mooiste, is geweest, welke ooit is gehouden. Slechte acht van de 36 deelnemers, die in de morgenuren gestart waren, slaagden er in na bijna acht uren koers de eindstreep te passeeren. De officiëele einduitslag luidt:

Beroepsrenners: 1. en wereldkampioen Marcel Kint (België) tijd 7 uren

53 min. 25 sec; 2. Egli (Zwitserland); 3. Amberg (Zwitserland) allen zelfden tijd; 4. Piet van Nek (Nederland) op 200 meter; 5. Vissers (België) op 1 min. 18 sec; 6. Neuville (België) op 2 min. 45 sec; 7. Martin (Zwitserland) op 12 min. 53 sec; 8. Mersch (Luxemburg) zelfden tijd.

 

WOUW.(1938.09.13)

De Woensdag verreden ronde van Wouw had den volgenden uitslag:

Amateurs: 1. Hoogstraten, 90 K.M. in 2 uur 55 min. 2. Pijnenburg. 3. Demmenie. 4. Hordijk. 5. Steenbakker. 6. Zwartepoorte. 7. De Jong. 8. Joosten. 9. v. Trichelt. 10. van der Zeeken.

Profs: 1. Karel Kaers (B.) 145 K.M. in 3 uur 53 m. 30 s. 2. Leo Derijck (B.). 3. Frans van Hasselt (B.h 4. Herve Theuns (Ned.). 5. John Braspenning (Ned.). 6. DAndre de Korver. 8. J. Palmans. 8. Albert Gijzen. 9. Luois Motke. 10. Arie Overweel (B.).

 

ZAANDAM.(1938.06.25)

WIELRENNEN RONDE VAN ZAANDAM

Amsterdammer Reuter winnaar van de Amateurs en onafhankelijken.

Met de gedachte „waarom zou Zaandam eigenlijk geen ronde hebben?" organiseerde de Zaansche Wielerclub D. T. S. vorig jaar voor de eerste maal dit Zaansche wielerevenement en het succes was toen zoo bemoedigend, dat D. T. S.' voorzitter, de heer J. J. Cornelisse, na afloop verklaarde, het bij dezen wedstrijd niet te laten. En zoo draaide gisterenmiddag voor de tweede maal de Ronde van Zaandam.

Het is wel aardig te weten, dat van het geheele wedstrijdtraject geen millimeter door het grondgebied van Zaandam loopt, maar uitsluitend door de gemeente Wijde Wormer. Omdat de organiseerende vereeniging echter een te Zaandam gevestigde club is, wordt deze Ronde aangeduid met den naam van de grootste Zaangemeente, hetgeen trouwens een welluidender klank heeft dan een Ronde van Wijde Wormer (Of niet. — Red.)

De belangstelling hield dit jaar gelijke tred met de inschrijvingen, want in beide gevallen was het aantal beduidend grooter. Een aantal veldwachters had soms groote moeite de 2 a 3000 toeschouwers langs den kant van den weg te houden. Dit talrijke publiek volgde met veel interesse de prestaties van de renners en over het algemeen had men bewondering voor deze jonge kerels, die niet alleen een behoorlijk aantal kilometers hadden af te leggen, maar bovendien een zwaren strijd voerden tegen den storm. Het lag dan ook voor de hand, dat verscheidenen tenslotte het loodje legden, maar andere daarentegen werden door een valpartij, ook al door de hevige wind, genoodzaakt den strijd te staken. Zelfs achtte het wedstrijdcomité het raadzaam een tweetal naar het Ziekenhuis over te brengen voor onderzoek, daar voor een lichte hersenschudding gevreesd werd.

Een opmerkelijk verschijnsel was, dat de bewoners van de gemeente Wijde Wormer, die als het ware voor het raam den strijd konden volgen, er totaal niet op reageerden en de renners lieten voor wat ze waren! De volledige uitslag luidt als volgt:

Amateurs en Onafhankelijken 120 km (82 renners verschenen aan de start.):   1 W Reuter tijd 3 uur 20 minuten en 8 sec; 2.W. Houtman, Den Haag; 3 C v d Star; 4. L. Motke;   5. J. Engel Amsterdam; 6. D. Veld, Alkmaar; 7. J. Hiddes, Amsterdam; 8. J. Verhoef, Amsterdam; 9. D Groenewegen, 10. D. Kuiper, Amsterdam

Nieuwelingen 72 km. (76 renners aan de start): 1.W. Blanken, Amsterdam; (tijd 2 uur 1 minuut en 30 sec); 2. A. Lodewijks, Leiden; 3. C. de Groot, Amsterdam; 4. J. van Vliet Gouda; 5. M. van Ingen, Amsterdam; 6. H. Broekhout, Amsterdam; 7. G. Cornelissse Amsterdam; 8. P. Nijkamp, Zaandam; 9. Th. Nyenhuis, Amsterdam; 10. C. Daamen Amsterdam.