JAARGANG 1948

WEDSTRIJDEN R T/M Z

RONDE OM HET IJSSELMEER.(1948.07.24 T/M 07.25)

Arie van der Neut bevocht in vijf kilometer de eindzege

HOEVEEL malen hebben wij die kleine tengere Amsterdamse amateurrenner Arie van der Neut niet aan het werk gezien? In wielerronden om huizen-blokken zagen wij hem vechten: tien, twintig maal zagen wij hem op de pedalen „staan". Steeds weer ontsnapte de fanatiek strijdende wegrenner: soms met succes: dan ging hij met bloemen over het parcours, maar meer- malen werd het werk, dat hij verrichtte niet beloond. Maar nu hadt ge hem eens moeten zien in die uitstekend georganiseerde jubileum-wedstrijd van de Amsterdamse wielerclub „De Germaan"! In de tweedaagse twee-étappen course rondom het IJselmeer. Daar leek hij de course van zijn leven te rijden: In de eerste etappe van het Amsterdamse IJbos naar het Middel- eeuwse vestingstadje Steenwijk. In de laatste vijf kilometer van die 208 kilometer legde hij de grondslag voor de eindzege en in de Zondagse rit naar Amsterdam verdedigde hij zijn kostbare kleine voorsprong heftig tegen iedere aanval: of deze nu kwam van Leo Bakker, Jan Hennlnk of Wim Remkes, die in de eindklassering achter hem kwamen.

Zaterdagmiddag twee uur startten plm. 70 geïnviteerde amateurwegrenners

in het Amsterdamse IJ-bos voor de tweedaagse tocht over ruim 380 kilo- meters. De groten ontbraken, jammer genoeg, op de deelnemerslijst; een Wim van Est, die deze zomer een soortgelijke etappe-wedstrijd in Brabant won, een Piet Peters, Evert Grift en meer van die knapen, die reeds bewezen in dit amateurwegwerk uit de voeten te kunnen. Maar Henk Faanhof, die toen in Brabant de grote figuur was, stond daar wel. Ja, hij stond daar maar de allround amateur, „pistier en routier" van goede amateurklasse was niet in een blakende conditie en bovendien: hij werd bewaakt en moest alle achtervolgingsbaantjes alleen opknappen.

Maar er waren nog anderen en vele jongeren zouden blijk geven in de toekomst iets te kunnen gaan betekenen. Laten we die uitblinkers maar eens noemen. Dat waren, behalve winnaar Van der Neut, de Alkmaarder Jan Hen-

nink, hoewel deze in de tweede rit minder opviel, de Amsterdammer Leo Bakker, diens stadgenoten Jan Veen, Wim Rernkes en „Tarzan" van Breenen. In iets mindere mate Han Krever en Jan Mol uit Groet en niet te vergeten Cor Witteveen: de sterke Amsterdammer, die de grote pechvogel was, maar zijn kunnen. volop toonde in de tweede rit van Steenwijk naar

het Amsterdamse Stadion, waar hy als winnaar kwam.

De eerste rit

Snel was de start van de eerste rit naar Steenwijk (208 km). Dat had tot gevolg, dat er reeds spoedig achterblijvers kwamen; jongens, die nog niet capabel bleken in een dergelijke zware wedstrijd uit te komen. Enfin, niet over de zwakke broeders. Ook niet over die vermetele vlucht van Arie van der Neut en Daan Hooijschuur in de eerste 35 km op weg naar Hoorn. Dat was al te brutaal. De beslissende dingen kwamen in de wijde Wieringermeer- polder. Er waren toen 57 km verreden en de zes aan kop waren Hennink, Voorting, Boer, Wienstra, La Grouw en Faanhof. Een tweede groep rukte zich uit het al sterk gedunde peloton los: v. d. Neut, Fleury, Stakenburg, Veen, Bakker en Krever. Acht kilometer verder waren de twee groepen verenigd. Op de Afsluitdük werd de kopgroep ten slotte weer door het peloton ingelopen, mede dank zij fraai werk van Fasal. Nauwelijks bijeen: een nieuwe kopgroep! Nu 9 man, t.w.: Van Breenen, Fleury, Lelieveld, Petri, v. d. Neut, Ruiter, La Grouw, Krever en Hennink.

Lelieveld en Krever reden gemakkelijk. Op Friese bodem was het aanvan- kelijk wat kalm aan gegaan, totdat v. d. Neut weer leven in de wieler- brouwerij bracht. Fasel kreeg na Bolsward kramp. Hennink moest van fiets verwisselen, maar was spoedig weer bij. Het leidende peloton bestond toen o.a. uit Faanhof, v. d. Neut Hennink, Remkes, Schuiten, Petri, Bakker, Veen: twintig man aan kop.

Faanhof kreeg een inzinking in Leeuwarden en Petri viel terug naar de tweede groep, waarin Mol goed werk verrichtte.

Toen kwam bij Steenwijk de beslissende sprong van Arie van der Neut. Niemand ging achter hem aan en hij werd een groots winnaar.

De tweede dag

Ongeveer vijftig renners startten Zondagmorgen. Bij Nunspeet had zich een kopgroep gevormd, die uit negen man bestond: Ton De Bruyn, Reinders, Kroon, Lelieveld, Boer, Droog, v. d. Neut en Van Breenen. Drie minuten was hun voorsprong. Maar De Boer verdween uit de kopgroep op weg naar Amersfoort. Anderen trokken echter achter de kopgroep aan: Bakker, Remkes en Witteveen. Zij hadden de wind in de zeilen, want een dichte spoorwegovergang maakte aansluiting bij Soest mogelijk. In Weesp dunde de groep echter, door banddefecten van Ton en Reïnkes. Jammer voor die Amsterdammer, die op de tweede plaats geklasseerd zou worden! Dicht bij de finish ging de kopgroep in stukken. Vier renners kwamen samen het Stadion inrijden en daar won Cor Witteveen. Maar Arie van de Neut kon niemand meer bedreigen.Uitslagen en de eindklassering:

24/07 le etappe: Amsterdam—Steenwijk (208 km):

Amateurs: 1. A. v. d. Neut; 2. W. J. Remkes; 3. J. Hennink; 4. L. J. Bakker; 5. J. v. Veen; 6. M. Schuiten; 7. B. Keijzer; 8. J. Mol; 9. J. C. Krever; 10. W. Voorting.

25/07 2e etappe:

Amateurs: 1. C. Witteveen; 2. M. van Breenen; 3. A. v. d. Neut; 4. L. Bakker; 5. H. Droog; 6. Kroon; 7, Krever; 8. Hooijschuur; 9. Fasel; 10. Mol; 11. Hennink; 12. Faanhof.

25/07 Einduitslag:

Amateurs: 1. A. v. d. Neut; 2. L. Bakker; 3. J, Hennink; 4. W. Remkes; 5. H. van Breenen; 6. J. Veen; 7. J. Krever; 8. J. Mol; 9. B. Keijzer; 10. F. Petri.

RONDE VAN LIMBURG.(1948.06.20)

Eerste Ronde vanLimburg voor amateurs was voor Soestenaar Grift

Luxemburger Hansen bracht leven in de brouwerij

Door de kronkelende, bochtige straten van Stein zocht de Luxemburger

Hansen zich, tydens de Zondag verreden eerste Ronde van Limburg voor

amateurs, in een moedige solo-dans een weg. Bij het ingaan van Susteren was deze stijlvolle Hansen weggejumpt uit de lange veelkleurige sliert. Lachend poetste de gast uit het groothertogdom de plaat, lachend verhoogde hij het tempo en vergrootte zyn voorsprong. Buiten Sittard verdween tijdelijk die soepele cadans, buiten Sittard vertelden bepaalde symptomen van 'n naderbijkomend dreigement. Nog schoof Hansen deze sombere voortekens resoluut weg, nog was hy in Berg-Urmond voor de kranige Belgen Delorge en Gybels niet te genaken

Limburgers weerden zich fel

Doch beklemmender keerden die voortekens terug, de afstand verschrompel- de, 't peleton werd woeliger. De vinnige sprong van Vos en Joris in de straten van Beek kon de hierna volledig instortende Luxemburger niet meer keren. Even probeerde hij om Vos en Joris gezelschap te houden. Heel eventjes slechts, want dra strekte Hansen de wapens en wachtte gelaten op het peleton.

Vos en Joris op kop met.... Vinken, want de Geleense favoriet reisde in 'n wip

parmantig naar de leiding, om zowaar de top van de Cauberg als eerste met een halve minuut voorsprong op Vos te bereiken. Op deze hindernis voelde de overigens best presterende Joris al schijnbaar wat raars in zijn benen kriebelen welk onprettig gevoel naderhand nog toenam en zodoende kwam

ditkwiek kereltje via een ram van formaat ergens in de achterhoede terecht. Maar ook fini Vinken. Ergens in de Meerssen-contreien kwam een gevreesde tik raak aan, zo raak dat Vinken pas in het Geleense sportpark binnen- sukkelde, toen spurtwinnaar Grift na huldiging en ererondje al lang onder een verkwikkende douche stond.

VOOR VELEN TE ZWAAR.

Deze Ronde van Limburg voor amateurs is best geslaagd. Een 164 K.M. lange reis over wat heuvels met een verder traject dat zo hier en daar nog enkele obstakels bood. Voor talrijke amateurs was deze route te zwaar. Natuurlijk zakten diversen door materiaal-tegenslag af, maar ook verloren

velen de voeling met 't lange hoofdpeleton door ontbrekende routiers-kwaliteiten. Niet alleen voor de toplaag van onze amateurs was de Ronde van Limburg 'n absoluut gewenst ondernemen, doch ook voor de opkomende en ontluikende wielergeneratie betekende deze proef heel veel.

De jeugdige Testroote uit Tegelen, pas uit de nieuwelingen-school komende, zagen wij in Echt manmoedig Bakkers (Puth), Ton (Hoorn) en de Luxemburger Wenner gezelschap houden. Kansloos scheen de situatie

voor deze jongelieden. Alleen Wenner zou naderhand de achterstand energiek bijbenen. By de terugkomst uit Roermond passeerden wij Testroote op de Maastrichterweg. Hij moest de grote lus rondom de stad nog afmaken, doch hy zette door, terwijl in Linne. Maasbracht en Echt al tientallen collega's als toeschouwer het geval bezagen. Testroote bereikte het eind niet.

Hij leerde evenwel en gaf bovendien blijk deze lering ter harte te nemen. De meeste slachtoffers vielen in de eindfase. Het rukken tussen Elsloo en Cauberg liet bij velen sporen na, op de verdere weg werden deze wonden bruut opengescheurd en zo sneuvelden talryken.

DAPPERE VECHTERS.

De werkelijk dapperen onder deze geslagenen spraken evenwel dat dikwijls

veelzeggend woordje „opgeven" niet uit; zij zetten door en sijpelden ver uit elkaar liggend het sportoark binnen. Kanshebber Voorting, een der besten, vierde nog op de Cauberg-top, eindigde in de buurt van de twintigste prijs. De Luxemburger Hansen, geklopt in Beek, was niet bij machte een plaatsje in het peleton te veroveren. Hij peddelde evenwel de laatste 40 K.M. toch

verder en reisde zwaar in de achterhoede over de eindstreep. Nog later kwam onze nationale kampioen Plum zich melden.

IN GROTE TREKKEN.

Het zoontje van de heer Smeets, dat om 1 uur op het Vrijthof het stratschot lostte, schrok bepaald van dit knetterend geluid, waarmede de renners de weg op werden gezonden.

Otte (Brunssum) stond even buiten Maastricht al een nieuw bandje om te leggen. De 200 meter die Smeets (Belg), Hermans, Hendriks (Belg), Brouwers, de Bruyn en Duyf in de buurt van Simpeiveld namen, verontrustte het bonte gezelschap hoegenaamd niet. En reeds in dit beginstadium viel regelmatig overbelaste ballast af en verder bleef het peleton ijskoud bij een winstmarge van Ramakers (Hulsberg), volbloed

neef van Johny Braspenning himself.

Ietwat meer leven in de brouwerij bracht Joris, door in Sittard met 200 meter voor de rest door te komen, vlugjes wipten Gybels (Belg), Kroon, v. d. Stappen, Harmans en v. d. Neut naar de vluchteling. Dat het daarna begon te regenen, vond klaarblijkelijk vooral Jan Gieseler niet gezellig toen hij in Susteren een tube aan diggelen trapte.In Maasbracht lag het hele zaakje ln 3

groepen uiteen- Namen die in onze aantekeningen nogal eens verzeild raakten? Fr. Vos (den Bosch) en Delorge (Belg). Vos, gehuisvest in de

Olympische keurploeg, kreeg nabij Llnne een mankementje te verhelpen, hij kreeg aansluiting bij de staart, rukte op naar de kop en deelde meerdere keren stevig de lakens uit.

Tussen Susteren en Beek schreef Hansen een stukje Luxemburgse wieler- geschiedenis. Goed opgezet en aardig uitgevoerd was deze verhandeling. Jöris en Vos namen in Beek de hoofdrollen over met daarna Vinken als Limburgs sterkste troef. Maar Vos was op de Cauberg slechts een halve minuut op Vinken achter en Delorge met Voorting en Blankenauw zaten vlak in de buurt. Het werd geen Vinken, het werd ook geen Voorting waarop velen zwaar gokten, het werd ook niet Delorge.

Wel maande Voorting het peleton met begrijpelijke doeleinden tot grotere spoed aan. Wel hielden Delorge en Vos de teugels mede strak in handen, wel dartelde dit trio aan de spitse van de meer en meer uit elkaar vallende groep richting Geleen, maar ook voor hen waren de bloemen niet. Er kwamen wendingen, er kwamen tegenslagen. En de mannen die steeds op de loer lagen, die immer de kat uit de boom keken, sloegen toe. De klap was raak en kwam op het juiste moment. Grift (Soest), Blankenauw (Nijmegen) en de Belg van Briel beslisten ln 'n sprintje wie in de Ronde van Limburg triumphator werd.De uitslag:

Amateurs: 1. E. Grift (Soest) 164 K.M., in 4 uur, 17 min., 41 sec; 2. J. van Briel (België); 3. Th. Blankenauw (Nijmegen); 4. H. Smeets (B), J. Hendriks (B.) A. Delorge (B.). A. Geluk (Rotterdam). F. Bindels (Breda). Wenner (Lux), v. d. Neut (Adam), C. Bakker (Adam); Th. Alblas, (Overschie), Faanhof (Amsterdam), P. Peters (Haarlem), Fr. Vos (den Bosch), W. v. Est (St. Wille- brord), A. Hofman (Luxemburg), Voorting (Haarlem) Gybels (B.)

RONDE VAN MIDDEN-NEDERLAND.(1948.05.17)

Voorting wint overtuigend

Zware rit voor ónze amateurs

Na de Ronde van Nederland kent ons land nu de 195 km. lange Ronde van Midden-Nederland. Tweede Pinksterdag werd voor het eerst deze tour georganiseerd en hij is al direct een succes geworden. De organisatie was uitstekend door de Rijkspolitie verzorgd en ook de renners zelf (nu alleen amateurs) hebben ertoe bijgedragen, dat de wedstrijd is geslaagd. Reeds lang voor de start hadden duizenden mensen zich langs de weg opgesteld, en het bleek wel duidelijk, dat de belangstelling voor de wielersport ook in Utrecht met rasse schreden vooruitgaat.

Om twaalf uur wordt gestart en van het Veemarktterrein af gaat het dwars door de stad in de richting Zeist. Aan de rand van Utrecht treffen we de eerste pechvogels. In hoog tempo gaat de grote ploeg verder en reeds bij Zeist komt er leven in de brouwerij. Peters, Koot en Vos gooien er nog een schepje op en lopen 100 meter uit. Het peloton jaagt er echter achteraan, of alles er vanafhangt en even later zijn de uitlopers door de groep opgeslokt. Eenmaal bij de Pyramide gekomen gaan dezelfde drie renners er weer vandoor en geruime tijd rijden ze 300 meter voor het jachtende peloton. De kopgroep De Pyramide wordt velen al te machtig, om niet van het pechdulveltje te spreken. Verder gaat net, naar Woudenberg, waar onverwachts Peters en Koeman wegspringen en een jacht openen op de drie uitlopers. De tanden op elkaar, de ruggen gekromd, zo vliegen ze als het ware langs de weg en ja, de afstand tussen hen en de kopgroep wordt kleiner. Bij Vinkeveen lukt het, nóg een sprintje en de kopgroep is vergroot tot vijf man. Die vijf zouden bij elkaar blijven tot voorbij Wijk bij Duurstede. In het peloton zitten ze intussen ook niet stil. Veertien renners gaan er vandoor, maar worden bij Scherpenzeel weer ingehaald. Even voorbij De Klomp wordt de groep weer in tweeën getrokken. Om kwart over één gaat de tweede groep linksaf naar. Veenendaal, waar weer een hoogte is. De weg wordt hier slecht; weer krijgen verschillenden het te kwaad en vallen terug. Maar de anderen zetten door; het zijn nog maar vier renners: Van de Neut, Harmans, Blankenauw en Hennink. Daarvoor zit de kopgroep, die moeten ze proberen te bereiken. Maar die kopgroep houdt het tempo zo hoog, dat er van geen bijkomen sprake kan zijn. Integendeel, ze vergroten hun voorsprong nog. Het peloton zet inmiddels de achtervolging in op de tweede ploeg. De Maarnseberg, die uit twee hoogten bestaat, wordt snel beklommen en dan gaat het weer verder, met verbeten gezichten, onder een moordende hitte. Ook Kettenis valt af. Daar gaan ze. Nu maar op een achtergeraakte renner wachten en dan sapien proberen, de grote groep weer te pakken te krijgen Door zand...

Voor Vinkeveen krijgen ze het weer zwaar te verduren. Daar is de weg opengebroken en gaat het ruim honderd meter door het mulle zand. Doorzetten, doorzetten, dat is het enige wat er op zit.

Het peloton zet alles op alles. De kopgroep kunnen ze niet meer krijgen, maar die uitlopers! Natuurlijk, dat kan nog. Een klein schepje erop. Ja, dat is het juist. De een na de ander valt terug en bij Wilnes telt dé groep nog slechts acht man Maar die zullen het dan toch proberen. Vooral Grift en J. Stakenburg trekken, wat ze kunnen, om het tempo nog meer op te voeren. Dan gaan Vlietman en Van Elderen er vandoor en het duurt niet lang, of ze hebben een minuut voorsprong. In de kopgroep is geen wijziging gekomen, alleen vergroten ze de voorsprong nog. Van de Neut is intussen uit de tweede groep teruggevallen, doordat hij drie maal achter elkaar pech heeft gehad. Dat is de andere kant van de wielersport... De kopgroep jaagt dat het een lust is en bij Montfoort is de voorsprong reeds zes minuten, zodat geen peloton en geen uitlopers ze meer kwaad kunnen doen.

Voorting winnaar!

Maar dan komt er ook leven in de kopgroep. Nauwelijks is Wijk bij Duurstede achter de rug, of Voorting loopt weg. Het lukt hem. Tien kilometer voor Utrecht is zijn voorsprong een minuut en in Utrecht heeft hij deze nog vergroot tot twee minuten. Lachend rijdt hij over de streep. Winnaar van de eerste Ronde van Midden Nederland... Dan komt het groepje, waarin Vos zich de sterkste sprinter toont en als tweede over de finish gaat vóór respectievelijk Koot, Koemans en Peters. Daarna de tweede ploeg, waarin Groeneveld, Hennink, Neeft en Alblas. Hooischuur komt helemaal alleen binnen met ruim zeven minuten achterstand op de tweede groep. Dan komt het peloton, waarin Faanhof, Van de Neut, Grift, H. Stakenburg en J. Stakenburg, die op het laatst nog een lelijke val maakte, doch meteen weer achter het peloton aan ging. Ongeveer de helft van het aantal gestarte renners (114) heeft de wedstrijd uitgereden. Een bewijs, welk een krachttoer dit is geweest. Alleen de sterksten hebben hem dan ook uitgereden. De totaal uitslag luidt:

Amateurs: 1. Gerrit Voorting (Haarlem) 5 uur 22 min. 31 sec; 2. Frans Vos (Den Bosch) 5 uur 24 min. 31 sec; 3. Cees Koot (Eindhoven) 5 uur 24 min. 33 sec; 4. Koeman (Krommenie); 5. Peters (Haarlem); v. Elderen, Grift, Witteveen, 6. Groeneveld (Haarlem); 7. Hennink; 8. Neeft; 9. Alblas; 10. Hooyschuur; verder Faanhof, v. d. Neut, Vlletman, J. Stakenburg, H. Stakenburg enz.

RONDE VAN NEDERLAND.01E RIT.(1948.04.24)

Van de Meerschaut winnaar

De oranje leiderstrui, die Zaterdag, in de eerste etappe van de Ronde van Nederland was gewonnen door de Belg van de Meerschaut heeft de wedstrijdleiding helaas Zondag niemand anders kunnen aantrekken. De tweede etappe, van Groningen naar Enschede, is een wielerdrama geworden,

dat zijn weerga niet kent. Een groep van zes sterke renners, onder wie onze landgenoten ARIE VOOREN en HOPSTAKEN, met een voorsprong van ruim,

vier minuten en de overwinning in zicht, verdwaalden ongeveer 50 km voor de finish door verkeerd leiden van de politie tussen Holten en Heeten, maakte daardoor een omweg van ongeveer 22 km. en kwam met ongeveer 20 minuten achterstand binnen.

De jury besloot; een bonificatie te geven en hen gelijk te klasseren met de winnaar van de tweede; etappe, de Rotterdammer, WIM DE RUITER, maar tevens om de oranjetrui niet uit te reiken. Was de bijzonder slechte-regeling te Groningen het trieste slot van de eerste dag, de tweede dag kreeg zijn

domper door déze niet meer te herstellen fout. Het is geen gelukkige start geweest van de Ronde van Nederland.

Wilde tonelen in Groningen

In Groningen verschenen bij de aankomst van de renners plotseling

agenten te paard midden in de baan, waardoor een zuivere eindsprint onmogelijk werd en Arie Vooren een bijna zekere kans op de eerste plaats verloren zag gaan. Het ergste van alles was echter, dat de binnenkomende renners, die nog een ronde in het park moesten ijden en zij de finish reeds gepasseerd waren, elkaar in volle vaart moesten kruisen. Dat er daarbij geen

doden gevallen zijn, hebben de organisatoren alleen aan hun gelukkig

gesternte te danken gehad.

Het eerste bombardement van de Belgen was even voorbij Zaandam begonnen. Het bleef zonder resultaat, want André de Korver, Arie Vooren, Hopstaken en De Best hielden het peloton bijeen. De Afsluitdijk zou de tweede slag brengen. Maar ook die ging niet door, daar enkele renners kans zagen, zich door volgauto's te laten „aanzuigen".

Maar in Friesland werd het heus ernst, toen die Belgen Leeage, Rogiers,. Vam Mirlo en Hendirikx zich losmaakten en Loos en Francken met hen mee naar voren schoten.

De tweede groep joeg verbitterd achter hen aan en Sneek en Leeuwarden zagen de wielerstrijd in al zijn hevigheid. Ter hoogte van Hardégarijp moest de kopgroep zich overgeven.

Vooren heeft honger

De laatste tien, twintig kilometer brachten de beslissing. Arie Vooren, die allang had zitten jammeren, dat hij honger had en op suiker alleen niet leven kon, zette zich schrap.

Dadelijk hingen de Belgen Van de Meerschaut, Lesage, Van Mirlo, Poels en Rogiers aan zijn wiel. De Vries en Bijl volgden en later ook Lakeman en De Hoog. Een onhandig manoeuvrerende motorordonnance, die het leven van hond wilde redden, was de oorzaak van een ernstige valpartij. Lakeman en De Hoog werden zodanig gewond, dat zij per auto naar Groningen gebracht moesten worden. Een geducht verlies voor de Noordhollandse ploeg.

De Groningers zijn zuinige mensen, tienduizenden stonden langs de weg in de bochtige straten geschaard, maar in het Stadspark, waar entree betaald moest worden, was nauwelijks publiek. De nervositeit van de politie was daarom des te verwonderlijker. De eindsprint, voor zo ver die niet bedorven werd, won Van de Meerchaut. Tweede werd, zijn landgenoot Lesage en in de zelfde tijd volgden:

Beroepsrenners: 1. Odiel van de Meerschaut(Bel); 2. L. Lesago(Bel); 3. J. Delacotte(Fra); 4. Arie Vooren; 5. Piet de Vries; 6. Lode Poels(Bel); 7. Emile Rogiers(Bel); 8. August van Mierlo; 9. P. Malfait; 10. Cees Bijl;

RONDE VAN NEDERLAND.02E RIT.(1948.04.25)

Ronde van Nederland op verkeerd spoor

Kopgroep reed 22kilometer om

Wim de Ruiter eerste winnaar

Zwitserse toeleg

De eerste etappe was overheersend voor de Belgen geweest. Zij hadden zo oppermachtig van hun kracht doen blijken, dat wilde de rest niet volledig onder de voet gereden worden, een krachtig tegenoffensief niet kon uitblijven. De Zwitsers hadden Zaterdagavond blijkbaar de koppen bij elkaar gestoken en zij waren tot de conclusie gekomen, dat het dan maar meteen moest gebeuren. Een vlakke weg met het windje in de rug waren gunstige omstandigheden voor de Zwitser Tarchini, de beste sprinter van het gehele veld. Hij had van zijn ploegleider de raad gekregen Zondagmorgen niet te aarzelen om te trachten de Belgen en de Fransen te verrassen voor ze op temperatuur gekomen waren. De toeleg gelukte en Tarchini en zijn landgenoot Weileman ontsnapten. De Belgen zaten op dat moment ver naar

achteren om dadelijk te kunnen volgen.

Maar Arie Vooren, die — al was het dan maar voor één keer – op de Oranje- trui aasde, was oplettend. Met de beide Zwitsers, de Luxemburger Goldschmidt, de Italiaan Montuori en Hopstaken vormde hij een select groepje. Met de straffe wind in de rug ging het in een tempo, dat soms boven de 5O km lag, naar Assen, Staphorst en Meppel werden gepasseerd. Na Meppel, op de betonweg, die naar Zwolle voert, maakten de Belgen zich gereed voor het eerste tegenoffensief van de dag. Het zag er echter naar

Uit dat de strijd reeds beslist was.

Aan de kop marcheerden de zaken te goed en te glad. Er was genoeg

saamhorigheid, al deed de Italiaan maar weinig van het zware kopwerk.

Daarvoor waren: Vooren en Hopstaken goed genoeg, maar ook Tarchini —uitstekend verzorgd door zijn Zwitserse leider (waar waren op dat moment de Nederlandse ploegleiders?)-— nam zijn portie.

Toen kwam de catastrophe. De plaatselijke politie te Holten had de weg niet goed aangegeven. Rijkspolitie op de motor, die vooruit reed, sloeg de verkeerde weg in en de renners volgden blindelings. Het terrein veranderde plotseling. Het gladde plaveisel van de hoofdwegen maakte plaats voor stoffige haast onberijdbare landwegen, maar iedereen dacht dat het er bij hoorde. Met de moed der wanhoop vochten de jongens tegen het stof. Hun ogen deden pijn en hun gezichten waren onherkenbaar geworden. Het gaf

allemaal niets. Ze zouden wel spoedig de grote weg weer bereiken. Die bereikten ze ook, maar tegelijk kwam de ontstellende ontdekking dat ze

weer in de rug van het achterste deel van het peloton zaten. Ze hadden

een omweg gemaakt van 22 km.

Men kan zich de teleurstelling van deze ongelukkigen voorstellen, die

een dag van zware strijd verloren zagen gaan. Montuori en Weileman

bleven achter van pure ontmoediging verachter.

Er was nu plotseling een nieuwe kopgroep ontstaan met bijna uitsluitend

Nederlanders. Het waren De Ruiter, de Italiaan Croci, Torti, Van Beek; Sefke Jansen, Van Gelder, Reuter, De Vries, H. Smits, de Belg Van Mirlo, M. Pepels, en Bakker.

Deze ploeg bleef tot het slot te Enschedé,

Waar voor een voortreffelijke regeling was gezorgd bij elkaar. De Ruiter en Croci Torti maakten zich vlak voor de finish los en de Rotterdammer won de sprint. De rest volgde in bovengenoemde volgorde met een onderling verschil van enkele seconden. De jury nam ten aanzien van de verdwaalde renners een sportieve beslissing, die hoewel niet bevredigend, onder de gegeven

omstandigheden toch stellig de beste was.

Beroepsrenners: 1. Wim de Ruiter; 2. E.Groci-Torti(Ita); 3. Gerard van Beek; 4. Jef Jansen; 5. Jan van Gelderen; 6. Willem de Reuter; 7. Piet de Vries; 8. Harm Smits; 9. August van Mierlo; 10. Leo Pepels;

RONDE VAN NEDERLAND.03E RIT.(1948.04.26)

Arie Vooren draagt de oranje trui

Tweemaal riepen de spoorbomen de vluchtelingen een halt toe

In de derde etappe van de Ronde van Nederland hebben de Belgen

revanche genomen voor de nederlaag van dé vorige dag, toen zij eenvoudig

niet aan de strijd te pas gekomen waren. Want op de 200 km lange rit van

Enschede naar Nijmegen hebben zij een verloren gewaande wedstrijd toch,

nog gewonnen. Rogiers en Didden kwamen als eersten over de streep. Maar

zij hadden de wedstrijd niet gemaakt. Dat waren Piet van Nek en v. d.

Zande geweest; met André de Korver en Jan Lambrichs, een groepje, dat

tweemaal de pech had voor een gesloten overweg te komen en tweemaal

een met veel zweet veroverde voorsprong, verloren zag gaan. Triest rennersleed, dat nu eenmaal bij het vak behoort. In het algemeen klassement heeft Arie Vooren nog met één minuut en twee seconden voorsprong de leiding.

Hij kwam in het grote peloton van vijftig renners aan en is thans gerechtigd

de oranjetrui te dragen.

Rogiers winnaar van de derde etappe

De strijd begon onmiddellijk buiten Enschede. Piet van Nek ging op de

pedalen staan en met een duivelse demarrage rukte hij zich los. Hij trokeen; stel gezonde jongens mee, de sterke Westbrabander v. d. Zande, de slanke Italiaan Casalato en de geroutineerde temporijder Jan Lambrichs, die in de Tour de France al voor hete vuren heeft gestaan. De altijd goedwillende Rotterdammer André de Korver was er ook bij, net als de wisselvallige Van Gerven, van wie het echter spoedig, duidelijk werd, dat hij deze driftige renners niet zou kunnen bijhouden. Anderen loerden op aansluiting, want intussen had zich een tweede groep uit het peloton losgemaakt en deze joeg achter de vluchtelingen aan. Louviot —vele malen in de Tour de France, doch nu een beetje in zijn nadagen —had hiertoe het sein gegeven. Montuori,

gladde Italiaanse vogel, die de vorige dag tot de verdwaalden had behoord,

was meteen bereid mee te gaan, Sjef Janssen ook. Maar 1500 meter is een grote achterstand.

Vijf pechvogels....

Pech…. woord van verschrikking voor elke renner. In Apeldoorn begon

de pech voor de vijf vogels, die de troep vooruit gevlogen waren. Een

gesloten spoorwegovergang, waarbij men niet — zoals in Frankrijk en

België--- oogluikend wordt toegestaan over de afsluitbomen mag klauteren,

met fiets en al. Het zou nu trouwens te gevaarlijk geweest zijn, want de trein was in aantocht.

Trappelend van ongeduld zag het vijftal bijna... een minuut van zijn kostbare voorsprong verloren, gaan en dat was voor de tweede groep precies voldoende om aansluiting te krijgen. Geluk voor de één, pech voor de ander.

Elf mannen gingen met nieuwe moed verder, overtuigd, dat men zo nog sterker was dan met zn zessen. En toen het bericht kwam, dat het peloton vier minuten achter lag, voelde men zich gerust, misschien te gerust. In de buurt van Voorthuizen, halfweg de course, scheen de strijd reeds beslist. De Belgen keken met lange gezichten.

Edoch, het geluk was hun gunstig. Weer had zich een groepje van het peloton losgemaakt. En daarbij zaten een aantal goede Belgen, o.a. Rogiers en Poels, de Zwitser Tarchini,. onze landgenoten Chris en Harm Smits, Arie Vooren, die overigens weinig van zich deed spreken, Joosen, Schellingerhout de Fransman Malfait en de Zwitser Crici-Torti.

Bakker kreeg pech, Harm Smits even eens, want die zakte dwars door zijn

fiets heen. Zijn ploeggenoot Ott toonde echter, de ware rennersgeest, door

meteen zijn fiets aan Smits af te staan en zelf op een gewone, geleende

burgerfiets vijftig kilometer verder te trappen. Een verschrikkelijk karwei bij dit tempo, maar hij volbracht het en kwam op tijd binnen!!

Weer de spoorbomen....

In Ede hielpen de spoorwegmannen de achtervolgers opnieuw. Want daar

kwam de kopgroep ten tweeden male voor een gesloten overweg. Er moest

een locomotiefje gerangeerd worden en dat duurde zolang, dat —toen

de bomen eenmaal omhoog gingen — verschillende renners uit het peloton

contact met de vluchtelingen hadden gekregen. Piet van Nek kon deze

pech bijna niet verkroppen. Weer beet hij op zijn tanden als hij de wedstrijd niet mocht winnen, zou hij toch in ieder geval de eerste bergprijs halen. Op de Grebbeberg kreeg hij zijn zin. Door uiterste krachtsinspanning kwam hij als eerste boven, onmiddellijk gevolgd door v. d. Zande, Kemp, Tarchini en De Best, die eveneens in aanmerking voor een prijs kwamen. Na de berg gaf de kopgroep zich gewonnen en in gesloten gelederen daalde men in hoog tempo naar Arnhem af.

Er zou nog van alles kunnen gebeuren. Een uitlooppoging van Croci Torti mislukte, omdat een heel stel renners onder aanvoering van André de Korver direct achter hem aantrok. Louviot had het moéten opgeven. Het tempo was hem te hoog. Maar de Belg Didden had zijn kans schoon gezien. De ganse dag hadden hij en zijn landgenoten in het peloton meegedraaid, maar nu achten zij het ogenblik gekomen revanche te nemen voor de poets, welke men hun de vorige dag had gebakken. En op het marktplein in Nijmegen kregen zij hun zin, want daar ging de Belg Rogiers uit een sprint als eerste over de eindstreep. Hij had de derde etappe gewonnen. De uitslagen:

Beroepsrenners: 1. Emile Rogiers (Bel); 2. Jos Didden (Bel); 3. Jean Goldschmidt(Lux); 4. Migual Gual, Spanje; 5. Alfons Stuyts; 6. Constant Lauwers, (Bel); 7. Karel de Baere, (Bel); 8. Jean Verpoorten, (Bel); 9. Louis Michiels (Bel), 10. Bernard Francken;

RONDE VAN NEDERLAND.04E RIT.(1948.04.27)

Drie Zaankanters overtroefden de Belgen, die onderling kibbelden

Cor Bakker won de vierde etappe en nam de oranje trui over

Zaanstreek kan juichen! De vierde etappe van de Ronde van Nederland,

de bijna 250 km. lange rit van Nijmegen naar Maastricht, met zijn, Cau-,

Molen- en Gülpenerberg, is door drie mannen uit de Zaanse ploeg gewonnen.

Bakker bleef in dé eindspurt Schellingerhoüt een banddikte voor. Van Beek, die voor en vlak bij de Cauberg pech had gekregen, kwam enkele minuten

later binnen. Vierde werd de Luxemburger Clemens. Een volledig Nederlands

succes dus, bevochten op een peloton, dat zich nauwelijks heeft verweerd.

Niettemin een mooi succes, omdat de snel verkregen voorsprong zo regelmatig groeide, dat de hoofdgroep er door werd verlamd. Arie Vooren,

die met grote achterstand binnenkwam, heeft zijn oranje-leiderstrui moeten

afstaan aan zijn ploegmaat Cor Bakker, die in het algemeen klassement een

voorsprong van bijna zeven minuten op Van Beek heeft. In het ploegenklas- sement liggen de Zaankanters, die van begin af favoriet voor de prijs

zijn geweest, royaal aan de kop.

De Zaanse ploeg heeft de leiding

Twee keer hééft er in deze etappe een staking gedreigd. De Italianen begonnen er mee, omdat zij aanspraak meenden te kunnen maken op de Maandag verreden bergprijs. Op de Grebbeberg was n.l. geen streep

getrokken en de Zuiderlingen beweerden doodleuk, dat zij het eerst boven waren geweest in plaats van Piet van Nek. De wedstrijdleiding was niet

resoluut in het afwijzen van dit protest en zo duurde het een half uur eer de Italianen met hangende pootjes hun velo's bestegen. In de rit heten zij verder niets zien. De tweede staking dreigde in Helmond, niet onder de renners, maar onder dé bevolking. De organisatoren hadden de karavaan aanvan- kelijk om de stad heen willen leiden. Doch daar waren de Helmonders het niet mee eens. Als de Ronde niet naar Helmond kwam, zou Helmond naar de

Ronde komen besloten ze eenvoudig.

En het zag er naar uit, dat de fabrieken zouden leegstromen, omdat iedereen de stad wilde verlaten. Voor deze argumenten zijn de organisatoren gezwicht.

Zei lieten de coureurs acht kilometer omrijden. Spijt hebben ze er niet van gehad, want nog nergens was de ontvangst zo overweldigend als in deze stad, waar alle 30.000 inwoners de straat op waren gestroomd en men de renners op zijn Zondags uitgedost en met gejuich en papieren confetti begroette.......

Drie drieste renners....

Het verhaal over de vierde etappe is dat over drie drieste renners, die de moed hadden een peloton van meer dan honderd man uit te dagen.

Zij beseften wat zij waagden, toen zij zo vroeg óp de dag de strijdbijl reeds opgroeven. Maar zij wisten ook wat zy aan elkaar hadden. De Belgen,

die in de voorgaande rit de zege zo maar in de schoot geworpen gekregen

hadden, dachten Dinsdag hetzelfde spelletje te kunnen herhalen.

Doch Bakker, Van Beek en Schellingerhout doorzagen dit plan. Zij

kenden de tactiek, welke de Belgen de laatste tijd in alle grote wedstrijden

hadden toegepast, defensief rijden, het tempo van het peloton afremmen paar renners rustig laten ontvluchten en op hét beslissende ogenblik zelf een slag slaan. De tegenzet van de Zaankanters was meesterlijk. Zo snel mogelijk weg, natuurlijk zouden zij wel steun krijgen. En die kregen ze óok, want Jan Pijnenburg, leider van de Luxemburgers, had een soortgelijk plan

en de Spanjaarden, die tot dusver weinig van zich hadden, doen spreken,

voelden er ook wel iets voor. De knechten van de Zaankanters, de Luxem- burgers en de Spanjaarden zouden in het hoofdpeloton wel zorgen het tempo te drukken als soms een paar, wakkere Belgen het in hun hoofd mochten halen een achtervolging in te zetten. Maar de Belgen voelden er niets voor, hadden het te druk met de naijver tussen hun A en B-ploeg en vertikten het met, elkaar het zware werk te delen.

Waar bleven ze nu....?

Nadat bij Uden Hopstaken, Storm en de jonge Valentijn reeds als verkenners

waren vooruitgesneld, kwamen op de eerste stoffige grintwegen bij Veghel Van Beek, Bakker, Schellingerhout, Motké, de Luxemburger Clemens, eens de grote man in zijn land, en de Spanjaarden Ródriguez en Capo zich bij hen voegen. In totaal dus tien man, die ernst van het ontvluchtingsspel gingen maken en die bewust van eigen kracht, op het Limburgse heuvelland afraas- den.

Negen man, Capo had moeten lossen, stoven Helmond met vijf minuten

voorsprong binnen. Nog groter werd het tijdsverschil, zeven 7 minuten,

maar nog steeds hield men zich in het peloton rustig. Er gebeurde niets

omdat niemand als eerste de achtervolging durfde inzetten. Niet allen in de kopgroep konden het hoge tempo volhouden. Op de eerste flauwe helling van Zuid-Limburg schudde Valenijn mistroostig het hoofd: Het ging hem te hard, hij moest achterblijven. Op de Windrakerberg en de Molenberg vielen de

volgende slachtoffers: "Storm, Hopstaken, Motké, van wie de laatste

bovendien nog pech kreeg en het laatste stuk op een gewonefiets moest afleggen. Clemens moest er verderop aan geloven, de Spanjaard Ródriguez ook. Maar, de drie Zaankanters raasden onverdroten voort over de nijdige bulten, die daags tevoren, onderwerp van de spotlust der Belgen waren geweest, omdat zij niet te vergelijken waren met de bergen uit de Tour de France. Waar bleven ze nu, die Belgen? Rustig in het peloton.

Pech voor Van Beek....

Toen kwam, als laatste, die nijdas van een Cauberg, waar duizenden zich in dichte hagen langs de weg hadden geschaard. Helaas, in Oud-Valkenburg kreeg Van Beek, die men als felle sprinter reeds een uitstekende kans op de zege had gegeven.

Pech. Bezweet bleef hij staan.

Zijn makkers konden niet op hem wachten, want Ródriguez en Clemens

Waren nog dicht in de buurt. Zo daalden Bakker en Schellingerhout

samen naar Maastricht af, waar zij eerlijk om de overwinning streden. Bakker sprintte het best. De mooiste etappe: werd door hem gewonnen.

Woensdag rustdag

Beroepsrenners: 1. Cor Bakker; 2. Bouk Schellingerhoudt; 3. Gerard van Beek; 4. Mathijs Clemens; 5. Theo Hopstaken; 6. Jean Goldschmidt(Lux); 7. Joep Savelsberg; 8. Piere Tarchini(Zwi); 9. Hendrikx, de Ruiter, Loos, van As, Rogiers, Lambrichs, Janssen, 16. Stuyts, de Korver, de Baere, kircoen, 20. Tallieu;

RONDE VAN NEDERLAND.05E RIT.(1948.04.29)

REGEN REMDE DE RONDE, MAAR.

Weergaloze solo-ren bezorgde A.de Korver de zege

Vijfde etappe bovenmenselijk zwaar

De vijfde etappe van de Ronde van Nederland, lopende van Maastricht naar Geleen, is een geslaagde solovlucht van de Rotterdammer André de Korver geworden, die met oen voorsprong van meer dan 3 minuten op Seijen, Bernardonl, Van der Zande en Diderlch als eerste over de sintels het

sportpark Geleen binnensioof, daarmede een weergaloos fraaie prestatie verrichtend.

Mevr. Nelissen van het Nederlands consulaat te Aken beloonde hem na over- handiging van bloemen met een stevige kus. Ongelooflijk zwaar Is deze bergetappe geworden, doordat de weersomstandigheden verre van aangenaam waren. Bij het vertrek uit Maastricht viel uit een loodgrijze hemel een kille regen en het zou nadien niet meer droog worden. De Zuid-Limburgse heuvels hingen in nevelslierten en de slingerwegjes, waarover de bonte karavaan, na het verlaten van de Rijksweg in Gulpen naar het

hoogste punt in Nederland ging, verkeer- de in een erbarmelijke toestand. In notime waren de renners bijna niet meer te herkennen.

Zij zagen er uit als uit gele klei geknede spookfiguren en zij moesten de grootste behendigheid aan de dag leggen om by de afdalingen langs hairpins op het rechte pad te blijven. Alles werkte er toe mee, dat het peloton, met de beste voornemens op het Vrijthof gestart, in stukjes en beetjes te Geleen arriveerde. De solovlucht van André de Korver is voor de andere renners een krachten- en zenuwslopende race geworden, want voor degene, die zich in deze bergetappe wilde onderscheiden, was het zaak om in het kielzog van de onmiddellijk na de start weggelopen Rotterdammer te blijven, die met een indrukwekkende soepelheid de Keerderberg opdraaide.

Diderich, Voren, Kuilman en Bakker, de drager van de Oranje-trui, waren op hun hoede en volgden De Korver met niet noemenswaardig verschil. Maar toen de „Koning van Spanje" rechts van de Rijksweg te Gulpen in zicht kwam, verhoogde De Korver zijn tempo; even remde luj voor de scherpe bocht aan de voet van de berg, maar niet zodra hadden zijn wielen het eerste contact met klei en kiezelweg of hjj zette nog eens extra hard aan

RUIME VOORSPRONG.

Aan de voet van de Koning van Spanje had De Korver een voorsprong van 20

sec. op Seyen, Voren, Loos en Diderich, en van 30 sec. op een peloton, dat door Bakker werd aangevoerd. Op 2 ½ min. volgde onze nationale wegkampioen Sjefke Janssen op een vreemde fiets. De andere Limburgers Lambrichts, M. Pepels en Joep Savelsberg waren reeds 4 minuten achter en een minuut achter hen verscheen een groepje vertwijfelde Belgen, die zich ook in deze etappe door een pijlsnelle uitlooppoging van een Nederlands renner in het prille begin van de koers lieten verrassen.

De Korver draaide terribel goed. Hij klom met het grootste gemak tegen de gladde en moeilijk te berijden bergen op en daalde dermate snel, dat hij nog geen seconde verspeelde. Integendeel, De Korver liep regelmatig op zijn achtervolgers uit, van wie Seijen en Bernardoni, bij wie zich op het laatste gedeelte van de koers Van der Zande en Diderich zouden voegen, onderscheiden door het constant rijden.

OP DE VAALSERBERG.

Het was een wijs besluit van de wed- strqdleiding om de volgauto's te verbieden de renners op hun race door de bergen te volgen. Het was levensgevaarlijk en daarom snelden allen die met papier en blocnote deze ronde meemaakten naar de Vaalserberg. Op de top van deze berg bleek De Korver nog steeds verder uitgelopen te zijn.

NOG STEEDS MONTER.

Nog niets had hjj in die 45 moordende kilometers van zijn frisheid verloren. Met regelmatige pedaalslag verhoogde hq bovendien zyn voorsprong. In Vaals passeerden Bernardoni Seijen en Snellen met 1.35 min. achterstand. Op 2.35 min. Zat Arie Vooren, niet geheel fris meer, maar nog blakend van strijdlust. Van der Zande en Diderich zaten op 2.57 min. en met nog grotere verschillen ploeterden achter deze renners talrijke groepjes verder, bij wie zich de vermoeidheid van deze bergetappe zwaar liet gelden.

Het vooruitzicht, dat de Cauberg nog wachtte, was onder deze omstandig- heden niet erg aanlokkelijk. Met onze volgauto raasden we naar de Cauberg en de eerste die op de top van deze beruchte berg kwam, was André de Korver, met een voorsprong van 2 min. 25 sec op Bernardoni, 2.40 min. op Diderich en Van der Zande, op 3 min. Snellen, op 3.45 Arie Vooren, die zo ongeveer aan het einde van zijn krachten was en zichtbaar in grote moeilijk- heden verkeerde. Slaande op de pedalen werkte hij zich slingerend naar

boven. Op 4.15 sec. verscheen een grote groep, waarin Clemens, Góldsmidt, Best, Steenbakkers, Moretti, Pauwels, Coupain, Freivogel, Loos en Bakker. Bakker, de drager van de Oranje-trui, kreeg op de top van de Cauberg met pech te kampen. Zijn derailleur weigerde dienst en toen de re- paratie niet snel genoeg naar zijn zin verliep, verwondde hg zich in zijn nervositeit

bloedend aan zijn hand. Het herstel van de derailleur bleek slechts tijdelijk, want in de buurt van Berg en Terblijt verwisselde hij met Chris Smits, die op zijn ploegmakker had gewacht van rijwiel.

Intussen pedaleerde de sterke De Korver rustig maar zonder tempoverlies op het einddoel Geleen aan. Zijn zegen stond vast, tenzij pech hem nog parten zou spelen. Hij werd ervoor gespaard en als een onklopbare overwinnaar reed hü als eersteover de finish. Seijen, Bernardoni, Van der Zande en Diderich, die elkaar na Maastricht hadden gevonden, sprintten om de

volgende plaatsen. Seijen liet zich even bjj het ingaan van de laatste bocht afzakken om daarna een vlumscherp sprintje voor de neuzen van zijn belagers te toveren, waarvan zij niet terug hadden.

Beroepsrenners: 1. Andre de Korver, 2. Hubert Sijen, 3. Oreste Bernardoni(Ita), 4. Frans van de Zande, 5. Bim Diederich(Lux), 6. Jean Goutorbe, 7. Harry Schoenmakers, 8. M. Snellen, 9. Piet de Vries, 10. Cor de Best,

RONDE VAN NEDERLAND.06^E RIT.(1948.04.29)

Diderich wint zesde etappe

De tweede etappe van deze dag zou in geen enkel opzicht ook maar lijken op de eerste. Toen aan het eind van de rit Geleen—Eindhoven de Luxemburger Jean Diderich aan de kop van de eerste groep het Philipssportpark binnenreed, gevolgd door de Brabander Toon Steenbakkers, die hier in de voor hem vertrouwde omgeving de erepalm niet meer kon wegdragen In de laatste meters, omdat de kleine Luxemburger zich de kans op een etappezege niet meer wilde laten ontglippen, was er geen ogenblik die spannende strijd geweest van de koers in de bergetappes in de ochtend.

Toen het peloton om kwart voor vijf voor de tweede etappe Geleen verliet, ging het meteen in straf tempo in Noordelijke richting. Het duurde niet lang of de sliert werd in drie grote stukken getrokken en voorbij Echt lag de tweede groep bijna een halve minuut achter op de eerste, welke op zijn beurt weer 20 seconden voorsprong had op de derde ploeg. Cor Bakker streed in de voorste gelederen, met steeds zijn ploegmaats Van Beek en Arie Vooren in de buurt. De Zaankanters schenen zich als ploeg niet te willen laten verrassen, doch ook enkele bekende Luxemburgers en Belgen benevens André de Korver als winnaar van de eerste rit trokken met de eerste groep mee. Bij Roermond was het tempo nog steeds boven de veertig kilometer en waren er nog slechts twee slierten, maar bij het hoge tempo, waarin de renners naar Brabant koersten, kon er geen sprake meer zijn dat de tweede groep zich nog bij de eerste kon voegen.

Acrobatiek der chauffeurs.

De strijd tussen de volgauto's was beslist spannender dan die van de renners zelf. De chauffeurs van de karavaan zijn soms ware acrobaten, die vaak op het allerlaatste ogenblik met een behendige ruk aan het stuur hun wagen langs de klippen voeren. De Ronde van Nederland is echter nog geen Tour de France, want de wagens rijden hier nog geen auto's van de concurrende bladen in de soep. De chauffeurs van Het Vrije Volk, de K.R.0., De Waarheid en alle anderen krioelden kris kras door elkaar, maar zelfs geen kras op het spatbord was het gevolg van deze strijd om telkens in de beste positie te komen. Bedenkelijker was echter, dat we enkele wagens hebben waar- genomen, die zo onoordeelkundig reden, dat ze keer op keer renners meezogen, die achterop geraakt waren, terwijl we in de buurt van de Limburg-Brabantse grens notabene een Jurywagen twee renners zagen hinderen. Alles natuurlijk onopzettelijk, maar daarom niet minder te veroordelen. Dat was jammer, want voor het overige was de regeling langs de weg en in de karavaan prima. Op dat punt hebben de organisatoren van de Ronde van Nederland minder te leren dan op het gebied van het vaststellen van klassementen, dat bepaald dilettanterig gaat, hetgeen we in deze eerste ronde echter gaarne met de mantel der liefde bedekken. Volgend jaar, want dat zal het wel zijn bij een dergelijke belangstelling langs de hele weg, zal ook dit wel beter gaan.

Van Beek demarreert

Bij Weert staakte de regen zijn offensief tegen de renners en kwam de eerste groep met twee en halve minuut voorsprong door. Vluchten scheen onmogelijk in de kopgroep, doch bij Maarheeze draaiden Van Beeks lange pezige onderdanen ineens sneller en, de Oostzaner had zo een klein voorsprong, doch ditmaal lieten de Belgen het niet tot een verrassing komen. Lode Poels, de winnaar van Parijs—Brussel, ging er achter aan en daarmede was voor Gerrit de kaas op een etappezege verkeken. Daarmede was de laatste kaas op iets anders dan het binnenkomen van een gehele groep verkeken en ook de allerlaatste poging, nu van De Vries, die door Toon Steenbakkers „gehaald" werd, liep op niets uit. Toen kon een geheel gevuld sportpark in Eindhoven aanschouwen hoe de Luxemburger Diderich van de kop won en daarmede voor zijn land de eerste zege in de Ronde van Nederland bewerkstelligde.

Beroepsrenners: 1. Wim Diederich(Lux); 2. Toon Steenbakkers; 3. Gerard van Beek; 4. Alfred Hendrickx; 5. Daniel Tallieu; 6. Karel de Baere; 7. Lode Poels(Bel); 8. Gerrie Loos; 9. Wim de Ruiter; 10. Cor Wijdenes;

RONDE VAN NEDERLAND.07E RIT.(1948.04.30)

Zaankanters verspelen hun kans door een slechte ploeggeest

Arie Vooren was niet sportief

Goldschmitt is Zondag de gelukkige winnaar van de Ronde van Nederland

geworden, maar voor het zover was is er Vrijdag en Zaterdag nog heel wat

gebeurd. Het drama, dat zich Vrijdagmorgen in vliegend stormweer in Brabant en Zeeland afspeelde, is beslissend geweest. Bakker, op dat ogenblik

de Zaanse kopman en drager van de trui, is op ergerlijke wijze door

zijn ploegmaats in de steek gelaten toen hij in de buurt van Tilburg een

lekke band kreeg, Dat kostte hem de leiding en de morele knauw, die hij er

door kreeg, was voldoende om hem kansloos te maken.

Na de zware bergetappe van Donderdag was het peloton Vrijdags op weg van Eindhoven naar Vlissingen nog helemaar niet fris. De rit langs vlakke geasfalteerde wegen leek niet zo bijzonder zwaar, maar er joeg een ijzig, koude wind over de vlakte. De striemende regen verkleumde de renners en zo werd deze etappe een der Diddèn, de slanke Belg, joeg minuten ver voor het peloton uit. Het zou de dag der Belgen worden, dat stond van té voren vast en hun radioreporters hadden het aangekondigd: bij aankomst te Hulst zou een Belg winnaar zijn. Didden was in het klassement volmaakt ongevaarlijk en het was daarom onbegrijpelijk, dat een vermoeid peloton ging jagen. Waarom waren er geen Nederlanders die afstopten?

Zaanse onenigheid

Tot overmaat van ramp kreeg Bakker in de buurt van Tilburg een lekke

band en ofschoon hij kopman was lieten' zijn maats hem staan. De

misère in de Zaanse ploeg was Donderdag op de Cauberg begonnen. Daar had Van Beek immers een lekke band gekregen. Hij reed toen tezamen met

Bakker en Schellingerhoudt drie minuten voor de anderen uit en hij stelde voor gezamenlijk af te stappen om te repareren. Bakker wilde dat niet als kopman en Schellingerhoudt die eigenlijk de aangewezen man was om zijn fiets te geven, wilde ook niet.

Een dag later kwam reeds de onsportieve revanche: Nu wilde Van Beek niet wachten of zijn fiets afstaan en Vooren, eveneens uit de Zaanseploeg, stoof naar voren om het tempo te versnellen en het Bakker extra moeilijk te maken zijn achterstand in te halen? Dat was boosaardige opzet van Vooren, waarmee hij alle sympathie van landgenoten en buitenlanders verspeelde. Was het wonder, dat Bakker een inzinking kreeg, waarvan hij zich maar nauwelijks herstellen kon?

De felle kou in het Zeeuwse land, dat zo mooi kan zijn, maar daar nu rijsen grauw lag, richtte een ware slachting onder de renners aan. Het laatste stuk in de storm op de Vlissingse boulevard eiste het laatste restje van hun krachten. De laatste druppels uit de bidons waren opgedronken en de meesten hadden niets meer aan reserve.

De Korver vergist zich

Het was hier, dat zich het tweede drama van de dag afspeelde. De Korver was bezig zijn tweede etappe te winnen. Met eén voorsprong van een meter of twintig stormde hij de groep vooruit en zijn zege stond vast, maar De Korver vergistte zich in de finishlijn, in de veronderstelling dat deze onder een der spandoeken lag, hield hij in en bemerkte tot zijn grote schrik, dat drie Belgen

(Didden, Poels en Rogiers). Hem voorbijstoven. Er zyn boze tongen en ook boze kranten geweest die plompverloren beweerd, dat De Korver de Belgen heeft laten winnen. De Korver heeft met de hand op het hart verzekerd, dat hij er geen enkel belang bij had om de Belgen te laten winnen. Integendeel, zei hij, ze hebben voor ons niets totaal niets gedaan, aar zouden ij dan voor hen wat doen? Het was een vergissing van me, waar ik spijt genoeg

van heb.

Beroepsrenners: 1. Jos Didden(Bel); 2. Louis Michiels(Bel); 3. Lode Poels(Bel); 4. Andre de Korver; 5. Arie Vooren; 6. Emile Rogiers(Bel); 7. Jean Goutorbe; 8. Gerard van Beek; 9. Hubert Sijen; 10. Wim Diederich(Lux);

RONDE VAN NEDERLAND.08E RIT.(1948.04.30)

Vuurwerk in Hulst

Dertig renners waren in Zeeland gesneuveld. Mét tachtig man werd de

strijd naar Hulst voortgezet. Dat werd een tam ritje, waarin de Belg

Poels als eerste binnen kwam, met Bernard Francken, een „inboorling"

Van Hulst, op de tweede plaats. De vreugde van Hulst was die avond

begrijpelijk. De stad was in feesttooi en er werd een groot vuurwerk afgestoken.

Uit wijde omtrek waren de bewoners naar dit oude stadje gekomen en tot diep in de nacht heeft de vreugde geduurd.

Beroepsrenners: 1. Lode Poels(Bel), 2. Bernard Francken, 3. Piere Tarchini(Zwi), 4. Daniel Tallieu, 5. Cor de Best, 6. Wim de Ruiter, 7. Emilio Croci Tori, 8. Hubert Sijen, 9. Harm Smits, 10. Emile Rogiers(Bel),

RONDE VAN NEDERLAND.09E RIT.(1948.05.01)

Zaterdag ging het naar Rotterdam en was het niet aardig, dat Jan

Lambrichs, de oude Tour dé Francéman, hier voor een verrassing zorgde?

Hij had het niet kunnen verkroppen, dat in de bergetappe van Limburg

een Rotterdammer uit het vlakke land, André de Korver, had gewonnen.

Hij had zijn streekgenoten beloofd voor een revanche te zullen zorgen. Als dan een Rotterdammer in Limburg. won, dan zou een Limburger in Rotterdam winnen. Zo gebeurde het.Ergens in de buurt van Steenbergen. Ging hij er tezamen met Bernard Francken tussen uit. Zij hielden het prachtig, al hadden beiden geen aasje lucht meer over. Het peloton zat hen

op de hielen, maar het kwam juist te laat. In beide etappen had Goldschmitt,

die in Vlissingen de oranje trui gekregen had, opvallend goed werk gedaan. In tegenstelling met Rogiers, die maar zelden kopwerk deed, trok hij voortdurend. Poels, een der andere grote Belgen, die in het klassement op de vierde plaats stond, kreeg een lekke-band en toen bleek, dat er ook aan de Belgische ploeggeest wel iets mankeerde. Men liet hem staan en hij kréég 20 minuten achterstand.

Beroepsrenners: 1. Jan Lambrichs, 2. Bernard Francken, 3. Wim de Ruiter, 4. Emile Rogiers(Bel), 5. Jean Goldschmidt(Lux), 6. Jean Goutorbe, 7. Arie Vooren, 8. Andre de Korver, 9. Goldfried Keller, 10. Piet van Ek,

RONDE VAN NEDERLAND.10E RIT.(1948.05.02)

Triomftocht van de Ronde door WestelijkNederland

Goldschmidt winaar Vooren en De Korver de eerste Nederlanders

Van Beek kwam als eerste in de hoofdstad aan

Goldschmitt, de Luxemburgse renner, die sedert Vrijdagmorgen na de aankomst te Vlissingen de oranjetrui heeft gedragen, heeft Zondag, de

eerste Ronde van Nederland gewonnen, waarbij zich het zeer merkwaardige feit heeft voorgedaan, dat hij geen enkele etappe won. Zijn bijzonder

constante rijden, dat hem tot de beste man van deze Ronde stempelde,

heeft hem de overwinning bezorgd. Tweede werd de Belg, Rogiers, met een

achterstand van: 1 minuut 52 seconden. Op de derde: plaats kwam Arie

Vooren uit Beverwijk, die slechts één seconde bij Rogiers achterbleef. Van

Beek won de laatste etappe van Rotterdam naar Amsterdam, waarin

nagenoeg geen strijd geleverd is. De Zaanse ploeg won de ploegenprijs met

een voorsprong van ruim 23 minuten.

Als alle etappen zo saai en zo vervelend en zonder strijd waren geweest

als die van vandaag, dan zou de Ronde van Nederland niet die overweldigende belangstelling hebben verdiend, die er juist op deze

laatste dag voor bestond. De belangstelling was vandaag het belangrijkste

van alles, die belangstelling toonde hoe deze jonge Ronde van Nederland

nu reeds in alle harten leeft.

Uren wachten hebben honderdduizenden hier voor over gehad om de

vijftig renners, die er nog van de ruim honderd dertig, die men vorige

Zaterdag op de Dam had zien starten, in enkele seconden te zien voorbijflitsen.

Iedereen zocht het eerst naar de drager van de Oranje trui en velen, de niet ingewijden natuurlijk — en dat zijn nu eenmaal de meesten — vonden het vreemd hem niet aan de kop te zien rijden.

Steeds weer hoorde men langs de weg d vraag: Waar zit ie nou, waar zit de Oranjetrui?

De belangstelling van vanaaag heeft bewezen, dat — welke, fouten er ook in de afgelopen week gemaakt zijn en welke tekortkomingen er ook is aan organisatie en leiding hebben gekleefd — Nederland zijn Ronde waard is en dat de grote pionier van de Ronde de heer Lex Kuckelcorn, daarvoor, aller dank verdiend heeft. Deze laatste dag heeft alle voogaande overtroffen wat de belangstelling betreft. In Groningen was de vorige Zaterdag de belangstelling

goed, maar niet overweldigend, Twente en vooral Enschede deed het al beter en hoe meer men naar het Zuiden kwam, hoe meer mensen er waren. Maastricht werd een hoogte punt, maar Helmond en Eindhoven deden het nog beter. Toen kwam Hulst, waar heel Zeeuwsch-Vlaanderen op zijn kop heeft gestaan en waar men nog eens nadrukkelijk heeft gedemonstreerd, dat Zeeuwsch-Vlaanderen, hoezeer het zich nog altijd veronachtzaamd gevoelt, echt Nederlands is. De belangstelling en de geestdrift van Zondag waren grandioos. Met uitzondering van een paar kleine stukken op buitenwegen heeft de haag van honderdduizenden mensen ononderbroken gestaan van Rotterdam tot Amsterdam, 175km slingerend over Vlaardingen door het Westland, Den Haag en Scheveningen, langs Leiden, door de bloembollen- streek, Haarlem, Hoofddorp, Aalsmeer, -Uithoorn, Vreeland, Hilversum

naar Amsterdam. Nooit was de belangstelling voor een sportgebeurtenis

zo groot als op deze winderige Zondag. En tenslotte waren er dan nog de 25.000 mensen in het Olympisch Stadion, die de Ronde en de étappewinnaar uitbundig hebben toegejuicht. Voor de wielersport was het een hoogtijdag en het hart van de oude heer Viruly, die nu al zoveel tientallen jaren de wielersport in allerlei functies van zo nabij gadegeslagen heeft en die de strijd in een open auto volgde, moet heel veel omgegaan zijn.

Zoals het meestal; gaat. In de laatste etappe van een grote wielerronde was er maar weinig spanning.

De kaarten lagen immers op tafel en iedereen wist precies hoe het spel uitgespeeld zou worden. Goldschmitt had zijn anderhalve minuut voorsprong op Rogiers en Vooren en de knechten van de Luxemburger, waartoe zeer duidelijk ook de Zwitsers behoorden, hielden dit tweetal zo scherp in het oog, dat ontsnapp, en niet mogelijk was. Voor de Rotterdammer De Korver

met zijn vier minuten achterstand op de leider was er ook nog een

theoretisch kansje, maar dan zou er zo veel moeten gebeuren, dat er

toch eigenlijk niet aan te denken viel.

Toch heeft De Korver het dikwijls genoeg geprobeerd. Hij is een van de

grote mannen van deze wedstrijd geweest. Hij Heeft zo aan het begin

van het seizoen, een vorm getoond, maar vooral een strijdlust en een energie, die nog; het beste van hem doen verwachten. In een ver verschiet schemert weer de Tour de France. En in zijn hart leeft een stille hoop.

De eerst poging van De Korver begon al in Naaldwijk, maar hij kreeg on- middelijk een schildwacht in de vorm van Diederich bij zich en daar deze

heer het vertikte ook maar een meter kop te doen gaf De Korver het op.

In Wassenaar wipte den Zaankanter Van Beek uit het peloton. Met zijn

negen minuten achterstand was hij een volkomen ongevaarlijk man.De

kopstukken maakten zich om hem dus.helemaal niet zenuwachtig en evenals men Zaterdag Lambrichs en Francken genadig had toegestaan,

dat zij wegdraafden, zo stond men dit ook aan Van:Beek toe. Voor de

zekerheid gaf men ook een Luxemburgse bewaker mee.

Kirchen was ditmaal de aangewezen man en ook hij paste het uitputtings-

systeem toe geen kop te nemen. Van Beek trok zich daarvan niets aan.

Hij had nu eenmaal in zijn hoofd gezet in deze ronde een etappe te winen.

Op de Cauberg was hem die kans door pech ontnomen. Nu eiste hij de eer voor zich op om als eerste in het Amsterdamse stadion terug te komen. Kirchen bleef rustig aan zijn wiel kleven en achter, in het peloton stopten Limburgers en Zwitsers steeds af. De Belgen deden geen enkele aanvals- poging. Zij hadden blijkbaar, reeds berust: in een Luxemburgse overwining. Van Beek en Kirchen vergrootten hun voorsprong tot circa twee minuten,

Onder daverende toejuichingen kwamen zij het stadion binnen en tegelijk stortten zij zich in de eindsprint.

Nu wilde de Limburger plotseling graag de kop nemen, maar de rappe Van Beek stond hem dit niet toe en klopte zijn tegenstander met meer dan een lengte. Het peloton was kort voor Amsterdam, de wedloop om de prijzen begonnen en van de groep achtervolgers kwam Loos als eerste binnen. Bijdie groep bevond zich ook de Oranjetruidrager Goldschmitt. Hij reed tezamen met zijn goede verzorger Jan Pijnenburg een ereronde.

Beroepsrenners: 1. Gerard van Beek, 2. Jean Kirchen(Lux), 3. Gerrie Loos, 4. Daniel Tallieu, 5. Oreste Bernardoni(Ita), 6. Lode Poels(Bel), 7. Jean Goutorbe, 8. Harm Smits, 9. Hubert Sijen, 10. Toon Steenbakkers,

Beroepsrenners Eindklassement: 1. Emile Rogiers(Bel), 2. Jean Goldschmidt(Lux), 3. Arie Vooren, 4. Andre de Korver, 5. Gerard van Beek, 6. Wim de Ruiter, 7. Cor Bakker, 8. Jean Kirchen(Lux), 9. Daniel Tallieu, 10. Louis Motke,

RONDE VAN NOORD-BRABANT.(1948.05.22 T/M 05.23)

Wim van Est wint 3-etappenwedstrijd

Met onze amateurwegrenners door het Brabantse land

Grote favorieten worden steeds ln het oog gehouden door de tegenstanders en zo gebeurde het dat de bekende Haarlemmer Voorting niet maar even op de pedalen behoefde te staan, of het hele peloton scheen op te veren. Geen twintig meter kon hij nemen of ze zaten als een klit aan zijn wiel. Maar toch behoefden zij ditmaal in de Ronde van Brabant, welke op Zaterdag en Zondag in 3 etappes werd gereden, niet zo beangst te zijn. want Voorting was nu niet in grootse conditie. Daarentegen meldden zich in de wedstrijd andere, favorieten en de meest gevaarlijke was de Amsterdammer Henk Faanhof, die zich als een waar wegrenner ontpopte, die grootse daden stelde in de drie ritten maar in twee ritten door pech werd uitgeschakeld voor de zege, die nu behaald werden door Jo Harmans in de eerste en door de Brabander Wim van Est in de laatste rit, waarin Harmans de bijna zekere overwinning in het algemeen klassement door een lekke band verloren zag gaan. Niet Harmans maar Wim van Est uit St. Willibrord, vorig jaar met wielrennen begonnen en thans 24 jaar, heeft de wedstrijd over 425 km. kris-kras door het Brabantse land gewonnen. De Haarlemmer Piet Peters, die in de laatste rit vooral op het einde, formidabel reed. bezette de tweede plaats in de algemene rangschikking, vóór de Amsterdammer Jo Harmans. Zo eindigde een goed georganiseerde Ronde door Brabant. Alles was tot in de perfectie geregeld... hoewel het dan jammer was van de losse sintels aan het eindpunt te Nuenen!

Faanhof de openbaring!

Zaterdagmorgen op het Stationsplein in Breda: de klok draaide naar half elf, toen de bonte karavaan van renners, volgauto's met persmensen en officials, „brokkenwagens" voor uitvallers, de medische dienst, witgehelmde politie-motorrijders en jeeps met zend- en ontvang-installaties, zich opstelde in een lange rij. Een tube werd nog even bij gepompt, een rem geprobeerd, het versnellingsapparaat nagekeken en toen zette de karavaan zich, na het startsein van Breda’s burgemeester, in beweging voor de eerste etappe, welke naar Bergen op Zoom zou leiden, kris-kras door Zuid-West en West-Brabant. Een tocht over 132 km., één van de twee ritten, welke op de eerste dag werden verreden. Er gingen 102 renners van start, waaronder enkele Belgen. Hoeveel zouden er na 425 kilometers uiteindelijk Zondagmiddag in Nuenen aankomen? Onze amateurs bleken tegen de moeilijkheden van een etappewedstrijd bestand, hetgeen ons al duidelijk werd in die eerste rit. Hoog was het tempo waarin de bonte schare Breda uitvluchtte; Lakeman, v. d Heuvel en Van Laarhoven raakten los en Verheggen kwam ten val na 20 km. Heel wat belangrijker werd het, toen we het door Alphen naderden. Er ontsnapten zes renners uit het peloton: de Leidenaar De Groot, de Amsterdammers Faanhof en Harmans, de Zaandammer Duijf en de Brabanders v. d. Stappen en Van Est. In Chaam hadden zij al een minuut voorsprong op Hooijschuur, die er alleen poogde bij te komen! Het peloton lag toen op 1 min. 20 sec. In Princenhage, na 51 kilometers, hadden die zes al 2 min. op het grote peloton genomen, waarbij Duijff was teruggevallen en in St. Willibrord lag het peloton al op 2 min. 50 sec. De Tilburger v. d. Stappen was bij de leiders weggevallen. De Amsterdammers Henk Faanhof en, niet minder, Jo Harmans, reden formidabel en wonnen spelenderwijs premies in de doortrekkende dorpen. Maar toen waren de slechte wegen in West-Brabant, daar ergens bij Woensdrecht, gekomen. Keislag langs de kanten, diepe kuilen en scherpe bochten. Het kon niet anders of er zouden slachtoffers vallen. En zo geschiedde het ook: De Groot, die zo kranig gereden had, brak een wiel en kwam zelfs weer achter het peloton te liggen, toen hij een gewone fiets van een toeschouwer had geleend. Drie kilometer voor Bergen op Zoom met een zekere overwinning in zicht, kreeg Faanhof een lekke band en nog een lekke band. En Inmiddels won daar nu Jo Harmans in een flinke lange spurt voor Wim van Est en P. Duijf. Faanhof ging rit winnen „Ja, het is pech en wat kun je daar aan doen?", zei Henk Faanhof aan de start voor de tweede etappe die dezelfde dag werd verreden na een rustpauze van bijna 2 , uur. Zijn stadgenoot Harmans die de eerste plaats deelde met Wim van Est, was optimistisch. En daar trokken zij dan naar Oss. In Terheijden, na 52 km, lagen twee renners voor, Bindels en Geerts twee Brabantse jongens die hartelijk toegejuicht werden door het publiek dat zich keurig langs de weg en in dorpen had opgesteld. De voorsprong was niet groot en zo gschiedde dat dit slechts de inleiding was voor de bslissende slag in deze etappe, welke in de Langstraat geleverd werd, nadat West-Brabant verlaten was.

Tien renners hadden zich op kop gewerkt: de Belg Silvère van den Bergen, Neeft, Hennink, Alblas, Van Est, Bindels, Harmans, Peters, Geerts en Geluk. Het waren er eigenlijk elf, maar die elfde was Vos, die juist ontsnapt was en na 82 km een behoorlijke voorsprong had. Hét peloton volgde in Waspik op 1 min. 15 sec. Vos wilde alleen in zijn woonplaats doorkomen, maar hij werd ingelopen, toen hij daar nog 7 km van verwijderd was. Gelijk viel de moedige

Bosschenaar sterk terug.

In het peloton dat volgde, zaten o.a. Voorting en Blankenauw en het viel ons op dat Voorting daar wel een tikje slap reed. De man, die als de beste amateur van Nederland mag gelden, is aan die plaats wat verplicht. Maar hij

wachtte en wachtte en toen was het te laat.

De tien stormden naar Oss waar Faanhof zich in een zeer lange pace aan de kop zette en niemand vreesde. De Belg was blij dat hij naast hem kon blijven in die sterke spurt.

De laatste etappe

Het zag er naar uit dat Harmans en Van Est zich voorlopig bezig zouden houden met de bewaking van hun naaste tegenstanders nadat z’n een nogal veilige plaats in de klassering na twee ritten innamen.

Zo begon de derde en slotrit op Zondagmiddag weliswaar in hoog tempo, maar zonder dat er bijzondere dingen gebeurden. De beslissende slag werd voor Eindhoven geleverd. Geerts, Verstraten en de Belg Dieckens brachten een nieuwe ontsnapping tot stand en toen zij ver vóór lagen in Valkenswaard

en Geerts met kansen de Ronde te winnen omdat hij niet ver achter Harmans en Van Est genoterd stond, kwam er daar door het enthousiasme

van het publiek een valpartij van deze drie renners.

De zwaaiende handen raakten hen en daardoor kwamen zij te vallen. Voor Geerts en Verstraten waren de kansen verkeken en ook de Belg werd weer ingelopen. In Eindhoven waren vijf man aan de kop gekomen, toen Harmans

met pech stond en een fiets van Wagtmans kreeg. Van Est was weggevlucht en met hem gingen Voorting, Peters, Faanhof en Duijf. Daar ging de zege van Harmans, daar zouden verder ook de kansen voor Duijf verloren gaan toen hij een lekke band kreeg en evenals Faanhof moest pompen. In Nuenen zouden er nog meer slachtoffers komen en wel Voorting die bij de intocht van het Oost-Brabantse dorp ontsnapt was. Hij slipte bij de oprit van de sintel- baan en Van Est haalde hem na zn'n val weer in en... won zo de laatste rit.

De uitslagen en de algemene rangschikking:

22/05 le Rit: (132 km.) Breda—Bergen op Zoom:

Amateurs: 1. Harmans, 3 uur 10 min. 8 sec, 2. Van Est, 3. Duijf, 4. G.

Voorting, 5. Hennink, 6. Blankenat, 7. Neeft, 8. Alblas, 9. Bindels,

10. P. Peters.

22/05 2e rit: (123 km.) Bergen op Zoom— Oss:

Amateurs: 1. Faanhof, 3 uur 6 min. 5 sec, 2. v. d. Bergen (B), 3. P. Peters, 4. Harmans, 5. Hennink, 6. Bindels, 7. Van Est, 8. Koot 9. Geluk, 10. Geerts.

23/05 3e Rit: (Oss—Nuenen) 170 km.:

Amateurs: 1. Van Est, tijd 4 uur 19 min. 30 sec, 2. W. Voorting, 3. P. Peters. 4. Vinken, 5. Vos, 6. Faanhof, 7. Duijf, 8. Harmans, 9. Geluk, 1.0. Alblas.

23/05 De totaaluitslag werd:

Amateurs: 1. W. van Est (St. Willibrord), tijd 10 uur 35 min. 43 sec; 2. P. Peters, 10 uur 37 min. 46 sec; 3. Harmans, 10 uur 38 min. 5 sec; 4. G. Voorting, 10 uur 40 min. 25 sec; 5. Alblas, 10 uur 40 min. 20 sec; 6. Bindels, 10 uur 40 min. 31 sec; 7. Geluk, 10 uur 40 min. 40 sec; 8. v. d. Bergen (België) zelfde tijd; 9. Koot, 10 uur 41 min. 8 sec; 10. Duijf, 10 uur 41

min. 44 sec

RONDE VAN NOORD-HOLLAND.(1948.03.28)

De Ronde van Noord-Holland over een afstand van 183 K.M., werd in de eindspurt gewonnen door Krever uit Duivendrecht vóór Geerts. Voor Krever, die pas weer in training is gegaan na zijn val te Brussel van het vorige najaar, is dit een zeer groot succes. De uitslag:

Amateurs: 1. Han Krever, tijd 4 uur 30 min. 27 sec.; 2. Geerts op een half wiel: 3. Vinken ver achter: 4. Harmans: 5. Copier: 6. Hooyschuur; 7. Duijf; 8. van Os; 9. Koeman;

RONDE VAN ZUID-BEVELAND.(1948.07.17)

Twee winnaars in Ronde van Zuid Beveland

De ronde door Zuid-Beveland voor amateurs, over 110 km, had een wonderlijke ontknoping. Toen de twee grote rivalen, Voorting en Wagtmans, zich in de slotkilometers hadden losgerukt, moest een eindsprint op het Goese sportterrein volgen. Wagtmans trok de sprint aan, maar de Haarlemmer Voorting kwam met hem gelijk en zou hem misschien geklopt hebben als niet een politieauto, die voor de renners reed, onhandig had gé- maoeuvreerd, waardoor onze beste amateur niet meer kon passeren.

De jury besloot daarna om Wagtmans en Voorting beiden als winnaars te klasseren.

De eerste uitvallers in deze tweede klassieker door Zuid-Beveland kwamen reeds na enkele kilometers, waarbij echter geen favorieten waren

betrokken. Voorbij Kapelle viel de grote slag. Een groep van negen man maakte zich van de anderen los, waaronder Voorting, Van Est en Wagtmans.

Laatstgenoemde ging daarna alleen door en bereikte Oudelande als eerste, gevolgd door Drost, maar de achterstand van de anderen was gering. Het peloton was geheel uit elkaar gevallen. Voorting, Wagtmans, Van Est, Breedveld en Brinkman hadden op ’s-Heerenhoek de leiding. Drost volgde dan alleen en de anderen waren reeds kansloos. Bij Wolfaartsdijk verloor de kopgroep Van Est door bandenpech en Wagtmans en Voorting scheidden zich tenslotte in de laatste kilometer af.

Amateurs: 1 en 2 ex-aequo Voorting en Wagtmans, 110 km in 3 u. 9 min. 3. Brinkman, Maasland; 4. Breedveld, Rotterdam; 5. Van Est, Sint Willebrord; 6. Van de Putten, Den Haag, ( 1^e nieuweling); 7. Drost, Haarlem, 6 min.; 8. Ouwehand, Den Haag; 9. Roks, St. Willebrord; 10. Massinger, Oisterwijk;

ROOSENDAAL.(1948.07.11)

Van As won ronde van Roosendaal

In de 11^de ronde van Roosendaal, (150 K.M.) wisten van de 47 gestarte renners reeds in de eerste kilometers Braspennincx, Hopstaken en Van As, Heys, Matthijssen en Evers een voorsprong te nemen, welke zij opvoerden

tot ruim 3 minuten. Ondanks heftige achtervolging, waarbij Van Gerven (Rotterdam) en De Korver (Rotterdam) zich onderscheidden, werden de

vluchtelingen niet meer ingelopen. In de eindsprint won Van As met weielengte voor Evers. De uitslag luidt:

Beroepsrenners: 1. Piet van As, Roosendaal 150 km in 4.03.07; 2. Piet Evers, Wormerveer; 3. Theo Hopstaken, Roosendaal; 4. Piet Meijs, Tilburg; 5. Koos Mathijssen, Breda; 6. John Braspennincx, Breda; 7. Cor Bakker, Oostzaan; 8. Herve Theuns, Brasschaet (Belgie); 9. Piet Verschuren, Rotterdam; 1o. van Fessem;

ROTTERDAM.(1948.05.01)

Nieuwelingen: 1. F. van Tol, 2. J. Balkhoven, 3. ---

Amateurs: 1. Manus Brinkman, 2. Wim van de Voort, 3. van Galen,

ROTTERDAM.FEIJENOORD.(1948.08.31)

Ronde van Feijenoord Levendige strijd bij amateurs en beroepsrenners

Een mensenmassa, zoals men by geen enkele wielerwedstrijd in Nederland ooit ziet en die waarschijnlijk groter was, dan men bij de wereldkampioenschappen in Valkenburg vond, had zich op Koninginnedag ter weerszijden van het 2.5 km lange traject op de Linker Maasoever een plaats gezocht om getuige te zijn van de traditionele „Ronde van Feyenoord", die dit jaar voor 't laatst op 31 Augustus werd verreden. Deze achtste „Ronde"' is in alle opzichten een sportief succes geworden, want zowel des morgens, toen de amateurs hun 100 km (40 ronden) reden, die op schitterende wijze door Manus Brinkman werd gewonnen, als des middags toen bij de beroepsrenners de Limburger Lambrichs de bloemen veroverde, was er een levendige strijdom de zege. Er was veel strijd en er was veel spanning. Zelfs was het slot enigszins sensationeel, want toen de aankomst van de winnaar kon worden verwacht, wilden honderden dat zo goed mogelijk zien en drongen bij de finish naar voren. De jurytent kraakte en op het ogenblik dat men vernachtte, dat deze zou bezwijken, stortte aan de andere kant een zwaar overbelaste tribune met hevig gekraak in elkaar. Enkele honderden mensen zag men als 't ware plotseling verdwijnen te midden van een stofwolk. De gevolgen vielen mee, want slechts enkele licht gewonden moesten behandeld worden. Hoewel onder moeilijke omstandigheden, zag de jury toch kans om de aankomst van de renners regelmatig op te nemen.

Niet minder dan 88 amateurs bonden - des morgens de stryd aan. Er werd onmiddeliyk een zeer hoog tempo ingezet en het was by die snelheid niet mogehjk om te ontsnappen. Voortdurend bleef het veld jagen in een tempo, dat boven, de 40 km lag. Het gevolg er van was, dat reeds in het begin een aantal zwakken, die niet konden volgen, moesten opgeven of achter raakten. Eerst toen bijna de helft van de 100 km achter de rug was, wisten Henneman en Kroon te ontsnappen. Heel ver kwamen ze niet, want spoedig werden ze tot de orde geroepen. Het waren A. v. d. Voort en de Bredanaar Suikerbuyk, die uit een inmiddels gevormde kopgrogp demarreerden en . weldra een flinke voorsprong hadden. Breedvelt trachtte by hen te komen, maar kon het alleen niet bolwprken, terwyi ook het peloton onder aanvoering van Geluk achter de vluchtelingen aan joeg. Eerst toen enkele ronden later Brinkman en de schaatsenrijder W. v. d. Voort het veld aanvoerden, ging het er dreigender uitzien en op een gegeven ogenblik was het alleen Van der Voort, die zyn broer en Suikerbuyk probeerde te bereiken. Hij had succes en kwam aan de kop, doch A. v. d. Voort was toen volkomen leeg gereden. Hy kon het tempo niet volhouden, viel terug naar het peloton en verdween daar in de achterhoede. Er werd na deze wyziging zo hard gevochten, dat het veld in vele stukken werd getrokken. Het was nog steeds Geluk, die een voorname rol speelde en de vluchtelingen probeerde te bereiken. Met Brinkman op de hielen liep hy regelmatig wat in en het resultaat van deze dappere stryd moesten worden, alles weer byeen was, dat toen nog vyf ronden gereden was gekomen. Maar rustig bleef het niet, want Kroon ontsnapte en Brinkman volgde op negen seconden. De spanning nam toe, want ook Geluk trachtte nu zijn slag te slaan. Doch ook nu werden zowel Kroon als Geluk weer ingelopen en zo ging de laatste ronde in, met nog maar achttien man met v. d. Voort als aanvoerder. In die laatste ronde werd uitgevochten, voor wie de overwinning zou zyn. Brinkman zette vroeg de sprint in en met een lengte verschil won hy vóór Van der Voort. Op korte afstand volgden zes man, waarbij de Leidenaar De Groot de sprint won. Het was een wedstrijd vol afwisseling en met een levendig karakter geweest. De uitslag luidde:

Amateurs: 1. H. Brinkman, Maasland, 2 uur 36 min. 26 sec; 2. W. van der Voort, 's-Gravenzande; 3. J. de Groot, Leiden; 4. T. Blokzyi, Rotterdam; 5. K. Kroon, Rotterdam; 6. A. Geluk, Rotterdam; 7. Th. Alblas, Overschie; 8. A. Suikerbuyk, Breda.

Geen plaats op de trottoirs, voor de ramen der woningen, op de daken en overal waar men staan of zitten kon, was onbenut, toen 's middags de profs hun stryd over 140 km (56 ronden) aanvingen. Minstens 150-duizend mensen volgden langs het parcours de wedstrijd. Ook nu weer werd er snel gereden in het begin. Het waren Van As, Lambrichs, Joossen en Braspenninx, die na enkele ronden probeerden wat hun tegenstanders waard waren en dit leidde er toe, dat zich achter hen kleine groepjes vormden. Het veld van 64 man viel hierdoor in stukken. Geregeld groeide echter de kopgroep weer aan, doordat er telkens deelnemers waren, die er in slaagden om zich naar voren te werken. Lamfarichs was de eerste, die een serieuze poging ondernam om weg tè komen. Verveer en Wim de Ruiter wilden meegaan, doch de Limburger ontdeed zich ook van hen. Lambrichs begreep echter, dat het een te zware opgave zou zijn om nog met bijna honderd kilometer voor de boeg, alleen de stryd te voeren en even later bevond.hy zich weer in gezelschap van anderen. Het bleef voortdurend levendig, want er vormden zich geregeld kleine groepen, die een pogirg wilden wagen om weg te komen, maar telkens weer liep dat op niets uit Inmiddels waren de gelederen al danig gedund. Zelfs heel wat van de sterkeren waren verdwenen, o.a. Piet de Vries, De Korver, Van der Star, Pellenaars, Joossen, Verschuren, Chr. Smits en Bindels. Een ogenblik dreigde de strijd te verslappen en daarvan trachtten Van As en Jansen gebruik te maken. Veel succes hadden ze niet en het was weer Lambrichs, die dertig fcm vooe het einde het tydstip gekomen achtte om toe te slaan. Met Vfen der Heyden, aan 't wiel ontsnapte hy, terwyl Savelberg op enkele seconden volgde. Ook Jef Jansens kwam er by. Kort daarop probeerden Braspenninx en Van der Zande het viertal in te halen, doch door bandenpech raakte laatstgenoemde achter en Braspenninx kwam weer in de groep. Lamibriohs reed nog fris en draadde op de goede stukken van het zware circuit tegen de 45 km. Tegen dat tempo kon niemand op. Voor alle zekerheid maakte Lambrichs zich twee ronden voor 't einde los van de rest en won onbedreigd. Savelberg volgde op korte afstand. Met de overwinning verwierf Lam. brlchs ook de leidersprijs met evenveel punten als Van As, doch de laatste ronde gaf de doorslag. Vlak voor de finish tewam Van Gerven ten val, doch reed door, maar na aankomst viel hy toch weer van eyn. fiets en moest ter observatie worden opgenomen. De uitslag by de profs was:

Profs en Onafhankelijken: 1. J. Lamlbrichs, Bunde, 3 uur 35 min. 51 sec; 2. J. Savelberg, Hoensbroek; 3. J. Jansens, Elslo; 4. A. v. d. Heyden, Wouw; 5. F. v. d. Zande, Halsteren; 6. P. van As, Roosendaal; 7. M. A. Buuron, Bergen op Zoom.

ROTTERDAM.KAMPIOENSCHAP.(1948.10.03)

Van Gerven opnieuw kampioen

Op het parcours in de Oude Plantage organiseerde de; „Rotterdamse Leeuw" Zondagmiddag een wedstrijd, waarin het kampioenschap van Rotterdam voor A-klassers (profs en amateurs) werd verreden. Piet van Gerven, die vorig jaar beslag op de kampioenstitel legde, won nu weer na een felle strijd tegen sterke tegenstanders.

Er startten 27 deelnemers voor de over 100 km (92 ronden), waaronder Wim de Ruiter. André de Korver en Manus Brinkman. Er werd dadelijk een flink tempo ingezet en de zeer vele belangstellenden, die langs het circuit stonden geschaard, bemerkten al heel gauw, dat er een zware strijd werd gevoerd. Brinkman speelde daarin een voorname rol, doch De Korver, Verhoeven en Van Gerven zorgden er voor, dat elke poging om weg te komen, werd verijdeld. Verscheidenen van de deelnenemers was het tempo te machtig en geraakten achter. De eerste die tot opgeven werd gedwongen was De Ruiter, die op een ogenblik, dat er flink gejaagd werd, een lekke band kreeg en zoveel achterstand kreeg, dat aan inlopen niet meer viel te denken. Ongeveer halverwege , ontsnapte Manus Brinkman, nam een voorsprong en vergrootte die regelmatig, totdat hij 40 seconden voor de hoofdgroep kwam. Ronden lang vocht hij om de zo zeer begeerde ronde, doch na twintig ronden moest hij het hoofd buigen en werd door het peloton ingelopen. Hij had zoveel van zijn krachten gevergd, dat hij zelfs met moeite kon volgen en ten slotte een ronde achterstand kreeg. Intussen had zich een nieuwe kopgroep gevormd en daaruit maakten Alblas en Louwers zich los. Achter hen joeg Van Gerven, die wel regelmatig dichterbij kwam, maar toen nog drie ronden gereden moesten worden, nog 18 seconden achter de leiders lag. Het was de vraag of hij dat nog zou kunnen wegwerken. De beide leiders vielen evenwel en daarmee was het pleit beslecht. Alblas gaf op en Louwers verloor terrein. Van Gerven ging als eerste over de streep.

Profs en Amateurs: 1. P. van Gerven (Feijenoord), kampioen. Tijd 2 uur 37 min. 43 sec; 2. T. Blokzijl (Rott. Leeuw);' 3. 'K. den Otter (Feijenoord); 4. B. Louwers (Feijenoord); 5. J. Breedveld (Rotterdam); 6. H. Brinkman (Rott. Leeuw); 7. B. Bitter (Rott. Leeuw).

ROTTERDAM.KATENDRECHT.(1948.09.02)

De “RONDE VAN KATENDRECHT” werd een groot succes

Bijzonder moeilijk en zwaar is Zondagmiddag de strijd geweest voor de amateurs en nieuwelingen, die aan de eerste “Ronde van Katendrecht”deelnamen. Op de “kinderhoofdjes”aan de “Kaap”was een parcours van 16oo meter uitgezet, waarin met enkele haakse bochten ook een haarspelbocht voorkwam. En op dat parcours, dat durf, uithoudingsvermogen en stuurmanskunst van de rijders vergde, leverde de deelnemers slag. Hoe moeilijk het er was, valt op te maken uit het feit, dat de amateurs slechts een gemiddelde snelheid van bijna 34 km. per uur bereikten. Het was een voordurend vechten tegen de hobbelige keien en tegen vermoeiheid, doch ondanks dit alles is de eerste “Ronde”een succes geworden en een waardig tegenhanger van de traditionale Ronde van feijenoord. Katendrecht heeft zich in een slag een naam veroverd en als volgend jaar de plannen van het Sportcomité, dat deze wedstrijd organiseerde, in vervulling gaan en een grote wielerwedstrijd voor profs zal worden ingericht, dan zal de “Ronde van Katendrecht”zeker nog meer belangstelling in rennerskringen wekken dan nu reeds het geval was. Er was langs het gehele traject zeer veel publiek, dat van ee n felle strijd heeft kunnen genieten. Want Verhoeven, die daags te voren in Schiedam won, werd hier bij de nieuwelingen opnieuw winnaar, terwijl de Rotterdammer Karel Kroon bij de Amateurs beslag legde op de eerste plaats.

De ondernemende mannen in Katendrecht, die het aandurfden om in het kader van de jubileumfeesten een wielerwedstrijd te organiseren, hebben succes met hun werk gehad. Alles was deugelijk voorbereid, terwijl de politie voor een uitnemende afzetting zorgde. En toen ook de deelnemers zich strijdlustig toonde, kon het niet anders of dit nieuwe wielerevenement moest slagen.

Het bleek al heel gauw, nadat de 41 nieuwelingen gestart waren, dat ze het hard te verantwoorden hadden, want spoediger dan in andere wedstrijden waren er de achterblijversen van weglooppogingen was maar heel weinig sprake. Viertien ronden voor het einde ontsnapte Verhoeven en evenals in Schiedam volgde onmiddellijk v.d. Putten. Samen vochten ze door, liepen regelmatig uit en zo moest in de sprint de beslissing vallen.Verhoeven won met enkele lengten voorsprong Van der Putten. Laatsgenoemde ontkwam aan een ernstige valpartij, want nauwelijks was hij de finish gepasseerd of het bleek dat de framebuis, vlak achter het balhoofd, totaal was doorgebroken. Het was onverklaarbaar hoe hij op zo’n fiets op dit hobbelige traject had kunnen rijden.Enkele valpartijen hadden geen ernstige gevolgen.

Het was weer Henneman uit Beverwijk, die zich bij de amateursdanig roerde. Deze renner, die we ook in andere wedstrijden zeer actief zagen, mat zich steeds af en verdwijnt dann tegen het einde van het toneel. Ook in Katendrecht speelde hij aanvankelijk een voorname rol en ontketende meermalen felle jachten. Na dertig kilometer was hij op een gegeven ogenblik bijn a40 sec. voor. Het peloton was intussen in drie stukken gevallen, waarvan het eerste achter Henneman aan joeg. Dat werd hem noodlottig, want spoedig was de strijdlustige jongen ingelopen.

Daarna beproefde Alblas zijn geluk eens, maar ook hij moets het vaantje strijken tegen zijn achtervolgers, waaronder Kroon, De Groot, Geluk, Brinkman en henneman. Kroon was de eerste, die een ronde veroverde en kort na hem volgden Geluk, De Groot en Breedveld. Henneman had al zijn kruit verschoten, kreeg achterstand en gaf te slotte op. Van der Voort en Brinkman zagen geen kans meer om bij de kop te komen en eindigden op een ronde achterstand, hoewel ze nog wel pogingen deden om mee een rol te spelen. In de sprint vochten Kroon en Geluk uit voor wie de bloemen zouden zijn. Met een kleine voorsprong vielen die aan Kroon ten deel.

Een levendige wedstrijd, vol afwisseling en strijd had de duizende enige uren geboeid.

Amateurs: 100km 1. K. Kroon, Rotterdam in 2 uur 57 min. 20 sec.; 2. A. Geluk, Rotterdam; 3. H. Breedveld, Rotterdam; 4. J. de Groot, Leiden; op een ronde 5. H. Brinkman, Maasland; 6. G.J. de Laat, Made; 7. H. Muntz, Rotterdam; 8. K. de Vries, Rotterdam; 9. P. Heyster, Scheveningen; 10. B. Groeneveld, Haarlem;

Nieuwelingen 30 km: 1. W. Verhoeven, Overschie in 1 uur 23 min. 12 sec.; 2. A. van der Putten, Den Haag; 3. A. Jansen, Scheveningen; 4. J. Blokzijl, Rotterdam; 5. H. van Dessel, Rotterdam; 6. F. Versluis, Waddinxveen; 7. J. van Tol, Rotterdam; 8. A.v.d.Stel, Overschie; 9. P. Marijnese, Hoeven; 10. J. de Gans, Rotetrdam:

ROTTERDAM.OUDE PLANTAGE.(1948.07.23)

Brinkman winnaar in de Oude Plantage

In de Oude Plantage vond Zondagmiddag de ontmoeting plaats tussen

de „Rotterdamse Leeuw" van hier en de Rennersvereniging „De Adelaar"

uit Hilversum. Deze wielerwedstrijd trok zeer veel belangstelling, want

enige duizenden wielerliefhebbers hadden een plaatsje langs het circuit

gezocht.

Nadat eerst de junioren in een afvaïwedstrijd hun krachten hadden

gemeten, startten amateurs en nieuwelingen tegelijk. Eerstgenoemden

voor een rit over 70 ronden, de nieuwelingen over 45 ronden.

Het werd dadelijk een levendige wedstrijd, want niet alleen werd het tempo opgevoerd, maar bovendien trachtten verschillende renners los te komen. Hun pogingen faalden evenwel, totdat Dorst en Brinkman er in

slaagden een voorsprong te krijgen. Ze vergrootten die regelmati.

Intussen waren al verscheidene deelnemers verdwenen, eensdeels omdat ze pech hadden gekregen, anderdeels omdat het tempo hun te machtig was. Des te meer viel het te waarderen, dat verscheidene nieuwelingen dit tempo wel volgden.

En toen Van Dorst voor de tweede maal ontsnapte en Brinkman hem onmiddellijk volgde, wisten enkele nieuwelingen mee te gaan. Deze kopploeg

werd later weer ingelopen, zodat alles weer bij elkaar kwam. Van de nieuwelingen bereikte-F. Versluys (Rott. Leeuw) het eerst de eindstreep en

verdiende de bloemen. Intussen was het grootste deel van de amateurs van het toneel verdwenen en ging de wedstrijd uit als een nachtkaars. Van

Dorst en Brinkman sprintten in de laatste ronde om de bloemen, welk

duel door laatstgenoemde wend gewonnen.

Afvalwedstrrijd voor junioren: 1. M. van Gorp, 2. P. Versluis, 3. J. den

Braber.

Wédstrijid voor nieuwelingen over 45 ronden: 1. P. Versluis (R.L.) 1 uur

18 min.; 2. P. v. d. Vaart (RL.), 3. J. Blokzijl (RL.), 4. J. v. Vliet (RL.), 5. B. Nolle (Adelaar), 6. W. Duyvenbode (RL.), 7. J. Weyers, 8. C. Wils, beiden De Adelaar.

Wedstrijd voor amateurs over 70 ronden: 1. M. Brinkman, (RL.), 2 uur, 4 min., 2. J. van Dorst (R.L.); op één ronde 3. T. Blokzijl (RL.), 4. B. Bitter (RL.), 5. A. Veerman (De Adelaar)

ROTTERDAM.OVERSCHIE.(1948.09.01)

VAN DER VOORT won Ronde van Overschie

Voor de derde maal achtereen kwamen de nieuwelingen en amateurs Maandag aan de Start. Ditmaal in de “Ronde van Overschie”, die voor de tweede maal werd verreden. In deze wedstrijd, die op een betrekkelijk smal aprcours in een van de nieuwe wijken van Overschie werd gehouden, konden met het oog op de veiligheid slechts een beperkt aantal renners uitkomen. Bovendien was het verscheidenen hunner te machtig om drie dagen achtereen een honderd kilometer te rijden. Vandaar dat de bezetting niet zo sterk was als Zaterdag in Schiedam en Zondag op Katendrecht. Ditmaal won Van der Putten voor Wout Verhoeven, terwijl W. van der Voort winnaar bij de amateurs werd. Er werd over het algemeen vrij snel gereden.

Reeds in de eerste rit van de 30 ronden viel de beslissing. Van der Putten, die in Schiedam en op Katendrecht samen met Verhoeven wegvluchte werd beide keren in de sprint geklopt. Dat wilde hij nu voorkomen, zette er direct een hoog tempo in, terwijl Verhoeven achter in het peloton startte en niet dadelijk het dreigde gevaar zag. En toen hij het even later wel merkte, was het al te laat. Hij zette onmiddellijk de achtervolging in, doch wat hij ook deed. Van der Putten bleef regelmatig uitlopen en won ten slotte onbedreigd. De gehele wedstrijd was de Hagenaar alleen weg. Alleen de strijd tussen dit tweetal was spannend en achter hen gebeurde niets bijzonders. Van der Putten kreeg zijn revanche.

Ook bij de amateurs was het pleit spoedig beslecht. Bernaards en Mittentreiner namen direct de kop, waarna nog vijf man zich bij hen voegden. Maar lang bestond die kopgroep niet, want echtereen volgens verdwenen Geluk, Van Aalst, Bernaards en Westerduin daaruit. Drie man – Alblas, W. van der Voort en Mittentreiner – bleven in hoog tempo rijden en slaagden er in hoog tempo rijden en slaagden er in een ronde voorsprong ter veroveren. Het werd een eentonige wedstrijd, waarin weinig meer gebeurde. Tegen het einde gingen Van der Voort en Mittentreiner er nog eens tussenuit en nu was het Alblas die alleen voortzwoegde. In de sprint won Van der Voort. Hij kreeg ook de leiderspremie, want in de 75 ronden was hij 39 maal het eerst doorgekomen!

Amateurs (100 km): 1. W. van der Voort, ’s-Gravenzande; 2. L. J. Mittentreiner, Den Haag; 3. Theo Alblas, Overschie op 1 min. 29 sec.; op een ronde 4. W. Westerduin, Scheveningen; 5. H. J. Langendam, Rotterdam; 6. H. Blokland, Rotterdam; 7. K. de Vries, Rotterdam;

Nieuwelinegn (40 km); 1. J. v. d. Putten, Den Haag, 1 uur 2 min. 31 sec.; 2. Wout Verhoeven, Overschie; 3. A. E. Klein, Zaandam; 4. A. v. d. Pol, Scheveningen; 5. J. Blokzijl, Rotterdam; 6. A. J. Vos, Rotterdam; 7. A. Jansen, Scheveningen;

SAS VAN GENT.(1948.09.07)

Beroepsrenners: 1. Alfred Strom(Aus); 2. M. Blomme, Belgie; 3. Frans van de Zande; 4. van Beek; 5. Franke; 6. Impanis (Bel); 7. Rijckaert; 8. --- 9. --- 10. ---

SCHAESBERG.(1948.06.06)

Joris won ronde van Schaesberg

Om half 2 startten 28 nieuwelingen. De uitslag luidde:

Nieuwelingen: 1 P. Voorjans, Maastricht (1 uur 31 min. 7 sec), 2 J. Nolten, Geleen. 3 P. Roks, St. Wülebrord. 4 A. Braspenninx, Zundert, 5 M. van Leuken, Eindhoven .6 J. Kunstelaers, Tegelen; 7 H. Lenting. Eindhoven, 8 C. Gryceels Tegelen; 9 J. Maanen, Valkenswaard, 10 P. v. d. Broeck Hulsberg. Voorjans won in de sprint na een rit van 20 ronden. ,

Amateurs: 1 M. Joris, Geleen (2 uur, 39 min. 40 sec.) 2 Vinken, Geleen (op 1 min. 46 sec). 3 W. v. d. Stappen, Tilburg, 4 W. Plum, Kerkrade, 5 J. Fleury, Amsterdam, 6 D. Hoogschuur, Zaandam. 7 C. vari Elswijk, Zaandam; 8 S. Otte. Brunssum, 9 Fr. van Sambeek. Valkenswaard. 10 W. Huygen, Eindhoven. De rest van de renners lagen één of meer ronden achter. De rit vond plaats over 46 ronden.

SCHIEDAM.(1948.09.04)

Goede prestatie van Suikerbuyk

De “Ronde van Schiedam" is Zaterdag voor de vierde maal verreden. Deze wedstrijd begint burgerrecht te verkrijgen, want voortdurend ziet men de belangstelling groeien. Ditmaal kwamen nieuwelingen en amateurs aan de start en zij zorgden voor levendige strijd. Wout Verhoeven won bij de nieuwelingen, terwijl Suikerbuyk uit Breda de bloemen bij de amateurs veroverde.

Van de aanvang af, dat de 35 nieuwelingen, die 30 km of 23 ronden moesten rijden, waren vertrokken, waren de Hagenaar Van der Putten en Verhoeven uit Overschie de aanvoerders. Zij probeerden reeds na enkele ronden te ontsnappen, maar 't gelukte niet en beiden wachtten rustig hun kans af. Die kwam in de tweede helft van de wedstrijd. Opnieuw kregen Verhoeven en Van der Putten een voorsprong en ondanks de jacht die door de jonge Braspenninx werd ingezet, bleef het tweetal onbereikbaar. Zij liepen regelmatig uit en in de eindsprint won Wout Verhoeven voor de Hagenaar. Snijders uit Halfweg was de eerste van het peloton, die de finish passeerde. Er was behoorlijk gereden, namelijk met een gemiddelde van ruim 37 km.

Bij de 55 amateurs, die 100 km moesten rijden, startten er verscheiden, die enkele dagen geleden ook in de Ronde van Feijenoord een rol speelden. Manus Brinkman, de winnaar, was van de partij en met hem Suikerbuyk, de gebroeders Van der Voort, de Haarlemmer Keekens en niet te vergeten Henneman uit Beverwijk. Men kon dus eigenlijk een herhaling verwachten van de strijd in 'Rotterdam-Zuid. Dat gebeurdeniet, want het waren ditmaal andere mannen, die voortdurend leven in de brouwerij brachten en voor een wisselende wedstrijd zorgden. Kiekens, de kleine Voorting, Sieveking en Henneman bevonden zich steeds in de voorste gelederen, totdat Henneman eindelijk ontsnapte. Brinkman bepaalde zich er toe het peloton aan te voeren, dat achter de vluchteling aanjoeg. Na 20 ronden had Henneman, die nu de Rotterdammer Blokzijl bij zich had, al 25 seconden voorsprong op het peloton, doch Bernaards, W. v. d. Voort en Brinkman verijdelden hun pogen. Dasrna probeerden Petri, Sieveking en Van Dorst, Bernaards en nog vele anderen hun slag te slaan, doch steeds weer liep het op niets uit. Het gevolg van een en ander was evenwel, dat het een zeer levendige wedstrijd werd, die voortdurend afwisseling bracht. Er werd voortdurend in flink tempo, zo om en nabij 40 km, gereden. Intussen waren de gelederen al flink gedund. De strijdlust laaide opnieuw op toen eerst Van der Voort alleen, daarna met Vos samen, getracht had om weg te komen, doch alles mislukte. Toen nog 30 km gereden moest worden waren het Voorting, Henneman, Ouwehand en Mittentreiner, die Van der Voort hagingen. Het peloton werd in stukken getrokken en in de strijd, die toen ontbrandde, kwamen er heel wat veranderingen. Voorting zakte af. Henneman stapte af en zo ontstond tegen het einde een kopgroep van acht renners, die op bijna een halve minuut afstand gevolga werd door een peloton van 20 man. Maar uit deze kopgroep raakte eerst Ouwehand los om van fiets te verwisselen en daarna Suikerbuyk door een valpartij. Hij vocht echter door en ronden lang joeg de Bredanaar achter de groep, waarin ook Brinkman zat. Lang«feam aan liep Suikerbuyk in en negen ronden voor 't einde was hij weer in de kopgroep. Hij ging dadelijk dóór en kreeg weldra een goede voorsprong. Bij het ingaan van de laatste ronde wilde Brinkman ontsnappen om de vluchteling te aóhterhalen. Het was te laat. Suikerbuyk, die ver achter geweest was, leverde een prachtige prestatie en won onbedreigd. Brinkman moest zich met de tweede plaats tevreden stellen.

Voor de nieuwelingen hadden liefhebbers op gewone fietsen 7,5 km gereden. Versoest uit Schiedam werd eerste, Kerklaan, Schiedam tweede en Hoogerhuis uit Vlaardingen derde. De-uitslagen waren:

Nieuwelingen: 1. Wout Verhoeven, Overschie, 30 km in 48 min. 42,6 sec; 2. Ab v. d. Putten, Den Haag; 3. Wim Snijders, Halfweg; 4. A. van Oers, Langeweg; 5. P. van Roon, Haarlem; 6. F. Versluis, Waddinxveen.

Amateurs: 1. Jos Suikerbuyk, Breda, 100 km in 2 uur 37 min. 48 sec; 2. Manus Brinkman, Maasland; 3. Wim van de Voort, 's-Gravenzande; 4. F. Petri, Amsterdam; 5. Mittentreiner, Den Haag; 6. H. Muntz, Rotterdam; 7. F. Vos, Den Bosch; 8. A. v. d. Voort, 's-Gravenzande; 9. J. Gieseler, Rotterdam; 10. W. Westerduin, Scheveningen.

SCHOONDIJKE.(1948.06.21)

Weer een zege van Wagtmans

Goede Race van Mouthaan

Woutje Wagtmans heeft Maandag te Schoondijke in een wedstrijd voor Amateurs en Nieuwelingen zijn achtste zege in successie geboekt.

Een valpartij in de eerste ronde maakte vele slachtoffers, van Est en Vos liepen hierbij grote achterstand op en staakten later de strijd.

Mouthaan uit Vlissingen wist zich na felle jacht voor in het peloton te werken. Wagtmans wist zijn voorsprong tot 1 minuut op te voeren. Toen het peloton echter de uitlopers Kiekens, Alblas en v.d. Veeken inliep, ontbrandde een nieuwe jacht om Wagtmans te bereiken. De voorsprong van de kleine man uit Breda begon weliswaar te slinken, maar hij hield tot het einde stand. In de voorlaatste ronde leed Mouthaan kettingbreuk en werd daardoor elfde.

Amateurs: 1. Woutje Wagtmans, Breda, 100 km in 2 uur 40 min.; 2. Alblas; 3. Groeneveld.

Nieuwelingen: 1. Thijs Roks; 2. Wim Rijvers:

SIMPELVELD.(1948.07.25)

RONDE VAN SIMPELVELD WAS ZWAAR 22 Amateurs startten, 9 bereikten de finish Vinken uit Geleen won op fraaie wijze

De strijd, die Zondag te Simpelveld 'tussen de beste amateurs van Nederland werd gestreden, is geëindigd met een welverdiende overwinning voor de Limburger Vinken uit Geleen, Wel verdiend, omdat het overigens uitstekende 1810 M. lange parcours ln de korte maar stijle klim bij de Oude Molenweg dermate zware eisen aan de renners stelde, dat zelfs grootheden als onze nationale kampioen Plum, de sterke Joris, mannen als van Elswyk, Raemakers, Willemse en Huybregtse het loodje moesten leggen.

Wel verdiend ook, omdat de uitstekend rijdende Vinken de man is geweest, die tot het bittere eind van de 55e ronde de fel strijdende Voorting en Peters geen duimbreedte heeft toegegeven en dat het van onze Limburgers tenslotte Vinken is geweest, die onder de gegeven omstandigheden in staat bleek de Noordelijke broeders van repliek te kunnen dienen. Zoals gezegd de heuvel aan de Oude Molenweg was zwaar. Meedogenloos zwaar. En al konden de renners in de helling — in het begin van die weg — een grote vaart ontwikkelen — toch leverde de stijging zovele moeilijkheden op, dat zelfs renners als Voorting. Peters en Willemse meermalen met de fiets aan de hand de heuvel opliepen. En dat het daar was, dat kettingen en derailleurs aan flarden werden gereden. Onnodig te zeggen dat dit zwaar stuk parcours zijn stempel op de gehele wedstrijd heeft gedrukt. hetgeen hieruit duidelijk blijkt, dat van de 22 renners (45 renners hadden ingeschreven!) slechts 9 de wedstrijd volledig hebben uitgereden.

HET GROOTS.

De wedstrijd is voor het grootste gedeelte zonder grootse momenten verlopen. In de kopgroep, waarin Drost, Huybregtsen, Voorting., Peters van Elswyk, Vinken en Willemse zaten, vallen gedurende de eerste 18 ronden herhaal- delijk rake klappen. Het is in die periode, dat Plum door herhaaldelijke pech de strijd moest staken. Op dat moment waren er slechts 13 renners in

de koers. In de 24e ronde zijn het nog 10 renners met op kop een peleton van zeven en in de achterhoede een worstelende Frösch, Pyen en Reinders. De 7 koplopers worden aangevoerd door Huybregtsen uit Den Haag, die toont uitstekende kwaliteiten te beschikken, doch jammer genoeg het peleton wegens pech moet verlaten. In de 44e ronde is het Willemse die — overmoedig — plotseling een voorsprong neemt van een 100 meter en die zelfs weet te vergroten tot 28 sec. Het peleton, onder aanvoering van Voorting, zet dan een stevige achtervolging in, met als resultaat dat Willemse

in de 50e ronde wordt ingelopen. Laatstgenoemde heeft veel van zijn krachten gevergd en moet dan zelfs het peleton, dat nog slechts bestaat uit drie renners, n.l. Voorting, Vinken en Peters laten gaan. De uitslagen luiden:

Amateurs: 1. Huub Vinken (Geleen) in 3.03.10; 2. Piet Peters (Haarlem); 3. Gerrit Voorting, Haarlem; 4. Willemsen, Nuth; 5. Raemakers, Hulsberg; 6. Huybregtsen, Den Haag; 7. Frösch, Geleen; 8. van Elswijk, Zaandam; 10. Pyen, Tilburg;

Nieuwelingen: 1. Jan Nolten; 2. J. Ruyselaers, Tegelen; 3. P. van de Broek, Hulsberg; 4. Moorman, Hoensbroek; 5. Roymans, Meer-Veldhoven;

SINT JANSTEEN.(1948.06.30)

Fraaie zege Wagtmans

“Wagtmans”, “Wagtmans” ging het Woensdag door de dichte rijen toeschouwers tijdens de kermiscourse te Sint Jansteen voor Amateurs en Nieuwelingen.

Opnieuw heeft de kleine man uit Breda de groten onder de amateurs een lesje gegeven en het bewijs geleverd, dat hij in wedstrijden van ongeveer 100 km. bijna niet te kloppen is.

Wagtmans bracht in de derde ronde leven in de strijd, toen hij de anderen zijn wiel liet zien.

Wel gingen Van Est, Bindels e.a. hem achterna, waardoor de groep uiteenviel, maar de beslissing was reeds gevallen. Met soepele gang reed Wagtmans de zege tegemoet en vergrootte bij elke ronde zijn voorsprong. Nadat Geluk en groeneveld hadden opgegeven en Alblas en Van Est door pech waren achtergeraakt, werkten Verwijmeren, v.d. Veken en Mangelaars zich uit ’t peleton los en verzekerde zich van een ereplaats, behalve Mangelaar die nog pech kreeg. De jonge Zeeuwen Stroosnijder (Kruiningen) en de Waal (Kloosterzande) weerden zich zeer goed.

Amateurs en Nieuwelingen: 1. Wout Wagtmans, Breda, 115 km. in 2 uur 59 min. 2. Rien van de Veken; 3. Piet Verwijmeren; 4. v.d. Voorde, Belgie; 5. v.d. Veken, Belgie;

SINT WILLEBRORD.(1948.05.30)

Amateurs: 1. Wout Wagtmans. 2. Wim van Est, 3. Frans Bindels,

Nieuwelingen: 1. Wout Verhoeven, 2. Anton van Oers, 3. Thijs Roks,

Veteranen: 1. Antoon Krijgsman, 2. Marinus Valentijn, 3. J. Vonhof,

STEENBERGEN.(1948.04.18)

Lambrichs won in grootse stijl

Jan Lambrichs, de tanige kleine Limburger heeft Paas-Maandag een fraaie zege behaald in de vijfde Ronde van Steenbergen. En dat met een flinke voorsprong op Braspenninx, die blijk gaf ook wat anders te kunnen dan met pantsersmokkelauto's te rijden. Kees Pellenaars behaalde een fraaie sprintzege voor de derde plaats op Sijen en Savelberg, ook al twee Limburgers, die een hoofdrol speelden in deze 125 km wedstrijd, waarmede het Nederlandse wegseizoen werd geopend en die als koers o.i. heel wat belangrijker was dan de Ronde van Gennep die terzelfder tijd werd verreden. Ook al omdat een aantal bekende Belgen, zoals Rogiers, Depoorter en Desmedt aan de start waren verschenen. Voordien had in een nieuwelingenwedstrijd de zoon van de oude Janus Braspenninx gewonnen en was het Woutje Wagrtmans uit Brabant, die de amateurwedstrijd over 75 km won. De Limburgers speelden een hoofdrol in het begin en zij zouden het ook aan het eind van de wedstrijd doen. Dat waren Schweitzer, die later door pech werd uitgeschakeld, Lambrichs en Sijen en ook de Brabanter Wim van Est (vierde in het wereldkampioenschap 0.a.) speelden een voorname rol. Hij was. na 32 km weg met Sijen, Bras en Evers. Daar waren ook De Hoog (zo uit Parijs-Roubaix), Savelsberg, Franken, Lambrichs, “Bras" en de als prof debuterende Van Est bij. Maar Van Est was niet veel geluk beschoren. Hij kreeg pech na pech en viel naar het peloton terug. En dan 28 km voor het einde kregen Lambrichs en Braspenninx een ronde (1600 m) voorsprong. Lambrichs ging nog eens “door" en won ruimschoots. Pellenaars was er inmiddels tussenuit getrokken en kreeg later gezelschap van Siien en Savelsberg. Ook Jansen ging er tussen uit en het einde kwam met een zege in grote stijl van Jan Lambrichs. 2 Braspennix, 3 Pellenaars, 4 Sijen, 5 Savelsberg, 6 Jansen, 7 De Korver, 8 Van de Zande, 9 Buuron, 10 Van Est, 11 Lakeman, 12 Joosen.

STEENBERGEN.(1948.08.08)

Nieuwelingen: 1. J. Vlamings, 2. H. Houtepen, 3. A. van Isselt,

Beroepsrenners: 1. Theo Middelkamp, 2. Gerrit Schulte, 3. Petrus van Verre, 4. Frans van de Zande, 5. John Braspennincx 6. Andre de Korver, 7. Jan van Gelderen, 8. Bernard Francken, 9. Frans Pauwels, 10. A. Reijnders,

TERNEUZEN.(1948.09.04)

B. FRANKEN WON IN TERNEUZEN

Twee Zeeuwse renners reden goed

Twee Zeeuwse renners, Bernhard Franken en Frans Pauwels, hebben Zaterdag in het wielercriterium in Terneuzen voor profs goed gereden.

Jan van Gelderen, de locale favoriet, had jammer genoeg pech.

Ca. 20.000 toeschouwers hadden zich langs het kleine maar fraaie parcours geschaard en maakten dit wielerfestijn door hun milde bijddragen in premies tot een waar succes, daar ook de organisatie perfect in orde was. Vele renners zullen dan ook met een dankbaar haart aan Zeeland terug denken.

35 renners verschenen aan de start voor 80 ronden of 136 km. Lange tijd bleef het veld gesloten bijeen. Schuchtere uitlooppogingen van Pauwels, Van gelderen en Janus van der Heijden hadden niets om het lijf. Pas toen de helft er reeds op zat en o.a. Verschuuren en enkele Belgen de strijd hadden moeten staken gingen Franken, Pauwels en Loos samen met enkele gedubbelde renners aan de haal. Zij vatten hun zaak seriues op en namen spoedig een halve minuut voorsprong op de groep met van der Zande, Hopstaken, Pellenaars e.a. Enkele zwakke broeders sloten de rij.

Van der Zande en Buuron zagen het gevaar en ontsnapten uit het peloton om de jacht op de leiders aan te vangen. Pellenaars begon zich nu ook te roeren, maar vond geen steun. De veteraan Stuijts had het beter bekeken, volgde zijn geliefde tactiek en ging alleen achter van der Zande en Buuron aan, wat hem tenslotte een ereplaats opleverde. Vooraan wisten de leiders hun positie te handhaven en in de eindsprint won Franken met miniem verschil van Loos, terwijl Pauwels op enkele meters volgde. De eindsprint van de groep werd gewonnen door Kees Bijl.

Een eresaluut voor Jan van gelderen, die enkele ronden op een gewoon rijwiel moest rijden, maar moedig doorzette en voor van der Heijden die ook verschillende malen van fiets moest verwisselen, is zeker op zijn plaats.

Beroepsrenners: 1. Bernard Francken, Sint Niklaas (Bel); 2. Gerry Loos, Amsterdam; 3. Frans Pauwels, Kieldrecht; 4. Frans van de Zande, Halsteren; 5. Marinus Buuron, Bergen op Zoom; 6. Alfons Stuyts, Hoogerheide; 7. Cees Bijl, Den Haag; 8. Harm Smits, Amsterdam; 9. Kees Pellenaars, Breda; 10. Cees Joosen, Made;

TERWINSELEN.(1948.05.06)

Koeman winnaar bij Amateurs

Donker zegeviert bij nieuwelingen

Vandaag is de Ronde van Terwinselen voor nieuwelingen en amateurs verreden. Bij de eerste was Donker uit Amsterdam eerste, bij de amateurs zegevierde Koeman uit Terwinselen. Lekke banden en valpartytjes dunden by de amateurs het peloton. In de 36e ronde deed Terstrooten een uitlooppoging, maar het peleton reageerde onmiddellijk en smoorde de uitlooppoging in de kiem Een nieuwe poging van Otten deelde hetzelfde lot. In de 56e ronde slaagde V. Elswyk erin een voorsprong van 46 sec. op het peleton te nemen. Witteveen zag toen het gevaar in en zette met Copier en Ramakers een jacht op v. Elswijk in, die zien in de 75e ronde voor dit trio gewonnen moest geven. Plum en Koeman wisten zich na een uiterste krachtsinspanning bij de leiders te voegen en het was de laatste, die met gering verschil zegevierde. De uitslagen luiden:

Amateurs: 1. E. Koeman (Krommenie) 2 uur 42 min. 21 sec; 2. L. Copier (Ouderkerk); 3. Witteveen (Amsterdam); 4. v. Elswijk (Zaandam) ; 5. W. Plum (Kerkrade); 6. Ramaekers (Hulsberg); 7. J. v. Os (Landsmeer) op 1 ronde; 8. M. Drost (Haarlem) (idem); 9. Henneman (Beverwijk).

Nieuwelingen: 1. A. Donker (Amsterdam) in 39 min. 20 sec; 2. J. Nolten (Geleen) ; 3. v. d. Broek (Hulsberg); 4. Fooy (Maastricht); 5. P. Quadvlieg (Maastricht); 6. H. de la Roy (Hoensbroek); 7. L. Savelberg (Treebeek); 8. Goofers (Blerick).

TILBURG-HASSELT.(1948.07.04)

Nieuwelingen: 1. Ab Donker, 2. Wim Snijders, 3. Ab van de Putten,

Amateurs: 1. Frans Bindels, 2. Wim van Est, 3. Wout Wagtmans.

UBACH OVER WORMS.(1948.05.23)

Zondag werden er in het Abdissenbosch wielenwedstrijden gehouden voor nieuwelingen en amateurs. De te rijden afstand voor de nieuwelingen was 31 Km. Uitslag:

Nieuwelingen: 1. Jan Nolten met 43 sec. voorsprong; 2. P. van de Heuvel; 3. J. Fooy; 4. Verbeek; 5. v.d. Linden; ti. Hinzen; 7. Kuypers; 8. v.d. Broek. De afstand voor de amateurs was 85 km., deze werden verreden in 2 vur 22 min. Slechts 20 amateurs startten. Verschillende waren, hoewel ze gecontracteerd hadden, niet verschenen aan de start. Uitslag:

Amateurs: 1. Antoon Elderen; 2. H. Brouwers; 3. Jean Hermans, allen zelfde tijd; 4. Ramakers; 5. Vinken; 6. Reiniers; 7. Bedoux.

UTRECHT.ZUILEN.(1948.05.17)

Nieuwelingen: 1. van Schaik, 2. --- 3. ---

UTRECHT.ZUILEN.(1948.09.11)

Amateurs: 1. Johnny Meijer, 2. L. Mittentreiner, 3. P. Bernaard,

Nieuwelingen: 1. Noppie Koch, 2. H. Ruiken, 3. Jan Pafort,

VALKENSWAARD.(1948.04.25)

Amateurs: 1. Wout Wagtmans. 2. --- 3. ---

VALKENSWAARD.(1948.09.11)

Nieuwelingen: 1. Piet van de Linden, 2. Piet van Heist, 3. Gerrit Buenen,

VELSEN.(1948.05.08)

Nieuwelingen: 1. Ab Donker, 2. Wim Snijders, 3. Ton Hofland,

Amateurs: 1. Cor Elswijk, 2. Klaas Vet, 3. Karel Neeft,

VLIJMEN.(1948.05.02)

Amateurs: 1. Cor Witteveen, 2. Wout Wagtmans. 3. Arie Geluk,

Nieuwelingen: 1. B. Rox, 2. Wim van Kessel, 3. B. Rox,

VLISSINGEN.(1948.09.18)

Ouwehand won de Ronde van Vlissingen

Eerste Boulevard-race uitstekens geslaagd.

Grote belangstelling

De eerste Vlissingse Boulevard-race, die onde grote belangstelling Zaterdagmiddag werd verreden, werd gewonnen door de Hagenaar Ouwehand. Burgermeester mr. B. Kolff wenste hem geluk en overhandigde hem een fraai bouquet bloemen, waarna de winnaar onder daverend applaus van het publiek zijn ere-rondje reed.

Er is tegenwoordig geen stad of dorp of men heeft ’n eigen wielerronde. Vlissingen was tot nu toe op dit gebied een beetje achter gebleven. Doch dank zij het initiatief van de wielerclub “De Scheldemond”doet ook de Scheldestad thans mee!. Gebleken is dat de Vlissingers grote belangstelling hebben voor deze sport. Langs het gehele parcours stond Zaterdag het publiek rijen dik en het leefde in spanning mee met het wel en wee van de renners

Geslaagd

Nu kon het niet anders of deze ronde moest slagen. De organisatie was voortreffelijk en bovendien verschenen er zeer prominente renners aan

De start. Zaterdagmiddag is weer gebleken, dat de wielersport ongekende verrassingen biedt. Er bestaat b.v. zoiets als “pech” en zelfs de meest ervaren renner moet het hier wel eens tegen afleggen. Zo was er Wagtmans, die dit jaar reeds 14 course won. Velen hadden hem ook nu een eerste plaats toegedacht. Er ging dan ookeen teleurgesteld gemomopel door het publiek, toen kwam vast te staan dat hij tengevolge van een val na 23 ronden moest opgeven. Dan was er van Est, wiens fiets kapot ging en die z’n achterstand

---- op ’n andere fiets --- schitterend wist in te halen. In de 24^ste ronde was hij weer de onbetwiste leider, doch hij kon zich niet handhaven……

De verrassing van de middag was de Hagenaar Ouwehand, een renner, die, hoewel niet onbekend, de laatste tijd weinig van zich deed horen. Hij maakte een tijd van 2.5.1.05.

Spanning

Er werd de laatste ronde goed doorgezet en het spande flink. Het ging er voornamelijk om, wat van Est zou doen. Hij was de favoriet van het publiek, vooral nadat hij zich zo uitstekend had weten te herstellen. De laatste ronden evenwel, bleek hij de leiding niet meer te kunnen hernemen. Hij bleek achter in ‘t 1^ste peleton te rijden. In een flinke einspurt gingen er vijf achter elkaar de streep over: Ouwehand, Hennink, Gunst, Brinkman en van Est,

De Vlissinger Mouthaan was de enige Zeeuw, die de ronde tot het einde toe volbracht. Hij was dus tevens eerste aankomende Zeeuw en werd dan ook door de jury als zodanig geklassificeerd.

Amateurs: 1. Bertus Ouwehand, ’s-Gravenhage; 2. Jan Hennink, Alkmaar; 3. Fons Gunst, Belgie; 4. H. Brinkman, Maasland; 5. W. van Est, Sint Willebrord; 6. Th. Alblas, Overschie; 7. J. de Groot, leiden; 8. M. v.d. Veeken, Sint Willebrord; 9. A. Verstraeten, Breda; 10. T. de Rooy, Sint Willebrord;

VOORBURG.(1948.09.25)

Amateurs: 1. Manus Brinkman, 2. Jan Hennink, 3. Piet Kooijman,

WAUBACH.(1948.05.23)

Nieuwelingen: 1. Nolten, Geleen, in 50 min. 2 sec; 2. v. d. Heuvel, Eindhoven op 43 sec; 3. Tooj, Maastricht, op 1 lengte.

Amateurs: 1. v. Elderen, Eindhoven, 2 uur 23 min. 30 sec; 2. Brouwers, Kerkrade; 3. Hermans, Roermond; 4. Rameekers, Hulsberg, op 1 min. 15 sec; 5. Vinken, Tegelen, op 3 min. 10 s

WERELDKAMPIOENSCHAP.AMATEURS.(1948.08.21)

ZO STREDEN 'S WERELDS BESTE AMATEURS

De Zweed Snell won de regenboogtruina een fraaie ontspanning

Van Est reed een puike koers en eindigde als vierde

Met een triomfkreet en een armzwaai van blijdschap en vermoeienis stoof de Zweed Harry Snell na 19 zware Caubergen en een harde course als eerste en alleen over de eindstreep. Behalve de regenboogtrui als beloning voor zijn meesterschap en gejubel van volle tribunes, kreeg de dappere Zweed een pittige Nederlandse mars, omdat zijn volkslied niet voorhanden was.

Geenkoers van grootse allures

Voor hij aan zyn overwinning, die hem met één slag beroemd zou maken, toe

was, had deze Snell in de allerlaatste ronde afgerekend met de Belg Lerno, zijn landgenoot Vanlund en de Nederlander Van Est, die hem tot dan toe trouw gezelschap hadden gehouden, ronde na ronde.

Voor ons Nederlanders bleef de spanning er tot de laatste ronde in, omdat

wjj meenden in Van Est een sterke troef te hebben, gezien zijn sprintkwali- teiten.

We hadden echter niet gerekend op de nog grotere kracht van Snell, Lerno en

Vanlund. De Zweden beleefden vandaag te Valkenburg een grote dag. Wij waren enigszins teleurgesteld, omdat we onze man toch minstens een derde plaats hadden toegedacht. Van Est kwam aan de eindsprint niet meer te pas, doch de man uit St. Wlllibrord heeft er niet minder prachtig om gereden.

NIET GROOTS

Het wereldkampioenschap voor amateurs 1948 was geen grote course, zelden spannend en achteraf bezien een wedstrijd, zoals zovele andere matige wedstrijden voor amateurs. Alleen was er hier natuurlijk een hoge inzet. En dat —was het enige — zij het dan hemelsbrede verschil. Overigens bleek het parcours voor menige renner te zwaar en reeds in de eerste ronde waren er achterblijvers.

De Joegoslaaf Zoric had zelfs bij de eerste doortocht een achterstand van een halve ronde. Al in de tweede ronde constateerden een tweetal Indiërs, dat de Cauberg eigenlijk maar een beul en de Zuid-Limburgse vlakte te hellend was en daarom besloten zij van verder meedoen maar af te zien. De Noor Kristlaansen waagde in de 5e ronde een min of meer serieuse ontsnappings- poging, doch zij liep op niets uit. In de zesde ronde verloren we Duif, die ln de Cauberg de strijd staakte, doch verder ging het ons nog naar wens, want de rest van onze ploeg zat er nog uitstekend bij. Plum en Voorting streden ln de voorste gelederen.

De Italianen trokken fel van leer tot zichtbaar genoegen van de Italiaanse supporters en journalisten, die een eerste macaroni-overwinnlng al in het nabije verschiet waanden. De deceptie zou weldra volgen! Even over de helft van de course openden de Zweden de aanval, die in hevigheid niet meer zou nalaten tot het bittere einde toe. In de elfde ronde viel de beslissende slag.

MET VIEREN OP PAD.

Snell, Van Est, Vanlund en Lerno waagden een sprong uit de hoofdgroep, waarin Nederland op dat ogenblik nog uitstekend vertegenwoordigd was met Plum, Voorting en Peters. Doch we waren amper een Cauberg verder, toen we ons vast gingen voornemen het voorlopig alleen nog bij die ene troef: Van Est te houden. Want bij de doortocht langs de tribunes te Vilt hadden de vier uitlopers reeds een voorsprong van 1 minuut 16 sec. op de Italiaan Pedroni en van 1 minuut 32 sec. op Plum, Voorting, Beyaert en Fanti.

Peters was ver afgezakt en lag op meer dan 5 minuten. Ronde na ronde groeide de voorsprong van de vier op de naaste concurrenten, ronde na ronde verloor de rest van de Nederlanders terrein. Na 14 ronden was de situatie als volgt: de vier ontsnapten, op 2 min. 52 sec. de Engelsman

Maidland in gezelschap van de Belg Lossie en de Italiaan Pedroni. op 3 min.

39 sec het hoofdpeleton met Plum en Voorting. dat precies twee ronden later

reeds op 15 min. 15 sec. was terug geworpen.

Tussen de koplopers en het grote peleton streden Lossie, de Joegoslaaf Solman, de Olympische kampioen Beyaert en de Brit Maltland.

SNELL LOS!

In deze situatie kwam tot het einde weinig of geen verandering tot de achttiende en laatste ronde toe. Doch toen sloeg dc Zweed Snell zijn slag. Hij stortte zich als een bezetene in de afdaling van de Geulhemerberg, raakte los en bleef los. Zijn voorsprong groeide tot 2 minuten. Hij behield deze ook bij de beklimming van de Cauberg en bewees door deze prachtige soloren een wereldkampioenschap waardig te zijn. Het officiële eindresultaat luidt als

volgt:

Amateurs: 1. en wereldkampioen Snell, Zweden 5.16.22.1, 2. Lerno. België 5.18.10.4, 3. Vanlund, Zweden 5.18.10.8, 4. Van Est, Nederland 5.18.12.3, 5. Pedroni, Italië 5.20.3.5. Zonder tijden is de verdere klassering: 6. Lossie, B.; 7. Lundh, Zw.; 8. Beyaert, Fr.; 9. Ernzer, Lux.; 10. Fanti, It.; 11. Heidelberger, Zw.;, 12. Maidland. Gr.-Britt.; 13. Ferrari, It.; 14. Pedersen,

Den.; 15. Brun, Zw.; 16. Schenk, Zw.; 17. Rouchet, Fr.; 18. ex aequo Rossi Zwit. Johansson Zw., Rasmussen Den., Plum Ned., S. Johansson Zw., V. E. Nielsen Den.; 24. Keilen, Lux.; 25. Kristiensen, Noorw.; 26. Scot, Gr.-Britt.; 27. Sevillano Arg.; 28. Christlansen, Noorw.; 29. B. Nielsen, Den.; 30. Kucsera, Hong.Alle andere renners hebben de strijd gestaakt of zijn door het begaan van een overtreding door de wedstrijdcommissarissen buiten de koers gezet.

WERELDKAMPIOENSCHAP.BEROEPSRENNERS.(1948.08.22)

NA 27 CAUBERGEN EEN GROOT KAMPIOEN Brik Schotte won op grandioze wijze de wereldtitel Schulte deed nog even de hoop in het Nederlandse kamp herleven

Schotte! Schotte! De duizenden Belgen langs het Valkenburgse Caiubergcircuit kreten zich de kelen schor toen Brik de officiële tribunes op de kop van de Cauberg passeerde ln gezelschap van de taaie Lazarides, die hem nu al vanaf de twaalfde ronde mee aan kop vergezelde. Het liep tegen bet einde van deze ren om het wereldkampioenschap 1848. Na een strijd, rijk aan geschiedenis, waren Schotte en de kleine, pezige Fransman alleen nog gegadigden voor de overwinning. Schotte begreep, waarom zyn landgenoten schreeuwden, waarom zjj smeekten: Schotte moest de titel veroveren en zich een waardig opvolger tonen van de grote Marcel Kint, die hem nu precies tien jaar geleden op ditzelfde moordende circuit was voorgegaan. Kint won het wereldkampioenschap in de sprint. Zijn nazaat moest betzelfde straks in de laatste ronde gaan doen. Brik Schotte heeft in een razende eindspurt de lastige Fransman, die hem de baas was in het klimmen, van zich afgeschud en Apo meer dan overtuigend geslagen. Kij toonde zich minstens een Kint en zeker een kampioen van uitzonderlijk formaat.

Jaak Seijen reed de monsterrace uit

Voor Nederland was er Zondagmiddag maar weinig reden tot juichen. Alleen Jaak Seijen reed de koers uit en eindigde op de tiende en laatste plaats. De andere Oranje-truien verdwenen de een na de ander uit de wedstrijd. Even hebben we nog al onze troeven op favoriet Schulte gezet, doch juist op dat moment gaf de Bossereus de strijd op. Officieel heette het „een defect aan de remmen", maar wij voor ons geloven, dat Schulte te veel van zijn — toch wel uitzonderlijke — krachten had gevergd. Voor Nederland geen bloemen en slechts hoop op een beter kampioenschap in 1949. De wedstrijd was nauwelijks twee ronden „koud", toen Brik Schotte de eerste aanval inzette en aan het demarreren sloeg. Het zou later meer en meer blijken, dat de Ned. ploeg zich er op dat ogenblik niet van bewust was, dat de Belgische équipe, welker voorman Schotte was, volgens een wel overwogen plan de campagne handelde en dat deze eerste door Schotte ondernomen aanval met steun van Dupont een volslagen Belgische oorlogsverklaring was. De Zwitsers, de Italianen, de Luxemburgers en de Fransen, die de ausdauer en de fighttng spirit van de Belg uit de Tour de France maar al te goed kenden, begrepen onmiddellijk, dat het hier geen kwestie van een flauwe terreinverkenning betrof. Zij vatten zonder zich te bedenken, de handschoen op, die de Belg het nog ln gesloten gelederen rijdend peleton openlijk toewierp. Elk van deze buitenlandse ploegen, op de Fransen na, had een mannetje bij de hand, zodat Schotte zich ln zijn eerste demarrage niet alleen door zijn landgenoot Dupont, maar verder nog door Rlcci, Ortelli, Kubler en Clemens omringd zag. De outsiders meenden, dat deze eerste demarrage van Schotte. gezien vooral de felheid waarmede zij werd ingezet en waardoor het peleton prompt een paar honderd meters achter geraakte, zeker met zelfmoord bekocht zou worden, een mening, die in geen enkel opzicht door de Fransman Lazarides werd gedeeld. Hij maakte zich nog tijdig genoeg uit het peleton los en zette een vinnige achtervolging op de zes uitlopers in, van wie hij ongeveer 300 meters gescheiden was. In het Nederlandse kamp suste men zijn geweten in slaap met de veronderstelling, dat het wel niet zon vaart zou lopen, en dat Schulte en Middelkamp zeker nog wel de zaak ln het reine zouden brengen. Men scheen gelijk te krijgen, toen Schulte een ronde later in gezelschap van Ortelli, die was teruggevallen, Dlederich en Caput aan de achtervolging van de weglopers was begonnen, maar toen ln een volgende ronde Schulte in het peleton was teruggevallen, kon men moeilijk anders doen dan afwachten en er het beste van hopen, ofschoon men van Middelkamp en van Schulte na de eerste helft van de wedstrijd nog denderende Schotte, Rica', Olemens, Kuebler en Dupon bidden intussen een voorsprong van 30 sec. op Lazarides, van 35 sec. op Diederich en van 40 sec. op het eerste peleton, waarin alk Nederlanders zaten, met uitzondering van Pauwels, die door bandbreuk in de achterste gelederen was geraakt. De Belgen, Italianen en Fransen incluis drukten zichtbaar het peleton en hielden verder een waakzaam oog op de Nederlanders, van wie Janssen met 54 sec. achterstand in de sde ronde een poging deed verbetering in de Nederlandse papieren te brengen, zonder daarin verbetering te brengen. De Nederlandse zaak stond er intussen weinig fleurig voor, doordat Schulte — Pasquini en Croci Torti waren bij hem — als tweede Nederlander een achterstand van 1 min. 15 sec. op de 5 leiders had, en Middelkamp, Seijen, Pauwcis een achterstand van 1 min. 22 sec. boekten. Wel een bewijs, hoe hard Schotte, Dupon. Ricci. Clemens en Kuebler eraan trokken. Zelfs Lazarides. die met een bewonderenswaardig gemak de Cauberg opstormde moest op de 5 leiders meer en meer terrein prijsgeven. In de 7de ronde was de Fransman in een groep verzeild geraakt, waarvan verder nog Caput. Kemp. Teisseire. Middelkamp. Croci Torti, Bartali en Coppi deel uitmaakten. Deze groep had een achterstand van 2 min. 7 sec, en in de daarop volgende groep met een achterstand van 2 min. 18 sec. zaten Kirchen, Marcelac, Sterkx, Lang en de Nederlanders, van wie Lambrichs reeds driemaal van fiets verwisseld had.

Beroepsrenners: 1. Briek Schotte(Bel), 2. Apo Lazarides(Fra) 3. Lucien Teisseire(Fra) 4. Luciano Maggini, 5. Jean Dupon, 6. Maris Ricci, 7. Ferdi Kubler(Zwi), 8. Vito Ortelle, 9. Raymond Impanis(Bel) 10. Hubert Sijen,

WILHELMINADORP.(1948.07.24)

Wim van Est wint te Wilhelminadorp

Voorting tweede

Wim van Est, de moedige renner uit Sint Willebrord, die dit seizoen op de Zeeuwse wegen steeds met pech te kampen kreeg als een ereplaats voor het grijpen lag, heeft Zaterdag in het Goese wielercriterium een welverdiende overwinning behaald. Een uitlooppoging in de 18^e van de 31 te rijden ronden gaf hem een kleine voorsprong, die hij snel wist op te voeren tot ca. 3 min., zodat de zege hem practisch niet meer ontgaan kon.

Nadat van de Elshout alleen had geprobeerd weg te komen en later Wagtmans, welke pogingen echter verijdeld werden, gaven Ouwehand, Alblas en Geerts op.

Een snelle demarrage van Wim van Est leverde hem enkele honderden meters voorsprong op. In het peleton reageerden Vos en Brinkman en ontketenden een jacht, maar later vielen zij weer in de groep terug. Voorting en Wagtmans hadden van fiets moeten verwisselen.

Met nog zes ronden voor de boeg noteerden we een voorsprong van ruim drie minuten voor van Est op het peloton.

Enthousiast werd van Est in de slotronden door de toeschouwers aangevuurd. Voorting won de eindsprint van de groep.

Amateurs: 1. Wim van Est, Sint Willebrord, 126 km. in 3 uur 30 min. 25 sec.; 2. G. Voorting, op 3 min.; 3. J. de Groot; 4. W. Wagtmans; 5. A. Geluk; 6. F. Verwijmeren;

WILHELMINADORP.(1948.07.24)

Amateurs: 1. Wim van Est, 2. Gerrit Voorting, 3. Jac de Groot,

WINSCHOTEN.(1948.05.17)

Ronde van Winschoten Ubel Pakes wint overtuigend

Op fenomenale wijze heeft de blonde Groninger, Übel Pakes, de ronde van Winschoten over 100 K.M. (40 baanronden) gewonnen. Reeds in de 4e ronde maakte hij zich, tezamen met Slop en Baumgarten, los van het peleton en wistir eên 150 meter voorsprong te nemen. Deze werd geleidelijk opgevoerd tot een 500 meter. Het pelèton bleef echter onder aanvoering van Tinus van Gelder uit Amsterdam goed volgen. Toch moesten verscheiden renners lossen, waardoor er slechts 8 in de hoofdgroep overbleven. In de 24ste ronde achtte Pakes zijn kans gekomen en met nog 17 ronden voor de boeg trok hij er alleen tussen uit. Wel probeerden Slop en Baumgarten hem nog te houden, maar Übel reed zo fenomenaal en met zulk een gemak, dat hü al spoedig het hoofdpeleton in de rug keek. In de 29ste ronde had hij dan ook een ronde voorsprong. De uitslagen waren:

Amateurs: 1. U. Pakes, Groningen 100 K.M. in 3 uur 8 min. en 20J sec. (snelste ronde 4 min. 21 sec). 2. J. Slop, Amsterdam, 3. E. Kroon, Almelo, 4. J. Nybrake, Enschede, 5. T. Without, Amsterdam, 6. M. van Gelder. Amsterdam, 7, J. D. Schipper, Enschrede;

Nieuwelingen: 1. Anton Hazewinkel, 2. G. Kraan, 3. J. Hamming,

WOUW.(1948.07.25)

Beroepsrenners: 1. Kees Pellenaars, 2. Frans van de Zande, 3. Piet van Gerven, 4. Theo Hopstaken, 5. Bernard Francken, 6. Frans Pauwels, 7. John Braspennincx 8. G. Mooiman, 9. Thijs Verveer, 10. Alfons Stuyts,

ZAANDAM.(1948.05.17)

Beroepsrenners: 1. Cor de Best, 2. Henk Lakeman, 3. Gerrie Loos, 4. Cor Bakker, 5. Toon Steenbakkers, 6. Tonny van de Dungen, 7. Bouk Schellingerhoudt, 8. Cees Bijl, 9. Willem Ruiter, 10. Andre de Korver,

ZAANDAM.(1948.08.31)

Beroepsrenners: 1. Gerrit Peters, Haarlem; 2. Arie Vooren, Beverwijk; 3. Cor de Best, Haarlem; 4. Henk Lakeman, Amsterdam; 5. Gerrie Loos, Amsterdam; 6. Toon Steenbakkers, Sint Michielsgestel; 7. Bouk Schellingerhoudt, Zaandam; 8. Louis Motke, Amsterdam; 9. Cor Bakker, Zaandam; 10. ---

ZEIST.(1948.06.24)

Amateurs: 1. Leo Bakker, 2. --- 3. ---

ZUTPHEN.(1948.08.31)

Amateurs: 1. Jan Hennink, 2. Leo Bakker, 3. Jan van de Veen,