|
JAARGANG
1952 WEDSTRIJDEN R
T/M R |
|
RAAMSDONKSVEER.(1952.05.22) Amateurs: 1. Tinie Wolfs, 2. Jan Konings, 3. Nuyten, Nieuwelingen: 1. Bert de Vree, 3. Piet de Jongh, 3. van Baardwijk, REUSEL
OMLOOP VAN DE KEMPEN.(1952.08.31) Nieuwelingen: 1. Hultermans (Dongen) REUSEL.(1952.06.08) Amateurs: 1. Willie Gramser, 2. van de Stappen, 3. Adrie Romeijnsen, Nieuwelingen: 1. Jan HUltermans, 2. Cor Schrauwen, 3. Looijen, REYMERSTOCK.(1952.08.17) Schakelde een
stout bandje in Nuth Leo Stevens voor een ereplaats uit, in Reymerstock
mocht hij het ererondje rijden. ,Na regen komt “zonneschijn" zegt een
oud spreekwoord. Dit gezegde werd wat Stevens aangaat eerlijk bewaarheid,
want na de eerst omschreven tegenslag, had hij in Reymerstock geluk. De Ronde van
Reymerstock werd op twee verschillende trajecten aan de orde gesteld. De erg
slechte weeromstandigheden waren hieraan debet: De nieuwelingen dartelden
door de regen zo vinnig over het circuit rond - weer zegevierde H. Ehlen,
neefje van Arnold Ehlen, voor H. Janssen, (Echt), A. Paas (Muntergeleen), B.
Konings, J. Bruning etc. -, dat dit volkomen ongeschikt werd om de amateurs
aan het werk te zetten. Dus werd in haast een ander parcours uitgestippeld,
dat eveneens allesbehalve een zacht eitje bleek. Piet van de
Brekel brak bij een der pogingen om leven in de brouwerij te brengen, zijn
pedaal en werd hierdoor noodgedwongen toeschouwer. Piet Haan, Hein Gelissen,
Leo Stevens en Jacq. Nieskens riepen ongeveer half koers hun gezellen
voorgoed vaarwel toe. Het overschot van het peloton - met de Belg Molenaars,
Plantaz, Fooy en H. Stevens - kreeg tegen de voortvarende uitlopers niet de
minste kans. Haan of Nieskens? Zo luidde de prognose. Twee lekke bandjes
bezorgden Haan evenwel een achterstand, waarna enkele toeren voor het einde
de kranige Nieskens - een taaie-knaap - met een pedaal sukkelde. Op een reserve-karretje
reisde Nieskens energiek verder en liep zowaar geducht op de twee mannen daar
ergens vooraan - Gelissen en L. Stevens - in. Te pakken krijgen kon hij
natuurlijk dit duo niet meer. Hevig was het sprintduel tussen Gelissen en
Stevens. De bloemen waren voor Stevens. De derde plaats van Nieskens - op een
Amateurs:1.L. Stevens, RIJSBERGEN.(1952.05.18) Paymans
oppermachtig in de sprint Wanneer we het
eerst over de amateurs hebben, dan dient gezegd te worden, dat Paymans de
overwinning verdiende. Hij was in de sprint ongetwijfeld de snelste. Het was
echter jammer, dat Harry van den Elshout uit Made met pech te kampen had,
want deze renner zou anders ongetwijfeld een goede kans op de zege hebben
gemaakt. Er moest Bij de
nieuwelingen B. won Stoop uit Zevenbergen na een formidabele sprint. Het was
overigens een zeer saaie wedstrijd en bij de nieuwelingen A. zegevierde Piet
de Jong, die A. van Beers in de sprint versloeg. Amateurs: Nieuwelingen A.: 1. P. de Jong, Made, Nieuwelingen B: 1. J. Stoop, Zevenbergen, RONDE
OM HET IJSSELMEER.1952.05.24 T/M 05.26) PRACHTIGE RONDE
OM HET IJSSELMEER Adri Voorting
eerste voor Wim Snijders en Arend van t 'Hof Een uitslag, die geen bevrediging schonk Hoe staan we
tegenover de einduitslag van de IJsselmeerrondrit, die de Jury in overleg
met de Sportodmmissie van de K.N.W.U. - dit zij toegegeven - bepaalde? De
wedstrijdcommissarissen, onder wie wij vele mannen met karakter hebben leren
kennen, die het beslist goed menen met de sport, maakten na afloop van de
prachtige etappecourse, op voortreffelijke wijze door de A.S.C. De Germsan
georganiseerd, de eindstand op. Adri Voorting
eerste. Wim Snijders, op
twee seconden, tweede. In Meppel negen
koplopers exaquo. In Amsterdam een
kopgroep van vier met secondenversohil. Wij houden niet
van schreeuwende supporters, van mensen, die alleen ,hun" renner zien.
Maar hun gemoedstoestand, in en rond
de koffiekamer van- het Olympisch' Stadlon, konden wij begrijpen.
Want in de uitspraak van de jury viel iets onrechtvaardigs te beluisteren.
Dat is absoluut onze overtuiging. Snijders een
eerste en een derde plants. Voorting een vierde en een eerste plaats. En plots die twee
seconden, welke deze lustrumwedstrijd over een totale afstand van Wieler-Nederland
heeft sterke, zeer sterke amateurs op de weg, die volkomen tegen hun
buitenlandse makkers zijn opgewassen.
Hiermee vertellen we eigenlijk geen, nieuws, want de resultaten onzer
landgenoten in den vreemde bewijzen het. In de Ronde van het IJsselmeer,
zowel in de eerste als in de tweeds etappe, hebben we zulk 'n mooi werk
gezien, werd er zoveel vechtlust ten toon gespreid, dat de volgers
voortdurend in extase geraakten. Dat waren nog eens sprankelende aanvallen
en tegenaapvallen. Maar die pech, die vele renners alle gelegenheid ontnamen
om hun kunnen te laten zien.De rit van Amsterdam naar Meppel was nog maar
nauwehiks aan de gang, of ergens tussen Ilpendam en Purmerend ontstond een
valpartij, die de sympathieke Amsterdammer Cees Ruiter in een kort
tijdsbestek bijna z'n derde fiets kostte. Met tranen -in de ogen bleef hij nu
met een gebroken wiel achter. Waarom? Ja, 't is waar, er luidt nooit een
klok, of er hangt een klepel aan. Maar erg is het. Was het ook voor Nico van
Est. Volgt de jonge West-Brabander eenmaal de voetsporen van zijn inmiddels
beroemd geworden broer? In de Ronde van Noord-Holland hebben wij Nico de lof
toegezwaaid, die hem toekwam; in de IJsselmeer-rondrit is hij - zo vertellde
men ons - niet verder gekomen dan Lambertschaag, na zo'n kilometertje of
vijftig. Een „lachend" achterwiel en weinig steun van ,geloste"
kameraden noopten hem hiertoe. Wat zouden wij
graag alle jongens willen noemen, die door bandbreuk of mankement aan de
fiets veel achterstand boekten of zelfs de vol illusies aangevangen strijd
moesten staken. Het is ons onmogelijk, Bertus Lelieveld brak in Middenmeer
zijn pedaal, Klaas-Kwantes, de doorbijter, kreeg tweemaal achtereen malheur,
Bredius moest voor een platte tube van het rijwiel, de Roosendaler Piet de
Bruin, mager als een Indische fakir, reed verder met een wiel met enige
gebroken spaken, Frans Mahn, de eenzame op de Afsluitdijk, waar de wind zo te
keer ging, ja, wat had hij ook weer, evenals Maenen? ,Jules Maenen
uit Valkenswaard, uitblinker in de Route de France, werkte na een
briliante jacht - kilometers lang met Leo Cantlneau aan z'n wiel-
gekleefd, die hij tenslotte loste - zijn achterstand weg. Dat was een knap
staaltje van de stijl volle Brabander. Zo is het leven
vol distelen en doorns. Andre Rijnders, strijder tot en met, vocht zich ook
ditmaal naar voren. In gezelschap van Ed Koeman, die weer veel beter
marcheert dan in de eerste klassieker van dit jaar, Jan van Leeuwen, Piet
Sieveking en Piet de Bruin, Wim Holleeder (nog wat „vorm" te kort), Dick
de Ruiter, Frans Mahn (zie boven) en Wout Verhoeven. Die droeg in zijn bagage
een tweede plaats, op Hemelvaartsdag behaald in een belangrijke wegcourse te
Munchen-Gladbach. Van die negen
leiders bleven er twee tot even voor Leeuwarden ( Uit de
leidersgroep werd - dank zij Van't Hof (een grote aanwinst voor ons
amateurcorps), Van Roon, Haan, De Bruin, Snijders,en Hofland een groepje
geboren. Ja, ook dank zij Jan Hofland. De jonge Beverwijker, die wij na zijn
slap rijden in de. Omloop van Noord-Holland, waarin hij een zege zonder glans
behaalde, becritiseerden - in zijn eigen belang - heeft zich in deze
tweedaagse IJsselmeer-randrit volkomen gerehabiliteerd. Hij deed mee zijn
werk aan de kop, behoorde tot de grote gangmakers, niet alleen in de eerste
etappe naar het gezellige marktstadje Meppel, waar velen voor de wielersport
zijn gewonnen, maar ook en vooral in de stormloop naar Amsterdam. Jan
Hofland kan op een prachtige wedstrijd
terugzien. In wolken van
stof. ,lk ben wegrenner
af," zei de kleine, guitige Bredanaar Leo Gantineau na afloop van de
tweede en zwaarste etappe. ,Voorgoed. Mij krijgen ze er niet meer voor.
Zoiets had ik mij nooit gedroomd. Wat een parcours. Neen, alleen aan een
wieierronde van een honderd kilometer of zo wil ik nog wel eens
meedoen." Cantineau zei het. Anderen dachten het misschien. Want in de
rit van Meppel naar Amsterdam konden de renners hun lol op, kwamen de
kwaliteiten naar voren. Een zeer slecht wegdek tussen Vierhouten en Leuvenum,
vol grint, keislag, karresporen, dikke (bruine) stofwolken, gevaarlijke
bochten, eiste enorm veel van de deelnemers. Moeizaam worstelden de renners
zich naar voren over de enge boswegen, wel veertig kiloneter lang. Ogen,
mond en oren zaten bijna dicht van het stuifzand. Maar wat deerde het de
echte routiers: slechte wegen worden wel weer afgewisseld door mooie. Zingt
ook de vogel niet zowel van armoede als van weelde? Toen de kruitdamp
na de slag was opgetrokken, joegen twaalf nan met een voorsprong van ruim een
minuut voor het zwaar gehavende peloton uit. Die twaalf waren Piet Peters,
die prachtig reed, maar door een ,bandje" terugviel, de levendige Dick
de Ruiter, de kleine, grote man, Arend van 't Hof, Rinus van de Veeken, nog
niet helemaal in oude doen, ,knokker" Henk Stakenburg, „leider" Wim
Snijders, Andre Rijnders (natuurlljk), Wout Verhoeven, Piet Smit, Piet de
Bruin, de revalaie van de Ronde van het IJsselmeer, verder Wim Jun en Jan
Bredius, die met z'n voorwiel een paal goedendag zei. De paal bleef overeind.
Bredius niet. Het kostte de Diemenaar een kleine honderd meter achterstand,
die hij spoedig nivelleerde. De anderen op deze tweede dag? Op het slagveld
bleven dertien teleurgestelden met malheur achter: Witteveen (de eerste
etappe ook pechvogel), Harm (niet Piet) Haan, Kwantes (opnieuw), Cuyten, Biesterveld,
Maenen, Arie de Hoog, Janbroers, van Leeuwen, Cantineau, Boelaars (twee keer
„plat") en Zieleman. Tonny Peters daarentegen had het te kwaad met krampen.
0, als we eens al de misere releveerden? Voor Amersfoort
was de scheiding, die er zolang tussen twee, groepen had bestaan, ongedaan
gemaakt. De kleinen vielen af, de groten gingen door. Jan Hofland kreeg een
tube zonder lucht, stak een ander wiel en sjaste - met succes - zijn makkers
na. De Beverwijker was er net op tijd bij, want Arend van 't Hof werkte zich
naar voren. Met Piet Pieters, Adri Voorting en Piet- Kooyman. Ap Donker
volgde in Birkhoven op 45 seconden, de groep op een dikke minuut. De groep
met, Piet van Roon, Piet Haan (de enige Limburger in deze klassieker), Jean
Mehagnoul, Ed Koeman en Wim Snijders, die met Jan Hofland en Wout Verhoeven
in de slotfase toesloeg en de vluchtelingen een halt toeriep. Een kan slechts
eerste zijn. Maar vier konden winnen. Vier, omdat Hofland en Kooyman in de
laatste kilometers voor het binnenrijden van het „Olympisch Stadion een
honderd meter verloren. Voorting won de spurt Van 't Hof, Snijders en Verhoeven
eindigden op nauweljjks zeven fietslengten. De prestatieprijs
(Pontiac-Cup) was - terecht - voor Wim Snijder, de beste man uit het sterke
veld van amateurs. De W.E.V.O. Supersport schonk de on-officiele winnaar
bovendien een extra-prijs. Maar al deze geschenken konden de teleurstelling
van Snijders niet in vreugde omzetten. Hig voelde zich winnaar. En terecht. Hier zijn de
uitslagen: 1e Etappe Amsterdam-Meppel:
1. Snijders, 2e Etappe
Meppel-Amsterdam: 1. Voorting, Eindstand: BRON:EVERT VAN
MOKUM. RONDE
VAN DRENTHE.(1952.06.25) Amsterdamse
zege in Ronde van Drenthe Na veel strijd en...... veel slachtoffers Na
een laatste forse druk op de pedalen stoof gistermiddag een jonge, slanke
kerel over de witte streep, die het einde aangaf van de Ronde van Drenthe. In
de lila trui stak de Amsterdammer Ab Donker, winnaar van de Benelux-Ronde en
adspirant-Helsinki-reiziger, die na 4 uur 3 min. j 50 sec. „even" dwars
door Drenthe was gepeddeld en op zijn lange erelijst nu ook de tweede Ronde
van Drenthe heeft geboekt. Aan
zijn achterwiel kleefde zijn stadgenoot Piet Smit, die ontzettend hard heeft
gevochten, een achterstand van zon Amateurs: Inmiddels
werd, in afwachting van de aankomst van de amateurs, de Ronde van de
Hertenkamp verreden, waarvoor een dertigtal renners aan de start verscheen.
Al spoedig vormde zich een kopgroep van twaalf renners, die tenslotte
onderling de strijd hebben uitgevochten. Dat gebeurde eerst in een felle eindspurt,
die enkele slachtoffers maakte. Haverkamp, die Dinsdagavond in Amsterdam op
de boot was gestapt en gistermorgen van Lemmer naar Assen was gefietst, werd
eerste in de tijd van 1 uur 9 minuten 15 sec. ( Nieuwelingen: 1. Haverkamp, Amsterdam; 2. S. Hoving, Hoogkerk; 3. S.
Santema, Wirdum; RONDE
VAN LIMBURG.(1952.07.13) Hein
Gelissen won Ronde van Limburg Op de talrijke
stijgingen nabij Epen, Slenaken en Hoogcruts - na zowat een dikke Tijdens de beklimming
van de Epenerberg nam de sterke Hein Gelissen een kleine voorsprong op
Daan de Groot, Leo Stevens, Maenen en Adri Voorting. Via een deksels snelle
daling werd deze winst opgevoerd en genoemde vier gezellen zagen hun in hoog
tempo voortijlende makker pas aan de eindstreep op het Adtsteegcircuit te
Beek terug. Een magnifieke
prestatie van Gelissen, vooral gezien de manier waarop deze prima victorie tot
stand kwam. Op de Cauberg (na
Hein Gelissen
schudde - zoals opgemerkt - op het lastigste gedeelte van het 185 km-traject
zijn rivalen met reputaties van zich af, reed tot Beek solo en verdiende de
grote krans en verdere onderscheidingen volkomen. Het St. Jansbos -
bekende en beruchte daling van de Cauberg-kampioenschappen - speelde in
deze Ronde van Limburg een heel voorname rol. Benard slecht was de weg; zand,
grint en kiezels. En daarbij nog een serie bochten van jewelste. Slachtoffers
vielen in het St. Jansbos bij de vleet. En onder deze slachtoffers bevonden
zich knapen, die wellicht, nog een duit in het zakje konden doen. De
geduchte Belg Grondelaers reed een tube aan di gelen. Even verder stonden
Vroomen en Piet van de Brekel ook al met een lekke band. Uit de kopgroep
verdween Van 't Hof Tengevolge van hetzelfde mankement. Juist op het einde
van dit allesbehalve plezierig avontuur beleefde Leo Stevens een valpartij
(kon gelukkig dra zijn oudestelling innemen) en moest Piet Haan een nieuw
bandje opleggen. Dit waren de
belevenissen van de mannen, die de kop uitmaakten of die aan een rake
achtervolging op deze kop bezig waren. Boeiend was de
episode, welke zich op de Zuidlimburgse heuvels afspeelde. Niet alleen
aantrekkelbk, maar de kwaliteiten van verschillende jonge kerels konden de
toets der critiek glansrijk doorstaan. En vooral in dit verband was dit
examen belangrijk. Gezien het gehalte van het parcours is de Ronde van
Limburg waarschijnlijk de zwaarste Nederlandse “klassieker". Amateurs,
die deze opgave met behoorlijke resultaten opknappen, moeten iets in hun mars
hebben. Hein Gelissen
slaagde dus met lof, Daan de Groot, Voorting, Maenen en Leo Stevens
incasseerden door hun verrichtingen een dikke pluim. Maenen, De Groot,
Stevens, Van 't Hof en Voorting kozen na herhaalde kleine schermutselingen
spoedig het hazenpad en ondanks het woeliger wordend peleton draafden deze
vijf dapperen met voorsprong door Elsloo, Stein, Born, Echt, Linne, Pey etc. De overweg voor
Echt hinderde de achtervolgers ook nog, zodat de vijf kopmannen in Tuddern
bijna drie minuten voorsprong boekten. Heel eventjes
moest Leo Stevens zijn vier gezellen in de steek laten, juist genoeg voor
Gelissen om zijn buurtgenoot bij te benen. Inmiddels deponeerde Daan de Groot
zijn troef op tafel. Maar Gelissen en Stevens kregen Voorting en Maenen te
pakken en dit viertal riep hierna De Groot een halt toe. Hein Gelissen
besliste een Amateurs:1. H. Gelissen, Beek, RONDE
VAN MIDDEN-BRABANT.(1952.09.28) Nieuwelingen: 1. De Jong RONDE
VAN MIDDEN-NEDERLAND.(1952.06.02) ADRI VOORTING
sterkste in Ronde van Middden-Nederland Voor de
vijfde-maal in dit (bijna) voerbije voorjaar zijn onze amateurs in een
echte, onvervalste wegwedstrijjd door Nederland gerend. Ditmaal door Midden-Nederland.
Daar, in ideale omgeving, waar het voor de rusteloze mens een genot is om te
toeven, is opnieuw het bewijs geleverd, dat de Jaarlijkse Pinksterronde van
de Utrechtste wlelerelub De Volharding is uitgegroeld tot een belangrijjk
evenement. Een wegwedstrijd, die, mede door het deelnemen van sterke
buitenlanders, een plaats op de internetionale wielerkalender volkomen verdient.
Want geslaagd is deze lustrumrondrit van Midden-Nederland, al ging de wind
ditmaal ook nog zo te keer. De bolderende
wind. De kopstukken onder onze amateurs lachen er om, maar voor de
buitenlandse wegrenners, de Fransen vooral, is het optornen tegen zo'n orkaan
een hele hijs. Het was dan ook geen wonder, dat deze Utrechtse klassieker
door het land van Vecht en Eem een Nederlandse triomf werd in alle opzichten:
Adri Voorting eerste, Arend van 't Hof tweede, Wim Snijders derde en Daan de
Groot vierde. Wie zijn Pinkstermaandag
weer de durfals geweest, de mannen van de daad en voor wie bracht deze op een
paar vlekjes na best georganiseerde wedstrijd een bittere teleurstelling?
Wie zijn het, die met “brokken" hadden te kampen? ; De traditionele
pechvogels. Het heeft niet altijd bruiloft te zijn, daar niet van. Maar neem
nu eens een renner als Bertus Lelieveld. Buiten alles om zal de Amsterdammer,
die niet meer tot het bottende koren behoort, zich heus geen illusies maakt
het in de wegrensport nog tot de topklassers te-brengen. Deze wakkere kerel,
deze pursang sportman, houdt echter van de wielrensport als een jongeman van
zijn eerste meisie. Juist daarom is het zo jammer, dat hij steeds de stroom
tegen heeft. Nu stond hij in Woudenberg, na nog geen dertig kilometer, al met
rijwieldefect aan de kant van de weg, niet ver van Kerkelaan, die ook malheur
leed. Wat in de meeste gevallen erger is dan een lekke tube. Al was dit
minder prettig voor Verhoeven, De Koning, Vuyk, Volwerk, Stakenburg, Krijn
Post, de Deen Helge Hansen en de Zwitser Antonini. Zi j hadden eens moeten
weten, dat het peloton de spoorbomen in Soestduinen ( Pech, pech en nog
eens pech. De Brabander Rien van de Veeken sukkelde er mee, de Krommenier Ed
Koeman - Wiens “terugkomst" wij reeds meldden - kreeg een leeg bandje,
maar ook een andere fiets (van Wout Bos uit Greup) en verwisselde later nog
eens zijn rijwiel met de Hagenaar Kettenis. nationale poursuite-kampioen Aad
Visser keek ook al zuur naar zijn platte tube evenals Tonny Peters, die daar
een abonnement op heeft. En dan te weten dat wij nog maar een greep hebben
gedaan. Inmiddels snelde de kopgroep, nog een vijftig man sterk (van de 235
gestarte renners) via Hilversum op Vreeland aan. Daar, in de wijde, winderige
polder, op slechte wegen vol grint--en keislag en diepe plassen,
begon, langs Vinkeveen, Wilnis en Kamerik, het lieve leventje. De Limburger
Piet Haan was al eens een keertje veertig meter „weggeweest", Piet
Kooyman (in gezelschap van Jules Maenen, Dick de Ruiter en Jan van Leeuwen),
Piet Pieters, Piet van Roon en Andre Rijnders, Wim Snijders (ondanks een
dikke keel), Adri Voorting, Arend van 't Hof en Daan de Groot-hadden er ook
al eens stevig aan gerukt.En verder marcheerde de Fransman Jean Brevet, naast
de Belgen-Jef Ceulemans en Jan van Gompel, dapper mee, Een kopgroep van
acht Ergens in de
buurt van Woerden,. na Het einde
naderde. Nog een twintig kilometers wachtten de renners, die zich na harde
strijd in de kopgroep hadden genesteld. Twintig kilometers. Maar Jan la
Grouw en Jean Mehagnoul mochten de eindstrijd vol kleur en leven niet meemaken.
Twee- coureurs, die zo dapper hun nummertje hadden meegeblazen, werden in
Wijk bij Duurstede door's renners grootste concurrent - de lekke band -
overvallen. Dikke tranen rolden over hun gezicht. Al het werk was voor niets
geweest. De wielersport is
er echter een voor de keiharden. Alweer twee makkers minder, dacht men in de
leidersgroep; Doorgaan, hard doorgaan. De jonge Zeeuw Rien Verhelst sloeg al
toe, Daan de Groot nam tachtig meter, maar miste het course-intellect om te
begrijpen, dat men hem rustig in de ruimte liet fietsen. Maar zijn de
wedstrijden er niet om van te leren? Is men niet wijzer na dan voor de markt? Zoals de meeste
grote wegcoursen kende ook de prachtige Ronde van Midden-Nederland haar
hoogtepunt in de laatste, beslissende kilometers. Kilometers, waarin de ene
renner nog risico's durft te nemen en de andere een volkomen afwachtende
houding aanneemt Deze laatste is vaak als de spreeuw, die wel kersen wilt
eten,maar van bomen planten niets wenst te horen. Dit laatste is
zeker niet van toepassing op de jonge, begaafde Adri Voorting. De
IJsselmeer-rondrit mocht hij dan gewonnen hebben door een wat
vreemde beslissing van de jury. Maandag was Voorting al zijn 234 makkers
de baas. De Haarlemmer vooral zorgde er voor, dat slechts zeven man (de
Hagenaar Piet Kooyman was even voordien door bandbreuk achtergeraakt) op het
grauwe cement van het Utrechtse Stadion om de zege moeten vechten. Een
overtuigende zege van een waakzame en rappe Adri Voorting (voor Van 't Hof en
Snijders), die zich echt gelukkig voelde toen hij in een lauwerkrans mocht
duiken als overwinnaar van de zware, volkomen geslaagde lustrumrit door
Midden-Nederland. BRON:EVERT VAN
MOKUM. Amateurs: RONDE
VAN NEDERLAND.(1952.06.02 T/M 06.09) DE STERKSTE HEEFT
GEWONNEN RONDE VAN
NEDERLAND 1952 heeft bewezen dat het kan Sportief: meer
de moeite waard dan in de beide laatste jaren Organisatoriseh: onvolkomenheden,
maar ook mogelijkheden Tijdrit-tot-besluit
gnnstig ontvangen Ge zult Uzelf
moeten onderbrengen bij de schare der Nurksen en Isegrimmen, wanneer ge zoudt
willen beweren, dat de Ronde van Nederland 1952, al bij al in sportief
opzicht niet een redelijk batig saldo heeft opgeleverd. Zelfs wanneer ge,
zoals wij dat hebben gedaan, van dag tot dag de fouten en onvolkomenheden in
organisatorisch en ander opzicht nauwkeurig zoudt hebben geturfd en als
gevolg daarvan hebt vastgesteld, dat er van de Ronde, zoals deze in haar
lustrum-uitgave werd gepresenteerd, nog wel een verbeterde druk valt te
waken, dan nog dient ge toe te geven, dat de verschillende hindernissen,
welke ge haar tussen 2 en 8 Juni (soms niet zonder moeite) hebt zien nemen,
een zeker succes toch niet in de weg hebben gestaan. En wanneer ge dan
bedenkt, dat die moeilijkheden veelal de consequenties waren van handen en
voeten bindende commerciele overwegingen en dat de mogelykheid bestaat om die
commerciele overwegingen t.z.t. minder stemrecht te geven in het kapittel van
deze sportieve organisatie, wel, dan zult ge bereid zijn uit het resultaat
van deze Lustrumronde met ons de conclusie te trekken, dat het kan. Dat er,
met toepassing van enige correcties, aanvullingen en besnoeiingen, van deze
Ronde een evenement valt te waken,
hetwelk door zijn karakter en allure voor de naam en faam van soortgelijke
gebeurtenissen niet behoeft onder te doen. Misschien zoudt
ge nu willen opmerken, dat ge de Ronde, vijf jaar nadat Lex Kuckelhorn met breed
gebaar zijn karavaan in beweging zette, gaarne een stap verder had gezien op
het pad harer ontwikkeling. Wel, men kan niet ontkennen, dat er nog elk jaar
apnieuw kinderziekten hebben geheerst in de atmosfeer van de Ronde. Ook nu
nog. Men dient voorts toe te geven, dat mensen, die het verschijnsel
„Ronde" al langer en beter en in grotere stijl kennen, reeds jaren met
woord en geschrift hebben getracht verbeteringen ingevoerd te- krijgen die
of in het verleden het succes van andere Ronden hebben bepaald, of de moeite
waard waren om ze speciaal in de Nederlandse Ronde te proberen en later
eventueel burgerrecht te geven, zoals dat nu mogelijk het geval zal zijn met
de tijdrit-tot-besluit, welke een apotheose van de Ronde heeft betekend,
die de toeschouwers meer heeft gedaan dan ooit tevoren de aankomst van een
normale rit. Verder zou het gewenst zijn.. . . Ach, waarde
lezer, wat praten wij! Zeker, we hebben nu al vijf jaar achter elkaar gezegd:
“Volgend jaar beter" en in zekere zin zeggen we dat nu weer. Maar
wanneer we bereid zijn rekening te houden en met de kwalijke erfenis van het
financieel debacle der eerste jaren en met de al te veelvuldige wisselingen
van licentiehouder(ster) en bestuur en met de omstandigheden, die het
organiseren van een Ronde van Nederland altijd zoveel moeilijker maker dan
zulks met de Ronde van A-land of de Tour van B-land het geval is, kunnen we
toch altijd nog wel enige clementie met onze vaderlandse Ronde hebben. Wij
zeggen dat niet, omdat wij de Ronde van Nederland, koste wat kost, de hand
boven het hoofd willen of moeten houden. Wij zeggen het wel omdat het
resultaat van de Ronde van Nederland 1952, ondanks allerlei aan- of
opmerkingen, die men kan hebben, bevredigend genoeg is om haar opnieuw de
kans te geven haar fouten te verbeteren en haar onvolkomenheden te
vervolmaken. Uitslag op de
korrel. Nemen wij, om
deze bewering te staven, eerst de uitslag eens op de korrel. Wie de Ronde van
Nederland van dag tot dag en van kilometer tot kilometer heeft gevolgd, zal
gaarne erkennen, dat de sterkste heeft gewonnen; de sterkste ploeg namelijk
en de sterkste renner. Toen Van Kerkhoven en Van Dormsel als gevolg van hun
tuimeling onvrijwillig het strijdperk moesten verlaten, was daarmee de
laatste tegenstander van de Nationale ploeg van het toneel verdwenen.
De enige tegenstander ook. Want men zal dienen te erkennen, dat de andere
ploegen - Nederlandse, Duitse en Internationale - geen enkele keer in het
stuk zijn voorgekomen. Weliswaar leken ook de Belgen absolut verstagen, toen
Van Est in Geleen met zoveel machtsvertoon zijn oranje trui veroverde, maar
tot in de etappe Eindhoven-Veendam hadden zij het nog volledig in hun macht
om, middels een voor de hand liggend compromis tussen hun A- en B-ploeg, het
de Nationalen flink moeilijk te maken. Dat er door de
uitschakeling van Van Kerkhoven en Van Dormael van een, Belgisch offensief
niets meer kan komen (behalve teehnisch waren de Belgen door deze tegenslag
uiteraard ook moreel verzwakt), moet zonder twijfel beschouwd worden als een
sportief verliespunt. Maar.... het was verlies buiten de schuld van wie dan
ook, ook al kwam daardoor duidelijk tot uiting dat het veld niet zo
evenwichtig was als men had gehoopt.De renners zelf hebben zich, in
tegenstelling tot de voorafgaande jaren, volledig en eerlijk gegeven en zich
naar vermogen zoveel mogelijk beijverd om de Ronde kleur te geven. Daardoor
bleef de Ronde ook leven, toen de beslissing in feite al gevallen was, want
de manier waarop Pellenaars eerst Voorting op het voorplan bracht en daarna
in de tijdrit naar Amsterdam Wagtmans en Voorting achter Van-Est naar de
tweede en derde plaats in het klassement liet oprukken - en wat hij daaraan
opofferde! - was de moeite van een studie waard. Wij hebben er ten
ogenblik verbaasd over gestaan, dat Pellenaars in de etappe van Veendam
naar, Utrecht de overwinning van zijn rijder Van Breenen onmogelijk maakte,
door zelf zijn ploeg in het geweer te brengen voor de tegenaanval, toen Van
Breenen met Suykerbuyk een voorsprong had van bijna acht minuten. Wij hebben
het drama zich voor onze ogen zien voltrekken. Na de glorie en die sportieve
vreugde van die twee energieke jongens, bebben wij hun twijfel en hun bittere
teleurstelling tot op de bodem kunnen pollen. En ronduit gezegd hebben we
ons een ogenblik afgevraagd of dan - wanneer Van Breenen door mee te
demarreren, misschien tegen de ploegdiscipline had gezondigd - voor deze ene keer niet
genade voor recht zou mogen gelden. Diepere oorzaak. Maar desgevraagd
vertelde Pellenaars ons later, dat er een diepere oorzaak was voor zijn
schijnbaar zo merkwaardig optreden. De oranje trui zou Van Breenen na zijn
vermoeiende vlucht van En het zijn
waarachtig niet alleen de Nederlanders die zich hebben laten zien. Wij denken
aan de energieke Van Kerkhoven, een der meest bezielende mannen van deze
lustrumronde; aan zijn landgenoot Neyt, die evenals de Duitser Hormann zo
nadrukkelijk de aandacht vroeg voor zijn optreden in de tijdritten; aan de
regelmatige Van Dormeel, de athietische Gielen en de felle Desmedt. Kan het
anders dan dat al die namen en de goede herinneringen daaraan verbonden, deze
Ronde zelf op een bevredigend voetstuk plaatsen? Wij zouden gevaar
lopen onbescheiden te zijn, wanneer wij de beide tijdritten en speciaal de
tijdrit-tot-besluit-van-de Ronde een succes wilden noemen, aangezien wij
zelf deze formule indertijd o.m. in “Wielersport" hebben gesuggereerd.
Gaan wij echter te ver, wanneer wij vaststellen, dat het publiek in Geleen
en de vele toeschouwers in het Olympisch Stadion zich; mede door de
voortreffelijke en snelle voorlichting, met deze aankomst “per stuk"
kostelijk hebben geamuseerd? Naar hun reactie te oordelen stellig niet. Wel,
wanneer de organisatoren tot dezelfde bevinding zijn gekomen, kan deze
tijdrit-tot-besluit misschien een traditie worden, welke de populariteit van
de Ronde van Nederland, die zonder twijfel de laatste tijd enigszins dalende
is geweest, weer mede doet toenemen. Desiderata. Andere
mogelijkheden om dit te bewerkstelligen zijn naar onze mening o.m. de
volgende: 1. De Ronde van Nederland moet inderdaad
een Ronde van Nederland blijven. Ze moet liever niet naar het buitenland
gaan. 2. Het deelnemersveld moet ongeveer 60
renners tellen. 3. De Ronde van Nederland moet een eigen
plaats op de internationale kalender krijgen; liefst zo vroeg in het
seizoen, dat er op de internationale markt weinig concurrentie is, met het
gevolg, dat wij ook uit het buitenland sterke ploegen kunnen krijgen. 4. Er mogen na aankomst in een
etappeplaats geen rondjes mee worden gereden. Hoogstens een ronde, wanneer de
breedte van het circuit een duidelijke en afdoende verdeling van het
parcours in tweeen mogelijk maakt, of dit op andere wijze overzichtelijk is 5. Er moet weer een Ronde van geheel
Nederland van worden gemaakt, d.w.z. met herstel van het bezoek aan Noord-Holland
en aan Zeeuws-Vlaanderen (tijdrit?). 6. Het reclame-element, waarvan wij de
belangrijkheid en noodzaak volledig erkennen, moet uit de rondekaravaan
zelf nog meer worden geweerd en naar de publiciteitskaravaan worden
overgebracht. 7. Het zuiver sportief element moet nog
meer dan tot op heden boven het zakelijk element prevaleren en er geheel vrij
van blijven. Niet omdat wij
ieder het zijne en dus de organisatoren van de Ronde het hunne niet gunnen,
maar omdat de reputatie en het welzijn van de Ronde van Nederland als
sportief evenement ons boven alles gaat. BRON:JAN COTTAAR Eerste rit :
Amsterdam-Etten Het klassement
van de eerste etappe Amsterdam) Etten (206.km) luidt: 1. Kemp (Int.
ploeg) 5 uur 46 min. 177 sea; 2. Voorting (Nederland Nationaal) 5 uur 46 min,
47 see.; 3. Sorgeloos (Belg. B) 5 uur 57 min. 17 sec.; 4. Van Dormael (Belgie
A) z.t.; 5. Dekkers (Ned. Nat.) 5 uur 47 min. 35 sec.; 6. Bogaerts (Belgie A)
z.t.; 7. Gielen, (Belgie A) z.t,; 8. Sieffert (Duitsland) z.t.; 9. Hormann
(Int. .ploeg) 5 uur 47 min. 44 sec.; 10. Van Breenen (Ned. Nat.) z.t.; 11. De
Hoog (Ned, A) z.t.; 12. Schaecken (Belgie A) z.t.; 13. Van Est (Ned. Nat.)
z.t.; 14. Ex aequo: Wagtmans (Ned. Nat.), Janssen (Ned. A), Schoenmakers
(Ned. B), Roks (Ned. B), Suykerbuyk (Ned. B), Desmedt (Belgie B), Van
Kerkhoven (Belgie B), Petry (Duitsl.) allen 5 uur 48 min. 44 sec.; 22. Smits
(Ned. B); 5 uur 49 min, 44 sec.; 23.
Serin (Belgie B) 5 uur 50 min, 44 sec.; 24. Neyt (Belgie B) 5 uur 53 min. 46
sec.; 25. Loos (Ned, B) z.t.; 26 Lambrichs (Ned. A) z.t.; 27. Diederich (Int.
ploeg) 5 uur 54 main. 32 sec.; 28. Weilenmann (Int. ploeg) z.t.; 29. Van
Elderen (Ned. B) 5 uur 55 min. 57 sec.; 30. Hendriks (Belgie A) z.t.; 311.
Joris (Ned. A) z.t.; 32. Vinken (Ned. A) 5 uur 59 min.; 33. Faanhof (Ned.
Nat.) 5 uur 59 min. 17 sec.; 34. Theissen (Duitsl.) 6 uur 06 min, 03 sec.;
35. Pfannenmueller (Duitsl.) z.t.; 36. Berger (Duitsl.) 6 uur 13 min. 03
sec.; 37. Van Staijen (Belgie B) 6 uur 29 min. 17 sec.; 38. Schwarzenberg
(Duitsl.) z.t.; 39. Smets (Belgie A) z.t.; 40. Van de Kamp (Ned, A) 6 uur 47
min. 17 sec, Opgegeven: Goedert en Zuretti, beiden van de internationale
ploeg. Het
ploegenklassement na de eerste dag luidt: 1. Nederland
Nationaal (Locomotief), 17 uur 22 min. 6 sec.; 2. Belgie A. (Vredestein A.),
17.22.27; 3. Belgie B. (Vredestein B.), 17.22.48; 4. Nederland B. (Ned.
Industrie, Nutricia, Odol, Pitralon), 17.23.12; 5. Internationale ploeg
(Rizla), 17.28.33; 6. Nederland A. (Vent), 17.29.14; 7. Duitsland (Rijnland),
17.41.22. Tweede rit :
Etten-Sintt Niklaas De uitslag van de
tweede etappe (Eaten-Sint Niklaas, Van der. Kamp
(Ned, A.) en Petry (Dld.) zijn uitgevallen. Smets arriveerde na sluiting van
die controle, maar mag in de strijd blijven, aangezien hij het slachtoffer is
geweest van onjuiste wegaanduiding. Derde rit:
Sint Niklaas-Tongeren De uitslag van de
derde etappe (Sint Niklaas-Tongeren, Opgegeven hebben:
de Duitsers Theissen, Berger, Schwartzenberg en Siefert en de Zwitser
Weilenmann uit de internationals ploeg. Vierde
rit: Maastricht-Geleen, Qeleen-Eindhoven De uitslag van
het eerste gedeelte der vierde etappe (tijdrit Maastricht -Gielen, De uitslag
van het tweeds gedeelte van de vierde etappe (Geleen-Eindhoven, Opgegeven heeft
Harry Schoenmakers van de Nederlandse A-ploeg. Vijfde rit:
Eindhoven-Veendam De uitslag van de
vijfde etappe (Eindhoven-Veendam, Opgegeven hebben
Van Kerkhoven (gevallen) en K..Van Dormael (gevallen), resp. van de
Belgische B- en A-ploeg. Zesde rit
: Veendam-Utrecht De uitslag van de
zesde etappe (Veendam-Utrecht, Opgegeven hebben
G. Loos (Ned. B), W. Kemp (Intern.), gevallen, W. Hendriks (Belgie A), H.
Smets (Belgie A). Zevende
rit: Utrecht-Amsterdam De uitslag van de
zevende atappe (tijdrit Utrecht-Amsterdam, TOTAAL-UITSLAG Het
eindklassement van de Ronde van Nederland luidt: 1. Van Est (Ned. Nat.)
36.36.22; 2. Wagtmans (Ned, Nat.) 36.42.15; 3. Voorting (Ned. Nat.) 36.43.02;
-4. Gielen (Belgie A) 36.43.03; 5. Het
ploegenklassement is: 1. Nederland Nationaal (Locomotief)
109.50.27; 2. Belgie B (Vredestein B) 110.12.38; 3. Belgie A (Vredestein A)
110.30.37; 4, Nederland B (Ned. Industrie, Nutricia, Odol, Pitralon)
110.33.05; 5. Nederland A (Venz) 110.34.15; 6. Internationale ploeg (Rizla)
110.53.30. RONDE
VAN NOORD-HOLLAND.(1952.05.08) PIET VAN ROON
verdiende winnaar van Ronde van Noord-Holland Piet van Roon
heeft Maandag de nationale feestdag gevierd met een klinkende zege in D.T.S.'
zevende Ronde van Noord-Holland. Met elf anderen legde hij een veld van ruim
250 renners zijn wil op en klopte hij, zij het met klein verschil, Harry de
Koning. In de eindsprint in de Kepplerstraat te Zaandam juichte Van Roon iets
te vroeg en hem was daardoor bijna de zege ontgaan. Nadat de bonte
karavaan bij de Julianabrug was losgelaten en de Wijde Wormer instoof,
moesten vele zwakke broeders al direct alle zeilen bijzetten om niet
uitgeschakeld te worden. In razende vaart ging het op het pittoreske
Purmerend af, waar de jacht op de kaarsrechte wegen van de Beemster- polder
werd doorgezet en het peloton uiteengeslagen werd. En het was op weg naar
Hoorn, dat Klaas Kwantes zich, ondanks het hoge tempo, uit de groep
losmaakte. Hij hield het echter niet en werd spoedig door het peloton
opgeslokt. En wat de pechvogels in de eerste fase van de strijd betreft, we
noteerden o.a. dat de Nederlandse achtervolgingskampioen, Aad Visser, door
het noodlot van een lekke band was achterhaald en uitgeschakeld. Overigens:
het verhaal van lekke banden, kapotge- draaide derailleurs en andere
narigheden zou veel te lang worden. We doen dan ook hier en daar een greep. Inmiddels waren
we op weg naar Enkhuizen, het Oostelijkste puntje van Noord-Holland, waar we
weer een drietal vluchtelingen opmerkten: De Moor, Harm Haan en Degeling,
zonder dat we echter in deze vlucht veel ernst meenden te zien. Verder dan Toen we, nadat
Kwantes door een lekke band was uitgeschakeld, ver voorbij Medemblik ergens
in de eenzaamheid van de wijde Groetpolder de stand gingen opnemen, was bet
peloton totaal uiteengerafeld en lag in drie grote groepen verdeeld. In de
achterhoede Douwes, v. d. Eijkhof, Koeman, Havik, Siebeling, Paas, Driessen,
Kerkelaan, Biesterveld, om er enkelen te noemen. In de kopgroep Mehagnoul,
Janbroers, Scheffer, Snijders, De Koning, Stroomer, Rijnders, De Ruiter, Van
.'t Hof en Van Maris. Daar tussenin Van Roon, Kuitwaard, Ottenbros, Van.
Dijk, Stakenburg, N. van Est, Schipper, Piet Haan en Coope. In Den Helder
waren de eerste twee groepen bij de verzorging samengesmolten. In Schagen ( Amateurs:1. P. van Roon (Haarlem), RONDE
VAN NOORD-WEST FRIESLAND.(1952.05.22) Arend van 't Hof
won Ronde van NOORDWEST-FRIESLAND Indrukwekkende prestatie van Wim Snijders Hoe heeft Arend
van 't Hof op Hemelvaartsdag de Ronde van Noordwest-Nederland gewonnen; de
prachtige ,klassieker" van de Alkmaarse wielervereniging ,Alcmaria
Victrix"? We zien het nog gebeuren, even voor Den Helder, toen een
kopgroep van twee en twintig man honderdtachtig kilometer in de gespierde
benen had. Daar, even voor de marinestad, haalde de kleine, massieve, van
strijdlust blakende Van 't Hof uit voor de beslissende slag. Vijftig slopende
kilometers lang nog in het verschiet, kilometers, waarin reputaties zijn
gemaakt en gebroken, waarin de ene renner zich door de moeilijkheden
heenworstelde en de andere zwaar ontgoocheld
uit de strijd te voorschijn trad. We zien nog de
start op het Waagplein in Alkmaar. Een kleine honderdvijftig amateurs, jonge,
moedige, levenslustige knapen, gereed voor hun Al de lekke tuben
vermelden in deze wedstrijd? In de buurt van Andijk stonden vier renners
over een afstand van nog geen tweehonderd meter met een band zonder lucht Jan
Tienstra, Ap Donker, Piet Sieveking en Wim Holleeder; die, helemaal van de
kook, zijn fiets het luchtruim insmeet. Men moet, zoals wij, zelf het lief en
leed van de wegrensport , hebben ondergaan om zulk een ;,onzinnige"
handeling te kunnen begrijpen. Om op Arend van
't Hof terug te komen: de Sassenheimer voelt het psychologische hoogtepunt
van de course aan. Hij weet wanneer hij moet gaan en de sterke vechter doet
dat met zo'n elan, dat de meeste van zijn makkers er wit om -de neus van
worden. -De meesten. Niet allen dus. Want toen Van 't Hof zijn laatste
demarrage in deze fonkelende wedstrijd plaatste, die hem ruim tweehonderd
meter terreinwinst opleverde, stroopten Jean Mehagnoul en Piet Smit de mouwen
op.,Van 't,Hof werd „gehaald", waarna de drie ieiders in harmonieuze
samenwerking zich verder van de kopgroep verwijderden. Drie leiders, van wie
Smit en Mehagnoul niet voor de toekomstige winnaar onderdeden. Een man-
slechts zag kans-het peloton- met knapen als Van Roon, Piet Peters, Koeman,
Dauwes, Hofland, Zieleman, Post, Jun, Van Dijk, Rijnders, De Hoog, Meyer -
een vaarwel toe te wuiven: Wim Snijders. De dappere
coureur uit Zwanenburg was met een onstuitbare demarrage weggevlucht,
Eenzaam snelde hij door het zonovergoten Noordhollandse polderland, jagend
achter een doel, zijn doel,dat hij reeds voor ogen had, toen hij zijn sprong
uit het zwaar gehavende peloton nam. Tientallen kilometers raasde Snijders
in verrukkelijke stiel achter de voortdurend omkijkende vluchtelingen, die
hij, met Alkmaar in zicht, vol vechtlust, greep. Slechts in de eindsprint,
waaraan Piet Smit - door een toeschouwer ten val gebracht - niet kon deelnemen,
werd de dapperste van alle dapperen door een bijzonder tactische manoeuvre van Arend van
't Hof - 600 metee voor de finish - geslagen. De stijlrijke Mehagnoul werd
een kranige denrde. Smit volgde, op vijftien seconden, als vierde.
BRON:EVERT VAN MOKUM. Amateurs: RONDE
VAN OVERIJSSEL.(1952.08.16) Piet Smit
(Amsterdam) de winnaar, Ooink (Hengelo) de animator Ongeveer 70
renners vertrokken Zaterdagmiddag uit Rijssen om over de route naar Goor,
Deventer, Raalte, Den Ham, Almelo, Oldenzaal, Hengelo naar Rijssen terug te
keren. Het vertrek werd zeer kalm gekomen, doch niet zo kalm of Zuidema uit
Almelo moest al direct lossen. In de buurt van Markelo, De gesloten
spoorbomen na Holten werden oorzaak van geluk voor de achterblijvers. Na een
fel gevecht was tussen Dreventer en Raalte een kopgroep ontstaan van 25
renners, waaronder Daan de Groot, die favoriet werd geacht. Op plm. In de afdaling
kwamen echter genoemde drie renners weer bijeen en zetten gezamenlijk een
door het te lage tempo ongevaarlijke uitlooppoging voort. Bij Vroomshoop,
op plm. Deze Ronde van
Overijssel, verreden onder ideale weersomstandigheden, heeft om twee reden
historic gemaakt. Ten eerste heeft deze over De stand was toen
als volgt: Op kop:Roelofs
(Arnhem); v. d. Heuvel (Hengelo), Timmerman (Arnhem), Ooink (Hengelo), Regter
(Apeldoorn), De Groot (Amsterdam), Koeman (Krommenie), Van Ingen (Amsterdam), Bennekes
(Lochem), Smit en Mahn (beide Amsterdam). Op Op 3 minuten
Nieuwenhuizen en als klap op de vuurpijl E. Boelens uit Hilversum achter....
motorgangmaking! Kort daarop
volgden Soet (Bussum), Achterberg (Borne) en Ouwehand (Den Haag) met nog 11
renners.Als sluitstuk volgde de brokkenwagen, waarin waren opgenomen
Krabshuis, Groen en Acda. Bij Ootmarsum
viel Roelofs (Arnhem) en ofschoon een zwerm van volgmotoren en wagens om hem
heen zwaaiden, liep een en ander goed af en wist hij na een korte
achtervolging weer bij te komen. Van de Heuvel won
de sprintpremie in Oldenzaal. Zoals wij in de
aanhef reeds vertelden, ontbrandde de beslissende slag feitelijk pas in
Hengelo, waar Ooink kans zag een geringe voorsprong te nemen op de kopgroep,
die toen bestond uit Mahn, De Groot, Smit en Ooink. Zeer gering was
wel de voorsprong, die laatstgenoemde wist te verkrijgen, maar doorslaggevend
was zijn moedige poging voor de einduitslag. De grote mannen zagen het gevaar
wel zeer duidelijk in en wisten dan ook na een korte, doch zeer felle
achtervolging de moedige Ooink in te lopen. Pas in Wierden was het pleit
beslist. In gestrekte hoge
pace werden de laatste kilometers naar Rijssen afgelegd, waar Smit, rijdende
op de zeer hoge versnelling van 48 x 16, gedecideerd wist te winnen. Ooink werd in de
laatste kilometers door de drie elkaar goed steunende Amsterdammers volkomen
leeg gereden en moest dan ook lossen. BRON:P. M. KORF. Amateurs:1.P. B. M. Smit, Amsterdam, in 5 uur 3 min. 10 sec.2.D. de Groot,
Amsterdam, op een lengte.3.Frans Mahn, Amsterdam, op een lengte. 4.
T'immerman, Arnhem.5. Beumkes, Lochem. 6. Ooink, Hengelo.7. Siebeling,
Wormerveer. 8. Roelofs, Arnhem.9.Van de Heuvel; Hengelo. 10. Regter,
Apeldoorn. RONDE
VAN WEST-ZEEUWS-VLAANDEREN.(1952.07.03) Amateurs: 1. E. van de Waal, Groenendijk; 2. R.Verhelst, Axel; 3. J. van osta,
Fijnaert; ROOSENDAAL.(1952.09.11) Beroepsrenners: 1. Harm Smits, 2. Wim van Est, 3. Gerrit Schulte, 4. Piet de Vries,
5. H. Schoenmakers, 6. Huub Vinken, ROTTERDAM.CHARLOIS.(1952.07.20) Wagtmans
ziet de 3e Ronde van Charlois WOUT
WAGTMANS - heef Zondagmiddag - door zijn aanwezigheid de derde ronde van
Charlois een bijzónder feestelijk tintje gegeven. Hij is natuurlijk wel lid
van de organiserende rennersclub Feijenoord, maar niettemin is het een
buitengewoon hartelijk gebaar om, nauwelijks bijgekomen van de grote
vermoeienissen van de Tour de France, zich weer met rennerij te bemoeien, zij
het dan ook alleen maar als toeschouwer. Toen
de wedstrijd voor amateurs juist was begonnen, ging bij de jurywagen het
gerucht dat Wout in de buurt zou zyn. In café De Seinpost bleek hij te vinden
te zijn, een groot glas limonade in zyn hand, want hij had nog altijd dorst,
vertelde hij. Voorlopig wilde hij eens even rust houden en dat lijkt de
natuurlijkste zaak van de wereld, maar voor Tourrenners bleek dat niet zo
gewoon te zijn, want Wout vertelde dat Nolten en Van Est gisteren alweer een
wedstrijd in België moesten rijden. Later
werd Wagtmans met vereende krachten naar de jurywagen gedreven om daar
hartelijk gehuldigd te worden. Luid toegejuicht door - het publiek reed hij
een ererondje. Geruime tijd volgde hij nog met interesse dé strijd van de
amateurs, die in een verdiende overwinning eindigde voor Jan Hofland uit
Beverwijk. Jan Hofland heeft ongeveer dertien ronden lang alleen op kop
gelegen. Hij heeft voor de honderd kilometer een tijd nodig gehad van 2 uur,
27 minuten en 30 seconden. De
wedstrijd voor nieuwelingen over vijftig kilometer werd gewonnen door Maarten
Vink uit Rotterdam in 1 uur, 14 minuten en 27 seconden. Belangstellenden
herinneren zich misschien dat Vink bij de nationale kampioenschappen in
Zandvoort op 6 Juli een uitstekende tweede werd. De derde ronde van Charlois
is een succes geworden voor de organisatoren, die door het mooie weer
begunstigd werden, maar verder niets aan het toeval hadden overgelaten. Hier
volgen nog de namen van de eerste tien van de ronde voor amateurs: Amateurs: 1. J. Hofland, Beverwijk Nieuwelingen: 1. Vink, Rotterdam, ROTTERDAM.CHARLOIS.(1952.08.31) Piet
de Vries kon alles in Ronde van Charlois In
zijn licht verbleekte glans van Tour-renners (Van
een onzer verslaggevers, die gaarne de ballpoint, waarmee hij dit verslag
schreef, wil teruggeven aan de dame van wie hij hem mocht lenen). De slanke
Piet de Vries uit Vlaardingen kon het Zondag aan de Sluisjesdijk. Hij kon —
geloven we — alles op een fiets, In elk geval meer dan de 39 met hem gestarte
renners en óók meer dan de zeven jongens van de Nederlandse Tour-ploeg, die
onder deze 39 zaten. Piet de Vries fietste ze Zondag aan de Sluisjesdijk
allemaal los op het ogenblik, dat hij meende z’n loon voor z’n prachtig
werken te moeten gaan binnenhalen. En zo won hij met een verschil van een
dikke honderd meter. Wat
Piet de Vries daar drie km voor de finish lapte, was verbluffend en daar moet
zelfs Tour-ploegleider Kees Pellenaars de donkere wenkbrauwen hoog van
opgetrokken hebben. Misschien wilde Piet aan het eind van het seizoen laten
zien, dat hij ook wel wat voelt voor de Het
is een meedogenloze rit geworden, waarin het ronde na ronde tussen
vluchtelingen en peloton om seconden winst ging en waarin ten slotte de
dappere uitlopers dank zij hun uitgebalanceerde samenwerking zegevierden. Ook
zij kregen aansluiting, maar toen was er al driekwart van de wedstrijd om, en
hadden véle grootheden als Nolten, Roks, Faanhof en Dekkers reeds lang het
zadel bloot gegeven. Ronde
voorsprong Twaalf
man met een ronde voorsprong dus. Maar de heren kregen geen kans om voor de
eer op de eindsprint te wachten, want Tarzan van Breenen kreeg het ook nog
een keer op zn heupen en scheurde de groep weer open. Harry Schoenmakers
leverde daarbij een door de jury ongezien, maar later gelukkig goed gemaakt
krachttoertje door in één ronde een pedaal af te trappen, maar niettemin van
een achtervolgend naar een leidend groepje te springen. Witteveen boog ten
slotte het hoofd voor het straffe tempo en ook Wim van Est gespte onder het
geweld vermoeid de toe-clips af. En twee ronden voor het eind is Piet de
Vries toen bij alle anderen vandaan gefietst — zo maar, in één lange, niet te
volgen rush! Ver voor het peloton scheerde hij als gelukkige winnaar over de
finish. De uitslag werd: Profs en
Onafhankelijken: 1. Piet de Vries (Vlaardingen) ROTTERDAM.CROOSWIJK.(1952.07.27) Een magistrale
eindrush, die Henk Kuitwaard van tamelijk diep uit de achtergrond over de
zich verwoed verwerende tegenstanders als Hofland, Verstraten, Mahn, Kooiman
en v. d. Putten in winnende positie bracht, bracht hem voor de tweede
maal in deze Ronde van Crooswijk in het middelpunt der belangstelling
van het duizenden koppige publiek. De eerste maal was het onmiddellijk na de
start, toen hij een voorsprong nam, die hij een twintigtal kilometer met
succes verdedigde. Tussen deze twee perioden „Kuitwaard" drongen zich
nog verscheidende andere renners op de voorgrond - we noemen bijv.
Verstraten, Van Dongen, Jan Verhoeven, Muilwijk (die zijn zadelpen brak
terwijl hij een gunstige positie innam), Alblas (die eveneens met pech te
kampen had), Mahn, Hofland, Huizer en nog wel enige anderen, maar zij zullen
toch allen moeten beamen, dat tegen Kuitwaard in deze ronde geen kruid was
gewassen. De jonge Rotterdammer Jan Oelen is bezig zich een snoertje
zegepralen te rijden. De Ronde van Crooswijk voor nieuwelingen was zijn derde
in een week. Amateurs, Nieuwelingen, ROTTERDAM.FEIJENOORD.(1952.04.30) RONDE VAN
FEIJENOORD voor Wim Snijders T. en W. C. „Maastricht" wint de clubprijs Drie keer heeft
het Rotterdamse publiek, dat naar de Linker Maasoever was gekomen om de Ronde
van Feijenoord te zien, op Koninginnedag, een winnaar toegejuicht. Daar was
om te beginnen Wout Wagtmans, het Feijenoord-lid, dat de Ronde van
Romandie op zijn naam bracht en nu in de groene leiderstrui bloemen kreeg
van burgemeester Oud. Daar was voorts de lange Tilburger Kees Paymans,
sprintwinnaar in een wedstrijd voor ,niet-geslecteerde" amateurs over 80
kilometer. Daar was tenslotte, laat op de dag, de Zwanenburger Wim Snijders,
agressief renner in een course, die mat begon maar vol brio eindigde. Op de
geasphalteerde keien van de Rotterdamse havenwijk, waar lastige bochten,
tramrails en putten dit criterium het karakter gaven van een zware wedstrijd,
traden 28 Nederlandse en 2 Belgische clubs aan met vijf renners. Feijenoord
vaardigde bovendien een extra ploeg af. Totaal dus 155 amateurs, die allen
er op waren belust, hun verenigingseer hoog te houden. Van hen zijn enige
renners - wier namen men overigens bijna iedere week tegenkomt - de grote
bezielers geweest. Want na 65 van de De elf koplopers
zouden niet zo op de eindstreep afgaan. De dappere Zaankanter Klaas Kwantes,
en de pas bijgekomen Bas, verloren contact. Van de andere kant sprong wegkampioen
Piet van Roon zo hard naar voren, dat alleen de bekwame Piet Haan en de
energieke Wim Snijders hem konden naderen. Dat juist deze drie aan de kop
gingen, stemt tot verheugenis. Zij waren het, die als eersten de lont in het
kruitvat hadden geworpen. Wim Snijders bleek van hen de beste sprinter. Amateurs: 1. W. Snijders (Halfweg), In de
morgenwedstrijd zegevierde Paymans (Tilburg) in een eindsprint met acht man:
Amateurs: 1. Paymans (Tilburg); 2. Hofland (Beverwijk), 3. Pieters (Haarlem),
4. Koeman (Krommenie), 5. Konings (Breda), 6. Maenen (Valkenswaard), 7. Verhoeven
(Overschie), 8. Coone (Eindhoven) en 9. T. Peters (Haarlem). ROTTERDAM.KATENDRECHT.(1952.06.15) HENK KUITWAART overwinnaar in de Ronde van Katendrecht Het toch reeds
zware keienparcours van de Ronde van Katendrecht, dit jaar voor de vijfde
maal in samenwerking met de R.R.C. Fe1jenoord georganiseerd, werd door de
aanhoudende regen zo mogelijk nog zwaarder. Henk Kuitwaart heeft er een
prachtige overwinning op behaald, door in de laatste kilometers in een
machtige sprong vanuit het peloton de bloemen voor de neus van de eveneens
goed rijdende De Vos weg te kapen. Hendriks, die in gezelschap van Alblas de
beslissing had bewerkstelligd, werd met een banddikte naar de derde plaats
verwezen. Slechts twintig
van de plm. honderd deelnemers wist de eindstreep te. bereiken. Regen, keien
en de vele ontsnappingen zorgden er voor, dat spoedig vele renners meer behagehjke
oorden opzochten. Pogingen van Alblas, Bos, Blokzeil, Hendriks, Kuitwaart,
Altink, Bravenboer, De Vos, om slechts enkelen van de velen te noemen, waren
voornamelijk debet aan deze ravage. Om de zaken weer in het reine te brengen
waren dan altijd wel een Everse, Kooiman, Van Gils, Van Steenselen of Rusman
bereid. Beslissend was-
evenwel de ontsnapping van Hendriks en Alblas, even over de helft van de
honderd kilometer. Zij kregen gezelschap van Altink, Janbroers en Koeman. Nog
maar pas waren deze vijf bij elkaar of Koeman dacht het de laatste Kuitwaard was de
snelste in de eindsprint, terwijl De Vos met een banddikte over Hendriks
zegevierde. Koeman werd op 15 sec. vierde, 5e. Kooiman, Den Haag; 6e.
Janbroers, Amsterdam; 7e. Rusman, Haarlem; 8e. Altink, Amsterdam; 9e. Van
Steenselen, Mijnsherenland; l0e. Van Brunschot, Den Haag. De Bij de
nieuwelingen, die BRON:WIM WEEDA. Amateurs: 1. Henk Kuitwaard, 2. Henk de Vos, 3. Lambert Hendriks, 4. Koeman, 5.
Piet Kooijman, 6. Janbroers, 7. Wim Rusman, 8. R. Altink, Nieuwelingen: 1. Schalk Verhoef, 2. Jan van Vliet, 3. Piet Damen, 4. R. Bukers, ROTTERDAM.KRALINGEN.(1952.05.05) RUSMAN won Ronde
van Kralingen Zeven renners
presenteerden zich in de eerste Ronde van Kralingen, door De Rotterdamse
Leeuw georganiseerd, voor de eindspurt aan. De Haarlemmer Rusman, die Zeer snel ging
het de eerste kilometers en vooral W. en J. Verhoeven, De Vos en
Zaunbrechner trachtten zich uit de groep van ongeveer 100 renners los te
maken. Nadat De Vos het nog eens alleen probeerde, later vervangen door o.m.
Wallet, Jansen. en Van Amen, kwam na Rusman was het,
die door zijn ontsnapping in de laatste De veertig
kilometer-wedstrijd voor nieuwelingen werd een overwinning voor de Brabander
De Jong, die op de helft van de wedstrijd in gezelschap van Bravenboer was
ontsnapt. Bravenboer reed tegen een stoeprand en werd uitgeschakeld. De uitslagen
waren als volgt: TEKST:Wim Weeda Amateurs, Nieuwelingen, ROTTERDAM.WITTE
DORP.(1952.07.26) Heel lang duurde
het eer in de Ronde van “Het Witte Dorp" enigszins tekening in de strijd
kwam. Na iedere ontsnapping, al of niet van ernstige aard, kwam het grote
peloton waarin de prominenten zich voorlopig nog op de achtergrond hielden,
weer bijeen. Met nog vijf en twintig km te rijden sloegen Hofland en Van
Dongen hun slag en spijts alle pogingen van de fel reagerende groep, wisten
zij stelselmatig hun voorsprong te vergroten. Hofland schudde in de laatste
ronde Van Dongen van zich of om met ruim verschil te winnen. Vanuit een groepje
van zes man, sprintte Post zich in de laatste ronde naar de derde plaats. Amateurs, Nieuwelingen, ROTTERDAM.WITTE
DORP.(1952.09.12) Amateurs: 1. Gijs van Velthoven, 2. Jan Verseveld, 3. Jan Hofland, |