|
JAARGANG 1954 WEDSTRIJDEN H T/M P |
|
HAARLEM –
OOST.(30 april).1954 Jan Groot won
in Haarlem-Oost De lange
Beverwijker Jan Groot, die in zijn serie zuinig met zijn krachten was
omgespron- gen was, had in de finale van het op Koninginnendag, door de
H.S.V. „De Kampioen" georganiseerde nieuwelingentournooi in Haarlem-Oost
nog zoveel adem over om een in de laatste ronde veroverde voorsprong van
enkele meters op het aanstormende peloton met de seriewinnaars Vink en
Captein in het voorste gelid, niet meer prijs te geven. In de eerste
serie deed de Haarlemmer v. d. Hulst reeds na enkele ronden een uitloop-
poging, welke echter door een attent peloton in de kiem gesmoord werd. Lange
tijd bleef het peloton in gesloten gelederen voorwaarts marcheren, totdat
vier ronden voor de streep de renners Van Wetten, v. d. Hulst en Terlouw een
poging deden om de strijd in hun voordeel te beslissen, doch weer was de
„meute" op haar hoede. En toen in de volgende ronde de Hagenaar Terlouw
het alleen probeerde, riepen Zandbergen, v. d. Hulst en Van Wetten hem een
halt toe. De Amsterdammer L. Vink wist evenwel in de laatste ronde een kleine
voorsprong te veroveren en deze tot de streep te behouden. Tijd winnaar 37
min. en 33 sec. De tweede serie
bood een veel levendiger aanzien dan de eerste: nadat er tier ronden waren
afgelegd, demarreerde de kleine Jaap Rijkborst uit Halfweg en liep in soepele
stijl van zijn concurrenten weg. C. Hoogmoed en H. Buis zetten de
achtervolging op de vluchteling in en wisten zich enkele ronden later bij
hem te voegen. In bet peloton werden verwoede pogingen aangewend am bij het
leidende drietal te komen, doch de enige die slaagde, was de rappe
Amsterdammer Captein, zijn stadgenoot C. Dumernit bleef tussen kop en
peloton „hangen". De eindsprint van het kopgroepje werd een prooi voor
Captein. Tijd winnaar 36 min. en 25 sec. Finale. In de finale -
die wegens tijdnood ook over dertig ronden werd verreden - leed de eerste
uitlooppoging van de Haarlemmers Hoppenbrouwer en v. d. Hulst deels
schipbreuk. De winnaar van verleden jaar, Arie van Wetten, was toen a1 van
het strijdtoneel verdwenen. Het was weer de animator van de tweede serie,
Jaap Rijkborst, die met nog elf rondjes voor de boeg, het hazenpad koos.
Pogingen van v. d. Hulst, Zijlstra en Hoogmoed om bij hem te komen, hadden
tot gevolg dat de vluchteling weer ingelopen werd. De renners Nooyen, Captein
en weer v. d. Hulst, deden in de laatste fase van de strijd nog een
vertwijfelde poging om weg te komen, doch succes was hen niet beschoren. De
tactisch rijdende Groot veroverde in de laatste ronde enkele meters
voorsprong en bleef zo hard doormalen, dat de als favoriet getipte Captein,
het scherp van zijn demarrage afgestompt in premiesprints en „charge's",
niet verder reikte dan de derde plaats. Vink werd eervolle tweede. De uitslagen
luidden: BRON:JAN ROOSEBOOM DE
VRIES Nieuwelingen
Eerste serie:l. L. Vink (Olympia); 2. P. v. Os (De Germaan); Nieuwelingen
Tweede serie: 1. J. Captein (Olympia); 2. H. Buis (Kampioen); Nieuwelingen
Finale: 1. Jan Groot; Cluhklassering.
De clubprijs werd gewonnen door „Olympia" met de renners Vink, Captein
en Nooyen met 11 pat.; 2. „De Kampioen", 34 pnt.; 3. „De Spartaan",
37 pnt. De prestatieprijswerd toegekend aan J. Rijkborst. HAARZUILEN.(19
september).1954 Stolker wint Ronde van Haarzuilen De eerste Ronde
van Haarzuilen, welke de jonge R.K. Wielervereniging St. Willibrord voor
amateurs en nieuwelingen organiseerde, heeft een eclatante sprintzege
gebracht aan Mi Stolker, lid van de organiserende vereniging. Stolker was de
snelste van een kopgroep van vijf, die Mede dank zij het
zeer mooie weer is deze eerste Ronde van Haarzuilen een groot succes
geworden. De renners blaakten van strijdlust en bovendien was er veel
publiek. Reeds na De vijf koplopers
stoorden zich echter nergens aan. Om beurten deelden zij broederlijk de
premies en het tempo leed er niet het minst onder. Wel waagden v. d. Broek en
Stolker tegen het einde enkele ontsnappingen, maar de jeugdige Pos bleek
vooral op z'n hoede en mede doordat Meyer en De Jager al evenmin krimp gaven,
bleven de vijf leiders broederlijk bijeen. Het gehele veld, met uitzondering
van een renner, werd zelfs gedubbeld. Dat betekende een achterstand van Een pluim echter
op de rennerspet voor Pos, Meyer en De Jager voor hun prachtig rijden in de
kopgroep. Zo kon de voorzitter van St. Willibrord, de heer v. Straten, in
zijn eerste, zo zeer geslaagde wielerronde, zijn renner Mi Stolker verdiend
in de bloemetjes zetten. Amateurs: Nieuwelingen: BRON:HANS VAN DE
KAMP. HALFWEG.(31
juli).1954 WIM SNIJDERS WON
VOOR EIGEN PUBLIEK. De Ronde van
Halfweg, een Steenvoorden en
Geldermans waren de eersten, die in deze koers de lont in het kruitvat staken
en zich enige ronden lang in een paar honderd meter voorsprong mochten
verheugen. Hoofdzakelijk door toedoen van Mik Snijder werden zij na Amateurs:1. Wim Snijders (Halfweg), Niewelingen: 1. Toon Beentjes, (Heemskerk) 2. E. Bouwman; HALSTEREN.(9
mei).1954 Beroepsrenners: 1. Piet van As, 2. Cor Bakker, 3. Harrie Schoemakers, 4. Ed Kooman,
5. P. van Roon, 6. Hans Dekkers, 7. W. Dielissen, 8. Klaas Kwantes, 9. E. van
Canneghem, 10. E. Siebeling. HANK.(29
augustus).1954 MILITAIR VERTOON.
(I) In Hank kwam Piet
de Jongh weer eens met een overwinning op de proppen. Dit terwijl
hij zich in militaire dienst bevindt. Is het dan maar een smoesje, dat men
in dienst uit „forme" geraakt? De Jongh zal wel een goede commandant
hebben. Amateurs: 1.Piet de Jongh, 2. Wim Rusman, 3. Leo Van der Pluijm, 4.De Vree, 5.
Bloks. Nieuwelingen: 1. P. van Dijk, Made, HEEMSKERK.(22
augustus).1954 Nieuwelingen: 1. Harry Cuvelier (Nieuw-Vennep), ca. Prestatieprijs: N. Kluft (Heemskerk). Amateurs: 1. Jan Hofland (Beverwijk), ca. HEER.(5
september).1954 LEO STEVENS IN
HEER UITBLINKER EN WINNAAR. Tijdens de
geslaagde Ronde van Heer kwamen de toeschouwers ruimschoots aan hun trek.
Vooral de activiteit van Leo Stevens was opmerkelijk. Zijn victorie was dan
ook even duidelijk als verdiend. Er kwam dra leven in de brouwerij, in dit
geval in de stoet van ruim 40 deelnemers, die Amateurs:1. L. Stevens (Elsloo), Nieuwelingen: HEERENVEEN.(17
juli).1954 Amateurs: 1. J. Ottenbros (Alkmaar), HEERLEN –
HEKSENBERG.(11 juli).1954 De
wielervereniging „Joris van den Bergh" organiseerde met succes de eerste
ronde van Heksenberg-Heerlen voor nieuwelingen. Mooie jachten maakten dat
het talrijke publiek aan zijn trek kwam. Spreen koos na circa 1. R. Spreen
(Heerlen); HEERLEN –
VRANK.(20 juni).1954 Een beweeglijk
verloop had de Ronde van de Vrank-Heerlen, waarin De Rooy uit Eygelshoven een
fraaie spurtzege boekte. Pietje Welters, De Bruyn, Stijkel, Sichterman, De
Loo trokken dra ferm van leer. De Loo debuteerde keurig als amateur. Zes
ronden voor het einde zat hij nog mede aan de leiding, waarna hij in het
gedrang kwam. Diverse Brabanders voerden het hoogste woord. De Rooy kon zich
tijdig uit de groep losmaken en bereikte de kop (Bergmans, Brands, v. d.
Maden) Amateurs:1. De Rooy (Eygelshoven); 2. Bergmans (Geldrop); 3. W. Brands
(Eindhoven); 4. v. d. Made (Best); 5. v. d. Waterlaat (Eindhoven);.6.
Janssen (Venlo); 7. Van Pelt (Eindhoven); 8. Siahterman (Heerlen); 9. Doek
(Heksenberg-Heerlen); 10. Hoens (Eindhoven). .. Nieuwelingen: HEERLEN
AAMBOS.(28 april).1954 FLOR VAN DER WEYDEN REED SOLO IN AAMBOS-CRITERIUM. Ter gelegenheid
van de aankomst van de Ronde van Nederland werd te Heerlen een criterium
voor amateurs op touw gezet, welke affaire de Maastrichtenaar Flor v. d.
Weyden een klinkend succes opleverde. Dit geval was
geen “makkie". In het traject kwam herhaaldelijk de steile
Oliemolenberg voor - met een lange uitloop op de Voskuilenweg - zodat de
voorgeschreven Flor v. d. Weyden
maakte korte metten met de rest. In de derde ronde sloeg hij al op de vlucht
en pas nadat de Maastrichtse krullebol lachend hartelijke felicitaties in
ontvangst had genomen, zagen de andere deelnemers hem terug. Meen nu niet, dat
deze solo-rush pardoes werd toegestaan. Integendeel. Boelhouwers, Doek,
Schoenmakers, Ehlen, Willemsen en de Duitser Zimmermann probeerden vele
keren in de buurt van de dappere uitloper te komen, doch deze week hoegenaamd
niet en vervolgde soepel draaiend zijn weg. Zijn voorsprong bleef rond de 50
seconden schommelen. Achter hem veranderde de situatie meer dan eens,
aangezien diverse knapen veel voelden voor een mooie plaats in het
eindklassement. Niemand kon hem evenwel meer bedreigen, v. d. Weyden's
victorie was onaantastbaar. Amateurs: HEERLERHEIDE.(25
juli).1954 LAHAYE
EERSTE IN „PIJL VAN HEERLERHEIDE". Ondanks de minder
gunstige weersgesteldheden omzoomden enkele duizenden toeschouwers het
circuit waarop de „Pijl van Heerlerheide" aan de orde werd gesteld. Het
publiek kreeg een goed smakende maaltijd voorgeschoteld. Verrassend was de
eerste plaats, welke Lahaye in de wacht sleepte. Verrassend, maar... .
verdiend. Toen nog Amateurs:1. J. Lahaye (Bunde), Nieuwelingen: 1. R. Spreen (Heerlen), HEEZE.(23
mei).1954 Amateurs: 1. Piet Muilwijk, 2. H. van der Linden, 3. van Hout, 4. Damen, 5.
Wolfs, 6. van de Waterlaat, 7. Bergmans, 8. Verbeek(Geldrop), 9. van Lippen,
10. Sanders. Nieuwelingen: 1. Visser, 2. Mollee, 3. van Laarhoven, 4. van Ham, 5. Termoshuizen, HEINKENSZAND.(10
juli).1954 Belgische kapers vonden grote buit in H
E I N K E N S Z A N D Eerste ronde van
Burgemeester Derckx een voorbeeldig -succes ! Burgemeester
Derckx, een wielerrot mag U vertellen, dat in Heinkenszand de bestgeorganiseerde
Ronde werd verreden, die hij de laatste jaren heeft meegemaakt. Dat was werk
in grootse stijl. Dat was werk, zoals het de K.N.W.U. zo goed gebruiken kan.
En waarachtig, ik vond het charmant voor U en Uw medewerkers, dat er de
voorzitter van de Unie met zijn echtgenote de tijd vanaf genomen had om
helemaal naar het hart van Zeeland te komen om naar Uw eerste Ronde om de
Kaperprijs te komen kijken. Er was ook een
goede course te zien en er kwam een verdienstelijke overwinnaar uit de bus.
De Belg Saelens nam de Kapertrophee mee naar huis. Eerlijk gezegd
hadden we er lang een vermoeden van, dat die Ronde in het kleine Heinkenszand
iets bijzonders zou worden. Uit de voorbereiding sprak een logisch systeem.
Waar we niet zeker van waren? Dat was of U financieel zou slagen. Ik denk,
dat men op de uitslag gerust is. Er was veel publiek. Er waren veel meer
toeschouwers dan er burgers in Heinkenszand wonen. Maar bovendien het belang
van de Ronde voor Uw dorp is niet aan de recette te toetsen. Heinkenszand
vierde kermis en de neringdoenden zullen aan de vreemde- lingen meer stuivers
overgehouden hebben dan in de jaren, dat er niet gekaperd werd. Ik heb me
laten vertellen, dat in Heinkenszand op vreedzame en welwillende wijze
meegewerkt zal worden om elk jaar een kaperstrijd te organiseren. Het was een
mooie prijzenlijst, welke er met hard werken tot stand gebracht werd. Een
bromfiets, een radio en een herenfiets als eerste prijzen. Vele comite's zullen
U benijden om de medewerking, die de gemeentenaren en neringdoenden uit de
omgeving U verleend hebben. De Ronde van Heinkenszand werd er een door het
volk gedragen feest door. Het kan niet anders of de wielermannen van Beveland
moeten in het werk een groot aandeel hebben gehad. Ook sporttechnisch werd
er veel goeds bereikt. De premies worden zo verreden, dat er de wedstrijd door
verlevendijgd werd, terwijl men ook het tegengestelde effect had kunnen
bereiken. Ondanks de
moeilijkheden, die de op Zondag verreden kampioenschappen te Zandvoort voor
de samenstelling van het veld meebrachten, slaagde men er toch in een peloton
-bij elkaar te brengen, dat in Zeeland zijn weerga niet gevonden heeft. Van
het begin af werd er fel op de overwinning gereden, terwijl ook de premiebon
ter waarde van honderd gulden voor de strijdlustigste renner, die door
Kersten gewonnen werd, leven in de brouwerij hield. Maas was voor die premie
ook gegadigde geweest, doch de man uit Pindorp gaf later op. Kersten en
Westdorp, die zich aan de leiding handhaafden, lokten een aantal sterke amateurs,
o.a. Braspenning, Konings, Saelens, Martens, Joosen, Verhoef naar zich toe,
terwijl die kopgroep weer later nog versterkt werd door een dapper jachtgroepje
bestaande uit Gelissen, Timmermans en Hendriks. Cuijten, die zich te druk
had moeten maken, moest hiervan lossen. In het peloton verrekenden Van
Steenselen, Sonnemans, Schrauwen hun tijd inplaats van tijdig hun kracht te
tonen. BRON: FRITS VAN GRIENSVEN Amateurs: 1. Saelens (B.), HELMOND.(25
april).1954 Ronde van Helmond voor
Van den Broek. De
W.C. Buitenlust had, ondanks de concurrentie, die op die dag te vrezen was,
een flink veld bij elkaar gebracht. Niettemin werd men toch gehandicapt door
een belangrijke voetbalwedstrijd. De course voor amateurs moest er zelfs
later voor beginnen en de belangstelling viel tegen. Er waren maar
drieduizend toeschouwers op het nieuwe parcours aan de Warande, dat vrijwel
buiten de dichtbebouwde kom ligt. De wedstrijd voldeed ook slechts ten dele
aan de verwachtingen, want het veld geraakte te laat verbrokkeld. Weliswaar
was de kop van het peloton vrij veranderlijk geweest, maar de
uitlooppogingen bleken tot het strovuur te behoren. Gramser reed goed, wat
hij liet zien, nadat hij halverwege de wedstrijd een lekke band opliep. Zijn
achterstand van enkele honderden meters liep hij onmiddellijk weer. in.
Vijftien ronden voor het einde hadden Deelen, Sonnemans, Sanders en Van den
Broek een kopgroepje gevormd, dat Gramser, Van der Heijden en Van Duppen
weer in het peloton wilden doen terugkeren. Heer Van den Broek demarreerde
echter opnieuw toen dit volggroepje zich present meldde. Het was raak, want
hij veroverde zoveel voorsprong, dat hij in gewonnen positie lag. In de
laatste ronde deed zich een valpartij voor, die verschillende renners kansloos
maakte. Amateurs: 1. Van den Broek, Breukelen, Nieuwelingen: 1. Van Hoof, Valkenswaard, HELMOND.(20
juni).1954 Professionals: 1. Wagtmans; 2. Rosseel (B.); HILVARENBEEK.(3
oktober).1954 Amateurs: 1. Piet De Jongh, 2.Wolfs, 3. Bergmans, 4. Van den Brand, 5. De
Ruijter, 6. Van der Pluijm, 7. Sonnemans, 8. De Roo, 9. Verhoef, 10.Smits. Nieuwelingen: 1. Niesten, 2. Janssen, 3. Ket, 4. Van de Kamp, 5. De Graaf, 6. De
Vas, 7. Van den Bogaerd, 8. Bruere, 9. Van Diemen, 10.Biemans. HILVERSUM.(23
mei).1954 BERTUS LUTE ZEGEVIERT WEDEROM, NU VOOR
EIGENPLUBIEK De G.W.C. „De
Adelaar" had na afloop van de Ronde van Hilversum wel reden tot
glimlachen, want deze jaarlijkse wedstrijd verliep ditmaal zeer succesvol.
De organisatie was thans prima, het publiek was in grote getale opgekomen en
bovendien zegevierde Bertus Lute, lid van de G.W.C. “De Adelaar" op
fraaie wijze, ook al heeft deze overwinnmg ditmaal wel erg aan het beroemde
zijden draadje gehangen. De overwinning
hing aan een zijden draadje, dat zal winnaar Bertus Lute ons wel niet kwalijk
nemen, want deze 's-Gravelander had weer heel wat in z'n mars, doch wanneer
de twee „durvers" Pos uit Vreeland en Baumgartner uit Amsterdam een
klein tikje harder hadden getrapt, dan waren zij beslist niet in de
allerlaatste ronde gepakt. Het verliep nu niet naar hun wens en Baumgartner
werd 4e, gevolgd door Pos. Wij zullen echter
bij de start beginnen. Een start, waaraan niet mee kon doen de rappe Gijs
Pauw, die niet had ingeschreven en Wout Bos en Wout Verhoeven, twee rappe
knapen, die wel in het programme stonden, doch die niet mochten starter, daar
hun contracten te laat binnenkwamen. In deze Ronde van
Hilversum waren er zeer vele en talrijke ontsnappingspogingen doch het bleef
meestal maar bij enkele tientallen meters. Na 20 ronden kwamen aan de leiding
de Amsterdammers Henk Wiese en Smit en hun Utrechtse college's v. d. Horst
en v.d. Hurk. Zij konden echter hun voorsprong niet behouden, waarna Bertus
Lute even aan een solorit begin en De Korte naar achteren werd geworpen door
een, lekke tube. George de Korte had ook ditmaal geen geluk en dat nog wel
voor de vijfde achtereenvolgende maal. Wanneer hij de
moed er maar inhoudt, blijven successen heus niet uit. Zo ging het ook met
zijn stadgenoot Klaas Soellaart, die de laatste jaren niet meer de belofte
inhield, van wat men had gedacht. Soellaart, de kampioen van Midden-Nederland,
is echter teruggekomen en speelt nu weer een eerste viool. Zo ook in
Hilversum, want Soellaart trok telkens fel van leer met de plaatselijke
favoriet Bertus Lute. Wij kregen weer een leidersploeg met v. Leur, v. d.
Hurk en Boerlage. Weer wat later waren het Aafjes, v. d. Horst, Alen, v.
Leur, v. d. Hurk en Wagenaar, waarbij zich nog voegden Soellaart met Meyer,
doch Bertus Lute hield het tempo zo hoog in het peloton dat, terwijl de regen
bij bakken vol neerplensde het hele veld weer samensmolt. Niet
voor lang, want toen trok de lange, pezige Pos er tussenuit, samen met zijn
college Baumgartner uit Amsterdam. Het was het begin
van een prachtig slot. Pos en Baumgartner reden de course van hun leven en
schenen,aanvankelijk onbedreigd near de zege te wandelen, totdat
er drie zich los maakten. Het waren drie renners van de allerbesten van die
dag, Bertus Lute, Klaas Soellaart en Henk Wiese. Zij reden prima, doch het
trio moest dan ook alles en alles geven om pas in de aIlerlaatste ronde Pos
en Baumgartner te achterhalen. Vijf man op kop,gevolgd door de jeugdige Henk
Klein, die zich handig van het peloton had ontdaan. De spanning was
toen te lezen op de gezichten der Hilversumse supporters en de vreugde kende
geen grenzen meer, toen Bertus Lute de sprint won na zeer heftige tegenstand
van Henk Wiese en Klaas Soellaart. Jammer, erg jammer was het voor de twee
“kleintjes" Pos en Baumgartner, die uitgroeiden tot twee “groten",
dat hun beloning slechts een vierde en vijfde plaats was. Voor Bertus Lute
was het de derde achtereenvolgende zege. Zijn trip naar Monte Carlo begint
dus nu vruchten af te werpen en het allerbelangrijkste voor Lute is, dat hij
dit jaar over een goede eindsprint beschikt. De uitslag was: Amateurs: 1. B Lute ('s-Graveland), Behoudens enkele
valpartijen gebeurde er bij de nieuwelingen niet veel bijzonders. De dupe van
zo'n val waren ook Croymans uit Haarlem, J. Jong uit Bussum en de
Amsterdammer A. Stoeltie. Gelukkig waren hun wonder niet zo erg. Uitlooppogingen
waren er genoeg, bijvoorbeeld van de Woerdenaar Lammers, H. Wolf uit Rhoon
en Lute uit 's-Graveland. Het werd echter weer een getrouwe copie van de
meeste nieuwelingenraces: een massale eindsprint, waarbij Wim Bogers onze
verwachtingen niet beschaamde en prachtig zegevierde, waarbij wel vermeld
moet worden, dat Meulen uit Badhoevedorp de overwinning liet glippen,
doordat hij te vroeg juichte. Nieuwelingen: 1. Wim. Bogers (Nw. Vennep), HOENSBROEK.(28
maart).1954 Hoensbroek opende
het wegseizoen in Nederland Voor de tweede
maal in dit prille seizoen boekte de Toer- en Wielerclub „Hoensbroek"
een klinkend succes. Eerst slaagden de clubkampioenschappen prachtig, nu
verliep de Ronde van Hoensbroek - verreden op het bekende K.K.K.-circuit -
naar aller wens. Alles kreeg (behoudens een valpartij) een zonnig tintje: het
weer werkte volledig mee, de deelnemerslijsten puilden gewoonweg uit, een talrijk publiek
zorgde dat de organisatoren voldaan op de gang van taken neerblikten. Bijna honderd
nieuwelingen (om juist te zijn 96) zochten Hoensbroek op, waarna.117 amateurs
hun. aanwezigheid kenbaar maakten. Dat moest een
gedrang geven. Gelukkig is het parcours breed genoeg, zodat zich geen
mankementen van storende aard voordeden. De nieuwelingen peddelden er lustig
op los, beklemtoonden een aardig tempo. Nu eens probeerde die en daarna weer
een ander deelnemer een scheiding teweeg te brengen, doch al dit gewirwar
baatte niet. Behalve een serie uitvallers en enkele achterblijvers stoof de
gezamenlijke rest na Beweeglijker
was de koers der amateurs. Herhaalde demarrages waren aan de orde. Resultaten
kwamen niet uit de bus. Lute, Schoenmakers en Gramser deden een duit in het
zakje. De voorsprong was klein en.... bleef gering. Dra was het vonnis
getekend, waarna De Bruyn op de vlucht sloeg. Ook de man uit Roosendaal moest
spoedig de vlag strijken. Onder aanvoering van Sichtermans en Janssen wend
De Bruyn door een flink gezelschap tot de orde geroepen. Het zag er naar uit,
dat straks een herhaling werd gegeven van de nieuwelingen-eindstrijd: een
massa-spurt. Zover kwam het niet.
Kees Boelhouwers rukte zich vijf kilometer voor het einde los.
Onweerstaanbaar ditmaal, want in een wip had de pittige knaap uit Bunde een De uitslagen: Nieuwelingen: Amateurs: 1. en 2. Kees Boelhouwers (Bunde) en Piet de Bruyn (Roosendaal), HOENSBROEK.(12
september).1954 Nieuwelingen: HOENSBROEK.K.K.K.(10
oktober).1954 „UBACH OVER WORMS" WON BEDEVAARTWEDSTRIJD. In de middaguren
werd op het bekende K.K.K.-parcours te Hoensbroek in het kader van de
Limburgse wielerbedevaart een z.g. Bedevaartkoers aan de orde gesteld. De
Limburgse clubs konden tien nieuwelingen in het strijdperk sturen, voor prijzen
gelijk in het vorige nummer van “Wielersport" uiteengezet. Deze match werd
een sportief succes zonder weerga. Vijf equipes - elk dus uit tien man
bestaande - betwisten elkaar in deze Tenslotte werd de
durf van de gebr. Kohlen, Doek en Rongen beloond. Uit de groep bleken
Meessen, Vek, Ramakers, Van Mulken, Hassel en Ratajec een juist antwoord in
hun repertoire te hebben. Via een fraaie achtervolging voegde dit gezelschap
zich bij de kop. Tijdens de verdere wedegwaardigheden slaagden Boss, Doveren
en Kamphuis erin eveneens aansluiting te verkrijgen.. En bij het opmaken van
de balans bleken. „Maastricht" en „Ubach over Worms". het beste in
deze leidersgroep te zijn vertegenwoordigd. Even voor het ingaan van de
laatste ronde, wipte de onstuimige Vek weg. Zijn ploegmakkers „stopten"
meteen de rest af en “Ubach Aver Worms" had de eerste prijs voor het
grijpen. De spurt werd gewonnen door de representant van de T. en W.
„Maastricht" Van Mulken. In het klassement
der ploegen zegevierde Ubach over Worms met een puntje voor
„Maastricht". Nieuwelingen:1. J. Vek (Ubach over Worms), Ploegenrangschikking. 1. T. en W.
„Ubach over Worms" 10 punten; 2. T. en W. „Maastricht", 11 punten;
3. T. en W. „Hoensbroek", 33 punten; 4. T. en W. ,Mathieu Cordang",
53 punten; 5. T. en W. ,Bleijerheide", 57 punten. Na afloop werden
de winnaars door rector Boymans in de bloemen gezet, werden de wisselprijs
en andere prijzen uitgereikt en ontvingen de tien renners van „Ubach over
Worms" het Bisschops-embleem. HOEVEN.(16
mei).1954 Amateurs: 1. Jantje Konings, 2. v. d. Borst, 3. Van der Linden, 4. Wuijts, 5.
Goorden, 6. Hofland, 7. Heeren, 8. Oomen, 9. Braspennincx, 10. Roks. Nieuwelingen: 1. Van Meel, 2. v. d. Heijden, 3. Schijvenaars, 4. Hofmans, 5.
Nelemans, 6.Van Steen, 7. Van Iersel, 8. Stoop, 9.Bol. HOOGERHEIDE.(25
juli).1954 Amateurs: 1. Piet Maas, HOOGEVEEN.(24
juli).1954 Nieuwelingen: 1. Joop Smit, 2. Henk Lahpor, 3. J. Bijlsma HUIJBERGEN.(7
augustus).1954 Amateurs:1. Van der Pluijm; 2. De Wit; 3. Roks; 4. De Vree; 5. v. d. Wiel; 6.
Van de Borst; 7. Van As; 8. Konings; 9. Looyen; 10. Borremans. Nieuwelingen: 1. P. de Jongh, 2. Frans Hofmans, 3. Adrie van Meel, HUIZEN.(30
juni).1954 Felle sprint bracht GIJS PAUW de zege in
de Ronde van Huizen De Utrechtse
wielercrack Gijs Pauw heeft zijn worm weer teruggevonden. Tot die overtuiging
kwamen wij met de vele toeschouwers van de eerste Ronde van Huizen. Het was een
prachtige wedstrijd, waarbij gevochten werd van start tot finish en waarbij
de beslissing eerst viel in de eindsprint, waarbij Gijs Pauw al zijn
talenten in de strijd wierp en de Nederlandse kampioen Frans Braat naar de
tweede plaats verwees. Huizen beleefde
dus voor de eerste maal de gebeurtenis van een wielerronde, ter ere van de
feestweek ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de „haven". Op
een alleraardigst parcours, dat versierd was met vlaggen, vissersnetten en
„strobalen" en dat liep langs de haven en de rand van het zilvergrijze
IJsselmeer, waar de vogeltjes in het riet hun hoogste lied kweelden, daar
versierde de bonte rennersmeute het parcours dubbel met hun fel gekleurde
tricots. Dwars door de kermis liep het parcours en de enkele duizenden, die
uit het dorp waren gesneld, om dit festijn voor de eerste maal van hun lever
te gaan aanschouwen, hadden er geen spijt van. Dat bewees wel het handgeklap
en de zeer fraaie premies. Wellicht was
daardoor de strijd zo fel en bovendien zo aantrekkelijk. Goed, uiteindelijk
slaagde niemand er in een voorsprong te nemen, doch de pogingen waren niet
van de lucht geweest. De twee
Beverwijkers Geldermans en De Ruiter wilder perse de primeur hebben. Zij
reden als was het een course over Ongeveer na Na dit wapenfeit
probeerde Braat het weer eens alleen, terwijl de feestlichtjes steeds feller
en feller afstaken tegen de langzaam donker wordende hemel. Ook Schipper en
De Ruiter gingen weer op jacht, even later gevolgd door Lute, Braat en
Bredius. Het bleef echter bij pogingen. Twaalf ronden
voor het einde trok Schipper er alleen tussen uit, doch het peloton liet hem
niet meer begaan, evenals Lute, die enkele ronden voor bet einde nog
wegwipte, samen met v. d. Putten. Het moest dus een massale eindsprint werden
van zeker 40 renners. Met angstige
gezichten keken de renners rond, bevreesd wellicht voor een valpartij of
voor een onjuiste uitslag. Kamprechter der
jury, de heer Schlebaum, instrueerde echter zijn mannen op een rustige en beheerste
wijze en mede doordat alle juryleden zich uitstekend van bun taak kweten,
werd deze massale eindsprint zonder een enkele hiaat opgenomen. Vijftien
prijzen waren er te verdelen en al deze plaatsen werden onberispelijk door de
juryleden genoteerd. Voor de heer Schlebaum en zijn mannen een waardig
compliment. Hoe de eindsprint
verliep beschreven wij reeds. Gijs Pauw zegevierde zeer fraai voor Braat en
dit houdt voor Gijs in, dat hij zich wederom aan de top heeft genesteld en
zijn kleine inzinking na Warschau-Berlijn-Praag weer geheel te boven is.
Daarvoor een woord van lof aan Pauw en al de andere renners voor de fraaie
course die zij brachten voor de Huizense bevolking en een woord van lof voor
de uitstekende organisatie van de G.W.C. „De Adelaar". Amateurs: BRON:HANS VAN DE
KAMP'. HULST.(19
mei).1954 Amateurs: 1.Gentile Saelens(bel), 2. Jan Konings, 3. Piet de Bruin, HULST.(22
mei).1954 Amateurs: 1. Henk van Glerum, 2. Bram Heeren, 3. Jan Konings, IJMUIDEN.(21
augustus).1954 Zege van Henk Wiese in de Ronde van
IJmuiden Door de
strijdlust waarmee de renners bezield waren, droeg de vierde Ronde van
IJmuiden een vrij levendig en spannend karakter. Steeds weer waren er nieuwe
demarranten, die in deze met een rijke buit aan premies begiftigde koers hun
slag probeerden te slaan. Eerst in de voorlaatste ronde viel de beslissende
slag, toen Henk Wiese en Frits Rabe een kleine voorsprong veroverden en deze
niet weer afstonden. En toen dit tweetal voor de laatste maal het Sluisplein
opsnelde naar de finish, had Henk Wiese - die zich niet vermoeid had in de
vele premiesprints en uitlooppogingen - weinig moeite nodig om de strijdlustige
Frits Rabe te kloppen. Toen het ongeveer
60 man sterke peloton zich in beweging zette, zat de Zandvoorter Klaas
Koper met een meewarig gezicht dit vertrek gade te slaan. Een onwillige
dijbeenblessure, overgehouden van een val in de Driedaagse van
„Olympia", is er de oorzaak van dat hij nog steeds niet fietsen mag. Het
is niet onmogelijk dat er operatief ingegrepen moet worden om
“pechvogel" Koper van zijn kwaal te genezen. Om op de wedstrijd
terug te komen: reeds na de tweederonde liet Gijs Pauw na een gewonnen
premiesprint het peloton zijn achterwiel bewonderen. Een honderdtal meters
winst boekte rappe Gijs met deze eerste klap, maar tegen de gezamenlijke
achtervolging van het peloton moest hij toch weer het loodje leggen. Door de
vele premies die er werden verreden, gelukte hot aanvankelijk geen der
renners om een beslissende voorsprong te veroveren. Ook al stelden
achtereenvolgens Bredius, Geldermans, Pauw, Steenvoorden en het trio Hofland,
Pauw en Wil Eelsing energieke pogingen in het werk, een definitieve afscheiding
konden zij niet teweeg brengen. Oak de sterke Krijn Post slaagde er niet in
om weg te komen en werd weer door het op premies beluste peloton ingelopen.
Er waren toen Een valpartij op
het Sluisplein, in de schaduw van de zeeslepers, betekende voor Cornelissen
en Pleyt het einde, terwijl Pafort er een grote achterstand door opliep.
Pafort was trouwens niet de enige die terrein verspeeld had, want door het
hoge tempo en de premiesprints waren vele renners achter geraakt of met
stille trom van het toneel verdwenen. Twaalf ronden ( Amateurs: 1. Henk Wiese (Amsterdam), IJZENDIJKE.(8
juni).1954 Amateurs: 1. J. Konings, Breda; 2. J. Westdorp, 's-Heerenhoek; KAATSHEUVEL.(22
augustus).1954 SCHALK VERHOEF
WON NU IN KAATSHEUVEL. De jonge
Rotterdammer Schalk Verhoef blijft zijn zegereeks onvervaard voortzetten. We
zullen hem dus in het oog moeten blijven houden. De Tilburger Van der Linden,
die in het schoenenstadie graag gewonnen had, moest hem de overwinning
gunnen. Amateurs: 1. Schalk Verhoef, 2. van der Linden, 3. Konings, 4. Roks, 5. Van de
Borst, 6. De Jong, 7. Van der Pluijm, 8. Goossens, 9. Schalk, 10.Timmermans. Nieuwelingen: KAMPIOEN
VAN UTRECHT EN GELDERLAND.(5 juni).1954 G.PAUW
(UTRECHT) en H. BUDDE(GELDERLAND) provinciaal kampioen Verbeten wierpen
vier amateurs zich op de eindsprint van het provinciaal kampioenschap van
Utrecht. Dat waren Henk van de Broek, George Korte, Gijs Pauw en Mi Stolker. Henk van de
Broek, tot op Het was een
schitterend duel, dat Gijs Pauw de zege bracht, voor v. d. Broek en De Korte.
Stolker werd 4e. 5 Juni was dus de
dag der provinciaae kampioenschappen. Voor Utrecht en Gelderland werden deze
verreden op het prachtige landelijke parcours van de Soester wielervereniging
„Tempo". Door dit geurende en bloeiende landschap leverden de amateurs
een prachtige strijd, waarbij de Utrechtse renners ditmaal met kop en
schouders boven hun collega's van Gelderland uitstaken. Van het begin tot
het einde was de strijd fel, want al na Er kwam weer een
kopgroep, nadat Alen en Klein o.a. pech kregen. Doch na Intussen
verhoogden v. d. Broek, Pauw en De Korte hun voorsprong. Henk van de Broek
was de motor van de groep. Hij reed schitterend. Gijs Pauw reed vol vuur en
strijdlust, hij was herboren, en George de Korte paste zich prima bij dit duo
aan. Hij reed gemakkelijk en het meest stijlvol. En Mi Stolker?
Ja, wat wij over hem moeten schrijven mag niet voor hem pleiten. Wij hebben
persoonlijk niets tegen Stolker, doch Zaterdag vonden wij hem weinig
sportief. Stolker weigerde n.l. hardnekkig al het kopwerp. Hij wilde zijn
makkers niet bijstaan, ondanks dat hij het waarschijnlijk wel kon. Want in de
allerlaatste ronde was Stolker plots fit genoeg om enkele malen fel te
demarreren. Wanneer iemand niet mee kon komen, nemen wij het hem niet
kwalijk, maar profiteer nooit onnodig van een ander zijn harde werken.
Stolker heeft reeds vele goede rpsultaten laten zien, dat hopen wij in de
toekomst ook mee te maken. Wij gaan echter
weer terug naar de drie “groten" van die dag. Pauw, De Korte en v. d.
Broek, die inmiddels hun voorsprong tot liefst 10 minuten hadden opgevoerd.
Toen die drie de laatste ronde inreden, stelde Henk van de Broek nog alles in
het werk om te ontsnappen. Het werd echter zoals boven omschreven, een hevig
sprintduel, dat Gijs Pauw in zijn voordeel besliste, voor v. d. Broek.
George de Korte reed zelfs zijn laatste Bijna zouden wij
de rest vergeten. Het grote peloton met de Gelderse “vedetten". Dit
peloton verloor niet minder dan 10 minuten en dat pleit dus niet zo voor hen.
Geen enkele renner wist hieruit te ontsnappen en zo werd het vanzelfsprekend
een sprintfinish, gewonnen door Budde uit Zutphen, die hierdoor Gelders
kampioen werd. Voor Budde was het de eerste maal in zijn wielerloopbaan dat
hij zegevierde. Een extra
compliment verdient ongetwijfeld Albert Bosch, een der jongste Utrechtse
amateurs, die door krampen geplaagd, een groot deel der course op zijn eentje
uitreed. De uitslagen
waren: Amateurs:Kampioen
van Utrecht: Amateurs:Kampioen
van Gelderland: 1. H. Budde (Zutphen), Selectiewedstrijden
nieuwelingen: Nieuwelingen:Utrecht: 1. J. Rademakers (Utrecht), Nieuwelingen:Gelderland: 1. J. Smit (Arnhem), KAMPIOENSCHAP
VAN LIMBURG.(16 mei).1954 Harry
Schoenmakers kampioen van Limburg Volkomen verdiend
trok Harry Schoenmakers (Blerick) in de race om het provinciaal Limburgs
kampioenschap aan het langste eind. Voor velen startte Wally Gramser als
favoriet; terwijl ook de papieren van Mart v. d. Borgh hoog genoteerd
werden. Het verloop ging evenwel in een andere richting,. Gramser reed in
het St. Jansbos een tube aan flarden, tengevolge van de bewuste
,,puinaises-affaire" (zoals in het verslag van de profkoers vermoedelijk
is vermeld, strooide een onverlaat op de grintpaden van St. Jansbos - een
fikse afdaling - een geduchte portie punaises, waarvan na de ramp nog ruim
100 door rijkspolitie en verkenners werden opgeraapt), zodat hij langs het
lijntje kwam to staan. Met Flor v. d.
Weyden deelde Harry Schoenmakers de lakens uit. Reeds in de 2e ronde (de
heren hadden ruim130 km voor de boeg,) sloegen Schoenmakers en v. d. Weyden
op de vlucht. Niemand dacht er op dat moment natuurlijk aan, dat dit meteen
de beslissing betekende.Nol Ehlen bond dra de strijd met de twee koplopers
aan en ook v. d. Borgh en Jacq. Gelissen warm serieus van plan een rake duit
in het zakje te doen. De voorsprong van
Schoenmakers en v. d. Weyden bedroeg geruime tijd slechts een paar honderd
meter. Dit duo wenste kennelijk niet te bukken voor de achtervolgers. Het
duel tussen de uitlopers en Ehlen, Gelissen, v. d. Bough hield de aandacht
gespannen. Ehlen zat vlak achter de kopmannen en daar Gelissen en v. d.
Borgh rustig hun gang gingen, was de toestand nog lang niet definitief bepaald.
Half koers konden Schoenmakers en v. d. Weyden rustiger ademhalen, daar zij
anderhalve minuut winst op Ehlen boekten, In deze positie kwam geen wijziging
meer, wel boerde de rest nog aanzienlijk achteruit. Schoenmakers en v. d.
Weyde toerden in hoog tempo op de finish af, waar eerstgenoemde zonder moeite
de bloemen opeiste. Een sportieve geste van de winnaar mag niet onvermeld
blijven. Vijf ronden voor
het einde kreeg v. d. Weyden een lek bandje. Schoenmakers wachtte totdat zijn
maat een nieuwe fiets kreeg en deed daarna kop, totdat v. d. Weyden weer in
het bezit van zijn eigen karretje was. Amateurs: 1. H. Schoenmakers,(Blerick), 3
uur 26 man. 8 see.;. KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND.(16 mei).1954 De slag op de
Cauberg Actieve Adri
Voorting in eindspurt verdiend kampioen 1954. Valpartijen en .
. . . . . . punaises teisterden in de eerste ronde het veld Een prettig
zonnetje overgoot de fleurige stoet, die op de Oud-Valkenburgerweg startte
voor het nationale wegkampioenschap 1954. De toen al talrijke toeschouwers
wierpen een blik op de bonte sliert, in de stellige overtuiging, dat de volgende
keren het gezelschap en bloc zou passeren. Van deze volkomen logische
prognose kwam ditmaal totaal niets terecht. Al in de eerste ronde werd het
veld zo zwaar geteisterd, dat deze klap het decor totaal veranderde. Een
geducht “verminkte" familie flitste de jury-tent voorbij. Waar waren Jan
Nolten, Wim Dielissen, Guns, Henk Stevens, Sefke Janssen? Hoe was het
mogelijk, dat het zaakje finaal door elkaar lag en vele coureurs met minuten
achterstand wanhopige pogingen aanwendden om, aansluiting te bekomen? De
afdaling in het St. Jansbos speelt altijd in de Cauberg-slag een rol. Nu werd
de allereerste daling een drama. Een of andere onsportieveling - het woord
onverlaat is beter op zijn plaats - had de grintpaden aldaar met een
hoeveelheid punaises en kopspijkertjes bestrooid. De gevolgen waren ruineus.
Hierop sloot een volgend mankement aan. Jan Plantaz raakte het wiel van, zijn
buurtgenoot Wim Dielissen, waardoor deze viel en pardoes een hele serie lotgenoten
maakte. Diverse knapen duikelden over Dielissen heen, talrijke anderen worden
geveld door.... “punaises". En toen de kruitdamp van deze St.
Jansbos-ramp ietwat was opgetrokken, bleek de kampioensrace een rake klap te
hebben gekregen. Het Rode Kruis kwam er aan te pas. Henk Stevens was er het
ergst aan toe, maar na een serieus onderzoek kon hij toch naar huis worden
vervoerd. Dielissen liep een armblessure op, diverse makkers dito. Degenen
die bij de “punaises-affaire" betrokken waren, trachtten
hals over kop een nieuw wiel te bemachtigen. Lukte dit, dan werd de weg vervolgd,
zo niet dan moesten de kleedkamers worden opgezocht. En zo was het te
verklaren, waarom na beeindiging van de eerste ronde de leidende groep zulk
een minimaal aantal leden telde. Slijtage-slag met
veel uitvallers. Deze klappen beinvloedden
het verloop zwaar. Dit wil heus niet zeggen, dat ,anders wellicht
Adri Voorting de kampioenstrui was ontgaan, neen, want deze jonge knaap
verdiende de buit dubbel en dwars. Maar het verloop was dan niet zo eentonig
geweest, daar dan verschillende mannen een duit in het zakje hadden gedaan.
Toen de politie en de verkenners meer dan honderd punaises op de jury-tafel
deponeerden, stonden links en rechts a1 talrijke, onfortuinlijke coureurs
langs de weg of peddelden met een aanzienlijke achterstand de voorwaarts
marcherende gezellen achterna. Wout Wagtmans haalde zijn karretje zonder
deuken uit de ravage te voorschijn en zat dra weer lustig in de groep. Jan
Nolten, Sefke Janssen, Henk Smeets, Van Sambeek e.a. kregen een fikse tik. De
fut was er uit, vooral toen bleek, dat alle pogingen om het gedwongen verlies
goed te maken, ten dode waren gedoemd. Voor en na - de achterstand groeide -
verdwenen deze renners van het strijdtoneel, evenals Dekkers, Plantaz,
Paymans, Suijkerbuijk, Koch enz. Deze aftocht vond niet ineens plaats.
Oorspronkelijk trokken genoemde heren flink van leer, om zodoende nog, een
woordje in het midden te brengen. Naderhand - toen overduidelijk bleek dat
hoge ogen niet meer in hun bereik waren - werd een punt achter de
werkzaamheden gezet. Piet Haan -
stijlvol zoals immer - kon de opgave eveneens niet volbrengen. Stak deze
sierlijke pedaleur niet in zijn Zondagse forme? Bij het ingaan van de vierde
ronde lag deze klasse-man (met de allure van een pistier) op 13 seconden van
de kop, zodat hij zeker aansluiting had dienen te verkrijgen. Niets daarvan.
Zijn achterstand werd groter en groter. Tenslotte stond hij in de zesde
ronde langs het lijntje. Sefke Janssen belandde op 2 minuten en Jan Nolten
op 3.44 minuten toen de vierde ronde aanbrak. Ook voor hen was het einde dra
geslagen. Werker van het
eerste uur werd beloond. Na 18
Cauberg-ronden ( De voorsprong van
Adri Voorting verminderde in de volgende toer, werd.56 sec., werd 25 seconden
en kort na de elfde beklimming liep de groep hem in. In deze groep zaten
Gerrit Voorting, Gerrit Schulte, Wim van Est, Nico (de Brabanders zeggen
Klaas) van Est, Hein van Breenen, Hein Gelissen, Henk Faanhof, Witteveen,
Appie Donker, Harry Schoenmakers, Thijs van Oers, Wout Wagtmans, Thijs Roks. Het inlopen van
Adri Voorting was het begin van een afvalrace. De rest stond al lang
“buitenspel", Lambrichs was volslagen kansloos, zodat de prijzen
terecht zouden komen bij mannen uit genoemd peloton. Op kop, werden tikken
uitgedeeld. Het tempo was wel niet bepaald hoog, maar de Cauberg enz. bleef
vele heren niet in de kleren zitten. Van Oers was al verdwenen, vervolgens
gaf Gelissen er de brui aan, terwijl Klaas van Est en Harry Schoenmakers en
nadien Witteveen en Faanhof werden “afgehaakt". Gerrit Schulte
staakte. In 1953 stoven
drie musketeers met nog vijf ronden voor de boeg juichend de Cauberg op: Wim
van Est, de pure krachtmens met een schier onuitputbare voorraad energie,
Wout Wagtmans, die met speelse dartelheid zijn troeven op tafel deponeerde,
en een Schulte met zijn wonderlijk soepele cadans en koers-intellect. Drie
sollicitanten voor de nationale titel 1953: twee wielergeneraties. Schulte - door
velen ten onrechte “veteraan" genoemd - tegen de heersers van het
moment. Daar daagden in de verte op de Oud-Valkenburgerweg drie stippen,op.
Weer een fonkelende eindspurt die van de jury alle attentie ging vragen?
Neen. Den machtige Schulte stoof gelijk, een expresse-trein op de witte streep
af. Vijf meter voor de finish gooide blonde Gerrit al jubelend de hand de
hoogte in; noch Van Est, noch Wagtmans hadden zelfs zijn wiel kunnen houden.
Een dolgelukkige Schulte werd voor de vierde maal (1944, 1948, 1950 en
1953)landskampioen. Zou de race 1954
een (herhaling van bovenaangehaald slotstuk te zien geven? Best mogelijk,
want afgaande op het verloop van de Ronde van Nederland en andere
activiteiten van onze kopstukken, zouden ongetwijfeld de „grote vier" -
Schulte, Van Est, Wagtmans, Gerrit Voorting - naar een duidelijke hoofdrol
solliciteren. Weer een duel
Schulte-Van Est? Van „sleet" was bij Schulte feitelijk geen sprake. Keer
op keer verbaasde (en varbaast) Schulte de wielerwereld. Op de wintetbanen is
hij nog altijd „generaal", op de weg staat deze wonderlijk begaafde
kerel ook in zijn 38e levensjaar zijn mannetje. De voortekenen wezen op een
meedagenloos duel tussen „oude" Gerrit en zijn jongere rivalen. En....
de kansen van Schulte werden ook ditmaal hoog aangeslagen. Vooral voor het
grote publiek - voor de massa - was dan ook de opgave van Schulte een danige
teleurstelling. Hieraan ging het een en ander vooraf. De achterstand van
Klaas van Est en Schoenmakers en De Boer (deze laatste verzeilde bij de
jongere Van Est en de Eindhovenaar) steeg tot Naar de finish. Gerrit Voorting,
Adri Voorting, Wout Wagtmans, Wim van Est en Thijs Roks konden aanstalten
maken om de eerste plaats te vergeven. Faanhof, Witteveen en Van Breenen
waren gewogen en te licht bevonden, de anderen zakten,steeds meer af. In dit
decor kwam geen wijziging meer, nadat Thijs Roks noodgedwongen afscheid van
zijn maten had moeten nemen. Zij die het aangezien zijn benen niet zo snel
wensten rond te draaien als nodig was om mede op kop te blijven. Vier man gingen
de laatste ronde in, vier coureurs namen gezamenlijk de Cauberg en de
afdaling in het St. Jansbos. Waarom trachtte de sterke Van Est niet zijn
gezellen murw te rijden? Hij moest toch weten dat straks in een eindspurt
beide Voorting's sneller zouden zijn? Wim van Est maakte dezelfde fout van
verleden jaar. Vertrouwde hij te zeer op een stormloop op het einde? De
Voortings waren op hun cjui-vive, Wagtmans gaf geen krimp. Op Beroepsrenners: 1. Adri Voorting (Haarlem), KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND.(11 juli).1954 Wies van Dongen wegkampioen van
Nederland Verleden week
zagen we in een bioscoop een film over de opmars van een enorm mierenleger,
dat vernietigend voorttrok, slechts verwoeste landerijen achter zich latend.
Aan dat enorme leger, een donker lint dat alleen samen scheen voort te
bewegen, moesten we Zondag denken in de eerste ronden van het nationaal
wegkampioenschap voor amateurs. Over het mooie Circuit van Zandvoort bewoog
zich een sjerp van kleurige wielrijders, een eindeloze stoet van rode,
groene, oranje, blauwe en witte mannetjes. En wanneer dit leger genaderd was,
hoorde men wel een halve minuut het gezoem van de wielen als een bijenzwerm
die langs komt. Wat een
belangstelling! Het officiele programma van dit landskampioenschap had een
omvang van twintig pagina's en wie denkt dat een flink deel daarvan foto's of
advertenties zouden zijn, heeft het mis. Het waren bijna allemaal pagina's
met namen, steeds maar namen. Want behalve de 405 amateurs, hadden er ook nog
420. nieuwelingen ingeschreven voor de jaarlijkse voorwedstrijd,
die iedereen zo'n beetje pleegt te beschouwen als het officieuze
kampioenschap voor deze categorie. Namen, namen en nog eens namen. We
bezitten heel wit Bakkers en Van den Bergen, Van Dongens en Hendriksen,
Jansens en Van Leeuwens, Smitten en De Vriesen. Van deze namen waren er hier
wel een stuk of wat vertegenwoordigers. De Jans(s)ens zelfs, met acht man. Uit al die .namen
zijn er maar een paar naar voren gekomen. En dat waren, om ons nu maar eerst
tot de amateurs te bepalen, overwegend renners, die de laatste maanden toch
al keer op keer in de kranten zijn genoemd wegens goed rijden in klassiekers
of grote buitenlandse wedstrijden. (De “krassers" van de kleine rondjes
presteerden ook ditmaal weinig of niets.) De uitblinkers zijn allemaal monsen
met een naam. Wies van Dongen, de verdienstelijke winnaar, gaat daarbij
natuurlijk voorop en onmiddellijk daarna dienen genoemd de Limburgers Kersten
en Van der Weyden, de sterke Vlijmenaar Tini Wolfs, Arend van 't Hof -
eindelijk weer eens de grote man van enige seizoenen terug - de Hagenaar
Hamelink, Van den Dungen, die verleden week de Ronde van Drente won, Fons
Borremans, Tonny Peters, Rien van Grinsven. U zult hen allemaal nog wel in
dit verslag tegenkomen. „Slechts"
340. Van de 405
inschrijvers verschenen ,slechts 340 amateurs aan de start. De eerste van die
340, die een serieuze uitlooppoging ondernam, was Krijn Post, man van het
voorseizoen. Maar de Noordhollandse kampioen, die lang zo gemakkelijk niet
meer draait als enige maanden terug, was al gauw tot de orde geroepen.
Hetzelfde gold voor andere vluchters, als Braspennincx, De Groot, Van den
Borgh, Wolfs of Pauw. Ook al vielen achter in het lange peloton wel renners
af, de massa was toch te compact om al een schifting toe te staan. -De
wedstrijd was toen immers nog niet de In de tiende
ronde deed zich het eerste belangrijke feit van dit kampioenschap voor. Een
ernstig feit, want het gold hier een valpartij, die tien renners
uitschakelde. Daarbij was niet alleen Matthieu Sonnemans, die dit jaar maar
geen geluk kent, doch ook de Franse Nederlander Sjoerd de Vries, eindelijk
eens in de gelegenheid gesteld om in zijn vaderland te tonen wat hij waard
was. En dan is een valpartij dubbel pijnlijk. De andere slachtoffers waren
Boon (Den Haag.), Van Os (Amsterdam), Pleijt (Assendelft), Pos (Vreeland),
Talens (Hoogeveen), Fahrenhout (Spijkenisse), Van Hoeven (IJsselstein) en
Lamers (Eindhoven). Toen de zwaar teleurgestelde Sjoerd de Vries naar zijn
kleedkamer ging, merkte hij daar, dat een onverlaat zijn portemonnaie met 60
gulden had gestolen. De parasieten van de sport hadden hun werk weer gedaan. Na kampioen goed in
actie zagen. Ook de drie werkers van het tweede uur zouden geen van allen in
de uitslag voorkomen. Zij kregen nog wel de steun van Mart van de Borgh, maar
moesten zich na een ronde of vier, vijf toch gewonnen geven. Van hen zou
alleen Stolker de wedstrijd uitrijden. Na Zou het Flor van
der Weyden zijn? De opperbest rijdende Maastrichtenaar ging het eerste weg,
maar hij kreeg zeven lang niet zwakke mannen in zijn spoor: Wolfs, Borremans,
Van Dongen, Hamelink, Van 't Hof, T. Peters, Van Grinsven. Een octet, dat
beste kansen op de zege scheen te hebben, vooral toen het tot Maar toen kwam
Wies van Dongen. De Bredanaar (hij wordt eind van de maand 23) drukte zijn
sterke lichaam wat dieper over het stuur en opende een solo-ren, die slechts
bewondering kon afdwingen. Het restant van het peloton was slechts, in staat
om mee te gaan, niet om ook eens over te nemen. Toen Borremans, Hamelink en
Peters het tempo dervijf koplopers niet meer konden volgen, betekende dit
voor Wolfs en zijn mannen een kennelijke verzwakking. Het gevolg? Alles kwam
bij elkaar, zich gereed makend voor de laatste slag: Die slag kwam snel,
zeer snel. Want Wies van Dongen ging na het bereiken der vijf koplopers
onmiddellijk door en hij deed dit zo verrassend en zo snel, dat slechts Jan
Kersten zijn wiel kon houden. De laatste ronden zagen een prachtig duo Van
DongenKersten, terwijl daarachter de onthutste 25 overgeblevenen een
vergeefse strijd voerden. Het is goed daarbij ook even te wijzen op de
prestatie van de Limburger Kenten. De man uit Siebengewaid heeft misschien
wel aan Van Dongen de titel gebracht. Want zou deze het allen ook zo lang
hebben volgehouden? Op De nieuwelingen. Nog iets over de
nieuwelingen. Het nadeel van een omvangrijke deelneming in de jonge garde is
het gevaar van valpartijen. Want stuurvastheid - we schreven het ook al
elders - is niet de grootste kracht van een nieuweling. Valpartijen en lekke
banden kenmerkten dan ook het eerste deel van deze niet bijzonder spannende
wedstrijd. De grote slag viel toen de uitstekend rijdende Arie van Wetten -
op wie de vereniging De Bollenstreek heel zuinig moet zijn - wegsprong. Met
hem gingen twee Amsterdammers mee: Ben Mulder van Ulysses en Arie Stoeltie
van Olympia. Het moet gezegd, dat Van Wetten van dit drietal de beste man
was, maar de 17-jarige Mulder had de meeste reserves voor de eindsprint over
en behaalde, zo de eerste zege in een open wedstrijd. Hij yersloeg Van Wetten
en Stoeltie met drie lengten. De Beverwijker Groot volgde op De uitslagen
luiden: BRON:FRANS OUDEJANS Amateurs: 1. Wies van Dongen (Breda), Nieuwelingen: 1. B. Mulder (Amsterdam), 59 kilometer in 1 uur 24 minuten 12
seconden; KAMPIOENSCHAP
VAN NOORD-BRABANT.(6 mei).1954 Amateurs: 1. Tinie Cuijten, 2. Jac Looyen, 3. Piet Marchand, KAMPIOENSCHAP
VAN NOORD-BRABANT.(5 juni).1954 Amateurs: Nieuwelingen: 1. W. van Dongen, KAMPIOENSCHAP
VAN NOORD-HOLLAND.(5 juni).1954 KRIJN POST voor de 3e maal
kampioens van NOORD-HOLLAND Krijn Post,
sterke vechter uit de Haarlemmermeer, daar waar nog zoveel jeugdherinneringen
van ons liggen, wat heb je toch veel in de mars, wat ben je toch een kerel
van zessen klaar. Als wielrenner ben je wat men noemt geen rappe; je hebt
geen stijl waarop men niet gauw uitgekeken raakt. Maar je ziet er uit als
melk en bloed, hebt de allure van een Simson en kijkt klaar uit de ogen. Welnu,
bikkelharde Krijn, al zal het wegkampioenschap van Noord-Holland, waarop je
Zaterdagmiddag in de zonnige Wijde Wormer beslag legde, je niet die intense
vreugde hebben gegeven omdat wel dertig van je makkers in de beginfase van
het gevecht al in een jamerlijke valpartij werden betrokken, de triomf die je
op de secundaire weggetjes van de Zaanstreek bevocht, was niettemin een
volkomen verdiende. Trouwens, men wint niet zomaar een titelstrijd driemaal
achtereen. Die val in de
buurt van Neck, toen een der zes en tachtig deelnemers na luttele kilometers
rijden plots zo onverwachts en sterk remde dat een hele rist renners met de
harde, oneffen grond in aanraking kwam, die val ontnam dit provinciaal
kampioenschap meteen alle kleur. Er was niet veel aardigheid meer aan, temeer
daar vele kanshebbers zich onder de teleurgestelden bevonden. Na goed veertig
kilometer hadden zes man zich losgewerkt: Jansen (Halfweg), Rijkers en
Berlage (Amsterdam), Rol (Alkmaar), Mannaart (Krommenie) en Vermast
(Assendelft). Zij hielden het niet, ondanks de onderlinge samenwerking goed
was. Zo kwam een nieuwe kopgroep van zes tot stand en die hield het wel. De
nieuwe leiders waren Post (Nieuw Vennep), Frits Rabe (Amsterdam), Van Bockel
(Amsterdam), Van Verseveld (Aalsmeer)., Havik (Zaandam) en.... Rijkers
(Amsterdam), die dus opnieuw van strijdlust blijk gaf. Een hernieuwd
kampioenschap voor Krijn Post zat er echter in en toen de renners voor de
zoveelste keer op de kronkelende Zuiderweg, die naar de Ringdijk leidde,
waren aangekomen, sprong de blonde Nieuw-Venneper van zijn makkers weg en was
de course voor hem gebakken. Bij de
nieuwelingen won de snelle Jan Groot uit Beverwijk in de eindspurt met wel
zes lengten op de tweede aankomende, de Amsterdammer Liefhebber. Dat Groot
inderdaad snelheid bezit, heeft hij deze lente anders voldoende laten zien:
van de elf wedstrijden waaraan hij deelnam, won hij er zeven in de laatste
meters. Misschien, wie weet, zit er wel een sprinter in de lange,
eerst zeventien-jarige Beverwijker.BRON:E. van M. Amateurs: 1. Krijn Post, Nieuwelingen: 1. Jan Groot, 2. B. Liefhebber, 3. J. Zijlstra KAMPIOENSCHAP
VAN NOORD-NEDERLAND.(5 juni).1954 COEN ZONDAG
werd kampioen Door een
eindspurt, zo machtig van uiterste en pure snelheid, tactisch inzicht en
technisch gevoel dat de werkelijke wielersportkenner er zijn lippen van
aflikte, werd Coen Zondag uit Delfzijl algemeen kampioen van het Noorden en
Groningen. Coen Zondag, wiens wielersportnaam „de Coppi van het
Noorden" door zijn grote prestaties in dit seizoen burgerrecht heeft
verkregen, klopte in een zeer korte maar daarentegen uitermate felle
eindsprint de Noordelijke en Oostelijke topklassers Sjabbe Hovingh, hier
bekend als een zeer snel sprintertje, Dost, Mik, Bulten, v. d. Heuvel en
Scheuneman. Zes en veertig amateurs en 47 nieuwelingen kwamen aan de start
nabij Zwolle om respectievelijk 169 En Reeds in het
begin der eerstee ronde van de amateurs nam Kooistra. Groningen, een
voorsprong, doch na driekwart in de tweede ronde sloten zich bij hem aan v.
d. Haar, Hoogeveen; G. Feiken, Wildervank; D. Schipper, Enschede en J.
Tjebbens, Groningen. Inmiddels noteerden wij als eerste achterblijvers Kel,
Deventer; Mengerink, Zwolle; Tiggelaar, Franeker en Fokkema, St. Jacoba
Parochie. In de 3e ronde viel Hendriks, Veendam, uit door een lekke band. De
hiervoor genoemde koplopers moesten veel van hun voorsprong aan het hen
achtervolgende hoofdpeloton prijsgeven. Tussen de 5 koplopers en het hoofdpeloton
“hingen" Bulten, Zwolle, en Kampjes, Hengelo. Hovingh, die zeer goed
reed, zat op kop van de grote groep. Door het felle jagen van deze groep
werden de vijf koplopers in de 4e ronde teruggehaald. Ver achter reden toen
Mengerink; Tiggelaar; Fokkema; Rijks, Dinxperlo; v. d. Haar; v. d. Rijt,
Groningen en Roskamp, Zwolle. Daar de
nieuwelingen 5 minuten later waren gestart als de amateurs en deze eerste
maar 4 ronden behoefden te rijden, konden wij de stand in de 5e ronde van de
amateurs niet opnemen. De 6e ronde van de amateurs kenmerkte zich door grote
activiteit. Wij mochten dan ook wel deze ronde als de beslissende in deze
wedstrijd beschouwen. Er was meer wind opgekomen en deze met de felle jachten
en aanvallen dunde het aantal deelnemers tot 10 stuks. Melle van Dekken, Hoogkerk,
verdween door kettingpech uit de strijd. De 7e ronde ging daarom in met
slechts een gering aantal renners, die echter stuk voor stuk tot de
topklassers behoefden, Dost, Enschede; Ooink, Hengelo; Charisius,
Leeuwarden; Hovingh, Fioogkerk; Mengerink, Zwolle; Zondag, Delfzijl; Bulten,
Zwolle; Scheuneman, Veendam en v. d. Heuvel, Hengelo waren toen nog volop in
charge. De 8e ronde leverde veel felle demarrages op, waarbij die van v. d.
Heuvel de kortste maar tevens de hevigste waren. Charisius en Scheuneman
werden hiervan de eerste slachtoffers. Eerstgenoemde moest lossen en kan slechts
met grote achterstand doorgaan. Scheuneman, die tot zover zeer goed had gereden
en mee in de slag van de voorhoede lag, kreeg kramp en moest toelaten dat
zijn tegenstanders hem achter lieten. Later herstelde hij zich weer
schitterend. Met 7 renners in
de running werd de 9e ronde ingegaan. Aan kop lagen toen Coen Zondag, Mik,
Hovingh, v. d. Heuvel, Ooink, Bulten en Dost. Wat deze renners ook in de l0e,
tevens laatste ronde, probeerden om van elkaar weg te komen, geen hunner
pogingen slaagden. In de allerlaatste meters dezer kampioenswedstrijd, op een
mooi en strak stuk “sprintwegdek", viel de beslissing tussen de
koplopers. De nieuwelingen
waren reeds eerder in een massale eindspurt tot een beslissing gekomen. Bij
hen zegevierde duidelijk en overtuigend de Veendammer Lahpor, die daardoor
zijn overwinningen van de laatste tijd prolongeerde. De officiele uitslagen
luidden als volgt: Amateurs: 1. en algemeen kampioen van het Noorden en Groningen C. Zondag
(Delfzijl), Nieuwelingen: 1. H. Lahpor (Veendam); 2e L. de Boer (Sappemeer); KAMPIOENSCHAP
VAN ROTTERDAM.(8 augustus).1954 Amateurs: Veteranen: 1. H. Berwers, 2. P. Zwanenburg, 3. R. van de Broek, KAMPIOENSCHAP
VAN ZEELAND.(5 juni).1954 Nieuwelingen: 1. P.Rentmeester KAMPIOENSCHAP
VAN ZUID-HOLLAND.(30 mei).1954 Wout Verhoeven
prolongeerde zijn titel Voor de tweede
achtereenvolgende maal en de derde in totaal (1950, 1953 en 1954) heeft Want
Verhoeven beslag weten te leggen op het provinciaal kampioenschap van
Zuid-Holland. In deze titelstrijd, die voor het eerst in haar geschiedenis op
het circuit van Zandvoort werd gehouden, toonde Verhoeven zich de titel ten
volle waardig. Tweemaal onderstreepte hij zijn klasse met een vlijmscherpe demarrage
tussen Hunzerug en Tarzanbocht, waarvan de laatste de beslissende bleek te
zijn, want deze verschafte hem zijn derde provinciale titel. Het eerste
vermeldenswaardige feit in deze titelstrijd was een valpartij in de zesde
ronde, waarvan De Jong, Nieuwenhof, Van Sas, Van 't Oever en Gelen de dupe
werden en van verder rijden moesten afzien. Een uitlooppoging van Hamelink,
Vreeswijk, De Ruig, Warnaar, Van Rossuin en v. d. Voort in de negende ronde,
werd door het peloton verijdeld. Vervolgens was het de altijd strijdlustige
Wil Vreeswijk, die de lont in het kruitvat stak en een 150-tal meters winst
veroverde op de nog uit een kleine vijftig man bestaande hoofdmacht. Door de
jachten die in deze hoofdmacht ontketend werden om de vluchteling te achterhalen,-
werd het veld uiteengerukt en kwam er na ongeveer Door een ontsnappingspoging
van Hamelink en Van Staten, werd ook deze kopgroep weer uit elkaar gerukt.
Verhoeven, Wallet, Van Staten, Kooyman, Veldhoven en Hamelink wisten zich
aan de leiding te handhaven, terwijl de sterke Van Vliet zich na een fraaie
achtervolging ook weer bij hen aansloot. Deze zeven koplopers bleven elkaar
in de resterende kilometers angstvallig bewaken. De moedige Hamelink deed Amateurs: 1. en kampioen Wout Verhoeven (Overschie), ca. De voorwedstrijd
voor nieuwelingen over KLOOSTERBUREN.(26
juni).1954 In een gevecht
van onovertrefbaar hoog gehalte, een gevecht waarin als het ware elke
millimeter afstand tot het alleruiterste moest worden verdedigd, heeft de
Alkmaarder P. J. Bloedjes een grootse zege behaald in de tweede Ronde van
Kloosterburen. Zelden of nooit zagen wij in een wielerwedstrijd een dergelijke
zwaar bevochten eindstrijd. Een eindstrijd zo opwindend, dat het talrijke
publiek als in explosies van enthousiasme losbarstte in elke van de laatste
tien ronden, wanneer favoriet Bloedjes langs hen heen “scheerde". Het
Hoogeland heeft Zaterdagavond dan ook wielersporthoogtij gezien van ongekend
fraai,gehalte. En het waren niet alleen de gewone burgers van Kloosterburen
die in vol enthousiasme waren opgegaan in Bloedjes frame strijd en
overwinning. Met hen deelde ook de burgemeester van Kloosterburen, de
edelachtbare heer M. H. Boerland,in het brudsend enthousiasme, dat deze
fraaie sportavond had opgewekt. De burgemeester heeft dan ook niet kunnen
nalaten om Bloedjes in een gloedvolle rede te huldigen. Ook de andere renners
werd dank en apprecfatie gebracht voor hun verrichtingen. Hij volgde daaraan
toe de mededeling: “dat het hem speet, dat hij geen burgemeester was van een
gemeente, waar uitsluitend wielrenners wonen.” Het is er dan ook
“heet" toegegaan daar in Kloosterburen. Nog maar nauwelijks was de
kruitdamp van het door de butgemeester geloste startschot uit het
gezichtsveld van de toeschouwers verdwenen, toen Klaas Wiltjer (Middelstum)
reeds een lekke band kreeg. De altijd graag meerijdende zeer jonge Schreuder
(Groningen) - echter nog geen capaciteit genoeg om in het kielzog zijn oudere
leermeesters mee te gaan - was zo sportief om de kanshebbende Wiltjer zijn
fiets af te staan. Er waren ruim 20 van de Toen hem daartoe
nog slechts enige meters restten, kreeg hij zeer jammer genoeg een lekke
band. Wel repareerde hij zeer snel, maar latere materiaal-tegenslagen deden
hem onverdiend in het achtervolgende peloton terechtkomen. De Roo (Emmen) -
momenteel beslist uit worm -, Hovingh (Hoogkerk) en de hiervoor
reeds genoemde Scheuneman waren de actiefste vertegenwoordigers van het
Noorden. Van de „Hollanders" waren dit ontegenzeggelijk Bloedjes en
Geldermans. Deze twee met Scheuneman hebben de wedstrijd. „gemaakt".
Gedurende het verdene gedeelte der strijd bleven Bloedjes en Geldermans op
ongeveer 40 seconden voor het hen volgende rennersgroepje rijden. Hun
achtervolgers waren: Pafort (Amsterdam), Olivier (Amsterdam), Lamers
(Eindhoven), Hovingh (Hoogkerk), Scheuneman (Veendam) en Bredius (Diemen).
Met een ronde achterstand reden Bakx (Amsterdam) en Talens (Hoogeveen). De
groep, inziende dat het ruim Amateurs: 1. J. Bloedjes (Alkmaar), tijd over 80 ronden van KLUNDERT.(24
juli).1954 Amateurs: 1.Piet de Bruijn, 2. Van der Pluijm, 3. Verhoef, 4. Heeren, 5.
Marchand, 6. Van de Borst, 7. Maas, 8. Van der Linden, 9. Rutten, 10. Van
Glerum. Nieuwelingen:1. Van Dijckx 2. Manson, 3. Lammers, 4. Theunissen, 5. Hofmans KRABBENDIJKE.(12
juni).1954 Amateurs: 1. P. Maas, Pindorp; 2. J. Konings, Breda; 3. J. Westdorp,
's-Heerenhoek; 4. W. Heeren, St. Willebrord; 5. J. Haverkamp, Fijnaart; 6.
Th. van Wijchen, Goes; KROMMENIE.(8
juni).1954 Amateurs: 1. Jan Hofland, LAGE
ZWALUWE.(19 april).1954 Amateurs: 1. P. de Jongh, Nieuwelingen: 1. Hofmans, 60' km in 1 uur 35 min. 3 sec.; 2. Van Dijk; 3. Van
Steen; 4. Wuijts; 5. Graafmans. LANDSMEER.(1
augustus).1954 Amateurs: 1. Wil Vreeswijk (Alphen a. d. Rijn); 2. J. Wuurman (Amsterdam); 3.
J. Eelsing (IJmuiden); Nieuwelingen: 1. T. Marcus ('Halfweg); LEEUWARDEN.(23
juni).1954 Amateurs: LEPELSTRAAT.(25
april).1954 Nieuwelingen: 1. Adrie Wuijts, 2. Freijters, 3. Arie van Wetten, LIESHOUT.(5 september).1954 RUSMAN WON IN LIESHOUT. Pietje Damen komt
uit Lieshout. En Pietje Damen fietst een behoorlijke wedstrijd. Was het
wonder, dat de Lieshoutenaren ook eens een wegwedstrijd wilden organiseren
om Damen, hun plaatsgenoot, wiens naam steeds weer in de wedstrijduitslagen
werd genoemd, aan het werk te zien. Ter gelegenheid van de kermis kwam het er
dan van. Natuurlijk werd het een wedstrijd met veel premier. Het
strijdelement moest er zelfs onder lijden. De deelnemers kwamen in de waan,
dat het voordeliger was op de premies te rijden dan op de prijzen. Het werd
nu een wedstrijd met veel ontvluchtingspogingen, die op niets uitliepen.
Toen de beslissing moest vallen, kwam alles weer bij elkaar. Uit de spurt van
het compacte peloton kwam de overwinnaar te voorschijn. Amateurs: 1.Rusman was de snelste met die andere Haarlemmer 2.T. Peters op de
tweede plaats, voor 3. Coone, 4. Sanders, 5. Damen, 6. Snijders, 7. H. v. d.
Linde, 8. Van Pelt, 9. Sonnemans en 10. Kersten. Nieuwelingen: 1.Cor Van Engeland uit Schijndel, 2. Jan van Hoof, 3.Antoon Manders, MAARTENSDIJK.(20
juli).1954 Amateurs: 1. George de Korte, 2. Gijs Pauw, 3. Henk Klein, Nieuwelingen: 1. Jan Radermakers, 2. Ben Teunisse, 3. B. Pothuizen, MAASTRICHT.(13
september).1954 MART v. d. BORGH HKOPTE v. d. WEYDEN IN KERMISKOERS MAASTRICHT, Traditiegetrouw
werd Maandagmiddag ter gelegenheid van de Maastrichtse kermis een koers voor
amateurs op touw gezet, welke een zeer spectaculair verloop had en in een
boeiende slotfase door Mart v. d. Borgh werd gewonnen. Tezamen met Flor
v. d. Weyden gaf v. d. Borgh aan deze race fleur. Dit duo sloeg dra op de
vlucht en toen de helft van de belevenissen achter de rug was, dubbelden de
twee uitlopers al de rest. Flor v. d. Weyden deed er zelfs nog een schepje
op en ging opnieuw met succes aan de haal. Bijgestaan door Jacq. Gelissen
peddelde de Maastrichtenaar energiek voorwaarts. De winst steeg. Maar v. d.
Borgh keek goed uit zijn ogen en toen hij meende, dat het tijd werd om toe te
slaan, toerde hij in duvels tempo Gelissen en v. d. Weyden achterna. De man
uit Koningsbosch werd netjes geassisteerd door Lahaye en de voorsprong van
de kopmannen verminderde meteen. De cadans van v. d. Weyden kreeg een knak
en wat niemand voor mogelijk had gehouden, gebeurde: in de laatste ronde
liep v. d. Borgh de uitlopers in en klopte in de eindspurt de dappere v. d.
Weyden. Een ernstige
valpartij wierp een schaduw op deze geslaagde Ronde. Hierbij waren Piet de
Bruyn, Poolen en Steenbakkers betrokken. Met de twee eerstgenoemde coureurs
liep het zo'n vaart niet, maar Pierre Steenbakkers werd naar het ziekenhuis
vervoerd. Zeer vermoedelijk had hij een beenbreuk opgelopen. Enkele renners
maakten tegen het slot een vergissing. Menende dat de wedstrijd was
geeindigd, stapten Nieskens, Schoenmakers, Vroomen en Willemsen een ronde te
vroeg van de fiets. Mede hierdoor kon Halmans de sprint van de groep winners
voor Stevens en De Rooy. Amateurs:1. M. v. d. Borgh (Koningsbosch), Nieuwelingen: MAASTRICHT
– AMBY.(20 juni).1954 De Ronde van Amby
werd een pracht koers. Het talrijke publiek kon naar hartelust genieten.
Kees Boelhouwers “controleerde" een grootmouwers , gedeelte van de
wedstrijd. Hij moest overigens heel wat mannen in de gaten houden, zoals
Piet van den Brekel, Pluymakers, Vroomen e.a. Uiteindelijk trokken Boelhouwers,
Nol Ehlen en Vroomen erop uit. Zij verhoogden elke ronde hun voorsprong. In
de spurt was de buit voor Ehlen. Amateurs:1. A. Ehlen, Nieuwelingen: MAASTRICHT
– SINT PIETERSBERG.(8 augustus).1954 GERRIT
VOORTING TRIOMFEERDE IN ZWARE SINT
PIETERSBERG-RACE VOOR JAN NOLTEN. Evenals verleden
jaar organiseerde Stichting 1940-'45 te Maastricht direct na de Tour de
France een koers voor professionals, waarvoor onze Ronde-mannen waren
gecontracteerd, plus ettelijke andere knapen, die heel wat in hun ransel hadden.
In 1953 vond deze toen buitengewoon geslaagde affaire in de bekende
criterium-sfeer plaats, doch ditmaal was een parcours opgediept, dat
zwakkere broeders al bij voorbaat de schrik op het lijf joeg. Het traject was
slechts De winnaar? Gerrit Voorting.
Na de ,Acht van Chaam" kreeg bovenaangestipte race op de St.
Pietersberg een plaatsje op zijn erelijst. Voorting verdiende dit succes ten
volle, evenals Jan Nolten recht had op de tweede plaats. Tengevolge van de
vroeg invallende duisternis werd de koers met vijf ronden ingekort. Aan de start
verschenen 49 renners, waarvan er.... 19 de finish bereikten. Al in de tweede
ronde werd het veld gedund en zo ging dit voort. Wagtmans staakte in de 6e
ronde wegens een lek bandje. Gerrit Voorting stak direct de lont aan het
buskruit en zette de zaak op stelten. Hij noteerde in de 6e toer ruim een
halve minuut winst. Het peloton zat niet stil. Henk Smeets, Jacq. Fooy en Jan
Nolten trachtten de balans in het reine te brengen, maar de kopman bezweek
niet. Integendeel. Na 25 ronden stoof Gerrit Voorting met een voorsprong van
1.15 min. op Gerrit Schulte - nog altijd een knaap die het hoogste liedje
vermag te zingen - en 1.30 min. op Nico van Est, Van Breenen, Stevens en
Nolten de “col" op. Op 2.45 min. huisde Wim van Est. Vuurwerk werd
ontstoken. Dank zij vooral Henk Stevens werd Gerrit Voorting ingelopen,
waarna de Limburger meteen doorging. Nico van Est ging Stevens gezelschap
houden. Henk zakte terug, Van Est Jr. zette door en -kwam weer in
de groep Urecht, daar Hein van Breenen inmiddels zodanig aan de sliert had
getrokken, dat het tempo plots met sprongen de hoogte inging. Alles was dus
weer verenigd. Gerrit Voorting had evenwel genoeg „reserve" in voorraad.
Hij demarreerde met het einde in zicht, hij klom alleen de St. Pietersberg op
en sloeg de keiharde aanval van Jan Nolten en Nico van Est kranig af. Beroepsrenners: 1. Gerrit Voorting (Roosendaal), Nieuwelingen: 1. H. v. d. Breugel (Heerlen), MAASTRICHT
– WIJK.(11 juli).1954 Eindelijk haalde
Gerard Keulers de eerste overwinning bij de amateurs binnen. Maanden en
maanden aarde deze sympathieke knaap uit Geleen op zulk een succes, doch
steeds kwam een spaak in het wiel of strooide pech roet in bet eten. Keulers reed een
goede Ronde van Belgisch Limburg, gaf van sportieve inzichten blijk tijdens
de Luxemburgse Omloop der Twaalf Kantons, door herhaaldelijk zijn makkers de
helpende hand te bieden en was ook in de talrijke normale koersen steevast
in de voorste gelederen te vinden. Door allerlei
omstandigheden slaagde hij er nog niet in een fraaie bloementuil -- bestemd
voor de triomfator - mee maar huis te nemen. Dit gelukte nu in
Wijk-Maastricht. En volkomen verdiend. De vele duizenden
toeschouwers konden doorlopend genieten van een wisselend beeld, dat ontstond
tengevolge van de herhaalde jachten en uitlooppogingen. Nadat de Venlonaar
Janssen de lont aan het vuur had gestoken, werd een kopgroep gevormd door
Vrancken, Lahaye, Moonen, Heyligers en Oostween. Ook deze stunt liep
tenslotte op niets uit. Negen ronden voor het einde demarreerde Keulers.
Alleen Pieke Meers kon hem bijbenen, waarna dit duo voorgoed afscheid van de
rest nam. Dit ging niet zonder moeite, want stevige achtervolgers bewogen
hemel en aarde om de balans in evenwicht te brengen. Hierin slaagden zij
niet. Keulers en Meers vervolgden hun weg. Bij het scheiden van de markt
rukte Keulers zich los en won onbedreigd met een minuut voorsprong op Meers
de Ronde van Wijk-Maastricht. Amateurs:1. G. Keulers (Gedeen), Nieuwelingen: 1. J. Augustin (Ulestraten), MAASTRICHT
–VILLAPARK.(1 augustus).1954 LOU VROOMEN EERSTE TE
MAASTRICHT. Het Maastrichtse
Villapark-criterium leverde zowel bij de nieuwelingen als amateurs een
verrassing op, zulks in de vorm van de resp. winnaars. Bij de nieuwelingen
werd Frits Ramakers - van de ene zege naar de andere rijdend - door de
Maastrichtenaar H. Bruynen geklopt, terwijl bij de amateurs in de eindspurt
Lou Vroomen tegenstanders met reputatie onder de knie hield, gelijk v. d.
Borgh, Nieskens. De vele duizenden
toeschouwers kregen waar voor hun geld. Dra sloegen Keulers, Nelis en de
Duitser Schanze op de vlucht, welk trio een halve minuut nam. De heren kregen
gezelschap van Heyligers en na een tijdje namen ook v. d. Borgh, Nieskens en
Vroomen in de voorste gelederen plaats. Keulers bewoog hemel en aarde om een
voorsprong te verkrijgen, aangezien hij wist in de spurt kansloos to zijn.
Zijn activiteit drukte een prettige stempel op de koers. Alle pogingen liepen
op niets uit. Nelis en Schanze boerden inmiddels achteruit, zodat vijf man op
de finish afstoven. Lou Vroomen trok duidelijk aan het langste eind. Amateurs:1. L. Vroomen (Beek), Nieuwelingen: 1. H. Bruynen (Maastricht), MADE.(30
mei).1954 Amateurs:: 1.
Verbeek (Eindhoven), MECHELEN.(5
mei).1954 Nieuwelingen:1. Van Loo (Kerkrade), MECHELEN-WITTEM.(19
september).1954 PIET HAAN MET VOORSPRONG BAAS IN EIGEN
HUIS. Het zat ditmaal
het nijvere comity in Mechelen niet mee. Verleden week verregende de koers
uitgeschreven voor profs helemaal, zodat deze affaire verschoven moest worden.
En ook nu speelde Pluvius organisatoren, publiek en renners lelijk parten.
Het weer was allesbehalve geschikt om de Ronde van Mechelen het gewenste
aanzien te geven. Hierdoor bleef de belangstelling tot ruim 1500 toeschouwers
beperkt, normaal wel iets te weinig voor zo'n puik programma. De regen was
debet aan deze geringere opkomst dan verwacht en de regen was er eveneens
schuldig aan, dat de sportlieihebbers een nat pak kregen. Voor de aanvang
werd Sefke Janssen in de bloemen gezet, zulks naar aanleiding van zijn
afscheidswedstrijd. Janssen .zette met de Ronde van Mechelen een punt achter
zijn loopbaan, een carriere die er wezen mag. Op zijn erelijst. komen o.m.
voor: twee keer kampioen van Nederland op de weg, derde in het
wereldkampioenschap te Reims, tweemaal de Tour de France volbracht, winnaar
M.P.M.-koers, beste uitslagen in Zwitserse etappenkoersen, behoorlijke
zes-provincienkoers en Ronde van Nederland. Sefke Janssen was een apart
figuur in, de Limburgse wielerwereld, een sportieve, eerlijke kerel, die door
zijn prettige manieren, puike mentaliteit en keurig gedrag een sieraad voor
de sport genoemd kon warden. Sefke Janssen achte zijn tijd gekomen. Hij nam
afscheid. In een volgend nummer van „Wielersport" zullen wij op de
sympathieke man uit Elsloo nader terugkomen. In de eerste
ronde vielen er al slachtoffers, o.a. Hans Dekkers en de Belg Gielen. Er kwam
dra leven in de brouwerij. Piet Haan, de zeer actieve Jan Nolten en de
Oostenrijker Kain trachtten een afscheiding teweeg te brengen, iets wat niet
gelukte. Jan Nolten nam in de 11e ronde ruim Beroepsrenners:1. Piet Haan, Nieuwelingen: 1.
Kamphuis (Hoensbroek), . MEERSSEN.(9
mei).1954 ARNOLD EHLEN WON DE RONDE
VAN MEERSSEN. De Ronde van
Meerssen werd door een zeer talrijk publiek bijgewoond, dat van een hartig
brokje wielersport kon genieten.Talrijke pogingen om de zaak op gang te
brengen, leverden uiteindelijk geen tastbare resultaten op. Nieskens, Hamers
en Pluymakers nemen 25 seconden, doch strandden op de resoluutheid van
Boelhouwers, Schoenmakers, Leunissen, Ehlen, Sichtermans, v. d. Brekel en
Stevens. Even later rukten
Nol Ehlen en Kurt Sichtermans voorwaarts. Zij slaagden in hun opzet. Niemand
bleek bij machte nog roet in het eten te strooien. In de spurt bleef Ehlen
baas over zijn mede-vluchter. De uitslagen. Nieuwelingen: 1. J. Heyliggers (Valkenburg), Amateurs: MEPPEL.(31
juli).1954 Nieuwelingen: 1. Henk Laphor, 2. J. Bijlsma, 3. H. Wagteveld, MEPPEL-OMNIUM.19
mei).1954 VAN
VLIET WINT TE MEPPEL. In het
Wilhelminapark te Meppel werd een omnium voor beroepsrenners gehouden,
bestaande uit een klassementswedstrijd over 22.km, een tijdrace achter
Derny-motoren over De
totaal-uitslag: 1. Van Vliet 5 pnt., 2. Koch 8 pnt., 3. Bijster
8 pnt., 4. Faanhof 10 pnt„ 5. Kunst 20 pnt., 6. Witteveen 21 pnt., 7. Dekkers
21 pnt., 8. Lakeman 22 pnt., 9. Van As 24 pnt., 10. Kwantes 26 pnt. MIERLO.(27
juni).1954 Nieuwelingen: 1. Arie van Wetten, MIERLO.(28
juni).1954 Amateurs: 1. Willie Gramser, 2. Toon van Hout, 3. Hein van de Linden, Nieuwelingen: 1. Gerrit Visser, 2. Bert van Laarhoven, MIERLO.(19
september).1954 Amateurs: 1.Couwenberg, 2. Sonnemans, 3. Slits, 4. Van Ham, 5. Gramser, 6.
Kersten, 7.Van Grinsven, 8. Bergmans, 9. Van Vliet, 10.Verbeek. Nieuwelingen: 1. Van Engeland, 2. Renders, 3. De Veer. MONSTERS.(14
augustus).1954 Amateurs: 1. Arie Geluk, 2. Piet Kooijman, 3. Joop van de Putten, Nieuwelingen: 1. H. Lammers, 2. Hennie den Teuling, 3. J. Verhoeven, NAALDWIJK.(15
mei).1954 HOFLAND GRIST DE BLOEMEN IN NAALDWIJK
VOOR VAN DER KNAAP WEG. Rond de mond van
de amateur Anton van der Knaap speelde Zaterdagmiddag een glimlach. Wederom
zag deze stevig gebouwde Westlander een zege in het verschiet. Hij kreeg
deze middag de bloemen niet. In een flits zag Van der Knaap een wiel naast
zich komen en ontsteld gaf hij nog enkele machtige pedaalstoten. Zij aan zij
met de man, die hem het leven op het einde van deze Ronde van Naald'wijk zo
zuur maakte - J. Hofland uit Beverivijk - schoot hij over de eindstreep. Een
paar minuten later reed Hofland met de bloemen een ere-ronde. „Een J.
Hofland, twee, op banddikte, A. van der Knaap", besliste de jury. Dit was het
enerverendie slot van deze wat vlakke ronde van Naaldwijk, georganiseerd door
“Westland Wil Vooruit". Een vlakke wedstrijd, omdat bij het hoge tempo
op dit bochtige parcours iedere ,poging tot uitlopen bij voorbaat tot
mislukken was gedoemd. Natuurlijk namen verscheidene renners dit risico, maar
stuk voor -stuk moesten zij bekennen, dat zij te hoog hadden gegrepen. De beslissinmg
viel omstreeks de vijftigste kilometer, toen Stolk, Krijn Post, Hofland, Joop
van der Puttten en Hamelink kans zagen zich los te maken. Maar toen liet Van
der Knaap zien, dat er met hem dit seizoen niet te spotten valt. Een gat van
zeker honderd meter overbrugde hij in een machtige solo-ren, die hij eerst
beeindngde toen hij aan de kop van dit zestal zat. De fameuze worsteling om
de zege heb ik u reeds verteld. Amateurs: 1.J. Hofland, Nieuwelingen: 1. J. de Groot, 2.H. Cuveliet (Nieuw Vennep), 3.J. Hep (IJselmonde); NATIONAALCLUBKAMPIOENSCHAP.(15
september)1954 WIJK BIJ
DUURSTEDE.(15 september).1954 Het
Clubkampioenschap van Nederland 1954 GROOT won bij de nieuwelingen
De strijd in en om Wijk bij Duurstede
VAN DIJK bij de veteranen Wijk bij
Duurstede heeft Woensdag 15 September niet alleen de renners van veertig
wielerclubs kunnen gadeslaan: er waren ook nieuwelingen (een dikke zeventig)
en veteranen (een twintigtal) in onderlinge strijd gewikkeld. Deze
wedstrijden slaagden eveneens en verhoogden dus het festijn. Er is al een
heleboel verteld over bet aantrekkelijke clubkampioenschap van Nederland op
de weg en er is al veel gesproken over de werkelijk voortreffelijke
organisatie, in handen van de Utrechtse wielerclub De Volharding. We weten
allemaal dat De Kampioen in een „gevecht tegen bet horloge over 160 kilometer"
voor de derde achtereenvolgende maal de landstitel veroverde en dat
Willebrord Wil Vooruit met slechts veertig seconden door de Haarlenuners werd
verslagen. Verenigingsbestuurders zijn er inmiddels al of niet achtergekomen
hoe het komt, dat het succes van „hun"' peloton op deze wielerfeestdag,
zij het zonder veel zonneschijn, niet daverender was. Maar intussen is
gebeurd wat wij in het vorige mummer van “Wielersport" aan Jan Engel,
de prachtige voorzitter van de prachtige club De Kampioen - en natuurlijk aan
zijn mannen - hebben toegevoegd na de fraaie en eerlijk bevochten triomf. De
kurken hebben inderdaad in de Spaarnestad geknald. Ze hebben braaf geknald.
Tot diep in de nacht zelfs. De nieuwelingen?
Zij moesten twee ronden van In een
voorbeschouwing hebben we laten doorschemeren, dat De Kampioen ook voor dit
jaar met zijn homogene ploeg de beste papieren had, maar dat de zege toch met
meer moeite zou moeten worden behaald dan in 1953, toen de tweede aankomende
club in de eindstand, het Eindhovense Wilhelmina, een achterstand op de
Haarlemse rood-witten noteerde van meer dam zes minuten op een parcours, dat
goed vijftig kilometer korter was dan dit jaar. Het is uitgekomen: Willebrord
Wil Vooruit, als altijd op het vinkentouw, reed na De Kampioen tweede met
heel wat minder verschil. De Haarlemmer
Bernard van Dijk, die, zo'n 27 jaar geleden menig amateurwedstrijd
won (zij het op de baan), houdt nog net zoveel van de wielersport als een
kind van haar pop. Van Dijk kan er nu eenmaal niet mee ophouden: in de course
voor veteranen (evenals de nieuwelingen over Toch hebben we
ons een beetje verbaasd. Dat wil zeggen in die zin, dat er van de veertig
deelnemende clubs eigenlijk maar een is geweest, die het winnende team tot
aan de finish toe heeft bedreigd. Alleen de geel-blauwe coureurs uit Sint
Willebrord en omgeving toonden zich voor de Haarlemmers uiterst gevaarlijke
klanten. De mannen van het Heike waren op hun sterkst naar het vriendelijke
Wijk bij Duurstede gekomen; het waren zes wegrenners, die stuk voor stuk voor
de vaderlandse wielerhefhebbers bekenden zijn. Het liep Willebrord Wil Vooruit
weliswaar niet helemaal mee, maar dat kan men toch moeilijk op pech gooien.
Zeker, Thijs Roks kreeg al na een kleine dertig kilometer een kapotte pedaal
(die hij ergens door een smid moest laten repareren), maar - Thijs kwam er
rond voor uit- hij reed niet al te best; Wout Wagtmans, waar Willebrord mede
zijn hoop op bouwde, heet al of niet een lekke band te hebben gekregen, doch
ook de kleine man uit Breda marcheerde minder goed - dat constateerden we
zelf, toen we een tijdje de Westbrabantse club volgden. Nico van Est moest,
zij het in de tweede ronde, afhaken en hoewel hij een uitstekend temporijder
is, die heus zo gauw zijn hoofd met laat hangen, leerde hij, als zovele
andere renners in Wijk bij Duurstede, dat pelotonrijden een apart vak is; dat
het zeer zwaar is, heel wat veeleisender zelfs dan een individuele tijdrit
tegen het uurwerk. Nieuwelingen, 54
km: 1. J. Groot, Beverwijk, in I uur 23 min en 10
sec.; 2. H. Lammers, Woerden; 3. T. Markus, Halfweg; In een
ploegenwedstrijd is men maar al te vaak afhankelijk van een of meer makkers: rijd je zelf niet
al te goed, je krijgt hoegenaamd geen gelegenheid om je eigen tempo te rijden
om even uit te blazen. Je moet mee of je wil of niet. Marcheer je zelf wel
goed, streel je depedalen in plaats van dat je ze duwt, dan moet je weer zorg
dragen dat je clubgenoten je tempo kunnen draaien, dat ze er niet
boven uitkomen. Heus, pelotonrijden is niet zo eenvoudig; er zit heel wat
meer aan vast dan menigeen wel denkt. Veteranen, 54 km: 1. B. van Dijk, Haarlem, in 1 uur 30 min. en 51 sec.; 2. J. Nagel,
Amsterdam; 3. H. Berwers, Delft; Maar om op
Willebrord Wil Vooruit terug te komen: de geelblauwen moesten het tenslotte
van drie overgebleven mannen hebben. Van een prof (Wim van Est) en twee
amateurs (Wout Heeren en Piet Maas). Was de Bordeaux-Parijs-man in een
schitterende conditie, reed de jonge Heeren een pracht van een course, Maas
overtrof misschien wel zichzelf op deze derde September-Woensdag. Waarom
Brabantse Piet zijn heil maar steeds blijft zoeken in wielerronden
(straatcoursjes) voor amateurs, varierend van 80 tot De bloemetjes
buiten. Hoe
is het de zegevierende club, De Kampioen, eigenlijk vergaan op het ideale
Utrechtse parcours met zijn ruime wegen, te midden van donkere bossen, die
alweer van de herfst geuren? De Haarlemmers waren met een volledige ploeg de
tweede ronde (van tachtig kilometer) ingegaan; maar dat duurde maar kort.
Want, de populaire captain van de bijna gouden club, Gerard Peters, was
voordien op een open dijk van negen kilometer lengte - maar hij leek wel
twintig, zei ons de jonge Gerard Bontekoe, die de kleuren van Sparta zo knap
had verdedigd - met zijn rijwiel even klem blijven zitten aan de kant van de
weg. Hij „loste" doch kwam snel weer bij. Wat later kwam hij opnieuw in
moeilijkheden, maar voor de tweede maal werkte hij zijn opgelopen achterstand
weg. Gerard Peters, die zijn geluk voornamelijk op de winterbaan zoekt, voelde
maar al te goed, dat hij kilometers te kort kwam, dat hij minder gehard was
in zware wegcoursen dan zijn clubmakkers. Hij, die zijn jongens voor deze
titelstrijd mentaal had voorbereid, omdat hij overloopt van liefde voor zijn
vereniging, had zeker nog wel een tijdje mee kunnen gaan met de vijf andere
Kampioen-renners, maar hij was bang dat het tempo dan misschien wat zou gaan
verslappen. En daarom vond hij verder strijden niet de juiste weg. Trouwens,
is het toch geen gewaagde onderneming geweest van de Haarlemmers om met vijf
man dit wielergebeuren te beeindigen. Ze reden inderdaad voortreffelijk,
Gerrit Voorting, Adri Voorting. (hoewel geen pelotonrijder van nature), Piet
van Roon en vooral Wim Rusman, terwijl de lange Piet Steenvoorde een enorme
courage aan de dag legde om toch maar geen contact met zijn clubgenoten te
verliezen, om toch maar tezamen met hen in het bevlagde Wijk bij Duurstede
aan te komen. Hetgeen hem, de wilskrachtige amateur, wonderwel gelukte. Is
het een wonder, dat 's avonds in de Spaarnestad de bloemetjes in de
feestelijk versierde zaal van Du Nord werden buitengezet? Dat het De Kampioen
voor en De Kampioen na was? Dat een muziekgezelschap vrolijke liederen ten
gehore bracht en het clublied tot ver in de omtrek to horen was?. Het
zestal van H.S.V. „De Kampioen" Pistier Gerard
Peters, flyer Gerrit Voorting en zijn met rijke wielertalenten begaafde broer
Adri Voorting, zwoeger Piet van Roon, de stijlvolle Wim Rusman en het
nerveuze raspaardje Piet Steenvoorden, vormden het team van de H.S.V. „De Kampioen"
dat eerverleden week Woensdag in Wijk bij Duurstede't club kampioenschap op
de weg veroverde. Voor de derde achtereenvolgende maal toonden de homogene
en over een goede ploeggeest beschikkende Haarlemmers, hun grote klasse in het
peloton rijden. En bij dit zestal mag zeker soigneur Piet van der Heyden
genoemd worden,.die een belangrijk steentje tot dit succes heeft bijgedragen. Gerard Peters
(31-7-'20). De nestor en aanvoerder van de roodwitte ploeg,
heeft vooral in de eerste ronde veel werk verzet, maar moest in de tweede
toer zijn makkers laten gaan. Gerard is de oudste van het wielrennende trio
Peters en heeft zich de laatste jaren vooral reputatie verworven als
zesdagen-renner en ploegmaat van Gerrit Schulte. In 1941 werd hij in Zandvoort
amateurkampioen op de weg en in de na-oorlogse jaren - overgegaan naar de
profs - specialiseerde hij zich in de achtervolging en werd in 1946 zowel
nationaal- als wereldkampioen in dit onderdeel van de wielersport. Het jaar
1949 leverde hem nog een nationale titel op in het nummer Gerrit Voorting
(18-1-'23). De oudste van het tweetal heeft zich na de
oorlog opgewerkt tot de top der Nederlandse wegrensport. Behaalde in Het afgelopen
jaar deed hij van zich spreken in de Ronde van Italie, maakte in de Tour de
France een zware inzinking door en kwam weer in Nederland terug om te
zegevieren in Den Bosch, Maastricht en de Acht van Chaam. Adri Voorting
(15-2-'31). De jonge Adri, die verleden jaar met succes bij
de beroepsrenners debuteerde, behaalde dit jaar in Valkenburg de nationale
wegtitel voor Wout Wagtmans, broer Gerrit en Wim van Est en voegde er in het
Olympisch Stadion nog de achtervolgingstitel aan toe. Ondanks deze twee
titels werd hij voor de Tourploeg gepasseerd, aangezien er in onze rijk met
uitblinkers bezaaide profwereld betere krachten rond liepen. Alle drie keren
behoorde Adri Voorting tot het winnende Kampioen-team. Piet van Roon
(17-9-'30). Zwoeger Piet van Roon, in 1951 wegkampioen bij
de amateurs, uitblinker en winnaar van enkele klassiekers, heeft bij de profs
nog niet veel potten gebroken. Niettemin reed
hij een goede Ronde van Nederland en schaarde zich enkele malen onder de
prijswinnaars. Van Roon kan echter tot grotere hoogte rijzen als hij zich heel
veel opofferingen getroost en indien er in eigen land eens meer wedstrijden
zouden werden georganiseerd voor jonge profs. Een man van het zware werk, die
ook nu - evenals in 1952 - belangrijk werk verrichtte voor zijn vereniging. Wim Rusman
(18-3-'33). Evenals Adri Voorting is de talentvolle Wim
Rusman sterk als een beer, de enige renner die alle drie keren het
clubkampioenschap tot een goed einde bracht. Na een hoopvol voorseizoen: 4e
in Gent-Wevelgem; le in de Ronde van Vlaanderen; goede prestaties in de Ronde
van West Vlaanderen en Warschau-Berlijn-Praag, beide keren 10e in de
eindrangschikking en 2e in de Ronde van Noord-Holland, kreeg hij, evenals de
andere deelnemers aan de Oost-Duitse klassieker, met een zware inzinking of
te rekenen. De laatste weken vestigde hij de aandacht weer op zich door de
Ronden van Schiedam en Lieshout in zijn voordeel to beslissen. Piet Steenvoorden
(27-1-'35). De benjamin van de ploeg, debuteerde dit
seizoen als amateur en behaalde zijn eerste overwinning in de Huldiging. Na afloop van bet
clubkampioenschap viel het zestal in Wijk bij Duurstede een huldiging ten
deel, die hen in de sportstad Haarlem nog nooit is overkomen. Van het
gemeentehuis in het oude “Dore-stadje" waaide 's avonds het rood-wit van
de hoogste vlaggemast, toen de zes winnaars het bordes betraden. Daar werden
zij met hun succes gecomplimenteerd door vicevoorzitter C. J. de Voogd van
de K.N.W.U., die ook Piet van der Heyden in de huldiging betrok door hem de
grote lauwerkrans te omhangen. De renners kregen ieder een bos rood-witte anjers
en werden toegesproken door burgemeester C. B. Kentie van Wijk bij Duurstede.
Deze sportieve burgervader toonde zich zeer verheugd dat deze grote
sportgebeurtenis in zijn gemeente had molten plaats vinden en overhandigde
namens het gemeentebestuur aan elk der renners een vergulde legpenning als
aandenken. Kampioen-praeses Jan Engel bedankte tenslotte voor deze spontane
huldiging van overheidswege en was evenals de burgemeester vol lof over de
prima organisatie van de Utrechtse wielervereniging „De Volharding". In Haarlem
aangekomen werden de renners in het clubgebouw „Du Nord" nog eens door
het bestuur gehuldigd en werd er tot diep in de nacht gefeest, als
voorproefje van bet gouden feest.BRON:JAN ROOSEBOOM DE VRIES. Winst en verlies: Hoe hebben de
andere clubs het geklaard in dit landskampioenschap? Wat zijn zij
tegengekomen op hun tocht van Wijk bij Duurstede via Doorn, Huis ter Heide,
Leusden, Scherpenzeel, Veenendaal en Elst terug naar de stad van Jacob van
Ruysdael? D.T.S., de rennersvereniging uit de Zaanstreek, ditmaal derde in
de einduitslag, kwam de eerste ronde goed door, al kon Jan Hofland, anders
toch wat mans, na nauwelijks dertig kilometer rijden niet meer volgen. Klaas
Kwantes, een week voor deze titelstrijd in Belgie een der uitblinkers in een
profcourse met prima deelnemers, moest er in de tweede ronde af; goede,
brave Bouk Schellingerhoudt, een jaar of twaalf terug een van de grote mannen
in het team, dat D.T.S. aan de triomf hielp, “loste" na honderd
kilometer. Van de drie overgeblevenen was Cor Bakker, die met wat meer veine
een wegrenner van internationaal gehalte had kunnen worden, de spil waar
alles om draaide. Hoewel Cor Blaauw en zeker Gerrit Schoen niet te vergeten,
best, heel best fietsten, is de ereplaats van deze Noordhollandse club
toch;in hoofdzaak te danken aan het prachtige rijden van Cor Bakker. Een zeer goede
beurt heeft ook De Bataaf uit Halfweg gemaakt. De Oranjemannen moesten het
zonder Krijn Post doen, die een operatie aan de knie moet ondergaan bij dr.
Tetzrier; en Tonny Luyck, die de wielersport er aan heeft gegeven (voor
hoelang?), maar desondanks in Wim Snijders, Mik Snijder en Jan Verseveld
kranige vertegenwoordigers vond. Vooral in de tweede ronde draafde dit
drietal in voorbeeldige stijl over de prachtige Utrechtse wegen, klommen de
Halfwegse amateurs van de negende naar de vierde plaats. Dat was knap werk.
Ook De Spartaan, de club van Jan Leddy, heeft aangenaam verrast, temeer omdat
de blauw-gele Hagenaars het zonder Van Brunschot en Hamelink moesten doen.
Na de eerste „tour" was het Spartaan-team nog geheel intact (l0e plaats
met de gebroeders Van de Putten, Van Selm, Van Sas, De Vos en Scholten); in,
de tweede ronde raakte de club uit de Hofstad Van Sas kwijt, maar desondanks
steeg ze liefst drie plaatsen. En „Maastricht"? Voor een
vereniging met zoveel goede rijders is een achterstand van meer dan elf
minuten op het winnende peloton toch eigenlijk wel wat te veel. Na de eerste
tachtig kilometer, toen de Limburgse club met vijf man doorkwam (Henk en Leo
Stevens, Flor van de Weijden, Mart van den Borgh en Kees Boelhouwers) en dus
alleen Jan Nolten had moeten achter blijven, kende menigeen
„Maastricht" nog goede winstkansen toe. Het tegendeel was het geval: de
Limburgers verloren terrein in plaats van dat ze wonnen. Ze hebben echter
revanche beloofd! Winst en verlies. Het Rotterdamse Feijenoord, in negen van
de tien gevallen onder de goed geplaatste clubs te vinden, steeg in de tweede
ronde van de zevende naar de zesde plaats, vooral dank zij het uitstekende
rijden van Foris Borremans, Thijs van Oers en Piet van As; de Tilburgse
vereniging Pijnenburg deed het in de tweede tachtig kilometer ook niet gek en
trok zich met drie man (Van de Linde, Marchand, Van Laarhoven) op van de
vijftiende naar de dertiende positie; de rennersclub “Gerrit Schulte"
uit Den Bosch, die na een ronde al met drie rijders zat (Timmermans, Bloks,
Rutten), klom in de tweede ronde van de twintigste naar de zestiende plaats;
de Rotterdamse Leeuw verbeterde eveneens naarmate de strijd duurde en liep
met Van Vliet (geen Arie), Jacobs en Van de Graaf heel wat van de achterstand
in: na de eerste ronde 27e, na de tweede ronde 20e. Wie zich eveneens kranig
opwerkten waren de Residentie Rennersclub Sparta, die met vier amateurs en
twee nieuwelingen was vertrokken (Van Rijn, Niehof en Bontekoe reden de
course uit), het Utrechtse St. Willebrord (Mies Stolker was hier de grote
man), „Zwolle" en R.T.V.Z. (Zwolle), alsmede een van de oudste
Nederlandse clubs, De Pedaalridders uit Rotterdam. Die is zelfs heel goed
voor de dag gekomen: in de tweede tachtig kilometer gestegen van de
zeventiende naar de achtste plaats. De Maasstadbewoners troffen het niet, dat
een van hun beste renners, Gerrit van de Berg, in het begin van de strijd al
een leeg bandje kreeg. Van Oelen stond hem weliswaar zijn fiets af, maar deze
bleek te hoog, zodat Van de Berg zijn makkers moest laten gaan. Gelukkig
bleken Manus Brinkman, Zondag in Oostburg een sterk winnaar van de
prof-course, en de jonge Schalk Verhoef, in hun beste „vorm", al mag de
derde Pedaalridder, Arie Geluk, zeker niet worden vergeten. Minder goed
verging het De Zwaluw uit Den Bosch, 't Centrum uit Gilze, Trap met Lust uit
Geldrop, het Helmondse “Buitenlust" (met knappe renners als Deelen, Van
Laar en Van de Linden) en Westland Wil Vooruit uit Naaldwijk, welke laatste
club overigens goed in elkaar steekt: de groen-wit-groene renners zijn
misschien wel een tikkeltje te hard van stapel gelopen, want na de eerste
ronde de dertiende plaats te bezetten uit een veld van veertig clubs, wil
toch wel wat zeggen. Aan de andere
kant: we hebben in de strijd om de landstitel een poosje de renners van De
Mol uit Dordrecht gevolgd. De zes jongens zagen er gesoigneerd uit en de wil
om het in dit kampioenschhp een eindje te schoppen, was zeker wel aanwezig.
We konden ons echter niet van de indruk losmaken, dat de aanvoerder van deze
nog betrekkelijk jonge club zijn mannetjes graag bij elkaar hield zoals de
hen haar kiekens. Per slot van rekening is er zoiets van een-oud Nederlands
spreekwoord van samen uit en samen thuis. Maar dat mag nu juist niet in een
pelotonwedstrijd. Het is allemaal wel aardig om braaf in de handen te klappen
- zoals heel wat lieve meisjes in onze nabijheid-deden - als een peloton nog
geheel in tact of vrijwel in tact is, maar uiteindelijk moeten de renners
daarvoor niet naar een clubkampioensehap gaan. Er moet ook gereden worden.
Er moet ook wat worden gewaagd. Nog meer clubs. Maar intussen
dwalen we af, want hoeveel van de deelnemende clubs hebben we nog niet voor
het voetlicht gehaald? Wordt het noemen van al die namen eigenlijk geen dorre
opsomming? We hebben verschillende Amsterdamse wielerpelotons aan de slag
gezien. Le Champion bijvoorbeeld, dat met krachten als Kunst, de gebroeders
Rabe en Wuurman een beste eerste ronde had (8e) en een wat mindere tweede
(l0e); Olympia, die het voornamelijk heeft moeten hebben van Daan de Groot en
Gerard Bakx en in mindere mate van Nico de Clerk; De Gazelle, die met haar
jonge ploeg aangenaam verraste; De Germaan, die na nauwelijks dertig
kilometer fietsen een van de sterkste troeven door een lekke band verloor:
Cor Witteveen, en na een goede ronde rijden Piet Sieveking door een defecte
pedaal, en het toen voornamelijk van Hein van Breenen moest hebben. Tegenslag
had ook Alcmaria Victrix uit Alkmaar: na drie kilometer slipte Henk Snip en
was meteen „los"; na veertig kilometer moest Jan Ooievaar voor een
platte tube van het rijwiel; na zestig kilometer kwam Kees Stam „in de
vernietiging" te zitten, gelijk captain Jan Ottenbros het zo kernachtig
uitdrukte. Sportief, de
sterke club uit Breda, is wat tegengevallen. Het liep ook niet helemaal mee:
de renners zaten nog geen honderd meter in het zadel, of Piet Jacobs had al
een band zonder lucht. En wie had nu kunnen denken dat Wies van Dongen deze
dag niet op zijn best zou zijn? Hoe is het Ulysses onderweg vergaan, welke
club met Harm Smits (een voortreffelijk clubman), Moolenijzer en Olivier de
finish, haalde? En hoe De Adelaar uit Hilversum, die met Pos, De Wit, Van
Leeuwen en De Boer in Wijk bij Duurstede terugkeerde? Wat is Ubach over Worms
en Apollo, Bleijerheide, Groenewoud, Helpt Elkander (de club van Jaak Looyen)
en de organiserende club De Volharding (onder leiding van Henk van de Broek
natuurlijk) tegengekomen? Tot besluit nog
dit: we hebben ons afgevraagd - we zullen hens niet de enigen zijn of het
niet beter is, als de K.N.W.U. dit jaarlijkse evenement voor wielerclubs in
plaats van over twee, over een ronde laat verrijden, dus over Het zijn maar
losse opmerkingen, die ons zo voor de geest komen. Maar hoe het ook zij, het
afgelopen clubkampioenschap van Nederland op de weg is een juweel van
uitvoering geweest - een van de allerbeste sinds 1911, toen dit gebeuren voor
de eerste maal plaats vond. Op een enkele zuurpruimer na, waren alle
aanwezigen content. Meer dan content met de schitterende organisatie. Mannen
van de Utrechtse wielerclub De Volharding, mannen van bet Utrechts Katholiek
Dagblad, die deze titelstrijd financieel steunde, en niet te vergeten de burgemeester
van Wijk bij Duurstede, de heer Kentie, onze hartelijke dank en, bij leven en
welzijn, tot volgend jaar. CLUBKAMPIOENSCHAP
1954. De uitslag van
het op 15 September j.l. gehouden Clubkampioenschap luidt als volgt: 1. H.S.V. „De Kampioen", Haarlem 2. W.R. en S.C. “Willlibrord Wil
Vooruit" 3. Z.W.C. “D.T.S." 4. H.S.C. „De Bataaf" 5. T. en W.C. „Maastricht" 6. R.R.C. “Feijenoord" 7. H.W.V. „De Spartaan" 8. R.R.C. „De Pedaalridders", Rotterdam 9. W.C. “Het Zuiden" 12. W.C. “Sportief" 13. R.K.T.W.C.
“Pijnenburg" 15. U.W.C. „De
Volharding" 16. B.W.C.
“Gerrit Schulte", 's-Hertogenbosch 17. R.K.W.S.C.
“Helpt Elkander" 19. W.W.V.
“Westland Wil Vooruit" 20. R.V. „De
Rotterdamsche Leeuw" 21. W.V.
“Alcmaria Victrix" 24. R.R.C. “Sparta" 25. R.R.V. „Apollo" 26. H.R.C.
“Hollandia" 27. D.R.C. „De
Mol", Dordrecht 28. W.V. „St. Willibrord" 29. R.K T. en W.C. “Ubach over Worms" 30. R. en T.C.
“Buitenlust" 31. T. en W.C.
“Hoensbroek 32. R.- en T.V.
„Zwolle" 34. U.W.S,.V. „De
Zwaluw" 35. W.S.V.
„Zwolle" 36. R.C.
„Rotterdam" 37. W. V.
“Bleijerheide" 38. R. en T.C.
„Trap met Lust" 39. R. en
T.C. “Groenewoud" NIEUWENHAGEN.(4
juli).1954 Amateurs: 1. Jan Willemsen, Nieuwelingen: 1. J. Ratelec, NIEUWENHAGEN.(7
augustus).1954 NIEUWENHAGEN
KREEG PIET HAAN VIA VLIJMSCHERPE SPURT DE BLOEMEN Duizenden
wielermannen trokken Zaterdagavond naar Nieuwenhagen, alwaar de Tour-leden
door het college van Burgemeester en Wethouders hartelijk werden gehuldigd -
Wagtmans in de gele trui en Suykerbuyk in burger - alvorens aan de gestelde
opgave te beginnen. De ouverture werd gevormd door een afvalwedstrijd, welke
Piet Haan in de portefeuille stak. Hierna volgde een Beroepsrenners:1. Piet Haan (Mechelen), Nieuwelingen: 1. R. Spreen,(Heerlen), NIEUWSTADT.(29
mei).1954 Half koers kwam
in Nieuwstadt lever in de brouwerij. Leo Stevens nam afseheid van zijn maten,
en alleen Nol Ehlen voelde er klaarblijkelijk iets voor om op avontuur te
gaan. In de groep kwam oorspronkelijk weinig leven. Tenslotte zetten onder
aansporing van Boelhouwers enkele knapen de achtervolging in: Gelissen,
Leunissen, Keulers, v..d. Brekel, Nijsten en Hameleers. Toen het niet snel
genoeg naar zijn zin marcheerde, sprong Boelhouwers in zijn eentje de ruimte
in. Wel trachtte Leo Stevens nog te ontkomen, doch dit gelukte niet.
Boelhouwers, Stevens en Ehlen dienden dus de finale luister bij te zetten. En
hierbij waren de bloemen voor de pittige Boelhouwers. Amateurs:1. K. Boelhouwers (Bunde)., NIEUWVLIET.(5
juni).1954 Nieuwelingen: NOORDWIJK
AAN ZEE.(13 augustus).1954 JAN
HOFLAND triomfator in Ronde van Noordwijk aan Zee Na een uiterst
felle eindsprint met de Amsterdammer Anton Teysse, waarbij het verschil
slechts een banddikte bedroeg, ging de Beverwijker Jan Hofland zegevierend
als winnaar over de eindstreep in de Ronde van Noordwijk aan Zee. De lange
Beverwijker, die al verschillende overwinningen op zijn naam heeft staan,
moest overigens diep in zijn arsenaal tasten om een op winst beluste -Teysse
voor het eerst na zijn val in de Ronde van Noord-Holland weer in de running -
in deze koers achter zich te kunnen houden. De Amsterdammer, die vertwjjfelde
pogingen deed om met een laatste „jump" zijn voorwiel eerder over de
streep te duwen, kwam bij deze escapade met Hofland in aanraking en doordat
zijn voorband afliep, kwam hij over de streep ten val. Hoewel Cor Plasmeyer
nog over hem heen duikelde, liep het allemaal nog betrekkelijk goed af. Voor deze door de
V.V.V. Noordwijk en de R. en T.V. „De Bollenstreek" georganiseerde
wedstrijd kwam een sterk met favorieten bezet veld renners aan de start.
Onder hen bevond zich ook de Zwitser Peter Dusi, zodat deze ronde nog een
internationaal tintje droeg. Hoewel er van deze zoon uit het land van Willem
Tell geen daverende prestaties vielen te noteren, was het voor hem
toch een verdienste dat hij de wedstrijd uitreed. Na enkele kleine
schermutselingen aan de kop van het peloton, was het, nadat er Een poging van
Plasmeyer om zich van zijn concurrenten te ontdoen, bleef ook al zonder
succes. Ernstiger werd het toen Frits Rabe het initiatief tot de aanval nam
en een kleine voorsprong veroverde. Enkele sterke knapen wierpen zich in
zijn spoor en dit had tot gevolg, dat er na Onbedreigd bleven
de koplopers hun rondjes draaien en streek-favoriet Van Wetten - die ook nu
weer sterk reed en het werk aan de kop niet schuwde - had zich overmatig vermoeid
in de premiesprints om in de beslissende slag nog een rol van betekenis te
kunnen spelen. Deze slag was voorbehouden aan Hofland en Teysse, die zoals
we in de aanhef reeds schreven, een felle strijd leverden om de overwinning.
Voor de zoveelste maal werd het een triomf voor Jan Hofland. De Beverwijker,
die in het verleden vaak als het “zwarte schaap" werd beschouwd en niet
ten onrechte, heeft een positieve winst geboekt. Naast een flinke dosis
koersinzicht, doet hij nu regelmatiger zijn werk aan de kop en is vaak een
der grootste gangmakers om vluchtelingen tot de orde te roepen. Ook de graadmeter
van -zijn sportiviteit is gestegen en aan de val van Teysse was
hij in deze koers dan ook onschuldig. Ook de show van het “afzien" heeft
hij goeddeels van zich afgeschoven. Amateurs: 1. Jan Hofland (Beverwijk), ca. NOORDWIJKERHOUT.(23
mei).1954 VAN BRUNSCHOT won de
St. Bavo-ronde De Ronde van
St.Bavo die op het terein van de St. Bavostichting in Noordwijkerhout werd
gehouden, is na een felle eindsprint - waarbij het volgens Dolf Wallet en
zijn supporters niet volgens de regelen der kunst toeging - gewonnen door
de Hagenaar W. van Brunschot. De sterke finisher Wallet werd in dit hete
eindgevecht tweede en Mik Sniijder derde. Reeds direct na
de start werd er een hoog tempo ingezet en werden er vele lofwaardige
pogingen ondernomen om te ontsnappen. Doch het gelukte geen der renners om
zich voorgoed van het peloton af te scheiden. Na ongeveer Nadat er Na Deze
drie. koplopers werden haast de dupe van een afkeurenswaardige daad der jury,
die het publiek toestemming gat om, indien hoognodig, het parcours over te
steken. Voor de ogen van de juryleden en de K.N.W.U.-praeses dr. P. van Dijk
- die van zijn belangstelling blijk gaf - werd het noodlot dat een onvoorzichtig
overstekende dame had kunnen veroorzaken, op het nippertje afgewend. De
drie gesdhrokken coureurs werden weer door de “meute" tot orde geroepen.
Tienstra en Van Vliet versaagden niet en veroverden weer een kleine
voorsprong, die zij acht ronden lang hardnekkig verdedigden. Met nog Amateurs: 1. W. van Brunsohot (Den Haag), NOORDWIJKERHOUT.(22
augustus).1954 Amateurs: 1.Joop van de Putten, NUTH.(15
augustus).1954 Amateurs: 1. Vic de Rooij, 2. Jac Gelissen, 3. Dirk de Ruiter, Nieuwelingen: 1. Frits Rademakers, OCHTEN.(24
juli).1954 GELDERMANS won
in Ochten Wanneer er ooit
een renner recht heeft gehad op het praedicaat “overwinnaar”, den is
Geldermans het geweest in de Ronde van Ochten. Een schitterende
Geldermans zag zijn moedige solovlucht van een 50 of Het waren
Geldermans en Vreeswijk, twee vluchters van het eerste uur, die de strijd
deden ontbranden. Vreeswijk hield dat niet lang uit, verdween naar de achterhoede
en ontmoette de man met de hamer. Het werd zijn einde. Geldermans
stoorde zich daar niet aan, pedaleerde rustig verder en bleef aan de leiding.
En hoe? Onverdroten wierp de Beverwijker al zijn wielertalenten in de strijd
en dat waren er zeer vele. Er kwam een groep echter hem met Roelofs,
Laarhoven en De Jager, maar toen er nog een serie renners bijkwam, werd de
groep te groot (12 man) en vielen de volgers terug. Nadat toen
Geldermans al zo'n Het werd
spannend, vooral toen de ster van de dag Geldermans vijf ronden voor het
einde weer de moed vond te demarreren. Dat was wat voor Jo Blaauw, die snel
meewipte. Het was voor de sympathieke Arnhemmer een prachtige beloning voor
zijn goed course-seizoen. De enkele meters
winst bleven voor Geldermans en Blaauw behouden, waarna Geldermans de sprint
won en een prachtige, oververdiende zege behaalde. Blaauw kreeg z'n
beloning met een goede 2e plaats. Amateurs: OIRSCHOT.(13
juni).1954 Amateurs: 1. Ad van de Linden, 2. Tinie Vuijten, 3. Joop van de Putten, Nieuwelingen: 1. Jos Kievits, 2. H. Bloks, 3. P. van Dijck, OISTERWIJK.(2
mei).1954 VAN DE LINDEN SNELSTE SPRINTER IN
OISTERWIJK. Een pracht veld
nieuwelingen en amateurs leverde een prachtige strijd tijdens de 3e Ronde
van Oisterwijk. Weer vierde het Brabantse enthousiasme hoogtij en werd er
ontzettend hard gereden van het begin tot het bittere einde. Bij de
nieuwelingen brandde Barneveld uit Den Dolder van strijdlust. Deze lange,
pezige knaap rukte het peloton aan stukken en nam al heel in het begin een
vrij grote voorsprong. De Ossenaar Van de Ham volgde hem nog bijtijds en toen
dit tweetal elkaar had gevonden, was het pleit beslecht. Er kwam geen peloton
meer aan te pas. Wie er echter winnaar werd, kunnen we niet vermelden, omdat
Barneveld en Van de Ham zeer sportief de armen ineen sloegen om precies
tegelijk de finish te passeren. Bij de amateurs
was het begin niet zo prettig. Een valpartij in de 3e ronde verbrokkelde het
hele peloton. Zeker een 35-tal, amateurs kwamen met een achterstand van ruim
een halve minuut door. Zij allen moesten er zeker Na De strijd naderde
echter het beslissende moment. Terwijl de Utrechter Saaleman, die tot toen zo
goed had gereden, door maagkrampen geplaagd, moest afstappen, demarreerde
plotseling zijn plaatsgenoot George de Korte.Snel nam hij een behoorlijke
voorsprong, die De Korte zelfs nog wilt op te voeren. De overwinning was
echter niet voor hem, want nauwelijks vier ronden voor het einde werden alle
illusies verstoord. De Korte werd gepakt en toen viel de slag, want snel
rukten Timmermans, Van de Berg, v. d. Brand, v. Dungen, Stolk en A. van de
Linden zich los en daar het peloton nauwelijks reageerde, was de slag
gevallen. De laatste ronden reed dit zestal prima. Zij verstonden elkaar best
en de overwinnaar behoorde tot de kopgroep, want geen enkele renner uit het
peloton kreeg nog een kans. Het was dan ook een formidabele eindsprint, die
Adje van de Linden uit zijn benen perste. Een eindsprint, die Van de Linde de
zege bracht en Timmermans de 2e plaats, voor v. d. Dungen, die 3e werd. Amateurs:
Nieuwelingen: 1. W. v. Barneveldt (Den Dolder) en J. v. d. Ham (Oss); 3 H. Kievits
(Nijmegen); OMLOOP VAN
DE KEMPEN.(8 augustus).1954 Daan de
Groot droeg lauwerkrans van de Omloop der Kempen Jaap
Kersten weer tweede, nu op een fiets van clubmakker De Haas De Omloop der
Kempen over Het heeft er de
schijn van of de Omloop der Kempen, in korte tijd toch weer voorbeeldig door
een wielercomite onder aanvoering van een zakelijke en hardwerkende Janus
Bijnen en van de Wielerclub „Tempo", even hartstochtelijk door voorzitter
Zijlmans tot activiteit gedreven, in de stortregen verreden moet worden.
Twee jaar geleden werd er in Veldhoven gestart en in Bergeijk regende het zo
hard, dat geheel de karavaan aan het oog onttrokken werd. Dit jaar goot het
van het begin tot het eind. De voorwedstrijden in Veldhoven voor nieuwelingen
en veteranen georganiseerd, verdronken
in het water. Maar alles ging gewoon door, net of
er geen wolkje aan de lucht hing. De financiele basis van de verschillende
organisaties was safe. Veldhoven had het op z'n „Bels" gedaan: rugnummers
uitreiken in het cafe tegenover de kerk, start tegenover De Sportvriend,
prijsuitreiking in cafe Zijlmans, huisaan-huis-actie, ere-comite met alle
burgemeesters uit de Kempen, begunstigerslijsten met Panter, Eroba, Joco,
Pontiac, Radium, Rizla, Vredestein, Jacky, kranten, sigarenfabrieken, ,brouwerijen.
Het klopte als een bus. Volgende jaren. zal het nog beter kloppen. Ondanks de regen
was er dus op geen enkel gezicht pijn te ontdekken. Aan de prijzen behoefde
dus niet gefriemeld te worden. In de stromende regen zette zich npg eens
iedereen, die daar de tijd voor had, recht om de course goed te zien. Wat zijn er
eigenlijk weinigen geweest, die deze wedstrijd uitreden! Althans in
verhouding tot het aantal deelnemers, dat meer dan 130 man bedroeg. Wat zijn er veel
geweest, die in het eerste gelid konden blijven strijden! Want het behoort
tot de zeldzaamheden, dat na Alleen de nog
piepjonge Van den Dungen durfde het aan na tachtig kilometer een
uitlooppoging, waaraan hij met anderen begonnen was, door te zetten. Zijn
gezellen hadden gevoeld, dat ze met nog honderd kilometer voor de boeg,
onherroepelijk voor de valbijl werden gesleurd. De kronkelende weg, de gladheid
van de keien, de plensbuien, de woelende wind welke met opkolkende
wolkenflarden de hemel veegde, maande hen tot voorzichtigheid. De jonge Van
den Dungen werd echter driester naarmate hij zich eenzamer voelde. Hij won
zelfs twee minuten op het peloton, doch hij zou in schoonheid het onderspit
delven. Bij het ingaan van de tweede en laatste ronde, in Zeelst, kwam hij
ten val, maar hij had de hete adem van het achter hem jagende peloton reeds
vijftien kilometer eerder, tussen de dennenbossen van Aalst en Waalre, in de
nek gevoeld. De Tilburger Van
den Dungen verdween, nadat hij van derden nog een wiel ontving, op deze wijze
van het toneel. Laten we hier even de balans opmaken, want na honderd
kilometer rijden was het veld reeds
tot veertig man gedund, waarvan er ongeveer dertig in de voorhoede , dat
noodwendig peloton moest worden, om hun plaats vochten. Wies van Dongen,
Wolfs, Gramser, Sonnemans en Pauw werden door een lekke band getroffen. Mart
van den Borgh en Schoenmakers waren na veertig kilometer in een valpartij van
wel vijftig renners verzeild geraakt. Zij moesten opgeven. Kersten behoorde
ook hier met zijn clubgenoot De Haas tot de slachtoffers. Kersten's fiets
werd hier onberijdbaar, terwijl De Haas zoveel kleerscheuren opliep, dat hij
van verder rijden moest afzien. Kersten bofte voor de tweede keer in korte
tijd, want zijn clubgenoot De Haas stond hem onmiddellijk zijn fiets af.
Daardoor kon de sterke Jaap, die dadelijk in Solingen ook nog als klimmer
verrassen zal, zich weer bij het sterk gedunde peloton voegen. Zulke
achtervolgingsstaaltjes voerden later ook Stolker, Schalk Verhoef, Van
Houweingen, Van Grinsven en Van den Brand uit, die tengevolge van mankementjes
en goed afgelopen valpartijtjes achter geraakt waren. In de laatste ronde
werd het peloton nogmaals uitgedund: Mehagnoul en Van der Putten reden een
lekke band; Peters draaide het peloton de rug toe, biijkbaar om iets te
zoeken wat hij verloren was. Verbeek, Brands en Maton losten. Vervolgens was
Van Lippen, Van Selm en ook de vroegere Omloopwinnaar Cuyten het tempo te
hoog. T. Deelen werd het laatste slachtoffer. Toen maakte het peloton in
Valkenswaard een valpartij, waarbij Kuup Nieskens de meeste tijd verloor. De spurt van de eerste
groep werd in Veldhoven zonder concurrentie gewonnen door De Groot voor
Kersten en Van den Broek. Vierde op een aflopende tube werd P. Damen voor Van
't Hof en de zich op de voorgrond dringende Bergmans, Van Steenselen,
Marchant, Boelhouwers, Scholten en Rusman. Rien van Grinsven won met gering
verschil de spurt van de tweede groep voor Wim Snijders, Mik Snijder,
Stolker, Schalk Verhoef, Van de Brand, Meier en Van der Weyden. Op 4.30 volgde
Deelen, op 5.40 de gevallen Nieskens, en vervolgens Van Lippen, Cuyten,
-Peters, Van Selm, Gramser, Brouwers, Maton, Verbeek, Merckx, Straatman. De clubprijs, een
wisselbeker van de Rizla, welke dit jaar voor het eerst ter beschikking werd
gesteld, werd gewonnen door Het Zuiden met Kersten (tweede), Bergmans (zesde)
en Rien van Grinsven (twaalfde).BRON:FRITS VAN GRIENSVEN. OOSTBURG.(18
september).1954 Beroepsrenners: 1. Manus Brinkman, 2. Anton van Oers, 3. R. Verplancke OOSTERBEEK.(31
juli).1954 FOK de snelste klimmer in
OOSTERBEEK Voor de eerste
maal trokken wij vorige week eens naar Oosterbeek, het fraaie voorstadje van
Arnhem, en voor de eerste maal zagen wij daar de slanke Hoornaar Fok een
ronde winnen na een prachtig sprintduel met z'n grote rivaal Stolker. Wanneer er ooit
een rondje aanspraak kan maken op de betiteling „zwaar parcours", den
was het wel in Oosterbeek. Het was een schitterend parcours, maar voor mooi
wellicht te zwaar, want om hier iets te bereiken, moest men uit het
allerbeste rennershout gesneden zijn, want er was een klim in opgenomen, die
zeer steil en zwaar was, waardoor het gros der renners niet uit de voeten kon
komen. Van hen die het
wel konden toog rappe Giis Pauw het eerst op avontuur, doch zijn solorit
leverde hem alleen premies op. Veel langer hield. Stolker, zijn
stadgenoot, het vol. Hij reed prachtig. Soepel als een volmaakt klimmer
trok hij telkens de ,”col" op en dat nog wel gedurende zo'n In de eindsprint
om de zege was Fok de sterkste met miniem verschil. Fok kreeg dus de bloemen
en Stolker een tweede plaats. Het was voor de
overigens uitstekend rijdende Arnhemmers Timmermans en Blaauw een zeer grote
teleurstelling, dat zij door een val uit het kleine peloton raakten. Zij
hadden een beter lot verdiend.Voorts een pluim op de rennerspet voor v. d.
Ham en Degeling, die eveneens een beste course reden. BRON:HANS VAN DE
KAMP. Amateurs:1. B. Fok (Hoorn), Nieuwelingen: 1. Jac van Haaren, 2. W. van Barneveld, OOSTERHOUT.(2
mei).1954 Amateurs: 1. Herman Rutten, 2. Piet Steenvoorden, 3. Piet de Jongh, Nieuwelingen: 1. Th. Lambrechts, OOSTERHOUT
– WARANDA.(12 september).1954 JACOBS ZEGEVIERDE
OP DE WARANDE. Het
Warande-criterium, bekend om zijn snelle coursen, heeft weer bezoek van
amateurs en nieuwelingen gekregen. De Amateurs: 1.Jacobs uit Breda, 2. De Jongh, 3. Konings, 4. Van der Putte, 5.
Franken, 6. Van den Brand, 7. Van den Avoirt, 8. Wuijts, 9. Van der Pluijm,
10. Looyen. Nieuwelingen:1. Fried Liebrechts, OOSTERHOUT(GLD).(18
september)1954 Nieuwelingen: 1. Cor van Engeland, OOSTVOORNE.(7
augustus).1954 VERHOEF vierde voor de vierde
maal Victorie Die naam Schalk
Verhoef is plots een grote naam geworden, want in het tijdsbestek van een
luttele week zegevierde de slanke, nog maar 19-jarige Rotterdammer voor de
vierde maal in successie. Na de Ronde van het Wittendorp, Katendrecht en
Chaam volgde nu een glansrijke overwinning in Oostvoorne. Een pittige knaap,
die Schalk Verhoef, die plots in het middelpunt van de wielerbelangstelling
is komen te staan. Ondanks de
afgelegen hoek, waar deze 6e Ronde van Oostvoorne werd verreden, had de
organisatrice „de Pedaalridders" uit Rotterdam, een goed veld naar
Oostvoorne getrokken, wat talrijke klinkende namen bevatte. Veel plezier
beleefden De Zeeuw en Pot al niet van de bonte start. Zij behoorden tot de
eerste achterblijvers. Lang daarna volgden Bravenboer en De Bie dit slechte
voorbeeld. Op dat moment trok plots Gijs Pauw fel van leer. De rappe
Utrechter demarreerde en trok in z'n kielzog vijf kornuiten mee. Het waren de
krachtrenner Jan Mackaay, de onklopbare Schalk Verhoef, sterke Van de Putten
uit Den Haag, rappe baanrenner Captein en de stevige George de Korte. Vijf
rappe kleppers, die zo geweldig hard reden, dat er voor de rest geen winst
meer in zat. Er kwam een
sterke volggroep, Kayer, Kooyman, Van Sas, hun groep groeide uit tot 12 man,
waarna Captein, het veelbelovende baancoureurtje, zijn makkers van de
kopgroep moest laten gaan. De strijd was voor hem nog te zwaar. De kopgroep
leed er niet onder. Hard trokken Pauw, Mackaay, Van de Putten, Verhoef en De
Korte om beurten aan de kop. Zo hard zelfs, dat hun voorsprong groeide tot
1.1/2 minuut. De strijd was beslist.
Zeker Amateurs: 1. S. Verhoef (Rotterdam), Nieuwelingen: 1. Jan Rademakers, 2. Jan Heiden, 3. J. Kreukniet, OPMEER.(1
augustus).1954 Nieuwelingen: 1.
Joop Groeneveld (Haarlem), OSS.(16
mei).1954 Amateurs: 1. Frits Rabe, 2. Piet Van Heusden, 3. Jan Ottenbros, 4. Timmermans,
5.Havik, 8.Meier, 7. Olivier, 8. Wolfs, 9. Rotten, 10.Jacobs. Nieuwelingen: 1. Joop Smit, 2. Jos Kivits, 3. Ben Teunisse, 4. Van Doeslburg, 5.
Van Iersel, 6, Van Ham, 7. Hagelaars, 8. Kuijs, 9. Van Son, 10.Barneveld OSSENDRECHT.(22
juni).1954 Wies van
Dongen was vjjftig man te snel af. In Ossendrecht
was het verleden week kermis. Een schiettent, een draaimolen, een nogatkraam
en nog wat van dat goed. Waarbij natuurlijk ook een wielerwedstrijd kwam. De
Ossendrechters hadden weliswaar twee dagen eerder in het nabij gelegen
Santvliet (B.) kunnen zien hoe Piet Maas een Beneluxwedstrijd won met de
Nederlanders v. Overveld en Schrauwen als vierde en zevende, maar dat was
toch niet je ware. En dus was het uitvoerend comite weer opgerakeld om een
Ronde in elkaar te zitten. De zeventiende keer reeds, met de oud
Ossendrechter “Sjaan" Suykerbuyk - zoon van de oprichter van de Ronde -
aan het hoofd als opermachtig leider en Burgemeester Vos de Wael als
ere-voorzitter. Het is niet alleen omdat we in dit Ossendrecht enige prettige
vacantiedagen hebben doorgebracht, maar ook om de kwaliteit van de wedstrijd,
dat we enige nadere aandacht aan die Ronde besteden. Hier kwam de
wielerliefde van West-Brabant weer eens tot uiting zoals we dat in
Midden-Brabant hebben gezien in de voorbeeldige ijver, waarmee de mannen uit
Waalwijk de Over Ossendrecht
gesproken: het hier uitgestipelde parcours was slechts vier kilometer lang,
maar bevatte alles om het een renner moeilijk te maken, van echte
kinderhoofdjes tot een lastige klim en een haarspeld-bocht. Zoiets dertig
keer te moeten nemen gaat in de benen zitten. De wielervrienden uit het dorp
van Sint Apollonia streven er zelfs naar op dit parcours het kampioenschap
van Brabant te mogen organiseren, maar daarvoor is het toch wel wat te kort. Intussen waren
verleden week de keurtroepen der Westbrabantse amateurs present. En dat zijn
er nogal wat: Ossendrecht zelf met Cor Schrauwen als rugnummer 1, Hoogerheide
met Borremans en Van Overveld, Roosendaal met Karel Keepers en Heeren,
Steenbergen met de steeds meer opvallende Jac. Looyen, Fijnaart met Piet van
Est, Breda met mannetjesputters als Wies van Dongen, Kees Verstraeten en
Jantje Konings, Zundert met jonge Bras, Etten met Roovers en Van der Borst,
Sprundel met Roks, Pindorp met Maas, Verder uit andere streken renners als
Wolfs, Hamelink, Bas, Paymans, Rutten, Lute en De Waal, alles bij elkaar een
goede 50 man. Een bezetting om van te watertanden. De grote figuur,
van de course is wel Wies van Dongen geweest. De winnaar van de Ronde van
het IJsselmeer gaf ook hier de toon aan, al lieten met name Piet Maas, Cor
van der Borst en niet te vergeten Wuyts uit Kruisland, zeer goed werk zien.
Maar Van Dongen was toch wel de meest agressieve renner van allemaal. Keer
op keer kwam hij als eerste door en toen hij drie ronden voor het einde zijn
makkers in de steek liet, was niemand meer in staat hem bij te benen.
Integendeel, het in twee delen uiteengevallen peloton kreeg nog meer klappen.
Voorin waren het Van der Borst, Maas en Wuyts die moedig verweer boden, maar
alleen Van der Borst kon de Bredanaar nog enigszins bereiken. Hij volgde op
10, seconden van Van Dongen, die voor de Amateurs: 1. W. van Dongen, Breda; OUD-BEIJERLAND.(21
augustus).1954 Amateurs, 100 km: 1. De Vree (Breda); 2. De Ruiter (Beverwijk); 3. De Bruyn
(Roosendaal); 4. J. v. d. Putten (Den Haag); 5. Kooyman (Den Haag); 6. v. Brunschot (Den Haag); 7. v.
d. Dungen (Tilburg); 8. v. Verseveld (Aalsmeer), 9. J. Konings, 10. B.
Boekee. Nieuwelingen, OUDENBOSCH.(8
augustus).1954 PIET MAAS
BEHAALDE WEKELIJKSE ZEGE IN OUDENBOSCH. Piet Maas uit
Pindorp is waarschijnlijk bij uitstek criteriumrenner.Zondag won hij weer in
Oudenbosch van een veld dat er zijn mag. Voor de klassiekers maakt hij zich
niet druk. Zijn uitslagen zijn daarin ook lang niet zo opvallend. Maar naar
onze mening is dit geen gebrek aan kwaliteiten, maar veel meer aan ervaring. Amateurs: 1. Piet Maas, 2. Bras, 3. Konings, 4. Van Glerum, 5. Keepers, 6.
Heeren, 7. De Wit, 8. Looyen, 9. Bouwmeester, 10. Borremans, 11. Van
Overveld. OUD-GASTEL.(24
april).1954 Amateurs: 1. Bram Heeren, 2. Henk van Glerum, 3. Cees van de Borst, Nieuwelingen: 1. Arie van Wetten, 2. D. Frijters, 3. Jos Kievits, OUD-VOSSEMEER.(31
juli).1954 BERGMANS TOONT
SPRINT. Bergmans uit
Aalst, die in de Driedaagse een daad van clubkameraadschap stelde door in de
tweede etappe zijn clubgenoot Kersten zijn fiets ter beschikking te stetllen
op het moment, dat de latere eindoverwinnaar een lekke tabe reed, was in
Oud-Vossemeer de primus inter pares, terwijl er toch “gewicht" in het
veld te “kwikken" viel. Amateurs: 1.Tonnie Bergmans, 2. Pietje de Bruijn, 3.Piet Damen, 4. Van de
Borst, 5. Van Glerum, 6. Westdorp, 7. Van Dongen, 8. Konings, 9. Bram
Heeren, 10. Piet Maas. OVERIJSSEL Amateurs: 1. K. Dost, 2. Theo Bulten, Nieuwelingen: 1. H. Brinks, 2. J. Bijlsma, 3. PAPENDRECHT.(8
mei).1954 Amateurs: 1. Bertus Lute, 2. Gerrit van de Berg, 3. Jan Stolk, Nieuwelingen: 1. Jan Heiden, 2. Gerrit Ribbelink, PEIZE.(13
juni).1954 Amateurs: 1. Theo Bulten, 2. Piet Degeling, 3. Cees Zondag, Nieuwelingen: 1. Henk Nijdam, 2. Dukkers, 3. Bos, POELDIJK.(4
september).1954 JAN HOFLAND,
gelukkige winnaar in de ronde
van POELDIJK, na dramatisch slot Met de bekende
gelukkige glimlach van een Ronde-overwinnaar mocht in Poeldijk Jan Holland
in de stromende regen een verdiende bloemenhulde in ontvangst nemen. Het
werd een goede zege voor Hofland met een voorsprong van Wij zullen echter
beginnen met het begin, waarin de Zwitser Peter Dusi voor wat vuurwerk
zorgde. Plasmeier en Van de Knaap namen toen gedurende zo'n viertal rondjes
een kleine voorsprong, doch de felle jachten van een groot peloton lieten
geen ontsnappingen toe, waardoor er slachtoffers kwamen, zoals Heyster en
Troost. Voor Verseveld was dat het sein tot de aanval. Zijn goede solorit
leverde echter al evenmin succes, evenals de vele ontelbare-pogingen van de
eeuwige vechter Jan Mackaay. Het bleek toen al, dat het op een massale
eindsprint zou uitlopen, mits. ... alles normaal zou gaan. Doch nadat Mackaay
en Molenaar weer tot de orde waren geroepen kwamen er donkere wolken boven
het parcours. De donder brak los, het noodweer kwam met nog 10 ronden te rijden.
Hagelstenen gelijk duiveneleren deerden even de renners onder een zware
regenbui, die een dramatisch gevolg had. Want met nog
zeven ronden te rijden, toen de hagelbui verdween en alleen de regen nog
aanhield, kondigde de jury aan, dat de renners nog slechts een ronde moesten
rijden. Een vreemd besluit dat men niet had mogen nemen. De renners waren
totaal verrast en een gelukkige Jan Hofland had juist Een enkel woord
echter nog over die vreemde beslissing. Heren der jury, wij weten Uw
onvolprezen week ten volle te waarderen, doch ditmaal gingen de meesten
onvoldaan huiswaarts. U had met nog zee ronden te rijden niet de wedstrijd
in mogen korten. Het bericht hiervan kwam te onverwachts. Per slot van
rekening zijn de renners geen jonge juffrouwen en kunnen zij heus wel tegen
een bui regen. Vooral in een waterland als Holland. Amateurs: 1. J. Hofland (Beverwijk), PRINSENBEEK.(4
juli).1954 In Princenbeek
had men een zeer mooi veld samengebracht, waarin vele der bekendste amateurs
aan de start kwamen. Jammer was, dat deze bekenden de klassieker
Amsterdam-Amhem v.v. in de benen zat. De meesten vielen voortijdig uit. Ook
Wies van Dongen. De jonge Van der Pluym uit Dussen zag de kans schoon om hier
een eervolle overwinning uit het vuur te slepen. Samen met Bras uit Zundert
veroverde hij een ronde voorsprorng op de overigen. Hij werd eerste, waarna
Bras gevolgd werd door Konings, B. Heeren, Verstraeten, De Vree, De Jong, Kersten,
De Haas en De Ruijter. Nieuwelingen: 1.van de Weijden, 2. Jonkers, 3. van Dongen, |