|
JAARGANG 1955 WEDSTRIJDEN H T/M P |
|
HAARLEM –
OOST.(30 april).1955 Leo van der
Meulen winnaar van het Nieuwelingen-tournooi in Haarlem Het traditionele
Nieuwelingen-tournooi in Haarlem-Oost, dat op Koninginnedag door de H.S.V.
„De Kampioen" werd gehouden, heeft de Olympiaan Leo van der Meulen geen
windeieren gelegd: naast de overwinning - die hij onbedreigd behaalde met
een voorsprong van 38 sec. - en het leeuwenaandeel aan premie's, kreeg hij
voor zijn strijdlust ook nog de prestatieprijs toegewezen. Ondanks dat zijn
clubgenoot Marinus een fraaie tweede plaats veroverde, ging de clubprijs
naar „De Bataaf", de enige van de 12 clubs, die met 3 renners de strijd
beeindigde. In de eerste
serie over 30 ronden werd direct na de start al een hevig offensief
ontketend, waarbij geen der jeugdige deelnemers zich scheen te willen sparen
voor de finale. Eerzucht en strijdlust kenmerkten deze beginfase en de
toeschouwers kregen van een brokje zuivere wielersport te genieten, zonder
afspraken en gerammel met duiten. Toen dit vroegtijdig ingezette offensief
enigszins was geluwd, konden Teeuwen, Enthoven, Meegdes, Van Dijk, Hubner,
Van Wijk, Van der Meulen en Stam, zich even oprichten om de ravage te
aanschouwen, die zij met hun demarrage's hadden gesticht: een kansloos peloton.
Nadat deze acht man sterke kopgroep eerst nog Enthoven verspeelde, zag zij
even later de strijdlustige Arie Teeuwen ontsnappen. Deze jonge knaap, met
dezelfde wilskracht bezield als zijn sterke buurtgenoot Arie van Wetten, doch
met een mooiere stijl, zal zijn eindschot scherper moeten stellen als hij
meer overwinningen wil boeken. Nu reed hij - 17 ronden lang - een solorit en
ging In de tweede
serie nam Veenstra reeds spoedig het initiatief tot de aanval, doch succes
was hem niet beschoren, want het sterk met favorieten bezette peloton riep
hem weer even spoedig een halt toe. Een hierop volgende uitlooppoging van
Veenstra leed eveneens schipbreuk. Ernstiger scheen het te worden toen Boon
halverwege de strijd ontsnapte en een ronde later versterking kreeg van
Rijkborst. Het peloton onder aanvoering van Niesten verijdelde ook deze
poging, voordat zij werkelijk gevaarlijk kon worden. De strijd naderde het
einde en het peloton bevatte nog 19 kanshebbers voor een finaleplaats, dus
zou een massaspurt de 15 finalisten aan moeten wijzen. ,Dat is me te
riskant," moet Jaap Rijkborst gedacht hebben, want in de voorlaatste
ronde demarreerde hij en veroverde een kleine voorsprong, welke hij wist te
behouden. Tijd winnaar 34 min. 45 sec. Finale. Voordat de finale
verreden werd, kregen de finalisten van de tweede serie een rustpauze, waarin
renners van De Kampioen een onderlinge wedstrijd reden over 25 ronden.
Behalve alle premie's, sleepte buurtfavoriet Ton Martens ook de eindoverwinning
in de wacht voor Vroom, Buis, Deutekom en Hoppenbrouwer (pech). In de finale
kreeg Veenstra reeds in de beginfase een door pech opgelopen achterstand weg
te werken. Ondanks dat Van Dijk zich aan de kop van het peloton beijverde om
het tempo op te voeren, zag Veenstra toch nog kans om zich na enkele ronden
weer bij de grote groep aan te sluiten. Een regenbuitje maakte het er voor de
renners niet aangenamer op, daar vooral in de bochten het slipgevaar ernstig
toenam, hetgeen dan ook resulteerde in enkele valpartijen. Favorieten als
Niesten en Teeuwen verdwenen hierdoor van het strijdtoneel en Rijkborst,
Koger, Dumernit, Jong en Schipper verloren contact met het peloton, dat zij
evenwel na een paar ronden weer herstelden. Doch een ronde voor zij deze
aansluiting verkregen, was v. d. Meulen ontsnapt en maakte op het gladde en
bochtige parcours een dankbaar gebruik van de tactiek, dat 'n renner alleen
sneller door de bochten gaat dan een grote groep. Bij elke ronde noteerde de
vluchteling meters terreinwinst en bleef ondanks pogingen van Veenstra, Van
Dijk, Marinus, Markus en Bouwman in het verdere verloop onbereikbaar voor
het peloton. De uitslagen
luidden: Nieuwelingen
eerste serie: Tweede
serie: 1. J. Rijkborst (Bataaf); 2. H. Marinus (Olympia); Nieuwelingen
finale: 1. Leo v. d. Meulen, de circa Clubklassering:
1. De Bataaf met de renners Elias, Cuvelier en Markus; overige clubs niet
geklasseerd. BRON:JAN ROOSEBOOM DE VRIES. HAARLEM-NOORD.(7
juni).1955 GELDERMANS
verraste STOLKER in Ronde van Haarlem-Noord Door zijn sterke
mede-vluchteling Mie Stolker - met wie hij een veilige voorsprong had
veroverd op het peloton - in de slotronde van zich af te schudden, is de
jonge Beverwijker Ab Geldermans erin geslaagd om de Ronde van Haarlem-Noord
op zijn naam te brengen. Deze in het kader van de twaalfde Haarlemse
Sportweek door de H.S.V. „De Kampioen" gehouden wielerronde voor
amateurs, droeg een vrij levendig en spannend karakter. Steeds weer waren er
demarranten die op terreinwinst wensten uit te gaan en na vele mislukte
pogingen, slaagden Stolker en Geldermans - na voorbereidend werk van Henk
Scholten en Joop Wuurman - er tenslotte in om voorgoed uit de greep van het
gedecimeerde peloton te blijven. Ondanks het kille en vochtige weer was het
begin van deze 75 km-koers al veelbelovend; de renners zaten nauwelijks in
het zadel of zij werden al in actie geroepen om Cees Kayer tot de orde te
roepen, die reeds in de eerste „tour" aan de aandacht van zijn bewakers
poogde te ontkomen. Geluk was hem echter niet beschoren, want Wim Bogers, Jan
Rol en Ab Bakker wierpen zich in zijn spoor en toen was het spoedig met de
vluchteling gedaan. Nauwelijks was Kayer tot de orde geroepen of Jan
Mehagnoul, Arend van 't Hof en Piet Smit joegen een tiental meters voor het
peloton uit, maar ook dit geduchte trio kon geen beslissende ontsnapping
forceren. Het sterk, met favorieten bezette peloton riep hen een
onverbiddelijk halt toe. Het ging er in deze beginfase van de strijd zo hard
van langs, dat velen moesten ,,bijten" om bij te blijven en de allerzwaksten
zich toen al gewonnen gaven. Ook Wil Eelsing en Piet Kooyman overleefden deze
eerste slag niet, daar zij voor lekke banden uit het zadel moesten. Zij waren
echter niet de enigen, want in het verdere verloop verdwenen ook Piet Steenvoorden,
Lode Stoete, Wim Snijders, Cees Kayer e.a. door mankementen uit de strijd. Door de vele
pogingen die men ondernam om uit het peloton te ontsnappen, bleef de strijd
levendig en interessant. De sterke Wim Rusman bracht het tot honderd meter
winst, maar moest zich na enkele kilometers weer gewonnen geven tegen de overmacht
van het peloton, waarin Wim Klebach de jacht op de uitloper ontketend had.
Ook het geduchte trio: Van 't Hof, Bruggenkamp en Stolker slaagde niet in
zijn opzet om de strijd een beslissende wending te geven. Steeds weer werden
de demarranten tot de orde geroepen. Na ongeveer Rond de 38e km
wisten Wuurman en Scholten uit het peloton te ontkomen en dit tweetal
veroverde spoedig een paar honderd meter voorsprong. Stolker, die het gevaar
van deze ontsnapping inzag, begon aan de achtervolging en wist zich na een
volle jachtronde bij de vluchterse voegen. Wuurman liet zich echter weer
afzakken, terwijl Scholten en Stolker de strijd om terreinwinst voortzetten.
Inmiddels had ook Geldermans zich uit de grote groep weten te werken en
kreeg hij na een fraaie achtervolging de begeerde aansluiting met de twee
koplopers. De talentvolle Scholten werd echter door pech getroffen en moest
toezien, dat Stolker en Geldermans de vlucht voortzetten. Dit tweetal verstond
elkaar opperbest en hoewel er in het sterk gedunde peloton nog energieke
pogingen werden aangewend om hen te achterhalen, bleven zij in het verdere
verloop onbereikbaar. Gezamenlijk snelden Geldermans en Stolker de laatste
ronde in en hierin demarreerde de Beverwijker zo scherp, dat de sportieve
Stolker hen niet meer kon houden. Onbedreigd ging Geldermans als een sterk
winnaar over de eindstreep. De sprint van het peloton om de derde plaats werd
een prooi voor Wim Rusman. Amateurs: 1. Ab. Geldermans (Beverwijk), ca. HALSTEREN.(5
juni).1955 BRAM HEEREN IN HALSTEREN. Bram Heeren heeft
in Halsteren de West-Brabantse amateurs weer de wet voorgeschreven. Piet van
Est en Van de Zande, seizoensrevelaties, legden op de tweede en derde plaats
beslag. Na hen kwamen gerenommeerden als Bos, Maas, Van Glerum, Paymans,
Anraad, Westdorp, Braspennings, Van Vliet, Van de Borst, Van Roon. Amateurs: 1. Bram Heeren, 2. Piet van Est, 3. Cees van de Zande, HEEMSKERK.(24
juli).1955 BLOEDJES
WINNAAR IN HEEMSKERK. In Heemskerk
kwamen slechts 26 renners aan de start en van hen legde Wiese al spoedig de
basis voor een kopgroepje. De Booy, Bloedjes, Slot, Appel en de kersverse
amateur Feenstra, kregen na Amateurs: 1. Bloedjes, Alkmaar, de Nieuwelingen: 1. T. Markus, Halfweg, de HEER
(4 september).1970 Leo Stevens kreeg de
bloemen in Heer Heiligers,
Ratajec, Roelofsen en Spreen zorgden voor een wisselend decor tijdens de
beginfase van de geslaagde Ronde van Heer. Het peloton hield evenwel een
oogje in het zeil en duldde voorlopig geen hoofdrolvertolkers. Spreen
trachtte in zijn eentje een voorsprong te bewerkstelligen. Tien ronden
duelleerde hij met de groep, toch moest toen het onderspit delven. Vijftig
kilometer voor het einde wipte Leo Stevens voorwaarts. Uit de groep maakten
Ramakers, Brands en Halmans zich los. Dit trio kreeg na een boeiend gevecht
Stevens te pakken. Uit de groep probeerden Vrancken, Pluymakers, Van Rooy,
Kisters, Steyns, Moonen en Paas dit staaltje na te volgen. De vier uitlopers
hielden voet bij stuk, zij verhoogden zelfs hun voorsprong tot ruim twee
minuten en dubbelden vervolgens het grootste gedeelte van het peloton. Twee
ronden voor het einde sloeg Leo Stevens toe. Hij nam honderd meter, het
werden er twee honderd. In een felle spurt voor de tweede plaats bleef
Ramakers baas over Halmans en Brands. Amateurs:1. L. Stevens (Elsloo), Nieuwelingen:
1. N. Simons (Cadier en Keer), HEERDE.(30
juli).1955 Amateurs en
Nieuwelingen: HEERENVEEN.(25
juni).1955 Amateurs: 1. Eddy Jongstra, 2. Fre Mik, 3. Henk Kuitwaard, HEERLEN Amateurs: 1. Jac Gelissen, 2. Frits Ramakers, 3. Leo van Loo, Nieuwelingen: 1. Wim Kamphuis, HEERLEN –
AAMBOS.(26 april).1955
AAMBOS-CRITERIUM VOOR NOL EHLEN. Ter gelegenheid
van de aankomst van de Ronde van Nederland in Heerlen, werd aldaar op het
Aambos-parcours een wielerprogramma ten tonele gevoerd, dat er wezen mocht.
De circa 15.000 toeschouwers kregen eerst een ploegenkoers voor nieuwelingen
voorgeschoteld en genoten vervolgens van een Laatstgenoemde
koers had een buitengewoon aantrekkelijk verloop. Eerst trachtten Stevens,
Van Loo en Piet Peters een afscheiding teweeg te brengen - tevergeefs -,
daarna maakten Jef Lahaye en Harrie Schoenmakers aanstalten om definitief
het peloton te verlaten. De man uit Blerick kon het tot bijna 20 sec.
voorsprong brengen, doch daarna was het dra met hem gedaan. Van der Weyden,
De Rooy, Ratajec en de Duitser Lippenhof hadden al voor deze verwikkelingen
de aandacht gevraagd. Uiteindelijk had Schoenmakers toch een groot aandeel in
de ontknoping. Weer demarreerde hij, kreeg ditmaal Nol Ehlen mee en de koek
was gebakken. Wel probeerde v. d. Weyden nog aansluiting te krijgen, maar
hij kwam bij de finish Amateurs:1. A. Ehlen (Broeksittard), Nieuwelingen-ploegenwedstrijd: 1. T. en W. „Maastricht", 28 pnt.; 2. T. en W. ,Heerlen",
13 pnt.; 3. ,Mathieu Cordang", Geleen, 8 pnt.; 4. T. en W.
,Hoensbroek", 7 pnt.; 5. T. en W. „Bleijerheide", 4 pnt.; 6. T. en
W. “Ubach over Worms", 0 pnt. HEERLEN –
GROENE BOORT.(21 augustus).1955 HARRY SCHOENMAKERS NUMMER EEN IN
HEERLENSE “DUIVELSRIT” Voor amateurs en
onafhankelijken werd op het „Groene Boord" te Heerlen een criterium
verreden, aangekondigd met de klinkende naam van ,Duivelsrit'. Liefst 40 maal
daagde tijdens deze affaire de Oliemolenberg op, een klim die de koers ruim
beinvloedde. Harry Schoenmakers was de grote man. Hij begeerde de
overwinning, waarschijnlijk gestimuleerd door zijn passeren voor de
uitzending naar de wereldkampioenschappen. Dat Schoenmakers bij de eerste
keuze niet voorkwam, werd trouwens door wielerminnend Limburg niet begrepen,
vooral indien rekening werd gehouden met het niveau van de Frascati-omloop in
de buurt van Rome. Klimmen kan Schoenmakers best, hetgeen hij verreden jaar
bewees in de Route de France en nog kortelings bij zijn prolongatie van het
provinciaal C'auberg-kampioenschap. Enfin, gedane zaken nemen geen keer. Het
volgend jaar zal men Schoenmakers temidden van de profs aan het werk zien.
Met De Rooy nam de Noord-Limburger een paar honderd meter. De vreugde was van
korte duur, waarna Verhoef - landskampioen - en Tonny Peters op de vlucht
sloegen. Schoenmakers was op zijn quivive en dichtte prompt het gat.
Ramakers en Peters probeerden het hoogste woord te voeren, Keulers, Van
Breugel en Radijec waagden een poging. Tevergeefs, want Ramakers bracht het
zaakje weer bijeen. Schoenmakers kwam weer in het offensief, hij werd door
Harry Ehlen en Paas ingehaald, welk trio het even van tevoren weggesprongen
drietal Keulers, Van Breugel en Ramakers te pakken kreeg. Deze zes noteerden
meer dan 1 minuut winst op de rest. Met het einde in zicht demarreerde
Schoenmakers. Amateurs:1. H. Schoenmakers (Blerick), HEERLEN
– SVHANDELEN.(15 mei).1955 FLOR VAN DER WEYDEN
WON TE SCHANDELEN. De
jonge onafhankelijke Flor van der Weyden, die de vorige week op de Cauberg te
Valkenburg zo succesvol debuteerde heeft j.l. Zondag met veel vertoon van
macht de zege behaald in de Ronde van Schandelen (Heerlen), die over een
afstand van Amateurs: Nieuwelingen: HEERLEN
(17 september).1955 GIJS PAUW verraste
wielercracks in Heerlen De
Mechelse supportersclub “de Sprinter”verplaatste ditmaal het strijdtoneel
eens naar het nabije Heerlen, alwaar zij de profs en onafhankelijken werk
verschafte. Voor een best „veld" was zorggedragen, zodat vele duizenden
sportliefhebbers Zaterdag j.l. naar het Schandelerboord togen. Deze duizenden
konden met genoegen de 120 km-koers gadeslaan, want er werd elk wat wils
geboden, met als slot een verrassende spurtzege van de onafhankelijke Gijs
Pauw over ettelijke „vedetten". Haan en Junckermann brachten direct na
de start geven in de brouwerij. Deze poging mislukte, evenals de talrijke
stunts die hierop volgden. Rustig was het vrijwel nimmer. Nu eens zette
Junckermann de zaak op stelten, dan Hinsen, vervolgens Haan enz. Na Beroepsrenners:1. Gijs Pauw (Utrecht), HEERLERHEIDE.(24
juli).1955 „DE PIJL VAN HEERLERHEIDE'
PROOI VAN NOL EHLEN. Een Engelsman en
twee Duitsers zorgden voor het internationaal cachet in de „Pijl van
Heerlerheide", welke Amateurs: 1. Nol Ehlen, Broeksittard, Nieuwelingen: HEEZE.(8
mei).1955
SONNEMANS WON IN HEEZE. Sonnemans, die
voortijdig uit de Belgische Ronde van de Negen Provincien thuis kwam, een
negendaagse etappewed, strijd, waarin hij minder goed marcheerde dan wij van
hem verwacht hadden, is, terwijl de laatste etappe van die wedstrijd gereden
werd, naar Heeze getogen om er met groot vertoon van macht te winnen.
Sonnemans had al de p. ... in, dat hij in Ronse uit de wedstrijd werd genomen.
Natuurlijk hebben hem zijn supporters met vragen bestormd, vragen die hij
maar moeilijk beantwoorden kon. En hier en daar maakte men stekelige
opmerkingen. Dat was juist de injectie, die Somemans nodig had. In de
Negendaagse ging het hem niet voor de wind. Als zijn clubgenoot Bergmans in
conditie was geweest, dan had hij Sonnemans tot het peil der sterken
opgetrokken. Maar Bergmans was ziek.... Enfin, Sonnemans kwam in Heeze
geladen aan de start. Het was al direct te zien, dat er niemand tegen hem bestand
zou zijn. Uiteindelijk ging hij op het moment, dat hij zelf uitkoos. Er was
niemand, die daar iets aan veranderen kon. Hij won met 37 seconden voorsprong
op Van Engelen, een piepjonge amateur, die te laat wist dat hij nog een jaar
nieuweling had kunnen blijven! Amateurs: 1. Mat Sonnemans, Nieuwelingen: 1. Hennie Musch, 2. Adrie van Tilburg, 3. Nol van Uden, HEILOO.(20
juli).1955 Amateurs: 1. (gelijk geklasseerd) C. Kayer, Zuidermeer en J. Mehagnoul,
Amsterdam; HEINKENSZAND
- KAPERSPRIJS.(19 mei).1955 De Kapervlaggen gingen naar
Oud-Gastel Het vorig jaar
werd in het Zeeuwse Heinkenszand voor de eerste keer om de Kapersprijs
gereden. Het was een uitstekende organisatie, die we ten voorbeeld moesten
stellen. Omdat wat we in Heinkenszand beleefden, een verrassing was. Een
aangename verrassing. Burgemeester Derckx en de heer Verhulst, die wij als
de initiatiefnemers meenden te moeten zien, konden dit succes ook niet
verwacht hebben. Met die overgrote belangstelling en het enthousiasme van de
mannen van het eerste uur, kon het niet anders of men zou trachten van die'
Kapersprijs een traditie te maken. Het dorp steunde, de omgeving steunde,
het publiek stroomde toe en de wielermannen, van wijd en zijd waren
enthousiast . Met verdubbelde
ijver is men aan het werk gegaan om de Kapersprijs van Heinkenszand tot een
nog groter evenement te maken. Men greep naar een ploegenwedstrijd voor amateurs
en een pelotonrace voor nieuwelingen. De mooiste wedstrijden, maar ook de
moeilijkste. Veel hooi op de vork. Maar misschien kreeg men dit in
Heinkenszand ook recht. Intussen bleef de
belangstelling van de wielerclubs uit geheel Nederland niet uit. Van alle
zijden kon men horen, dat men zeer speciale belangstelling had voor
Heinkenszand. Bekende verenigingen reserveerden hun sterkste onafhankelijken
en amateurs om op die dag in Heinkenszand te kunnen domineren. Op Hemelvaartsdag
ging het er in het Kaperstadje naar toe of er een Tour de France moest
vertrekken. Alles wat buiten het wedstrijdverloop stond, was keurig verzorgd.
Afzetting van het parcours, tribunes, ontvangst gasten, uitreiking rugnum-,
mers etc. etc. Aan de heer
Verhulst hadden we onze benauwenis kenbaar gemaakt over het verloop van de
amateurwedstrijd, die begon met een wegwedstrijd en eindigde met een
criterium van nog tachtig kilometer. Dat zou erg moeilijk zijn. We hadden hem
zelfs laten weten, dat men vooral niet te veel renners op het parcours toe
moest-laten. Zeker hen niet, die met bijna een ronde achterstand aan het
criterium moesten beginnen. Heinkenszand dat voortreffelijk organiseert, dat
voor schitterende prijzen en een uitstekend veld zorg droeg, heeft de
moeilijkheden welke gepaard gaan met het leiden van zulk een wedstrijd voor
amateurs en voor nieuwelingen onderschat. In dit deel van Zeeland is immers
geen geroutineerd personeel, geen jury etc. beschikbaar, die resoluut
ingrijpt als er iets verkeerd dreigt te gaan. Het werd een
rommelige wedstrijd. In de wegwedstrijd reed een sterke kopgroep verkeerd en
kwam niet meer op bet parcours terecht. Ook volggroepen reden verkeerd. We
zullen het niet tot dons ziften. Op het parcours liet men veel te veel renners
toe. Ook voor de peletonrace van de nieuwelingen kreeg men klachten en
protesten te incasseren. Toch was het
duidelijk, dat bij de amateurs Wuijts, Rijnvos en Van der Zande een mooie
prestatie verrichtten door als leden van een vereniging op de eerste drie
plaatsen beslag te leggen: Voorts vielen Roks, Van Est en Bergmans op. De
ploeg van „Pijnenburg" bleef bij de nieuwelingen de derde snelste zonder
protest. De afloop van de
Kaperstrijd was dus niet in overeenstemming met de hoge verwachtingen. Dit
wil niet zeggen, dat er grote verwijten tot Verhulst c.s. gericht moeten
worden. Men heeft deze keer veel geleerd. Zoveel, dat men weet waar men aan
toe is. De heren kunnen ervan verzekerd zijn, dat zij hun goodwill bij de
wielermannen niet verspeeld hebben. Het zou doodjammer zijn, dat zij het
moede hoofd nu in de schoot zouden leggen. Nu, op het moment, dat zij de
belangstelling van geheel Beveland voor de wielersport geactiveerd hebben.
Er waren immers tienduizenden toeschouwers voor deze Kaperstrijd. En dat in
een plaatsje als Heinkenszand. Laat hen rustig doorgaan en schenkt hen het
vertrouwen. De noodzakelijke hulp voor het technisch gedeelte van de strijd
om de Kaperprijs zal het volgend jaar disponibel gesteld worden. Het overige
gedeelte van de organisatie, het belangrijkste gedeelte, is bij het Comite
voor de Kaperprijs in uitstekende handen.Maar zij kunnen het ook niet helpen,
dat op Beveland geen wielerkader voor de hand ligt zoals dit in Brabant,
Limburg en het Westen van het land wel het geval is. BRON:FRITS
VAN GRIENSVEN. Amateurs: 1. Adrie Wuijts, 2. Paul Rijnvos, 3. Cees van de Zande, HELMOND.(17
april).1955 Piet de Bruin in
vorm. In Helmond was er
toch veel belangstelling voor het zwak bezette veld van amateurs. De
ingelaste wedstrijden van „De Kampioen" deden afbreuk aan deze op de
kalendervergadering reeds vastgestelde Brabantse wedstrijddag. Aan “Buitenlust",
die deze wedstrijd organiseerde, was door de gemeente een nieuw parcours
toegewezen. Een dubbele rijweg met haarspeldbochten. Een spannende wedstrijd
heeft het veld niet laten zien. Het was to koud en to winderig. Vijftien
kilometer voor het einde maakten zich Piet de Bruin, Nieskens en Boers uit
het peloton los. De voorsprong van enkele tientallen seconden gaven de
vluchtelingen niet meer toe. Piet de Bruin won de spurt, waardoor hij zijn
eerste overwinning in het nieuwe seizoen boekte. De Roosendaler is weer goed
in vorm gekomen, zodat hij binnenkort nog meer bloemen in ontvangst te nemen
zal krijgen. We wisten het al voor hij in Helmond naar de overwinning greep.
Piet zou er meer voldoening van hebben als het veld op normale sterkte aan de
start gekomen was. Amateurs: 1. De Bruin, Roosendaal, Nieuwelingen: 1. Kivits, Den Bosch, HELMOND.(30
april).1955 Amateurs: 1. Martien Hoens, HELMOND.(18
juni).1955 Amateurs: 1. Gerrit Visser, 2. Henk van de Broek, 3.W. Vreeswijk, Nieuwelingen: 1. J. Stokmans, 2. Pilet, 3. Henk Vereijken, HELMOND.(14
augustus).1955 SCHULTE won ook
nu de Ronde van Helmond achter scooters Helmond reed ook
dit jaar zijn Grote Ronde ten bate van St. Jozefsheil, het kindersanatorium,
dat order Bakel is gebouwd. De Ronde heeft daar menig steentje aan
bijgedragen. En Toon van den Bogaerd vindt er nog altijd plezier in om het
program voor deze wedstrijden te verzorgen. Dit jaar had hij weer iets nieuws
voor de Helmondse wielersupporters, die er, ondanks het ontbreken van
plaatselijke vedetten, nog altijd in groten getale bestaan. Een wedstrijd
achter scooters, waarin naast onze landelijke grootheden een aantal
internationalen aantraden. Indertijd zou Etten de primeur hebben gekregen,
maar de regen trad als spelbreker op. Er is niet veel “nattigheid" voor
nodig om scootergangmaking tot een levens-
gevaarlijke bezigheide maken. Maar Helmond bofte ook deze keer met
het weer. Terwijl het in West-Brabant de gehele middag regende, dat het goot,
bleef het in Helmond kurkdroog. De belangstelling was zeer groot, maar het
program kostte toch een paar center. Schulte, De Groot, Wagtmans, Van Est,
Haan, Plantaz, Dielissen, Schotte, De Santi, Forestier, Hendriks, Luijten werden
getrokken door befaamde gangmakers, zoals Karel Kaers, De Wolf, Ronsse,
Dervaes, Vernhandel etc. Een man, die gecontracteend was, liet zonder
kennisgeving verstek gaan. De Zwitser Schaer bezorgde de organisatoren het
vervelende moment om ,mee te delen, dat een man op het appel
ontbrak. De renners mogen weten, dat zij door zulke handelwijzen publiek en
organisatoren duperen en zelf het vertrouwen ernstig beschamen. Zeer
waarschijnlijk heeft het ontbreken van Schaer geen invloed op het verloop en
de spanning der wedstrijden gehad. Er waren er drie, die bijna op gelijke
voet stonden. De Santi, Schulte en Daan de Groot. Dit drietal bracht de
spanning in de marches achter motoren. Wagtmans, Schotte, Haan, Plantaz, Dielissen,
Luijten, Hendriks waren goden van ondergeschikt formaat. Zelfs Van Est, die
tot de specialisten gerekend moet worden, kon de hoogte van het genoemde trio
niet halen. Er waren drie
marches te verrijden. Schulte, die ook in Helmond gehuldigd werd met zijn
zilveren feest en die bewonderd om zijn conditie, waarmee hij zich op bijna
veertig-jarige leeftijd nog bij de topklassers handhaaft, had weer zin in de
overwinning. Schulte is in Helmond trouwens zeer populair. In de eerste
manche, die in voortreffelijke stijl door De Santi werd gewonnen, eindigde de
blonde Bosschenaar als vijfde.Daan de Groot,,die de tweede plaats
innam en ook tweede werd in de volgende manche, welke Schulte met veel machtsvertoon
won, stond er het beste voor en het was nog de vraag of de Helmonders hun
grote favoriet naar de eindoverwinning zouden zien snellen. In de derde
manche, die weer door Schulte gewonnen werd, moest er dus iets heel
bijzonders gebeuren om De Groot van de bloemen te houden. De Amsterdammer zat
op fluweel, toen hij vier kilometer voor het einde nog steeds de tweede
plaats achter Schulte innam. Plotseling dook De Santi bij De Groot op. Zijn
onverwachte verschijning en de gevolgen die daaraan verbonden zouden zijn,
maakte De Groot nerveus. Toen had De Santi het pleit gewonnen. Hij hield De
Groot op de derde plaats vast. Het betekende dat de winnaar van de laatste
manche ook algemeen winnaar werd. 20 km: 1. De Santi, 12 pnt.; 2. op 8 sec., De Groot, 11 pnt.; 3. op 30 sec.,
Forestier, 10 pnt.; 4. op 35 sec., W. v. Est, 9 pnt.; 5. op 38 sec., G.
Schulte, 8 pnt.; 6. W. Wagtmans, 7 pnt.; 7. P. Haan, 6'pnt.; 8. J.
Plantaz, 5 pnt. De rest gedubbeld. 30 km: 50 km: Einduitslag: Amateurs: HENGELO.(3
juli).1955 Amateurs: 1. ScholtenI Den Haag; 2. Stolker, Utrecht; 3. v. d.
HeuvA, Hengelo; 4. Jongstra, Hoogeveen; 5. Kaptein, Lisse. Nieuwelingen: 1. De Man, Ruurlo; 2. Beyer, Holten; 3. Veldhoven, Zwolle; 4. Dokter,
Enschede; 5. Knikking, Gendringen. HENGSTDIJK.(
17 juli).1955 Amateurs. 1. Bram van Sluys, Vlissingen;
HENGSTDIJK.(31
juli).1955 Tour-renners
in Hengstdijk Hein van Breenen
en Jan Nolten hebben Zondagmiddag in het Zeeuws-Vlaamse dorpje Hengstdijk aan
de 10.000 toeschouwers, die naar het wielercriterium waren gekomen, laten
zien, dat de Tour de France-in-de-benen geen beletsel vormt om een serie
knappe sprints te rijden. Beiden boekten 31 punten in de klassementsrace over
Beroepsrenners: 1. Van Breenen, 31 pnt.; 2. Nolten, 31 pnt.; 3. Van Dongen, 26 pnt.;
4. De Waal, 6 pnt.; 5. Van Oers, 6 pnt.; 6. Brinkman, 6 pnt.; 7. v. d.
Lijcke, 3 pnt.; 8. Hinsen, 2 pnt.; HILVARENBEEK.(2
oktober).1955 Nieuwelingen: 1. B. Kool; Amateurs
en Onafhankelijken: HILVERSUM.(15
mei).1955 Bertus
Lute en Arie van Wetten domineerden in Ronde van Hilversum „Bertus
Lute", „Bertus Lute", klonk het uit honderden Hilversumse kelen,
toen de bel werd geluid voor de laatste ronde en de favoriet Bertus Lute met
zijn schitterende rivaal Arie van Wetten de laatste ronde inging. De twee
wielercracks die samen de kopgroep vormden gaven elkaar geen duimbreedte toe,
totdat de finish in zicht kwam en Lute zich verbeten naar de streep wierp, om
Van Wetten met twee lengten te kloppen. Zo wist Bertus Lute, evenals verleden
jaar, wederom voor eigen publiek te zegevieren, in deze interessante en goed
door de Gooise wielerclub „De Adelaar" georganiseerde wegcourse. Het op
papier al sterke veld renners, stond er borg voor dat de zeer vele
wielerliefhebbers in de Ronde van Hilversum een interessante coursemiddag
voor de boeg hadden. Dit kwam dan ook uit, ook al moesten wij tot op de helft
van de wedstrijd wachten, aleer de grote „slag" viel. In den beginne
onderscheidde zich vooral de Zuid-Afrikaan Foster, die telkens weer ontsnapte
in verscheidene jachten. Ook Tienstra, Teunisse en Janbroers roerden zich in
die eerste kilometers geducht, overigens zonder succes, wat vooral kwam
doordat een felle Gijs Pauw geen enkele ontsnapping lang leven liet. Wanneer
Pauw zich weer even op de kop meldde van het peloton, waren de vluchters dra
tot rust gebracht. Dat zou ook de groep met Foster, Van de Berg, Bakker en
Lute ondervinden. Veel langer
hielden de twee Utrechtenaren Jos van de Hurk en Ben van Leur het vol, toen
zij vele ronden lang voor hun makkers uitdraafden en dat met een gemak en
elan, als wij van hen beiden niet gewend zijn. Van de Hurk en
Van Leur kregen na hun moedige poging eerst gezelschap van Vreeswijk en
Langelaar. Wat later kwamen daar Meier en Jakobs nog bij samen met Klaas
Soellaart, die hiervoor een mooie sprong maakte, met de Amsterdammer
Zijlstra. Tot 12 man zou de kopgroep nog uitgroeien, toen was het pleit
beslecht en kwam Gijs Pauw met het peloton de orde weer herstellen. De vele
schermutselingen hadden dus geen enkel succes opgeleverd. Zo waren er nog Die stand zou zich
niet meer wijzigen. Bertus Lute klopte zoals wij boven reeds schreven zijn
rivaal Arie van Wetten, die echter voor de overwinnaar niet onder had gedaan.
De sprint van het peloton werd op magistrale wijze gewonnen door Gijs Pauw,
zij het na heftige tegenstand van Andre Rijnders. BRON:HANS VAN DE KAMP Amateurs:1. B. Lute ('s-Graveland), De
nieuwelingenrace eindigde, zoals traditioneel, in een massale eindsprint.
Doch in deze laatste sprint blonken Sluis en Musch wel zeer uit. Beiden
legden afgetekend beslag op de eerste en tweede plaats. Winnaar Sluis, die
pas 17 jaar oud is, zal zich in de toekomst dan ook nog wel eens laten
gelden. De uitslag was: Nieuwelingen:1. A. Sluis (Badhoevedorp), HOENSBROEK
(18 september).1955 TONNY BERGMANS spurtwinnaar in
Hoensbroek De
Ronde van Hoensbroek kreeg feitelijk het beslissend aanzien even over half
koers. Stevens en Blauw sloegen op de vlucht, gevolgd door Harry Ehlen,
Terhaar, Van Deelen, Boss, Bergmans, Ramakers, Moonen en Halmans. Dit
gezelschap - toen het eenmaal zoals opgesomd vereend was - nam een minuut
winst op de concurrentie, die zich geenszins gewonnen gaf en fel dacht maakte
op de uitlopers. Dit lukte aan een groepje bestaande uit Nieskens, Kisters,
Koot, Nol Ehlen, De Rooy, Spreen en De Bruyn. Even later volgden Roelofsen en
Willemsen dit voorbeeld. Aanhoudend probeerde de Brabander Bergmans om
alleen weg te komen. Er kwam een afscheiding tot stand, doch dit duurde niet
lang, want alles kwam opnieuw bij elkaar. Vijf ronden voor het einde
demarreerden Moonen en Halmans. Dit duo werd twee ronden later vervoegd door
de Brabanders Bergmans en De Bruyn. Eenzelfde poging van Stevens, Ramakers en
Harry Ehlen slaagde niet. In de eindspurt had Bergmans met zijn gezellen
weinig moeite. Amateurs:1. A. Bergmans (Aalst), Nieuwelingen: 1. J. Elias (Halfweg), Adspiranten: 1. W. v. d. Kamp (Barneveld), HOEVEN.(15
mei).1955 IN HOEVEN LAGEN
BLOEMEN VOOR VAN OSTA. Anraad won in Oss
en was niet present in een wedstrijd, die vlak voor zijn “deur" gegeven
werd. Hoeven ligt niet zo bar ver van Oud-Gastel. De bloemen werden daar door
Van Osta uit Oude Molen veroverd. Pietje Maas, onafhankelijke, die in
criteria beter op dreef komt dan in grote wedstrijden van stad-naar-stad,
moest met een minder sprekende, maar toch nog verdienstelijke, plaats
genoegen nemen. Op de lijst van prijswinnaars vindt men voorts verschillende
bekende namen uit de wielersport. Bijvoorbeeld Van Est, Heeren en Roks. Dat
bewijst, dat de animo voor de wegrensport in de gerenommeerde fietsfamilies
van West-Brabant nog niet verdwijnt. Integendeel. Er fietsen er vandaag aan
de dag nog meer dan vroeger het geval was. Amateurs: 1. Jan van Osta, 2. van Est, 3. Arend van ’t Hof, Nieuwelingen: 1. van Kan, 2. Antoon van Steen, 3. de Jong, HOOFDPLAAT.(9
juli).1955 Nieuwelingen: 1. Suijkerbuijk, Nispen; 2. Timmermans, R.oosendaal; 3. Rentmeester,
Yerseke; 4. v. d. Zande, Halsteren; 5. Van Dongen, Tilburg. HOOFDPLAAT.(7
augustus).1955 Nieuwelingen: 1. Everstrate, Ede; 2. Jansen, Sluiskil; 3. Van Amsterdam,
Oosterhout; 4. Rentmeester, Yerseke; 5. Van Putten, Hagestein. HOOFDPLAAT.(18
september).1955 Nieuwelingen: 1. P. Rentmeester; 2. E. Verstraete; 3. J. de Poorter; HOOGERHEIDE.(31
juli).1955 Amateurs en
Onafhankelijken: 1. W. Rusman, Haarlem; HOOGEVEEN.
(23 juli).1955 Amateurs: 1. P. Post, Amsterdam; 2. J. Ottenbros, Alkmaar; HOOGEZAND.(21
mei).1955 Amateurs: 1. Jan Bloedjes, 2. Joop Captein, 3. Jan Ottenbros. HOORN.(5
juni).1955 Amateurs, 100 km: 1. J. Bloedjes, Alkmaar; 2. J. Bruggenkamp, IJmuiden; 3. J.
Ottenbros, Alkmaar; 4. J. Groot, Beverwijk; 5. B. Fok, Hoorn; 6. J. Wuurman,
Amsterdam; 7. H. de Koning, Hoofddorp; 8. K. Stroomer, Wijk aan Zee; Nieuwelingen, 60
km: HOUTRAKPOLDER.(16
april).1955 De jeugdige
Beverwijker Coentje Niesten, die verleden jaar bij de adspiranten verschillende
malen zegevierend uit de strijd tevoorschijn trad, heeft bewezen dat men ook
bij de nieuwelingen terdege rekening met hem moet houden. In de nieuwelingenronde
van de Houtrakpolder, georganiseerd door het nijvere Wielercomite van de
H.S.C. „De Bataaf", toonde hij zich in een felle eindsprint de meerdere
van J. Hubner en A. Teeuwen. De weinige
wielerliefhebbers, die de koude Noordoostenwind getrotseerd hadden om de
nieuwelingen slag te zien leveren in de kale en vlakke Houtrakpolder - waar
het altijd schijnt te waaien - zullen daar ongetwijfeld geen spijt van gehad
hebben. Want nadat er amper In de vierde
ronde sprongen Enthoven en Niesten uit het groepje achtervolgers en kregen
beiden na een fraaie achtervolging contact met de vluchtelingen, zodat er na
ongeveer Het achter Joop
Cuvelier opererende groepje verspeelde met nog Ondertussen
bleven de koplopers onverstoorbaar hun voorsprong verdedigen en reden zij
vele zwakkere broeders naar de verkleedgelegenheid. Bij het ingaan
van de laatste ronde raakte Enthoven in moeilijkheden en moest met lede ogen
aanzien dat zijn drie makkers naar de eindstreep snelden. Ook Joop Cuvelier
moest in deze beslissende ronde de tol voor zijn geleverde krachtsinspanningen
betalen en kreeg met een zware inzinking af te rekenen. Beide renners werden
in het laatste stadium van de strijd nog door Musch en Rijkborst voorbij
gestevend, zodat een zekere vierde en vijfde plaats aan hun neus voorbij
ging. De drie
overgebleven leiders begonnen reeds vroegtijdig aan de eindsprint en hoewel
Niesten nog gehinderd werd door Hubner, kon hij toch nog de overwinning in de
wacht slepen. Door deze zege
kwam Niesten ook in het bezit van de door Burgemeester Visser van
Haarlemmerliede en Spaarnwoude uitgeloofde beker. De uitslag luidt:
Nieuwelingen:1. C. Niesten (Beverwijk), Adspiranten ( HUIZEN.(30
april).1955 Utrechts
nieuwste ontdekking, Bennie Teunisse,
zegevierde in Ronde van Huizen „Rondom de
Haven" is de naam van de jaarlijkse Ronde van Huizen. Welnu, in deze
wegwedstrijd voor amateurs en onafhankelijken zegevierde een nieuw sterretje
van het Utrechtse wielerfirmament, in de vorm van de jonge renner Bennie
Teunisse. Deze Teunisse, ongetwijfeld de meest strijdlustige renner van de dag,
won voor de eerste maal in zijn loopbaan als amateur en werd gevolgd, door de
tweede Utrechter Henk Klein, die zich in deze aardige course ook geducht wist
te onderscheiden. Het pitoreske
Huizen schijnt op de Utrechtse renners wel een bijzondere aantrekkings-
kracht uit te oefenen. Het vorig jaar immers zegevierde Gijs Pauw, die samen
met George de Korte tot de uitblinkers behoorde en dit jaar waren het wederom
twee Utrechters, nu in de gedaante van Teunisse en Klein, die de animators
van deze course waren. Het begin van
deze course, welke op uitstekende wijze door de Gooise wielerclub „De
Adelaar" was georganiseerd, was niet zo erg spannend. Het tempo lag vrij
hoog en daardoor waren ontsnappingspogingen nog al vrij gauw in de kiem
gesmoord. Wel was het zeer opmerkelijk dat bij elke ontsnapping Bennie
Teunisse het leeuwenaandeel voor zich opeiste. Ben had er die dag wel
bijzonder veel lust in. Deze jonge renner reed zeer aanvallend en dat is
immers het beste wat een renner kan doen. Teunisse trok er dan ook al gauw op
uit met Hennie Lammers, de Woerdenaar, die tot dusverre zijn draai nog niet
kon vinden. Maar ook dat komt wel weer. Hennie en Bennie werden echter weer
tot rust geroepen, door een jagend peloton. Gijs Pauw was inmiddels enkele
malen teleurgesteld van zijn karretje gestapt, toen domme pech de winnaar van
het vorige jaar uitschakelde. Nadat de renners
er 30 van de 80 te rijden rondjes op hadden zitten, wipten Captein en Poll
weg. Klebach trok daar snel achter aan, doch de pret was niet van lange duur.
Twee Amsterdammers, Neesman en Smit, stonden toen door domme pech al aan de
kant. Het peloton joeg echter zo hard achter de vluchters aan, dat het in
tweeen viel, waardoor onder meer de Soestenaren Schans, De Bree en Bunschoten
werden uitgeschakeld. Talrijke
ontsnappingen met steeds Bennie Teunisse er bij, leverden niet het gewenste
resultaat op, totdat eindelijk een er van succes bracht. Teunisse demarreerde
opnieuw, nu samen met Van Heide en hun voorsprong groeide zienderogen. Alleen
Klebach kreeg na een felle jacht nog aansluiting. Dit drietal bevocht
hardnekkig enkele meters winst per ronde tegen de overmacht van het peloton,
dat zich uiteindelijk gewonnen moest geven. Toch namen Henk Klein en Janiszen
hiermede geen genoegen. Zij demarreerden eveneens, werkten zich los en een
prachtige achtervolging werd voor hen eerst beloond, toen zij aansluiting
kregen met het drietal Teunisse, Klebach, Van Heide. Met vijf renners op kop
kregen wij de slotfase, waarbij Van Heide zijn krachtsinspanningen nog duur
moest betalen, toen hij de kop moest laten gaan. Een vijfde plaats bleef
echter voor hem behouden. De eindsprint was
echter geheel open. Dat dacht Bennie Teunisse ook, toen hij noodge- dwongen
op kop lag en dan ook maar direct de eindsprint inzette, waarop zijn
tegenstanders het antwoord schuldig bleven. Klebach finishte als tweede, maar
de jury zag met vele anderen, dat hij hierbij zijn handen gebruikte ten koste
van Klein, waardoor hij naar de vierde plaats werd verwezen. Een pluim
verdiende ongetwijfeld Ben van Leur, die ditmaal zeer goed van zich afbeet,
doch helaas in de eindsprint zich niet kon doen laten gelden. BRON: Hans
van de Kamp Amateurs: 1. B. Teunisse (Utrecht), HULST.(24
mei).1955 P. STEENVOORDEN UIT
HEEMSTEDE WINT TE HULST. 57 renners
gingen, begunstigd door een stralend zonnetje, van start voor de elfde grote
bevrijdingspriis van Hulst, en Omstreken. Reeds van het begin af lag het
tempo zo hoog, dat vrijwel niemand uit het peloton kon ontsnappen. Pogingen
van Gijs Pauw en Bertus de Vree om een voorsprong te nemen, mislukten wegens
pech. Enkele kilometers voor het einde ontsnapten een viertal rennem, welke
een voorsprong konden nemen van bijna een volle minuut. Winnaar werd P. Steenvoorden
voor W. Bos, H. de Vos en C. v. d. Borst, hierna volgden J. Bruggenkamp, B.
de Vree en J. Huisson, terwijl'de spurt van het peloton werd gewonnen door
Wim Rusman. Amateurs: 1. Piet Steenvoorden, 2. Wout Bos, 3. Henk de Vos, De stand voor het
race-rijwiel is thans: 1. J. Westdorp, 20 pnt.; 2. P. van Est, 13 pnt.; 3. B.
de Vree, 13 pnt.; 4. Wim Rusman, 12 pnt.; 5. P. Steenvoorden, 10 pnt.; De eerstvolgende
wedstrijden, welke meetellen-voor de klassering van bet race-rijwiel, worden
berreden to Axel op 31 Mei, to St. Jansteen op 25 Juni en to Hengstdijk op 17
Jul!. BRON:L. HERMANS. HUYBERGEN.(13
augustus).1955 Nieuwelingen: 1. Van Hassel, Rucphen; 2. Farla, Zevenbergen; 3. Hanegraaf, Breda;
4. Van Steen, Etten; 5. v. Moergestel, Zevenbergen; 6. Somers, Roosendaal; 7.
Joosen, T'eteringen; 8. Roks, Bosschenhoofd; 9. Heeren, St. Willebrord; 10.
v. d. Zande, ,Halsteren. Amateurs: 1. Paymans, T'ilburg; IJMUIDEN.(23
juli).1955 DIRK DE
RUITER REED SOLO IN IJMUIDEN. Aanvankelijk zag
het er naar uit, dat de vijfde Ronde van IJmuiden een spannend verloop zou
krijgen, maar het pakte na een hoopgevend begin anders uit. Na amper De uitslag luidt:
1. De Ruiter, Beverwijk, de KAATSHEUVEL.(4
september).1955 Amateurs: 1. Krijn Post, 2. Gijs Pauw, 3. Cees Paymans, Nieuwelingen: 1. Nol van Uden, 2. KAMPEN.(1
oktober).1955 Nieuwelingen: KAMPIOENSCHAP
VAN BRABANT EN ZEELAND.(28 mei).1955 PIET DE
JONGH EN WESTDORP KAMPIOENEN VAN BRABANT EN ZEELAND. Piet de Jong en
Westdorp zijn op hetzelfde parcours van Achtmaal respectievelijk kampioen
van Brabant en van Zeeland geworden. Hoe men ook over deze provinciale
kampioenschappen, die elk jaar op een Zaterdag verreden worden, mag denken,
niemand zal ontkennen, dat 1955 met De Jongh en met Westdorp geen waardige
kampioenen oplevert. Het is intussen toch de vraag hoe de krachtsverhouding
is tussen de Westelijke en Oostelijke Brabanders. In Achtmaal, dat niet
gemakkelijk te bereiken is, schitterden de Oost-Brabanders op een enkele
uitzondering na door afwezigheid. De roep van het kampioenschap wordt er
niet groter door. We zijn ermee in het sukkelstraatje terecht gekomen. Als
er geen andere maatregelen genomen worden, dan is het perspectief voor die
Brabantse kampioenschappen niet groot meer. Toch is dit jammer. We verliezen
er een betrouwbare graadmeter door. Wat weten we eigenlijk van de interne
krachtsverhoudingen? Weinig. In Oost-Brabant is voor de liefhebbers voldoende
startgelegenheid om elke Zondag geriefd te zijn. Dat drukt de kosten, die
toch reeds vrij hoog zijn. In West-Brabant verkeert men in dezelfde
omstandigheden. Vanuit Midden-Brabant kan men nog wel eens amateurs op een
wedstrijd in het Wetten of bet Oosten van de provincie verwachten. Op de
Brabantse kampioenschappen zou men elkaar kunnen meten als zij op een Zondag
verreden werden en als er prijzen aan verbonden waren. Dat zijn o.i. de
hoofdbezwaren, die thans gelden. Overigens zijn we
van mening, dat er dit jaar in West-Brabant door de amateurs stevig gereden
wordt. Feller dan in Oost-Brabant. Straks op de nationale kampioenschappen
zal zich dit wel uitwijzen. Piet de Jongh en
Westdorp kwamen in Achtmaal gearmd door de finish, nadat hun vlucht wel gelukt
was, terwijl voordien het schrale peloton van maar goed veertig renners
iedere opstandeling tot de orde had geroepen. Op 36 seconden werd De Bruijn
derde.'Voorts kwamen binnen Roks, Looyen, Van der Kloot, Wuijts, Van Est,
Huisson, Van Glerum, Heeren, Havermans, Joossen, Sonnemans. Amateurs-N-Brabant: 1. Piet de Jongh, 2. Piet de Bruin, 3. Adri Roks, Amateurs-Zeeland: 1. Jan Westdorp, 2. Jaap Huissoon, 3. KAMPIOENSCHAP
VAN DRENTHE.(28 mei).1955 Amateurs: 1. Eddy Jongstra, 2. Geert Biel, 3. Eppie Talens, Nieuwelingen: 1. Fre Bos, 2. H. Mantigh, 3. J. Kok, KAMPIOENSCHAP
VAN FRIESLAND.(28 mei).1955 Amateurs: 1. Ijpe Wouda, 2. Jan Stek, Nieuwelingen: 1. J. Agter, KAMPIOENSCHAP
VAN GRONINGEN.(28 mei).1955 Amateurs: 1.Eppie Warta, 2. Klaas Wiltjer, 3. Jurien Huisman, Nieuwelingen: 1. Harm van Oosten, 2. Gertie Wetzinga, 3. B. Norder, KAMPIOENSCHAP
VAN LIMBURG.(8 mei).1955 Harry
Schoenmakers won ook ditmaal de Limburgse amateurtitel Gelijk met de
strijd om het nationaal wegkampioenschap had op het Caubergcircuit het
provinciaal Limburgs amateurkampioenschap plaats, waarvoor 50 amateurs aan
de start verschenen, die 5 minuten na de profs en onafhankelijken van start
gingen. Deze Limburgse
amateurs moesten in totaal 11 ronden rijden, hetgeen neerkwam op een
afstand.van De rest der
concurrentie, waarvan vooral Stevens en Ramakers nog pogingen deden de
uitlopers te bereiken, was op dat moment reeds volkomen kansloos. De
voorsprong der vijf uitlopers groeide meer en meer, ofschoon de beide
Ehlen's moeite hadden het hoge tempo te volgen. In de negende ronde moesten
zij Lahaye, Nieskens en Schoenmakers laten gaan, welke laatsten
gebroederlijk bij elkaar bleven tot aan de finish, alwaar Schoenmakers via
een fraaie eindsprint zich voor de tweede maal in successie kampioen van
Limburg spurtte. Nieskens werd fraai tweede en Lahaye bezette een keurige
derde plaats. Eerst op zeven en een halve minuut kwamen nummer vier en vijf
over de eindstreep, Ramakers en Stevens. De rest volgde op 11 minuten en
meer. Amateurs: 1. Harry Schoenmakers, Blerick, KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND.(8 mei).1955 Bovengenoemde
wedstrijden, waarvoor de inschrijving inmiddels is gesloten, worden verreden
op Zondag 8 Mei a.s. op het bekende Cauberg Circuit te Valkenburg (L.). De
start en finish zijn op de Oud-Valkenburgerweg. De start is om 13 uur (P en
O), resp. om 13.05 uur (Amateurs) precies. De rugnummers worden uitgereikt in
“Falcobergia", St. Pieterstraat, Valkenburg en kunnen van 10 tot 12 uur
in ontvangst worden genomen. Het gebruik van
een derailleur is toegestaan. Na afloop van de
wedstrijd bestaat uitsluitend voor de deelnemers gelegenheid tot douchen in
de daarvoor opengestelde gelegenheid op het Walramplein. Het gebruik ervan
kan kosteloos geschieden, doch de renner zelf dient voor handdoek en zeep te
zorgen. Op bevuiling of beschadiging staat boete. PRIJZENREGELING
VOOR HET KAMPIOENSCHAP OP DE WEG VOOR PROFESSIONALS. De beroepsrijders
en onafhankelijken, die in de prijzen vallen, ontvangen tezamen een zesde
deel van 50% van de totale nettoopbrengst van alle kampioenswedstrijden,
derhalve zowel die van de baan als van de weg. Daarvan krijgt de winnaar 22%,
2e prijs 18%, 3e prijs 14'%, 4e prijs 10%, 5e prijs 8%, 6e prijs 6%, 7e prijs
4%, 8e t.m. 16e prijs 2% elk. De eerstaankomende krijgt bovendien de titel
van Kampioen van Nederland op de weg 1955, het Kampioenstricot en een gouden
Kampioensdraagmedaille. De tweede aankomende ontvangt, behalve de geldprijs
een zilveren medaille en de derde aankomende een bronzen medaille Het was
lente in Valkenburg Een wegkampioenschap met weinig
fleur Maar met een
goed winnaar : THIJS ROKS Er zijn op het
Valkenburg-parcours met zijn reuzendoder die Cauberg heet, in de jaarlijkse
strijd om het wegkampioenschap van Nederland voor professionals, in het
verleden heel wat verbetener wielerveldslagen geleverd, heel wat elegantere
jachten te zien gegeven dan de afgelopen Zondag het geval was. Dat kunnen we
de renners, Om echter een oud
beeld te gebruiken: het heeft Zondagmiddag, bij het mooiste lenteweer dat
men zich maar denken kan en in een gebied dat een paradijselijk stukje aarde
is, wat men noemt lekke banden “geregend". Dusdanig veel zelfs, dat dit
vaderlandse wegkam- pioenschap niet alleen veel manschappen, maar ook veel
van zijn waarde verloor. In grote lijnen
is het verloop van de titelstrijd voor beroepsrijders over Velen zijn
geroepen .... Zo langs het door
de lentezon beschenen traject wandelende, vaak verscholen achter dikke rijen
mensen, hebben we ons meer dan eens afgevraagd, waar het 'm toch in moet
zitten, dat er maar zo bitter weinig renners “doorbreken"; dat de
meesten blijven “hangen". Te weinig wedstrijden voor beroepsrijders in
eigen land? Ja, daar is wel wat van aan, hoewel het zeker niet alleen daar in
zit. Wij hebben een hele rist onafhankelijken, die toch over gebrek aan
wedstrijden niet hoeven te klagen. Om van het leger der amateurs maar te
zwijgen. Is de militaire dienst de schuld van alles? Wis en waarachtig raakt
menig jong renner-in-opkomst daardoor lelijk achterop, zij het lang niet
allemaal. Ligt het aan de hoge versnelling, waartoe sommige renners overgaan
- de ene maakt de andere gek - zelfs tot een „Wim van Est-verzet" en zij
zijn uitgeblust nog voor hun loopbaan goed en wel begonnen is? En wat we uit
de mond van verschillende renners hebben gehoord: geen tijd of althans te
weinig tijd om te trainen, om zich voldoende voor te bereiden voor de grote
wedstrijden? Och, dat lied en de wijs daarvan zijn zo oud als de straat.
Naast het beoefenen van de wielersport bij een baas te werken kan geen kwaad,
in tegendeel, is gezond. Wij moeten vroeger om negen uur beginnen en hadden
- we spreken over het voorjaar - meer dan eens in de morgenuren al zo'n
kilometer of zeventig afgetrapt. En we waren heus
niet de enigen. Ze zullen er vandaag de dag ook wel zijn. Om verder te
gaan: wij hebben tal van amateurs aan de slag gezien, die zeker niet van
aanleg waren ontbloot, aan wiens wieg zelfs een goede fee had gestaan met een
mand vol geschenken als een sterke constitutie, uithoudingsvermogen, voldoende
snelheid, een scherp verstand en vaak nog ouders of goedwillende supporters,
die niet op een paar centen hoefden te kijken; die de jonge coureur in zijn
opgang dus konden en wilden steunen. En toch kwamen die renners er niet. Wat verwachtte
men niet - we houden het maar bij de naoorlogse amateurs - van een Ed
Koeman, de ijzersterke Krommenier, die niet alleen de nodige
“wielerrondjes" won, maar ook klassiekers van betekenis? Van een Piet de
Vries, meer kwaliteiten dan Gerrit Voorting, maar voor een wielrenner veel
minder „karakter"? Waarom is de Alkmaarder Jan Hennink blijven steken?
Die kon er toch ook wat van. Zegevierde hij niet in de zware Ronde van
Noord-West-Nederland over 230 lastige kilometers en behoorden onder de
geklopten niet mannen als een Roks, Suijkerbuijk, Wagtmans en Dekkers? Waarom
is een Albert Donker niet verder gekomen en een Cor Witteveen, een Wil
Dielissen en een Hans Dekkers en vul verder zelf maar in? Als nieuweling won
,Appie" Donker, die erg rap was - zomaar van huis uit meegekregen - in
een seizoen zo'n wedstrijd of twintig, zij het dan veelal van het soort: -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- THIJS
ROKS De
nieuwe wegkampioen Het
is eigenlijk verbazingwekkend, dat Thijs Roks nog zo jong is - 30-11-'30 -,
want de nieuwe wegkampioen is thans al in het vijfde jaar van zijn verblijf
bij de beroepsrenners. Maar de „Beer van Sprundel" is vroeg begonnen.
De stevige boerenzoon was twintig toen hij besloot wat geld te gaan verdienen
met fietsen. En we geloven niet, dat hij er ooit spijt van heeft gehad. Als
amateur kwam Roks tot enkele uitstekende resultaten, zoals de derde plaats
in het nationaal wegkampioenschap van 1949 - toen ook nog op de Cauberg -
waarin hij eindigde achter Wagtmans en Dekkers. In de Ronde van Zuid-Beveland
zegevierde de Sprundelaar met enige minuten voorsprong en in de tweedaagse
Ronde van Brabant zou hij opnieuw een mooi succes hebben geboekt, als pech
hem niet had teruggeslagen. .
Thijs Roks is sinds 1951 een bekende figuur, ook op buitenlandse wegen.
Startte hij niet menig keer in de Ronde van Frankrijk en nam hij ook niet
deel aan de Ronde van Italie en vele klassiekers? „Wielersport"
wenst de nieuwe wegkampioen der professionals een hartelijk proficiat toe.
Moge Thijs Roks de vaderlandse trui met,ere verdedigen. -------------------------------------------------------------------------------------------------------------- de ene straat in,
de andere straat uit. Maar goed, hij won ze. En vaak met voorsprong. Als
amateur eindigde hij (op banddikte) als tweede in de Ronde van Limburg
achter de Belg Fons Jacobs; werd wegkampioen van Noord-Holland en versloeg
een sterk veld renners in Olympia's Benelux-tour over een kleine Tarzan zeker van
zichzelf. De duizenden
wielervrienden, uit alle delen van het land naar pittoresk Valkenburg
getogen, hebben Zondagmiddag een Hein van Breenen op zijn best gezien.
Toegegeven, hij had de wind wat mee omdat er, toen hij door een lekke band
werd getroffen, onmiddellijk een --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Twee
dappere broers. In het Zondag in
Valkenburg gehouden wegkampioenschap voor profs waxen twee renners, die meer
dan eens het warme applaus van de duizenden koklustigen op zich voelden
neerdalen, zonder dat zij het misschien hoorden:-de gebroeders A. en W.
Kuipers uit Den Haag. Twee onvervalste wielerliefhebbers, die dichter bij de
veertig dan bij de dertig zijn en die van hun sport heus geen beroep maken.
Zij kwamen niet naar het prachtige Zuid-Limburgse land met de stille hoop,
dat zelfs de gevreesde Cauberg door hun licht zou worden verblind; dat mannen
als Van Est en Wagtmans en Roks op hun hoede moesten zijn. Neen, de
gebroeders Kuipers noteerden in dit titelgevecht een ruime achterstand, maar
zij hielden kleur en verwierven door hun dapper volhouden de sympathie van
velen. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------- reservefiets voor
hem klaar stond. Maar de diamant-harde Amsterdammer moest de opgelopen
achterstand dan toch maar wegwerken, waarvoor menig andere renner, ook door
malheur geplaagd, de moed niet kon opbrengen. Nog beter zag men Hein, toen
hij alleen jacht maakte op de twee weglopers (Wagtmans en Roks) en er in
slaagde een achterstand van zeker een minuut goed te maken. Dat was knap,
heel knap werk van Van Breenen, die wij in zijn amateurtijd zo vaak van die
sterke staaltjes zagen uithalen. Aan de andere kant vragen we ons toch af of
Hein er wel goed aan gedaan heeft om Wagtmans en Roks zover te laten gaan.
Hij moest er nu een onnodige inspanning voor doen. Of was Tarzan zo zeker van
zichzelf? In ieder geval, renners als Jan Nolten (die absoluut sterker reed
dan wij hadden gedacht), Adri Voorting, Juul Maenen, Daan de Groot en Hein
Gelissen, Wies van Dongen, Piet Maas, Thijs van Oers en Flor van der Weijden,
die stuk voor stuk de bus misten, toen het er om ging, moeten uit dit alles
toch wel wat hebben geleerd. Zij keken elkaar aan wie zich met de jacht op
Wagtmans en Roks zou gaan bemoeien. Toen zij elkaar verstonden, was het te
laat. Temeer daar een van de sterkste jagers, Daan de Groot, na goed Door de sprint op
overtuigende wijze van Van Breenen te winnen, is Thijs Roks dus
landskampioen der professionals geworden. Een triomf waarop niets valt of te
dingen. Het moge dan waar zijn, dat mannen als Wim van Est, Wout Wagtmans en
Gerrit Voorting hun kansen op de rood-wit-blauwe trui door stomme bandbreuken
niet konden verdedigen, de prachtige Westbrabantse vechter Thijs Roks heeft
op deze gouden lentedag misschien sterker en met meer overtuiging gereden dan
ooit voordien. De Sprundelse wegrenner bevocht de titel op een volkomen faire
wijze. Met zijn sterke benen en met de wil van een Caesar. BRON: Evert van Mokum Hier is de uitslag
van Valkenburg (wegkampioenschap 1955 van de profs over Beroepsrenners:1. Thjjs Roks (Zundert), 5 uur 30 min. 2 sec.; 2. Van Breenen
(Amsterdam), op 3 lengten; 3. Wagtmans (Breda), op 20 sec.; 4. Adri Voorting
(Haarlem), op 2 min. 2 sec.; 5. Nolten (Geleen), op 3 min. 3 sec.; 6.
Gelissen (Beek, Limburg), op 3 min. 30 sec.; 7. Van Oers (Langeweg), op 5
min. 48 sec.; 8. Mans (Pindorp); 9. Maenen (Valkenswaard); 10. Van der Weyden
(Maastricht), op 6 min. 15 sec.; 11. Van Dongen Breda), op 7 min. 40 sec.;
12. Boelhouwers (Bunde), op 10 min. 3'5 sec.; 13. Schoenmakers (Eindhoven),
op 11 min. 20 sec.; 14. Smeets (Rothem), op 12 min. 30 sec.; 15. Smits
(Kampen); KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND.(10 juli).1955 Circuit van
Zandvoort stelde ,weer zware eisen SCHALK VERHOEF,
renner met het sterkste moreel
werd amateur-wegkampioen van Nederland Het nationale
wegkampioenschap voor amateurs, dat Zondag de overwinning bracht aan de
Rotterdammer Schalk Verhoef, heeft ons dikwijls doen denken aan een andere
titelstrijd, ook op dit Zandvoortse circuit verreden. Dat was in 1952, toen
het zo mogelijk nog warmer was en het de renners - en ook vele kijkers - een
plaag moet zjjn geweest de nabiijheid van de verkoelende zee zo nabij te
weten. In 1952 heette de winnaar anders - het was toen Kees Aanraad - maar de
overige hoofdpersonen kwamen ook nu in het stuk voor: net als toen werden
Adri van Steenselen uit Mijnsherenland en Mat van der Heuvel uit Hengelo
tweede en derde. De vierde grote man heette ditmaal Jan van Vliet, maar de
grootste pechvogel was net als toen een Peters: in 1952 moest Piet, in 1955
Tonny de leiders laten gaan wegens een lekke band. Merkwaardige
overeenkomsten allemaal! Seizoenen wisselen, renners komen en gaan, maar
enige typische “Zandvoorters" doorstaan dat alles en slagen er in na
enige jaren opnieuw een hoofdrol te spelen. Slechts tien van de circa 350,
die zich voor de start hadden gemeld, reden deze zware course uit. Een
schandalig laag percentage, zonder dat we daarom de uitvallers willen
beschuldigen van laksheid. Het was namelijk warm en ver en warratje geen
lolletje, om met Pieter van de Camera te spreken. De zee lokte niet alleen,
maar ze bracht ook een zware, laaghangende wind mee, die de longen
samendrukte. Een moeilijk kampioenschap! Een strijd waarin veel van de
renners werd gevraagd, maar dan in menige klassieker, waarin de monotonie
van het parcours met z'n 42 Tarzanruggen niet voorkomt. Hier was het altijd
mogelijk zich te realiseren hoeveel ronden er nog moesten worden gereden. En
die wetenschap ontneemt menigeen de moed door te gaan. Het was warm in
Zandvoort. En als men daarbij niet al te goed draait of na een tijdje merkt
de aansluiting gemist te hebben, wel dan geeft men op. Het is zo
verleidelijk wanneer de renner keer op keer langs de verzorgingspost komt,
waar alles voor,hem klaar staat. Waarom zou hij zich nog druk
maken? De kans op de zege is toch verkeken en in een kampioenschap telt toch
alleen de eerste plaats mee. Wie tweede wordt, heeft al spijt en de tiende
aankomende - hoeveel lof hij ook verdient - had net zo goed niet kunnen
starten. Nu is het zo
merkwaardig, dat menig renner daar niet voor durft uitkomen. Vraagt men hem
waarom hij opgaf, dan is het excuus prompt een lek bandje, een
versnellingsapparaat of iets dergelijks. Nooit vermoeidheid, nooit gebrek aan
vorm, nooit tekort aan zin. Maar enfin, het valt ook niet mee. Mening van
buitenlanders. Een interessante
opvatting over Zandvoort troffen we deze week in het cluborgaan van de R.K.
wielervereniging “Amsterdam". Een der leden had de Ronde van Nederland
meegemaakt en vroeg toen aan een aantal bekende renners naar hun mening over
het Circuit van Zandvoort. Daar was namelijk een ploegentijdrit verreden.
Frits Schaer: Een uitgelezen parcours voor temporijders. Frans Gielen: Een
pacours naar mijn zin met een mooi wegdek en een beetje golvend. Wies van Dongen
(verreden jaar hier kampioen): Het zwaarste circuit dat ik ken. Heinz
Preiskeit: Een omloop waarop de renner met het sterkste moreel de beste kans
maakt. Het sterkste
moreel dat had ongetwijfeld de Rotterdammer Schalk Verhoef. Wij weten niet
hoe de nieuwe wegkampioen aan zo'n voornaam komt, maar zeker is dat hij alles
bezit om straks als beroepsrenner een maarschalk te worden. Verhoef is bijna
twee meter lang en hij beschikt over een groot arsenaal aan krachten, zoals
reeds eerder gebleken is. Won hij niet ooit als volkomen onbekende drie
wedstrbden binnen een week? De carriere van het succesvolle lid van De
Pedaalridders is nog kort, maar vol grote momenten. Verhoef, die volgende
maand twintig wordt en waarschijnlijk volgend jaar onder de wapenen moet,
geeft de indruk reeds volgroeid te zijn: lang en stevig, goed gebouwd en ook
in het bezit van een goed koersinzicht. We zullen nog veel van hem kunnen
verwachten. Snelle
beslissing. Het kampioenschap
zelf verliep als gewoonlijk. Een massa renners presenteerde zich aan de
start, een lange en bonte sliert, die zich steeds meer uitrekte. Wie na twee
ronden aan de staart van het peloton bungelde, kon er wel zeker van zijn de
kop nooit te zullen zien. Alle mannen van naam zaten dan ook meteen voorin,
zich wel bewust van het gevaar. Hoewel niemand verwacht zal hebben, dat de
beslissing vroeg viel. Na onbeduidende schermut- selingen, waarbij nu eens
die, dan weer gene een meter of twintig nam, gingen in de dertiende ronde
twee renners naar voren: Schalk Verhoef en Tonny Peters. Het was nog vroeg,
er wachtte nog driekwart van de steeds moeilijker wordende wedstrijd en
niemand rekende er op, dat dit meteen de beslissing zou betekenen. Maar toen
Van der Heuvel, de beste representant van het Oosten, Van Steenselen, Jan van
Vliet en de Amsterdammer Moolenijzer er achteraan gingen en zich zo een
kopgroepje vormde van zes man, toen bovendien de zwakke broeders in het
peloton en masse afvielen of afstapten, toen leek, de kans op slagen toch
groter dan volgens de nog af te leggen afstand te rechtvaardigen was. Dit was
de tijd van de grote slag. Dat de ronde in zes minuten precies werd afgelegd
- op het laatst duurde het bijna een minuut langer - bewijst het serieuze van
deze uitlooppoging, die in het peloton enige anderen aanzette tot een
tegenaanval. Giebels, Van Wetten, Geldermans, Van de Pluym en Van Houwelingen
sloegen de handen ineen voor een tweede opmars. En inderdaad, het tweede
groepje liep iets in: van vijftig tot veertig seconden. De nieuwe achtervolger
Arie van Houwelingen toonde zijn aanleg voor deze specialiteit in een
spektakelstuk. Met in zijn wiel de Beverwijker Ab Geldermans overbrugde hij
de afstand tussen hem en de koplopers in verrassend korte tijd. Het zou hem
weinig opleveren: zowel Van Houwelingen als Geldermans vielen na bijzonder
korte tijd bij de leiders te zijn geweest, weer af. Ze staakten
maar meteen de strijd, die zij met zoveel ere hadden gestreden. Ook
Moolenijzer viel terug bij de koplopers, die toen dus nog met z'n vijven
waren en elkaar opperbest verstonden. Maar achter dit
groepje zat inmiddels een nieuwe ploeg. Van Wetten, de bezieler van het
tegenoffensief, had zich terug laten vallen toen hij van zijn makkers niet
genoeg steun ondervond. Hij trok nu op avontuur met enkele anderen, allemaal
in het bezit van klinkende namen: Van 't Hof, Van de Brekel, Wolfs en
Stolker. Zo zou het ongeveer blijven, want een derde groep - Piet van E'st,
Mehagnoul, Leo Stevens - raakte te ver achter om nog uitzicht op de zege te
hebben. Hun moed was er niet minder om. De kopgroep.verloor
een werker van het eerste uur. Tonny Peters, dapper volhouder, werd
uitgeschakeld door een lekke band. Het tweede ploegje evenwel moest ook een
sterk man afstaan. Tini Wolfs, die uitstekend reed, raakte verward in de
fiets van een voorganger en kwam ten val. Hij kon wel doorrijden, maar de
tegenslag was op den duur toch te groot. Een ander jager, Arend van 't Hof,
die door militaire dienst onvoldoende kan trainen, staakte eveneens de
strijd. De eindfase ging
dus in met nog tien man in de course. Eerst Verhoef, Van de Heuvel, Van
Steenselen en Van Vliet, welke laatste de grootste moeite had om bij te
blijven, vervolgens de groep Van Wetten, Stolker en Van de Brekel en
tenslotte nog de volhouders Van Est, Mehagnoul en Stevens. Een ronde voor het
einde kwam toen de beslissing. Verhoef demarreerde op het moment dat Van
Vliet wat achter raakte. Van de Heuvel en Van Steenselen wilden wachten, maar
die goedertierenheid leverde Verhoef al een flinke voorsprong op. We kregen
daarbij de indruk, dat Van Steenselen zich niet al te zeer inspande om zijn
vriend Verhoef te halen. Zo gebeurde het, dat de nieuwe kampioen met zeer
grout verschil over de streep ging. Een goede winnaar van een mooi
kampioenschap, ook al zullen vele kijkers teleurgesteld zijn geweest over het
falen van hun favorieten. Amateurs:1. S. Verhoef (Rotterdam), 4 uur 29 min. 39 sec.; op 43 sec. KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND –MILITAIR (23 juli).1955 Piet de Jongh,
militair kampioen na felle strijd met Arend van 't Hof Ruim honderd militairen waren op
de fiets paraat Woerden heeft
Zaterdag wat men noemt op zijn kop gestaan. Voor een wielerfeest in optima
forma. We waren er in het voorjaar, toen de Ronde van Nederland-stoet, die
van de geldrijders wel te verstaan, dit werkelijk interessante stadje
aandeed. Voor de deze unieke gelegenheid hadden vele Woerdenaren de vlag
uitgestoken, vlaggen die deze keer ontbraken. Desondanks was het de afgelopen
Zaterdag een dag vol zonnewarmte voor de bevolking, het bestuur van de
wielervereniging „Arie van Vliet" en voor onze
„soldaten-wielrenners", die elkaar op de vaak zo oneffen polderwegen
bekampten om het - zij het dit, jaar nog officieuze - wegkampioenschap van
Nederland voor militairen. Hoevelen onder de
106 deelnemers hebben niet in stilte gedroomd van de landstitel, de
bloemenkrans met de rood-witblauwe linten en de zilveren plak. Gedroomd
vooral om, zoals we elders schreven, „de held van het garnizoen" te
worden. Het is wel zeker, dat, bij hun terugkeer in de kazerne, verschillende
hardfietsende soldaten ontvangen werden met een stevige „vijf" of de
nodige schouderklopjes. Maar niet minder zeker is, dat menig „al of niet
getrainde coureur" door zijn mede-recruten braaf “op de kast" is
gejaagd. Hoe dit alles ook
zij, de jonge Woerdense wielerclub heeft met dit eerste militaire
wegkampicenschap een pracht van een beurt gemaakt. We weten dat deze
vooruitstrgvende vereniging een goed bestuur heeft met een representjatieve
voorzitter, maar het moet ons uit de pen, dat het welslagen van dit zo
voortreffelijk georganiseerde festijn grotendeels te danken is aan de heer
Walter van Leeuwen, de volijverige secretaris van de vereniging „Arie van
Vliet". Wat heeft deze wielerreus, die helemaal niet op loftuitingen uit
is - daar zijn we absoluut zeker van - toch enorm veel werk verzet. Wat heeft
deze joviale sportman met zijn steeds zo zonnig gezicht veel good will gekweekt
bij onze autoriteiten. Is het een wonder,
dat, na afloop van de wedstrijd, bij de hoge legerleiding niets dan worden
van lof over de lippen kwamen? En is het geen prettig geluid, uit de mond van
kolonel Heimel, vertegenwoordiger van generaal Opsomer, te mogen vernemen,
dat dit „wielerkampioenschap voor militairen niet alleen een herhaling verdient,
maar ook een officieel kampioenschap dient te zijn met de rood-wit-blauwe
trui als inzet?" Goede wedstrijd. De wedstrijd,
waarvan, in grote trekken, het parcaurs liep vanaf Woerden via Kamerik (wat
een interessant dorp is dit toch), Kanis, Zevenhoven, Aarlanderveen,
Gouwesluis, Zwammerdam en Bodegraven terug naar de stad van onze snelle
sprinter Arie van Vliet, de wedstrijd deed het. Deed het zelfs goed. 't Is
waar, het weld van dik honderd manschappen had van inhoud wat sterker mogen
zijn: er waren te weinig deelnemers met strepen op de mouwen, als U begrijpt
wat wij bedoelen. Ondanks dat alles hebben we ons in een van de volgwagens, We hebben de
namen van een zestal pechvogels kunnen noteren: Tesseling, Slikkerveer,
Schrauwen, Ruhland, Sandbergen (wiens frame er zwaar gehavend uitzag) en Van
Tatenhave. Deze Vlissingse matroos-wielrenner had er heel wat „behang-schade"
aan zijn body van overgehouden. De wielersport kan hard zijn. We hebben meer
renners in dit kampioenschap voor militairen ontmoet, die de wind niet mee
hadden. Goed, iedereen kan geen even schone ster aan de hemel hebben, maar
als men, zoals Jansen (in Gilze-Rijen gedetacheerd), Van Son, Rademakers,
Warnaar, Apeldoorn en Walravens, al na luttele kilometers rijden malheur
krijgt, hetzij een band zonder lucht, hetzij rijwielbreuk, dan gaat de lol
er gauw af. Komaan, goede soldaten vrezen geen vuur. Dit geldt ook voor de
Amsterdammer Wagenaar („Piet de melkboer", zei men in de volgauto),
die, een heel tijdje later, ook met pech naar de kant van de weg moest en,
nadien, doorzette. Het was voorbij
Zevenhoven, na nog geen dertig kilometer koers, dat vier man de ruimte
injoegen, op zoek naar terreinwinst. Die vier waren Michielsen, Barneveld,
Heeren en Van Bruggen. Hoewel de samenwerking in dit groepje aanwezig was,
werden zij snel „gegrepen", toen „de groten in het pelo ton"
er zich mee gingen bemoeien. Een Arend van 't Hof, Piet Damen, Gerard Bakx en
Geurt Pos, Jaap Kersten, Piet Tienstra, Piet de Jongh en Mart van den Borgh.
U ziet het, er waren op deze laaiende Zaterdagmiddag ook mannetjesputters
onder de deelnemers. Dit had tot gevolg, dat het toch al zwaar gedecimeerde
peloton op de vaak smalle, oneffen wegen, waarbij het keislag de renners om
de oren soms vloog, vrijwel geheel uiteen viel. T'oen de wedstrijd voor
twee-derde achter de rug was, kon men zeggen, dat de course gebakken was. Na
heel wat aanvallen en tegenaanvallen nestelden zich vijf man, met flinke
voorsprong, op kop: Van 't Hof, De Jongh, Van den Borgh, Kersten en Pos. De
lange Vreelander Geurt Pos duwde, toen Arend van 't Hof het tempo plots
verhoogde, meer op zijn pedalen dan dat hij ze streelde - gebrek aan
voldoende training - en dat betekent in de meeste gevallen: „lossen".
Toen Pos voor een deel was uitgeblust en het contact met zijn makkers had
verloren, was het wachten slechts op de eindspurt. De Westbrabander Piet de
Jongh uit Made haalde het (met een' verschil van drie banddikten) al waren er
onder de duizenden toeschouwers, die Arend van 't Hof de zege, de krans en
een warme handdruk van onze zo graag geziene K.N.W.U.-voor-zitter, dokter Van
Dijk, gaarne hadden gegund. Omdat, zo zei men, de kleine Sassenheimer door De
Jongh in de laatste honderd meters zou zijn gehinderd om voluit te spurten.
Er was dus werk voor kamprechter Van Steenbergen en zijn medejuryleden. Zij
wezen na rijpelijk overleg het protest van Van 't Hof af. Dit „incident"
was gelukkig het enige vlekje op deze stralende dag. Een stralende dag
waartoe niet aleen de zon en de renners zelf, maar zeker ook de militaire
autoriteiten, de Koninklijke Marechaussee en de Rijkspolitie een steentje bijdroegen.
BRON:EVERT VAN MOKUM De uitslag was: 1.
P. de Jongh, lgr.pl. Tilburg, in 3 uur 58 min. 40 sec.; KAMPIOENSCHAP
VAN NOORD-HOLLAND.(28 mei).1955 Het Provinciaal
Kampioenschap voor Amateurs van NoordHolland wordt verreden op een parcours
van parcours rijden. De start voor de
Amateurs is op de Westerdijkweg, nabij Cafe „'t Heerenhuis" te
Wijde-Wormer, om 3 uur n.m. De finish is
eveneens nabij Cafe „'t Heerenhuis". De
verzorgingsplaats is aan de Noorderweg, nabij 1e Kruisweg, duidelijk
aangegeven met borden. De rugnummers
kunnen worden afgehaald in Cafe „'t Heerenhuis" (beneden) te
Wijde-Wormer, alwaar eveneens kleedgelegenheid wordt geboden en de
prijsuitreiking zal plaats vinden. Gebruik van een
derailleur is toegestaan. Door de K.N.W.U.
wordt een medaille beschikbaar gesteld voor ieder der best geplaatste drie
renners. PROVINCIALS
NIEUWELINGENWEDSTRIJD. Door de
organisatie wordt op hetzelfde parcours eon Provinciale
Nieuwelingenwedstrijd georganiseerd, waarvoor reeds bij de organisatoren word
ingeschreven, over 5 ronden, aanvang 3.05 uur n.m. De start is eveneens op de
Westerdijkweg. DEELNEMERS: Naam Aafjes,
J. v.
d. Aar, W. Augustin,
W. Bakker,
M. Bakx,
G. Barlage,
J. Beentjes,
A. v.
d. Berg, L. Biesterveld,
A. Boellaard,
L. Bogers,
W. Bredius,
G. Bredius,
J. Bijlard,
G. Dekker,
C. Deumers,
A. Dral,
A. Dusseldorp,
H. Fok,
B. Geldermans,
A. Giebels,
J. Groot,
J. Gudde,
J. Holshuijzen,
L. de
Hoog, A. Huizinga,
M. Janbroers,
D. Janissen,
R. Jansen,
C. Jonker,
J. Kaijer,
C. Kitsz,
H. de
Koning, H. Kuitwaaxd,
H. v.
d. Linde, A. Luksenburg,
J. Sterke Krijn Post voor de vierde maal
N.-H. kampioen Op de Polderwegen
van de Wjjde Wormer hebben de Noordhollandse amateurs weer hun jaarlijkse
strijd gestreden om de provinciale wegtitel, die evenwel een vlak en eentonig
karakter droeg, maar een puike winnaar opleverde: Krijn Post uit Nieuw
Vennep. Door deze zege - die hij nu eens niet in zijn voordeel besliste met
een ontsnapping, maar na een lange tempospurt - werd de sterke Krijn Post
voor de vierde achtereenvolgende maal wegkampioen van Noord-Holland. Het sein tot de
aanval in deze titelstrijd werd gegeven door Barlage, Neesman en Bogers, die
in de derde van de elf te rijden ronden uit het peloton ontsnapten. De
voorsprong van dit trio was nog slechts gering, maar de onrust was gewekt en
in de volgende „tour" waren het de slagvaardige Jan Rol, demarrant
Barlage en de slanke Berend Fok, die voor de „meute" uitjoegen op zoek
naar winst. Na goed Het achter deze
kopgroep opererende veld deelnemers smolt als sneeuw voor de zon weg en
alleen Stroomer, gevolgd door Bouwman en Jonker en als hekkensluiter
Molenaar, bleven moedig doorworstelen tegen een steeds groter wordende achterstand.
Tesselaar daarentegen stond zijn fiets af aan Geldermans, toen deze door
pech getroffen werd. In de laatste
ronde probeerde Piet Steenvoorden op de Provinciale weg - circa Enthoven eerste
nieuweling. De
provinciale nieuwelingenwedstrijd over BRON:JAN
ROOSEBOOM DE VRIES De uitslagen
luidden: Amateurs: 1. en kampioen K. Post (Nieuw Vennep), Nieuwelingen: 1. D. Enthoven (Amsterdam), KAMPIOENSCHAP
VAN OVERIJSSEL.(28 mei).1955 Amateurs: 1. Klaas Visser, 2. Cor Niemeijer, 3. Mat van de Heuvel, Nieuwelingen: 1. J.Elst, 2. B. Platel, 3. H. Wagteveld, KAMPIOENSCHAP
VAN UTRECHT EN GELDERLAND.(28 mei).1955 Organisatie: R.
en T.C. “Groenewoud", Nijmegen. Parcours: Nabij
Nijmegen, lengte Start en finish:
Cafe Luisman, Berg en Dalseweg 88, Nijmegen, om 14 uur. Rugnummers: Af te
halen om 13 uur Cafe Luisman. Derailleur: Gebruik van derailleur is niet
toegestaan. Door de K.N.W.U. wordt een medaille beschikbaar gesteld voor elk
der best geplaatste drie renners van elk dezer provincies. Provinciale
Nieuwelingenwedstrijd. Door de
organisatie wordt een Provinciale Nieuwelingenwedstrijd georganiseerd over
vier ronden. Inschrijvingen
voor deze Nieuwelingenwedstrijd uitsluitend bij de organisatie. Abusievelijk
aan de K.N.W.U. gerichte inschrijvingen werden doorgezonden aan de
organisatie. Door de K.N.W.U.
wordt een medaille beschikbaar gesteld voor elk der best geplaatste drie
Nieuwelingen van elke provincie. DEELNEMERS: Naam v.
Asch, W. v.
Barneveld, A. Blaauw,
J. v.
d. Bos, H. de
Bree, H. Budde,
H. Bunschoten,
G. v.
Dorrestein, H. v.
Dorrestein, I. Drost,
A. Gerritsen,
Ch. Geurts,
A. de
Groot, F. Hermeling,
K. Hielbrink,
J. Hoogenboezem,
J. Klein,
H. v.
d. Kleij, P. Korver,
B. Teunisse en Wagenaar winnen de
titels in Groesbeek Verbeten wierpen
zich drie coureurs naar de eindstreep van het provinciaal kampioenschap. Drie
sterke knapen: Ben Teunisse, Henk Klein en Michel Stolker. Op Groesbeek, onder
de rook van Nijmegen, was het domein der renners. De organiserende vereniging
“Groenewoud" had hier een schitterend parcours uitgestippeld. Een
parcours waarvan wij haast zouden durven beweren, dat het het mooiste was,
waarop een provinciaal kampioenschap werd gehouden. Het was echter bijzonder
zwaar, heuvel op en af. Vooral op dit parcours had men zeker derailleurs toe
moeten staan. Hierover bestond nogal misverstand, waardoor verscheidene renners
wel een derailleur hadden gemonteerd, doch deze weer moesten laten
verzegelen. Wat de Nadat Voorend het
eerst aan de leiding was geweest, kwam er reeds in de derde ronde een
kopgroep van vijf renners. Het waren de Gelderlanders Pardoel en Korver en de
Utrechters Barneveld, Voorend en Van de Hurk. Zij reden alle vijf bijzonder
goed en namen een vrij grote voorsprong, die zij zelfs opvoerden tot een
tweetal minuten. Wat belangrijker was, dit vijftal hield zijn voorsprong
zeven ronden lang vol. Niet minder dan Mi Stolker had
toen reeds tweemaal van rijwiel verwisseld, dank zij een sportieve geste van
Van de Pol, de Amersfoortse crack. Achter deze zes renners, die allen uit de
provincie Utrecht kwamen, volgde een groep met de Gelderlanders Pardoel,
Roelofs, Pieper en Wagenaar en waartoe ook Barneveld en Van de Hurk van de
Utrechters behoorden. De Gelderlanders maakten zich niet druk om hun
Utrechtse collega's en lieten deze rustig gaan. Voor hen leverden zij immers
geen gevaar op. In de kopgroep
veranderde inmiddels de stand weer. Soellaart staakte de strijd, nadat de
gebroeders Stolker en Teunisse aansluiting kregen met Klein en Pothuizen. Een
nieuwe demarrage van Klein en Teunisse bracht hen weer aan de leiding. Mi
Sttolker volgde aanvankelijk, kwam bij een der beklimmingen in moeilijkheden
en kreeg een achterstand van De laatste ronde
ging met deze stand in, doch toen perste Mi Stolker er de laatste restjes
energie uit en in een prachtige jacht streek hij weer op het duo Teunisse en
Klein neer. Eerst Op 3 minuten en
zeven seconden volgden de Gelderlanders. Het waren er nag steeds vier, n.l.
Wagenaar, Pieper, Pardoel en Nol Roelofs. Van hen gaven wij Nol Roelofs, de
sympathieke Arnhemmer, de beste kansen, doch helaas kwamen zij ten val bij
een felle demarrage De uitslagen
waren: Provinciaal
kampioenschap van Utrecht Amateurs: 1. B.
Teunisse.(Utr.), Provinciaal
kampioenschap van Gelderland Amateurs: Nieuwelingen
Gelderland: 1. T. Korver (Oosterbeek); 2. J. van Haaren
(Nijmegen); 3. P.,van Snippenburg (Arnhem); 4. E. Joosterl (Hattem); 5. Van
Hest (Maiden); Nieuwelingen
Utrecht: KAMPIOENSCHAP
VAN ZUID-HOLLAND.(28 mei).1955 ADRI VAN STEENSELEN KAMPIOEN VAN
ZUID-HOLLAND. Het provinciaal
wielerkampioenschap van Zuid-Holland, dat op een parcours in de omgeving van
Stompwijk werd gehouden, is op overtuigende wijze gewonnen door Adri van
Steenselen uit Mijnsheerenland, In de laatste ronde van dit kampioenschap
sloeg Van Steenselen zijn slag met een beslissende ontsnapping, die hem de
begeerde titel opleverde. Amateurs:
1. Adri van Steenselen
(Mijnsherenland), KOEWACHT.(30
april).1955 In Koewacht
gingen Zaterdag 30 April j.l. slechts 14 renners van start in een wedstrijd
welke meetelde voor de klassering van het race-rijwiel. Dit kleine aantal
vertrekkers vond zijn oorzaak in het feit, dat op diezelfde dag in het
vlakbij, juist aan de andere kant van de Schelde gelegen dorpje Kapelle, ook
een wedstrijd voor amateurs en onafhankelijken werd verreden. Een
betreurinswaardig feit, juist in een streek, waar naar eendracht en
samenwerking wordt gestreefd. Kwaliteit in
Koewacht echter des te meer. Reeds na Amateurs: 1. Jan Westdorp, 2. Wim Rusman, 3. Karel Inghels, De stand voor het
race-rijwiel is thans: J. Westdorp 10 punten; Wim Rusman 9 pnt.; Karel
Inghels 8 pnt.; P. van Est 7 pnt.; C. Aanraadt 6 pnt.; F. Hofmans 5 pnt.; A.
van Sluijs 4 pnt.; J. Bloetjes 3 pnt.; P. Rijnvos 2 pnt. en L. van Batenburg
1 pnt. De eerstvolgende wedstrijd welke meetelt voor het racerijwiel is to
Stoppeldijk op Zondag 8 Mei a.s. BRON:L. HERMANS. KRUISLAND,(24
juli).1955 Amateurs: 1. Adrie van Meel, 2. Cees van de Borst, 3. Jaap Huissoon KUINRE.(6
juli).1955 Amateurs: 1.Cees Kayer, 2. Peter Post, 3. Ab Geldermans LANDSMEER.(24
april).1955 Amateurs: 1. Cees Kayer, 2. Jaap Bruggenkamp, 3. Henk Nijdam, Adspiranten: 1. P.Tel, 2. W. Seitsma, 3. J. Korset, LEEUWARDEN.(25
mei).1955 Amateurs: 1. Jaap Bruggenkamp, 2. Jan Ottenbros, 3. Ab Geldermans, LEEUWARDEN.(27
juni).1955 Amateurs: 1. Ab Geldermans, 2. Piet Kooijman, 3. Jean Mehagnoul, LEIDEN.(10
juni).1955 Sprintzege
van Gijs Pauw in de Ronde van Leiden De vorige week
Vrijdag hebben wij Leiden teruggezien - na vele lange jaren geen stap in de
Sleutelstad te hebben gezet. Misschien voor
het laatst in de dagen, toen wij zelf nog koersten; zelf nog hoge
verwachtingen hadden om een “kei" van een wegrenner te worden. We waren
nog nieuweling en moesten een „licentie" halen bij de toenmalige
secretaris van de Nederlandse Wieler Bond, P. T. de Jong zaliger, die ergens
in de Donkersteeg van de oude Universiteitsstad woonde. Waar blijft de
tijd. Deze keer stonden
we, dank zij een uitnodiging van de Leidse Rennersvereniging
Swift-Combinatie, tussen de vele toeschouwers, die, met ons, het nogal vrij
koude weer trotseerden en goed gemutst tegen de bleke avondzon aanblikten.
Misschien wel met de gedachte: ,Beter zo'n zon, dan helemaal geen zon". Het veld
deelnemers (een dikke honderd amateurs en onafhankelijken) was van prima
gehalte; de course zelf achttien karaats. Het begon met “speldeprikken"
van Wil Vreeswijk, Cor Plasmeijer, Ab Geldermans, Tonny Peters, Frits Rabe en
Jopie Wuurman, maar toen Arie van Wetten, door heel wat supporters vergezeld,
er de brand in stak, laaide de vlammen hoog op. Nochtans: Mies Stolker, de
knappe Ronde van Limburg-winnaar, de sterk rijdende Cees Kayer (dit jaar al
zeven triomfen), Gijs van Velthoven, Piet Kooymhn en Henk van de Broek, Piet
Peters, Gijs van Rhijn, Arend van 't Hof, Ab van de Putten en niet te
vergeten Wim Rusman riepen, veelal om beurten, al die durfals een halt toe. Met nog twaalf
van de 55 te rijden ronden (van Amateurs: 1. Gijs Pauw (Utrecht), LEIDEN.(24
september).1955 Nieuwelingen: 1. Th. Sijthoff; LIESHOUT.(1
mei).1955 Amateurs: 1. Jaap Bruggenkamp, 2. Krijn Post, 3. Henk van de Broek, Nieuwelingen: 1. Arie Braat, 2. H. Stokman, 3. Theo Sijthoff, LIESHOUT.(11
september).1955 HAGENAAR VAN DER PUTTEN
WON IN LIESHOUT. Wilhelmina en de
Supportersclub van Damen organiseerden in Lieshout een amateurwedstrijd, die
door de Hagenaar Van der Putten werd gewonnen. Rusman, die na een goed begin
vrij lang uit worm bleef; werd tweede voor Van Hout, Cleuntjens, Slits, Rabe,
Brands, Boers, Van de Waterlaat en Sonnemans. De Geldropse Mat had zich weer
boos gemaakt op de plakkers, waarop hij zich liet afzakken. Bij de
nieuwelingen voegde Kivits een zege aan de serie toe. Amateurs:
1. Joop van de Putten, 2. Wim
Rusman, 3. Toon van Hout, Nieuwelingen: 1. Jos Kievits, 2. Coen Niesten, 3. Henk Wordragen, MAARTENSDIJK.(22
juni).1955 Amateurs: 1. Wil Vreeswijk, 2. Joop Blauw, 3. Gerard Ravenstein MAASTRICHT
– SINT PIETERSBERG.(19 juni).1955 GERRIT VOORTING NUMMER EEN
OP DE ST. PIETERSBERG. Op de St.
Pietersberg nabij Maastricht wordt telkenjare ten bate van de Stichting
1940-'45 een criterium op touw gezet, hetwelk aan de deelnemers ontegenzeggelijk
rake eisen stelt. Telkens daagt die dekselse St. Pietersberg op en steeds
wordt de beklimming zwaarder en gaan deze kilometers meer en meer meetellen.
Verleden jaar gaven Gerrit Voorting en Jan Nolten waar voor hun geld, ditmaal
schreef Voorting opnieuw dit criterium - lang geen peuleschilletje - op zijn
naam. Ferdi Kubler en
zijn vriend Graf plus enkele Belgen gaven een internationaal cachet aan de
zaak, die over het geheel bezien wel iets tegenviel. Na Beroepsrenners:1. Gerrit Voorting (Roosendaal), MAASTRICHT
– VILLAPARK.(31 juli).1955 Jacq.
Nieskens eerste in Villapark-criterium Het traditionele
Villapark-criterium (Maastricht) werd ditmaal een prooi van Jacq. Nieskens,
een der candidaten voor uitzending naar de wereldkampioenschappen op de weg.
Ook nu trok dit criterium veel bekijks. Circa 5000 toeschouwers sloegen met
kennelijk welgevallen de strijdlust van nieuwelingen en amateurs gade.
Diverse knapen gingen een gooi doen naar de buit. Dat stond bij voorbaat
vast. Het bijzonder snelle parcours zorgde voor een harde strijd, ook al
doordat om beurten de deelnemers de aandacht op zich wilden vestigen. Flor
v. d. Weyden en Gerard Keulers dongen meteen naar een hoofdrol, voor welke
functie nadien Leo Stevens, Jef Lahaye en de in het begin steevast vuurwerk
fabricerende Jo Heyligers in aanmerking kwamen. Laatstgenoemde coureur
passeerde liefst 16 keer met een winst van een halve minuut de witte streep,
waarna hij bij de kraag werd gevat. Vervolgens trachtten Craenen, Gelissen,
De Rooy, v. d. Weyden, Graven en Boelhouwers een voorsprong in hun credit te
brengen, hetgeen ook mislukte. Tien ronden voor het einde veranderde het
decor geheel en al. Zeven man rukten voorwaarts en verhoogden steeds hun
voorsprong: v. d. Weyden, Gelissen, Kisters, Halmans, Craenen, Leunissen en
Nieskens. De spurt moest de koek vergeven. Twee honderd meter voor het einde
wipte Nieskens onweerstaanbaar naar voren en met een dikke fietslengte werden
Leunissen en Craenen geklopt. Amateurs:1. Jacq. Nieskens (Swalmen), Nieuwelingen: 1. P. v. Dijk (Blerick), G. S. MAASTRICHT
– VILLAPARK (12 september).1955 CRITERIUM
MAASTRICHT VOOR FRITS RAMAKERS. Ter
gelegenheid van de Maastrichtse kermis werd Maandag j.l. een criterium op
touw gezet in het Villapark. De beste Limburgse amateurs traden in het
strijdperk tegen sterke Brabanders en boven-Moerdijkers. Uitlooppogingen
waren aan de orde van de dag, welke bezigheden natuurlijk door het publiek
werden gewaardeerd. Van der Weyden, Boelhouwers, Vrancken, De Rooy en Stevens
schenen het op een erg vroege beslissing te hebben gemunt, maar deze vlieger
ging niet op. Toen Frits Ramakers en Sonnemans aan de haal gingen, kreeg het
decor ineens een ander aanzien. Nu was het menens. Dit tweetal nam een halve
minuut. In de spurt sloeg Ramakers zijn gezel met vele lengten. Amateurs:1. Frits Ramakers (Echt), Nieuwelingen: MADE.(3
juli).1955 Amateurs: 1. Cees van de Borst, 2. Joop van de Putten, 3. Piet van Est, Nieuwelingen: MIDDELSTUM.(9
juli).1955 Amateurs: MIERLO.(26
juni).1955 Amateurs: 1. Gijs Pauw, 2. Harrie Ehlen, 3. W. Brands, Nieuwelingen: MONSTER.(13
augustus).1955 Amateurs: 1. Cees Kayer, 2. Theo Rabe, 3. Wil Vreeswijk, Nieuwelingen: 1. Cees de Jongh, 2. Ab van Egmond, 3. Coen Visser, NAALDWIJK.(7
mei).1955 Bloemen in
Naaldwijk voor Piet Wyman De traditionele
Ronde van Naaldwijk had Zaterdag 7 Mei weer vele Westlanders naar het
fraaie parcours gelokt. Een dikke vijftig amateurs waren naar Naaldwijk
gekomen om elkaar de bloemen te betwisten, een sterk veld, dat door fraaie
strijd goede propaganda voor de wielersport in de tuindersstreek heeft
gemaakt. In iedere wedstrijd ziet men weer dapperen, die reeds direct na het
startschot het hazenpad kiezen. In Naaldwijk was het al niet anders. Een
reeks uitlooppogingen werd in de kiem gesmoord door een oplettend peloton,
dat onder aanvoering van Anton van der Knaap uit Poeldijk en Karel Hamelink
uit Den Haag de vluchters snel terughaalde. Een van de
Westlandse favorieten, Van Veldhoven, kon door een knieblessure ditmaal niet
zo goed meekomen als zijn vele supporters wel hadden gehoopt. Acht ronden voor
het einde leek de beslissing te vallen, toen Voorend er met Hoefnagel
tussenuit trok. Dit duo wist een voorsprong van zestien seconden te nemen.
Vijf man - Van der Knaap, Kooyman, Hamelink, Van Rhijn en Hoogeveen - dachten
er echter niet over zich zonder meer gewonnen te geven en streken in de
laatste ronde op de weglopers neer. In de eindsprint
sloeg Kooyman Van der Knaap en Hamelink. BRON:F. W. HOEKSTRA. Amateurs: 1. P. Kooyman (Den Haag), NIEUW
VENNEP.(8 juli).1955 Nieuwelingen: NIEUW-NAMEN.(13
september).1955 Amateurs: 1. Adrie Braspenninckx, 2. Adrie Romeijnsen, 3. Jac
Looyen, NIJMEGEN.(11
september).1955 Amateurs: 1. Nico Regter, 2. Louis Pardoel, 3. Jo de Boer, NOORDWIJKERHOUT
– SINT BAVO.(21 augustus).1955 JOOP v. d.
PUTTEN trionsfator In de Ronde van Sint Bavo Voor de negende
maal hield de Leidse wielerclub “Swift" in samenwerking met het
plaatselijke V.V.S.B. op het lommerrijke parcours van de St. Bavostichting in
Noordwijkerhout, de Ronde van Sint Bavo. Na een overrompelend begin, een
voor de leken-toeschouwers ingewikkeld vervolg en een spannende eindsprint,
trad Joop v. d. Putten tenslotte zegevierend uit de strijd tevoorschijn. De
snelle Joop v. d. Putten kwam ook in het bezit van de leidersprijs - voor de
renner die het meest als eerste de streep passeerde - waarvoor eerst Wallet
en vervolgens Van Wetten zich overmatig hadden ingespannen. Deze vette
leiderspremie was er ondanks de tropische temperatuur ook de oorzaak van,
dat er al spoedig in een hoog tempo over het smalle en bochtige parcours
gejakkerd werd en het langgerekte veld in gesloten gelid rond de gebouwen van
de St. Bavostichting draaide. Toen dit hoge aanvangstempo enigszins was
geluwd en het merendeel der renners er naar verlangde om in een rustiger
tempo naar de finish te fietsen, werd door v. d. Knaap - na een premieduel
met Bontekoe - de eerste serieuze ontsnappingspoging ondernomen, die achteraf
bekeken van beslissende invloed is geweest op het verdere verloop van de
wedstrijd. Want toen ook Wallet, M. Bravenboer, Van Rhijn en de gebroeders v.
d. Putten wel perspectief in deze vlucht zagen en, zich bij demarrant v. d.
Knaap aansloten, kwam daarmede een kwalitatief sterke kopgroep van zes man
tot stand, die de touwtjes stevig in handen nam. De onstuimige Arie van
Wetten zag echter nog bijtijds het gevaar in en met de kleine Van Leeuwen aan
zijn wiel, sprong hij op indrukwekkende wijze naar de koplopers. Er waren
toen Doch Van Rhijn,
Van Wetten, Joop v. d. Putten en Bravenboer, die hun winstkansen in gevaar
zagen komen, wierpen zich onvervaard in het spoor van de demarranten,
terwijl ook het „gedubbelde" duo v. Adrichem-Overdevest zich bij dit
zestal wist aan te sluiten. Kort na deze fusie deed zich in het kopgroepje
een valpartij voor, waardoor Overdevest de strijd moest staken en Van Rhijn
en Bravenboer hun fraaie posities verspeelden. Deze twee renners versaagden
echter niet en bleven moedig doorstrijden. De furieuze Van Rhijn slaagde er
zelfs nog in om het verloren gegane contact te herstellen en nam in zijn
opmars Van Leeuwen, Groot en M. van Rijn met zich mee. Er kwamen zodoende zes
leiders en drie „gedubbelden" op kop, die op Bravenboer na, de andere
vijf renners waarbij Wallet die de tol
voor zijn in de beginne geleverde krachtsinspanningen moest betalen - nog een
ronde achterstand bezorgden. Hoewel de plaatselijke favoriet Van Wetten nog
enkele malen trachtte om de snelle sprinters in de kopgroep te ontlopen,
kreeg hij geen kans en moest de eindsprint de beslissing brengen. En deze
werd een prooi voor de rappe Joop v. d. Putten. Amateurs: 1. J. v. d. Putten (Den Haag), De voorwedstrijd
voor nieuwelingen werd op fraaie wijze gewonnen door Frans van Velthoven,
die een in de slotfase van de strijd veroverde voorsprong niet meer afstond,
ondanks dat Hendriks hem nog dicht op de hielen kwam. De sprint van het
peloton om de derde plaats werd een prooi voor Coen Visser. Nieuwelingen: NUMANSDORP.(14
mei).1955 Amateurs: 1. Cees Kayer, Nieuwelingen: 1. Coen Niesten, 2. B. Kouwenhoven, 3. Piet Hanegraaf, NUTH.(15
augustus).1955 IN NUTH WON HUB. LEUNISSEN
VOOR PETERS EN ROL. In de achtste
Ronde van Nuth ging het spannend toe. Harry Ehlen bracht direct leven in de
brouwerij, maar zijn poging om afscheid van de rest te nemen, werd alleen met
enkele premies beloond. Daarna namen Peters, Rol en Hassel een kleine voorsprong,
welke niet blijvend was, evenals de ontsnapping welke Halmans ten tonele
bracht. Toen probeerden Leunissen en Peters gezamenlijk hun slag te slaan.
Dit mislukte ook al, zodat 20 renners de slotfase ingingen. Twaalf kilometer
voor het einde nam de dappere Halmans In de spurt bleef
Leunissen gemakkelijk baas over zijn gezellen. Amateurs:1. Hub. Leunissen (Geleen), Nieuwelingen: OCHTEN.(23
juli).1955 Amateurs: 1. Leo van de Pluijm, 2. Frits Rabe, 3. Gerrit de Jager, OIRSCHOT.(19
juni).1955 Amateurs: 1. Dick Meijer, 2. Tinie Cuijten, 3. Toon van Lachterop, Nieuwelingen: 1. J. van Poppel, 2. Leo Coehorst, OISTERWIJK.
(17 juli).1955 Amateurs: 1. J. Rol, Alkmaar; 2. H. Scholten, Den Haag; OLYMPIA’S
RONDE VAN NEDERLAND.(17 juni t/m 21 juni).1955 Olympia's Tour
door Nederland voor Amateurs, een daverend succes Piet Kooyman, de
winnaar, toonde zijn kunde vooral in slotfase Wedstrijd, die
herhaling verdient De Tour door
Nederland voor amateurs, die de Amsterdamse wielerclub Olympia ons heeft
geschonken, is na vijf dagen vol ongekende sport tot een einde gekomen. In
een slot, dat nogmaals de krachtmens Krijn Post tegenover de zuivere coureur
Piet Kooyman had gebracht, heeft het lid van de organiserende vereniging het
gewonnen. Niet echter, nadat die twee de degens hadden gekruist waarbij de
stukken er vanaf waren gevlogen. Nog eens stonden dezelfde twee tegenover
elkaar, die op de eerste dag, de langste Etappe naar Hoogeveen, ook al
onderling de krachten hadden gemeten. Krijn Post had het toen gewonnen, met
een handbreedte verschil. De Oranjetrui waarmee hij de volgende dag was
vertrokken, had hij echter toch moeten afstaan en wel aan Martin Wolfs uit
Vlijmen. Een man slechts heeft het leiderstricot tot het laatste om de
schouders kunnen houden, Piet Kooyman, die op weg naar Maastricht tegen de
Sint Pietersberg op, zichzelf in het Oranje had gehesen. Opnieuw, in de
allerlaatste kilometers twee dagen later, kwamen Post en Kooyman tegenover
elkaar en opnieuw ging het, ditmaal om een denkbeeldige, handbreedte. Maar nu
was Kooyman de triomphator, de overwinnaar van een groots en onvergetelijk
wielerfestijn dat op naam was gekomen van een 26-jarige coureur, die reeds in
1948 zijn licentie als amateur had aangevraagd. Dit was zijn grootste triomf
in die zevenjarige loopbaan, zelfs groter dan de vijfde plaats in het
wereldkampioenschap op de weg in Luxemburg. Krijn Post de
eerste winnaar. Zes man waren er
vooraan overgebleven, toen twee honderd kilometers course op de eerste dag
van Olympia's Tour achter de rug waren. Veertien kilometers lagen daar nog
voor de wielen en er moest wat gebeuren,. wilde in dat elite gezelschap niet
de rappe Piet Kooyman de winnaar worden. Er scheen
inderdaad iets te gebeuren, want terwijl nog maar juist uit het kopgroepje
van acht de Tilburger Marchand (die weinig werk had verricht) en de Limburger
De Rooy het hoofd hadden moeten buigen en stampend hun weg naar de eindstreep
zochten, begon Krijn Post aan een moordende jacht naar de minuut bonificatie
in Hoogeveen. De Nieuw Venneper slaagde niet. Van der Pluym en Kooyman pakten
het wiel van Krijn en na een korte jacht kwamen ook de andere drie,
Braspenninx, Van der Kloot en Wolfs bij het trio voor hen, zodat toch de
eindsprint de beslissing moest brengen. En daarmee toch Piet Kooyman? Neen,
want toen de Hagenaar in de laatste zeshonderd meters eerst nog de
gedemarreerde Van der Kloot terughaalde en zij charge naar de eindstreep
meteen door zette, trommelde Krijn Post zo ongenadig op de pedalen dat de
Noordhollandse kampioen nog op de streep Piet Kooyman kon kloppen! Daarmee was de
eerste dag van Olympia's Tour door Nederland op sensationele wijze tot een
einde gekomen. Een etappe - de langste van alle - die in feite slechts twee
serieuze ontsnappingen had gebracht, waarvan de eerste bovendien te vroeg
was gekomen om met succes te worden volbracht. Een man had daar
bij voorbaat al niet bij kunnen zijn, de geblokte Arend van 't Hof, die nag
voor de officiele start in Beverwijk ten val was gekomen, doordat hij met z'n
petje in de hand naar zijn derailleur had gegrepen. Arend's petje was tussen
de ketting gedraaid, de Sassenheimer sloeg tegen de grond en van dat moment
af heeft hij slechts de macht over een hand gehad. Er waren er meer
onder de 93 vertrekkers, die niet ver kwamen op deze eerste dag. Jongens die
met malheur aan de kant kwamen te staan. Eerst Willem Duiker, daama al
grotere mannen als Nol Ehlen in Frieseweg, Barlage in Broek op Langendijk,
twee kopstukken in de Wieringermeer met Mathieu Sonnemans en Piet van de
Dungen. En vooraan bleef
het voorlopig toch rustig. Wim Rusman had eenmaal met Dirk de Ruiter en Piet
Muilwijk de groep achter zich gelaten, maar veel winst had dat niet
opgeleverd. Kooyman had zich voor de eerste keer laten zien, toen de eerste
premiesprint in Alkmaar werd verreden, maar daar reeds had hij wel Jan Rol
in eigen plaats achter zich kunnen houden, maar niet Van der Pluym. Neen, leven in de
brouwerij was er pas gekomen toen er een zestig kilometer achter de rug lag.
Zes man demarreerden: Rien van Grinsven, Piet van Est, Arie de Hoog, Jaap
Bruggekamp, Dirk de Ruiter nogmaals en de ranke Harry Moolenijzer, die zich
in de klassiekers ook meer laat zien. Een groep van
zeven man beantwoordde de aanval direct. Een felle achtervolging werd ingezet
door de Beverwijker Groot, de Limburger Leunissen, Van Selm, Van der Putten,
Daaf Janbroers, Schalk Verhoef en Mies Stolker. Die achtervolgers echter
hadden het nutteloze van dat avontuur reeds ingezien, nog voordat de
Afsluitdijk was bereikt. En dus stormde op de lange dijk naar Kornwerderzand
speels het gevluchte zestal als eerste de wind tegemoet. Een korte poursuite
van Jean Mehagnoul haalde niets uit en bovendien verzwakte het leidersploegje
aanzienlljk, toen Piet Aandewiel met de materiaalwagen naar voren stoof om
bijstand te verlenen aan Arie de Hoog, De Amsterdammer bereikte zijn
vrienden vooraan natuurlijk niet meer. Het verschil met het peloton was nog
altijd slechts een minuut. En toch leek de zaak serieuzer te worden, toen het
eind van de Afsluitdijk reeds in zicht was en de uitgerekte meute maar
gedeeltelijk terrein had kunnen heroveren. Het vijftal aan kop hield de ongelijke
strijd evenwel niet vol en nog voordat Kornwerderzand was bereikt, lag alles
bijeen. Rustig? Allerminst!.. Van der Pluym zorgde voor nieuw leven.... voor
de beslissing. Dussen's beste kracht op de fiets spurtte uit de groep weg en
met hem zochten zeven man - die we reeds noemden - de weg naar de finish voor
die vele anderen. Het was nog wel vroeg, er lagen nog honderd kilometers voor
het stuur, maar dit puike gezelschap wist wat ontsnappen betekende. Het sloeg
een gat dat al enkele kilometers verder niet meer te dichten zou zijn: na Toch gingen de
kilometers wegen en toen de sterken in het peloton de grote groep aanhoudend
bleven opjagen, werd dat laatste gedeelte naar het Drentse Hoogeveen een
spannend duel met de tljd en de kilometers. De zes, die vooraan overbleven,
wonnen dat duel, hoofdzakelijk doordat Krijn Post het tempo tot Uitslag eerste
Etappe Amsterdam-Beverwljk-Hoogeveen, afstand 1. Kr. Post,
5.32.59 (1 min. bon.); 2. P. Kooyman, 5.33.29 (1/2 min. bon.); Uitslag le
premiesprint te Alkmaar: Uitslag 2e
premiesprint te Sneek: Uitslag 3e
premiesprint te Heerenveen: 1. P. Kooyman; De
prestatieprijzen werden door H.H. Wedstrijdcommissarissen toegekend aan: Een extra premie,
t.w. een Radium Venturi-tube, beschikbaar gesteld door Sporthuis Jan Groot,
Alkmaar, werd gewonnen door de renner L. v. d. Pluym. Slachtveld op
tweede dag. Tweemaal op de
tweede dag heeft voor de renners van Olympia's Tour het startsein geklonken.
Tweemaal ook - tussen Hoogeveen en Helmond - is er weergaloos gevochten.
Jachtend, alsof er na Helmond niet nog eens een kleine vijfhonderd kilometers
voor het stuur lagen. Dat heeft slachtoffers gekost. Sterke mannen, die
achter in de rangschikking terecht kwamen en die zelfs in deze heksenketel
niet voldoende courage konden opbrengen. Wat dan neer kwam op het stoppen
van Leen Jansen met de brokkenwagen en het inladen van fietsen door Jan
Silleman: opgegevenl Daar waren toch jongens bij: Karel Hamelink
bijvoorbeeld, die het etapperennen toch nog niet schijnt te kunnen, de sterke
Limburger Fransen, de Hengeloer Oink en nog anderen. Temidden van dat geweld
heeft de ongelooflijk sterke “Tinie" Wolfs de Oranje leiderstrui aan
Krijn Post ontrukt. Eerst een vergeefse stap in de etappe naar Amhem, toen,
na nogmaals hevig attaqueren het succes: het begeerde shirt. Wolfs
mag dan nog zo met zijn kracht smijten (vaak rijdt hij onverstandig en
zonder course-inzicht), zijn greep naar het Oranje was berekend in de twee
halve etappes. En toen een gesloten spoorwegovergang roet in het eten
gooide, was het voor hem geen bezwaar daarna nog een kans te wagen. Op de De
zeventien, die na de aansluiting gezamenlijk op kop marcheerden, wisten dat
er voor hen in Amhem het succes lag. Het veroverde terrein werd zienderogen
groter, maar op een ding hadden die knapen niet gerekend: op Vorden, waar
neergelaten spoorbomen de weg naar de glorie versperden. In Vorden wist men
niet, waarom die Wolfs bijna huilend met de armen zwaaide en schreeuwde om de
bomen toch te openen. Men wist ook niet, waarom juist Van der Kloot
mistroostig de weg achter zich stond af te turen. Men zag alleen na 2 minuut
en 2 seconden een langgerekte groep, die de aansluiting met de vluchters tot
stand bracht. Krijn Post als
drager van het Oranje had geluk, maar de greep naar de trui zat Wolfs toch
reeds in de benen. Vier van de
geslagen leiders brachten nog eens de moed op, in Baak, De vijf in de
voorhoede stoomden door, en de laatste heuvelachtige kilometers rond Arnhem
konden alleen Barlage nog enig verlies bezorgen. Van de Dungen zegevierde,
de Rol, Bruggenkamp en Verhoef. Maar de trui zat toen nog om de schouders
van Krijn Post. Het Oranje naar
Vlijmen. Die middag op de
route naar Helmond zijn er in de brandende zon nieuwe meedogenloze jachten
ontketend. Krijn Post heeft daar nogmaals moeten toezien dat Wolfs een
verbeten aanval op zijn leiderstrui inzette. Rekende de Noordhollandse
kampioen weer op spoorbomen? Of was het onmacht om mee te strijden in de
voorste linies? Misschien heeft Krijn zelfs getwijfeld aan het succes voor de
lange Vlijmense coureur, die al zoveel krachten had verspeeld op weg naar het
origineel aangeklede „Utopia". In elk geval ging hij al niet mee, toen
nog in Arnhem Cees Aanraad en Heeren aan de haal gingen. Zeven man kwamen op
kop met verder de doorbijter Bruggenkamp, Schalk Verhoef als ontembare
etapperenner, Van der Waterlaat, Stolker (die wat goed moest maken na zijn
malheur) en Liebrechts. Deze ontsnapping mocht dan niets aanhalen, gevaarlijk
werd het toen een nieuw twaalftal zich afscheidde, want daarbij zaten toen
Wolfs, Rol, v. d, Putten, nogmaals Bruggenkamp (!), Kersten, Kaijer,
Janbroers, Stolker, Heeren, Rusman, Van Houwelingen en Pauw. Er moest wat
gebeuren, wilde dat uitgelezen groepje gehaald worden en toch.... drie kregen
er aansluiting. Schalk Verhoef, Harry Scholten en Adri van Steenselen, na
een lange, indrukwekkende achtervolging. Dat trio had eerst nog Van der
Waterlaat bij zich gehad, maar hem verloren; en Van Steenselen had er
aanvankelijk niet bij gezeten, doch net als op de eerste dag van deze Tour
sloeg de coureur uit Mijnsherenland een poursuite uit de pedalen, die
adembenemend was geworden. En succesvol. Vijftien man in
de aanvalslinie, twintig kilometer voor de meet. Dit waren ze dan, met een
nieuwe leider in hun midden. Want de tegenaanval, die Post met elf gezellen
nog inzette, kwam te laat. Post demarreerde, toen ver voor hem de vonken eraf
vlogen. Een felle, maar vergeefse tussenspurt van Van Houwelingen, met Rol
aan het wiel. Een formidabele race door Adri van Steenselen, hij met Van
Houwelingen en v. d. Putten achter zich aan. Terwijl in die hevige
slagwisselingen Gijs Pauw volkomen “kapot" kwam te zitten en de grootste
favoriet in een sprint, Harry Scholten, door domme pech lopend zijn weg naar
de meet moest zoeken, maakten de drie zich reeds gereed voor de spurt in
Helmond: v. d. Putten, die voor een nieuwe Haagse Etappe-zege zorgde, Van
Steenselen in de zekerheid een derde plaats in het klagsement te hebben
veroverd en Van Houwelingen, die als derde arriveerde. De man die achter hen
de finish overschreed, Wolfs, had echter het meeste succes, want hij verkreeg
het voorrecht de volgende dag in bet Oranje te gaan vertrekken. Veertien coureurs
had Olympia's Tour na Helmond reeds verloren. Wim Klebach was ernstig
gevallen, Pos en Neesman waren door diezelfde smak in de achterhoede
gekomen, maar de meesten der “afvallers" hadden dit vreselijke tempo
van enkelen toch teveel gevonden. Het is bijna onmogelijk dat deze amateurs
zoveel energie kunnen blijven opbrengen. Er wordt te veel gedaan. En toch.... Uitslag van de
eerste helft van de tweede Etappe, Hoogeveen-Arnhem, afstand 1. P. v. d.
Dungen, 3.08.01 (1 min. bon.); 2. J. Rol, 3.08.31 (M min. bon.); 3. J.
Bruggenkamp, 3.08.46 (15 sec. bon.); 4. S. Verhoef, 3.09.01; 5. J. Barlage,
3.09.24; Uitslag 1e
premiesprint te Rijssen: Uitslag 2e
premiesprint te Vorden: Uitslag van de
tweede helft van de tweede Etappe Arnhem-Helmond, afstand 1. J. v. d.
Putten, 2.14.19 (1 min. bon.); Uitslag
premiesprint te Boxmeer: 1. J. Bruggenkamp; Door H.H. Wedstrijdcommissarissen
werden de prestatieprijzen toegekend aan: 1. J. Barlage; In het algemeen
klassement voor de prestatieprijs gaat na twee dagen aan de leiding de renner
A. v. Steenselen met 5 punten. Slimme Piet op
kop. „Eerlijk, er komt
een hoop geluk bij." Dat waren gisteravond de woorden van Piet Kooyman,
de Haagse Olympia-coureur, de nieuwe drager van het Oranje. Geluk had Pieter
inderdaad gehad, maar verdedigd heeft hij zjjn positie toch ook, nadat Vrouwe
Fortuna hem zo best had bijgestaan in de eerste halve etappe. Deze enerverende
dag, waarop er precies „tussen de buien door" werd gereden, was vol
verrassingen, Dat was al kort na Helmond begonnen. Men rekte in de
volgkaravaan de halzen en schudde meewarig het hoofd: Schalk Verhoef in
Deurne aan de kant, nerveus een lege tube van het wiel rukkend. Een der beste
vechters op elk moment, naar achteren geworpen. Ach, Schalk zou wel
terugkomen. Dat stood vast toen men de Rotterdammer met groot gemak een enorm
verzet zag rondmalen en dat werd nog zekerder, toen vriend Wout Verhoeven
ging “opzitten". ,Ik wist niet dat Schalk was platgereden," riep
hij ons toe, “anders had ik eerder gewacht!" Sympathieke Wout wachtte
dus op Schalk en dat gaf nog meer zekerheid.... Die middag in Maastricht
arriveerden twee coureurs na het sluiten van de controle in de stromende
regen op de top van de St. Pietersberg. Verhoeven en Verhoef, die het leed
van nog eens twee lekke banden hadden meeger maakt! Trouwens, voordat een
nieuwe slag zou werden geleverd, raakten nog twee anderen achteraan,
Braspenninx met een kapotte tube, v. d. Linden - juist wit zijn woonplaats
vertrokken - met vijf geknapte spaken. Maar vooraan
wachtte men niet; hoewel er geen grote strijd voor de berg-etappe werd verwacht.
Twee groepjes van bij elkaar vijftien man hadden zich losgemaakt en
passeerden licht afgescheiden het plaatsje Heythoven. En daar geschiedde het.
Bijna hadden die vijftien, inmiddels bij elkaar gekomen, moeten bukken voor
de spoorbomen, die daar neergelaten werden. Ze waren er door, maar achter hun
ruggen kwam een peloton tot stilstand en begon het Wolfs in die grote groep
opnieww te draaien. Nu had hij na zware gevechten toch de Oranje trui en daar
kwamen hem opnieww de spoorbomen lastig vallen, want.... vooraan bij de
knapen die het geluk mee hadden gekregen, zat Piet Kooyman, nauwelljks meer
dan, een minuut van hem verwijderd in het klassement! Er gebeurde, wat Wolfs
had gevreesd. De spoorwegovergang bleef juist zolang gesloten, om hem de trui
te ontnemen. De vijftien
coureurs in de voorhoede ,geraakten goed weg. Dat waren dan behalve Kooyman
ook Rijnders, Looyen, Wuurman, Westdorp, Van Est, Harry Ehlen, Barlage, Van
Grinsven, Pauw, Stolker, De Jager, Marchand, Sahollen en De Vree, Er werd
door die leiders nog gevochten. In Urmond, na de,premiesprint, ging Jantje Westdorp en Gerrit de Jager (een
geboren etappe-coureur!) meteen door, later, toen Scholten reeds had moeten
lossen in de eerste Limburgse heuvels, haakten Rien van Grinsven en Piet van
Est nog aan en zat de etappewinnaar reeds vooraan. Dat werd dan Piet van
Est, die niet meer te kloppen was. Joop Wuurman behield zijn positie in het
groepje nog wel, ondanks het feit dat hij bij het dalen in grote
moeilijkheden zat door een verkeerd verzet, Barlage deed het lopend tegen de
Sint Pietersberg op, nadat hij talrijke malen vergeefs had geprobeerd te demarreren,
Kooyman hield zich juist nog staande tegen,de heuvels op, maar Pauw verloor
het contact; toen zijn derailleur kapot sloeg. Gljs kwam in een ruk tot
stilstand en slingerde recht over bet stuur tegen de keien van Maastricht. Honderd-en-tien
kilometers strijd hadden een nieuwe leider gebracht; omdat het uiteengeslagen
peloton met Wolfs in de voorste groep juist teveel achterstand had gekregen.
Er waren trouwens sensationele dingen gebeurd. De Jager was van de
negentiende naar de tweede plaats gekomen, Van Grinsven schoof twintig
plaatsen tegelijk naar voren en klasseerde zich als derde, Wolfs was
teruggeslagen naar de achtste plaats, Post naar de tiende positie en Van
Steenselen troonde op de twaalfde plaats. Kooyman bleef
vooraan. Men had wel
verwacht dat er die middag in de zware Limburgse heuvels - onverwacht nog
zonder Cauberg, waar de weg was opgebroken - opnieuw het een en ander zou
veranderen in de situatie. Maar het verliep toch anders dan was voorspeld. Want Kooyman
verloor niet zijn leiderstricot dat normaal gezien al sterk voorzien was,
maar bo-vendien voor een ieder vast was komen te staan, die die morgen de
Haagse pedaleur had zien klimmen. Vijf man, met
Mathieu Sonnemans daarbij, waren weggekomen van het peloton zonder dat Piet
Kooyman de sprong mee had kunnen maken. Vier van hen waren regelrecht in een
tegenoffensief, Wolfs, Krijn Post, Stolker (de man met het meeste succes op
deze bewogen dag) en Harry Scholten. Relatief
geraakte, toen dat vijftal in een doldrieste demarrage over de toppen
wegsnelde, Kooyman inderdaad zjjn trui even kwijt toen de winst van het
quintet opliep tot twee minuten. De zaak liep anders, toen Kooyman in het
restant van de grote groep het tempo ging opjagen en de voorsprong inkromp
tot nauwelijks meer dan een minuut. Dat kleine pelotonnetje had zjjn eerste
klap gekregen in de lange en gevaarlijke afzink naar Noorbeek. In die
„val" sprong de tube van Rusman met geweld van het wiel, een valpartij
ontstond en behalve de Haarlemmer smakten ook Moolenijzer, Looyen,
Braspenninx en Ballangee hardhandig tegen de grond. Een man van hen ontpopte
zich daar voor de aanblik van verbaasde volgers als een ongekende klimmer
.”In Duitsland heb ik dat geleerd," zei Moolenijzer ons in Hoensbroek
en die woorden van Harry sloegen dan op de geweldige rush van de Amsterdammer
over de geniepige Limburgse bulten. Dansend op de pedalen, meestal nog rustig
in het zadel, snelde hlj naar voren. Geen renner die het wiel van de ranke
coureur kon houden, totdat hij zich in een grote groep ging nestelen. Ver voor hem was
met Hoensbroek in het zicht Mathieu Sonnemans op de pedalen gaan beuken.
Eerst vergeefs, daarna met sueces en toen de Brabander als eerste de
eindstreep in de mijnwerkersplaats passeerde, daverde niet favoriet Harry
Scholten als tweede over de lijn (even rechtsaf geslagen, in de war gebracht
door het teken voor de volgauto's, die rechtsaf moesten), maar de stugge Krijn
Post, die opnieuw ongekende kwaliteiten ook in een sprint tentoon spreidde. Er was dus weer
het een en ander veranderd, maar Piet Kooyman was toch drager van het Oranje
gebleven. Uitslag van de
eerste helft van de derde etappe Helmond-Maastricht, afstand 1. P. v. Est,
254.59 (1 min. bon.); 2. J. Westdorp, 2.55.47 (V2 min. bon.); 3. R. v.
Grinsven, 2.56.13 (15 sec. bon.); Uitslag
premiesprint te Meyl: 1. J. Westdorp; Uitslag
premiesprint te Berg: Uitslag van de
tweede helft van de derde etappe Maastricht-Hoensbroek, afstand Uitslag
premiesprint te Slenaken: De
prestatieprijzen werden door H.H. Wedstrijdcommissarissen toegekend aan: Algemeen
individueel klassement na de derde dag. 1. P. Kooyman,
15.30.00; Nog alles
mogelijk. De voorlaatste
dag, die leidde naar de ongeduldig wachtende Gerrit Schulte in het Sportpark
„De Vliert", heeft nog altijd vele mogelijkhden op een eindoverwinnaar
opengelaten. Maar de kansen voor Piet Kooyman zijn er des te groter op
geworden. Er gebeurde ook
weinig, dat Kooyman in gevaar kon brengen. Soms werden de krachten van de
Hagenaar even afgetast, door Krjjn Post, door “Tinie" Wolfs, ook Harry
Ehlen en Adri van Steenselen. De drager van het Oranje manoeuvreerde echter
dermate geroutineerd en beantwoordde zo bliksemsnel elke aanval, dat tot in
Den Bosch deze man het begeerde tricot om de schouders hield. Daardoor werd
deze etappe tamelijk vlak en was er aan andere zaken meer te beleven. Met
aandacht werd bijvoorbeeld een Jaak Kersten gevolgd. De winnaar van de Zes
Provincien had pech gekregen, meteen de fiets van Van der Waterlaat
ontvangen, maar kon toch niet meer aanhaken. Jaak, tot op dat moment
dertiende in het Agemeen klassement, staakte de strijd.... Negen anderen
zochten op deze dag de brokkenwagen op: Van der Waterlaat, die er geen nut
meer in zag, de Beverwijker Groot, de goed geklasseerde Van der Pluym,
Pluymakers, Vergoosen, Janbroers na malheur, Marchand na pech, Van der Zande
en Lammers. Het “vlammen", waarover de meesten reeds klaagden, had
nieuwe slachtoffers geeist, in totaal nu reeds 31. Een groepje
gelosten, vrij kort na het vertrek, telde ook al renners als Moolenijzer,
Brands, Sonnemans, Nijsnan en Rijnders. Harry Scholten moest voor de
zoveelste maal staan repareren, Barlage kwam met de straat in aanraking. Acht, die het
contact eveneens hadden verloren, keerden kilometers eerder terug: De Vree,
Bruggekamp, Van der Zande, Rutten, Verhelst, Bloetjes, Jongstra en
Liebrechts. Vier van hen verging het evengoed nog slecht. De Vree werd
aangereden door een motorrijder. Liebrechts en Verhelst kregen tegenslag aan
een lekke tube en Jongstra viel samen met Wuurman op de sintels van De
Vliert. Piet Kooyman
heeft dus niet op de verwachte wijze de degens moeten kruisen met zijjn
concurrenten. Piet had op die dag echter wel een andere tegenstander: de
pech. Eerst die lekke band, die hem slechts weinig verlies opleverde, omdat
Arie de Hoog onmiddellijk zijn fiets afstond. Een tussenspurt was toen
voldoende. Daarna die ketting, die niet wilde blijven waar hij hoorde. Dat
kostte tijd en dus een tweede sprong. En toen het voor de tweede maal
verwisselen van rijwiel. Driemaal achtereen zat Kooyman echter snel weer
tussen de wielen om waakzaam mee te draaien naar Den Bosch. Dat waren
momenten geweest die even beroering hadden gebracht. Er recht voor
zitten ging men zelfs niet, toen tenslotte toch drie man voorgoed de groep in
de steek konden laten. Ze waren niet gevaarlijk en Den Bosch lag dertig
kilometers verder. De sterke, maar in deze Tour weinig opvallende Cor Kaijer
was van die drie de rapste in De Vliert, Brain Heeren finishte als tweede en
de derde man die voor een - kleine - tijdsbonificatie in aanmerking kwam, was
Bloetjes. Veranderingen had dat niet teweeggebracht. Zodat de laatste dag
zal moeten tonen, wie met de eindprijs kan gaan strijken. Zelfs nu is nog
veel mogelijk. Uitslag van de
vierde etappe Hoensbroek-'s-Hertogenbosch, afstand Uitslag
premiesprint te Sittard: 1. T. Peters; 2. P. Kooyman; Uitslag
premiesprint te Nederweert: 1. W. Heeren; 2. P. Kooyman; 3. J. Looyen. Uitslag
premi,esprint te Gemert: 1. T. Wolfs; 2. T. Peters; De
prestatieprijzen werden toegekend aan: 1. J. Bloetjes; 2. W. Heeren; Algemeen
klassement na de vierde dag. 1. P. Kooyman,
18.59.35; Emotionele
slotphase. Alle zeldzame
staaltjes van coureurswerk, die in Olympia's Tour zo ontelbaar veel waren
voorgeschoteld in de afgelopen vier dagen, zijn bijna in het niet gevallen
bij wat we op de laatste dag hebben mogen aanschouwen. Oud-renners, die uren
lang over wedstrijden kunnen praten, hebben verbaasd achter het stuur der
volgwagens gezeten. Wat hier aan klassewerk werd opgediend, was bijna
ongekend. Enige minuten
stonden nerveuze coureurs te wachten op Mies Stolker. De Zuilenaar was
vertrokken naar de Oranje Nassaulaan, waar aanvankelijk het vertrek zou
zijn. In die tijd keken vier man elkaar nog eens begrijpend aan. Piet Kooyman
had zijn mannetje uitgezocht, wanneer er slag geleverd zou moeten worden: de
rossige klasserenner Piet van Est. En de zelfverzekerde, altijd zo rustige
Krijn Post, die zich de machtige steun van Wim Rusman had verzekerd. De Nieuw
Venneper had voor alle zekerheid de fiets van Rusman nog even geprobeerd en
de zaken waren daarmee gereed voor de grote slag, die Die vier zijn het
dan ook geweest die tot de laatste kilometers de adem der getuigen hebben
doen inhouden. En niet Mies Stollker als tweede geplaatste. Net als de dag
daarvoor bleef de winnaar van de Ronde van Limburg rustig in het peloton en
dat kostte hem zijn tweede plaats. Er waren er nog 45 bij de start aanwezig,
want v. d. Dungen werd gekweld door steenpuisten en Liebrechts trok zich door
tragische familie-omstandigheden terug. Eenmaal in die
etappe slechts hebben we ook Wolfs vooraan gezien. Dat was in Waalwijk, waar
de nu eenzame Vlijmense coureur honderd meter voor de groep uitdraaide.
Verder heeft Martin alleen maar enkele keren voor het wiel van Kooyman een
gat laten vallen om dan rap naar de voorste groep te springen. Dat was
vergeefse moeite, want deze Kooyman was door niemand meer te kloppen. Het
enige dat gebeuree was, dat Piet wat clubmakkers verloor. Frits Schild moest
een nieuwe tube omgooien en Andre Winders kwam weliswaar meteen terug toen
hij van fiets verwisselde vanwege een gebroken zadel, veel later moest hij
tegelijk met Frans Braat toch uit de wielen. Geertruidenberg beleefde de
opening van het feest. Een premie werd verreden en die bracht Wim Rusman
enkele meters winst. Meteen opende de Haarlemmer het offensief. Hij ging door,
Krijn Post kroop aan zijn wiel en Wout Heeren en Gerrit de Jager waren toen
de enigen die nog konden aanhaken. Ging hier
gebeuren wat Krijn Post al had voorspeld, als het slecht weer was - en dat
was het met de harde wind tegen - namelijk de tocht naar de zegepraal? Het leek erop,
hoewel er daar nog bijna Dat jakkeren had
een belangrijker gevolg,namelijk dat in Dordrecht het veroverde terrein was
teruggelopen tot 45 seconden. Even echter viel het peloton „still' en dat
betekende nieuwe winst voor Post en zijn vluchtelingen. Tot meer dan een
minuut in Rijsoord. Zij, die in Barendrecht even omkeken, hebben met een
schok de spoorbomen daar naar beneden zien gaan. Vlak achter het peloton!
Daar had de beslissing in het voordeel van Post kunnen vallen.... In Nieuwerkerk
aan de IJsel bleven de chronometers anderhalve minuut doorlopen, voordat de
Oranjetrui arriveerde. Tweemaal was er daarna de gelegenheid voor Kooyman om
weg te komen, toen beide malen Piet Smit demarreerde, maar de Haagse
expeditie-chauffeur had zich naar achteren af laten zakken, waar Piet van Est
aan “het staartje" hing. Daar, op Van dat moment
af, tot de finish toe, is er een heroische strijd geleverd, die met elke
kilometer meer aantoonde, van welk een groot formaat Krijn Post, Wim Rusman,
Piet Kooyman en Piet van Est wel zijn. Hoe formidabel echter Noordhollands
titelhouder op de weg de pedalen in het rond liet draaien, nog grootser werk
werd achter hem verricht. Daar naderden tergend langzaam, maar steeds
duidelijker, de twee die er nu alles gingen uithalen wat maar mogelijk was.
En dat is onbeschrijvelijk veel geweest. Men kan wel ongeveer nagaan wat er
is geschied, als men weet dat vooraan Krijn Post bijna niet meer durfde laten
overnemen, maar zelf voortdurend op kop zat te bombarderen en toch het duo
daarachter naderde. Met elke meter werden tienden van seconden heroverd,
totdat Piet Kooyman en Van Est de vluchters in de rug konden zien. Toen werd
het steeds zekerder dat Olympia's Tour gewonnen zou worden door de man, die
er toch nog het meeste recht op kon doen gelden, ondanks de fantastische
wijze, waarop Post ervoor had geknokt. Nog eenmaal heeft
Krijn Post getracht op andere wijze de victorie te bereiken. Wim Rusman werd
teruggestuurd om het tempo te gaan drukken. Dat was toen er nog 43 seconden
verschil was goed te maken en zelfs met de minuut tijdsbonificatie de coureur
die nu in eigen omgeving fietste, verloren had. Opnieuw steeg de spanning tot
een ongekende hoogte, want al zorgde men er voor dat Rusman geen moment op
kop, kon draaien, toch werd de kloof weer groter. Dit zenuwslopende gevecht
zou pas op de piste van het Olympisch Stadion - het werd steeds duidelijker-
beslist worden en juist in die beslissende meters kwam Post tekort. Daar
sprintte Wout Heeren als eerste naar de minuut bonificatie, drukte De Jager
als tweede het wiel over de streep en had Krijn Post als derde man de groep
naar de eindzege juist iets tekort gedaan. Olympia had dus
een dubbel succes. In de allereerste plaats dat geslaagde wielerfestijn
waarin geen wanklank is gehoord, maar men alleen verlangde naar een nieuwe
Tour van dit gehalte en bovendien een man uit eigen
rijen als triomphator. Meer kon de ware wielerliefhebber zich na de aankomst
in de hoofdstad niet wensen. Uitslag van de
vijfde etappe Den Bosch-Amsterdam, afstand 1. W. Heeren,
4.22.28 (1 min. bon.); Uitslag
premiesprint te Waalwijk: 1. T. Wolfs; Uitslag
premiesprint te Made: Uitslag
premiesprint te Capelle a.d. IJsel: 1. W. Heeren; De einduitslag
werd: 1. P. Kooyman,
23.24.05; 2. Kr. Post, 23.24.49; Eindklassement
premiesprints: Eindklassement
prestatieprijs: 1. P, Kooyman, 5 pnt.; OMLOOP VAN
DE KEMPEN (24 juli).1955 Stolker's solo
door Van Steenselen in Omloop der Kempen overtroefd Een mooie
klassieker met een spannend slot: deze Omloop der Kempen. Deze keer was het
Van Steenselen, die in de spannende ogenblikken, welke elke finish
voorafgaan, plotseling als een machtige wreker vanuit een diepe achtergrond
op de kopgroep kwam toestuiven. Het was zelfs voor de volgers een grote verrassing,
na de spectaculaire momenten, die zich om bet bezit van de leiding reeds
afgespeeld hadden. Des te groter was zij voor Stolker, Van Est en Van der
Pluijm, die zes kilometer voor de finish nog gezamenlijk wapenstilstand
vierden. Was het wonder, dat
Van Steenselen, die daags te voren ook al in Dinteloord het sterk bezette
criterium won, met vliegende vaandels en slaande trom als eerste over de
eindstreep vloog. Zwarte Adri wist zelf met zijn vreugde geen raad. Het was
haast te veel in twee dagen, nadat hij de laatste wegen dat bergje naar de
eerste plaats nauwelijks had kunnen nemen. Een verrassend
course-einde met een mooie winnaar. Man van stijl en uithoudingsvermogen,
deze rijder uit Mijnsherenland. De snellere Stolker had deze keer te
uitbundig met zijn macht en kunde te koop gelopen. Oh, we weten het wel: het
was een selectiecourse voor de ploeg naar de wereldkampioenschappen. Men
moest iets laten zien. Stolker mag gerust weten, dat hij de eerste is, die
voor die ploeg in aanmerking moet komen, nadat hij liet zien niet alleen op
het vlakke uit de voeten te kunnen, maar ook een hazewind op de heuvels te
zijn. En diezelfde beheerste en geraffineerde Stolker, kracht aan souplesse
parend, ging in de Omloop der Kempen, juist in de tweede ronde, die toch zo
verduveld zwaar gaat wegen, op zestig kilometer voor de finish alleen lopen.
Het was bar overmoedig. Een Schulte in zijn jonge jaren zou hetzelfde gedaan
hebben. Maar ook hij zou gesneuveld zijn: Eveneens op bet veld van eer, zoals
het Stolker deed. Men kan glimlachen over zulk een euveldaad. En toch de
mannen die er komen, laten zich tot zulke krachtpatserij verleiden. Dat is de
jeugd, die weet dat het vat boordevol is en meent, dat het nooit leeg zal
lopen. Stolker had al
heel wat klaar gebrouwen voor hij de aanval blies. Een kopgroep met Schalk
Verhoef, Van Steenselen, Sonnemans, Bergmans, Van de Putten, Van Vliet, Van
Est, Van der Sluijs en Van den Heuvel met tal van tussensprints op de knieen
gereden. En hij was zo overmoedig eerst het resultaat van zijn werk achter
aan de staart van de groep te controleren voor hij ging. Piet van Est,
waarmee hij later de grootste moeite zou krijgen, schenen de spurts niet goed
te bekomen. Of hij heeft zijn gezellen vlot beduveld, want kop-trekken was er
niet bij. De West-Brabander hield zich koest. Maar dat deden ook Schalk
Verhoef, Van Steenselen, toen Stolker op het gemeenste stukje weg van het
parcours het hazenpad koos. Het gebeurde tussen Lage en Hoge Mierde, vredige
kerkdorpen in de Kempen. Langs de bolderweg ligt een rul fietspad, waar men
doorheen moet ploegen om op de fiets te blijven. De groep keek spijtig
Stolker na, die wegrende of hij geen tegenstand ondervond. Sonnemans had wel
meegewild, maar daar gaven hem de schalken geen gelegenheid voor. Het was een
kolfje naar de hand geweest van Sonnemans, die dadelijk als onafhankelijke
zal starten. Maar de schalken wisten ook, dat Matie in zulk soort werk een
gevaarlijk heerschap is. Als hij en Stolker elkaar vonden, dan ging voor het
groepje de lamp uit. Stolker moest met al die kilometers nog voor de boeg
alleen blijven zitten. Na de lus bij Bergeijk zou hij immers de wind op kop
krijgen. En dat valt alleen niet mee. Zij hadden zich niet vergist. Zelfs
Stolker kwam in de laatste Wat er met de
andere deelnemers was gebeurd? Scholten, Wolfs
en Kersten stonden al direct met een lekke band langs de weg. Mankementen aan
derailleurs maakten eveneens veel slachtoffers. De meesten sneuvelden nadat
in de tweede ronde de beslissende slag werd ingezet door een ontsnappingspoging
van Sonnemans. Sonnemans en Van Grinsven waren de enigen, die van bet
kopgroepje in de eerste ronde, hoofdzakelijk bestaande uit streekrijders
zoals Konings, Van de Waterlaat, Wayboer,Van Dinther etc., overeind bleven.
De volggroep, waardoor het achterhaald werd, voerde met Van Steenselen,
Stolker, Schalk Verhoef, Van den Dungen etc. verse krachten aan. Rien van
Grinsven kreeg op dit moment jammerlijk een brandbreuk. Daarop ontsnapte
Sonnemans, waarop zich na felle strijd de kopgroep van tien man vormde, die
de geschiedenis van deze Omloop zouden schrijven. Bij de gesneuvelden
behoorden ook de kersverse militaire kampioen Piet de Jongh en Damen, die dus
op hun tweede, coursedag te veel van hun krachten moesten vergen. Het waren
geen uitzonderingen op de regel. Ook Arend van 't Hof draaide niet.
Besluiten we met te zeggen, dat Tempo uit Veldhoven de Omloop weer keurig
georganiseerd had; dat de pers dank zij de Panter en andere bij de rijwielhandel
geinteresseerde zaken, weer rustig en kundig over het parcours en langs het
peloton werd gewiegd. Het was een prachtige Omloop der Kempen met het mooiste
veld, dat men zich denken kon. BRON:FRITS
VAN GRINSVEN Amateurs: 1. Van Steenselen, Mijnsherenland, OOSTERHOUT.(14
augustus).1955 Nieuwelingen: 1. Cees van Amsterdam, 2. Martin de Jong, 3. Coen Niesten, Adspiranten: 1. Henk de Vos, 2. Herning, 3. Ad Biemans, OOSTERHOUT.GLD.(17
september).1955 Amateurs: 1. Theo Sijthoff, 2. Cor van Engeland, 3. Ab van
Egmond, OOSTERHOUT
– WARANDA (18 september).1955 Tonny Peters won het Criterium van „
De Warande" De
vele bezoekers, die rond het schitterende parcours van het Natuurbad „De
Warande" geschaard stonden, zagen een Tonny Peters op zijn best. Na In
de laatste phase van de strijd zagen nog 6 man kans te ontsnappen: S.
Verhoef, L. v. d. Pluym, B. de Vree, P. Muilwijk, J. van Oosterhout en J.
Plegt. In een felle spurt behaalde Tonny Peters een fraaie overwinning voor
Verhoeven en Slits. Amateurs: 1. Tonny Peters, Nieuwelingen:Hier behaalde de rappe Th. Sythoff zijn 17e
overwinning in dit seizoen v66r Van Moergestel, Van Amsterdam, Kreukniet en
A. v. d. Pluym. OOSTERHOUT-WARANDA.(8
mei).1955 Het is de laatste
paar weken niet zo druk geweest met amateurwedstrijden in het Brabandse. Op
8 Mei draaide Oosterhout in de Warande en Heeze op het bekende, maar voor een
touristenplaats niet erg ideale circuit. In de afgelopen week werd er weer
in elk der vier districten gefietst. In Oosterhout kwam de Amsterdammer
Captein als winnaar uit de bus, die de sprint van de Hagenaar Van der Putten
won. Het veld is hier bij elkaar gebleven. Iets dat geen verwondering behoeft
te verwekken. In de Warande ligt een tegelpad-parcours, waarop steeds een
hoge snelheid gereden wordt. Afscheidingen kunnen op zulk een smalle ronde
rijbaan, waarop men door de zuigkracht van het compacte peloton zelden uit de
wielen valt, maar moeilijk veroorzaakt worden. Enfin, de
bloeiende Oosterhoutse wielerclub en het Rondecomite hebben traditiegetrouw
hun wedstrijd weer kunnen organiseren. Amateurs: 1. Joop Captein, 2. Ab van de Putten, 3. Piet Steenvoorden, Nieuwelingen: 1. Theo Sijthoff, 2. Hennie Marinus, OOSTVOORNE.(13
augustus).1955 Nieuwelingen: Amateurs en
Onafhankelijken: 1. S. Verhoef, Rotterdam; 2.
D. de Ruiter, Beverwijk; 3. J. van Vliet, Rotterdam; 4. J. v. d.Putten, Den
Haag; 5. P. Muilwijk, Rotterdam; OPMEER.(31
juli).1955 Amateurs: 1. J. Rol, Alkmaar Nieuwelingen: OSS.(15
mei).1955 ANRAAD DEED IN OSS
WEER VAN ZICH SPREKEN. In Oss heeft een
West-Brabander de Oostelijken aan het fietsen gezet. Het was Cees Anraad,
die de eerste de beste niet is. Voor zijn militaire dienst gelukte het hem
zelfs kampioen van Nederland op de weg te worden. Pas geleden hebben wij nog
een overwinning van Anraad moeten releveren. Dat het geen eendagsvlieg was,
bewees de sterke knaap uit Oud-Gastel weer in Oss. Hij hield eigenlijk
helemaal geen rekening met de concurrentie. Na de start begon hij een stukje
te fietsen. Hij zou het op zijn dooie eentje ook hebben gedaan, al had hij nu
gezelschap van Nijdam. Tiny Wolfs dacht dat die Cees zo weer terug in het
peloton zou zitten. Wie gaat er nu, met slechts een hulpje, in het begin van
de wedstrijd al lopen? Anraad, Tiny! Dat kreeg je te laat in de gaten. Wolfs
heeft er alles voor gegeven om de West-Brabander, die zelfs een minuut,
voorsprong bij elkaar fietste, weer terug te halen. Het lukte bijna, maar
niet helemaal. Anraad bleef 16 seconden voorsprong behouden. Nijdam moest
lossen en verloor nog twintig meter op Anraad. Maar ook zijn moedige rijden
werd beloond. Het succes valt altijd de moedigen, zij die risico durven
lopen, ten deel. Amateurs: 1. Cees aanraad, 2. Henk Nijdam, 3. Tinie Wolfs Nieuwelingen:1. A. van de Pluym, 2. Adrie van Breugel, 3. Jan Verweij, OSSENDRECHT.(21
juni).1955 Amateurs: 1. Piet Maas, 2. Schalk Verhoef, 3. Henk van Glerum OUD
VOSSEMEER.(30 juli).1955 Amateurs en
Onafhankelijken: 1. Piet van Est, Fijnaart; 2. J. de Roo, Schore; OUD-BEIJERLAND.(11
juni).1955 Prachtige solo-rit brengt
BRUGGENKAMP de zege In Oud-Beijerland De held van
Oud-Beyerland. Dat willen wij schrijven van Jaap Bruggenkamp, die in deze
Ronde een schitterende zege bevocht op een zeer sterk veld renners.
Bruggenkamp, de 23-jarige IJmuidenaar, sprankelde in Oud-Beyerland van
strijdlust en in een solorit van zeker Van het verre
uitstapje naar Oud-Beyerland hebben wij gelukkig geen spijt gehad. Want de
wielercourse, die ons daar werd voorgeschoteld, was zeer boeiend. Het veld
der deelnemende renners mocht er dan ook wel zijn en mannen als Piet de
Bruyn, Van Steenselen, Rusman, Peters, Pauw, Stolker, Kayer, Fok, Geldermans,
Bruggenkamp, Van Vliet en Teunisse om er maar enkelen te noemen, stonden er
borg voor dat er een zware strijd om de mooie hoofdprijs zou worden
geleverd. De eerste Deze zeven
renners kregen aansluiting met de koplopers, met uitzondering van P. Peters,
die het bijltje er bij neerlegde. Voordat deze aansluiting er echter was,
demarreerde Jaap Bruggenkamp vrij onverwacht en nam de IJrnuidenaar een
voorsprong. Van een peloton was er toen al geen sprake meer omdat vele
renners, die hiertoe behoorden, zoals de uitstekende Pothuizen en de
Haarlemmers Rusman en T. Peters hadden opgegeven, hetzij door pech, hetzij
doordat zij uitgeschakeld waren, Jaap Bruggenkamp
trok zich hier echter weinig van aan en ronde na ronde wist hij zijn
voorsprong op te bouwen. Er waren op dat moment nog Bovendien leden
enkele moedige pogingen van Ab Geldermans schipbreuk, doordat hij tweemaal
pech kreeg. In deze stand
kwam voor wat betreft Bruggenkamp geen wijziging meer, maar achter hem
gebeurde er nog wel wat. Want drie ronden voor het einde ontsnapte
onverwachts Mi Stolker, de Ronde van Limburg-winnaar. Dit Utrechtse
wielertalent liep in die laatste ronden zelfs zo hard van stapel, dat hij
Bertus de Vree, die met een grote inzinking tobde, nog van de derde plaats
reed en zelfs de goede Van Steenselen nog bedreigde. Op de meet finishte
Stolker echter vlak achter Van Steenselen als derde. Adri van Steenselen werd
dus tweede en Jaap Bruggenkamp had alle sympathie verworven van het publiek
door zijn schitterende zege na een solorit van Op de streep
duelleerden Pauw en Kooyman zeer fel om de sprintzege van het peloton.
Kooyman werd hierin door de jury als 4e aankomende gezien. BRON:HANS VAN DE
KAMP. Amateurs en
onafhankelijken: 1. J. Bruggenkamp (IJmuiden), Bij de
nieuwelingen was het wederom de bijzonder sterke Coen Niesten, die zegevierde.
Toen Niesten twee ronden voor het einde ontshapte, wist het hele peloton
hier geen antwoord op te vinden en de ijzersterke Beverwijker won weer eens
onbedreigd. Nieuwelingen: OUDENBOSCH.(25
september).1955 WEER PIETER DE
JONGH. Pieter de Jongh
heeft klasse. Hij heeft ook karakter. Geen grote borst opzetten, Piet! Dat
zou veel bederven. Aanhet einde van het seizoen mag dit gezegd worden.
Militair zijn en toch goed blijven rijden. Op deze wijze kunt ge propaganda
voor de sport maken. In het leger. En daar is voor de wielersport nog veel te
winnen. Het is een zware taak. Zorg ervoor dat de K.N.W.U. er trots op kan
blijven, dat jij militair kampioen geworden bent. Je hebt het in de hand.
Zondag won Piet weer in Oudenbosch van een zeer sterk veld met
onafhankelijken. Achter zijn wiel bevonden zich v. d. Borst, Van 't Hof,
Maas, Pauw, Rusman, Van den Broek, Looyen, De Groot en Janissen. Amateurs: 1. Piet de Jongh, 2. Cees van de Borst, 3. Arend van ’t Hof, OUD-GASTEL.(17
april).1955 Verhoef
verschalkte zijn concurrenten. In Oud- en
Nieuw-Gastel kwam Schalk Verhoef zich melden. Dat hij de overwinning op De
Jong uit Made veroverde, behoeft geen verwondering te wekken. Verhoef is de
beste Rotterdamse amateur van de laatste jaren. Jammer, dat hij meer in de
macht van de kracht dan in die van de souplesse, gelooft. Piet de Jong, nog
steeds militair, is toch een uitzondering op de regel. De Madese amateur is
niet meer aan zijn oude vorm toe, maar hij speelt het toch maar klaar,
ondanks zijn handicaps, telkens een hoofdrol in zijn wedstrijden te
vervullen. Zonder tegenslagen moet uit De Jong straks, als hij weer thuis
komt, een goede coureur, groeien. De Tilburger Van der Linden kwam ook weer
naar voren. Aan, zijn conditie van het vorig jaar is hij op het ogenblik nog
niet toe. Amateurs: 1. Schalk Verhoef, Rotterdam, Nieuwelingen: 1. Sijthoff, IJsselmonde, OUD-GASTEL.(
2 oktober).1955 Nieuwelingen: 1. P. Rentmeester; POELDIJK (10 september).1955 CEES KAYER sprintwinnaar in de Ronde
van Poeldijk Na
een levendige en aantrekkelijke wedstrijd, waarin de renners elkaar geen
moment rust gunden, is de Ronde van Poeldijk op fraaie wijze gewonnen door
Cees Kayer, die zich onlangs in Beverwijk gevestigd heeft. Met een lengte
voorsprong op Joop van der Putten en een achttal andere prominenten, met wie
hij in deze boeiende race de hoofdrollen had vertolkt, snelde Kayer
zegevierend over de eindstreep. Het werd voor hem de zestiende zegepraal in
zijn nog veelbelovende wielerloopbaan. De
organisatoren van deze wielerronde - het “Sportcomite Poeldijk" en de
vereniging “Westland Wil Vooruit" - kunnen niet anders dan tevreden
zijn, want rijen dik stonden de toeschouwers langs het parcours en van meet
of aan werd er door de renners strijd geleverd. Reeds in de „loze" ronde
achter de politiemotor konden velen hun strijdlust amper in toom houden en
toen zij dan ook de vrije hand kregen, joegen Voskamp Dolf Wallet, al voor de
“meute" uit. Succes was hen echter niet beschoren, want het sterk met
favorieten bezette peloton liet hen niet begaan. Opk Jan Rol en Arie van
Wetten die achtereenvolgens met het scherp van hun demarrage een “gat"
sloegen, konden op het snelde parcours niet uit de voeten komen. Na deze
inleidende schermutselingen, sloegen Bennie Theunisse, Tonny Peters en Jan
van Vliet de handen ineen en gaven alles wat zij aan pure snelheid bezaten om
uit de greep van het peloton te blijven. Het mocht hen niet baten, want
verschillende achtervolgers wierpen zich in hun spoor en daardoor was ook
deze poging tot mislukken gedoemd. De
strijd bleef zijn aantrekkelijk karakter behouden door de strijdlust waarmede
de renners bezield waren en daar zal de als eerste prijs uitgeloofde
bromfiets, zeker niet vreemd aan geweest zijn. Ongeveer halverwege de De
tien leiders - Geldermans had zijn voorsprong weer prijs moeten geven -
bleven elkaar in de slotfase angstvallig bewaken en elke demarrage van de
minder rappe mannen werd door de sprinters op afdoende wijze beantwoord,
zodat de voltallige groep aan zijn laatste „tour" begon. De eindsprint
moest dus de beslissing brengen en deze werd een prooi voor Kayer. Amateurs: Nieuwelingen: PRINSENBEEK.(31
juli).1955 Amateurs: 1. Adrie Braspennincx, 2. Jan Konings, 3. Piet de Jongh, Nieuwelingen: 1. Piet Rentmeester, 2, Emiel Verstraete, 3. Timmermans, PURMEREND.(30
april).1955 Adspiranten: 1. Tel 2. Sietsma; 3. Kornet; 4. Appel; 5. Zander. Amateurs: 1. Kayer; 2. Bruggenkamp; 3. Nijdam; 4. Mehagnoul; 5. Wuurman; 6.
Rabe; 7. Luykx; 8. Tienstra; 9. Wiese; 10. Bellis. |