JAARGANG 1958 WEDSTRIJDEN H T/M N |
HAARLEM (7
juni).1958 HANS VAN DUIN DE
STERKSTE IN HAARLEMSE SPORTWEEKRONDE. De IJmuidenaar
Hans van Duin, die zich een eenmaal verworven voorsprong - ondanks een fel
slotoffensief van Mik Snijder en Henk Oldenburg - niet ten volle meer liet
ontglippen, is op verdiende wijze winnaar geworden van de Haarlemse
Sportweekronde. Met bijna tweehonderd meter verschil bleef Van Duin, die van
start tot finish op het voorste plan had gestreden, aan de winnende hand. Ondanks het bar slechte weer en het feit dat de zes aangekondigde
Duitse deelnemers verstek lieten gaan, is er in deze Sportweekronde - die
door “De Kampioen' in het nieuwe „Van der Aartsportpark" werd gehouden -
toch aardig strijd geleverd. Vooral Ab Sluis, Ton Markus en Hans van Duin lieten
er geen twijfel over bestaan dat zij een greep wilden doen naar de
overwinning. Zo'n twintig ronden streden zij gezameniijk
in een kopgroepje om een beslissende ontsnapping te forceren. T'oen - er
lagen nog vijftien “touren" in het verschiet -
werd hun opmars door het tot elf man geslonken peloton afgebroken. Hans van Duin
wenste zich echter nog niet gewonnen te gaven en ondernam meteen weer een
nieuwe uitlooppoging. En met succes. Want terwijl zijn dertien concurrenten
de eer van de achtervolging aanvankelijk aan elkaar overlieten, liep Van Duin
steeds verder uit. Pas toen zijn voorsprong bedenkelijke afmetingen verkreeg,
werden Van Gent en Oldenburg toch onrustig en gaven het sein voor een
tegenaanval. Daaraan konden alleen Snijder, Bogers, Vaars, Spaans en Straver
weerstand bieden, terwijl de eerste aanvallers Markus - die toen reeds zeker was van de leidersprijs - en Sluis met een
zware inzinking of moesten rekenen en met Plasmeyer, Zantman, Stroomer
(lekke band) en Van der Bos naar het tweede plan werden verwezen. Van de zeven
overgeblevenen sloegen Snijder en Oldenburg - met nog vijf ronden te fietsen
- een nieuwe bres in het jachtgroepje. Aanvankelijk
boekten deze twee jagers enige winst op Van Duin, doch deze bleef
uiteindelijk de situatie meester en snelde als een verdiend winnaar over de
streep. Amateurs: 1. H. van Duin, IJmuiden, de Nieuwelingen: J. R. de V. HAARLEM-NOORD
(16 augustus).1958 HANS VAN DUIN DE
SNELSTE IN DE RONDE VAN HAARLEM-NOORD. Hans van Duin
heeft de Ronde van Haarlem-Noord op zijn naam gebracht. In deze ronde, welke
als een clubontmoeting tussen „De Kampioen" en „De Bataaf" in het „Van der Aartsportpark" werd verreden
en desondanks een bijzonder spannend en aantrekkelijk karakter droeg,
ontdeed Van Duin zich in de slotronde van zijn metgezel Dik Enthoven en
snelde daarop als winnaar over de eindstreep. Aanvankelijk hadden deze twee
vluchtelingen nog het gezelschap gehad van Ab Sluis, doch de Badhoevedorper
moest zeven ronden voor de finish voor een lekke band uit het zadel en van
fiets verwisselen. En dat kostte hem zijn leidende positie. BRON: JAN
ROOSEBOOM DE VRIES Amateurs en
Nieuwelingen: 1. H. van Duin, IJmuiden (Kamp.), de circa HALSTEREN
(18 mei).1958 Amateurs: 1. Piet van As, 2. Piet Steenvoorden, 3. Cees Paymans, HANK (26
mei).1958 Amateurs: 1. Theo Sijthoff, 2. Bram van Sluijs, 3. Huub Zilverberg, Nieuwelingen: 1. Antoon Mertens, 2. H. Jansen, 3. Jef Jochems, Adspiranten: 1. J. de Roos, 2. J. Moorhoff, HANSWEERT (26
mei).1958 COR SCHRAUWEN
WINT MET VOOKSPRONG De Ronde van
Hansweert die wederom op 2e Pinksterdag voor nieuwelingen en adspiranten werd
verreden, kende een grote publieke belangstelling. Het werd
voornamelijk een Middelkamp-aangelegenheid, want bij de eerste tien
geklasseerden konden alleen Theo Kingkelder, D. Heeren en J. Kuiper zich
onder de eerste tien plaatsen. Het kleine
parcours gaf de jury handenvol werk en het was dan ook geen wonder fiat er na
afloop verschillende protesten te behandelen waren. Vooral voor het terzake
niet deskundig publiek was het moeilijk om zich zonder de noodzakelijke voorlichting
van de jury omtrent de stand van de wedstrijd te
orienteren. Een ware premieregen gaf daartoe trouwens weinig gelegenheid. Met
een periodieke voorlichting door de microfoon had de wedstrijd voor velen
aantrekkelijker kunnen zijn. Reeds in de eerste
ronden raakte het peloton al door uitlooppogingen van Deegens en Van
Overbeeke verbrokkeld. Cor de Schipper volgde spoedig in het kielzog van de
voornoemde tandem. Het
wedstrijdbeeld wisselde in dit stadium snel en in de 7e ronde waren het
Deegens en De Schipper die opnieuw aan de leiding gingen, gevolgd door een
sterk kopgroepje waarin Boonman, Van Overbeeke en Schrauwen domineerden. De
altijd moedig volhoudende Kaljouw werd na 8 ronden als eerste gedubbeld. Na Tussen de tweede
groep en de derde groep volgde het duo De Waele en Overweel, terwijl de derde
groep was samengesteld uit Alders, Koster (2e adspirant), v. Dussen (3e
adspirant), Westdorp en Hoogerland. Almkerk, Bakker, Van Hoeve, Driedijk en
Kaljouw waren de hekkensluiters. In het verdere
verloop kwam dan steeds een wisselend beeld waarvan als voornaamste
wapenfeiten vermeld dienen te worden de herhaalde demarrages van de
Middelburger Gerard Deegens, die zeer sterk reed en dan ook een rits premies
in de wacht sleepte. Cor de Schipper, een der kanshebbers reed na Onderwijl was half course de kopgroep als een wals over de
rest van het veld heengegaan, zodat toen ongedubbeld aan de leiding gingen
Deegens, Schrauwen, Van Overbeeke, Wieles, Boonman, Kingkelder en Heeren. Lang zou daarna
deze kopgroep niet meer in tact blijven, want na In een nooit
verslappend hoog tempo snelde Schrauwen alleen voor alles uit. De kopgroep
drong slechts matig aan en toen nog enkele ronden te verrijden waren verviel
zij zelfs in een wandeltempo. Alleen Bram van Overbeeke waagde nog een ernstige
poging om de koploper te bereiken, maar zijn poging werd om zeep gebracht
door een, de weg overstekende, oude man, hetgeen hem
een kapot wiel en veel tijdverlies opleverde. Nochtans wist hij zich nog goed
te klasseren. Nieuwelingen: Bij de
adspiranten reed Frans Verbart een sterke wedstrijd. Van meet of -wist hij
alle concurrenten van zich af te schudden. Bij het ingaanvan
de laatste ronde nam hij bovendien op de groep nieuwelingen, waarin hij reed,
een belangrijke voorsprong, welke hem onbedreigd
over de finish voerde. Adspiranten: 1. Frans Verbart, Goes; 2. H. van Dusssen, Den Haag, 3. R.
Hoogerland, Kapelle; HANSWEERT
(30 augustus).1958 VAN EGMOND NA
DUEL MET DE ENGELS,MAN BYE WINNAAR VAN DE RONDE VAN
HANSWEERT. De internationale
Ronde van Hansweert is een slachtveld geworden, op welks
puinhopen de Spartaan Ab van Egmond als de meest strijdlustige renner
zegevierend tevoorschijn kwam. Niemand aan wie de overwinning meer toekwam
dan hij, want van het begin of had hij een waakzame koers gereden in de
voorste gelederen. De pechduivel, die in deze wedstrijd onmeedogenloos zijn
slachtoffers van het parcours maaide, bezocht ook hem. Rond de 40e km kreeg
hij een lekke band en toen hij na De Zeeuwse
renners hebben in deze wedstrijd een dominerende rol gespeeld. Toen Piet
Rentmeester na zijn tweede lekke band mismoedigd de pijp aan Maarten had
gegeven, waren het de jonge Raas, Deegens en Duinkerke, die het heft in
handen hielden, maar die in de slotfase tenslotte
net iets te kort kwamen om de wedstrijd ten volle in hun voordeel te keren. Overigens kwam
het Principe ploegencriterium met deelname van een volwaardige Engelse,
Australische en Belgische ploeg, niet volledig tot haar recht, want er was
geen klassement waarin deze ploegenwedstrijd tot uiting kwam. De aan het
criterium voorafgaande ploegentijdrit werd een organisatorisch experiment,
dat het publiek en de renners niet vermocht te boeien. Rentmeester
opende met grof geschut. Het startschot
had ternauwernood geklonken of Rentmeester opende,
goed bijgebeend door zijn clubmakkers Deegens, Duinkerke en Raas, een
bliksemoffensief met een zodanig geweld, dat een ware slachting in het
deelnemersveld werd aangericht. Van warm draaien kon geen sprake zijn en
links en rechts vielen spaanders, terwijl door de slechte toestand van het
parcours vele lekke banden werden genoteerd. Na Op grote
onderlinge afstanden volgden 7 groepjes met o.a. de sterke Engelse Collins,
Adri Roks, Australier Green, Hamelink, Pickett, Ollis, Bolton, Neale, Van
As, enz. Scholten aan de
haal. Na deze selectie
moest het tempo noodzakelijk zakken, maar niet voor Harry Scholten, die na
een mislukte vlucht van de Engelsman Hooper (door v. d. Steen om zeep
gebracht), de benen nam. Rentmeester bleek
in deze vlucht wel wat te zien en na twee ronden ging het duo
Scholten-Rentmeester dan ook stevig op kop. De strijd zou waarschijnlijk een
heel ander aanzien hebben gekregen als niet Rentmeester na korte tijd met
een lekke band tot achter de kopgroep werd teruggeslagen. Onderwijl Scholten zijn voorsprong op Onder impuls van
Giel, Moonen werden de vluchters in de 44e km weer bij de kraag gevat, zodat
de kopgroep opnieuw gegroepeerd werd met v. Egmond, Moonen, Rentmeester,
Raas, v. d. Steen, Scholten, Deegens, Hooper, Bye, Duinkerke, Matthijs,
Neale en Heeren. Levendige
wedstrijd. Bracht het te
grote aantal uitvallers vele teleurstellingen, toch bleef de wedstrijd
levendig. Enkele kilometers verder wisten Moonen, Deegens en de Belg Matthijs
een gat van Rentmeester was
geen geluk beschoren en opnieuw hoorde hij de lucht uit zijn achterband
wegfluiten, waarna hij ontmoedigd het parcours
verliet. Eigenlijk was er niet een renner, die van pech verschoond
bleef, want ook v. d. Steen moest van fiets verwisselen. De kroon spande in
dit opzicht Karel Hamelink, die kapitalen aan tuben versleet, maar
onverstoorbaar op talrijke ronden de wedstrijd uitreed, al had dat voor de
klassering van zijn ploeg geen resultaat. Opwindende
finale. Onderwijl hadden zich slechts 13 renners weten te
handhaven, hetgeen de jury noopte om de wedstrijdafstand van 80 op 65 ronden
terug te brengen. De slotfase werd daardoor toch nog een afwisselend
sluitstuk met ontsnappingen van de Belg Matthijs alleen, Duinkerke en Raas tezamen, welke echter niet overtuigend genoeg waren om de
buit in de wacht te slepen. De Engelsman Geoff Bye scheen meer kans te hebben
en slechts na een verbeten duel met de achtervolgende Ab van Egmond gaf hij
meter voor meter prijs om zich slechts in de laatste meters op het nippertje
de overwinning te zien ontgaan. Amateurs en
Onafhankelijken: 1. Ab van Egmond, Den Haag, Officieus
ploegenklassement: 1. Middelkamp A, 46 punten (Duinkerke, Raas en
Deegens); 2. Engeland, 31 punten (Bye en Hooper); 3. De Spartaan, 29 punten
(v. Egmond en Hamelink); 4. Willebrord, 28 punten (v. d. Steen en Heeren); 5.
Belgie (Matthijs en Neale); Matthieu Cordang
wint ploegentijdrit. Met een krappe
voorsprong van 1,2 sec. op haar naaste rivals Willebrord Wil Vooruit werd M.
Cordang hier winnaar. De Middelkampers speelden het spel niet mee, omdat de A
ploeg na een onregelmatige start en een later volgende valpartij met twee
overblijvende renners automatisch werd uitgeschakeld. De B ploeg onderging
hetzelfde lot door v. Hoeve, die van fiets moest verwisselen. De rit, die over
slechts Uitslag: 1. Matthieu Cordang, Geleen, HASSELT (9
augustus).1958 HENK REINDERS WON
RONDE VAN HASSELT. Wim Hendriks
(Zwolle) gaf uitstekend partij. Alles leek er op,
dat de vechtlustige Zwollenaar Wim Hendriks de eerste Ronde van Hasselt zou
gaan winnen, want bij het ingaan van de laatste ronde trok hij heftig de
spurt aan en tot Zij aan zij stoof
dit tweetal op de meet af. Hierbij demonstreerde Henk Reinders zijn
uitmuntende sprintkwaliteiten en met een fietslengte ging de Drent onder
daverende toejuichingen van het enthousiaste publiek over de streep. Als gevolg van
een hevige plensbui waren op het toch al niet mooie parcours grote plassen ontstaan. Even en ander had tot gevolg, dat de 46
van start gegane renners spoedig als ware negers over het parcours gingen.
Onder deze negers weerden zich met name Wim
Hendriks, Gert Steinbach, Ben Doldersum en Harry Rouweler. Dit viertal gaf
doorlopend de toon aan. Bepaald pech had
de kleine Gert Steinbach, toen hij met een ontvluchtingspoging bezig was en
bandenpech kreeg. Ook de rijzige Harry Rouweler werd halverwege de koers door
bandenpech uitgeschakeld. Jammer, Rouweler had naar onze mening zeker tot
de kanshebbers behoord. Naast genoemde favorieten zochten tal -van renners
het rennerskwartier op, deels door pech en anderzijds door vermoeidheid. Met
het einde in zicht bevonden zich nog 23 renners op het parcours. Naast de reeds genoemde renners weerden ook Francke en de jeugdige
Makkinga zich goed.BRON: BEN ZOMERDIJK Als winnaar kwam,
zoals in de aanvang vermeld, Henk Reinders uit de strijd. Hij liet een tijd
van 1 uur 46 min. 13 sec. voor zich noteren over de Amateurs: 1. Henk Reinders; 2. W. Hendriks, Zwolle; 3. Francke, Groningen; 4.
B. Doldersum, Hengelo; 5. R. Hendriks, De Wijk; 6. Sikkema, Nijbeets; 7.
Kamphorst, Groningen; 8. v. d. Duijn, Nijbeets; HATTUM (21
juni).1958 EVERT HUP KLOPTE
BERT BOOM, NA FEL DUEL, IN DE SPURT IN RONDE VAN HATTEM. De Kamper renner
Evert Hup heeft zich kranig geweerd in de Ronde van Hattem. In de eindspurt
bleef Evert Hup, met een banddikte, baas over Bert Boom uit Markelo. Met deze
overwinning prolongeerde hij zijn zege van vorig
jaar. Met nog 10 ronden
voor de boeg was de situatie zo, dat vier renners met een ronde voorsprong
aan de kop gingen, n.l. Bert Boom, Evert Hup, Ben Lohuis en Dick Bossink. In
het peloton weerden zich de nieuwelingenkampioen van Drente, Henk Reinders
uit Ruinerwold; de Hattemer Drikus Halfwerk en de gebroeders Bertus en Henk
Kloosterziel uit Wezep, de polder, bewoner Siem Rood en de Zwollenaar Bertus
Platel prima. Corrie Niemeijer uit Hengelo was intussen uitgeschakeld door
een valpartij.BRON BEN ZOMERDIJK Zoals in de
aanvang reeds vermeld bracht.
de eindspurt de beslissing. Amateurs en
Nieuwelingen: 1. Evert Hup, Kampen, HAVELTE
(11 mei).1958 Nieuwelingen: 1. Paul Nieuwkamp, 2. W. Laning, 3. Henk Hoekstra, HEEMSKERK
(31 augustus).1958 COEN VISSER IN
HEEMSKERK DE SNELSTE IN SPRINT VAN VIER MAN. De vijfde Ronde
van Heemskerk, welke door “Kennemerland" in samenwerking met het
plaatselijk V.V.V. op het parcours aan de Marquettelaan werd gehouden, is in
een overwinning geeindigd van de militair Coen Visser. Samen met Mik Snijder,
de strijdvaardige Coen Niesten en Dik Enthoven, die hij in de eindsprint
versloeg, had Visser een beslissende voorsprong veroverd op het peloton. Van strijd is in
deze ronde overigens niet zo heel veel sprake geweest. Pas na Maar na ongeveer Amateurs en
Onafhankelijken: De prestatieprijs
werd Utecht toegekend aan Coen Niesten, terwijl Mik Snijder in het bezit kwam
van de leidersprijs. Bij de
nieuwelingen behaalde de jeugdige Haarlemmer Bert Bogaard zijn allereerste
overwinning. En een verdiende. Met nog, drie ronden ( Nieuwelingen: 1. B. Bogaard, Haarlem, de 40 min. 51 sec.; 2. P. v. d. Touw, Den Haag; Voor de
adspirantjes is er zo langzamerhand geen aardigheid meer aan als de
Sassenheimer Bart Zoet van de partij is, want dan zijn zij er bij voorbaat
van verzekerd dat zij voor de tweede plaats moeten fietsen. Zo was het ook
weer in Heemskerk, waar Zoet zijn 17e overwinning in de wacht sleepte. BRON: JAN ROOSEBOOM
DE VRIES Adspiranten: 1. B. Zoet, Sassenheim, de HEERENVEEN
(7 juni).1958 De 9e Ronde van
Heerenveen voor amateurs over een afstand van Al direct na het
startschot, gelost door de echtgenote van de consul van Friesland, mevrouw
Ebbens, werd er door de renners een hoog tempo ingezet. Na enige ronden
noteerden we reeds de 1e uitlooppoging en wel van B.
Lohuis, welke dra gezelschap kreeg van Jan Groot, D.
Bossink en A. de Groot. Doch het was nog te vroeg en na een tiental ronden
werden zij weer ingelopen. Zo was het na 33 en na 45 ronden, dat weer B. Lohuis zijn kans trachtte te grijpen, doch wat hij ook probeerde,
het lukte niet. Het hoge tempo van het peloton en de steun van zwakke
medevluchters deden al zijn pogingen mislukken. Na half course,
dus na 80, van de 160 ronden, was het gehele peloton nog bij elkaar. Na ronde
100 viel de slag, toen Lentelink er tussen uit trok en spoedig een halve
ronde voor was, waarbij hij gezelschap kreeg van de latere winnaar Jongstra,
W. Dieperink en natuurlijk van B. Lohuis en nog een 15-tal renners, w.o. de
Friezen P. Schreur, O. Kuperus en M. Wierda. Deze renners gelukte het een
ronde te nemen, doch nog was de strijd niet gestreden. Opnieuw trokken alweer
Lohuis en Lentelink in gezelschap van W. Dieperink en J. de Boer er tussen
uit en opnieuw ontbrandde de strijd in alle hevigheid. Voor het publiek, dat
zich in deze phase van de strijd geduchtig roerde, was er nu volop van mooie
wielersport te genieten. Deze uitlooppoging en de verdere, die zich nog voor
deden, mislukten echter alle, daar de renners elkaar geen meter winst meer
toestonden. De eindsprint moest dus de beslissing brengen, doch enige ronden
voor het einde nam het boven vermelde drietal de benen en zo werd de
uitslag: Amateurs: 1. E. Jongstra, Zorgvlied, tijd: 2 uur 10 min.;
HEERLEN.AAMBOSCRITERIUM
(20 juni).1958 Na aankomst van
de rit Nijmegen-Heerlen (en voor het begin van de ploegentijdrace) in de
Ronde van Nederland, werd op het Groene Boord-circuit te Heerlen het bekende
Aamboscriterium verreden, een koers waarin telkens een stijging terugkeert.
Na vele schermutselingen - om beurten probeerden Roth, Beckers, Willemsen, Ehlen,
Ramakers, Knoops, Kohlen, Kamphuis en Lauvenberg om weg te komen - kwam de
bende in de 18de ronde weer helemaal bij elkaar. Roth en Eck kwamen
vervolgens aan het woord, Jan Willemsen mengde zich in het debat, een stunt
waarvoor Brunenberg ook iets voelde. Ehlen en Ramakers zorgden voor
aansluiting. In de spurt waren ook hier de bloemen voor Ehlen. Amateurs en
Onafhankelijken: 1. Nol Ehhlen (Broeksittard), HEERLERBAAN
(31 augustus).1958 ENGELSMAN HART
WINNAAR IN HEERLERBAAN. De in Limburg
verblijvende Engelsman Hart, gaat eind September
terug naar Engeland, behaalde in Heerlerbaan een fraaie overwinning, die
elkeen hem van harte gunde. Met Hindriks ging Hart meteen op zoek naar winst,
een poging die op Harings stuitte. Hindriks gooide even later opnieuw de
knuppel in het hoenderhok. Hij werd door Hart bijgebeend, waarna Harings en
Knops mede aan de leiding kwamen. In de slotfase kon Hart zijn gezellen in de
steek laten. Amateurs: 1. R. Hart (Eng.), Adspiranten: Nieuwelingen: 1. J. le Doux (Hoensbroek), HEERLERHEIDE
(14 juni).1958 Amateurs: 1. Frits Knoops, 2. Remmelt Hindriks, 3. Bart Solaro, Nieuwelingen: 1. Hub Knoben, 2. J. Haas, 3. H. Visscher, Adspiranten: 1. Albert Wilbrink, HEILOO (26
juli).1958 Ab Sluis de
snelste in RONDE VAN HEILOO Ab Sluis is
winnaar geworden van de Ronde van Heiloo. Voor Toon v. d. Bos en Cees Lute,
die hij in de eindsprint versloeg en waarmee hij een veilige voorsprong had
veroverd op het peloton, snelde Sluis als triomfator over de streep. Aanvankelijk
waren deze drie koplopers in gezelschap geweest van Jan Ottenbros, doch de
Alkmaarse “veteraan" was in een der bochten onderuit gegaan. Amateurs en
Onafhankelijken: Adspiranten: 1. B. Zoet, Sassenheim; HENGELO
(27 juli).1958 Amateurs: 1. Ab van Egmond, 2. Antoon van de Steen, 3. Gerrit Lentelink, HILVARENBEEK
(5 oktober).1958 Amateurs: 1. Piet Steenvoorden, 2. Gerrit van Straten, 3. Tinie van Lee, Nieuwelingen: 1. Jps Le Doux, 2. Piet Verweij, 3. B. Scheffer, HILVERSUM
(28 september).1958 JAAP VAN DE BURGT
VERRASSENDE WINNAAR IN HILVERSUM. Een even
verrassende als verdiende overwinning behaalde de Soestenaar Jaap van de
Burgt in de Ronde van Hilversum. Alle „gr0te" renners hielden elkaar
geducht in de gaten en toen Jaap van de Burgt een rondje of tien van het
einde demarreerde, lieten ze hem gaan. Onweerstaanbaar snelde Van de Burgt
door, wetende dat zijn clubmakkers van „Tempo"
het tempo aan de kop van het peloton op vakkundige wijze regelden. Aldus won een
overgelukkige Jaap van de Burgt een grote Ronde. De eerste demarrage kwam van
Damo en Van de Tol. Na 15 ronden wisten Lex van Kreuningen en Wout van Asch
de benen te nemen. Ook hun poging zou mislukken zoals zovele andere. Nico
Lute, Nol Hendriks, Roedoe, Verwey, Rutgers en Alen zorgden er voor dat het
tempo met hun ontsnappingen vrij hoog lag.
Vele achterblijvers deden het kaf van het koren onderscheiden. Een lange solorit
van Lex van Kreuningen bracht de handen op elkaar, maar de dappere vluchter
moest in de slotfase het hoofd buigen. Ook Teus van Tol wilde dat voorbeeld
volgen. Maar hij kreeg Lex Alen als bewaker mee en zag het vruchteloze van
zijn poging toen in. Eerst toen Jaap van de Burgt aan zijn solo begon, wist
hij zijn voorsprong tot ruim een halve minuut op te voeren. De vogel bleek
gevlogen. Amateurs: 1. Jaap van de Burgt, Soest; 2. Lex van Kreuningen, Utrecht; 3. Dick
Vervloet, Amersfoort; 4. Lex Alen, Utrecht; 6. J. Frakking, Naarden; 7. T.
van de Toi, Naarden; 8. J. Boog, Laren; Bij de
adspiranten wist R. Pouw op fraaie en overtuigende wijze de sprint van zijn makkers to winner. Het was de openingswedstrijd van de
Ronde van Hilversum, die zoals steeds op beste wijze door „De Adelaar"
werd georganiseerd.BRON: HANS VAN DE KAMP Adspiranten: 1. R. Pouw, Bussum; 2. J. Hoveling, Loosdrecht; 3. H. Doekemeyer,
Soest; 4. N. Wijnands, Amersfoort; 5. H. Veerman, Huizen; 6. Stijfhoorn,
Hilversum; 7. R. Dijkman, Naarden; 8. N. Westhof, Soest; 9. T. Dijkman,
Hilversum; HIPPOLYTUSHOEF
(24 augustus).1958 KNOPPERT SNELLER
DAN DUPAUW IN RONDE VAN HIPPOLYTUSHOEF. De Leimuidense
amateur Dupauw en Knoppert uit Noordwijkerhout hebben een schitterende Ronde
van Hippolytushoef gereden. Getweeen slaagden zij erin een ronde voorsprong
te nemen. In de eindsprint na Amateurs: 1. Knoppert, Noordwijkerhout; 2. Dupauw, Leimuiden; 3. Klaas de Groot
(Westgraftdijk) als derde, 4e H. Hendriks, Heemskerk; 5e J. Oudkerk,
Amsterdam; 6e P. v. d. Leer, Rotterdam; 7e G. Kebzer, Oostzaan; 8e W.
Timmer, Alkmaar; 9e J. Kuut, Wieringen; 10. N. van Keulen, Heemskerk. Nieuwelingen: 1. T. Kleppe, Jisp in 1 uur 21 min. 17 sec.); 2. S. Appelman, Wervershoof;
3. K. Schenk, Zaandam; Adspiranten: 1. K. Smit uit Wormerveer het eerst achter de rug. Zijn tijd was 36
min. 48 sec. HOEK VAN
HOLLAND (7 juni).1958 Amateurs: 1. Henk Giessen, 2. H. van Duin, 3. Jan van Vliet, 4. Maarten Breure,
Nieuwelingen: HOENSBROEK
(30 april).1958 GIJS PAUW
SPURTWINNAAR IN HOENSBROEK. De Ronde van
Hoensbroek voor profs en onafhankelijken op het bekende K.K.K.-circuit, trok
vele duizenden toeschouwers, die ondanks een uiteindelijke massa-spurt waar
voor hun geld kregen. Tot de laatste kilometer bleef de strijd boeiend. De
Limburgers Jef Lahaye en Mart v. d. Borgh openden de
feestelijkheden, die ook daarna in vele variaties werden opgediend. In de
zevende ronde ontsnapte dit duo - in totaal had de schare 43 toeren voor de
boeg - om in de l4e door Gelissen, Steenbakkers, Adri Voorting, Pauw, Ehlen,
Van de Zande, Smits en Van Uden bij de kraag te werden gegrepen. Het duurde
niet lang of ook de rest, 60 renners namen het vertrek, waaronder drie Belgen
en tien Duitsers, meldde zich aan het voorste front, dat dus uit een lange
veelkleurige sliert kwam te bestaan. Half koers deed zich een valpartij voor,
waarvan o.m. v. d. Borgh en Gelissen de dupe werden. De rust duurde niet
lang. Piet van den Brekel en Wuyts riepen zich tot aanvoerders uit, om
diverse ronden het heft in handen te houden. Van den Brekel viel terug, in
zijn plaats verschenen Bergmans en Ehlen op het eerste plan. Dit trio had 20
ronden voor het einde een winst van 20 sec. op een peloton van 39 renners.
Dit kleine verschil werd door het fel jachtende peloton overbrugd en nadat
een laatste poging van Steenbakkers en Bergmans tot mislukken was gedoemd,
moest een massaspurt - hevig betwist, zodat de jury vlijmscherp uit de ogen
moest kijken - uitspraak doen. Knap sprintte de snelle Gijs Pauw de eerste
prijs in zijn portefeuille, op de hielen gezeten door Harm Smits en Piet van
As. BRON: GERARD SILLEN Amateurs en
Onafhankelijken: HOOFDPLAAT.SLIJKPLAAT
(3 augustus).1958 JAN VERBURG UIT
KORTGENE SPRINTWINNAAR IN SLIJKPLAAT. De Ronde van
Slijkplaat voor Nieuwelingen en Adspiranten leverde voor Jan Verburg de
eerste overwinning van zijn nog korte wielercarriere op. De wedstrijd
kenmerkte zich als een slijtageslag, waarin vooral Bertus Wieles uit
Terneuzen zich bijzonder onderscheidde door onophoudelijk te demarreren. Zijn
impulsen hadden echter alleen tot gevolg dat het peloton lang werd uitgerekt.
De zwakkeren brokkelden geleidelijk af, terwijl een acht man sterke kopgroep
overbleef om de zegepalm in een eindsprint te betwisten. De sterke Verburg
toonde zich hier meester over de als sprinter gedoodverfde Bram van Overbeeke
uit Souburg. Nieuwelingen: 1. J. Verburg, Kortgene, Adspiranten: 1. K. Plieger, Lexmond, HOOGERHEIDE
(27 juli).1958 Amateurs: 1. Theo Sijthoff, 2. Piet van Hees, 3. Cees Kouwenhoven, HOOGEVEEN
(9 augustus).1958 Spurtzege van
Henk Hoekstra in Hoogeveen De Hoogeveense
wielervereniging „De Peddelaars" blijft actief. Zaterdagmiddag werd in
eigen plaats een ronde georganiseerd en dat ook het Drentse publiek
langzamerhand wielerminded wordt, bleek wel uit de belangstelling. Veel
toeschouwers, zo om en nabij de 2000, stonden langs het parcours, dat
uitgezet was in het Zeeheldenkwartier te Hoogeveen. En zij zullen van hun
komst geen spijt hebben gehad. Ze zagen een bijzonder levendige course,
waarin het vuurwerk al gauw werd ontstoken en waarin we aan de lopende band
ontvluchtingen signaleerden. Een van de meest
ongedurige rennertjes was op deze mooie dag wel S. Rood uit Kraggenburg, die
onophoudelijk aan de haal ging. Ook R. Hendriks uit De Wijk en W. Bruins uit
Zuidwolde (Dr.) poogden voortdurend te ontsnappen, maar het peloton, meestal
onder aanvoering van Theo de Kinkelder uit Hengelo, B. Boom uit Markelo en
Dick Bossink uit Den Ham was uiterst waakzaam. De meeste kans op
slagen kreeg nog de ontsnapping van H. Visser uit Huizen en B. Doldersum
(Hengelo), die rondenlang een goede voorsprong wisten te handhaven. De kans
om voorgoed weg te komen kregen ze, toen Theo de Kinkelder de sprong naar
het tweetal maakte, maar het peloton zag toen het dreigende gevaar en met de
verzamelde krachten werden een wilde achtervolging de drie koplopers terug
gehaald. Het werd een
massale eindsprint, die netjes en tactisch door de snelle Henk Hoekstra uit
Ureterp werd gewonnen.BRON.D. MONNINGH Amateurs en
Nieuwelingen: 1. H. Hoekstra (Ureterp); 2. B. Boom (Markelo), HOORN (29
juni).1958 AB SLUIS
ONWEERSTAANBAAR IN HOORN. De renners uit
Badhoevendorp hebben furore gemaakt in Hoorn, want zowel bij de amateurs als
bij de nieuwelingen werd een man uit Badhoevedorp de overwinningstuil in
handen gestopt. Naam maakte
vooral Ab Sluis, omdat de zwarte amateur erin slaagde, bijna driekwart ronde
weg te komen en zonder enige bedreiging kon zegevieren. Hij reed de De nieuwelingen
reden HUIJBERGEN
(9 augustus).1958 Amateurs: 1. Anton Boeren, 2. Antoon van Steen, 3. Piet van Hees, HUIZEN (30
april).1958 RINUS JANISSEN
WINNAAR IN HUIZEN. De Amsterdammer
Rinus Janissen is in de sprint nog steeds 66n der sterkste renners. In de
ronde van Huizen ondervond een kopgroepie van vier renners-dat aan den lijve.
Janissen klopte zijn grootste rivaal de Arnhemmer Nico Regter op de streep
met banddikte en won zo voor de tweede maal deze ronde. Huizen ontvangt telkenjare op Koninginnedag de renners, waarbij
de Gooise Wielerclub “De Adelaar" steeds voor een perfecte organisatie
zorgt. In het begin was
het vooral Jan Rademakers die leven in de brouwerij bracht door gedurende een
25-tal kilometers voor de meute uit te draven. Verder dan 45 seconden kwam
hij niet voor en dat bleek achteraf bezien te weinig. Rademakers won wel de prestatieprijs en kreeg zo toch nog loon naar
werken. Lute, Wuurman en Le Grand blonken in het begin uit met de
premiesprints, waarna solorijder Rademakers intussen gezelschap kreeg van
Huenders, Wuurman, Sluis, Alting en Lute. Het was echter nog niet de
definitieve slag. Deze kwam eerst Spanning kwam er
nog, toen Lute en Van Duin uit het peloton ontsnapten en Le Grand, Rademakers
en Alting dit voorbeeld volgden. Deze laatste renners vormden een nieuw
groepje, maar konden de dappere leidders niet meer bedreigen. In de slotfase
vielen Sietsma en Koolhof nog wat terug, waarna de sprint de beslissing
bracht in het voordeel van Rinus Janissen, die evenals in 1956 winnaar werd.
Daarbij finishte Janissen in '55 nog als tweede en in ’57 als vierde.
Successen werden er door hem dus wel behaald in dit aardige criterium rond de
Huizer haven.BRON: HANS VAN DE KAMP Amateurs: 1. R. Janissen Amsterdam, HULST (20
mei).1958 AB VAN EGMOND
WINT MET KLEINE VOORSPRONG DE KERMISKOERS VAN HULST. De kermiskoers
van Hulst bracht een sterk deelnemersveld van louter vedetten op de been. Onder de deelnemers bevonden zich de renommees
van Warschau-Berlijn-Praag: Piet Damen, Ab van Egmond, terwijl ook Jo de Roo
zich weer eens aan een amateurkoers waagde, bij gebrek aan beter. De wedstrijd
kenmerkte zich door snelheid, maar was er mede de oorzaak van dat het niet
tot enige geslaagde uitlooppoging kwam. Grote spanning
heerste er slechts tegen de komende massasprint van 46 renners, waaraan v. Egmond en Manneke Roks zich met luttele meters
voorsprong ternauwernood hadden weten te onttrekken.
In een enerverende sprint kwam Cees Paymans, oude rot, als triomfator van de
grote volggroep naar voren. De eerste
uitlooppoging werd ondernomen door Swaneveld, die punten voor het
premieklassement trachtte te vergaren. Hij kreeg gezelschap van de niet
onverdienstelijk rijdende Zilverberg. Onder de weinige
uitvallers behoorde al vroeg Jo de Roo, die het na een lekke band
aanvankelijk op een damesfiets probeerde, maar na 18 ronden de pijp aan
Maarten gat. Enige opleving
bracht Pict Damen tenslotte in het saaie koersbeeld
toen hij met nog 20 ronden voor het einde het peloton uit elkaar dreigde te
rijden. Er kwam een gaatje waarvan Ab van Egmond en Roks profiteerden en die
het zelfs tot 30 seconden voorsprong wisten te brengen. Amateurs en
Onafhankelijken: HULST (17
augustus).1958 W. SCHULING
SPRINTWINNAAR IN HULST. Het is op het
bochtige parcours van Nieuw Hulst altijd moeilijk om een blijvende voorsprong
op te bouwen. De ervaring heeft geleerd dat de zege meestal blijft
voorbehouden aan een sprinter. Ook deze maal draaide het op een massasprint
uit, waarbij Schuling aan het langste eind trok. Er werd in een hoog tempo
gereden. Animators van het eerste uur waren Charite en De Waard; zij wisten
een voorsprong te nemen van 38 sec. Daarna domineerde een tijd lang de
Zeeuwsvlaamse favoriet Ferket, die er de oorzaak van werd dat het eerder
genoemde duo werd teruggepakt. Nieuwelingen: 1. W. Schuling, Den Haag, IJZENDIJKE
(27 mei).1958 RONDE VAN
IJZENDIJKE VOOR JANSEN Onder grote
belangstelling werd de 24e ronde van IJzendijke verreden voor nieuwelingen. Nieuwelingen: 1. J. Jansen, Nootdorp, 7' ILPENDAM
(8 juni).1958 Amateurs: 1. Arie Helsloot, 2. Wim Klebach, 3. Jonker, ILPENDAM
(7 september).1958 Amateurs: 1. Frans Balvert, 2. Jan Legrand, 3. Dick Enthoven, KAMPEN (7
juni).1958 EERSTE RONDE VAN
KAMPEN LEVERDE FRAAIE ZEGE.OP VOOR SPURTER C. NIEMEIJER (HENGELO). We waanden ons
als het ware in een Brabantse of Belgische wielerkoers toen we bij de finish
van de eerste Ronde van Kampen het rennersveld, de sterkste renners van
Overijsel en Gelderland, bijeen zagen op de kasseien. Dat het er na het
startschot van de consul van de K.N.W.U. in Overijsel, de heer Dollekamp uit
Almelo, ook Brabants toeging op het vrij zware parcours in het Kamper
stadsdeel Brunnepe ondervonden de circa 2500 toeschouwers spoedig. De rijzige
temporijder Gerrit Lentelink uit Delden, toepasselijk door de bekende
Oostelijke wielercommentator Dick van Berkum als “ijzeren" Gerrit betiteld, demarreerde het eerst. Nadien volgden
uitlooppogingen aan de lopende band met aan het slot een beslissende
demarrage van het drietal Ben Lohuis, Corrie Niemeijer uit Hengelo en de
Kamper favoriet Rolf Steinbach. Dat dit een Twentse zege zou werden stond bij
voorbaat vast. Spurter Corrie Niemeijer perste na De renner, die in
deze ronde ongetwijfeld het meeste werk heeft verzet is de Deldenaar Gerrit
Lentelink die van meet of met een ruime voorsprong op het peloton aan de kop
ging. Halverwege de wedstrijd moest Gerrit echter capituleren voor het
peloton waarin zich renners van naam bevonden als Bert Boom uit Markelo, de
gebrs. Henk en Bertus Kloosterziel uit Wezep, Kl. Dekker uit Dalfsen, de
Zwollenaren Reitse Lemstra en Bertus Platel, J. Scheuten uit Hengelo, E. Hup
uit Kamperi, Ben Lohuis uit Delden, Corrie Niemeijer en Rolf Steinbach. Toen het peloton
Gerrit had achterhaald gingen de drie laatstgenoemden aan de haal met
bovenomschreven resultaat.BRON: BEN ZOMERDIJK Amateurs: KAMPEN (30
augustus).1958 EVERT HUP KWAM
ALS GLORIEUZE OVERWINNAAR TE VOORSCHIJN UIT DE VIERDE RONDE VAN KAMPEN. De vierde ronde
van Kampen ontaardde in een ware temposlag. Als glorieuze overwinnaar kwam
voor eigen publiek de vechtlustige Kampenaar Evert Hup uit de strijd. Met hem
mag zonder twijfel met ere genoemd worden de kleine Zwolse renner Ge Nijkamp,
die tezamen met Evert Hup de basis legden voor een
wedstrijd die met recht een koers voor de sterken genoemd kon worden want van
de 40 van start gegane renners finishten uiteindelijk slechts dertien
renners! We tekenen hierbij aan, dat ook tal van renners met materiaalpech
van het strijdtoneel verdwenen. We noemen in dit verband Klaas Dekker en D.
Halfwerk welk tweetal aanvankelijk in een bijna tropische hitte lustig
meedraaiden. Na tien ronden ging een groepje van drie renners aan de leiding
met ca. Nog maar
nauwelijks was de rust weergekeerd of Nijkamp demarreerde andermaal. Met
korte nijdige pedaalslagen sprong hij binnen een ommezien weg van het peloton
en nam 20 sec. voorsprong. Dick Bossink, de sterke bakkerszoon uit Den Ham
presteerde het de vluchter te achterhalen en tezamen
ging dit tweetal verder, over het vrij zware parcours, dat inmiddels al tal
van slachtoffers had opgeeist, deels door vermoeidheid en anderzijds door
pech. Onder hen bevonden zich ook De Kinkelder, Bredewold, Niemeijer en Nic.
Regter. Halverwege de koers worden de vluchtelingen, mede dank zij het vele
werk, dat Hup en Van Tiem in de voorste gelederen verzetten, ingelopen. Nu
was het Hup, die onder daverende toejuichingen van het talrijke publiek,
demarreerde. De actieve Ge Nijkamp sprong voor de zoveelste maal mee. Tezamen draaide dit tweetal in hoog tempo door,
beurtelings kopnemend, totdat men een ronde voorsprong had genomen op het
peloton van waaruit Dick Bossink, Van Nek en 'Bertus Kloosterziel kans hadden
gezien weg te komen. De Amsterdammer
Van Nek moest vanwege pech „lossen". De kampioen van Gelderland, Frans
van Tiem, die er steeds beter in kwam naarmate het einde naderde, nam even
later zijn plaats in bij de vluchters. Dit groepje ontwikkelde zo'n geweldig hoog tempo, vooral dank zij Hup en Van
Tiem, dat spoedig het groepje met Nijkamp, Lemstra; Platel (die twee keer van
fiets verwisselde) en Vervloet in zicht was. Wel demarreerde Ge Nijkamp elf
ronden voor het einde nog, maar de dappere Zwollenaar kon niet voorkomen, dat
twee ronden voor de finish Evert Hup c.s. hem inhaalden. Zo stoof een groep
van zeven renners op de finish af. Evert Hup, werd uiter aard eerste,
omdat hij een ronde voorlag. Frans van Tiem was Ge Nijkamp in de spurt juist
iets voor en werd zodoende tweede.BRON: BEN ZOMERDIJK Amateurs: 1. E. Hup, Kampen, Irene van Dijk
(Zwolle) gaf winnaar Evert Hup, alvorens hij onder daverende toejuichingen
een ereronde maakte, de bloemen en de overwinningskus. Adspiranten: 1. J. Ruitenberg, Zwolle, KAMPIOENSCHAP
VAN GELDERLAND (17 mei).1958 Gelderse titel
voor Frans van Tiem Berg en Dal, 17 Mei. - Het geaccidenteerde parcours, waarop einde Juli de tweede rit om het kampioenschap van Nederland
voor profs wordt verreden, heeft, evenals vorig jaar, een groot kampioen voor
Gelderland voortgebracht. De 24-jarige
Leeuwenaar Frans van Tiem, in zijn dagelijkse doen lasser bij de scheepsbouw,
onttroonde, na ruim Vanaf dit moment
volgde er een vrij eentonige strijd, welke halverwege een weinig fleur kreeg
door de finish van de nieuwelingen, die ruim tien minuten na de amateurs van
start waren gegaan. Van hen mocht de
Epenaar B. Schimmelpennink zich in een tijd van 1.40.58 uur officieus
kampioen noemen. Het Noord-Veluwse succes werd nog versterkt door de derde
plaats van H. van Essen uit Wezep, die met miniem verschil in Hendriks uit
Lent zijn meerdere moest erkennen. Nadat
achtereenvolgens Van Hall, de Nijmegenaar Dusseldorp en de stroef draaiende
Wagenaar de weg naar huis hadden ingeslagen, spitste de strijd in het
leidende groepje zich toe. Als eerste moest Van Hatert lossen, waarop in de
volgende ronde Van Espen dit voorbeeld bleek te hebben gevolgd. De Achterhoekse
renner Smink moest zijn inspanningen om los te komen van het zeven man
tellende peloton zwaar betalen. Evenals de Arnhemmer De Kruif, die te royaal
met zijn krachten smeet door het grote mes te gebruiken, verhuisde de
Gaanderense renner naar het achterste plan. Zo Regter al
illusies mocht hebben gemaakt om de gouden plak te veroveren, dan werd
hieraan door een simpele valpartij abrupt een einde gemaakt. De 45 see. verschil op de koplopers waren in de
voorlaatste ronde uitgegroeid tot anderhalve minuut. Een zekere vierde plaats
liet Regter zich ontgaan door eenvoudigweg de brui eraan te geven. Hiermede leek de
zaak bekeken. De als winnaar gedoodverfde Wim Dieperink zou door meer routine
weinig last ondervinden van de beide anderen. Van Tiem doorkruiste dit
rekenwerk door met enkele krachtige pedaalslagen Van Lith (zilver) en Diepering
voorbij te steken. BRON.G.W.GRUTTERS Amateurs: KAMPIOENSCHAP
VAN LIMBURG (20 april).1958 JAN HUGENS prolongeerde LIMBURGSE titel Opnieuw heeft Jan
Hugens bewezen dat hij de sterkste amateur is van Limburg. Kwam zijn ster het
vorig jaar plotseling naar boven, en won hij in een sterk gereden koers,
nauwelijks 18 jaar oud, zijn glorie bleef niet beperkt tot het Cauberg- en
Limburgs kampioenschap, want hij bewees nadien in talloze wedstrijden tot
een der stevigste troeven te behoren. Zijn overwinningen dit jaar, driemaal
in grote Belgische wedstrijden, maakte hem onbetwist favoriet voor
Valkenburg. Hij heeft zijn
supporters en al degenen die op hem getipt hadden, niet teleurgesteld. Met
groot vertoon van macht, zowel op het vlakke gedeelte als tegen de taaie
Cauberg-bult, reed hij zijn koers met een souplesse,
die hem tekende tot een uitblinker. Het was niet zonder trots, dat Dr. P.
van Dijk hem feliciteerde met deze bijzondere koers, waarin hij zich een
volgeling van onze grote Gerrit Schulte toonde. AFMATTENDE
STRIJD. Het lome weder met veel en warme zon, legde ongetwijfeld een
stempel op dit Cauberg-evenement dat meesttijds gekenmerkt wordt door
slecht, guur of regenweer. Dit begin van een lentedag had tienduizenden naar
het prettige toeristenplaatsje getrokken om enkele uren lang een parcours van
ruim Zowel de man met
de beruchte hamer op de Cauberg alsook het hoge tempo maakte al vrij spoedig
slachtoffers in de rijen der amateurs die met een 50-tal aan de start
verschenen. Nog voor halftime wist Hugens zich met Willemsen van Nuth af te
scheiden, zij het met luttele seconden op een groepje, waarin de Weertenaar
Brunenberg de spits afbeet samen met Pieters, gevolgd door een kleine groep
waarin Lotz reeds een achterstand van 2 minuten had en
in deze achterhoede zwommen nog Cuypers, Hontjens en v. Kollenburg. Hugens
wist zich aan de kop te handhaven, maar Willemsen moest naderhand op de
Cauberg zijn maat laten gaan, die onweerstaanbaar, fris en monter, doorging.
Op het tweede plan voerden Pieters, Brunenberg, Beckers, Kamphuis, Roth en
Ramaekers een zware strijd om de achterstand te verkleinen en het gelukte
hen inderdaad Willemsen tot de orde te roepen, die spoedig in de achterhoede
verdween. In de 6e ronde,
de beslissende Hugens-ronde, maakten de amateurs de snelste tijd, nl. 12 min.
42 sec. om vervolgens niet meer onder de 13 min.
te komen. Helemaal alleen
op kop vocht Hugens de strijd uit. Steeds het tempo opvoerend liep hij
geleidelijk nog meer uit. Zijn klimmen was bewonderens- waardig, zijn
temporijden verbluffend en in deze krachtsinspanning zagen de achtervolgers
steeds meer de hoop op een kampioenschap vervliegen, en werd het alleen nog
maar zaak om de bus niet te missen en aansluiting te houden. Zij hadden het
heus niet gemakkelijk, want er werd om beurten op kop flink getrokken,
terwijl de klimmers op de Cauberg wat winst boekten, die zij naderhand bij
de afdaling weer prijs moesten geven. En zo kwam de
finish in zicht. De finish van een wedstrijd, waarin de grote kracht van een
oersterke Hugens duidelijk gedemonstreerd was, en waarin ook de moordende en
slopende kracht van een Caubergklim onze amateurs in de moegefietste benen
ging zitten. Toen Hugens, lachend en zeker van zijn zaak, in de voorlaatste
ronde de finish passeerde, was zijn voorsprong tot 1 min. 32 sec. gestegen en
alleen pech zou hem nog kunnen uitschakelen voor de begeerde trofee. De
achtervolgers gaven zich echter niet gewonnen en legden er een schepje
bovenop om in deze laatste ronde de minst sterken nog kwijt te raken. Zo kwam
het einde. Hugens, alleen, suisde op de eindstreep toe, reeds
van verre zegevierend de rechterhand in de hoogte, temidden van een
juichende en applaudisserende menigte. Ruim twee minuten later kwam een
groep van 9 renners binnen, waarvan Pieters de eindsprint won. Dr. Van Dijk bood
hem de bloemen en de medaille aan en onder het spelen van het Limburgse
volkslied maakte Hugens zijn ererondje. BRON:GERARD SILLEN Amateurs: 1. J. Hugens, Hoensbroek, KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND (22 juni).1958 JO DE HAAN ontliep een massaspurt en
werd wegkampioen van Nederland 1958 Het nationale
wegkampioenschap der amateurs, dat Zondag op het
circuit van Zandvoort verreden werd, is in een zeer hoog tempo betwist. En
als de tijdwaarnemers zich niet vergist hebben is deze titelstrijd de snelste
uit de geschiedenis van Zandvoort. De allersnelste en meest gelukkige renner
van dit kampioenschap? Zoals u wellicht reeds zult
weten: de 21-jarige Jo de Haan uit Klaaswaal, een plaatsje op het
Zuid-Hollandse eiland Beyerland. Hij sloeg in de slotronde, toen het peloton
na 41 Hunzeruggen en Tarzanbochten en door de onderlinge naijver der
favorieten nog altijd zo'n zeventig koppen telde,
met een scherpe demarrage zijn slag en werd niet meer achterhaald. Ook al
deden Anton van der Steen - zijn grote rivaal uit de tweedaagse van Brabant -
Frans Hofmans, Harry Scholten en een tiental anderen daartoe nog zo hun best.
Als een sterk winnaar en een verdiend kampioen snelde Jo de Haan - die drie
weken geleden voor het laatst de poort van de Ripperdakazerne te Haarlem
achter zich in het slot hoorde vallen en met groot verlof gezonden werd -
over de eindstreep. Al zijn reserves had hij voor deze beslissende charge aan
moeten spreken en volkomen leeggereden moest men hem van de fiets tillen.
Zelfs nadat K.N.W.U.-praeses, dr. P. van Duk, hem de rood-wit-blauwe
kampioenstrui over de schouders had gesproken en hem de lauwerkrans had
omhangen, stond Jo de Haan nog beduusd en bedremmeld voor zich uit te staren
over dit succes. Oud-wereldkampioen Piet van Heusden wist hem tenslotte tot een spaarzame glimlach voor het legertje
persfotografen te bewegen. We schreven in
deze voorbeschouwing over dit kampioenschap, dat de
jongens uit Limburg nog nimmer een belangrijke rol hebben gespeeld op het
circuit van Zandvoort. In de jongste titelstrijd hebben ze dat wel gedaan.
Vooral Jan Hugens, Fons Steuten en Frits Knoops hebben zich daarbij van hun
beste zijde doen kennen en meerdere malen hadden zij
de hand in de verschillende ontsnappingspogingen, waarvan er legio zijn
geweest in dit titelgevecht. Ook de Oostelijke vertegenwoordiger Bert Boom
liet zich daarbij niet onbetuigd en trok zonder schroom met de favoriete
Zuiderlingen en Westelijken ten aanval. En weet u wie na een korte
rustperiode ook weer best marcheerde? De door zwartgallige wielerprofeten
als afgeschreven beschouwde Coen Niesten. Hij was in Zandvoort een der
felste demarranten als het er om ging een voorsprong te veroveren en een der
felste jagers wanneer er kopstukken waren ontsnapt. Schermutselingen. Een merkwaardige
bijzonderheid van dit kampioenschap, waarvoor 296 renners aan de start
verschenen - er hadden er liefst zestig, w.o. baankampioen Piet van der Lans,
Mik Snijder, Jan Buis, Kees de Jongh, Theo Sythoff, Hector Middelkamp en Ad
v. d. Groenendaal, door ziekte of anderszins verstek
laten gaan - was, dat de allereerste aanval van Jo de Haan kwam. Ook de
laatste en beslissende aanval kwam van hem. Daar tussen door heeft hij zich
niet vermoeid en in de voorste gelederen van het peloton het koersverloop
nauwlettend gadegeslagen. Die eerste aanval van De Haan - samen met Wil
Bravenboer - was overigens van weinig betekenis. Zij werd door de
bontgekleurde “meute" verijdeld nog voordat er van werkelijk gevaar kon
worden gesproken. Ook de Limburgse kampioen Jan Hugens, die in de tweede
„tour" het scherp van zijn demarrage liet bewonderen en naar het “grote mes" groep, kreeg geen kans om te ontsnappen.
Zijn reputatie van tempoloper speelde hem daarbij parten. Men wenste Hugens
geen meter speling te geven. Maar ook Zilverberg, Hans van Duin en Johnny de
Vries - die om beurten een solovlucht beraamden - kregen de gewenste speling
niet van het peloton, waarin men de uiterste voorzichtigheid betrachtte in
deze belangrijke strijd. Daarentegen werd Toon Rutte
van een drieste uitval weerhouden door zijn supporters, zodat de favorieten
zich hiervoor niet -schrap behoefden te zetten. Ondanks de schermutselingen
bleef het gelid vrij aardig gesloten en alleen de allerzwaksten moesten zich
in deze strijd gewonnen geven. Sterke kopgroep De aanvalletjes
bleven voortduren. Ook Henk v. d. Zwet, Wim van Smirren, Fred Balvert, Henk
Barbiers, Jan Verwey en Theo Mathot lieten daarbij hun gezicht zien. “Tribunerijders",
mompelde een oud-renner naast ons. We moesten dit volmondig beamen. Maar in
de veertiende van de 42 ronden, die in de zeer snelle tijd van 5 min. 37 sec.
werd voltooid, was er van show geen sprake. Dat blijkt wel uit de rondetijd.
Liefst achttien man rukten zich toen los uit het kakelbonte peloton en
formeerden een kwalitatief zeer sterke kopgroep. Er moest gefietst worden en
heel hard zelfs. Wie die snelle aanvallers dan wel waren? Hier zijn ze: Jan
Hugens, Piet Rentmeester, Jan Groot, Joop Wuurman, Dries Helsloot, Henk
Nijdam, Harry Scholten, Frits Knoops, Hans van Duin, Coen Niesten, Ab van
Egmond, Jan Willemsen, Dik Enthoven, Jan van Dijk, Leen v. d. Meulen, Rob v.
d. Ruit, Bert Boom en Henny Marinus.Met deze georganiseerde aanval van de
favorieten scheen de strijd een beslissende wending te krijgen. Maar een
tweede groep van dertig man, waarvoor de militairen
Toon Rutte en Coen Visser de grondslag hadden gelegd en waarin we onder meer
ook nog Anton v. d. Steen, Henk van Weeren, Hub Nijsten, Joop Hopman, Wim
van Smirren, Ferry Spaans en Arie de Hoog opmerkten, wenste zich nog niet
gewonnen te geven en ontketende een felle jacht op de “aanvalsspits".
Voor de nagenoeg nog ongeschonden hoofdmacht leek toen het pleit beslist te
zjjn. Zij moest in deze strijd terrein prijsgeven. Met tientallen tegelijk
gaven de minst moraalkrachtigen er de brui aan. Toen de dertig jagers na Geen rust Van rust was
echter geen sprake. Wim van Smirren en Henk van Weeren probeerden om de beurt
een nieuwe afscheiding te forceren. Zij slaagden niet. Een poging van de
bedrijvige Frits Knoops was eveneens tot mislukken gedoemd, toen Coen
Niesten, Piet Rentmeester, Hub Nijsten, Wil Bravenboer en Bert Boom zich met
deze aanval gingen bemoeien. Vooral Niesten en Rentmeester laat
men niet zomaar zonder slag of stoot gaan. Jan Hugens trok het peloton weer
op de vluchtelingen. En toen de kampioen van
Limburg meteen daarop een nieuwe aanval lanceerde - de meeste renners uit de
pas aangereikte etenszakjes zaten te snoepen - was het Coen Niesten die het
hem belette om een van zijn bekende en gevreesde solostunts te gaan
ondernemen. Angstvallig bleven de favorieten elkaar
bewaken. Jan Ottenbros, de
bijna veertig-jarige Alkmaarder, gunde men evenmin een voorsprong. Nochtans
genoot de sympathieke „veteraan" uit de kaasstad, die in de
straatkoersen nog altijd een lastig te bedwingen tegenstander is, veel bijval
van de overigens heel matig bezette hoofdtribune, toen hij er alleen met een
kleine voorsprong passeerde. Meer gevaar
school er in de acties van een Fons Steuten, Coen Visser, Ab van Egmond en
Piet Rentmeester, doch Coen Niesten, Ben Teunisse, Arie van Houwelingen,
Frans Hofmans, Anton v. d. Steen, Henk van Weeren, Jan Hugens etc. - die in
de voorste gelederen het koersverloop controleerden - wisten ook deze
demarranten te bedwingen. En toch kwam er met nog tien ronden ( Nieuwe
demarranten. Nauwelijks was de
hereniging een feit - er lagen nog vier „touren" in het verschiet - of
Jan Groot ontsnapte aan de aandacht van de favorieten. Bijna ten volle ronde
wist hij een kleine voorsprong te behouden, toen was het ook met hem gebeurd.
Eenzelfde lot ondergingen ook Corstjens en Van der
Steen. Het gelid bleef gesloten. Een peloton van zo'n zeventig man begon zodoende aan de laatste ronde. En
waar niemand meer op gerekend had, dat gebeurde in deze opwindende slotronde.
Een attente Jo de Haan sloeg zijn slag en bleef in een alles gevende
solovlucht zijn concurrenten de baas. De verraste favorieten en sprinters
mochten om de tweede plaats duelleren en dat pleit won de kleine Amsterdammer
Henny Marinus. BRON: JAN ROOSEBOOM DE VRIES Amateurs: 1. Jo de Haan, Klaaswaal, wegkampioen van Nederland 1958, de KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND.02e RIT (27 juli).1958 Gerrit Voorrting
triomfeerde in tweede kampioensrit Michel Stolker
thans leider van het algemeen klassement Men moet niet
alleen uitgekookt zijn, maar ook nog de kunde bezitten om een compact peloton
jonge profs, die dit jaar toch heus wel lieten blijken, dat ook zij over de
talenten beschikken om onze nationale wielersport te vertegenwoordigen, in
honderdvijftig laatste meters van een kampioensrit bij de neus te nemen en
een spurtoverwinning af te dwingen. De “oude" Gerrit Voorting, die vele
jaren een bijzondere figuur in ons wielerleven is gebleken, slaagde daarin in
de tweede rit voor de nationale wegtitel, welke Zondagmiddag op het parcours
van Groesbeek werd verreden. In zijn gevolg bevonden zich Piet Maas, Peter
Post en Mies Stolker. Drie jongeren, die stuk voor stuk een extra reden
hadden om harder te rijden. Drie, die gelanceerd werden door verlangens.
Mies Stolker is door een zwieper, als gevolg van de Pellenaars-affaire, even
van de rechte weg afgeweken, maar in Groesbeek veroverde hij de eerste
plaats in het algemeen klassement voor de titel. Een
prachtige uitvalsstelling om zo dadelijk in Zandvoort als kampioen van
Nederland te worden aangeduid. Ik zal u niet
vermoeien met velerlei bijzonderheden uit de rit. Het zou niet kunnen. En als
dit wel het geval was zouden we in herhaling treden. Ge
kent de feiten, zeker vijf of zes dagen na de course. Het was overigens een
saaie kampioensrit, zonder geschiedenis. Het doet ons leed dit te
constateren. Over een nieuw parcours schrijven we liever hartstochtelijk
enthousiast. We moeten nu openhartig getuigen, dat er dit werkelijk niet
aanzit. Oh, natuurlijk, dit parcours is prachtig van ligging, van
natuurschoon en er zit iets in". Een mooier parcours is nergens te
vinden. Het is echter op de verkeerde wijze gebruikt. Gemakkelijker. Van het eerste
ogenblik, dat we over het “tobogan-parcours" van Groesbeek kwamen te
spreken was mijn mening, dat het veel gemakkelijker was dan het parcours van
Valkenburg. Dat was ook de bedoeling. Het moest een ander soort klimmer
opleveren dan de Cauberg. Aanvankelijk waren wij de mening toegedaan, dat er
ook zeventien keer de heuvel in opgenomen was, die de Ronde van Nederland nam
voor aan de Zevenheuvelenweg werd begonnen. Vroeger een steile kiezelweg, die
thans geasfalteerd is. Een lastig ding dat wij node misten. „Dat is geen
fietsen", zei ons de heer Tulmen van Het Groenewoud, toen we over die
bult spraken. Hij heeft ongelijk gehad. Het Groesbeekse parcours met al zijn
mooie hoedanigheden is Zondag te licht gebleken. Het
bood voor niemand mogelijkheden. Om de doodeenvoudige reden, dat het in de
verkeerde richting werd gereden. We hadden het na een paar ronden al door,
toen we in het peloton enkele deelnemers fris ende wel zagen meelopen, die
theoretisch gesproken al op de thuisreis moesten zijn. Wat men
verwachtte gebeurde niet. De Holdeurn, een lange klim, was de rol van
scherprechter toebedeeld. Het is inderdaad een lastig stukje, die gestadige klim. Maar echt niet lang genoeg voor een
fatsoenlijke prof om daar uit de wielen te worden gereden. Slechts stomme
pech maakte hier slachtoffers. Bijvoorbeeld Nol Ehlen, die wij in zijn
huidige vorm ver hadden zien komen. Ook de tiende Holdeurn kon geen echte
slachtoffers maken. En de oorzaak daarvan waren de Zeven Heuvelen, die van de
verkeerde kant werden genomen en geen kracht vergden. Het peloton viel er
over heen. Dat was een traject van zee of zeven kilometer, waarvan alleen de
heuveltoppen een paar trappen vergden. Iedereen in het peloton zat hier op
verhaal te komen. De heuveltoppen lagen immers in een lange daling. Maar
andersom gereden zullen zij een ander effect sorteren. Dan stijgt de hartlijn
van de weg inplaats van te dalen. Dan zal elke heuveltop steeds zwaarder
worden. Maar dat is ook de bedoeling. Het Groenewoud
heeft gemeend, dat een kampioensrit op hun wielerparcours te zwaar zou
worden. Dat is echt niet waar. Haal er uit wat mogelijk is. Dan schenkt het pas bevrediging. De Cauberg zal men nooit kunnen
overtroeven aangezien de geologische gesteldheid van het terrein verschillend
is. Geen kunst. Er zal geen keus
zijn wil men in Nijmegen een der kampioensritten behouden. En we menen, dat
men zich over de financiele resultaten van de wedstrijd bij alle
concurrentie, die men ondervond, niet behoeft te
beklagen. Er was natuurlijk nog van alles te leren. De club zal met goede
krachten uitgerust moeten zijn. Zij zal moeten bereiken, dat het parcours
vroeger afgesloten kan worden en dat geen parkwachters foefjes kunnen
uithalen om het publiek gratis op het parcours te loodsen. Gemeentenaren en
organisatoren zullen op elkaar, het wielerpubliek
en organisatoren ingespeeld moeten raken. De kansen. Laten we thans de
gevolgen van deze slappe kampioensrit in ogenschouw nemen. Voorting was
natuurlijk uiterst verheugd over zijn overwinning, die hem met een slag bij
de grote favorieten voor de titel voegde. In de eerste rit had hij de eer
aan de jongeren moeten laten. Nadien gebeurde er echter zoveel, dat hem tot
“gele truien" prikkelde, dat we eigenlijk niet verbaasd over zijn
sprintoverwinning in een kampioensrit moeten zijn. Bovendien weet hij hoe men
tegen een klim op spurten moet. In Noord-Frankrijk is zulk een course-einde
schering en inslag. Voorting slaagde er in zich vlak voor de finish uit de
omsingeling van het peloton te bevrijden en Piet Maas c.s. te kloppen. Wim
van Est, die het wiel van Voorting moest hebben, kreeg daar de kans niet
meer voor. Het gehele veld hing trouwens als een kluitje op elkaar. Vlak voor het
einde waren wel de eerst-geplaatsten uit de eerste rit naar voren gekomen, nogmaals naar voren gekomen, nadat zij gedurende de rit
ondervonden hadden, dat niemand een kans zou krijgen het peloton uit elkaar
te rukken. Piet Steenvoorden, die het met Piet van Est tot meer dan een halve
minuut voorsprong had kunnen brengen, forceerde zich zodanig, dat hij door
krampen geplaagd op had moeten geven en Piet van Est ontbrak het tenslotte
aan kracht om nog “voorin"
te rijden. Stolker, Lahaye, Kersten, De Roo, Damen reden de laatste ronde
vooraan voor hun kans. Peter Post en Piet Maas waren er ook bij. Peter Post
om de Sportcommissie te tonen, dat hij belangstelling voor een plaats in de
ploeg naar Reims heeft. Hij heeft voor zijn wegtraining zelfs verschillende
baancontracten afgezegd. Piet Maas omdat hij van onderwaardering te lijden
heeft. Maar ook v. d.
Brekel en Wagtmans, wiens liefde voor de weg nooit slijten
zal, waren ongeziens aan het vinkentouw verschenen. Het was dus wel
een erg belangrijke wegspurt daar tegen de Holdeurn op. In enkele seconden
werden er tientallen illusies weggevaagd, terwijl een handjevol deelnemers
tevreden was. Voorting, omdat hij winnaar werd en goede kansen op de titel
bezit. De in de laatste
weken verloren gelopen Mies Stolker, omdat hij De Roo en Lahaye achter zich
hield, waardoor hij de leidersplaats in het algemeen
klassement kon innemen. De Roo en Lahaye,
omdat zij beiden op Stolker maar een punt achter staan. En Piet van den
Brekel en Wagtmans behielden hun kansen. Piet Maas glorieerde omdat hij tegen
Voorting om de overwinning streed. Peter Post kreeg
het dan toch maar klaar om er een goede derde plaats uit te rijden. Reims. Reims werpt dus
zijn schaduwen ver vooruit. Mannen als Schulte, Post en Wagtmans schijnen er
dus belangstelling voor te koesteren. Is dit omdat de wegkampioenschappen aan
die van de baan voorafgaan? Het kan dadelijk
in Zandvoort, waar de finale verreden wordt, nog raar lopen. Vier man staan
in het voorste gelid: Stolker, De Roo, Lahaye en Voorting. Maar ook Van den
Brekel, Wagtmans, Kersten zijn niet uitgesloten voor de titel. De eerste groep
is verplicht defensief te rijden, terwijl de tweede alleen van het offensief
heil verwachten kan.BRON: FRITS VAN GRINSVEN Beroepsrenners: 1. Gerrit Voorting, Titelklassement: 1. Stolker, 35 pnt.; 2/3 Lahaye en De Roo, beiden 34 pnt.; den 8 pnt. KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND.58.01e RIT (20 april).1958 CAUBFRG-SLAG in
de spurt beslist
JEF LANAYF zegevierde over
De Roo, Stolker, Bergmans en Kersten Een zinderende spanning- versierd met een vrolijk
voorjaarszonnetje - hing boven het Cauberg-circuit. Toen de bel de laatste
ronde aankondigde, flitsten vijf dapperen met een lichte voorsprong op
wanhopig jagende achtervolgers voorbij de jury-tent, stoven over de
Oud-Valkenburgerweg, galoppeerden door de Grendelpoort en begonnen even later
aan de laatste bestijging van de door velen gevreesde klim. Konden de frisse
Jef Lahaye, de voor de opdagende “bult" niet bevreesd zijnde Mies
Stolker, de taaie Jo de Roo, de ook hier op bet voorplan strijdende Jaap
Kersten en de verrassing van deze koers Tony Bergmans, het gevaar afwenden?
Zou de bestijging uitspraak doen? Of weerstonden de vijf aanvoerders het
aanrollend geweld en zou de finale middels een
vlammende spurt worden betwist? Op de Cauberg kwam geen afscheiding tot
stand, ook de afdaling bracht geen verandering in het decor. Zij aan zij
raasden de vijf op de finish af: Stolker duelleerde hevig met De Roo,
Bergmans mengde zich in het debat, waarin uiteindelijk Jef Lahaye het hoogste
woord ging voeren. Buitenom, links van de weg, kwam de stoere knaap uit
Bunde, over het stuur gebogen, al zijn krachten samenbundelend in een spurt
van formaat. Even was het stil, toen gooiden duizenden Limburgse
wielervrienden de handen de hoogte in: Jef, Lahaye had de slag op de Cauberg
- de eerste schuif om het nationaal wegkampioenschap - gewonnen. Een
lachende Lahaye, hartelijk begroet door de heer Geurts (Eroba) en ploegleider
Antoine Gense, reed - na een prettige huldigingsspeech
van dr. Van Dijk - een kort ererondje, dat slechts een honderd meter bedroeg
daar de opdringende menigte een verder saluut aan het publiek niet mogelijk
maakte. Het eerste
vermeldenswaardige bericht klonk door de micro in de derde ronde - de vlucht
van Woutje Wagtmans na het vertrek was natuurlijk een speels spelletje - om
Sonnemans te beduiden, dat hij de arena diende te verlaten, daar hij een
verkeerde (kortere weg) was ingeslagen. De heren A. en W. Kuipers kregen ook
deze keer de sympathie van de toeschouwers, in beduidend grotere getale
verschenen dan werd verwacht, voor hun moedig volhouden, hierbij geen acht
slaande op het geincasseerde verlies. Daarna vielen slachtoffers: Van
Steenselen geraakte aan de staart, Pardoel kwam in het niemandsland terecht,
welk lot ook voor Boelens, Tacx enz. was bestemd. Uitvallers
moesten vervolgens in serie worden genoteerd, in een periode dat Daan de
Groot, Willy Gramser, Jan van Vliet en Wout Heeren aan de klok trokken, een
gerinkel dat 29 sec. winst op Wuyts en een volle minuut op de grote groep opleverde.
Deze stand bleef niet lang behouden, want Mart v. d. Borgh, Adri van Wetten
en Gijs Pauw trokken dra het zwaard en door deze
klappen geraakte het veld nog meer uit elkaar, al bleven de cracks natuurlijk
van deze achterstanden gespaard en hielden zij een oogje in het zeil, met de
bedoeling de kopmannen het leven zuur te maken. Alles - de hoofdmachten
althans - kwam bijeen en opnieuw moesten de kaarten worden geschud. Dit
gebeurde tijdens de 14de ronde, toen Stolker, De Roo, Daemen, Gramser, Maas,
Lahaye, Kersten, Peter Post en Bergmans veel haast vertoonden en serieus
poogden het peloton - met Van Est, Van den Brekel, Wagtmans, Nolten, Gerrit
Voorting, Van der Pluym, Van der Borst - op zijn nummer te zetten. Wat een
stroovuur geleek, werd de ouverture van het complete
stuk. Die mannen op kop verstonden zich best en verschillende achtervolgers
wensten geen roet in het eten te strooien van ploegmakkers die vooraan stevig
op de pedalen trapten. Intussen werden Plantaz, Van Vliet en Van der Zande
toeschouwer. Toen nog drie
toeren restten, ontstond de definitieve afscheiding. De knap van leer
trekkende Piet Daemen, Gramser, Peter Post en Maas werden afgehaakt en met 25
sec. voorsprong op deze voormalige makkers begonnen
Bergmans, Stolker, De Roo, Lahaye en Kersten aan het slotstuk. Er kon nog van
alles gebeuren, daar de laatste loodjes altijd het zwaarst wegen en de grote
groep slechts op 55 sec. huisde. De geschetste volgorde bleef niet
gehandhaafd, met uitzondering van de hoofdrolspelers. Bij het ingaan van de
laatste ronde waren Gerrit Voorting, Van der Pluym, Van Sluys (op 48 sec.)
het dichtst bij de kop, op 58 sec. reed Jan Nolten solo, op 1.05 de rest.
Opwindend was de eindstrijd, die gelijk gereleveerd, door Jef Lahaye in de
wacht werd gesleept, formidabel de spurt waarmede Piet van den Brekel, op 27
sec., de tweede groep overwon, daarna finishte Nol
Ehlen in zijn eentje en vervolgens was de spurt van de hoofdmacht gedecideerd
voor Jaak Vranken. Verheugend is het
ongetwijfeld, dat diverse jongeren een fikse duit in het zakje deden. De Roo,
Kersten en Bergmans verdienden een dikke pluim, voor Stolker en de winnaar
Lahaye betekenen de behaalde successen een geduchte stimulans. Verleden
seizoen zat het Lahaye, in 1956 onafhankelijke en in 1957 prof, niet best
mee. Door herhaalde tegenslagen raakte een schroefje van de machine los. De
sympathieke knaap uit Bunde liet zich hierdoor niet van de kook brengen,
verscheen in talrijke Belgische wegraces van stad tot stad, de forme kreeg
een aanlokkelijker kleurtje en nu belandde Jef weer helemaal in het oude
schuitje. Een taaie, die
Lahaye, iemand die zich niet gauw in een hoek laat drukken. Deze lof straalt
ook of op zijn mede-finalisten, zijn belagers De Roo, Stolker, Bergmans en
Kersten. En na zijn puik werk in het Belgenland, bewees Piet van den Brekel
dat hij dit seizoen over scherpe wapens beschikt. BRON: GERARD
SILLEN Beroepsrenners: 1. Lahaye (Bunde), 19. Daemen
(Lieshout) z.t. 20. Vergoossen (Pey-Echt) z.t. KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND.FINALE (10 augustus).1958 Limburger JEF
LAHAYE werd Wegkamploen van Nederland 1958 KNAPPE FINALE OP
HET CIRCUIT VAN ZANDVOORT De talrijke
Limburgers, die Zondag naar het Criterium van
Zandvoort waren getogen in de stille hoop, dat een provinciegenoot de titel
zou veroveren, hebben aan het einde van een der spannendste wedstrijden om
een wegtitel, hun blijdschap niet onder stoelen of banken gestoken. Luid
zingend trokken zij met hun gelauwerde Jef Lahaye van het parcours naar de kleedgelegenheden, waar aan de vreugde over het succes
van de Bundenaar geen einde scheen te komen. Misschien is de verrassing dat
Lahaye “toch" kampioen werd er wel de reden van geweest. De stille
Bundenaar is eigenlijk te wisselvallig geweest om hem alle vertrouwen te
schenken. Als etappe-renner heeft hij tot dusver geen voldoening kunnen
schenken. Maar als criteriumrjjder moet hij hoog aangeslagen worden. Dat
heeft deze titelstrijd, ofschoon de gemaakte tijden niet in aaamerking
worden genomen, wel bewezen. Lahaye is in
Valkenburg tot ieders verrassing begonnen met de eindsprint van een groep van
vijf man te winnen. Dat hij tot die kopgroep van vijf jongeren behoorde
verwonderde niemand. Hij reed in eigen streek en bovendien is het bekend, dat
hij behoorlijk klimmen kan. Pellenaars zou hem nooit mee naar de Tour hebben
genomen als hij deze kunst niet verstond. De Bundenaar won dus in de sprint
van merendeels behoorlijke snelle knapen als De Roo, Stolker, Bergmans en
Kersten. Hij won die spurt ook langs- de kortste weg, die er te nemen was. We
hebben dit goed onthouden. Het kon zijn, dat hij de weg goed kende; de weg
kon hem opgedrongen zijn, maar het was ook mogelijk, dat hij er nog bijzonder
fris bij zat en dus wel-overlegd de kortste weg gebruikte! Is dit logisch?
Neen, immers in een eindspurt is de tijd voor een beslissing zo miniem, dat
een uitgeputte deelnemer niet meer denkt maar alleen rijdt. Lahaye won langs
de kortste weg! Wij moesten
daaraan denken toen Zondag in de finale op Zandvoort
de spurt tussen Lahaye en Stolker over een titel besliste. Beiden hadden
zich, zonder andere concurrenten in hun onmiddellijke nabijheid, in de
kopgroep kunnen handhaven. Dat betekende, dat zij om een titel zouden moeten
spurten. Een heel hoge inzet. Zo'n belangrijke
spurt, dat de zenuwen in de benen zouden slaan. Maar Mies Stolker, die wij
de grootste kans op de titel gaven, gedroeg zich het zenuwachtigste.
Misschien was de lekke band, die hij in het laatste
courseuur nog opliep daar de oorzaak van. Hij had er even voor moeten
rijden. Zijn hulptroepen waren evenwel paraat. Stadgenoot
Gijs Pauw vergooide zijn eigen kans op de overwinning en leende Stolker zijn
fiets. Daardoor kwam Pauw in de verslagen jachtgroep met Voorting, De Roo en
Kersten terecht. Schalk Verhoef liet zich uit de kopgroep terugzakken om Stolker
op te wachten! Daarna nam hij hem aan het wiel mee naar Lahaye. Dat waren -de
“hulptroepen"! Het leed was dus
spoedig geleden. De Utrechter had voldoende tijd om zich van de schrik en van
de inspanning te herstellen. Het stond ons echter niet aan, dat Stolker
krampachtig aan het wiel van Lahaye bleef zitten. Hij zou geen initiatief
durven te nemen! Zelfs niet toen de eindspurt heel dicht bij kwam. Stolker
bleef maar zitten, terwijl Lahaye zich in het geheel niet verontrust toonde.
Hij nam de Utrechter geleidelijk mee, ook toen zijn gezellen reeds met de verdeling van de ereplaatsen waren begonnen. De energieke Van
Wetten rook een vette prijs, vlak achter de triomfantelijke ritwinnaar Piet
de Jongh, die elf ronden voor het einde aan een solo begonnen was en die met
anderhalve minuut voorsprong op de kopgroep zou beeindigen. De Noordwijker
klopte Piet Damen voor de tweede plaats, ofschoon het Brabandertje liet
merken dat hij in dit kampioenschap, dat ook over zijn plaats in de ploeg
voor Reims besliste, gezien wenste to worden. Helemaal achter
aan de staart van de groep vond bet belangrijkste duel plaats. Lahaye maakte
de spurt steeds korter, zonder dat Stolker durfde in te grijpen. Hij liet
zich als een lam ter slachtbank voeren. Honderd meter voor de spurt was het
de Limburger „zat". Zijn demarrage was zo hevig dat Stolker losgegooid
werd en moeite had om terug aan het wiel te komen. Hij werd kansloos
verslagen. Hijzelendoorn,
die voor een sprinter welke naar de weg durfde overschakelen, best reed,
gedroeg zich in die eindspurt eigenaardig. Precies of hij iets vergeten had.
Op een gegeven moment bekommerde hij zich niet meer om een goede uitslag,
maar wachtte op de beide rivalen, die om een titel vochten. Het had geen
betekenis meer, want Lahaye was al gedemarreerd en Stolker was al verslagen. Door deze
sprintoverwinning veroverde Lahaye de wegtitel, ofschoon hij in het
eindklassement hetzelfde aantal punten bereikte als de Utrechter. Maar het
was een duidelijke en eervolle overwinning, waarvoor hij Er waren bij de
start voor deze rit nog meer kanshebbers: Voorting en De Roo, om de
belangrijkste te noemen. De Zeeuw, die wij onder normale omstandigheden de
grootste kans op de titel geven, werd gehandicapt door een keelontsteking. In
de Acht van C'haam ontbrak hij daardoor al op het appel. Een keelontsteking
is voor een wielrenner nog erger dan een lachend wiel in de eindspurt. Men verliest er
in enkele dagen zijn conditie door. De Roo was dus bij voorbaat
uitgeschakeld. Ofschoon hij toch nog zijn best heeft gedaan was het te zien,
dat hij geen macht bezat. Voorting werd
geklopt, omdat hij de „bus" miste. De bus vertrok deze keer erg vroeg.
En daar had de uitgeslapen Voorting niet aan gedacht. Hij kende het normale
verloop van de wedstrijden op Zandvoort. Snelle
wedstrijden met talrijke ontvluchtingspogingen, die stuk voor stuk weer
gesmoord worden. Hij had zich klaarblijkelijk voorgenomen om geen krachten
te verspillen. De meute besliste
anders dan Voorting dacht. Direct na de start bestond er al een
vluchttroepje. En binnen twintig kilometer vormde zich weer een andere
kopgroep. De course verliep dus volgens het recept, dat Voorting kende. Wout
Wagtmans omringde zich echter door een groepje jonge profs, die in deze wedstrijd
om de titel niets te winnen en niets te verliezen hadden. Zij reden om de
prijzen, alleen voor de prijzen. Daar waren Damen bij en Bergmans. Zeven man schoten weg, druppelsgewijs gevolgd door weer zeven man,
waaronder de tandem Stolker-Lahaye. Het werden er veertien, die na dertig
kilometer fietsen alles wensten te geven om weg te blijven. Voorting, De Roo
en Kersten waren immers in de verdediging gedrukt, waar zij steun zouden
ondervinden van de Van Esten, van Geldermans, Daan de Groot, etc.! Voorting kon
hemel en aarde bewegen, maar zijn groep kwam nooit aan het tempo van de
vluchtelingen, die alleen Lute zouden verliezen. Per ronde liep de
kopgroep twintig meter op de jagers uit. Het was spoedig te zien, dat alleen
Stolker en Lahaye favorieten voor de wegtitel bleven. Vijftig kilometer
voor het einde begon de Madese Piet de Jongh aan een tour de force, die
alleen “groten" zich kunnen permitteren. De kenners
vroegen zich of hoe iemand op het snelle parcours van Zandvoort aan een solo
durfde te beginnen, die vijftig kilometer moest duren voor het succes kon
worden geboekt. Piet de Jongh was
in vorm. Dan is alles mogelijk. Tot verbazing van iedereen liep hij ronde
voor ronde vijftien tot twintig seconden van de kopgroep weg. De
jachtgroep-Voorting kwam daardoor voor goed in de puree terecht. Hartstochtelijk
toegejuicht door een enthousiast publiek bereikte De Jongh anderhalve minuut
voor sprintwinnaar Van Wetten en de nieuwe kampioen Jef Lahaye de eindstreep. Duizenden
stroomden toen naar de finish om getuige te zijn van de ereronde van Piet de
Jongh en de huldiging van wegkampioen 1958 Jef Lahaye, die door de
voorzitter van de Unie, Dr. Van Dijk, boven op de pitts voltrokken werd. BRON:
FRITS VAN GRIENSVEN Profs en
onafhankelijken: 1. Piet de Jongh, Made, Algemeen klassement: 1. en kampioen van Nederland Jef Lahaye, Bunde, 46 pnt.; 2. Mies
Stolker, Utrecht, 46 pnt.; KAMPIOENSCHAP
VAN NOORD-BRABANT (24 mei).1958 Amateurs: 1. Bart van de Ven, 2. Huub Zilverberg, 3. Cees van Amsterdam, Nieuwelingen: 1. Jos Dolmans, 2. Andre van Aert, 3. Bertus de Vos, KAMPIOENSCHAP
VAN NOORD-HOLLAND (14 juni).1958 JOOP BEERS
ONTTROONDE WIM KLEBACH IN
KAMPIOENSCHAP VAN NOORD-HOLLAND. Op de smalle
polderwegen van de Wijde Wormer heeft een handjevol amateurs uit
Noord-Holland strijd geleverd om de provinciale titel. Een strijd waarin Joop
Beers, Wim Klebach en Toon Rutte, die volkomen aan elkaar gewaagd waren, met
kop en schouders boven al de andere deelnemers uitstaken. Ruim acht minuten
nadat Beers zich in de sprint sneller had getoond dan zijn twee makkers, kwamen Raedecker, Timmermans en Ton Snijders
over de streep. De overigen waren toen al op weg naar huis! De eerste aanval
in deze titelstrijd, waarvoor slechts negentien renners aan de start
verschenen, kwam na Dat het
provinciaal kampioenschap van Noord-Holland hoognodig nieuw leden ingeblazen
moet worden, is na de kleur en sfeerloze vertoning in de jongste titelstrijd
weer eens duidelijk aan het licht getreden. Als men op dezelfde weg blijft
voortgaan, dan kan men achter dit kampioenschap veel beter een hele dikke punt
zetten. Amateurs: 1.J. Beers, Zaandam; de Voor de
provinciale nieuwelingenwedstrijd verschenen 39 renners aan de start en geen
van hen wist zich daarin van het peloton te distancieren, zodat een
massaspurt de beslissing moest brengen. Daarin toonde Gerard Wesseling zich
de rapste. Hij noteerde over de Nieuwelingen: 1. Gerard Wesseling, KAMPIOENSCHAP
VAN NOORD-NEDERLAND (24 mei).1958 Op fraai parcours
in Twente! Overijselse amateurs gaven toon aan bij Kampioenschappen
der Vier Noordelijke Provincies Twee renners aan
de haal. Pittige Edy
Jongstra (Zorgvliet) won echter ! Het
Wielerkampioenschap der vier Noordelijke provincies, dat in de omgeving van
Enschede is verreden, ontaarde in een ware temposlag naarmate het einde
naderde. Van de bijna 50 gestarte renners waren er na De grootste
pechvogel in deze kampioensstrijd was ongetwijfeld vechter Bert Boom, die tezamen met Jongstra ca. Bij de
nieuwelingen, die Overijselaars
actief. Met name de Overijselse amateurs hebben zich van de goede
zijde getoond in deze kampioenschappen der vier Noordelijke provincies.
Talrijk zijn de uitlooppogingen geweest op het knusse parcours, dat leidde
over de Keppelerdijk, Zuif, Esmarkerrondweg, Holterhofweg, Aamsweg, Schipholtstraat.
Tot de eerste renners die serieuze uitlooppogingen ondernamen behoorden de
Deldenaar Ben Lohuis, Fre Bos uit Nw. Buinen en de sterke Piet Schreur uit
Wolvega. Binnen een ommezien had het drietal beurtelings kop nemend een
voorsprong van 1 minuut en 40 seconden op het peloton. Drie
vertegenwoordigers dus van de provincies Overijsel, Drente en Friesland! In
het peloton dachten renners als Bert Boom, Markelo, Evert Hup, Kampen, Henry
van Sark, Boekelo en de uitstekend rijdende Enschedeers C. v. Harselaar en
Jurrie Dokter, de Hengeloers Corrie Niemeijer en J. Scheuten, de Drenten
Jongstra en Luining en de Groningers Jan Venema en Jan Wouda er op een
gegeven moment (halverwege de koers) anders over. Geweldig waren de
demarrages ter hoogte van de Keppelerdijk waar men de straffe wind in de rug
had. Een en ander had tot gevolg dat na Sterk gedund. Door het
geweldige tempo waarin gereden werd vielen er slachtoffers aan de lopende
band. Renners als Fre Bos, Ben Lohuis, de Groningse favorieten Fre Mik,
Lahpor, Niewold (kampioen van Groningen 1957), de Friezen gebrs. Wiersma, Jan
Rinsma (kampioen van Friesland 1957), hadden het strijdtoneel inmiddels al verlaten. Toen er nog Plotseling
demarreerden de Hengeloers Niemeijer, Scheuten, de Drent Luining en de
Groninger J. Wouda. Aanvankelijk leek deze uitlooppoging succesvol te zijn
maar in het peloton keek men elkaar eens veelbelovend aan. Op 't rein van vechter Bert Boom en de Kampenaar Evert Hup
volgde een offensief. Spoedig waren de vluchters weer tot de orde geroepen en
zo pedaleerden de renners tezamen door het fraaie
Twente land. Men peuzelde eens rustig een banaan en nam nog eens slokie.
Stilte voor de storm verzekerde ons kamprechter v. d. Berghe. En inderdaad
hij had gelijk. Tot veler
verrassing slaagde de Drent Edy Jongstra en de Overijselse favoriet Bert Boom
er ter hoogte van de Keppelerdijk in zich los te maken van het peloton.
Geweldig snel namen deze twee sterke renners een voorsprong van ruim 1 minuut
op het peloton. Een ieder verwachtte dan ook dat zowel de kampioen van Drente
als van Overijsel op dat moment bekend was in de worm van deze twee knapen.
Het liep echter anders, zoals we in de aanvang reeds
schreven. Bert Boom moest jammer genoeg met kramp de strijd staken. Edy Jongstra
ging na De als winnaar en
kampioen van Overijsel gedoodverfde Kampenaar Evert Hup moest bij de
eindspurt de eer laten aan de Enschedeer Jurrie Dokter, die met een banddikte
zegevierde. Jammer genoeg kwam de Enschedeer door een ongelukkige manoeuvre
(zonder opzet!) van Hup bij de eindspurt ten val, waarbij de kampioen van
Overijsel geblesseerd geraakte. Amateurs: 1. Edy Jongstra (Zorgvliet) 2. Jurie Dokter, Enschede; 3. E.
Hup, Kampen, Pech voor Ten
Klooster. Deed zich bij de
amateurs na de finish een valpartij voor, bij de nieuwelingen deed zich
ongelukkigerwijs ca. De organisatie
was in goede handen van de jubilerende Enschedese wielervereniging Het
Oosten (30-jarig bestaan). BRON: B.
ZOMERDIJK. KAMPIOENSCHAP
VAN ROTTERDAM (4 mei).1958 HENK GIESEN
(OFFICIEUS) ROTTERDAMS KAMPIOEN. In de
Alexanderpolder organiseerde Apollo het jaarlijks,
uiteraard officieuze, Rotterdamse wegkampioenschap. Alle clubs uit de
Maasstad, Schiedam en Vlaardingen namen er aan deel met hun renners, waarvan er verscheidene vroegtijdig werden uitgeschakeld
door valpartijtjes. Van hen noem ik o.a. Jan Spoormaker, Henk van Bastelaar,
Sjaak Koevermans, alsook Frans Rorijs, stuk voor stuk jongens, die voor een
goede plaats in aanmerking hadden kunnen komen. Apollo doet er, ofschoon ook
renners er zelf meermalen debet aan zijn, goed aan, een volgende keer het
traject terdege te bekijken alvorens te gaan organiseren. De Feijenoorder
Henk Giesen won het kampioenschap met vlag en wimpel met een tijd over de Nieuwelingen: A-junioren: B-junioren: Veteranen: KAMPIOENSCHAP
VAN UTRECHT (24 mei).1958 JAN RADEMAKERS
EEN WAARDIG KAMPIOEN VAN DE PROVINCIE UTRECHT. De nieuwe
provinciale kampioen van Utrecht heet Jan Rademakers. Op overtuigende wijze
legde deze 22-jarige betonvlechter uit het Sticht op de titel beslag, door Rademakers werd
hierdoor de waardige kampioen omdat hij zich in deze rit veruit,de sterkste had getoond. De Volharding had
de rit uitgestippeld op haar schitterende parcours in Vreeswijk en Tull en 't Waal, onder de rook van de reusachtige Beatrixsluizen. Voor Van der
Horst begon de koers slecht. Hij reed snel lek en Bos moest toen reeds afhaken. Een solo-ren van Hennie Marbus gedurende Amateurs: 1. Jan Rademakers, Utrecht, Nieuwelingen: 1. Jules van Rostrum, de Meern, KAMPIOENSCHAP
VAN ZUID-HOLLAND (24 mei).1958 Kees Kouwenhoven
Zuid-Hollands kampioen Op liet traject
in en rond Stompwijk verzorgde Sparta het provinciaal kampioenschap van
Zuid-Holland. Hiervoor was dit jaar weer een behoorlijke belangstelling en
practisch alles met naam was er aan de start. Kees Kouwenhoven
uit Leidsendam won de rit over Amateurs: 1. Kees Kouwenhoven. 2. Giesen op 22 sec.;3.
Van Houwelingen, terwijl de spurt der overigen opleverde:
4. Scholten, 5. Van Straten, 6. Ket, 7. v. Egmond, 8. Ten Dam, 9. v.
d. Leer, 10. Bom, 11. Bezemer, 12. v. Leeuwen (W'naar). De
nieuwelingenwedstrijd vooraf werd gewonnen door Wim Jansen van „De
Bollenstreek", die de spurt van een groot peloton renners won voor Wim
Schuling (Den Haag), Jan Jansen (Nootdorp), Hendriks (Rijswijk) en Everts
(Den Haag). Tijd 68 km: 1.40.52. Dan was er tenslotte
nog een zekere mijnheer Ouwehand, die er telkenmale opnieuw in slaagde
zichzelf, met veronachtzaming van verschillende vormen van fatsoen, in
brutaliteit te overtreffen. Zijn gele wagentje was overal, waar het niet
moest zijn!!! BRON: DE LEEDE. KAPELLE (7
juni).1958 D. GROENEWEG WINT
MASSASPRINT IN KAPELLE. De Ronde van
Kapelle, welke Zaterdag voor nieuwelingen en
adspiranten werd verreden, kende van de zijde der deelnemers een grote
belangstelling. De vele renommees in het weld waren er waarschijnlijk oorzaak
van, dat men elkaar angstvallig bewaakte, want geen enkel moment vermochten
zij de wedstrijd naar een climax te voeren. Het natte wegdek, dat noodzaakte tot voorzichtig bochtenwerk was nochtans
aanleiding tot talrijke valpartijen voor minder stuurvaste jongeren. Na de
gebruikelijke verkenningen ontsnapte na Enkele kilometers
verder was het v. d. Hanenberg, die zijn geluk
beproefde. Hij hield het Met nog Nieuwelingen: 1. D. Groeneweg, Roosendaal, Adspiranten: KERSENRONDE
(5 juli).1958 3e
RONDE VAN HET KERSENOOGSTFEEST WON H.v.d. VEN Snelle ronde, die
drie keer door een tempoloper werd gewonnen De
wieleractiviteit in Vlijmen heeft Zaterdag de derde
winnaar van de Ronde van het Kersenoogstfeest opgeleverd. De forse,
twintigjarige H. van de Ven behoorde voor de start al tot de favorieten van
de ronde, die rond het Kersenland van Mierlo wordt verreden. En hij werd met
bijna een halve minuut voorsprong winnaar van deze “stad-naar-stad"
over De Ronde van het
Kersenoogstfeest, die dit jaar voor de derde keer door de Mierlose
Kersenlanders georganiseerd werd, is wel geen klassieker maar vertoont alle kentekenen ervan. Hij wordt namelijk op het
oude parcours van de Helmond-Bekerrit verreden, waaraan de familie v. d. Wiel
uit Rotterdam zoveel prettige herinneringen bewaart. En Toon van den Bogaard,
nu als Toboga, verleent er weer zijn medewerking aan. Veld en karavaan waren
goed verzorgd. De burgemeester
van Mierlo loste om half drie het startschot voor de eerste „tour" van
Mierlo over het Hout naar Helmond-Someren-Heeze-Geldrop en weer terug naar
Mierlo. Een afstand van De streekrenners
Van 't Hout en Van Helmond zetten zich meteen na de
start aan de kop van het peloton om zich in deze positie den volke te
vertonen. Na Helmond op weg naar Someren moest zich dus Verwijlen in het
koor mengen. Tengevolge van die begrijpelijke ijdelheid bleef het tempo
uitermate hoog, zo hoog dat er slachtoffers moesten vallen. Eerst waren het
Van Vleuten, Van Gestel en Van Eijck geweest, die de kop in stukken trokken.
Groenendijk en Van Hout schenen speciaal uit St. Michiels Gestel te zijn
gekomen om het aangegeven tempo samen met Peeters en Deloy tot Heeze te
onderhouden. Toen werden ze afgelost door Rutten, Willemsen en Dieperink. Het
felle trokken aan de kop veroorzaakte lichte afscheidingen in het peloton.
T'erug in Mierlo zat evenwel alles weer bij elkaar.
Met lichte voorsprong passeerde Matje Sonnemans het Hout. En weer kwam hem
de Helmonder Van Eijck aflossen. Het showrijden voor de tribune sleepte toen
gevolgen mee. Aan de Keersluis ontsnapten Breure en Van As, die zonder moeite
gevolgd konden worden door Boom, Bruckers, v. d. Ven, Corstjens, Steuten,
Wayboer, Dieperink, Zilverberg, Pardoel, Schoenmakers, Visser en Verwijlen. De rest van het
peloton scheen last van een „beest" te hebben. Ab van Egmond, Niesten,
Willemsen, Van den Boogaard hadden zich rustig in de trein gezet, maar
voelden zich geenszins op hun gemak toen de grote
kopgroep zich steeds verder verwijderde. Vijftig kilometer na de start was
de slag al gevallen. De kopgroep bestond bijna uitsluitend uit Beneden-Moerdijkers,
die de gasten van boven de rivieren toch te slim af waren. Alleen de
Rotterdammer Breure was op zijn qui vive geweest. En de Oosterlingen Boom en
Dieperink, die ook de weg naar het Zuiden blijken gevonden te hebben, hadden
zich evenmin laten verrassen. Op de lange weg
door de bossen van Someren naar Heeze trachtte Van den Boogaard zijn fout nog
te herstellen, doch hij bood een springplank aan Van Egmond, Niesten,
Willemsen nen Van der Meulen. In hoog tempo begon dit vijftal het gat te
dichten, dat al anderhalve minuut groot was. Leen van der
Meulen viel het eerst weg, daarna volgde de initiatiefnemer Van den Boogaard,
die gezelschap kreeg van Bruckers, terugkerend uit de kopgroep. Met drie man
naderde men de koplopers. Toch zou het Vanaf dit moment
tot Niesten en Van
Egmond vergisten zich in zijn uithoudingsvermogen. Het peloton hield de
vluchteling nog in zijn greep tot anderhalve kilometer voor de finish. Toen
Van Egmond en Niesten bleven weigeren de sprong te maken zette zich de
kopgroep recht om toebereidselen voor de eindspurt te maken. De geestdriftige
Van de Ven kwam met 27 seconden voorsprong als winnaar over de finish. De
spurt van de kopgroep won Piet van As voor Van Egmond en Niesten. In de
eindspurt deed zich nog een valpartij voor, die geen ernstige gevolgen had.BRON:
FRITS VAN GRIENSVEN Amateurs en
Onafhankelijken: 1. H. v. d. Ven, Vlijmen, KOEWACHT
(5 mei).1958 HENK NIJDAM
GLORIEERT IN KOEWACHT. Henk Nijdam die
de laatste tijd school loopt in de Zeeuwse en Vlaamse wedstrijden greep in
Koewacht zijn eerste Zeeuwse zege. Met ruime voorsprong ging de Noordeling
door de finish. Amateurs: 1. H. Nijdam, Eelderwolde, KONINGSBOSCH
(8 juni).1958 De organisatie
van de Ronde van Koningsbosch was tot in de puntjes verzorgd, bet
deelnemersveld zat goed in elkaar en toch was er zeer weinig publiek.
Willemsen en Nysten gooiden het eerst de knuppel in het hoenderhok, waarna
Van de Berg en vervolgens Harry Ehlen en Kohlen zich met de verdere ontwikkeling
gingen bemoeien. Een duel Nol Ehlen-Jan Willemsen maakte de wedstrijd
interessant, dit duo nam het heft in handen en stevende gezamenlijk verder.
Uiteindelijk kon Ehlen zich van zijn maat ontdoen. Amateurs en
Onafhankelijken: 1. Nol Ehlen (Broeksittard), Nieuwelingen: 1. Simons (Hoensbroek), KORTENHOEF
(28 juni).1958 JOOP VAN DE
PUTTEN WINT DE RONDE VAN KORTENHOEF In het gastvrije
Kortenhoef behaalde Joop van de Putten, dank zij zijn nog altijd scherpe
sprint een beste overwinning. In een spannend slotduel bleef de Hagenaar zijn
rivalen Loek Vaars en Joop Wuurman met een lengte de baas. De Gooise
wielerclub „De Adelaar" organiseerde dit wielerfestijn
voor de derde maal in successie en mocht zich opnieuw verheugen in een flinke
belangstelling. De amateurkoers was rijk aan demarrages en spannend voor het
publiek. Al na enkele
ronden kozen Van Asch, Helsloot, Keuker, Van Tol en Wuurman het hazenpad. De
Utrechtse kampioen Jan Rademakers sprong er alleen tussen uit. Toen kort
daarna Van Wetten en Van de Putten dit voorbeeld volgden, scheen de strijd
gespeeld. Maar na 31 ronden moesten de wakkere kopmannen zich toch gewonnen
geven tegen het jagende peloton. Het rondebord stond nog op 30 toen de
beslissende fase aanbrak. Er kwamen vier koplopers, v. d. Bos, Beverwijk; M.
Snijder, Halfweg; C. Vaars, Haarlem en J. Koolhof, Amsterdam. Geen kopgroep
van mannen met naam, maar wet een kopgroep van mannen met de daad. Want dit
kwartet zette er zo'n hels tempo in dat het peloton
hen binnen korte tijd niet meer zag. Dat was het sein voor Joop Wuurman en
Joop van de Putten, die in een verwoede achtervolging er toch nog in slaagden
aansluiting te krijgen. Opmerkelijk was daarbij dat het merendeel der fraaie
premies gewonnen werd door de Beverwijker v. d. Bos,,
die sprintersallures vertoonde. In de slotfase
wipten ook Van Asch, Sluis, Van Weeren en Jan Ottenbros uit het peloton, van
wie Van Asch later weer terug viel. De strijd was daarna gestreden. Joop van
de Putten, die zich bij de premies afzijdig had gehouden, liet zien dat hij
over een bliksemsprint beschikt. Geen van zijn vijf rivalen kon zijn machtige
spurt beantwoorden. Hij won fraai, daarbij . Vaars, Wuurman,
Snijder, v. d. Bos en Koolhof in deze volgorde achter zich latend. Amateurs en
Onafhankelijken: 1. J. v. d. Putten, Den Haag, De nieuwelingen
reden een aardige koers, maar zoals steeds kwam er ook nu geen geslaagde
ontsnapping. Jansen uit Noordwijkerhout was in de sprint de rapste en klopte
Redeker en Van de Burgt. Nieuwelingen: 1. W. Jansen, Noordwijkerhout; 2. R. Redeker, Amsterdam; KROMMENIE
(27 mei).1958 Amateurs: 1. Jan Ottenbros, Nieuwelingen: 1. Joop Cuvelier, 2. Rob van Smirren, KRUININGEN
(28 juni).1958 VAN ZILVERBERG
WINT JUBILEUMRONDE VAN KRUININGEN. Het was voor -de jubilerende ,Rentoc" jammer dat in haar twintigste
Ronde van Kruiningen slechts 31 amateurs aan de start verschenen en enkele
Zeeuwse cracks als gevolg van hun deelname in de Ronde van Limburg verstek
moesten laten gaan. Met namen van Pellenaars en Middelkamp op de lange
uitslagenlijst doorheen de jaren had dit jubileum een spectakel kunnen en
moeten zijn. De aanwezige
renners hebben niettemin toch een aantrekkelijke wedstrijd voorgeschoteld. Reeds in de eerste ronden liep Enthoven op zijn eentje
weg, en zorgde voor de nodige schermutselingen, die vanzelfsprekend in dit
vroege stadium slechts tot resultaat konden hebben dat het ganse veld opnieuw
vereend bij elkaar kwam. Na 25 van de 55
ronden beproefde ook Van der Burg een soortgelijk avontuur als Enthoven. Hij
wist zich 4 ronden staande te houden, maar moest zich dan het gezelschap
laten welgevallen van Zilverberg, Nooten en Biemans. Inmiddels
waren achter het voornoemde trio ook Van As en Sandbergen uit het peloton
ontsnapt, op weg naar de koplopers die dan 45 seconden vooruit lagen.
Biemans, die in dit koersbeeld -de grote man was, moest van fiets
verwisselen, kon aanvankelijk zwevend blijven tussen kopgroep en grote
peloton, maar moest tenslotte het hoofd buigen voor
de achtervolgende overmacht. Na dit intermezzo
zou alles toch nog eens hergegroepeerd worden en niet voor 16 ronden voor
het einde kon zich een kopgroep van 11 renners definitief afscheiden,
waaruit Zilverberg tenslotte nog alleen wegsprong
voor een veilige voorsprong van 1 minuut. De oude rot Piet van As won op
geroutineerde wijze de massasprint van de kopgroep. Amateurs en
Onafhankelijken: 1. H. Zilverberg, Goirle, KWADENDAMME
(18 mei).1958 VAN DER SMIRREN
WAS COR DE SCHIPPER IN KWADENDAMME TE SNEL AF. Gesteund door een
harde, stormachtige wind schotelde het sterke deelnemersveld publiek en
organisatoren een boeiende wedstrijd voor, waardig voor een eerste
lustrumronde, welke op zichzelf goed werd georganiseerd. Voor vele
supporters en niet in het minst voor de renners zelf was het echter een
teleurstelling dat jonge debuterende renners na dubbeling al vroeg uit de
koers werden genomen, terwijl het parcours toch groot en overzichtelijk
genoeg was om hen zonder moeilijkheden voor de anderen te klasseren. In afwijking van
de gewoonte werd de uitslag niet door de speakers bekend gemaakt, zodat het
vrij talrijke publiek in onwetendheid naar huis ging en de pers onnodig
tijdverlies werd bezorgd. Evenals in de
Molentour van Lewedorp trad de wedstrijd al vroeg in een beslissend stadium
toen een groep met Capelle, De Jong en de Zeeuwen De Schipper, Boonman, Van
Overbeeke en Van Hoeve het hazenpad koos. De voorsprong groeide snel toen de
Zeeuw Bertus Wieles het grote peloton regelde en Schuling achterin bet
peloton bengelde. De eerste achterbiijver Kaljouw herstelde zich prima en kon
later veel van zijn achterstand goed maken. Schrauwen en Deegens sprongen
vervolgens naar de koplopers, hetgeen het peloton
tenslotte dan deed ontwaken en de grote groep op de vluchters bracht. In dit
stadium kwam Paul Raas uit 's-Heerenhoek ernstig te vallen. Cor de Schipper,
die zeer sterk reed, gaf de groep echter geen rust en sprong onmiddellijk
weer alleen weg, nu voor goed. Dra had hij Met nog 11 ronden
voor de boeg had de leidende De Schipper de eerste groep achterblijvers met
Driesijk, Feleus, enz. to pakken. Wellicht bleef hij te lang in deze groep hangen, want v. d.
Smirren, die de groep in de rug keek, voelde zijn kans en had De Schipper 6
ronden later te pakken. Gezamenlijk gingen De Schipper en v. d. Smirren de
laatste ronden in, waarbij De Schipper, die vanaf het grille begin had gedomineerd,
zich kennelijk spaarde. Het peloton dat inmiddels
dicht genaderd was kon hen echter toch niet meer bereiken en de met spanning
tegemoet geziene eindsprint van het leidende duo eindigde ten slotte in een
overtuigende zege voor v. d. Smirren voor De Schipper, die geen strijd meer
leverde, maar die de eer toekomt van de grote koersanimator te zijn geweest.
Bram v. Overbeeke was de snelste van de groep. Nieuwelingen: 1. R. v. d. Smirren, Amsterdam, LANDSMEER
(3 augustus).1958 MICK SNIJDER IN
LANDSMEER EEN STERK WINNAAR. De Halfwegse
coureur Mick Snijder heeft op overtuigende wijze de Ronde van Landsmeer gewonnen.
Met 24 seconden voorsprong op een groepje van acht renners finishte hij als
duidelijke winnaar, de LANGEZWAAG
(7 september).1958 Amateurs: 1. Henk Hoekstra, 2. Piet Schreur, 3. H. Zwaagstra, LEENDE (7
maart).1958 Amateurs: 1. Wim van Smirren, 2. van Dijk, 3. Willie van de Made, Nieuwelingen: 1. Adrie Damo, 2. Brabander, 3. W. Verhees, LEERMENS
(19 juli).1958 BEN LOHUIS WON
BOEIENDE, BLOEDHETE, RONDE VAN LEERMENS. Beslissing viel reeds in bet begin van de wedstrijd. Rondom de
jaarlijkse kermis, werd Zaterdagmiddag in het prachtig Terp-dorpje Leermens,
een zeer levendige wielerronde verreden, welke zich kenmerkte door talrijke
heftige demarrages -en langdurige jachten. Toen burgemeester
Teenstra, een veld van 60 renners wegvlagde, nam v. Stralen (Blokker) direct
een 100-tal meters, maar de tanige Zaandammer Frans Tel, vond dit kennelijk
nog wat aan de vroege kant en haalde hem vlot terug. De Enschedeers Dokter en
v. Harsselaar probeerden het enige ronden later maar zij bereikten dat het
peloton zich in een lang lint rekte. Na Deze bij
verrassing geplaatste uitlooppoging werd een ware slachting voor het peloton.
De ene demarrage na de andere werd uit het peloton ondernomen. Steinbach,
Tel. Dokter, Kuut probeerden het om beurten, maar toen de sterke Westgraftdijker
Klaas de Groot doorging na een premiesprint, gelukte het hem voorlopig
alleen. De kopgroep van 3
man maalde intussen hun km in prima samenwerking weg en keken
het peloton al spoedig in de rug. Frits Bos gaf zich echter niet gewonnen en
gooide zich in het spoor van De Groot. Hij kon echter niet verhinderen dat de
sterke Henk Hoekstra (Ureterp) en de strijdlustige Westerhof (Dedemsvaart) en
Steinbach (Kampen) aanhaakten en meegingen. Met nog Rust werd er niet
gegeven, want weldra sprongen Zutt en Lohuis nogmaals
weg, waarbij zij gezelschap kregen van de Zaandammers Tel en Schoen en de
Wieringer Kuut. De fel brandende
zon kreeg nu vat op de ruggen van de jachtende renners en gaf de ronde het
karakter van een afvalwedstrijd, alleen de sterksten bleven nu nog overeind.
Toen Warta, Schreuder, Schreur, Nieuwold en v. Stralen na Luining, welke
zijn ronde voorsprong te niet zag gaan stapte leeggereden af. Het vijftal
Lohuis, Zutt, Tel, Schoen en Kuut, zette nu fel door en voegde zich met het
groepje Frits Bos. Met deze hergroepering was de wedstrijd met nog 3 ronden
te rijden practisch beslist. Het peloton miste de klasse om de gezamenlijke
krachten te bundelen en waaierde als los zand uit elkaar. De eindsprint
werd door de dolgelukkige Lohuis gewonnen. Terwijl de onvermoeide Westerhof,
in een niet smetteloze eindsprint van het tweede groepje won. Slechts 23
renners reden deze door bet V.V.V. Leermens en de Noordelijke Wieler
Vereniging prima georganiseerde ronde uit. Amateurs: 1. Ben Lohuis, Delden, Bij de
adspiranten, die Adspiranten: LEEUWARDEN (17
juni).1958 HARRY MOOLENIJZER
VOOR DE DERDE ACHTEREENVOLGENDE MAAL OVERWINNAAR IN DE RONDE VAN
LEEUWARDEN. De „Ronde van
Nederland", die traditioneel ook dit jaar Leeuwarden als etappe-eindpunt
had, bracht de niet talrijke bezoekers op het Zaailandparcours een
overwinning en de oranjetrui voor Peter Post. Zoals gewoonlijk
was de belangstelling van de Friese bevolking langs de route weer enorm, in
Leeuwarden stonden de mensen weer rijen dik langs de straten. Voor de
organisatoren was het echter jammer dat op deze avond de voetbalwedstrijd
Engeland-Rusland voor de televisie werd uitgezonden, zodat de na aankomst
der beroepsrenners gehouden „Ronde van Leeuwarden" over Toch is dit een
der mooiste wedstrijden geweest die tot nog toe op dit parcours werd verreden
en vooral Harry Moolenijzer en Ab van Egmond hebben hiertoe hun steentje
bijgedragen. Zij presteerden het om maar liefst 2 ronden uit te lopen op het
toch lang niet zwakke veld van 50 renners die door -de burgemeester van
Leeuwarden, de heer A. A. M. v. d. Meulen, werden weggeschoten. Al direct na de
start werd er zeer snel gereden. De Friesche nieuweling en hope H. Hoekstra
uit Ureterp was de eerste die de ruimte in trok. Rondenlang draaide hij voor
het peloton uit, doch werd ingelopen toen Ab van Egmond zich er mee ging
bemoeien. Deze renner ging meteen door in gezelschap van H. Moolenijzer,
Breure, Boom en Jongstra. In een der bochten kwam Jongstra te vallen -en
moest de strijd staken. Boom kon het tempo van de
andere drie niet volgen en moest lossen. Regelmatig vergrootten de drie
renners hun voorsprong en nog voor half course hadden zij het peloton
gedubbeld. Na een tiental ronden gingen v. Egmond en Moolenijzer opnieuw op
avontuur uit. Om beurten kop nemend, draaiden zij hun rondjes en al gauw
hadden zij de overigen op 2 ronden gezet. Verschillende malen hebben beiden
afzonderlijk getracht om opnieuw weg te komen, maar zij lieten elkaar niet
meer los en zo moest de eindsprint de beslissing brengen. In een lange en
zeer opwindende spurt werd Van Egmond door Moolenijzer op de streep naar de
2e plaats verwezen. Op een ronde volgde Breure en op 2 ronden het overgebleven
veld renners van 25 man, waarvan Wierda uit Heerenveen
de sprint won.BRON: A.TERPSTRA Amateurs: 1. H. Moolenijzer, Amsterdam; LEPELSTRAAT
(2 augustus).1958 Amateurs: 1. Anton Boeren, 2. Jos Aanraad, 3. Piet van Hees, LEWEDORP
(15 mei).1958 RENTMEESTER
OVERTROEFDE JAN GROOT De tweede
Molentour van Lewedorp eindigde in een magnifiek sprintduel van Piet
Rentmeester en Jan Groot, waarin een vrij uitgebreide kopgroep figureerde. Een kilometer
voor de finish was deze kopgroep in gesloten formatie komen opzetten met
Rentmeester aan de kop. Toen de laatste het tempo opvoerde dachten velen dat
hij zijn kansen vernietigde en de sprint aantrok voor Jan Groot, die dan ook
in de laatste bocht snel naar voren kwam en op De basis voor
Rentmeesters zege was al vroeg gelegd, want in de tweede ronde, na De twaalf
vluchters reden in een gestrekt tempo een gemakkelijke koers en in het
wedstrijdbeeld kwam daardoor eerst halfcourse een wijziging toen door demarrages
van Rentmeester en de goed rijdende Giesen, bet groepje Goorden, Van Geel,
Van Selm, Keepers en v. d. Kloot werd afgeschud. Over het parcours lagen nu
drie groepen verspreid. Twaalf kilometer
voor bet einde zorgden achtervolgers Bram Heeren en Piet van Hees voor een
climax door hun poging om door een solovlucht de wedstrijd in hun voordeel te
beslissen. Beiden faalden en de wedstrijd eindigde dan ook in het hiervoor
beschreven sprintduel van Rentmeester-Groot. Amateurs: 1. Piet Rentmeester, Yerseke, LIEMPDE
(31 augustus).1958 Amateurs: 1. Maarten Breure, 2. Bert Boom, 3. Theo Rutten, Nieuwelingen: 1. Jo van de Griendt, 2. Willems, LISSE (30
april).1958 FRAAIE ZEGE VAN
HANS VAN DUIN IN HET CRITERIUM VAN LISSE. Het Criterium van
Lisse, dat op Koninginnedag zo langzamerhand een vaste traditie begint te
worden in de bollenstreek en waarvoor ook nu weer
flinke belangstelling bestond, is op fraaie wijze gewonnen door Hans van Duin
uit IJmuiden. Met anderhalve lengte voorsprong op streekfavoriet Arie van Houwelingen
uit Sassenheim, de enige,die hem nog van deze triomf
had kunnen weerhouden, snelde Van Duin als winnaar over de streep. Van de zes
Engelse deelnemers, die in dit Criterium van start gingen, was alleen Mickey
Bowen bij machte om een rol van betekenis te spelen. Toen er dan ook na Van Houwelingen
en Van Duin - die hun aanval BRON: JAN
ROOSENBOOM DE VRIES Amateurs: 1. H. van Duin, IJmuiden, de MAARHEEZE (15
augustus).1958 Amateurs: 1. Cees Paymans, 2. Fons Steuten, 3. Arie JOngejan, Nieuwelingen: 1. E. Farenhout, 2. H. van de Weijden, 3. Jan Fransen, MAASDIJK
(9 september).1958 MAASDIJK zag een
avondwedstrijd met Joop v. d. Putten als overwinnaar. Het was een levendige
koers, op een klein parcours en snel gereden met weinig kans van slagen op
een veilige voorsprong. Toch zagen, toen nog een
kleine 40 rondies te draaien waren, evenals vorig jaar zeven man kans de anderen
in de steek te laten en wel Rinus v. d. Klooster, Frans Balvert, Jack
Mesters, Joop v. d. Putten, Jan Stolk, Leo ten Dam en de Nw-Venneper
Cuvelier. De Rijswijkenaar Ten Dam was er dus ook weer bij, hoewel hij al in
de eerste ronden samen met v. Egmond, Sluis en Koevermans tegen de vlakte was
gegaan, maar opstond en doorzette. Drie ronden voor tijd moest Cuvelier zijn collega's laten gaan. Hij kreeg met een enorme inzinking te kampen. Zo erg zelfs, dat hij er
het loodje bij moest leggen. De Hagenaar v. d. Putten won
tenslotte de spurt van deze door Westland Wil Vooruit ten bate van het Groene
Kruis georganiseerde wedstrijd over ca. Amateurs en
Onafhankelijken: 1. Joop van der Putten, Den Haag; 2. J. Mesters,
3. Jan Stolk, 4. Leo Ten Dam, 5. Balvert, 6. v. d. Klooster, 7. Idema,
Dordrecht; 8. Swaneveld, Dordrecht; 9. Snijder, Halfweg; 10. Tel, Zaandam;
11. Jansen, Nootdorp; 12. De Vries, Rotterdam; 13. Muilwijk, Rotterdam; 14.
Van As, Roosendaal; 15. Jongejan, Rotterdam; 16. Breure, Rotterdam; 17. Bom,
Kwintsheul; 18. Brinkman, Rotterdam; 19. v. d. Berg, Sliedrecht; 20.
Kouwenhoven, Leidsendam. MAASTRICHT
(15 september).1958 IN MAASTRICHT
EERSTE PRIJS VOOR GERARD KEULERS. In het kader van
hot 12 1/2-jarig bestaan - en ter gelegenheid van de Maastrichtse kermis -
organiseerde de Toer- en Wielerclub „Maastricht" een koers voor de
aangesloten profs, onafhankelijken en amateurs. Deze race viel zeer in de
smaak, mede door de vele uitlooppogingen. Weer was Jan Hugens de grote
vechtjas. Steeds was hij bij de diverse pogingen om een afscheiding teweeg te
brengen betrokken. Het peloton was evenwel een en al
attentie, met het gevolg dat de gaten telkens gauw werden gedicht en het
liedje weer opnieuw kon worden ingezet. Gerard Vergoossen reed eveneens een
heel tijdje solo, ook Beckers waagde een kansje, maar tastbare resultaten bleven
voorlopig uit. Totdat in de eindfase Jan Hugens en Gerard Keulers slaagden:
dit duo trok zo fel van leer, dat de groep, ondanks een tegenaanval van Jef
Lahaye en Mart van der Borgh, werd geslagen. In de spurt won Keulers, terwijl
de jeugdige Beckers zich tijdig uit de voeten maakte om de derde prijs mede
naar huis to nemen. Beroepsrenenrs en
Onafhankelijken en Amateurs: MAASTRICHT.HEER (7
september).1958 IN HEER TROK
BECKERS AAN HET LANGSTE EIND. Beckers, Knoops
en Duckers brachten in de geslaagde Ronde van Heer de wagen op gang. Toen
Moonen, Van der Lee, Nelis en Willemsen aan een serieuze achtervolging
begonnen, werd het veld in diverse brokken uiteen gerukt. Half koers verdwenen Moonen en Duckers van het toneel. Beckers en
Knoops deden er nog een schepje op. In de spurt was Beckers iets rapper. Amateurs: 1. Beckers (Nieuwenhagen), Nieuwelingen: 1. Brekelmans (Eindhoven), MADE (3
augustus).1958 PIET STEENVOORDEN
SCHITTEREND OP DREEF IN MADE. De Haarlemse coureur
Piet Steenvoorden heeft nog steeds heel wat in zijn mars. In de Ronde van
Made, op Zondag 3 Augustus, kwam dat sterk tot
uiting. Spectaculair en spannend was hier de koers, met tal van
ontsnappingen. Veertien renners namen een ronde voorsprong, maar dit was nog
niet genoeg. De snelle Steenvoorden wilde zijn overwinning niet in de
eindsprint hebben. Hij wipte weer met drie metgezellen weg en won zeer verdiend
deze course, waarin Jaap Kersten op eervolle wijze de tweede plaats voor zich
opeiste. Ook hier werden
de Tourrenners in de bloemetjes gezet. Zij waren op
Wim van Est na, die in Den Bosch startte, volledig aanwezig en reden met
Klaas Buchly hun traditioneel geworden ereronde. Ruim 10.000 toeschouwers
waren hiervan getuige, een bewijs dat er weer groei en bloei in onze sport
is. Wielerclub „De Pedaalridders" zag dit alles met welgevallen aan. Nauwelijks was er
gestart of Piet de Jongh ontsnapte met het grote mes er op. Oersnel reed hij
de eerste ronden, maar de Madese locomotief moest toch gezelschap duchten van
Ab Geldermans en Piet Steenvoorden. Jammer was het dat Geldermans de slag
moest missen nadat hij lek reed. Steenvoorden De Jongh joegen door, maar het
tweetal kreeg gezelschap van Michel Stolker, Leo van der Pluym, Jan
Hijzelendoorn, Wies van Dongen, Jaap Kersten en Gijs Pauw. Met acht man op
kop snelde men verder. Wuyts werd hopeloos naar achteren geworpen door een
lekke tube en intussen maakten weer zes renners zich los. Adri Voorting,
Geurt Pos, Piet van Est, Bram van der Sluys, Jan Groot en de Belg Rene
Mertens wilden ook een ronde nemen. Dit zou eerst de genoemde acht kopmannen
gelukken en daarna werd, dit staaltje ook door het latere zestal
verwezenlijkt. Toen was de strijd nog niet gestreden. Van der Pluym,
Bruggenkamp en Westdorp ontketenden een nieuwe jacht, maar vooral door Piet
de Jongh werd dit verijdeld. Met nog 30 ronden
te rijden begon toen Piet Steenvoorden aan een overwinning te denken. Hij
ontsnapte wederom en trok Piet Maas, Schalk Verhoef en Piet de Bruin mee. Het
was de beslissende slag die de grote favorieten kennelijk hadden onderschat,
want de schitterend op dreef zijnde Steenvoorden spoorde zijn makkers Verhoef, De Bruin en Maas aan en toen was het
pleit beslecht. Frits Rabe en Anton van der Steyn, de plaatselijke favoriet,
reden lek, terwijl in de slotfase Adri van Steenselen met Jaap Kersten en
Tony Bergmans weer een gat sloegen. Bergmans loste uit dit groepje, maar de
Tourman Jaap Kersten handhaafde zijn tweede plaats. De snelle Belg Rene
Mertens stelde toen de derde plaats veilig voor Adri Voorting, die een
succesvol weekeinde had en Jan Hijzelendoorn, die op de weg maar al te best
uit de voeten kan.BRON: HANS VAN DE KAMP Beroepsrenners en
Onafhankelijken: 1. Piet Steenvoorden, MEDEMBLIK
(1 juni).1958 Amateurs: 1. Fred Tel MIDDELKAMP
RIT (3 augustus).1958 SIMON VAN HOEVE
WINT MIDDELKAMP-RIT. Na Harry Deegens
uit Middelburg is thans ook Simon van Hoeve de gelederen van de
Middelkamp-amateurs komen versterken. In de dezer dagen
in de Wilhelminapolder verreden Middelkamp-rit demonstreerde hij zijn
ernstige plannen in deze catagorie door zijn voormalige collega-nieuwelingen
door een machtige solorush zijn wil op te leggen. Ook hier domineerde Bertus
Wieles uit Terneuzen, maar moest het thans wederom in de sprint afleggen
tegen de minder fris zittende Cor de Schipper uit Kapelle. Nieuwelingen en
Adspiranten: 1. S. van Hoeve, Goes, MIDDELSTUM
(5 juli).1958 SLIMME GERTIE
WETZINGA ZEGEVIERDE IN MIDDELSTUM. Er waren Zaterdagavond in dat prachtige Groningse plaatsje
Middelstum slechts louter lachende gezichten. Geen wonder, want voor het
eerst in de vier jaren had het steeds gepijpesteeld, waardoor de
belangstelling voor het feest van de flitsende wieltjes en de kleurrijke
shirts vrijwel nihil was geweest. Maar nu, op deze Zaterdagavond was het dan
eindelijk droog en langs het feestelijk versierde parcours stonden meer dan
1500 mensen. Voor dit rustige plaatsje een ongekend groot aantal. De slimme Gertie
Wetzinga behaalde een tactische zege. Gedurende de gehele koers was het
peloton attent genoeg geweest om geen enkele wegloper kans te geven om
voorgoed weg te komen. Fre Mik had het eens geprobeerd in gezelschap van De
Groot uit West Graftdijk en verder ook Fre Bos, maar in het peloton zaten de
gangmakers Melle van Dekken en Gertie Wetzinga, die steeds maar weer op elke
vluchteling begonnen te jagen en zo kwam er niemand weg. Op Amateurs: MIDDEN-BEEMSTER
(30 maart).1958 Noord-Hollandse
suceessen in groots nieuwelingentournooi PENNEKAMP won
zilveren beker De eerste stap op
het pad van jubileumevenementen, dat Olympia in het jaar van haar zestigjarig
bestaan organiseert, is gedaan. In de Midden-Beemster is een groots opgezet nieuwelingentournooi gehouden, waaraan niet
minder den 21 verenigingen deelnamen en waarbij liefst 230 licentiehouders
aan de start verschenen, om in drie series uit te maken, wie na de finale
over Nieuwelingen
Eerste serie: 1. R. Guariento (De Germaan), Nieuwelingen
Tweede serie: 1. H. Kersbergen (Ulysses), Nieuwelingen
Derde serie: 1. K. Platte (Ulysses), Nieuwelingen
Finale: 1. J. Pennekamp (Hoorn), Clubklassement: 1. Alcmaria
Victrix, 16 punten; 2. De Bataaf, 18 punten; 3. Kenhemerland, 18 punten; 4.
Hoorn, 19 punten; 5. D.T.S., 23 punten. MILITAIR
KAMPIOENSCHAP VAN NEDERLAND (13 september).1958 GERARD VAN LITH militair
kamploen van Nederland Ben Teunisse
sneuvelde in de slotfase Deze keer werden
de militaire kampioenschappen in een voor militairen ideale omgeving
verreden. Op een parcours, dat voor het grootste gedeelte over de brede
startbanen van het prachtig gelegen vliegveld Deelen liep of over
Schaarsbergee wegen, overhuifd door dennen- en loofbos. Gerard van Lith,
afkomstig uit Gellicum, maar gelegerd in Gilze-Rijen, trok tenslotte
de rood-wit-blauwe militaire kampioenstrui over de schouders. Een goede
kampioen, die bij elke beslissende demarrage present bleek te zijn en die tenslotte de snelste was in een spurt tussen zeven
koplopers. Dus geen trui voor Ben Teunisse, die wel de opvallendste ofschoon
geen verstandige wedstrijd reed. Hij miste het zelfvertrouwen om drie ronden
voor het einde de slag in te gaan. Hij meende niets te riskeren, maar hij
riskeerde juist alles. De militaire
kampioenschappen werden voor het eerst op militair terrein verreden. Ten
genoege van de deelnemers en van de manschappen in de kazerne. De C.I.M.S.
zag dit als de ideale oplossing toen die wielerkampioen- schappen voor
militairen levensvatbaarheid bleken te bezitten. De Wielerclub Arie van Vliet
had dit al een paar jaar achter elkaar in het Bras-groene Woerden duidelijk
aangetoond. Maar de militairen meenden, dat het rendement groter kon zijn.
Dus gingen de kampioenschappen naar de „man". Of de bedoelingen deze
keer werden bereikt, wagen we te betwijfelen. De sfeer was er niet en wat
daar de oorzaak van is laten we maar in het midden. We constateerden dat er
wel animo voor de course bij de kijkers bestond, maar dat er weinig
militairen in de Legerplaats Schaarsbergen verbleven. We constateerden dat er
een aantal dienst moest doen en dat er ook nog een aantal kribben beslapen
werden. Geen belangstelling? De kribbekindjes moesten 's nachts met de troep
naar Duitsland. Tachtig ten honderd waren er onder deze omstandigheden toch
nog present. Het heeft weinig
verschil gemaakt. De deelnemers reden een frisse, levendige wedstrijd, die
van het begin tot het einde spannend was. Er waren 65
deelnemers uit allerlei legerplaatsen naar Schaarsbergen getogen, waar men
goed ontvangen werd. Om een uur 's middags stelde zich het peloton voor de
uitvalspoorten van de kazerne op, waar het startschot lang zou uitblijven.
Er bevonden zich nog twee straaljagers van Deelen in de lucht, die men aan de
grond moest praten om de course te laten doorgaan. Zeven minuten
voor half twee was het zover. De meute schoot als een pijl uit een boog weg
om Coehorst,
Oudskerk, Kouwenhoven, Ros, Hermes, Westerhoven en
Van Lith, de zeven vluchtelingen die de eerste krachtsontplooiing van
Teunisse ongedaan hadden gemaakt, zagen zich wederom het gezelschap van
Sijthoff, Zoon, Visser, Maliepaard en Teunisse opgedrongen. De Utrechter
voelde zich zo onbedreigd sterk, dat hij precies halfweg course reeds de beslissing wilde forceren. Op het kazerne-terrein
van Schaarsbergen demarreerde hij meer overmoedig dan doordacht. Sijthoff,
die graag in het spoor van Teunisse bleef, trok mee weg. achtervolgd door
Westerhof, een voor ons nog onbekende amateur uit het Oosten, die een
uitstekende wedstrijd zou rijden. Blijkbaar kreeg Sijthoff in de gaten, dat
de finish nog erg ver weg lag. Hij liet aan Westerhof de eer om Teunisse gezelschap
te houden en keerde naar de jagers achter de kop terug. Teunisse was wel
bijzonder overmoedig deze dag. Westerhof kwam namelijk vrij spoedig in
moeilijkheden te verkeren. En Teunisse dacht niet aan de dikke In de afdaling
van de asfalt-startbaan zette zich Westerhof op kop om het tempo van de
volggroep zo hoog op te trekken, dat de Utrechter de schrik om het hart moest
slaan. Zijn tempo, dat tijdens zijn solo bijna steeds boven de veertig
kilometer lag, verslapte. Toen Teunisse van het zadel moest komen om de gang
erin te houden, was hij al verloren. Westerhof trok de jagers genadeloos op
de man, die hem drie ronden eerder geen plaats aan zijn wiel gegund had. De overmoed van
Teunisse was na deze teleurstelling volkomen verdwenen. Ofschoon zijn
physieke conditie zeker niet slechter was dan die der overigen uit de
kopgroep, nam hij geen enkel initiatief meer. Daarmee was hij voor de titel
al geklopt. Op papier moest hij van Sijthoff reeds
verliezen. In de laatste
ronde was het voornamelijk Kouwenhoven, die met zijn demarrages de sprint van
zijn concurrenten trachtte te verslijten. Hij had in zoverre succes, dat er
niemand de moed kon opbrengen om op de heuveltjes, die-de finish voorafgingen,
nog een ontsnapping te wagen. De beslissing
viel dus in een eindsprint tussen zeven gegadigden. Gerard van Lith, die een
goede, rustige wedstrijd had gereden, zonder een beslissende demarrage te
missen, maar ook zonder Ben Teunisse speciaal in het oog te hebben gehouden,
bleek onverwacht, maar niet onverdiend de snelste te zijn. Voor het
erepodium werd hem de militaire kampioens-trui uitgereikt, waarna in de
cantine der manschappen de prijsuitreiking plaats vond. Kapitein Kramer had
naast de officiele prijzen nog voor extra-prijzen gezorgd, terwijl ook de
Radium zich niet onbetuigd liet. Mevrouw Van den Dool, die de prijzen
overhandigde, stond niet met lege handen. Luitenant-Kolonel
De Leeuw sprak dankwoorden o.a. tot het detachement der Marechaussee, dat
onberispelijk voor de verbindingen zorgde, tot Walter van Leeuwen, die
namens de Wielerclub Arie van Vliet een onberispelijke organisatie garandeerde
en tenslotte tot Luit. Kramer. BRON: FRITS VAN
GRIENSVEN Amateurs: MUNSTERGELEEN
(4 mei).1958 RONDE VAN
MUNSTERGELEEN VOOR JANSSEN. Amateurs: 1. Janssen (Siebengewald); 2. Beckers (Nieuwenhagen); 3. Kamphuis
(Geleen); 4. Lauvenberg (Schaesberg); 5. Maassen (Hoensbroek); 6. Ramakers
(Echt); 7. Steuten (Weert); 8. Nijsten (Beek); 9. Kohlen (Heerlenbaan); 10.
Hermans (Valkenburg); Nieuwelingen: 1. B. peters (Siebengewald); 2. B. Franssen (Ubachsberg); NAALDWIJK
(10 mei).1958 TRIO
ROTTERDAMMERS VOORAAN IN NAALDWIJK. Drie
Rotterdammers finishten vooraan in de spurt van een 24 man tellende groep in
de zesde Ronde van Naaldwijk. Van hen was Henk v. Bastelaar de snelste - na
lange tijd dus weer eens een zege -, snelde Maarten Breure - voor de vierde
maal een tweede prijs - na hem over de meet en maakte Manus Brinkman het
Rotterdams succes compleet. Tijd van de
winnaar over 100 rondjes of Amateurs: 1.H. van Bastelaar (Rotterdam), 2. Maarten Breure (Rotetrdam), 3.
Manus Brinkman Rotterdam, NEERBEK
(20 juli).1958 OOK IN NEERBEEK
ZEGEVIERDE RENE LOTZ. Nauwelijks was de
Ronde van Neerbeek, onafhankelijken en amateurs, op gang gebracht of Rene
Lotz wipte weg. Alleen Beckers - won verleden jaar bij de nieuwelingen - ging
mee, waarna dit tweetal een mooie voorsprong opbouwde. Toen twintig van de
zeventig ronden waren afgelegd, hadden de leiders 45 seconden voorsprong op
H. Ehlen, Knoops en Harings en twee minuten op het peloton. Lotz deed er nog
een schepje op en in de 26ste ronde moest de grote groep er aan geloven. Ook
de winst ten opzichte van het trio Knoops, Ehlen, Harings steeg. Harings werd
afgehaakt, om vervolgens met Brunenberg, Hart, Hendriks en Moonen aan een
nieuw offensief te beginnen. In de spurt was Lotz sneller dan Beckers,
waarmede de winnaar de bloementuil deelde. BRON: GERARD SILLEN Amateurs en
Onafhankelijken: 1. R. Lotz (Stein), Nieuwelingen: 1. K. Smeets (Valkenburg), NIBBIXWOUD
(18 mei).1958 JOHNNY DE VRIES
DE SNELSTE IN NIBBIXWOUDE. Zondag is de
Ronde van Nibbixwoude verreden en op naam gekomen van de Amsterdammer Johnny
de Vries. Na een strijd, die 2 uur 21 min. en 38 sec. duurde en die honderd
kilometer lang vol strijd was, toonde De Vries zich sneller dan
achtereenvolgens Wim Boogers (Halflweg), Jan van Smirren (Amsterdam), Arie de
Groot (Burgerbrug), Rijkers (Nieuw Vennep), Balvert en Oudkerk (beiden
Amsterdam). Ook de
nieuwelingen hadden hun ronde, die over 60 kilometers voerde. B. de Reus uit Velsen
was na 1 uur 27 min. 12 sec. de eerste, die over de eindstreep snelde met het Italiaanse lid van De
Germaan, Guariento, als tweede. Een verrassing dus in de eindsprint. Op de
derde plaabs eindigde de Amsterdammer G. Koel. NIEUW-BUINEN
(14 juni).1958 Amateurs: 1. Melle van Dekken, 2. Theo de Kinkelder, 3. Henk Reinders, Adspiranten: 1. Frans Scheuneman, 2. J. van de Berg, NIEUWENHAGEN
(6 juli).1958 NOL EHLEN WINNAAR
IN NIEUWENHAGEN. De Ronde van
Nieuwenhagen, circa 3000 toeschouwers, werd door Nol Ehlen gewonnen. De Brit
Hart bleek erg strijdlustig, zodat hij hiervoor de beschikbaar gestelde prijs
verwierf. Kamphuis incasseerde een hele portie pech. Na twee lekke tubes,
liep in de laatste ronde een bandje van zijn velg. Hij snapte gauw een andere
fiets en pikte zodoende nog de vijfde prijs binnen. Deze koers werd door vele
ontsnappingspogingen gekenmerkt. Amateurs en
Onafhankelijken: 1. Nol Ehlen, Broeksittard, in 2 uur 30 min. 2 7
sec.; 2de Gerard Vergoossen. Echt; 3de Hub. Harings,
Sibbe; 4de Frits Ramakers, Echt; 5de W. Kamphuis, Sittard; fide Harry Ehlen,
Sittard; 7de Jo Roth, Waubach; 8ste J. van Eck, Schinnen; 9de P. van Dyl,
Wormerveer; lode R. Hart (Eng.); 11de E. Beckers,
Nieuwenhagen; 12de L. Knops, Bocholtz; 13de W. Cuypers, Echt. Nieumelingen: 1. J. Bastin, Voerendaal; NIEUWENHAGEN
(24 augustus).1958 COEN NIESTEN
ZEGEVIERDE IN NIEUWENHAGEN. In Nieuwenhagen
kon het talrijke publiek van een gevarieerd koersverloop genieten. Beckers,
Roth, Hugens en Willemsen brachten meteen leven in de brouwerij. Kisters en
Hendriks deden de voorsprong evenwel spoedig teniet.
Ehlen en Kohlen rukten voorwaarts, om na enkele ronden gezelschap te krijgen
van Cuypers en Jaminon. Vervolgens werd Cuypers een tijdje alleenheerser.
Alles kwam weer bijeen, waarna Hendriks en Willemsen aan de haal gingen.
Nadat Hugens voor een hergroepering had gezorgd, sloegen Niesten en Roth
toe. De winst steeg. Intussen liep een poging van Harings en Knops om de
schade te herstellen, op niets uit. De twee kopmannen dubbelden het laatste
groepje, kregen ook het tweede peloton te pakken en bleven buiten schot. In
de spurt kreeg Niesten de bloemen. BRON: GERARD
SILLEN Amateurs en
Onafhankelijken:1. C. Niesten, Beverwijk; 2e J. Roth, Waubach; 3e
op 1 min. G. Scholte, Geleen; 4e R. Hendriks, Schaesberg; 5e W. Kamphuis,
Sittard; 6e L. Knops, Bocholtz; 7e J. Willemsen, Nuth; 8e op 1.20 min. H.
Harings, Sibbe; 9e J. Nooten, Oosterhout; l0e W. Kohlen, Heerlerbaan; lle A.
Mannaert, Krommenie; 12e H. Kisters, Heerlerheide; 13e W. Cuypers, Echt; 14e
op ,1.38 min. J. van Eck, Schinnen; 15e H. Terhaar,
Waubach. Nieuwelingen: 1. Scheffer, Nieuwenhagen, NIEUWE-PEKELA
(30 april).1958 Amateurs: 1. Henk Nijdam, 2. Wim Dieperink, 3. Fre Mik, NIEUW-NAMEN
(16 september).1958 21e OVERWINNING
VOOR PIET RENTMEESTER IN SNELLE RONDE VAN NIEUW NAMEN. In een sterk
bezette wedstrijd to Nieuw Namen heeft Piet Rentmeester zijn 21e zege van dit
seizoen op zijn naam geschreven na een fel duel met Ab van Egmond, die hij
uiteindelijk in de eindsprint toch met 2 lengten achter zich liet. Niet
minder dan 5 minuten wist de tandem op het veld uit te lopen en daarmede
alles te overklassen. Amateurs en
Onafhankelijken: 1. P. Rentmeester, Yerseke, NIEUW-VENNEP
(29 juni).1958 WIM BOGERS
WINNAAR VAN HET TREFFEN TUSSEN DE BATAAF EN DE KAMPIOEN IN NIEUW VENNEP. De Ronde van
Nieuw Vennep, welke ditmaal als een clubontmoeting tussen „De Bataaf"
(Halfweg) en „De Kampioen" (Haarlem) werd verreden, is op fraaie wijze
gewonnen door de plaatselijke favoriet Wim Bogers. Samen met zijn clubgenoot
Dik Enthoven uit Amsterdam, die hij in het beslissende sprintje versloeg, had
Bogers een veilige voorsprong veroverd op het peloton. Toen Bogers en
Enthoven, die zo'n 60 van de 80 te rijden kilometers
gezamenlijk voor dit succes hebben gestreden en door deze lange vlucht ook de
meeste premies in de wacht hadden gesleept, het peloton dreigde in te lopen,
sprong Henk van Weeren weg. Een voorbeeld dat door Hans van Duin werd gevolgd.
Zij konden er slechts de overige ereplaatsen mee veilig stellen, want de twee
vluchtelingen waren niet meer te benaderen. Amateurs: 1. W. Bogers, Nieuw Vennep (B), de Nieuwelingen: 1. E. Balk, Badhoevedorp (B); NIEUWVLIET
(24 mei).1958 BRAM VAN
OVERBEEKE SPRINTWINNAAR De Ronde van
Nieuwvliet voor nieuwelingen, waarvan Cor Schrauwen uit Ossendrecht de grote
animator was, werd een sprintzege voor de niet minder verdienstelijk rijdende
Bram van Overbeeke. Zoals in de
Zeeuwse koersen van de laatste tijd gebruikelijk is, viel ook deze maal al
heel vroeg de beslissende slag, toen na enkele inleidende schermutselingen,
na enkele ronden, een kopgroep van 9 renners ontstond met Van Overbeeke,
Wieles, Schrauwen, Deegens, Boonman, Heeren, Hermes etc. Veertig volgers
werden verbrokkeld en kwamen er verder niet meer aan te pas. Het was
halfcourse toen een valpartij de kopgroep splitste en het Middelkamp-kwartet
v. Overbeeke, Wieles, Schrauwen en Deegens alleen op het voorplan bracht.
Onder impulsen van Cor Schrauwen legden zij er een geweldig tempo op dat hen
met grote voorsprong op de finish deed afgaan, waar Bram Overbeeke de rapste
bleek. Nieuwelingen: 1. Bram van Overbeeke, Souburg, NOORDWIJKERHOUT
(18 mei).1958 ARIE VAN
HOUWELINGEN WINNAAR VAN DE ST. BAVORONDE. Na een
aantrekkelijke slotfase, waarin fel om de overwinning en de ereplaatsen werd
gestreden, is de Ronde van St. Bavo - die voor de veertiende maal door
„Swift" op het lommerrijke parcours rond de St. Bavostichting in
Noordwijkerhout werd gehouden - in een overwinning geeindigd voor streekfavoriet
Arie van Houwelingen uit Sassenheim. Afgescheiden van zijn aanvankelijke
gezellen Coen Visser, Hans van Duin en Jan van Wetten - die hij vier ronden ( Ondanks het
slechte weer viel de belangstelling voor deze ronde mee en ook de renners
hebben voor een aardige strijd gezorgd. Loek Vaars
en Bom vestigden al vrij spoedig na de start de aandacht op zich en ook Henk
van Weeren, Hans van Duin, Coen Visser, Piet van Diemen, Cor Kouwenhoven,
Henny van Gent, Cees van Leeuwen en Jan Schipper lieten zich bij de
verschillende schermutselingen in de eerste koershelft niet onbetuigd.
Beslissende ontsnappingen kwamen er echter niet uit voort. Alleen de
zwakkeren moesten in deze strijd van “hollen en stilstaan" het onderspit
delven. De grote strijd
ontbrandde pas na Ondanks zijn reeds geleverde inspanningen bleek de sterk rijdende Van
Houwelingen nog over zoveel reserves te beschikken om vier ronden voor de
finish nogmaals te ontsnappen. Visser en Van
Duin - Jan van Wetten liet een “gat" vallen - waren door deze charge het
meest verrast. De soepel marcherende militair Visser, die door de training
van Gerrit Schulte veel harder is geworden en bezig is om zich tot een
vooraanstaand amateur te ontwikkelen, begon nog aan een furieuze
achtervolging. Maar Arie van Houwelingen bleef in deze spannende finale ook
voor hem onbereikbaar. Ver voor de streep kon de Sassenheimer reeds juichend zijn armen omhoog steken. En nadat ook de
andere renners over de streep waren, overhandigde K.N.W.U.-voorzitter Dr. P.
van Dijk hem met enige toepasselijke woorden de welverdiende bloemen. BRON: JAN
ROOSENBOOM DE VRIES Amateurs: NOORDWIJKERHOUT.SINT
BAVO (15 augustus).1958 AB GELDERMANS WON
IN NOORDWIJKERHOUT DE ,,KLEINE, TOUR DE
FRANCE". Ab Geldermans
heeft in Noordwipkerhout zijn eerste overwinning bij de beroepsrenners
behaald. Hij zegevierde er overtuigend in een klassementwedstrijd, welke
onder de naam „Kleine Tour de France" in het park van de St.
Bavostichting werd verreden en waaraan - met uitzondering van Jef Lahaye en
Mart. v. d. Borgh - ook de Nederlandse Tour de Francerenners deelnemen. Maar
voor hen viel in deze „Tour" weinig eer te behalen. Daaraan waren zij
overigens zelf schuldig. Want zij lieten het initiatief aan een Ab
Geldermans, Arend van 't Hof, Wil Vreeswijk, Adri
Voorting, Arie van Wetten en Peter Post. En dank zij hun strijdlust en
activiteit kreeg deze klassementswedstrijd voor het talrijke publiek nog een
aantrekkelijk verloop. De negentien
deelnemers, die op het smalle en bochtige parcours zestig rondjes - waarbij
twaalf klassementsprints - moesten fietsen, zaten nog maar amper in het zadel
of de plaatselijke favoriet Arie van Wetten ondernam reeds
een uitlooppoging. Aanvankelijk liet men hem begaan, doch toen er gebeld
werd voor de eerste klassementsprint trapten Adri Voorting, Piet van Est, Wil
Vreeswijk en Peter Post wat steviger op de pedalen en dat werd de
Noordwijkerhouter noodlottig. Hij werd weer achterhaald. Vooral Vreeswijk en
Post legden in de beginne een grote activiteit aan
de dag in het verzamelen werk zoveel mogelijk punten. Want die zouden in
hoofdzaak over de strijd moeten beslissen. Vreeswijk ondernam er zelfs een
drieste uitlooppoging voor, waarvan hij in het verdere verloop de, wrange
vruchten zou plukken. Nadat hij door zijn vlucht het vierde klassement
gewonnen had, moest Vreeswijk zich weer gewonnen geven. Van de korte spanne
rust, die op dit eerste strijdgewoel volgde, profiteerde Arend van 't Hof om aan de aandacht van het peloton te ontsnappen.
En in zijn aanval zat perspectief. Dat begreep ook Ab Geldermans. Hij sloot
zich na een korte jacht bij de vluchteling aan en samen voerden zij de
voorsprong verder op. Daar vermochten de aanvalletjes van Piet Steenvoorden,
Wout Wagtmans, Adri Voorting, Piet Damen en Harm Smits geen afbreuk aan te
doen. De twee demarranten, die door hun vlucht belangrijke puntenwinst
boekten, waren en bleven weg. Geldermans bezorgde het peloton, waaruit Arie
van Wetten en Adri Voorting ontsnapt waren, zelfs nog een ronde achterstand.
Ook Van 't Hof zou dat stellig gepresteerd hebben,
doch kort voordat de aansluiting een feit zou worden, kwam de kleine Sassenheimer
in een der bochten ten val en verspeeclde daarmee zijn kansen op de
overwinning, want Geldermans zorgde er, samen met Peter Post, die nog beste
kansen op een ereplaats had, wel voor dat Van 't Hof niet meer bij zou komen.
Zij hielden het tempo zo hoog mogelijk. Daarvan werd ook Vreeswijk de dupe.
Hij moest zijn reeds eerder in de strijd geleverde
inspanningen met een inzinking bekopen en verdween zelfs geheel uit de
strijd. Mede door een
valpartijtje, waarvan Piet de Jongh, Leo v. d. Pluym - met vermoedelijk een
lichte hersenschudding - en Jaap Kersten het slachtoffer werden, dunde het
veld deelnemers sterk uit. Daarvoor waren Michel Stolker, Daan de Groot en
Piet Damen al door pech getroffen van het parcours verdwenen, terwijl
Wagtmans en Hijzelendoorn een grote achterstand opliepen door de val van De
Jongh c.s. Ook Smits verdween door pech of
anderszins nog uit de strijd. Elf man bleven er
uiteindelijk over en van hen bleef Geldermans, die door het wegvallen van
zijn voornaamste concurrent Van 't Hof onbedreigd
winnaar werd van de vier laatste klassementen, de situatie volkomen meester,
Van 't Hof wist zich op de tweede plaats te handhaven. Voor zijn moedig
volhouden kreeg hij een warm applaus van het publiek en een extra premie van
de organisatoren. De vlucht die Van Wetten en Adri Voorting nog ondernomen
hadden, leverde de plaatselijke favoriet de meeste winst op. Hij verdrong er
Post door naar de vierde plaats. De jongste Voorting, die in de beginfase te
weinig punten had behaald, had er minder profijt van. Want ondanks het feit
dat hij voor Van Wetten en Post finishte, werd hij - door zijn minder
puntentotaal - toch achter hen geklasseerd. Dit wielerfestijn
in Noordwijkerhout werd voortreffelijk georganiseerd door het wielercomite
Leiden. De gebroeders Riethoven, de stuwende kraehten van dit comite, hebben
ermee bewezen, dat er met durf en initiatief veel to bereiken is. Hun
„stunt" om de Tourploeg naar het bollendorp te halen, leek ons volkomen
geslaagd; er was veel publiek en bovendien lieten ook de renners zich niet
onbetuigd.BRON: JAN ROOSEBOOM DE VRIES Beroepsrenners en
Onafhankelijken: NUENEN (23
maart).1958 Amateurs: 1. Bart Solaro, 2. Nico Walraven, 3. Kees de Jongh, Nieuwelingen: 1. Cees Lute, 2. Nico Lute, 3. Piet Deenen, NUTH (15
augustus).1958 BRAM KOOL
ZEGEVIERDE IN RONDE VAN NUTH. De Ronde van
Nuth, voor profs en onafhankelijken, werd weer een klinkend succes. Voor de
aanvang werden Jef Lahaye en Martin v. d. Borgh door burgemeester Starmans
gehuldigd en na het ererondje van dit tweetal, werden de deelnemers aan deze
120 km-race door mevrouw Starmans gestart. De vele premies werden fel
betwist, waardoor de koers een beweeglijk karakter kreeg. Mede door het hoge
tempo werden in het eerste uur geen rake ontsnappingspogingen genoteerd, wel
een ernstige valpartij waarvan Steenbakkers en Van Glerum de dupe werden. Na
BRON: GERARD
SILLEN Amateurs en
Onafhankelijken: Nieuwelingen: 1. J. Bastin, Voerendaal, |