JAARGANG 1961 WEDSTRIJDEN O
T/M R |
OCHTEN (22
juli).1961 Amateurs: 1. Henk Nieuwkamp, 2. Gerard Hairwassers, 3. Hans de Hartog ODIJK (8
juli).1961 Amateurs: 1. H. den Hartog, 2. W. Emo, 3. K. van Nimwegen, 4. J. van Galen. Nieuwelingen: OIRSCHOT
(25 juni).1961 Amateurs: 1. J. v. d. Wetering, Nieuwelingen: 1. R. van Boxtel, 2. Van Heeswijk, 3. H. van Zandvoort, 4. H.
Hairwassers, 5. J. Nobelen. Adspiranten: 1. W. Jacobs, 2. J. Kersten, OLDEBERKOOP
(3 augustus).1961 Amateurs en
Nieuwelingen 70 km: OLDEBROEK
(15 juli).1961 Amateurs en
Nieuwelingen: OLYMPIA’s
TOUR.61.01E RIT (9 juni).1961 Felle strijd en
steeds wisselend klassement in Olympia’s Tour Ze knalden er
tegenaan, de deelnemers aan Olympia's Tour 1961. Vrijwel iedere etappe was
een lange Jacht, er waren er steeds weer die vonden dat het nog even harder
kon. Zeker, 't was een etappecourse, doch wie de renners aan het werk zag kon
dat nauwelijks geloven. Zodra het startschot gevallen was, leek het alsof de
bonte meute aan een eendagsritje over een kilometer of zestig begonnen was.
De onafhankelijken onder de deelnemers moesten er wel even aan wennen, want
in de prof-wedstrijden hadden zij zich al aangewend dat er tussen het harde
werk door wel eens even tijd was voor een praatje en een korte adempauze. Je
sprak volgers, die maar liever nergens stopten voor „een kleine
boodschap", omdat me alles uit hun auto moesten jakkeren om er weer bij
te komen. En de renners? Wie vandaag in de oranjetrui reed, stond morgen
misschien zestiende. Ja, Olympia's Tour was een knalwedstrijd van
jewelste... . In de eerste
etappe van Amsterdam naar Roosendaal vertrok Gerard Wesseling in een mooie
nieuwe oranjetrui. Daar had hij recht op, als winnaar van vorig jaar.
Blijkbaar vond hij dat een prettige dracht, want hij deed alles om het
ereshirt te behouden en het lukte waarachtig ook. Tot groot plezier van
Hoover-ploegleider Peter Post snelde Wesseling in de stad van Jef van de
Vijver als eerste over de meet, net even voor Piet Steenvoorden van Gerard
Peters Caballeroploeg. Dit tweetal had met Mesters, Janssen, Sebregts,
Dokter, Mertens, Verstraete, Biemans, Timmermans, die in deze volgorde door
de finish kwamen, met succes het heft gehanteerd tegen de contra-aanvallen
van de renners, die bij Nieuwpoort de slag gemist hadden. En passant reden de
heren het haarfijn uitgedokterde tijdschema volkomen aan flarden, zodat het
kon gebeuren dat vele toeschouwers nog maar net op tijd kwamen om.de laatste renners to zien
arriveren.. . . Amsterdam-Roosendaal,
160 km: Amateurs: Ploegenklassement:
1. Hoover 11.16.22; 2. Remington 11.1820; 3. Drie
Hoefbzers 11.18.40; 4. Locomotief 11.20.22; 5. Caballero 11.20.25; 6.
Felix-Bonzes 11.21.02; 7. Het Parool 11.21.02; 8. VitaGlucose 11.23.24; 9.
Caritas Lotto 11.23.24; 10. Radium 11.23.24; 11. Cycles . Jabo 11.28.17; 12.
Kennemerland-Torenbrons 11.33.09. Prestatieprijs
(een Remington Shaver): Jan Schroder, De tweede dag.
Gedurende de tweede dag kregen de renners een zeer zware taak voor hun neus,
waarbij toch onmiddellijk de vraag opkwam of Olympia's Tour voor de vele
jonge amateurs onder de deelnemers niet veel te zwaar was. Eerst de rit van
Roosendaal naar Veldhoven over niet minder dan Enfin, te
Veldhoven zagen wij de meute binnenkomen. Het beeld wekte herinneringen op
uit de Tour de France, waar de coureurs na een uiterst zware bergetappe in
kleine groepjes - met daar tussen door wat eenlingen - aan de meet komen. Zo
ook hier. Eerst het kopgroepje, waarvan Eugene Beckers de spurt op fraaie
wijze won, na door Miel Verstraete op het nippertje bij de uitlopers te zijn
gebracht. Dat was het eerste grote succes voor Jefke Janssen's
Locomotiefploeg. De oranjetrui verhuisde van Gerard Wesseling naar Leon
Sebregts van Het Parool. De Nederlander uit het Belgische Nijlen raakte zijn
pas verworven kledij echter dezelfde middag nog kwijt aan Miel Verstraete,
aangezien de Locomotiefploeg -de tijdrit won en daarmee aan succes nummer
twee toe was. Eerste helft,
Roosendaal-Veldhoven, 135 km: Amateurs:1. E. Beckers 3.06.56 incl. bon.; OLYMPIA’s
TOUR.61.02E RIT B (10 juni).1961 Tweede helft,
ploegentijdrit, 31 km: 1. Locomotief
38.38 incl. bon.; 2. Hoover 40.02 incl. bon.; 3. Remington 40.20; 4.
Caballero 40.55; 5. Drie Hoefijzers 41.24; Het Parool 41.38; 7. Caritas Lotto
42.01; 8. Radium 42.04; 9. Vita Glucose 42.08; 10. Kennemerland-Torenbrons
42.49; 11. Felix Bonzo.43.20; 12. Cycles Jabo 43.31. Prestatiepriljs
(een Remington Shaver): Leon Sebregts. Aan de leiding:
1. Miel Verstraete 7.33.00; 2. E. Beckers 7.34.02; 3. P. Steen voorden
7.34.22. Hoover leidt het
ploegenklassement. OLYMPIA’s
TOUR.61.03E RIT (11
juni).1961 Een nieuwe dag,
een nieuwe man in de oranjetrui! Na Gerard Wesseling, Leon Sebregts en Miel Verstraete
was nu Piet Steenvoorden, die tot dusver zeer constant reed, de man die de
Leidersplaats veroverde. Maar de zege werd voor de derde achtereenvolgende
maal door de Locomotieven gepakt. Vreemd genoeg trok Cees Lute er zich niets
van aan dat zijn ploegmaat Verstraete in het oranje reed. Hij bombareerde in
de buurt van Elsloo en nam een fikse voorsprong, die later door het jagende
peloton verkleind werd, Toen ging Leo Knops aan de haal om evenals vorig jaar
als eerste in Heerlen te arriveren. Piet Steenvoorden werd tweede en Jan
Janssen legde beslag op de derde plaats. Bovendien nam Remington de leiding
in het ploegenklassement, zodat het ook voor Gerrit Schulte's mannen een
beste dag werd. Een dag overigens, die door het bar slechte weer allesbehalve
een pretje was. Inmiddels waren
te Heerlen reeds de volgende renners uit de strijd: eerste dag H. van Gent,
H. den Enting, J. Jochems, W. Zonneveld en J. Rol. Tweede dag: H. Veldkamp,
A. Cleys. Derde dag: C. Hamelink, G. Krielaart, J. Mesters, L. Althuyen, H.
Koopmans, L. Verachtert en J. v. d. Heyden. Veldhoven-Heerlen,
165 km: Amateurs: Prestatieprijs
(een Remington Shaver): C. Lute. Ploegenklassement
na drie dagen: 1.Remington
34.01.19; 2. Hoover 34.01.32; 3. Locomotief 34.03.12; :4. Drie Hoefijzers
34.07:05; 5. Caritas Lotto 34.08.39; 6. Cabalero 34.08.59; 7. Het Parool
34.11.08; 8. Vita Glucose 34.11.45; 9. Radium 34.12.55; 10.
Kennemerland-Torenbrons 34.27.19; 11. Cycles Jabo 34.38.22. Verstraete
11.48.13. OLYMPIA’s
TOUR.61.04E RIT (12
juni).1961 Bert Boom
animator. Weer een zege
voor Locomotief! Nu was het Miel Verstraete, die in de lange rit van Heerlen
naar Zutphen de eerste plaats greep, met zijn ploegmaat Cees Lute als tweede.
Doch ook Gerard Peters lachte, want zijn Caballeroman Piet Steenvoorden
behield de oranjetrui. Een opvallende prestatie, aangezien het in deze Tour
nog niet eerder gebeurde dat een renner langer dan een rit leider bleef!
Zeven man braken zich los van de rest en vochten te Zutphen om de beste
dagprijzen: Miel Verstraete, Cees Lute, Henk Nijdam, Toon Rutte, Jan Stolk,
Bert Boom en Fons Post, die in deze volgorde over de streep kwamen. Het
dagploegenklassement was voor Locomotief, met Hoover en Remington op de
ereplaatsen. Remington bleef in het algemeen ploegenklassement aan de
leiding. De grote animator
van deze etappe was de Twentenaar Bert Boom, die kennelijk vond dat hij iets
verplicht was tegenover zijn talrijke supporters die te Zutphen op hem
stonden te wachten. Deze rappe man van de ploeg Kennemerland-Torenbrons ging
tal van malen op avontuur uit en hij rustte niet voordat de slag gevallen
was. De course werd nadelig beinvloed door drie gesloten spoorwegovergangen.
Vier renners raakten tijdens deze rit uit de strijd: v. d. Klooster, Van
Dijk, Frissen en De Hartog. Heerlen-Zutphen, Amateurs: 1. Miel Verstraete 5.00.45 incl. bon.; 2. Cees Lute 5.01.15 incl.
bon.; 3. Henk Nijdam 5.01.30 incl. bon.; 4. Toon Rutte 5.01.45; 5. J. Stolk
z.t.; 6. B. Boom zt.; Prestatieprijs (een Remington Shaver): ;Bert Boom. Algemeen
individueel klassement: 1. Piet
Steenvoorden 16.48.32; 2. Eugene Beckers op 10 sec.; 3. Miel Verstraete op 26
sec.; 4. Leon Sebregts op 1.44;,5. Mik Snijder op 2.04, Algemeen
ploegenklassement: 1. Remington
49.07.04; 2. op 13 sec. Hoover; 3. op 1.38 Locomotief; 4. oj? 6.01 Drie
Hoefijzers; 5. op 7.35 Caritas-Lotto. OLYMPIA’s
TOUR.61.05E RIT (13
juni).1961 Hoover-explosie. Het wordt
eigenlijk wat eentonig: alweer een etappezege voor de Locomotieven! Maar het
grote nieuws van de vijfde dag is toch wel de doorbraak van Hoover, die niet
veel minder dan een sensatie was. Mik Snijder, de wel zeer constant rjjdende
Halfwegse Drent, in het oranjeshirt, zijn ploeg aan de spits van het algemeen
ploegenklassement. Tja, u weet het: Hoover klopt, veegt en zuigt. . . grote
schoonmaak! Of de mannen van
Peter Post al die fraaie klasseringen tot in Amsterdam in handen zullen
houden, weten we op het moment dat we dit schrijven nog niet. Wat we wel
weten is dat dit ploegje heel wat mans is, maar in deze Olympia's Tour is het
raadzaam geen enkele voorspelling te wagen. Immers, het veld zit vol kapers
... De activiteiten
worden in deze rit ingezet in de omgeving van Holten, waar de voormalige
Twentenaar Jurrie Dokter (ook al een Hooverman) tot de initiatiefnemers
behoorde, doch wegens pech terugviel. Na keiharde strijd won Cees Lute. Amateurs: 1. Cees
Lute, 2. Groeneweg, Uit de strijd:
Jongejan, Duckers, Harings, Van Pelt, Tubee en Van Smirren. Dagploegenklassement: 1. Kennemerland-Tbrenbrons 15.28.23; 2. Hoover 15.31.19; 3. Radium
15.35.24; 4. Locomotief 15.38.39; 5. Remington 15.39.42, Groene trui: 1. E. Beckers 51 pnt.; 2. Mik Snijder 54 pnt.; 3. Leon Sebregts 56
pnt. Algemeen
ploegenklasement: 1. Hoover 64.38.36; 2. Remington op 8.10; 3.
Locomotief op 8.45; 4. Radium op 15.43; 5. Caballero op 16.20. Individueel
klassement: 1. Snijder 21:58.11; 2. Nijdam op 2.40; 3. De
Waard op 3.10; 4. Heuvelmans op 3.29;. 5. Rutte op 3.39; 6. Steenvoorden op
5.59. OLYMPIA’s
TOUR.61.06E RIT (14
juni).1961 Mik Snijder bleef
baas. De laatste rit
van Leeuwarden naar Amsterdam ( In een keurig
gepresenteerde show worden de prijzen uitgereikt. Helaas kunnen wij in dit
nummer niet meer vermelden dan wij nu deden. De volgende week brengt
“Wielersport" een nabeschouwing plus de totaaluitslag van Olympia's Tour
1961, die door 56 moedige kleppers volbracht werd. Weliswaar waren in
Leeuwarden nog 58 renners gestart, doch tijdens de laatste etappe moesten
Toontje Mertens en Leon Sebregts de strijd nog staren. Enfin, in ons
volgend nummer meer over deze zeer geslaagde wedstrijd. Uitslag van de 6e
en laatste etappe Leeuwarden-Amsterdam, 172 km: Amateurs:1. C. Lute, Locomotief, 4.11.12 (met tijdbon.); 2. D. Groeneweg, Kenn.
Torenbrons, 4.11.42 (met tij,dbon.); 3. B. Boom, Kenn. Torenbrons, 4.11:57;
4. W. Swaneveld, Caritas Lotto, 4.12.12; Individueel
eindklassement: 1.M. Snijder (winnaar)
26 uur 10 min. 23 sec. 2. H. Nijdam 26 uur 13 min. 03 sec. 3.J. de Waard 26 uur 13 min. 46 sec.
4. R. Heuvelmans 26 uur 13 min. 52 sec. OMLOOP DER
KEMPEN (16 juli).1961 Jeugdige
Limburger Jan Schroder triomfator van
geslaagde 13e Omloop der Kempen “De Limburger Jan
Schroder is weer uit het peloton gevlucht", ging het van mond tot mond
in de lange volgerskaravaan, waarin de verslaggevers voor dat feit vol verbazing
de pennen grepen om zijn naam te noteren. Ook, omdat met die slanke 20-jarige
knaap uit Koningsbosch nog twee anderen daar langs de groengronden aan de
Dommel bij Waalre de beslissende slag, amper twaalf kilometer voor de streep
in de Veldhovense Kromstraat, hadden ingeleid. De ook ditmaal weer uitmuntend
rijdende Noordeling Henk Nijdam plus de Brabander Adrie Biemans. Met Schroder
vormden zij een trio, dat zich door niets en niemand meer liet tegenhouden.
Vrijwel onbedreigd joegen zij naar het einde, waar de eenling van de
Maastrichtse equipe Jan Schroder zowaar twee knapen van Schulte's
REMINGTON-team te glad af was, met Henk Nijdam als puike tweede voor Ad
Biemans. Het was een
pakkend slot van een uitstekend georganiseerde en welgeslaagde 13e Omloop der
Kempen van de wielerclub Tempo, waarin de Remington-ploeg het grote brok
groep, dank zij genoemde Nijdam en Biemans, plus Kees de Jongh, uit West-Graftdijk,
die als zesde, achter Cees Lute (van de Kennemer-ploeg) eindigde. Maar Lute en zijn
jagers in de hoofdmacht van nog veertien man, onder wie Solaro, Boom, Knops,
Walraven, Van Rijsbergen, Beckers, Van Kemenade, Zoet, Van Dongen en kampioen
Wesseling, waren in die paar kilometers naar de witte streep toch nog meer
dan een minuut achter geraakt, op het vermetele trio, waarvan de winnaar Jan
Schroder door de verslaggevers ook nog als de meest strijdlustige renner werd
aangewezen, al had in diens plaats de naam Nijdam zeker niet misstaan. Want
de Nederlandse achtervolgingsmatador was, ondanks de vorige week in de Ronde
van Brabant opgelopen blessures stellig niet de mindere in strijdlust te
noemen. Om van een renner als Bart Zoet al werd deze Zuidhollander dan
vijftiende, maar niet te spreken. Solaro zorgde met
Boom en Wesseling voor de derde plaats in het ploegenklassement voor Wim van
Beek's formatie van de gelegenheidsploeg van DEXTRO-ENERGEN. Eveneens geen
slecht resultaat van deze jongens, al staken de Limburgers van Tei Hendriks
Maastricht-ploeg met de winnaar Jan Schroder, Leo Knops en Frissen, die als
eerste van de club-ploegen eindigde, de Dextro-ploeg eigenlijk toch nog de
loef af, zij het met een verschil van twee punten. Het was het einde
van een weergaloos wielergevecht door het wonderschone Brabantse Kempenland
over liefst 198 kilometer, dat in een k1eine lus door een zeer hoog
begin-tempo al tal van lossers en enkele kleinedrama's te zien gaven. Want na slechts
enkele kilometers stond de Amsterdammer Johnnie de Vries al met pech en kwam,
wat verder, de Haarlemmer Toon Rutte ten val, doordat hij tegen een ietswat
onhandig geparkeerde auto opreed en het gevolg hiervan was dat hij een
sleutelbeen brak. Zo trokken we het eigenlijke Kempengebied in, waar we in
de Acht Zaligheden tal van renners van het peloton zagen waaien, als appels
van de boom. De Brabanders
Ivits, Van Hirtum, Van Eyk, Van Son, v. d. Made, de Zeeuwen Van Hoeve en
Verburg en de Limburger Driessen gingen hier voor de bijl en in Vessem, toen
nog maar pas Inmiddels was het
peloton tussen Middelbeers en Diessen in brokken geslagen en waren er na nog
geen veertig kilometer nog maar ruim dertig renners, die met kansen verder
hun weg in de grote ronde van Tussen Eersel en
Bergeyk verloor de hoofdmacht Jan van der Kloot door een lekke band, maar hij
kwam later weer terug, dank zij een chauffeur van een volgauto. Ook de Zeeuw
Jan Tolhoek uit Yerseke werd door een lekke band geplaagd. Op de betonweg
naar Drommelen ging de wijzer van de kilometerteller in onze volgauto plots
met sprongen vooruit. De jacht op Jan Schroder was in volle hevigheid
begonnen. Met gevolg dat hij in de buurt van Aalst, na Zo ging het naar
het einde van de eerste grote ronde, waar we een voorsprong van 1 min. 35
seconden noteerden. Maar ook De Jong en Snepvangers bezweken onde de druk van
de jagers. Wie toen dacht dat er niet veel meer zou gebeuren, had het mis.
Want nauwelijks was alles weer bijeen, of opnieuw verscheen ordonnans Harry
Peters (wat een prima krachten waren hij met zijn broer Gerrit) met de
mededeling, dat opnieuw een mannetje op de vlucht was gegaan. Dat bleek Bert
Boom te zijn. In een prachtige jacht kwam Kees Lute tussen Casteren en
Netersel bij en hierdoor gebeurden beslissende dingen. In een volgende jacht
sloten Schroder, Van Dongen, Beckers, Zoet en Van Aert zich bij dat duo en
kwamen daar nog elf anderen bij: Walraven, Van Kemenade, Brekelmans,
Snepvangers, Van Rijsbergen, Nijdam, Solaro, Ceees de-Jongh en Knops, voorts
Zoet, Biemans en Steenvoorden, die echter spoedig door een lek bandje werd
uitgeschakeld. In de voorhoede werd echter opnieuw slag geleverd. Nijdam was
er in zijn eentje tussenuit getrokken en Schulte riep: „Hij is weg, ze
krijgen hem niet meer". Dat had Gerrit mis gezien. Maar dat Remington's
ploegleider vertrouwen in Nijdam's kunnen had bleek wel juist. Want nadat Cees
de Jongh en Ger Wesseling (deze had wat verder last van kramp) het gevecht
opnieuw openden, de Dextro Energen-man Bert Boom er achter was gesprongen,
viel de beslissing in de buurt van Waalre, nauwelijks twaalf kilometer voor
het einde. Wel deden De Jongh, Solaro, Van Aert en ook de uitstekend rijdende
Zoet pogingen om het gevluchte trio Schroder, Biemans en Nijdam te grijpen,
maar zij faalden ... Over dat
enerverende slot vertelden we al in de aanloop. BRON: JOHN
CORNELISSE Amateurs: 1. J. Schroder, Koningsbosch, Prestatieprijs: J. Schroder, Koningsbosch. Ploegenklassement: 1. Remington-team, 11 punten; 2. 3 Hoefijzers-ploeg, 28 punten; 3.
Dextro-Energlen, 34 punten; 4. RIH, 38 punten. OMLOOP VAN
DE BARONIE (1 oktober).1961 Omloop van de
BARONIE voor Jan Boog Er werd door de
renners in de Omloop van de Baronie herhaaldelijk gebombardeerd, doch
desondanks word het een massaspurt. Nadat vooral Cooremans en Schroder zich
zeer actief hadden getoond, kwam een hoofdmacht van ongeveer vijftig man op
de meet af, waar Jan Boog uit Laren, lid van de Gooise Wielerclub De Adelaar,
als eerste over vloog. De wielerclub
“Sportief" had, op verzoek van de Italiaanse firma San Pellegrino, deze
omloop perfect georganiseerd. In tegenstelling met de meeste andere
wegwedstrijden van enige importantie, waren er bij deze koers slechts twee
firma's met reclame vertegenwoordigd: San Pellegrino en de Houthandel
“Brabant". Het parcours was in en rond Breda uitgestippeld, zestig
vooraanstaande Nederlandse amateurs namen aan de koers deel en de afstand
bedroeg Amateurs:: 1. Jan
Boog in 4.16.25; 2. Jan Schroder, Koningsbosch; 3. Leo van Dongen, Made; 4.
Bart Solaro, Den Bosch; 5. Jurrie Dokter, Halfweg; 6. Andre van Aert,
Achtmaal; 7. Gerrit de Wit, Dubbeldam; 8. Walter Heeren, St. Willebrord; 9.
Gerard Wesseling, Halfweg; 10. Ad van Kemenade, Eindhoven; 11. Jaak van der
Kloot, Zundert. Een grote groep werd ex-aequo op -de 12e plaats gezet, allen
in dezelfde tijd als Boog. OOSTBURG
(18 juni).1961 Amateurs: 1. Moentjes (B.), 2. K. Vijncke, 3. Emil Verstraete, Nieuwelingen: 1. B. Hoogerland, 2. 'G. 'de Koning, OOSTBURG (23
september).1961 Amateurs 115 km: 1. Emil Verstraete, 2. Vijncke (B.), 3. Fend. Boonman, 4. J. v. d.
Kloot, Nieuwelingen 70
km: 1. W. de Rooy, 2.. B. v. d. Bom, 3. D. Kosten,
4. Roegens (B.), 00STERHOUT(26
maart).1961 Amateurs en
onafhankelijken. Afstand Amateurs en
Onhafhankelijke: Nieuwelingen 1e
serie: 1. Karel Leijten, 2. H. Mater, 3. Lacet, Nieuwelingen 2e
serie: 1. Jan Rasch, 2. Harrie van Pierre, 3. K. van
Amsterdam, Nieuwelingen
Finale: 1. Jan Rasch, 2. Jan van de Horst, 3. J. van
Zandvoort, OOSTERHOUT
(15 augustus).1961 Onafhankelijken
en Amateurs, 100 km: Nieuwelingen, 60
km: OOSTERWOLDE
(9 september).1961 Amateurs: 1. H. Epema, 2. T. van Dekken, 3. H. Bogerd, 4. J. Engwerda, OPMEER (6
augustus).1961 Amateurs 96 km: Nieuwelingen 65
km: 1. N. Lute, 2. H. Ottenbros, OSS (11
mei).1961 Amateurs: 1. Bart Zoet, Nieuwelingen: 1. Henk Nieuwkamp, 2. W. Gullich, 3. T. Kusters, OSSENDRECHT
(20 juni).1961 Profs en
Onafhankelijken: 1. Joop Captein, 2. Piet Steenvoorden, 3. Ab
Sluis, 4. Lambert v. d. Ven, 5. Mathijs Roks, 6. Tony Bergmans, 7. Roger
Baens (B.), 8. Cues Lute, 9. Coen Niesten, 10. Theo Sythoff, 11. R. Luyten
(B.), OSSENDRECHT
(1 oktober).1961 Nieuwelingen: 1. K. Leyten, 2. W. de Rooy, 3. J. van Geel, OUD
VOSSEMEER (29 Juli).1961 Onafhankelijken
en amateurs: 1. J. Pieters, 2. H. Peters, 3. K. Verberkt, 4. P. v. d. Horst (O), 5. J.
Linders, OUDE TONGE
(14 juli).1961 Nieuwelingen: 1. Adrie Oosthoek, 2. Bouwen Minnekus, OUDE TONGE
(9 september).1961 Amateurs: 1. J. Pieterse, Nieuwelingen: 1. B. v. -d. Bom, Adspiranten: 1. E. Dolman, OUDENBOSCH
(16 juli).1961 Amateurs: 1. P. Dorst, Nieuwelingen: OUD-GASTEL
(15 april).1961 Nieuwelingen: 1. H. Nieuwkamp (Borne), Adspiranten: 1. H. Reksma (Den Haag), OUD-GASTEL
(16 april).1961 Amateurs: 1. Cor Schuuring, (Amsterdam), 2. Den Outer,
(Nieuwerkerk a. d. IJsel), Nieuwelingen
1e serie: 1. Ottenbros
Jr. (Alkmaar), 2. Gerrits (Oploo), 3. Verberkt (Duivendeel), 4. Steenbergen
(Den Bosch), 5. Weeda (Zuidland). PAPENDRECHT
(11 mei).1961 Nieuwelingen: 6. J. van Buren,
7. K. Breugel, 8. Bol, Amateurs: 1. Jack Mesters, Den Haag; 2. Jurrie Dokter, Halfweg; 3. Piet van
Dijk, Wormerveer; 4. J. Timmer, VelsenNoord; 5. J. Droog, Bleiswijk; 6. H.
de Ruiter, Alblasserdam; 7. Jan Hermes, Berkel; 8. P. Dorst;'Rotterdam; PEIZE (2
juli).1961 Amateurs en
nieuwelingen: Adspiranten: 1. H. Emmes, 2. S. Koops, PIJNACKER
(22 juli).1961 Amateurs: 1. Gerben karstens, 2. Jan Janssen, 3. J. Rademakers, 4. Maarten
Breure, 5. Greuter, 6. Ab Verbaas, 7. Wim van Dik, 8. Jan Stam, 9. Theo ten
Dam, 10. Manus Brinkman, Nieuwelingen: 1. T. van Schie, 2. Frank Ouwerkerk, 3. Harm Ottenbros, POELDIJK
(15 juli).1961 Amateurs: 1. Gerben Karstens, 2. Gerard Wesseling, 3. Leen v. d. Leur, 4. J.
Boogaard, 5. H. Peters,,6. W. Breeuwer, 7. J. Timmer, 8. Ko Zomer, 9. W.
Dok, 10. R. de Jong. Nieuwelingen: 1. J. v. d. Horst, PRINSENBEEK
(6 augustus).1961 Onafhankelijken
en Amateurs 100 km: Nieuwelingen 60
km: PURMEREND
(29 april).1961 Amateurs: 1. T. Pronk uit Warmenhuizen; 2. J. Timmer, Velsen; 3. H. Schouten,
Badhoevedorp; 4. H. Peters, Heemstede; Adspiranten: 1.R. Troost, Zaandam; 2. J. Smits, Amsterdam; PUTTERSHOEK
(15 juli).1961 Amateurs: 1. J. Pieterse, 2. Maarten den Outer, Nieuwelingen: 1. P. Vervloet, 2. K. Brugel, RHOON (8
juli).1961 Amateurs: 1. Bart Zoet, 2. Maarten den Outer, 3. Manus Brinkman, 4. Theo ten
Dam, 5. Leen van de Flier, 6. Jos Suykerbuijk, 7. P. Dorst, 8. H. peters, 9.
Leo Althuizen, 10. Ab Verbaas, Adspiranten: 1. Boy Kanselaar, RIDDERKERK
(12 augustus).1961 Onafhankelijken
en Amateurs, 80 km: Adspiranten, 20 km: RIED (3
september).1961 Amateurs en
nieuwelingen: 1. H. Hoekstra, 2. T. van Dekken (Nw.), 3. H.
Blauw, 4. W. Hylkema (Nw.), 5. H. Epema (Nw.), 6. D. Hoekstra (Nw.), 7. J.
Langeland (Nw.), 8. R. Lammerts (Nw.), RIED (3 september).1961 Amateurs en
Nieuwelingen: 1. Henk Hoekstra, 2. H. Hiddinga, RIJEN (11
juni).1961 Profs en
onafhankelijken: 1. Huub Zilverberg, 2. Jan Westdorp, 3. Geurt
Pos, 4. J. Zagers (B.), 5. Theo Sythoff, 6. Jo de Roo, 7. Jaak v. d.
Klundert, 8. Piet van Hees, Nieuwelingen: 1. W. Heeren, 2. Fr. van Schie, RIJSBERGEN
(9 april).1961 Amateurs
en onafhankelijken. Afstand Amateurs
en Onafhankelijke: Nieuwelingen: 1. J. van Amsterdam (Leiderdorp), Adspiranten: 1. P. Valk (Schiedam), 2. E. Talmar (Amsterdam), 3.
D. Harden (Puttershoek). RIJSWIJK (29
juni).1961 Adspiranten: Nieuwelingen: RIJSWIJK
(29 juli).1961 Nieuwelingen: 1. Gaby Minneboo, 2. Ed kroon, 3. Evert Dolman, Adspiranten: 1. Jan Zeeman, 2. Harrie van Pierre, 3. Cees Weijers, RIJSWIJK.STEENVOORDEN
(19 augustus).1961 Adspiranten: 1. Evert Dolman, 2. Tiemen Groen, 3. T. mesters, 4. Michel Bertou, RODEN
(2 april).1961 Amateurs
en nieuwelingen. Afstand Amateurs
en Onhafhankelijke: Nieuwelingen: 1. Henk Nieuwkamp, 2. J. Poppen, 3. Matje Gerrits, Adspiranten:
1. Henk Emmens, 2. Eddie van
Veenen, RODEN (30
april).1961 Nieuwelingen: 1. S. van Dijk, 2. H. Kuipers, 3. Dik Hoekstra ROLDE (3
september).1961 Amateurs en
nieuwelingen: Adspiranten: 1. H. Emmens, 2. J. Glas, RONDE OM
DE HAARLEMMERMEER (6 mei).1961 PIET STEENVOORDEN snelste in zware
RONDE OM DE HAARLEMMERMEER Wind op zij, wind
op kop, wind, in de rug, ziedaar de drie grootste scherprechters in de
negende Ronde om de Haarlemmermeer. Tja, de wind is als een kameleon,
veranderlijker dan een vrouw en als zodanig bijzonder lastig te bestrijden.
Wie in deze koers van voren wilde blijven, moest de wind van alle kanten
opvangen. Dat was punt een. Punt twee was het hoge tempo, waartoe onze
huidige toprenners onder de amateurs en onafhankelijken in staat zijn. De
man, die dat allemaal het beste kon, heeft gewonnen. Piet Steenvoorden deed
het met een vlijmscherp eindschot, waartegen niemand opgewassen was. De man
uit Heemstede was zaterdag werkelijk de baas. Toen wij in de
derde ronde - men reed drie maal rond de Haarlemmermeer - Heemstede
passeerden, wend ons plotseling duidelijk wie de beste kans op de zege had.
Wij kwamen dat op een ietwat ongebruikelijke wijze aan de weet. Juist daar
ging, de kopgroep bijzonder hard. Als tijgers zaten de vluchters op hun
karretjes en dat was nodig, want er waren er een paar - we konden helaas niet
zien wie het waren - die een laatste poging deden hun makkers te verlaten.
Zij passeerden een voetbalveld waar de spelers van V.E.W. zowel als hun
tegenstanders de scheidsrechter de scheidsrechter lieten. Zij riepen iets en
zwaaiden. En toen kwam het. Een der renners in de kopgroep richtte zich op,
bleef intussen gemakkelijk dat verschrikkelijk hoge tempo doordraaien en
zwaaide vriendelijk naar die voetballers. Die wuivende renner was Piet
Steenvoorden, die gedurende de wintermaanden in V.E.W. voetbalt. Wij zaten in
de auto met collega Jan Rooseboom de Vries. We zei- den tot elkaar:
,Zie je wat Piet daar doet? Die gaat vandaag winnen." U weet het nu, we
vergisten ons niet. Na de course
spraken we de winnaar nog even, „Ja, ik draai dit jaar lekker. Verleden week
in de Ronde van Gelderland tweede achter Kees de Jongh, vandaag eerste. Dat
is leuk, vooral omdat dit twee zeer uiteenlopende wedstrijden waren. Op de
Veluwe een vluchtcourse, nu een race in de zware wind. Ik ben onlangs
getrouwd en het schijnt dat dit m'n rijden ten goede komt. Het leven is
anders geworden en kennelijk voor mijn rijden beter. Weet je waar ik heel
graag zou willen rijden? In Frankrijk, straks in de “Kleine Tour de
France" of T-2, zoals jij dat noemt." Wij durven te
zeggen dat Piet geen slechte keuze voor Sjefke Janssen zou zijn. We zouden
willen zeggen: hier is Piet Steenvoorden, ,beleefd aanbevelend". Moedige
Swaneveld. Nadat
wereldkampioen Henk v. d. Grift de renners had weggeschoten, konden we
helaas al heel spoedig de eerste pechvogels noteren. Eerst Koos Geuzenbroek
en vlak daarna een groepje, dat in een valpartijtje kansloos werd, waaronder
Harry Rouweler. Wat later Jaap Oudkerk, Leen v. d. Meulen, Johnny de Vries,
Jef Jochems, Arie Jongejan, Henk den Enting en nog veel meer goede rijders.
Zij allen sneuvelden reeds in de eerste ronde. Natuurlijk waren er ook hier
weer jongelui, die in het geheel niet konden meekomen. Vooraan gebeurde er
in de eerste zestig km niet veel. Dat werd anders in de tweede ronde, toen
Werner Swaneveld de knuppel in het hoenderhok gooide, om het nu maar eens
„origineel" te zeggen. Werner's initiatief had tot gevolg, dat zich na
enige tijd een achtmans vluchtergroepje formeerde: Swaneveld, Tel, Koopmans,
W. Jansen, v. d. Leer, v. d. Flier, Beckers en Duykers. De hoofdmacht
speelde kat-en-muis, liet de acht begaan, doch hield het gat binnen de
gewenste perken. Toch was dit de inleiding tot de grote slag, want toen men
later op jacht ging - na Wie tijdens deze
gevechten door pech of een korte inzinking los raakte, was te beklagen. We
zagen renners als Piet van Dijk, Piet Verwey, Henk de Enting, Henk Hoekstra,
Fred Lachterop, Roel Hendriks, om slechts enkelen te noemen, met de moed der
wanhoop achter de groep jagen, de wind en het hoge tempo gaven hen geen kans.
Wie dat wel lukte was Jean Bastin en we hebben daar een groot respect voor. Slag van
Beinsdorp. Voorop, in het
kopgroepje, viel te Beinsdorp de laatste ziftingsslag, Henk Koopmans en
militair Piet v. d. Lans moesten daar afhaken, de anderen konden zich
handhaven, zij het dat het sommigen veel moeite kostte, wat hen eigenlijk
kansloos maakte in de eindsprint. We kunnen dus zeggen, dat in Beinsdorp het
eerste deel van de strijd am de beste prijzen uitgevochten werd. . In razende vaart
stoven de heersers naar de meet, waar een zeer bekwame jury klaar stond om de
zaak op papier te zetten. Uitslag rolde er
uit. Kamprechter J. A.
Stoop en zijn mannen draaiden er hun hand niet voor om. In de kortste keren
rolde de uitslag, via de stem van speaker Cor Wijdenes, over het publiek.
Hier geen wachten, hier geen gekrakeel. Het klopte allemaal en we constateerden
dit met groot genoegen. Was het overal maar zo! Hebben wij dan geen enkel
woord van kritiek? Ja, helaas wel. Het betreft hier een renner, die zich op
een gegeven moment onsportief weerde. Wii noteren geen naam, omdat wij
tenslotte journalist zijn en geen jurylid. De booswicht deed het
„handig", zodat de jury het niet kon constateren. Maar door zijn zogenaamde
handigheid werden enkele andere, eerlijk strijdende coureurs gedupeerd. We
zeggen alleen maar dit: renner uit X, doe dat nooit weer. Leer die vervloekte
nare streken af, of verdwijn uit de wielersport. Je bent gewaarschuwd en denk
niet dat deze waarschuwing uit holle woorden bestaat. Namelijk, een volgende
keer ziet -de jury het wel, want je naam is nu bekend bij hen die het
aangaat. Er wordt op je gelet! BRON:CHARLES
RUYS. Amateurs: 1. Piet Steenvoorden, Heemstede, Premies:
Beschikbaar gesteld door Oosterbaan, Cafe De Wit, Cafe Schoorl, Twigt en Cafe
't Ankertje, resp. gewonnen door Nijdam, Reekers,
v. d. Lans, Blommaert, Swaneveld, W. Jansen, Buis, v. d. Lans. Premies voor de
grootste pechvogels: Nico Walravens en Roel
Hendriks. Prestatiepriljs: Jean Bastin. Reclameploegen: 1. Radium, 2. Remington.
Schiphol-Trofee. Gewonnen door Dar Kampioen, Haarlem (Piet Steenvoorden, Coen
Visser, Toon Rutte). Er waren 170
deelnemers. RONDE VAN
BRABANT (8 juli t/m 9 juli).1961 Nico Walravens bekeek het goed in tweedaagse
Jubileumronde van Brabant Nico Walravens. .
. Met gulden
letters mag deze naam in de annalen van de Ronde van Brabant worden
geschreven. En als Camille Mattheussens het verhaal van de tweedaagse
jubileumronde aan de negen hoofdstukken zal toevoegen, dan mag hij met een
gerust hart schrijven, dat de winnaar van de tiende Ronde, die weer door het
schilderachtige land van Brabo trok, een renner van goede klasse in het
etappen-werk was en de stand Brabant-Holland gelijk maakte: 5-5. Voor de
vijfde maal sinds in 1958 voor de laatste maal door een Brabander de zege
werd gegrepen. Door Leo van der Pluim. De nu 26-jarige
Bosschenaar Walravens reed een “bekeken”Wg . wedstrijd, kwam niet tot zo'n glanzende
prestatie als de pas 18-jarige Zeeuw Jan Pieters - die de eerste etappe won -
maar mag stellig met z’n twee tweede plaatsen - Leo van Dongen won de slotrit
- als de renner worden bestempeld, die de zege volkomen verdiende. Met genoegen kan
ook het Comite Ronde van Brabant op deze tweedaagse terugzien, al zal men
weer iets hebben bijgeleerd. Vooral van het slot van de tweede etappe op het
parcours van het militair terrein in Dongen, waar nog acht ronden moesten
worden gereden. Immers, daarmee speelde het comite met het vuur, dat deze
jubileumronde had kunnen doen verbranden. Het liep gelukkig allernaal goed
af, omdat het wedstrijd-verloop daar zorg voor droeg. Anders ... neen, laten
we het daar maar niet over hebben. Overigens mag men
opnieuw spreken van een uitstekend georganiseerde en welgeslaagde Ronde van
Brabant, met maar liefst 17 ploegen van zes renners, die wel enige gevaren
met zich nee brengt. Omdat zoveel ploegen, zoveel ploegleiderswagens moet
betekenen. Edoch, daaraan is niet te ontkomen. Over volgauto's gesproken. Wat
een indruk maakte het niet, dat Peet van Est, de grote man van het
Rotterdamse autobedrijf, voor liefst dertien glanzende wagens voor
organisatie, jury, pers en ploegleiders zorgdroeg. Het was prachtig. Jan Pieterse'n
openbaring. Zaterdag was de
dag van de 18-jarige Zeeuw Jan Pieterse uit Oude-Tonge. De openbaring van de
eerste etappe, die in noodweer vanuit Etten naar de Markt in St. Oedenrode
werd gereden en waarbij honderd amateurs en onafhankelijken onder de grauwe
hemel al meteen slag leverden. Eigenlijk gooide Werner Swaneveld de lont in
het kruitvat, dat nat stond te worden, toen hij een prernie pakte en daardoor
in de Wouwse Plantage een vluchtgroep van een half dozijn vermetelen werd
gevormd met Snepvangers, Lute, Van Kemenade, Van Dungen en Rutte (Haarlem).
Waarna zich in de buurt van Hoogerheide vervolgens het eerste drama voltrok,
toen daar een valpartij werd gemeld, waarvan onder meer Toontje Mertens, een
van de favorieten en mannetje van Toon Simons 3-Hoefijzersploeg, de dupe
werd. Evenals Ger van Ree. Maar door al die
narigheid vergaten we haast, dat zich een nieuwe vluchtgroep aan het
ontwikkelen was, die tot maar liefst dertien man uitgroeide. Dat gebeurde ver
voor Steenbergen, waar we na ruin Linders en De
Jongh meldden zich in de vluchtgroep bij Princenhage en de ploegentaktiek
ging een grote rol spelen. De ploegen Kikkerop van Rinie Rokx en die van de
3-Hoefijzers van Toon Simons traden sterk op de voorgrond, tot ongenoegen van
Gerrit Schulte (van het Remington-team), die Nijdam en Biemans naar het front
stuurde. Maar ook Solaro, Walravens, Hermes, Van Rijsbergen, v. d. Leur,
Bastiaanse, Lute en Roks zagen we in de vuurlinie waarin de
,stoottroepers" Jan Pieterse, Leen van de Leur en Geb. de Wit de eerste
stoot gaven. Deze drie kwamen voorop. Het was in
Meerveldhoven dat na Men liet Leo van
Dongen gaan ... Latente
spanningen beheersten de tweede etappe, welke over een afstand van Het peloton sloeg
inmiddels aan flarden en in een jachtgroep van twintig man zat de
teleurgestelde Zeeuw Jan Pieterse, die zich alles zat te verwijten, terwijl
de helft er bijna op zat. De voorsprong van
de vluchters groeide meer en meer, soms tot 3 en halve minuut. Kort voor
Dongen stond de hele volgerskaravaan echter plots recht op. Want Leo van
Dongen was weggesprongen. In een paar seconden was het pleit beslecht.
Vijftig ... honderd ... tweehonderd meter werd de voorsprong. Toen trachtte
de een na de ander uit de kopgroep-weg te komen. Vooral Snepvangers. Maar ook
Toon Rutte en De Waard en tenslotte Walravens, die alles goed onder contrale
had. Intussen draaide
Leo van Dongen rondje na rondje,langs het publiek op het militair terrein van
Dongen. Men kreeg hem niet meer te pakken. Ondanks goede pogingen - nogmaals
van Snepvangers - wiens ketting het echter vertikte, toen hij voor de laatste
“klap" wilde schakelen. Nico Walravens
werd wederom tweede en Toon Rutte opnieuw derde. Ja, ook de Haarlemse Toon
heeft het best gedaan in deze Ronde van Brabant, die Walravens iuiteindelijk
de overwinning bracht.BRON: JOHN CORNELISSE Amateurs: 1e etappe (Etten-St. Oedenrode), 219. km: 1. J. Pieterse in 5 uur 39
min. 45 sec.; 2. op 1.18 N. Walravens; Amateurs: 2e etappe ('St. Oedenrode-Dongen) 193 km: Amateurs: Eindklassemen: 1. N. Walravens, 's-Hertogenbosch, in 10 uur 28 min.
3'8 sec.; Eindploegenklassement: 1. Kikkerop (limonade) (ploegleider R. Rokx), in 31 uur 34 min. 42
sec.; 2. 3-Hoefijzers (ploegleider A. Simons), in 31.4'0.12; 3. Verbi 'Sport
(ploegleider Cl. Cillekens), in 31.57.20; 4. Remington-team (ploegleider
Gerrit Schulte), in 31:59.20. RONDE VAN
DRENTE (12 augustus).1961 Snelle wegkoers
door het Drentse land Cees de Jongh
versloeg vijf makkers in de sprint We hadden ons
zoveel van de Ronde van Drente, het pronksieraad van de Hoogeveense
wielerclub De Peddelaars, voorgesteld. Het was de laatste vaderlandse
klassieker van dit seizoen en de voorlaatste selectie voor de uitverkoren
twaalf „oranje-renners", waarvan er straks zes in het amateur-wereldkampioenschap
op de weg mogen uitkomen. Het spreekt vanzelf, dat we al die
“geselecteerden" graag van dichtbij wilden bekijken, dat we graag wat
meer wilden weten hoe het met hun “vorm" gesteld is. Wat zegt het ons of
renner Jantje of Gerritje bij het binnenrijden van deze of gene plaats „op
kop"zit, danwel beslag legt op een of andere premie? We verlangen,
zeker als pennevoerder van het officieel orgaan, meer dan louter tegen de
rugnummers van de heren deelnemers aan te kijken. Dat ons de kans om de
renners van dichtbij te observeren op het allerlaatste ogenblik ontnomen
werd, erger nog, dat we als gevolg van ingrijpen van “hoger gezag" in
een van de zoveelste auto's van de karavaan moesten huizen, vonden wij
natuurlijk teleurstellend. Al moet ons van het harte dat de goed-willende
Drentse organisatoren in deze niet de minste schuld hadden. De Het is de hoge
snelheid geweest, die een vroege beslissing bracht. Na amper een half uur
rijden al. Op een gegeven ogenblik, ergens tussen Zuidwolde en Bloemberg,
een kilometer of zeven, acht van De Wijk, hadden zich elf renners weten los
te werken uit het aanvankelijk 104 man sterke veld. Onder die elfbevonden
zich kampioen Wesseling, de razendsnelle Paul, De Jongh, Nijdam en Janssen,
stuk voor stuk “geselecteerden" voor het wereldkampioenschap, dat
binnenkort in Bern wordt verreden. Nou, dat beloofde iets. Edoch, sneller dan
hun lief was, hadden die elf demarranten er elf makkers bijgekregen, werd het
tempo nog meer opgevoerd en was het voor de anderen meteen gebeurd. Voor de
anderen onder wie de Drent Slot uit Nieuw-Amsterdam. Hij werd door onze
Amsterdamse medewerker Jan Cornelisse kilometers lang achter een brommertje
gezien. Nu is het waar dat de beste kolver wel eens mis slaat, maar toch,
vriend Slot, zo kom je er niet! Een
„geloste" werd leider ... Er waren, in
Haalweide, na een kleine drie kwartier van heel hard fietsen, dus twee en
twintig man op kop. Waren, zeiden we. Want Jan Janssen, toch wen een
kanshebber, was ten val gekomen en later, in de onmiddellijke omgeving van
het prachtige Dwingeloo, waar men de schoonheid van de bossen als 't ware
proeft, bleven er nog vijf anderen achter. Dat waren de rossige Piet van Dijk
en de steeds zo enthousiaste Piet van der Lans (beiden door een lekke band),
alsmede de Fransman Chonquel, de Edammer Greuter en de Groninger Jansema, voor
wie het te snel ging. Be Jansema, de
jonge noorderling, op wie Piet Korf geruime tijd gelegen de aandacht
vestigde, is zeker niet van talenten ontbloot. Dat hij echter in deze Ronde
van Drente, die een veld amateur-wegrenners telde van eerste kwaliteit -
alleen Mik Snijder mocht, omdat hij Drent van origine is, als onafhankelijke
meerijden - op een gegeven moment alleen aan de leiding zou gaan, had hij,
geloven wij, voor de start nooit gedroomd. Alleen aan de
leiding met een voorsprong van wel een halve kilometer. Dat is zo in zijn
werk gegaan. De Jongh, Biemans, Boom, Paul, Boog, Mesters en Rutte, Karstens,
Nijdam, Dieperink, Dokter, Snijder, De Waard, Wesseling, v. Espen en v. Dok
(op -deze Enkhuizer mag wel eens wat meer worden gelet) vormden in Nieuw-Zwinderen,
na Wel, het was
langs het Zwindersekanaal, dat de renners een brug over moesten. De wagen van
de voor hen uit rijdende wedstrijdleider-- geen man zo wijs of hij kan dwalen
- ging echter rechtdoor, de mannen van het snelle wiel volgden prompt en
trokken ook een groot deel van de volgerskaravaan met zich mee. De rest laat
zich begrijpen. Gelukkig kwam alles, vlugger dan men dacht, weer op zijn
pootjes terecht, ook al had de aanvankelijk uit het wiel gereden Jansema door
het volgen van de juiste weg er een aardige voorsprong door gekregen. Toen
de noorderling echter de zestien kopmannen achter zich zag aankomen, ging hij
opzitten en vond het verder welletjes. De laatste twaalf,
dertien kilometer, even door Nieuw Balinge, hebben voor de volgers veel
vergoed. Het werd een treffen op hoog niveau, met de Westbrabander Ad Biemans
als gangmaker. Wat reed de slanke Ulvenhouter gemakkelijk. Wat zit hij als
gegoten op de fiets. Hij, pompt niet. Bij hem is alles natuur. Maar in die
slotfase lieten Cees de Jongh, Gerard Wesseling, Jaak Mesters, Bert Boom en
niet te vergeten Jaap de Waard, eveneens mooi werk zien. Met de aanvankelijk
ontsnapte Biemans hadden zij zich uit de leidersgroep van zestien losgewerkt
en joegen nu, temidden van duizenden; geestdriftige Hoogeveners, op de
finish af. Het was Cees de Jongh, de strijdbare West-Graftdijker, die het in
de spurt haalde. Er was niemand die hem de triomf niet van ganser harte
gunde.BRON: EVERT VAN MOKUM. Amateurs: 1. Cees de Jongh, West-Graftdijk, Ploegenklassement: 1. Remington (De Jongh, Biemans, Rutte); 2. Dextro-Energen
(Wesseling, Snijder, Dokter); 3. VIVO (Hoogeveen). RONDE VAN
FRIESLAND (22 april).1961 Kees Snepangers
vooraan in „de ronde der
valpartijen"
Friese tocht trok veel belangstelling Frisia non
cantat, luidt een oud en hatelijk gezegde: de Friezen kunnen niet zingen. We
weten langzamerhand wel beter, want heel wat goede zangers en musici zijn uit
het land der elf steden afkomstig. Maar even hardnekkig is de bewering, dat
de Friezen niet van fietsen, van wielrennen houden. Wie daarin nog geloofde,
heeft afgelopen zaterdag kunnen ervaren hoezeer hij zich vergiste. Het was
feest in het noorden, een compleet wielerfeest. Want al was de hemel dik en
al ontbraken de dartelende zonnestralen, de belangstelling in 't Heitelan
voor de Ronde van Friesland - de vierde deze keer - was zeker niet minder
groot dan in welke provincie ook. Meer dan eens trokken de renners tussen
rijen jubelende mensen en heel wat van die toeschouwers zijn voor goed voor
onze sport gewonnen. Die wegwedstrijd
van groot formaat voor amateurs kost, ieder jaar opnieuw, vooral Ate Terpstra
heel wat hoofdbrekens. Wat een werk heeft,deze blonde, enthousiaste,
volijverige secretaris van de wielervereniging De Friese Leeuw ook ditmaal
niet moeten verzetten om alles tot in de puntjes te doen slagen? En geslaagd
is de ronde, ook al gooiden enige knapen van valpartijen bepaald roet in het
eten en kwamen verschillende renners weer eens voor hoge onkosten te staan.
Dat is altijd jammer. Maar wat wil men? Het aantal deelnemers met de helft
verminderen, zoals wij hier en daar hoorden opmerken? Is het echter niet zo,
dat de organisatoren nu al vele, zeer vele renners hebben moeten weigeren om
aan hun rondrit mee te doen? Zijn er niet talrijke wielersportbeoefenaren,
die steeds tevergeefs voor een wedstrijd inschrijven, steeds nul op hun
request krijgen, terwijl ook zij hun licentiegeld hebben betaald? En, komen
er op deze beperkende manier wel nieuwe elementen naar voren, worden dan niet
vele jongeren in hun opkomst geremd? Wie kende voor kort de slank-gebouwde
Kees Snepvangers, buiten zijn vrienden natuurlijk? Van die Kees
Snepvangers hebben wij afgelopen zaterdag anders echt genoten. De
negentien-jarige Westbrabander uit Zundert, het dorp waar onze aloude
tegenstander Janus Braspennincx (de ,oude" Bras welteverstaan) vandaan
komt, was in deze vierde Ronde van Friesland uit een best veld van 168
deelnemers met negen makkers overeind gebleven. Met twee andere Brabanders,
de Bredanaar Kees van Amsterdam en de Bosschenaar Nico Walravens, de Rotterdammer
Jan Stolk (wat reed die sterk en wat kwam hij vaak aan kop), de kleine, maar
dappere Jos de Waard uit Rijsoord, de lange Amsterdammer Willem van Smirren,
de altijd dartelende Jan Hermes uit Berkel, de jolige Drent Roel Hendriks en
onze zo sympathieke .”Tunesische wielervriend" Wim Dieperink uit het
mooie, Gelderse Barchem. Maar of de wedstrijd nu ging op open wegen of dat
ze omzoomd waren door laag geboomte, of ze breed dan wel smal, mooi of minder
mooi waren, Kees Snepvangers deed mede zijn werk in de kopgroep en toonde
zich om den drommel niet lui. Dat is nodig wil men het een eindje in de
wielersport schoppen. Omdat coureur zijn nog wat anders is dan goed rijden. Pech bij de
vleet. Maar laten we
even bij het begin beginnen. Het langgerekte peloton, een kleurengamma
gelijk, was nauwelijks in Leeuwarden “gelost" (precies als een troep
verschrikte duiven) of na nog geen kilometer rijden - van de 179 af te leggen
kilometers - denderden al vijf of zes renners tegen de grond. Wie waren het?
Wie zijn er allemaal gevallen en wie zijn van de fiets gemoeten voor een
band zonder lucht of een of andere machinebreuk? Behoorden daartoe niet de
Fries Wiersma, Van Lente uit Genemuiden, de Veendammer Laphor en ook Rouweler
uit Goor, de verre van slecht marcherende Rouweler, over wie Ben Zomerdijk,
onze Zwolse medewerker, toch meer dan eens heel gunstig heeft geschreven? Wie
waren de pechvogels, die betrokken waren in -de zware valpartij tussen Sneek
en Sint Nicolaasga, op een weg welke toch heus niet smal kan worden genoemd. We hebben
Wesseling met een treurig gezicht naar zijn (kapotte?) fiets zien kijken en
Van de Knaap, Zwetsloot, Rijkers (die goed vooruit gaat anders), Tel en,
hebben we het goed, Liebrechts aan de kant van de weg zien staan. We hoorden
later dat ook stayer Buis en Schuuring en Piet van Dijk (gebroken
sleutelbeen) niet verder konden rijden, hetgeen, zoveel kilometers later, met
Wommels en Bolsward, Nijland en Sneek en Sint Nicolaas achter de wielen, ook
met andere renners het geval moet zijn geweest. Met Te Riele, Wiebe Hoekstra,
Boom, Van Dongen, Den Hartog, Steinbach, Pok, Hendriks, Andeweg en Koster.
Kreeg Jurrie Dokter geen dikke achterstand door een lege band, door welk
euvel ook Bert Solaro, Lute en Schouten (uit Wognum), de jonge Henk Koopmans
en Van Lachterop werden geplaagd, evenals vele anderen onder de 168 deelnemers?
Natuurlijk hebben we die teleurstellingen niet allemaal van dichtbij gezien.
We zijn nu eenmaal - in een volgwagen - aan bepaalde door organisatoren
gestelde regels gebonden. Dat kan niet anders: het zou anders een janboel
worden en er bevinden zich in de stoet toch al te veel motorrijders, die
niets met de wedstrijd hebben te maken. Bij het
binnenrijden van Buitenpost - een goede veertig kilometer voor het eindpunt Leeuwarden
- was een kopgroep tot stand gekomen, welke tien man sterk was. Hier zijn die
tien: Stolk, Dieperink, Van Smirren, Van Amsterdam, Snepvangers, Hermes,
Hendriks, Walravens, De Waard (die na opgelopen pech zijn achterstand op
kranige wijze had weggewerkt) en Verwey. Maar Piet Verwey mocht, door een
lekke band, de eindstrijd tussen Dokkum en Leeuwarden niet meemaken. De
lenig-draaiende coureur uit Gouda had de grote slag in de buurt van
Surhuisterveen ( Hoog niveau. Het eindgevecht van
de rondrit door het weelderige Friese land was er een op hoog niveau. Was er
een die werkelijk, meer dan twintig kilometer aan een stuk, boeide. Dank zij
vooral Wim Dieperink. Die voelde mogelijk zijn tekort aan „snelle laatste
meters" en zette zich daarom voor de volle honderd procent in. Kort voor
Murmerwoude sloeg hij toe, „pakte" veertig, vijftig meter en werd
achterhaald. Door de man die meer dan wie ook van de triomf droomde: Kees van
Amsterdam, de grote man van de „West-Brabant-Koers". Waarom joeg Van
Amsterdam echter steeds weer opnieuw achter Dieperink aan, ook als de harde
vechter uit Barchem met een voorsprong van nog geen vijftien fietslengten
voorop ging? Waarom wachtte hij zijn kans niet af tot de genomen winst van de
wel moedige, maar zeker minder rappe Dieperink zoveel groter was geworden?
Want had Bredase Kees de strijdbare demarrant uit het oosten des lands
eenmaal te grazen, dan stopte hij onmiddellijk af en liet zijn medekoplopers
rustig bijkomen. Dat heeft de wat al te zelfbewuste Van Amsterdam -- die
overigens over het voorseizoen zeker niet mag klagen - onnodige kracht
gekost. Die kracht kwam hij net te kort om de demarrage van Snepvangers, met
Leeuwarden in zicht, te beantwoorden. Van de jonge Kees Snepvangers, wiens
naam op de erelijst van de Ronde van Friesland zeer zeker niet misstaat. BRON:EVERT VAN
MOKUM. Amateurs: UITSLAG
PLOEGENKLASSEMENT. 1. Rotterdamse
Leeuw, Rotterdam (Hermes, Stolker, Van Schie); 2. Le Champion, Amsterdam; 3.
De Spartaan, Den Haag; 4. D.T.S., Zaandam. RONDE VAN
GELDERLAND (29 april).1961 RONDE VAN
GELDERLAND was schitterend georganiseerd KEES DE JONGH
klopte tegenstanders en eigen moeilijkheden Preficiat,
Gelderse sportvrienden! Dit is wellicht een ietwat vreemde aanhef voor een
nabeschouwing van een course, doch wie zaterdag 29 april de Ronde van
Gelderland gevolgd heeft, zal het begrijpen. We moeten eenvoudig beginnen met
een opgewekt deuntje op de loftrompet, want de organisatie van Jan van de
Blankevoort en zijn helpers was buitengewoon goed. Niets was aan het toeval
overgelaten, waardoor zowel renner als volger - ieder op en eigen wijze -
ongestoord zijn gang kon gaan. We zullen de dag prijzen, waarop al onze
evenementen zo keurig georganiseerd zullen zijn. Onze volgende
felicitatie, met uitgestrekte hand, is voor de winnaar Kees de Jongh uit
West-Graftdijk. Deze vriendelijke sportkerel is niet zo maar winnaar van de
race, hij is bovendien een triomfator op mentaal terrein. Hij heeft getoond
een sterk moreel te bezitten. U moet namelijk weten, dat Kees nog steeds
gebukt gaat onder de nasleep ener valpartij. Nog tal van malen moet hij naar
het ziekenhuis, om bestraald te worden. Onwillige spieren! We spraken hem
even voor de start en later tijdens de course, toen de kopgroep voor de
gesloten overweg van Brummen moest wachten. Voor de start zei Kees: “Ja, ik
mag rijden van de dokter, maar 't moet draaien blijven. Duwen mag er niet bij
zijn." En voor die overweg: „Nee, ik marcheer toch niet helemaal
lekker." En kijk, deze
jongen klopte een kleine dertig beste rijders in de eindspurt, om daarna met
eenvoudige woorden te antwoorden op alle gevonden vragen. Miss Remington
huldigde in Kees de Jongh een sportman van de bovenste plank. Verdorie, wat
moet die kerel kunnen als hij wel fit is ... Door berg en dal. Precies op tijd
vertrok de meute van het prachtige Berg en Bos. Na een kilometer -'t was bij
Paleis Het Loo - werd de eerste renner reeds uitgeschakeld door een
valpartijtje, namelijk Van de Burght uit Soestdijk. Wat verder de
gebruikelijke lossers, jongens die eigenlijk in zo'n course niet moesten
starten, omdat zij geen tien kilometer meekunnen. Anders was het met Knops en
Wim van Smirren, die er door een lekke band uitgesmeten werden. Echt
medelijden hadden we met Smies uit Apeldoorn, die juist in deze
“thuiswedstrijd" zo graag iets wilde laten zien. Doch na acht km stond
hij naast z'n kapotte fiets. Diep bedroefd keek hij even rond, zag een hekje,
liep er naar toe, legde zijn hoofd op het hekje en liet de waterlanders de
vrije loop. Mensen, wat kan onze sport meedogenloos hard zijn... Maar verder ging
de race. Reeds voor Heerde ( Henk Buis op
jacht. Bij Deelen ( Brede toplaag. In Brummen ( Toen was de trein
voorbij en prompt werd er weer gesjast. Wij in de auto zeiden tot elkaar: ,We
hebben een groot aantal jongens, die dit werk opperbest kunnen. Dat is
verheugend." In Hall ( Arme Bart Solaro. Na nog enkele
mislkte sprongen kwam de laatste, ogenschijnlijk beslissende. Het waren Henk
Nijdam, Nico Walravens en Bart Solaro, die hun laatste kans waagden.
Plotseling hadden zij ruim honderd meter. Doch even plotseling moest Solaro
zijn twee makkers vaarwel zeggen. De arme drommel had zijn trapas finaal door
midden getrapt. De andere twee werden weer gepakt. Het blijft een vraag of
dat - met de geweldig in vorm zijnde Solaro - ook gebeurd zou zijn. Nu ging
het in gesloten groep de laatste kilometer in. Piet Krol moest in Apeldoorn
nog lossen. De rest stoof door de laatste bochten en spurtte schouder aan
schouder naar de streep. Het heeft -de
jury nogal wat moeite gekost om de eerste twintig man op papier te krijgen.
Doch het is tenslotte gelukt. Zeer sportief was daarbij Jantje Hermes, die
naar de jury stapte en zei: “Heren, Arie Jongejan was niet na, doch voor mij.
Eerlijk is eerlijk." Nog heel even de
organisatoe. Naar onze smaak was het grootste winstpunt, dat men het aantal
volgwagens zeer beperkt had gehouden. Voorts hebben we een dikke pluim voor
de politie, die op gemoedelijke, doch zeer nadrukkelijke wijze verhinderde
dat het een janboel kon werden. Op een enkele hardleerse draadnagel na was er
ook niemand, die vervelend deed. 't Was een fijne sportdag. BRON:CHARLES
RUYS. Amateurs:1. Kees de Jongh, West-Graftdijk, 19. Boom, Enter;
20. Dokter, Halfweg. Allen z.t. als de winnaar. Er waren 221 deelnemers. Premies.
Nunspeet: Van Espen. Garderen: Dieperink en Van Haren. Hoenderloo: Bastin.
Brummen: Boom en Dieperink. Dat hoort er ook
bij Er waren, na
afloop van de Ronde van Gelderland, enkele renners die zeiden: ,We werden
verrast door het plotseling opdoemen van het finishdoek. Dat was wat kort na
de laatste boeht." Hier willen wij
graag even iets over zeggen. Het is immers zo, dat alle renners zeer
vroegtijdig in de plaats, waar de strijd zich af zal spelen, arriveren. Het
is aan hen, voor de wedstrijd uit te zoeken, hoe de aankomst zal zijn. Zij
kunnen dat vragen, doch nog veel beter is het, even te gaan kijken. Dat is
naar onze mening even belangrijk als bijvoorbeeld trainen. Wij raden alle
renners aan, voortaan aan dit belangrijke detail de volle aandacht te
schenken.Ch. R. Alles op z’n
tijd. Over het parcours
van de Ronde van Gelderland lopen de meningen nogal uiteen. Sommigen vinden
het te licht, vooral daar de renners vele kilometers lang op door hoge bossen
beschutte wegen rijden. Dat kunnen wij niet ontkennen. Desondanks hebben wij
niets tegen het traject, omdat wij menen dat niet alle klassiekers precies
even zwaar moeten zijn. Ook in het buitenland kent men verschillende
klassiekers. Er zijn er bij, die geschapen lijken voor de zwoegers, de
duwers, terwijl weer andere wedstrijden een kolfje naar de hand van elke
flyer, de soepele rouleur zijn. Het laatste is het geval met de course over
de mooie Veluwe. Daar is niets op tegen, volgens ons. Aanstaande zaterdag zal
men in de Ronde om de Haarlemmermeer naar alle waarschijnlijkheid weer volop
in de zware polderwind zitten. Daar hebben we eveneens niets op tegen. Alles
op z'n tijd. Ch. R. RONDE VAN
LIMBURG (25 juni).1961 JAN JANSSEN
winnaar, LEO KNOPS (2e), HENK NIJDAM (3e) „hoofd-tenoren" in boeiende en zeer
zware RONDE VAN-LIMBURG Vier
„tenoren" holden - het tempo telkens opvoerend - met voorsprong over de
door een brandende zon geteisterde ZuidLimburgse “cols". Zij hadden
afscheid genomen van de andere dapperen, die rond Valkenburg - vooral op de
Cauberg - met hen de slag hadden ingeluid en die met ere het boeiende
geschiedboek van de, altijd opmerkelijke Ronde van Limburg binnenstapten.
Bijzonder zwaar was -ditmaal het De drie-koplopers
bleven bijeen, hetgeen een pluimpje voor Leo Knops inhield, daar de beide
discipelen van Gerrit Schulte - wederom de grote triumfator - in Beek, in
Geleen en in Elsloo, keer op keer een demarrage produceerden, wapens waarvoor
Knops steevast een raak antwoord klaar had. De spurt moest uitspraak doen:
Leo Knops leide resoluut de dans, werd op Magnifieke
wielerkamp, tip-top was de organimtie. De wielerclub
„Bergklimmers" kon met het grootste genoegen op de organisatie, het
verloop en het gehalte van deze klassieker, ontegenzeggelijk Neerlands
markantste race voor onze amateur-elite, terugzien. Alles klopte als een bus,
nergens kon een mankement worden ontdekt, de koers was van een uitzonderlijk
niveau, de jury deed het werk vlot en effectief en vele deelnemers zorgden
voor vermeldenswaardige wapenfeiten. Hoe zwaar de rit was? In Stein werden
door Gerrit 'Schulte 108 renners gestart, bijna vijf uur later bleken slechts
31 jongens de opgave te hebben volbracht. Pechvogels
natuurlijk bij de vleet. Heyne stond al in Buchten (na Eugene Beckers,
later het slachtoffer van cen defecte derailleur, Nico Paas en Theo Rutten
(Leende) brachten in Sittard de wagen op gang. De 40 sec. winst waren voor de
achtervolgers aanleiding om er een schepje op te doen, doch de drie
uitlopers bleken dit ook in hun macht te hebben en in Munstergeleen - waar
Marcel Nelis bandbreuk leed - hadden zij 50 seconden te pakken. Theike Moors
had in Schinnen (bandje lek) pech, Frans Bruekers maakte dit in Oirsbeek mee
en tijdens het verder verloop werd dit lijstje bepaald uitvoerig. De slag werd
ingeluid. Bert Boom ging in
Hoensbroek alleen op de cerste rij zitten (30 sec.), om in Aalbeek door
Harings, Nijdam en Knops te worden “vervoegd". En meteen stond de boel
finaal op stelten. Henk Nijdam trok zijn registers wagenwijd open met het gevolg,
dat dit kleine gezelschap op de Cauberg een afscheiding teweeg kon brengen,
gevolgd door Hennes, Beckers, Evers, Frissen, Duckers, Tubee en Steffanie.
Hierna - de heuvels kwamen in zicht - werd alles onderste boven, gekeerd, het
peloton brak in vele stukken en die brokken werden nieuwe „onderdelen"
en hieruit kwamen heel wat eenlingen in de race te liggen. In de achterhoede
belandden o.m. Walraven, Willemsen, Zwetsloot, Den Outer, Drummen, Driessen
enz. Verschillen van tientallen minuten werden genoteerd, gaten -die op de
vele stijgingen nog de hoogte ingingen. Overal stonden onfortuinlijken langs
de wegen, ook vele “gelosten" - volstrekt kansloos - zochten de
bezemwagen op en vooraan daagden intussen Hub. Harings en Boonman op; welke
duo zowaar in Wijlre ( De beslissing. Twintig seconden
had Henk Nijdam in Noorbeek ( In Stein, aan de
finish, niets dan glunderende gezichten, met lofprijzingen van dr. Van Dijk -
vergezeld van zijn sportieve echtgenote - voor de winnaar, voor de
uitblinkers, voor de organisatoren. Gerrit Schulte was natuurlijk in zijn
nopjes: van zijn gloeg Jan Janssen eerste en Henk Nijdam derde. En Limburg
was ook content: de Ronde was wederom tip-top geslaagd en Leo Knops had
hierin met zijn tweede prijs een groot aandeel. BRON:GERARD SILLEN Amateurs:1. Jan Janssen (Nootdorp), RONDE VAN
MIDDEN-NEDERLAND (18 juni).1961 RONDE VAN
MIDDEN-NEDERLAND voor Henk Nijdam. REMINGTON
verreweg de sterkste ploeg Cothen is een
vriendelijk dorp, zo'n kilometer of twintig van Utrecht. Doch in de Ronde van
Midden-Nederland veranderde dit plaatsje in een heksenketel en de man die
hier verantwoordplijk voor was, heette Gerrit Schulte. Want het was daar dat
hij plotseling twee keiharde stoten op de claxon van zijn auto gaf, met als
onmiddellijk gevolg dat zijn Remingtonrijders in duivels veranderden.
Schulte's sein was nog in de lucht, toen Henk Nijdam nijdig demarreerde. Maar
Roel Hendriks uit De Wijk pareerde de sprong van zijn oud-provinciegenoot
op krachtige wijze. Doch dat was toch het begin van het einde, want Remington
had in het kopgroepje van zeven niet minder dan vier rappe mannen: Henk
Nijdam, Jan Janssen, Toon Rutte en Bart Zoet. Zij bombardeerden om de beurt
en daar moesten op de duur de overige drie, Roel Hendriks, Cees Lute en
Johnny de Vries, voor zwichten. En zo kon Nijdam tenslotte zijn solo ten
beste geven en de overwinning grijpen, terwijl het ploegenklassement
vanzelfsprekend ook al voor Remington was. Het zaakje was vakkundig
geschoren. . . Toen de 131
deelnemers Utrecht verlieten, daalde er een druilerige regen op hen neer.
Het weer bleef zo tot bijna half-course, waarna het een tikje prettiger werd.
Althans, toen schaarde Pluvius zich onder de vele uitvallers, waarvan
sommigen door pech en enkele valpartijen verdwenen, zoals Leo van Dongen (een
van de troeven van Toon Simons 3 Hoefijzers-ploeg), Lonkhuizen en Jaap Frakking.
Lonkhuizen moest eigenlijk Linkhuizen heten, want,de snodaard glipte
binnendoor, maakte een speld van zijn rugnummer los zodat niemand het nummer
kon zien en voegde zich vele kilometers verder weer bij het peloton. Maar hij
was niet link genoeg, want wie het weten moesten, kwamen er toch wel achter.
Ook waren er weer velen die echt niet meekonden en reeds voor Wijk bij
Duurstede kansloos in de verre achterhoede Utecht kwamen. Vooraan werd
verschrikkelijk gereden en op de dijk tussen Wijk bij Duurstede en Amerongen
werd het bonte lint steeds langer en ook werden de goten allengs groter in
afstand en aantal. Prompt daarop verrees daar de Amerongse berg, een
verraderlijke bult, die er aan meewerkte dat de eerste grote uitval tot stand
kwam. Acht man voorop. Het waren Henk
Hoekstra, Jan Janssen, Jan Rademakers, Wim Breeuwer, Toon Deley, Theo
Nikkesen, Henk Bastelaar en de Nijmegenaar Van Haren die de ruimte introkken.
Zij deden dat zo hard, dat de voorsprong op de hoofdmacht in weinig tijd
aangroeide tot een minuut. Bij Zeist (ongeveer Niet te stuiten. De zeven
uitlopers waren niet meer te stuiten. Zij joegen in een enorm tempo door De
Meern, IJsselstein, Jutphaas en Vreeswijk naar de Beatrixsluizen, waarna zij
aan de overkant van het water eens rustig konden kijken hoever de achtervolgers
achter waren. Het werd duidelijk dat de tweede groep de jacht eigenlijk al
had opgegeven. Men had het hopeloze ervan ingezien en zo kon het gebeuren
dat de zeven reeds daar op fluweel zaten. Eendrachtig samenwerkend bereikten
zij Cothen, waar ploegleider Schulte op bovenomschreven wijze het sein tot de
laatste fase gaf. Dat hat tenslotte Henk Nijdam was, die de zege veroverde,
was toch wel bevredigend. Hij was de renner die op de volgers de sterkste
indruk maakte, zodat we kunnen zeggen dat de juiste man gewonnen heeft. Ook
al is het wellicht ietwat wrang voor de jongens, die alleen moesten knokken
tegen het hechte teamwork van de Remingtons. Maar ja, het was nu eenmaal een
course voor ploegen. De Volharding en
het- Nieuw Utrechts Dagblad kunnen met grote tevredenheid op deze prachtige
wegwedstrijd terugzien. BRON:CHARLES
RUYS. Amateurs: 1. Henk Nijdam, RONDE VAN
MIDDEN-ZEELAND (22 juli).1961 Ronde van Midden
Zeeland was er een op hoog niveau Bart Solaro
versloeg twaalf makkers In felle eindspurt Een ogenblik
hebben we het betreurd de reis naar het ZuidBevelandse stadje Goes te hebben
gemaakt; naar de wielerronde van Midden-Zeeland te zijn gegaan. Betreurd,
omdat er geen gelegenheid was deze wegwedstrijd-over-de-langedracht op de
voet te volgen. Maar wat is dat achteraf allemaal erg meegevallen, ook al was
de ontwikkeling van de course niet tot in details gade te slaan en bestond er
evenmin kans de renners nauwgezet te observeren in hun wel en wee. Dit moet
ons echter van het hart: de organisatie - wat kwam er niet voor kijken - was
vier en twintig karaats. Was ronduit gezegd een uitdrukkelijke demonstratie
van het vermogen, dat men daar diep in Zeeland heeft om een
wielermanifestatie een zo hoog mogelijk niveau mee te geven. En dan, wat een
man, die Ad Verhulst, de vol-ijverige, zeer bekwame organisator van deze
prachtige, veeleisende Zeeuwse klassieker voor amateurs en onafhankelijken,
die afgelopen zaterdag weliswaar de zon ontbeerde, maar de schoonheid van
Zuid-Beveland en Walcheren uitstekend tot haar recht deed komen. Wat was het
echter jammer van die. enorme valpartij, die ergens tussen Wemeldinge en
Yerseke, na een goede twintig van de tweehonderd vijftien of te leggen
kilometers, ontstond. Een valpartij, waarbij vrijwel de hele weg bezaaid was
met renners en fietsen. Wel veertig man maakten met de Zeeuwse grand kennis
en onder hen behoorden onder meer de Engelsen Bertram, Jones en Shaw, de
Australiers Goodie en Betke, de Belgen Dhont, De Keyel, Cotman en Dumez en
vele Nederlanders. Hier hebt u er een paar: Piet van Dijk, De Waard, Snepvangers,
Toon Mertens, De Waal, Frissen (wiel aan diggelen, evenals dat van Bastin),
Joop de Jager, Mesters, Verwey, Koolmees, Henk Hoekstra, Raf Gijsel (een van
de Zeeuwse favorieten), Bert Boom die, naar men ons vertelde, in een sloot
terecht was gekomen, etcetera, etcetera. In elk geval, het 109 man sterke
veld, rond half twee in de middag in Goes vertrokken, had zwaar verlies
geleden; was er heel wat manschappen mee kwijt geraakt. Wat een illusies (met
de wereldkampioenschappen voor de deur) zijn er in deze overigens kleurrijke
wedstrijd niet verloren gegaan; op wat voor hoge kosten komen vele jongens
weer te staan. Hebben de vele afbrekers van onze sport over zoiets wel eens
nagedacht? Buiten de
verschillende pechvogels, die de rangen dus dunden, is de hoofdmacht ook heel
wat dunner geworden doordat de zware Zeeuwse lucht - en de vrij harde wind,
die soms over de polderwegen gierde - van tal van deelnemers wat al te veel,
eisten. Dit gold zeker niet voor de strijdbare Henk Nijdam, de van huis uit
altijd opgewekte Noorderling. Hij was, na in Kruiningen een premie te hebben
“gepakt", met in zijn spoor de Brit Butler, de Westbrabander Broekmans
en de Canadees Stefan Mapp, een van de grote gangmakers van de tot ongeveer
veertig man gereduceerde kopgroep. Die kopgroep had
tussen Hansweert (eldorado voor sportvissers) en Hoedekenskerke, met zo'n
vijftig kilometer achter de wielen, weer wat aan omvang gewonnen. Want
Hendriks was bijgekomen en Claery en Koolmees (na een magnifieke achter-volging)
en ook “Jerommeke" de Waard, de sterke coureur uit Rijsoord, was in
aantooht. Betrokken in de massa-valpartij rond Wemeldinge, had de winnaar van
de Ronde van F'rans-Vlaanderen nadien in zijn eentje een opgelopen
achterstand van dik twee minuten weggewerkt. De Waard moet wel tot. de bodem van zijn
arsenaal zijn gegaan. Maar hij zag zijn inspanning beloond. Lastige Ronde.
Schermutselingen waren er inmiddels genoeg geweest in deze lastige Ronde van
Midden-Zeeland, die duizenden en duizenden toeschouwers trok, meer dan eens
geestdriftig zwaaidend met hoeden en zakdoeken. Maar het was toch pas in de
straten van Middelburg (na precies honderd kilometer), dat de course zich
langzaam maar zeker begon te ontwikkelen. Was het Gijs de Wit uit Dubbeldam
of de Sint Willebrorder Henk de Jong, die de fakkel had aangestoken voor een
gedurfde uitlooppoging? In elk geval, ze verstonden elkaar best, dit
tweetal, dat rond het oude stadje Veere (hier viert de zeilsport thans
hoogtij) een voorsprong noteerde van zeker een minuut. En mogelijk hadden zij
hun terreinwinst nog wat opgevoerd, als een premie “onderweg" de goede
harmonie niet had verstoord. Westbrabantse Henk (de Jong) werd in
Vrouwenpolder ( Het bleef anders
warm toegaan op de soms vrij smalle, kronkelende wegen en iedere keer
opnieuw veranderde het beeld van de strijd. Nijdam en Walravens en Dieperink
stortten zich (na Westkapelle) een keer met vol geweld de ruimte in; Muyllaert,
Wesseling, Biemans en de vechtlustige De Jong deden het zelfde (tussen
Zoutelande en Biggekerke), maar toen landskampioen Wesseling, die zeer sterk
reed, in Koudekerke ( Miel Verstraete
en Dick Groeneweg, met vele „Tour van de Toekomst-kilometers" in
perfecta conditie, waren de eersten, die de mouwen opstroopten voor een
serieuze jacht. In Oost-Souburg bedroeg hun achterstand op de twee kopmannen
nog veertig seconden; in Nieuw en Sint Joostland ( Tot slot: wij
weten niet of er veel dichters zijn geweest, die zich om de glorie van het
Zeeuwse land hebben gewaagd. Maar onze onvervalste Zeeuwse chauffeur reed ons
- alle binnenweggetjes benuttend - door een decor dat zoveel natuurschoon
bood, dat het niet onverklaarbaar zou hebben geleken, indien menig
strijdlustig renner door al dat landschappelijk schoon de wedstriijd wel
eens zou hebben vergeten.BRON: EVERT VAN MOKUM. Amateurs: 1. Bart Solaro, Den Bosch, Ploegenklassement: 1. Dextro Energen (ploegleider Wim van Beek), totaaltijd 15 uur 47
min. 30 sec.; op 1 min. 45 sec. 2. De Hoekse Renners, 15.49.15; idem 3. De
3-Hoefijzers, 15.49.15; 4. Remington; 5. „Maastricht". De prestatieprijs
werd toegekend aan Jaap de Waard (Rijsoord). RONDE VAN
NEDERLAND.61.01e A RIT (16 mei).1961 JAAK VAN DE
KLUNDERT eerste
leider in de Ronde van Nederland Als deze regels
voor u liggen, kan er weer veel veranderd zijn. Doch op het moment, waarop
zij ter perse gaan, is Jaak van de Klundert de drager van de oranjetrui in de
Ronde van NederIand. De jonge Brabander heeft dit begeerde kledingstuk
overgenomen van Peter Post, die als winnaar van verleden jaar de eerste rit
in het oranje reed. Aan het slot van die eerste rit kwamen de drie dappere
uitlopers, v. d. Klundert, Zilverberg en v. d. Ven, ver voor hun
achtervolgers aan de finish, waar v. d. Klundert er als de kippen bij was om
op de eerste plaats beslag te leggen. Die halve etappe
van Utrecht naar Amsterdam was een mooie rit. Niet alleen omdat we door de
fraaie Stichtse en Gooise dreven trokken, maar vooral ook omdat de renners
direct duidelijk maakten dat zij niet gekomen waren om vakantie te houden. Na
een rommelige start, waarin de meesten aanvankelijk dachten, dat dit nog
niet het echte begin was, ging het tempo al spoedig omhoog en dat is zo
gebleven tot de finish. En 's avonds, in het criterium rond de
Amstel-brouwerij, werd er al weer volop gesjast en op de premies, die talrijk
waren, gejaagd. Tijdens deze rit was Jo de Haan de meest strijdlustige man,
hoewel er toch ook vele anderen waren die er graag tegenaan dingen, zoals
b.v. Daan de Groot. Het zeer talrijke publiek zag Van de Klundert zijn pas
verworven trui op sterke wijze verdedigen, hetgeen er op wees dat hij een
waardig leider was. Tenslotte won Piet Rentmeester dit criterium in de
eindsprint, waarmee hij zijn derde zege in zes dagen in de wacht sleepte! Met de Franse
slag. Wat wij tijdens
de eerste dag op organisatorisch gebied te zien kregen, was over het algemeen
van heel wat minder gehalte dan het sportieve gedeelte. Wij houden er niet
van direct met scherpe kritiek te komen, doch hier was werkelijk veel te veel
aan het toeval overgelaten. Het meest opvallend was de besluiteloosheid,
tijdens het “oplossen" van allerlei moeilijkheden. Tot deze
moeilijkheden behoorde ook het vinden van invallers voor renners die niet
gekomen waren. Zo zagen we Lex van Kreuningen beurtelings enthousiast met z'n
spullen slepen en moedeloos kijken. 't Was ja, nee, ja, nee, met als
resultaat dat hij tenslotte in Utrecht moest blijven. Er waren nog veel
meer dingen, die niet klopten. Dat was des te meer te betreuren, daar er een
groot aantal belangrijke mensen uit de zakenwereld was, die zich aan dit
rommelige geheel nogal ergerden. Aan de andere kant moeten we de heer Van
Oest nageven, dat hij steeds zijn kalmte wist te bewaren - onder
deze,omstandigheden een wereldrecord! - en dat tenslotte de karavaan toch
nog op tijd weg kwam. Laten we hopen dat de organisatie tijdens het verdere
verloop van de Ronde steeds beter zal kloppen. Wat de publieke
belangstelling gedurende de eerste dag betreft, kunnen we zeggen dat we
steeds voor verrassingen kwamen te staan. Tijdens de voorstelling in de
kolossale Marijkehal was er heel weinig publiek, doch langs de wegen was de
belangstelling op vele plaatsen zeer .groot. Aan de finish was het weer heel
rustig, terwijl er 's avonds rond het parcours zeer veel kijkers waren. Tja,
wij mensen zijn moeilijk te doorgronden... BRON:CHARLES
RUYS. le etappe:
UTRECHT-AMSTERDAM. Beroepsrenners:1. Van de Klundert ( Opgegeven: Baunsb
(Den.). PLOEGENKLASSEMENT. 1. Ploeg
Middelink (Radium) met Van de Klundert, De Roo en De Groot, 8 uur 0 min. 11
sec.; 2. Ploeg Janssen (Locomotief) met Zilverberg, Van der Borgh en
Maliepaard, 8.00.43; 3. Ploeg Buchly (Televizier) met Van der Ven, Van der
Putten en Steenvoorden, 8.01.14; 4. Ploeg Lakeman (Acifit) met Nijs, De Haan
en Groeneweg, 8.04.02; 5. Duitsland met Troche, Declercq en B-orghardt,
8.04.04; 6. Ploeg Heil (Lanco) met Marinus, Van Breenen en Post, 8.04.27; 7.
Italie (Caballero) met Tomasin, Almaviva en Coletto, 8.04.27; 8. Belgie
(Caritas Latter Libertas) met Schmitz, Plas en Leemans, 8.04.27. RONDE VAN
NEDERLAND.61.01e B RIT (16 mei).1961 AVONDCRITERIUM
AMSTERDAM. Beroepsrenners: 1. Rentmeester, 6' Declercq en
Borremans verschenen niet aan de start. ALGEMEEN
KLASSEMENT. 1. Van, de
Klundert, 3 uur 56 min. 21 sec.; 2. Zilverberg op 30 sec.; 3. Van der Ven op
1 min. 1 sec.; 4. Rentmeester op 3.14; 5. De Roo op 3.42; 6. Troche op 3.51;
7. De Haan op 4.12; 8. Van Hees op 4.14; 9. Damen; 10. Geldermans; 11.
Kersten; 12. Groeneweg; 13. Sluis; 14. Captein; 15. Van der Patten; 16.
Post; 17. Westdorp; 18. Van Est; 19. Van E;gmond; 20. Maliepaard, 21.
Tomasin; 22. Van Immerseel; 23. Theisen; 24. Schuler; 25. Borghardt. RONDE VAN
NEDERLAND.61.02e RIT (17
mei).1961 Een bewogen Ronde
van Nederland 1961 Protesten en
onwillige renners doen geen goed aan onze wegrensport 2e etappe
AMSTERDAM - DOKKUM Belg R0GER BAENS
word winnaar van een prachtige rit Wie zei daar, dat
beroepsrenners liever lui dan moe zijn? In de lange rit van Amsterdam naar
Dokkum hebben we weer eens gezien, dat het tegendeel waar is. Een bont
klaverblad van vier, in de vorm van de kleppers Piet Rentmeester, Coen
Niesten, Piet Damen en Theo Sijthoff, trok er na enkele kilometers reeds
tussen uit, het avontunr tegemoet Een verschrikkelijk avontuur, aangezien
“Neerlaads grootste ploert der wielrenners", de Afsluitdijk, zoveel
kilometers verder lag te wachten. Tja, we hebben hier geen Alpen of andere
wereldbulten van dat formaat, doch onze beukende zeewind is ook niet voor de
pose. Het is zelfs zo, dat vele renners liever met een paar hoge cols
afrekenen dan met die wind. De tweede etappe
van deze Ronde van Nederland begon op wel zeer bijzonderewijze, namelijk
vanaf het grote dak van het gebouw van Renault, tussen de rijen ingevette
auto's. Reeds daar was veel publiek op de been en dat zou zo blijven tot
Dokkum, waar lange rijen grote vlaggen het oude stadje een feestelijke sfeer
gaven. Het was de Belg Roger Baens, die met een brede grijns als eerste over
de meet bolde, zoals onze zuiderburen dat zo graag noemen. Tot grote
blijdschap van de aanwezige Belgen, tot diep verdriet van de mannen, die deze
course hadden “gemaakt": Rentmeester, Niesten, Sijthoff en Damen. Zij
hadden de tol betaald voor hun krachtpatserij. Damen had de drie anderen
reeds in Den Helder laten gaan, Sijthoff bleef aan de wielen bijten tot in
bet Friese land, de twee overigen moesten daar-echter ook toegeven, dat het
niet meer ging. De renners maakten er onder elkaar een totale slachting van,
met als gevolg dat gedurende het laatste uur de hele zaak uit elkaar viel.
Wie netjes „van voren" bleef, was Jaak v. d. Klundert, zodat hij zijn
oranje-trui behield. Deze dag was in
alle opzichten zeer geslaagd en het is te hopen dat het in de resterende
dagen zo blijft. Dan is deze Ronde van Nederland toch een groot succes, iets
waar wij en velen met ons wel eens aan getwijfeld hebben. Toch was de
aankomst in deze mooie Friese plaats niet voor allen even prettig. Er was een
aantal deelnemers die, evenals in een grijs verleden de weledele beer
Bonifacius, te Dokkum hun einde vonden. Voor hen is de Ronde afgelopen. Tenslotte nog
even dit: wat zijn er tegenwoordig toch veel renners, die goed rijden. De
tijd, dat een handjevol lieden de course kon beheersen, ook in de Ronde van
Nederland, is toch wel voorbij. Gelukkig. Beroepsrenners: 1. Roger Baens, 2. Jan Westdorp, 3. Jo de Roo, 4. RONDE VAN
NEDERLAND.61.03e RIT (18 mei).1961 3e etappe DOKKUM
- EMMEN Een
betreurenswaardig incident aan de finish in Emmen Jaak van der
Klundert miste in de etappe van Dokkum naar Emmen op grandioze wijze de bus.
Al vroeg in de course brak het veld in twee grote stukken, waarbij de drager
van de oranje-trui in de tweeds groep bleef. Hoewel groep een aanvankelijk
niet al te gevaarlijk leek, omdat er van zowat alle ploegen renners in zaten,
bleek toch al vlug dat het ernst was. Lambert v. d. Ven was de enige van de
drie mannen van het eerste uur, die de bus niet gemist had, met het logische
gevolg dat hij 's avonds in Emmen de nieuwe leider werd. Volkomen verdiend,
want Lambert reed niet alleen goed, doch bovendien was hij wakker genoeg om
geen risico te nemen. Jammer genoeg
liep er bij de aankomst van de kopgroep iets mis. Een politieman te Emmen
zwaaide om de een of andere duistere reden met de verkeerde arm, met als
gevolg dat Jaap Kersten en Lambert v. d. Ven even verkeerd reden, vlak voor
de meet. Zij konden het niet helpen, dat zij driehonderd meter te weinig
reden. De rest werd wel goed gestuurd en het was de Zeeuwse knokker Piet
Rentmeester die van hen het eerste aankwam, voor Jan Westdorp. Na lange tijd
lukte het de jury de uitslag in elkaar te zetten. Het is te betreuren, dat
deze etappe, na de harde strijd van voren, op zulk een onprettige wijze
eindigde. Helemaal
achteraan hebben wij het drama Gijs Pauw met lede ogen aanschouwd. Vier maal
reed deze man plat, doch met een brede grijns op z'n gezicht bleef hij
doorzetten, om met redelijke achterstand in Emmen te arriveren. Wat worden
er toch vaak grote daden verricht door hen, die door pech in de rommelhoek
terecht komen. Hun prestaties zijn eigenlijk veel groter dan die van
bijvoorbeeld de winnaar. Want denk er om, dat het niet gemakkelijker wordt,
als men daar helemaal alleen achteraan komt en men wordt door het vaak ondeskundig
publiek hard uitgelachen. Gijs Pauw lachte vandaag vriendelijk terug en bleef
strijden. Daar gaat ons petje voor af! Intussen is de strijd om de eindzege
nog volkomen open. Tal van renners met reputatie en verrassend veel anderen,
die in deze Ronde van Nederland steeds goed rijden, beter dan men van hen
verwacht had, hebben nog een goede kans op de zege. Zo valt op, dat Daan de
Groot deze keer weer vol strijdlust en kracht zit, waardoor hij op dit moment
op de vijfde plaats in het algemeen klassement staat. En wat denkt u van Westdorp,
die de tweede plaats inneemt voor Piet Rentmeester en Jaap Kersten? Daar
steken de lage klasseringen van mannen als Ab Geldermans toch wel schril bij
af. Maar we zijn er nog niet. Er moet nog zeven dagen gekoerst worden ... Beroepsrenners: 1. Piet Rentmeester, 2. Jan Westdorp, 3. Daan de Groot, RONDE VAN
NEDERLAND.61.04e RIT (19 mei).1961 4e etappe EMMEN -
DOETINCHEM DICK GROENEWEG
zegevierde en DICK ENTHOVEN veroverde de leiderstrui Vandaag diende de
waarschijnljike winnaar van deze Ronde van Nederland zich aan: Dick Enthoven.
Al vlug na het vertrek uit Emmen trok er een groepje moedige mannen het
avontuur tegemoet en aangezien in dit gezelsehap vrijwel alle ploegen
vertegenwoordigd waren, maakte het achterblijvende peloton nu niet bepaald
felle jacht op de ontsnapten. Vreemd was echter
wel, dat de drager van de oranje-trui, Lambert van de
Ven, die niet tot de uitlopers behoorde, voor een deel door zijn eigen
ploegmaats onttroond werd. Van de Ven behoort tot de Tele-Vizierploeg,
evenals drie der uitlopers, namelijk Mik Snijder, Piet Steenvoorden en Ab
van Egmond. Van hen deed Steenvoorden niet veel kopwerk, de andere twee des
te meer. Daar werd na de rit nog wel even over nagekaart en Mik Snijder zei
kort en bondig: ,Zeker, Lambert had de trui, maar de Ronde duurt nog zes
dagen. Hou zo’n ding dan maar eens tot de laatste avond. Neen, we moesten
koersen en dat hebben we gedaan. 't Is jammer voor Van de Ven, maar er zat
niets anders op." De andere leden
van de ontsnappingsploeg waren Dick Groeneweg en Miel Verstraete van Acitif,
Joop Captein en Huub Zilverberg van Locomotief-Vredestein, Dick Enthoven en
Ab Sluis van Radium en Geurt Pos van Lanco. Dit tiental reed werkelijk zeer
sterk en het was jammer dat Ab Sluis er, tengevolge van een lek bandje in de
buurt van Epe, af moest. Hij zag geen kans meer bij de andere negen te komen,
doch hij zette moedig door en zo was tenslotte de tiende plaats voor hem. Ook Dick Enthoven
moest een maal van de fiets af voor een reparatie, doch hem lukte het wel bij
de anderen terug te komen. De weglopers waren met hen geslaagde ontsnapping
nog verre van tevreden, want zij voerden onder elkaar een geweldige strijd,
die de volgers keer op keer deden denken dat het groepje uit elkaar zou
vallen. Vooral Enthoven, Zilverberg en Snijder bombardeerden herhaaldelijk,
doch de beslissing viel pas aan de meet. Daar verwees Dick Groeneweg tot
ieders verrassing Joop Captein naar de tweede plaats. Een fraaie overwinning
voor Groeneweg, die ondanks zijn jeugd en geringe ervaring tussen de profs
een uitstekend figuur slaat in de Ronde. De oranje-trui
verhuisde van de brede schouders van Lambert van de Ven naar de veel kleinere
body van Dick Enthoven, die niet minder dan acht en een halve minuut voor
staat op nummer twee: Huub Zilverberg. Gezien het zeer sterke rijden van
Enthoven, plus de kracht van de Radiumploeg, mogen we wel aannemen dat de man
uit de Amsterdamse IJpolder deze Ronde gaat winnen. Beroepsrenners: 1. Dick Groenewegen, 2. Joop Captein, 3. Piet Steenvoorden, RONDE VAN
NEDERLAND.61.05e RIT A (20 mei).1961 5e etappe
DOETINCHEM - HELMOND Allerzwartste dag
uit de Nederlandse wielergeschiedenis Heden beleefde de
wielersport een der allerzwartste dagen uit de geschiedenis! Door het domme
gedrag van enkele renners liep alles zo verkeerd als het maar gaan kon, met
het onmiddellijke gevolg; dat ten eerste de Ronde en ten tweede de sport een lelijke steek in de rug
kregen. Het vertrek uit Doetinchem was geneutraliseerd en dat wisten de
renners. Door een onduidelijke beweging met de rode vlag, dacht een deel der
deelnemers dat de werkelijke course op een gegeven punt begon, hetgeen echter
niet waar was. Het eerste deel van het veld zette onmiddellijk een helse jacht
in, terwijl de overige deelnemers op hun akkertje verder reden. Polities jury
en pers reden op motoren en in autos naar de vluchters en sommeerden hen te
stoppen en te wachten op de anderen, waarna het echte vertreksein zou worden
gegeven. Pas toen werd het een ware janboel, aangezien acht renners vertikten
te stoppen. Er werd door deze lieden gescholden en zelfs met slaan gedreigd.
Briesend vervolgden zij hun weg om de trieste vertoning voort te zetten.
Natuurlijk reden zij, voor niets anders dan verbanning uit de Ronde, een
boete plus een- schorsing. Zij bewezen hun sport en zichzelf wel een zeer
slechte dienst. De overige
renners kregen van de jury, die in spoed aan de kant van de weg bijeen was
geweest, te horen dat zij opnieuw gingen starten, echter alleen voor de
dagprijzen. De rit naar Helmond zou niet gelden voor het algemeen klassement.
Toon van der Steen won de rit, die door slechts een deel der renners als een
echte course werd gereden. De anderen fietsten op hun gemakje naar Brabant. Beroepsrenners: 1. Toon van de Steen, 2. Jo de Roo, 3. Jaap Kertsten, RONDE VAN
NEDERLAND.61.05e RIT B (20 mei).1961 Gelukkig werd er
in het avonderiterium te Helmond wel degelijk gekoerst ondanks de stromende
regen. Achtduizend toeschouwers handen er een nat pak voor over. Het
parcours was prachtig en de organisatie door de Helmonders tot in de puntjes
verzorgd. Daan de Groot werd tweede, Peter Post derde en Ab Geldermans
vierde. Intussen zijn er
nog slechts vijfendertig renners in de strijd ... Beroepsrenners: 1. Jo de Haan, 2. Daan de Groot, 3. Peter Post, RONDE VAN
NEDERLAND.61.06e RIT (21
mei).1961 6e stappe HAMONT
- GENK PETER POST
(langzamerhand in vorm) greep de zege Een ijskoude
regen plensde onophoudelijk op de renners neer, nadat zij met autobussen van
Helmond naar de grens waren gebracht. Doch Rene Lotz en Theo Sijthoff trokken
zich nergens iets van aan. Zij gingen al ras samen de ruimte in, verwonderd
nagestaard door het peloton dat zich voorlopig kalm hield De Limburger en de
Rotterdammer toonden echter dat het geen grapje was, want zij vervoogden hun
voorsprong zienderogen Dat zij niet
minder dan 247 lange kilometers door deze verschrikkelijke regen moesten
ploeteren deerde hen voorlopig niet. Doch na ruim de helft van de afstand
trokken beiden plotseling in de remmen. Zij hadden naast de weg een cafe
ontdekt en vroegen daar om iets verwarmends, liefst een forse scheut cognac,
als 't kon. Dat kon eerst niet doch wat later wel. Beiden namen een flinke
teug, zo uit de cognacfles. Inmiddels hadden wij hun handen wat warm
gewreven en zo konden Rene en Theo weer aan de slag. Doch even verder moest
Sijthoff toch begeven. Lotz zette de tanden nog eens flink op elkaar en zette
de strijd moederziel alleen voort. Koppig tartte hij de regen en het peloton.
Lang, heel lang bleef hij alleen aan de kop, ook nadat hij even een wiel had
moeten verwisselen. Doch ongeveer twintig kilometer voor het einde maakten
vier man met succes de sprong van het veld naar Lotz, namelijk Peter Post,
Joop Captein, Wim van Est en Jan Westdorp, die “de man van de dag" in
deze volgorde in de eindsprint achter zich lieten. Theo Sijthoff heeft van
zijn huzarenstukje de grootste spijt, want hij heeft, nadat het peloton hem
had ingelopen, zelfs opgegeven. Na de rit vertelde hij ons, dat hij toch zo
verschrikkelijk graag in de Ronde zou zijn gebleven. Tja, het is zo wreed,
een groot deel van de dag als een der leiders van de rit bejubeld, daarna in
de „pottenbak", zoals de renners zeggen ... Ook de Italianen
Almaviva, Tomasin en Mori gaven op, waardoor Caballero geheel uit de strijd
is. Locomotief verloor Martin v. d. Borgh en Acifit zag Basje Maliepaard
vertrekken. Beide Nederlanders voelden zich al dagen niet wel. Als gevolg van
dit alles bestaat het weld nog maar uit negenentwintig renners. 't `Wordt wel
heel dunnetjes. Beroepsrenners:
1. Peter Post, 2. Joop Captein, 3. Wim van Est, RONDE VAN
NEDERLAND.61.07e RIT (22
mei).1961 7e etappe
SPEKHOLZERHEIDE PETER POST wint
het Criterium Ondanks alle
narigheden, die de Ronde van Nederland in de voorgaande dagen zo genadeloos
teisterden, was de belangstelling voor dit deel van de wedstrijd verrassend
groot. Peter Post, die nu zover is dat de in militaire dienst opgedane
stijfheid uit de spieren is, deed hetzelfde als gisteren in Belgie: Hij klopte
Jan-en-alleman weer. Vandaag verloor
de karavaan een zijner meest sympathieke mannen, namelijk Dick Groeneweg, die
door een val ward uitgeschakeld. Het spijt ons allen, dat Dick de strijd
moest staken. In de eerste plaats voor Groeneweg zelf, in de tweede paats
voor zijn ploeg en in de derde plaats, omdat hat toch al o gedunde veld nu
tot achtentwintig ward teruggebracht. Geukkig rijden de renners dat de
stukken er afvliegen, zodat let publiek absoluut waar voor zijn geld krijgt. Nogmaals de
„muiters". Er wordt nog
steeds druk gepraat over de “muiters", de renners die van de rit naar
Helmond een onmogelijke rommel naakten en 's avonds naar huis werden
gezonden. Vreemd genoeg zijn er nog mensen, die het allemaal nog een beetje
goed willen praten, wat voor ons een raadsel is. Immers, dat je betrokken
renners helemaal fout waren, kan toch niemand ontkennen. Men kan zich
hoogstens afvragen, waarom zij zich niet konden of wilden beheersen. Daar
zijn tal van redenen voor te vinden en de belangrijkste lijkt ons, dat vele
renners tegenwoordig schijnen te denken, dat zij zo'n beetje kunnen doen wat
zij willen. Zij menen kennelijk, dat zij onmisbaar zijn en koppelen daaraan
vast dat “alles mag". Gelukkig zijn er tal van andere coureurs, die zich
wel degelijk behoorlijk gedragen. En zoals het altijd gaat, krijgen de goeden
door het wangedrag van de slechten ook nare reacties op te vangen. Het is te wensen,
dat de K.N.W.U. met zeer strakke hand optreedt. Niet alleen tegen de
boosdoeners uit de Ronde, doch tegen allen die - waar dan ook - onze sport
kwaad berokkenen. Het mes moet er in, nu het nog zin heeft. In het belang
van de sport zowel als in het - zakelijk - belang van de renners zelf. Geen
wangedrag meer, geen al dan niet verkapte sabotage. Tenslotte nog
even dit. Wij kennen vrijwel alle “muiters" uit de Ronde persoonlijk en
hebben van de meesten hunner nooit iets anders dan prettige dingen
meegemaakt. Coed, ze zeggen wel eens iets minder fraais, vooral tijdens of
vlak na een course, doch wie daar op let is een kniesoor. Een opgewonden
sportman laat zich nu eenmaal af en toe gaan, dat gebeurt heus niet alleen in
de wielersport. Maar overigens menen wij, dat de meesten der acht boosdoeners
zeker geen nare jongens zijn. Hoe kwamen ze er dan toe zich zo versehrikkelijk
aan te stellen? Waarom brachten zij onze sport op zo'n grove manier in
diskrediet? WIJ gaan nu iets zeggen, waar wij geen enkel bewijs van kunnen
overleggen. 't. Is dus niets meer dan een vermoeden. We hopen dat we het
helemaal mis hebben, dat zou ons zelfs verheugen. -Doch we vrezen, dat dit
niet het geval is. Kijk, wij vermoeden dat de betrokken renners - al dan niet
met hun eigen medeweten - ergens teveel van binnen gekregen hadden. Als ons
vermoeden juist is, dan is daarmee vrij, gemakkelijk te verklaren waarom die
jongens zo gek deden. Dit is natuurlijk geen verzachtende omstandigheid,
alleen maar een verklaring. Nogmaals, wij beschuldigen niet, wij gissen
slechts. Met
tegenzin.schrijven wij dit. Doch als deze regels door de renners als een
goede waarschuwing wordt opgevat, dan doen we het tenminste niet voor niets. Beroepsrenners: 1. Peter Post, 2. Jan Westdorp, 3. Piet van Hees,RONDE VAN
NEDERLAND.61.08e RIT (23
mei).1961 Dat de course,
ondanks dat alles, steeds vol leven bleef - behalve in de rit van
Spekholzerheide naar Zundert, wat geen schande is daar in iedere etappecourse
wel een “dooie" rit is - is te danken aan de strijdlust in het overigens
wel zeer uitgedunde veld. Beroepsrenners: 1. Joop Captein, 2. Jaap Kersten, 3. Peter Post, RONDE VAN
NEDERLAND.61.09e RIT (24
mei).1961 Tijdens het
criterium te Steenbergen werd er steeds gebombardeerd, met als resultaat dat
een klein groepje om de overwinning streed en een verheugende zege van Jaap
Kersten. De sterke man uit Siebengewald rijdt dit jaar niet alleen beter dan
anders, maar vooral met meer overtuiging, met meer lef. Geen sterveling die
hem dit succes te Steenbergen - na een aantal ereplaatsen - niet gunde. Beroepsrenners: 1. Jaap kersten, 2. Jaak van den Klundert, 3. E. Verstraete, RONDE VAN
NEDERLAND.61.10e RIT (25
mei).1961 En dan de laatste
etappe. Mensen, wat hebben de Radiumrenners tijdens de laatste rit de hele
boel op z'n kop gezet! Aan de bevoorrading greep iedere renner naar z'n
etenszakje, behalve Dick Enthoven en zijn maats. Als duivels sprongen zij op
de pedalen en in minder dan geen tijd waren zij weg, het verbouwereerde
peloton achterlatend. De hele ploeg van Middelink (om nu maar eens met een
deel der dagbladen te praten) was weg, behalve Ab Sluis, -die net pech had. De
enige “buitenstaander" die de sprong meemaakte was Locomotiefrenner
Joop Captain. De bedoeling was om van de laatste etappe een compleet
Radiumsucces te maken, doch het werd tenslotte een gewoon succes. Mede door
een lekke-band van Peter Post en de woede van de verraste_tegenstanders, werd
de grote aanval na harde strijd afgeslagen, doch de etappe werd tenslotte
toch gewonnen door Ab Geldermans. Door deze verrassende daad was inmiddels de
sportieve waarde van de laatste rit, waarvan men over het algemeen niet veel
verwacht had, bijzonder groot geworden. Beroepsrenners:
1. Ab Geldermans, 2. Nijs,
3. Troche, RONDE VAN
NEDERLAND.61.EINDKL. (25 mei).1961 Zo was de RONDE
VAN NEDERL.AND 1961 (door Charles Ruys) Tien dagen lang
duurde de Ronde van Nederland 1961, doch vele maanden zullen de sportvrienden
in alle delen des lands nog heftige discussies voeren; Over de organisatie,
over jonge renners, de oudere renners, de wilde renners en de ongelukkige
renners. Gedurende die tien dagen was er volop gelegenheid tot langdurige
gesprekken, doch over een ding kan men het in ieder geval helemaal eens zijn:
Dick Enthoven was een zeer goede winnaar. Voor we verder gaan met deze nabeschouwing
over de Ronde, wensen wij dit met grote nadruk te zeggen. Het is Jammer, dat
door allerlei minder prettige omstandigheden de figuur van de winnaar af en
toe in de schaduw raakte. Dick Enthoven verdient alle hulde, die een goede
winnaar nu eenmaal toekomt. Met hem won een goede en sympathieke coureur,
een renner die weinig vijanden en heel veel vrienden heeft. Bovendien heeft
Enthoven nog eens onderstreept, wat iedere kenner van de wielersport al
wist, namelijk dat hij naast zijn andere capaciteiten het juiste karakter
heeft, om in een etappecourse van dag tot dag te strijden. De vijf, Dick! ., Uiteraard mogen
we niet vergeten, dat de hele Radiumploeg uitstekend in elkaar zat,
Ploegleider Middelink wist waar hij mee in de course zat en handelde
uitgekookt. Hij wist natuurlijk dat de meute op de wielen van mannen als Ab
Geldermans, Peter Post en Jo de Roo zou rijden en dus moest hij het een
beetje anders dan anders spelen. Tijdens de beslissende dag, in de etappe
Emmen Doetinchem, liet hij zijn beroemdste vedetten stopwerk in het peloton
doen terwijl Enthoven en Sluis mee waren met de vluchtersgroep. Post c.s.
reden zichzelf en vele andere gevaarlijke renners op een grote achterstand,
maar hun maat Dick Enthoven kwam op fluweel te zitten. Op de oranjetrui kwam
voor goed het ,Radiumstrookje' en daar ging het tenslotte om. De Tele-Vizierploeg,
onder leiding van Klaas Buchly, maakte zich Tijdens dezelfde operatie op
resolute wijze meester van de eerste plaats in het ploegenklassement, zodat
de twee belangrijkste prijzen in de Ronde weg waren. Haken en ogen. U ziet het, tot
zover is ons relaas over de Ronde zeker niet in mineur. Doch we hoeven u
allang niet meer te vertellen, dat niet alles even mooi was. Dagbladen, radio
en televiste hebben u reeds laten weten, dat de Ronde ook dit jaar niet
vlekkeloos verliep. Er waren organisatiefouten, er waren renners die zich op
onaangename wijze lieten gaan (over hen schreven wij in ons vorige nummer
reeds) en helaas ontstonden er ook enkele nare ogenblikken als gevolg van
domme pech. Nogmaals, over dit alles heeft u al veel kunnen lezen. Toch willen
we er graag nog even het onze over zeggen. Aan een veelomvattende organisatie
als een etappewedstrijd zitten veel haken en ogen, die zich niet zo maar
laten opruimen. Daar is een organisatie voor nodig, die steunt op een aantal
kundige mannen, waaronder minstens een die het klappen van alle wielerzwepen
kent en bovendien ontzag inboezemt. Een man, die voor de duivel niet bang is
en op de juiste tijd en plaats met de vuist op tafel kan slaan, daarbij met
pittige en voor ons part niet al te fijntjes gekozen woorden de baas speelt.
Zo'n beul van een vent, zo'n baardige duivel (figuurlijk gesproken) bezit de
stichting Eurosport nu eenmaal niet. De Heer v. Oest en zijn helpers
bedoelen het ongetwijfeld goed, doch ergens komt men doorbijtende, voor niets
op zij gaande regeerders te kort. Daar Iigt, naar onze mening, de kern van de
zaak. Zoals het nu ging, wordt er veel drukte over sommige kleinighedeu
gemaakt, waardoor andere kleinigheden zowel als belangrijke dingen half of in
het geheel niet in orde komen. Het heeft geen zin nu nog langer over allerlei
details door te zeuren. We menen dat we de kern geraakt hebben en daar laten
we het bij. De renners. Hier is - in
vogelvlucht en in volgorde van aankomst - onze kijk op de renners, zoals zij,
deze Ronde van Nederland reden. Over winnaar Enthoven hadden we het reeds.
Nummer twee, Huub Zilverberg (Locomotief-Vredestein), reed zeer goed, had
dagen waarop hij verbijsterrend sterk was, anders dagen waarop het lastiger
ging. Doch dan wist hij op z'n tanden te bijten en te voorkomen dat hij
terrein verloor. Derde priiswinnaar Joop C'aptein (Locomotief-Vredestein):
weer in uitstekende conditie, heeft grote winst gemaakt op het terrein van
knokken. Vierde werd Lambert v. d. Ven (Tele-Vizier), sterk en moedig. Vijfde
Peter Post (Radium), reed honderd procent als ploegman. Won twee ritten, reed
steeds beter. Zesde Daan de Groot (Radium), is bezig aan een goede come-back.
Zevende Mik Snijder (Tele-Vizier), toonbeeld van moed, was vooral op de
beslissende dag een openbaring. Achtste Wim van Est (TeleVizier), als altijd
sterk en wakker. Negende Jaap Kersten (Locomotief-Vredestein), won zijn
eerste rit als prof in een etappecourse. Is actiever dan voorheen. Tiende
Geurt Pos (Lanco), de beste man van zijn ploeg, maakte gebrek aan
“rapheid" goed met kracht en lef. Elfde Jan Westdorp (Acifit), verbaasde
vriend en vijand met zijn constants vorm. Twaalfde Piet Steenvoorden
(Tele-Vizier), reed goed en uitgekookt. Een meevaller in de tijdrit.
Dertiende Jaak v. d. Klundert (Radium), de eerste oranjetruidrager, viel
later in de course terug tot de middenmoot, belofte voor de toekomst.
Veertiende Ab Geldermans (Radium), leefde in deze Ronde op voor zijn doen
bescheiden voet. Diende zijn ploeg, reed zeer sterk in de tijdrit, won laatste
etappe fraai. Vijftiende Ab Sluis (Radium), had bandenpech op slecht moment,
tijdens de ontsnapping die de beslissing bracht. Reed goede Ronde. Zestiende
Jo de Roo (Radium), die deze keer weinig liet zien. Zeventiende Jo de Haan
(Acifit), idem, behalve in criterium te Helmond, waar De Haan de baas speelde
en prachtig won. Achttiende Ab van Egmond (T'eleVizier), reed moeilijke
Ronde, had veel pech. Negentiende Toon v. d. Steen (Acifit), reed zeer goed,
won de sensatierit naar Helmond. Twintigste Joop v. d. Putten (Tele-Vizier),
moest veel “afzien", zette uitstekend door. Eenentwintigste Willy Troche
(Duitsland), reed met een ploegmaat moedig en goed door, daarbij mentaal
prachtig geholpen door soigneur De Haan Jr. Tweeentwintigste,Piet van Hees
(Tele-Vizier), strijdvaardig en hulpvaardig, Drieentwintigste Theo
Nijs,(Acifit), deze Belg was de enige zuiderbuur, die, ondanks ziekte, de
Ronde uitreed. Ging steeds beter draaien. Vierentwintigste Ludwig Borghardt
(Duitland), zelfde commentaar als Troche. Vijfentwintigste Rene Lotz
(Radium), reed goed, “maakte" de rit in Belgie, werd echter steeds door
pech en valpartijtjes achtervolgd. Zevenentwintigste Rien Roks (Lanco), was
niet in vorm, reed op zijn karakter naar Utrecht. Onder hen, die
door force majeur moesten opgeven, was Dick Groeneweg, de amateurkampioen van
Nederland. Hij stond op de derde plaats in het algemeen klassement, toen een
val hem uitschakelde. Hij reed zeer goed. Beroepsrenners: 1.Dick Enthoven (Radium), 2. Huub Zilverberg (Locomotief-Vredestein)
, 3. Joop C'aptein (Locomotief-Vredestein). 4. Lambert v. d. Ven
(Tele-Vizier), 5. Peter Post (Radium), 6. Daan de Groot (Radium), 7. Mik
Snijder (Tele-Vizier), 8. Wim van Est (TeleVizier), 9. Jaap Kersten (Locomotief-Vredestein),
10. Geurt Pos (Lanco), 11. Jan Westdorp (Acifit), 12. Piet Steenvoorden
(Tele-Vizier), 13. Jaak v. d. Klundert (Radium), 14. Ab Geldermans (Radium),
15. Ab Sluis (Radium), 16. Jo de Roo (Radium), 17. Jo de Haan (Acifit), 18.
Ab van Egmond (T'eleVizier), 19. Toon v. d. Steen (Acifit), 20. Joop v. d.
Putten (Tele-Vizier), 21. Willy Troche (Duitsland), 22. Piet van Hees
(Tele-Vizier), 23. Theo Nijs,(Acifit), 24. Ludwig Borghardt (Duitland), 25.
Rene Lotz (Radium), 27. Rien Roks (Lanco),. EINDKLASSEMENT
PLOEGEN. 1. Tele-Vizier 2. Radium 3.
Locomotief-Vredestein 113 uur 49
min. 9 sec. 4. Acifit Geen der andere
ploegen kwam met drie of meer renners te Utrecht aan. RONDE
VAN NOORD-HOLLAND (9 april).1961 Brokkelingen
uit de Ronde van Noord-Holland Jan Janssen won
vlakke, doch veel eisende course Zo
enthousiast als we waren bij onze thuiskomst uit Tunesie, zo ontgoocheld zijn
we teruggekeerd uit de Ronde van Noord-Holland. Teleurgesteld omdat in de
start- en finishplaats Zaandam sommige dienaren van de Heilige Hermandad bij
het uitoefenen van hun taak helemaal uit hun gewone doen waren, zich vooral
na de wedstrjjd moeilijk wisten te beheersen en juryleden, verslaggevers,
soigneurs, ploegleiders en wat dies meer zij op vaak groffe wijze van het
parcours (ver voorbij de eindstreep) joegen. Daarnaast
was deze zestiende wielerronde van de Zaanlandse wielerclub D.T.S. er een met
weinig fleur. Weliswaar, mede door het groot aantal kilometers en de harde
wind een onvervalste wegcourse, maar die het hart van de vele volgers toch
niet helemaal kan verwarmen. Of
wjj reeht hebben in deze het bestuur van de organiserende vereniging te
bekritiseren? Dat is gewoonlijk gauw gedaan. Kakelen kan iedereen, maar niet
eieren leggen. En is het niet zo, dat de schranderste raadslieden op de markt
wandelen? WV,
die met het organiseren van een groot wielerevenement op de hoogte zijn,
weten, dat vele, vele D.T.S.-ers hard, heel hard hebben gewerkt aan hun
Ronde, waarmee ieder voorjaar het wegrenseizoen voor amateurs in Nederland
wordt geopend. Weken zijn zij met de voorbereiding bezig geweest, misschien
wel maanden. Zij, de echte bouwers van onze sport. Toch,
wil de Ronde van Noord-Holland, deze pracht van een klassieker, niet in haar
bestaansrecht werden bedreigd, dan zal er een andere wind dienen te waaien. Inderdaad,
er moet iets gebeuren. Zoals het afgelopen zondag toeging is er voor vele
volgers geen lol meer aan. Wij
- en niet wij alleen- hebben, gezeten in een der volgauto's, geen kwart van
de wedstrijd gezien, geen demarrage zien plaatsen, geen renner van dichtbij
kunnen beoordelen. We waren voor een belangrijk deel aangewezen op de man met
het nummerbord, maar op dat bord wemelde het van fouten. Mogen
we voor de zeventiende Ronde van Noord-Holland een verzoek doen aan onze
Zaanse wielervrienden? Wel, laat zoveel mogelijk journalisten gezamenlijk in
een, later we zeggen behoorlijke autobus, de wedstrijd volgen en tracht ook
een oplossing te vinden in verband met het groot aantal ploegleiders en
soigneurs, die het Heus,
we gunnen ieder diertje gaarne zijn pleziertje. Maar afgelopen zondag was
het, met die vele volgwagens in de stoet, met de vele
sportbedervers-op-de-motor, die niets met de course te maken hadden, soms een
compleet gekkenhuis. Wie
op de dag van vandaag - dat geldt ook voor onze amateur-routiers - in de
moderne wegwedstrijden geen moyenne van 40 kan rijden, kan beter thuis
blijven. Zondag,
in de Wijde Wormer, met nauwelijks twintig kilometer achter de wielen,
beukten meer dan de helft van de ruim We
hebben ze in de achterhoede zien “werken", veelal met droefgeestige
gezichten, zonder enige spontaneiteit, zonder enige passie. We hebben er
moedig zien voortrazen, met al het vuur van hun jeugdig hart. Langs sloten en
plassen en velden vol boterbloemen. In barre eenzaamheid vaak. Met boven zich
een blauwe lentehemel. Wat
kan de Fries De Lange uit Leeuwarden, die al na twee kilometer rijden had
moeten afhaken van de wedstrijd vertellen, alsmede de Eindhovenaar De Bruin,
die wat later „loste", evenals Smits uit Den Helder, de Beverwijker Van
Tongeren, Woudstra uit Beneden Knijpe, de Alkmaarder Oud, de Heerenvener
Wierda, de Duitser Ralf Kernsren en de met ver uitstaande knieen rijdende
Belg Roger Wijnants? Zij waren de enigen niet, we vertelden het u al
hierboven. En we nemen het deze jongens niet eens kwalijk, zo vroeg in het
seizoen. Ze zijn niet allemaal in de gelegenheid “in een trainingskamp te
worden ondergebracht.". Velen onder hen - wij kennen er genoeg - haken
er niet eens naar. Ze hebben een beroep en rijden louter voor hun genoegen.
Zoals Krijn Post, de eens zo „ijzeren coureur", die een jaar of vijf,
zes terug als amateur-wegrenner de mooiste triomfen oogstte, een tijdlang -
door zijn werk - niet aan wedstrijden deelnam en nu, in de Ronde van
Noord-Holland, zijn terugkeer vierde. Nog wel niet met een overwinning of
ereplaats, maar dat komt wel. Krijn heeft de Pechvogels
hebben we genoeg langs de kant van de weg zien staan. Harry Rouweler uit Goor
bijvoorbeeld en de sterkrijdende Koopmans, gastrenner bij de Eindhovense
wielervereniging „Wilhelmina", die in de oud-renner Cor Wijdenes
(zondag in Zaandam weer de kwaliteit-mierofonist) zo'n uitstekende voorzitter
heeft. Tegenslag
ondervond ook de Rotterdammer Jan Stolk (al vrij gauw), diens stadgenoot Arie
Jongejan door een lege tube, en, na Enkhuizen, door een val de Alkmaar Pronk,
de Keulenaar Dieter Schutz, Piet Verwey uit Gouda en de Amsterdammer Rijkers.
De lenig-draaiende Henk Hoekstra, met veel „Tunesie-kilometers" in de
benen, moest daarentegen de strijdbaan verlaten door een kapotte trapas. Al
deze renners hadden ditmaal geen oog voor de tatrijke zonnemeisjes, die,
langs het traject staande, gul waren met het werpen van een lentegroet. Al
hebben wij niet al te veel gezien van wat zich „van voren" afspeelde, we
zijn onderweg genoeg renners tegengekomen die, hetzij in de buurt van Hoorn,
Enkhuizen, Medemblik (met z'n prachtige kasteel Radboud), Callantsoog, Den
Helder, Schagen, Stompetoren of Schermerhorn de wedstrijd de wedstrijd
moesten laten. Velen onder de ruim tweehonderd “vertrekkers" bliezen de
aftocht, retireerden en wuifden hun makkers een vaarwel toe. Makkers onder
wie er waren, die wij zo graag eens van dichtbij aan de slag hadden gezien.
Dat de Nootdorper Jan Janssen een buitengewoon sympathieke jongen is, maar
ook een van onze allersterkste amateur-routiers, is genoegzaam bekend. Zijn
triomf, in de eindspurt over de West- Graftdijker Kees de Jongh en de niet
minder goed marcherende Brabander Bert Solaro, kan men zeker geen verrassing
noemen. We
vinden het jammer, dat we met deze weinige gegevens moeten volstaan. Hoe
graag hadden we niet Leo van der Dongen, na rond negentig kilometer in
Onderdijk ten val gekomen, wat langer „bekeken". Wat heeft deze
sierlijke poulain van de doorgaans goed gemutste “Drie
Hoefijzers-ploegbaas" Toon Simons toch een juweel van een stijl; wat 'n
vlucht zit in zijn rijden. Westbrabantse Leo, die in zijn eentje een (link
“gat" heeft moeten dichten, behoorde tot de grote uitblinkers. Met hem -
naast de eerste drie prijswinnaars - de gemakkelijk rijdende Cees van
Amsterdam, de jonge Snepvangers (die geen angst heeft om z'n portie
„kop" te doen), diens Brabantse provinciegenoten Van Aart (prima
gereden, kerel!) en Biemans, de kleine, levendige Zuidhollander Jan Hermes,
de steeds attente Tilburger Leo Coehorst, pechvogel Henk Nijdam (lekke band
in de slotfase) en Willem van Smirren, de struise Amsterdammer, die eveneens
prima werk verrichtte in een weliswaar vlakke, maar door de harde wind
veeleisende en lange wielertocht onder de blauwe hemel van een van onze
mooiste provincies. BRON:EVERT
VAN MOKUM. Amateurs:1. Jan Janssen, Ploegenklassement:
1. Remington,.16 pnt.; 2. Drie Hoefij.zers, 25 pnt.; 2. Sisi, 61 pnt. RONDE VAN
NOORD-WEST-FRIESLAND (2 september).1961 Harm Ottenbros zegevierde in
Ronde van N. W. Friesland De 3e Wielerronde
van Noord-West Friesland voor nieuwelingen, dit jaar wederom met een
internationaal tintje door deelname van een 15-tal renners uit Hannover, is
in een overwinning geeindigd voor de jeugdige Harm Ottenbros uit Alkmaar. De
grondslag voor deze overwinning werd gelegd tussen Birdaard en Oudkerk, toen
hij in gezelsehap van zijn streek- en clubgenoot Ad Strooper uit Heerhugowaard,
het nog 100 man tellende peloton verliet en bij Giekerk een Na de rit door de
stad in een langzaam tempo, werd te rond 3 uur op het Europaplein het
startschot gelost, waarna de renners direct al in een zeer hoog tempo
vertrokken, waarbij de eerste uitvallers door materiaalpech al vielen te
noteren. De eerste uitlooppoging geschiedde door de Amsterdammer Henk Koehof,
die in de buurt van Berlikum een kleine voorsprong had opgebouwd. Kort voor
Ried werd hij echter weer bijgebeend door een fel jagend peloton. In Ried
werd de premiespurt gewonnen door Anne Koster, die na een prima gereden
race, kort voor de finish op de Lekkumweg uit de kopgroep viel door een val.
In een kleurig lang gerekt lint ging het via Peins-Schalsum naar Franeker,
waar T. Bol, L. Zonneveld en B. Schenk een voorsprong wisten te nemen. In de
buurt van Harlingen slaagden nog 2 renners om aan de aandacht van het peloton
te ontsnappen en zich bij het drietal te voegen. In Harlingen een felle
premiesprint op de Zuiderhaven, tussen een dikke haag van toeschouwers,
gewonnen door de jeugdige Van Dekken uit Hoogkerk. De beslissende slag scheen
gevallen. Doch in de buurt van St. Jacobi Parochi werd er door het peloton
onder aanvoering o.a. van Epema uit Zwaagwesteinde (lekke band kort voor de
finish) hard aangetrokken, met als resultaat dat het vijftal zich gewonnen
moest geven. In gesloten formatie ging het richting Stiens, waarna T. Boll
en Riensema een poging waagden om uit te lopen. Elkaar goed aflossend ging
het in hoog tempo naar het noorden, via de smalle wegen bij Hallumerhoek,
naar Ferwerd, waar echter ook deze poging tot mislukking-gedoemd werd. Van de
165 gestarte renners waren op dit moment zeker nog ruim 100 man in de course,
zodat alles nog mogelijk was. Een valpartij in de buurt van Genum zorgde voor
een afseheiding, doordat zeker een veertig renners achterstand opliep. Een
Noordhollandse renner dook hier een naast de weg liggende sloot in, maar vervolgde
weer rap zijn weg. Hoe het verder
verging vertelden we U reeds in de aanhef. BRON: A.TERPSTRA Nieuwelingen:1. H. Ottenbros, Alkmaar ( dam; RONDE VAN
OVERIJSSEL (27 mei).1961 PIET VAN DER
HORST glorieerde in Ronde van Overijsel In de tiende
Ronde van Overijsel, die helaas bij lange na niet zo goed georganiseerd was
als voorgaande jaren, zijn tal van favorieten door domme pech achtervolgd.
Sommige wilskrachtige knapen slaagden erin met hulp van clubmakkers weer
aansluiting te krijgen, maar anderen moesten moegestreden de strijd staken.
Winnaar werd tenslotte, op enigszins verrassende wijze, de 21-jarige
rijwielhersteller Piet van der Horst uit het Brabantse Zundert, die in de
eindsprint met gering verschil Jac. Mesters (Den Haag) de baas bleef. De
oostelijke favoriet Johan Pluimers, die We schreven het
reeds, tal van favorieten werden in deze lustrum-klassieker door domme pech
achtervolgd. Het begon al na Organisatie matig. Toen gevraagd
werd naar de Rode Kruis-waren bleek, dat deze door was gereden en zich achter
het peloton bevond... Schipper moest nu met de bezemwagen vervoerd werden.
Een grove fout. Overigens, er was meer, dat organisatorisch niet klopte! Was
voorgaande jaren de Ronde van Overijsel behoorlijk te volgen door de pers,
dit jaar werd onze taak zeer bemoeilijkt. Tal van jury-wagens en andere
wagens en motoren van organisaties versperden de weg wanneer wij probeerden
met de wedstrijd op -de hoogte te blijven. Via omwegen is het ons toch gelukt
een juist beeld te krijgen. Zo waren we er getuige van, dat Wim Dieperink, de
animator van deze Ronde van Overijsel, bij Ootmarsum een geslaagde
uitlooppoging foreeerde. Met Dieperink sprongen Hermes, Stolk, Verwey, Lohuis
en de militaire kampioen Leen van der Leur weg uit het peloton. In hoog tempo
draaiden de vijf vluchters door het fraaie Overijselse land. Met name dank
zij veel kopwerk van de sterke Hermes en de bijzonder soepel rijdende
Dieperink werd de voorsprong zienderogen groter op het peloton, dat intussen
in drie groepen uiteen was gevallen. Nabij Den Ham, na Felle jacht. Toen de zes
koplopers de Nijverdalseweg beklomsnen, aangevoerd door Hermes, Dieperink en
de sterke Piet Verwey, moest Lohuis „lossen". De resterende vier renners
zetten hun vlucht voort terwijl hevige regenbuien op hun ruggen
neerstriemden. De groep van 27 renners zette intussen een felle jacht in op
de koplopers. Het waren vooral renners als Roel Hendriks, Jan van Haaren,
Jurrie Dokter, Jac. Mesters, Joh. Pluimers, Bart Solaro, Andre van Aert en
Piet van der Horst die een belangrijk aandeel hadden in de achtervolging, die
tenslotte voorbij Deventer, toen er nog Pech voor
Dieperink. Dat de vluchters
werden ingelopen was in belangrijke mate te wijten aan het feit, dat Wim
Dieperink door materiaalpech terugviel. Weliswaar kreeg Dieperink, die vele
seeonden verloor, de fiets van Ben Lohuis, maar met deze onwennige fiets
slaagde de animator er niet in zijn achterstand van meer dan 1 minuut goed te
maken, temeer daar hij even voor een gesloten overweg moest wachten. Tot
overmaat van ramp werd Dieperink bij zijn jacht op de kopgroep nog verkeerd
gestuurd, zodat de kans op een eervolle plaats, die Wim ongetwijfeld had
verdiend, verkeken was. Spoedig nadat Hermes, v. d. Leur, Verwey en Stolk
door de fel jagende groep waren ingelopen zagen we een moegestreden
Stolk het strijdperk verlaten. Hij kon blijkbaar de teleurstelling niet
verwerken om, na Positiekiezen. Toen zich een
compacte kopgroep had gevormd bepaalden de renners zich tot positiekiezen
want men was er blijkbaar van overtuigd, dat het op een massale eindspurt zou
aankomen. De nieuwbakken
amateur Johan Pluimers (18) was evenwel een andere gedachte toegedaan toen
hij aan de kop van het peloton zijn woonplaats Enter kwam binnen stuiven. De
enthousiaste aanmoedigingen van zijn dorpsgenoten stimuleerden de sterke
Twentenaar blijkbaar, want Pluimers demarreerde plotseling fel. De attente
Jac. Mesters en -de watervlugge Piet van der Horst waren de enigen die
reageerden en met de Enternaar meesprongen. Zo zagen we in de resterende BRON: BEN
ZOMERDIJK Amateurs:1. P. v. d. Horst, Zundert, De prijs voor de
strijdlustigste rermer kwam terecht bij Wim Dieperink en de pech-prijs ging
naar Dawn Schipper, De organisatie,
waaraan dit jaar Jammer genoeg fouties kleefden, was in handen van enkele
wielerdeskundigen, bijgestaan door -de V.V.V. van Rijssen en het Dagblad van
het Oosten. RONDE VAN
ZUID-HOLLAND (14 mei).1961 Andre van Aert
glorieus winnaar van Achtste Ronde van Zuid-Holland Met z'n makkers
Mertens en Van der Kloot zorgde hij voor een zege van 3 Hoefijzers-ploeg Er schiet 'n
nieuwe Brabantse naam als een komeet naar het wieler-firmament: A n d r e v a
n A e r t. En wat zjjn supporters in Achtmaal en verre omgeving van het Brabantse
dorp meermalen, onder het genot van een goede pint, in de vele cafeetjes van
het zuid-west-Brabantse land van die thans 20jarige donkere Achtmaalse
timmerman hadden gezegd, is op de Zuidhollandse wegen zondagmiddag
jongstleden wel heel duidelijk tot uiting gekomen, toen die sterke jongen in
de door de Haagse Rennersclub Hollandia zo uitmuntend georganiseerde achtste
Ronde van Zuid-Holland, na om en nabij twee honderd kilometers, als glorieus
winnaar in het gemeentelijk sportpark van Nootdorp arriveerde. Maar ook stond
Toon Simons van dolle vreugde aan de eindstreep te dansen, toen Toon Mertens
en Jan van der Kloot met de grote winnaar uit deze sprankelende Zuidhollandse
wielerronde genoeg punten lieten schieten om het ploegenklassement met groot
verschil voor de Drie Hoefijzers te winnen. Door dat alles
kwamen de anderen eigenlijk een tikje in de schaduw te staan, maar welker
prestaties er in deze zware wielerrace niet minder om waren. Stellig niet.
Immers, daar was ook weer Cees van Amsterdam, die zich voor de zoveelste maal
een sterk finisher toonde, wat hem de tweede plaats opleverde. Zoals de
volgende ere-plaats van Kees de Wit uit Dubbeldam. Een trio, dat met Toon Mertens,
Bert Solaro, Jaap de Waard, Ger Wesseling, Jan van der Kloot en Henk Buis tot
de beste prestaties in die onvergetelijke race konden komen. Want, vooral van
enkelen hunner, ontdekten we in de heftige schermutselingen steeds weer hun
namen. Vooral die van Mertens, Solaro, De Waard en Wesseling. De laatste in
het bijzonder. Al zal Ger het zich nooit vergeven, dat hij ook ditmaal een
vergissing maakte, toen er nog zo'n ongeveer zeventig kilometer moest worden
gereden. Ook in de wielersport zijn tenslotte vergissingen menselijk.
Vergissingen, die soms duur komen te staan, maar stellig hersteld kunnen
werden. Want het seizoen duurt nog heel lang ... Heel anders deed
de donkere Adre van Aert het, toen hij in de laatste kilometers, in de
straten van Delft, op de pedalen hamerde en daar geen enkele risico nam,
Immers, hoewel hij z'n mannetje in een eindspurt ook wel staat, hij wist toch
ook, dat Cees van Amsterdam in een sprintgevecht toch wel de meerdere over
hem zou kunnen zijn. Om van andere risico's in de naar Nootdorp slingerende
wegen maar niet te spreken. Ja, hij heeft daarmede de spijker precies op de
kop geslagen. Nu eens kijken wat zijn wieler-bouwwerk in de naaste toekomst
zal gaan worden. Om ongeveer half
twee gaf Nootdorp's burgemeester, de heer H. C. A. M. Scholvinck, het
startsein aan 166 amateurs, verdeeld over 16 ploegen van zes en 70
individuelen, die zich meteen in wilde vaart het Zuidhollandse landschap in
wierpen, op weg naar Leidsendam, waar we de Rotterdammer Nulle als eerste
zagen lossen en voor Stompwijk nog tientallen anderen. Ook door pech. Hiervan
was Ger Huntink de eerste, terwijl Alders en Regeer na een tiental kilometers
in -de Sleutel-stad ten val kwamen, gelukkig zonder ernstige gevolgen. Maar
waardoor zij toch al werden uitgeschakeld, Ook Droog, Charite, Krielaart,
zagen we voor Bodegraven, na veertig minuten rijden, met lekke banden staan.
Wat verder, bij de Goejanverwelle-sluis, ook Bert Zoet en Bravenboer,
waarvan eerstgenoemde spoedig weer op de fiets zat en na een uitmuntende
poursuite in het peloton terug kwam. Dat was Van Gent, na pech in de Krimpener
Waard, niet gegeven, waar hier de eerste harde slagen werden geleverd en
zich een kopgroep van zes man vormde, nadat vroeger in de strijd Rudie
Liebrechts en Veldkamp 'n gat konden slaan, maar bij Zwammerdam al tot de
orde waren geroepen. Zo verging het ook Jaap de Waard, Jan Hermes,
Stoorvogel, nogmaals Liebrechts, Schroder en Evers, al hield dat half dozijn
het wel langer vol. Maar na Krimpen
aan de IJssel, waar we Piet Verwey met een lek band achter lieten, Stolk en
Tummers weer in het al sterk gedunde peloton terug kwamen, werd langs de
Gouwe wederom een vluchtersgroep gemeld: Wesseling, Henk Buis, Mertens,
Walravens, Verbaas en weer.De Waard. Zo ging het in de richting Rotterdam,
waar de spoorbomen waren gesloten en ook het peloton. Al was het juist dan
onder de dalende bomen door gegaan. Daar in de buurt zagen we de
Zuidhollander De Jong ten val komen, toen hij in de berm van de weg geraakte,
maar even spoedig weer netjes terug kwam. Ook stond in Hillegersberg
Walravens met een lekke band, al was voor hem dan weer spoedig hulp van zijn
ploegleider gekomen. In de buurt van Berkel, na een Groepen in het
front smolten weer samen. Maar toen in Maasdijk, onder 's Gravenzande (dus
op de rand van Westland) opnieuw in de voorhoede werd gebombardeerd, was dat
beslissend. Er formeerde zich een negen-mans kopgroep met de in de aanhef
genoemden. In Wateringen had deze vluchtersgroep 42 seconden en veel
verandering was er nog niet in Delft, waar Henk Hoekstra met Ten Dam even
moesten lossen en toen weer konden aanhaken. Daar probeerden Bastin,
Schroder, Mesters, Hermes, Snepvangers en Walraven nog bij de vluchters te komen.
Doch vergeefs. Daar was Andre van Aert zijn zege-tocht begonnen... BRON: JAN
CORNELISSE Amateurs: Ploegenprijzen: 1. Drie Hoefijzers, Breda, 13 pnt.; 2. Ploeg Th. S. v. d. Laan's
Vleeswarenfabriek, Leidschendam, 28 pnt.; 3. Ploeg Wout Verhoeven, Rotterdam,
29 prit. ROOSENDAAL
(1 mei).1961 Nieuwelingen: 1. Marinus Schrauwen, 2. Cees Brugel, 3. J. Vervaart, ROOSENDAAL.KERMIS
(07 september).1961 Amateurs: 1. J. Linders, 2. J. Pieterse, 3. Andre van Aert, 4. Gerben Karstens,
5. Bart Zoet, 6. Leo van Dongen, 7. Piet van As, 8. Jack Mesters, Adspiranten: ROSMALEN
(2 juli).1961 Amateurs: 1. Bart Solaro, 2. Kees Ver'berkt, 3. W. Breeuwer, Nieuwelingen: 1. Rob Balvert, 2. J. Riensema, Adspiranten: 1. J. Kersten, ROTTERDAM.CHARLOIS
(25 juni).1961 Amateurs en
Onafhankelijken: 1. J. Stubbe, Adspiranten: ROTTERDAM.CROOSWIJK
(18 juni).1961 Amateurs: Nieuwelingen: ROTTERDAM.FEIJENOORD
(1 mei).1961 Amateurs en
onafhankelijken: 1. Jack Mesters uit Den Haag, Nieuwelingen: 1. H. van Zantvoort uit Den Bosch, ROTTERDAM.WITTEDORP
(19 augustus).1961 Amateurs: 1. Gerben Karstens, 2. Piet v. d. Lans, 3. Rinus Paul, 4. H. Peters,
5. J. de Jager, 6. S. Koevermans, 7. P. Heinig, 8. Manus Brinkman, 9. Theo
ten Dam, Adspiranten: 1. E,. Dolman, ROTTERDAM-DUSSELDORF Alleen
bij de nieuwelingen een Duitse zege. Voor net overige waren de Rotterdammers
de baas. Deze internationale ontmoeting was zeer geslaagd en verdient
navolging. Amateurs: 1. H. van Schie, 2. J. Droog (beiden Rotterdam), 3.
Kaiser, 4. Lachmann (beiden Dusseldorf). Nieuwelingen: Veteranen: 1. P.
Heyster, 2. W. v. Duivenbode, 3. D. Visser, 4. J. Geelhoed (allen Rotterdam), Adspiranten:
1. E. Dolman, ROZENBURG
(11 juli).1961 Nieuwelingen: 1. H. Cornelissen, |