JAARGANG 1965

                              WEDSTRIJDEN O T/M R

OBBICHT.(1965.05.02)

Amateurs: 1. H. Hesen, de 100 km in 2 uur 32 min. 34 sec.; 2. G. v. d. Winden; 3. J. van Seggelen; 4. J. Willemsen; 5. J. Harings; 6. P. Lemmens; 7. L. Althuizen; 8. R. Clermonts; 9. Th. van Mulken; 10. P. Janssen.

Nieuwelingen: 1. Chr. Pepels; 2. J. Ramakers; 3. G. Harings; 4. M. Ewers; 5. P. Stevens; 6. J. Krekels; 7. L. van Weert; 8. T. Reijnders; 9. G. Siega; 10. L. F'ranssen.

Adspiranten: 1. J. Dekker; 2. S. Bergsma; 3. M. Keijbek; 4. L. Godefroi; 5. P. van Katwijk; 6. P. v. d. Bree; 7. T. Sluper; 8. M. Delnoij; 9. H. Schetters; 10. W. Timmer.

 

OCHTEN.(1965.07.17)

Amateurs: 1. D. Holst, 100 km in 2.20; 2. J. Bols; 3. H. Nieuwkamp; 4. B. Boom; 5. G. Oudshoorn; 6. L. de Groot; 7. H. van Vught; 8. J. van der Horst; 9. J. Hesse; 10. G. Bongers.

Dames: 1. B. Naaktgeboren, 25 km in 42.46; 2. 1. Paul; 3. Th. Smulders; 4. B. Hage; 5. H. Hondeveld.

 

OEFFELT.(1965.08.22)

Amateurs: 1. Wim Prinsen; 2. Tinie van Lee; 3. Mat Gerrits;

Nieuwelingen: 1. Jac van Kessel; 2. Ch. Van de Linden; 3. W. Willems;

Adspiranten: 1. Piet van Katwijk; 2. Be Duit; 3. Hennie van Zandbeek;

 

OLDEBROEK.(1965.06.05)

Amateurs en nieuwelingen: 1. F. Niemeijer, Hengelo, 65 km in 1.31.12; 2. W. Schukking, Zutphen; 3. E. Broekstra, Warf­fum; 4. F. Hofman, Wijchen; 5. H. van de Brink, Oldebroek; 6. P. Oosterhof, Eelde; 7. H. Nieuwkamp, Borne; 8. J. van Dam, Zwolle; 9. D. Wen, Kampen; 10. T. Francke, Assen.

 

OLDEBROEK.(1965.08.28)

Amateurs en nieuwelingen: 1. H. Nieuwkamp, 80 km in 1.56.12; 2. F. Niemeijer; 3. T. Francke; 4. Th. Bakker; 5. K. Niemeijer; 6. G. Zantingh; 7. M. Jongkind; 8. H. Eckelboom; 9. K. van der Knaap; 10. H. Bosschieter,

Adspiranten: 1. G. Huisjes, 20 km in 35.12; 2. A. Schroten; 3. G. van der Poort.

 

OLDENZAAL.(1965.03.27)

Het prof-seizoen is geopend en Cees van Espen is de eerste winnaar

Bar slecht weer was het in Oldenzaal, waar meer dan zeven­tig Nederlandse, Duitse en Belgische beroepsrenners bijeen waren gekomen om de opening van het vaderlandse weg­seizoen te “vieren". Ondanks die onophoudelijk neerdalende koude regen waren er toch enkele duizenden toeschouwers op het Kalheupink-circuit aanwezig om dit groots opgezette wie­lerfestijn mee te maken.

In afwachting van de aankomst der amateurs van de Ronde van Twente, reden daar eerst twaalf dames hun criterium over 25 km, dat door de Belgische Louise Cleiren in 42 min. en 45 sec. werd gewonnen voor haar landgenote Rosa Naessens, die er 37 seconden langer over deed. De Nederlandse meisjes Truus Smulders en Hannie Hondeveld bezetten de volgende plaatsen in dezelfde tijd als mejuffrouw Naessens.

De profs moesten meer dan 90 km afleggen, zestig maal ging het rond en dus moest ook de klim naar de meet zestig maal worden “genomen".

Voor velen was het de eerste hernieuwde kennismaking met hun Nederlandse college's, er zaten bovendien heel wet neo­profs tussen - ook bij de Duitse Ruberg-ploeg, die weer com­pleet was verschenen - en dus werd eerst de kat uit de boom gekeken. Even proberen en dan zien van welke kant de reactie komt, was blijkbaar het parool!

Daarnaar richtten zich achtereenvolgens Jo de Roo en de Mannheimer Klaus May, toen Peter Post (voor het eerst weer in een wegkoers), gezelschap kreeg van Cees Lute. Later reed Jan Hugens even weg, de Belg Milo Moentjes deed een sprongetje, weer liet May zijn neus zien (hij won er een pre­mie mee), zijn jonge landgenoot Lothar Claesges trok er eens aan, maar dat was alles koud (en net) vuur.

Na twee-derde van de afstand wilde Jan Hugens de zaak wel eens serieus aanpakken. Verleden jaar als Televizier-man op het nippertje door een overmachtige Arie den Hartog geklopt in deze zelfde „O" en thans met een nieuw Torpedo-shirt aan, wilde hij beslist tonen dat hij voor het nieuwe seizoen grote plannen heeft.

Even liet men hem gaan, toen sprong de lange Arnhemmer Cees van Espen naar hem toe. Samen beukten zij verder aan de kop van het peloton verzamelde zich de rood-witte strijd­macht van Televizier om hun ploegmaat te beschermen tegen onverhoedse tegenaanvallen. Toch slaagden een tien kilometers voor het einde Maarten Breure, Werner Swaneveld en Piet Rentmeester erin om los te komen, maar Leo van Dongen en Henk Nijdam gingen als “bewakers" mee, Jan Schroder kreeg prompt gezelschap van Rik Wouters. Zodoende moest Van Es­pen het weliswaar zonder rechtstreekse ondersteuning stellen, maar ook Jan Hugens moest het zware werk alleen doen.

Ondanks zijn ambitie om te winnen, ondanks zijn kracht en zijn klasse moest Amstenrader Jan in de laatste ronde Van Espen laten gaan.

Profs en Onafhankelijken: 1. Cees van Espen, de 93,3 km in 2 uur, 12 min. en 17 sec. (41,6 km/uur); 2. Hugens (op 7 sec.); 3. Nijdam (op 12 sec.); 4. Rentmeester (op 16 sec.); 5. Van Dongen (z.t.); 6. Breure (z.t.); 7. Swaneveld (z.t.); 8. De Haan (op 21 sec.); 9. De Roo (z.t.); 10. Schroder (z.t.); 11. Wouters (z.t.); 12. Van der Vleuten (z.t.); 13. Cornelisse (op 28 sec.); 14. Lute; 15. Groeneweg; 16. Paul; 17. Haast; 18. May (Dld.) 19. Van der Lans; 20. Hermens; 21. Van Smirren; 22. Van Tongerloo (B.); 23. Van der Klundert; 24. Piet van Est; 25. Tummers; 26. Mesters; 27. Streng (Dld.); 28. Van der Kloot; 29. Zoet; 30. Moentjes (B.); 31. Leyten; 32. Boog; 33. Pieterse; allen zelfde tijd als Cornelisse.

Dames: 1. Liliane Cleiren.(Bel); 2. Rosa Naessens(Bel); 3. Truus Smulders;

 

OLST.(1965.08.21)

Amateurs: 1. J. Hesse, 84 km in 2.03.29; 2. B. Boom; 3. G. Bongers; 4. G. Hairwassers; 5. J. Pluimers; 6. G. van de Winden; 7. T. Brus; 8. H. Scheuten; 9. B. Groen; 10. J. Wilkens.

 

OLYMPI’S TOUR.(1965.05.26 T/M 06.01)

MACHTIGE HARRY STEEVENS bewees zijn superioriteit

                                                  in Olympia's Tour door Nederland 1965

Ploegenklassement voor Amstel Bier

De Olympia's Tour door Nederland 1965 is gedaan. Afge­lopen, voorbij en de geschiedenis in gegleden. Een Tour, die dit jaar eigenlijk pas in de derde etappe Den Haag-­Veldhoven begon, maar daarna iedere dag mooier werd. Zelfs prachtig, want slechts zelden heeft een winnaar zo groots, zo majesteitelijk en zo overduidelijk zijn stempel kunnen drukken op deze etappenwedstrijd over zeven dagen. De Elslooer Harry Steevens, die werkelijk alles heeft om een zeer groot coureur te worden, heeft iedereen verbaasd door de manier van aanpak, de strategie welke hij aan­wendde om zijn toch al flonkerende ster nog meer te doen uitstralen. Natuurlijk, hij kon daarbij rekenen op een zeer sterke ploeg, welke voortreffelijk werd geleid door chef d'equipe Herman Krott, waar toen Steevens in die heroische derde rit de leiderstrui greep, verstevigde hij deze “dracht" door ook de volgende twee dagen als een veldheer de rit­zeges te grijpen. Hij werkte daarmede voort aan een dag­boek van wielerveldslagen, dat wij vanaf het begin hebben kunnen bijhouden. Aldus:

Beverwijk, 26 mei. Vandaag is de veertiende Olympia's Tour door Nederland in Amsterdam van start gegaan. Dit na alle noodzakelijke bedrijvigheden, welke 's morgens vroeg al begonnen waren in het Olympisch Stadion. Soig­neurs, mecaniciens, officials, juryleden; allen hadden het even druk om de karavaan klaar te krijgen voor een triomfale tocht naar het Rembrandtsplein. Daar zou de ceremonie protocolaire in vol ornaat plaatsvinden en ten aanschouwe van enkele duizenden werd het altijd kleurrijke schouwspel meestelijk opgevoerd.

De offificiale start was echter op de Leeuwarderweg, waar 108 renners de touclips vasttrokken om de eerste 158 kilo­meter naar Beverwijk aan te vangen. De „brand" zat er al meteen in. Het lange rennerslint rekte en kromp, verbrok­kelde en kwam weer samen. Zo draaide het deze begin­kilometers naar Volendam, waar een harde valpartij de eerste uitvaller liet noteren. Het was de ongelukkige Arie van der Lans (neef van Piet), een lid van de militaire equipe, die tezamen met zijn ploegmakker Hairwassers loodzwaar ten val kwam en meteen een kruisje kon slaan over de Olympia Tour. Hairwassers kon alleen weer door­gaan, en wist zowaar weer aansluiting te verkrijgen. Ja, ook deze rit, die door een hoog tempo voor velen een harde les werd, kende weer veel pech en een berg moeilijkheden. Bijvoorbeeld voor Henk Vogels, de invaller van de Dextro­-Energenploeg, die zijn voorwiel aan puin reed en met steun van Henk Koopmans na uiterste inspanning werd terugge­bracht. Dan een Dies Kosten, een Guus Leliaert en nog vele anderen, onder andere een Joegoslavische renner, die na hun “platrijden" door de wachtende ploegmakkers kon­den worden teruggevoerd naar de hoofdmacht, waarin toen reeds zo het een en ander gebeurde.

Overal langs de weg was er een grote belangstelling en Edam was zelfs helemaal uitgelopen. Voor Enkhuizen na­men negen renners een kleine voorsprong, maar hoe Leliaert, Van der Horst, Walravens, Beugels, Ouwerkerk, de Belg Cools en de twee Denen Nielsen en Jeppesen ook aandrongen, meer dan tweehonderd meter kregen zij niet. Het liep weer samen en toen ging bij Wervershoof het achttal: Van Geel, Schouten, Beugels (opnieuw dus), De Wilde, de Deen Lars Lander, Wagtmans, Groenewegen en Steevens een nieuwe uitval wagen, die zelfs een halve mi­nuut opleverde. Ook dat bleek tevergeefs, wederom vloeide alles weer ineen en men moest tot de laatste fase wachten, toen vijftien kilometer voor Beverwijk de strijdlustigste man van de gehele koers - Gerard Vianen uit Kockengen - de beslissing forceerde. Subiet ging de gerodeerde Pietje Deenen wee en ook Hans den Hartog sloot zich bij het tweetal aan. Ze werden niet meer teruggehaald en in een lange eindsprint trok de korte en gedrongen Deenen de winst naar zich toe. Hij was de eerste leider in de veertiende Olympia's Tour door Nederland.

Amateurs: 1.. P. Deenen, 160 km in 3.36.08; 2. H. den Hartog, 3.36.38; 3. G. Vianen, 3. 36.53; 4. G. Koel, 3.37.30; 5. H. Steevens; 6. H. Schouten; 7. J. Hoogland; 8. W. Emo; 9. P. Snoeys; 10. E. Dolman; 11. R. Wagtmans; 12. P. Pellenaars; 13. H. van Rooy; 14. H. Koopmans; 15. G. Vermeulen, Belgie.

Dagploegenklassement: 1. De Ron 10.52.08; 2. Caballero 10.52.08; 3. Schapers de Bont 10.52.08.

Strijdlustigste renner: Gerard Vianen, Kockengen (ploeg De Ron. )

Gestaakt: A. van der Lans (na valpartij).

Den Haag, 27 mei. Zoals de traditie getrouw was ook deze Hemelsvaartdag begiftigd met slecht weer. Regen, wind en een grauwe lucht. Het begon al 's morgens in de ploegen, tijdrit welke in Beverwijk werd verreden. En of deze weers­omstandigheden er ook aan hebben medegewerkt, we weten het niet, maar er zit daar echt de klad in. Het gelukte niet, alles liep tegen.

Bijzonder slechte wegaanduidingen - waarvoor de B.R.C. Kennemerland zo goed zou zorgen - deden de ploegentijd­rit vervallen tot een onafgewerkt geheel, waarin diverse krachtsverhoudingen grandioos scheef werden getrokken. Vrouwen en kinderen moesten in vele gevallen de weg wijzen en de ene ploeg reed daardoor meer of minder dan de ander. Neen, het was niet af; een jammerlijke vertoning, die juist voor de sponsors - zij zien hierin namelijk hun directe onderlinge sportieve strijd - tot een hoogtepunt had moeten zijn.

Aanvankelijk werd de Flamenco-Peugeotploeg als eerste geplaatst, maar toen bleek dat deze meer dan twaalfhonderd meter te weinig had gereden en dit zonder meer door ploegleider Bergman werd beaamd, kwamen de - terechte - protesten los. Suggesties om uit deze chaotische wantoe­stand te komen werden gedaan en het eind van alles was, dat alle andere ploegen een plaats opschoven en dat de Flamenco-Peugeotformatie als laatste werd geklasseerd. Een maatregel, die tot een gedwongen noodoplossing kon werden geproclameerd. Men had liever met open vizier ge­streden, met dezelfde wapens. Des te mooier was dan de overwinning geweest. In het algemene ploegenklassement wijzigde zodoende niets.

Uitslag: 1. Vredestein; 2. Polen; 3. Breda Bier; 4. Dene­marken; 5. Tsjecho Slowakije; 6. Amstel Bier; 7. Dextro Energen; 8. Unic Shag; 9. Schapers de Bont; 10. en 11. gelijk Belgie en Trio Bubble Gum; 12. Joegoslavie; 13. De Ron; 14. en 15. Zwitserland en Militair Team; 16. Caballero; 17. Olympia; 18. Flamenco-Peugeot.

Na deze teleurstellende ervaring traden de honderd en zeven renners om half zes aan in het Haagse Zuiderpark. Daar werd een criterium over 75 kilometer aan de deel­nemers voorgezet, dat wel van invloed op het individuele­ doch niet op het ploegenklassement kon zijn.

Het werd een felbevochten race, waarin Piet Braspennincx, Rudi Liebrechts met de Joegoslaaf Cvetko Bilic eerst en later Schouten, de Tsjech Grac en Beugels de aandacht opeisten.

Steeds raasden zij voor de rest uit. De Bredanaar Van Geel deed daar ook nog het zijne toe maar tot een definitieve beslissing konden al deze “insubordinaties" niet leiden. Toen daarna Beugels het nogeens probeerde en de Pool Zygmunt Hanusik meekreeg leek er een “bruggehoofd" te komen, maar opnieuw lijmde het jachtige peloton deze stukken. Na de tweede premiespurt trok de attente Wagt­mans met Van der Horst en Cools naar een lichte voor­sprong, bleef daar enige ronden in volharden, maar gleed eveneens weer terug in de compacte gelederen.

Voor de razendsnelle Gerard Koel, voortreffelijk gelanceerd door de “gladde" Henk Koopmans, was het toen slechs een volledig opentrekken van zijn sprintregisters. Ruim afge­scheiden won hij, bemodderd en vuil, maar intens gelukkig omdat hij, de pur-sang baanrenner, een hele ris goede weg­enners te snel of was. Morgen rijdt de Dextroman in de groene trui.

Amateurs: 1. G. Koel, 75 km in 1.46.46; 2. H. Steevens, 1.47.16; 3. E. Dolman, 1.47.31; 4. H. van Rooy, 1.47.46; 5. H. Peters, z.t.; 6. ex aequo het grote peloton waarin alle anderen.

Veldhoven, 28 mei. Dit was de etappe, die de veertiende Olympia's Tour door Nederland in hoge mate nodig had. Een rit, in Den Haag begonnen, waarin vele illusies totaal werden versplinterd en waarin zich ook al de komende strijd van de volgende dagen begon af te tekenen. Reeds in het eerste koersuur viel de slag en wie daar niet bijzat was een geklopt man.

De sterke zijwind, welke er mede oorzaak van was dat het een lomerige bedompte dag werd, veroorzaakte een eerste „waaier", bestaande uit: Wagtmans (een „topper"), Ouwerkerk, Dolman, Steevens, Ottenbros, Van Breugel, Braspennincx, Peters, Kosten, Van der Klooster, Van Lachterop, Van Kemenade, Schouten en Hoogland. Het bleek gelijk de klap, want toen Pellenaars, Beugels en treinloper Van Middelkoop ook nog vooraan kwamen was de definitieve afscheiding een voldongen feit. Jammerge­noeg moest Schouten pal daarop (in Berkel en Rodenrijs) van fiets verwisselen, (gebroken ketting). Later, tijdens zijn grandiose poursuite met de Zwitser Willy Spuhler zou hij nogeens lek rijden en toen leek het voor de Badhoeve­dorpenaar een vrijwel hopeloze taak om nog door te gaan. Toch redde hij het: springend van groep naar groep kwam Schouten terug maar de “kop" was te ver weg om de oude positie weer op te eisen. Hetzelfde gold voor de pechhebber Hoogland. Ook hij werd geveld, kwam met bijstand van de opofferingsgezinde ploegmakker Leliaert weer terug, maar moest in de slotfase nogmaals van wiel verwisselen.

Voor een andere koploper, de Amsterdammer Fred van Lachterop scheen de zon evenmin. Eerst reed hij lek en toen niemand van zijn ploegmakkers hem kon opwachten, omdat er voorin een helse slag aan de gang was, kon daar niemand meer gemist worden. De “arme" Van Lachterop moest met een onwillige en overslaande derailleur zijn lange weg alleen vervolgen. Er was veel leed in deze heroische etappe, die zich kenmerkte door het geweld der “groten". De Tsjech Grac, de Deen Nielsen, de Zwitser Phiss en de Joegoslaaf Valencic; ook zij kunnen erover meepraten hoe moeilijk en onbegonnen het was na pech, valpartijen en al wat dies meer zij naar het „nest" terug te vliegen. De Haarlemmer Jan van der Horst, een van de sterksten uit de Vredesteinformatie werd met hetzelfde lot bijtijds opge­pikt door - alweer - Leliaert. Trouw telde de slanke Helvoirtse coureur zijn “schapen" en o wee, als hij er een miste. Dan zakte Guus naar het achterland af en haalde het subiet op. Prestaties, die - ook al worden zij niet in de eerste regionen geleverd, toch veel vergen en het koersen des te moeilijker maken.

Zo streed men achterin en van voren. In derdaad van voren, want oranje-truidrager Pietje Deenen voelde niets voor zijn achteruit geschoven positie. Samen met Schouten, Van Pelt, De Wilde, Van Geel, Liebrechts, Russens, Spuhler, Van der Horst en Leliaert leidde hij op Brabantse bodem een ver­woede tegenaanval in. Een attacque, die hem de “kop" zou kosten, want toen na het misslagen een nieuwe formatie: Lute, Den Hartog, Vianen, Hoogerland en de strijdlustigste van de dag - Adrie Drop - alsmede de Belgen Geeraerts, Van Elsuwe en Cools, op jacht ging kon Vlijmense Piet niet meer mee. Hij was te laat, de deur van deze tweede trein ging net voor zijn neus dicht en moedeloos, totaal uitgereden kwam hij veel en veel later in Veldhoven aan. Daar, in deze aankomstplaats moest men nog twee omlopen rijden en in de kopgroep werd daar nog flink op tafel ge­slagen. Ouwerkerk had twee harde uithalen geplaatst, Wagtmans had het geprobeerd, Braspennincx „jumpte" weg; allemaal tevergeefs. De man met de meeste kunde - Harry Steevens - wist het. Een keiharde eindsprint moest de uitslag brengen, en met de Zeeuw Dies Kosten vocht hij bet verbeten uit. Zo scherp zelfs, dat geen van beiden met zekerheid kon zeggen wie de eerste was. Wie wel iets met zekerheid kon zeggen? Dat was de olijke Rini Wagtmans. “Morgen ga ik weer in de slag en dan zullen het gladde jongens moeten zijn om me nog eens in toom te houden!" We wachten maar af.

Amateurs: 1. H. Steevens, 171 km in 4.03.01; 2. D. Kosten, 4.03.31; 3. H. Ottenbros, 4.03.46; 4. E. Dolman, 4.04.01; 5. H. Peters; 6. P. Pellenaars; 7. E. Beugels; 8. A. van Kemenade; 9. P. Braspennincx; 10. A. van Breugel; 11. R. Wagtmans; 12. F. Ouwerkerk; 13. A. van Middelkoop; 14. M. van der Klooster; 15. W. van Elsuwe, Belgie. (allen in 4.04.01).

Strijdlustigste renner derde etappe: A. Drop, Vlaardingen.

Niet gestart: Tiemen Groen (Flamenco Peugeot) (op dok­tersadvies); opgegeven: Th. Nikkessen, Siebengewald (Olympia) en R. Pluss (Zwitserland).

Dagploegenklassement: 1. Trio Bubble Gum 12.12.03; 2. Breda Bier 12.13.34; 3. Amstel Bier 12.16.14.

Algemeen ploegenklassement: 1. Trio Bubble Gum 23.04.33; 2. Breda Bier 23.06.04; 3. Schapers de Bont 23.08.22; 4. Am­stel Bier 23.08.22; 5. Belgie 23.09.03;

Algemeen individueel klassement: 1. H. Steevens, 9.27.47; op 1 min. 2. D. Kosten; 3. en 4. op 15 sec. H. Ottenbros en E. Dolman; 5. en 6. op 30 sec. H. Peters en P. Pellenaars; 7. E. Beugels; 8. A. van Kemenade; 9. P. Braspennincx; 10. A. van Breugel;

Stand groene trui (Sport en Sportwereld) : 1. H. Steevens, 55 pnt; 2. E. Dolman, 46 pnt; 3. P. Pellenaars, 39 pnt; 4. R. Wagtmans, 35 pnt.

Stand sprintklassement (Tele Vizier): 1. P. Braspennincx, 8 pnt; 2. E. Beugels, 7 pnt.

Heerlen, 29 mei. De optimistische voorspellingen, welke de kleine Wagtmans zich gisteravond in Veldhoven liet ont­vallen, zijn voor hem niet bewaarheid. Het werd ook voor hem een dag waarop pech en “afzien" maar al te duidelijk stonden afgetekend. Reeds in de eerste kilometers viel hij en ofschoon de rood-witte co-equipiers De Wilde en Koel - ook deze laatste had een ander wiel moeten steken - hem in een snelle trein trachten terug te brengen, het gelukte niet! De harde strijd, welke zich ook vandaag weer talrijke keren toespitste had in deze beginperiode reeds een niet meer te overbruggen kloof doen ontstaan. Liefst eenentwintig coureurs waren na een veertigtal kilometers in de aanval gegaan en voor de anderen slechts terug te zien aan de finish te Heerlen. De favorieten - op Dolman (later in Roermond flink gevallen), Ottenbros, Van Breugel, Van Middelkoop (gaf tenslotte op) en Wagtmans na - zaten daarin allemaal vertegenwoordigd en de grootste kanshebber voor de eindzege, Harry Steevens, manifes­teerde zijn bedoelingen maar al te duidelijk. Gesteund door zijn ploegmakkers Schouten (reed ook vandaag weer een opperbeste koers en domineerde van het begin tot het eind) en de solide Van Rooy vestigden zij tevens de aandacht op zich door het veroveren van het dagploegenklassement. Ook Peters, Van Kemenade („herboren" in deze Tour), Holst (zeer sterk in de beklimmingen), Breugel, Pellenaars (de “lepe"), Broekmans, Brink en Bols, Kosten, Groene­wegen (later in de lastige heuvels gelost), Drop, Lute, Ouwerkerk (als enigste van zijn ploeg) en de opvallende Hoogland waren met het tweetal Belgen Geeraerts en Salien alsmede de Tsjech Wenczel ingestapt voor deze “expresse Heerlen". Alles wat daarachter kwam was te laat; ook een wanhopige Eddy Beugels, die toch zo graag op “eigen" bodem bij de eersten had gezeten. Een verwoede achter­volging, begonnen in Maasbracht (op ruim vijftig kilometer van de aankomst) bracht hem zowaar voor de verslagen achterhoede uit, maar aan een achterstand van zes minuten op de winnaar ontkwam hij toch niet. Ja, wie er wel won? Dat was wederom Harry Steevens. Als een “schicht" was hij naar het wegflitsende wiel van Schouten gesprongen, toen deze op de steile helling van Puth de anderen voor­goed afhaakte. En hoe later Hoogland, Holst, Brugel, de Tsjech Wenczel en een bijzonder strijdvaardige Bols ook probeerden, tegen dit harmonieuze tweetal, waarvan Schou­ten wijselijk de spurtzege aan zijn kopman overliet, was niets meer in te brengen. Opnieuw “rammelde" het alge­mene klassement; na een harde, korte rit, die van allen weer het uiterste had gevergd.

Amateurs: 1. H. Steevens, 121 km in 2.43.16; 2. H. Schouten, 2.43.46; 3. J. Hoogland, 2.45.37; 4. H. Salien, Belgie, 2.45.52; 5. H. Peters; 6. H. van Rooy; 7. N. Kloosterman; 8. D. Holst; 9. C. Brugel; 10. A. van Kemenade; 11. A. Drop; 12. M. Geeraerts, Belgie; 13. D. Kosten, 14. P. Pellenaars; 15. C. Broekmans.

Om vijf uur 's middags moesten de overgebleven renners nogmaals aantreden. Dat voor een pittig bergcriterium van vier kilometer “in het rond", maar dat tien keer moest worden afgelegd. Een zeer strijdlustige Henny Schouten ging hierin reeds in de eerste touren aan de haal, maar definitief werd de afscheiding niet. Men reed teveel op elkaar om in dit verraderlijke „intermezzo" de das omge­daan te worden en daarom liet men geen gevaar opleve­rende ontsnappingen toe. Na de laatste premiespurt joeg Jan Boode weg en bijna haalde de Nijverdalse knaap het. Een knappe krachtsinspan- ning van een “vlammende" Eddy Beugels maakte er echter een eind aan. Juichend konden de tienduizend toeschouwers hun provinciegenoot aan de eindstreep begroeten. Het was met recht: „een compleet Limburgs dagje!"

Amateurs: 1. E. Beugels, 40 km in 55.54; 2. J. Boode, 56.24; 3. J. Bols, 56.50; 4. H. Ottenbros, 57.05; 5. D. Kosten, 57.14; 6. E. Dol­man; 7. J. van der Holst; 8. H. Peters; 9. J. Hoogland; 10. D. Grac, Tsjecho Slowakije; 11. T. Blom; 12. W. van Elsuwe, Belgie; 13. G. Vianen; 14. B. Fischer, Zwitserland; 15. N. Kloosterman; (allen met het grote peloton in 57.14).

Strijdlustigste renner:

etappe - E. Beugels (ploeg Schapers de Bont);

criterium - J. Boode (ploeg Vredestein).

Gestaakt tijdens: 6tappe - H. Vogels (ploeg Dextro Energen)

ernstige val­partij; P. Snoeys (ploeg Unic Shag) en R. van Smirren (ploeg Olympia); A. van Middelkoop (ploeg Trio Bubble Gum).

criterium - W. de Wilde (ploeg Dextro Energen); Z. Hanusik (Polen); P. Fonovic en L. Sebelic (beiden Joego­slavie).

Dagploegenklassement: 1. Amstel Bier 8.14.24; 2. Caballero 8.21.48; 3. Belgie 8.22.10.

Algemeen ploegenklassement: 1. Amstel Bier 31.23.08; 2. Breda Bier 31.28.24; 3. Trio Bubble Gum 31.30.45; 4. Belgie 31.31.13; 5. Caballero 31.31.41.

Geleen; 30 mei. Het waren slechts 112 kilometers, die tussen Heerlen en Geleen waren uitgezet, maar oh, wat heeft dit prachtige traject een bijzondere strijd laten zien. Ontelbare stijgingen - de een nog hoger dan de ander - afgewisseld met afdalingen compleet voorzien van haar­speldbochten etcetera. Kortom: het allermooiste gedeelte van Zuid-Limburg diende deze dag als het decor voor de vijfde etappe van Olympia's Tour.

De verwachting dat juist vandaag de grote aanval op de leiderspositie van Steevens zou worden ingezet is niet be­waarheid. Het was blonde Harry zelf, die zorgde “buiten schot" te blijven op dit parcours, waarop - naar zijn eigen oordeel - „de aanval de beste verdediging is". Daarom sprong hij ook „ad rem" in de bijt, die een grootse Rini Wagtmans al heel vroeg hakte. Deze was tussen Heerlen en Simpelveld al eens met Stolk, Braspennincx, de Tsjech Jirasek en de Joegoslaaf Bilic aan de haal geweest, maar toen al deze metgezellen weer terug moesten naar het peloton, bleef de olijke Wagtmans - voor geen kleintje vervaard en altijd bereid voor een avontuur - met haviks­ogen loeren op een volgende kans. Die kwam toen “veld­heer" Steevens op de Vijlenberg zelf het heft in handen nam. De andere Limburgse “klepper" Beugels haakte daar nog net bijaan en pal daarop sneed “danseur" Wagtmans ymet de sterke Peters in een strakke lijn naar het tweetal. Het was “gebeurd", want de kloof, die bij iedere beklim­ming breder werd, was niet meer te overbruggen. Het kwartet kwaliteitsrijders, waarvan de rouleur Wagtmans als een gevleugelde klimmer zijn fiets omhoog wervelde en de sterke Steevens namen steevast het initiatief. Vooral de laatste, die dit parcours volledig kent en zijn metgezellen alle aanwijzingen gaf omtrent bochten, hellingen en afda­lingen, stormde steeds maar weer voorwaarts. Hij inspi­reerde daarmede de solide Beugels, wiens aanvalsdrift door duizenden en nogeens duizenden Limburgers luid werd aangemoedigd, kon ook de “vlammende" Peters uiterst energiek opwekken en peurde er daardoor meer dan twee minuten winst uit.

Zo trok dit viertal door Heyenrath, Slenaken, Noorbeek, Mheer en Gronsveld naar Amby waar een vreselijk grind­pad de voorband van Peters aan flarden scheurde. Direct kon hij een ander wiel steken, maar de “handige" Wagt­mans, zo fris als een hoentje, had er meteen gebruik van gemaakt. Een paar maal had hij flink “ruimte" getrokken en even leek het of hij alleen zou doorgaan. Daardoor duurde het voor Peters bijna vijf kilometer eer hij weer aansluiting kreeg en uit deze sublieme poursouite kwam vast te staan, in welke een goede conditie Peters wel steekt. Ogenblikkelijk nam hij zijn taak vooraan weer over en zorgde er zodoende mede voor dat het oude rhytme weer werd opgepakt.

Er was op deze heuvels, welke in een wazige sluier van een grauwe nevel gevangen waren, voor het langgerekte peloton nochthans genoeg werk te doen. Allereerst diende de plots gedemarreerde Belg Salien te worden ingerekend en toen dit was gebeurd kon een verdere jacht op de kop­lopers weer in alle ontplooiing worden voortgezet. Bijna had dit catastrofale gevolgen voor ploegenklassement aan­voerder Herman Krott, die zijn Amstel Biermannen Van Rooy, Liebrechts en Braspennincx alle drie in de achter­hoede terugvond met lekke banden. „Den Bras" was echter al geholpen. Ploegmakker Van Rooy had subiet een wiel gegeven en toen ook Liebrechts' fiets was hersteld bleek het riskante spel goed te zijn afgelopen.

Vooraan kwam men in het uitgelopen Geleen, waar nog een vijftal ronden gereden dienden te worden. Nog steeds zat er een gat van veertig seconden tussen, maar toen men in het peloton alle klautervermoeienissen weer enigszins te boven was en het spel van “kat en muis" tussen Steevens, Peters, Wagtmans en Beugels begon kwamen zij terug tot op vier seconden. Zij konden zelf aanschouwen hoe een sublieme Steevens de “kwajongen" Wagtmans maar net kon afstraffen. Het scheelde een lengte, genoeg om hem de derde achtereenvolgende etappezege te brengen in een Olympia Tour, die met de dag mooier en interessanter wordt.

Amateurs: 1. H. Steevens, 112 km in 2.25.49; 2. R. Wagtmans, 2.26.19; 3. E. Beugels, 2.26.34 (bon. inbegrepen); 4. H. Peters, z.t.; 5. E. Dolman, op 4 sec.; 6. J. van der Horst; 7. W. Emo; 8. G. Vermeulen, Belgie; 9. G. Koel; 10. J. Hoogland; 11. C. Brugel; 12. A. Koster; 13. L. Mortensen, Denemarken; 14. W. van Elsuwe, Belgie; 15. L. Lander, Denemarken (allen zelf­als Dolman).

Opgegeven: Beat Fischer (Zwitserland).

Dagploegenklassement: 1. Dextro Energen, 7.20.35; 2. Cabal­lero z.t.; 3. Amstel Bier,z.t.

Puntenklassement (Sport en Sportwereld) na vijf dagen: 1. H. Steevens, 95 pnt.; 2. H. Peters, 78 pnt.; 3. E. Dolman, 77 pnt.; 4. J. Hoogland, 70 pnt.; 5. E. Beugels, 67 pnt.

Sprintklassement (Tele Vizier): 1. E. Beugels. 13 pnt.; 2. P. Braspennincx, 8 pnt.; 3. H. Steevens, 6 pnt.

Eindelijk kwamen de Belgen wat uit de vergetelheid. Een etappoverwinning, bevochten op onze nationale kampioen Evert Dolman, kwam voor onze zuider­buren de eer redden. Met nog een twintigtal kilometers was de jonge Vlaming Alphons Cools het voortjagende peloton ontvlucht, pakte vlug een paar honderd meters en zag toen hoe een kwieke Evert Dolman met Rini Wagtmans aan het wiel, op hem neerstreken. Wagtmans, nog wat stijf van de vorige dag, moest eraf en toen bleef het tweetal vooraan in hoofdzaak door het harde werk van onze landgenoot weg. In de slotmeters scheerde de Belg over Dolman heen en zelden zal de “wraak" zo zoet zijn geweest. Zij waren de afgelopen dagen al meer dan genoeg geplaagd door de kei­harde Nederlandse coureurs die niets en niemandal ont­zagen om iedereen, binnen- en buitenlander, in de vernie­ling te rjjden. Het leek erop alsof zij, Geeraerts, Vermeulen, Van Elsuwe en Cools al ,gezien" waren, maar dat was nu nog geenszins het geval.

Natuurlijk, hun andere landgenoot Herman Salien had echt weleens zijn partijtje meegeblazen, maar ook hij reikte steeds niet ver genoeg. Dat zou

lange rit weleens even anders doen," dacht de slimme Belg. Hij had goed gedacht!

Onderweg hadden de renners eerst nog een ontsnapping gekend van vijf renners, maar deze uitval was ogenblikke­lijk gesmoord. De Amstel Bier-ploeg, nog steeds fier aan­voerder van het algemene ploegenklassement, wilde alle ontsnappingen “bevriezen", om hun trotse aanvoerder Harry Steevens toch vooral in het oranje naar Amsterdam te tronen. Daarom was ,adjudant" Schouten ook present, toen tussen de bruggen van Nijmegen en Arnhem, om precies te zijn in het mooie Gelderse plaatsje Lent, Jantje Boode en Nol Kloosterman aan de aandacht van de groep ontsnapten. Boode was op weg naar zijn geboortegrond en wilde daar perse “blitzen". Nog een vierde renner zou erbij komen, namelijk, „de man, die kwam", Gerard Vianen. Een winst van bijna anderhalve minuut werd de hoogste score voor dit viertal; daarna werd het minder en minder, totdat de neergedaalde spoorbomen van Ruurlo een definitieve kapi­tulatie veroorzaakten.

Een zeer hoog tempo liet vervolgens de „rust" wederkeren. Niet voor lang echter, want tussen Neede en Usselo gooide Cools tenslotte zijn belangrijkste troef op tafel. Een “kaart", waarnaar Dolman alleen maar kon kijken, toen een ritse­lend weggrissen hem van een verdiend binnenhalen der slag beroofde.

Amateurs: 1. A. Cools, Belgie, 190 km in 4.37.37; 2. E. Dolman 4.37.07; 3. G. Koel 4.37.36 (bon!. inbegrepen); 4. J. Hoogland 4.37.51; 5. H. Steevens; 6. G. Vermeulen, Belgie; 7. H. van Rooy; 8. D. Kosten; 9. R. Wagtmans; 10. J. Scibiorek, Polen; 11. T. Gruyters; 12. A. Drop; 13. T. Blom; 14. A. Koster; 15. C. Brugel. (Allen z.t. als Hoogland).

Strijdlustigste renner: A. Cools, Belgie.

Niet gestart: H. Ottenbros (Flamenco Peugeot) op dokters­advies.

Gestaakt: G. Asmussen (Denemarken), R. Liebrechts (Am­stel Bier), F. Ouwerkerk en B. Minekus (beiden Trio Bub­ble Gum).

Amsterdam, 1 juni. “Wat de Belgen gisteren konden be­werkstelligen, moet vandaag toch ook voor ons mogelijk zijn", beredeneerde de snelle Tsjech Daniel Grac, toen hij met het drietal Nederlanders Nico Lute, Hans den Hartog en Jan Boode de absolute ontsnapping had geformeerd. Hij was er als laatste bijgekomen, toen de strijdlustigste van de dag, Nico Lute, bij Ede de basis had gelegd. Boode en Den Hartog waren er al naar toe gesprongen. Men kon immers nooit weten tot welke goede gevolgen zo'n lange vlucht wel kon leiden. Alle vier maakten zij niet direct de top van het klassement uit en daarom was de reactie niet onmid­delijk. Zo groeide en sleet de voorsprong; met als hoogste „piek" ruim anderhalve minuut. En toen in de bomvolle Amsterdamse Van Swindenstraat de sprint moest beslissen, toen liet de Tsjech daarover geen verdere twijfel bestaan. Hij “explodeerde" en won afgetekend. Blij, dat hij, de ex-student aan de universiteit van Praag, toch niet helemaal voor niets naar het lage Holland was gekomen. Grac had er bijna een (wieler-)minderwaardigheidscomplex van over­gehouden in die voorgaande etappen, toen hij, die inter­nationaal al behoorlijke resultaten had geboekt, steeds weer „naar huis" werd gekoerst.

Weliswaar was ook deze laatste rit van Enschede naar Amsterdam (195 km) weer “bevroren" geweest door de alles controlerende Amstelmannen, maar helemaal zonder geschiedenis kan hij toch niet worden opgetekend. Neen, in geen geval! De koers was nog maar net een kwartier oud, of Peters knalde weg. Vredesteinrenner Vos ging er naar toe, kreeg de twee Tsjechen Vaklav Helekal en Mi­loslav Jirasek mede om bij de aansluiting ook bewaker Schouten aan het wiel te vinden. In het peloton werd on­middellijk daarop gereageerd door alweer de Amstel Bier en toen was deze plooi in een ommezien glad gestreken. Het was echter geen “perswerk" geweest, want Eddy Beu­gels ging gelijk door en maakte de opening, waardoor ook de Tsjech Jan Wenczel (allerbest gereden) en de Zwitser Rudolf Pfister naar buiten konden kruipen. Voor alle ze­kerheid ging “controleur" Piet Braspennincx toen eveneens mede en zo kon de bijna negentig kilometerslange vlucht van dit viertal een aanvang nemen. Beugels, voor zulk werk altijd te vinden reed hard, verschrikkelijk hard, kreeg daarin alle steun van de twee buitenlanders en zodoende kwamen zij bij de Gelderse plaats Loenen tot een batig saldo van twee minuten en twintig seconden op het peloton, dat echter nog drie (ongevaarlijke) renners voorrang had moeten verlenen. Hans Pels, Piet Cooremans en Roel Hen­driks wilden in deze Olympia Tour nog een keer een wa­penfeit verrichten. Ook dit trio boekte daar een winst van een minuut, te weinig echter om voorgoed weg te blijven. Tien kilometer verder was het dan ook gebeurd. Volledig gebeurd, want even voor Ede kwam alles weer broederlijk bijeen, totdat Nico Lute zijn hierboven beschreven jump plaatste, en de laatste historierijke bladzijde schreef van deze veertiende Olympia's Tour door Nederland, welke zo bijzonder in het teken stond van de superieure winnaar Harry Steevens en zijn zeer sterke ploegmakkers.BRON: JAN BALDER

Amateurs: 1. D. Grac, Tsjecho Slowakije, 195 km in 4.37.02, 2. H. den Hartog, 4.37.32; 3. J. Boode, 4.37.47 (boni. inbegr.); 4. N. Lute, 4.38.02; 5. H. Steevens, 4.38.37; 6. E. Dolman; 7. G. Koel; 8. J. Hoogland; 9. W. Emo; 10. M. Geeraerts, Belgie; 11. J. Serpenti; 12. G. Vermeulen, Belgie; 13. A. Koster; 14. T. Gruyters; 15. A. van Kemenade; 16. ex aequo bet gehele peloton; allen in de tijd van Steevens.

Strijdlustigste renner laatste etappe: N. Lute (Breda Bier).

Uit de strijd genomen: A. Russens, (De Ron).

Dagploegenklassement: 1. Vredestein 13.55.16; 2. Caballero z.t.; 3. Tsjecho Slowakije z.t.

Eindklassement: 1. H. Steevens, 24.50.34; 2. D. Kosten, op 4.50; 3. H. Peters, op 5.06; 4. A. van Kemenade, op 5.20; 5. P. Pellenaars, z.t.; 6. D. Holst, op 6.41; 7. M. Geeraerts, Belgie, op 6.51; 8. A. Drop, z.t.; 9. E. Beugels, op 6.55; 10. H. Schouten, op 7.36; 11. E. Dolman, op 8.35; 12. H. den Hartog, op 8.46; 13. P. Braspennincx, op 9.12; 14. N. Lute, op 10.03; 15. J. Hoogland, op 10.05; 16. J. Bols, op 10.06; 17. H. Salien, Belgie, op 10.20; 18. N. Kloosterman, z.t.; 19. J. Wenczel, Tsjecho Slowakije, op 10.30; 20. A. van Breugel, op 11.39; 21. J. Brink, op 13.04; 22. G. Vermeulen, Belgie, op 13.45; 23. G. Vianen, op 14.23; 24. J. Boode, op 14.41; 25. J. van Geel, op 14.44; 26. W. van Elsuwe, Belgie, op 14.57; 27. P. Heijnig, op 15.40; 28. C. Broekmans, op 17.35; 29. R. Wagtmans, op 17.58; 30. L. Lander, Dene­marken, op 18.12.

Eindstand puntenklassement (Sport en Sportwereld) : 1. H. Steevens, 127 pnt; 2. E. Dolman, 111 pnt; 3. J. Hoogland, 100 pnt; 4. H. Peters, 82 pnt; 5. G. Koel, 81 pnt.

Eindstand sprintklassement: 1. E. Beugels, 14 pnt; 2. P. Braspennincx, 11 pnt; 3. K. Sever, Tsjecho Slowakije, 5 pnt; 4. en 5. J. Wenczel, Tsjecho Slowakije en C. Groenewegen ieder 4 pnt.

Algemeen eindklassement der ploegen: 1. Amstel Bier, 66.33.07; 2. Breda Bier, 66.37.52; 3. Belgie, 66.41.02; 4. Ca­ballero, 66.41.05; 5. Trio Bubble Gum, 66.44.28; 6. Schapers de Bont, 66.46.00; 7. Vredestein, 66. 47. 07; 8. De Ron, 66.48.31; 9. Dextro Energen, 66.53.55; 10. Flamenco Peugeot, 66.56.50; 11. Militair Team, 67.02.35; 12. Unic Shag, 67.15.12; 13. Olympia, 67.16.36; 14. Tsjecho Slowakije, 67.18.52; 15. Polen, 67.32.02; 16 Denemarken, 67.35.36; 17. Zwitserland, 67.42.56; 18. Joegoslavie, 69.01.57.

Strijdlustigste renner van de gehele Olympia's Tour 1965: E. Beugels, Sittard.

 

OMLOOP DER KEMPEN.(1965.07.11)

Limburgse wielerjeugd deed overtuigend van zich spreken ....

Sterke eindspurt bracht Harry Steeven

                                              de zege in 17e Omloop der Kempen

Opnieuw heeft het Limburgse wieler-paradepaard Harry Steevens een grote zege opgeeist en wel in de afgelopen zondag verreden Omloop van de Kempen. Deze wegwed­strijd, welke over alle wegen van de Brabante zuid-oost­hoek voerde heeft vooral hoe stempel meegekregen van de Limburgse wielerjeugd. Zij, Schepers - als grondlegger van de juiste ontsnapping en als strijdlustigste van de koers terecht aangemerkt, Geraeds, Harings en Hesen heb­ben zich maar al te duidelijk laten zien en waren attent toen de definitieve vlucht word ingeluid. Een andere pro­vinciegenoot van hen, Eddy Beugels, zat er ook bij en van de overigen der tienmanskopgroep moeten de verrassend rijdende amateurs Tesselaar en Pels, de sterke Daan Holst en de winnaar van vorig jaar, Andre van Middelkoop, met ere werden genoemd. Zij lieten zich geenszins door de gecoordineerde aanvallen intimideren, integen- deel vooral de laatste twee gaven harde slagen terug, die voor Geraeds teveel werden en de oorzaak waren dat men met negen man de eindsprint moest beslissen. Een kolfje naar de hand van de sterke Steevens, al heeft hij terdege de aandringende kracht van zijn belagers gevoeld. Hij won net voor Hesen en de fel aandringende Tesselaar, die daarmede zijn vuur­doop van klassiekerrijder prachtig doorstond. Het was de apotheose van een voortref- felijk georganiseerde wegrace, die op het uitzonderlijk mooie parcours een zeventiende gouden bladzijde liet optekenen in het historierijke wed­strijd- boek dat de organiserende vereniging, de Tour en Wielerclub Tempo uit Veldhoven van haar Omloop van de Kempen zo nauwgezet bijhoudt.

Onder een dikbewolkte hemel, die met een straffe warme wind de temperatuur tot een laffe benauwdheid maakten gingen om 1 uur bijna honderd en vijftig renners in de slag om de afstand van 185 kilometers aan te gaan. Een lange wegwedstrijd, die deze laatste officiele klassieker van 1965 een apart karakter zou gaan geven.

Niet voor alle wielerridders zou het weggelegd zijn om hun aandeel daaraan te leveren, want “panne" was ook nu voor velen weggelegd. We noemen door elkaar heen Leijten, Vriens, Gisbers, Kloosterman en Van Amsterdam. Zij hoor­den evenals Hoogland, Leliaert, Barendregt, Motke (?), Kroon, Bakker en de Fransman Gourdy hun band hetzij in het begin, hetzij halverwege of in de slotkilometers van deze wedstrijd leeglopen. Andere, met goede plannen, ge­startte renners werden door eon valpartij teruggeworpen.

We noteerden Fransen en Hobo, zagen de parmantige Corry Groenewegen in latere uren ergens slippen en hadden te doen met de hevig bloedende De Wit uit Zeist, die met een zwaar ontvelde arm lang doorzette, maar later opgaf. Dan waren er massa's gelosten; renners, die nimmer een hel­denrol zullen vervullen of renners, die hun verwaarlozing van een goede training nu als niet mis te verstane rekening gepresenteerd kregen. Het waren de berichten die we zelf als vaststaande feiten konden optekenen; vanuit de voor­hoede zou ander nieuws - opwindend nieuws - komen.

STRIJDLUSTIGE SCHEPERS

Nummer 52 heeft twintig seconden voorsprong. Wie was dat? Even kijken in de deelnemerslijst. He, dat is Wim Schopers, het jonge talent uit Stein. Nog wel wat vroeg, maar zou dit misschien een voorlopige aftasting zijn?

Het was een eerste verkenning, want na circa 25 kilometer zat alles weer broederlijk bijeen, dat wil zeggen, bij de hoofdmacht die vele groepjes kansloos naar achteren had gereden. Het was verkeken voor Minneboo, Van Lachterop, Koopmans, Kroon, Braspenriincx en vele, vele anderen toen

een nieuwe aanval werd ingezet door de gedemarreerde Schouten, de aangehaakte Janssen en de strijdlustige Sche­pers. Voor de man uit Noordwijkerhout - Janssen - betekende dit een eerste kennismaking op „hoog niveau”, want al heeft de new-comer reeds vele prachtuitslagen in diverse criteria geboekt, op het terrein der koersen over de lange adem, is hij nog een leek.

Hij moest evenals de wat “overwerkte" Schouten weer retour naar de beslotenheid van de grote groep, maar de „gesprongen" Steevens nam met Tesselaar de opengevallen plaatsen maar al te graag in.

Van Piere en Geraeds gingen toen als tandem op jacht naar het drietal, maar vielen met Tesselaar eveneens terug op het „nest". Het Limburgse koppel Steevens-Schepers ging echter onverdroten voort, reed in hoog tempo vele kilo­meters als een prachtig samenwerkend tweetal en beschreef al werkende een der hoofdstukken van deze boeiende wielerkoers. In Eersel (na 80 km) telden zij 45 seconden voorsprong en dat was bet (verontrustende) teken voor een gecombineerde aanval. Onder woedende impulsen van Holst, Hesen, Harings, Geraeds, Beugels, Pels en Van Middelkoop werd voorbij Weebosch de aansluiting tot stand gebracht en tevens het hek gesloten. De rest was „gezien" en of­schoon Van Piere eerst en het „span" Dolman-Van Keme­nade later nog een tegenattaque uitvoerden, er bij komen was niet meer mogelijk.

Ook de slagorde van twaalf renners, die daarna in de ach­terhoede werd opgesteld vermocht geen geslaagde poging wagen. De gebundelde krachten van Van Seggelen, Van Piere, Pijnen (reed zijn eerste klassieker en deed bet meer dan voortreffelijk), Hendriks, Wagtmans, Hartman, Fransen en Lute, Van der Horst, Van Kemenade, Sainz (de Frans­man) en Liebregts schoten schromelijk tekort. Hun achter­stand werd eerst twee- en zou later uitgroeien tot zelfs vier minuten. Het intensieve rijden, dat het tiental uitlopers onderhield, wierp aldoende wel zijn rijpe vruchten af.

HET SPEL DER HEGEMONIE

Na ongeveer 165 kilometer, bij het ingaan van de derde en laatste kleine tour over Knegsel, Hoogeloon, Vessem, Win­telre en Oerle ging vooraan het spel der hegemonie een aanvang nemen. Andre van Middelkoop dacht met weemoed aan zijn geslaagde coupe de pedale van vorig jaar, toen hij alles meesterlijk afhaakte. Zou het nu, met nog meer kwa­liteit om zich heen, weer gelukken? Door de scherpe bocht van Hoogeloon heen, ging hij de eerste keer aan. Een man, Willy Geraeds uit Thorn moest eraf, ging volledig in elkaar, maar zou toch nog voor de achtervolgende groep aankomen. In Vessem haalde de gebrande Van Middelkoop nogeens uit; zowaar, een gaatje van circa vijftig meter ontstond. Zou hij het nu redden? Weer niet, want Beugels kwam onweerstaanbaar de ritssluiting dicht trekken. Van Middel­koop ging daarna nogeens... en nogeens... en nogeens... Allemaal voor niets. Toen nam Daan Holst, sterk tot in elke vezel van zijn body, het heft in handen. Twee-, driemaal een harde punch, maar Steevens maakte in hoogst eigen persoon steeds de aansluiting. Hij wist dat de jonge Am­sterdammer er nog patent uitzag, ook dat hij een week voordien op bijna dezelfde wegen een grootse triomf had behaald en daarom liet hij de meest gevaarlijke man geen meter ruimte. Ook niet toen Holst door de zig-zagbocht van Oerle (precies bet juiste punt, Daantje!) nogeens uithaalde. Rekende Harry reeds toen op zijn gevreesde eindschot. Een spurt, die hem de afgelopen maanden reeds zovele zege­pralen bracht ! ?

Dat kon hij natuurlijk doen, het is een van zijn geduchtste wapens, maar toch hadden we van de man uit Elsloo nu eens graag wat anders gezien. We hadden hem zelf willen zien demarreren, een beslissende genadeklap zien toedienen aan de rest om te bewijzen, dat hij aan het eind van een lange koers nog volop macht bezit om alleen toe te komen. We schrijven dit niet omdat we hadden willen zien, dat hij met een dergelijke strijdwijze de winst van de Omloop van de Kempen had verspeeld. Neen, we denken nu al aan september en in het bijzonder aan de Omloop van Lasarte, waar het wereldkampioenschap op de weg wordt betwist. Als Steevens daar in de eindfase meezit en het op moet nemen tegen snelle Belgen, Fransen, Polen, Italianen en Spanjaarden, heeft zijn sprint dan ook nog enige betekenis? Moet hij zich dan niet bedienen van een keiharde demar­rage, die niet een keer maar misschien wel vier- of vijf keer moet worden ondernomen? Dit had Harry tussen de selecte kopgroep, welke in deze Kempense wielerom- loop tot stand was gekomen nu eens terdege moeten uitproberen. Het had hem, bij een vrijwel zeker slagen, nog meer als de beste amateur van 1965 bestempeld. Het had van hem ook de coureur gemaakt, die deze voortreffelijk geslaagde Omloop van de Kempen de absolute glans had gegeven.BRON.JAN BALDER

Amateurs: 1. H. Steevens, Elsloo, 185 km in 4.13.53; 2. H. Hesen, Geleen; 3. P. Tesselaar, Kalversdijk; 4. W. Schepers, Stein; 5. E. Beugels, Sittard; 6. H. Pels, Amster­dam; 7. D. Holst, Amsterdam; 8. J. Harings, Scheulder; 9. A. van Middelkoop, Rotterdam; 10. op 2.52 W. Geraeds, Thorn; 11. op 4.05 R. Pijnen, Woensdrecht; 12. J. van Seg­gelen, Brdel-Schoot; 13, H. van Piere, Uithoorn; 14. J. van der Horst, Haarlem; 15. op 4.10 N. Lute, 's-Graveland; 16. op 5.10 B. Sainz, Parijs (Frankrijk); 17. J. Fransen, Half­weg; 18. op 6.22 L. Hartman, Amsterdam; 19. E. Dolman, Rotterdam; 20. A. van Kemenade, Eindhoven; 21. F. Lie­bregts, Vlijmen; 22. R. Hendriks, De Wijk; 23. op 9.33 D. Kosten, Kapelle.

 

OMLOOP DER MAASVALLEI.(1965.06.05)

Nieuwelingen: 1. P. Stevens (Maastricht A), 105 km in 2.27.49; 2. L. Duyndan (Westland Wil Vooruit); 3. D. van Wijke (IJsselstreek); 4. B. Evers (Maastricht A); 5. M. Has­selt (Willebrod Wil Vooruit); 6. H. Wierth (Theo Middel­kamp); 7. F. Otten (Wilhelmina); 8. H. Raymakers (Maas­tricht A); 9. J. Krekels (Maastricht A); 10. A. van Overveld (Willebrord Wil Vooruit).

 

OMLOOP VAN DE BARONIE.(1965.04.11)

Flitsende demarrage bracht FRANK OUWERKERK de zege in:

Zesde Omloop van de Baronie

Schitterende wegkoers boeide van start tot finish

Met een flitsende demarrage - op driehonderd meter voor de aankomst - sloeg de Rotterdamse amateur Frank Ouwerkerk zijn tegenstanders voor de laatste keer goed murw en snelde daarop naar een mooi bevochten zege in de zesde Omloop van de Baronie, die afgelopen zondag in de Brabantse westhoek rond Breda haar beslag vond. Zo kunnen wij de aanhef beginnen van een nabeschouwing over deze pur-sang wegkoers, welke boeide van start tot finish. Ruim vier uren verwoede strijd had op de klinkerwegen een kopgroep doen ontstaan van negen definitieve gegadigden voor de overwin­ning en al moest Lute in het zicht der haven afhaken, toch kan ook hij terugzien op een machtig gereden koers. De anderen: Braspenninckx, Kosten, Gisbers, Dolman, Zoontjes, Motke en de Belg Van der Flaes wisten zich bij voorbaat geslagen, toen de uiterst frisse Ouwerkerk zijn formidabele coupe de pedale plaatste. Daarvoor had de 22-jarige H.B.S.-er teveel macht gedemonsteerd en het talrijke publiek, dat deze ontknoping van dichtbij gadesloeg, had zich nauwelijks een betere win­naar kunnen wensen.

De circa 120 renners, die zich na de neutralisatie als een troep gulzige jachthonden de ruimte insmeten, kregen het buiten Breda al meteen zwaar te verduren. “Zon en wind blozen wel­iswaar het Hollandse kind", maar voor de wielrenner, die vooral met elementen te maken heeft kunnen deze factoren soms onherstelbare gevolgen hebben. Nog meer wanneer door het “touwtje rijden" steeds gaten vallen en daardoor een totale versplintering ontstaat.

De pechhebbers behoeven dan helemaal niet meer op terug­ komen te rekenen en daarom zette de Halfwegse Jan Fransen er maar meteen een dikke punt achter. Deze sympathieke amateur, die na zijn magnifieke zege in de Belgische plaats Vosselaar, de wind nimmer meer in de zeilen heeft gehad en toch altijd weer de moed vindt om opnieuw in de koers „aan te zetten", reed al vrij spoedig na de start lek. Hij had Terheiijden, een Brabants dorp bij uitstek dat haar spierwitte molen „De Arend" tot in de wijde omtrek laat bewonderen, niet eens bereikt en wie dat achterin wel deed, behoorde daar al tot de gelosten. Veel kwaliteit zat er echter niet bij en ook de daarop bijna niet meer te noteren afgehaakten herbergden slechts hen, die, ook al zijn ze “soldaat", toch niet tegen de dreunen van de “kanonnen" konden. Deze laatsten hadden zich in een grote kopgroep verenigd en wie er toen nog niet bij zat, reed dan toch in de volgende twintigmans formatie. Van Middel­koop, sterk en zeker tot een grootse prestatie in staat, kreeg daarop in de meute een kapot voorwiel te vervangen en zal daarom aan het mooie plaatsje Moerdijk minder prettige herinne- ringen hebben.

IN DRIE SLAGORDERS

Over de winderige dijken naar Klundert, waar de bolderende wind alles uiteenrafelde, boorden daarna drie slagordes op naar Zwingelspaan, dat na bijna 38 kilometer koersen werd bereikt. In groep drie inspireerden Broeren, Liebregts, Kisner en Hesen de anderen en aan hen is het vooral te danken ge­weest, dat een grote samensmelting plaats zou vinden. Natuur­lijk kostte ook dat weer slachtoffers en naast de twee van het inspirerende viertal, moesten ook Van Opstal, Minneboo, Ver­veer, Van der Born en, de Belg Van de Vijver de anderen laten gaan. Meedogenloos werd de bezem door de “wielerzaal" ge­haald en ook Henk Koopmans kon net niet meer aansluiten, toen een ongelukkig moment hem in de kant zette.

In Kruisland (62 km) noteerden wij wederom een hergroe­pering, toen dertien koplopers gezelschap kregen van twaalf achtervolgers, die met elkaar voor een verschrikkelijk tempo zouden gaan zorgen. De jonge Leliaert uit Helvoirt werd dit allemaal te veel; hij loste maar kwam weer bij toen bepaalde autobestuurders het nodig achtten het “gat" vol te rijden. Kloosterman en Minnekus speelden dit kunststuk samen klaar, maar moesten de tol van hun veel te hoog rijden later zuur betalen. De bruisende Schepers en de kleine Mertens hadden graag met dit duo meegegaan, maar het vele werk, dat vooral de pittige Limburger uit Stein voordien ten beste had gegeven, had zijn slopende uitwerking niet gemist.

DE EINDSTRIJD BARST LOS

Inmiddels was er vooraan veel, zelfs verschrikkelijk veel gebeurd. Opnieuw had de nog wat onbezonnen rijdende Le­liaert een succesvolle terugkeer naar de eersten volbracht en wat later ging hij met Piet Braspenninckx - herhaaldelijk in de slag - en Huybregts op verkenning. Het waren de eerste speldeprikken, die nog later tot volledige “injecties" zouden uitgroeien. Brugel ging eraf en het viertal Van Rooy, Pelle­naars, Snoeys en Kloosterman heeft hemel en aarde moeten bewegen om hun terugslag weer goed te maken. De eindstrijd barstte goed los op deze met kasseien bestrate wegen die in de omgeving van Wouw, Chaam, Ulicoten, Baarle-Nassau, Al­phen, Riel en Gilze zo'n bijzondere wending gaven aan deze voortreffelijk georganiseerde wedstrijd. Van de 21-mans sterke kopgroep bleven er vijftien over en ook deze zouden zich weer splitsen. Negen renners die tot de finish bijeen bleven hebben elkaar daarna om beurten “vernield" en de harde “uithalen", die Braspenninckx (keer op keer), Dolman, Kosten, Lute, Gisbers en -vooral Ouwerkerk de concurrentie toebrachten, maakten tevens dat de met Van Rooy gevallen, maar o zo gemakkelijk pedalerende Van Breugel er met Broek­mans, Drop, Barten en Huybregts in geen geval meer bij­kwamen. Het was gebeurd; de strijd was gestreden en toen Ouwerkerk daarna verdiend en machtig de zege greep, toen konden ook wij met voldoening noteren, dat deze zesde Om­loop der Baronie een schitterende wegkoers was geweest, die had geboeid van start tot finish. De R.K.W.C. Sportief te Breda heeft haar naam alle gedaan! BRON: JAN BALDER

Amateurs: 1. F. Ouwerkerk, Rotterdam, de 175 km in 4 uur 18 min. en 44 sec.; 2. J. Gisbers, Eindhoven; 3. D. Kosten, Kapelle; 4. E. Dolman, Rotterdam; 5. C. Zoontjes, Tilburg; 6. L. Motke, Roermond; 7. J. van der Flaes, Belgie (Baarle-Nassau); 8. P. Braspenninckx, Rijsbergen; 9. op 12 sec. N. Lute, 's-Grave­land; 10. op 2 min. 15 sec. A. van Breugel, Zwijndrecht; 11. M. Huybregts, Rijsbergen; 12. T. Barten, Zevenbergen; 13. C. Broekmans, Zevenbergschenhoek; 14. op 3 min. 32 sec. A. Drop Vlaardingen; 15. H. van Rooy, Zeelst; 16. op 4 min, 57 sec. J. Leliaert, Helvoirt; 17. op 5 min. 3 sec. W. Schepers, Stein; 18. B. Minnekus, Zuidland; 19. op 5 min. 10 sec: T. Mertens, Ulvenhout; 20. op 5 min. 17 sec. P. Snoeys, Breda; 21. op 5 min. 56 sec. H. Hesen, Geleen; 22.S. Vermeulen, Belgie; 23. P. Dee­nen, Vlijmen; 24. W. van der Stappen, Tilburg; 25. A. Naakt­geboren, 's-Gravedeel; 26. C. van Dorst, Roosendaal; 27. W. van Opstal, Prinsenbeek; 28. F. Broeren, Sprundel; 29. P. Kis­ner, Amersfoort; 30. op 6 min. 14 sec. A. van der Aa, Nieuw­kuik; 31. op -6 min. 34 sec. N. Kloosterman, Leiden; 32. J. van Geel, Breda; 33. op 7 min. 1 sec. A. Barendregt, Alblasserdam.

 

OMLOOP VAN ZEEUWS-VLAANDEREN.(1965.08.21 T/M 06.22)

Tweede Omloop van Zeeuwsch-Vlaanderen kenmerkend door interessente strijd en vlot verloop

Na twee maanden geleden de Ronde van Midden-Zeeland op zijn naam te hebben geschreven, slaagde Dies Kosten, de sterke en snelle Zeeuw nit Kapelle, er het afgelopen weekend ook in de Tweede Omloop van Zeeuwsch-Vlaan­deren op zijn erelijst te plaatsen. Deze opnieuw door de samenwerkende wielercomites van Terneuzen en Oostburg georganiseerde wedstrijd, welke bovendien bijzondere steun mocht ontvangen van het “Dagblad De Stem" uit Breda, was zaterdagsmiddags begonnen in de eerstvermelde plaats.

Een koers in lijn over 165 kilometer lag als eerste onderdeel te wachten en eindigde die dag ook in de stad aan het kanaal naar Gent en wel in een nieuw gedeelte der stad, waar een kaarsrechte weg prachtig gelegenheid bood voor een daverende eindsprint. Janus van Breugel, de winnaar van verleden jaar zegevierde daar opnieuw, maar moest in de rit, welke daags daarop rond Oostburg werd verreden de eer laten aan Frank Ouwerkerk.

Hierin was Dies Kosten ook als derde geeindigd en daar­mede stond zijn eindoverwinning onomstotelijk vast, hij werd een sterk eindtriomfator.

Het internationale karakter van deze tweedaagse etappe­koers, uitsluitend voor ploegen van zes renners, werd ver­leend door een Duitse- en een Belgische samenstelling. (Die van de Gentse Velo Sportclub). Behalve de traditionele geld en andere prijzen, was er door de directie van het Bredase dagblad ook een wisselprijs beschikbaar gesteld voor de winnende ploeg van de tijdrit. Een trofee, ter herinnering aan de helaas te vroeg gestorven wielerman en radio-re­porter Piet Hack.

Verder had men een nouveaute op het gebied van de boni­ficatie. De eerste zes aankomenden ontvingen hier een tijds­vergoeding, waarbij de winnaar de gebruikelijke zestig se­conden mocht incasseren en de volgenden steeds met tien seconden verschil werden gehonoreerd.

DE EERSTE DAG

Om half twee zaterdagsmiddags werd op de Nieuwe Invals­weg, waar ook de eindstreep was getrokken, de start ge­geven voor de eerste rit: Terneuzen-Terneuzen. Twaalf ploegen van ieder zes renners togen daar op pad voor een etappe, die verre van gemakkelijk was. Onophoudend viel de regen, sterk was de wind en zwaar het moeilijke par­cours, dat hier en daar de beruchte Vlaamse kasseien naar voren bracht. Er werd zodoende enorm veel van de wilskracht en het doorzettingsvermogen gevraagd, waarbij de pech­factor eveneens een niet te verwaarlozen rol opeiste. Een, die daardoor het meest werd gedupeerd, was ongetwijfeld de Duitser Dieter Leitner. Maar wat heeft hij desondanks getoond veel “inhoud" te bezitten. Terwijl iedereen hem en zijn twee landgenoten Krautscheid en Buttner al had afge­schreven, kwamen zij toch binnen. Zij het, dat hun achter­stand op winnaar Janus van Breugel liefst 52 minuten be­droeg. Ook de Utrechter Hans den Hartog heeft het niet meegezeten maar toch hield hij dapper stand en zorgde met zijn ploegmakkers Minneboo, Blom, Koelemij en Van Veen, dat men in het dagploegenklassement van deze bewogen eerste rit, op een der ere-plaatsen (derde) beslag kon leggen. De grootste bewondering was evenwel voor de ploeg Breda Bier, want voltallig was het team aan de finish gekomen en daar waren de eerste drie plaatsen ook voor deze mannen. Van Breugel eerste, Fransen tweede en Kosten derde!

Lange tijd had het er op geleken, dat hun ploeggenoot Wim van Opstal, die steeds beter gaat rijden, de etappe op zijn naam zou schrijven, want vele kilometers heeft hij met een vijfhonderd meter voorsprong voor de leidende groep uit gereden. Toen de “thuishaven" in zicht kwam en de harde tegenwind zijn krachten verder sloopte, was het echter gauw met hem gebeurd.Het gretige peloton slokte hem op en zo werd hij vijftiende.

Een andere ploeg, waarvan de verrichtingen eveneens met welgevallen werd gadegeslagen was Het Stadsblad Breda, dat met de puik marcherende Australier Malcolm Powell, Adrie Drop, Piet Cooremans, Cees van Dorst, Tonny Barten en Piet Snoeys harde doorzetters in de gelederen had, de vele pech met kunde en macht wegzwaaide en het dominerende Breda Bier bitter weinig toegaf.

Aan de streep arriveerde allereerst een leidende groep van zeventien renners, daarna kwam Hans Pels alleen - met dik twee minuten achterstand - aan de finish, hij werd gevolgd door Snoeys en nog wat later reed het tweetal Min­neboo-Wijdenes een grote groep van circa twintig renners vooraf en daarvan won Willy de Feber keurig de eindsprint.

Na afloop van deze etappe verklaarde Dr. P. van Dijk, die met zijn vrouw aanwezig was, bijzonder verheugd te zijn geweest over de wielerstrijd, het verloop van de koers en de organisatie. Een uiting, waarbij K.N.W.U.-Sportcommissielid Jef van de Vijver en de beide Zeeuwse consuls Gan­seman en Ysebaert zich gaarne aansloten. Tijdens de lunch in hotel „Des Pays Bas" in Terneuzen, bracht de voorzitter der beide organiserende wielercomites, de heer A. Veerman, zijn dank uit aan de talrijke sponsors, Dijks-, Provinciale­en plaatselijke autoriteiten, aan de bijzonder actief zijnde en  meelevende politie-afgevaardigden, alsmede aan de di­rectie van dagblad „De Stem", welke was vertegenwoordigd door de heer Harkx.

DE TWEEDE DAG

Was het strijdtoneel 's zaterdags hoofdzakelijk in midden­ en oost Zeeuwsch Vlaanderen belegd geweest, ’s zondags werden de Tweede- en derde etappe verwerkt in het wes­telijk gedeelte van dit weelderige land. Om te beginnen reden de 56 overgebleven renners een ploegentijdrit van Terneuzen naast Oostburg en vervolgens - tot besluit de wegwedstrijd, welke om de laatste plaats heen was uit­gestippeld. Evenals op de eerste dag was ook nu de belang­stelling zeer groot; in dorpen en in steden was men in groten getale uitgelopen om de renners te zien passeren.

Wat het eerste gedeelte van het wedstrijdrooster betreft - de ploegentijdrit - daarin waren de rollen nu omgekeerd. Het Stadsblad Breda zegevierde en noteerde een tijd van 36 minuten en 7 seconden over de dertig kilometer. Breda Bier deed er twaalf seconden langer over en daarmede kwam de winnende formatie in het bezit van de uitgeloofde Piet Hack-Wisseltrofee. De renners ontvingen ieder een ge­denkpenning.

's Middags om twee uur begon de wegwedstrijd over 120 kilometer en dat op een parcours, speciaal geschikt voor snelle „jongens". Het was het slot van een ongetwijfeld zeer geslaagde Tweede Omloop Van Zeeuwsch Vlaanderen. Een tweedaagse wedstrijd, welke zich vaste voet heeft verwor­ven in dit bij uitstek wielerminded gebied.

Dies Kosten bezorgde zijn streekgenoten een schitterende verrassing, door hierin de eindzege voor zich op te eisen. Tezamen met Frank Ouwerkerk, de winnaar van deze derde rit, en Adri Drop was de man uit Kapelle de hoofdmacht ontvlucht en zo finishte het drietal met duidelijke voor­sprong. In het peloton bevond zich een “geklopte" Janus van Breugel en een snelle berekening wees uit, dat Kosten zijn ploegmakker was gepasseerd. Voorbijgesneld in tijd en klassering.

Tot slot dit: de Tweede Omloop van Zeeuwsch-Vlaanderen was bepaald geen evenement voor renners, die aan onder­schatting lijden van “veld" en opgave. Hier op deze bodem werd een beroep gedaan op kerels met veel inhoud, ka­rakter, doorzettingsvermogen en initiatief; dit omdat mooie wegen werden afgewisseld met erbarmelijke stukken weg­dek. Met recht een nieuwe parel aan de reeds al zo schitte­rende wielerkroon van grote wegwedstrijden. BRON ADRIAAN VERAART

Eerste etappe Terneuzen-Terneuzen, 165 km:

Amateurs:1. A. van Breugel, Dordrecht, in 4 uur en 4 min.; 2. J. Fransen, Half­weg; 3. D. Kosten, Kapelle; 4. H. Peters, Heemstede; 5. N. Lute, 's Graveland; 6. J. Krul, Belgie; 7. J. Boode, Nijverdal; 8. C. Leunis, Amsterdam; 9. A. Drop, Vlaardingen; 10. M. Powell, Australia; 11. P. Kettenis, Den Haag; 12. T. Barten, Zevenbergen; 13. W. van Opstal, Prinsenbeek; 14. C. Broek­mans, Breda; 15. J. van Geel, Breda; 16. F. van Lachterop, Amsterdam; 17. H. Koelemb, Haarlem; 18. H. Pels, Amster­dam; 19. P. Snoeys, Breda; 20. B. Wijdenes, Amsterdam.

Ploegentijdrit over 30 km, Terneuzen-Oostburg:

Amateurs:1. Stads­blad Breda, 36.07; 2. Breda Bier 36.19; 3. Caballero 36.42; 4. Deco N.V. 37.39; 5. Beck's Bier 37.42; 6. Amstel Bier 38.08; 7. Reisbureau Rouw 38.21; 8. Panache 38.37; 9. Verdegem Le Grand 39.19; 10. De Schrijver Boudoin 39.30; 11. Gentse Velosport 39.46; 12. Drankenhandel 42.45.

Derde rit Oostburg-Oostburg, 120 km:

Amateurs:1. F. Ouwerkerk, Rot­terdam, in 2.55.10; 2. A. Drop, Vlaardingen; 3. D. Kosten, Kapelle; 4. H. den Hartog, Utrecht; 5. G. Maes, Belgie; 6. P. Cooremans, Breda; 7. N. Lute, 's Graveland; 8. H. Peters, Heemstede; 9. C. Broekmans, Breda; 10. J. Krul, Belgie; 11. G. Minneboo, Heenvliet; 12. F. van Lachterop, Amster­dam; 13. J. Hellemans, Belgie, in 2.56.16; 14. J. Boode, Nij­verdal; 15. C. van Dorst, Roosendaal,

Eindklassement:

Amateurs:1. D. Kosten, 6.59.12; 2. A. Drop, 6.59.42; 3. N. Lute, 7.00.12; 4. H. Peters, 7.00.44; 5. J. Krul, Belgie, 7.01.04; 6. C. Broekmans, 7.01.14; 7. F. van Lachterop, z.t.; 8. J. Boode, 7.01.32; 9. C. Leunis, 7.02.50; 10. M. Powell, Australia, 7.02.51; 11. P. Kettenis, 7.02.53; 12. J. van Geel, 7.02.56; 13. A. van Breugel, 7.03.17; 14. J. Fransen, 7.03.27; 15. G. Minneboo, 7.05.12;16. P. Snoeys, 7.05.19; 17. T. Barten, 7.07.06; 18. B. Wijdenes, 7.07.37; 19. H. Pels, 7.10.02; 20. J. Hellemans, Belgie.

WIJNANDSRADE.(1965.08.21)

Amateurs: 1. L. Motke, 92 km in 2.14.08; 2. M. Evers; 3. C. Pepels; 4. Th. van Mulken; 5. L. Benjamins; 6. P. Hulze­bosch; 7. P. Nijsten; 8. J. Raemakers; 9. J. Bols; 10. J. Ker­semaekers.

Nieuwelingen: 1. G. Harings, 43 km in 1.01.45; 2. P. Knubben; 3. J. Willems; 4. L. Brouns; 5. N. Noteboren.

Adspiranten: 1. K. Keijbeck, 24 km in 36.07; 2. J. Deckers; 3. J. Klinkers.

 

OOSTBURG.(1965.07.04)

Nieuwelingen: 1. J. Gijzel, 70 km in 1.38; 2. J. Kievit; 3. J. de Schipper;. 4. P. Oomen; 5. W. Evertse.

Adspiranten: 1. B. van Lare, 25 km in 32 min.; 2. P. Ver­meule; 3. J. Priem.

 

OOSTERHESSELEN.(1965.08.01)

Nieuwelingen: 1. T. Francke, 75 km in 2.01.40; 2. R. Bos; 3. J. Eggink; 4. J. Vlot; 5. H. Siekman; 6. D. Steensma; 7. B. Jan­sen; 8. J. Benninck; 9. K. Stobbe; 10. L. Hartog.

Adspiranten: 1. A. Hulzebosch, 22 km in 37.10; 2. G. Wend­sma; 3. A. Strijbos.

 

OOSTERHOUT.(1965.07.25)

Machtige JAN HUGENS winnaar in Oosterhout

Weer stapten onze beroepsrenners in eigen land op de fiets, ditmaal in Oosterhout, waar de mannen van het wieler­comiite ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van de Ronde van de Molen een profkoers op touw hadden gezet, die deze naam echt waardig was.

Meer dan zestig Nederlanders, zes Belgen, vijf Duitsers en een Luxemburger vatten de strijd over 120 km om de 25 prijzen aan en na enkele premie- spurts ging de Berlijner Wolfgang Schulze - pechvogel van Made - met Jan Hugens en Leo van Dongen door; toen waren er nog 62 ronden te rijden en niemand geloofde aan die vroege ont­snapping.

Ook het peloton niet, dat deze mannen liet gaan tot zij meer dan anderhalve minuut voorsprong hadden! Rik Wouters gaf enkele ronden lang een demonstratie van zijn kracht weg, maar kon het tegen de bolle wind niet halen, Rent­meester en Hermens, ook Nijdam en Claesges, wilden het gat dichten, zij kregen steun van Groeneweg en Haast, Mesters, Van de Klundert en Zilverberg, maar alles bleek tevergeefs, de koplopers lieten zich niet belagen.

Ook niet, toen Schulze de strijd moest opgeven nadat hij met Hugens en Van Dongen veertig ronden hard gewerkt had. Toen zat de groep weer bijeen en prompt was het Bart Zoet, die een sprong waagde. Alleen haalde hij het niet, maar Cees Lute en Huub Harings profiteerden van het „bruggehoofd", dat hij tussen peloton en kop vormde om hem in te lopen en met hem verder te jagen.

Nog zaten zij op 1 minuut, maar hun voorsprong op de groep bedroeg toch ook al veertig seconden. Zouden zij slagen? Wel kwamen zij dichterbij, maar Hugens en Van Dongen gaven geen krimp en stevenden vlijtig op de over­winning aan. Het zou ook wel bijzonder jammer zijn ge­weest, als zij in laatste instantie nog teruggepakt waren!

Ondanks alle schermutselingen werd het peloton in de laat­ste ronden praktisch weer gesloten, Hugens had voor de eerste plaats geen moeite met Van Dongen, Lute was in een snelle sprint de meerdere van Zoet en Harings. Toen de groep aankwam, was Snepvangers rapper dan Haast.

BRON: WIM POOT

Beroepsrenners: 1. Jan Hugens, de 120 km in 3 uur, 9 min. en 24 sec.; 2. Van Dongen; op 26 sec.: 3. Lute; 4. Zoet; 5. Ha­rings; op 1 min. 12 sec.: 6. Snepvangers; 7. Haast; 8. Kar­stens; 9. Mesters; 10. Schuuring; 11. Horn (D.); 12. Claesges (D.); 13. Groeneweg; 14. Van Espen; 15. De Wit; 16. Her­mens; 17. Van de Klundert; 18. Wouters; 19. Cornelisse; 20. Tummers; 21. Rentmeester; 22. Coehorst; 23. Van Smir­ren; 24. Paul; 25. De Jager; 26. Swaneveld.

 

OOSTERWOLDE.(1965.05.22)

Amateurs en nieuwelingen: 1. F. den Hertog, Harderwijk, 70 km in 1.42.13; 2. E. Dickhof, Oosterwolde; 3. H. Nieuwen­kamp, Eerbeek; 4. P. Fontijn, Wormer; 5. D. Leijen, Kam­pen; 6. K. van Dorp, Oosterwolde; 7. J. Hup, Kampen; 8. H. van Norel, Oosterwolde; 9. J. van Staveren, Bloemendaal; 10. W. Lange, Meppel.

 

OOSTVOORNE.KAMPLAAN.(1965.07.31)

Amateurs: 1. R. Liebrechts, 100 km in 2.22.48; 2. M. van der Klooster; 3. A. van Haaren; 4. J. Brouwer; 5. P. Legierse; 6. P. Barendregt; 7. G. Minxieboo; 8. P. Bregman; 9. L. Poort­vliet; 10. J. van Duyvenboden.

Nieuwelingen: 1. A. Hordijk, 60 km in 1.27.48; 2. J. Zoete­melk; 3. A. Versluis; 4. K. van Straten; 5. T. Blom.

 

OOTMARSUM.(1965.07.25)

Amateurs: 1. E. Dickhof, 80 km in 2.03.27; 2. H. Kuiper; 3. H. Benjamins; 4. B. Boom; 5. H. Hoekstra; 6. H. Nieuwkamp; 7. F. Niemeijer; 8. E. Koster; 9. W. Neeskens; 10. R. Hen­driks.

Adspiranten: 1. A. Hulzebosch, 25 km in 40.30; 2. J. Notten; 3. G. Bruinsma.

 

OPLOO.(1965.09.12)

Amateurs: 1. Piet Deenen; 2. Jan van Katwijk; 3. Leo van Schalen;

Nieuwelingen: 1. Jac van Kessel; 2. Leo Kreuger; 3. Jan Buis;

Adspiranten: 1. Michel van der Heijden; 2.---

 

OPMEER.(1965.08.01)

Amateurs: 1. J. Timmer, 90 km in 1.54.25; 2. P. Tesselaar; 3. T. Degeling; 4. D. Boucquet; 5. J. Zomer; 6. H. Verbeek; 7. G. Zeeman; 8. P. van Bronkhorst; 9. G. Mooij; 10. S. Kamp.

Nieuwelingen: 1. J. Zoetemelk, 60 km in 1.15.51; 2. D. de Vries; 3. E. Broekstra; 4. D. Warnaar; 5. W. Ladenius.

 

OSS.(1965.05.16)

Amateurs, 100 km: 1. Th. Oudshoorn, Waverveen, in 2.34.00 2. N. van Uden, Oss; 3. G. Vianen, Kockengen; 4. F. Rabe Amsterdam; 5. C. Van Veenendaal, Zeist; 6. W. Emo, Utrecht 7. T. Blom, Haarlem; 8. J. van Katwijk, Oploo; 9. G. Maurix Den Dungen; 10. M. Gerrits, Oploo.

Nieuwelingen, 50 km: 1. H. Jansen, Amsterdam, in 1.09.26; 2 H. van Leeuwen, Haarlem; 3. P. van Lith, Gellicum; 4. N Bosgieter, Landsmeer; 5. P. Mulder, Oss; 6. J. van Uden, Os

Dames, 20 km: 1. A. Zijlmans, Lieshout, in 31 min rond; 2. B Hage, Sint Maartensdijk. 3. Beb Naaktgeboren;

 

OSSENDRECHT.(1965.06.22)

Amateurs: 1. L. Poortvliet, 100 km in 2.43.16; 2. R. Pijnen; 3. H. Peters; 4. J. Brouwer; 5. H. van Piere; 6. S. van de Valk; 7. A. van Haren; 8. S. van Hemert; 9. T. Barten; 10. R. Liebechts

Nieuwelingen: 1. M. van Groezen, 60 km in 1.30.42; 2. J. Zoetemelk; 3. J. Burik; 4. A. van Overveld; 5. P. Oomen.

Adspiranten: 1. M. Roks, 25 km in 43.15; 2. A. van Dun; 3. H. van Zandbeek.

 

OSSENDRECHT.(1965.08.29)

Belg Franske Brands eerste in Ossendrecht

De voor San Sebastian voorbijgelopen Vlaamse Flandria­renner Franske Brands heeft in de Nederlandse Ronde van Ossendrecht zijn gramschap duidelijk kenbaar gemaakt. Vol elan wierp hij zich in de strijd, kreeg wat later Jan Hugens aan zijn zijde en bouwde toen een beslissende voorsprong op. Ofschooh men in het peloton nog wel enkele pogingen deed om daze vlucht ongedaan te maken, werden deze onmiddellijk gestopt of aan banden gelegd. De voor het Breda Bier Profklassement bijzonder hooggenoteerde Cees Lute controleerde alles en wierp hulptroepen in de strijd als het gevecht niet meer alleen te localiseren viel.

Beroepsrenners: 1. F. Brands (Belgie), 100 km in 2.28.12; 2. J. Hu­gens (Amstenrade); 3. op 40 sec. C. Lute (Beverwijk); 4. P. Rentmeester (Kalmthout-Belgie); 5. B. Lawrie (Australia); 6. C. Schuuring (Amsterdam); 7. W. de Jager (Den Haag); 8. D. Groeneweg (Breda); 9. L. Hermens (Nijmegen); 10. J. Schroder (Koningsbosch).

 

OUDE TONGE.(1965.08.28)

Amateurs: 1. G. Minneboo, 100 km in 2.22.08; 2. W. Geraeds; 3. Th. Oudshoorn; 4. S. Pieters; 5. H. Jansen; 6. B. van der Vlugt; 7. S. Hogerheide; 8. W. Bravenboer; 9. P. Bregman; 10. P. Legierse.

Nieuwelingen: 1. P. van der Weegen, 60 km in 1.26.56; 2. K. van Stralen; 3. A. van der Ham; 4. K. van de Berg; 5. H. van Leeuwen.

 

OUD-GASTEL.(1965.04.24 T/M 04.25)

TWEE DAGEN KOERSTEN ZE IN OUD-GASTEL SNELSTE JONGEDAME: DE BELGISCHE ROSA NAESSENS DE BESTS AMATEUR: RINIE PYNEN

Een wedstrijd organiseren op aan dag, met zoveel evenementen, was zo meende het volijverige comite te Oud-Gastel niet mo­gelijk en daarom reden zaterdag de dames, veteranen en adspi­ranten, terwijl daags daarop de amateurs en nieuwelingen aan de beurt waren.

Amateurs: 1. Rinie Pynen, Woensdrecht, de 100 km in 2 uur 28 min. 13 sec.; 2. J. Serpenti, Wijk aan Zee; 3. A. Kraan, Oude­water; 4. L. Poortvliet, Herkingen; 5. Rudi Liebrechts, Vlaar­dingen; 6. C. Kruf, Sydney (Australia); 7. C. van Dorst, Roosen­daal; 8. A.,Naaktgeboren, 's-Gravendeel; 9. J. Meyer, Utrecht; 10. W. van Dorst, Rotterdam; 11. N. v. d. Adel, Papendrecht; 12. M. van Driel, Simonshaven; 13. S. van Dongen, Middelharnis; 14. W. Spitters, Roosendaal; 15. C. Machielsen, Fynaart; 16. M. Houwer, Rotterdam; 17. Th. Moan, Poeldijk; 18. P. Dorst, Rot­terdam; 19. C. v. Proosdy, Baarn; 20. D. v. d. Vlugt, Sommels­dijk.

Nieuwelingen: 1. W. Liebrechts, Vlaardingen, de 60 km in 1 uur 23 min. 5 sec.; 2. S. v. d. Burg, Berkel; 3. J. Brooymans, Hooger­heide; 4. C. v. d. Berge, St. Maartensdijk; 5. Th. van Hasselt, Roosendaal.

Adspiranten: 1. A. van Opdorp, Hoogerheide, de 30 km in 50 min. 15 sec.; 2. G. de Smit, Hoofdplaat; 3. A. Stroosnijder, Kruiningen.

Dames (40 km): 1. Rosa Naesens (Belg.); 2. Lilian Cleiren (Belg.); 3. Ineke van IJken; 4. Irene Paul; 5. Bets Naaktge­boren; 6. Bella Hage; 7. Anneke van Doesburg; 8. Truus Smulders; 9. Alie ZijImans; 10. Dini Brinkman; 11. Gerda Kuppers; 12. Trudie Steenvoort; 13. Thea Hardeman; 14. Linda Wennekers.

Veteranen: 1. J. Matteussens, Belgie, de 40 km in 1 uur 8 min. 45 sec.; 2. A. Uitbeyse, Rotterdam; 3. A. Vroege, Arkel.

 

OUD-VOSSEMEER.(1965.08.14)

Amateurs: J. Boode, 105 km in 2.28.10; 2. A. van Haaren; 3. R. Huybregts; 4. L. Poortvliet; 5. N. Lute; 6. C. Broekmans; 7. C. van Dorst; 8. P. Snoys; 9. W. van Opstal; 10. P. Breg­man,

Adspiranten: 1. T. Stroosnijder, 25 km in 47 minuten; 2. Th. Schouwenaar; 3. C. de Smet; 4. J. Blok; 5. R. Roks.

 

OVERIJSSEL.(1965.05.15)

Toen aan het slot van de strijd om de Overijsselse wielertitel voor amateurs te Almelo dertien renners op de meet kwa­men afstuiven met in het voorste gelid de kampioen van vorig jaar, Henk Nieuwkamp, zat bij hem aan het wiel de attente Johan Pluimers uit Enter, die dankbaar profiteerde van het feit, dat Henk de sprint aantrok. Nieuwkamp werd eervolle tweede, terwijl de rappe Fred Niemeijer uit Hengelo een goe­de derde werd.

Er gingen 37 renners van start, die van meet, of levendige strijd voerden. De uitlooppoging van formaat werd onderno­men door Joh. Oude Lenferink, die op een gegeven moment ruim twee minuten voorsprong had, dock twee ronden voor tijd werd ingelopen. Het draaide dus op een eindsprint uit.

BRON: BEN ZOMERDIJK

Amateurs: 1. en kampioen van Overijssel: Joh. Pluimers, Enter, 143 km in 3.33.16, 2. H. Nieuwkamp, Eerbeek, 3. F. Niemeijer, Hengelo, 4. J. Boode, Nijverdal, 5. D. Leyen, Kampen, 6. G. Zwienenberg, Almelo, 7. W. Derkink, Hengelo, 8. G. Lucassen, Nijverdal, 9. C. Niemeijer, Hengelo, 10. J. Franssen, Hengelo.

We tekenen hierbij nog aan, dat de titel van Pluimers aan een zijden draad heeft gehangen. Geruime tijd vergaderden na afloop namelijk de wedstrijdcommissarissen, omdat tijdens de koers meermalen geconstateerd was, dat Pluimers op plaatsen werd verzorgd waar geen verzorging was toegestaan. In feite had Pluimers dus gediskwalificeerd kunnen worden. Gelukkig voor hem ging dit niet door.

Nieuwelingen: 1. W. Wissink, Oldenzaal, 77 km in 1.52.38, 2. G. Geerdink, Almelo, 3. A. Postma, Almelo; 4. R. Breman, Genemuiden, 5. B. Wigger, Rossum, 6. Th. Meijer, Denekamp, 7. M. Krol, Gla­nerbrug, 8. H. Brok, Lemelerveld, 9. J. Stuiver, Zwolle, 10. J. Pouwel, Almelo.

Adspiranten: 1. G. Huisjes, Bergentheim, 33 km in 52.12, 2. H. Homan, Enter, 3. H. J. Braamhaar, Wierden, 4. J. Leeftink, Markelo, 5. J. Nijland, Delden, 6. G. Vos, Has­selt, 7. K. Meijer, Kampen, 8. G. Doorn, Hasselt, 9. W. Huis­man, Lemelerveld, 10. C. Scholtens, Deventer.

 

PAPENDRECHT.(1965.05.11)

Amateurs: 1. Jac Mesters; 2. Jurrie Dokter; 3. Piet van Dijk;

 

PAPENDRECHT.(1965.09.04)

Amateurs: 1. J. Brouwer, 100 km in 2.23.58; 2. M. van der Klooster; 3. G. van de Winden; 4. A. van den Adel; 5. L. de Groot; 6. B. van der Bom; 7. A. van de Kamp; 8. A. van Haaren; 9. A. van Breugel; 10. P. Barendregt.

Nieuwelingen: 1. Veldhuizen, 50 km in 1.16.34; 2. Van Gulik; 3. De Kok; 4. Splinter; 5. Bos.

 

PEIZE.(1965.05.30)

Nieuwelingen: 1. E. Broekstra (Warffum), 70 km in 1.44.10; 2. P. Oosterhof (Eelde); 3. H. Brand (Roderwolde); 4. H. Siek­man (Appingedam); 5. G. Scholte (Deurningen); 6. G. Geerdink (Almelo); 7. H. Schievink (Heerenveen); 8. J. Vlot (Wanepper­veen); J. A. Guichelaar (De Wijk); 10. H. Stroetinga (Hoogkerk).

Adspiranten: 1. Be Duit; 2. Bert Bathoorn; 3. Harrie Homan;

 

PIJNACKER.(1965.08.14)

Amateurs: 1. M. van der Klooster, 100 km in 2.33.15; 2. P. Pellenaars; 3. S. Pieters; 4. C. van der Hulst; 5. P. Heijnig; 6. M. Brinkman; 7. Th. ten Dam; 8. S. van der Helm; 9. G. van Proosdijk; 10. F. Hogerheide.

Nieuwelingen: 1. J. van den Burg, 60 km in 1.36.48; 2. H. Zuidwijk; 3. E. Jongeling; 4. F. Zoons; 5. W. Evertse; 6. J. Bakker; 7., K. van Straten; 8. R. Lienden; 9. W. Lienden; 10. J. van der Stelt.

 

POELDIJK.(1965.09.04)

Amateurs: 1. G. Vianen, 100 km in 2.30; 2. S. Pieters; 3. R. Liebrechts; 4. op een ronde P. Legierse; 5. A. van de Burg; 6. G. van Noord; 7. T. van Hasselt; 8. B. van der Vlugt; 9. T. van Dongen; 10. A. Duyndam.

Nieuwelingen: 1. Verwey, 40 km in 58.36; 2. Van Velzen; 3. Van Straten; 4. Burik; 5. Toussaint.

 

PRINSENBEEK.(1965.07.04)

Amateurs: 1. P. van Dijk, 120 km in 2.47.46; 2. M. Powell (Australia); 3. B. van der Bom; 4. C. Stultjens; 5. G. van Noord; 6. D. Holst; 7. Chr. Broekmans; 8. A. van Breugel; 9. A. Mertens; 10. C. Smit.

Nieuwelingen: 1. Henk de Kok; 2. Harrie Jansen; 3. Mat van Groezen;

Adspiranten: 1. Andre van Dun; 2. Wim Klinkenberg; 3. Gerard Krom;

 

PUIFLUIK.(1965.08.22)

Nieuwelingen: 1. Jan Burik; 2. W. Wingelaar; 3. Ton Zeldenthuis;

Adspiranten: 1. John Cornelisse; 2. Willie van Heeswijk; 3. Wim Klinkenberg;

 

PURMERPOLDER.(1965.00.00)

GERARD KOEL sterkste in de Purmerpolder

Baanrenner Gerard Koel doet het thans ook goed op de weg. In de Purmerpolder, in een race voor profs en amateurs over 85 kilometer, wist hij zowaar te winnen.

Bij de nieuwelingen zegevierde Klaas Balk; bij de adspiranten Weithe Hayer. De clubprijs was voor de Amsterdamse vereni­ging Le Champion.

Adspiranten 22 km: 1. W. Hayer, Halfweg, in 36.25; 2. K. Vlijm, Amsterdam; 3. C. Moritz, Amsterdam.

Nieuwelingen 55 km: 1. K. Balk, Halfweg, in 1.22.20; 2. C. Jan­maat, Amsterdam; 3. Van Leeuwen, Halfweg; 4. R. Cornelisse, Amsterdam; 5. H. Riem, Amsterdam.

Profs, onafhankelijken en amateurs 85 km: 1. G. Koel, Amster­dam in 2.7.42; 2. R. de Jong, Amsterdam; 3. F. Stoots, Amster­dam; 4. op 22 sec. S. Kamp, Amsterdam; 5. B. Wijdenes, Am­sterdam; 6. op 45 sec. F. Baker, Halfweg; 7. K. Groot, Halfweg; 8. F. Poppen, Amsterdam; 9. A. Jongkind, Aalsmeer; 10. H. Stakenburg, Amsterdam.

Clubklassement: 1. Le Champion 34 pnt.; 2. De Bataaf 30 pnt.; 3. Olympia 28 pnt.

 

PUTTE.(1965.05.02)

Nieuwelingen: 1. Wim E vertse; 2. A. Wurth; 3. Jan Brooijmans;

 

RAAMSDONKSVEER.(1965.05.27)

Amateurs: 1. P. van Donk (Rosmalen), 100 km in 2.38.14; 2. T. Barten (Zevenbergen); 3. A. Naaktgeboren ('s-Gravendeel); 4. T. Mertens,(Breda); 5. J. Zonneveld (Utrecht); 6. L. de Groot (Utrecht); 7. C. Machielsen (F'ijnaart); 8. G. de Koning (Breda); 9. W. Prinsen (Hank); 10. G. Stultiens (Oosterhout).

Nieuwelingen: 1. A. van Overveld (Zegge), 55 km in 1.37.05; 2. J. Brouwrs (Rotterdam); 3. M. van de Groezen (Made).

Adspiranten: 1. C. de Smit (Hoofdplaat), 20 km in 38.40; 2. M. van Laarhoven (Haaren); 3. A. Stroosnijder (Kruiningen).

 

RAVENSTEIN.(1965.09.19)

Amateurs: 1. Piet Tesselaar; 2. C. Kroonen; 3. Tinie van Lee;

Nieuwelingen: 1. Henk de Kok; 2. F. de Vrij; 3. B. Stolle;

Adspiranten: 1. John Cornelisse; 2. P. van Hulst; 3. Cees van de Pol;

 

REUSEL.(1965.06.07)

Amateurs: 1. J. van der Horst, Haarlem, 100 km in 2.32.05; 2. W. van Rossum, Oeffelt; 3. H. van Zandvoort, Den Bosch; 4. E. Vos, Veghel; 5. M. Gerrits, Oploo; 6. A. van Kemenade, Eindhoven; 7. T. Gruyters, Stiphout; 8. M. Jans, Cuyk; 9. L. Hulzebosch Beilen; 10. J. Stolk, Veldhoven.

Nieuwelingen: 1. H. Evers, Linne, 60 km in 1.36.06; 2. W. Maasakkers, Geldrop; 3. H. Willems, Veldhoven; 4. J. Spet­gens, Someren; 5. P. van der Kruys, Mierlo Hout.

 

RIED.(1965.08.29)

Amateurs en nieuwelingen: 1. D. Bronger, 75 km in 2.28.30; 2. E. Hare; 3. P. Oosterhof; 4. K. Balk; 5. W. Boonstra; 6. D, Hanssen (Denemarken); 7. E. Koster; 8. H. Brand; 9. J. Konijn; 10. J. Jager.

Adspiranten: 1. B. Duit, 20 km in 36.37; 2. A. Bathoorn; 3. R. de Bruin.

 

RIJEN.(1965.05.23)

Nieuwelingen: 1. K. Dekkers, Rotterdam, 70 km in 1.28.51; 2. P. van der Weegen, Tilburg; 3. J. Buis, Zwanenburg; 4. G. Ammerlaan, Haarlemmer- meer; 5. K. van Straten, Schiedam; 6. J. van der Linden, Tilburg; 7. J. van der Peet, Haarlem; 8. P. Roovers, Oosterhout; 9. K. de Kok, Amsterdam; 10. J. Smolders, Tilburg.

 

RIJEN.LEREN ZOOL.(1965.05.23)

GERBEN KARSTENS spurfe naar mooie zege in De leren Zool

Met een vlijmscherpe eindsprint heeft de 24-jarige Leidse notariszoon Gerben Karstens zijn tweede zege bij de profes­sionals binnengehaald. Dat gebeurde in de Ronde van Rijen, die met haar nevennaam „De Leren Zool" groter bekend­heid geniet. Nadat de gevaarlijkste ontsnappingen van onder andere Haast, Harings, Hugens, Zoet, De Wit en de Duitser Kemper waren tenietgedaan kwam tenslotte een dozijn kop­lopers op de eindstreep aanstuiven en daaruit wist de supersnelle Karstens zich voor Van Dongen en Rentmeester als eerste over de streep te werken.

Ongeveer 20.000 toeschouwers omzoomden het straten­parcours van deze “Leren Zool-wielerronde", die naast alle Nederlandse kopstukken (op Janssen, De Roo en Gelder­mans na) ook vele buitenlanders aan de start kreeg. De strijd ontbrandde al gauw; kleine Ceesje Haast demarreerde, trok met driftige pedaalslagen weg en kreeg pal daarop ge­zelschap van Jan Hugens. Even later sloot Harings zich er eveneens bij aan en toen veroverde deze drie H's al heel gauw een voorsprong van drie minuten. Toch was het niet de beslissing, want halverwege de 125 te rijden kilometers maakten Bart Zoet, Jan Pieterse en de Duitser Dieter Kem­per de aansluiting waar. Een stunt, die de tandem Nijdam­ De Wit kort daarop eveneens vermocht te doen. Voor Gerrit de Wit was dit heroptreden na zijn ziekte aldus niet geheel roemloos.

Het peloton kwam inmiddels ook weer toe en toen, met nog twintig kilometer te rijden, sloeg Karstens zijn beslissende slag. Maliepaard, Leijten, Van Dongen, Rentmeester, Van den Klundert en De Jong haakten met nog zes renners aan en dit twaalftal nam een veilige, niet meer te herstellen, voor­sprong. De reeds aangehaalde eindsprint bracht tenslotte de uitslag:

Beroepsrenners en Onafhankelijken: 1. G. Karstens, Leiden, 125 km in 3.0452; 2. L. van Dongen, Made; 3. P. Rentmeester, 4. R. de Jong, Amsterdam; 5. J. kersten, Siebengewald; 6. Bas Maliepaard, Willemstad; 7. A. Jongejan, Rotterdam; 8. J. van den Klundert, Hoogerheide; 9. P. Damen, Helmond; 10. R. Wouters, Baartle-Hertog; 11. Cees van Espen, Arnhem; 12. K. Leijten, Breda; 13. op 25 sec. L. Hermans, Nijmegen; 14. J. Tummers; 15. C. Schuuring; 16. W. Swanenveld; 17. M. paul; 18. C. van Amsterdam; 19. J. de Haan; Huijbergen; 20. C. Snepvanger;

Nieuwelingen: 1. K. Dekkers; 2. Piet van de Weegen; 3. Jan Buis;

 

RIJSBERGEN.(1965.03.28)

De RONDE VAN RIJSBERGEN bracht een glorievolle wielerdag

MARTIEN VAN DER LEE won de amateurkoers

Tot voorbijje zondag stond de Ronde van Rijsbergen alleen maar open voor amateurs, nieuwelingen en adspiranten, maar nu de beroepsrenners en onafhankeliijken zich zo machtig laten gelden, besloten de inrichters van de “Hel van Oekel", de bij­naam voor geroemde wielerronde, het ditmaal ook eens met profs te proberen. Oud-coureur Janus Braspenninckx en Nico Utens lieten de “broodmannen" in een: omnium elkanders krachten meten, zonder natuurlijk de drie andere categorieen te vergeten.

Men wil in Rijsbergen de jaarlijkse wielerkoersen aldus op een hoger niveau brengen en al was daags tevoren de Ronde van Twente aan bod geweest, toch bleek dit voor het ama­teurkorps geen bezwaar om ook in deze Brabantse aan de slag te gaan.

Dat Kees Haast, immers in deze plaats woonachtig, bij de wed­strijden voor profs tot de uitblinkers zou gaan behoren was duidelijk en ook, dat zijn deelneming de reden was voor een uitzonderlijk groot aantal toeschouwers langs het parcours. Het uitgesproken prachtige lenteweer deed daar nog een extra schepje bovenop.

Nadat de adspiranten en nieuwelingen hun wedstrijden had­den gereden, kwamen de beroepsrenners en onafhankelijken aan de beurt. De ploegentijdrit (zes renners per formatie) werd gewonnen door de equipe: Kees Haast, Werner Swaneveld, Karel Leyten, Leo van Dongen, Rik Wouters en Cees Snep­vangers, die de tien kilometer aflegde in 14 min. en 28 sec.

De tweede ploeg, gevormd door Jaak van der Kloot, Andre van Aert, Adrie van T'ilburg, Martin van Ginneken, Jos Lin­ders en Henk de Jong, kwam daarbij wel wat tekort. De klas­sementsrace over 20 kilometer bracht Rik Wouters als win­naar gevolgd door Haast en Van Dongen.

Ter afsluiting van dit zeer geslaagde wielerevenement reden de beste amateurs een wedstrijd over negentig kilometer. De eindfase was enerverend omdat het zeven mans leidende groepje een voorsprong van circa twee minuten op de overigen kon nemen. De eindsprint bracht een verrassende zege aan Martien van der Lee uit Drunen.BRON: ADRIAAN VERAART

Adspiranten: 1. A. Kardol, Bilthoven, 20 km in 30 min. 34 sec. 2. Wim Klinkenberg; 3. Theo Schouwenaar

Nieuwelingen: 1. L. Raaymakers, Spaubeek, 40 km in 58 min. 24 sec.; 2. T. van Hasselt, Rotterdam; 3. A. van Overveld, Zeg­ge.

Amateurs: 1. M. van der Lee, Drunen, 90 km in 2 uur 17 minu­ten 23 secon den; 2. J. Hoogland, Aalsmeer; 3. B. van der Born, 's-Gravendeel; 4. H. van Piere, Uithoorn; 5. C. Brugel, Zeven­bergen; 6. P. Braspenninckx, Rijsbergen; 7. P. Snoeys, Breda; 8. K. van Dorst, Roosendaal; 9. G. Minneboo, Heenvliet; 10. E. Dolman, Rotterdam; 11. W. Bravenboer, Rotterdam; 12. K. Broek- mans, Zevenbergschenhoek; 13. B. Breur, Nieuwe Tonge; 14. G. van Noort, Den Haag; 15. W. Spitters, Roosendaal; 16. A. van Breugel, Zwijndrecht; 17. A. Veenendaal, Zeist; 18. T. Mertens, Ulvenhout; 19. A. van Haaren, Puttershoek; 20. G. van Hemert, Hank.

 

RIJSSEN.(1965.06.19)

Amateurs: 1. Henk Nieuwkamp; 2. Jan Serpenti; 3. Henk Hoekstra;

 

RIJSWIJK.(1965.05.01)

Profs-klassementswedstrjjd: 1. M. Paul, Den Haag; 2. P. van der Lans, Scheveningen; 3. M. Breure, Rotterdam; 4. H. van Gent, Leiden; 5. P. Steenvoorden, Heemstede; 6. W. de Jager, Den Haag.

Amateurs 80 km: 1. G. van de Winden, Beverwijk; 2. op 2 ron­den J. Zonneveld, Den Haag; 3. T. Bakker, Halfweg; 4. N. Groot, Bovenkerk;5. G. Mooy, Limmen; 6. A. Ravensbergen, Voorschoten; 7. T. ten Dam, Den Haag;8. J. Timmer, Veldsen; 9. G. van Lith, Rijswijk (N.-Br.); 10. J. de Goede, Beverwijk.

Nieuwelingen 40 km: 1. L. Duyndam, Honselersdijk; 2. J. Zoete­melk, Rijpwetering; 3. J. Bakker, Zaandam; 4. W. Keyzer, Westzaan; 5.`B. Janbroers, Amsterdam; 6. J. Brouwer, Rotter­dam; 7. A. van den Berg, Rotterdam.

 

RIJSWIJK.(1965.06.08)

Amateurs: 1. Andre van Middelkoop; 2. Rudie Liebrechts; 3. Gerrit van Noord;

 

ROLDE.(1980.03.28)

Amateurs: 1. H. Luchies, Geestbrug, 93 km in 2.24.7; 2. J. Wil­kens, Gieten; 3. H. Benjamins, Hollandscheveld; 4. D. Vos, Midlaren; 5. D. Middelveld, Hoogeveen; 6. J. Bols, Hoogeveen; 7. B. Jansema, Wagenborgen; 8. N. Been, Eelderwolde; 9. P. Schreur, Wolvega; 10. Z. Hulzebosch, Beilen.

Nieuwelingen: 1. J. Eggink, Beilen, 60 km in 1.29.20; 2. T. Vrancke, Assen; 3. H. Kuiper, Nieuw-Amsterdam; 4. P. Oos­terhof, Eelde; 5. A. v. Sinderen, Lieve Vrouwen-Parochie.

Adspiranten: 1. B. Duit, Warffum; 2. A. Strijbos, Rolde; 3. H. Wolters, Gasselte.

 

RONDE DOOR HET LAND VAN BARTJE.(1965.06.19)

FEDOR DEN HERTOG

               zegevierde met voorsprong door

                                           „HET LAND VAN BARTJE"

De negentien-jarige Fedor den Hertog uit Harderwijk is winnaar geworden van de „monster"-wegwedstrijd voor nieuwelingen door “Het land van Bartje". Dit met start en finish in Assen.

Wat een prachtige winnaar! Evenals in de Flevo-Tour toon­de de sterke Den Hartog ook nu zijn aanleg in een koers, waarin tal van renners de strijd staakten of met grote achterstand arriveerden. Vooral de felle wind was voor velen een handicap. Niet echter voor de goed-pedalerende Fedor den Hertog die - we schreven het eerder - een tweede Tiemen Groen is, maar daarbij over meer souplesse beschikt.

Nauwelijks had wedstrijdleider Haanstra de rode vlag opge­borgen of de strijd ontbrandde op een parcours, dat door de fraaiste streken van Drente voerde. Na dertig kilometer rijden, in de buurt van Lieveren (waar Rein Breman lelijk ten val kwam), had zich een hoofdmacht gevormd van zes­tien man onder wie Den Hertog, Cornelisse, Van der Voort, Snijder, de “noordelingen" Kooymans en Broekstra, alsmede de sterk-rijdende Brabander Wouters. Die raakte later door pech achterop.

Door de aanhoudende demarrages kreeg de bezemwagen werk ten over. Fedor den Hertog fietste echter langszij de kopgroep als de commandant van zijn troep. Tal van malen probeerde hij - tussen Rolde en Eldersloo - weg te komen, maar het lukte hem niet. Wel lukte dit Kooymans uit 't Zand, die met Ekehaar achter en Amen voor de wielen aan de haal ging. Binnen een ommezien bouwde deze sterke jongeman een fikse voorsprong op. Tussen Grolle en Schoonlo kreeg evenwel Den Hertog het op z'n heupen, juist toen de groep van zestien tegen de stormachtige wind moest optornen. Tjonge, tjonge, wat liet Fedor een prachtig stukje wielersport zien daar in het mooie Drentse land.

Gejuich

Gejuich weerklonk in Westerbork toen Den Hartog op de dappere Kooymans neerstreek. Daarmee was het “vuur­werk" meteen begonnen. Het hele peloton was veranderd in een soort slagveld.

Toen het TT-circuit in zicht kwam, demarreerde Den Her­tog en daarop had Kooymans het antwoord niet klaar, al verdedigde de Groninger zich voortreffelijk tegen de achter hem jagende Amsterdammers Cornelisse en Van der Voort, en Dekker uit Enkhuizen. Maar Fedor den Hertog had de

overwinning geroken en terwijl zijn tempo ver boven de 50 kilometer lag, waren allen het er in de volgerskaravaan over eens, dat hier wielersport van de bovenste plank werd gedemonstreerd. Hij kwam dan ook als een groot triomfa­tor en onder daverende toejuichingen van het talrijke pu­bliek aan de finish.

Nieuwelingen: 1. Fedor den Hertog, Harderwijk, de 100 km in 2.42.11; 2. A. Kooymans, 't Zand, op 50 sec.; 3. R. Cornelisse, Amsterdam op 2.10; 4. P. v. d. Voort, Amsterdam; 5. J. Dek­ker, Enkhuizen; 6. A. de Ruyter, Haarlem op 5.13; 7. R. Snij­der, Haarlem; 8. S. Tijm, Alkmaar; 9. N. Toussaint, Honse­lersdijk; 10. E. Broekstra, Warffum; 11. G. Janmaat, Am­sterdam op 7.14; 12. G. Zantingh, Aalsmeer; 13. H. v. Leeu­wen, Haarlem; 14. T. van Dongen, Aalsmeer; 15. M. Jong­kind, Aalsmeer; 16. Th. Meijer, Denekamp; 17. H. Both, Oude Tonge; 18. R. Duin, Alkmaar op 8.12.; 19. H. Eggink, Beilen; 20. L. v. Velzen, Zoeterwoude; 21. C. Faber, Laren; 22. A. Wouters, Zundert.

 

RONDE OM DE HAARLEMMERMEER.(1965.05.05)

EVERT DOLMAN superieur in Ronde om de Haarlemmermeer

Harde wind velde vele deelnemers

“Wij hebben voor honderd procent geluk gehad met het weer", zei na afloop van de voortreffelijk georganiseerde Ronde om de Haarlemmermeer de niet minder voortreffelijke secretaris van de Halfwegse wielerclub De Bataaf, Jan Zomer. Met vele trouwe leden en supporters van zijn vereniging was hij op bevrijdingsdag al ver voor het hanengekraai uit de veren. Wat toch moet er in de meeste gevallen nog niet alle­maal worden gedaan om zo'n jaarlijkse wegklassieker tot in de perfectie te doen slagen? Wie als organisator al eens met dit bijltje heeft gehakt, kan er van meepraten, weet dat er vele, vele weken van de grootste opoffering liggen voor het festijn werkelijk kan beginnen.

Gelukkig evenwel heeft deze door de jonge Rotterdammer Evert Dolman gewonnen Ronde om de Haarlemmermeer weer een perfect verloop gehad. Er was een glinsterende meizon, maar er was ook een zeer sterke westenwind, die voor echt koersweer zorgde, er voor een belangrijk deel de oorzaak van is geweest, dat het in dit tintelende wielergevecht gepeperd is toegegaan.

We zijn, in de eerste van de drie ronden van elk zestig kilo­meter, zoveel pechvogels en, ja vooral “gelosten" tegenge­komen, dat het noemen van namen vrijwel onbegonnen werk is. De Brabander Van Seggelen, vooraan geeindigd in de Ronde van Friesland, had na nog geen vijf minuten rijden al machine­defect; de Belg In 't Veld, zojuist als vierde prijsrijder uit de wielerronde door zijn land gestapt, moest voor een lege band van zijn fiets; tegenslag ondervonden onder meer door een valpartij renners als Van de Lans, Peters, Walravens en Hoo­gerland, De Boer, Van Doorn, Leijten, Liebregts, Hesse, Schulte en Van Kemenade. De Breda Bier-rijder Van Breugel daaren­tegen kreeg kort voor Beinsdorp, nauwelijks twintig kilometer na de start in Zwanenburg, bandbreuk. Terugkomen, zich opnieuw in de hoofdmacht nestelen was er met die felle tegen­wind, welke de deelnemers recht in het gezicht blies, niet bij. Die holle bolle Wind was op deze jubeldag inderdaad een obstakel van betekenis, waartegen het moeilijk optornen was. Vraag het maar aan de Belgische renners, die hebben mee­gedaan. Op de smalle wegen van de Haarlemmermeer, met aan de ene kant het open- bloeiende polderland en aan de andere zijde het onrustige water van de Ringvaart, lag het aanvan­kelijk ruim honderdtwintig man sterke veld dan ook volkomen uiteen. In ploegen en ploegjes. Oele en Bruin, Wijdenes en Van Opstal, Van de Ruit, Griffioen, Hairwassers, de Belgen Wil­lems en Backers en ook miltair Roel Hendriks (had een lekke band gehad) “zwommen" ergens in de achterhoede, worstelend tegen de stormwind op. De Peugeot-rijder Piet de Wit, niet van kwaliteiten ontbloot, liet het onderweg echter afweten. Hij zag er geen heil meer in, terwijl zijn achterstand heus niet zo groot was. Nee, beste jongen, zo wordt men geen coureur. Denk er wel aan: wie de harde leerschool mijdt, mist de weg naar het meesterschap.

JANTJE EN PIETJE

Kort nadat Daan Holst, die weet waar zijn plaats in het peloton is, achterop was geraakt door een flinke schuiver, was na de eerste doortocht een achttien man sterke kopgroep tot stand gekomen. Voor een succesvol slagen echter wat te ruim van omvang. Want als er gewerkt moet worden, kijkt Jantje gewoonlijk maar al te vaak naar Pietje en Gerritje naar Klaasje. Al waren er renners bij die op deze dag echt wel van aanpakken wisten, meehielpen om de eenmaal gekomen voor­sprong te consolideren of zelfs op te voeren. Kloosterman bij­voorbeeld en Gisbers, Blom en Van Rooy, Kettenis, Dolman, de soms wat te onstuimige Koopmans en Brugel. De Braban­der Cees Brugel, die een lekke band had gehad, maar vanuit de prachtige Jabo-volgwagen (een hele winst bij grote weg­koersen) direct een andere fiets kreeg. Zodat de Caballero­rijder hooguit een kleine tweehonderd meter achterstand be­hoefde weg te werken. Hetgeen hij - in zijn eentje - prachtig voor elkaar bokste.

Na tal van soms werkelijk mooie jachten, waarin onder meer Hartman, Van Pelt, Rijkers en de winnaar van het vorig jaar, Stakenburg, eervol ten onder waren gegaan, was op de winde­rige Akerdijk bij Badhoevedorp, na 116 kilometer rijden, uit­eindelijk een definitieve leidersgroep geboren. Veertien wieler­ridders telde deze kopgroep, die met een harde wind in de rug door Vijfhuizen en Cruquius en langs Hillegom, Lisse en de zonovergoten Kagerplassen sjaste en langzaam maar zeker de winst tot ruim twee minuten opvoerde. Die veertien waren de bedrijvige, voor ons gevoel wat te gedrongen op de fiets zit­tende Kloosterman, Brugel, Blom, Van Dorth, Koopmans, Dolman, Gisbers, Heynig, Jongkind, Van Rooy, de jonge Pelle­naars, Hoogland, Koel (die zich van een bijzonder goed pistier tot een bijzonder goed wegrenner heeft ontpopt wie het niet aan courage ontbreekt) en Kettenis. Piet Kettenis, de achttien­jarige Hagenaar, in wie men onmiddellijk de aanleg proeft. Wat reed hij gemakkelijk. Wat heeft hij een lichte pedaaltred en wat zit hij goed op de fiets. Hij moet de stiel nog leren, gaat nog wat te kwistig met zijn krachten om. Dit heeft ook zijn voordeel. Want jonge renners mogen in het begin van hun loopbaan niet te veel rekenen. Laten zij zich voorlopig maar onbevangen in het gevecht werpen: de rente volgt later wel.

DE EINDSTRIJD

Dartelend van overmoed had Joop Hoogland zich ergens in de buurt van Nieuwe Brug, met nog een dikke veertig kilometer voor de eindhalte Zwanenburg, de ruimte ingestort. Hij kreeg subiet Nol Kloosterman in zijn spoor mee. Hun vreugde was echter van korte duur, want Evert Dolman en Piet Kettenis reageerden scherp en liepen de twee uitlopers snel in.

Daarmee was de opmars begonnen. Want hoe kranig Pelle­naars, Gisbers, Brugel en Blom zich in de gedunde groep ook weerden, zich met inzet van alle krachten in het gevecht wierpen, de zaak was beklonken. De jagers zouden zelfs nog gezelschap krijgen van mannen als Minnekus, Leliaert en Van der Klooster, van wie de laatste twee met de geelrode Vrede­stein-rijder Pellenaars (verkeerde in beste conditie) nog een alles-gevende poging deden de achterstand te nivelleren. Te­vergeefs echter: de vier aan de spits waren weg en bleven weg.

Van de vier aanvoerders wilde Piet Kettenis in de knetterende eindstrijd de Grote Hans spelen. Drie, vier keer achtereen sloeg hij met jeugdig elan toe, ranselde hij - kin op het stuur - de pedalen, reed hij een goede dertig meter in heel hoog tempo voor zijn drie mede-koplopers uit. De laatste maal heeft het zeker een halve minuut geduurd, eer de kanshebber voor de zegekrans, de even snelle als attente Evert Dolman, de kloof had overbrugd en weer aan het wiel van de laaiende Hagenaar zat. De succesvolle Rotterdamse Trio Bubble Gum­renner Dolman, die temidden van talrijke kijklustigen door een fikse sprintoverwinning zijn naam schreef op de erelijst van de Ronde om de Haarlemmermeer. Van een wegklassieker, waar de vele vrienden van de prachtige Halfwegse wielerclub De Bataaf terecht trots op mogen zijn.

BRON: EVERT VAN MOKUM

Amateurs: 1. Evert Dolman, 180 km in 4 uur 37 min. 52 sec.; 2. P. Kettenis (Den Haag); 3. N. Kloosterman (Leiden); 4. J. Hoogland (Aals­meer); op 38 sec. 5. R. van der Klooster (Rotterdam); 6. P. Pelle­naars (Breda); 7. J. Leliaert (Helvoirt); op 59 sec. 8. B. Minne­kus (Zuidland); 9. C. Brugel (Zevenbergen); 10. J. van Geel (Breda); op 1 min. 39 sec. 11. G. Koel (Amsterdam); 12. P. Heij­nig (Rotterdam); 13. T. Blom (Haarlem); op 3 min. 36 sec. 14. B. van der Bom ('s-Gravendeel); 15. H. van Rooy (Zeelst); 16. J. Gisbers (Eindhoven); 17. J. Boode (Nijverdal); 18. H. Koop­mans (Halfweg); 19. F. van Lachterop (Amsterdam); 20. J. van Veen (Werkendam); op 5 min. 43 sec. 21. K. Zomer (Halfweg); op 6 min. 32 sec. 22. C. Groenewegen (Amsterdam); op 29 min. 26 sec. 23. (en laatste) pechvogel H. van de Brink van de mili­taire ploeg.

Ploegen: 1. Trio Bubble Gum (Dolman, Van der Klooster, Minnekus); 2. Technisch Bureau De Ron; 3. Vredestein.

 

RONDE VAN BRABANT.(1965.06.12 T/M 06.13)

                    Veertiende RONDE VAN BRABANT kenmerkend

                              door geweldige vechtlust

       NOL KLOOSTERMAN een sterk triomfator van deze tweedaagse

Zonder zelf een etappe gewonnen te hebben, is de Leidse amateurrenner Nol Kloosterman er toch in geslaagd win­naar te worden van de veertiende Ronde van Brabant. Een tweedaagse wielerwedstrijd, die afgelopen zaterdag in Etten begon en de dag daarna haar, overigens zeer bijzondere, slot kreeg in de legerplaats Ossendrecht. Daar was het stampvol van militairen en burgers; een entourage, waarvoor de Wel­zijnszorg met een magnifiek feest had zorggedragen. In Goirle, waar de finish lag van de eerste etappe (185 km) kon Nico Lute zich als juiste overwinnaar laten bejubelen. Het was die dag inderdaad een winnaar om respect voor te hebben, want hij had zich terdege genesteld in bet vijfmanskopgroepje, dat ook Schouten, Hoogland, Van der Bom en Kloosterman telde. Deze laatste had zich op het nippertie bij hen gemeld en dat was maar goed ook, want hiermede legde de zwartharige coureur meteen een hechte fundering voor de eindoverwinning. In de tweede rit, met overmacht door Andre van Middelkoop gewon­nen, beperkte hij zijn achterstand tot een minimum, kwam als tiende over de eindstreep en werd daardoor een sterk triomfator van deze etappenwedstrijd, die zich kenmerkte door de geweldige vechtlust welke de creme de la creme onzer ama­teurs ten toon spreidde.

De spanning in de karavaan was groot en verrassingen zaten naar veler mening in de lucht. De nieuwsgierigheid ging voor­al in de richting van de vraag door wie de Nederlandse equipe voor de Tour de 1'Avenir zou worden gevormd. Lute stond met Schouten, Steevens, Beugels, Schepers en de onafhankelijke Karel Leyten hoog genoteerd en ook Hoogland gold bij velen als een serieuze kandidaat.

Toch zouden zij er allemaal nog terdege voor moeten rijden. En hard ook! Dat begreep iedereen en daarom werd er aan de kop meteen een zeer hoog tempo aangegeven, dat in deze eerste rit tot in Goirle bleef gehandhaafd. Overal, onderweg en aan de finish, was de belangstelling groot en het was maar goed dat deze mensen vroegtijdig langs de route stonden op­gesteld. Want ... reeds na een twintigtal kilometers lagen de renners rijkelijk voor op het tijdschema. De minder capabelen zagen uiteraard geen kans zich bij dit straffe tempo te hand­haven en natuurlijk waren er ook weer de nodige pechvogels.

Valpartij met gevolgen

Tussen Oosterhout en Dongen, kwam een nare valpartij de rennersvreugde wreed verstoren. Het hoge tempo, dat de meu­te desondanks toch als een pak bij elkander hield, had een slingering teweeggebracht en daardoor raakten diverse sturen met elkaar verward en zo smakten vijftien renners keihard tegen het wegdek. Daar stonden huilend van pijn, sommigen hevig bloedend, de meesten met verkreukelde fietsen, ren­ners, die het leed van een harde, onverschrokken koers aan de lijve ondervonden. Jan van Veen, Rinus van der Klooster en de Belg Georges de Raet waren er het ergst aan toe en de laat­ste moest zelfs naar het ziekenhuis van T'ilburg worden over­gebracht. Later op de avond kon hij daaruit worden ontslagen. Blom, Zoontjes en Barendregt waren wonder boven wonder heelhuids uit deze smak te voorschijn gekomen. Enkele van deze achterblijvers konden via de vele volgwagens weer terug­komen; hetgeen zonder deze “hulpmiddelen" absoluut onmo­gelijk zou zijn geweest. Vooral niet omdat vooraan een hels tempo het eerste parool bleef. Braspennincx en Minekus moes­ten in de buurt van Udenhout van wiel verwisselen en daar was het ook dat het hoofdpeloton in vier groepen uiteen viel. In Helvoirt (na 66 km) lagen Cooremans, Heijnig, Van Doorn, Van Middelkoop, Lute en Hoogland (beiden van de aanvang of in een toonaangevende rol) ongeveer tweehonderd meter vooruit. Vijftig kilometer verder noteerde ditzelfde zestal reeds een halve minuut winst; fel achtervolgd door Kettenis, Bertou, Walravens, Van Geel, Fransen, Poortvliet, Wagtmans, Van Pelt, Pellenaars, Steevens, Otte, Kloosterman, Van Breugel en de Belg Eduard van Stayen.

Toen kwam, nadat de koplopers door elf man waren bijge­beend, bij Breugel een omlaag gedraaide brug de strijd abrupt verstoren. Er kwam een totale hergroepering, echter niet voor Lang...

Definitieve afscheiding

Het was typerend, dat juist de twee renners van het eerste uur toen weer op de trom sloegen. Nico Lute - in grootse worm en zichtbaar gemakkelijk rijdend - nam opnieuw de benen; trok Bas van der Bom en Henny Schouten ook mee, maar zag hoe de attente Hoogland eveneens zijn rol weer kwam op­eisen. Op het kantje af haakte Kloosterman nog aan en daar­mede was de definitieve afscheiding voltrokken. Tegen de felle eindsprint van Lute was geen van zijn tegenstanders opgewas­sen en toegejuicht door duizenden flitste hij glorieus langs de wedstrijdjury. Schouten, Hoogland, Van der Bom en Klooster­man bevochten de volgende ereplaatsen en ruim een minuut later spurtte Adrie Drop als zesde en eerste van het peloton over de witte kalklijn.

Te veel gevergd

Aanvankelijk scheen Nico Lute met de grote eer - winnaar van deze zware veertiende Ronde van Brabant - te zullen gaan schuiven. Dat geleek er tenminste de volgende dag, des zondags, op toen in deze tweede etappe pas na Rijsbergen wat leven in de brouwerij kwam. Circa zestig kilometer waren toen afgelegd en in de “Hel van Oekel", zagen wij hem in gezel­schap van Kettenis, Liebregts, Peters en Wagtmans met een voorsprong van vijfhonderd meter voorbij komen. Liebregts deed als Amstelrijder natuurlijk geen kopwerk (Schouten stond immers tweede) en ook Kettenis kon zijn werk staken. Hij moest een nieuw bandje leggen. Lute was nu aangewezen op eigen vermogen en de hulp van de twee anderen. Het was te veel gevergd van dit trio. Piet Cooremans vervoegde hen het eerst, kreeg wat later Liebregts (opnieuw dus), Van Mid­delkoop, Van Dorst en Van der Born bij zich en werd nog wat later achterhaald door Van Seggelen, Heijnig, Kosten, Van Geel, Ouwerkerk (de winnaar van 1964), Drop en alweer Kloos­terman. Het was raak: de val was dichtgeslagen. Niemand kwam er meer bij en toen in de eindfase Van Middeloop zijn langzamerhand bekende coupe de force uithaalde reed deze Rotterdammer pardoes weg van zijn concurrenten. Met zes seconden voorsprong arriveerde hij in het „open" legerkamp Ossendrecht, waar duizenden hem een warme ovatie bereid­den. Even later konden zij Van Seggelen begroeten, die met een daverende eindsprint de rest van de koplopers aankon­digde en de sterke eindwinnaar van deze geslaagde Ronde van Brabant, Nol Kloosterman, naar een tiende plaats verwees. Het was genoeg voor de Leidse amateur, de grote zege was binnen. Verdiend!

BRON: ADRIAAN VERAART

Amateurs Eerste etappe Etten-Goirle, 185 km: 1. N. Lute, in 4.26.15; 2. H. Schouten, z.t.; 3. J. Hoogland, z.t.; 4. B. van der Bom, z.t.; 5. N. Kloosterman, z.t.; 6. op 1 pain. 17 sec. A. Drop; 7. D. Kos­ten; 8. H. van Rpoy; 9. J. van Seggelen; 10. H. Peters; 11. J. Bols; 12. J. Gisbers; 13. W. Emo; 14. P. Pellenaars; 15. E. van Stayen, Belg; 16. T. Gruyters; 17. J. Fransen; 18. P. Kettenis; 19. J. van Pelt; 20. H. Steevens; 21: G. van Noord; 22. L. Poort­vliet; 23. W. Bravenboer; 24. R. Wagtmans; 25. A. van Breugel (allen in z.t. als Drop).

Amateurs Tweede etappe Goirle-Ossendrecht, 155 km: 1. A. van Mid­delkoop, in 3.46.00; 2. op 6 sec. J. van Seggelen; 3. F. Ouwer­kerk, z.t.; 4. D. Kosten,,z.t.; 5. C. van Dorst, z.t.; 6. A. Drop, z.t.; 7. op 19 sec. P. Heijnig; 8. F. Liebregts, z.t.; 9. J. van Geel, z.t.; 10. N. Kloosterman, z.t.; 11. P. Cooremans, z.t.; 12. op 1 minuut 17 sec. H. Steevens; 13. R. Wagtmans, z.t.; 14. G. van Noord, z.t.; 15. P. Pellenaers, z.t.; 16. H. Schouten, z.t.; 17. op 1 minuut 49 sec. H. van Rooy; 18., J. Gisbers, z.t.; 19. op 2 min. 2 sec. W. Bravenboer; 20. T. Barten, z.t.; 21. H. Peters, z.t.; 22. H. de Zwart, z.t.; 23. op 3 min. 8 sec. E. van Stayen, Belg.; 24. op 3 min. 16 sec. G. Minneboo; 25. op 3 min. 22 sec. T. Gruyters; 26. J. Hoogland, z.t.; 27. N. Lute, z.t.; 28. op 3 min. 44 sec. H. Smit; 29. A. van Breugel, z.t.; 30. M. Bertou, z.t.

Einduitslag: 1. N. Kloosterman, Leiden, 8.12.34; 2. op 58 sec. H. Schouten, Badhoevedorp; 3. A. van Middelkoop, Rotterdam; 4. op 1 min. 4 sec. J. van Seggelen, Budel-Schoot; 5. D. Kosten, Kapelle; 6. A. Drop, Vlaardingen; 7. F. Ouwerkerk, Rotterdam; 8. op 1 min. 24 sec. P. Heijnig, Rotterdam; 9. J. van Geel, Breda; 10. P. Cooremans, Breda; 11. op 2 ,min. 15 sec. P. Pellenaars, Breda; 12. H. Steevens, Elsloo; 13. G. van Noord, Den Haag; 14. R. Wagt- mans, Sint Willebrord; 15. op 2 min. 47 sec. H. van Rooy, Zeelst; 16. J. Gisbers, Eindhoven; 17. op 3 min. H. Peters, Heemstede; 18. W. Bravenboer, Rotterdam; 19. J. de Zwart, Sassenheim; 20. op 3 min. 3 sec. N. Lute, 's-Graveland; 21. J. Hoogland, Aalsmeer; 22. op 4 min. 6 sec. E. van Stayen, Belg.; 23. op 4 min. 14 sec. G. Minneboo, Heenvliet; 24. op 4 min. 20 sec. T. Gruyters Stiphout; 25. op 4 min. 42 sec. A. van Breugel, Zwijndrecht; 26t. M. Beriou, Den Haag; 27. P. van de Donk, Rosmalen; 28. A. van Doorn, IJsselstein; 29. op 5 min. 19 sec. J. Fransen, Halfweg; 30. C. Broekmans, Breda; 31. op 7 min. 19 sec. P. Barendregt, Alblasserdam; 32. op 10 min. 52 sec. F. Liebregts, Vlijmen; 33. op 11 min. 19 sec. H. den Hartog, Utrecht; 34. op 11 min. 56 sec. C. van Dorst, Roosendaal; 35. op 12 min. 5 sec. T. Barten, Zevenbergen.

Eindklassement ploegen: 1. Breda Bier 24.41.49; 2. Amstel Bier 24.42.12; 3. Annuy 24.42.57; 4. Schapers de Bont 24.43.48; 5. Verbi Sport 24.44.46.

 

RONDE VAN DRENTHE.(1965.06.05)

Vierde Ronde van Drente kreeg een sensationeel slot

ROEL HENDRIKS plaatste de laatste en juiste demarrage

De 24-jarige Roel Hendriks uit De Wijk is afgelopen zater­dag winnaar geworden van de vierde Ronde van Drente, die niet alleen : organisatorisch perfect klopte - daarvoor alle hulde aan de actieve Hoogeveense Wielervereniging De Peddelaars - maar bovendien een zeer boeiende wedstrijd te zien gaf; gevolgd door een zeer sensationeel slot!

Toen zich, met nog 25 kilometers voor de boeg, een sterke kopgroep van tien renners had gevormd, noteerden we daarin schermutselingen aan de lopende band. Tot een be­slissende demarrage kwam het echter nog niet; daarvoor was het nog te vroeg. Zo rekende iedereen al op een eind­sprint, maar plotseling - een kilometer voor de finish - kreeg de fietsende onderwijzer (momenteel soldaat), Roel Hendriks, het op zijn heupen. Op fenomenale wijze demar­reerde hij en voordat zijn concurrenten het door hadden, had hij zeker twintig meter voorsprong. Van Kemenade, Holst en Wagtmans, welke laatste ongetwijfeld als de strijd­lustigste renner van deze prachtige Ronde van Drente be­titeld kan worden, probeerden nog wel al het mogelijke om de felstrijdende Hendriks tot de orde te roepen, maar deze wist van geen wijken. Met krachtige pedaalstoten bleef de Wijkenaar doorvech- ten, gedachtig aan het devies: “alles of niets!"

Even leek het erop, dat Van Kemenade de demarrant op de streep toch nog zou kloppen toen de negen renners van de vluchtgroep vlak voor de streep op hem neerstreken. Kamp­rechter Dr. F. W. van Ulsen (Zwolle) had echter op de witte kalklijn terecht geconstateerd, dat Hendriks met minstens een banddikte als eerste was gefinisht. Daardoor werd Van Kemenade een eervolle tweede en grepen Barendregt en Ottenbros respectievelijk een derde en vierde plaats. De Limburger Eddy Beugels, die tijdens de koers nog een fikse achterstand had moeten goedmaken toen hij na pech spon­taan een ander wiel kreeg van zijn ploegmakker Van Pelt, ging met de vijfde plaats strijken en de rest van de kop­lopers plaatste zich zoals in de uitslag staat beschreven.

SPORTMAN

Nog maar nauwelijks had wedstrijdleider Stef van de Berghe, die ook deze klassieker in goede banen wist te hou­den, de rode vlag in zijn snelle Jaguar gedeponeerd of de honderd en vijftig amateurs gingen in hoog tempo aan de haal.

Het eerste wapenfeit kwam op naam van Jan Bols, een renner uit deze contreien. 's Morgens was hij op het ge­meentehuis van Hoogeveen als “sportman van het jaar" benoemd en had uit hander van de burgemeester J. H. de Goede een prachtige wisselbeker aangeboden gekregen. Bols greep in Pesse - na 9 kilometer - de eerste premie en bleek daarmede moeten zijn kruit te hebben verschoten, want nadien hebben we niets meer van hem vernomen. Nog een andere streekrenner, die vol goede voornemens van start was gegaan, namelijk Henk Benjamins, zagen we de strijd staken. Hij werd na tienduizend meter door pech uitgeschakeld; evenals Heijnekamp. Van Middelkoop kreeg kramp en zette er ook een punt achter; blijkbaar naweeen

van de Olympia's Tour. Overigens, er waren meer renners, die deze etappenwedstrijd nog in de benen hadden.

Te Beilen noteerden we de eerste uitlooppoging. De tempe­ramentvolle Rini Wagtmans en de snelle Fries Hoekstra gingen met de attente Van Dorth en “oosterling" Wim Derkink in de aanval en namen driehonderd meter. Toen Harm Smit, na zijn fikse val voor het eerst weer in een klassieker aan de slag, ook al aan de haal ging, sprongen Van Piere en Heijnig met de gebrilde Groninger mee. Zo ontstond een sterke formatie van zeven renners, die bij de doorkomst van de eerste lus een voorsprong van een minuut telde.

Vanuit het peloton, dat voorbij Hoogeveen Brugel, Been, Koopmans en Kisner met “panne" achter had moeten laten, probeerden Be Jansema, Dinus Vos, Wiebe Boonstra en Wim Neeskens het beurtelings om een geslaagde achtervolging in to zetten; zonder succes evenwel.

VOORSPRONG DRIE MINUTEN

Na 65 kilometer - nabij Dwingeloo - had het in hoog tempo draaiende groepje, waarin Wagtmans, Van Piere, Heijnig en Van Dorth de toon aangaven, een voorsprong van liefst drie minuten! Hier was het echter ook dat Henk Hoekstra (te weinig kilometers) moest afhaken.

Voorbij Assen boterde het plotseling niet al te best meer in deze zesmans-kopgroep en in het peloton begon men zich al meer en meer te roeren. Negen renners, te weten Beugels, Ouwerkerk, Kettenis, Van Kemenade, Van der Holst, Hen­driks, Van Dongen, Boonstra en Hoogland gingen op stap. Verder dun enkele tientallen meters liet het peloton, waar­uit Dolman na twee lekke banden was verdwenen, de vluch­ters niet komen.

Door deze jacht en mede doordat het bij de zes koplopers niet meer zo best vlotte, werd de voorsprong er niet groter op. Integendeel! Steeds minder werd de achterstand en of­schoon Smit, Wagtmans, Heijnig en Van Dorth nog al het mogelijke probeerden om het tempo op te voeren, hun von­nis was reeds getekend!

MEER DAN HONDERD KILOMETER

Voor Emmen bedroeg de voorsprong nog veertig seconden, maar voorbij deze stad waar de verzorging was, moesten de zes dapperen - na een vlucht van meer dun honderd kilo­meter - kapituleren ....

De strijd bleef echter levendig. Vlakbij Coevorden probeer­den Ted Blom en Piet Kettenis het nogeens. Hun voorsprong werd niet groter dun honderd meter. Het compacte peloton, nog slechts 36 renners tellend, vond het welletjes. Althans voorlopig, want in de genoemde plaats, waar de publieke belangstelling, zoals trouwens langs de gehele route, zeer groot was, kwam er weer leven in de brouwerij. Daar ont­stond namelijk de in de aanvang van deze nabeschouwing aangehaalde kopgroep van tien renners, die met nog 25 kilo­meter te rijden niet meer te achterhalen was. Wel trachtten Van der Horst, Emo, Van Piere, Ouwerkerk en Van der Klooster het gat te dichten, maar het was te laat.

Het draaide uit op het boeiende slot. Een „happy end" voor de dolgelukkige winnaar Roel Hendriks, die de traditionele overwinningsvaan van de Joop Middelink in ontvangst kon nemen en voorts de bloemen en zegekus mocht toucheren van de lieftallige Willemien ten Hove uit Nijverdal, die als Tour-Miss Kabouter fungeerde.

Amateurs: 1. R. Hendriks, De Wijk, 195 km in 4.22.42; 2. A. van Kemenade, Eindhoven; 3. P. Barendregt, Alblasserdam; 4. H. Ottenbros, Alkmaar; 5. E. Beugels, Sit­tard; 6. E. Vos, Midlaren; 7. P. Kettenis, Den Haag; 8. D. Holst, Amsterdam; 9. R. Wagtmans, Sint Willebrord; 10. E. Dickhof, Oosterwolde; 11. op 2.35 J. van der Horst, Haar­lem; 12. op 2.55 W. Emo, Utrecht; 13. op 3.01 B. van Dorth, Rotterdam; 14. op 3.04 G. Bongers, Voorst; 15. T. Blom, Haarlem; 16. J. Hoogland, Aalsmeer; 17. H. van Piere, Uit­hoorn; 18. F. Ouwerkerk, Rotterdam; 19. B. Wijdenes, Am­sterdam; 20. J. Pluimers, Enter; 21. J. Brink, Lutjebroek; 22. H. Peters, Heemstede; 23. W. Boonstra, Opende; 24. G. Santing, De Wijk; 25. B. Jansema, Wagenborgen; 26. W. Neeskens, Borne; 27. op 3.36 W. Derkink, Hengelo; 28. op 4.06 B. ten Hove, Nijverdal; 29. D. Middelveld, Hoogeveen; 30. P. Deenen, Vlijmen; 31. F. Kooi, Amsterdam; 32. D. Bronger, Sint Anna Parochie; 33. J. Zonneveld, Den Haag; 34. G. Nijkamp, Zwolle; 35. J. Jager, Dokkum; 36. J. Fran­sen, Halfweg; 37. J. Wilkens, Gieten; 38. W. Jansen, Noord­wijkerhout; 39. E. Broerse, Halfweg; 40. H. Rutgers, Gieten; 41. G. van den Berg, Rijssen; 42. G. Lucassen, Nijverdal; 43. H. Kuiper, Nieuw Amsterdam; 44. F. Stoots, Amsterdam; 45. C. Smouter, Nieuw Amsterdam; 46. H. van Klinken, Valthermond.

 

RONDE VAN FRIESLAND.(1965.04.24)

Slopende wind versplinterde het gehele rennersveld. . . .

        Machtige HARM OTTENBROS  de sterkste sprinter

                Flyer HENNIE SCHOUTEN de grote animator in:

                                                            Achtste Ronde van Friesland

Wat kunnen de laatste meters soms verschrikkelijk ver en lang zijn als de strijd tot op de spits gedreven wordt om een klassieker te beslissen. Dat kon men afgelopen zaterdag gewaar worden in Marathonstraat te Leeuwarden, waar een machtige Harm Ottenbros - sterk en tot grootse dingen in staat - zijn meest geduchte wapen, een keiharde spurt, aan­wendde om de grootste animator van deze, door een slopende wind geteisterde, achtste Ronde van Friesland in zijn laatste sprong te bedwingen. Dat was de flyer Hennie Schouten uit Badhoevedorp, wiens harde finish net niet ver genoeg reikte. Een trieste beloning voor iemand, die zo ondubbelzinnig en duidelijk zijn stempel drukte op deze perfect georganiseerde wegkoers over de lange dracht. De andere vier koplopers: Den Hartog, Van Kemenade, Bols en Leliaert mochten in dezelfde volgorde de andere ereplaatsen verdelen; zij hadden er recht op, want met het andere tweetal hadden zij na Dokkum de definitieve rekening aan de rest gepresenteerd.

Het moet voor het organisatie-comite, bestaande uit het vier­tal heren: A. Andriessen jr., C. Nijkamp, H. Wiederkehr en J. Jansen en de uitschrijvende vereniging, de Leeuwarder Wie­lervereeniging De Friesche Leeuw bijzonder voldoening schen­kend geweest zijn, dat deze wegwedstrijd zo onvervalst haar naam deed uitkomen en zo'n enorme belangstelling genoot. De slopende wind versplinterde het totale rennersveld en wie niet in de eerste “waaiers" kon rijden, gleed roemloos terug in de achterhoede.

Het was allemaal zo goed begonnen, het zonnige weer, dat honderden toeschouwers naar de start op het Cambuurplein van Leeuwarden had getrokken, de vele renners die uit aller­lei windstreken naar de zo bijzondere provincie Friesland wa­ren gekomen; kortom alles wees op een prachtige wedstrijd voor iedereen. Neen, niet voor iedereen, want toen de vliegen­de start op Rijksweg no. 10 de bont gekleurde stoet deed los­barsten in de richting Franeker, werden de eerste klappen al keihard uitgedeeld. Hans Pels en Jan Gisbers duikelden over elkaar heen, de Duitser Kreie moest lossen en Bakker wisselde met Koster een wiel. Nog meer lossers of pechhebbers? De Duitser Kramer, de Amersfoorter Van Hoeyen, de Haarlem­mer Nijssen en de Utrechter Meijer. Pietje Oud uit-Lutjebroek had er in Berlikum al spijt van en dacht aan de nog vele te rijden kilometers. Hij keerde terug, een daad die Lute en Schreur in een later koersuur eveneens deden.

Pech in de achterhoede

Er waren toen al vele plaatsen gepasseerd, die in twee talen op de A.N.W.B.-borden staan geschilderd. We noemen Mars­sum, Beetgum, Berlikum en Ried, waar de eerste premiespurt de, voorste renners tot nog grotere spoed aanzette.

Dartel sprongen de pasgeboren lammetjes met de hollende paarden,schapen en koeien door de grasgroene weiden, toen de eerste slagordes zich razend door het wijdse Friese land boorden naar Frentsjer, oftewel Franeker. Voor geduchte kleppers als Emo, Van Breugel, Holst of Serpenti was deze voorpost niet weggelegd, evenmin als voor de Fransman Ber­nard Sainz, die met zijn vier landgenoten Gourdy, Benoit, He­nocqueen Prud'homme, alsmede Henk Hiddinga naar het hoge Noorden waren gekomen om hun Franse wielerkunde te presenteren. Sainz is namelijk Champion de France Uni­versitaire, hetgeen wij zouden verstaan onder Studentenkam­pioen van Frankrijk. Een lek bandje had hem hier even voor Wommels geveld, toen men via Hichtum naar Bolsward wilde geraken. Er was hier genoeg te noteren. De olijke Corrie Groe­newegen, die vol goede moed een nieuwe tube stond te leggen en de Groninger Harm Smit - toch zeker een goede kansheb­her - die met nog zovele anderen de alinea: pech in de ach­terhoede: volmaakte.

Totaal versplinterd

Onze „sprung" naar voren, langs IJlst, Sneek en Heerenveen deed ons drie groepen optekenen, waarin diverse renners scholen van grotere en kleinere kwaliteiten. De kopgroep telde echter de grootste favorieten en naast het idool van deze streek - Tiemen Groen - reed Schouten, Ottenbros, Liebrechts, Been, Hoekstra, Bravenboer, Koel, Van Kemenade, Van de Ruit, Hulzebosch, Bols, Heijnig, Brugel en Fransen. Keurig hadden zij de totale versplintering weten te omzeilen en zich in de frontlinie opgesteld. Achter hen -op vijfhonderd me­ter - „bombden" Bronger, Buis (een belofte), Minneboo, Boon­stra, Leliaert, Stouts, Van de Brink, Koster, Van Seggelen, Wijdenes, Den Hartog, Koster, Dickhof, Van Lachterop, Rij­kers, Hesse en Kloosterman met alle geweld op de pauken en door de lommerrijke omgeving tussen St. Nicolaasga en Schar­sterbrug nam de frele Buis uit Zwanenburg zijn geslaagde overstap. Bronger deed dit “groot stekend" na en toen was plots het „bruggehoofd" van 32 man compleet. Alles wet daar­achter zat kon mismoedig het hoofd buigen.

„Waar bleven jullie?"

Direct na de samensmelting van de eersten ging Tiemen Groen weg. in soepele stijl draaide hij zich naar een voorsprong van ongeveer 45 sec. en toen kwam Schouten in het geweer. Eerst met Bravenboer en later met de langbenige Heijnig probeerde hij het gat te overbruggen. Zowaar het gelukte; in Mildam. - na 98,5 km - hadden zij een gat geslagen van circa een mi­nuut. De ervarenheid van Hennie Schouten, het helse tempo van Groen en de benige hardheid van Heijnig werkten doel­treffend, maar toch zou -Groen de tol van zijn inspanningen moeten gaan betalen. Hij viel terug op de jachtgroep, waaruit de jeugdige Jantje Buis was weggeslagen door een val. Op het randje rijdend smakte hij in het zand; stond op en kwam met een sublieme poursuite terug op zijn post.

Beetsterzwaag werd gepasseerd en toen werden Schouten en Heijnig ook ,gearresteerd". „Wear bleven jullie nou?" zal de luimige Badhoevense coureur wel gevraagd hebben, maar di­recht daarop hernam hij zijn dominerende positie.

Zo gleed de koers door naar Dokkum, weer langs de vaart, die de Elfstedenschaatsenrijders zich op hun martelgangen maar al te goed zullen herinneren, de harde wind nog meer krachten ging aanspreken. De “trillingen" begonnen al, Schouten - altijd weer deze naam -, Heijnig en Ottenbros gingen weg, even later weer de eerste twee met Van Kemenade en Leliaert.

Het grote spel begon

Nauwelijks was het hersteld of Den Hartog ging weg. Het was de inluiding van het grote spel dat nu begon; een spel, dat de „troeven uit de kaarten" deed schudden en zou eindigen op de streep. Jan Bols, steeds paraat, dook naar de Utrechter, achterna gezeten door animator Schouten en toen kwamen Van Kemenade, Leliaert en de machtige Ottenbros ook aan­gesneld.

Deze „wind" deed het zeil van het zesmansschip strak bollen, in sneltrein- vaart ging het op Leeuwarden aan en daar werd het uitgevochten, zoals we in het begin van dit verhaal over deze prachtige achtste Ronde van Friesland vertelden.BRON: JAN BALDER

Amateurs: 1. H. Ottenbros, Alkmaar, 188;2 km in 4 uur 41 min. 22 sec.; 2. H. Schouten, Badhoevedorp;.3. H. den Hartog, Utrecht; 4. A. van Kemenade, Eindhoven; 5. J. Bols, Hooge­veen; 6. J. Leliaert, Helvoirt; 7. op 50 sec. J. van Seggelen, Budel-Schoot; 8. G. Koel, Amsterdam; 9. A. Koster, Leeuwar­den; 1,0. J. Koster, Hoogeveen; 11. L. Hulzebosch, Beilen; 12. P. Heijnig, Rotterdam; M. G. Minneboo, Heenvliet; 14. J. Hesse, Arnhem; 15. T. Rijkers, Amsterdam; 16. W. Bravenboer, Rot­terdam; 17. W. Boonstra, Gron-Opende; 18. D. Bronger, St. An­na Parochie; 19. op 58 sec. C. Brugel, Zevenbergen; 20. op 2 min. 38 sec. F. van Lachterop, Amsterdam; 21. N. Been, Gro­ningen; 22. J. Fransen, Halfweg; 23. J. van Katwijk, Oploo; 24. P. Deenen, Vlijmen; 25. H. van de Brink, Oldebroek; 26. B. Jansema, Wagenborgen; 27. H. Hoekstra, Ureterp; 28. op 7 min. 7 sec. W. van Opstal, Prinsenbeek; 29. J. van Pelt, Eind­hoven; 30. N. Walravens, Den Bosch; 31. op 7 min. 53 sec. B. van der Bom, 's-Gravendeel; 32. T. Groen, Follega; 33. op 8 min. 8 sec. J. Hairwassers, Den Dungen; 34. J. van Geel, Bre­da; 35. J. Buis, Halfweg; 36. op 13 min. 38 sec. H. Hiddinga, Gouvieux pres Chantilly (Fr.); 37. J. Zonneveld, Den Haag; 38. J. Brink, Lutjebroek; 39. E. Hup, Dokkum.

 

RONDE VAN GELDERLAND.(1965.05.01)

Felle wielerstrijd schitterde in al haar luister

Andre van Middelkoop een prachtige solo-winnaar van 9e Ronde van Gelderland

Fel en zonder pardon waren de vele wielergevechten, die het uitgelezen rennersveld afgelopen zaterdag op de wegen van de provincie Gelderland met elkaar uitvocht. Nimmer luwde de strijd; vanaf de start tot dicht aan de finisch liet zij de volgers en de belangstellenden in het onzekere en voor de organisatie van deze prachtige klas­sieker, die door de mooiste streken van de Veluwe voerde en qua parcours een diepe indruk op ons achterliet, is er nauwelijks meer voldoening over dit welslagen in te den­ken. Deze wegwedstrijd welke werd verreden onder een zonovergoten hemel, schitterde in al haar luister. In alle onderdelen klopte de „planning" en als bekroning op dit machtige stuk werk, kwam de schitterende solo, welke winnaar Andre van Middelkoop in de slotfase ten beste gaf. Hij was met nog vijftien kilometers voor het stuur zijn andere metgezellen van de “kop"- ontvlucht, bleef aanvan­kelijk op dezelfde afstand in het vizier, maar “gleed" tegen het einde toch verder van hen weg.

Alleen kwam hij aan, moe en onder het stof, maar zielsge­lukkig omdat hij besefte dat zijn drieste sprong bij Hoog­-Buurlo, niet te overmoedig was geweest. Nog gelukkiger werd de 24-jarige metselaar uit Rotterdam, toen ruim der­tig seconden later zijn stad- en ploeggenoot Evert Dolman met een formidabele eindspurt de tweede plaats opeiste. In zijn „spoor" had hij de Haarlemmer Jan van der Horst meegetrokken en de gelegenheid geboden de rest van de oorspronkelijke tienmanskopgroep te derailleren, om zo­doende naar een welverdiende derde plaats te reiken.

Ruim honderd-en tachtig renners trokken om kwart over een de touclipsen strak, toen, op zaterdagmiddag 1 mei, het startschot werd gegeven voor de 9e Ronde van Gel­derland. Geneutraliseerd reden zij naar de Marchantweg en daar kon de komende strijd zich in al haar geweld ont­plooien. Met de handjes op het stuur sloot Bennie Heusink­veld het bontgekleurde lint, dat zich over de slingerende wegen naar Beekbergen bewoog. Nog gebeurde er niets, maar even daarna meldden zich de eerste slachtoffers. Leo van Schalen, de dag voordien winnaar van de Ronde van Nunen, duikelde over Huenders heen en betrok de Axelse Zeeuw Rien Bukacki eveneens in deze onfortuinlijke pose. De laatste, nog zonder de vloeiende stijl van de klasrijke coureur maar sterk tot in alle vezels, probeerde met een stel gelosten de aansluiting te verkrijgen, maar ontdekte, dat “terugkomen" - een groot woord dat voor wielrenners in iedere koers weer, een bijna magische klank inhoudt - er ook vandaag niet bij was. Dat ondervonden eveneens de vele pechhebbers onder wie Van Amsterdam, Rijkers en Huising. Ook keerden al enkele renners terug in dit eerste koersuur, dat met “gouden slingers" door een van achter de wolken verschuilende zon beschenen werd.

UIT ELKAAR

Het kaf was reeds van het koren gescheiden. De eerste schermutselingen hadden slachtoffers gevraagd en in een van de laatste formaties ploeterden onder andere Emo, Blom, Eddy Koster en Koopmans tevergeefs naar een betere positie. Jongens, die echt wel beter kunnen, maar door een tekort aan kilometers en trainingsmogelijkheden hun op­mars van de voorgaande jaren nu gestremd zien. Het is dan ook hun grote sportliefde, die hen steeds maar weer doet “aanzetten".

De harde wind had opnieuw haar “zwaard" door de gele­deren gezwaaid en langs het kanaal van Eerbeek naar Dieren beukten vijf “waaierende" groepen naar voren om bij Laag-Soeren - na veertig kilometer wedstrijd - tot een tweetal hoofdgroepen samen te smelten.

In de achterste ontwaarde men Althuyzen, Van der Haar, Kooi, Van de Apel, Leunis, Wagtmans, Walravens, Dickhof, Mertens, Wijdenes en vele anderen, die bij Loenen de aan­sluiting met de eerste formatie realiseerden.

VEEL KWALITEIT

Daarin zat veel kwaliteit. Zij, Van Middelkoop, Dolman, Minnekus, Van der Klooster, Bronger, Schouten, Kroon, Kettenis, Groen, Nieuwkamp, Gerrits, Santing, Koster, Ben­jamins, Van Rijn, Lute, Leliaert, Deenen, Van Noord, Cor Leunis, Van Zomeren, Van Bronkhorst, Harings, Schulte, Van Rossum, Boode en Bravenboer hadden elkaar de „warmte" gegeven van een gesloten groep en moesten nu ervaren hoe zij werden “uitgebreid" met een dertigtal ren­ners. “Vele monden maken de spoeling dun" legden zij uit met: “vele renners maken het luwrijden dun" en daarom sloegen zij het in drieen. Een derde van de koers zat er toen op en langzaam maar zeker begon de kopgroep, die wat later toch weer door samensmeltingen was uitgegroeid te “slijten". Minneboo, Liebrechts, Van de Ruit, Middelveld en de grillige maar klasrijke Jan Buis hadden moeten af­haken. Vooral door toedoen van de laatste (wat een sprong!) konden zij voorbij Hoenderloo weer aansluiten.

EEN LANGE SOLO

Dat was op tijd, want een vlucht van de Zeeuw Wim de Wilde en de Hagenaar Piet Kettenis deed de jagers tot haastige spoed aandringen. Samen trokken zij naar een ruime voorsprong, Kettenis door zijn ongebreidelde aan­valsdrift en De Wilde door zijn kunde. Jantje Harings, in fraai oranje gestoken, ging er alleen achteraan maar de kloof was te groot. Harry Vogels, de Nederlandse Australier, die er vooral vandaag bijzonder veel zin in had, moest wederom een nieuw bandje leggen. Keer op keer treft hem dit tragische lot en ook nu getuigde de wilskracht zijn moraal.

Bijna zestig kilometer reed hij op een lekke band, pompte hier, pompte daar en kwam uiteindelijk aan. Hoe graag had hij er bij- gezeten toen de slotfase met zoveel brio en geestdrift werd ingeluid.

DE ONTKNOPING

Nadat Kettenis zijn maat - De Wilde - had laten gaan, - “ik moet nog zoveel!", - ging deze onversaagd verder. Zijn provinciale devies: “Ik worstel en kom boven", zou echter niet opgaan. Bij Wekerom, toen er circa 108 km was afgelegd en zijn uitstap al meer dan veertig kilometer had geduurd, slokten Van Middelkoop (ja reeds daar legde de blonde Andre zijn basis voor de uiteindelijke overwinning), Drop, Van de Ruit (voortreffelijk op dreef na zijn inzin­king), Russens, Boode, Peters en Heijnig de vluchteling op en dat was het begin van de ontknoping. Inderdaad een ontknoping, want een achttiental renners, te weten Leliaert, Kettenis, Dolman, Kroon, Van Seggelen, Pellenaars, Breeu­wer, Van de Brink, Serpenti, Wagtmans (attent tot en met), Kloosterman, Hesse (in eigen streek), Dickhof, Bravenboer, Liebrechts (prachtig hersteld na zijn inzinking), Hartman (de verrassing) en de allersterkste jager - Jan van der Horst uit Haarlem - maakten zich op om eveneens aan de „voederbak" te komen. Dat gelukte en na de pogingen van Kettenis (wit een coureur) en Leliaert (de gehele wedstrijd gereden met een gebroken voethaak), probeerde het trio: Kloosterman, Van de Brink en Van der Horst een nieuwe uitval. De laatste, in vele koersen niet aangenomen omdat „men" volgeboekt was en zijn capaciteiten niet kende, liet hier eens zien met welke mogelijkheden hij wel begenadigd is. Keer op keer trok hij de lijn strak en was er bij toen Wagtmans de eerste “finaletrap" weggaf. Van Middelkoop ging prompt daarop aan de haal en wederom haakte de blonde Haarlemmer aan.

De glooiingen rondom de Kop van Deelen deed de rest van de kopgroep schudden en buiten enkele anderen moes­ten ook Serpenti en Van Veen het hoofd buigen.

ALLES “VERWOESTEND" SLOT

Het alles “verwoestende" slot was gekomen. Dolman en Russens sloten zich bij Van Middelkoop en Van der Horst aan, een stunt die Leliaert met Hartman, Peters, Klooster­man, Kettenis en Pellenaars ook volbrachten en net, toen het -tiental vooraan samenliep, wipte Andre van Middelkoop - sterk, vol courage en stevig solliciterend naar een car­riere - weg. Voorgoed, want ofschoon Kettenis, Van der Horst en Peters zich met ,tien meter op en tien meter af" volledig gaven en pal daarop de jonge Guus Leliaert de laatste ,luchtbellen' 'uit de longen van zijn mede-jagers zoog, tegen het tempogeweld, dat Van Middelkoop naar de finish droeg, was niet meer te fietsen. Over het erbarme­lijke stuk grindweg, dat Hoog-Soeren met Apeldoorn ver­bindt, joeg hij voort tot eindelijk de streep op het Asselse­pad hem de verblijdende verlossing bracht.

Een koers, waarin de overeenkomst tussen het jonge uit­lopende groen der bomen, de jonge rennersharten en de gouden zonnestralen alles samen- voegde tot een uitzon­derlijk schouwspel; behorend bij een in al haar luister schitterende Ronde van Gelderland.BRON: JAN BALDER

Amateurs: 1. A. van Middelkoop, Rotterdam, de 167 km in 3 uur 46 min. 18 sec.; 2. op 38 sec. E. Dolman, Rotterdam; 3. J. van der Horst, Haarlem; 4. A. Russens, Den Bosch; 5. P. Pellenaars, Breda; 6. H. Peters, Haarlem; 7. P. Kettenis, Den Haag; 8. M. Kloosterman, Leiden; 9. G. Leliaert, Hel­voirt; 10. L. Hartman, Amsterdam; 11. op 57 sec. J. van Seggelen, Budel-Schoot; 12. op 1 min. 2 sec. W. de Wilde, Wilnis; 13. W. Bravenboer, Rotterdam; 14. J. Hesse, Arn­hem; 15. M. van der Klooster, Rotterdam; 16. W. Boonstra, Gron-Opende; 17. G. van Noord, Den Haag; 18. A. Drop, Vlaardingen; 19. P. van Dijk, Wormerveer; 20. E. Dickhof, Oosterwolde; 21. E. Kroon, Den Haag; 22. H. van de Apel, Papendrecht; 23. G. Koel, Amsterdam; 24. R. Wagtmans, St. Willebrord; 25. J. Bols, Hoogeveen; 26. op 2 min. 22 sec. A. Koster, Leeuwar den; 27. M. Hoogerland, Kapelle; 28. J. van Dijk, Almelo; 29. J. van Geel, Breda; 30. J. Kersemakers, Ulestraten; 31. R. Hendriks, De Wijk; 32. H. Nieuwkamp, Borne; 33. P. Barendregt, Alblasserdam; 34. D. Bronger, St. Annaparochie; 35. H. Benjamins, Hollandscheveld; 36. E. Vos, Midlaren; 37. B. Schulte, Amsterdam; 38. H. van de Brink, Oldebroek; 39. H. Schouten, Badhoevedorp; 40. J. Koster, Hoogeveen; 41. N. Walravens, Den Bosch; 42. J. Boode, Nijverdal; 43. D. Holst, Amsterdam; 44. W. van Ros­sum, Geffelt; 45. M. Gerrits, Oploo.

 

RONDE VAN HET IJSSELMEER(1965.09.15 T/M 09.17)

Ronde Rondom het IJsselmeer een grandion succes

Al vele grote wielerkoersen mochten wij aanschouwen, van vele grote wielergevechten waren wij reeds getuige en al menig organisatie hebben wij moeten bewonderen om hun planning, coordinatie en afwerking van het geheel. We realiseerden ons dan pas hoe groots en hoe prachtig het moet zijn als een wedstrijd ook slaagde en sportief naar een hoogtepunt groeide. We leefden dan enigszins met dat resultaat mee en droegen een dergelijk, voor de organisatoren verheugend feit, naar buiten uit teneinde alle wielersportliefhebbers kond te doen van een bljzon­der geslaagd festijn. Opnieuw kunnen we dat doen, op­nieuw kunnen we ergens de loftrompet niet alleen steken, maar ook laten schallen met een sonore klank, want de verreden week verreden veertiende Rondom het IJssel­meer komt dit alleszins toe. Deze driedaagse wegwedstrijd werd een grandioos succes en heeft vanaf de start in Beverwijk tot en met de finish in Amsterdam geboeid. Uit de harde wielergevechten is tenslotte, de 20-jarige metse­laar Piet Tesselaar uit het wijdse Noordhollandse Halver­dijk tevoorschijn gekomen en zijn eindoverwinning, be­kroond met twee etappe-zeges, heeft aan duidelijk- heid niets te wensen overgelaten. De manier, waarop de rood­blonde sterke knaap in deze meerdaagse heeft geleden; verraadde nogeens te meer zijn duidelijke komst .....

Met welke aspiraties, met welke bijzondere wielergedach­ten moeten, nauwelijks twee maanden geleden, enkele getrouwe sportmensen bezield zijn geweest, toen zij de „troubles" rondom de voor dit jaar geplande organisatie van de Ronde Rondom het IJsselmeer vernamen en daarop zelf het initiatief namen? Was het van Ko te Paske, Fred Hartog, Gerrit Boelenkamp, Gerard Lebon en Joop de Knegt de zucht naar verdiensten, naar roem en eer of naar avontuur? Neen, pertinent niet, het was de onvervalste liefde, welke zij voor de wielersport koesteren en nu zagen zij, dat iets moois, iets bijzonders dreigde te verdwijnen. Daarom sloegen deze mannen (wat? Kerels!) de handen ineen en wisten in slechts korte tijd tot een volledig geheel te komen. Alles hebben zij er voor gedaan, aan alles heb­ben zij gedacht en daarom komt dit succes hen meer dan toe. Natuurlijk mankeerde er wel wat, maar dat woog niet op tegen hetgeen als positief kan worden aangemerkt. Trouwens, aan alles in het leven moet iets negatiefs blij­ven; het houdt de mens levendig en strijdlustig om juist dat in de toekomst beter af te werken. Gelukt dat echter, dan zal er toch weer iets anders zijn dat voor verbetering vatbaar blijft, het is nu eenmaal het “perpetuum mobile" van ons aards bestaan.

Beverwijk-Sneek

Onder de meest ideale weersomstandigheden gingen woensdagmiddag 15 september in het Noordhollandse Beverwijk bijna tachtig amateurs op stap om de eerste rit over 158 kilometer naar Sneek aan te vangen. De brand zat er al meteen in, want nadat pechhebbers Piet Baren­dregt en Cor Groene- wegen weer bij gekomen waren, klapten de strijdlustige Gaby Minneboo en de goed rijden­de Wim de Wilde pardoes de ruimte in. Het was het begin van een helse wielerslag welke met herhaaldelijke verwisse­ling van decor tot op de finish zou voortduren. Achter het tweetal kwamen Steevens, Tesselaar (door eigen 'streek), Braspennincx, Blom, Van Piere, Boode en Holst tot een geslaagde tegenactie en dat veroorzaakte tevens een ge­halveerd peloton. In de eerste moot reden Schouten, Schepers, Barendregt en de later in Friesland gevallen Hans den Hartog „alles" om met Hoogland, Den Hertog, Rijkers (opperbest gekoerst), Beugels, Vogels (de Neder­landse Australier), Ouwerkerk, Wagtmans, Van Middel­koop, Geraeds, Hoogerland en de kleine, maar o, zo pittige Johnny Brouwer naar de kopgroep te schuiven. Dat ge­beurde in Hippolytushoef (na 72 kilometer) en direct daarop wipte Piet Braspennincx weg. Hij reed zijn laatste amateurkoers, want een goed con- tract met Pelforth-Sau­vage-Lejeune heeft hem de profstatus doen aanvragen en daarom wilde Rijsbergse Piet zich nog eenmaal flink laten zien bij deze “mindere" jongens. Een felle reactie van de grote en sterke frontlinie was voldoende.

Over de veelal zo slopende en sluwe “moordenaar", de Afsluitdijk, joeg het voort naar It Heitelan, maar zeven man, te weten: Piet Cooremans, Hans Hesen, Jan Hesse en Gerard Vianen, Anton Hollemans, Jo Kersemaekers en Lou Otte kwamen aangestormd en streken door Pingjum heen - na circa 120 kilometer - op de vluchters neer. Alles wat daarachter zat was voor deze eerste rit “gezien" en' ook de tot daartoe goed rijdende Fedor den Hertog. Een tekort aan kilometers deed hem genadeloos bij de eersten afhaken en een knaap van een inzinking deed hem pas veel en veel later arriveren.

Voorin begon het “rammelen", want Beugels, Brouwer (wat een fond heeft dat geblokte manneke! ), Holst en Dolman, trokken al eens een breed lichtspoor en na veel doorvlammen waren zij weg. De licht pedalerende Wim Schepers ging er met Wagtmans achter en ook Steevens wilde naar voren, maar het gevolg was - nadat Dre van Middelkoop het gat prachtig overbrugde - dat alles weer ongedaan werd gemaakt. Nog was de laaiende vuurhaard echter niet gedoofd, weer sloeg het wielerlicht keihard in en nu was het de reeds enkele weken werkende Frank Ouwerkerk, die met een subliem berekende demarrage de beslissing forceerde en met Beugels, Peter Heijnig, Wim Schepers en met Rini Wagtmans voorgoed loskwam. In de eindsprint was de laatste zijn belagers te glad af en zo kon de kleine Brabander zich als eerste leider door Ronde Miss Ria Verda verdiend laten omarmen. Ook hij had door zijn strijdlust er aan toe bijgedragen, dat men liefst drie kwar­tier eerder in het toeristische Sneek arriveerde.

Eerste etappe Beverwijk-Sneek:

Amateurs: 1. R. Wagtmans in 3.18.20; 2. E. Beugels; 3. W. Sohepers; 4. F. Ouwerkerk; 5. P. Heij­nig; 6. op 1.23 P. Tesselaar; 7. P. Braspennincx; 8. H. van Piere; 9. P. Barendregt; 10. H. Schouten; 11. op 1.27 G. Minneboo; 12. op 1.38 H. Steevens; 13. E. Dolman; 14. J. Brouwer; 15. M. Hoogerland; 16. A. van Middelkoop; 17. D. Holst; 18. J. Hoogland; 19. W. de Wilde; 20. T. Rijkers; 21. G. Vianen; 22. J. Boode; 23. W. Geraeds; 24. op 3.34 P. Coo­-remans; 25. op 3.58 J. Hesse.

Dagploegenklassement: 1. Beck's Bier 9.58.02; 2. Amstel Bier 9.58.33; 3. Trio Bubble Gum 9.59.02; 4. Vredestein 10.00.28; 5. Caballero 10.01.01.

Sneek-Meppel

Was de eerste etappe dus een brok wielergevecht van de eerste orde, in de tweede rit Sneek-Meppel kwam het tot minder heroische daden. Waarschijnlijk hebben de te korte afstand - slechts 112 kilometer - en het prachtige weer daar de hand in gehad, maar het contrast met de Openings­etappe was duidelijk aanwezig. Tech verveelde de, rit geenszins, want de strijd bleef voorin het peloton leen­dig. Het hoge tempo verlamde echter alle pogingen en het meest interessante was eigenlijk het gevecht, dat enkele pechhebbers moesten leveren om weer bij te komen.

We zagen het van aanvoerder Wagtmans, die door zijn Beck's Bier-genoten Wim de Wilde, Marinus Hoogerland en Corrie Groenewegen werd opgewacht, maar daarna zo'n speed ontwikkelde, dat zijn “ophalers" los kwamen te zitten en evenals de wat al te vurige Wagtmans - tong scheef in de mondhoek en op het uiterste puntje van het zadel, sprekend neef Wout in diens grote dagen toen voor hem het lijden op de fiets ook weer dan eens stond afge­tekend - bijna te laat kwamen om nog aan te sluiten.

Toen Rini Wagtmans en de zijnen echter bij het achterste groepje aansloten, bleek dat er een hevige deining aan de gang was, want Holst, Beugels, Steevens en Van Mulken, Pepels, Lelieveld, Marcel Evers en wat anderen deden hun uiterste best om de totale orde, van begin tot het einde, te herstellen. Voor Drachten (42 kilometer) wipten Henk Nieuwkamp en Piet Braspennincx weg, maar net toen het peloton weer aanhaakte, patste de achterband van Nieuw­kamp. De sterke Johan Pluimers haalde hem - op en in doelmatige stijl reed het Oostelbke tweetal terug naar de hoofdmacht. Daarin was de ergste strijd wat geluwd en daardoor kon pechhebber Anne Koster (wat, te diep in het zadel gezeten) zijn schade herstellen. Op tijd sloot hij ook aan, want er begon een nieuwe jacht. Tussen Noordwolde en Frederiksoord waken Groenewegen, Hoogerland, Bon­gers- (marcheerde goed); Fransen, Barendregt, Tesselaar, Cooremans en de gezaghebbende Evert Dolman aan de aandacht ontsnapt en ofschoon hun tempo schrikbarend hoog lag en het aanvankelijk op slagen ging gelijken wer­den zij voorbij Giethoorn toch weer ingerekend. Inmid­dels kwam het gestadig door nieuwbouw en industrie steeds groter wordende Meppel in zicht en het is jammer, dat een opgebroken weggedeelte toen de beslissing for­ceerde. De heldere Piet Tesselaar, immer de kijkers klaar en wakker, maakte zich al worsetelend door het zand uit de voeten en trok snel op. Dat deed de begeleidende mo­tor-politieagent ook en dat gaf voor enkelen reden om te protesteren.

Men betichtte „den Piet" van al of niet, stayeren, maar of het gegrond was heeft niemand met zekerheid kunnen vaststellen. De meningen daarover liepen bij navraag uiteen en het typerende was, dat juist enkele gerenom­meerden zich van deze boute uitspraak distantieerden en de Kalverdijker zijn ritzege van harte gunden.

Een halve minuut later spurtte de gedrongen Henk Nieuwkamp schitterend naar de tweede plaats en kon Wagtmans, die als zevende was aangekomen, ook voor de laatste dag als leider aantreden.

We geloven niet dat de jury in het geval Piet Tesselaar onjuist heeft gehan- deld. Na de desbetreffende motor-po­litieagent gehoord te hebben, heeft men het ingediende protest volkomen terecht terzijde geschoven en de win­naar aangehouden.

Wel heeft het helaas wat zwak vertegenwoordigde jury­college zich schromelijk vergist, door de Trio-rijder Johnny Brouwer over het hoofd te zien. Absoluut heeft de kleine man zich in Meppel onder de eerste tien geschaard.

Wij dachten dat hij ongeveer als achtste, negende of tiende aankwam. Het verweer, dat Brouwer dan ook aan­voerde was zonder meer gerechtvaardigd. Helaas heeft men er onvoldoende naar geluisterd de volgende morgen en dat heeft enige harde meningsverschillen teweegge­bracht. Niet de renner in kwestie deed dat, maar de te luidruchtige en ideels misplaatste uitingen van zijn ploeg­leider werden te graag door anderen overgenomen. Een diplomatiek optreden en dan vooral in het openhaar brengt meestal meer winst. Dergelijke vertoningen breken de wielersport af, het geeft de nog altijd aanwezige anti­wielermensen teveel voedsel in de bek - om hun afkeur over onze met impulsiviteit geladen, sport te spuien. Daar moeten wij allen voor waken, temeer daar ploegleiders, trainers, schrijvers en alles wat mede-rondhobbelt in deze sport toch nimmer het paedagogische vlak uit het oog mogen verliezen. In het bijzijn van jonge knapen, al zijn ze misschien nog eens wereldkampioen of de meest inge­zeten burger van de stad of het dorp, behoren verhitte gesprekken niet gevoerd te worden. .

De fout ligt echter ergens anders. Een eenmaal aange­stelde jury, moet niet meer de kans kunnen krijgen om af te bellen, de KNWU moet hierop scherp toezien. Ook wanneer het dan geen zogenaamde officiële klassieker be­treft. Bij iedere grote van stad tot stad koers, in voor- of najaar, behoort zij de jury samen te stellen en wie zich daarvoor beschikbaar stelt heeft zich zonder meer aan zijn gemaakte afspraak te houden. Wanneer een renner zijn verbintenis niet nakomt, wordt hij door dienstdoende jury-leden voorgesteld voor een schorsing of boete. Zeer terecht, maar waar blijven we indien de strafopleggers dan maar zonder meer hun beloftes niet nakomen? Over­macht natuurlijk hierbuiten gelaten. Het zijn harde en klinkklare regels, maar men mag geen enkele organisatie, waarvoor honderden vrrijwillige en belangenloze uren zijn opgeofferd op een dergelijke wijze voor het blok zetten. Zeker niet, als men goodwill probeert te kweken onder nieuwe sponsors en al wat dies meer zij!

Tweede etappe Sneek-Meppel 112 km:

Amateurs: 1. P. Tesselaar in 2.34.28; 2. op 41 spec. H. Nieuwkamp; 3. H. Vogels; 4. H. Steevens; 5. H. van Piere; 6. J. Hesse; 7. R. Wagtmans; 8. H. van Rooy; 9. H. Hesen; 10. D. Holst; 11. P. Heijnig; 12. G. Vianen; 13. H. van den Adel; 14. ex aequo het gehele peloton.

Dagploegenklassement: 1. Vredestein 7.45.46; 2. Oostelijke wielerploeg 7.46.36; 3. Beck's Bier 7.46.42; 4. Amstel Bier 7.46:57; 5. Caballero 7.46.57.

Zwolle-Amsterdam

Het was met Wagtmans op de eerste- en de “gebrande" Tesselaar op de tweede plaats in het algemeen klassement - slechts dertien seconden verschil - geen wonder dat er op de laatste en beslissende dag een hels wielergevecht te verwachten viel. Dat kwam er dan ook, want nadat Joop Hoogland zijn eerste lekke band met behulp van ploegmakker Van der Horst kon goedmaken en Peter Stevens en Theo van Mulken voor elkaar hetzelfde sym­pathieke gebaar over hadden, kwam het tot een ontlading welke tot in Amsterdam zou voortduren.

Allereerst togen Braspennincx, Van der Klooster, Van Middelkoop en Drop - later zou deze in de beslissende kopgroep lekrijden en met het toegekomen peloton toch nog een prachtige plaats opeisen - op pad en dat bracht de verontrustte aanvoerder Wagtmans in hevig verzet. Met alle geweld trok hij de plooi strak, kreeg daarbij nog hulp van de lekke band, welke Braspen- nincx opliep. Deze moest door de perfect opererende Amstel-tandem Sche­pers-Van Rooy worden teruggebracht en toen kon het spel opnieuw beginnen. Een uitval van twee renners werd overgenomen door Schouten, Steevens, Den Hertog en Vianen en ook daaraan moest Wagtmans alles doen om de schade te herstellen. Pal daarop toog hij met ploeg­makker Daan Holst zelf ten aanval, doch meer dan een schermutseling van de eerste orde werd het niet. Inmid­dels had „den Bras" voor de tweede maal lek gereden en was hij alleen in een strakke race teruggereden naar de groep. Na zestig kilometer koersen zat alles weer broe­derlijk bijeen en konden ook Bert Boom - sterk in de running - en de nogmaals door pech getroffen Theo van Mulken aansluiten. Een nieuwe kopgroep had zich daarna gemeld. Schepers, Koster, Derkink, Geraeds, Coo­remans en Dolman hadden het avontuur gezocht en dit veroorzaakte een complete versplintering van de hoofd­macht. Daarin was Henk van de Brink ten val gekomen. Veel en veel later zou deze moedige knaap zijn “thuisreis" toch voortzetten, zij het met achterstand.

Een staaltje van opperste wielerkunde gaf de ’s morgens zo omstreden Johnny Brouwer weg. Platrijden had hem achterstand bezorgd, maar uiterst geconcentreerd scheerde hij langs de volgauto's en sloot aan bij de schamele resten van een eens zo groot peloton. Het Zuiderzeeplaatsje Bun­schoten was gepasseerd en men dook een stuk ongerepte natuur, de Eemnesserpolder, in. Een bitterhard, maar ongemeen- boeiend wielergevecht ontstond daar en over de zig-zag door de wijdse, groene vlakte kronkelende klin­kerwegen, stuurde men op Laren aan. Daar telde men negen renners op kop, want de erbij gezeten Drop had immers pech gekregen en daarom waren Beugels, Vianen, Braspennincx, Van Lachterop, Rijkers, Hollemans, Wij­denes, Minneboo en Hesen een zekere krachtbron kwijt, die in de slotkilometers wellicht zo'n belangrijk rende­ment had kunnen opleveren. De daarachter weer samen­gesmolten meute heeft daarop, vooral door toedoen van Tesselaar, Schepers, Steevens, Holst en Van Piere, zo verschrikkelijk “gekast", dat de kaarten in deze contreien grondig werden geschud. Toch haalden zij van hun groot­ste achterstand - ruin twee minuten - niet zo erg veel terug en wie weet hoe het “verlopen" was indien de helaas neergelaten spoorbomen van Duivendrecht geen directe belemmering hadden opgeleverd voor de vluchters Beugels, Minneboo en Hesen reden nog wel voor wat zij waard waren, maar de kasseien van de Amsterdamse Weesper­zijde velden het vonnis. Als een tijger sprong de attente Tesselaar naar hen toe, overstak het achttal en reed naar een tweede ritzege, welke hem tevens de eindzege van deze zo goed geslaagde Ronde Rondom het IJsselmeer deed toekomen.

Piet Tesselaar, sterk en jong - 2 februari 1945 - werd een schitterend eindwinnaar en heeft daarmede zijn grote belofte voor de toekomst nog eens duidelijk onderstreept. Alle dagen heeft hij zijn gezicht laten zien, alle dagen ging hij mee in de strijd en zo deze er was, dan schuwde de kloeke Kalverdijker het zware werk niet. Een betere winnaar had deze IJsselmeer-ronde zich niet kunnen wen­sen. Een ronde, die het oude eervolle praedicaat, “klas­sieker" weer hoognodig aan haar toch al glansrijke naam moet kunnen toevoegen en die hopelijk reeds volgend jaar weer als een selectie kan worden verreden. Een dergelijke wedstrijd behoort weer alle aandacht te hebben en net als vroeger in de voorjaarskalender opgesteld te staan.

BRON: JAN BALDER

Derde etappe Zwolle-Amsterdam 156 km:

Amateurs: 1. P. Tesselaar in 3.34.21; 2. H. van Piere; 3. G. Vianen; 4, M. Hoogerland; 5. E. Dolman; 6. H. Steevens; 7. A. Drop; 8. W. Schepers; 9. P. Barendregt; 10. G. Minneboo; 11. B. Wijdenes; 12. E. Beu­gels; 13. F. van Lachterop; 14. H. Hesen~ 15. P. Braspen­nincx; 16. A. Hollemans; 17. T. Rijkers; 18. B. Groen; 19. D. Holst; 20. P. Kettenis; 21. F. Ouwerkerk; 22. op 1.16 W. de Wilde; 23. P. Legierse; 24. H. Nieuwkamp; 25. M. van den Klooster.

Dagploegenklassement: 1. Vredestein 10.12.03; 2. Beck's Bier 10.12.33; 3. Amstel Bier 10.13.03; 4. Chloride Batterijen z.t.; 5. Trio Bubble Gum z.t.

Individueel eindklassement: 1. P. Tesselaar, Kalverdijk, 9.17.33; 2. op 1.17 E. Beugels, Sittard; 3. op 1.32 W. Schepers, Stein; 4. op 1.44 H. van Piere, Uithoorn; 5. op 1.47 F. Ouwer­kerk, Rotterdam; 6. op 2.13 G. - Vianen, Kockengen; 7. op 2.17 H. Steevens, Elsloo; 8. E. Dolman, Rotterdam; 9. M. Hoogerland, Kapelle; 10. P. Barendregt, Alblasserdam; 11. P. Braspennincx, Rijsbergen; 12. D. Holst, Amsterdam (allen met dezelfde tijd als Steevens); 13. op 2.34 G. Minneboo, Heenvliet- 14. op 2.34 R. Wagtmans, Sint-Willebrord; 15. op 3.06 T. Rijkers, Amsterdam; 16. op 3.30 J. Brouwer, Rotter­dam; 17. op 3.34 P. Heijnig, Rotterdam; 18. op 3.41 W. de Wilde, Oudelande; 19. op 3.50 J. Boode, Nijverdal; 20. op 4.01 H. Schouten, Badhoevedorp; 21. A. van Middelkoop, Rotterdam, zA.; 22. op 4.12 J. Hoogland, Aalsmeer; 23. W. Geraeds, Thorn, z.t.; 24. op 4.45 H. Hesen, Geleen; 25 op 4.54 A. Drop, Vlaardingen; 26. A. Hollemns, Rijsoord, z.t.; 27. op 5.37 P. Cooremans, Breda; 28. 6.01 J. van der Horst, Haar­lem; 29. op 6.17 H. Vogels, Australig; 30. op 6.32 J. Hesse, Arnhem; 31. op 6.41 J. Kersemaekers, Ulestraten; 32. L. Otte, Haarlem, z.t.; 33. op 6.48 P. Kettenis, Den, Haag; 34. op 7.34 B. Groen, Steenwijk; 35. F. van Lachterop, Amsterdam, z.t.; 36. op 8.04 M. van der Klooster, Rotterdam; 37 op 8.59 P. Legierse, Den Bommel; 38. op 9.30 P. Lemmens, Beek; 39. op 10.02 P. Deenen, Vlijmen; 40. op 10.29 H. Nieuwkamp, Eerbeek.

Eindklassement der ploegen: 1. Vredestein 27.56.21; 2. Beck's Bier 27.57.09; 3. Amstel Bier 27.58.3-9; 4. Trio Bubble Gum 27.58.54; 5. Caballero 28.00.37; 6. Chloride Batterijen 28.04.19; 7. Deko N.V. 28.07.53; 8. Oostelijke wielerploeg 28.14.31; 9. Priems' Bouwbedrijven 28.20.21; 10. Renault 28.25.20.

Prestatieprijs: 1. P. Tesselaar, Kalverdijk, 10 pnt. (Televisie­toestel, geschonken door Televersum, Amsterdam).

 

RONDE VAN LIMBURG.(1965.06.19)

Eel Dolman (winnaar) en Andre van Middelkoop (tweede)

hoofdfiguren in grandioze Ronde van Limburg

UNIEK SCHOUWSPEL DOOR IMPOSANTE VLUCHT

Door het met velerlei bonte varianten versierde traject - gladde wegen, kronkelende straatjes en een alles vergende tocht over stijgingen en heuvels - door de nu eens listig fluisterende en dan veer bruut bulderende wind - in de rug, in de flanken en pal tegen - door het eveneens bij tijd en wijle in een vrolijk zonnetje badend decor, door het tintelend en emotioneel verloop, de ziedende kampvaardig­heid, de grandioze veldslagen aan het hoofdfront en de na­bije stellingen, door pech en zeer zeker niet in het minst door de superieure ren van Eef Dolman en Andre van Mid­delkoop, werd de Ronde van Limburg een wielergevecht van formaat, van dramatische schoonheid. Deze 17de editie werd weer een puur hoogtepunt, werd ook deze keer zonder twijfel Neerland's zwaarste en meest geprezen klassieker. Pechvogels - en dat waren er nogal wat konden een kruisje over het avontuur maken, van enige kans om weer aansluiting te krijgen was geen sprake. Vooraan - het pe­loton, later diverse groepen en kleinere gezelschappen - werd geen moment gepauzeerd of de kat uit de boom geke­ken, de voorsten hadden altijd een schier beknellende haast derhalve dienden de jagers extra op de tanden te bijten en zodoende betekende een leegsissend bandje het doodvonnis. Pikant was de finale, die zeer vroegtijdig werd ingezet: Eef Dolman en Andre van Middelkoop - lang met hulp van de moedige Guus Leliaert die op de klim van Noorbeek (120 km.) werd gelost - vochten als leeuwen, grepen met de zwier van echte “groten" de fel toegejuichte functie van aanvoerders, duelleerden op het scherp van de suede met de felle jagers Rini Wagtmans, de Belg Geelen, Van der Horst, Wijdenes (bandbreuk naderhand in Bunde), Jef Drummen en de bij deze „famille" terecht gekomen zijnde Leliaert. Het verschil schommelde tientallen kilometers rond de 1.30 min., werd 1.50 min., bedroeg aan het vliegveld van Beek nog maar 30 sec., met 1.35 min. winst begonnen de twee Rotterdammers in Stein aan de slotlus van 10 km, zij finish­ten met 55 sec. voorsprong op hun achtervolgers. Een strijd om stil van te worden of om enthousiast de handen in de lucht te werpen, een ontknoping die terecht in een zuiver gouden lijstje moet worden gezet. Kortom een vervoerende koers, gelijk Mr. Van Ballegooyen de Jong bij de huldiging van de prijswinnaars terecht concludeerde.

Van de 93 vertrekkenden op de Heisteeg, bereikte na 191 km slechts een derde gedeelte de finish, getrokken op de smalle Kruisstraat in het uitgelopen Stein. Zo zwaar was de match geweest, want niet alleen fatale tegenslagen dunden het veld, toen de slag in alle hevigheid was ontbrand, maar er vielen overigens heel dappere jongens weg, zoals over­rijpe vruchten van een de last niet kunnende torsen boom. Henri van Rooy stond in Obbicht (12 km) met een kapot­te tube langs de weg, de illusies konden meteen worden op­geborgen. Intussen hadden Willy Geraeds, Rene Lotz en Theo v. d. Kort een gat gemaakt, hetgeen voor de troep aanleiding was om het tempo op te voeren. In Roosteren (14 km) sukelde Andre Leyten met een nukkige derailleur, reed Jan Bols „plat" en daar moesten Coumans en Koers lossen, iets dat Jan van Pelt in Ohe en Laak (20 km) over­kwam. Bij het verlaten van Stevensweert kreeg Hans den Hartog een tik, daar kregen de sterke Piet Braspennincx en even nadien Huybers een lekke band en in Echt (pas 26 km achter de rug) belandden - kansloos - P. Jansen, Delnoy, Piet van Dorst, Kersemakers, Nico Walravens en Wim van Dorst aan de grauwe staart. Toen de Geleense contreien op­daagden, toen de streek van Nuth nabij kwam - de ont­snapping zelf kwam in Sittard tot stand - demarreerden Poortvliet, plus de mannen uit die omgeving Jan Wilem­sen, Gerit Scholte en hun makker Moerkens. In Munsterge­leen (51 km) hadden zij 40 sec., in welk oord Jan Gilbers herrie met zijn versnellingsapparaat kreeg. Pech was Ad. Soer in Geleen beschoren, Wim van Opstal werd afgehaakt en op de kop van de stoet waren steevast lieden van Thijs Verveer - Dolman, Ouwerkerk, Van Middelkoop, Braven­boer - te vinden. In Nuth hadden Jan Willemsen en Poort­vliet nog 200 meter, Scholten en Moerkens zaten weer in de groep en net voor Hulsberg (65 km) moest Piet Deenen eventjes een kleine reparatie aanbrengen, om weer bij te komen.

Slag begon vroeg, ren Dolman-Van Middelkoop duurde heel lang.

De slag werd bereids in Klimmen (70 km) ingeluid; Drie man weg, vijf knapen aan de leiding en toen zeven koplo­pers. Lek reed Marinus Hoogerland, de Duitser Reinarts brak in Ubachsberg zijn keting, in de woonplaats van de oud-kampioen Joep Franssen was het „fini" voor Scholte, Van Seggelen, De Bruyn, Minneboo en Snoeys. Nog altijd hadden Willemsen en de pittige Poortvliet 40 sec., om hulp te krijgen van de Brit Shaw, Lemmens, Hesse, Van Dijk, Dolman en Van Middelkoop. Het woordje ,afgehaakt" zetten we in Wylre (82 km) achter de namen van Van der Voort en Clermonts, in Eys (klim) achter Vaassen, de En­gelsman Quin, de Duitser Polanski, Liebregts, Otte, Moer­kens, de Engelsman Reid, Dignus Kosten, Ouwerkerk, Jan Stolk en Jochems. Daarna schrapten we Lotz (Huls: 89 km) Ramakers en ook Poortvliet, in Simpelveld (89 km) Peters en Van Dorp.

Drie ,generaals" in Bocholtz (92 km): Dolman, Van Middel­koop en Leliaert met 55 sec. voorsprong. In de hoofdmacht zaten nog 25 man, op de hellingen rond Slenaken kwamen Pierre Pellenaars, Willy Geraeds en Theo van Mulken bij een ris voorgangers, intens jacht makend op de drie leiders (1.20 min.). De “col" van Noorbeek was Leliaert te mach­tig, tezamen met de Belg Geelen, Wagtmans, Van der Horst Wijdenes en Drummen zou hij energiek pogen om Dolman en Van Middelkoop het leven zuur te maken, om de race alsnog in een andere plooi te steken. De twee uitlopers pas­seerden Gronsveld (127 km) 35 sec. voor deze medesollici­tanten, op 2 min. zaten Lochs, Geraeds, Pellenaars, Hesen, Van Dijk en Drop, verderop peddelden een troepje met Wil­lemsen,Hesse en Van Mulken.

Geraeds kwam in Amby (een stuk ,slechte" grindweg) ten val en verdween Bas Wijdenes (lekke tube) uit het op Dol­man en Van Middelkoop jacht makend gezelschap. Een mi­nuut hadden de twee kopmannen in Borgharen (162 km), 45 sec. in Bunde (168 km). Zij - Dolman groot verzet, Van Middelkoop klein - hielden stand, zij reden onder laaiende geestdrift van de duizenden naar Stein, om aan de laatste 10 kilometer te beginnen. Die duizenden stuwden hen voort de massa moedigde ook de naaste buren even enthousiast aan en prees allendie deze “monsterreis" volbrachten. Aan de streep detailleerden de volgers de vele charmante, de talrijke dramatische “ingrepen". Zij konden bijna geen woor­den vinden om hun bevindingen, hun lof, kenbaar te ma­ken. Mr. Van Ballegooyen de Jong, de heren Forster - Sportcommissie-, provinciale consul Pisters de altijd actie­ve Joep Voots, de verdere officials en deskundigen en niet te vergeten coach Joop Middelink waren duidelijk in hun nopjes; zij hadden van nabij een van de zwaarste, een van de meest imposante en meest attractieve koersen ooit in ons land ten tonele gevoerd, meegemaakt en intens beleefd.

Voor Eef Dolman, Andre van Middelkoop - plus hun buren op het ranglijstje - een piekfijn wapenfeit, voor de Neder­landse wielersport een hoogtijdag en voor de ,Bergklim­mers" een volledig succes.BRON: GERARD SILLEN

Amateurs: 1. Eef Dolman, Rotterdam, de 191 km in 4.41-06; 2. Andre van Middelkoop, Rotterdam, z.t.; 3. Jan v. d. Horst, Haarlem, op 55 sec.; 4. F. Geelen (B.) z.t. 5. J. Drummen, Bemelen, z.t.; 6. Rini Wagtmans, St. Willibrord, z.t.; 7. G. Leliaert, Helvoirt, op 1.22 min.; 8. H. Hesen, Ge­leen, op 4.46 min.; 9. A. Drop, Vlaardingen op 4.53 min.; 10. G. Vianen, Kockengen op 6.29 min.; 11. H. Lochs, Meers op 6.36 min.; 12. B. Wijdenes, Amster- dam op 7.25 min.; 13. P. v. Dijk, Wormerveer op 7,21 min.; 14. J. Boode, Nijverdal op 8.41 min.; 15. J. Fransen, Halfweg op 8.48 min.; 16. J. Wil­lemsen, Nuth op 8.50 min.; 17. E. Dickhof, Oosterwolde op 8.56 min.; 18. M. v. 0. Klooster, Rotterdam op 9.09 min.; 19. J. van Katwijk, Oploo op 10.06 min.; 20. P. Pellenaars, Bre­da op 10.13 min.; 21. J. Hesse, Arnhem z.t., 22. A. van Ke­menade, Eindhoven op 10.24 min.; 23. P. Lemmens, Beek z.t. 24. Th. v. Mulken, Elsoo z.t.; 25. H. v. d. Brink, Wezep z.t.; 26. Th. v. d. Kort, Sittard op 11.18 min.; 27. J. de Geus, Mar­graten op 12.03 min.; 28. P. Deenen, Vlijmen op 12.42 min.; 29. P. Bouman, Miinchengladbach, D. op 15.54 min.; 30. P. Nysten, Sibbe op 16.21 min.; 31. J. Frissen, Geulle op 16.54 min.; 32. Fr. Radix, Hoensbroek op 17.02 min,

Bergklassement: 1. Eef Dolman 11 pt. (op de vier ,colle­tjes" driemaal eerste een keer tweede), 2. Andre van Mid­delkoop 9 pt.; 3. Guus Leliaert 3 pt.

 

RONDE VAN MIDDEN-ZEELAND.(1965.06.25 T/M 06.26)

Zesde Internationale RONDE VAN MIDDEN-ZEELAND

                                     werd grandioze triomf voor DIES KOSTEN

Goed georganiseerde wegwedstrijd van grootse allure

Pas toen zijn vader en moeder hem hadden omhelsd, hun eigen kind hadden gelukgewenst met zijn grandioze triomf in deze 6e Ronde van Midden-Zeeland, kwamen de vreugde­tranen los bij de sympathieke Dies Kosten uit Kapelle. Hij, de zoon van het Zeeuwse land was de sterkste geweest van deze onvervalste wegkoers, welke na een jaar onderbreking, opnieuw een grandiozs succes werd. Door enthousiaste or­ganisatie-handen had men deze wedstrijd wederom kunnen bewerkstelligen en wat was het mooi nu de zege terecht kwam bij een jongen van eigen grond! Kosten deed immers de Zeeuwse harten feller kloppen. Zij hadden andermaaI een renner naar de voorgrond zien komen. Misschien wel een opvolger van Theofiel Middelkamp, Jo de Roo of Piet Rentmeester. Hun grootste lauweren zijn genoegzaam be­kend, deze knaap staat met zijn twintig jaren pas aan het­ begin van een mogelijke wielercarriere.

Deze zesde Internationale Ronde van Midden-Zeeland, voor­treffelijk georganiseerd door het verjongde wielercomite van Goes, bestaande uit voorzitter Jan.van Stee, technisch leider Adriaan de Schipper en de tegenwoordige represen­tator Leen Vuyk, heeft mede dank zij de voorbeeldige steun van de R. en T. C. Middelkamp de allure gekregen van een zeer grootse ronde. Een ronde, die bovendien het genoegen smaakte belangrijke deelname uit het buitenland aan de start te mogen zien. Drie Belgische ploegen, een Zwitserse en een Engelse formatie waren present en van hen hebben de Britten zich het meest onderscheiden, doordat hun beste man, Andrew Durham, beslag legde op de achtste plaats. Het totaal ploegenklas- sement kwam op naam van de Amstel Bier-equipe, die door gedegen klas- seringen van haar ren­ners in de wegwedstrijd en een vijfde stelling in de ploe­gentijdrit de beste papieren op zak stak.

Vrijdagavond 25 juni, om zeven uur precies, gaf Middel­burg's burgemeester Mr. J. Drijber aan de voet van het onvolprezen stadhuis op de Markt in de Zeeuwse hoofdstad, het vertreksein aan de renners der zeventien deelnemende ploegen. Dit voor een ploegentijdrit over tweemaal 28 kilo­meter, uitgezet op een parcours rondom deze stad. Een per­fect georganiseerd en een zeer aantrekkelijk onderdeel der wielersport was daarmede begonnen. Hoe de strijd om de „minste tijd" verliep is uit de uitslag gemakkelijk op te maken.

(De tussen haakjes vermelde tijden gelden na 28 kilometer.)

Amateurs: 1. Trio-Bubble-Gum 1.18.08 (38.44); 2. Engeland 1.18.14 (39.01); 3. Stadsblad Breda 1.18.15 (38.55); 4. Dextro-Ener­gen 1.18.22 (38.40); 5. Amstel Bier 1.18.53 (39.17); 6. Dijle­spurters, Belgie 1.19.16 (39.38); 7. Eroba Tafeltrots 1.19.23 (39.36); 8. Annuy Sportkleding 1.19.42 (40.29); 9. Caballero 1.19.47 (39.59); 10. W.S.C. Torhout, Belgie 1.19.57 (39.20); 11. Zwitserland 1.20.25 (40.00); 12. Lierse Bicycle Club, Belgie 1.20.33 (40.17); 13. Noord-Oost Nederland 1.20.39 (40.15); 14. R. en T. C. Middelkamp 1.20.51 (40.25); 15. Breda Bier 1.21.03 (40.18); 16. Brabant Anker Motoren 1.21.43 (40.42); 17. Vredestein 1.23.17 (40.21).

's ZATERDAGS: DE RIT IN LIJN

De „jongens van het eerste uur" in de wegwedstrijd over 170 kilometer - met start en finish te Goes - waren Bruin, De Wilde, Wolfs, Koopmans en Wagtmans. Na enkele kilometers kregen zij evenwel af te rekenen met pech en wel voor de 's Gravenpolder, waar Dies Kosten beslag legde op de eerste der talrijke premies.

Vervolgens vroegen Cooremans, Liebregts, de Zwitser Maranesi en de broer van Huub Harings, namelijk Jan, de aandacht door de benen te nemen. Wat verderop kreeg Evert Dolman pech en heeft tegen de verwachting in verder geen rol van grote betekenis meer kunnen spelen.

Bij Ovezande was de leiding weer in andere handen. Kos­ten, Wagtmans en Machielsen hadden tweehonderd meter winst veroverd op het peloton, dat steeds meer zou dunnen. De opgave: dijk op, dijk af, het vlakke land langs het Veerse Meer en de vele kilometers, deed velen sneuvelen. In Heinkenszand, na een uur fietsen in een meestal straf tempo - ook tegen de wind in - zagen we voor het eerst Piet Braspennincx. Hij zou de grote animator worden van deze koers, want bij iedere verdere uitlooppoging was Piet present en nu reed hij met zijn Groningse teamgenoot Harm Smit voor de grote groep uit. Wat later hadden Leliaert, Wagtmans en de Belg Rogiers zich ook bij hen gevoegd maar bij Vlissingen was het uit met de pret. Tussen Koudekerke en Biggekerke, een moeilijk traject met de sterke zeewind pal in het gezicht, ondernamen Braspennincx en Smit nogmaals een vluchtpoging. Zij droeg ditmaal ver en in Domburg bedroeg het voordelig saldo zelfs ander-halve minuut. Pas tussen Veere en Vrouwenpolder werden zij ingehaald door een groepje van zes renners dat bestond uit Hans Hesen, Daan Holst, Gaby Minneboo, Dies Kosten, Henk Peters en de Engeisman Andrew Durham. Deze laatste kwam, in tegenstelling met zijn ploegmakkers, de Belgen en de Zwitsers opvallend goed mee. Het dubbel­kwartet spoedde zich met alle haast naar de finish. De achter liggende groepen en groepjes, restanten van een eens compact peloton, waren geslagen, totaal verslagen, want aan aansluiten viel niet meer te denken. De kenners durfden voorspellen, dat Dies Kosten zou gaan winnen omdat deze nu eenmaal over een machtig snelle eindspurt beschikt.

Inderdaad realiseerde de sympathieke Zeeuw uit Kapelle deze voorspelling. Meer dan overtuigend greep hij de zege voor de Eroba-rijder Hans Hesen. Deze Geleense routier was verrassend voor de dag gekomen door Peters, Minneboo en Holst naar de volgende ereplaatsen te verwijzen.

Een hoogst spannend slot van een schitterende koers, die harde en zware strijd liet zien en daardoor zo ongewoon interessant werd. De organisatoren van deze zesde Inter­nationale Ronde van Midden-Zealand - nieuwe stijl - hebben met hun werk bjjzonder veel eer ingelegd en Zee­land als wielerprovincie opnieuw een grotere naam en faam bezorgd.

BRON: ADRIAAN VERAART

Amateurs: 1. D. Kosten, Kapelle, 170 km in 4.14.30; 2. H. Hesen, Geleen; 3. H. Peters, Heemstede; 4. G. Minneboo, Heenvliet; 5. D. Holst, Amsterdam; 6. H. Smit, Groningen; 7. P. Bras­pennincx, Rijsbergen; 8. A. Durham, Engeland; 9. op 2.23 J. van der Holst, Haarlem; 10. A. Cools, Belgie; 11. F. van Lachterop, Amsterdam; 12. S. Vermeulen, Belgie; 13. R. Wagtmans, Sint Willebrord; 14. G. Leliaert, Helvoirt; 15. op 2.34 T. Dockx, Belgie; 16. op 3.19 L. Hermans, Belgie; 17. M. Powell, Australia; 18. op 4.05 T. Barten, Zevenbergen; 19. op 4.37 H. van Rooy, Zeelst; 20. G. Schouters, Belgie; 21. E. Dolman, Rotterdam; 22. J. Rogiers, Belgie; 23. J. Harings, Scheulder; 24. E. Dickhof, Oosterwolde; 25. J. van Hout, Belgie.

Totaal Ploegenklassement: 1. Amstel Bier 14.04.56; 2. Ca­ballero 14.07.54; 3. Dijlespurters, Belgie 14.12.09.

 

RONDE VAN NEDERLAND.(1965.05.12 T/M 05.16)

Wereldkampioen JAN JANSSEN magistraal winnaar

                                                        van de RONDE VAN NEDERLAND

Ook het ploegenklassement was voor Pelforth-Sauvage-Lejeune

Na herhaalde tegenslagen in het voorseizoen, heeft wereld­kampioen Jan Janssen nu dan toch eindelijk de interna­tionale aandacht weer op zich kunnen laten vestigen. Als een magistrale overwinnaar kwam hij tevoorschijn uit de vijf etappes tellende Ronde van Nederland, die door de organisator - Acifit-Directeur Kurt Vyth - tot een bij­zondere gebeurtenis is verheven. Hij was het, die met zijn manager Ton Vissers, Nederland eindelijk de ronde gaf, waarop zij met haar eminente wegrenners van het ogenblik, internationaal gezien, recht op heeft.

Altoos was de Ronde van Nederland in het verleden een zorgenkind. Een wielergebeurtenis die in het buitenland slechts een glimp van medelijden kon opwekken, maar met deze uitgave was iedereen - in binnen- en buitenland - toch wel bijzonder verguld.

Buitenlandse cracks - Anquetil, Darrigade, Anglade etce­tera - maakten van het rennersveld een bijzondere kwa­liteitsgroep, waarin onze landgenoten eveneens hun rol opeisten. Hoe de eindoverwinnaar, Jan Janssen, zijn prach­tige zege bewerkstelligde, laten wij hieronder van etappe tot etappe volgen.

Eerste etappe Amsterdam-Hoogezand 263 km.

In Hoogezand, het eerste halte-station van de Ronde van Nederland, inde Gerben Karstens zjjn eerste overwinning temidden van de grote broers. Ineens had de Leidense knaap de rollen van voorheen te voorschjjn gehaald, plots had hij „vitesse" in overvloed en zijn rapheid had hem dik verdiend op het erepodium gezet.

De zoen van Elly Koot - de Ronde-Miss - deed Gerben zeer zeker goed, omdat dit gebaar meer beduidde dan een kleine hulde. Karstens zat weer in het schuitje, hij trok de Oranje­trui aan en was de eerste leider van de Ronde.

Vele „snellen" zaten voorin deze massaspurt. Zo werd Captein tweede, Janssen derde en Zoet - ook al een kersverse prof - vierde. In hun „spoor" trokken zij de rest van de compacte rennersstoet met dezelfde totaaltijd over de finish.

Haastig was bet internationale gezelschap door de Beemster, de Wormer, de Schermer en het verdere Noord-Hollandse land getrokken, toen op de Afsluitdijk de eerste koplopers - Jan Hugens en Cees Haast - zich lieten noteren. Pieterse en Van Espen, vergden eenzelfde attentie en juist toen het viertal vooraan even bij elkaar kwam, lieten de eerste drie zich weer terugzakken in het peloton. De Arnhemmer Van Espen ging nu alleen door, kwam in Stiens (na 166 km) zelfs tot winst van anderhalve minuut maar kon spoedig daarna ook weer plaats­nemen in de bontgekleurde stoet. Daaruit waren de Belgen Bocklandt en Van Tongerloo door een ernstige valpartij - veroorzaakt tijdens de ravitaillering - weggeslagen. Beide moesten zij naar een ziekenhuis worden overgebracht en dat betekende dat twee uitstekende krachten, die de Ronde van Nederland een apart karakter hadden kunnen bezorgen, moes­ten worden geschrapt. Ook Guido Reybroeck, een andere ge­duchte klepper uit het “Vlaanderenland", en onze landgenoot Van den Klundert smakten genadeloos tegen het wegdek, maar konden hun weg vervolgen.

Door het wijdse Groningse land, waar kronkelende wegen prachtige gelegenheden boden om op hol te slaan, gleden op 25 kilometer voor de aankomst drie man weg. Jaak van den Klundert, Bas Maliepaard en de Fransman Jean-Claude Le­febre probeerden hier hoge ogen te gooien, maar Jan Janssen en de Ier Seamus Elliott -dichtten het gat vrij spoedig. Alles kwam weer bijeen; bleef voorgoed bijeen en er diende bij de aankomst in Hoogezand gespurt te worden.

Geen sensationele „opening" van deze op zware zetels steu­nende Ronde van Nederland; geen daverende veldslagen, maar wel een hoog tempo, dat met de schermutselingen onderweg en de daverende eindspurt aan het einde toch voor een goede ouverture zorgde.

Beroepsrenenrs: 1. G. Karstens, Tele Vizier, in 6.06.09; 2. J. Captein, Amstel; 3. J. Janssen, Pelforth; 4. B. Zoet, Tele Vizier; 5. P. Rentmees­ter, Amstel; 6. C. Lute, Ford-Gitane; 7. J. van der Vleuten, Acifit; 8. H. Cornelisse, Homburg; 9. J. de Roo, Tele Vizier; 10. J. Huysmans, Dr. Mann-Belg.; 11. H. Nijdam, Homburg; 12. W. de Jager, Fyffes; 13. H. Marinus, Amstel; 14. C. Schuu­ring, Pelforth; 15. C. Snepvangers, Sunkist; 16. ex aequo de grote groep met o.a. Anquetil, Stablinski, Den Hartog, Darri­gade en Anglade. (Allen zelfde tijd als Karstens).

Strijdlustigste renner: Cees van Espen, Tele Vizier.

Pechprijs: uitgereikt aan W. Bocklandt en J. Gekiere (beide Belgie).

Ploegenklassement: 1. Tele Vizier 18.17.57; 2. Amstel Bier 18.18.07; 3. Pelforth-Sauvage-Lejeune 18.18.17; 4. Homburg 18.18.27; 5. Ford-Gitane, z.t.

Opgegeven: de Belgen, Willy Bocklandt, Julien Gekiere, Jean Nolmans en Guido Reybroeck (allen behorend tot de ploeg: Flandria-Romeo).

Tweede etappe: Hoogezand-Doetinchem 190 km.

Doetinchem, donderdagavond; Willy Alberti kreeg gelijk; voor het vertrek in Hoogezand oordeelde de kleine Amsterdammer met de schone stem, dat de stoet voor de aankomst in Doetin­chem vrijwel geen rust zou kennen, dat het ene bombardement op het andere ging volgen en dat voor de poorten van de Vredestein-fabrieken het Oranje-shirt rond de schouders van iemand anders - dus niet van de leider na de eerste dag - diende te worden getrokken. Aldus gebeurde en zodoende kregen de (enthousiaste) volgers een bijzonder smakelijke race voorgeschoteld, voorzien van allerlei pikante sausjes en al lang voordat we in Doetinchem arriveerden hadden we diverse namen van een prijzend merkteken voorzien.

Nimmer was het rustig, altoos werd slag geleverd en juist toen - voor de zoveelste keer - een gezelschap ontsnapte, er restten nog 20 km, leek het even alsof we een aangebrande maaltijd moesten ontleden. Bij Vorden was namelijk de over­weg dicht, doch toen de zeven uitlopers (Knops, Zoet, Snep­vangers, Van Espen, Elliott, Lefebre en Kerckhove) kwamen aanstuiven, gingen de bomen omhoog en het nabij zijnde leed ging gelukkig aan elkeen voorbij. Die zeven kregen het zwaar, zij ranselden de pedalen, zij bleven voorop en in Doetinchem - ditmaal hadden wij met de voorspelling meer geluk dan bij het wekelijks invullen van de toto - overstak Norbert Kerck­hove de anderen op enkele meters van de streep.

De kranten, de radio en de televisie hebben alle vluchten natuurlijk uitvoering beschreven en opgerakeld, zodat we in dit verhaaltje de koers niet op de voet behoeven te volgen. Toch enkele rennen in de verte: Maarten Breure en Tolhoek liepen in Rolde (32 km) weg, Bart van de Ven maakte in de buurt van Schoonlo (43 km) een solo kant en klaar (winst 1 min.) en toen Karstens, Van Espen, Karel Leyten (beste koers), Marinus Paul, Van Dongen, Tummers, Luyten, Le­febre, Everaert, Zoet -en anderen de handen ineen sloegen, dachten we dat dit de slag ging worden. Die veronderstelling was foutief, evenals de vlucht van Jo de Roo en (weer) Karel Leyten - 2 min. - strandde en daarna werd een fikse poging van Nijdam, Leyten (alweer), De Roo - bandbreuk) -, Eve­raert, Rentmeester, Luyten, Van Tilburg - degelijk werk - Glemser, Hermens, Van Dongen, Anglade en Ludo Janssens in de buurt van Ommen (116 km) ingetoomd. Pauze? Nimmer: Luyten, Everaert en Rentmeester worden leiders en toen deze schermutselingen voorbij waren, viel de ontknoping. De zeven best geklasseerden - zie de uitslagen - demarreerden en nu was het de vraag wie het scherpste eindschot ging tentoon­spreiden. We tipten Norbert Kerckhove en de Vlaming deed wat van hem werd verwacht, vlak voor de finish ging hij Lefebre en Elliott voorbij. Een pracht rit, boeiend tot en met!

Beroepsrenners:1. Kerckhove (Dr. Mann-Belg.), 4.24.49; 2. Lefebre (Pelforth­-Fr.); 3. Elliott (Ford-Gitane-Ierl.); 4. Knops (De Fritesspecia­list); 5. Zoet (Tele Vizier); 6. Snepvangers (Sunkist); 7. Van Espen (Homburg) allen z.t. als Kerckhove; 8. in 4.25.47 Deferm (Dr. Mann-Belg.); 9. Lute (Ford-Gitane); 10. Cornelisse (Hom­burg); 11. Van Aert (Sunkist); 12. Karstens (Tele Vizier); 13. Van der Vleuten (Acifit); 14. Linders (Caballero); 15. Kem­per (Torpedo (Did.); 16. ex aequo: het compacte peloton allen in dezelfde tijd als Deferm.

Algemeen ploegenklassement na de tweede dag: 1. Dr. Mann-Belgie, 31.34.20; 2. T'ele Vizier-Nederland, z.t.; 3. Pelf orth-Sauvage-Lejeune-Frankrijk, z.t.; 4. Ford-Gitane­Frankrijk, 31.34.40; 5. De Fritesspecialist-Nederland, 31.34.50.

Derde etappe: Doetinchem-Simpelveld 226 km.

Simpelveld, vrijdagavond. Op de avond voor het vertrek naar Limburg, in Doetinchem, bekeek Jan Janssen de verwikke­lingen met enige wrevel. Snel waren de ritten onder de wielen doorgegaan, heel rap beslist en ontegenzeggelijk was er ook fiks op de trom geslagen. Maar Jan Janssen had nog geen stunt op de weegschaal kunnen deponeren, een stunt waarna hij naarstig streefde, temeer omdat de Ronde van Nederland in een werkelijk feestelijk kleed stak en van grote internatio­nale allure was geworden.

„Morgen", - zo vertelde Jan - ,zal ik zien om weg te komen, de tocht door het Limburgse gewest ligt mij, daar dagen allerlei obstakels op en op dat parcours moet de slag geleverd worden! Krijg ik de meute weer keer op keer op mijn dak, dan moet een andere Pelforth-man de karwei opknappen, want gezien het gehalte van onze ploeg zijn we wel verplicht om waar voor het geld te bieden." Jan Janssen was meteen bij de uitlopers, hij bleef vooraan, de Limburgse heuvels en hellende straten, de kronkelende bochten en de geduchte concurrentie deerden hem heel weinig en in Simpelveld spurtte hij regel­recht op de buit af. Tevens werd hij eigenaar van de Oranje­trui. Die aankomst was geen peulschilletje, tweemaal diende de 900 meter Hulsberg (stijgingspercentage 8%) te worden ver­hapstukt en daar werden opnieuw frappante klappen uit­gedeeld.

Direkt nor het verlaten van Doetinchem, in Laag-Keppel, was een stukje slechte weg - bedekt met grintbeslag -. Hiervoor was tevoren gewaarschuwd, zulks in verband met lekke band­jes. Dat viel mee, doch eer dat grintweggetje in het stuk voor­kwam, waren acht man ontsnapt: Dieter Wiedemann, Jos Huysmans, Ferdinand Deferm, Jan Janssen, Bas Maliepaard, Ab Geldermans, Francois Mahe en Rein de Jong, alsmede Ludo Janssens, ook al een maat van onze wereldkampioen. In Laag-Keppel reed Ludo Janssens een bandje aan flarden en belandde in de groep: Henk Nijdam reed hierin ook stuk en werd door Van den Klundert opgewacht. En wat dachtten de chefs d'equipe? Degenen, die mannen in de nog kleine hoofd­rol hadden, hoopten op een welslagen; de anderen schudden het hoofd en oordeelden zo'n vroege vlucht gewoonweg ten dode opgeschreven. Geen mens had toen nog in de gaten, dat die ren 226 km ging duren en een volkomen succes zou worden. Dieter Wiedemann reed „lek" in Zevenaar (21 km), kreeg een nieuw wiel en kwam in zijn eentje weer bij de koplopers terug. Vier volle minuten hadden de durvers in Milsbeek (78 km) en tussen Arnhem en Nijmegen daagde versterking op: Jan Hugens, Jos v. d Vleuten en Dick Enthoven.

Het was zonnig, het was warm en de groep kwam maar niet in aktie. En zo kon bet gebeuren dat we door Noord-Limburg trokken, naar Roggel (141 km) gingen, waar de verzorging was en daar had de kop 7.30- min. voorsprong veroverd. En na Roggel kwam beweging: Jan Schroder, Arie den Hartog en Jan Pieterse vonden elkaar, gingen door, om rond Roermond (155 km) te vernemen, dat Cees van Espen en Rik Wouters nabij waren. Die twee kregen in Merum-Herten (162 km) de drie voorgangers te pakken. Het verschil schommelde, het werd vijf min., vier min., weer vijf en de zaak scheen voor elkaar.

De voorgaande ritten hebben we in beschouwende trant ge­houden, met de klemtoon op aardige facetten van het “gewir­war". Ditmaal konden we deze lijn niet voortzetten, omdat de finale een schier wonderlijke en ongelofelijke belevenis werd. Een belevenis, welke werd voorafgegaan door een volslagen knock-out van Dick Enthoven. Laat Anquetil na Roggel - alleen - aan een solo beginnen, laat de vijfvoudige Tourwin­naar zeven minuten achterstand gladstrijken en ... Wat die vijf achtervolgers meemaakten? Alleen Jan Schroder bleef in het zadel, de vacante plaatsen werden - een complete veld­slag plus een surprise van formaat - door Elliott, Wim de Jager, Willy Vannitsen, Rik Luyten, ingenomen. En laat net voor de intocht in Simpelveld Hugens, Geldermans en Mahe de kriebel in de benen krijgen. Net voor het einddoel, net voor de veilige haven werden zij afgehaakt. Jan Hugens kon nog de 8ste plaats innen, Geldermans en Mahe werden - in Simpelveld - door de nog altijd bedrijvige Anquetil vlotweg overstoken. In Simpelveld (4,5 km) won Anquetil 2 min. en daar kregen Wim de Jager, Willy Vannitsen Jan Schroder en Rik Luyten klop. Alles dwarrelde door elkaar, seconden wer­den in 4 km minuten, kanshebbers op een beste klassering kwamen in de grauw-graze middengroep en (zwarte) achter­hoede terecht. Heel lastig die aankomst, een finale met een grandioze Anquetil (premie voor de strijdlust en ovaties), een pracht zege van Jan Janssen: door ijver en kunde, door een juiste strategie had hj - en zijn ploeg: Pelforth-Sauvage­-Lejeune - zijn doel bereikt. Een wonderbaarlijke slotfase van een enorm gevecht.

Beroepsrenners: 1. J. Janssen, Pelforth-Sauvage-Lejeune 5.42.50 2. B. Maliepaard, TeleVizier 5.43.00 3. F. Deferm, Dr. Mann (Belgie) 5.43.10 4. J. Huysmans, Dr. Mann (Belgie)

49. R. Wouters, Homburg 5.50.09 50. W. van Smirren, Caballero

Opgegeven: J. v. d. Kloot, Sunkist (Ned.); J. Captein, Amstel­Bier (Ned.); P. Glemzer, Torpedo (Duitsl.).

Vierde etappe: Ploegentijdrit te Simpelveld, 18 km.

Simpelveld, zaterdagmiddag. Die ploegentijdrit in Simpelveld was beslist geen kleinigheid: totale lengte 18 km, verdeeld in 4 ronden van 4,5 km, met telkens de lastige Hulsberg. Het was bovendien warm, zodat het bij voorbaat vaststond dat de vele duizenden kijkers op rake klappen getrakteerd gingen worden, temeer daar de individuele tijden normaal telden voor de per­soonlijke rangschikking. Twee vliegen in een klap stonden derhalve op het spel, zodat de inzet in een zondags kleed werd gestoken.

Duidelijk - afgaande op het gemompel, het geredeneer en het handgeklap - ging de interesse uit naar het duel Ford Gitane (Anquetil)-Pelforth (Jan Janssen) en wel zo, dat velen niet meteen in de gaten hadden, dat Bas Maliepaard op slechts enkele seconden van het oranje-shirt stond, zodat voor de TeleVizier-equipe een hoofdschotel in het geding was.

Erg zwaar – zonder enige overdrijving – was deze Simpelveldse belevenis en het was dan ook heus geen wonder, dat talrijke enkelingen en duo's ver na hun naaste makkers rond­fietsten.

Het heeft geen zin om alle namen van de mannen die het tempo niet konden bijbenen, een blik op de voorgaande en de na afloop ineen gezette klasseringen geeft alle uitkomst. Een winstpost voor Ford-Gitane? Hieraan werd gedacht, toen - Elliott, Vannitsen, Everaert kregen dra tikken en nader­hand moest Lute achterblijven - Jacq. Anquetil met Stablin­ski en gewoonlijk Arie den Hartog op kop een hels tempo ont­wikkelden. In de laatste klim loste Stablinski en dat leverde natuurlijk verlies op. Nu triumfeerde TeleVizier, hetgeen uiteraard een heel dikke schouderklop waard was, een succes vergaard middels een knetterende slotronde. Na TeleVizier en Ford-Gitane kwam Pelforth aan de streep, waarvoor Jan Jans­sen, Mahe en Lefebre de laatste 4,5 km ingingen. En Jan Jans­sen bewees de leiderstrui met recht te dragen, want hij ging alleen door, een ren die hem ten opzichte van Bas Maliepaard negen seconden winst opleverde. Dat was fameus en de hulde­blijken waren dan ook op hun plaats. En zo kwam Jan Janssen vaster in het zadel terecht en zo nestelde Pelforth zich ook op de bovenste plaats van het ploegenklassement.

1. TeleVizier 1.18.24; 2. Ford-Gitane

12. Caballero 1.27.54;

Persoonlijke tijden in de ploegentijdrit te Simpelveld

Beroepsrenners: 1. Janssen 25.56, 2. Anquetil 26.05, 3. Den Hartog 26.05, 4. Haast 26.05, 5. Maliepaard 26.05, 6. De Roo 26.14, 7. Stablinski 26.20, 8. Anglade 26.22, 9. Lefebre 26.29, 10. Huysmans 26.38, 11. Lute 27.01, 12. Messelis 27.07, 13. Wiedemann 27.08, 14. Deferm 27.11, 15. Wilde 27.13, 16. Hugens 27.13, 17. Rentmeester 2'7.21, 18. Van Est 27.22, 19'. Knops 27.22, 20. Schroder 27.22, 21. Tummers 27.22, 22. Lauwers 27.23, 23. Geldermans 27.24, 24. De Jong 27.24, 25. Van Dongen 27.27, 26. Karstens 27.27, 27. Harings 27.31, 28. Proost 27.38, 29. Zilverberg 27.38, 30. Cornelisse 27.40, 31. Damen 27.40, 32. Van Espen 27.40, 33. Wouters 27.40,

Niet gestart voor de tijdrit: A. Jongejan, Fyffes (Ned.); R. Schulz, Torpedo (Duitsl.).

Algemeen klassement: 1. J. Janssen 16.40.32 2.

3. J. Huysmans

Simpelveld-Helmond 123 km

Helmond, zaterdagavond. Van Simpelveld ging de tocht naar Helmond. De Pelforths hielden de zaken lekker in de gaten, er werd hard gepeddeld en en bloc naderde de troep Helmond, een uitgelopen Helmond.

Toen, nog 20 kilometers restten, kwam Andre Darrigade ten val en verspeelde enkele minuten, daar - vlak voor de aan­komst - demarreerde Willy Vannitsen en kreeg zodoende de eerste prijs. De anderen stoven wiel aan wiel over de smalle weg van het sportpark „De Braak" en dat een en ander niet zonder smetten uit de doeken werd gedaan, verwonderde nie­mand. Op 100 meter van de streep een valpartij, Linders was hierbij betrokken, de ergste slachtoffers waren Jan Schroder, Jos v. d. Vleuten en Jos Huysmans. Zij liepen met de verwron­gen fiets, gesteund door ploegmakkers, over de finish. Die aankomst in „De Braak" - geschikt om veel publiek te her­bergen - kon ons niet bekoren, temeer gelet op de voorgaande ploegentijdrit en de korte afstand tussen Simpelveld en Hel­mond. Een massale aankomst stond bijna in de sterren ge­schreven en die valpartij verwonderde voorts geen mens. Henk Cornelisse kon de tweede plaats innemen, na hem - zij aan zij - holden de anderen over de kalklijn.

Beroepsrenners: 1.W. Vannitsen, Ford-Gitane (Belgie)

14. M. Paul, Fyffes 15. R. Luyten, Dr. Mann (Belgie) 16. F. Deferm, Dr. Mann (Belgie) 17.

Opgegeven na zware valpartij : Jan Schroder, Frites Specialist.

Prijs voor de strijdlustigste renner: W. Vannitsen, Belgie.

Pechprijs: Andre Darrigade, Frankrijk.

Puntenklassement (groene trui) na vier dagen

1. J. Janssen 34 punten 2. H. Cornelisse 28 punten 3. P. Rentmeester 23 punten

Vijfde etappe: Helmond-Amsterdam 189 km

Amsterdam, zondagmiddag. Voordat de overweldigende hulde en waardering aan het adres van Ronde-winnaar Jan Janssen en zijn ploegmakkers van Pelforth en chef d'equipe De Muer hen in het Olympisch Stadion te Amsterdam ten deel kon vallen, hadden zij de “kaart Janssen" in de slotrit nog met brio bespeeld. Dat bleek, toen Bas Maliepaard in de Dordrecht­se dreven een laatste poging ondernam om Janssen alsnog te verdringen. Meteen kwamen alle Pelforths in het geweer en Maliepaard werd aan banden gelegd, aldaar en ook op het verdere gedeelte van het traject.

De gebruikelijke “trein" bleek vrijwel gesloten. Demarrage van Rik Wouters na Riel (44 km) was van geen betekenis en de enige deining kwam tot stand, toen vlak voor Amsterdam vijf man ontsnapten: De Roo, Lute, Van Espen, Messelis en Lefebre. Voor Jan Janssen was geen vuiltje aan de lucht en genoemde vijf mochten en konden hun 500 meter tot aan de eindstreep behouden, die het eerst door Jo de Roo werd ge­passeerd. Henk Cornelisse won voor Gerben Karstens de spurt van de meute en daarmede viel het doek van een stuk, waarin Jan Schroder en Jos van der Vleuten niet meer waren voor­gekomen. In Helmond bleek Schroder toch het zwaarst te zijn geblesseerd, zijn rechterbeen en arm moest in het ziekenhuis worden gehecht en daarna kon de lange Jan naar Konings­bosch afreizen.

Jammer voor hem, die zich zo knap had weten te handhaven. Hetzelfde geldt voor de moedige Brabander Jos van der Vleu­ten. Ook hij had in die vreselijke valpartij van Helmond ge­zeten, maar ging als een “

mummie" verpakt toch aan voor de tocht naar Amsterdam. Van pijn verkrampte hij bij iedere pedaalslag, leed verschrikkelijk en moest bij Moerdijk de definitieve aftocht blazen. Weg was zijn hoog-geklasseerde stelling, waarvoor zo bitter hard gestreden was. Weg was de fel gekoesterde illusie om de triomfale intocht in het Olympisch Stadion mee te maken. Ook dat geeft de wielersport!

Beroepsrenners: 1. J. de Roo, TeleVizier 4.28.19; 2. C. Lute, Ford-Gitane 4.28.29; 3.

Opgegeven: Jos van der Vleuten, Acifit-Avaros; Dick Entho­ven, Amstel-Bier.

Algemeen individueel klassement:

Beroepsrenners:1. Jan Janssen (Pelforth), tijd 23 uur 57 min. 15 sec.; op 29 sec. 2. Bas Maliepaard (TeleVizier); op 1 min. 22 sec. 3. Huysmans (Dr. Mann, Belg.); op 1.45 4. Deferm (Dr. Mann,Belg.); op 1.52 5. Wiedemann (Torpedo, Dld.); op 1,58 6. Lefebre (Pelforth, Fr.); op 2.22 7. Rein de Jong (Amstel Bier); op 2.45 8. Anquetil (Ford, Fr.); op 3.24 9. Jan Hugens (Torpedo); op 3.28 10. Cees Lute (Ford, Fr.); op 3.43 11. Jo de Roo (T'eleVizier); op 4.32 12. Ab Geldermans (Amstel Bier); op 4.36 13. Anglade (Pelforth, Fr.); op 4.40 14. Cees Haast (TeleVizier); op 4.46 15. Lauwers (Flandria, Belg.); op 4.55 16. Stablinski (Ford, Fr.); op 5.01 17. Arie den Hartog (Ford); op 5.19 18. Hub Harings (Homburg); op 5.37 19. Messelis (Dr. Mann, Belg.); op 5.56 20. Kemper (Tor­pedo, D'ld.); op 6.01 21. Mahe (Pelforth, Fr.); op 6.05 22. Cees van Espen (TeleVizier); op 6.06 23. Huub Zilverberg (Acifit); op 6.12 24. Wim de Jager (Fyffes); op 6.18-25. Jan Timmers (Frites); op 6.22 26. Leyten (Dr. Mann, Belg.); op 6.23 27. Leo van Dongen ('TeleVizier); op 6.27 28. Piet Rentmeester (Amstel Bier); op 6.56 29. Karel Leyten (Acifit); op 6.59 30. Elliott  (Ford, Ierl.); op 7.18 31. Wilde (Torpedo, Dld.); op 7.24 32. A. Donker (Fyffes); op 7.24 33. M. van Ginneken (Fyffes); op 7.47 34. Vannitsen (Ford ,Belg.); op 7.52 35. D.. Groeneweg; op 7.57 36. P. Damen (Homburg); op 8.50 37. J. Kersten Writes); op 9.10 38. J. Pieterse (Acifit); op 9.13 39. R. Wouters (Homburg); op 9.27 40. L. Knops (Frites); op 9.29; 41. Oellibrandt (Dr. Mann); 42. C. Schuuring (Pelforth); op 9.36 43. G. Kars­tens (TeleVizier); op 9.42; 44. C. Snepvangers (Sunkist); op 9.44; 45. B. Zoet (TeleVizier); op 9.57 46. M. Stalker (Fyffes); op 10.10; 47. J. van der Klundert (Homburg); op 10.23; 48. L. Coehorst (Frites); op 10.32 49. M. Breure (F'yffes); op 10.51 50. J. Linders (Caballero); op 10.53 51. Everaert (Ford, Fr.); op 11.03 52. W. van Smirren (Caballero); op 11.05 53. Le Greves (Pelforth, Fr.); op 11.06 54. B. van de Ven (Acifit); op 11.19 55. J. Boog (Sun­kist); op 12.39 56. N. Kerckhove (Dr. Mann, Belg.); op 12.57 57. L. Janssens (Pelforth, Belg); op 12.58. 58 L. Hermens (Fri­tes); op 13.18 59. P. van Est; op 13.43 60 L. Proost (Dr. Mann, Belg.); op 14.53 61. H. Cornelisse (Homburg); op 15.00 62. J. de Haan (T'eleVizier); op 15.20 63. H. Nijdam (Homburg); op 15.30 64. H. de Jong (Caballero); op 15.32 65. E. Beckers (Sunkist); op 15.35 66. A. van Aert (Sunkist); op 18.14 67. K. Tolhoek (Caballero); op 19.07 68. Darrigade (Amstel Brouwerij, Fr.); op 21.14 69. Geurts (Torpedo, Dld.); op 22.04 Van Tongerloo (Flandria, Belg.); op 22.35 72. P. van der Lans (Caballero); op 23.31 73. A. van T'ilburg (Sunkist); op 23.32 C. van Amster­dam (Caballero); op 24.36 75. W. Swaneveld (Acifit); op 24.55 76. M. Paul (Fyffes); op 25.45 77. H. Marinus (Amstel Bier); op 27.40 78. T. Sythoff (Acifit); op 35.09 79. P. Steenvoorden (Caballero).

Puntenklassement (groene trui)

1. H. Cornelisse 37 punten; 2. J. Janssen 36 punten; 3. C. Lute 35 punten;

4. G. Karstens 30 punten; 5. J. Lefebre 27 punten; 6. F. Deferm 27 punten;

7. P. Rentmeester

Algemeen ploegenklassement

1.Pelforth; 2. Dr. Mann; 3. Ford-Gitane; 4. T'eleVizier; 5. Torpedo;

6. Amstel Bier; 7. Acifit Avaros; 8. De Frites Specialist; 9. Homburg;

10. Fyffes-Bananen; 11. Sunkist; 12. Caballero; 13. Flandira-Romeo;

 

RONDE VAN NOORD-HOLLAND.(1965.04.03)

In twintigste Ronde van Noord-Holland ontbrak de wind.

EVERT DOLMAN, aanvankelijk pechvogel, toonde zich de snelste

Een blijvende herinnering zal de twintigste Ronde van Noord­Holland op de volgers zeker niet achterlaten, ook al werd deze befaamde amateur-klassieker, als vanouds, weer op voor­treffelijke wijze door de Zaanlandse rennersclub D.T.S. ge-organiseerd. Het was heus geen wegwedstrgjd welke het stem­pel droeg van verbeten gevechten, met jachten waarvoor men eens goed ging zitten. Geen ronde zoals velen met ons in de jaren vijftig hebben aanschouwd. Dat kon ook moeilijk op deze prachtige zonnedag, waarop geen zuchtje wind viel te bespeu­ren - en dat in Noord-Holland! -, de wegen de ruim honderd­vijftig deelnemers niet de minste moeilijkheden in de weg legden en de afstand voor een klassieker op zo'n parcours toch echt wel wat te kort bleek te zijn.

Het sluitstuk van deze lustrumkoers door het wijde polder­land, onder een volkomen wolkenloze lentehemel, was er nochtans een van superbe kwaliteit, met een winnaar, die de triomf ook wel toekwam: Evert Dolman. De jonge Rotter­damse Trio Bubble Gum-rijder, pechvogel van het eerste uur, versloeg in de eindspurt drie makkers,-met wie hij in de slot­fase de hoofdmacht was ontvlucht: Harry Steevens,, Tiemen Groen en Frank Ouwerkerk.

Dat de verstandhouding in de equipe van Evert Dolman uit­stekend is kon men al heel gauw waarnemen. De deelnemers, die van ongeduld hadden staat popelen als een Leidse fles welke op ontlading wacht, waren in het volle Zaandijk nau­welijks de ruimte ingeschoten voor de 163 kilometer lange reis, of de man die achteraf de bloemenkrans mocht dragen, kreeg een lekke band. Vlug als eksters schoten zijn ploegmakkers Van Middelkoop, Barendregt en Van Dorth (later zelf pech­vogel) toe om bij de jacht een handje toe te steken. Maar om de achterstand van een goede tweehonderd meter weg te werken ging aardig wat tijd zitten. Want Dolman marcheerde aanvankelijk verre van goed.

We hadden het zojuist over een pechvogel. Die zijn er deze zaterdag nogal wat geweest. Ergens tussen Westzaan en As­sendelft stonden Ten Berge en Dickhof met een lege band langs de weg en was er voorts een valpartij geweest om van te verbleken. Onder de gedupeerden waren onder meer de Limburger Hesen, Renes, Zonneveld, Fransen, Boom (die ver­geefs om een ander voorwiel smeekte) en een zekere Baanders, een stevig-gebouwde jongeman, maar voor ons gevoel nog wat te veel in het vet gestoken. Is er wel af, straks als het seizoen wat verder is.

Het was op een stuk weg in de buurt van Bakkum dat een „afgehaakte" Engelsman, Nice geheten, vrolijk achter een mo­tor kroop. De mijnheer die het vehikel bestuurde, zei niets.

Maar wel - en volkomen terecht - zei wedstrijdleider Bram Koopmans er wat van en toen wist de Britse renner niet hoe gauw hij moest wegkomen. We hebben hem nadien niet meer terug gezien, in tegenstelling met verschillende “gelosten", voor wie het tempo tussen Egmond-Binnen en het uitgelopen Alkmaar nog wat te hoog lag. Konijn en Brouwer, Dekker en Lelieveld, Jongbloed, Bogaard, Van Hoeven, Van 't Hof en de Duitser Dieter Peters hoorden daartoe. Zij hadden nu wat meer gelegenheid om een blik te werpen naar de velden met gele narcissen.

Maar alle gekheid op een houtje: wat was het jammer van de pech van de Bosschenaar Ad Russens, die achterop raakte door een langzaam-leeglopende band (en Ad reed beslist goed), van de dito-tegenslag van de Duitser Werner Ertel, van de valpartij in de buurt van Avenhorn, waar onder meer bij betrokken waren Walravens, Cooremans, Raats, Van Geel, Stakenburg en Braspennincx. Als ook van de tuimeling die, op de Brug van Vier Noorder, Stroombergen, Jonker, Koster, Kool, Scheuneman en Lute maakten. Nico Lute deed nog een moedige poging de achterstand, teniet te doen (al liet hij het hoofd wat te snel zakken toen dit niet gauw genoeg naar zijn zin gebeurde), terwijl Piet Braspennincx, prachtig op dreef, in de jacht op de kopgroep wat te veel wielerridders aan zijn achterwiel meekreeg, die hem hoegenaamd geen handje kon­den toesteken. Evenals Jan van Geel was hij pechvogel ge­weest in de Ronde van Twente (kort voor het inzetten van de eindspurt gevallen) en werd nu opnieuw slachtoffer van een tuimelpartij. Ja, baste jongens, zo gaat hat maar al to dikwuls: de ene vliegt door de wereld, de ander kruipt er door.

In de Midden-Beemster, richting Purmerend, met nog een drie kwartier te rijden, is de slag gevallen, waaide de ene renner na de andere er bij manier van spreken af. Ton Rijkers, die nog wat moeilijk draait, Lelieveld, Luchies en Minneboo, Van Lachterop. Van Veen, Kisner, Rasch en Pels (die zich de kram­pen uit de spieren wreef), konden niet meer mee; Leo Motke en Henk Peters keken teleurgesteld naar een lege band en tenslotte kon ook Piet Deenen het niet meer klaren. Hij was een van de meest-strijdlustige renners geweest onderweg, was zelfs een keer alleen aan de haal gegaan, evenals Jef Drum­men (bijzonder goed gereden) en, getweeen, de Duitser Jurgen Schlizkus en de Groninger Harm Smit. Ook Daan Holst, Eddy Beugels, Cor Leliaart, Ad van Kemenade, Harry van Piere, Hennie Schouten (in de -slotfase derailleurbreuk) en Joop Hoogland toonden zich bijzonder vechtlustig. Vooral Hoogland, niet van aanleg ontbloot, moet, zei men ons na afloop, als een „sneltrein hebben gereden".

Dat het altijd geen bruiloft is, zal Rini Roks, de sympathieke Breda-Bier-ploegleider, anders wel bekend zijn. Drie van zijn beste mannen, te weten Dies Kosten, Jan Fraasen en Nico Lute hebben het in het zojuist begonnen seizoen al tot een overwinning gebracht. In de Ronde van Noord-Holland zat hat hen echter (link tegen: Fransen en Lute gevallen, Kosten een lekke band en heus niet zo erg ver van het eindpunt Zaandam (met nog, alle winst- kansen). Tijd om te repareren was er niet meer. Dus “stak" Dies - tegen het reglement in - een ander wiel. Dat zag de wedstrijdleider, die hem prompt uit de koers haalde.

Hoe graag we van dichtbij ook wat renners van de nieuwe lichting hadden willen bekijken - die gelegenheid was er dit­maal helaas niet in deze nogal monotone race -, het slot van de wedstrijd was prachtig, was een stuk boeiende sport. Toen in de vallende lenteavond de kruitdamp enigszins was op­getrokken, tal van hardrijders wat men noemt „op hun knieen" zaten, de kopgroep desondanks toch nog een man of dertig sterk was, wisten kort na Ilpendam zowaar vier renners hun makkers nog een laatste “vaarwel en tot ziens" toe te wuiven. Die vier zijn u inmiddels bekend: Dolman, Steevens, Groen en Ouwerkerk. Zij hebben het treffen in de spurt uitgevochten, waarbij het Evert Dolman - pure klasse - was die het uit­eindelijk haalde, temidden van rijen jubelende toeschouwers op de hoofdprijs (een gloednieuwe Peugeotfiets) beslag legde. Na een wedstrijd waarin - en dat zijn de woorden van de eer­ste prjjswinnaar zelf - de jonge Fries Tiemen Groen, die op de smalle Buiksloterdijk nog herhaaldelijk probeerde de koers in zijn voordeel te beslissen, zich meer dan voortreffelijk heeft geweerd.

BRON: EVERT VAN MOKUM

Amateurs: 1. Evert Dolman (Rotterdam), 103 km in 3 uur 46 min. 32 sec.; 2. H. Steevens; 3. T. Groen; 4. F. Ouwerkerk, allen in dezelfde tijd; 5. (op 13 sec.) M. Geraerts (Belgie); 6. J. Hoogland; 7. E. Vos; 8. A. van Kemenade; 9. H. van Rooy; 10. H. Ottenbros; 11. T. Blom; 12. A. van Middelkoop; 13. Ludlo Jobs (Duitsland); 14. A. Bats (Belgie); 15. P. de Wit; 16. H. Schouten; 17. A. Breu­gel; 18. J. van Seggelen; 19. C. Brugel; 20. C. Leliaart.

 

RONDE VAN OVERIJSSEL.(1965.05.08)

Ad van Kemenade trok in sterke spurt

                                   de Ronde van Overijssel naar zich toe

Voor de tweede maal binnen twee jaar is de 24-jarige Eind­hovenaar Ad van Kemenade er in geslaagd in het oosten des lands een overwinning van formaat - in een van stad-tot­stad-wedstrijd - te boeken. Presteerde de prima-rijdende Brabander het in 1963 in een massale eindsprint de Ronde van Twente op zijn naam te brengen, dit weekeinde toonde de rappe Van Kemenade in de veertiende uitgave van de Ronde van Overijssel wederom zijn sprintcapaciteiten, toen hij in Rijssen als eerste over de meet flitste van een groep van zeker vijftig renners.

Dit was het slot van een van de langste klassiekers (210 km) van ons land, die langs een zeer mooie route ging. Jammer was het, dat er slechts in de eerste vijftig kilometers en in de laatste kilometers leven in de brouwerij is geweest. Denk echter niet dat de ruim honderdvijftig van start gegane renners er tussentijds een vakantiedag van hebben genomen omdat men door een fraaie omgeving trok, die bij vakantiegangers zeer bekend is. Integendeel. Het tempp lag van meet of aan zeer hoog. Gemiddeld draaiden de renners ver boven de veertig kilometer. Een en ander had tot gevolg, dat tal van zwakke broeders spoedig de strijd staakten.

Pechvogels van het eerste uur waren Jan van Geel en de streekrenner Henk Nieuwkamp, die nabij Goor reeds met een lekke tube langs de weg stonden. In de buurt van Haaksbergen was het rennersveld in drie groepen verdeeld vanwege het hoge tempo, dat renners als de nationale kampioen Eef Dol­man, de weer zeer strijdlustige Daan Holst, Henk Koopmans (die later echter tol moest betalen), de Brabanders Piet Bras­pennincx, Ad van Kemenade, de weer prima pedalerende Pierre Pellenaars en de streekrenners Jan Boode, Johan Plui­mers en Bennie Groen aangaven.

Onder de rook van Enschede kreeg een tweede groep onder aanvoering van de goed koersende Rudie Liebrechts aanslui­ting met de hoofdmacht, zodat weer een peloton van zo'n honderd renners ontstond.

In Enschede greep Hoogerland uit Capelle, van wie we goede verwachtingen hebben, de eerste premie voor Groen. Deze twee knapen en de eveneens talentvolle Rinie Wagtmans, die ook nu weer deel uitmaakt van de K.N.W.U.-jeugdploeg, sloe­gen toe en wisten een voorsprong van 25 seconden op te bou­wen. Daarentegen staakten streekrenner Lucassen, de noor­delijke favorieten Wiebe Boonstra en Lucas Hulsebosch nood­gedwongen de strijd vanwege materiaalpech. Toen dit trio na tien kilometer tot orde was geroepen, probeerden Hoogerland en Wagtmans het opnieuw. Zij kwamen tot een voorsprong van twintig seconden.

Nadien bleef het tot schermutselingen aan de lopende band. Zo probeerde Zwienenberg onder de rook van zijn woonplaats Almelo nog eens weg te komen, maar de “groten" lieten hem slechts enkele tientallen meters voor het peloton uit dartelen. In Almelo zelf, na drieenzeventig kilometer, greep Johan Plui­mers de eerste premie voor Eef Dolman, die kort tevoren in Ootmarsum met zijn ploegmakker van Trio, Van Dorth, de premies op de Kuipersberg hadden ingepalmd.

SPOORBOMEN DICHT ...

Het tempo bleef hoog, zo hoog, dat men voor was op het tijd­schema. Tussen Almelo en Vriezenveen, waar de renners de wind pal tegen hadden, leek het er op, dat de strijd in alle hevigheid zou ontbranden. Het peloton werd totaal uiteen­geslagen. Jammer was het, dat de veelbelovende Hoogland door pech moest afhaken. In de stromende regen koersten de renners in de richting van Vroomshoop, waar wedstrijdleider Stef van de Berghe heftig met een rode vlag stond te zwaaien: de spoorbomen waren dicht. Een grote volggroep profiteerde hier dankbaar van door weer aansluiting met de hoofdmacht te krijgen.

Toen nabij Den Ham de materiaalwagen in de strijd kwam kreeg deze direct al werk aan de winkel. Minnekus, Jan Koster en Henri van Rooy zagen we achtereenvolgens met pech staan.

Op de Nijverdalse berg was de publieke belangstelling weer groot. Hoewel de plaatselijke favoriet Jan Boode in de voorste gelederen meedraaide, slaagde hij er toch niet in als eerste boven te komen. Het was weer Pluimers, die de eerste premie greep voor de Trio-man Van Dorth.

Nabij Heeten, op weg naar Deventer, kreeg de goed mee­draaiende Ge Nijkamp een lekke tube en moest Rudie Lie­brechts ook van de fiets voor een ander wiel. Henk v. d. Brink van de militaire ploeg kampte met een “slingerend" wiel.

DOLMAN LEKKE BAND

Op weg naar Deventer „losten" renners aan de lopende band. Vlak voor de Koekstad demarreerde een Trio-man, althans dat leek er op. Achteraf bekeken ging de nationale kampioen Eef Dolman - ook nu weer een grote favoriet - met voor­bedachte rade aan de haal, want de sterke Trio-man had een lekke band. Doordat de materiaalwagen (wat onhandig omdat het hier een busje betrof) werk te over aan de winkel had, duurde het nogal even eer hulp kwam opdagen. Dolman was daarmede uitgeschakeld. In het peloton verhoogde men het tempo nog meer toen bekend word, dat hij met een lekke tube stond.

Het “vuurwerk" 'begon! Vier sterke knapen gaven het sein daartoe, namelijk Guus Leliaert, de actieve Breda Bier-man Dies Kosten, Piet Kettenis en de strijdlustige Dextro-man Daan Holst. Tien kilometers bleef men met 25 seconden voor­sprong aan de leiding. Toen de renners voor de tweede maal op de Nijverdalse berg afkoersten werden de dappere vluchters weer tot de orde geroepen. Van Zomeren, De Wilde en Van der Bom moesten hierna even “lossen", maar hulde aan de twee laatsten, die op voortreffelijke wijze de achterstand weer wis­ten goed te maken op het heuvelachtige terrein, in de bijzonder fraaie omgeving tussen Nijverdal en Holten.

De ware wielersportliefhebber was van mening, dat de slag hier wel zou vallen, evenals vorig jaar, toen Karstens en Jan Pieterse hier het sein tot de aanval gaven. Het tegendeel was evenwel waar. Het bleef bij schermutse- lingen.

Terwijl men bezig was positie te kiezen voor de massale eind­sprint, kreeg de sympathieke Jo van Seggelen onder de rook van Rijssen een lekke tube, waarmee hij betiteld kon worden als de grootste pechvogel van deze Ronde van Overijssel. Hoe­wel Van Seggelen teleurgesteld van de fiets stapte kon de jonge Brabander even later weer glunderen, want zijn ploeg­makker Van Kemenade, eveneens behorende tot -de ploeg van Schapers de Bont, greep in de massale eindsprint de zege.

De jury van aankomst kreeg tenslotte de volgende namen op het papier na afloop van deze wedstrijd, georganiseerd door het comite Ronde van Overijs- sel in samenwerking met de Rijssense V.V.V. en het Dagblad van het Oosten.BRON: BEN ZOMERDIJK

Amateurs: 1. A. van Kemenade, Eindhoven, de 210 km in 5 uur 7 min. 38 sec.; 2. D. Kosten, Kapelle; 3. P. Braspennincx, Rijs­bergen;4. P. Pellenaars, Breda; 5. T. Bom, Haarlem; 6. A. van Breugel, Zwijndrecht; 7. E. Beugels, Sittard; 8. N. Kloosterman, Leiden; 9. B. van der Bom, 's-Gravendeel; 10. R. Wagtmans, St. Willebrord; 11. G. Leliaert, Helvoirt; 12. J. Meijer, Utrecht; 13. R. van der Klooster, Rotterdam; 14. H. Vogels, Australia; 15. J. Bols, Hoogeveen; 16. J. Gisbers, Eindhoven; 17. W. Dic­kers, Elsloo; 18. H. Peters, Heemstede; 19. P. Barendregt, Al­blasserdam; 20. J. Boode, Nijverdal; 21. B. Groen, Steenwijk; 22. W. van Opstal, Prinsenbeek.

Ploegenprijs: 1. Breda Bier; 2. Vredestein; 3. Schapers de Bont.

 

RONDE VAN TWENTE.(1965.03.27)

In stromende regen versloeg FRANS, HARRY in de spurt

De 23-jarige Limburgse bankwerker Frans Evers uit Linne, die twee jaar geleden beslag legde op de nationale mili­taire wielertitel, is zaterdag winnaar geworden van de Ronde van Twente, de eerste van stad-tot-stad-wedstrijd van het seizoen 1965.

Evenals vorig jaar vond ook nu enkele kilometers voor het einde de beslissende demarrage plaats toen Ewers toesloeg in gezelschap van de goed rijdende Dextro-rijders Harry van Piere en Daan Holst en de eveneens zeer attente Vredestein­rijder Jan Boode uit Nijverdal, die, voor eigen publiek rijdend, een uitstekend figuur heeft geslagen. Hetgeen voordien vanaf Enter, waar 's middags de start was geweest, steeds was ge­beurd, lukte nu niet: de vluchters werden namelijk niet meer tot de orde geroepen. Via de straten van Oldenzaal, waar de vier koplopers op gedurfde wijze de door de aanhoudende re­gen levensgevaarlijke bochten namen, bouwden zij een beslis­sende voorsprong op.

De duizenden toeschouwers, die het druilerige weer trotseer­den, zagen Evers op glansrijke wijze zegevieren met op de tweede plaats, zeer eervol, Harry van Piere (Uithoorn). Daar­na grepen Holst en Boode respectievelijk de derde en vierde plaats. Jammer was het, dat enkele honderden meters voor de meet, in een van de eerdere genoemde gevaarlijke bochten een valpartij plaats vond, waarbij favorieten voor een ereplaats als Henry Peters, Jan van Geel, Piet Braspennincx en Bennie Groen betrokken waren. Het peloton, dat tot onder de rook van Oldenzaal, na bijna 60 kilometer, nog zeker uit tachtig ren­ners bestond (!), kwam groepsgewijs het Kalheupinkparcours op. Henry van Rooy uit Zeelst en de goed sturende Jan van Katwijk uit Oploo - een knaap die als amateur debuteerde - waren de eersten die over de streep flitsten en resp. de vijfde en zesde plaats voor zich opeisten.

HOOG TEMPO, MAAR SAAIE KOERS

Een ietwat verrassend slot van een van meet af in hoog tem­po gereden Ronde van Twente, die jammer genoeg als een saaie koers betiteld moet worden. Het bleef bij schermutse­lingen aan de lopende band, zonder dat er uitlooppogingen van betekenis plaats vonden. Wel werd deze vierde Ronde van Twente door enkele fikse valpartijen ontsierd, veroorzaakt door slecht sturende renners en een keer doordat een der deel­nemers een klap-band kreeg. Jan Fransen, die de Breda-ploeg vertegenwoordigde, zagen we reeds na tien kilometer, even voorbij Rijssen, met een kapot voorwiel zwaaien. Ook Jeff Nice, Stet en Hijnekamp werden de dupe van deze valpartij. Aan de lopende band noteerden we nadien uitvallers, die het hoge tempo niet konden bijbenen of liever gezegd niet de kunst verstonden om „tussen de wielen" te rijden.

Bij Bornebroek, na 31 kilometer, weer een fikse valpartij, waarbij de Arnhemmer Jan Hesse lelijk terecht kwam. Favo­rieten als de Amstelrijder Harm Smit (Groningen), de sterke Nico Lute van de Breda-ploeg, de Dextro-rijder Ger Bruin en Theo Oudshoorn zagen we o.a. met materiaalpech staan. Eef Dolman, kopman van de Trio Bubble Gum-ploeg, verkreeg ook achterstand, maar het was een lust om te zien op welke wijze de nationale kampioen de verkregen achterstand weer goed maakte.

De strijd bleef intussen saai in de aanhoudende regen. Ge­zegd moet worden, dat de publieke belangstelling in Twente vrij behoorlijk was ondanks het feit, dat de weersomstandig­heden tegenvielen. Het publiek in Delden, onder wie Gerrit Lentelink, eertijds een strijdlustige Overijsselse amateur, kreeg geen “vuurwerk" te zien. Wel pechvogels. Zo zagen we Ad Russens met een lekke band staan en na 80 kilometer, nabij Denekamp, reed Harry Steevens van de Amstelploeg “lek". Steevens heeft nog wel geprobeerd zijn verkregen achterstand goed te maken, maar jammer genoeg begon zijn achterband te draaien, zodat hij geen kans zag weer aansluiting met het peloton te krijgen.

SCHERMUTSELINGEN

Tot de pechvogels behoorden ook Gabrie Minneboo, Henk Nieuwkamp, de goed rijdende Zwolse amateur Jan van Dam, resp. rijdend voor Caballero en Vredestein, Andre Leyten, Henk Luchies, de eerste jaars-amateur Eddy Koster (met de haven in zicht!) en Pronk.

Aan de kop van het peloton bleef het bij schermutselingen. Renners als Van Piere, de Drent Lucas Hulzebosch, Van Mid­delkoop, Hennie Schouten, Leliart, de in de slotfase goed­rijdende Dolman en de eveneens prima pedalerende streek­renner Bert Boom, probeerden al het mogelijke een beslissen­de demarrage te plaatsen, evenwel zonder succes. Wedstrijdleider Stef van de Berghe (Zwolse), die zich weer uitstekend van zijn taak heeft gekweten, moest nog wel en­kele malen de rode vlag waarschuwend omhoog steken bij valpartijtjes. Die van die valpartijtjes de dupe werden waren onder meer Jan van der Horst, Wim Griffioen, Ton Rijkers en Lucassen uit Nijverdal. De vermoeidheid speelde bovendien in de slotfase parten bij tal van veelal jeugdige renners, knapen die pas kortgeleden tot de rijen der amateurs waren overge­gaan. De oorzaak was veelal, dat men veel “te hoog" draaide. Men ging blijkbaar van de gedachte uit, dat, nu men een ama­teur-licentie heeft en er in een van stad-tot-stad-wedstrijd gefietst wordt, met een groot “verzet" gedraaid moet worden. Een domme redenering uiteraard. Deskundige voorlichting van trainers, clubbestuurders aan deze debuterende amateurs is in dit verband zeer van belang.

UITSLAG

Op het Kalheupinkparcours in Oldenzaal, waar tevoren de tal­rijke wielersportliefhebbers Cees van Espen een prof-crite­rium zagen winnen, kon de Zwolse wielercommentator Dick van Berkum aan het slot van deze door het comite Wieler­belangen Enter in samenwerking met

De volgende uitslag werd tenslotte door de jury-van-aankomst op papier gezet:BRON: BEN ZOMERDIJK

Amateurs:1. F. Evers, Linne, 150 km in 3.40.,95; 2. H. van Piere, Uithoorn; 3. D. Holst, Amsterdam; 4. J. Boode, Nijverdal; 5. H. van Rooy, Zeelst; 6. J. van Katwijk; 7. F. Broeren, Sprundel; 8. D. Kos­ten, Kapelle; 9. T. Gruiters, Stiphout; 10. L. Motke, Roermond; 11. T. Blom, Haarlem; 12. J. Bols, Hoogeveen; 13. G. Bongers, Voorst; 14. E. Kroon, Den Haag; 15. J. van Seggelen, Budel­-Schoot; 16. B. Boom, Markelo; 17. H. den Hartog, Utrecht; 18. L, Hulsebos, Beilen; 19. G. Thiissen, Groesbeek; 20. P. Baren­dregt, Alblasserdam.

Ploegenklassement: 1. Dextro Energen; 2. Vredestein; 3. Am­stel; 4. Breda-Bier.

Premiesprints: te Hengelo: 1. H. Koopmans, Half weg; 2. A. v. d. Breugel, Zwijndrecht; te Ootmarsum: 1. H. Schouten, Bad­hoevedorp; 2. C. v. Dorst, Roosendaal; 3. H. Nieuwkoop, Eer­beek.

 

RONDE VAN ZUID-HOLLAND.(1965.05.22)

Zonnige Ronde van Zuid-Holland

werd door felle wielerslagen een ware jubeltocht

Routine HARRY STEEVENS won maar net voor dartele RINI WAGTMANS

Met welk een gevoel van zelfvoldaanheid moet men kunnen fietsen, indien men, zoals de pas 18-jarige Rini Wagtmans dat deed, voor een groot deel de wil op kan leggen aan een stel geroutineerde medevluchters, die hun honger naar de overwinning eveneens met de zege willen stillen.

Deze formulering kunnen wij geven na het grandioze werk, dat deze nieuwe troef van „'t Heike", de eerste-jaars amateur Wagtmans (26-12-1946) verrichtte in de verleden week zaterdag, onder een stralende mei-zon, verreden Ronde van Zuid-Holland. Samen met de latere winnaar Harry Steevens, die maar net won voor het dartele ras­paard Wagtmans, en verder Eddy Beugels, Harry Vogels, Kloosterman en Van Dorth was hij de rest vooruitgesneld toen de helft van de 180 te rijden kilometers erop zat. Een demarrage, (die hem twee en een halve minuut voorop zou brengen en, waarin een hechte coalitie van de vluchters de feljagende achtervolgers volkomen kansloos maakte. Ook de jeugdige Rotterdammer Piet de Haan had er aan­vankelijk bijgezeten maar het helse tempo deed hem mee­dogenloos afhaken. Een „speed", die in hoofdzaak werd onderhouden door Vogels, Steevens, Kloosterman en Wagtmans. Vooral van de laatste was het hartverwarmend met welk een kunde, een courage en een speelsheid hij zich wist te handhaven. Maar niet alleen dat. Wagtmans vormde de gehele jacht door een probleem, een vraagstuk dat de routine Steevens op de eindstreep slechts wist op te lossen ...

Een strakblauwe hemel met een gouden zon deed de lucht net boven het aardoppervlak vibreren. Anders gezegd: het was een zomerse dag, die door een warmblazende wind nog meer werd aangevuld. Onder deze weersvoor- waarden traden ongeveer 225 amateurs aan voor de start van de twaalfde ronde van Zuid-Holland, welke haar begin- en eindpunt nu weer eens had in Nootdorp. Een gelukkige keuze van de organisatie omdat daardoor deze wegkoers over de lange adem vanuit sportief oogpunt bezien een ware jubeltocht werd. Een wedstrijd waarover nog vele jaren kan en zal worden nagepraat, daar de felle wieler­slagen, welke zij vanaf het begin reeds kende, tot de ver­beelding van vele volgers en andere wielerliefhebbers zal hebben gesproken. Voor de organisatoren - in casu de heer P. J. Kuijters - daardoor een dag, welke met grote voldoe­ning voor hun vele werk kan worden aangetekend.

De eerste ziftingen

In het eerste koersuur waren al vele illusies van jonge amateurs wreed verstoord. Zelfs tijdens de wel wat al te snelle neutralisatie maakte een valpartij reeds een einde aan de goede voornemens van Bekius, Van de Berg, De Pagter, Bazuin, Boerdonk en de Amersfoorter Van Hoeyen. Zij waren tegen een ver op de weg staande geparkeerde waren ten val gekomen en door deze verwarring kwamen ook nog vele anderen los te liggen. Weg was daardoor een gekoesterd streven om in deze wegwedstrijd eens goed voor de dag te komen.

Hetzelfde overkwam de schaatsenrijder Rudi Liebrechts. Een lekke band had hem na amper twaalf kilometer geveld en hoe moedig zijn poging ook werd om middels een helse achtervolging de aansluiting weer te verkrijgen, het hoge tempo liet niemand toe om terug te komen.

Het bontgekleurde lint slingerde zich toen al door bet groen geschakeerde weideland, waaraan de kaasprovincie Zuid-Holland zo rijk is. Een sliert, die daar op weg naar Alphen aan de Rijn al in vele brokken uiteen was geslagen, maar toch telkens weer aaneensloot. Toch brachten deze eerste ziftingen hetgeen men ervan verwachtte; er was reeds veel kaf van het koren gescheiden.

Twee grote groepen

Twee grote groepen vochten met elkaar in het volgende uur een stevig robbertje uit. De eerste om vooruit te blijven, de tweede om aansluiting te verkrijgen. Een gevecht waar­uit Tiemen Groen in het begin zomaar “deserteerde" en waarin een valpartijtje Stakenburg, Heijnig en Benjamins neervelde. Later, veel later zou de laatste toch nog aan­komen, maar nu in dit koersuur, was hij uitgeschakeld om een eerste viool te bespelen. Evenmin was dat wegge­legd voor Minneboo, Bols en de moedige Walravens, die na een lekke band alles “uit het kassie" reed om weer aan te haken. De geboren Kampenaar Evert Hup, tegenwoordig als leraar aan de technische school te Dokkum verbonden, kreeg hetzelfde euvel en in Stolwijk moest ook Piet de Wit een nieuw bandje leggen.

In de allervoorste regionen kreeg Jan van Amsterdam honderd meter ruimte toen drie ploegen een weg zochten naar Bergambacht. Het “brandde" voortdurend tussen de wielen en dat kostte opnieuw slachtoffers. De Utrechter Wim Emo moest eraf, Pierre Pellenaars - zeker een grote kanshebber- kreeg kramp en stond te “trekkebekken" langs de weg en pal daarop verloren Van Seggelen, Koster, Frissen, Van der Helm, Gruyters, Van der Bom, Corvers en nog meerderen het contact. De slag was gevallen. Even na een hernieuwde samensmelting was het gebeurd.

De beslissing

Daarmede was de beslissing tot stand gekomen. Zeven renners waren weggekomen in de grote lus welke door de Krimpener Waard verreden werd en dat waren tevens de knapen, die - op de later afgehaakte De Haan na, niet meer werden teruggehaald. Voor Ouderkerk aan de IJssel (op 90 km van de aankomst) waren zij gaan ,lopen" en via Gouda, Rotterdam, Delft, Naaldwijk en alle andere tussenliggende plaatsen, buurtgemeenschappen en gehuch­ten kwam dit zestal terug naar Nootdorp.

In de achtervolgende groep had Evert Dolman eerst alleen en later met Frank Ouwerkerk geprobeerd de brede kloof te overbruggen. Zij hadden immers de boot gemist, er deze keer volkomen naast geslagen in de veronderstelling, dat zo'n aanval toch wel weer zou worden gepareerd. Beiden strandden; werden weer opgeslokt door de formatie waarin de voor het eerst een klassieker rijdende Piet Legierse uit Den Bommel het allerbest deed. Steevast nam ook hij het heft in handen, reed sterk maar kwam toch nog wat fond tekort, toen Dolman met Ouwerkerk een nieuwe aanval openden.

Dit tweetal kreeg Hoogland (natuurlijk), Van der Horst, Van der Lans, Boode, Van Amsterdam, Kettenis, Kosten en de winnaar van vorig jaar, Ad van Kemenade, mee. Met elkaar sloegen zij de rest nog verder terug, maar zelf kwamen ook zij dik twee minuten tekort op het dappere zestal, dat zich naar Nootdorp boorde.

Daar liet de all-rounder Harry Steevens weer eens zien tot welk een meesterschap zijn wielervoorbereidingen hebben geleid. Volkomen genezen van zijn val in de Ronde van Belgie begeerde hij zijn tweede klassieker- overwinning meer dan ooit. Precies op tijd ging hij in de rulle omloop aan kreeg Wagtmans en Beugels mee, maar trok in een lange pace naar een zege, die door de fel aandringende Wagtmans slechts met een alleruiterste krachtsinspanning kon worden bevochten.

Onderweg was het in deze kopgroep verduiveld hard toege­gaan. Om beurten namen zij over, maar het was toch ty­perend dat, wanneer de krullebol Wagtmans voorop ging rijden de anderen in een strakke lijn achter zijn wiel doken. Hfij speelde ermee; tweemaal liet hij zich afzakken, kwam langs de wagen van bondscoach Middelink en vroeg dan: „Mag ik springen? Mag ik nu aangaan?"

Beide keren vond Middelink hat raadzamer om geen doI­drieste dingen te doen; adviezen, die dit dartele raspaard nog terecht in toom moesten houden. ,Jouw tijd komt nog wel, jongen. Rustig aan, stort je niet nodeloos in een avontuur, dat je misschien niet tot een goed einde kan brengen."

Na de koers merkte iedereen op: ,Er is weer een Wagt­mans, een coureur, die het grote “wielernest" Sint Wille­brord in de toekomst glans gaat geven."

BRON: JAN BALDER

Amateurs: 1. H. Steevens, Elsloo, de 180 km in 4 uur 20 min. en 15 sec.; 2. R. Wagtmans, St. Willebrord; 3. E. Beugels, Sittard; 4. H. Vogels, Australia; 5. B. van Dorth, Rotterdam; 6. N. Kloosterman, Leiden; 7. op 2 min. 25 sec. F. Ouwer­kerk, Rotterdam; 8. D. Kosten, Kapelle; 9. A. van der Lans, Lisse; 10. E. Dolman, Rotterdam; 11. J. Hoogland, Aalsmeer; 12. A. van Kemenade, Eindhoven; 13. J. van der Horst, Haarlem; 14. J. Boode, Nijverdal; 15. J. van Amsterdam, Leiderdorp; 16. P. Kettenis, Den Haag; 17. op 5 min. 40 sec. en nog grotere afstanden: P. Legierse, Den Bommel; 18. C. Brugel, Zevenbergen; 19. B. Minekus, Zuidland; 20. J. Hairwassers, Den Dungen; 21. J. van Geel, Breda; 22. D. Holst, Amsterdam; 23. R. Hendriks, De Wijk; 24. C. Groen­wegen, Amsterdam; 25. J. Gisbers, Eindhoven; 26. H. Zwart, Rotterdam; 27. S. Pieters, Maassluis; 28. N. Verbeek, Poel­dijk; 29. J. van Pelt, Eindhoven; 30. P. Bregman, Bent­huizen; 31. Th. Moan, Poeldijk; 32. J. Hesse, Arnhem; 33. W. van Opstal, Prinsenbeek; 34. J. van Veen, Werkendam; 35. P. Barendregt, Alblasserdam; 36. M. van der Klooster, Rotterdam; 37. J. van Seggelen, Budel-Schoot; 38. T. Gruyters, Stiphout; 39. E. Vos, Midlaren; 40. J. Frissen, Geulle; 41. A. Ravensbergen, Voorschoten; 42. D. van der Helm, Den Haag; H. Benjamins, Hollandsche Veld.

 

ROOSENDAAL.(1965.09.09)

Belg Frans Brands eerste in Roosendaal

Samen met de Rijsbergenaar Kees Haast heeft de Belgische Tour de France-rijder Frans Brands geschiedenis geschre­ven in de Ronde van Roosendaal. Na een mislukte vlucht van Piet Rentmeester en Emiel Lambrechts en eerstge­noemde renners op stap en men heeft hem tot aan de finishlijn niet meer terug gezien. Bijzonde opwindend is het tijdens deze druk bezochte ronde overigens niet ge­weest, want nadat het tweetal bijna twee minuten winst had bijeengereden, kwamen pas daarna een viertal renners tot een tegenactie. Dat waren de Tele Vizier-mannen Cees van Espen, Leo van Dongen, Gerben Karstens en Bas Maliepaard. Zij haalden weliswaard veel van de achterstand terug, maar er bleef toch een kloof van ruim dertig seconden over toen de sterk spurtende Brands onze landgenoot naar de tweede plaats verwees. Cees van Espen won de sprint van het achtervolgende kwartet.

Beroepsrenners: 1. F. Brands, Belgie, 100 km in 2.36; 2. K. Haast; 3. op 35 sec. C. van Espen; 4. G. Karstens; 5. L. van Dongen; 6. B. Maliepaard; 7. op 2 minuten R. Wouters; 8. J. de Haan; 9. H. Cornelisse; 10. H. Harings; 11. P. Rentmeester; 12. C. Schuuring; 13. J. Pieterse; 14. E. Beckers; 15. P. Damen; 16. M. Stolker; 17. W. Swaneveld; 18. D. Groeneweg; 19. J. van Tongerloo, Belgie; 20. E. Lambrechts, Belgie.

Adspiranten: 1. A. Stroosnijder; 2. Ko Blok; 3. Adrie Cardol;

 

ROTTERDAM.CROOSWIJK.(1965.07.04)

Amateurs: 1. E. Dolman, 90 km in 2.10.16; 2. J. Brouwer; 3. A. van de Berg; 4. M. Brinkman; 5. F. Hoek; 6. N. Klooster­man; 7. C. Smit; 8. H. Vogelaar; 9. A. Kraan; 10. F. Ouwer­kerk.

Nieuwelingen: 1. J. Speksnijder, 60 km in 1.28.50; 2. P. Ver­weij; 3. K. van Straten; 4. J. van den Ende; 5. P. Vergeer.

 

ROTTERDAM.FEIJENOORD.(1965.04.30)

Een zeer levendige wedstrijd manifesteerde zich in de op Ko­ninginnedag verreden Jubileum-Ronde van Feijenoord. Na een eerste onderscheiding, welke Berry van Dorth voor zich op­eiste, kwamen met nog elf ronden te rijden, zeven renners aan de leiding. Dit waren Heijnig, Van Middelkoop, Van 't Klooster, Minneboo, Kanselaar, Jonkers en de ingehaalde Van Dorth. Ook deze ploeg werd evenwel teruggepakt door het jagende peloton en toen plaatste de uiteindelijke winnaar Van 't Kloos­ter zijn geslaagde sprong. Van Middelkoop haakte nog aan, maar legde in de sprint het loodje.

Amateurs: 1. Van 't Klooster, 110 km in 2 uur 44 min. 30 sec.; 2. Van Middelkoop; 3. Heynig; 4. De Haan; 5. Stolk; 6. Stam; 7. Kanselaar; 8. Zonneveld; 9. Bakker; 10. Van den Berg.

Nieuwelingen: 1. Evertse, 60 km in 1 uur 29 min. 54 sec.; 2. Duyndam; 3. Brouwer; 4. Van Hasselt; 5. Zoetemelk.

 

ROTTERDAM.VARKENOORD.(1965.06.27)

Amateurs: 1. Ad Kraan; 2. Manus Brinkman; 3. H. Dekker;

 

ROTTERDAM.WITTE DORP.(1965.03.10)

Amateurs: 1. Johnny Brouwer; 2. Peter Heijnig; 3. Gaby Minneboo;

 

ROZENBURG.(1965.07.06)

Amateurs: 1. Ko Zomer; 2. Rudie Liebrechts; 3. Piet Kettenis;

 

RUCPHEN.(1965.09.19)

Amateurs: 1. Bouwen Minnekus; 2. Harrie van Pierre; 3. Tonnie Barten;

 

RUISSCHERBRUG.(1965.08.14)

Nieuwelingen: 1. Trijnko Buurmeijer; 2. H. Brandt; 3. Mient Douma;

Adspiranten: 1. Be Duit; 2. Bert Bathoorn; 3. Rinze de Bruin;