|
JAARGANG 1968 WEDSTRIJDEN P T/M R |
|
PAPENDRECHT
(1968.06.15) Amateurs
( Nieuwelingen
( PATERSWOLDE.(19
mei).1968 Nieuwelingen: 1. W. Pool, Lippenhuizen; Adspiranten: 1. J. Bakker; PEIZE (26
mei).1968 Amateurs
80 km: 1. E. Boekholt 1.57.51, 2. D.
Middelveld, 3. R. Bos, 4. D. Steensma, Adspiranten
20 km: 1. J. Bakker 29.31, 2. H. Poppe, PEIZE.(1968.08.04) Amateurs
80 km: 1. P. Oosterhof 1.52.39, 2. E. Boekhold,
3. S. Douma, 4. H. Hoekstra, Nieuwelingen
50 km: Adspiranten
20 km: 1. J. Bakker 29.46, 2. J. Pepping, PHILIPPINE.(1968.07.15) Amateurs: 1. R. Vercouteren, 2. B. Breuke, 3. P. Vonck, 4. B. Solaro,
5. W. Deelen, Adspiranten: 1. J. Akkermans, 2. J. Spronkmans, 3. J. Hellemons, PIJNACKER.(1968.08.17) Amateurs: 1. Leen Poortvliet; 2. Jan Aling; 3. Frank Ouwerkerk; Nieuwelingen: 1. Peter Pennekamp; 2. Juul Bruessink; 3. P. Bemelman; Adspiranten: 1. Andre Jansen; 2. Ruud Onos; 4. W. Opzeeland; POELDIJK.(1968.07.11) Amateurs: 1. S. v. d. Burgh, 2. B. Kroonen, 8. H. Verbeek, Nieuwelingen: 1. K. v. d. Enden, 2. J. v. d. Sman, PRINSENBEEK.(1968.06.09) Amateurs
100 km: 1. R. Liebrechts 2.18.48, 2. op 8 sec.
L. Poortvliet, 3. P. Legierse, 4. W. Bravenboer, 5. Al. v. d. Klooster, Nieuwelingen
50 km: 1. D. Beusekamp 1.11.18, Adspiranten
25 km: PUIFLIJK.(1968.07.14) Amateurs
85 km: Nieuwelingen
60 km: 1. J. Jansen 1.17.50, 2. P. Neeskens, 3.
W. Reyntjens, 4. H. Stad, 5. J. Molenaar. PURMEREND
(8 september).1968 Amateurs: Adspiranten: 1. S. Janssen, 2. R. Onos, 3. W. de Jong, 4. Th. Sijm. Nieuwelingen: 1. B. Jurrisans, 2. P. Neeskens, PUTTE (2
juni).1968 Amateurs
100 km: PUTTERSHOEK
(4 mei).1968 Amateurs: 1. Dick Groen, 2. Gerrie Velthuizen, 3. Mathijs de Koning, Nieuwelingen:
1. J. Breur, Adspiranten:
1. Rob Aversteeg, 2. Cees van Bragt, 3.
H. Kuipers, 4. Peer Maas, RAALTE.(1968.03.17) Amateurs:1. B. Janbroers; 2. J. Aling; RAAMSDONKSVEER
(23 mei).1968 Amateurs: Nieuwelingen: 1. J. Cooremans, 2. N. v. Rest, Adspiranten: 1. J. Akkermans, 2. E. Meijlemans, Dames: RANSDAAL
(04 augustus).1968 Amateurs: Nieuwelingen: 1. H. Schetters, 2. H. Sijen, 3. Odekerken, 4. W. Meijs, 5.
T. Petit, Nieuwelingen: 1. Mathieu Kerff, Adspiranten: 1. K. Klinkers, REUSEL (3
juni).1968 Amateurs
100 km: 1. S. v. d. Burgh 2.28.12, 2. J.
Zoetemelk, Nieuwelingen
50 km: 1. J. Ribbens 1.14.05, 2. P. Nljssen, Adspiranten
25 km: 1. T. Trentelman 42.12, 2. P. Maas, RIED (1
september).1968 Amateurs
100 km: 1. J. Wilkes 2.33.13, 2. H. Hoekstra, 3.
T. Buurmeijer, Adspiranten: 1. Andries Bos, 2. Jan de Wit, 3. Marinus Slagter, RIJEN
LEREN ZOOL.(26 mei).1968 RIK VAN
LOOY vormde de ,LEREN ZOOL" te Rijen naar zijn leest Met een
keiharde eindsprint heeft wielerkeizer Rik van Looy ook de wedstrijd “Leren
Zool" te Rijen aan zijn imposante erelijst toegevoegd. Op drie
kilometer voor de aankomst was hij met zijn landgenoot Jos Huysmans uit de
achtmans kopgroep weggevlucht. Daarbij hadden en Ottenbros en Post deze
sprong van Van Looy met al hun kunnen gedekt, want een Jos van der Vleuten,
Hennie Marinus (die later door pech wegviel), Cees van Amsterdam en Cor
Schuuring voelden maar weinig voor deze ontwikkeling. Toen er
nog twaalf ronden te rijden waren, was deze kopgroep tot stand gekomen. Ook
Henk Nijdam, Rik Wouters en Cees Zoontjens hadden nog getracht aansluiting
bij deze vlucht te vinden, maar hun reactie was te laat ingezet. Overigens
bood deze race voor ruim tienduizend toeschouwers weinig spectaculairs,
voornamelijk het gevolg van de ver doorgevoerde ploegentaktiek. In de
beginfase waren Henk Nijdam, Piet Braspenninex, Maarten Breure en Roger
Cooreman (winnaar in 1967), Rinus Hoogerland, Riny Wagtmans en Paul Konings
nog aan de haal gegaan. Meer dan 35 seconden winst konden zij niet vergaren
en toen Wagtmans bovendien nog met pech te kampen kreeg en Jan Janssen in
eigen persoon de jacht op de vluchters ging leiden, was het heel vlug afgelopen. Daarna
bleef het even rustig, totdat de genoemde kopgroep rondom Van Looy en Post
werd geformeerd; aan de streep bedroeg de voorsprong op het peloton 1 min.
10 sec. Beroepsrenners: 1. R. van Looy, Belgie, Amateurs
80 km: 1. W. Felix 1.53.03, 2. W. Liebrechts,
3. P. v. Beurden, 4. P. Franken, Nieuwelingen
40 km: 1. R. Bakker 1.05.12, 2. P. Neeskens, 3.
W. Smeekens, RIJSBERGEN.STER
VAN OEKEL (1968.03.03) Amateurs; 1. J. v. d. Haar, Gouda; 2. W. Prinsen, Hank; 3. R.
Cornelissen, Amsterdam; 4. T. v. Hasselt, Roosendaal; Nieuwelingen: 1. H. Koot, Eindhoven; 2. B. Jurriaans, Amsterdam; Adspiranten: 1. H. v. Dongen, Prinsenbeek; RIJSSEN
(7 augustus).1968 Amateurs: Adspiranten: 1. J. Stiggelbout, 2. W. Albersen, 3. H. Ponsteen. RIJSWIJK
(1968.06.15) Nieuwelingen: 1. Bakker (Haarlem); 2. Breusink (Bovenkerk); 3. Jurriaans
(Amsterdam); 4. Smits (Heerhugowaard); 5. Groot (Warmenhuizen, 6.
Moerman (Maassluis); 7 Guliani (Den Haag); 8. Van Rietkerken
(Schiedam); 9. Deleman (Lisse), 10. v. d. Ende (Monster). Veteranen: 1. Van Schalk (Utrecht); 2. Rade (Amsterdam); 3. Walsmit.
(Den Haag); 4. Wirtz; 5. Reingoud,(Culemborg); A-Junioren
: 1. Van Bragt (Lage, Zwaluve); 2. Dhomen
(Born); 3. Aversteeg (Rotterdam); 4. Van Herk (Berkel); 5. Velthuizen
(Culemborg). B-junioren: 1. Zieleman (Amsterdam); 2. Zeelenberg (Zoetermeer); 3.
Brink (Haarlem); 4. Kaunenburg (Zwanenburg); 5. Gommers (Amsterdam). RODEN.(1968.07.21) Amateurs
86 km: 1. E. Dickhof 2.10.12, 2. J. Aling, 3.
P. Dijkstra, 4. R. Bos, Nieuwelingen: Adspiranten: 1. Jan Bakker; 2. Marinus Slagter; 3. Henk Kamerhuis; ROLDE.(1968.07.07) Amateurs: 1. Popke Oosterhof; 2. Bennie Groen; 3. Henk Hoekstra RONDE
DOOR HET LAND VAN BARTJE (31 augustus).1968 RON
BAKKER eerste in 9e RONDE „DOOR
HET LAND VAN BARTJE" Ron
Bakker uit Haarlem, een pupil van oud-renner Piet Peters, die dit seizoen al
tal van malen met de bloemen, fietste en in grote wegwedstrijden zijn
visitekaartje meer dan eens afgaf, is winnaar geworden van de Ronde „Door het
Land van Bartj e", een koers voor nieuwelingen over In de
eindsprint van een groep van achttien renners, die een voorsprong van ruim
zeven minuten had opgebouwd, bleef Bakker op de Hoofdlaan in Assen o.a. Peter
Remijn en Juul Bruessing uit Bovenkerk, -die respectievelijk als tweede en
derde finishten, de baas. Deze 9e
Ronde „Door het Land van Bartje" is, nadat in de beginfase een tamelijk
vlak verloop kon worden opgetekend, uitgedraaid op een slijtageslag. Dit
kwam vooral doordat de renners, toen de strijd voor de helft was gestreden
met tegen- en zijwind te kampen kregen. Het werd
toen een strijd voor de sterken. Met het
einde in zicht waren nog zo'n veertig van de bijna 200 van start gegane
renners in,de strijd. Bij
Hooghalen, op het TT-circuit, met Assen in zicht, voegden Pool, Swinkels en
Piet Neeskens, winnaar van de Flevo-Tour, zich bij de kopgroep. Nieuwelingen: 1. R. Bakker, Haarlem, RONDE VAN
DE NOORDOOSTPOLDER.(1968.00.00) 1e Ronde
van Noordoostpolder geslaagd treffen Stoere
HANS VAN BAVEL trotseerde erbarmelijk
weer en de concurrentie De stoere
Hans van Havel uit het Brabantse Boxmeer is winnaar geworden van de eerste
dorp-tot-dorp-wedstrijd, welke voorbije zaterdag in de wijdse Noordoostpolder
werd verreden. En hij was niet de enige die na afloop zei: ,Sjonge, sjonge,
wat was dat een zware wedstrijd, zeg!" Geen
wonder, want het was slecht, erbarmelijk slecht. Druilerige regen, soms
overgaand in ware plensbuien, en een harde wind zorgden er voor dat het kaf
al heel vlug van het koren word gescheiden. Ruim honderd renners waren in
Emmeloord hun natte avontuur tegemoet getrokken, aan de streep in dezelfde
plaats waren er nog maar vierentwintig over. Druipnat, vermoeid en getekend
door de strijd, sommigen op grote afstand van de winnaar. Deze
“nieuweling" onder de grote wedstrijden, uitermate goed georganiseerd
door een wielercomite en in nauwe samenwerking met de Kamper Wielren Club,
kwam hoofdzakelijk tot stand op initiatief van de Overijsselse KNWU-consul de
heer K. van 't Ende. Een koers, alleen bestemd voor de eerstejaars-amateurs
en die op deze manier zich konden bekwamen voor het grote werk in klassiekers
en van-stad-totstad-wedstrijden. Vooral daarom is dit initiatief zeer
lofwaardig te noemen. Al willen wij er wel aan vastknopen, dat het wellicht
meer effect zou hebben wanneer een dergelijke wedstrijd in het begin van het
seizoen zou worden gehouden. In ieder geval zou men dan wellicht van meer
deelneming verzekerd zijn. PRACHTIGE
JUMP Er werd
overigens wel strijd geleverd in deze zo door het hemelwater overspoelde
wegrace, welke dwars door het vlakke polderland, langs platgewaaide
korenvelden, uitgestrekte en op deze dag zo “verdronken" aardappelvelden
en over uiterst smalle wegen, omzoomd met elzenbomen, voerde. Nadat Swinkels
en Zoontjens (samen), later Swinkels nog een keer alleen en vervolgens
Vlastuin, Kuiper, Vermaire, Wissink en Schroten hun knappe voorsprong
verloren zagen gaan door het fel-jagende peloton, ontstond na Bij het
ingaan van de derde ronde, toen het peloton al in twee stukken uiteen was
gevallen, zetten Dick Groen en Cor Swinkels de achtervolging in. Tevoren had
Swinkels zo'n poging met Albert Scheffer en Hennie van Zandbeek jammer genoeg
zien mislukken. ONGELUK Op weg
van Rutten naar Espel (de route liep vanaf Emmeloord), bij kilometerpaal 95,
gebeurde een ongeluk waarvan Swinkels - kreeg juist met Groen aansluiting bij
de kopgroep - en Schoutens de dupe worden. De Jabo-materiaalwagen, die de
lekrijdende John Cornelissen te hulp wilde snellen en met het rijden door de
drassige modderberm te veel risico nam, begin te slippen, schoot dwars over
de weg tussen enkele renners door en belandde via een boom aan de overkant in
de sloot. De prachtige materiaalwagen, zo dikwijls door alle renners aanbeden
als een „redder in de nood", werd zwaar beschadigd. Gelukkig kwamen
bestuurder Schuuring en de heer Bouma er zelf goed van af, bleven zij zelfs
zo koelbloedig om pechhebber Cornelissen en de fietsen van Swinkels en
Schoutens (waren door deze onverwachte manoeuvre ten val gekomen), in zoverre
te repareren, dat zij hun weg konden vervolgen. De laatste twee gingen nog
door, maar staakten toen de achterstand steeds groter werd. Vooraan
kon Vermaire het tempo niet meer volgen en moest afhaken, terwijl Gerrit
Huisjes uit Bergentheim, van wie insiders weten dat hij zeer veel talent
heeft, door pech ook al moest achterblijven. Daardoor
moest de eindsprint tussen vijf renners uitspraak doen en dat bleek Hans van
Bavel het allerbeste te kunnen. Eerste
jaars Amateurs: 1. H. van Bavel, Boxmeer, Cor
Swinkels ontving de pechprijs, terwijl Johnny Cornelissen werd bedeeld met de
prestatieprijs. RONDE VAN
DRENTHE.(11 mei).1968 Eindschot
JAN VAN KATWIJK trof de roos . . . . 7e Rondo
van Drente kende boeiend verloop De
Oplooer Jan van Katwijk is winnaar geworden van de zevende Ronde van Drente.
Een klassieke wegrit welke uit sportief oogpunt bezien als een der fraaisten
van dit seizoen beschouwd kan worden. Van de
eerste tot de laatste kilometer is er namelijk leven in de brouwerij geweest
en met name de finale gaf een nogal sensationeel slot te zien. Immers,
met nog zo'n tien kilometer voor de boeg, gingen Henk van Vught en de
verrassend goed rijdende Ben Janbroers aan de haal, bouwden samen een
voorsprong van tien seconden op en daarmede geleek de zaak bekeken. De kans
was namelijk zeer groot, dat een van beiden zich als winnaar zou kunnen
presenteren. Maar ... de twee koplopers maakten een grove fout, wilder voor
elkaar het zware werk aan kop niet meer doen en zo kwam de fel jagende groep
van 24 renners - onder wie vele kopstukken - weer bij. En wel in de straten
van Hoogeveen. Herman
Hoogzaad uit Venhuizen, sterk gebrand op een derde klassieke zege, trok
daarna van veraf een lange eindsprint aan, geleek te gaan slagen, maar werd
in de allerlaatste meters overstoken door Jan van Katwijk uit Oploo. Het was
diens eerste zege van formaat in dit seizoen. In dit
sprintgevecht reikten de twee moedigsten van het laatste moment, Janbroers en
Van Vught naar respectievelijk een v]jfde en zevende plaats. Wie het onderste
uit de kan wil hebben, krijgt ... enzovoorts. Of is het beter om te zeggen:
twee honden vechten om een been, de derde loopt er mee heen? HOOG
TEMPO Wedstrijdleider
Stef van de Berghe had nog maar nauwelijks de rode vlag binnengehaald, of de
naald van de snelheidsmeter schommelde al tussen de 50 en Nabij
Ruinen (na De strijd
werd nog intensiever, er werd nog harder gekoerst en dat kostte wederom
slachtoffers. Onder hen bevond zich zowaar Ger Harings, maar toen deze even
een reprimande van bondscoach Joop Middelink moest aanhoren, kreeg de
Limburger weer “vleugels" en binnen een ommezien sloot hij zich weer
aan. De anderen, bij wie een Albert Hulzeboscb, een Jan Buis, Jan Oosterbeek,
Theo Meijer, Jan de Wit en een Albert van Midden alsmede een Hennie van
Leeuwen, die toch wel meer heeft dan hij zelf vermoedt, werden resoluut naar
de achtergrond gereden. Ook Jan
Aling uit Bunnerveen, die zich al eens zo aardig heeft laten zien en in wie
velen beslist een knappe wielrenner zien, moest opgeven. Hij ondervond veel
last van een knieblessure. VERWOEDE
STRIJD Na
opnieuw een hele serie ontvluchtingspogingen - telkens op niets uitdraaiend -
gingen Henk van Vught en Arnold Voogt het bij Noord-Sleen eens proberen. Meer
dan enkele honderden meters kregen zij evenwel niet en toen de groep maar
even reageerde, was het gebeurd. Juist in deze fase kreeg favoriet Jan
Krekels een lekke band, De Limburger, een der sterkste finishers van dit
ogenblik, wilde zich juist opmaken voor de eindfase. Toch liet hij het hoofd
niet hangen en begon aan een wilde achtervolging, reed tussen de volgwagens
steeds meer naar voren en bleef even in de „zucht" van de
“Wielersport"-volgwagen hangen. Prompt gaf een der juryleden opdracht om
op te trekken; Krekels kreeg een morale tik, gaf alles om nog aan te sluiten,
maar kwam met zijn krachtsexplosie naar de staart van de alsmaar
voort-ijlende groep juist veertig meter te kort. Het was gebeurd, afgelopen
voor een renner die zonder enige twijfel zijn partijtje had meegeblazen.
Voor hem dus pech; voor Bennie Groen geluk! Ook hij had een verwoed gevecht
moeten leveren om de door materiaalpech opgelopen achterstand weer onge- daan te
maken, maar bij Steenwijksmoer ( De man
naar wie stayerlievend Nederland dit jaar met bijzondere aandacht zal gaan
kijken, de Zaankanter Cees Stam, moest in deze periode staken vanwege kramp.
Een euvel waarmede ook Jan Bols te maken kreeg. Later herstelde de schaatsmatador
zich weer prachtig. Hoewel
sombere luchten een dreigend geheel vormden, was tot op dat moment de regen
achterwege gebleven. De renners en volgerskaravaan waren als het ware tussen
de buien door gekoerst, doch bij Elim ging het dan toch werkelijk regenen.
Meteen maakten Henk van Vught an Ben Janbroers zich uit de voeten, misschien
bang om in de grote groep te rijden bij natte wegen? In ieder geval peurde
het duo binnen een ommezien een tiental seconden uit deze “aanslag", al
reageerde de groep wel zeer slap achter hen. Pas toen Hollandscheveld
naderbij kwam en er nog zes kilometer naar Hoogeveen restten, kwam er leven
in de brouwerij. Men ging fel jagen en kreeg de twee vermetelen, die het
voor elkaar vertikten, in de straten van Hoogeveen weer te pakken ...BRON:
BEN ZOMERDIJK Amateurs: 1. J. v. Katwijk, Oploo, RONDE VAN
FRIESLAND.(20 april).1968 Snelle
race bracht weinig strijd in RONDE VAN FRIESLAND Ongenaakbare
demarrage van RENE PIJNEN „Slechts
tweemaal ben ik gedemarreerd, eerst om de kopgroep te doen ontstaan, de
tweede keer uur een goede gooi naar de zege te doen. Ik zag dat de anderen
uit onze negenmans-vluchtgroep wat „door" zaten en minder vlug
reageerden, waarschijnlijk omdat men de geweldig rijdende Fedor den Hertog als
de grootste concurrent beschouwde. Toen het even stil viel, ben ik keihard
aangegaan, bemerkte dat niemand mij volgde en ging toen door. 't Viel
vandaag anders niet mee, het weer was erg warm, loom en droog. Ook geraakte
men wat vlugger vermoeid en het duurde verschrikkelijk lang voordat de
beslissing op tafel kwam. Met zo'n hoog tempo is dat evenwel geen wonder. In
ieder geval heb ik de eerste grote zege van dit jaar te pakken. Vorige week
reed ik nog bar en bar slecht, maar toch voelde ik dat er “iets" komen
ging. De grote vorm is er echter nog niet helemaal, maar het gaat toch al
heel wat gemakkelijker. Ja, het
was Rend Pijnen in de finale bijzonder gemakkelijk afgegaan. Met nog zo'n zes
kilometer te rijden - het plaatsje Oudkerk was juist gepasseerd - patste de
kleine, maar stevig gebouwde West-Brabander, sterk van inhoud geworden in het
soms zo veel eisende werk op vaders boerderij, onhoudbaar weg. Dat was
iets nieuws voor hem; vorig jaar bleef hij liefst meegaan om dan met zijn
flitsende eindschot zo best mogelijk in de roos te schieten. Nu echter, wil
Rene het over een geheel andere boeg gaan gooien. Vooral wanneer hij weet met
nog meer snelle finishers op de eindstreep af te draven. In deze
wat vlakke Ronde van Friesland zat hij in de slotfase vooruit met een Jan van
Katwijk, een Mat Gerrits en Marcel Pennings alsmede met zijn eigen
ploegmakker Jan Krekels. Dat zijn jongens van de rappe aankomst, daarom moet
men hen op een geheel andere wijze overwinnen dan bij voorbeeld een Hans
Eckelboom (reed weer als vanouds), een Jan Aldershof, een Fedor den Hertog of
een Piet Kettenis, die weliswaar een hoog en moordend tempo kunnen rijden,
maar in de sprint voor een Rene Pijnen in vorm toch niet zo verschrikkelijk
te duchten zjjn. EIGENLIJK
TE MOOI Eigenlijk
was het weer te mooi voor de Friese rondrit, welke voor de elfde maal in
successie verreden word. Wie maar even rouleren kan, bleef gemakkelijk tussen
de wielen en word als het ware in een „fauteuil" naar de meet gedragen.
Althans zolang geen grootse strijd word opgevoerd en er niet diep in het
krachtenreservoir getast moest worden. Toch deed
het hoge tempo, dat van start af aan werd onderhouden, al heel vlug de eerste
lossers noteren. Misschien te weinig kilometers in de benen, of te wijten aan
een verkeerde zit of mogelijk een tekort aan kwaliteit. In ieder geval waren
Boerendonk, Kramer, Braamboer, Etten en Cor Tesselaar al heel vlug gezien.
Reeds voor Marssum - na Dat het
pad van de wielrenner - groot of klein - niet altijd over rozen gaat en dat
goede voornemens niet altijd uitgevoerd kunnen worden, kwamen de slachtoffers
aan de weet, die bij Beetgumermolen tegen het wegdek smakten. Daar zaten
nogal wat favorieten bij, want Harrie Jansen, Ger Harings, Aad Duyker, Rink
Cornelisse, Frans Otten en verder Gaby Minneboo, Gerrie Mooy,
Meindert Douma, Henk Holstege en de nogal ernstig geblesseerde
Limburger Jo Vrancken zijn toch wel figuren waarmede men - met de een meer,
met de ander minder - rekening kan houden. Hoewel niet rechtstreeks bij de
val betrokken, werden Klaas Balk, Frans van de Ruit en Chris Hoedelmans ook
gelost. Wat meer naar achteren streed Albert van Midden als een bezetene om
bij de door deze val ook al terug geslagen ploeg te komen, waarin de
veelbelovende Wim Jansen en Wimke Prinsen verbeten vochten om weer
aansluiting te vinden. Ze hadden in Zijlstra, Hollander, Venema, Bastelaar,
Ten Cate en Hertong echter te weinig homogene krachten gevonden en ... zoals
gezegd: het was te mooi weer om de snelle jacht vooraan nog een halt toe te
roepen. VOORIN
KOERSEN Desondanks
waren er twee renners, die indruk op de volgerskaravaan maakten. Chris
Hoedelmans uit Deurne en Frans van de Ruit (Amsterdam) produceerden samen
een achtervolging, welke klonk als een klok. Aanvankelijk wilde Klaas Balk
ook met hen mee, maar het duo „sneed" te hard door en net door Franeker
heen konden zij weer aanpikken. Voor Hoedelmans was het echter van korte
duur, want toen het door een enorm grote kerk gemarkeerde Tzum achter de
wielen lag, moest Hoedelmans de lang gesloten sliert weer laten gaan. Niet
dat hij “in de vernieling" zat, neen, want als dat zo was had hij beslist
niet kilometerslang in zijn eentje met zo'n twee- A driehonderd meter
achterstand kunnen blijven jagen. Waarschijnlijk kan hij minder goed tussen
de wielen rijden en mist hij het vermogen om “gaten" te dichten in een
langgerekt peloton, dat als een touwtje herhaaldelijk breekt. Voor hem
en vele anderen geldt, dat het voorin veel gemakkelijker rijdt; daar kan men
alles controleren, voldoende in de waaier rijden en meegaan in het ritme dat
met elkaar wordt uitgevoerd. Nadat
Henk Schievink met een losgeschoten crank had moeten afhaken en Haarlemmer
Hennie van Leeuwen in de voorhoede eens een keiharde uithaal plaatste,
(oud-renner ,vader" Jan stond het met genoegen te aanschouwen),
vervolgens Cees Stam tussen Nijland en Sneek een tube zonder lucht kreeg,
probeerde Piet Hoekstra, de „Leeuw van Dokkum", eens een brede streep
licht te trekken. Daarvan werden een tiental minder begaafden de dupe, want
de groep reageerde nogal fel. In de buurt van Sint Nicolaasga knalde Hoekstra
nogmaals naar voren, maar deze attaque word ogenblikkelijk overgenomen door
Jan van Katwijk en Bennie Groen. Wat bij nog geen enkele poging te
verwezenlijken was geweest, gebeurde nu. Samen veroverden zij een winst van
omstreeks vijfhonderd meter en toen ging het spel helemaal op de wagon. Ties
Francke uit Assen en Peter van de Voort (Amsterdam) gaven op, Piet Pool, Wim
Keijzer en Meindert Pronk moesten lossen, Hans Verbeek kreeg pech en Gerrit
Wekema, die zich kilometerslang tot het uiterste had moeten geven om de „rode
lantaarn" van de groep te dragen, moest voorbij Haskerhorne mistroostig
afhaken. Ook voor hem kan men aanvoeren dat het rijden voorin toch wel wat
gemakkelijker is. Ook voor
Eddy Koster, Siem Kamp en Nico Vermeulen (alle drie kramp) werd het teveel,
spoedig gevolgd door Meindert van der Klooster, Wiebe Boonstra, Dicky Zeeman,
Adrie Kooyman, Frits Jaarsma, Nico Been en Piet Slikker. De hevige temposlag
sneed hen de adem af. TOCH EEN
AFSCHEIDING Het
tweetal Groen-Van Katwijk werkte toch bepaald inspirerend op enkele anderen,
want ook Peter van Stralen, Arie Voogt, Wicher Vlot en Fred van Lachterop,
Mat Gerrits en Leo van Schalen meldden zich op de eerste rij. Lang duurde
deze poging niet meer, want bij Gorredijk-Beetsterzwaag (na Nog was
het niet de definitieve ontknoping, het peloton reageerde in een razend
tempo. Bij Surhuisterveen kwam het tenslotte tot de geweldige demarrage van
Rene Pijnen. Den
Hertog, hopelijk al zijn problemen te boven, trok weg. Met een attent
reagerende Piet Kettenis, Marcel Pennings, Mat Gerrits en Jan Krekels, Jan
Aldershof, Jan van Katwijk en Hans Eckelboom. Deze negen “kleppers"
zetten de rest heel vlug op afstand, bij Zwaagwesteinde - waarna nog een
twintig kilometer gereden moest worden - was het al ruim anderhalve minuut,
aan de streep zouden er nog zestig seconden bij te tellen zijn. Voordat
het zover was, werd in de spits evenwel een spervuur van demarrages
uitgevoerd. Van Katwijk (allerbest op dreef), Eckelboom en Den Hertog,
Krekels en Pennings: om beurten trokken zij alle registers open, totdat in
Oudkerk een tweede bliksemactie van Rene Pijnen zo priemend werkte dat
niemand, maar dan ook niemand meer bij machte was de Woensdrechtse
,sneltrein" te volgen. De acht
overigen begrepen dat zij de slag om de eerste plaats hadden verloren, dat de
grootste buit hen door de sterkste uit hadden was gegrist. Toch was hun
aanvalsdrift daardoor niet geheel verflauwd, want opnieuw begon het demarreren,
attacqueren en weer pareren. Het haalde echter niets meer uit en toen Pijnen
met ruim een minuut triomfantelijk over de eindstreep was gestormd, spurtte
zijn ploegmakker Jan Krekels met overtuiging naar de tweede plaats. Achter
dit negental waren ook Daan Holst, Wim Deelen, Cor Baars. Kees Koeken en de
Belgische Limburger Willy Moonen (van Kinrooy) nog een felle jacht begonnen
(in Dantumawoude), doch hun poging droeg bij lange na niet ver genoeg. Ze
vielen weer terug in een andere ploeg, welke bestond uit Herman Hoogzaad, Jan
Serpenti, Henk Brand, Giis van Hemert, Henk Nieuwkamp, Ted Blom, Peter van
Stralen, Nanno Bakker, Henk van Vught, Matthijs de Koning en Theo van der
Leeuw. Daarmede
was de Ronde van Friesland 1968 weer gedaan, behoorde de rondrit door de
„melk, boter en kaas"-provincie weer tot het verleden. Leeuwarder Wieler
Vereniging „De Friesche Leeuw" had het opnieuw goed klaargespeeld en
organisatorisch behoorlijk opgezet.BRON: JAN BALDER Amateurs: 1. Rene Pijnen, Woensdrecht, RONDE VAN
GELDERLAND (27 april).1968 Op zege
beluste HERMAN HOOGZAAD glansrijk winnaar
in 12e Ronde van Gelderland Boeiende strijd „Met deze
zege hoop ik het fabeltje, dat ik de achtste Ster van Zwolle -
openingsklassieker van dit seizoen - op gelukkige wijze heb gewonnen omdat
Cees Rentmeester in de slotfase verkeerd reed, meteen de wereld uit geholpen
te hebben. Sjonge, sjonge, wat een lijdensweg anders, die laatste zeven
kilometers in de Ronde van Gelderland. Het leek wel of je door een woestijn
ging met al dat stof en dat verraderlijke gruis. Ik heb zitten „bidden"
dat mjjn banden heel bleven. . . Overigens kreeg ik het even kwaad te
verduren toen Gerrit Leferink en Jan Krekels op mij neerstreken op die
beruchte grintweg naar Hoog-Soeren. Toen Krekels echter lek reed, had ik
later alleen nog af te rekenen met Leferink en dat is wonderwel geslaagd. .
." Aldus de
dolblije Herman Hoogzaad, die in deze snelle Ronde van Gelderland opnieuw,
zijn klasse toonde. Deel uitmakend van de kopgroep van dertien renners had
hij een tijd lang de kat uit de boom gekeken, maar toen hij zijn vluchtpoging
inzette, gaf deze geljjk de indruk van grote importantie te zjjn. Men zou
er over kunnen gaan delibereren of Hoogzaad zijn eerste demarrage misschien
iets te vroeg inzette en dat hij een winstpunt kon scoren omdat de uiterst
rappe Krekels op het meest ongelegen moment plat reed. Een feit is evenwel
dat Hoogzaad, gedreven door revanchegevoelens, een sterker zege uit het vuur
wilde slepen dan enige weken eerder in Zwolle. De twaalfde Ronde van
Gelderland - voortreffelijk georganiseerd door Jan van de Blankevoort - heeft
in de 21-jarige Venhuizenaar daardoor een prachtig winnaar gekregen. Ook
KNWU-voorzitter, dokter P. van Dijk, stak dit tijdens de huldiging niet onder
stoelen of banken. STRIJDVAARDIG In
tegenstelling tot Enschede-Munster van vorige week, waar wij in ons werk
nogal danig werden belemmerd, hebben wij ditmaal de koers prima kunnen
volgen. Het goede samenspel tussen wedstrijdleider Stef van den Berghe en
jurylid Jan Klip kan zonder meer als een groot winstpunt werden gezien. Zij
hebben er in belangrijke mate toe bijgedragen, dat deze Gelderse klassieker,
waarvoor zo'n 165 amateurs van start gingen, volledig is geslaagd. Fraai
weer en tamelijk lichtlopende wegen waren oorzaak dat er in hoog tempo werd
gefietst. Regelmatig schommelde de snelheidsmeter tussen de 45 en 50, een
„speed" welke natuurlijk de nodige lossers moest veroorzaken. Die waren
er dan ook, evenals de traditionele pechvogels. In de beginfase werden onder
andere Cor Leunis, Jan van de Moot en Ted Blom door een lege tube
uitgeschakeld. Na zo'n
zeventig kilometer was het de lange Rotterdammer Berry van Dorth, die eens op
avontuur trok. De renner van Jansen Kleinmeubelen-Gouda kwam evenwel niet
ver, net zo min,als de uithaal die Peter van Doorn, Henk Benjamins en de
strijdlustige, dit seizoen bijzonder voor de dag komende Gerrit Leferink in
de buurt van Deelen plaatsten. In de
omgeving van Wekerom (na MET
DERTIEN De groep
was namelijk nog te compact, nog teveel „en masse" en dan is het
welhaast zeker dat er plots een grote demarrage gaat plaatsvinden. Die kwam
dan ook en wel bij De Valk, toen er honderd kilometer onder de wielen waren
doorgegaan. Dertien renners, onder wie vele goede “tempolopers" stormden
weg; de beslissing was daar! Later
hebben Daan Holst, Marcel Pennings, Henk van Vught, Siem Noordzij en Henk
Nieuwkamp (geraakte bij een valpartij betrokken) nog wel geprobeerd deze
vlucht te stuiten, maar dat was er niet meer bij. Tegen de samenwerkende
krachten van Roel Snijder, Jan Krekels, Matthijs de Koning, Hans Eckelboom en
Tiny van Hasselt, Nanno Bakker, Gerrit Leferink, Herman Hoogzaad, Fred Niemejjer,
Wessel Bosschieter en Hans Tesselaar, Jan Serlienti en de ook nu weer zo
„lekker draaiende" Limburger Frits Sluper viel niets in te brengen. Men
bouwde geleidelijk aan een goede voorsprong op, een winst welke bij Hoenderlo
(na Herman
Hoogzaad kreeg het, met nog dertien kilometer te rijden, op zijn heupen. Hij
had zich nog niet zo erg veel aan de spits van de kopgroep laten zien, zat
duideljjk zijn kansen te berekenen en met de erbarmelijke grintweg tussen
Assel en Hoog-Soeren voor de boeg, zat er alle kans in dat hij, die twintig
seconden winst uit zijn harde demarrage had gesleept, zou gaan slagen. PRACHTIGE
FINALE Het pakte
evenwel geheel anders uit! In de laatste tien kilometer werden wij getuige
van een boeiende, prachtige finale. Een finale, die natuurlijk pechhebbers
zou opleveren, maar toch tot de verbeelding zou gaan spreken. Tussen de
stofwolken door zagen we, dat Hoogzaad's voorsprong steeds kleiner werd, op
knappe wijze baande Gerrit Leferink zich een weg naar voren en via allerlei
acrobatische toeren door het mulle zand en het losse grint wist deze Hoogzaad
te “vervoegen". Maar hij
volbracht niet alleen deze stunt, want ook Jan Krekels, de verschrikkelijk
rappe Limburger, kwam bij de eerste tandem. Het
noodlot sloeg echter toe. Jan Krekels, algemeen favoriet voor de eindzege,
reed plat. Weg waren zijn kansen, evenals die van Wessel Bosschieter; de
Noord-Amsterdammer moest lossen. Nijdig
vocht Hans Tesselaar zich ook naar de spits, achter hem sloegen Roel Snijder,
Frits Sluper en de verrassend rijdende Matthijs de Koning de handen
eendrachtig ineen. Het was niet voor niets, want toen Apeldoorn weer in zicht
kwam en men uit de hel van Hoog-Soeren weer op „macadam" was gekomen,
sloten zij aan en reden er zes renners voor de winst. Roel
Snijder trachtte zijn slag te slaan, maar keihard nam Herman Hoogzaad deze
insubordinatie over. Gerrit Leferink, ditmaal rijdend in een shirt van het
Militair Team, sprong hem achterna, doch Hoogzaad - belust op een tweede
klassieke zege - was niet meer te achterhalen. Het finishdoek geeft nu
eenmaal ,vleugels" . . .BRON: BEN ZOMERDIJK Amateurs: 1. H. Hoogzaad, Venhuizen, RONDE VAN
LIMBURG (1 juni).1968 Triomf
JAN KREKELS in boeiende, heel zware Ronde van Limburg Na een
tempo-slag in de richting Roosteren-Echt-Born, na een afvalrace rond
Schimmert en Nuth, een slijtage-kamp van formaat in de omgeving van de
Cauberg (bij een massale valpartij tijdens de afdaling van de Sibbergrubbe
waren 30 coureurs betrokken), kreeg de 20e Ronde van Limburg een ongemeen
boeiend - door de porren, demarrages, furieuze jachten en de vlucht waarover
alle volgers na afloop met de grootste bewondering gewaagden - decor, een
ontknoping zo attractief en van zulk een apart niveau, dat de verrichtingen
van Daan Holst, Jan Krekels, Chris Pepels, Frits Sluper, Leen Poortvliet,
Joop Zoetemelk, Peter van Stralen, Harry Jansen, Jan van Katwijk, Wim
Deelen, Henk van Vught (ook de hieraan voorafgaande ontsnapping van Leen de
Groot c.s.) meteen in een gouden lijstje werden gezet. Door omstandigheden -
een paar omleggingen, hier en daar een afwijking van het normale parcours -
werd deze Ronde van Limburg qua traject de zwaarste uit de geschiedenis, een
tocht over de benen niet bepaald „strelende" stijgingen, ingeluid en ook
nadien kwistig versierd met grintwegen plus slechte wegstukken, ongewenst
voor het normale verkeer, evenwel onze hoogst genoterrde klassieker
duidelijk ten goede komend. Zeven
uitlopers stoven door Ulestraten ( Voor de
start een minuut stilte voor de plots overleden secretaris van de
“Bergklimmers" Sjo Dolmans - kiende nog het fraaie traject uit, haalde
de gehele Nederlandse wieler-elite naar Stein - en daarna meteen notities
bij de vleet. Peter Legierse reed plat, na Actief
was Peter van Stralen - na het verlaten van Born -, een tiental deelnemers
bengelde kansloos aan de staart en juist toen in Elsloo ( In
Ulestraten ( Op de top
van de Adsteeg sukkelde Leen de Groot met zijn ketting, haalde zijn partners
weer in en inmiddels was het aantal achterblijvers en opgevers niet te
tellen. In Schinnen hadden de koplopers 1.05 min., hier wachtte Van de Valk
op de grote groep, stapte Jan Willemsen (Reuver) af, waarna de vluchters de
Valkenburgse Cauberg ( INGELOPEN
- NIEUWE LEIDERS In
Kunrade ( In
Slenaken streken de jagers op VanKatwijk neer, daar was Harry Jansen nummer
een op de “col", stapte o.m. Gaby Minneboo af, kreeg Henri Pepels krampen
en even later stond de boel finaal op stelten, een vlucht van Leen
Poortvliet, Jan Krekels, Chris Pepels, Frits Sluper (gemakkelijk klimmend,
de handen losjes op het stuur, kennelijk zonder inspanning), Joop Zoetemelk,
Daan Holst en Peter van Stralen. De groep bewoog hemel en aarde, had in
Gronsveld (nog Op de
Slingerberg verloren Poortvliet en Van Stralen voeling, dichtten het gat,
hier was 't verschil 1 min. op 12 volgers en hier - ook in Elsloo -
demarreerde Holst herhaaldelijk, om keer op keer op Jan Krekels te stranden.
Zeven leiders in Elsloo, nog MAGNIFIEKE
KOERS, LOF VAN EXPERTS Uiteraard
was de Ovis-sportbestuurder Jacques Vissers in zijn nopjes; weer inde Jan
Krekels de zwaartellende buit - vijfde was Chris Pepels, Harry Beurskens
werd geprezen (pech, achtervolging in z'n eentje, aansluiting, val in de
Sibbergrubbe) -, trouwens Limburg kwam best voor de dag, mede gelet op het
fraaie werk van de jonge Frits Sluper, verleden jaar met Karel Keybeck en Jo
Vrancken primus bij de nieuwelingen. Een
wonderschone koers, heel lastig, daarover sprak elkeen, daarover waren de
experts het roerend eens. Joop
Middelink: een pracht rit, heel zwaar, een prima parcours, Krekels een knappe
winnaar. Joop
Voots: enorm, wat een gevecht, best werk van velen, van Krekels, De Groot,
Holst, Pepels, Sluper en noem maar op. Frits van
Griensven: zwaar, heel zwaar en lastig. Alleen de sterksten kunnen hier
overeind blijven. Extra-pluim voor Harry Beurskens. Sportcommissielid
J. Forster: zwaarste Ronde van Limburg ooit verreden, boeiend van begin tot
einde. Henk
Faanhof: zo'n koers is alleen in Limburg mogelijk. Joop
Stoop: Krekels was het snelst, Doan Holst groot uitblinker, fameuze rit. Piet
Liebregts: iets sports, zulk een traject zou Olympia's Tour cachet geven,
plus een juist klassement met noodzakelijke verschillen. Cor
Wijdenes: wat een enorm feest, de lastigste van alle klassiekers, grootste
waardering voor alle renners die de finish haalden, prima organisatie.
Bewondering voor de Rijkspolitie, die alles perfect regelde. Jan Klip:
een puur hoogtepunt, boeiend verloop, bijzonder moeilijk traject, politic
rustige helper zonder op te vallen. Lou Muyris en zijn mannen klasse apart.BRON:GERARD
SILLEN Amateurs:
1. J. Krekels, Born, Nadat
de”bezemwagen" was gearriveerd, kwamen nog (werden dus niet meer
geklasseerd) in Stein aan: Siggen Realfsen, Noorwegen, op 12.54 min.; J.
Godefroy, Waubach, op 13.06; T. Gruyters, Stiphout, op 14.03; Leif Yli,
Noorwegen, z.t. ; Th. Leenders, Valkenburg, z.t. ; P. Knubben, Heerlen, op
14.14; W. Bosschieter, Amsterdam, op 14.18;' J. Kersemakers, Ulestraten, op
17.31; G. Grouwels, Itteren, op 20.21. RONDE VAN
MIDDEN-NEDERLAND (5 juni).1968 Sterke DAAN HOLST onstuitbaar in
eindmeters van sprekende 14e Ronde van
Midden-Nederland Perfecte organisatie -
prachtig parcours Een oude
traditie werd hersteld! De Ronde van Midden-Nederland, het sublieme pronkstuk
van de UW & TC De Volharding, bogend op een werkelijk gouden erelijst in
het verleden, kan opnieuw met gulden letters in de annalen van de Nederlandse
wielersport werden opgetekend. Niet alleen dat organisator Gerrit de Vries
er in is geslaagd een perfect geheel te creeren, een evenement dat op het
nieuwe parcours bijzonder tot zijn recht kwam, ook in sportief opzicht heeft
deze onvervalste wegkoers aan alle eisen voldaan. Sterker nog: de volgers
gewoon in verrukking gebracht, want wat hebben de omstreeks 150 amateurs, die
vorige week woensdagmiddag “klokke vier" bij het Stichtse stadion
“Galgenwaard" van start gingen, een helse strijd geleverd. Deze
hernieuwde uitgave - door verkeersproblemen in 1962 van de kalender geschrapt
- deed sprekend aan, kwam in alle opzichten tot haar recht. Toonde aan een
plaats op het nationals wedstrijdrooster ten volle waard te zijn. Reeds in
't verleden kwam meermalen uit, dat men uit bijzonder rennershout gesneden
moest zijn om hierin goed te “presteren", met de prachtige overwinning
van de sterke Amsterdammer Daan Holst is eveneens een naam genoteerd. Hip
was het die de onverhoedse aanval van de Ossendrechter Frits Hoogerheide
pareerde, met de gebrilde Brabander naar de piste stormde en daar tot ieders
verbazing een eindspurt produceerde, welke hem regelrecht in de lauwerkrans
tilde. „Ze
denken wel dat Daan Holst niet kan sprinten, maar die tijd is voorbij. Ik
voel het nu wel te kunnen, ben weliswaar geen geboren finisher, maar kan op
de „grote plaat" verschrikkelijk hard aankomen. Trouwens ik rijd dit
jaar helemaal anders. “Daantje" is niet gek meer, haalt geen kastanjes
meer uit het vuur voor anderen. Ik gebruik meer het “koppie", doe op
tijd mijn werk en denk aan goed eindigen, meer dan aan onderweg geweldig
rijden. De prijzen liggen immers op de meet . . !" SLIJTAGESLAG De
koersvlam spoot er gelijk hoog in. Nog maar nauwelijks had de nieuwbakken
wedstrijdleider Jan Theunisse de koers “vrij" gegeven of het spel ging
beginnen. Over Bunnik en Cothen toog het gezelschap op de oude
“Dorpstad" Wijk bij Duurstede aan, maar voordat deze door de jarenlange
reeks van nationale clubkampioenschappen zo bekend geworden plaats werd
bereikt, lag de groep al in drie flinke flarden uiteen. Er werd hard gereden,
meedogenloos aan de “gaskraan" geschroefd en dat kostte vele renners
het contact. Wie maar even op het kantje kwam of zich niet in een
“waaier" kon wurmen, werd naar achteren gedirigeerd. Daar zaten toch wel
knapen bij, die in andere omstandigheden hun partijtje kunnen meeblazen, bij
voorbeeld een Ko de Vrieze, Frans Kees, Wim Deelen, Tonny Barten, Jan Bakker
en vele, vele anderen. Even
sloot het lint weer aan elkaar, maar toen men de smalle Lekdijk opdraaide en
de wind dan van voren, dan weer opzij, van achteren of in de flanken blies,
brak het weer in diverse groepen. Het werd een ware slijtageslag, waaruit een
Leen Poortvliet, Rudie Liebrechts, Chris Kipping, Gerrit van Hemert, Anton
Werner, Anne Koster en een Berry van Dorth, alsmede nog een handvol anderen
naar de verre achterhoede werden geloodst. Voor hen, evenals voor een flink
aantal renners dat verder naar voren reed, was het afgelopen. Althans wat het
spel aan de spits aanging, want daar bleef men in hoog tempo doorhameren.
Flitsend door alle „hairpins'' en over de sluis van het Lekkanaal bij
Vreeswijk boorde de hoofdmacht zich naar steeds meer ruimte. Hoe graag had
ook Bennie Groen daar bij gebleven, een lekke band schakelde hem evenwel uit.
In de buurt van Jutphaas (na 50 kilomter) trachtte een tweede formatie,
bestaande uit Hennie Moorhoff, Jan de Boer, Wil Liebrechts, Bart Solaro,
Jacques van Kessel, Jos Kemps, Cees Smit, Jan Oosterbeek (mooie, sterke
„zit") en nog wat coureurs aansluiting te zoeken, maar verder dan op
tweehonderd meter kwamen zij niet. Vooraan
moest Cor Leunis, de sterke finisher, plotseling lossen, maar toen de stad
van Jacob van Ruysdael (Wijk bij Duurstede) voor de tweede maal werd
gepasseerd, kon hij - zij het na een slopende achtervolging - toch weer
tussen de wielen komen. Voor Leo Embregts uit Stampersgat kwam er een triest
slot, hij brak zijn frame of voorwielas, in ieder geval ,sjimmiede" hij
naar de kant en kon de groep van omstreeks 35 man in hoog tempo verder zien
trekken. Even door
Amerongen heen (bij de eerste passage van deze plaats) gebeurde het. Gerrit
Leferink, Arnold Voogt en Matthijs de Koning alsmede Cees Rentmeester
patsten de ruimte in. Ze kregen een gaatje, maar toen men in het prachtige
Bos van Remmenstein, waar het golvende parcours beslist veel van de renners
vergde, konden zowaar ook Daan Holst, Rink Cornelisse en Frits Hoogerheide
nog meegaan met deze “expresse" en ofschoon er toen nog zo'n STERK Achter
was men eerstens verbaasd en werd het initiatief aan anderen over gelaten. Zo
deed de grote Piet Hoekstra nog een poging en later, toen men via de
Grebbeberg en Elst over de Amerongse Berg aanstuurde op Renswoude, sloten
Jan Aling, Mat Gerrits, Tony Barten, Jan Hordijk, Siem Berkhout, Marcel
Pennings, Hans Verbeek en Jan van Katwijk nog een voorlopig verbond om tegen
de “rebellen" te gaan optreden, doch deze poging zette geen zoden aan de
dijk. Neen,
tegen het voortreffelijk samenwerkend zevental viel geen eer meer te behalen.
De jonge Matthbs de Koning en zijn plaatsgenoot Arnold Voogt wilden niet
voor elkaar onderdoen. Tenslotte waren zij dicht in de buurt van
Scherpenzeel en overigdoor 't knusse plaatsgens : kwamen zij niet je
Achterveld, waar beiden bij Tour de Junior-organisator Schouten
zo'n buitengewone wielerschool hebben doorlopen? Daarom
stimuleerde hen dat allemaal, gaven zij door het moedige rijden ook inspiratie
aan een Leferink, Hoogerheide, Cornelisse en Holst. Deze laatste beleefde
weer eens een van zijn puike dagen. Hij rouleerde als een volleerd renner,
had zelfs tijd om zich al “grappend", lachend en zwaaiend in het werk
aan kop te storten. En Daan Holst, die als coureur werkelijk een metamorfose
heeft ondergaan, nu veel meer koersinzicht blijkt te bezitten dan ooit
voordien, voelde dat hij deze dag heel kort kon eindigen of zelfs met brio
naar de zege kon grijpen. Op de
Maarnse Berg, waar Rink Cornelisse en Arnold Voogt sterk naar boven gingen,
bleef Holst attent. Hij verwachtte een aanval, doch deze kwam later, want
toen men in de buurt van Zeist en Bunnik kwam, knalde Frits Hoogerheide
ineens weg. Dat was raak en eigenlijk nog onverwacht, temeer omdat alle
andere demarrages weinig of geen effect sorteerden. Er waren toen nog slechts
enkele kilometers te gaan en Daan Holst, die in het verleden al eens de
klassieke Kersenronde van Mierlo heeft gewonnen, kortelings in de Franse
wegwedstrijd Tour de Daar
kwamen zij samen de baan op, voorhandde witte trui van Holst - enigszins
besmeurd door het vuil dat zij onderweg in de stromende regen tussen
Woudenberg en Driebergen hadden opgedaan - achter hem Hoogerheide. Aan wie de
eer? Holst, die over enige baanervaring beschikt, nam het zekere voor het
onzekere. Gelijk Rik van Looy in 1953 met
de toenmalige snelste Nederlandse wegsprinter onder de amateurs, de Utrechter
Gjjs Paauw, uithaalde, zo dreunde ook Holst nu op zjjn “dertien" naar de
zege. Zonder meer een overwinning van allure, verdiend tot en met: Amateurs: 1. D. Holst, Amsterdam, Ploegenprijs: 1. Amstel Bier 21 pnt., 2. Peugeot-Michelin 34 pnt., 3.
Batavus 56 pnt. RONDE VAN
MIDDEN-ZEELAND (7 juni t/m 8 juni).1968 „Topper" JOOP ZOETEMELK bleef
overeind in druipnatte Ronde van
Midden-Zeeland Ploeg AMSTEL BIER bepaalde straffe tactiek De op 3
december 1946 geboren timmerman Joop Zoetemelk, afkomstig uit het
Zuidhollandse Rijpwetering en lid van het Leidse Swift, heeft zijn slag
binnen! Na een overweldigende tjjdrit, waarin hij zjjn meest te duchten
concurrent Leen Poortvliet op liefst achttien seconden zette, heeft de
roodblonde Amstel-renner ook in de zogenaamde “rit in lijn", welke daags
daarop door Walcheren en een deel van Zuid-Beveland werd verreden, getoond
dat hij wel degelijk tot onze Nederlandse top-amateurs behoort. Hij bleef
overeind, trotseerde evenals de anderen het bar slechte weer en pareerde,
deels door eigen macht deels met behulp van zijn ploegmakkers, alle aanvallen
welke op zijn positie werden ondernomen. Zoetemelk,
klein maar uiterst stevig van postuur, heeft in het verleden zijn kwaliteit
herhaaldelijk bewezen, zonder echter ooit tot een werkeljjk grote overwinning
te komen. In deze door de ZR & TC Theo Middelkamp weer puik op poten
gezette Internationale Ronde van Midden-Zealand, waarbij het aandeel van de
Provinciale Zeeuwse Courant zeker niet mag worden vergeten, toonde de
bescheiden, goed luisterende pupil van chef d'equipe Herman Krott dat hij
vooral in het meerdaagse werk tot grote hoogte kan groeien. Hij beheerst vele
facetten van de wielersport, mist evenwel een vlijmscherpe eindsprint maar is
daarentegen in een rit der “naakte waarheid" een bijzonder moeilijk te
overwinnen tegenstander. Hoe
moeilijk het is om ergens als gedoodverfde favoriet van start te gaan, heeft
Joop Zoetemelk ondervonden in de jongste Olympia's Tour door Nederland.
Algemeen werd hij als de man beschouwd, maar van deze druk heeft de
bescheiden, nog wat terughoudende Joop zich niet kunnen bevrijden. Hij voelde
het als een last en daarom ging Zoetemelk “verlicht" naar
Midden-Zeeland. Ook dat is een etappe-wedstrijd, beginnend met een tijdrit en
besluitend met een als klassieker te beschouwen wegkoers. Daarin zou hij
zich eens even laten gelden ... Ondanks de wind en het nadeel van vele open
wegen, raasde Zoetemelk de Uiterst
regelmatig en in een prachtige cadans. Hij verwezenlijkte daarmede een tijd
van 29 minuten en 40 seconden; een gemiddelde van Een
andere kanshebber, de sterke Zeeuw Cees Rentmeester, werd in deze rit gelijk
voor de eindzege uitgeschakeld. Gestart achter Rink Cornelisse duurde het
allemaal veel te lang, voordat hij de Amsterdammer kon inhalen (om de minuut
werd er gestart) en toen hij hem eenmaal had, miste Rentmeester de kracht om
verder door te stoten. Trouwens, de meet lag toen al te dicht bij. Winnaar
Zoetemelk liep maar liefst drie tegenstanders voorbij, concentreerde zich dus
prachtig en liet aldus een puike verrichting registreren. „VERZOPEN" Zeeland,
dat zich altijd zo met de strijd tegen het water heeft bezig gehouden, niet
voor niets de prachtige wapenspreuk “Luctor et Emergo" (Ik worstel en
ontzwem) in zijn schild voert, hulde zich daags daarop in een waar
regengordijn. Toch gaven de bewoners van Goes de renners een laatste groet
mee voor hun barre tocht over vaak smalle, maar zo donders mooie polderwegen
en edijken. 't Zou wat worden, gelijk “ verzopen katten" moesten ze de Gerrit
Leferink en Cees Koeken zochten daarentegen naar wat meer spektakel en vooral
de laatste bleef daarna herhaaldelijk aandringen. Toen Lewedorp en Nieuwdorp,
Ritthem en Oost-Souburg dan ook waren gepasseerd en men over de prachtige,
maar nu zo triest uitziende boulevard van Vlissingen - met op de rede vele
oceaanstomers - op Biggekerke aanstuurde, kon men de kleine man uit Achtmaal
herhaaldelijk aan de spits waarnemen. Echter ook een Leen Poortvliet, die
natuurlijk nog een poging zou doen om Joop Zoetemelk te verschalken, stak
zijn neus dikwijls aan het venster. Bij Zoutelande (85km) waar de duinen hun
machtige schouders boven het lage polderland verheffen, en langs Westkapelle,
waar een oude tank herinnert aan de dagen dat geallieerde troepen daar een
landing deden, scheurde de meute plots uiteen. Een vijftal renners, te weten
Fred van Lachterop, Gaby Minneboo, Arnold Voogt, Frank Ouwerkerk en de
attente Leen Poortvliet waren ingegaan op de uitdaging van Cees Koeken. Dat
was een hechte basis en daarom vlogen Gerrit Leferink, Harrie Jansen en Frits
Hoogerheide eveneens naar voren, terwijl later - na de passage van Middelburg
- ook de Belg Frans Mintjens en verder John Cornelissen, Matthijs de Koning
(zal niet in de buurt van plaatsgenoot Voogt willen zitten!), Cees
Rentmeester, Roel Snijder, Rob de Haas en onze landgenoot uit het Belgische
Vorselaar, Jos van Beers, in deze comfortabele coupe plaats namen. BLEEF
SPLITSEN Het
prachtige stadhuis en het leuke haventje van Veers zagen de eerste renners in
hoog tempo voorbijflitsen, misschien zich vergenoegend in het feit dat zij
het op en langs de dijk naar Vrouwenpolder niet gemakkelijk zouden krijgen.
Temeer niet omdat een jachtgroep met onder andere Leon Schrauwen (pure
klasse), Peter van de Voort, Mat Gerrits, Gerard Paridaen, Ko de Vrieze,
Peter Kisner, Albert van Midden en ... leider Joop Zoetemelk alle duivels uit
een kastje reed om aansluiting te vinden. Dat gebeurde dan ook, maar de
Belgen Charles de Busser en Walter Bellemans, Siem Noordzij en Henk
Uittenbogaard, Cor Swinkels, Andre Coppens alsmede Nico Vermeulen hadden zich
eveneens in de patrouille van Joop Zoetemelk geschaard, doch konden het net
niet halen. Vooral voor Vermeulen, die zo verduveld lekker reed, was dat
jammer en later, toen hij „plat" reed, gaf de militair er de brui aan.
Ook Peter van de Voort, die een zogenaamde “wandelende" nier heeft en
soms erge krampen moet doorstaan, moest de koers een vaarwel toezwaaien,
terwijl Roel Snijder, die zo'n knappe tijdrit had gereden (zesde) zich tot en
met moest geven om zijn achterstand na een lekke tube weer ongedaan te maken.
Dat viel niet mee, want vooraan gingen Minneboo, Rentmeester en Leferink tot
een nieuwe aanval over, een sprong welke door Cees Rentmeester nog wat werd
aangescherpt, maar evenmin als de uithaal van Harrie Jansen en de Belg Frans
Mintjens veel effect sorteerde. Steeds weer maakten Poortvliet en of
Zoetemelk de zaak rond. De groep bleef echter splitsen; Ko de Vrieze deed een
verwoede maar vergeefse poging om na zijn pech weer terug te komen; hij
slaagde niet. Cees Koeken, die - zoals gezegd - een opmerkelijke wedstrijd
reed, kwam na een briljante achtervolging weer terug. Ook hij had een tube
zonder lucht gekregen. Zo splitsen het en bleef het scheuren, trok het
gezelschap onder de architectonisch zo strak van lijn zijnde Zealand-brug
door en ging het via Kats, Wilhelminadorp, Kattendijke en Wemeldinge naar
Kapelle en Kloetinge om tenslotte in Goes op de Bergweg te eindigen. En in die
laatste kilometers hadden Frits Hoogerheide, Harrie Jansen en Leen Poortvliet
nog eenmaal getracht het bouwwerk Zoetemelk in elkaar te dreunen, men was
zelfs bij Wemeldinge nog een halve minuut vooruit- gekomen, doch de
rood-witte brigade van Amstel hield de dirigeerstaf met kunde in de hand. Zelfs de
machtige spurtzege van Matje Gerrits vermocht daaraan niets te doen. De zege
van Joop Zoetemelk stond vast, behaald door een polka prestatie in de tijdrit
en een straffe taktiek in de verregende en niet geheel tot het gemoed
sprekende tocht van Goes naar Goes. Sportief gezien kwam deze lange wegkoers
niet tot grote hoogte, organisatorisch viel er evenwel geen enkel hiaat te
bespeuren. Het Zeelandse wielerfeest was weer voorbij, opnieuw voor een jaar
in de kluis opgeborgen. En waarschijnlijk komt deze Ronde niet meer in deze
vorm terug, zullen tjjdrit en wegkoers op twee verschillende, ver uit elkaar
liggende data worden verreden. Maar ook dan zal het karakter volledig
bewaard bljjven, want “koersen" heeft nu eenmaal een apart plaatsje in
de Zeeuwse harten gevonden.BRON: JAN BALDER Amateurs
tjjdrit: 1. J. Zoetemelk 29.40.0 (gem. snelheid
45,506 km/uur), Dagploegenklassement:
1. Amstel 1.30.46,9, 2. Smith 1.31.30,1, 3. Caballero 1.32.11,6. Amateurs
etappe Goes-Goes 188 km: Dagploegenklassement:
1. Smiths-Acifit 13.13.03 (21 pnt.), 2. Caballero z.t. (24 pnt.), 3. Amstel
Bier z.t. (34 pot.). Algemeen
individueel klassement: 1. J. Zoetemelk,
Rijpwetering, 4.54.01; Algemeen
ploegenklassement: 1. Amstel Bier 14.43.50; 2.
Smiths-Acifit 14.44.33; 3. Caballero 14.45.15; 4. Belgie 14.58.42; 5. Skol
15.10.24; 6. Engeland 15.20.51. RONDE VAN
NOORD-HOLLAND.(6 april).1968 Strijdvaardige
Roel Snijders moest in eindmeters van 23ste Ronde van
Noord-Holland het
onderspit delven tegen begenadigde spurter HARRY JANSEN Van
sprankelende jachten en verwoede achtervolgingen viel zaterdagmiddag in de
23e Ronde van Noord-Holland - het pronkstuk van de Zaanlandsche Wieler Club
„Door Training Sterk" - vrijwel niets te bespeuren. Hel was een vlakke
en eentonige race, door vele valpartjjen ontsierd. Favorieten als Joop
Zoetemelk, Bart Solaro, Sander Douma, Leen Poortvliet, Jan van Katwijk, Leen
de Groot, Adrie Wouters, Marcel Pennings en Jos Dekker zagen daardoor, met
vele anderen, hun kansen in rook opgaan. De van strijdlust blakende Noordhollandse
kampioen Roel Snjjder gaf door zijn aanvallende manier van rijden nog enig
cachet aan deze Ronde en in de Beemster - met nog twintig slopende kilometers
in het verschiet - zag hij kans om alleen weg te komen. Sterke rouleurs als
Daan Holst, Hans Tesselaar en Gerrie Bruin maanden het peloton vergeefs tot
meer spoed aan. Hun tegenzetten sorteerden niet het gewenste effect. De
soepel draaiende Caballerorijder bleef buiten schot. Alleen de attente Harry
Jansen kreeg Snijder in de omgeving van Landsmeer te pakken. Alle overigen
van de tot veertig man geslonken hoofdmacht moesten verzaken. In het
beslissende sprintje op de Prins Hendrikkade in Zaandam had Harry Jansen niet
veel moeite met koersanimator Roel Snijder. Ondanks
zijn tweede plaats was Snijder toch niet ontevreden. Toen Jansen hem
achterhaalde, wilt de blonde Haarlemmer dat zijn kansen op de volle winst
waren verkeken. Met alle zeven stemmen van de sportjournalisten werd Snijder
terecht tot de strijdlustigste renner uitgeroepen. En Harry Jansen? De
21-jarige kantoorbediende uit Westzaan was uiteraard helemaal content met de
triomf voor eigen publiek. Hij had dit seizoen met het oog op de
voorbereidingen voor de Olympische Spelen in Mexico nog niet veel van zich
laten horen. In 1967 zegevierde de rappe finisher Jansen in twintig rondes.
De voorlopig geselecteerden hadden in de Ronde van Noord-Holland blijkbaar
de vrije teugel gekregen van bondscoach Middelink en die kans heeft Jansen
met beide handen aangegrepen. Een Joop Zoetemelk, Leen de Groot en Rene
Pijnen waren minder fortuinlijk. SLECHT
BEGIN Het begin
van deze Ronde van Noord-Holland was al niet hoopgevend, want de meer dan 200
renners zaten nog maar amper goed en wel in het zadel of op de brede
Provinciale weg langs de Nauernasevaart deed zich een massale valpartij voor
met onder meer Leen Poortvliet, Jan Bakker, Frits Hoogerheide, Chris
Hoedelmans, Sander Douma, Wim Keyzer, Jan Oosterbeek, Ton v. d. Valk, Chris
Kipping en Hans Hoek als slachtoffers. Kanshebbers als Bart Solaro en Joop
Zoetemelk liepen door dit incident met tientallen anderen een niet meer te
overbruggen achterstand op. De hoofdmacht was in vijf groepen uiteen
gevallen. Bij het binnenrijden van Beverwijk ( VERGEEFSE
JACHT Behalve
de valpartijtjes trad ook de harde wind als scherprechter op en in de
omgeving van Bakkum ( Op de
dijk langs het Noordhollands Kanaal waagde Cees Frijters zich aan een
solo-ren en die actie had een breuk in het peloton tot gevolg. De tweeds
groep met Gaby Minneboo, Fred van Lachterop, Ted Blom etc. gaf het nog niet
op en kon bij het Niedorpse Verlaat het verlies ongedaan maken. VAL EN STRIJD Op een
smalle polderweg nabij Abbekerk ( HOOG
TEMPO Dat er op
het voorplan hard, heel hard gefietst werd, bleek wel uit het feit, dat de
eersten met een winst van twintig minuten op het tijdschema door Enkhuizen ( SOLO-REN Nauwelijks
had men Snijder tot de orde geroepen of hij ging er weer in zijn eentje vandoor.
De blonde Caballeroman pakte snel een paar honderd meter winst en snelde in
wilde galop als eerste door Purmerend. Felle Daan Holst gaf een paar duwen
extra op de pedalen, Hans Tesselaar en Gerrie Bruin gooiden er een schepje
op, doch zij schoten op de sterk rijdende Snijder tekort. Alleen Harry Jansen
slaagde in zijn opzet om de vluchteling te achterhalen. Hij kreeg in
Landsmeer aansluiting. De strijd was door de afwachtende houding van de
overigen bekeken. Pas toen het to laat was, kwamen Gerrit Lefering, Jan
Serpenti en Ted Blom in actie. Snijder
en Jansen gaven de winst niet meer uit handen. Op de smalle Oostzanerdijk
kwam de Limburger Karel Delnoy nog lelijk ten val en kon een kruisje slaan
over deze laat op gang gekomen wegrace. De twee aanvoerders vochten het
tenslotte in de sprint uit en dat pleit won, zoals voorzien, de snelle Harry
Jansen. Hij betrok heel sportief zijn vluchtmakker Roel Snijder in het
huldebetoon. De eindsprint om de derde prijs regelde routinee Jan Serpenti in
zijn voordeel. BRON: JAN ROOSEBOOM DE VRIES Amateurs: 1. H. Jansen, Westzaan, de RONDE VAN
OVERIJSSEL.(4 mei).1968 Sterke
Jan Krekels onhoudbaar in eindmeters van 17e Ronde
van Overijssel Verrassend
vroege vlucht droeg tot hot einde door „Nadat in
de Ronde van Zuid-Holland en in de Ronde van Friesland de zege net aan mijn
neus voorbij ging en ik in beide wedstrijden genoegen moest nemen met de
overigens toch wel knappe tweede plaats en ik in de Ronde van Gelderland door
een lekke band in de slotfase werd uitgeschakeld, ben ik hier vanmorgen
gestart met de gedachte dat het nu maar eens raak moest zijn!" Aldus de
20-jarige Jan Krekels, die op overtuigende wijze de eindsprint uit een
kopgroepje van vijf wist te winnen en zodoende op prachtige wijze de 17e
Ronde van Overiijssel op zak stak. Met ruim 200 andere renners was hij 's
middags in stromende regen te Rijssen van start gegaan, was mee gegaan in de
beslissende demarrage welke reeds na Om nog
even op de Limburgse winnaar uit Born terug te komen: de organisatoren hebben
in hem een fiere, goede winnaar gekregen. Een knaap wiens naam geenszins
misstaat op de „gouden erelijst". Als lid van Toer en Wieler Club „Maastricht",
dit jaar rijdend voor Ovis, kwam Krekels al in Lindenheuvel en Berg en
Terblijt tot winst, gaf hij vele gerenommeerde Belgen in Nijlen en Meeuwen
het nakijken en sleepte hij ook het kampioenschap van zijn vereniging met
flair in de wacht. Een coureur, die vele pijlen op zijn boog heeft, een rijk
gevulde „bagage" - sterke eindsprint - bezit en bezig is zijn voor dit
seizoen gestelde plannen te verwezenlijken. Men denke slechts aan zijn
grootste exploot van dit voorjaar; een overweldigende triomf in de
internationaal zo enorm gewaardeerde Harp Lager Grand Prix van Londen. VROEG AAN
DE HAAL Zoals
reeds gememoreerd, viel de beslissing in deze weer voortreffelijk
georganiseerde Ronde van Overijssel heel vroeg. Nabij Haaksbergen, waar zo'n Na Bij de
beklimming van de Nijverdalse Berg, een fikse heuvel, kregen Hans Verbeek,
Henk Nieuwkamp en Popke Oosterhof opnieuw de kriebel in hun benen, echter
zonder resultaat. Op dat moment, zo halverwege de wedstrijd, reden er nog
maar vijftig renners in koers, de rest was gesneuveld door het tempo of door
het erbarmelijke weer. Weliswaar was ondertussen de zon gaan schijnen en
hield de regen op, maar er bleef een “stijve bries" en daardoor werd het
al bij al geen eenvoudige koers. PIET
KETTENIS: TWEEMAAL Na nog
wat schermutselingen, begon bet in de buurt van Deventer pas goed. Alweer
Hans Verbeek was het, die met Nanno Bakker en de attente Roel Snijder de
ruimte in holde, Jan Krekels, bijzonder gebrand op de overwinning, streek met
behulp van Peter van der Kruys deze plooi glad en zo bleef het illustere
gezelschap van achttien ontvluchte pedaalridders broederlijk bijeen. Jos
Kemps, een jonge Brabander uit Sprundel, vergastte de volgers daarna nog op
een sublieme achtervolging. Hij had sportliefhebbers
de route bevolkten, werd het drietal tot de orde geroepen. Dat was
evenwel niet naar 't zin van Piet Kettenis, hij demarreerde opnieuw en pikte
weer zo'n tien streepjes voordeel. In de achtervolgende groep dreigde nog
iets verkeerd te gaan, toen een aantal renners aan de voet van de Holterberg
een verkeerde weg insloeg. Gelukkig kwam het gezelschap wat later toch weer
bijeen en kon men zich gaan opmaken voor een finale, die beslist het
aankijken waard was. INGELOPEN Toen
Markelo in zicht kwam en er nog elf kilometer moest worden afgelegd, gingen
Matje Gerrits, Roel Snijder en Jan van Katwijk een georganiseerde jacht
openen. Zij sloegen een flink gat, maar pal daarna flitste Jan Krekels weg
en toen juichte de heer Vissers, ploegleider van Ovis, dat daar zonder enige
twijfel de winnaar wegging. Meerderen - onder wie ook wij - waren deze
mening toegedaan. In de buurtschap Elzen werd Kettenis ingelopen en werd de
eindfase ingeluid. Demarrages volgden, niemand kwam weg. Achter 't
vijftal deed Henk Nieuwkamp nog een vergeefse sprong, meer dan een zesde
plaats zat er voor hem niet in. Fred Niemeijer, Hans Verbeek, Nanno Bakker,
Popke Oosterhof en Jan Bols deden het ook nog, maar werden weer ingerekend. De spits
was niet meer bij te halen, daar maakte men zich op voor de eindsprint.
Genadeloos hamerde Jan Krekels zijn pedalen rond er stond voor de vier
anderen geen maat meer op. De Limburger won op glansrijke wijze! BRON: BEN
ZOMERDIJK Amateurs:
1. J. Krekels, Born, RONDE VAN
TWENTE.(1968.03.30) Brabander
W I M P R I N S E N revancheerde zich in 7e RONDE
VAN TWENTE KLASSIEKE
WEGWEDSTRIJD SPRAK WEINIG TOT VERBEELDING De
zevende Ronde van Twente, dit jaar voor het eerst met het praedicaat
`klassieker" begiftigd, werd door zeer fraai lenteweer begunstigd. Te
mooi feitelijk! Weliswaar hebben de talrijke volgers weer genoten van het
prachtige landschap, dat zich langs de snelle Twentse wegen uitstrekt, maar
in koers is er ruim honderd kilometer lang eigenlijk geen strijd geleverd.
Daarom was het, ondanks dat er dikwijls boven de vijftig kilometer in het uur
werd gereden, al met al een saaie vertoning. We tekenen hierbij aan dat naar
onze mening juist die renners, die tot de voorlopige seleetie behoren maar in
de Ronde van Twente niet mochten starten, voor de nodige strijd hadden kunnen
zorgen. In de
laatste veertig kilometer waren we toch nog getuige van een ietwat
verrassende ontknoping. Een ontknoping waaruit tenslotte - en dat deed
menigeen goed - de kleine, strijdlustige Wim Prinsen uit het Brabantse Hank
als glansrijke winnaar te voorschijn trad. 's
Morgens had Prinsen, geplaagd door een lichte verkoudheid, ons nog verzekerd
zich te willen revancheren voor de ongelukkige afloop in de Omloop van de
Baronie. „Ik zal proberen hier met ruime voorsprong te finishen, zodat er van
een incident geen sprake kan zijn!" gaf de nu 23-jarige
machine-bankwerker te kennen en deze boute voorspelling heeft hij op knappe
wijze waar gemaakt. 's Avonds, aan de eindstreep van de Ronde van Twente,
konden we hem tenminste van harte complimenteren met zijn fraaie
overwinning, de eerste van formaat uit zijn wielercarriere. Niettemin waren
het de geweldig rijdende Jan Aling uit Bunne (vorig jaar nieuwelingenkampioen
op de weg) - kreeg zelfs een compliment van bondscoach Joop Middelink - en
streekrenner Gerrit Leferink die in de `eigen contreien", juist toen
Haaksbergen in zicht kwam, gingen vlammen. Zij brachten daarmede de
beslissende demarrage op gang en daarna controleerde de rijzige Aling (18
jaar) de twaalfmans kopgroep, een kopgroep waarin Daan Holst, Peter Legierse
en Aad Duyker als enige `oudgedienden" zetelden. HOOG
TEMPO Het 180
koppen tellende rennersveld was in Rijssen nog maar nauwelijks door
wedstrijdleider Stef van de Berghe de ruimte ingestuurd, of het strekte zich
uit tot een lang bontgekleurd lint. Het tempo lag in deze beginfase zeer hoog
en zo kon het gebeuren dat er nabij Almelo (na Goed, er
werd dan hard gefietst, maar demarrages van formaat vielen er niet te
noteren, al werd het peloton enkele malen in twee of drie moten
„gehakt". Daarvoor zorgde vooral Pier Hoekstra, de oersterke Fries, die
zich al in menig grote wegkoers heeft onderscheiden. Toch vloeide het steeds
weer samen tot een compact geheel. Pechvogels, te weten Michel Bertou en Wim
Keijzer, bemerkten we ook, maar met de snelheid waarmee de pedaalridders
zich door het Twentse land boorden, was er voor hen geen bijkomen meer aan. Via
Bornerbroek en Delden, waar kasteel Twickel in de stralende zon een
prachtige aanblik gaf, vervolgens Hengelo, ging het op naar Deurningen en
daar kreeg Pier Hoekstra het nogmaals op zijn heupen. Roel Snijder voelde ook
wel voor zo'n avontuur, maar meer dan tweehonderd meter kregen zij niet. Tien
kilometer verder, even voorbij Weerselo, werd het vermetele tweetal weer in
de kraag gevat. Hoe hard het in deze koersperiode ging, wordt dui-delijk
wanneer nog wordt vermeld dat men maar liefst acht minuten voor was op het
toch al scherp gestelde tijdschema. Onder de lossers zagen we nog twee
knapen, die vorig jaar zo lustig hun partijtje meebliezen, maar nu duidelijk
vorm te kort komen. Het waren Adrie van Hest en Jan van Katwijk, van wie de
eerste nogal wonderlijk reed, want steeds weer kwam hij terug. Daarbij
natuurlijk onnodig krachten verspelend. Na honderd kilometer was het ook met
Van Hest definitief gebeurd. `DOZIJN"
AAN DE KOP Bij
Losser gooide Hoekstra, de onvermoeibare strijder, de knuppel nogmaals
in het hoenderhok. Door deze onverwachte demarrage raakte Cor Baars
even los, maar de 23-jarige Haarlemmer kwam gemakkelijk weer bij
de hoofdmacht terug. Toen
Hoekstra tot de orde- was geroepen, kregen we via de `Tour radio"
door, dat een groepje van vier, te weten Cor Baars, Hans Eckelboom,
Gerrit Velthuizen en Gerrit Leferink aan de haal waren gegaan.
Vanuit het peloton kwamen onmiddellijk reacties van o.a. Cees
Rentmeester, Henk Nieuwkamp, Jan Krekels, Ted Blom, Jan Aling,
Daan Holst, Nanno Bakker, Jan Spetgens, Hans Verbeek, Aad Duyker en
Marcel Pennings. Nabij Haaksbergen, de woonplaats van Gerrit
Leferink, begon het vuurwerk, dat overigens langs op zich had laten
wachten, pas goed. Er
ontstond een kopgroep van twaalf man, bestaande uit Wim Prinsen, Ko de
Vrieze, Marcel Pennings, Aad Duyker en Daan Holst, verder Jan Aling, Jan
Spetgens, Gerrit Velthuizen, Peter Legierse, Hans Verbeek, Nanno Bakker en
Gerrit Leferink. Deze groep, die voornamelijk uit “tempolopers" bestond,
bouwde spoedig de beslissende voorsprong op. In het peloton, dat later tussen
Goor en Delden nog verkeerd reed doch door de volgwagen van
,Wielersport" in de juiste richting word gewezen - daardoor word de
Ronde van Twente voor eon nadelige ontwikkeling behoed - hadden favorieten
als Cees Rentmeester, Jan Krekels, Cor Baars en Ted Blom, Jan Serpenti, Pier
Hoekstra, Sander Douma, Bennie Groen. Henk Nieuwkamp, Rink Cornelisse en Leon
Schrauwen zich duidelijk laten verrassen. Dat bleek spoedig! Zo kwam er dus toch
nog een niet voorziene ontknoping in deze zevende Ronde van Twente, die
evenals voorgaande jaren op behoorlijke wijze door het Wielercomite
„Enter", onder aanvoering van de heer Grouwe, word georganiseerd. Terwijl
het peloton zich gewonnen gaf, ontwikkelde zich vooraan een spervuur van
demarrages. In het bijzonder Daan Holst probeerde het meer dan eens om alleen
weg te komen, pogingen welke ook door Velthuizen, Pennings en Aling werden
ondernomen. Het gelukte hen echter niet, totdat Wimke Prinsen, die zich
opvallend koest had gehouden, in de straten van Enter keihard wegknalde en
met nog anderhalve kilometer te rijden, de hoogste troefkaart uit het spel
trok. Binnen een ommezien verkreeg hij, zo'n twintig meter voorsprong en
Prinsen, fel belust op een persoonlijke revanche naar aanleiding van het
gebeurde in de Omloop van de Baronie, maakte waar wat het wellicht reeds een
week lang zo duidelijk in zijn hoofd had geprent. BRON: BEN
ZOMERDIJK Amateurs: 1. W. Prinsen, Hank, RONDE VAN
ZUID-HOLLAND.(1968.03.23) Stormwind
geselde rennerskaravaan in
uiterst zware Ronde van Zuid-Holland Routinee
BART SOLARO 't sterkst in laatste meters “Jammer
toch eigenlijk dat ik niet meer voor uitzendingen naar het buitenland of voor
andere selecties in aanmerking kom. Ik rijd warempel nu nog beter als
vroeger, heb meer macht, kan een koers meer dirigeren. Natuurlijk had ik mij
toen - in 1963 - niet moeten laten ompraten om onafhankelijke te worden en
nog beter had ik er aan gedaan niet die twee maanden als full time professional
te gaan rijden, want daarmede heb ik in zekere zin iets verspeeld, waarvan ik
nu misschien enigszins profijt had kunnen trekken. Weet ge, al reed ik dan
als beroepsrenner, in mijn hart ben ik altijd amateur gebleven. En al zijn er
dan internationale bepalingen dat ik als amateur mijn land nooit meer in
wereldkampioenschappen of Olympische Spelen mag vertegenwoordigen, dan vind
ik dat waar het andere internationale wedstrijden aangaat, toch niet
helemaal juist. Want is het, naar ik meen, niet de Oostenrijker Adolf
Christian geweest, die als prof in de Tour de France ook eens geweldig reed
en later weer doodleuk in allerlei amateurwedstrijden, zoals deRonde van
Oostenrijk, uitkwam? Zo zijn er, wanneer
we heel goed zoeken, nog wel meer voorbeelden ... " 't
Bovenstaande liet de op 19 april 1939 geboren Bosschenaar Bart Solaro zich
ontvallen toen wij hem na zijn prachtige overwinning in de 15e Ronde van
Zuid-Holland eens even terzijde namen voor wat nadere informaties.
Natuurlijk glunderde de Oost-Brabantse timmerman nog na over de werkelijk
grandioze zege welke hij in het beestachtige stormweer op Neerlands aanstormende
wielerjeugd had behaald. Als bijna 29-jarige had hij deze zeker niet cadeau
gekregen. Neen, beslist niet, hij had er diep voor in de beugel moeten
grijpen, had met de geweldig koersende Hans Verbeek uit Poeldijk nog net op
tijd de sprong weten te plaatsen naar het uitgelopen drietal Jan Krekels,
Hans Tesselaar en de schitterend roulerende Gerrie Velthuizen. En in die
laatste wedstrijdfase wist Solaro zijn medevluchters steeds weer te
inspireren, deed op tijd zijn werk en sleep daarmede z'n eindsprint tot een
vlijmscherp wapen. GERENOMMEERD Zonder
overdrijving kan men stellen dat Bart Solaro een gerenommeerd wielrenner is.
Voor zijn avonturen tussen de broodrijders, waarvan hij uiteindelijk geen
stuiver winst heeft kunnen tellen, had de zwarte krullebol al een
respectabele erelijst bijeen weten te fietsen. Zo was hij in de tweedaagse
Ronde van Midden-Zeeland 1961 de allerbeste, won in hetzelfde jaar de zware
etappe over de Arlberg in de Ronde van Oostenrijk - zevende in de
einduitslag - en reikte in het France Circuit des Mines naar de derde plaats
in de totaalstand. Ook het jaar daarna, in 1962, won Bart een provinciale
klassieker, namelijk de Ronde van Drenthe. Juist daarna kreeg hij van
„raadgevers" te horen, dat hij het eens wat hogerop moest zoeken, vooral
omdat toen de Tour de 1'Avenir zo aantrekkelijk leek. Bart waagde het er in
1963 op, maar het werd een desillusie. Hij straalde voor dit internationale
examen. En de overstap die hij daarna deed om bij de profs toch nog enigszins
te kunnen koersen - voor onafhankelijken waren immers helemaal geen
wedstrijden; Belgie was aan de gang om deze categorie af te schaffen -
betekende in wezen helemaal zijn afgang. Het was meer een noodsprong. Solaro
had te weinig tijd om zich volledig op het koersen te kunnen toeleggen; was,
is en blijft te veel amateur in zijn hart en daarom ging hij, na in 1965 geen
fiets meer aangekeken te hebben, in negentienhonderd- zesenzestig in de RKNWB
rijden en trok vorig jaar de stoute schoenen aan om weer een amateurlicentie
bij de KNWU aan te vragen. En het ging hem weer best af, want elf koersen
stak hij op zak, kwam liefst 55 maal bij de eerste vijf. Ja, deze
onvervalste routier, die vanaf zijn vijftiende jaar koerst, met zijn
achttiende amateur word en in totaal zo'n zestig criteriumwedstrijden op zijn
naam heeft staan, zou bijzonder verguld zijn als hij weer eens
“international" mocht koersen. We weten het, de bepalingen, reglementen
en wat dies meer zij, verbieden het, maar zijn deze juist niet in het leven
geroepen om ze weer eens te herzien en aan te passen aan omstandigheden van
het individu in kwestie? Bart
Solaro ziet het namelijk allemaal klaar. Vooral in etappewedstrijden kan men
de vorm aanscherpen, kan men uitgroeien tot een werkelijk groot renner. Dit
jaar heeft het lid van de Geffense wielerclub De Windmolens zich beter dan
ooit kunnen voorbereiden. Hij heeft zich meer vrij weten te maken om te gaan
trainen en werpt zich bijzonder ambitious „in koers". Het is te
hopen dat zijn vele inspanningen nu ook eens van „hogerhand" beloond
worden ... VAN START
TOT FINISH De 15e
Ronde van Zuid-Holland word vooral gekenmerkt door een bulderende zuidwesten
wind, welke de rennerskaravaan zwaar geselde. Reeds in de eerste kilometers
werd er veel “kaf" van het koren gescheiden, zo zelfs, dat men van een
ware afvalrace kon spreken. In fases: Nadat de
Haarlemmer Wim Fiechter al in de eerste kilometer lek reed en de meute in
hoog tempo door Monster en 's-Gravenzande raasde om via de Maasdijk naar
Westerlee te komen, was er al heel wat rennersleed op te tekenen. We zagen
Fred Niemeijer (probeerde met zijn ploegmakker Jan Hesse nog weg te komen),
Popke Oosterhof en de sterke Limburger Willy Moonen met een tube zonder lucht
staan, zagen hoe Sander Douma, die met Piet Slikker ten val was gekomen, weer
alle mogelijke moeite deed om terug te komen. Dat lukte niet, want juist op
deze dijk deed de zware zijwind het veld volledig versplinteren. Bij
Pijnacker (na Aan de
spits hadden Jan Hordijk en Pier Hoekstra, de krachtpatser uit Dokkum, enige
voorsprong veroverd, maar Jan Krekels, Hans Verbeek, Gerrie Velthuizen en
Leo Embregts kwamen hen vervoegen. Hordijk moest bij hen lossen, hetgeen
Limburger Piet Knubben eveneens uit de achtervolgende groep moest doen. Voor
Harrie Schoofs uit Bladel lag er evenmin veel geluk, hij kwam ten val. Even
door Nieuwkoop heen moest Embregts zijn mooie positie aan de kop prijsgeven,
een lekke band maakte een wreed einde aan al zijn illusies. Een groep met
onder andere Wil Bravenboer, Wim Deelen, Adrie Kraan, Siem van de Burgh,
Bart. Solaro, Adrie Naaktgeboren, Ad van de Ende, Jos Dekker, Hans
Tesselaar, Bennie Groen en Ad van Overveld overbrugde
de halve minuut achterstand. Dat
gebeurde net voor Aarlanderveen. Intussen wisten nog zeven renners, te weten
Michel Bertou, Cor Leunis, Leo van de Berg, Peter Legierse, Gerard Berkhout,
Cor Smit en Cees Frijters, aansluiting te vinden, doch dit gebeurde eerst
nadat Jos Dekker en Wil Bravenboer letterlijk door de wind werden omgeblazen.
Zij vielen uit de kopgroep weg en vormden aldus een mooie springplank, maar
gingen toch met de tweede jachtgroep weer mee naar de spits. Boskoop
en Waddinxveen waren toen echter al gepasseerd. Voor Smit, Berkhout, Dekker
en Bertou ging het vooraan te hard. Zij konden niet in de „waaier"
komen. Juist met dergelijk zwaar weer moet men er voor zorgen uiterst scherp
te koersen, gebruik te maken van de omstandigheden en den is het beter om
niet van de eerste rij af te komen. Uiteraard moet men dan wel wat harder
werken, maar later resulteert dat in absoluut voordeel. Voor bijvoorbeeld Jos
Dekker en Michel Bartou had het beslist niet nodig geweest uit de wielen te
worden gefietst. Door kramp moest Adrie Kraan voorbij Berkel en Rodenrijs de
koplopers laten gaan en toen Delft in zicht kwam, verloren ook Leo van de
Berg, Cor Leunis en Cees Frijters het contact. Intussen plaatste Wil
Bravenboer al eens een keiharde uithaal, hij slaagde echter niet. Jan
Krekels, Gerrie Velthuizen en Hans Tesselaar brachten een dergelijke poging
wel tot een succesvol slagen. Zij hadden zo'n tweehonderd meter voorsprong en
kregen toen gezelschap van Bart Solaro en Hans Verbeek, die samen alle
reserves moesten aanspreken om de aansluiting te volbrengen. Daarmede was de
beslissende ontsnapping een feit, want al deed de sterke tempoloper Pier
Hoekstra nog een verwoede poging om er alleen naar toe te komen (de Dokkumse
Fries reed een solo van meer dan Droeg de
prachtige jump van Hoekstra dus niet ver genoeg, in de spits begon het aardig
te roeren. Vooral Hans Verbeek probeerde keer op keer alleen weg te komen,
maar de attente Bart Solaro, die bovendien de rappe Jan Krekels goed in de
gaten hield, zorgde dat de zaak “gesloten" bleef. En op het bochtige
aankomstcircuit van kampeerterrein “Ockenburg" ging hij op tweehonderd
meter van de eindstreep keihard aan. Tegen het schuin oplopende weggedeelte -
met de sterke wind pal in het gezicht - liet hij zien hoe vlijmscherp zijn
eindsprint nog was. Jan Krekels kwam er meer dan een lengte aan tekort. De 15e
Ronde van Zuid-Holland was gedaan, voor bet organisatiecomite, in casu de
heren H. M. W. Westerlaken, B. Oord, J. de Ron, W. Roosenburg en C.
Kouwenhoven, de bekroning van veel werk. Werk, dat door omstandigheden van
een ander overgenomen moest worden en dat voor een zeer belangrijk deel tot
stand kwam door steun van hoofdsponsor “Haagsche Courant". Werk, dat
deze nieuwe versie van de in het verleden veelomstreden Zuidhollandse rondrit
volledig deed slagen ... BRON: JAN
BALDER Amateurs: 1. B. Solaro, Den Bosch, RONDE VAN
ZUIDOOST-GRONINGEN.(13 april).1968 Nieuwzeelander 'TINO' TABAK kreeg' wat ongelukkige
overwinning in schoot geworpen Jammerlijk verkeerd
rijden in slotfase van eerste Ronde van
Zuidoost-Groningen Door een
vergissing van twee motorordonnansen, kreeg de eerste Ronde van Zuidoost
Groningen overigens perfect georganiseerd door de Veendamse Wieler Vereniging
“Stormvogels" op een uniek parcours - helaas een wat rommelig slot.
Jammer, want dat had deze koers over de lange adem beslist niet verdiend. Met nog
zeven kilometer te rjjden, Veendam kwam reeds in zicht, reden de twee
begeleidende motorrijders verkeerd en namen in hun kielzog de kopgroep,
bestaande uit een tiental renners, onder wie ook Michel Bertou, mee. Bondscoach
Joop Middelink, die in zijn wagen de Sportcommissieleden W. van Steenbergen
en C. Westerneng meevoerde, was de eerste die deze vergissing zag en bij de
wedstrijdleiding reclameerde. De koplopers vooraan werden gesommeerd te
stoppen, pas na herhaalde sommaties was Bertou geneigd af te stappen en ook
te beginnen op het nieuwe startpunt. Juist deze halsstarrigheid heeft hem de
diskwalificatie opgeleverd, welke nogal felle protesten ontlokte ... Op dit
punt, tussen Wildervank en aankomstplaats Veendam, werd het besluit genomen
de wedstrijd maar opnieuw te laten starten. Slechts enkele minuten duurde
het, maar toch konden Aling en Dijkstra, beiden waren op achterstand
gereden, daarvan gebruik maken om weer aan te sluiten. In die laatste zeven
kilometer volgden nog wat schermutselingen,totdat Bertou een beslissende
demarrage plaatste en juichend als eerste over de eindstreep stormde. Jan
Tabak, de frisse Nieuwzeelander, volgde als tweede. Hans Eckelboom als
derde, enzovoorts. Berton's
vreugde verdween evenwel toen de traditionele huldiging maar uitbleef. Ruim
een half uur later wist hij wat er aan schortte. Hij werd door de jury van
aankomst gediskwalificeerd omdat hij de herhaalde verzoeken om te stoppen -
op last van genoemde Sportcommissie-vertegenwoordiging - had genegeerd. Daardoor
werd de 21-jarige Jan Tabak, momenteel woonachtig in Amsterdam, winnaar van
deze eerste Ronde van Zuidoost-Groningen. Bijzonder enthousiast was de
strioblonde Nieuw-Zeelander niet met deze „groene tafel-uitslag", hij
had Michel Bertou liever op sportieve, eerlijke wijze verslagen. Zijn
oorspronkelijke tweede plaats in deze verre van gemakkelijke van stad tot
stad-wedstrijd - de zijwind maakte het goed lastig - stemde hem toch al
content genoeg. STERKE
STAALTJES Op een
paar kleine schoonheidsfoutjes na, heeft de Ronde van Zuidoost-Groningen tot
aan het genoemde incident overigens een prachtig verloop gekend. De
“groten" in de groep van ruin honderd renners,in Veendam van start
gegaan, bepaalden dra het tempo. Een speed, welke tussen de vijftig en zestig
(!) kwam te liggen en waardoor het kaf heel vlug van het koren gescheiden
werd. Vele eerstejaars amateurs moesten afhaken en voor Herman Strijbosch en
Henk Benjamins, die pech kregen, was het eveneens „fini". Nabij
Veenhuizen - 29 kilometer - ging een groep van ruim dertig renners aan de
leiding. In deze groep zaten alle favorieten en zowaar ook Fedor den Hertog,
die te elfder ore zijn in het buitenland vertoevende ploegmakker Henk
Nieuwkamp verving. Een lekke band, in de buurt van Vledderhuizen, deed Den
Hertog jammer genoeg het contact verliezen. Zelf repareerde hij en toonde
toen dat met wilskracht, doorzettingsvermogen en bezieling voor de sport
toch wel wat te bereiken is. In gezelschap van andere pechvogels zoals Daan
Holst (valpartij), Nico v. Venrooy, Anne Koster en Henk Brand, die op een
geweldig gereden wedstrijd kan terugzien, finishte Fedor tenslotte toch nog
als 22e. Overigens
over doorzettingsvermogen gesproken! Wat te denken van de grote Piet
Hoekstra, die na TIEN MAN.
. . Nabij
Blijham - na Geleidelijk
aan kreeg dit viertal een halve minuut winst. Dat was meer dan genoeg naar de
zin van Piet Hoekstra, Popke Oosterhof, Fred Niemeijer en Hans Tesselaar,
Joop Zoetemelk en Michel Bertou. Hoekstra - al “knieend" op zijn mini-fietsje
- zweepte zijn makkers hard op en na zo'n dertig kilometer jagen, in de
buurt van Alteveer, werden de vier dapperen vooraan, bijgetrokken. Een ieder
verwachtte nu een spannende finale in de nog te rijden kilometers naar
Veendam. Tenslotte bevond er zich vooraan kwaliteit genoeg om de vlam hoog
te zien oplaaien. Het pakte geheel anders uit, we kregen het incident Wicher
Vlot mooie achtervolging ... Het
viertal Hans Eckelboom, Piet Kettenis, “Tino" Tabak en Henk Brand werd
toch weer ingelopen dat met een beetje meer attent zijn - de route stond
tenslotte op meer dan voldoende wijze afgepijld - beslist vermeden had kunnen
worden. Toch
hopen we dat de organisatoren van deze over het geheel genomen wel goed
geslaagde Ronde van Zuidoost-Groningen ook volgend jaar weer met deze
wedstrijd op te proppen komen. Tenslotte kan men hen niets verwijten, zij
hebben met maandenlang hard werken gezorgd dat ook dit deel van Nederland een
flinke koers op de route heeft gekregen. Dat is een basis om stevig aan door
te werken, want zowel het parcours als de organisatie en opzet hebben zodanig
op volgers en andere aanwezigen indruk gemaakt, dat hier voor WV Stormvogels
de weg naar nationale vermaardheid volkomen open ligt. BRON: ZOMERDIJK Het
officiele protest, dat Michel Bertou in samenspraak met zijn ploegleider Joop
Stoop tegen de diskwalificatie indiende, en dat aan de KNWU-Sportcommissie
voor een aparte behandeling zou worden voorgelegd, is inmiddels op verzoek
van de zijn fouten erkennende Bertou ingetrokken. De mening als zou de
Sportcommissie geen inspraak mogen hebben op de werkzaamheden van de jury
tijdens een wedstrijd - op deze gronden werd het protest ingediend - werd
daarmede volkomen ontzenuwd. (Redactie
,Wielersport") Amateurs: 1. J. Tabak, Nieuw-Zeeland, ROOSENDAAL.(18
mei).1968 RINY
WAGTMANS sprintwinnaar
in Ronde van Roosendaal De jonge
Westbrabentse professional Riny Wagtmans, die dit jaar een werkelijk verbluffend
debuut bij de beroepsrenners maakt - onder andere tweede In de Ronde van
Belgie, etappe-zege in Vijfdaagse Duinkerken en diverse ereplaatsen elders -
heeft ook op zijn eigen bodem zijn “komst" waar gemaakt. Hij won
namelijk de Ronde van Roosendaal, welke ter gelegenheid van het 700-jarig bestaan
van deze stad word georganiseerd. Door het
barslechte weer, de regen stroomde in bakken naar beneden en de concurrentie
van de TV, waarop de Engelse Cup-final werd gespeeld, stonden slechts twee en
een half duizend toeschouwers langs het parcours. Toch hebben zij die de
region trotseerden geen spijt van hun besluit gekregen, want het werd beslist
een aardige race. Bijvoorbeeld probeerden Rinus Paul en Riny Wagtrrulns
elkaar de loef af te steken voor de zeer aantrekkelijke prestatieprijs. Lange
tijd bleef Paul, de snelle wegspurter, de baas, maar toen Wagtmans eenmaal
voluit ging rijden, sloeg het voordeel naar zijn kant over. Toen er
zo'n dertig van de zestig te rijden ronden waren afgelegd, flitste Wagtmans met
John Brouwer en Wim Schepers aan het wiel ineens weg. Spoedig kwamen ook Bart
Zoet en Huub Zilverberg bij dit trio en ofschoon er daarna vanuit de
achterhoede verschrikkelijk hard werd gejaagd, tegen de voortreffelijke
samenwerking tussen dit vijftal was niets meer in te brengen. Was het Huub
Zilverberg die eerst nog een “overvette" geldpremie kon bemachtigen, in
de allerlaatste eindsprint toonde Riny Wagtmans, dat hij momenteel werkelijk
als onze meest vooraanstaande jonge beroepsrenner kon worden aangemerkt. Een
zege met klank! Beroepsrenners: 1. Riny Wagtmans, St.Willebrord, Nieuwelingen: 1. K. Priem, Goes; ROOSENDAAL.(1968.00.00) Nieuwelingen: 1. P. Neeskens, 2. S. Wielhouwer, 3. K. Vakker, 4. P. Nijsen,
5. R. Hertogh, 6. J. Booij, ROOSENDAAL.(1968.00.00) Nieuwelingen: 1. Piet Neeskens; 2. S. Wielhuwers; 3. K. Vakker; ROOSENDAAL.KERMIS
RONDE (5 september).1968 Amateurs: 1. Joop Zoetemelk, Nieuwelingen: 1. R. Schuiten, 2. P. Neeskens, 3. J. Huijps, 4. H. Koot,5.
J. Breusing, ROSMALEN
(28 SEPTEMBER).1968 Amateurs
100 km: Nieuwelingen
le serie: 1. R. Bakker 52.20, 2. T. Gijsbers, 3.
H. v. d. Groezen; Nieuwelingen
2e serie: 1. R. v. Vorle 52.46, Adspiranten
20 km: 1 J. Spronkmans 29.37, 2. K. Klinkers,
3. Dohmen. Dames 25
km: 1. K. Hage 23.20, 2. H. Hondeveld, 3. J.
Jonkers. ROTTERDAM.(1968.06.07) Amateurs: 1. B. v. Dorth, 2. H. v. d. Lugt, 3. H. Uitenbogaard, ROTTERDAM.AHOY.(1968.07.14) Amateurs
82 km: 1. H. v. Leeuwen 2.06.20, Adspiranten
23 km: 1. R. Aversteeg 34.40, 2. J. v. Heiden,
3. J. v. Herk. ROTTERDAM.CROOSWIJK.(1968.06.30) Amateurs
92 km: 1. Naaktgeboren in 2.11.22, 2. Solaro,
3. Breur, 4. v. d. Burg, 5. W. Liebrechts, 6. Van Dongen, 7. v. d. Klooster,
8. v. d. Lugt, 9. Legierse, 10. Van Leeuwen. Dames 30
km: 1. Jonkers in 50.24, 2. Paul, 3.
Hondeveld, 4. Meskers, Nieuwelingen
55 km: 1. Van Velzen in 1.19.30, 2. Nobel, 3.
Tessens, 4. Vos, 5. Roos, 6. Pols, 7. Maaskant, 8. v. d. Meyden. ROTTERDAM.FEIJENOORD
(30 april).1968 Amateurs:
1. Jan Hordijk, 2. Wim Bravenboer, 3. Boy
Kanselaar, Nieuwelingen: 1. Lou Verwey, 2. Cees Bal, 3. Theo van de Leist, Adspiranten: 1. Cees van Bragt, 2. Frans van de Enden, 3. Rob Aversteeg, ROTTERDAM.GIRAFFESTRAAT
(10 augustus).1968 A-adspiranten
40 km: 1. R. Aversteeg 1.14, B-adspiranten
20 km: 1. Zeelenberg 45 min., 2. R. Zuidweg, 3.
S. Huizinga, 4. B. Budding, ROTTERDAM.KATENDRECHT.(1968.09.14) COR
SCHUURING naar hattrick in Rotterdams Katendrecht De
Amsterdamse professional Cor Schuuring, kortelings nog knap winnaar in de
Zeeuws-Vlaamse Ronde van Eede en enkele dagen nadien niet te stuiten in het
Belgische Waarschoot, heeft in Rotterdams havenbuurt Katendrecht zijn derde
achtereenvolgende zege behaald. Liefst 35.000 bezoekers ware getuige van een
zeer aantrekkelijke koers, welke vooral door enkele new comers in de profgelederen
werd begeesterd. Dat waren Daan Holst en Jan van Katwijk, die samen naar het
drietal koplopers Cor Schuuring, Tiemen Groen en Riny Wagtmans stormden en
met hen een ronde uitliepen op het peloton. Helaas kwam Van Katwijk - met
zijn scherpe eindsprint absoluut de grootste kanshebber - met Wagtmans in de
laatste bocht naar de finish ten val -
en had Schuuring het zodoende gemakkelijk om en Groen en Holst naar de
andere ereplaatsen te verwijzen. Evenals
vorig jaar reed ook nu Jan Janssen weer mee in de Ronde van Katendrecht, waar
het aantal premies altijd zeer aantrekkelijk is en waar men de wielersport
een bijzonder hart toedraagt. Daar in Rotterdam-Zuid, waar machtige kranen,
dokken, werven en gigantische oceaanstomers de status van 's werelds grootste
doorvoerhaven vertolken, daar waar ook de „lichte" zelfkant van het
leven welig tiert, leeft men altijd bijzonder met de sport op twee wielen
mee. Men weet wat hard sjouwen en ploeteren is, voelt zich verwant met de
coureur. FRAAI
WERK Kan men
over het algemeen niet altijd de loftrompet over het geleverde wielerwerk van
professionals zwaaien (helaas), in Katendrecht hebben de mannen, op wie
aller ogen zijn gericht, zich allerbest van hun taak gekweten. Na een
uitlooppoging van Eef Dolman en Riny Wagtmans, vlamde Jan Janssen in zijn
eentje naar dit tweetal toe, deed daarna veel werk aan kop en probeerde zelf
de touwtjes in handen te krijgen. Harm Ottenbros gaf hem echter te weinig
steun nadat deze ook het hazepad had gekozen. Een hele serie van pogingen
werd daarna verijdeld, totdat Schuuring in de slotfase met een machtige
demarrage de beslissing forceerde en het verder verliep zoals in de aanhef
beschreven. Beroepsrenners: 1. Cor Schuuring (Amsterdam) 2.44.18, 2. Tiemen Groen
(Lemmer) z.t.; 3. Daan Holst (Amsterdam) z.t.; 4. Jan van Katwijk (St.
Willebrord); op een ronde 6. Harm Ottenbros (Hoogerheide); 7. Jan Harings
(Sibbe); 8. Jo de Roo (Kruiningen); 9. Rik Wouters (Baarle-Nassau); 10. Jan
van den Holst (Haarlem); 11. Jan Janssen (Ossendrecht); 12. Bart Zoet
(Waarde). ROTTERDAM.MAASDIJKSEWEG
(21 april).1968 Amateurs: 1. J. Hordijk, 2. W. Liebrechts, 3. B. v. Dordt, 4. J. Moret,
Nieuwelingen: 1. H. v. Osch, 2. P. v. Wijk, 3. Th. v. d. Leist, 4. J.
Vollebregt, Adspiranten: Veteranen: 1. J. Walschmidt, 2. B. Berghaan, ROTTERDAM.OUD
MATHENESSE.(13 april).1968 Amateurs: Nieuwelingen: 1. Neeskens; 2. Van Groezen; 3. Schelling; 4. Vermeire; 5.
Hanegraef; 6. v. d. Goes; 7. Bruessing; 8. Jurriaans; 9. v. d. Meulen; 10. v.
d. Hoek. Adspiranten: 1. Van Bragt; 2. Huyzen; 3. Aversteeg; RUCPHEN
(8 september).1968 Amateurs
100 km: Nieuwelingen
50 km: 1. S. Bijl 1.05.37, 2. J. Schelling, 3.
H. v. Groezen, 4. R. Engel, 5. W. Smeekens. Dames 36
km: RUINEN.(1968.06.09) Amateurs: 1. Pier Dijkstra; 2. Wicher Vlot; 3. Trijnko Buurmeijer; RUURLO.(1968.07.21) Amateurs
80 km: Nieuwelingen:
1. Henk Poppe; 2. Henk Kruims; 3. Arie
Hassink; Adspiranten: 1. Tonny Trentelman; 2. Herman Ponsteen; 3. P. Zwiers; |