JAARGANG 1970 WEDSTRIJDEN O |
OCHTEN (18
juli).1970 Amateurs: Nieuwelingen: OIRSBEEK
(9 augustus).1970 Amateurs: 1. J. Vrancken, 2. N. Vermeulen, 3. W. Kelleners, 4. W. Wanders, 5.
K. Moritz, Nieuwelingen: 1. J. Zuydweg, 2. K. Klinkers, 3. W. Wilms, Adspiranten: 1. P. v. Kollenburg, 2. H. Neven, 3. J. v. d. Meer. OIRSCHOOT
(26 april).1970 Amateurs: 1. H. v. Vught, 2. D. Groen, Nieuwelingen: Adspiranten: 1. B. Huvenaar, 2. J. v. Kollenburg, 3. J. Dircks. OISTERWIJK
(31 mei).1970 Amateurs: 1. P. Legierse, 2. R. Liebrechts, 3. R. Schuiten, 4. W. de Louw, 5.
T. Oudshoorn, 6. P. v. d. Donk, 7. N. v. Hest, 8. P. v. d. Weegen, 9. E.
Diepeveen, 10. P. Oerlemans. Nieuwelingen: 1. J. Hellemons, 2. J. Fresen, Adspiranten: 1. K. Sterk, 2. J. Kruunenberg, OLDEBROEK
(4 augustus).1970 Nieuwelingen: 1. W. Albersen, Adspiranten: 1. J. Spijker, OLDEMARKT
(15 augustus).1970 Nieuwelingen: 1. H. Ponsteen, OLDENZAAL
(3 mei) Amateurs: 1. B. Boom, 2. H. Snoeijink, 3. H. Hoekstra, 4. T. Buurmeijer, Nieuwelingen: 1. W. Aalbersen, 2. J. Poelman, 3. J. Zweerink, OLYMPIA’TOUR
DOOR NEDERLAND ( 7 mei t/m 14 Mei).1970 Ronde van Nederland beleefde
stormachtige aanloop Vier dagen
Olympia's Ronde van Nederland, dit jaar al weer bezig aan de negentiende
uitgave, hebben duidelijk bewezen, dat het wat betreft onze amateurs allemaal
wel goed zit. De jonge knapen gooien zich met een elan in de strijd, zoals
nog zelden is vertoond. Het gevolg daarvan is, dat de felbegeerde leiderstrui
van man naar man ging, bleef “wapperen" in de stormachtige aanloop, doch
na de rit van maandag tussen Elsloo en Oploo over de schouders van een
regelrechte favoriet werd getrokken. Namelijk rond de stevige body van de 23jarige
Rotterdammer Wim Bravenboer, die reeds voor de aanvang van dit zevendaags
spektakel liet doorschemeren dat hij de verknoeide „poging" van de Ronde
van Belgie voorgoed uit zijn plakboek wilde scheuren. LEIDERSTRUI GING
VAN MAN NAAR MAN Weliswaar kon hij
zich verenigen met de eindzege van Aad Duyker aldaar, maar dat hij voor het
behoud van die toch wet schitterende eerste plaats van de tweede positie was
verdrongen, dat “stak hem nog behoorlijk". Wim Bravenboer,
een gekende vaderlandse topper, eerst na een wat langere periode dan normaal
tot deze hoogte opgeklommen en in de voorbije weken reeds sterk winnaar van
de Omloop van de Braakman en een ware held In de vreselijke etappe
Diegem-Moerbeke Waas tijdens de Belgische rondrit, kon maandagavond
jongstleden dan ook met enig optimisme de strijd van de laatste drie dagen in
deze bewogen, zeer tot de verbeelding sprekende Olympia's Ronde tegemoet
zien. Nu, op deze
dinsdagmorgen dat wij deze regels aan het papier toevertrouwen, durven wij
reeds voorspellen, dat er veel, zeer veel zal moeten gebeuren om de sterke
Rotterdamse stucadoor nog uit het oranje te rijden. Zijn voorsprong van 1
minuut en 10 seconden op naaste concurrent Piet van Katwijk kon weleens van
doorslaggevende betekenis zijn.
Verhief zich naar apart niveau Klasrijke Frits Schur hield
de teugels strak In
vergelijking met vele voorgaande edities van Olympia's Tour door Nederland,
nu in verband met de plaatsing op de internationale UCI-kalender en het
meetellen voor de Challenge de 1'AIOCC terecht van een nieuwe, meer
sprekender naam voorzien, steekt de jongste uitgave van dit zevendaags
etappen-evenement heel bijzonder af. Zo zelfs, dat men gevoeglijk kan
stellen dat er nog nimmer zo'n geweldig sportief spektakel binnen het kader
van dit gebeuren heeft plaats gehad. De leiderstrui wisselde bijna iedere
dag, kwam via de schouders van Jans Vlot, Wicher Vlot, Hennie Kuiper en Win
Bravenboer uiteindelijk definitief in bezit van de jonge, onbevangen Frits
Schur. En daarmede heeft deze ontzaglijk mooie Ronde, diee zich qua parcours,
qua inzet van de renners en vooral qua organisatie zonder maar naar een
apart niveau verhief, een schitterende eindwinnaar gekregen. Een man, wiens
kwaliteiten en talenten op het punt van volle ontluiking staan, een man bij
wie gelukkig nog geen vervelend aandoende sterallures zijn te constateren,
maar die in het door hem ten toon gespreide wel heel duidelijk heeft
aangegeven dat hij met recht als een der, zo niet de meest beloftevolle
jongeren kan worden beschouwd. De
grootste verdiensten van de op 22 juli Andere
instelling Deze
Olympia's Ronde van Nederland leefde bepaald onder een gelukkig gesternte.
Iedere dag prachtig weer, iedere dag een koersverloop dat niemand bij
voorbaat had durven voorspellen. Wat het tweede aangaat, kan men zich afvragen
waardoor dit komt. Zeer beslist durven wij niet te gewagen dat er een bredere
top van amateurs dan in vroeger jaren voorhanden is. Dat de krachtsverschillen
echter belangrijk zijn teruggebracht is ook een vaststaand feit. Naar ons
gevoel moet men het zoeken in de totaal andere instelling welke vooral de wat
jongere generatie onder onze amateurs met zich brengt. Vrijwel na iedere
Olympische Spelen ontstaat er een soort leemte, welke weliswaar door enkele
„blijvers" niet peilloos diep wordt, maar toch voldoende ruimte laat
voor-nieuwkomers die zich met een grote inzet daarin willen vastzetten.
Reeds vorig jaar diende zich een aantal jongeren aan. Onder andere ook Frits
Schur, die na zijn Gronings wegkampioenschap een bijzonder orgelpunt plaatste
door de zware etappe-wedstrijd Ronde van Belgisch Limburg tijdens de tijdrit
in zijn voordeel te beslissen. En daar was het ook dat zijn manier van
klimmen en dalen zodanig in de kijker liep dat vooral ploegleider Jefke
Janssen er diep van onder de indruk geraakte. Speciaal
noemen we de Limburger, omdat deze destijds niet zo heel veel in het meegaan
van de toen nog onbekende Schur zag, maar nadien gewoon niet uitgepraat
raakte over hetgeen de jonge Groninger allemaal wist te presteren. Enkele
weken daarna beleefde hij met de jonge Jo van Pol, nu zo schitterend tweede
in Olympia's Ronde, nagenoeg eenzelfde wapenfeit. Ook een knaap die zich in
1969 tijdens een buitenlands optreden aandoende. Toen op grandiose wijze de
Omloop der Twaalf Kantons in Luxemburg won en tevens blijk gaf de juiste
mentaliteit te bezitten. Het doet onze Nederlandse wielersport goed dat dit
tweetal zich zo duidelijk vooraan heeft geplaatst. Met uiteraard een
bijzondere vermelding voor Frits Schur omdat die ook in de individuele
tijdrit zijn grote aanleg bewees en bij winnaar Popke Oosterhof slechts negen
seconden tekort kwam, doch de grote specialist op dit gebied, Fedor den
Hertog, afgetekend achter zich hield. Overigens
is het toch typerend dat deze twee grote favorieten, Oosterhof en Den Hertog,
beiden bogend op rijke internationale ervaring, zich de aandiening van een
tweetal jongeren hebben laten welgevallen. Dat zij de generaalsstaf niet tot
zich konden nemen ligt onomstotelijk vast in de verbetenheid waarmede deze
twee jonge knapen, Frits Schur en Jo van Pol, zich op dit evenement hebben
gestort. Fris en onbevangen, attractief en vol wils-kracht! Nog
vele jaren lang zal er over deze glanzende Olympia's Ronde van Nederland,
organisatorisch perfect en schitterend ten tonele gevoerd, worden nagekaart.
Dat moet de leden van het comite ongetwijfeld veel inspiratie geven om over
slechts enkele maanden aan de voorbereidingen voor de twintigste uitgave te
beginnen.Proficiat! Per etappe ging
de strijd als volgt: 1e dag:
Amsterdam-Bladel - Na de gebruikelijke ceremonie protocolaire op
het Amsterdamse Rembrandtsplein, waar UCI-praeses Adriani Rodoni de eer te
beurt viel om de meute weg te schieten, trok het gezelschap dwars door het
hart van Nederland naar het Brabantse Bladel. Een etappe van Amateurs: l. J. Vlot 4.05.45, 2. v. d. Kruijs 4.06.18, 3. W. Vlot 4.06.23, 4.
Schur 4.06.28, 5. Andresen (Noorw.), 6. Den Hertog, 7. Kuiper, 8. Balk
4.07.16, 9. Nieuwkamp, 10. Janbroers, 11. Cornelissen, 12. Bravenboer, 13.
Harings, 14. v. Katwijk, 15. Bertou. Dagploegenklassement:
1. Amstel Bier 12.18.56, 2. Ketting-Didam 12.20.12, 3. Trico Noble-Acifit
12.21.00, 4. Noorwegen, 5. Engeland 12.21.48. 2e dag:
Bladel-Rosmalen - Wederom een bewogen dag, die voor Ketting-Didam
wel bijzonder glorieus verliep. Want in de ploegentijdrit was er geen enkele
andere formatie die aan het snijdende tempo van deze homogene ploeg kon
tippen. Geen Amstel Bier, dat weliswaar onderweg de wat op zijn retour zijnde
Nanno Bakker verloor, geen Trico Noble-Acifit Accu's, geen Militair Team dat
met zoveel gedoodverfde favorieten zoals Tabak, Aling en De Koning wel heel
erg in de schaduw bleef en ook geen Noorwegen, dat het overigens in deze op
„laag vliegen" gelijkende Olympia's Ronde toch lang niet gek deed. Ketting, bogend
op een zestal gelijkwaardige krachten, te weten Henk Nieuwkamp, Frits Schur,
Hennie Kuiper, Klass Balk, Cees Stam en Fred Niemeijer, wist het meest
efficiente ritme te vinden en sneed daar op het parcours van de zo pas nog
verreden Ster van Bladel (de plaatsjes Netersel, Casteren, Hoogeloon, Hoge en
Lage Mierde werden weer aangedaan) naar een bijzonder goede tijd van 33 min.
en 20 sec., waarin de minuut bonificatie is verdisconteerd. Arnstel Bier kon
er bijna veertig seconden op toeleggen... En nog was het
feest voor de in 't voorbije weekend zo formidabel dominerende Kettingploeg
niet afgelopen, want na een hevige slagwisseling in de voorgaande kilometers,
gelukte het good-old Henk Nieuwkamp zijn uiterst snelle benen in Rosmalen
nogeens te laten gaan. Uit een kopgroep van vijftien renners, die na
samensmelting van diverse groepen tot stand was gekomen (met o.a. Vrancken,
Westrus, v. Leeuwen, Priem, Legierse, Tabak, v. Katwijk, Prinsen, Kuiper, de
veel te lang in de schaduw vertoevende Oosterhof, de op de eerste dag
„zwemmende" wielrenner Meijer, Wicher Vlot, Andresen en Italiaan Emilio
Bedendo) flitste Nieuwkamp naar een sprekende zege. Een triomf die voor
Amstel Bier bijna een volledige afgang betekende, want al trok Wicher Vlot de
trui van broer Jans aan, de achterstand die laatstgenoemde met vooral kanshebber
Fedor den Hertog had opgelopen, sprak boekdelen. Uitslag
ploegentijdrit 26 km: 1. Ketting-Didam 33.20.00,
2. Amstel Bier 33.59.50, 3. Noorwegen 34.54.00, 4. Militair Team 35.17.00, 5.
Trico NobleAcifit 35.27.90. Uitslag etappe: 1. Nieuwksmp 3e dag:
Rosmalen-Elsloo - Aan heft slot van deze meestal als de
„koninginnerit" te kwalificeren etappe, omdat dikwijls de Limburgers
daarin met hun “naar huis" rijden zo enorm vechten, wachtte een venijnig
obstakel. Liefst viermaal moest de Slingerberg in Geulle worden genomen. Een
klus die de kracht van velen deed verkrampen; helemaal omdat onderweg het
spel volledig op de wagen werd gegooid. Amateurs rijden niet berekend,
smijten vanaf het vertrek met hun krachten en zien wel hoe het verder loopt.
Misschien is dat de grote kracht van de gedrongen Hennie Kuiper, die met zijn
steevast in de aanval rijden, het er altijd en overal „bij" zijn voor
de allergrootste verrassing van het weekend zorgde. De inleiding tot
dit alles werd gevormd door de Italisan Mario Segato, die in de buurt van
Neerkant en Meijel (omstreeks de 65e km) plotseling het hazepad koos. Hij
kreeg de al even strijdvaardige Thorleif Andresen, Louis Westrus, vervolgens
Wim Bravenboer en Jan Aling, maar ook warempel nog Hennie Kuiper en Aad
Duyker bij zich en daarmede was onherroepelijk de basis voor de enige en
juiste ontsnapping gelegd. Opnieuw hadden de Amstelmannen zich laten
verrassen, opnieuw zou Ketting-Didam zich in het zonlicht plaatsen, ook al
viel er tegen het einde dan letterlijk een licht regenbuitje op te merken.
Wicher Vlot ging zijn kostbare trui verspelen, kreeg geen enkele steun van
zijn ploegmakkers, in het minst nog van Den Hertog, die zich daarmede de
toorn van ploegleider Krott duidelijk op de nek haalde. Nu was er eigenlijk
ook geen ontkomen aan, want de mannen van chef d'equipe Ton Ketting vormden
een te hechte schakel. Immers, voorop zat ,Kuipertje" en die kon, als
hij even uitkeek, de trui pakken. Daarom werd de poort van het peloton door
Nieuwkamp, Schur, Balk, Stam en Niemeijer zwaar vergrendeld, kregen zij nog
enige assistentie van de andere ploegen (Noren, Italianen,
Peugeot-Michelin-BP, Militair Team en in zekere zin ook Trico Noble-Acifit)
omdat er van deze formaties mensen in de frontlinie zaten. De kloof werd al
breder en breder, liep zelfs tot vier minuten aan om in de laatste fase, toen
het te laat was en Bravenboer voor Westrus en Segato over de eindstreep bolde
(daarmede de bonificaties net wegsnoepend voor de „trui-gegadigden" Kuiper en Andresen) nog
enigszins te worden teruggebracht. De
uitslag: 1. Bravenboer 4e
dag Elsloo-Oploo - Het kon bijna niet anders of
er moest een reactie op de wat al te grote suprematie van de ploeg KettingDidam
komen. De posities in de algemene klassementen (individueel, punten en
ploegen) werkten te aanstekelijk om daar eens wat aan te gaan doen. Er waren
nog mogelijkheden. Maar dan moesten die natuurlijk wel zo vlug mogelijk
worden aangewend. Voor Piet Liebregts en zijn mannen bij voorbeeld, die
buiten het goede rijden van Van der Kruijs en de toch wel sprekende
etappe-zege van Wim Bravenboer eigenlijk wat onder de maat bleven. Daaraan
kon zelfs ook de zo veel op superfenomeen Eddy Merckx gelijkende Zeeuw Cees
Priem met al zijn hoopvolle rijden niets veranderen. De oogst was in verhouding
nog te karig. Hij nam zijn renners eens onder handen, evenals trouwens Herman
Krott die het ,gelanterfanter" ook behoorlijk moe was. Vanaf
het begin werd er daarom „gevlamd". Keiharde demarrages, aangevuld met
een schrikbarend hoog tempo. De zaak goed verlammen, de mannen die na de
derde dag zo in de top van hat klassement stonden, moesten hoe dan ook
,gekraakt" worden. En het was weer in de buurt van Meijel dat er zich
definitief een omvangrijk gezelschap kon losrukken. Liefst achttien renners sterk,
te weten Van Katwijk die later voor eigen publiek in Oploo zo knap de
dagprijs in de wacht sleepte, dan Wim Bravenboer die met zijn tweede plaats
gelijk ,lijstaanvoerder" werd en verder: De Koning, Kelleners,
Heeringa, animator van dit alles Bruessing, Bakker, Diepeveen, v. d. Donk, v.
d. Vleuten, v. Pol, de Engelsman Edwards, v. Dam, Priem (toch weer erbij),
Koot, Schur, Stam (dit tweetal moest voor Ketting de zaak nog redden) en Den
Hertog. De
hele zaak werd door hen behoorlijk ondersteboven gekegeld, dat algemenn
klassement onderging een drastische wijziging. De
uitslag: 1. v. Katwijk Dagploegenklassement:
1. Amstel Bier 11.05.42, 2. Tricot Noble-Acifit z.t., 3. Mars-Flandria
11.12.34. Alg.
klassement na de 4e dag: 1. Bravenboer (Acifit-Trico Noble) 14.25.45, 2. v.
Katwijk (Amstel Bier) 14.26.55, 3. Schur (Ketting) 14.27.12, 4. v. d. Kruijs
(Trico Noble-Acifit) 14.27.27, 5. Stam (Ketting) 14.28.25, 6. Bakker (Amstel
Bier), 7. v. Pol (Mars-Flandria). 8. v. d. Donk (Trico Noble-Acifit) allen
14.28.25, 9. Edwards (GB) 14.28.45, 10. Diepeveen (Caballero) 14.28.9. Puntenklassement:
1. v. Katwijk 50 pnt., 2. Bravenboer 48 pnt., 3. Kuiper 41 pnt. Alg.
ploegenklassement: 1. Amstel Bier 43.53.52, 2. Trico Noble-Acifit 43.58.39,
3. Ketting-Didam 44.00.00, 4. Militair Team 44.04.19, 5. AcifitTrico Noble
44.04.22. 5e
dag Doetinchem-Assen - Moest de
gehele rennersmeute met autobussen en wagens naar Doetinchem worden
overgebracht omdat men geen toestemming kreeg voor passage van de bruggen bij
Nijmegen en Arnhem -(resp. Waal en Rijn) en tweedens omdat er van KNWU-zijde
altoos wordt voorgehouden de ritten absoluut niet te lang te maken, aan
strijd heeft het ook op deze vijfde dag van Olympia's Ronde van Nederland
beslist niet ontbroken. Dat is ons amateurlegioen trouwens wel toevertrouwd.
Die mannen hebben een hekel aan een “rekenliniaal", rijden het liefst
rechtuit. Zo ook “vlo" Wimke Prinsen, die in de voorgaande dagen maar
heel moeilijk op gang kon komen, doch allengs zijn vorm voelde groeien en nu
plots zijn neus aan het venster kon steken. Op
de Holterberg - toch altijd een lastig ding - spoot hij uit de eerste rijen.
Weg was ie, met de bijzonder sterke Noor Thorleif Andresen, met Fedor den
Hertog (die zich de donderspeech van zijn ploegleider Krott nog maar al te
zeer herinnerde), Jan Spetgens, Matthijs de Koning, Tino Tabak, Harrie
Schoofs, Louis Westrus, met de voor het klassement zo belangrijke mannen
Frits Schur en de als laatste naar voren gejumpte Wim Bravenboer alsmede met
Popke Oosterhof. Deze laatste zat er natuurlijk bij. Immers de rit ging naar
het noorden, naar Assen nog wel, waar zijn club Meteoor uiteraard een stille
hoop koesterde dat hun Popke hier enigszins zijn geschonden blazoen zou
oppoetsen. Want gerekend naar hetgeen hij aan talenten bij zich draagt, was
het met “d'n Oosterhof" tot nu toe eigenlijk maar povertjes gesteld. Er
ging te3 weinig van hem uit, hij bleef veel te passief en wellicht ook te
defensief. Wat Hennie Kuiper, die net als zovele andere kanshebbers zoals
v. Katwijk en v. d. Kruijs en noem maar op, grandioos de slag miste, teveel
heeft aan het opbrengen van ongebreidelde energie, dat heeft Popke Oosterhof
jammer genoeg te weinig. Hij rijdt te berekenend of mist nog het nodige
koersinzicht en dat heeft hem toch een voorname klassering in het eindklas- sement
gekost. In
Assen echter waren de bloemen voor hem. Na een verwoed eindspurtje met Jo van
Pol, de Mars-Flandria-renner die vorig jaar al zijn opwachting maakte en
internationaal naam maakte met zijn opzienbarende eindzege in de Omloop van
de Twaalf Kantons in Luxemburg. Het voornaamste van deze rit was evenwel dat
Wim Bravenboer zo sterk domineerde en zijn kansen op de eindzege alleen maar
duidelijker onderstreepte. Edoch ... De
uitslag: 1. Oosterhof 6e
dag: Assen-Hippolytushoef - Een
stuivertje kan raar rollen, zegt men weleens. Ook in de sport blijkt zulks
het geval te zijn, want onze voorzichtige prognose dat Wim Bravenboer - en
daarbij dachten we ergens toch ook aan de al dan niet aanwezige hulp van zijn
“nevenploeg" - met een beetje uitkijken en wat legale of zelfs illegale
steun een sterk favoriet voor de eindzege zou zijn, is totaal de mist in
gegaan. Dat maakt de zaak er alleen maar levendiger op, het decor frisser en
attractiever. Accoord, maar aan de andere kant getuigt het toch ook dat in
deze zo verwoed naar het einde gereden Olympia's Ronde van Nederland
eigenlijk niemand was die werkelijk de generaalsstaf kon dragen. Met andere
woorden: er was niemand - ook Bravenboer niet - die kon zeggen: „Tot hier en
niet verder!" Want
wat gebeurde? Nog maar nauwelijks op
de fiets in Assen, waar men om vier uur 's middags de reis aanving naar de
kop van Noord-Holland en iedereen eigenlijk dacht dat eerst de zo gevreesde
Afsluitdijk voor een mogelijke verrassing zou zorgen, glipte zo maar een
ploegje weg. Deels in de gelegenheid door een vrachtauto die op het parcours
was, deels ook omdat er in de gelederen van Ketting een soort „plan de
campagne" was opgesteld. Tenslotte was “vuurvreter" Frits Schiir
nog niet geheel kansloos. Zeker niet als hij er meteen bij zou zitten en wat
belangrijker is: initiatief zou tonen. Welnu, Schur toonde zijn ware
coureurs- hart, want met Henk Nieuwkamp en Klaas Balk vormde hij zonder meer
een hecht Ketting-bolwerk.Het trio ging resoluut in op de onverwachte maar
beslist inhoud hebbende de marrage
van onder andere Juul Bruessing, Frans v. d. Ruit (die zowaar de rit won),
van het militaire drietal Matthijs de Koning, Tino Tabak en Jan Aling, van de
Amstel Bier-renners Nanno Bakker (reed tenslotte op huis aan) en Piet v.
Katwijk, verder Popke Oosterhof, Aad Duyker, Louis Westrus, Thorleif Andresen,
Jo v. Pol, Ger Harings, Wim Prinsen, Eddy de Vos, Co Moritz, Ferry v. d. Vleuten
en Peter v. d. Kruijs, die nog maar heel net kon aanhaken. Een groep van 21
renners, die steeds verder uitliep, onderweg nog een flitsende uitval van v.
d. Ruit op de Afsluitdijk (deed hij het om zijn aankomst te scherpen?) intoomde
en de galop eerst in het uitgelopen Hippolytushoef beeindigde. Helaas kwamen
daar in de verwoede eindsprint zowel Ger Harings als Jo v. Pol nog ten val.
Vooral voor laatstgenoemde was dat bezwaarlijk, omdat kij als derde in het
algemeen klassement bij het vertrek in Assen, hierdoor mogelijk zijn positie
had kunnen verspelen. Voor
Wim Bravenboer werd deze etappe zonder meer de grote ondergang. Hij arriveerde
ruim elf minuten later. Naamen roemloos in het grote peloton, omgord met een
oranje-trui waarvan voor hem alle glans of was. Waarom was hij niet aanwezig
en Schur wel? De
uitslag: 1. v. d. Ruit Dagploegenklassement:
1. Militair Team, 2. Ketting-Didam, 3. Amstel Bier. 7e
dag: Wieringen-Amsterdam - Na alle
“revolte's" die in de voorgaande dagen het verloop van deze werkelijk
heel bijzondere Olympia's Ronde van Nederland zo attractief maakten, werd
ook met spanning uitgezien naar hetgeen misschien in de allerlaatste etappe
nog zou plaatsvinden. In de morgenuren moest evenwel nog een individuele
tijdrit worden afgewerkt en speciaal de verrichtingen van leider Frits Schur
werden gewikt en gewogen omdat deze mogelijk ook door de mand zou vallen. En
dan zou opnieuw de einduitslag volkomen open zijn. Althans zo dacht men. Maar
Schur, het (nog) ongeslepen wielerdiamantje uit het Groningse Hoogezand,
geraakte door de “rit tegen de naakte waarheid" helemaal niet uit zijn
doen. Integendeel zelfs, want achter winnaar Popke Oosterhof, die met zijn
manier van rijden tijdens dit gehele zevendaagse evenement indruk maakte -
zonder evenwel de dirigeerstok in handen te kunnen nemen - reikte de Ketting-Didam-renner
naar een meer dan prachtige tweede plaats. Zelfs beduidend beter dan
specialist Fedor den Hertog, die evenwel direct na de start kreeg of te
rekenen met een aflopende ketting en daardoor twintig kostbare seconden verspeelde. Daarmede
waren de kaarten nu definitief geschud, want het zou wel zeer onwaarschijnlijk
zijn dat men in het “ritje" naar Amsterdam, slechts Ploegleider
Ton Ketting, die zijn captains Henk Nieuwkamp en Cees Stam terzijde nam om
over de te volgen taktiek te beraadslagen, gaf de rest van de ploeg opdracht
om te zorgen dat er een snijdend, alles verlammend tempo zou worden
opgelegd. Geen enkele demarrage van gevaarlijke aard kon daardoor worden
ondernomen. Ook Mars-Flandria deed geen enkele poging meer. Jo van Pol, zwaar
ten val gekomen in de aankomst van de rit tussen Assen en Hippolytushoef,
had nog veel last van zijn geblesseerde pols. Kon zijn stuur nauwelijks
vasthouden, maar volhardde. En Frits Schur?
Hij voelde het te kunnen redden, zweepte daarom mede het tempo op en
was niet uit de eerste flarden van de voornaamste groep weg te denken. Hij
controleerde en regeerde. Op een wijze zoals het een groot eindwinnaar
betaamt. Gaf
daarmede onweerlegbaar aan dat hij wel degelijk recht op de zege kon doen
gelden. Durfde in de eindfase zelfs ook wat te geven, toen in de Beemster Ben
Kooken - won overigens zeer verrassend in Amsterdam - met Peter van der
Kruijs, John Cornelissen en Jan Aldershof na een felle slagwisseling bijeenkwamen.
Toch stuurde Schur er zijn ploegmakker Fred Niemeijer achteraan, hopend dat
die misschien nog een laatste succes (het winners van de allerlaatste sprint)
voor de ploeg als zodanig zou uitslepen. Niet dat men in het algemeen
ploegenklassement nog kans maakte. Daarin
hadden de mannen van het Militair Team de zaak al te stevig in handen; waren
Tino Tabak, Jan Aling en Matthijs de Koning na een wat minder begin toch
steeds duidelijker naar het voorfront gekomen. Maar evenals zovele andere
kanshebbers, renners van wie men in de prognose zou gesteld hebben dat zij de
zaak weleens zouden kunnen gaan beheersen (we denken daarbij maar even aan
ons totaal in de mist gaan" met Wim Bravenboer) kwamen ook zij tekort
tegen het werkelijk verbluffende, soms zelfs speels aandoende gemak waarmede
Frits Schur zijn eindzege vastlegde. Wellicht
een triomf die nog door vele andere gevolgd zal worden... Uitslag
individuele tijdrit ( De
uitslag van de etappe ( Individueel
eindklassement: Algemeen
ploegenklassement: 1. Militair Team 71.43.42, 2.
Ketting-Didam 71.44.20, 3. Amstel Bier 71.47.37, 4. Mars-Flandria 71.49.13,
5. Trico Noble-Acifit 71.58.49, 6. Acifit-Trico Noble 71.59.08, 7.
Peugeot-Michelin 72.11.32, 8. Felix Bonzo 72.22.25, 9. Locomotief-Vredestein
72.31.22, 10. Caballero 72.33.14, 11. Noorwegen 72.44.11, 12.
Batavus-Vredestein 72.45.49, 13. Engeland 72.59.54, 14. Ovis 73.19.22, 15.
Itali)s 73.22.30, 16. West-Duitsland 74.36.45. Puntenklassement:
1. W. Bravenboer 87 pnt., 2. P.
v. Katwijk 85 pnt., 3. T. Andresen 82 pnt., 4. P. Oosterhof 73 pnt., PrestatieprUs
over de gehele ronde: Thorleif Andresen (Noorwegen). OMLOOP DER
KEMPEN (24 mei).1970 In 22e Omloop der Kempen reed Fedor den
Hertog naar eerste klassieke zege Keiharde uithaal teveel voor
robuuste Peter van den Donk De Omloop der
Kempen, een van onze oudste klassiekers, is een koers waarvoor men eens extra
rechtop gaat zitten. Het fraaie Zuid-Brabantse land ten zuidoosten van
Eindhoven leent zich namelijk bij uitstek voor een stuk onvervalst wielerwerk
op de weg en bovendien leert de geschiedenis van dit pronkstuk van T & WC
Tempo uit Veldhoven dat er steevast een groot winnaar uit te voorschijn komt.
Een man die een plusje meer aan zijn wieler-antecedenten kan toevoegen. Vooral
omdat er terdege wat meer gevraagd wordt dan zich alleen maar “tussen de
wielen" te bevinden en dan maar afwachten wat of de eventueel snelle
benen aan de finish kunnen opbrengen. 't Is daar altoos koersen geblazen.
Vanaf start tot finish. Op wegdekken die totaal verschillend van structuur
zijn. Wie daar wint,
weet wat in zijn mars te hebben. En daarom zal het voorzitter Chris Willems
en zijn trouwe secondanten van deze door en door gezonde wielerclub uit
Veldhoven bijzonder veel deugd doen, dat Fedor den Hertog nu eindelijk eens
bewees ook op eigen bodem in staat te zijn een groot gebeuren te kunnen
beheersen. Inderdaad
beheersen, want reeds vanaf de eerste meters liet de wonderlijke
“wielermachine" uit Ermelo blijken dat hij zijn zinnen juist op deze
klassieker had gezet. Niet dat hij zich in iedere demarrage stortte, maar
toch verried zijn manier van rijden hoe Fedor momenteel weer naar een grote
vorm toegroeit en hij binnen afzienbare tijd weer zijn vooraanstaande positie
aan de top zal gaan innemen. Zijn glorie, zijn room taant bijna ieder
voorjaar. Hij heeft er langere tijd voor nodig om „op punt" te komen dan
een ander. Dat is van de uitzonderlijke klasseman een onbegrijpelijk iets.
Als ooit bewezen kan worden dat de snelheid met het mooie weer meekomt, dan
is het wel bij hem. En het vreemde is, dat hij daarna meestal tot diep in het
najaar geen enkel dieptepunt meer kent. Bijna zou men geneigd zijn om te
stellen dat Den Hertog eigenlijk zijn winterse periode anders zou moeten gaan
instellen. Dat hij bij voorbeeld met veel wedstrijden op de winterbaan zou
moeten proberen door te blijven rijden. Daarover behoeft men niet met hem te
gaan delibereren, omdat hij toch zijn eigen plan trekt en de gehele fietserij
vanuit een totaal ander gezichtspunt bekijkt dan men in het „milieu"
eigenlijk gewoon is. Toch is dat een verdienste van hem. Fedor wil namelijk
geen afgestompte „slaaf" van de racefiets zijn, wil het liefst zo
gelukkig mogelijk leven. En mocht hij zin hebben om zich op de fiets uit te
leven, welnu ... Dan, ja dan kan
men hem weer verwachten. Met een inzet, die hem tot zo'n geheel aparte, zo'n
bijzondere coureur bestempelt. Daaraan valt niet te tornen. Niet door vriend,
niet door vijand. Want al was ook na afloop van de door hem zo magnifiek
gewonnen Kempenrit te bemerken dat hij nog niet helemaal in zijn grote vorm
stak, de manier waarop hij onderweg de koersvlam deed oplaaien, getuigde
hoezeer het hem ernst was. Eindelijk ambieerde hij eens een klassieke zege,
eindelijk wilde hij eens laten merken dat Fedor den Hertog zijn mislukt
voorseizoen louter had gebruikt om op het huidige peil te komen. Meestal is het zo
dat een wedstrijd welke een vliegend vertrek kent, halverwege heel wat minder
imposant is en dikwijls ook geen grootse finale kan laten optekenen. De 22e
Omloop der Kempen vormde daarop geen uitzondering. Een hels tempo deed de
meute vanuit de startblokken knallen, bracht een vergeefse demarrage van
Frans van de Ruit, Wim de Louw en Martin van de Voirle gelijk om zeep en
smoorde ook de „push" die Rini van Lieshout, Jan Kemps en Jaak van Hoek
- later nog aangevuld met Aad van den Hoek, Jacques Beurskens, Peter Hurkmans
en Rini de Veer - trachtten te bewerkstelligen. Het was en bleef in deze
helse tempojacht gaan en weer halen. Springen en weer terugvallen. Vergeefs
zoeken naar openingen, die alsmaar door de favorieten in het peloton angstvallig
dicht worden gehouden. Rini de Veer en Jaak van Hoek deden tezamen nog eens
alsof er geen jachtend peloton bestond, maar kregen toch lang niet zoveel
ruimte als bij voorbeeld Klaas Koot uit Valkenswaard en Hans Koot uit
Eindhoven (geen familie) alsmede Hans van de Berg. Dit drietal peurde er een
winst van twintig seconden uit en werd toen ingelopen door Wim Wanders,
Martin Leijten, Frans Kisner, Jan Romps en Wim de Louw, die opnieuw toonden
wel wat voor een vroegtijdige afscheiding te voelen. Wicher Vlot op zijn
beurt kwam ook nog een kijkje nemen en toen dachten zowaar ook Wim Bravenboer
en Sjef van der Burg dat de fluit voor het “verzamelen" werd geblazen. Al deze
voorpostgevechten betekenden in feite niets, want maar even behoefde de groep
- dikwijls tot actie gemaantd door Den Hertog - zich de rug te krommen of
alles zat weer broederlijk bijeen. Alles? Uiteraard niet, want er waren
ondertussen al wat zwakke broeders en pechhebbers afgekapt. Misschien dachten
Rink Cornelisse en Evert Diepeveen voor Caballero een unieke daad te
stellen, maar ook zij moesten weer terug. Nog was het niet afgelopen, want
plots gingen Peter v. d. Kruijs (naarstig zoekend naar een groot succes),
Theo v. d. Leeuw, Hennie Kuiper, Coos Tuyt en de sprekend op de Belgische
beroepsrenner Julien Stevens lijkende Henk v. Kilsdonk doen alsof het menens
werd. Bij Diessen ( Nieuwe vuurpijlen
worden vooraan afgeschoten door Frans Otten en de moeizaam rijdende Wim
Bravenboer, door Theo v+ d. Leeuw (begint weer terug te komen) en
alweer Cees Tuyt, maar daarna duurde het tot voorbij Zeelst vooraleer het
spel werkelijk eens goed op de wagen ging. Twaalf koplopers, te weten Peter
v. d. Donk, Martin v. Hoogstraten, animator Fedor den Hertog, Aad v. d. Hoek,
Ben Kooken, Cees Frijters, Piet Buuts, Wim v. d. Bergen, Fred Niemeijer, Ben
Ceulen, Gerrie Bruinsma en de veel te defensief rijdende Michel v. d. Heijden
(op kop leert men koersen, jong!) alsmede Jan Aldershof waren voorop gekomen.
Pakten bij Luykgestel ( Achteraan was
inmiddels ook nogal het een en ander gebeurd. Bravenboer, Van der Burg,
Leunis en Van de Ruit waren gedemoraliseerd afgestapt, de grote groep
onderging hevige aderlatingen. Bracht groep na groep op het „podium".
Als voornaamste “patrouille" een eerste flard van 24 renners, welke
weer gesplitst werd door Hennie v. Zandbeek, Jos Dekker, George Zoontjens,
Harrie v. Leent, Peter Oerlemans, Ton Gruyters, Peter Nijssen, Willy Meijs
en Peter Kessels, maar later een dusdanige wijziging onderging dat Peter v.
d. Kruijs, Klaas Balk (organiseerde deze grootscheepse jacht), Theo v. d.
Loo, Piet v. Katwijk, Harrie Dohmen, Jan Adriaans, Wim de Louw, Henk
Botterhuia en Klaas Koot daarmede meteen de rest van de nog aanwezige
kwaliteit op het voorplan brachten. Waar nog Henk v. d. Laar, Rini de Veer en
Hennie Kuiper bij aansloten, zodat het geen wonder was dat het dozijn
vooraan eigenlijk weinig kans van slagen had om tot de finish bijeen te
blijven. Bij Wintelre, na Maar Fedor, nog
nooit als triomfator van een Nederlandse klassieker gehuldigd en vorig jaar
in deze zelfde wedstrijd zo ,,in het pak" gedaan door Harrie Jansen en
toenmalige winnaar Jan Aling, maakte
ditmaal geen fout. Hij smeet zijn belager, overigens de grote man van het
voorbije weekend, op een kilometer voor de aankomst los. Gewoon met een
simpele tempoverhoging. En dan durft diezelfde Fedor nog te beweren, dat hij
zich nog niet helemaal „tip top" voelde. Wat moet het dan wel niet als
... Amateurs: Ploegenklassement:
1. Ketting-Didam 25 pmt., 2. Amstel Bier 27 pnt., 3. Ovis Roggebrood 30 pmt.,
4. Tegelhandel Van Erp 48 pnt. OMLOOP
DOOR HET ’T LAND VAN BARTJE (20 juni).1970 NIEUWELING GIJS
NEDERLOF VOND ZIJN ,GELUK" IN 'T LAND VAN BARTJE De grote
nieuwelingenwedstrijd Door het Land van Bartje, een van de oudste evenementen
over de lange afstand voor onze jonge knapen, is een zeer levendige koers
geworden. Het afmattend warme weer weerhield de ruim 160 deelnemers er
geenszins van om de koersvlam zo hoog mogelijk te houden. Nadat het peloton
in drie, vier stukken uiteen was geslagen en een fraaie solo van de
Apeldoorner Gerrit Mohlmann ook teniet was gedaan, kreeg de Limburger Mat
Dohmen het halverwege de wedstrijd, in de buurt van Wijster, zodanig op zijn
heupen dat zich zeven renners konden losmaken. Hoe Jan Zuidweg uit Rotterdam,
kortelings winnaar van de Flevo Tour, en hoe ook Jan Raas uit Heinkenszand,
winnaar van de Delta-Rit in Zeeland, zich tot en met inspanden, deze kopgroep
waarin snelle mannen als een Andre Jansen en een Theo Smit, was niet meer te
achterhalen. Op het TT-circuit sloeg de pas 18-jarige Gijs Nederlof zijn slag
en zorgde dat hem geen confrontatie met Andre Jansen te wachten stond. Nieuwelingen: Ploegenklassement: 1. De Zwaluwen B, Almelo, 16 pnt.; 2. De Volharding, Utrecht, 15
pnt. ; 3. De Bergklimmers, Stein, 13 pnt. ; 4. De Bataaf, Halfweg, 12 pnt.;
5. NWV, Groningen, 11 pnt. OMLOOP
VAN DE BARONIE (5 april).1970 Schitterende OMLOOP VAN DE BARONIE bevestigde wederom
klassieke waarde Helse “wip”bracht MATTHIJS DE
KONING de zege Reeds
in voorgaande jaren hebben we bij herhaling gememoreerd welk een geheel
aparte koers de klassieker Omloop van de Baronie toch wel is. Een stuk werk
dat organisatorisch altijd tiptop in orde is, dat door het driemanschap Van
Tilburg, Van de Wijngaard en Petrucco alsmede door diverse andere medewerkers
bijzonder wordt geschraagd en daarom ook door de creme de la creme van de
Nederlandse amateurwielrennerij met liefde onder handen wordt genomen. Die
Baronie-Omloop, voerend door het wijdse polderland van westelijk
Noord-Brabant en ook gaande over de pittoreske binnenwegen van het
middengedeelte, bezit een onuitwisbaar magnetisme. Een koers, waarin men
iedere renner op zijn werkelijke waarde kan beoordelen, waarin voor de man
zonder vorm of conditie de feiten keihard op tafel worden gesmeten. Waarin
ook echter altijd de factoren pech en vallen zijn verdisconteerd en het zaak
is de ,galop" van de sterksten vanaf het vertrek te volgen. Daar in het
andere geval - met hoogstens een enkele uitzondering daargelaten - de
eventuele kansen tot een uiterst minimum worden beperkt. Daarmede wordt
geenszins bedoeld dat de Omloop van de Baronie min of meer een lot uit de
loterij is. Neen, het is een zuivere confrontatie met de al dan niet
aanwezige kwaliteiten, met het absolute fond dat een renner wel of niet
heeft. En
al heeft ongetwijfeld iedere klassieker of grote van stad tot stad-wedstrijd
een geheel eigen iets, de Baronie bezit een geheel aparte waarde. Met
“alles" erop en eraan, met vooral echter stukken wegdek die hopelijk van
overheidswege nooit en tenimmer worden veranderd. Om de eenvoudige reden dat
juist daar, de „Hel van Moerstraten" en de Langdonksestraat te
Roosendaal alsmede de moeilijk begaanbare kasseiwegen tussen Gilze en Chaam,
deze wedstrijd altoos tot een ongekende climax komt. Daar kunnen de “klokkeluiders"
aan de kabel trekken, kunnen de mannen met een wat rijker “babage" hun
koopwaar volledig uitstallen. Bij Moerstraten hebben we het kunnen zien van
zowaar Gerrit de Wit, de oud-amateurkampioen van Nederland op de weg 1963,
die een aantal jaren „stil" heeft gelegen na een mislukt optreden bij de
profs - kwam echter terug middels het rijden in zogenaamd federatie-verband
- maar nu toch weer opperbest meemarcheert. Hij is er nog een van de oudere
garde, van de mannen die het „hart" hebben om te koersen. Om zomaar op
de bonnefooi het geluk te beproeven. En al is de uiterst sympathieke vent uit
's-Gravendeel dan reeds 29 jaar, zijn manier van rijden kan vele
„broekies" alleen maar tot voorbeeld strekken. In de vier
criterium-wedstrijden welke hij “mocht" rijden (o, die startkaarten
toch!) werd hij tweemaal tweede en tweemaal vierde. In
de Omloop van de Baronie was hij het die het stuk grotendeels uit de doeken
deed en aan het eind met een vijfde plaats vele, vele jongeren het schaamrood
naar de kaken deed stijgen. Zoiets
klinkt hard, maar wij hebben voor Gerrit de Wit, die zijn wielerloopbaan
grotendeels zag mislukken door chronische maagklachten, de allergrootste
bewondering. Eveneens voor Popke Oosterhof, die met zijn bijzonder
gemakkelijke pedaaltred daar ook naar voren ging, voor Louis Westrus, voor
Nanno Bakker, voor Peter van der Kruijs, voor Peter van den Donk die er toch
ook alleen maar heel netjes bijkwam en maar al te goed begreep dat het zware
werk nu op de eigen schouders genomen moest worden. Hij nam daar het heft
voor zijn zwaar gehavende ploeg van Trico Noble-Acifit Accu's - de favorieten
Cor Leunis, Sjef van der Burg en Wim Bravenboer worden uitgeschakeld door
respectievelijk valpartijen (Leunis liep daarbij een sleutelbeenbreuk op) en
domme pech - in handen. Scheurde zich eveneens los van de uit 28 renners
bestaande kopgroep en waarin vrijwel alle „namen" zich al ploeterend en
worstelend om zoveel mogelijk beschutting te vinden, hadden verenigd. Ook
echter nemen we de hoed diep of voor Wicher Vlot, die na een domme val tussen
de wielen van dit gezelschap met een volgende jagersgroep wat op adem kwam en
toen met een magnifieke sprong weer op zijn oude stelling terugvloog. En dan
tevens voor de uit het verre niemandsland - ook al door een smak tegen het
wegdek, waarbij onder andere Fedor den Hertog was betrokken - steeds verder
naar voren oprukkende Albert Hulzebosch uit Beilen. Dat was toch allemaal
heel knap werk, emplooi waarmede de stiel van wegrenner - en dat gaat nooit
zonder vallen en opstaan gepaard - goed wordt geleerd. Uit
de eerste groep, die veel te groot was, moesten de Belg Armand Oostvogels,
Jan Buis en Henk Botterhuis (reed op dot moment wat te klein) ineens afhaken.
Gretig werden zij opgeslokt door een tweede slagorde van omstreeks
vijfentwintig renners en die vooral door de grandioos rijdende Hennie Kuiper
uit Denekamp en de beslist meer publiciteit verdienende Martin van
Hoogstraten uit Sint Anthonis alsmede door Arnold Voogt, Jaak van Kessel,
Cees Frijters, Cas Fiktorie, Jan Kemps en Leo Embregts, maar ook door de
teveel op het Belgische koersen afgestemde Peter Vonck, Henk Brand en nog
vergeefs naar de grote macht zoekende Wimke Prinsen, Theo van der Leeuw en
Frans van de Ruit tot alsmaar grotere spoed werd gemaand. Maar het
eerstgenoemde tweetal spande daarin toch wel de kroon, zorgde ervoor dat de
kloof beduidend kleiner werd. Vooraan
rook men dat gevaar, althans bij de grote jagers die Oosterhof, De Wit, Van
der Kruijs en Bakker weer inrekende. Maar
toen toch meer dan vijftig kilometer heeft moeten “geven" om de twee
vermetelsten van deze wielerhoogtijdag, te weten Louis Westrus en Peter van
den Donk te kunnen inrekenen. Westrus
met zijn ,gegoten" zit, zijn stijl doet ons altijd aan de helaas in het
“harnas" gesneuvelde Tommy Simpson herinneren, was op de hotsende en
botsende keien blijven flitsen. Van links naar rechts over de weg. Zoekend
naar het meest vlakke, gedeelte. Ook Van den Donk voelde, met de zucht van
een bijna volledig hergroeperend peloton achter zich, wel wat voor avontuur.
Vanaf Wouw ( Toen
eerst konden Wicher Vlot, Nanno Bakker en Matthijs de Koning van Amstel Bier,
Popke Oosterhof van Locomotief-Vredestein, Gerrit de Wit van Pionier-Sport
en Peter van der Kruijs (Trico Noble-Acifit Accu's) aansluiten. Net buiten
schot van nog een verwoed rijdend groepje dat door Ger Harings, Rink
Cornelisse, Martin van Hoogstraten (buitengewoon op dreef), Jans Vlot, Harrie
Schoofs, Cees Priem (pure klasse), Juul Bruessing en Hennie Kuiper een
waanzinnig hoog tempo voelde. Zij pikten de zo jammerlijk bij de eerste moot
lekrijdende Westrus op, maar konden toch niet ver genoeg doorstoten. De
allerbeste kwaliteit zat onherroepelijk van voren, sneed met strak afwisselen
verder en verder weg. Ook de overmoedige Hennie Kuiper, die het van drift
dan toch nog alleen probeerde, moest ervaren dat het gebeurd was. Dat daar de
wind veel harder in de zeilen blies en de vaart door niets meer kon werden
afgeremd. Het
werden tien, vijftien, dertig, veertig seconden, zelfs aan de streep een
dikke anderhalve minuut. Weliswaar geen brede wig en daarom bleef de
onderlinge afmatting langer uit dan verwacht. Wie zou durven openen? Toch
nog misschien Gerrit de Wit, die in zijn overmoed misschien ook dit voorname
deel van Neerlands sterkste wielerjeugd een vervolg op zijn les wilde
doceren? Wijselijk bleef hij tussen de wielen. ,Laat ze maar komen, laat ze
maar gaan banjeren," flitste het hem door het hoofd. Als het komt zullen
waarschijnlijk de Amstel Bierrenners, met drie man zo sterk
vertegenwoordigd, wel het eerst de lont aansteken. Of zouden Van der Kruijs
en Van den Donk, beiden in dat stekende oranje-zwart van Trico Noble-Acifit,
de kluis openen?" Neen, het was Oosterhof, de begenadigde, die zichtbaar
niet leed en zijn pedalen met speels gemak rondwentelde. Vijftig meters,
misschien nog eens vijftig erbij, nam hij en toen ... ja, toen ontbond
Matthijs de Koning alle duivels en vlamde - overigens goed gedekt - er naar
toe en sprong met een helse, doorgaande wip naar zijn eerste klassieke zege.
Het zal er, gezien zijn kwaliteiten en instelling, wellicht niet, bij hen
blijven ... Amateurs: Ploegenklassement:
1. Amstel Bier A 12 put.; 2.
Caballero 37 pnt. ; 3. Trico Noble-Acifit Accu's B 47 put.; 4. Amstel Bier B
69 pnt. ; 5. MarsFlandria 72 pnt. ; 6. Mann-Toyota 96 pnt. OMLOOP
VAN DE BRAAKMAN (4 april).1970 Omloop van de Braakman 'spuwde gal'
over rennersveld Eindmeters van Wim Bravenboer beslissend Het
is beslist niet alleen omdat men aan de overzijde van de Westerschelde zo
bijzonder goed weet wat koersen organiseren is. Ook niet omdat wij
Zeeuwsch-Vlaanderen als een van de allermooiste stukjes Nederland beschouwen.
't Is gewoon omdat het daar ons altijd “iets" doet en daarom wellicht
komen wij er zo erg graag. Het lijkt ook alsof een wielerkoers daar een
bijzondere “adem" heeft, het is omdat de zo duidelijk in een Belgische
sfeer getrokken entourage daar een geheel aparte, ongedwongen bekoring met
zich brengt. Zo
is het met de Omloop van Zeeuwsch-Vlaanderen, die nu dan in de maand juli van
veel meer belang zal blijken te zijn in verband met de kort daarop te
verrijden wereldkampioen- schappen, zo is het ook met de Omloop van de
Braakman. Een “neofiet" onder de grote eendagskoersen. Vorig jaar als
“proef" voor nieuwelingen verreden en nu, anno 1970, opgemaakt en
aangepast voor amateurs. Een koers die - mits de organisatie, in casu de
hoofdpersonen Henk Seeghers en Paul Wiskerke van Wielercomite
„Philippine", hetzelfde beleid en de strakke regie blijft voeren -
gelijk zijn bestaansrecht heeft verworven en voor een coureur die hogerop wil
zonder meer sterke exameneisen stelt. Winnaar
van deze eersteling werd Wim Bravenboer. De sterke Rotterdammer, van wie men
de kwaliteiten en mogelijkheden reeds kent. „Den Brav", met zijn 23
jaren niet meer tot onze jongste garde behorend, heeft in de Braakman getoond
de opgaande lijn, de opbouw naar de grote vorm, hervonden te hebben. Niet
zozeer omdat hij in een verlammende eindsprint toonde de hoogste prijs van
de tafel te kunnen graaien, meer om de wijze waarop hij het samenspel tussen
de zeven koplopers, te weten Aad Duyker, Jan Aling, Frits Schur, Peter van
Stralen, de bijzonder verrassende Ben Jurriaans (onthoud vooral deze naam)
alsmede trouwe toeverlaat en vriend Sjef van der Burg en uiteraard zichzelf,
wist te regeren. In de nimmer aflatende stormwind - dan op kop, dan in de
flank of in de rug - waagde hij zich niet aan pogingen die wie dan ook zouden
„verstikken". Rustig op tijd het werk doen, steeds meehelpen om te
zorgen uit de greep van de steeds verder achteruitgeslagen groep te blijven.
Voor het overige, het eigen belang, de nodige kracht verzamelen voor de
eindmeters. De
Omloop van de Braakman was een koers waarin alleen de sterksten overeind
bleven. Waarin door enkele valpartijen vlak na het begin voor enkelen, zoals
Ko Tolhoek, Jaak Verwey, Jan Zoons, Cees Buyck en Wim Wielhouwer de lol er
vlug af was en waarin vooral de beukende
wind zorgden dat het kaf heel vlug van het koren gescheide werd. Een
aanvan-kelijke kopgroep van circa 35 man holde alsmaar verder uit, verloor
steeds meer manschappen, totdat uiteindelijk de zeven genoemden overbleven.
Als laatste was nog Johan Lenferink uit het Gelderse Haaksbergen afgehaakt.
Bijna zou na een lekke band in de laatste 30 kilometer ook een dergelijk
iets zijn overkomen aan de Hoogezander Frits Schur, die we nu dan eens
werkelijk in zijn ware gedaante als coureur - als een groot coureur wel te
verstaan - hebben mogen aanschouwen. Zijn “terugkeer" naar de spits was
in een woord formidabel, deed ons terugdenken aan helaas langvervlogen
tijden, toen dergelijke spektakelstukken door meer mannen van het ware
karakter konden worden opgevoerd. Och,
er was daar op het ingedamde polderland van de Braakman, onder het
„eeuwige" vuur van de Nederlands-Amerikaanse fabriek Dow Chemicals
Netherlands CA - de spitse schoorsteen bleef de toorts brandende houden -
onvoorstelbaar veel moois te zien. Bij voorbeeld het boeiende rijden van de
jonge Zeeuw Cees Bal, van zijn klasrijke provinciemakker Toine van den
Bunder, van een Wim de Waal, die ook al door een “rottig steentje" zijn
kansen teloor zag gaan. En dan van de zeer geroutineerde Tino Tabak, die
tweemaal „plat" ging en toch weer bij de achtervolgers wist te komen.
Een groep, die vooral geinspireerd werd door het nimmer aflaten van de goed
ontwikkelde Ab Klaeysen, van Johan Westerweele, van Michas Bertou, van
Gerrie Heeringa, Henk Stander, Siem Berkhout en nog veel meer durvers. Zij
waren ook ontworsteld aan de hevige slagwisseling die in de achterhoede
plaats had gevonden en waarbij het 80 deelnemers tellende veld (zonder meer
het juiste aantal) totaal verwaaierd en verplinterd door Philippine, Mauritsfort,
Hoek en de verdere ongereptheid van het wijde Zeeuwsch-Vlaamse land trok. Vooraan
geraakte de groep van Heeringa en Tabak niet meer. De smalste kloof bedroeg
nog altijd 34 seconden en dat was na ongeveer De
koers bleek dan ook gelopen, al haalde eerst Jurriaans met een vertwijfelde
uitlooppoging nog een prettig aandoende stunt uit. Een jump, die sportief
gezien voor het allermooiste succes had kunnen zorgen. De tot dan wat teveel
afhoudende Peter van Stralen ging er vlot op in en pakte in de laatste
kilometers naar Philippine een dertigtal meters. Van der Burg dichtte hat gat
en daarmede lag voor ploegmakker Wim Bravenboer (Trico Noble-Acifit Accu's)
de weg open, die hij beslist het stevigst en het meest resoluut bewandelde.
Pardon: befietste! Amateurs: 1. W. Bravenboer, Rotterdam, 3.35.40; 2. J. Aling,
Bunne; 3. B. Jurriaans, Amsterdam; 4. P. v. Stralen, Heerhugowaard; Ploegenprijs: 1. Ketting 19 pnt.; 2. Trico Noble-Acifit 22 pnt.;
3. Trico-Noble 32 pnt.; 4. Peugeot-Michelin 35 pnt. Premieklassement
Trico Noble: 1. J. Aling 15 pnt.; 2. W.
Bravenboer 11 pnt.; 3. B. Jurriaans 7 pnt.; 4. S. v. d. Burg 6 pnt. Strijdlustigste
renner: F. Schur. Grootste
pechvogel: T. Tabak. OMLOOP
VAN DE KRIMPENERWEAARD (5 mei).1970 Verkwikkende
Bevrijdingsomloop van de Krimpenerwaard toch op het conto van
Popke Oosterhof Pionier Gerrit de Wit diep
ontgoocheld Ergens beleven we
dit seizoen een eigenaardig verschijnsel. Officieel als klassieker te boek
staande koersen brengen niet of nauwelijks - een uitzondering echter voor de
Omloop van de Baronie - de bekoring welke men ervan verwacht en zomaar
nieuw-gepousseerde proeven over de lange adem geven een verloop weer, waar de
vonken vanaf spatten. Hoe magnifiek was bij voorbeeld de Omloop van de Braakman,
hoe schitterend de Ster van Bladel en hoe briljant de Bevrijdingsomloop van
de Krimpenerwaard. Deze laatste wedstrijd, vorige week dinsdag verreden,
heeft een ontwikkeling laten optekenen welke verkwikkend aandeed, welke de
toets der kritiek volledig kan weerstaan en wat ons betreft beslist wel een
“blijver" mag zijn. Organisatorisch zeer knap in elkaar gezet door een
goede samenwerking tussen RRC Feijenoord en Het Vrije Volk, achter de
schermen zeer sterk gestimuleerd door Pionier-Sportploegleider Koos Rook en
KNWU-consul John Lakerveld. Een koers, welke
bestond uit vier flinke omlopen door het door veel scheepsbouw en andere
industrie geaccentueerde gebied tussen Hollandse IJssel en Lek en het
rennersveld voor een nogal ingewikkelde opgave plaatste. Daarom was het uitermate jammer dat de
“close-finish" tussen Popke Oosterhof (tot winnaar verklaard) en Gerrit
de Wit tot lange tijd na afloop verhitte debatten veroorzaakte, dat deze
Omloop van de Krimpenerwaard die onderweg zo bijzonder veel moois heeft
laten zien, daardoor een wat onbevredigend slot kende. Vele onpartijdige
mensen gehoord hebbende, kwam ons onmiddellijk weer die in 1963 zoveel
gerucht makende San Pellegrino-finale van Nootdorp voor de geest waar (sic!)
Gerrit de Wit inderdaad winnaar werd, maar een foto in „Wielersport" nr.
33, dd. 19 september 1963, duidelijk aantoonde dat Eef Dolman toen beslist
geen vierde was achter Harrie Steevens en Cor Schuuring, doch met De Wit
eigenlijk een zogenaamde „dead heat" bereikte. Gelukkig voor allen
toont ook de door ons nu gepubliceerde aankomstplaat dat Popke Oosterhof
zonder enige twijfel de winnaar is, dat aankomstrechter Piet Tijmersma op een
juiste wijze de klassering van nummer een en nummer twee heeft waargenomen. In het feestelijk vlaggende Krimpen aan den
IJssel beleefde men de ontknoping van deze tot de verbeelding sprekende
wegkoers met gemengde gevoelens. En al kost het ons enige ruimte, we menen
speciaal het bovenstaande te moeten aanvoeren omdat daarmede de twijfel, de
onzekerheid, wordt weggenomen. 0ok binnen het kader van de aldaar
„dienst" doende afvaardiging juryleden, waarin eveneens verdeelde
meningen waren te beluisteren. Wat het voorspel
tot deze afloop betreft, rezen er geen enkele twijfels. Drie omlopen lang
werd het kaf van het koren gescheiden, kon men renners waarnemen die de
plotselinge overgang van het slechte naar het uitermate mooie weer niet geheel
hebben kunnen opvangen. Zoals bij voorbeeld Theo van der Loo, die weliswaar
door een kleine valpartij wat achterop kwam, maar totaal geen macht bezat om
weer aan te sluiten. En later, tegen
de slotfase aan, overkwam de tot dan toe zo strijdlustige Tino Tabak
hetzelfde. Ook hij viel ten prooi aan slijtage, veroorzaakt door de
bolderende voorjaarswind, die aangevuld met een stralende zon de benen loom
en onwillig maakte. Het is teveel om op te noemen, maar we hebben er zo velen
zien sneuvelen. Meestal namen die niet of nauwelijks bekend zijn, maar toch
ook een Herman Nak, een Frank Ouwerkerk, een Bertus Slings, een Piet
Oerlemans en een Nico Henskens, die toch indruk maakte met zijn machtig
rouleren en met wat doeltreffender bedienen van zijn derailleur beslist niet
in de naamloze achterhoede had behoeven te geraken. van de
materiaalwagens te geraken, de man uit Zaandam, die nu toch werkelijk
„komen" gaat, haalde dit allemaal niet. Henk Uittenbogaart had het
peloton na de eerste omloop al in drie brokken getrokken, kreeg assistentie
van niemand minder dan Fedor den Hertog, die ook zijn vorm aan het hervinden is
en op “doorbreken" staat. Peter Godde, van wie men beslist meer zal gaan
horen, wipte er met Jan Adriaans achteraan en zorgde daarmede dat de groep
nog meer werd uitgedund. De Engelsman Phil Edwards liet zich daarbij evenmin
onbetuigd en al werden de uitlopers weer ingelopen, de voorlopige schifting
bracht toch zesentwintig renners op het voorplan. Dat waren Den Hertog, de
gebroeders Vlot, Hassink, Uittenbogaart (later met pech afgestapt), Van
Stralen, Knoops, v. d. Valk, Godde, Van Kessel, Tabak (tot hij roemloos de
aftocht blies), Perfors, Edwards, Van Steenis, Van Hoogstraten en zijn kwieke
ploegmakkers Botterhuis, Van Swinnen en Van Laar, Smulders, Adriaans,
Hullemans (ook pech), Swinkels, Vermeulen, De Waard, Oosterhof en De Wit. Alles wat
daarachter zat – en we ontwaarden
daarbij toch v. d. Kamp, Breur, v. 't Geloof, Schelling, v. d. Heijden,
Vermaire en Hurkmans - was “gezien". Evenals de wat zwakkere broeders
die voorin door allereerst een demarrerende Van Stralen en even daarna door
Van Hoogstraten, vervolgens door Oosterhof, Edwards, Den Hertog en weer Van
Stralen alsmede door de voor het laatst “stuiptrekkende" Tabak werden
losgegooid. Het bleef vlammen op de eerste rij, er werd alsmaar naar
openingen gezocht. Steevast door Den Hertog, evenzeer echter door Adriaans,
Van der Valk en ook door Van der Laar, terwijl Wicher Vlot met zijn komst
naar dit viertal beslist nog meer perspectief aan deze ontsnapping gaf. De
rest, die meedogenloos met Tabak (staakte gelijk), Knoops, Van Swinnen en
Hulleman afrekende, reageerde evenwel keihard en toen ... ja, toen ging Den
Hertog opnieuw. Nu met ploegmakker Arie Hassink, die qua stijl nagenoeg zijn
evenbeeld is. Het tweetal pakte
een dikke minuut, doch werd door de eerder ook weggesprongen en door
Oosterhof en Van Hoogstraten bijgehaalde Van Stralen na een kilometerslange
achtervolging weer ingelopen. Daarmee was een
eventuele kans op de overwinning voor Fedor of misschien ook wel voor Arie
verkeken, want de manier waarop vooral Oosterhof deze achtervolging leidde,
daarbij werkelijk formidabel gesteund door Van Hoogstraten en Van Stralen,
gaf duidelijk aan dat het de man uit Eelde ernst was. Maar ook hij had buiten
de waard gerekend, want onder impuls van de alles gevende De Wit kwamen ook
Edwards, Botterhuis, Vermeulen (de Peugeot-renner gaat steeds beter rijden),
Jans Vlot en v. d. Laar steeds naderbij. Schoven zij dichter en dichter op de
vijf koplopers toe. Meter voor meter,terugkomend van meer dan een halve
minuut. Op nauwelijks Het spel ging nu
volledig op de wagen. Botterhuis deed een poging, pakte vijftig meter,
Hassink en Oosterhof haalden hem weer terug. Edwards, de man met de meest
klovende demarrage, ging twee, driemaal. En altijd weer was het die dekselse
Arie Hassink die de zaak recht trok. Ook bij de jump van Van der Laar, ook
bij die van de ontketende De Wit. En Popke Oosterhof ? De stralend gezonde
Eeldenaar, van wie we steeds meer onder de indruk komen, begreep dat slechts
een daverende eindsprint - te vroeg ingezet door Edwards en verder gedragen
door De Wit - de ontknoping zou brengen. Een ontknoping
die helaas veel stof zou doen opwaaien ... Amateurs: 1. P. Oosterhof, Eelde, Ploegenklassement:
1. Amstel Bier 18
pnt. ; 2. Pionier Sport 22 pnt. ; 3. Van Erp's Tegelhandel 25 pnt. ; 4.
Batavus-Vredestein 36 pnt. OMLOOP VAN
HET ZUIDEN.(5 september).1970 Omloop van Het
Zuiden vierde eerste lustrum Het is al weer
vijf jaar geleden dat de Eindhovense Wielerclub Het Zuiden, dit jaar bezig
het vijftigjarig bestaan te vieren en dat is zonder meer een welgemeende
felicitatie waard, met een geheel nieuw soort wedstrijd voor nieuwelingen op
de proppen kwam. Een wedstrijd zo in de trant van bij voorbeeld Door het Land
van Bartje, de Omloop van de Maasvallei. Kortom een soort ,klassieker",
zij het dat er driemaal een parcours van Achtereenvolgens
wisten Marinus Smallegange (1966), Siem Noordzij (1967), Hans Koot (1968) on
Jan Zuydweg (1969) deze heuse nieuwelingenwedstrijd te winnen. En kwam die
eerste uitgave dus in Zeeland (Smallegange komt uit Ellewoutsdijk) terecht,
ook deze lustrumwedstrijd van vorige week zaterdag verhuisde naar de meest
waterrijke provincie. Middels Jan Raas uit Heinkenszand, die 120 deelnomers,
verdeeld over 31 clubs, duidelijk de baas was. In het zware weer (harde wind)
kwam na Nieuwelingen: 1. Raas, Heinkenszand, Verenigingsklassement:
1. ZR & TC Theo Middelkamp 27 pnt. ; 2. RRC Feijenoord 49 pnt. ; 3. RC De
Hoekse Renners 49 pnt. ; 4. W. C. Roosendaal 84 pnt. EXTRA In verband met
genoemde festiviteiten van WC Het Zuiden mochten ook de amateurs aantreden.
Men trof het niet bepaald dat juist op die dag ook de Omloop van
Schouwen-Duiveland draaide. Zo kon er niet met merkenteams, wat oorspronkelijk
in de bedoeling lag, gereden worden. Toch vertrokken er voor dit extra 19
ploegen van verenigingen. Een fel tempo met
wat uitlooppogingen, welke resulteerde in een vlucht van Piet van Beurden,
Cees van der Meijden, Klaas Koot, Frans Otten en Cor Tuyt. Er word een
voorsprong van 40 seconden bereikt, maar met nog anderhalve ronde (ongeveer Amateurs: 1. H. Botterhuis, Sambeek, Verenigingsklassement:
1. R & TC Wilhehnina 14 pnt.; 2. RKTWC Pijnenburg 28 pnt. ; 3. RC De
Hoekse Renners 49 pnt. ; 4. T & WC De Kempen 53 pnt. OMLOOP VAN
NIEKERK.(22 augustus).1970 THEO SMIT SNEL
AAN FINISH VAN NIEKERKSE OMLOOP De tweede Omloop
van Niekerk, een zgn. semi-klassieke weg-wedstrijd voor nieuwelingen,
leverde een zege op voor Theo Smit uit Halfweg, die zich na Smit boekte
hiermede zijn vierde overwinning in dit seizoen. Het is bij lange na geen
eenvoudige koers geworden voor de nieuwelingen, die van heinde en verre naar
Niekerk waren gekomen. Door de aanhoudende regen heeft men het kwaad te
verduren gehad op de veelal vlakke wegen. Het is dan ook een koers voor de
sterken geworden. Vooral de renners, die het volgend seizoen over willen gaan
naar de rijen der amateurs, weerden zich prima. Toch kregen zij, die zich van
meet of kranig weerden, eigenlijk geen loon naar werken. We doelen in dit
verband op de Denekamper Tonny Bruns, de grote animator in deze uitstekend
georganiseerde 2e Omloop van Niekerk. Enkele keren probeerde hij een
succesvolle demarrage uit te voeren. In de slotfase
kwam deze Bruns zelfs - tezamen met de talentvolle Bert Scheuneman uit
Veendam (ook een van de favorieten voor de zege) - ten val. Beiden werden
uitgeschakeld. De blessures vielen gelukkig mee. Wel had men materiele
schade. Ook vielen er
nogal wat lekke banden omdat door de aanhoudende regen veel grind was
losgeweekt. Nieuwelingen:1. Th. Smit, Halfweg, OMLOOP VAN
SCHOUWEN-DUIVELAND.(5 september).1970 Omloop van Schouwen-Duiveland
was geen peuleschil Winnaar Sjef van der Burg pareerde Aad
Duyker bij herhaling Als voorlaatste
grote wegkoers van wielerseizoen 1970 neemt de eerste Omloop van
Schouwen-Duiveland in de rij van geweldige evenementen zeker geen plaats in
die met een aparte markering dient te worden aangegeven. Het „plusje"
ontbrak nog, hetgeen dan slaat op het wat mindere rennersveld, het was
allemaal nog wat nieuw, misschien wat onwennig. Maar toch liet
deze eerste uitgave beslist veel positiefs optekenen. Ondanks het feit dat de
vaderlandse kalender eigenlijk al te zwaar belast is met dergelijke koersen
over de lange adem. We zijn blij daarvoor nimmer een selectie te moeten
maken, want vrijwel iedere wedstrijd heeft een eigen karakter. Zo ook Schouwen-Duiveland,
dat met haar wijdse polders en kronkelende dijken zo uitnemend het
specifieke van Zeeland vertolkt. Het is echter te
hopen dat deze wedstrijd de Ronde van Midden-Zeeland of de Omloop van
Zeeuwsch-Vlaanderen nimmer concurrentie gaat aandoen, want alle drie koersen
horen thuis “in het land waar het leven nog zo goed is". Zij het
bovenstaande zo terloops opgemerkt, het wielergevecht aan de overzijde van
de Grevelingen was eigenlijk met een ferme, sterke demarrage in de eerste
kilometers al gelijk beslist. Zierikzee, ook al
een plaats waar men uitgestrekte wijken nieuwbouw optrekt en beslist groter
van omvang dan menigeen denkt, ontving de wielrenners met open armen.
Waarschijnlijk enthousiast gemaakt door Wim Evertse, die al enige jaren
koerst en zich vooral in wedstrijden door zijn prachtige provincie altijd
van z'n beste zijde wil laten zien. Ook nu zorgde hij meteen in de eerste
waaier aanwezig te zijn. Ver vooruit de valpartij, die voor Henk van Hooydonk
nogal hard aankwam en waarbij ook de Utrechter Joop de Jager en de
Rotterdammer Henk Ensing waren betrokken. Het peloton was toen al in vier
flinke groepen uiteengeslagen. Voorop een formatie van twintig man, die onder
aanvoering van speciaal Sjef van der Burg steeds meer wilde en die plots ook
weer een afscheiding kende. Want Wim Dielemans, Peter Remijn, Hennie Gijzel
en Piet Maas, maar ook Peter van den Donk kwamen op de smalle dijk naar
Bruinisse plots zodanig op het kantje, dat zij twaalf verwoede knokkers moesten
laten schieten. Twaalf renners, die het verdere verloop volledig in handen
namen ... Sjef v. d. Burg,
het gehele seizoen al naarstig strevend naar een grote zege - steeds vergeefs
- en voor volgend jaar als “captain" bij de jeugdige Trico Noble-ploeg
geengageerd, bleef rijden. En met hem ook de oersterke Aad Duyker, die in
Belgie al heel wat criteriumwedstrijden heeft gewonnen om daarmede zijn
triomf in de Belgische rondrit maar zo duidelijk mogelijk te onderstrepen. En deze twee
geroutineerden, die zonder de dramatische ontwikkelingen in de profsector vrij
zeker zouden overstappen doch nu maar blijven waar ze zijn, trokken met de
bijzonder goed rijdende Ton Damen, verder met Aad van den Hoek en Henk van
Dongen, Bert Visser, Henk Stander, Wim Evertse, Frans Hoeks en de twee
,gladde" Zeeuwtjes Cees Bal (bijzondere klasse) en Wim de Waal alsmede
de Engelsman Grant Thomas (goede wijn behoeft geen krans) steeds verder
weg, Stapelden minuut op minuut en verplaatsten daarmede deze eerste Omloop
van Schouwen-Duiveland in het vlak van een wat mat verlopende koers. Althans
voor de periode tot aan de voor- en eigenlijke finale. Want in de
tweede, achtervolgende groep mochten Peter v. d. Donk, Johan Lenferink,
Peter v. Doorn (ja, de sprinter waagde zich ook aan deze lange opdracht),
Hans Egberts, Ko Blok, Toine v. d. Bunder, Hennie Gijzel, Piet Kettenis, Tom
Kuzee, Peter Remijn, Leo v. d. Parel en nog wat sterke jongens zitten, hun
bundeling van krachten sorteerde geen enkel effect. Deze groep kon zich veel
minder snel over de dijken en door de dorpjes bewegen. Men had er gewoon de
macht niet voor of wellicht niet verwacht dat een zo vroege aanval serieus
was bedoeld. Vooraan gebeurde
echter, bij binnenkomst van Scharendijke, ook wat. Wim Evertse, wat te
scherp sturend, kwam met Henk v. Dongen ten val. De laatste kon vrij spoedig
weer aansluiten. Kon in het ,zog" van de volgwagens zijn plaats direct
weer opeisen, maar Evertse (lekke band) moest eerst repareren en werd toen op
onbegrijpelijke wijze door zijn ploegleider op een „gat" geplaatst. In
de moderne wielrennerij geldt dat zij die pech hebben met hulp van de
auto's mogen terugkeren. Dat lijkt misschien tegen de regels in, de
praktijk leert dat hij, bij wie de “pijp" uit is, er toch geen enkel
voordeel van heeft. Kort voor Renesse
kon Evertsen na een bijzondere krachtsinspanning weer terug aansluiten.
Gelukkig lag het toen wat stil. Er werd weliswaar in tempo gereden, maar
demarrages en jachten waren op dat moment nog niet aan de orde. Was dit drama
weer rechtgetrokken, vlak voor Burgh-Haamstede maakte Frans Hoeks een rare
buiteling. Teveel op het kantje rijdend sloeg hij de dijk af. Ging een aantal
malen over de kop, krabbelde terug de weg op en toen begon de keiharde
“Man(n) van Toyota" aan een furieuze achtervolging. Ja, we noemen deze
renner uit de ploeg van Jac. Mangelaars met ere “keihard", want later
toen hij na vele, vele kilometers alleen-rijden toch weer kon aansluiten
maar bij de eerste de beste demarrage moest lossen en toen door de op vele
minuten achter liggende tweede en derde groep kansloos werd voorbijgereden,
kwam uit wat hij in werkelijkheid bij zijn buiteling had opgelopen. Namelijk
een gebroken sleutelbeen. Hoe moeilijk en pijnlijk ook, wat moet Frans Hoeks
in dat lange stuk om opnieuw bij de eersten te komen, een moraal hebben opgedaan.
Indien hij weer volledig hersteld is, volgend seizoen uiteraard, kon men zijn
naam weleens veelvuldig gaan tegenkomen. Deed een haastig
in elkaar gezet jachtje van Peter v. Doorn (de baansprinter kan toch ook op
de weg wel wat), Peter v. d. Donk, Piet Kettenis en Wim Dielemans niets of
nauwelijks iets veranderen, in de spits trok de jonge Cees Bal er ineens
tussenuit. Op weg naar de premie bij de caissons van Ouwerkerk, het zo
bijzonder getroffen dorp tijdens de watersnood van februari 1953. Wat een machtig
brok tragiek ligt daar, wat werden ook onze gedachten daar weer teruggedraaid
naar die vreselijke rampspoed. Maar ook: wat komt het Zeeuwse devies “Luctor
et Emergo" hier goed tot uitdrukking. Het is goed dat
te overdenken, ook tijdens het beoefenen van sport, welke meestal blije
gevoelens vertolkt en een belangrijke plaats in ons leven inneemt. Bal,
onbevangen en natuurlijk nog vol karakter van de West-Brabant Pijl (won hij
immers) ging op pad. Prompt trokken Aad Duyker, Grant Thomas, Ton Damen en
vooral Sjef v. d. Burg naar hem toe. Te laat reageerden Henk Stander, Wim
Evertse en De Waal, die op hun beurt de anderen losgooiden, maar ondanks een
soms dichtbij komen, toch de expresse steeds harder en verder zagen
wegtrekken. Langs Dreischor, Zonnemaire, Brouwershaven, Scharendijke,
Ellemeet, Renesse, Burgh-Haamstede, Burghsluis en Serooskerke. Op weg naar
Zierikzee. Met onderweg twee verschrikkelijke ,ontploffingen van Aad
Duyker, die perse wilde winnen. Cees Bal moest er zelfs af, ging ten gronde
aan dit geweld waarin de wat afzijdige Ton Damen (reed niet zo erg veel aan
de leiding) zowaar overeind bleef. En Grant Thomas, volgend jaar ook bij
Trico Noble, liet zich evenmin verschalken door het grote gevecht tussen
Duyker en Van der Burg. Twee kemphanen, die elkaar tenslotte in een verwoede
eindsprint nogmaals tot de bodem uitputten, maar waarbij Sjef v. d. Burg
zich net even eerder over de eindstreep kon werpen en zich door Rondemiss
Annie Stoutjesdijk kon laten omhelzen. Een wedstrijd die
toch maar moest blijven... Amateurs: 1. S. v. d. Burg Ploegenklassement:
1. Trico Noble 11.47.26, 2. Clarijs-Braat 11.50.29, 3. Trico Noble-Acifit
Accu's 11.51.49, 4. ZR & TC Theo Middelkamp, 5. Ketting-Di;dam 12.06.51. OMLOOP
VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN 11 juli t/m 12 juli).1970 Omloop van Zeeuwsch-Vlaanderen kende
boeiende finale Sterke Juul Bruessing
presenteerde kunde en aanleg Ondanks
het feit dat vele vooraanstaande amateurs - speciaal had men de voorlopig
voor Leicester geselecteerden mogen en zelfs moeten verwachten; dat wil zeggen
zij die “ vrij" waren - schitterden door afwezigheid, is de Internationale
Omloop van Zeeuwsch-Vlaanderen toch
weer uitgegroeid naar een machtig stuk wielerwerk. Een tweedaagse
etappe-wedstrijd uitstekend georganiseerd door de Wielercomitees van
Terneuzen en Oostburg, ten tonele gevoerd door een aantal ploegen waarin
diverse sterke kleppers waren vertegenwoordigd. Een koers die uiterst lastig
is, veel slechte wegen kent en met twee ritten in lijn en een zware
ploegentijdrit alles van de deelnemers vergt. De
jonge, pas 20-jarige uitdeuker,spuiter Juul Bruessing uit Bovenkerk kon deze
moeilijkheden het best aan. Sterker uitgedrukt: hij reed dominerend. Bewees
zowel op de eerste als op de tweede dag zijn onmiskenbare kunde en aanleg.
Meldde zich met deze klinkende victorie meteen bij Neerlands meest in het
oog lopende amateurs en mits hij zich in acht neemt en de taken serieus
aanpakt, zien wij in diezelfde Bruessing een renner die mogelijk een
,generaalsstaf" in handen kan nemen. Uiteraard
heeft ook hij nog veel te leren. Dat is echter niet erg. Zeker niet als hij
blijft open staan voor goede adviezen en zijn soms te impulsieve karakter
weet te beteugelen. Fysiek is hij zonder meer volgroeid, sterker zelfs dan
de meesten van zijn leeftijd genoten. Mentaal ligt het nogal eens anders.
Hij is vlug geimponeerd, vindt het te gauw goed. Toch behaalde hij de laatste
tijd een knap aantal overwinningen. In Duitsland, in Engeland en in
Nederlandse criteria. Ook in het koersen over de lange adem heeft men hem
steevast bij de voornaamste demarrages aanwezig gezien. Daar heeft hij met
zijn grenzeloze brutaliteit om zich er tussen te „wurmen", zelfs een
fijne neus voor. Als het grote ogenblik aanbrak, deftig gesproken: het
psychologisch hoogtepunt van de koers op de proppen kwam, ontbrak hij echter
op het appal. In
die keiharde Omloop van Zeeuwsch-Vlaanderen - zonder meer een van de mooiste
wedstrijden van ons land - toonde Juul Bruessing echter dat zijn
„leerschool" binnen het kader van de Trico Noble Acifit Accu's-formatie
vruchten gaat afwerpen. Het
zwaarste brok van de Internationale Omloop van Zeeuwsch-Vlaanderen was
zonder meer de etappe welke op de eerste dag, zaterdag 11 juli, verreden
diende te worden. Een heuse rit welke door de afstand en bovendien door het
afmattende zomerweer niet bepaald gemakkelijk was. Kilometerslang
draafde het gezelschap voort. Met allerlei kleine ontsnappingen, die niets
of nauwelijks iets te betekenen hadden, maar toch wel zoveel kabaal in de
groep brachten dat er om de haverklap een jacht viel te constateren. De
eerste Achteraan
hadden zich al heel wat kleine en grote drama's afgespeeld. Van lekke banden,
zoals bij voorbeeld Piet Idema die driemaal achtereen moest repareren. Van
ook de sterke Wim Knoors, die moest overstappen op een veel te kleine fiets
en toch het ongelooflijke presteerde door alleen weer bij te komen. Dat will
zeggen bij een ander groepje achterblijvers, te weten Frans Meyaard, Jan de
Groot, Jan de Blok en de Belg Ronny de Bisschop, die ook al door tegenslag
achteruit was geslagen. Vooraan
echter plots een uitval van Ghislain de Clerq, van zijn ploegmakkers Antoine
Bauwens en latere etappe-winnaar Romain Vercauter. Bij wie ook Wim Evertse en
de bijzonder intensief rijdende Georges Zoontjens zich aansloten. Met
een schitterende sprong kwam ook Cor Leunis er nog bij en toen was de deur in
het slot gevallen. Althans voorlopig, want allengs groeide de voorsprong,
kwam de kloof zelfs tot boven de minuut. Achteraan ging men evenwel in allerijl
een jachtgroep formeren. Voornamelijk onder druk van de sterk rijdende Siep
Berkhout, van Peter Vonck, Piet Oerlemans en de kwikzilverige Ben Jurriaans,
die ondanks zijn achttien jaren opperbest kon meegaan. Ook de met grote
plannen zittende Juul Bruessing sprong er met Cees Tuyt en de later door een
slepend achterwiel sterk geremde Wim Bravenboer nog bij. Vooraan maakten de
twee wakkere Belgen De Clerq en Vercauter dat zij buiten schot kwamen, dat de
“patrouille" bij wie Jan Zoons, Leo Boose, Johan Westerweele, Theo van
Poecke, Jes Smulders, Pe van Stralen en de Belg Jos de Couwer zich in de
slotfase eveneens nog deden opmerken, niet helemaal toekwam. Ondanks de iets
te laat ingezette sprong van Bruessing en De Couwer. Het overwicht van de
Oostvlamingen was typerend, de eerste etappe namen zij volledig in hanen. Daarom
was het des te onbegrijpelijker dat de Belgen op de tweede en laatste dag
zich zo willoos ter slachtbank lieten voeren. In de ploegentijdrit tussen bet
kraakheldere Terneuzen en het al even schone Oostburg werden zij finaal
weggereden. Door de ploeg van Faas-Batavus welke derde werd, door Reisbureau
Rouw (2e) en helemaal door de als een geoliede machine rijdende equipe Trico
Noble-Acifit. Geweldig zoals captain Wim Bravenboer met Sjef van der Burg,
Ben Jurriaans, Peter van den Donk (de sterkste van allen), Cor Leunis en de
alsmaar meer gevende Juul Bruessing daar op de drukke Zeelandweg opereerde.
Na Wat
zijn zowel leider Romain Vercauter als zijn secondant Ghislain de Clerq
(kortelings nog winnaar in de Ster van Henegouwen en een regelrechte knecht
van Belgie's grote man bij de amateurs Rik van Linden) in de val gelopen. Wat
hebben zij en trouwens ook de Engelsen moeten ervaren hoe Nederlandse
amateurs te keer kunnen gaan. Oostburg
was namelijk nog maar net verlaten of daar - op weg naar het toeristisch zo
idyllisehe plaatsje Cadzand - werd een “bombardement" ondernomen waarin
Vercauter roemloos ten order ging. Hij had niet verwacht dat een zo vroege
ontsnapping effect zou sorteren. Maar niet voor iets had ploegleider Piet
Liebregts vijf mannen (en als Van der Burg niet zo spijtig had lek gereden
op dat moment zouden het er zelfs zes - dus zijn complete ploeg - zijn
geweest) naar het front gestuurd. Ze waren er als de kipper bij om mee te
gaan met Peter Godde, die de hele boel op stelten zette. Tweeentwintig
renners liefst, die gelijk het decor een totaal ander aanzicht gaven. Van wie
de Belg Jos de Couwer, als gastrenner bij Schrijver-Boidin opgenomen, door
lossen en stayeren uit de koers word genomen. Voor Bruessing betekende dat
een lastige klant minder. Hij zou er, zonder er zelf iets voor te moeten
doen, nog twee kwijtraken. Namelijk
de lekgeredende Van Stralen die het slachtoffer werd van een foutieve
beslissing van de jury. Hij werd op een „gat” gezet, mocht niet profiteren
van de auto's. Bovendien kon Van Dam op de kasseien van Sint-Kruis niet meer
mee. De anderen maalden niet om deze tegenslag. Gingen onverdroten voort.
Godde, Van den Meijden, Van den Valk, Berkhout, Van Poecke, Jurriaans,
Leunis, Stander, Van den Donk, De Vos, Knoors, Smulders, Bravenboer, Evertse,
Janbroers en ... de wakkere Bruessing, alsmede de Belgen De Bisschop, Bauwens
en Ferket. Een
hoog en droog tempo. Nimmer aflatend in de stevige zonnenbries die op de
alsmaar kronkelende wegen en dijken niet bepaald bevorderlijk was voor de
cadans. Toch kon Leunis na een lekke band alleen nog prachtig terugkomen,
deed Godde nog eens een hernieuwd uitstapje en gleed ver, heel ver in de
achterhoede de ontluisterde Romain Vercauter naar een steeds grotere
achterstand. En in die tweede jagende groep waarachter hij zat, kon De Clerq
evenmin zijn kansen verdedigen. Eenvoudig omdat alles wat werkelijke
kwaliteit bezit van voren zat -en door de Trico-Acifit-renners wel zodanig
werden opgezweept,dat er geen kijk meer op een andere ontwikkeling mogelijk
was. Wim Bravenboer wipte met Jurriaans en Knoors even weg. Het was een soort
eerste oorvijg om de mannen van Clarijs-Braat, te weten Van Poecke, Evertse,
Berkhout en Stander uit te dagen. De laatste trapte er zelfs in en nam een Omstreeks de 83e kilometer, in de buurt
van Biervliet en Driewegen, gebeurde het. Daar patsten Evertse, Stander en v.
d. Donk weg. Meteen reageerde Juul Bruessing met Ben Janbroers, die jammer
genoeg een te zwakke ploeg om zich heen had en 's morgens in de tijdrit
vrijwel alles alleen had moeten opknappen. De klap was gevallen, want
afschoon Wim Bravenboer nog hemel en aarde bewoog om er alleen bij te komen
en de Belgen De Bisschop en Bauwens, Van den Valk (rijdt weer Opperbest),
Berkhout en Jurriaans hem nog kwamen
assisteren, de vijf op kop lieten zich niet meer verschalken. Altijd maar
weer bleven Janbroers en vooral Bruessing en Van den Donk het tempo aangeven.
Evertse raakte er vole kilometers door op zijn knieen, vocht zich er doorheen
maar kon toch geen gevaar meer opleveren voor Bruessing, omdat deze zelf de
koers volkomen regelde en waar hij mogelijk tekort schot, uitstekend werd
aangevuld door Van den Donk. In de sprint, waardeloos door een veel te
lastige aankomst, toonde Evertse zich de rapste, maar kon de aanstormende
Bruessing maar nauweiijks voor blijven. Deze
had aan zijn tweede plaats echter meer dan voldoende om de Omloop van
Zeeuwsch-Vlaanderen, die qua organisatie, datum (vlak voor de
wereldkampioenschappen), parcours en opzet zeer beslist een grotere aandacht
verdient, prachtig op zak te steken. Juul Bruessing presenteerde zich en het
zal zeker niet de eerste en enige keer zijn ... 1e
Rit Terneuzen-Terneuzen 160 km:
1. R. Vercauter (B.) 3.48.32, 2e
Rit Ploegentiidrit Terneuzen-Oostburg 37,5 km: 1. Trico Noble-Acifit 50.38, 2. Reisbureau Rouw
53.21, 3. Batavus-Faas 53.43, 4. Belgie 53.57, 5. Clarijs-Braat 54.10, 6.
Trappist Bier 54.21, 7. Van Nelle 54.31, 8. Spronk-Acifit 54.36, 9.
Schrijver-Boidin 55.21, 10. Middelkamp A 55.31, 11. Kledingbokser 59.45, 12.
Er op en er over 1.44.41. 3e
rit Oostburg-Oostburg 116 km:
1. W. Evertse 2.47.21, 2. J. Bruessing 2.47.26, 3. P. v. d. Donk 2.47.31, 4.
H. Stander 2.47.36, 5. B. Janbroers, 6. W. Bravenboer 2.49.09, 7. B.
Jurriaans 2.49.12, 8. S. Berkhout, 9. R. die Bisschop (B.) 2.49.54, Algemeen
eindklassement: 1. J. Bruessing 6.36.35, 2. W.
Evertse 6.36.48, 3. P. v. d. Donk 6.37.393, 4. H. Stander 6.37.38, 5. B.
Janbroers 6.37.38, Algemeen
ploegenklassement: 1. Trico Noble-Acifit 20.43.47,
2. Clarijs-Braat 20.49.49, 3. Belgee 20.51.12, 4. Van Nelle 20.56.06, 5.
Batavus-Faas 21.03.14, 6. Trappist Bier 21.03.18, 7. Schrijver-Boidin
21.00.03, 8. Reisbureau Rouw 21.11.27, 9. Middelkamp A 21.18.30, 10. Erop en
erover 21.30.38. OOSTBURG
(12 juli).1970 Dames: 1. B. Hage, 2. K. Rage, 3. T. v. d. Plaat, 4. T. Smulders, Nieuwelingen: OOSTBURG
(27 september).1970 Amateurs: OOSTELBEERS
(5 april).1970 Amateurs: 1. R. Schuiten, 2. K. v. d. Knaap, 3. P. Hobo, Nieuwelingen: 1. R. Aversteeg, 2. H. Albersen, 3. J. Raas, 4. H. Geldens, Adspiranten: 1. K. Sterk, 2. J. Ruckert, 3. R. Sentjens. OOSTERHESSELEN
(24 mei).1970 Amateurs: 1. B. Bathoorn, Adspiranten: 1. J. Spijker, OOSTERHOUT
(20 september).1970 Amateurs: 1. N. Vermeulen, 2. D. Groen, 3. W. Smeekens, 4. B. v. Dorth, Nieuwelingen: Adspiranten: 1. J. Verbruggen, 2. J. Kloos, 3. K. de Brouwer. OOSTERHOUT.(13
september).1970 PETER POST
HERNIEUWT ZIJN KEIZERSCHAP IN OOSTERHOUT Reeds enige weken
rijdt Peter Post - dat is inmiddels bekend - weer op de racefiets. Aan
diverse wegkoersen in Nederland en Belgie deed de 36-jarige Amstelvener reeds
mee. Z'n beste prestatie was een tweede plaats achter Theo Verschueren op de
Rotterdamse Coolsingel, waar achter de derny werd gekoerst. Post was weer
“terug" na zijn ingrijpende operatie, maar zou de karaktervolle
zesdaagse-keizer ooit nog weer het zoet van een overwinning mogen smaken ?
Zou de ingreep toch niet zodanig zijn geweest dat hij, gerekend naar zijn
verminderde omstandigheden en zijn leeftijd, nu toch de hoogste eer aan
anderen zou moeten laten? Peter Post, de
laatste van een roemruchte garde die een carriere op topniveau over meer dan
tien jaren kan maken, nam niet langer genoegen met zijn “meerijden". In
het Molencriterium van Oosterhout plaatste hij een nieuwe parel in zijn
kroon. Misschien nog niet met eenzelfde overtuigende macht als vroeger, maar
ongetwijfeld zal Peter er zoveel “moraal" mee hebben opgedaan, dat hij
vol goede moed eerdaags aan het inspannende zesdagenleven kan beginners. Zijn
manege annex bowlingcentrum in Bovenkerk, waar met iedere “kegelbaan"
het slordige bedrag van 28.000 gulden gemoeid gaat - en er zijn er vier - zal
het voorlopig nog zonder de eigenaar moeten stellen. En vrouwlief Loek, die
misschien steels gehoopt had dat zij Peter wat meer thuis zou hebben, zal
bemerken hoe haar man opnieuw een wieler-nomadenbestaan zal gaan leiden. In het Brabantse
Oosterhout waar vele honderden (of waren het duizenden?) aanwezig waren, ging
de strijd in hoofdzaak tussen Post en Verschueren. Twee kemphanen, die elkaar
al jarenlang het vuur na aan de schenen leggen. Toch ook een bijzonder
optreden van Joop Zoetemelk, die zowaar de tweede serie won en in de
eindrangschikking achter Post en Verschueren de derde plaats innam. Het ging
er hard, bikkelhard aan toe, zo zelfs dat Verschueren nog een protest
indiende. Het werd hem,
aangaande de aankomst van de tweede serie, niet toegewezen en om alle
twijfels wag te nemen, liet Post in de derde en laatste rit met een formidabele
eindsprint zien wie de sterkste was. le series 1. Verschueren 2e serie: 1. Zoetemelk 3e serie: 1. Post Eindklassement: 1. Peter Post 28 pnt., 2. Theo Verschueren 27 pnt., 3. Joop
Zoetemelk 23 pnt., 4. Jaap Oudkerk 21 pnt., 5. Eddy Beugels 15 pnt., 6.
Ehrenfried Rudolph 13 pnt., 7. Leo Duyndam 12 pnt., 8. Piet de Wit 10 pnt.,
9. Klaus Bugdahl 10 pnt., 10. Leo Proost 4 pnt. Nieuwelingen: 1. Rob Kroep, 2. Wim Hofstede, 3. Co Hoogendoorn, Dames: 1. Bella Hage, 2. Ketie Hage, 3. Christine Geerts, Adspiranten: 1. Ad Prinsen, 2. John Akkermans, 3. Jan Damen, OOSTERWOLDE
(30 mei).1970 Amateurs: OOSTVOORNE
– KAMPLAAN (25 juli).1970 Amateurs: Nieuwelingen: 1. J. Zuijdweg, 2. J. Bakker, OPLOO (26
spril).1970 Amateurs: 1. T. Blom, 2. J. Adriaans, Nieuwelingen: Adspiranten: OPMEER (2
augustus).1970 Amateurs: 1. P. v. Stralen, 2. N. Vermeulen, 3. S. Schuitemaker, 4. W. v. Dok,
5. R. Cornelisse, Nieuwelingen: 1. R. Smit, Adspiranten: 1. J. Kruunenberg, 2. R. Zieleman, 3. J. Brink. OSS (21
juni).1970 Amateurs: 1. J. v. Pol, Nieuwelingen: Adspiranten: OSS (21
juni).1970 Amateurs: 1. Jo van Pol, 2. Mary van Venrooy, 3. Corne Spapens. Nieuwelingen: 1. Mathieu Dohmen, 2. Bert Pronk, 3. Wim Albersen. Adspiranten: 1. Leo Steur, 2. Klaas Sterk, 3. Corne Spapens. OSSENDRECHT
(23 juni).1970 Amateurs: 1. J. Spetgens, 2. W. v. Steenis, 3. P. Legierse, 4. W. Luppers, 5.
P. v. d. Donck, Nieuwelingen: 1. J. Zuidweg, 2. J. Raw, 3. W. Schuurhuizen, 4. W. Rombouts, OSSENDRECHT
(23 augustus).1970 Amateurs: Nieuwelingen: 1. J. Solders, 2. J. Rovers, OUDE TONGE
(11 juli).1970 Amateurs: 1. P. Legierse, 2. H. v. Leeuwen, Nieuwelingen: OUDEMIRDUM
(29 juli).1970 Amateurs: OUDENBOSCH.(20
september).1970 Amateurs: 1. Henny Gijsel, 2. Cas Fiktorie, 3. Wim Liebrechts, Nieuwelingen: 1. Bas Hordijk, Adspiranten: 1. Arie van de Voet, 2. John Akkermans, 3. Jan Damen, OUDERKERK
a.d. AMSTEL (28 juni).1970 Amateurs: 1. R. Cornelisse, 2. P. de Vos, 3. E. de Vos, Nieuwelingen: Adspiranten: 1. J. Kruunenherg, OUD-GASTEL
(12 april).1970 Amateurs: Nieuwelingen: 1. J. Akkermans, 2. J. Brinkman, 3. J. Verbeek, 4. J. v. d. Lugt, 5.
J. Voesenek. OUD-VOSSEMEER
(25 juli).1970 Amateurs: Adspiranten: 1. N. v. Nispen, OVERDINKEL
(27 September).1970 Amateurs: 1. H. Poppe, 2. P. Kleine, 3. H. Snoeijink, 4. E. Boekholt, 5. H.
Kuiper, Nieuwelingen: Adspiranten: 1. J. Spijker, 2. R. den Otter, OVERLOON
(17 mei).1970 Amateurs: 1. H. Koot, Nieuwelingen: 1. B. Liebregts, Adspiranten: 1. B. Huceneens, 2. J. Ruckert, 3. J. v. Abeelen. |