JAARGANG 1976 WEDSTRIJDEN O |
OBBICHT (20 juli).1976 Jan Krekels eerste aan de streep Piet van Katwijk (protest toegewezen) winnaar van het Wonder van
Obbicht Zes jaar geleden wilde Hub Canisius - wielerfanaticus, cafeexploitant
en verenigingsman - bewijzen dat ook in Limburg op een gewone dag in de week
een groot wielergala (koersen van 's morgens tot 's avonds) met succes
opgedist kon worden. Diverse vrienden en clubs hielpen een handje, een lange
rits premie-schenkers werd aangetrokken alsmede de niet te ontberen sponsors
en de zaak kon draaien. Een sombere stemming (b.v. door heel slecht weer) werd ook al 'ns
teweeg gebracht, een (financieel) facet dat de ondernemende Hub Canisius
meteen gladstreek door een paar grote tenten te charteren (dansen, bekende
orkesten en artiesten), plus voor de jeugd een stuk kermis op te dissen. Op het einde van de zesde editie (liefhebbers Ditmaal kleefden aan “Het Wonder" een paar schoonheidsfoutjes
mankementjes die de organisator uiteraard niet kon verhelpen. Natuurlijk kwam een groot gedeelte van de toeschouwers om vooral de
profs te bekijken, evenwel konden die profs pas een uur na het gestelde
tijdstip starten. Om het festijn niet al te lang, te doen duren, werd de
afstand van de profs van 138 op Het tweede minder gewenste voorval speelde zich na afloop van de
profrace voor: van de zes koplopers was Jan Krekels het eerst aan de lijn, na
hem een toen al en vervolgens ten opzichte van de jury protesterende Piet van
Katwijk. Volgens Piet van Katwijk was de op kop gaande Krekels op De jury had met de uitspraak weinig moeite: winnaar Piet van Katwijk,
Jan Krekels naar de zesde plaats (zijnde de laatste van dit groepje)
verwezen. Krekels aanhang nam dit niet, dus getier en geroep, een paar
jury-leden kwamen in het gedrang, de politie moest een woordje in het midden
brengen, zorgde voor een escorte waarna het tumult kon wegebben. Een zeker niet piekfijn slot van een mooie wielersportdag, ook jammer
-- voor de kijkers - dat de profkoers niet bracht wat normaal kon worden
tegemoet gezien. Qua strijdvaardigheid en allure hadden de ritten van de
andere categories meer niveau. Na circa Hennie Kuiper, Jan Raas, Fedor den Hertog, Bas Hordijk, Felice Gimondi,
Jos Schipper, Aad van den Hoek, Gerard Vianen, Cees. Priem, Gerrie
Knetemann, Theo Smit, Wim de Waal, Jan van Katwijk en Jan Aling. Die veertien
verkleinden snel de achterstand (werd 1 min.), zou vervolgens in de slotfase
tot op Intussen was bet beginnen te regenen, passeerden Zoetemelk c.s. op 2.50
min., werd Fred Rompelberg (gedubbeld) uit koers genomen, hadden de
toeschouwers deernis met Nidie den Hertog en Jan Aling (ook pech) en dienden
de zeven leiders op de tanden te bijten om het gezelschap (link tekeer gaande
buren (zie de uitslag) te ontgaan. Aan de streep was het verschil slechts 17
sec. Jan Krekels bracht de spurt op gang, wel was bij het eerst
„binnen", de eerste prijs kon Piet van Katwijk mee naar huis nemen,
gelijk elders werd weergegeven. Ondanks die vertraging en dat erg verveldend
incident, ondanks de “moeheid" van het grote peloton, toch een geslaagd
(totaalbeeld) Wonder van Obbicht. Een slotbalans die we de onversaagde Hub
Cantsius van harte gunnen.BRON: GERARD SILLEN Beroepsrenners: 1. Piet
van Kstwilk Amateurs: 1. J. v. d. Meer, 2. R.
Groen, Junioren: 1. B. Oosterbosch, 2. P.
Driessen, 3. P. Verheijen, 4. H. v. Loon, Nieuwelingen: 1. R.
Motke, 2. H. v. Lent. 3.P. Schroen, 4. J. v. Noort, 5. J. Harings, 6. E.
Brand, 7. W. Bouman, 8. T. Peeters, OCHTEN (24 juli).1976 Amateurs: 1. J. de Groot, 2. W.
Pater, Nieuwelingen: 1. R.
Motke, 2. B. Zoontjens, OENE (30 juli).1976 Nieuwelingen: 1. Alex
Hoogeveen, OIRSBEEK (5 september).1976 Ploegentijdrit amateurs, 42 km: 1. Sport en Steun (Belgie), 1.01.12, 2, Zwolle 1.01.43, 3. De Windmolens
1.02.35, 4. De Ster 1.05.10, 5. Noord-Limburg 1.05.47, 6. Wiirselen (Dld.)
1.06.52, 7. Bergklimmers 1.07.09. Ploegentijdrit junioren, 33.6 km: 1. De Ster 51.35, 2. De Windmolens 51.41, 3. Bergklimmers 51.57, 4.
Heer 54.46, 5. Noord-Limburg 55.29. Ploegentijdrit nieuwelingen, 21 km: 1. De Ster A 31.30, 2. De Ster B 3122, 3. De Windmolens 33.00, 4.
Heer A 33.18, 5. De Ster C 33.30, 6. Noord-Limburg 33.49, 7. Maastricht
33.55, 8. De Ster D 34.19, 9. Heer B 34.57 OIRSCHOT (5 september).1976 Amateurs: 1. J. de Groot, 2. T.
Huyzen, 3. W. van Steenis, Dames: 1. I. Trompert, Liefhebbers: 1. R. v. d. Heijden, 2. H.
Heijster, 3. W. Schelle, 4. J. de Hartigh, 5. B. Jansen, 6. K. Duivenvoorde,
7. W. Tonder, 8. H. Buis, OISTERWIJK (22 augustus).1976 Amateurs: 1. J. Vooijs, 2. T.
Huijbers, Liefhebbers: 1. R. Zuijderwijk, 2. J.
van Dijk, 3. R. v. d. Heijden, OLDEBROEK (2 juni).1976 Amateurs: OLDENZAAL (2 mei).1976 Amateurs: 1. Jan Huisjes, 2. Herman Sneoijink, 3. Hennie
Stamsnijder, Liefhebbers: 1. Johan Pluimers, 2. Hans Krol, 3. Mart van de
Meulen, OLLAND (6 juli).1976 Amateurs: 1. H. Lubberding, 2. P. v. d. Kruys, Junioren: 1. B. Oosterbosch, 2. P. Borremans, 3. J. v. d. Meer, Nieuwelingen: OLYMPIA’S
TOUR.76 (27 mei t/m 4 juni).1976 Ook na Limburg
slechts enkele seconden verschil Vier dagen
Olympia's Ronde van Nederland. Het circus draait weer. Vreugde en
teleurstelling hebben elkaar voor een aantal van de 89 deelnemers afgewisseld.
Maar van enige ontwikkeling van belang is nog geen sprake. Het Limburgse
heuvelland bracht niet de verwachte schifting. De strijd om de oranje
leiderstrui bleef een secondenspel. Van Vliet, Van Houwelingen en Mutsaars
waren de dragers ervan, maar zij allen verdedigden slechts een te kleine
voorsprong om serieus aan winnen in Amsterdam te mogen denken. Het aantal
favorieten was in Ulestraten, waar Rus Vikenti Basko voor een buitenlandse
triomf zorgde, nog groot. Te groot eigenlijk om er een uit te halen. Nadat de
Amstel-ploeg de eerste twee slagen binnenhaalde, was de beurt aan Jan van
Erp. Een ontwikkeling die paste in het door ploegleider Jan Gisbers van de
paarse brigade gewenste koersverloop. „Te vaak beweert men immers,"
analyseerde Gisbers, “dat in Limburg de beslissing valt. Dat was waar in de
periode waarin Den Hertog minuten wegreed van de concurrentie. Dat gold ook
nog voor een Schuiten, maar op dit moment - zo vlak voor Montreal - zijn er
niet van die uitschieters. Zeker tien man maken kans op de eindzege. Zijn van
gelijk niveau. Daar heb ik op gespeculeerd. En het is gelukt. Het spel gaat
nu pas echt beginnen." Niet alleen voor
Van Erp uiteraard. Wanneer deze editie van „Wielersport" verschijnt,
zijn er van de 700 resterende kilometers al weer heel wat afgelegd. Hebben
wind en waaiers wellicht voor onverwachte wendingen gezorgd. Niet te voorspellen
gebeurtenissen. De Ronde verliep de eerste dagen opvallend rustig. Zo zal het
niet blijven. Westlandse debutant winnaar Olympiá ronde LEO VAN VLIET ECHT DE STERKSTE Een echte winnaar. De derde triomfator die Amstel-ploegleider Herman
Krott in dertien jaren Olympia's Ronde naar de finish bracht, was onbetwist
de beste renner in de zilveren jubileum-tour. Leo van Vliet trok in Amsterdam
drie truien over elkaar aan. Het wit van de combinatie, groen van de punten
en tenslotte het oranje als individueel overwinnaar. Geen twijfel mogelijk:
de Westlandse debutant was eenvoudig de sterkste. TI-Raleigh-ploegleider Peter Post, die tijdens de tijdrit in Nibbixwoud
alle toppers aan het werk zag, zou het bevestigen. „Leo is het grootste
talent. Hij is nog jong. Je moet afwachten hoe hij zich verder ontwikkelt,
maar nu al is te zien dat Van Vliet meer kan dan alleen hard fietsen. Hij
heeft net dat beetje meer. Er gaat allure van uit " Krott, zijn benjamin zorgvuldig begeleidend, sprak die woorden al
eerder uit. Olympia's 25e Ronde leverde het bewijs. Leonardus Quirinus
Machutus van Vliet (20 jaar pas), op een na jongste zoon uit een gezin met
negen kinderen, toonde zich een compleet coureur. Liet zien in de waaier te
durven duiken. Spurtte, als het erop aan kwam, harder dan wie ook. Kwam in de
Limburgse heuvels door pech niet toe aan een demonstratie van zijn
capaciteiten als klimmer, maar was steeds met de besten mee. En: zette de kroon op al dat werk in een fonkelende tijdrit. Van
Vliet, vorig jaar bewust wat terug gehouden om in Spanjo en Tsjechoslowakije
wat ervaring op te doen, besliste de Ronde op de manier waarop de
,groten" dat plegen te doen. Voor het eerst van zijn leven reed hij zich
compleet leeg. Rond Nibbixwoud trapte de Honselersdijker - bijna stil op de
fiets, nooit echt wringend - een wat grotere versnelling (53x14) dan hij
ooit aandurfde. Het resultaat was verbluffend. Alleen ploegmaat Hassink overtrof
zijn “klok". De concurrentie was verslagen. Na Schuuring in '64 en
Steevens in '65 had Amstel Bier weer een rondewinnaar. Een als adspirant, nieuweling en junior al imponerend renner, van wie
Krott nog veel plezier kan beleven. Niet alleen omdat Van Vliet voorlopig
alleen nog maar denkt aan de nationale titelstrijd in Simpelveld en in juli
de Olympische Spelen, maar ook omdat hij zelf begrijpt dat hij er nog lang
niet is. Instemmend luisterde Van Vliet toe toen zijn ploegleider uitlegde
dat hij moet wachten met het tekenen van een profcontract. Dat hij nog dient
te rijpen. Fysiek en geestelijk. Zeker nog een jaar als amateur overal
ervaring moet opdoen. Krott: “Daarna zal Leo zich in het milieu waarin hij
terecht komt (en er is volgens mij dan ook maar een ploeg waarin hij
thuishoort: die van Joop Zoetemelk) absoluut gemakkelijker kunnen
aanpassen." Want beroepsrenner wil de winnaar van Olympia's Ronde van
Nederland worden. Als 16-jarige heeft hij bewust gekozen. Zijn studie op de
HAVO afgebroken. Met, wanneer het als coureur mislukt, evenwel de zekerheid
dat hij in vaders transportbedrijf - waarin hij nu in de ochtenduren als
shovel (bulldozer) machinist werkt - altijd een alternatieve toekomst heeft. De overwinningen in de drie grote klassementen voorspellen vooralsnog
een sportieve carriere. Als triomfator trad Van Vliet uit een jammer genoeg
niet altijd even boeiende jubileumstrijd. Voor de ploeg van Jan van Erp
restte als begeerde troostprijs de triomf per equipe. Soka's Peer Maas
sprintte onderweg het best. Bik, Batavus, de Russen en Soka-Gazelle grepen
de winst in de aankomstplaatsen. Onderweg daar naartoe gebeurde er over het algemeen te weinig. De
oorzaak: voornamelijk het ontbreken van wind. Op weg naar Limburg
verbrokkelde het peloton niet. De tijdsverschillen bleven in een, door het
koersverloop bepaalde maar toch mislukte Limburgse rit ook beperkt. Angst
sloop in een in hoog tempo (maakte demarreren extra lastig) voortjagende
groep. Slechts wanneer een favoriet (Jacobs) kon worden afgeschud, was er
even eensgezindheid. Valpartijen of de gevolgen daarvan (Langerijs,
Mutsaars) zorgden voor een verdere schifting. In het waaierwerk van de
laatste dagen bleven de hooggeklasseerden voorop. Na de surprise van Van
Katwijk moest de tijdrit beslissen. Daarin stond de ware winnaar op. Proloog:
KOPPELTIJDRIT IN SCHEVENINGEN Een glunderende
Herman Krott in Scheveningen. Op een lastig parkoers, waar 's morgens nog met
een bulldozer het opgewaaide zand was weggeschoven, hadden zijn jongste en
zijn meest ervaren pupil het gemaakt. Leo van Vliet (20) en Arie Hassink (25)
joegen het snelst over de klimmetjes bij het Seinpostduin en de vuurtoren en
het door de zware zeelucht zo slopende eind over de boulevard: de ruim In het
secondenspel geen buitenlanders bij de besten. Vlastimil Moravec (de
geroutineerde Tsjechische kampioen van 1974, die in 1970 al eens de Ronde van
Slowakije won, in 1972 de Vredeskoers op zijn naam bracht en vorig jaar de
beste was in Bohemen) en tijdritspecialist Petr Matousek (in '74 en '75
kampioen van zijn land in diee discipline; in '72 ook titelhouder ,,in
lijn" en vorig seizoen winnaar van de Ronde van Joegoslavie) kwamen tot
7.04. De andere twee uit het bronzen w.k.kwartet van Mettet, Petr Buchacek
en Vladimir Vondracek, brachten een matige 7.17 op de klokken. Russen (al
vielen zowel het koppel Basko en Europees juniorenkampioen 1974 Sergei
Tsjelpakov als Tsjapovalov-Gousseinov), Denen, Spanjaarden en Italianen
klasseerden zich bescheiden. De oranje trui
mocht Haags sportwethouder Vink uitreiken aan in de Ronde debuterende
Honselersdijker Leo van Vliet. Na al in de voorjaarsklassiekers
(Zuid-Holland, Baronie, Braakman en Mergelland) vooraan te hebben
meegereden, in Franse etappewedstrijden (Saone et Loire en Ruban Granitier
Breton) gegroeid naar een vorm die hij in Noord-Holland en de Kempen reeds
demonstreerde. Geprezen door ploegleider Herman Krott, die hem begeleidt op
weg naar de door de Westlander begeerde profcarriere. (Krott: ,Eerst zal ie
toch internationaal wat moeten laten zien. Bijvoorbeeld in de Tour de
l’Avenir Wanneer die doorgaat en natuurlijk Montreal. Halverwege het volgend
seizoen lijkt me voor Leo een mooi moment om over te stappen." ) Hassink, gewend aan het proloog-succes ('72 Mill en '73 Mijdrecht)
zag het allemaal rustig aan. Voor de winnaar van Overijssel en de Kempen,
bezig aan zijn zevende Olympia's Tour, is na zijn ziekte een profcontract
niet meer van belang. Hassink, wellicht bezig aan zijn laatste jaar topsport,
stelde slechts vast dat hij de grote conditie nog niet heeft. „Die moet er
pas tijdens de Olympische Spelen zijn." Amateurs: 1. Van Vliet-Hassink (Amstel) 6.48, 2. Lubberding-Van Gerwen
(Jan van Erp) 6.50, 3. Lugtenburg-Jacobs (Michelin) 6.54, 4. Koersen-Hoekstra
(Batavus) 6.56, 5. Van Lamoen-Kuys (Batavus) 6.57, 6. Prinsen-Maas
(Soka-Gazelle) 6.58, 7. Huisjes-Langerijs (Soka-Gazelle) 6.59, 8. Ter
Harmsel-Pirard (Amstel) 6.59, 9. Van Houwelingen-Hilberink (Amstel) 6.59,
1.0. Van Houwelingen-Kuiken (Militairen) 6.59, 11. Van Trigt-Schipper
(Michelin) 7.02, 12. Kramer-Van Katwijk (Soka-Gazelle) 7.02, 13.
Moravec-Matousek (Tsj.) 7.04, 14. Van der Kruys-Koot (Jan van Erp) 7.04, 15.
Scheffer-Van der Wereld (Ketting) 7.04, 16. Huveneers-Visser (Olympia) 7.05,
17. Akker-Brokelman (Bossche Staalbeuw) 7.05, 18. Van Trijen-Van der Steen
(Militairen) 7.06, 19. Mutsaars-Van Leeuwen (Jan van Erp) 7.06, 20.
Galinauskas-Kalejev (Rusland) 7.06. Eerste etappe: RIJSWIJK-SCHIJNDEL Al in de eerste “echte" rit verloor de Ronde een favoriet. Hans
Langerijs, twaalf maanden geleden zo grandioos winnaar van de 24e editie,
werd bij een val in St. Michielsgestel (na Een ontknoping die de eerste rit in feite maakte tot een criterium
met aanloop. Bij een snelheid van ruim in de karavaan. Zeker toen Van Vliet vlak voor de brug bij IJsselstein
(na Italiaan Caldara, Rus Basko (in Marokko winnaar van enkele etappes),
Jan van Houwelingen (de broer van de latere winnaar zou in Schijndel nog
hard vallen en ver achter raken), uiterst actieve Batavus-man Egbert Koersen,
Geert Schipper, Martin Visser en Cor Groenewegen (zo maar twee Olympianen)
probeerden bij Gorinchem (na In het peloton verzette Frits Schur veel werk. En natuurlijk de mannen
van Van Erp. In eigen gemeente moest er immers een goed resultaat worden
gemaakt. Toen bij de valpartij in St. Michielsgestel (behalve Langerijs waren
daar ook drie Batavus-renners - Kuys, Van Lamoen en Pronk -, Huveneers,
Prinsen en Zijlstra bij betrokken) Arie Hassink demarreerde, ging het sein
voor de Tegelploeg op rood. Hassink en Bik-man Arie Versluis namen een halve
minuut, maar vooral Mutsaars sleurde het peloton terug. “Meteen ben ik toen doorgegaan," vertelde de Schijndelnaar later.
“Met Brokelman en Van der Steen kwam ik voorop." Van Houwelingen:
“Daarna is Bakker er naar toe gereden en vervolgens ik." Vijf man in de
bochten rond de aankomstplaats vooruit. Vijf ploegen ook. De beslissing was
gevallen. Restte slechts de vraag wie - dankzij de bonificaties - de leiding
zou overnemen van Van Vliet. Het werd (afgetekend) ploegmaat Van
Houwelingen. Mutsaars (sponsor Jan van Erp: „Eigenlijk had Van Gerwen er hier bij moeten zitten.") werd
tweede, voor Brokelman, Bakker en Van der Steen. De “winst" viel in
seconden niet mee. De minuut die bij het ingaan van de laatste vijf kilometer
was veroverd, liep terug tot 23 seconden op eer. peloton, waarvan Italiaan
Tamiazzo de rapste was. Natuurlijk herhaalde Krott zijn uitspraak na de proloog. Ook Van
Houwelingen mocht nog niet rekenen op steun van de ploeg. De heuvels in
Limburg zouden duidelijkheid moeten brengen. Amateurs: 1. Adrie van Houwelingen
(Amstel) Algemeen klassement na 1e etappe: 1. Van Houwelingen 4.19.23, 2. Mutsaars 4.19.35, 3. Brokelmn 4.19.39,
4. Van der Steen 4.19.45, 5. Bakker 4.19.47, 6. Van Vliet 4.19.50, 17.
Hassink z.t., 8. Van Gerwen 4.19.52, 9. Lubberding z.t., 10. Lugtenburg
4.19.56, Dagploegenklassement na le etappe (tevens alg. ploegenklassement) 1. Jan van Erp 12.38,43 (22 pnt.), 2. Amstel z.t. (30 pnt.), 3. Ketting
z.t. (43 pnt.), 4. Militairen z.t. (74 pnt.), 5. Bossche Staalbouw z.t. (90
pnt.). Strijdlustigste renner: Egbert Koersen (Batavus). Grootste pechvogel: Hans
La.ngerijs (Soka-Gazelle). PLOEGENTIJDRIT SCHIJNDEL In “eigen huis" slaagde de equipe van Jan van Erp erin toch nog
winst te behalen. Lukte het dan niet in de eerste rit, de paarse trein bleek
wel in staat de De sterke Russen maakten opnieuw een prima indruk. Het werk van de
Tsjechen viel op het bochtige circuit iets tegen. Rest de Michelin-tijd.
Onder aanvoering van Jacobs waren de mannen van Joop Stoop op weg naar een van
de beste plaatsen. Tot in een van de scherpe draaiingen de hele ploeg tegen
de straatstenen kletterde. Jacobs,, De Lange en Schipper waren er
het slechtst afgekomen. Ze konden echter nog wel tijdig de meet bereiken. Uitslag: 1. Jan van Erp-Saicis Tweede etappe: SCHIJNDEL-EIJSDEN Als altijd bracht de rit naar het Limburgse opwinding. De dag voor de
heuvels proberen vaak de niet-klimmers nog eens toe te slaan. Ditmaal
stortten zich zelfs enkele kandidaten voor een hoge eindklassering in het
avontuur. Nadat de Deen Bjoern Jacobsen de eerste man werd die onderweg
afstapte in deze zilveren Ronde, waren daar meteen twee demarrages van de enige
representant uit de streek van het bronsgroen eikenhout, Michel Jacobs.
Alleen lukte het de Michelin-kopman evenmin als in gezelschap van Van der
Kuys, Tsjech Matousek, Prinsen, Ter Harmsel, Havik en Rus Gousseinov. De
oranje trui van Van Houwelingen schoof naar voren in het peloton en - in de
miezerige regen - was het met de vlucht gedaan. Rust (op wat materiaalproblemen na) tot de zestigste kilometer. Daar,
net na Weert, demonstreerde Frits Schur wat hij op bet vlakke nog kan. De
tweevoudige winnaar van de Ronde ('70 en '72), die uit de Vredeskoers kwam
met niet alleen twee ritzeges op zak, maar ook met een blakende conditie,
reed zo maar vijftien kilometer lang 20 seconden voor de grote groep uit. De gevolgen waren te voorspellen. Solerende Schur was een mikpunt voor
andere “groten". Arie Hassink begreep het. Met Tinus de Lange
(Michelin), Egbert Koersen (Batavus), Ad Prinsen (Soka-Gazelle) en Rus
Vikenti Basko sloot de Amstelroutinier in Thorn aan. Zes man voorop
derhalve, met vanaf de bruggen bij Maasbracht ( Langs de Maas leidde dat tot een subliem gevecht. Met voorop vooral
Hassink en Schur, die de vlucht inhoud gaven. Ook Koersen en Basko zetten
zich op de rechte stukken krachtig aan kop. De enige die verzaakte was De
Lange. Tot de Slingerberg ging het goed. Daar verloor echter Koersen het
contact. De Lange viel even verder. De vier anderen zetten nog wel door, maar
de inspiratie verdween toen de grote groep, met ook Jacobs weer full speed
voorop, naderde. In Rijckholt ( De wegen rond Eijsden, waar opnieuw drie plaatselijke lussen waren
uitgezet, zouden de winnaar opleveren. Een onverwachte triomfator, want wie
had - nadat Lugtenburg, Bakker en Akker even weg waren - een stunt verwacht
van Arie Versluis. De Bik-spurter uit Ameide reed nog nooit van zijn leven
een finale voor de anderen uit. Zijn solo, ingezet vlak voor de eerste
passage van de finishlijn, zou echter na bijna twintig kilometer de door de
sponsor zo begeerde uitslag opleveren. Versluis (27 al, maar na een periode als een van de betere
nieuwelingen vijf jaar uit competitie geweest) : “Eigenlijk wilde ik de Ronde
helemaal niet rijden. Leen Bik heeft me met een avond praten zo ver gekregen,
dat ik ben vertrokken. Doel was een rit winnen. Meer zit er voor mij, als
echte amateur (Aria werkt hele dagen als hoofdboekhouder en traint
uitsluitend 's avonds) niet in. Met Hassink was ik de eerste dag even te
vroeg ontsnapt. Daarom ging het in Schijndel mis. Dit keer gokte ik alles of niets. Ik liet me eerst in de afdaling van
de Maasberg lossen, want ik heb veel voor de sport over, maar weiger als een
dwaas over die gladde keitjes naar beneden te glijden. Later kwam ik weer
bij en daarna ben ik meteen naar voren doorgereden. Ze pakten net Leo van
Vliet terug toen ik sprong. Ik ben niet meer van „de dertien" af
geweest. Het was nu of nooit." Versluis, die er meteen aan toevoegde dat hij het liefste nog dezelfde
avond naar huis zou gaan („Wat moet ik hier nog verder zoeken.") had
succes. Al was de slag achter hem minstens van evenveel belang voor het
ronde-verloop. Koot, Havik, Bakker, Rus Galinauskas, Brokelman en Akker
zetten een jacht in die in het klassement gevolgen zou krijgen. Van Vliet (in
het puntengroen), Jan Huisjes, Tsjech Matousek, Ger Mak, Rus Tsjapovolov,
Nico Hilberink, Frits Schur, Rus Gousseinov, Wim Lugtenburg, Michel Jacobs,
Piet Hoekstra, Toon van der Steen, Van Lamoen, Gijs Nederlof, Henk Mutsaars
en ook Albert Scheffer sloten gretig aan. Tweeentwintig man kwamen
afgescheiden - 32 seconden - voor de hoofdmacht (waarbij Pirard na pech nog
kon aanhaken) binnen. Met Van Vliet (durfde niet voluit te rijden omdat hij
met drie Ketting-renners de positie in het ploegenklassement niet in gevaar
wilde brengen) na twee, drie demarrages nog twee seconden eerder. Van
Houwelingen werd op het podium nog in oranje gestoken maar via een Van
Erp-protest bleek dat niet hij, maar Mutsaars de leider was. De 22-jarige
pechvogel (denk ook maar eens aan die laatste kilometer in Noord-Holland
waarin hij verkeerd reed, zorgde voor het eerste oranjetricot in de Van
Erp-sponsorjaren. Zijn voonsprong op nummer twee, Leo van Vliet, was drie
seconden. Amateurs: Algemeen individueel klassement na de 2e etappe: 1. H. Mutsaars (Van Erp) 7.54.28, De prestatieprijs in de 2e
etappe werd toegekend aan F. Schur (Ket ting-Shimano). De pechprijs werd in de 2e etappe
toegekend aan T. de Lange (Michelin), B. Jacobsen (Denemarken) heeft in de 2e etappe de strijd gestaakt. Derde etappe: EIJSDEN-ULESTRATEN De “koninginnerit” zou nauwelijks brengen wat de volgers ervan
verwachtten. Geen briljante gevechten, nauwelijks een vlucht van importantie;
slechts ter illustratie van de sterke buitenlandse bezetting een Russische
etappezege. Zonder Bik-renner Gerrie St. Nicolaas (zaterdag gevalllen en ter
observatie in een ziekenhuis opgenomen), met Mutsaars in het oranje, Van
Vliet in het groen en Versluis in het wit, begonnen 86 coureurs aan de
tocht. Die voor Versluis (zoals voorspeld) zeer kort duurde. Al in de eerste
kilometers werd hij - met ploegmaat De Wilde - gelost en na een uur verliet
hij de karavaan, die bij Slenaken de bedoelingen van Van Vliet opmerkte. De Westlander leidde de klim, waarna Rus Gousseinov even alleen
doorging. Gegroepeerd (op wat pechvogels na) ging het richting Keuteberg,
waar Kuys, Ter Harmsel en Van Katwijk het tempo aangaven. Van Gerwen was in
eerste instantie al knap in moeilijkheden. Jacobs ging niet zo gemakkelijk omhoog
en diens ploegmakkers Groen en Lugtenburg verlorep minuten. Wel mee voorop: de oranjetrui. Maar in de afdaling tuimelde Mutsaars
over Spanjaard Landron de Guevarra (sleutelbeenbreuk) tegen de weg. Met een
achterstand van ruim een minuut zette de Brabander door, Op zijn weg terug
gesteund door achtergebleven Martin Havik, Rus Tsjapovalov, Italiaan Ramponi,
Tsjech Buchacek en Deen Sandahl. Een lange jacht was nodig. Maar de trui
werd gered. Mutsaars: „Ik dacht echt dat het gebeurd zou zijn. Maar de
omstandigheden waren niet ongunstig. De jongens van mijn ploeg probeerden
alles bij elkaar te houden. Ze kregen hulp van de Russen. Zeker nadat die
eerst Gousseinov en later die Basko vooruit stuurden." Toch had Henk de grootste moeite om bijvoorbeeld in de klim van de
Gulpenerberg en de tweede bestijging van de Keuteberg ( Basko's winst was intussen opgelopen tot anderhalve minuut. Voldoende
om de leiding over te nemen. Zover zou het echter niet komen. Na de Adsteeg
en de klim bij Geulle, waar de eerste groep steeds brak maar niet echt werd
doorgezet, hield de Russische Olympische kandidaat nog 26 seconden over.
Genoeg voor de 27-jarige sportleraar uit Minsk, die in de Ronde van Marokko
twee etappes won en in het klassement daar op de derde plaats kwam. Overigens
reed Basko ook in '72 al mee in de Nederlandse Ronde. Hij haalde toen Amsterdam niet. Met een hersenschudding, na een val,
gaf hij op. De sprint van de achtervolgers was voor Fons van Katwijk. Amateurs: 1. V. Basko (Rusl.) 3.38.43
(met bon. 3.38.28), Alg. individueel klassement na de 3e etappe: 1. H. Mutsaars (Van Erp) 11.33.37, Bergklassement: Ploegenklassement na de 3e etappe: 1. Jan van Erp-Saicis 34.48.21, 2. Rusland 34.48.52, 3. Amstel Bier
34.48.04, 4. Ketting-Shimano 34.50.00, 5. Soka-Gazelle 34.51.54, 6.
Tsjechoslowakyie 34.52'.35, 7. Batavus 34.53.07, 8. Italie 34.53.16, 9.
Bossche Staalbouw 34.59.41, 10. Michelin Banden 35.00.41, 11. Militairen
35.01.08, 12. Spanje 35.01.36, 13. Bik Sloperb 35.30.15, 14. Denemarken
35.41.19, 16. ASC Olympia 35.51.04. Puntenklassement na de 3e etappe: Vierde etappe:ULESTRATEN-BLADEL Onverwachte ontwikkelingen op de terugweg uit het Limburgse. Met aan
de finish in Bladel - in tegenstelling tot een dag tevoren - een glunderend
Amstel-kamp en een bedrukte stemming bij de equipe van Jan van Erp. De
klappen kwamen hard aan. Natuurlijk: de ondergang van Henk Mutsaars was
berekend, maar dat ook Piet van Leeuwen op grote achterstand zou worden
gereden, dat Van Gerwen de ritzege aan Bik-coureur Gijs Nederlof moest laten
en dat Hans Koot per ambulance (hersenschudding) uit de wedstrijd verdween,
waren zaken die de Tegelploeg moeilijk kon verwerken. Mutsaars, nog gehuld in het oranje, kon in het helse tempo, in het
gedrang om vooraan te blijven op weg naar Brabant, niet mee. Bij de val in de
heuvelrit bleek hij in de pols een botje gebroken te hebben. Met de
linkerhand (dik in verband) bovenop het stuur, werd Mutsaars vanuit het
vertrek gelost. In gezelschap van een handvol buitenlanders (o.a. Spaanse
kampioen Alfonsel en Tsjech Vondracek) en met pech teruggeslagen Piet van
Leeuwen kon de schade lang tot drie minuten worden beperkt, maar na een helse
finale verspeelde de groep er toch ruim vijf. Voorop hadden de inspanningen van vooral Jacobs en Van Vliet geen
resultaat. Steeds brak de groep op de wind, maar de samenwerking was niet
krachtig genoeg. Zeker niet toen bij een lekke band van Van Gerwen de Van
Erp-formatie (waarin was besloten aan Mutsaars geen man op te offeren) zich
beperkte tot afstoppen. Op weg naar de plaatselijke lussen in Bladel waagden, terwijl
Brokelman, Tuit en Groenewegen voorop met pech afhaakten, alleen Kuiken en
Huveneers een demarrage. Zonder succes. Pas in de straten van de
aankomstplaats kreeg de etappe gezicht. Basko, Hassink en St. Nicolaas joegen
voor de groep uit. En nadat die actie was afgebroken, was daar ineens de
aanval van Leo van Vliet. De man in het groen, die zich bij een massale
aankomst vrijwel zeker wist van ook een oranje trui, maakte het zichzelf niet
gemakkelijk. Hij probeerde - nu wel voorbeeldig gesteund door zijn ploeg, die
in de heuvels te weinig discipline opbracht om een beslissing te forceren -
een gat te slaan. Reed tien kilometer lang zo'n honderd meter voor de anderen
uit, maar strandde op de tegenacties van vooral Jacobs, Russen Gousseinov en
Tsjapovalov en (reed het laatste stuk dicht) Gijs Nederlof. Desondanks kreeg Van Vliet loon naar werken. Hij bereikte met zijn solo
dat die hoofdmacht nog iets verbrokkelde. Spurtte achter het trio dat toch
nog ontkwam (Nederlof versloeg daarin Van Gerwen en Hassink en zorgde voor
de tweede ritzege van het nog uit drie man bestaande Bik-ploegje) en Fons van
Katwijk naar een vijfde plaats. En mocht zich de juiste leider in algemeen
en puntenklassement noemen. Verbazing intussen over de etappewinnaar. Ploegleider Harrie van der
Horst: ,,Niemand weet in Nederland wat dat mannetje echt kan. Kijk, op de
eerste de beste dijk die hij tegenkomt is hij - wanneer het waait - gelost,
maar- in Frankrijk heb ik hem zien koersen als geen ander. Ongelooflijk hoe
hij omhoog rijdt. Geweldig ook zoals Gijs in een etappewedstrijd groeit. De
24-jarige student politieke wetenschappen aan de VU in Amsterdam verdient
een echte kans." Amateurs: 1. Gijs Nederlof (Bik) 142'
km in 3.21.50 (met bon. 3.21.35), Alg. individueel klassement na de 4e etappe: 1. Leo van Vliet (Amstel) 14.55.39, Ploegenklassement 4e etappe: 1. Jan van Erp Saicis 10.05.48, 2. Amstel Bier z.t., 3. Ke,ttingShimano
10.06.13, 4. Ruslanrcl z.t., 5. Tsjechoslowakije z.t., 6. Michelin z.t., 7.
Soka-Gazelle 10.06.29, 8. Batavus 10.06.39, 9. Militairen z.t., 10. Italie
10.06.45. Alg. ploegenklassement na de 4e etappe: 1. Jan van Erp-Saicis 44.54.09, 2,Amstel Bier
44.54.52, 3. Rusl. 44'.55.05, 4. Ketting-Shimano 44.56.13, 5. Soka-Gazelle
44.58.23, 6. Tsjechoslowaklie 44.58.48, 7. Batavus 44.59.46, 8. Italie
45.00.01, 9. Michelin 45.06.54, 10. Militairen 45.07.47. Tijdens de vierde etappe staakten de strijd: L. Nielsen (Den.), T. Villa (It.), J. Suarez
(Sp.), V. Vondracek (Tsj.) en H. Koot (Van Erp). Prestatieprijs: H.
Mutsaars. Grootste pechvogel: H. Koot. Vijfde etappe: BLADEL-GRAVE In een van de kortste ritten de langverwachte schifting. Vrijwel
vanuit het vertrek (na zo'n vijftien kilometer, tussen Oirschot en Best)
reed de waaier weg. Pirard liet het berekende gaatje vallen. De Bredanaar,
zelf achterop geraakt in Bladel bij de val van Hans Koot, overzag het
slagveld. Drie ploegmakkers (oranje truidrager Van Vliet, Hassink en Ter
Harmsel), drie man van Batavus (Van Lamoen, Kuijs en Koersen), twee Tsjechen
(Matousek en imponerende Purzla), drie Van Erp-renners (Lubberding, Van
Gerwen en Van de Kruys), liefst vier Ketting-coureurs (Bakker, Schur, Scheffer
en Van der Wereld), Bossche Staalbouw's Theo Hogervorst, Soka-Gazelle's Fons
van Katwijk en Michelin’s Rhett van Trigt reden onweerstaanbaar weg. Hoe
Michel Jacobs en de complete Russische ploeg (met Van der Steen, Van
Houwelingen en Soka-Gazelle-renners Maas en Huisjes) de voornaamste geklopten,
ook zwoegden vooraan het peloton, de schade was niet te beperken. Met
voornamelijk de wind in de rug groeide het verschil zelfs uit tot bijna vijf
minuten. Jacobs (achterin op het crusiale moment na twee valpartijtjes van
Piet van Leeuwen, Hilberink en Francissen en later Schipper en Consonni) kon
de ontgoocheling maar moeilijk verwerken. Leunde minuten lang over het
stuur. Ploegleider Joop Stoop zocht geen excuses. “Misschien was Michel in
gedachten al wel te veel bij de tijdrit waarin hij - immers slechts op 18
seconden - zou kunnen toeslaan. Wie weet. Zeker is echter wel dat wanneer je
er niet bij zit bij een ontsnapping met zoveel kanshebbers, je de wedstrijd ook niet verdient te winnen." Op het aankomstparkoers (weer drie omlopen) ging het tenslotte in de
kopgroep weer om seconden. Nadat Van Lamoen, Kuijs en Hassink met even Frits
Schur (wiens ploegmaat Bakker de anderen terugbracht) vooruit hadden gereden,
hield de Amstel-formatie de zaak ditmaal onder controle. Egbert Koersen (25
jaar, oersterk op het vlakke, maar in de heuvels al op ruim tien minuten
gereden) kon dan wel voor een knappe Batavus-triomf zorgen, achter hem griste
Van Vliet toch de tien seconden bonificatie weg. De aanvoerder van de
klassementen (bezitter in Grave van drie truien: oranje, groen en wit)
spaarde zich in de laatste kilometers nadrukkelijk. Hassink trok voorbeeldig
de sprint aan. Van Katwijk kwam nog wel kort, maar werd toch verslagen. Vol vertrouwen begon de Westlander aan de laatste drie dagen. Ook in
eigen kring werd hij steeds meer geaccepteerd. Naast de fiets van Hassink,
kreeg Van Vliet's reserverijwiel een plaats op de materiaalwagen. Amateurs: 1. E. Koersen (Batavus)
2.41.02 (suet bon. 2.40.27), Alg. individueel klassement na de 5e etappe: Ploegenklassement 5e etappe: 1. Batavus 8.03.10, 2. Amstel Bier 8.03.12, 3. Ketting-Shimano
8.03.12, 4. Van Erp-Saicis z.t., 5. Tsiechoslowakbe 8.08.04, 6. Bossche
Staalbouw 8.12.52, 7. Michelin 8.12.56, 8. Soka-Gazelle z.t., 9. Rusland
8.17.44, 10. Militairen 8.17.48, 11. Italie z.t., 12. ASC Olympia 8.25.34,
13. Bik Sloopwerken z.t., 14. Spanje 8.25.38. Totaal-ploegenklassement: 1. Van Erp-Saicis 52.57.21, 2. Amstel Bier 52, 58.04, 3. KettingShimano
52.59.25, 4. Batavus 53.02.56, 5. Tsiechoslowakije 53.06.52, 6. Soka-Gazelle
53.11.19, 7. Rusland 53.12.49, 8. Italie 58.17'.49, 9. Michelin 53.19.50,
10. Bossche Staalbouw 53.24.16, 11. Militairen 53.25.35, 12. Spanie 53.36.22,
13. Bik Sloopwerken 54.11.21, 14. ASC Olympia 54.23.43. Prestatieprijs: J. van
Houwelingen (Mil.). Grootste pechvogel: S.
Consonni (It.). Zesde etappe: DIDAM-DRACHTEN De langste dag bracht niet wat de karavaan ervan verwachtte. De
positie van Leo van Vliet werd nauwelijks serieus bedreigd. Pas na een
aanloop van 185 kilometer in een zeer hoog tempo, plaatsten de ploegen van
Jan van Erp, „op de fabriek aansturend" Batavus en Ketting wat
plaagstootjes. Het antwoord van de pupillen van Herman Krott was echter nog
overtuigend. Een reeks valpartijen hield de volgers daarvoor uit de dommel. Evenmin
als de momenten waarop het peloton steeds weer even brak (de Denen verloren
hun laatste twee renners) hadden die echter invloed op het wedstrijdverloop.
Alleen Ton ter Harmsel werd de dupe van de smak kort voor de ravitaillering
(na Met slechts drie Amstel-renners voorin leek de situatie rijp voor een
offensief van de concurrentie. Rus Kaleev, Bas van Lamoen, Piet van de Kruys
en Jan Huisjes probeerden het na Amateurs: 1. J. Huisjes (Soka-Gazelle)
4.50.41 (met bon. 4.50.26), Alg. individueel klassement na de 6e etappe: 22.28.21, 9. H. Lubberding (Van Erp-Saicis) 22.28.42, 10. P. v. d. Kruys (Van Erp-Saicis) 22.28.47, Ploegenklassement 6e etappe: 1. J. van Erp-Saicis 14.32.12 (27 pnt.), 2. Batavus z.t. (29), 3.
Ketting-Shimano z.t. (36), 4. Soka-Gazelle 14.32.21 (25), 5. Ruslancl z.t.
(61), 6. ASC Olympia z.t. (64), 7. Italie z.t. (79), 8. Amstel Bier 14.32.30
(72), 9. Michelin z.t. (74), 10. Bossche Staalbouw z.t. (94), 11. Militairen
z.t. (93), 12'. Spanie z.t. (145), 13. Tsjechoslowakije 14.40.20, 14. Bik
Sloopwerken 14.48.14. Totaal-ploegenklassement na de 6e etappe: 1. J. van Ei-p-Saicis 67.29.33, 2. Amstel Bier
67.30.34, 3. Ketting-Shimano 67.31.37, 4. Batavus 67.35.08, 5. Soka-Gazelle
67.43.40, 6. Rusland 67.45.10, 7. Tsjechoslowakbe 67.47.14, 8. Italie
67.50.10, 9. Michelin 67.52.70, 10. Bossche Staalbouw 67.56.46, 11.
Militairen 67. 58.05, 12. Spanje 68.08.52, 13. ASC Olympia 68.56.04, 14. Bik
Sloopwerken 68.59.35. Prestatieprijs: B. van
Lamoen (Batavus). Grootste pechvogel: V.
Moravec (Tsj.). Zevende etappe: DRACHTEN-NIBBIXWOUD Onrust op weg naar de Afsluitdijk. Bij enkele ploegen waren voorop de
grote „bladen" gemonteerd. Er ging wat gebeuren. Vanuit het vertrek al.
Want na een valpartij in Smallingerland ( Na een buiteling, waarbij Amsterdammer Martin Visser een sleutelbeen
brak, kwamen weer 28 renners weg. De halve minuut die ze namen was niet
genoeg, in Bolsward ( Jacobs joeg het tempo op, maar de surprise verzorgde Fons van Katwijk.
Van kop of demarreerde de Brabander. Enkele kilometers reed hij alleen aan
de leiding. Daarna met Kees van der Wereld in het wiel. Fons: „Ik dacht dat
hij als bewaking voor Schur en Bakker meeging, maar toen ik hem vroeg over
te nemen, deed hij dot ook." De reactie van Amstel bleef uit. Van Vliet („Ik reed op de dijk niet
goed. Mijn benen blokkeerden") kon niet. Het zware werk namen vooral
Hassink en Ter Harmsel voor hun rekening. Van paniek was in die fase nog geen
sprake. Ook al sloten Rus Gousseinov, Van Lamoen en Huveneers bij de
vluchters aan. Aan het eind van de dijk was het verschil 36 seconden. De
hoofdmacht, waar naartoe Bossche Staalbouw-renners Hogervorst en Gevers
waren gereden, kreeg gezelschap van een grote groep eerder gelosten. Op de smalle weggetjes in de kop van Noord-Holland ontwikkelde het
gevecht zich binnen tien kilometer echter desatreus voor de dragers van de
oranje en de witte trui. Van Vliet en Hassink: „Soka, Batavus en Ketting
legden de zaak stil. Er was geen doorkomen aan." Ook de brigade van Van
Erp deed niets. Ploegleider Gisbers: ,Alle dagen hadden wij aangevallen.
Niemand wilde helpen. Misschien geloofden we er al niet meer in. Maar in elk
geval had het weinig nut om voor Amstel de kastanjes uit bet vuur te
halen." De Ketting-coureurs (Schur maakte zich later erg boos) kozen
voor het ploegenklassement. De twee minuten achterstand op Van Erp waren met
Van den Wereld in de spits-(na Pas in de buurt van Aartswoud ( Toch kreeg Fons van Katwijk (24 en bezig aan zijn vijfde „tour")
het oranje tricot om de schouders. Na een lekke band van de Rus en nadat
gevaarlijke Huveneers een bocht had genomen waar hij simpel rechtuit had
moeten sturen, spurtte de jongste van de drie Oploose broers (door velen
beschouwd als de meest talentvolle) naar het tweede Sokasucces op rij.
Dankzij de bonificatie kwam Van Katwijk, die voor het eerst van zijn leven
(riep ploegleider Ben van Erp uit) durfde aan te vallen, voor Van Vliet in
het klassement. Fons, pas getrouwd en eigenlijk de laatste maanden meer bezig geweest
met de bouw van zijn huis, zag zijn eerste echt grote uitslag wel zitten. „In
de Franse Ruban Granitier Breton," herinnerde hij zich, “verspeelde ik
op Amateurs: Alg. individueel klassement na de 7e etappe: (Ketting-Shimano) 25.46.13, 4. K. v. d. Wereld (Keting-Shimano) 25.46.22, 5. B. van Lamoen
(Batavus) 25.46.29, Ploegenklassement 7e etappe: 1. Batavus 9.54.40, 2. Soka-Gazelle z.t., 3. Ketting-Shimano z.t., 4.
Rusland 9.54.54, 5. Michelin 9.55.33, 6. Amstel. Bier z.t., 7. J.
van Erp-Saicis z.t., 8. Bossche Staalbouw z.t., 9. ASC Olympia 9.56.32, 10.
Militairen 9.58.19, 11. Bik Sloopwerken 10.26.36, 12. Spanje z.t., 13.
Tsjechoslowakije 10.36.21. Totaal-ploegenklassement na de 7e etappe: 1. J. van Erp-Saicis 77.25.06, 2. Amstel Bier
77.26.07, 3. Ketting-Shimano 77.26.17, 4. Batavus 77.29.48, 5. Soka-Gazelle
77.38.20, 6. Rusland 77.40.04, 7. Michelin 77.47.53, 8. Bossche Staalbouw
77.52.19, 9. Militairen 77.56.24, 10. Tsjechoslowakije 78.23.35, 11. Spanje
78.35.28, 12. ASC Olympia 78.52.36, 13. Bik Sloopwerken 79.26.11. Individuele tijdrit NIBBIXWOUD De minuten van de waarheid. De eenzame confrontatie met de klok
leverde Olympia's Ronde een winnaar op. Want op erkende tempobeul Arie
Hassink (al won hij voor het eerst sinds Mijdrecht 1973 weer eens) na, maakte
Leo van Vliet de beste tijd. Slechts-zeven seconden verloor de Westlander op
zijn ploegmakker, die halverwege tien „tikken" winst had veroverd. Van
Gerwen, evenals Van Vliet een erg sterke finish, was elf seconden langzamer
dan Hassink. Verrassende Brokelman negentien. Michel Jacobs stelde teleur, al bleef hij Schur en Van Lamoen voor.
Voor Fons van Katwijk betekende de tocht in oranje het eind van de illusies.
De Soka-man kon niet tegen de spanning op. Kreeg door zijn toppositie niet de
inspiratie die nodig was om een Van Vliet in supervorm te stuiten. Liefst 49
seconden meest hij toegeven. Veel meer dan de vijftien die hij in het
voordeel was. De trui ging derhalve terug naar het Amstel-kamp. Krott: “Voor het eerst heeft Leo zich echt leeg gereden. Niet
“tollend" ditmaal, maar op de veertien. Met een 53-blad voorop. Ik heb
wat tegen hem moeten praten om hem te overtuigen, maar nu heeft 'ie zelf
gezien dat hij ook dat kan." Van Vliet zelf: “Voor Van Katwijk was ik in
feite nooit bang. Veel meer angst had ik voor Schur en Van Gerwen. Dat zijn
in dit werk de te kloppen mannen. Ongelooflijk dat ik die zo maar heb
verslagen." De triomf van Amstel was in Nibbixwoud trouwens compleet. Dankzij de
bonificaties rukte ook Hassink op naar de tweede plaats. Arie (in
tegenstelling tot Van Vliet juist eens iets „lichter" rijdend) beloofde
zichzelf nog een aanval op de toppositie. Zonder daarbij natuurlijk de
concurrentie in de kaart te spelen. “Anders is het misschien volgend jaar
mijn beurt," grijnsde de Needenaar, die - ondanks zijn niet ideale voorbereiding
(in verband met avondstudie MAVO) - toch een zeer serieuze Montreal-kandidaat
werd. Arie: „In Luxemburg wil ik dat bewijzen." Amateurs: Algemeen klassement na de tijdrit: Achtste etappe NIBBIXWOUD-AMSTERDAM Nadat Van Vliet mentaal zo sterk was geweest om in de ochtenduren zijn
trui terug te pakken, kon hem in feite op weg naar de hoofdstad weinig meer
gebeuren. Een finish als in '67, toen Cees Zoontjens zich op de streep naar
een overwinning rekende, was niet meer mogelijk. Zaak voor de Amstel-gelederen
alles bij elkaar te houden en in hoog tempo naar Amsterdam te rijden. Die taktiek slaagde. Natuurlijk: er waren aanvallers. Lugtenburg en
Brokelman bijvoorbeeld. Daarna vooral Limburger Michel Jacobs. Met Akker,
Groenewegen en Brokelman, daarna met Havik; vervolgens met Spanjaard
Guturriez en Ad Prinsen; later nog eens met Piet van Leeuwen. Steeds zonder
echt “weg" te komen echter. Enige andere opmerkelijke feiten: de lekke
banden van Schur en het afhaken van Nico Hilberink, die na een val op een van
de gevaarlijke wegen (altijd veel publiek in die finale, maar op een parkoers
dat te veel gevaar voor de vermoeide coureurs inoudt) in de ambulance terecht
kwam. De resterende vijf Krott-discipelen lieten zich niet meer verrassen.
Het werd in de le Van Swindenstraat een massale aankomst. Waarbij Fons van
Katwijk met zijn tweede (SokaGazelle's derde) ritzege de Ronde voor zijn
sponsor meer dan goed maakte. Hassink schoof aan het wiel van de winnaar over
de meet. Precies de plaats die nodig was om het “zilver" vast te houden.
In de groep nam Van Vliet geen risico meer. Zijn triomf was immers zeker.BRON:
HENK KRUITHOF Amateurs: Ploegenklassement 8e etappe: 1. ASC Olympia 5.33.18, 2. Michelin Banden z.t., 3. J. van Erp-Saicis
z.t., 4. Amstel Bier z.t., 5. KettingShimano z.t., 6. Soka-Gazelle 5.33.28,
7. Rusland z.t., 8. Batavus z.t., 9. Tsjechoslowak(je 5.33.38, 10. Bossche
Staalbouw 5.33.48, 11. Spanje z.t., 12. Militairen z.t., 13. Bik Sloopwerken
5.35.31. EINDKLASSEMENTEN Ploegen: 1. J. van Erp-Saicis
82.58.24, 2. Amstel Bier 82.59.25, 3. Ketting-Shimano 82.59.35, 4. Batavus
83.03.16, 5. Soka-Gazelle 83.11.48, 6. Rusland 83.13.32, 7. Michelin Banden
83.211.11, 8. Bossche Staalbouw 83.26.07, 9. Militairen 83.30.12, 10.
Tsjechoslowakije 83.57.13', 11. Spanje 84.09.16, 12. ASC Olympia 84.25.54,
13. Bik' Sloopwerken 85.01.42. Algemeen individueel: Punten: Combinatie: OMLOOP DOOR HET LAND VAN BARTJE (7 augustus).1976 JOS LAMMERTINK wint Omloop door Land van Bartje HUILENDE PETER VERHEIJEN „IK WON" Een huilende Peter Verheiijen, een nors kakende Leo Veeke en een
evemmn vrolijke Jos Lammertink flankeerden speaker Jan van Ommen bij de
huldiging van de drie prijswinnaars in de 17e Ronde door het Land van Bartje.
Zojuist was de uitslag bekend gemaakt met Lammertink als winnaar. Een hevig
geemotioneerde Peter Verheijen: „Met jullie jury heb ik niets te maken. Ik
ben een en niemand anders. Jullie gappen een overwinning van me af.Een
ongecontroleerde uitspraak van zo'n jongen, zeker zo kort na de wedstrijd.
Iedereen weet dat als de uitslag, zeker in dit geval (alle drie hadden Lammertink
als winnaar) vast staat en vrij wordt gegeven, er niets meer verandert. Tijdens de prijsuitreiking in Sporthal De Timp was er met Verheijen
beter te praten. “Ik heb dan toch niet hard genoeg gespurt. Jammer want ik
dacht te gaan winnen. Na mijn West-Brabantse kampioenschap, Sprundel en
Oud-Gastel werd het tijd dat er weer wat overwinningen kwamen en daar had ik
Bartje bijgerekend. Want die Lammertink is te kloppen in de spurt." Jos
Lammertink evenals in de Flevo-Tour met Ruud van der Rakt opnieuw de
hoofdpersoon. Leo Veeke trok de spurt aan met in zijn wiel Verheijen en een
Lammertink die ingesloten dreigde te worden. De Zwaluwenrenner omzeilde de
klip en werkte zich met een krachtige jump nog net langs een verbouwereerde
Verheijen die zeker leek van de overwinning. Leo Veeke kwam op de derde
plaats terecht. Voor Jos Lammertink betekende dit zijn 22e zege en na
Haarlemmermeer, Flevo-Tour, Midden-Nederland en Bartje zijn vierde
klassieker triomf. Auto-ongeluk Gestart zonder de formatie van Uithoorn, die onderweg een aanrijding
met hun auto kreeg, gingen ruim 100 renners van start. Alfons van Geel reed
al snel lek evenals Nico Mensing en waren gelijk gezien. Behalve een
valpartij na ongeveer In de eerste waaier telden we 46 renners maar nauwelijks Onder druk van vooral Jos Lammertink, Hans Plugers en Leo Veeke liep
de voorsprong op tot 45 seconden en richting Altenaar zelfs 56 seconden. Nog
kwam er geen reactie uit het peloton waarbij Henk Noy in zijn rood-wit-blauwe
shirt en Ron Bessems in zijn regenboogtricot achterin bleven koersen. In de
lichte motregen werd het rijden er niet gemakkelijker op, temeer omdat een
groot weggedeelte uit klinkers bestond. Hier en daar waren er kleine
valpartijen te melden die goed afliepen. Voor Bunne werd het droog en in deze
fase ging het peloton ook jagen wat ook wel eens moest gebeuren want er waren
nog maar BRON:WIM NEESKENS Junioren: 1. Jos Lammertink (Wierden)
Verenigingsklassement: 1. De Boer Meubelen-Zwaluwen (Almelo) 56 pnt., 2. Willebrord Wil
Vooruit 40 pnt., 3. Roosendaal 39 pot., 4. De Kampioen (Haarlem) 39 pnt., 5.
VY V Breda 35 pnt., 6. De Ster (Geleen) 21 pnnt., 7. Het Zuiden 19 pnt., 8.
Stormvogels 18 pnt., 9. Westland Wil Vooruit 18 pnt., 10. Le Champion 17 pnt. Wim Neeskens OMLOOP VAN
DE BARONIE (28 maart).1976 Tweede klassieke
triomf van de Brabantse Van Erp-renner Gerrie
van Gerwen Ploeg Soka Snacks eerste
leider in Merkenkampioenschap Voor de tweede
maal in acht dagen werd Gerrie van Gerwen, de sterke renner uit de ploeg van
Jan van Erp-Saicis, als winnaar van een klassieker gehuldigd. Stond de
Brabander een week eerder in Den Haag in de bloemen na afloop van de Ronde
van Zuid-Holland, ook aan het einde van de Omloop van de Baronie, de eerste
van de vier klassiekers welke in aanmerking komen voor het Merkenkampioenschap
van Nederland 1976, stond Van Gerwen op de hoogste trede van het ereschavot. Van Gerwen: “Ze
hebben het me deze middag gemakkelijk gemaakt. Ik hoefde in de eindfase
alleen maar in het wiel van Van de Bunder te gaan zitten en zorgen dat ik dat
niet losliet." Met “ze" bedoelde Van Gerwen zijn grootste rivalen
van deze wedstrijd: de drie renners van Soka-Snacks, ofwel van ploegleider
Ben van Erp, naast de al genoemde Van de Bunder ook Hans Langerijs en Peer
Maas. Met drieen in de twaalf man sterke kopgroep, die na nauwelijks vijftig
kilometer al was gevormd en het verdere verloop van deze wedstrijd over ruim Met de
overwinning van Gerrie van Gerwen kwam er een einde aan een vrij vlak
verlopen Ronde van de Baronie, die alleen in de eerste vijftig kilometer en
in de slotfase de nodige spanning bracht. In de rest van de wedstrijd, toen
na de Hel van Moerstraten de slag definitief was gevallen, beperkte de strijd
zich tot een temposlag tussen leiders en achtervolgers, een gevecht dat
aanvankelijk vrij gelijk op ging, maar dat uiteindelijk door de leiders toch
met een verschil van vier minuten werd gewonnen. De Omloop van de
Baronie 1976 had een vlekkeloos verloop. Geen enkele valpartij en de manier
waarop wedstrijdleider Wim Jeremiasse de karavaan door het Westbrabantse land
loodste mag voorbeeldig worden genoemd. Ook de rol van Chris Delbressine
verdient alle lof. De Roosendaler was aan de wedstrijdleider als commentator
toegevoegd. De wijze waarop hij de slotkilometers heeft verslagen mag
iedereen tot voorbeeld strekken. De mensen aan de finish waanden zich in de
tijd van Han Hollander en zijn tijd van de beroemde reportages van de
voetbalwedstrijden Nederland-Belgie van kort voor de Tweede Wereldoorlog. De slotfase was
overigens bijzonder spannend. Het steekspel begon op ongeveer dertien kilometer
voor het einde in Chaam. Daar probeerde Van de Bunder, gevreesd om zijn
ontsnappingen aan het einde van een zware wedstrijd, zijn slag thuis te
halen. Daar ook ging
Arie Hassink, die naar hij zelf zei zijn topvorm nog niet heeft bereikt maar
toch zeer goed meeging, in de tegenaanval. Een aanval die onmiddellijk werd
overgenomen door Herman Snoeyink en toen die terug werd gepakt, ging Frits
Schur aan de haal. Heel even geleek deze titanenstrijd het Waterloo voor
Gerrie van Gerwen te worden. In Strijbeek, op nauwelijks acht kilometer van
de finish, verloor hij met vier anderen voeling met de groep. Een kloof die
zelfs tot ongeveer vijftig meter uitgroeide, maar met behulp van de
uitstekend rijdende Rolf Groen, de man die vorig jaar in Westbrabant zo ongelukkig
ten val kwam dat zijn milt moest worden weggehaald, trok hij het gat weer
dicht. Van Gerwen: “Ik
heb geen ogenblik getwijfeld dat we de schade zouden kunnen herstellen. Het
was meer 'spielerei' dan ernst en ik wist dat het wel een keer stil zou vallen."
De slotfase, dat wil zeggen de laatste vijf kilometer, eiste toch nog
renners. Hans Langerijs, die zeer veel werk had opgeknapt, Jimmy Kruunenburg,
die het als enige vertegenwoordiger van Javo wel erg moeilijk had, Peter
Godde, de lange Zeeuw van Jan van Erp, Arie van Houwelingen, ook een van de
sterksten in de kopgroep, en Rolf Groen, die even tevoren misschien toch wel
wat te veel van zijn laatste reserves had gevraagd, moesten afhaken. De zeven
op kop gingen echter onversaagd door. Steeds opnieuw trachtte Van de Bunder
de opdracht van zijn ploegleider uit te voeren, maar telkens ook weer waren
Van Gerwen, Snoeyink, Schur en Hassink er als de kippen bij om het gat te
dichten. Maas spaarde zich duidellijk voor de laatste jump, maar hij zou deze
keer het deksel op de neus gedrukt krijgen. De rest van de
geschiedenis van deze uitgave van de Omloop van de Baronie is snel verteld.
De wedstrijd begon met een lekke band van Fons van Katwijk, de
Soka-Snacks-renner die zijn plaats in de groep echter weer snel terug in kon
nemen. Na vijftien kilometer, op de dijk tussen Zevenbergen en
Standdaarbuiten viel de groep in vier stukken uiteen. Voorop kwamen Van de
Bunder, Van der Steen, Tak, Schur, Van Leeuwen, Koot, Hassink, Snoeyink,
Groen en Van Gerwen. Zij kregen enkele kilometers verder gezelschap van 45
renners. Van der Steen, van de Militaire Ploeg, werd in Zwingelspaan, na
ongeveer Amateurs: Ploegenklassement:
l. Soka-Snacks 12 uur 25 min. 09 sec. (15 pnt.); 2. Amstel Bier 12.25.09 (24
pnt.); 3. Jan van Erp-Saicis 12.29.36; 4. Ketting-Shimano 12.32.43; 5.
Michelin 12.34.41; 6. Javo-Isoschaum 12.37.46; 7. Bik Sloopwenken 12.46.09;
8. Driessen Stoffen-Optilon 12.48.07; 9. Bossche Staalbouw 12.48.43; 10.
Bartok Meubelen 12.54.43; 11. Batavus 8.31.25; 12. Militairen 8.33.37; 13.
Van Zandvoort-R & B Glas 4.16.21; 14. Mustang Jeans en Jackets 4.17.10;
15. Bleu de Nil (geen tijd). OMLOOP VAN
DE BRAAKMAN (3 april).1976 Nieuw succes in
Omloop van de Braakman Toine van den Bunder kwam
om te winnen. . . . Hij is het winnen
gewoon. Toine van den Bunder, veelvraat uit de amateurwielerpelotons, kijkt
niet op een triomf meer of minder. leder jaar weer vult hij zijn erelijst
aan met zo'n slordige dertig overwinningen. Daarbij kwam de “Schicht"
uit IJzendijke in 1975 tot een nieuw persoonlijk record. Liefst 38 keer
schoof hij in het vorige seizoen als eerste over de aankomstlijn. En ook dit
Olympische jaar is Van den Bunder (voor de strijd om de regenboogtrui in
Mettet in 1975 door KNWU coach Middelink als niet “volgzaam" genoeg
gekwalificeerd en buiten de nationale ploeg gebleven, maar nu toch weer
opgenomen in de voorlopige Montreal-selectie) dapper op weg naar een
schitterende score. De Zeeuw richt
zich in zijn jacht op een Olympische keuze („Daar wil ik echt graag naar
toe") eerst en vooral op het “grotere werk". De Omloop van Het Volk
(1e), semi-klassieker Gent - Staden (1e), Kruiseke - Wervik (1e), in Engeland
de Grote Prijs van Essex (1e) en toch ook de vierde plaats in de Omloop van
de Baronie (waarbij Toine zijn kansen tevergeefs opofferde ten gunste van
rappe ploegmaat Peer Maas) onderstrepen Van den Bunders bedoelingen. Het
“zilver" in Ichtegem (achter Belgische topper Eddy Vanhaerens) en Bissegem
(winnaar daar was Peter Godde) accepteert hij als schoonheidsfoutjes. Maar
toch blijven er ook voor Toine van den Bunder wedstrijden die hij eenvoudig
niet wil en mag verliezen. De Omloop van de
Braakman, voerend door zijn eigen Zeeuwsvlaamse land, is er bijvoorbeeld zo
een. Na een vierde, een tweede en een derde prijs lukte het Van den Bunder
vorig jaar eindelijk ook die - altijd lastige - koers op zijn naam te
brengen. Onderlinge, regionale rivaliteit had hem in de vooraf- gaande
edities steeds weer van succes afgehouden. Van de vooral tegen elkaar
gerichte acties van o.a. Wim de Waal, Jan Raas en Cees Priem profiteerden in
het verleden Cees van Dongen ('72), Gaby Minneboo ('73) en Juul Bruessing
('74). Reden voor Van den Bunder om die ene overwinning duidelijk als „te
weinig" te beschouwen en ook ditmaal louter voor de hoogste plaats te
strijden. Waarbij op de
smalle polderwegen, waar alle beschutting ontbreekt, de wind een van Toine's
beste bondgenoten had kunnen zijn. In het ook nu weer door het comite (meest
op de voorgrond tredende mannen: voorzitter Sengers en secretaris Wiskerke)
prima georganiseerde spektakel ontbrak echter de door velen gevreesde
bries. Desondanks moesten al na luttele kilometers de militairen Vissers,
Tuit en Rob Zuydweg, en - voor eigen volk - de Zeeuwen Pijcke, Begijn en Kole
afhaken. Gerrit Brokelman en Piet van Leeuwen, twee jongens die in de Groningse
KO-race een hoofdrol vertolkten, kwamen na een lekke band (evenals Olympiaan
Hermans) nog terug voor het uit 65 deelnemers bestaande peloton onverwacht
verbrokkelde. Oorzaak daarvan:
een enorme valpartij waarvan nationaal kampioen Ad Tak, Hans Langerijs,
Tonnie Huyzen, John Akkermans en Martin Rietveld de voor naamste slachtoffers
waren. Tak (gebroken sleutelbeen en dus een paar zeer belangrijke weken uit
competitie) en Huyzen (vingerkwetsuur) moesten zelfs per ambulance worden
afgevoerd. Na Voorop joegen
immers negentien man het tempo op. Van den Bunder (natuurlijk in de spits),
Peer Maas, Toon van der Steen, Michel Jacobs, Wim Pater, Gerrit Brokelman,
Piet Hoekstra, Piet Franken, Peter Godde, Piet van der Kruijs, Piet van
Leeuwen, Hans Koot, Gerrie van Gerwen, Ton ter Harmsel, Leo van Vliet, Jan
Spijker, Ad van Trijen, Barend Huveneers en Belgische gastrenner Eddy de
Vleeschhouwer konden echter niet voorkomen dat, aan het eind van de eerste
(van de vier) ronde, zeven anderen (Adje Prinsen, Wim Jeremiasse, Wim
Lugtenburg, Jo Maas, Matthe Pronk, Adrie van Houwelingen en Jan Damen
aansloten. Lekke banden van
Leo van Vliet en Peter Godde (beiden kwamen zeer krachtig terug bij) waren tot
de tachtigste kilometer de meest opmerkelijke zaken in een groep waarin met
Van den Bunder Amstel-man Ton ter Harmsel en Van Erps Hans Koot de snelheid
hoog hielden. Daarna volgde het spel van de demarrages. Op gang gebracht
door weer Van den Bunder en Jacobs. Met ook Van Houwelingen en Van der Steen
aan het front. Even later met Van der Steen, Van Houwelingen en Van der
Kruijs. Jacobs streek de rimpel glad, maar meteen ( Het waren
plaagstoten. Het echte werk kwam pas (nadat Van Trijen zich via de wagens bij
materiaaldefect toch had teruggeknokt) in de laatste veertig kilometer.
Hans Koot probeerde het toen twee keer. Beide malen was Van den Bunder mee.
Na De beurt was
daarmee aan Michelin. Jacobs liet een opening en even jonge (20) Wim
Lugtenburg spoot weg. Ook Wim Pater en Jo Maas steunden de vlucht, waarbij
Lugtenburg gezelschap kreeg van Soka's Ad Prinsen. Na Intussen kreeg
„De Bunder" het lastig. Toine: „Ik probeerde het telkens. Ook op de plek
waar het vorig jaar lukte. Maar Van Gerwen en Godde bleven aan het wiel. Ter
Harmsel en Van Vliet waren attent. De streep kwam steeds dichterbij en ik
wist dat ik om te winnen 'alleen' aan zou meteen komen." Maar hoewel
iedereen in de karavaan zag wat er stond te gebeuren, hoewel ook iedere
renner in de groep begreep wat Van den Bunders planner waren, slaagde de
IJzendijker. Vijf kilometer voor het eind was hij plotseling weg. Mee in de
tempoversnelling van Michel Jacobs, waarop ook Van Houwelingen, Spijker,
Godde, Pater en Koot reageerden. Even kreeg hij de ruimte. Als enige Soka Snacks-vertegenwoordiger,
zonder hulp van een ploegmaat, was hij niet in te tomen. De rug nog iets meer
dan normaal gekromd duwde Toine van den Bunder zich meter voor meter verder
van de concurrentie. Negen seconden had hij op de meet over op Adrie van
Houwelingen, die de spurt won van de achtervolgers, bij wie op de 200
meterlijn Van Vliet nog net kon aansluiten De coupe was geslaagd. Een nieuwe
triomf aan de reeks toegevoegd. Rest de
onvermijdelijke vraag: Hoe lang rijdt deze Van den Bunder nog als amateur
rond? Wanneer volgt hij zijn “generatie" op het professionele pad? Want
ondanks de eisen („Niet erop achteruit gaan") die hij de
sportdirecteuren stelt, blijft Toine een veelgevraagd man. Die dan wel niet
voor “het grote geld" over hoeft te stappen (maatschappelijke positie,als
mede-eigenaar van vaders bouwbedrijf, een eigengebouwde bungalow en een
fraaie auto illustreren dat), maar voor wie toch ook andere zaken gaan
meespelen. Natuurlijk, allereerst komen dit jaar de Olympische Spelen, maar
daarna? In het Zeeuwse land, waar de triomf uitbundig werd gevierd, wist men
het allemaal al haarfijn te vertellen. Volgend jaar, wanneer hij 25 is en
het koersen in Belgie problemen geeft, gaat Toine over. Belgen en
Nederlanders zullen dan van ,dien boeman" zijn verlost ... BRON: HENK
KRUITHOF Amateurs: 1. Toine van den Bunder, IJzendijke OMLOOP VAN DE HAARLEMMERMEER (15 mei).1976 JOS LAMMERTINK sterk triomfator bij junioren in OMLOOP VAN DE HAARLEMMERMEER Op fraaie wijze en na een sterke solorush heeft Jos Lammmertink
zaterdag de Omloop van de Haarlemmermeer voor junioren in zijn voordeel
beslist. Er was niemand die de knaap van De Zwaluwen nit Almelo in de
slotfase kon houden. Nadat Slendenbroek, Van de Rakt en Plugers op zo'n vijf
kilometer van de finish op het Kinheim in Zwanenburg uit een twaalf man
sterke kopgroep ontsnapten, wipte Lammertink achter hen aan en ging toen
meteen in een ruk door. Als een sterk en verdiend triomfator ging hij na zijn
huzarenstukje over de eindstreep. Het Zuiden scoorde de meeste punten voor de
nationale junioren-clubtrofee. De jongeren moesten in deze Omloop van de Haarlemmermeer waarvan de
organisatie in handen was van de Halfwegse Sport Club De Bataaf, zeven
„toeren" van “We hebben al veel van je gelegen en gehoord," sprak voorzitter
Henk Bruyntjes van De Bataaf tot de winnaar, „en wisten dat je een goed
wegrenner bent. Daarnaast ben je ook een goed crosser en dat heb je met een
tweede plaats in het Europees veldritkampioenschap van de junioren wel
bewezen. Je bent hier in de Haarlemmermeer een sterk winnaar geworden en
daarom van harte proficiat." Daarna mocht Rondemiss Moniek van het
Haarlems Dagblad haar taak verrichten.BRON: JAN ROOSEBOOM DE VRIES Junioren: 1. J. Lammertink (Zwaluwen-Almelo) Clubklassering: 1. Het
Zuiden 59 pnt.; 2. De Zwaluwen, Almelo 54 pnt. ; 3. Meteoor 44 pnt. ; 4.
Amstelland 31 pnt.; 5. Willebrord Wil Vooruit 31 pnt. OMLOOP VAN DE HAARLEMMERMEER (15 mei).1976 Knappe zege van LEO VAN VLIET in de Omloop van de Haarlemmermeer Eindelijk heeft Leo van Vliet zijn eerste grote zege als amateur te
pakken. De 20 jarige knaap uit Honselersdijk, die er alles aan gelegen is om
in de wielersport te slagen en daarom in zijn tweede jaar onder de amateurs
de straatkoersen links laat liggen, bracht zaterdagmiddag de Omloop van de
Haarlemmermeer op zijn naam. Samen met de steeds meer op de voorgrond
tredende Piet van Leeuwen en het jonge talent John van Herwerden, die hij na
een fel betwist sprintje wist te kloppen, was Leo van Vliet bij het ingaan
van de laatste ronde uit een tot negen man geslonken kopgroep ontsnapt. De
slanke Westlander had zelf met een felle demarrage het sein voor de succesvol
verlopen vlucht gegeven. Routiniers als Jan Hordijk, Gerrie van Gerwen, vorig
jaar het snelste in de Haarlemmermeer, en Peter Kuys - met de jongeren Reinier
Stroosnijder, Gerard v. d. Sterren en Henk Boom deel uitmakend van de
kopgroep - moesten het antwoord schuldig blijven op de charge van de drie
felste prijsvechters. Aan de finish keken zij tegen een achterstand van bijna
een halve minuut aan. Het parkoers in de Haarlemmermeer schijnt Leo van Vliet
goed te liggen, want eerder heeft hij er ook al eens bij de nieuwelingen en
junioren gewonnen. „Dit is mijn eerste grote overwinning als amateur," liet een
tamelijk frisse en montere Leo van Vliet meteen na afloop weten, “ik heb wel
steeds van voren gereden, maar kon net niet winnen. Dit seizoen doe ik
alleen het grotere werk, want als je Montreal wilt halen en later misschien
nog eens prof worden, dan moet je het niet in de criteria zoeken." SNELLE BESLISSING Het was alweer voor de 24e keer dat deze Omloop van de Haarlemmermeer
door de Halfwegse Sport Club De Bataaf op voortreffelijke wijze werd
georganiseerd. Alleen was het jammer dat de belangstelling zo aan de matige
kant was. De amateurs (114 man) moesten het parkoers negen keer afleggen.
Reeds in de eerste omloop viel het peloton door de straffe wind en het hoge
tempo in verschillende groepjes uiteen. Het kwam dan ook al snel tot een
beslissing en bij de eerste doorkomst in Zwanenburg - er was ook al een
valpartijtje geweest - gingen Rob Borst, Cor Leunis, Gerard Looyestein,
Reinier Stroosnijder, Gerry van Gerwen, Martin Visser, Cor Groenewegen, John
van Herworden, Leo van Vliet, Piet Kuys, Henk Boom, Gerrit v. d. Sterren, Wim
Albersen, Jan Hordijk, Hans van Leeuwen en Piet van Leeuwen op kop. Deze
zestien aanvoerders namen steeds meer afstand van het verbrokkelde peloton.
Favorieten als Juul Bruessing, Ron Smit, Bas Langeveld, Jan v. d. Horst, Bas
Lamoen, Egon van Kessel, Theo Gevers en Guus Bierings hadden de slag gemist
en bleken niet bij machte om iets aan het steeds groter wordende verlies te
verhapstukken. Van de koplopers moest Van Gerwen nog voor een lekke band uit
het zadel, maar wist door snel een ander wiel te steken weer aan te haken. Toen de voorsprong van de kopgroep opgelopen was tot zo'n drie
minuten, moesten Borst, Looyestein, Visser, Groenewegen en Hans van Leeuwen
de tol voor hun geleverde inspanningen betalen en afhaken. Ze werden door het
al danig geslonken peloton opgeslokt en gaven er met uitzondering van Borst
nadien de brui aan. Ook Albersen en wat later Leunis wisten zich niet op het
voorplan te handhaven. De rappe finisher Leunis vocht dapper alleen door en
wist uit de greep van de hoofdmacht te blijven. Na een mislukte solo-actie
van Gerrit v. d. Sterren, die hem een grootste winst van 21 sec. opleverde,
en verijdelde demarrages van Leo van Vliet, Henk Boom, weer Van der Sterren
met Peter Kuys en Gerry van Gerwen, sloeg Van Vliet bij het ingaan van de
laatste ronde met een felle demarrage hard toe. Alleen Piet van Leeuwen en
John van Herwerden konden zijn aanval pareren. De zes andere koplopers
moesten het antwoord schuldig blijven. In een draaiende en tot halve
stormkracht aanwakkerende wind, liepen de drie demarranten snel uit en
brachten het tet een halve minuut voorsprong. Er kon hen toen niet veel meer
gebeuren. In het zicht van de finish op het Kinheimparkoers demarreerde Van
Herworden, maar Van Vliet en Van Leeuwen lieten zich niet verschalken. Het
draaide uit op een spurt en dat ging Van Vliet het beste af. Met bijna een
lengte verschil hield hij zijn twee vluchtmakkers op afstand. De sprint van
de verslagen koplopers om de vierde plaats regelde Jan Hordijk in zijn
voordeel. Meer dan acht minuten na Leo van Vliet kwamen Ron Smit, Jan v. d.
Horst en Egon van Kessel als voorboden van het verslagen peloton over de
eindstreep.BRON: JAN ROOSEBOOM DE VRIES Amateurs: Clubklassering om Schiphol-trofee: 1. De Zwaluwen-A, Vlijmen 6.49.44; 2. 't Luchtschip, Kerkdriel
6.57.30; 3. Westland-A, Poeldiik 6.57.41. Na afloop van de strijd worden Leo van Vliet, Piet van Leeuwen en John
van Herwerden gehuldigd door de beer Bas (Goud van de sportcommissie. “Hulde
voor deze drie renners," sprak de heer Goud, “ze hebben het in die
stormachtige laatste ronde fantastisch gedaan. Het was een zware koers. Leo
van Vliet is een van de meest talentvolle jongeren, Piet van Leeuwen gaat
steeds beter rijden en ook John van Herwerden heeft het goed gedaan. Alle
drie proficiat met jullie prestaties." Daarna mocht Rondemiss Moniek van het Haarlems Dagblad weer aan de
slag. Microfonist Cor Wijdenes viel nadien de eer te beurt om in het clubhuis
van De Bataaf de prijzen uit te mogen reiken. En dat deed hij op de van hem
welbekende wijze met voor elke renner een babbeltje. OMLOOP VAN DE KEMPEN (23 mei).1976 ARIE HASSINK wint voor de tweede maal de Omloop der Kempen COR TUIT in de sprint teruggewezen Als we de erelijst van de Omloop der Kempen eens doornemen, valt het
op, dat slechts twee renners er in geslaagd zijn om deze klassieker door de
mooie Brabantse omgeving tweemaal op hun naam te schrijven. De snelle Kees
Lute was zowel in 1960 als in 1962 de concurrentie te vlug af en de Drent Jan
Aling, tegenwoordig woonachtig in de Kempen, was in 1969 en 1973 de snelste.
Amstel-renner Arie Hassink is sinds afgelopen zondag de derde renner, die
tweemaal op de indrukwekkende erelijst voorkomt van de Omloop. Nadat hij
eerder in dit seizoen ook al de Ronde van Overijssel op zijn palmares had
bijgeschreven, trok hij ook in Veldhoven alle registers open en behaalde
daardoor zijn vierde zege in dit seizoen. De strijdlustige Cor Tuit, die in
de slotfase tweemaal demarreerde, word door Hassink naar de overigens
eervolle tweede plaats verwezen. De Omloop der Kempen kende van het begin af een boeiend
wedstrijdverloop. Nadat de Geldroppenaar Jan van de Velden in de
neutralisatie door een lekke band werd verrast en weer vlug was aangesloten,
gingen Nico van Hest, Jan Damen en H. op de Kamp al na negen kilometer op de
vlucht. Het peloton reageerde niet al te fel op deze speldeprik, waardoor de
voorsprong van het drietal spoedig opliep tot 45 seconden. Eerst liet H. op
de Kamp zich terugvallen en toen bij Diessen ( Toch liep de voorsprong op, want na Bij het uitrjjden van Veldhoven werd er door Hans Koot (de winnaar van
1975) een achtervolging georganiseerd, waarbij hij de steun kreeg van Ger
Mak, Theo Hoogervorst, Piet Kessels, Wil Maessen, Frans Francissen, Gerard
Sint Nicolaas en Arie Versluis. Bij Waalre noteerden we echter nog een achterstand
van 1.15 min., terwijl de derde groep, bestaande uit Hans Langerijs, Roelof
Akker, Theo Gevers, Frans Kooymans, Ad van Trijen, Henk Lubberdink, Jan
Nederlof en P. Idema een achterstand van 1.50 min. had op de leiders. De
achtervolging kwam langzaam op gang, want bij Eersel ( Bij Wintelre ( „Ik was bang, dat de anderen terug zouden komen en reed daarom maar
hard door," zei Tuit. Arie Hassink, in 1971 al winnaar van de Omloop,
prima georganiseerd door Wielerclub Tempo uit Veldhoven, was daardoor de
derde renner in de geschiedenis, die tweemaal op de indrukwekkende erelijst
voorkomt van de Omloop der Kempen. Zijn ploegleider Herman Krott overzag tevreden het slagveld, want met
vier renners bij de eerste zes kan hij met een gerust hart aan Olympia's
Ronde door Nederland beginnen. BRON: WIM AMELS Amateurs: 1. Arie Hassink, Neede Ploegenklassement: 1.
Amstel Bier 12.16.19; 2. Jan van Erp-Saicis 12.17.44; 3. Rossche Staalbouw
12.22.44. OMLOOP
VAN DE KRIMPENERWAARD (14 augustus).1976 Tegen
deze FRITS PIRARD kon niemand op
In de Omloop van de Krimpenerwaard Zeven
Van Erp-renners in kopgroep kansloos Montreal heeft Frits Pirard geen kwaad
gedaan. Natuurlijk voelt de Bredanaar zich mede verantwoordelijk voor de
afgang die Nederland daar als wielernatie meemaakte, maar terug van de Spelen
probeert Frits die slechte nasmaak van het Olympisch gebeuren weg te werken
met een reeks knappe prestaties. Hij was al de beste in Chatenax de Lac, Halen
(beide koersen in Belgie) en in het Zeeuwse 's-Heerenhoek. In Turnhout klasseerde
Pirard zich als tweede achter Daniel Willems. En in de Omloop van de
Krimpenerwaard was het zaterdagmiddag weer prijs. In duidelijk de sterkste
klassieker uit zijn seizoen voerde Frits Pirard het aantal triomfen op tot
een totaal van negen. Maar
toch ... toch is de Amstel-coureur niet erg tevreden over 1976. “Het werd wel
weer eens tijd", stelde Frits in finishplaats Schoonhoven (waar de
organiserende vereniging De Waardrenner en sponsor Keukencentrum resideren)
vast. „Mijn beste uitslag in de van-stad-tot-stad-wedstrijden dit jaar was
een derde plek in Zuid-Holland. Verder reed ik echt niet slecht, maar ik heb
ook weinig geluk gehad. Er
is veel kritiek geweest op mijn keuze in de 100 km-ploeg voor Montreal.
Logisch. Misschien is meneer Middelink wel de enige geweest die in mij bleef
vertrouwen. Terecht. Kijk, in de Franse etappewedstrijd door het land van
Saone en Loire was ik toch ook met m'n derde plaats de beste Nederlander. In
het kampioenschap in Simpelveld behoorde ik tot de sterksten. Krijg ik die
gebroken pedaa.l niet dan blijf ik er wellicht no-
langer bij. En in Olympia's ronde had ik ook bij de eerste vijf kunnen
rijden, wanneer ik in Bladel niet, tegelijk met Hans Koot, onderuit was
gegaan." Middelink
toelichtend: “Wanneer je naar zijn kwaliteiten kijkt, zou je inderdaad kunnen
zeggen dat Pirard aan een zwak seizoen bezig is. Daar speelt ook zijn niet
al te sterke mentaliteit een rol bij. Maar hij krijgt in het najaar nog een
kans te bewijzen dat'ie ooit nog eens een acceptabele beroepsrenner kan
worden. In de Tour de l'Avenier (daarvoor zijn zeven renners voorlopig
uitgenodigd, onder wie ook Lubberding, Van Vliet, Jacobs, Scheuneman en met
profplannen rondlopende Ad Tak) is het dit jaar alle negen dagen klimmen voor
de amateurs. Dan weten ze meteen waar ze toe in staat zijn." Pirard,
in Luxemburg tussen de profs door de mand gevallen, mag dat nieuwe Franse
avontuur met enige vertrouwen tegemoet zien. De Bredanaar, die 1 november in
militaire dienst moet, steekt immers in een ongekende vorm. Het aantal
triomfen in 1974 (11, waaronder de Omloop van het Zuiden) en 1975 (15 met
o.a. de Ster van Zwolle) gaat zeker worden overtroffen. Waarom? Vraag het de
zeven renners uit de ploeg Jan van Erp, die in de finale deel uitmaakten van
de kopgroep van dertien in de Krimpenerwaard maar eens. Piet
van Leeuwen bijvoorbeeld: “Hij reed zo verschrikkelijk hard, dat volgen al
lastig was. De laatste vijftien kilometer zette Frits voortdurend de hele
zaak op het kantje. Zat er dan toevallig een van de jonge renners van ons aan
zijn wiel dan vielen er gaten. Onvermijdelijk. Tegen die zware versnelling
(54 x 13) konden een Bertje Oosterbosch en Guus Bierings niet op." En
Jan van Erp-ploeleider Jan Gisbers: “Frits was te sterk. Natuurlijk wij waren
met zeven, maar wanneer je ze stuk voor stuk bekijkt moesten we toch tegen
deze Pirard verliezen. Koot is pas terug in de competitie. Van Gerwen is niet
helemaal meer de man van de voorjaarsklassiekers. Mutsaars viel twee keer.
Oosterbosch (pas twee weken amateur) en Bierings komen volgend jaar aan de
beurt. Wat ze nu deden was al erg knap. Het kwam aan op Lubberding en Van
Leeuwen. Die hebben Frits lang in toom kunnen houden. Henk ging zelfs tot de
laatste meters met hem mee. Nee, mijn renners hebben echt niet zo slecht
gereden." Al
hadden de paarse rijders met kapitein Van der Kruijs tussen de wielen
waarschijnljjk wel een strategie weten te vinden om de koers in de hand te
houden. De uitgangspositie in de Krimpenerwaard was immers formidabel. Daar
zorgden ze trouwens zelf voor. Al vrij kort na het vertrek begonnen Van
Gerwen en Oosterbosch met de schifting. Bik's Jan Zuijdweg en Maarten de Vos
(Driessen-Optilon) gingen mee. Bart van Est (derde Van Erp-man) volgde. Terwijl
ook Bierings, Piet van Leeuwen (5x Van Erp), Rotterdammer Peter Grootegoed
en Theo Hogervorst (Bossche Staalbouw) voorop aansloten tuimelden in het
peloton vijf renners tegen de grond. Egon van Kessel was er het slechts aan
toe. De Bik-belofte uit Velddriel brak een been. Eveneens verdwenen uit de
strijd Amstels Jan Spijker (de ploeg van Krott was toch al met vier man
vertrokken), en Gerrit Brokelman, die vorig jaar in de Krimpenerwaard,
achter Van Gerwen tweede werd. Ad Toepoel en Marcel van Leeuwen raakten door
materiaaldefect zo ver achterop dat ook zij even later afhaakten. Vooraan
groeide de kopgroep uit. Jan Hordijk, Roelof Akker, Peter Zeijerveld en
Martin Rietveld brachten het aantal op dertien. Na Nog
zes amateurs verlieten voor het eind van de eerste ronde ( De
groep was duidelijk te groot. Rietveld werd als eerste eraf gereden. Hordijk
en Van Gerwen (de twee kennen elkaar sinds de Haarlemmermeer erg goed) joegen
het tempo verder op. Zeven van de acht Van Erp-renners (alleen Bart van Est
niet) maakten daarna deel uit van de veertien coureurs die in kansrijke
positie aan de tweede lus begonnen. Amstel-duo Pirard-Valentijn, Ton Griep en
Jan Zuijdweg namens Bik Sloopwerken, Bleu de Nil-rijder Jan Hordijk, Theo
Hogervorst (Bossche Staalbouw) en Heddy Nieuwdorp (Driessen) completeerden
de zaak. Al was voor Spijkenisser Griep de vreugde van korte duur. Hij kreeg
bij het opdraaien van de Lekdijk een lekke band en moest verder tevreden zijn
met een bescheiden rol tussen drie op uitzichtloze afstand jagende dapperen:
Jos Nederlof, Johnny Verbeke en Roelof Akker. Restte
de finale. Een eindstrijd waarin de Jan van Erp-formatie het initiatief zou
nemen. Van Gerwen ging. Hogervorst en Hordijk reageerden. Mutsaars repte zich
vooruit. Weer ging Hordijk mee. Dat de Schijndelnaar daarbij tegen de wesloeg
(overigens buiten de schuld van Hordijk, want Mutsaars keek om en stuurde
pardoes in Jans achterwiel) maakte de stemming er niet beter op. Hordijk
zette zich, na de wedstrijdleiding op het weer oplaaiende conflict attent te
hebben gemaakt, op het wiel van Van Gerwen. “Jij komt straks weg, zonder de
rapste Van Erp-man", voegde Jan aan Frits Pirard toe. En
dat gebeurde ook. De imponerende pedaaltred van de Bredanaar bracht hem als
eerste bijna Twee
Amstels en vier Van Erp-boys verdeelden de buit. Pirard: “Zelfs toen durfden
ze nog niet op kop te komen. Ik moest alles alleen doen. Ja, Valentijn heeft
me lekker kunnen helpen, maar die anderen. .." De ontknoping naderde
echter. Pas 19-jarige Valentijn („sinds ik steunzolen draag op advies van
dokter Simons heb ik bijna geen last meer van pijn in mijn rug en ben ik veel
beter gaan fietsen") zag het tevreden aan: “Wanneer je niet echt bij
Frits aan het wiel rijdt, is het gebeurd. Hij gaat zo vreselijk hard dat je er
bijna niet meer naar toe kan springen." Het
lukte Van Leeuwen nog eenmaal. Met Lubberding hield hij Pirard nog in toom.
Even later kon alleen Lubberding nog mee toen Frits weer eens uithaalde. Tot
de eindspurt mocht Van Erp nog op een goede afloop hopen, maar ook daarin was
- van kop of - Pirard de sterkste. Jan
Gisbers troostte zich met de knappe derde plaats (in solo) van Bierings en de
ploegenprijs. Tegen deze Frits Pirard kon immers niemand op. BRON:Henk
Kruithof Amateurs: 1. Frits Pirard (Breda.) OMLOOP
VAN DE KRIMPENERWAARD (14 augustus).1976 Winst
in Krimpenerwoord voor Bella van der Spiegel-Hage, na knappe solo Ditmaal
geen overwinning van Keetie. Tijdens de dames-editie van de Omloop van de
Krimpenerwaard bleef de triomf echter in de ploeg van Becks Bier. In de
famille Hage zelfs, want uitstekend gesteund door haar zus reed Bella, van
der SpiegelHage zich naar een “klassleke" zege. Een solo van zo'n
twintig kilometer ging aan de huldiging van de oud-kampioene vooraf. Een
eenzame tocht waarop met, dit seizoen ook weer volop koersende, Ton van der
Spiegel getrouwde Bella het soms knap moeilijk had. In finishplaats
Schoonhoven hield zij echter nog voldoende voorsprong over op de massaal voor
de tweede plek spurtende concurrentie. Een
van-stad-tot-stad-koers voor dames in de Krimpenerwaard. Op verzoek van
coach Dini Brinkman pasten het organisatie- comite en vereniging De
Waardrenner, die in het Keukencentrum Schoonhoven zo'n uitstekende
clubsponsor heeft getroffen, de extra opgave in, in het bijna dagvullende
programma. Met succes, want de lus die de dames aflegden (de amateurs deden
er twee) bracht de “afstekers" langs het parkoers een extra afleiding en
bovendien een aardige wedstrijd. , Eerste
aanvalster daarin was Zeeuwse Agnes Koeman. Zij nam honderd meter, maar werd
door wie anders dan provinciegenote Keetie van Oosten-Hage tot de orde
geroepen. Het tempo van het peloton, met ook dames uit Belgie en Engeland
tussen de wielen, bleef vrij laag. Dat gaf een groepje van zes de kans tot
ontsnappen, maar niet voor lang. De premie in Lekkerkerk ging in een gesloten
formatie naar voor eigen publiek rijdende Marion Bik. De
Lekdijk, na Hun
landgenote Marie-Jane Thijs en Els Leusink uit Twello verloren wel definitief
het contact. Het tempo bleef laag ( Maasdamse
Ineke de Rijke en Engelse Jean Lochhaed besloten daarna een uitval te waren.
Ze zouden tien kilometer voor een plotseling versnellende groep aanrijden.
Opnieuw kon een aantal dames het allemaal niet meer aanfietsen. Ook Annelies
Weegberg en Dimphy Wesdorp behoorden tot degenen die moesten afhaken.
Sommigen vochten zich weer terug en werden vervolgens opnieuw afgeschud. Maar
vooraan hield de equipe van Leon Hermans de zaak in handen. Ineke de Rijke en
haar vluchtgenote waren nag niet teruggepakt of de “kaart" van Bella van
der Spiegel werd gespeeld. Gre Knetemann probeerde tevergeefs de tegenactie
op gang te brengen. Keetie controleerde de bewegingen voor in de hoofdmacht,
waaruit nu weer Betty van Wijhe, Sonja Methorst, Anne Riemersma en Tiny
Kuijper dreigden weg te vallen. Bella had het moeilijk in die fase. Verloor
zienderogen terrein, maar bleef volhouden. En.. . werd beloond. Het peloton
berustte. De vier gelosten stelden dat opgelucht vast en mochten toch nog meespurten
voor een ereplaats. Jonge
Nita van Vliet uit Maasland kreeg die kans niet. Vijf kilometer voor de
aankomst moest ze met materiaalpech van de fiets. Ze komt derhalve niet voor
in de uitslag die meebepalend is voor aanduiding van de wk-ploeg in Italie.
Bella van der Spiegel stelde duidelijk haar kandidatuur. Rap spur- tende
Truus van der Plaat, Keetie van Oosten-Hage, Anne Riemersma en Gre
Knetemann-Donker ook. Daartussen nog Marijke Lagerlof. Maar zij heeft
besloten uitsluitend op de piste in Lecce aan te zetten.BRON:Henk Kruithof Dames:1. Bella van der Spiegel-Hage (St. Maartensdijk) OMLOOP VAN DE MAASVALLEI (11 april).1976 Jammerlijk slot in 3e Omloop van de Maasvallei NEERBEEK - Bert Oosterbosch kon maar met moetee een glimlach
produceren. Terwijl ziijn moeder de kersverse winnaar van de
juniorenklassieker Omloop van de Maasvallei huilend om de hals viel, stamelde
18-jarige Bert. „Hoe kan ik nou gelukkig zijn met zo'n overwinning?" De
teleurstelling van de beloftevolle Eindhovense coureur na 105 zware Limburgse
kilometers was alleszins begrijpelijk. Immers, in de laatste „Doodjammer dat door een dergelijke organisatiefout de uitslag zo
beinvloed wordt," meende wedstrijdleider Jean Houben na afloop. Prottesten
van De Jong en De Nijs, gesteund door hun ouders, baatten (natuurlijk) niet.
Hoezeer de organisatie ook op het laatste moment miskleunde, de renners
hadden zelf moeten weten waar de aankomst was. Voor Bert Oosterbosch (in juli
maakt hij de overstap naar de amateurploeg van Jan van Erp) moet het toch een
enorme troost geweest zijn dat niemand meer dan hij ook aanspraak op de zege
had kunnen maken. Na enkele vroege schermutselingen was bet juist Oosterbosch
geweest die nabij Urmond (65e kilometer) met Kolonel Cole-coureur Weber,
Maastrichtenaar Ad Wijnands en Westlander Koppert het hazepad koos. Met
enkele bonderden meters voorsprong op de grote groep (waarin Ad Verstijlen,
vorig jaar nog winnaar van deze Omloop, zijn dag niet had) snelde het kwartet
de finale tegemoet. Een gedevalueerde finale, want wegens werkzaamheden aan
de Moorberg en Snijdersberg konden deze twee klimmen, in vorige jaren steeds
weer scherprechters, dit keer niet “genomen" worden. De Slinger- ofwel
Hussenberg in Geulle, die na 70 kilometer beklommen moest worden, bleek
echter eveneens het koersverloop een totaal ander aanzien te kunnen geven.
Terwijl in de achterste gelederen de ene na de andere renner moest afhaken,
wist een acht man sterke groep zich als eerste aan de top te melden. Hun
namen: Paul Driessen (Elsloo), Ad Bongers (Heeren), Ad Wijnands (Maastricht),
Piet Buys (Amsterdam), Bert Oosterbosch, Koppert, Weber en (even later) Ad
Verstijlen. Vlak voor de beklimming van de Adsteeg in Beek (de tweede grote
hindernis in het traject) klampten zestien anderen met de moed der wanhoop
nog aan: Meertens, Rabe, De Jong, De Nijs, Bessems, Snijders, Kruizinga, Van
Tol, Van de Broek, Rijkhoff, Heeren, Taverne, Van de Takt, Janssen, Van de
Vliet, Spanjers en De Bruin. Bert Oosterbosch zegevierde Vlak na de beklimming van de Adsteeg achtte Bert Oosterbosch zijn
tijd gekomen. Andermaal demarreerde hij (in Oensel met nog Theo de Rooy van Volharding Utrecht, een van de grote kanshebbers in
de Omloop van de Maasvallei, haalde de start niet. In het kleedlokaalliep hij
overgeconcentreerd door een glazen deur heen. Met verschillende snijwonden
werd de pechvolle De Rooy per ambulance naar bet ziekenhuis van Geleen gebracht,
waar hij wegens het geleden bloedverlies enkele dagen word opgenomen.BRON:
BEN HEINRICHS Junioren: 1. Bert Oosterbosch
(Wilhelmina) Ploegenklassement: 1. Le
Champion 76 pnt.; 2. Wilhelmina (Eindhoven) 50 pnt. ; 3. Swift
(Leiden) 40 pnt. ; 4. Amstelland (Amstelveen) 38 pnt. ; 5. Het Zuiden
(Eindhoven) 35 pnt. OMLOOP VAN DE MIJNEN (22 augustus).1976
Na fraaie
uitval en imponerende solo FRITS PIRARD winnaar in zware Omloop .van
de Mijnen Op de voor het bergklassement tellende Klimmenderatraat
te Hulsberg nam Frits Pirard met een forse ruk en veel zwier afscheid van
zijjn gezellen Leo van Vliet, Johan v. d. Meer, Joop Ribbers, Henk Boom en Jan
Jonkers. Uiteraard boden de in hetzelfde shirt als de vluchter Pirard
rijdende Van Vliet en Van der Meer (een knap Amstel-trio) geen verweer,
evenwel konden ook de anderen de opmars van de na een solo van Bereids verleden jaar sloeg de Omloop van de Mijnen -
een piekfijne produktie van het Wielercomite Nieuw Einde onder het dapper
beleid van de veel werk verzettende secretaris Martin Brasse - tevens
KNWU-jurylid -, in samenwerking met de Radsportverein 1899 EV Wurselen en
het hoofdbestuurslid van de Bund Deutscher Radfahrer Reckermann - alom aan.
Toen werd Leo van Vliet in de spurt door Mat Dohmen geklopt, finishte 13 sec.
later Maarten de Vos op de derde plaats en gingen 30 sec, na de winnaar
Gerrie van Gerwen (4e) en Hares Koot (5e) onder het spandoek door. Door de wijze waarop de Omloop van de Mijnen word
georganiseerd, uit de doeken gedaan en besproken, verwierf deze echte wegrit
zich meteen een vaste stellage en nu de tweede editie (Nieuw-Einde is
voornemens het volgend jaar ook een prof-criterium op te dissen) een complete
topper word, verwierf deze race zich met recht de aanduiding van een van Neerlands
mooiste evenementen voor amateurs. Sportcommissielid Bas Goud zal deze
conclusie gaarne volledig onderschrijven. De zon scheen aardig, het waaide geducht en vooral dit
laatste facet drukte een stempel op het niveau, op de aard van het verloop,
op hat aantal uitvallers en die opmerkelijke achterstanden. Opmerkelijke
dingen? Nog voor de officiele start in Heerlerheide - op een fraaie asfaltweg
- kregen drie coureurs een lekke tube; na Toen een voorval dat een stempel op de totale
verwikkelingen ging drukken. In Teveren, na Al ontsnapten even nadien Spijker en Hilbering uit
groep twee, de leiders dreven hun winst op en de wind had een vernielende
invloed op de troepjes die ogenschijnlijk elk moment de schade zouden kunnen
herstellen. Hiervan was totaal geen sprake. Die groepen deden hun uiterste
best en toch werd verlies geleden. Na Die vijftien renden met een winst van 1.45 min. door
Geilenkirchen (de Omloop ging ruim Ook vooraan een decorwijziging: in Nieuwenhagen ( In Bingelrade Michel Jacobs (in zijn woonplaats dus) op
kop van de leiders en daar deden Pirard, Ribbers, Jonkers, Scheuneman en Boom
er een geducht schepje op. Het rumoer bleef voortduren: aan het bewind Pirard,
Ribbers en Jonkers, bij kwamen Van Vliet, Van der Meer, Van der Kruys en
Havik. Tien leiders, want ook Hogervorst, Meyers en Scheuneman hadden succes.
Twaalf leiders: Van Houwelingen en Boom gingen aan de slag deelnemen, juist
toen Iedema en Jacobs op de vingers werden getikt.Jacobs kreeg krampen,
verachterde; Iedema werd door Hilberink, Martens (B), De Groot en Maas
vervoegd. De volgende verrassing: alleen voorop Louis Meyers, de
Maastrichtenaar werd door Ribbers en Van Vliet gehaald en even later
hergroepering, dus weer twaalf moedigen op de voorste rij. Geen pauze. In
Schimmert ( Afgehaakt werden Hogervorst, Meyers en Van Houwelingen.
En intussen zat het grote peloton op 10 minuten en dat na nauwelijks een
derde gedeelte koers. Amstel was opperbest present: Van Vliet, Van der Meer
en Pirard; Van Erp had Van der Kruys in de slag; Michelin rekende op
Ribbers; De Zwaluwen De Boer op Boom. Op 45 sec. Havik en Scheunemann. De
achterstand van Maas, Iedema, Hilberink, Van Lieshout, Van 't Hooft en Jacobs
was toen al 5.20 min. Op de smalle wegen, in die bochten en kronkelingen, in
het stof van de grinderige paden stegen adlerlei achterstanden met sprongen,
duelleerden vooraan de kanshebbers op het scherp van de snede. Na De zes kopmarmen Van Vliet, Van der Meer, Pirard,
Ribbers, Boom (keerde terug) en Jonkers hadden na Toen de ontknoping, beschreven in de aanhef. Frits
Pirard ging aan de haal, Henk Boom word aan zijn lot overgelaten. Pirard had
op dat moment nog Pirard verhoogde zijn winst, hij werd briljant winnaar
van deze zware Omloop van de Mijnen. De uitslag vertelt een erg duidelijke
taal, getuigt niet alleen van de superioriteit van nummer een, onthult ook
middels de achterstanden heel wat aangaande de „zwaarte" van deze boeiende
koers. Amateurs: 1. Fr. Pirard (Amstel) 4.36.40, Totaal-bergklassement: 1. Fr. Pirard 26 pnt., 2. J.
Jonkers 23 pnt., 3. J. v. d. Meer 21 pnt., 4. J. Ribbers 14 pnt. 5 P. Iedema
9 pnt. Ploegenklassement; 1. Amstel 13.57.44; 2. Michelin 14.33.52; 3. Bossche
Staalbouw 14.45.00; 4. Mustang 14.51.50; 5. Poolen 14.55.42; 6. Driessen
14.59.01; 7. Luchies 15.02.57. OMLOOP VAN DE VELUWE (24 april).1976 Alfons van Geel:
een winnaar “met verstand " Had de Paasvakantie de analisten-scholier Alfons van Geel de
overwinning in de 2e Omloop van de Veluwe voor junioren, met start en finish
in Apeldoorn, “toegestopt"? De 18-jarige tweedejaars junior (volgend
jaar naar de amateurrijen) uit Zundert, die met zijn eerste seizoenzege
meteen de lauweren oogstte van een “klassieke" overwinning, ken
gewoonlijk sport en studie niet altijd even best plooien. Maar dit keer was
er wegens de vakantie van school rond de Paasdagen wat extra
trainingsmogelljkheid geweest en ziet: zoiets werpt dan maar meteen zijn
vruchten af. Alfons van Geel na die door de wind geteisterde Dat waren in elk geval eerlijke woorden. Er is daar tussen het Veluwse
natuurschoon wet afgetrapt, soms keihard geknokt en heel wat afgezien. Maar
ook bij tijd en wijle gesmeten met de nog ontluikende krachten bij deze
junioren, die nog op de volwassenheid van hun spieren zitten te wachten. Het
verstand wil den wel eens krachtiger zijn dan de wil, den de mogelijkheden
ook. Dan blijkt achteraf zulk “smijtwerk" met energie helemaal niet zo
verstandig te zijn geweest. Dat leerde ook deze Omloop weer eens. En daarom is zaterdag het
koersverloop tegen het einde zo drastisch - ja zelfs dramatisch - veranderd,
juist voor diegenen die op rozen leken te zitten. Misschien had Alfons van Geel de afgelopen week niet alleen de
fysieke vorm wat aanscherpt, mogelijk is in die dagen ook zijn analytisch
verstand tot groter wasdom gekomen. Zo iets van je koppie er bij houden en
bij blijven ... Wie zal het zeggen? Hij ontliep in elk geval de massale afval
in het begin en was er op het juiste moment bij toen niet alleen de benen het
werk moesten doen. De karavaan zelf sneed de wedstrijd in enkele saillante hoofdmoten. De
eerste slachtingen zagen er uit, zoals alleen een dronken barbier ze met een
scheermes in zijn overvolle kapsalon ken veroorzaken. Desastreus dus. Ook Ad
Verstijlen viel er aan ten offer, omdat hij na pech in een van de vele
vacuums terecht kwam en het niet meer redde bij te komen. De hele situatie werd pas interessant toen onder Gortel ( GROTER GAT Noch de eerste noch de tweede groep bleef constant op die sterkte,
maar vooraan werd het gat wel steeds groter gemaakt: 20 seconden in de
buurt van Uddel ( Maar het pakte wel iets anders uit. Plugers, Timmer, Oosterbosch en
Jos Lammertink lieten „tastbaar" merken de eindfase winnend te willen
ingaan, zonder er kennelijk rekening mee te houden dat de Zijpenberg als
hoogste punt van de Veluwe - en dus ook van deze Omloop - wel eens de
scherprechter zou kunnen zijn. Onder Roozendaal ( Zei de pittige winnaar over die eindspurt: “Als ik iemand in die
spurt vreesde, waren het wel Van Gool en v. d. Broek, maar misschien heeft die
extratraining van de laatste dagen mij werkelijk goed gedaan." Van
Geel's denkwerk stond dus na de wedstrijd kennelijk ook nog niet stil. . ! LIEFHEBBERS Wat een veld starters bij de liefhebbers in hun Omloop over 68 km:
liefst 103 renners a an pet vertrek, al vroeg in de morgen. Vijftien
kilometer van de finish, nadat er onderweg diverse malen op werkelijk
verschrikkelijke manier „de beuk" was ingegaan, scheidde zich een kopgroep
van 13 man af, die als “gekken" fietste om de ereprijzen. Het werd een eindsprint,
waarin degene die min of meer nog wel over had, de beste kans van slagen had.
En den mag zo'n winnaar M. Dijkhuizen uit Scheveninge heten, bepaaldelijk
niet een van de kenden uit de liefhebbers-categorie. Maar daarom was hem de
zege zeker niet minder gegund.BRON: WESSEL OUDEWORTEL Junioren: 1. Alfons van Geel (WV
Breda) Ploegenklassement: 1. WV
Breda 74 pnt., 2. De Jonge Renner (Oosterhout) 62 pnt., 3. De Kempen
(Valkenswaard) 39 pot., 4. WV Drachten e.o. 24 put., 5. De Valleirenners
(Scherpenzeel) 21 pnt., 6. De Bataaf (Halfweg) 18 pnt., 7. Het Oosten
(Enschede) 17 pnt., 8. Le Champion (Amsterdam) 16 put., 9. Wilhelmina
(Eindhoven) 16 Ant., 10. GGMC Amsterdam 14 put., 11. De Windmolens (Geffen)
13 pnt., 12. Avanti (Alphen a.d. Rijn) 12 put., 13. Friese Leeuw
(I.eeuwarden) 10 pnt., 14. De Meteoor (Assen) 9 pnt., 15. RKTWC Bleyerheide
8 pnt., 16. Willebrord Wil Vooruit (St. Willebrord) 6 pnt., 17. WV HoogezandSappemeer
4 put., 18. HSV De Kampioen (Haarlem) 3 put., 19. RETO (Arnhem) 1 put. Liefhebbers: OMLOOP VAN HET WESTERKWARTIER (22 mei).1976 KEETIE VAN OOSTEN-HAGE won de eerste Internationale Omloop van het
Westerkwartier Van een machtsovername is voorlopig geen sprake. Keetie van
Oosten-Hage staat nog onwankelbaar op haar voetstuk. De Zeeuwse
demonstreerde in de eerste damesomloop van het Westerkwartier (het
westelijke gedeelte van de provincie Groningen) op ondubbelzinnige wijze, dat
zij in het land van de dameswielrenners de ongekroonde koningin is. Na De achterblijvende meute erkende de grootsheid van Keetie als een
kind, dat voor het eerst aan een hoge plaatselijke autoriteit wordt
voorgesteld. Er werden nauwelijks pogingen ondernomen om het steeds grote
wordende gat tussen Keetie van Oosten en de groep te dichten. De enige, die
een paar keer demarreerde, was Tineke Fopma. De wereldkampioene was dat aan
haar stand verplicht, maar de Friezin kon niet op voldoende medewerking
rekenen om haar plannetje ten uitvoer te brengen. De wilskracht maakte
plaats voor een bijna goddelijke eerbied, die de krachtig fietsende Zeeuwse
bij haar sportieve collega's afdwong. Tineke Fopma typeerde de sfeer van
machteloosheid nog het meest treffend: “Als Keetie eenmaal ontsnapt is, blijft
ze weg. Ze is dan gewoon niet meer te achterhalen. Je probeert wel wat, maar
het is vergeefse moeite. Temeer, daar die achtervolgingspogingen alleen maar
slagen, wanneer je op voldoende medewerking kunt rekenen." Keetie zelf verbaasde zich er over, dat zij volop de gelegenheid kreeg
om haar surplus aan talent en wilskracht te etaleren. „Ik had er wel
degelijk op gerekend, dat ze mij terug zouden pakken. Misschien dat veel
meisjes bang waren voor de afstand. De criteria zijn meestal niet langer dan
In Keetie van Oosten-Hage, die bijna zestig kilometer lang een
perfecte “one woman-show" opvoerde, kreeg de eerste Omloop van het
Westerkwartier voor dames dus een grandioze winnares. Geen wonder, dat de
betrokkenen verguld nakaartten over het experiment van de Noordelijke
Wielervereniging Groningen Bergen Financieringen. Voorzitter Jaap Klip is er
nu reeds van overtuigd, dat het evenement ook volgend jaar als voorjaarsklassieker
op het programma wordt gezet. Keetie van Oosten, waarderend: „Ik vind zo'n
wedstrijd wel leuk. Het is een keer iets anders dan al die criteria.
Organisatoren zien vaak geen brood in het op touw zetten van
damesklassiekers. Ze denken, dat wij niet zo hard fietsen." Op gezette tijden
werd er wel degelijk hard gekoerst in het wijde Groninger land. Aan de andere
kant gebiedt de eerlijkheid te zeggen, dat de snelheid lange tijd rond de
dertig kilometer per uur schommelde. Met name in de eerste face kende de
wedstrijd weinig hoogtepunten. Tot de beslissende demarrage van Keetie van
Oosten-Hage was het aantal ontsnappingen gemakkelijk op de vingers van een
hand te tellen. Het peloton schrok alleen wakker, toen tussen Briltil en
Niekerk, na ruim tien kilometer, de beide Groninger meisjes Anna Bakker en
Coby Pinkster hun gebrek aan ervaring moesten boeten met een valpartij. De
schrik was erger dan de pijn. Dit in tegenstelling tot de Engelse Olympische
kandidate Lynn Armitage, die bij Opende-West het slachtoffer werd van een
massale valpartij, die zelfs de motorordonnans en zijn duo-passagier een buiteling
door de berm bezorgde. Armitage werd met een gebroken arm naar het ziekenhuis
vervoerd. Martha Toersen en Anne Riemersma konden de tocht met pijnllijke
gewrichten voortzetten. Mevrouw Brinkman, voorzitster van de Nederlandse Dames Wielren Club
(NDWC): “Dat waardeer ik erg in die meisjes. Terwijl mannen na een valpartij
vrij gauw geneigd zijn in de bezemwagen te stappen, willen meisjes koste wat
het kost doorfietsen." Het dameswielrennen begint dankzij de pionierswerkzaamheden van de
NDWC steeds meer terrein te veroveren in Nederland. De club van mevrouw
Brinkman is echter sterk afhankelijk van de wielersportverenigingen. Zij
immers moeten het initiatief voor het organiseren van wedstrijden nemen.
Mevrouw Brinkman: „Organisatoren zien het vaak niet zitten. Maar iedereen,
die het een keer geprobeerd heeft, is enthousiast. Voor de NDWC is het erg
moeilijk om wedstrijden te plannen, omdat onze leden uit het hele land
komen. We kunnen daardoor geen clubkampioenschappen organiseren en zijn
evenmin in staat een parkoers uit te zetten, dat voor al onze leden gemakkelijk
bereikbaar is. Desondanks hebben we al veel bereikt. Er zijn nu zeventig
licentiehoudsters, terwijl er nu ook weer Nederlandse kampioenschappen op de
weg en de achtervolging op het programma staan." BRON: JOHAN WOLDENDORP Dames: 1. K. van Oosten-Hage,
Kloetinge Ploegenklassement: 1.
Beek's Bier; 2. Ketting-Shimano; 3. Bik's Sloopwerken. OMLOOP VAN HET ZUIDEN (4 september).1976 Onbevredigend slot bij
de amateurs Piet van der Kruijs gediskwalificeerd BERRY LIBREGTS nu eerste in laatste van-stad-tot-stadwedstrijd in dit
seizoen Het is voor alle partijen bijzonder onbevredigend wanneer de jury er
na afloop van eon wedstrlijd toe over moet gaan een renner te
diskwalificeren. Voor de renner in kwestie, die het er natuurlijk nooit mee
eens is, maar ook voor degene die nu de eerste prijs in ontvangst mag nemen,
omdat die renner toch niet die vreugde aan zijn zege beleeft dan wanneer hij
hem op een regelmatige wijze heeft behaald. Voor een jury tenslotte is het
ook niet leuk een dergelijke maatregel te moeten nemen. De
wedstrijdconunissarissen aan het einde van de Omloop van Het Zuiden, die
zaterdag voor de elfde keer werd gehouden, konden echter niet anders. Piet
van der Kruijs, de ervaren amateur uit Helmond, week in de eindsprint van
deze van stad tot stad-wedstrijd op een dusdanige manier van zijn lijn af dat
de beslissing van het college al vaststond voordat de Helmonder over de
streep was gegaan. Berry Libregts, veruit de actiefste renner uit de slotfase
van doze koers, werd derhalve winnaar en mocht uit handen van voorzitter Wim
van Geffen de bloemen in ontvangst nemen. Van der Kruijs was vanzelfsprekend zeer teleurgesteld en was
het hoegenaamd met de genomen beslissing niet eens. Van der Kruijs: Vorige
week in Gennep kreeg ik op enkele honderden meters voor de streep enkele
flinke zwiepers van Gijs Nederlof. Toen heb ik mijn hand als teken van
protest opgestoken. Wanneer ik niet in mijn remmen had geknepen, dan was ik
hard met moeder Aarde in aanraking gekomen. Niets aan de hand, werd toen
geoordeeld. Wat ik vandaag heb gedaan is geheel reglementair. Ik heb het gat
afgesloten aan de linkerzijde van mij. Libregts zat op het moment dat ik naar
links ging nog niet aan mijn achterwiel. Wanneer hij er dan toch door wil,
dan moet hij dat zelf weten. Ik hoof toch niet voor hem opzij te gaan? . Libregts niet aan zelf was de schrik nauwelijks teboven. “Wanneer ik
de rem had getrokken, dan zou ik ongetwijfeld tegen de hekken langs het
parkoers zijn gereden," zei hij. Hij vond de beslissing van de jury zeer
terecht. Hoe het ook zij, de Omloop van Het Zuiden, die toch al niet veel
strijd te zien had gegeven, kreeg een slot waar nog lang over nagekaart zal
werden, maar dat niemand enige voldoening heeft geschonken. Wat voor de
volgers en de mensen langs het parkoers veel erger was, was het feit dat de
renners zich ruim honderd kilometer achter elkaars rug hebben verscholen en
vrijwel geen strijd hebben laten zien. Het tempo word dermate hoog gehouden,
dat niemand kans van slagen had weg te komen. Bovendien was een solo-vlucht
verre van aanlokkelijk omdat regen en hagelbuien de renners van begin tot
einde teisterden. Viel er vooraan nits te beleven, de volgers in de karavaan
werden van tot tijd getracteerd op een sublieme achtervolging van een aantal
renners die na een lekke band terugkwamen. Nadat Martien Verkooijen en Leo
van de Weijdeven in de eerste kilometers al werden gelost, reed Ad Prinsen
lek. Voor zijn doen had hij bijzonder veel moeite om de schade te herstellen.
Zijn extra inspanningen wreekten zich, want aan het einde van de
eerste rondo verdween hij uit het weld. Gerry van Gerwen, die deze middag
door twee lekke banden getroffen zou werden, kwam in een vloeiende stijl
terug. Alleen zijn benen bewogen, een stijl waaraan de „flyer" is te
herkennen. In de eerste omloop van Zou het in de laatste rondo dan toch gaan gebeuren of zou de laatste
lus van Hierna was het Verschuijten die in de achtervolging ging. Hij kreeg
steun van Van der Kruijs en Schuurman en deze drie sloten bij Libregts aan.
Inmiddels was ook de jeugdige Donkers slachtoffer van een lekke band
geworden. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Oosterbosch kreeg bij geen steun
van, nota bene, dezelfde materiaalwagen. Werd hier met twee maten gemeten of
wilden de chauffeur en, zijn mecanicien graag de finale van dichtbij
bijwonen? Hoe ook zij Hennie Donkers werd hier het slachtoffer van, een verre
van sportief gedrag. Twee kilometer voor bet einde, de kopgroep reed nauwelijks
honderdvijftig meter voor de meuto uit, sprongen Dick van Egmond en Arie
Hassink naar voren.Helaas voor de man in het rood-wit en blauw kwam bij in
een bocht ten val. Deerlijk gehavend moest bij zich onder behandeling van het Rode Kruis
stellen. Van Egmond daarentegon reed in een goede stijl naar de leiders; maar
zou in de strijd om de vette prijzen geen rol van betekenis spelen. Van der Kruijs zette de sprint vanuit de laatste bocht in. Libregts
viel hem furieus aan, maar op dat moment sloot de Brabander het gat af. Wat
te bruusk naar het oordeel van de jury want hij werd naar de tweede plaats
terug verwezen. Amateurs: 1. B. Libregts (Vlijmen) Bij junioren en nieuwelingen PETER en RENE KOPPERT op bet
voorste plan ! Rene en Peter Koppert, twee renners uit het Westland, werden vaak voor
broers aangezien. De een woont echter in Poeldijk, de ander, niet zo heel ver
af, in Monster. Het zijn geen broers maar neven van elkaar. In de Omloop van
Het Zuiden smaakten beiden het zoet van de overwinning. Rene Koppert versloeg
bij de nieuwelingen een aantal rivalen waarmee bij zich in de slotfase, na 62
zware kilometers, had losgemaakt en Peter Koppert sprintte aan het hoofd van
een groep van vierenzestig renners bij de junioren naar de eerste prijs. Vooral de finale van de strijd om de Junioren Clubtrofee was een
geweldige teleurstelling. De 118 gestarte renners reden weliswaar een snel
tempo, maar serieuze pogingen om aan de haal te gaan waren er niet bij. Dat
kwam voornamelijk door de aanwezigheid van Jos Lammertink. De Twentse coureur
beheerste ook nu weer het gehele veld en scheen op weg naar zijn vierde
achtereenvolgende klassieke zege. Na het Land van Bartje, de Acht van Bladel
en de Omloop van Niekerk zou ook de Omloop van Het Zuiden wel op zijn
erelijst worden bijgeschreven. Niemand had derhalve lust om de Twentenaar
via een uitlooppoging. waarbij bij zeer zeker zou aanhaken, op een zetel naar
de finish te brengen. Ook Lammertink zelf nam geen initiatief en daardoor
bleef de gehele meute bij elkaar. Waren er al enkele renners die vooruit
ginger rijden, zoals in de eerste van de drie af te leggen ronden Jansen uit Kerkrade en Boom uit Markelo, dan word het tempo
opgeschroefd en de leiders snel teruggepakt. Bovendien was het ook niet aan te raden een vroeg avontuur aan te
gaan, want de regenvlagen striemden onophoudelijk de ruggen van de renners.
In de tweede ronde scheen er dan toch een afscheiding te komen. Als gevolg
van een valpartij, waarbij gelukkig geen enkele renner letsel opliep,
geraakto een groep van veertig eenheden voorop. Op weg naar Oostelbeers, na
ongeveer Met nog vijf kilometer voor de wielen probeerde Moleman uit Zwanenburg
een beslissing te forceren. Hij nam vijftien seconden en scheen kans van
slagen te hebben. Paul Driessen, Jos Lammertink en Tonny Weber uit Best waren
echter degenen die het peloton op sleeptouw namen en wel zodanig dat ook deze
laatste vluchter nog voor het bereiken van de start- en finishplaats Vessem
tot de orde werd geroepen. Massaal stortte het meer dan zestig renners tellende peloton zich op
de eindstreep. De finishstraat was voor zo'n grote groep bijzonder smal te
noemen en met angst werd deze finale tegemoet gezien. Alles verliep echter
bijzonder goed. Er deed zich geen enkele valpartij voor, Peter Koppert
duelleerde zij aan zij met Ad de Jong uit Gendt in de Betuwe en wereldkampioen
Ron Bessems. Een laatste jump bleek juist voldoende. Koppert won met een
half wiel. Favoriet Jos Lammertink ging in het kielzog van de eerste drie als
vierde over de eindstreep. Junioren: 1. P. Koppert (Monster) NIEUWELINGEN De ruim honderd nieuwelingen die al om negen uur aan hun opgave over Maartens uit Den Bosch was de meest actieve renner van de wedstrijd.
Hij was bij vrijwel elke poging betrokken. In het begin van de tweede ronde
was bij weer present toen Speelman uit Smilde en Ten Barge uit Eibergen
wegsprongen. Zij kregen evenals Fekken en Van de Poel, die achterna werden
gezeten door Dekkers, geen vrijheid. Nadat Gomes en Lemmens, Snijders,
Strijbosch, Ammerlaan en Maartens opnieuw hun gezicht hadden laten zien,
kwamen in de slotfase Meerburg, Akkermans, Van Keuk en Koppert op kop. Zij
liepen uit tot 23 seconden en hoewel het peloton geweldig tekeer ging en
zienderogen terugkwam, hielden zij hun kleine voorsprong tot de eindstreep,
waar Koppert zijn drie medevluchters te snel of was. Nieuwelingen: 1. R.
Koppert (Poeldijk) OMLOOP VAN NIEKERK (21 augustus).1976 JOS LAMMERTINK
ook sterkste in Omloop van Niekerk Jos Lammertink. Hij is de machtige monarch van het rijk
der junioren. In de Omloop van Niekerk bewees hij opnieuw overduidelijk, dat
zijn troon nog lang niet wankelt. Meende Hans Plugers bij het uitkomen van de
laatste bocht nog met succes naar de status van onoverwinnelijke te kunnen
solliciteren, de 18-jarige Wierdenaar maakte hem duidelijk, dat hij zich nog
moet schikken in de rol van een verdienstelijke kroonprins. Lammertink won de
eindsprint vrij gemakkelijk en boekte daarmee, na de winst in de Omloop door
het Land van Bartje en de Acht van Bladel, zijn derde zege op rij. In totaal
mag de volgend jaar naar Amstel overstappende coureur a1 zes juniorenklassiekers
de zijne noemen: Zijn indrukwekkende lijst van palmares telt dit seizoen
reeds 25 triomfen. De omloop door het zuidwestelijke gedeelte van de
provincie Groningen werd voor een groot gedeelte bepaald door de straffe
wind. Voor de bezemwagen bestond er beslist geen gebrek aan orders. De eerste
serieuze demarrage vond plaats bij Oldekerk, waar Hoekstra (Stiens), De Laat
(Vught) en Luiten (Stein) een voorsprong van honderd meter veroverden, maar even
later weer door 't peloton werden “opgepeuzeld". Een valpartij bij
Sebaldeburen ( De beslissende slag viel halverwege de koers. Op Junioren: 1. J. Lammertink (Wierden) OMLOOP VAN OOST-BRABANT (8 mei).1976 Sterke Ruud v. d. Rakt temde ontketende Bert Oosterbosch De finale van de Tweede Omloop van Oost-Brabant, prima georganiseerd
door de actieve Wielervereniging Uden, was ongetwijfeld de boeiendste uit de
serie junioren-klassiekers, die dit seizoen al zijn verreden. Bert
Oosterbosch, de sterke winnaar van de Ronde van Midden-Brabant en de Omdoop
der Maasvallei, plaatste zeker een tiental demarrages, die echter bijna alle
werden beantwoord door Ruud v. d. Rakt. De keren, dat v. d. Rakt verstek liet
gaan, werden de demarrages van Oosterbosch in de kiem gesmoord door Rinie van
Dijk. Toch kregen de talrijke toeschouwers een sprint voorgeschoteld, waarin
Ruud v, d. Rakt zijn vijf medevluchters met opvallend gemak klopte. Ondanks de broeiende hitte legden de renners een enorme strijdlust aan
de dag, want al na tien kilometer noteerden we een ontsnapping van Tonnie
Spooren en Gijs den Boston, die echter niet verder reikte dan een honderd
meter voorsprong. Bij Mill, na Wielerveremging Breda word uiteraard winnaar van de C. Hoogaas-bokaal,
die ter nagedachtenis van de overleden voorzitter van WV Uden was beschikbaar
gesteld. Tenslotte dient ook de prima organisatie van WV Uden te werden
vermeld. Op iedere kruising, zijweg of pad had men een vlagger gepost,
waarvoor men de medewerking had van de diverse wielercomite's uit de
omliggende plaatsen. Ook de motor-ordonnansen verrichtten veel goed werk, wat
niet in het minst te danken was aan de instructies van wedstrijdleider Wil Sluyter. BRON: WIM AMELS Junioren: 1. Ruud v. d. Rakt (WV
Breda) Ploegenklassement: 1. WV
Breda 59 pnt., 2. WC De Ster 48 pnt., 3. WC De Bergklimmers 35 pnt., 4. WV
Amstelland 34 put., 5. Buitenlust 30 pnt. OMLOOP VAN
ZEEUWSCH-VLAANDEREN (15 mei t/m 16 mei).1978 Omloop van
Zeeuwsch-Vlaanderen voor Mathieu Dohmen. Michel Jacobs
imponeert opnieuw in tijdrit Matthieu Dohmen
doet het dit seizoen rustig aan. “Geleidelijk opbouwen," noemt de
23-jarige Limburger dat. ,Niet al te veel koersen doen. Doelbewust werken
naar de grote evenementen." Daarom bleef Dohmen weg uit de meeste
voorjaarsklassiekers. Alleen in het Mergelland (natuurlijk in eigen streek)
liet hij zich even zien (vierde plaats). Verder sprokkelde de man uit Born
wat kleinere overwinningen bij elkaar en vermeed hij het waaierwerk. Daarom ook kwam
hij - Olympisch kandidaat toch, vorig jaar deelnemer aan de w.k. in Mottet,
al een paar seizoenen top-amateur en in 1975 nog winnaar van o.a. die
Mergellandronde en de Omloop van de Mijnstreek - niet voor in de ploeg die
Jan Gisbers en Jan van Erp samenstelden voor Olympia's Ronde. Maar toch hoeft
niemand er verbaasd over op te kijken wanneer Dohmen straks wel in Den Haag
vertrekt. Zeker niet na zijn succes in Zeeuwsch-Vlaanderen. Succes dat hij op
de eerste dag van de dit seizoen weer „ingekrompen" maar organisatorisch
groot gebleven Zeeuwse strijd in feite al oogstte. Want al deed
streekgenoot Michel Jacobs in de tijdrit (opnieuw) fameus werk, de afstand
die na die schitterende „klok" nog restte tussen hem en Dohmen kon hij
in de finale niet meer wegwerken. Troostte ploegleider Joop Stoop terecht:
“Jouw beurt komt nog wel." 1e etappe:
TERNEUZEN-TERNEUZEN, Wat een teleurstelling voor Brabander Ton ter Harmsel. De
Amstel-coureur kon het dan nog wel opbrengen aan de finish fortuinlijke
Matthieu Dohmen te feliciteren, maar tegelijk wees hij op zijn achterwiel.
Een losgedraaide pignon was er immers oorzaak van, dat de Limburger in plaats
van Ter Harmsel de bloemen in ontvangst mocht nemen. ,Jullie (Dohmen en
Koersen) waren er anders nooit bijgekomen," verzekerde Ton. „Ik had zo'n
mooie voorsprong. Het ging allemaal zo goed, maar ik kon niets anders dan
'de dertien' rijden. En dat was te zwaar. Doodzonde, want echt waar, ik had
hier kunnen winnen." Ter Harmsel (21 pas en een van de regelmatigsten uit het peloton)
schudde opnieuw ontgoocheld het hoofd. Na zijn 6e plaats in de Ster van
Zwolle, een 5e in Zuid-Holland, 7e in de Baronie en 19e (in de eerste groep)
in de Braakman, had hij eens echt een “grote" uitslag willen maken. Al
te vaak greep hij immers net naast de winst. Vorig jaar duurde het tot
halverwege het seizoen (meer dan tien tweede prijzen) voor hij de eerste van
zijn vijf overwinningen boekte. Nu, in 1976, triomfeerde de renner uit Lage
Zwaluwe al twee keer in Belgie (Hingene en Wondelgem), maar wat had hij
graag zijn schitterende werk in de Arbeid die, in een wedstrijd zonder regio-naal favoriet
Toine v. d. Bunder (knieblessure) en zonder bijvoorbeeld de sterke
internationale bezetting van 1975 (twee regionale Belgische formaties nu
tegenover vorig seizoen de Belgische en Italiaanse w.k.-selecties),
beslissend was in een fase die Kas Fiktorie en Henk Lubberding al niet meer
meemaakten. Beiden reden lek op momenten dat de groep verbrokkelde. Michelins
Timis de Lange verloor btj een valpartij in Hulst (ook Toine Verheezen raakte
daardoor achterop) het contact. Solistisch werk van Jacques Vooys en Johnny Konings ging vooraf aan de
splitsing die voorbij Graauw ( Al snel tuimelde Hilberink tegen het wegdek en even daarna was het ook
voor Franken, Jeremiasse, Vooys, Jonkers en Minneboo (die bovendien een lekke
band kreeg) gedaan. Op een kasseiweg bij Terneuzen openden Pirard en Ter
Harmsel het offensief. Nog niet direct alles gevend, maar toch zo krachtig,
dat er “ gaten" vielen. Vooral Eindhovenaar Hans Koot kwam in
moeilijkheden. Twee lekke banden en klachten over pijn in de miltstreek (bij
gebrek aan een rondearts wilden de ploegleiders hem wat onschuldige
medicijnen geven, maar terecht verbood de jury dat, omdat Koot door het lot
voor de dopingcontrole was aangewezen) dwongen hem kilometers lang (met
succes) voor aansluiting te knokken. Terwijl Ter Harmsel twee keer van de fiets moest (pech), reden Dohmen
en Lugtenburg als eersten door Terneuzen. Terug in de spits was Ter Harmsel
er evenwel weer bij, toen op de stenen bij IJzendijke acht man ontsnapten.
Met Pirard, Fons van Katwijk, Jacobs, Mutsaars, Tuit en later bijgekomen
Lugtenburg en Van der Kruijs nam Ton een halve minuut voorsprong. Terwijl
Huisjes en Verstijlen (opnieuw pech) achterbleven, joegen de drie Soka's
(Kramer, Langerijs en Prinsen) het tempo bij de achtervolgers op. Tot de
Vrijstraat (tussen Sas van Gent en het Vlaamse Asse-nene) leek dat te
resulteren in een hergroepering. Maar op dit stuk onvervalste kasseien (waar
Huyzen, Kuiken en Groen met “stukken" bleven staan) werden juist de
pupillen van Ben van Erp het slachtoffer van hun zwoegen. Met Godde (knieblessure nog niet helemaal te boven) en Verstraete
konden ze niet meer mee, toen vooral Johhny Verbeke (weer terug op het peil
van enkele jaren geleden en in Belgie al een paar maal gehuldigd als winnaar)
nog eens wat krachtiger op de pedalen ging staan. Dohmen, Koot, Koersen,
Bouwens en verrassing Jacques Verbrugge wel. Zij sloten aan bij de leiders,
van wie intussen langs het kanaal Ter Harmsel op weg leek naar zijn eerste
grote succes. Leek, want een kapotte pignon maakte Ton, ondanks bijna een minuut voorsprong,
toch nog tot een willig slachtoffer van alsnog op opname in de Van Erp-ploeg
voor Olympia's Ronde loerende Dohmen. Met Batavus Egbert Koersen (de
Limburger: “Wat reed die vent hard") kwam Matthieu toch nog terug. En in
de sprint maakte hij (vijfde seizoenzege) het karwei af. Achter het trio was
Van Katwijk op 32 seconden de snelste van de jagers. Triest incident: het ongeluk dat 20-jarige Zeeuw Rini Nieuwenhuize uit
Hengstdijk overkwam. Geschept door een beschonken automobilist belandde hij
in het Juliana Ziekenhuis. Een gecompliceerde beenbreuk, hersenschudding en
nierkwetsuur, luidde de diagnose. Amateurs: le etappe: Ploegenklassement na le etappe: 1. Jan van Erp-Saicis 11.39.07; 2. Michelin 11.42.17; 3. Soka-Gazelle
11.43.37; 4. Amstel Bier 11.46.29; 5. Batavus 11.50.05; 6. Bossche Staalbouw
11.52.58; 7. Kledingbokser 11.54.17; 8. UnionFreetime 11.57.11; 9.
Belgie-Oost Vlaanderen 11.59.37; 10. Militaire Ploeg 12.04.55; 11, Bieren De
Coninck 12.06.45; 12. Transvemy-Pas Frits 12.31.57; 13. Beck's Bier 12.38.20. 2e etappe: TIJDRIT PHILIPPINE, Opnieuw een schitterende prestatie van Michel Jacobs. Pirard verspeelde
(inclusief bonificatie) 24 seconden, verrassing Jan Jonkers 31 en Dohmen
(evenals Verstijlen) 38. Koersen en Ter Harmsel kwamen op 59 seconden. Ook
opvallend waren de tijden van Jan van Houwelingen, Akker (later meer in het
nieuws), Lugtenburg, Jeremiasse, Vooys en Prinsen. Gevolgen: Dohmen hield
negen seconden over op Jacobs. Een boeiende finale was waarschijnlijk. Met
ook Ter Harmsel op 26 sec., Koersen op 29 sec., Pirard op 32 sec. en Van
Katwijk op 51 sec. als kanshebbers. Amateurs 2e etappe INDIVIDUELE TIJDRIT PHILIPPINE: 3e etappe: OOSTBURG-OOSTBURG, De ,groten" beloerden elkaar. De kleintjes profiteerden. Franken
(Batavus), Jonkers (Union-Freetime), Nieuwdorp (Beck's Bier) en Prinsen
(Soka-Gazelle) namen zo maar een dikke twee minuten. Even leek Adje
Prinsen (ritwinnaar in Marokko) zelfs voor een levensgrote surprise te gaan
zorgen. Maar de Van
Erp-ploeg beschermde Dohmens belangen. Koersen (wat een kracht heeft die man
uit de polder), Jacobs en Pirard priemden er af en toe met een demarrage
tussen door. Het tempo bleef hoog genoeg. De voorsprong
slonk. Zeker nadat bij een lekke band van Jonkers de anderen wachtten. Andre
Verstijlen (ook in de tijdrit al sterk), die op de eerste dag op zo'n slecht
moment lek reed, overbrugde als eerste na Maar het spel
werd achter die mannen gespeeld. Met een uitval van o.a. Mutsaars en Van
Katwijk. Met Jacobs steeds weer in het offensief en met tenslotte een jump van
slimme Frits Pirard. Jacobs: „Hij had het kunnen redden. Misschien. Dohmen
bleef even zwemmen. Maar ja, ook mijn plaats kwam in gevaar en daarom reed
ik toen het gat dicht." Restte slechts
een berusten in Dohmens totaalwinst. Akker, Van Damme en Prinsen pakten de
bonificaties, die mogelijk nog van beslissende betekenis (massaspurt) hadden
kunnen zijn. Dohmen, aan het wiel van Van Katwijk over de meet, glunderde.
Jacobs moest nog even wachten op zijn klassieker . BRON: HENK
KRUITHOF Amateurs 3e etappe:
1. R. Akker 3.29.56 (met bon.), 2. J. van Damme 3.30.11 (met bon.), Ploegenklassement
v. d. 3e etappe: 1. Bossche Staalbouw 10.31.18; 2. Soka-Gazelle
10.31.39; 3. Union Freetime 10.31.43; 4. Michelin 10.31.50; 5. Van Erp-Saicis
10.32.03; 6. Amstel Bier z.t.; 7. Batavus z.t.; 8. Militaire Ploeg z.t.; 9.
Belgie 10.32.43; 10. Bieren De Coninck-Fruytier 10.33.00; 11. Transvemy-Pas
Frits 10.33.30; 12. Kledingbokser z.t.; 13. Beck's Bier 10.36.14. EINDKLASSEMENTEN Individueel: Ploegen: 1. Van Erp-Saicis 22.57.38; 2. Michelin 23.00.29; 3. Soka-Gazelle
23.01.57; 4. Am'stel Bier 23.05.26; 5. Bossche Staalbouw 23.10.48; 6. Batavus
23.12.32; 7. Union-Freetime 23.15.32; 8. Kledingbokser 23.16.13; 9. Belgid
(OostVlaanderen) 23.20.40; 10. Militaire Ploeg 23.25.32; 11. Bieren De
Coninck-Fruytier 23.28.28; 12. Transvemij-Pax Frites 23.54.31; 13. Beck's
Bier 24.02.14. OOSTBURG (16 mei).1976 Nieuwelingen: OOSTELBEERS (27 juni).1976 Amateurs: Liefhebbers: A. Melis, Liefhebbers: OOSTERHOUT.Gld. (23 mei).1976 Amateurs: 1. B. van Lamoen, 2. J. Ribbers, Liefhebbers: 1. J. Pluimers, 2. W. Felix, 3. J. de Vreede, OOSTERHOUT.MOLEN (19 september).1976 Sterke FONS VAN KATWIJK wint saaie Ronde van Oosterhout De organisatoren van de 21e Ronde van de Molen te Oosterhout mochten
zich verheugen in een grote belangstelling van het publiek. Daarmee werd
andermaal aangetoond dat de beroepswielersport nog steeds aanslaat bij de
massa. Juist daarom was het voor de organisatie en SBB - coordinator Jan van
Stee - teleurstellend, dat de ruim 75 profs niet voor het verwachte spektakel
zorgden. Ruim twee en een half uur heeft het talrijke publiek naar een
wedstrijd gekeken, die slechts een serieuze ontsnapping kende. Op deze wijze
plegen de beroepsrenners zelfmoord en jagen zij het publiek weg. Dat het ook
anders kan, bewezen de profs reeds verschillende malen, maar zodra de echte
vedetten niet op bet appel verschijnen, nemen de mindere goden een
snipperdag. Voor de organisatoren beslist een vingerwijzing. Deze verdrietige conclusie doet echter beslist geen afbreuk op de zege
die de neo-prof Fons van Katwijk in Oosterhout behaalde. Hij lag aan de
basis van de beslissende ontsnapping, die al na Tweeentwintig kilometer voor bet einde ging Gerard Kamper op zoek naar
de vluchters en kreeg daarbij de steun van Bert Pronk en Jos Schipper. Meer
dan een duel om de vierde plaats zat er voor dit drietal niet in. Ook Richard
Bukacki, Jan Breur, Albert Hulzebosch en Wil van Helvoirt wisten nog uit de
greep van de groep te komen. Ondertussen verdeelden de drie koplopers de
vetste premies en maakte bet publiek zich op voor de eindsprint. Fons van Katwijk liet het echter niet zover komen en koos in de
allerlaatste ronde het hazepad. Luid toegejuichd door de toeschouwers ging
hij zegevierend over de meet, terwijl Wicher Vlot zich enkele seconden later
sneller toonde dan Willy In 't Ven. Van Katwijk, die zijn debuut als professional maakte in de Proftour
door Nederland, was enkele dagen eerder ook in het Belgische Buggenhout als
eerste over de meet gesneld. Als amateur had hij dit seizoen slechts vier
overwinningen behaald. In deze wedstrijd maakte Cees Bal zijn heroptreden, na
een afwezigheid van enkele weken op het wielertoneel. Volgens Jan van Stee is
Cees weer helemaal gemotiveerd en hij verwacht, dat hij het volgende seizoen
weer volop in de running zal zijn. Of hij in 1977 nog bij Eddy Merckx zal
rijden is nog niet zeker, hoewel de werelduurrekordhouder hem nog wel aan
zijn zijde wil handhaven.BRON: WIM AMELS Beroepsrenners: 1. Fons
van Katwipk Amateurs: 1. Th. de Rooy, Nieuwelingen: 1. S.
de Vos, OOSTERWOLDE (19 september).1976 Amateurs: OOST-SOUBURG (24 juli).1976 Amateurs: Liefhebbers: OOSTVOORNE.KAMPLAAN (24 juli).1976 Amateurs: 1. W. Liebrechts, 2. T. ter
Harmsell 3. W. Lugtenburg, Nieuwelingen: 1. H.
v. Lent, 2. H. Havik, OOSTZAAN (15 augustus).1976 Amateurs: 1. J. Kieftenburg, 2. S.
Fleetwood (Engeland), 3. Th. Noy, 4. W. Tigelaar, Liefhebbers: 1. B. Jansen, 2. E. de Vos,
3. R. v. d. Knaap, 4. J. van 't Hoen, Junioren: 1. P. Bubs, 2. R. Tigelaar,
3. R. de Waard, 4. H. Noy, 5. R. Rabe, OSS (20 juni).1976 Amateurs: 1. H. Botterhuis, Junioren: 1. H. Plugers, 2. J. Lammertink, 3. T. Lebten, 4. P.
Driessen, Nieuwelingen: 1. P. Dekkers, 2. P. Meerburg, 3. R. Steenman, 4. H.
v. d. Nieuwenhof, 5. E. Stegin, OSSENDRECHT (22 juni).1976 Amateurs: 1. B. v. Lamoen, 2. P.
Hellemons, 3. T. Fase, 4. P. Kuip, 5. T. v. d. Boom, 6. P. Valentlin, 7. J.
Hordjjk, 8. J. Jonkers, Junioren: 1. Chr. Hollemans, 2. E. de
Nijs, OSSENDRECHT (15 augustus).1976 RENE PIJNEN KLOPT DONALD ALLAN
IN Ossendrecht Rene Pijnen heeft dicht bij huis de jaarlijkse uitgave
van de Ronde van Ossendrecht gewonnen. In de eindsprint bleef hij de baas
over Donald Allan, de Australier die in 1974 deze wielerronde op zijn naam
had geschreven. De Ronde van Ossendrecht zal bij vele bezoekers een
gevoel van teleurstelling hebben achtergelaten. Het is niet te ontkennen dat
de toeschouwers komen om strijd te zien. De profs schijnen dit van tijd tot
tijd niet te begrijpen. Speciaal wanneer de sterren op het appel ontbreken
en een bepaalde ploeg door een numerieke meerderheid het beeld kan beheersen,
wordt er weinig strijd geleverd. Dat betekent niet dat er niet hard wordt gereden.
Verre van dat zelfs, maar een peloton renners ronde na rondo op volle
snelheid voorbij zien flitsen biedt geen voldoening. In Ossendrecht beperkte het wedstrijdverloop zich tot
een ontsnapping. Die ontstond na ongeveer vijftig kilometer, halfweg de race
derhalve, toen acht coureurs trachtten een afscheiding te bewerkstelligen.
Twee Nederlanders - Rene Pijnen en Jan van Katwijk en zes buitenlanders - de
Belgen Frans Mintjens, Alex van Linden en Ludo Delcroix, de Duitser Udo
Hempel, de Canadees Bob Cary en de Australier Donald Allan - gingen aan de
haal en namen enkele honderden meters voorsprong. Voor Pijnen en Allan ging
het in dit stadium van de race nog niet hard genoeg. Zij maakten zich voor
de tweede maal los van hun gezellen. Goed samenwerkend namen zij een minuut
voorsprong, dit terwijl de rest van de kopgroep door het peloton tot de orde
werd geroepen. In de slotfase trachtte Allan zijn rivaal los te rijden.
Pijnen was echter attent en sprong terug naar het wiel. In een sprint met
twee scheen de Australier toch de beste papieren in handen te hebben, maar
wat al eerder is gebleken, kwam ook nu tot uiting: Donald Allan heeft niet
meer die snelle eindsprint als voor hij naar het land van de kangeroes
terugkeerde. Pijnen perste zijn laatste krachten uit zijn sterke body en tot
grote vreugde van zijn talrijk opgekomen supporters bleef hij een wiel voor. De grote afwezige in Ossendrecht was dorpsgenoot Hennie
Kuiper. Organisator Camiel Matheussen had met Kuiper geen financieel akkoord
kunnen bereiken. Het budget voor de Ronde was niet toereikend om aan de eisen
van de wereldkampioen tegemoet te kunnen komen. Kuiper reed nu in een
criterium in Frankrijk. Beroepsrenners: 1. R. Pijnen (Hoogerheide), 2. D. Allan (Australia),
3. op 30 sec. J. Krekels (Sittard), 4. B. Janbroers (Zaandam), 5. P. van Ratwijk
(Mill), 6. J. Aling (Bladel), 7. J. van Katwijk (Bladel), Liefhebbers-veteranen: 1. K. Tolhoek, Dames: 1. K. van Oosten-Hage, OUD GASTEL (25 juni).1976 Amateurs: 1. B. van Lamoen, 2. Th. Joore, 3. P. Franken, 4. J.
Jonkers, Junioren: 1. P. Verheijen, 2. J. Patterson (Eng.), OUD-BEIJERLAND (26 juni).1976 Amateurs: Liefhebbers: 1. K. Tolhoek, 2. J. den Hartigh, 3. S. v. Dongen, OUDE TONGE (11 juni).1976 Amateurs: Liefhebbers: OUDEMIRDUM (7 juli).1976 Amateurs: 1. R. v. Trigt, 2, J. Vlot, 3. B. Duit, OUDENBOSCH (29 augustus).1976 Amateurs: 1. J. de Goede, Nienwelingen: 1. J.
van Noort, 2. E. Brand, OUDERKERK AAN DE AMSTEL (27 juni).1976 Amateurs: 1. J. Kruunenberg, 2. J. v. d. Weide, 3. R. Smit, Junioren: 1. R. Bessems, 2. J. de Nijs, 3. P. Buys, Nieuwelingen: 1. R. Snijders, 2. R. Koppert, OUD-GASTEL
- 25 april.1976 Amateurs: Junioren: 1. Ad Verstijlen, 2. B. Oosterbosch, 3. W. v.
Dongen, OUD-VOSSEMEER (31 juli).1976 Amateurs: Junioren: 1. J. Lammentink, 2. T.
Appeldoorn, Nieuwelingen: 1. H.
Akkermans, OVERLOON (22 augustus).1976 Amateurs: 1. J. Bruessing, Junioren: 1. J. de Nijs, Veteranen: 1. N. Slingerland, 2. R.
Hendriks, 3. W. van Putten, |