JAARGANG 1976 WEDSTRIJDEN P T/M R |
PAPENDRECHT (7 juni).1976 Amateurs: 1. J. Hordijk, 2. W. van Steenis, 3. Th. Hogervorst, 4.
T. Koop, Junioren: 1. H. Frijters, PHILIPPINE (3 april).1976 Nieuwelingen: 1. J. Spirik, 2. Nico Snijders, 3. Barry Zoontjens PHILIPPINE (19 juli).1976 Amateurs: 1. P. v. d. Kruys, 2. T.
Huyzen, PIJNACKER (21 augustus).1976 GERBEN KARSTENS - 14 jaar later - weer winnaar in Ronde van Pijnacker Veertien jaar was het geleden. Zij aan zij spurtten
Gerben Karstens en Jan Janssen in de amateurronde van Pijnacker in 1962 om
de winst. Een duel dat regionaal favoriet Janssen (hij woonde toen nog in het
naburige Nootdorp) met een fikse zwieper in zijn voordeel besliste. Karstens
(toen Leidenaar) kwam in de hekken terecht, maar zag even later grijnzend
toe hoe de jury de latere Tourwinnaar deklasseerde. Het gevolg: tumultueuze
toestanden voor de jurywagen en vechtpartijen in het dorp daar dichtbij
Delft. Kortom, nog meer sensatie na, dan tijdens de koers. Noch Karstens noch Janssen zijn die dag vergeten. Wat
beiden ook allemaal al meemaakten in hun carriere, nag altijd herinneren zij
zich die tweestrijd. Nog steeds ook houdt Janssen vol, dat Gerben door mee te
sprinten voor de zege een ook toen al ongeschreven wielerwet schond. Karstens, die beweert toen wel degelijk zijn werk te
hebben gedaan, heeft jaren lang geloerd op een sportieve revanche. Het
afscheid van Janssen maakte dat niet meer mogelijk in een rechtstreekse
confrontatie, maar zeker is wel dat Gerben (34 nu) meer dan normale voldoening
had van de splijtende demarrage waarmee hij - voor het eerst weer in
Pijnacker gestart, na wat financiele conflicten in het verleden - zich
opnieuw op de erelijst liet bijschrijven. Een uitval bij „de bel". Bij het ingaan van de
laatste ronde. „Want," lichtte Karstens later toe, „ik had het, op dit
voor mijn nieuwe parkoers, al snel gezien. Ik wist dat het of heel laat of
helemaal niet zou gebeuren. Ik moest ook kiezen. Ik beschik in een finale
immers over twee wapens. De npg altijd scherpe spurt of de verrassingsaanval,
die in zo'n finale keihard moet worden doorgezet." „De Karst" koos voor het laatste. Net als in de
Tour-etappes in Bordeaux en Parijs won de Prinsenbeker met voorsprong. Uit de
kopgroep van zestien zette Joop Zoetemelk hem nog wel na, maar ook hij moest
toch zo'n honderd meter toegeven. Karstens tiende seizoenzege betekende, al had hij er
vooraf wel degelijk op gezinspeeld, toch een onverwacht einde van de door
12.000 mensen bezochte Pijnackerse profronde. Want juist Zoetemelk probeerde
van het begin af een voor hem gunstige beslissing te forceren. Nadat in de
eerste kilometers Gerard Vianen even had gesoleerd en even later Jan Brinkman,
stayer Martin Venix (kreeg halfkoers pech), Jan Raas en Tino Tabak voor de
groep hadden uitgereden, waagde Zoetemelk omstreeks de 40e kilometer de
eerste serieuze aanval. Frans Verbeeck - Pijnacker had tussen de 69 vertrekkers
een respectabel aantal coureurs van naam - had Raas en Tabak nog niet
achterhaald of Joop trok er met Aling, Huysmans, Jan Bakker, Versluis,
Gevers, Vlot, Ben Groen en Mintjens tussenuit. Wereldkampioen Hennie Kuiper
bracht het peloton terug, maar nog gaf Zoetemelk niet af. Gevers, Huysmans, Mintjens (erg actief waren de
Molteni's in het Gan-offensief), Aling en Priem voelden ook nog wel wat voor
een verlengd avontuur. Krekels, Versluis, Piet van Katwijk en Ko Hoogedoorn
schoten ook toe. De hoofdmacht gaf zich echter niet gewonnen. Pech
van Knetemann en Krekels betekende dankzij motorrijder Leen Kouwenhoven
geen definitieve uitschakeling. De beide w.k.-kandidaten stayerden tijdig
terug. Vianen had inmiddels alweer twee keer voorop stevig in de goed gevulde
premiepot gegrepen. Maar het wachten bleef vooralsnog op Zoetemelks
initiatieven. Zestien ronden ( Niet
alleen natuurlijk. Raas, Kuiper, Vlot, De Ruiter, Ottenbros en Hordijk waren
meteen mee. En ... Karstens zag het gevaar. Met Schipper, Smit, Pronk, Priem,
Van Schil, Piet van Katwijk, Jan van Katwijk en Versluis repte hij zich naar
voren. Zestien
man begonnen derhalve aan de finale. Pronk solliciteerde daarin naar succes.
Kuiper ook. Zoetemelk bleef attent. Tot bij het ingaan van de laatste ronde
ook hij zich verslikte in Karstens eindschot. Gerben was niet meer te houden.
Bij de huldiging zocht hij ditmaal tevergeefs naar zijn oude rivaal Jan
Janssen. Die keek het allemaal op een afstand rustig aan. BRON:
HENK KRUITHOF Beroepsrenners: 1. Gerben Karstens Amateurs: 1. Leo van Vliet, 2. Theo van Tol, 3. Frans van den
Enden, 4. Ad Tak, 5. Wim van Steenis. Dames: 1. Tineke Fopma, 2. Josh Sijbrands, 3. Heleen Hage,
4. Truus van der Plaat, 5. Marijke Lagerlof. Amateurs: Dames: 1.
T. Fopma, 2. J. SUbrands, 3. H. Hage, 4. T. v. d. Plaat, POELDIJK (23 juni).1976 Amateurs: 1. J. Kieftenburg, PRINSENBEEK (20 juni).1976 Amateurs: Nieuwelingen: Liefhebbers: 1. P. Heijster, 2. W. Wielhouwer, PURMEREND (23 mei).1976 Amateurs: 1. R. Haller, Junioren: 1. D. Timmer, Liefhebbers en veteranen: 1. S. Koevermans, 2. W. van
Dok, 3. H. van Leeuwen, 4. E. de Vos, PUTTEN (Gld.) (12 juni).1976 Amateurs: 1. W. Pater, 2. H. Meyn, 3. R. Hassink, 4. P.
Zijerveld, Veteranen: 1. P. Steenvoorden, 2. N. Slingerland, 3. W. van Dok,
Liefhebbers: PUTTERSHOEK (29 mei).1976 Amateurs: 1. J. Hordijk, 2. T. Joore, Dames: 1. K. van Oosten-Hage, 2. T. v. d. Plaat, RAAMSDONKSVEER (27 mei).1976 Amateurs: 1. H. Geldens, 2, J. van Tilborg, 3. J. Damen, 4. W.
Jeremiasse, Nieuwelingen: Liefhebbers: 1. K. Bokma, RANSDAAL (1 augustus).1976 Amateurs: 1. Maarten de Vos, 2. Bas
Langeveld, 3. Roger Sumich REEK (11 april).1976 Liefhebbers-veteranen: 1. K. Bokma, Nieuwelingen: 1. R. Koppert, Junioren: 1. W. de Laat, Amateurs: REEUWIJK
(5 juni).1976 Liefhebbers: REUSEL
(25 april).1976 Amateurs: Nieuwelingen: 1. H. v. d. Nieuwenhof, 2. D. Klein, 3. R. Lemmens,
4. J. Angel, REUVER (4 juli).1976 Amateurs: Junioren: 1. H. Plugers, 2. P. Winnen, 3. B. Oosterbosch, Nieuwelingen: RHENEN (4 september).1976 Amateurs: 1. R. Hassink, 2. J.
Kuiken, 3. W. Pater, 4. J. Spijker, RHOON (25 september).1976 Amateurs: RIDDERKERK (31 juli).1976 Boeiende finale in Ridderkerk beheerst door Ko Hoogedoorn Ridderkerks profronde bracht een boeiende finale. Na een vrij
eentonige aanloop zorgden de beroepsrenners, terwijl de regen het parkoers er
niet eenvoudiger op maakte, voor een enerverende afsluiting. Waarin
tenslotte de Volendammer Co Hoogedoorn zijn eerste overwinning bij de
broodrijders boekte. De basis van dat succes legde de Raleigh-coureur al vroeg in de
strijd. Hij immers organiseerde de vlucht die het verdere verloop zou
bepalen. Met Hoogedoorn - een echte knecht in de ploeg van Post, die (al viel
hij bijvoorbeeld als eerste uit in de Ronde van Frankrijk) ook wordt
gewaardeerd - gingen Wicher Vlot, Harm Ottenbros en natuurlijk Nidi den
Hertog mee. Vier man voorop: vier ploegen ook aan het front. Zowel Raleigh, als De
Onder- neming (de pupillen van Koos Rook gaan het toch steeds beter doen),
Ormas-Sharp en Frisol hadden er vrede mee. Het kwartet kreeg - wel duurde het
dichten van dat laatste gaatje vrij lang -- alle gelegenheid een ronde
voorsprong te nemen. Tevens was de door pech achterop geraakte Tino Tabak
(Flandria) best bereid de leiders te helpen en zichzelf tegelijk weer in een
redelijke positie te manoeuvreren. Nadat op die manier de grote groep (zonder zieke Aad van den Hoek en
Jan van Katwijk, maar met debutant Car Groenewegen uit Amsterdam) was
gedubbeld, was het wachten op een nieuwe aanvalsactie van een van de vier
kanshebbers. De sprong van Wil van Helvoirt en Jan Breur (had in het
voorprogramma de derny-wedstrijd gewonnen) was daar geen uitgangspunt voor. Bovendien
kreeg de Schiedammer, met gangmaker Joop Zijlaard nu in drie van de vier
koersen die hij betwistte de sterkste, in die fase van het criterium pech.
Een papieren zak raakte in Breurs versnellingsapparaat en hij had kostbare
seconden nodig om die te verwijderen. Ook Van Helvoirt werd terugenomen: Raleigh ging in de aanval. Raas,
Karstens, Knetemann en (meesluipende) Janbroers namen Hoogedoorn op
sleeptouw. Nidi den Hertog kon nauwelijks het tempo van de toch
terugkrabbelende hoofdmacht nog volgen. Ottenbros en Vlot hadden weinig
ambitie over. Logisch dus dat Hoogedoorn het nog een keer probeerde.
Molteni's Vic van Schil, Karstens, Vianen en Theo Smit waren een mooie
springplank. Ko sloot aan en was buiten bereik. Bijna verknoeide
materiaaldefect nog zijn triomftocht, „Maar"', vertelde Hoogedoorn later
erg blij, „toen ik lek reed gaf Gerben me meteen zijn fiets. Daarna was het
allemaal vrij eenvoudig." Samen met Smit en Vianen - Van Schil ging hard door en keek niet om of
Hoogedoorn nog aan kon haken - reed de Volendammer inderdaad gemakkelijk naar
zijn zege. Vanuit het peloton ondernamen wereldkampioen Hennie Kuiper en
Rotterdammer Bas Hordijk nog een geslaagde aanvalspoging. Al met al kreeg
het publiek toch wat te zien. Zeker bij de finishlijn, waar Smit en Vianen en
later Kuiper en Hordijk zij aan zij voor de prijs spurtten. BRON: HENK KRUITHOF Beroepsrenners: 1. Ko
Hoogedoorn Nieuwelingen: 1. Rudi
Motke, Liefhebbers: 1. Ko Tolhoek, 2. Bram
Jansen, 3. Wil Wielhouwer, 4. P. Heijster, 5. S. Koevermans, 6. J. den
Hartigh, 7. Boy Kanselaar, 8. H. Ket, 9. W. van Putten, 10. H. Brinkman RIJSENHOUT (17 juni).1976 Amateurs: 1. R. Borst, 2. P. Noy, 3. W. Koene, 4. N. Rinkel, 5.
E. Geserick, 6. W. Luppers, 7. W. 't Hoen, 8. T. Noy, 9. J. v. d. Welde, RIJSWIJK.ZH (24 juni).1976 Amateurs: 1. J. van Herwerden, 2. J. v. d. Wejjden, 3. H. v. d.
Berg, 4. W. 't Hoen, 5. W. Luppers, 6. J. Kettenis, 7. J. Nijhoff, 8. P.
Ruiter, 9. J. van Vliet, RODEN
(18 juli).1976 Amateurs: 1. J. Steding, Dernies
amateurs. le manche: 1. H.
Lubberding, Dernies
amateurs. 2e manche: Dernies
amateurs. finale: 1. H. Lubberding, Nieuwelingen: 1. R. Janissen, 2. T. Hoving, Dames: 1. K. v. Oosten-Hage, RONDE VAN DE ACHTERHOEK (7 augustus).1976 8e Ronde van de Achterhoek „Een van de Acht" aan de finish in Doetinchem en dat was HENK
BOOM Het was „Een van de Acht", maar dan op zaterdagmiddag. Zo werd de
slotfase van de achtste Ronde van de Achterhoek, de langste
amateur-klassieker van Nederland, ook beslist. En het was ditmaal niet een
favoriete winnaar die met het machtigste brok eremetaal naar huis ging. Geen
Gerrie van Gerwen, geen Arie Hassink, noch een Henk Lubberding of de zo
pittig pedalerende Roel Akker - hou 'm maar in de gaten - sleepte aan de meet
in Doetinchem de hoofdprijs in de wacht. Het was ditmaal Henk Boom uit
Markelo, steeds in de slag van vroeg af aan, steeds vooraan, die zeer
verrassend als winnaar over de streep ging. Kramp in de dijbenen was bijna
aan de eindstreep nog spelbreker geweest, maar 't gaf allemaal niets. Henk
Boom won, vriend en vijand verrassend. Gerrie van Gerwen snapte er nauwelijks
iets van, maar kon het achteraf verklaren, net zoals Arie Hassink dat deed.
En gelooft u mij maar: het waren van deze broeders bijna gelijkluidende
verhalen. Ze hadden alleen maar op elkaar gelet. En op Henk Lubberding, die
op zijn beurt weer naar Gerrie en Arie had zitten loeren. Tja, en Henk Boom
zou zijn wielrennersbloed wel helemaal hebben verloochend als hij daarvan
niet had geprofiteerd. De “babbel" van de twee geslagenen, Gerrie van Gerwen en Arie
Hassink, was beter dan die van Henk Boom. De Markeloer, 23 jaar en niet
bijster verwend met overwinningen, laat staan met grote zeges, - hij won dit
seizoen slechts eon koers in Dusseldorf - had het niettemin allemaal slim bekeken,
daar op dat laatste rechte eind naar de finish in Doetinchem. „Van Gerwen
sleepte het hele spul naar de andere kant en toen ben ik maar recht
doorgegaan" zei Henk Boom, die zeer attent heeft gekoerst en bij de
eerste ontsnapping na Van Gerwen (ploeg Jan van Erp) verklaarde zijn nederlaag nuchter maar
heel duidelijk. „Ik dacht met de eindstreep in zicht naar Arie Hassink
kijkend: Dat is 'm gewoon en niemand anders. Ik ben verrast door Boom." Arie Hassink, er op belust recht te zetten, wat in Montreal scheef was
gegaan, en dat zeker voor eigen publiek, zag in die alles beslissende laatste
Spoorbomen Waar was de definitieve slag begonnen in deze klassieker, waarin zo'n
anderhalf uur lang geen bal te beleven viel en alle gestarte renners „en
masse" bleven meedraaien? Wel, om precies te zijn bij een
spoorwegovergang in de buurt van Aalten, waar vier renners - Theo Gevers,
Joop Ribbers, Tinus de Lange en Bram v. d. Stelt - zich voor de gesloten
bomen bij elf vluchters konden vervoegen: Roel Akker, Kees Spaans, Gerrie van
Gerwen, Henk Lubberding, Harrie Lunenburg, Arie Hassink, Henk Boom, Albert
Scheffer en Frits Schur, Fons van Katwijk en Bert Schouneman. De echte zifting
begon toen, na zo'n dikke Een sterke vuist tussen die voorlopers maakten de Van Erpen: Van
Gerwen, Lubberding en Lunenburg deden met Fons van Katwijk steeds weer het
kopwerk, iets wat Arie Hassink en Bram v. d. Stelt zonder het minste
gewetensbezwaar aan dit viertal overliet. Toch was deze taktiek van
afwachtend koersen niet zo geheel onverstandig want wie vaker in deze
Achterhoekse Ronde heeft gefietst weet dat dikwijls in de buurt van
's-Heerenberg op de Drie Heuvelenweg en de Peeskes Bult de aanvalswapens nog
eens extra worden gescherpt. En het ging ook ditmaal niet anders! Eerst sjorden Joop Ribbers en Albert Scheffer met een venijnige spurt
de groep uiteen, waardoor de dreigende splitsing van de hoofdmacht zich al
aankondigde. Nog geen tien kilometer verder was hot dan ook zover: Roel
Akker, Van Gerwen, Lubberding, Arie Hassink, Ribbers, Frits Schur, V. d.
Stelt en Henk Boom sneden de kopgroep in tweeen en hun krachten bundelend
waren zij niet meer te houden. Gestaag bouwden zij hun voorsprong uit: van 14
naar 44 seconden, van 1.05 min. naar 1.30 min., 2.03 min., tweeeneenhalve
minuut, ja zelfs tot drie minuten. Voor thuisfront Veel hebben de achterblijvers daar niet meer vanaf kunnen halen.
Albert Scheffer, “thuis" in Zelhem, haalde in de laatste acht kilometers
nog wat terug, zich er geweldig mee in de kijker rijdend voor het thuisfront.
Hij finishte dan ook als eenling na de groep van acht waarvan Henk Boom zo bekwaam
de beste was. Opmerkelijk feit aan de zege van de man uit Markelo was, dat
hij al eerder in deze Ronde op precies dezelfde plek waar hij zegevierde,
winnend over de kalklijn was gegaan. Dat was in de eerste premiesprint toen
de renners voor het eerst ( Niet in deze achtste editie van de Ronde van de Achterhoek startte
Piet van der Kruys, ,geplaagd" door een schorsing die precies op
zaterdag 7 augustus was ingegaan. Hij, de winnaar van 1975, was dus al bij
voorbaat uitgesloten van een doublure. Weinig uitvallers overigens in deze ronde, waarin 51 man bij Vredestein
om elf uur waren vertrokken in een geneutraliseerde start. Er kwamen
namelijk 35 man terug in Doetinchem en dertig van hen vielen in de prijzen. Bij een winnaar die als een surprise uit de hemel komt vallen, viel er
ook een verrassende afgang te melden. De Batavusploeg - Daan Gompen, Egbert
Koersen (pech?, blessure?), Piet Hoekstra, Bert Wekema en Geert Verwaayen -
was „nergens". „De slag gemist", heet dat met een wielren-cliche! „KLOP OP
KNWU-DEUR" R en TV De
Zwaluwen uit Doetinchem had de touwtjes van de regie strak in handen, maar
zal niettemin “Klop op de deur" blijven spelen bij de KNWU om de
volgende - ja, elke volgende - Ronde van de Achterhoek vroeg in het seizoen
op de kalender te krijgen (en te houden). Dan wordt deze
Ronde voor de amateur-elite absoluut een „must". En dat is dit
Achterhoeks wielergebeuren waard. De boeiende slotfase van deze achtste
aflevering heeft daar weer eens “driedubbeldik" het accent opgelegd. BRON: WESSEL
OUDEWORTEL Junioren: 1. Henk Boom (Markelo) Premiesprints. Doetinchem: 1. Henk Boom, 2. Henk R(jks, 3. Albert Scheffer, 4.
Gerrit Luymes, 5. Reinier Hassink; Peeskes Bult (hoogste punt van de route) :
1. Albert Scheffer, 2. Joop Ribbers, 3. Frits Schiir, 4. Henk Lubberding. Ploegenklassement: 1. Zwaluwen (Doetinchem) 21 put., 2. Jan van ErpSaicis 25 pnt., 3.
De Stofwolk-Elite Salade 27 pnt., 4. Bossche Staalbeuw 33 pnt., 5.
Zwaluwen-De Boer (Almelo) 44 pnt., 6. R en TC Groenewoud (Nijmegen) 60 pnt. RONDE VAN DRENTHE (17 april).1976 Ronde van Drente weinig opwindend
Wil van Helvoirt snelde naar derde zege in klassieker Wat een verschil met vorig jaar, deze 15e Ronde van Drente. Toen
spectaculair, uiterst zwaar, niet in het minst door de slechte
weersomstandigheden, waardoor de nu afwezige Jimmy Kruunenberg als nauwelijks
te herkennen winnaar over de streep kwam. Nu na aankomst stelde iedereen vast
dat Drente een slaapverwekkend potje hardfietsen had opgeleverd. Jammer voor
de organisatie, de Hoogeveense Wielerclub NMB De Peddelaars, die alles
piekfijn voor elkaar had en de renners een praktisch nieuw parkoers
voorschotelde. Maar ja, dan moet het wel even meezitten. Het weer, volop
zonneschijn, was prachtig voor de volgers, maar niet om strijd te verwachten.
Geen zuchtje wind, dat het geheel door elkaar kon rammelen. Erg lang bleef de
groep van 96 gestarte renners intact, eerst na Zoals gezegd een weinig opwindend gebeuren; het eerste uur na de start
in de fraaie Mauritshal zelfs helemaal niets wat vermeldenswaard was, of het
moet de kortstondige uitstap van acht renners zijn, die nog geen honderd
meter konden veroveren. Na Hierna nog wel wat plaagstootjes - Havik, v. d. Kruys, Huybers en
Johan v. d. Meer - die maximaal 28 seconden kregen, lekke banden van Rob
Kroep, opnieuw Godde, vervolgens Ad van Peer, die allen weer terugkeerden tot
een valpartij de zaak wakkerschudde. Zeven man gingen in de bocht vlak voor
Havelte tegen de grond, van wie Gerrit Brokelman bleef liggen. Brokelman
leek op het eerste gezicht nogal gewond in zijn gelaat, maar navraag bij
secretaris Reinds leerde dat het meeviel. Na twee uur koersen, waarin bijna gereden. Middels een lange spurt trok Wil van Helvoirt de zege naar
zich toe voor Snoeyink, Rietveld en De Jong, die nog nooit verder dan een 19e
plaats was gekomen. “Te hopen dat het komende zaterdag in de Dorpenomloop wat
moeilijker koersen wordt," zei een der organisatoren. BRON: WIM NEESKENS Amateurs: 1. Wil van Helvoirt
(Tilburg) Ploegenklassement: 1.
Batavus 10.33.49 (28 put.), 2. Ketting z.t. (54 Put.), 3. Mustangs Jeans
& Jackets z.t. (76 put.), 4. Driessen-Optilon z.t. (82 pnt.), 5.
Soka-Snacks 10.34.03 (41 pnt.), 6. Amstel Bier z.t. (48 pnt.), 7. Jan van
Erp-Saicis z.t. (51 pnt.), 8. Javo-Union z.t. (65 pnt.), 9. Michelin Banden
z.t. (75 pnt.), 10. Van Zandvoort-R & B. Glas z.t. (79 pnt.). RONDE VAN
HET LAGE LAND (27 maart).1976 AD VERSTIJIEN
zegevierde voor Bert Oosterbosch en Dries Timmer Ad Verstijlen
heeft zijn revanche voor de nederlaag vorige week in de Vijfdorpenomloop
niet gekregen. Toen moest hij genoegen nemen met een tweede plaats achter
triomfator Theo de Rooy. Daarom had de 18-jarige coureur uit St. Willebord
er alles op gezet om in de eerste voorjaars- klassieker, de Ronde van het
Lage Land, Theo de Rooy te verslaan. Het mocht evenwel niet zo zijn, want
Theo de Rooy startte zaterdagmiddag om 1 uur niet in de Ronde van het Lage
Land. De overwinning
die Ad Verstijlen, vorig jaar winnaar van de Ronde van Noordwest-Overijssel,
tweede in het Lage Land en tweede in de Flevo Tour, behaalde, was er niet
minder om. Geen moment is Ad Verstijlen, rijdend in de kampioenstrui van
Nederland bij de junioren, echter uit de groep van de voorste renners
weggeweest. Op dezelfde plaats waar hij vorig jaar in de Ronde van het Lage
Land met zijn clubgenoot van de WV Willebrord Wil Vooruit, Bart van Est, uit
de kopgroep was gedemarreerd, sloeg hij ook nu weer toe. Dat was precies Met die zege
heeft Ad Verstijlen weer duidelijk zijn visitekaartje afgegeven in dit nog
grille wielerseizoen bij de junioren. Indrukwekkend was zijn prestatie
evenwel op alle fronten. En dat terwijl hij op 1 juni a.s. de stap naar de
rijen der amateurs gaat maken. Ad Verstijlen, de
veelbelovende renner uit St. Willebrord, is in de Ronde van het Lage Land
door het Noordhollandse polderlandschap geen enkele maal weggeweest bij de
eerste tien. Daarbij kreeg hij steun van de veelbelovende DTS-renner Jerry
Blaauw, die zijn eerste voorjaarsklassieker besloot met een vierde plaats,
Jan de Bruin uit Alphen aan den Rijn, die de laatste kilometers naar de
streep met een lekke achterband moest afleggen, en de Drent Dries Timmer. De
meeste bewondering ging echter naar Bert Oosterbosch uit Eindhoven. Vorig
jaar kwam hij tot een derde plaats in de Flevo Tour en de Ronde van
Midden-Nederland. Na zijn val nog geen negen kilometer na de start nabij
Westzaan, waarbij de Brabanders Leenaarts en Sonsbeek, de DTS-er Verbruggen
en Kootstra van Ahoy-Rotterdam waren betrokken, klom Oosterhuis van groep
tot groep. De snijdende zuidwester had inmiddels op de weg langs het
Noordzeekanaal tussen Buitenhuizen en Beverwijk zodanig huisgehouden, dat
het bont gekleurde rennersveld verschillende gaten vertoonde. Alleen
Oosterbosch kon het opbrengen aansluiting te verkrijgen met de vierde groep,
van waaruit hij in de straten van Beverwijk demarreerde en aansluiting kreeg
bij de derde en later de tweede groep. Inmiddels was de
kopgroep uitgegroeid tot 21 renners, waaronder Verstijlen, De Bruin, de
Alkmaarder Klaver, Jansen en Timmer van De Meteoor, de zuiderlingen Bevers en
Smulders, Stan Snijders uit Halfweg en Jerry Blaauw uit Zaandam, die geen
moment van het wiel van Verstijlen week. Onder aanvoering
van Oosterbosch kreeg de tweede groep aansluiting met de vluchters en dat
gebeurde tussen Egmond en Bergen, waardoor de halve minuut voorsprong van de
koplopers teniet ging. En zo draaiden 49
renners met de wind in de rug het Noordhollands polderlandschap in, bij
Schoorldam. Ad Verstijlen, Oosterbosch en Blaauw en Timmer bepaalden het
tempo vooraan en toen de zuidwestenwind recht van voren kwam, bleven alleen
de sterksten over. De Kempen-renner Van der Linde kwam net voorbij
Warmenhuizen ten val en trok daarbij de Groninger Bouwman mee naar de
staatstenen. Bouwman kon doorgaan, maar Van der Linde moest met een gebroken
sleutelbeen overgebracht worden naar het Centraal Ziekenhuis in Alkmaar. Mede door deze
valpartij konden elf renners wegspringen, waaronder Blaauw, Oosterbosch,
Verstijlen, Meijn, De Bijs, Timmer, Hees, De Jong, Rabe, Van de Broek en
Nederlof, die de eerste was die wegens een lekke band moest afhaken. Bij
Oterleek viel de kopgroep opnieuw in stukken uiteen, als gevolg van de
straffe wind. Ad Verstijlen
sprong De organiserende
wielervereniging DTS zag in de overwinning van Verstijlen tegelijkertijd de
bekroning van een goed opgezette Ronde van het Lage Land, de
openingsklassieker over Junioren: 1. Ad Verstijlen (St. Willebrord) 2 uur 59 min. en 41 sec., 2. op 1
min. en 13 sec. Bert Oosterbosch (Eindhoven), 3. op 1 min. en 32 sec. Dries
Timmer (Assen), 4. Jerry Blaauw (Zaandam), 5. op 1 min. en 43 sec. Jos de
Bruin (Alphen aan den Rijn), 6. op 2 min. 52 sec. J. Verheyen (Breda), 7. J.
Weber (Best), 8. op 2 min. 56 see. G. den Besten (Naaldwijk), 9. op 3 min. en
06 sec. G. Koppert (Poeld(jk), 10. S. Snijders (Zwanenburg), Vaanholt
(Enschede), RONDE VAN LIMBURG (12 juni).1976 Knappe triomf van PIET VAN KOLLENBURG in zware, boeiende en spannende
Ronde van Limburg De 28e Ronde van
Limburg kreeg in de 21-jarige, pas getrouwde, Piet van Kollenburg uit
Sittard een even verrassende - op het aanvankelijk door Soka Snacks
verstrekte lijstje kwam zijn naam zowaar niet voor - als interessante (ook
knappe) winnaar. Zijn gezellen tijdens die ongetwijfeld allesbehalve
gemakkelijke tocht over de Limburgse heuvels en hier en daar grinderige
wegen, plus zijn buren aan de streep behoorden eveneens niet tot de
“vedetten" van de merken, zodat met een nuchtere blik op de feiten kon
worden geconstateerd, dat van een (duidelijk) brede top - gelijk we meer dan
eens konden lezen - geen sprake is, ook al verbleven een rits beste amateurs
in Engeland en Luxemburg. De veel talenten toegedachte Michel Jacobs kon (na
een bandbreuk in de aanvangsfase) de voorste rij nimmer bereiken, ook niet
de geprezen nummer een van Olympia's Ronde door Nederland Leo van Vliet die
wel deel uitmaakte van een op Van Kollenburg c.s. jacht makend groepje maar
overigens normaal werd geklopt. Lastig was deze Na een kilometer of
twaalf daagde al de Hussenberg (Slingerberg) op, kort hierna was de
Schieversberg aan de orde en tussen die stijging en het vliegveld Beek ( Circa vijf uur - Piet van Kollenburg finishte in 4.47.41 - na de start
op het Raadhuisplein reed nog geen 25 procent van de vertrekkers in Stein de
Stadhouderslaan (finish) op, ook een bewijs dat deze Ronde van Limburg door
het voor een echte wegkoers zeer geeigende traject en de bijkomende facetten
een zware brok was. De winnaar Piet van Kollenburg, zijn rivaal Jo Ribbers
(maat in de finale), de voorsten van het klassement etc. hadden dan ook recht
op een pluimpje, zorgden en schreven een stuk boeiende wielergeschiedenis.
Want zij schuwden geen obstakels, fietsten energiek (dadendrang) over de heuvels,
gaven in de afdalingen en vele bochten geen krimp en al „stierven zij op de
fiets" (een visie van de Bergklimmers-voorzitter Tjeu Coumans) zij
bleven overeind, knakten alle tegenaanvallen en maakten van deze door de zon
mild overgoten Ronde van Limburg een stuk van puur formaat. Al dit wel en
wee, al die schermutselingen en die initiatieven kunnen het best uit het
verloop worden afgelezen. Eerst een fikse schouderklop ten faveure van de mannen van de WC
Bergklimmers - de organisatie was werkelijk tip-top, was af tot en met, de
aankomst overzichtelijk (alle kijkers achter de afrastering), van de jury en
de wedstrijdleiding, de begeleidende politie. De berichtgeving aan de volgers
was perfect, er kon niets gebeuren of Thei Hendriks vertelde alle voorvallen
meteen, somde ook herhaaldelijk de totale situatie van dat ogenblik op.
Werkelijk piekfijn. Ter gelegenheid van het 35-jarig bestaan van WC
Bergklimmers werden de deelnemers en ploegleiders (middels de weer vlot voor
de dag komende Cor Wijdenes) aan het gemeentebestuur - op het plein voor het
Raadhuis - voorgesteld; de winnaar en zijn directe buren worden niet zomaar
van bloemen en bekers voorzien, deze ceremonie gebeurde op een extra voor
deze gelegenheid opgeslagen kiosk, zodat gedrang werd voorkomen en de vele
aanwezigen goed konden zien hoe vakkundig de Ronde Miss (17-jarige dochter
van Sjeng Collard) een fiks aantal pakkende kusjes uitdeelde. Dus op die Hussenberg (Slingerberg) en de meteen in het vizier komende
Schieversberg ( Die mannen vooraan bleken veel haast te hebben; in Nuth ( Het rumoer barstte nu totaal los: Van Vliet c.s. kregen gezelschap,
29 man gingen nu jacht op de 7 aanvoerders maken. Bewondering ging Van der
Sterren oogsten: demarreerde en werd vervoegd, op de komende “colletjes"
verloor Van der Sterren meer dan eens voeling, telkens keerde hij terug. Dat
was fijn gedaan, dat getuigde van wilskracht en aanpak. Deining in en rond Simpelveld. Van der Sterren verloor 23 sec. en
herstelde die schade; Huub Neven, Jo Ribbers en Frans Francissen in het
offensief; Frits Schur, Leo van Vliet en Piet van Leeuwen ontsnapten eveneens
uit het peloton; Van der Sterren moest 40 sec. prijsgeven en de nu uit zes
lieden be staande kop kreeg gezelschap van enige durvers, in de nabijheid (op
50 sec.) negen jagers. De koers werd zwaar, de hitte ging een rol meespelen,
de heuvels ook en de inspanningen lieten zich gevoelen. Een knak, gelost,
kregen Jan de Klein, Albert Scheffer en Jan Vranken. Van der Sterren op 50
sec.; De Klein belandde in de groep, ook Albert Scheffer, evenwel verliet
Scheffer die sliert wederom. Na In Klein-Zwitserland, Slenaken, op kop Van der Sterren, Ter Harmsee,
Neven en Ribbers, naderbij kwam Van Kollenburg. Daar in die lange afdaling
moest Van der Sterren afhaken, ook Ter Harmsel. Ter Harmsel weer bij de
eersten. Twee kopmannen: Neven en Ribers. Wat een decor, de wisselingen
hielden aan. Van der Sterren ging te voet de berg van Noorbeek ( In achtervolging, op 55 sec., o.m. Scheffer (prachtige remonte), Van
Vliet, Jonkers, Van der Kruys, Bierings, Havik, Moritz, Hilberink, Jacobs,
Lubberding. In Terblijt moest Van der Sterren weer zijn makkers laten gaan,
Jacobs loste uit de tweede groep, Van der Kruys ook. Beide laatstgenoemden
sloten opnieuw aan. De beslissende fase werd in Amby ( Op de brede weg rond het DSM-complex (nog Het leed was nog niet voorbij, de Snydersberg en de Maasberg waren nog
hindernissen. Nogeens zette de groep alles op alles, vooraan verdapperden de
weglopers. Huub Neven volgde op enkele honderden meters bij de eerste
doorkomst in Stein ( De dappere Neven kon die stelling niet behouden en word gepasseerd
door het duo Van Leeuwen en Jonkers, door De Vos en op weg naar de streep -
met de finish in zicht - door Moritz. Een prachtige ontknoping. Op de Stadhouderlaan
reed de kleine Piet v. Kollenburg vlot Jo Ribbers voorbij, z'n zege vond
weerklank, in die eer deelde nummer 2 en ook de knapen, die even later het
spandoek bereikten: Piet v. Leeuwen, Jan Jonkers, enkele seconden nadien de
perfect opererende Maarten de Vos, toen Ko Moritz en de met een verdiend applaus
welkom geheten Huub Neven. Leo van Vliet was de rapste van de kleine groep. Piet van Kollenburg dus winnaar van een bijzonder attractieve, heel
lastige - mede door de hitte - en vooral boeiende Ronde van Limburg 1976, een
Ronde van Limburg die geen moment „stilstond", waarin vanaf de 17e
kilometer tot de aankomst na Amateurs: 1. P. van Hollenburg,
Sittard, RONDE VAN MIDDEN-BRABANT (17 april t/m 18 april).1976 EINDHOVENAAR
SLOW IN TIJDRIT TOE Bert
Oosterbosch verdiend winnaar De tijdrit, die de tweede dag van de Ronde van
Midden-Brabant voor junioren op het programma stond, bracht volgens
verwachting de beslissing. Na de zware eerste etappe waren nag 16 renners in
dezelfde tijd geklasseerd, zodat in de tijdrit de ware schifting wel moest
volgen. De favorieten voor de eindzege van deze tweedaagse hadden zich
daarom allen goed geconcentreerd op de race tegen het uurwerk. De Eindhovense
wielrenner Bert Oosterbosch, een week eerder al winnaar van de Omloop van de
Maasvalleii, realiseerde zich, dat ook voor hem in de tijdrit de kans lag om
zich te bewijzen. De zege in de Omloop van de Maasvallei was hem wat
ongelukkig in de schoot geworpen en hij wilide daarom eens bewijzen, dat die
overwinning hem met recht toekwam. In de tijdrit ontbond hij daarom al zijn
duivels en met een geweldig gemiddelde van maar liefst EERSTE ETAPPE De eerste etappe voerde de renners over eon gevarieerd
en zwaar parkoers, dat door het te mooie weer echter niet de verwachte
schifting teweeg bracht. Wel werden verschillende renners getroffen door een
lekke band, wat niet verwonderlijk was met al die kasseiweggetjes. De eerste
kilometers brachten weinig opwinding en werden in een gesloten formatie afgelegd.
Wel werden we na Op de kasseiwegen nabij de watertoren van Dongen ( De verstandhouding in deze kopgroep liet echter te
wensen over, zodat na TWEEDE ETAPPE Zondagmorgen was het al vroeg reveille voor de
deelnemende junioren, want om 10.00 uur moest er aangetreden worden voor de
individuele tijdrit over Over de publieke belangstelling hadden de organisatoren,
de Stichting Wielerbelang Dongen order leiding van Jasper Bouma, niet te
klagen. Het praehtige weer zal hieraan ook wel het nodige toe hebben bijgedragen.
De start vond plaats op een origineel startplateau, zoals we dat in alle
grote rittenwedstrijden al jaren gewend zijn. De eerste renner, Chris
Hollemans, draaide zijn concurrenten meteen al een tijd voor de ogen,
waarvan zij tureluurs werden. In 41 min. en 57,89 sec. had hij de Bert Oosterbosch slaagde hier wel in, zoals we in de
aanhef al vertelden. Uiterst geconcentreerd, scherp sturend en in een
verschrikkelijk hoog tempo raasde hij de DERDE ETAPPE In de middaguren stond de derde etappe op het
programme, een rit in lijn over UITSLAGEN le etappe: 1. Ronnie Bessems (Amsterdam) 19.J.Weber,Best;20.Geel (H. I. Ambacht). 2e etappe: 1. Bert Oosterbosch 14.16.73; Individueel klassement na de tijdrit: 1. B. Oosterbosch
3.04.07; 2. W. van Dongen 3.04.47; 3e etappe: Eindklassement: 1. Bert Oosterbosch (Wilhelmina)
5.19.52; 2. R. Bessems (Amstelland) 5.20.36; Ploegenklassement: 1. WV RONDE VAN MIDDEN-NEDERLAND (20 mei).1976 Van Erp-ploeg beheerst Ronde van Midden-Nederland Eindelijk haalde de ploeg van Jan van Erp dan eens vol uit. Nadat het
in de Omloop v. d. Baronie (ondanks de overwinning van Gerrie van Gerwen in
het Mastbos) en de Ronde van Drenthe eigenlijk allemaal een beetje was
mislukt, toonde de paarse brigade het ware gezicht. Midden-Nederland, derde
in de reeks voor het merkenkampioenschap meetellende amateurklassiekers
(Limburg volgt nog), koos de formatie van Jan Gisbers uit als het strijdterrein
waarop de concurrentie, zo vlak voor Olympia's Ronde, nog eens op de harde
feiten zou worden gewezen. Vernietigend sloegen Van de Kruys en zijn makkers
daar toe. Met als resultaat van de vijftig procents-vertegenwoordiging in de
kopgroep van acht niet alleen de individuele triomf van Eindhovenaar Hans
Koot, maar vooral een superieure overwinning in de ploegenklassering. Waarvoor in de
bij start en finish dan wel wat chaotisch aandoende, maar verder door UW
& TC De Volharding perfect georganiseerde koers door Hollands hart,
vrijwel vanuit het vertrek de basis werd gelegd. Profiterend van de stevige
bries namen de Van Erp-rijders op weg naar de Lek het initiatief. Twee
valpartijen waren er mede oorzaak van, dat de in Zeeland zo verrassende
Batavus-man Egbert Koersen en Soka's Juul Bruessing en (even daarna) Hein
Senders (Bartok) en Arie van Hooft (Mustang) het moment niet meer meemaakten
waarop (na Negentien renners joegen in de eerste waaier het tempo op. Vier van Jan
van Erp (Koot, Piet van Leeuwen, Van Gerwen en Van de Kruys), vier van Amstel
(Van Vliet, Ter Harmsel, Hassink en Hilberink), drie van Michelin (Jacobs,
Groen en Ribbers), twee van Ketting (Bakker en Scheffer) en “individuelen"
Giling (Bleu de Nil), Hogervorst (Bossche Staalbouw), Rinkel
(Union-Freetime), De Jong (Mustang), Prinsen (Soka) en militair Damen.
Daardoor ontstond er op de Lekdijk een waar slachtveld, met een groot aantal
groepjes die steeds meer terrein verloren. Vlak achter de leiders moesten ook „namen" afgeven. Jan Huisjes,
in Overijssel en Noord-Holland een van de besten, loste bijvoorbeeld uit het
tweede pelotonnetje. Maar ook in de spits bleef de zaak niet bij elkaar. De
weg was te smal en „op het kantje" wapperden De Jong, Damen, Hilberink
(lekke band), Giling, Ribbers, maar ook Van Vliet en Ter Harmsel eraf. Zij
vielen terug op de groep, waarin Pirard, Gerrie St. Nicolaas (Bik),
Voorburger John van Herwerden (19 jaar pas; niet gesponsord; op uitnodiging
van Bleu de Nil mee vooraan in Mergelland; in Sparta-clubshirt derde in de
Haarlemmermeer en nu weer als Bleu de Nil-gast erbij), Tuit (Bossche
Staalbouw), Van der Wereld (Ketting) en Olde Meule (Militairen) hun
achterstand - 27 seconden toen - probeerden goed te maken. Van der Wereld, Giling, Olde Meule, Damen, Tuit en Ter Harmsel konden
daarbij niet volgen, maar de laatste drie kwamen toch weer terug in een derde
waaiertje met verder Van Houwelingen, Lubberding, Mutsaars, Lugtenburg, Kruunenberg,
Jonkers en Roelof Groen, die bij een val voorop (waarna Pijnackernaar Theo
Hogervorst meteen in de tweede formatie kon aanpikken) het contact was kwijt
geraakt. Vijf Amstel-renners dus in de achtervolging. Bij Nieuwgein (na De voorsprong groeide. Nadat Groen op had gegeven, De Jong,
Hogervorst, Lugtenburg (val) en Tuit waren afgeschud, leek de schade tot de
Grebbeberg ( „Pas daarna," bekende Van Gerwen later, „zijn we eraan gaan
denken wie er moest gaan winnen. Tot op dat moment is er alleen maar keihard
gereden om te voorkomen dat die tweede groep terug kon komen." Zonder
afspraken te hebben gemaakt wisten de vier echter wat ze te doen stond. Van
Gerwen en Van Leeuwen openden de aantal. Bakker counterde, waarna Scheffer
(waarom?) de anderen terugbracht. Meteen probeerde Michel Jacobs (vorig jaar
nog eerste in Galgenwaard) te profiteren. Zonder succes. De routine voorop van vooral Van de Kruys was groot genoeg om een
verrassing uit te sluiten. Van de Van Erp-pionnen zou sterke Hans Koot de
gelukkige werden. Bijna dertig kilometer voor de finish spoot de Eindhovenaar
(25) weg. Meteen zoveel afstand nemend dat niemand nog twijfelde. Na in het
verleden al eens de amateur-editie van Het Volk (Gent-Zwijnaarde) te hebben
gewonnen en vorig jaar de klassieke Omloop van de Kempen naar zich toe te
hebben getrokken, was Koot op weg naar zijn vijfde seizoenzege. Probleemloos.
Alleen dorst („Ik verloor al na tien kilometer mijn bidon") maakte het
de schitterend solererende winnaar trouwens die dag moeilijk. De andere
zaken losten zijn ploegmaten op. Van Leeuwen pakte Jacobs in. Van de Kruys zette de anderen naar zijn
hand. Dat Jantje Bakker nog het “zilver" weggriste was dan ook een
schoonheids- foutje. Van Gerwen (geloofde misschien toch nog in eigen
winstkansen) sprong bij Bunnik achter Koot aan. Hij kreeg de Groningse
Montreal-kandidaat mee, liep even hard in op Koot, maar wist zich toch te
beheersen. Gelukkig voor Van Erp, want Bakker (eigenlijk alleen opgevallen in
de Franse etappewedstrijden en in wat Duitse koersen) klopte op de baan van
Galgenwaard zowaar de rappe Ollander, die in de laatste bocht nog schakelde.BRON:
HENK KRUITHOF Amateurs: 1. H. Koot (Jan van Erp) Ploegenklassement: 1. Van
Erp-Saicis 12.49.15; 2. Ketting-Shimano 12.58.09; 3. Amstel Bier 13.01.12; 4.
Union-Freetime 13.05.24; 5. SakaGazelle 13.06.25; 6. Militalre Ploeg
13.10.48; 7. Van Zandvoort 13.14.16; 8. Bossche Staalbouw 13.15.18. RONDE VAN MIDDEN-NEDERLAND (20 mei).1976 JOS LAMMERTINK echt de sterkste in Ronde van Midden-Nederland Natuurlijk is een aankomst op de baan aan het eind van een wegwedstrijd
niet ideaal. Zeker niet wanneer er een groep van zo'n 45 onervaren junioren
op de streep afstormt. Nog minder wanneer die piste dan bovendien nog wat nat
is geregend. De organisatoren van de (grote en kleine) Ronde van Midden-Nederland
zouden toch eindeliijk eens van hun, ook financieel niet aantrekkelijke,
finish in stadion Galgenwaard moeten afzien. Te veel spelen immers factoren
als geluk en lef een rol in die laatste meters van hun klassieker. Aan de triomf van Jos Lammertink in Midden-Nederland doet dat alles
niets af. De junior uit Wierden is een van de besten in zijn
leeftijdscategorie. Weet - ook in de veldrit - een wedstrijd waarop hij zijn
zinnen heeft gezet te controleren. Veroverde pas nog de bloemen in de
Haarlemmermeer en won nu weer in Utrecht. Als eerste de baan opgedraaid ving
hij de jump van Rotterdammer Chris Bernaards gemakkelijk op. Lammertink was
immers niet alleen de snelste van de zeven coureurs die zich in de finale dan
toch nog licht afscheidden van de overigen; hij was in Midden-Nederland de
sterkste van allemaal. Na een overigens in hoog tempo afgewerkte, maar wat strijdlust betreft
maar matige Ronde. Al snel verbrokkelde het veld van 120 deelnemers. Door
valpardjen raakten o.a. Rotterdammer Razenberg, Drent Dijkstra en Leidse
Aart de Jong achterop. Voorop inmiddels een dertig renners, waarbij er later
nog eens zestien aansloten. Met op de Grebbeberg ( En natuurlijk Wilhelmina's Bert Oosterbosch, bezig aan zijn laatste
juniorweken en alweer “spelend" met de concurrentie. Hij probeerde het
een paar keer alleen. Kwam met Groninger Bouwman ook nog weg, maar zag het
nutteloze van die krachtsinspanningen in. Nationaal kampioen Ad Verstijlen, Vaanhold uit Haaksbergen en weer Jos
Lammertink reden vervolgens even voor de meute uit. Meteoor's Dries Timmer
spurtte er naar toe, maar met een snelheid van boven de vijftig per uur kwam
alles weer bij elkaar. De beurt was aan een andere Lammertink. Herman, een van de drie broers
in het shirt van De Zwaluwen (Almelo), sprong en nam zo'n vijftien seconden
voorsprong. Zo dicht (minder dan tien kilometer) bij de streep was dat een
niet te verdedigen winst. Johan Broers uit Maartens- dijk (lid van Het
Zuiden) ondervond dat even daarna ook, maar hij bracht er dan toch nog de
beslissende afscheiding mee tot stand. Jos Lammertink sleepte vijf anderen
naar Broers toe en ging door. Reed met gevaarlijke Bernaards aan het wiel de
baan op en behield the eerste positie. Midden-Nederland kreeg een echte
winnaar. BRON: HENK KRUITHOF Junioren: 1. Jos Lammertink (De
Zwaluwen) RONDE VAN NEDERLAND (24 augustus t/m 29 augustus).1976 GERRIE KNETEMANN als eerste in oranjetrui T1-Raleigh won
ploegentijdrit Voor de klassementen was de „opening" van de Proftour Nederland
1976 - in het uitgebreide, de sport een goed hart toedragende en een
welvarende aanblik vertonende aan de rand van de Peel gelegen Deurne - van
geen betekenis. De ouverture, zijnde een paling die bedenkingen oproept en die een meer elastische uitleg
vergt. Kijk eens, de deelnemers aan de Proftour Nederland dienden in elk
geval toch daags tevoren present te zijn, reden in dit geval in Deurne een
ploegentijdrit plus een criterium, zodat de waarde van deze koersen
ongetwijfeld omhoog was gegaan indien deze twee onderdelen een geheel met de
verdere etappes hadden kunnen en mogen vormen. Was, overigens alle lof voor de aanpak en de vele werkzaamheden van
Frisol en De Telegraaf, de directe organisatie totaal brandschoon? We kunnen
ons niet voorstellen, dat renners van een bepaald merk (zo werd b.v. Nidie
den Hertog in de equipe van De Onderneming ondergebracht) reglementair naar
een andere combinatie mogen worden overgeheveld, daar o.i. de aanduiding
“gastrenner" -of wat dan ook - aan de foutieve kant is. Intussen was de
plaatselijke organisatie perfect: burgemeester mr. F. L. M. Hoebens
verleende alle medewerking; in het comite Deurne zaten een wethouder, de
gemeentesecretaris, leden van de gemeenteraad, adjudanten van de politie,
ambtenaren van sportzaken, een sportjournalist; op het gemeentehuis was een
officiale ontvangst; het zwembad De Wiemel bood was- en kleedgelegenheden,
ook parkeerruimte voor de officials; het gemeenschapshuis De Vierspan was
voor pers, permanence, jury en uitslagendienst gereserveerd. Kortom een
ideale entourage. Gesprekstof bij de vleet. Zo oordeelde Henri Anglade (chef d'equipe
LejeuneBP) Wim de Waal als “ontslagen", omdat hij al vier maanden
niets van de Zeeuw had vernomen - tenzij geruchten slaande op ziek zijn,
geblesseerd - en toen Ferdinand Bracke zich moest afmelden, werd Fons van
Katwijk - mede op advies van Roy Schuiten - ijlings in de gelegenheid gesteld
met dit France merk een verbintenis aan te gaan. De meeste deining kwam uit het TI-Raleigh-kamp, ook het nieuws. Jan Raas (kampioen van Nederland) en Aad van den Hoek (in Simpelveld
tweede) konden huiswaarts keren, hun plaatsen werden door Jan van Katwijk
en Bob Carry ingenomen. Peter Post wilde de contracten met Baas en Van den Hoek prolongeren,
beiden hadden een „loonsverhoging" op het oog, de TI-Raleigh
sportbestuurder was het hiermede eens en had bedragen in zijn boekje staan
hopger dan die waarop die twee mikten. Post had Raas en Van den Hoek al
veertien dagen uitstel - voor het nemen van een beslissing - gegeven, wetend
dat die mannen die in een Raleigh-shirt successen boekten, aanbiedingen van
elders hadden gekregen. Achter de schermen werd gefluisterd dat het
Italiaanse Scic belangstelling voor Jan Baas heeft (ook Frisolf, ook
Lejeuneg), dat Van den Hoek door twee buitenlandse merken (Lejeune b.v.) was
benaderd. Vervolgens schijnt Raas zijn financiele condities de hoogte in te
hebben gestuwd, condities waarop Post niet inging. Na afloop van de Grote Prijs van Dortmund - zondag jl, - bracht Peter
Post, begrijpelijk, Raas en Van den Hoek aan het verstand dat hij de
beslissing niet langer wilde uitstellen (beiden wensten een verdere week
bedenktijd), dat hij voor de start van de Proftour Nederland „ja" of
„neen" wilde horen. In Geldrop sprak Peter nogmaals met Raas en Van den
Hoek, heel duidelijk op de man af, uitgaande van “principe is principe, tekenen
of anders niet starten in de Ronde van Nederland". Jan Raas weigerde,
ook met Aad van den Hoek kon Post het niet eens worden. Peter liet Raas en
Van den Hoek van het lijstje schrappen en schreef Jan van Katwijk en Bob
Carry in. Gezegd werd - en daarom is het standpunt van Van den Hoek niet goed
verklaarbaar - dat Peter Post liefst f 4.000,- meer wilde geven dan door de
betrokkene was gevraagd. Wat voorts werd gemompeld? Dat Post de „nederlaag" van Jan Raas
in de Grote Prijs van Gippingen hoog had opgenomen. Daar won Roy Schuiten
(verleden jaar TI-Raleigh, nu Lejeune BP) met een paar seconden voorsprong op
Raas. Peter noemde die nederlaag een “onmogelijkheid", insiders gewaagden
van een “verkoop". Voor Post een motief om zich tegenover Raas keihard
op te stellen. Is dit zo, dan heeft Peter het grootste gelijk van de wereld. PROLOOG IN DEURNE (24 augustus).1976 De ploegentijdrit over twee omlopen van In alle opzichten werd deze „opening" een success, mede doordat
circa 12.000 kijkers het
gebodene gadesloegen en de plaatselijke organisatie perfect was. Het Beroepsrenners: 1. Guido van Sweevelt Ploegentijdrit: 1. TI-Raleigh EERSTE RIT DEURNE – SINT WILLEBRORD (25 augustus).1976 Het duo BAS
HORDIJK en NIDI DEN HERTOG TWEE GASTRENNERS VAN „DE ONDERNEMING" reed ( Het botert al geruime tijd niet meer tussen Fedor en Nidi den Hertog,
beiden in normale doen lid van de Frisol-familie, met dien verstande dat de
temidden van de profs nog heel weinig presterenden Fedor kennelijk de
voorkeur van direkteur Nico de Vries en chef d'equipe Piet Liebrechts heeft
- overigens schijnt het dat Nidi met zijn ploegleider best kan opschieten -
en dat Nidi het zich moest laten welgevallen voor de Proftour Nederland aan
De Onderneming te worden uitgeleend. Nidi voelde deze overheveling, deze vreemd aandoende gastrennersrol,
als een belediging, temeer daar hij op dadendrang en aanpak (een imponerende
solo in de Amstel Gold Race, ook zulke attaques op zijn eentje elders) kon
bogen, hetgeen nu niet bepaald van broer Fedor gezegd kon worden. Voorts meende Nidi dat het Frisol parade-paardje (waarom?) Fedor in
gewone koersen hem extra in de gaten hield, aan zijn wiel kleefde, kortom hem
als een concurrent behandelde. En toen hij in kennis word gesteld van zijn tijdelijke overgang naar
De Onderneming (voor Nidi was in het Frisolteam derhalve geen plaats),
meende hij hieruit te mogen concluderen dat broer Fedor bij dit spel was
betrokken. Geprikkeld begon Nidi dan ook aan de Proftour Nederland. In het
shirt van De Onderneming, het kleine dapper zijn best doende merk, dat
voorts met Bas Hordijk (eenling bij Sarome Lighters) was aangevuld. Voor de start dacht geen mens aan de mogelijkheid, dat De Onderneming
- middels die twee “vreemdelingen" - in de kijker ging lopen, de etappe
DeurneSt. Willebrord zou beheersen na Nog op het grondgebied van de vriendelijke gemeente Deurne gebeurde
het: bij het uitrijden van de kern van Deurne - de rit was toen twee minuten
aan de gang - demarreerde Bas Hordijk en nog voordat Liessel opdaagde
(behoort tot de gemeente Deurne) - circa vijf minuten na Hordijk's stunt -
nam Nidi den Hertog afscheid van de lange sliert, die geen haast had en die
deze uitval in het vak “gekkenwerk" rangschikte. Meer dan Maar een boze man, een in zijn eer aangetaste coureur, een door deze
prikkels geladen renner krijgt door deze faktoren plots meerdere wapens in
zijn bagage. Dat is welbekend. Evenwel bleven de „groten" de twee weglopers
als “kleintjes" beschouwen. Vooral Nidi den Hertog wenste door te
gaan, wilde de voorsprong nog opvoeren, wilde Frisol en broer Fedor bewijzen
dat hij capaciteiten had, kwaliteiten om door te gaan, om een ren van formaat
op te dissen en die uitval tot de streep vol te houden. Het was alles of
niets, het werd een voltreffer. Toen Nidi en Bas
bijeen waren, toen het gat een kloof werd, bood de door Frisol aan De
Onderneming overhandigde Den Hertog zijn partner aan om het meeste kopwerk
voor zijn rekening te nemen. Zoiets was hem, die overtuiging gaf hem
vleugels, toevertrouwd. De groep had pech toen in Heeze ( Die solo ging tellen, de kriebels werden merkbaar en al werd Hennie
Kuiper (probeerde in GaIder na Aan die uitslag kleefde toch een dissonant. Nidi den Hertog had
verreweg het meeste werk op-geknapt, moest aan de streep Bas Hordijk voorrang
verlenen. De visie van de winnaar: de achtervolgers waren zo dichtbij, dat
ik wel moest spurten, anders waren we wellicht gepakt. Aan de finish in St. Willebrord een dramatische voorval. Boven de
streep hing een bak van een hoogwerker, waarin de NOS-cameraman Ron
Nieuwenhuis had plaatsgenomen om aldus de aankomst mooi op de beeldbuis te
kunnen brengen. Plots reed een vrachtwagen het parkoers op, zag die
hoogwerker niet en reed het gehele zaakje omver. Ron Nieuwenhuis word uit
zijn behuizing geslingerd en smakte tegen de grond. Artsen waren dra
aanwezig, door de chaos liet de ambulance 20 minuten op zich wachten. In het
St. Franciscus-ziekenhuis te Roosendaal kwam Ron Nieuwenhuis bij bewustzijn.
Geconstateerd werd, dat bij een ruggewervel had gebroken. De NOS ploeg
besloot toen geen beelden van deze eerste rit uit te zenden. En zodoende schakelden elders in het land de vele geinteresseerden
tegen elf uur 's avonds tevergeefs Hilversum I (Studio Sport) in: zij kregen
voetbal te zien, hoorden berichten aan over zaalhandbal, maar bleven zelfs
betreffende de uitslag van Deurne-St. Willebrord onkundig. Waarom zo laat in de avond? Daags tevoren begon Studio Sport met een
nietszeggend spreek- en beeldverhaal (herhalingen van een ongeluk op de Nurburgring)
inzake de auto-racerij, ditmaal niets, de volgende dagen korte reportages
uren na de aankomst. Waarom geen direkte reportages zoals in Belgie en andere landen
dagelijkse kost is ? En waarom spreekt De Volkskrant van de profronde van Zuid-Nederland ?
Deze rittenkoers heet toch officieel Proftour Nederland. Dat de Proftour
Nederland in Brabant, Zeeland en Limburg wordt georganiseerd wettigt een
wijziging van de naam niet. De Ronde van Belgie word tientallen jaren - pas in
1975 door toetreding van Het Nieuwsblad-Sportwereld tot de Beroepsrenners: 1. Bas
Hordjjk (De Onderneming) De neo-prof Arie Versluis (De Onderneming) en de Belg Van Uffel
(Ebo-Cinzia gaven op. Ploegenklassement: 1. De
Onderneming 14.46.02, 2. TI-Raleigh en IJsboerke 14.46.10 (26 pnt.), 4. Kas
z.t. (89 pnt.), 5. Ebo-Cinzia 14.46.12, 6. Frisol z.t. (47 pnt.), 7.
Super-Ser z.t. (50 put.), 8. Lejeune-BP (58 pnt.). Puntenklassement: 1.
Hordijk 25 put., 2. Nidi den Hertog 20 pnt., 3. P. van Katwijk 16 pnt., 4.
Martinez-Heredia 14 pnt., 5. Delcroix 12 pnt., 6. Karstens 10 pnt. TWEEDE RIT SINT WILLEBROD – GOES (26 augustus).1976 FEDOR DEN HERTOG (Frisol) beleefde een succesvolle ouderwetse dag In de tweede etappe, die vanuit St. Willebrord via Roosendaal, Wouwse
Plantage, Huijbergen en Hoogerheide en verder door Midden-Zeeland naar Goes
voerde, manifesteerde Fedor den Hertog zich weer eens als in zijn glanzende
amateurperiode. Het werd hoog tijd overigens, want Fedor „de onberekenbare", die
voorheen schitterde bij de amateurs en in die periode vrijwel alle grote
ronden op zijn naam schreef had in de drie seizoenen dat hij als prof aan de
slag was nog geen enkel wapenfeit op zijn naam bracht. In Goes, na een lange, slopende etappe kwam de Frisol-coureur dan
eindelijk als beroepsrenner op het erepodium. In de slotfase, op enkele kilometers van de aankomst, sloeg de
momenteel in het Belgische Dilze woonachtige Den Hertog ongenaakbaar zijn
slag. Zijn flitsende demarrage uit een kopgroep van achttien man leek nog
even te kunnen worden gepareerd door de Belg Ludo Peeters, maar de gedachte
dat hij op dit moment revanche kon nemen op degenen die hem reeds hadden
,afgeschreven" gaf Fedor blijkbaar vleugels. Ludo Peeters bleef op Wat er voor de 30-jaxige Fedor niet meer leek in te zitten - een
triomf bij de beroepsrenners - was nu een voldongen feit. Met de oranje-trui
om de schouders (want Den Hertog werd ook leider in het algemeen klassement)
stelde hij laconiek vast: „Nou, de aanhouder wint, ik heb door de zure appel
heen gebeten. Misschien is dit een eerste stap op het goede pad." Fedor den Hertog, die in deze etappe zeer attent had gekoerst, maar
niet te veeI hooi op de vork had genomen, had met deze taktiek tekens een
nieuwe overwinning op zichzelf behaald. „lk heb nu gemerkt dat het zeer
belangrijk kon zijn als je krachten reserveert voor de beslissende faze. Nu
kon ik op het laatst alles geven. Voorheen pakte dit dikwijls anderes uit,
omdat ik me in teveel avonturen stortte." De Frisol-ploeg, gedirigeerd door Edgar de Maere, omdat Piet Liebregts
betrokken is bij de organisatie van de Proftour door Nederland, presenteerde
zich, behalve door de zege van Den Hertog, in zijn geheel toch uitstekend in
deze rit. Don Allan reikte met een solo Don Allan, die na zo’n Op de Dam langs het Veerse Meer, toen de Noord-oostelijke wind nog
meer op stak, was de voorsprong van Allan reeds geslonken tot 3 minuten en
bij het plaatsje Geersdijk op NoordBeveland, toen er nog zo'n 60 van de Kort daarvoor (bij Kamperland) was de winnaar van de vorige dag, Bas
Hordijk, gedesillusioneerd in de bezemwagen gestapt en waren diverse andere
renners, bij wie Nidi den Hertog, ver terug geworpen. Bij de eerste doorkomst op het Bergwegparkoers in Goes (waar de finish
lag), toen nog tweemaal een lus van zo'n Nadat ook het Belgische trio Van Haute, Rosiers en Jacobs zich nog
vooraan had gemeld, kon men zich gaan opmaken voor de finale. Hierin zou
Gerben Karstens niet meer kunnen meespelen (in de eerste lus gevallen en
daardoor wat teruggeslagen). Uit de kopgroep moesten ook afhaken Willem Peeters (kettingdefect),
Lopez Carril (lek) en de Zwitser Loder (geen courage meer). In de
slotkilometers kwamen felle demarrages van Jos Jacobs, Freddy Maertens en
Verbeeck de spanning tot het uiterste opvoeren, maar deze pogingen kregen
geen succes, vooral omdat Hennie Kuiper zich telkens voor de wagen spande en
ook Fedor den Hertog nog een behoorlijk arsenaal aan reserves etaleerde. Dat bleek overduidelijk toen de reeds eerder genoemde “springers"
even op adem wensten te komen en Fedor het juiste gaatje zag om te
ontsnappen. Imponerend en genadeloos, zoals in zijn beste dagen sloeg Den Hertog
toe en zoals reeds verteld reikte ook de sprong van Ludo Peeters niet ver
genoeg meer, al bleef deze de groep vooruit, die (door wie anders) over de
streep werd gevoerd door Freddy Maertens. Beroepsrenners: 1.
Fedor den Hertog (Frisol) Algemeen klassement: 1. Fedor den Hertog 10.21.53, 2. Ludo Peeters 10.22.02, 3. Piet van
Katwijk 10.22.07, 4. Freddy Maertens 10.22.09, 5. Frans Verbeeck 10.22.14,
6. Cees Priem z.t., 7. Van Sweevelt z.t., 8. Rossiers z.t., 9. Jacobs z.t.,
10. Kuiper z.t., Dagploegenklassemnent: 1. Frisol, 2. IJsboerke, 3. TI-Raleigh, 4. Flandria, 5. Super-Ser, 6.
Ormas-Sharp. Algemeen
ploegenklassement: 1. Frisol 31.06.36, 2. IJsboerke 31.06.38, 3.
TI-Raleigh 31.06.40, 4. Flandria 31.07.48, 5. SuperSer 31.08.29, 6. Ormas-Sharp
31.08.33. Puntenklassement: 1. Piet
van Katwijk 30 pnt., 2. Fedor den Hertog 25 pnt., 3. Ludo Peeters 23 pnt., 4.
Frans Verbeeck 20 pnt., 5. Nidi den Hertog 20 pnt., 6. Freddy Maertens 16
pnt. Strijdlustigste renner: Don Allen. Pechprijs: Lazcano. Opgegeven: Lazcano (Spanje) na
beenbreuk, Loos (Belgie), Jan Breur (Nederland), Wicher Vlot (Nederland), Ben
Groen (Nederland) en Bas Hordijk (Nederland). DERDE ETAPPE GOES-BUDEL (27 augustus).1976 COR SCHUURMAN en ANDRE GEVERS gaven kleur aan de etappe Goes-Budel Bereids bij de amateurs had Andre Gevers helemaal geen schrik voor een
avontuur, voor een solo-ren; temidden van de profs (in een Lejeune-BP shirt
op de Franse wegen) voltooide de energieke Brabander zo'n uitval enkele keren
op de gewenste wijze, successen die hier nauwelijks vermelding kregen. In de
rit van Goes naar Budel greep Andre Gevers weer zo'n hoofdrol, hij
achterhaalde de geruime alleen op kop gaande Schuurman, ging door, voerde
zijn winst tot meer dan vijf minuten op, moest op de tanden bijten om als
winnaaa van deze stormachtige (regen en fikse wind) tocht op de Grootschoterweg
te Budel onder het spandoek door te gaan. Toen Gevers zijn duidelijke
voorsprong vernam, was hij op dat moment virtueel leider, een positie die
naderhand word gewijzijgd, want al bereikte de uitloper de aankomstplaats
twee minuten voor de jagers, aldaar dienden nog een portie
,plaatselijke" kilometers te worden afgelegd en toen de slotbalans werd
opgemaakt, had Andre van zijn 5.35 min. (hoogste voorsprong) nog maar 34
seconden overgehouden. Op de dag dat Schuurman en Gevers flink op de deur klopten, bekeek Het
Nieuwsblad-Sportwereld - een visie vanuit Goes - de Ronde van Nederland niet
bepaald enthousiast, wel zuur. „Het is een miezerig gedoe de Proftour
Nederland. De hele organisatie staat op een wankel staketsel. De interesse is
bovendien gering. Zowel bij de renners als het publiek. Het is duidelijk:
Proftour Nederland zal nog enkele jaartjes moeten groeien, wil hij plaats
kunnen nemen bij de belangrijke rittenkoersen. Financieel lijken er geen
problemen te zijn. Aan guldens heeft directeur Nico de Vries geen tekort.
Met geld kan hij prestige kopen. Dat lukt hem wel. Of hij een wedstrijd ook
een ziel kan inblazen is wat anders. De renners laten vooralsnog de slaap
niet voor de Proftour Nederland. Zij zien verder. Over een tiental dagen
wordt in Ostuni het wereldkampioenschap op de weg gereden. Dat is zoveel
belangrijker. In Nederland komen zij weer wennen aan het koersritme van een
wedstrijd van meer dan Kan zijn, maar
dan hebben die renners geen plichtsbesef. Zich flink laten betalen en dan de
kat uit de boom kijken, getuigt van een mentaliteit die indruist tegen alles
en nog wat. Tussen Goes en
Budel kwam de bekende rivaliteit tussen Flandria en IJsboerke weer'ns te
voorschijn, een facet dat mogelijk in Ostuni de Belgische papieren een knak
kan geven. Wanneer Het Nieuwsblad zich kritisch verwondert over de
samenstelling van de ploeg Ebo-Cinzia (met Jimmy Kruunenberg en aanvankelijk
ook met Wil van Helvoirt van Frisol; Van Helvoirt moest zich wegens ziekte
afmelden en word vervangen door Frank Arijs van ... Ebo-Cinzia) dan kunnen we
dit best volgen. Wanneer Het Nieuwsblad vertelt dat Staf Janssens, sponsor
van de ploeg Jossart, de rit St. Willebrord-Goes kwam volgen, dan is dit
kinderachtig. Directeur-eigenaar Janssens betaalt de ploeg IJsboerke, hij
betaalt ook de chef d'equipe Jossart, die dus gewoon bij hem in dienst is.
Evenwel vertikt Het Nieuwsblad het om van het merk IJsboerke gewag te maken.
En zo is bij Het Nieuwsblad niet Flandria-Velda in actie maar de ploeg
Driessens. Frisols Neen, de ploeg Liebregts. En vul verder maar in. Intussen sprak De
Volkskrant voor de zoveelse keer van de profronde van Zuid-Nederland;
eveneens een vervelende kronkel, waarschijnlijk veroorzaakt doordat een
andere krant (De Telegraaf) - met Frisol - het opdissen van de Proftour
Nederland mogelijk maakte. Na Fluks kwam Gevers
bij Schuurman, reed zijn voorganger met spoed voorbij en ijlde voorwaarts
door Hilvarenbeek, Reusel ( Beroepsrenners1. Andre
Gevers (Lejeune-BP) Opgegeven Jan Krekels (De Onderneming)
en Juan Pujol (Kas). Algemeen klassement: 1. Fedor den Hertog (Frisol) 15.56.55, 2. Ludo Peeters (IJsboerke)
15.57.04, 3. Piet van Katwijk (TIRaleigh) 15.57.09, 4. Freddy Maertens
(Flandria-Velda) 15.57.11, 5. Roger Gilson (Frisol) 15.57.16, 6. Cees Priem
(Frisol) z.t., 7. Jos Jacobs (IJsboerke) z.t., 8. Guido van Sweevelt
(IJsboerke) z.t., 9. Roger Rossiers (Super-Sex) z.t., 10. Frans Verbeeck
(IJsboerke) z.t., Dagploegenldassement: 1. Lejeune-BP 16.44.33, 2. TI-Raleigh 16.45.06, 3. Frisol z.t., 4.
Ebo-Cinzia z.t., 5. IJsboerke z.t. Algemeen ploegenklassement: 1. Frisol 47.51.42, 2. IJsboerke 47.51.44, 3. TI-Raleigh 47.51.46, 4.
Flandria-Velda 47.52.54, 5. Super-Sex 47.53.35, 6. Lejeune-BP 47.53.39. Puntenklassement: 1. Piet
van Katwijk 39 pnt., 2. Freddy Maertens 30 pnt., 3. Gerben Karstens 26 pnt.,
4. Andre Gevers, Cees Priem, Fedor den Hertog 24 pnt., 7. Frank Arts 24 pnt.,
8. Ludo Peeters 23 pnt: VIERDE ETAPPE: BUDEL – MAASTRICHT (28 augustus).1976 DE KNEET' maaktezjn woorden waar en sloeg favorieten achteruit in
'Limburgse' etappe Na drie etappes van Deurne via St. Willebrord en Goes naar Budel, die
uiteindelijk weinig tekening in het algemeen klassement brachten (achter
oranjetrui-drager Fedor den Hertog lagen dertig man nog binnen een minuut!),
werd het op weg van Budel naar Maastricht, voor een groot deel over het parkoers
van de Amstel Goldrace en de amateurklassieker Ronde van Limburg, echt
menens. Dit parkoers en de met enkele donderslagen gepaard gaande regenbuien
vergden alles van -de renners, die zelf al voor de start aan de riante
Sporthal De Schulp voor “slecht weer" zorgden. Toen burgemeester J. A.
M. Boudrie namelijk het startschot loste, kwam er geen fiets in beweging!
Daarmee protesteerden de deelnemers tegen de beslissing van de organisatie,
die de renners die de afgelopen dagen op fietspaden waren uitgeweken, boetes
had opgelegd! Men eiste “arnestie" van directeur Nico de Vries, die door
deze ongewone „staking" volkomen verrast werd. Daar een compromis ter
plaatse uitertaard niet kon worden bereikt, word besloten en toegezegd, deze
kwestie na de aankomst in Maastricht nog eens terdege te bespreken. Met een
vertraging van vijf minuten kon de karavaan dan toch op gang worden
getrokken. Nog slechts 77 renners trokken de toeclips strak. Na het opgeven van
Pujol en Krekels had Nidi den Hertog van zijn arts te horen gekregen dat het
wenselijk zou zijn om de strijd te staken. Alle renners wisten dat de rit van
Budel naar Maastricht als “koningsetappe" beschouwd moest worden, dat
nu de grote favorieten moesten Iaten zien of zij serious hun zinnen op de
eindoverwinning hadden gezet. Maar dat betekende niet dat de anderen
uitsluitend het initiatief aan mannen als Maertens, Verbeeck, Kuiper en
Thurau over wilden laten. Nauwelijks was de echte start gegeven, nog was het peloton op het
grondgebied van Weert, of Richard Bukacki trok er tussenuit. Zijn voorbeeld
werd door de Belgen Herman Beyssens en Willem Peeters en zijn eigen ploegmaat
Cor Schuurman gevolgd en al spoedig ontwikkelde zich uit deze vlucht een
echte ontsnapping. De voorsprong groeide tot 1.40, tot 3.20, ja tot 4.55 min.
en toen pas, na Nu konden de Limburgse wielerfans hun idolen in actie bewonderen:
Kuiper, Maertens, Den Hertog, Perurena, Schuiten, Peelman, Verbeeck, alle
ploegen waren met hun kopmannen en verscheidene helpers in deze eerste groep
vertegenwoordigd, die met hoog tempo naar de Cauberg in Valkenburg snelde.
Hier wilde Gerben Karstens wel eens voor een stunt zorgen. Samen met Willem
Peeters en de Spanjaard Antonio Menendez zocht de ruimte en tot de beruchte
Keuteberg bleven zij alleen voorop. De stijging van 18% deed hun echter de
das om. Eerst waren het Kuiper, Thurau, Maertens, Verbeeck en Van Katwijk,
die zich bij hen voegden, daarna - tussen de Fromberg en Simpelveld -
wisselde het decor van kilometer tot kilometer! Uit de voorste helft van het peloton (de rest lag al spoedig op meer
dan vijf minuten) sprongen negen man naar voren en dat gebeurde zo
verrassend, dat de favorieten er even beduusd van waren. Knetemann, Pronk,
Den Hertog, Pollentier, Beyssens, Ludo Peeters, Oliva, Jacobs en de Zwitser
Loder lieten het eerste peloton in de steek en nadat zij gezamenlijk de
Gulperberg hadden bedwongen, ging Knetemann er op de Koning van Spanje (na Nog waren meer dan vijftig kilometers te rijden, nog lagen de heuvels
van Camerig en Noorbeek voor de wielen. Dat kon de Brabantse Amsterdammer
niet halen, zo meende men. Maar hij haalde het: zijn voorsprong groeide
gestadig aan, slonk weer iets, groeide opnieuw en hoe zijn achtervolgers ook
joegen, zij kregen „de Kneet" pas weer op het circuit aan de Maasboulevard
te zien! ! Met een voorsprong van bijna eon minuut behaalde Gerrie Knetemann de
dagoverwinning, reed hij zich in de Oranje trui en nam de man, die in 1974
hier in de buurt al de Amstel Goldrace won, zijn optie op de eindzege in deze
tweede Proftour Nederland! De jacht was zo hard geweest, dat de als een leeuw om zijn trui
vechtende Fedor den Hertog en Andrds Oliva hadden moeten afhaken en pas meer
dan twee minuten achter de winnaar binnenkwamen. Het voorste gedeelte van
het peloton met alle vedetten moest zelfs bijna zeven minuten laten noteren! Beroepsrenners: 1.
Gerrie Knetemann (TI-Raleigh) VIJDE RIT A MAASTRICHT – SIMPELVELD (29 augustus).1976 EINDELIJK KONDEN DE BELGEN JUICHEN! Winst voor FREDDY MAERTENS in halve etappe en tijdrit Dat Tijdens de vierde rit en bij de aankomst in Maastricht „het
klassement gemaakt" was, bleek heel duidelijk tijdens het eerste
gedeelte van de laatste dag van de Proftour Nederland. Met Gerrie Knetemann
aan de leiding met een voorsprong van 50 seconden op Ludo Peeters, 52
seconden op Jos Jacobs en al 1.31 minuten op Eric Loder, kon er aan de
eindoverwinning van „de Kneet" nauwelijks meer worden getwijfeld. Tijdens de Tijdens de drie plaatselijke ronden van Dat lukte gemakkelijk, Van Katwijk gaf zich aan de meet al vroeg
gewonnen (voor hem was de tweede plaats ook ruimschoots voldoende om zijn
groene trui als leider in bet puntenklassement te behouden) en dus konden de
Belgische journalisten, die op deze zondag in grote getale aanwezig waren,
tenminste over een wapenfeit van de man verslag uitbrengen, die algemeen -
bij onze Zuiderburen althans - als de grote kanshebber voor de nieuwe
regenboogtrui wordt beschouwd. Met een achterstand van 9 sec. spurtten twintig man over de streep,
als vanouds was Gerben Karstens weer eens sneller dan Jos Schipper, Jos Jacobs
en Marc Demeyer. Beroepsrenners: 1.
Freddy Maertens (Flandria-Velda) VIJFDE RIT TIJDRIT TE SIMPELVELD (29 augustus).1976 Maar zou nu de individuele tijdrit, die 's namiddags over drie ronden
van in totaal Nog slechts 34 renners meldden zich voor dit zware karwei aan, vooral
de Belgen die achterin het algemeen klassement stonden, schenen weinig
,goesting" meer te hebben. Toch stond een van hen, Willem Peeters, lange
tijd aan de leiding (precies geteld 57 minuten!) nadat Augustin Tamamez als
eerste van het lot onder de 23 minuten was gebleven. Maar toen kort achter
elkaar de specialisten Hennie Kuiper, Freddy Maertens en Michel Pollentier en
tenslotte Ludo Peeers en leider Gerrie Knetemann hun drie rondes tegen de
onverbiddelijke klok reden, toen kwamen er nog heel andere tijden op de
chronometers! ! Freddy Maertens haalde het als enige om zelfs onder de 21 minuten te
blijven, Pollentier, Kuiper, Knetemann en Peeters bleven onder de 22 minuten.
En daarmee was het pleit beslecht: Maertens won de tijdrit en veroverde in
allerlaatste instantie ook de Groene Trui (daar de hevig teleurgestelde Piet
van Katwijk in die tijdrit „slechts" de zestiende plaats bezette), maar
Gerrie Knetemann bleef aan de leiding in het algemeen klassement en kon als
een echte winnaar van deze Ronde van Nederland werden gehuldigd. Het ploegenklassement, dat aan het einde van de halve etappe in
Simpelveld werd opgesteld, werd gewonnen door de ploeg Flandria-Velda voor
TI-Raleigh en IJsboerke.BRON: WIM POOT Beroepsrenners: 1.
Freddy Maertens (Mandria-Velda) EINDKLASSEMENTEN Individueel: 1. Gerrie Knetemann
(TI-Raleigh) 23.21.39, 2. Ludo Peeters 23.22.42, 3. Jos Jacobs 23.23.25, 4,
Michel Pollentier 23.23.48, 5. Eric Loder 23.24.31, 6. Fedor den Hertog
23.24.37, 7. Bert Pronk 23.25.43, 8. Freddy Maertens 23.27.26, 9. Beysens
23.28.04, 10. Hennie Kuiper 23.28.51, 11. Piet van Katw1jk 23.29.30, 12.
Willy Vanneste 23.29.35, 13. Didi Thurau 23.30.03, 14. Jos Schipper 23.30.10,
15. Cees Priem 23.30.11, 16. Van den Haute 23.30.13, 17. Marc Demeyer
23.30.53, 18. Willem Peeters 23.31.00, 19. Gerben Karstens 23.31.07. Ploegenklassement: 1.
Flandria-Velda 69.04.00, 2. TI-Raleigh 69.08.16, 3. IJsboerke 69.10.11, 4.
Frisol 69.16.57, 5. Super-Sex 69.25.18. Puntenklassement: 1. Freddy
Maertens (Flandria-Velda) 80 pnt., 2. Piet van Katwijk 63 pnt., 3. Ludo
Peeters 52 pnt., 4. Jos Jacobs 43 pnt., 5. Gerben Karstens 43 pnt., 6. Michel
Pollentier 42 pnt., 7. Gerrie Knetemann 42 pnt., 8. Fedor den Hertog 37 pnt. RONDE VAN NOORD-HOLLAND (6 mei t/m 8 mei).1976 Succes Amstel Bier-ploeg compleet Drie truien voor ADRIE VAN HOUWELINGEN in Driedaagse door
NOORD-HOLLAND De roze, groene en witte trui. Zowel het individueel-, het punten- als
het sprintklassement waren in de Driedaagse door Noord-Holland voor Adrie v.
Houwelingen. Bovendien triomfeerde de Amstel Bier-equipe in de ploegenstand.
Het succes voor de mannen van Herman Krott was compleet. De concurrentie
raapte slechts wat kruimels op. In het door overijverige Zaanlandse
wielerclub Door Training Sterk - helaas niet geheel vlekkeloos -
georganiseerde spektakel ging vrijwel alle aandacht naar de winnende
formatie. Vooral dankzij indrukwekkend koersende Van Houwelingen. Maar toch ook
door het werk van zijn helpers. Met voorop wegkapitein Arie Hassink en met
zoveel talent begiftigde Leo van Vliet. Krott glunderend: “Evengoed had het
andersom kunnen zijn. Nu moest Van Vliet vanaf de tweede dag Van Houwelingen
helpen. Maar komt hij eerder weg dan Adrie, dan moeten we hem beschermen. Al
is het misschien zo wel beter geweest. Leo kwam om wat ervaring op te doen.
Van Houwelingen is al verder. Die wil immers graag over naar de
beroepsrenners." Of een zege in Noord-Holland daarbij van veel betekenis Is? Adrie van
Houwelingen bleef, na drie voor de meeste renners en volgers toch
teleurstellende wedstrijddagen met slechts boeiende finales, in alle vreugde
erg nuchter. Besefte dat er nog geen profploegen staan te dringen om hem te
contracteren. Maar toch: Noord-Holland veranderde wel zijn toekomstplannen.
Adrie: “Ik denk dat ik nu de Ronde van Engeland niet doe. Met meneer
Middelink was dat afgesproken, maar ik zie in deze vorm toch meer in
Olympia's Tour. En daarna dan de 'open' Luxemburgse Ronde. Niet natuurlijk om
daar die profs eens weg te rijden, maar gewoon om de aandacht een beetje op
me te vestigen. Want ik wil graag over." Mogelijkheden heeft de 22-jarige renner uit het Gelderse Heesselt
zeker. Als nieuweling zorgde hij - met broer Jan - in het verleden voor
goede resultaten. Twee jaar terug gold hij na een gewonnen klassieker door
Midden-Nederland en een sterke Olympia's Ronde van Nederland (4e) als een
grote belofte. Een val in de Oostduitse etappekoers (sleutelbeenbreuk) en
later in het seizoen een gebroken pols bedierven het vorig wielerjaar, maar
toch handhaafde Middelink Adrie van Houwelingen in zijn selectie. Terecht. In
de Omlopen van de Baronie en de Braakman viel hij al op. Terug uit Frankrijk
(een bescheiden rol daar in het Circuit de Saone et Loire en de Ruban
Granitier Breton) heeft hij de vorm te pakken. Met bovendien alle gelegenheid
om te trainen (Adrie: „Ik heb een beste baas. Bij mijn vader - fruitteler,
bakker en handelaar in bomen - mag ik werken wanneer ik wil") kan het
Olympisch jaar voor Van Houwelingen erg goed worden. Twee ritzeges in Noord-Holland
(vooral die in de strijd tegen de klok was opmerkelijk) en de eerste plaats
in alle klassementen zijn een uitstekende basis om op voort te bouwen. Zoals ook Van Vliet inspiratie (voor Olympia's Ronde?) kan putten uit
zijn driedaags avontuur. Ook hij kwam regelrecht uit -de Franse etappewed-
strijden. Was daar (zeker in Bretagne) de beste Nederlander en lijkt
(meerdere keren sprak Middelink zijn bewondering uit), zo voortdoend, op weg
naar Montreal. Buitenlandse kilometers waren ook de grondslag voor de prestaties van
verrassende Piet van Leeuwen. De Zoeterwoudse renner (deed mee in
Midden-Italie) greep de kans die het falen van zijn Van Erp-ploegmakkers hem
bood. Vooral de kritiek na de eerste rit inspireerde de 24-jarige Van
Leeuwen tot zijn aanval op weg naar Den Helder. Waar hij in de tijdrit de
tweede plaats knap vast kon houden. Hans Langerjjs (net terug uit Marokko) redde, met Jan Huisjes, het
Soka-gezicht. De twee kwamen op de tweede dag wel iets tekort, maar
Langerijs is (toch weer een goede tijdrit) zeker weer een kanshebber voor
Olympia's Ronde. Waarin met Toine van den Bunder (knieblessure na een val in
de Kemmel-twee daagse) Ben van Erp de Krott-ploeg wellicht wat meer
competitie kan geven. Evenals straks van de formaties van Jan van Erp (Van
Gerwen kon de schade van de eerste dag niet meer goedmaken) en Michelin
(opvallend werk toch van Groen, Ribbers en - in de tijdrit - Jacobs) meer
aanvalsdrift moet worden geeist. Amstel had het in Noord-Holland eigenlijk te
gemakkelijk. Proloog:PLOEGENTIJDRIT over Dertien formaties - na de afmeldingen van Duitsers (waarover
DTS-secretaris Piet Stadt erg kwaad was) en NieuwZeelanders zorgden slechts
de Denen voor een internationaal tintje - zetten aan voor de rit tegen het
uurwerk op het DTS-parkoers. Meteen al met een verrassend resultaat. Want
niet de ploeg van Jan van Erp (waarin toch in verband met
prive-omstandigheden niet naar de Vredeskoers vertrokken Gerrie van Gerwen), maar de mannen van
Amstel Bier maakten de snelste tijd. Dankzij een bliksemstart van Arie
Hassink en met verder Van Vliet en Van Houwelingen als besten was de winst 19
seconden. Michelin en Soka-Gazelle verloren ruim een halve minuut. Eerste
drager van het roze leiderstricot: Nico Hilberink, die als eerste van de
bierbrigade over de streep ging. PLOEGENTIJDRIT over 21,2 kilometer, start en finish in Zaandam: Amateurs: 1. Amstel Bier 26 min. 19
sec. (met bon. 25.19) gem. snelheid le etappe: ZAANDAM-ALKMAAR Tijdens de eerste echte rit moest de vorig jaar zo overheersende
equipe van Jan van Erp stevige klappen incasseren. Op dat van Piet van
Leeuwen na ontbraken de paarse tricots in de beslissende vlucht. De ontsnapping
die Jan Huisjes aan de leiding zou brengen en waarin de aanwezigheid van
tweede Soka-man Hans Langerijs en het Amstel-duo Van Vliet Van Houwelingen
inhield dat ook in de ploegenstand Van Erp een royale achterstand opliep. Al zag het daar aanvankelijk niet naar uit. Nadat al vroeg (na Voorop inmiddels volop actie. Met bij Stompetoren (na Voordat de waaiers samensmolten, verloren wel twaalf zwakkeren (onder
wie K.O.-winnaar Gerrit Brokelman) het contact. Ook vooraan duurde de rust
maar kort. Van Houwelingen maakte na Vijf van de zes verstonden elkaar wonderwel. Wat, hoe Van Leeuwen ook
probeerde het ritme te verstoren (Van Houwelingen en Van Vliet maakten zich
daar erg kwaad over), betekende dat de voorsprong snel groeide. Van een
halve minuut tot 2 min. 30 sec. na honderd kilometer. In de tweede groep van zestien zorgden vier Amstels (Hassink, Spijker,
Visser en Hilberink), twee Soka's (Bruessing en Van Katwijk) met Jan Hordijk
van Bleu de Nil, dat de tegenactie van Van Erp (Lubberding, Koot en Van
Gerwen), Michelin (Roelof Groen, De Lange, Ribbers en later ook Jacobs) en
Batavus (Pronk en Van Lamoen) nauwelijks resultaat opleverde. Bij Schagerbrug
(na Al bleef de 2 minuten en 18 seconden een indrukwekkende kloof. Met,
dankzij zijn snelheid, Jan Huisjes als lachende leider. De sinds zijn
huwelijk in Almelo wonende oosterling (25 jaar en bezig aan zijn zevende
amateurseizoen) revancheerde zich compleet voor de verrassende nederlaag
tegen Hassink in Overijssel. Het Amstel-duo (net terug uit de Franse Ruban
Granitier Breton, waarin Van Vliet iedere dag weer meespurtte met de sterke
Russen) werkte in de laatste meters niet optimaal samen. Beiden probeerden
het een keer alleen. Zonder succes: Langerijs controleerde de zaken. En in
de laatste rechte lijn kwam Van Houwelingen niet echt op gang. Van Vliet
moest er te vlug over. Huisjes positie was ideaal. Uitslag van de le etappe ZAANDAM-ALKMAAR ( Amateurs: 1. J. Huisjes 3.39.40, Opgegeven: E. v. d. Gulik, J. Spigt,
L. Siepe, S. Met, P. de Bic, P. Post, P. Bierdrager, G. de Leeuw, G. Hermans,
D. J. Nijhuis. 2e etappe: ALKMAAR--DEN HELDER Een slaapverwekkende „bollentocht" met een verrassende
ontknoping. In stralend weer (de renners smeekten later in de strijd om extra
verzorging) begonnen met Huisjes in de roze, Van Vliet in de groene (punten)
en Van Houwelingen in de witte (sprint) trui. Met onmiddellijk, in de
neutralisatie nog, een lekke band voor de donderdagse winnaar. Veelbelovend waaierde het veld uit elkaar. Van de zes hoogst
geplaatsten miste alleen Havik (door wegcoach Middelink vermanend
toegesproken en, evenals Jacobs, nu een veel kleiner verzet wegtrappend)
even de aansluiting. Een ramp was dat niet. Tot Schardam ( Koot, Piet van Leeuwen, Van Gerwen, De Lange, Ribbers, Brokelman,
Ruckert, Van der Steen, Huisjes, Van Houwelingen en Hassink namen 15
seconden afstand. Meteen zagen Hordijk, Van Vliet en Spijker het gevaar,
Lubberding, Groen, Jacobs, de Deen Petersen, Zijlstra, Van Trijen, Havik,
Verwaayen, Van Lamoen, Langerijs en Olympiaan Groenewegen volgden vlak
daarna. De breuk was definitief. Vijfentwintig rennnes reden steeds verder (tenslotte ruim tien
minuten) weg van de concurrentie. Eigenlijk 24, want Jan Ruckert (hoe vaak al
niet getroffen door tegenslag) moest tweemaal van fiets verwisselen. De
DTS-er - na pech, ook op de laatste lag, uit koers - zag moedeloos toe hoe
er kostbare seconden verloren gingen, toen zijn ploegleider moeizaam het
materiaal losgespte. Hij probeerde later alsnog „de sprong" te maken;
maar het gat was toen al te groot. Snel groeide de winst immers. Met ook de
zes van de eerste lag erbij was het verschil tussen leiders en peloton (waaruit
Van der Kruijs en Kieftenburg en later Roelof Akker demarreerden) na Van verfrissende strijd was geen sprake. Tot dan na zo'n Vijftien, dertig, vijfenveertig seconden veroverde de Zoeterwoudse renner.
Zelfmoord? Toch niet. Want Van Houwelingen nam het initiatief tot de
beslissende tegenactie. Met Lubberding aan het wiel verliet hij de
achtervolgende groep. Routinier Hordijk ging mee. Spaarzaam op kop (later
helemaal niet meer), de belangen van Havik verdedigend, maar intussen als
rappe finisher wel, favoriet voor de ritzege. Slechts Roelof Groe (Michelin)
reageerde nog op tijd. De vier kwamen (Lubberding werkte uiteraard tot de
aansluiting ook niet mee) bij Van Leeuwen en gingen door. Met in Anna Paulowna ( Brokelman, Van
der Steen, Van Trijen, Zijlstra, Van Lamoen, Groenewegen, Langerijs en
Huisjes (de twee pupillen van Ben van Erp) konden het moordend tempo van
Hassink en Van Vliet niet meer volgen. Terwijl de anderen - de Deen Bent
Petersen won op 47 seconden de sprint - van de twee minuten achterstand in
vijf kilometer nog ruim de helft afbrokkelden, verloren zij achtenzestig
seconden. De greep van Jan
van Erp naar de ploegenwinst was daarmee mislukt. En in Den Helder konden
Lubberding en Van Leeuwen ook de andere twee doelen niet realiseren. De
ritzege en de leiderstrui gingen naar Amstels Van Houwelingen. Die Hordijk
(te veel gegokt en zich klem gereden tussen Van Leeuwen en de stoeprand in
de laatste bocht) klopte en meteen de favoriet voor de eindzege werd. Adrie (Middelink:
“Vorig jaar heb ik medelijden met hem gehad. Na OostDuitsland mislukte door
blessures zijn hele seizoen. Maar hij kan veel meer dan er tot nu toe is
uitgekomen") genoot immers als tijdrijder een betere reputatie dan de op
10 sec. achter hem geklasseerde Van Leeuwen. En specialist in de
rit-tegen-de-klok Hans Langerijs had al te veel verloren. Toch bleef Van
Houwelingen voorzichtig: “Ook vorig jaar dacht ik dat ik het gemaakt had.
Toen werd ik tenslotte toch mooi weggereden." Uitslag van de 2e
etappe ALKMAAR-DEN HELDER ( Amateurs: Opgegeven: P. Verdonk, C, Giling, W. Gomes, W. Geerdink, J. Lagerburg. Algemeen
klassement na de 2e etappe: 1. Van
Houwelingen 8.08.44, 2. Van Leeuwen 8.08.49, 3. Van Wet 8.09.26, 4. Havik
8.09.36, 6. Huisies 8.10.29, 6. Langerijs 8.10.44, 7. Hordijk 8.11.27, 8.
Groen 8.11.32, 9. De Lange 8.12.24, 10. Koot, TIJDRIT Den Helder-Jullanadorp Den Helder In de leiderstrui kan een coureur meestal net iets meer dan normaal.
Ook Van Houwelingen maakte dat weer duidelijk. Natuurlijk, Adrie kan het
werk tegen het horloge goed aan, maar in Frankrijk bijvoorbeeld moest hij
toch de meesten van de selectieploeg laten voorgaan. Goed geklasseerd blijkt
er evenwel een andere Van Houwelingen aan het vertrek te staan. Een vechter,
die er zelfs in slaagde „specialist" Michel Jacobs een seconde voor te
blijven. Ook Van Gerwen maakte een prima indruk. Langerijs bevestigde zijn
reputatie. Verrassingen: de verrichtingen van Gerrit Brokelman (6e) en
Roelof Akker (8e): twee man van Bossche Staalbouw, dat later op de dag
nogmaals (Mak) zou opvallen. Piet van Leeuwen (10e) behield, alles gevend,
zijn tweede plaats in het klassement. Van Vliet liep slechts een seconde op
hem in. Mede oorzaak daarvan: de zeer (over?) geconcentreerde Westlander
liet zich misleiden door stilstaande auto's en stuurde een verkeerde weg in.
Wat teleurstellend was tenslotte de tijd van Martin Havik, die Langerijs zijn
vierde plaats zag overnemen. Enige wanklank: de beschuldiging (indirect van
Joop Stoop) dat Van Houwelingen zou hebben gestayerd achter de motor van een
fotograaf. En dat Krott zou zijn weggereden zonder de vereiste controleur.
Jurylid Tijmersma, die het stayeren zou hebben gezien, wist echter van niets.
De controleur (consul Hoolboom) nam plaats in Amstels tweede volgauto. Bovendien:
misschien had Jacobs de tijdrit gewonnen; de Ronde werd echter op een heel
ander moment beslist. Uitslag INDIVIDUELE TIJDRIT over 16 km: Amateurs: 1. Van Houwelingen (Amstel
Bier) 3e etappe: DEN HELDER-ZAANDAM Een slotrit waarin, nadat Kuijs (Batavus) en Kramer (Soka) even
vooruit reden en nadat een groepje met Kieftenburg, Van Trigt, Kroep, Mak (de
latere winnaar), Theo Gevers, Tiggelaar, Borst, Peels, Huyzen en goed
geklasseerde Havik enkele kilometers hard moest jagen om een onnodig
opgelopen achterstand goed te maken, zestig kilometer lang niets gebeurde. De
kans dus voor de bescheiden geplaatsten om toe te slaan. Natuurlijk gebeurde dat. Amsterdammer, Cor Groenewegen (de laatste
twee dagen steeds sterk op de voorgrond) leidde: de ontsnapping in. Mutsaars
(Van Erp), Ribbers (Michelin), Mak (Bossche Staalbouw), Visser (Amstel),
Meijn (RokadoLe Champion) en Groenewegens Olympia-clubgenoot Huveneers sloten
bijl Hensbroek (na Twee minuten was de afstand bij de chaotische doortocht in Purmerend
(het verkeer reed daar, nadat de leiders gepasseerd waren, gewoon door; er
was geen politie te bekennen), toen Van Gerwen, Langerijs, Roelof Groen en
Van Trigt het peloton tartten. Die vier kregen begrijpelijk de
Amstel-formatie achter zich aan. In alle rust mochten de zeven leiders in tussen doorgaan. Met Henk
Mutsaars in Zaandam als solist op weg naar de (gewenste) Van Erp-winst. Tot
dan in de laatste kilometer, achter de begeleidende motoren, Mutsaars de
laatste bocht naar de finish miste. “Staan ze met een man of tien de
auto's af te leiden bij de meet, maar er is niemand om zo'n jongen de weg aan
te geven," foeterde Jan van Erp later. Mutsaars kon er nauwelijks over
uit. Draaide om, maar zag toen al Ribbers (tussen de Brabander en de rest)
en vervolgens Groenewegen en Mak voorbij suizen. Met voor de 22-jarige
Schiedammer Gerrie Mak een niet meer verwachte triomf als resultaat. Ruim
twee minuten later won Fons van Katwijk de sprint van het peloton. Van
Houwelingen bracht het roze tricot veilig binnen. BRON: HENK KRUITHOF Uitslag 3e etappe DEN HELDER-ZAANDAM 140 km: Amateurs: 1. Ger Mak 3.13.30 (met bon.
3.13.15), 2. Groenewegen 3.13.30 (met bon. 3.13.20), 3. Ribbers 3.13.30 (met
bon. 3.13.25), 4. Huveneers 3.13.38, 6. Meijn, 6. Visser, 7. Mutsaars
3.13.51, 8. Van Katwijk 3.15.40, 9. Van Gerwen, 10. Hassink, 11. Maas, 12.
Kuys, 13. Van Leeuwen, 14. Huisjes, 15. Hordiik, 16. Van Vliet, 17. Groen,
18. Hilberink, 19. Borst, 20. Van der Kruys. Dagploegenklassement: 1. Michelin 9.44.50, 2. Bossche Staalbouw 9.44.50, 3. Amstel 9.44.58,
4. Van Erp 9.45.11, 5. Soka-Gazelle 9.47.00, 6. Batavus 9.47.00. EINDKLASSEMENTEN Individueel: 1. Van Houwelingen (Amstel
Bier) 11.45.03, 2. Van Leeuwen (Van Erp) 11.46.19, 3. Van Vliet (Amstel Bier)
11.47.00, 4. Langerijs (Soka-Gazelle) 11.47.40, 5. Havik (Bleu de Nil)
11.47.42', 6. Ribbers (Michelin) 11.48.05, 7. Huisjes (Soka-Gazelle)
11.48.06, 8. Jacobs (Michelin) 11.49.06, 9. Van Gerwen (Van Erp) 11.49.10,
10. Hordijk (Bleu, de Nil) 11.49.13, 11. Groen (Michelin) 11.49.15, 12.
Hassink (Amstel Bier) 11.49.19, 13. Lubberding (Van Erp) 11.49.47, 14.
Spijker (Amstel Bier) 11.50.25, 15. Koot (Van Erp) 11.50.25, 16. De Lange
(Michelin) 11.50.41, 17. Van Lamoen (Batavus) 11.50.51, 18. Van der Steen
(Militairen) 11.52.33, 19. Petersen (Den.) 11.52.41, 20. Mutsaars (Van Erp)
11.58.00. Ploegen: 1. Amstel Bier 34.41.06, 2.
Van Erp 34.44.09, 3. Michelin 34,47.59, 4. Militairen35.00.48, 5.
Soka-Gazelle 35.02.09, 6. Batavus 35.13.35. Punten: 1. Van Houwelingen 57 pnt.,
2. Van Gerwen 54 pnt., 3. Van Leeuwen 54 pnt., 4. Hassink 53 pnt., 5. Van
Vliet 47 pnt. Premiepunten: 1. Van Houwelingen 34 pnt., 2. Maas 17 pnt., 3.
Groenewegen 15 pnt. RONDE VAN
NOORD-WEST-OVERIJSSEL (3 april).1976 AD VERSTIJLEN
wint opnieuw Omloop van
Noordwest-Overijssel bij junioren WILLEBRORD ALS
PLOEG ONKLOPBAAR Ad Verstijlen kan
veel, erg veel als het moet. Een vrij goed eindschot, een solo van zo'n Nog voor de
beruchte dijk op weg naar Genemuiden opgedraaid werd, mocht Ebel Keizer van
Stormvogels door een lekke band al terug en volgden de afvallers elkaar vlot
op. Namen noemen is onbegonnen werk, maar bij de eerste terugkeer in Hasselt
( Organisatorisch
zat het met de WV Noord-Westhoek uit Hasselt goed. Opnieuw bleek dat als
team Willebrord Wil Vooruit, die naast Verstijlen ook Veeke voorin had
zitten, bijna niet is te kloppen. In een valpartij
raakten Robbe en Schinkel geblesseerd. Robbe werd voor onderzoek naar een
ziekenhuis gebracht.BRON: WIM NEESKENS Junioren: 1. Ad Versbilen, St. Willebrord Ploegenklassement:
1. Willebrord Wil Vooruit 79 pnt. ; 2. Meteoor, Assen 35 pnt.; 3. Volharding,
Utrecht 30 pnt.; 4. Het Zuiden, Eindhoven 27 pnt.; 5. Swift-Comb., Leiden 26
pnt.; 6. Kolonel Cole 23 pnt.; 7. Hoogezand-Sappemeer 18 pnt.; 8.
Bergklimmers 17 pnt.; 9. Valleirenners 16 pnt. ; 10. Het Oosten 14 pnt. RONDE VAN
OVERIJSSEL (1 mei).1976 Voortreffelijk
rijden van loop Ribbers Arie Hassink wint met
klein verschil voor Jan Huisjes en
Piet Kuys de Ronde van Overijssel Dat op papier
minder begaafde spurters in een enigszins dalende aankomst niet kansloos
zijn, bewees Arie Hassink opnieuw op de meet in de 25e Ronde van Overijssel,
een finish die ligt aan de uitloop van de Rijssense Berg. Gelijk destijds Jan
Lenferink (ziet zich voorlopig door rugklachten niet meer op de fiets komen)
en Jan Aling, spurtte Arie Hassink van kop af en noch de sneller geachte Jan
Huisjes en medevluchter Piet Kuys zagen nog kans zich in de draaiende
aankomst langs Arie Hassink te wringen. Terwijl even verderop Jan Huisjes
zijn verdriet stilletjes aan het verwerken was („ik vraag de fotofinish-film
op, ik moet het nog zien") - nu het was op de film duidelijk te zien -
werd Arie Hassink van alle kanten al gefeliciteerd. Een schitterende
apotheose van een toch wel boeiende Ronde van Overijssel, die helaas wel een
aantal „toppers" miste door allereerst de Ronde van Marokko, de Duitse
baanwedstrijden waar o.m. Wil van Helvoirt voor afgevaardigd werd en het
afzeggen van Toine van de Bunder, die naar het schijnt door een val in Belgie
voorlopig rust moet houden. Toch bleven er genoeg kanshebbers over, die de strijd interessant
konden maken. immers Hassink, Snoeyink, Schur, Hoekstra, Bruessing, Spijker,
Hilberink, Brokelman, Ribbers, Groen, Huisjes, Ruckert, Lubberding en nog
een handvol anderen waren bij de inschrijvers te vinden. Te verwachten was
ook dat de oosstelijke renners in deze strijd van voren zouden zitten, een
conclusie die achteraf gezien juist was. In de talrijke ontsnappingen die
deze 25e Ronde van Overijssel zo aantrekkelijk maakte, was bijna altijd wel
een oostelijke coureur te vinden. Na wat
speldeprikken bij Buurse bijvoorbeeld, waar Piet Hoekstra en Gerrit Luymes
aan de haal gingen, terwijl er pas goed 34 van de bijna Neen, Hoekstra
had liever gezien dat zich zo'n tien kleppers hadden aangesloten, dan was
volgens stoere Piet de zaak al gauw uit elkaar getrokken. Nu bleef het bij
wat achterblijvers als Ton Zijlstra, de militair die lek reed en bij gebrek
aan materiaal de bezemwagen inkroop, bij Dirk de Haas die loste (Spigt en
Knol van Jonker - HRTC kwamen toch weer terug in de groep). Twintig seconden
winst telde de vlucht in Enschede ( Snoeyink diende zich
op de Kuiperberg aan om even de premie te pakken, die zijn eigen vereniging
beschikbaar had gesteld, en waar Wim Albersen, Frits Schur, Roelof Groen en
Henk Boom ook een graantje meepikten. Hier ook verdween Andre Versteylen
plots uit de koers door een mankement aan zijn fiets. Na In Vriezenveen
kon het spel opnieuw beginnen, daar was het gebeurd met de poging van het
trio. Op het gedeelte Vriezenveen-Den Ham, zo'n Door het
prachtige natuurgebied door Ommen kon geen forse winst worden geboekt en het
was Bas van Lamoen die alles weer bijeen bracht. De laatste Op de
Hellendoornse Berg opnieuw groot alarm. Wim Lugtenburg liet opnieuw zijn
gezicht zien, ook hij wilde wel eens op het erepodium verschijnen. Ribbers
was ook weer present, evenals Frits Schur, terwijl Ton Huyzen de groep completeerde.
Met De zeventien gingen de laatste Slotwoord van Jan Huisjes: “Gedane zaken nemen geen keer." Amateurs: 1. Arie Hassink (Neede) dam), 36. Ton ter Harmsel (Lage Zwaluwe), 37. Theo Gevers (Heesch),
38. Martin Venix (Rotterdam), 39. Jules Bruessing (Amstelveen), 40. Geert
Verwayen (Strijen). Ploegenklassement: 1.
Amstel 13 pnt., 2. Michelin 21 pnt., 3. Batavus 23 pnt., 4. SokaSna.cks 32
pnt.; 5. Bleu de Nil-Cornelo 64 pnt. Eerste niet-gastrennersvereniging: De Boer Meubelen-Zwaluwen Almelo,
2. NWV-Bergen Financiering. Bergklassement: 1. Frits Schiir 9 pnt., 2. Joop Ribbers 6 pnt., 3. Wim
Lugtenburg 3 pnt. RONDE VAN ZUID-FRIESLAND (22 mei).1976 Bas van Lamoen zelfverzekerde winnaar van 2e Ronde van Zuid-Friesland Het geld dat rijwielfabriek Batavus als sponsor in de Ronde van
Zuid-Friesland heeft gestoken, blijkt een uitermate goede en winstgevende
belegging te zijn. Vooral nu al weer voor de tweede keer door een renner uit
de Batavus-wielerstal in de thuiswedstrijd van hun werkgever, met succes naar
de erepalm werd gegrepen. Na Piet Kuys, was het vorige week zaterdag Bas van
Lamoen uit het Brabantse Haarsteeg die in Heerenveen winnend over de meet
flitste. De 26-jarige onderhoudsmonteur continueerde daarmee de grote
Brabantse inbreng in dit grootste Friese wielerevenement. Want weer gingen de
overwinningsbloemen naar de gemeente Vlijmen. Bas van Lamoen, die vorig jaar niet verder kwam dan een derde plaats,
oogstte na veel Brabantse criteria-zeges voor het eerst “klassieke" roem.
Verdiende roem, omdat hij tijdens deze snelheidsrace in zuidelijk Friesland
behalve veel durf ook over de meeste inhoud beschikte om dit karwei af te
ronden. Hij vermorzelde niet alleen het zo zorgvuldig door wielervereniging
Olympia opgestelde tijdschema met zo'n twintig minuten voorsprong, maar ook
tegenstrever Nico Hilberink. En als dat je allemaal lukt, mag je
zelfverzekerd iedereen te woord staan, hoe dat dan allemaal tot stand is
gekomen. Nou, zelfverzekerd was dat kleine mannetje uit Brabant. Hij vertelde
dat hij met nog een kilometer of tien voor de boeg al zeker van zijn overwinning
was. „Ik wist dat ik veel rapper ben dan Hilberink." Met andere woorden:
nadat hij met de Amstel-troef overbleef, was het nog maar een koud kunstje. Zo gemakkelijk als Van Lamoen het vertelde, was het toch echt niet
gegaan. De eindspurt die hij van kop of had aangetrokken, kende volgens Nico
Hilberink nogal wat onregelmatigheden, doordat hij tot tweemaal toe tegen de
stoeprand was gedrukt. Het protest haalde echter weinig uit, evenals dat ook
het geval was met de kleine brandhaard die ontstond om de derde en vierde
plaats tussen Jan Spijker en Egbert Koersen. Protesteren had geen zin in
Heerenveen. Ondanks enkele morrende renners die van mening verschilden met de jury,
was de wedstrijd weer perfect georganiseerd door Olympia. Het parkoers, dat
door de mooiste streken van zuidelijk Friesland voerde, en het windstille
weer zorgden voor een tempo dat constant de kilometertellers van de
volgauto's op De eerste scheur in dit op het eerste gezicht hechte team kwam bij
Sloten ( BRON: SJOUKE LOUSMA Amateurs: 1. Bas van Lamoen,
Haarsteeg Ploegenklassement: 1.
Batavus 10.19.29, 10 pnt.; 2. Amstel Bier 10.19.29, 11 pnt.; 3. NMB-De
Peddelaars 10.11.27, 35 pnt. ; 4. Emmen-Gebr. Kuiper Autoschade 10.26.39; 5.
Blue de Nil-Cornelo 10.26.39. RONDE VAN
ZUID-HOLLAND (20 maart).1976 Winnaar Gerrie
van Gerwen weer dichter bij Montreal Opnieuw stelde Gerrie van
Gerwen zijn kandidatuur voor Montreal. Na een tweede plaats in de Ster van
Zwolle, winst in Belgisch Limburg (Omloop van Haspengouxv) en een vierde
prijs in Mol-Wesel triomfeerde de 23-jarige Brabander uit Olland in een van
de boeiendste Rondes van Zuid-Holland uit de wielergeschiedenis. Een
resultaat dat regelrecht mag worden toegeschreven aan het feilloze
ploegenwerk dat de paarse brigade ook in de Randstad afleverde, maar waaruit
toch zeker ook de klasse spreekt van de bij het begin van dit seizoen buiten
Middelinks voorlopige seleetie gebleven Van Gerwen. Wiens keuze en
(tegelijk) afwijzing van Mahn’s baan invitatie vooralsnog niet zo'n slechte
lijkt te zijn.Gerrie van Gerwen immers - in 1974 renner van de toekomst --
wil revanche voor het, in veler ogen, mislukte vorige seizoen. Dat, ondanks
elf overwinningen (drie klassieke: Haarlemmermeer, Kersenronde en Krimpenerwaard),
gekenmerkt is door die dubbele ontgoocheling op de w.k. in Belgie. Voor een
herhaling daarvan waakt de klaar kijkende Van Gerwen. Op weg naar de
Olgmpische Spelen en. (bij redelijke voorwaarden) een profcontract) kiest
hij omzichtig zijn weg. Met Middelink (Gerrie: “Hij heeft mij
bezworen dat ook voor anderen dan de mannen uit de selectie de deur naar
Montreal wijd open staat. Wie goed rijdt mag straks mee.") is het
programma uitgestippeld. Waarin (zeker) naast wedstrijden in Frankrijk en
Italie, de Vredeskoers (ook Frits Schur gaat daar naar toe) is opgenomen.
Waarin tevens de financieel aantrekkelijke criteria worden gemeden. Van
Gerwen: „Tot de Nederlandse kampioenschappen rijd ik er maar drie. Angst dat
ik, nu al zo vlug de uitslagen komen, te snel zal zijn opgebrand, heb ik dan
ook niet. Ik weet alleen erg goed dat er nog heel wat knappe resultaten
nodig zijn voor ik in het vliegtuig naar Canada kan stappen." Mentaal sterke
Van Gerwen dan was na Keiharde
training, de begeleiding van Sjeng Collard en een karakter, dat hem dwingt
steeds weer het maximale van zichzelf te eisen, maakten dat Jacobs weer de
plaats heeft ingenomen die hem in zijn juniorentijd al vertrouwd was en die
hij ook bij zijn debuut tussen de amateurs ambieerde. Een plaats op de eerste
rij, die ook Middelink hem toedacht toen de coach de jonge (20) belofte op
zijn Olympische lijstje zette. Jacobs wil dat
vertrouwen niet beschamen. "Wil er altijd bij zijn en durft vervolgens
initiatief te nemen. Zo ook in de door de Stichting Organisatie Sportevenementen
prima georganiseerde Zuidhollandse omloop (die ditmaal begunstigd door
fantastisch weer, op een onbetekenende uitzondering na, gespaard bleef van
valpartijen). Waarin Jan Ruckert in Zoetermeer de eerste demarrage plaatste,
maar waarin diezelfde Ruckert even later moest afhaken bij de na Veertien
sterkeren bleven overeind in een verbrokkelend veld. Eigenlijk vijftien, maar
lokaal favoriet Piet van Leeuwen (met vier Van Erp-ploegmaten voorop) moest
met een lekke band wachten op de nog achter de groepen rijdende materiaalwagen
en kreeg vervolgens een scheef “gestoken" achterwiel waarvan de tube ook
nog afliep. Ook zonder de in eigen omgeving voor de zoveelste keer door pech
getroffen Zoeterwoudenaar werd het tempo echter zo hoog gehouden dat de
achtervolgers er moedeloos van moesten worden. Brokelman
(Bossche Staalbouw), Van Gerwen, Van der Kruijs, Mutsaars en Godde (Jan van
Erp), natuurlijk Jacobs en De Lange (Michelin), Kramer en Langerijs (Soka.),
Schur (Ketting), Pirard en Ter Harmsel (Amstel), bij wie als laatsten Van
Vliet (Amstel) en Maas (Soka) aansloten, hadden in Hazerswoude ( Met in het offensief Pirard, Langerijs,
(evenals ploegmaat Kramer, voor de derde maal voorin in drie klassiekers),
Schur en Van Gerwen. Met in Delft ( Jacobs later: “Pirard versnelde. Ik zat in
het wiel. Schur ging mee. Van der Kruijs, Godde, Peer Maas en Van Gerwen
volgden. De anderen wachtten te lang." Godde: „Met die draaiingen en de
wind veel schuin achter, lag het tempo te hoog. Die honderd meter die we
namen waren genoeg." Op dat gaatje sneuvelden Langerijs en Mutsaars.
Wist ook Van Vliet (nog te weinig getraind in deze periode van opbouw) zich
geklopt. Vooraan joeg Jacobs immers door. Met in zijn
gezelschap eerst Godde. Vervolgens opnieuw Godde, maar ook Van Gerwen en
Pirard. Daarna was de Limburger even alleen en tenslotte samen met Gerrie
van Gerwen. Zo'n tien kilometers voor de streep was de strijd gestreden.
Pirard's jacht ten spijt. Want Godde („Het ploegenbelang ging voor. Help ik
hem dan wint Frits misschien wel.") steunde zijn achtervolging niet en
alleen reikte de Amstelman wel naar het „brons", maar op een halve
minuut achterstand van het leidende duo. Waar Jacobs zich bewust was van
zijn positie. „Ik wist dat ie rap is. Maar wat moet ik. Ik heb nog van alles
geprobeerd. Het is niet gelukt te winnen. Misschien de volgende keer
wel." Van Gerwen genoot
intussen van zijn triomf. „Michel deed precies wat ik graag zag. Hij ging
zowat een sur place aan, maar werd toch nerveus. Zo'n Voor de Van
Erp-ploeg ook. Kapitein Van der Kruys kon tevreden zijn. Al bleef Pirard
weg", al kwamen de zeven op de dijk losgereden coureurs weer terug en
al won Maas de sprint om de vierde plaats: ook de ploegenprijs was nog voor
de paarse brigade. BRON:Henk
Kruithof Amateurs: 1. Gerrie van Gerwen (Olland) ROOSENDAAL.KERMIS (9 september).1976 Amateurs: 1. P. Maas, ROOSENDAAL-ZUID (11 april).1976 Amateurs: 1. J. v. Tilborg, 2. P. Hellemons, 3. J. Damen, 4.
Andrd Verstijlen, 5. Jocelyn Lovell (Canada), 6. P. Maas, Junioren: Nieuwelingen: ROSMALEN (3 april).1976 Veteranen: Liefhebbers: ROSMALEN (19 juni).1976 Liefhebbers: 1. H. v. Hoek, Veteranen: 1. S. Koevermans, 2. H. Buis, 3. N. Slingerland, 4. H.
Ket, 5. W. v. Putten, ROSMALEN (17 juli).1976 Veteranen: 1. P. Rinkel, Liefhebbers: 1. E. de Vos, 2. W.
Schelle, 6. J. Rikken, 7. H. Vogels, 8. B. Peeman, 9. P. Sanders, ROSMALEN (24 juli).1976 Veteranen: 1. W. v. Dok, 2. K. Klerks
(Belgie), ROSMALEN (25 augustus).1976 Amateurs: Nieuwelingen: 1. R.
van IJzendoorn, 2. W. v. d. Wijst, ROSSUM (4
april).1976 Amateurs: Junioren: 1. P. Damen, 2, W. v. Dongen, ROTTERDAM.ALEXANDERPOLDER (24 juni).1976 Amateurs: 1. W. van Steenis, 2. J. Schuitemaker, ROTTERDAM.ASTERLO (11 september).1976 Amateurs: 1. K. St. Nicolaas, 2. W.
Lugtenburg, 3. J. Kettenis, Dames: 1. T. v. d. Plaat, 2. N.
van Vliet, 3. I. Trompert, ROTTERDAM.COOLSINGEL (27 augustus).1976 Amateurs: ROTTERDAM.CROOSWIJK (27 juni).1976 Amateurs: 1. T. Griep, Liefhebbers: ROTTERDAM.FEIJENOORD
(30 april).1976 Amateurs: Junioren: 1. N. Mensing, Liefhebbers:
ROTTERDAM.KRALINGSEVEER (14 augustus).1976 Liefhebbers: 1. W. Tonder, 2. P. Nobel, ROTTERDAM.LANGE HILLEWEG (16 augustus).1976 Amateurs: ROTTERDAM.OMOORD (29 juli).1976 Amateurs: 1. W. Gomes, ROTTERDAM.OUDE NOORDEN (7 augustus).1976 Amateurs: 1. Arie de Groot, 2. Wim
Schuurhuizen, 3. Peter Grootegoed, 4. Martin Venix, 5. P, van de Leij, 6. Rob
Kroep, 7. J. Boertjes, 8. H. van Leeuwen, 9. T. van Duuren, 10. W. Kroonen, ROTTERDAM.SCHIEBROEK (10 juli).1976 Amateurs: 1. J. de Groot, Junioren: 1. R. de Waard, 2. J. de Nijs, 2. S. Meyn, ROTTERDAM-BLIJDORP - 21 mei.1976 Amateurs: 1. B. Huveneers, 2. W. Liebrechts, ROTTERDAM-DELFSHAVEN (14 mei).1976 Amateurs: ROTTERDAM-KRALINGEN
(19 maart).1976 Amateurs: 1. P. Hoekstra, 2. P. Noy, RUCPHEN (12 september).1976 Amateurs: 1. Andrd Verstijlen, 2. J.
Huisjes, 3. J. Konings, Junioren: 1. H. van Lent, 2. P.
Borremans, 3. T. Peeters, 4. R. Haast, 5. P. Heeren, Nieuwelingen: 1. E.
Brand, 2. R. Horn, 3. H. Smit, RUINERWOLD (12 juni).1976 Amateurs: 1. P. Kleine, RUURLO (18 juli).1976 Amateurs: 1. Jan Huisjes, 2. Reinier
Hassink, 3. Joep Scholten, Liefhebbers: 1. Kees Bokma, 2. Johan
Pluimers, 3. Nico Regter, |