JAARGANG 1977 WEDSTRIJDEN F
T/M K |
FLEVOTOUR.(1977.05.28) Prolongatie
Lammertink-succes in Flevotour HERMAN OPVOLGER
VAN BROER JOS Geen twijfel
mogelijk, dit keer daar aan de finish in Lelystad. Weer werd een Lammertink -
en nu dan Herman - winnaar van de Flevotour voor junioren (al de 16e editie),
maar het einde was zo „clean" als-maar mogelijk was. Want Herman
Lammertink kwam alleen over de eindstreep, dit in tegenstelling tot zijn
broer Jos, die vorig jaar pas na twee uur juryvergaderen als definitieve
winnaar van de Flevotour werd aangewezen. Een kilometer
voor het einde van deze Toch vraag je je
na zo'n uitspraak af, waarom de laatst overgebleven kopgroep zo'n
presenteergebaar maakte. Peter Damen daarover: ,Ach, dat gebrek aan durf -
want anders weet ik het niet te beschrijven - heb ik onderweg wel meer
gemerkt. Dan is er zo'n kopgroep gevormd en dan lijkt het wel of niemand zin
heeft om door te gaan," zo luidde het commentaar van de 18-jarige
Brabander, die als derde eindigde. Deze bewering
werd in elk geval bevestigd door het koersverloop, waarin op een gegeven
moment een verschil tussen de eerste en tweede groep werd genoteerd van 1.10
min. Maar de terugval kwam snel: 60 sec., 42 sec. en dan binnen enkele kilometers
de samenvoeging. Vooraan ontstond een lange lijn van dik 35 man, die zo nu en
dan wat plaagstootjes kreeg uitgedeeld van o.a. de Willebrorders P. Heeren
en M. van Vlimmeren. Dit tweetal kwam echter niet verder dan 20 sec. vooruit
en twee man op kop op een super vlak parkoers (soms een STOOTTROEP De laatste en
beslissende aanval kwam ruim KWC Kampen en de
WSV Flevoland tekenden voor de organisatie van dit wielergebeuren, dat al
duidelijk een voorproefje nam op de zon van Eerste Pinksterdag. En in de
polder hield de traditie stand, dat de Flevotour eindigt in brokken en
beetjes, waarbij het in deze juniorenkoers ook nu weer opviel dat er door de
achtergeblevenen tot het bittere eind door, ja zelfs tot aan de meet nog
gekoerst wordt voor de klassering, al blijkt bij de aankomst zelfs dat elk
(eind)schot bij lange na geen eendvogel meer is. Om het maar eens
spreekwoordelijk te zeggen. Gecoacht vanuit
'n volgerswagen door broer Jos, hulde Herman Lammertink zich met de lauweren
van deze 16e Flevotour voor junioren. Waar de top van de junioren zo breed is
geworden - de Omlopen van de Veluwe en van Oost-Brabant hebben dat al
aangetoond - zonder nog zoals eerder van een suprematie van de enkeling (Jos
Lammertink) en de enkelen (Leo van Vliet, Michel Jacobs, Bart van Est, Bert
Oosterbosch en Ad Verstijlen) te kunnen spreken, rijst na de zege van Herman
Lammertink de vraag of er ook bij die junioren dan toch een nieuw
Lammertink-tijdperk is aangebroken. Niet ondenkbaar, maar ... de tijd zal 't
leren.BRON: WESSEL OUDEWORTEL Junioren: 1. Herman Lammertink (Wierden), Zwaluwen Almelo, Ploegenklassement: 1. Zwaluwen, Almelo, 43 pnt.; 2. Hoekse Renners, 's-Gravendeel, 35
pnt.; 3. Willebrord Wil Vooruit, St. Willebrord, 34 pnt.;-4. Meteoor, Assen,
33 pnt.; 5. De Windmolens, Geffen, 30 pnt. FRANEKER.(1977.09.16) Amateurs: GALDER.(1977.03.20) GERARD VIANEN eerste winnaar in
eigen land De een zijn dood
is de ander zijn brood. Dit moet Gerard Vianen, rijdend in een shirt van De
Onderneming, gedacht hebben toen drie ronden voor het einde van de Ronde van
Galder, de wedstrijd waarmee het seizoen voor de beroepsrenners in eigen
land volgens traditie werd geopend, zijn grootste rivaal Hennie Kuiper voor
een lekke band van de fiets moest. Vianen nam op slag twintig seconden
voorsprong op Roger Swerts, de sterke Belg, en Wim Kelleners, die na een tijd
van afwezigheid in het wereldje van de beroeps- renners is teruggekeerd.
Kuiper verwisselde snel van fiets, achterhaalde Swerts en Kelleners en ging
zonder omkijken deze twee voorbij. Gerard Vianen was echter te ver weg. Wanneer de
wedstrijd nog een ronde van twee kilometer langer zou hebben geduurd, zou hij
waarschijnlijk ook deze laatste sta in de weg hebben ingehaald. Nu behaalde
Vianen, zij het zeer verdiend, een waardevolle overwinning, want zo mag een
zege in het prille seizoen, in welke wedstrijd dan ook, worden bekeken. Al
was het maar voor het opvijzelen van de moraal. De ongeveer
veertig renners die in Galder om de prijzen streden, hebben er van de eerste
tot de laatste ronde een interessante koers van gemaakt. Nauwelijks was het
startschot gevallen of Gerrie van Gerwen, de neo-prof uit Olland, ging samen
met Nico Rinkel aan de haal. Jan van Stee, de coordinator van onze
beroepsrenners en vooral van de wedstrijden in eigen land, lachte in zijn
vuistje. Hij had de renners niet voor niets verzocht vuurwerk af te sterkn.
Jan vertelde trots dat er nu eenenveertig wedstrijden voor beroepsrenners op
de kalender staan en dat is meer dan vorig jaar. Ook het aantal renners dat
een licentie heeft aangevraagd, valt volgens Van Stee mee. In tegenstelling
tot hetgeen onze collega Henk Kruithof vorige week schreef, stelt Jan van Stee
vast dat er thans 55 renners een profvergunning hebben. Van Gerwen en
Rinkel vormden de springplank voor vier andere renners. Wim Kelleners, Bas
Hordijk, Jos Schipper en Hennie Kuiper. Toen ook Swerts, Vianen en de Belg
Jose de Cauwer vooraan kwamen postvatten, was meteen - naar later bleek - de
slag gevallen. Dat wil zeggen de overige renners kregen geen kans meer de
opgelopen schade te herstellen. De negen leiders gingen hard door en dat had
tot gevolg dat ook de rest van het peloton in stukken brak. In de achterste
groep ontwaarden wij nota bene Tino Tabak en Andre Gevers, die nog duidelijk
naar de goede vorm op zoek zijn. In de tweede groep blies de Afrikaan
Tacharides zijn partij goed mee. Deze nieuweling op de Nederlandse wegen zat
herhaaldelijk aan de kop van de groep achtervolgers te sleuren, maar hij kon,
evenals bijvoorbeeld Jan Breur, Rolf Groen en de verrassend sterk rijdende
Bert Adema, niet verhinderen dat de kloof tussen de eersten en de rest elke
ronde groter werd. Even voor
halfkoers begon het te regenen. Eerst enkele druppels, maar daarna volgde
een plensbui, gepaard gaande met enkele donderslagen. Het geleek of Jos
Schipper hierop had gewacht. Hij ging er met Rinkel, die ook op een goede wedstrijd
kan terugzien, vandoor en toen zij een ronde later gezelschap kregen van
Swerts en Kelleners leek het er andermaal op dat de beslissing was gevallen.
De achtervolgers, de verslagen renners in deze, kwamen echter bij een groep
gedubbelden en mede door de steun van deze renners ging de voorsprong van de
leiders teniet en kwamen de acht eerdergenoemden, De Cauwer had door pech
moeten afhaken, na zestig kilometer weer samen door. Het bleef echter
onrustig. Twintig kilometer lagen nog voor de wielen toen Vianen en Kuiper,
de sterksten van het veld, uithaalden voor de laatste klap. Swerts en Kelleners
kwamen er nog bij, maar de andere vier moesten definitief afhaken. Het leek
een sprint met vier te worden, maar in de slotfase reed, zoals gezegd, Kuiper
lek, waarna Vianen terecht meteen op de pedalen sprong. Hartstochtehjk werd
de exwereld- kampioen in zijn jacht op Vianen toegejuicht. Deze laatste gaf
echter geen krimp en hield zijn voorsprong tot op de meet vast. Op de valreep
vertouwde Jan van Stee ons nog een nieuwtje toe, dat wil zeggen een half
nieuwtje. Hij zei dat in de loop van deze week een nieuwe sponsor voor onze
profs wordt verwacht. Een groep van acht renners zou onder het nieuwe vaandel
gaan rijden. Wie en welke sponsor kon Jan nog niet zeggen. Hij kon niet het
achterste van zijn tong laten zien. BRON: JO DE
BRUIJN Beroepsrenners: Amateurs: 1. W. Gomes, 2. J. de Nijs, 3. H. Langerijs, 4. R. v. d. Broek, Liefhebbers: 1. K. Tolhoek, 2. J. Lepoeter, GARIJP.(1977.08.26) Amateurs: 1. E. Koersen, GEERTRUIDENBERG.(1977.07.03) Amateurs: Dames: 1. K. v. Oosten-Hage, Liefhebbers: 1. J. Lepoeter, GEFFEN.(1977.05.15) Amateurs: 1. B. v. Lamoen, 2. H. Ponsteen, 3. T. v. d. Weide, 4. R. Wilms, 5. H.
Schuurmans, Junioren: Nieuwelingen (le
serie) : 1. T. Gieske, Nieuwelingen (2e
serie) : 1. H. Winkel, 2. P. Pieters, 3. J. Schipper, 4.
D. Pots, 5. E. Vossenberg, 6. P. Vissers, 7. H. Wolters, 8. R. Zeevalk, 9.
J. Emens, 10. H. Zuiderdijk. GEFFEN.(1977.10.09) Amateurs: 1. R. Smit, 2. P. Kuys, 3. B. Lambo, 4. J. van Driel, Junioren: Nieuwelingen - le
serie: 1. H. Havik, 2. W. Bartol, 3. R. Elshof, 4. P.
de Groot, 5. H. Baudoin, 6. J. Koster, 7. R. Kok, Nieuwelingen - 2e
serie: GELDROP.(1977.04.17) Amateurs: Liefhebbers: 1. K. v. Duivenvoorde, 2. J. Gramser, 3. W. Brouwers, Nieuwelingen: 1. J. Driesen, 2. K. Evers, 3. E. v. d. Ven, 4. J. v. Dijk, 5. R.
Gomes, GELDROP.(1977.06.28) Nieuwelingen: 1. J. Hanegraaf, Liefhebbers-veteranen: 1. W. Brouwers, 2. T. Masman, 3. W. Schelle, 4. H. v. Leent, 5. H.
Gramser, 6. J. Rikken, 7. B. Bakermans, GELEEN.(1977.07.31) Amateurs: 1. J. Maas, 2. J. Claessen, 3. W. v. d. Borgh, 4. J. Ramaekers, 5. K.
Brandse, Junioren: Nieuwelingen: 1. W. Peters, GELEEN.BAAN.(1977.08.04) Amateurs: 1. P. Iedema, 2. W. Wilms, 3, J. Claessen, 4. E. Visschers, 5. J.
Vrancken, 6. J. Meijers, 7. H. Geerkens~, 8. P. v. d. Wall, 9. J. Schlenter,
10. P. Driessen. Junioren: 1. W. Bouman, Nieuwelingen: GEMONDE.(1977.08.28) Amateurs: 1. Th. Gevers, 2. J. v. Houwelingen, 3. H. Lunenburg, Junioren: 1. R. Seuntiens, 2. J. v. Zandbeek, 3. Adri v. d. Poel, 4. P. Damen,
5. H. Lammertink, Liefhebbers-veteranen: GENDRINGEN.(1977.08.07) Amateurs: Liefhebbers: GENEMUIDEN.(1977.08.06) Amateurs: 1. J. Lammertink, Nieuwelingen: 1. J. Arends, 2. J. Imming, 3. D. Schaafsma, Liefhebbers: 1. J. Pluimers, GENNEP.(1977.09.04) Amateurs: 1. P. Iedema, 2. T. Verstappen, 3. R. Hassink, 4. E. Visschers, 5. J.
Kuiken, Junioren: 1. J. Moons, 2. H. v. Dijk, 3. J. Broers, Nieuwelingen: 1. H. Baudoin, GERKESKLOOSTER.(1977.08.20) Amateurs: 1. D. Timmer, 2. J. Spijker, GERWEN/NUENEN.(1977.04.11) Amateurs: 1. B. Oosterbosch, 2. P. v. d. Kruys, 3. J. Weber, 4. D. v. Egmond,
5. T. Huibers, 6. B. Huveneers, 7. B. v. d. Stelt, 8. E. Gevers, Junioren: 1. H. Boom, Nieuwelingen: Veteranen: 1. H. Buis, 2. W. van Putten, 3. B. Boom, 4. J. Kivits, 5. H. Ket, 6.
H. Bakvis, 7. J. v. Geest, GIESSENBURG.(1977.08.05) Amateurs: Liefhebbers: GIETEN.(1977.07.03) Amateurs: 1. B. Groen, Nieuwelingen: GIETHOORN.(1977.07.05) Amateurs: 1. B. Groen, GLANERBRUG.(1977.08.27) Amateurs: 1. J. Lammertink, 2. H. Boom, 3. N. Hilberink, 4. D. v. Wijhe, 5. H.
Snoeijink, 6. B. Groen, 7. E. Dickhof, GOIRLE.(1977.08.07) Amateurs: 1. J. Vooys, Nieuwelingen: 1. H. v. Erp, 2. N. Verhoeven, 3. J. Baudoin, 4. J. Peels, 5. N.
Wegkamp, 6. H. Emens, 7. K. Evers, Junioren: 1. P. Damen, 2. J. v. Asten, 3. P. Roymans, 4. P. Frijters, GORINCHEM.(1977.08.02) Amateurs: 1. B. v. Lamoen, Liefhebbers: 1. J. de Keijzer, 2. T. v. Duuren, GORREDIJK.(1977.05.28) Amateurs: GRAVE.(1977.05.30) Amateurs: Junioren: 1. P. Liefaard, 2. P. Damen, 3. B. Zoontjens, 4. H. v. Loon, Nieuwelingen: 1. H. Winkel, 2. N. Verhoeven, 3. N. Martens, GROEDE.(1977.04.09) Dames: 1. T. Fopma, 2. N. v. Vliet, Liefhebbers: 1. S. v. Dongen, 2. W. Brouwers, 3. W. Wielhouwer, GROENLO.(1977.05.15) Amateurs: 1. J. Ribbers, GROESBEEK.(1977.07.20) Amateurs: GRONINGEN.(1977.08.08
T/M 08.11) Amateurs Eerste
dag: Amateurs Tweede
dag: Amateurs Derde
dag: Amateurs Vierde
dag: Eindklassement: 1. B. Bathoorn 64 pnt., GROOT-AMMERS.(1977.06.10) Amateurs: 1. E. Geserick, 2. W. Bosch, Liefhebbers: 1. H. Uittenbogaart, GULPEN.(1977.06.19) Amateurs: 1. W. Maessen, Nieuwelingen: Junioren: 1. P. Schroen, 2. P. Senden, 3. H. v. Weerden, 4. R. Motto, 5. Y.
Boelhouwers, 6. J. Pluta, 7. B. v. d. Boorn, 8. J. Mill, 9. J. Terlinden,
10. J. Harings. HAAKSBERGEN.(1977.06.05) Amateurs: 1. H. Snoebink, Nieuwelingen: 1. H. Winkel, 2. E. Steijn, 3. S. de Vos, 4. D. Pots, HAARLEM.WAARDERPOLDER.(1977.08.21) Amateurs: 1. R. Smit, Junioren: Veteranen: Nieuwelingen: 1. B. Luyken, HAARSTEEG.(1977.03.27) Amateurs: Junioren: 1. Th. Appeldoorn, 2. Fr. Moons, HALSTEREN.(1977.05.22) Amateurs: Junioren: Nieuwelingen: HANK.(1977.05.30) Amateurs: Nieuwelingen: 1. R. Koppert, Liefhebbers: 1. Fr. v. d. Ende, 2. J. Gramser, 3. K. Prins, HANSWEERT.(1977.05.30) JAN RAAS
en JOS SCHIPPER animators in Hansweert Na een uiterst
spectaculaire finale kwamen in Hansweert drie Zeeuwen op het ereschavotje.
Winnaar Jan Raas werd daarop namelijk geflankeerd door Cees Priem en Jos
Schipper, die als tweede en derde finishten. De hege- monie van genoemd
drietal en een duel dat vanaf het begin tot het einde boeide, brachten dan
ook een laaiend enthousiasme teweeg bij de 3500 toeschouwers. Men kan zich
zelfs afvragen hoe het was geweest wanneer ook Cees Bal zich had kunnen
mengen in dit spektakel. Bal had echter te elfder ere moeten afmelden omdat
hij in de Dauphine-Libere moest vertrekken. De organisatoren waren daarover
nogal in hun wiek geschoten. Als ruil voor Bal kregen zij van de SBB-coordinator
zeven andere renners aan het vertrek, onder wie Fedor den Hertog, Theo Smit,
Jan Aling en Jan Krekels. Na afloop dacht
niemand nog aan de absentie van Bal omdat, zoals gezegd, er gevochten werd op
het scherp van de snede. Na diverse
plaagstoten van Jan Raas en Jos Schipper raakten daarna 12 man op drift, maar
na Tenslotte was het
Jan Raas die bij het ingaan van de laatste ronde aan zijn zoveelste poging
om los te komen gestalte gaf en met Beroepsrenners: 1. Jan Raas 6. Jan Aling, 7.
Richard Bukacki, 8. Jan Huisjes, 9. Bas Hordijk, 10. Jan Breur, 11. Jan
Brinkman, 12. Theo Smit, 13. Don Allan, 14. Wim de Ruiter, 15. Ben Janbroers,
16. Ger van Gerwen, 17. Roelof Groen, 18. Aad van den Hoek, 19. Co
Hoogendoorn, 20. Jan Hordijk, 21. Wim Prinsen, 22. Ko Blok, 23. Wim
Kelleners, 24. Fedor den Hertog, 25. Piet Wellens, 26. Fred Rompelberg, 27.
Nidi den Hertog, 28. Jos Schipper, 29. Arie Bakker, 30. Gerard Wesselius. Amateurs: Dames: 1. T. v. d. Plaat, HARDENBERG.(1977.07.12) Amateurs: 1. Th. de Rooy, 2. J. Lammertink, 3. J. v. Elburg, Liefhebbers: 1. J. Hup, 2. W. v. Dok, 3. S. v. Dongen, HARDERWIJK.(1977.07.09) Liefhebbers: 1. J. Hup, 2. J. Pluimers, 3. Th. Degeling, 4. R. Hofman, 5. H.
Brinkhoff, Junioren: 1. R. Motke, 2. J. Harings, Nieuwelingen: 1. H. de Vries, 2. J. v. Leyen, 3. J. Koster, HARDEWIJK.(1977.07.09
T/M 07.11) MICHEL JACOBS won
3-daagse van Harderwijk KEETIE VAN
OOSTEN-HAGE greep zege bij de dames De sterk bezette
Driedaagse van Harderwijk heeft een uitstekend winnaar gekregen in de
persoon van Michel Jacobs. De coureur uit Bingelrade. Het een ijzersterke
indruk achter, met name zijn ontsnapping op de tweede dag, in gezelschap van
Arie van Houwelingen uit Heesselt, boezemde de toeschou wers veel ontzag in. De gelijktijdig
verreden Tweedaagse voor dames eindigde in een zege voor wereldkampioene
Keetie van Oosten-Hage. De eerste etappe
stond in Harderwijk in het teken van Arie Hassink uit Neede, die keer op keer
wegsprong. Eerst uit het peloton en later uit de kopgroep van tien renners
die in het verloop van de course een ronde voorsprong wisten te nemen op het
peloton. De moeite was tevergeefs, het draaide uit op een eindspurt van de
tien koplopers, waarin de fietsende onderwijzer Herman Snoeijink uit
Denekamp zich de rapste toonde voor Michel Jacobs en Herman Ponsteen. Snoeijink bleek
op de tweede dag niet in staat de gele trui te verdedigen. Al in de beginfase
trokken Arie van Houwelingen en Michel Jacobs gezamenlijk op avontuur,
hetgeen hun een ronde voorsprong ( In de laatste
etappe kreeg Michel Jacobs nog eon aanval op zijn koppositie te verwerken.
Hiervoor verantwoordelijk waren de verrassend sterk rijdende Wim van Boven
uit Oosterwolde en Jan van Houwelingen. Deze beide coureurs wisten, in gezelschap
van Jan Spijker uit Kampen, Henk Boom uit Markelo en Jaap van Berkel uit
Groesbeek, een voorsprong te nemen die opliep tot maximaal een minuut. Op een
gegeven moment stokte echter de samenwerking. Met name Jan Spijker rook zijn
kans op een etappe-zege en weigerde vrijwel kop te doen voor zijn clubgenoot
Wim van Boven. In de eindspurt zou Spijker toch nog verrast worden door Henk
Boom op een moment dat de voorsprong was teruggelopen tot ruim een halve
minuut. Bij de dames
pakte Keetie van Oosten-Hage de eindzege door op de tweede dag alleen een
ronde voorsprong te nemen. In de eerste etappe had zij de zege aan Minni
Brinkhoff uit Heerenveen moeten laten. De beide dames hadden met Willy
Kwantes en Anne Riemersma een ronde voorsprong op de rest van het weld weten
te nemen. De Driedaagse van
Harderwijk word afgesloten met een achtervolging tussen een viertal
beroepsrenners. De voor eigen publiek rijdende Nidi den Hertog werd hierbij
de winnaar. In de eerste ronde rekende hij af met Wim de Ruiter, waarna in de
finale Don Allan er aan moest geloven. Die finale was overigens voor de
zeven a, achtduizend bezoekers een geweldig spektakel. Aanvankelijk nam Nidi
zeven seconden voorsprong om die halverwege de tien kilometer die moesten
worden afgelegd, ineens te verliezen en op een achterstand van twee seconden
gezet te worden. De eindfase was echter weer voor Nidi, die in de laatste
twee kilometer een achterstand van een seconde omzette in een voorsprong van
zes seconden. In de strijd om de derde plaats klopte Jan Huisjes Wim de
Ruiter. BRON: WIJNAND
KOOYMANS AMATEURS le etappe: 1. Herman Snoeijink (Denekamp), 2. Michel Jacobs (Bingelrade), 3.
Herman Ponsteen (Niiverdal), 4. Wim van Boven (Oosterwolde, 5. Arie Hassink
(Neede). 2e etappe: 1. Arie van Houwelingen (Heesselt), 2. Michel Jacobs, 3. Rob Borst
(Zwanenburg), 4. Theo de Rooy (Utrecht), 5. Egbert Koersen (Emmeloord). 3e etappe: 1. Henk Boom (Markelo), 2. Jan Spijker (Kampen), 3. Jaap van Berkel
(Groesbeek), 4. Wim van Boven (Oosterwolde), 5. Jan van Houwelingen
(Heesselt). Eindklassement: 1. Michel Jacobs 6.17.28, 2. Wim van Boven 6.18.10. 3. Jan van
Houwelingen z.t., 4. Jan van Elburg (Utrecht) 6.18.23, 5. Arie van
Houwelingen (Heesselt) 6.18.42, 6. Arie Hassink (Neede) 6.18.48, 7. Ruud
Oskam (Utrecht) z.t., 8. Gert Dolfsma, (IJaselmuiden) z.t., 9. Jan Spijker
(Kampen) 6.19.30, 10. Jaap v. Berkel (Groesbeek) z.t. DAMES le etappe: 1. Minnie Brinkhoff (Heerenveen), 2. Keetie van Oosten-Hage
(Kloetinge), 3. Willy Kwantes (Zaandam, 4. Anne Riemersma (Slappeterp), 5.
Truus van der Plaat (Geldermalsen). 2e etappe: 1. Keetie, van Oosten-Hage, 2. Willy Kwantes, 3. Minnie Brinkhoff, 4.
Anne Riemersma, 5. Truus van der Plaat. Eindklassement: 1. Keetie van Oosten-Hage, 2. Willy Kwantes, 3. Minnie Brinkhoff, 4.
Anne Riemersma, 5. Truus van der Plaat. Wijnand Kooymans HARDINXVELD-GIESSENDAM.(1977.06.11) Amateurs: 1. B. v. d. Broek, 2. W. v. Steenis, 3. W. Vlaanderen, 4. J. Klomp,
5. R. Oskam, 6. B. Geense, Liefhebbers: 1. H. Uittenbogaart, HARKEMA.(1977.08.19) Amateurs: 1. D. Timmer, 2. R. Akker, 3. P. Akkerman, 4. K. Hoekstra, 5. E.
Nieuwenhuis, HEELSUM.(1977.04.30) Liefhebbers: 1. H. v. Leent, Junioren: 1. H. v. Lent, HEEMSKERK.(1977.08.31) Amateurs: 1. R. v. Trigt, 2. P. v. d. Knoop, 3. P. Pennekamp, 4. R. Kos, 5. Sj.
Schuitemaker, 6. P. Ruiter, 7. R. Bakker, 8. D. Groen, 9. D. Zeeman, Dames: 1. W. Kwantes, 2. T. v. d. Plaat, HEENVLIET.(1977.05.28) Amateurs: 1. W. Lugtenburg, 2'. C. Moritz, Dames: 1. T. Fopma, 2. W. Kwantes, HEERDE.(1977.04.30) Amateurs: 1. T. v. Dam, HEERENVEEN.(1977.05.20) Amateurs: 1. B. Groen, 2. B. Duit, 3. E. Nieuwenhuis, Nieuwelingen: 1. D. Pots, 2. E. v. d. Meulen, 3. Fre de Jonge, 4. D. Schaafsma, 5.
H. Paas. HEERHUGOWAARD.(1977.08.07) Gerard Kamper
wint in Heerhugowaard Zo'n dikke
tienduizend kijkers begroetten met grote blijdschap de overwinning van
streekrenner Gerard Kamper in de profronde van Heerhu- gowaard. De uit het
op een steenworp afstand gelegen St. Pancras komende, maar momenteel in Alkmaar
woonachtige Kamper sprong bij het luiden van de bel voor de laatste ronde weg
toen Gerard Vianen net een puntje voor de leidersprjjs had bemachtigd. Het tempo
in de kopgroep stokte even en dat stekie Kamper in staat om twintig meter
voorsprong te nemen. De Alkmaarse
sportprijzenhandelaar liet zich dat buitenkansje niet meer ontnemen en
raasde tussen de jubelende Noordhollanders naar de eindstreep. Achter zijn
rug werd Gerrie van Gerwen tweede, Cees Bal derde en de in Heerhugowaard
zeer populaire Joop Zoetemelk vierde. De Tour de Waard
werd aldus een voltreffer met prachtige sport, veel publiek en uitstekend
weer. De liefhebbers reden nog wel in regenbuien maar de amateurs en
beroepsrenners werkten hun programma ongehinderd af. Gezien het batig saldo
- er waren vierduizend kijkers nodig om quitte te spelen - zal er volgend
jaar opnieuw een Tour de Waard zijn. Na wat lichte
schermutselingen sprongen na 75 van de 100 te rijden kilometers Gerard Kamper
en Cees Stam weg. De beide Noordhollanders - beiden grepen in de
baankampioenschappen net naast het resp. goud op de Bij de amateurs
was het eveneens een uiterst levendige wedstrijd met veel ontsnappingen.
Uiteindelijk won de Haarlemmer Henk Kuiper, die licht voordeel putte uit een
valpartij op Liefhebbers 50
km: 1. P. Hoornstra, Amateurs: 90 km: 1. H. Kuiper, 2. R. Kos, 3. H. Langerijs, Beroepsrenners: HEERJANSDAM.(1977.04.23) Amateurs: Dames: 1. K. v. Oosten-Hage, 2. T. Fopma, 3. W. Kwantes, Nieuwelingen: 1. J. Lammerts, 2. S. Sollenveld, 3. R. Koppert, HEERLEN.(1977.06.17) Vic van Schil 1e
en Nidi den Hertog 2e aan het bewind in herboren Duivelsrit De bijna
38-jarige Vic van Schil (Nijlen 21-12-1939) en de met een prettig aandoende
dadendrang versierde Nidi den Hertog bemachtigden en behielden de hoofdrollen
in de door Hub Canisius (Het Wonder van Obbicht) en compagnon Verhees vrij
plots uit de archieven opgediepte Heerlense Duivelsrit, eens een begrip, ook
nu een lastig karwei. Het aanwerven van
een acceptabel rennersveld voor deze rit verliep niet van een leden dakje,
want de grote mannen die de immer optimistische Hub Canisius naar Heerlen had
willen halen, zaten allemaal in de Ronde van Zwitserland en de Midi-Libre.
Hij kon toch een veld van 68 leden vergaren, knapen die volgens hat
aanvankelijke plan 50 maal de Oliemolenberg dienden te nemen (50 x En toch deden ook
die jongens hun best, evenwel was de telkens terug- kerende Oliemolenberg een
“ingrijpend" obstakel. Van de 68 vertrekkers haalden 31 man het einde,
na een verloop dat de toeschouwers - echte wielermannen - ten zeerste
waareleerden. De herboren Duivelsrit werd derhalve sportief een succes,
kreeg in Vic van Schil en Nidi den Hertog enthousiast aangemoedigde
vaandeldragers en gezien deze balans zal deze race ook volgend seizoen
beslist op de agenda prijken. De sportzaak Nijs
van Bijnen stelde voor de bergprijs duizend gulden ter beschikking, een
klassement dat de animo de hoogte injoeg, een beloning die door Nidi den
Hertog werd geind na een florissant duel met Vic van Schil en Wim Kelleners.
Actief was Wim Kelleners meteen: bij het ingaan van de derde omloop had hij Die 13 leiders:
Nidi den Hertog, Wim Kelleners, Wim de Ruiter, Tino Tabak, Jan Krekels, Jan
Aling, Jos Schipper, Fons van Katwijk, Jan van Katwijk, Alex van Linden, Vic
van Schil, Willy Teirlinck en Willy In 't Ven. De meute verdedigde zich erg
dapper, hield het verlies lange tijd op 50 sec. a 1:10 min. In de 21e omloop
was het vonnis geveld, de achterstand was toen 2.20 min. In de 55e km lokte
Van Schil de beslissing uit, direct present was Nidi den Hertog. Van Schil
kon op de hulp van Frans Verbeeck rekenen, Nidi den Hertog wist zich beschermd
door Jan Krekels, Wim Kelleners en Wim de Ruiter. Boeiend die strijd om de
macht, interessant de aanpak van de jagers. Evenwel konden Van Schil en Den
Hertog een volle minuut uitlopen, hadden 14 ronden voor hat einde 1.21 min. De hoofdmacht
viel in drie stukken uiteen; alleen de voorsten en de sterksten uit het
tweede gelid zouden de finish bereiken. In de 27e ronde dubbelden Van Schil
en Den Hertog het peloton, hadden 1.30 min. op de achtervolgers. Tino Tabak
moest afhaken. Met een levensgrote inzinking sukkelde intussen Fedor den
Hertog, ten opzichte van Van Schil en zijn broer moest hij een tweede
verliesronde incasseren. A1 lang helemaal kansloos het na Van Schil en Nidi
den Hertog doorkomend groepje. De winnaar van
het bergklassement stond bereids vast, het leek erop dat de laatste klim over
de eerste en de tweede prijs uitspraak ging doen. Pech strooide in de
voorlaatste omloop roet in het eten van Nidi, van een werkeIijk sterk
rijdende Nidi. Regelrecht reed Vic van Schil de overwinning tegemoet, 1.20 min.
na de Belgische veteraan (die gelijk een kwieke jongeling de Oliemolenberg
verhapstukte) was Nidi den Hertog aan de lijn, kreeg een weldoend en echt
gemeend applaus. Willy Teirlinek, op 2.50 min., was van de rest het rapst. Beroepsrenners: 1. Vic van Schil (B.) HEERLEN.(1977.08.14) Amateurs: 1. W. v. d. Borgh, 2. S. Akker, 3. P. Driessen, 4. J. Schlenter, Junioren: 1. J. Vdgel (Lux.), 2. J. Janssen, Nieuwelingen: 1. H. Senden, 2. P. Harings, 3. H. Polloni, 4. H. Janssen, HEERLEN.(1977.08.21) Junioren: 1. H. v. d. Weerden, 2. R. Motke, Liefhebbers-veteranen: 1. B. Jansen, Nieuwelingen: 1. W. Demandt, 2. P. Meerburg, HEERLERHEIDE.(1977.08.27) Amateurs: 1. P. Driessen, 2. W. Jennen, 3. P. Iedema, 4. N. Paas, 5. J.
Schlenter, Junioren: 1. P. Liefaard, HEESCH.(1977.06.12) Amateurs: 1. H. Lunenburg, Junioren: 1. J. Jongsma, 2. H. van Loon, 3. R. Lernmens, 4. H. Lammer -tink, Liefhebbers: HEESWIJK.(1977.07.10) Amateurs: Junioren: 1. H. Plugers, 2. H. v. Loon, 3. R. Motke, 4. H. v. Lent, 5. J.
Jongsma, 6. J. v. d. Heuvel, Nieuwelingen: 1. J. v. Asten, 2. N. Martens, 3. E. Hermeling, 4. H. Maartens, 5. H.
Cools, HEESWIJK-DINTHER.(1977.05.19) Amateurs: Junioren: 1. H. v. Loon, 2. J. Jongsma, 3. J. Slendenbraek, 4: B. Zoontjens, Nieuwelingen: 1. J. Schipper, 2. N. Verhoeven, 3. H. Maartens, 4. J. Robbe, 5. J.
Hartings, 6. J. Driessen, 7. E. Vossenberg, 8. K. Zwanenberg, 9. E.
Hermeling, HEIKANT.(1977.05.08) Amateurs: 1. W. de Waal, 2. S. Aarts, 3. B. Vermeulen, 4. W. Evertse, Junioren: 1. D. Evers, HEINKENSZAND.(1977.08.20) Amateurs: 1. W. Jeremiasse, 2. T. Fase, 3. J. Courtin, Liefhebbers-veteranen: 1. J. Lepoeter, HEINO.(1977.05.21) Veteranen: HEL VAN
HET MERGELLAND.CLUB.(1977.04.02) Herman Snoeyink:
onweerstaanbaar in de „Hel" II Herman Snoeijink
heeft na een weergaloze vlucht van 40 eenzame, stijgende en dalende
kilometers, de ter gelegenheid van het eerste lustrum van de Hel van het
Mergelland georganiseerde amateurwedstrijd voor clubteams op meesterlijke
wijze gewonnen. Deze wedstrijd,
die over hetzelfde parkoers door Belgisch en Nederlands Limburg verreden werd
dan de echte Hel voor sponsorploegen, werd na een twintigtal kilometers
reeds beslist, toen een stevige wind het peloton van ruim 100 deelnemers in
het Belgische St. Andre in verschillende groepen uiteen liet waaien. De
eerste groep bestond uit 17 renners, nl. Koppert, Zuydweg, Duit, Verbruggen,
Van Taeyen, Snoeijink, Van Leysen, Verhagen, Pieters, De Klein, Sliiper,
Oberje, Meyers, de Belg Luyten en de verleden jaar nog voor Frisol rijdende
ex-profs Henk Prinsen, Jim Kruunenberg en Gerard Tabak. Te Sippenaken telden
de leiders reeds 1 min. 55 sec. voorsprong. Even was er dan verwarring in de
wedstrijd. Te Reymersdaal had de Belgische “signaalgever" de 17
kopmannen een verkeerde weg ingestuurd, waardoor ze enkele kilometers verder
in de derde groep terecht kwamen. Bij de grensovergang te 's-Gravenvoeren
neutraliseerde de kundige wedstrijd- leider Theo Hendriks de koers en daar
konden de renners dan in de originele volgorde weer starten. Vanaf dat punt
groeide de voorsprong gestaag. In Houthem viel de kopgroep in drie stukken
uiteen. Op kop Verbruggen, Snoeijink, Pieters, Tabak, Van Dysseldonk en
Luyten. Kruunenberg, Van Leysen en Oberje reden lek. Prinsen en Sluper werden
gelost en gaven op. In Vijlen viel Pieters nog of door een lekke band. Toch
vond Snoeijink, dat er nog te veel renners aan zijn zijde waren. Daarom
demarreerde hij in de Vijlenerberg van zijn medevluchters weg. Niemand kon
hem volgen. Zijn voorsprong groeide met sprongen. Aan de eindstreep bedroeg
die 2 min. 35 sec. op een verdienstelijke Gerard Tabak, winnaar van het
bergklassement, en de moedige Belg Luyten. Een gelukkige
25-jarige Herman Snoeijink, jarenlang een vaste waarde in de Ketting-ploeg,
na zijn zegevierende aankomst: „Ik voelde me vandaag ontzettend sterk. Daarom
demarreerde ik reeds in het Vijlenerbos. Eigenlijk was bet nog te vroeg. Maar
ik pepte me steeds op. Deze overwinning geeft me veel voldoening, te meer
daar ik nu als onderwijzer nog weinig tijd heb om te trainen. Ik ben niet
meer in een sponsorploeg opgenomen, omdat ik mijn maatschappelijke positie
boven een wielercarrire heb verkozen. De Hollandse klassiekers hoeven voor
mij niet meer. Daar is het door de wind en de vlakke wegen veel te gevaarlijk
rijden, iets waar ik in Limburg niet bang voor ben." BRON.BENNIE
CEULEN. Amateurs: 1. H. Snoeijink (Denekamp - Oldenzaalse WC) HELLEVOETSLUIS.(1977.07.12) Amateurs: 1. J. Konings, HELMOND.(1977.04.10) Amateurs: 1. W. Comes, 2. S. Fleedwood (Eng.), 3. P. v. d. Kruys, Junioren: Nieuwelingen: 1. H. Winkel, HELVOIRT.(1977.07.24) Amateurs: Junioren: 1. J. Broers, 2. B. Zoontjens, 3. P. Heuvel, 4. R. Seuntjens, Liefhebbers-veteranen:
Nieuwelingen: 1. T. Gieske, 2. N. Verhoeven, 3. P. Pieters, 4. J. Pieters, HENGELO.OV.(1977.05.27) Piet van Katwijk
winnaar van pittige en snelle (laatste?) Nacht -van Hengelo Is broodriijder
Piet van Katvviijk de winnaar geworden van de laatste Nacht van Hengelo ? Die
vraag kan wel worden gesteld, nu de Stichting Wieler- evenementen Hengelo
zich voor het feit ziet geplaatst dat de Stichting Bevordering
Beroepswielersport (SBB) weigert licentiehouders, de verplichting op te
leggen gemaakte afspraken na te komen. Een (goed) rennersveld staat op die
manier dus nooit bij voorbaat vast, ook niet in de „nacht", maar
bovendien kunnen renners van naam die goed boeren in het voorseizoen, nog
eens met extra startgeld-eisen komen. Dat gaat dan ten
koste van andere renners. En een budget is nu eenmaal niet van elastiek ... !
Sponsors en Hengelose notabelen hebben tenminste al per communique aan KNWU
en SBB (waarvan Eddy Beugels de voorman is) laten weten dat een nieuwe
,Nacht" in 1978 geen haalbare kracht zou zijn. Jammer, want er
stonden in de „Nacht" van die 27e mei langs het parkoers dik 17.000
mensen te kijken, toen de profs om ongeveer kwart over tien de toeclips voor
de start vastgespten. En dat respectabele aantal kijkers heeft niet alleen
een snelle en rusteloze koers gezien, maar zich er ook van kunnen overtuigen,
dat ploegtaktiek in de wielersport heel wat waard kan zijn. De onruststokerij
begon al vroeg: Piet van Katwijk zat bijvoorbeeld al meteen bij een van de
eerste vluchtpogingen, die evenwel op niets uitdraaide. Ook Jan Huisjes met
niemand minder in zijn gezelschap dan de weer ijzersterk koersende Jan Raas
deed ferm van zich spreken in een ontsnapping, die een halve minuut
voorsprong opleverde, maar halfweg de Die samenvoeging
van twee vluchters (Raas en de kersverse Almelose prof Jan Huisjes) met het
doordrammende peloton was direct de aanzet tot de beslissing van deze 3e
Nacht van Hengelo. Want op het moment dat de groep zich bij Huisjes en Raas
vervoegde, versnelden vier renners in razend tempo hun tred: Piet van
Katwijk, Wil de Vlam, Nidi den Hertog en Jos Schipper, waarna dit kwartet de
meute op een ronde reed. Maar daarmee was de coup nog niet voorbij, want
Hennie Kuiper en Gerben Karstens sleurden eendrachtig hun Post-ploeggenoot
Piet van Katwijk weer naar voren en brachten hem vervolgens op nog een ronde
voorsprong, waarmee voor De Vlam, Nidi den Hertog en Schipper de mogelijkheid
om nog aan te haken finaal was verkeken. Want met ook nog De Cauwer als
“trekpaard" kwamen er aardig wat secondetjes op de klokken te staan en
kort voor het bereiken van de eindmeet zat Van Katwijk op een voorsprong,
waarmee hij, comfor- tabel als in een leunstoel, nee als in een heel
bankstel, zegevierend naar de finishllijn kon fietsen. De sterretjes
werden van de hemel gefietst, zogezegd in deze Nacht van Hengelo. Zou 't niet
zonde zijn als zo'n wielerevenement naar de knoppen zou gaan? Beroepsrenners: 1. P. van Katwijk Amateurs: 1. H. Snoeijink, Veteranen: HENGEVELDE.(1977.06.18) Amateurs: 1. J. Lammertink, Liefhebbers: 1. J. Plulmers, 2. J. Boode, HETEREN.(1977.05.19) Amateurs: 1. W. Pater, 2. E. Geserick, 3. E. Dickhof, 4. T. v. Dam, Liefhebbers: 1. H. v. Melis, HEYEN.(1977.05.14) Liefhebbers: 1. R. de Meester, 2. P. Kleine, 3. B. Arendsen, 4. J. Gramser, 5. H,
Peters, Nieuwelingen: 1. J. Gorissen, 2. J. Goossens, 3. S. de Vos, HILVARENBEEK.(1977.06.19) Amateurs: HILVERSUM.(1977.06.12) Dames: Liefhebbers: Veteranen: 1. S. Koevermans, 2. J. Barens, 3. H. Hoek, HILVERSUM.(1977.08.27) Amateurs: Nieuwelingen: 1. H. Havik, 2. B. Schellingerhoudt, 3. H. de Vries, 4. H. Winkel,
5. J. v. Wijk, 6. P. Harings, Junioren: 1. J. Broers, HIPPOLYTUSHOEF.(1977.06.05) Amateurs: Liefhebbers: Nieuwelingen: 1. H. de Vries, 2. T. Gieske, 3. R. Klabbers, 4. R. Rol, HOEK VAN
HOLLAND.(1977.07.13) Amateurs: HOEVELAKEN.(1977.09.24) Amateurs: 1. H. Snoeijink, 2. D. Timmer, Nieuwelingen: 1. J. Verschuur, 2. R. Geutskens, Dames: HOEVEN.(1977.05.01) Amateurs: 1. P. Koppert, Junioren: 1. Th. Appeldoorn, 2. J. v. Meer, 3. H. v. Lent, 4. J. Valendjn, 5.
J. Thijs, 6. J. Hendriks, 7. D. Evers, Nieuwelingen: HOLLANDSCHEVELD.(1977.04.02) Nieuwelingen: 1. J. Schipper, 2. S. de Vos, 3. J. Koster, 4. E. Steyn, 5. H.
Lukken, 6. R. Geutskens, HOLLANDSCHEVELD.(1977.06.18) Amateurs: 1. P. Hoekstra, 2. P. Kleine, 3. T. Zijlstra, 4. E. Nieuwenhuis, 5.
E. Dickhof, HONSELERSDIJK.(1977.06.08) Amateurs: Nieuwelingen: 1. H. Havik, 2. H. Akkermans, 3. J. Rozenburg, 4. R. Koppert, 5. H.
de Vries, 6. J. v. Asten, Junioren: 1. Th. Appeldoorn, 2. N. Snijders, HOOFDDORP.(1977.07.02) Amateurs: 1. J. Kruunenberg, 2. J. de Nijs, Junioren: 1. P. Hofland, Nieuwelingen: 1. J. van Wijk, HOOFDPLAAT.(1977.07.10) Amateurs: 1. W. de Waal, 2. S. Aarts, 3. R. v. d. Rakt, 4. J. Beun, 5. H. de
Jong, 6. K. Flktorie, 7. W. v. Dongen, 8. W. Westdorp, 9. W. Evertse, 1.0. C.
Spaans. Liefhebbers-veteranen: 1. S. v. Dongen, 2. J. Lepoeter, 3. T. Veerman, HOOGERHEIDE.(1977.08.12) GERRIE KNETEMANN
bewijst zijn uitstekende vorm in Hoogerheide Het
Schelde-weekend in de Brabantse zuidwesthoek is vrijdagavond 12 augustus
ingezet met een koers in Hoogerheide, waar Gerrie Knetemann zijn uitstekende
vorm nog eens onderstreepte en in de eindsprint zegevierde over de Belg Ludo
Peeters. Ondanks het
ongunstige weer (betrokken en regenachtig) wat veel mensen er van weerhield
zich achter de dranghekken te posteren, hebben de “brood- rijders" flink
wat spektakel opgevoerd. En dat ging dan gepaard met het nemen van de nodige
risico's, omdat het Gerrie van Gerwen
en Ton Zuiker meldden zich reeds in het beginstadium als eerste durvers,
maar gestalte kreeg hun sprong toch niet, omdat Hennie Kuiper het peloton had
gealarmeerd. Een nieuwe actie
van Jan Hordijk, Co Hogendoorn, Cees Bal en de Belgen Herman van Springel en
Ludo Peeters droeg meer effect in zich en dat hadden ook Gerrie Knetemann en
Nidi den Hertog blijkbaar door. Als raketten kwamen zij uit het peloton, toen
het kwintet aan de leiding zo'n De inmiddels
gestaag neervallende regen was er zeker wel de oorzaak van dat men in het
peloton niet al te veel voelde voor een tegenactie. Het gladde wegdek bleef
uiteraard risico's inhouden voor mannen die eens flink zouden
„aanzetten". Nadat in verband
met de invallende duisternis de jury had besloten de koers met vijf ronden
in te krimpen, kwam onder impuls van Hennie Kuiper de trein toch nog op gang.
Gerrie van Gerwen en Danny Clark sloten zich bij Kuiper aan, maar deze kreeg
toch te weinig steun van het duo Clark-Van Gerwen om deze jacht gestalte
geven. Er kwamen nog elf anderen opdagen uit het peloton maar toen zat men in
feite weer te dicht op elkaar om de mannen in het voorste gelid nog te
verofitrusten. Ger Knetemann en
Ludo Peeters troffen het dat zij in de leidersgroep vooraan zaten toen Jan
Hordijk in een bocht onderuit ging. Cees Bal, Co Hogendoorn en Herman van
Springel kwamen daardoor eveneens ten val en voor Knetemann en Peeters was
het toen - met nog drie ronden te gaan - een bekeken zaak. Beroepsrenners: 1. Gerrie Knetemann (Huijbergen) HOOGERHEIDE.(1977.09.20) Amateurs: HOOGEVEEN.(1977.07.14) Amateurs: 1. Th. de Rooy, HOOGEVEEN.(1977.08.17) Dames: 1. W. Kwantes, 2. D. Wesdorp, 3. J. Barnhorn, 4. R. Portengen, 5. B.
v. IJken, Junioren: 1. D. Klein, 2. E. Dorgelo, 3. J. Vos, HOOGEZAND.(1977.06.12) Amateurs: Nieuwelingen: 1. J. Tromp, 2. J. Koster, 3. D. Pots, 4. J. Robbe, 5. H. Emens, Junioren: HOOGEZAND.(1977.09.04) Dames: 1. W. Kwantes, 2. T. v. d. Plaat, Nieuwelingen: 1. H. Emens, 2. T. v. Vliet, 3. J. Koster, Junioren: 1. J. Santing, 2. J. Drost, 3. D. Klein, 4. H. Lammertink, HOOGKARSPEL.(1977.07.24) Amateurs: 1. J. Kieftenburg, 2. R. Haller, 3. D. Groen, 4. R. Kos, Liefhebbers: Junioren: 1. R. Smits, 2. R. Snijders, 3. B. Nugteren, 4. R. Nederlof, 5. R.
Veerhuis, 6. R. v. Waard, HOORN.(1977.06.18) Amateurs: Nieuwelingen: 1. H. de Vries, 2. J. v. Wijk, 3. N. Wegkamp, 4. H. Havik, 5. P.
Pieters, 6. B. Schellingerhoudt, Liefhebbers: 1. P. Hoornstra, 2. J. v. Leeuwen, 3. W. v. Dok, 4. H. Roos, 5. T.
Degeling, 6. H. v. Piere, 7. R. Duin, 8. H. v. Leeuwen, 9. R. de Vries, 10.
P. Keijzers. HULSBERG.(1977.05.21
T/M 05.22) Amateurs: 1. P. Winnen, 2. J. Bellemakers, 3. H. de Boer, 4. H. Oberje, 5. P.
Iedema, 6. H. Botterhuis, 7. J. Roemerman, 8. R. Willems, Junioren: 1. R. Motke, 2. R. Snijders, Nieuwelingen: 1. P. Meerburg, HULST.(1977.05.24) Amateurs: 1. H. Nieuwdorp, 2. B. v. Lamoen, Nieuwelingen: 1. R. Bijvank, HULST.(1977.10.04) Amateurs: 1. J. Jonkers, HUYBERGEN.(1977.06.17) Amateurs: IJZENDIJKE.(1977.04.10) Amateurs: Nieuwelingen: IJZENDIJKE.(1977.05.31) Dames: 1. T. v. d. Plaat, 2. T. Fopma, Liefhebbers: 1. J. Lepoeter, 2. K. Tolhoek, 3. S. v. Dongen, 4. W. de Feber, 5. B.
Jansen, 6. H. Moens, 7. T. Veerman, 8. W. Wielhouwer, JAN VAN
ERP TROFEE.(1977.09.24) NIEUWE PAREL OP
NEDERLANDKE KALENDER Fedor den Hertog
eerste winnaar Jan van Erp-trofee De meest tevreden
man die zaterdagmiddag aan de eindstreep van de eerste internationale tijdrit
om de Jan van Erp-trofee in Schijndel rondliep was initiatiefnemer en
organisator Jan van Erp zelf. De Brabantse tegelhandelaar had met voldoening
geconstateerd dat zijn wedstrijd, in feite een groot experiment, vlekkeloos
was verlopen en bovendien een winnaar had gekregen die elke tijdrit, waar
ook ter wereld verreden, siert. Fedor den Hertog, de nationale kampioen op de
weg bij de beroepsrenners, had de eer van de betaalde klasse hooggehouden en
van het begin tot het einde het klassement aangevoerd. Na Dat het verschil
in de laatste twintig kilometer zelfs met enkele seconden werd teruggebracht
siert de kracht en de mentaliteit van de deelnemende amateurs ten volle.
Henk Mutsaars was op die laatste twintig kilometer zelfs niet de snelste. Die
eer viel te beurt aan de 20-jarige Bert Oosterbosch, de Eindhovenaar die
opnieuw zijn onmiskenbaar talent bewees, en op de derde plaats beslag kwam
leggen. Dit tot grote vreugde van het Van Erp-team, naast de directeur
sportief zelf bestaande uit Jan Gisbers de manager, Cas Vulders de
ploegleider en Appie Aarts, de administrateur die zich voor dit evenement het
vuur uit de sloffen heeft gelopen en blauwe vingers heeft gekregen van de
vele brieven die hij moest uitsturen. Hoewel opnieuw
duidelijk van een Brabantse gastvrijheid en gemoedelijk- heid kon worden
gesproken werd deze tijdrit in strakke banen geleid. Van Erp wist dat hij
door de gehele Brabantse wielerwereld met Argus-ogen zou worden gevolgd.
Niet alleen door de wielerwereld maar ook door de vele gemeentelijke
autoriteiten van wiens wegen hij gebruik moest maken. Van Erp heeft namelijk
de intentie deze wedstrijd te laten uitgroeien tot evenement de Grand Prix
des Nations waardig. Een elk jaar terugkomende strijd tegen het uurwerk, de
afziende enkeling in een gevecht tegen, eenzaamheid, wind en afstand, waaraan
het creme de la, creme van de. wielersport zal moeten gaan deelnemen. Dit
jaar al had hij contacten met de wereldkampioenen op de weg, de Italianen
Corti en Moser, maar zij waren door contracten in eigen land gebonden. Wat in het vat
zit verzuurt niet. Dat is zeker van toepassing op Jan van Erp en zijn
medewerkers, die tien jaar geleden als kleine ploeg begonnen en die in enkele
jaren al waren uitgegroeid tot een formatie waarmee alle bekende equipes
zoals Amstel, Caballero en Peugeot, rekening mee moesten houden. De tijdrit van
zaterdag was de grootse viering van het tienjarig bestaan van de ploeg Jan
van Erp. Winnaar Fedor den
Hertog was met zijn zege dolgelukkig. „Het is de eerste overwinning in mijn
carriere als beroepsrenner in een echte individuele tijdrit," zei de
man uit Dilsen in Belgie. Den Hertog vond het parkoers dat werd voorgeschoteld
bijzonder zwaar. Niet zozeer vanwege de afstand ( Dolgelukkig was
ook de tweede man, Henk Mutsaars. Hij reed voor eigen publiek en wilde kost
wat kost een goede prestatie leveren. „Ik had gehoopt op een tweede plaats,
maar er op gerekend had ik niet. Pronk bijvoorbeeld was in de Tour de France
een van de betere tijdrijders. Ik had niet gedacht voor hem te kunnen
eindigen." Volgens Harry
Meijs, de consul in dit gebied van Brabant, heeft Mutsaars een zeer
tactische en bekeken koers gereden. Hij heeft veel geriskeerd. Dat kon hij
natuurlijk ook omdat hij als man van de streek het parkoers op zijn duimje
kent. De revelatie van de dag was de jeugdige Bert Oosterbosch. Hij reed deze
middag als een bekende trein. Naar mate de kilometers vorderden ging het
steeds beter. Oosterbosch: “Ik heb dit werk nog nooit gedaan. Een tijdrit
langer dan De vierde plaats
was voor Jan van Houwelingen. Een renner die zich meer en meer begint te
ontpoppen als een ware tijdrijder. In Olympia's Ronde door Nederland won hij
de rit tegen het uurwerk in Nibbixwoud. Een week geleden was hij een van de
grote animators in de ploeg van Het Luchtschip uit Kerkdriel die kampioen van
Nederland werd in de A-klasse en vandaag was hij opnieuw een van de besten.
Jan van Houwelingen en Henk Mutsaars hadden samen over het parkoers kunnen
gaan. Na 22 kni en na Jos Schipper, de
prof, die als tweede geldrijder finishte en vijfde werd in het totaalklassement
was over zijn prestatie uiterst verrast. „Ik heb nog nooit een echte tijdrit
gereden," merkte hij op. ,Het is een kwestie van krachten verdelen en
doorgaan. Het kost enorm veel energie. Je moet niet vergeten dat wij in de
afgelopen week elke dag hebben gekoerst. Ja, ik ben over mijn seizoen erg
tevreden. Je moet echter
niet denken dat er niets voor gedaan moet worden. Elke dag opnieuw hurry-up.
Er moet tenslotte brood op de plank komen." Dat het zaterdag
op de Brabantse wegen zwaar was bleek ook uit de uitlatingen en vooral
gedragingen van Herman Ponsteen. Hij was als eerste vertrokken en lag
aanvankelijk op de zevende plaats. In de slotfase ontmoette hij de man met de
hamer en kwam totaal leeggereden in Schijndel terug. Hij viel vijf plaatsen
terug. “Je moet een grote versnelling kunnen rijden, anders kun je beter
thuisblijven," was zijn commentaar. Adrie van
Houwelingen, de een jaar oudere broer van Jan, keek ook met voldoening
terug op zijn rit. „Een prachtig parkoers," zei Adrie. ,Tweeenzestig
kilometer is echter wel wat veel, zeker aan het einde van een zwaar
seizoen." Dat de Van Houwelingens alle twee zo goed uit de voeten kunnen
in een tijdrit was volgens Adrie speciaal te danken aan het feit dat ze bijna
altijd alleen gingen trainen. Ook het broederpaar ziet men zelden of nooit
samen op de weg. Bert Pronk, die
als gekende tjjdrijder met de achtste plaats genoegen moest nemen, en voor de
massa tegenviel, zei dat de boog niet altijd gespannen kan staan. „De
instelling ontbrak," zei Pronk. „Ik ben blij dat het seizoen bijna is
afgelopen. Het is voor mij bijzonder zwaar geweest." Voor streekrenner
Gerrie van Gerwen tenslotte was deze tijdrit mede een goede voorbereiding op
een hopelijk goed baanseizoen. Van Gerwen heeft al twee contracten voor
zesdaagsen op zak. In Kopenhagen rijdt hij met Tino Tabak en in Dortmund
gaat hij aan de zijde van Martin Venix van start. De Brabander is over zijn
eerste seizoen in de betaalde klasse niet ontevreden. „Ik heb drie overwinningen
behaald, ik dacht dat het slechter kon," lachte hij. Graag hadden wij
ook even van gedachte gewisseld met de andere streekrenner Andre Gevers. Hij
was echter direct nadat hij was gefinisht spoorloos verdwenen. Gevers
startte erg snel, maar kreeg daarvan later in de wedstrjjd de terugslag.
Tenslotte werd hij als zesde geklasseerd. De eerste
buitenlander werd de Belg Fons de Wolf. Aanvankelijk lag hij op de veertiende
plaats en moest toen de Zweed Philipson en de Engelsman Ste Tenslotte de mening
van wedstrijdleider Jan Klip: “Doorgaan met deze wedstrijd. Het is uitstekend
gegaan en kan een goede aanwinst van de kalender worden."BRON: JO DE
BRUIJN Beroepsrenners en
Amateurs: 1. Fedor den Hertog 1.25.46 uur; 2. Henk
Mutsaars 1.26.17 uur; 3. Bert Oosterbosch 1.26.37 uur; 4. Jan van Houwelingen
1.26.46 uur; 5. Jos Schipper 1.26.53 uur; 6. Andre Gevers 1.27.14 uur; 7.
Arie Hassink 1.28.14 uur; 8. Bert Pronk 1.28.21 uur; 9. Arie van Houwelingen
1.28.23 uur; 10. Fons de Wolf 1.28.24 uur; 11. Tom Philipson 1.28.32 uur; 12.
Herman Ponsteen 1.28.50 uur; 13. Stephan Jones 1.29.04 uur; 14. Gerrie van
Gerwen 1.29.22 uur; 15. Ludo Theunis 1.29.35 uur; 16. Egbert Koersen 1.30.17
uur; 17. Frans Francissen 1.30.57 uur; 18. Jim Parry 1.31.49 uur; 19. Bert
Scheuneman 1.31.51 uur JOURE.(1977.05.21) Amateurs: 1. D. Timmer, Nieuwelingen: 1. N. Wegkamp, 2. J. Koster, 3. J. Arends, 4. S. Vijzelaar, 5. D.
Pots, 6. S. de Vos, KAMERIK.(197.08.13) Gerard Vianen
mocht van Jan Raas zijn eigen ronde winnen Gerard Vianen had
hat wel gehoopt, maar nooit verwacht. Toch werd zijn laatste Ronde van
Kamerik, georganiseerd door zijn eigen supporters- vereniging, de Ronde van
Gerard. Want, zoals velen ook wel hadden verwacht, Gerard Vianen won zijn
eigen Ronde, verdient, dat zeer zeker, want de plaatselijke favoriet, die aan
zijn afscheidstoernee bezig is, was onbetwist de grote uitblinker. Maar dat
Gerard Vianen in de eindsprint ook nog Jan Raas zou kloppen, dat mag zeer
zeker als een unicum in de wielergeschiedenis worden vastgelegd. Een fijne
overwinning, dat zeker, maar het spel had door de profs wel wat beter moeten
worden gespeeld. Natuurlijk, het
is Gerard Vianen van harte gegund dat hij de negende Ronde van Kamerik mocht
winnen, maar laten wij nuchter met beide benen op de grond blijven staan.
Moest dat nu zo? Laten we even anderen aan het woord. Jan Raas, zijn
tegenstrever, voor de radio: „Ik had graag gewonnen, maar Gerard koerste
enorm goed. Zelf heb ik in deze koers te veel werk moeten verzetten, alleen
en Gerard zat te veel in groepjes, kon zich zo sparen voor de finale."
Gerard Vianen: „Ik weet dat ik bijzonder goed gekoerst heb en ik heb er
bewust op gegokt dat Jan het zware werk zou doen, ook in de laatste ronde,
vandaar dat ik hem ook in de spurt kon kloppen." Het grote vraagteken,
waarom moest dat zo? Manager Jan van
Stee: „Het is zoals Kees Jaegers van de radio het zei, Wanneer Jan Raas 300
keer Gerard Vianen in de spurt tegenkomt, dan zal hij ook 300 keer winnen. Ik
had liever gehad dat Gerard tweede was geworden, dan was het correct geweest
en had Jan Raas maar eerlijk voor de radio gezegd, dat Gerard zijn laatste
Ronde van Kamerik mocht winnen, dan was het allemaal veel beter
overgekomen." Hennie Kuiper:
,Ze hebben het slecht gespeeld." Frans Verbeeck: „Men zegt altijd dat
je de koers mag winnen, dat is zeker, maar let wel als je mag winnen, dan
moet je ook goed rijden." Gerard Vianen tenslotte nogmaals: “Cadeautjes
worden er weinig weggegeven. Dit seizoen was ik minder dominerend, toch durf
ik te zeggen dat ik de laatste tijd erg goed rijd en er waren genoeg anderen,
die graag hadden willen winnen. Voor mijzelf weet ik dat ik topsport heb
bedreven, ik ben er content mee. Ik reed in mijn eigen woonplaats voor eigen
publiek, kijk zoiets geeft je vleugeltjes. Sport is iets waarin verrassingen
voorkomen, laten wij het daar maar bij houden." HET KOERSVERLOOP Overigens was de
negende Ronde van Kamerik, het pronkstuk van Wim Vianen c.s., erg goed. Het
koersverloop was interessant van start tot finish. Al na Halfweg koers, na
Acht ronden voor
het einde streken Pronk, Huisjes, Van Gerwen en Jan van Katwijk op de zeven
vluchters neer. De finale was echt begonnen met elf kopmannen. Vier ronden
voor het einde dan de laatste en beslissende demarrage van Gerard Vianen met
Jan Raas. Kamerik, met zijn 15.000 betalende bezoekers, stond op zijn kop.
Gerard Vianen mocht daarna de sprint winnen.BRON: HANS VAN DE KAMP Beroepsrenners: 1. Gerard Vianen Amateurs: KAMPEN.(1977.06.14) Nieuwelingen: 1. J. Harting, 2. W. Bartol, 3. J. Strijker, 4. J. Schipper, 5. D.
Pots, 6. J. Koster, 7. H. Emens, 8. J. Arends, 9. H. Havik, 10. P. Pieters. Liefhebbers: 1. J. Pluimers, 2. Z. Selles, KAMPEN.(1977.07.14) Amateurs: 1. H. Snoeijink, 2. J. Tijding, 3. H. Ponsteen, 4. H. de Boer, 5. J.
v. Driel, 6. J. Feiken, 7. E. v. d. Pol, KAMPIOENSCHAP
DER STUDENTEN.1977.08.28) Het officious
studentenkampioenschap van Nederland Op het terrein
van de Technische Hogeschool Twente in Enschede werd dit jaar het
studentenkampioenschap gehouden. De organisatoren ondervonden een grote
belangstelling van de studenten-renners, radio, pers en publiek. In de
voorwedstrijd voor liefhebbers liet Johan Pluimers uit Enter zien dat hij het
winnen nog lang niet is verleerd. Daarna gingen
zo'n 50 studenten van start. Dat het een moeilijk parkoers was om weg te
blijven bleek wel, want slechts enkele ronden voor het einde viel de
beslissende slag: een kopgroep van drie man met Jan Feiken (Veendam), Frens
Hoving (Smilde) en Henk Oltema (Veendam) die ook in deze volgorde over de
finish gingen. Jan Feiken uit de ploeg van Van der Heiden Meubelen dus
officious studentenkampioen 1977. Erg sterk reed Jeroen Tijdink die meerdere
malen het veld goed uiteen trok maar steeds volgde weer de hergroepering.
Verder maakten ook Jan Olde Meule, Jan Kole en Rijn Kwakkel (liefhebber!,
rijdend voor eigen publiek) goede reklame voor het wielrennen. Voor Jeroen
Tijdink student aan de universiteit van Utrecht restte wel een eerste plaats
in een apart klassement voor universitaire studenten dat op aandringen van
de NSSS (het overkoepelend orgaan van alle universitaire sportverenigingen)
werd vastgesteld. Tweede en derde in dit klassement werden Henri van Leent
(Nijmegense universiteit) en Geert Ribbers (TH Delft). Resten nog de
vragen: waar bleef de belangstelling van KNWU-zijde (zelfs de consul
ontbrak); wordt dit evenement volgend jaar weer officieel? Tenslotte. waarom
kwam de titelverdediger 1976 en het oude NSWB-bestuur niet? ? ? BRON: MARINUS DE
WILT 1. en kampioen J. Feiken (Veendam) Liefhebbers.
Voorwedstrijd: 1. Johan Pluimers (Enter) KAMPIOENSCHAP
MILITAIREN.(1977.08.19) TOON VAN DER
STEEN GROTE ANIMATOR Vierenveertig
dapperen vertrokken vrijdag 19 augustus voor de Ze waren er weer
allemaal: Majoor Geert Beljaars met zijn KNWU-jury, de supporters, de ouders
en de artisten voor het wielergala. En wat voor artisten. Ditmaal niet in bet
bekende kaki pak, maar zoals het hoort in wielertenue. Toen het startsein
ging, ging ook Toontje van der Steen. Alsof de wedstrijd in een ronde beslist
zou worden, schoot hij uit de startblokken. Zijn voorsprong groeide weldra
aan tot 45 seconden en de wedstrijdleiding gaf hem reeds extra
materiaalbescherming. Het peloton reageerde met wat demarrages van Jonkers en
Pirard, maar Toontje bleef rustig doorgaan. Verder dan 45 seconden kwam hij
echter niet en de hulp uit het peloton bleef achterwege. Dus ontsnapping
maar opgeven en terug in de grote groep. Door de diverse
tempoversnellingen moesten de minder getrainden al terrein prijs geven. Er
kwam wat rust in het peloton, maar weer volgde er een ontsnapping van Van der
Steen. Weer kwam hij tot een voorsprong, ditmaal van 50 seconden. En in dat
peloton maar geen reactie, Zij het dan dat Jacques Verbrugge en Egon van
Kessel wat pogingen deden om weg te geraken, maar het bleef bij pogingen. Tot
dan weer Frits. Pirard en Jonkers, bijgestaan door Hennie Peels, zich met het
tempo gingen bemoeien. En zie: de voorsprong liep terug tot 20 seconden. En
toen plaatste Toon de „coupe de theatre". Tegen de klim, daar waar
iedereen tot op het tandvlees moest, daar zaaide hij paniek in de
volgersgroep. Buiten het zicht van zijn medestrijders stapte hij af, verborg
zich achter het struikgewas en liet de volgers passeren. Zeer snel sloot hij
als laatste man weer aan. Daar kwam het peloton op het lange rechte stuk en
keek nieuwsgierig naar de voor- sprong van de koploper. Maar er was niemand
die de koploper nog zag. Paniek. Dat kan niet, die is weggestayerd, die is
binnendoor gereden en dat soort kreten meer. Tot plotseling Hennie Peels
riep: daar zit hij, daar achter Geerdink. Toontje lachte met zijn medestrijders
om dit voorval. Een beetje lol moet er zijn, hoor Toon. Maar bij lol alleen
bleef het niet. Weer werd er gedemarreerd, deze keer was het Jan Jonkers die
de vonk in het spel bracht en ditmaal was het de beslissing. Er vormde zich
een kopgroep van 14 man: Roelofsen, Hellemons, Verbrugge, Van Kessel, Pirard,
Van der Steen, Peels, Geerdink, Klaver, Cloots, Postema, Ruiter, Grootegoed
en Sandbrink. Deze groep had voldoende inhoud om de wedstrijd verder te
controleren. En dat gebeurde dan ook. Maar Van der
Steen was nog steeds niet te stuiten en met twee ronden te rijden, vloog hij
weer weg op kop van de groep. Hij kon Bij het in
ontvangst nemen van de erebeker zei hij dan ook zichtbaar tevreden: dank u
wel Generaal, alhoewel hij volgens zijn zeggen, toch liever een mooie
rondemiss ziet in bikini, dan een Generaal in zijn beste pak. Het militair
kampioenschap op de weg is, dank zij de inzet van wielervrienden, uitstekend
verlopen.BRON: CHRIS DELBRESSINE Amateurs: KAMPIOENSCHAP
VAN GELDERLAND.(1977.06.02) Na „staking"
en opnieuw gereden amateur-kampioenschap Alles weer koek
en ei in Gelderland Het is met het
Gelders kampioenschap voor amateurs dan toch allemaal in het reine gekomen.
Staakten op vrijdag 13 mei in eerste instantie alle amateurs - de
goedwillenden werden daartoe gedwongen - omdat het beestenweer was en het parkoers
gevaar opleverde, op donderdagavond 2 juni werd te Empe (weg over het
Hondeveld, gedegen tussen Voorst en Zutphen) opnieuw om de Gelderse titel
gereden. Disciplinair zijn
er geen straffen uitgedeeld. De Commissie Wedstrijdwezen had de Gelderse
amateurs namelijk de verplichting opgelegd, dat zij allemaal opnieuw zouden
moeten starten (ook de geselecteerden zoals Arie Hassink, Frits Schur, Joop
Ribbers, Henk Botterhuis, Wim Pater en Albert Scheffer, die evenwel die 2e
juni wegens ziekte verstek diende te laten gaan). Niet geselecteerd
was Gerrit Mohlmann, maar hij legde beslag op de Gelderse amateurtitel in een
wedstrijd, waarin de geselecteerden zich nu ook eerts van hun beste kant
hebben laten zien. Er is pittig voor het kampioen- schap gefietst en daarmee
was de “smaad", geworpen op de organiserende vereniging Emper Tour
Ploeg, tenminste uitgewist. Over de kritiek
die enkele renners luidkeels verkondigden toen het eerste kampioenschap in
het water was gevallen (en dat wel zeer letterlijk), gaf het Gelderse
districtssportcommissielid (= consul, weet u wel) C. van Elden het volgende
commentaar: ,Ach, het is natuurlijk makkelijk achteraf kritiek op de
organisatie en het parkoers te leveren. Dat de ETP de organisatie heeft
toegewezen gekregen (de ,afstappers" meenden dat IJsselstreek en
Adelaar-Apeldoorn het kampioenschap feilloos hadden kunnen organiseren - W.O.
), lag aan een tweetal feiten: de ETP had het lang niet meer gedaan en
bestaat bovendien dit jaar 20 jaar." Aldus consul Van Elden. Deze twee
argumenten hebben op de kalendervergadering de doorslag gegeven, waardoor
het aanbod van IJsselstreek en het Nijmeegse Groenewoud, dat ook allang niet
meer aan bod was, terzijde is gelegd. Nog enkele andere
punten hebben een rol gespeeld bij de organisatie van dit kampioenschap:
geen vaste datum, niet op een dag dat er een klassieker wordt gereden
(wanneer is dat niet tijdens een weekeinde?), niet op zondag, omdat er
renners zijn die er principiele bezwaren tegen hebben. Het eerste door ETP
benutte parkoers van Tussen de
Gelderse toppers (wat zeg ik: landelijke toppers) fietste de 23-jarige
Groenewoud-amateur Gert van Gaalen opvallend gemakkelijk mee. Van Gaalen,
vorig jaar voor bet eerst bij de nieuwelingen begonnen en dit jaar amateur,
haalde weglopers steeds weer terug en probeerde tegen het eind er zelf
vandoor te gaan. Misschien was het gebrek aan routine - een ijzersterk
pluspunt voor Mohlmann natuurlijk - dat Geri van Gaalen buiten de medailles
en mogelijk zelfs wel buiten de hoofdprijs viel. Deze van onder de
rook van Nijmegen stammende amateur maakte ook al in het Bergcriterium van
Beek en in de Arnhemse Paasbergronde een zeer gedegen indruk. Ik zal hem in
de gaten houden! NIEUWELINGENTITEL Bij de
nieuwelingen, die zaterdag 14 mei om de officiele Gelderse titel op het veel
gewraakte parkoers in Brummen reden, werd in talloze tempowisse- lingen - de
marge lag tussen de 50 en Een zeer curious
feit tijdens deze titelstrijd was, dat Winterswijker Rob Zeevalk (Stofwolk)
halfweg koers aan de achterkant plat reed en snel van fiets wisselde, maar
niet op een normaal racekarretje verder ging. Rob Zeevalk leende bij een boor
- omdat er geen materiaalwagen ter plekke was - een oude damesfiets. Hij liep
21/2 minuut achterstand op tot hij een nieuwe, echte fiets had gekregen en
toen had hij zijn achterstand snel ingelopen. Deze
niet-het-koppie-laten-hangende Winterswijkse nieuweling zat voorin de
massaspurt en werd vijfde. Zonder iemand anders te kort te willen doen: had
zo'n jongen nou niet meer verdiend ? BRON:
WESSEL OUDEWORTEL Uitslag Gelders
kampioenschap voor amateurs: 1. Gerrit
Mohlmann (Beekbergen) KAMPIOENSCHAP
VAN LIMBURG.(1977.05.01) Liefhebbers en veteranen: 1. R. de Meester, 2. W. Cuipers, 3. R. v. d. Heijden, 4. H. Kuipers, Nieuwelingen: 1. en kampioen-1977 prov. Limburg J. Gorissen, Junioren: 1. en kampioen 1977 prov. Limburg Th. Luyken, 2. R. Motke, 3. J.
Meulenberg, 4. J. Ramaekers, 5. P. Schroen, 6. Th. Peters, 7. J. Janssen, 8.
P. Boelhouwers, KAMPIOENSCHAP
VAN LIMBURG.(1977.05.13) Peter ledema
dolgelukkig met Limburgse amateurtitel „Ze hadden mij
niet als een favoriet willen kwalificeren. Dat prikkelde mij om te laten zien
dat men aan onderwaardering had gedaan." Peter Iedema was dolgelukkig.
De 22-jarige coureur uit de ploeg van Poolen-Rogelli werd kampioen van Limburg
en hij had daarmee het bewijs geleverd van zijn klasse. Met Peter Idema
drukten ook Ad Bongers (2e), Jan Vranken (3e) en Wil Brouwers (4e) hun
stempel op de wedstrijd. Zij beheersten de slotfase, nadat de koers in
Maastricht met enige vertraging was begonnen. Sommige coureurs vonden de afdaling
van de St. Pietersberg namelijk vanwege de regen en kuilen te gevaarlijk. Na
enkele beraadslagingen en een laatste inspectie werden de bezwaren
weggewuifd. Luttele minuten na de start werd het trouwens droog. Ruim zestig
amateurs waagden een kansje. Na twee van de 27 ronden waren 20 man reeds van
het strijdtoneel verdwenen. Tot deze vroege “afzwaaiers" behoorden ook
kanslozen, maar ook renners met naam zoals Mathieu Dohmen, Michel Jacobs en
Piet van Kollenburg. Ondanks de
massale vlucht naar de kleedlokalen bleef er voldoende durf en kwaliteit in
het peloton over voor een interessante wedstrijd. Na Een sprint werd
het overigens niet. Tijdens de laatste beklimming naar de eindstreep ging
Peter Iedema zo furieus te keer dat er tussen hem en zijn belagers gapingen
ontstonden van tien tot veertig meter. Twee weken eerder
hadden op hetzelfde St. Pietersberg-parkoers de junioren en de nieuwelingen
om de provinciale titels gestreden. Winnaars in de jongeren-categorie werden
respectievelijk Theo Luyten en Jo Gorissen. BRON: WIEL
VERHEESEN Amateurs: 1. en kampioen van Limburg: Peter ledema Junioren: 1. Th. Luyten Nieuwelingen: 1. Jo Gorissen KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND.(1977.06.25) PIET KUYS,
verdient amateurwegtitel Martin Havik
(zilver) Jo Maas (brons) Zevenentwintig
jaar is de nieuwe amateurkampioen Piet Kuys. Getrouwd, timmerman ('s winters
dan, want in de zomermaanden verschijnt hij drie, hooguit vier keer per week
een halve dag bij zijn baas) en oprecht amateur. Al vier maal eerder mengde
de Brabander uit Vlijmen zich in de strijd om de nationale titel op de weg.
Een vierde plaats in Hoogerheide (in het jaar dat Ad Tak de trui weggriste)
was het beste resultaat. Kuys was er tevreden mee. Besefte dat er, bijvoorbeeld
op de Hulsberg in Simpelveld, voor hem geen grotere eer was weggelegd. „Ik ben geen
echte klimmer," gaf Kuys, na zaterdag dan toch bij verrassing -te zijn
gestoken in het rood-wit-blauwe kampioenstricot, eerlijk toe. ,Maar Limburg
en vooral de bult van de Adsteeg liggen me wel. In Olympia's Tour reed ik er
al gemakkelijk tegenop en nu was het dan weer zo." Als een vorst duwde
Piet Kuys, nu al weer voor het derde jaar lid van de Batavus-wielerploeg,
zich tegen de beide 7 procentshellingen van het Adsteeg-circuit op.
Voortdurend controleerde hij de zaken. Herstelde tijdig de schade en gaf het
initiatief daarna niet meer uit handen. Hoe triest hij het uiteindelijk ook
voor zijn beide laatst overgebleven concurrenten, uitblinkers Martin Havik en
Jo Maas, vond, Kuys misstond de onderscheiding als Nederlands sterkste
amateur (op zaterdag 25 juni dan) zeker niet. Niet voor
iedereen kwam de zege van Kuys trouwens als een volledige verrassing.
KNWU-wegcoach Joop Middelink persoonlijk tipte hem in de ochtenduren al.
Middelink: ,Niet alleen als bewijs van het wel erg brede front van de
amateurs op dit moment, maar vooral om zijn prestaties in de laatste koersen.
Zo'n vent zie je komen. De manier waarop 'ie bijvoorbeeld in Vierstromenland
reed, was voor mij aanleiding om te zeggen: Kuys kan het best eens worden. Of
hij nu ook meteen mee moet naar Venezuela? Dat is een andere vraag. Het
parkoers is daar heel verschillend. We moeten ook nog bekijken met wat voor
ploeg we gaan. Wat ouderen of jong talent. En er kunnen maximaal zeven man
mee. Dus met die selectie zijn nog diverse mogelijkheden." Kandidaten
daarvoor zijn zeker ook Havik en Maas. De Strijenaar (opgenomen in de
formatie van Elite Meubelen) was wellicht tot aan de finale de sterkste van
allemaal. Gokte in de eindstrijd alles of niets en was desondanks toch ook
spurtend nog heel dicht bij een herhaling van zijn juniorentriomf in 1974.
Martin (21) later: „Ik heb erg veel werk gegaan. Na mijn laatste demarrage
was het tekort om nog echt te herstellen. En bovendien kwam ik in de
eindsprint te snel aan de leiding. Maas viel vlugger stil dan ik verwachtte.
Kuys kwam toen ideaal te zitten. Ik schakelde nog, maar hij kwam er net
overheen. Doodzonde, want wat heb ik nou aan een tweede plek. Die trui daar
ging het me om. Ik kon winnen." Limburger Jo Maas
(Eijsden) was intussen wel tevreden met zijn bronzen medaille. De 22-jarige
pupil van Driessen Stoffenploegleider Henk Steevens ging steeds sterk
omhoog. Gelukkig: “Na de Driedaagse-van Berlijn (twee ritten en de eindzege)
is dit weer een stapje dichter bij een profcontract. Want het staat vast dat
ik beroepsrenner word." Piet Kuys voelt
daar helemaal niets voor. „Laat mij maar lekker zo doorgaan. Ik heb wel eens
met Frisol gepraat, maar dat werd niets. Ieder jaar pak ik nog een stuk of
tien overwinningen mee. Nu zijn het er al weer vier. Het gaat prima. Zeker
nu, want ik heb van die weken dat ik gruwelijk hard ga. In Vierstromenland
moest ik me nog voor Beek plaatsen. Daar maakte ik me kwaad en het lukte.
Winnen is natuurlijk wat anders. Echt, tot de laatste ronde heb ik niet het
gevoel gehad dat ik het kon. Havik was mijn favoriet, maar ik spurtte rapper.
Telkens ging ik 48x16 omhoog. De laatste keer 54x18 en op het vlakke stuk met
nog twee tandjes erbij: 54x16. Dat was net genoeg." Voldoende om een
verrassende koers een (want dat blijft Kuys toch) opmerkelijke winnaar te
schenken. De Adsteeg, lastig maar niet echt selectief en voor een
renner-in-vorm geen onoverbrugbare hindernis, zorgde immers voor een
ongebruikelijke schifting. Al in de derde ronde namen Herman Snoeijink
(clubshirt In Pace), Eric Visschers (Elite), Adrie van Houwelingen (Amstel),
Egon van Kessel (Soka), Bert van der Brook (clubshirt Tempo Soest), Ton Griep
(Feijenoord) en Hans Langerijs (Elite) afstand. Ondanks de tegenacties van
Hassink en vooral Heddy Nieuwdorp liep het verschil op tot 45 sec. Een valpartij
bracht Koot, Van de Bunder, Oosterbosch, Ribbers (die ook al een lekke band
had gehad), Van Leeuwen, Vooijs en nog wat anderen achterop, maar Oosterbosch
en Van de Bunder slaagden er nog wel in terug te komen. Voor Gerrie Mak was
het inmiddels tijd om initiatief te nemen. De Schiedammer: “Ik voelde dat er
iets moest gebeuren. Die groep bleef maar weg. Daarom ben ik gegaan. Er
kwamen een paar man mee en dat was net de bedoeling. Zonde dat ik niet in de
voorbereiding een paar keer over de De
voorbereidingen van Piet Kuys mochten intussen nauwelijks serieus worden
genoemd. Grijnzend: “Gisteravond ben ik nog naar een bruiloft in Haarsteeg
geweest. Half drie lag ik in mijn bed. Maar juist dat is voor mij erg goed
zeker, want het is nu al de vierde keer dat ik juist na een trouwpartij de
dag ervoor, heb gewonnen." Ook Kuys
vertrouwde rond de zeventigste kilometer zijn Batavus-ploegmakker Bas van
Lamoen echter toe: “Ze zien die eerste groep nooit meer terug. Het gaat vaak
zo. Er komen er misschien nog wel bij, maar de winnaar moet zorgen er snel
naar toe te gaan, anders, kan 'ie het wel vergeten." Zelf nam Kuys de
leiding. Met Bart van Est (Van Erp), Feiken (Van der Heijden), Franken (Bleu
de Nil), Akker (Bossche Staalbouw), Ter Harmsel (Amstel), Mutsaaxs (Van Erp),
De Rooy (Soka) en clubrenner Steur kwam hij mee voorop. Alleen Pirard
(Amstel), Havik (Elite) en Maas (Driessen) zouden daarna nog de kloof
averbruggen. De anderen waren gezien. Ook het favoriete
Amstel-trio Hassink, Van Vliet en Lammertink. Van Vliet eerlijk: “Dom. Niet
opgelet. Die tweede groep, daar had ik bij moeten zitten. Maar ja, ik heb het
echt nog wel geprobeerd. Alleen kon ik niet wegkomen. Daar reden ze teveel
tegen ons voor." Hassink verklarend: „Als een van ons ging staan, werd
er al geroepen. Vooral de Van Erp-manners (met Mutsaars en Van Est voorin
moest immers worden voorkomen dat Hassink en Van Vliet voorop kwamen, Red.)
kropen in het wiel. Waarom? Ik heb het ze gevraagd. Nu hadden zij uiteindelijk
toch ook niets. Dom hoor. Zonde ook, dat het niet lastig genoeg was om echt
de zaak eens uit elkaar te rammelen." Tot overmaat van
ramp voor Krott c.s. viel na een lekke band ook Pirard nog terug. Juist in
die face verhoogde (weer Kuys) het tempo in de spits. De hoofdmacht
capituleerde bij een achterstand van drie minuten, maar ook voorop eiste de
afstand slachtoffers. Franken en Steur. Later Van Kessel en Feiken en daarna
Griep en Bart van Est. Noordhollands trotse winnaar: „Te ver he. En dat
gedonder voorop. Dat demarreren alsmaar. Dat, breekt een boel jongens
op." Kuys, Havik en
Maas overleefden het allemaal. Ruim Met een minuut
winst waren de medaillewinnaars bekend. Tevergeefs probeerde Havik het in de
voorlaatste lus nog alleen. Hij kreeg de ruimte niet. Vond in Beek toen een
gemakkelijk pedalerende Maas en later vooral een rappere Kuys op zijn weg.
Kuys: „Die afstand deed me niets. Ik heb alleen wat veel gedronken. In de
laatste twee ronden kwam ik daardoor op de klim niet te veel op kop, maar op
het vlakke deed ik absoluut nog mijn wrrk. Jammer voor de anderen dat er maar
een kan winnen. Ik gunde het die jongens ook. Echt waar. Maar zelf kampioen
zijn is natuurlijk leuker. Ook voor mijn sponsor Batavus. En of ik naar Venezuela
kan? Ach, dat zien we allemaal nog wel. Daar is nog tijd genoeg voor." Piet Kuys: in
alle opzichten eon kampioen die weet wat hijzelf en zijn zege waard zijn.
Maar een ding is zeker: hij was zaterdag in Beek de sterkste. Amateurs: 1. en kampioen Piet Kuys (Vlijmen) KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND.(1977.06.25) Damestitel op de
weg blijft voor Beck's Bier Keetie's
opvolgster: Nita van VIiet Na acht jaar in
successie onbetwist Nederlands sterkste dame op de weg te zijn geweest, wees
wereldkampioene Keetie van Oosten-Hage min of meer zelf haar opvolgster aan.
Dat die uit de Beck's Bier-ploeg kwam, mag geen verbazing wekken. Al is het
ook weer overdreven te stellen dat louter combine de pas 17-jarige Nita van
Vliet aan haar eerste overwinning en meteen de rood-wit-blauwe trui hielp,
zonder de (passieve) hulp van haar teamgenoten was het zeker minder eenvoudig
geweest. Combine. Het
woord was op ieders lippen. Al voor de start (in stromende regen) en ook
erna. Ervoor omdat op vrijdag zowel Nita van Vliet als Keetie van Oosten van
de KNWU brieven ontvingen waarin ze werd meegedeeld dat zij respectievelijk
voor een week en voor een maand waren geschorst. Beck's Bier ploegleider Leon
Hermans: ,Belachelijk. Laten ze me eerst maar eens vertellen wat combine dan
wel precies is. Moet Keetie dan per se, wanneer als op 12 juni in Hilversum
drie van haar ploeggenoten (Anne Riemersma, Nel Streef en Heleen Hage)
voorop rijden, keihard aan de leiding van het peloton gaan fietsen? Nee toch!" En de veelvuldig
gelauwerde Zeeuwse: „De KNWU kan wat mij betreft stikken. Ik ben van 9 juli
tot 9 augustus gestraft. Dan mis ik ook de baankampioenschappen, waarop ik
zowel in de achtervolging als op de sprint zou meedoen. Ja, het zal wel niet
zo'n vaart lopen. Er kwamen al genoeg mensen naar me toe en wanneer er beroep
tegen de straf wordt aangetekend, wordt die ook opgeschort, maar voorlopig
zie ik het allemaal niet meer zitten. Aan Venezuela wil ik dan ook niet
denken." Die bokkige
houding toonde Keetie ook in de koers. Ze ging wel een paar keer hard aan,
maar keek dan telkens om of er nog zou worden overgenomen. Dat gebeurde te
weinig. De kampioene: „Dan bekijken ze het maar. Wanneer er dan zoveel meisjes
willen dat ik het niet word, mag van mij best een ander. Ja, wel een uit de
Becks-ploeg natiurlijk." Nita van Vliet
was daarvoor lange tijd de enige kandidate. De Maaslandse, 17 pas en door de
training met o.a. oud-sprintkampioen Cor Bijster geweldig vooruit gegaan,
ging vanuit het vertrek in de aanval. Met als enige wapenfeiten een
kampioenschap van Rotterdam (5 deelneemsters) en een officieuze Amsterdamse
baantitel, was Nita heel dapper eenzaam in de spits gaan rijden. Waarbij
haar voorsprong maximaal zo'n 1 minuut en 25 seconden bedroeg. Annelies van
Weegberg, met Dimphy Wesdorp mee, probeerde er wat aan te doen. Zonder
succes. Marian Bik, Mini Brinkhoff en Willy Kwantes verschenen ook niet lang
genoeg op kop van de groep om de situatie te wijzigen. Nita van Vliet ging
door. “Geen moment heb ik het idee gehad dat het minder werd." Riet
Portengen en Nel Streef ondervonden dat, maar de al wat meer ervaren
rijdster uit Nieuw-Lekkerland slaagde in de zesde van de negen ronden wel.
Met Zeeuwse Agnes van Helvoirt-Koeman overbrugde zij de 55 seconden naar haar
ploeggenote. Twee Beck's Bier-pupillen en een clubshirt van Theo Middelkamp
voorop. Voor Leon Hermans kon de zaak niet meer stuk. Ook al omdat Agnes van
Helvoirt in de voorlaatste klim van de Adsteeg even moest afhaken. Terwijl Bella van
der Spiegel-Hage en Marian Bik in de finale nog tot “handbereik"
naderden, werd het wel een eindstrijd-met-drie. Nel Streef: „Ik gaf mezelf
toch nog een kans. Maar ineens was Nita achter me weg. Jammer, al ben ik toch
erg blij met zilver." Het goud (met
inscriptie van de profs. -) was voor Nita van Vliet. De coupeuse (het blijft
na Keetie in de “naaldvakken"), vriendin van de veertien dagen eerder in
Merkelbeek juniorenkampioen geworden Piet Liefaard, was er - evenals haar
vader - dolgelukkig mee. De beloofde extra
premie was verdiend. De nationale trui bleef bij Beck's Bier. Dat zich niet
verzet tegen Nita's straf („ze heeft toegegeven te hebben gescholden op de
jury toen die Keetie uit de koers wilde halen") maar wel tegen die van
Keetie. Al begrijpen Hermans en Keetie zelf ook wel dat ze in Hilversum had
moeten afstappen toen dat werd omgeroepen. Beiden betwisten echter de
„combine", de reden voor de jurymaatregel. En nemen de kritiek van De
Ondernemings ploegleider Koos Rook („Zo maken ze de zaak kapot") en
vader Leen Bik („Dit kan toch niet") nauwelijks serieus. Zeker na afloop
van de verrassende titelstrijd, waarin Beck's niet alleen numeriek in de
meerderheid was. De meisjes waren ook gewoon de sterksten.BRON: HENK
KRUITHOF Dames: 1. en kampioene Nita van Vliet (Maasland) KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND.(1977.06.26) FEDOR DEN HERTOG
onttroont Jan Raas
na solo van ruim zestig kilometer 15000
toeschouwers bij het wegkampioenschap
voor beroepsrenners in Beek . „Je kunt zeggen
wat je wilt maar het feit dat ik nu in Belgie woon heeft me geweldig goed
gedaan. De mensen leven daar veel meer mee met de wielrenner als zodanig. lk
heb er geen supportersclub, maar toch word ik door vele 'geburen' geadviseerd
en men is zeer belangstellend wanneer ik na een koers terug thuis kom. Dat
geeft een enorme kick en ik denk dat ik daardoor dit seizoen beter ben gaan rijden.
lk hoef niet te zeggen dat ik bijzonder blij ben. Het is een nieuw hoogtepunt
in mijn carriere, een loopbaan die voor velen tot op heden en ook wel wat
voor mezelf teleur- stellend is geweest. lk geloof echter dat ik, nu ik
nationaal kampioen ben, de toekomst met vertrouwen tegemoet kan zien. Het
geeft ongetwijfeld zelfvertrouwen en dat heb ik echt wel nodig. Daar heeft
het mij de laatste jaren aan ontbroken." Rustig,
nagenietend van de huldiging waarbij de voorzitter van de KNWU, mr. Van
Ballegooijen de Jong, het rood-witblauwe tricot van de kampioen van Nederland
over zijn schouders had getrokken, vertelde Fedor den Hertog aan de in Beek
op de Adsteeg verzamelde Nederlandse wielerpers zijn ervaringen, deed een
terugblik in het verleden en waagde een kijkje op de toekomst. Via een imponerende
solo van ruim zestig kilometers had de in Ermelo geboren en thans in Bilzen
(Belgie) wonende Den Hertog de race naar de titel voltooid. Een race die om
elf uur in de morgen was begonnen en die reeds na ongeveer 80 kilometer de
beslissende ontsnapping te zien gaf omdat, zoals Aad van de Hoek vertelde,
Den Hertog er in slaagde freewheelend een voorsprong te nemen omdat niemand
anders dan Van de Hoek en de neo-prof Huisjes er iets voor voelde zo vroeg in
de SPELDEPRIK Den Hertog:
“Natuurlijk denk je in de eerste plaats aan een speldeprik. Eerder had ik het
al met Schipper en Van de Hoek geprobeerd, maar toen kregen we geen vrijheid
van handelen. Nu reageerde echter niemand en zodoende konden wij in enkele
ronden tot ruim drie minuten uitlopen. Ik had echter de opdracht meegekregen
niet alles te geven, ik moest, als we werden ingelopen, nog nut hebben voor
de ploeg en dan speciaal voor Jan Raas, die zijn titel verdedigde en bij ons
de beschermde renner was. Overigens waren er bij Frisol geen bindende afspraken
gemaakt. Degene die in de beslissende fase het best zou rijden en de beste
positie in zou nemen, zou door de anderen geholpen worden. Aad van de Hoek
was door de captains van Peter Post's Raleigh-formatie, Hennie Kuiper en
Gerrie Knetemann, aanvankelijk als stopper meegestuurd, maar toen de kloof
met nog honderd kilometer voor de wielen was opgelopen tot ruim vijf minuten,
kreeg ook hij vrijheid van handelen. Zowel Den Hertog als Van de Hoek wisten
echter dat ze een zeer gevaarlijke klant op hun vlucht hadden meegenomen.
Jan Huisjes, de Twent die met een overwinning in het profmilieu debuteerde,
is aan de eindstreep zeer rap en daarom trachtten de beide anderen Huisjes
kwijt te raken. Van de Hoek was de eerste die demarreerde, maar de krachten
van Huisjes, die op een zeer goed gereden wedstrijd kan terugzien, waren nog
voldoende toereikend om de Westbrabander te gaan kortwieken. Toen echter Den
Hertog kort hierop de ruimte insprong, moest Huisjes even naar de juiste
cadans zoeken en dat was voor de vluchteling voldoende om zijn voorsprong,
die aanvankelijk honderd meter was, in korte tijd tot anderhalve minuut uit
te bouwen. GEVAAR Het gevaar voor
Den Hertog kwam echter niet meer van zijn twee gezellen. Ook het peloton was
wakker geworden en vanuit de groep waren vijf renners, t.w. Jan Krekels,
Gerard Vianen, twee renners van De Onder- neming, Fiat-man Kees Bal, Hennie
Kuiper van de ploeg van Post en als ploegmaat van Den Hertog Cees Priem, op
zoek naar de leiders gegaan. Hun opmars werd
door twee feiten gedwarsboomd. Ten eerste door het noodlot. Priem reed in
het wiel van Kuiper en sleepte in zijn val Bal en de achterhaalde Van de Hoek
mee naar de grond. Laatst genoemde kon direct weer opkrabbelen en omdat zijn
fiets geen mankement vertoonde, weer doorrijden, maar voor de beide Zeeuwen
en zwagers was het nationaal kampioenschap ten einde. Priem moest zelfs met
de ambulance naar een ziekenhuis worden vervoerd, waar een gekneusd
sleutelbeen werd geconstateerd. Bal kwam met de schrik en enkele schaafwanden
vrij. De tweede reden dat de afstand niet werd overbrugd, was het
voortreffelijke rijden van Den Hertog. Op dat moment dacht hij aan het
nationaal kampioenschap van 1968 bij de amateurs, toen hij via een fraaie
solo eveneens op de titel beslag legde. Ook dat gebeurde op de Adsteeg. Den
Hertog rook zijn kans en zonder onderbreking maalde hij door. Fedor: „Ik heb
deze keer niet de fout gemaakt om zowel berg op als op het vlakke en in de
afdaling hetzelfde verzet te rijden. Ik heb veel geschakeld en ik geloof dat
ik het daardoor heb gehaald. Ik ben met meer overleg tewerk gegaan. Zoals
trouwens het gehele seizoen. De wintermaanden heb ik al totaal anders doorgebracht
dan in de voorgaande jaren. Onder leiding van een -politieman heb ik veel aan
indoortraining gedaan, bovendien heb ik een aantal veldritten gereden. Niet
om te winnen, maar om de conditie op peil te houden en de souplesse en het
wedstrijdritme niet te verliezen. Het gevolg is dat ik mijn beste
profseizoen doormaak van de vier die ik tot op heden heb meegedraaid. Het is
vandaag mijn vierde overwinning dit jaar. Eerder won ik de Ronde van de
Middellandse Zee, een etappe in de Ronde van Spanje en een Belgische
wedstrijd in Liedekerke. Vooral in deze laatste wedstrijd heb ik goed
gereden. Ik draaide het peloton op acht minuten en wat belangrijk was, ik was
aan de finish nog niet kapot. Het hadden er misschien wel tien kunnen zijn
wanneer ik mij had geforceerd." Naast Fedor den
Hertog, die uiteindelijk ruim twee minuten overhield op Jan Krekels en Gerrie
Knetemann, die op het zilver en het brons beslag legden, kunnen er nog een
aantal renners terugzien op een goede wedstrijd. Op de eerste plaats
natuurlijk de zilveren “thuisrijder" Jan Krekels. Hij heeft het bij De
Onderneming voortreffelijk naar zijn zin. „Heel anders dan vroeger, toen ik
in andere ploegen reed," vertelde de man uit Sittard. Ik heb er hoege-
naamd geen spijt van dat ik vorig jaar opnieuw ben begonnen. Het bloed kruipt
waar het niet gaan kan, ik kon niet van mijn fiets afblijven." Gerrie
Knetemann was wat teleurgesteld over het wedstrijdverloop. De gewezen
Amsterdammer kreeg weinig steun toen hij bij herhaling een achtervolging op
touw wilden zetten. Toen de tegenaanval op gang kwam, miste hij bijna het
contact. „De Kneet" moest, samen met Jos Schipper, hard en krachten-
slopend werk verzetten om de schade te herstellen. Via een uiterste krachtsinspanning
bereikte hij uiteindelijk de achtervolgende groep om in de laatste ronde met
Krekels weg te springen en een greep naar het zilver te doen. Ook dat
mislukte omdat Krekels, zoals dat altijd is geweest, aan de meet bijzonder
rap bleek te zijn. PLUIM Een pluim
verdienen ook Van de Hoek en Huisjes. Zij hebben het hoofd niet laten hangen
toen zij, door de sprong van Den Hertog, hun eigen aspiraties op een
nationale titel in de verte zagen verdwenen. Beiden zetten door, bleven lange
tijd uit de greep van de achtervolgers, maar moesten uitein- delijk toch
capituleren. De rest van het
wedstrijdverloop is snel verteld. Jan de Jong was de eerste vluchter. Hij
ging tegelijk met het vallen van het startschot in de aanval. De Jong had de
eer de drommen toeschouwers, die in aantal in de middaguren tot ongeveer
15.000 zouden stijgen, de eerste warmte te bezorgen van dit toch wel zeer
langdurige wielerspektakel. Het was voor het eerst sinds 1969, toen Sjaak
Frijters, de in Belgie wonende Nederlander, de titel won, dat de strijd weer
op de Adsteeg werd verreden. De organisator,
Prof Wielerpromotion Nederland onder leiding van de heren De Klein en Engelen,
had het vooral in de lengte gezocht om het parkoers, dat door velen als niet
lastig wordt bestempeld, toch nog enigszins selectief te doen zijn. Den Hertog
heeft het als het ware ook voor hen gered, want aanvankelijk zag het er naar
uit dat de wedstrijd een zeer vlak verloop zou krijgen, zeker op het moment
dat de drie leiders een naar later bleek maximale voorsprong van 6 min. 24
sec. hadden bereikt. De Jong werd aan
de leiding afgelost door Gerrit Scheffer, de veldrijder die in de kleuren
rijdt van De Uitkomst-Rian Sport uit Eindhoven, en Jan Huisjes, die toen al
in de eerste linies was te vinden. Nadat Bal, Knetemann en Smit de
toeschouwers op de tribune overeind hadden gebracht en met 23 sec. voorsprong
passeerden, maar weer werden ingerekend, sloegen Den Hertog, Huisjes en Van
de Hoek op de vlucht. Het verhaal van hun vlucht hebben we al verteld,
evenals de reactie vanuit de groep in de slotfase. TEVREDEN Wat we nog niet
hebben gezegd, is dat de heer Leo de Klein ons toevertrouwde uitermate tevreden
te zijn over het verloop van liet kampioen- schap op beide dagen. Vorig jaar
oktober is Prof Wielerpromotion al met de voorbereidingen begonnen. Je bent
echter van veel factoren afhankelijk, waarbij vooral het weer een zeer
belangrijke rol speelt. Ook Jan van Stee,
de coordinator van de SBB, lachte vergenoegd. Hij zag opnieuw dat de
Nederlandse beroepsrenners voor hun centers willen fietsen en dat er, wanneer
er wat geboden wordt, ook mensen op of komen. Van Stee: ,Hetgeen thans
gebeurt, is een goede stimulans voor de reeks criteria die vooral na de Tour
de France op het programma staan. Te beginners met het Wonder van Obbicht en
de Acht van Chasm wordt een lange serie wedstrljden voor
de beroepsrenners afgewerkt." Verheugend vond Van Stee het ook dat Joop
Zoetemelk, voor wie deze middag weinig eer viel te behalen, in verschillende
wedstrijden aan het vertrek zal staan. OUDE GLORIE In Beek ook
diverse oud-coureurs, die hun collega's van weleer kwamen aanmoedigen. Zo
voor de vuist weg. Geurt Pos, de lange uit Vreeland, Jos van der Vleuten,
vergezeld van zijn charmante echtgenote Wilma. Jos doet niets meer aan de
wielrennerij vertrouwde hij ons toe, maar hij is een fanatiek en
allesgevende voetballer in het vierde elftal van Mierlo-Hout. Ook hier kent hij
maar een parool en dat is winnen. Natuurlijk was ook Jan Janssen, onze
ex-wereldkampioen en winnaar van de Ronde van Frankrijk op de Adsteeg
present, die evenals vele andere bekenden, w.o. Kees Pellenaars, de man die
zoveel baanbrekend werk heeft verricht in dezelfde monsterrace en Toon
Simons, beter bekend als de ploegleider van de befaamde equipe van weleer
Breda Bier. Lof ook voor de
wedstrijdleider Wim Jeremiasse, die de karavaan voortref- felijk door het
Limburgse land loodste. Jammer was die ene smet op het geheel, de val van
Priem en Bal, die te wijten was aan overstekend publiek. Tenslotte een
kreet van ploegleider Piet Liebregts van Frisol. Met een kampioen in ons
midden kunnen wij als wielersponsor maar moeilijk stoppen. Het laatste woord
is echter nog niet gezegd. De beslissing wordt pas in september genomen. Als
allerlaatste de nieuwe kampioen: „Ik ben enorm veel dank verschuldigd aan
Frisol-directeur Nico de Vries. Hij is een van de weinigen geweest die altijd
het volle vertrouwen in mij heeft behouden. Alleen door hem ben ik zover
gekomen. Vorig jaar wilde ik ermee ophouden, zeker toen ik geblesseerd uit de
Ronde van Spanje terugkwam. Toen ik echter weer een overwinning haalde in
Goes, besloot ik door te gaan. Het is natuurlijk een heel ander leven dan
constructiewerker op de bouw in Duitsland. Dat was namelijk de baan die ik zo
half en half al had aanvaard." Een
heropstanding, een late doorbraak voor de thans 31-jarige Den Hertog? Fedor:
„Ik hoop in de Ronde van Frankrijk te kunnen bewijzen dat het geen
uitschieter is geweest. Zo'n titel geeft vertrouwen voor de toekomst." BRON: JO DE
BRUIJN Beroepsrenners: 1. en kampioen Fedor den Hertog (Bilzen, B.) KAMPIOENSCHAP
VAN NOORD-BRABANT.(1977.04.24) PEER MAAS
kampioen van de provincie Noord-Brabant „Ik had het Toon
van der Steen van harte gegund. Ik heb in de laatste ronde van alles gedaan
om hem alleen weg te laten komen. Zelfs in de laatste bocht voor de finish
heb ik zijn laatste demarrage nog geprobeerd te dekken, maar hij kwam niet
weg en daarom ben ik in de laatste meters zelf maar gegaan. Theo Gevers kwam
zeer gevaarlijk opzetten en wanneer ik niet alles had gegeven, dan was noch
Van der Steen noch ik kampioen geworden en was de zege voor de Soka-ploeg
verloren gegaan." Peer Maas
vertelde dit alles, ongeveer tien minuten nadat hij in Hapert als winnaar was
gehuldigd van het kampioenschap van Brabant, een door de gure en harde wind
bijzonder zware titelstrijd; over verkavelingswegen waarin diverse open stukken
waren opgenomen. Vijftig meter voor de eindstreep werkte Maas zich langs en
over Theo Gevers, een van de beste renners van de koers, die vooral in de slotfase
alle zeilen moest bijzetten om de Soka-coalitie Maas-Van der Steen te
beletten een beslissende voorsprong te nemen. Gelukkig had de man van de
Bossche Staalbouw hierbij de steun van Jan van Houwelingen uit Heesselt, die
ook op een goed gereden wedstrijd kan terugzien. De beide renners konden
echter niet verhinderen dat Soka; ongetwijfeld de beste formatie van het
moment, de overwinning behaalde. De zoveelste in het toch nog maar enkele
maanden durende seizoen. Voor Maas was het de kroon op het werk van een
briljant weekeinde, want daags voordien had hij in de Dorpenomloop eveneens
de bloemen in ontvangst mogen nemen. Zoals verwacht, viel de beslissing in
deze Het tempo lag
vanaf de eerste kilometers bijzonder hoog. De eerste ronde werd door tachtig
renners in dezelfde tijd afgelegd. Alle anderen hadden op dat moment de slag
al gemist. In de derde van de twintig af te leggen ronden kon de eminente
speaker Jan Peters uit Eindhoven al elf namen van renners doorgeven, die zich
licht van de rest hadden losgemaakt. Op dit parkoers betekende dat meteen de
beslissing. Die elf waren: John Akkermans, Jan Jonkers, Peer Maas, Ad
Prinsen, Jan Damen, Toon van der Steen, Bas van Lamoen, Jan van Houwelingen,
Piet Franken, Theo Gevers en Jack Verbrugge. Zij werden op korte afstand
gevolgd door een tweede groep, bestaande uit Martian van de Bergh, Arie van
Houwelingen, Tonny Jansen, Egon van Kessel, Ben Libregts, Ad van Peer en
Andre Verstijlen. Tussen beide groepen ontstond nu een felle achtervolging,
die door eerstgenoemde groep werd gewonnen. In de kopgroep moesten eerst
Damen en Prinsen afhaken en later in de wedstrijd ook Akkermans en Verbrugge.
Franken uit Oosterhout werd door het goed leidende jurykorps uit de strijd
genomen wegens een onregelmatigheid bij de start. Ook Kees de Brouwer uit
Etten viel dit lot ten deel. Met zes renners ging het uiteindelijk naar de
eindstreep, die het eerst door Maas werd overschreden. Hij mocht uit harden
van de charmante Ronde-miss Karin van Asperdt, die werd geassisteerd door de
niet minder lieftallige zusjes Toos en Tonny Jacobs, de bloemen in ontvangst
nemen. Theo Gevers nam zijn nederlaag zeer sportief op. „Van Maas in de
sprint te verliezen is geen schande," zei de man uit Heesch. „Hij geldt
niet voor niets als een van de snelste wegsprinters van het land." Junioren Bij de junioren
ging de titel naar de 18-jarige Eindhovenaar Hans Plugers. Hij versloeg in de
eindsprint Berry Zoontjens uit Tilburg. In de laatste ronde hadden deze twee
zich losgemaakt uit een kopgroep die ook al in de eerste ronde was ontstaan.
Plugers klopte zijn rivaal met minstens drie lengten verschil. Nieuwelingen Kampioen werd Jos
Hanegraaf uit Rijsbergen. Ook hij werd sprintwinnaar, want voor de enkeling
viel op dit parkoers hoegenaamd geen eer te behalen. Hanegraaf, die al
eerder dit seizoen in Rijsbergen voor eigen publiek won, moet het volgens
eigen zeggen vooral hebben van een lange sprint, liefst met de wind op kop.
Dat kreeg hij in Hapert op een presenteerblaadje aange- boden, echter niet de
zege, daarvoor moest hij de snelle en sterke Paul Pieters uit Eindhoven
verslaan en in de slotfase diverse aanvallen van Mark Manders uit Geldrop
pareren.BRON: JO DE BRUIJN Nieuwelingen: 1. J. Hanegraaf (Riisbergen) Junioren: 1. H. Plugers (Eindhoven) Amateurs: 1. P. Maas (Huybergen) KAMPIOENSCHAP
VAN NOORD-HOLLAND.(1977.04.24) BAREND HUVENEERS
snelste in Noord-Holland Op het Over het parkoers
in het Spaarnwouderbos valt vrijwel niet te klagen, maar alleen is het jammer
dat er helemaal geen accommodatie is. Dat is met de gure weersomstandigheden
waaronder dit kampioenschap werd verreden, een gemis. Het vorige jaar word de
provincials titelstrijd voor het eerst in het Spaarnwouderbos verreden en
toen was het heerlijk zomerweer. Dan valt het gemis aan accommodatie minder
sterk op. Men wil van De Kampioen dolgraag een clubhuis langs het parkoers
neerzetten, maar het wachten is nog steeds op vergunningen. Voor het
kampioenschap van Noord-Holland verschenen bij de amateurs ruim honderd man
aan het vertrek. Reeds meteen na de start legde Hans Langerijs er flink de
zweep over en daardoor kwam het al in de eerste omloop tot een afscheiding.
Er kwam door de inspanningen van Langerijs een kopgroep van zo'n twintig man
tot stand en die zette het peloton al snel op een niet meer te overbruggen
achterstand. De koers kreeg dan ook meer het karakter van een afvalrace en
steeds meer renners gaven er - mede door het gure weer en de harde wind -
voortijdig de brui aan. Ook in de kopgroep vielen slachtoffers en tenslotte
wisten zich slechts negen renners op het voorplan te handhaven. Hans
Langerijs, Peter Pennekamp en titelhouder Ron Smit hebben nog wel pogingen
gedaan om de strijd met een ontsnapping naar hun hand te zetten, maar kregen
daartoe geen kans. Een eindsprint moest het pleit beslechten en dat ging
Barend Huveneers het beste af.BRON: J.R.de V. Amateurs: 1. en
kampioen: B. Huveneers Junioren: 1. en
kampioen: R. Janissen Nieuwelingen: 1.
en kampioen: B. Luiken Een nationals
koers voor liefhebbers en veteranen, die aan de strijd om de provincials
titels vooraf ging en waaraan 115 renners deelnamen, leverde een zege op voor
Ruud de Vries. Hij was de snelste finisher van een vijf man sterk kopgroepie. Liefhebbers en
Veteranen: 1. R. de Vries KAMPIOENSCHAP
VAN NOORD-NEDERLAND.(1977.05.30) Amateurs: Nieuwelingen: 1. D. Pots (le Gr.), Junioren: 1. J. Santing (le Dr.), 2. B. Hoekstra (le Fr.), 3. J. Vas (2e Dr.),
4. J. G. Scheper (3e Dr.), 5. J. Drost, 6. B. Brouwer, 7. P. v. d. Eng, KAMPIOENSCHAP
VAN OVERIJSSEL.(1977.05.30) Jan Spijker
eigent zich Overijsselse amateurtitel toe Jan Spijker uit
Kampen heeft zich Tweede Pinksterdag met de amateur-wielertitel van
Overijssel getooid. Op de meet in Luttenberg versloeg de 22-jarige Kampenaar
in de spurt Dick van Egmond, Egbert Koersen, Gerrit Vixseboxse, Hennie
Stamsnijder en Wim Albersen. In de sprint naar
de meet was Egbert Koersen de meest verwoede tegen- strever van Spijker,
maar elegant was de strijdwijze van de Emmeloorder niet. Hoewel
wedstrijdleider Van Laar de incorrecte wijze van fietsen van Koersen
aanvankelijk gehonoreerd wilde zien met diskwalificatie, liep de straf voor
Koersen uit op een terugzetting naar de 6e plaats. Jan Spijker is de
hele In alle
categorieen was de deelname aan dit kampioenschap van Overijssel groot. Aan de
vertreklijn bij de amateurs stonden 26 renners gereed, die er over let
geheel genomen toch wel een boeiende aangelegenheid van hebben gemaakt. De DRTV De
Zwaluwen uit Deventer organiseerde deze titelstrijd al voor de vierde keer
in successie op dit parkoers, waarmee wel is aangetoond dat het geknipt is
voor een dergelijke wielerstrijd. Ook de plaatselijke sportve- reniging SDOL
had weer haar aandeel in de organisatie (in gebruik afstaan van kleedkamers
en douches op het Luttenbergse sportcomplex). En dat mag wel eens gezegd
worden van zo'n kleine sportgemeenschap, die op die (niet mooie) Pinksterdag
toch een invasie van zo'n 200 renners te verwerken kreeg.BRON: WESSEL
OUDEWORTEL Amateurs: 1. Jan Spijker (Kampen) Junioren: 1. Hans Boom (Markelo) Nieuwelingen: 1. J. Hekman (Don Ham) Liefhebbers: 1. J. Pluimers (Enter) Veteranen: 1. Bert Boom (Enter) KAMPIOENSCHAP
VAN UTRECHT.(1977.04.24) GIJS NEDERLOF een
beste wielerkampioen van de provincie Utrecht Gijs Nederlof is
de beste en ware wielerkampioen van de provincie Utrecht geworden.
Onweerstaanbaar was deze telg van de zo rijk getalenteerde Maarssense
wielerfamlie op dreef in de jaarlijkse strijd om de provinciale wielertitel.
Als u het Gijs vooraf had gevraagd hoe z'n kansen lagen, dan had hij gezegd:
niet zo' best. Tegenover districtssportcommissielid Jo Oskam zei.Gijs
temninste: „Het voorseizoen is nog niet al te best, ik heb mjjn draai nog
niet " Die dram had hij na afloop wel gevonden, want Gijs Nederlof was
op deze stormachtige middag, met al wisselend regen- en hagelbuien, gewoon
niet te temmen. Hij reed een van zijn bests koersen, samen met de jonge Bert
van de Brook uit Soest, die er alles aan deed om kampioen te worden, maar in
de laatste meters toch werd geklopt door GijS Nederlof, de grote uitblinker
van deze heerlijke wielerdag, waarin iedereen de felle koude snel vergat. De liefhebbers
van wielersport kwamen deze dag volop aan hun trokken. De Soester Wielerclub
Tempo had er ook extra aandacht aan besteed, er was een volledig
prijzenschema en dat was op zich al aanlokkellijk. Daarom alleen al waren
alle “vedetten" aanwezig, uitgezonderd wellicht Jeroen Tijdink, de
Utrechtse student, maar hij mocht niet starten, reglement was ook voor hem
reglement, spijtig genoeg . De amateurs
trokken overigens fel van leer, van start af. Alsof er geen Het werd daarna
een slijtageslag. In het peloton stelden Jan van Elburg en Robert Oskam nog
alles in het werk, maar zij handen geen kans van slagen. De slag was
gevallen, ook voorin. Er bleven er nog maar drie over in het voorste gelid.
Jos Nederlof, Hans Voorn, Jan Moesker en Jos van Kleef haakten af. Slechts
Gijs en Ab Nederlof en Bert van de Broek bleven over. Acht ronden voor het
einde moest oek de dappere Ab Nederlof lossen en Gijs Nederlof en Bert van de
Broek bleven slechts over, geteisterd door hagel, regen en wind. Het pleit
voor Bert van de Broek dat hij alles in het werk stelde om weg te komen, maar
de attente Gijs Nederlof bleef op zijn qui viva, tot aan de sprint, die hij
met lengten voorsprong wist te winnen. Erg fraai en erg verdiend, dat dient
gezegd. Een apart stempel
op deze provincials kampioenschappen drukte de Schalkwijker Herman Winkel.
Bij de nieuwelingen demarreerde hij al in de eerste kilometers, een
waanzinnige poging, zeiden alle insiders, maar Herman Winkel zocht zijn eigen
weg, bleef doorgaan en zette het peloton op een ronde achterstand, dat was
nog altijd ruim Bij de junioren
kwam de titel in handen van Robert Steenman, die na een indrukwekkende rit
zijn grote rivaal Aart van Moorselaar nipt wist te kloppen. Al met al, erg
goede kampioenschappen dit jaar, uitstekend georganiseerd door de Soester
Wieler Club Tempo.BRON: HANS VAN DE KAMP Amateurs: 1. Gijs Nederlof (Maarssen) 120 .km in 3 uur 7 min. 24 sec.. 2. Bert
van de Broek (Soest), 3. op 1 min. 4,5 sec. Jan Sandbrink (Amersfoort), 4.
Hans Voorn (Hilversum), 5. Jan van Elburg (Utrecht), 6. Ab Nederlof
(Maarssen), 7. Robert Oskam (Utrecht), 8. Jan Moesker (Zeist), 9. Harry de
Boer (Hilversum), 10. Hennie Dijkstra (Soesterberg), 11. Jos van Kleef
(Utrecht), 12. Dick Willigenburg (Leusden),'13: Piet Nederlof (Ma$rssen),
14. Jos Nederlof (Maarssen). Junioren: 1. Robert Steenman (Bussum) Nieuwelingen: 1. Herman Winkel (Schalkwdk) KAMPIOENSCHAP
VAN ZEELAND.(1977.04.30) Toine van de
Bunder oppermachtig in Zeeuws wegkampioenschap In het kleine
Zuid-Bevelandse plaatsje Kattendijke (350 Inwoners) reikte Toine van de
Bunder vrij gemakkelijk naar zijn vierde amateurtitel in het provinciaal
kampioenschap van Zeeland. Van de 26 vertrekkers waren Cees Spaans, Wim Jeremiasse
en Thijs Fase (de kampioen van vorig jaar) het meest bedrijvig om dit te
voorkomen. Zij slaagden niet in hun poging omdat de “grootmeester" van
dit voorseizoen nauwlettend de zaak controleerde en zijn grote klasse nog
eens duidelijk onderstreepte in de slotfase. Met nog vier ronden van De tempo-beul uit
IJzendijke, die het weekend daarvoor een fraaie triomf boekte in de 2-daagse
van de Kemmel (in Belgie), koos in dit kampioenschap niet voor een lange
solo, die zeker ook binnen zijn bereik had gelegen. Van de Bunder na afloop:
„Waarom zou ik dit doen, er stand nogal wat wind en nu heb ik met dit korte uitstapje
toch ook mijn doel bereikt." Met een reeds na In het voorste
gelid probeerden Jeremiasse en Geense en wat later Geense en Spaans wat
ruimte te creeren, maar snelle reacties van Van de Bunder deden deze
speldeprikken op niets uitlopen. Met nog Een woord van lof
komt zeker toe aan het kleine comite in Kattendijke, dat vorig jaar voor het
eerst uitpakte met wedstrijden voor de jeugd en voor liefhebbers. Consul Jan
Moerdijk liet toen al weten: „Jullie deden het goed en dit parkoers met
flinke rechte stukken door de polder, een stukje dijk en een gedeelte door
het dorp lijkt me uitermate geschikt voor het houden van een provinciaal
kampioenschap."BRON: RIEN DE JONGE Amateurs: 1. Toine v. d. Bunder (IJzendijke) Nieuwelingen: 1. J. de Jonge (Lewedorp) Junioren: Liefhebbers
(officieus): 1. H. Moens (Terneuzen) KAMPIOENSCHAP
VAN ZUID-HOLLAND.(1977.05.13) LEO VAN VLIET
Zuidhollands kampioen PIET LIEFAARD
SNELSTE JUNIOR Leo van Vliet was
echt blij met het Zuidhollands kampioenschap. De problemen van de klassiekers
door Noord-Holland en Midden-Nederland was hij vergeten. In de strijd om de
provinciale medailles stuitte de 21-jarige Westlander niet op een overmacht
van de formatie van Jan Van Erp. Wat bleef was de demonstratie van zijn
schitterende vorm. De conditie die hij, zo vlak voor Olympia's Ronde van
Nederland, juist op tijd bereikte. Al kreeg Van
Vliet de zege ook op het zware, uiterst selectieve parkoers van de Hoekse
Renners niet cadeau. De Amstel-troef, die zich niet gemakkelijk van de
regionale confrontatie wilde afmaken en besloot dan liever een dag later niet
in de Omloop van de Haarlemmermeer te vertrekken, trof in Puttershoek knappe
tegenstanders. Die zich, met uitzondering van MiddenNederland's winnaar Piet
van Leeuwen, al snel verzamelden in de eerste waaier. Dat bracht na Daarvan kregen ze
misschien later spijt, want tot ieders verbazing zouden de gelosten, met van
achteren opgerukte amateurs Stander, Joop van Vliet, Liebrechts, De Roon en
Bosch nog een rol gaan spelen. De demarrages van Hogervorst, Mak, Van Vliet
en Havik ten spijt (alleen Minneboo bezweek onder dat geweld), was het vooraan
niet mogelijk een beslissing te forceren. Nadat de wedstrijd - in verband met
de duisternis - tot Martin Havik
trachtte van de verwarring te profiteren, maar de tegenactie van Rob Kroep
kostte de Strijenaar teveel van zijn voorsprong. Mak en Hogervorst probeerden
het daarna nog. Zonder succes. Een groepsspurt zou de kampioenschappen
beslissen. En daarin toonde Leo van Vliet zich het meest bedreven. Van
Vliet: „Al moest ik wel uit zesde positie komen. Maar dat ging gelukkig goed.
Jammer alleen dat Peter Koppert (Van Vliet's clubgenoot) net niet aan mijn
wiel kon meegaan." De Monsternaar eindigde nu als vierde. Achter Gerrie
St. Nicolaas en good-old (33) Wim van Steenis. Eerder op de
avond hadden Westlanders juist naast de winst gegrepen. Maasdijker Gino
Ammerlaan kreeg - voorop met Vlaardinger Aad van Asten - een lekke band in de
voorlaatste ronde. Dat gaf Piet Liefaard, die in de achtervolging tussen ook
al WWV-ers Messing en Van der Hoeven, het kopwerk moest doen, de kans om
tenslotte in de eindspurt, voor John van der Hoeven uit Maasland, Van Asten
en een andere uitblinker, Jos de Bruin, de gouden medaille te veroveren.
Overigens was 's-Gravendeler Liefaart (17 pas) in 1975 al eens Nederlands
kampioen bij de nieuwelingen. BRON: HENK
KRUITHOF Amateurs: 1. Leo van Vliet (Honselersdijk), Junioren: 1. Piet Liefaard ('s-Gravenideel), 2. J. v. d. Hoeven (Maasland), Nieuwelingen: KAPELLE.(1977.05.21) Nieuwelingen: Liefhebbers: KATWIJK
AAN ZEE.(1977.04.30) Liefhebbers: 1. Fr. v. d. Ende, KERKDRIEL.(1977.05.01) Amateurs: 1. W. Pater, 2. J. Koops, Dames: 1. K. v. Oosten-Hage, 2. W. Kwantes, 3. T. Fopma, 4. T. v. d. Plaat, Junioren: 1. R. IJzendoorn, 2, P. Damen, 3. H. v. Loon, 4. J. Jansma, Veteranen: KERKDRIEL.(1977.08.07) Liefhebbers: Veteranen: KERSENRONDE
VAN MIERLO.(1977.06.18) Kersenronde van
Mierlo voor Frits Pirard Ontsnapte op
kilometer voorde finish „Ik weet niet
precies of het in de laatste of in de voorlaatste bocht voor de bebouwde kom
van Mierlo gebeurde. Ineens was ik weg. Ik keek achterom en zag dat ik een
gaatje van ongeveer dertig meter had. Leo van Vliet, mijn ploegmaat bij
Amstel, hield de anderen wat af en toen ging er ineens als een flits door me
heen: Frits, jongen, je kunt deze Kersenronde zonder pech niet meer
verliezen. In de laatste kilometer heb ik alles gegeven wat er te geven was
en daardoor hield ik mijn kleine voorsprong tot op de eindstreep." Een
dolgelukkige Bredanaar, Frits Pirard, deed na afloop van de 22e uitgave van
de Kersenronde van Mierlo met plezier het relaas van de laatste fase van deze
klassieker. Pirard had op het juiste moment toegeslagen, na vrijwel de gehele
dag in de vuurlinie te hebben gestreden. De anderen, dat
waren naast Leo van Vliet, die zoals gezegd geen hand uitstak, alleen een
helpende dan wel te verstaan, Piet van der Kruys, de thuisrijder, Bert
Oosterbosch, het jonge talent uit Eindhoven en de steeds meer op de voorgrond
tredende Jan van Houwelingen uit Heesselt. Deze laatste mag met Oosterbosch
de meest actieve renner van de middag genoemd warden. Herhaaldelijk trachtte
hij zijn gezellen in de kopgroep van zestien eenheden te verrassen, maar
telkens opnieuw sloot Oosterbosch zich bij hem aan en moesten de Amstelrenners,
met drie man het sterkst in de eerste groep vertegenwoordigd, alle zeilen
bijzetten om erger te voorkomen. Deze rood-witte formatie, bestaande uit
Pirard, Van Vliet en Arie van Houwelingen, kweet zich uitstekend van haar
taak en telkens waren de aanvallers er enkele kilometers verder aan voor hun
moeite en kon opnieuw worden begonnen. Voor de zeer
strijdlustige Van Houwelingen Jr. eindigde de Kersenronde min of meer
dramatisch. Hij zag zich een zekere ereplaats op nauwelijks vijfhonderd meter
voor de finishlijn door de neus geboord door een lekke band. Oosterbosch: “Ik
zag het gebeuren. Er was een groot gat in de weg en daar reed Jan pardoes
doorheen." Meteen was zijn tube lek. Op een gewone herenfiets kwam hij
wat gedesillusioneerd tenslotte als vierenwintigste over de eindstreep. Een
slechte beloning voor een van de animators van deze wedstrijd. De 114 coureurs
die om twaalf uur in de Mierlose Dorpsstraat aan het karwei over meer dan De karavaan die
in een hoog tempo, de kilometerteller in de volgwagen, op uitstekende wijze
bestuurd door de heer Moons, de vader van de junior uit Helmond die een week
voordien het brons greep bij de nationale titelstrijd in die categorie, wees
als snel zo'n 45- den een
voorsprong van ongeveer 20 seconden op. Nog voor het ingaan van de tweede
ronde, er moesten drie omlopen van Die tien,
Gommers, Ter Harmsel, Tijsen, Francissen, Van Kessel, Van Leeuwen,
Lunenburg, Buckx, Maessen en Ribbers, zorgden ook voor een geheel andere
verstandhouding in de kopgroep. Voor diverse ploegen was de derde of zelfs
vierde man op komst en daardoor kwamen bijvoorbeeld Oosterbosch en Mutsaars,
Iedema en Van der Velden niet meer op kop. De achtervolging kreeg nog meer
gestalte toen veertien anderen, Jacobs, Weber, Van de Rakt, Van Hest, Tabak,
Timmer, Van de Bergh, Van Elten, Gruijters, Sumich, Tuit, Koot, Nelissen en
Vooys, uit het peloton wegsprongen en de tien voor hen rijdende renners
achterhaalden. Nu werd echter de
groep achtervolgers weer veel te groot en het gevolg was dat de kloof lange
tijd omstreeks een minuut bleef gehandhaafd. Een nieuwe sprong van Piet van
Leeuwen, die steun kreeg van Sumich, Lunenburg, Van Heist, Ter Harmsel,
Buckx, Nelissen en Ribbers, was uiteindelijk de reden dat de achtervolging
toch succes had. Jan van Houwelingen had echter het gevaar gezien. Kilometers
lang trachtte hij alleen of met enkele anderen er vandoor te gaan. Bert
Oosterbosch bleek graag bereid hem daarbij steun te verlenen en na de vijfde
of misschien zelfs zesde poging had dit jonge duo succes. De vijftig meter
die aanvankelijk werden genomen, werden er honderd en toen vond Leo van Vliet
het welletjes. De toekomstige prof in de stal van Joop Zoetemelk zette zich
aan de leiding van de uiteen gevallen kopgroep en met Van der Kruys en Pirard
in zijn wiel naderde hij snel. In de eindfase
offerde Van Vliet zijn eigen kansen voor die van ploegmaat Pirard op. De
Zuidhollander kneep in een van de laatste bochten in de remmen en daardoor
kon Pirard de voorsprong veroveren die hem uiteindelijk de zege zou brengen. Van der Kruys was
de grote verslagene. Tegen hem voornamelijk was deze greep naar de macht
gericht. De Helmonder: „Ik begrijp niet dat ik zo heb kunnen handelen. Ik had
ten koste van alles moeten voorkomen dat Van Vliet in het wiel van Pirard kon
komen. Nu werden wij met eigen wapens verslagen. Dit geintje hebben wij al
zo vaak uitgehaald. Het hoort bij de taktiek van een wedstrijd." Met een eerste,
tweede en een zesde plaats voor de Amstelrenners duurde het uitrekenen van
het ploegenklassement ook niet lang. De tweede plaats was voor Van Erp met
Oosterbosch, Van Leeuwen en Lunenburg en als derde werd Poolen-Rogelli
gehuldigd. De Limburgse kampioen Peter Iedema, Ger Nelissen en Harry Buckx
waren debet aan dit succes. Amateurs: KLEINE
KAMPIOENSCHAPPEN VAN NEDERLAND.(1977.06.11) Merkelbeek
beleefde wielerhappening WIM VAN DOK
(veteranen) JOHN VAN ASTEN
(nieuwelingen) PIET LIEFAARD
(junioren) NIEUWE KAMPIOENEN
VAN NEDERLAND Voor twee van de
drie renners die zaterdagmiddag in het door de zon overgoten Merkelbeek
kampioen van Nederland werden, was de ceremonie protocolaire geen nieuwtje
meer. Het Wilhelmus had voor Wim van Dok,, de thans 38-jarige veteraan uit
het Noordhollandse Grootebroek, eerder in Het kampioenschap
van Nederland voor veteranen, nieuwelingen en junioren, dit in volgorde van
starten, is opnieuw sportief gezien een geweldig succes geworden. De organisatie
was bij wielerclub De Ster in zeer goede handen en voorzitter Smets en zijn
hard werkende leden hebben er weer hun uiterste best voor gedaan het
iedereen, zowel renners als publiek, zo aangenaam mogelijk te maken. In een
opzicht, en daar kunnen zij zelf maar weinig aan doen, zijn ze niet geslaagd.
Er was ondanks het mooie weer bijzonder weinig publiek. Zuid-Limburg loopt
schijnbaar niet meer warm voor de visueel toch zeer aantrekkelijke wielersport.
Het ontbreken van echte favorieten in Limburg, dit in tegenstelling tot de
periode van de vijftiger en de zestiger jaren toen de gebroeders Henk en Leo
Steevens, Piet Haan, Piet van de Brekel, Martin van de Borgh, Floor van der
Weijden, Jack Fooy. Hein Gelissen en later Eddy Beugels, Harry Steevens en al
die anderen, duizenden enthousiastelingen naar de diverse circuits trokken,
is waarschijnlijk de oorzaak dat de Limburger (chauvinistisch van aard) zich
niet meer zo nauw betrokken voelt bij het wielergebeuren en daarom thuis
blijft of elders zijn vertier zoekt. Merkelbeek ligt bovendien in een
uithoek van het land, zodat er ook niet veel publiek uit andere delen van
Nederland naar Limburg komt. Tenslotte heeft zich nog een grote verandering
in de wielersport voltrokken. Het is nog niet zo heel lang geleden dat de
bestuurders van de verenigingen weken voor een nationale titelstrijd in
touw kwamen om een busreis naar de plaats van het evenement te organiseren.
Ook dat is er niet meer bij, omdat men geen mensen bij elkaar krijgt. Degenen
die naar een kampioenschap gaan, maken gebruik van eigen vervoer, zowel
renners als supporters. Parkoers Het parkoers was
door De Ster in omgekeerde richting uitgezet. Dit was niet direct een schot
in de roos. Hierdoor werd de heuvel bij de finish, die het twee jaar geleden
de renners erg lastig maakte, een afdaling waardoor de snelheid in de
wedstrijd werd bevorderd. Juist door deze snelheid was het ook zeer moeilijk
om weg te komen en daardoor ook kregen alle wedstrijden toch wel een min of
meer eentonig verloop. Veteranen De eerste die de
kussen van de charmante Ronde-miss (Miss Ola-IJs) Ingrid Cremers in
ontvangst mocht nemen, was de Noordhollander Wim van Dok. Hij was na zestig
kilometer de snelste van een kopgroep van drie veteranen die zich na Specials bedoelingen Van Dok was
direct na de huldiging graag bereid enkele woorden te zeggen. Van Dok: „ Ik
ben vanmorgen van huis gegaan met speciale bedoelingen. Je weet natuurlijk,
op grond van de eerder dit seizoen gereden wedstrijden, dat je jezelf tot de
kanshebbers mag rekenen. Er kan echter zoveel in een wedstrijd gebeuren. Je
kunt er nooit op rekenen, alleen maar op hopen. Het parkoers was een kolfje
naar mijn hand. Ik houd van zwaar werk. Vorig jaar in
Zandvoort bijvoorbeeld kwam ik er niet aan te pas. Daar moet niet hard genoeg
gewerkt worden." Voor Van Dok was
het de derde overwinning van dit seizoen. Zoals gezegd de
eersten die door de locoburgemeester van de gemeente Merkelbeek, de heer J.
Dohmen, de weg werden opgestuurd, waren de ongeveer honderd veteranen. Uit
alle delen van het land waren deze “liefhebbers" van de wielersport
naar Limburg gekomen. De eerste ronden werden in gesloten formatie afgelegd,
maar nadat Ko Tolhoek en Bertus Wieles hun collega's met enkele speldeprikken
op de proef hadden gesteld, kwam het spel
voorgoed op de wagen. Dat wil zeggen,
viel meteen de beslissing. Henk Buis, de kampioen van vorig jaar, en de
Rotterdammer Hans Hoek geraakten vooraan toen zij als eersten om een aantal
gevallen renners heen reden. In de derde ronde kwamen zij met ongeveer
honderd meter voorsprong door. Wim van Dok zag het gevaar en hij sloot zich
met een machtige sprong bij de leiders aan. De drie keken elkaar aan en
knikten tegen elkaar, een teken dat ze de voorsprong tot een zo groot
mogelijke kloof wilden uitbouwen. Het peloton aarzelde en daarvan konden de
leiders profiteren. Na enkele ronden
hadden zij al een halve minuut voorsprong bereikt en de daarop volgende
ronden werd een verschil van ruim 45 seconden gemeten. Nog bleef de reactie
in de groep uit. Half koers reden de drie vluchters 1 min. 4 sec. eerder over
de finishlijn dan de rest van de meute. Pas drie ronden voor het einde,
ongeveer twaalf kilometer lagen er nog voor de wielen, kwam de reactie.
Opnieuw was het de Zeeuw Wieles, die er vandoor ging. Alleen kon hij echter
niets uitrichten, maar met welgevallen zag hij hoe Roel Hendriks, Ben
Slangen. en Wiel Cuypers zich eveneens uit de hoofdmacht losmaakten en met
vieren begonnen zij aan een felle achtervolging. Hoewel het verschil nu iets
kleiner werd, bleek de brug naar de leiders niet meer te slaan. Wim van Dok
won de sprint van kop of zeer gemakkelijk, terwijl Hoek de baas bleef over
Buis. Deze laatste reed in de eindsprint zo dicht langs de afzetting, dat hij
bijna in aanraking kwam met het ere-podium. Ternauwernood kon hij nog
uitwijken en een valpartij voorkomen. Wieles won anderhalve minuut later de
sprint om de vierde plaats en de snelle Jaak Koevermans uit Vlaardingen zette
het peloton naar zijn hand. Dit met als inzet de achtste plaats. Veteranen: 1. en kampioen W. van Dok (Grootebroek) Nieuwelingen Om 13.00 uur
werden door burgemeester drs. R. Vermaaten de nieuwe- lingen van start
geschoten. Zij dienden dezelfde afstand als de veteranen af te leggen. Deze
15- en 16-jarige renners, altijd boordevol enthousiasme koersend, zorgden
voor een steeds wisselend wedstrijdbeeld. Vele ontsnappingspogingen werden
genoteerd. Iedere ronde opnieuw kwamen andere renners met een lichte
voorsprong door. Doch de pogingen van Brabants kampioen Hanegraaf, Vaassen,
Timmers, Manders, v. d. Steen, Machielsen, Meerburg, Lammerts, v. Vliet en
v. Langen reikten nooit ver genoeg om een beslissing op gang te brengen. Er
was geen ontkomen aan. Toch slaagde
iemand er in, ondanks het hoge tempo, vier ronden voor het einde te
ontsnappen. Die iemand was de Brabantse John van Asten. Door zijn sterke
demarrage sloeg hij onmiddellijk een gat van 20 seconden. De Leidenaar
Goossen trachtte de kloof direct te overbruggen, doch hij werd weer vlug door
het peloton opgeslorpt. Ook Manders probeerde Goossen na te doen, doch
slaagde evenmin. De tijdens de winter in het veldrijden opgedane macht kwam
Van Asten nu goed van pas, want om alleen in de finale tegen een peloton te
vechten, moet je iets in je body hebben. Dat, hij dat had toonde hij door met
nog 14 seconden voorsprong de titel te grijpen. De sprint voor de verdere
medailles werd gewonnen door Goossen voor Spijker. Nieuwelingen: 1. en kampioen J. van Asten (Valkenswaard) Junioren Nog een huldiging
stond het publiek te wachten. Nog een keer zou de nationale hymne over het
land van bronsgroen eikehout klinken. Dat gebeurde om ongeveer half zes en de
hoofdpersoon van het festijn was deze keer de 17-jarige Piet Liefaard uit
's-Gravendeel onder de rook van Dordrecht. Liefaard heeft zich de laatste
maanden, na de periode-Broers en de van de jumoren afscheid nemende
Lammertink, gemanifesteerd als een van de meest beloftevolle renners van het
land. Over het algemeen werd gezegd dat Liefaard alleen maar sprinten kon,
zijn meeste overwinningen - en dat waren er vele - heeft hij met zijn scherp
eindschot behaald, maar degenen die hem vorige week in de Omloop van de
Maasvallei aan het werk hebben gezien, zijn tot andere gedachten gekomen.
Liefaard zegt zelf meer genoegen te beleven aan een solo-zege, omdat het
bekend is dat hij rap is. In Merkelbeek demonstreerde hij zijn talenten op
een onmiskenbare wijze. Even dreigde hij in de slotfase zijn kansen te
verspelen, toen hij achter in het lang gerekte veld verzeild geraakte.
Manmoedig en krachtig werkte hij zich echter naar voren en kreeg in de
voorlaatste ronde aansluiting bij de elf renners die
enkele tientallen meters voor de groep uitreden. Zijn eindsprint was
indrukwekkend. Als uit een kattepult weggeschoten, zo kwam hij op de laatste
honderd meters naar voren en op zijn overwinning valt dan ook niets af te
dingen. „Volgeboekt" Liefaard kwam dit
jaar voor bet eerst op de voorgrond in de Ronde van Oost-Brabant in Uden.
Hier werd hij in de laatste meters verrast door de eveneens zeer snelle Rene
van IJzendoorn uit Tiel. Voordien had hij niet de kans gekregen zijn gezicht
te laten zien in een klassieker, want deze eerstejaars junior kreeg telkens,
evenals zijn vereniging De Hoekse Renners, de inschrijfkaart met het hatelijke
“volgeboekt" terug. Na de Ronde van Oost-Brabant werd zijn ster echter
steeds helderder. In Flevoland werd hij ook tweede, in de Maasvallei tiende,
na een solo van Naast Liefaard
stond Berry Zoontjens uit Tilburg als tweede de felicitaties in ontvangst te
nemen. Zoontjens, die van zich zelf zegt geen sprinter te zijn, zegevierde
eerder in de eerste etappe van de Ronde van Midden-Brabant. „Ik heb het
diverse keren geprobeerd vandaag, maar het parkoers is te snel. Vooral in de
afdaling werd er bijzonder hard gereden. Ik geloof dat wanneer er in
tegengestelde richting was gekoerst, het veld totaal verbrokkeld zou zijn
geweest. Nu bleef het hele peloton bij elkaar." Overigens was de
Tilburger, lid van Pijnenburg, wel tevreden over het bereikte resultaat. Iets minder
content was de derde man, de Helmonder Frans Moons. Hij had bij het uitkomen
van de laatste bocht nog de grootste kans op de titel. Moons: „Ik schrok
waarschijnlijk zo erg van die kans dat ik mij verstuurde en snel moest
corrigeren om niet met andere renners in aanraking te komen. (De gevolgen
zouden ongetwijfeld zeer ernstig zijn geweest. J. de B.) Dit ging echter ten koste
van mijn snelheid en daardoor kon Liefaard en ook Zoontjens mij nog voorbij
komen. Liefaard is overigens geweldig snel. Ik weet niet zeker of ik die koppositie
zonder dat kleine incident gehouden zou hebben." Tot slot een
uitspraak van Joop Middelink, de bondscoach: „Liefaard? Een geweldige
aanwinst voor ons juniorenkorps. Verder weinig nieuwe gezichten gezien. De
wedstrijd was er te snel voor." BRON: JO
DE BRUIJN EN BENNIE CEULEN Junioren: 1. en kampioen P, Liefaard ('s-Gravendeel) KLOOSTERBUREN.(1977.07.24) Amateurs: 1. R. Akker, 2. J. Feiken, Junioren: 1. H. Lammertink, 2. B. Hoekstra, 3. J. Schpper, 4. J. Slendebroek,
5. J. Alberts, Dames: KLOOSTERZANDE.(1977.05.19) FRANS VERBEECK
won in Kloosterzande Frans Verbeeck
was in het Zeeuwsvlaamse Kloosterzande ouderwets in vorm. De sympathieke
Belg bleek de accu weer eens goed te hebben opgeladen en was zeker, niet de
man die het werk schuwde in de kopgroep van zeven man, die zich reeds na twee
ronden had geformeerd. Met Verbeeck hadden ook Fons en Jan van Katwiijk, Jan
Aling, Henk Lubberding, Hennie Kuiper en Ferdi van Haute zich in het voorste
gelid gemeld. Hoewel deze
hoofdmacht niet meer dan een minuut winst kon nemen omdat er achter hen
offensief word gereden, bleef men door eendrachtige samen- werking zeer lang
bulten schot. Felle reacties van Cees Bal, Jan Raas, Cees Priem, Dietrich
Thurau en Bas Hordijk bleven in eerste instantie zonder effect. Ook toen Cees
Bal in gezelschap van Wim Kelleners nogmaals een jacht ontketende, bleef het
gewenste resultaat uit. De Belg Jos de
Schoenmaker kreeg daarna opnieuw inspiratie om de sprong naar voren te
maken. Aad van den Hoek, Tino Tabak, Wilfried Wesemael meldden zich present
en wat later kwamen ook Ger Knetemann, Jos Schipper en Nidi den Hertog de
jachtgroep completeren. Het laatstgenoemde drietal koos zelfs met nog Met 6000
toeschouwers langs het par koers kon het comite in Kloosterzande terecht
weer glunderen.BRON: RIEN DE JONGE Beroepsrenners: 1. Frans Verbeeck (B.) Amateurs: 1. W. Jeremiasse, 2. K. Fiktorie, 3. S. Aarts, 4. T. Huyzen, Liefhebbers: 1. J. Tolhoek, KLOOSTERZANDE.(1977.08.15) Amateurs: KOEWACHT.(1977.05.22) Amateurs: 1. W. de Waal, 2. W. Jeremiasse, 3. H. Nieuwdorp, KOEWACHT.(1977.07.04) Amateurs: 1. H. Nieuwdorp, 2. I. Chandler (Austr.), 3. T. Fase, 4. S. Aarts, 5.
B. Gillin (Austr.), KOLLUM.(1977.08.25) Amateurs: KOOTSTERTILLE.(1977.08.13) Amateurs: 1. B. Scheuneman, Nieuwelingen: 1. J. Schipper, 2. J. Strijker, 3. J. Koster, 4. J. Arends, KORTENHOEF.(1977.08.06) Gerrie Knetemann
was Joop Zoetemelk te snel af in Ronde van
Kortenhoef Pas negen ronden
voor het einde viel de enige echte beslissing in de 22e Ronde van Kortenhoef.
Toen demarreerde Gerrie Knetemann uit de vijftien man sterke kopgroep, alleen
Joop Zoetemelk mocht nog bij de gratie van de koplopers aansluiten en
daarmede was het plait beslecht. Gerrie Knetemann won de spurt van Joop
Zoetemelk en de winnaar was daarmede bekend. Opnieuw Knetemann, Joop
Zoetemelk tweede en in hun kielzog Hennie Kuiper, die de spurt van de volgers
won. In feite is
daarmede het hele relaas van de Ronde van Kortenhoef verteld. Want het was
over het geheel bezien een vrij slappe vertoning, zonder inzet van de profs,
die er meer een praatmiddagje van maakten. Strijd, neen, die was er nauwelijks,
al zullen de insiders er wellicht anders over denken. Het publiek, zij waren
weer massaal op komen draven om onze succesvolle Tourrenners voor eigen ogen
te zien, kwam bedrogen uit. Kreeg direct na de start van de speakers Chris
Delbressine en Ton Rademaker al te horen dat ene Didi Thurau en zijn
vriend-collega Bert Pronk hadden afgezegd, althans er was een telefoontje
gekomen, dat beide heren waren verhinderd omdat hun vliegtuig niet wegging,
door een stiptheidsactie ergens op de Franse vliegvelden. Nu ja, zo'n verhaal
moet de speaker vertellen en het publiek moet zo'n tegenslag incasseren.
Daarnaast ook de organisatie, die zich wel bedrogen voelt. Geurt Pos, Een van
de organisatoren daarover: „Die twee mannen komen bij mij nooit meer aan de
start." En dan nog de
jury, die zat ermee, beiden komen in het procesverbaal, maar er kan hun
slechts f 50,- boete worden opgelegd, bij een dubbel contract is dat f
100,-. En wat doen die renners, zij halen natuurlijk hun schouders op, die
boete treft hen niet. Elders vangen zij veel meer startgeld. Manager Jan van
Stee over dat wegblijven: “Wie weet nu of dat allemaal juist is. Wel zal ik
er nauwlettend op toezien of de beide heren niet elders van start zijn
gegaan. Zo ja, dan is het laatste woord er niet over gesproken." Nog iets over de
wedstrijd. Die was, zoals gezegd, vrij mat. In totaal 83 ronden waren er te
gaan, pas na 25 ronden kwam er wat leven in de brouwerij. Hennie Kuiper, Jan
Raas, Nidi den Hertog, Nico Rinkel en Jos Schipper kozen toen het hazenpad. Dit
vijftal nam een volle ronde, maar juist voor de aansluiting sprongen nog eens
tien renners de vrije ruimte in. Dat waren Gerrie Knetemann, Gerben Karstens,
Piet van Katwijk, Fedor den Hertog, Gerrit van Gerwen, good old Gerard
Vianen, Joop Zoetemelk, Jan Aling, Roelof Groen en de erg actieve Jan
Hordijk. Daarmede was in feite alles gezegd, de koers was beslist, want
nadat de jury eerst de gedubbelden, de tien volgers namen ook een ronde, had
of laten spurten, began het spel pas goed. Gerrie Knetemann en Joop Zoetemelk
mochten nog lopen en daar bleef het bjj. Het mag gezegd,
de finale, de laatste tien ronden, was sprankelend, maar Geurt Pos c.s.
hadden er nauwelijks vrede mee. BRON: HANS VAN DE
KAMP Beroepsrenners: 1. Gerrie Knetemann Amateurs: 1. J. de Nijs, 2. P. Akkerman, Junioren: KRABBENDIJKE.(1977.06.11) Liefhebbers: 1. W. de Feber, 2. S. v. Dongen, KRIMPEN
AAN DE LEK.(1977.05.21) Amateurs: 1. J. Kieftenburg, Dames: 1. K. v. Oosten-Hage, Nieuwelingen: 1. H. Havik, 2. H. de Vries, 3. R. Meeldijk, KRIMPEN
AAN DEN IJSSEL.(1977.09.03) Amateurs: 1. T. Griep, Liefhebbers: 1. J. Hofman, 2. H. Hoek, Dames: 1. B. v. d. Spiegel-Hage, KRUININGEN.(1977.07.02) Solo van JOS
SCHIPPER in Kruiningen Jos Schipper liet
zich zaterdag als winnaar bejubelen in Kruiningen. Voor het zo ver was had
de blonde coureur uit het nabijgelegen Kwadendamme echter tot het uiterste
moeten gaan. Schipper miste na Schipper na
afloop: “Dat was eindelijk de goeie trein. Daarvoor had ik vergeefs getracht
anderen te inspireren voor een jacht." Het trio Schipper, Groen, Hordijk
slaagde er inderdaad in om na een furieuze jacht, die vier ronden van Jos Schipper
incasseerde met deze aansluiting driehonderd gulden. Een premie van in
eerste instantie honderdenvijftig gulden, wanneer Schipper erin zou slagen
het gat van 35 seconden te overbruggen, werd namelijk enkele malen verhoogd
tot het genoemde bedrag. Hieruit blijkt wel dat Jos Schipper in zijn streek
op handen gedragen wordt. Zijn supporters
konden zich direct nadat de aansluiting tot stand was gebracht, opnieuw de
kelen schor schreeuwen, want hun idool bleef geen moment in de kopgroep
zitten. Met een tomeloze aanvalsdrift stoof Jos Schipper de ruimte in, dubbelde
Wim Prinsen en Gerard Wesselius, die nog enkele ronden mee gingen aan het
wiel van de Zeeuwse animator, maar toen ook moesten afhaken. De laatste zes
ronden werden dan ook een ware triomftocht voor Schipper. Fons van Katwijk
had zich nog wel aangediend als jager, maar hij kreeg de Ebo-ploeggenoot van
Schipper, Jan Aling, aan zijn wiel mee die uiteraard niet driftig was om op
kop te komen. Aling was
trouwens al content met de leidersprijs van zevenhonderdenvijftig gulden die
hem niet meer ontgaan kon, omdat hij vooral in de eerste koershelft vele
malen als eerste de jurywagen was gepasseerd. Fons van Katwijk mocht dan ook
rustig tweede worden, nadat Jan Aling in eerste instantie de zekerheid had
dat Schipper de eindstreep als eerste had bereikt. En de bloemen kwamen
daarmee terecht bij de man die er zeer zeker aanspraak op kon maken. Een bloementuil
met daarin verwerkt tomaten en komkommers. werd voor de start reeds door
Ronde-Miss Ria van der Velpen uitgereikt aan Wout van de Berg, De Westlandse
tuinder (43 jaar oud) kwam namelijk voor de tiende keer aan de start in de
profronde van Kruiningen, en het organiserende Rentoc liet dit uiteraard niet
onopgemerkt voorbij gaan. Wout van de Berg finishte later als 32e. Met 47
vertrekkers en een koers waarin ook reeds in de eerste BRON: RIEN
DE JONGE Beroepsrenners: 1. Jos Schipper 100 kin in 2.24.45, 2. op 22 sec. Fons van Katwijk,
3. op 28 sec. Jan Aling, 4. op 50 sec. Jan Breur, 5. Richard Bukacki, 6. Jan
Krekels, 7. Jan van Katwijk, 8. Antoon Verbraeken (B.), 9. Jan Hordijk, 10.
op 1.40 min. Roelof Groen, 11. Wim Kelleners, 12. Hugo van Gastel (B.), 13.
op 2.50 min. Don Allan, 14. Wim de Ruiter, 15. Ko Blok, 16. Ton Zuiker, 17.
Etienne van der Snickt (B.), 18. Ad Gevers, 19. Ben Janbroers, 20. Tino
Tabak, 2L Nico Been, 22. Cees Stam, 23. Gerard Kamper, 24. Gerrie van Gerwen,
25. Julien Stevens (B.), 26. Jan Brinkman, 27. Wim Prinsen, 28. Barry Adema,
29. Peter de Jong, 30. Fred Rompelberg. Amateurs: 1. W. Lugtenburg, 2. W. Westdorp, 3. T. Fase, 4. H. Nieuwdorp, 5. J.
van Meer, 6. W. van Helvoirt, 7. R. Stroosnijder, KWADENDAMME.(1977.06.19) Amateurs: Junioren: 1. N. Snijders, Liefhebbers: 1. J. Lepoeter, |