JAARGANG 1977

                              WEDSTRIJDEN O

OBBICHT.(1977.07.26)

Theo Smit: loon naar werken in Wonder van Obbicht

Wie Theo Smit enkele weken eerder nog had zien lijden in de rit over de Cols d'Aspin, Tourmalet en Aubisque en wie hem in andere Tour de France-etappes vruchteloos naar succes zag jagen, kan de vreugde van de Frisol-Gazelle-Thirion-coureur begrijpen na diens zege in Obbicht. Theo Smit's overwinning in het Wonder van Obbicht kwam tot stand via een eindsprint, waarin hij afrekende met Fons van Katwijk, Jan van Katwijk, Alex van Linden en Jose de Cauwer.

Markant aspect aan deze zege was de vroege aanval waartoe de latere winnaar had besloten. Smit wilde zich duidelijk re­vancheren voor zijn grotendeels mislukte Tour. Daarom bleef hij in Obbicht niet lang verscholen in het peloton. De demar­rage van Smit werd onmiddelijk beantwoord door Jan van Katwijk en Josh de Cauwer. Het leidend trio groeide uit tot een half dozijn omdat ook Didi Thurau, Fons van Katwijk en Alex van Linden zich in het eerste gelid nestelden. Jan Raas probeerde tot twee keer toe het kunststukje van de eerder ge­noemden te herhalen, maar de winnaar van Milaan-San Remo en de Amstel Goldrace slaagde niet in zijn opzet.

Geruime tijd voordat de bel voor de laatste ronde klonk stond het in de tot 92 km ingekorte rit vast dat de hoofdmacht hoog­uit nog voor de “troost- prijzen" in aanmerking kwam. De lei­ders sloegen namelijk niet alleen de aanval van Raas af, maar zij gaven ook ten opzichte van anderen geen krimp. Didi Thu­rau werd voor zijn ijver intussen slecht beloond. In de slotfase van de koers werd de Duitse Tour-revelatie door een lekke band tot opgave gedwongen. Nadat Smit een demarrage van Fons van Katwijk teniet had gedaan, werden de toeclips nog eens extra hard aangetrokken voor de beslissende rush.BRON: WIEL VERHEESEN

Beroepsrenners: 1. Theo Smit 92 km in 2.13.27, 2. Fons van Katwijk, 3. Jan van Katwijk, 4. Alex van Linden (B.), 5. Josd de Cauwer (B.), 6. op 21 sec. Jan Huisjes, 7. Piet van Katwijk, 8. Eric Leman (B.), 9. Gerben Kars­tens, 10. Roger Swerts (B.), 11. Jos v. d. Pool (B.), 12. Roger Rosiers (B.), 13. Richard Bukacki, 14. Jos Huysmans (B.), 15. Aad v. d. Hoek, 16. Rik van Linden (B.), 17. Benny Schepmans (B.), 18. Gerard Vianen, 19. Cees Priem, 20. Wim de Ruiter, 21. Roger Loysch (B.), 22. Gerrie van Gerwen, 23. Wim de Wilde, 24. Ronald de Witte (B.), 25. Andrd Gevers, 26. Jan Raas, 27. Geert Malfait (B.), 28. Julien Stevens (B.), 29. Roy Schuiten, 30. Nico Been

Amateurs: 1. R. Smit, 2. M. Jacobs, 3. H. Nieuwdorp, 4. J. v. d. Meer, 5. W. Macssen, 6. J. Claessen, 7. E. Visschers, 8. H. Lunenburg, 9. P. Kuys, 10. K. v. d. Wereld.

Junioren: 1. T. Appeldoorn, 2. F. Moons, 3. R. Kraaybeek, 4. P. Plugers, 5. D. Klein, 6. P. Gulikers, 7. L. Bevers, 8. J. Meulenberg, 9. R. Motke, 10. H. v. d. Weerden.

Nieuwelingen: 1. C. Lemmens, 2. E. Vossen­berg, 3. M. Leijs, 4. D. Pots, 5. P. Pieters, 6. W. Demandt, 7. P. Meerburg, 8. H. Baudoin, 9. J. Demas, 10. H. Emens.

 

OCHTEN.(1977.07.23)

Amateurs: 1. Th. de Rooy, 2. G. Schipper, 3. J. v. Elburg, 4. P. Nederlof, 5. A. Nederlof, 6. J. v. Houwelingen, 7. A. Versluis, 8. M. Visser, 9. H. v. Piere, 10. R. Bessems.

Nieuwelingen: 1. H. Winkel, 2. H. Havik, 3. J. Akkermans, 4. H. de Vries, 5. J. v. Wijk, 6. J. Carmichael (VS), 7. J. Koster, 8. L. de Bruin, 9. J. Robbe, 10. D. Pots.

 

OEGSTGEEST.(1977.04.30)

Nieuwelingen: 1. J. v. Wijk, 2. J. Roozenburg, 3. M. Mulder, 4. R. Kok, 5. A. Goossen, 6. A. Jansen, 7. C. Heemskerk, 8. H. Biel, 9. H. Bierman, 10. P. de Groot.

 

OENE.(1977.08.11)

Liefhebbers: 1. J. Pluimers, 2. J. Hup, 3. K. Bokma, 4. J. v. Hattem, 5. B. Jansen, 6. D. Goorman, 7. L. Hagman, 8. J. Floor, 9. R. v. d. Heyden, 10. E. de Vos.

Nieuwelingen: 1. N. Wegkamp, 2. E. Heynen, 3. H. Havik, 4. J. Schipper, 5. R. Geutskens, 6. M. Steyn, 7. R. Hacken, 8. J. Koster, 9. H. Beute, 10. J. v. Wiik.

 

OIRSCHOT.(1977.06.12)

Amateurs: 1. W. v. Steenis, 2. J. Weber, 3. J. Klomp, 4. H. Peels, 5. P. v. Lieshout, 6. A. Heezen, 7. P. Kessels, 8. J. v. Diepen, 9. C. Schrama, 10. G. Oosterbosch.

Veteranen: 1. A. v. Geertjan, 2. R. Hendriks, 3. B. Wieles, 4. H. Hesen, 5. J. Timmer, 6. J. Kivits, 7. W. v. Putten, 8. P. v. Laarhoven, 9. T. v. Gulik, 10. H. Spronk.

Liefhebbers: 1. B. Jansen, 2. A. de Haan, 3. H. v. Leent, 4. N. Roelots, 5. S. v. Dongen, 6. K. Duivenvoorde, 7. G. Draajjer, 8. B. Driessen, 9. A. v. Nunen, 10. B. Bakermans.

 

OISTERWIJK.(1977.07.20)

Amateurs: 1. A. Tak, 2. A. Prinsen, 3. H. Lunenburg, 4. F. Francissen, 5. J. v. Houwe­lingen, 6. A. Versluis, 7. A. v. Houwelingen, 8. M. de Veer, 9. A. Kraan, 10. J. v. Elburg.

Liefhebbers: 1. A. Veenendaal, 2. S. v. Don­gen, 3. J. de Keijzer, 4. P. Jansen, 5. L. v. d. Bergh, 6. H. Hermes, 7. J. v. d. Heuvel, 8. J. Carpentier (B), 9. J. de Hartigh, 10. J. Kie­vits.

Nieuwelingen: 1. J. Akkermans, 2. J. Lam­merts, 3. H. Havik, 4. R. Heeren, 5. R. Kop­pert, 6. H. Zuiderwijk, 7. P. v. Gessel, 8. H. Maartens, 9. L. de Bruin, 10. J. Boudoin.

 

OLDEBROEK.(1977.05.11)

Amateurs: 1. P. Pennekamp, 2. G. Brokelman, 3, E. Keizer, 4. E. Dickhof, 5. D. v. Wijhe, 6. W. Games, 7. W. Vlaanderen, 8. B. Groen, 9. J. Spijker, 10. E. Geserick.

 

OLDENZAAL.(1977.06.30)

Amateurs: 1. J. Lammertink, 2. G. Mohlmann, 3. H. Boom, 4. B. Groen, 5. H. Ponsteen, 6. W. Albersen, 7. A. Wissink, 8. G. Vixseboxse, 9. D. Scholten, 10. F. de Kinkelder.

Junioren: 1. T. Appeldoorn, 2. A. Kamsteeg, 3. G. Groenewegen, 4. R. v. IJzendoorn, 5.P. v. d. Eng, 6. P. Steyn, 7. E. Dorgelo, 8. T. Hoving, 9. J. Schepers, 10. F. Kamstra.

Liefhebbers: 1. B. Boom, 2. W. Dieperink, 3. J. Boode, 4. J. Pluimers, 5. J. Hup, 6. M. Spa­kel, 7. R. Pepping, 8. A. Boa, 9. T. Marsman, 10. D. Glas.

 

OLLAND.(1977.07.05)

Amateurs: 1. H. Koot, 2. H. Langerljs, 3. B. v. Lamoen, 4. O. Digerud (Noorwegen), 5. H. Mutsaars, 6. F. Francissen, 7. E. v. Kessel, 8. A. v. Houwelingen, 9. W. Maessen, 10. J. de Nijs.

Nieuwelingen: 1. H. Akkermans, 2. T. v. Vliet, 3. A. Stevens, 4. R. Elshof, 5. H. de Vries, 6. B. Schellingerhoudt, 7. H. Havik, 8. M. Leijs, 9. J. v. Opstal, 10. P. v. Gessel.

Junioren: 1. H. v. d. Weerden, 2. P. Broere, 3. T. Luyten, 4. P. Heeren, 5. H. v. Loon, 6. T. Peeters, 7. T. Weber, 8. M. Roelofs, 9. J. Jongsma, 10. H. v. d. Nieuwenhof.

 

OLYMPIA’S TOUR.(1977.05.19 T/M 05.27)

Na Limburgre heuvels ARIE HASSINK IN ORANJE

Zonder al te grote verwachtingen begon Arie Hassink vorige week aan Olympia's Ronde van Nederland. Zijn negende al. Achtmaal tussen de wielen en een keer (gedwongen) als mecanicien in de ploegleiderswagen. “Zuiver nu als voorbereiding voor de rest van het seizoen," riep de nationale kampioen telkens weer uit. “Na deze Ronde volgt de open koers in Luxemburg en daarna hoop ik er weer helemaal bij te horen. In de Nederlandse titelstrijd en tijdens de wereldkampioenschappen in Vene­zuela moet de vorm optimaal zijn."

Zes weken zit de 26-jarige Arie Hassink im­mers pas weer op de fiets. “Een paar koersen heb ik slechts kunnen meedoen," verduidelijk­te hij. “Ook al omdat ik de laatste veertien dagen examen voor de avond-havo heb afge­legd. En omdat de zaak in sportprijzen, die ik heb opgezet, de nodige tijd vraagt."

Bij die koersen bereikte Hassink al wel een derde plaats in de klassieke Omloop der Kem­pen. “Maar vooruit, dat was na een massale aankomst en daar kun je dus niet op afgaan." Arie Hassink twijfelde. Hoever was hij hersteld van de gevolgen van het auto­ongeluk dat hem eind februari begin maart met een scheurtje in het bekken tot complete rust dwong?

„Iedere dag is voor mij nog een verrassing," dacht de Twent hardop. „Ik moet afwachten." Maar als geen ander bleek Hassink de kracht te kunnen opbrengen om terug te komen. Zoals hij ook enkele seizoenen geleden al eens terug kwam na zwaar ziek (t.b.c. en pleuritis) maandenlang uit competitie te zijn geweest. Na­tuurlijk, prof worden is er voor Arie Hassink niet meer bij. Hijzelf: “Ik zie het ook niet meer zitten om me de laatste twee jaren van mijn carriere als knecht total loss te rijden. Om als figurant mee te doen. Nee, dan kun je beter bij de amateurs tot de uitblinkers blijven behoren."

Dat doet Hassink vooralsnog. Na vier dagen Olympia's Ronde van Nederland draagt hij, mede dankzij zijn schitterend werk in het Limburgse heuvelland dat werd bekroond met een eerste ritzege (enkele prologen daargelaten), de oranje leiderstrui. En het zal niet meevallen voor de concurrentie hem daar nog uit te krijgen. Daarvoor is'in de eerste plaats de Amstel-ploeg, die zich zonder meer in Hassink's dienst stelt, te sterk. En in de tweede plaats de kracht van de anderen niet altijd op de goede momenten gebundeld.

Olympia's eerste dagen hebben al veel duidelijk gemaakt. Er zijn klappen uit­gedeeld. “Namen" weggereden. Het klassement kent grote tijdsverschillen. Maar toch. Toch blijft de Ronde de Ronde. Een rare wedstrijd waarin vaker onverwachte dingen gebeuren. Na Limburg twijfelen, bij het opmaken van de tussenbalans, slechts weinigen aan het nieuwe succes van Hassink en Amstel. Bij het verschijnen van dit nummer van “Wielersport" is daarover al meer zekerheid. Een prognose nu reeds - op zondagavond - is riskant. De groepen van Jan van Erp; Soka Snacks, Elite Meubelen, Batavus, De Uitkomst, De Markthof, Bossche Staalbouw, Olympia, Union en militairen alsmede de buitenlandse inbreng uit Rusland, Belgie, Tsjechoslowakije en Denemarken hebben zich voorlopig neergelegd bij de bierhege­monie. Maar wie weet? Wie weet wat de lange ritten door Brabant, over de Veluwe en vooral de tocht over de dijk van Lelystad naar Nibbixwoud nog gaan brengen?

ARIE HASSINK onbedreigd winnaar

Hoe dichter hij bij Amsterdam kwam, hoe meer hij naar het einde verlangde. Natio­naal amateurkampioen Arie Hassink, 26 jaar en nu na achtmaal Olympia's Ronde van Nederland ook daar op de hoogste trede van het ereplatform, gaf het eerlijk toe. Beter dan wie ook in het peloton besefte hij: “Het geluk speelt in de „tour" immers zo'n grote rol. Natuurlijk, je moet verdraaid goed fietsen, maar de Ronde is niet te vergelijken met welke buitenlandse wedstrijd ook."

Het voorbeeld had de Achterhaeker snel bij de hand. “Neem zo'n eerste dag. Op weg naar Bladel kreeg ik pech. Onmiddellijk gaf Johan van der Meer me zijn fiets en, al was die dan ook even te klein, ik kan de schade er mee beperken. Maar gebeurt me zoiets op de dijk door de Markerwaard, dan kan ik toch mooi de eindzege vergeten. Dan is iedereen ge­zien, hoe sterk-hij ook rijdt."

Waarmee de juiste winnaar (dat zeker) van Olympia's 26e Ronde niet wilde zeggen dat hij, na zijn schitterende werk in de Limburgse heu­vels, nog bang is geweest om de oranje leiders­trui kwijt te raken. „Ik ben niet eenmaal echt aangevallen," constateerde Hassink simpel.

Waarom? Eenvoudig omdat de anderen wel zagen dat wij toch de sterkste ploeg hadden. Ik heb dan ook niet alleen de Ronde gewonnen. Het is het succes van de hele ploeg. Voor het eerst is Amstel Bier met drie (of eigenlijk maar twee, want over mijn conditie waren nog de nodige twijfels) beschermde renners van start gedaan. Evengoed had een Jos Lammertink of Leo van Vliet hier kunnen winnen." Hamvraag was derhalve of ploegleider Herman Krott er, met zoveel talent in de groep, in zou kunnen slagen de eenheid te bewaren. Want bij gebrek aan echte competitie van de andere sponsors in de strijd om het individueel klassement dreigde slechts het gevaar van de onderlinge rivaliteit. De teamdiscipline bleef echter gehandhaafd. Al viel dat vooral Leo van,Vliet, vorig seizoen zelf in de hoofdrol, niet mee. De toekomstige Miko­-Mercier-professional schikte zich morrend in zijn lot. Had na, zoals hij bekende, niet zo beste eerste dagen het gevoel veel meer te kunnen, maar mocht natuurlijk niet het offensief tegen zijn ploegmaat Hassink openen. Alle pubticiteit vooraf, de gebeurtenis­sen uit het voorseizoen waarin hij vaak eenzaam en alleen voor de sponsor tegen een overmacht knokte, de aangeboren wil om de beste te zijn en zijn ongewone taak als knecht, zijn een verklaring van de bokkige houding van de 21-jarige Westtander. Die dan wel nog de “combinatie" en het sprintklas- sement won, maar juist door die men­tale problemen in Nibbixwoud, uitgerekend in de tijdrit waarin hij vorig jaar zo uit­blonk, het puntengroen aan Soka's Ad Prinsen moest laten.

Geen problemen met de plaats in de schaduw had nog Jos Lammertink. Dankzij zeer regelmatig koersen en een knappe tijdrit staagde de Twent uit Wierden er zelfs in, achter Hassink, “zilver" te veroveren. Voor 19-jarige, in maart nog tussen de junioren fietsende, Lammertink een belangrijke stap op weg naar de realisatie van zijn nu al duidelijk uitgezette toekomstplannen. Hij koos voor het koersen (tegen de zin van zijn ouders) en heeft daar nog geen spijt van.

„De Tukkers bovenaan," zei Arie Hassink dan ook schertsend. Zijn come-back, na zo'n zeven weken geleden nog absolute rust te hebben gehouden met de gevolgen van het auto-ongeluk in Tsjechoslowakije, blijft intussen een opmerkelijke zaak. Krott eerder: “Zonder de ziekte van enkele jaren geleden was Arie natuurlijk allang prof geweest. De gelijke minstens van een Kuiper of Knetemann. Jammer, dat daar nooit meer iets van zal komen."

Die jongeren meldden zich in Olympia's Ronde wel, maar mondjesmaat. Lammertink, Guus Bierings, Bart van Est, zij deden knappe dingen, maar behoren wel tot de twee groepen die in deze tour de dienst uitmaakten: Amstel Bier en Jan van Erp. Bert Oosterbosch, Jan Jonkers, Ad Verstijlen, door ziekte nu falende Michel Jacobs, Martin Havik en niet deelnemende Theo de Rooy zijn enkele anderen, waarmee KNWU­-wegcoach Joop Middelink aan de slag kan. Zonder daarbij wat ouderen als Hans Lan­gerijs, Henk Mutsaars, Piet van Leeuwen, Frits Pirard en Ad Prinsen over te staan. Zonder ook nog meer ervaren mannen als Toine van de Bunder (zeker voor een eendagswedstrijd), Joop Ribbers en Frits Schur bij voorbaat aan de kant te schuiven. De meesten reden in een te eenzijdige Olympia's Ronde echter voor verliezende spon­sors. Waarbij, al gaat het woord combine te ver, de twee heersende groepen (al pikte Soka toch nog een aardig graantje mee) Amstel en Van Erp elkaar door gemeen­schappelijke belangen vonden. Jammer eigenlijk dat de paarse ploeg van Jan van Erp over niemand beschikte die echt voor het klassement kon rijden. Dat ontnam aan Olympia's Ronde erg veel. Want hoe aardig de ritten op zich ook waren, het grote gevecht om de zege bleef uit.

PROLOOG SCHEVENINGEN, 3800 meter

Geen herhaling van vorig jaar. Arie Hassink en Leo van Vliet, het favoriete Amstel-tandem, wonnen de koppeltijdrit niet. In het zonovergoten Scheveningen, waar in het winkelcentrum-van het Bel­gisch Park de Stichting Organisatie Sportevenementen in Zuid-Holland en wielervereniging De Kampioen een bijna vlekkeloze wielerdag op touw hadden ge­zet, werden de nationale kampioen en de winnaar van de Ronde 1976 juist geklopt. Soka's troeven Toine van de Bunder en Bert Scheuneman waren zes tienden van een seconde sneller: 5.9.9 tegen 5.10.5. Waardoor, omdat hij als eerste over de streep ging, de 25-jarige Zeeuw voor het eerst de oranje leiderstrui veroverde.

Van de Bunder: “Dit is mijn vierde Olympia's Ronde. Alle voorgaande keren kwam ik in moeilijkheden. Ja, etappes heb ik wel gewonnen, maar veel tegen­slag kreeg ik ook. Meestal ben ik vroeg in het seizoen in vorm. De weken van de Ronde zijn echter kritiek. Dan val ik pre­cies terug. Het is immers niet te doen om het hele seizoen “op top te blijven."

Ook dit jaar tiranniseerde de coureur uit IJzendijke het amateurpeloton. Op zijn conditie stond in de eerste weken geen maat. “Acht uit negen" scoorde Toine. Met o.a. triomfen in de Omloop Het Volk, de Omloop van de Baronie, Hel van het Mergelland en de Kemmel tweedaagse (waarin hij vorig jaar viel en de rest van zijn seizoen met de gevolgen van die bui­teling doorsukkelde) was het aantal over­winningen voor Olympia's Ronde al vijf­tien. Waarbij hij de laatste weken enkele steken liet vallen (Braakman, Zeeuws­-Vlaanderen).

Het tijdritsucces dankte Toine van de Bunder (en dat gaf hij eerlijk toe) voor een belangrijk deel aan Bert Scheune­man. De Groninger (23 nu), die o. a. in de Zuidhollandse klassieker en in een hand­vol Duitse wedstrijden ongenaak baar was, vertrok zo hard dat Van de Bun­der nauwelijks aan het wiel kon blijven. Die hoge beginsnelheid gaf de doorslag. Het ging om fracties van seconden.

De leiderstrui derhalve niet voor Hassink, die ditmaal voor Van Vliet door de finish ging. Een kleine teleurstelling, maar toch was Arie niet ontevreden. Olympia's Ron­de is voor hem, na het auto-ongeluk in Tsjechoslowakije, slechts een voorberei­ding op de Nederlandse en wereldkam­pioenschappen. “In Luxemburg (begin juni) moet de vorm worden aange­scherpt."

Verrassend snel stoven ook twee andere Soka-renners over het parkoers. Peer Maas en Adje Prinsen realiseerden de derde tijd: 5.11.35. lets beter nog dan Michel Jacobs en Ad Verstijlen: 5.11.40, Ponsteen (invaller voor de zieke Kramer) en Vooys: 5.12.30 en de ook al weer op­merkelijk rappe militairen Vixseboxse en Bierings : 5.12.90.

Daarachter kwamen de jonge Van Erp­beloften Van Est en Oosterbosch, Mak en Spijker (Bossche Staalbouw), die hun tweede beurt (nadat Mak bij de eerste start al na tien meter het achterwiel scheef trapte) geinspireerd benutten, en Spijker met Jos Lammertink.

Amateurs: 1. T. v. d. Bunder-B. Scheuneman (Soka) 4.54.90 (met bon.), 2. A. Hassink-L. v.Vliet (Amstel) 5.00.50 (met bon.), 3. A. Prin­sen-P. Maas (Soka) 5.06.30 (met bon.), 4. M. Jacobs-A. Verstijlen (Union) 5.11.40, 5. H. Ponsteen-J. Vooys (Soka) 5.12.30, 6. G. Vixse­boxse-G. Bierings (Militair) 5.12.98, 7. B. Oosterbosch-B. v. Est (J. v. Erp) 5.12.99, 8. G. Mak-J. v. Houwelingen (Bossche Staalbouw) 5.13.15, 9. J. Spijker-J. Lammertink (Amstel) 5.13.90, 10. F. Pirard-J. Verbrugge. (Militair) 5.14.00, 11. M. Havik-F. Schur (Elite-Ketting) 5.15.60, 12. M. Puzrla-J. Pokorny (Tsjechoslo­wakije) 5.15.80, 13. A. v. d. Steen-J. Jonkers (Militair) 5.15.94, 14. G. Pronk-E. Koersen (Batavus) 5.15.98, 15. P. Goubnichni-V. Leskov (Rusland) 5.16.00, 16. H. Mutsaars-P. v. d. Kruys (J. v. Erp) 5.16.30, 17. T. Gevers-A. v. Elten (Bossche Staalbouw) 5.17.70, 18. P. Kuys-J. Verbeke (Batavus) 5.17.90, 19. D. Belga-J. Svoboda (Tsjechoslowakije) 5.18. 50, 20. P. v. Leeuwen-H. Koot (J. v. Erp) 5,18.90.

Eerste etappe: SCHEVENINGEN-BLADEL, 176 km

In Bladel al twee favorieten minder. Henk Mutsaars en Michel Jacobs waren de verliezers van de eerste dag. Waarbij voor de equipe van Jan van Erp, met nog vijf anderen voorop, de klap minder hard aankwam dan voor Rini Wagtmans Union-formatie. Na het afhaken van Ja­cobs had Wagtmans immers tot aan de finale nog een renner (Ribbers) helemaal in de spits en twee (Koene en Dohmen) vlak erachter, maar op de keien rond de Brabantse finishplaats werd zijn tweede Limburger, Dohmen, van de weg gereden. Opnieuw bracht de gevreesde eerste etappe een behoorlijke schifting. Na de lange neutralisatie (liefst 23 km) door de Haagse binnenstad en de opening van de „Sprinter-lijn" vierend Zoetermeer, was de koers voor Theo Gevers al gedaan. De coureur uit de ploeg van Bossche Staalbouw-Eurochemie liep bij een val in de residentie een lelijke wond aan het linkerbeen op. Sukkelde nog wel een uur door, maar gaf daarna toch op.

Ook Henk Mutsaars en Jacques Vooys buitelden tegen het wegdek. Maar beiden kwamen (vele kilometers later) weer bij. Het peloton was toen al diverse keren in waaiers uiteen gevallen. Wind teisterde de krachten. Maar voorlopig waren de breuken nog niet definitief. Bij het bin­nenrijden van de provincie Utrecht (45 km) was alles weer bij elkaar. In grote moeilijkheden kwam intussen telkens weer Amstel-man Ton ter Harmsei. Dap­per vocht hij zich tussen de wagens terug. Tot er dan weer iets werd versneld en de Brabander opnieuw kwam te “zweven". Pech van Hassink dreigde in die fase (70 km) fatale gevolgen voor de natio­nale kampioen te krijgen. Snel reikte Limburger Johan van der Meer zijn fiets aan, maar dat voorkwam toch niet dat Arie ruim een half uur („op een te kleine fiets en nog niet in de optimale conditie" ) moest sleuren, op kop van een tweede groep. Vooraan in die fase 27 man. De namen: de Belgen Cuypers, Goossens, en Zelck; van de Amstel-ploeg Van Vliet, Lammertink en Spijker; Hoekstra en Kuys (Batavus); Scheffer (De Uit­komst) ; Schur, Langerijs en Havik (Elite); Van der Kruys; Koot, Van Leeu­wen, Van Est en Ogsterbosch (Van Erp); Bierings, Jonkers, Pirard en Van der Steen (Militairen); Huveneers (Olym­pia) ; Van de Bunder, Maas, Scheuneman en Prinsen (Soka) en Ribbers (Union).

Voor zo'n 25 cpureurs (vier van De Markthof en vijf Olympianen) was de ontwikkeling beslissend. Zij raakten op grote achterstand. Ook Jacobs en Mut­saars verspeelden - iets daarvoor - vele minuten. De val van Mutsaars speelde toch een grotere rol dan aanvankelijk was gedacht. Jacobs' aftocht had een an­dere oorzaak. Wagtmans: ,Vanmorgen vertelt 'ie me dat hij zich ziek voelt. Koorts heeft en grieperig is. Eigenlijk bij de proloog al. Daar kwam hij dan wel een beetje laat mee aan. Zegt Michel mij dat wat eerder, dan kan ik nog maatregelen nemen. Een ander inzetten of iets der­gelijks."

De 21-jarige Limburger (een paar dagen eerder nog zo overtuigend winnaar in Zeeuws-Vlaanderen) zelf: “Heeft het nu eigenlijk nog wel zin om door te gaan? Misschien forceer ik de zaak en is mijn hele seizoen straks naar de knoppen. Trouwens: Olympia's Ronde is toch niets voor mij. Ik heb altijd wat. Eerst die val op de Afsluitdijk met als gevolg een been­breuk. Vorig jaar de etappe naar Grave, waarin ik de slag miste, de koers verloor en mentaal zo'n tik kreeg dat het verder niet veel meer werd. En nu dit weer."

Na het samensmelten van de twee waaiers voorin bleef de definitieve scheiding niet lang meer uit. En weer waren de equipes van Soka en Jan van Erp het best vertegenwoordigd. Leider Van de Bunder later: Constant zaten we voorop. Ik ook. Die trui is een stimulans. Misschien was ik anders vandaag wel op minuten gereden. Maar nu moet je. De ploeg rijdt voor Bert Scheuneman en mij. Na deze eerste rit ook voor Prinsen. Dat oranje willen we vasthouden. Verdedigen. En het weer was voor mij gunstig. Beter regen en wind dan warmte."

Rond zich verzamelde Toine na 115 km (bij Elshout) drie ploegmakkers (Mans, Scheuneman en Prinsen). Vier Van Erp­tricots joegen ook het tempo op: Van der Kruys, Koot, Van Leeuwen en Van Est. Ribbers beperkte de schade voor Union. Zoals ook Schur en Havik (beiden Elite Meubelen) en Van Vliet en Spijker (Amstel) niet voluit hoefden te rijden.

Vlak achter zich wisten zij jagende ploeggenoten. Hassink en Lammertink (Amsted) en Visschers (Elite), die met drie Bel­gen (Van Gils, Cuypers en Goossens), drie militairen (Pirard, Van der Steen en Bierings), twee Soka's (Vooys en Ponsteen), Van Erp's vijfde man Oosterbosch, Union's Wim Koene, Olympia's Huveneers en Albert Scheffer (De Uitkomst) niet meer dan zo'n halve minuut verloren.

Een gaatje dat Lammertink (even met hulp van Pirard en daarna alleen) in eerste instantie tevergeefs probeerde te dich­ten. Bij Waalwijk (125 km) lukte het de jongste aanwinst van ploegleider Krott wel. Met Van Gils, Van der Steen en Vooys (helemaal vanuit de allerlaatste plaats in het peloton gekomen) sloot hij aan. Maar uitgerekend Lammertink zou vervolgens door domme pech het contact alsnog verliezen en aankomen in de tweede groep, die was uitgebreid met de Denen Sorensen en Byrgesen, vier Batavus-renners (Hoekstra, Koersen, Pronk en Schipper), Mak en Van Leeuwen van de Bossche Staalbouw, Van Egmond, Schuitemaker en Van Trigt (De Uitkomst), Langerijs (Elite) en Dohmen (Union).

Op de keien rond Bladel volgden nog verrassende ontwikkelin­gen. Terwijl Van der Steen voorop moest lossen, waagden Van Est en Jonkers een uitval. De winnaar van Noord-Holland dacht zelfs bij doortocht in Bladel te winnen. “Ik hoorde 'aan­komst' door de microfoon," lichtte Van Est teleurgesteld toe. „Dan is het zeker veranderd, dacht ik, en dus spurtte ik maar. Jammer dat het voor niks was."

Anderen zouden de hoofdprijzen verdelen: Nadat Vooys de tegenaanval (vijf Soka's) had ingeleid, demarreerde Prinsen. Van de Bunder: „Schur ging mee. Ik volgde en aan mijn wiel zat Van der Kruys. Het gebeurde allemaal in de laatste vijf, kilometer." Dat uit dat kwartet, met negen seconden voor­sprong, tenslotte de 26-jarige routinier Frits Schur de rapste was, had twee oorzaken. Ten eerste schoot Van der Kruys' rechtervoet uit de toeclips, waardoor de tweevoudige ritwinnaar in Zeeuws-Vlaanderen grommend van woede over de meet kwam. De tweede reden stipte, KNWU-coach Middelink aan. „Frits," zei hij, „is altijd een echte fond-renner geweest. Daar hebben we veel over gepraat. De laatste maanden, sinds februari, heeft hij de training iets aangepast. Meer interval erin. En kijk: hij is toch wat rapper geworden."

Schur, winnaar van de Ronde in 1970 en 1972, kon dat beves­tigen. Na zijn spurtzege tegen Van der Sterren in Overijssel veroverde de Didammer (in zeven voorgaande rondes altijd bij de beste zeven) zijn ritzege ophieuw op snelheid.

Tevredenheid derhalve bij Elite Meubelen. Tevredenheid ook bij Soka. Dat in het algemeen klassement de eerste, tweede, vierde, zesde en achtste plaats bezette; in het puntenklassement de eerste drie posities en bovendien de ploegenstand aanvoerde.

Amateurs: 1. Schur 166 km in 3.47.23 (met bon. 3.47.80), 2, Prinsen z.t. (met bon. 3.47.13), 3. Van de Bunder z.t. (met bon. 3.47.18), 4. Van der Kruys z.t., 5. Maas op 9 sec., .6. Spijker, 7. Van Vliet, 8. Jonkers, 9. Van Leeuwen, 10. Ribbers, 11. Van Gils, 12. Scheuneman, 13. Koot, 14. Van Est, 15. Havik, 16. Vooys allen op 9 sec., 17. Pirard op 36 sec., 18. Hoekstra op 39 sec., 19. Koersen, 20. Oosterbosch.

Dagploegenklassement: 1. Soka 11.22.18, 2. Van Erp op 9 sec., 3. Amstel op 48 sec„ 4. Elite op 54 sec., 5. Belgie op 1.58 min., 6. Batavus op 2.03.

Algemeen klassement: l. Van de Bunder 3.52.13, 2. Prinsen op 6 sec., 3. Schur op 11, sec., 4. Scheuneman op 14 sec., 5. Van Vliet op 20 see.,

Puntenklassement: 1. Van de Bunder 38 pnt., 2. Prinsen 35 pnt., 3. Maas 31 pnt.

Tweede etappe (eerste deel) PLOEGENTIJDRIT BLADEL, 26,7 km

Geen surprises in de tijdrit per ploeg. Het zestal van Jan van Erp deed wat van de „trein" werd verwacht. Van der Kruys, Koot, Van Leeuwen, Van Est, Mutsaars en Oosterbosch raasden ruim veertig seconden sneller over de Bladelse wegen dan de militaire equipe, die de tweede tijd zette. Soka kwam daar weer juist achter, gevolgd door drie buiten­landse teams: Rusland, Belgie en Tsje­choslowakije.

Opmerkelijk was wel de „toeristentijd" van Amstel. Ruim vier minuten trager dan Van Erp en met alleen Olympia nog in een zwakkere „klok". Ploegleider Her­man Krott later: ,Wij hebben ons bewust niet geforceerd. Voor de ploegenprijs rij­den we toch niet. Straks komen, in Lim­burg, die anderen zich nog wel tegen." Woorden die enkele uren daarna werden bewaarheid.

Een tweede vermeldenswaardige zaak in Bladel: de definitieve opgave van Michel Jacobs. Wagtmans: ,Hij is te ziek. Door­rijden heeft geen enkele zin. Ik heb dat zelf meegemaakt. Steeds maar weer op­stappen, ondanks een griep. Omdat de ploegleider het zo leuk vindt. Nee: ik heb Michel geadviseerd te stoppen. En had 'ie toch willen verder koersen, dan had ik het hem zelfs verboden."

Amateurs: 1. Jan van Erp Tegels 35.51 (34.51 met bon.), 2. Ned. Militair Team 36.33 (36.03 met bon.), 3. Soka Snacks-Gazelle 36.39 (36.24 met bon.), 4. Rusland 37.03, 5. Belgie 37.17, 6. Tsjechoslowakije 37.23, 7. Batavus 37.33, 8. Elite Meubel-Ketting-Shimano 37.42, 9. De Uitkomst Lakspuiterjj-Riejan Sport-Gazelle 37.54, 10. Union Fietsen 37.55, 11. Bossche Staalbouw-Eurochemie 38.01, 12. Denemarken 38.45, 13. De Markthof Den Haag 39.46, 14. Amstel Bier 40.05, 15. Olympia Amsterdam 40.28.

Tweede etappe (tweede deel) BLADEL-HULSBERG, 133 km

Het venijn zat in de staart. Wat een rus­tige “wandeling" naar de zondagse Lim­burgse opgave leek te worden, liep uit op een toch wel interessante selectie. Een flitsende finale bracht (nog niet beslis­sende, maar wel tekenende) verliezen voor de winnaar van het ochtendgebeu­ren: de ploeg van Jan van Erp.

Ontgoocheld stapte liefst 3 minuten ach­ter geraakte Bart van Est dan ook in de volgwagen. Met Hans Koot en Bert Oos­terbosch had hij de breuk in het peloton te laat gezien. Slechts drie Van Erp­tricots handhaafden zich in de finale tus­sen de overmacht van Soka-, Amstel- en Elite-rijders. Op de finishlijn zouden dat er nog slechts twee (al had ook Mutsaars de grootste moeite) zijn. Want Piet van Leeuwen verloor op de bulten rondom Hulsberg ook het contact.

Toch een ontwikkeling die niet was voor­zien. De karavaan schrok ervan op. In de eerste 75 km, met drie lekke banden van Oosterbosch als meest enerverende mel­dingen, dreigde immers de verveling. Batavus' Geert Schipper en militair Vix­seboxse openden dan bij Maasbracht wel het offensief, maar van hen was verder niets bijzonders te verwachten.

Bart van Est en Martin Havik probeer­den het bruggehoofd te gebruiken. Ze vonden meteen de oranjetrui-drager op hun weg. Van de Bunder was attent. Reed voortdurend op kop van de groep en pakte alles en iedereen terug. Ook Van der Kruys, Lammertink, Pronk, Dohmen en Havik mochten bij Obbicht niet naar het nog altijd - met zo'n 30 sec. - vooruit rijdende duo toe. Koene, Purzla, Mak, Van der Kruys en Van der Meer, na de totale hergroepe­pering kregen evenmin ruimte. Toine wipte er simpel zelf heen. Had niemand nodig. Gunde zijn Soka-makkers rust.

Achter de leider gingen (na 105 km) vlak voor de afdaling van de Maasberg in Els­loo Belg Van Gils, Rus Golubnichni, Ha­vik, Verstijlen, Lammertink, Schur en Van Leeuwen mee. De ontknoping was nabij, want op de Slingerberg en Snij­dersberg haalde meteen Leo van Vliet hard door. Van de Bunder (alweer hij ) reageerde. Het tempo bleef hoog: De breuk was een feit.

Achtendertig coureurs gingen op Huls­berg af in een snel afstand nemende groep. De namen: Rus Leskov, Tsjech Svoboda, Batavus-renners Kuys en Pronk; Mak en Van Houwelingen (Bos­sche Staalbouw), Scheffer, Van Trigt en Schuitemaker (De Uitkomst), Ketting­kwartet Schur, Havik, Vaanhold en Vis­schers, vier militairen (Bierings, Van der Steen, Pirard en Jonkers) ; Marcel Re­horst (De Markthof), vijf Soka's (Van de Bunder, Scheuneman, Maas, Vooys en Prinsen), twee Belgen (Goossens en Van Kerschaever), vijf Amstel-coureurs (Van Vliet, Hassink, Spijker, Lammertink en Van der Meer), drie Van Erp-vertegen­woordigers (Van der Kruys, Van Leeu­wen en Mutsaars) en vier Union pionnen (Koene, Rotman, Ribbers en Verstijlen). Van wie achtereenvolgens Jan van Hou­welingen alleen, Mak en Pronk samen, nogmaals Mak en tenslotte Ribbers trachtten uit de greep van Van de Bun­der te raken. Dat mislukte. Alleen Frits Pirard zou, toen Verstijlen (met pech) en Van Leeuwen al waren afgehaakt, nog wegkomen. Frits: „Op precies dezelfde plaats als vorig jaar in de Omloop van de Mijnstreek. In een klimmetje dat nu was opgenomen in de plaatselijke ronde." Als geen ander kan de 22-jarige Breda­naar dan doorharken,op een forse ver­snelling. In zijn derde, Olympia's Ronde bracht hem dat de eerste ritwinst. Tien seconden voor Luc Rotman, die Leo van Vliet, op vijf seconden bonificatie hield. „lets te klein gespurt. Op de vijftien, ter­wijl de veertien kon," wist de Honselers­dijker precies.

Ploegleider Krott was desondanks tevre­den: „Een goede oefening voor zondag," meende hij. “Eenmaal ging je staan en meteen was het gebeurd. Met vijf mensen van ons erbij." Een daarvan Arie Has­sink: “Echt, dat Van Erp hier even mis zat, komt door die tijdrit. Dat slaat in je benen als je in een heuvelachtig stukje komt." En winnaar Pirard (eigenlijk ook Amstel-man, al draagt hij het militaire. tricot) profetisch: “In de Limburgse etappe gaat wat gebeuren. Het zal met minuten verschil tegelijk zijn."

Amateurs: 1. F. Pirard (Militairen) 3.03.44 (met bon.), 2. L. Rotman (Union) 3.03.59 (met bon.), 3. L. v. Vliet (Amstel)-3.04.04 (met bon.), 4. A. Prinsen (Soka) 3.04.09, 5. W. Koene (Union), 6. J. Svaboda (Tsi.), 7. P. Maas (Soka), 8. A. Hassink (Amstel), 9. V. Leskov (Rusland), 10. M. Rehorst (Markthof), 11. B. Huveneers (Olympia), 12. E. Visschers (Elite-Ketting), 13. P. Kuys (Batavus), 14. B. Scheuneman (Soka), 16. J. Schuitemaker (De Uitkomst), 16. R. v. Trigt (De Uitkomst), 17. A. Scheffer (De Uitkomst), 18. J. Jonkers (Militairen), 19. O. Goossens (Belgie), 20. G. Bierings (Militairen) allen 3.04.09:

Algemeen klassement: 1. T. v. d. Bunder 6.56.22, 2. A. Prinsen 6.56.28, 3. F. Schur 6.56.33, 4. B. Scheunernan 6.56.36, 5. L. v. Vliet 6.56.37,

Derde etappe: HULSBERG-HULSBERG, 161 km

Pirard's voorspelling kwam uit. Na de weer moordende tocht in de Limburgse heuvels ging het niet meer om seconden, maar werd met minuten gerekend. En: leek Olympia's 26e Ronde beslist. Met nationaal kampioen Arie Hassink in de leiderstrui en met een weer zo hechte eenheid als de Amstel-brigade van Her­man Krott tot zijn beschikking, moeten er wel heel gekke dingen gebeuren wil Hassink deze koers nog verliezen.

Al kwam Arie nog wel in het begin van de etappe in moeilijkheden. Hassink: „Het Amstel-plan was zo hard mogelijk te vertrekken. In hoog tempo stoven we dan ook op de Cauberg (34 km) en Keuteberg (44 km) af. Waarbij Toine van de Bunder helemaal in onze kaart speelde. Hij beulde zich af in het terug­halen van alle groepjes."

De drager van het oranje, die bij de finish zes en een halve minuut zou achter raken, kon ook niet anders. Toine: „Ik moest wel. Er was van de Soka-ploeg immers bijna niemand die me kon helpen. Ja, zonder die trui had ik heel anders ge­koerst. Dan was ik, al ligt de warmte me niet zo, wel met de besten meegeweest. Maar kom, ik ben niet ontgoocheld. Dit blijft mijn beste Olympia's Ronde. En wie weet pak ik nog wel een rit mee ook-"

Daaraan dacht de Zeeuw nog niet in die eerste kilometers. Een fase ook waarin Hassink in moeilijkheden was. Arie eer­lijk: „Ik werd af en toe gewoon gelost. Maar de verschillen waren niet blijvend. Steeds weer kwam alles terug bij."

Leo van Vliet, die wel vanuit het vertrek mee in de aanval ging, verklarend: “Te veel jongens durfden niet door te gaan. Waren bang voor de hinder- nissen die nog zouden komen. Jammer, want juist in de eerste helft van de wedstrijd reed ik zo goed."

Nadat Piet Kuys het offensief al voor de Adsteeg (20 km) had geopend, waren derhalve de pogingen van groepen met de Tsjech Blaha, Schipper, Van der Kruys, Van de Bergh, Ponsteen en Van der Meer; van Ribbers, Piet van Leeuwen, Ter Harmsel en Koersen tot mislukken gedoemd. Van de Bunder trok de plooien recht. Was ook op de Cauberg mee met Van Vliet, Havik en Spijker, met Van Egmond, Lammertink, Van der Steen, Visschers, Vooys, Scheffer, Goossens (toen al), Jonkers, Zelck, Rotman, Les­kov en Schur.

Groene truidrager Ad Prinsen herstelde zich na de beklimming van de Keuteberg (onder aanvoering van Lammertink, Vis­schers, Van Vliet en Schur) knap van pech. Maar daar was al duidelijk dat Van de Bunder (niet bij de voorsten, maar midden in de groep) het niet zou gaan redden. De uithaal van Kuys, Lammer­tink (Krott: „Hij kan nog goed omhoog ook, dat was het enige wat ik nog niet zeker van hem wist"), Visschers, Van Vliet, Van der Steen, Havik en Spijker, met later Leskov, Oosterbosch en Rib­bers, maakte Toine nog wel ongedaan. Goossens, Petrov, Blaha, Oosterbosch, Mak en Leskov bij Eijs (na 53 km) en in de stijging van de Eijserbosweg Van Vliet, Lammertink, Schuitemaker, Havik en Visschers troffen bet laatste restje Zeeuws verzet aan.

Het moment van capituleren was nabij. Bij de lus in Simpelveld (over de Hulser­berg) ontsnapten Bart van Est (die zijn misser van zaterdag zeker goedmaakte) en de Belg Goossens. Lammertink, Schui­temaker (een verrassing, het rijden van de Noordhollander uit de ploeg van De Uitkomst), Schur en Ribbers kwamen ook al weg. De reactie bleef uit.

De ploegen van Van Erp en Soka Snacks konden intussen al de schade opmaken. Mutsaars, Van der Kruys en Koot in het paarse shirt en de Soka's Maas, Ponsteen en Vooys waren minuten achter. Evenals trouwens Limburger Matthieu Dohmen (Union), die toch nog niet in de vereiste conditie was.

Bij het “niet thuis" van Van de Bunder maakte Van Vliet zich op voor een beslis­sende slag. Met Havik sprong hij op de Gulpenerberg weg. Leo later: “Kuys en Mak waren mee, maar wilden niet hard genoeg doorgaan. Zij verdwenen derhal­ve." Met Hassink, Piet van Leeuwen en Marcel Rehorst (leuk voor ploegleider Henk Plat van De Markthof) lukte het wel. Bij Wijlre (95 km) liepen de groepen Schur en Hassink dan ook samen. Met daarachter een eenzame en na een kilo­meterslange forcing ook aansluitende Frits Pirard en weer iets verder terug Mak, Bierings, Prinsen, Rotman, Ter Harmsel en Jonkers.

Drie Amstel-manners vooraan dus. Er moest achter de twee nog steeds door­zettende spitsrijders iets gebeuren. De plaats? Waar anders dan de klim in Sim­pelveld, die ploegleider Herman Krott vorig seizoen bij de nationale kampioen­schappen goud, zilver en brons bracht? Hassink: „Ik ging gewoon hard op kop omhoog. Toen ik achterom keek, zit er niemand meer aan mijn wiel. Daarna was het simpel. Gewoon keihard doorgaan."

En Leo van Vliet, op die plek tijdens de spurt om de rood-wit-blauwe trui vorig jaar verslagen, grijnzend: “Natuurlijk had ik best bij Arie kunnen blijven, maar waarom? Ik kwam niet meteen aan zijn wiel en vlakbij dacht ik: laat een ander dat gaatje maar dichttrappen. Als nie­mand dat wil, dan wint Arie toch mooi de Ronde. We hadden afgesproken als ploeg op te treden. Niet bij voorbaat voor iemand, maar wanneer de situatie zich voordeed, zouden we de sterkste steunen. Daarom voel ik me ook geen verliezer. Logisch toch dat we in de resterende kilometers zoveel mogelijk hebben ge­probeerd de zaak stil te leggen. Hoe ver­der Arie wegkwam, hoe beter. Ook voor de ploegenprijs. Voor mij rest er boven­dien nog een groene en misschien witte trui. "

In die finale slaagden daardoor de groep met Prinsen, Mak enz. en nog bijge­komen Rus Leskov, Belg Van Gils en Jan van Erp's Bert Oosterbosch erin zich op het parkoem van aankomst bij de eerder zo ver vooruit (verschil zeker twee minu­ten) mannen te komen. Alleen Hassink bleef buiten schot. En natuurlijk Ortaire Goossens, bebaard, geen eerste keus in Vlaanderen, maar zeker een knap cou­reur. Hij moest pas kort voor de meet Hassink laten gaan.

Bart van Est verloor op de tweede klim van de Gulpenerberg het contact. De jon­ge Jan van Erp-troef werd tijdens de vier ronden in Hulsberg ook nog eens over­stoken door zijn achtervolgers, maar le­verde evenals Pirard (die ook weer af­haakte) toch goed werk. Zoals ook Sjaak Schuitemaker die, solerend in vierde po­sitie, in de laatste kilometers ten val kwam. Evenals ook Luc Rotman. Na zijn goede zaterdagse prestatie kwam hij ook nu weer afgescheiden als derde binnen.

Ploegleider Wagtmans over de in het Bel­gische Kontich wonende renner: “Hij zal deze Ronde ook waarschijnlijk geen spurt meer verliezen en geen slag meer missen, maar voor het klassement is Luc uitge­schakeld door twee lekke banden in de rit naar Bladel." En over Ribbers, die als enige nog achter Hassink aansprong: „Valt Joop in die achtervolging niet, dan rijdt hij misschien wel in de leiderstrui. Ja, het kan raar lopen."

Tenslotte de verliezer van de Limburgse dag: Soka-ploegleider Ben van Erp. Ronduit. toegevend: „Ik ben teleurge­steld. Niet in de jongens, maar simpel in de resultaten. Bert Scheuneman en Toine moeten dit toch kunnen. Zonde. Toch ook mede door die ploegentijdrit? Misschien. Maar ik blijf vinden dat je ook daarin strijd moet leveren. Dat ben je verplicht. Ik heb bewondering voor wat Hassink heeft gedaan. Al hou ik vol, dat je in deze Ronde een hele week lang in alle opgaven je moet laten zien."

Amateurs: 1. A. Hassink (Amstel) 4.09.44 (met bon.), 2. O. Goossens (Belgie) 4.09.59 (met bon.), 3. L. Rotman (Union) 4.13.11 (met bon.), 4. V. Leskov (Rusland) 4.14.02, 5. L. v. Vliet (Amstel), 6, M. Havik (Elite-Ketting), 7. G. Mak (Bossche Staalbouw), 8. M. Rehorst (De Markthof), 9. A. Prinsen (Sokaj, 10. P. v. Leeuwen (Jan v. Erp), 11. R. v. Gils (Belgie), 12. J. Jonkers (Militairen), 13. G. Bierings (Militairen), 14. J. Schuitemaker (De Uit­komst), 15. J. Ribbers (Union), 16. F. Schtir (Elite-Ketting), 17. J. Lammertink (Amstel), 18. B. Oosterbosch (Jan v. Erp) allen z.t., 19. T. ter Harmsel (Amstel) 4.14.39, 20. B. v. Est 4.14.48.

Dagploegenklassement: 1. Amstel 12.38.03, 2. Belgie 12.40.47, 3. J. v. Erp 12.42.52, 4. Ketting 12.44.40 (51 pnt.), 5. Militaire Ploeg z.t. (53 pnt.), 6. Union 12.45.24, 7. Soka 12.47.10, 8. Rusland 12.48.44, 9. Bossche Staalbouw12.50.14, 10. De Uitkomst 12.62.24, 11. Batavus 12.54.18, 12. Olympia 13.00.11, 13. Tsjechoslowakije 13.09.04, 14. De Markthof 13.09.35. 15. Denemarken 13.18.14.

Algemeen klassement: 1. A. Hassink 11.06.56, 2. O. Goossens 11.07.46, 3. A. Prinsen 11.10.30, 4. F. Schtir 11.10.35, 5. L. v. Vliet 11.10.39,

Algemeen ploegenklassement: 1. Amstel 33.63.41, 2. Jan v. Erp 33.53.42, 3. Belgie 33.56.10, 4. Militaire Ploeg 33.57.58, 5. Ketting 33.58.01,

Combinatie-klassement: 1. A. Hassink 5 pnt., 2. L. v. Vliet 10 pnt., 3. O. Goossens 21 pnt., 4. M. Havik 24 pnt., 5. F. Schur 27 pnt.

Sprintklassement: 1. A. Hassink 14 pnt., 2. M. Havik 14 pnt., 3. B. v. Est 12 pnt., 4. L. v. Vliet 12 pnt., 5. O. Goossens 10 pnt.

Puntenklassement: 1. L. v. Vliet 65 pnt., 2. A. Prinsen 64 pnt., 3. A. Hassink 51 pnt., 4. P. Maas 45 pnt., 5. T. v. d. Bunder 38 pnt.

Eindstand bergklassement: 1. O. Goossens (Belgie) 43 pnt., 2. B. v. Est (Jan v. Erp) 25 pnt., 3. M. Havik (Elite-Ketting) 16 pnt., 4. P. Kuys (Batavus) 14 pnt., 5. A. Hassink (Amstel) 8 pnt.

Vierde etappe:HULSBERG-ST.WILLEBRORD, 181 km

Op „de langste dag" geen ogenblik ver­veling in de karavaan. Vooral dankzij Piet Hoekstra. De Batavus-routinier (30 nu) trok er meteen na de officiele start tussenuit. Hij kreeg de Tsjech Puzrla mee. En met zijn al even fors gebouwde gezel duwde de „beul van Dokkum" zich naar een voorsprong van maar liefst zeven minuten en 45 seconden. “Als die anderen ook maar eens zouden durven," riep Piet later uit. „De mannen die nog kort in het klassement staan. Dan zou je nog eens wat kunnen beleven. Maar ze zijn bang, ze blijven allemaal afwachten." Hagenaar Eric Waasdorp evenwel niet. Nog veel minder gunstig dan Hoekstra (op tien minuten achterstand) geplaatst, liet het dommelende peloton ook de Markthof-coureur gaan. Jammer genoeg kwam hij niet bij het leidende duo, maar ook Waasdorp verdiende een pluim. Hij bereikte in een 60 km lange solo een winst van bijna vijf minuten.

De reactie kon natuurlijk niet uitblijven. Hassink - . die zich bijzonder kwaad maakte op Egbert Koersen -, Van Vliet en Pirard leidden de tegenaanval. Na, 80 km vond Hoekstra (het verschil was toen teruggelopen tot nauwelijks drie minuten) het mooi genoeg. Hij stopte bij een benzine- station, goot een gieter water over het hoofd en wachtte rustig keuve­lend met een motoragent op de hoofd­macht.

Puzrla zette nog wel door. Kreeg zelfs Scheuneman, Van Gils, Schipper en Peer Maas mee, maar na 100 km was het toch ook voor hem gedaan. Al wipte hij nog wel mee in de eerste grote groep die na Bladel ontstond. Door een botsing met een geparkeerde auto (hij vloog tegen de voorruit) verdween daar Elite's Han Vaanhold in de ambulance. De verwon­dingen zagen er zeer ernstig uit, maar in het Tilburgse ziekenhuis stelden de art­sen een lichte hersenschudding, een kaak­fractuur en een breuk van het linker sleutelbeen vast.

De koers ging door. Witte truidrager Ortaire Goossens had het moeilijk. Ont­brak in de groep van 25, die wegreed. Miste daarna ook de slag die elf coureurs bij Hilvarenbeek maakten. Twee militai­ren (Bierings en Van der Steen), twee Amstels (Hassink en Lammertink), twee Van Erpen (Van der Kruys en natuurlijk voor eigen deur Piet van Leeuwen), twee Elite-vertegenwoordigers (Schur en Ha­vik), Dohmen (Union), weer de Tsjech Puzrla en de Rus Petrov kwamen weg.

Vooral oranjetruidrager Hassink en Lam­mertink joegen het tempo op. Tot woede van Leo van Vliet, die zich (met Spijker, Pirard en Ter Harmsel) afbeulde op kop van de waaier die daarachter werd geformeerd. Onenigheid derhalve bij de ploeg van Krott. Een later zelfs met „niet meer vertrekken" dreigende Van Vliet maakte zich erg boos op Hassink. Meende dat, na zijn steun in de eerste dagen, de leider best op hem had kunnen wachten.

Krott en Hassink dachen er anders over. Vonden het .„wegrijden" van Goossens, Prinsen, Jonkers en Ribbers belangrijker. Logisch dus dat van de arbeid vooraan anderen zouden profiteren. Van Leeuwen, Van der Steen, Van der Kruys en Bie­rings demarreerden om beurten. Lam­mertink haalde ze telkens terug. Tot dan, anderhalve km voor de streep, Bierings ineens wel buiten schot bleef.

Van der Kruys en Dohmen spurtten slechts voor de tweede plaats. Na een slotfase, waarin de werker van het eerste uur, Hoekstra, en de leider van de eerste ritten, Van de Bunder, ver achterop raak­ten, zorgde Guus Bierings voor de tweede militaire ritzege. De pet van sponsor Jan van Erp haastig op het hoofd zettend, was de pas 20-jarige coureur uit Uden daar terecht erg gelukkig mee. Guus, al vier maal (adspiranten, nieuwelingen, junio­ren en militair) kampioen in het veld­rijden,is een van de talenten die het in de nabije toekomst moeten gaan maken. Bijna ook had de Oostbrabander zich en­kele weken geleden wereldkampioen der militairen mogen noemen. Maar, alleen voorop daar in de finale, haalde ploeg­maat Frits Pirard hem terug en ging de winst naar de Oostenrijker Karner.

In het algemeen klassement verstevigde Hassink intussen zijn positie. Al maakte ploegleider Herman Krott zich - even­als in 1976 - op voor een moeilijk ge­sprek om de eenheid in de gelederen te herstellen.

Amateurs: 1. G. Bierings (Militair) 4.06.23 (met bon.), 2. P. v. d. Kruys (Jan van Erp) 4.06.35 (met bon.), 3. M. Dohmen (Union) 4.06.40 (met ban.), 4. F. Schur (Elite Ketting) 4.06.45, 5. M. Havik (Elite Ketting), 6. A. v. d. Steen (Militair), 7. J. Lammertink (Amstel), 8. A. Hassink (Amstel), 9. J. Petrov (Rusland), 10. P. v. Leeuwen (Jan van Erp), 11. W. Gomes (Olympia) 4.07.18, 12. N. Sidorenko (Rusland), 13. H. Prinsen (Soka), 14. J. v. Houwelingen (Bossche Staalbouw), 15. B. v. Est (Jan van Erp), 18. F. Pirard (Militair) 4.07.25, 17. B. Huveneers (Olympia), 18. J. Ribbers (Union), 19. J. Blaha (Tsjechoslowakije), 20. L. v. Vliet (Amstel ).

Dagploegenklassement: 1. Militaire Ploeg 12.20.48 (23 pnt.), 2. Jan van Erp z.t. (27 pnt.), 3. Amstel 12.20.55 (35 pnt.), 4. Elite-Ketting z.t. (46 pnt.), 5. Rusland 12'.21.28.

Algemeen klassement: 1. A. Hassink 15.13.41, 2. O. Goossens 15.15.11, 3. F. Schur 15.17.20, 4. M. Havik 15.17.44, 5. A. Prinsen 15.17.48,

Algemeen ploegenklassement: 1. Jan van Erp 46.14.30, 2. Amstel 46.14.36, 3. Bel!gM 46.18.25, 4. Militaire Ploeg 46.18.46, 5. Elite-Ketting 46.18.56.

Combinatieklassement: 1. A. Hassink 7 pnt., 2. L. v. Vliet 14 pnt., 3. F. Schilr.15 pnt., 4. M. Havik 16 pnt., 5. O. Goossens 29' pnt,

Sprintklassement: 1. M. Puzrla 24 pnt., 2. P. v. d. Kruys 16 pnt., 3. A. Hassink 16 pnt., 4. M. Havik 15 pnt., 5. B. v. Est 12 pnt.

Puntenklassement: 1. A. Prinsen 72 pnt., 2. L. v. Vliet 66 pnt., 3. A. Hassink 64 pnt., 4. P. Maas 45 pnt., 5. F. Schur 42 pnt.

Vijfde etappe:ST. WILLEBRORD-SCHIJNDEL, 161 km

Juist voor die schitterende entourage in Schijndel mikte de ploeg van Jan van Erp op de dagprijs. De duizenden langs het parkoers van aankomst in de belangrijk­ste vestigingsplaats van de tegelhandel, die de renners liefst viermaal “rond" zagen gaan, kregen te zien wat zij graag wensten. Een thuiszege. Winst van “kapi­tein" Piet van der Kruys, de man die op 29-jarige leeftijd als zijn belangrijkste taak ziet zijn koerservaring op de jeugd in zijn groep over te brengen.

Eigenlijk was de in de laatste klassiekers voor Olympia's Ronde zo heersende for­matie ook hard toe aan een dergelijk succes. Van der Kruys: “We hebben de pech gehad, dat Henk Mutsaars (onze beste man in het klassement) op de eer­ste dag hard is gevallen. Kijk, voor mij was het na Limburg in de totaal-stand natuurlijk gedaan. En de jongeren, Bart van Est en Bertje Oosterbosch? Zij mis­sen toch nog de zo broodnodige routine. Rest: Piet van Leeuwen, die er nu het, beste voorstaat, maar juist op weg naar Limburg een kostbare minuut kwijt­raakte."

Goed, Van Erp won dan in Bladel wel de ploegentijdrit en in St. Willebrord was de zege van militair Guus Bierings in feite ook een “paarse" triomf, maar publicitair had het weinig waarde. “Schijndel dus," namen de pupillen van manager Jan Gis­bers zich voor. En de coupe slaagde, na­dat de voorgaande drie jaren telkens de kans werd gemist.

Al na enkele kilometers wisten Van der Kruys c.s. zich verzekerd van bondgeno­ten. Nadat onmiddellijk na het officiele vertrek Unions Ad Verstijlen de groep „op het kantje" uit elkaar trok, namen met vier Van Erp-renners (Van der Kruys, Van Leeuwen, Mutsaars en Van Est) liefst vijf Amstel-coureurs plaats in de snel gevormde waaier: Hassink, Lam­mertink, Van Vliet, Spijker en Ter Harm­sel. Ook militairen Bierings en Van der Steen, Martin van der Bergh van De Markthof, Barend Huve­neers van Olympia, Frits Schur en Hans Langerijs (Elite Meu­belen) alsmede groene-truidrager Adje Prinsen (Soka) waren mee in de groep die vele minuten (ruim zes) van de naaste concurrenten zou wegrijden.

De voornaamste verliezers? De Belg Ortaire Goossens (tweede in het klassement), Martin Havik (tot dan steeds erbij en als outsider nog getipt voor een verrassingsaanval), Jonkers en Ribbers. Tevergeefs probeerden vooral Havik en Jonkers nog een tegenoffensief te ontketenen. Maar het tempo aan de spits bleef te constant. Hassink, zo op weg naar weer een verstevi­ging van zijn leidersplaats, later: ,Ik heb gezegd: jongens laten -we niets forceren. Gewoon rustig doorgaan en het gat zo groot mogelijk maken. Op die laatste veertig kilometer in Schijndel kijken we dan wel verder hoe de rituitslag wordt." Triest voor Verstijlen (de initiatiefnemer toch) was dat hij er daar al lang niet meer bij was. Tweemaal reed de Westbraban­der (ook pas 19 jaar) lek in de kopgroep en later kreeg hij nog eens pech. Ook Guus Bierings kwam op kleine achterstand binnen. Onderweg buitelde de winnaar van een dag tevoren al tegen de weg en in Schijndel deed hij dat nog eens. Flink aan het gezicht gewond bleef Guus daar zelfs even dizzy liggen.

Intussen speelde Van der Kruys het spel van de finale zoals dat gespeeld moest worden. De Helmonder, bezig aan zijn negende Olympia's Ronde (eerder won hij twee jaar terug in Drachten een etappe), sprong al vlak voor Schijndel een keer weg. En herhaalde die uitval in de voorlaatste omloop. Beide keren stuurde Hassink Ton ter Harmsel met hem mee.

„Waarom? Omdat ze mij, Van Vliet of Lammertink toch niet laten gaan," verduidelijkte Arie. “Dus was het kiezen tussen Spijker of Ton. Omdat Ter Harmsel, na wat moeilijke eerste dagen, nu weer echt veel voor de ploeg heeft gedaan, gunden we het hem. Bovendien was het voor het ploegenklassement prima dat er een van ons en een van Van Erp vooruit raakten." Waarbij Hassink heel goed besefte dat in die laatste kilometers, met een tweede groep (Havik, Bert Oosterbosch, Marcel van Leeuwen, Verbrugge, Kuys en Jonkers) op liefst zeven minu­ten, een gebaar naar Van Erp kon worden gemaakt. Nadat Van der Kruys Ter Harmsel in de eindsprint uiteraard kansloos had geklopt, gaf Arie toe: “Het is toch mooi zo. Zij de rit en wij weer wat dichter bij de zege. Ik geloof dat het peloton echt moe is. De meesten hebben zich bij de situatie neergelegd."

Ter Harmsel in dezelfde trant: „Ik had wel graag gewonnen, maar zo is het ook best." En Leo van Vliet, die zich na een gesprek met Krott schikte in de teamdiscipline („Al valt het vooral mijzelf allemaal iets tegen") : “Wanneer het bij elkaar blijft, kan ik misschien wel de etappe winnen, maar nu Van Erp ook een rit pakte, hebben we misschien de komende dagen minder last van ze." Herman Krott: „In het algemeen klassement staan wij nu toch een, vier en vijf. Jos Lammertink zat er opnieuw bij. Daar geniet ik van. Zoals die jongen zich aanpast. Natuurlijk moeten we hem nu wel wat „terug" gaan houden. Hij doet de Achter­hoek nog en de nationale kampioenschappen. Daarna gaat 'ie mee naar Bohemen. Maar alleen om te leren. Al komt hij daar iedere dag op een kwartier binnen, dat geeft niets. Als hij maar zo sterk is om van de criteria weg te blijven. Ik heb veel liever dat Jos dan van de winter weer lekker gaat veld­rijden."

Nog veel gelukkiger was in Schijndel Jan van Erp, die zijn jongens een extra premie beloofde. En natuurlijk Piet van der Kruys. Na het opofferingswerk voor zijn ploegmakkers („Ik probeer het ze wel allemaal aan te geven, maar vergeet niet dat ze er toch zelf voor moeten trappen") een persoonlijk succes dus. Be­reikt overigens na een demarrage die was bedoeld om de weg voor de op huis aan fietsende Henk Mutsaars vrij te maken.

Van der Kruys verdiende de triomf ten volle. Tweemaal ritwinnaar in Zeeuws­-Vlaanderen en toch geen eindzege; in Bladel vlak voor de streep verslagen om­dat de voet uit de toeclips schoot en in St. Willebrord berustend tweede achter merkgenoot Guus Bierings. De bekroning van een aantal opvallende prestaties dus. Al gaf Piet tegelijk aan dat wat hem be­treft Olympia's Ronde al was beslist. „Als ik zo'n Schur alleen maar zie mee­rijden, zou ik niet weten wie het Hassink en zijn ploeg nog lastig moet en kan maken. Een waaier mist 'ie toch nooit. En hoe moet het anders?"

Amateurs: 1. P. v. d. Kruys (Jan v. Erp) 3.49.44 (met bon.), 2. T. ter Harmsel (Amstel) 3.49.49 (met bon.), 3. L. v. Vliet (Amstel) 3.50.21 (met bon.), 4. B. Huveneers (Olympia) 3.50.26, 5. A. Prinsen (Soka), 6. F. Schiir (Elite-Ketting), 7. J. Lammertink (Amstel), 8. J. Spbker (Am­stel), 9. B. v. Est (Jan v. Erp), 10. H. Mut­saars (Jan v. Erp), 11. J. v. Leeuwen (Jan v. Erp), 12. M. v. d. Bergh (De Markthof), 13. A. Hassink (Amstel), 14. H. Langerijs (Elite-Ket­ting), 15. A. v. d. Steen (Militair), 16. G. Bie­rings (Militair) 3.51.03, 17. P. Kuys (Batavus) 3.55.30, 18. B. Oosterbosch (Jan v. Erp), 19. J. Jonkers (Militair), 20. J. Verbrugge (Mi­litair).

Dagploegenklassement: 1. Amstel 11.30.51 (12 pnt.), 2. Jan v. Erp z.t. (20 pnt.), 3. Elite­Ketting 11.36.22, 4. Militaire Ploeg 11.36.59, 5. Soka Snacks 11.47.06, 6. Batavus 11.52.06, 7. Union 11.55.20, 8. Tsjechoslowakije 12.02.15, 9. Bossche Staalbouw 12.08.46, 10. Rusland 12.09.30, 11. Olympia 12.11.32, 12. De Uitkomst 12.12.11, 13. De Markthof 12.21.28, 14. Belgie 12.26.41.

Algemeen klassement: 1. A. Hassink 19.04.07, 2. F. Schur 19.07.46, 3. A. Prinsen,19.08.14, 4. L. v. Vliet 19.08.25, 5. J. Lammertink 19.08.38,

Algemeen ploegenklassement: 1. Jan v. Erp 57.45.21, 2. Amstel 57.45.27, 3. Elite-Ketting 57.55.18, 4. Militaire Ploeg 57.55.45, 5. Soka Snacks 58:07.33,

Sprintklassement: 1. L. v. Vliet 33 pnt., 2. P. v. d. Kruys 26 pnt., 3. M. Puzrla 24 pnt., 4. A. Hassink 19 pnt., 5. F. Schur 17 pnt., 6. M. Havik 15 pnt., 7. B. v. Est 13 pnt., 8. J. Lam­mertink 10 pnt., 9. O. Goossens 10 pnt., 10. G. Schipper 9 pnt.

Combinatieklassement: 1. L. v. Vliet 7 pnt., 2. A. Hassink 8 pnt., 3. F. Schiir 11 pnt., 4. A. Prinsen 15 pnt., 5. J. Lammertink 25 pnt.

Puntenklassement: 1. A. Prinsen 88 pnt., 2. L. v. Vliet 84 pnt., 3. A. Hassink 72 pnt., 4. F. Schur 57 pnt., 5. P. v. d. Kruys 56 lint.,

Zesde etappe: SCHIJNDEL-DIEREN, 143 km

Tegen de gebundelde suprematie van de ploegen van Amstel Bier en Jan van Erp Tegels kwam er toch nog verzet. Niet van de wat teleurstellende teams van Elite Meubelen, Soka Snacks en Union Fietsen, maar van de dappere Batavus-mannen. Cees Kouwenhoven en Wil Zaayer stuur­den juist op weg naar Dieren, waar in de fabriek van Gazelle de karavaan een schitterende ontvangst zou krijgen, hun renners in de aanval.

Na het Belgische openingsoffensief (coach Roger de Corte had de avond te­voren zijn team en vooral de falende Ortaire Goossens bestraffend toegespro­ken) via o.a. Jos Geurts en Noel Zelck, namen de rood-blauw-gele tricots plaats op de eerste rij van een telkens verbrok­kelend peloton. Nadat enkele kilometers voorbij de passage van de Prins Willem Alexander-brug de groep weer samen­smolt (nog 73 man na de opgave op me­disch advies van Amstel- renner Johan van der Meer - gescheurde spier in het dij­been - en het afhaken ook van Ad Hoe­zen (Bossche Staalbouw) nam de Zeeuw Johnny Verbeke het initiatief. Hij kreeg de Belg Geurts en de Tsjech Blaha mee, maar stuitte nog op het verzet van Van Erp (Oosterbosch en Van der Kruys).

Met ploegmaat Geert Schipper en mili­tair Gerrit Vixseboxse had Verbeke even daarna (70 km) meer succes. De hoofd­macht reageerde apathisch. Bij Lunteren (80 km) was de voorsprong van het trio al 40 seeonden en kort daarna liefst twee minuten. Gerrit Pronk en Piet Kuys con­troleerden de tegenacties van o.a. Andre van Elten, Marcel Rehorst en Goossens. Kuys gang ook mee met Van de Bunder, Ter Harmsel, Mutsaars, Ponsteen en Re­horst. Waarna de man uit Vlijmen zich nog eens verdienstelijk maakte bij de eerste tempaversnellingen van Leo van Vliet op de Veluwe.

Desondanks vloog de snelheid van de groep omhoog. De ontsnapping moest mislukken, ook al omdat Vixseboxse er vooraan nog nauwelijks de gang in kon houden. Vlak voor Arnhem (115 km) capituleerde Verbeke als eerste. Schipper en Vixseboxse gingen door. Vormden een bruggehoofd dat Amstel en Van Erp ge­bruikten om ieder een afgezant naar voren te schuiven.

Lammertink later: “Bart van Est sprong als eerste. Ik heb toen even gewacht wat Frits Schur (2e in het klassement) zou doen. Hij bleef zitten en daarom ben ik zelf gesprongen." Samen bereikten de twee (met -Guus Bierings) meest opval­lende jongeren snel in de omgeving van de Posbank de leiders, waarbij zij zich met voldoende steun in de rug opmaakten voor de finale.

Van Est: “In de plaatselijke ronde heeft Lammertink nog wel geprobeerd weg te komen. Voor de eindsprint was ik ten­slotte niet bang. Alleen Schipper's snel­heid kende ik niet, maar hij kwam tussen Jos Lammertink en de hekken terecht. Toen was ik zeker."

De dappere Dinteloorder verdiende het succes van de tweede Van Erp-ritzege ook. Als een van de meest strijdlustigen uit het peloton neemt hij nog wel een, te veel risico's. “Een gebrek aan ervaring," typeert Piet van der Kruys dat soms on­bezonnen rijden van de tweedejaars ama­teur, die enkele weken geleden nog zo schitterend de driedaagse door Noord­Holland won. “Ik ben er," geeft Van Est eerlijk toe, „ook nog lang niet. Op weg naar Limburg ging ik in elkaar. En zon­dags kwam ik na die vlucht met Goos­sens mezelf ook tegen in de heuvels."

Lammertink (3e) besefte intussen even­eens dat hij nog veel moet leren. Al maakte de na alle inspanningen bijna niet getekende renner uit Wierden, evenals bij alle successen in de juniorencategorie waarin hij dit voorjaar nog uitkwam, op­nieuw een sprongetje in de stand. Jos: “In de laatste kilometers is onze voor­sprong (was bijna een minuut) hard te­rug gelopen, maar Prinsen en Van Vliet ben ik toch nog gepasseerd."

Achter Hassink en Schur een derde plaats dus voor de debutant. Amstel deed goede zaken. Ook al omdat Leo van Vliet zich verzekerde van de groene punten­trui. Leo: In de laatste kilometers is Prinsen (drager daarvan) gesprongen. Ik heb alles gedaan om hem terug te halen. Dat lukte en in de spurt kwam hij toen op een gaatje te zitten. De vier punten verschil werkte Van Vliet (9e) op de ren­ner uit Raamsdonksveer (15e) daarmee weg.

In dat klassement en in de strijd am de ploegenprijs bleef Olympia's Ronde nog interessant. De oranje trui van Hassink was bij alle ontwikkelingen immers nau­welijks nog in het geding.

Amateurs: 1. B. v. Est (Jan v. Erp) 3.20.34 (met bon.), 2. G. Vixseboxse (Militair) 3.20.39 (met bon.), 3. J. Lammertink (Am,stel) 3.20.44 (met bon.), 4. G. Schipper (Batavus) 3.20.49, 5. J. Svoboda (Tsjechoslowakije) 3.21.18, 6. B. Hu­veneers (Olympia), 7. B. Scheuneman (Soka), 8. J. Ribbers (Union), 9. L. v. Vliet (Amstel), 10. W. Gomes (Olympia), 11. N. Sidorenko (Rusland), 12. R. v. Trigt (Uitkomst), 13. P. Kuys (Batavus), 14. J. Verbrugge (Militair), 15. A. Prinsen (Soka), 16. R. v. Gils (Belgie), 17. E. Koroliev (Rusland), 18. J. Spijker (Amstel), 19. R. Borst (Olympia), 20. T. ter Harmsel (Amstel) allen z.t.

Dagploegenklassement: 1. Amstel 10.03.25 (30 pot.), 2. Batavus z.t. (42 pnt.), 3. Militaire Ploeg z.t. (46 pnt:), 4. Jan van Erp z.t. (69 pot.), 5. Olympia 10.03.54 (35 pnt.), 6. Rusland z.t. (49 pnt.), 7. Soka Snacks-Gazelle z.t. (55 pot.), 8. Tsjechoslowakije z.t., (59 pnt.), 9. Belgie z.t. (69 pnt.), 10. Bossche Staalbouw z.t. (97 pnt.), 11. De Uitkomst-Riejan-Gazelle z.t. (102 pnt.), 12. Elite-Ketting z.t. (116 pnt.), 18. Union 10.04.15, 14. De Markthof 10.09.39.

Algemeen klassement: 1. A. Hassink 22.25.25, 2. F. Schur 22.29.04, 3. J. Lammertink 22.29.22, 4. A. Prinsen 22.29.32, 5. L. v. Vliet 22.29.43,

Algemeeen ploegenklassement: 1. Jan van Erp 67.48.46, 2. Amstel Bier 67.48.52, 3. Militaire Ploeg 67.59.10, 4. Elite-Ketting-Shimano 67.59.12, 5. Soka Snacks-Gazelle 68.11.27,

Puntenklassement: 1. L. v. Vliet 96 pnt., 2. A. Prinsen 94 pnt., 3. A. Hassink 72 pnt., 4. F. Schur 57 pnt., 5. P. v. d. Kruys 56 pnt.,

Sprintklassement: 1. L. v. Vliet 35 pnt., 2. P. v. d. Kruys 27 pnt., 3. l. Puzrla 24 pnt., 4. G. Schipper 21 pnt., 5. M. Havik 21 pnt.,

Combinatieklassement: 1. L. v. Vliet 7 pnt., a A. Hassink 11 pnt., 3. F. Schur 14 pnt., 4. J. Lammertink 21 pnt., 5. A. Prinsen 21 pnt., 6. B. v. Est 25 pnt., 7. P. v. d. Kruys 26 pnt., 8. M. Havik 30 pnt., 9. P. v. Leeuwen 41 pnt., 10. B. Huveneers 48 pnt.

Zevende etappe: DIEREN-NIBBIXWOUD, 165 km

Ook geen schokkende ontwikkelingen in het persoonlijk klassement na de rit over de 24 km lange dijk door de Marker­waard, wel een beslissing in de strijd om de ploegenprijs. Dankzij het initiatief van „meesterknecht" Piet van Leeuwen (in­tussen ook uitgenodigd voor deelname aan de Ronde van Luxemburg) verzeker­de de formatie van Jan van Erp zich vrij­wel definitief voor de derde achtereen­volgende maal van de eer het beste team te hebben.

De etappe leende zich daar ook bij uitstek voor. Na de opgave van militair Jan Jon­kers (op medisch advies niet gestart in verband met een dubbele achillespees­blessure) en zieke Hans Koot nog 71 cou­reurs, namen er eer ongekend snelle aan­loop voor. Door de bosrijke dreven van de Veluwe liep de kilometerteller in de volgauto's soms op tot tegen de 60 km per uur. De tol werd betaald. Soka kreeg harde klappen. Liefst vier man uit de groep van Ben van Erp (Toine van de Bunder, Jacques Vooys, Herman Pon­steen en ook Bert Scheuneman) namen in de laatste waaier plaats, toen de be­scherming van de bossen verdween en door het open polderland vanaf Harder­wijk richting Lelystad werd gekoerst.

Militair Frits Pirard reed op een onfor­tuinlijk ogenblik lek. Dat betekende voor hem, terwijl de Tsjech Puzrla de premie­spurt van het begeleidende detachement Rijkspolitie won (nu eens niet op de Af­sluitdijk maar in Harderwijk verreden), een positie bij de achtervolgers.

Vier Amstel-coureurs (Hassink, Van Vliet, Lammertink en Spijker), vier van Jan van Erp (Van Leeuwen, Van der Kruys, Oosterbosch en Van Est), Drie van Batavus (Gerrit Pronk, Koersen en Ver­beke), twee van Elite (Schur en Havik), twee van Soka (Maas en Prinsen), mili­tair Van der Steen en de Belg Beurts raasden vooraan door. Achter die zeven­tien formeerden 21 anderen de tweede groep: de Russen Golubnichni, Leskov en Sidorenko, de Tsjechen Belga, Puzrla en Svoboda, de Belg Goossens alsmede Jan van Houwelingen en Marcel van Leeuwen (Bossche Staalbouw), Schuitemaker en Van Trigt (De Uitkomst), Langerijs (Elite), Mutsaars (Van Erp), Rehorst (De Markthof), de militairen Bierings (8e in het klassement), Pirard en Ver­brugge, Huveneers (Olympia), Dohmen en Ribbers (Union).

Een schitterend gevecht volgde, met waaiers die elkaar geen seconde cadeau gaven. Ook de derde groep, die na het lossen van Schuitemaker, Bierings en Verbrugge door Pirard werd geformeerd, bleef dichtbij.

Maar alleen Leskov en Langerijs zouden tenslotte het sprongetje naar de spits maken. Dappere Barend Huveneers haal­de het, als ook Mutsaars, net niet. Leskov en Langerijs bereikten zelfs meer. Zij gingen bij het naderen van het eind van de dijk mee met de tempoversnelling van Piet van Leeuwen. Ook slimme Toon van der Steen haastte zich naar voren. Am­stel koos voor Jan Spijker. Hassink: „Mij, Van Vliet en ook Lammertink laten ze toch nooit gaan. Dus moest Jan erbij. Maar juist hij bleek, net als ik zelf overi­gens, niet zo'n beste dag te hebben." Van Vliet, verontwaardigd: „Spijker zat in ideale positie op dat moment. Ik riep nog: gaan, want dit is de slag. Maar hij bleef zitten, zoals hij eigenlijk veel te veel af­wacht."

Amstel miste derhalve de goede trein. De schade bleef echter beperkt. De inspan­ningen van Piet van Leeuwen ten spijt. „Ik wist bij voorbaak," gaf de 25-jarige winnaar van onlangs nog de Ronde van Midden-Nederland toe, „Dat ik nooit kon winnen. Ik heb die Rus zien spurten in de Giro delle Regioni in Italie. Onwijs hard gewoon. Maar toch, ik fietste voor mijn klassement (6e, met Van Vliet, Prinsen, Lammertink en Schur binnen bereik) en natuurlijk de ploegenprijs. De seconden die ik daarvoor pakte, kan niemand me nog afnemen."

Langerijs hielp intussen “gepast" mee bij het kopwerk. De winnaar van Olympia's Ronde 1975, die voor eigen deur langs­reed. schouderophalend: „Ik kon nooit Schur, onze best geplaatste man, benade­len. Daarom heb ik er steeds op gelet dat het verschil niet groter dan ongeveer een minuut zo worden. Daarbij hoopte ik natuurlijk wel op de ritzege."

Deze zou Langerijs niet krijgen. De Rus Leskov nam op pure snelheid meters af­stand van zijn concurrenten. Na de zeges van Osokin en Basko in de laatste jaren dus opnieuw een Russisch succes. Het enige -de prestaties in de heuvels van de Belg Goossens uitgezonderd -van de weer kwalitatief matige buitenlandse in­breng. Leskov, 23 jaar, afkomstig uit de Oekraine en juist afgestudeerd als in­genieur bouwkunde, beleefd: ,Prachtige koersen hier in Holland. Heel bijzonder met dat rijden in waaiers. Je leert dat het belangrijk is op tijd de juiste positie in te nemen." Overigens gaf hij toe zeker niet tot de Russische top te behoren. Ondanks zijn ettappezege in Oostenrijk (1975) en nu een 5e plaats in de Italiaanse Giro Belle Regioni, maakt hij ook geen deel uit van de uitgebreide selectie van de Sovjets voor de w.k.

Voor het klassement was zijn winst even­min van belang. De prijzen waren al ver­deeld. Oranje, toen ook nog groen, wit en het sprintklassement voor Amstel en de ploegentriomf voor Van Erp. De tijdrit zou alleen voor de troostprijzen nog van belang zijn. Olympia's Ronde was toch eigenlijk al te vroeg beslist.

Amateurs: 1. V. Leskov (Rusland) 3.26.57 (met bon.), 2. H. Langerijs (Elite-Ketting) 3.27.02 (met bon.), 3. P. v. Leeuwen (Jan van Erp) 3.27.07 (met bon.), 4. A. v. d. Steen (Militair) 3.27.12, 5. B._v. Est (Jan van Erp) 3.27.52, 6. P. v. d. Kruys (Jan van Erp) 3.27.57, 7. L. v. Vliet (Amstel), 8. A. Prinsen (Soka), 9. P. Maas (Soka), 10. G. Pronk (Batavus), 11. A. Hassink (Amstel), 12. J. Lammertink (Am­stel), 13. F. Schur (Elite-Ketting), 14, J. Geurts (Belgie), 15. M. Havik (Elite-Ketting), 16. E. Koersen (Batavus), 17. B. Oosterbosch (Jan van Erp), 18. J. Spijker (Amstel); 19. J. Verbeke (Batavus) 3.28.07, 20. J. v. Houwe­lingen (Bossohe Staalbouw) 3'.28.13.

Dagploegenklassement: 1. Jan v. Erp 10.23.01, 2. Elite-Ketting 10.23.06, 3. Militaire Ploeg 10.23.44, 4. Amstel 10.23.51, 5. Batavus 10.24.01, 6. Rusland 10.33.01, 7. Soka 10.33.27, 8. Belgit 10.33.46, 9. Bossohe Staalbouw 10.34.02, 10. Tsiechoslowakije 10.36.08, 11. Union 10.36.19; 12. De Uitkomst 10.36.29 (110 pnt.), 13. Olym­pia z.t. (115 pnt.), 14. De Markthof 10.43.30.

Algemeen klassement: 1. A. Hassink 25.53.22, 2. F. Schtir 25.57.01, 3. J. Lammertink 25.57.19, 4. A. Prinsen 25.57.29, 5. L. v. Vliet 25.57.40,

Algemeen ploegenklassement: 1. Jan van Erp 78.11.47, 2. Amstel 78.12.43, 3. Elite-Ketting 78.22.18, 4. Militaire Ploeg 78.22.54, 5. Soka 78.44.54,

Combinatieklassement: 1. L. v. Vliet 7 pnt., 2. A. Hassink 11 pnt., 3. F. Schur 17 pnt., 4. J. Lammertink 22 pnt., 5. P. v. d. Kruys 22 pnt.,

Puntenklassement: 1. L., v. Vliet 110 pnt., 2. A. Prinsen 107 pnt., 3. A. Hassink 82 pnt., 4. P. v. d. Kruys 71 pnt., 5. B. v. Est 69 pnt.,

Sprintklassement: 1. L. v. Vliet 45 pot., 2. P. v. d. Kruys 27 pnt., 3. M. Havik 26 pot., 4. M. Puzrla 24 pot., 5. J. Blaha 21 pnt.,

Achtste etappe, le deel: INDIVIDUELE TIJDRIT NIBBIXWOUD, 23,2 km

Niet de verwachte bekroning van Has­sink's eindzege. De Amstel-spits kwam, na zijn briljante zege van 1976, ditmaal tot een matige tijd: 32 min. 12 sec. Goed slechts voor een achtste plaats. Ruim achter de verrassende winnaar Jan van Houwelingen. Een coureur uit de groep van de Bossche Staalbouw, 22 jaar en jongere broer van Amstels Adri van Houwelingen, die met duidelijke profplannen rond­stapt.

De winnende tijd: 31.16. Acht tikken sneller dan de weer indruk makende Jos Lammertink en negen korter dan Jan van Hou­welingen's ploegmaat Gerrie Mak. Bert Oosterbosch noteerde 31.26. Door een wesp gestoken Batavus-renner Geert Schipper, met opgezwollen gezicht, 31.50.

Voor Hassink kwamen ook nog Ponsteen en Bart van Est. Achter hem o.a. Prinsen en Piet van Leeuwen, die de mindere verrichting van Leo van Vliet overtroffen. Een vooral mentale kwestie, die tegenvaller van de Westlander. Het kostte hem in elk geval na de tijdrit de groene puntentrui.

De grootste verliezer was intussen Frits Schur. Eens juist in de tijdrit goed om op te klimmen naar de top van het klassement. Nu omdat er liefst 27 renners harder gingen, gezakt van de tweede naar de zesde plaats.

Amateurs: 1. J. v. Houwelingen (Bossche Staalbouw) 31.01 (met bon.), 2. J. Lammertink (Amstel) 31.15 (met bon.), 3. G. Mak (Bossche Staal­bouw) 31.20 (met bon.), 4. B. Oosterbosch (Jan van Erp) 31.26, 5. G. Schipper (Batavus) 31.50, 6. H, Ponsteen (Soka) 32.01, 7. B. v. Est (Jan van Erp) 32.05, 8. A. Hassink (Amstel) 32.12, 9. H. Langerijs (Elite, Ketting) 32.15, 10. P. Golubnichni (Rusland) 32.16, 11. B. Scheuneman (Soka) 32.18, 12. A. Prinsen (Soka) 32.21, 13. J. Petrov (Rusland) 32.22, 14. O. Goossens (Belgie) 32.27, 15. P. v. Leeuwen (Jan van Erp) 32.29, 16. V. Leskov (Rusland) 32.30, 17. L. v. Vliet (Amstel) 32.31, 18. M. v. Leeuwen (Bgssche Staalbouw) 32.41, 19. J. Ribbers (Union) 32.43, 20. L. Rotman (Union) 32.47.

Algemeen klassement: 1. A. Hassink 26.25.34, 2. J. Lammertink 26.28.34, 3. A. Prinsen 26.29.50, 4. L. v. Vliet 26.30.11, 5. P. v. Leeuwen 26.30.12,

Puntenklassement: 1. A. Prinsen 116 pnt., 2. L. v. Vliet 114 pnt., 3. A. Hassink 95 pnt, 4. B. v. Est 83 pnt., 5. J. Lammertink 81 pnt.,

Achtste etappe, 2e deel: NIBBIXWOUD-AMSTERDAM, 83 km

Eind goed al goed. Het motto van Herman Ponsteen na afloop van de laatste kilometers uit Olympia's 26e Ronde. Het motto ook van de hele Soka-ploeg. De teleurstellende ,voortzetting" van Toine van de Bunder en Bert Scheuneman kon even wor­den vergeten in de le Van Swindenstraat. Waar via de ritzege van Ponsteen en de ziedende spurt tussen aan de rechterkant van de groep, Ad Prinsen en aan de linkerzijde Leo van Vliet, iets van het blazoen van de merkenkampioen werd opgepoetst. De 22-jarige blonde renner uit Raamsdonksveer slaagde er immers niet alleen in zich temidden van alle geweld te hand­haven op een derde plaats in het eindklassement, maar Prinsen hield omdat hij (11e) slechts een plek toegaf aan Van Vliet (10e) in de slotrit, ook het puntengroen vast.

Het voornaamste uit de laatste uren is daarmee verteld. Al ver­baasde de karavaan zich nog wel over het gemak waarmee Ponsteen en zijn, met erg veel inspanning tussen de 24e en 38e kilometer bijgekomen, vluchtmakker Hans Langerijs liefst vijf minuten van de hoofdmacht konden wegrijden. Eerder kreeg Van de Bunder geen “vrijgeleide", maar tegen de uithaal van de zilveren medaillewinnaar van Montreal had niemand bezwaar. Dat ook Langerijs echter mocht vertrekken, wekte verbazing. De Noordhollander, ziek en dus gehandicapt aan de Ronde be­gonnen, reed immers steeds beter. Klom in de tijdrit al een plaats en zou in Amsterdam zelfs als zevende in de eindstand komen.

Pas in de finale reageerden Bert en Geert Oosterbosch alsmede Eric Visschers, die natuurlijk de belangen van zijn Elite-ploeg­makker beschermde. Die hielden nog een halve minuut over op een toch verbrok- kelde groep. Met Van Trigt als spurtwinnaar (een goede dag dus voor De Uitkomst) en rondom Huveneers, Cuypers, Gomes en Rotman de tweestrijd om het groen. Waar­bij Prinsen op de steun van Peer Maas kon rekenen. Van Vliet moest het alleen doen, want Ter Harmsel ging even eerder onderuit en natuurlijk waagden Lammertink en Hassink zich niet in het geweld. Zij kwamen zelfs in het wat achterop ge­raakte staartstuk van het peloton over de eindstreep.BRON: HENK KRUITHOF

Amateurs: 1. H. Ponsteen (Soka) 1.49.16 (met bon.), 2. H. Langerijs (Elite-Ketting) 1,49.27 (met bon.), 3. G. Oosterbosch (De Uitkomst) 1.53.32 (met bon.), 4. E. Visschers (Elite-Ketting) 1.53.37, 5. B. Ooster­bosch (Jan van Erp), 6. R. v. Trigt (De Uitkomst) 1.54.04, 7. B. Hu­veneers (Olympia), 8. R. Cuypers (Belgie), 9. W. Gomes (Olympia), 10. L. v. Vliet (Amstel), 11. A. Prinsen (Soka), 12. P. Kuys (Batavus), 13. L. Rotman (Union), 14. M. Puzrla (Tsjechoslowakije), 15. M. Re­horst (De Markthof), 16. R. Borst (Olympia), 17. J. Ribbers (Union), 18. J. Pokorny (Tsjechoslowakbe), 19. J. Blaha (Tsjecho- slowakije), 20. F. Schur (Elite-Ketting).

Dagploegenklassement: 1. Elite-Ketting 5.37.18, 2. Soka-Gazelle 5.37.39, 3. De Uitkomst 5.42.02 (47 pot.), 4. Jan van Erp z.t. (67 pot.), 5. Olympia 5.42.12 (32 pnt.), 6. Tsjechoslowakije z.t. (51 pnt.), 7. Union 5.42.19 (58 pnt.), 8. Batavus z.t. (70 pnt.), 9. Amstel 5.42.29, 10. Belgie 5.42.36, 11. Rusland 5.42.43, 12. Bossche Staalbouw 5.42.46, 13. De Markthof 5.43.03 (102 pot.), 14. Militaire Ploeg z.t. (131 pnt.).

EINDSTANDEN

Algemeen individueel klassement Music Service: 1. A. Hassink (Amstel) 28.19.55, 2. J. Lammertink (Amstel) 28.22.55, 3. A. Prinsen (Soka) 28.23.54, 4. L. v. Vliet (Amstel) 28.24.15, 5. P. v. Leeuwen (Jan van Erp) 28.24.16, 6. F. Schur (Elite-Ketting) 28.24.18, 7. H. Langerijs (Elite-Ketting) 28.25.22, 8. B. v. Est (Jan van Erp) 28.27.46, 9. J. Spij­ker (Amstel) 28.27.58, 10. G. Bierings (Militaire Ploeg) 28.29.21, 11. A. v. d. Steen (Militaire Ploeg) 28.30.04, 12. B. Oosterbosch (Jan van Erp) 28.30.12, 13. M. Havik (Elite-Ketting) 28.30.30, 14. B. Huveneers (Olympia) 28.32.32, 15. J. Ribbers (Union) 28.33.20, 16. M. v. Leeuwen (Bossche Staal,bouw) 28.36.46, 17. O. Goossens (Belgie) 28.37.08, 18. J. Schuitemaker (De Uitkomst) 28.37.43, 19. P. v. d. Kruys (Jan van Erp) 28.38.41, 20. E. Koersen (Batavus) 28.47.15, 21. P. Maas (Soka) 28.47.23, 22. P. kuys (Batavus) 28.49.09, 23. J. v. Houwelingen (Bossche Staal­bouw) 28.51.34, 24. H. Mutsaars (Jan van Erp) 28.51.39, 25. V. Leskov (Rusland) 28.53.16, 26. T. ter Harmsel (Amstel) 28.53.50, 27. F. Pirard (Militaire Ploeg) 28.54.04, 28. M. Puzrla (Tsjechoslowakije) 28.55.53, 29. P. Sorensen (Denemarken) 28.56.05, 30. E. Visschers (Elite-Ketting) 28.57.03, 31. G. Schipper (Batavus) 28.57.03, 32. M. Dohmen (Union) 28.58.14, 33. J. Verbrugge (Militaire Ploeg) 29.00.24, 34. A. Verstijlen (Union) 29.00.45, 35, B. Scheuneman (Soka) 29.01.28, 36. L. Rotman (Union), 29.01.34, 37. T. de Lange (Elite-Ketting) 29.01.38, 38. H. Ponsteen (Soka) 29.02.46, 39. G. Mak (Botssche Staalbouw) 29.04.01, 40. R. v. Gils (Belgie) 29.07.35, 41. R. v. Trigt (De Uitkomst) 29.09.56, 42. J. Koroliev (Rusland) 29.12.32, 43. R. Borst (Olympia) 29.12.58, 44. T. v. d. Bunder (Soka) 29.13.29, 45. P. Golubnichni (Rusland) 29.13.51, 46. N. Zelck (Belgie) 29.15.11, 47. R. Cuypers (Belgie) 29.15.39, 48. M. Rehorst (De Markthof) 29.15.52, 49. J. Petrov (Rusland) 29.17.05, 50. N. Sidorenko (Rusland) 29.17.57, 51. G. Vixseboxse (Militaire Ploeg) 29.18.20, 52. G. Pronk (Batavus) 29.19.37, 53. D. v. Egmond (De Uit­komst) 29.20.04, 54. J. Pokorny (Tsjechoslawakije) 29.21.39, 55. J. Blaha (Tsiechoslowakiie) 29.22.12, 56. P. Hoekstra (Batavus) 29.24.29, 57. W. Koenen (Union) 29.24.34, 58. M. v. d. Bergh (De Markthof) 29.26.03, 59. J. Vooys (Soka) 29.26.50, 60. G. Oosterbosch (De Uitkomst) 29.26.54, 61. J. Geurts (Belgie) 29.30.23, 62. D. Belga (Tsjechoslowakije) 29.31.37, 63. W. Gomes (Olympia) 29.32.24, 64. J. Verbeke (Batavus) 29.40.05, 65. G. Sorensen (Denemarken) 29.40.40, 66. J. Weber (De Markthof) 29.44.33, 67. A. v. Elten (Bossche Staalbouw) 29.44.44, 68, B. Langeveld (De Uitkomst) 29.48.09, 69. J. Miksik (Tsjechoslowak1je) 29.49.37, 70. E. Waasdorp (De Markthof) 29.57.05, 71. J. Svoboda (Tsjechoslowakiie) 29.58.19.

Algemeen Volta-ploegenklassement: 1. Jan van Erp 83.53.49, 2. Amstel 83.55.12, 3. Elite-Ketting 83.59.36, 4. Militaire Ploeg 84.05.57, 5. Soka­Gazelle 84.22.33,'6. Union 84.42.03, 7. Batavus 84.43.56, 8. Belgie 85.05.22, 9. De Uitkomst 85.08.06, 10. Bossche Staalbouw 85.14.57, 11, Rusland 85.36.20, 12. Tsjechoslowakije 85.46.42, 13. Olympia 85.54.27, 14. De Markthof 86.34.26.

Heidapal puntenklassement. 1. A. Prinsen 126 pnt., 2. L. v. Vliet 125 pnt., 3. A. Hassink 95 pat., 4. B. v. Est 83 pnt., 5. J. Lammertink 81 pnt., 6. P. v. d. Kruys 73 pnt., 7. P. v. Leeuwen 68 pnt., 8. F. Schur 66 pnt., 9. B. Huveneers 63 pnt., 10. H. Langerijs 60 pnt.

Holshuysen-Stoeltie sprintklassement: 1. L. v. Vliet 45 pnt., 2. J. Blaha 27 pnt., 3. M. Havik 27 pot., 4, P. v. d. Kruys 27 pnt., 5. M. Puzrla 24 pnt., 6. G. Schipper 21 pnt., 7. A. Hassink 20 pnt., 8. G. Vixseboxse 20 pnt., 9. F. Schur 19 pnt., 10. H. Ponsteen 14 pnt.

Caballero combinatieklassement: 1. L. v. Vliet 7 ,pnt., 2. A, Hassink 11 pnt., 3. J. Lammertink 20 pnt., 4. F. Schiir 23 put., 5. B. v. Est 24 pnt., 6. A. Prinsen 25 pnt., 7. P. v. Leeuwen 27 pnt., 8. H. Langerijs 28 pnt., 9. P. v. d. Kruys 2.9 pnt., 10. M. Havik 33 pnt.

De Vredestein-pechprijs over de gehele Ronde is toegekend aan Han Vaanhold van Elite-Ketting-Shimano.

De Prestatieprijs, beschikbaar gesteld door de Amstel Brouwerij, is over de gehele Romde door de journalisten toegekend aan Jos Lam­mertink van Amstel.

 

OMLOOP DOOR HET LAND VAN BARTJE.(1977.08.06)

Land van Bartje een slagveld

RON SNIJDERS „KOPMAN” IN DRENTSE JUNIOREN-OMLOOP

Een valpartij, vrijwel direct na de neutralisatie, hield niet alleen op desastreuze wijze huis in het veld van ruim 120 junioren dat in de 18e Omloop door het Land van Bartje zaterdagmiddag uit Assen was vertrokken, maar bepaalde tevens voor het verdere verloop hoe de dienstregeling was. Want dik dertig renners, die de kreukels aan lijf en materiaal waren ontkomen, vormden een kopgroep waaruit bij terugkomst in Assen na een zware, door regen en wind geteisterde koers over 120 km door het overigens vriendelijke Drentse landschap ook de winnaar te voorschijn kwam. Dat was de Zwanenburger Ron Snijders, die dit seizoen zijn derde zege boekte en aan de streep van Jan Timmer, die landelijke bekendheid geniet als motorsport-radio­verslaggever, het fraaie winst-boeket in ontvangst mocht nemen.

Vers split op het wegdek in de buurt van Vries eiste zijn tol en later - toen het was gaan regenen - vielen er ook slachtoffers op een spiegelglad geworden, met Bras begroeid klinkerwegje, allemaal nadelen verbonden aan het rijden over (vaak te) smalle binnenweggetjes. Het zij zo: Bartje's Omloop is nu een­maal geen Tour de France waarvoor alle verkeer desnoods langdurig kan worden stilgelegd.

Geen blaam dus op de organisatie, die in handen was van de AWC Wander-Meteoor uit Assen. Net zo min als deze wieler­club het kon helpen, dat de koers met die zeer snelle afsplitsing van een toch redelijk sterke kopgroep een saai verloop had. Pas toen er 100 km opzaten en uit het aan de spits fietsende hoofd­veld ook nogal wat renners terugvielen die de macht niet in de benen hadden om in de laatste 20 km er nog eens fiks tegen­aan te gaan, kreeg deze Drentse junioren-omloop pas het stem­pel een interessante seance te zijn.

Ze vielen dus als witjes in het begin: Van Tien, Van Oirschot, v. d. Hoeven, Van Dekker, De Jong, Hoebink, Schmits, Man­naars en later Gino Ammerlaam, die een duikeling in de berm maakte alsmede Piet Liefaard, de rood-wit-blauw-tricotdrager wiens “avontuur" zelfs in een sloot eindigde, verdwenen met talloze anderen vroegtijdig uit de koers.

IN STUKKEN

Afhakers, gesneuvelden en lossers dus bij bosjes. In drie, vier stukken viel het peloton uiteen toen de wieltjes nog maar net zoefden. De fortuinlijken - want zo mag het toch wel worden gesteld - vonden elkaar voorin. Dat was een dertigtal: Plu­gers, Ron Snijders, Wijnands, Van Waard, Peter Steyn en Hans Lammertink, Broers, Van IJzendoorn, Tonnie Weber en Peter Damen, De Bruyn, Kamsteeg, de noorderlingen Slendebroek en Leo Oosterhof, Kroon, Luyten, Hans Frijters, Ten Barge, Ne­derhof, v. d. Poel, Hennie van Lent, De Jong en Drost, Ganke­ma, Vos, Dalfsma en Moons.

Aanvankelijk zat daarachter een groepje van zo'n 10 man, waarin Peter Heeren, Jongsma, Peeters, Hoekstra en Groene­wegen figureerden, op een halve minuut met in hun spoor een derde groep, die op nog eens ruim een halve minuut “treinde". Nog geen 35 km waren voorbij of die kopgroep zat 45 sec. voor. Bij Veenhuizen (43 km) was het verschil al 1.20 min., tussen Een en Steenbergen (60 km) was er een marge van 1.49 min. Onder Roden (70 km) hadden 32 koplopers 2.48 min. voor­sprong op een tweede groepering van 28 renners en een derde formatie van 16 renners, die met ruim 5 minuten nadeel niets meer hadden in te brengen.

STEEKPROEVEN

De eerste echte steekproeven om de kopgroep te testen onder­namen bij Lieveren (80 km) Slendebroek, Wijnands en Luyten, die bij Donderen (13 km verder) opnieuw zonder succes aan de haal ging. Weer bij Vries (102 km) schakelde een val de Swift­renner De Jong uit en wegen de kilometers voor o.a. Van Waard, Nederhof, Ten Barge en Drost te zwaar. Weliswaar ging Jan Slendebroek daar met een felle demarrage lopen, maar dat was meer om in eigen woonplaats het showtje te maken.

In de slotfase van 20, nog zwaar tellende, kilometers worden o.m. Vos, Kroon en Dalfsma van lossers tot “lossers" gemaakt. Duidelijke activiteiten om zich in die eindfase het gunstigst te manifesteren, kwamen er van Theo Luyten, Ron Snijders, Hans van Lent en Ad Wijnands, alsmede Roger Lemmens die de eer­ste jump plaatste, wat hem overigens niet verder bracht dan de 3e plaats. Dat aanvalsvuur verteerde op weg naar de eind­streep nog de kopgroep, die toen in flarden uiteen viel. Ron Snijders maakte zich in de laatste meters verdienstelijk los van de even iets minder attente andere prijsjagers en kon zodoende deze 18e Omloop van Bartje op zijn naam schrijven.

WIND ..

De wind - wel eens poetisch “dat heerlijke Hollandse kind" genoemd - was, zo vertelde Ron Snijders na zijn zege, de meest adembenemende tegenstrever in deze Omloop geweest. „'t Was dan ook erg zwaar," zei Snijders, die er aan toevoegde veel op het kantje te hebben moeten rijden. Een bewering waar­mee Ad Wijnands - nu tweede, maar al met 11 overwinningen op zak - en Roger Lemmens het volkomen eens waren.

Met rugnummer een kwam Peter Steyn van de Almelose Zwa­luwen op een toerfiets binnen. Plaats 25, en dat was nog juist een prijs. Waar haal je in de gauwigheid toch zo'n, in wieler­koersen exotisch, exemplaar vandaan?

Laatste binnenkomer, binnen een kwartier na de eerste man, was IJsselstreker H. Wildeman uit Ermelo. Een karakter­mannetje, nietwaar!

BRON: WESSEL OUDEWORTEL

Junioren: 1. R. Snljders (Zwanenburg) De Bataaf, 120 km in 2.44.30, 2. op 5 sec. A. Wijnands (Maastricht) De Ster, 3. R. Lemmens (Veld­hoven) Wilhelmina op 8 sec., 4. R. van IJzendoorn (Tiel) De Batau­wers, 5. T. Weber (Best) Kolonel Cole op 32 sec., 6. J. Broers (Maar­tensdijk) Het Zuiden, 7. A. v. d. Poel (Hoogerheide) Zuidwesthoek, 8. P. Damen (Drunen) De Windmolens, 9. Th. Luyten (Stein) De Ster, 10. H. Lammertink (Wierden) De Zwaluwen Almelo, 11. B. Brouwer (Balkbrug) De Peddelaars, 12. H. Plugers (Eindhoven) Het Zuiden, 13. N. Snijders (Hoeven) Willebrord Wil Vooruit, 14. F. Moons (Helmond) Buitenlust, 15. H. Frijters (Maastricht) WV Breda, 16. W. de Bruijn (Oud-Gastel) Willebrord Wil Vooruit, 17. H. van Lent (Zwanenburg) De Kampioen Haarlem, 18. B. Gankema (Muntendam) Stormvogels, 19. L. Oosterhof (Noordlaren) Meteoor Assen, 20. D. Klein (Ter Appel) WSV Emmen, 21. J. Slendebroek (Vries) Meteoor Assen, 22. G. Dolfs- ma (IJsselmuiden) WC Kampen, 23. W. Kroon (Amsterdam) Amstel­land, 24. J. Vos (Exloo) WSV Emmen, 25. P. Steyn (Almelo) de Zwa­luwen Almelo, 26. M. ten Barge (Eibergen), 27. J. Drost (Hoogeveen), 28. B. Nederiof (Amsterdam), 29. R. van Waard (Haarlem), 30. H. van Loon (Mill), 31. J. Jongsma (Maren), 32. A. de Jong (Abbenes), 33. A. Kamsteeg (Aalsmeer), 34. G. Groenewegen (Amsterdam), 35. H. Vonk (Arnhem).

Ploegenklassement: 1. WC De Ster Geleen 52 pnt., 2. HSC De Bataaf Halfweg 40 pnt., 3. WC Het Zuiden Eindhoven 35 pnt., 4. R en TC Wilhelmina Eindhoven 30 pnt., 5. De Batauwers Tiel 27 pnt., 6. Kolonel Cole Best 24 put., 7. Willebrord Wil Vooruit St. Willebrord 23 pnt., 8. RSC Zuidwesthoek Tholen 19 pnt., 9. De Windmolens Geffen 18 pnt., 10. AWV De Zwaluwen Almelo 17 pnt.

 

OMLOOP VAN DE BARONIE.(1977.03.27)

Ongelooflijke seizoenstart van 25-jarige Zeeuw

Toine van de Bunder klasse apart in Omloop van de Baronie

Wanneer er een prijs zou bestaan voor de renner die het best voor de dag komt aan het begin van een wielerjaar op de weg, dan zou deze trofee de laatste jaren onge­twijfeld in de bagage van Toine van de Bunder, de 25-jarige renner uit Zeeuws­Vlaanderen, terecht gekomen zijn. Elk jaar opnieuw soleert en glorieert Van de Bunder in de voorjaarswedstrijden. Een grote parel ontbrak echter nog aan zijn rijk gevulde erelijst, de Omloop van de Baronie. Herhaaldelijk zat hij er dicht in de buurt van de eersten. Telkens reden er echter enkele renners mee, die juist iets sneller waren in de eindsprint of die aan het einde van deze eerste grote klassieker in het zuiden van het land over iets meer reserves beschikten.

Zondag schoot Van de Bunder echter de hoofdvogel. Tien kilometers moesten er nog worden afgelegd, de renners bevon­den zich in de omgeving van het lan­delijke kerkdorp Strijbeek, toen Van de Bunder onweerstaanbaar uithaalde. Tot op dat moment waren nog twee renners in staat gebleken het geweld van de los­gebroken Zeeuw te weerstaan. Michel Jacobs, die de kleuren van Union met brio verdedigde en Martin Havik, enkele jaren geleden kampioen van Nederland van de junioren, die eindelijk zijn grote beloften schijnt te gaan inlossen. Deze drie waren in Chaam ontvlucht uit een peloton van vijftien renners, een kop­groep die nog voor de Hel van Moerstra­ten tot stand was gekomen. Een in feite veel te vroege beslissing, want meer dan twee uur gebeurde er niets en daardoor krijgt deze Omloop van de Baronie mis­schien het stempel opgedrukt een vrij vlakke wedstrijd te zijn geweest.

Van de Bunder reed de laatste kilometers naar de eindstreep als een generaal die zich tot het laatste moment heeft inge­houden en dan onbarmhartig toeslaat. Zonder risico te nemen op de door de al­toos neerplensende regen nat geworden wegen, reed hij in een zeer goede stijl, met een buitengewone souplesse, naar de finish in de omgeving van hotel Boshek in Breda. Hier werd hij opgewacht door een zeer gelukkige ploegleider Ben van Erp van Soka Snacks, die na Scheune­man in de Ronde van Zuid-Holland nu al zijn tweede klassieker van dit seizoen won. Hier ook vertelde Van de Bunder, onherkenbaar door de modder en slijk, die van de wielen van de overige renners waren opgespat, dat hij al acht wedstrij­den dit seizoen had gewonnen. Dit op een totaal van negen gereden koersen. Alleen in Scheldebeke was hij vorige week woensdag afgestapt. Zoals hij zei speciaal om zich voor te bereiden op de Omloop van de Baronie, waarop hij zijn zinnen had gezet.

Eenmaal wat gewassen en gesoigneerd, wilde Van de Bunder nog meer kwijt. Hij zei dat alle berichten die aangaande hem de ronde doen en deden over aanbiedingen om prof te worden, uit de lucht zijn ge­grepen. Van de Bunder: „Ik heb nog nooit een aanbod gehad. Wanneer er een redelijk voorstel komt zal ik dat zeker in overweging nemen. Ik wil het best eens als prof proberen. Ik zeg met opzet een redelijk voorstel. Voor een bedrag van tienduizend gulden per jaar stap ik niet over.,,

Er waren aan de eindstreep in Breda nog meer blijde gezichten. Ten eerste dat van ploegleider Ben van Erp, die een week voordat het merkenkam- pioenschap wordt verreden weet dat zijn ploeg in de Hel van het Mergelland en de Ster van Bladel zeker zal meetellen. In de kopgroep huis­den naast Van de Bunder ook Piet Maas en militair Toon van der Steen, die een goed gereden wedstrijd met een tweede plaats besloot, terwijl ook Scheuneman, een tweede lid van de militaire ploeg, volgend weekeinde voor Soka zal worden ingezet.

Tevreden was ook Lambrichts, de ploeg­leider van Elite Meubelen-Ketting-Shi­mano. Toen op de dijk tussen Zwingel­spaan en Klundert de beslissing viel en zeventien renners definitief voorop kwamen, waren hierbij niet minder dan vijf renners van zijn ploeg. Het was bijzonder jammer dat Krijn Sint Nicolaas voor een lekke band van de fiets moest en daar­door terug in groep twee viel.

Ook tevreden was Leo van Vliet. Hij, de winnaar van Olympia's Ronde van Ne­derland in 1976, ging dit seizoen voor het eerst in een wedstrijd van meer dan hon­derd kilometer van start. Hij liet meteen na het vallen van de vlag zijn gezicht al zien en danste enkele kilometers in ge­ze1schap van Nico Valkenburg uit Wouw voorop. Later was Leo ook in de beslis­sende slag betrokken. Van Vliet: „Op het einde voelde ik dat ik nog kilometers tekort kwam. Het ongeluk dat Arie Has­sink (die er nog niet bij was), Frans van de Enden en mij in Tsjechoslowakije is overkomen, ben ik nog niet helemaal te boven." Maar het zal niet lang meer duren of de ”oude" Leo van Vliet is weer tussen de wielen te vinden.

Tenslotte was ook de organisatie meer dan tevreden. De valpartijen bleven tot het minimum beperkt en Wim Jeremias­se, het internationsal jurylid uit Goes, kweet zich als wedstrijdleider met de steun van Chris Delbressine, die de vol­gers weer op een sublieme wijze van het­geen in de kopgroep gebeurde op de hoogte hield, uitstekend van zijn taek. Jammer was dat de jury aan de finish de pers niet toeliet op de jurywagen. Deze was groot genoeg, ongeveer vijftig meter lang, en het is ook voor de schrijvende pers niet leuk het werk in de stro­mende regen te moeten verrichten. Op deze schoonheidsfout moet natuurlijk niet de gehele organisatie worden aange­keken. Wij vonden het echter zinnig er toch melding van te maken. Wat zou een organisatie moeten beginnen wanneer de krant thuis bleef ?

Er waren na afloop in Hotel Boshek in Breda ook enkele teleurgestelde gezich­ten. Jan van Erp bijvoorbeeld, die na drie wedstrijden nog steeds op zijn eerste overwinning moet wachten. Van Erp: „Misschien lukt het volgende week. Dan is het merkenkampioenschap aan de beurt en men weet dat wij daar nogal happig op zijn. Deze wedstrijd misten wij Hans Koot, die ziek is, terwijl wij Henk Mutsaars, Bert Oosterbosch en Guus Bie­rings, speciaal met het oog op volgend weekeind, niet hebben opgesteld."

Niet tevreden stond ook Mathieu Doh­men, de olijke Limburger, enigszins af­wezig langs de kant. Math moest, toen de slag viel, afhaken. Zijn commentaar: „De liesblessure waarvan ik veel last heb gehad is nog niet genezen. Het seizoen is gelukkig nog lang. Ik kom nog wel." Teleurgesteld, we hebben hem helaas niet meer kunnen spreken na afloop, was on­getwij- feld ook Theo Gevers uit Heesch. Ook hij beyond zich in de kopgroep, maar werd door een defect aan zijn rijwiel ge­plaagd. Gevers, die uitkomt voor Bossche Staalbouw, liet zich enkele keren afzakken tot bij een materiaal- wagen en trachtte het euvel met een sleutel zelf te herstellen. Helaas slaagde hij hier niet afdoende in, zodat hij van fiets moest wisselen. Dat wisselen gebeurde echter op een vrij ondeskundige wijze. Het­geen nu komt, is bedoeld als opbouwende kritiek. Het was na­melijk goed mogelijk voor een materiaalwagen een groep van vijftien renners te passeren. De auto zou bijvoorbeeld een vijf­honderd meter voor de renners uit hebben kunnen gaan rijden en dan hebben gestopt om de renner een andere fiets aan te kunnen reiken. Waarschijnlijk zou de ongelukkige Gevers dan niet veel tijd hebben verloren. Nu stopte de wagen echter achter de coureur. Eerst moest de fiets uit het rek warden gehaald. Dat ging met wat moeilijkheden gepaard en Gevers mocht achteraf blij zijn dat hij nog bij de tweede groep kon aansluiten.

Door pech kwam Peer Maas op achterstand. Hij zou bijna een minuut na de winnaar arriveren

Een lekke band is een vaak onoverkomelijk euvel, maar dit defect had op een andere wijze verholpen kunnen warden dan nu is geschied.

Omdat de meesten van onze lezers niet tot de volgerskaravaan behoorden, geven wij tenslotte nog enig wedstrijdverloop. Nog in het geneutraliseerde gedeelte, dat wil zeggen van de start bij hotel Boshek tot over de overweg in Prinsenbeek, reed de jonge Ad Verstijlen lek en moest de zieke Jo Maas uit Maas­tricht al afhaken. Beiden kwamen bij, maar bij de eerste tempo­verhoging was Maas opnieuw het slachtoffer en verdween hij voorgoed uit de koers. Ook Henk Prinsen, de ex-prof, kwam het pechduiveltje tegen. Hij herstelde en kwam op eigen kracht weer bij. Leo van Vliet was de eerste durver in de karavaan. Nauwelijks waren er tien kilometer afgelegd of hij ging voorop rijden. „Even laten zien, dat ik er weer was," zei hij later laco­niek. Nico Valkenburg, een amateur in hart en nieren, die altijd voor een avontuur te vinden is, sloot zich bij Van Vliet aan en terwijl Nico van Hest lek reed en erg veel moeite had om terug te komen, reed Toine van de Bunder, toen al in de voorste lines te vinden, het gat dicht. In Zevenbergen waren de spoorbomen gesloten en daardoor kon ook Van Hest (Dries­sen-Optilon) weer bijkomen. In Zevenbergen, waar rails over de weg liggen, kwamen Piet van der Kruijs en Luc Rotman ten val. Zowel voor de renner van Jan van Erp als de pupil van Rinie Wagtmans was de koers afgelopen. Terwijl Marines Jongenelen en Toon van der Steen een speldeprik uitdeelden, dit na 20 km, vielen de eerste gelosten te noteren. Wij ontwaar­den achtereenvolgens Cor Spapens, Wicher Vlot (had hij soms defect?), de Zaankanter Commandeer, Peter Nederlof van Bik en Gijs van de Werff van DTS.

Vooraan ging het zeer hard. De teller in de waren, voortreffeijk bestuurd door de eigenaar van hotel 't Lokomotiefje uit Breda, weer eerder in de richting van de vijftig dan de veertig kilo­meter per uur. De groep viel aanvankelijk in vele delen uiteen. Op de dijk tussen Standdaarbuiten en Klundert ontstonden diverse groepen, maar telkens opnieuw kwam het tot een her­groepering.

In de omgeving van Oud Gastel, juist voor de Hel van Moer­straten, viel de slag. Zeventien renners kwamen voorop. Alle grote ploegen, met uitzondering van de paarse equipe van Jan van Erp, hadden er twee of meer renners bij zitten en daardoor werd het tempo van de achtervolgers gebroken. Die zeventien: Leo van Vliet en Johan van der Meer van Amstel, Theo Gevers en Roelf Akker van Bossche Staalbouw, Michel Jacobs en An­dre Verstijlen van Union, Piet Maas en Toine van de Bunder van Soka, Jan Damen en Wim de Wilde van Badek, Peter Godde van Jan van Erp Tegels, Toon van der Steen van de militaire ploeg en Frits Schur, Hans Langerijs, Martin Havik, Tinus de Lange en Krijn St. Nicolaas van Elite Meubelen­Ketting-Shimano waren en bleven definitief weg. De tweede groep van twintig renners liep al snel een achterstand van een minuut op en wist deze kloof tientallen kilometers lang te handhaven, maar toen degenen die het tempo aangaven, o.a. Bart van Est van Jan van Erp, Albert Scheffer (De Uitkomst) en Bert Scheuneman (militair), moegestreden waren en Scheu­neman bovendien door de tweede valpartij van de middag werd uitgeschakeld, was het verweer gebroken en liep de achterstand langzaam maar zeker op. Krijn St. Nicolaas verdween na 84 kilometer uit de kopgroep door een lekke band en Gevers door het eerder aangehaalde voorval. Bij Rucphen (90 km) reed Maas lek, maar hij kwam in een fraaie stijl zijn positie voorop weer innemen. Ook Van der Meer moest voor een lekke band van de fiets maar de Limburger toonde eveneens uit het goede hout gesneden te zijn. In no time maakte hij zijn achter­stand goed.

De laatste twintig kilometer vertelden wij u in feite al in de aanhef. Van de Bunder zorgde voor onrust in de voorste ge­lederen. Aanvankelijk was Jacobs zijn evenknie, maar ook deze jonge, sterke coureur moest onder het juk van Van de Bunder door. Jacobs en Havik, die het langst stand hielden, kregen in de eindfase nog gezelschap van Van der Steen en Langerijs, die zich daarmee van een ereplaats verzekerden. Het ploegen­klassement was natuurlijk een buit voor Elite Meubelen-Ket­ting-Shimano, een te duchten ploeg in het komende weekeinde.BRON: JO DE BRUIJN

Amateurs: 1. Toine van de Bunder (Soka Snacks) 162 km in 4 uur 01 min. 22 sec., 2. op 27 sec. Toon van der Steen (Militaire Ploeg), 3. Michel Jacobs (Union), 4. Hans Langerijs (Elite-Ketting-Shimano), 5. Martin Havik (Elite-Ketting-Shimano), 6. op 56 sec. Piet Maas (Soka Snacks), 7. Jan Damen (Badek), 8. Peter Godde (Jan van Erp), 9. Tinus de Lange (Elite-Ketting-Shimano), 10. Leo van Vliet (Amstel), 11. Wim de Wilde (Badek), 12. Adrie Verstijlen (Union), 13. Johan van der Meer (Amstel), 14. Frits Schur (Elite-Ketting-Shimano), 16. Roelf Ak­ker (Bossche Staalbouw),.16. op 6 min. 07 sec. Martien de Vos (Dries­sen-Optilon), 17. Theo Gevers (Bossche Staalbouw), 18. op 8 min. 28 sec. Cees van Bragt (Badek), 19. Jack Verbrugge (Transvemij), 20. Jan van Houwelingen (Bossche Staalbouw), 21. Jan van de Velden (Union), 22. Jan Kuiken (Bleu de Nil), 23. Ad Hoezen (Bossche Staalbouw), 24. Jan Spijker (Amstel), 25. Vester Aarts (WV Roosendaal).

Ploegen: 1. Elite-Retting-Shimano 12 uur 05 min. 36 sec., 2. op 6 min. 01 sec. Union, 3. op 6 min. 24 see. Badek, 4. op 6 min. 30 sec. Amstel, 5. op 11 min. 31 sec. Bossche Staalbouw.

 

OMLOOP VAN DE BRAAKMAN.(1977.04.16)

Martin Havik winnaar Omloop van de Braakman

Toch nog onverwachte opwinding. De gemoederen in het anders zo vredige Zeeuwsvlaamse land laaiden aan het slot van de Omloop van de Braakman hoog op. En het was niet eens de wel degelijk op het koersverloop zijn invloed niet missende tweestrijd tussen thuisrijders Toine van de Bunder en Wim de Waal waar­over het wielervolk zich in Philippine druk maakte. Dat gevecht speelde zich immers af in de schaduw van een opnieuw boeiende botsing om de eerste plaats. Een confrontatie tussen de vier sterksten in een zonovergoten, maar desondanks weer lastige koers.

En juist in de finale van dat kwartet be­reikte de Omloop van de Braakman een dramatisch hoogtepunt. Nadat alle ener­gie die Martin Havik (Elite Meubelen­Ketting-Shimano), Leo van Vliet (Am­stel), Jan Huisjes (Sok Snacks) en mi­litair Toon van der Steen (normaal ook deel uitmakend van de Soka-groep) in hun pogingen om „afgescheiden" te finishen was opgesoupeerd, moest een spurt de beslissing brengen. Een aan­komst waarbij het - was de logische prognose - vooral zou gaan tussen Huis­jes en Van Vliet. Al eerder duelleerden zij naast elkaar (vorig jaar in de eerste rit van de Noordhollandse driedaagse, die Huisjes won) tot op de meet, Maar zover zou het nu niet komen.

Over het waarom verschilden uiteraard de meningen. Als eerste aankomende Huisjes: “Ik ging op 200 meter aan. Daarbij hield ik zoveel mogelijk de rech­terzijde van de weg. Logisch toch, want dan hoef je maar een kant op te kijken naar je concurrenten. Dat Van Vliet er dan toch nog, door een te klein gaatje, via de berm langs wil, moet ie zelf maar weten. Ik ga echt niet opzij. Eerlijk, zo is het gegaan. Ik ben niet van mijn lijn afgeweken. Hij kwam met zijn stuur tegen dat van mij aan en is gevallen, toen hij weer op de weg wilde wippen."

Een heel andere getuigenis gaf natuurlijk de bij zijn poging een eerste grote slag in 1977 binnen te halen tegen het wegdek gesmakte Westlander. Van Vliet: “Er was meer dan genoeg ruimte rechts van Huisjes. Hij zag het gevaar, kwam naar me toe en reed en duwde me van de weg af." En Martin Havik, normaal kansloos in die laatste meters op zuivere snelheid, nog onwetend van het feit dat hij later tot „papieren" winnaar zou worden uit­geroepen: „Jan Huisjes ging van links naar rechts over de weg: Ik zat nog tus­sen hem en Leo in." Amstelploegleider Herman Krott, het vuur aanwakkerend: „Kijk, normaal een beetje van de lijn af­wijken, daar ga ik mee akkoord, maar dit was een smerige duw met de elleboog. Dat kan natuurlijk niet. Hier moet de jury wat aan doen."

Een verzoek dat werd gehonoreerd. Al stelde wedstrijdleider Chris Delbressine terecht nadrukkelijk in dit geval noch met de reacties van renners, noch met die van ploegleiders iets te maken te hebben. Een van Erp's verwijt (Soka) terzijde schuivend (de Tilburger vond dat hem onrecht werd aangedaan, vroeg zich of waarom Huisjes en Van der Steen niet waren gehoord en hield ook later vol dat emoties en beinvloeding door belangheb­benden het jury-oordeel in een bepaalde richting stuwden) verklaarde de Roosen­daalse microman: „Ik reed in de auto misschien drie meter achter de renners toen de sprint werd ingezet. Voor mij was het duidelijk. Mijn beslissing stond al vast. Huisjes gaf Van Vliet eerst een zwieper, die ik nog kon tolereren. Toen die Amstel-man toch doorzette, duwde Huisjes hem van het macadam. Dat was de overtreding die voor mij genoeg was om hem te deklasseren. Dat Leo daarna viel, was voor hem erg, maar maakte ver­der niet uit. Het kan mij niet schelen wie er winnaar is. Wie er valt doet evenmin ter zake. Het gaat om de sport, niet om namen. Huisjes overtrad de regels. Ik heb na afloop meteen het jurylid dat op de 200 meter-lijn stond, bij me geroepen. Hij bevestigde wat ik had gezien. Verder heb ik niemand om advies of om zijn mening gevraagd. Er hoefde ook niet te worden geprotesteerd. Huisjes ging in de uitslag naar de vierde plaats. De man die als tweede aankwam (Havik dus) werd winnaar van de Omloop van de Braak­man."

Waarmee de zaak (al hield Van Erp stug vol dat Huisjes, die per 1 mei als prof bij De Onderneming gaat rijden en vorig weekeinde Rondom Duisburg won, echt niet het type renner is dat een ander op­zettelijk letsel toebrengt) rond was. De Omloop, weer prima in elkaar gestoken door het wielercomite Philippine, kende de opvolger van tweevoudige triomfator Toine van de Bunder. Geen Soka-cou­reur ditmaal. Ondanks het zorgvuldig op­gestelde plan waarbij de nationale mer­kenkampioen al rekening had gehouden met de rol van weer bij de amateurs te­ruggekeerde Wim de Waal.

Van Erp: “Toine zou zijn eigen kansen opofferen (voor eigen volk zelfs) wan­neer De Waal zich op zijn wiel zou vast­bijten. Dan moest nu Toontje (v. d. Steen) het maar doen. Hoewel hij in een militaire trui reed."

Zover kwam het in de Braakman inder­daad. Na een wat moeizaam vertrek (na 10 km een grote valpartij, waarbij de bijna complete ploegen van Batavus en Bossche Staalbouw, inclusief een van de favorieten, Ger Mak, waren betrokken) brak wat er overbleef van de hoofdmacht in de tweede van de vier ronden in vier brokken. Met voorop drie Soka's (Van de Bunder, Huisjes en Scheuneman),

twee militairen (Van der Steen en Verbruggen), twee man van Elite (Havik en Langerijs, beiden net terug uit Neder-Saksen, waar ze als 3e en le eindigden), drie Amstel-renners (Ter Harmsel, Van Vliet en Van Houwelingen) en individuelen De Waal (WV Zeeuws-Vlaanderen) en Ad van Trijen (Transvemij­De Zuidwesthoek). En in achtervolging de geklopte ploegen van Jan van Erp (Godde, Van Est, Mutsaars en v. d. Kruijs), Union (Jacobs, Jonkers en Rotman), De Markthof (Penne­kamp, Weber en Schelfhout) en Soka's Peer Maas.

Een onbruikbaar wiel wierp Van Houwelingen terug, maar de elf anderen gingen in de spits keihard door. Lang bleef het ver­schil klein. Tot aan het eind van de derde ronde de afstand in­eens ruim twee minuten bedroeg. Het moment waarop ook de verwachte ontknoping kwam. Van de Bunder had al een paar keer tevergeefs getracht De Waal af te schudden, toen in de premiespurt Leo van Vliet, Jan Huisjes en Martin Havik door­haalden. Van der Steen zag het gevaar. Sloot aan, waarna achter hem Van de Bunder „de deur dichttrok". ,Er waren er toch twee van ons bij," lichtte de inmiddels al op elf seizoen­ triomfen staande Zeeuw toe. “Dat was het belangrijkste. An­ders had ik misschien nog wel kunnen proberen om De Waal kwijt te raken, maar zo ging het - voor de ploeg - ook goed." Dat de twee Zeeuwen toch nog samen “weg" kwamen (met Jacques Verbrugge) telde dan ook nauwelijks. Het grote spel werd vooraan gespeeld. Huisjes (26 jaar), Van der Steen (bijna 22), Van Vliet (21) en Havik (21) demarreerden om beurten. Maar konden toch niet echt los raken. Het onvermijdelijke ge­volg: die onfortuinlijke spurt. Met voor Huisjes niet het succes dat hij zo kort voor hij prof wordt beoogde. Met voor Van Vliet in plaats van een klassieke zege nu een beschadigde arm en - vlak voor hij deze week in de „open" Omloop van de Sarthe aanzet - een dikke knie. Met voor Van der Steen toch weer niet die vetste prijs.

Alleen Martin Havik had reden om blij te zijn. De eerste klas­sieke amateur-winst van de juniorenkampioen van 1974. Een vervolg van de prima prestaties van de Strijenaar in de Ronde van Neder-Saksen, waar hij de eerste rit op zijn naam bracht. En een aanvulling van de referenties die hij - waarschijnlijk aan het eind van dit seizoen - in een gesprek met de profgroep van Bianchi kan overleggen. Want ook Martin Havik, dit voor­jaar al bij de ploeg van Gimondi in trainingskamp, ambieert een profcarriere.

BRON: HENK KRUITHOF

Amateurs: 1. Martin Havik (Strijen) 158 km in 3.28.10, 2. T. v. d. Steen (Etten-Leur), 3. L. van Vliet (Honselersdbk), 4. (gedeklasseerd) J. Huisies (Almelo), 5. op 50 sec. J. Verbruggen (Putte), 6. W. de Waal (Axel), 7. A. v. d. Bunder (IJzendijke), 8. T. ter Harmsel (Lage Zwaluwe) op 1 min. 20 sec., 9. B. Scheuneman (Veendam), 10. H. Langerijs (Blokker), 11. A. van Trijen (Halsteren), 12. op 2 min. P. Godde (Koewacht), 13. J. Weber (Best), 14. M. Jacobs (Bingelrade), 15. J. Jankers (Oud-Gastel), 16. H. Mutsaars (Schijndel), 17. F. Schelf­hout (Hengstduk), 18. P. Pennekamp (Grootebroek), 19. B. v. Est (Dinteloord), 20. op 3.41 min. P. Maas (Huybergen), 21. K. v. d. Wereld (Nieuwkoop), 22. A. v. Houwelingen (Heesselt), 23. P. v. d. Kruys (Helmond), 24. J. Olde Meule (Tubbergen), 25. E. v. Kessel (Velddriel), 26. H. Snoejjink (Denekamp), 27. Th. Hogervorst (Pijn­acker), 28. P. Verheyen (Breda), 29. M. Visser (Amsterdam), 30. A. Bongers (Heerlen).

 

OMLOOP VAN DE HAARLEMMERMEER.(1977.05.14)

Johan v. d. Weide zegevierde in massasprint

Veel strijd en spanning heeft de klassieke Omloop van de Haarlemmermeer voor amateurs, die voor de 25e keer door de Halfwegse Sport Club De Bataaf werd georganiseerd met steun van het Haarlems Dagblad, niet geboden. Het was een mono­tone koers zonder hoogtepunten. Alle demarrages werden door het hoge tempo in de kiem gesmoord en mede doordat er weinig wind stond in de “meer", konden ook de minder sterke knapen goed tussen de wielen meekomen. Slechts de allerzwaksten moesten afhaken. Het draaide tenslotte uit op een eindsprint van 47 man en daarin trok de 21-jarige Amsterdammer Johan v. d. Weide enigszins verrassend aan het langste eind. Met amper een kwart wieltje venschil bleef hij Gerrie Slot, die de sprint te vroeg had ingezet, en de pas zes weken als amateur fietsende Frits Breman de baas. Er was vrijwel niemand langs de kant die op Johan v. d. Weide had getipt. De moesten hiel­den het op Jimmy Kruunenberg, Ger Slot, Martin Visser, Piet van Leeuwen of Rhett van Trigt, maar zij kwamen daarmee bedrogen uit. Als amateur had Van der Weide, drie jaar eerder nationaal klassementskampioen van de nieuwelingen, slechts eenmaal eerder in het Vondelpark gewonnen. Met zijn eerste grote triomf was de rossige Amsterdammer dan ook dolgeluk­kig en temeer. omdat hij onlangs uit de Bleu de Nil-ploeg is gezet vanwege zijn minder goede prestaties.

De als clubprij aan deze Omloop verbonden Schiphol-trofee ging weer eens naar het organiserende De Bataaf door de klasseringen van Peter Noy (vierde), Jimmy Kruunenberg (zevende) en Dick Helmerhorst (veertiende).

Aan deze 25e Omloop van de Haarlemmermeer namen ook zes Engelsen en vier Duitsers deel en zij zorgden daarmee voor een internationaal tintje. Vooral de Engelsen kwamen goed mee in de temposlag. Er zouden ook zes Belgen komen, maar die lieten hat afweten. Hun ploegleider Dick Enthoven was wel aanwezig en zeer teleurgesteld dat de renners hem in de steek hadden gelaten. Ook een aantal vaderlandse favorieten als een Adrie

van Houwelingen, Barend Huveneers, Wim Gomes, Martin Schoen, Bennie Groen, Wicher Vlot, Peter Kuys, Juul Brues­sing, Martin Taverne, Wim Koene, Mathieu Pronk en Janus van Tol, lieten het om verschillende redenen afweten. Alles bijeen verschenen er 114 amateurs aan het vertrek en die moesten het 16,5 kilometer lange parkoers negen keer afleggen. Door het windstille weer en hoge tempo bleef alles bijeen en viel er vrijwel niets te beleven. In gesloten gelid draaide het peloton over de polderwegen en dijken. Slechts enkele zwakkere broeders moesten van de hoofdmacht afhaken. In de vijfde ronde kwam er eindelijk een kleine opleving door een vlucht van favoriet Piet van Leeuwen, Huiberts, Van der Zwart, Rob Borst, Martin Visser, Stroosnijder, Stan Snijders en de Engels­man Pete Shaw, maar deze vlucht hield niet lang stand.

De sterk rijdende Piet van Leeuwen heeft daarna nog een paar keer zonder succes geprobeerd om weg te komen. Ook Jimmy Kruunenberg, Hans v. d. Putte, Henk Prinsen en Den Besten kregen geen kans om zich af te zonderen. Een valpartij in de zevende ronde betekende voor onder meer Nijhuis, Bouman, Den Besten, Wim Tigelaar, Baars en Klaver het einde van de race. Het peloton slonk daardoor tot 48 man. Na een mislukte ontsnapping van Cor van Helvoort, Bas van Lamoen en Peter v. d. Knoop, probeerde Bas Langeveld bij het ingaan van de negende en laatste ronde met een felle demarrage zijn slag te slaan. Hij werd weer snel in de kraag gepakt en moest daarna door pech en een val zelfs in de bezemwagen stappen.

Met nog een kilometer in het verschiet ging Rhett van Trigt er alleen vandoor - kort daarvoor was een vlucht van hem met Gerard Tabak en een van de Engelsen verijdeld - maar Jimmy Kruunenberg ging meteen tot de tegenaanval over, terwijl ook Ruud Haller en Sjaak Butter zich niet onbetuigd lieten: Een massale eindsprint moest tenslotte uitspraak doen en daarbij ging pistier Gerry Slot, die het ook als wegrenner steeds beter gaat doen, te vroeg aan. De attente en op winst beluste Johan v. d. Weide wist hem gelanceerd netaan te klop­pen. Ook de, jonge Frits Breman schoot in het sprintgeweld net iets tekort. Toen Johan v. d. Weide over de eindstreep flitste, slaakte hij een wilde vreugdekreet en gooide beide armen juichend omhoog. Het kwam hem op een terechte reprimande van de jury te staan, maar dat kon zijn geluk niet bederven. Hij was dolblij. “Ze hebben me een paar weken terug uit de Bleu de Nil-ploeg gezet omdat ik niet goed genoeg reed," liet hij na afloop van de race tamelijk fris en monter weten, „u mag dat gerust noteren. Het is een mooie revanche voor me. Ik was voor de start geprikkeld om een goede prestatie te leveren. Ook al omdat Jan de Reus me na een overwinning een nieuw frame had beloofd." Ook ploegleider De Vries van Olympia had volop redenen om te lachen. „ Ik heb Johan op het hart gedrukt om steeds voorin te koersen en attent te blijven," zei hij. „Die jongen kan echt wel hard fietsen maar hij moet goed begeleid worden. Het was voor mij niet zo'n verrassing dat hij heeft gewonnen."

Als achtste eindigde de uit Nieuw Zeeland afkomstige Frank Schaapveld, die momenteel in IJmuiden verblijft om in ons land wat meer ervaring op te doen in de sport op twee wielen. Hij is lid geworden van de BRC Kennemer- land.

Na afloop van de strijd kwamen er verschillende protesten los van renners die meenden dat zij aanspraken konden doen gel­den op een betere klassering. Alleen Cor Berkhouwer kreeg genoegdoening, want hij was over het hoofd gezien. De jury was vrijwel unaniem van mening dat, als er een prestatieprijs was geweest, die zeker aan de Zwanenburger Arie Moleman ten goede zou zijn gekomen.-Hij moest door pech driemaal van de hoofdmacht afhaken en wist steeds weer op eigen kracht terug te komen.

BRON: JAN ROOSEBOOM DE VRIES

Amateurs: 1. Johan v. d. Weide 148,5 km in 3.21.47, 2. G. Slot, 3. F. Bre­man, 4. P. Nay, 5. R. van Trigt, 6. R. Borst, 7. J. Kruunenberg, 8. F. Schaapveld, 9. M. Visser, 10. A. Kraan, 11. H. Donkers, 12. G. Ooster­bosch, 13. R. Haller, 14. D. Helmerhorst, 15. Pete Shaw (Eng.), 16. Sj. Butter, 17. P. van Leeuwen, 18. S. Snijders, 19. H. Rijkers, 20. L. Luppers, 21. H. v. d. Putte, 22. R. Kos, 23. G. Hall (Eng.), 24. M. Stroosnijder, 25. C. Berkhouwer, 26. B. van Lamoen, 27. Mikel Lee (Eng.), 28. J. v. d. Horst, 29. H. Prinsen, 30. Th. Rood, .31. S. van Hooft.

Clubklassering: 1. De Bataaf 57 pnt., 2. Kennemerland 56 pnt., 3. Alcmaria Victrix 40 pnt., 4. Gemini Bicycle Club (Engeland) 29 pnt.

 

OMLOOP VAN DE KEMPEN.(1977.05.01)

LEO VAN VLIET wint massasprint in Omloop van de Kempen

De Amstel-ploeg van Herman Krott had het in de vader­landse wedstrijden tot voor de Omloop van de Kempen wat laten afweten. Natuurlijk waren hier een aantal geldige excuses voor aan te voeren. Leo van Vliet en Arie Hassink waren in Tsjechoslowakije betrokken geweest bij een auto­ongeluk en Frits Pirard had zijn diensten bij herhaling aan de militaire ploeg moeten aanbieden. Anderen, waaronder Arie van Houwelingen en Ton ter Harmsel, hadden vaak met pech af te rekenen en alles bijeen genomen had Krott met zijn rood-witte formatie nog niet veel geluk gehad.

Zondag in de Omloop van de Kempen lachte Vrouwe Fortuna de Amstel-renners echter wel toe. Leo van Vliet reed na een felle eindsprint, waarin hij de rappe Piet van der Kruijs van de Jan van Zrp-formatie van het lijf moest houden, als eerste over de finishlijn en in zijn kielzog volgde de nationale kampioen Arie Hassink, die fraai derde werd, en een groep van veertig anderen.

Vooral met het resultaat van Arie Hassink, drie weken voor de start van Olympia's Ronde, was Krott enorm in zijn nopjes. Met Van Vliet, die o.a. in de Omloop van de Baronie en in het criterium in Achtmaal al liet zien dat zijn vorm stijgende is, heeft hij weer enkele ijzers in het vuur om het in de enige rond­rit door meerdere provicies van het land ver te brengen. Het schijnt dat zowel Van Vliet als Hassink juist op tijd gereed zullen zijn om het tegen Soka, Jan van Erp, Elite-Ketting­-Shimano en al die andere ploegen op te gaan nemen.

De grote verliezer van de Omloop van de Kempen was deze keer de Soka ploeg. De eerst aankomende renner die de Snacks­trui draagt, kwam pas op de tiende plaats over de eindstreep. Ad Prinsen uit Raamsdonksveer, die in de achter ons liggende wedstrijden wat op het tweede plan dreigde te raken, maar die nu toch op een van de ereplaatsen beslag wist te leggen. Dat is een tiende plaats alleszins, zeker na een wedstrijd over meer dan 170 km.

Slecht weer

Wanneer het bovendien zeker in het eerste uur nog pijpestelen regent, waardoor de spieren stijf worden en alle kleren drijfnat, dan mag van iedereen die deze opgave volbrengt, gezegd wor­den dat hij goed heeft gereden.

Het is overigens nog niet vaak voorgekomen, dat de Omloop van de Kempen in een massale spurt eindigde. Zeker veertig renners boden zich op de Veldhovense Mullerlaan aan. Voor hen werd dezelfde tijd, 4 uur 10 minuten, genoteerd.

Een gemiddelde derhalve van meer dan 40 km per uur en dat wil in deze weersomstandigheden wel wat zeggen.

Toch waren er vanaf de eerste kilometers de nodige ontsnap­pingen te noteren. Een openingsfase die zich ook kenmerkte door een groot aantal lekke banden waarvan o.a. De Nijs, Lam­bo (zelfs twee keer), Hogervorst, Hassink, Boom, Maas, Lug­tenburg en Verstappen het slachtoffer werden.

In Middelbeers, na ongeveer 30 km, ging Ad van Elten, de zoon van de directeur-sportief van Bossche Staalbouw, vooruit rijden. Hij had gezelschap van Holler van de ploeg van De Uitkomst, maar tien kilometer verder was de orde weer hersteld. In Netersel, na 45 km, ontsnapten Marcel van Leeuwen, Ad Ne­derlof, Jack Vooys, Piet van der Kruijs, Peter Iedema. Van Leeuwen en Iedema vielen kort na elkaar door pech uit de kop­groep en daarna hadden ook de anderen geen zin meer om nog door te gaan.

Schermutselingen

De schermutselingen bleven voortduren. Steeds opnieuw kon de eminente begeleider op de motor, George van de Ende, aan wed­strijdleider Jan Klip, die voortreffelijk door Jan Peters werd geassisteerd, meedelen dat een of meer renners een lichte voor­sprong hadden genomen. De meest ver dragende poging kwam na 78 km in de omgeving van Vessem. Cor Tuit, de Bossche Staalbouwman, is altijd voor een avontuur te vinden, Jan de Groot van R en, B Glas-Verhallen, de ex-nationale kampioen Ad Tak van Soka Snacks en Ruud Haller van De Uitkomst sloegen een gat. Gerard Tabak van de gelegenheidsformatie Digo, zijn teamgenoot Rinie Donkers en de Limburger Langen zagen het gevaar en sloten zich bij de eersten aan. Dit groepje werkte goed samen en in Riethoven, na 96 km koers, werd een minuut voorsprong geregistreerd. Tien kilometer verder was het anderhalve minuut, maar daarna liep het verschil terug. In Eexsel kwamen de eersten 1 min. 15 sec. eerder door dan de jagende groep. Een groep veelal onder leiding van de renners van Van Erp, Leo van Vliet van Amstel en Frits Pirard van de militaire ploeg. Deze laatste moest in deze fase van de strijd voor een lekke band van de fiets, maar hij herstelde zich snel en kon via een sublieme achtervolging zijn plaats in het peloton weer innemen. In Dommelen gaven de leiders zich, met uitzondering van ex-prof Gerard Tabak en Ad Tak, gewonnen. Enkele kilometers verder zagen ook zij het nutteloze van hun poging in.

Slotfase

In de slotfase hebben nog vele renners getracht een beslissende voorsprong te nemen. Hans Koot, die voor het eerst na enkele weken van non-activiteit vanwege een onwillige knie weer op de fiets zat, was hierbij zeer actief. Eveneens Theo de Rooy, Cor Tuit, Wil Maesssen, Piet van Kollenburg, Henk Boom en Giel van der Sterren. In de groep reed echter Joop Ribbers (Union), al winnaar van twee klassiekers dit jaar, zeer attent en telkens was hij degene die alle gaten dichtreed. In de laatste lus van Veldhoven over Wintelre en Knegsel trachtten nog diverse renners weg te komen. Van der Sterren dacht aan zijn geslaagde groep naar de overwinning van vorig jaar in de Ker­senronde. Toen kende echter niemand hem en nu staat de Haar- steegse amateur bekend als een sterk finisher. Jack Vooys probeerde de overwinning toch voor Soka-Snacks, dat o.a. Van de Bunder, Scheuneman en Van der Steen had thuisgelaten, te behalen, maar hij kreeg evenals Jan van de Velde, de renner van de clubsponsor Strela van de Geldropse wielervereniging Trap met Lust, geen vrijheid van handelen. Van Houwelingen - Jan wel te verstaan - en Tak deden nog een sprong voor­waarts en even scheen het, dat de vlucht van Frans Francis­sen, Peter Iedema, Jos Weber, Tinus de Lange, Ad Prinsen en Hans Koot succes zou hebben, maar nu was het de latere winnaar Leo van Vliet die alles en iedereen terugpakte. De laat­ste pogingen kwamen van Jos Lammertink, Theo de Rooy en Wil Maessen enerzijds en Henk Boom, Ad Tak en Bert Lambo anderzijds. Zij werden juist, voordat Veldhoven voor de laatste keer werd bereikt, ingelopen. Een sprint met ruim 40 renners moest de beslissing brengen. Leo van Vliet kwam hier als groot triomfator uit te voorschijn. Hassink vertelde na afloop tevreden te zijn over zijn geleverde prestatie. “Ik kom duidelijk nog kilometers tekort," zei de kampioen.

Amateurs: 1. L. van Vliet (Honselersdijk) 171 km in 4 uur 10 min. 38 sec., 2. P. van der Kruijs (Helmond), 3. A. Hassink (Needs), 4. J. van Houwelingen (Heesselt), 5. C. Spaans (Goirle), 6. A. Tak (Oud Gas­tel), 7. M. van de Bergh (Oisterwijk), 8. C. van de Wereld (Nieuw­koop), 9. W. Koene (Badhoevedorp), 10. A. Prinsen (Raamsdonksveer), 11. J. Lammertink (Wierden), 12. B. van Geffen (Eindhoven), 13. H. Koot (Eindhoven), 14. G. Oosterbosch (Eindhoven), 15. F. Pirard (Breda), 16. K. St. Nicolaas ('s-Gravendeel), 17. R. Haast (Rijsbergen), 18. J. Weber (Best), 19. J. van de Velde (Geldrop), 20. T. van Hintum (Eindhoven), 21. H. Lunenburg (Loosbroek), 22. A. Hoezen (St. Michielsgestel), 23. H. Vaanhold (Nijverdal), 24. Th. Hogervorst (Pijn­acker), 25. Sj. Schuitemaker (Andijk), 26. N. van Hest (Alphen), 27. T. Jansen (Bladel), 28. J. Bakker (Eenrum), 29. Th. Tuit (Valkenswaard), 30. B. Libregts (VIijmen).

 

OMLOOP VAN DE KRIMPENERWAARD.(1977.08.13)

GUUS BIERINGS kan Van Erp-overmacht niet met winst bekronen

De geschiedenis herhaalde zich in de Krimpenerwaard. De eerste “najaarsklassieker" bracht vorig seizoen de in aantal oppermachtige ploeg van Jan van Erp een kansloze nederlaag tegen een in supervorm stekende Frits Pirard. Een jaar later kon de paarse brigade opnieuw (bijna) niet meer stuk. Vier vertegenwoordigers in een kopgroep van tien amateurs. Met daarbij routiniers als Mutsaars en Piet van Leeuwen en jong talent Gnus Bierings en Dries Timmer moest het lukken. Maar opnieuw stuitte de Van Erp-equipe op een imponerende eenling. Batavus Egbert Koersen durfde de uitdaging aan. En, al dreigde zijn dappere aanval te mislukken, hij kreeg de beloning die hij verdiende.

Guus Bierings kon daar niet over uit. De 20-jarige Oostbra­bander, die in de finale nog bij solist Koersen was gekomen, somber: “Wat ben ik toch een stommeling. Negen van de tien keer klop ik Egbert zo maar. Hou ik de spurt wat korter, dan gaat'ie op lengtes. Maar, nee hoor: ik moet zo nodig zelf aan­gaan. Van veel te ver ook nog. En het lukt Koersen bovendien aan mijn wiel te blijven en er op het laatst nog overheen te ko­men. Hoe bestaat het? Wat een kaffer, he ?"

In Schoonhoven kon 26-jarige Koersen zijn geluk nauwelijks op. “Het werd tijd trouwens. Steeds zit ik er bij. In Drenthe werd ik derde en in de Dorpenomloop ook. Verder zijn er dit jaar al een rits andere korte prijzen, maar winnen: dat lukte maar niet. Vorig seizoen ging het nog: een rit in Olympia's ronde en een criterium. Nu had ik nog niets. Dus wat kon ik hier verliezen."

En grijnzend vertelde Koersen nog maar eens hoe hij Bierings had ingepakt. Hoe Guus op die Schijnbeweging reageerde. Eg­bert: “Ik ging als eerste door de laatste bocht. Ik wist hoe ver het nog was. Hij niet, want ik hield mijn benen stil en meteen was'ie weg. Gelukkig kon ik aanpikken en - tot mijn verbazing - nog langs hem gaan ook. Het was mijn enige kans en het lukte. Mooi niet."

Met Koersen kreeg de Krimpenerwaard overigens een juiste winnaar. Een man, die de strijd met de Van Erp-ploeg aan­durfde. Ondanks de meerder- heid in aantal, die zich al binnen tien kilometer aftekende. Honderdentwaalf renners vertrokken in de door De Waardrenner en het comite prima georganiseer­de gebeuren. Binnen tien minuten waren negentig man kans­loos.

Bossche Staalbouws Rijkhof reed tegen een geparkeerde auto op; ploegmaat Ger Mak vond dat een reden om meteen om te keren, maar veel belangrijker was dat meteen de slag viel. Eenentwintig coureurs raasden in de eerste waaier weg. Vijf van Jan van Erp (Guns Bierings, Henk Mutsaars, Koppert, Timmer en Piet van Leeuwen), drie van Amstel (Visser, Va­lentijn en Bes- sems), twee van Driessen-Optilon (Mans en Nieuwdorp), twee clubrenners van Feijenoord (Griep en Zuyd­weg), en “eenlingen" Boom (Bik), Koersen (Batavus), Veeke (Badek), Van der Valk (De Markthof), Kraan (Excelsior), Lugtenburg (Delta), Roks (Poolen-Rogelli), Taverne (De Waardrenner) en De Groot (Jan van Arckel).

Veel clubtruien voorin derhalve in de, ondanks het wegblijven van de Belgische ploeg met deelname van een aantal Luxem­burgers, nog internationale omloop. Onder aanvoering van Bossche Staalbouws Jan van Houwelingen gaf de tweede groep zich echter niet gewonnen. Een schitterend gevecht op de dijk langs de Lek bracht de twee waaiers tot op vijftig meter van elkaar. Slechts Bas van Lamoen en Bert Wekema (beiden Batavus) konden dat laatste verschil wegwerken. De anderen zakten terug. Zouden pas in de finale weer een rol gaan spe­len, al was er voor bijvoorbeeld Van Houwelingen en toch later weer teruggevallen Wekema geen eer meer te behalen.

Het tempo in de spits werd intassen hoog opgeschroefd. Ach­terin het veld moest de tol worden betaald. Met meer dan tien minuten achterstand verdwenen nog in de eerste „lus" (70 km) tientallen coureurs uit de wedstrijd.

Voor Leon Veeke ging het (na 55 km) aan het front te snel. Hij zou de eerste zijn die afhaakte, maar niet de laatste. De paarse truien schoven zich op de eerste rij: de pedalen worden nog iets krachtiger rondgeduwd en de schifting was een feit. Van Erps eigen Peter Koppert sneuvelde, maar met hem moes­ten lossen: De Groot, Visser, Van Lamoen, Boom, Griep, Van der Valk, Zuydweg en Kraan. Jo Maas en Rini Roks zweefden een paar kilometers tussen de tien sterksten en binnen twintig kilometer door de weer op gang gekomen tweede groep opge­slokte verslagenen, maar capituleerden eveneens.

Nog zes dapperen hielden zich overeind in de strijd met vier Van Erp-manners, maar alleen Koersen schuwde het echte gevecht niet. Nadat een eerste aanval van de paarse brigade mislukte zette de Emmeloorder alleen door. Meer dan twintig kilometer was er nog te rijden. Bierings, Van Leeuwen, Mut­saars en Timmer aarzelden. Van Leeuwen: “We hebben heus wel het tempo hoog gehouden achter Egbert, maar hij bleef langzaam iets uitlopen. Zonder dat het stil viel bij ons. Echt, Koersen reed zeker zo hard als Pirard vorig jaar."

Bij Lopik (nog 10 km en een voorsprong van 25 seconden) stak Zeeuw Nieuwdorp de jagers een helpende hand toe. Hij pro­beerde alleen naar Koersen te springen, maar bleef hangen. Van Leeuwen, die zelf (misselijk) even moest lossen maar toch weer terug bij zou komen: ,Voor Bierings was dat het moment om in een ruk naar de leider te wippen. En toen kon het toch niet meer stuk voor ons?"

De koers leek beslist. Bierings, dit jaar bijna wereldkampioen bij de militairen en tijdens Olympia's Ronde winnaar van de rit naar Schijndel, is immers veel rapper dan de puur sterke Koersen. Maar de jeugdige Udenaar trapte in de taktische val van zijn ervaren rivaal. Verloor waar hij niet meer mocht verliezen en kon zichzelf later wel voor het hoofd slaan.

In de sprint om de derde plaats maakten beide aanstaande zwagers Ron Bessems en Martin Taverne het de jury en orga­nisatie (al had die er in feite niets mee te maken) erg lastig. Bessems, vorig jaar wereldkampioen bij de junioren, werd door Taverne aan de Amstel-trui getrokken. Maar de als gastrenner in het tricot van de organiserende club rijdende Taverne hield vol dat hij dat wel moest doen om niet door zijn Amsterdamse rivaal in het publiek te worden gereden. Het vonnis viel ten­slotte uit in Bessems voordeel. Al werd hij er - omdat Nieuw­dorp beide mannen voorbij stak - slechts vierde mee. Of dat het onvermijdelijke gevolg in huislijke kring waard was? ...

BRON: HENK KRUITHOF

Amateurs: 1. Egbert Koersen (Emmeloord) 140 km in 3.02.0, 2. G. Bie­rings (Uden), 3. H. Nieuwkoop (Wemeldinge), 4. R. Bessems (Amster­dam), 5. H. Mutsaars (Schijndel), 6. P. Valentijn (Sprundel), 7. W. Lugtenburg (Zuidland), 8. gedeklasseerd M. Taverne (Amsterdam), 9. D. Timmer (Yde), 10. P. v. Leeuwen (Hilvarenbeek), 11. Jo Maas, (Eiisden), 12. H. Koot (Eindhoven), 13. B. van Lamoen (Rosmalen), 14. P. Grootegoed (Rotterdam), 15. M. Visser (Amserdam), 16. R. Roks (St. Willebrord), 17. L. Veeke (Bosschenhoofd), 18. J. Klomp (Giessenburg), 19. A. Kraan (Gouda), 20. H. Boom (Markelo), 21. R. v. d. Rakt (Bre­da), 22. M. v. Leeuwen (’s-Graven- zande), 23. A. v. Hooft (Kerkdriel), 24. T. Griep (Spijkenisse), 25. A. de Groot (Gouda), 26. G. Minneboo (Geervliet), 27. B. Langeveld (Lisse), 28. A. van Geel (Zundert), 29. T. v. d. Valk (Voorschoten), 30. W. Kroone (Gouda), 31. P. de Zwart (Woerden).

 

OMLOOP VAN DE KRIMPENERWAARD.(1977.08.13)

KEETIE VAN OOSTEN-HALE

ook in Krimpenerwaard weer een klasse apart

Tussen alle discussies over al of niet meegaan naar Venezuela door, wordt er in het nationals dameswielerwereldje nog ge­fietst ook. In de Omloop van de Krimpenerwaard, een lus van 70 lastige kilometers door het polderland rond Schoon­hoven, ging het zaterdag nog vrij hard zelfs. Al was het in dat gebeuren opnieuw dezelfde sportvrouw die de hoofdrol op­eiste als in alle verwikkelingen rond de selectie voor San Cristobal.

Keetie van Oosten-Hage, die juist dezelfde ochtend de net ge­sloten (voorlopige) vrede of “wapenstilstand" verstoorde door mee te delen dat ze weer van het verdedigen van haar wereld­titels afzag, liet nauweIijks merken dat haar “moraal" een ernstige tik te verwerken had gekregen. Ze heerste als immer. Liet de concurrentie nauwelijks een kans.

Al na 12 km, bij de premiesprint in Lekkerkerk, ging de Zeeuwse er vandoor. Niets en niemand sparend reed ze regel­matig naar een voorsprong van 1 minuut (na 25 km), 1.10, 1.15 (35 km) en tenslotte ruim twee minuten.

Wat er verder gebeurde? Niets. Vrijwel niets dan, want wed­strijdleider Chris Delbressine en zijn assistent Jan in 't Veld, hadden nauwelijks interessante mededelingen voor de volgers. Of het moest dan zijn dat Gerarda Obbing en Ineke de Rijke werden gelost.

De val van een van de vier Zweedse meisjes (Agnetha As­blund) en een bescheiden (en mislukte) tegenactie van een groepje met o.a. Marijke Lagerlof vermocht evenmin de ge­moederen in beroering te brengen. Pas in de finale kreeg de wedstrijd van De Waardrenner nog enig gezicht.

Minie Brinkhoff en Wil Kwantes verlieten de groep en zouden niet meer worden teruggezien voor de finish in Schoonhoven, waar Minie de vlugste was. De beste spurtster in de hoofd­macht bleek Truus van der Plaat. Zij hield Marijke Lagerlof, Bella van der Spiegel-Hage, Anne Riemersma en Tineke Fop­ma achter zich. Zes van de zeven geselecteerden derhalve bij de beste acht. Marian Bik, die ook nog mee mag, word vijf­tiende in een koers die, zonder ijver van Keetie nauwelijks de betiteling „wedstrijd" verdiende."

BRON: HENK KRUITHOF

Dames: 1. Keetie van Oosten-Hage (Kloetinge) 70 km in 1.49.0, 2. M. Brinkhoff (Heerenveen), 3. W. Kwantes (Zaandam), 4. T. v. d. Plaat (Geldermalsen), 5. M. Lagerlof (Rotterdam), 6. B. v. d. Spiegel-Hage (St. Maartensdijk), 7. A. Riemersma (Slappeterp), 8. T. Fopma (Som­melsdijk), 9. B. v. IJken (Baarn), 10. G. Knetemann-Donker (Huyber­gen), 11. A. v. Weegberg (Loon op Zand), 12. I. Trompert-Paul (Den Haag), 13. M. Barendrecht (Numansdorp), 14, L. Wessel (Nw. Vosse­meer), 15. M. Bik (Lekkerkerk), 16. A. Versluis-v. Aart (Gouda), 17. P. Prim (Zweden), 18. N. Streef (Nw. Lekkerland,), 19. N. v. Vliet (Maasland), 20. D. Wesdorp (Schiedam), 21. G. Hoekstra (Amsterdam), 22. R. Portengen (Ouderkerk a.d. Amstel), 23. Y. Reynders (Belgie), 24. Chr. Sandbrink (Amersfoort), 25. J. Elsten (Nispen).

 

OMLOOP VAN DE MAASVALLEI.(1977.06.04)

PETER HEEREN sterk winnaar na spannende finale

Limburgs enige juniorenklassieker, de Omloop van de Maas­vallei, voor de derde maal in successie op voortreffelijke wijze georganiseerd door wielerclub De Bergklimmers uit Stein, heeft na een enerverende finale in de Brabander Peter Heeren een prachtig winnaar op haar erelijst gekregen. Hij was het die na 122 zware kilometers zijn zes medevluchters in de sprint ge­decideerd versloeg. De eerste overwinning die hij dit seizoen boekte was meteen raak. Hij hield er alvast een mooie aan­bieding van Driessen-Optilon-ploegleider Henk Steevens aan over om in september, als hij 19 jaar wordt, in zijn ploeg als amateur te debuteren.

Het had nochtans niet veel gescheeld of Heeren was niet ver­trokken in deze klassieker, want tot kort voor de wedstrijd sukkelde hij nog met een langdu- rige verkoudheid. Op het laat­ste nippertje besloot hij, zonder voorbereiding, nog te starten. Iets wat zijn overwinning nog meer in aanzien doet stijgen.

In de eerste van de zes te verrijden omlopen van 20 km was het meteen al raak. Het peloton reed in een hoog tempo over de prachtige, bochtenrijke omloop, met de zware beklimmingen van de Schieversberg in Geulle en de Maasberg in Elsloo. Na de eerste beklimming van de Schieversberg werd er reeds een groep van twintig renners gelost en werden de eerste opgevers reeds genoteerd. Ook waren er al veel lekrijders.

De Brabander Evers ging even in de aanval. Nadat zijn voor­sprong tot 15 sec. was gegroeid, word hij vlug tot de orde geroepen.

Bij het ingaan van de tweede ronde was het oud-nieuwelingen­kampioen Piet Liefaard, enkele weken geleden nog winnaar in Nijswiller, die het vuur aan de lont stak. Jammer voor deze talentrijke knaap dat hij zo vroeg in de aanval ging. Hij reed een solo van 40 km met een maximale voorsprong van 40 sec. In Meers, even voorbij de helft van de wedstrijd, werd Liefaard ingelopen.

Bij de volgende doorkomst in Stein waren het Boelhouwers, Takens en Boom die met een voorsprong van 20 sec. door­kwamen. Hun voorsprong liep op tot 50 sec. Kamsteeg, Vonk, Zoontjens en Limburgs kampioen Luyten gingen in de achter­volging. Zij sloten vlug bij de leiders aan. In Elsloo, na 75 km koers, telden de zeven leiders 50 sec. voorsprong op wat eens het peloton was, namelijk 20 renners. Eerst was het Ad Wij­nants die de kloof naar de koplopers overbrugde. Vervolgens sloten de anderen ook aan.

De finale kon meteen gaan beginnen. Maastrichtenaar Ad Wijnants, die deel uitmaakte van de nationale ploeg onder leiding van bondscoach Joop Middelink, deed het. In de vijfde beklimming van de Schieversberg ging hij er vandoor. Berry Zoontjens ging achter Wijnants aan. Op de Maasberg kwamen die twee samen met een voorsprong van 20 sec. door op Lam­mer- tink. Bij het ingaan van de laatste ronde was de situatie als volgt: Wijnants, Lammertink en Zoontjens op kop, op 25 sec. De Bruin, en de groep op 40 sec. Voor de voor eigen volk rijdende Ad Wijnants lag het tempo niet hoog genoeg. Hij liet zijn twee medevluchters in de steek en nam 16 sec. voorsprong.

Iedereen vroeg zich af of deze talentrijke knaap deze geringe winst tot aan de aankomst zou kunnen behouden. Adje, alles gevend, kon echter niet op tegen de samengebundelde krachten van zijn achtervolgers. In de laatste kilometer kwamen eerst Heeren en vervolgens Boom, Poel, Slendebroek, Zoontjes en Lammertink terug. Laatstgenoemde zette de spurt zeer vroeg in. Van ver ging Peter Heeren reeds aan de leiding. Niemand was nog in staat dit rennertje uit Sprundel van zijn eerste grote succes af te houden.

Wedstrijdmaker Ad Wijnants had slehts een troost. Hij mocht na afloop de bergprijs in ontvangst nemen.BRON: BENNY CEULEN

Junioren: 1. P. Heeren (Willebrord Wil Vooruit) 122 km in 3.01.30, 2. B. Zoontjens (Pbnenburg), 3. H. Boom (Zwaluwen), 4. H. Lammertink (Zwaluwen), 5. A. Wijnants (Nat. ploeg), 6. A. v. d. Poel (Zuidwest­hoek), 7. B. Slendebroek (Meteoor), 8. H. de Wilde (De Kempen), 9. op 50 sec. Th. Peeters (Bergklimmers), 10. P. Liefaart (Nat. ploeg), 11. R. Bessems (Amstelland), 12. P. Schroen (Eysden-TWC Maastricht), 13. J. Broers (Hot Zuiden), 14. J. Meulenberg (De Ster), 15. J. de Bruyn (Avanti), 16. L. Bevers (Het Zuiden), 17. Vonk (RETO), 18. R. Motke (Nat. ploeg), 19. Ammerlaan (Westland Wit Vooruit), 20. Y. Boel­houwers (Bergklimmers), 21. P. Gerrits (De Kempen), 22. A. Kam­steeg (Bataaf), 23. R. Kraaibeek (Roozendaal), 24. A. v. Mulken (Bergklimmers), 25. Th. Luyten (De Ster), 26. Van Klimmeren (Wil­lebrord Wil Vooruit), 27. G. Takens (Groningen), 28. F. Appeldoorn (Zuidwesthoek), 29. v. Hooydonk (Fortuna), 30. T. Ramakers (Maas­tricht).

Bergklassement: 1. A. Wijnants 15 pnt., 2. P. Liefaart 11 pnt., 3. B. Zoontjens 9 pnt.

 

OMLOOP VAN DE MIJNSTREEK.(1977.08.21)

Omloop van de Mijnstreek een groot succes

IMPONERENDE SOLO VAN JOHAN VAN DE VELDE

De derde Omloop van de Mijnstreek (met start en finish in Heerlerhelde) kreeg in Johan van de Velde een schitterend win­naar. Bijna zeventig kilometer voor het einde van deze vlekkeloos door het Wie­lercomite Nieuw-Einde georganiseerde van-stad-tot-stad-koers, begon de 20­-jarige Westbrabander aan zijn solovlucht. “Ik dacht: het is nu onderhand tijd om weg te gaan," vertelde hij over zijn krachtexplosie op de Simpelveldse Huls­berg. „Het geaccidenteerd parkoers waarop in Limburg gereden wordt, ligt mij goed. In de Ronde van Limburg, en­kele maanden geleden, moest ik nog met een ereplaats tevreden zijn. Ik wilde re­vanche en bovendien is een overwinning een aardige opsteker voor de Tour de l’Avenir. De uitverkiezing voor de Toe­komst-ronde stimuleerde mij tijdens mijn ontsnapping."

Johan van de Velde bouwde tijdens zijn solo van 66 kilometer meer dan twee minuten voorsprong op. Nauwelijks ge­tekend door de inspanningen stond hij op de Unolaan in Heerlerheide op de huldi­ging te wachten, toen een achtervolgende groep van tien man zich nog gereed moest maken voor het sprintgevecht om de tweede plaats. De vele kijkers nabij de eindstreep rekenden op een succes van een streekfavoriet, want Limburg was met Mathieu Dohmen (ploegmakker van de winnaar), Jo Maasi, Eric Visschers en Willy Maessen sterk vertegenwoordigd in deze groep. De Belg Rene van Gils liet het echter niet op een sprint aankomen. Op het laatste rechte stuk naar de witte kalklijn verschalkte hij zijn tegenstan­ders, daarmee de tweede plaats voor zich opeisend, “Mij pakten ze terug," zei Eric Visschers. „Van Gils lieten ze gaan." Met welke woorden Visschers de rivaliteit tussen de Limburgse coureurs duidelijk tot uiting bracht.

Ook zonder een provinciegenoot als win­naar liepen de organisatoren uiterst te­vreden rond. Hun wedstrijd (de derde in successie) had de volgers en tienduizen­den belangstellenden langs de route door de Zuidlimburgse en Duitse mijnstreek, enkele aangename uren gebracht. Martin Brasse, een van de grote mannen in de organisatie, kon dan ook nog voor de prijsuitreiking de vorgevorderde plannen voor het volgend jaar ontvouwen.

Brassk: „In 1978 wordt de Omloop van de Mijnstreek een tweedaags evenement. De wedstrijd zal dan een week voor het we­reldkampioenschap in Duitsland verreden worden. Voor de eerste dag start de etappe Heerlerheide-Wurselen gepro­grammeerd, met aansluitend in deze Duitse plaats een criterium. De volgende dag vindt de tweede etappe - Wurselen naar Heerlerheide - plaats via een om­weg door de Eifel."

STRIJDLUST

Zonder de w.k.-ploeg en zonder de Bel­gische kampioen Daniel Willems had de Mijnstreek-omloop van zondag 21 augus­tus toch nog veel kwaliteit. Het peloton, zeker 150 man sterk, had bovendien aan strijdlust geen gebrek. Nog voordat bij Ubach over Worms (14 km) de Neder­lands-Duitse grens werd gepasseerd, vond een plaagstoot van Harry Buckx plaats. Hij inspireerde met deze demarrage zijn streekgenoot Willy van der Borgh, maar

toen de karavaan voorbij de douaniers „raasde" was er van een uitval nauwe­lijks sprake meer. Rust werd echter niet meer gecommandeerd. Martin v. d. Bergh zocht zijn heil in een demarrage bij Pa­lenberg (26 km), gevolgd door Wim Jere­miasse. Ook nu voegde het peloton zich snel bij de vluchters, maar wederom volg­de een poging van durvers. En weer was Wim Jeremiasse bij deze sprong betrok­ken. Zijn metgezel heette nu Louis van de Eynden, een van de coureurs uit de (Belgische) ploeg van Lierse BC. De Belg word slecht beloond voor zijn ijver. Kort na de passage in Aldorf (40 km) kreeg hij een lekke tube. Jeremiasse trok alleen verder, maar nadat eerst o.a. Goormans, v. d. Velde (toen reeds actief), Van Peer, Reniers, Verbrugge, Ribbers, Jan van Houwelingen en de Duitser Zalfe zich bij de koploper hadden gevoegd (met Louis van de Eynden), was ook het peloton snel present. Eschweiler (51 km) zag een langgerekt lint door de straten trekken.

OPSCHUDDING

Nieuwe demarranten zorgden voor op­schudding. Jan van Houwelingen, Roelof Akker (twee Bossche Staalbouwcou­reurs), Harry Buckx en de Belg Rene van Gils werden koplopers. Zij legden de basis voor de ontsnapping waaruit ander­half uur later de beslissende sprong werd gemaakt. In Stolberg (56 km) was de marge tussen het viertal en de hoofd­macht nog 25 seconden. Tien kilometer verder, in de buitenwijken van Aken, duurde het reeds langer dan een minuut alvorens het peloton zich na de leiders presenteerde.

De kloof zou zelfs anderhalve minuut breed worden alvorens Ribbers, Schlenter en Van Meer een (mislukte) poging on­dernamen om de koers een ander beeld te geven. Nauwelijks was deze kortston­dige achtervolging verleden tijd, of er kwam een nieuwe tegenaanval van vier man. Dat kwartet luisterde naar de na­men van Johan van de Velde (weer hij), Peter Iedema, Ad Bongers en Alex Pie­ters. Bij terugkeer in Limburg (Kerk­rade, 83 km) slonk de voorsprong van de vier leiders als sneeuw voor de zon. Dit kwam zelfs goed uit voor ... Akker. Hij werd immers in de straten van Nieuwen­hagen (94km) door een lekke tube ge­troffen, maar omdat Van de Velde c.s. erg nabij waren, kon hij met dit groepje zijn plaats in eerste stelling heroveren. Het enige verschil met de situatie voor zijn pechgeval was dat er nu geen vier maar acht koplopers waren.

Een enkel regenbuitje kon de strijdlust in de karavaan niet temperen. Integendeel. Op het lastigste koersgedeelte was er van pure wielersport te genieten.

ACHTERVOLGING

Crijns, Van Peer, Pronk, Visschers en Ribbers begonnen aan een achtervolging. Achter dit kwintet werd het peloton aan flarden getrokken. Crijns c.s. moesten hun positie prijsgeven. Een veel belang­rijker feit vond evenwel in het allereerste gelid plaats. Tijdens de beklimming van de Hulsberg in Simpelveld (na 106 km) oordeelde Johan van de Velde namelijk dat hij het gezelschap van Iedema, Ak­ker, Buckx, Van Houwelingen, Pieters, Van Gils en Bongers lang genoeg had geduld. Onweerstaanbaar klauterde de man uit Rijsbergen naar boven. Roelof Akker spartelde het hevigst tegen. Zon­der resultaat. Van de Velde was weg en bleef weg. Geen wonder dat zijn chef d'6quipe Rini Wagtmans na afloop zei: „Proficiat, kerel. Wat jij deed was gran­dioos."

Johan van de Velde's voorsprong groeide. Op de Fromberg in Wylre, minder dan 55 kilometer voor het einde, kreeg zijn solo nog meer gestalte. Op die helling brak de hoofdmacht definitief. En vanaf dat moment begon ook het, spel tussen de Limburgers, in de trant van: “Wel graag voorin, maar als ik er niet kom, don jij ook niet."

Uiteindelijk werd achter Van de Velde een groep van tien achtervolgers gefor­meerd: Dohmen, Verbrugge, Maas, Tak, Van Meer, Visschers, Maessen, de Duit­ser Zalfe en de Belgen Panis en Van Gils. Met de adem van Vranken, Iedema („even niet opgelet, toen waren ze weg" ), Kos, Sint Nicalaas, Belle- makers en Van Peer in de nek snelde het tiental (hortend en stotend vanwege de rivaliteit) naar Heerlerheide. Nog v66rdat de jury dd5Lr het eindresultaat op papier zette, was het succes van de derde Omloop van de Mijn­streek reeds een feit.BRON: WIEL VERHEESEN

Amateurs: 1. Johan van de Velde 174 km in 4.23.59, 2,, op 2.27 min. Rene van Gils (B.), 3. op 2.31 min. Eric Visschers, 4. Jan Verbrugge, 5. Mathe Dohmen, 6. Jo Maas, 7. Ad Tak, 8. Jac van Meer, 9. Henk Panis (B.), 10. Willy Maessen, 11. Rudi Zalfe (Dld.), 12. op 3.01 min. Ad van Peer, 13. Peter Iedema, 14. Rene Kos, 15. Krijn St. Nicolaas, 16. J. Bellema­kers, 17. J. Vranken, 18. op 3.15 min. G. Pronk, 19. D. Nauwelaerts (B.), 20. op 3.29 min. H. Crijns, 21. M. Geelen (B.), 22. J. Gommers, 23. R. Goddery, 24. T. Gruyters, 26. op 4.22 min (en grotere achterstanden) B. Maas, 26. T. Verstappen, 27. J. Schlenter, 28. J. Butter, 29. A. Bongers, 30. N. Paas, 31. G. Goormans (B.), 32. J. Scholten, 33. J. de Nijs, 34. A. Pieters, 35. C. Bucker (Dld.), 36. R. Paus (Dld.), 37. J. Raemakers, 38. P. Win­nen, 39. L. v. d. Eynden (B.), 40. A. Polak, 41. W. v. d. Borgh, 42. P. v. d. Knoop, 43. Fr. Boons (B.), 44. P. de Nijs, 45. G. van Paalen, 46. J. de Groot, 47. A. Cloots, 48. W. Wilms, 49. Fl. de Bree, 60. D. van Gompen.

Bergklassement: 1. Johan van de Velde 27 pnt., 2. Roelof Akker 26 pnt., 3. Peter Iedema 11 pnt., 4. Louis v. d. Eynde (B.) 9 pnt., 5. Rend van Gils (B.) 7 pnt.

Ploegenklassement: 1. Poolen-Rogelli 39 pnt., 2. Elite Meubel-Ketting-Shimano 47 pnt., 3. Soka Snacks-Gazelle 48 pnt., 4. Lierse BC 52 pnt., 5. Driessen Stoffen-Optilon 64 pnt.

 

OMLOOP VAN DE VELUWE.(1977.04.23)

Tony Weber naar sprint-zege in Veluwse Junioren-omloop

Ga er maar eens aan staan: de uitslag voorspellen van een wie­lerkoers, een Ronde of een Omloop. Je kan beter een naald in een hooiberg zoeken. Zet in zo'n Omloop zoals die zaterdag werd verreden over de Veluwe - met start en finish in Apeldoorn - dan ook nog eens een honderdtal junioren aan het beginpunt en je kunt beter vjif naalden in vijf hooibergen opzoeken dan van zo'n wedstijjd van tevoren de uitslag enigszins redelijk voor­spellen.

Junioren vechten bij al hun wielervreugd van het begin tot het einde. Ze vallen - bij wijze van spreken - liever van hun velo dan op te geven. Een junioren-koers is strijd van het begin tot het eind en dat heus niet alleen voorin. En wat het voorspellen van de uitslag betreft: de beslissing in deze 3e klassieke Omloop van de Veluwe over 123 km viel in een spurt tussen twee man. Een daarvan was de 18-jarige Tony Weber uit Best. Hij noemt zichzelf een coureur die zonder eindspurt door het wielerleven moet (althans tot nu toe). Maar Tony Weber werd winnaar van de Veluwse Omloop, omdat hij eenvoudig Gino Ammerlaan, die op 250 meter voor de finish de sprint aantrok, voorbij spurtte.

Slachting

Was deze junioren-omloop al met wat beter weer gezegend dan waarin de liefhebbers 's morgens hun karwei hadden af­gewerkt, niet verdwenen was zaterdagmiddag de bulderende wind, die de karavaan links en rechts uiteen blies. Was het wellicht overdreven te zeggen, dat het een moordenaarsrit was geweest - zoals een van de renners na afloop stelde -, aan een slachting in het veld heeft de warrelende wind zeker veel bijgedragen.

Serieuze groep

Prestaties van de eenling of een enkel klein groepje, dat op de eerste 50 km in de slag ging, verwaaiden in de straffe wind dan ook snel. Het waren zelfmoordpogingen. Anders was het ge­steld, toen tussen de 50e en 60e km (Kootwijk-Harskamp) er een serieuze groep werd gevormd van zo'n dertig renners.

Daarbij waren de latere winnaar Tony Weber en de numer twee, Gino Ammerlaan, en verder de Apeldoorner Bruning, die als 25e de laatste prijswinnaar werd. IJzendoorn, Ivo Boelhou­wers, Frank Moons, Slendebroek, Hans Vonk, Mensing, Peter Damen, Leo Bevers, de gebroeders H. en J. Lammertink, als­mede hun plaatsgenoot Peter Steijn. Maar ook Hans Boom, Frits Dreyer, Aad Kamsteeg en Johnny Broers, die zich bij de eerste tien zouden rijden, hadden zich bij de beslissende afsplit­sing vervoegd.

Splijtzwam

Wie de geschiedenis van deze Omloop van de Veluwe kent, weet dat in de meeste gevallen wel een aantal renners zich „een bult" valt. Anders gezegd: de Zijpenberg (plm. 100 km) zorgde ook nu weer voor de zifting, was de splijtzwam die de voort­stormende kopgroep uiteenhaalde. Vooraan na deze decimering bleven in elkaars gezelschap Tony Weber, Gino Ammerlaan, Peter Damen, Leo Bevers, Ivo Boelhouwers, Frank Moons en Frits Dreyer. Korte tijd ook nog H. Lammertink, maar hij betaalde eveneens zijn tol aan het klimwerk.

Aan de haal

Met nog iets meer dan 15 km voor de wielen (Lang-Soeren) verkeerde Tony Weber in de mening dat als hij dit jaar iets wilde winnen, hij het niet op een spurt met een man of acht moest laten aankomen. “Dat had voor mij helemaal geen zin," zei de ijzervlechter uit Best, die dus inderdaad het ijzer smeed­de toen het heet was. Met Gino Ammerlaan ging de man uit Best aan de haal en niet geheel tot zijn verwondering bleef het antwoord van zijn mede-koplopers uit. “Ik kreeg de indruk dat ze totaal waren uitgeblust," zei Tony nadat hij winnend had gefinisht. „En dan te bedenken dat ik me vooral bang had zit­ten maken voor de rapheid van Johnny Broers."

In korte tijd pakten de twee vluchters nog snel dik een halve minuut en tot zijn stomme verwondering fietste de man zonder eindschot zijn medestrever Gino Ammerlaan uit de wielen. Nou, ja, eerlijk gezegd toen Gino de spurt inzette, had ik wel het idee over hem heen te kunnen wippen. Ammerlaan is ook niet zo'n rappe," was het commentaar van de overgelukkige winnaar.

Jo Kleisen, de voorzitter van de organiserende vereniging De Adelaar - in samenwerking met de Rabo-Bank - kon na af­loop weer dik tevreden zijn. „Met die liefhebbers en junioren haal je de garantie in huis, dat je een stukje echte wielersport krijgt gepresenteerd. D'r is hier vandaag toch maar weer lek­ker geknokt." Wielrennend Nederland kan er dan ook van ver­zekerd zijn, dat opper-Adelaar Kleisen en zijn mannen ook hun, schouders onder de vierde Omloop, anno 1978, zullen gaan zetten.

Junioren: 1. T. Weber (Best) 123 km in 3 uur, 4 min. 0,4 sec., 2. G. Ammerlaan (Maasdi(ik), 3. P. Damen (Drunen) 3.04.27, 4. L. Bevers (Oss), 5. 1. Boelhouwers (Meerssen), 6. Hans Boom (Mankelo), 7. F. Moons (Helmonid), 8. F. Dreyer (Haarlem), 9. A. Kamsteeg (Aalsmeer) 3.08.35, 10. J. Broers (Maartensd(jk) 3.09.22, 11. R. IJzendoorn (Tiel), 12. G. Robbe (Veendam), 13. W. de Bruin (Oud-Gastel), 14. P. Steijn (Wierden), 15. J. van Hooydonck (Wernhout), 16. N. Mensing (Poel­dijk), 17. H. Lammertink (Wierden), 18. T. Peeters (Beesel), 19. J. Slendebroek (Vries), 20. C. van Venrooy (Rosmalen), 2!1. H. Vonk (Arnhem), 22. B. Gankema (Muntendam), 23. R. Kraaybeek (Heerle NB), 24. J. Jongsma (Opeinde), 25. J. Bruning (Apeldoorn).

Ploegenklassement: 1. WWV Westland Wil Vooruit 45 pnt., 2. WC Het Zuiden 43, 3. AWV De Zwaluwen Almelo 42, 4. WV Kolonel Cole 40, 5. WC De Windmolens 38, 6. WC De Bergklimmers 32, 7. R & TC Buitenlust 19, 8. HSV De Kampioen Haarlem 18, 9. WV De Stormvogels 18, 10. HSC De Bataaf 17, 11. R & TC De Batauwers 15, 12. Willebrord Wil Vooruit 13, 13. ZWSC Fortuna 13, 14. WV Meteoor Assen 7, 15. RETO 5, 16. WV Roosendaal-AWF 3, 17. AR & TV De Adelaar Apel­doorn 1.

HOOFDPRIJS BIJ LIEFHEBBERS VOOR ALMELOER GERARD GOLBACH

Toen de liefhebbers-karavaan de 68 km lange Omloop over de Veluwe erop had zitten, zei organisator Jo Kleisen van De Adelaar: “Zo mooi kan-ie vanmiddag nooit worden." Het klonk als de trots waarmee een vader over zijn eigen kind spreekt, maar ongelijk had Jo Kleisen niet. De koers bij de liefhebbers, in de ochtenduren nog meer door weer en wind geteisterd dan waarmee de junioren later op de dag te kampen hadden, was gestreden met onbeperkt elan, zonder dat zij die afvalrace in het begin overleefd hadden, roekeloos met de krachten smeten. Er was voor het laatste deel van de strijd tegen de Posbank­puist op en daarna bij zo'n 18 man - een groep ontstaan uit een samensmelting van een tweetal kleinere renners-verzame­lingen - ruim voldoende conditie en strijdlust over om een imposante eindfase te mogen verwachten. En die bleef dan ook niet uit, omdat het peloton als mogelijke winnaar de namen telde van een Gerrit Plieger, Ko Tolhoek, Cees Bokma en een Jan Bergkotte, die een thuiswedstrijd fietste. De 28-jarige Ger­rit Plieger uit Ameide had, naarmate de ontknoping van de strijd vorderde, zich zeker tot favoriet gerekend: „Ik zit meest­al voorin," zei de aannemer-fietsliefhebber na afloop. Ter illu­stratie: drie jaar geleden won Plieger 27 koersen, vorig seizoen acht. En met zo'n staat van dienst is enig optimisme ten aanzien van winst beslist geen utopie. Maar een uitslag van een wielerkoers voorspellen, of zelfs al fietsend berekenen is iets wat niet meevalt. Gerrit Plieger rekende misschien teveel op mogelijke winst, er vanuit gaande met zijn macht wel zonder al te veel moeite voorin te kunnen blijven. Dat deed hij ook, maar op het beslissende moment werd hij voorbij gestoken door de Almeloer Gerard Golbach, voor iets meer jeugd - Golbach is 24 - net mogelijk voldoende gewicht in de overwinningsschaal legde. De voor accountant studerende Twentenaar over zijn toch wel verrassende zege: „In zekere zin vind ik m'n over­winning zelf ook wel een surprise, al wist dit voorjaar dat ik toch wel in vorm steek."

De hoofdmacht taxerend ging Golbach ervan uit, dat Plieger, Bokma en Tolhoek de mensen zouden zijn van wie hij de groot­ste concurrentie zou kunnen verwachten. “Per slot van reke­ning kunnen die ook een aardig stukkie fietsten," zei Gerard Golbach, die vorig jaar ook al op het voorplan meedraaide, maar toen bij Laag-Soeren genadeloos werd gelost.

Dit keer wachtte Golbach niet of wat de anderen zouden gaan doen. Nog voor de laatste duizend meters gefietst moesten wer­den, maakten Plieger, Bokma en Tolhoek demarrerend hun aspiraties duidelijk. „Toen ik dat 1 km-bordje zag dacht ik: dan maar zelf de sprint aantrekken," verduidelijkte Golbach na zijn overwinning. „Ik kwam gemakkelijk naast Plieger te lig­gen en ging ook vrij gemakkelijk over hem heen." Zo werd de durf van de Almeloer beloond, die op het laatste stuk ging winnen volgens een simpel principe: Komen, zien en de hoofd­prijs in de wacht slepen.

BRON: WESSEL OUDEWORTEL

Liefhebbers: 1. G. Golbach (Almelo) 68 km in 1 uur 38 min. 35 sec., 2. G. Plieger (Ameide), 3. J. van Hattum, 4. T. Krabbe (Amsterdam), 5., H. van Leeuwen (Haarlem), 6. W. Felix . (Apeldoorn), 7. K. Tolhoek, 8. L. v. d. Berg (Noordwiik a. Zee), 9. C. Splinter (Epe), 10. P. van Hattum (Gouda), 11. F. Havenaar (Zutphen), 12. C. Bokma (Bun­schoten), 13. G. Huisjes (Grams- bergen), 14. J. Bergkotte (Apeldoorn), 15. B. Poelstra (Scheveningen), 16. C. Hoo~gervorst (Bunnik), 17. H. van Leente (Nijmegen), 18. H. Brinkhof (Zevenaar), 19. F. Wessels (Lunteren), 20. K. Boender (Genemuiden),

 

OMLOOP VAN HET ZUIDEN.(1977.09.03)

Omloop van Het Zuiden andermaal een groot succes

Cor Tuit uit Valkenswaard behoort al jarenlang tot die renners die nationaal en internationaal aan de poort van de top staan. Van tijd tot tijd doen ze op niet mis te verstane wijze van zich spreken, maar over het algemeen blijven ze in alle bescheiden­heid op de achtergrond. Zij rijden met de regelmaat van de klok hun prijsjes, winnen een aanval wedstrijden per seizoen maar breken nooit door.

Zo ook met Tuit. Elk jaar tekent de bij Bossche Staalbouw onder contract staande Brabander voor enkele overwinningen. Het ene seizoen een paar meer, het jaar daarop wat minder. Tuit's topseizoen bestond uit tien bloemenruikers. Dit jaar waren het tot voor zaterdag 3 September nog maar drie. Daar­naast een zeventigtal prijzen, getuigend van een zeer grote regelmaat. Tuit rijdt zijn meeste wedstrijden bij onze zuider­buren. Daar is hij elke week drie of vier keer in de uitslagen te vinden.

In klassiekers, de van stad tot stad-wedstrijden in eigen land, heeft hij nooit veel potten gebroken. Tuit is hier misschien niet brutaal genoeg voor. Toch weet hij zich elk jaar voor de strijd om het nationaal kampioenschap te kwalificeren. Meestal ge­beurt dit in de Omloop van de Kempen of in de Kersenronde van Mierlo, twee wedstrijden dicht bij huis, waarin Tuit graag wil vlammen.

In de Omloop van Het Zuiden, die op een parkoers van 62 km met start en finish in Vessem bij Eindhoven werd georgani­seerd, sloeg hij tot verbazing van alle volgers op nauwelijks een kilometer voor het einde zijn slag. Tuit had de hele rit al op het vinkentouw gezeten, was bij vrijwel elke ontsnapping betrokken en in de slotfase slaagde hij erin aan de aandacht van zijn vijf gezellen in de kopgroep, Ad Tak, Jan Jonkers, Piet van der Krujs, Bas van Lamoen en Martin Taverne, te ont­komen. Het kleine gaatje dat men hem toestond, bleek vol­doende. Louter op kracht stormde Tuit, zijn grootste verzet hanterend, naar de eindstreep waar hij door speaker Cor Wij­denes met groot gejuich werd begroet. Het is voor de mensen uit de streek altijd prettig wanneer de hoofdvogel door een renner uit eigen gebied geschoten wordt.

De Omloop van Het Zuiden nieuwe stijl, het parkoers werd van ruim dertig kilometer tot 62 km uitgebreid, is een grote aan­winst voor de vaderlandse wielerkalender. De koers is vol­wassener geworden en hetgeen de renners op de vrij smalle wegen in de omgeving van Diessen, Biesthoutakker en Moer­gestel krijgen voorgeschoteld, is lang niet gemakkelijk. De organisatie was bij de Eindhovense vereniging_ Het Zuiden in goede handen. Ex-voorzitter Harry van Lieshout heeft enorm veel werk verzet en heeft daarbij veel medewerking ondervon­den van een groot aantalleden van de vereniging. Alle kruis­punten en straten die op het parkoers uitkwamen, waren uit­stekend beveiligd en de communicatie onderling was zeer goed geregeld.

De renners deden de rest. De uitgebreide wielerdag begon al om negen uur met een race voor nieuwelingen over 62 km of een ronde. Daarna volgden de junioren, die over 124 km de finale van de strijd om de Junioren Clubtrofee 1977 uitvochten en tenslotte was het 's middags de beurt aan de amateurs om 153 km onder de wielen door te draaien.

Deze laatste wedstrijd, de hoofdschotel van het programma, begon voor Zuiden-renner Bert van Lieshout wel zeer onfor­tuinlijk. Nauwelijks had Jan Klip, die zich zoals verwacht uit­stekend van zijn taak kweet, de rode vlag omlaag gedaan of hij voelde de lucht uit een van zijn tuben sissen. Ook Taverne moest voor een defect van de fiets, dit terwijl Jos Weber uit Best en Egon van Kessel het sein voor de aanval graven. Een staaltje van clubwerk werd kort hierna ten beste gegeven door Giel van der Sterren, Bas van Lamoen en Frans Francissen van De Zwaluw uit Vlijmen. Eerstgenoemde reed lek, de beide anderen wachtten en in vloeiende stijl, elkaar prachtig aflos­send, kwamen zij in sneltreinvaart hun plaats in de groep weer innemen. In Oostelbeers, na 52 km koers, er handen voordien al vele schermutselingen plaatsgevonden, gingen Paul Verheij­en, Peter Koppert en Theo Gevers licht voorop rijden. Het tempo ging omhoog en de eerste gelosten werden genoteerd. Gijs den Besten en Rinus de Veer losten de drie aan de kop af, maar ook zij kregen geen vrijheid van handelen. In gesloten gelederen begonnen de ruim 80 amateurs aan de tweede ronde. Tussen Vessem en Wintelre, na ongeveer 65 km koers, vond er een valpartij plaats. De Brabantse kampioen Peer Maas, snelle Piet Kessels uit Helmond en Ad Prinsen uit Raamsdonksveer waren er het slachtoffer van en moesten zich onder behande­ling van het Rode Kruis stellen. Prinsen werd zelfs ter obser­vatie in het ziekenhuis in Eindhoven opgenomen.

Nadat Toon van der Steen enkele speldeprikken had uitgedeeld, ontsnapte Verheijen opnieuw, ditmaal in gezelschap van Jon­kers. Deze twee werden achternagezet door Van der Sterren, Stroosnijder, Taverne en Van Leijen, maar de groep liet hen niet los. Na negentig kilometer ontstond een tweede jacht­groep, bestaande uit Beckers, Van de Rakt, Dietvorst, Loo­kamp, Van der Kruijs, Van Doom, Ter Harmsel, Tak, Ooster­bosch en Koot en toen zich hierna nog een peloton van onge­veer dertig renners losmaakte, resulteerde deze actie in een kopgroep van 37 renners. Het peloton had in Biesthout- akker na ongeveer 100 km een achterstand van 1 min. 30 sec. en tien kilometer verder was het verschil al opgelopen tot ruim twee minuten. Van Doorn, een jonge renner uit Oerle, de Twent Lookamp en Tak probeerden opnieuw weg te komen, maar de sterk rijdende Peter Koppert, vorig jaar won hij deze wedstrijd bij de junioren, trok de groep weer bij. Meer succes handen na 116 km Tuit, Van Lamoen en Tak. Zij kregen gezelschap van

Taverne, Van der Kruijs en Jonkers en de goede ontsnapping was ontstaan. Deze zes begonnen aan de laatste lus van 31 km, het oude parkoers, met een voorsprong van 18 sec., een kloof die weldra een halve minuut zou bedragen. Ook nu bleef de reactie niet uit. Adrie van Houwelingen ging in de tegenaanval en toen hij niet slaagde, nam zijn broer Jan het initiatief over. Hij kreeg Ton ter Harmsel en Peter Koppert in zijn wiel en gedrieen begonnen zij aan een felle achtervolging. Verheijen, Van der Steen, Koot, Oosterbosch, Vriens, Verbruggen en Ribbers maakten zich ook los en toen ook Van de Velden, Van Houwelingen, Van der Sterren, Vaanhold, Van de Rakt, Van Treijen, Albersen, Spapens en Van Dongen de handen ineen sloegen, was meteen een zeer interessante slotfase ingeluid. Er werd enorm hard gereden. Het tempo ging boven de 50 km per uur uit. De drie achter de leiders gaven de indruk het te zullen halen, maar ook de groep van zeven die hierop volgde, naderde snel. De leiders zagen het gevaar echter bijtijds in en onder aanvoering van vooral Tak en Van Lamoen werd de kloof weer groter. Terwijl de sprinters elkaar angstvallig in de gaten hielden, sloeg Tuit toe. Hij nam vijftig meter en gaf daarna alles wat zijn sterke body aan kracht op kon brengen. Daardoor behield hij de eerste stelling en werd als verdiend winnaar gehuldigd.

Amateurs: 1. C. Tuit (Valkenswaard) 153 km in 3.36.12, 2. op 5 sec. A. Tak (Oud-Gastel), 3. B. van Lamoen (Rosmalen), 4. P. van der Kruijs (Helmond), 5. M. Taverne (Amsterdam), 6. J. Jonkers (Oud-Gastel), 7. op 10 sec. A. ter Harmsel (Lage Zwaluwe), 8. J. van Houwelingen (Heesselt), 9. P. Koppert (Poeldijk), 10. op 14 sec. A. van Houwelin­gen (Heesselt), 11. J. van de Velden (Geldrop), 12. J. Verbruggen (Put­te), 13. H. Koot (Eindhoven), 14. P. Verheijen (Breda), 15. H. Vaan­hold (Njjverdal), 16. G. van der Sterren (Haarsteeg), 17. W. Albersen (Wierden), 18. C. Sparpens (Goirle), 19. R. van de Rakt (Breda), 20. W. van Dongen (Breda), 21. A. van der Steen (Etten-Leur), 22. G. Oosterbosch (Eindhoven), 23. R. Brandse (Amsterdam), 24. A. van Treijen (Halsteren), 25. Th. Vriens (Helmond), 26. J. Lockamp (Vrooms­hoop), 27. A. Bijker (Heerenveen), 28. F. Beckers (Eindhoven), 29. C. Dietvorst (Bergen op Zoom), 30. T. Tuit (Valkenswaard).

JUNIOREN: J. SLENDEBROEK op het voorste plan

De junioren reden in de Omloop van Het Zuiden tevens voor de eindzege in de strijd om de Junioren Clubtrofee 1977. Na de Omloop van Niekerk was het duidelijk geworden, dat Het Zuiden nog maar moeilijk van de eerste plaats te verdringen zou zijn. De Eindhovense vereniging was met Hans Plugers, Johnny Broers en Leo Bevers zo sterk mogelijk aan het vertrek gekomen. Bovendien hadden deze drie nog steun van een Het Zuiden B-ploeg, waarin vooral Peter Dekkers schitterde. Ook hier een vroege ontsnapping. Rinus Seuntjens uit Bladel en de al genoemde Dekkers gingen kort na de start op kop rijden. Zij werden in de omgeving van de Legerplaats Oirchot, waar Guus Bierings in soldatenplunje zijn kameraden stond aan te moedigen, afgelost door Van Dijk uit Veenendaal, Nederlof en Van de Boorn. Ook deze ontsnapping was geen lang leven be­schoren. In Oirchot kon in feite opnieuw worden gestart. In de achterhoede leverden Blonk, Van IJzendoorn en Maas goed werk door na een lekke band snel terug te komen. Bij Diessen, na 25 km, gingen Herman Lammertink en Jannes Slendebroek in de aanval. Dekkers kwam na een vijf kilometer lange achter­volging bij de leiders, maar in zijn kielzog sleepte hij ook de rest op de eersten. Bij Moergestel, tien kilometer verder, werd het serieus toen achtereenvolgens Kerstens, Groenewegen, Kraaibeek en Seuntjens wegkwamen en gezelschap kregen van Weber, Plugers, Van de Nieuwenhof, Liever, Boom, Van de Eeden, Lavrijssen, Broer en Heeren. Piet Liefaard, de natio­nale kampioen, bemoeide zich nu met de situatie aan de kop en hij bracht het voltallige peloton op de vluchters. Dekkers, steeds opnieuw hij, Seuntjens, Jongsma en Takens hielden niet van rust en gingen voorop rijden. Nog voor het ingaan van de tweede ronde was de orde andermaal hersteld.

Tussen Vessem en Wintelre viel de beslisslng. Ammerlaan, Slendebroek, Luijten Van Putten, Oosterhof, Pluger, Van Steenpaal, en Scheper gingen er vandoor en passeerden in Oir­schot met een voorsprong van 55 sec. op het peloton. Van de Poel en Mensing probeerden een achtervolging op touw te zetten, terwijl Frank Moons na een lekke band zijn plaats in de groep weer kon innemen. In Oostelbeers werd 1.05 min. gemeten en langzaam maar zeker wonnen de vluchters terrein. In Diessen, waar Toon van Riel, de renner die enkele jaren geleden in Belgie zo zwaar ten val kwam dat hij sindsdien in een invalidenwagentje zit, de renners met belangstelling gade­sloeg, had de kopgroep anderhalve minuut voorsprong. Over het Wilhelminakanaal kwam de tegenaanval dan toch los. Takens, Boom, Peter, Van Loon, Kraaibeek en Dolfsma brach­ten het tempo omhoog en terwijl Luijten en Van Steenpaal bij de eersten moesten lossen, werd het verschil kleiner. In Spoor­donk waren de achtervolgers tot op 45 seconden genaderd en in Middelbeer, op ongeveer 7 kilometer voor de finish, keken ze de vluchters in de rug. Jannes Slendebroek wilde zich echter niet bij het meesterchap van de achtervolgers neerleggen en onder zijn impuls werd het verschil weer groter. Pluger en Schepers hapten naar adem, trachtten door tussensprinten toch bij te blijven, maar bezweken onder het geweld van vooral Slendebroek, Oosterhof en Ammerlaan. Van Putten kon zich alleen handhaven door niet meer aan de leiding te komen. Slendebroek, die al zo vaak in de slotfase in het zand had moeten bijten, waagde op enkele kilometers voor de eindstreep zijn kans en goed in de rug gedekt door zijn clubmakker Oos­terhof, die plotseling geen zin meer had om nog werk te ver­zetten, reed hij alleen naar de finish in Vessem. Ammerlaan, die zich weer helemaal heeft hersteld van een ziekte waardoor hij vele weken op non-activiteit stond, stelde alles in het werk om de noorderling terug te pakken. Slendebroek was deze morgen echter de beste, bleef vooruit en won verdiend.

Junioren: 1. J. Slendebroek (Vries) 124 km in 2.53.18, 2. op 5 sec. G. van Putten (Haften), 3. L. Oosterhof (Noordlaren), 4. G. Ammerlaan (Maasdijk), 5. H. Plugers (Eindhoven), 6. H. van Loon (Mill), 7. G. Takens (Haren), 8. R. Kraaibeek (Heerlen), 9. H. Boom (Markelo), 10. Th. Peters (Grave), 11. G. Dolfsma (IJsselmuiden), 12. J. Schepers (Geleen), 13. P. Stein (Wierden), 14. J. de Bie (Haarlem), 15. J. Sijen (Maastricht), 16. R. Been (Nes a.d. Amstel), 17. H. van Eck (Schijn­del), 18. H. van de Nieuwenhof (Eindhoven), 19. P. Liefaard ('s-Gra­vendeel), 20. R. van IJzendoorn (Tiel), 21. G. Groenewegen (Amster­dam), 22. P. Dekkers (Eindhoven), 23. R. Veerhuis (Aalsmeer), 24. P. Heuvel (Amsterdam), 25. R. Gullikers (Meerssen).

NIEUWELINGEN: J. HANEGRAAF de sterkste

De Omloop van Het Zuiden voor nieuwelingen kenmerkte zich door twee dingen. Ten eerte, helaas, de vele valpartijen die de wedstrijd toch wel enigszins ontsierden en waaruit nogmaals bleek dat het rijden van een van stad tot stad-wedstrijd heel ander is dan een criterium. Ten tweede het meesterschap van Sjaak Hanegraaf, de Brabantse kampioen uit Rijsbergen, die bij alle ontsnappingspogingen was betrokken en tenslotte zelf het hazepad koos om met 25 seconden te zegevieren.

Hanegraaf ging al na nauwelijks 5 kilometer aan de haal, maar toen er geen hulp kwam opdagen, liet hij zich wijselijk weer in­lopen. Na 30 km was de Westbrabander opnieuw attent toen Oord, Van Leijen, Manders en Van Lemmond het sein tot een aanval gaven en tenslotte sloeg hij zelf zijn slag op 10 km voor het einde. Havik, Reijndens en Manders kwamen mede aan de leiding, maar bij een volgende demarrage van Hanegraaf moesten ook zij afhaken. Havik versloeg de rest van het uiteen­geslagen veld voor de tweede plaats. Het was de elfde over­winning van dit seizoen voor de 16-jarige Hanegraaf. BRON: JO DE BRUIJN

Nieuwelingen: 1. J. Hanegraaf (R(jsbergen) 62 km in 1.23.45, 2 op 25 sec. H. Havik (Zaandam), 3. L. de Bruin (Halsteren), 4. W. Reijnders (Valkens- waard), 5. R. Koppert (Poeldijk), 6. G. Walstock (Maastricht), 7. W. Smit (Amsterdam), 8. H. Winkel (SchalkwUk), 9. H. Zuiderwijk (Poeldijk), 10. J. van Wit (Haarlem), 11. H. Baudion (Valkenswaard), 12. E. Stein (Wierden), 13. P. van de Boegaard (Mierlo), 14. N. Ver­hoven (Berkel-Enschot), 15. J. Paumen (Neerbeek), 16. J. van Leijen (Wageningen), 17. R. Haster (Amsterdam), 18. M. Maas (Breda), 19. A. Joossen( Leiden), 20. A. van Lavire (Haarlem).

EINDSTAND JUNIOREN CLUBTROFEE 1977

Verenigingen

1. Het Zuiden, Eindhoven

2. De Zwaluwen, Almelo

3. Willebrord Wil Vooruit, St. Willebrord

4. De Windmolens, Geffen

290 punten

5. De Meteoor, Assen

6. De Bataaf, Halfweg

7. Westland Wil Vooruit, Naaldwijk

8. Kolonel Cole, Best

9. De Ster, Geleen

10.Amstelland, Amstelveen

Individueel

1. John Broers, Het Zuiden

2. Tonny Weber, Kolonel Cole

3. Peter Damen, De Windmolens

4. Gino Ammerlaan, Westland Wil Vooruit

5. Herman Lammertink, De Zwaluwen

 

OMLOOP VAN NIEKERK-OLDEKERK.(1977.08.20)

JOHN BROERS WON JUNIORENKLASSIEKER

Uitbundig door Pluvius begeleid werd zaterdag 20 augustus deze door de NWV Groningen-Bergen Financieringen georgani­seerde wedstrijd verreden. Een groep van 93 junioren vertrok voor de strijd op het perfect beveiligde parkoers. Na 2 uur wielerstrijd zou het John Broers uit Maartensdijk zijn, die zijn voorwiel het eerst over de streep zou brengen. Door deze ver­richting kwam hij tevens aan de leiding in de stand van de Junioren Clubtrofee 1977.

De renner P. v. d. Megen was een van de eerste pechvogels. Reeds na 3 km kon hij na een val de strijd staken. Weer 5 km verder een tweede valpartij. Hiervan werden Sanders, Van Loon, Brandenhorst en Merts slachtoffers. Voor deze laatste liep het minder goed af. De Arnhemmer moest met een ge­broken sleutelbeen naar het ziekenhuis in Groningen werden vervoerd.

Na 50 km was het peloton uitgedund tot 52 renners. Oorzaak hiervan was het straffe tempo dat door o.a. Liefaard, Jongsma, Klein, Broers, Takens en Slendebroek werd onderhouden. Even voor Boerakker (na 67 km) probeerden Takens, Luyten en Ra­maekers tot winst te komen. Ze brachten het tot 10 seconden, maar na 5 km was alles weer bijeen. Toch kwam er door deze poging leven in de brouwerij. Na 75 km koers viel deze groep in twee delen uiteen. Er vormde zich een kopgroep van 20 ren­ners, nl. P. Heeren, P. Heuvel, D. Klein, J. van Hooidonk, P. Liefaard, L. Oosterhof, J. Slendebroek, G. Takens, J. van Hoe­ven, N. Snijders, P. Damen, J. Jongsma, R. Versluis~, J. Broers, Bevers, H. Lammertink, E. Dorgelo, G. Ammerlaan, A. Steen­bakkers en E. van Rijsbergen. Deze groep kwam al spoedig tot 30 sec. winst en na 95 km was dit 1.48 min. geworden.

Tijdens de laatste 15 kilometers moesten Snijders, Versluis, Van Rijsbergen, Jongsma en Heeren lossen. Ammerlaan kreeg een lekke band, terwijl Dorgelo, Lammertink en Oosterhof ten val kwamen. Alleen H. Lammertink gelukte het de elf kop­lopers nog te bereiken. De laatste lus van 6- km door Niekerk moest de beslisssing brengen. De zeer actieve Takens probeerde tot driemaal toe weg te komen, maar kreeg geen kans.

Op 500 meter voor de finish demarreerde Slendebroek, maar het was Broers die hem op de streep wist te kloppen.BRON: F. SCHUIL

Junioren: 1. J. Broers (Het Zuiden) 110 km in 2 uur 30 min. 15 sec., 2. J. Slendebroek (Meteoor), 3. P. Liefaard (Hoekse Renners), 4. L. Bevers (Het Zuiden), 5. D. Klein (WV Emmen), 6. P. Heuvel (GGMC), 7. J. van Hooidonk (WV Fortuna), 8. P. Damen (Windmolens), 9. H. Lammertink (Zwaluwen), 10. G. Takens (NV" Groningen), 11. J. v. d. Hoeven (Westland Wil Vooruit), 12. G. Ammerlaan (Westland Wil Vooruit), 13. op 2.31 min. A. Wijnands (De Ster), 14. E. Dorgelo (Zwaluwen), 15. L. Oosterhof (Meteoor), 16. H. van Weerden (De Ster), 17. E. Blonk (WV Maaskant), 18. P. Heeren (Willebrord Wil Vooruit), 19. H. van Dijk (Valleirenners), 20. N. Mensing (Westland Wil Voor­uit), 21. R.Versluis (De Volharding), 22. J. Mertens (WV Breda), 23. N. Snijders (Willebrord Wil Vooruit, 24. J. Jongsma (Windmolens), 25. E. van Rijsbergen (Willebrord Wil Vooruit), 26. A. Hoogeveen (De Tubanters).

 

OMLOOP VAN NOORDWEST OVERIJSSEL.(1977.04.02)

Organisatie uitstekend in 6e 0mloop van Noordwest Overijssel

1 Johnnie Broers

2 wereldkampioen Ron Bessems strijdlustigste renner

„Eerlijk, ik had het niet verwacht, dat ik deze zware koers zou winners. Ron Bes­sems reed zo sterk in die laatste 20 kilo­meters en voorts hield ik Gino Ammer­laan en de Fries Jan Jongsma nauwlet­tend in 't vizier. Die Jongsma heeft ook bergen werk verzet. In de slotfase moest hij hiervoor boeten. Enkele kilometers voor Hasselt probeerde ik via een demar­rage, dat was bij Zwartsluis, Bessems te peilen. Ik kreeg toen moed. Uiteindelijk kon ik enkele meters voor de eindstreep de handen hoog opsteken," aldus sprak na afloop een glunderende Johnnie Broers uit Maartensdijk, die komend sei­zoen ongetwijfeld meer van zich zal laten horen.

Sportcommissielid Harrie van Gestel, die ook van de partij was evenals Stef v. d. Berghe, districtssportcommissielid van Overijssel, onderstreepte dit.

De prijs voor de strijdlustigste renner (uitgereikt door sportjournalist Ben Zo­merdijk) kwam terecht bij Ron Bessems, die als pleister op de wonde omdat hij niet had gewonnen,toch reden tot glun­deren had in het bijzijn van zijn ouders.

Johnnie Broers

Broers maakte deel uit van een kopgroep­je van vier, te weten Broers, Jongsma, Ammerlaan en Bessems, die op de Blan­kenhammerdijk, na 70 km, aan de haal gingen.

Een volggroep van acht renners, waarin Herman Lammertink ook zat die later door pech werd uitgeschakeld, bleef jagen op de vier vluchters.

In deze groep verzette vooral de rijzige Jan Slendebroek uit Vries veel werk. Verder werd de groep gevormd door R. Krikken, IJzendoorn, De Bie, een coureur die uit de formatie van Peters komt (!), Moons, Weber en Damen, die ook door pech werd achtervolgd in de slotfase.

Fraaie strijd

Van meet af fraaie strijd in deze 6e Om­loop van Noordwest-Overijssel, die op uit­stekende wijze door de WV Noordwest­hoek op touw werd gezet. In dit verband hulde aan die talrijke vrijwilligers, die onderweg met rode vlaggen op kritieke punters paraat stonden.

Bleef de achterstand tussen de vier kop­lopers en de volggroep aanvankelijk schommelen tussen de 20 en 30 seconden, met Zwartsluis in zicht was het pleit beslecht. De voorsprong bedroeg toen 49 seconden. Het rennersveld was intussen ver uiteen geslagen. Overigens, dat stond tevoren vast, de weersomstandigheden waren bar en boos. Kortom, het werd een wedstrijd voor de sterken.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Stagnatie door begrafenisstoet. . .

In de loop der jagen dat we klassieke wegwedstrijden meemaakten, hebben we tal van malen gezien, dat gesloten spoor­wegovergangen renners die een ruime voorsprong hadden, deze voorsprong te­niet zagen gaan. Overigens, wat we in de 6e Omloop van Noordwest-Overijssel meemaakten, is uniek te noemen.

Plotseling hoorden wij - en met ons alle volgers in de karavaan - van wedstrijd­leider Ben Roesink, dat bij Ossenzijl, na 57 km, juist toen een kopgroep van acht renners een halve minuut voorsprong had, zich een begrafenisstoet op bet par­koers bevond ...

Noodgedwongen moesten de koplopers wachten en zodoende kregen dertien vol­gers de kans om weer aan te sluiten.

Jammer was het, dat Herman Lammer­tink uit Wierden pech kreeg door in bot­sing te komen met een van de deelnemers van de begrafenisstoet. Lammertink kon de strijd staken ...

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Als laatste arriveerde nummer 13 (on­geluksgetal) Jan Keyzer uit Langeraar, die bijna 50 minuten achterstand had ... Maar toch ook hulde voor deze coureur die, met de bezemwagen achter zich, de 6e Omloop van Noordwest-Overijssel vol­bracht!

De lieftallige ronde-miss Dina Liem gaf na afloop de bloemen en gaf voorts de kusjes voor de eerstaankomenden.

Jan van Ommen, die als commentator fungeerde en deze taak wel was toever­trouwd, maakte na afloop de volgende uitslag bekend:

BRON: BEN ZOMERDIJK

Junioren: 1. J. Broers (Maartensdjjk) 115 km in 2.48.23, 2. R. Bessems (Amsterdam), 3. G. Ammerlaan (Maasdijk), 4. J. Jongsma (Opeinde, Fr.), 5. op 42 sec. F. Moons (Hel­mond), 6. H. van IJzendoorn (Tiel), 7. J. Slen­debroek (Vries, Dr.), 8. E. de Bie (Haarlem), 9. A. Wijnands (Maastricht), 10. A. Weber (Best), 11. op 4.05 min. C. Kuystermans (Bos­schenhoofd), 12. G. Takens (Haren, Gr.), 13. P. Hofland (Roosendaal), 14. B. Zoontjens (Tilburg), 15. J. van Loon (Mill), 16. P. Damen (Drunen), 17. H. van Rossum (Den Haag), 18. H. Boom (Markelo), 19. H. Freyters (Moer­dijk), 20. op 5.28 H. Mensink (Poeldijk), 21. A. van Asten (Vlaardingen), 22. J. Plugers (Eind­hoven), 23. B. Hoekstra (Stiens), 24. J. van Meer (Wouw), 25. F. Dreyer (Haarlem), 26. T. Peters (Beesel), 27. C. van Venrooy (Ros­malen), 28. J. Meulenberg (Meerssen), 29. P. Peters (Grave), 30. G. Dolfsma (Usselmuiden), 31. Luuk Oosterhof (Noordlaren). .

Ploegenklassement: 1. Het Zuiden 44 pnt., 2. Windmolens 37 pnt., 3. Westland Wil Vooruit 36 put., 4. Amstelland 35 put., 5. Buitenlust 24 pnt., 6. De Batauwers 21 pnt., 7. Meteoor ­Assen en Kampioen-Haarlem 19 pnt., 9. De Ster 17 pnt., 10. Kolonel Cole 16 pnt.

 

OMLOOP VAN OOST-BRABANT.(1977.05.07)

Omloop van OOST-BRABANT kende spannende finale

Rene van IJzendoorn klopt vier medevluchters in de spurt

Ook de junioren-klassieker Omloop van Oost-Brabant, die met start en finish in Uden werd verreden, heeft aangetoond dat de top van deze categorie bijzonder breed is. Zoals collega Wessel Oudewortel bh vorige week al in zijn verhaal over de Omloop van de Veluwe schreef is een winnaar nauweljljks tevoorspellen.

Enkele jaren achtereen is da anders geweest. Leo van Vliet en Michel Jacobs hebben het legertje jnioren enkele jaren be­heerst. Toen kwam de periode Bart van Est, Ad Verstijlen, Bert Oosterbosch en die werden weer afgewisseld door Jos Lammer­tink, die als het ware een one-man show opvoerde. Nu de Twent amateur is geworden, scheen het commando overgenomen te worden door Johnny Broers, maar die was in de Omloop van Oost-Brabant niet van de partij. Zijn vereniging Het Zuiden uit Eindhoven gaat er namelijk vanuit, dat alle junioren die in staat moeten worden geacht een klassieker tot een goed einde te brengen, een kans moeten krijgen en omdat er per wedstrijd maar drie renners ingeschreven mogen worden, valt elke ren­ner, ook een potentiele winnaar, er wel eens buiten.

De man die zich deze keer aankondigde staat bij de burgerlijke stand in Tiel ingeschreven als Rene van IJzendoorn, 18 jaar oud, en lid van de WC De Batauwers. Van IJzendoorn sprinte na 117 wel snelle maar over het algemeen toch vlakke kilo­meters als eerste over de eindstreep van een kopgroep van vijf renners, die nauwelijks vijf seconden daarna werden gevolgd door een peloton waarin zeker nog vijftig eenheden om een van de prijzen vochten.

Op honderd meter voor de eindstreep had het er nog alle schijn van, dat student Piet Liefaard uit 's'-Gravendeel zijn eerste grote wedstrijd zou gaan winners. Liefaard, twee jaar geleden in Merkelbeek kampioen van Nederland van de nieuwelingen, spurtte zeer hard en nam zeker twee lengten voorsprong. Op de laatste tientallen meters viel hij echter stil. Van IJzen- doorn profiteerde hiervan en kwam als een ervaren sprinter, met en­kele forse rukken aan zijn stuur en een laatste jump, langszij en op de streep voorbij de Zuidhollander. De goed op, zijn fiets zittende Liefaard was danig teleurgesteld. Nooit eerder was hij zo dicht bij een grote overwinning geweest. Ook voor Van IJzendoorn betekende deze zege de eerste klassieke triomf. Hij mocht uit harden van de charmante 20-jarige Anneke Kosters, een verkoopster in de platenzaak Sure Shot uit Roermond die vorig jaar ronde-miss was in de Ronde van Nederland voor profs, de welverdiende bloemen en de daarbij behorende drie kusjes in ontvangst nemen. Liefaard was tijdens de huldiging al enigszins over zijn teleurstelling heen. De derde man op het schavot was de Westbrabander Domien Evers. Hij heeft in zijn vereniging Willebrord Wil Vooruit enige tijd moeten wachten aleer hij een hoofdrol-kon gaan vertolken. Evers, die bij de nieu­welingen diverse hoofdvogels schoot, geleek te zullen blijven hangen, maar thans is hij zover, dat hij als een van de aanvoer­ders van zijn club kon worden gekwalificeerd.

Mede door de Ronde van Noord-Holland en de Ronde van Overijssel, die op dezelfde dag werden verreden, had de Wieler­club Uden, de jonge vereniging die het in Oost-Brabant bijzon­der goed doet, niet de beschikking over communicatie-mate­riaal. Hierdoor moest de uitstekende wedstrijdleider Jan Sluij­ter het op een ouderwetse manier doen. Hij had alleen de be­schikking over een aantal motorordonnansen. Niet alleen de organisatie verdient een pluim, maar in deze eer moeten ook de motorrijders worden betrokken. De communicatie had met ap­paratuur niet beter kunnen verlopen. Zowel de micro-wagen, waarin Jan Peeters de mensen langs het parkoers op de hoogte hield van de gang van zaken, als wij in de perswagen, die uit­stekend werd bestuurd door de vader van coming-man Guus Bierings, hebben geen enkele ontsnapping gemist en bleven van kilometer tot kilometer volledig op de hoogte. Ook de vei­ligheid van de renners was goed gegarandeerd. Op elke hoek van een straat of uitvalsweg stond een man of vrouw met een vlag.

De eerste lus over Mill, Odiliapeel en Volkel, een afstand van ongeveer 40 km, gebeurde er helemaal niets. Het tempo lag zeer hoog en op de snel lopende Brabantse wegen en bij gebrek aan wind viel aan wegkomen niet te denken. Voor het eerst terug in Uden waagde Versluis uit Utrecht de eerste poging, maar een attent peloton onder leiding van de Brabantse kam­pioen Hans Plugers bleef alert en haalde de vluchter snel terug. Tien kilometer verder trachtten Klein, Scheper, Slende­broek en Van Meer een gat te slaan, maar ook hun poging werd in de kiem gesmoord. Kort hierna ging Barry Zoontjens solorijden. Hij kreeg tweehonderd meter, maar toen er geen hulp kwam opdagen, liet hij zich wijselijk weer inlopen.

Inmiddels was de helft van de afstand afgelegd. Henk Boom meldde zich als volgende durver, maar ook hij kreeg evenals de tandem Wijnands-Zoontjens geen vrijheid van handelen.

Na 78 kilometer, de renners deden Uden voor de tweede keer aan en begonnen aan de laatste lus over Erp en Boekel, sloegen Wijnands, Weber en Slendebroek de handen ineen. In Keldonk kregen zij Klein en Van Loon, een man van de streek, als op­volgers. Wijnands was met Zoontjens de actiefste renner in het veld. Nauwelijks was het laatstgenoemde tweetal ingelopen of de Limburger ging er met de Haarlemmer Van Lent vandoor. Dit tweetal scheen kans van slagen te hebben. De favorieten in het peloton keken heel even de kat uit de boom en voor de achtervolging op gang kwam, hadden de leiders een voorsprong van 17 sec. genomen. In Boekel, op nauwelijks 20 km voor het einde, moeten ook zij echter in het peloton de meerdere erken­nen. De orde kon nu echter niet meer hersteld worden. Heuvel uit Amsterdam nam vijftig meter en kreeg via een fraaie solo gezelschap van Liefaard. Dit leek de beslissing te zullen wor­den. De samenwerking bij het tweetal was echter verre van optimaal en daardoor konden tweehonderd meter voor de eind­streep Weber, Evers en Van IJzendoorn aanhaken. Hoe deze laatste tenslotte de oberwinning behaalde vertelden wij u in de aanhef.BRON: JO DE BRUIJN

Junioren: 1. R. van IJzendoorn (Tiel) 117 km in 2 uur 37 min. 4 see., 2. P. Liefaard ('s-Gravendeel), 3. D. Evers (Sprundel), 4. P. Heuvel (Amsterdam), 5. T. Weber (Best), 6. R. Sniiders (Halfweg), 7. E. Blonk (Cuijk), 8. J. van Meer (Wouw), 9. P. Dekkers (Eindhoven), 10. N. Snijders (Hoeven), 11. A. Wijnands (Geleen), 121, W. de Bruin (Oud Gastel), 13. R. Lemmens (Veldhoven), 14. P. Gulikers (Meerssen), 15. W. van Putten (Haaften), 16. E. Doorgelo (Nbverdal), 17. J. Jansen (St. Willebrord), 18. R. Versluis (Utrecht), 19. S. Spierenburg ('s-Gra­veland), 20. J. Meulenberg (Geleen), 21. J. Hendriks (Hilversum), 22. P. Damen (Drunen), 23. Th. Peeters (Beessel), 24. H. Boom (Markelo), 25. N. Bunnik (Den Haag).

 

OMLOOP VAN ZEEUWS-VLAANDEREN.(1977.05.14 T/M 05.15)

Rini Wagtmans blij met zege van MICHEL JACOBS

Het debuut tussen de amateurs van Michel Jacobs is nog niemand vergeten. Van succes naar succes rijdend strandde de toen nog 19-jarige Limburger twee seizoenen geleden in zijn eerste Olympia's Ronde in een valpartij. Na o.a. in de tijdrit op de Holterberg (winnaar) en de etappe naar Drachten (te vroeg de armen van het stuur en nog geklopt door Van der Kruys) te hebben geimponeerd, maakte een km-paaltje op de Afsluitdijk een abrupt einde aan het veelbelovende optreden. Maanden heeft Jacobs nodig gehad om van de gecompliceerde beenbreuk, die hij daar opliep, te herstellen. Daarna maakte hij als een duivel zijn come-back op de winterbaan. Joeg hij weer kilometers lang - altijd op kop - in de voorjaars­klassiekers van 1976, maar echt terug is hij toch niet meer geweest. Zeker niet na de “misser" in Olympia's Ronde, die hem (nog kansrijk op de eindzege) demorali­seerde.

Maar terwijl velen het geloof in een door­braak van Michel Jacobs verloren, ving een man hem op. Rini Wagtmans, ploeg­leider van Union, nam hem graag op in zijn nieuw geformeerde equipe. Wagt­mans zei het al maanden geleden en bleef het herhalen: „Ik heb vertrouwen in Jacobs. Men dacht dat 'ie was opgebrand. Zich teveel had afgebeuld op bet grote mes. Maar wat Michel miste was bege­leiding. Ik heb met hem gepraat. Hem uitgelegd dat 'ie het verkeerd aanpakte. Dat hij anderen misbruik liet maken van zijn inspanningen. Tot tien km, van de meet de beste en daarna gezien, hield ik hem telkens voor. Dat moet veranderen."

Glunderend constateerde Rini in de twee­daagse Omloop van Zeeuws-Vlaanderen (als altijd prima in elkaar gestoken doom het organiserende comite onder aanvoe­ring van Gijs Veerman) dat hij gelijk be­gint te krijgen. Michel boekte zijn eerste grote triomf “na de val". Zijn negende dit seizoen al. Een bewijs dat de 21-jarige Jacobs het niet alleen anders, maar ook beter heeft aangepakt. Hij zit er nu tel­kens wel bij, maar verdeelt zijn krachten. Rini: „Een keer claxonneren en hij komt ook niet meer op kop als ik hem dat adviseer. Precies op tijd is hij in topvorm. In Olympia's- Ronde, al blijft daarin de geluksfactor een grote rol spelen, schat ik zijn kansen hoog. Dat hij nog kan tijd­rijden heeft 'ie laten zien. Hij is attent en pas op: klimmen kan 'ie ook. Al be­weren ze soms het tegendeel. Vorig jaar dacht 'ie in de heuvels soms dat zijn achterwiel aanliep, zo moeilijk ging het. Maar in de Granitier Breton heb ik zelf geconstateerd dat hij het wel kan. En daarbij is deze uitslag natuurlijk gewel­dig voor zijn moraal. Voor die van de ploeg ook. Want, we wonnen dan al wel met Ribbers twee klassiekers, maar dit is de zege van een van de jongeren. Dat heb ik Joop ook eerlijk voorgehouden. Op dit moment heb ik gehoopt."

Zoals ook Toine van de Bunder erop had gehoopt eindelijk de Omloop op zijn naam te brengen. Het mocht niet zo zijn. Troost voor Toine: tegen pech is nu eenmaal niet te rijden. Zelfs voor de sterksten niet. Waarom Piet v. d. Kruys het, ondanks twee ritoverwinningen, niet won, wordt duidelijk in het verloop van de etappe­verslagen. Toch knap werk van de Jan van Erp-captain.

Eerste etappe: TERNEUZEN-TERNEUZEN, 160 km

Dertien ploegen, waaronder een Engelse met als “kapitein" de winnaar van de omloop in 1971 Grant Thomas, begonnen op de markt in Terneuzen aan het twee­daagse avontuur. Een tocht waarin (op eigen terrein) ex-professional Wim de Waal een van de grote afwezigen was. Wim ontkende alle berichten over een van zijn vereniging geeiste schadever­goeding die hij wenste te ontvangen om­dat hij dan op zondag niet in Tilburg zou kunnen vertrekken. „Ik rij gewoon voor mijn plezier en waar ik het leuk vind om te koersen," verklaarde De Waal. Ploeg­leider Miel Verstraeten was het daar niet helemaal mee eens.

Ook ontbrak de vertrouwde Belgische af­vaardiging. Moeilijkheden met de BWB­-officials waren de oorzaak. Jammer, want juist een paar sterke Vlamingen hadden de wedstrijd extra interessant kunnen maken. Ook al omdat Jan van Erp, en Amstel - hadden beide slechts vijf man aan de start - zeker niet hun sterkste ploegen samenstelden zo vlak voor Olympia's Ronde.

Desondanks: kwaliteit genoeg in de groep van 82 renners. Al duurde het vrij lang voor de koers “gezicht" kreeg. Johnny Konings, de Brit Steve Lawrence en Pe­ter Verheyen reden even voorop, maar de grote splitsing kwam pas na 80 km. Vlak voor Axel op een stuk weg met veel los grind reden zo'n tien renners lek. Bij de gedupeerden, die nooit meer vooraan terug konden komen, Botterhuis, Ad Ver­stijlen, Peer Maas, Witte, Schaalje, Kole en ook de winnaar van het vorig seizoen de Limburger Matthieu Dohmen.

Zij verzeilden in een groep achterblijvers, terwijl in de spits twintig man zich los­rukten. Vier Soka's (Prinsen, Van de Bunder, Vooys en Tak), twee renners van Transvemij (Fiktorie en Van Trijen), Michel Jacobs van Union, Gomes, Van Peer en Franken van Bleu de Nil, Weber en Fons Schelfhout van De Markthof, Van der Kruys (Jan van Erp), vier Am­stels (Ter Harmsel, Valentijn, Spijker en gastrenner Peter Koppert), Gerrit Pronk en Hoekstra van Batavus en De Smit (Kledingbokser).

Prinsen viel - na een lekke band - al snel terug op een tweede groep van zo'n 25 renners, die twintig kilometer lang vochten om de kloof van een halve mi­nuut tussen de twee waaiers te overbrug­gen. Dat lukte tenslotte aan Deusing, Rotman, Koene, Spaans, Kuiken, Stan­der, De Wilde, Liebrechts (drie man van Badek BV), Pater, Marcel van Leeuwen, Mak, Van Elten en later met pech achter­op geraakte Theo Hogervorst (vijf Bos­sche Staalbouw), Van de Bergh, Koot, Verbeke, Huyzen, Schipper en Kuijs (vier van Batavus), Withard, Polak en Harink.

Maar intussen was de slag gevallen. Juist voor IJzendijke (110 km) trok Van de Bunder er tussenuit. Voor de supporters wenste hij in de spits door te komen. Ploegmaat Tak, Jacobs, v. d. Kruys en Pronk deelden in die eer. Zij namen der­tig seconden. Zagen de tegenaanval van Valentijn, Spijker, Gomes, Franken, Schelfhout, Weber, Van Peer en Fiktorie mislukken door de gretigheid waarmee Hoekstra en Kuys de groep terugbrach­ten; en waren weg.

Om, terwijl Vooys nog werd gelost, op de kasseien van de Vrijstraat hun winst te continueren: 1.15 minuten. Langs het ka­naal van Gent naar Terneuzen hadden alle demarrages weinig zin meer. In Ter­neuzen werd om de prijzen gespurt. Met lang Van de Bunder aan de leiding, maar met tenslotte toch de rappe 29­jarige routinier Piet van der Kruys als - winnaar. Eindelijk won de man die al zoveel ploegmakkers naar de zege lood­ste, dus weer eens zelf. De Smit bleef de groep, waarvan Rotman en Mak de vlug­sten waren, nog net voor.

Restte het opmaken van een tussen­ balans. Waarbij Van de Bunder zich nog even kwaad maakte op de winnaar („hij is misschien drie keer op kop ge­weest"), maar daarna toch bedacht via een goede tijdrit de zaken recht te kun­nen trekken. En voor het eerst Zeeuws-­Vlaanderen op zijn prachtige erelijst te kunnen brengen.

Amateurs: 1. P. v. d. Kruys 3.38.59 (met bon. 3.38.44), 2. A. v. d. Bunder 3.38.59 (met bon. 3.38.49), 3. G. Pronk 3.38.59 (melt bon. 3.38.54), 4. A. Tak 3.38.59, 5. M. Jacobs, 6. C. de Smit 3.39.44, 7. L. Rotman, 8. G. Mak, 9. T. ter Harmsel, 10. J. Verbeke, 11. J. Spijker, 12. K. Spaans, 13. W. Pater, 14. W. Koene, 15. P. Koppert, 16. W. de Wilde, 17. W. Gomes, 18. M. Wishart, 19. A. van Peer, 20. P. Franken,

Dagploegenklassement: 1. Union 10.58.27 26 pmt., 2. Batavus 10.58.27 40 pnt., 3. Amstel Bier 10.59.12 35 pmt., 4. Bossche Staalbouw 10.59.12 49 pnt., 5. Bleu de Nil-Freetime-Colnago 10.59.12 56 pnt., 6. Transvemij Verzekering 10.59.12 77 pnt., 7. Markthof 10.59.12 78 pnt., S. Soka Snacks 11.05.37, 9. Jan van Erp 11.06.22, 10. Badek BV 11.08.00, 11. Beck's Bier 11.15.02 94 pnt., 12. Engeland 11.15.02 111 pnt., 13. Kledingbokser 11.19.02.

Tweede etappe: TIJDRIT PHILIPPINE, 12 km

Het moment waarop Michel Jacobs erg dicht bij zijn triomf kwam. Hij joeg in hoog tempo over de weg. Noteerde een „klok" van 14 minuten en 41 seconden. Twaalf „tikken" beter dan thuisrijder Toine van de Bunder, die overigens de anderen ook weer royaal achter zich hield. Piet Hoekstra had op Jacobs 47 sec. nadeel. Verrassende Ben Lamboo 57 sec.; Gerrie Mak 59 sec. en Gerrit Pronk 1 min. 2 sec. Achter verder nog Jan Spijker, Ad Verstijlen en Piet Kuys (vier Batavus-renners bij de beste tien) zorgde Joop van Vliet voor een bescheiden succesje van de al even bescheiden equipe van de Haagse Markthof. Ploegleider Henk Plat's enige doel is trouwens: niet afgaan. En waar hij tot dusverre uitkwam (De Braakman, Midden­-Nederland en Zeeuws-Vlaanderen) deed zijn team inderdaad leuk mee.

Grote verliezers in de strijd tegen de tijd waren intussen Ad Tak en Piet v. d. Kruys. Zij verspeelden (zonder bonificaties) respectievellijk 1.20 en 1.22 op Jacobs. In de tussenstand be­tekende dit, dat Van der Kruys zijn eerste plaats moest over­dragen aan Jacobs. Van de Bunder was op 7 seconden tweede, Pronk derde op 1.12, Van der Kruys vierde op 1.22 en Tak vijfde op 1.42.

Amateurs: 1. M. Jacobs 14.41 (met bon. 14.26), 2. A. v. d. Bunder 14.53 (met bon. 14.43), 3. P. Hoekstra 15.28 (met bon. 15.23), 4. B. Lambo 15.38, 5. G. Mak 15.39, 6. G. Fronk 15.43, 7. G. Schipper 15.43, 8. J. Spijker 15.45, 9. A. Verstijlen 15.46, 10. P. Kuys 15.49, 11. J. van Vliet 15.50, 12. M. Dohmen 15.50, 13. T. Hogevorst 15.51, 14. M. van Leeuwen 15.52, 15. W. Koenen 15.56, 16. K. Spaans 15.56, 17. L. Rotman 15.56, 18. A. van Peer 15.56, 19. J. Konings 15.58, 20. A, Tak 16.01.

Puntenklassement: 1. A. v. d. Bunder 4 pnt., 2. M. Jacobs 6 pmt., 3. G. Pronk 9 pnt.,4. G. Mak 13 pnt., 5. J. Spijker 19 pnt.

Dagploegenklassement: 1. Union 46.17, 2. Batavus 46.54, 3. Soka Snacks 46.55, 4. Bossche Staalbouw-Eurochemie 47.22, 5. Jan van Erp 47.50, 6. Markthof 48.11, 7. Engeland 48.20, 8. Transvemij Verzekeringen 48.27, 9. Beck's Bier 48.28, 10. Amstel Bier 48.29, 11. Bleu de Nil-Freetime­Colnago 48.48, 12. Badek BV Dakbedekking 49.15, 13. Kledingbokser 51.26.

Algemeen klassement: 1. M. Jacobs 3.53.25, 2. A. v. d. Bunder 3.53.32, 3. G. Pronk 3.54.37, 4. P. v. d. Kruys 3.54.47, 5. A. Tak 3.55.00,

Algemeen ploegenklassement: 1. Union 11.44.44, 2. Batavus 11.45.21, 3. Bossche Staalbouw-Eurorhemie 11.46.34, 4. Markthof 11.47.23, 5. Trans­vemij Verzekeringen 11.47.39,

Derde etappe: OOSTBURG-OOSTBURG, 130 km

Onverwachte ontwikkelingen in de slotrit. Niet de voorspelde machtsgreep van het Soka-blok. Geen succes voor Toine van de Bunder, maar domme pech. Tweemaal moest de Zeeuw, na 30 km dichtbij Eede, van de fiets om een ander wiel te steken. Hulp van in eerste instantie Peer Maas, van later ook Ad Prin­sen en Jacques Vooys, mocht niet meer baten. Hoe Toine ook sleurde op kop van de tweede waaier, dichterbij dan twintig seconden kwam hij niet. Ontgoocheld ging hij 25 km later dan ook rechtop zitten. “Het was gedaan," gaf hij later toe. Al im­poneerde Van de Bunder toch weer in die laatste fase, waarin hij soepel uit de verzameling geklopten wegdemarreerde en terugkwam tot 1.16 min. en een vierde plaats in de eindstand. Natuurlijk maakte Van de Bunder op het moment van zijn tegenslag wel deel uit van de eerste waaier, die bij Cadzand (na 6 km al) werd geformeerd. Juist waren Pijnackernaar Theo Hogervorst en Piet Kuijs gevallen (met overigens voor de knap koersende man van Bossche Staalbouw, Hogervorst, een her­senschudding en opname in het ziekenhuis van Oostburg als gevolg) of 24 renners maakten zich los. Maas, Van de Bunder en Tak (Soka), Deusing, Cloots, Hellemons en Van Trijen (Transvemij), Franken (Bleu de Nil), Huyzen, Pronk en Hoekstra (Batavus), Van der Kruys, Botterhuis en Koot (Jan van Erp), Spijker, Koppert en Valentijn (Amstel), Schelfhout (De Markthof), Marcel van Leeuwen, Van Elten en Pater (Bos­sche Staalbouw) en Jacobs, Verstijlen en Dohmen (Union).

Nauwelijks was Toine teruggevallen of met alle kracht zette Jacobs zich op kop. “Mijns kans toch," zei hij later. „Jammer voor Van de Bunder dat het zo moest gaan, maar koers is koers. Dat hoort er allemaal bij. Trouwens, ik weet niet of hij er anders wel in was geslaagd om weg te komen. Ja, het was wel een heel andere wedstrijd geworden, maar toch: ik voelde me erg sterk."

Natuurlijk hielpen Dohmen en Verstijlen hun kopman. Jacobs: „Maar ook Batavus, Bossche Staalbouw (Van Leeuwen) en Jan van Erp deden hun werk." Tak's storende activiteiten waren dan ook vergeefs. Het gat bleef. Vooys kon niet meer mee in de jacht. Maas verzwakte en Soka capituleerde. Kreeg bovendien nog meer tegenslagen. Prinsen lek, Maas gevallen en ook nog een buiteling van Tak vooraan. Met rugklachten verdween de man uit Oud-Gastel uit de wedstrijd. Trouwens: door zijn val raakten (Cloots en Hellemons waren al eerder gelost) ook Van Trijen, Valentijn, Koppert (steeds vooraan tot op dat moment), Verstijlen, Van Leeuwen en Schelfhout het contact kwijt. Ze zouden later worden opgenomen in de groep Van de Bunder, die in IJzendijke (75 km) al op bijna drie minuten achterstand reed. Het verschil was zelfs even viermaal zestig seconden, maar de kopstukken drongen niet meer aan. Dachten vooral aan de klassementen. Batavus bijvoorbeeld wist zich zeker van de ploegenprijs. De mannen van Cees Kouwenhoven maakten bovendien een goede indruk.

De ritzege lokte. Dat veroorzaakte een onverwacht snelle ver­mindering van de voorsprong. Koot ging weg. Hoekstra pro­beerde het. Pronk ook. Dohmen en nogmaals Koot zetten zich recht op de trappers. Zonder succes. Ook Gerrit Pronk (onlangs al in de kijker door zijn derde plaats in de Henninger Turm) loerde uitzichtloos op de bloemen. Pronk: „In de laatste kilo­meter reed Piet Hoekstra op kop. Maar hij keek niet achterom en sloot de doorgang voor mij af." Dat kostte de 23-jarige Scheveninger zijn tweede plaats in de totaal- stand. Want de rappe Brabander Van der Kruys wist toch weer winnend te finishen. Tweemaal eerste op drie ritten en toch “slechts" zil­ver. De zwakke “klok" kostte Piet de zege. Maar geklopt wor­den door een Jacobs-in-topvorm is zeker geen schande.BRON: HENK KRUITHOF

Amateurs: 1. P. v. d. Kruys 3.18.54 (met bon. 3.18.39), 2. J. Spijker 3.18.54 (met bon. 3.18.44), 3. H. Koot 3.18.54 (met bon. 3.18.49), 4. P. Franken 3.18.54, 5. W. Pater, 6. M. Dohmen, 7. M. Jacobs, 8. P. Hoekstra, 9. T. Huyzen, 10. G. Pronk, 11. A. Deusing, 12. H. Botterhuis, 13. A. v. d. Bunder 3.20.10, 14. L. Rotman 3.20.26, 15. A. Prinsen, 16. W. Koenen, 17. J. Verbeke, 18. G. Mak, 19. M. van Leeuwen, 20. A. van Elten.

Dagploegenklassement: 1. Jan van Erp 9.56.42 (16), 2. Batavus 9.56.42 (27), 3. Union 9.58.14, 4. Bossche Staalbouw-Eurochemie 9.59.46, 5. Amstel Bier 10.00.22 (55), 6. Bleu de Nil-Freetime-Colnago 10.00.22 (63), 7. Soka Snacks 10.01.20, 8. Engeland 10.01.54, 9. Markthof 10.02.12, 10. Beck's Bier 10.04.13, 11. Transvemll Verzekeringen 10.13.17, 12. Badek BV'Dakbedekking 10.36.49, 13. Medingbokser 10.50.39.

EINDKLASSEMENTEN

Individueel: 1. M. Jacobs (Union) 7.12.19, 2. P. v. d. Kruys (Jan van Erp) 7.13.26, 3. G. Prank (Batavus) 7.13.31, 4. T. v. d. Bunder (Soka Snacks) 7.13.42, 5, P. Hoekstra (Batavus)' 7.14.01, 6. J. Spijker (Amstel) 7.14.13, 7. H. Koot (Jan van Erp) 'Z14.42, 8. A. Deusing (Transvemli) 7.14.44, 9. P. Franken (Bleu de Nil) 7.15.11, 10. W. Pater (Bossche Staalbouw) 7.15.35, 11. G. Mak (Bossche Staalbouw) 7.15.34, 12. M. van Leeuwen (Bossche Staalbouw) 7.16.02, 13. W. Koenen (Union) 7.16.05, 14. L. Rotman (Union) 7.16.06, 15. K. Spaans (Beck's Bier) 7.16.24, 16. A. van Peer (Bleu de Nil) 7.16.24, 17. J. Weber (Markthof) 7.16.35, 18. F. Schelfhout (Markthof) 7.16.42, 19. J. Verbeke (Batavus) 7.16.44, 20. J. Kuiken (Bleu de Nil) 7.16.47, 21. M. Wishart (Engeland) 7.16.50, 22. P. Valentijn (Amstel Bier) 7.17.06, 23. W. Gomes (Bleu de Nil) 7.17.38, 24. A. van Trijen (Transvemlj) 7.17.38, 25. C. de Smit (Medingbokser) 7.17.41, 26. G. Schipper (Batavus) 7.18.30, 27. K. Fiktory (Transvemij) 7.19.03, 28. H. Slander (Badek) 7.21.03, 29. T. Huyzen (Batavus)'7.22.37, 30. A. Polak (Beck's Bier) 7.24.13.

Ploegen: 1. Batavus 21.42.03, 2. Union 21.42.58, 3. Bossche Staalbouw­Eurochemie 21.46.20, 4. Amstel Bier 21.48.03, 5. Bleu de Nil-Freetime­Colnago 21.48.22, 6. Markthof 21.49.35, 7. Jan van Erp 21.50.54, 8, Soka Snacks 21.53.52, 9. Tranzvemdi Verzekeringen 22.00.56, 10. Engeland 22.05.16, 11. Beck's Bier 22.07.43, 12. Badek Dakbedekking BV 22.34.04, 13. Kledingbokser 23.01.07.

 

OMMEN.(1977.07.23)

Liefhebbers: 1. J. Posthuma, 2. G. Golbach, 3. A. Peters, 4. K. Strietman, 5. F. Havenaar, 6. W. v. Dok, 7. A. Erika, 8. G. Draaber, 9. H. v. Leeuwen, 10. A. de Groot.

 

OOSTBURG.(1977.05.15)

Dames: 1. K. v. Oosten-Hage, 2. B. v. d. Spiegel-Hage, 3. A: Riemersma, 4. M. Lager­loff, 5. H. Buitenhuis-de Jong, 6. G. Kne,te­mann-Donker, 7. N. Streef, 8. J. Sijbrands, 9. B. v. IJken, 10. D. Wesdorp.

Liefhebbers: 1. K. Tolhoek, 2. M. v. Brussel, 3. J. Lepoeter, 4. A. Veerman, 5. W. Wiel­houwer, 6. S. v. Dongen, 7. W. de Feber, 8. L. v. d. Wiel, 9. L. de Jager, 10. B. Wieles.

 

OOSTBURG.(1977.06.26)

Amateurs: 1. W. de Waal, 2. A. v. d. Bunder, 3. C. v. Dongen, 4. T. Fase, 5. W. Jeremiasse, 6. J. Jonkers, 7. W. Westdorp, 8. W. v. Don­gen, 9. A. Polak, 10. G. v, 't Geloof.

 

OOSTERHOUT.(NB).(1977.08.14)

Amateurs: 1. F. Francissen, 2. H. Koot, 3. H. Nieuwdorp, 4. H. Mutsaars, 5. R. v. d. Rakt, 6. R. Smit, 7. G. Bierings, 8. G. v. d. Sterren, 9. R. Hassink, 10. G. Mahe (Frankrijk).

Nieuwelingen: 1. F. Maas, 2. P. de Jong, 3. L. v. Mook, 4. R. Moorman, 5. A. v. Oorschot, 6. M. Stroosnuder, 7. M. Thtijs, 8. F. Dompeling, 9. A. Heeren, 10. G. v. Loon.

Junioren: 1. H. v. Lent, 2. E. Kerstens, 3. L. Groen, 4. C. Digners, 5. H. Boeren, 6. J. Meijer, 7. P. Frijters, 8. H. v. Rossem, 9. A. Razenburg, 10. J. Keijzer.

 

OOSTERHOUT.(1977.10.02)

Amateurs: 1. A. Prinsen, 2. G. Pronk, 3. P. Verheijen, 4. G. St. Nicolaas, 5. J. Koops, 6. F. Brand, 7. M. van Vlimmeren, 8. P. Fran­ken, 9. A. de Jongh, 10. H. van Kuijk.

Nieuwelingen: 1. J. Hanegraaf, 2. R. Koppert, 3. R. Heeren, 4. L. van Mook, 5. L. de Bruijn, 6. R. v. d. Steen, 7. K. Mol, 8. A. Stevens, 9. R. Cloots, 10. K. Dingemans.

Liefhebbers: 1. K. Tolhoek, 2. J. Voesenek, 3. J. Lepoeter, 4. P. Stout, 5. H. Steenbakker, 6. W. Blokland, 7. G. Plieger, 8. W. Wielhou­wer, 9. M. van Brussel, 10. M. Malipaard.

 

OOSTERHOUT.GLD.(1977.05.15)

Amateurs: 1. G. Mohlmann, 2. D. Willigen­burg, 3. J. Kettenis, 4. J. de Ruiter, 5. G. Ver­waayen, 6. B. v. d. Stelt, 7. J. Mulder, 8. T. v. Dam, 9. J. Wagenaar, 10. J. v. Haaren.

Liefhebbers: 1. A. Breure, 2. H. Rossen, 3. J. Pluimers, 4. C. Voges, 5. H. v. Leent, 6. G. Huisjes, 7. F. Havenaar, 8. G. Golbach, 9. J. Wennekes, 10. K. Peters.

 

OOSTERWOLDE.(1977.09.08)

Amateurs: 1. B. Groen, 2. J. Spijker, 3. P. Hoekstra, 4. P. Akkerman, 5. G. Schipper, 6. D. v. Wijhe, 7. G. Hoekstra, 8. S. Greidanus, 9. B. Lambo, 10. P. Zeijerveld.

 

OOSTVOORNE.KAMPLAAN.(1977.07.23)

Amateurs: 1. G. de Wit, 2. L. den Hartigh, 3. J. Kruunenberg, 4. R. Smit, 5. J. Kettenis, 6. G. den Besten, 7. R. Kos, 8. C. Morittz, 9. G. Ratterman, 10. A. Kraan.

Dames: 1. W. Kwantes, 2. T. v. d. Plaat, 3. J. Sijbrands, 4. B. v. d. Spiegel-Hage, 5. B. v. IJken, 6. M. Bik, 7. N. v. Vliet, 8. I. Trom­pert-Paul, 9. A. Riemersma, 10. J. Bernhorn.

 

OOSTZAAN.(1977.08.14)

Amateurs: 1. G. Ratterman, 2. M. Visser, 3. R. Kos, 4. H. Langerijs, 5. C. Moritz, 6. G. Kuit, 7. D. Groen, 8. J. Kruunenberg, 9. R. Haller, 10. B. Vossenbelt.

Junioren: 1. W. v. Rijswijk, 2. A. de Jong, 3. H. Wildeman, 4. B. Hoekstra, 5. L. Zieleman, 6. R. Smits, 7. R. Nederlof, 8. R. Veerhuis, 9. B. Visser, 10. F. v. d. Klis.

Veteranen: 1. N. Slingerland, 2. L. Hagman, 3. J. v. d. Geest, 4. W. v. Dok, 5. J. Koolhof, 6. J. Barens, 7. H. Brinkman, 8. H. Buis, 9. T. v. Herwerden, 10. L. v. d. Flier.

 

OSS.(1977.06.05)

Nieuwelingen: 1. P. Pieters, 2. A. Harren, 3. M. Verhagen, 4. P. Meerburg, 5. W. Reynders, 6. R. Geutskens, 7. J. Baudoin, 8. K. Mol, 9. A. v. Laviere, 10. T. Huibers.

 

OSS.(1977.06.28)

Amateurs: 1. Fr. Francissen, 2. A. van Hooft, 3. H. Lunenburg, 4. B. van Lamoen, 5. P. Kuys, 6. M. de Veer, 7, S. Herberg (W.DId.), 8. Th. Gevers, 9. Fr. Pirard, 10. E. van Kessel.

Junioren: 1. H. v. d. Weerden, 2. L. Bevers, 3. G. van Putten, 4. H. Plugers, 5. D. Klein, 6. P. Dekkers, 7. R. Versluis, 8. S. Strijbosch, 9. P. Balvers, 10. R. Motke.

 

OSSENDRECHT.(1977.06.21)

Amateurs: 1. J. van Meer, 2. T. Griep, 3. H. van Vlimmeren, 4. H. van Kuyk, 5. A. van Peer, 6. W. Jeremiasse, 7. P. Hellemons, 8. C. Dietvorst, 9. A. v. d. Steen, 10. G. van Laar­hoven.

Junioren: 1. A. Wijnands, 2. P. van Tilborg (B.), 3. W. Bouman, 4. J. Steen- bergen, 5. P. Heeren, 6. J. Boers, 7. H. v. d. Weerden, 8. C. van Haarlem, 9. A. Mannien, 10. P. Damen.

 

OSSENDRECHT.(1977.08.14)

DANNY CLARK wint saaie vertoning in Ossendrecht

Zondag 14 augustus werd het Schelde­weekend besloten met de jubileumkoers (de 60e) in Ossendrecht, maar heeft de organisatoren zeker niet gebracht waar­op men had gehoopt: interessante wed­strijden en massale belangstelling. Wat dit laatste betreft was de regen spelbre­ker in Hoogerheide, terwijl in Ossen­drecht het aantal toeschouwers, ondanks toch gunstig weer, beperkt bleef tot 5000.

Bovendien hebben de wielerfans in Ossen­drecht zeker geen spektakel gezien. Het werd een vrij saaie vertoning, al hebben Cees Bal en de Belg Jose de Cauwer in ieder geval een poging ondernomen om het strijdvuur wat aan te wakkeren. Ge­noemd duo draaide zo'n twintig rondjes voor de meute uit, maar overtuiging lag er toch niet in hun offensief.

De Australier Danny Clark, die als baan­renner bekendheid geniet, leverde overi­gens de grootste krachtsinspanning om de specifieke wegrenners te alarmeren, waarna de vlucht van Bal en De Cauwer geen effect meer kreeg. Na 60 kilometer, toen het tempo werd opgevoerd, leek het er even op dat het veld in tweeen zou worden gesplitst, maar Rene Pijnen zorg­de opnieuw voor een hergroepering.

Echte durvers meldden zich in feite niet aan deze middag, want ook het spronge­tjes van Stam, Martin en Hermann leek meer op een speldeprikje. Tevergeefs bleef men uitzien naar wat strijdlust van grote mannen als Hennie Kuiper en Ger­rie Knetemann, maar beide vedetten ble­ken evenals de rest “koersmoe" te zijn. Eigenlijk geen wonder als men bedenkt dat het programma voor de profs de laatste weken reeds in eigen land over­beladen was. Als plaatselijk favoriet liet Hennie Kui­per het “eigen volk" toch nog wat zien nadat hij lek had gereden. De Tour-ve­dette wenste geen gebruik te maken van de gebruikelijke ronde vergoeding, beet de tanden even flink op elkaar en kreeg na een korte maar felle jacht de staart van het peloton weer te pakken. De beslissing was inmiddels ingeluid door Herman van Springel, Danny Clark en Jan Huisjes, die in vrij korte tijd meer dan een minuut winst pakten en buiten schot bleven.

Jan Huisjes, ongetwijfeld de rapste van het drietal vluchters, ontging uiteindelijk de zege, omdat hij bij het aanzetten voor de spurt nog eens schakelde en daarbij door zijn versnelling heen trapte. Clark en Van Springel gingen toen vrij gemak­kelijk over de Almeloer heen.

BRON: RIEN DE JONGE

Beroepsrenners: 1. Danny Clark 110 km in 2.43.20, 2. Herman van Springel, 3. Jan Huisjes, 4. Gerrie van Gerwen, 5. Wilfried Wesemael, 6. Hennie Kuiper, 7. Laurie Venn, 8. Roman Hermann, 9. Fritz Keller, 10. Nico Been, 11. Carnei Wiggings, 12. Etienne Vandersnickt, 13. Jan Brinkman, 14. Jan Hordijk, 15. Rene Pijnen, 16. Hugo van Gastel, 17. Andre Gevers, 18. Vic van Schil, 19. Martin Venix, 20. Andre Dierickx, 21. Andre Delcroix, 22. Jan de Jong, 23. Roelof Groen, 24. Ko Blok, 25. Jean Mar­tin, 26. Johan de Jong, 27. Meinrad V6gelle, 28. Marc Steels, 29. Udo Hempel, 30. Roger Rosiers.

Liefhebbers-veteranen: 1. S. Koevermans, 2. W. de Feber, 3. K. Tolhoek, 4. J. Kivits, 5. W. Wielhouwer, 6. J. Lepoeter, 7. H. Steenbak­ker, 8. L. v. d. Wiel, 9. M. v. Brussel, 10. F. Meijaard.

 

OUD-BEIJERLAND.(1977.06.18)

Amateurs: 1. J. Kruunenberg, 2. A. Versluis, 3. R. Kroev, 4. G. de Wit, 5. G. Muilwijk, 6. W. Bosch, 7. M. Huizinga, 8. G. Kuit, 9. A. Kraan, 10. J. Klomp.

Liefhebbers: 1. A. Ravensbergen, 2. A. de Haan, 3. J. v. Geest, 4. S. Koevermans, 5. W. Brouwers, 6. T. Koop, 7. H. Perfors, 8. W. Kalisvaart, 9. A. v. 't Hof, 10. J. den Hartigh.

 

OUDE MIRDUM.(1977.05.30)

Liefhebbers: 1. A. Roelofs, 2. A. Bos, 3. F. Seheuneman, 4. S. Bijma, 5. B. Schuurman, 6. P. Wijnen, 7. R. Hofstede, 8. H. Laphor, 9. D. Glas, 10. G. Hofstede.

 

OUDE PEKELA.(1977.07.08)

Amateurs: 1. P. Hoekstra, 2. A. Koster, 3. B. Scheuneman, 4. E. Keizer, 5. B. Duit, 6. A. Raven, 7. L. Hollemans, 8. B. Wekema, 9. J. Feiken, 10. J. Steensma.

 

OUDE TONGE.(1977.06.18)

Amateurs: 1. A. v. d. Bunder, 2. M. Havik, 3. T. Griep, 4. A. Verstijlen, 5. B. v. Est, 6. J. Kettenis, 7. W. v. Helvoirt, 8. G. v. Haastert, 9. H. Stander, 10. J. Koops.

Liefhebbers: 1. J. Lepoeter, 2. J. de Keyzer, 3. W. Wielhouwer, 4. B. Wieles, 5. H. Hoek, 6. M. v. Brussel, 7. W. T6nder, 8. K. Tolhoek, 9. K. Duivenvoorde, 10. B. Jansen.

Dames: 1. K. v. Oosten-Hage, 2. M. Brinkhoff, 3. T. v. d. Plaat, 4. M. Lagerlof, 5. A. Riemers­ma, 6. B. v. d. Spiegel-Hage, 7. G. Knetemann­-Donker, 8. J. Sijbrands, 9. N. Streef, 10. W. Kwantes.

 

OUDE-MIRDUM.(1977.07.06)

Amateurs: 1. R. Akker, 2. D. Lolkema, 3. G. Brokelman, 4, B. Scheuneman, 5. J. Spijker, 6. P. Hoekstra, 7. E. Koersen, 8. H. Noy, 9. J. Feiken, 10. G. Roelofsen.

 

OUDENBOSCH.(1977.08.28)

Amateurs: 1. J. Jonkers, 2. M. Taverne, 3. S. Aarts, 4. M. Jongenelen, 5. R. v. d. Rakt, 6. K. de Brouwer, 7. W. Jeremiasse, 8. M. v. Vlimmeren, 9. J. Gommers, 10. G. St. Nico­laas.

Junioren: 1. P. Hofland, 2. A. v. Asten, 3. N. Snijders, 4. R. Kraaybeek, 5. A. v. d. Poel, 6. G. Ammerlaan, 7. M. v. Rijsbergen, 8. J. v. Hooydonck, 9. W. v. Oers, 10. F. Laurijssen.

Nieuwelingen: 1. H. Winkel, 2. J. Hartings, 3. L. de Bruyn, 4. G. Walstock, 5. H. Akker­mans, 6. J. v. Wijk, 7. K. Heeren, 8. J. Hane­graaf, 9. H. Maartens, 10. A. Harren.

 

OUDERKERK a.d. IJSSEL.(1977.05.14)

Liefhebbers: 1. C. v. Hulst, 2. H. v. Leeuwen, 3. L. v. d. Berg, 4. H. Uiten- bogaard, 5. P. Nobel, 6. F. v. d. Ende, 7. B. v. d. Hulst, 8. H. v. Pierre, 9. B. Kanselaar, 10. A. de Haan.

 

OUDERKERK AAN DE AMSTEL.(1977.06.12)

Amateurs: 1. J. Lammertink, 2. R. Smit, 3. C. Moritz, 4. J. Kruunenberg, 5. L. Westrus, 6. M. Visser, 7. J. v. Elburg, 8. E. de Nijs, 9. B. Maas, 10. W. Luppers.

Nieuwelingen: 1. H. Havik, 2. B. de Vries, 3. J. v. Wijk, 4. R. Hakkert, 5. A. Jansen, 6. M. Schippers, 7. J. Ze(jderveld, 8. R. Haster, 9. R. Wiese, 10. R. Hacken.

Junioren: 1. H. v. Lent, 2. J. Hendriks, 3. J. de Bruin, 4. H. v. d. Bergh, 5. J. Blaauw, 6. P. Broere, 7. B. Vossebelt, 8. P. Hoebink, 9. M. Bruhn (VS), 10. P. Heuvel.

 

OUD-GASTEL.(1977.04.17)

Amateurs: 1. J. Akkermans, 2. Th. Fase, 3. A. Prinsen, 4. J. v. Tilborgh, 5. Th. de Rooy, 6. R. v. d. Broek, 7. A. Tak, 8. S. Aarts, 9. M. v. Leeuwen, 14. J. Damen,

Nieuwelingen: 1. T. v. Oorschot, 2. R. v. d. Steen, 3. C. Lazeroms, 4. R. Koppert, 5. .7. Hanegraaf, 6. P. Pieters, 7. A. Larren, 8. J. Schipper, 9. Fr. Dolman, 10. L. de Bruin.

 

OUD-GELEEN.(1977.05.08)

Veteranen: 1. H. Buis, 2. K. v. Beek, 3. B. Boom, 4. A. Veenendaal, 5. J. Kivits; 6. J. Carpentier (Belgie), 7. W. v. Geest, 8. A. v. d. Bosch, 9. M. Brinkman, 10. W. v. Putten.

Liefhebbers: 1. P. v. d. Wall, 2. A. Kappert, 3. A. v. Nunen, 4. H. Kuijpers, 5. P. Sanders, 6. R. v. Heijden, 7. R. Sleegers, 8. J. Gramser, 9. H. Notermans, 10. J. de Mooy.

 

OUDKARSPEL.(1977.06.09)

Amateurs: 1. R. Kos, 2. M. Pronk, 3. S. Schui­temaker, 4. S. Butter, 5. R. Haller, 6. P. Slik­ker, 7. G. Slot, 8. R. Tigelaar, 9. R. Irwin (Eng.), 10. D. Zeeman.

 

OUD-RIJSWIJK.(1977.06.16)

Amateurs: 1. J. Kettenis, 2. R. Borst, 3. R. Kos, 4. N. Toussaint, 5. M. Rehorst, 6. P. Post, 7. P. Koppert, 8. A. Jouvenaar, 9. F. v. d. Enden, 10. W. Luppers.

 

OUD-VOSSEMEER.(1977.07.30)

Amateurs: 1. J. Lammertink, 2. A. Tak, 3. P. Franken, 4. A. v. Houwelingen, 5. B. v. Est, 6. C. v. Dongen, 7. C. Kuystermans, 8. A. Deu­sing, 9. J. Jonkers, 10. C. v. Helvoort.

Liefhebbers: 1. J. de Keijzer, 2. K. Tolhoek, 3. S. v. Dongen, 4. M. v. Brussel, 5. W. v. Putten, 6. W. de Feber, 7. W. Wielhouwer, 8. H. Steen- bakker, 9. J. Lepoeter, 10. C. Coppens.

Junioren: 1. H. v. Lent, 2. A. v. d. Poel, 3. H. Frijters, 4. P. Hofland, 5. Ad v. d. Poel, 6. R. Kraaijbeek, 7. Th. Appeldoorn, S. N. Snij­ders, 9. T. Luijten, 10. C. Laurijssen.

 

OVERDINKEL.(1977.08.19)

Amateurs: 1. H. Snoeijink, 2. W. Albersen, 3. N. Hilberink, 4. J. Lookamp, 5. H. Vaanhold, 6. J. Tijdink, 7. R. Hassink, 8. A. Veelers, 9. J. H. Koops, 10. J. Wagenaar.

Nieuwelingen: 1. J. Schipper, 2. J. Arends, 3. S. de Vos, 4. E. Steyn, 5. R. Scheppink, 6. M. Steyn, 7. R. Kok, 8. H. Wolters, 9. H. Kruse, 10. H. Beute.

 

OVERLOON.(1977.07.23)

Amateurs: 1. H. Lunenburg, 2. H. Botterhuis, 3. P. v. d.Kruijs, 4. H. Koot, 5. G.Oosterbosch, 6. D. Gompen, 7. G. Bierings, 8. A. Scheffer, 9. G. Minneboo, 10. H. Schuurmans.

Veteranen: 1. H. Veenendaal, 2. B. Boom, 3. H. Hoek, 4. L. v. d. Flier, 5. J. Kivits, 6. J. v. d. Weijdeven, 7. T. Reynders, 8, J. Jonkers, 9. W. v. Putten, 10. A. Kalee.

Junioren: 1. M. v. Dijk, 2. R. v. IJzendoorn, 3. P. Steyn, 4. H. Plugers, 5. A. Wijnands, 6. M, Teunissen, 7. J. v. Asten, 8. F. Moons, 9. H. v. Loon, 10. P. Heuvel.