JAARGANG 1977 WEDSTRIJDEN O |
OBBICHT.(1977.07.26) Theo Smit: loon naar werken
in Wonder van Obbicht Wie Theo Smit enkele weken eerder nog had zien
lijden in de rit over de Cols d'Aspin, Tourmalet en Aubisque en wie hem in
andere Tour de France-etappes vruchteloos naar succes zag jagen, kan de
vreugde van de Frisol-Gazelle-Thirion-coureur begrijpen na diens zege in
Obbicht. Theo Smit's overwinning in het Wonder van Obbicht kwam tot stand via
een eindsprint, waarin hij afrekende met Fons van Katwijk, Jan van Katwijk,
Alex van Linden en Jose de Cauwer. Markant aspect aan deze zege was de vroege aanval
waartoe de latere winnaar had besloten. Smit wilde zich duidelijk revancheren
voor zijn grotendeels mislukte Tour. Daarom bleef hij in Obbicht niet lang
verscholen in het peloton. De demarrage van Smit werd onmiddelijk beantwoord
door Jan van Katwijk en Josh de Cauwer. Het leidend trio groeide uit tot een
half dozijn omdat ook Didi Thurau, Fons van Katwijk en Alex van Linden zich
in het eerste gelid nestelden. Jan Raas probeerde tot twee keer toe het
kunststukje van de eerder genoemden te herhalen, maar de winnaar van
Milaan-San Remo en de Amstel Goldrace slaagde niet in zijn opzet. Geruime tijd voordat de bel voor de laatste ronde
klonk stond het in de tot Beroepsrenners: 1. Theo
Smit Amateurs: 1. R.
Smit, Junioren: 1. T.
Appeldoorn, Nieuwelingen: OCHTEN.(1977.07.23) Amateurs: 1. Th. de
Rooy, Nieuwelingen: 1. H.
Winkel, 2. H. Havik, 3. J. Akkermans, 4. H. de Vries, 5. J. v. Wijk, 6. J.
Carmichael (VS), 7. J. Koster, OEGSTGEEST.(1977.04.30) Nieuwelingen: 1. J. v.
Wijk, 2. J. Roozenburg, OENE.(1977.08.11) Liefhebbers: 1. J.
Pluimers, 2. J. Hup, 3. K. Bokma, 4. J. v. Hattem, 5. B. Jansen, 6. D.
Goorman, Nieuwelingen: 1. N.
Wegkamp, 2. E. Heynen, 3. H. Havik, 4. J. Schipper, 5. R. Geutskens, OIRSCHOT.(1977.06.12) Amateurs: 1. W. v.
Steenis, 2. J. Weber, 3. J. Klomp, 4. H. Peels, 5. P. v. Lieshout, Veteranen: Liefhebbers: 1. B.
Jansen, OISTERWIJK.(1977.07.20) Amateurs: Liefhebbers: Nieuwelingen: 1. J.
Akkermans, 2. J. Lammerts, 3. H. Havik, 4. R. Heeren, 5. R. Koppert, 6. H.
Zuiderwijk, 7. P. v. Gessel, 8. H. Maartens, OLDEBROEK.(1977.05.11) Amateurs: 1. P.
Pennekamp, OLDENZAAL.(1977.06.30) Amateurs: 1. J.
Lammertink, Junioren: 1. T.
Appeldoorn, Liefhebbers: 1. B.
Boom, 2. W. Dieperink, 3. J. Boode, 4. J. Pluimers, 5. J. Hup, OLLAND.(1977.07.05) Amateurs: 1. H.
Koot, 2. H. Langerljs, 3. B. v. Lamoen, 4. O. Digerud (Noorwegen), 5. H.
Mutsaars, Nieuwelingen: 1. H.
Akkermans, 2. T. v. Vliet, Junioren: 1. H. v.
d. Weerden, 2. P. Broere, 3. T. Luyten, 4. P. Heeren, 5. H. v. Loon, 6. T.
Peeters, 7. T. Weber, OLYMPIA’S TOUR.(1977.05.19
T/M 05.27) Na Limburgre heuvels ARIE
HASSINK IN ORANJE Zonder al te grote verwachtingen begon Arie
Hassink vorige week aan Olympia's Ronde van Nederland. Zijn negende al.
Achtmaal tussen de wielen en een keer (gedwongen) als mecanicien in de ploegleiderswagen.
“Zuiver nu als voorbereiding voor de rest van het seizoen," riep de
nationale kampioen telkens weer uit. “Na deze Ronde volgt de open koers in
Luxemburg en daarna hoop ik er weer helemaal bij te horen. In de Nederlandse
titelstrijd en tijdens de wereldkampioenschappen in Venezuela moet de vorm
optimaal zijn." Zes weken zit de 26-jarige Arie Hassink immers
pas weer op de fiets. “Een paar koersen heb ik slechts kunnen meedoen,"
verduidelijkte hij. “Ook al omdat ik de laatste veertien dagen examen voor
de avond-havo heb afgelegd. En omdat de zaak in sportprijzen, die ik heb
opgezet, de nodige tijd vraagt." Bij die koersen bereikte Hassink al wel een derde
plaats in de klassieke Omloop der Kempen. “Maar vooruit, dat was na een
massale aankomst en daar kun je dus niet op afgaan." Arie Hassink
twijfelde. Hoever was hij hersteld van de gevolgen van het autoongeluk dat
hem eind februari begin maart met een scheurtje in het bekken tot complete
rust dwong? „Iedere dag is voor mij nog een verrassing,"
dacht de Twent hardop. „Ik moet afwachten." Maar als geen ander bleek
Hassink de kracht te kunnen opbrengen om terug te komen. Zoals hij ook enkele
seizoenen geleden al eens terug kwam na zwaar ziek (t.b.c. en pleuritis)
maandenlang uit competitie te zijn geweest. Natuurlijk, prof worden is er
voor Arie Hassink niet meer bij. Hijzelf: “Ik zie het ook niet meer zitten om
me de laatste twee jaren van mijn carriere als knecht total loss te rijden.
Om als figurant mee te doen. Nee, dan kun je beter bij de amateurs tot de
uitblinkers blijven behoren." Dat doet Hassink vooralsnog. Na vier dagen
Olympia's Ronde van Nederland draagt hij, mede dankzij zijn schitterend werk
in het Limburgse heuvelland dat werd bekroond met een eerste ritzege (enkele
prologen daargelaten), de oranje leiderstrui. En het zal niet meevallen voor
de concurrentie hem daar nog uit te krijgen. Daarvoor is'in de eerste plaats
de Amstel-ploeg, die zich zonder meer in Hassink's dienst stelt, te sterk. En
in de tweede plaats de kracht van de anderen niet altijd op de goede momenten
gebundeld. Olympia's eerste dagen hebben al veel duidelijk
gemaakt. Er zijn klappen uitgedeeld. “Namen" weggereden. Het klassement
kent grote tijdsverschillen. Maar toch. Toch blijft de Ronde de Ronde. Een
rare wedstrijd waarin vaker onverwachte dingen gebeuren. Na Limburg
twijfelen, bij het opmaken van de tussenbalans, slechts weinigen
aan het nieuwe succes van Hassink en Amstel. Bij het verschijnen van dit
nummer van “Wielersport" is daarover al meer zekerheid. Een prognose nu reeds - op zondagavond - is riskant. De groepen van Jan
van Erp; Soka Snacks, Elite Meubelen, Batavus, De Uitkomst, De Markthof,
Bossche Staalbouw, Olympia, Union en militairen alsmede
de buitenlandse inbreng uit Rusland, Belgie, Tsjechoslowakije en Denemarken
hebben zich voorlopig neergelegd bij de bierhegemonie. Maar
wie weet? Wie weet wat de lange ritten door Brabant, over de Veluwe en
vooral de tocht over de dijk van Lelystad naar Nibbixwoud nog gaan brengen? ARIE HASSINK onbedreigd winnaar Hoe dichter hij bij Amsterdam kwam, hoe meer hij
naar het einde verlangde. Nationaal amateurkampioen Arie Hassink, 26 jaar en
nu na achtmaal Olympia's Ronde van Nederland ook daar op de hoogste trede van
het ereplatform, gaf het eerlijk toe. Beter dan wie ook in het peloton
besefte hij: “Het geluk speelt in de „tour" immers zo'n
grote rol. Natuurlijk, je moet verdraaid goed fietsen, maar de Ronde is niet
te vergelijken met welke buitenlandse wedstrijd ook." Het voorbeeld had de Achterhaeker snel bij de
hand. “Neem zo'n eerste dag. Op weg naar Bladel
kreeg ik pech. Onmiddellijk gaf Johan van der Meer me zijn fiets en, al was
die dan ook even te klein, ik kan de schade er mee beperken. Maar gebeurt me
zoiets op de dijk door de Markerwaard, dan kan ik toch mooi de eindzege
vergeten. Dan is iedereen gezien, hoe sterk-hij ook rijdt." Waarmee de juiste winnaar (dat zeker) van
Olympia's 26e Ronde niet wilde zeggen dat hij, na zijn schitterende werk in
de Limburgse heuvels, nog bang is geweest om de oranje leiderstrui kwijt te
raken. „Ik ben niet eenmaal echt aangevallen," constateerde Hassink
simpel. Waarom? Eenvoudig omdat de anderen wel zagen dat
wij toch de sterkste ploeg hadden. Ik heb dan ook niet alleen de Ronde
gewonnen. Het is het succes van de hele ploeg. Voor het eerst is Amstel Bier
met drie (of eigenlijk maar twee, want over mijn conditie waren nog de nodige
twijfels) beschermde renners van start gedaan. Evengoed had een Jos
Lammertink of Leo van Vliet hier kunnen winnen." Hamvraag
was derhalve of ploegleider Herman Krott er, met zoveel talent in de groep,
in zou kunnen slagen de eenheid te bewaren. Want bij gebrek aan echte
competitie van de andere sponsors in de strijd om het individueel klassement
dreigde slechts het gevaar van de onderlinge rivaliteit. De teamdiscipline
bleef echter gehandhaafd. Al viel dat vooral Leo van,Vliet,
vorig seizoen zelf in de hoofdrol, niet mee. De toekomstige Miko-Mercier-professional
schikte zich morrend in zijn lot. Had na, zoals hij bekende, niet zo beste
eerste dagen het gevoel veel meer te kunnen, maar mocht natuurlijk niet het
offensief tegen zijn ploegmaat Hassink openen. Alle pubticiteit vooraf, de
gebeurtenissen uit het voorseizoen waarin hij vaak eenzaam en alleen voor de
sponsor tegen een overmacht knokte, de aangeboren wil om de beste te zijn en
zijn ongewone taak als knecht, zijn een verklaring
van de bokkige houding van de 21-jarige Westtander. Die dan wel nog de
“combinatie" en het sprintklas- sement won, maar juist door die mentale
problemen in Nibbixwoud, uitgerekend in de tijdrit waarin hij vorig jaar zo
uitblonk, het puntengroen aan Soka's Ad Prinsen moest laten. Geen problemen met de plaats in de schaduw had
nog Jos Lammertink. Dankzij zeer regelmatig koersen en een knappe tijdrit
staagde de Twent uit Wierden er zelfs in, achter Hassink, “zilver" te
veroveren. Voor 19-jarige, in maart nog tussen de junioren fietsende,
Lammertink een belangrijke stap op weg naar de realisatie van zijn nu al
duidelijk uitgezette toekomstplannen. Hij koos voor het koersen (tegen de zin
van zijn ouders) en heeft daar nog geen spijt van. „De Tukkers bovenaan," zei Arie Hassink dan
ook schertsend. Zijn come-back, na zo'n zeven weken
geleden nog absolute rust te hebben gehouden met de gevolgen van het
auto-ongeluk in Tsjechoslowakije, blijft intussen een opmerkelijke zaak.
Krott eerder: “Zonder de ziekte van enkele jaren geleden was Arie natuurlijk
allang prof geweest. De gelijke minstens van een Kuiper of Knetemann. Jammer,
dat daar nooit meer iets van zal komen." Die jongeren meldden zich in Olympia's Ronde wel,
maar mondjesmaat. Lammertink, Guus Bierings, Bart van Est, zij deden knappe
dingen, maar behoren wel tot de twee groepen die in deze tour de dienst
uitmaakten: Amstel Bier en Jan van Erp. Bert Oosterbosch, Jan Jonkers, Ad
Verstijlen, door ziekte nu falende Michel Jacobs, Martin Havik en niet
deelnemende Theo de Rooy zijn enkele anderen, waarmee KNWU-wegcoach Joop
Middelink aan de slag kan. Zonder daarbij wat ouderen als Hans Langerijs,
Henk Mutsaars, Piet van Leeuwen, Frits Pirard en Ad Prinsen over te staan.
Zonder ook nog meer ervaren mannen als Toine van de Bunder (zeker voor een
eendagswedstrijd), Joop Ribbers en Frits Schur bij voorbaat aan de kant te
schuiven. De meesten reden in een te eenzijdige Olympia's Ronde echter voor
verliezende sponsors. Waarbij, al gaat het woord combine te ver, de twee
heersende groepen (al pikte Soka toch nog een aardig graantje mee) Amstel en
Van Erp elkaar door gemeenschappelijke belangen vonden. Jammer eigenlijk dat
de paarse ploeg van Jan van Erp over niemand beschikte die echt voor het
klassement kon rijden. Dat ontnam aan Olympia's Ronde erg veel. Want hoe
aardig de ritten op zich ook waren, het grote gevecht om de zege bleef uit. PROLOOG SCHEVENINGEN, Geen herhaling van vorig jaar. Arie Hassink en
Leo van Vliet, het favoriete Amstel-tandem, wonnen de koppeltijdrit niet. In
het zonovergoten Scheveningen, waar in het
winkelcentrum-van het Belgisch Park de Stichting Organisatie
Sportevenementen in Zuid-Holland en wielervereniging De Kampioen een bijna
vlekkeloze wielerdag op touw hadden gezet, werden de nationale kampioen en
de winnaar van de Ronde 1976 juist geklopt. Soka's troeven Toine van de
Bunder en Bert Scheuneman waren zes tienden van een seconde sneller: 5.9.9
tegen 5.10.5. Waardoor, omdat hij als eerste over de streep ging, de
25-jarige Zeeuw voor het eerst de oranje leiderstrui veroverde. Van de Bunder: “Dit is mijn vierde Olympia's
Ronde. Alle voorgaande keren kwam ik in moeilijkheden. Ja, etappes heb ik wel
gewonnen, maar veel tegenslag kreeg ik ook. Meestal ben ik vroeg in het
seizoen in vorm. De weken van de Ronde zijn echter kritiek. Dan val ik precies
terug. Het is immers niet te doen om het hele seizoen “op top” te blijven." Ook dit jaar tiranniseerde de coureur uit
IJzendijke het amateurpeloton. Op zijn conditie stond in de eerste weken geen
maat. “Acht uit negen" scoorde Toine. Met o.a. triomfen in de Omloop Het
Volk, de Omloop van de Baronie, Hel van het Mergelland en de Kemmel
tweedaagse (waarin hij vorig jaar viel en de rest van zijn seizoen met de
gevolgen van die buiteling doorsukkelde) was het aantal overwinningen voor
Olympia's Ronde al vijftien. Waarbij hij de laatste weken enkele steken liet
vallen (Braakman, Zeeuws-Vlaanderen). Het tijdritsucces dankte Toine van de Bunder (en
dat gaf hij eerlijk toe) voor een belangrijk deel aan Bert Scheuneman. De
Groninger (23 nu), die o. a. in de Zuidhollandse klassieker en in een handvol Duitse wedstrijden ongenaak baar was, vertrok
zo hard dat Van de Bunder nauwelijks aan het wiel kon blijven. Die hoge
beginsnelheid gaf de doorslag. Het ging om fracties van seconden. De leiderstrui derhalve
niet voor Hassink, die ditmaal voor Van Vliet door de finish ging. Een kleine
teleurstelling, maar toch was Arie niet ontevreden. Olympia's Ronde is voor
hem, na het auto-ongeluk in Tsjechoslowakije, slechts een voorbereiding op
de Nederlandse en wereldkampioenschappen. “In Luxemburg (begin juni) moet de
vorm worden aangescherpt." Verrassend snel stoven ook twee andere
Soka-renners over het parkoers. Peer Maas en Adje Prinsen realiseerden de
derde tijd: 5.11.35. lets beter nog dan Michel Jacobs en Ad Verstijlen:
5.11.40, Ponsteen (invaller voor de zieke Kramer) en Vooys: 5.12.30 en de ook
al weer opmerkelijk rappe militairen Vixseboxse en Bierings
: 5.12.90. Daarachter kwamen de jonge Van Erpbeloften Van
Est en Oosterbosch, Mak en Spijker (Bossche Staalbouw), die hun tweede beurt
(nadat Mak bij de eerste start al na tien meter het achterwiel scheef trapte)
geinspireerd benutten, en Spijker met Jos Lammertink. Amateurs: 1. T. v.
d. Bunder-B. Scheuneman (Soka) 4.54.90 (met bon.), Eerste etappe:
SCHEVENINGEN-BLADEL, In Bladel al twee favorieten minder. Henk
Mutsaars en Michel Jacobs waren de verliezers van de eerste dag. Waarbij voor de equipe van Jan van Erp, met nog vijf anderen
voorop, de klap minder hard aankwam dan voor Rini Wagtmans Union-formatie. Na
het afhaken van Jacobs had Wagtmans immers tot aan de finale nog een renner
(Ribbers) helemaal in de spits en twee (Koene en Dohmen) vlak erachter, maar
op de keien rond de Brabantse finishplaats werd zijn tweede Limburger,
Dohmen, van de weg gereden. Opnieuw bracht de gevreesde eerste etappe een
behoorlijke schifting. Na de lange neutralisatie (liefst Ook Henk Mutsaars en Jacques Vooys buitelden
tegen het wegdek. Maar beiden kwamen (vele kilometers later) weer bij. Het
peloton was toen al diverse keren in waaiers uiteen gevallen. Wind teisterde
de krachten. Maar voorlopig waren de breuken nog niet definitief. Bij het binnenrijden
van de provincie Utrecht ( Voor zo'n 25 cpureurs
(vier van De Markthof en vijf Olympianen) was de ontwikkeling beslissend. Zij
raakten op grote achterstand. Ook Jacobs en Mutsaars verspeelden - iets
daarvoor - vele minuten. De val van Mutsaars speelde toch een grotere rol dan
aanvankelijk was gedacht. Jacobs' aftocht had een andere oorzaak. Wagtmans: ,Vanmorgen vertelt 'ie me dat hij zich ziek voelt.
Koorts heeft en grieperig is. Eigenlijk bij de proloog al. Daar kwam hij dan
wel een beetje laat mee aan. Zegt Michel mij dat wat eerder, dan kan ik nog
maatregelen nemen. Een ander inzetten of iets dergelijks." De 21-jarige Limburger (een paar dagen eerder nog
zo overtuigend winnaar in Zeeuws-Vlaanderen) zelf: “Heeft het nu eigenlijk
nog wel zin om door te gaan? Misschien forceer ik de zaak
en is mijn hele seizoen straks naar de knoppen. Trouwens: Olympia's
Ronde is toch niets voor mij. Ik heb altijd wat. Eerst die val op de
Afsluitdijk met als gevolg een beenbreuk. Vorig jaar de etappe naar Grave,
waarin ik de slag miste, de koers verloor en mentaal zo'n
tik kreeg dat het verder niet veel meer werd. En nu dit weer." Na het samensmelten van de twee waaiers voorin
bleef de definitieve scheiding niet lang meer uit. En weer waren de equipes
van Soka en Jan van Erp het best vertegenwoordigd. Leider Van de Bunder
later: Constant zaten we voorop. Ik ook. Die trui is een stimulans. Misschien
was ik anders vandaag wel op minuten gereden. Maar nu moet je. De ploeg rijdt
voor Bert Scheuneman en mij. Na deze eerste rit ook voor Prinsen. Dat oranje
willen we vasthouden. Verdedigen. En het weer was voor mij gunstig. Beter
regen en wind dan warmte." Rond zich verzamelde Toine na Vlak achter zich wisten zij jagende ploeggenoten.
Hassink en Lammertink (Amsted) en Visschers (Elite), die met drie Belgen
(Van Gils, Cuypers en Goossens), drie militairen (Pirard, Van der Steen en
Bierings), twee Soka's (Vooys en Ponsteen), Van Erp's vijfde man Oosterbosch,
Union's Wim Koene, Olympia's Huveneers en Albert Scheffer (De Uitkomst) niet
meer dan zo'n halve minuut verloren. Een gaatje dat Lammertink (even met hulp van
Pirard en daarna alleen) in eerste instantie tevergeefs probeerde te dichten.
Bij Waalwijk ( Op de keien rond Bladel volgden nog verrassende
ontwikkelingen. Terwijl Van der Steen voorop moest lossen, waagden Van Est
en Jonkers een uitval. De winnaar van Noord-Holland dacht zelfs bij doortocht
in Bladel te winnen. “Ik hoorde 'aankomst' door de microfoon," lichtte
Van Est teleurgesteld toe. „Dan is het zeker veranderd,
dacht ik, en dus spurtte ik maar. Jammer dat het voor niks was." Anderen zouden de hoofdprijzen verdelen: Nadat
Vooys de tegenaanval (vijf Soka's) had ingeleid, demarreerde Prinsen. Van de
Bunder: „Schur ging mee. Ik volgde en aan mijn wiel zat Van der Kruys. Het
gebeurde allemaal in de laatste vijf, kilometer." Dat uit dat kwartet,
met negen seconden voorsprong, tenslotte de
26-jarige routinier Frits Schur de rapste was, had twee oorzaken. Ten eerste
schoot Van der Kruys' rechtervoet uit de toeclips, waardoor de tweevoudige
ritwinnaar in Zeeuws-Vlaanderen grommend van woede over de meet kwam. De
tweede reden stipte, KNWU-coach Middelink aan. „Frits," zei hij, „is
altijd een echte fond-renner geweest. Daar hebben we veel over gepraat. De
laatste maanden, sinds februari, heeft hij de training iets aangepast. Meer
interval erin. En kijk: hij is toch wat rapper geworden." Schur, winnaar van de Ronde in 1970 en 1972, kon
dat bevestigen. Na zijn spurtzege tegen Van der Sterren in Overijssel
veroverde de Didammer (in zeven voorgaande rondes altijd bij de beste zeven)
zijn ritzege ophieuw op snelheid. Tevredenheid derhalve
bij Elite Meubelen. Tevredenheid ook bij Soka. Dat in het
algemeen klassement de eerste, tweede, vierde, zesde en achtste plaats
bezette; in het puntenklassement de eerste drie posities en bovendien de
ploegenstand aanvoerde. Amateurs: 1. Schur Dagploegenklassement: 1. Soka
11.22.18, 2. Van Erp op 9 sec., 3. Amstel op 48 sec„
4. Elite op 54 sec., 5. Belgie op 1.58 min., 6. Batavus op 2.03. Algemeen klassement: l. Van de
Bunder 3.52.13, 2. Prinsen op 6 sec., 3. Schur op
11, sec., 4. Scheuneman op 14 sec.,
5. Van Vliet op 20 see., Puntenklassement: 1. Van de
Bunder 38 pnt., 2. Prinsen 35 pnt., 3. Maas 31 pnt. Tweede etappe (eerste deel)
PLOEGENTIJDRIT BLADEL, Geen surprises in de tijdrit per ploeg. Het
zestal van Jan van Erp deed wat van de „trein" werd verwacht. Van der
Kruys, Koot, Van Leeuwen, Van Est, Mutsaars en Oosterbosch raasden ruim
veertig seconden sneller over de Bladelse wegen dan de militaire equipe, die
de tweede tijd zette. Soka kwam daar weer juist achter, gevolgd door drie
buitenlandse teams: Rusland, Belgie en Tsjechoslowakije. Opmerkelijk was wel de „toeristentijd" van
Amstel. Ruim vier minuten trager dan Van Erp en met alleen Olympia nog in een
zwakkere „klok". Ploegleider Herman Krott later:
,Wij hebben ons bewust niet geforceerd. Voor de ploegenprijs rijden we toch
niet. Straks komen, in Limburg, die anderen zich nog wel tegen."
Woorden die enkele uren daarna werden bewaarheid. Een tweede vermeldenswaardige zaak in Bladel: de
definitieve opgave van Michel Jacobs. Wagtmans: ,Hij
is te ziek. Doorrijden heeft geen enkele zin. Ik
heb dat zelf meegemaakt. Steeds maar weer opstappen, ondanks een griep.
Omdat de ploegleider het zo leuk vindt. Nee: ik heb Michel geadviseerd te
stoppen. En had 'ie toch willen verder koersen, dan
had ik het hem zelfs verboden." Amateurs: 1. Jan
van Erp Tegels 35.51 (34.51 met bon.), 2. Ned. Militair Team 36.33 (36.03 met
bon.), 3. Soka Snacks-Gazelle 36.39 (36.24 met bon.), 4. Rusland 37.03, 5.
Belgie 37.17, 6. Tsjechoslowakije 37.23, 7. Batavus 37.33, 8. Elite
Meubel-Ketting-Shimano 37.42, 9. De Uitkomst Lakspuiterjj-Riejan
Sport-Gazelle 37.54, 10. Union Fietsen 37.55, 11. Bossche
Staalbouw-Eurochemie 38.01, 12. Denemarken 38.45, 13. De Markthof Den Haag
39.46, 14. Amstel Bier 40.05, 15. Olympia Amsterdam 40.28. Tweede etappe (tweede deel)
BLADEL-HULSBERG, Het venijn zat in de staart. Wat een rustige
“wandeling" naar de zondagse Limburgse opgave leek te worden, liep uit
op een toch wel interessante selectie. Een flitsende finale bracht (nog niet
beslissende, maar wel tekenende) verliezen voor de winnaar van het
ochtendgebeuren: de ploeg van Jan van Erp. Ontgoocheld stapte liefst 3 minuten achter
geraakte Bart van Est dan ook in de volgwagen. Met Hans Koot en Bert Oosterbosch
had hij de breuk in het peloton te laat gezien. Slechts drie Van Erptricots
handhaafden zich in de finale tussen de overmacht van Soka-, Amstel- en
Elite-rijders. Op de finishlijn zouden dat er nog slechts twee (al had ook
Mutsaars de grootste moeite) zijn. Want Piet van Leeuwen verloor op de bulten
rondom Hulsberg ook het contact. Toch een ontwikkeling die niet was voorzien. De
karavaan schrok ervan op. In de eerste Bart van Est en Martin Havik probeerden het
bruggehoofd te gebruiken. Ze vonden meteen de oranjetrui-drager op hun weg.
Van de Bunder was attent. Reed voortdurend op kop van de groep en pakte alles
en iedereen terug. Ook Van der Kruys, Lammertink, Pronk, Dohmen en Havik
mochten bij Obbicht niet naar het nog altijd - met zo'n
30 sec. - vooruit rijdende duo toe. Koene, Purzla, Mak, Van der Kruys en Van
der Meer, na de totale hergroepepering kregen
evenmin ruimte. Toine wipte er simpel zelf heen. Had niemand nodig. Gunde
zijn Soka-makkers rust. Achter de leider gingen (na Achtendertig coureurs gingen op Hulsberg af in
een snel afstand nemende groep. De namen: Rus Leskov, Tsjech Svoboda,
Batavus-renners Kuys en Pronk; Mak en Van Houwelingen (Bossche Staalbouw),
Scheffer, Van Trigt en Schuitemaker (De Uitkomst), Kettingkwartet Schur,
Havik, Vaanhold en Visschers, vier militairen (Bierings, Van der Steen,
Pirard en Jonkers) ; Marcel Rehorst (De Markthof),
vijf Soka's (Van de Bunder, Scheuneman, Maas, Vooys en Prinsen), twee Belgen
(Goossens en Van Kerschaever), vijf Amstel-coureurs (Van Vliet, Hassink,
Spijker, Lammertink en Van der Meer), drie Van Erp-vertegenwoordigers (Van
der Kruys, Van Leeuwen en Mutsaars) en vier Union pionnen (Koene, Rotman,
Ribbers en Verstijlen). Van wie achtereenvolgens Jan van Houwelingen alleen,
Mak en Pronk samen, nogmaals Mak en tenslotte
Ribbers trachtten uit de greep van Van de Bunder te raken. Dat mislukte.
Alleen Frits Pirard zou, toen Verstijlen (met pech) en Van Leeuwen al waren
afgehaakt, nog wegkomen. Frits: „Op precies dezelfde plaats als vorig jaar in
de Omloop van de Mijnstreek. In een klimmetje dat nu was opgenomen in de
plaatselijke ronde." Als geen ander kan de 22-jarige Bredanaar dan
doorharken,op een forse versnelling. In zijn derde,
Olympia's Ronde bracht hem dat de eerste ritwinst. Tien seconden voor Luc
Rotman, die Leo van Vliet, op vijf seconden bonificatie hield. „lets te klein
gespurt. Op de vijftien, terwijl de veertien kon," wist de Honselersdijker
precies. Ploegleider Krott was desondanks tevreden: „Een
goede oefening voor zondag," meende hij. “Eenmaal ging je staan en
meteen was het gebeurd. Met vijf mensen van ons erbij." Een daarvan Arie
Hassink: “Echt, dat Van Erp hier even mis zat, komt door die tijdrit. Dat
slaat in je benen als je in een heuvelachtig stukje komt." En winnaar
Pirard (eigenlijk ook Amstel-man, al draagt hij het militaire. tricot)
profetisch: “In de Limburgse etappe gaat wat gebeuren. Het zal met minuten
verschil tegelijk zijn." Amateurs: Algemeen klassement: 1. T. v.
d. Bunder 6.56.22, Derde etappe:
HULSBERG-HULSBERG, Pirard's voorspelling kwam uit. Na de weer
moordende tocht in de Limburgse heuvels ging het niet meer om seconden, maar
werd met minuten gerekend. En: leek Olympia's 26e Ronde beslist. Met nationaal
kampioen Arie Hassink in de leiderstrui en met een weer zo hechte eenheid als
de Amstel-brigade van Herman Krott tot zijn beschikking, moeten er wel heel gekke dingen gebeuren wil Hassink deze koers nog
verliezen. Al kwam Arie nog wel in het begin van de etappe
in moeilijkheden. Hassink: „Het Amstel-plan was zo hard mogelijk te
vertrekken. In hoog tempo stoven we dan ook op de Cauberg ( De drager van het oranje, die bij de finish zes
en een halve minuut zou achter raken, kon ook niet anders. Toine: „Ik moest
wel. Er was van de Soka-ploeg immers bijna niemand die me kon helpen. Ja,
zonder die trui had ik heel anders gekoerst. Dan was ik, al ligt de warmte
me niet zo, wel met de besten meegeweest. Maar kom, ik ben niet ontgoocheld.
Dit blijft mijn beste Olympia's Ronde. En wie weet pak ik nog wel een rit mee
ook-" Daaraan dacht de Zeeuw nog niet in die eerste
kilometers. Een fase ook waarin Hassink in moeilijkheden was. Arie eerlijk:
„Ik werd af en toe gewoon gelost. Maar de verschillen waren niet blijvend.
Steeds weer kwam alles terug bij." Leo van Vliet, die wel vanuit het vertrek mee in
de aanval ging, verklarend: “Te veel jongens durfden niet door te gaan. Waren
bang voor de hinder- nissen die nog zouden komen. Jammer, want juist in de
eerste helft van de wedstrijd reed ik zo goed." Nadat Piet Kuys het offensief al voor de Adsteeg
( Groene truidrager Ad Prinsen herstelde zich na de
beklimming van de Keuteberg (onder aanvoering van Lammertink, Visschers, Van
Vliet en Schur) knap van pech. Maar daar was al duidelijk dat Van de Bunder
(niet bij de voorsten, maar midden in de groep) het niet zou gaan redden. De
uithaal van Kuys, Lammertink (Krott: „Hij kan nog goed omhoog ook, dat was
het enige wat ik nog niet zeker van hem wist"), Visschers, Van Vliet,
Van der Steen, Havik en Spijker, met later Leskov, Oosterbosch en Ribbers,
maakte Toine nog wel ongedaan. Goossens, Petrov, Blaha, Oosterbosch, Mak en
Leskov bij Eijs (na Het moment van capituleren was nabij. Bij de lus
in Simpelveld (over de Hulserberg) ontsnapten Bart van Est (die zijn misser
van zaterdag zeker goedmaakte) en de Belg Goossens. Lammertink, Schuitemaker
(een verrassing, het rijden van de Noordhollander uit de ploeg van De
Uitkomst), Schur en Ribbers kwamen ook al weg. De reactie bleef uit. De ploegen van Van Erp en Soka Snacks konden
intussen al de schade opmaken. Mutsaars, Van der Kruys en Koot in het paarse
shirt en de Soka's Maas, Ponsteen en Vooys waren minuten achter. Evenals
trouwens Limburger Matthieu Dohmen (Union), die toch nog niet in de vereiste
conditie was. Bij het “niet thuis" van Van de Bunder
maakte Van Vliet zich op voor een beslissende slag. Met Havik sprong hij op
de Gulpenerberg weg. Leo later: “Kuys en Mak waren mee, maar wilden niet hard
genoeg doorgaan. Zij verdwenen derhalve." Met Hassink, Piet van Leeuwen
en Marcel Rehorst (leuk voor ploegleider Henk Plat van De Markthof) lukte het
wel. Bij Wijlre ( Drie Amstel-manners vooraan dus. Er moest achter
de twee nog steeds doorzettende spitsrijders iets gebeuren. De plaats? Waar
anders dan de klim in Simpelveld, die ploegleider Herman Krott vorig seizoen
bij de nationale kampioenschappen goud, zilver en brons bracht? Hassink: „Ik
ging gewoon hard op kop omhoog. Toen ik achterom keek, zit er niemand meer
aan mijn wiel. Daarna was het simpel. Gewoon keihard
doorgaan." En Leo van Vliet, op die plek tijdens de spurt om
de rood-wit-blauwe trui vorig jaar verslagen, grijnzend: “Natuurlijk had ik
best bij Arie kunnen blijven, maar waarom? Ik kwam niet meteen aan zijn wiel
en vlakbij dacht ik: laat een ander dat gaatje maar dichttrappen. Als niemand
dat wil, dan wint Arie toch mooi de Ronde. We hadden afgesproken als ploeg op
te treden. Niet bij voorbaat voor iemand, maar wanneer de situatie zich
voordeed, zouden we de sterkste steunen. Daarom voel ik me ook geen
verliezer. Logisch toch dat we in de resterende kilometers zoveel mogelijk
hebben geprobeerd de zaak stil te leggen. Hoe verder Arie wegkwam, hoe
beter. Ook voor de ploegenprijs. Voor mij rest er bovendien nog een groene
en misschien witte trui. " In die finale slaagden daardoor de groep met
Prinsen, Mak enz. en nog bijgekomen Rus Leskov, Belg Van Gils en Jan van
Erp's Bert Oosterbosch erin zich op het parkoem van aankomst bij de eerder zo ver vooruit (verschil zeker twee minuten)
mannen te komen. Alleen Hassink bleef buiten schot. En natuurlijk Ortaire
Goossens, bebaard, geen eerste keus in Vlaanderen, maar zeker een knap coureur.
Hij moest pas kort voor de meet Hassink laten gaan. Bart van Est verloor op de tweede klim van de
Gulpenerberg het contact. De jonge Jan van Erp-troef werd tijdens de vier
ronden in Hulsberg ook nog eens overstoken door zijn achtervolgers, maar leverde
evenals Pirard (die ook weer afhaakte) toch goed werk. Zoals ook Sjaak
Schuitemaker die, solerend in vierde positie, in de laatste kilometers ten
val kwam. Evenals ook Luc Rotman. Na zijn goede zaterdagse prestatie kwam hij
ook nu weer afgescheiden als derde binnen. Ploegleider Wagtmans over de in het Belgische
Kontich wonende renner: “Hij zal deze Ronde ook waarschijnlijk geen spurt meer
verliezen en geen slag meer missen, maar voor het klassement is Luc uitgeschakeld
door twee lekke banden in de rit naar Bladel." En over Ribbers, die als
enige nog achter Hassink aansprong: „Valt Joop in die achtervolging niet, dan
rijdt hij misschien wel in de leiderstrui. Ja, het kan raar lopen." Tenslotte de
verliezer van de Limburgse dag: Soka-ploegleider Ben van Erp. Ronduit.
toegevend: „Ik ben teleurgesteld. Niet in de jongens, maar simpel in de
resultaten. Bert Scheuneman en Toine moeten dit toch kunnen. Zonde. Toch ook
mede door die ploegentijdrit? Misschien. Maar ik blijf vinden dat je ook
daarin strijd moet leveren. Dat ben je verplicht. Ik heb bewondering voor wat
Hassink heeft gedaan. Al hou ik vol, dat je in deze
Ronde een hele week lang in alle opgaven je moet laten zien." Amateurs: Dagploegenklassement: 1. Amstel
12.38.03, 2. Belgie 12.40.47, 3. J. v. Erp 12.42.52, 4. Ketting 12.44.40 (51
pnt.), 5. Militaire Ploeg z.t. (53 pnt.), 6. Union 12.45.24, 7. Soka
12.47.10, 8. Rusland 12.48.44, 9. Bossche Staalbouw12.50.14, 10. De Uitkomst
12.62.24, 11. Batavus 12.54.18, 12. Olympia 13.00.11, 13. Tsjechoslowakije
13.09.04, 14. De Markthof 13.09.35. 15. Denemarken 13.18.14. Algemeen klassement: Algemeen ploegenklassement: 1. Amstel
33.63.41, 2. Jan v. Erp 33.53.42, 3. Belgie 33.56.10, 4. Militaire Ploeg
33.57.58, 5. Ketting 33.58.01, Combinatie-klassement: Sprintklassement: Puntenklassement: Eindstand bergklassement: 1. O. Goossens
(Belgie) 43 pnt., 2. B. v. Est (Jan v. Erp) 25 pnt., Vierde etappe:HULSBERG-ST.WILLEBRORD, Op „de langste dag" geen ogenblik verveling
in de karavaan. Vooral dankzij Piet Hoekstra. De Batavus-routinier (30 nu)
trok er meteen na de officiele start tussenuit. Hij kreeg de Tsjech Puzrla
mee. En met zijn al even fors gebouwde gezel duwde de „beul van Dokkum"
zich naar een voorsprong van maar liefst zeven minuten en 45 seconden. “Als
die anderen ook maar eens zouden durven," riep Piet later uit. „De
mannen die nog kort in het klassement staan. Dan zou je nog eens wat kunnen
beleven. Maar ze zijn bang, ze blijven allemaal afwachten." Hagenaar
Eric Waasdorp evenwel niet. Nog veel minder gunstig
dan Hoekstra (op tien minuten achterstand) geplaatst, liet het dommelende
peloton ook de Markthof-coureur gaan. Jammer genoeg kwam hij niet bij het
leidende duo, maar ook Waasdorp verdiende een pluim. Hij bereikte in een De reactie kon natuurlijk niet uitblijven.
Hassink - . die zich bijzonder kwaad maakte op Egbert Koersen -, Van Vliet en
Pirard leidden de tegenaanval. Na, Puzrla zette nog wel door. Kreeg zelfs
Scheuneman, Van Gils, Schipper en Peer Maas mee, maar na De koers ging door. Witte truidrager Ortaire
Goossens had het moeilijk. Ontbrak in de groep van 25, die
wegreed. Miste daarna ook de slag die elf coureurs bij Hilvarenbeek maakten.
Twee militairen (Bierings en Van der Steen), twee Amstels (Hassink en
Lammertink), twee Van Erpen (Van der Kruys en natuurlijk voor eigen deur Piet
van Leeuwen), twee Elite-vertegenwoordigers (Schur en Havik), Dohmen
(Union), weer de Tsjech Puzrla en de Rus Petrov kwamen weg. Vooral oranjetruidrager Hassink en Lammertink
joegen het tempo op. Tot woede van Leo van Vliet, die zich (met Spijker,
Pirard en Ter Harmsel) afbeulde op kop van de waaier die daarachter werd
geformeerd. Onenigheid derhalve bij de ploeg van
Krott. Een later zelfs met „niet meer vertrekken" dreigende Van Vliet
maakte zich erg boos op Hassink. Meende dat, na zijn steun in de eerste
dagen, de leider best op hem had kunnen wachten. Krott en Hassink dachen er anders over. Vonden het .„wegrijden" van Goossens, Prinsen,
Jonkers en Ribbers belangrijker. Logisch dus dat van de arbeid vooraan
anderen zouden profiteren. Van Leeuwen, Van der Steen, Van der Kruys en Bierings
demarreerden om beurten. Lammertink haalde ze telkens terug. Tot dan,
anderhalve km voor de streep, Bierings ineens wel buiten schot bleef. Van der Kruys en Dohmen spurtten slechts voor de tweede
plaats. Na een slotfase, waarin de werker van het eerste uur, Hoekstra, en de
leider van de eerste ritten, Van de Bunder, ver achterop raakten, zorgde
Guus Bierings voor de tweede militaire ritzege. De pet van sponsor Jan van
Erp haastig op het hoofd zettend, was de pas 20-jarige coureur uit Uden daar
terecht erg gelukkig mee. Guus, al vier maal (adspiranten, nieuwelingen,
junioren en militair) kampioen in het veldrijden,is
een van de talenten die het in de nabije toekomst moeten gaan maken. Bijna
ook had de Oostbrabander zich enkele weken geleden wereldkampioen der
militairen mogen noemen. Maar, alleen voorop daar in de finale, haalde ploegmaat
Frits Pirard hem terug en ging de winst naar de Oostenrijker Karner. In het
algemeen klassement verstevigde Hassink intussen zijn
positie. Al maakte ploegleider Herman Krott zich - evenals in 1976 - op voor
een moeilijk gesprek om de eenheid in de gelederen te herstellen. Amateurs: Dagploegenklassement: 1.
Militaire Ploeg 12.20.48 (23 pnt.), 2. Jan van Erp z.t. (27 pnt.), 3. Amstel
12.20.55 (35 pnt.), 4. Elite-Ketting z.t. (46 pnt.), 5. Rusland 12'.21.28. Algemeen klassement: Algemeen ploegenklassement: 1. Jan
van Erp 46.14.30, 2. Amstel 46.14.36, 3. Bel!gM 46.18.25, 4. Militaire Ploeg
46.18.46, 5. Elite-Ketting 46.18.56. Combinatieklassement: Sprintklassement: Puntenklassement: Vijfde etappe:ST. WILLEBRORD-SCHIJNDEL, Juist voor die schitterende entourage in
Schijndel mikte de ploeg van Jan van Erp op de dagprijs. De duizenden langs
het parkoers van aankomst in de belangrijkste vestigingsplaats van de
tegelhandel, die de renners liefst viermaal “rond" zagen gaan, kregen te
zien wat zij graag wensten. Een thuiszege. Winst van “kapitein" Piet
van der Kruys, de man die op 29-jarige leeftijd als zijn belangrijkste taak
ziet zijn koerservaring op de jeugd in zijn groep over te brengen. Eigenlijk was de in de laatste klassiekers voor
Olympia's Ronde zo heersende formatie ook hard toe aan een dergelijk succes.
Van der Kruys: “We hebben de pech gehad, dat Henk Mutsaars (onze beste man in
het klassement) op de eerste dag hard is gevallen. Kijk, voor mij was het na
Limburg in de totaal-stand natuurlijk gedaan. En de jongeren, Bart van Est en
Bertje Oosterbosch? Zij missen toch nog de zo broodnodige routine. Rest:
Piet van Leeuwen, die er nu het, beste voorstaat, maar juist op weg naar
Limburg een kostbare minuut kwijtraakte." Goed, Van Erp won dan in Bladel wel de
ploegentijdrit en in St. Willebrord was de zege van militair Guus Bierings in
feite ook een “paarse" triomf, maar publicitair had het weinig waarde.
“Schijndel dus," namen de pupillen van manager Jan Gisbers zich voor.
En de coupe slaagde, nadat de voorgaande drie jaren telkens de kans werd
gemist. Al na enkele kilometers wisten Van der Kruys c.s.
zich verzekerd van bondgenoten. Nadat onmiddellijk na het officiele vertrek
Unions Ad Verstijlen de groep „op het kantje" uit elkaar trok, namen met
vier Van Erp-renners (Van der Kruys, Van Leeuwen, Mutsaars en Van Est) liefst
vijf Amstel-coureurs plaats in de snel gevormde waaier: Hassink, Lammertink,
Van Vliet, Spijker en Ter Harmsel. Ook militairen Bierings en Van der Steen,
Martin van der Bergh van De Markthof, Barend Huveneers van Olympia, Frits
Schur en Hans Langerijs (Elite Meubelen) alsmede
groene-truidrager Adje Prinsen (Soka) waren mee in de groep die vele minuten
(ruim zes) van de naaste concurrenten zou wegrijden. De voornaamste verliezers? De Belg Ortaire
Goossens (tweede in het klassement), Martin Havik (tot dan steeds erbij en
als outsider nog getipt voor een verrassingsaanval),
Jonkers en Ribbers. Tevergeefs probeerden vooral Havik en Jonkers nog een
tegenoffensief te ontketenen. Maar het tempo aan de spits bleef te constant.
Hassink, zo op weg naar weer een versteviging van zijn leidersplaats, later: ,Ik heb gezegd: jongens laten -we niets forceren. Gewoon
rustig doorgaan en het gat zo groot mogelijk maken. Op die laatste veertig
kilometer in Schijndel kijken we dan wel verder hoe de rituitslag
wordt." Triest voor Verstijlen (de initiatiefnemer toch) was dat hij er
daar al lang niet meer bij was. Tweemaal reed de Westbrabander (ook pas 19
jaar) lek in de kopgroep en later kreeg hij nog eens pech. Ook Guus Bierings
kwam op kleine achterstand binnen. Onderweg buitelde de winnaar van een dag
tevoren al tegen de weg en in Schijndel deed hij dat nog eens. Flink aan het
gezicht gewond bleef Guus daar zelfs even dizzy liggen. Intussen speelde Van der Kruys het spel van de
finale zoals dat gespeeld moest worden. De Helmonder, bezig aan zijn negende
Olympia's Ronde (eerder won hij twee jaar terug in Drachten een etappe),
sprong al vlak voor Schijndel een keer weg. En herhaalde die uitval in de
voorlaatste omloop. Beide keren stuurde Hassink Ton ter Harmsel met hem mee. „Waarom? Omdat ze mij, Van Vliet of Lammertink
toch niet laten gaan," verduidelijkte Arie. “Dus was het kiezen tussen
Spijker of Ton. Omdat Ter Harmsel, na wat moeilijke eerste dagen, nu weer
echt veel voor de ploeg heeft gedaan, gunden we het hem. Bovendien was het
voor het ploegenklassement prima dat er een van ons en een van Van Erp
vooruit raakten." Waarbij Hassink heel goed besefte dat in die laatste
kilometers, met een tweede groep (Havik, Bert Oosterbosch, Marcel van
Leeuwen, Verbrugge, Kuys en Jonkers) op liefst zeven minuten, een gebaar
naar Van Erp kon worden gemaakt. Nadat Van der Kruys Ter Harmsel in de
eindsprint uiteraard kansloos had geklopt, gaf Arie toe: “Het is toch mooi
zo. Zij de rit en wij weer wat dichter bij de zege. Ik geloof dat het peloton
echt moe is. De meesten hebben zich bij de situatie neergelegd." Ter Harmsel in dezelfde trant: „Ik had wel graag
gewonnen, maar zo is het ook best." En Leo van Vliet, die zich na een
gesprek met Krott schikte in de teamdiscipline („Al valt het vooral mijzelf
allemaal iets tegen") : “Wanneer het bij elkaar
blijft, kan ik misschien wel de etappe winnen, maar nu Van Erp ook een rit
pakte, hebben we misschien de komende dagen minder last van ze." Herman Krott:
„In het algemeen klassement staan wij nu toch een,
vier en vijf. Jos Lammertink zat er opnieuw bij. Daar geniet ik van. Zoals
die jongen zich aanpast. Natuurlijk moeten we hem nu wel wat „terug"
gaan houden. Hij doet de Achterhoek nog en de nationale kampioenschappen.
Daarna gaat 'ie mee naar Bohemen. Maar alleen om te
leren. Al komt hij daar iedere dag op een kwartier binnen, dat geeft niets.
Als hij maar zo sterk is om van de criteria weg te blijven. Ik heb veel
liever dat Jos dan van de winter weer lekker gaat veldrijden." Nog veel gelukkiger was in Schijndel Jan van Erp,
die zijn jongens een extra premie beloofde. En natuurlijk Piet van der Kruys.
Na het opofferingswerk voor zijn ploegmakkers („Ik probeer het ze wel
allemaal aan te geven, maar vergeet niet dat ze er toch zelf voor moeten
trappen") een persoonlijk succes dus. Bereikt overigens na een
demarrage die was bedoeld om de weg voor de op huis aan fietsende Henk
Mutsaars vrij te maken. Van der Kruys verdiende de triomf ten volle.
Tweemaal ritwinnaar in Zeeuws-Vlaanderen en toch geen eindzege; in Bladel
vlak voor de streep verslagen omdat de voet uit de toeclips schoot en in St.
Willebrord berustend tweede achter merkgenoot Guus Bierings. De bekroning van
een aantal opvallende prestaties dus. Al gaf Piet tegelijk aan dat wat hem betreft
Olympia's Ronde al was beslist. „Als ik zo'n Schur
alleen maar zie meerijden, zou ik niet weten wie het Hassink en zijn ploeg
nog lastig moet en kan maken. Een waaier mist 'ie
toch nooit. En hoe moet het anders?" Amateurs: 1. P. v.
d. Kruys (Jan v. Erp) 3.49.44 (met bon.), 2. T. ter Harmsel (Amstel) 3.49.49
(met bon.), Dagploegenklassement: 1. Amstel
11.30.51 (12 pnt.), 2. Jan v. Erp z.t. (20 pnt.), 3. EliteKetting 11.36.22,
4. Militaire Ploeg 11.36.59, 5. Soka Snacks 11.47.06, 6. Batavus 11.52.06, 7.
Union 11.55.20, 8. Tsjechoslowakije 12.02.15, 9. Bossche Staalbouw 12.08.46,
10. Rusland 12.09.30, 11. Olympia 12.11.32, 12. De Uitkomst 12.12.11, 13. De
Markthof 12.21.28, 14. Belgie 12.26.41. Algemeen klassement: Algemeen ploegenklassement: 1. Jan v.
Erp 57.45.21, 2. Amstel 57.45.27, 3. Elite-Ketting 57.55.18, 4. Militaire
Ploeg 57.55.45, 5. Soka Snacks 58:07.33, Sprintklassement: Combinatieklassement: Puntenklassement: Zesde etappe:
SCHIJNDEL-DIEREN, Tegen de gebundelde suprematie
van de ploegen van Amstel Bier en Jan van Erp Tegels kwam er toch nog verzet.
Niet van de wat teleurstellende teams van Elite Meubelen, Soka Snacks en
Union Fietsen, maar van de dappere Batavus-mannen. Cees Kouwenhoven en Wil
Zaayer stuurden juist op weg naar Dieren, waar in de fabriek van Gazelle de
karavaan een schitterende ontvangst zou krijgen, hun renners in de aanval. Na het Belgische openingsoffensief (coach Roger
de Corte had de avond tevoren zijn team en vooral de falende Ortaire
Goossens bestraffend toegesproken) via o.a. Jos Geurts en Noel Zelck, namen
de rood-blauw-gele tricots plaats op de eerste rij van een telkens verbrokkelend
peloton. Nadat enkele kilometers voorbij de passage van de Prins Willem
Alexander-brug de groep weer samensmolt (nog 73 man na de opgave op medisch
advies van Amstel- renner Johan van der Meer - gescheurde spier in het dijbeen
- en het afhaken ook van Ad Hoezen (Bossche
Staalbouw) nam de Zeeuw Johnny Verbeke het initiatief. Hij kreeg de Belg
Geurts en de Tsjech Blaha mee, maar stuitte nog op het verzet van Van Erp
(Oosterbosch en Van der Kruys). Met ploegmaat Geert Schipper en militair Gerrit
Vixseboxse had Verbeke even daarna ( Desondanks vloog de snelheid van de groep omhoog.
De ontsnapping moest mislukken, ook al omdat Vixseboxse er vooraan nog
nauwelijks de gang in kon houden. Vlak voor Arnhem ( Lammertink later: “Bart van Est sprong als
eerste. Ik heb toen even gewacht wat Frits Schur (2e in het klassement) zou
doen. Hij bleef zitten en daarom ben ik zelf gesprongen." Samen
bereikten de twee (met -Guus Bierings) meest opvallende jongeren snel in de
omgeving van de Posbank de leiders, waarbij zij zich
met voldoende steun in de rug opmaakten voor de finale. Van Est: “In de plaatselijke ronde heeft
Lammertink nog wel geprobeerd weg te komen. Voor de eindsprint was ik tenslotte
niet bang. Alleen Schipper's snelheid kende ik niet, maar hij kwam tussen
Jos Lammertink en de hekken terecht. Toen was ik zeker." De dappere Dinteloorder verdiende het succes van
de tweede Van Erp-ritzege ook. Als een van de meest strijdlustigen uit het
peloton neemt hij nog wel een, te veel risico's. “Een gebrek aan
ervaring," typeert Piet van der Kruys dat soms onbezonnen rijden van de
tweedejaars amateur, die enkele weken geleden nog zo schitterend de
driedaagse door NoordHolland won. “Ik ben er," geeft Van Est eerlijk
toe, „ook nog lang niet. Op weg naar Limburg ging ik in elkaar. En zondags
kwam ik na die vlucht met Goossens mezelf ook tegen in de heuvels." Lammertink (3e) besefte intussen eveneens dat
hij nog veel moet leren. Al maakte de na alle inspanningen bijna niet
getekende renner uit Wierden, evenals bij alle successen in de
juniorencategorie waarin hij dit voorjaar nog uitkwam, opnieuw een
sprongetje in de stand. Jos: “In de laatste kilometers is onze voorsprong
(was bijna een minuut) hard terug gelopen, maar Prinsen en Van Vliet ben ik
toch nog gepasseerd." Achter Hassink en Schur een derde plaats dus voor
de debutant. Amstel deed goede zaken. Ook al omdat Leo van Vliet zich
verzekerde van de groene puntentrui. Leo: In de laatste kilometers is
Prinsen (drager daarvan) gesprongen. Ik heb alles gedaan om hem terug te
halen. Dat lukte en in de spurt kwam hij toen op een gaatje te zitten. De
vier punten verschil werkte Van Vliet (9e) op de renner uit Raamsdonksveer
(15e) daarmee weg. In dat klassement en in de strijd am de ploegenprijs bleef Olympia's Ronde nog interessant.
De oranje trui van Hassink was bij alle ontwikkelingen immers nauwelijks nog
in het geding. Amateurs: 1. B. v.
Est (Jan v. Erp) 3.20.34 (met bon.), Dagploegenklassement: 1. Amstel
10.03.25 (30 pot.), 2. Batavus z.t. (42 pnt.), 3. Militaire Ploeg z.t. (46
pnt:), 4. Jan van Erp z.t. (69 pot.), 5. Olympia 10.03.54 (35 pnt.), 6.
Rusland z.t. (49 pnt.), 7. Soka Snacks-Gazelle z.t. (55 pot.), 8.
Tsjechoslowakije z.t., (59 pnt.), 9. Belgie z.t. (69 pnt.), 10. Bossche
Staalbouw z.t. (97 pnt.), 11. De Uitkomst-Riejan-Gazelle z.t. (102 pnt.), 12.
Elite-Ketting z.t. (116 pnt.), 18. Union 10.04.15, 14. De Markthof 10.09.39. Algemeen klassement: Algemeeen ploegenklassement: 1. Jan
van Erp 67.48.46, 2. Amstel Bier 67.48.52, 3. Militaire Ploeg 67.59.10, 4.
Elite-Ketting-Shimano 67.59.12, 5. Soka Snacks-Gazelle 68.11.27, Puntenklassement: Sprintklassement: Combinatieklassement: Zevende etappe:
DIEREN-NIBBIXWOUD, Ook geen schokkende ontwikkelingen in het
persoonlijk klassement na de rit over de De etappe leende zich daar ook bij uitstek voor.
Na de opgave van militair Jan Jonkers (op medisch advies niet gestart in
verband met een dubbele achillespeesblessure) en zieke Hans Koot nog 71 coureurs,
namen er eer ongekend snelle aanloop voor. Door de bosrijke dreven van de
Veluwe liep de kilometerteller in de volgauto's soms op tot tegen de Militair Frits Pirard reed op een onfortuinlijk
ogenblik lek. Dat betekende voor hem, terwijl de Tsjech Puzrla de premiespurt
van het begeleidende detachement Rijkspolitie won (nu eens niet op de Afsluitdijk
maar in Harderwijk verreden), een positie bij de achtervolgers. Vier Amstel-coureurs (Hassink, Van Vliet,
Lammertink en Spijker), vier van Jan van Erp (Van Leeuwen, Van der Kruys,
Oosterbosch en Van Est), Drie van Batavus (Gerrit Pronk, Koersen en Verbeke),
twee van Elite (Schur en Havik), twee van Soka (Maas en Prinsen), militair
Van der Steen en de Belg Beurts raasden vooraan door. Achter die zeventien
formeerden 21 anderen de tweede groep: de Russen Golubnichni, Leskov en
Sidorenko, de Tsjechen Belga, Puzrla en Svoboda, de Belg Goossens alsmede Jan van Houwelingen en Marcel van Leeuwen (Bossche
Staalbouw), Schuitemaker en Van Trigt (De Uitkomst), Langerijs (Elite),
Mutsaars (Van Erp), Rehorst (De Markthof), de militairen Bierings (8e in het
klassement), Pirard en Verbrugge, Huveneers (Olympia), Dohmen en Ribbers
(Union). Een schitterend gevecht volgde, met waaiers die
elkaar geen seconde cadeau gaven. Ook de derde groep, die na het lossen van
Schuitemaker, Bierings en Verbrugge door Pirard werd geformeerd, bleef
dichtbij. Maar alleen Leskov en Langerijs zouden tenslotte het sprongetje naar de spits maken. Dappere
Barend Huveneers haalde het, als ook Mutsaars, net niet. Leskov en Langerijs
bereikten zelfs meer. Zij gingen bij het naderen van het eind van de dijk mee
met de tempoversnelling van Piet van Leeuwen. Ook slimme Toon van der Steen
haastte zich naar voren. Amstel koos voor Jan Spijker. Hassink: „Mij, Van
Vliet en ook Lammertink laten ze toch nooit gaan. Dus moest Jan erbij. Maar
juist hij bleek, net als ik zelf overigens, niet zo'n
beste dag te hebben." Van Vliet, verontwaardigd: „Spijker zat in ideale
positie op dat moment. Ik riep nog: gaan, want dit is de slag. Maar hij bleef
zitten, zoals hij eigenlijk veel te veel afwacht." Amstel miste derhalve de
goede trein. De schade bleef echter beperkt. De inspanningen van Piet van
Leeuwen ten spijt. „Ik wist bij voorbaak," gaf de 25-jarige winnaar van
onlangs nog de Ronde van Midden-Nederland toe, „Dat ik nooit kon winnen. Ik
heb die Rus zien spurten in de Giro delle Regioni in Italie. Onwijs hard gewoon. Maar toch, ik fietste voor mijn
klassement (6e, met Van Vliet, Prinsen, Lammertink en Schur binnen bereik) en
natuurlijk de ploegenprijs. De seconden die ik daarvoor pakte, kan niemand me
nog afnemen." Langerijs hielp intussen “gepast" mee bij
het kopwerk. De winnaar van Olympia's Ronde 1975, die voor eigen deur langsreed.
schouderophalend: „Ik kon nooit Schur, onze best geplaatste man, benadelen.
Daarom heb ik er steeds op gelet dat het verschil niet groter dan ongeveer
een minuut zo worden. Daarbij hoopte ik natuurlijk wel op de ritzege." Deze zou Langerijs niet krijgen. De Rus Leskov
nam op pure snelheid meters afstand van zijn concurrenten. Na de zeges van
Osokin en Basko in de laatste jaren dus opnieuw een Russisch succes. Het
enige -de prestaties in de heuvels van de Belg Goossens uitgezonderd -van de
weer kwalitatief matige buitenlandse inbreng. Leskov, 23 jaar, afkomstig uit
de Oekraine en juist afgestudeerd als ingenieur bouwkunde, beleefd: ,Prachtige koersen hier in Holland. Heel
bijzonder met dat rijden in waaiers. Je leert dat het belangrijk is op tijd
de juiste positie in te nemen." Overigens gaf hij toe zeker niet tot de
Russische top te behoren. Ondanks zijn ettappezege in Oostenrijk (1975) en nu
een 5e plaats in de Italiaanse Giro Belle Regioni, maakt hij ook geen deel
uit van de uitgebreide selectie van de Sovjets voor de w.k. Voor het klassement was zijn winst evenmin van
belang. De prijzen waren al verdeeld. Oranje, toen ook nog groen, wit en het
sprintklassement voor Amstel en de ploegentriomf voor Van Erp. De tijdrit zou
alleen voor de troostprijzen nog van belang zijn. Olympia's Ronde was toch
eigenlijk al te vroeg beslist. Amateurs: 1. V.
Leskov (Rusland) 3.26.57 (met bon.), 2. H. Langerijs (Elite-Ketting) 3.27.02
(met bon.), 3. P. v. Leeuwen (Jan van Erp) 3.27.07 (met bon.), Dagploegenklassement: 1. Jan v.
Erp 10.23.01, 2. Elite-Ketting 10.23.06, 3. Militaire Ploeg 10.23.44, 4.
Amstel 10.23.51, 5. Batavus 10.24.01, 6. Rusland 10.33.01, 7. Soka 10.33.27,
8. Belgit 10.33.46, 9. Bossohe Staalbouw 10.34.02, 10. Tsiechoslowakije
10.36.08, 11. Union 10.36.19; 12. De Uitkomst 10.36.29 (110 pnt.), 13. Olympia
z.t. (115 pnt.), 14. De Markthof 10.43.30. Algemeen klassement: Algemeen ploegenklassement: 1. Jan van
Erp 78.11.47, 2. Amstel 78.12.43, 3. Elite-Ketting 78.22.18, 4. Militaire
Ploeg 78.22.54, 5. Soka 78.44.54, Combinatieklassement: Puntenklassement: Sprintklassement: Achtste etappe, le deel:
INDIVIDUELE TIJDRIT NIBBIXWOUD, Niet de verwachte bekroning van Hassink's
eindzege. De Amstel-spits kwam, na zijn briljante zege van 1976, ditmaal tot
een matige tijd: 32 min. 12 sec. Goed slechts voor een achtste plaats. Ruim
achter de verrassende winnaar Jan van Houwelingen. Een coureur uit de groep
van de Bossche Staalbouw, 22 jaar en jongere broer van Amstels Adri van
Houwelingen, die met duidelijke profplannen rondstapt. De winnende tijd: 31.16. Acht tikken sneller dan
de weer indruk makende Jos Lammertink en negen korter dan Jan van Houwelingen's
ploegmaat Gerrie Mak. Bert Oosterbosch noteerde 31.26. Door een wesp gestoken
Batavus-renner Geert Schipper, met opgezwollen gezicht, 31.50. Voor Hassink kwamen ook nog Ponsteen en Bart van
Est. Achter hem o.a. Prinsen en Piet van Leeuwen, die de mindere verrichting
van Leo van Vliet overtroffen. Een vooral mentale kwestie, die tegenvaller
van de Westlander. Het kostte hem in elk geval na de tijdrit de groene
puntentrui. De grootste verliezer was intussen Frits Schur.
Eens juist in de tijdrit goed om op te klimmen naar de top van het
klassement. Nu omdat er liefst 27 renners harder gingen, gezakt van de tweede
naar de zesde plaats. Amateurs: 1. J. v.
Houwelingen (Bossche Staalbouw) 31.01 (met bon.), 2. J. Lammertink (Amstel)
31.15 (met bon.), Algemeen klassement: Puntenklassement: Achtste etappe, 2e deel:
NIBBIXWOUD-AMSTERDAM, Eind goed al goed. Het motto van Herman Ponsteen
na afloop van de laatste kilometers uit Olympia's 26e Ronde. Het motto ook
van de hele Soka-ploeg. De teleurstellende ,voortzetting"
van Toine van de Bunder en Bert Scheuneman kon even worden vergeten in de le
Van Swindenstraat. Waar via de ritzege van Ponsteen en de ziedende spurt
tussen aan de rechterkant van de groep, Ad Prinsen en aan de linkerzijde Leo
van Vliet, iets van het blazoen van de merkenkampioen werd opgepoetst. De
22-jarige blonde renner uit Raamsdonksveer slaagde er immers niet alleen in
zich temidden van alle geweld te handhaven op een derde plaats in het
eindklassement, maar Prinsen hield omdat hij (11e) slechts een plek toegaf
aan Van Vliet (10e) in de slotrit, ook het puntengroen vast. Het voornaamste uit de laatste uren is daarmee
verteld. Al verbaasde de karavaan zich nog wel over het gemak waarmee
Ponsteen en zijn, met erg veel inspanning tussen de 24e en 38e kilometer
bijgekomen, vluchtmakker Hans Langerijs liefst vijf
minuten van de hoofdmacht konden wegrijden. Eerder kreeg Van de Bunder geen
“vrijgeleide", maar tegen de uithaal van de zilveren medaillewinnaar van
Montreal had niemand bezwaar. Dat ook Langerijs echter mocht vertrekken,
wekte verbazing. De Noordhollander, ziek en dus gehandicapt aan de Ronde begonnen,
reed immers steeds beter. Klom in de tijdrit al een plaats en zou in
Amsterdam zelfs als zevende in de eindstand komen. Pas in de finale reageerden Bert en Geert
Oosterbosch alsmede Eric Visschers, die natuurlijk
de belangen van zijn Elite-ploegmakker beschermde. Die hielden nog een halve
minuut over op een toch verbrok- kelde groep. Met Van Trigt als spurtwinnaar
(een goede dag dus voor De Uitkomst) en rondom Huveneers, Cuypers, Gomes en
Rotman de tweestrijd om het groen. Waarbij Prinsen op de steun van Peer Maas
kon rekenen. Van Vliet moest het alleen doen, want Ter Harmsel ging even
eerder onderuit en natuurlijk waagden Lammertink en Hassink zich niet in het
geweld. Zij kwamen zelfs in het wat achterop geraakte staartstuk van het
peloton over de eindstreep.BRON: HENK KRUITHOF Amateurs: 1. H.
Ponsteen (Soka) 1.49.16 (met bon.), 2. H. Langerijs (Elite-Ketting) 1,49.27
(met bon.), Dagploegenklassement: 1.
Elite-Ketting 5.37.18, 2. Soka-Gazelle 5.37.39, 3. De Uitkomst 5.42.02 (47
pot.), 4. Jan van Erp z.t. (67 pot.), 5. Olympia 5.42.12 (32 pnt.), 6.
Tsjechoslowakije z.t. (51 pnt.), 7. Union 5.42.19 (58 pnt.), 8. Batavus z.t.
(70 pnt.), 9. Amstel 5.42.29, 10. Belgie 5.42.36, 11. Rusland 5.42.43, 12.
Bossche Staalbouw 5.42.46, 13. De Markthof 5.43.03 (102 pot.), 14. Militaire
Ploeg z.t. (131 pnt.). EINDSTANDEN Algemeen individueel
klassement Music Service: Algemeen
Volta-ploegenklassement: 1. Jan van Erp 83.53.49, 2. Amstel 83.55.12, 3.
Elite-Ketting 83.59.36, 4. Militaire Ploeg 84.05.57, 5. SokaGazelle
84.22.33,'6. Union 84.42.03, 7. Batavus 84.43.56, 8. Belgie 85.05.22, 9. De
Uitkomst 85.08.06, 10. Bossche Staalbouw 85.14.57, 11, Rusland 85.36.20, 12.
Tsjechoslowakije 85.46.42, 13. Olympia 85.54.27, 14. De Markthof 86.34.26. Heidapal puntenklassement. Holshuysen-Stoeltie
sprintklassement: Caballero
combinatieklassement: De Vredestein-pechprijs over de gehele Ronde is
toegekend aan Han Vaanhold van Elite-Ketting-Shimano. De Prestatieprijs, beschikbaar gesteld door de
Amstel Brouwerij, is over de gehele Romde door de journalisten toegekend aan
Jos Lammertink van Amstel. OMLOOP DOOR HET LAND VAN
BARTJE.(1977.08.06) Land van Bartje een slagveld RON SNIJDERS „KOPMAN” IN
DRENTSE JUNIOREN-OMLOOP Een valpartij, vrijwel direct na de
neutralisatie, hield niet alleen op desastreuze wijze huis in het veld van
ruim 120 junioren dat in de 18e Omloop door het Land van Bartje zaterdagmiddag
uit Assen was vertrokken, maar bepaalde tevens voor het verdere verloop hoe
de dienstregeling was. Want dik dertig renners, die de kreukels aan lijf en
materiaal waren ontkomen, vormden een kopgroep waaruit bij terugkomst in
Assen na een zware, door regen en wind geteisterde koers over Vers split op het wegdek in de buurt van Vries
eiste zijn tol en later - toen het was gaan regenen - vielen er ook
slachtoffers op een spiegelglad geworden, met Bras begroeid klinkerwegje,
allemaal nadelen verbonden aan het rijden over (vaak te) smalle
binnenweggetjes. Het zij zo: Bartje's Omloop is nu eenmaal geen Tour de
France waarvoor alle verkeer desnoods langdurig kan worden stilgelegd. Geen blaam dus op de organisatie, die in handen
was van de AWC Wander-Meteoor uit Assen. Net zo min als deze wielerclub het kon helpen, dat de koers met die zeer
snelle afsplitsing van een toch redelijk sterke kopgroep een saai verloop
had. Pas toen er Ze vielen dus als witjes in het begin: Van Tien,
Van Oirschot, v. d. Hoeven, Van Dekker, De Jong, Hoebink, Schmits, Mannaars
en later Gino Ammerlaam, die een duikeling in de berm maakte alsmede Piet Liefaard, de rood-wit-blauw-tricotdrager
wiens “avontuur" zelfs in een sloot eindigde, verdwenen met talloze
anderen vroegtijdig uit de koers. IN STUKKEN Afhakers, gesneuvelden en lossers dus bij bosjes.
In drie, vier stukken viel het peloton uiteen toen de wieltjes nog maar net
zoefden. De fortuinlijken - want zo mag het toch wel worden gesteld - vonden
elkaar voorin. Dat was een dertigtal: Plugers, Ron Snijders, Wijnands, Van
Waard, Peter Steyn en Hans Lammertink, Broers, Van IJzendoorn, Tonnie Weber
en Peter Damen, De Bruyn, Kamsteeg, de noorderlingen Slendebroek en Leo
Oosterhof, Kroon, Luyten, Hans Frijters, Ten Barge, Nederhof, v. d. Poel,
Hennie van Lent, De Jong en Drost, Gankema, Vos, Dalfsma en Moons. Aanvankelijk zat daarachter een groepje van zo'n 10 man, waarin Peter Heeren, Jongsma, Peeters,
Hoekstra en Groenewegen figureerden, op een halve minuut met in hun spoor
een derde groep, die op nog eens ruim een halve minuut “treinde". Nog
geen STEEKPROEVEN De eerste echte steekproeven om de kopgroep te
testen ondernamen bij Lieveren ( In de slotfase van 20, nog zwaar tellende,
kilometers worden o.m. Vos, Kroon en Dalfsma van lossers tot “lossers"
gemaakt. Duidelijke activiteiten om zich in die eindfase het gunstigst te
manifesteren, kwamen er van Theo Luyten, Ron Snijders, Hans van Lent en Ad Wijnands,
alsmede Roger Lemmens die de eerste jump plaatste,
wat hem overigens niet verder bracht dan de 3e plaats. Dat aanvalsvuur
verteerde op weg naar de eindstreep nog de kopgroep, die toen in flarden
uiteen viel. Ron Snijders maakte zich in de laatste meters verdienstelijk los
van de even iets minder attente andere prijsjagers en kon zodoende deze 18e
Omloop van Bartje op zijn naam schrijven. WIND .. De wind - wel eens poetisch “dat heerlijke
Hollandse kind" genoemd - was, zo vertelde Ron Snijders na zijn zege, de
meest adembenemende tegenstrever in deze Omloop geweest. „'t
Was dan ook erg zwaar," zei Snijders, die er aan toevoegde veel op het
kantje te hebben moeten rijden. Een bewering waarmee Ad Wijnands - nu
tweede, maar al met 11 overwinningen op zak - en Roger Lemmens het volkomen
eens waren. Met rugnummer een kwam Peter Steyn van de
Almelose Zwaluwen op een toerfiets binnen. Plaats 25, en dat was nog juist
een prijs. Waar haal je in de gauwigheid toch zo'n,
in wielerkoersen exotisch, exemplaar vandaan? Laatste binnenkomer,
binnen een kwartier na de eerste man, was IJsselstreker H. Wildeman uit
Ermelo. Een karaktermannetje, nietwaar! BRON: WESSEL OUDEWORTEL Junioren: 1. R.
Snljders (Zwanenburg) De Bataaf, Ploegenklassement: 1. WC De
Ster Geleen 52 pnt., 2. HSC De Bataaf Halfweg 40 pnt., 3. WC Het Zuiden
Eindhoven 35 pnt., 4. R en TC Wilhelmina Eindhoven 30 pnt., 5. De Batauwers
Tiel 27 pnt., 6. Kolonel Cole Best 24 put., 7.
Willebrord Wil Vooruit St. Willebrord 23 pnt., 8. RSC Zuidwesthoek Tholen 19
pnt., 9. De Windmolens Geffen 18 pnt., 10. AWV De Zwaluwen Almelo 17 pnt. OMLOOP VAN DE
BARONIE.(1977.03.27) Ongelooflijke seizoenstart
van 25-jarige Zeeuw Toine van de Bunder klasse
apart in Omloop van de Baronie Wanneer er een prijs zou bestaan voor de renner
die het best voor de dag komt aan het begin van een wielerjaar op de weg, dan
zou deze trofee de laatste jaren ongetwijfeld in de bagage van Toine van de
Bunder, de 25-jarige renner uit ZeeuwsVlaanderen, terecht gekomen zijn. Elk
jaar opnieuw soleert en glorieert Van de Bunder in de voorjaarswedstrijden.
Een grote parel ontbrak echter nog aan zijn rijk gevulde erelijst, de Omloop
van de Baronie. Herhaaldelijk zat hij er dicht in de buurt van de eersten.
Telkens reden er echter enkele renners mee, die juist iets sneller waren in
de eindsprint of die aan het einde van deze eerste grote klassieker in het
zuiden van het land over iets meer reserves beschikten. Zondag schoot Van de Bunder echter de hoofdvogel.
Tien kilometers moesten er nog worden afgelegd, de renners bevonden zich in
de omgeving van het landelijke kerkdorp Strijbeek, toen Van de Bunder
onweerstaanbaar uithaalde. Tot op dat moment waren nog twee renners in staat
gebleken het geweld van de losgebroken Zeeuw te weerstaan. Michel Jacobs,
die de kleuren van Union met brio verdedigde en Martin Havik, enkele jaren
geleden kampioen van Nederland van de junioren, die
eindelijk zijn grote beloften schijnt te gaan inlossen. Deze drie waren in
Chaam ontvlucht uit een peloton van vijftien renners, een kopgroep die nog
voor de Hel van Moerstraten tot stand was gekomen. Een in feite veel te
vroege beslissing, want meer dan twee uur gebeurde er niets en daardoor
krijgt deze Omloop van de Baronie misschien het stempel opgedrukt een vrij
vlakke wedstrijd te zijn geweest. Van de Bunder reed de laatste kilometers naar de
eindstreep als een generaal die zich tot het laatste moment heeft ingehouden
en dan onbarmhartig toeslaat. Zonder risico te nemen op de door de altoos
neerplensende regen nat geworden wegen, reed hij in een zeer goede stijl, met
een buitengewone souplesse, naar de finish in de
omgeving van hotel Boshek in Breda. Hier werd hij opgewacht door een zeer
gelukkige ploegleider Ben van Erp van Soka Snacks, die na Scheuneman in de
Ronde van Zuid-Holland nu al zijn tweede klassieker van dit seizoen won. Hier
ook vertelde Van de Bunder, onherkenbaar door de modder en slijk, die van de
wielen van de overige renners waren opgespat, dat hij al acht wedstrijden
dit seizoen had gewonnen. Dit op een totaal van negen gereden koersen. Alleen
in Scheldebeke was hij vorige week woensdag afgestapt. Zoals hij zei speciaal
om zich voor te bereiden op de Omloop van de Baronie, waarop hij zijn zinnen
had gezet. Eenmaal wat gewassen en gesoigneerd, wilde Van de
Bunder nog meer kwijt. Hij zei dat alle berichten die aangaande hem de ronde
doen en deden over aanbiedingen om prof te worden, uit de lucht zijn gegrepen.
Van de Bunder: „Ik heb nog nooit een aanbod gehad. Wanneer er een redelijk
voorstel komt zal ik dat zeker in overweging nemen. Ik wil het best eens als
prof proberen. Ik zeg met opzet een redelijk voorstel. Voor een bedrag van
tienduizend gulden per jaar stap ik niet over.,, Er waren aan de eindstreep in Breda nog meer
blijde gezichten. Ten eerste dat van ploegleider Ben van Erp, die een week
voordat het merkenkam- pioenschap wordt verreden weet dat zijn ploeg in de
Hel van het Mergelland en de Ster van Bladel zeker zal meetellen. In de
kopgroep huisden naast Van de Bunder ook Piet Maas en militair Toon van der
Steen, die een goed gereden wedstrijd met een tweede plaats besloot, terwijl
ook Scheuneman, een tweede lid van de militaire ploeg, volgend weekeinde voor
Soka zal worden ingezet. Tevreden was ook Lambrichts, de ploegleider van
Elite Meubelen-Ketting-Shimano. Toen op de dijk tussen Zwingelspaan en
Klundert de beslissing viel en zeventien renners definitief voorop kwamen,
waren hierbij niet minder dan vijf renners van zijn ploeg. Het was bijzonder
jammer dat Krijn Sint Nicolaas voor een lekke band van de fiets moest en daardoor
terug in groep twee viel. Ook tevreden was Leo van Vliet. Hij, de winnaar
van Olympia's Ronde van Nederland in 1976, ging dit seizoen voor het eerst
in een wedstrijd van meer dan honderd kilometer van start. Hij liet meteen
na het vallen van de vlag zijn gezicht al zien en danste enkele kilometers in
geze1schap van Nico Valkenburg uit Wouw voorop. Later was Leo ook in de
beslissende slag betrokken. Van Vliet: „Op het einde voelde ik dat ik nog
kilometers tekort kwam. Het ongeluk dat Arie Hassink (die er nog niet bij
was), Frans van de Enden en mij in Tsjechoslowakije is overkomen, ben ik nog
niet helemaal te boven." Maar het zal niet lang meer duren of de
”oude" Leo van Vliet is weer tussen de wielen te vinden. Tenslotte was ook
de organisatie meer dan tevreden. De valpartijen bleven tot het minimum
beperkt en Wim Jeremiasse, het internationsal jurylid uit Goes, kweet zich
als wedstrijdleider met de steun van Chris Delbressine, die de volgers weer op
een sublieme wijze van hetgeen in de kopgroep gebeurde op de hoogte hield,
uitstekend van zijn taek. Jammer was dat de jury aan de finish de pers niet
toeliet op de jurywagen. Deze was groot genoeg, ongeveer vijftig meter lang,
en het is ook voor de schrijvende pers niet leuk het werk in de stromende
regen te moeten verrichten. Op deze schoonheidsfout moet natuurlijk niet de
gehele organisatie worden aangekeken. Wij vonden het echter zinnig er toch
melding van te maken. Wat zou een organisatie moeten beginnen wanneer de
krant thuis bleef ? Er waren na afloop in Hotel Boshek in Breda ook
enkele teleurgestelde gezichten. Jan van Erp bijvoorbeeld, die na drie
wedstrijden nog steeds op zijn eerste overwinning moet wachten. Van Erp:
„Misschien lukt het volgende week. Dan is het merkenkampioenschap aan de
beurt en men weet dat wij daar nogal happig op zijn. Deze wedstrijd misten
wij Hans Koot, die ziek is, terwijl wij Henk Mutsaars, Bert Oosterbosch en
Guus Bierings, speciaal met het oog op volgend weekeind, niet hebben
opgesteld." Niet tevreden stond ook Mathieu Dohmen, de
olijke Limburger, enigszins afwezig langs de kant. Math moest, toen de slag
viel, afhaken. Zijn commentaar: „De liesblessure waarvan ik veel last heb
gehad is nog niet genezen. Het seizoen is gelukkig nog lang. Ik kom nog
wel." Teleurgesteld, we hebben hem helaas niet meer kunnen spreken na
afloop, was ongetwij- feld ook Theo Gevers uit Heesch. Ook hij beyond zich
in de kopgroep, maar werd door een defect aan zijn rijwiel
geplaagd. Gevers, die uitkomt voor Bossche Staalbouw, liet zich enkele keren
afzakken tot bij een materiaal- wagen en trachtte het euvel met een sleutel
zelf te herstellen. Helaas slaagde hij hier niet afdoende in, zodat hij van
fiets moest wisselen. Dat wisselen gebeurde echter op een vrij ondeskundige
wijze. Hetgeen nu komt, is bedoeld als opbouwende kritiek. Het was namelijk
goed mogelijk voor een materiaalwagen een groep van vijftien renners te
passeren. De auto zou bijvoorbeeld een vijfhonderd meter voor de renners uit
hebben kunnen gaan rijden en dan hebben gestopt om de renner een andere fiets
aan te kunnen reiken. Waarschijnlijk zou de ongelukkige Gevers dan niet veel
tijd hebben verloren. Nu stopte de wagen echter achter de coureur. Eerst
moest de fiets uit het rek warden gehaald. Dat ging met wat moeilijkheden
gepaard en Gevers mocht achteraf blij zijn dat hij nog bij de tweede groep
kon aansluiten. Door pech kwam Peer Maas op achterstand. Hij zou
bijna een minuut na de winnaar arriveren Een lekke band is een vaak onoverkomelijk euvel,
maar dit defect had op een andere wijze verholpen kunnen warden dan nu is
geschied. Omdat de meesten van onze lezers niet tot de
volgerskaravaan behoorden, geven wij tenslotte nog
enig wedstrijdverloop. Nog in het geneutraliseerde gedeelte, dat wil zeggen
van de start bij hotel Boshek tot over de overweg in Prinsenbeek, reed de
jonge Ad Verstijlen lek en moest de zieke Jo Maas uit Maastricht al afhaken.
Beiden kwamen bij, maar bij de eerste tempoverhoging was Maas opnieuw het slachtoffer
en verdween hij voorgoed uit de koers. Ook Henk Prinsen, de ex-prof, kwam het
pechduiveltje tegen. Hij herstelde en kwam op eigen kracht weer bij. Leo van
Vliet was de eerste durver in de karavaan. Nauwelijks waren er tien kilometer
afgelegd of hij ging voorop rijden. „Even laten zien, dat ik er weer
was," zei hij later laconiek. Nico Valkenburg, een amateur in hart en
nieren, die altijd voor een avontuur te vinden is, sloot zich bij Van Vliet
aan en terwijl Nico van Hest lek reed en erg veel moeite had om terug te
komen, reed Toine van de Bunder, toen al in de voorste lines te vinden, het
gat dicht. In Zevenbergen waren de spoorbomen gesloten en daardoor kon ook
Van Hest (Driessen-Optilon) weer bijkomen. In Zevenbergen, waar rails over
de weg liggen, kwamen Piet van der Kruijs en Luc Rotman ten val. Zowel voor
de renner van Jan van Erp als de pupil van Rinie Wagtmans was de koers
afgelopen. Terwijl Marines Jongenelen en Toon van der Steen een speldeprik
uitdeelden, dit na Vooraan ging het zeer hard. De teller in de
waren, voortreffeijk bestuurd door de eigenaar van hotel 't
Lokomotiefje uit Breda, weer eerder in de richting van de vijftig dan de
veertig kilometer per uur. De groep viel aanvankelijk in vele delen uiteen.
Op de dijk tussen Standdaarbuiten en Klundert ontstonden diverse groepen, maar
telkens opnieuw kwam het tot een hergroepering. In de omgeving van Oud Gastel, juist voor de Hel
van Moerstraten, viel de slag. Zeventien renners kwamen voorop. Alle grote
ploegen, met uitzondering van de paarse equipe van Jan van Erp, hadden er
twee of meer renners bij zitten en daardoor werd het tempo van de
achtervolgers gebroken. Die zeventien: Leo van Vliet en Johan van der Meer
van Amstel, Theo Gevers en Roelf Akker van Bossche Staalbouw, Michel Jacobs
en Andre Verstijlen van Union, Piet Maas en Toine van de Bunder van Soka,
Jan Damen en Wim de Wilde van Badek, Peter Godde van Jan van Erp Tegels, Toon
van der Steen van de militaire ploeg en Frits Schur, Hans Langerijs, Martin
Havik, Tinus de Lange en Krijn St. Nicolaas van Elite MeubelenKetting-Shimano
waren en bleven definitief weg. De tweede groep van twintig renners liep al
snel een achterstand van een minuut op en wist deze kloof tientallen
kilometers lang te handhaven, maar toen degenen die het tempo aangaven, o.a.
Bart van Est van Jan van Erp, Albert Scheffer (De Uitkomst) en Bert
Scheuneman (militair), moegestreden waren en Scheuneman bovendien door de
tweede valpartij van de middag werd uitgeschakeld, was het verweer gebroken
en liep de achterstand langzaam maar zeker op. Krijn St. Nicolaas verdween na
De laatste twintig kilometer vertelden wij u in
feite al in de aanhef. Van de Bunder zorgde voor onrust in de
voorste gelederen. Aanvankelijk was Jacobs zijn evenknie, maar ook deze
jonge, sterke coureur moest onder het juk van Van de Bunder door. Jacobs en
Havik, die het langst stand hielden, kregen in de
eindfase nog gezelschap van Van der Steen en Langerijs, die zich daarmee van
een ereplaats verzekerden. Het ploegenklassement was natuurlijk een buit
voor Elite Meubelen-Ketting-Shimano, een te duchten ploeg in het komende
weekeinde.BRON: JO DE BRUIJN Amateurs: 1. Toine
van de Bunder (Soka Snacks) Ploegen: 1.
Elite-Retting-Shimano 12 uur 05 min. 36 sec., 2. op
6 min. 01 sec. Union, 3. op 6 min. 24 see. Badek, 4. op 6 min. 30 sec.
Amstel, 5. op 11 min. 31 sec. Bossche Staalbouw. OMLOOP VAN DE
BRAAKMAN.(1977.04.16) Martin Havik winnaar Omloop
van de Braakman Toch nog onverwachte opwinding. De gemoederen in
het anders zo vredige Zeeuwsvlaamse land laaiden aan het slot van de Omloop
van de Braakman hoog op. En het was niet eens de wel degelijk op het
koersverloop zijn invloed niet missende tweestrijd tussen thuisrijders Toine
van de Bunder en Wim de Waal waarover het wielervolk zich in Philippine druk
maakte. Dat gevecht speelde zich immers af in de schaduw van een opnieuw
boeiende botsing om de eerste plaats. Een confrontatie tussen de vier
sterksten in een zonovergoten, maar desondanks weer lastige koers. En juist in de finale van dat kwartet bereikte
de Omloop van de Braakman een dramatisch hoogtepunt. Nadat alle energie die
Martin Havik (Elite MeubelenKetting-Shimano), Leo van Vliet (Amstel), Jan
Huisjes (Sok Snacks) en militair Toon van der Steen (normaal ook deel
uitmakend van de Soka-groep) in hun pogingen om „afgescheiden" te
finishen was opgesoupeerd, moest een spurt de beslissing brengen. Een aankomst
waarbij het - was de logische prognose - vooral zou gaan tussen Huisjes en
Van Vliet. Al eerder duelleerden zij naast elkaar (vorig jaar in de eerste
rit van de Noordhollandse driedaagse, die Huisjes won) tot op de meet, Maar
zover zou het nu niet komen. Over het waarom verschilden uiteraard de
meningen. Als eerste aankomende Huisjes: “Ik ging op Een heel andere getuigenis gaf natuurlijk de bij
zijn poging een eerste grote slag in 1977 binnen te halen tegen het wegdek
gesmakte Westlander. Van Vliet: “Er was meer dan genoeg ruimte rechts van
Huisjes. Hij zag het gevaar, kwam naar me toe en reed en duwde me van de weg
af." En Martin Havik, normaal kansloos in die laatste meters op zuivere
snelheid, nog onwetend van het feit dat hij later tot „papieren" winnaar
zou worden uitgeroepen: „Jan Huisjes ging van links naar rechts over de weg:
Ik zat nog tussen hem en Leo in." Amstelploegleider Herman Krott, het
vuur aanwakkerend: „Kijk, normaal een beetje van de lijn afwijken, daar ga
ik mee akkoord, maar dit was een smerige duw met de elleboog. Dat kan
natuurlijk niet. Hier moet de jury wat aan doen." Een verzoek dat werd gehonoreerd. Al stelde
wedstrijdleider Chris Delbressine terecht nadrukkelijk in dit geval noch met
de reacties van renners, noch met die van ploegleiders iets te maken te
hebben. Een van Erp's verwijt (Soka) terzijde schuivend (de Tilburger vond
dat hem onrecht werd aangedaan, vroeg zich of waarom Huisjes en Van der Steen
niet waren gehoord en hield ook later vol dat emoties en beinvloeding door
belanghebbenden het jury-oordeel in een bepaalde richting stuwden)
verklaarde de Roosendaalse microman: „Ik reed in de auto misschien drie
meter achter de renners toen de sprint werd ingezet. Voor mij was het
duidelijk. Mijn beslissing stond al vast. Huisjes gaf Van Vliet eerst een
zwieper, die ik nog kon tolereren. Toen die Amstel-man toch doorzette, duwde
Huisjes hem van het macadam. Dat was de overtreding die voor mij genoeg was
om hem te deklasseren. Dat Leo daarna viel, was voor hem erg, maar maakte verder
niet uit. Het kan mij niet schelen wie er winnaar is. Wie er valt doet
evenmin ter zake. Het gaat om de sport, niet om
namen. Huisjes overtrad de regels. Ik heb na afloop
meteen het jurylid dat op de 200 meter-lijn stond, bij me geroepen. Hij
bevestigde wat ik had gezien. Verder heb ik niemand om advies of om zijn
mening gevraagd. Er hoefde ook niet te worden geprotesteerd. Huisjes ging in de uitslag naar de vierde plaats. De man die als
tweede aankwam (Havik dus) werd winnaar van de Omloop van de Braakman." Waarmee de zaak (al hield Van Erp stug vol dat
Huisjes, die per 1 mei als prof bij De Onderneming gaat rijden en vorig
weekeinde Rondom Duisburg won, echt niet het type renner is dat een ander opzettelijk
letsel toebrengt) rond was. De Omloop, weer prima in elkaar gestoken door het
wielercomite Philippine, kende de opvolger van tweevoudige triomfator Toine
van de Bunder. Geen Soka-coureur ditmaal. Ondanks het zorgvuldig opgestelde
plan waarbij de nationale merkenkampioen al rekening had gehouden met de rol
van weer bij de amateurs teruggekeerde Wim de Waal. Van Erp: “Toine zou zijn eigen kansen opofferen
(voor eigen volk zelfs) wanneer De Waal zich op zijn wiel zou vastbijten.
Dan moest nu Toontje (v. d. Steen) het maar doen. Hoewel hij in een militaire
trui reed." Zover kwam het in de Braakman inderdaad. Na een
wat moeizaam vertrek (na twee militairen (Van der Steen en Verbruggen),
twee man van Elite (Havik en Langerijs, beiden net terug uit Neder-Saksen,
waar ze als 3e en le eindigden), drie Amstel-renners (Ter Harmsel, Van Vliet
en Van Houwelingen) en individuelen De Waal (WV Zeeuws-Vlaanderen) en Ad van
Trijen (TransvemijDe Zuidwesthoek). En in achtervolging de geklopte ploegen
van Jan van Erp (Godde, Van Est, Mutsaars en v. d. Kruijs), Union (Jacobs,
Jonkers en Rotman), De Markthof (Pennekamp, Weber en Schelfhout) en Soka's
Peer Maas. Een onbruikbaar wiel wierp Van Houwelingen terug,
maar de elf anderen gingen in de spits keihard door.
Lang bleef het verschil klein. Tot aan het eind van de derde ronde de
afstand ineens ruim twee minuten bedroeg. Het moment waarop ook de verwachte
ontknoping kwam. Van de Bunder had al een paar keer tevergeefs getracht De
Waal af te schudden, toen in de premiespurt Leo van Vliet, Jan Huisjes en
Martin Havik doorhaalden. Van der Steen zag het gevaar. Sloot aan, waarna
achter hem Van de Bunder „de deur dichttrok". ,Er
waren er toch twee van ons bij," lichtte de inmiddels al op elf seizoen
triomfen staande Zeeuw toe. “Dat was het belangrijkste. Anders had ik
misschien nog wel kunnen proberen om De Waal kwijt te raken, maar zo ging het
- voor de ploeg - ook goed." Dat de twee Zeeuwen toch nog samen
“weg" kwamen (met Jacques Verbrugge) telde dan ook nauwelijks. Het grote
spel werd vooraan gespeeld. Huisjes (26 jaar), Van der Steen (bijna 22), Van
Vliet (21) en Havik (21) demarreerden om beurten. Maar konden toch niet echt
los raken. Het onvermijdelijke gevolg: die
onfortuinlijke spurt. Met voor Huisjes niet het succes dat hij zo kort voor
hij prof wordt beoogde. Met voor Van Vliet in plaats van een klassieke zege
nu een beschadigde arm en - vlak voor hij deze week
in de „open" Omloop van de Sarthe aanzet - een dikke knie. Met voor Van
der Steen toch weer niet die vetste prijs. Alleen Martin Havik had reden om blij te zijn. De
eerste klassieke amateur-winst van de juniorenkampioen van 1974. Een vervolg
van de prima prestaties van de Strijenaar in de Ronde van Neder-Saksen, waar
hij de eerste rit op zijn naam bracht. En een aanvulling van de referenties
die hij - waarschijnlijk aan het eind van dit seizoen - in een gesprek met de
profgroep van Bianchi kan overleggen. Want ook Martin Havik, dit voorjaar al bij de ploeg van Gimondi in
trainingskamp, ambieert een profcarriere. BRON: HENK KRUITHOF Amateurs: 1. Martin
Havik (Strijen) OMLOOP VAN DE HAARLEMMERMEER.(1977.05.14) Johan v. d. Weide zegevierde
in massasprint Veel strijd en spanning heeft
de klassieke Omloop van de Haarlemmermeer voor amateurs, die voor de 25e keer
door de Halfwegse Sport Club De Bataaf werd georganiseerd met steun van het
Haarlems Dagblad, niet geboden. Het was een monotone koers zonder
hoogtepunten. Alle demarrages werden door het hoge tempo in de kiem gesmoord
en mede doordat er weinig wind stond in de “meer", konden ook de minder
sterke knapen goed tussen de wielen meekomen. Slechts de allerzwaksten
moesten afhaken. Het draaide tenslotte uit op een
eindsprint van 47 man en daarin trok de 21-jarige Amsterdammer Johan v. d.
Weide enigszins verrassend aan het langste eind. Met amper een kwart wieltje
venschil bleef hij Gerrie Slot, die de sprint te vroeg had ingezet, en de pas
zes weken als amateur fietsende Frits Breman de baas. Er was vrijwel niemand
langs de kant die op Johan v. d. Weide had getipt. De moesten hielden het op
Jimmy Kruunenberg, Ger Slot, Martin Visser, Piet van Leeuwen of Rhett van
Trigt, maar zij kwamen daarmee bedrogen uit. Als amateur had Van der Weide,
drie jaar eerder nationaal klassementskampioen van de nieuwelingen, slechts
eenmaal eerder in het Vondelpark gewonnen. Met zijn eerste grote triomf was
de rossige Amsterdammer dan ook dolgelukkig en temeer. omdat hij onlangs uit
de Bleu de Nil-ploeg is gezet vanwege zijn minder goede prestaties. De als clubprij aan deze Omloop verbonden
Schiphol-trofee ging weer eens naar het organiserende De Bataaf door de klasseringen
van Peter Noy (vierde), Jimmy Kruunenberg (zevende) en Dick Helmerhorst
(veertiende). Aan deze 25e Omloop van de Haarlemmermeer namen
ook zes Engelsen en vier Duitsers deel en zij zorgden daarmee voor een
internationaal tintje. Vooral de Engelsen kwamen goed mee in de temposlag. Er
zouden ook zes Belgen komen, maar die lieten hat afweten. Hun ploegleider
Dick Enthoven was wel aanwezig en zeer teleurgesteld dat de renners hem in de
steek hadden gelaten. Ook een aantal vaderlandse favorieten als een Adrie van Houwelingen, Barend Huveneers, Wim Gomes,
Martin Schoen, Bennie Groen, Wicher Vlot, Peter Kuys, Juul Bruessing, Martin
Taverne, Wim Koene, Mathieu Pronk en Janus van Tol, lieten het om
verschillende redenen afweten. Alles bijeen verschenen er 114 amateurs aan
het vertrek en die moesten het De sterk rijdende Piet van Leeuwen heeft daarna
nog een paar keer zonder succes geprobeerd om weg te komen. Ook Jimmy
Kruunenberg, Hans v. d. Putte, Henk Prinsen en Den Besten kregen geen kans om
zich af te zonderen. Een valpartij in de zevende ronde betekende voor onder
meer Nijhuis, Bouman, Den Besten, Wim Tigelaar, Baars en Klaver het einde van
de race. Het peloton slonk daardoor tot 48 man. Na een mislukte ontsnapping
van Cor van Helvoort, Bas van Lamoen en Peter v. d. Knoop, probeerde Bas
Langeveld bij het ingaan van de negende en laatste ronde met een felle
demarrage zijn slag te slaan. Hij werd weer snel in de kraag gepakt en moest
daarna door pech en een val zelfs in de bezemwagen stappen. Met nog een kilometer in het verschiet ging Rhett
van Trigt er alleen vandoor - kort daarvoor was een vlucht van hem met Gerard
Tabak en een van de Engelsen verijdeld - maar Jimmy Kruunenberg ging meteen
tot de tegenaanval over, terwijl ook Ruud Haller en Sjaak Butter zich niet
onbetuigd lieten: Een massale eindsprint moest tenslotte
uitspraak doen en daarbij ging pistier Gerry Slot, die het ook als wegrenner
steeds beter gaat doen, te vroeg aan. De attente en op winst beluste Johan v.
d. Weide wist hem gelanceerd netaan te kloppen. Ook de, jonge Frits Breman
schoot in het sprintgeweld net iets tekort. Toen Johan v. d. Weide over de
eindstreep flitste, slaakte hij een wilde vreugdekreet en gooide beide armen
juichend omhoog. Het kwam hem op een terechte reprimande
van de jury te staan, maar dat kon zijn geluk niet bederven. Hij was dolblij.
“Ze hebben me een paar weken terug uit de Bleu de Nil-ploeg gezet omdat ik
niet goed genoeg reed," liet hij na afloop van de race tamelijk fris en monter weten, „u mag dat gerust noteren. Het is
een mooie revanche voor me. Ik was voor de start geprikkeld om een goede
prestatie te leveren. Ook al omdat Jan de Reus me na een overwinning een
nieuw frame had beloofd." Ook ploegleider De Vries van Olympia had volop
redenen om te lachen. „ Ik heb Johan op het hart gedrukt om steeds voorin te
koersen en attent te blijven," zei hij. „Die jongen kan echt wel hard
fietsen maar hij moet goed begeleid worden. Het was voor mij niet zo'n verrassing dat hij heeft gewonnen." Als achtste eindigde de uit Nieuw Zeeland
afkomstige Frank Schaapveld, die momenteel in IJmuiden verblijft om in ons
land wat meer ervaring op te doen in de sport op twee wielen. Hij is lid
geworden van de BRC Kennemer- land. Na afloop van de strijd kwamen er verschillende
protesten los van renners die meenden dat zij aanspraken konden doen gelden
op een betere klassering. Alleen Cor Berkhouwer kreeg genoegdoening, want hij
was over het hoofd gezien. De jury was vrijwel unaniem van mening dat, als er
een prestatieprijs was geweest, die zeker aan de Zwanenburger Arie Moleman
ten goede zou zijn gekomen.-Hij moest door pech driemaal van de hoofdmacht
afhaken en wist steeds weer op eigen kracht terug te komen. BRON: JAN ROOSEBOOM DE VRIES Amateurs: 1. Johan
v. d. Weide Clubklassering: 1. De
Bataaf 57 pnt., 2. Kennemerland 56 pnt., 3. Alcmaria Victrix 40 pnt., 4.
Gemini Bicycle Club (Engeland) 29 pnt. OMLOOP VAN DE
KEMPEN.(1977.05.01) LEO VAN VLIET wint
massasprint in Omloop van de Kempen De Amstel-ploeg van Herman Krott had het in de
vaderlandse wedstrijden tot voor de Omloop van de Kempen wat laten afweten.
Natuurlijk waren hier een aantal geldige excuses voor aan te voeren. Leo van
Vliet en Arie Hassink waren in Tsjechoslowakije betrokken geweest
bij een autoongeluk en Frits Pirard had zijn diensten bij herhaling aan de
militaire ploeg moeten aanbieden. Anderen, waaronder Arie van Houwelingen en
Ton ter Harmsel, hadden vaak met pech af te rekenen en alles bijeen genomen
had Krott met zijn rood-witte formatie nog niet veel geluk gehad. Zondag in de Omloop van de Kempen lachte Vrouwe
Fortuna de Amstel-renners echter wel toe. Leo van Vliet reed na een felle
eindsprint, waarin hij de rappe Piet van der Kruijs van de Jan van
Zrp-formatie van het lijf moest houden, als eerste over de finishlijn en in
zijn kielzog volgde de nationale kampioen Arie Hassink, die fraai derde werd,
en een groep van veertig anderen. Vooral met het resultaat van Arie Hassink, drie
weken voor de start van Olympia's Ronde, was Krott enorm in zijn nopjes. Met
Van Vliet, die o.a. in de Omloop van de Baronie en in het criterium in
Achtmaal al liet zien dat zijn vorm stijgende is, heeft hij weer enkele
ijzers in het vuur om het in de enige rondrit door meerdere provicies van
het land ver te brengen. Het schijnt dat zowel Van Vliet als Hassink juist op
tijd gereed zullen zijn om het tegen Soka, Jan van Erp, Elite-Ketting-Shimano
en al die andere ploegen op te gaan nemen. De grote verliezer van de Omloop van de Kempen
was deze keer de Soka ploeg. De eerst aankomende renner die de Snackstrui
draagt, kwam pas op de tiende plaats over de eindstreep. Ad Prinsen uit
Raamsdonksveer, die in de achter ons liggende wedstrijden wat op het tweede
plan dreigde te raken, maar die nu toch op een van de ereplaatsen beslag wist
te leggen. Dat is een tiende plaats alleszins, zeker na een wedstrijd over
meer dan Slecht weer Wanneer het bovendien zeker in het eerste uur nog
pijpestelen regent, waardoor de spieren stijf worden en alle kleren drijfnat,
dan mag van iedereen die deze opgave volbrengt, gezegd worden dat hij goed
heeft gereden. Het is overigens nog niet vaak voorgekomen, dat
de Omloop van de Kempen in een massale spurt eindigde. Zeker veertig renners
boden zich op de Veldhovense Mullerlaan aan. Voor hen werd dezelfde tijd, 4
uur 10 minuten, genoteerd. Een gemiddelde derhalve
van meer dan Toch waren er vanaf de eerste kilometers de
nodige ontsnappingen te noteren. Een openingsfase die zich ook kenmerkte
door een groot aantal lekke banden waarvan o.a. De Nijs, Lambo (zelfs twee
keer), Hogervorst, Hassink, Boom, Maas, Lugtenburg en Verstappen het
slachtoffer werden. In Middelbeers, na ongeveer Schermutselingen De schermutselingen bleven voortduren. Steeds
opnieuw kon de eminente begeleider op de motor,
George van de Ende, aan wedstrijdleider Jan Klip, die voortreffelijk door
Jan Peters werd geassisteerd, meedelen dat een of meer renners een lichte
voorsprong hadden genomen. De meest ver dragende poging kwam na Slotfase In de slotfase hebben nog vele renners getracht
een beslissende voorsprong te nemen. Hans Koot, die voor het eerst na enkele
weken van non-activiteit vanwege een onwillige knie weer op de fiets zat, was
hierbij zeer actief. Eveneens Theo de Rooy, Cor Tuit, Wil Maesssen, Piet van
Kollenburg, Henk Boom en Giel van der Sterren. In de groep reed echter Joop
Ribbers (Union), al winnaar van twee klassiekers dit jaar, zeer attent en
telkens was hij degene die alle gaten dichtreed. In de laatste lus van
Veldhoven over Wintelre en Knegsel trachtten nog diverse renners weg te
komen. Van der Sterren dacht aan zijn geslaagde groep naar de overwinning van
vorig jaar in de Kersenronde. Toen kende echter niemand hem en nu staat de
Haar- steegse amateur bekend als een sterk finisher. Jack Vooys probeerde de
overwinning toch voor Soka-Snacks, dat o.a. Van de Bunder, Scheuneman en Van
der Steen had thuisgelaten, te behalen, maar hij kreeg evenals Jan van de
Velde, de renner van de clubsponsor Strela van de Geldropse wielervereniging
Trap met Lust, geen vrijheid van handelen. Van Houwelingen - Jan wel te
verstaan - en Tak deden nog een sprong voorwaarts en even scheen het, dat de
vlucht van Frans Francissen, Peter Iedema, Jos Weber, Tinus de Lange, Ad
Prinsen en Hans Koot succes zou hebben, maar nu was het de latere winnaar Leo
van Vliet die alles en iedereen terugpakte. De laatste pogingen kwamen van
Jos Lammertink, Theo de Rooy en Wil Maessen enerzijds en Henk Boom, Ad Tak en
Bert Lambo anderzijds. Zij werden juist, voordat Veldhoven voor de laatste
keer werd bereikt, ingelopen. Een sprint met ruim 40 renners moest de
beslissing brengen. Leo van Vliet kwam hier als groot triomfator uit te
voorschijn. Hassink vertelde na afloop tevreden te zijn over zijn geleverde
prestatie. “Ik kom duidelijk nog kilometers tekort," zei de kampioen. Amateurs: OMLOOP VAN DE
KRIMPENERWAARD.(1977.08.13) GUUS BIERINGS kan Van
Erp-overmacht niet met winst bekronen De geschiedenis herhaalde zich in de
Krimpenerwaard. De eerste “najaarsklassieker" bracht vorig seizoen de in
aantal oppermachtige ploeg van Jan van Erp een kansloze nederlaag tegen een
in supervorm stekende Frits Pirard. Een jaar later kon de paarse brigade
opnieuw (bijna) niet meer stuk. Vier vertegenwoordigers in een kopgroep van
tien amateurs. Met daarbij routiniers als Mutsaars en Piet van Leeuwen en
jong talent Gnus Bierings en Dries Timmer moest het lukken. Maar opnieuw
stuitte de Van Erp-equipe op een imponerende eenling. Batavus Egbert Koersen
durfde de uitdaging aan. En, al dreigde zijn dappere aanval te mislukken, hij
kreeg de beloning die hij verdiende. Guus Bierings kon daar niet over uit. De
20-jarige Oostbrabander, die in de finale nog bij solist Koersen was
gekomen, somber: “Wat ben ik toch een stommeling.
Negen van de tien keer klop ik Egbert zo maar. Hou ik de spurt wat korter,
dan gaat'ie op lengtes. Maar, nee hoor: ik moet zo
nodig zelf aangaan. Van veel te ver ook nog. En het lukt Koersen bovendien
aan mijn wiel te blijven en er op het laatst nog overheen te komen. Hoe
bestaat het? Wat een kaffer, he ?" In Schoonhoven kon 26-jarige Koersen zijn geluk
nauwelijks op. “Het werd tijd trouwens. Steeds zit ik er bij. In Drenthe werd
ik derde en in de Dorpenomloop ook. Verder zijn er dit jaar al een rits
andere korte prijzen, maar winnen: dat lukte maar niet. Vorig seizoen ging
het nog: een rit in Olympia's ronde en een criterium. Nu had ik nog niets.
Dus wat kon ik hier verliezen." En grijnzend vertelde Koersen nog maar eens hoe
hij Bierings had ingepakt. Hoe Guus op die Schijnbeweging reageerde. Egbert:
“Ik ging als eerste door de laatste bocht. Ik wist hoe ver het nog was. Hij
niet, want ik hield mijn benen stil en meteen was'ie
weg. Gelukkig kon ik aanpikken en - tot mijn verbazing - nog langs hem gaan
ook. Het was mijn enige kans en het lukte. Mooi niet." Met Koersen kreeg de Krimpenerwaard overigens een
juiste winnaar. Een man, die de strijd met de Van Erp-ploeg aandurfde.
Ondanks de meerder- heid in aantal, die zich al
binnen tien kilometer aftekende. Honderdentwaalf renners vertrokken in de
door De Waardrenner en het comite prima georganiseerde gebeuren. Binnen tien
minuten waren negentig man kansloos. Bossche Staalbouws Rijkhof reed tegen een
geparkeerde auto op; ploegmaat Ger Mak vond dat een reden om meteen om te
keren, maar veel belangrijker was dat meteen de slag viel. Eenentwintig
coureurs raasden in de eerste waaier weg. Vijf van Jan van Erp (Guns
Bierings, Henk Mutsaars, Koppert, Timmer en Piet van Leeuwen), drie van
Amstel (Visser, Valentijn en Bes- sems), twee van Driessen-Optilon (Mans en
Nieuwdorp), twee clubrenners van Feijenoord (Griep en Zuydweg), en
“eenlingen" Boom (Bik), Koersen (Batavus), Veeke (Badek), Van der Valk
(De Markthof), Kraan (Excelsior), Lugtenburg (Delta), Roks (Poolen-Rogelli),
Taverne (De Waardrenner) en De Groot (Jan van Arckel). Veel clubtruien voorin derhalve
in de, ondanks het wegblijven van de Belgische ploeg met deelname van een
aantal Luxemburgers, nog internationale omloop. Onder aanvoering van Bossche
Staalbouws Jan van Houwelingen gaf de tweede groep zich echter niet gewonnen.
Een schitterend gevecht op de dijk langs de Lek bracht de twee waaiers tot op
vijftig meter van elkaar. Slechts Bas van Lamoen en Bert Wekema (beiden
Batavus) konden dat laatste verschil wegwerken. De anderen zakten terug.
Zouden pas in de finale weer een rol gaan spelen, al was er voor
bijvoorbeeld Van Houwelingen en toch later weer teruggevallen Wekema geen eer
meer te behalen. Het tempo in de spits werd intassen hoog
opgeschroefd. Achterin het veld moest de tol worden betaald. Met meer dan
tien minuten achterstand verdwenen nog in de eerste „lus" ( Voor Leon Veeke ging het (na Nog zes dapperen hielden zich overeind in de
strijd met vier Van Erp-manners, maar alleen Koersen schuwde het echte
gevecht niet. Nadat een eerste aanval van de paarse brigade mislukte zette de
Emmeloorder alleen door. Meer dan twintig kilometer was er nog te rijden.
Bierings, Van Leeuwen, Mutsaars en Timmer aarzelden. Van Leeuwen: “We hebben
heus wel het tempo hoog gehouden achter Egbert, maar hij bleef langzaam iets
uitlopen. Zonder dat het stil viel bij ons. Echt, Koersen reed zeker zo hard
als Pirard vorig jaar." Bij Lopik (nog De koers leek beslist. Bierings, dit jaar bijna
wereldkampioen bij de militairen en tijdens Olympia's Ronde winnaar van de
rit naar Schijndel, is immers veel rapper dan de puur sterke Koersen. Maar de
jeugdige Udenaar trapte in de taktische val van zijn ervaren rivaal. Verloor waar hij niet meer mocht verliezen en kon zichzelf later
wel voor het hoofd slaan. In de sprint om de derde plaats maakten beide
aanstaande zwagers Ron Bessems en Martin Taverne het de jury en organisatie
(al had die er in feite niets mee te maken) erg lastig. Bessems, vorig jaar
wereldkampioen bij de junioren, werd door Taverne aan de Amstel-trui
getrokken. Maar de als gastrenner in het tricot van de organiserende club
rijdende Taverne hield vol dat hij dat wel moest doen om niet door zijn
Amsterdamse rivaal in het publiek te worden gereden. Het vonnis viel tenslotte
uit in Bessems voordeel. Al werd hij er - omdat Nieuwdorp beide mannen
voorbij stak - slechts vierde mee. Of dat het onvermijdelijke gevolg in
huislijke kring waard was? ... BRON: HENK KRUITHOF Amateurs: 1. Egbert
Koersen (Emmeloord) OMLOOP VAN DE
KRIMPENERWAARD.(1977.08.13) KEETIE VAN OOSTEN-HALE ook in Krimpenerwaard weer
een klasse apart Tussen alle discussies over al of niet meegaan
naar Venezuela door, wordt er in het nationals dameswielerwereldje nog gefietst
ook. In de Omloop van de Krimpenerwaard, een lus van 70 lastige kilometers
door het polderland rond Schoonhoven, ging het
zaterdag nog vrij hard zelfs. Al was het in dat gebeuren opnieuw dezelfde
sportvrouw die de hoofdrol opeiste als in alle verwikkelingen rond de
selectie voor San Cristobal. Keetie van Oosten-Hage, die juist dezelfde
ochtend de net gesloten (voorlopige) vrede of “wapenstilstand"
verstoorde door mee te delen dat ze weer van het verdedigen van haar wereldtitels
afzag, liet nauweIijks merken dat haar “moraal" een ernstige tik te
verwerken had gekregen. Ze heerste als immer. Liet
de concurrentie nauwelijks een kans. Al na Wat er verder gebeurde? Niets. Vrijwel niets dan,
want wedstrijdleider Chris Delbressine en zijn assistent Jan in 't Veld, hadden nauwelijks interessante mededelingen voor
de volgers. Of het moest dan zijn dat Gerarda Obbing en Ineke de Rijke werden
gelost. De val van een van de vier Zweedse meisjes
(Agnetha Asblund) en een bescheiden (en mislukte) tegenactie van een groepje
met o.a. Marijke Lagerlof vermocht evenmin de gemoederen
in beroering te brengen. Pas in de finale kreeg de wedstrijd van De
Waardrenner nog enig gezicht. Minie Brinkhoff en Wil Kwantes verlieten de groep
en zouden niet meer worden teruggezien voor de finish in Schoonhoven, waar
Minie de vlugste was. De beste spurtster in de hoofdmacht bleek Truus van
der Plaat. Zij hield Marijke Lagerlof, Bella van der Spiegel-Hage, Anne
Riemersma en Tineke Fopma achter zich. Zes van de zeven geselecteerden derhalve bij de beste acht. Marian Bik, die ook nog mee
mag, word vijftiende in een koers die, zonder ijver van Keetie nauwelijks de
betiteling „wedstrijd" verdiende." BRON: HENK KRUITHOF Dames: 1. Keetie
van Oosten-Hage (Kloetinge) OMLOOP VAN DE
MAASVALLEI.(1977.06.04) PETER HEEREN sterk winnaar na
spannende finale Limburgs enige juniorenklassieker, de Omloop van
de Maasvallei, voor de derde maal in successie op
voortreffelijke wijze georganiseerd door wielerclub De Bergklimmers uit
Stein, heeft na een enerverende finale in de Brabander Peter Heeren een
prachtig winnaar op haar erelijst gekregen. Hij was het die na 122 zware
kilometers zijn zes medevluchters in de sprint gedecideerd versloeg. De
eerste overwinning die hij dit seizoen boekte was meteen raak. Hij hield er
alvast een mooie aanbieding van Driessen-Optilon-ploegleider
Henk Steevens aan over om in september, als hij 19 jaar wordt, in zijn ploeg
als amateur te debuteren. Het had nochtans niet veel gescheeld of Heeren
was niet vertrokken in deze klassieker, want tot kort voor de wedstrijd
sukkelde hij nog met een langdu- rige verkoudheid. Op het laatste nippertje
besloot hij, zonder voorbereiding, nog te starten. Iets wat zijn overwinning
nog meer in aanzien doet stijgen. In de eerste van de zes te verrijden omlopen van De Brabander Evers ging even in de aanval. Nadat
zijn voorsprong tot 15 sec. was gegroeid, word hij vlug tot de orde
geroepen. Bij het ingaan van de tweede ronde was het
oud-nieuwelingenkampioen Piet Liefaard, enkele weken geleden nog winnaar in
Nijswiller, die het vuur aan de lont stak. Jammer voor deze talentrijke knaap
dat hij zo vroeg in de aanval ging. Hij reed een solo van Bij de volgende doorkomst in Stein waren het
Boelhouwers, Takens en Boom die met een voorsprong van 20 sec. doorkwamen.
Hun voorsprong liep op tot 50 sec. Kamsteeg, Vonk, Zoontjens en Limburgs
kampioen Luyten gingen in de achtervolging. Zij sloten vlug bij de leiders
aan. In Elsloo, na De finale kon meteen gaan beginnen.
Maastrichtenaar Ad Wijnants, die deel uitmaakte van de nationale ploeg onder
leiding van bondscoach Joop Middelink, deed het. In de vijfde beklimming van
de Schieversberg ging hij er vandoor. Berry Zoontjens ging achter Wijnants
aan. Op de Maasberg kwamen die twee samen met een voorsprong van 20 sec. door
op Lammer- tink. Bij het ingaan van de laatste
ronde was de situatie als volgt: Wijnants, Lammertink en Zoontjens op kop, op
25 sec. De Bruin, en de groep op 40 sec. Voor de voor eigen volk rijdende Ad
Wijnants lag het tempo niet hoog genoeg. Hij liet zijn twee medevluchters in
de steek en nam 16 sec. voorsprong. Iedereen vroeg zich af of deze talentrijke knaap
deze geringe winst tot aan de aankomst zou kunnen behouden. Adje, alles
gevend, kon echter niet op tegen de samengebundelde krachten van zijn
achtervolgers. In de laatste kilometer kwamen eerst Heeren en vervolgens
Boom, Poel, Slendebroek, Zoontjes en Lammertink terug. Laatstgenoemde zette
de spurt zeer vroeg in. Van ver ging Peter Heeren reeds
aan de leiding. Niemand was nog in staat dit rennertje uit Sprundel van zijn
eerste grote succes af te houden. Wedstrijdmaker Ad Wijnants had slehts een troost.
Hij mocht na afloop de bergprijs in ontvangst nemen.BRON: BENNY CEULEN Junioren: 1. P.
Heeren (Willebrord Wil Vooruit) Bergklassement: OMLOOP VAN DE
MIJNSTREEK.(1977.08.21) Omloop van de Mijnstreek een
groot succes IMPONERENDE SOLO VAN JOHAN
VAN DE VELDE De derde Omloop van de Mijnstreek (met start en
finish in Heerlerhelde) kreeg in Johan van de Velde een schitterend winnaar.
Bijna zeventig kilometer voor het einde van deze vlekkeloos door het Wielercomite
Nieuw-Einde georganiseerde van-stad-tot-stad-koers, begon de 20-jarige
Westbrabander aan zijn solovlucht. “Ik dacht: het is
nu onderhand tijd om weg te gaan," vertelde hij over zijn krachtexplosie
op de Simpelveldse Hulsberg. „Het geaccidenteerd parkoers waarop in Limburg
gereden wordt, ligt mij goed. In de Ronde van Limburg, enkele maanden
geleden, moest ik nog met een ereplaats tevreden zijn. Ik wilde revanche en
bovendien is een overwinning een aardige opsteker voor de Tour de l’Avenir.
De uitverkiezing voor de Toekomst-ronde stimuleerde mij tijdens mijn
ontsnapping." Johan van de Velde bouwde tijdens zijn solo van Ook zonder een provinciegenoot als winnaar
liepen de organisatoren uiterst tevreden rond. Hun wedstrijd (de derde in successie) had de volgers en tienduizenden
belangstellenden langs de route door de Zuidlimburgse en Duitse mijnstreek,
enkele aangename uren gebracht. Martin Brasse, een van de grote mannen in de
organisatie, kon dan ook nog voor de prijsuitreiking de vorgevorderde plannen
voor het volgend jaar ontvouwen. Brassk: „In 1978 wordt de Omloop van de
Mijnstreek een tweedaags evenement. De wedstrijd zal dan een week voor het wereldkampioenschap
in Duitsland verreden worden. Voor de eerste dag start de etappe
Heerlerheide-Wurselen geprogrammeerd, met aansluitend in deze Duitse plaats
een criterium. De volgende dag vindt de tweede etappe - Wurselen naar
Heerlerheide - plaats via een omweg door de Eifel." STRIJDLUST Zonder de w.k.-ploeg en zonder de Belgische
kampioen Daniel Willems had de Mijnstreek-omloop van zondag 21 augustus toch
nog veel kwaliteit. Het peloton, zeker 150 man sterk, had bovendien aan
strijdlust geen gebrek. Nog voordat bij Ubach over Worms ( toen de karavaan voorbij de douaniers
„raasde" was er van een uitval nauwelijks sprake meer. Rust werd echter
niet meer gecommandeerd. Martin v. d. Bergh zocht zijn heil in een demarrage
bij Palenberg ( OPSCHUDDING Nieuwe demarranten zorgden voor opschudding. Jan
van Houwelingen, Roelof Akker (twee Bossche Staalbouwcoureurs), Harry Buckx
en de Belg Rene van Gils werden koplopers. Zij legden de basis voor de
ontsnapping waaruit anderhalf uur later de beslissende sprong werd gemaakt.
In Stolberg ( De kloof zou zelfs anderhalve minuut breed worden
alvorens Ribbers, Schlenter en Van Meer een (mislukte) poging ondernamen om
de koers een ander beeld te geven. Nauwelijks was deze kortstondige
achtervolging verleden tijd, of er kwam een nieuwe tegenaanval van vier man.
Dat kwartet luisterde naar de namen van Johan van
de Velde (weer hij), Peter Iedema, Ad Bongers en Alex Pieters. Bij terugkeer
in Limburg (Kerkrade, Een enkel regenbuitje kon de strijdlust in de
karavaan niet temperen. Integendeel. Op het lastigste koersgedeelte was er
van pure wielersport te genieten. ACHTERVOLGING Crijns, Van Peer, Pronk, Visschers en Ribbers
begonnen aan een achtervolging. Achter dit kwintet werd het peloton aan
flarden getrokken. Crijns c.s. moesten hun positie
prijsgeven. Een veel belangrijker feit vond evenwel
in het allereerste gelid plaats. Tijdens de beklimming van de Hulsberg in
Simpelveld (na Johan van de Velde's voorsprong groeide. Op de
Fromberg in Wylre, minder dan Uiteindelijk werd achter Van de Velde een groep
van tien achtervolgers geformeerd: Dohmen, Verbrugge, Maas, Tak, Van Meer,
Visschers, Maessen, de Duitser Zalfe en de Belgen Panis en Van Gils. Met de
adem van Vranken, Iedema („even niet opgelet, toen waren ze weg" ), Kos,
Sint Nicalaas, Belle- makers en Van Peer in de nek snelde het tiental
(hortend en stotend vanwege de rivaliteit) naar Heerlerheide. Nog v66rdat de
jury dd5Lr het eindresultaat op papier zette, was het succes van de derde
Omloop van de Mijnstreek reeds een feit.BRON:
WIEL VERHEESEN Amateurs: 1. Johan
van de Velde Bergklassement: 1. Johan
van de Velde 27 pnt., 2. Roelof Akker 26 pnt., 3. Peter Iedema 11 pnt., 4.
Louis v. d. Eynde (B.) 9 pnt., 5. Rend van Gils (B.) 7 pnt. Ploegenklassement: 1.
Poolen-Rogelli 39 pnt., 2. Elite Meubel-Ketting-Shimano 47 pnt., 3. Soka
Snacks-Gazelle 48 pnt., 4. Lierse BC 52 pnt., 5. Driessen Stoffen-Optilon 64
pnt. OMLOOP VAN DE
VELUWE.(1977.04.23) Tony Weber naar sprint-zege
in Veluwse Junioren-omloop Ga er maar eens aan staan: de uitslag voorspellen
van een wielerkoers, een Ronde of een Omloop. Je kan
beter een naald in een hooiberg zoeken. Zet in zo'n
Omloop zoals die zaterdag werd verreden over de Veluwe - met start en finish
in Apeldoorn - dan ook nog eens een honderdtal junioren aan het beginpunt en
je kunt beter vjif naalden in vijf hooibergen opzoeken dan van zo'n wedstijjd
van tevoren de uitslag enigszins redelijk voorspellen. Junioren vechten bij al hun wielervreugd van het
begin tot het einde. Ze vallen - bij wijze van spreken - liever van hun velo dan op te geven. Een junioren-koers is strijd van het
begin tot het eind en dat heus niet alleen voorin. En wat het voorspellen van
de uitslag betreft: de beslissing in deze 3e klassieke Omloop van de Veluwe
over Slachting Was deze junioren-omloop al met wat beter weer
gezegend dan waarin de liefhebbers 's morgens hun karwei hadden afgewerkt,
niet verdwenen was zaterdagmiddag de bulderende wind, die de karavaan links
en rechts uiteen blies. Was het wellicht overdreven te zeggen, dat het een
moordenaarsrit was geweest - zoals een van de renners na afloop stelde -, aan
een slachting in het veld heeft de warrelende wind zeker veel bijgedragen. Serieuze groep Prestaties van de eenling of een enkel klein
groepje, dat op de eerste Daarbij waren de latere winnaar Tony Weber en de
numer twee, Gino Ammerlaan, en verder de Apeldoorner Bruning, die als 25e de
laatste prijswinnaar werd. IJzendoorn, Ivo Boelhouwers, Frank Moons,
Slendebroek, Hans Vonk, Mensing, Peter Damen, Leo Bevers, de gebroeders H. en
J. Lammertink, alsmede hun plaatsgenoot Peter Steijn. Maar ook Hans Boom,
Frits Dreyer, Aad Kamsteeg en Johnny Broers, die zich bij de eerste tien
zouden rijden, hadden zich bij de beslissende afsplitsing vervoegd. Splijtzwam Wie de geschiedenis van deze Omloop van de Veluwe
kent, weet dat in de meeste gevallen wel een aantal renners zich „een
bult" valt. Anders gezegd: de Zijpenberg (plm. Aan de haal Met nog iets meer dan In korte tijd pakten de twee vluchters nog snel
dik een halve minuut en tot zijn stomme verwondering fietste de man zonder
eindschot zijn medestrever Gino Ammerlaan uit de wielen. Nou, ja, eerlijk
gezegd toen Gino de spurt inzette, had ik wel het idee over hem heen te
kunnen wippen. Ammerlaan is ook niet zo'n
rappe," was het commentaar van de overgelukkige winnaar. Jo Kleisen, de voorzitter van de organiserende
vereniging De Adelaar - in samenwerking met de Rabo-Bank - kon na afloop weer
dik tevreden zijn. „Met die liefhebbers en junioren haal je de garantie in
huis, dat je een stukje echte wielersport krijgt gepresenteerd. D'r is hier
vandaag toch maar weer lekker geknokt." Wielrennend Nederland kan er
dan ook van verzekerd zijn, dat opper-Adelaar Kleisen en zijn mannen ook
hun, schouders onder de vierde Omloop, anno 1978, zullen gaan zetten. Junioren: 1. T.
Weber (Best) Ploegenklassement: 1. WWV
Westland Wil Vooruit 45 pnt., 2. WC Het Zuiden 43, 3. AWV De Zwaluwen Almelo
42, 4. WV Kolonel Cole 40, 5. WC De Windmolens 38, 6. WC De Bergklimmers 32,
7. R & TC Buitenlust 19, 8. HSV De Kampioen Haarlem 18, 9. WV De
Stormvogels 18, 10. HSC De Bataaf 17, 11. R & TC De Batauwers 15, 12.
Willebrord Wil Vooruit 13, 13. ZWSC Fortuna 13, 14. WV Meteoor Assen 7, 15.
RETO 5, 16. WV Roosendaal-AWF 3, 17. AR & TV De Adelaar Apeldoorn 1. HOOFDPRIJS BIJ LIEFHEBBERS
VOOR ALMELOER GERARD GOLBACH Toen de liefhebbers-karavaan de De hoofdmacht taxerend ging Golbach ervan uit,
dat Plieger, Bokma en Tolhoek de mensen zouden zijn van wie hij de grootste
concurrentie zou kunnen verwachten. “Per slot van rekening kunnen die ook
een aardig stukkie fietsten," zei Gerard Golbach, die vorig jaar ook al
op het voorplan meedraaide, maar toen bij Laag-Soeren genadeloos werd gelost. Dit keer wachtte Golbach niet of wat de anderen
zouden gaan doen. Nog voor de laatste duizend meters gefietst moesten werden,
maakten Plieger, Bokma en Tolhoek demarrerend hun aspiraties duidelijk. „Toen
ik dat 1 km-bordje zag dacht ik: dan maar zelf de sprint aantrekken,"
verduidelijkte Golbach na zijn overwinning. „Ik kwam gemakkelijk naast Plieger
te liggen en ging ook vrij gemakkelijk over hem heen." Zo werd de durf
van de Almeloer beloond, die op het laatste stuk ging winnen volgens een
simpel principe: Komen, zien en de hoofdprijs in de
wacht slepen. BRON: WESSEL OUDEWORTEL Liefhebbers: OMLOOP VAN HET
ZUIDEN.(1977.09.03) Omloop van Het Zuiden
andermaal een groot succes Cor Tuit uit Valkenswaard behoort al jarenlang
tot die renners die nationaal en internationaal aan de poort van de top
staan. Van tijd tot tijd doen ze op niet mis te verstane wijze van zich
spreken, maar over het algemeen blijven ze in alle bescheidenheid op de
achtergrond. Zij rijden met de regelmaat van de klok hun prijsjes, winnen een
aanval wedstrijden per seizoen maar breken nooit door. Zo ook met Tuit. Elk jaar tekent de bij Bossche
Staalbouw onder contract staande Brabander voor enkele overwinningen. Het ene
seizoen een paar meer, het jaar daarop wat minder. Tuit's topseizoen bestond
uit tien bloemenruikers. Dit jaar waren het tot voor zaterdag 3 September nog maar drie. Daarnaast een zeventigtal
prijzen, getuigend van een zeer grote regelmaat. Tuit rijdt zijn meeste
wedstrijden bij onze zuiderburen. Daar is hij elke week drie of vier keer in
de uitslagen te vinden. In klassiekers, de van stad tot stad-wedstrijden
in eigen land, heeft hij nooit veel potten gebroken. Tuit is hier misschien
niet brutaal genoeg voor. Toch weet hij zich elk jaar voor de strijd om het
nationaal kampioenschap te kwalificeren. Meestal gebeurt dit in de Omloop
van de Kempen of in de Kersenronde van Mierlo, twee wedstrijden dicht bij
huis, waarin Tuit graag wil vlammen. In de Omloop van Het Zuiden, die op een parkoers
van De Omloop van Het Zuiden nieuwe stijl, het
parkoers werd van ruim dertig kilometer tot De renners deden de rest. De uitgebreide
wielerdag begon al om negen uur met een race voor nieuwelingen over Deze laatste wedstrijd, de hoofdschotel van het
programma, begon voor Zuiden-renner Bert van Lieshout wel zeer onfortuinlijk.
Nauwelijks had Jan Klip, die zich zoals verwacht uitstekend van zijn taak
kweet, de rode vlag omlaag gedaan of hij voelde de lucht uit een van zijn tuben
sissen. Ook Taverne moest voor een defect van de fiets, dit terwijl Jos Weber
uit Best en Egon van Kessel het sein voor de aanval graven. Een staaltje van
clubwerk werd kort hierna ten beste gegeven door Giel van der Sterren, Bas
van Lamoen en Frans Francissen van De Zwaluw uit Vlijmen. Eerstgenoemde reed
lek, de beide anderen wachtten en in vloeiende stijl, elkaar prachtig aflossend,
kwamen zij in sneltreinvaart hun plaats in de groep weer innemen. In
Oostelbeers, na Nadat Toon van der Steen enkele speldeprikken had
uitgedeeld, ontsnapte Verheijen opnieuw, ditmaal in gezelschap van Jonkers.
Deze twee werden achternagezet door Van der Sterren, Stroosnijder, Taverne en
Van Leijen, maar de groep liet hen niet los. Na negentig kilometer ontstond
een tweede jachtgroep, bestaande uit Beckers, Van de Rakt, Dietvorst, Lookamp,
Van der Kruijs, Van Doom, Ter Harmsel, Tak, Oosterbosch en Koot en toen zich
hierna nog een peloton van ongeveer dertig renners losmaakte, resulteerde
deze actie in een kopgroep van 37 renners. Het peloton had in Biesthout-
akker na ongeveer Taverne, Van der Kruijs en Jonkers en de goede
ontsnapping was ontstaan. Deze zes begonnen aan de laatste lus van Amateurs: JUNIOREN: J. SLENDEBROEK op
het voorste plan De junioren reden in de Omloop van Het Zuiden
tevens voor de eindzege in de strijd om de Junioren Clubtrofee 1977. Na de
Omloop van Niekerk was het duidelijk geworden, dat Het Zuiden nog maar
moeilijk van de eerste plaats te verdringen zou zijn. De Eindhovense
vereniging was met Hans Plugers, Johnny Broers en Leo Bevers zo sterk
mogelijk aan het vertrek gekomen. Bovendien hadden deze drie nog steun van
een Het Zuiden B-ploeg, waarin vooral Peter Dekkers schitterde. Ook hier een
vroege ontsnapping. Rinus Seuntjens uit Bladel en de al genoemde Dekkers
gingen kort na de start op kop rijden. Zij werden in de omgeving van de
Legerplaats Oirchot, waar Guus Bierings in soldatenplunje zijn kameraden
stond aan te moedigen, afgelost door Van Dijk uit Veenendaal, Nederlof en Van
de Boorn. Ook deze ontsnapping was geen lang leven beschoren. In Oirchot kon
in feite opnieuw worden gestart. In de achterhoede leverden Blonk, Van
IJzendoorn en Maas goed werk door na een lekke band snel terug te komen. Bij
Diessen, na Tussen Vessem en Wintelre viel de beslisslng. Ammerlaan,
Slendebroek, Luijten Van Putten, Oosterhof, Pluger, Van Steenpaal, en Scheper
gingen er vandoor en passeerden in Oirschot met een voorsprong van 55 sec.
op het peloton. Van de Poel en Mensing probeerden een achtervolging op touw
te zetten, terwijl Frank Moons na een lekke band zijn plaats in de groep weer
kon innemen. In Oostelbeers werd 1.05 min. gemeten en langzaam maar zeker
wonnen de vluchters terrein. In Diessen, waar Toon van Riel, de renner die
enkele jaren geleden in Belgie zo zwaar ten val kwam dat hij sindsdien in een
invalidenwagentje zit, de renners met belangstelling gadesloeg, had de
kopgroep anderhalve minuut voorsprong. Over het Wilhelminakanaal kwam de
tegenaanval dan toch los. Takens, Boom, Peter, Van Loon, Kraaibeek en Dolfsma
brachten het tempo omhoog en terwijl Luijten en Van Steenpaal bij de eersten
moesten lossen, werd het verschil kleiner. In Spoordonk waren de
achtervolgers tot op 45 seconden genaderd en in Middelbeer, op ongeveer Junioren: 1. J.
Slendebroek (Vries) NIEUWELINGEN: J. HANEGRAAF de
sterkste De Omloop van Het Zuiden voor nieuwelingen
kenmerkte zich door twee dingen. Ten eerte, helaas, de vele valpartijen die
de wedstrijd toch wel enigszins ontsierden en waaruit nogmaals
bleek dat het rijden van een van stad tot stad-wedstrijd heel ander is dan
een criterium. Ten tweede het meesterschap van Sjaak Hanegraaf, de Brabantse
kampioen uit Rijsbergen, die bij alle ontsnappingspogingen was betrokken en tenslotte zelf het hazepad koos om met 25 seconden te
zegevieren. Hanegraaf ging al na nauwelijks Nieuwelingen: 1. J.
Hanegraaf (R(jsbergen) EINDSTAND JUNIOREN CLUBTROFEE
1977 Verenigingen 1. Het Zuiden, Eindhoven 2. De Zwaluwen, Almelo 3. Willebrord Wil Vooruit, St. Willebrord 4. De Windmolens, Geffen 290 punten 5. De Meteoor, Assen 6. De Bataaf, Halfweg 7. Westland Wil Vooruit, Naaldwijk 8. Kolonel Cole, Best 9. De Ster, Geleen 10.Amstelland, Amstelveen Individueel 1. John Broers, Het Zuiden 2. Tonny Weber, Kolonel Cole 3. Peter Damen, De Windmolens 4. Gino Ammerlaan, Westland Wil Vooruit 5. Herman Lammertink, De Zwaluwen OMLOOP VAN
NIEKERK-OLDEKERK.(1977.08.20) JOHN BROERS WON
JUNIORENKLASSIEKER Uitbundig door Pluvius begeleid werd zaterdag 20
augustus deze door de NWV Groningen-Bergen Financieringen georganiseerde
wedstrijd verreden. Een groep van 93 junioren vertrok voor de strijd op het
perfect beveiligde parkoers. Na 2 uur wielerstrijd zou het John Broers uit
Maartensdijk zijn, die zijn voorwiel het eerst over de streep zou brengen.
Door deze verrichting kwam hij tevens aan de leiding in de stand van de
Junioren Clubtrofee 1977. De renner P. v. d. Megen was
een van de eerste pechvogels. Reeds na Na Tijdens de laatste Op Junioren: 1. J.
Broers (Het Zuiden) OMLOOP VAN NOORDWEST
OVERIJSSEL.(1977.04.02) Organisatie uitstekend in 6e
0mloop van Noordwest Overijssel 1 Johnnie Broers 2 wereldkampioen Ron Bessems
strijdlustigste renner „Eerlijk, ik had het niet verwacht, dat ik deze
zware koers zou winners. Ron Bessems reed zo sterk in die laatste 20 kilometers
en voorts hield ik Gino Ammerlaan en de Fries Jan Jongsma nauwlettend in 't vizier. Die Jongsma heeft ook bergen werk verzet. In de
slotfase moest hij hiervoor boeten. Enkele kilometers voor Hasselt probeerde
ik via een demarrage, dat was bij Zwartsluis, Bessems te peilen. Ik kreeg
toen moed. Uiteindelijk kon ik enkele meters voor de eindstreep de handen
hoog opsteken," aldus sprak na afloop een glunderende Johnnie Broers uit
Maartensdijk, die komend seizoen ongetwijfeld meer van zich zal laten horen. Sportcommissielid Harrie van Gestel, die ook van
de partij was evenals Stef v. d. Berghe, districtssportcommissielid van
Overijssel, onderstreepte dit. De prijs voor de strijdlustigste renner
(uitgereikt door sportjournalist Ben Zomerdijk) kwam terecht bij Ron
Bessems, die als pleister op de wonde omdat hij niet had gewonnen,toch reden tot glunderen had in het bijzijn van zijn
ouders. Johnnie Broers Broers maakte deel uit
van een kopgroepje van vier, te weten Broers, Jongsma, Ammerlaan en Bessems,
die op de Blankenhammerdijk, na Een volggroep van acht renners, waarin Herman Lammertink ook zat die later door pech werd
uitgeschakeld, bleef jagen op de vier vluchters. In deze groep verzette vooral de rijzige Jan
Slendebroek uit Vries veel werk. Verder werd de groep gevormd door R.
Krikken, IJzendoorn, De Bie, een coureur die uit de formatie van Peters komt
(!), Moons, Weber en Damen, die ook door pech werd achtervolgd in de
slotfase. Fraaie strijd Van meet af fraaie strijd in deze 6e Omloop van
Noordwest-Overijssel, die op uitstekende wijze door de WV Noordwesthoek op
touw werd gezet. In dit verband hulde aan die talrijke vrijwilligers, die
onderweg met rode vlaggen op kritieke punters paraat stonden. Bleef de achterstand tussen de vier koplopers en
de volggroep aanvankelijk schommelen tussen de 20 en 30 seconden, met
Zwartsluis in zicht was het pleit beslecht. De voorsprong bedroeg toen 49
seconden. Het rennersveld was intussen ver uiteen geslagen. Overigens, dat
stond tevoren vast, de weersomstandigheden waren bar en boos. Kortom, het werd
een wedstrijd voor de sterken. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Stagnatie door begrafenisstoet. . . In de loop der jagen dat
we klassieke wegwedstrijden meemaakten, hebben we tal van malen gezien, dat
gesloten spoorwegovergangen renners die een ruime voorsprong hadden, deze
voorsprong teniet zagen gaan. Overigens, wat we in de 6e Omloop van
Noordwest-Overijssel meemaakten, is uniek te noemen. Plotseling hoorden wij - en met ons alle volgers
in de karavaan - van wedstrijdleider Ben Roesink, dat bij Ossenzijl, na Noodgedwongen moesten de koplopers wachten en
zodoende kregen dertien volgers de kans om weer aan te sluiten. Jammer was het, dat Herman Lammertink uit
Wierden pech kreeg door in botsing te komen met een van de deelnemers van de
begrafenisstoet. Lammertink kon de strijd staken ... xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Als laatste arriveerde nummer 13 (ongeluksgetal)
Jan Keyzer uit Langeraar, die bijna 50 minuten achterstand had ... Maar toch ook hulde voor deze coureur die, met de
bezemwagen achter zich, de 6e Omloop van Noordwest-Overijssel volbracht! De lieftallige ronde-miss Dina Liem gaf na afloop
de bloemen en gaf voorts de kusjes voor de eerstaankomenden. Jan van Ommen, die als commentator fungeerde en
deze taak wel was toevertrouwd, maakte na afloop de volgende uitslag bekend: BRON: BEN ZOMERDIJK Junioren: 1. J.
Broers (Maartensdjjk) Ploegenklassement: 1. Het
Zuiden 44 pnt., 2. Windmolens 37 pnt., 3. Westland Wil Vooruit 36 put., 4. Amstelland 35 put., 5. Buitenlust
24 pnt., 6. De Batauwers 21 pnt., 7. Meteoor Assen en Kampioen-Haarlem 19
pnt., 9. De Ster 17 pnt., 10. Kolonel Cole 16 pnt. OMLOOP VAN
OOST-BRABANT.(1977.05.07) Omloop van OOST-BRABANT kende
spannende finale Rene van IJzendoorn klopt
vier medevluchters in de spurt Ook de junioren-klassieker Omloop van
Oost-Brabant, die met start en finish in Uden werd verreden, heeft aangetoond
dat de top van deze categorie bijzonder breed is. Zoals collega Wessel
Oudewortel bh vorige week al in zijn verhaal over de Omloop van de Veluwe
schreef is een winnaar nauweljljks tevoorspellen. Enkele jaren achtereen is da anders geweest. Leo
van Vliet en Michel Jacobs hebben het legertje jnioren enkele jaren beheerst.
Toen kwam de periode Bart van Est, Ad Verstijlen, Bert Oosterbosch en die
werden weer afgewisseld door Jos Lammertink, die als het ware een one-man
show opvoerde. Nu de Twent amateur is geworden, scheen het commando
overgenomen te worden door Johnny Broers, maar die was in de Omloop van
Oost-Brabant niet van de partij. Zijn vereniging Het Zuiden uit Eindhoven
gaat er namelijk vanuit, dat alle junioren die in staat moeten worden geacht een klassieker tot een goed einde te brengen, een
kans moeten krijgen en omdat er per wedstrijd maar drie renners ingeschreven
mogen worden, valt elke renner, ook een potentiele winnaar, er wel eens
buiten. De man die zich deze keer aankondigde staat bij
de burgerlijke stand in Tiel ingeschreven als Rene van IJzendoorn, 18 jaar
oud, en lid van de WC De Batauwers. Van IJzendoorn sprinte na 117 wel snelle
maar over het algemeen toch vlakke kilometers als eerste over de eindstreep
van een kopgroep van vijf renners, die nauwelijks vijf seconden daarna werden
gevolgd door een peloton waarin zeker nog vijftig eenheden om een van de prijzen
vochten. Op honderd meter voor de eindstreep had het er
nog alle schijn van, dat student Piet Liefaard uit 's'-Gravendeel zijn eerste
grote wedstrijd zou gaan winners. Liefaard, twee jaar geleden in Merkelbeek
kampioen van Nederland van de nieuwelingen, spurtte zeer hard en nam zeker
twee lengten voorsprong. Op de laatste tientallen meters viel hij echter
stil. Van IJzen- doorn profiteerde hiervan en kwam als een ervaren sprinter,
met enkele forse rukken aan zijn stuur en een laatste jump, langszij en op
de streep voorbij de Zuidhollander. De goed op, zijn fiets zittende Liefaard
was danig teleurgesteld. Nooit eerder was hij zo dicht bij een grote
overwinning geweest. Ook voor Van IJzendoorn betekende deze zege de eerste
klassieke triomf. Hij mocht uit harden van de charmante 20-jarige Anneke
Kosters, een verkoopster in de platenzaak Sure Shot uit Roermond die vorig
jaar ronde-miss was in de Ronde van Nederland voor profs, de welverdiende
bloemen en de daarbij behorende drie kusjes in ontvangst nemen. Liefaard was
tijdens de huldiging al enigszins over zijn teleurstelling heen. De derde man
op het schavot was de Westbrabander Domien Evers. Hij heeft in zijn
vereniging Willebrord Wil Vooruit enige tijd moeten wachten aleer hij een hoofdrol-kon gaan vertolken. Evers, die bij
de nieuwelingen diverse hoofdvogels schoot, geleek
te zullen blijven hangen, maar thans is hij zover, dat hij als een van de
aanvoerders van zijn club kon worden gekwalificeerd. Mede door de Ronde van Noord-Holland en de Ronde
van Overijssel, die op dezelfde dag werden verreden, had de Wielerclub Uden,
de jonge vereniging die het in Oost-Brabant bijzonder goed doet, niet de
beschikking over communicatie-materiaal. Hierdoor moest de uitstekende
wedstrijdleider Jan Sluijter het op een ouderwetse manier doen. Hij had
alleen de beschikking over een aantal motorordonnansen. Niet alleen de
organisatie verdient een pluim, maar in deze eer moeten ook de motorrijders
worden betrokken. De communicatie had met apparatuur niet beter kunnen verlopen.
Zowel de micro-wagen, waarin Jan Peeters de mensen langs het parkoers op de
hoogte hield van de gang van zaken, als wij in de perswagen, die uitstekend
werd bestuurd door de vader van coming-man Guus Bierings, hebben geen enkele
ontsnapping gemist en bleven van kilometer tot kilometer volledig op de
hoogte. Ook de veiligheid van de renners was goed gegarandeerd. Op elke hoek
van een straat of uitvalsweg stond een man of vrouw met een vlag. De eerste lus over Mill, Odiliapeel en Volkel,
een afstand van ongeveer Inmiddels was de
helft van de afstand afgelegd. Henk Boom meldde zich als volgende durver,
maar ook hij kreeg evenals de tandem Wijnands-Zoontjens geen vrijheid van
handelen. Na Junioren: 1. R. van
IJzendoorn (Tiel) OMLOOP VAN
ZEEUWS-VLAANDEREN.(1977.05.14 T/M 05.15) Rini Wagtmans blij met zege
van MICHEL JACOBS Het debuut tussen de amateurs van Michel Jacobs
is nog niemand vergeten. Van succes naar succes rijdend strandde de toen nog
19-jarige Limburger twee seizoenen geleden in zijn eerste Olympia's Ronde in
een valpartij. Na o.a. in de tijdrit op de Holterberg (winnaar) en de etappe
naar Drachten (te vroeg de armen van het stuur en nog geklopt door Van der
Kruys) te hebben geimponeerd, maakte een km-paaltje op de Afsluitdijk een
abrupt einde aan het veelbelovende optreden. Maanden heeft Jacobs nodig gehad
om van de gecompliceerde beenbreuk, die hij daar opliep, te herstellen.
Daarna maakte hij als een duivel zijn come-back op de winterbaan. Joeg hij
weer kilometers lang - altijd op kop - in de voorjaarsklassiekers van 1976,
maar echt terug is hij toch niet meer geweest. Zeker niet na de “misser"
in Olympia's Ronde, die hem (nog kansrijk op de eindzege) demoraliseerde. Maar terwijl velen het geloof in een doorbraak
van Michel Jacobs verloren, ving een man hem op. Rini Wagtmans, ploegleider
van Union, nam hem graag op in zijn nieuw geformeerde equipe. Wagtmans zei
het al maanden geleden en bleef het herhalen: „Ik heb vertrouwen in Jacobs.
Men dacht dat 'ie was opgebrand. Zich teveel had
afgebeuld op bet grote mes. Maar wat Michel miste was begeleiding. Ik heb
met hem gepraat. Hem uitgelegd dat 'ie het verkeerd
aanpakte. Dat hij anderen misbruik liet maken van zijn inspanningen. Tot tien
km, van de meet de beste en daarna gezien, hield ik hem telkens voor. Dat
moet veranderen." Glunderend constateerde Rini in de tweedaagse
Omloop van Zeeuws-Vlaanderen (als altijd prima in elkaar gestoken doom het
organiserende comite onder aanvoering van Gijs Veerman) dat hij gelijk begint
te krijgen. Michel boekte zijn eerste grote triomf “na de val". Zijn
negende dit seizoen al. Een bewijs dat de 21-jarige Jacobs het niet alleen
anders, maar ook beter heeft aangepakt. Hij zit er nu telkens wel bij, maar
verdeelt zijn krachten. Rini: „Een keer claxonneren en hij komt ook niet meer
op kop als ik hem dat adviseer. Precies op tijd is hij in topvorm. In
Olympia's- Ronde, al blijft daarin de geluksfactor een grote rol spelen,
schat ik zijn kansen hoog. Dat hij nog kan tijdrijden heeft 'ie laten zien. Hij is attent en pas op: klimmen kan 'ie ook. Al beweren ze soms het tegendeel. Vorig jaar
dacht 'ie in de heuvels soms dat zijn achterwiel
aanliep, zo moeilijk ging het. Maar in de Granitier Breton heb ik zelf
geconstateerd dat hij het wel kan. En daarbij is deze uitslag natuurlijk
geweldig voor zijn moraal. Voor die van de ploeg ook. Want, we wonnen dan al
wel met Ribbers twee klassiekers, maar dit is de zege van een van de
jongeren. Dat heb ik Joop ook eerlijk voorgehouden. Op dit moment heb ik
gehoopt." Zoals ook Toine van de Bunder erop had gehoopt
eindelijk de Omloop op zijn naam te brengen. Het mocht niet zo zijn. Troost
voor Toine: tegen pech is nu eenmaal niet te rijden. Zelfs voor de sterksten
niet. Waarom Piet v. d. Kruys het, ondanks twee ritoverwinningen, niet won,
wordt duidelijk in het verloop van de etappeverslagen. Toch knap werk van de
Jan van Erp-captain. Eerste etappe:
TERNEUZEN-TERNEUZEN, Dertien ploegen, waaronder een Engelse met als
“kapitein" de winnaar van de omloop in 1971 Grant Thomas, begonnen op de
markt in Terneuzen aan het tweedaagse avontuur. Een tocht waarin (op eigen
terrein) ex-professional Wim de Waal een van de grote afwezigen was. Wim
ontkende alle berichten over een van zijn vereniging geeiste schadevergoeding
die hij wenste te ontvangen omdat hij dan op zondag niet in Tilburg zou
kunnen vertrekken. „Ik rij gewoon voor mijn plezier en waar ik het leuk vind
om te koersen," verklaarde De Waal. Ploegleider Miel Verstraeten was
het daar niet helemaal mee eens. Ook ontbrak de vertrouwde Belgische afvaardiging.
Moeilijkheden met de BWB-officials waren de oorzaak. Jammer, want juist een
paar sterke Vlamingen hadden de wedstrijd extra interessant kunnen maken. Ook
al omdat Jan van Erp, en Amstel - hadden beide slechts vijf man aan de start
- zeker niet hun sterkste ploegen samenstelden zo vlak voor Olympia's Ronde. Desondanks: kwaliteit genoeg in de groep van 82
renners. Al duurde het vrij lang voor de koers “gezicht" kreeg. Johnny
Konings, de Brit Steve Lawrence en Peter Verheyen reden even voorop, maar de
grote splitsing kwam pas na Zij verzeilden in een groep achterblijvers,
terwijl in de spits twintig man zich losrukten. Vier Soka's (Prinsen, Van de
Bunder, Vooys en Tak), twee renners van Transvemij (Fiktorie en Van Trijen),
Michel Jacobs van Union, Gomes, Van Peer en Franken van Bleu de Nil, Weber en
Fons Schelfhout van De Markthof, Van der Kruys (Jan van Erp), vier Amstels
(Ter Harmsel, Valentijn, Spijker en gastrenner Peter Koppert), Gerrit Pronk
en Hoekstra van Batavus en De Smit (Kledingbokser). Prinsen viel - na een
lekke band - al snel terug op een tweede groep van zo'n 25 renners, die
twintig kilometer lang vochten om de kloof van een halve minuut tussen de
twee waaiers te overbruggen. Dat lukte tenslotte
aan Deusing, Rotman, Koene, Spaans, Kuiken, Stander, De Wilde, Liebrechts
(drie man van Badek BV), Pater, Marcel van Leeuwen, Mak, Van Elten en later
met pech achterop geraakte Theo Hogervorst (vijf Bossche Staalbouw), Van de
Bergh, Koot, Verbeke, Huyzen, Schipper en Kuijs (vier van Batavus), Withard,
Polak en Harink. Maar intussen was de slag gevallen. Juist voor
IJzendijke ( Om, terwijl Vooys nog werd gelost, op de kasseien
van de Vrijstraat hun winst te continueren: 1.15 minuten. Langs het kanaal van Gent naar Terneuzen hadden alle demarrages
weinig zin meer. In Terneuzen werd om de prijzen gespurt. Met lang Van de
Bunder aan de leiding, maar met tenslotte toch de
rappe 29jarige routinier Piet van der Kruys als - winnaar. Eindelijk won de
man die al zoveel ploegmakkers naar de zege loodste, dus weer eens zelf. De
Smit bleef de groep, waarvan Rotman en Mak de vlugsten waren, nog net voor. Restte het opmaken van een tussen balans.
Waarbij Van de Bunder zich nog even kwaad maakte op de winnaar („hij is
misschien drie keer op kop geweest"), maar daarna toch bedacht via een
goede tijdrit de zaken recht te kunnen trekken. En voor het eerst Zeeuws-Vlaanderen
op zijn prachtige erelijst te kunnen brengen. Amateurs: 1. P. v.
d. Kruys 3.38.59 (met bon. 3.38.44), Dagploegenklassement: 1. Union
10.58.27 26 pmt., 2. Batavus 10.58.27 40 pnt., 3. Amstel Bier 10.59.12 35
pmt., 4. Bossche Staalbouw 10.59.12 49 pnt., 5. Bleu de Nil-Freetime-Colnago
10.59.12 56 pnt., 6. Transvemij Verzekering 10.59.12 77 pnt., 7. Markthof
10.59.12 78 pnt., S. Soka Snacks 11.05.37, 9. Jan van Erp 11.06.22, 10. Badek
BV 11.08.00, 11. Beck's Bier 11.15.02 94 pnt., 12. Engeland 11.15.02 111
pnt., 13. Kledingbokser 11.19.02. Tweede etappe: TIJDRIT
PHILIPPINE, Het moment waarop Michel Jacobs erg dicht bij
zijn triomf kwam. Hij joeg in hoog tempo over de weg. Noteerde een
„klok" van 14 minuten en 41 seconden. Twaalf „tikken" beter dan
thuisrijder Toine van de Bunder, die overigens de anderen ook weer royaal
achter zich hield. Piet Hoekstra had op Jacobs 47 sec. nadeel. Verrassende
Ben Lamboo 57 sec.; Gerrie Mak 59 sec. en Gerrit
Pronk 1 min. 2 sec. Achter verder nog Jan Spijker, Ad Verstijlen en Piet Kuys
(vier Batavus-renners bij de beste tien) zorgde Joop van Vliet voor een
bescheiden succesje van de al even bescheiden equipe van de Haagse Markthof.
Ploegleider Henk Plat's enige doel is trouwens: niet afgaan. En waar hij tot
dusverre uitkwam (De Braakman, Midden-Nederland en Zeeuws-Vlaanderen) deed
zijn team inderdaad leuk mee. Grote verliezers in de strijd tegen de tijd waren
intussen Ad Tak en Piet v. d. Kruys. Zij verspeelden (zonder bonificaties)
respectievellijk 1.20 en 1.22 op Jacobs. In de tussenstand betekende dit,
dat Van der Kruys zijn eerste plaats moest overdragen aan Jacobs. Van de
Bunder was op 7 seconden tweede, Pronk derde op 1.12, Van der Kruys vierde op
1.22 en Tak vijfde op 1.42. Amateurs: Puntenklassement: Dagploegenklassement: 1. Union
46.17, 2. Batavus 46.54, 3. Soka Snacks 46.55, 4. Bossche
Staalbouw-Eurochemie 47.22, 5. Jan van Erp 47.50, 6. Markthof 48.11, 7.
Engeland 48.20, 8. Transvemij Verzekeringen 48.27, 9. Beck's Bier 48.28, 10.
Amstel Bier 48.29, 11. Bleu de Nil-FreetimeColnago 48.48, 12. Badek BV
Dakbedekking 49.15, 13. Kledingbokser 51.26. Algemeen klassement: Algemeen ploegenklassement: 1. Union
11.44.44, 2. Batavus 11.45.21, 3. Bossche Staalbouw-Eurorhemie 11.46.34, 4.
Markthof 11.47.23, 5. Transvemij Verzekeringen 11.47.39, Derde etappe:
OOSTBURG-OOSTBURG, Onverwachte ontwikkelingen in de slotrit. Niet de
voorspelde machtsgreep van het Soka-blok. Geen succes voor Toine van de
Bunder, maar domme pech. Tweemaal moest de Zeeuw, na Nauwelijks was Toine teruggevallen of met alle
kracht zette Jacobs zich op kop. “Mijns kans toch," zei hij later.
„Jammer voor Van de Bunder dat het zo moest gaan, maar koers is koers. Dat
hoort er allemaal bij. Trouwens, ik weet niet of hij er anders wel in was
geslaagd om weg te komen. Ja, het was wel een heel andere wedstrijd geworden,
maar toch: ik voelde me erg sterk." Natuurlijk hielpen Dohmen en Verstijlen hun
kopman. Jacobs: „Maar ook Batavus, Bossche Staalbouw (Van Leeuwen) en Jan van
Erp deden hun werk." Tak's storende activiteiten waren dan ook vergeefs.
Het gat bleef. Vooys kon niet meer mee in de jacht. Maas verzwakte en Soka
capituleerde. Kreeg bovendien nog meer tegenslagen. Prinsen lek, Maas
gevallen en ook nog een buiteling van Tak vooraan. Met rugklachten verdween
de man uit Oud-Gastel uit de wedstrijd. Trouwens: door zijn val raakten
(Cloots en Hellemons waren al eerder gelost) ook Van Trijen, Valentijn,
Koppert (steeds vooraan tot op dat moment), Verstijlen, Van Leeuwen en
Schelfhout het contact kwijt. Ze zouden later worden opgenomen in de groep
Van de Bunder, die in IJzendijke ( De ritzege lokte. Dat veroorzaakte een onverwacht
snelle vermindering van de voorsprong. Koot ging weg. Hoekstra probeerde
het. Pronk ook. Dohmen en nogmaals Koot zetten zich
recht op de trappers. Zonder succes. Ook Gerrit Pronk (onlangs al in de
kijker door zijn derde plaats in de Henninger Turm) loerde uitzichtloos op de
bloemen. Pronk: „In de laatste kilometer reed Piet Hoekstra op kop. Maar hij
keek niet achterom en sloot de doorgang voor mij af." Dat kostte de
23-jarige Scheveninger zijn tweede plaats in de totaal- stand. Want de rappe
Brabander Van der Kruys wist toch weer winnend te finishen. Tweemaal eerste
op drie ritten en toch “slechts" zilver. De zwakke “klok" kostte
Piet de zege. Maar geklopt worden door een Jacobs-in-topvorm is zeker geen
schande.BRON: HENK KRUITHOF Amateurs: 1. P. v.
d. Kruys 3.18.54 (met bon. 3.18.39), 2. J. Spijker 3.18.54 (met bon.
3.18.44), 3. H. Koot 3.18.54 (met bon. 3.18.49), 4. P. Franken 3.18.54, 5. W.
Pater, Dagploegenklassement: 1. Jan
van Erp 9.56.42 (16), 2. Batavus 9.56.42 (27), 3. Union 9.58.14, 4. Bossche
Staalbouw-Eurochemie 9.59.46, 5. Amstel Bier 10.00.22 (55), 6. Bleu de
Nil-Freetime-Colnago 10.00.22 (63), 7. Soka Snacks 10.01.20, 8. Engeland
10.01.54, 9. Markthof 10.02.12, 10. Beck's Bier 10.04.13, 11. Transvemll
Verzekeringen 10.13.17, 12. Badek BV'Dakbedekking 10.36.49, 13. Medingbokser
10.50.39. EINDKLASSEMENTEN Individueel: Ploegen: 1.
Batavus 21.42.03, 2. Union 21.42.58, 3. Bossche StaalbouwEurochemie
21.46.20, 4. Amstel Bier 21.48.03, 5. Bleu de Nil-FreetimeColnago 21.48.22,
6. Markthof 21.49.35, 7. Jan van Erp 21.50.54, 8, Soka Snacks 21.53.52, 9.
Tranzvemdi Verzekeringen 22.00.56, 10. Engeland 22.05.16, 11. Beck's Bier
22.07.43, 12. Badek Dakbedekking BV 22.34.04, 13. Kledingbokser 23.01.07. OMMEN.(1977.07.23) Liefhebbers: 1. J.
Posthuma, OOSTBURG.(1977.05.15) Dames: 1. K. v.
Oosten-Hage, 2. B. v. d. Spiegel-Hage, 3. A: Riemersma, Liefhebbers: 1. K.
Tolhoek, OOSTBURG.(1977.06.26) Amateurs: 1. W. de
Waal, OOSTERHOUT.(NB).(1977.08.14) Amateurs: Nieuwelingen: Junioren: 1. H. v.
Lent, 2. E. Kerstens, OOSTERHOUT.(1977.10.02) Amateurs: Nieuwelingen: 1. J.
Hanegraaf, 2. R. Koppert, 3. R. Heeren, Liefhebbers: 1. K.
Tolhoek, 2. J. Voesenek, 3. J. Lepoeter, 4. P. Stout, 5. H. Steenbakker, 6.
W. Blokland, OOSTERHOUT.GLD.(1977.05.15) Amateurs: Liefhebbers: OOSTERWOLDE.(1977.09.08) Amateurs: 1. B.
Groen, 2. J. Spijker, 3. P. Hoekstra, 4. P. Akkerman, OOSTVOORNE.KAMPLAAN.(1977.07.23) Amateurs: Dames: 1. W.
Kwantes, 2. T. v. d. Plaat, 3. J. Sijbrands, 4. B. v. d. Spiegel-Hage, 5. B.
v. IJken, OOSTZAAN.(1977.08.14) Amateurs: Junioren: 1. W. v.
Rijswijk, Veteranen: 1. N.
Slingerland, OSS.(1977.06.05) Nieuwelingen: 1. P.
Pieters, OSS.(1977.06.28) Amateurs: 1. Fr.
Francissen, Junioren: 1. H. v.
d. Weerden, OSSENDRECHT.(1977.06.21) Amateurs: 1. J. van
Meer, 2. T. Griep, 3. H. van Vlimmeren, 4. H. van Kuyk, Junioren: OSSENDRECHT.(1977.08.14) DANNY CLARK wint saaie
vertoning in Ossendrecht Zondag 14 augustus werd het Scheldeweekend
besloten met de jubileumkoers (de 60e) in Ossendrecht, maar heeft de
organisatoren zeker niet gebracht waarop men had gehoopt: interessante wedstrijden
en massale belangstelling. Wat dit laatste betreft was de regen spelbreker
in Hoogerheide, terwijl in Ossendrecht het aantal toeschouwers, ondanks toch
gunstig weer, beperkt bleef tot 5000. Bovendien hebben de wielerfans in Ossendrecht
zeker geen spektakel gezien. Het werd een vrij saaie vertoning, al hebben
Cees Bal en de Belg Jose de Cauwer in ieder geval een poging ondernomen om
het strijdvuur wat aan te wakkeren. Genoemd duo draaide zo'n
twintig rondjes voor de meute uit, maar overtuiging lag er toch niet in hun
offensief. De Australier Danny Clark, die als baanrenner
bekendheid geniet, leverde overigens de grootste krachtsinspanning om de
specifieke wegrenners te alarmeren, waarna de vlucht van Bal en De Cauwer
geen effect meer kreeg. Na Echte durvers
meldden zich in feite niet aan deze middag, want ook het sprongetjes van
Stam, Martin en Hermann leek meer op een speldeprikje. Tevergeefs bleef men
uitzien naar wat strijdlust van grote mannen als Hennie Kuiper en Gerrie
Knetemann, maar beide vedetten bleken evenals de rest “koersmoe" te
zijn. Eigenlijk geen wonder als men bedenkt dat het programma voor de profs
de laatste weken reeds in eigen land overbeladen
was. Als plaatselijk favoriet liet Hennie Kuiper het “eigen volk" toch
nog wat zien nadat hij lek had gereden. De Tour-vedette wenste geen gebruik
te maken van de gebruikelijke ronde vergoeding, beet de tanden even flink op
elkaar en kreeg na een korte maar felle jacht de
staart van het peloton weer te pakken. De beslissing was inmiddels
ingeluid door Herman van Springel, Danny Clark en Jan Huisjes, die in vrij
korte tijd meer dan een minuut winst pakten en buiten schot bleven. Jan Huisjes, ongetwijfeld de rapste van het
drietal vluchters, ontging uiteindelijk de zege, omdat hij bij het aanzetten
voor de spurt nog eens schakelde en daarbij door zijn versnelling heen
trapte. Clark en Van Springel gingen toen vrij gemakkelijk over de Almeloer
heen. BRON: RIEN DE JONGE Beroepsrenners: 1. Danny
Clark Liefhebbers-veteranen: 1. S.
Koevermans, 2. W. de Feber, 3. K. Tolhoek, 4. J. Kivits, 5. W. Wielhouwer, 6.
J. Lepoeter, 7. H. Steenbakker, OUD-BEIJERLAND.(1977.06.18) Amateurs: 1. J.
Kruunenberg, Liefhebbers: OUDE MIRDUM.(1977.05.30) Liefhebbers: OUDE PEKELA.(1977.07.08) Amateurs: 1. P.
Hoekstra, OUDE TONGE.(1977.06.18) Amateurs: Liefhebbers: 1. J.
Lepoeter, 2. J. de Keyzer, 3. W. Wielhouwer, 4. B. Wieles, 5. H. Hoek, Dames: 1. K. v.
Oosten-Hage, OUDE-MIRDUM.(1977.07.06) Amateurs: 1. R.
Akker, 2. D. Lolkema, OUDENBOSCH.(1977.08.28) Amateurs: 1. J.
Jonkers, Junioren: 1. P.
Hofland, Nieuwelingen: 1. H.
Winkel, 2. J. Hartings, OUDERKERK a.d.
IJSSEL.(1977.05.14) Liefhebbers: OUDERKERK AAN DE
AMSTEL.(1977.06.12) Amateurs: 1. J.
Lammertink, 2. R. Smit, Nieuwelingen: 1. H.
Havik, 2. B. de Vries, 3. J. v. Wijk, 4. R. Hakkert, Junioren: 1. H. v.
Lent, 2. J. Hendriks, 3. J. de Bruin, 4. H. v. d. Bergh, 5. J. Blaauw, 6. P.
Broere, 7. B. Vossebelt, 8. P. Hoebink, OUD-GASTEL.(1977.04.17) Amateurs: 1. J.
Akkermans, 2. Th. Fase, Nieuwelingen: 1. T. v.
Oorschot, 2. R. v. d. Steen, OUD-GELEEN.(1977.05.08) Veteranen: 1. H.
Buis, 2. K. v. Beek, 3. B. Boom, Liefhebbers: 1. P. v.
d. Wall, OUDKARSPEL.(1977.06.09) Amateurs: 1. R.
Kos, OUD-RIJSWIJK.(1977.06.16) Amateurs: 1. J.
Kettenis, 2. R. Borst, 3. R. Kos, 4. N. Toussaint, OUD-VOSSEMEER.(1977.07.30) Amateurs: 1. J.
Lammertink, Liefhebbers: 1. J. de
Keijzer, 2. K. Tolhoek, 3. S. v. Dongen, Junioren: 1. H. v.
Lent, OVERDINKEL.(1977.08.19) Amateurs: 1. H. Snoeijink,
2. W. Albersen, 3. N. Hilberink, 4. J. Lookamp, 5. H. Vaanhold, 6. J.
Tijdink, 7. R. Hassink, Nieuwelingen: 1. J.
Schipper, 2. J. Arends, 3. S. de Vos, 4. E. Steyn, 5. R. Scheppink, OVERLOON.(1977.07.23) Amateurs: 1. H.
Lunenburg, 2. H. Botterhuis, 3. P. v. d.Kruijs, 4. H. Koot, Veteranen: 1. H.
Veenendaal, 2. B. Boom, 3. H. Hoek, Junioren: |