JAARGANG 1977

                              WEDSTRIJDEN P T/M R

PAPENDRECHT.(1977.05.28)

Amateurs: 1. J. Kieftenburg, 2. W. v. Steenis, 3. G. Slot, 4. G. Ratterman, 5. B. v. Lamoen, 6. A. v. Houwelingen, 7. R. v. d. Broek, 8. G. St. Nicolaas, 9. A. Kraan, 10. J. v. Veen.

Veteranen: 1. J. Barens, 2. H. Buis, 3. H. Hoek, 4. A. Tukker, 5. S. Koevermans, 6. R. Liebrechts, 7. R. v. d. Flier, 8. B. Wieles, 9. W. Tander, 10. J. v. Geest.

 

PHILIPPINE.(1977.07.18)

Amateurs: 1. A v. d. Bunder, 2. W. Jeremias­se, 3. P. Akkerman, 4. W. v. Helvoirt, 5. A. v. d. Steen, 6. Ch. de Smit, 7. W. de Waal, 8. T. Fase, 9. K. St. Nicolaas, 10. J. Jonkers.

Liefhebbers: 1. K. Tolhoek, 2. B. Jansen, 3. W. de Feber, 4. J. Lepoeter, 5. M. v. Brussel, 6. S. v. Dongen, 7. F. Meijaard, 8. J. de Keij­zer, 9. A. v. d. Ploeg, 10. B. Wieles.

 

PIJNACKER.(1977.08.20)

BERT PRONK niet blij met zege

                                  van PIET VAN KATWIJK

                                                           in RONDE VAN PIJNACKER

De wlnst bleef in de ploeg. Maar Bert Pronk was allerminst blij met de vierde seizoenzege van Piet van Katwijk. Uitgere­kend in Pijnacker had juist de Scheveninger (dicht bij huis) best eens de ereronde willen rijden. Nadat het Pronk in Wate­ringen - enkele weken geleden - ook al niet was gelukt criteriumbloemen te veroveren had de slechts een enkele keer in het wielerseizoen (Luxemburg) aan zichzelf denkende mee­sterknecht zijn zinnen om de ronde in het plaatsje onder de rook van Delft gezet.

En, net als enkele jaren geleden als amateur nog, was Pronk aardig op de weg om te slagen. Hij forceerde mee de beslissen­de vlucht. Verdeelde zijn krachten knap en haalde in de finale hard uit. “Vier, misschien wel vijf keer ben ik gedemarreerd," riep hij later teleurgesteld uit. “Maar telkens weer kwam Van Katwijk me halen."

En met een vernietigende blik op hat T.I.-Raleigh-shirt dat nog altijd zijn schouders (en ook die van Van Katwijk) siert: „Het stond nog lang niet vast dat ik bij de ploeg van Post weg zou gaan. Maar nu vertrek ik zeker."

Voor de duidelijkheid: Bert Pronk ging bij zijn vijfde tempo­versnelling ook echt door, ondanks de reactie van Piet van Katwijk. En met de zekerheid op de meet te worden geklopt door de nu eenmaal veel vluggere Brabander. Nu, althans in woorden, de verhouding tussen ploegleiding en het naar IJs­boerke overstappende duo Thurau-Pronk al einge tijd was ver­koeld, ziet het er naar uit dat ook de sfeer tussen de cou­reurs onderling is vertroebeld.

Met Pronk speelde overigens Didi Thurau ook een hoofdrol in Pijnacker. De Duitser kreeg kort voor het vertrek een tele­foontje vanuit Bremen. Of hij zich daar 's avonds om half acht maar wilde melden voor een verschijnen in de (zoals bekend) zeer populaire Rudi Carell-show. Didi stemde daar­mee in, maar keek bedenkelijk toen het vertreksein niet om drie uur, maar pas om half vier klonk. Geen nood: het “thea­ter" in Pijnacker sloot simpel vijf ronden eerder. Om het vlieg­tuig te halen verzocht Didi om die “korting" en hij kreeg zijn zin.

Bovendien maande de vijfvoudige ritwinnaar uit de laatste Tour zijn gezellen tot spoed. Hij dicteerde in de miezerige re­gen (desondanks omzoomden zo'n 20.000 toeschouwers het par­koers) het tempo. Thurau forceerde daarbij ook de slag. Met Vianen reed hij voorop toen Pronk, Huisjes, Jan van Katwijk, Willy In 't Ven, Piet van Katwijk en Aad van den Hoek aan­haakten. Ko Hoogendoorn wipte als laatste mee. Al vroeg (na 20 km) was de schifting een feit. Hoe dapper (maar tever­geefs, want in de finale werden ook zij gedubbeld) Fedor en Nidi den Hertog, Wim Prinsen, Frans Mintjens en Jose de Cauwer zich ook nog verzetten.

In de hoofdmacht lieten Karstens, Raas, Kuiper en Zoetemelk zich slechts incidenteel zien. Het gladde wegdek noodde ook geenszins tot het nemen van risico's. De negen leiders konden daardoor hun ronde winst nog gemakke- lijker nemen. En had­den, nadat de groep (waaruit Fedor den Hertog en Jos Schip­per zich opnieuw los maakten) was afgespurt, alle tijd de hoofdprijzen to verdelen.

Pronk dacht daarbij het eerst in de pot te mogen grabbelen, maar hij werd gedwarsboomd door zijn ploegmakker Piet van Katwijk. Die na afloop meldde dat het wegkomen lastiger was geweest dan het winnen. Want spurten kan de 27-jarige Van Katwijk nu eenmaal wat rapper dan de meeste anderen. Ook broer Jan behoort trouwens niet tot de traagsten. Hij hield voor de derde plaats Jan Huisjes achter zich.BRON: HENK KRUITHOF

Beroepsrenners: 1. Piet van Katwijk (Mill) 95 km in 2.07.00, 2. B. Pronk (Scheveningen), 3. J. van Katwijk (Bladel), 4. J. Huisjes (Almelo), 5. W. In 't Veld (Belgie), 6. K. Hoogendoorn (Volendam) 7. G. Vianen (Kockengen), 8. D. Thurau (West-Duitsland), 9. A. v. d. Hoek (Roo­sendaal), 10. op 1 ronde F. den Hertog (Dilsen, B.), 11. J. Schipper (Kwadendamme), 12. Theo Smit (Badhoevedorp), 13. G. Karstens (Rijen), 14. R. Rosiers (Belgie), 15. G. van Gerwen (Olland), 16. N. Been (Groningen), 17. J. Raas ('s-Gravenpolder), 18. C. Priem (We­meldinge), 19. J. Zoetemelk (Gemigny 1'Eveque, Fr.), 20. G. Kamper (Alkmaar), 21. J. de Jong (Zwanenburg), 22. J. Aling (Bladel), 23. J. Brinkman (Rotterdam), 24. J. Huysmans (Belgie), 25. T. Tabak (Zwartewaal), 26. H. Kuiper (Ossendrecht), 27. F. van Katwijk (Op­loo), 28. G. Wesselius (Roelofarendsveen), 29. B. Janbroers (Zaan­daan), 30. W. Prinsen (Hank).

AMATEURS

Bij de amateurs liep een boeiende wedstrijd uit op een sprint­ met-drie. Hagenaar Joop Kettenis, Brabander Piet Franken “dolle" Dries van Wijhe maakten zich definitief los uit de greep van het peloton. Al kwam een grote jachtgroep nog wel terug tot minder dan tien seconden. Van kop af was Ket­tenis de snelste. Het was zijn vijfde seizoenzege.

Amateurs: 1. Joop Kettenis (Den Haag) 80 km in 1.43.00, 2. P. Fran­ken (Oosterhout), 3. D. van Wuhe (Oosterwolde), 4. G. Pronk (Sche­veningen), 5. A. Kraan (Gouda), 6. T. van den Valk (Voorschoten), 7. J. de Goede (Standdaardbuiten), 8. M. Rehorst (Den Haag), 9. R. Kroep (Rotterdam), 10. F. v. d. Enden (Monster), 11. M. v. d. Toorn (Scheveningen), 12. P. van Leeuwen (Hilvarenbeek), 13. N. Toussaint (Naaldwijk), 14. S. Schuitemaker (Andijk), 15. R. den Boer (Vlaar­dingen), 16. B. Jouvenaar (Den Haag), 17. C. Molema (Koudekerk), 18. M. van Leeuwen ('s-Gravenzande), 19. J. v. d. Weijden (Kudel­staart), 20. P. Damen (Poeldijk).

 

POELDIJK.(1977.06.22)

Amateurs: 1. J. de Nijs, 2. G. Mak, 3. R. de Boer, 4. P. Koppert, 5. A. Kraan, 6. H. Hoe­zen, 7. G. Pronk; 8. M. Rehorst, 9. J. Kettenis, 10. P. v. Leeuwen.

Junioren: 1. A. v. d. Poel, 2. J. de Bruin, 3. H. Plugers, 4. P. Schroen, 5. P. Damen, 6. R. Bessems, 7. J. Jongsma, 8. N. Mensing, 9. J. v. Zandbeek, 10. M. Kraaybeek.

 

POORTUGAAL.(1977.04.27)

Amateurs: 1. R. Kroep, 2. R. Smit, 3. G. de Wit, 4. Th. Noy, 5. P. Versteeg, 6. W. Pater, 7. W. Gomes, 8. J. v. d. Weide, 9. G. v. 't Geloof, 10. P. Pennekamp.

 

PRINSENBEEK.(1977.06.12)

Amateurs: 1. A. Versluis, 2. J. Konings, 3. P. Franken, 4. M. v. Vlimmeren, 5. L. den Hartigh, 6. C. V. Dongen, 7. M. Huizinga, 8. M. v. d. Bergh, 9. R. v. d. Broek, 10. G. v. 't Geloof.

Liefhebbers: 1. W. Tonder, 2. L. v. d. Wiel, 3. P. Spaans, 4. K. Tolhoek, 5. A. Wennekes, 6. H. Uittenbogaart, 7. W. Brouwers, 8. B. Kanselaar, 9. L. de Jager, 10. J. Zwaan.

Nieuwelingen: 1. R. Koppert, 2. H. Akker­mans, 3. T. v. Vliet, 4. G. Solleveld, 5. R. v. d. Steen, 6. P. Pieters, 7. K. Evers, 8. R. Heeren, 9. L. Godde, 10. H. Thys.

 

PURMEREND.(1977.05.22)

Amateurs: 1. G. Slot, 2. R. Kos, 3. J. de Nbs, 4. R. Bakker, 5. M. Visser, 6. H. Jacobs, 7. M. Pluymers, 8. R. Haller, 9. G. Kuit, 10. C. Moritz.

Liefhebbers: 1. P. Nienhuis, 2. H. v. Leeuwen, 3. R. de Vries, 4, B. v. Smirren, 5. E. de Vos, 6. P. Hoornstra, 7. F. Bakhuisen, 8. Th. Dege­ling, 9. W. Schelle, 10. M, Koornneef

Veteranen: 1. W. v. Dok, 2. J. Barens, 3. N. Slingerland, 4. P. Leunis, 5. J. Koolhof, 6. H. Hendriks, 7. A. Kalee, 8. J. Brink, 9. J. Timmer, 10. P. Steenvoorden.

 

PURMEREND.(1977.09.11)

Nieuwelingen: 1. H. de Vries, 2. P. de Groot, 3. W. Smit, 4. R. Moorman, 5. J. Imming, 6. A. Goossen, 7. M. Wegkamp, 8. R. Hacken, 9. H. Lukken, 10. R. Wiese.

 

PUTTEN.(1977.06.18)

Amateurs: 1. D. Willigenburg, 2. J. Lookamp, 3. J. Nederlof, 4. R. Oskam, 6. H. Dijkstra, 6. J. Sandbrink, 7. J. Moesker, 8. J. v. d. Weij­den, 9. J. Powall (Eng.), 10. P. Zijerveld.

Veteranen: 1. H. Roos, 2. L. Hageman, 3. J. Barens, 4. K. Smid, 5. J. Floor, 6. H. Buis, 7. G. de Kreek, 8. V. Huenders, 9. T. v. Tol, 10. P. Pouw.

Liefhebbers: 1. A. Peters, 2. C. Hoogervorst, 3. A. de Groot, 4. K. Bokma, 5. G. Plieger, 6. H. Brinkhoff, 7. H. van Leent, 8. R. Hoffman, 9. J. Nicuwenhuizen, 10. L. Wassenburg.

 

PUTTERSHOEK.(1977.05.27)

Amateurs: 1. A. v. Houwelingen, 2. P. Fran­ken, 3. C. Kuit, 4. S. Looyensteyn, 5. J. Kui­ken, 6. R. de Roer, 7. C. den Hartog, 8. B. Lamoen, 9. T. Griep, 10. F. Brand.

 

RAAMSDONKSVEER.(1977.05.19)

Amateurs: 1. J. v. Tilborg, 2. R. v. Broek, 3. J. v. Elburg, 4. H. Prinsen, 5. P. Franken, 6. H. Peels, 7. B. Geense, 8. C. Zoontjens, 9. H. v. Gool, 10. C. v. Dongen.

Nieuwelingen: 1. R. Heeren, 2. J. Lammerts, 3. P. Pieters, 4. C. Lazeroms, 5. J.'Hanegraaf, 6. A. Lugtenburg, 7. T. v. Oorschot, 8. H. Ak­kermans, 9. P. de Jong, 10. W. Dekkers.

Liefhebbers: 1. A. Wennekes, 2. F. v. d. En­den, 3. J. de Keyzer, 4. J. Lepoeter, 5. T. de Zwart, 6. M. Drop, 7. A. de Haan, 8. A. Kivits, 9. A. v. d. Westerlaken, 10. N. Roelofs.

 

RANSDAAL.(1977.07.24)

Amateurs: 1. J. Ramaekers, 2. E. Visschers, 3. P. Iedema, 4. A. Bongers, 5. M. Hees, 6. Fr. Slilper, 7. H. Buckx, 8. J. Meijers, 9. H. Geerkens, 10. A. Verstappen.

Nieuwelingen: 1. T. v. Vliet, 2. L. Nevels, 3. F. Tummers, 4. P. Meerburg, 5. J. Gorissen, 6. K. de Brons, 7. R. Zeevalk, 8. L. Paumen, 9. W. Demant, 10. H. Senden.

Junioren: 1. A. Wljnands, 2. F. Moons, 3. J. Harings, 4. Th. Luyten, 5. M. ten Berg, 6. P. Meijer, 7. W. Bouman, 8. Th. Peeters, 9. J. Mertens, 10. R. Motke.

 

REEK.(1977.04.11)

Amateurs: 1. H. Mutsaars, 2. G. Mohlmann, 3. Th. Gevers, 4. B. v. Lamoen, 5. J. v. Houwe­lingen, 6. A. Kramer, 7. Fr. Francissen, 8. H. Ponsteen; 9. B. Libregts, 10. P. Zijerveld.

Junioren: 1. H. Plugers, 2. H. v. Loon, 3. T. de Vos, 4. F. Kamstra, 5. G. Groenewegen, 6. J. Jongsma,. 7. J. Drost, 8. A. v. Asten, 9. P. Damen, 10. J. de Bruin.

Nieuwelingen: 1. R. Koppert, 2. P. Pieters, 3. H. Maartens, 4, H. v. Erp, 5. R. Meeldijk, 6. D. v. Gessel, 7. F. Maas, 8. W. Klootwijk, 9. L. Godde, 10. R. v. d. Steen.

Liefhebbers: 1. H. v. Leent, A. v. Melis, 3. P. Rijkem, 4. M. Drop; 5. H. Rossen, 6. A. v. Beek, 7. R. v. d. Heijden, 8. J. Bergkotte, 9. A. Roelofs, 10. P. Sanders.

 

REEUWIJK.(1977.05.28)

Liefhebbers: 1. P. Stout, 2. G. Mooy, 3. K. Bokma, 4. K. Teeuwen, 5. F. de Swart, 6. L. Wassenburg, 7. T. Mazereeuw, 8. N. Zaal, 9. K. Sintmaar- tensdijk, 10. H. Spronk.

 

RENKUM.(1977.06.20)

Amateurs: 1. G. Mohlmann, 2. J. Powall (En­geland), 3. H. Schuurmans, 4. R. Sumich (Nw. Zeeland), 5. J. van Berkel, 6. E. Smit, 7. F. Hofstede, 8. J. van Haaren, 9. W. Pater, 10. T. van Dam.

Liefhebbers en veteranen: 1. B. Boom, 2. J. de Boer, 3. H. van Leent, 4. A. Veenendaal, 5. K. Bokma, 6. H. Gramser, 7. L. Wassenburg, 8. H. Brinkhoff, 9. R. Hoffman, 10. J. v. Dijken.

 

REUSEL.(1977.03.27)

Liefhebbers en veteranen, le serie: 1. B. Jansen, 2. C. Plieger, 3. S. Koevermans, 4. F. v. d. Helder, 5. A. Veenendaal, 6. J. Kivits, 7. P. Sanders, 8. R. de Meester, 9. K. Duivenvoorde, 10. W. v. d. Putten.

Liefhebbers en veteranen, 2e serie: 1. A. v. Melis, 2. K. Tolhoek, 3. A. de Haan, 4. A. Wennekes, 5. M. Drop, 6. A. v. Beek, 7. M. Sleegers, 8. H. Hermes, 9. C. Voges, 10. T. Marsman.

Liefhebbers en veteranen, finale: 1. K. Duivenvoorde, 2. W. Brouwers, 3. A. Wennekes, 4. H. v. Leent, 5. A. de Haan, 6. R. de Meester, 7. K. Tolhoek, 8. W. v. d. Putten, 9. C. Plieger, 10. R. Koppers.

 

REUVER.(1977.05.30)

Amateurs: 1. F. v. Gils, 2. W. Nelissen, 3, A. Hassink, 4. H. Oberje, 5. E. Visschers, 6. F. Sluper, 7. P. Iedema, 8. J. Schlenter, 9. H. Geerkens, 10. G. v. Hintum.

Nieuwelingen: 1. G. Walstock, 2. M. Theunis­sen, 3. W. Peters, 4. F. Timmers, 5. P. Meer­burg, 6. P. Harings, 7. W. Reijnders, 8. L. Nevels, 9. J. Schepers, 10. J. v. Asten.

Junioren: 1. A. Wijnands, 2. F. v. Bakel, 3. B. v. Boorn, 4. W. Fekken, 5. J. Meulenberg, 6. P. Schroen, 7. H. v. Weerden, 8. P. Dekkers, 9. P. Senden, 10. H. Plugers.

 

REVANCHE MERKENKAMPIOENSCHAP.(1977.07.29)

Frits Pirard superieur in revanche van merkenkampioenschap

SOKA „op punten" opnieuw winnaar

Frits Pirard heeft zich er al mee ver­zoend. De 22-jarige Bredanaar is er niet eens meer echt kwaad over dat hij „slechts" tweede reserve is van de Ne­derlandse amateurploeg voor het wereld­kampioenschap op de weg. Nataurlijk, Frits heeft er zich wel over verbaasd. „Ze kiezen toch coureurs in vorm. Ren­ners, die in de weken van de selectie uit­slagen maken. Daarom was ik er lang van overtuigd, zelfs nadat de zes “zeke­re" namen bekend werden, dat ik de ze­vende zou zijn," geeft hij toe. “Toen ik terug kwam uit Amerika (Pirard reed daar met Van Vliet, Hassink en Ter Harmsel een zesdaagse wegwedstrijd) en in de kranten las dat het toch Piet Kuys was geworden, was ik diep teleur­gesteld."

Op sportieve wijze wil Frits Pirard zich nu revancheren. De keuzeheren van hun ongelijk overtuigen. Waar maken wat zijn Amstel-ploegleider Herman Krott hardop durft te zeggen: „Heus, we la­ten de beste van dit moment thuis. Ik ben met hem naar Tsjechosslowakije en de Verenigde Staten geweest en wat ik bijvoorbeeld in Bohemen van Frits heb gezien was geweldig. Als enige Neder­lander daar (de rest was afgestapt) reed hij de laatste twee dagen alle Oosteuro­peanen zoek. Met solowerk over soms tientallen kilometers."

Ook terug in eigen land (waar hij eerder o.a. de klassieke Kersenronde won) de­monstreerde Pirard echter zijn supe­rieure vorm. Bewijst hij dat, ondanks een weigering om in de 100 km-ploegentijd­rit van Maren-Kessel uit te komen (dat deden overigens meer renners), zijn naam niet van het kandidatenlijstje voor Venezuela had mogen worden geschrapt.

Frits Pirard superieur in revanche van merkenkampioenschap

Vorige week woensdag triomfeerde Pi­rard (na een vlucht met ploegmakker Jos Lammertink) in de Acht van Chaam. In Wateringen reed hij opnieuw een solo, maar wierp een lekke band hem terug.

En in Scheveningen, tijdens het voor de tweede keer in „de revanche van het merkenkampioenschap" omgedoopte Haags vakantiecriterium was de Breda­naar opnieuw de sterkste.

Al vroeg mengde Pirard zich daar op de boulevard, het steeds maar terugkeren­de klimmetje naar de vuurtoren en de keitjes aan de achterkant van het par­koers, in de strijd. Tussen de, in tegen­stelling tot verleden jaar, nu wel bijna compleet (14 ploegen) opgekomen top­amateurs, behoorde Frits tot een groepje van zes vluchters, Ook Jo Maas, Gerrit Pronk, Peter Koppert, Guus Bierings en Sjaak Vooijs stortten zich in het avon­tuur, dat tegen de striemende wind in, wel moest mislukken.

De regen (opnieuw trof organiserend SOS het niet, want het decor van de Boulevard verdient - en dat kan met beter weer ook - duizenden toeschou­wars) bracht veel renners er toe het ver­der maar te geloven. Juist dat weer in­spireerde echter Pirard tot een driftige uitval. Hij reed zo'n vijftien kilometer alleen voorop, om zich vervolgens (ver­standig) te laten terugvallen op een in­tussen gevormd jachtgroepje.

Jacques van Meer (Soka), Leo van Vliet (Amstel), Henk Boom (Bik), Bas van

Lamoen (Batavus), Ad v. Peer (Bleu de Nil), Hans Koot (Jan van Erp) en als laatste Willy Maessen (Poolen-Rogelli) hadden daarin plaatsgenomen, terwijl 35 km voor de finish Geert Oosterbosch (De Uitkomst), Peter Koppert (Jan van Erp), Ton ter Harmsel (Amstel), Gerrit Pronk (Batavus) en de twee Soka's Ad Prinsen en Jan de Nijs eveneens op tijd waren „weggegaan„.

Veertien renners op kop derhalve. Met voor de ploegenprijs - want daar ging het om - kampioen Soka en Amstel als favorieten. In een boeiende wedstrijd, waarbij Van Vliet en Oosterbosch; Ter Harmsel, Boom en Maessen; weer Ter Harmsel, Van Peer en Van Lamoen te­vergeefs probeerden de beslissing te

in moeilijkheden, maar hij reed zelf het gaatje dicht en zou later de hoofdrol weer opeisen.

Maassen leidde de ontknoping in. Van Peer en Koot gingen mee en Pirard sprong daar weer naar toe. Het leverde Amstel niet alleen de bergprijs (bij de vuurtoren) en de ploegenprestatieprijs op, maar ook de individuele winst. Want, terwijl de overige tien man terug werden gepakt door een in de laatste kilometers driftig doortrappend groepje met Vooijs en Steekers (Soka), Kos, Van der Toorn en de later wegens ,afsteken" gediskwa­lificeerde Rehorst (De Markthof), Matthe Pronk (Batavus), Timmer (Van Erp) en Langeveld (De Uitkomst) was Pirard te sterk voor zijn drie mede-vluchters.

Hij liet ze bij de het simpel ter plekke en realiseerde met voorsprong een nieuw succes. Dat, omdat de merkenrevanche „op punten" werd beslist, geen totale zege bracht aan de Amstelploeg. Ter Harmsel en Leo van Vliet spurtten nau­welijks mee. De mannen van Soka (5, 8 en 9) en Jan van Erp (al finishte Kop­pert op een gebroken zadel) wel.

Pirards vreugde was er nauwelijks min­der om. Hij fietst immers vooral voor zichzelf. Voorlopig (en waarschijnhjk voor goed) als amateur. Frits: “Ambi­ties om prof te worden heb ik niet meer. Het gaat mij best." Ploegleider Herman Krott: „Hij heeft verkering. Wil straks gaan trouwen. Hij ken nu ook nog bij mij in de zaak komen werken. Voor koersen blijft er den nog tijd genoeg over. Wat wil'ie nog meer." BRON: HENK KRUITHOF

Amateurs: 1. Frits Pirard (Breda) 120 km in 3.02.10, 2. W. Maessen (Maasbracht), 3. A. van Peer (Sprundel), 4. H. Koot (Eindhoven), 5. J. van Meer (Wouw), 6. G. Oosterbosch (Eind­hoven), 7. B. Langeveld (Lisse), 8. J. de Nijs (Amsterdam), 9. A. Prinsen (Raamsdonksveer), 10. R. Kos (Alkmaar), 11. B. van Lamoen (Haarsteeg), 12. T. ter Harmsel (Lags Zwa­luwe), 13. H. Boom (Markelo), 14. J. Vooijs (Scheveningen), 15. D. Timmer (Yde), 16. L. van Vliet (Honselersdijk), 17. G. Pronk (Sche­veningen), 18. M. Pronk (Warmenhuizen), 19. M. v. d, Toorn (Scheveningen), 20. P. Koppert (Monster), 21. H. Steekers (Noordw~kerhout), 22. R. Roks (St. Willebrord), 23. M, Visser (Amsterdam), 24. E. Geserick (Hilversum), 25. R. v. d. Broek (Dussen), 26. T. v. d. Valk (Voorschoten), 27. M. van Leeuwen ‘s-Graven­zande), 28. T. Aarts (Valkel), 29. J. Weber (Best), 30. A. van Gee1 (Zundert).

Ploegen: 1. Soka Snacks 22 pnt., 2. Van Erp 39 pnt., 3. Amstel 4) pmt., 4. De Uitkomst 44 pnt., 5. Batavus 46 pnt., 6. Poolen 55 pnt., 7. De Markthof 55 pnt.

Ploegenprestastieprijs: 1. Amstel, 2. Driessen­ Optillon, 3. Soka.

Bergprijs: 1. Pirard, 2. Maessen, 3. Prinsen.

 

RHENEN.(1977.08.06)

Nieuwelingen: 1. H. Akkermans, 2. W. v. d. Weijst, 3. F. de Jonge, 4. J. Schipper, 5. S. de Vas, 6. A. Harren, 7. E. Vossenberg, 8. R. Geutskens, 9. G. Honingh, 10. M. Verhagen.

Liefhebbers-veteranen: 1. A. Veenendaal, 2. P. Hoornstra, 3. L. Wassen- berg, 4. H. Brinkhoff, 5. N. Roelofs, 6. J. Kivits, 7. G. Schoonder­woerd, 8. J. Nieuwenhuizen, 9. B. v. d. Heuvel, 10. C. Hoogervorst.

 

RHOON.(1977.08.03)

Amateurs: 1. P. Versteeg, 2. D. Groen, 3. P. Broere, 4. H. J. Bohnen (W.-Dld.), 5. A. Ver­sluis, 6. K. St. Nicolaas, 7. J. Zuijdweg, 8. J. Butter, 9. W. Gomes, 10. C. den Hartog.

 

RIDDERKERK.(1977.06.04)

Eindelijk een „echte" zege voor JAN BREUR

Jan Breur heeft op zijn erelijst niet langer uitsluitend zege­pralen achter de derny. De nu 25-jarige Schiedammer behaalde in Ridderkerk - waar hij vorig jaar de beste achter de ,brom­mer" was - voor het eerst in zijn driejarige betaalde loopbaan een „echte" overwinning. Een verrassing waarmee de pion van Koos Rook's ploeg De Onderneming-Marvik-Benco de duizen­den toeschouwers een sprint om de eerste plaats onthield.

Breur was eerder als laatste aangesloten bij een kopgroepje van vijf beroepsrenners. Na veertig van de honderd kilometer forceerde Andre Gevers die beslissing. Met Breur reageerden ook Jan van Katwijk, Jos Schipper en de Belg Jos Huysmans.

De voorsprong liep al snel op tot een halve minuut. Ondanks de tegenacties van vooral Gerben Karstens. De Raleigh-rijder bereikte er slechts mee, dat het peloton volledig uit elkaar werd gescheurd. Zeventien coureurs namen plaats in de tweede groep, die echter te groot en te weinig eensgezind was om met succes de achtervolging voort te zetten.

De pogingen van tweemaal door materiaalpech getroffen Jan Raas bracht in de situatie geen verandering. Ook de ultieme eenzame uitval van opnieuw Karstens bleef op 15 seconden van de leiders steken. Koplopers, bij wie Gevers zich van de aan­trekkelijke leidersprijs had verzekerd. Schipper dacht meer aan de einduitslag, maar trof vooral het verzet van Huysmans op zijn weg.

“Jammer," bedacht de immer strijdlustige Zeeuw later. „Van mijn ijver heeft Breur nu kunnen profiteren. Al ging hij ver­schrikkelijk hard weg in die laatste ronde." Van Katwijk ver­duidelijkend: “Normaal kan ik niet verliezen. Alleen achter Breur aangaan had mijn kansenin de spurt kunnen bederven.

Daarom gokte ik dat een ander het zou doen. Zonde dat ze allemaal bleven zitten."

Jan Breur ken daar niet om treuren. “Ze waren nerveus. Daar­om probeerde ik het maar eens. Troumens, al eerder dit jaar heb ik zoiets ondernomen. Alleen lukte het toen niet. Nu wel; en gelukkig maar, want ik had zo'n succes echt nodig."

Lovend over het werk van zijn ploeg: ,We hadden afgesproken dat er steeds minstens een man van De Onderneming bij moest zijn. Tabak riep dan ook tegen me dat ik moest springen. Hij dekte de vlucht naar de andere koplopers ook keurig af. Ja, het gaat dit seizoen goed met De Onderneming."

Beroepsrenners: 1. Jan Breur 100 km in 2.19.52, 2. J. van Katwijk, 3. Jos Schip­per, 4. J. Huysmans (Belgia), 5. A. Gevers, 6. G. Karstens, 7. R. Bukacki, 8. E. Peelman (Belgia), 9. G. van Gerwen, 10. P. van Katwijk, 11. Fons van Katwijk, 12. C. Priem, 13. D. Clark (Australia), 14. J. Aling, 15. R. Groen, 16. R. Swerts (Belgie), 17. A. Bauwens.(Belgie), 18. C. Hoogedoorn, 19. T. Tabak, 20. J. Raas, 21. T. Zuiker, 22. N. den Hertog, 23. W. de Ruiter, 24. J. Krekels, 25. K. Bohnen (Duitsl.), 26. J. Huisjes, 27. B. Hor­dijk, 28. A. v. d. Hoek, 29. B. Hordijk, 30. D. Allan (Australia).

Liefhebbers: 1. H. Uittenbogaart, 2. H. v. Pie­re, 3. H. Hoek, 4. A. Relinders, 5. F. v. Hel­den, 6. J. de Jonge, 7. G. Plieger, 8. B. Kan­selaar, 9. F. de Swart, 10. A. de Ronde.

Nieuwelingen: W. v. d. Burgh, 2. E. Witte­koek, 3. N. Wegkamp, 4. R. Koppert, 5. R. Heeren, 6. L. Godde, 7. T. Scholtes, 8. H. v. Erp, 9. F. Maas, 10. R. Hakkert.

 

RIJEN.LEREN ZOOL.(1977.06.05)

DIDI THURAU soleert in verregend Rijen

Het Westduitse paradepaardje van Peter Post, Didi Thurau, bereidt zich met grote nauwgezetheid voor op het belangrijkste wielerevenement van het jaar, de Tour de France. Bijna had een hardnekkige griep roet in het eten gestrooid, maar degenen die Thurau zondag 5 juni in het Brabantse Rijen aan het werk hebben gezien, konden constateren dat de Duitser weer op weg is de vorm terug te krijgen waarmee hij in het begin van dit wegseizoen van overwinning naar overwinning reed. Noch het compacte peloton, noch zijn beide gezellen in de slotfase, Piet van Katwijk en Gerard Vianen, konden enige weerstand bieden toen Thurau voor zijn beslissende sprong aanzette. Op het door de regen toch wel gladde parkoers reed hij in enkele kilometers een voorsprong van dertig seconden bijeen, een verschil dat tot op de eindstreep kon consolideren.

De Ronde van Rijen wordt de laatste jaren niet door Vrouwe Fortuna begunstigd. Vorig jaar kon deze wielerronde, ook wel bekend als de strijd om de ,Leren Zool", door omstandigheden geen doorgang vinden maar dit jaar waren organisator Ad Seelen en zijn comite-leden weer in het geweer gekomen en met noeste ijver had men een ronde uit de grond gestampt die met alle tot op dit moment verreden criteria in het land kon wedijveren. Ondanks het slechte weer bleken ook de renners bereid te zijn hun uiterste best te doen om er een aantrekkelijk gebeuren van te maken. Alleen het publiek, zonder meer nood­zakelijk voor het welslagen van een koers, bleef weg. Juist op het kritieke moment toen de toeschouwers van huis moesten gaan, regende het pijpestelen en daardoor werd de Ronde van Rijen opnieuw een troosteloze vertoning. Hard rijdende renners, die echter het decor van rijen-dik publiek langs de lijn moesten missen.

Het leek erop dat ook de renners er een vluggertje van wilden maken, want het tempo lag vanaf de eerste kilometer bijzonder hoog. Na nauwelijks vijftien kilometer vonden Piet van Kat­wijk, Gerard Vianen en Dan Allan dat zij te lang in het peloton waren schuilgegaan, of was het misschien om het risico van valpartijen zoveel mogelijk te vermijden, hoe dan ook, dit trio ging op kop rijden en nam in korte tijd ruim een halve minuut voorsprong. Tien kilometer later gingen Thurau, Van den Hock, Aling en de nieuwbakken professional Jan Huisjes in de ach­tervolging. Zij kregen gezelschap van Allan, die als gevolg van een slipper het contact met de beide andere koplopers had ver­loren. Vianen en Van Katwijk reden er bewust niet op om het peloton te dubbelen, want dan zou dezelfde gevaarlijke situatie zijn ontstaan. Toen de kloof 1 min. 20 sec. was, ging Thurau op zoek naar de beide leiders en hij had slechts enkele ronden nodig om het gat dicht te rijden. De tegenaanvallen vanuit het peloton waren nu ook op gang gekomen. Gerry van Gerwen, Nidi den Hertog en vooral Henk Lubberding onthonden alle duivels, maar zij konden niet verhinderen dat de twee eerder ontsnapte groepjes vooruit bleven rijden. Ook Gerben Karstens en Gerard Kamper zagen het vruchteloze van hun poging snel in. Meer inhoud en kracht had de sprong van Jan van Katwijk, Kees Priem en opnieuw de jonge Lubberding. Zij slaagden erin zich bij de groep Van den Hoek te voegen.

Thurau, die zijn zinnen op een zege had gezet, ontdeed zich in de slotfase van zijn beide gezellen op de wijze zoals het hem zinde. De overwinning van de Duitser kwam niet meer in ge­vaar. Van Katwijk, die normaal sneller moet worden geacht, nam in de sprint a deux met Gerard Vianen geen enkele risico en nam met de derde plaats genoegen. Jan van Katwijk won de sprint van de daarop volgende groep, terwijl Fons van Katwijk het broederfestijn compleet maakte door het peloton naar zijn hand te zetten, dit voor de bezetting van de negende plaats.BRON: JO DE BRUIJN

Beroepsrenners: 1. Didi Thurau (West- Duitsland) 100 km in 2 uur 26 min. 54 sec., 2. op 30 sec. Gerard Vianen (Kockengen), 3. Piet van Katwijk (Mill), 4. op 2.20 min. Jan van Katwijk (Bladel), 5. Aad van den Hoek (Dirksland), 6. op 2.35 min. Jan Huisjes (Kloosterhaar), 7. Henk Lub­berding (Voorst), 8. Cees Priem (Ovezande), 9. Fons van Katwijk (Oploo), 10. Jan Alinig (Bladel), 11. Paul Wellens (Belgia), 12. Don Allan (Australia), 13. Dave Clark (Australia), 14. Gerben Karstens (Rijen), 15. Richard Bukacki (St. Gillis W.), 16. Wim de Vlam (Sam­beek), 17. Armand Bauwens (Belgia), 18. Roelof Groen (Giethoorn), 19. Jan Raas (Goes), 20. Theo Smit (Halfweg), 21. Bas Hordijk (Rotter­dam), 22. Jan Breur (Schiedam), 23. Jan Brinkman (Rotterdam), 24. Tino Tabak (Egmond), 25. Jan Hordijk (Rotterdam).

Amateurs: 1. P. Verheijen, 2. R. v. d. Rakt, 3. P. Vranken, 4. A. Kraan, 5. W. v. Dongen, 6. A. v. Elten, 7. A. Toepoel, 8. R. v. d. Broek, 9. K. v. Dongen, 10. J. Thys.

Nieuwelingen: 1. J. Paumen, 2. J. v. Asten, 3. L. v. Mook, 4. P. v. d. Linden, 5. P. v. Spron­sen, 6. P. Pieters, 7. N. Verhoeven, 8. R. Blok­zijl, 9. R. Groen, 10. W. Peters.

 

RIJNSBURG.(1977.08.03)

Amateurs: 1. R. Bessems, 2. R. Kos, 3. P. Noy, 4. C. Leunis, 5. R. Smit, 6. J. de Bruin, 7. H. Noy, 8. G. Ratterman, 9. C. Vertelman, 10. T. v. d. Valk.

 

RIJSBERGEN.(1977.04.03)

Amateurs: 1. W. de Waal, 2. G. van 't Geloof, 3. J. Kuijken, 4. A. van Dongen, 5. E. Broes­der, 6. W. Koene, 7. A. Kraan, 8. H. Prinsen, 9. F. Breeman, 10. W. Tigelaar.

Junioren: 1. A. v. d. Poel, 2. J. Plugers, 3. R. Snijders, 4. N. Sanders, 5. J. van Meer, 6. J. Arnouts, 7. D. Evers, 8. T. Lumen, 9. R. Kraaybeek, 10. J. van Noort.

Nieuwelingen: 1. J. Hanegraaf, 2. R. Koppert, 3. J. Lammerts, 4. H. Havik, 5. C. Lazeroms, 6. P. Pieters, 7. A. v. d. Poet, 8. F. Maas, 9. J. Driessen, 10. K. Evers.

 

RODEN.LUS VAN.(1977.07.15)

Amateurs: 1. P. Hoekstra, 2. B. Wekema, 3. R. v. Trigt, 4. A. Koster, 5, A. Hassink, 6. J. v. D(jk, 7. B. Bathoorn, 8. J. v. d. Weide, 9. A. Veelers, 10. W. Pool.

Nieuwelingen: 1. T. v. Vliet, 2. J. Robbe, 3. H. Emens, 4. W. Bartol, 5. E. v. d. Meulen, 6. J. de Boer, 7. D. Pots, 8. J. Schipper, 9. R. de Graaf, 10. G. Honigh.

Dames: 1. M. Brinkhoff, 2. W. Kwantes, 3. T. v. d. Plaat, 4. G. Knetemann-Donker, 5. M. Lagerlof, 6. M. Bik, 7. J. Sjjbrands, 8. M. Nilson (Noorw.), 9. B. v. IJken, 10. H. Buiten­huis-de Jong.

 

RONDE VAN DE ACHTERHOEK.(1966.06.11)

Gerrit Mohlmann bevestigt vorm in Ronde van de Achterhoek

Nu Gerrit Mohlmann weinig schik meer heeft in het baanwerk („Ik ga daar op korte termijn met Frans Mahn overleg over plegen") heeft hij in elk geval in korte tijd qua argumentatie zichzelf aardig in de kaart gefietst om zijn voorkeur voor de weg te staven. Zaterdag zegevierde de Beekbergenaar voor het eerst in zijn zevenjarige carriere als amateur in een klassieker, namelijk die van de Achterhoek, nadat hij ruin 14 dagen eerder al voor de derde maal in successie beslag had gelegd op de Gelderse wegtitel. De 26-jarige Amstel-coureur na zijn zege in deze 9e Ronde van de Achterhoek aan de finish in Doetinchem: „Dit is de mooiste van de elf overwinningen die ik dit seizoen heb behaald. Ik had me op deze Ronde ook echt voorbereid. Vrijdag reed ik een koers in Friesland, maar ben al na een rondje afgestapt. Ik wilde geen risico lopen en bovendien con­centreerde ik me toch al teveel op de Achterhoek."

Gerrit Mohlmann was te vinden in elke ontsnapping. Het was aan hem te zien, dat hij inderdaad bij de eersten wilde rijden. „Toen ik de spurt aantrok dacht ik: op hoop van zegen," zei Mohlmann nog, die „en -route" dan wel niet kon profiteren van de gaten die Jos Lammertink en Nico Hilberink sloegen in het peloton, maar desondanks toch de steun ondervond zoals die van ploegmakkers verwacht mag worden.

Niet een uitlooppoging slaagde in deze klassieker. Alle plaag­stootjes liepen stuk op het hoge tempo, dat ook de zwakkere broeders niet aantastte, omdat het bijna ideaal koersweer (niet te warm, geen wind) was. Na 65 km (onder Marienvelde) wer­den dan ook pas de eerste afhakers genoteerd, waarbij Jos van Leeningen was, die de tol voor aansluiting na een lekke band moest betalen.

Inhoud

De eerste formatie die in de frontlinie enige inhoud kreeg, werd tot stand gebracht op weg naar Aalten (82 km, halfweg koers dus). Uit het complete peloton sprongen eerst Gerrit Mohlmann, Joop Ribbers, Jo Maas, Henk Nieuwdorp, Van Trigt en de Zeeuw H. de Jong weg, die in Aalten gezelschap kregen van 12 man waarbij o.m. Piet v. d. Kruys, Harrie Lunenburg en Henk Boom (oud-winnaars van de Achterhoekse klassieker), Herman Snoeijink, Giel v. d. Sterren, Joep Scholten, Reinier Hassink en Peter Koppert zaten. Jose Lammertink kwam in dat stuk niet voor en mogelijk had hij deze frontlijn beslissend gestalte kunnen geven.

Het liep evenwel anders, want opnieuw voegde de groep volgers zich samen met de vluchters, een versnelling die dik tien km verder een definitieve scheiding van kaf en koren teweeg bracht. Wel joegen tussen Breedenbroek (97 km) en Netterden (110 km) zeven man - waarbij drie van de Heeren- veense WV Olympia - nog achter het peloton aan met redelijk uitzicht op aansluiting, maar zij redden het niet.

Even zag het er naar uit dat de hoofdmacht in Lengel (115 km) uit elkaar zou worden gefietst, omdat er tussen drie groepjes wat afstandelijk grote gaten ontstonden - Mohlmann, Ribbers, Lunenburg, Koot, Jos Lammertink en Henk Boom waren daar­bij de roerigste elementen, maar toch weer als een lang lint van zo'n 40 man ging het 't hoogste punt van de Ronde van de Achterhoek, de Peeske's bult tegemoet. Zelfs de beklimming - Henk Boom was als eerste boven - leidde niet de beslissing in en ook de afscheiding onder Wehl (140 km) van vijf man waarbij o.a. Tom Wissink, Peter Koppert (alweer!) en Giel v. d. Sterren zaten, die onder Hummelo al naar 25 sec. voorsprong waren gesneld, leverde niet de ontknoping op. Want achter dit vijftal zetten zeven man zich duidelijk schrap in hun verweer om met een aanvals-„joker" nog eens duidelijkheid in het steekspel te brengen: Jos Lammertink, Peter Verheijen en Gerrit Mohlmann, alle drie Amstel, Joop Ribbers, Harrie Lunenburg, Koot en Driessen. Terug vielen op dat moment Boom, v. d. Kruys en Snoeijink, voor wie de strijd meteen was afgedaan.

Kort na Keijenburg, op nog tien km van de finish, kwam niet alleen de samenvoeging van het vooruitlopende vijftal en de zeven achtervolgers tot stand, maar werd wederom en voor de zoveelste keer in deze klassieker een geheel gesloten peloton geformeerd, dat nog steeds uit zo'n 40 man bestond.

Flauwe smaakmakers

Waren tot dan dus alle uitlooppogingen in feite maar wat flauwe smaak- makers geweest, met nog maar een kleine 7 km voor de boeg kwam de beslissende afsplitsing van een groep van tien. De ploeg van Driessen Stoffen-Optilon was daarin met Henk Nieuwdorp, Rene v. d. Broek en Jo Maas het dui­delijkst afgetekend vertegenwoordigd. Van Erp had in Hans Koot en Harrie Lunenburg twee geheide kanspaarden en verder draafden versneld naar de meet Gerrit Mohlmann, Joop Rib­bers, Theo Brand (de enige Bik-man), Giel v. d. Sterren en Wim Pater. Niet daarbij was Peter Koppert, die zich in elke uitlooppoging bijzonder actief had getoond en - zo die prijs er was geweest - zeker in aanmerking zou zijn gekomen voor de onderscheiding als actiefste renner van deze Ronde.

Gerrit Mohlmann zat in de spurt van deze tien het best, al moest hij ook tot op de kalklijn weerwerk leveren aan Joop Ribbers, die maar met een wiel werd geslagen. „Ik had gedacht op die laatste kilometer m'n slag te kunnen slaan," zei Ribbers, die op links werd ingesloten, in vierde stelling kwam te zitten maar op 100 meter van de finish nog een gaatje zag waardoor hij zich naar voren werkte en tot op de laatste centimeters de bedreiger van Gerrit Mohlmann bleef.

In de kijker

De Westlander Peter Koppert, een 19-jarige kantoorbediende en eerstejaars amateur, reed een zeer goed Ronde. Hij was - zij het op afstand van de eerste tien - zeer tevreden met zijn klassering (12e plaats). „Ik dacht toen die kopgroep van vijf weg was, waar ik dus bij zat, dat dit de slag. wel zou zijn. We werden echter door die zeven man achterhaald, waarna Lunen­burg en Hans Koot wegsprongen. Toen viel het peloton stil, op die eerste tien man na. Ik vond het toen wel mooi zo en meen­de dat ik genoeg had gedaan om me nu eens flink in de kijker te rijden. Dat was mijn bedoeling," aldus de motivering van deze jonge amateur uit Monster, die zich duidelijk present meldde toen Henk Boom al na 40 km (eerste doorkomst in Doetinchem) aan de haal ging.

Surprise

Waarlijk een surprise was het dat Kiss-Miss Marianne Brink­hoff („ik heb dispensatie van m'n man") aan Rene v. d. Broek van de winnende Driessen-ploeg als derde man de bloemen met bijbehorende kusjes moest overreiken. Het was de eerste maal dat deze Dussenaar een klassieker had gereden en ook de af­stand van bijna 170 km tikte meteen aan. De 19-jarige Braban­der die dit seizoen voor het eerst als amateur koerst, heeft wel veel bij de eerste tien gereden en in Belgie al een koers op zijn naam geschreven, maar vond nu zijn derde plaats toch wel boven verwachting. ,Om iets te maken dacht ik dat het m'n laatste kans zou zijn als ik met Joop Ribbens mee zou gaan," legde Rene v. d. Broek uit. Het was een gok waarmee hij lauwe­ren oogstte. Hard fietsen vereist dus altijd wel enig denkwerk, dat bleek dus ook nu weer.

Triest verliep deze Ronde van de Achterhoek voor Bert Lambo van de Van Erp-formatie. Nog tijdens het geneutraliseerde ge­deelte kwam hij ten val en moest voor observatie (sleutelbeen­breuk?) naar een ziekenhuis worden afgevoerd.

Dit was overigens de enige wanklank/valpartij in deze verkorte Achter- hoekse klassieker. Het aantal kilometers was terug­gebracht tot 164. Voorzitter J. Griffioen van de organiserende vereniging De Zwaluwen Doetinchem: ,We waren met onze Ronde al een paar maal op de kalender achter in het seizoen geplaatst. Het was derhalve de wens van de renners om dan niet nog eens een klassieker van ruim 200 km te moeten rijden."

Een acceptabele verklaring, maar nu de Ronde van de Achter­hoek weer voorin een plaatsje heeft gekregen, rijst toch de vraag of die verkorting wel zin heeft gehad. Trouwens: dat voorin zitten op die kalender is ditmaal zeker niet bevorderlijk geweest voor de kwantiteit (er zijn ongeveer 70 amateurs ge­start, voorheen wel een honderdtal) en met alle respect voor het deelnemersveld, ook de kwaliteit is dikwijls beter geweest. Ook hier schijnt het een zaak van geven en nemen te zijn.

Overigens niets dan lof voor de organisatie -en de pur-sang­wedstrijdleiding van Jo Kleisen uit Apeldoorn. Dat was klasse!

Amateurs: 1. Gerrit Mohlmann (Beekbergen), Amstel 164 km in 3 uur 39 min. 40 sec.; 2. Joop Ribbers (Groenlo), Elite Salade; 3. Rene v. d. Broek (Dussen), Driessen Stoffen; 4. Wim Pater (Barneveld), WV Ede Brezan; 5. Harry Lunenburg (Loosbroek), Van Erp; 6. Jo Maas (Am­by), Driessen; 7. Theo Brand (Dordrecht), Bik Sloopwerken! 8. Giel v. d. Sterren (Haarsteeg); 9. Hans Koot (Eindhoven), Van Erp; 10. Henk Nieuwdorp (Wemeldinge), Driessen; 11. Rhett van Trigt (Hillegom), De Uitkomst 3 uur 40 min. 15 see.; 12. Peter Koppert (Monster), Van Erp; 13. Henk Boom (Markelo), Bik; 14. Jan Olde Meule (Tubbergen). OWC-In Pace; 15, Ruud van Rakt (Breda), Driessen; 16. Peter Ver­heijen (Breda), Amstel; 17. Henk de Jong (Goes), Bleu de Nil; 18. Johan Wagenaar (Epe); 19. Jan van Berkel (Groesbeck), RTC Greene­wood; 20. Martin v. d. Bergh (Tilburg); 21. Johan Kuiken (Breda), Bleu de Nil; 22. Fred de Kinkelder (Groenlo), Elite Salade; 2'3. Jeroen Tijdink (Borculo), Elite Salade; 24. Wiebe Pool (Heerenveen), WV Olympia-Oenema Auto's; 25. Reinier Hassink (Neede), Elite Salade; 26. Sjaak-van Haaren (Nijmegen), RTC Groenewoud; 27. Dick van Egmond (Nijverdal), De Uitkomst; 28. Tom Wissink (Oldenzaal), OWC-In Pace; 29. Jan Bulthuis (Enschede), OWC-In Pace; 30. Tinus de Lange (Marienberg).

Ploegenklassement: 1. Driessen Stoffen-Optilon 19 pnt.; 2. Jan van Erp Tegels 26 pnt.; 3. Stofwolk-Elite Salade 47 pnt.; 4. Amstel Bier 55 pnt.; 5. OWC-In Pace 60 pnt.

 

RONDE VAN DE HAARLEMMERMEER.(1977.05.14)

Ron Snijders snelste junior in de Haarlemmermeer

Voor eigen publiek besliste de jonge Zwanenburger Ron Snijders, die vorig seizoen op het circuit van Zandvoort het nationaal wegkampioenschap van de nieuwelingen in de wacht sleepte, de Omloop van de Haarlemmermeer voor junioren in zijn voordeel. Hij was de snelste finisher van een compact pelo­ton en hield zijn felste belagers Cor Kuystermans en plaats­genoot Henny van Lent netaan op afstand. Alle ontsnappingen waren door het hoge tempo en vrijwel windstille weer op niets uitgelopen. In de massale eindsprint deed zich op een pacer hon­derd meter van de finish een grote valpartij voor en die was weliswaar niet van invloed op de klasseringen in het voorste gelid, maar wierp toch wel een schaduwplekje op de koers. Hans Plugers, een van de actiefste knapen in het peloton, Klootwijk (sleutelbeenbreuk) en Richard Veerhuis kwamen er bij die valpartij het slechtste van af en moesten zich voor hun opgelopen verwondingen in een ziekenhuis laten behandelen. Ron Snijders is met zijn triomf in de voetsporen van zijn vader Wim getreden, die in de beginjaren van de Haarlemmermeer­ronde twee keer achter elkaar bij de amateurs zegevierde.

Het 16,5 km lange parkoers in de „Meer" moest zeven keer door de junioren (91 man) warden afgelegd. Reeds in de eerste omloop deed zich een valpartij voor en konden een tiental jonge knapen een streep onder hat avontuur zetten. Door het hoge tempo en vrijwel windstille weer viel er aan ontsnapping niet te denken. Een Ron van Waard, Henny Lammertink, Hans Plugers die het meest actief was, Luyten, Ron Snijders en Ron Bessems hebben het met anderen niettemin een paar keer serieus geprobeerd. Het gelid was en bleef achter gesloten. In de laatste ronde deden Lammertink, Kuystermans en Van Lent een greep naar de macht, maar toen ook Ron Snijders aan­sloot, kwam alles weer bijeen. Een eindsprint moest het pleit tenslotte beslechten en daarin trok Ron Snijders aan het lang­ste eind. Met gering verschil bleef hij zijn felste belagers Kuys­termans en Van Lent de baas. Het was alleen jammer dat zich in volle spurt midden in het peloton een valpartij voordeed en daarbij waren zo'n 17 renners betrokken.

Ron Snijders had 's morgens zelf niet kunnen bevroeden dat hij zou gaan winnen, want hij was vrijdagavond pas laat thuis gekomen na een schoolreisje naar Engeland en had de hele week geen fiets aangekeken. „Ik kwam natuurlijk wel wat macht te kort," merkte Ron na afloop van de race monter op, „maar had het geluk dat er haast geen wind stond en alles bij elkaar bleef." Zeer verheugd was ook voorzitter Henk Bruyn­tjes van De Bataaf, waarvan de jonge Snijders lid is. “Je hebt zeer sterk gereden," sprak de eerste man van de oranje-zwarte club tot Ron, “wij als organisatoren zijn met elke winnaar blij, maar zijn dubbel blij dat het ditmaal een lid van onze vereni­ging is. Ik hoop voor jou, Ron, dat je naar het wereldkampioen­schap wordt afgevaardigd." Na de huldiging door de praeses mocht Ron Snijders zich laten feteren door Rondemiss Petra van Velzen van het Haarlems Dagblad, dat ook op andere wijze zijn steun en medewerking aan De Bataaf had verleend. Door een vijfde plaats van Arie Kamsteeg en de zege van Snij­ders legde de Bataaf ook beslag op de eerste plaats in de club­klassering en boekte daarmee belangrijke puntenwinst voor de Junioren Club Trofee

BRON: JAN ROOSEBOOM DE VRIES.

Junioren: 1. E. Snijders (Bataaf) 116 -km in 2.47.20, 2. C. Kuyster­mans (Willebrord Wil Vooruit), 3. H. van Lent (Kampioen), 4., P. Damen (Windmolens), 5. A. Kamsteeg (Bataaf), 6. R. Bessems (Am­stelland), 7. R. Hoogkamer (Swift), 8. R. Nederlof (Olympia), 9. J. v. d. Meer (Roosendaal), 10. J. Jongsma (Windmolens), 11. F. Dreyer (Kampioen), 12. H. Lammertink (Zwaluwen-Almelo), 13. P. Steyn (Zwaluwen-Almelo), 14. P. Heuvel (Germaian-GMC), 15. W. de Graaf (DTS), 16. F. Kamstra (Meteoor), 17. R. van Waard (Amstelland), 18. J. Brining (Adelaar-Apelidoorn), 19. R. Post (Bataaf-B), 20. H. v. d. Nieuwenhof (Hat Zuiden), 21. H. Slomp (Peddellaars), 22. K. van Gro­ningen (Excelsior-Gouda), 23. A. Smulders (Het Zuiden), 24. J. Lau­men (De Ster), 25. J. de Bruin (Avanti), 26. J. Hendriks (Adelaar­Hilversum).

Clubklassement: 1. De Bataaf 64 pnt., 2. De Kampioen 45 put., 3. Wind­molens 43 pnt., 4. Willebrord Wil Vooruit 35 pnt., 5. Amstelland 30 pnt., 6. De Zwaluwen-Almelo 27 pnt., 7. Swift 19 pnt., 8. Olympia 18 pnt., 9. Roosendaal 17 pnt., 10. Germaan-GMC 12 pnt., 11. DTS 11 pnt., 12. Het Zuiden 11 pnt., 13. Meteoor 10 pnt., 14. De Adelaar-Apeldoorn 8 pnt., 15. Peddelaars 6 pnt., 16. Excelsior-Gouda 5 pnt., 17. De Ster 3 pnt., 18. Avanti 2 pnt., 19. De Adelaar-Hilversum 1 pnt.

 

RONDE VAN DRENTHE.(1977.04.09)

Geslaagde solo van JOOP RIBBERS

Joop Ribbers heeft de 16e Ronde van Drenthe gewonnen. Daar­mee behaalde de Union-renner voor de tweede keer in het prille wielerseizoen een overwinning in een klassieker. De openings­klassieker voor amateurs, de Ster van Zwolle, had Ribbers ook al op zijn naam geschreven.

De zestiende uitvoering van de Drentse ronde heeft een span­nende ontknoping gekend, Zeven renners moesten uitmaken wie de opvolger van Wil van Helvoirt, die de Ronde in 1976 had gewonnen, zou worden: Ribbers, Jonkers, Schur, Van der Kruys, Botterhuis, Egbert Koersen en Gerrit Brokelman van de organi­serende vereniging NMB-De Peddelaars-Union. De groep was op ongeveer 85 kilometer dankzij een demarrage van Koersen ontstaan. De samenwerking verliep voorbeeldig (alleen Brokel­man deed geen kopwerk) en de voorsprong groeide tot 1 minuut 47 seconden. De achtervolgers zaten evenwel niet stil. Met name de Soka-ploeg roerde zich, want geen van de rood-wit­blauwe formatie was in de kopgroep vertegen- woordigd. Nabij Hollandscheveld leek het erop, dat de vluchters teruggepakt zouden worden. De voorsprong slonk binnen de kortste keren van ruim een minuut naar 42 seconden. Onder aanvoering van Joop Ribbers worden de krachten nogmaals gebundeld en kon de voorsprong weer worden uitgebouwd tot ruim een minuut. De ploegmaat van Ribbers, Jan Jonkers die voor de militairen aantrad, demarreerde op tien kilometer van de aankomst drie keer. Telkens werd hij teruggehaald door Van der Kruys en Botterhuis van de Jan van Erp-ploeg. Dat heeft veel kracht gekost, waardoor de demarrage van Ribbers op vijf kilometer voor de finish gemakkelijker ging dun Ribbers zelf had ver­wacht.

De coureur uit de ploeg van Rini Wagtmans - Rini was overigens niet in de Ronde van Drenthe aanwezig, omdat hij een winkel moest openen (!) - kwam daardoor alleen aan de eind­streep.

De zestiende Ronde van Drenthe kreeg opnieuw een sterke ren­ner op de lijst van winnaars bijgeschreven.BRON: BERT DIJKEMA

Amateurs: 1. Joop Ribbers (Groenlo) 168 km in 3 uur 56 min. 7 sec., 2. op 7 sec. Piet van der Kruys (Schaesberg), 3. Egbert Koersen (Em­meloord), 4. op 12 sec. Gerrit Brokelman (Hardenberg), 5. Frits Schur (Didam), 6. Jan Jonkers (Oud Gastel), 7. op 22 sec. Henk Botterbuis (Sambeek), 8. op 44 sec. Michel Jacobs (Bingelrade), 9. Jan van Hou­welingen (Heesselt), 10. Henk van Leeuwen (Eindhoven), 11. Dries Timmer (Yde de Punt), 12. Peer Maas (Huybergen), 13. Jan Huisjes (Almelo), 14. Wim-Pater (Barneveld), 15. Mathe Pronk (Warmenhui­zen), 16. Jacques Verbrugge (Putte), 17. A. Brongers (Heerlen), 18. Han Vaanhold (Haaksbergen), 19. M. van Leeuwen ('s-Gravenzande), 20. Ben Groen (Steenwijk).

 

RONDE VAN HET LAGE LAND.(1977.03.26)

JOS LAMMERTINK niet te stuiten

Twee dagen voor zijn afscheid als junior heeft Jos Lammertink uit het Overijsselse Wierden nog eens verduldelijkt wat men­taliteit is in de wielersport. Een echte vechtersbaas op de fiets, een man die door wil gaan tot het bittere eind om dan aan de finish op te merken: „Het was een pittig tochtje." Het was diezelfde Jos Lammertink die zaterdagmiddag in de straten van Koog aan de Zaan daarvoor werd beloond met de 72e zege als junior en zijn tweede overwinning in het amper twee weken oude wielerseizoen.

Hij was zaterdag een van de weinige ren­ners in de Ronde van het Lage Land - de door DTS georganiseerde junioren­klassieker over 125 km - die aantoonde dat hij over een goede mentaliteit be­schikt. Een val tien kilometer voor de streep, in Neck op dezelfde plaats waar Bart van Est tegen het wegdek smakte, kon hem echter er niet van weerhouden om door te gaan. Samen met de in de regenboogtrui rijdende wereldkampioen Bessems, die de vallende Lammertink maar net had kunnen ontwijken, zette hij de achtervolging in, om uiteindelijk in de straten van Koog aan de Zaan als win­naar tevoorschijn te komen.

Deze week stapt Jos Lammertink over naar de amateurs. Komende zaterdag al zal hij zijn geluk gaan proberen in Bladel binnen de amateurploeg van Herman Krott (Amstel). Hij dankt zijn plaats in die ploeg met name aan de verrichtingen van vorig seizoen bij de junioren, toen hij zes van de negen juniorenklassiekers die hij reed, op zijn naam bracht. “Daarom heb ik er vertrouwen in als amateur," zo vertelde de bijna 19-jarige Achterhoeker aan de meet.

Ondanks een enerverend slot - niet op de laatste plaats veroorzaakt door de val­partij in Neck, waar Lammertink een stuurfout maakte en in de naast het weg­dek liggende “prutje van zand en stenen" terechtkwam, is de Ronde van het Lage Land een saaie koers geworden. Pas op de laatste kilometers werden de demarra­ges geplaatst en afgeslagen, daarvoor was er niets opwindends gebeurd. In feite lag de oorzaak daarvan in de vroege be­slissing van de koers. Op weg van Bak­kum naar Egmond - met de wind schuin van voren - viel het langgerekte ren­nersveld in verschillende groepen uiteen. Uit de eerste groep van 26 man vielen net na de oversteek over het Noordhol­lands kanaal (51 km koers) negen ren­ners terug die het tempo, gemaakt door wereldkampioen Bessems en de gebroe­ders Lammertink, niet meer konden bij­benen. Daar bedroeg de voorsprong op de tweede groep ook ruim 40 seconden, een voorsprong die uiteindelijk uitgebouwd zou worden tot ruim twee minuten. Na­dat eerst Breeman had moeten lossen, vielen ook Groenewegen en Dreijer terug uit de kopgroep. Het was de inleiding van

de uiteindelijke scheuring in het aanvoe­rende groepje.

Dat duurde uiteindelijk toch nog langer dan de volgers in de karavaan hadden verwacht. Op de plaats waar Ad Verstij­len vorig jaar en Bart van Est twee jaar geleden waren gedemarreerd, gebeurde helemaal niets. Langs de boorden van het Alkmaardermeer bleef de kopgroep bij el­kaar. Pas tussen West-Graftdijk en Spij­kerboer sloegen vijf coureurs toe: Bes­sems, Bongers, Ammerlaan, Broers en Lammertink. Zonder ook maar een enkele reactie van de overige renners liep dit vijftal weg, klom van een voorsprong van 18 seconden naar 25 seconden, om in Wijdewormer met een voorsprong van een volle minuut door te komen.

Ammerlaan, Bongers en Broers probeer­den hun kans te grijpen toen Jos Lam­mertink tegen het asfalt smakte en daar­bij bijna Bessems meesleurde. Bijna, want Bessems bleef overeind, wachtte op Jos Lammerink en reed samen met hem het gat van 750 meter dicht. Zo werd het dan uiteindelijk toch nog een spurt voor de eerste drie plaatsen, een spurt waarin Bessems al bij voorbaat kansloos was. Jos Lammertink bleek de sterkste te zijn door Albert Bongers en John Broers op de streep te kloppen. Bessems werd vier­de en Ammerlaan vjjfde.

De sprint van de tweede groep word ge­wonneh door Siem Snijders van De Ba­taaf uit Halfweg, die op 1 minuut en 7 seconden achter Lammertink finishte.BRON: PIET TEELING

Junioren: 1. Jos Lammertink (Wierden) 725 km in 2 uur 50 min. 17 sec., 2. Albert Bon­gers (Bleijerheide), 3. John Broers (Het Zui­den), 4. R. Bessems (Amstelland), 5. G. Am­merlaan (Naaldwijk), 6. Stan Snijders (De Ba­taaf), 7. J. Jongsma (De Windmolens), 8. Hans Lammertink (Wierden), 9. J. Slendebroek (De Meteoor), 10. P. Damen (De Windmolens), 11. F. Moons (Buitenlust), 12. R. Snijders (De Ba­taaf), 13. R. Veerhuis (De Bataaf), 14. T. We­ber (Kolonel Cole), 15. R. Motke (De Ster), 16. E. Keizer (Stormvogels), 17. M van Vlimmeren (St. Willebrord), 18. H. van Loon (Maaskant), 19. J. de Bie (HSV De Kampioen), 20. F. Dreijer (HSV De Kampioen), 21. H. van Rossum (Sparta), 22. B. te Hofste (Stofwolk), 23. C. Venrooy (Windmolens), 24. G. Groene­wegen (Olympia), 25. J. Evers (St. Wille­brord).

Ploegenklassement: 1. De Zwaluwen 58 pnt., 2. De Bataaf 48 pnt., 3. De Windmolens 38 pnt., 4. Bleijerheide 35 pnt., 5. Het Zuiden 30 pnt., 6. Amstelland 27 pnt., 7. Naaldwiik 24 pnt., 8. De Meteoor 17 pnt., 9. Buitenlust 15 pnt., 10. De Kampioen 13 pot., 11. Colonel Cole 12 pnt., 12. De Ster 11 pnt., 13. Storm­vogels 10 pnt., 14. St. Willebrord 10 pnt., 15. Maaskant 8 pnt., 16. Sparta 5 pnt., 17. De Stof­wolk 4 pnt., 18. Olympia 2 pnt.

 

RONDE VAN HET ZAANSE POLDERLAND.(1977.09.25)

“We doen in onze vereniging erg veel voor de amateurs (Driedaagse van Noord-Holland) en de junioren (Ronde van het Lage Land), maar liefhebbers en nieuwelingen komen er volgen ons wat bekaaid af," aldus secretaris Toon van Lachterop, van de actieve Zaanse wieler­vereniging DTS, dat zondag 25 Septem­ber zorg droeg voor de organisatie van de eerste Ronde van het Zaanse Polderland, een klassieker voor beide laatstgenoem­de categorieen.

Het initiatief van DTS word door lief­hebbers en nieuwelingen naar behoren gewaardeerd. In totaal zo'n 150 renners gaven gehoor aan de oproep van Toon van Lachterop.

Deze eerste editie van de Zaanse klassie­ker had in Huib Uittenbogaart (Keijzer Ahoy' uit Rotterdam) bij de liefhebbers en Piet de Groot van Avanti bij de nieu­welingen twee slimme winnaars. „Ik was gewoon de slimste," was het commen­taar van Uittenbogaart na zijn zege. „Van de negen koplopers bleek ik de eni­ge te zijn geweest, die vooraf de laatste kilometers voor de meet had verkend. Vlak voor de finish waren enkele lastige bochten in het parkoers opgenomen. Daarom was het zaak om de kop te ne­men. Op het laatste rechte eind kon ik de sprint niet meer verliezen."

Ton de Groot (Amstelland) dacht daar anders over. „In de spurt had ik Uitten­bogaart wel kunnen achterhalen, maar we waren verrast, toen we opeens het finishdoek in de verte zagen opdoemen. Na het passeren van het 2,5 km bord keek ik logischerwijs uit naar een bord, dat de laatste kilometer aankondigde, maar dat bleek er helemaaI niet te zijn. Voordat ik het besefte was de finish in zicht en toen was het te laat om de sprint aan te trekken."

Rest de vraag of De Groot Uittenbogaart in een “normale" eindsprint had kunnen verslaan. De Rotterdammer steekt dit jaar in een uitstekende vorm. Met zijn overwinning in de Ronde van het Zaanse Polderland boekte bij zijn vijfde zege dit seizoen. En dan te bedenken dat Huib Uittenbogaart, inmiddels 32 jaar, na een ongeval bij een amateurkoers in Belgie, zes jaar geleden, als afgeschreven moest werden beschouwd voor de wielersport. Maar eenmaal van het gips verlost (oor­zaak gescheurde nekwervel), begon Huib Uittenbogaart op bescheiden niveau te koersen.

De klassieker had, evenals bij de nieuwe­lingen, een levendig verloop. De beslis­sende afscheiding voltrok zich al direct na de neutralisatie. Op de smalle Zaanse polderweggetjes was het noodzaak om van voren te rijden. Vijftien liefhebbers nestelden zich aan de kop en scheidden zich met de straffe wind in de rug, snel af van het peloton, dat inmiddels in vier delen uiteen viel. Tijdens het eerste deel van de 63 kilometer lange koers werden snelheden van boven de zestig kilometer per uur geregistreerd. De klappen vielen echter tijdens de laatste 25 kilometer, toen het vijftiental vluchters met de wind van voren in de waaier reed. Op de smal­le wegen was dit een zware opgave, want de laatste zes konden in de waaier niet mee en werden dan ook snel gelost.

Ontsnappingen vlak voor het einde van onder meer Mats Dekker (Alcmaria Vic­trix) en Ton de Groot (Amstelland) wer­den snel geneutraliseerd. Slimme Uitten­bogaart nam toes volgens plan de kop en stond die niet meer at.

Bij de nieuwelingen, die eenzelfde afstand moesten afleggen nam een viertal ren­ners na de neutralisatie het initiatief en bouwde aan een kleine, doch toereikende voorsprong van 27 seconden. Ook hier hoge snelheden, maar tactisch zijn deze beginnende coureurs uiteraard nog onvol­wassen. Winnaar Piet de Groot na af­loop: “We wisten, dat de winnaar uit ons vieren naar voren zou komen. Voor de finish keken we elkaar aan wie er de sprint zou aantrekken. Toen de andere jongens aarzelden, ben ik er vandoor ge­gaan.„

BRON: YPE MINKEMA

Nieuwelingen: 1. P. de Groot (Avanti) 63 km in 1.42.60, 2. J. Hanegraaf (Willebord Wil Vooruit), 3. J. Lammerts (Zuidwesthoek), 4. P. Oorschot (Willebrord Wit Vooruit), 5. op 27 sec. R. Hakkert (Amstelland), 6. D. Pots (Stormvogels), 7. H. Havik (DTS), 8. B. Luy­ken (Excelsior), 9. A. Goosen (Swift), 10. G. Honigh (DTS), 11. T. Gieske (Excelsior), 12. H. de Vries (Excelsior), 13. L. Martins (De Batauwers), 14. J. Arends (De Peddelaars), 15. K. Dingemans (Zuidwesthoek), 16. W. Bar­toe (Stormvogels), 17. R. de Koekkoek (Alc­maria Victrix), 18. op 1.20 min. W. Smit (Am­stelland), 19. B. Schellingerhoudt (DTS), 20. F. Nijssen (Excelsior).

Ploegenklassement: 1. Willebrord Wil Voor­uit 6 pnt., 2. Zuidwesthoek 18 pnt., 3. Excel­sior 19 pnt.

Liefhebbers: 1. H. Uittenbogaart (Keijzer Ahoy') 63 km in 1.32.47, 2. T. de Groot (Am­stelland), 3. L. Wassenburg (Olympia), 4. L. Hagman (De Bataaf), 5. R. de Vries (Olym­pia), 6. H. van Leeuwen (De Kampioen), 7. L. Visser (De Zwaluwen), 8. A. Vroom (Le Champion), 9. M. Dekker (Alcmaria Victrix, 10. op 1.35 min. S. Peetoom (De Bataaf), 11. S. Hoek (Keijzer Ahoy'), 12. W. Brouwers (Feiienoord), 13. L. van Flier (Keijzer Ahoy'), 14. W. Tonder (Keijzer Ahoy'), 15. R. Duin (Alcmaria Victrix), 16. P. Groot (DTS), 17. C. Kouwen- hoven (Hollandia), 18. J. Jonker (DTS), 19. H. de Haan (De Kampioen), 20. J. van der Eijk (Hollandia).

Ploegenklassement: 1. Olympia 8 pnt., 2.Keij­zer Ahoy' 12 pnt., 3. Alcmaria Victrix 24 pnt.

 

RONDE VAN LIMBURG.(1977.06.05)

Na eminente vlucht fraaie zege

1e  LEO VAN VLIET

2e HENK MUTSAARS

3e JOHAN v. d. . VELDE

Wind en regen konden Ronde van Limburg-faam niet aantasten

Circa honderd kilometer eisten Leo van Vliet (Amstel), Henk Mutsaars (Jan van Erp) en revelatie Johan v. d. Velde (Union) dg hoofdrollen op; zij gaven de onder gewone omstandigheden bereids zware Ronde van Limburg - nu doorlopend een portic wind, bij tijd en wijle een koude regen en tijdens de finale een Pluvius-stortvloed van jewelste - cachet; door hun macht en dadendrang riepen zij zich zelf tot aanvoerders uit; Leo, Henk en Johan reden bergop, bergaf, peddelden de hoogte in, doken de diepte in, namen honderden bochten met een zwierig elan; zij godoogden niemand in de buurt, werden overal toegejuicht - de publieke belangstelling was bepaald groot -, fietsten richting Stein, waar op de kletsnatte Stadhouderslaan Leo van Vliet zonder dralen regelrecht op de eindbuit afstevende. Van een spurt was feitelijk geen sprake: de twee opponenten van de talentvolle Amstel-rijder konden na 177,7 km koers-belevenis­sen het wiel van Herman Krott's discipel niet houden. Op 12 meter werd Henk Mutsaars (een schouderklop) tweede, drie seconden na Van Vliet werd de op een heel aparte manier in de kijker lopende Johan v. d. Velde derde. En Riny Wagtmans - ploegleider van Union - was helemaal content toen Ad Ver­stijlen 1.38 min. na de winnaar in vierde stelling onder het wapperend spandoek doorging.

Lastig was het karwei ongetwijfeld, hetgeen ook afgeleid kan worden uit de uitslag, een lijstje waarop, slechts een gering aantal van de vertrekkers terecht kwam. Het veld was dra ge­dund, daarna gaven velen op, in het heuvelgebied dienden namen bij de vleet te worden doorgeschrapt en wanneer we alles overzien, wanneer we acht slaan op dat vervelende weer en die keiharde uitval van de drie in de begin-regels opgesomde tenoren, dan gaven we graag alle knapen die de eindstreep hebben gehaald een stevige schouderklop. Laat ons beginnen met de organisatoren te loven voor hun aanpak: op zaterdag de Omloop van de Maasvallei voor junioren, op zondag de tra­ditionele Ronde van Limburg, toen in Stein koersen voor ver­dere categorieen. Daarvoor moest heel wat werk worden ver­zet, daarvoor moesten ettelijke sponsors en medewerkers van allerlei slag worden aangetrokken. Het is “gevaarlijk" om namen te noemen, dat weten we uit ervaring. Het aanstippen van Rijkspolitie en Rode Kruis levert geen kritische blikken op, de commerciele toppers (overigens erg gewichtig) laten we veiligheidshalve buiten beschouwing, ook de jury, we releveren wel met plezier de Bergklimmers-bestuurderen: voorzitter Tjeu Coumans, secretaris Ton Dolmans en public-relations-functio­naris Parren.

De 29e Ronde van Limburg werd op gang geschoten door drs. L. Horbach - algemeen secretaris van de Hamer van Koop­handel en Fabrieken Maastricht, voorzitter van de Stichting Zesdaagse van Maastricht, die verder als eregast in de ge­legenheid werd gesteld in de Mercedes van Piet Janssen (voor­zitter district Limburg KNWU) van nabij het wel en wee gade te slaan. In die door Piet Janssen bekwaam bestuurde auto ontdekten we verder de heer Joep Voots (districtssportcom­missielid) en Thei Pustjens van de Flits door Echt. Natuurlijk - zo stellen we ons dit voor - onthulde Thei Pustjens dat de Flits (annex GP Piet Janssen voor dames) vrijwel voor elkan­der is, waarop drs. Horbach wel zal hebben verteld dat zulks met de Maastrichtse zesdaagse eveneens het geval is.

Na 5 km, in Elsloo, ontsnapte Michel Jacobs, hij had 12 sec. op de groep, niet op vriend Akker, die prompt bij de uitloper arriveerde. Even later werd ook Ger Nelissen mede-leider en toen we het vliegveld Beek passeerden (14 km) hadden we al twee vellen notities, slaande op: af en bij, pech, verloor voeling, kriebel in de benen. Op de Adsteeg (18 km) hadden de drie leiders 18 sec. en daar kreeg het decor al een geduchte scheur: de Amstel-vertegenwoordigers Hilberink en Arie Hassink kwa­men ten val, probeerden het nog eventjes en gaven op. Op de Raarberg- in Meerssen (27 km) was vooraan alles weer com­pleet en, net na die bult viel de stoet (vooraan, want achter­blijvers waren er bij de vleet) in drie brokken. Zestien jongens in het voorste gelid, in de tweede groep leed Johan v. d. Velde bandbreuk. Waarom we dit euvel op papier zetten, zal uit het verloop van dit relaas wel blijken.

Toen dit (mild) geweld was geluwd, namen Michel Jacobs, Ron Smit, Willy v. d. Borgh en Piet van Leeuwen 150 meter, in Schimmert daagden Willy Maessen, Frits Schur, de uit Nijver­dal komende Van Egmond en Giel v. d. Sterren op, zodat op dat moment de Ronde van Limburg-karavaan door acht moedigen word aangevoerd. De acht trokken met een voorsprong van 30 sec. Valkenburg (47 km) binnen - de derde groep al op 2.30 min. -, waar op de Cauberg Van Egmond als eerste boven was, om even later lek te rijden. Gerrit Mak kwam bij de kop­mannen, op de Fromberg hergroepering. Aanvankelijk leidde Math Dohmen de beklimming (zou vervolgens verachteren en in het stuk niet meer voorkomen), primus was Johan v. d. Velde. Weer een verbrokkeling; in Simpelveld werd een winst van 22 sec. afgedrukt ten faveure van Jo Maas, Willy Maessen, Giel v. d. Sterren, Frits Schur, Leo van Vliet, Denijs, Ger Ne­lissen, Piet van Leeuwen, Ger Mak, Johan v. d. Velde, Guus Bierings, Henk Mutsaars, Bart van Est, Michel Jacobs, Ron Smit, Henk Lunenburg, Jan van Houwelingen en Fritz Pirard (had een achterstand van 30 sec. teniet gedaan). Op kop op­nieuw een wijziging: zeven leiders, de volgende troepen op resp. 10, 20 en 30 sec. Verstijlen zocht de eerste rij op, Pirard vroeg een ander achterwiel en even later - 78 km waren afgelegd - sloegen Henk Mutsaars en Johan v. d. Velde op hol, achterna gezeten (achterhaalde die twee dra) door Leo van Vliet. Van een echte kentering was nog geen sprake, daar Maessen en Mak op 15 sec. huisden en 27 jagers in de buurt (30 sec., daar­na 18 sec.) waren Cees v. d. Wereld word opgemerkt, naderde de drie tot op 25 sec., de rest zat toen op 45 sec.

Eventjes kwam Willy Maessen tussen de vluchters en de ach­tervolgers (30 sec.) te zitten. Mak kreeg pech, de groepen vloeiden ineen en in Epen (95 km) een aftekening: Van Vliet, Mutsaars en v. d. Velde gingen met 1.05 min. aan de leiding in deze lastige en interessante Ronde van Limburg. De meute scheen weinig haast te hebben, de ploegmakkers van de drie uitlopers deden wat van hen werd verwacht en zodoende was het verschil in Mechelen 1.40 min.

Dat was na 98 km koers. In die omgeving had Vrouwe Fortuna het schijnbaar niet op Johan v. d. Velde gesteld: bij het ver­laten van Mechelen eon lekke tube, achterstand op de Gul­penerberg op Van Vliet en Mutsaars 50 sec., in Gulpen stuurde een politieman hem pardoes de verkeerde weg op (verlies een halve minuut). Johan v. d. Velde versaagde niet, -etaleerde direct een knappe achtervolging, kwam op de Koning van Spanje 1.10 min. na de twee voorgangers door. Daar had het peloton (althans was hiervan was overgebleven) 2.24 min. ver­lies ten opzichte van Mutsaars en Van Vliet. De staart zat op meer dan vijf minuten. Mutsaars en Van Vliet werkten een­drachtig samen, wisten dat de weg nog lang was, voelden ook deksels goed aan dat de beste prijzen in het verschiet lagen. In Mheer (116 km) v. d. Velde op 35 sec., daar ontsnapten uit de stoet Verstijlen, Van Est, v. d. Wereld en Vranken. In Honthem (124 km) v. d. Velde op 30 sec., in Cadier en Keer op 20 sec., voor Bemelen (130 km) streek v. d. Velde op Mutsaars en Van Vliet neer, hernam de oude stelling. Een magnifieke ren.

Uit de grote troep gingen zeven man weg; tussen de drie kop­mannen en die zeven fietste een bepaald energieke Frits Pirard, op 1.45 min. van de leiders. Die zeven werden vijf, bij die vijf arriveerden Jan Claessen en Jo Maas. Op de Maasberg in Elsloo (158 km) moest v. d. Velde heel eventjes extra op de tanden bijten, hij dichtte de kleine tires prompt en juist toen Pirard zijn verlies tot onder de minuut had gereduceerd, kwam hij op het verkeerde traject terecht. Door eenzelfde handgebaar dat tevoren in Gulpen v. d. Velde noodlottig werd. Voor Pirard was dit voorval het trieste einde. Zijn rol werd door Ad Ver­stijlen overgenomen. Het regende dat het goot toen de drie generaals en de verdere overlevenden in Stein aan de laatste 12 km begonnen. De drie bleven bijeen, de afwikkeling is bekend. Vierde Verstijlen (1.38). Op 2.34 de uit de troep ont­snapten en zagen we het goed (door die regen ging het schrijf­gerei zowat in staking) dan passeerde Cees v. d. Wereld voor Jan Claessen, Willy Maessen, Bart van Est, Jo Maas en Jan Vranken de lijn. Enfin, het juiste resultuat werd door Bennie Ceulen vergaard, de ex-prof, die nu free-lance journalist is (medewerker van het Limbugs Dagblad) en die daags tevoren voor “Wielersport" de Omloop van de Maasvallei volgde.BRON: GERARD SILLEN

Amateurs: 1. L. v. Vliet, Honselersdijk, 177 km in 4.23.35; 2. H. Mut­saars, Schijndel; 3. op 3 sec. J. v. d. Velde, R1jsbergen; 4. op 1.38 Ad Verstijlen, St. Willebrord; 5. op 2.34 C. v. d. Wereld, Nieuwkoop; 6. Claessen, Urmond; 7. W. Maessen, Maasbracht; 8. B. v. Est, Dintel­oord; 9. J. Maas, Amby; 10. J. Vranken, Elsloo; 11. ap 3.39 P. Maas, Huybergen; 12. G. v. d. Sterren, Haarsteeg; 13. H. Neven, Hulsberg; 14. F. Schur, Didam; 15. C. Koolos, Badhoevedorp; 16. C. Spaans, 's-Gravenpolder; 17. P. Willems, IJsselstein (L.); 18. op 4.12 P. Iede­ma, Heerlen; 19. G. Mak, Schiedam; 20. Erik de Nijs, Amsterdam; 21. P. v. Leeuwen, Hilvarenbeek; 22. F. Brand, Dordrecht; 23. W. Trigt, Hillegom; 24. J. de Klein, Ulestraten; 25. Eric van Kessel, Velddriel; 26. H. Buckx, Borne; 27. H. Lunenburg, Loosbroek; 28. op 4.19 J. Bel­lemake,rs, Neerkant; 29. op 6.05 G. Bierings, Uden; 30. op 7.53 F. Fran­cissen, Vlijmen; 31. op 14.18 J. Ramakers; 32. S. Schuitemaker, Andijk; 33. A. v. Geel, Zundert; 34. J. Baadjou, Sittard; 35. P. Kuipers, Maas­tricht; 36. A. Pieters, Steyn; 37. M. Dohmen, Born; 38. D. v. Egmond, Nuverdal; 39. H. Koot, Eindhoven; 40. P. Zeyerveld, Alphen a.d. Rijn; 41. P. Bosch, Gorinchem.

Bergklassement: 1. Leo v. Vliet 15 pnt., 2. Joh. v. d. Velde 14 pnt., 3. H. Mutsaars 12 pnt., 4. W. Maessen 6 pnt., 5. D. v. Egmond 5 pnt.

 

RONDE VAN MIDDEN-BRABANT.(1977.04.16 t/m 04.17)

Nieuwe ontdekking JOHNNY BROERS sterke winnaar 2-daagse

Het was in de eerste klassieker voor junioren die dit seizoen in Nederland werd verreden, de Dorpenomloop in West-Brabant, al duidelijk geworden dat Johnny Broers, het achttienjarig talent uit Maartensdijk onder de rook van Utrecht, de nieuwe aanvoerder van het vaderlandse juniorenkorps zou kunnen worden. Toen moest hij echter in de eindsprint nog de duimen leggen voor Jos Lammertink, de Twent die vorig jaar en ook in de eerste wedstrijden van dit seizoen deze categorie zijn wil oplegde. In de Ronde van Midden-Brabant, die dit weekeinde in Dongen door de Stichting Wielerbelangen Dongen werd georganiseerd, heeft hij echter andermaal aangetoond dat hij de nieuwe generaal van deze aanstormende jeugd kan worden, zo hij die positie nog niet heeft ingenomen. Het was niet alleen de zege in het eindklassement die opzien baarde, hiervoor was Broers al voor de start door velen getipt, maar het was vooral de manier van rijden die imponeerde en die Broers, mits hij goed wordt begeleid, bestempelt als een van de groten voor de toekomst.

Zowel zaterdag, toen in de slotfase de jonge Berry Zoontjens uit Tilburg even aan de aandacht van de Utrechter, die rijdt onder de vlag van Het Zuiden uit Eindhoven, ontsnapte, als zondag toen hij de tijdrit won en daarna de derde etappe controleerde, was hij veruit de beste ren­ner van het veld. De zege van Broers is dan ook zeer verdiend en de volgers in de diverse karavanen zullen ongetwijfeld nog meer van deze renner horen.

„Ik heb in de laatste etappe toch wel even in mijn rats gezeten," vertelde hij eerlijk na afloop. Zeker toen op ongeveer tweederde van de 96 km lange race een kopgroep van zes, waarbij Henk Boom en Kees Kuijstermans, twee voorname ri­valen die op minder dan een halve minuut stonden geklasseerd, bijna een minuut uitliep. Toen bleek dat er ook bij de ju­nioren al professioneel wordt gekoerst, want de rest van het peloton keek af­wachtend naar Broers, die als leider van het klassement zelf in de aanval moest.

Gelukkig had hij daarbij de steun van zijn clubgenoten Leo Bevers, Hennie van de Nieuwenhof, Peter Dekkers en vooral Hans Plugers, die zeer veel werk voor de leider hebben verzet. Het was op dat mo­ment voor Broers een geluk dat Het Zui­den met twee ploegen voor deze twee­daagse had ingeschreven, anders was de mankracht natuurlijk niet zo groot ge­weest.

Beloften

Naast Broers moeten nog meer jonge renners als beloften naar voren worden gebracht. Bondscoach Joop Middelink, gesecondeerd door sportcommissielid Bas Goud, was na afloop dan ook zeer tevre­den. Goud: “Hoewel alle renners ons in­teresseren, gaat onze aandacht vanzelf­sprekend op de allereerste plaats uit naar renners die in 1959 zijn geboren en de zgn. goede leeftijd hebben om straks voor een selectie naar een wereldkampioen­schap in aammerking te komen." Wat dit betreft hebben we enkele bevestigingen gezien, renners die ook in de voorgaande van stad tot stad-wedstrijden al in de voorste gelederen te vinden waren, zoals Broers, Zoontjens, Oosterhof en Snijders, maar daarnaast ook enkele jongeren die voor ons een openbaring waren zoals bij­voorbeeld Roger Lemmens uit Veldhoven. Een boomlange, stevige knaap van zeven­tien jaar, die in Limburg al een wedstrijd heeft gewonnnen en die zich vooral zon­dagmorgen in de kijker fietste toen hij derde werd in de tijdrit over ruim tien kilometer. Ook zaterdag zat Lemmens vele keren in de slag en meerdere kilo­meters leidde hij de dans van het peloton. Zondag moest hij helaas de tol voor al zijn inspanningen betalen. In de voor­laatste ronde kreeg hij kramp en moest pijnlijk afscheid van de Ronde van Mid­den-Brabant nemen.

Deskundig geleid

Een tweedaagse die ook dit jaar volledig is geslaagd. Onder de deskundige leiding van Wim Jeremiasse, die deze keer werd geassisteerd door Keen Maas, een bekend speaker uit West-Brabant, reed de kara­vaan vlekkeloos door het landschap van Midden-Brabant. Jasper Bouma, de man die acht jaar geleden van Noord-Holland naar Brabant kwam en in Dongen een goed lopende zaak heeft, was als voor­zitter van de organiserende stichting dan ook zeer tevreden en een vervolg van deze parel op de juniorenkalender kan zeker ook in 1978 tegemoet worden ge­zien.

Naast de reeds genoemde renners, reed zich nog een aantal sterke junioren in de kijker. Zeker Berry Zoontjem, die liet zien niet alleen iets van veldrijden te ken­nen, hierin vertegenwoordigde hij ons land bij de wereldkampioen- schappen in Belgie, maar die ook op de weg tot de allerbesten behoort. Zaterdag werd hij briljant winnaar van de eerste etappe. Vijf kilometer voor het einde sprong hij uit een groep van 22 renners weg en hield ondanks een geweldige tegenstand zijn rush tot op de streep vol. Dat deze zege geen uitschieter was geweest, bewees hij 's anderendaags, toen hij in de tijdrit al­leen Johnny Broers voor moest laten gaan. Ook in de middaguren reed Zoon­tjens, bijna voor eigen publiek, zeer sterk en ook hij deed een greep naar de eind­zege, maar ook die poging werd door Broers met veel elan en verve verijdeld.

De jongste?

Sterk reed ook Ron Snijders. Vader Wim, in de vjjftiger jaren een van de beste amateurs van het land, die zelf klassieke overwinningen behaalde en als we het wel hebben samen met de Voortings en Piet van Roon nog eens clubkampioen van Nederland werd in de ploeg van De Kampioen uit Haarlem (1952 ? ), beaamde het na afloop. Met zijn zeventien jaar en dat pas in november geworden, is Ron Snijders, landskampioen van de nieuwe­lingen in 1976, een van de jongsten van het deelnemersveld. Daar gedraagt hij zich echter niet naar. Zeker zondag niet, toen hij in de laatste ronde van 10,7 km zonder angst uit het peloton sprong en met succes op weg ging naar de etappe­overwinning. Snijders: „Heel even heb ik gedacht zoveel voorsprong te kunnen ne­men dat ik ook Broers nog zou kunnen bedragen. Maar halfweg de laatste ronde voelde ik dat het einde van mijn krachten nabij was. Ik heb toen heel even stoom afgeblazen en daardoor liep de voor­sprong die maximaal 40 seconden heeft bedragen, naar 32 sec. terug." Ook Snij­ders heeft echter zijn visitekaartje af­gegeven.

Ron Bessems, de wereldkampioen uit Amsterdam, die juist doordat hij zonder rugnummer in de vijfkleurige trui rijdt, meer opvalt dan wie dan ook, was aan de finish toch wel wat teleurgesteld. Drie keer had hij zijn handen naar de fel be­geerde palm uitgestoken, drie keer ook moest hij anderen voor later gaan. Bes­sems heeft overigens zeer goede herinne­ringen aan Dongen. Twee seizoenen ge­leden debuteerde hij in de Ronde van Midden-Brabant, die toen nog op een dag werd verreden, als junior en won meteen zijn eerste grote wedstrijd. Vorig jaar werd hij in de tweedaagse tweede, na de eerste etappe te hebben gewonnen, achter het jeugdige talent Bert Oosterbosch uit Eindhoven en dit jaar werd hij met een tweede, een zevende en een derde plaats in de ritten, als vijfde gerangschikt. Bes­sems is voor de Dongenaren zeker geen onbekende meer.

Snelle wedstrijd

De rit van zaterdag kende een vrij een­tonig verloop. Wel werd er zeer hard ge­reden en dat stond ver dragende ontsnap­pingen in de weg. In het begin, de meute was toen nog ruim honderd “lammeren" groot, kwamen er enkele valpartijen voor, echter zonder al te veel schade aan te richten. Het betekende wel het einde voor een aantal renners, want aan terugkomen na pech viel op de open Brabantse wegen vol afwisseling, dan weer kasseien, dan weer rode steentjes en voorts kilometers over asfalt, met de wind waaiend uit alle hoeken, niet te denken. De eerste van de twee af te leggen ronden van elk 55 kilo­meter was een ware afvalwedstrijd. Steeds meer renners haakten af en toen de tweede ronde inging, reed een compact peloton van 38 man voorop. In de om­geving van Sprang-Capelle, na ongeveer zeventig kilometer koers ontsnapten dan Hans Plugers, Arie Kamsteeg en Frits Dreijer. Zij passeerden vijf kilometer ver­der, in De Moer, met een voorsprong van 32 seconden. Lange tijd bleef dit verschil gehandhaafd, maar na vijfentachtig kilo­meter was de orde weer hersteld. Frits Dreijer, de jonge Haarlemmer, werd voor zijn durf slecht beloond, want juist op het moment dat de vluchters werden in­gerekend, reed hij lek en kon ook hij een kruisje over de wedstrijd maken.

Voordat Berry Zoontjens voor de beslis­sende slag uithaalde, waagde een vijftal bestaande uit Van Hooijdonk, Van Loon, Lemmens, Broere en Fekken een poging, maar de groep, veelal onder leiding van Zoontjens, Broers en Bessems, kwam na enige aarzeling weer bij. Op vijf kilo­meter van het einde sprong Zoontjens de ruimte in en ram direct 20 sec. Ron Snij­ders trachtte bij hem te komen, maar schoot in zijn sprong tekort. Zoontjens ging door en won fraai. Hij hield zeven seconden van zijn voorsprong over.

In de zondagrit viel de beslissing even­eens in de allerlaatste kilometers. Snij­ders, die een dag voordien net misgegre­pen had, ging nu onweerstaanbaar weg en aangezien de koplieden in het klasse­ment elkaar bleven beloeren, kon hij wegblijven.BRON: JO DE BRUIJN

Junioren Eerste etappe: 1. B. Zoontjens (Tilburg) 110 km in 2 uur 20 min. 36 sec., 2. op 7 sec. R. Bessems (Amsterdam), 3. H. Plugers (Eind­hoven), 4. J. Thijs (Etten), 5. P. Damen (Dru­nen), 6. R. Snijders (Halfweg), 7. C. Kuijs­termans ((Bosschenhoofd), 8. T. Weber (Best), 9. H. v. d. Nieuwenhof (Eindhoven), 10. G. v. d. Putten (Haaften), 11. L. Oosterhof (Noord­laren), 12. J. v. Hooijdonk (Wernhout), 13. P. Broere (Zevenbergen), 14. A. Kamsteeg (Aals­meer), 15. G. Groenewegen (Amsterdam), 16. H. Boom (Markelo), 17. W. Fekken (Eind­haven), 18. R. Lemmens (Veldhoven), 19. A. v. Asten (Vlaardingen), 20. J. Broers (Maartens­dijk).

Junioren Tweede etappe (tijdrit) : 1. J. Broers 10,7 km in 14 min. 07 sec., 2. B. Zoontjens op 15 sec., 3. R. Lemmens op 20 sec., 4. H. Boom op 23 sec., 5. C. Kuijstermans op 23 sec., 6. H. Plu­gers op 24 sec., 7. R. Bessems op 35 sec., 8. R. Kraaibeek (Heeree) op 27 sec., 9. G. v. d. Putten op 30 sec., 10. A. Kamsteeg op 31 sec., 11. J. Thijs op 34 sec., 12. J. Jongsma (Op­einde) op 39 sec., 13. A. Hoogenveen (Hengelo) op 39 sec., 14. J. Gevers (Rijsbergen) op 40 sec., 15. G. Groenewegen op 40 sec., 16. H. v. d. Nieuwenhof op 43 sec., 17. E. v. Horik (Lierop) op 43 sec., 18. P. Dekkers (Eind­hoven) op 44 see., 19. F. v. Bakel (Deurne) op 45 sec., 20. H. v. Loon (Mill) op 47 sec.

Junioren Derde etappe: 1. R, Snijders 96 km in 2 uur 13 min. 53 sec., 2. op 32 sec. P. Damen, 3. R. Bessems, 4. G. v. d. Putter, 5. G. Groene­wegen, 6. J. v. Meer (Wouw), 7. R. Veerhuis (Aalsmeer), 8. L. Bevers (Oss), 9. M. v. Vlim­meren (Hoeven), 10. H. v. Loon, 11. W. Fek­ken, 12. T. Weber, 13. J. Broers, 14. E. v. Horik, 15. J. Jongsma, 16. L. Oosterhof, 17. H. v. d. Nieuwenhof, 18. H. Frijters (Moer­dijk), 19. M. Rijk (Waarde), 20. H. Boom.

Junioren Eindstand: 1. J. Broers (Het Zuiden A) 4 uur 49 min. 15 sec., 2. op 8 sec. B. Zoontjens (Pij­nenburg), 3. op 23 sec. C. Kuijstermans (Wille­brord B), 4. H. Boom (Zwaluwen), 5. op 25 sec. R. Bessems (Amstelland), 6. op 30 sec. G. v. d. Putten ('t Luchtschip), 7. op 36 sec. R. Snijders (De Bataaf A), 8. op 40 sec. G. Groe­newegen (Olympia), 9. op 43 sec. H. v. d. Nieuwenhof (Het Zuiden B), 10. op 53 sec. T. Weber (Kol. Cole), 11. J. v. Hooijdonk (For­tuna), 12. op 1.09 min. P. Damen (Windmolens A), 13. op 1.10 min. H. Plugers (Het Zuiden A), 14. op 1.18 min. L. Oosterhof (Wanders), 15. op 1.22 min. W. Fekken (Wilhelmina), 16. op 1.28 min. J. Thijs (Willebrord B), 17. op 1.49 min. A. Kamsteeg (De Bataaf A), 18. op 2.05 min. H. van Boon (Maaskant), 19. op 2.38 min. M. van Vlimmeren (Willebrord A), 20. op 3.03 min. P. Broere (Breda A), 21. op 3.39 min. P. Heeren (Willebrord A), 22. op 4.16 min. A. v. Asten (De Coureur), 23. op 5.07 min. E. Blonk (Maaskant), 24. op 5.14 min. A. Hooge­veen (Tubanters), 25. op 6.35 min. R. Seuntjens (Het Snelle Wiel).

 

RONDE VAN MIDDEN-NEDERLAND.(1977.05.12)

Eerste Klassieke winst voor PIET VAN LEEUWEN

Ploef Jan van Erp opnieuw erg sterk

Na het succes van Bart van Est in de Driedaagse door Noord-­Holland, bracht de 29e Ronde van Midden-Nederland de ploeg van Jan van Erp een nieuwe triomf. De beurt was ditmaal aan Piet van Leeuwen. In de schitterende klassieker langs de boor­den van de Lek en door het (loch nog) groene hart van Holland profiteerde de 25-jarige ex-Zoeterwoudenaar (sinds zijn huwe­lijk woont Piet in Hilvarenbeek) van de “macht van het getal". In een door de stortregen extra lastige finale maakte hij ge­bruik van de kans die ploegmakkers Henk Mutsaars, Peter van der Kruys, Bert Oosterbosch en Hans Koot hem boden. Met zo'n 25 seconden voorsprong duwde Van Leeuwen zich tenslotte naar de piste van Stadion Galgenwaard. Waar hij zijn eerste klassieke zege bemodderd behaalde.

Midden-Nederland werd daarmee een voortzetting van Noord­-Holland. Opnieuw domineerde, bij toch weer de afwezigheid van teveel ploegen en bekende “namen", de formatie van Van Erp. Opnieuw capituleerde, na heftig verzet, misschien wel de beste man uit de koers: Leo van Vliet. En opnieuw verdeelden de paarse rijders, al speelde ook individueel vertrokken Frits Schur nog een rol, onderling de winst.

Na een overigens zeer boeiende wedstrijd. Waarin het deel­nemersveld (75 man) al bij Wijk bij Duurstede in vier waaiers uiteen viel. Negentien voorop: Van Vliet, Lammertink, Schur, Oosterbosch, Koot (de winnaar van 1976), Kramer, De Rooy, Hoekstra, Prinsen, Tak, Franken, Mutsaars, Waasdorp, Pater, Van der Kruys, Maas, Ter Harmsel, Gevers en Van Houwelin­gen. Dertien renners kregen nog aansluiting: De namen: Hil­berink, Ab Nederlof, Van Geffen, Tijding, Van Lieshout, Weber, Jos Nederlof, Versteeg, Van Leeuwen, Van de Bergh, Hoezen, Wekema en Zijerveld. De latere winnaar dus in de tweede groep. Van Leeuwen later: „Ik reed in die fase helemaal niet goed. In Noord-Holland was ik op de slotdag knap verkouden geworden. Ook verderop kwam ik nog een keer knap kapot te zitten, maar gelukkig liep het telkens weer in elkaar."

De grote ploegen hielden elkaar intussen goed in evenwicht. Soka Snacks, Amstel Bier en Jan van Erp Tegelhandel hadden elk vijf man voorin. De Martkhof, Bossche Staalbouw (met favoriet Mak toch weer te veel achterop) en R en B Glas-Ver­hallen elk drie. Batavus en Bik twee, terwijl Van der Heyden, Avanti (gastrenner Schur), Bleu de Nil en, het organiserende De Volharding in het “tijdperk-na-De Vries" ieder een ver­tegenwoordiger in de spits zagen.

Regionaal favoriet Gijs Nederlof staakte al na 20 km de strijd, op een moment dat op de Lekdijk bleek, dat voor vijf renners zelfs in de twee waaiers, waarin de eerste groep zich een weg baande, geen plaats was. Ab Nederlof, Wekema, Zijerveld, Van Lieshout en Van de Bergh verdwenen hier uit beeld. Theo de Rooy, ook al een man die voor eigen publiek op succes mik­te, nog niet. Hij maakte zijn zoveelste buiteling dit seizoen, maar kwam bij Nieuwegein (40 km) loch weer terug, in een even afgehaakt groepje dal in Jos Nederlof een „motor" had. Die renner uit Maarssen betaalde de tol. Zou als eerste lossen in de kilometers, waarin Versteeg, Adrie van Houwelingen, Prinsen en Oosterbosch zo'n dertig seconden voor de anderen uit draaiden. Ook Waasdorp, Ter Harmsel, Pater, Gevers, Hoe­zen, weer De Rooy, Kramer, Tijding en Van Geffen kwamen in moeilijkheden. Tot Amerongen (80 km) zwoegden zij op twee­honderd meter achter de hoofdmacht, die door Van Vliet en Mutsaars naar het leidende kwartet werd gesleept.

Voor Adrie van Houwelingen (enkele jaren terug nog gehul­digd als winnaar in de Galgenwaard) betekende dat het einde. Nog niet geheel hersteld van de ziekte die hem ook uit de Drie­daagse van Noord-Holland hield, liet hij de anderen gaan. Van Houwelingen, niet opgenomen in de Amstel-ploeg voor Olym­pia's Ronde, maakt dan ook niet zijn beste seizoen door.

Wel bezig aan betere koersdagen is intussen Henk Mutsaars. Met ploegmaat Bert Oosterbosch, Ad Tak, Frits Schur en Jos Lammertink nam hij veertig seconden voorsprong. Op de „Zevenheuvelenweg" kwam het verwachte antwoord van Van Vliet. Met Van Leeuwen en Van der Kruys als bewakers rukte de Westlander zich los uit de groep, waarin Hoekstra al had, moeten lossen. Op de Grebbeberg maakte Van Vliet de kloof tussen hem en de achtervolgers (met een verrassend sterke Jeroen Tijding) definitief. Na Elst (100 km) besloten beide Van Erp-renners de Amstel-troef dan ook maar te steunen. Van Leeuwen: “Eerst hebben we afgewacht of de groep nog zou terugkomen. Leo is immers de rapste van ons allemaal. Hij is de te kloppen man en die ga je niet zo maar naar de kop slepen. Maar toen we zagen dat de anderen ver achter raak­ten, hebben wij ook geholpen. Dat betekende op acht koplopers immers toch vier Van Erp-mannen."

Vanaf Amerongen (105 km) werkten die spitsnijders eendrach­tig samen. Voor Theo Gevers, Van Geffen, Ter Harmsel en Pater, die nog even reageerden, was de inspanning dan ook tevergeefs. Pas 25 km voor de finish besloot Peter van der Kruys het spel van de finale in te zetten. Zelf plaatste hij zich verbeten aan het wiel van Van Vliet. En weer kwam de demar­rage van Mutsaars. Van Leeuwen: “Schur reageerde en met hem ging ik mee." Vlak voor de Maarnseberg was het “gat" een halve minuut. De enige die zich echt verzette: Leo van Vliet. Lammertink kwam dam ook nog wel eens op kop, maar ex-kampioen van Nederland Ad Tak speelde een passieve rol. Tot 10 seconden kwam Van Vliet van het leidende trio. In de stromende regen strandde hij desondanks. Ook enkele pogingen alleen de kloof te overbruggen, leverden niets op. De beslissing zou zonder hem vallen. Alleen Schur (26 jaar nu, zaterdag ervoor winnaar in Overijssel en toch weer een favoriet voor Olympia's Ronde) kon de Van Erp-plannen nog verstoren. Maar ook dat regelde Mutsaars. Zijn sprong beantwooordde Schur nog wel. Tegen de meteen daarop geplaatste aanval van Piet van Leeuwen was hij machteloos. “Bedankt, Henk," zei Van Leeuwen dan ook later terecht. Zijn zege was er immers in feite een van de ploeg. Beter dan wie ook begrijpt Piet dat. Meer dan wie ook verdient hij de winst. Want alweer enkele seizoenen is Van Leeuwen een gewaardeerde kracht in de paarse brigade. Geen uitgesproken winnaar. Vorig seizoen kwam hij pas in de laatste koersweken, in het Belgische Scho­ten, aan zijn enige huldiging toe. Maar wel was Van Leeuwen tweede in Noord-Holland, derde in Limburg en de K.O.-race en vijfde in de puntenstand over alle nationale klassiekers.

Dit jaar is hij wat later met de training begonnen. Piet: „Ik ben getrouwd en daarna zijn we verhuisd naar Brabant. Een woning van sponsor Jan van Erp kwam in Hilvarenbeek vrij. Dichtbij Belgie. Altijd gemakkelijk, zeker wanneer ik ooit nog eens beroepsrenner mocht worden." Zover is het echter nog lang niet. Een fabriek in Middelbeers is vooralsnog Van Leeuwen's eerste werkterrein. Al rijdt hij natuurlijk wel mee in Neder­lands grootste etappewedstrijd, Olympia's Ronde. Piet: „Ik ben pas in Noord-Holland beter gaan koersen dit jaar. Deze zege is een geweldige stimulans zo vlak voor de 'tour'." Om daarna weer meteen in zijn rol als knecht te blijven: “Vooral voor de ploeg natuurlijk. . ."BRON: HENK KRUITHOF

Amateurs: 1. P. van Leeuwen, Hilvarenbeek, 184 km in 4 uur 17 min. 28 sec.; 2. H. Mutsaars, Schijndel, 4.17.57; 3. F. Schur, Didam; 4. L. van Vliet, Hon­selersdijk, 4.18.14; 5. P. v. d. Kruys, Helmond; 6. B. Oosterbosch, Eindhoven; 7. A. Tale, Oud Gastel; 8. J. Lammertink, Wierden; 9. A. Prinsen, Raamsdonksveer, 4.25.17; 10. H. Koot, Eindhoven; 11. Th. Gevers, Heesch, 4.25.33; 12. Th. de Rooy, Utrecht; 13. J. Tijdink, Utrecht, 4.25.48; 14. J. Weber, Best; 15. N. Hilberink, Den Ham; 16. W. Pater, Barnevelid; 17. A. Hoezen, St. Michielsgestel; 18. P. Maas, Huybergen; 19. A. ter Harmsel, Lage Zwaluwe; 20. P. Versteeg; 21. G. Male, Schiedam, 4,30.13; 22. Van Geffen; 23. M. Rehorst, Den Haag; 24, A. Kramer, Scheveningen, 4.30.29; 25. Sj. v. Hooft, Kerkdriel; 26. M. v. d. Berg, Tilburg; 27. E. Waasdorp, Den Haag; 28. K. Kleine, 's-Gravendeel, 4.32.39; 29. A. Nederlof, Maarssen.

Ploegenklassement: 1. Jan van Erp, 2. Amstel, 3. Soka Snacks.

 

RONDE VAN MIDDEN-NEDERLAND.(1977.05.12)

Junior Tony Weber ook in Midden-Nederland eerste

Tony Weber, de 18-jarige junior uit Best, is bezig zich geducht in de kijker te rijden. Na zijn fraaie zege in de Veluwse junioren­omloop zegevierde hij nu weer in de Ronde van Midden-Neder­land, nu voor Klein en Van Hoydonck. Een erg knappe zege, bevochten in de sprint op het cement van het Utrechtse Stadion Galgenwaard. Erg nipt was ook zijn zege, want Klein bedreigde hem tot op de streep, maar werd door krampen geplaagd.

Midden-Nederland werd een interessante juniorenkoers, met zo'n dikke honderd man aan de start. Tientallen van hen zul­len de eerste kennis- making met de Stichtse dreven nog wel heugen. Zij werden gelost aleer de beruchte Lekdijk bij Wijk bij Duurstede was bereikt. En ook nu fungeerden de landelijke weggetjes weer als scherprechters. Ook voor J. van Dijk van Buitenlust, die op de dijk uit de kopgroep werd gelost, maar zijn achterstand aardig wegwerkte door te gaan stayeren achter een Volkswagen. Terecht werd hij uit koers genomen.

De eerste serieuze ontsnappingen kwamen in de omgeving van Elst, na zo'n 34 km, waar op het fraaie traject van de zeven heuvels demarrages aan de lopende band kwamen. In Overbos kwam ook een kopgroepje tot stand met G. Groenewegen, R. Versluis, J. de Bruin en D. Evers. Hun poging werd in de kiem gesmoord, net zoals wat later in Renswoude die van Willemse, Kamerbeek, J. Meyer, H. Nijkamp en. A. Ketelaars.

Toch zat het er in, dat de kans om weg te komen open lag. Tony Weber liet zich in Scherpenzeel zien, sprong weg, trok Hans Volk en Hans Plugers mee. Gevaar genoeg voor D. Klein, H. van Weerden en Peter Damen, die ook bij het trio kwamen. Met zes rappe kleppers op kop zag het peloton het gevaar en met name Johnny Broers en Piet Moons activeerden het pelo­ton zodanig, dat de aansluiting na felle jachten weer een feit was. Kraaybeek begon aan zijn solo, maar die reikte niet ver­der dan 20 sec. in de omgeving van Maarn. Hans Plugers zette de tegenaanval in. In Driebergen was alles weer compleet en weer kon het spel opnieuw beginnen.

Pas in Zeist, bij het KNVB-Sportcentrum, viel de echte slag. Klein, Hoydonck en Weber demarreerden, namen snel 12 sec. In het centrum van Zeist was die voorsprong uitgegroeid tot 20 sec. op een jagend peloton van zo'n 50 man. Bij Bunnik, 4 km voor de finish, had het trio 39 sec. en in de laatste kilometers slaagde het peloton er niet in, de aansluiting nog te verwezen­lijken. Zo kwam het sterkste trio van deze dag gezamenlijk het Stadion Galgenwaard binnen, waarin Tony Weber, zij het met miniem venschil, de spurt won van een erg attractieve koers, die voorbeeldig door De Volharding - wij zouden haast zeggen als vanouds - werd georganiseerd, zonder hiaten, en dat mag ook wel eens gezegd, met voortreffelijke medewerking van de Rijkspolitie als begeleider en van de gemeentepolitie langs de weg.

BRON: HANS VAN DE KAMP

Junioren: 1. T. Weber 116 km in 2 uur 45 min. 13 sec., 2. D. Klein, 3. J. van Hoydonck, 1. op 40 see. P. Damen, 5. H. Plugers, 6. N. Snijders, 7. H. Lammertink, 8. St. Striibos, 9. G. Groenewegen, 10. H. van Rossem, 11. J. van Meer, 12. R. Nederlof, 13. J. Broers, 14. R. Veer­huis, 15. H. Freyters, 16. W. Leurs, 17. J. de Bruin, 18. R. Versluis, 19. H. lJzendoorn, 20. J. Bevers, 21. G. Robbe, 22. F. Steyn, 23. H. v. d. Weerden, 24. L. Oosterhof, 25. W. de Bruin, 26. R. Bessems, 27. H. Boom, 28. F. Moons, 29. D. Evers, 30. P. v. d. Eng, 31. F. Kamstra, 32. J. Kraaybeek, 33. Joh. Gevers, 34. R. van Waard, 35. A. Mannien, 36. H. Vonk, 37. John de Bie, 38. A. van Asten, 39. F. Dreyer, 40. A. Ro­zenberg, 41. M. van Rijk, 42. I. Boelhouwers, 43. N. Mensing, 44. W. van Keuk, 45. W. Bouman, 46. J. Vos, 47. G. v. d. Putten, 48, H. Nijkamp, 49. H. v. d. Bergh, 50. A. Ketelaars, 51. J. Willemse, 52. P. v. d. Linden, 53. J. Meyer, 54. H. Stomp, 55. F. v. d. Tempel, 56. M. Roe­lofs, 57. H. van Leuf, 58. A. Noy, 59. H. Stomp, 60. B. Kamerbeek.

Clubklassement: 1. Kolonel Cole (Best) 58 put., 2. Het Zuiden (Eind­hoven) 43 put., 3. Emmen 35 pnt., 4. Olympia (Amsterdam) 31 pnt., 5. Fortuna (Zundert) 30 pnt., 6. Windmolens (Geffen) 27 pnt., 7. Zwa­luwen (Almelo) 23 put., 8. Willebrord Wil Vooruit 22 pnt., 9. Sparta (Den Haag) 16 pnt., 10. Roosendaal 15 pnt., 11. De Bataaf (Halfweg) 12 pnt., 12. Breda 11 pnt., 13. Zwaluwen (Doetinchem) 10 pnt., 14. Avanti (Alphen) 9 pnt., 15. De Volhar- ding (Utrecht) 9 pnt., 16. De Batauwers (Tiel) 7 pnt., 17. Stormvogels (Veendam) 5 pnt., 18. De Ster (Geleen) 3 pnt., 19. De Meteoor (Asten) 2 pnt.

 

RONDE VAN NEDERLAND.(1977.08.22 T/M 08.27)

Weinig concurrentie voor winnaar BERT PRONK

Beroepsrenners moeten weten waarmee ze bezig zijn

PROFTOUR NEDERLAND EINDIGT IN MINEUR

Het paste eigenlijk helemaal in het beeld van de derde Proftour Nederland. Na afloop van de laatste etappe, het ont­goochelende schouwspel tussen Budel­-Schoot en Heerlerheide, moet toch ook voorzitter Wim Breukink van het lan­delijk organisatiecomite het gevoel heb­ben gehad zichzelf voor de gek te hou­den. In de sfeerloze opslagloods van cafe Quaedvlieg, de permanence van die dag, meende hij nog te moeten vaststel­len dat de overal en alom bekritiseerde ronde een succes was geweest. Dat de landelijke formule daartoe in niet ge­ringe mate had bijgedragen.

Maar terwijl de verzamelde journalisten die plichtmatige mededeling nauwelijks voor kennisgeving hadden aangenomen, sprak koersdirecteur Nico de Vries al in heel andere termen. Uitte de Frisol-baas zijn veront- waardiging over de - voor de derde keer - mislukte poging om de ronde tot aan de eindstreep aantrekkelijk te houden.

“We hebben het nu met drie verschillen­de formules gedaan," zei De Vries. „Met een criterium aan het slot, met een tijd­rit en nu met een ,normale' etappe.

Steeds maar om te trachten ook de man­nen die geen kans maken op de eind­zege in koers te houden. Ook deze derde manier is echter mislukt. Het afstappen van vedetten als Maertens, Thurau en Raas (om er maar eens een paar te noe­men) bewijst dat. Als werkgever biedt je de heren arbeid aan, maar ze laten je als werknemer gewoon zitten. Hebben maling aan het publiek, dat er toch voor hen staat. Het is triest, maar een ver­schijnsel van deze tijd."

Een gebrek aan discipline, waaraan ook de sportdirecteuren kennelijk niets kun­nen doen. De ploegleiders hebben hun renners niet meer in de hand. Ze doen waar ze zelf zin in hebben. Piet Lie­bregts, de technische manager, kondigde meteen aan er voor de vierde uitgave van de rondo weer iets anders op te heb­ben bedacht. Contracten waarin “uitrij­den" verplicht wordt gesteld misschien. Of anders een wedstrijd met op de laat­ste dag een korte rit (100 km) en een afsluitende ploegentijdrit (8 km), waar­in de tijd van de vijfde coureur telt. Lie­bregts: „De ploegleiders hebben dan maar te zorgen dat er zoveel mensen nog in de competitie blijven. Want de fout ligt ook bij die „extra sportieven." Zij moeten de coureurs duidelijk maken wat ze van ze eisen."

Teleurstelling dus toch in de kringen van de organisatie. Terecht, want al deed dan het mede-organiserende blad De Telegraaf alle mogelijke moeite om de buitenwereld de indruk te geven dat er geen betere wedstrijd bestaat, de werke­lijkheid was anders. Ook niet zoals ove­rigens weer andere kranten hun lezers wilden doen geloven, maar wel voor de wielerenthousiasten bevredigend.

Zeker: er is in enkele ritten hard ge­fietst. De profronde, voor veel coureurs een voorbereiding op het wereldkam­pioenschap, biedt daar alle gelegenheid toe. Wie wil, kan koersen. Maar te wei­nig is van die mogelijkheid gebruik ge­maakt. Zo weinig zelfs dat als meer­daags gebeuren, als echte strijd om de

eindzege, de ronde geen betekenis had. Nadat al in de eerste rit het klassement was gemaakt is er niet meer om de to­taalwinst gevochten.

Wanneer „grote" renners bij voorbaat zeggen niet naar de Proftour Nederland te komen om te winnen, maakt dat een slechte indruk. Een beeld dat extra kri­tisch (negatief) ingestelde scribenten maar al te graag gebruiken (misbrui­ken) om hun gal over bepaalde zaken te spuien. De daarvoor benodigde feiten droegen - helaas - de renners zelf aan. De derde winnaar van de Proftour, Bert Pronk, werd op weg naar zijn zege im­mers geen stroobreed in de weg gelegd. Hij had voldoende steun en bijna geen concurrentie. De mededeling dat hij er dan toch nog hard voor moest trappen is belachelijk. Het is immers zijn werk. Er wordt van een professional niets an­ders verwacht.

Ook organisatorisch gaf de met commer­cie overladen ronde soms te denken. Het rittenschema bijvoorbeeld; de verplaat­sing van Nijmegen naar West-Brabant.

De accommodaties ook waarin de pers (en jury) moesten wer­ken. Journalisten verwachten geen luxueuze ruimte, maar het net leeggeruimde ballenhok van de voetbalvereniging NEC in Nijmegen was het andere uiterste. De toch al niet over de wed­strijd positieve Belgische confraters verkozen zelfs de open lucht. Met een schrijfmachine op de knien tussen het voetbal­publiek ...

En zo zijn er veel andere minpuntjes aan te halen voor degene die dat graag wil. Nag een: er kan wat de meeste volgers be­treft geen vrouwvolk genoeg zijn in de karavaan, maar de reglementen verbieden dat nu eenmaal. Wanneer juryleden zich daar nu al niet aan houden is het eind echter zoek.

Een Proftour in mineur dus?  Grotendeets wel. Voor de toe­schouwers, die duizenden langs de, weg, blijven meestal de zwakke kanten van zo'n evenement achter de schermen ver­borgen. De hele entourage werkt “verblindend." Maar wan­neer de mensen tevergeefs in de groep renners zoeken naar de vedetten; wanneer de topattracties - zoals zaterdag - het strijdtoneel verlaten; wanneer er langs het parkoers smalend wordt gesproken over de trimclub van De Vries: dan is er iets gevaarlijks gaande.

De professionals moeten begrijpen dat het om hun brood gaat. Weten waarmee ze bezig zijn. Zij beroven zich, bij herhaling van de vertoning tijdens de Limburgse finale, van werkgele­genheid. Want bij het stuiten op de, zeker na zaterdag, te­rechte kritiek zou ook het ministerie van Verkeer en Water­staat zich wel eens kunnen gaan afvragen of het verantwoord is het verkeer in Nederland een week lang lastig te vallen voor een trainingsrit van (als in Limburg) voornamelijk werk­schuwe wielrenners.

Beroepsrenners zijn betekent meer dan alleen een proflicentie op zak te hebben. Het wordt tijd dat sommige coureurs - ze­ker de topcoureurs - gaan inzien dat hun zelf gekozen vak verplichtingen inhoudt. De organisatoren, het wielerpubliek en vooral zij zelf zijn daarbij gebaat.

PROLOOG: PLOEGENTIJDRIT ALKMAAR, 4400 meter

De oude leider werd ook de nieuwe. Gerrie Knetemann, vorig jaar winnaar van de Proftour, groep-meteen de eerste oranje­trui uit de editie 1977. De Kneet kwam als eerste van de weer voortrazende “trein" van T.I.-Raleigh over de streep.

Als enige ploeg bleef de brigade van Post („Er was niets af­gesproken over wie het eerst over de meet zou gaan") op het mooie, maar door de regen wel gladde parkoers in Alkmaar binnen de zes minuten. Kuiper, Thurau, Lubberding, Knete­mann, Piet van Katwijk en ook Pronk (Post: “Ik begrijp niet waarom hij op de voorlopige deelnemerslijst ontbrak. Bert heeft er altijd bij gehoord") verloren onderweg echter Aad van den Hoek (1e ronde) en Gerben Karstens (2e lus).

Omdat de gemaakte tijden in de ploegentijdrit meetelden voor het algemeen klassement, kwamen die twee Raleighs meteen achterin de individuele rangschikking. Zoals ook - bij De Onderneming - Nidi den Hertog ver achterop was geraakt.

De Onderneming. De groep van Koos Rook, op het laatste moment toch nog opgenomen in de Proftour, zorgde in Alk­maar voor het “nieuws." Tino Tabak werd al voor de start de eerste uitvaller. Rook: „Hij kwam bij ons (een uur te laat) binnenstappen met alleen een frame. Zijn wielen lagen ach­terin de auto, maar die wilde hij niet gebruiken. Hij moest wielen van de ploeg hebben. Ik heb hem verteld dat hij zich net als alle anderen had te gedragen, maar Tino vond kenne­lijk van niet. Zei wat terug en daarna kon ik niet anders doen dan hem naar huis sturen. Er gaat meteen een brief achteraan waarin hem ontslag wordt aangezegd. Zonde voor Tino, al heb ik gehoord dat hij volgend jaar bij Ton Vissers (Zoppas) gaat rijden. Dat speelde echter geen rol. Het ging nu om andere zaken."

De Onderneming-Marvik-Benco derhalve incompleet aan het vertrek. Ook Jan Hordijk ontbrak immers. Hij kreeg van Rook eerder toestemming om, in verband met zakelijke be­slommeringen, thuis te blijven. Rook: “Daarna heb ik - om­dat Krekels is geblesseerd en Kelleners ziek is - geprobeerd Kees Bal als gastrenner mee te laten doen. Dat weigerde Merckx echter. Andre Gevers mocht van zijn ploegleider Henri Anglade wel, maar die kon de heer Lejeune niet bereiken en daarom ging ook die vervanging niet door. Fons van Katwijk kon ik niet te pakken krijgen. Het weed tenslotte voor Hor­dijk dan Ko Hoo- gendoorn. Piet Liebregts heb ik nog getipt dat ook Roelof Groen wel wilde meedoen. Die is nu invaller bij Peugeot (miste Regis Ovion, die de Tour de Limousin moest rijden). Zelf zit ik door Tabaks toestanden met zeven man. Zonde, maar we zullen er van maken wat er van te ma­ken is."

Dat bleek in Alkmaar een zeer verdienstelijke derde plaats in de proloog te zijn. Lang stond De Onderneming zelfs op de eerste plek, maar de brigade van IJsboerke (met Godefroot, Jacobs en de broers Peeters) was toch drie seconden vlugger. Flandria met Freddy Maertens, Michel Pollentier en Marc Demeyer kwam echter niet toe aan een betere “klok." Slechts de Raleigh-formatie bleek daartoe in staat.

Beroepsrenners: T.I.-Raleigh 4400 meter in 5.59.74, 2. IJsboerke-Colnago 6.06.21, 3. De Onderneming-Marvik-Benco 6.09.59, 4. Ebo-Superia 6.09.93, 5. Miko-Mercier 6.10.62, 6. Flandria-Velda-Latina 6.10.66, 7. Frisol­

Gazelle-Thirion 6.13.88, 8. Maes Pils-Mini Flat 6.15.38, 9. Peugeot 6.18.24, 10. Kas 6.21.48.

CRITERIUM ALKMAAR, 66 KM (telde niet mee voor de Prof­tour)

Opnieuw in de regen, met derhalve de plastic jacks aan, werk­ten de professionals plichtmatig het criterium in Alkmaar af. Slechts vier man wensten zich extra in te spannen: Spanjaard Luis Ocana, Jos Schipper en Raleighs Bert Pronk en Aad van den Hoek. Dat kwartet liep regelmatig verder weg van de groep en nam tenslotte bijna een ronde winst. Ook de vaste premies - en het plaatselijk comite had zich ingespannen om de koers aantrekkelijk te maken - kwamen bij de koplopers terecht.

Winnaar werd uiteindelijk Frisols Luis Ocana: Vier ronden voor het einde demarreerde hij van zijn mede-vluchters weg. Aan de meet had hij twintig seconden winst. Schipper werd tweede.

Beroepsrenners: 1. Luis Ocana (Frisol) 66 km in 1.29.31, 2. Jos Schipper (Ebo) op 20 sec., 3. Bert Pronk (T.I.-Raleigh) z.t., 4. Aad van den Hoek (T.I.-Raleigh) z.t., 5. Paul Wellens (Frisol) op 2.29, 6. T'heo Smit (Frisol) z.t., 7. Jan Huisjes (De Onderneming) z.t., 8. Barry Hoban (Miko) z.t., 9. Gerrie van Gerwen (De Onderneming) z.t. Rest ex aequo.

Eerste etappe: ALKMAAR-HEERENVEEN, 193 km

Het geintje liep uit op een greep naar oranje. Bert Pronk (26) verontschuldigde zich bijna nadat hij in Heerenveen de leiding van ploegmaat Gerrie Knetemann had overgenomen. „Het was helemaal niet de bedoeling," lichtte de Scheveninger toe. “Aan het eind van de Afsluitdijk sprong ik alleen maar weg om eens wat te proberen. Echt niet met de gedachte om de Kneet uit de trui te rijden. Ik heb me ook nooit geforceerd. Waarom zou ik trouwens Gerrie's positie aanvallen? In Luxemburg heeft hij toch ook erg veel voor me gedaan. Dankzij zijn hulp kon ik daar winnen. En het feit dat ik - voor 99 procent zeker- volgend seizoen voor IJsboerke (met Thurau) ga rij­den speelt ook geen rol. We zijn hier in de Proftour als Ra­leigh-ploeg. Vormen een front. Daar zijn we toch tenslotte beroepsrenners voor."

Pronks plaagstootje leidde in de niet eens vervelende etappe tussen Alkmaar en Heerenveen echter een voor het algemeen klassement belangrijke ontwikkeling in. Maximaal nam Bert niet meer dan een minuut winst, maar ook toen de voorsprong slonk, bleef hij doorgaan. Pronk: “Dat gebeurde op advies van Post. Die kwam naar me toe en zei dat ik me niet terug moest laten vallen."

De voorspelling van de Raleigh-ploegleider kwam daarna uit. Uit het peloton, waarin niemand zich echt druk maakte, spron­gen bij Workum (na 115 van de 193 km) zes coureurs naar Pronk toe. Ierse sprinter Sean Kelly (Flandria), Jan Aling (Ebo), Jan Raas (Frisol), Jan Huisjes (De Onderneming), pas prof geworden Frank Hoste (IJsboerke) en Gerben Kars­tens (Raleigh).

De winst van de - nu - zeven leiders groeide snel. Na 150 km was het gat zelfs bijna zes minuten. „En," riep wereld kampioen Freddy Maertens in Heerenveen uit, “wanneer wij van Flandria niet waren gaan rijden was het misschien wel een kwartier geworden."

Die grove schifting bleef de Proftour bespaard. Al was de kloof tussen spurtwinnaar Karstens en de eerste man van de hoofdmacht (Barry Hoban) toch nog dik vier minuten. Het aantal werkelijke kandidaten voor de eindzege leek meteen terug gebracht tot twee, misschien drie coureurs: Pronk, Raas en de nog net geen 22-jarige Hoste. Raas: “Vergeet die Belg niet. Hij reed echt goed."

Hoste, tweede bij het Belgisch kampioenschap voor liefheb­bers maar (enkele weken geleden) niet aangewezen voor Ve­nezuela, stapte meteen over naar de beroepsrenners. Debu­teerde opmerkelijk (7e) in de Grote Schelde-prijs en zat ook in Dortmund voorin. Onlangs won hij trouwens, in Oud-Turn­hout, al zijn eerste koers in het profmilieu.

Over zijn eigen prestaties was Raas, die voor de finale echt begon nog tweemaal demarreerde, niet tevreden: „Ik rij niet goed. Ik ben niet gezond," klaagde de Zeeuw. „Al die criteria betekenen dat ik te weinig slaap krijg. Mijn bloeddruk is ook niet in orde. Het enige dat ik nu nog kan doen voor de wk is me een paar maal goed testen."

Wat dat betreft kon de karavaan nog wat van Raas (verhuis­de tijdens de ronde van 's-Gravenpolder naar 's-Heerenhoek en hoopt tijdens zijn verblijf in San Cristobal vader te worden) verwachten. Raas: “Misschien wel in Zeeland. Daar zou best nog eens een waaiertje minuten weg kunnen fietsen."

Pronk demarreerde, net als Raas, in de laatste kilometers naar Heerenveen tevergeefs. De nieuwe leider was echter wel content over zijn verrichtingen. „Ik rij de laatste tijd geweldig. En met de wind op kop, zoals vandaag, zeker. Dat mag ik wel." Denkend aan de kansen op behoud van zijn trui: „Jam­mer voor Kneet. Maar ik heb nu een mooie kans om de Prof­tour te pakken. Raas, die is gevaarlijk. Ja, Limburg is na­tuurlijk ook mijn terrein. Daar hoef ik voor niemand bang te zijn. Maar de ronde als geheel ligt me toch eigenlijk niet. Die waaiers, he. Misschien mis ik morgen de slag wel."

Niet alleen het klassement, ook de ritzege had op dat moment de brigade van Post alweer naar zich toe gehaald. Even zag het ernaar uit dat Huisjes het zou redden. De Almeloer, die toch ook (als reserve) op kosten van De Onderneming mee­gaat naar de wk. („Om meteen inzetbaar te zijn"), was ech­ter net iets te nerveus. Huisjes: “Ik kende de aankomst. Wist dat ik niet op kop door de laatste bocht hoefde te gaan. Ik zat bij Kelly in het wiel, maar ze (Karstens) lieten de zaak stilvallen. Op dat moment ben ik zelf gegaan. Iemand moet het toch doen. Tot drie meter voor de streep dacht ik dat ik het zou houden, maar ineens kwamen en Karstens en Kelly er nog over heen."

„Veteraan" Karstens (35), vanuit het wiel van Pronk geko­men, was met die winst verschrikkelijk gelukkig. Hij besloot meteen ook volgend seizoen nog maar te blijven koersen. Ger­ben: „Ik heb al een hele tijd last van een beklemmend ge­voel. Van alles heb ik er al aan gegaan. Ook yoga, omdat ik dacht dat het een psychische zaak was. Na de Tour heb ik een week rust genomen. En ik geloof dat ik er nu echt begin door te komen. Voor het eerst ken ik me weer eens ontspan­nen. Ik word weer gezond."

De rit naar Friesland bevatte buiten de beslissende vlucht trouwens nog een boeiende primeur. Vanuit het vertrek de­marreerde Gerard Vianen. Godefroot sprong mee en bekeek met stijgende verbazing de manier waarop Vianen „rond" trapte. Huub Harings, mecamcien van De Onderneming: “Ge­rard heeft uit Amerika een nieuw soort voorblad laten komen. Ovaal van vorm. Hij denkt dat je er veel meer profijt van kunt hebben dan van een normaal rond blad. Het effect van een pedaalslag moet volgens Gerard, groter zijn. Je kunt er langer kracht op blijven houden."

En ploegleider Rook: „Het beviel Gerard ook best. Hij reed nu 55x13, maar dat vond'ie aan de kleine kant. Je zou er in een tijdrit zelfs een „12" mee weg kunnen krijgen." Toch gaf Vianen - na 20 km - het experiment op. “Niet omdat het niet meer ging, maar omdat je niet weet wat er gebeurt wan­neer je erdoor in elkaar zou klappen. Toch wil ik het in een tijdrit nog wel eens uitproberen."

Aan de vlucht met Godefroot kwam - na 70 km - op de Af­sluitdijk een eind. Maximaal was de voorsprong van het duo drie minuten geweest. Intussen was de ronde ook weer een coureur kwijt. Op doktersadvies staakte Jan Breur de strijd nadat hij eerder bij een valpartij was betrokken. Breur: „Ik kwam met Fedor den Hertog (en op de kampioen wachtende Allen en Kamper) nog wel weer terug bij, maar ik bleef een beetje licht in mijn hoofd. De dokter vond het verstandiger dat ik stopte."

Bij een valpartij later in de koers waren kopstukken als Thu­rau en Zoete- melk betrokken. De schade daarvan bleef beperkt tot wat schaafwonden en een pijnlijke schouder van Cees Priem, in Venezuela vervanger van pechvogel Roy Schuiten. Met uitzondering van Jean-Louis Danguillaume bereikten alle slachtoffers van die buiteling echter in de grote groep Heeren­veen.

Beroepsrenners: 1. Gerben Karstens (T.I.-Raleigh) 193 km in 4.48.00 (met bon.), 2. Sean Kelly (Flandria-Velda-Latina) 4.48.(}5 (met bon.), 3. Jan Huisjes (De Onderneming-Marvik-Benco) 4.48.07 (met bon.), 4. Bert Pronk (T.I.-Raleigh) 4.48.10, 5. Frank Hoste (IJsboerke-Colnago) z.t., 6. Jan Raas (Frisol-Gazelle-Thirion) z.t., 7. Jan Aling (Ebo­Superia) z.t., 8. Barry Hoban (Miko-Mercier) 4.52.14, 9. Piet van Kat­wijk (T.I.-Raleigh) z.t., 10. Ferdi van den Haute (Ebo-Superia) z.t., 11. Wim de Ruiter (De Onderneming-Marvik-Benco) z..t., 12. Rudi Pevenage (Vsboerke-Colnago) z.t., 13. Gerrie van Gerwen (De Onder­neming-Marvik-Benoo) z.t., 14. Marc Meernhout (Ebo-Superia) z.t., 15. Walter Planckaert (Mass-Pils-Mini Flat) z.t., 16. Eddy van Haerens (Ebo-Superia) z.t., 17. Roelof Groen (Peugeot) z.t., 18. Willem Peeters (IJsboerke-Colnago) z.t., 19. Josh Luis Viejo (Has) z.t., 20. Eric Jac­ques (Mass-Pils-Mini Fiat) z.t., 21. Henk Lubberding (T.I.-Raleigh) z.t., 22. Gery Verlinderi (IJsboerke-Colnago) z.t., 23. Hubert Mathis (Mica-Mercier) z.t., 24. Theo Smit (Frisol-Gazelle-Thirion) z.t., 25. Pa­trick Lef6vre (Ebo-Superia) z.t.

KLASSEMENTEN NA DE EERSTE ETAPPE

Individueel: 1. Bert Fronk (T.I.-Raleigh) 4.54.09, 2. Sean Kelly (Flan­

dria-Velda-Latina) 4.54.15, 3. Frank Hoste (IJsboerke-Colnago) 4.54.16, 4. Jan Aling (Ebo-Superia) 4.54.19, 5. Jan Raas (Frisol-Gazelle-Thirion) 4.54.23,

Punten: 1. Gerben Karstens (T.I.-Raleigh) 25 pnt., 2. Sean Kelly (Flan­dria-Velda-Latina) 20 pnt., 3. Jan Huisjes (De Onderneming-Marvik­Benco) 16 pnt., 4. Bert Pronk (T.I.-Raleigh) 14 pnt., 5. Frank Hoste (IJsboerke-Colnago) 12 pnt.,

Ploegen: 1. T.I.-Raleigh 14.28.34, 2. De Orixierneming-Marvik-Benco 14.32.38 (27 pnt.), 3. Ebo-Superia 14.32.38 (31 pnt.), 4. IJsboerke-Colnago 14.32.38 (35 pnt.), 5. Frisol-Gazelle-Thirion 14.32.38 (57 pnt.). 6. Flan­dria-Latina 14.32.38 (74 pnt.).

Tweede etappe: HEERENVEEN-NIJMEGEN, 202 km

De omgeving van Nijmegen kent Piet van Katwijk als geen ander. De uit het nabij gelegen Mill afkomstige Brabander (die opgroeide in het al even dichtbij de Keizerstad gesitueerde Op­loo) gebruikt de befaamde heuvels rond Nijmegen vaak als zijn trainingsterrein. Daarom ook wist Piet van Katwijk dat de rit van het noorden (Heerenveen) naar zijn streek pas in de finale

zou worden beslist. Dat, alle onbetekenende vluchtpogingen ten spijt, de prijzen pas in de omgeving van stadion De Goffert zouden worden verdeeld.

De Oude Holleweg, een nijdige bult zo'n vijf kilometer voor de eindstreep, koos Piet uit voor de geprogrammeerde attaque. Van Katwijk leidde de beklimming en sloeg daarbij een gaatje van zo'n 15 seconden. Niet veel, maar toch genoeg. Want van­uit de uitgerekte groep kwamen eerst de Belgische kampioen Michel Pollentier en Joop Zoetemelk en daarna Hennie Kuiper opdagen. Van Katwijk: “Toen wist ik dat het goed zat. Met Hennie en mij vooruit zouden de Raleighs gaan afstoppen. En ik rekende erop dat met toch een man als Pollentier erbij, ook de Flandria's van Freddy Maertens het verder wel zouden ge­loven. Dat kwam allemaal uit."

Voor de rappe, rossige spurter uit de ploeg van Peter Post was het daarna uiteraard simpel het karwei af te maken. Piet: Eigenlijk wilde ik nog proberen te demarreren bij het op­draaien van de baan in De Goffert. Maar die “duik" vond ik toch wet link. Daarom ben ik omhoog gestuurd. Hennie Kuiper kwam onderdoor om de spurt voor mij aan te trekken. Ook Zoetemelk glipte mee en hij loodste ons door het peloton, dat juist de piste opkwam. Maar, met de val van de bocht mee, had ik natuurlijk genoeg snelheid om Joop te kloppen."

De duizenden toeschouwers, die in en ook rond het Nijmeegse stadion, waar 's avonds NEC-Volendam werd gespeeld, voor een complete chaos zorgden, zagen daardoor opnieuw een Ra­leigh winnen. Na het succes in de proloog en de ritzege van Karstens, haalde Van Katwijk de derde slag binnen. Bovendien kwam de leiderspositie van Bert Pronk geen moment werkelijk in gevaar. De Scheveninger vond het dan ook allemaal prima: “Ik zit in tweede positie toen het gebeurde. Piet reed weg en natuurlijk liet ik hem gaan. Een etappe pakken is immers nooit weg. Daarna sprong Pollentier, met Zoetemelk. Wel, die man­nen zijn op vier minuten achterstand ook niet gevaarlijk. En over Hennie Kuiper hoeven we niet eens te praten. Dat maakte de slag nog aantrekkelijker."

Kuiper maakte overigens een geweldige indruk in die laatste kilometers. Hij en niemand anders gaf in de straten van Nij­megen het tempo aan; zorgde dat het gat (22 seconden ten­slotte) groot genoeg bleef. Maar in het klassement speelde die Kuiper geen rol. Daarvoor zag hij de Proftour met (te) veel anderen louter als een trainingstocht.

Voor Bert Pronk leek er derhalve geen probleem meer te zijn. Vlak voor de door hem gevreesde rit naar Zeeland (vooral wanneer er wind stond) kon hij zich al voorbereiden op het ver­wachte duel met Jan Raas. Of eventueel Hoste, want de Belg was de enige die Pronk aanviel. De jonge pupil van IJsboerke behoorde na 117 km tot een groep van twaalf coureurs (met ook Van Gerwen, Pollentier, Van den Broucke en Lubberding) die de Raleighs even tot wat verhoogde activiteit dwong. De „grapjes" van Theo Smit, Wim de Ruiter en Eric Jacques; die voor het rustig pedalerende peloton uit gingen rijden, kon eer­der niemand serieus nemen.

Wel serieus was de opgave van Danguillaume en later van de Belgische w.k. kandidaat Frans van Looy (Maes Pils). En ook ernstig zag de eerste aanzet van de vlucht met Knetemann en Dierickx, waarbij later o.a. Maertens, Thurau, Priem, Lubber­ding en Van Katwijk zich voegden, er uit. Vier Post-pionnen voorop. Zou dan toch? Maar nee, de groep kreeg nauwelijks vier minuten de tijd om aan echte plannen te kunnen denken.

Veel langer - bijna veertig kilometer, met een maximale winst van een minuut - hield de aanval stand van Knetemann, Jacobs, Ludo en Willem Peeters, Lubberding (weer), Ver­schaeve, Fedor den Hertog en Roelof Groen, waarbij nog wel Ferdi van den Haute, maar niet Gerrie van Gerwen en Eric Jacques aansloten. Vooral omdat de aanwezigheid van liefst drie IJsboerkes Pollentier niet aanstond, kwam het dicht bij Nijmegen weer tot een hergroepering. Met de door Piet van Katwijk gewenste ontknoping.

Raleigh hield de troeven in handen. Oranje (Pronk), groen (Karstens, die van de hoofdmacht de snelste was) en het ploegenklassement.

Beroepsrenners: 1. Piet van Katwijk (T.I.-Raleigh) 202 km in 4.37.21, 2. Joop Zoetemeik (Miko-Mercier) 4.37.26, 3. Michel Pollentier (Flandria-Velda­Latina) 4.37.28, 4. Hennie Kuiper (T.I.-Raleigh) 4.37.31, 5. Gerben Karstens (T.I.-Raleigh) 4.37.53, 6. Jean-Luc Vandenbroucke (Peugeot) z.t., 7. Rudi Pevenage (IJsboerke-Colnago) z.t., 8. Barry Hoban (Miko­Mercier) z.t., 9. Marc Demeyer (Flandria-Velda-Latina) z.t., 10. Jan Huisjes (De Onderneming-Marvik-Benco) z.t., 11. Gerrie van Gerwen (De Onderneming-Marvik-Benco) z.t., 12. Eddy van Haerens (Ebo-Su­peria) z.t., 13. Gerard Vianen (De Onderneming-Marvik-Benco) z.t., 14. Marc Meernhout (Ebo-Superia) z.t., 15. Sean Kelly (Flandria-Velda­Latina) z.t., 16. Walter Planckaert (Maes-Pils-Mini Flat) z.t., 17. E.tien­ne van der Helst (Maes-Pils-Mini Flat) z.t., 18. Jean Tosi (Peugeot) z.t., 19. Eric van de Wiele (Maes-Pils-Mini Flat) z.t., 20. Wim de Rui­ter (De Oudefeming-Marvik-Benco) z.t., 21. Frank Haste (IJsboerke­Colnago) z.t., 22. Cees Priem (Frisol-Gazelle-Thirion) z.t., 23. Josh Luis Viejo (Kas) z.t., 24. Jos Jacobs (IJsboerke-Colnago) z.t., 25. Jan Aling (Ebo-Superia) z.t.

Dagploegenklassement: 1. T.I.-Raleigh 13.52.55, 2. Flan,dria-Velda-Lati­na 13.53.17 (27 pnt.), 3. Miko-Mercier 13.53.17 (37 pnt.), 4. De Onder­neming-Marvik-Benco 13.53.39 (34 pnt.), 5. Ebo-Superia 13.53.39 (51 put.), 6. IJsboerke-Colnago 13.53.39 (52 pnt.).

KLASSEMENTEN NA DE TWEEDE ETAPPE

Individueel: 1. Bert Prank (T.I.-Raleigh) 9.32.02, 2. Sean Kelly (Flan­dria-Velda-Latina) 9.32.06, 3. Frank Hoste (IJsboerke-Colnago) 9.32.09, 4. Jan Aling (Ebo-Superia) 9.32.12, 5. Jan Raas (Frisol-Gazelle-Thirion) 9.32.16,

Punten: 1. Gerben Karstens (T.I.-Raleigh) 37 pnt., 2. Piet van Katwijk (T.I.-Raleigh) 32 pnt., 3. Jan Huisjes (De Onderneming-Marvik-Benco) 22 pnt., 4. Sean Kelly (Flandria-Velida-Latina) 21 pnt., 5. Joop Zoete­melk (Miko-Mercier) 20 pnt.,

Ploegen: 1. T.I.-Raleigh 28.21.29, 2. Flandria-Velda-Latina 28.25.55, 3. De Onderneming-Marvik-Benco 28.26.17, 4..Ebo-Superia 28.26.17, 5. IJs­boerke-Colnago 28.26.17, 6. Frisol-Gazelle-Thirion 28.26.17.

Derde etappe: HOOGERHEIDE-GOES, 192,5 km

De dag na de “verplaatsing", de toch lastige opgave tussen het Brabantse Hoogerheide en het Zeeuwse Goes, had Freddy Maertens uitgekozen om zichzelf eens te testen. De wereld­kampioen wilde weten hoe ver hij „stond" in verband met de komende w.k. strijd in Venezuela. En na zijn spurtzege in Goes stelde Maertens tevreden vast dat het hem was mee­gevallen. “Niet alleen de ploeg koerst sterk, maar ik rij zelf ook erg goed. Steeds van voren."

Alle sombere berichten over het parkoers in San Cristobal ver­werpend: “Er staat vandaag in de gazet dat er daar hooguit tien man aan zullen komen na de race. Het zou het lastigste wereldkampioenschap van de laatste jaren zijn. Zwaarder nog dan Montreal. Maar dat kan niet waar zijn, he." En tegen ploegleider Lomme Driessens: “We hebben toch een kaart ge­kregen, met de hoogteverschillen. Daarop viel het allemaal best mee. Zouden er echt maar een paar coureurs in staat zijn de afstand te voltooien, dan konden we beter thuisblijven. Maar wij gaan erheen. Dus zal het best lukken."

Verbaasd was de wereldkampioen (overigens een ritwinnaar waarop de Proftour - en Welke organisatie niet? - terecht trots was) over de gebeurtenissen in de wedstrijd om hem heen. Freddy: „Ik had mezelf beloofd er wat van te maken. Ik heb ook alles gedaan om een massasprint te voorkomen. Maar kijk: wanneer je dan denkt met de goede ontsnapping weg te zijn, gaan er opeens links en rechts mannen opzitten. Geven ze geen trap meer. Dat hoort er zeker allemaal bij, maar het is wel jammer. Want het is hier een mooie koers. Je kunt je uit­leven. Wie weet val ik nog wel eens aan. Ik ben immers niet gekomen om me weg te steken. Dan had ik beter thuis kunnen gaan trainen."

Op een echte aanval van de Flandria's rekende in Goes, na een toch teleurstellende prestatie van de professionals op de lastige polderwegen in het vlakke Zeeuwse land, eigenlijk niemand meer. De koers werd immers stevig in de hand gehouden. Lei­der Bert Pronk had in de groep voldoende steun. „De lastigste opgave," meende de Scheveninger dan ook, „heb ik volgens mij nu achter de rug. Ja, in moeilijkheden ben ik echt wel geweest. Dat rijden in waaiers de hele dag valt niet mee. Een paar keer moesten we oppassen dat de eerste groep niet te ver weg­kwam. "

In werkelijk, gevaar kwam Pronk pas bij het ronden van de lussen om finishplaats Goes. In dat kritieke moment, met o.a. Raas, Maertens en Kelly in de spits, liet Didi Thurau zich echter terugzakken om zijn vriend en meesterknecht op te halen. Pronk: “Ook Kuiper en Knetemann hebben veel werk gedaan. Ik denk dat de Proftour nu wel binnen mijn bereik is."

In het ontgoochelde Frisol-kamp, waar Jan Raas na een hand­vol vlijm- scherpe aanvallen toch niet geslaagd ontbrak (reed na de finish hard door), verwoordde Cees Priem de ontstemming. Priem (op kosten van Skol straks naar Venezuela) oordeelde dat de koers werd geblokkeerd. De Zeeuw: “Wat we ook pro­beren, als Pronk er niet bij is, rijdt er geen mens. En niet alleen de Raleighs werken voor hem. Ook de mannen van IJsboerke (Pronk's nieuwe sponsor) deden er enkele keren in een kopgroepje heel weinig aan. Het heeft op deze manier alle­maal weinig zin om je druk te maken. Alleen als training, als voorbereiding op de w.k. is deze wedstrijd nog aardig."

Het koersverloop onderstreepte Priem's gelijk. Een grapje van Fedor den Hertog (1 km), een lange (40 tot 115 km) en tot mislukken gedoemde solo van de Belg Eric Jacques en, op de smalle wegen, onverrnijdelijke breuken in de hoofdmacht: daar­mee moesten de volgers het doen. Pas in Vrouwenpolder (120 km) losten een aantal renners definitief. Ferdi van den Haute, Alain Desaever, Luis Ocana, Gerard Kamper, Paul Wellens, Juan Pujol, Enrique Cima, Rafael Ladron de Guevara, Jose Luis Viejo (voldoende mensen van Frisol en Kas dus), Etienne van der Heist, Patrick Busolini, Ahdr6 Corbeau, Gerard Vianen, Wim de Ruiter, Rachel Dard, Gilbert Duclos-Lasalle en Jean Toso zouden (later nog aangevuld met o.a. Gerard Simonnot) enkele minuten verliezen. Twee andere Spanjaarden - oud­kampioen Perurena en Eulalio Garcia zagen het helemaal niet meer zitten en stapten in de bezemwagen.

Op kop sleurden intussen Freddy Maertens, Jan Raas en Hen­nie Kuiper. Dertien man kwamen voorop: Maertens, Raas, Van Sweefelt, Van Katwijk, Priem, Hoste (voorin het klassement), Kuiper, Smit, Kelly (ook gevaarlijk), Meernhout, Ludo Peeters, Andre Dierickx, Roman Demeyer. Jos Schipper sloot aan, maar die vlucht kon - geen Pronk - niet doorgaan. Even later (150 km) zat de leider er wel bij, in die fase dichtte Van Ger­wen (De Onderne- ming) de kloof tussen koplopers en hoofd­macht.

Karstens nam daarna het initiatief. Vervolgens gingen Meern­hout en Lubberding op avontuur. Dat dreigde voor Pronk uit de hand te lopen, want Maertens, Raas, Van Katwijk, Verlin­den, Godefroot, Kelly en Karstens sloten aan. Trouw zette echter Didi Thurau zich aan de kop van de meute. Goes zag daardoor een toch aardige strijd, waarin de Duitser met Peve­nage, Van den Broucke, Van der Poel en Van Gerwen aanpikte, maar daarna toch besloot terug te keren en Pronk op te halen. Maertens vond het daarna allemaal prachtig. Dacht misschien ook nog aan de rappe Kelly (in een groepssprint). Raas capi­tuleerde nog niet. Hij ging tevergeefs. Voor eigen volk zou de Zeeuw de trui niet grijpen. Ook Ludo Peeters soleerde zonder resultaat. Schipper slaagde evenmin („Ik kreeg in de gaten dat Maertens moest winnen en daarom heb ik tot het laatst gewacht met mljn aanval"). Van Katwljk en Raas kwamen er als eersten bij; de anderen volgden.

Het werd een groepsspurt met - van kop af - Maertens als de vlugste. Van Katwijk greep de tweede plaats en de groene trui. Kelly en Hoste (respectievelijk negende en tiende) bleven buiten de bonificaties. Daar ging het Pronk slechts om. Hij was weer een dag dichter bij de eindzege.

Beroepsrenners: 1. Freddy Maertens (Flandria-Vel,da-Latina) 192,5 km in 4.39.02 (met bon.), 2. Piet van Katwijk .(T.I.-Raleigh) 4.39.07; 3. Eddy van Haerens (Ebo-Superia) 4.39.09, 4. Gerrie van Gerwen (De Onder­neming-Marvik-Benco) 4.39.12, 5. Gery Verlinden (IJsboerke-Colnago) z.t., 6. Rudi Pevenage (IJsboerke-Colnago) z.t., 7. Jean-Luc Vanden­broucke (Peugeot) z.t., 8. Roelof Groen (Peugeot) z.t., 9. Sean Kelly (Flandria-Velda-Latina) z.t., 10. Frank Hoste (IJsboerke-Colnago) z.t., 11. Jan Huisjes (De Onderneming-Marvik-Benca) z.t., 12. Jan Raas (Frisol-Gazelle-Thirion) z.t.. 13. Gerben Karstens (T.I.-Raleigh) z.t., 14. Cees Priem (Frisol-Gazelle-Thirion) z.t., 15. Ko Hoogedoorn (De Onderneming-Marvik-Benco) z.t., 16. Jos Schipper (Ebo-Superia) z.t., 17. Ludo Peeters (IJsboerke-Colnago) z.t., 18. Sven-Ake Nilsson (Miko­Mercier) z.t., 19. Bert Pronk (T.I.-Raleigh) z.t., 20. Julian Andiano (Kas) z.t.

Dagploegenklassement: 1. IJsboerke-Colnago 13.57.36 (21 pnt.), 2. De Onderneming-Marvik-Benco 13.57.36 (30 pnt.), 3. T.I.Raleigh 13.57.36 (34 pnt.), 4. Flandria-Velida-Latina 13.57.36 (38 pnt.), 5. Ebo-Superia 13.57.36 (41 pnt.), 6. Miko-Mercier 13.57.36 (62 pnt.).

KLASSEMENTEN NA DE DERDE ETAPPE

Individueel: 1. Bert Fronk (T.I.-Raleigh) 14.11..14, 2. Sean Kelly (Flan­dria-Velda-Latina) 14.11.20, 3. Frank Hoste (IJsboerke-Colnago) 14.11.21, 4. Jan Aling (Ebo-Superia) 14.11.24, 5. Jan Raas (Frisol-Ga­zelle-Thirlon) 14.11.28, Punten: 1. Piet van Katwijk (T.I.-Raleigh) 52 pnt., 2. Gerben Karstens (T.I.-Raleigh) 40 pnt., 3. Sean Kelly (Flandria-Velida-Latina) 28 pnt., 4. Jan Huisjes (De Ondernemin~g-Marvik-Benco) 27 pnt., 5. Fredidy Maertens (Flandria-Velida-Latina) 25 pnt., 6. Rudi Pevenage (IJs­boerke-Colnago) 23 pnt.

Ploegen: 1. T.I.-Raleigh 42.19.05, 2. Flandria-Velda-Latina 42.23.31, 3. Ebo-Superia 42.23.53, 4. De Ondernemin~g-Marvik-Benco 42.23.53, 5. IJs­boerke-Colnago 42.23.53, 6. Frisol-Gazelle-Thirion 42.25.00.

Vierde etappe: GOES-BUDEL, 205 km

De vrees van Bert Pronk was typerend voor het slaapverwek­kende verloop van de rit van Zeeland naar Brabant. Met nota bene nog een lastige Limburgse heuvelrit op het programma was de Scheveninger in Budel-Schoot bang voor een neder­laag op bonificaties. “Immers," wist de leider, “niet alleen in Heerlerheide zijn seconden ,winst" te verdienen, maar ook op de toppen van de Keuteberg en de Koning van Spanje geeft de organisatie de spurters een paar tellen cadeau. En dat is net iets voor die Ier, Sean Kelly."

Over zijn andere concurrenten sprak Pronk niet eens. De vijf overige coureurs die na de enige echte vlucht van de ronde in de etappe naar Heerenveen, binnen bereik van de Scheve­ningse Raleigh-rijder stonden, lieten het in de kilometers door het fraaie Brabantse landschap compleet afweten. Tot in de finale gebeurde er niets opmerkelijks. Zelfs de solo, na een ontsnapping met een groepje van zeven, van Belgische wk­kandidaat Ludo Peeters (24) betekende geen opschudding in de karavaan.

Daarvoor gingen er teveel kilometers aan vooraf, waarin veel volgers zich afvroegen wat het nut is van een dergelijke prof­ronde. Van een koers die als voorbereiding op de strijd om de regenboogtrui ideaal wordt genoemd, maar waarin geen van de vedetten ook maar een trap extra wil geven. Het gevolg: nog 72 man in koers en geen „lossers."

Natuurlijk: Jan Raas was even weg (vlak na het vertrek). Gerben Karstens, Aad van den Hoek, Gerrie van Gerwen, Willem Peeters en Don Allan fietsten iets harder den de 35 kilometer per uur die de hoofdmacht aanhield, maar het stel­de allemaal niets voor.

In de omgeving van Chaam (na 115 km al) dolde Michelleke Pollentier wat voor de meute uit. Hij kreeg Schipper, Knete­mann, De Ruiter, Wellens, Wilem Peeters, Pevenage, Meern­hout, Cael, Busolini, Tosi en Le Guilloux achter zich aan. Eer was er voor de Belgische kampioen niet weggelegd. Op advies van ploegbaas Lomme Driessens staakte hij de krachtsver­spilling.

De groep brak daarna enkele keren in brokken. Nooit met echt grote verschillen, maar toch viel op dat Pronk, Kelly, Hoste en Aling attent waren; dat Huisjes eenmaal rap met een twee­de waaiertje naar de spits fietste en dat Raas en Karstens het verder wel geloofden. Raleigh controleerde immers toch de koers. En ... Raas gaf toe zelf niet best te rijden.

Het was ook een van de redenen waarop hij weigerde Pronk te attaqueren toen die tweemaal van fiets verwisselde. De Zeeuw: „Dat wind ik geen stijl. Wanneer ze mij flikken is dat ook waardeloos. En bovendien: het had helemaal geen nut om op kop te gaan sleuren. Maertens persoonlijk hield het tempo even tegen de 60 km per uur. Trouwens: ik ben toch niet naar deze Proftour gekomen om te winnen."

Met hulp van de hele ploeg keerde Pronk (op de fiets van groene truidrager Van Katwijk) snel weer terug in de hoofd­macht. De Scheveninger: “Piet gaf me meteen zijn rijwiel. Hij was ook het dichtst in de buurt toen ik die klapband kreeg, waarbij mijn achterwiel brak."

Intussen was er in de spits, na een eenzame uitval van Ludo Peeters wel een kopgroepje gevormd (Bergeyk, 175 km). Peeters IJsboerke-ploegmakker Verlinden, twee Peugeots (Vandenbroucke en Groen), Ebo's Van den Haute, Frisols Don Allan en Gals bewaker) Raleighs Henk Lubberding sloten aan. Pronk: „Die mannen mochten wegblijven. Al moest het gat, voor de ploegenprijs, klein zijn."

Een onverwachte kans dus voor Peugeots gastrenner Roelof Groen (25). De man uit Giethoorn kreeg echter tegelijk een lekke voorband en een aflopende achtertube en moest over­stappen op een andere fiets. „Die jacht daarna heeft me veel kracht gekost," zei Groen later. „Ik kan in de finale niet veel meer. Alleen de spurt aan trokken voor Jean-Luc (Vanden­broucke) ging nog best."

Die Belg spurtte echter slechts voor de derde plaats. Bij de bel was Peeters gegaan en later verliet ook nog Van den Haute zijn gezellen. Ludo pakte op de meet zeventien secon­den winst. Dat hij Alleen kan rijden wisten - zeker de Bel­gische journalisten - we al lang. Bij zijn tiende seizoenzege bevestigde de renner die vorig jaar achter Knetemaan tweede werd in de Proftour, bijvoorbeeld zijn prestatie in de Midi­-Libre, waar hij als enige van een klasserijk peloton in de tijd­rit een moyenne boven de 50 km per uur realiseerde.

Ludo gelukkig: “Het was de derde keer dat ik het hier deze week in Nederland probeerde. Op weg naar Nijmegen en naar Goes haalden ze me terug, maar vandaag voelde ik dal het zou lukken."

De Proftour had opnieuw een goede etappewinnaar. Of dat een ronde, waarin verveling troef is, kan redden?

Beroepsrenners: 1. Ludo Peelers (IJsboerke-Colnago) 205 km in 5.11.49, 2. Ferdi van den Haute (Ebo-Superia) 5.12.08, 3. Jean-Luc Vandenbroucke (Peugeot) 5.12.18, 4. Donald Allan (Frisol-Gazelle-Thirion) 5.12.21, 5. Henk Lubberding (T.I.-Raleigh) z.t., 6. Gery Verlinden (IJsboerke­Colnago) z.t.; 7. Roelof Groen (Peugeot) 5.12.25, 8. Piet van Katwijk (T.I.-Raleigh) 5.12.37, 9. Gilbert Duclos-Lasalle (Peugeot) z.t., 10. Ger­rie van Gerwen (De Onderneming-Marvik-Benco) z.t., 11. Frank Hoste (IJsboerke-Colnago) z.t., 12. Eddy van Haerens (Ebo-Superia) z.t., 13. Wim de Ruiter (De Onderneming-Marvik-Benco) z.t., 14. Jose Luis Viejo (Kas) z.t., 15. Barry Hoban (Miko-Merrier) z.t., 16. Etienne van der Helst (Maes-Pils-Mini Flat) z.t., 17. Theo Smit (Frisol-Gazelle­Thirion) z.t., 18. Eric Jacques (Maes-Pils-Mini Flat) z.t., 19. Jan Huisjes (De Onderneming-Marvik-Benco) z.t., 20. Rogis Delepine (Peugeot) z.t., 21. Cees Priem (Frisol-Gazelle-Thirion) z.t., 22. Sean Kelly (Flan­dria-Velda-Latina) z.t., 23. Jean Tosi (Peugeot) z.t., 24. Bert Pronk (T.I.-Raleigh) z.t., 25. Jos Schipper (Ebo-Superia) z.t.

Dagploegenklassement: 1. IJsboerke-Colnago 15.36.57, 2. Peugeot 15.37.23, 3. Ebo-Superia 15.37.27, 4. T.I.-Raleigh 15.37.35 (3"r pnt.), 5. Frisol-Gazelle-Thirion 15.37.35 (42 pnt.), 6. De Onderneming-Marvik­Benco 15,37.51 (42 pnt.).

KLASSEMENTEN NA DE VIERDE ETAPPE

Individueel: 1. Bert Pronk (T.I.-Raleigh) 19.23.51, 2. Sean Kelly (Flan­dria-Velida-Latina) 19.23.57. 3. Frank Hoste (IJsboerke-Colnago) 19.23.58, 4. Jan Aling (Ebo-Superia) 19.24.01, 5. Jan Raas (Frisol­-Gazelle-Thirion) 19.24.05,

Punten: 1. Piet van Katwijk (T.I.-Raleigh) 60 pnt., 2. Gerben Karstens (T.I.-Raleigh) 40 pnt., 3. Jean-Luc Vandenbroucke (Peugeot) 35 put, 4. Gerrie van Gerwen (De Ondememing-Marvik-Benco) 28 pnt., 5. Sean Kelly (Flandria-Velda-Latina) 28 pnt., 6. Jan Huisjes (De Onder­neming-Marvik-Benco) 27 pnt.

Ploegen: 1. T.I.-Raleigh 57.56.40, 2. IJsboerke-Colnago 58.00.50, 3. Ebo­Superia 58.01.20, 4. Flandria-Velda-Latina 68.01.22, 5. De Onderneming­Marvik-Benco 58.01.44, 6. Frisol-Gazelle-Thirion 58.02.35.

Vijfde etappe: BUDEL-SCHOOT-HEERLERHEIDE, 247 km

De “koninginnerit" werd een lachertje. De Proftour devalueer­de tot een trimtocht voor het merendeel van de nog vertrokken 72 coureurs. Waarmee niets ten nadele mag zijn gezegd van de vijftien professionals die er dan wel wat van maakten. De mannen die er na 6 km al tussenuit trokken: Loder en Kelly (beiden Flandria), Lefevre (Ebo), Fedor den Hertog en Smit (Frisol), de zonder twijfel strijdlustigste man uit de Ronde Eric Jacques (Maes Pils), Le Guilloux (Miko), Nidi den Her­tog (De Onderneming), Vandenbroucke en Tosi (Peugeot), Ludo Peeters, Van Sweefelt en Pevenage (IJsboerke) en Van den Hoek en oranje truidrager Bert Pronk (T.I.-Raleigh). Negen van de tien ploegen hadden mensen voorop. Reden voor de hoofdmacht om als een groep toeristen door het Limburgse land (waar overigens veel minder publiek dan verwacht was langs de kant stond) te fietsen, met soms een snelheid van benieden de 30 km per uur. De voorsprong van de leiders was na 25 km al vier minuten; na 45 km (Roosteren) ruim elf en in Schimmert (toen Eric van de Wiele zich als eerste uitvaller had gemeld) al bijna veertien.

De Cauberg en Keuteberg naderden. Een klus waarvoor in de hoofdmacht de Flandria's bedankten. Wereldkampioen Freddy Maertens, Pollentier, Demeyer, Beyssens, Verschaeve en Ebo's Marc Meernhout verlieten het parkoers. Een beslissing van „de kleine" waar zelfs “peetvader" Driessens niet achter kon staan. „Het was ook niet voorzien," zei hij. En de verzamelde Bel­gische journalisten bevestigden dat bij de verzorging later wel degelijk de soigneurs met de etenszakjes van de Flandria­equipe hadden klaargestaan. Een formatie, waarvan juist een paar minuten tevoren via de tourradio was doorgegeven dat de contracten voor komend jaar al weer rond waren.

Driessens dacht overigens, niet dat Maertens c.s. waren af­gestapt om 's avonds nog in Belgie (Heerselt) een criterium te rijden. De wedstrijd- commissarissen kondigden - terecht arg­wanend - al maatregelen via de UCI aan, mocht dat wel zo zijn. Waarschijnlijker was dat de wereldkampioen en zijn hel­pers naar huis gingen om de valiezen te pakken. Zondags prijkte immers - tegen de wil van de renners in, op bevel van de BWB - de Leeuwse Pijl op het programma. En van St. Peeters-Leeuw ging het holder-de-bolder naar Parijs, waar het vliegtuig voor Venezuela wachtte.

Het slechte, voorbeeld van Maertens werd gevolgd. Walter Planckaert, Cael, Dard, Delepine, Corbeau en ook Didi Thurau haakten af. Raas, Ocana, Allan, Dierickx, Godefroot en Jacobs volgden. Priem, Van Haerens en Wellens gaven kort daarna op. Een groep van slechts 31 man telde toen al bijna 16 minuten achterstand op de leiders.

In die kopgroep werden wel de extra bonificaties eerlijk ver­deeld. Den Hertog kwam op de Keuteberg als eerste boven, voor Pevenage en Pronk; waara op de Gulpenerberg de leider demarreerde, maar toch Ludo Peeters en Kelly nog zag passeren.

De tweestrijd om het oranje, waarin de tour inmiddels was uit­gemond, bleef open. Het verschil tussen Kelly en Pronk was nog altijd zes seconden. Een ritzege van de Ier zou de beslissing kunnen brengen. Zou, want de prognose dat er best een paar man uit de kopgroep weg konden rijden, was niet moeilijk te maken.

De verbrokkeling begon met een valpartij (110 km) van Kelly, Smit en Lefevre. Loder gaf zijn ploegmaat een fiets en bleef zelf achter. Met geloste Van Sweefelt knokte de Zwitser echter dapper door. Terwijl de derde man van IJsboerke (toch belangrijk voor de ploegenprijs) ontgoocheld opgaf, zou Loder na een uur achtervolgen - bij Margraten (153 km) - alsnog voorop komen aansluiten.

Intussen waren in de streek van Vaals en Vijlen Jacques, Nidi den Hertog, Smit en Lefevre steeds weer in moeilijkheden. Ludo Peeters gaf voorop het tempo aan. Nidi den Hertog sneuvelde daarbij. Loder, Le Guilloux, Smit en Van den Hoek moesten er ook af en terwijl Kelly en Pronk slechts oog voor elkaar hadden, forceerde Fedor den Hertog en Rudy Pevenage de greep naar de dagwinst. Jacques tegenactie reikte niet ver genoeg. Hij verloor tenslotte bijna twee minuten.

Pronk, Kelly, VandenBroucke, Lefevre en Peeters 2.30 min. Maar Pevenage (23) geloofde zelf niet meer in een voorsprong van meer dan 4.11 min., het verschil tussen hem en Pronk in het klassement. De Belg (volgend seizoen ploegmaat van de latere winnaar): „Ik heb in het begin van de vlucht alles ge­daan, daarna nam Fedor - de strijdlustigste op de slotdag - het werk voor zijn rekening. Met de ritzege ben ik al erg blij. De ronde te winnen ? Daar heb ik nooit aan gedacht."

Pronk moest intussen het tempo bij de anderen hoog houden. De winnaar: Kelly gaf geen trap op kop. Ik was maar bang dat'ie in de finale nog achter me vandaan zou demarreren. Dat was immers toen hij de etappe niet meer kon winnen, zijn enige kans." Viermaal probeerde de Ier het ook in de plaatselijke ronden in Heerlerheide. Maar telkens counterde Pronk goed.

Al was dat op de fiets waarmee hij - na zijn zege in Luxem­burg, de derde plaats in Zwitserland en de twaalfde in de Tour - zijn beste seizoen tot dusverre bekroonde bijna niet mogelijk. Enkele gebroken spaken veroor- zaakten dat het wiel tegen de buizen aansleepte. Pronk tegen soigneur Ruud Bak­ker (gaat met hem en Thurau mee): „Ik durfde niet meer over te stappen. Dat was me te link." En over de waarde van zijn triomf in de onweerspre- kelijk gedevalueerde Proftour: ,Ik ben er toch blij mee. Want ondanks alle kritiek is er op som­mige momenten - bijvoorbeeld in de tweede en derde rit - erg hard gekoerst."

Bert Pronk, de opvolger van Zoetemelk en Knetemann. De derde goede winnaar van de voor de derde keer sportief nau­welijks bevredigende Ronde van Nederland. Jammer voor de Scheveninger dat zijn collega's bij zijn onbetwistbaar verdiende en knappe succes voor zoveel negatieve publiciteit zorgden.BRON: HENK KRUITHOF

Beroepsrenners: 1. Rudi Pevenage (IJsboerke-Colnago) 247 km in 6.12.32, 2. Fedor den Hertog (Frisol-Gazelle-Thirion) 6.12.37, 3. Eric Jacques (Maes-Pils-Mini Flat) 6.14.25, 4. Jean-Luc Vandenbroucke (Peugeot) 6.14.57, 5. Patrick Lefevre (Ebo-Superia) 6.15.04, 6. Sean Kelly (Flan­dria-Velda-Latina) 6.15.09, 7. Bert Pronk (T.I.-Raleigh) z.t., 8. Ludo Peeters (IJsboerke-Colnago) z.t., 9. Theo Smit (Frisol-Gazebo-Thirion) 6.20.15, 10. Aad van den Hoek (T.I.-Raleigh) z.t:, 11. Eric Loder (Flan­dria-Velda-Latina) z.t., 12. Jean Tosi (Peugeot) z.t., 13. Maurice Le Guilloux (Mike-Mercier) z.t., 14. Nidi den Hertog (De Onderneming­Marvik-Benco) 6.23.02, 15. Piet van Katwijk (T.I.-Raleigh) 6.26.09, 16. Willem Peeters (IJsboerke-Colnago) z.t., 17. Ferdi van den Haute (Ebo-Superia) z.t., 18. Frank Hoste (IJsboerke-Colnago) z.t., 19. Jos Schipper (Ebo-Superia) z.t., 20. Etienne van der Helst (Maes-Pils­Mini Flat) z.t., 21. Julian Andiano (Kas) z.t., 22. Hubert Mathis (Mike-Mercier) z.t., 23. Henk Lubberding (T.I.-Raleigh) z.t., 24. Jose Luis Viejo (Kas) z.t., 25. Rafael Ladron de Guevara (Kas) z.t.

EINDKLASSEMENTEN

Individueel: 1. Bert Prank (T.I.-Raleigh) 25.38.56, 2. Sean Kelly (Flan­dria-Velda-Latina) 25.39.02, 3. Rudi Povenage (IJsboerke-Colnago) 25.40.30, 4. Fedor den Herto~g (Frisol-Gazelle-Thirion) 25.41.46, 5. Ludo Peeters (IJsboerke-Colnago) 25.42.16, 6. Jean-Luc Vandenbroucke (Peu­geot) 25.42.52, 7. Eric Jacques (Maes,Pils-Mini Flat) 25.46.44, 8. Patrick LeMvre (Ebo-Superia) 25.47.17, 9. Eric Loder (Flandria-Velda-Latina) 25.49.00, 10. Frank Haste (IJsboerke-Colnago) 25.50.07, 11. Jan Alin­(Ebo-Superia) 25.50.10, 12. Gerben Karstens (T.I.-Raleigh) 25.50.22, 13. Maurice Le Guilloux (Mike-Mercier) 25.52.29, 14. Theo Smit (Frisol­Gazelle-Thirion) 25.52.32, 15. Aad van den Hoek (T.I.-Raleigh) 25.53.17, 16. Piet van Katwijk (T.I.-Raleigh) 25.53.27, 17. Hennie Kuiper (T.I.­Raleigh) 25.53.42, 18. Henk Lubberding (T.I.-Raleigh) 25.53.48, 19. Jeep Zoetemelk (Mike-Mercier) 25.53.48, 20. Gery Verlinden (IJsboerke-Col­nago) 25.53.55, 21. Willem Peeters (IJsboerke-Colnago) 25.54.11, 22. Jos Schipper (Ebo-Superia) 25.54.14, 23. Roman Demeyer (Ebo-Superia) 25.54.14, 24. Hubert Mathis (Mike-Mercier) 25.54.15, 25. Sven-Ake Nils­son (Mike-Mercier) 25.54.15, 26. Julian Andiano (Kas) 25.54.26, 27. Jan Huisjes (De Onderneming-Marvik-Benco) 25.57.44, 28. Gerrie Knete­mann (T.I.-Raleigh) 25.58.12, 29. Jean Tosi (Peugeot) 25.58.43, 30. Roe­lof Green (Peugeot) 26.01.40, 31. Nidi den Hertog (De Onderneming­ Marvik-Benco) 26.02.43, 32. Ferdi van den Haute (Ebo-Superia) 26.03.59, 33. Etienne van der Heist (Maes-Pils-Mini Flat) 26.04.34, 34. Jose Luis Viejo (Kas) 26.04.40, 35. Rafael Ladron de Guevara (Kas) 26.04.40, 36. Alain Desaever (Ebo-Superia) 26.08.45, 37. Wim de Ruiter (De Onder­neming-Marvik-Benco) 26.11.57, 38. Gerard Kamper (Frisol-Gazelle­Thirion) 26.11.59.

Ploegen: 1. IJsboerke-Colnago 76.54.50, 2. T.I.-Raleigh 76.58.13, 3. Ebo­Superia 77.08.42, 4. Frisol-Gazelle-Thirion 77.09.10.

Punten: 1. Piet van Katwijk (T.I.-Raleigh) 61 pnt., 2. Jean-Luc Van­denbroucke (Peugeot) 49 pnt., 3. Rudi Pevenage (IJsboerke-Colnago 48 pnt., 4. Gerben Karstens (T.I.-Raleigh) 40 pnt., 5. Sean Kelly (Flan­dria-Velda-Latina) 38 pnt., 6. Ludo Peeters (IJsboerke-Colnago) 33 pnt., 7. Jan Huisjes (De Onderneming-Marvik-Benco) 27 pnt., 8. Ferdi van den Haute (Ebo-Superia) 26 pnt., 9. Bert Prank (T.I.-Raleigh) 23 pnt., 10. Frank Hoste (IJsboerke-Colnago) 23 pnt.

Totaalstand Eurocheque sprintklassement: 1. Gerben Karstens (T.I.­Raleigh) 9 pnt., 2. Rudi Pevenage (IJsboerke-Colnago) 6 pnt., 3. Gery Verlinden (IJsboerke-Colnago) 6 pnt., 4. Piet van Katwijk (T.I.­Raleigh) 6 pnt., 5. Jan Aling (Ebo-Superia) 6 pnt.

 

RONDE VAN NOORD-HOLLAND.(1977.05.06 T/M 05.08)

Jan van Erp-ploeg te sterk in Driedaagse door Noord-Holland

Drie dagen Noord-Holland. Het zo fraaie organisatorische produkt van Zaanlandse wielerclub DTS (Door Training Sterk) kende een vlekkeloos verloop. Vlekkeloos, maar tegelijk ook vlak. Op die enkele momenten na, waarop er dan toch even „vuurwerk" werd afgestoken, eigenlijk bijna saai.

BART VAN EST eindwinnaar

De oorzaken ziju gemakkelijk op te noemen. Het gevecht was te eenzijdig. Snel beslist ook, al kwam er op de laatste dag een onverwachte winnaar uit, de superieure paarse brigade van Jan van Erp. De tegelhandel domineerde van start tot finish. Kon dat ook. Want in Noord-Holland ontbraken toch teveel ploegen: Union en Elite Meubel - om er maar eens twee te noemen - hadden wellicht iets kunnen doen aan de situatie.

Want Soka Snacks (zonder Van de Bunder, Maas en Scheune­man nog) en Amstel (zonder Hassink, Spijker, Pirard en ook nog eens gehandicapt doordat Martin Visser helemaal niet aan kon treden en Adrie van Houwe- lingen moest afhaken) waren daar nu niet toe in staat.

Zij beschouwden, als veel anderen, de driedaagse als een test voor Olympia's Ronde. Een geslaagde test. Dat wel. Want met hulp van bijvoorbeeld Hassink kan Leo van Vliet ongetwijfeld nog meer dan hij nu al liet zien. En verder kan Herman Krott met een gerust hart jonge Jos Lammertink (19 pas) in het zware meerdaagse werk inzetten. Wat de pas sinds enkele maanden als amateur koersende Lammertink deed, maakte indruk.

Evenals de activitelten bij Soka van Theo van Rooy, die om studieredenen Olympia's Ronde nog laat schieten. Evenals ook natuurlijk winnaar Bart van Est. In 1972 nog adspiranten­kampioen van Nederland. Te bewonderen in de nieuwelingen­ en juniorenklassiekers en vorig jaar zo sterk gestart als ama­teur. “Daarna," weet Bart, „ging het niet meer zo fameus. Te­veel getraind misschien. Nu heb ik dat anders opgebouwd. Ook al omdat ik ziek ben geweest, heb ik nog niet zo onwijs veel kunnen trainer. Wel is de vorm in de Italiaanse Giro delle Re­gioni gegroeid. De eindklassering (41e) daar telt niet. Ik ben er wel steeds beter gaan rijden."

Met als gevolg de eerste grote uitslag van 20-jarige Bart van Est. Een Westbrabander uit Dinteloord, die met ploeggenoten Gnus Bierings en (verstandig) niet in Noord-Holland, maar straks wel in de Ronde van Nederland uitkomende Bert Ooster­bosch, het oude bolwerk van Jan van Erp nieuwe gestalte kan geven.

PLOEGENTIJDRIT ZAANDAM-ZAANDAM, 20,5 km

Al meteen haalde het sextet van Jan van Erp flink uit. Ruim een minuut verloren alle andere ploegen op de „train" Van den Kruys, Koot, Mutsaars, Van Leeuwen, Van Est, Lamboo. Een geweldig succes voor de tegelbrigade, die na het vertrek van toppers Gerrie van Gerwen en Henk Lubberding dit seizoen nog niet aan een klassieke zege was toegekomen.

Ditmaal was de formatie ontketend. Driessen Stoffen-Optilon bood nog het beste partij, onmiddellijk gevolgd door Bleu de Nil, Batavus en Soka. Amstel moest veel terrein prijsgeven. Zonder Arie Hassink (examens), Frits Pirard (militaire ver­plichtingen), Martin Visser (ook al geen vrij van legerdienst) en met een zieke Adrie van Houwelingen (de winnaar van vorig jaar gaf voor de start van de eerste etappe definitief op) was het kwartet van Krott kansloos.

Amateurs: 1. Jan van Erp, in 25.49.00 (met bon.), 2. Driessen 27.29.20, 3. Bleu de Nil 27.45.30, 4. Batavus 28.01.50, 5. Soka 28.10.60, 6. Alcmaria Victrix 28.19.40, 7. Militaire Ploeg 28.23.70, 8. Bossche Staalbouw 28.32.50, 9. De Uitkomst 28.48.10, 10. Amstelland 28.50.20, 11. DTS 28.59.60, 12. Amstel Bier 29.13.20, 13. De Bataaf 29.13.20, 14. Olympia 29.22.00, 15. Kennemerland 29.38.50.

Eerste etappe: ZAANDAM-ALKMAAR, 144,5 km

De overmacht van Van Erp bleef te groot. De krachten bun­delend haalden de pupillen van Jan van Erp, Jan Gisbers en Cas Vulders opnieuw alle slagen naar zich toe. Een overwinning van Henk Mutsaans, de derde plaats voor na de ploegentijdrit in rode trui gestoken Piet van Leeuwen, een vierde prijs voor Peter van den Kruys, Bart van Est als negende en Hans Koot in twaalfde positie over de streep. Plus een nog onaantastbaar­der voorsprong in de stand van de ploegen. Kon het duidelijker? Vooral Leo van Vliet maakte er zich nogal boos over. Aan Am­stel-zijde had de in augustus tot Joop Zoetemelk's Miko-for­matie toetredende Westlander in de eerste, zeker niet eenvou­dige kilometers immers uitsluitend de steun van neo-amateur Jos Lammertink. Die dan wel, zoals Koot en Van Vliet beves­tigden, goed reed, maar toch in de finale Van Vliet niet kon steunen in de jacht op - na de Omloop van de Kempen -­nieuwe roem.

Liefst vijf Van Erp-strijders namen immers plaats in de eerste waaier, die al even buiten Zaandam ontstond. Mutsaars, Van Leeuwen, Van Est, Van de Kruys en Koot bepaalden nadruk­kelijk het tempo. Waarin met de twee Amstel-mannen, drie coureurs van Soka Snacks (Ad Tak, Aad Kramer en Theo de Rooy), Batavus-routinier Piet Hoekstra, Theo Hogervorst van

Bossche Staalbouw, militair Gerrit Vixseboxse en twee Olym­pianen Ruiter en Martin Schoen meekonden.

Maarten de Vos, de enige vertegenwoordiger van Driessen Stof­fen-Optilon moest al erg snel afhaken. Hij ging daarna nog wel mee in een tweede groep, maar die “beste verliezers" in een totaal verbrokkeld veld mochten na Assendelft (25 km) ook hun illusies vergeten. Voor Johan van der Meer (Amstel), Van de Borgh en De Vos (Driessen), Haller, Huveneens en Schuite­maker (Lakspuiterij De Uitkomst-Riejan Sport), Prinsen en Vooys (Soka), Van Tilborg (Bleu de Nil), Marcel van Leeuwen (Bossche Staalbouw), Van der Steen en Verbrugge (militairen), Slot (Alcmaria Victrix), Duineveld (DTS) en Butter (Ken nemerland) was het zaak de achterstand zo klein mogelijk te houden.

Het tempo vooraan eiste intussen meer slachtoffers. Vixseboxse en Ruiter losten na 60 km, Kramer ging er bij het inzetten van de finale af (120 km) en later sneuvelden ook Koot en Schoen.

Zeker geen schande voor de jonge Olympiaan. Te weinig krijgen in de huidige klassieke formule immers clubrenners de kans zich in de grote koersen te laten zien. De (te) geringe belang­stelling van, de merkenteams voor Noord-Holland maakte het starten van een flink aantal verenigingen mogelijk. Met de kans op “nieuwe" gezichten voorin. Zoals dat van Schoen, die tot vreugde van coach Middelink niet zocht naar de steun van de grote versnelling, maar „twee tandjes lichter" dan de anderen er toch erg lang bij kon blijven.

Ook de aanvalsdrift van nu doorstotende Bart van Est ver­heugde Middelink. De jonge groep waarmee hij wil gaan wer­ken (Oosterbosch, Bierings, De Rooy, Lammertink) kan zeker nog wel worden aangevuld met het oog op de w.k. in Venezuela. Van Est stuitte in Noord-Holland vooralsnog op het verzet van vooral Van Vliet en Hoekstra. Het spel werd echter door de tegelploeg feilloos verder gespeeld. Met 10 km voor Alkmaar de verrassende ontkno- ping. Vier man daar licht voorop: Van Vliet, De Rooy en het Van Erp-duo Mutsaars en Van Leeuwen. Leo van Vliet: “Zelfs toen moest ik al het werk opknappen. Het lijkt wet alsof ze allemaal tegen mij fietsen."

„Nee," verduidelijkte Piet van Leeuwen, “wij gaan jou heus niet naar de streep brengen. Dan zitten we er met twee man bij en worden we nog geklopt." Dus deed Van Erp's vooruitgescho­ven tweetal het anders. Achter Van Vliet, die tegen de wind in op kop net dacht te worden afgelost, demarreerde Mutsaars weg. Met De Rooy aan het wiel. Van Leeuwen weigerde Am­stel's troef te helpen in de achtervolging. Waarna Leo zich ontgoocheld door de groep liet opslokken.

Mutsaars (23) won vervolgens gemakkelijk de spurt. Van Leeu­wen bleef nog juist buiten bereik van de spurters, die in Van der Kruys de snelste man hadden. Het Van Erp-succes was com­pleet.

Amateurs: 1. Henk Mutsaars (Van Erp) 145 km in 3 uur 22 min. 22 sec. (met bon. 3.22.07), 2. De Rooy (Soka) 3.22.22 (met bon. 3.22.12), 3. Van Leeuwen (Van Erp) 3.22.28 (met bon. 3.22.23), 4. Van der Kruys (Van Erp) 3.22.30, 5. Hoekstra (Batavus), 6. Tak (Soka), 7. Hogervorst (Bossche Staalbouw), 8. Van Vliet (Amstel), 9. Van Est (Van Erp), 10. Lammertink (Amstel) allen z.t., 11. Schoen (Olympia) 3.22.35, 12. Koot (Van Erp) 3.23.40, 13. Kramer (Soka) 3.24.12, 14. Huveneers. (De Uit­komst) 3.25.52, 15. Verbruggen (Militairen), 16. De Vos (Driessen), 17. Prinsen (Soka), 18. Van der Steen (Militairen 3.26.03, 19. Slot (Alcma­ria Victrix) 3.26.05, 20. Schuitemaker (De Uitkomst).

Tweede etappe: ALKMAAR-DEN HELDER, 165 km

Evenals het weer - een stralende zon en meer dan genoeg wind - een onveranderd koersbeeld. De kilometerslange tocht langs de boorden van het IJsselmeer bevestigde nog eens wat al eerder duidelijk was geworden. Opnieuw de omklemming door de Van Erp-mannen, met de Amstels (Van Vliet) in de tang en de brigade van Soka Snacks Ws (te) afwachtende derde partij. Bij wie door een valpartij Theo de Rooy even de slag dreigde te missen. Kilometers moest hij (erg sterk toch) in een tweede groep jagen om pas na 75 km definitief aansluiting te krijgen bij een nog forse eerste waaier.

Inmiddels was militair Gerrit Vixseboxse, in de eerste rit nog lang in de spits, al ver achterop geraakt en verloor ook Jan van Erps zesde man, Bert Lamboo, het contact met zijn vijf heer­sende makkers. De chaotische doortocht in Hoorn bracht in Schuitemaker, Van der Kruys, Van der Steen, Van de Weide en Pennekamp, even een kopgroep, maar veel betekende het niet. Evemnin als trouwens de lekke band waardoor Bart van Est even verzeilde in het groepje De Rooy, dat op het punt stond aan te pikken.

De echte klappen vielen pas na zo'n 95 km. Juist nadat Amster­dammer Barend Huveneers„ die later nog een stevig robbertje uitvocht met de Brit Galloway, met pech van fiets verwisselde.

Achttien man voorop bij Medemblik: drie Amstels (Van der Meer, Lammer- tink, Van Vliet), vijf van Jan van Erp (Van der Kruys, Koot, Mutsaars, Van Leeuwen en Van Est), vier Soka's (Tak, Prinsen, Kramer en De Rooy), twee van Bossche Staal­bouw (Mak en Hogervorst), twee militairen (Van der Steen en Verbrugge) en eenlingen Van Tilborg (Bleu de Nil) en Slot (Alcmaria Victrix). Batavus (vooral Hoekstra) en De Uit­komst ontbraken. Verzetten veel arbeid om terug te komen, maar de breuk was ditmaal definitief. Ook voor de met een steenpuist sukkelende Olympiaan Schoen.

Restte de finale. Een kopie van de dag ervoor en ook van de rit naar Den Helder van vorig seizoen. Piet van Leeuwen later: „Je moet de aanval daar vroeg inzetten. Om echt weg te blijven is zeker een minuut voorsprong nodig. Die laatste kilometers gaat het langs de dijk immers vreselijk hard." Reden voor de sinds zijn huwelijk van Zoeterwoude naar Hilvarenbeek ver­huisde coureur om - geinspireerd door het succes dat hij in 1976 in Noord-Holland oak al had - de eerste uitval te wagen.

Met nog 25 km te gaan slopen Toon van der Steen (mag overigens, wanneer het gat wordt gemaakt, in de waaier ook best eens op een andere dan de laatste plek rijden! ), Ger Mak en Verbrugge mee. Maar Van Vliet was onverbiddelijk. Ook voor Mutsaars en Ad Tak. Voor - daarna - weer Mutsaars en Verbrugge en nog eens voor Van Leeuwen, Slot en Van der Steen. De Westlander imponeerde, maar moest toch ook eens capituleren.

De demarrage van Bart van Est was dat breekpunt. Van der Steen ging mee en Ger Mak (vorig seizoen zo fortuinlijk win­naar van de laatste rit, toen Mutsaars minder dan 1 km van de streep alleen voorop, verkeerd reed) zag zijn kans. Vijfen­dertig seconden was de winst van dat trio 10 km voor Den Helder. Al deed Toon van der Steen ook geen meter kop. Zijn Soka-ploegleider (de Brabander ging van start in het rood-wit­blauw van de militairen) Ben van Erp: “Het verschil mocht natuurlijk niet te groot worden. Daarmee zouden de kansen van De Rooy en Tak worden bedorven."

In de steeds maar door Van Vliet en Lammertink geleide jacht hield de merkenkampioen zich intussen lang afzijdig. Toch slonk de winst. Ben van Erp: “We hebben wel degelijk in die fase gereden. Voor wie ? Voor nog niemand in het bijzonder. Gewoon om er zo dicht mogelijk bij te komen. Maar wanneer Van der Meer het dan nodig vindt om Adje Prinsen (helemaal niet gevaarlijk voor het klassement) terug te pakken als hij probeert naar de leiders te springen, zeg ik: doe het dan zelf maar. Daarna heeft Soka inderdaad toegekeken."

Hoe Van der Steen tevergeefs (hij verloor op de eerste dag al te veel om nog echt aan de leiderstrui te denken) op de ritwinst loerde. Hoe ook Bart van Est, die wel dicht bij de top van het klassement kwam, niet voor een nieuw Van Erp-succes kon zorgen. Want Mak was onbetwist de sterkste van het trio. Demarreerde drie, vier keer en had op de streep tenslotte drie seconden over op Van der Steen, vier op Van Est en elf op spurtwinnaar Van der Kruys.

Eindelijk ook nationaal een grote uitslag dus van op een “echt" profcontract (voor meer dan een broek en een shirt) azende Schiedammer. Mak (23) blonk immers wel uit in bijvoorbeeld Zuid-Holland en Mergelland, maar won er niet. Aan de vijf palmen in de Omloop Het Volk, Schendelbeke, Brussel-Dam­premy, St. Genesius Rode en Werkendam voegde hij een zesde jaarzege toe. Zonder, aansluitend op zijn Italiaanse avontuur in de Giro delle Regioni (waar Mutsaars met zijn derde plaats achter de Belgische kampioen Eddy Schepers de beste Neder­lander was, maar Mak bijna de zwaarste bergrit op zijn naam bracht), aan een goede klassering in de driedaagse toe te komen. Want op de- eerste dag verspeelde Mak, toch weer angstig voor het gedrang in de wind, liefst negen minuten.

De rode trui bleef intussen voor Mutsaars. Al ging het, vlak voor de tijdrit, allemaal nog om seconden.

Amateurs: 1. Mak 3.57.31 (met bon. 3.57.16), 2. v. d. Stee 3.57.34 (met bon. 3.57.24), 3. Van Est 3.57.35 (met bon. 3.57.30), 4. v. d. Kruys 3.57.42, 5. Prinsen, 6. Mutsaars, 7. Van Leeuwen, 8. Van Tilborg, 9. Van Vliet, 10. Verbruggen, 11. v. d. Meer, 12. Tak, 13. Lammertink, 14. Koot, 15. Slot, 16. Hogervorst, 17. De Rooy, 18. Kramer, 19. Koersen 4.00.14, 20. W. Gomes.

Individueel: 1. Mutsaars 7.19.49, 2. De Rooy 7.19.54, 3. Van Est 7.19.56, 4. Van Leeuwen 7.20.05, 5. v. d. Kruys 7.20.12,

Ploegen: 1. Jan van Erp 22.26.06, 2. Soka Snacks 22.30.20, 3. Amstel Bier 22.33.24, 4, Bossche Staalbouw 22.44.07, 5. Militaire Ploeg 22.50.40, 6. De Uitkomst 22.53.00, 7. Bleu de Nil 22.55.06, 8. Olympia 22.56.45, 9. Batavus 23.05.01, 10. Driewen 23.09.15, 11. De Bataaf 2'3.28.14, 12. Alc­maria Victrix 23.28.18, 13. Amstelland 23.39.03, 14. Kennemerland 24.04.08, 15. DTS 24.24.34.

INDIVIDUELE TIJDRIT DEN HELDER, 13 km

Het moment van de waarheid. De kilometers tegen het horloge, waarin Bart van Est de basis legde voor zijn totaalwinst. De Brabander uit Dinteloord, overigens drie dagen lang een van de renners die de koers bepaalden, noteerde over de 13 km een tijd van 15.38.5. Een gemiddelde dus van bijna 50 km per uur (49,866). Genoeg voor de eerste plaats. Want Jos Lammer- tink had in zijn eerste tijdrit 0.9 sec. meer nodig en Leo van Vliet klokte nog eens 0.2 meer.

Al moet daarbij onmiddellijk worden gevoegd dat Van Vliet, evenals Mutsaars (vierde op 1.2 sec.) en De Rooy (die 24.5 sec. verspeelde), veel nadeel had van een stortbui op de eenzame tocht. Dat kostte Mutsaars' waarschijnlijk de eindzege die hij, mits 0.2 sec. sneller gereden, dankzij de bonificaties nog had kunnen redden.

Het mocht niet zo zijn. De stand in het klassement na de tijdrit: 1. Van Es, 2. op 6 sec.. Mutsaars, 3. op 18 sec. Lammertink en

4. op 24 sec. Van Vliet.

Amateurs: 1. Van Est 15.38.5 (met bon. 15.23.5), 2. Lammertink 15.39.4

(met bon. 15.29.4), 3. Van Vliet 15.39.6 (met bon. 15.34.6), 4. Mutsaars 15.39.7, 5. Ponsteen 15.45.6, 6. Jeremiasse 15.47.9, 7. De Vos 15.52.6, 8. Tak 15.57.1, 9. Nieuwdorp 15.57.2, 10. De Rooy 16.02.0, 11. Mak 16.02.3, 12. Hoekstra 16.10.3, 13. Vooys 16.12.3, 14. v. d. Kruys 16.12.3, 15, Lamboo 16.13.3, 16. Prinsen 16.15.6, 17. Slot 16.16.3, 18. Hogervorst 16.17.7, 19. Van Kessel 16.18.6, 20. Koersen 16.19.2.

Algemeen klassement: 1. Van Est 7.35.23, 2. Mutsaars 7.35.29, 3. Lam­mertink 7.35.41, 4. Van Vliet 7.35.47, 5. De Rooy 7.35.56,

Derde etappe: DEN HELDER-ZAANDAM, 141,6 km

Een anti-climax. Hoe kon het ook anders? De Van Erp-ploeg heerste. Wilde slechts de posities continueren. Bart van Est: „Wie aan kop stond werd beschermd. We zouden elkaar onder­ling niet aanvallen." En Mutsaars: “Daar hou ik me dan ook aan. Ik ben niet een keer in de aanval gegaan." Onder aanvoe­ring van Van der Kruys betekende dat een slaapverwekkende tocht naar finishplaats Zaandam. Met of en toe voor de renners een verfrissende regenbui en in de finale zelfs wegen, waar evenveel water op stond also in de sloten ernaast.

Iedereen die viel, lek reed of door een andere oorzaak even afhaakte kon weer terug komen. Want aan aanvallen werd in feite niet gedacht. Goed: Haller, Vooys en Gomes probeerden het na 100 km (!) even. Van Vliet waagde een -sprong, maar ook hij („Ik ben toch nog wel een keer of vijf even gaan staan, maar meteen kropen de Van Erp-mannen aan het wiel") be­rustte alras.

De weg lag open voor een uitval van een “ongevaarlijke" dur­ver. Dat werd Jacques Vooys. 's Morgens al “kort" in de tijd­rit (13e), maar een lag eerder vlak voor de bezemwagen bin­nengerold en op ruin vijftig minuten in het klassement. Ieder­een vond het eigenlijk wel goed dat hij voor Soka nog een troostprijs binnenhaalde.

En: Vooys deed het in stijl. Reed ruim anderhalve minuut winst bijeen tussen Purmerend en Zaandam. Regen en watermassa's op de weg trotserend pakte de 21-jarige Scheveninger, die bij ploegleider Ben van Erp kind aan huis is, de ritwinst.

Voor de spurters restte de tweede plaats. Die strijd probeerde Van Vliet nog wel te benutten om iets op te schuiven in de totaalstand. Maar ook dat lukte niet. Alles bleef bij het oude. En daarmee was iedereen in het peloton eigenlijk wel tevreden.

Amateurs: 1. Vooys in 3.16.46 (met bon. 3.16.31). 2. Huveneers 3.18.02 (met bon. 3.17.52), 3. Gomes 3.18.02 (met bon. 3.17.57), 4. v. d. Kruys, 5. Van Vliet, 6. v. d. Weide, 7. Hoekstra, 8. Van Tilborg, 9. Tigelaar, 10. Mut­saars, 11. Noy, 12. Schuitemaker, 13. Van Leeuwen, 14. v. d. Meer, 15. Van Est, 16. Prinsen, 17. Verbruggen, 18. Borst, 19. Duineveld, 20. De Vos allen z.t. als Gomes.

EINDKLASSEMENTEN

Individueel: 1. Van Est (Van Erp) 10.53.25, 2. Mutsaars (Van Erp) 10.53.31, 3. Lammertink (Amstel) 10.53.43, 4. Van Vliet (Amstel) 10.53.49, 5. De Rooy (Soka) 10.53.58, 6. Tak (Soka) 10.54.11, 7. Van der Kruys (Van Erp) 10.54.26, 8. Hogervorst (Bossche Staal;bouw) 10.54.32, 9. Van

Leeuwen (Van Erp) 10.54.42, 10. Koot (Van Erp) 10.56.03, 11. Kramer (Soka) 10.56.38, 12. Hoekstra (Batavus) 10.57.26, 13. Prinsen (Soka) 10.57.52, 14. Slot (Alemaria Victrix) 10.58.05, 15. Verbruggen (Militai­ren) 10.58.09, 16. Van der Steen (Militairen) 10.58.19, 17. Van Tilborg (Bleu de Nil) 10.58.21, 18. Schoen (Olympia) 10.59.31, 19. Van der Meer (Amstel) 10.58.42, 20. De Vos (Driessen) 11.00.27.

Ploegen: 1. Jan van Erp 32.20.14, 2. Soka Snacks 32.23.10, 3. Amstel 32.27.30, 4. Bossche Staalbouw 32.38.13, 5. Militaire Ploeg 32.44.46, 6. De Uitkomst 32.47.06, 7. Bleu de Nil 32.49.12, 8. Olympia 32.50.51, 9. Bata­vus 32.59.0'7, 10. Driessen 33.03.21, 11. Alcmaxia Victrix 33.22.24, 12. De Bataaf 33.31.53, 13. Amstelland 33.33.09, 14. Kennemerland 34.15.27, 15. DTS 34.18.90.

Punten: 1. Mutsaars, 2. Van Vliet, 3. Van der Kuys, 4. Van Est.

Sprint: 1. Van Vliet, 2. Van Leeuwen, 3. Koot.

 

RONDE VAN OVERIJSSEL.(1977.05.07)

Loon naar werken voor FRITS SCHUR in Ronde van Overijssel

Bij namen als Jan Janssen (1960), Ger­ber Karstens (1964), Hennie Kuiper (1970) en die van Arie Hassink, winnaar van de zilveren Ronde van Overijssel in 1976, wordt sinds zaterdag nu ook die van Frits Schur, de bescheiden 26-jarige Didammer, geschreven. De sympathieke Achterhoeker, die in september 1972 zijn enige klassieke zege boekte door het win­ner van de Ronde van de Achterhoek, liet het in de 26e Ronde van Overijssel niet aan een ander over op de meet nog de wedstrijd te maken. Schur, als altijd nu ook weer attent koersend, deed in gezel­schap van Giel v. d. Sterren zo'n 5 km voor de finish de beslissende aanzet, die voor de Didammer tot de overwinning zou leiden. Tweeduizend meter verder be­gon de lange eindspurt naar de finishlijn.

Geen onlogische zaak, zo'n lange sprint na dik 190 km koersen, want noch Schur, noch v. d. Sterren is een man die een vlijmscherpe jump in de benen heeft.

Zeker is zeker, dacht Frits Schur, die daarom maar lengte in zijn sprint legde en v. d. Sterren op 300 meter van de kalk­lijn definitief van zich afschudde.

Na Arie Hassink vorig jaar dit keer dus weer een oostelijke renner die prijs en premie in de wacht sleepte aan de finish in Rijssen na een Overijsselse ronde, die ditmaal weinig flonkeringen kende, al is er ook stevig in gekoerst.

Of bekendheid met het feit hoe de finish lag ten voordele van Frits Schur is ge­weest? “Ik wist in ieder geval hoe die aanloop naar de meet was," zei Schur, die er aan toevoegde: “Ik geloof niet dat Giel v. d. Sterren precies wist hoe dat in mekaar zat. Dat heeft mij toch wel voor­deel opgeleverd."

Met ruim 190 km voor de boeg is het dollemanswerk als een furie pogen de meute uit elkaar te trekken en het bijna 100 man sterke peloton dat Rijssen om elf uur verliet, wachtte er in de eerste tientallen kilometers dan ook wel voor het hoofd zogezegd in de strop te steken.

Bovendien werkte het weer ten voordele van een rustig koersverloop, dat in de buurt van Tubbergen na 80 km de eerste onrust in de volgerskaravaan bracht en de toeschouwers langs de weg wat kleur op de konen. Een groep van tien man trok daar weg uit de hoofd­macht. In elkaars gezelschap op het voorplan bevonden zich o.a. Arie Hassink en Ton ter Harmsel - twee Amstel-manner - waarbij verder als sterke componen­ten Michel Jacobs (Union), Bas van Lamoen (Batavus), Jos Nederlof (Bik), Giel v. d. Sterren (R & B), Joop van Vliet (Westland) en Wenk Botterhuis (Jan van Erp ) zaten. Ook de rappe Martin Havik (Club Ketting) was op tijd op de pedalen gaan staan toen zich de afschei­ding losmaakte.

PRIMA SAMENWERKING

In dat groepje was de sa­menwerking prima. “Niets dan lof daarover," vertelde Arie Hassink, „en we heb­ben toch een aardige voor­sprong kunnen opbouwen." De vedette uit Neede had gelijk, want, de soepel draai­ende koplopers werden nog bevoordeeld doordat bij het station Wierden (96 km) de achtervolgers voor een ge­sloten spoorboom moesten blijven staan. De wijzers van de klokken draaiden die ach­terblijvers dan ook versneld op een achterstand die van zo'n 30 sec. tot ver over de minuut (1.40) uitliep. Maar daar, nog wachtende voor die neergelaten spoorbomen, maakten de mannen de af­ spraak er met z'n allen toch maar eens echt voor te gaan rijden. Frits Schur was een van de mannen die dat plan smeedden. “Mijn vorm was verschrikkelgk goed en ik was best bereid om er nog eens keihard tegenaan te gaan," deed de Didammer uit de doeken.

Het bleek dat die afspraak waterdicht was. Frits Schur, Hans Langerijs en Frits Pirard deden het tempo met sprongen op­lopen en de aanvankelijke 1.40 voorsprong van de kopgroep slonk zienderogen: bij Vroomshoop (113 km) nog 1 min. 08 sec., vijf kilometer verder, bij Den Ham, was het verschil al minder dan een minuut (53 sec.) en zo schommelde het langzaamaan terug naar 40 en 30 seconden.

GEPAKT

Al voor Lemele (130 km), met de berg nog in zicht, was het pleit voor de eerste vluchters beslecht. In die achtervolging sneuvelden o.m. Hennie Stamsnijder en Ab Nederlof, maar Frits Schur als aanvoerder van de mannen die het complot hadden gesmeed bleef beresterk rijden. Schur liet ook niets meer aan het toeval over („Je kon geen moment even niet opletten, dat was levensgevaarlijk") en nam toen meteen, bergopwaarts de Lemelerberg, zelf maar het initiatief.

Naar voren gingen daar eerst Bas van Lamoen die ondanks te zijn achterhaald geen greintje zelfvertrouwen had verloren, Giel v. d. Sterren - wederom dus op het vinketouw -, Jan Feiken en Frits Schur. Bij dit kwartet voegden zich Albert Scheffer en Matje Dohmen, die nog met pech werd geconfron­teerd, maar in 4 km de tanden op elkaar bijtend zich weer in de frontlinie vervoegde.

Daarin wisten Schur, Scheffer en v. d. Sterren tempobepalend te handelen, maar de zaak definitief uit elkaar sleuren lukte toch niet. Wel bewerkstelligde het, dat renners als Langerijs en Pirard in de tweede groepering de man met het bekende stuk timmermansgereedschap op hun weg tegenkwamen en zodoen­de door hun aspiraties een streep konden halen. Spijtig als je bergen werk hebt verzet! Maar over bergen gesproken: de flinke stijgingen naar Hellendoornseberg, de Nijverdalse- en Holterberg, alsmede de Herikerberg, in de route gestrooid van het prachtige Twentse landschap op de laatste 40 km naar de finish, konden ook het beeld van deze Overijsselse ommegang niet meer wijzigen.

In de laatste kilometers liet Giel v. d. Sterren zich veelvuldig in de spits zien - om het maar eens in een voetbalterm te zeg­gen - maar Frits Schur was ook met het einde in zicht nog steeds de alerte, vol spanning geladen coureur, die ditmaal elke verrassings- of overrompelingsmogelijkheid bij voorbaat uit­sloot. En daarom – mede gelet op het voortreffelijke rijden in een optimale vorm - ook zo'n sterk en subliem winnaar van deze 6e Ronde van Overijssel, die organisatorisch weer uit­stekend was “verpakt" door het organiserende Comite Ronde van Overijssel - in samenwerking met Dagblad Tubantia, dat volgende week alweer alle plannen voor de Ronde van 1978 in de gemeentelijke brievenbus moet hebben gestopt.

BRON: WESSEL OUDEWORTEL

Amateurs: 1. F. Schur (Didam) 193 km in 4 uur 21 min. 50 sec., 2. G. v. d. Sterren (Haarsteeg) op 2 sec., 3. B. v. Lamoen (Rosmalen) op 12sec., 4. A. Scheffer (Zelhem), 5. M. Dohmen (Born), 6. J. Feiken (Veendam), 7. M. Jacobs (Bingelrade) op 20 sec., 8. E. Visschers (Sweykhuizen), 9. L. Rotman (Rontich, B.), 10. G. Pronk (Schevenin­gen), 11. F. Pirard (Breda) op 2.17 min., 12. D. Timmer (Yde de Punt) op 2.20, 13. R. v. Trigt (Hillegom), 15. P. Kuys (VIijmen), 15. H. Bot­terhuis (Sambeek), 16. J. Olde Meule (Tubbergen), 17. H. Langerijs (Blokker), 18. B. Scheuneman (Veendam), 19. T. de Lange (Marien­berg), 20. J. Spiiker (Kampen), 21. J. Ribbers (Groenlo), 22. ex aequo P. Franken, A. Nederlof (Maarssen), C. de Wolf ('s-Gravendeel), G. Oosterbosch (Eindhoven), A. v. d. Bunider (IJzendijke), B. de Groot (Hank), H. Lunenburg (Loosbroek), B. Groen (Steenwijk), F. Schoot­man (Neede), J. Tiidink (Utrecht), H. Vaanholt (Haaksbergen), J. v. Vliet, M. Toussaint, T. Wissink (Ol,denzaal), A. Hassink (Neede), T. ter Harmsel (Lage Zwaluwe).

Wessel Oudewortel

 

RONDE VAN ZUID-FRIESLAND.(1977.06.04)

GERARD SCHIPPER zegevierde in derde Ronde van Zuid-Friesland

Een week nadat Gerard Schipper het noordelijk kampioenschap in de wacht heeft gesleept, heeft de 28-jarige timmerman uit Ter Apel opnieuw toegeslagen. Hij schreef in Heerenveen de derde Ronde van Zuid-Friesland op zijn naam, een semi-klas­sieker, die door de Wielervereniging Olympia uit Heerenveen goed was georganiseerd.

De vijfdejaars amateur, die dit seizoen voor het eerst de kleuren van de Batavus-ploeg verdedigt, kwam alleen aan de finish. Daarvoor had hij enorm veel strijd moeten leveren met zijn ploegmaten Bas van Lamoen (winnaar van het vorige jaar), Piet Hoekstra en Egbert Koersen, die zaterdag evenwel voor de Wielervereniging Otto Ebbens uitkwam, en Frits Schur van De Zwaluwen uit Doetinchem.

Tien kilometer voor het einde - in de buurt van Oudehaske - was Bas van Lamoen gedemarreerd, zoals hij tijdens deze ener­verende Ronde van Zuid-Friesland meerdere keren had gedaan. Ook nu moest Frits Schur het gaatje dichtrijden. Hij kreeg Gerard Schipper aan zijn wiel. Het drietal bouwde een voor­sprong op, die echter niet groot genoeg was om Piet Hoekstra en Egbert Koersen definitief achter zich te laten.

De Fries uit Winschoten had daarmee voor de tweede keer een achtervolging met succes bekroond gezien, want in een eerder stadium had hij samen met Bram van der Stelt ook al een groot gat dichtgereden. Op dat moment ging Van Lamoen er weer tussen uit. Hij kreeg Schipper en Schur dus mee, maar zoals gezegd Hoekstra en Koersen wisten ook die kloof te over­bruggen.

Op het moment van hereniging ging Koersen door en nam Schipper in zijn kielzog mee. Schipper maakte daarop knap gebruik van de gesloopte krachten van Koersen en kon gemak­kelijk bij de felle eerzuchtige coureur uit Emmeloord wegrijden. Met opgeheven armen passeerde een breedlachende Schipper het finishdoek.

Piet Hoekstra, die Schipper binnen de Batavus-ploeg heeft ge­haald, wist nog een alleszins eervolle tweede plaats in de wacht te slepen, voor Van Lamoen, Schur en Koersen.

Het was jammer dat de top van de Nederlandse amateurs af­wezig was bij deze zware, maar mooie Ronde van Zuid-Fries­land. “Dat is niet onze schuld," aldus Batavus-ploegleider Kou­wenhoven. “Ploegen als Amstel en Van Erp hebben gewoon niet ingeschreven. Volgens mij waren ze bang dat ze opnieuw door mijn jongens geklopt zouden worden, zoals het vorige jaar ook is gebeurd. Kijk, het is logisch dat de Batavus-ploeg nu overheerste, maar de jongens hebben er wel een fijne koers van gemaakt. En als Amstel en Van Erp er waren geweest, hadden ze inderdaad weer voor de broek gekregen."

Amateurs: 1. G. Schipper (Ter Apel) 161 km in 3.42.10, 2. P. Hoekstra (Winschoten), 3. B. van Lamoen (Rosmalen), 4. F. Schur (Didam), 5. E. Koersen (Emmeloord), 6. M. Pronk (Warmenhuizen), 7. J. Weber (Bust), 8. B. van der Stelt (Silvolde), 9. R. Kos (Nes a.d. Amstel), 10. C. Haisma (Jubbega), 11. B. Wekema (Peize), 12. P. Pennekamp (Groo­tebraek), 13. P. Akkerman (Donkerbroek), 14. G. Pronk (Schevenin­gen), 15. T. Dijkstra (Oldehove).

 

RONDE VAN ZUID-HOLLAND.(1977.03.19)

Prachtige finale

Bert Scheuneman bekroont in Ronde van Zuid-Holland Soka's taktiek

Soka Snacks heeft de eerste klassieke zege van 1977 binnen. „Reken dat ik daar verschrikkelijk blij mee ben," verzekerde Ben van Erp zijn renners, nadat even tevoren een imponerende Bert Scheuneman de 24e Ronde van Zuid-Holland triomferend had afgesloten. „Je kunt zo'n grote uitslag maar best alvast hebben gemaakt. Ik heb er in het verleden al te vaak op moeten wachten. Bovendien: vandaag was het gewoon de bekroning van ons werk als ploeg. Wat de mannen van Jan van Erp hier vorig jaar deden, toen Gerrie van Gerwen won, konden wij dit­maal. De hele koers hebben we beheerst. Steeds weer is de Soka-ploeg in de aanval gegaan en hebben anderen achter ons aan meteen rijden.En dan wint tenslotte ook nog een Bert Scheuneman. Een van de grootste talenten die Nederland bij de amateurs op dit moment heeft. Wanneer ik, zeg maar, de beste vijf moet opnoemen, zit hij daar zeker bij”. Rond Zwolle reed hij al sterk en wat hij toch nu weer liet zien, was echt klasse."

Bij al die lof bleef de winnaar zelf bescheiden. Bert Scheune­man, 22 pas, van beroep laborant maar tot 1 juli nog in Breda in militaire dienst, relativeerde zijn solotocht in de laatste 1500 meter naar Loosduinen. „Ik kon van de omstandigheden profi­teren," gaf hij toe. „Ik zat bij Frits Pirard in het wiel toen hij zich (met ook verrassende Brabander Tonny Gruyters) naar de vier man knokte die in de finale vooruit reden." Daar zat (behalve Michel Jacobs, Martin Visser en Bert Oosterbosch) immers ook Scheuneman's ploegmaat Peer Maas bij. In 1975 al eens de beste op de Zuidhollandse wegen en ook nu weer een „zekere winnaar" aan het slot van de schitte- rende, vernieuwde finale.

Maas spurtte nu echter voor het zilver. „Want," kon hij simpel uitleggen, “Pirard slaagde wel in zijn jacht, maar meteen viel het vooraan even stil. Bert was direct weg. Ik zat net op kop. Deed alsof ik wilde aanzetten en stuurde tegelijk opzij. De hele boel zat in de wind. Alleen Jacobs probeerde nog wat, maar hij moest helemaal buitenom komen. Dat is het spel he. Je moet de kans benutten. Scheuneman deed dat en dan verdient hij hulp. Ik reed trouwens weer erg gemakkelijk. En dat met slechts twee uur trainen per dag," stelde de nu 26-jarige assistant-accountant uit Huybergen tevreden vast.

Gemakkelijk in een door de Stichting Organisatie Sportevene­menten (bracht zaterdag rond de nieuwe permanence op schaatscentrum De Uithof met twee wielerkoersen en vier schaatsmarathons een dagvullend programma) weer puik in­gerichte ronde. Die door de wind en de af en toe de karavaan

geselende regen- en hagelbuien weer meer dan selectief was. Wie pech kreeg, was gezien. Zeker in die eerste kilometers naar Zoetermeer. Theo Hogervorst, Martin Havik en ook Piet van Leeuwen kunnen dat beamen.

Slechts een renner kwam eigenlijk nog „van achteren" terug: Bert Scheuneman, de latere winnaar. “Anderhalf uur lang," verzuchtte de Veendammer, „heb ik moeten kassen om voor­aan te komen. Steeds weer met een groep op jacht naar de volgende." Zuid-Holland was immers opnieuw een afvalkoers.

Al na 30 km (bij Hazerswoude) waren er vier grote brokken. Bruessing, Valentijn, Schur, Hoekstra (zeker die laatste twee), maar ook Jacobs, Joop van Vliet, Hans Langerijs en Bart van Est zetten de anderen een tempo voor dat slachtoffers moest maken. Tot aan Ter Aar (50 km) was de splitsing nog niet definitief. Steeds weer kwamen er waaiertjes terug, maar nadat Geert Schipper, Johan Kuiken en Toon van der Steen al eens de weg hadden verkend en nadat bonkige Piet Hoekstra (die later vlak voor de laatste bocht in Loosduinen met Bart van Est ten val kwam en met een hersenschudding en een hoofd­wond naar het ziekenhuis werd vervoerd) nog eens een tandje had bijgezet, kreeg het wedstrijdbeeld bij Aarlanderveen (65 km) gestalte. Achttien renners voorop: Van der Steen, Mutsaars, Visschers, Koot, Schur, Langerijs, Schipper, Gomes, Peer Maas, Kuiken, Prinsen, Van Est, Bruessing, Hoekstra, Koersen, Jacobs, Spijker en Gerrit Pronk. Bij Gouwsluis kwa­men Verbrugge, Scheuneman, Kramer, Mak, Boom, Jo Maas, Kettenis, Visser en Langeveld daar nog bij.

Achterin organiseerde Amstel (Pirard) echter de jacht. Die, nadat in Boskoop Van der Steen maar weer eens was gedemar­reerd, bij Waddinxveen (80 km) nog een onverwacht grote hergroepering tot stand bracht. Slechts vijf man ontkwamen daaraan. Egbert Koersen (Batavus), Wim Gomes (Bleu de Nil), Hans Langerijs (Elite Meubel), Henk Mutsaars (Jan van Erp) en Juul Bruessing (Soka) namen, terwijl o.a. Kramer en Peer Maas vakkundig afstopten, “zo maar" een minuut voor­sprong. Een geintje? Bruessing, in zijn eerste wedstrijd van het seizoen, ontkende het. Juul: „Ik wilde mezelf gewoon eens testen. Kijken hoever we kwamen. En, echt waar, ik begon nog in succes te geloven ook. Want we bleven maar weg." Bij Zestienhoven (na 100 km) was het gat nog altijd een dikke minuut op de groep, waarin Zuidlander Wim Lugtenburg, die eerder al met Bert Oosterbosch was gevallen, nu weer in gezel­schap van Peter Idema tegen het wegdek klapte, maar toch ook weer knap aanpikte.

De Maasdijk, al zo vaak scherprechter in Zuid-Holland, nader­de. Het sein voor de ploegen die in de spits ontbraken om de tegenaanval op gang te brengen. Pirard: “We hebben de ­Amstel-jongens bij elkaar gehaald en zijn gaan sleuren." Union (zonder Ster van Zwolle-winnaar Joop Ribbers, die met zijn club in Duitsland koerste) wilde wel helpen. Jacobs werkte mee op kop. En Soka keek toe. Ploegleider Ben van Erp (na een minder fortuinlijke poging om op kantoor een stoel te beklim­men met de hand in het gips): “Logisch, want Bruessing kon in die kopgroep immers niet verliezen. Wij hoefden alleen maar attent te zijn."

Op bijvoorbeeld de actie die Adrie van Houwehngen in Maas­sluis ondernam. Ad Prinsen sprong mee, maar dat duo kwam niet ver. Schiedammer Ger Mak (in eigen omgeving) wel. Mak (reed later lek) kreeg jong talent (Jan van Erp) Gert Ooster­bosch mee. Scheveninger Gerrit Pronk (op huis aan sturend en gretig om aan zijn twee Belgische triomfen van de eerste weken een regionaal succes toe te voegen) kwam daarbij. Met Batavus-kapitein Hoekstra. Maar ook Scheuneman reageerde scherp. De vijf leiders (bij wie Gomes nooit op kop was ge­weest) voelden de dreiging. Langerijs: “Het kon ook niet. Van de vijf reden er immers nog maar drie." En Bruessing ver­helderend: “Jammer dat die Koersen kapot kwam te zitten." Tien man voorop derhalve. Even slechts, want terwijl ook de anderen weer aansloten, namen Oosterbosch en Jacobs het initiatief voor een (na een toch al boeiende aanloop) spectacu­laire finale. Union-ploegleider Rini Wagtmans later: „Ik geloof dat Michel vandaag voor het eerst heeft geluisterd. Ik heb veel met hem gepraat de laatste tijd. En gezegd: Michel ze lachen nu wel om jouw onbesuisde koersen, maar er komen andere tijden. Want jij rijdt zo sterk dat er om jou helemaal niet ge­lachen hoeft te worden. Je moet het alleen linker doen. Op het goede moment je krachten aanspreken. Kijk, dat deed ie nu. Hij forceerde de beslissende breuk. Oke: winnen deed Jacobs nog niet, maar ik ben meer dan tevreden."

Winnen kon Jacobs ook bijna niet in de ontsnapping-met-vier. Martin Visser en vooral Peer Maas die ook meesprongen, zijn immers rappe jongens. Hun spurtkwaliteiten gaven echter niet de doorslag. Daar zorgde Scheuneman, of eigenljjk Pirard voor. Hij deed het beulswerk in die laatste vijf kilometer door de Madepolder. Scheuneman maakte Soka's taktische concept foutloos af. Na zijn zege een week eerder in het Duitse Syke was het de tweede seizoenwinst voor de Groninger, die vorig jaar dan wel elf maal zegevierde (o.a. in het militair kampioen­schap, een etappe in Schotland en een tweedaagse in Gelsen­kirchen), maar die in de nationale klassiekers zijn capaciteiten nog niet met uitslagen kon illustreren. Daar zou in 1977 best eens verandering in kunnen zijn gekomen.

Amateurs: 1. Bert Scheunernan (Veendam), 2. P. Maas (Huybergen), 3. M. Jacobs (Bingelmde), 4. T. Gruyters (Lieshout), 5. F. Pirard (Breda), 6. B. Oosterbosdh (Eindhoven), 7. M. Visser (Amsterdam), 8. H. Langerijs (Blokker), 9. B. Huveneers (Amsterdam), 10. H. Mutsaars (Schijndel), 11. L, Rotman (Kontich, B.), 12. P. Noy (Amsterdam), 13. A. Vissers (Wijlre), 14. H. Koot (Eindhoven), 15. J. Spijker (Kam­pen), 16. J. Verbrugge, 17. M. Rehorst (Den Haag), 18. A. Verstijlen (St. Willebrord), 19. P. Valentijn (St. Wille- brord), 20. A. Prinsen (Raamsdonksveer), 21. A. Kraan (Gouda), 22. T. Huyzen (Kloetinge), 23. G. Oosterbosch (Eindhoven), 24. G. Bierings (Uden), 25. F. Schur (Didam), 26. G. Schipper (Ter Apel), 27. M. Nieuwdorp (Wemeldinge), 28. B. Langeveld (Lisle), 29. H. Lunenburg (Loosbroek), 30. J. Mesas (Amby).

Ploegen: 1. Soka Snacks 23 pnt., 2. Amstel Bier 27 pnt., 3. Jan van Erp 30 pnt., 4. Union 32 pnt., 5. De Uitkomst 36 pnt.

 

ROOSENDAAL.KERMIS.(1977.09.08)

Amateurs: 1. A. v. Houwelingen, 2. B. v. La­moen, 3. A. Tak, 4. J. Konings, 5. G. Pronk, 6. P. Maas, 7. R. v. d. Broek, 8. A. Prinsen, 9. G. v. d. Sterren, 10. M. Dohmen.

 

ROOSENDAAL.WAMBUIS.(1977.08.21)

Amateurs: 1. A. v. d. Steen, 2. Ad Verstijlen 3. P. Borremans, 4. P. Maas, 5. W. de Waal, 6. G. v. 't Geloof, 7. C. Kuijstermans, 8. C. Koeken, 9. A. v. d. Elsakker, 10. S. Aarts.

Nieuwelingen: 1. H. Akkermans, 2. J. Hane­graaf, 3. H. Winkel, 4. J. Lammerts, 5. J. de Crom, 6. K. Mol, 7. P. de Jongh, 8. G. Solle­veld, 9. R. Thijs, 10. C. Heeren.

Junioren: 1. P. Hofland, 2. A. v. d. Poel, 3. H. Frijters, 4. Adri v. d. Poel, 5. C. Lazeroms, 6. R. Versluis, 7. N. Mensing, 8. B. Bruinen­berg, 9. N. Senders, 10. M. Kraaybeek.

 

ROSMALEN.(1977.06.14)

Amateurs: 1. B. van Lamoen, 2. A. Versluis, 3. W. van Steenis, 4. P. Kuys, 5. A. van Hou­welingen, 6. M. de Veer, 7. H. Mutsaars, 8. A. Hassink, 9. A. van Hooft, 10. M. Jacobs.

Junioren: 1. J. Blaauw, 2. A. van Asten, 3. R. van IJzendoorn, 4. R. Snijders, 5. J. Broers, 6. H. Plugers, 7. P. Damen, 8. L. Bevers, 9. P. Dekkers, 10. J. Jongsma.

 

ROSSUM.(1977.04.03)

Amateurs: 1. A. v. Houwelingen, 2. W. Geer­dink, 3. P. Noy, 4. Th. Noy, 5. M. de Veer, 6. L. Hulzebosch, 7. S. Fleetwood (Eng.), 8. T. Blom, 9. W. Schelle, 10. A. Moleman.

Junioren: 1. Th. v. Appeldoorn, 2. R. Motke, 3. H. v. Loon, 4. F. Moons, 5. A. Kamsteeg, 6. G. v. Tum, 7. J. Steenbergen, 8. R. v. IJzendoorn, 9. W. de Bruin, 10. P. Dekkers.

 

ROTTERDAM.(1977.07.17)

Veteranen: 1. J. v. Geest, 2. H. Hoek, 3. A. Tukker, 4. L. v. d. Flier, 5. R. Meeldijk, 6. J. Carpentier (B.), 7. R. Liebrechts, 8. A. Jansen, 9. B. Slangen, 10. C. Nuyens.

 

ROTTERDAM.ALEXANDERPOLDER.(1977.06.20)

Amateurs: 1. S. Fleedwood (Eng.), 2. G. de Wit, 3. J. Kettenis, 4. J. Zuyd- weg, 5. K. de Wolff, 6. G. Mak, 7. M. Huizinga, 8. M. Riet­veld, 9. J. van Vliet, 10. P. Versteeg.

 

ROTTERDAM.BLIJDORP.(1977.06.03)

Amateurs: 1. G. Pronk, 2. J. Kettenis, 3. A. v. Houwelingen, 4. B. Huveneers, 5. G. de Wit, 6. W. Games, 7. F. Brand, 8. P. Grootegoed, 9. A. Jouvenaar, 10. A. Kraan.

 

ROTTERDAM.BLIJDORP.(1977.06.03)

Amateurs: 1. G. Pronk, 2. J. Kettenis, 3. A. v. Houwelingen, 4. B. Huveneers, 5. G. de Wit, 6. W. Gomes, 7. F. Brand, 8. P. Grootegoed, 9. A. Jouvenaar, 10. A. Kraan.

 

ROTTERDAM.COOLSINGEL.(1977.08.27)

Amateurs: 1. G. Pronk, 2. A. Versluis, 3. G. Looiiestijn, 4. A. Kraan, 5. K. St. Nicolaas, 6. L. den Hartigh, 7. A. de Groot, 8. H. de Boer, 9. G. St. Nicolaas, 10. F. v. d. Enden.

Dames: 1. B. v. d. Spiegel-Hage, 2. K. v. Oos­ten-Hage, 3. D. Wesdorp, 4. T. v. d. Plaat, 5. G. Knetemann-Donker, 6. I. Trompert-Paul, 7. A. Versluis, 8. H. Buitenhuis, 9. M. Baren­dregt, 10. K. Bakker.

 

ROTTERDAM.CROOSWIJK.(1977.05.23)

Amateurs: 1. J. Kettenis, 2. P. Franken, 3. W. Liebrechts, 4. P. Versteeg, 5. J. Kuiken, 6. A. v. d. Burg, 7. F. v. Gils, 8. H. v. d. Berg, 9. G. de Wit, 10. A. Kraan.

 

ROTTERDAM.HEIJPLAAT.(1977.09.10)

Amateurs: 1. J. v. Houmelingen, 2. G. de Wit, 3. K. St. Nicalaas, 4. B. Langeveld, 5. A. v. Houwelingen, 6. C. Zoontjens, 7. G. v. d. Ster­ren, 8. A. Kraan, 9. M. Rehorst, 10. W. Schuur­huizen.

 

ROTTERDAM.KATENDRECHT.(1977.09.04)

Amateurs: 1. G. de Wit, 2. G. Pronk, 3. W. Lugtenburg, 4. G. Mak, 5. P. v. d. Knoop, 6. A. Kraan, 7. C. Moritz, 8. J. Raemakers, 9. J. de Bruin, 10. R. den Boer.

Liefhebbers: 1. T. Krabbe, 2. L. v. d. Berg, 3. W. Brouwers, 4. J. Bergkotte, 5, T. Koop, 6. H. Hoek, 7. F. v. d. Helden, 8. T. v. Duuren, 9. L. v. d. Flier, 10. K. Tolhoek.

 

ROTTERDAM.KRALINGEN.(1977.07.21)

Amateurs: 1. A. Prinsen, 2. A. Kraan, 3. W. Bosch, 4. L. den Hartigh, 5. G. de Wit, 6. T. Griep, 7. S. Fleetwood (Eng.), 8. W. Gomes, 9. F. v. d. Enden, 10. N. Toussaint.

 

ROTTERDAM.KRALINGSEVEER.(1977.08.27)

Nieuwelingen: 1. L. Godde, 2. L. de Bruyn, 3. M. Wegkamp, 4. G. Solleveld, 5. E. Witte­koek, 6. R. Hakkert, 7. A. Kooy, 8. J. Olst­hoorn, 9. J. Roozenburg, 10. A. Boor.

Liefhebbers: 1. J. Hup, 2. R. de Vries, 3. W. Hofstede, 4. W. Tonder, 5. P. Hoornstra, 6. T. Koop, 7. L. Wassenberg, 8. C. Kouwenhoven, 9. J. Peetoom, 10. C. den Boer.

 

ROTTERDAM.LANGE-HILLEWEG.(1977.08.15)

Amateurs: 1. G. Mak, 2. J. de -Groot, 3. A. Kraan, 4. G. de Wit, 5. J. Zuijdweg, 6. M. Reehorst, 7. T. Griep, 8. W. Liebrechts, 9. B. Langeveld, 10. B. Jouvenaar.

 

ROTTERDAM.SCHIEBROEK.(1977.07.16)

Amateurs: 1. J. Kettenis, 2. L. den Hartigh, 3. B. Huveneers, 4. T. Griep, 5. G. de Wit, 6. B. Maas, 7. W. Bosch, 8. F. v. d. Enden, 9. S. Fleetwood (Eng.), 10. R. Kroep.

Dames: 1. K. v. Oosten-Hage, 2. M. Brinkhoff, 3. A. Riemersma, 4. D. Westdorp, 5. M, Bik, 6. N. Streef, 7. B. v. d. Spiegel-Hage, 8. Tr. v. d. Plaat, 9. B. v. IJken, 10. I. Trompert­-Paul.

 

ROTTERDAM.WAALHAVEN.(1977.05.22)

Nieuwelingen: 1. A. Goossen, 2. P. de Groot, 3. R. Harken, 4. A. Janssen, 5. R. Wiese, 6. P. Heynen, 7. T. Gieske, 8. W. v. d. Burgh, 9. J. Roozenburg, 10. M. Don.

Liefhebbers: 1. L. v. d. Berg, 2. W. v. d. Meer, 3. K. Teeuwen, 4. J. Hofman, 5. G. v. Krim­pen, 6. H. Moret, 7. J. Blok, 8. H. Perfors, 9. A. v. d. Lars, 10. A. Jongejan.

 

ROTTERDAM.WAALHAVEN.(1977.09.18)

Nieuwelingen: 1. P. de Groot, 2. H. Biel, 3. M. Mulder, 4. A. Laviere, 6. K. Mol, 6. H. Luk­ken, 7. A. Goossen, 8. G. v. d. Pas, 9. G. Ho­nigh, 10. J. Hartings.

Liefhebbers: 1. C. de Boer, 2. L. v. d. Flier, 3. W. F. Tonder, 4. W. Wielhouwer, 5. J. v. d. Meer, 6. L. v. d. Berg, 7. H. Brinkman, 8. A. v. d. Lans, 9. R. de Vries, 10. A. Keizerswaard.

Liefhebbers: 1. L. v. d. Wiel, 2. T. Koop, 3. W. Brouwers, 4. R. Pols, 5. W. Koop, 6. J. v. Eijk, 7. C. Kloostermans, 8. L. Vergeer, 9. A. v. Es, 10. H. Hofman.

 

ROTTERDAM.ZUIDWIJK.(1977.07.04)

Amateurs: 1. G. de Wit, 2. W. Lunenburg, 3. A. Kraan, 4. R. Haller, 5. T. Griep, 6. R. den Boer, 7. R. Kroep, 8. M. Rietveld, 9. J. P. Boertjes, 10. J. Klomp.

 

ROTTERDAM-FEIJENOORD.(1977.04.30)

Amateurs: 1. M. Havik, 2. T. Griep, 3. J. Ket­tenis, 4. T. Hogervorst, 5. G. de Wit, 6. H. v. d. Berg, 7. A. Kramer, 8. R. Koppert, 9. G. Sintnicolaas, 10. P. Versteeg.

Junioren: 1. M. Mensing, 2. W. v. Rijswijk, 3. J. v. d. Hoeven, 4. N. Bunnik, 5. G. Enghardt, 6. P. v. Ruitenberg, 7. P. Liefaard, 8. A. v. Asten, 9. P. Broere, 10. G. Boer.

Liefhebbers: 1. S. v. Dongen, 2. J. de Keyzer, 3. J. Hofman, 4. R. Koppers, 5. M. Drop, 6. P. Stout, 7. P. v. d. Kley, 8. W'. TSnder, 9. H. Brinkman, 10. P. den Hartigh.

 

RUCPHEN.(1977.09.11)

Amateurs: 1. F. Pirard, 2. M. v. Vlimmeren, 3. M. Jacobs, 4. S. Aarts, 5. A. Verstijlen, 6. J. Kettenis, 7. A. Deusing, 8. P. Maas, 9. P. Verhoeven, 10. A. v. d. Seen.

Junioren: 1. F. Laurijssen, 2. T. Peeters, 3. Adri v. d. Poel, 4. P. Hofland, 5. N. Sanders, 6. G. v. Putten, 7. A. v. d. Poel, 8. R. Kraay­beek, 9. E. Kerstens, 10. J. Arnouts.

Nieuwelingen: 1. J. Lanunerts, 2. R. Koppert, 3. H. Akkermans, 4. J. Hanegraaf, 5. T. v. Vliet, 6. H. Zuijderwijk, 7. L. de Bruijn, 8. M, Lexmond, 9. R. Heeren, 10. K. Mol.

 

RUINERWOLD.(1977.06.12)

Amateurs: 1. G. Brokelman, 2. A. Koster, 3. E. v. d. Poll, 4. J. Vlot, 5. H. Ponsteen, 6. L. Hulzebosch, 7. J. Koster, 8. B. Wekema, 9. A. Boskamp, 10. P. Kleine.

 

RUURLO.(1977.07.17)

Amateurs: 1. Gerrit Mohlmann; 2. Herman Snoeijink; 3. Reinier Hassink;

Liefhebbers en Veteranen: 1. Kees Bokma; 2. Gerrit Pluimers; 3. Peter van de Heuvel;