JAARGANG
1978 WEDSTRIJDEN H T/M L |
HAAKSBERGEN
- 19 augustus Nieuwelingen: 1. D. van Oorschot, HAAKSBERGEN
- 20 augustus.1978 Amateurs: 1. H. Vaanhold, 2. H. Snoeijink, HAAKSBERGEN
- 20 augustus.1978 Junioren: 1. P. Schroen, 2. E. Dorgelo, HAARLEM -
WAARDEPOLDER - 20 augustus Amateurs: 1. B. Langeveld, 2. J. Kieftenburg, 3. H. de Boer, 4. H, Steekers, 5.
D. Schouten, 6. R. Borst, 7. W. Koene, 8. H. v. d. Putte, Junioren: 1. J. Schaap, Veteranen: 1. H. Marinus, 2. S. Koevermans, 3. J. van Geest, Nieuwelingen: 1. P. Vroom, 2. R. de Haan, 3. R. van Geenen, HAARLEM
-SPAARNWOUDERBOS - 30 juli.1978 Liefhebbers: 1. K. Teeuwen, 2. P. v. d. Berg, 3. J. Wennekes, 4. R. Onos, 5. P.
Zeldenthuis, Veteranen: HAARSTEEG
- 27 maart.1978 Amateurs: 1. Th. Gevers, Junioren: Nieuwelingen: HALSTEREN
- 4 mei.1978 Amateurs: T. v. d. Steen, Junioren: 1. J. Hanegraaf, Nieuwelingen: 1. T. van Vliet, 2. J. de Crom, 3. J. Schillemans ,4. R. Cloots, 5.
R. Veeke, 6. J. Pirard, 7. H. Deelen, 8. N. Tollemans, 9. W. van Oorschot,
10. H. Marijnissen. HANK
(N.Br.) - 12 mei.1978 Amateurs: 1. D. van Wijhe, 2. R. Stroosnijder, 3. S. Meijn, 4. W. Bosch, 5. P.
Verheijen, 6. R. Tuyl, 7. T. Verheezen, 8. H. van Kuijk, 9. E. van
Nistelrooy, HANK
(N.Br.) - 15 mei.1978 Beroepsrenners.
Omnium (4 onderdelen) : 1. P. Sercu 40 pnt., 2.
34. Venix 37 put., Liefhebbers: HANSWEERT
- 15 mei.1978 Jan Raas had in
de finale van de profkoers in Hansweert alleen af te rekenen met Michel
Jacobs, die in de eindsprint geen enkel verweer had tegen het eindschot van
de Zeeuwse geweldenaar. Reeds na Al spoedig bleek
namelijk dat de vlucht van Raas door de andere Raleigh's beschermd werd. Zo
kreeg bijvoorbeeld de dappere Hans Langerijs, toen hij uit het peloton wipte,
Gerrie Knetemann als bewaker mee. Ook Toine van den Bunder werd ingetoomd,
toen hij zich wat al te actief toonde. Jan Raas en zijn
drie mede-vluchters hadden dan ook al gauw 40 seconden te pakken, een
voorsprong die weliswaar niet opliep, maar evenmin slonk. Een nieuwe triomf
voor Jan Raas lag dus in het verschiet, want wie van zijn drie metgezellen
zou het hem nog lastig kunnen maken? Misschien hebben
de supporters van Kees Bal nog enige hoop daarop gekoesterd, maar die illusie
werd Het afstappen van
Bal had echter weinig effect in de frontlijn, want ook zonder deze
wispelturige coureur, die zich eens aandiende als een groot talent, maar
blijkbaar karakter mist om in het metier te slagen, bleef de winst van het
leiderstrio rond de 40 seconden schommelen. Bijzonder spijtig
was het voor Wim de Ruiter, dat hij 10 kilometer voor het einde kwam te
vallen. De Ruiter, die al geruime tijd in het Zuidbevelandse Kwadendamme
woont, zette weliswaar nog een moedige achtervolging in, maar de “snee"
was er uit. Hij word opgeslokt door het peloton en zou zelfs niet meer in het
stuk voorkomen. Ook Cees Priem en Jan Breur werden in de laatste ronde nog
door een valpartij uitgeschakeld. Vijf kilometer voor het einde waren Van den
Hoek en Langerijs uit het peloton gewipt en verzekerden zich daarmee van de
derde en de vierde plaats. De strijd om de
bloemen had Raas al met enkele fietslengten voorsprong in zijn voordeel
beslist. “Dat was bepaald geen wonder," was de laconieke opmerking van
de geklopte Michel Jacobs tijdens de huldiging, „want wie Raas in het Zeeuwse
wil kloppen, moet geen vijftig maar zestig kilometer per uur rijden." Opvallend was het
dat in de spurt van het peloton, dat kort achter Van den Hoek en Langerijs
door de finish ging, Toine van den Bunder zich bijzonder knap weerde. De
Zeeuw word nipt geklopt door Jan Krekels, maar bleef andere rappe mannen als
Jan Aling en Theo Smit voor. Beroepsrenners: 1. Jan Rass BRON:Rien de Jonge Amateurs: HAPERT - 4
juni.1978 Amateurs: Junioren: 1. T. Peeters, Nieuwelingen: 1. J. van Poppel, 2. H. Baudoin, 3. W. Reynders, 4. J. Roymans, 5.
P. Harings, 6. H. Daams, 7. N. Verhoeven, HARDEGARIJP
- 17 augustus.1978 Nieuwelingen: 1.
J. Robbe, 2. R. Wiese, 3. H. Kleisen, 4. H. Laning, Liefhebbers en
veteranen: 1. J. Pluimers, 2. H. Roos, 3. H. Kuiper, 4. E.
de Vos, 5. T. Krabbe, HARDENBERG
- 25 juli.1978 Amateurs: Liefhebbers en
veteranen: HARDINXVELD-GIESSENDAM
- 10 juni Amateurs: 1. R. de Veer, HARKEMA -
26 augustus.1978 Amateurs: HARSKAMP -
22 juli.1978 Liefhebbers
(beneden 30 jaar) : 1. R. Duin, 2. K. Hoogland, 3. J. Brouwer, 4.
N. Ursen, 5. J. van Hattem, Liefhebbers en
veteranen (boven 30 jaar): HASSELT -
17 augustus.1978 Liefhebbers: 1. H. Scheuten, 2. J. de Boer, HEEMSKERK
- 6 september.1978 Amateurs: Nieuwelingen: 1. R. Wiese, 2. J. van Wijk, Liefhebbers: 1. E. de Vos, HEEMSTEDE
- 1 mei.1978 Liefhebbers: 1. J. F. v. d. Meer, 2. N. van Dijk, 3. J. P. Tromp, 4. K.
Duivenvoorden, 5. J. J. Wolf, 6. R. Ones, 7. H. Welp, 8. H. van Leeuwen, 9.
W. T. Leemans, Veteranen: 1. J. v. d. Horst, 2. R. Meeldijk, Junioren: 1. H. van Lent, 2. R. Snijders, HEERDE - 1
mei.1978 Amateurs: 1. J. Spijker, HEERENVEEN
- 3 juni.1978 Amateurs: 1. B. Duit, 2. D. Groen, Junioren: Nieuwelingen: 1. R. Moorman, 2. P. Pieters, Liefhebbers en
veteranen: 1. J. Hup, 2. H. Roos, 3. K. Hoogland, 4. R.
Hoffman, 5. H. Kuiper, 6. S. Lust, HEERHUGOWAARD
- 6 augustus.1978 Cees Priem zesde
seizoenzege in Heerhugowaard Cees Priem is aan
een goed seizoen bezig. De Zeeuw behaalde in Heerhugowaard zijn zesde
seizoenzege, een aantal waar een beroepsrenner zeer tevreden mee mag zijn.
Priem klopte in Heerhugowaard de gretige Westfries Hans Langerijs die voor
eigen publiek zo graag had gewonnen. Langerijs liet het op een eindsprint
aankomen maar wist zich bij voorbaat al verloren: In een tweestrijd met de
snellere Priem zou hij alleen kans hebben gehad met een demarrage. Dat
gebeurde niet en dat stemde Langerijs bitter. Ofschoon ook de man van Jet
Star Jeans nu al op een goed seizoen kan terugblikken. Tienduizend
kijkers waren er bij de derde Tour de Waard, die hartstochtelijk juichten
voor de Tour-vedetten Knetemann, Raas, Lubberding en vooral Joop Zoetemelk.
De Franse Nederlander is in het Westfriese immers populair. Toen hij met Van
den Hoek, Hoogedoorn, Bal en de verrassend goed rijdende Jacques de Goede op driekwart
van de wedstrijd uit het peloton wegsprong op zoek naar de leiders Priem en
Langerijs, stond Heerhugowaard helemaal op zijn kop. Zoetemelk en zijn
makkers konden echter het dappere tweetal niet meer bereiken. Met Langerijs
op kop bleef het duo uit de greep van de achtervolgers. Speaker Chris
Delbressine - een kenner - merkte bij het luiden van de bel voor de laatste
ronde al op, dat Langerijs vrijwel zeker de winnaar zou gaan worden. Het
gebeurde niet, Priem liet zich het buitenkansje niet ontnemen en sprintte,
bevrijd van zijn succesvollere ploeggenoten Raas en Knetemann, naar een
onbedreigde zege. Langerijs-dus, ietwat teleurgesteld, tweede en Aad van den
Hoek derde. De import-Brabander ging vooral in de slotfase van de Tour de
Waard erg hard en kreeg een verdiende beloning. Theo Smit won de sprint van
het peloton. Het comite Tour
de Waard kondigde al direct na afloop aan, dat er volgend jaar opnieuw een
profronde zal worden gehouden.BRON.Rob Kat Beroepsrenners: 1. Cees Priem, 2. Hans Langerijs, 3. Aad van den Hoek, 4. Ko
Hoogedoorn, 5. Kees Bal, 6. Joop Zoetemelk, 7. Jacques de Goede, 8. Theo
Smit, 9. Leo van Vliet, 10. Toine van den Bunder, 11. Gerben Karstens, 12.
Michel Jacobs, 13. Jan van Katwijk, 14. Martin Havik, 15. Don Allan, 16. Fons
van Katwijk, 17. Jan Krekels, 18. Rhett van Trigt, 19. Ad Prinsen, 20. Gerrie
van Gerwen, 21. Johan van de Velde, 22. Tino Tabak, 23. Mathieu Dohmen, 24.
Johan van der Meer, 25. Herman Ponsteen, 26. Ben Janbroers, 27. Jan Breur,
28. Honk Moonen, 29. Gerrie Bruinsma. Amateurs: Liefhebbers: 1. E. de Vos, 2. R. Duin, 3. R. Onos, 4. S. Kamp, HEERJANSDAM
- 22 april.1978 Amateurs: Nieuwelingen: HEERLE
(NB) - 13 augustus.1978 Amateurs: 1. J. Jonkers, 2. D. Hunt (Eng.), 3. J. Verbrugge, 4. R. Haast, 5. H.
Frijters, 6. W. de Waal, 7. P. Hellemons, 8. J. Gommers, 9. Ch. Dietvorst,
10. Th. Faso. Junioren: 1. S. Fenwick (Eng.), 2. J. Schaap,3. J. Cooper (Amerika), 4. R. van
de Linden, Nieuwelingen: 1. J. de Crom, HEERLEN -
13 augustus.1978 Amateurs: 1. J. Claessens, 2. E. Visschers, 3. W. Jennen, Junioren: 1. J. Harings, 2. P. Meerburg, 3. N. Martens, 4. J. Idili, 5. J.
Schepers, 6. W. Vaessen, 7. P. v. d. Linde, 8. P. Fincken, Nieuwelingen: 1. J. Wegberg, 2. J. Knops, 3. W. Gelissen, HEERLERHEIDE
- 20 augustus.1978 Junioren: 1. J. Gorissen, 2. J. Harings, 3. P. Meerburg, 4. B. v. d. Boorn, 5.
P. Harings, 6. J. Pluta, 7. H. Simon, Nieuwelingen: 1. E. Roelofs, 2. W. Verbert, 3. J. Pirard, Dames: HEER-MAASTRICHT
- 23 april.1978 Amateurs: 1. E. Visschers, Junioren: 1. R. Motke, Nieuwelingen: Liefhebbers en
veteranen: 1. W. Schelle, 2. B. Bakermans, 3. P. Sanders,
4. H. Gramser, 5. P. v. d. Wall, HEESCH -
16 augustus.1978 Amateurs: 1. Th. Gevers, 2. R. Borst, 3. H. van Piere, 4. Fr. Francissen, HEESWIJK -
9 juli.1978 Nieuwelingen: 1. H. Baudoin, Junioren: 1. R. Snijders, 2. H. Vonk, 3. H. Havik, 4. T. Peters, 5. J. van
Zandbeek, 6. H. Maartens, 7. H. Wildeman, 8. S. Strijbosch, 9. H. van Lent, HEIKANT -
30 juni.1978 Amateurs: 1. W. de Waal, HEIKANT
(gem. Hulst) - 20 mei.1978 Amateurs: 1. W. de Waal, 2. P. Coolen, Liefhebbers: 1. W. de Feber, 2. Th. v. d. Branden, 3. K. Tolhoek, HEINKENSZAND
- 26 augustus.1978 Amateurs: 1. Chr. Dietvorst, 2. J. Verbeke, 3. J. de Groot, 4. T. Huijzen, 5. W.
van Dongen, 6. K. de Vrieze, HEINO - 29
april.1978 Veteranen: 1. J. Pluimers, De
Bergbeklimmers uit Stein de beste in Hel van het Mergelland voor
clubteams INDIVIDUEEL
RON CLAES (Belgie) DE STERKSTE Naast de
wedstrijd voor het Merkenkampioenschap werden eveneens clubteams het parkoers
van de „Hel” opgestuurd, waarbij junioren alleen de mooie, doch zware lus in
Belgie van plm. Verdeeld over 28
ploegen gaven 112 deelnemers acte de presence in een wedstrijd over Een speldeprik
van Fase (WV Roosendaal) - hij nam 15 sec. - werd gevolgd door een
uitlooppoging van Van Leyen (WV Ede) en De Geest van Amstelland bij Claes, Luyten (de
beide Belgen), De Groot, Verbrugge en Morien demarreerden opnieuw, namen 15
sec. op Pieters, Smeets, Van Treyen en Luyten (De Ster), de andere koplopers
verloren definitief voeling, terwijl het peloton op ruim vier minuten volgde. Uit de kopgroep
vielen Morien en De Groot weg en op de top van de Vijlenerberg bekeken de
volgers de navolgende situatie: Claes, Luyten en Verbrugge aan de leiding, op
15 sec. De Groot, op 22 sec. Smeets, op 34 sec. Pieters, St. Nicolaas,
Raeven, Fase, Maas, Luyten, Ottema, op 51 sec. Van Leyen, op 1.28 Prinsen,
Goddery, Geerkens, Morien, Zuidweg en Van Wely, terwijl de eerstvolgende
groep van zes renners op 4.50 volgde. Een peloton bestond er niet meer. Overal op het
zware doch mooie parkoers zag men kleine groepjes coureurs met hun laatste
sportieve moed de pedalen in beweging houden en de volgers konden terecht waardering
opbrengen voor deze misschien minder begaafden, die de koers desondanks
beeindigden. Twintig km voor
de finish viel de beslissing. Ron Claes sprong weg bij zijn beide
mede-vluchters, waarvan zijn clubgenoot Luyten het zware werk had opgeknapt
en die even later netjes bleef toezien hoe Verbrugge tevergeefs probeerde de
zaak recht te trekken. Met ruim 2
minuten voorsprong arriveerde Claes als sterke overwinnaar in het gezellig
drukke Eijsden, alwaar de organisatoren rondom deze drie klassiekers een
dikke pluim op de - niet aanwezige - hoeden mochten plaatsen voor de perfecte
regeling random deze gewaagde mammoet-organisatie.Eveneens een dikke pluim
verdienen de 39 coureurs, die de wedstrijd uitreden.Het clubploegenklassement
werd gewonnen door Bergklimmers (Stein) voor WV Roosendaal en WV Ede.BRON:Jean
Houben Amateurs: 1. R. Claes (Leopoldsburg) HEL VAN
HET MERGELLAND – 2 april.1978 HELLENDOORN
- 19 augustus.1978 Veteranen: 1. B. Solaro, 2. J. Pluimers, 3. H. Scheuten, HELLEVOETSLUIS
- 3 augustus.1978 Amateurs: 1. W. Lugtenburg, Dames: 1. K. van Oosten-Hage, 2. N. van Vliet, 3. P. de Bruin,4. J.
Huizinga, 5. H. Hage, 6. T. v. d. Plaat, Liefhebbers: 1. N. Duivenvoorden, 2. J. Wennekes, HELMOND -
26 maart.1978 Amateurs: Junioren: 1. J. Broers, 2. H. Winkel, Nieuwelingen: 1. H. Daams, 2. F• v. d. Weijdeven, HELVOIRT -
30 juli.1978 Amateurs: 1. R. Stimich, Junioren: 1. B. Zoontjens, Nieuwelingen: 1. K. de Brous, 2. E. Vossenberg, 3. W. Martens, HENGELO
(O.) - 19 mei.1978 JAN ALING winnaar NACHT VAN
HENGELO Maar liefst
20.000 wielersportliefhebbers hebben Jan Aling de 4e Nacht van Hengelo zien
winnen op een knus parkoers in de binnenstad. Bij de amateurs ging Herman
Snoeijink met de zege strijken. Wat de strijd bij
de beroepsrenners betreft deze viel enigszins tegen. Toen na schermutselingen
aan de lopende band een groep van 14 renners een ronde voorsprong had genomen
was het pleit in feite beslecht. Vanuit het peloton werd niet gereageerd en
zo stand het vast, dat de winnaar zich bij de veertien vluchters bevond. In
deze groep zat ook Hennie Kuiper, die tevoren verklaarde het prettig te
vinden weer voor “mijn volk" te mogen fietsen. Hij gaf voorts te kennen,
dat hij zijn uiterste best zal doen in de Tour weer „van voren" te
zitten, en het liefst de zo fel begeerde eerste plaats te bemachtigen! Toen het na Teleurstellend
voor de duizenden wielersportliefhebbers die het parkoers van de Nacht van Hengelo
omzoomden was het dat twee streekrenners niet van start gingen, namelijk Jan
Huisjes en Herman Ponsteen. Jan Huisjes kon
het niet eens worden met de organisatoren over het startgeld. Ponsteen, die
wel een contract had getekend, toonde zich solidair met Huisjes en krijgt nu
zeker een fikse boete wegens contractbreuk. Hulde overigens
aan de organisatoren van de Nacht van Hengelo, de bestuurders van de
Stichting Wielersportevenementen Hengelo: Rob Kerkhoven, John Hol en Harrie
Kamphuis. Gestreden werd om
de Grote Prijs Stella Artois. Rondo-miss was
Ans Olde Kalter. BRON: BEN ZOMERDIJK Beroepsrenners: 1. Jan Aling Amateurs: 1. H. Snoeijink, 2 W. Vlot, 3. R. Hassink, 4. H. Vaanhold, 5. Hams
Boom, 6. J. Jongsma, 7. D. van Wijhe, 8. B. Groen, 9. J. Spijker, 10. Sj.
Pieters. HENGEVELDE
- 17 juni.1978 Amateurs: 1. J. Lammertink, Wierike, HETEREN -
4 mei.1978 Amateurs: 1. D. van Wijhe, 2. J. van Berkel, 3. D. Willigenburg, 4. B. v. d.
Broek, 5. E. Dickhof, 6. H. van IJzendoorn, 7. J. de Ruiter, Dames: 1. T. v. d. Plaat, HILVARENBEEK
- 18 juni.1978 Amateurs: 1. P. Coolen, Nieuwelingen: 1. H. Baudoin, 2. N. Verhoeven, HILVERSUM
- 17 juni.1978 Junioren: 1. H. Vonk, 2. J. de Bie, Liefhebbers. 2e
serie: 1. J. Peetoom, HIPPOLYTUSHOEF
- 8 juli.1978 Amateurs: Liefhebbers: 1. H. Roos, HOEK VAN
HOLLAND - 12 juli.1978 Amateurs: 1. W. de Waal, 2. P. Godde, 3. T. Griep, HOEK VAN
HOLLAND - 12 juli.1979 Amateurs: 1. W. de Waal, 2. P. Godde, 3. T. Griep, 4. W. van Dongen, 5. W.
Lugtenburg, 6. P. Franken, HOEVELAKEN
- 16 september.1978 Amateurs: 1. J. Broers, 2. H. Snoeijink, 3. J. Lammertink, 4. D. van Egmond, 5.
H. Vaanhold, 6. Th. Noy, 7. E. Nieuwenhuizen, 8. T. de Groot, 9. J. de
Ruiter, 10. H. de Boer. Dames: Junioren: 1. P. Pieters, HOEVEN -
30 april.1978 Amateurs: 1. R. Smit, Junioren: 1. J. Hanegraaf, 2. Adrie v. d. Poel, 3. R. Lemmens, 4. T.
Appeldoorn, Nieuwelingen: HOLLANDSCHEVELD
- 10 juni.1978 Amateurs: 1. D. van Wijhe, Junioren: HONSELERSDIJK
– l5 juni.1978 Amateurs: 1. B. van Lamoen, Liefhebbers en
veteranen: Junioren: 1. R. Koppert, 2. H. van Lent, HOOFDPLAAT
- 25 juni.1978 Amateurs: 1. R. Stroosnijder, 2. H. Nieuwdorp, Liefhebbers: 1. K. Duivenvoorden, 2. W. Wielhouwer, 3. W. de Feber, 4. J. Zwaan,
5. W. Brouwes, HOOGERHEIDE
- 19 september.1978 Junioren: 1. Ad v. d. Poel, 2. R. Koppert, 3. W. Bouman, 4. J. Lammerts, 5. R. Boeren, 6. P.
Hoondert, 7. Th. Hoogervorst, 8. P. Schroen, HOOGEVEEN
- 15 april.1978 Dames: Veteranen: 1. H. Buis, HOOGEVEEN
- 20 September.1978 Nieuwelingen: 1. J. van Wijk, Dames: HOOGEVEEN
- 27 juli.1978 Amateurs: 1. J. Vlot, 2. B. Groen, HOOGEZAND
- 1 oktober.1978 Amateurs: Dames: 1. P. de Bruin, HOOGEZAND
- 11 juni.1978 Amateurs: Junioren: HOOGEZAND
- 26 april.1978 Nieuwelingen: 1. R. Scheppink, Liefhebbers: 1. J. Hup, 2. H. Reintke, 3. J. Pluimers, 4. H. Kuipers, 5. H.
Laphor, 6. R. Pepping, 7. B. Hemme, 8. H. Meyer, 9. R. Hendriks, HOOGKARSPEL
- 23 juli.1978 Amateurs: 1. H. de Boer, Liefhebbers en
veteranen: 1. H. Roos, 2. J. v. d. Horst, 3. T. Degeling,
4. R. Duin, 5. E. de Vos, 6. J. Brink, 7. P. Nan, 8. P. v. d. Berg, HOORN - 1
juli.1978 Amateurs: 1. R. Kos, 2. R. Haller, 3. H. Buis, Nieuwelingen: 1. P. Pieters, Liefhebbers: 1. H. Roos, 2. Th. Degeling, 3. R. Duin, 4. W. van Dok, HUIJBERGEN
- 16 juni.1978 Amateurs: 1. Jac. van Meer, 2. Chr. Dietvorst, 3. J. van Tilborg, 4. T. ter
Harmsel, Liefhebbers en
veteranen: 1. K. Tolhoek (vet.), 2. K. de Nooyer, HUISDUINEN
- 2 april.1978 Liefhebbers: 1. H. van Leeuwen, 2. J. v. d. Horst, 3. W. Brouwers, 4. J. P. Vroom,
5. T. Krabbe, 6. H. Roos, 7. W. van Dok, HULSBERG -
20 mei.1978 Amateurs: 1. E. Visschers, 2. W. Maessen, 3. Fr. Moens, 4. J. Claessens, 5. T.
Luyten, 6. H. Stamsnijder, 7. H. Boom, 8. J. Meijers, 9. H. v. d. Weerden,
10. P. Maas. Liefhebbers: 1. J. Ubachs, HULSBERG -
21 mei.1978 Junioren: 1. R. Motke, Nieuwelingen: 1. J. van Wegberg, HULST - 9
mei.1978 Amateurs: 1. W. Jeremiasse, 2. P. Godde, 3. H. Nieuwdorp, Liefhebbers: 1. Th. v. d. Branden, 2. E. Kloosterman, 3. K. de Nooyer, HULST
(Zw.Vl.) - 3 oktober.1978 Amateurs: 1. B. Vermeulen (B.), 2. B. Huveneers, IJSSELMONDE
- 26 juni.1978 Amateurs: Dames: 1. K. van Oosten-Hage, 2. D. Wesdorp, 3. T. v. d. Plaat, IJZENDIJKE
- 16 mei.1978 Dames: 1. B. v. d. Spiegel-Hage, IJZENDIJKE
- 26 maart.1978 Amateurs: Nieuwelingen: JAN VAN
ERP-TROFEE – 9 september.1978 HENK MUTSAARS
sterk winnaar van JAN VAN ERP-TROFEE Een bekend
Nederlands liedje dat hoog op de hitparade staat genoteerd heeft het over de
Vlam in de Pijp". Deze woorden kwamen zaterdagmiddag 9 september in ons
op toen we Henk Mutsaars over de Boxtelseweg richting Schijndel zagen rijden.
Als een getergde leeuw zat hij diep over zijn stuur gebogen en de
Schijndelnaar, misschien wel de meest verguisde renner van dit seizoen, gaf
werkelijk alles wat hij aan kracht uit zijn sterke body kon persen. Vers in het
geheugen lag nog het ontslag uit de ploeg van Jan van Erp, dit als een gevolg
van een conflict met dat andere paradepaardje van de Nederlandse
amateurwielerwereld: Bert Oosterbosch. Verder kon Mutsaars het maar moeilijk
verkroppen dat hij voor de strijd om de regenboogtrui zonder meer opzij was
geschoven. Natuurlijk had de Brabander zijn kans gehad en was hij door
bondscoach Rini Wagtmans opgenomen in de ploeg die in West-Duitsland in de
Ronde van Rheinland-Pfalz aan het werk is geweest, maar in de loop van het
seizoen was er zoveel gebeurd, dat Mutsaars hier enigszins uit de toon viel
en met een zeer bescheiden rol genoegen moest nemen. SPORTIEVE WRAAK Dit alles zat de
Schijndelnaar dwars. Hier, in Schijndel, zag hij zijn kans om op sportieve
wijze wraak te nemen op het vermeende onrecht dat hem was aangedaan. Ten
eerste wraak op zijn vroegere directeur-sportief Jan van Erp door zijn trofee
voor de neus van de eigen paarse renners weg te kapen en ten tweede wraak ook
op Bert Oosterbosch, door de Eindhavenaar in diens eigen specialiteit, het
tijdrijden, aan te vallen en op zijn nummer te zetten. OPZET GESLAAGD Mutsaars is in
deze opzet volledig geslaagd. Natuurlijk moet hierbij aangetekend worden dat
ook bij Oosterbosoh de boog niet gespannen kan blijven staan. Het
wereldkampioenschap in West-Duitsland werd ook in Eindhoven en omgeving gevierd
en ook Oosterbosch snelde van de ene feestelijke huldiging naar de andere.
Verschillende avonden laat naar bed derhalve en dat gaat een renner niet in
de kleren zitten. Uiteindelijk
ontbrandde op de Brabantse wegen, in de omgeving van Schijndel, een duel,
dat op het scherp van de snede werd uitgevochten en dat door Mutsaars met een
verschil van tien luttele seconden in zijn voordeel werd beslist.
Tweeenzestig kilometer lang hebben beide renners gegeven wat ze hadden.
Regelmatig werden zij vanuit de volgwagen van de stand van zaken op de hoogte
gehouden. TUSSENTIJDEN Twee keer werd
ook aan de enkele duizenden die zich in de nabijheid van de finish hadden
verzameld, de tussenstand doorgegeven. Na Mutsaars, 25 jaar
nu, stak zijn mening na afloop niet onder stoelen of banken: „Ik heb me naar
deze wedstrijd toegeleefd. Bijna elke dag heb ik bet gehele traject of een
gedeelte daarvan gereden. Ik heb gekeken naar de moeilijkheidsgraad van de
toch wel vele bochten. Ik heb nagegaan hoe ze het best genomen konden worden,
kortom, ik heb me als nooit tevoren op deze wedstrijd voorbereid. Ik voelde
al na tien kilometer dat ik goed reed. Ik kon het verzet van 53x13 goed aan.
Deze wedstrijd heeft mij nog meer de overtuiging gegeven dat ik in de ploeg
voor het w.k., zeker in de tijdritploeg, thuis had gehoord. Maar ja, anderen
dachten daar anders over en daarom moest ik thuisblijven." PLANNEN Op de vraag of er
opnieuw plannen bestaan om volgend jaar bij de profs aan de slag te gaan zegt
hij: „Ik heb nog met geen enkele ploeg contact gehad. Ik rijd nu zeven
seizoenen bij de amateurs en ik zou echt wel een keer in de hoogte categorie
mee willen draaien. Echter niet tot elke prijs. Ik zal een goed contract
moeten hebben. Ik verdien nu een goede boterham als kantoorbediende in
Schijndel. Ik ben niet van plan deze zekerheid weg te gooien." WEERSLAG Bert Oosterbosch
bekende ruiterlijk dat hij deze middag niet zo best had gereden. „De weerslag
van een zeer druk jaar," zei de Eindhovenaar, die overigens aan zijn nederlaag
tegen Mutsaars niet zo zwaar tilde. “Onze ploeg trekt er zich helemaal niets
van aan," zei Jan Gisbers, die zijn voormalige pupil Mutsaars zeer
sportief met diens succes complimenteerde. TOTAL-LOSS De strijd tussen
de beide kemphanen was zo spannend en enerverend dat men de anderen uit het
oog zou verliezen. Toch zou dit een grote fout zijn, want ook Theo de Rooy
bijvoorbeeld kan op een zeer goed gereden race terugzien. Helemaal
total-loss kwam de man die tegenwoordig in Erica (Drenthe) woont en
wereldkampioen bij de studenten werd, over de eindstreep. In de laatste lus
van Aanvankelijk gaf
Andre Gevers, de Schijndelnaar die tegenwoordig in Erp woont, de indruk zijn
handen naar de Jan van Erp-trofee te kunnen uitsteken. Gevers reed in de
eerste veertig kilometer als in zijn beste tijd, toen hij vele tijdritten op
zijn naam schreef. Na zijn zege van
vorig jaar, toen zijn naam als eerste in de trofee werd gegrift, niet
prolongeren. Hij werd zevende, juist voor de Belgische revelatie van dit
seizoen, de grote belofte Alfons de Wolf, die het hier niet kon waarmaken. VERRASSING Zeer verrassend
kwam de Bredanaar Johan Kuiken voor de dag. Hij werd in dit selecte veld
negende, juist voor Bas van Lamoen, die zijn eerste tijdrit over deze afstand
reed. Van Lamoen verklaarde: “Geen werk voor mij. Ik rijd liever een rondje
rond de kerk, alhoewel het mij niet is tegengevallen." In tegenstelling
tot Van Lamoen voelde Egon van Kessel zich in zijn element. Hij reed immers
eerder diverse tijdritten en behaalde daarin goede resultaten, o.a. vijfde
in de etappe tegen het horloge in de Ronde van Tsjechoslowakije. Van Kessel
reed nog beter dan de Brit Stephen Jones, die in zijn land als een
specialiteit op dit terrein wordt beschouwd. Beroepsrenner Adrie van
Houwelingen werd dertiende en wereldkampioen Guus Bierings moest met de
veertiende plaats genoegen nemen. Na Bierings werd Gerrie van Gerwen
geklasseerd. „Ik doe mee, omdat ik in de wedstrijd van Jan van Erp niet weg
wil blijven, maar ik weet bij voorbaat dat ik kansloos ben," zei de man
uit Olland. Van Gerwen kijkt terug op een goed seizoen. „Ik had een paar keer
meer moeten winnen," zegt hij, „dan had ik wat beter in de markt
gelegen." COME-BACK Jos Lammertink,
de kampioen van Nederland op de weg, verzeilde in de achterhoede. De Twent
heeft na het behalen van de titel met zijn gezondheid gesukkeld, maar hoopt
zo snel mogelijk aan het front te kunnen terugkeren. Vanzelfsprekend
zijn er in elke wedstrijd tegenvallers. Ten eerste de Belgen Paul Wellens en
Wilfried Wesemael, de twee profs die zich door de amateurs naar huis lieten
rijden. Verder Arie Hassink die ook met een rol tussen de mindere goden
genoegen moest nemen en natuurlijk valt ook de 20e plaats van Bart van Est
op. De Westbrabander is na Brauweiler totaal van slag af, maar ook hij is van
mening dat de boog niet altijd gespannen kan staan. Frans Francissen hadden
wij persoonlijk ook wat hoger in het klassement verwacht. De beide
overgeblevenen Ben Lambo en Ad Polak, de enige die de strijd moest staken,
hebben gedaan wat ze konden, maar werden voor dit zware werk nog te licht
bevonden. Tenslotte de
mening van organisator Jan van Erp. „Ik ben zeer tevreden," zei Jan.
Misschien dat we in overweging moeten nemen om volgend jaar een aparte
wedstrijd voor profs en een voor amateurs te houden. Dit jaar werden we
geconfronteerd met het feit dat verschillende profs niet of wilden gaan tegen
de amateurs. Zo kregen wij onder meer een nee van kampioen Henk Lubberding,
van de Belg Freddy Maertens en zelfs van de Tour de France-winnaar Bernard
Hinault. Volgend jaar komt er beslist een nieuwe uitgave van de trofee, maar
in welke vorm weet ik nog niet." BRON: Jo de Bruijn UITSLAGEN EN TUSSENTIJDEN 1 Henk Mutsaars 30.05 54.29 1.24.27 2 Bert Oosterbosch 30.02 54.40 1.24.37 3 Theo de Rooy 30.10 54.54 1.24.42 4 Jan van Houwelingen 29.58 54.45 1.24.59 5 Andre Gevers (prof) 29.34 54.05 1.25.15 6 Hennie Kuiper (prof) 29.52 54.43 1.25.38 7 Fedor den Hertog (prof) 30.24 55.29
1.26.27 8 Alfons de Wolf 30.33 55.56 1.26.50 9 John Kuiken 30.26 55.32 1.27.02 10 Bas van Lamoen
30.36 56.05 1.27.26 11 Egon van
Kessel 30.42 56.20 1.27.35 12 Stephen Jones
31.22 57.04 1.27.56 13 Adrie van
Houwelingen(prof) 31.34 57.31 1.28.41 14 Gnus Bierings
31.05 57.02 1.28.49 15 Gerrie van
Gerwen (prof) 31.37 57.28 1.29.01 16 Jos Larnmertink 31.20 57.28 1.29.03 17 Paul Wellens (prof) 31.17 57.19 1.29.15 18 Frans Francissen 31.55 58.26 1.29.57 19 Arie Hassink 31.37 58.05 1.30.07 20 Bart van Est 31.37 58.27 1.30.37 21 Ben Lambo 31.55 58.30 1.31.15 22 Wilfried Wesemael (prof) 31.45 58.17
1.31.53 23 Ad Polak 33.03 61.29 JOURE - 20
mei.1978 Amateurs: Nieuwelingen: 1. J. Bijl, 2. R. Rol, 3. J. Robbe, JUBILEUMWEDSTRIJDEN
ASC OLYMPIA (9 juli).1978 Het Amsterdamse
Olympia herdenkt dit jaar in november haar 80e verjaardag. Een respectabele
leeftijd, die zeker op waardige wijze zal worden gevierd. Binnen het kader van
deze viering werd op bet parkoers in Sloten een toernooi voor amateurs
verreden. Twee series gevolgd door een kleine en grote finale, alles met
dernygangmaking. De finale van
deze ontmoeting werd gewonnen door Barend Huveneers, die zich in de eindspurt
ongenaakbaar toonde. Een wedstrijd
voor liefhebbers bracht 67 deelnemers aan de start voor een rit over Vermeldenswaardig
in deze dagen was tenslotte dot deze wielermiddag niet door regen werd
verstoord. UITSLAGEN Amateurs - le
serie: 1. Joh. v. d. Weide Amateurs - 2e
serie: Amateurs Kleine
finale: 1. E. Geserick (Ruiter) Amateurs Grote
finale: 1. B. Huveneers (Raats) Liefhebbers: 1. W. Brouwers K.O.RACE –
25 maart.1978 NA Peer Maas
na bekeken koers winnaar van mare K.O.-race STRIJDLUSTIGE
EGBERT KOERSEN EERVOLLE TWEEDE „Toen bij de
start van de 5e K.O.-Race de regen met bakken de lucht uitkwam, dacht ik,
Peer je moet van de meet af „van voren" zitten want de slag zal gauw
vallen," aldus gaf ons na afloop van de perfect georganiseerde K.O.-Race
(hulde aan De Boer en z'n mannen !) een dol gelukkige Peer Maas (27) te
kennen, nadat hij zijn belagers Egbert Koersen (die na afloop terecht tot de
strijdlustigste renner word aangewezen) en Frits Schur, die respectievelijk
tweede en derde werden, in de sprint glansrijk de baas bleef. Maas, die hiermee
in zijn wielercarriere zijn vijfde klassieke zege boekte (hij won tevoren de
Ronde van Midden-Zeeland, de Ronde van Zuid-Holland, de Ster van Bladel en de
Drentse Dorpenomloop) had het goed bekeken. Nog maar nauwelijks waren de
renners van start gegaan in Veendam of er vormde zich een lang lint. Het werd
duidelijk, dat het een strijd voor de sterken zou worden. Bij Nieuwe Pekela
werd het kaf van het koren gescheiden na Peer Maas, Frits
Schur, Peter van der Kruijs, Dries Timmer, de plaatselijke favoriet Bert
Scheuneman, Theo de Rooy en Wim Lugtenburg gingen aan de haal en toen even
later Egbert Koersen na een fraaie solo zich ook bij de vluchters voegde was
het pleit beslecht. Vast stond toen reeds, dat de winnaar zich bij deze coureurs
zou bevinden. Pech voor
Snoeijink Gelijdelijk aan
bouwde men een voorsprong op van 40 seconden. De eerste pechvogel noteerden
we in de persoon van de nationale veldritkampioen Herman Snoeijink, die
zeker tot de kans hebbers behoorde
wanneer hij aan de meet was gekomen. Snoeijink kreeg een lekke band. Het viel
ons op, dat deze talentvolle coureur terugviel achter de tweede groep. Een
verontwaardigde Snoeijink gaf ons na afloop te kennen, dat hij tot tweemaal
toe een verkeerd achterwiel kreeg gestoken ... Lugtenburg viel
ook terug door een lekke band, evenals Gerrie Robbe. Ook Krijn Sint Nicolaas
reed lek. De rijzige Slendebroek, Schipper en Ottema, die aanvankelijk ook
„van voren" zaten, vielen terug bij Vlagtwedde, toen de koplopers na Wel stond er op
dat moment een stormachtige wind, maar na de plensbuien scheen intussen het
zonnetje. Dit inspireerde de koplopers, die veelal onder aanvoering van
Koersen, Schur, Scheuneman en Van der Kruijs het tempo verhoogden. Geleidelijk
aan voerde men de voorsprong op. Zo noteerden we bij Alteveer, toen men nog Moegestreden Naarmate het
einde in zicht kwam kregen Dries Timmer en Peter van der Kruijs het moeilijk.
De moegestreden coureurs moesten zich noodgedwongen laten terugvallen. Dit
was ook het geval met de talentvolle Bert Scheuneman, die enkele kilometers
voor de finish, nota bene in de nabijheid van zijn „home" in Veendam,
moest lossen, omdat Egbert Koersen en Frits Schur het tempo aanzienlijk
verhoogden; de attente Peer Maas reageerde echter steeds op het juiste moment
wanneer de twee genoemde tempolopers demarreerden. Toen de finish in
zicht kwam op de Veendamse Lange Leegte trok Egbert Koersen de sprint aan met
in zijn kielzog Schur en Maas. De laatste schakelde even en met ruime
voorsprong ging Peer juichend als eerste over de streep! Op onze vraag of
Maas ambities heeft om over te gaan naar de rijen der beroepsrenners, gaf hij
resoluut te kennen amateur te willen blijven. “Ik zie de wielersport zuiver
als een hobby en wil me er speciaal op toeleggen de jongere renners in onze
ploeg (Gazelle-Campagnolo) de fijne kneepjes bij te brengen," aldus
Maas.BRON:Ben Zomerdijk Amateurs: 1. Peer Maas (Huybergen) Ploegenklassement: 1. Gazelle-Campagnolo 14 pnt., 2. Elite MeubelKetting-Shimano 20
pnt., 3. Jan van Erp-Viner 20 pnt., 4. Wielerformatie Bas Dekker
Dakbede~kking-Jan Janssen Racefietsen 40 pnt., 5. Batavus 43 pnt., 6.
Markthof Den Haag-Rogelli 48 pnt. KAMERIK -
12 augustus.1978 Paul Wellens wint tweede lustrumronde van Kamerik Eerste optreden Hennie
Kuiper Het tweede
lustrum van de Ronde van Kamerik kende twee hoogtepunten. Paul Wellens was de
eerste buitenlander die in Kamerik wist te winnen en zeer verdiend ook en
daarnaast was een tweede hoogtepunt, het plotselinge optreden van Hennie
Kuiper, die na zijn sleutelbeenbreuk in de Tour de France op non actief was
gesteld, maar in Kamerik tot verbazing van iedereen onaangekondigd weer aan
de start kwam. Te beginnen dan
met Hennie Kuiper. Zijn sleutelbeen was zo ernstig gebroken, dat er dit
seizoen niet meer aan fietsen gedacht kon worden, dat ondanks de steun van
een bekende specialist, die Hennie in de Franse Alpen onder het mes nam.
Hennie Kuiper had er vrede mee, het scheelde hem erg veel geld, maar zijn
gezondheid ging hem voor alles. Maar toen de Tour-vedetten her en der voor
tienduizenden hun criteria gingen rijden en Hennie Kuiper hier en daar het
startschot mocht lossen, toen kroop het bloed weer, toen kwam de prikkeling
weer om erbij te horen. Hennie Kuiper bezocht de Utrechtse chirurg Rein
Strikwerda, maar die liet na een uitgebreid onderzoek hem horen, dat het
beter was dit seizoen maar van koersen af te zien. Hennie had er nog geen vrede
mee, ging verder en kwam in het Belgische Mol bij de specialist dr. Derweduwen.
's Woensdags werd hij uitgebreid onderzocht, 's avonds lag hij onder het mes
en op de donderdag- middag werd Hennie al weer ontslagen met de boodschap
meteen hard te gaan trainen op de kasseien en flink aan zijn stuur te
trekken. Hennie Kuiper: „Mijn sleutelbeen was opnieuw gezet, ongelooflijk
wat een genie die dr. Derweduwen, ik voelde niets meer, kwam voor onderzoek
terug en mocht direct op de zaterdag al in Kamerik gaan koersen." Naar schatting
zo'n 15 tot 20.000 toeschouwers ontvingen hem met open armen en Hennie Kuiper
nam na de uitgebreide huldiging en na het startsein van Gerard Vianen, voor
het eerst actief als mede-organisator, ook maar direct de benen. Samen met Kees
v. d. Wereld mocht hij zo'n kwartiertje lang voor de meute uitdraven,
uitbundig bejubeld. En Kamerik had meteen zijn strijd. Nadat kwartiertje
demarreerden Martin Havik, Theo Smit en Nidi den Hertog. Het peloton liet hen
begaan, maar toen Joop Zoetemelk er na een fraaie solo bijkwam, was de vlucht
ook even snel weer bedwongen. Plotseling na een uur koers viel de beslissing,
wat zelden of nooit gebeurt, het peloton brak door onoplettendheid van enkele
profs in twee stukken en vijftien leiders kwamen zo op kop. Een select gezelschap
dat zeker met de Belgen Herman van Springel, Patrick Sercu, Rene Dillen en
Paul Wellens en daarnaast Jan Raas, Gerrie Knetemann, Aad van den Hoek, Joop
Zoetemelk, Jos Schipper, Wim de Ruiter, Martin Havik, Leo van Vliet, Jan van
Katwijk, Roelof Groen en Hans Langerijs. Gezien waren toen Hennie Kuiper,
Lucien van Impe, Roger Rosiers, Patrick Sercu en vele anderen. De 15 man sterke
kopgroep ging door, Paul Wellens vluchtte weg en was de eerste die het
peloton op een ronde zette. Joop Zoetemelk, Jan van Katwijk en de rest
volgde. Na Beroepsrenners: 1. Paul Wellens Achter dernies
voor beroepsrenners: 1. Cees Stam, 2, Gerrie
Knetemann, 3. Martin
Venix, 4. Nico Been, 5. Jan Raas, 6. Don Allan, 7. Fred Rompelberg. Amateurs: KAMPEN -
13 juni.1978 Nieuwelingen: 1. P. Pieters, 2. J. van Wijk, Liefhebbers en
veteranen: KAMPEN -
15 augustus.1978 Amateurs: 1. J. Feiken, 2. R. Borst, 3. R. Hoffmann, 4. E. Geserick, 5. W. Pater, 6. H. v. d. Hoef, 7. E. Dickhoff, KAMPEN - 6
Juli.1978 Amateurs: 1. H. de Boer, KAMPIOENSCHAP
VAN GELDERLAND – 13 mei.1978 Gerrit Mohlmann prolongeert Gelderse
amateurtitel De Gelderse
titelstrijd bij de amateurs gaf de bevestiging dat Gerrit Mohlmann niet ten
onrechte het Gelders kampioenschap al vaker voor zich opeiste (1975 tot en
met 1978). De Adelaar-flyer
was vrijwel gedurende de gehele kampioenskoers van In deze groep
werd veelvuldig gedemarreerd, een aanvalsvuurtje dat vooral steeds werd
aangewakkerd door de Doetinchemse Zwaluwen Schur, Rijks, Joep Scholten en
Bram van de Stelt. Maar elkaars naaste belagers bleven de twee man uit de Amstel-brigade,
Mohlmann en Arie Hassink, zonder dat de samenwerking in de kopgroep van acht
er onder leed. In de In de spurt om
goud, zilver en brons (Frits Schur) klopte Mohlmann, die zich perse wilde
waar maken, Hassink. “Wacht maar af," zei de ster uit Neede, „een
volgende keer ben ik aan de beurt en laat ik Mohlmann voor mij het zaakje
opknappen." Gerrit Mohlmann houdt het, na Olympia's Ronde (37e) en het
NK weg, niet bij de asfaltwegen en de kasseien. Hij gaat toch weer de baan
op. JUNIOREN Tielenaar Rene
van IJzendoorn, die zich als junior dit seizoen aardig in de kijker rijdt,
kon de gouden plak huiswaarts nemen na een ijzersterke koers over NIEUWELINGEN In het
nieuwelingen-veld roerden vooral de renners van De Adelaar uit Apeldoorn
onder aanvoering van een welhaast ontembare Freek Bruning zich geducht. Maar
de beslissing konden zij niet op hun naam brengen. Die werd in de laatste
omloop door Harry Wolters (Goor) en Edenaar Richard Beumer geforceerd.
Adelaar Rudy de Graaf spoorde zijn clubgenoten nog wel tot een achtervolging
aan, maar die liep op niets uit. Jurry Hulzebos,
ook al “marcherend" onder de vaan van de Apeldoornse Adelaars, legde
beslag op de derde plaats, nadat Wolters en Beumer onder elkaar in de
eindsprint hadden uitgemaakt wie de titel ging pakken. Het werd op de meet
Harry Wolters. VETERANEN Helemaal erbij
hoort veteraan Cees van Espen uit Didam. Aangespoord door Cor Schuring en
Frits Schiir haalde deze oud Tour de France-rot zijn fiets uit de mottenzak
vandaan. En binnen de kortste keren liep bet voor Van Espen weer als vanouds.
Het bloed is gaan kolken, het kruipt waar het niet gaan kan en Cees van Espen
is weer haantje de voorste. Mede dankzij z'n lieve vrouwtje Lenie die alles
voor hem regelt. Behalve de koers - en in dit geval het provinciale
veteranen-kampioenschap -, want dat duet Van Espen zelf. De bij De Zwaluwen
op stal gekomen Tour-Cees won de Gelderse veteranentitel in Hernen, een
bewijs dat hij het metier allerminst is verleerd. Groenewoud
(Nijmegen) organiseerde deze Gelderse kampioenschappen voortreffelijk. De
uitslagen werden overigens al gepubliceerd in ,Wielersport" nummer '18,
d.d. 8 juni 1978. BRON:Wessel
Oudewortel Amateurs: 1. en kampioen G. Mohlmann Junioren: 1. en kampioen R. van IJzendoorn Nieuwelingen: 1. en kampioen H. Wolters Dames: 1. en officieus kampioene J. de Jongh Veteranen: 1. en officieus kampioen C. van Espen Liefhebbers: 1. en officieus kampioen A. Duijn KAMPIOENSCHAP
VAN GRONINGEN, FRIESLAND en DRENTHE 10 mei.1978 Amateurs: 1. en kampioen Groningen B. Scheuneman Junioren: 1. en kampioen Drenthe T. Hoving Nieuwelingen: 1. en kampioen Drenthe J. R. de Boer Dames: 1. en officious kampioene Anne Riemersma 2. Mini Brinkhoff, 3. Marja
Dekker, 4. Mieke Havik. Veteranen: 1. en officieus kampioen H. Reintke, 2. H. Laphor,3. F. Scheuneman, 4.
R. Steenbergen, 5. W. Koolman, 6. B. Schuurman, 7. H. Driessen. Liefhebbers: 1. en officieus kampioen T. van Duuren, 2. H. Kuiper, 3. B. Hemme, KAMPIOENSCHAP
VAN LIMBURG – 15 mei.1978 JO BAADJOU
HEROVERT TITEL Op het ruim vier
kilometer lange, geheel vlakke parkoers, hetwelk door de mannen van de
actieve wielerclub Noord-Limburg, met clubsponsor Gebr. Martens
Bouwmaterialen Venray, in de landelijke contreien rondom Siebengewald was
uitgezet, werd gestreden - en hoe - om de Limburgse wielertitels en
medailles. Prognoses waren
moeilijk te geven. De schermutselingen in de verreden criteria hadden nog
geen duidelijk beeld gegeven van de onderlinge sterkte in het toch wel zwakke
Limburgse amateurwereldje, hoewel met name Eric Visschers (Elite Meubel) en
Ad Wijnands (Amstel) hun visitekaartjes met iets meer nadruk hadden
afgegeven. De grote afwezige
was Jo Maas (Driessen-Optilon), die de voorkeur had gegeven om de sterk
bezette Ster van Henegouwen, een vijfdaagse etappewedstrijd in Belgie, te
rijden, alwaar hij met zijn zesde plaats de best geklasseerde buitenlander
werd. Voor de start reeds
tumult! Jan Claassens en Jan Ramaekers mochten van de jury niet van start
gaan, daar zij geen lid waren van een vereniging, in het district Limburg
gevestigd, en conform deze bepaling van de KNWU uitgesloten werden van
deelname. De rugnummers werden wederom ingeleverd en de weg naar huis
ingeslagen ... een illusie armer. Een vaste
materiaalpost en twee materiaalwagens stonden de heren coureurs ter
beschikking, toen het, startsein werd gegeven voor een wedstrijd die Enrico Goddery kreeg
de eer de eerste vluchter te zijn. Hij nam 20 seconden, doch het peloton
bleek toen reeds bijzonder actief en onder aanvoering van Wim Jennen en Alex
Pieters werd deze eerste uitval gepareerd. Op het moment dat Yvo Boelhouwers
(De Uitkomst) lek reed, ontsnapten Jo Baadjou en Reginald Frederiks, doch ook
hun sprong reikte niet ver. Ondertussen was ,stayer" Boelhouwers tot op
Een uur wedstrijd:
peloton van 43 coureurs. Een tempoverhoging op gang gebracht door Wijnands,
Pieters en Hannen leidde ertoe, dat 17 man deze groep moesten laten gaan. Half koers:
peloton nog 26 renners. Theo Luyten was - toen pas - de tweede pechvogel,
doch rustig kwam hij spoedig zijn plaats in het peloton weer innemen, schoof
naar voren en ... demarreerde. Eric Visschers haalde hem persoonlijk terug.
Onmiddellijk daarop sprongen Jennen en Hannen weg, namen 15 seconden,
verdedigden deze kleine voorsprong met brio, doch konden niet op tegen het
gebundelde geweld van de Elitemannen Visschers, Maessen, Vissers, Bongers,
Amstel-coureur Wijnands, Driessen's mannen De Vos, Meulenberg en Driessen die
stevig gesteund werden door de “eenling" Pieters, een student MO
Nederlands, in Amsterdam studerend. Weer ging Luyten ... weer reageerde
Visschers en Maessen. Nogmaals ging Luyten! Tevergeefs! Alom beweging in de
groep, toen Armand van Mulken, met nog 9 ronden te
rijden, het hazepad koos, snel nam hij Zo ontstond een
kopgroep van 14 sterke coureurs, te weten: Baadjou (Bas Dekker-Jan Janssen),
Driessen, De Bresser, Bongers, Geerkens, Nelissen, Maessen, Meulenberg, Van
Mulken, Pieters, De Vos, Visschers, Vissers en Wijnands. Vier man van Elite
Meubel, drie man van Motke-Van Solingen, drie man van Driessen-Optilon ...
zou het den toch een sponsorstrijd worden? De rest was definitief verslagen
en alhoewel vooral Luyten, Jennen en Hannen nog sterk terugkwamen in de helse
finale die zou volgen, begon het spel van aangaan en terugnemen opnieuw. Nog twee ronden
... Geerkens, Maessen, De Vos en Wijnands gingen in de aanval, doch een
sterke Baadjou bracht de groep wederom bijeen. De bel voor de
laatste ronde ... Pieters en De Bresser - de enige ongesponsorde renners in
deze groep en kansloos in een eventuele sprint, gingen aan, drongen sterk
aan, doch Wijnands en Maessen sleepten het peloton langzaam maar zeker naderbij.
Nogmaals ging Pieters, nu met Meulenberg, Wijnands reageerde alert. De laatste
kilometer ... nog eenmaal gaf Pieters alles, nam Nog tweehonderd
meter ... Pieters gaf alles - wat een kracht schuilt in die gespierde body!
-, Maessen maakte zich op voor zijn laatste sprong, toen Baadjou als een
katapult achter Maessen wegdemarreerde, Pieters liet staan en triomfantelijk
zijn eerste overwinning van dit seizoen behaalde. Zijn tweede Limburgse
titel! Al eerder won hij een medaille, in Amateurs: 1. Baadjou De junioren reden
een eveneens sprankelende wedstrijd, met tal van demarrages, waaruit toch wel
verrassend Peter Fincken als kampioen kwam, voor de snelle mannen Bauman en
Demandt. De nieuwelingen
konden de schaars aanwezig zijnde toeschouwers niet boeien. Na een vlakke
koers moest in een fel betwiste massasprint Leon Nevels al zijn
sprintregisters opentrekken om Jos van Wegberg en Peter Harings achter zich
te kunnen houden. BRON:Jean Houben KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND 10 juni.1978 Geslaagd
wielerfestijn in West-Brabant PETER SCHROEN JUNIOREN, JAN VAN DER HORST VETERANEN, HANS BAUDOIN NIEUWELINGEN, kampioen van Nederland De helft van de
nationale kampioenen op de weg is bekend. Aan het einde van over het algemeen
snelle, maar niet al te spannende races, werden de 18-jarige leerling aan het
atheneum in Maastricht, Peter Schroen uit Eijsden, de 36-jarige ex-prof Jan
van der Horst uit Haarlem en de 16-jarige havo-scholier Hans Baudoin uit
Valkenswaaxd gehuldigd in resp. de categorieen: junioren, veteranen en
nieuwelingen. Zij werden op het ereschavot geflankeerd door renners die met
wat meer geluk evengoed beslag op de titel hadden kunnen leggen, omdat velen
aan elkaar waren gewaagd en het kampioenschap telkens in een sprint werd
beslist. Twee van de negen
renners die vorig jaar in Merkelbeek tot de eerste drie behoorden, waren er
ook nu weer hij. De onttroonde veteranenkampioen Wim van Dok moest deze keer
genoegen nemen met een derde plaats en Berry Zoontjens uit Tilburg zag bij
de junioren opnieuw een renner voorgaan. Vorig jaar was dit de snelle Piet
Liefaard, die zijn titel met brio verdedigde en beslag legde op de vijfde
plaats en deze keer was Peter Schroen ruim een lengte sneller dan de junior
uit het midden van Brabant. Junioren Voor Peter
Schroen betekende het kampioenschap de vierde overwinning van dit seizoen.
„Ik had er niet op gerekend, natuurlijk wel op gehoopt," vertelde de
Limburger kort nadat hij als winnaar over de eindstreep was gesneld. En hij
vervolgde: „Ik reed de laatste weken goed. In Zwitserland was ik vorige week
de morele winnaar van een driedaagse met vier ritten. Ik won een etappe en
stond eerste in het totaalklassement, toen ik op de laatste dag door de jury
werd gediskwalificeerd, omdat ik een fiets van een andere renner aangenomen
had. Het was een bittere pil, die ik toen moest slikken, maar die is nu weer
verguld, omdat ik besef dat die wedstrijd in Zwitserland toch een goede
voorbereiding op het kampioenschap is geweest. Eerder won ik in Zepperen in
Belgie en in Valkenswaard." Peter Schroen was
in Hoogerheide de snelste van een kopgroep van vier renners. Jac Hanegraaf,
het talent uit Rijsbergen, had in de laatste meters wat af moeten haken,
maar Schroen, Zoontjens en de Haarlemmer John de Bie gingen zij aan zij op de
eindstreep af. Op vijftig meter voor het einde haalde de Eijsdenaar nog een
keer goed uit en nu moesten ook zijn laatste rivalen terrein prijsgeven.
Ruim een lengte voor Zoontjens en De Bie, die op zijn beurt ook weer een
lengte verloor, kwam hij juichend als eerste over de eindstreep. Het nationaal
kampioenschap van de junioren over bijna Zo al in de
eerste ronde, toen Leijs uit Oudenbosch, de Amsterdammer Groenewegen en
Veldschoten uit Oldenzaal op een snelle beslissing aanstuurden. Zij kregen
echter geen hulp en lieten zich wijselijk een ronde later inlopen. Na veertig
kilometer viel er een nieuwe ontsnapping te noteren. Deze keer gingen De Bie
en Brouwer uit Rhenen voorop rijden, maar ook hun avontuur duurde maar een
ronde. Het tempo word echter steeds hoger, elke ronde werd in een snellere
tijd afgelegd en de achterblijvers vielen als rijpe appelen van de boom.
Ongeveer halfkoers was nog maar de helft van de gestarte 140 coureurs in de
strijd. Jan Harings uit Sibbe, Ron Snijders uit Halfweg en Hennie van Lent
uit Zwanenburg voerden de snelheid nog meer op. Ook zij kregen echter geen
vrijheid van handelen. Verder dan Vijftig kilometer
waren er nog te rijden, toen er eindelijk wat afscheiding kwam. Twaalf
renners - Hanegraaf, Van de Poel, Strijbosch, Oosterhof, Bouman, Schroen, Van
der Klis, Takens, Visscher, Vonk, Wieme en Boeren - kwamen weg en bet
scheen dat de beslissing gevallen was. In de groep viel het even stil en
daardoor konden de leiders ongeveer een halve minuut uitlopen. Voor Boeren
ging het vooraan te hard en ook Vonk moest lossen. De tien overgeblevenen
reden goed samen en met nog Van der Klis uit
Haarlem wilde zich bij de overmacht van het peloton nog niet neerleggen en
hij hield het nog twee kilometer langer vol dan de rest van de kopgroep,
die na een vlucht van dertig kilometer, op vijftien kilometer van het einde
word ingerekend. Toch niet helemaal, want nauwelijks
was de orde hersteld of Berrie
Zoontjens sprong weg. Hij kreeg Hanegraaf en Schroen van de voormalige
vluchters met zich mee en toen ook De Bie aansluiting kreeg was de
definitieve beslissing gevallen. Schroen haalde uiteindelijk de titel. Een
resultaat van een goede voorbereiding die enkele maanden geleden al was
begonnen. Veteranen De belangstelling
van de zijde van de veteranen was enorm. Het aanval licentiehouders in deze
categorie is nog nooit zo groot geweest. Er kwamen meer dan 200
inschrijvingen voor deze titelstrijd binnen, zodat het lot de deelnemers
moest aanwijzen. Ruim 130 renners begonnen om precies half een aan de opgave
over Ook hier wordt
enorm hard gereden. De veteranen legden de ronden af in een tijd
vergelijkbaar met die van de nieuwelingen. Vele schermutselingen hielden de
wedstrijd levendig. In het veld verschillende ex-profs, die allen nog goed
voor de dag komen. Een van deze beroepsrenners gaf in de achtste van de
twaalf te rijden ronden het sein voor de aanval, die later beslissend zou
blijken te zijn. Jan van der Horst, de blonde bankwerker uit Haarlem, die in
1966 zowel nationaal kampioen bij de amateurs op de weg was als Olympia's
Ronde won. Een jaar later werd hij prof en bleef dat tot 1970. Toen stopte
hij, hij hield het in eerste instantie voor gezien, maar het bloed kruipt nu
eenmaal waar het niet gaan kan. Wie eenmaal door de wielermicrobe wordt
aangestoken, komt hier niet snel meer van af. Zo verging het ook Van der
Horst; hij klom terug op het stalen ros en begon als liefhebber en later als
veteraan opnieuw op de voorgrond te treden. Dit jaar behaalde hij al zeven
overwinningen. In Hoogerheide kwam hij ongeveer dertig kilometer voor het
einde voorop met Arie Veenendaal, titelverdediger Wim van Dok, John
Pluimers, de sterke Twent, Henk Buis uit Vijfhuizen, die ook al eens
kampioen van Nederland was, de snelle man uit St. Michielsgestel, Jos
Kivits, Remmelt Hendriks, vroeger uit De Wijk, die nu in Gorssel woont, Bart
Solaro, de onverslijtbare Bosschenaar die ook eens prof was, en Jef Coone uit
Eindhoven, die in de zestiger jaren ook in de betaalde klasse uitkwam. De eerste keer
passeerde dit negental met negen seconden voorsprong op de langgerekte groep.
De volgende doortocht was de kloof uitgebreid tot 22 seconden en de laatste
ronde gingen de leiders in met een voorsprong van 44 seconden op Piet
Steenvoorden en Bertus Wieles, die zich van de rest hadden losgemaakt. Hun
sprong kwam echter te laat. In de laatste ronden maakten de twee in de
achtervolging nog wel wat van hun achterstand goed, maar de leiders bedreigen
ging niet meer. Bij die leiders ging het in de laatste omloop hard. Voor
Coone, Solaro, Kivits en Hendriks zelfs te hard. Zij moesten lossen en
speelden in de finale geen rol meer. Die eindstrijd werd vanuit de laatste
bocht door Van der Horst ingezet. Niemand van zijn rivalen slaagde erin hem
voorbij te komen. Wim van Dok was een van de eersten die Van der Horst feliciteerde:
„Jan proficiat, jij bent kampioen, maar volgend jaar kom ik weer terug,"
zei de goedlachse Van Dok. Nieuwelingen Het spits werd in
Hoogerheide afgebeten door ongeveer honderd nieuwelingen. Als raspaardjes
stonden zij elkaar al te verdringen bij de start. Velen hadden zich naar het
kampioenschap toegeleefd. Zo ook de uiteindelijke kampioen Hans Baudoin. De
16-jarige scholier uit Valkenswaard grossiert dit seizoen in titels.
Nauwelijks was de fiets uit het wintervet gehaald of hij werd kampioen van
zijn vereniging De Kempen. Enkele weken later legde hij op de legerplaats
Veldhoven, beslag op de titel van bet district en op 2e Pinksterdag werd Baudoin
in Oss provinciaal kampioen van Brabant. De nationale titel is derhalve voor
insiders geen venrassing, omdat de trend gewoon werd doorgezet. Bovendien was
de zege in Hoogerheide al de elfde van dit seizoen. Opnieuw
uitbundigheid derhalve bij de aanhangers van de vereniging De Kempen. Vorig
jaar behaalde John van Asten deze titel en thans zorgde Baudoin ervoor dat
het kampioenschap binnen de vereniging blijft. Toch heeft de
titel van Baudoin aan een zijden draadje gehangen en dat was alleen maar de
schuld van Baudoin zelf. Op Het verhaal van
deze nieuwelingenrace is snel verteld. In feite is er maar een ontsnapping
geweest. Dat was twee ronden voor het einde toen het viertal Van Wijk (Haarlem),
de plaatselijke favoriet John de Crom, Teun van Vliet uit Maasland en de latere
kampioen Hans Baudoin een honderdtal meters wisten te nemen. Voordien was
vooral de Geldropse coming-man Leon Kersten zeer actief geweest. Voor de
Kersten was het dan ook bijzonder sneu dat hij in de laatste ronde alle
kansen verspeelde door een lekke band. BRON: Jo de Bruijn DE UITSLAGEN NIEUWELINGEN. 1. en kampioen H. Baudoin (Valkenswaard) VETERANEN. 1. en kampioen J. van der Horst (Haarlem) JUNIOREN. 1. en kampioen P. Schroen (Ebsden) KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND – 24 juni.1978 Met zus
Bella nog altijd oppermachtig Kampioenstrui terug bij Keetie Alleen haar ruim
een jaar oudere zus Bella kon Keetie van Oosten-Hage nog volgen op weg naar
haar negende wegtitel. De bijna 29-jarige Zeeuwse kampioene gaf echter
ditmaal geen cadeautjes weg. De plaats die Keetie vorig seizoen, tijdens
haar conflict met de bestuurders van de wielrenunie min of meer vrijwillig
afstond (aan ploeggenote Nita van Vliet), eiste Nederlands sterkste
wielrenster ditmaal zelf op. Jammer voor Bella
van der Spiegel. Want de kampioene van 1966, 1967 en 1968 hoopte misschien
nog, na tien jaar, op een terugkeer op de hoogste trede van het erepodium.
Het zat er niet in. Bella besefte dat al voor die laatste klim tegen de
Adsteeg op. „Keetie was gewoon sterker," gaf ze toe. ,Ze deed het meeste
werk op kop en dan verdient ze ook te winnen." Bovendien:
traditiegetrouw bleef de trui in de familie, want van de veertien keer dat de
dames eon kampioensehap reden, was Bella driemaal de beste en veroverde
Keetie nu al haar negende rood-wit-blauwe tricot. Alleen Ineke van IJken
(1965) en Nita van Vliet (1977) onderbraken de reeks. In Beek was
ditmaal echter weinig kans op een verrassing. Al in de tweede ronde waren de
kaarten geschud. Marian Bik, pas hersteld van een sleutelbeenbreuk, Mini
Brinkhoff, Willy Buitelaar, Bella en Keetie ontsnapten. Tineke Fopma was er
al vlug bij, waarna ook Truus van der Plaat aanpikte. Die zeven keerden
nog even terug in de groep, maar reden toch meteen weer weg. Tegen de Adsteeg
op was Anne Riemersma de voornaamste afwezige in de kopgroep. Ze sleurde wel
hard op kop van het achtervolgende pelotonnetje, waarin na de derde van de
negen ronden de dames Barendregt, Buitenhuis, Havik, Kuijpers, Lelieveld, De
Neef, Oosterwaal, Ruijs, Top, titelverdedigster Nita van Vliet, Van IJken,
Wesdorp en nog jonge Monique Kaufman meekoersten. De situatie was
rijp voor een beslissing. De twee zusjes Hage (Heleen brak in Poeldijk enkele
dagen voor het kampioenschap een sleutelbeen) sloegen hard toe. Voor de jeugd
is aan de damestop nog geen plaats. Willy Buitelaar viel het verst terug.
Twee Batavus-rijdsters (Fopma en Van der Plaat), Koga's Mini Brinkhoff en
Marian Bik hielden het iets beter vol. Al werd de achterstand op beide Beck's
Bier-Hitachi-vedettes steeds groter. Het verschil
waarop Truus van der Plaat de bronzen medaille veroverde was tenslotte 3 min.
35 sec. Riemersma, Buitelaar en Top naderden het kwartet nog erg dicht. Maar
hun achterstand op Keetie was toch zo'n vier minuten. De trui siert de
komende maanden opnieuw de schouders van de sterkste (al 20 overwinningen
dit seizoen) dame. Of is Keetie van plan in Duitsland het rood-wit-blauw in
te ruilen voor een meerkleurig shirt ? Dames: 1. en kampioene Keetie van Oosten-Hage (Kloetinge) KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND – 24 juni.1978 Na tumultueus wegkampioenschap bij
de amateurs Jos Lammertink een
waardig kampioen Het pakte dan
toch nog allemaal goed uit. Op het erepodium klommen, na een tumultueus
wegkampioenschap bij de amateurs, op de Limburgse Adsteeg tenslotte drie
echte toppers. Een ongetwijfeld knappe kampioen als Jos Lammertink. Met naast
zich zilveren Jacques van Meer en bronzen Bert Oosterbosch. Drie 20-jarige
talenten op het verhoog. Drie man uit de voorlopige wk-selectie van
KNWU-wegcoach Rini Wagtmans ook. Het had zo mooi kunnen zijn. Het
koersverhaal op zich was ook boeiend genoeg. Maar toch. Toch kon geen
zichzelf respecterend journalist erom heen tegelijk met het verhaal van de
race, melding te maken van „wet er nog meer gebeurde". Van de chaotische
taferelen aan het begin van de koers. Van die enorme valpartij. De
neutralisatie. Met staking dreigende coureurs. Juryleden die nerveus samenspraak
hielden en vastberaden genomen beslissingen - onder druk - dan toch weer
herriepen. De omvangrijke
valpartij al in de eerste echte kilometers bracht Zeeuw Wim Jeremiasse, als
voorzitter van de wedstrijdcommissarissen immers tot een (wellicht) uniek
ingrijpen. Nadat het peloton totaal verbrokkelde; terwijl een kopgroep van 16
man (met flink wat favorieten) voorgoed leek vertrokken; en renners elkaar
bijna vertrapten om zo snel mogelijk weer op de fiets te klimmen,
neutraliseerde Jeremiasse de koers. Nam hij, gesteund door
sportcommissievoorzitter Wim Roosenburg, het besluit opnieuw te laten
vertrekken. Een maatregel die
oproer veroorzaakte. Opgewonden renners schreeuwden om het hardst om hun
“recht". Hadden geen oren naar de motivering van de maatregel. De lezing
van sportcommissielid Bas Goud: „De kopgroep ontstond door de valpartij. Het
aantal gedupeerden was echter zo groot; het slagveld zo onoverzichtelijk dat
dit het beste was om te doen. Ook al omdat het nog helemaal aan het begin
van de race was. En zeker omdat er, toen de meute een ronde later langs trok,
nog jongens op de straat lagen. De weg was min of meer versperd." ZIEKENHUIS Vijf coureurs
moesten naar een ziekenhuis worden gebracht. Han Vaanhold, Bert van der
Broek, Egbert Koersen (hechtingen in de arm), Jan Jonkers (zware
hersenschud- ding) en Jacob Beun. Jonkers en Vaanhold moesten er zelfs
achterblijven. De kritiek brak los. Radioverslaggever Hans Prakke sprak er
schande van dat het zeven minuten duurde voor de dokter de gewonden kon
bereiken. Dat twaalf minuten nodig
waren voor een ambulance arriveerde. Maar vooral stak een storm van
protest op over het aantal deelnemers aan de titelstrijd op de Adsteeg.
Namens de BVAS deponeerde voorzitter Herman Krott ook later een officieel
protest bij de verantwoordelijke sportcommissie. ,Honderdtachtig startnummers
is immers te gek," lichtte Krott toe. „Waar zijn we mee bezig?" Inderdaad. Waarom
konden er in Beek zoveel deelnemers (omdat er nogal wat wegbleven vertrokken
er tenslotte 155) zijn? Formeel heeft de KNWU immers een prima
selectie-procedure. De tien eersten van de grote wegwedstrijden, plus de
sterkste drie van de provinciale kampioenschappen plaatsen zich. En dan ken
Goud (met de sportcommissle) volhouden dat, omdat de top zo breed is en het
aantal klassiekers groot, er zich al zo'n 120 renners officieel hadden
gekwalificeerd; niet te ontkennen is dat „via de achterdeur" toch heel
wet onbekende makkers een startkaart kregen. De mogelijkheid voor de districtssportcommissieleden
om coureurs voor te dragen voor „bijschrijving" heeft geleid tot het
veel te grote aantal deelnemers in Beek. Daar doet het feit dat er misschien
nog wel 50 anderen een „nee" te horen kregen niets aan af. TE VEEL Of het aantal
coureurs inderdaad de valpartij veroorzaakte? Dat is weer een heel andere
affaire. Een niet te bewijzen stelling. Al is het risico met een grote
groep, inclusief onervaren amateurs, wel groter. Niet voor niets
heeft de BVAS bij de sportcommissie bereikt dat er een maximum aantal renners
is in de klassiekers. Honderd voor Olympia's Ronde en 120 erna. Wie voor de
buiteling als schuldige aan te wijzen? Ook dat is een vraag waarop het
antwoord niet zo maar is te geven. Te talrijk zijn de diverse lezingen om er
echt op in te gaan. Maar sportief en menselijk gezien was het juist van
Jeremiasse c.s. om resoluut in te grijpen. Met de consequentie dat iedereen
tegelijk opnieuw moest vertrekken. Onder aanvoering
van (natuurlijk) Hassink, Snoeijink, Ribbers,Tak, Koot en Lammertink
probeerden de renners nog wel - met de fietsen dwars op de weg - een start te
realiseren waarbij de koplopers eerder aan zouden zetten, maar zover wilde
de jury niet gaan. Het enige wat de amateurs bereikten was dat van een tweede
“loze" ronde werd afgezien. Bovenop de Adsteeg viel meteen de vlag. Al
was ook dat, omdat eerder via de geluidsinstallatie een start onderaan was
gemeld, weer de oorzaak van een misverstand dat zo'n twintig man meteen
kansloos maakte. Trouwens lang
niet iedereen vond dat de onderbreking juist was. Oud-wegcoach Middelink
bijvoorbeeld verwoordde de visie: Koers is koers. En daar hoort vallen bij.
Alleen in een etappewedstrijd - zoals een paar jaar geleden in Arcen tijdens
Olympia's Ronde gebeurde - mag een jury de zaak neutraliseren als de
buiteling zo omvangrijk is dat bijvoorbeeld het hele klassement erdoor in de
war wordt gestuurd." LAMMERTINK De ingreep had
ook voor de latere winnaar Jos Lammertink prettige consequenties. Later
bekende de Amstel-troef dat hij al vlak voor de grote smak, bij Wim Albersen
in het versnellingsapparaat had gestuurd. Lammertink: “Mijn voorwiel en mijn
rem waren stuk. Dat kon mooi in die stille tijd worden gerepareerd. Anders
had ik het niet geweten." Wel kwam - bijna een uur na de eerste start -
na het vertrek voor de tot 20 ronden ingekorte wedstrijd ook Lammertink moeizaam
op gang. Hij maakte, nadat titelverdediger Piet Kuys, Frits Schur, Peter van
der Knoop, Theo de Rooy en Ad Tak bij nieuwe valpartijen ver waren achterop
gemaakt of helemaal uitgeschakeld, deel uit van een kwintet (met Peter Damen,
Hennie Stamsnijder, Henk Boom en Han van Loon), dat de eerste aanvaller,
Johan Kuiken, counterde. In de stortregen
en de harde wind meldde vervolgens Schiedammer Ger Mak zich al de grote
smaakmaker van de titelstrijd. Gesterkt door een flink aantal Franse
trainingskilometers (met en passant dertien overwinningen) bleek de aanvalsdrift
van de Zuidhollandse kampioen niet in te tomen. Hij bleef demarreren. Terwijl
het peloton al met zo'n honderd man wat uitgedund, sloten de eerste keer
Martin van der Bergh (enkele ronden later gevallen), Jan Feiken, Arie
Hassink, Jacques van Meer, Jannus Slendebroek en Ger Slot aan. Ook Jos Lammertink,
Jacques Verbruggen en Frits Pirard meldden zich, evenals Oosterbosch en
Taverne. Een hergroepering
volgde, maar weer was Mak (8e ronde) weg. Ditmaal gevolgd door Kuiken (hij
weer), Peter Hofland en Theo Hogervorst. Hassink, Schipper, Van Meer en
Maessen reageerden attent. Waarmee over de poging een kruisje ton worden
gemaakt. Zeker toen Mak een lekke band kreeg. OPNIEUW MAK Nauwelijks
hersteld sprong de Bossche Staalbouw-man voor de derde maal. Nu met Kuiken,
Van Leeuwen, Schipper, Wijnands, Hogervorst, Pirard en Ribbers. En halfkoers
probeerde Mak het opnieuw. Drie ronden lang zwoegde hij - in gezelschap van
Frank Moons en Willy Maessen - voor de meute uit. De winst: maximaal een
halve minuut, maar de schifting werd wel doorgezet. Wie had Mak
kunnen stoppen? Dat bleef de vraag toen nadat Piet van Leeuwen even had
gesoleerd, de geblokte, sterke Zuidhollander nog altijd niet vooraan was
geweken. Een onbeantwoorde vraag, want het noodlot sloeg toe. Mak reed
nogmaals lek en bij dat onfortuin, juist terwijl de groep van 34 vooraan
brak, capituleerde de durver. Die overigens aan de aandacht van Rini Wagtmans
niet was ontglipt. Toch zag de coach geen aanleiding om Mak, of wie ook
anders, aan zijn selectie toe te voegen. Rini: ,Ik had
zeven renners uit de groep van veertien (want Wijnands en Jo Maas zijn bij de
eerste keus gekomen) voorop. Daar ben ik dik tevreden mee. We werken gewoon
het geplande programma verder af. Schotland, Rheinland Pfaltz en nog wat
koersen. Daarnaartoe gaan ook anderen mee. Wie in vorm is en de goede
instelling heeft rijdt dan op de wk. Niemand is dus al zeker van zijn
plaats. Ook de kampioen niet." Die kampioen, Jos
Lammertlnk, diende zich in de zeventiende ronde aan. Johan Kuiken (uit de
ploeg van Bas Dekker-Jan Janssen), Jacques van Meer (Gazelle), Bert
Oosterbosch (Jan van Erp) en Jos Lammertink (Amstel Bier) zouden om de trui
knokken. Want de vijfde renner voorop, jonge Ad Wijnands (ook Amstel), kon
het hoge tempo in die fase van de race niet meer aan. Hij stapte ook meteen
of ... VAN MEER Het kwartet was
en bleef weg. De Limburgse tegenactie (Maas, Maessen en Visschers) leidde
nog wel tot een tweede groep, met ook een defensief rijdende Hassink, De
Nijs, Verbruggen en Pirard, maar bracht geen medaillewinnaars meer in
stelling. Terwijl Koot, Van Leeuwen, Kos, Mutsaars, Van Lamoen en Hogervorst
zich ook goed handhaafden (de achterstand bleef binnen de twee minuten)
probeerde Van Meer de kracht van de rivalen uit. Hij sprong weg „bij de
bel". De belofte uit Wouw later: „Ik testte mezelf en de anderen even.
We zaten allemaal een beetje kapot, maar ja, dat weet je niet van
elkaar." Ook Oosterbosch
gaf wat gas extra. Kuiken rustte intussen uit. Tot dan de laatste maal de
Adsteeg moest worden bestegen. Van Meer: „Die man mocht natuurlijk nooit
winnen. Hij had het minst van ons vieren gedaan. Toch probeerde hij te
demarreren. Ik reed op dat moment op kop. Dus ik moest wel reageren. Het gat
dicht trappen. Daarna zette Kuiken de zaak stil. Meteen was Lammertink weg.
Nog eens probeerde ik toen op gang te komen, maar dat lukte me niet meer.
Zonde toch, want ik kon winnen. In Olympia's Ronde klopte ik toch in zo'n
aankomst (Hulsberg) iedereen. En nog wel twee keer." Ook Oosterbosch
(„Natuurlijk voelde ik mijn benen. In die laatste vijf toeren hadden we dat
allemaal") miste een antwoord op Lammertink's beslissende attaque.
Kuiken (22 jaar), die alle kritiek ten spijt toch de hele race door, mee
vooraan was, schakelde verkeerd en hapte naar adem. De weg naar de trui lag
voor Jos Lammertink open. Met hem heeft het
amateurpeloton een waardige kampioen. Een manneke dat, na zes
juniorenklassiekers te hebben gewonnen, bij de amateurs debuteerde met een
tweede plek in Olympia's Ronde 1977. Dat ook dit jaar steeds in de eerste
waaier meedraait. Acht overwinningen, inclusief de slotrit van Olympia's
Ronde (4e in totaal), zijn het bewijs. Een tweede plaats in Drenthe was de
hoogste notering van Krott's grote talent. Een klasseman die
in de Ronde van Nederland zich in dienst moest stellen van kopman Arie
Hassink. „In de laatste dagen dan," voegt zijn ploegleider er aan toe,
„want de eerste ritten was iedereen vrij. Maar Jos ging niet zo fameus. Kwam
er pas na een dag of drie doorheen. Toen reed Arie in oranje en ging het om
de eindzege. Bovendien: had ik hem in de rit over de Markenwaarddijk laten
gaan, dan waren we (achteraf gepraat) mooi de boot in gegaan." Olympia's Ronde
(Hassink) en het kampioenschap (Lammertink) dus weer voor Amstel Bier. Net
als in Amateurs: 1. en kampioen Jos Lammertink (Wierden) KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND 25 juni.1978 Henk
Lubberding kampioen van Nederland
Jan Raas in de sprint verslagen „Eigenlijk had ik
op een solo -overwinning gegokt. Dat ik vandaag mijn kans mocht gaan was
vantevoren bepaald. Ik ben geen sprinter dus moest ik weg zien te komen. Op
twintig kilometer voor het einde zag ik die gelegenheid. Ik ging hard aan, en
toen ik omkeek zag ik dat Jan Raas was meegegaan. Die stelde mij gerust door
direct te zeggen dat ik van hem niets had te vrezen. Integendeel. Hij stelde
alles in het werk dat we met z'n tweeen zover mogelijk weg konden komen. Ik
was overigens wel gerust, want de enigen die nog iets zouden kunnen
ondernemen waren Johan van de Velde en Piet van Katwijk. Die rijden toevallig
ook in hetzelfde shirt dan ik, dus van die kant kon ook geen gevaar meer
komen. Dan denk je natuurlijk altijd nog, als het op het laatst maar niet mis
gaat. Een tube aan flarden rijden is snel gebeurd en een valpartij misschien
wat minder gauw, maar elke renner maakt wel eens een slipper. Waarom ook
niet. Ik bleef echter voor pech gespaard en daarom sta ik hier, in het rood,
wit en blauw. Ik ben er geweldig blij mee." Woorden van Henk
Lubberding, de kersverse kampioen van Nederland bij de beroepsrenners. De
24-jarige landbouwerszoon uit Voorst, een plaats bij Apeldoorn, is in
vergelijking tot enkele jaren geleden, toen hij nog als amateur in de gelederen
van Jan van Erp uitkwam, veel veranderd. Toen een stille jongen, die
nauwelijks uit zijn woorden kon komen, nu een gerijpt beroepsrenner die de
pers met kwinkslagen en grappen tewoord kan staan. Een meesterknecht van het
allerzuiverste soort, die nu ten volle werd beloond en die die beloning
ongetwijfeld waard zal zijn. Raas: ,Wanneer ik
iemand van onze ploeg dit kampioenschap gun dan is het Lubberding wel. Waarom
heb ik niet gereageerd toen hij bergop aanging en drie, vier lengten nam. Ik
vind het zeer fijn voor Henk dat hij kampioen van Nederland is geworden.
Niemand heeft er weet van wat hij voor ons, kopmannen in de ploeg, tijdens
een etappekoers doet. Vorige week in Zwitserland nog kreeg ik in een kritiek
stadium van een etappe een achterwiel van hem. Daardoor kon ik de etappe
winnen en kwam Henk op ruim tien minuten binnen. Helaas komt zoiets niet in
de krant. De mensen zeggen alleen maar, kijk die Lubberding eens, die is op
tien minuten gereden." Het kampioenschap
van Nederland 1978 is overigens een volledige triomf voor
T.I.-Raleigh-McGregor, de ploeg van Petzr Post, geworden. Ook op de derde
plaats stond een renner uit deze equipe. Piet van Katwijk, die vorige week te
horen kreeg dat hij niet in de Tour de France zal rijden, nam revanche op
zichzelf. De hele dag streed hij mee voorin, om in de slotfase de derde
plaats voor zich op te eisen. Gelukkig waren
ook Leo de Klein en Huub Engelen, de beide organisatoren van Prof
Wielerpromotion. Ondanks het feit dat het kampioenschap slechts door een
12.000 suppor- ters werd bezocht zijn zij financieel toch rond gekomen. Direct nadat de
voorzitter van de KNWU, de heer Hylkema, het startschot aan 70 renners had
gegeven, ontwikkelde zich een snel tempo. De eerste ronde werd in ongeveer
twaalf minuten afgelegd. Joop Zoetemelk, die met grote aspiraties naar Beek
was gekomen hield zijn concurrenten goed in de gaten en daarom kon er in de
eerste drie ronden niemand weg komen.Toch verbrokkelde het lang gerekte lint.
Een valpartij, enkele honderden meters voorbij de finish, in de derde ronde,
was hiervan de oorzaak. De Rotterdammer Jan Brinkman, de Brabander Jan van
Katwijk en Cees Stam, de stayerskampioen, kwamen de volgende doortocht met
achterstand over de lijn. De valpartij had ook vooraan gevolgen. Andre
Gevers, Roelof Groen, de grote favoriet Gerrie Knetemann, Jan Krekels, die
voor eigen publiek een goede prestatie wilde leveren, de jonge Johan van de
Velde, titelverdediger Fedor den Hertog, Adrie van Houwelingen en Aad van
den Hoek namen een lichte voorsprong. Toen kort hierna Leo van Vliet,
Zoetemelks knecht, Michel Jacobs, Johan van der Meer en Ad Prinsen
aansluiting bij de leiders kregen scheen een serieuze ontsnapping geboren
te zijn. Na Het peloton was door
deze tempeversnelling in verschillende delen uiteen gevallen. De eerste
symptomen van een afvalwedstrijd kondigden zich aan. De pechvogel van het
eerste uur, Knetemann, kon in de grote groep postvatten, zodat de schade voor
hem werd beperkt. De renners lagen
in korte tijd her en der over het parkoers verspreid. Opnieuw werd het
duidelijk dat er momenteel een grote kwantiteit aan profs over de parkoersen
rijdt, maar dat de toplaag bijzonder smal is. Met groepjes vielen de renners
aan het tempo en de inmiddels met stromen neervallende regen ten offer. Tot de zestigste
kilometer bleef de groep intact. Toen ontsnapten opnieuw negen renners. Deze
negen: Henk Lubberding, Gerrie van Gerwen, Gerrie Knetemann, opnieuw hij,
Kees Bal, Jos Schipper, Jan Raas, Wil de Ruiter en Fedor den Hertog werkten
aanvankelijk goed samen en telden op zeker moment een voorsprong van 36
seconden. De voorsprong groeide. Het peloton bleef de zaken even aankijken
en Good old Gerben
Karstens was de volgende onruststoker. Hij kreeg Langerijs die in de
openingsfase enorm veel van zijn krachten gebruikte, Ad Prinsen en Martin
Havik mee. Dit kwartet liep een halve minuut van de grote groep weg aleer er
reactie kwam. Die tegenaanval werd uitgelokt door Zoetemelk en toen deze
kanshebber - Zoetemelk weet zelf niet
meer hoeveel keer hij al in het Limburgse heeft gewonnen - doorging, werd in
de gelederen van Raleigh opnieuw de alarmklok geluid. Piet van Katwijk,
Andre Gevers, Aad van den Hoek, Jan Huisjes en Johan van de Velde bleken
paraat en ook de Jet Stars Ko Hoogedoorn, Wim de Ruiter en Adrie van
Houwelingen, alsmede Roelof Groen en Bert Scheuneman van Bode-Shimano waren
attent en deze twaalf streken na een korte maar felle achtervolging op de
eersten neer. Voor Piet van
Katwijk ging het nog niet hard genoeg. Hij maakte zich van zijn gezellen los
en ging alleen voorop rijden. Met nog veertien ronden ( De koers was
echter nog niet afgelopen, zoals later zou blijken zelfs nog niet in een
beslissend stadium gekomen. Achter de zestien koplopers reden acht achtervolgers,
daarna kwam Andre Gevers alleen. Hij had het hoge tempo niet meer kunnen
volgen, en daarna weer drie een- zamen die men een
betere rol had toegedacht. Gerben Karstens, Roy Schuiten en Fedor den Hertog
vonden hun Waterloo. Inmiddels was er
een noodweer boven de Adsteeg losgebroken. De regen kwam met bakken tegelijk
omlaag en het hagelde erbij, zodat het de renners zeer onaangenaam werd
gemaakt. Toen de kruitdamp ofwel het weer was opgeklaard, bleek een zeer
verrassende fase te zijn ingegaan. Voorop reden negen renners, te weten: Jan
Raas (de pion van Post), Johan van de Velde, Bert Scheuneman die uitstekend
bij de geldrijders heeft gedebuteerd, de gebroeders Fons en Piet van Katwijk,
Henk Lubberding, Hans Langerijs, Leo van Vliet en Martin Havik. Verschillende
vluchters werden voor hun durf maar slecht beloond. Van Vliet reed lek en zou
kort hierna de wedstrijd staken; Fons van Katwijk, een gevaarlijke snelle
man wanneer hij mee naar de eindstreep wordt genomen, onderging hetzelfde lot
en Langerijs kon niet meer volgen. Toen Scheuneman ook wegviel - hij had een
lekke achterband - bleven Jan Raas, Johan van de Velde, Henk Lubberding,
Martin Havik en Piet van Katwijk, het vijftal had inmiddels drie minuten
voorsprong genomen, op kop. Zoetemelk,
Kuiper, Knetemann en Schipper wilden zich nog niet bij hun nederlaag
neerleggen en begonnen, aanvankelijk in gezelschap van Krekels, Karstens,
Van der Meer en Langerijs, aan een achtervolging. Zij pikten Fons van
Katwijk, de pechvogel in de kopgroep, op, maar zij slaagden er niet in ook
maar iets van hun achterstand goed te maken. Integendeel, met nog Het verschil
tussen achtervolgers en leiders was overigens nog groter geworden. Drie
minuten en vijftig seconden na de eersten kwamen de vier overgeblevenen op de
top aan. Vier ronden voor
het einde ontstond in de klim van de Adsteeg opnieuw beroering in de
kopgroep. Jan Raas trachtte alleen weg te komen, maar Martin Havik slaagde
erin deze poging te verijdelen. Een ongetwijfeld zeer moeilijke strijd van de
eenling Havik, die jeugdig enthousiasme aan durf koppelde en het gevecht met
de vier Raleigh-renners niet schuwde. De kopgroep ging gestaag door en in de
volgende ronde werden elf renners op een ronde gereden. Twintig kilometer
voor het einde kon Havik aan een nieuwe aanval van Raas geen weerstand meer
bieden. De Zeeuw kwam voorop, maar nam zijn ploeggenoot Lubberding in zijn
spoor mee. Van de Velde reageerde aanvankelijk fel, maar toen hij, mede
gedwongen door het “ploegensysteem", het sein kreeg dat hij niet door
mocht gaan, gaf hij zich snel gewonnen en bepaalde zich, samen met Piet van
Katwijk, met het in toom houden van de enig overgebleven
niet-T.I.-Raleigh-renner in de voorste gelederen, Havik werd in de tang
genomen en daardoor kon de tandem Raas-Lubberding bij het ingaan van de
voorlaatste ronde twintig seconden eerder worden geklokt dan de overige drie.
Toen het verschil bij het ingaan van de laatste ronde was opgelopen tot
ongeveer twee minuten kon het speculeren beginnen. Zou Jan Raas als
een van de kopmannen uit de ploeg van Post zelf het kampioenschap voor zich
opeisen of zou Henk Lubberding loon naar werken krijgen voor de vele extra
inspanningen die hij voor zijn kopmannen in de diverse grote en kleine
rittenkoersen had geleverd ? Deze laatste
veronderstelling bleek de juiste. In de laatste klim naar de finish had Raas
geen verweer tegen de laatste demarrage van de man uit Voorst, die zeer
verrassend naar het kampioenschap 1978 snelde. Beroepsrenners: 1. en kampioen Henk Lubberding (Voorst) KAMPIOENSCHAP
VAN NOORD-BRABANT – 15 mei.1978 TITEL VOOR RAPPE
THEO GEVERS Theo Gevers
vertelde tijdens de voorstelling van zijn ploeg Bossche
Staalbouw-Eurochemie-Wielerhuis Jan Boeyen, enkele maanden geleden in de
Brabantse plaats Berghem, te hopen dat hij dit seizoen van tegenslag zou
worden gespaard. ,Wanneer dat het geval is," aldus Gevers, geloof ik dat
ik een goed seizoen zal kunnen maken. Mijn hoofddoel is Olympia's Ronde van
Nederland, maar daarvoor zou ik graag provinciaal kampioen worden. Dit
laatste vooral omdat die titelstrijd vlak bij mijn huis, in Oss, op enkele
kilometers van Heesch, plaatsvindt. De eerste wens
van de 22-jarige Brabander is in vervulling gegaan. Aan het hoofd van een
tien man sterke kopgroep sprintte hij op tweede Pinksterdag aan het einde van
een Een opmerkelijk
succes derhalve voor Gevers. Echter voor insiders geen verrassing want het
was bekend dat Gevers bijzonder sterk rijdt. De provinciale titel van
Brabant was al zijn tiende overwinning van dit seizoen. Gevers leeft enorm
voor zijn sport. In een interview met collega Hans van Bovene van het
Brabants Dagblad vertrouwde hij vorige week nog toe graag beroepsrenner te
willen worden. Hij moet echter het ijzer smeden als het heet is. Dat wil
zeggen dat Gevers eerst wat klinkende prestaties wil leveren alvorens de
grote stap te wagen. Het kampioenschap
van Brabant, onder slechte weersomstandigheden verreden, had een vrij vlak
verloop. De 110 geselecteerde renners, die drie districten in Brabant hadden
dit aan hun districtssportcommissieleden overgelaten die hoofdzakelijk de
reeds verreden criteria als uitgangspunt hadden genomen, gingen lange tijd
achter elkaar schuil. Van tijd tot tijd waagde er iemand een kans, maar dan
waren anderen er als de kippen bij het tempo wat te verhogen, waardoor alle
pogingen in de kiem werden gesmoord. Gevers, die een
dag voordien in bet Belgische plaatsje As zijn negende bloemenruiker van Zowel bij de
junioren als bij de nieuwelingen werd de titel in een massale eindsprint
beslist. Rene Heeren uit St. Willebrord haalde het bij de junioren en Hans
Baudoin, een rappe renner uit Valkenswaard, werd kampioen bij de
nieuwelingen.BRON:Jo de Bruijn Amateurs: 1. Th. Gevers (Heesch) zel), 17. J.
Bakker (Oss), Junioren: 1. R. Heeren (St. Willebrord) Nieuwelingen: 1. H. Raudoin (Valkenswaard) KAMPIOENSCHAP
VAN NOORD-HOLLAND – 9 mei t/m 10 mei.1978 MARTIN VISSER
GREEP TITEL IN SPRINT VAN 17 MAN Meer dan honderd amateurs
hebben op het wielerparkoers in het Spaarnwouderbos met elkaar strijd
geleverd in het provinciaal wegkampioenschap van Noord-Holland en daarin
toonde de 22-jarige Amsterdammer Martin Visser zich de snelste. In de
eindsprint van een 17 man sterke kopgroep trok hij aan het langste eind. Met
zijn triomf was hij uiteraard dolgelukkig. „Het vorige seizoen heb ik zes
keer gewonnen," merkte Martin fris en monter na de race op, „maar was
ditmaal door verschillende omstandigheden nog niet aan winnen toegekomen. Je
moet hier op het parkoers in het Spaarnwouderbos gewoon afwachten tot er een
flinke groep wegkomt, want alleen of met een paar man heb je geen kans." Aan de
titelstrijd van de amateurs was het kampioenschap voor de nieuwelingen vooraf
gegaan en dat werd gewonnen door “tweedejaars" Marco Windt uit Schagen.
Een dag later streden de junioren om de provinciale titel en daarbij wist
Aalsmeerder Richard Veerhuis op de streep de ontsnapte Henk Havik uit Zaandam
met amper een bandje verschil te kloppen. Een voorwedstrijd voor liefhebbers
en veteranen werd gewonnen door Klaas Duivenvoorden uit Noordwijkerhout.
Voor het eerst werd het kampioenschap van Noord-Holland over twee avonden
verreden en niet in het weekend. Ondanks het feit dat op beide avonden rechtstreekse
televisie-uitzendingen op de beeldbuis waren van Europa Cup-wedstrijden, viel
de belangstelling niet tegen. Door de vele
demarrages kreeg het kampioenschap van de amateurs een levendig karakter. Aan
ontsnappen viel in het begin van de koers echter niet te denken. Daarvoor lag
het tempo veel te hoog. Nochtans hebben kanshebbers als een Theo Noy, Dirk
Groen, Louis Westrus, Wim Gomes, Ron Smit, Arie Jongejan, Peter Noy, Sjaak
Pieters en de van strijdlust blakende Ruud Haller het een paar keer alleen
of in groepsverband geprobeerd, maar het wilde gewoon niet lukken. Met nog 14
van de 35 ronden schenen Dick Baas, Jan Derksen, Dick Groen, Ruud Haller,
Harry van Piere en Hans v. d. Putte aan de strijd een beslissende wending te
gaan geven, maar toen ook Wim Gomes, Sjaak Pieters, Ron Smit, Ron van Waard
en Rik Zijerveld sansluiting kregen, wilde het met de samenwerking niet meer
zo best vlotten en kreeg ook het peloton weer aansluiting. De slanke Dick
Schouten waagde zich wat al te vroeg aan een solovlucht, Peter Noy, Rik
Zijerveld, Dick Groen, Harry van Piere en Ruud Haller zagen al evenmin kans
om aan de greep van de hoofdmacht te ontkomen. Het gelid was en bleef gesloten.
Toen men zich langs de kant al zo'n beetje ging opmaken voor een massale
eindsprint, wisten drie ronden voor het einde toch nog 17 renners te
ontsnappen en zij forceerden de beslissende ontsnapping. Favorieten als
titelverdediger Barend Huveneers, die er voortijdig de brui aan gaf,
oud-kampioen Ron Smit, Wim Gomes, Dick Groen en anderen hadden de slag gemist.
Van de 17 koplopers bleek Martin Visser duidelijk de snelste. Zijn
clubmakkers Johan v. d. Weide, die het felste aandrong en Jan Derksen
maakten met een tweede en derde plaats het succes voor Olympia compleet. Meteen na afloop
kregen de drie Olympianen van districtssportcommissielid Hoolboom de
medailles omhangen en liet Aad Straver als voorzitter van het organiserende
De Kampioen, waarvan Hoolboom in een ver verleden zelf voorzitter is geweest,
de bloemen uitreiken. De nieuwelingen
hadden eerder ook al fris van de lever om de titel gestreden, ondernamen vele
uitlooppogingen, maar ook al door het hoge tempo was ontsnappen vrijwel niet
mogelijk. Toen het peloton zich in de laatste ronde opmaakte voor de
eindsprint, deed zich door het gedrang om in goede positie te komen nog een
fikse valpartij voor en die bleek achteraf nog mee te vallen. De slimme Marco
Windt was voor het ingaan van de laatste bocht uit alle macht gedemarreerd en
wist de voluit spurtende ,meute" op het nippertje voor te blijven. In
het een dag later verreden kampioenschap van de junioren sorteerden alle
ontsnappingen ook al geen enkel effect. De strijdlustige Henk Havik
demarreerde in de slotronde tweemaal en scheen het tenslotte te gaan halen,
had bij het uitkomen van de laatste bocht nog De koers van de
veteranen en liefhebbers werd in de eindsprint door Klaas Duivenvoorden
gewonnen.BRON:Jan Rooseboom de Vries DE UITSLAGEN Amateurs: Junioren: 1. R. Veerhuis (Aalsmeer) Nieuwelingen: Liefhebbers en
veteranen: 1. K. Duivenvoorden (Noordwijkerhout) KAMPIOENSCHAP
VAN UTRECHT – 15 mei.1978 JAN VAN ELBURG
VERUIT DE STERKSTE Moed en durf, dat
spreidde hij ten toon, de 20-jarige Utrechtse amateur Jan van Elburg van de
Batavus-ploeg. Lang heeft hij nog op de bloemen voor een titel moeten
wachten, maar in het provinciaal kampioenschap van Utrecht kwamen die bloemen
er dan toch eindelijk en verdiend, want Jan van Elburg was superieur, veruit
de beste amateur van de provincie Utrecht. Vandaar ook dat hij terecht
gehuldigd mocht worden door districtssportcommissielid Jo Oskam en naast zijn
gouden KNWU-medaille ook nog eens een gouden medaille, beschikbaar gesteld
door Koningin Juliana, in
ontvangst mocht nemen. Utrecht had er een echte en ook ware kampioen mee. Het was me
overigens het kampioenschap wel, gestart in de stromende regen werd ook na Alsof er geen Door de
valpartijen bleven nog over Robert Oskam, Jan van Elburg, Harrie de Boer,
Herman van de Hoef, Hennie Dijkstra, Wim Vlaanderen en Dick Willigenburg.
Zeven man, maar ook Wim Vlaanderen en Robert Oskam gingen onderuit, waardoor
er nog maar vijf kanshebbers overbleven. Die vijf reden vrijwel alles wat nog
in koers was op een ronde, enkele uitzonderingen daargelaten. Uiteindelijk
bleven er nog vier over: Harrie de Boer, Jan van Elburg, Herman van de Hoef
en Dick Willigenburg. Want ook Hennie Dijkstra haakte nog af. Negen ronden
voor het einde sloeg Jan van Elburg plotsklaps zijn slag, hij demarreerde en
liep ver uit. Vier kilometer verder demarreerde Harrie de Boer en kwam bij
Jan van Elburg en dat in een geweldige solo. Jan van Elburg liet hem even
begaan, wachtte zijn kans, totdat ook hij twee ronden voor het einde
definitief toesloeg. Het was de beslissende slag van Jan van Elburg, zijn
laatste rivaal Harrie de Boer werd uitgeschakeld, met 13 seconden winst
snelde Jan van Elburg als de nieuwe kampioen door de finish. Jan van Elburg:
„Ik grote het spel, het was voor mij alles of niets, ik kende de
spurtcapaciteiten van Harrie de Boer niet, mocht ook geen risico nemen,
vandaar, dat ik weer demarreerde. Ik geloof dat de vorm er nu is. Kijk, als
je niets doet, dan weet je het ook niet, na die laatste demarrage wist ik het
wel." Bij de junioren
was Aart van Moorselaar op dreef. Hij reed plat, verwisselde van fiets en
kwam terug. Twaalf ronden voor het einde viel hier de beslissing. Jan van de
Leende en Theo Wallenburg demarreerden waarna Aart van Moorselaar de spurt
won. De Culemborger
Geutskens was de snelste bij de nieuwelingen. Hij won de massasprint, nadat
een valpartij in de laatste bocht voor de nodige verwarring had gezorgd.BRON:
Hans van de Kamp UITSLAGEN Amateurs: 1. Jan van Elburg (Utrecht) Junioren: 1. Aart van Moorselaar (Baarn) Nieuwelingen: 1. R. Geutskens (Culemborg) Liefhebbers: 1. Rees Bokma (Bunschoten) Veteranen: 1. Ari Veenendaal (Zeist) KAMPIOENSCHAP
VAN ZEELAND 23 april.1978 TOINE VAN DEN BUNDER
opnieuw Zeeuws kampioen Zoals in de lijn
der verwachtingen lag heeft Toine van den Bunder in het Zeeuws-Vlaamse
Westdorpe znjn vierde Zeeuwse titel bij de amateurs behaald. Zijn laatste provinciaal
kampioenschap uiteraard, want zoals bekend stapte de slanke pedaleur uit
IJzendijke, die dit voorjaar weer als een keizer heerste in de
amateur-pelotons, onlangs over naar de beroepsrenners. Hij heeft bijna 100
zegepralen geboekt bij de amateurs en vele rivalen zullen zijn overstap
ongetwijfeld toejuichen. In de Zeeuwse
titelstrijd moest Toine toch nog even op de tanden bijten om zijn zege
gestalte te geven. Het Zeeuwse districtssportcommissielid Wim Evertse
besloot namelijk dat er slechts Na amper Herhaaldelijk
trachtte daarna Toine van den Bunder los te komen uit de wielen, maar slaagde
vooralsnog niet. Pas in de laatste ronde kon een furieuze jump van de
solo-rijder bij uitstek niet meer door de anderen worden gepareerd. Wim Jeremiasse
reageerde nog wel, maar slaagde er alleen in om de tweede plaats te grijpen.
Daarna voerde de 31-jarige Sjaak Beun de volggroep over de streep.BRON:Rien
de Jonge Amateurs: 1. Toine van den Bander (IJzendijke) Junioren: 1. Werner Wieme (IJzendDke) Nieuwelingen: 1. Adrie de Maesschalk (Axel), 2. Rob Bijvank (Sas van Gent), 3.
Karel van Goethem (Kloosterzande), 4. Frank Pijcke (Sas van Gent), 5. Peter
Hoondert (Heinkenszand), 6. Nick Tolleman (Hoedekenskerke), 7. Ben Tieleman
(Kloosterzande), 8. Jan Eversdijk (Kapelle), 9. Ab Verplanke (IJzendDke),
10. Rob Schouten (Vlissingen). KAMPIOENSCHAP
VAN ZUID-HOLLAND 23 april.1978 NA SUCCES
OP FRANSE WEGEN GER MAK een
klasse apart in Zuid-Holland In de strijd om
de Zuidhollandse wielertitel was Ger Mak een klasse apart. Waar de vier
“regionaal" getinte gastrennersverenigingen - De Markthof-Rogelli,
Koffieshop Frans Vrolijk, Bik Sloopwerken en Bas Dekker-Jan Janssen - tevergeefs
mikten op publiciteit, imponeerde Schiedammer Mak de duizenden toeschouwers
die op de Scheveningse Boulevard genoten van de eerste echte zomerse zondag.
Mak zorgde met een solo van ruim dertig kilometer voor tevreden gezichten.
Van z'n supporters, van zichzelf, maar ongetwijfeld ook van zijn sponsor,
Bossche Staalbouw-Eurochemie, die Mak in het grotere, nationale
wielergebeuren nog slechts een enkele keer kon opstellen. Want Mak trekt
dit seizoen z'n eigen plan. „Ik heb een streep gezet onder het
verleden," verduidelijkte de ambitiouze amateur. „Ik ga voortaan mooi
mijn gang. Zo weinig mogelijk koers ik nog in Nederland. Laat mij maar lekker
over de grens fietsen. Daar wordt het alemaal kennelijk meer
gewaardeerd." In de Franse wielervereniging Messina zoekt Ger Mak (24
jaar nu) het succes op Franse wegen. Liefst vier wedstrijden won hij er al.
De belangstelling van de (jonge) profploeg van Fiat is er mee gewekt. En Mak, die ook
nog een Belgische triomf meepikte, wil niets liever dan beroepsrenner worden.
Tegen redelijke condities dan. Het tijdstip heeft hij ook al min of meer
bepaald. Direct na de nationale kampioenschappen zou hij graag overstappen.
Want, juist tijdens de titelstrijd in Beek wil Mak nog eenmaal in het
Nederlandse peloton vlammen. Daar is de voorbereiding ook op gericht. Een
campagne, waarin eigenlijk Olympia's Ronde van Nederland niet past. Mak: „Het
liefst zou ik ook die laten schieten. Maar Bossche Staalbouw zal daar wel
anders over denken. Al blijf ik erbij: in dat duw- en trekwerk van de nationale
klassiekers zie ik het gewoon niet zitten." Ook de
Dorpenomloop van Drenthe maakte Mak op de dag voor de Zuidhollandse
kampioen-schappen niet af. Al was dat mede in verband met die race om de drie
plaatsen die recht geven op een medaille en een startplaats in Beek. Mak wist
zich favoriet. Belangrijke opponenten als Martin Rietvold en Gerrit Pronk
(met Batavus in Engeland) en Peter Koppert (met Jan van Erp op weg naar de
kleine Giro) ontbraken immers. En Piet van Leeuwen, tegenwoordig Brabander,
maar nog altijd lid van het Leidse Swift, zag er met een losgeraakt schoenplaatje
ook al vlug weinig heil meer in. Op het zware
rondje over de boulevard, de klim naar de vuurtoren en de kasseien bij de
visafslag (het domein van organiserend SR en TC De Kampioen) bleef derhalve
de confrontatie over met merkenblokken. Waarbij De Markthof de slag naar zich
toe leek te halen met liefst vier vertegenwoordigers in een kopgroep van
negen: Martin van der Toorn, Leo van der Berg, Ton Griep en Marcel Rehorst.
Met Mak waren ook Wim Lugtenburg (Jan Janssen), Wim Hus (Vrolijk), Pim Bosch
(Driessen) en Gaby Minneboo (Union) als eenlingen mee. Tegen de macht waarmee
de Schiedammer in het klimmetje telkens weer aanging, was echter weinig
verweer mogelijk. Lugtenburg kwam nog het dichtst bij. Al kon hij niet
aanhaken en al kwam hij later, met hulp van jonge Jos de Bruin, Rehorst,
Griep, Paul Sager en strijdlustige Bram Jouvenaar ook nooit dichter dan
vijftig seconden van de superieure solist. Ton Griep, die
voor Jouvenaar naar een tweede plek spurtte, gaf eerlijk toe: ,Er zijn dagen
waarop Mak vliegt. Dan is hij gewoon niet te houden." Woorden die Ger
zelf later bevestigde: „Wanneer ik het naar mijn zin heb en de vorm is er,
dan zijn er maar weinig amateurs die me kunnen kloppen." En uitdagend
bijna: ,Kijk, bij het horen van mijn uitslagen in Frankrijk halen heel wat
concurrenten de schouders op. Allemaal clubkoersen, zeggen ze dan. Nou, laten
ze maar eens met me mee gaan. Waar ik meestal rij is het nog wel even
lastiger dan hier in Nederland. Daar fiets ik nog veel verder van ze weg ...
" JUNIOREN Eerder op de dag
hadden de overige categorieen de medailles al verdeeld. Westland Wil
Vooruit-J. W. van Hagen BV was daarbij oppermachtig in de juniorenrace.
Liefst vijf Westlanders sprongen, om de beurt, naar twee vroege vluchters:
Hagenaar Hans van Rossem en Klaaswaler Roland van der Linden. Marius Mulder,
die z'n eerste wedstrijd in dit gezelschap reed, en Peter Hogervorst zouden
in de finale nag iets te kort komen. Rene Koppert uit Poeldijk, Gino
Ammerlaan uit Maasdijk (die als een volleerd wegkapitein zijn clubgenoten
verloste van de “vreemde" inmenging) en Wim van der Burgh uit Maasland
eindigden in die volgorde op de ereplaatsen. Opmerkelijk was het gemak
waarmee net junior geworden Lucien Godde (een broer van Peter) zich in de
slotronden ontdeed van veel rivalen. En zeker even zo verrassend was het
complete falen van nationaal kampioen Piet Liefaard. De Zuidhollandse
nieuwelingen kregen in Teun van Vliet (de 16-jarige broer van dameskampioene
Nita) uit Maasland een waardig winnaar. De kleine man van Barrhopoort
versloeg in de spurt streekgenoot Gerrit Solleveld (WWV) en Rene Blokzeyl
van Ahoy' (Rotterdam). Vierde word Piet de Groot uit Hazerswoude, die het
koersbeeld bepaalde met zijn herhaalde solowerk. Bij de
liefhebbers-veteranen was Sassenheimer Wolf, een naar de bollenstreek verhuisde
noorderling, de rapste in de groepssprint.BRON:Henk Kruithof Amateurs: 1. Ger Mak (Schiedam) Junioren: 1. Rene Koppert (Poeldijk) Nieuwelingen: 1. Tenn van Vliet (Maasland) Liefhebbers en
veteranen: 1. Jan Wolf (Sassenheim) KAPELLE -
10 juni.1978 Amateurs: KATWIJK -
29 april.1978 Liefhebbers en
veteranen: Nieuwelingen: 1. P. Pieters, 2. R. Geutskens, 3. J. van Wijk, KERKDRIEL
- 30 april.1978 Amateurs: 1. B. van Lamoen, Dames: 1. B. v. d. Spiegel-Hage, Junioren: Nieuwelingen: 1. R. Elshof, 2. P. de Groot, 3. P. Vissers, 4. R. Oussoren, 5. E.
Vossenberg, 6. J. Ackermans, 7. R. Herben, 8. W. Gelissen, 9. W. Meijer, Veteranen: 1. B. Solaro, 2. H. Hoek, 3. R. Hendriks, KERSENRONDE
TE MIERLO – 17 juni.1978 Zeer levendige strijd in 23e
Kersenronde van Mierlo JOHN
VERBEKE helpt dolgelukkige Jan Janssen aan eerste klassieke zege In de permanence
van de Kersenronde van Mierlo, cafe Knoops in de Dorpsstraat, was het na
afloop van deze klassieker eon drukte van belang. Men kon er zelfs spreken
van een reunie van wielermensen, want vele ploegleiders, renners, verzorgers,
directeuren sportief en wat nog meer in dit wereldje actief is, was er
present. Men had ook wat te praten onder elkaar. Ten eerste was daar de
affaire met Henk Mutsaars, overigens niet aan de start in deze 23e uitgave
van de rondrit door een gedeelte van Oostbrabant, en dan natuurlijk het
bijzonder levendige verloop van de juist achter de rug liggende klassieker.
Een wedstrijd die ook voor een deel in het teken stond van de laatste kans om
zich voor de nationale titelstrijd, zaterdag in Beek, te kwalificeren en die
door een aantal renners word aangegrepen als laatste voorbereiding op het
kampioenschap. De Kersenronde
van Mierlo kende vele uitblinkers. Toch willen we in deze openingsalinea
slechts drie, renners noemen. Die drie zijn de winnaar John Verbeke, de
25-jarige amateur uit IJzendijke, die na het overstappen van Toine van den
Bunder naar de betaalde klasse ervoor heeft gezorgd dat deze Zeeuws-Vlaamse
gemeente toch in het nieuws blijft; verder Frits Pirard die zijn stempol
volledig op het wedstrijdverloop heeft gedrukt en die voor zijn inzet slecht
werd beloond, omdat de jury hem moest diskwalificeren, daar de Bredanaar
onderweg verzorging had aangenomen; de derde man van de dag was ongetwijfeld
de jonge 19-jarige plaatselijke renner Frank Moons, die in zijn eerste klassieker
meteen een hoofdrol voor zich opeiste. De meest
gelukkige man in de permanence in Mierlo was ongetwijfeld Jan Janssen,
ploegleider van de formatie Bas Dekker-Jan Janssen die met John Verbeke zijn
eerste klassieke overwinning binnenhaalde. „Het was ook hard nodig," zei
Jan direct na afloop, terwijl hij zijn renner hartelijk feliciteerde en
daarna door iedereen de hand werd geschud. “We waren het seizoen niet met al
te hoge verwachting begonnen, maar op enkele successen reken je toch wel. Die
waren er tot op dit moment nog niet uitgekomen," aldus de man van het
Putse Molentje. GASTRENNER In die
overwinning van John Verbeke had ook Frits Pirard een groot aandeel. Vorig
jaar werd de Bredanaar winnaar in Mierlo en hij vond het toch wel erg dat
zijn ploeg, Amstel Bier, dit jaar niet voor deze klassieker had ingeschreven.
Hij vond een uitlaatklep bij Jan Janssen. In onderling overleg met Herman
Krott word geregeld dat Pirard als gastrennem in de ploeg Dekker-Janssen
mocht starten. Deze Pirard nu, heeft
van de eerste tot de laatste kilometer de koers gecontroleerd. In vrijwel
alle ontsnappingspogingen was hij betrokken en toen de slag viel, op
nauwelijks AFVALRIT Zoals gezegd is
de Kersenronde een zeer levendige koers geworden. Onmiddellijk nadat de 117
renners, verdeeld over 23 ploegen, op weg waren gegaan, zat het spel al op de
wagen. Door het hoge tempo viel er al na enkele kilometers een groot aantal
achterblijvers te noteren. In Someren, na SOLO Voor Frits Pirard
geen afschrikmiddel, want hij ging alleen voorop rijden. Theo de Rooy
trachtte de sprong naar de Bredanaar te maken, maar schoot tekort. De Rooy:
„Ik heb geweldig afgezien. Ik had te weinig drinken bij me. Bovendien loop ik
momenteel stage in Drenthe en dat betekent de hele dag op kantoor. Daar krijg
ik dikke benen van." Pirard bleef tot
voorbij Someren-Eind, dat was met nog Op Amateurs: 1. J. Verbeke (IJzendijke) KLAZIENAVEEN
- 29 juni.1978 Amateurs: KLIMMEN -
18 juni.1978 Liefhebbers en
veteranen: Nieuwelingen: 1. H. Daams, 2. J. van Wegberg, 3. E. Roelofs, 4. Fr. Timmermans, 5.
R. Krekels, Dames: 1. K. van Oosten-Hage, KLIMMEN-RANSDAAL
- 6 augustus.1978 Amateurs: 1. E. Visschers, 2. R. van Dijk, 3. J. Vranken, Nieuwelingen: 1. J. van Wijk, 2. H. Leliveld, 3. R. Krekels, 4. J. van Wegberg, Liefhebbers en
veteranen: 1. H. Ket, 2. K. Tolhoek, 3. J. Mullhouser, 4.
H. Notermans, 5. T. Daalmans, 6. B. Bakermans, 7. W. Blokland, 8. J.
Pelzers, 9. B. Slangen, 10. J. van Hulst. Junioren: 1. J. Schepers, 2. J. Stassen, 3. J. Pluta, 4. P. Gulikers, 5. J.
Paumen, 6. R. Lieverest, 7. W. Bouman, KLOOSTERBUREN
- 23 juli.1978 Amateurs: 1. P. Hoekstra, Hollemans, 7. W.
Vlot, 8. B. Duit, 9. J. Feiken, 10. E. Keizer. Dames: 1. T. v. d. Plaat, Liefhebbers en
veteranen: 1. J. Pluimers, KLOOSTERZANDE
- 13 mei.1978 In Kloosterzande
viel de slag pas na zo'n In de eerste
koershelft had het er even op geleken dat een vlucht van het trio Adrie van
Houwelingen, Gerrie Knetemann en de Belg Marc Demeijer gestalte zou krijgen,
omdat er nauwelijks reactie was te bespeuren in het peloton. Toen de Flandria-ploegmaat
van Demeijer, Michel Pollentier, echter driftig op jacht ging naar de
leiders, werd ook achter hem de strijdbijl opgenomen. Kort nadat Pollentier
de fusie met de voorste linie tot stand had gebracht kwam dan ook het
complete peloton zich melden. Met nog Totdat de
kopgroop van elf man zich formeerde. En hierin waren alle favorieten
present. Raleigh was vertegenwoordigd met: Raas, Knetemann en Van de Velde,
terwijl,de Belgische formatie Zeepcentrale Herman van Springel, Jan Aling en
Jan van Katwijk in het voorste gelid had zitten. Richard Bukacki en Tonnie
Houbrechts gingen de kleuren verdedigen van Minflat en de hoofdmacht werd
verder gecompleteerd door Michel Pollentier (Flandria), Theo Smit
(BP-Lejeune) en Tino Tabak (Zoppas). Vooral neo-prof Toine van den Bunder
deed er nog wel alles aan om het peloton een injectie te geven of om alleen
weg te komen, maar beide pogingen bleven zonder resultaat. De elf vooraan
liepen steeds verder weg en uit hun midden sloeg vijf kilometer voor het
einde Pollentier op de vlucht. Jan Raas had even geduld totdat het gat groot
genoeg was om toen eveneens met een machtige jump de groep te verlaten en
zich bij Pollentier te voegen. Daarna had de Zeeuw geen moeite de lange
eindsprint in zijn voordeel te beslissen. Jan Aling werkte
zich nipt maar tijdig los uit de groep om de derde plaats voor zich op te
eisen. Beroepsrenners: 1. Jan Raas Amateurs: 1. P. Godde, 2. T. Huyzen, 3. J. van Meer, 4. W. de Waal, 5. J.
Gommers, 6. W. van Helvoirt, 7. P. Franken, 8. Th. Fase, Nieuwelingen: 1. H. Baudoin, 2. T. van Vliet, 3. J. de Crom, Liefhebbers: 1. B. Wielis, 2. K. de Nooyer, 3. H. Roos, KOEWACHT -
3 Juli.1978 Amateurs: KOEWACHT -
8 mei.1978 Amateurs: 1. S. Fleetwood (Eng.), KOLLUM -
12 juli.1978 Amateurs: 1. J. Feiken, 2. E. Nieuwenhuis, KOLLUMERZWAAG
- 22 augustus.1978 Amateurs: 1. P. Hoekstra, KOOTSTERTILLE
- 12 augustus.1978 Amateurs: 1. J. Feiken, 2. E. Keizer, 3. T.Liewes, KORTENHOEF
- 5 augustus.1978 Jan Raas winnaar van schitterende
Ronde van Kortenhoef Het mag gezegd,
de 23e Ronde van Kortenhoef werd een pronkstuk. Een best veld renners, een schitterende
finale en een werkelijk grootse winnaar in Jan Raas, die de handen van de
vele duizenden op elkaar bracht. Met Gerrie Knetemann en Jos Schipper in zijn
kielzog op de andere ereplaatsen. Iedere
organisatie die de succesvolle Tour de France-renners aan de start brengt is
bij voorbaat van succes verzekerd. Voeg daarbij een paar goede Belgen en de
trekpleisters liggen er voor het publiek, dat dan in grote getale naar de
koers komt. In Kortenhoef waren er velen, laten we geen schatting maken, teveel
wordt er met grote toeschouwersaantallen gegoocheld. Bij de start van
de profs was het in ieder geval barstensvol. Een start die begon met een
minuut stilte voor Roelof Pos, de stichter van deze Ronde, die dit jaar
overleed. Een man, die 22 jaar zijn stempel op hat Kortenhoefse
wielergebeuren had gedrukt. Dan meteen de
eerste schermutselingen, niet voor niets, want er was een leidersprijs van f
1.500,- en Jan Raas ging snel negen puntjes vergaren, maar werd veel later
van de troon gestoten door Andre Gevers, die de vijftienhonderd piek op zak
stak, na geduchte tegenstand van Joop Zoetemelk. Na 21 ronden de
eerste mooie kopgroep met Joop Zoetemelk, Johan van de Velde en Fons van
Katwijk. Dan een prachtige jump van Henk Lubberding in zijn witte trui.
Herman van Springel, Andre Gevers, Klaus-Peter Thaler en Hans Langerijs
gingen er tussen uit. De maximale winst van de koplopers werd een halve
minuut op het peloton. Maar met zo'n Natuurlijk, Andre
Gevers kon tegen het peloton op zijn eentje niet op. Met nog Het deed aan deze
schitterende Ronde geen afbreuk. BRON: Hans van de Kamp Beroepsrenners: 1. Jan Raas Amateurs: 1. H. van Piere, 2. J. Zomer, 3. J. Derksen, 4. R. Bakker, 5. H.
Koning, 6. E. Geserick, 7. Sj. Pieters, 8, H. van Dijk, 9. H. van Leeuwen,
10. H. Kasteel. Junioren: 1. T. Wallenburg, 2. T. van Eyk, KOUDEKERKE
- 10 juni.1978 Nieuwelingen: 1. J. Martens, 2. B. Lambregts, 3. R. Geutkens, 4. R. Valkenburg, 5.
P. de Bruijn, 6. P. Hoffmans, 7. R. Haster, 8. H. Brankaert, KRALINGSCHE
VEER - 19 augustus.1978 Amateurs: Liefhebbers en
veteranen: J. Hup, KRIMPEN
AAN DE LEK - 20 mei.1978 Amateurs: 1. J. Klomp, 2. R. Smit, 3. J. Kieftenburg, Liefhebbers: 1. H. Uittenbogaart, 2. B. Kanselaar, 3. W. Brouwers, 4. J. Barens,
5. P. Nobel, 6. D. Wesseling, 7. E. van Beek, 8. H. Brinkman, Dames: 1. K. van Oosten-Hage, KRIMPEN
AAN DEN IJSSEL - 2 september Amateurs: 1. K. Brandse, Nieuwelingen: 1. P. Pieters, 2. R. Groen, 3. H. van Staten, 4. R. v. d. Klink, 5.
B. Vlaanderen, 6. R. de Haan, 7. J. van Straten, 8. P. de Groot, 9. R.
Wiese, 10. J. van Wijk. Liefhebbers en
veteranen: 1. K. Duivenvoorden, 2. D. Wesseling, KRUININGEN
– 1 juli.1978 Jos Schipper won wederom
Criterium van Kruiningen Een gedurfde en
briljante solo, die ruim In Kruiningen
immers, waar men niets weten wil van startgelden, is de premiepot steeds
goed gevuld en Schipper snoepte daaruit gretig. Zo incasseerde hij onder
andere de leidersprijs van duizend gulden. Ook op een ander vlak gaf bet
organiserende comite Rentoc cachet aan zijn 38e Ronde. Kees Pellenaars en
Wim van Est (eerstgenoemde vergezeld van zijn echtgenote) waren als
ere-gasten uitgenodigd en hadden deze invitatie niet in de wind geslagen. De
Pel, winnaar van de eerste Profronde in Kruiningen in 1939, en ijzeren Willem
uit 't Heike triomfator in 1959, lieten zich gezeten in twee open rijtuigen
(uiteraard bespannen met paarden) over het De eersite premie
van 120 gulden stak Ad Gevers op zak, maar reeds na zes ronden kwamen ook
Schipper, Huisjes, De Ruiter en Van Vliet goed en langdurig aan hun trekken.
Zij vormden een leiderskwartet dat gevolgd werd door Piet van Katwijk en
Adrie van Houwelingen, die na Jos Schipper rook
kennelijk gevaar, liet zijn medevluchters van het eerste uur in de steek en
trok op avontuur uit. Een avontuur dat overigens toch effect sorteerde mede
door het feit dat het niet boterde in de groep. Schipper kreeg gestadig weer
wat meer terreinwinst en zeven ronden voor het einde kreeg hij de staart te
pakken van een groep van 22 renners. Deze gedubbelden liet de jury kort
daarop afspurten, maar ook in zijn eentje klaarde Jos Schipper het daarna,
omdat zijn arsenaal aan reserves deze middag onuitputtelijk leek. In de slotfase
ontsnapten Martin Havik en Adrie van Houwelingen nog uit de groep, die over
de streep werd gevoerd door Leo van Vliet. Jan Krekels won de spurt van het
peloton. Beroepsrenners:
1. Jos Schipper Junioren: 1. W. Bouwman, 2. J. Roosenburg, 3. R. Motke, 4. S. Oosterwaal, KWADENDAMME
- 28 juli.1978 Jan van Katwijk klopte Cees
Priem te Kwadendamme De 25e Ronde van
Kwadendamme, waarin voor het eerst ook beroepsrenners streden, mag bijzonder
geslaagd heten. De 56 rijders die acte de presence gaven maakten er namelijk
een spectaculair duel van en dat was uiteraard een kolfje naar de hand van
het jubilerende comite- De Sportvrienden en van de 5000 toeschouwers langs
het parkoers. Zij zagen
tenslotte de prima rijdende Jan van Katwik zegevieren, voor de
streekfavoriet Cees Priem, die in de eindsprint een half wieltje te kort
schoot. Twintig kilometer
voor het einde was een sprong van de in dit avondcriterium bijzonder actieve
en sterk koersende Leo van Vliet alleen gepareerd door een attente Cees
Priem, Jan van Katwijk, Herman van Springel - de oude rot die toch weer
bijzonder goed presteerde - de plaatselijke favoriet Wim de Ruiter en door
Aad van den Hoek. Uit dit
kopgroepje sloegen met nog zo'n vijf kilometer te gaan Cees Priem en Jan van
Katwijk op hol en de anderen slaagden er niet meer in nog in de lift te
wippen. Voor dat het zo
ver was waren de toeschouwers reeds aan hun trekken gekomen bij het
betwisten van vele vette premies en een spervuur van demarrages waarbij
vooral Leo van Vliet, Jan Raas en Jan Huisjes zich onderscheidden. Toen na Voor versterking
meldden zich: Wim de Ruiter, Jan van Katwijk, Ad Prinsen en Leo van Vliet.
Nadat de leiders 20 seconden winst hadden gepakt formeerde zich een jacht-
groep van elf man waarin vooral Cees Priem en Herman van Springel de toon
aangaven. Theo Smit en Jos Schipper - door ziekte niet geheel fit - deden nog
een poging eveneens de voorste linie te bereiken maar slaagden niet. De 11
jagers deden dit wel, maar de uit 18 man bestaande hoofdmacht werd zoals
reeds verteld in de slotfase uiteen geslagen.BRON: Rien de Jonge Beroepsrenners: 1. Jan van Katwijk Nieuwelingen: Liefhebbers en
veteranen: 1. W. Wielhouwer, 2. S. van Dongen, 3. T. v. d.
Brande, 4. W. de Feber, 5. P. Legierse, LAMSWAARDE
- 20 augustus.1978 Amateurs: Liefhebbers: 1. J. Wennekes, LANDSMEER
- 26 augustus.1978 Amateurs: 1. P. v. d. Knoop, 2. H. van Piere, 3. J. Kieftenburg, 4. D. Groen,
5. R. Haller, 6. K. Molenaar, 7. R. Smits, Liefhebbers: 1. T. Krabbe, 2. Th. Degeling, 3. J. Peetoom, 4. P. Groot, 5. R.
Duin, Post, Nieuwelingen: 1. P. Pieters, 2. J. van Wijk, 3. J. Imming, 4. H. van Bekum, 5. R. Daalmeijer,
6. R. Vroom, 7. R. Sienders, LANGEDIJKER
DRIEDAAGSE – 8 juni t/m 10 juni.1978 MARTIN TAVERNE
STERKE WINNAAR IN LANGEDIJKER DRIEDAAGSE De jonge
Amsterdamse amateur Martin Taverne is op knappe wijze winnaar geworden van de
wielerdriedaagse, die op 8, 9 en 10 juni is gehouden in resp. Oudkarspel,
Broek op Langedijk en Zuid-Scharwoude. Dit evenement, gehouden onder de rook
van Alkmaar, werd voor de tweede maal georganiseerd als Langedijker
driedaagse. Taverne bouwde zijn zege op door een tweede plaats in de eerste
etappe, winst in het tweede schuifje en een vierde plaats in de slotrit. In deze
driedaagse is flinke strijd geleverd. De grote aanvaller was de jonge
streekfavoriet Sjaak Klaver, die vorig jaar nog uitkwam voor Batavus en nu,
in militaire dienst zijnde, zijn wielerwerk verricht in het rood-wit-blauw
van de militairen en in de sponsortrui van de formatie Bleeker-Finkesieper-Slikker.
De uit Tuitjenhorn afkomstige Klaver mocht geen ererondje maken, maar was in
alle drie wedstrijden wel de smaakmaker. Het resulteerde voor hem in een
vierde plaats in de slotrangschikking. Op de eerste
avond in Oudkarspel sprintte een kopgroep van 13 man om de overwinning. Jan
de Nijs, evenals Slot en Taverne uitkomend voor Gazelle, won met minimaal
verschil voor Taverne en Huveneers. Taverne ontliep
op de tweede avond een nieuwe confrontatie met zijn stadgenoot door in de
laatste ronde te demarreren. Met succes want hij won voor Huveneers, Slot en
Kos. Op de laatste dag
ontbrak Barend Huveneers door baanverplichtingen in Parijs. Taverne had
zodoende alleen nog maar oog voor Slot en Kos, zijn naaste belagers. Hij
regelde de zaken perfect en toen het drietal Kamper (1e), Pennekamp (2e) en
Klaver (3e) definitief aan het peloton wist te ontsnappen, vergenoegde hij
zich door de sprint voor de vierde plaats te winnen voor Slot, De Nijs en
Kos. In het
eindklassement werd Taverne daardoor opvolger van Matthe Pronk, de winnaar
van vorig jaar. Ger Slot en Rene Kos legden beslag op de tweede en derde
plaats.BRON: Rob Kat De uitslagen Oudkarspel: 1. Jan de Nijs, 2. Martin Taverne, 3. Barend Huveneers, 4. Rene Kos,
5. Ger Slot, 6. Dick Groen, 7. Sjaak Klaver, 8. Rudiger Marschhausen
(W.Dld.), 9. Peter Ruiter, 10. Arie Jongejan. Broek op
Langedijk: 1. Martin Taverne, 2. Barend Huveneers, 3. Ger
Slot, 4. Rene Kos, 5. Rob Borst, 6. Sjaak Klaver, 7. Gerrit Kuit, 8. Dick
Groen, 9. Jan de Nijs, 10. Henk-Jan Buis. Zuid-Scharwoude: 1. Gerard Kamper, 2. Peter Pennekamp, 3. Sjaak Klaver, 4. Martin
Taverne, 5. Ger Slot, 6. Jan de Nijs, 7. Rene Kos, 8. Peter Ruiter, 9. Dick
de Haas, 10. Dick Groen. Eindklassement: 1. Martin Taverne, 2. Ger Slot, 3. Rene Kos, 4. Sjaak Klaver, 5. Jan
de Nijs, 6. Dick Groen, 7. Gerard Kamper, 8. Peter Ruiter, 9. Peter
Pennekamp, 10. Rob Borst. LARSERBOS
(Flevopolder) - 17 juni.1978 Liefhebbers: 1. J. Hup, 2. J. v. d. Horst, LEENDE - 8
oktober.1978 JAN VAN
KATWIJK stapt af met overwinning in LEENDE
Na carriere van tien jaar als prof Voor Jan van
Katwijk zit de actieve beoefening van de professionele wielersport erop. In
Leende, op een steenworp afstand van zowel zijn woonplaats Bladel als van
geboortedorp Oploo, viel definitief het doek. Tien jaar lang streed Van
Katwijk met wisselend succes aan het front. Meestal huisde hij, wanneer het
een vlakke rit betrof, vooraan, maar als er bergen in het spel waren was hij
ver achterin te vindem Van Katwijk had namelijk te kampen met het euvel van
vele Nederlandse renners: hij was geen klimmer. In Leende bewees
hij dal hij in feite nog lang niet aan stoppen toe was. In het omnium dat
door de plaatselijke Stichting Wielerronde Leende werd georganiseerd, stak
hij met kop en schouder boven de anderen uit. Zijn regelmaat en snelheid,
eigenschappen die hij gedurende tien jaren als beroepsrenner leerde, traden
ook hier op de voorgrond. Toen de eindbalans wend opgemaakt, bleek Van
Katwjjk in drie onderdelen respectievelijk tweede, eerste en derde geworden
te zijn; dat gaf hem een voorsprong van 6 punten op de tweede-prijswinnaar
Gerrie Knetemann, die zich ook deze middag van zijn beste zijde aan het enkele
duizenden koppen tellende publiek liet zien. Knetemann, die dit omnium graag
had gewonnen, kon als verzachtende omstandigheid aanvoeren dat hij in de
afvalrace door een lekke band werd getroffen, waardoor hij niet verder kwam
dan de negende stelling. In het eerste
nummer, de klassementswedstrijd, moest vijf keer om de punten worden
gesprint. Knetemann bleek hierin superieur te zijn. Hij won vier van de vijf
klassementen. Jan van Katwijk won de andere, voor Gerrie van Gerwen, door
velen als favoriet beschouwd, gezien zijn zege in een dergelijke wedstrijd
enkele weken geleden in Den Bosch, en broer Piet. In de afvalrace
liet Van Katwijk het niet op een confrontatie met de te rappe renners aankomen,
alhoewel hij zelf ook altijd over een sterk eindschot heeft beschikt. Samen
met Henk Lubberding, die zich in een spurt kansloos weet, ging hij aan de
haal. Hierdoor werden de toeschouwers niet alleen getrakteerd op een aantal
felle sprintgevechten, maar bovendien op een achtervolgingsrace tussen de
beide vluchters en de rest van het veld. Nadat Gerben Karstens en Hennie
Kuiper een fel duel hadden uitgevochten voor de derde en vierde plaats,
waarbij beide coureurs zeer veel risico namen, klopte Van Katwijk kampioen
Lubberding met het grootste gemak. Nog een onderdeel
restte, een tijdrit over een afstand van BRON:Jo de Bruijn UITSLAGEN Klassementswedstrijd: 1. Gerrie Knetemann 9 pnt., 2. Jan van Katwijk 12 pnt., 3. Ko
Hoogedoorn 20 pnt., 4. Gerrie van Gerwen 24 pnt., 5. Hennie Kuiper 30 pnt.,
6. Piet van Katwijk 31 pnt., 7. Andre Gevers 32 pnt., 8. Fons van Katwijk 40
pnt., 9. Gerben Karstens 42 pnt., 10. Martin Havik, Jan Raas en Henk
Lubberding 50 pnt. Afvalrace: 1. Jan van Katwijk, 2. Henk Lubberding, 3. Gerben Karstens, 4.
Hennie Kuiper, 5. Jan Raw, 6. Ko Hoogedoorn, 7. Fons van Katwijk, 8. Piet van
Katwijk, 9. Gerrie Knetemann, 10. Gerrie van Gerwen, 11. Andre Gevers, 12.
Martin Havik. Tijdrit over 2200
meter: 1. Henk Lubberding 2.45.0, 2. Gerrie Knetemann
2.48.8, 3 Jan van Katwijk 2.49.8, 4. Hennie Kuiper 2.50.4, 5. Fons van
Katwijk 2.51.6, 6. Ko Hoogedoorn 2.52.0, 7. Piet van Katwijk 2.53.1, 8.
Gerrie van Gerwen 2.53.2, 9. Andre Gevers 2.53.8, 10. Jan Raas 2.54.2, 11.
Martin Havik 2.56.8, 12. Gerben Karstens 2.59.2. Eindstand: 1. Jan van Katwijk 6 pnt., 2. Gerrie Knetemann 12 pnt., 3. Hennie
Kuiper 13 pnt., 4. Henk Lubberding 15 pnt., 5. Ko Hoogedoorn 15 pnt., 6.
Fons van Katwijk 20 pnt., 7. Piet van Katwijk 21 pnt., 8. Gerrie van Gerwen
22 pnt., 9. Gerben Karstens 24 pnt., 10. Jan Raas 26 pnt., 11. Andre Gevers
27 pnt., 12. Martin Havik 33 pnt. Amateurs: 1. R. van Dijk, 2. D. Groen, 3. W. van Dongen, 4. P. Kessels, 5. J.
v. d. Berg, Junioren: 1. H. Baudoin, LEERDAM -
10 juni.1978 Amateurs: 1. J. Sandbrink, LEEUWARDEN
- 26 juli.1978 Amateurs: 1. D. Timmer, 2. J. Vlot, 3. B. Wekema, 4. H. Buis, LEEUWARDEN
- BILGAARD - 6 mei.1978 Amateurs: Nieuwelingen: 1. J. Arends, 2. R. Moorman, 3. W. Meijer, 4. J. Robbe, LEIDEN – 7
augustus.1978 Gerben Karstens maakt er nog wat van in Leiden In het
professionele wielerwereldje draait veel - zo niet alles - om geld. De ,centen"
beheersen het beeld van het fietsen om den brode. Maar eenmaal per jaar maken
de beroepsrenners een gebaar. Eenmaal per jaar komen de Nederlandse profs
voor niets naar Leiden, om daar een liefdadigheidswedstrijd te rijden,
waarbij de opbrengst van een collecte onder het publiek is bestemd voor het
geestelijk gehandicapte kind. Zo was het
jarenlang. Hun stijgende marktwaarde ten spijt stonden de vedetten in de
sleutelstad pro deo aan het vertrek. Kuiper, Raas, Knetemann, Zoetemelk, ze
ontbreken nooit. Tot maandagavond 7 augustus 1978 dan. Want waar de organiserende
LRTV Swift anders een behoorlijk peloton presenteerde aan het publiek, daar
keken 19.000 ( ! ! !) toeschouwers nu naar een schamel groepje van 26 (! ! !)
coureurs. Een veld zonder - op een enkele uitzondering na - de
“groten". Al waren degenen die wel aantraden in Leiden op hun manier
natuurlijk stuk voor stuk veel „groter" (in de andere betekenis van het
woord) dan hun ontbrekende collega's. Winnaar Gerben
Karstens (de enige T.I.-Raleigh-McGregorrenner in het peloton) maakte er
zich na afloop nog bijna boos om. ,Karst", al jaren Brabander maar nog
altijd lid van Swift, verontschuldlgde zich voor de houding van zijn maten.
Tegenover Joop Riethaven, de na het ontgoochelende Leidse Touravontuur weer
uit het ziekenhuis ontslagen Swift-voorman, bekende Gerben: „Ik ben zelf
gezond. En juist daarom ben ik blij dat ik eens iets kan doen voor kinderen
die dat niet zijn. Ik hoop dat de andere jongens, die natuurlijk een druk programma
moeten afwerken in deze weken, dat ook nog eens zullen begrijpen. Dat ze er
de volgende keer weer allemaal zullen staan." Een volgende keer
zonder Karstens. Want de nu 36-jarige prof neemt tijdens het
zesdaagse-seizoen 1978-1979 afscheid van de wielersport. De Leidse Ronde 1978
was voor hem dus de laatste mogelijkheid voor het publiek in zijn
geboortestad te triomferen. Eerder al deed Gerben dat als beginnend amateur
en enkele jaren geleden ook in deze profkoers. En al gaat winnen hem niet
meer zo gemakkelijk af als in die laatste periode; Karstens doet in de
na-Tour-criteria nog steeds met de besten mee. In Chaam vertolkte hij nog een
hoofdrol en in Maarheeze boekte hij daarna zijn eerste seizoen-winst. Leiden werd de
tweede zege. Behaald na een beginfase waarin Tino Tabak (leidersprijs),
onlangs tot de Bode Deuren-Shimano-groep toegetreden Ger Mak, Ton Zuiker en
Hans Langerijs lang voorop reden. Dankzij de activiteiten van Bal, Jacobs,
Karstens, Stam en Van Wijhe volgde halfkoers een hergroepering, nadat
ploegmaat Nidi den Hertog het tevergeefs alleen had geprobeerd, trok
Schiedammer Mak opnieuw in de aanval. Hij kreeg eerst Tino Tabak mee en later
Dries van Wijhe. De drie Jet Star Jeans-vertegenwoordigers - Langerijs, Van
Gerwen en Ponsteen - neutraliseerden die actie. Waarmee het
moment voor Karstens aanbrak. Een demarrage was genoeg. Gerrie van Gerwen en
opnieuw Ger Mak waren mee. Ponsteen, Bal, Van Wijhe, Tabak, Vester Aarts en
Cees Stam achtervolgden zonder succes. Het ging to hard vooraan. Het peloton -
of wat daar nog van over was - werd gedubbeld, voor een spurt tussen de drie
koplopers de winnaar moest aanwijzen. Karstens won, voor Van Gerwen en Mak.
En zo wilde het publiek het ook. Dankzij De Karst hadden de mensen, ook
zonder die grote Tour-namen, nog een plezierige avond. En werden de
collectebussen met gulle hand gevuld.Bron Henk Kruithof Beroepsrenners: 1. Gerben Karstens LEKKERKERK
- 4 mei.1978 Amateurs: Junioren: 1. T. Appeldoorn, 2. R. Koppert, Nieuwelingen: Liefhebbers: 1. P. Nobel, 2. W. F. Tonder, 3. W. Brouwers, LELYSTAD -
1 mei.1978 Nieuwelingen: 1. J. van Wijk, 2. R. Schurink, 3. P. Pieters, 4. R. de Lange, Liefhebbers: 1. J. Hup, LEPELSTRAAT
- 11 juni.1978 Amateurs: Junioren: LEUSDEN -
15 juni.1978 Amateurs: 1. W. Gomes, 2. E. Geserick, 3. W. Pater, Nieuwelingen: 1. P. Pieters, LIEMPDE -
5 augustus.1978 Amateurs: 1. H. Lunenburg, 2. D. Gompen, 3. E. van Nistelrooy, 4. E. Gevers, Junioren: 1. R. Lemmens, LIESHOUT -
30 april.1978 Amateurs: 1. B. Groen, 2. W. Vlot, 3. B. Lambo, 4. W. Gomes, 5. T. Verstappen,
6. J. v. d. Velden, Junioren: 1. H. van Lent, Nieuwelingen - 2e
serie: LIEVELDE -
20 mei.1978 Nieuwelingen: LIMMEN -
28 juni.1978 Amateurs: 1. Sj. Klaver, 2. R. Haller, LINNE - 2
augustus.1978 GERRIE
KNETEMAN winnaar van ondanks regen
succesvolle 6e NACHT
VAN LINNE Aan het
hoofdnummer van de steevast met zwier opgediste Nacht van Linne - de sectie
profs - ging voorheen alleen een ritje bestemd voor liefhebbers vooraf; met
groot succes etaleerden verleden jaar Profwielerpromotion Nederland in
samenwerking met de RKSV Linne afdeling voetbal een complete maaltijd - dus
ook koersen voor junioren en amateurs -, zodat van 3 uur 's middags tot 11
uur 's avonds aangenaam vertier werd geboden. Het 1977 recept werd geprolongeerd,
met deze keer eveneens - voordat de grote bazen in actie kwamen - een met
plezier bekeken reclame-stoet. Niet louter reclame voor auto's, woningen en
artikelen, maar een fleurige afwisseling middels fanfares, schutterijen,
majorettes en wat dies meer zij. De liefhebbers-veteranen (winnaar G. van
Dongen uit Middelharnis) deden ijverig hun best, de junioren (eerste H.
Akkermans, Zevenbergen) knokten er lustig op los, bij de amateurs inde Eric
Visschers ziin tiende zege in dit seizoen. Tijdens de huldiging van Eric
Visschers kreeg de lucht een duidelijk somber tintje, nadien vielen enkele
nietszeggende regendruppels, evenwel worden die sluizen bijna doorlopend
opengegooid toen de profs doende waren. Dat was bepaald jammer; pluvius kon
echter de pret niet verstoren. Opmerkelijk dat die duizenden (Ga. 10.000) op
hun plaatsen bleven, een bewijs dat de Nacht van Linne - uiteraard mede door
de bezetting - de massa blijft aanspreken. Wederom vond het
prima deelnemersveld weerklank, ook de erelijst is in dit verband van
waarde: 1973 Joop Zoetemelk, 1974 Jo Vrancken, 1975 Gerard Vianen, 1976
Roger de Vlaeminck, 1977 Hennie Kuiper. Hierop kon nu de naam van Gerrie
Knetemann worden bijgeschreven, want na een pakkende ontsnapping met Jan
Krekels en Marc Demeyer won de kersverse vader (zoon Marnix word op deze dag
geboren) onder enthousiaste toejuichingen de 6e Nacht van Linne. De sfeer werd
natuurlijk bevorderd door het bloemrijk erebetoon aan de Tourmannen Joop
Zoetemelk, Gerrie Knetemann (kreeg een extra hulde in verband met zijn
vaderschap), Freddy Maertens, Jan Raas, Paul Wellens, Wilfried Wesemael en
Hennie Kuiper (gaf het sein tot vertrek), een ceremonie waarmede burgemeester
L. Douven, Miss Skol en Miss Ola-IJs zich onledig hielden. Toen deze winnaars
van Tour-ritten op het podium stonden, stortte aan de overkant een tribune
krakend ineen. Wonder boven wonder werd van de 50 betrokkenen niemand
ernstig gekwetst, de EHBO behoefde slechts drie onfortuinlijken enige
bijstand te verlenen. Alle startende profs kregen een fraaie bloementuil,
waarna het feest - het regende intussen - door Hennie Kuiper op gang kon
worden gebracht. Ongeveer Na De vluchters
bleven groepering niet
ontgaan. Gedubbeld waren intussen Wout v. d. Berg en Aldert Jongkind. Knapte Marc
Demeyer tijdens deze achtervolging een flink portie werk op, dat was ook het
geval toen De kop van bet
peloton wenste niet zomaar te begeven: actief Van Gerwen, Van Vliet,
Zoetemelk en Raas. Dit peloton moest toch genoemd trio laten gaan, was
helemaal geklopt toen Beroepsrenners: 1. Gerrie Knetemann BRON:Gerard
Sillen Amateurs: 1. E. Visschers, 2. H. Lunenburg, 3. R. Seuntiens, Liefhebbers: 1. S. van Dongen, LISSE - 1
Juli.1978 Nieuwelingen: 1. J. van Wijk, 2. R. Vroom, 3. J. Baudoin, 4. R. Klink, 5. R.
Martens, v. d. Hulst, Liefhebbers: 1. R. Ones, 2. K. Hoogland, 3. J. Riensema, 4. H. Buis, LISSE - 24
september.1978 Amateurs: Veteranen: 1. J. v. d. Horst, 2. J. Dekker, 3. H. Buis, 4. J. Hofman, 5. K.
Tolhoek, 6. K. van Nimwegen, 7. N. Groot, 8. R. Liebrechts, 9. B. Boom, 10.
H. Schouten. LITH - 12
juli.1978 Amateurs: Junioren: 1. H. van Lent, 2. R. van IJzendoorn, 3. R. Motke, 4. B. v. d. Boom,
5. S. Strijbosch, 6. J. Bouwman, 7. J. Schepers, Liefhebbers en
veteranen: 1. B. Jansen, LOOSBROEK
- 25 juni.1978 Amateurs: 1. H. Mutsaars, 2. B. van Lamoen, 3. J. Jongsma, 4. R. de Veer, 5.
Th. Gevers, Liefhebbers en veteranen: 1. B. Solaro, LUIJKSGESTEL
- 26 juni.1978 Amateurs: 1. R. de Veer, 2. P. v. d. Kruijs, Junioren: 1. H. Havik, 2. B. Zoontjens, LUNTEREN -
12 augustus.1978 Amateurs: 1. H, van Dijk, 2. B. v. d. Stelt, Liefhebbers: 1. T. de Waal, 2. J. Sandbrink, |