JAARGANG
1978 WEDSTRIJDEN P T/M R |
PAPENDRECHT
- 27 mei.1978 Amateurs: 1. D. van Wijhe, Amateurs achter
dernies: 1. P. Godde, 2. J. Klomp, 3. R. de Boer, Nieuwelingen: 1. H. Baudoin, PHILIPPINE
- 17 juli.1978 Amateurs: 1. J. van Tilborg, PIJNACKER
– 11 augustus.1978 Martin Havik haalt zijn eerste profzege
in Pijnacker In de Ronde van
Nederland voor beroepsrenners moet Martin Havik het waarmaken. De 22-jarige
eerstejaars professional nit Strijen gelooft immers nog oprecht in zijn
wk-selectie. Havik vindt - en
eigenijk niet ten onrechte - dat hij in aanmerking komt voor een van de twee
nog vrije plaatsen in de nationale equipe die zondag 27 augustus op de Duitse
Nurburgring uitkomt in de strijd om de regenboogtrui. En zelfs wanneer een
van die twee plekken alsnog door een onverwacht snel - na een bezoek aan
dokter Derweduwen - weer opgestapte Hennie Kuiper toevalt, meent Havik dat is
in te passen in het strijdplan van Piet Liebregts. Want al wordt
alom de naam van Jet Star Jeans Hans Langerijs genoemd, na zijn eerste
profwinst in de Ronde van Pijnacker stelde Havik: „Ik heb er gewoon recht
op. In het voorjaar heb ik me helemaal in dienst gesteld van mijn Belgische
kopmannen in de groep Marc-Zeepcentrale-Superia, maar daarna ben ik toch ook
zelf flink aan de bak geweest." In de criteria, in het nationaal
kampioenschap (waar Havik als enige tussen de Raleigh's overeind bleef), en
ook onlangs nog in de semiklassieke Grote Scheldeprijs. Achter Didi Thurau
eindigde Havik daarin als tweede. Een prijs die hij ook in Maarheeze en
Kruiningen al veroverde. De Strijenaar
trots: „Die winst hier in Pijnacker is dus echt geen uitschieter. Ik was er -
zou je kunnen zeggen - gewoon aan toe." Probleem bij de
wk-keuze van Havik is zijn binding met de Belgen. Na de „affaire Kees
Bal" vorig jaar in Venezuela, waar de Zeeuw ronduit bekende in dienst
van zijn werkgever (Merckx dus) te zullen fietsen, kan en wil de KNWU een
herhaling van die situatie voorkomen. Havik echter: „Ik ben een jongen van
m'n woord. Wanneer ik iets heb beloofd; dan doe ik dat ook. Net als voor Jos
Schipper (die al wel is aangewezen) zit voor mij de kans erin dat Ferdi (van
den Haute) of Herman (van Springel) in een gunstige positie komen tijdens de
wk-race. Dat is dan jammer voor hen, want wanneer ik heb gezegd dat ik voor
de Nederlandse zaak strijd, dan zal ik vechten om ook die mannen terug te
halen. Dan hou ik me aan de afspraken." Zelfs de
“optie" die Zeepcentrale voor de ploeg van 1979 (met wellicht toch
Michel Pollentier) al nam op Havik zal hem daar niet van weerhouden.
Trouwens: Havik gelooft niet dat Liebregts hem zal passeren. „Ik train
eigenlijk al een beetje gericht op de strijd op de Nurburgring," geeft
hij toe. „Ik wil voor alles voorkomen dat ik daar afgedraaid aan het vertrek
sta. Af en toe laat ik graag een criterium schieten." Ook de dag voor
Pijnacker ontbrak Martin Havik in de Flits van Echt. Hij: „Ik had zo het
gevoel dat er in Pijnacker een kans voor me inzat. Daarom ook heb ik erg
attent gereden. Goed gelet op wat er allemaal om me heen gebeurde." De
juniorenkampioen van 1974 koos het goede moment om toe te staan. Havik, na
een tweede plaats in het NK van 1977 door toenmalig wegamateurcoach Joop
Middelink “slechts" als reserve aangeduid in San Cristobal en
vervolgens bij terugkeer meteen debuterend als professional, profiteerde van
het gevecht dat Pijnacker 1978 beheerste. Het duel Thurau-Knetemann. Die
twee gunnen elkaar - in de wedstrijd wel te verstaan, want na afloop sloegen
ze elkaar opgewekt op de schouder - het licht in de ogen niet. Het
kamp-Knetemann wenste vooral niet dat de Duitser zijn toch niet
onaanzienlijke gage nog eens zou verhogen met een premie van vijfhonderd
gulden die hem bij winst wachtte. In die sfeer
verliep een toch aardige race. Zo'n vijftienduizend mensen zagen hoe
Lubberding en Andne Dierickx een tijd voorop raakten. Hoe Bertje Pronk (door
IJsboerke slechts nog waardig bevonden voor het kleinere werk; niet in de
Proftour; en dus volgend seizoen zeker bij een andere sponsor) soleerde. Hoe
Hennie Peels, Martin Havik (toen al) en Hans Laugerijs de vlucht van Pronk
bijna tot de beslissende maakten; en hoe de Raleigh's en regionaal favoriet
Leo van Vliet alles uit de kast moesten rijden om een hergroepering tot stand
te brengen. Maar met nog 12
ronden te gaan waren onverwacht Jos Schipper en opnieuw Peels weg. Van Wijhe
reageerde. Havik was mee en ook Jacques de Goede pikte nog net aan. Vijf
leiders in de finale. En met een peloton waarin ook Godefroot, Vandenbroucke,
Nilsson, Braun en nog wat “namen" reden, toch wat eigenaardige
spitsformatie. Maar Knetemann en Thurau vonden het kennelijk best zo. Deden
althans nauwelijks een poging nog terug bij te komen. En dus kwam de
winnaar uit de vijf leiders. Het werd - met goedvinden van ploegmaat Schipper
natuurlijk - Martin Havik. Bij de bel sprong hij weg en bleef hij ook
voorop. Voor de zoveelste keer bonkte Martin Havik op de deur van de vergaderkamer
waarin Liebregts en de “grote vier" (Raas, Kuiper, Knetemann en
Zoetemelk) de plannen voor West-Duitsland uitstippelen.BRON: Henk
Kruithof Beroepsrenners: 1. Martin Havik POELDIJK -
21 juni.1978 Amateurs: 1. W. Hus, Junioren: 1. W. van Lent, 2. R. v. d. Linden, POORTUGAAL
- ZALMPLAAT - 17 juni.1978 Amateurs: 1. T. Griep, 2. W. van Steenis, 3. J. Kieftenburg, 4. J. Kuiken, 5.
B. Maas, Nieuwelingen: PRINSENBEEK
- 10 juni.1978 Amateurs: Liefhebbers: 1. B. Wieles, Nieuwelingen: 1. T. van Vliet, 2. J. Peels, 3. R. Mol, 4. T. Oorschot, 5. R.
Blokzeijl, 6. R. Sienders, 7. H, Thijs, 8. H. de Lange, PUTTEN -
17 juni.1978 Amateurs: 1. J. Sandbrink, Liefhebbers en
veteranen: 1. H. van Leeuwen, 2. H. Roos, 3. W. van Dok, 4.
J. v. d. Weijden, PUTTERSHOEK
- 26 mei.1978 Amateurs: 1. T. Griep, RAAMSDONKSVEER
- 4 mei.1978 Amateurs: 1. W. Bosch, Nieuwelingen: 1. R. de Graaf, 2. P. de Jong, 3. R. Geutskens, 4. W. Meijer, Liefhebbers: REEK - 9
april.1978 Amateurs: 1. H. Mutsaars, 2. B. van Lamoen, 3. J. van Erp, Junioren: Nieuwelingen: 1. R. Geitskens, 2. J. Verschuur, 3. K. Mol, Liefhebbers: 1. H. van Leeuwen, RENKUM -
21 augustus.1978 Amateurs: 1. R. de Veer, 2. H. v. d. Hoef, 3. H. de Boer, 6. E. Gevers, 7.
W. Pater, 8. J. Schelfhout, 9. J. Spijker, 10. H. Timmerman. Nieuwelingen: 1. P. Pieters, REUSEL -
28 juni.1978 Liefhebbers. le
serie: 1. H. Gramser, 2. W. Rooijakkers, 3. E. Ilegens
(B.), 4. J. de Beer, 5. J. Carpentier (B.), 6. H. Hermus, 7. T. Reijnders, 8. H. v. d. Hout,
9. T. Knipping, 10. P. Gramser. Liefhebbers. 2e
serie: 1. W. Brouwer, Liefhebbers.
Finale: 1. W. Brouwer, 2. W. Rooijakkers, REUVER -
10 september.1978 Amateurs: Nieuwelingen: 1. H. Wolters, 2. J. Peels, 3. E. Roelofs, Junioren: RHENEN - 5
augustus.1978 Liefhebbers: Junioren: 1. H. Winkel, 2. J. Blasel (Dld.), 3. J. Honigh, 4. P. van Megen, RIDDERKERK
- 3 juni.1978 KEES BAL
heeft vorm eindelijk te pakken in RONDE VAN RIDDERKERK Een triomf die
“Balletje" volledig toekwam. In de tropische hitte was hij op het snelle
parkoers ( Het betekende
voor de equipe van Bode-Shimano de eerste zege op de weg, nadat (ook) Kees
Bal anderhalve week voordien de nationale baantitel (over Kees Bal, door
ploegleider Henk Koopmans binnengehaald als kopman, revancheerde zich daarmee
min of meer voor z'n mindere resultaten in de voorbije periode. Bal: “Maar
dat lag eigenlijk niet aan mezelf. Ik heb veel pech gehad. Een week voor de
klasisiekers bijvoorbeeld kwam ik te vallen in De Panne. Dan heb je meteen
een grote achterstand. En in de Ronde van Spanje zat het ook al tegen." De tegenwoordig
in Noordwijk woonachtige Zeeuw was dan ook naar Ridderkerk getogen om een
goede “uitslag" neer te zetten: „Met Tino Tabak had ik de week daarvoor
erg fanatiek getraind," legde hij uit, dat heeft z'n vruchten
afgeworpen." Want Keen Bal was
constant in de voorste lijn te vinden. Eerst toog hij samen met Jan Raas de
ruimte in en later probeerde hij het solerend. Beide pogingen waren
tevergeefs. Totdat hij na zo'n Gerrie van
Gerwen, Martin Havik, Jan Krekels, Leo van Vliet, Jan van Katwijk en Cees
Priem ondernamen een identieke poging, maar bleven “hangen" op een paar
honderd meter achterstand. In de
(sprankelende) finale was het andermaal Kees Bal, inmiddels al in het bezit
van de leidersprijs (f 500,-), die demarreerde, nu met Aad van den Hoek. Wat
meteen de beslissing was, omdat Jan Raas, Roelof Groen en Mathieu Dohmen niet
van plan waren snelle Fons van Katwijk in een fauteuil naar de streep te
dragen. Er was overigens geen mens die Kees Bal het succesje misgunde.Minder
positief waren de ontwikkelingen voor Wil de Vlam die al vrij spoedig kwam te
vallen en met een slagaderlijke blooeding aan het been naar het Sint
Clara-ziekenhuis te Rotterdam moest worden getransporteerd. Achteraf vielen
z'n verwondingen echter mee. Ondanks de warmte
waren er nog zo'n 7000 kijkers komen opdagen voor het criterium. Een aantal
dat de organisatoren (Wim van Splunder, Wim Kop en Piet Kalkman) tot tevredenheid
stemde. „Maar wij denken er toch aan om volgend jaar de wedstrijd op een
avond te laten verrijden," zei Wim van Splunder na afloop, “Ik denk dat
er dan nog meer publiek komt." De koers voor
liefhebbers-veteranen was voor Hans Lap uit Hendrik Ido Ambacht, die in de
eindspurt de snelste was van een kopgroep van zes renners. Beroepsrenners: 1. Kees Bal Liefhebbers en
veteranen: 1. H. Lap, 2. J. Trouw, 3. P. Nobel, RIJEN.LEREN
ZOOL - 4 juni.1978 Eerste profzege van
AD PRINSEN in Rijen Vanaf het moment
dat de kleine Ad Prinsen uit Raamsdonksveer de overstap naar de profs
maakte, aan het begin van dit seizoen, huisde hij herhaaldelijk in de voorste
stellingen. Een overwinning zat er echter nog niet in. Het was voor Prinsen
en zijn vele supporters echter duidelijk, dat de eerste zege niet lang meer
op zich zou laten wachten. Daarvoor reed Prinsen, vorig jaar een zeer
verdienstelijk renner in de ploeg van Gazelle, toen nog onder de naam Soka
rijdend, te sterk. In Rijen, dicht
bij huis derhalve, was het zover. In de slotfase ontsnapte eerst Kees Bal,
die nota bene een dag eerder in Ridderkerk de bloemen in ontvangst had mogen
nemen. Daar ging Prinsen als uit een catapult weggeschoten achteraan. Hij
trok zich niets aan van de immense hitte waardoor vele wielerliefhebbers de
voorkeur aan een verblijf op en bij het water hadden gegeven. Na 'n felle,
korte achtervolging streek hij op Bal, een ploeggenoot in de equipe van
Bode-Shimano, neer en samen reden ze de laatste ronden over het ongeveer drie
kilometer lange parkoers. In de sprint was Prinsen gedecideerd de snelste en
behaalde een verdiende en fraaie overwinning. Dankzij Nidi den
Hertog, die met zijn derde plaats het succes voor de Bode-ploeg compleet zou
maken, is het daar in Rijen, in de 27e strijd om de Leren Zool, geen saaie
wedstrijd geworden. Ook de renners hadden danig last van de warmte en
schenen er in eerste instantie een wel snelle maar geen spectaculaire race
van te willen maken. Hans Langerijs, ook hij is een dezer dagen op het
ere-schavot te verwachten, wilde Nidi den Hertog wel steunen en samen gingen
zij op jacht naar winst. Bal en Prinsen gingen kort hierna, vergezeld van
o.a. Ko Hoogedoorn en Michel Jacobs, achter de leiders aan en toen nog
anderen, waaronder de weer sterk rijdende Andre Gevers, de vrij onbekende
Livien Klaassen (een Nederlander uit het Belgische Weelde), Adrie van
Houwelingen en Tino Tabak zich eveneens voor het karretje lieten spannen,
leek de strijd beslist. Het peloton in de staartgroep bereikte soms snelheden
van meer dan vijftig kilometer per uur, maar kwam, omdat ook de kopgroep lang
niet stilstond, niet dichterbij. Roelof Groen, die het samen met Gerrie van
Gerwen probeerde, moest het nutteloze van een achtervolging inzien en ook
anderen die in de tegenaanval gingen, werden door het hoge tempo dermate
gedemoraliseerd dat zij kort na hun ontsnapping de veilige beschutting van
het peloton weer opzochten. Uiteindelijk lag
Bal aan de basis van de beslissing. Hij wilde zijn prestatie van daags
voordien herhalen. Hij had het zoet van de overwinning nog voor in de mond.
Toen Prinsen zich echter bij hem voegde wist Bal, die over geen al te snel
eindschot beschikt zich geklopt. Hij zal dat deze keer niet zo erg hebben
gevonden, omdat de Raamsdonksveerder in dezelfde kleuren rijdt als de Zeeuw.
Nidi den Hertog, die aanvankelijk de aanval van Bal en Prinsen in de rug
dekte, sprong ook nog van zijn rivalen weg. Hij naderde snel, maar werd door
een lekke tube geremd. Hij bleef echter op de derde plaats. Hij hield drie
seconden over op Andre Gevers die vierde werd en de rest van de achtervolgers
achter zich hield. BRON: Jo de Bruijn Beroepsrenners: 1. Ad Prinsen (Raamsdonksveer) (Kaatsheuvel),
30. Jan de Jong (Badhoevedorp). Amateurs: 1. D. Gompen, 2. W. Gomes, 3. H. Koning, 4. H. van Leeuwen, Nieuwelingen: RIJN EN
GOUWE 6 van – 8 juli t/m 13 juli.1978 HANS
LANGERIJS houdt LEO VAN VLIET nog net van zich af Manager Charles
Ruys kon niet anders dan dik tevreden zijn over de eerste editie van de 6 van
Rijn en Gouwe. De wielerman nit Klaaswaal, die juist tijdens de zes
profcriteria in het groene hart van Holland bekend moesi maken dat zijn
geprogrammeerde Waddenzee-experiment, in verband met het uitblijven van de
toegezegde financiele inbreng van de plaatselijke organisatoren, van de
kalender is geschrapt, leefde op bij het succes van zijn activiteiten in de
Rijn en Gouwe-streek. Want niet alleen
was de serie wedstrijden een sportief succes. Ook de medewerking van de
diverse verenigingen, sponsors en comite's bleek voortreffelijk. Onmiddellijk
na afloop verzekerde Ruys dan ook dat de „,Zes" in 1979 zal worden
herhaald. Misschien zelfs iets grootser van opzet. „Want,"
verduidelijkte Buys, in de stille weken tijdens de Tour is er zo toch mooi
werkgelegenheid voor onze (voornamelijk) jonge professionals. Ze hoeven nu
eindelijk in de maand juli niet meer voortdurend naar Belgie. En het
Nederlandse publiek kan ook eens een ander soort koersen zien, dan die waarin
de vedetten overheersen." De uitslagen van
de 6 van Rijn en Gouwe maken duidelijk wat Ruys bedoelt. Liefst vier
neo-profs behaalden tijdens de wielerweek hun eerste nationale overwinning:
Langerijs, Ponsteen, Van Houwelingen en (al won hij al een rit in de Ronde
van Luxemburg) Scheuneman. Wat geroutineerdere Raleigh-rijders Priem en Piet
van Katwijk pakten de andere bloementuilen. Maar in het klassement ging de
strijd toch weer tussen de eerstejaars-beroepsrenners: Langerijs, Van Vliet,
Jacobs, Scheuneman, Van der Meer en ook een tijdlang Havik. De 6 van Rijn en
Gouwe een succes dus. Ondanks het feit dat er lang niet in alle gemeenten
echt vonkend werd gekoerst. Dat sommigen hun beroep af en toe wet erg
gemakkelijk opvatten. Maar wanneer het er echt op aan kwam laaide de
koersvlam weer wel op. Ging het er hard aan toe. Met - en daaraan zouden de
samenstellers van het veld iets moeten doen - een te groot numeriek overwicht
van de groep van Jet Star Jeans. Bode Deuren-Shimano miste nogal wat mannen
(bezig aan Zwitserse koersen toen de “Zes" begon) en de “individuelen"
vonden elkaar kennelijk niet in een sluitende tegen-coalitie. Winnaar van de 6
van Rijn en Gouwe werd (dankzij, maar niet alleen daardoor, zijn ploeg) Hans
Langerijs. De 25-jarige Noordhollander zorgde voor een goede uitgangspositie.
Bouwde de voorsprong langzaam uit (al was er soms van de puntentelling niets
te begrijpen, omdat dan weer wel en dan weer niet de mannen die “buiten het
klassement" reden, punten werden toebedeeld) en rekende in een zelfs nog
echt spannend spurtje in de finale, precies goed genoeg om de trui en de met
champagne gevulde beker in ontvangst te kunnen nemen. HANS
LANGERIJS WINNAAR IN GOUDA – 8 juli.1978 Een wat trieste
start. Druilerige regenbuien en een modderige weg gaven de Ronde van Gouda
een bijna macaber decor. Maar de toch nog vrij talrijke toeschouwers die de
weersomstandigheden trotseerden kregen wet wat te zien. Een strijd die al
vanuit het vertrek oplaaide. Met de neo-professionals in de eerste lijn.
Hans Langerijs en Martin Havik forceerden de slag. Andre Gevers (de enige
tweedejaars in de kopgroep), Bert Scheuneman, Leo van Vliet, Herman Ponsteen
en als laatsten Michel Jacobs en de Brit Paul Medhurst schoten toe. Het veld
verbrokkelde. De koplopers zouden de groepjes en groepen allemaal dubbelen.
Met uitzondering dan van drie Jet Star Jeans-coureurs. Gerrie van Gerwen,
Johan van der Meer en Ko Hoogedoorn bleven (zonder succes overigens) jagen op
de sprits. Maar ... zij zouden in de finale een belangrijke rol gaan spelen. Die eindsprint
maakte Medhurst niet meer mee. Bij een van de talrijke premiespurts ging hij
onderuit, schoof langs de dranghekken en landde op de stoeprand. De
Engelsman werd per ambulance afgevoerd, maar bleek achteraf enkele zware kneuzingen
te hebben opgelopen. Intussen probeerde Ponsteen de beslissing te bewerken.
Hij kreeg achtereenvolgens Van Vliet, Langerijs, Havik en Gevers mee. Jacobs
en Scheuneman leken geklopt, maar bij de klassementssprintjes viel het tempo
toch zo terug dat zij opnieuw konden aanpikken. De over zes dagen gespreide
(forse) premies betekenden later ook de inleiding van de zegetocht van
Langerijs. Nadat vooral Van Vliet zich had ingespannen, demarreerde
Langerijs. De “sterrenformatie" van Huub Harings trok achter hem de deur
stevig op slot. Verzet had trouwens weinig zin, want vlak voor de hoofdmacht
reed het eerder genoemde Jet Star-trio, dat zich nogmaals over het stuur
boog, om voor de jury de gedubbelde renners uit koers haalde, Langerijs al
een minuut voorsprong te hebben bezorgd. Hans Langerijs
(25) dus toe aan zijn eerste prof-succes. Met als tweede in Gouda Herman
Ponsteen, die Van Vliet klopte. Beroepsrenners: 1. Hans Langerijs, 2. Herman Ponsteen, 3. Leo van Vliet, 4. Michel
Jacobs, 5. Adrre Gevers, 6. Martin Havik, 7. Bert Scheuneman, 8. Johan van
der Meer, 9. Ko Hoogedoorn, 10. Gerrie van Gerwen, 11, Tino Tabak, 12. Adrie
van Houwelingen, 13. Bert Pronk, 14. Piet van Katwijk, 15. Kees van der
Wereld, 16. Gerard Bruinsma, 17. Jacq de Goede, 18. Wim de Wilde, 19. Theo
Smit, 20. Maurice Burton (Eng.), 21. Cees Stam, 22. Ben Janbroers, 23. Cor
Berkouwer, 24. Dieter Puschel, 25. Aldert Jongkindt, 26. Wilfried Reybroeck, 27.
Ronald Bouckaert, 28. Matthieu Dohmen, 29. Eddy Peelman, 30. Nice Been. PONSTEEN
SOLIST IN NIEUWKOOP – 9 juli.1978 Rond het terrein
waar enkele maanden geleden de nationale kampioenschappen veldrijden zijn
afgewerkt reden de vijftig professionals de tweede etappe. Een druk bezochte
ronde in Nieuwkoop, waar opnieuw een vroege vlucht het beeld bepaalde.
Langerijs, Ponsteen, Van Vliet, Jacobs en Havik waren er weer bij. Met
ditmaal Cees Priem, Johan van der Meer, Martin Venix, Hennie Moonen en Jan
Krekels. Even leek het er
op dat onder aanvoering van een toch weer beter draaiende Bert Pronk, Tino
Tabak en Bert Scheuneman de anderen zouden terugkomen, maar net op tijd ging
het tempo vooraan dan weer iets omhoog. Ook de eenzame poging van Adrie van
Houwelingen mislukte, waarna het tot de finale duurde voor de koers nog
enigszins oplaaide. Hordijk, Janbroers, Moritz, De Goede, Van Gerwen, Tabak
en Gevers vormden toen een tweede groep, waarna ook Bert Pronk en
plaatselijke favoriet Kees van der Wereld nag een pelotonspurt ontglipten. Vooraan had
intussen Herman Ponsteen gebruik gemaakt van het numerieke overwicht van de
Jet Star-brigade. Hij reed - overigens erg sterk - een solo van vier ronden
om daarna zijn eerste professionele bloemen in ontvangst te kunnen nemen.
Ponsteen, die meteen de nieuwe leider werd, bewees en passent dat zijn vorm
groeit. Dat hij eind juli klaar is voor de strijd met Roy Schuiten om de
nationale titel op de achtervolging. In de spurt was
Priem (die was uitgesloten voor het klassement omdat hij in Gouda afstapte)
vervolgens de vlugste. Vlug was hij trouwens ook van het parkoers verdwenen.
De organisatoren wachtten tevergeefs op de Zeeuw bij de dagelijkse huldiging
van de eerste drie. Een toch al wat geroutineerdere prof als Priem zou meteen
begrijpen dat een dergelijke aanpak van de public relations allesbehalve een
aanprijzing is van het wielervak. Aan wat de mensen die vaak maanden met
zo'n koers bezig zijn, als hoogtepunt van “hun" dag zien, moet een coureur
gewoon vlot meewerken. Beroepsrenners: 1. Herman Ponsteen, 2. Cees Priem, 3. Jan Krekels, 4. Johan van der
Meer, 5. Michel Jacobs, 6. Leo van Vliet, 7. Hans Langerijs, 8. Martin
Venix, 9. Hennie Moonen, 10. Martin Havik, 11. Gerrie van Gerwen, 12. Jacques
de Goede, 13. Tino Tabak, 14. Ben Janbroers, 15. Jan Hordijk, 16. Andre
Gevers, 17. Co Moritz, 18. Bert Pronk, 19. Kees van der Wereld, 20. Wilfried
Reybrouck, 21. Piet van Katwijk, 22. Theo Smit, 23. Maurice Burton, 24. Wim
de Ruiter, 25. Ko Hoogedoorn, 26. Jan Brinkman, 27. Gerard Bruinsma, 28. Ko
Blok, 29. Gerard Wesselius, 30. Bert Scheuneman. De stand na twee
dagen: 1. Ponsteen 29 pnt., 2. Langerijs 26 pnt., 3.
Jacobs 23 pnt., 4. Van Wet 23 pmt., 5. Van der Meer 20 pnt. WADDINXVEEN VOOR
SCHEUNEMAN – 10 juli.1978 Totaal gebrek aan
werklust kenmerkte de derde rit. In Waddinxveen nemen de broodrijders een
“rustdag". Gemoedelijk werd er in het peloton gekeuveld. De premies
waren zelfs voor de “kleintjes". Alleen Bert
Scheuneman en Adrie van Houwelingen, later ook Martin Havik en Hans
Langerijs, verhoogden de activiteiten. Scheuneman en Van Houwelingen konden
al binnen een uur een ronde uitlopen. Op het snelle parkoers lukte dat de
andere twee vluchters niet meer. Wel was Langerijs
vierde plaats genoeg voor de eerste plek in de tussenstand na drie dagen. Een
schoonheidsfoutje voor de Jet Star-equipe was de nederlaag van Van
Houwelingen in de eindsprint. Scheuneman kwam als eerste de laatste bocht uit
en behield die positie. Voor de grote
groep uit pakten Raleigh-rijders Priem en Gevers de betere prijzen. Van
Vliet was de rapste van de rest en diende zich aan als runner-up in de
zesdaagse. Beroepsrenners: 1. Bert Scheuneman, 2. Adrie van Houwelingen, 3. Martin Havik, 4.
Hans Langerijs, 5. Cees Priem, 6. Andre Gevers, 7. Leo van Vliet, 8. Piet van
Katwijk, 9. Theo Smit, 10. Johan van der Meer, 11. Jan Krekels, 12. Ben
Janbroers, 13. Jan de Jong, 14. Jan Hordijk, 15. Jan Brinkman, 16. Wilfried
Reybrouck, 17. Kees van der Wereld, 18. Ko Blok, 19. Gerrie van Gerwen, 20.
Maurice Burton, 21. Ronald Bouckaert, 22. Bert Pronk, 23. Hennie Moonen, 24.
Gerard Bruinsma, 25. Aldert Jongkindt, 26. Barry Adema, 27. Wout van den
Berg, 2.8. Ko Hoogedoorn, 29. Tino Tabak, 30. Cees Stam. De stand na drie
dagen: 1. Langerijs 36 pnt., 2. Van Vliet 32 pnt., 3.
Havik 29 pnt., 4. Ponsteen 29 pnt., 5. Van der Meer 26 pnt. PIET VAN KATWIJK
VOOROP IN BOSKOOP – 11 juli.1978 Ook in Boskoop
geen overweldigende koers. Al was het wedstrijdverloop op zich voor de
(matig opgekomen) toeschouwers aardig. Na twintig kilometer ontsnapte het
Raleigh-duo Andre Gevers-Piet van Katwijk, in gezelschap van Ko Hoogedoorn
(Jet Star Jeans) en Michel Jacobs (Renault-Gitane). De reactie van de groep
bleef uit. De ronde voorsprong kon zonder verzet worden genomen. Pas met nog zo'n
vijftien kilometer voor de wielen volgde een nieuwe ontwikkeling. Leo van
Vliet, Gerrie van Gerwen, Dieter Puschel, Johan van der Meer, Bert
Scheuneman, Aldert Jongkindt en Hans Langerijs duwden iets harder op de
pedalen. Als enige van het leidende kwartet was Piet van Katwijk mee. Binnen
de kortste keren had hij de drie anderen op Een minuut achterstand en de
koers was voor hem. „Leuk, al had ik
liever in de Tour de France een rit gepakt," bekende de Brabander later.
„Post verkoos Thaler boven mij. Commercie. Belangen in Duitsland. Je kent dat
wel. Daarom zijn deze koersen in ons land toch van belang. Je blijft als
broodrijder ten minste bezig." Van Katwijks
tweede seizoenzege (de eerste behaalde hij in Nottingham) en het feit dat
Hans Langerijs de leiderstrui behield waren de belangrijkste feiten van de
Boskoopse dag. Al wist de Noordhollander zich, na herberekening van de punten
(mannen die eerder een race voortijdig hadden verlaten werden geschrapt),
bedreigd door vooral Van Vliet, Van der Meer en Jacobs. Beroepsrenners: 1. Piet van Katwijk, 2. Michel Jacobs, 3. Ko Hoogedoorn, 4. Andre
Gevers, 5. Bert Scheuneman, 6. Johan van der Meer, 7. Gerrie van Gerwen, 8.
Leo van Vliet, 9. Wilfried Reybroeck, 10. Hans Langerijs, 11. Aldert
Jongkindt, 12. Adrie van Houwelingen, 13. Jan Krekels, 14. Kees van der
Wereld, 15. Theo Smit, 16. Jan Hordijk, 17. Ben Janbroers, 18. Herman Ponsteen, 19.
Matthieu Dohmen, 20. Jacques de Goede, 21. Maurice Burton, 22. Martin Venix,
23. Cor Berkouwer, 24. Wim de Ruiter, 25. Jan de
Jong, 26. Ko Blok, 27. Bert Pronk, 28. Jan Brinkman, 29. Nico Been, 30.
Hennie Moonen. De stand na vier
dagen: 1. Langerbs 42 pnt., 2. Van Vliet 40 put., 3.
Jacobs 37 pat., 4. Van der Meer 36 pmt., 5. Scheuneman 35 pnt. BODEGRAVEN
– 12 juli.1978 OOK DE EERSTE VAN
ADRIE VAN HOUWELINGEN In Waddinxveen
greep hij er nog net naast, maar in Bodegraven waren de eerste professionele
winstbloemen dan toch voor Adrie van Houwelingen. De Gelderse neo-prof uit
Heesselt verdiende ze dankzij een vlucht halfkoers, samen met Nidi den
Hertog. Het duo bouwde een voorsprong op van maximaal 1.25 min. Om in de
laatste meters toch “gescheiden" aan te komen. Jet Star Jeans Van
Houwelingen reed Bode Deuren-Shimano's Nidi op ongeveer vijf seconden. De derde plaats
in Bodegraven ging naar Gerrie van Gerwen, die Beroepsrenners: 1. Adrie van Houwelingen, 2. Nidi den Hertog, 3. Gerrie van Gerwen,
4. Co Moritz, 5. Ko Hoogedoorn, 6. Cees Priem, 7. Michel Jacobs, 8. Cees
Stam, 9. Jan Hordijk, 10. Hans Langerijs, 11. Jan Krekels, 12. Leo van Vliet,
13. Piet van Katwijk, 14. Matthieu Dohmen, 15. Herman Ponstteen, 16. Theo
Smit, 17. Cor Berkouwer, 18. Jacques de Goede, 19. Johan van der Meer, 20.
Keen van der Wereld, 21. Martin Havik, 22. Martin Venix, 23. Andre Gevers,
24. Jan de Jong, 25. Gerard Bruinsma, 26. Bert Scheuneman, 27. Hennie Moonen,
28. Tino Tabak, 29. Jeff Mulland, 30. Jan Brinkman. De stand na vijf
dagen: 1. Langerijs 48 put., 2. Jacobs 46 pnt., 3. Van
Vliet 44 pnt., 4. Van Houwelingen 37 pat., 5. Van der Meer 36 pnt., 6.
Scheuneman 35 pnt. ALPHEN AAN
DE RIJN: BEURT AAN CEES PRIEM – 13 juli.1978 Wat in Alphen het
hoogtepunt moest worden van de zesdaagse, viel niet helemaal mee. Te lang
immers werd het beeld van de finale bepaald door figuranten. Wim de Ruiter en
(iets minder lang) Nidi den Hertog reden meer dan de helft van de race
voorop. En in de groep kleefde Langerijs aan het wiel van Van Vliet, in wie
hij zijn enige gevaarlijke rivaal zag. De Westlander was - tot verbazing van
sommigen - toch weer aangetreden. Al had hij de avond tevoren zijn rugnummer
al op de jurywagen achtergelaten. De aankomst- rechters ontging de manoeuvre
van Piet van Katwijk, die Van Vliet - overigens ten gunste van Langerijs - in
de eindgalop vastgreep. “Als het zo moet, hoeft het van mij niet meer,"
riep Van Vliet uit. Maar later bedacht hij zich. In de diverse klassementen
was zijn positie immers zo gunstig dat het zonde leek dat voordeel te laten
lopen. Langerijs bleek
in Alphen op het goede wiel te hebben gegokt. Want in de finale brak het
peloton achter het duo in twee brokken. En de man die nog dichter van Van
Vliet in de puntenstand stond, Limburger Michel Jacobs, vertoefde machteloos
achterin de groep. Langerijs: “Aanvallen hoefde ik toch niet meer. Dat had ik
de eerste dagen genoeg gedaan. Wanneer je in een voordelige positie komt,
moet je het zo doen. Dan ben je automatisch verdediger." Een afweer
waarbij Langerijs zich in de kopgroep wist, omringd door vier anderen in het
Jet Star-tenue: Van Houwelingen, Hoogedoorn, Krekels en Van der Meer.
Bovendien ontglipten bij de beste vijftien in de laatste drie ronden de twee
Raleigh-mannen (Priem en Van Katwijk) met Scheuneman aan de aandacht. Het
werd dus voor de twee toppers in Alphen een spurt met verder Bert Pronk,
Jacques de Goede, Martin Havik, Andre Gevers, Jan Hordijk en Cees Stam. Een werkelijk
spectaculaire aankomst, want tot het laatste moment wachtte Van Vliet met het
plaatsen van zijn jump. Hij vloog langs de op een lijn spurtende Krekels,
Havik en Gevers, maar de jury oordeelde dat - aan Leo's wiel - ook Langerijs
de laatste twee nog voorbij ging. Het menselijk oog besliste (overigens zagen
drie juryleden het zo), want voor een fotofinish was het in de
„zesavonden" te donker. De bloemen van de
Ronde van Alphen gingen naar Priem. Hij liet in de laatste kilometer ook
Scheuneman (knap 2e) en Van Katwijk nog eens achter zich. De champagne en de
eindzege waren voor Langerijs.BRON: Henk Kruithof Beroepsrenners: 1. Cees Priem, 2. Bert Scheuneman, 3. Piet van Katwbk, 4. Leo van
Vliet, 5. Jan Krekels, 6. Hans Langerlis, 7. Andre Gevers, 8. Martin Havik,
9. Jan Hordiik, 10. Johan van der Meer, 11. Adrie van Houwelingen, 12.
Jacques de Goede, 13. Ko Hoogedoorn, 14. Cees Stam, 15. Bert Pronk, 16.
Martin Venix, 17. Cor Berkouwer, 18. Gerrie van Gerwen, 19. Ben Janbroers,
20. Ko Blok, 21. Gerard Wesselius, 22. Aldert Jongkindt, 23. Michel Jacobs,
24. Hennie Moonen, 25. Kees van der Wereld, 26. Tino Tabak, 27. Gerard
Bruinsma, 28. Maurice Burton, 29. Wout van den Berg, 30. Jan Brinkman. EINDSTAND: 1. Hans Langerjis 58 pnt., 2, Leo van Vliet 56 pnt., 3. Bert
Scheuneman 49 pnt., 4. Michel Jacobs 46 pnt., 5., 6. en 7. Andre Gevers,
Johan van der Meer en Adrie van Houwelingen 42 pnt., 8. Piet van Katwijk 41
pnt., 9. Martin Havik 37 pnt., 10. Ko Hoogedoorn 34 pnt. RIJSBERGEN
- 16 april.1978 Amateurs: 1. J. van Meer, Junioren: Nieuwelingen: 1. H. Havik, RIJSWIJK
(ZH) - 10 mei.1978 Amateurs: RODEN - 21
juli.1978 Amateurs: 1. P. Hoekstra, Dames: 1. B. Habetz (Dld.), RONDE VAN
DE ACHTERHOEK – 10 juni.1978 Peter van der
Knoop schrijft 10e Ronde van de Achterhoek op zijn naam Drie man van
Union: Wies van Dongen, Ad van Peer en Gaby Minneboo - de laatste als een
pure surprise - zaten in de 7 man -sterke kopgroep die de laatste Bondscoach en
ploegleider van Union, Rini Wagtmans, was desondanks geen teleurgesteld man.
“Er zat van ons geen spurter bij. Dan krijg je zoiets." Zijn gok voor de
eindzege ging uit naar ofwel Peter van der Knoop - die dus ook de winnaar
werd -, ofwel Ben Libregts ofwel Peter Heeren, dit allemaal gezien hun betere
kwaliteiten als sprinter. Wagtmans grote
waardering gold ditmaal zowel Gaby Minneboo („Ongeloofelijk, hij is nog niet
zo lang in training voor de wereldkampioenschappen.") als Jannes
Slendebroek. Wat deze lange noorderling betrof, zei Wagtmans: „Jammer dat-ie
platviel. Hij reed zo soepel. Dat kon nag een heel goeie worden." SAAIE PROLOOG Om de feiten maar
meteen op een rijtje te zetten: er zijn in deze Ronde van de Achterhoek
(bijna 110 starters) twee serieuze ontsnappingen geweest, die de aanvankelijk
saai verlopen koers na Voor de Peeske's
bult, tussen 's-Heerenberg en Beek ( Gesloten
spoorbomen nekten in Didam ( DEFINITIEF In de omgeving
van Loil ( De klokken tikten
de voorsprong snel over een halve en hele minuut heen: van 38 naar 68
seconden. En in de laatste kilometers liep het verschil met het peloton nog
tot bijna twee minuten op. MALLOTIGE FINALE Het grooe
spektakelstuk van een flitsende finish bleef evenwel achterwege. Het
manoeuvreren van Schur - zelf na zijn vermetele terugkeer voorin helemaal
uitgeblust - om Van der Knoop aan kop te brengen stuitte op weinig weerwerk.
Als een lang lint ging de kopgroep de laatste HINDERLIJKE WIND Peter van der
Knoop: “Frits Schur trok de spurt voor mij aan. Nou, ik begrijp er niks van,
dat het zo is gegaan." De Haarlemmer vond het wel een lastige Ronde. En
beslist geen mooie koers. „De wind was nogal eens erg hinderlijk. Dan krijg
je ook erg veel afval." Over zijn plannen: „Ik heb met Bode-Shimano een
gesprek gehad om prof te worden. Maar dat is toch nog wel iets anders." Als er werkelijk
zou zijn gespurt, had Wies van Dongen (20) volgens zijn zeggen - hij werd nu
derde - geen schijn van kans gehad. Deze zoon van de oud-Tourrenner Wies sr.
(„Mijn vader en Rini Wagtmans geven me een enorme goede begeleiding")
over zijn kwaliteiten: „Ik ben bijna helemaal niet rap. Zevende van de zeven,
dat had ik verwacht." Wagtmans' rapport over zijn jonge pupil: ,Hij
rijdt sinds drie maanden bijzonder goed. Maar sprinten kan-ie niet."
Voor Frits Schur had Wagtmans ook een zeer hoog rapportcijfer in zijn
gedachten. „De inzet waar die mee blijft fietsen. Dat missen jonge renners
nog wel." STUURFOUT? De anticlimax van
de eindsprint daargelaten (dan deed Joep Scholten - achtste - het beter door
in een felle, gegroepeerde spurt als eerste van het peloton over de meet te
gaan), waren er in deze lustrum-ronde weinig organisatorische problemen. Wel
kwamen aankomst-rechter Adolfs en speaker Rini Hermse te laat om de finish
mee te maken. Een “stuurfout" van hun chauffeurs? Voor voorzitter Herman
Brinkhoff dus een geslaagd, eerste, groot werkstuk met steun van zijn mannen
(en vrouwen!) van de R & T Ver. De Zwaluwen te Doetinchem. Ongevraagd prees
ook Rini Wagtmans na afloop de organisatie. “Ongezien is deze Ronde
verlopen. Daar bedoel ik niet de publieke belangstelling mee. Er is niks
gebeurd, niet een keer kwam de zaak in de knel te zitten. M'n
compliment." Heeft Herman
Brinkhoff al meteen inspiratie opgedaan uit de schijnvertoning die eindsprint
diende te heten? In elk geval kondigde hij aan, voor de Ronde van de
Achterhoek, editie 1979, een wat moeilijker finish te gaan zoeken. „Met wat
achteraf wegen, een beetje kronkelig." We wachten af! BRON:Wessel
Oudewortel Amateurs: 1. Peter van der Knoop (Haarlem) Ploegenklassement: 1. Union, 2. Elite Meubel-Ketting-Shimano, 3. Driessen
Stoffen-Optilon. Clubklassement: 1. Elite Salade-De Stofwolk, 2. Stormvogel Tweewielers-WV Ede
A-ploeg. De in de aanhef
genoemde vier renners hadden reeds een lichte afscheiding van de rest, toen
zich op zo'n Vlak Wat de wedstrijd
betreft, pas na Knap werk leverden
tussentijds renners als Jannes Slendebroek (een renner waarvan Jan van Erp
nag veel plezier kan beleven!), Sietse Akker en Bert Scheuneman, die na een
lekke tube weer fraai terugkeerden in het peloton.Dit peloton bestond
intussen uit zo'n dertig renners, die in hoog tempo door het fraaie Drenthse
land koersten. De tempolopers
bevonden zich voorin en insiders begrepen maar al te goed, dat dit stilte
voor de storm betekende. Vuurwerk Bij Veeningen,
toen er Deze elf man
tellende kopgroep ging plotseling in hoog tempo aan de haal en presteerde het
binnen Eendrachtig
samenwerkend werd de voorsprong zienderogen groter. Binnen Het behoeft geen
betoog, dat renners van Batavus, Amstel en Jan van Erp, die sterk
vertegenwoordigd waren van voren, in de volggroep ,afstopten". Een
talentvolle coureur als Herman Snoeijink zag daarom geen kans om bij de elf
koplopers te komen. Fraai Zeer fraai was de
strijd in de laatste tien kilometers. Het was met name de strijdlustige
Egbert Koersen, de kopman van de Batavus-formatie, die steeds probeerde weg
te komen. Renners als Arie Hassink en Jos Lammertink gaven hem echter geen
schijn van kans. Overigens, wanneer Hassink een demarrage plaatste, werd
deze ook steeds gepareerd door Mutsaars, Koersen en Slendebroek. Even leek het er
op, dat het trio Van de Berg, Hassink en Mutsaars succes zou hebben, maar
andermaal werd men teruggepakt door Koersen. Het werd duidelijk, dat de
strijd beslist zou worden in de eindsprint. Toen het
finishdoek in zicht kwam, schakelde de sterke Mutsaars meteen op „de
dertien" en trok een lange sprint aan met de rijzige Jan Lammertink,
Theo de Rooy en Leo van de Berg aan z'n wiel. Met ruime voorsprong finishte
Mutsaars juichend als eerste, gevolgd door Lammertink en De Rooy. Vreugde dus bij
dit trio, maar toen zich enkele seconden later de valpartij voordeed, zagen
we leed bij de resterende zeven coureurs, die met fikse materiaalschade al
hinkend over de meet kwamen. Naast Gerard Schipper bleek ook Egbert Koersen
een knieblessure te hebben opgelopen. Beide coureurs maken het echter
intussen redelijk goed, zo vernamen we van dr. Groenewegen, die voor de vijftiende
maal als Ronde-arts fungeerde in de Ronde van Drenthe en naar aanleiding
hiervan een boeket bloemen ontving van de organisatie.Ronde-miss Dinie Wemmenhove
zorgde voor de kusjes en de bloemen voor de eerste drie geklasseerden.BRON:Ben
Zomerdijk Amateurs: 1. H. Mutsaars, Schijndel Ploegenklassement:
1. Amstel, 2. Batavus, 3. Jan van Erp, 4. Elite Meubelen-Ketting-Shimano, 5.
Markthof-Rogelli. RONDE VAN
DRENTHE – 8 april.1978 De sterke
24-jarige Henk Mutsaars zorgde er voor in, de 17e editie van de Ronde van
Drenthe, dat er wederom een fraai succes kon worden bijgeschreven op de
erelijst van de Jan van Erp-wielerformatie. Na een bekeken
eindsprint bleef Mutsaars op de Hoogeveense Industrieweg de meerdere over Jos
Lammertink, Theo de Rooy en Leo van de Berg.Dit gebeurde na een boeiende finale
in deze perfect georganiseerde (lof aan De Peddelaars!) Ronde van
Drenthe.Overigens, het was jammer, dat over deze finale een lichte schaduw
viel, toen de sterke kopgroep van elf man op de finish afstevende. RONDE VAN
HET LAGE LAND – 8 juli.1978 JOHN BROERS de winnaar
GERRIE TAKENS de aanvaller Zijn laatste dag
als junior heeft Johnny Broers good benut. De Tempo-rijder uit Maartensdijk
won n.l. in Koog aan de Zaan de Ronde van het Lage Land, een van de vele
klassiekers die er voor junioren op het programma staan. Broers was in de
sprint lengtes voor op de grote aanvaller van de wedstrijd, Gerrie Takens
uit het noordelijke Haren. De 18 jarige Broers sloot met deze zege een
imponerende juniorenperiode of waarin hij- zo'n dertig
wedstrijden won waaronder vier klassiekers. Toch was Johnny
Broers niet de man van de wedstrijd. Die eer viel te beurt aan Gerrie Takens
die de gehele wedstrijd aanvaller was, maar nooit de vrijheid kreeg om
winnend naar de finish te rijden. Die vrijheid kreeg Takens niet, omdat
enerzijds zijn tegenstanders scherp oplettend koersten en anderzijds omdat
latere winnaar Broers zich best omringd wist door andere junioren die
binnenkort de paarse kleuren van Jan van Erp-Viner gaan verdedigen. Verduidelijkend;
zo'n tien kilometer voor het einde sprong Takens weg en kreeg Broers mee. De
slag was direct gevallen, want van de andere koplopers knepen Moons en Van
Loon direct in de remmen. Evenals Broers gaan zij - als ze amateur worden -
voor Jan van Erp rijden. Het was duidelijk te zien en om het te onderstrepen
wilde de sterke Cees Lazeroms uit Zegge het ook nog wel even vertellen:
“Toen Broers en Takens weg waren, wilde er niemand meer rijden. Ik heb het
nog wel geprobeerd, maar ik had mijn beste krachten al verbruikt om na een
valpartij weer aansluiting bij de kopgroep te krijgen." Sportcommissielid
Bas Goud was het combine-rijden van de drie toekomstige ploegmakkers niet
ontgaan. „Natuurlijk is het fout wat die jongens deden, maar het is
nauwelijks uit te bannen." De Ronde van het
Lage Land is op de open wegen door het Noordhollandse land een felle
slijtageslag geworden. Tientallen rennrs moesten al snel afhaken en het
peloton viel meerdere malen in brokken uiteen. In dorpskernen kon de zaak
dan weer samenvoegen, maar in de omgeving van Schoorldam - waar de renners
in feite weer afzakten naar de Zaanstreek - brak het peloton definitief
uiteen. R. Koppert en R. Lemmens waren de eerste aanvallers en toen zij weer
werden ingerekend, viel de zaak volledig uit elkaar. Voorop vijftien sterken
die bij alle ontsnappingen betrokken waren. De namen: Koppert, Ammerlaan,
Lazeroms, Van Rijsbergen, Broers, Veerhuis, Van Rossum, Moons, Takens,
Zoontjens, Van Hooydonk, Oosterhof, De Bie, Van Loon en Ron Snijders,
Haarlemmer Huub de Vries was er niet bij. Een lekke band gooide hem
achteruit. Een kilometers lange jacht bleef vruchteloos, maar zijn wilskracht
zal binnen niet al te lange tijd toch beloond worden. In de laatste
twintig kilometers sprong de een na de ander weg, maar de felste aanvaller
was toch Gerrie Takens. De renner uit Haren wist zich in de groep kansloos en
koos voor de vrijheid. Die word hem niet gegund. Pas toen Johnny Broers zich
bij hem voegde en de eerder genoemde heren Moons en Van Loon in de remmen
knepen, kon het tweetal wegblijven. De enige tegenstrever, Cees Lazeroms,
was toen net, met kapotte trui en onder het bloed na een valpartij,
teruggekeerd in het achtervolgende groepje. De eindsprint om
de zege in deze zesde Ronde van het Lage Land was geen eindsprint. Broers
koos de linkerkant van de Koogse Breestraat, concurrent Takens aan de andere
kant achterlatend. Gelaten vertelde Takens zijn verhaal: „Ik heb wel tien
keer gedemarreerd, maar ik kon niet wegkomen." Glunderende winnaar
Broers: „Natuurlijk probeer je in je laatste wedstrijd als junior een zo
goed mogelijk resultaat te behalen. Maar zekerheid heb je nooit, het was erg
lastig vanmiddag. Toen ik weg kon komen met Takens had ik die zekerheid
wel." De organisatie van
deze wedstrijd was in de vertrouwde handen van het Zaanse DTS, waarin de
zeventiger Piet Valenteyn de spil was waar het spel om draaide. Vooral door
zijn toedoen word de Ronde van het Lage Land een fraai brokje wielersport. Al
drukt de amateurcommercie er toch al een te groot stempel op. Bas Goud tot
slot: ,Takens is nu wel tweede geworden, maar van die jongen kunnen we nog
veel plezier beleven. Let maar eens op." BRON:Rob Kat Junioren: 1. Johnnie Broers (Maartensdijk) RONDE VAN
LIMBURG – 4 juni.1978 Jacques
van Meer maakt weg vrij voor winnaar en ploegmakker
TOON VAN DER STEEN De 30e Ronde van
Limburg, onder prachtige weersomstandigheden verreden, is in een overwinning
geeindigd voor de Gazelle-renner Toontje van der Steen, die De Ronde van
Limburg staat niet meer, zoals enkele jaren geleden, op de internationale
kalender. Voor De Bergklimmers uit Stein en voor een groot deel van het
Nederlandse amateurkorps is deze ronde niettemin een hoogtepunt in het
seizoen. Geen wonder, deze klassieker betekent nog iets voor de velen die de
wielersport op de voet volgen. De rit door de Limburgse heuvels kan immers
bogen op een schitterende erelijst en een dito roemruchte verhalen. De
erelijst zegt genoeg. Kleppers als Piet Rentmeester, Michel Stolker, Rolf
Wolfshohl, Jan Janssen - hij volgde de ronde nu als ploegleider – Gerben
Karstens, Harry Steevens, Jan Krekels, Fedor den Hertog en Leo van Vliet
staan vermeld in het “Gouden Boek". Voor een „krabber", in de ware
betekenis van het woord, is in deze ronde geen plaats. Scherprechters als de
Cauberg, Adsteeg, Fromberg, Piemerd, Koning van Spanje en de Maasberg doen
niet voor niets de meeste renners schrikken. Daarom mag de organiserende
vereniging De Bergklimmers terecht trots gaan op “zijn" Ronde van
Limburg. J. Sommers was de
eerste renner die het vuur aan het lont stak. In Elsloo, na Bij het binnen
rijden van Valkenburg kwamen de zes achtervolgers bij de twee koplopers.
Tonnie Huijzen kwam als eerste door op de Cauberg na In het peloton
“sneuvelden" op die Fromberg zeker 20 renners. Onder hen Cees van
Dongen, enkele jaren geleden nog een groot talent genoemd, vooral als
klimmer. Intussen had ook Theo de Rooy lek gereden. In Trintelen, na In Noorbeek ging
de Canadees Pelletier op avontuur. Daar staakte Hilberink en ook Snoeijink de
strijd. Op 20 seconden kwamen elf renners door, gevolgd door tal van
groepjes. Het was een grote slijtageslag. In ieder geval zagen de talrijke
toeschouwers een mooi brok wielersport. Na de bevoorrading in Bemelen ( Met een
voorsprong van 2.15 min. op 16 achtervolgers kwamen de drie leiders door aan
de aankomst in Stein, waar nog twee ronden van Bij het ingaan
van de laatste ronde leek Van Meer regelrecht op de overwinning af te
stevenen. Hij had immers 35 seconden voorsprong. Iedereen dacht dat Van Meer
de winnaar zou worden. Hij had eerder dit seizoen - in de Ronde van
Nederland - reeds zijn kunnen gedemonstreerd. In die ronde won hij niet voor
niets twee etappes. Intussen was de
Limburger Jan Claessens aan een prachtige remonte begonnen. Op dezelfde
Schieversberg waar Van Meer een ronde eerder was gedemarreerd werd hij
achterhaald. Enkele kilometers verderop, op de Maasberg te Elsloo zou zijn
Gazelle-ploegmakker Van der Steen ervan doorgaan. De moedige Verbrugge moest
buigen voor het samenspel van beide Gazelle-rijders. Juist op dat moment kwam
Claessens bij het duo Van Meer-Verbrugge. De vogel was reeds gevlogen. De
23-jarige Toontje van der Steen behaalde zodoende zijn eerste klassieke
overwinning. In de sprint voor de tweede plaats toonde Van Meer zich het
snelste voor Verbrugge en de verdienstelijk rijdende Claessens. Na de aankomst
vertelde de gelukkige Van der Steen zijn relaas: “Natuurlijk hebben wij
samengereden. Dat is normaal in een ploeg. Ik ben deze keer de gelukkige
geweest. In Olympia's Ronde heb ik ook alle etappes voor de ploeg mijn kansen
opgeofferd. Nochtans heb ik in het seizoenbegin de ziekte van Pfeifer gehad.
De laatste weken reed ik weer goed. Het is vandaag mijn derde overwinning.
Misschien krijg ik nu een redelijke aanbieding als beroepsrenner,"
aldus Ettenaar Toontje van der Steen.BRON:Benny Ceulen Amateurs: 1. Toon van der Steen Ploegenklassement: 1. Gazelle, 2. Transvemij, 3. Driessen-Optilon, 4. Markthof-Rogelli,
5. Union. Bergklassement: 1. T. van der Steen, 2. J. van Meer, 3. J. Verbrugge, 4. Ad Wbnands, RONDE VAN
MIDDEN-NEDERLAND 11 mei.1978 Frits Pirard
meldt zich ook als f avoriet voor Olympia's Ronde Nog altijd loert
Frits Pirard op een profcontract. De 23-jarige Bredanaar, die - via
ploegleider Herman Krott - contacten heeft met de Franse groep Miko-Mercier
(Zoetemelk, Van Vliet), wil dolgraag beroeprenner worden. Hij is er ook
gewoon aan toe. Want bij de amateurs heeft Frits het eigenlijk al wel gezien.
Nationaal en internationaal deed Pirard mee aan alle grote evenementen. Het
is eigenlijk allemaal routinewerk voor hem geworden. Maar toch, toch is de
Amstel-coureur nog steeds erg blij met eon overwinning. Hebben de successen
hem niet blase gemaakt. Bij de finish van de Ronde van Midden-Nederland
getuigde hij daar nog eens van. Uitbundig met de armen zwaaiend begroette hij
die achtste seizoenzege. Ook al omdat het
toch pas zijn eerste Nederlandse klassieke winst van 1978 betekende. Pirard
was dan wel in veel voorjaarswedstrijden een van de uitblinkers, maar een
eerste plaats leverde dat niet op. Zijn beste „,score" noteerde hij in
het buitenland. In Engeland was hij superieur in de Grand Prix van Essex. In eigen omgeving
dreigde Frits wat “verloren" te gaan. Bij de prognoses voor Olympia's
27e Internationale Ronde van Nederland beschouwen velen hem als Amstels
„derde man". Maar zelf ziet Pirard dat duidelijk anders. Voelt hij nog
altijd niet voor een bijrol. Frits mikt dezer dagen wel degelijk op een hoge
eindklassering. Midden-Nederland heeft dan ook zeker ploegleider Krott er
nogmaals op attent gemaakt dat hij naast Arie Hassink en jonge Jos Lammertink
over een derde favoriet beschikt. Pirards zege op
de baan van Utrechts stadion Galgenwaard ken, hoe fraai ook, overigens niet
voorkomen dat de 24e editie van de Ronde van Midden-Nederland (opnieuw
georganiseerd door UW en TC De Volharding), zeker niet als een van de
boeiendste wielerspektakels de geschiedenis zal ingaan. Meer dan Toeval ? Zeker
niet. Manager Jan Gisbers ken er zich na afloop nauwelijks druk om maken.
„Ik had de mannen een dag vrijaf gegeven," verhelderde hij. “Na
Midden-Nederland volgde immers weer de Omloop van de Kempen. Zo dicht bij
huis kunnen zij (bijna allen Brabanders) toch niet stil blijven zitten. Dan
willen ze er weer invliegen. Dus moest Midden-Nederland de koers zijn waarin
we ontspannen mee zouden rijden." De houding in de
geklopte groep van de paarse rijders was een bewijs van de juistheid van
Gisbers woorden. Bert Oosterbosch (met de twee tijdritten de man voor
Olympia's Ronde), kapitein Piet van der Kruijs, Hans Koot en Henk Mutsaars:
ze richtten zich lachend op. Geloofden het verder wel. Alleen Vixseboxse reed
nog wat op kop, maar hem wachtte waarschijnlijk - net als Bart van Est die
mee vooruit was - een “berisping" wegens overdrevenijver... Anderen
beschouwden Midden-Nederland intussen wel degelijk als een test voor
Nederlands belangrijkste amateurwielergebeuren. De winnaar van Olympia's
Ronde 1977, Arie Hassink, bijvoorbeeld. De lange ( Mannen als Ad
Tak, de oud-kampioen van Nederland die ook in de editie 1978 van de nationale
wielerronde ontbreekt. Hij ging in Hassinks wiel mee, waarna ook Pirard, Jan
de Nijs, Boom, natuurlijk Frits Schur en verrassend Limburger Jo Baadjou nog
aanpikten. In Zeist (tien kilometer voor de finish) stelde Hassink die
mede-vluchters nogmaals op de proef. Onder leiding van Schur en De Nijs werd
Amstels aanvoerder echter ingetoomd. Waarbij Pirard berekend toesloeg. Frits:
“Meteen nam ik het initiatief over. Schur en Tak konden nog mee, maar ik wist
toen al dat ik in hun gezelschap kon winnen. Dat de eindbuit me niet opnieuw
zou ontglippen." Natuurlijk
besefte ook Schur dat. „Ik ben nu eenmaal niet zo'n rappe finisher," gaf
hij bij de huldiging toe, „maar voor een ereplaats rij ik toch door."
Hard genoeg om de achtervolgers op zo'n 25 seconden afstand te houden. Bij
het naderen van Galgenwaard behield Schur zelfs lang de beste positie. Ad
Taks slimmigheidje mislukte immers grandioos. De 24-jarige Westbrabander,
die in Zeeuws-Vlaanderen pas nog de slotrit won, probeerde via het fietspad
binnendoor te gaan. Tak teleurgesteld: “Vorig jaar kon dat mooi, maar nu
stond er een vrachtwagen geparkeerd. Ik kon het meteen wel
vergeten."Schur ook trouwens. Want de tweevoudig eindwinnaar van
Olympia's Ronde, die omdat zijn eigen formatie het op het laatste moment liet
afweten, als gastrenner van de Bossche Staalbouw, probeert de triologie
compleet te maken, zag zich afgetroefd door een formidabele Pirard. Na
Noord-Holland (ook 2e) kwam Schur opnieuw niet aan de ereronde toe. Frits
Pirard versneld op het goede moment. Sneed haarscherp de bochten naar de
piste af en wist zich op het betonnen ovaal al bij voorbaat onbereikbaar. De
Bredanaar voelde zich weer een beetje dichter bij de zo begeerde
proflicentie. BRON:Henk
Kruithof Amateurs: Ploegenklassement:
1. Amstel 15 pnt., 2. Gazelle 17 pnt., 3. J. van
Erp 62 pnt., 4. Coan Oil 64 pnt., 5. Tempo 68 pnt. itane De
schermutselingen duurden voort. In Renswoude op kop: W. Bouman, J. de Bie, J.
Harings, er bij kwamen Groenewegen en Van Rossum. Wat verder, in Maarn, weer
nieuwe vluchters met Th. Wallenburg, Th. Peeters, W. Bouman, J. Idili, Th.
Appeldoorn. Het bleef enorm hard gaan. J. Vos, N. Don, A. Hoogeveen sloten
aan, J. Schaap kwam ten val, J. Drost na een mooie solo er bij en weer kwam
alles samen, terwijl Paul van Meegen werd gelost onder de rook van Driebergen-Rijsenburg. Het grote spel
begon in Austerlitz bij bet KNVB-sportcentrum. Twaalf man vonden toen elkaar
en namen hun winst op het peloton. In volgorde: W. Buisman, Th. Peeters, W.
Bouman, F. Timmers, H. van Loon, P. Schoen, Harings, J. Will, G. Groenewegen,
J. Drost, R. Lemmens en A. v. d. Poel. Het was de laatste en definitieve
slag, maar intussen was het tempo al zo hoog geworden, dat de karavaan bijna
een half uur voor was op het schema. Zelfs de politie onderweg was nog niet
ter plekke. Geen nood, opper Nooyen van de Rijkspolitie, die met zijn manner
de karavaan voortreffelijk begeleidde, belde vanuit zijn commandowagen zijn
collega's op, zodat alles nog werd gered. De sprint stelde
daarna niemand voor problemen. Ook Hans van Loon niet, die fraai won voor de
gevreesde Adrie v. d. Poel, met Gerrie Groenewegen c.s. in hun kielzog. De
spurt der volgers was voor onze nationale kampioen Piet Liefaard. BRON
Hans van de Kamp De uitslag: 1.
Hans van Loon (Mill) Ploegenklassement: 1. Maastricht 51 pnt., 2. Zuidwesthoek 43 pnt., 3. Maaskant 40 pnt.,
4. Eysden 35 pnt., 5. Olympia 30 pnt., 6. De Bataaf 27 pnt., 7. Bergklimmers
21 pot., 8. Limburg 18 pnt., 9. Peddelaars 17 pnt., 10. Wilhelmina 14 pnt.,
11. Hoekse Renners 13 pnt., 12. Tubanters 12 put., 13. DTS 10 pnt., 14. Batauwers
9 pnt., 15. Kolonel Cole 7 pnt., 16. Willebrord Wil Vooruit 6 pnt., 17.
Groningen 5 pat., 18. Reto 4 pnt„ 19. Tempo 3 pnt., 20. Het Zuiden 2 pnt.,
21. GGMC 1 pnt. RONDE VAN
MIDDEN-NEDERLAND – 11 mei.1978 Ronde van
Midden-Nederland (junioren) Hans van Loon klopt
Adrie van de Poei in de sprint Hans van Loon was
de gelukkigste junior in de 24e Ronde van Miidden-Nederland, pas nog kreeg
hij klop van Adrie van de Poel, maar nu waren de rollen omgekeerd. Toen de
twaalf man sterke kopgroep de Laan van Maarschalkerweerd opstormde ging de
strijd opnieuw tussen Adrie van de Poel en Hans van Loon, net zoals de 3e
Omloop van de Veluwe. Was het toen Adrie van de Poel die als eerste door de
finish snelde, nu was Hans van Loon in zijn eindsprint superieur en won, nam
tegelijk zijn revanche, een knappe zege in een uitermate boeiende Ronde van
Midden-Nederland. Een Ronde van
Midden-Nederland, die zoals steeds knap door De Volharding was georganiseerd.
Onderweg was alles weer tot in de perfectie, maar het dient gezegd, er
kleefden nog wel heel wat schoonheidsfoutjes aan deze klassieker. Foutjes,
die de buitenstaanders nauwelijks zagen, maar waarmede de organisatie wel
werd geconfronteerd. Zo vergat men, hoe bestaat het eigenlijk, de kaderplaatjes
uit te reiken, waardoor fotofinishman P. Tijmersma zijn spullen vroegtijdig
kon inpakken en de jury te elfder ure er mee werd geconfronteerd. Gelukkig
kwamen zij er goed uit bij de geimproviseerde finish op de Laan van
Maarschalkerweerd, omdat bet stadion weer eens in beslag was genomen door de
FC Utrecht, waar een handvol betalende toeschouwers naar bet voetballen kwam
kijken. De Volharding werd pas enkele dagen voor de start hiervan verwittigd.
Een communicatiestoornis heet dat tegenwoordig, maar de jury kreeg de problemen
te verwerken, de renners konden zich niet douchen in het stadion, de permanence
was verdwenen, kortom, dat was erg jammer. Gelukkig maar dat de
voetbalvereniging RUC gastvrijheid bood, al was het daar ook veel te klein. Terug naar de
wedstrijd, waarin onder de rook van het pittoreske Wijk bij Duurstede de
pechvogels zich kwamen melden. Lekke tubes en valpartijtjes waren toen aan de
orde van de dag. De dupe werden H. van Erp, H. Bouman, H. Teunissen, P. v. d.
Eng, H. van Eck en Th. Appeldoorn; de laatste kwam overigens geweldig mooi
terug in het peloton. Veel later, op de Grebbeberg, een serie gelosten met
de twee man van DTS: G. v. 't End en C. Heemskerk en nu weer pech voor Th.
Peeters van De Bergklimmers, die fraai terug kwam. Kort daarvoor was
er ook het eerste kopgroepje. Bouman uit Sittard nam er De strijd ging
verder. P. Schoen en R. Motke namen maximaal 15 seconden winst, maar een
enorm hard jagend peloton order leiding van Hennie v. d. Lent trok alles
weer bij elkaar. RONDE VAN
NEDERLAND – 14 augustus t/m 19 augustus.1978 T.I:
Raleigh-McGregor-ploeg helpt jong talent aan succes De Proftour
Nederland voor Johan van de Velde. Na zijn al opzienbarende triomfen in de
Ronde van Romandie en Glasgow - Londen, de derde grote uitslag van de pas
21-jarige debutant in het profmilieu. Het “troetelkind" van Peter Post
op het erepodium aan het Eind van de vierde Proftour. Maar beter dan wie ook
wist Post wat hij bedoelde met zijn woorden bij de huldiging: “Eigenlijk
heeft niet Johan van de Velde de Ronde gewonnen, maar de hele ploeg." Een situatie die
de organisatoren van de Ronde bewust in de hand werkten. Met een voor het
individueel klassement meetellende ploegentijdrit aan het slot van een pas
de laatste dagen aardige wielerweek, was er alle kans op een dergelijke ontknoping.
Een afloop waarmee Van de Velde zijn faam uitbouwde. Nadat hij in Romandie
profiteerde van Kuipers vrijgevigheid en in Engeland van het overwicht van
zijn ploeggenoten (eerder droegen Priem en Gevers daar de leiderstrui),
bewees de Brabander uit Rijsbergen nogmaals het in de koers allemaal erg
scherp te zien. Van de Velde, vorig jaar met een tweede plaats in de Tour de
1'Avenir en successen in de Limburgse amateur-klassiekers (3e in de Ronde van
Limburg en le in de Mijnstreek) pas echt doorgestoten naar wat landelijke
publiciteit, schond het vertrouwen dat zijn ploegleider in hem heeft niet. Johan was op de
voorlaatste dag mee in de goede vlucht. Hoefde daarin zelf niets te doen. Wel
zorgde hij er voor de rit naar Zevenbergen te winnen, en de bonificatie mee
te pakken. Post, die het zelf na die slag, nog niet zo zag zitten, kon een
dag later constateren dat de op het eerste gezicht zinloze ontwikkeling toch
niet zo slecht was geweest. Want de 42 seconden die Van de Velde op een
verrassende leider Van der Helst moest goedmaken, bleken in de ploegentijdrit
te overbruggen. Al gaf de winnaar eerlijk toe: “Je moet daarbij dan wel
niets tegen komen. Een lekke band en je kunt het vergeten." Een bescheiden
winnaar die Van de Velde. Nog lang geen vedette. “Het is ook allemaal wat
snel gegaan," zei hij, alle eer op zijn ploeggenoten afwentelend. „De
samenwerking van onze ploeg. Die doet het hem." Concurrerende
sportdirecteur Jossart (IJsboerke) onderstreepte dat nog eens. „Raleigh won
vier ritten en bet eindklassement. Maar, pas op, er zijn geen cadeautjes bij
geweest. Die mannen hebben er echt voor moeten koersen. Met zo'n collectief
is dat mogelijk. Het is vrijwel zeker de beste ploeg ter wereld." Het was een van
de weinige positieve geluiden die Jossart over de vierde Proftour kwijt
wilde. Hij had kritiek op alles en iedereen. Op Ronde-directeur Nico de
Vries, die de wedstrijd met een toespraak tot de ploegleiders, zou hebben
beinvloed. Op de jury en - al vond hij de laatste ritten beter - op de koers.
Maar toch keert lJsboerke komend seizoen terug in de Proftour. “Wat De Vries
heeft gedaan kan niet. Misschien echter legt hij volgend jaar in elk dorp wat
geld neer voor een premiespurt. Dat is de manier om de koers te animeren. Net
als dat in Zwitserland gebeurt. Maar ook zonder die premies zijn we er weer
bij. Al was het alleen maar omdat Piet Liebregts er zoveel werk voor verzet.
En ook omdat de internationale wielerwereld gebaat is bij een Ronde van
Nederland, die steeds meer volk trekt." Dat volk, de
toeschouwers dus. Ze stonden tijdens de Proftour met duizenden langs de kant
van de weg. De Proftour leeft bij het grote publiek. En daarom zou het
verstandig zijn wanneer de renners die interesse al vanaf de eerste dag met
wat meer strijdlust belonen. Natuurlijk, er ken iedere dag geen 240 of De saaie eerste
dagen in de Ronde 1978 en ook de opnieuw nauwelijks boeiende Limburgse rit
zijn het bewijs dat er nog veel aan de Proftour kan verbeteren. De actie van
Nico de Vries maakt duidelijk dat ook de organisatie dat beseft. Al blijft
het, zo kort voor een belangrijk evenement als de wereldkampioenschappen,
een mogelijke affaire om de echte vedetten tot maximale activiteiten te
stimuleren. In elke Ronde, waar ook en op wat voor parkoers ook, zou
hetzelfde gebeuren op dit tijdstip. De Proftour 1978
kan zich echter troosten met twee gedachten. Er kwam een knappe winnaar en
de vierde editie van het professionele wielerspektakel in Nederland was
duidelijk beter den dat wet de vorige jaren brachten. PROLOOG NIJMEGEN Een start van de
Proftour in het teken van hen die er niet bij waren. De afwezigen. Om te
beginnen natuurlijk Hennie Kuiper. Gevallen tijdens de Tour de France, met
een gebroken sleutelbeen afgeschreven voor de rest van het seizoen, maar na
een bezoek aan de Belgische arts Derweduwen toch de zaterdag voor de
Proftour weer terug in Kamerik. Zondags koerste Hennie in Frankrijk. In de
wetenschap dat hij in de Profronde niet mee zou doen. Dat zijn aanloop naar
een op dat moment nog altijd mogelijke wk-deelname zou geschieden via de Belgische
criteria en wat extra trainingskilometers. Post liet Kuiper
buiten. “Omdat," zou Peter later de kritiek beantwoorden, „hij me zelf
had gezegd dat'ie rond was met Peugeot. Nee, getekend was er nog niet, maar
dat kan ook voor 1 oktober officieel nooit. Iemands woord is me echter zeker
zoveel waard als een krabbel op papier." Post maakte zich
(via de telefoonlijnen, want ook hij ontbrak de eerste dagen van de Proftour)
boos op Kuipers vrouw Ine, die zich in enkele kranten nogal scherp over de
affaire uitliet. Maar hij weigerde consequent Piet van Katwijk voor Kuiper
uit zijn formatie te laten. Van Katwijk, die ook al de Ronde van Frankrijk
miste, maar die - in tegenstelling tot opnieuw diverse kranteberichten - in
'79 bij Post blijft. Evenals waarschijnlijk Gevers en Huisjes met wie nog
wordt gesproken. En Zoetemelk? Ook
met hem praatte Post. Maar wie niet? Jet Star Jeans immers kondigde ook de
“zilveren" Tour-man aan als nieuwe vedette. Toch was het met Joop nog
niet zo erg als met Pollentier. De Belg had, mocht men alles geloven, reeds
overeen-stemming bereikt met Post, met Jossart (IJsboerke) en met Deloof
(Zeepcentrales). We wachten nieuwe geruchten met belangstelling of ... Terug naar
Kuiper. Piet Liebregts, wk-begeleider en ook technisch manager van de
Proftour, betreurde zijn afwezigheid, maar wilde zich niet in Post's zaken
mengen. Wel verzekerde Liebregts dat Kuiper een eerlijke kans op de wk kreeg.
Liebregts: “Ik zelf of sportcommissielid Arjaan de Schipper gaan in Belgie
kijken. Bovendien vertrouw ik op Hennie. Wanneer hij me zegt dat'ie de
Nurburgring aankan, mag hij mee." In de Belgische
criteria ontmoette Kuiper een tweede afwezige in de Nederlandse Ronde: Freddy
Maertens. Vorig jaar (onder Lomme Driessens, die als manager van Zoppas
terugkeert in de pelotons) al schriftelijk gecontracteerd, maar nu toch (onder
Fred Debruyne) niet meer zo happig op de Proftour. Trouwens sponsor Pol
Claeys liet, in Parijs aan het eind van de Franse Ronde, de Nederlandse
organisatoren als ,kleine jon- gens"
wachten. Liebregts: ,We hebben een limiet gesteld. Toen we nog geen zekerheid
hadden, hebben we Freddy gemeld dat'ie weg mocht blijven. Ook al wilde hij
later weer wel komen. We laten niet met ons sollen. Er staan bij de diverse
criteria al genoeg toeschouwers te zoeken naar buitenlandse vedetten, die
niet verschijnen. Zo gek zijn we niet. Er moet eens een voorbeeld worden
gesteld." Nog een afwezige:
Fedor den Hertog. De nationale kampioen van 1977 kreeg een dag voor de Ronde
in het Franse Brest, last van een achillespeesblessure. Den Hertog consulteerde
's morgens nog een dokter, maar kreeg te horen dat hij voorlopig rust moest
houden. En dat het beter was dat de voet in het gips ging." Achtenzeventig
deelnemers vertrokken wel (ook Fedor's ploegmaat Boyer startte niet) in de
Proftour. Tien ploegen: IJsboerke (met Thurau, maar zonder de winnaar 1977
Bert Pronk); Miniflat (Frans van Looy), Zoppas, C&A (met Planckaert,
maar zonder de geldopleverende criteria prefererende Bruyere), Zeepcentrale,
Miko-Mercier, BP-Lejeune, Bode Deuren-Shimano (met nieuweling Johan van der
Meer, zonder Kees Bal en geblesseerde Jan Breur), Jet Star Jeans (met gastrenners
Jurgen Kraft en Don Allan), en T.I.-Raleigh-McGregor. En met, na de Raas werd tweede,
pas veertien dagen bij de profs koensende Daniel Willems (IJsboerke) derde en
Ton Vissers beste man Jos Gijsemans vierde. Daarna kwamen Lubberding, Thurau,
Van den Hoek en Knetemann, die de laatste twee jaar na de proloog in oranje
mocht aanzetten. 's Avonds reden
de renners een criterium, waarvan de uitslag niet meetelde voor de
klassementen. Aad van den Hoek won, gadegeslagen door o.a. ministerpresident
Dries van Agt, na een korte solo in de finale. De rapste spurter was Bode's
Bert Scheuneman. Tijdrit Nijmegen: 1. Walter Planckaert (C&A) Criterium
Nijmegen: 1. Aad van den Hoek (T.I.-Raleigh-McGregor) Eerste etappe -
NIJMEGEN-HEERENVEEN, Al voor het
startschot van Nijmegens loco-burgemeester Massink, met opnieuw een op een
stok steunende minister-president Van Agt (een gevolg van een val tijdens een
van zijn fietstochten) als meer dan geinteresseerd toeschouwer, verzekerden
de Belgische journalisten dat het tijdschema van de organisatie niet te halen
zou zijn. Dat de mensen langs de route en de kijkers bij de aankomst in
Heerenveen lang, erg lang zouden moeten wachten. En de Vlaamse kenners kregen
gelijk. Een ongekend groot aantal belangstellenden keek verbaasd toe hoe een
in ongekend traag tempo voortsukkelend peloton er in slaagde ruim een uur
later dan voorzien in het Friese land te arriveren. Maar wie maakte
zich daar na de finish nog druk om? Slechts de pers, had een haastklus, maar
de overige volgers kregen toch nog voldoende gespreksstof aangedragen. Want
wat een langdradige geschiedenis, met een monstervlucht van Tino Tabak,
dreigde te worden, groeide toch nog uit tot een race met een interessante
finale. Met een overwinning van het jonge Nederlandse talent (22) Leo van
Vliet en met een op zijn 22e verjaardag voor het eerst in een professionele
leiderstrui koersende Belgische belofte, Daniel Willems. Al in de eerste
kilometers van de Proftour, waarvan intussen vast stond dat de proloog in Het moment voor
Tino Tabak om aan te zetten. Juist nog voor de grensovergang bij
's-Heerenberg ging hij aan. Vlot een, twee minuten winst nemend, maar toch
nooit in een tempo waarvan de volgers onder de indruk kwamen. Het peloton
vond het echter allemaal best. Na Tabak overwoog op
de Veluwe, tijdens zijn Bij Giethoorn,
tussen Belter- en Beulakerweide, pakte de groep Tabak terug. De nationale
kampioen van 1972 kon echter tevreden zijn. Zijn doel was bereikt. De
krantekolommen waren gehaald. Al nam Ton Vissers, die als manager bij
Zoppas-Zeus voor 1979 good-old Lomme Driessens heeft binnengehaald (met als
kopman de Belgische topamateur Fons de Wolf), geen risico. Hij stuurde ook
neo-prof Hennie Peels nog vooruit. De 27-jarige ex-militaire kampioen nam
zo'n vijf minuten winst, voor ook hij boog voor de wil van het peloton. De
groep die op de Veluwe ook Wim de Ruiter alle kans bood om zijn opa te
feliciteren en vervolgens met de jarige in het plaatselijke cafe even een
pils te pakken. Het kon allemaal
in deze rit. Want tot de twee plaatselijke lussen werd er niet echt gereden.
Maar rond Heerenveen wel. Jos Schipper probeerde de zaak te forceren. Hij
redde het niet. Van Houwelingen, Knetemann en Van Vlit slaagden wel. Zij
maakten de ontsnapping waarbij ook twee IJsboerke's, Willems en Verlinden,
drie C&A-renners Van Calster, Willy Planckaert en Etienne van der Helst
en een Raleigh-man Van den Hoek, waren betrokken. Negen leiders bij
aankomst, waar even eerder voetbalgrootheid Abe Lenstra in de bloemen was
gezet. Met eerst Jet Star Jeans Van Houwelingen in de aanval, vervolgens
Knetemann en daarna de jeugdige Willems. Daniel Willems, de amateurkampioen
van Belgie 1977 en de man ook die dit seizoen achter De Wolf tweede werd, is
bezig aan een formidabele entree in de profwereld. Hij debuteerde, de
smeekbeden van de BWB ten spijt om toch voorlopig nog liefhebber te blijven,
twee weken voor de Proftour in de Scheldeprijs. Deed iedereen reeds versteld
staan met zijn optreden in de GP van Dortmund (2e achter ploegmaat Gerry
Verlinden) en greep in Heerenveen, na een goede proloog, de oranje
leiderstrui. Op zijn 22e verjaardag mocht hij zich aanvoerder noemen van de
deelnemers aan de Proftour. De ritwinst ging
Willems neus echter voorbij. Al was hij ook daar erg dacht bij. Bij het
ingaan van de laatste bocht had de Belg nog een leuk gaatje, maar de
achtervolgers naderden ras. Met vanuit laatste positie een formidabel
aandringende Leo van Vliet. De Westlander, aan het begin van zijn eerste
profjaar in de Ster van Besseges de enige die Thurau een ritzege kon
ontnemen, en veertien dagen geleden winnaar in Santpoort, vloog op Willems af
en klopte hem met minimaal verschil. De fotofinish moest de winnaar
aanwijzen. Van Vliet, helper
van Zoetemelk in de Miko-Mercier-formatie, dolgelukkig: „Op dit moment heb ik
gewacht. Ik spurtte vandaag voor het eerst van mijn leven op de twaalf. “Het
kleinste kransje, dat al zoveel succes heeft gebracht (aan bijvoorbeeld
Maertens en Raas), maar dat ook de carrieres dreigt te vernielen. Van Vliet:
,Ik heb dat verzet nooit op mijn fiets durven monteren. De verleiding is zo
groot en je weet hoe gevaarlijk dat kan zijn. Maar m'n mecanicien heeft me
geadviseerd het toch eens te proberen. Vooruit dan maar, gaf ik toe. En het
is me best bevallen. Twee keer heb ik de ketting erop gelegd. In die afdaling
bij Kleef toen ik ook meekwam in de kopgroep en in de sprint. Geweldig, zoals
ik op gang kwam. Want ik moest toch wel twintig lengten goed maken op
Willems." Van Vliet miste
de leiderstrui door een slipper in Nijmegen. Daar vloog hij tijdens de proloog
bijna de hekken in. Leo: „Waarschijnlijk stond mijn voorband te hard. Ik kon
nog net overeind blijven maar mijn tijd was natuurlijk goed waardeloos. En
dat is jammer, want ik ben naar de Proftour gekomen om er wat van te maken.
Niet alleen om me voor te bereiden op de wk. Ik wilde een rit winnen en toch
ook in het klassement ver komen." De winnaar van
Olympia's Ronde in 1976 was in Heerenveen aardig op weg om zijn doel te
bereiken. Hij kreeg dan nog wel geen oranje, maar wel de groene puntentrui. De uitslag: 1. Leo van Vliet (Miko-Mercier) Algemeen
klassement: 1. Daniel Willems 6.15.16, 2. op 3 sec. Leo van
Vliet, 3. Aad van den Hoek, 4. op 6 sec. Gerrie Verlinden, 5. Guido van
Calster, 6. Willy Planckaert, 7. op 10 sec. Adrie van Houwelingen, 8. Gerrie
Knetemann, 9. op 18 sec. Etienne van der Elst, 10. op 1.45 min. Walter
Planckaert, 11. op 1.46 min. Jan Raas, 12. Henk Lubberding, 13. Didi Thurau,
14. Jos Gijsemans, 15. op 1.47 min. Piet van Katwijk, 16. Gerrie van Gerwen,
17. Ad Prinsen, 18. Johan van de Velde, 19. Johan van der Meer, 20. Miel
Gijsemans. Puntenklassement: 1. Leo van Vliet (Miko-Mercier) 25 pnt., 2. Daniel Willems 20 pnt.,
3. Aad van den Hoek 16 pnt., 4. Gerrie Verlinden 14 pnt., 5. Willy Planckaert
12 pmt. Tweede etappe -
HEERENVEEN-HEESCH, Een winnaar tegen
wil en dank. Jan Raas, in Heesch toe aan zijn zeventiende seizoenzege, zou
immers de tweede rit van de Proftour Nederland helemaal niet sprintend voor
eigen kans afsluiten. De Zeeuw wrong zich in de laatste van de vier
plaatselijke ronden in het Brabantse dorp uitsluitend naar voren om zijn
ploegmakker Piet van Katwijk te lanceren. Om de streekfavoriet te loodsen
naar diens vierde jaarwinst, en meteen een vrijvvel zekere selectie in de
wk-ploeg. Maar in de
laatste rechte lijn haperde er iets aan Van Katwijks gevreesd eindschot. Met
in het wiel gretige Guido van Calster kwam Piet nog wel iets dichter bij de
hem lancerende Raas, maar niet genoeg. „Zonde toch," riep Van Katwijk
uit. „Want ik had hier zo graag willen winnen. Met zo'n etappe op zak kan
Piet Liebregts voor de Nurburgring immers bijna niet meer om mij heen. Ik
snap trouwens toch niet dat ik er nog niet bij zit. Ik ben een jongen die
zichzelf op zo'n dag helemaal kan wegcijferen. Dat type zoeken ze toch, is
het niet?" Raas derhalve
winnaar van een rit waarin verder geen verschuivingen van betekenis in de
klassementen plaatsvonden. Daniel Willems hield oranje, Leo van Vliet groen
en C&A de ploegenprijs. Het wachten was op de tocht door de Limburgse
heuvels. Waarin dan wellicht Ton Vissers opnieuw een van zijn Zoppas-mannen
zou uitzenden. Na Tabak en Peels was nu weer Jean-Claude Rogge aan de beurt.
Hij reed van de 12e tot de 158e kilometer, even voorbij Wolfheze, de langste
solo van de Ronde. Met een maximale voorsprong van zo'n twaalf minuten. Overigens:
zonder enige kans op een kansrijke afsluiting. Voor Tabak was de
Ronde inmiddels voorbij. In het noodweer dat boven het peloton losbarstte
kwamen zo'n dertig man ten val. De meesten krabbelden weer snel op, maar
Tabak moest toch later om de dokter vragen en verdween met een heupblessure
uit de koers.. Bij het naderen
van Heesch kwam ook het einde voor een kopgroepje van tien renners, dat nooit
meer dan een minuut voor de hoofdmacht uitfietste. Drie coureurs van
Zeepcentrale (de ploeg die de dag ervoor zo grandioos de slag miste) Schipper,
Havik en Cuyle; twee van IJsboerke, Pevenage en Verlinden; twee van Bode,
Groen en Keller; Schonbacher van Miniflat; Mintkiewicz van C&A en
Langerijs van Jet Star Jeans hadden even illusies om voor de winst te rijden.
Cuyle ging zelfs nog alleen door, maar hij haalde het ook niet. Don Allan
probeerde het daarna in de eerste lus. Raas, Verlinden en Jos Gijsemans
reageerden. Gijsemans (ja, weer een coureur van Zoppas) zette die poging
eenzaam voort. Tevergeefs. De groep smolt samen en Raas leidde de spurt in.
Voor Piet van Katwijk. Die echter niet verder kwam dan een tweede plek. De uitslag: 1. Jan Raas (T.I.-Raleigh-McGregor) Algemeen
klassement: 1. Daniel Wiliems (IJsboerke) 12.13.11, 2.
Gui,do van Calster op 3 sec., 3. Leo van Vliet, 4. Aad van den Hoek, 5. Willy
Planckaert op 6 sec., 6. Gerrie Verlinden, 7. Gerrie Knetemann op 10 sec., 8.
Adrie van Houwelingen, 9. Etienne van der Helst 12.14.06, 10. Jan Raas
12.14.47, 11. Piet van Katwijk 12.14.53, 12. Walter Planckaert 12.14.56, 13.
Henk Lubberding 12.14.57, 14. Jos Gijsernans, 15. Didi Thurau, 16. Johan van
der Meer 12.14.58, 17. Gerrie van Gerwen, 18. Johan van de Velde, 19. Miel
Gusemans, 20. Hans van Looy. Puntenklassement: 1. Leo van Vliet (Miko-Mercier) 33 pnt., 2. Guido van Calster 26
pnt., 3. Willy Planckaert 26 pnt., 4. Jan Raas 25 pnt., 5. Piet van Katwijk
25 pnt. Dagploegenklassement: 1. T.I.-Raleigh-McGregor
17.53.45, 2. C&A 17.53.45, 3. Jet Star Jeans
17.53.45, 4. Miniflat 17.53.45, 5. IJsboerke 17.53.45. Algemeen
ploegenklassement: 1. C&A 36.35.30, 2. IJsboerke 36.37.02, 3.
T.I.-Raleigh-McGregor, 36.37.06, 4. Jet Star Jeans 36.38.43, 5. Miko Mercier
36.38.43. Derde
etappe - HEESCH-MAASTRICHT, Opnieuw een
Limburgse teleurstelling. De etappe door het „bronsgroen" heuvelland,
maar al te graag aangeduid als koninginnerit, bracht al weer niet wat er van
mocht worden verwacht. Er werd geen klassement gemaakt. De verschuivingen in
de stand beperkten zich tot een, twee renners. Op de Maasboulevard zagen
duizenden Limburgers net geen massaspurt. Juist voor het opdraaien van de
Kennedy-brug - in de laatste twee kilometer - slaagde de Zeeuw Cees Priem
erin zich los te maken uit de hoofdmacht. Hij boekte zijn achtste
seizoenzege. Honderd meter voor thuisrijders Johan van der Meer en Jan
Krekels, die de overigen over de streep voerden. Gelukkig was
Limburg ditmaal geen eindstation van de Proftour. De organisatoren, wijs
geworden na alle mislukkingen van de laatste jaren, hadden zich bij voorbaat
al ingedekt. Aan de tocht over de bulten in het Limburgse land, waren nog
twee vlakke etappes en de ploegentijdrit in Goes vastgeplakt. De coureurs
kregen een herkansing... Alle renners
overigens. Want met uitzondering van op weg naar Heesch uitgevallen Tino
Tabak (die enkele dagen in het Apeldoornse ziekenhuis moest blijven met een
hersenschudding en een flinke heupwond) haalden 77 man de meet in Maastricht.
Waarmee de organisataren zichzelf konden feliciteren. Zoals de dagbladen
meldden: het meest positieve nieuws uit de tour. Sportief gezien
was ook het vierde bezoek van de Ronde aan Limburg geen succes. Evenals in
'75 (het criterium in Simpelveld), '76 (met de tijdrit in diezelfde plaats)
en vorig jaar (toen alle vedetten op weg naar Heerlerheide opgaven) brachten
de heuvels geen strijd. Het peloton was bezig aan een trainingstocht. Niets
meer dan dat. Met in de eerste
kilometers een speelse vlucht van Gerrie van Gerwen. IJsboerke's Walter
Godefroot was mee met de Jet Star Jeans-man, meer hij kwam niet op kop.
Gerrie hield de energieverspilling Bij Urmond
klokten de volgers zijn grootste winst: elf minuten. De hoofdmacht
gokte dat ook Govaers het niet zou redden. Gokte opnieuw ook goed. Want
vooral de mannen van IJsboerke (Thurau persoonlijk) en Raleigh zorgden over
Cauberg, Keuteberg en Piemert voor voldoende tegengas. Op de Keuteberg was
de voorsprong nog vier minuten. Genoeg om de acht seconden extra bonificatie
mee te pakken, maar op een nadeel in de totaalstand van zo'n vijf minuten
maakte dat uiteindelijk weinig uit. Belangrijker was
dat Raas op de top van Nederlands nijdigste bult vier seconden bonificatie
greep, en vooral dat Daniel Willems twee seconden profijt trok van zijn
huisvlijt. De oranjetruidrager is zo bezeten van zijn vak, dat hij thuis een
archief bijhoudt van Europa's klassieke obstakels. Hij kende de aanloop en
de weg naar de top van de Keuteberg als geen ander. Met Cauberg,
Keuteberg en ook nog de Piemert is echter geen echte afscheiding in het
peloton gegarandeerd. De Limburgse rit was - al moet werden betwijfeld of
voor een nooit echt doorzettende groep dat met meer moeilijkheden wel zo is -
niet zwaar genoeg. Week te veel of van het geijkte patroon, waarbij ook de
omgeving van Gulpen en Vijlen wordt aangedaan. Goed, de mannen
van Peter Post (ondanks een darminfectie weer in de ploegleidersauto) zorgden
in de finale dan toch nog voor wat vuurwerk. Priem bereikte, na de
tempo-versnellingen van Raas, Knetemann en Lubberding, als eerste Govaers.
De Zeeuw: “Ik Wilde toen al (tien km voor Maastricht) best doorgaan, maar het
peloton gaf nog niet af. Bleef koersen. Daarom heb ik me bewust laten
terugzakken. Ik wachtte. Net als in de klimmetjes, waarin ik me nooit heb
geforceerd. Ik rekende erop dat de zaak bij elkaar zou blijven." Tot het opdraaien
van de Kennedybrug dan. Ineens was - op het smalle stuk - Priem weg. Na
ritwinst in de Ronde van Belgie en (pas nog) Glasgow-Londen, was de derde
grote uitslag van het seizoen binnen. De voorsprong werd zo'n De uitslag: 1. Cees Priem (T.I.-Raleigh-McGregor) Algemeen
klassement: 1. Daniel Willems (IJsboerke) 17.36.36, 2. Guido
van Calster op 5 sec., 3. Leo van Vliet, 4. Aad van den Hoek, 5. Willy
Planckaert op 8 sec., 6. Gerrie Verlinden, 7. Gerrie Knetemann op 12 sec., 8.
Etienne van der Helst op 57 sec., 9. Jan Raas 17.38.10, 10. Cees Priem
17.38.12, 11. Johan van der Meer 17.38.20, 12. Piet van Katwijk, 13. Walter
Planckaert 17.38.23 14. Jan Krekels 17.38.24, 15. Henk Lubherding, 16. Didi
Thurau, 17. Johan van de Velde 17.38.25, 18. Frans van Looy, 19. Ad Prinsen,
20. Ludwig Wijnants 17.38.26. Puntenklassement: 1. Leo van Vliet (Mike-Mercier) 41 pnt., 2. Willy Planckaert 36 pnt.,
3. Guido van Calster 35 pmt., 4. Johan van der Meer 33 pnt., 5. Cees Priem 32 pnt. Dagploegenklassement: 1. T.I.-Raleigh-McGregor
16.10.17, 2. C&A 16.10.21 (18 pnt.), 3. Miniflat-Boule d'Or-Colnago
16.10.21 (46 pnt.), 4. IJsboerke-Gios 16.10.21 (56 pnt.), 5.
Mike-Mercier 16.10.21 (60 put.). Vierde etappe -
MAASTRICHT-ZEVENBERGEN, In Maastricht,
voor het vertrek, sprak koersdirecteur Nico de Vries met de ploegleiders.
Daar maande hij tot meer activiteit. Er moest en er zou worden aangevallen.
Het “gelummel" moest afgelopen zijn, de tijd voor geintjes was voorbij:
de positie van Daniel Willems diende
te worden geattaqueerd. De organisatie verlangde strijd. „Een volkomen
toelaatbare gang van zaken," zou De Vries later zeggen. „De manier
waarop tot dan toe werd gefietst, was niet bepaald de ideale om de ronde
populair te maken. Er is veel volk langs de kant. De Ronde staat in de belangstelling
en dus dient er ook te worden gekoerst. Anders gaan de Proftour, en wellicht
ook andere etappe-wedstrijden, toch mooi in de versukkeling. IJsboerke's
ploegleider Willy Jossart legde dat anders uit. Hij hekelde De Vries'
activiteiten. „Een rondedirecteur die zich met het wedstrijdverloop bemoeit.
't Is ongehoord," beet de Belg iedereen die het maar horen wilde in
Zevenbergen toe. En ervaren Walter Godefroot - toch al zo'n veertien jaren
tussen de professionele wielen - verzekerde eveneens dat hij dit nog nimmer
had meegemaakt. Tegen die
achtergrond moeten de ontwikkelingen worden gezien in de vierde etappe. Een
rit die werd gekenmerkt door een spervuur van demarrages. Aanvallen -
inderdaad - op de mannen van oranjetruidrager Daniel Willems. Een Willems die
het toch al moeilijk had, want in de straten van Geleen (na De schade viel
mee. Het peloton - zonder de niet vertrokken Miel Gijsemans - repte zich in
een lang lint voort. Met aanvallen van een groep met Schurgers, Langerijs,
Moritz, Piet van Katwijk, Schipper, Mintkiewicz, Verlinden en Pevenage (bij
Roosteren, De Vries was
tevreden. Maakte in de omgeving van Hllvarenbeek (na De vijf namen
binnen enkele kilometers twee minuten voorsprong. Het peloton reageerde
niet. Post sommeerde dan wel Van de Velde voorop aan het laatste wiel te gaan
rijden, in het peloton liet hij alle initiatief tot tegenactie over aan IJsboerke.
Peter later: ,Waarom zouden wij dat doen? Wij hadden de trui toch niet. Voor
anderen werken, daar zie ik het nut niet van in." Maar je verloor toch
meteen ook bijna zeker de Ronde? Post: ,Waarschijnlijk wel. Al is er nog een
volle dag koers." Ook Jossart
weigerde zijn mannen op te jutten. “Wanneer," sprak de Belg, „de
organisatie ons zo graag ziet geklopt, dan voelen wij ons niet, geroepen om
ons overdadig in te zetten." Lachende derde werd Etienne van der Heist.
Een 25-jarige coureur uit de ploeg van Eddy Merckx, die zijn grootste succes
als professional tot dusverre boekte in 1975, kort nadat hij overkwam van de
amateurs. Etienne won toen een rit in de Ster der Beloften. Bij Post brak Van
der Helst nimmer door. En ook vorig jaar bij Maes-Miniflat lukte het niet
fameus. Desondanks kon
hij nu “zo maar" - als best geplaatste in de spitsgroep op 57 seconden
van Willems - het oranje overnemen. Van de Velde op 1.49, Pevenage op 1.50,
Zoetemelk op 1.53 en Van Houwelingen op 3.50, waren ver genoeg achter om -
met nog slechts de korte Zeeuwse etappe en de ploegentijdrit - Van der Helst
moeten ook als potentiele eindwinnaar te beschouwen. Al wilde hij - voor het
eerst in een leiderstrui - daar zelf nog niet van weten. „Ik heb zo hard
moagelijk doorgereden," zei hij slechts. Ook op de lokale ronden. Voor
de rituitslag reden anderen. Het ging mij om de voorsprong." Die werd
tenslotte 3.40 minuten. Ook dankzij Van Houwelingen en Zoetemelk, die
zichzelf voor de wk testte. Joop: „Ik reed Van Vliet daarmee naar achteren in
de stand, maar met die ploegentijdrit, die individueel meetelde, zagen we het
toch niet zitten." Leo van Vliet (op een handtekening na voor 1979 rond
met Post) fietste derhalve nog uitsluitend door voor de groene puntentrui. De ritwinst en de
tien seconden bonificatie waren - een troostprijs voor de Raleigh's - voor
Van de Velde. De jeugdige ontdekking, winnaar al van de ronden van Romandie
en GrootBrittannie, spurtte harder dan Van Houwelingen en favoriet Pevenage.
Van kop af. Johan: „En niet op een groot verzet (52x13). Ik moet nog langer
mee." De uitslag: 1. Johan van de Velde (T.I.-Raleigh-McGregor) Algemeen
klassement: 1. Etienne van der Heist (C&A) 22.12.28, 2.
Johan van de Velde op 42 sec., 3. Rudi Pevenage op 50 sec., 4. Jeep Zoetemelk
op 56 sec., 5. Daniel Willems 22.15.01, 6. Guido van Calster 22.15.06, 7. Leo
van Vliet, 8. Aad van den Hoek, 9. Willy Planckaert 22.15.09, 10. Gerrie
Verlinden, 11. Gerrie Knetemann 22.15.13, 12. Adrie van Houwelingen
22.15.16, 13. Jan Raas 22.16.35, 14. Cees Priem 22.16.37, 15. Johan van der
Meer 2'2,16.45, 16. Piet van Katwijk, 17, Walter P'lanckaert 22.16.48, 18.
Jan Krekels 22.16.49, 19. Henk Lubberding, 20. Didi Thurau. Puntenklassement: 1. Leo van Vliet (Miko-Mercier) 49 pnt., 2. Guido van Calster 44 put., 3. Willy Planckaert
43 pnt., 4. Johan van der Meer 37 pnt., 5. Johan van de Velde
32 pnt. Dagploegenklassement: 1. C&A 13.51.45 (21
put.), 2. Jet Star Jeans 13.51.45 (37 put.), 3. Miko-Mercier 13.51.45 (38 pnt.), 4. T.I.-RaleighMcGregor 13.51.45 (40
put.), 5. IJsboerke-Gios 13.51.45 (59 pnt.). Algemeen
ploegenklassement: 1. C&A 66.37.36, 2. T.I.-Raleigh-McGregor 66.39.08 (95 pnt.), 3. IJsboerke-Gios 66.39.08 (209 pnt.), 4. Miko-Mercier 66.40.49, 5. Jet
Star Jeans 66.44.17. Vijfde etappe
-'s-HEERENHOEK-GOES, Een slotrit met
een chaotische start. Twee kilometer buiten 's-Heerenhoek blokkeerde een
lange hooiwagen, met nog enkele daarachter gestrande auto's de weg. Lichte
paniek in de karavaan. Vooral toen een aantal renners zich tussen de
obstakels door slingerde en fel doorzette. Motorordonnans George van den
Enden zette de achtervolging in. Nadat hij de leiders (o.a. Johan van de
Velde, Wim de Ruiter, Walter Godefroot en Jos Schipper) tot stoppen had
gedwongen, kon het spel opnieuw beginnen. Vertrok de meute voor de tweede
maal. Met direct de
IJsboerke's in de aanval. Gerry Verlinden ging, met oranjetruidrager Van der
Helst in het wiel. En Verlinden probeerde het na Het peloton
reageerde op de smalle, winderige dijken van Midden-Zeeland echter alert. De
organisatoren van de Zeeuwse dag kregen eer van hun werk. Arbeid die zij
overigens volgend jaar niet meer in het verband van de Proftour zullen
verzetten. Want, bij het 25-jarig jubileum van de vereniging Theo Middelkamp,
willen de Zeeuwen proberen de nationale kampioenschappen voor dames,
amateurs en profs naar Zeeland te halen. En lukt dat niet, dan nog kiezen zij
een eigen weg. Dan keert hoogstwaarschijnlijk de Ronde van Midden-Zeeland
terug als zelfstandige race. Niet voor amateurs, als in het verleden, maar
voor professionals. Voortdurende
demarrages vroegen de aandacht van de volgers in Zeeland op de laatste dag
van de Ronde 1978. Prinsen probeerde het. Van Gerwen was actief. Willems
zette aan, maar de enige echte vlucht kwam op naam van Aad van den Hoek. Hij
zwoegde, met af en toe ook Ludo Peeters op kop, en met Frank van Impe in
laatste positie, een min. voor de groep uit. Aad hield dat zo'n twintig
kilometer vol. Toen meldden zich ook Priem en Delcroix vooraan. Kwamen De
Ruiter en Van Sweevelt bij, met even later Scheunemann en Schipper. De groep
werd te groot. Het peloton, onder aanvoering van de renners van Merckx,
naderde snel. Een massasprint dus in Goes. Nee, vijf kilometer voor de finish
slaagde Knetemann er toch in weg te komen. Hij kletste langs een groepje van
vier, dat juist werd teruggenomen, en kreeg thuisrijder Jos Schipper (die de
dopingcontrole vergat), bij zich. Op de meet was de Kneet de rapste. Al was
het verschil minimaal. Tien seconden
later spurtten de anderen. Met Krekels als de vlugste, voor Smit en Willy
Planckaert. Pas als tiende registreerde het fotofinishapparaat Leo van Vliet,
die daarmee zijn groene puntentrui verspeelde. Van Vliet teleurgesteld: „In
de laatste vier kilometer reed ik lek. Barry Hoban gaf me wet een wiel en
enkele ploegmakkers wachtten, maar zo'n achtervolging tegen een groep die de
finale in is gegaan, kost kracht. Dat scheelt toch altijd zo maar een
plek." Een plaats die
juist voldoende zou zijn geweest. Want Plankaert en Van Vliet eindigden in
punten precies gelijk. De jury meende echter dat de laatste klassering dan de
doorslag gaf. Al waren er ook mensen die dachten dat bij een gelijk aantal
punten, de positie in het algemeen klassement beslist. Andere
opmerkelijke zaken in de laatste kilometers: de opgave van Zeepcentrale
kopman Ferdi van den Haute („de benen wilden niet meer") en Martin
Havik. Havik miste de inspiratie om, eenmaal met z'n kopman achterin beland,
nog terug te vechten. Eerder al had hij een gesprek gehad met wk-begeleider
Piet Liebregts. Liebregts: „Ik heb Mart uitgelegd dat het een moeilijke zaak
wordt hem te kiezen. Ik ken Havik. Daarom wilde ik niet dat hij uit de krant
zou lezen of hij er al of niet bij is. Wie dan wel gaan?" Liebregts (op
de dag voor hij in Dongen de selectie compleet vrijgaf) : ,Ik denk er nog een
nacht over na. Maar wel heb ik met de sportcommissie de sluitende afspraak
dat er van iedere Nederlandse sponsor tenminste een coureur bij is. Een van
de twee plekken was dus voor een Jet Star Jeans-man ... De uitslag: 1. Gerrie Knetemann (T. I.-Raleigh-McGregor) Algemeen
klassement: 1. Etienne van der Heist (C&A) 24.38.49, 2.
Johan van de Velde op 42 sec., 3. Rudi Pevenage op 50 sec., 4. Joop Zoetemelk
op 1.03 min., 5. Gerrie, Knetemann 24.41.14, 6. Leo van Vliet 24.41.27, 7.
Guido van Calster, 8. Aad van den Hoek, 9. Daniel Willems 24.41.29, 10. Willy
Planckaert 24.41.30, 11. Gerrie Verlinden 24.31.37, 12. Adrie van Houwelingen
24.41.44, 13. Cees Priem 24.42.58, 14. Jos Schipper 24.42.59, 15. Jan Raas
24.43.03, 16. Johan van der Meer 24.43.06, 17. Piet van Katwljk, 18. Jan
Krekels 24.43.07, 19. Ad Prinsen 24.43.11, 20. Frans van Looy. Dagploegenklassement: 1. Zeepcentrale-Superia
7.18.53 (15 put.), 2. T.I.-Raleigh-McGregor 7.18.53 (26 put.), 3. Jet Star Jeans 7.19.03 (31 pnt.), 4. Bode Deuren-Shimano 7.19.03 (42
pnt.), 5. C&A 7.19.03 (45 pnt.). Algemeen
ploegenklassement: 1. C&A 73.56.39, 2. T.I.-Raleigh-McGregor 73.58.01, 3. IJsboerke-Gios 73.58.32, 4. Miko-Mercier 74.00.06, 5. Jet Star Jeans
74.03.20. PLOEGENTIJDRIT TE
GOES, Een opgewonden
Willy Jossart voor het vertrek van de voor de stand beslissende
ploegentijdrit. Opnieuw voelde de Belg zich „geflikt". In de uitslag van
de ochtendrit kregen zijn mannen allemaal 7 seconden aan de broek, Waarom? In
het spurtende peloton ontdekte de jury een gaatje. Jossart tot
wedstrijdleider Wim Roosenburg: ,Weet u wel wat voor afstand dat is. Zeven
seconden." En hij maakte er een gebaar bij alsof hij van Goes naar
Middelburg wees. Josart dreigde
zelfs even zijn mannen niet eens meer te laten vertrekken als de zaak niet
werd gewijzigd. Maar, al voor de jury Rudi Pevenage, IJsboerke's best
geplaatste man, pardonneerde, gooide hij het over een andere boeg. Na de
uitleg dat de hele ploeg bij Pevenage was gebleven omdat die vlak voor de
laatste bocht, in de laatste kilometer dus, lek was gereden, keek Jossart nog
eens op de uitslagenlijst. ,Hoeveel is het verschil tussen Rudy en Van de
Velde? Acht seconden? Wel dan zal Post rap moeten rijden, want we gaan er nu
een prestigezaak van maken." Alsnog wilden de
IJsboerke's, die zich erg kwaad hadden gemaakt omdat de Ronde-directie
(meenden zij) niet wenste dat een debutant als Willems de Ronde ging winnen,
een poging doen de rossige Pevenage naar voren to schuiven. Pevenage,
uitgerekend de man die vorig jaar de Ronde op een been had kunnen winnen,
wanneer hij toen, op weg naar een Limburgse zege, niet had moeten inhouden om
de eindzege van Bert Pronk niet in gevaar te brengen. Pronk, die juist in die
periode - met Thurau - zijn transfer van Raleigh naar de Belgische ijsfabrikant,
bekend maakte. Jammer voor
Jossart, maar hij kreeg zijn sportieve revanche niet. Want Raleigh reed rap.
Het verschil na Al kreeg Raleigh
in de Proftour niet alles. Naast de groene trui van Willy Planckaert was er
ook nog een zege in bet ploegenklassement voor C&A. De brigade van Merckx
verscheen dan wel niet op de wat chaotische huldiging, maar was geheel
reglementair winnaar. Een protest van Peter Post ten spijt. Hij wilde dat -
naar het voorbeeld van de Ronde van Frankrjjk - het verschil van de
ploegentijdrit met drie vermenigvuldigd, zou worden gerekend in de totale
ploegenstand. Maar ook in dat opzicht bleek de Proftour Nederland nog een
heel andere koers dan de Tour de France ... De uitslag: 1. T.I.-Raleigh-McGregor EINDKLASSEMENTEN Individueel: 1. Johan van de Velde (T.I.-Faleigh-McGregor) 25.04.46, 2. Etienne
van der Helst 25.04.59, 3. Rudi Pevenage 25.05.05, 4. Joop Zoetemelk
25.06.11, 5. Gerrie Knetemann 25.06.29, 6. Aad van den Hoek 25.06.42, 7.
Daniel Willems 2'5.06.55, 8. Gerrie Verlinden 25.07.03, 9. Cees Priem
25.07.13, 10. Guido van Calster 25.07.37, 11. Willy Planckaert 25.07.40, 12.
Leo van Vliet 25.07.46, 13. Adrie van Houwelingen 25.08.17, 14. Jan Raas
25.08.18, 15. Didi Thurau 25.08.43, 16. Ludo Peeters 25.08.46, 17. Walter
Planckaert 25.09.23, 18. Adrre Dierickx 2'5.09.26, 19. Eddy Schepers
25.09.31, 20. Piet van KatwUk 25.09.34, 21. Hans Langerijs 25.09.46, 22.
Johan van der Meer 25.10.34, 23. Ad Prinsen 25.10.39, 24. Frans van Looy
25.10.43, 25. Jos Schipper 25.10.49, 26. Jan van der Stappe 25.10.50, 27. Jan
Krekels 25.10.51, 28. Herman van Springel 25.11.05, 29. Fons van Katwijk
25.11.06, 30. Bernard Vallet 25.11.18, 31. Carlos Cuyle 25.11.2'6, 32. Pierre
Sonnet 25.11.32, 33. Barry Hoban 25.11.54, 34. Jean-Michel Guerinel 25.12.37,
35. Joel Gallopin 25.12.49, 36. Frank van Impe 25.13.01, 37. Gerrie van
Gerwen 25.13.22, 38. Rudy Colman 25.13.32, 39. Etienne de Beule 25.13.33, 40.
Henk Lubberding 25.13.34, 41. Ko Hoogedoorn 25.13.35, 42. Bert Scheuneman
25.14.18, 43. Roelof Groen 25.14.21, 44. Fridolin Keller 25.14.28, 45. Jan
van Katwijk 25.14.44, 46. Guido van Sweevelt 25.14.44, 47. Walter Godefroot
25.14.46, 48. Maurice Perry 25.15.18, 49. Hennie Peels 25.15.21, 50. Ludo
Schurgers 25.15.30, 51. Theo Smit 25.16.10, 52. Jean-Louis Gauthier 245.16.21, 53. Ludwig Wbnants 25.16.44, 54. Alain
Meslet 25.17.49, 55. Jurgen Kraft 25.18.20, 56. Patrick Friou 25.18.44, 57.
Adrre Delcroix 25.19.18, 58. Eric Jaques 25.21.02, 59. Paul Wellens 5.21.58,
60. Chrishan Levavasseur 25.22.44, 61. Jos Gijsemans 25.2'2.51, 62. Ben Koken
2'5.2'3.04, 63. Don Allan 25.23.36, 64. Co Moritz 25.24.15, 65. Gerrie Mak
25.27.24, 66. JeanClaude Rogge 2'5.28.04, 67. Patrick Busolini 25.31.01, 68.
Robert Alban 25.31.38, 69. Wilfried Reybroeck 25.32.56, 70. Yvon Bouleau
25.34.08. Punten: 1. Willy Planckaert (C&A) 55 pnt., 2. Leo van Vliet 55 pnt., 3.
Guido van Calster 44 pnt., 4, Johan van der Meer 42 put, 5. Piet van Katwijk
39 pnt., 6. Jan Krekels 37 pnt., 7. Gerrie Knetemann 33 pnt., 8. Johan van de
Velde 32 pnt., 9. Cees Priem 32 pnt., 10. Rudy Pevenage 30 pnt., 11. Jan
Raas 30 put, 12, Adrie van Houwelingen 29 pnt., 13. Fons van Katwijk 28 pnt.,
14. Theo Smit 25 pnt., 15. Walter Planckaert 22 pnt. Ploegen: 1. C&A 74.22.49, 2. T.I.-Raleigh-McGregor 74.23.16, 3. IJsboerke-Gios
74.23.58, 4. Miko-Mercier 74.26.25, 5. Jet Star Jeans 74.29.53, 6. Bode
Deuren-Shimano 74.32.31, 7. Miniflat-Beule d'Or-Colnago 74.32.35, 8.
Zeepcentrale-Superia 74.32.48, 9. BP-Lejeune 74.34.37, 10. Zoppas-ZeusRumcor
74.37.12. RONDE VAN
NOORD-HOLLAND 3 mei t/m 5 mei.1978 HENK
MUTSAARS en ploeg JAN VAN ERP Beheersen
saaie RONDE VAN NOORD-HOLLAND Doel van driedaagse
achterhaald Twee ritten voor Barend Huveneers Drie dagen
Noord-Holland. Heel wat volgers zullen tijdens de 33e Ronde van Noord-Holland
wat weemoedig hebben terug gedacht aan de boeiende gevechten die in het
verleden in het Wijdse polderland zijn geleverd. Aan de waaiers die op de
smalle dijken in de bulderende wind nauwelijks op de weg konden blijven. Aan
heroische koersen die winnaars opleverden als Joop Middelink (de eerste in
1946), Wout Wagtmans, Wout Verhoeven, Harry Scholten, Jan Janssen, Gerben
Karstens, Eef Dolman, Harry Jansen, Tino Tabak en Wim de Waal. Noord-Holland,
een ronde ook waarin een talent als Tour-favoriet Hennie Kuiper zich
aandiende. Kortom een van Nederlands zwaarste en mooiste klassiekers. Drie jaar geleden
besloot organiserend DTS, in het kader van de voorbereiding op Olympia's
Ronde van Nederland, de opzet van de Ronde van Noord-Holland aan te passen.
De nieuwe creatie, een driedaagse, moest een test zijn voor Nederlands belangrijkste
amateurwielergebeuren. Een wapenschouw. De formule werd een succes. In 1975
(winnaar Piet van der Kruijs) en 1976 (Adrie van Houwelingen) leverde het
meerdaagse gebeuren werkelijk strijd op. Een confrontatie van de beste nationale
amateurs. Maar de kentering
kwam vorig seizoen. Ploegen bleven weg of stuurden een tweede garnituur. Het
veld moest worden aangevuld met verenigingsteams. En de ontwikkeling zette
zich voort. In een ook organisatorisch niet vlekkeloze 33e editie (de
Zaanlandse Wielerclub heeft de volgers wel eens betere service verleend)
bleek dat ploegleiders en renners verzadigd raken. Het steeds toenemende
aantal “grote" nationale wedstrijden; de steeds langere lijst
buitenlandse trips; en het kort na elkaar vallen van Zeeuws-Vlaanderen en
Noord-Holland, hebben het doel van de driedaagse achterhaald. Wat is de zin nog
van een meerdaags gebeuren als dat noch aan volgers, noch aan renners meer te
bieden heeft dan wat er in vorige week op de wegen tussen Den Helder en
Zaandam was to zien?
Gebrek aan strijdlust (alleen op de laatste dag moest er wel iets gebeuren
... ) kenmerkte een kwalitatief mager peloton. Een grote zonder de ploeg van
Gazelle. Ben van Erp verbleef met vier man in Mexico, maar zou er nu echt in
die grote equipe geen zestal meer bij elkaar gehaald kunnen worden ? Amstel Bier was
er wel. Zonder Arie Hassink. Zonder Frits Pirard en ook zonder Jos Lammertink
echter. Nog meer ploegen en “namen" ontbraken. En dat maakte het voor
Jan van Erp, dat nota bene Bertje Oosterbosch en de winnaar van 1977 Bart van
Est had thuisgelaten, allemaal net even egemakkelijk. Ook al omdat veel
coureurs een overdreven respect voor wegkapitein Piet van der Kruijs en zijn
mannen tonen. De winst in het ploegen-, punten-, sprint- en eindklassement
ging tenslotte naar de paarse brigade. Die in Henk Mutsaars de centrale
figuur had. Mutsaars (24
jaar) is ongetwijfeld voor Noord-Holland een meer dan acceptabel winnaar. Een
coureur die heel het seizoen al voorop meedoet. Die Drenthe won, maar die in
nog veel meer klassiekers de beste man was. Geen kritiek op Mutsaars
derhalve. Ook eigenlijk niet op zijn ploeg, die je niet kwalijk mag nemen dat
ze de koers (al liep het in de tijdrit bijna uit de hand: Heddy Nieuwdorp) zo
kort hield. Verwijten wel aan de afwezigen. En zij die er wel bij waren, maar
gezamenlijk niets ondernamen tegen de Van Erp-suprematie. Om deze inleiding
met wat positieve zaken te besluiten. Knap was zonder meer wat Barend
Huveneers deed. De Amsterdammer profiteerde formidabel handig van de
vrijheid die hem werd gegund. Sloeg op de eerste dag toe en greep in Zaandam
nogmaals een ritzege. Een derde plek in het klassement was zijn beloning.
Routinier Frits Schur werd daarin tweede. Opnieuw meldde hij zich kort voor
Olympia's Ronde als een niet te vergeten outsider. Jan Jonkers bevestigde
zijn eerder in De Baronie en De Braakman gedemonstreerde vorm. Van militaire
zijde was er terechte bewondering voor het werk van Heddy Nieuwdorp en
Brabander Wies van Dongen. Ploegentijdrit
ZAANDAM, Meteen al een
overduidelijke triomf van de paarse brigade van Jan van Erp. Het zestal Van
der Kruijs, Mutsaars, Timmer, Van Leeuwen, Koot en Bierings zorgde voor de
voorspelde voorsprong in het ploegenklassement. Hans Koot, die als eerste
over de eindstreep ging, werd de eerste drager van de ditmaal gele
leiderstrui. Voor de Bossche Staalbouw-Eurochemie was er een verdienstelijke
tweede plek. De Markthof Den Haag-Rogelli eindigde voor heel wat
“hoger" geschatte concurrenten als derde. Uitslag: 1. Jan van Erp 24.38 (m. bon.), 2. Bossche Staalbouw 25.19 (m. bon.),
3. Markthof Den Haag-Rogelli 26.08 (m. bon.), 3. Amstel Bier 26.2'4, 5. Bas
Dekker Dakbedekking-Jan Janssen Race-fietsen 26.25, 6. Batavus 26.29, 7.
Elite Meubel Ketting-Shimano 26.40, 8. Kennemerland-Dirk Slecht 26.45, 9.
Amstelland-IJsboerke en De Bruin Verzekeringen 26.52, 10. Fin
kensieper-Slikker Bleeker 26.55, 11. Union Fietsen 216.57, 12. Militaire
ploeg 27.23, 13. DTS 27.35, 14. De Bataaf 27.45, 15. Bleu de Nil-Bridgestone
28.13, 16 Olympia 29.29. le etappe
ZAANDAM-ALKMAAR, Een slagveld. Een
andere omschrijving past niet bij de gebeurtenissen tijdens de eerste etappe
van het Noordhollands evenement. De ere valpartij, na de andere. Telkens
weer een bos coureurs tegen het wegdek. Teveel clubrenners ? Teveel onervaren
“piloten"? Gebrek aan stuurmanskunst? Wie het weet, mag het zeggen, maar
een feit is dat nog zelden zoveel slachtoffers zijn genoteerd. Het zwaarst
gewond raakte Markthofs wegkapitein Ton van der Valk. De sympathieke
Voorschotenaar liep bij de eerste massale smak (na Jammer ook voor
al die anderen. Bij de eerste valpartij. En bij al die volgende tuimelingen.
Markthof-ploegleider Henk Plat incasseerde daar nog meer teleurstellingen.
Evenals Mathe Pronk van Batavus en De Bataafs Eggermont, moesten immers
Fries Catrinus Haisma en later Peter Pennekamp worden afgevoerd per
ambulance. Haisma (een ondekking, getuige ook zijn rijden in
Zeeuws-Vlaanderen) liep bij een tweede val, nadat hij in gezelschap van heel
wat anderen na Maar natuurlijk
kwam het vallen en opstaan ook de „geschaafden" op onoverbrugbare
achterstand te staan. Piet van Leeuwen en Jan van Houwelingen verspeelden
hun klassement. En later overkwam dat ook Van Peer, Martin Visser en nog een
aantaldapperen. Een valpartij
(hoe kon het anders) zorgde ook voor de ontknoping van de rit. Tien man
raakten weg. De jacht leek even kans van slagen te hebben (Amstel maakte zich
met vier man - Mohlmann, jonge Wijnands, Bessems en Hilberink - sterk), maar
Jan van Erps Piet van der Kruijs greep persoonlijk in. Hij was mee voorop,
maar liet zich terugzakken. Met succes: de voorsprong liep daarna snel op tot
tenslotte 1 minuut en vijftig seconden. Drie andere
paarse rijders (Mutsaars, Timmer, Koot) zouden bet werk voor moeten afmaken.
De concurrentie bestond uit twee man van Elite Meubel (Frits Schur en Eric
Visschers), Amstels Ton ter Harmsel (die na Olympia's Ronde prof wordt bij
Jet Star Jeans), militair Heddy Nieuwdarp, Unions Jan Jonkers en Olympiaan
Barend Huveneers. Rappe mannen daarbij: dus zou Van Erp voor een andere
aankomst dan die in een groepsspurt moeten zorgen. Mutsaars heeft dat
tevergeefs geprobeerd. Jonkers en Schur reageerden echter alert. Het gevolg: de
drie “paarsen" kwamen er in Alkmaar niet aan te pas. Timmer, noch Koot
konden in de sprint die Mutsaars voorbeeldig aantrok, op tegen het geweld van
Visschers en Huveneers. Waarbij Huveneers de rapste was. Geel dus (dankzij
de bonificatie) voor de 23-jarige Amsterdammer, die veel meer een baan- dan
een wegspecialist is. Huveneers reed tot NoordHolland ook pas een
klassieker. In Drenthe werd hij zestiende. Bij afwezigheid van zijn sponsor,
De Uitkomst, droeg hij nu het shirt van Olympia. Omringd door slechts drie
clubgenoten. Maar toch zou hij de leiding langer behouden dan in Alkmaar voor
mogelijk werd gehouden. Uitslag eerste
etappe: 1. B. Huveneers Dagploegenklassement: 1. Jan van Erp-Viner 9.49.12, 2. Amstel Bier 9.53.54, 3. Union
Fietsen 9.53.54, 4. Militaire ploeg 9.53.54, 5. Elite Meubel-Ketting-Shimano
9.59.55. Ploegenklassement
na eerste etappe: 1. Jan van Erp-Viner 10.13.50, 2. Amstel Bier
10.20,18, 3. Union Fietsen 10.20.51, 4. Militaire ploeg 10.21.17, 5. Elite
Meubel-Ketting-Shimano 10.26.35. 2e etappe
ALKMAAR-DEN HELDER, In Den Helder
mocht aan de zin van het meerdaagse gebeuren terecht al worden getwijfeld. Zo
loom, zo slaapverwekkend verliep de lange ( Voorop ging het
overigens allemaal rustig aan. Goed, de groep brak dan wel eens, maar met
behulp van de volgauto's (alles mocht ... ) kwamen alle pechvogels en geloste
groepen weer bij. Tot Wieringerwerf dan, waar bij gebrek aan wind de IJsselmeerdijk,
na zo'n Later verloren
wel enkele groepjes “voeling". Maar echt fel doorgezet werd er in de
spits ook toen nog niet. Want van achteren slaagden Ger Slot, Johan Kuiken
(na pech), Jan van Elburg en Karel Brandse er tech weer in om aan te pikken. De enige echte
aanval op de positie van Huveneers kwam pas in de laatste tien kilometer.
Unions Jan Jonkers gaf het sein tot de aanval. Ter Harmsel (op de eerste dag
helemaal uit een achterop geraakte groep naar voren gekomen) was mee. Jan van
Houwelingen (Bossche Staalbouw) ook. Koot behartigde Van Erps belangen. Die
van Mutsaars dan, want de Eindhovenaar kwam in de vlucht niet op kop. Later:
,Zelf verlies ik de ronde tegen Jonkers in de tijdrit. Daarom konden wij niet
op mij gokken." Jammer voor Ter
Harmsel en Jonkers, want de ontsnapping reikte nu niet ver genoeg. Een
hergroepering volgde, waarna minder dan Uitslag tweede
etappe: 1. P. van Leeuwen Dagploegenklassement: 1. Amstel Bier 12.30.30; in dezelfde tijd 2. Jan van Erp-Viner, 3.
Bossche Staalbouw, 4. Kennemerland-Dirk Slecht, 5. Militaire ploeg. Algemeen
klassement na tweede etappe: 1. B. Huveneers
7.26.39, 2. E. Visschers 7.26.44, 3. J. Jonkers 7.26.49, 4. H. Mutsaars
7.26.54, Ploegenklassement
na tweede etappe: 1. Jan van Erp-Viner 22.44.20, 2. Amstel Bier
22.50.48, 3. Union Fietsen 22.51.21, 4. Militaire ploeg 22.51.47, 5. Bossche
Staalbouw 22.57.21. Tijdrit
DEN HELDER, Jan van Houwelingen
won de strijd tegen de klok Zou dan toch nog?
Hing er een verrassing in de lucht? Na de tijdrit, waarin Mutsaars wilde
toeslaan, heette de nieuwe leider immers Heddy Nieuwdorp. Een militair die
ook in ZeeuwsVlaanderen al nadrukkelijk de aandacht op zich had gevestigd.
Nieuwdorp won de strijd tegen het uurwerk niet. Dat succes was immers voor
specialist Jan van Houwelingen weggelegd. Met een verbazende oud-professional
Gerard Kamper als tweede. Nieuwdorp werd
derde, acht seconden sneller dan Mohlmann en Mutsaars, die ook gezamenlijk de
leiding in het puntenklassement namen. Good-old Frits Schur leverde een van
zijn betere prestaties af en werd zesde. Dries Timmer stelde op 25 sec.
achter Nieuwdorp niet teleur. Koot, Jonkers en Ter Harmsel, die
respectievelijk 38, 40 en 42 seconden verspeelden op de nieuwe koploper,
schakelden zichzelf vrijwel uit voor de eindzege. Barend Huveneers leverde
zijn trui in. Hij raakte 1 minuut achterop, maar zou later tech nog voor een
knappe prestatie zorgen. 3e etappe DEN
HELDER-ZAANDAM, Twaalf seconden
voorsprong op Mutsaars; achttien op Schur; Nieuwdorp heeft van die positie
slechts tien kilometer kunnen genieten. Want al bij Anna Paulowna, na Natuurlijk: meer
den een uur heeft die groep voor de winst van luttele seconden moeten
knokken. De Amstel-renners mochten voorop niet meedoen. En bij de
achtervolgers vond Nieuwdorp steun bij de groepen van Bossche Staalbouw en
Batavus, bij zijn eigen maten en bij Gerrit Mohlmann, die in het puntengroen
kilometers lang op kop sleurde. Maar toch bleef
de waaier buiten bereik. Al leed Jan van Erp verliezen. Van der Kruijs viel
terug. Ditmaal niet uitsluitend om te gaan “storen", maar ook omdat hij
zich in de spits nauwelijks nog nuttig kon maken. Timmer (toch nog net iets
te licht voor dit werk) haakte af met maagkrampen. Al betekende dat niet dat
hij zijn witte trui voor het sprintklassement verspeelde. Alles zou immers
naar de ploeg uit Schijndel gaan. De pogingen van Schur, Ter Harmsel, Jonkers
en De Nijs ten spijt: Mutsaars regelde de zaken keurig. „Ik was ook echt
kwaad op mezelf," zou hij later toegeven. „In Noord-Holland leek er
telkens wat mis te moeten gaan met mij. Twee jaar terug stuurden ze me
verkeerd, toen ik alleen voorop Zaandam inreed. Vorig seizoen moest ik mijn
tijdrit in de regen afwerken en kwam ik op Bart van Est een paar seconden
tekort. En nu was ik er in de tijdrit weer niet helemaal uitgekomen zoals het
kon en moest. Daarom wilds ik het niet nog eens verknallen." Barend Huveneers
(won overtuigend zijn tweeds etappe), De Nijs en Van Tilborg profiteerden van
de toegestane ruimte. De bonificaties waren weg. Vlak achter dat trio hield
Mutsaars op de streep nog eens zijn gevaarlijkste rivaal, Schur, gemakkelijk
achter zich. De beloning was de eindzege en de winst in het puntentotaal. Een
triomf (zijn zevende dit jaar) waarmee Mutsaars erg blij was. Na zijn knappe
uitslagen in het voorseizoen en zijn optreden in Zeeuws-Vlaanderen, kwam de
zege hem ook toe. Mutsaars, die mits hij zekerheid voor twee jaar kan krijgen
ook best professional wil worden, is een van de sterkste Nederlandse amateurs.
In Olympia's Ronde zal hij dat nog eens bewijzen. Jammer alleen dat hij in
Noord-Holland zo weinig tegenstand ondervond. En dat hij de winst vooral te
danken had aan zijn superieure ploeg. Uitslag derde
etappe: 1. B. Huveneers Dagploegenklassement: 1. ASC Olympia 9.47.50, 2. Amstel Bier 9.47.55, 3. Jan van Erp-Viner
9.47.55, 4. De Bataaf 9.49.15, 5, Union Fietsen 9.49.20. EINDKLASSEMENTEN Individueel: 1. H. Mutsaars 10.58.14, Ploegen: 1. Jan van Erp-Viner 32.32.15, 2. Amstel Bier 32.38.43, 3. Union
Fietsen 32.40.41, 4. Militaire ploeg 32.42.32, 5. Batavus 32.48.51, 6. Kennemerland-Dirk
Slecht 32.49.07, 7. Bas Dekker Dakbedekking-Jan Janssen Racefietsen 32.49.12,
8. Markthof Den Haag-Rogelli 32.52.54, 9. De Bataaf 32.54.31, 10.
Amstelland-IJsboerke-De Bruin Verzekeringen 32.58.09, 11. ASC Olympia
32.02.37, 12. Elite Meubelen-KettingShimano 33.04.32, 13. Bleu de
Nil-Bridgestone 39.10.57, 14. Finkensieper-Slikker Bleeker 33.26.24, 15. DTS
34.02.32. BRON:Henk Kruithof RONDE VAN
OVERIJSSEL – 6 mei.1978 Fraaie zege van
HERMAN SNOEIJINK „Tjonge, tjonge
wat ben ik blij met deze klassieke zege! Deze overwinning betekent een van de
hoogtepunten in mijn wielercariere," aldus reageerde na afloop van de
27e Ronde van Overijssel een dolgelukkige Herman Snoeijink bij de finish in
Rijssen nadat hij tevoren in de eindsprint Frits Pirard had geklopt. Snoeijink bewees
hiermee een all-round wielrenner te zijn. Een coureur, die niet alleen op het
onderdeel veldrijden (hij is immers glansrijk nationaal kampioen geworden)
heel wat mans is, maar ook op de weg zijn mannetje staat! Herman Snoeijink
boekte hiermee zijn vijfde overwinning van dit seizoen op de weg. Wat de 27e Ronde
van Overijssel betreft, deze klassieker, de grootste in afstand ( Zodra
wedstrijdleider Jo Kleissen de rode vlag introk even buiten Rijssen stond de
kilometerteller al spoedig op Spoorbomen In Almelo ging de
groep van vijf vluchters nog juist via de bewaakte overweg. De volggroep had
pech, want de spoorbomen waren juist gesloten toen men arriveerde ... Men
verloor 15 seconden op de vijf koplopers. Overigens, deze achterstand werd
spoedig teniet gedaan. Dit vooral dankzij het vele werk van renners als
Egbert Koersen, Herman Snoeijink, Piet Kuys, Henk Boom, Gerrit Brokelman en
Jan Klomp. Gelijdelijk aan liep men in op de vijf vluchters. Tussen Den Ham en
Lemele, toen er Fraaie strijd Zeer fraai werd
de strijd vanaf de Lemelerberg. Eerst noteerden we een vluchtpoging van Dick
Groen, Gerrit Brokelman en Hennie Stamsnijder en kort daarop probeerden
Gerrit van Gaalen, Piet Kuys en Herman Snoeijink het nog eens. Nabij de
Nijverdalse berg een demarrage van Hans Boom en Egbert Koersen; onderaan de
berg werden de vluchters weer tot de orde geroepen, vooral dankzij het vele
werk van de rijzige Jos Lammertink, Arie Hassink, Herman Snoeijink (die
steeds van voren zat in de slotfase), Bert Wekema en Theo de Rooy. Frans
Francissen en Gerrit Brokelman werden door pech achtervolgd maar keerden na
een fraaie solo weer terug bij de kopgroep. Op de Holterberg ging Hans Boom
aan de haal en bouwde een voorsprong op van 25 seconden. Ook hij werd echter
teruggepakt door de fel jagende groep. De strijd werd steeds spannender. Door
het hoge tempo moesten tal van renners lossen. In de slotfasse, nabij
Markelo, toen er nog Beslissende
demarrage Met nog tien
kilometers voor de boeg de beslissende demarrage! Frits Pirard ontsnapte in
gezelschap van Herman Snoeijink. Toen in de groep de overige favorieten de
eer aan elkaar overlieten was het pleit beslecht. Vast stond op dat moment,
dat de winnaar Pirard of Snoeijink zou worden. Met Rijssen in
zicht slaagden Bert Wekema, die in de 3-daagse van Noord-Holland ook goed
fietste, en Egbert Koersen er in weg te komen. Toch kreeg men geen kans bij
de twee koplopers te komen. Toen het op een eindsprint uitdraaide in
Rijssen, waar duizenden wielersportliefhebbers bij de finish stonden (! ),
won Herman Snoeijink glansrijk en werd Pirard tweede ... In zekere zin een
nederlaag voor Amstel, dat met favorieten als Pirard, Hassink en Jos
Lammertink in de kopgroep zat ... Amstel Bier kreeg wel de ploegenprijs met
Bik op een tweede plaats en Batavus derde. De jury van
aankomst verstrekte ons na afloop van de 27e Ronde van Overijssel (waarin
zich geen enkele valpartij voordeed, hetgeen uniek is te noemen!) de
volgende uitslag: Amateurs:1. H. Snoeilink (Denekamp) Ploegenklassement: 1. Amstel Bier 21 pmt., 2. Bik Sloopwerken 21 pnt., 3. Batavus 26
pnt., 4, Puro Hondebrokken-Rib 62 pnt., 5. MarkthofRogelli 69 pnt. Clubs: 1.
Rebers-Pedaleur-De Zwaluwen (Doetinchem) 63 pnt., Ben Zomerdijk RONDE VAN
ZUID-HOLLAND – 18 maart.1978 Zuid-Holland: een
ouderwetse klassieker Wat een verschil!
Na een bijna ontgoochelende seizoenstart in de Ster van Zwolle hebben de
Nederlandse amateurs zich in het tweede optreden gerevancheerd. De Ronde van
Zuid-Holland, traditiegetrouw een slopende slijtageslag over slingerende polderwegen
en lange dijken, waar de wind uit alle hoeken (maar zelden de goede) lijkt te
waaien, bracht het beeld van een ouderwetse klassieker. Een werkelijk
prachtige koers met een bikkelhard begin, een vroege schifting en daarna ook
nog eens een boeiende finale. Toine van de
Bunder voor iedereen te sterk Een steekspel dat
eindigde, zoals het moest eindigen. ZuidHolland, toe aan de 25e editie,
kreeg de winnaar op de erelijst die het zich wenste. De Stichting Organisatie
Sportevenementen, verantwoordelijk voor de organisatorisch zo lastige legpuzzel
over provinciale- en rijkswegen, over bruggen en spoorlijnen, begroette na
afloop in de prachtige permanence in Indisch-Restaurant Tropic Paradise te
Rijswijk, de sterkste Nederlandse „liefhebber" van dit moment. De Zeeuw
Toine van de Bunder won de ronde zoals hij dat wilde. Met hulp van zijn ploeg
was de man die op 1 mei dan toch werkelijk beroepsrenner wordt (bij Gazelle,
al is het contract nog niet getekend) eenvoudig superieur. Wat ging daaraan
vooraf? Welke ontwikkelingen brachten Van de Bunder en zijn Gazelle-makkers
al zo snel in een positie waarin de triomf kon worden voorspeld? De
buitelingetjes (o.a. die van Hans Koot) in de neutralisatie waren nauwelijks
van betekenis. Van Zuid-Holland is bekend dat de aanloop moeizaam genomen kan
worden. Voor de “bewoonde wereld" van de randstad is verlaten en in de
“natuur" de strijd echt kan beginnen, moet menige hindernis worden
genomen. Tramrails, tegemoet komend verkeer, smalle doorgangen: het is niet
allemaal op te vangen met de voortreffelijke politiebegeleiding. Het enige
alternatief zou zijn een start buitenaf. In Nootdorp, zoals in het verleden.
Of wellicht in de toekomst in Zoetermeer. Mits daar dan een redelijke sponsor
kan worden gevonden en mits de publiciteit die toch uitgaat van start en
finish in Den Haag (of omliggende gemeenten) kan worden gemist. De doortocht in
Zoetermeer (na Dertien man joegen in de spits voort. Drie
van Jan van Erp (Piet van der Kruijs, Piet van Leeuwen en Henk Mutsaars),
drie van Gazelle-Campagnolo (Toine van de Bunder, Peer Maas en Ad Tak), twee
van Amstel (Frits Pirard en Jos Lammertink),twee van Bas Dekker-Jan Janssen
(Wim Lugtenburg en Johnny Verbeke) en eenling Frits Schur van Elite Meubelen
(een revanche voor de pech van vorige week), Egbert Koersen van Batavus en
Peter Godde van Bik Sloopwerken. Een ideale
samenstelling - terwijl er soms meer den vijftig kilometer per uur werd
gereden - om weg te blijven. Achterin waren immers in het al totaal
verbrokkelde veld de belangen te verdeeld. En bovendien ging - toen het
verschil nog klein was - in Hazerswoude de spoorwegovergang even dicht voor
de tweede groep, die daarna gezelschap kreeg van een derde. De afstand
groeide tot een minuut uit op weg naar de Gouwe ( Geen moment waren
de leiders echt in gevaar. Een verbaasde Peer Maas later: „Dit is nu mijn
tiende jaar bij de amateurs, maar het gaat ieder seizoen gemakkelijker.
Wanneer de waaier is gemaakt ben je tegenwoordig buiten schot. In het verleden
liep de boel nog wel weer eens samen of kwamen er, op de wind, een paar man
terug. Maar nu: het lijkt wel of er geen pit meer zit in die jonge gasten. Zo
gemakkelijk geven ze zich gewonnen." En routinier
Peter Godde daaraan toevoegend: “Ik ben er een jaar uit geweest. Maar ik
kan zo weer mee. Al die mannen ken ik nog. Er is niets veranderd. Het zijn
allemaal dezelfde gezichten. Alleen met Lammertink (vorig jaar doorgestoten)
en Lugtenburg heb ik nog niet zo vaak gekoerst." De
waaierspecialisten beheersten dus de 25e Ronde van Zuid-Holland. De mannen
die zich ertussen durven te wringen of gewoon de mensen die, zoals Toine van
de Bunder, zorgen op de eerste rij te zitten wanneer het gebeurt, en die
daarna gemakkelijk mee kunnen draaien. Zij bepaalden tot aan de gevreesde
Maasdijk (na Een eindspel
waarin Gazelle en Van Erp hun pionnen naar voren zouden schuiven. Al
probeerde met name Frits Pirard dat te voorkomen. Hij demarreerde al na Wat wil je dan?
Moet je wachten tot Van de Bunder gaat? Nee toch. Ik probeerde gewoon om hem
een slag voor te zijn." Dat brak de
Bredanaar op. In Maassluis ( Ook Wim
Lugtenburg (zat erdoor, maar demarreerde tot plezier van zijn ploegleider
Jan Janssen toch nog) probeerde tevergeefs de kansen te keren. Van de Bunder
en Mutsaars bleven voorop. Met een voorsprong die uitliep tot vijftig sec.
Mutsaars geloofde in die fase nog in zijn zege. „Ik gaf mezelf vijftig
procent," zei hij. “Komt het op de spurt aan, dan win ik. En zo'n
uitslag heb ik nodig. Ik wil nog altijd graag beroepsrenner worden. Dan tellen alleen
de eerste plaatsen. En zeggen de 'zilveren'resultaten, die tweede plekken,
niks. Daarom was het zonde dat
ik hier al mijn derde tweede plaats van dit seizoen
noteerde." Toine van de Bunder
ging intussen „op zeker". De Zeeuw, 26 jaar, had het allemaal goed
bekeken. Versnelde eens. Zag hoe moeilijk Mutsaars aanpikte. Ging nogmaals en
plaatste dan, op nauwelijks Daarna maakte hij
na vijf koersen tevreden de balans op. Vier overwinningen: Paal, Maldegem,
Deinze en Zuid-Holland. En nog heel wat aantrekkelijke koersen (Mergelland,
Baronie, Braakman) op komst voor hij overstapt. Het afscheid van het
amateurpeloton van Toine van de Bunder gaat niet onopgemerkt voorbij. In
Zuid-Holland waar Pirard, toch nog (met Maas) ontsnapt, knap als derde
eindigde, werd dat wel erg duidelijk gemaakt. BRON.Henk
Kruithof Amateurs:1. Toine van de Bunder (IJzendijke) Ploegenklassement: 1. Gazelle-Campagnolo 11.01.10, 2. Jan van Erp 11.01.50, 3. Amstel
11.02.55, 4. Dekker-Janssen 11.03.46, 5. Elite Meubel-Ketting-Shimano
11.08.03, 6. Batavus 11.08.26, 7. De Markthof-Rogelli 11.08,42. ROOSENDAAL
– JUBILEUMRONDE KNWU – 14 mei.1978 WINNAARS
IN ROOSENDAAL: Gerrie Knetemann BEROEPSRENNERS Jacques van Meer AMATEURS Piet Liefaard JUNIOREN Keetie van
Oosten-Hage DAMES Art
Wennekes LIEFHEBBERS Arie Veenendaal VETERANEN Jubileumronde
toch een succes Uiteindelijk werd
het toch nog een feestelijk gebeuren. Coureurs en publiek leken in de finale
van de „nationale wielerdag" plotseling te beseffen dat de jubileumronde
van de gouden KNWU iets bijzonders behoorde te zijn. Uit de tientallen
etablissementen langs het Roosendaalse stratenparkoers stroomden de
toeschouwers dan ook toe. En terwijl de zon het sombere wolkenscherm af en
toe doorbrak besloten ook de professionals die laatste kilometers wat
krachtiger op de pedalen te duwen. De organisatoren
van het door de regen wat verwaterde wielerfestijn, het comite Roosendaal en
Prof Wieler Promotion Nederland, konden dan toch nog tevreden zijn. Ook de
commissie 50 jaar KNWU en de diverse bestuurderen van de jubilerende
wielerunie haastten zich te verklaren dat het “ondanks alles een geslaagde
manifestatie" was geweest. En dat sportief gezien er een aantal knappe
winnaars op de erelijst was gekomen. Zelfs het publiek
(coordinator Chris Delbressine: “Ik weet niet hoeveel mensen er waren.
Duizenden en nog eens duizenden. In ieder geval erg veel") mocht
tevreden zijn. Want, en dat hadden de beroepsrenners dan wel bereikt, de
laatste indrukken waren positief. In de eindstrijd werd er bijzonder hard
gefietst. En kreeg „Roosendaal" in Gerrie Knetemann een meer dan waardig
winnaar. „Een van de grote vier," verduidelijkte KNWU-praeses Hylkema
tijdens de huldiging, waarbij „de Kneet" naast de beker van de Unie,
evenals alle andere winnaars een ereprijs van het weekblad “Wielersport"
ontving. Een van de
professionals, die begrijpen dat het vak verkocht dient te worden, had de
voorzitter daar aan toe kunnen voegen. Want in de Begrijpelijk ook,
omdat in het weinig risico's nemende peloton van een echte reactie geen
sprake was. T.I.-RaleighMcGregor, Marc Zeepcentrale en Jet Star Jeans hadden
immers elk een man voorop. De voorsprong kon uitgroeien tot een dikke
minuut. Pas daarna mocht aan een „antwoord" worden gedacht. Van bijvoorbeeld
Andre Gevers. Of Leo van Vliet, Hennie Kuiper en Theo Smit. Jan Aling en
vervolgens Toine van den Bunder. Want ze waren er, met uitzondering van Joop
Zoetemelk, Fedor den Hertog en de vertegenwoordigers in Giro d'Italia
(Schuiten en Pronk) en de Spaanse Vuelta (de ploeg van Bode Deuren-Shimano)
allemaal. Met tenslotte een
driftig attaquerende Kuiper. Martin Havik (doet het in de nationale criteria
uitstekend) sloop mee. Maar Hennie kon in de tien ronden die toen hij
aanzette nog op het bord prijkten, de kloof van 55 seconden niet meer
overbruggen. Sterker: hij kwam geen meter dichter bij de leiders. Van wie tenslotte
Knetemann zich de sterkste toonde. Brabander Jan van Katwijk en Langerijs
capituleerden. Van Katwijk: „Ik had 's morgens nog tweeeneenhalf uur
getraind. Voor Bordeaux-Parijs moet ik voldoende kilometers in de benen hebben.
Maar in de wedstrijd voelde ik toch wel dat ik niet meer zo fris was. Twee
keer kon ik met Kneet mee. De derde maal moest ik hem laten gaan." Winst in
Roosendaal derhalve voor Gerrie Knetemann en T.I.-Raleigh. Dat ook in Kuiper
en later nog Henk Lubberding en Gerben Karstens, die zich kort na elkaar uit
de groep losmaakten, vertegenwoordigers had die aan de “klantenbinding"
dachten. Van de op anderhalve minuut gereden hoofdmacht was Theo Smit voor
Rhett van Trigt en Jan Huisjes de vlugste. JACQUES VAN MEER T.I.-Raleigh dus
bij de profs als winnaar. Maar ook bij de amateurs ging de winst naar een
fietsenmerk. Daar was de meeste publiciteit voor een renner in het tricot
van Gazelle: 20-jarige Jacques van Meer. De Westbrabander, nog maar net terug
van een wedstrijd door Mexico en de Verenigde Staten (waarin hij een rit
won), sloeg in de laatste ronden van de Van Meer en De
Waal maakten deel uit van een groepje van vier amateurs (met Herman Frijters
en Jannus Slendebroek) dat na de eerste schifting in de stromende regen,
voorop kwam. Tot De Waal en Van Meer ruzie kregen, namen die vier, elkaar
goed steunend, een ruime voorsprong op de sterk uitgedunde groep. Daarom
konden zij ook onbezorgd de prijzen verdelen. Waarbij De Waal het tussen de
jeugd (Van Erp-man Slendebroek en Markthof-Rogelli's Frijters zijn pas 19
jaar) niet gemakkelijk had. Nadat de Zeeuw de
vijfentwintig meter die zij waren achter geraakt weer had overbrugd, sloeg de
Gazelle-belofte dan ook hard toe. Van Meer (uit Wouw) ging hard aan en liet
het niet op een spurt aankomen. Hij won, erg knap, met voorsprong. Waarna
Frijters De Waal, die meer op Slendebroek lette, nog eens in de sprint
verraste. Ook de vijfde plek was trouwens voor een Markthof-man. Thuisrijder
Jan Gommers verliet op tijd het peloton, waarin Peer Maas de snelste was. PIET LIEFAARD In Roosendaal was
eerder al een renner in het nationale shirt gehuldigd. Bij de junioren liet
Piet Liefaard zien dat de vormcrisis waarmee hij worstelde, van tijdelijke
aard is. De Hoeksewaarder, wat gezondheid betreft nog niet in orde, was na Bij de dames
triomfeerde Nederlands vaandeldraagster Keetie van Oosten-Hage. Al snel
maakte de Zeeuwse haar bedoelingen duidelijk. Slechts jonge Petra de Bruin
kon haar volgen, maar oak zij moest later Keetie laten gaan. Rotterdammer Art
Wennekes (een paar seizoenen terug nog eens professional) greep de zege bij
de liefhebbers. De Ahoy'-renner versloeg in de eindsprint pas weer in het
gezelschap (na een maar moeizaam genezende sleutelbeenbreuk)teruggekeerde
Bleiswijker Bram Jansen en Cees van Helvoirt. De veteranenrace,
tenslotte, leverde Arie Veenendaal zijn zoveelste succes op. Rotterdammers
Hans Hoek en Nol Ket kwamen ook op het erepodium. BRON:Henk Kruithof DE UITSLAGEN Beroepsrenners: 1. Gerrie Knetemann (Huybergen) gom), 10. Jan
Huisjes (Almelo), 11. Piet van Katwijk (Mill), 12. Michel Jacobs (Bingelrade),
13. Cees Priem (Wemeldinge), 14. Leo v. Vliet (Honselersdijk), 15. Jan Raas
('s-Gravenpolder), 16. Jan Brinkman (Rotterdam), 17. Kees v. d. Wereld
(Nieuwkoop), 18. Ad Prinsen (Raamsdonksveer), 19. Lucas Hulzebosch (Beilen),
20. Johan v. d. Meer (Geleen), 21. Jan Hordijk (Westmaas), 22, Ger Bruinsma
(Westerbork), 23. Adrie van Houwelingen (Heesselt), 24. J. P. MacMillan
(Nw.-Zeeland), 25. Aad v. d. Hoek (Roogendaal), 26. Ton Zuiker (Aalsmeer),
27. Jan Krekels (Born), 28. Ko Hoogedoorn (Zwanenburg), 29. Martin Venix
(Zevenbergen), 30. Herman Ponsteen (Njjverdal). Amateurs 60 km: 1. Jacques v. Meer (Wouw), 2. H. Frijters (Moerdijk), 3. W. de Waal
(Axel), 4. J. Slendebroek (Beilen), 5. J. Gommers (Roosendaal), 6. P. Maas
(Roosendaal), Junioren 40 km: 1. Piet Liefaard ('s-Gravendeel), 2. Adrie v. d. Poel (Hoogerheide),
3. H. Vonk (Arnhem), Dames 30 km: l. Keetie van Oosten-Hage (Kloetinge), 2. P. de Bruin (Nieuwkoop), Liefhebbers 40
km: 1. Art Wennekes (Hoogvliet), 2. B. Jansen
(Bleiswijk), Veteranen 40 km: 1. Arie Veenendaal (Zeist), 2. H. Hoek (Rotterdam), 3. N. Ket (Rotterdam),
4. T. v. d. Brande (Heikant), 5. H. Dolderman (Woerden), 6. B. Wielis
(Sluiskil), 7. K. Tolhoek (Yerseke), 8. N. Slingerland (Noordwijkerhout), 9.
B. Solaro (Den Bosch), 10. S. Koevermans (Vlaardingen), ROSMALEN -
13 juni.1978 Amateurs: 1. Th. de Rooy, 2. H. Lunenburg, Amateurs: Junioren: ROSSUM - 2
april.1978 ROTTERDAM
- 18 juni.1978 Nieuwelingen: 1. P. de Groot, 2. W. den Hoedt, Liefhebbers: 1. J. Trouw, 2. H. Uittenbogaart, 3. J. van Geest, ROTTERDAM
- 7 augustus.1978 Amateurs: ROTTERDAM
- BLIJDORP - 30 juni.1978 Amateurs: 1. B. Huveneers, ROTTERDAM
- CHARLOIS - 31 mei.1978 Amateurs: Liefhebbers: 1. H. Lap, 2. P. Nobel, 3. W. Brouwers, 4. H. Hoek, 5. K.
Duivenvoorden, 6. H. Roos, 7. T. Koop, 8. P. Legierse, 9. J. v. d. Kooij, 10.
J. van Geest. ROTTERDAM
- COOLSINGEL - 29 april.1978 Amateurs: 1. T. Griep, 2. B. Huveneers, 3. R. Smit, 4. J. Kieftenburg, 5. R.
Haller, 6. J. Klomp, ROTTERDAM
- CROOSWIJK - 22 mei.1978 Amateurs: 1. W. Bosch, 2. J. Kieftenburg, 3. H. de Boer, ROTTERDAM
- DOENKADE - 24 sugustus.1978 Liefhebbers: 1. P. Legierse, ROTTERDAM
- FEIJENOORD - 1 mei.1978 Amateurs: 1. J. Klomp, Junioren: 1. P. Liefaard, 2. H. van Rossum, 3. R. Meeldijk, Liefhebbers en
veteranen: 1. J. de Keijzer, 2. W. Wielhouwer, 3. W.
Brouwers, 4. T. Koop, 5. J. Zwaan, 6. H. Ket, 7. W. Sparreboom, 8. H. Hofman,
ROTTERDAM
- KRALINGEN - 20 juli.1978 Amateurs: 1. R. den Boer, 2. P. Bosch, ROTTERDAM
- KRALINGSEVEER - 19 augustus.1978 Amateurs: Liefhebbers en
veteranen: 1. J. Hup, ROTTERDAM
-ZUIDWIJK - 10 juli.1978 Amateurs: ROTTERDAM
-SCHIEBROEK - 15 juli.1978 Amateurs: 1. R. Smit, 2. W. van Steenis, 3. J. Kieftenburg, ROTTERDAM
OVERSCHIE - 12 mei.1978 Amateurs: 1. H. de Boer, RUINERWOLD
- 17 juni.1978 Amateurs: 1. W. Vlot, 2. J. Vlot, 3. B. Wekema, RUURLO -
16 juli.1978 Amateurs: 1. H. Stamsnijder, Liefhebbers en veteranen: 1. J. Pluimers, 2. J.de Boer, |