|
JAARGANG 1979 WEDSTRIJDEN H
T/M K |
|
HAAKSBERGEN.(1979.08.17) Junioren: 1. Jan Hekman; 2. Jan Koster; 3. Eric Steijn; Nieuwelingen: HAAKSBERGEN.(1979.08.18) Amateurs: 1. Gerrit Mohlmann; 2. Jan Huisjes; 3. H. Ritterveld(Dld); Liefhebbers/Veteranen: 1. Ge Draaijer; 2. Henk Scheuten; 3. Henk Kuiper; HAARLE (23
juni).1979 Nieuwelingen: Liefhebbers en
veteranen: 1. J. Pluimers, 2. H. Kuiper, HAARLEM.SPAARNWOUDE
- 29 april.1979 Nieuwelingen: 1. T. de Boer, 2. J. van Straten, 3. S. Kuiper, 4. R. Vroom, Liefhebbers: 1. R. Bakker, 2. D. Schouten, 3. H, van Leeuwen (1), Junioren: HAARLEM.SPAARNWOUDE
(2 juni).1979 Veteranen: 1. W. Oosterbeek, Liefhebbers: 1. H. van Leeuwen, 2. R. Caarels, 3. R. de Vries, HAARLEM.SPAARNWOUDE
(3 juni).1979 Veteranen: 1. J. v. d. Horst, 2. H. Buis, 3. T. Krabb6, Liefhebbers: 1. R. de Vries, 2. B. v. d. Heuvel, 3. R. Caarels, HAARLEM.SPAARNWOUDE
(1 juli).1979 Veteranen: 1. J. Jansen, HAARLEM.SPAARNWOUDE
(4 juli).1979 Nieuwelingen: 1. E. Kieftenburg, 2. W. Otte, 3. R. Vroom, 4. H. v. d. Ham, Dames: HAARLEM.WAARDEPOLDER
(19 augustus).1979 Amateurs: 1. R. Smit, 2. W. Gomes, 3. H. v. d. Putten, Junioren: 1. H. de Vries, 2. J. R. de Boer, 3. P. Eyking, 4. R. Harren, Nieuwelingen: 1. W. Otte, 2. J. van Straten, 3. R. Vroom, Veteranen: HAARSTEEG
- 25 maart.1979 Amateurs: 1. H. Mutsaars, 2. W. de Waal, 3. W. van Steenis, Junioren: Nieuwelingen: HALSTEREN
- 29 april.1979 Amateurs: 1. P. Godde, Junioren: 1. H. Akkermans, 2. J. Hanegraaf, 3. P. Hoondert, Nieuwelingen: 1. R. Sienders, 2. H. Deelen, 3. J. Schillemans, 4. J. v. d. Poel, 5.
H. Marijnissen, 6. J. Pirard, 7. H. Bosma, HANDEL (1
juli).1979 Amateurs: Junioren: Nieuwelingen: 1. J. van Straaten, 2. P. Persijn, 3. J. Reeuwijk, 4. J. Defaux, 5.
S. Kisters, 6. R. Elshof, 7. J. Fransen, HANK (4
juni).1979 Amateurs: Nieuwelingen: Liefhebbers: HANSWEERT
(4 juni).1979 JOHAN VAN DE
VELDE won criterium van Hansweert De jonge belofte
van Peter Post, Johan van de Velde, kwam in het Zuid-Bevelandse kanaaldorp
Hansweert op de hoogste trede van het ere-podium. Met nog tien ronden van Jaap Klaasse en
zijn secondanten hadden ditmaal een avondcriterium voor de profs gepland en
dit pakte voor de organisatoren goed uit. Er was opmerkelijk meer
belangstelling dan voorheen, toen de profs altijd in de middaguren van de 2e
pinksterdag op pad werden gestuurd. Ruim 7000
toeschouwers zagen reeds in de beginfase Kees Bal en Wim de Ruiter in het
offensief gaan. Een poging die overigens geen effect kreeg. Ook Leo van Wet,
Johan van der Meer, Hans Langerijs, Jan Raas, Jos Schipper en Frits Pirard
zagen daarna hun moed niet beloond. Kees Bal en Leo van Vliet waren opnieuw
activisten na Boeiend bleef het
overigens, want twintig kilometer verder zochten Jos Schipper, Frits Pirard
en Wim de Ruiter opnieuw de ruimte op. Dit moedige trio hield het peloton
geruime tijd op afstand (maximale winst 28 seconden), maar toen Jan Raas, die
kort daarvoor lek had gereden en zonder zijn rondje vergoeding te incasseren
was teruggekeerd in het peloton na een briljante jacht, het weer eens
ouderwets op zijn heupen kreeg, greep men de leiders in de kraag. Kort na de
hergroeperdng kwamen dan Johan van de Velde en zijn zes metgezellen voorgoed
“weg". In de spurt van het peloton werd fel geduelleerd tussen Fans van
Katwijk, Theo Smit en Jan Aling met succes voor eerstgenoemde. Richard Bukacki
was in de slotfase bepaald onfortuinlijk en werd door een lekke band
uitgeschakeld.BRON: RIEN DE JONGE Beroepsrenners: 1. Johan van de Velde Amateurs: 1. H. de Jong, 2. W. Jeremiasse, 3. W. van Helvoirt, 4. H. Nieuwdorp,
5. W. van Dongen, 6. Ad van Peer, 7. J. Lepoeter, Dames: 1. K. van Oosten-Hage, 2. B. van IJken, 3. D. Wesdorp, 4. Tr. v. d.
Plaat, 5. B. v. d. Spiegel-Hage, HAPERT (10
juni).1979 Amateurs: 1. S. Jones (N.Zld.), Junioren: 1. Fr. Plantaz, 2. E. Ummels, 3. H. van Kessel, 4. J. Hartings, Nieuwelingen: 1. J. van Poppel, 2. S. Kisters, HARBRINKHOEK
(12 mei).1979 Nieuwelingen: 1. Wim Meijer, 2. Erik Ploeg, 3. Gies Bakker, HARDEGARIJP (14 augustus).1979 Junioren: 1. W. Bartol, 2. D. Pots, 3. Joh. Arends, 4. P. Caarels, 5. J. Bij1, 6. Fr. de Jonge, 7. E. Ploeg, HARDENBERG
(24 juli).1979 Amateurs: 1. Gerrit Brokelman, 2. Herman Snoeijink, 3. --- HARDEWIJK
(12 juli).1979 Junioren: 1. Henk Havik, 2. Rick Hacken, 3. Eric Steijn, HARDEWIJK
(13 juli).1979 Amateurs: 1. Arie Hassink, 2. Herman Snoeijink, 3. Jan Spijker, HARDEWIJK
(14 juli).1979 Amateurs: 1. Gerrit Brokelman, 2. Gerrit Mohlmann, 3. Popke Akkermans, Amateurs eindkl.: 1. Arie Hassink, 2. Herman Snoeijink, 3. Frits Schur, Junioren: 1. Henk Havik, 2. Rick Hacken, 3. Eric Steijn, Nieuwelingen: 1. Erik Kieftenburg, 2. H. Breeman, 3. Harrie Laning HARDINXVELD-GIESSENDAM
(9 juni).1979 Amateurs: Liefhebbers: HAREN (12
mei).1979 Amateurs: 1. J. Vlot, HARKEMA.(1979.08.25) Amateurs: 1. Frens Hoving; 2. Ebel Keizer; 3. Egbert Koersen; HARSKAMP
(2 juni).1979 Amateurs: 1. R. de Veer, 2. P. Stexjn, 3. J. Huisjes, 4. J. Ribbers, 5. W. v.
d. Hoef, Liefhebbers: 1. H. Rijks, HEELSUM.(1979.09.15) Junioren: 1. Johnny Arends; 2. Dick Schaafsma; 3. J. Strijker; Nieuwelingen: 1. Arjan van Gaveren; 2. Gerrie Rutten; 3. Ben Lambregts; HEEMSKERK
(5 september).1979 Amateurs: Nieuwelingen: 1. J. Brouwer, 2. R. de Haan, Liefhebbers: 1. J. v. d. Horst, HEEMSTEDE
- 30 april.1979 Junioren: 1. P, Pieters, 2. S. Rooks, Veteranen: 1. J. v. d. Horst, 2. W. van Dok, 3. H. Buis, 4. J. Dekker, 5. J.
Cuvelier, Liefhebbers: 1. D. Schouten, 2. H. van Leeuwen, 3. R. Bakker, 4. K.
Duivenvoorden, 5. P. v. 't Schilp, 6. J. v. d. Weijde, 7. D. Maarssen, 8. H.
van Leeuwen, 9. P. de Keijzer, 10. J. Riensema. HEERDE -
30 april.1979 Amateurs: HEERENVEEN
(23 juni).1979 Nieuwelingen: 1. Harrie Laning, 2. Hans Kleisen, 3. Erik Kieftenburg, HEERENVEEN
(7 juli).1979 Amateurs: 1. P. v. d. Knoop, 2. J. Vos, 3. D. Lolkema, 4. D. Timmer, 5. B.
Duit, Liefhebbers: Junioren: 1. J. Hekman, HEERHUGOWAARD
(5 augustus).1979 Henk Lubberding
wint ook de Toer de Waard Henk Lubberding
heeft een vruchtbaar weekje achter de rug in Noord-Holland. Na winst in de
Driebantoer in Venhuizen schreef de nationale kampioen op 5 augustus ook de
Toer de Waard op zijn erelijst. Deze profronde in Heerhugowaard - op dezelfde
datum als de Ronde van Ossendrecht - kreeg alle nationale toppers aan de
start. Ossendrecht diende het met slechts enkele Nederlanders te doen en
vulde het deelnemersveld aan met Belgen. In Heerhugowaard ging het precies
contra. Naast vrijwel alle Nederlandse profs - behoudens Joop Zoetemelk - had
men geeontracteerd o.a. Walter Godefroot, Herman van Springel en de Noor
Knut Knudsen. Noord-Holland bleek opnieuw trek te hebben in het beroeps-
wielrennen. Ruim twaalfduizend mensen bezochten de ronde en dat stemde het
comite Toer de Waard uiterst tevreden. Ook volgend jaar is er een Toer de
Waard, glunderde voorzitter Co Zut. Sportief gezien
werd de ronde een aantrekkelijk kijkspel. Door het niet al te hoge tempo - de
heren reden de Na een mislukte
poging van Van Gerwen, Fons van Katwijk, Langerijs en Godefroot kwam opeens
de “goede trein" op gang. Eerst schoten weg Knetemann, Van Gerwen, Groen
en Jan van Houwelingen. Op het moment van de zoveelste hergroepering
demarreerde Henk Lubberding waarbij alleen Roelof Groen kon volgen. Nu zette
Lubberding wel door. En hoe. Alhoewel sommige toeschouwers nog rekenden op
een stuntje van de Hoogenboom-man kwam de zaak toch weer uit zoals het al
voor de koers door velen was voorspeld. In de laatste ronde schudde
Lubberding zijn medevluchter af om onbedreigd te winnen. Uit het peloton waren
ook nog wat renners ontsnapt, zodat de pelotonssprint ging om de elfde
plaats. Fons van Katwijk toonde zich ditmaal de rapste. Zijn grote opponent
Gerrie van Gerwen was al eerder als vierde over de streep gekomen. Van de Noor Knut
Knudsen, kandidaat voor de wereldtitel achtervolging, heeft het publiek niet
al teveel gezien. In zijn lichtblauwe trui fietste hij onopgemerkt in het
peloton mee. Een jammerlijke zaak voor de organisatoren die toch een flink
bedrag voor dit soort renners neertellen. Dat geld is beter besteed aan
vechtjassen zoals Hans Langerijs.BRON: RON KAT Beroepsrenners: 1. Henk Lubberding (Voorst), 2. Roelof Groen op Amateurs: 1. R. Borst, 2. S. Pieters, Liefhebbers: HEERJANSDAM
- 28 april.1979 Amateurs: 1. W. de Waal, 2. P. Godde, 3. P. Bosch, Nieuwelingen: Jeugd (12 jaar) : Jeugd (13 jaar) : 1. T. Kortekaas, 2, R. Breestraat, Jeugd (14 jaar): 1. R. Lupgens, 2. B. Razenberg, 3. R. Stuyt, 4. S. Sienders, 5. S.
Roos, 6. R. Roos, 7. P. Stolk, HEERLE (12
sugustus).1979 Amateurs: Junioren: 1. J. Hanegraat, 2. J. de Crom, 3. R. Heeren, 4. R. Kok, 5. R. van de
Steen, 6. J. Vermunt, Liefhebbers: HEERLEN
(12 augustus).1979 Amateurs: 1. W. Jennen, 2. J. Meulenberg, 3. H. Janssen, 4. Y. Boelhouwers, 5.
W. Wilms, 6. J. Ramaekers, 7. J. Verhooren, Junioren: 1. H. Baudoin, 2. W. Demandt, Nieuwelingen: 1. W. v. d. Meer, HEESCH.(19079.08.17) Amateurs: 1. Hennie van lent; 2. Louis van Wely; 3. Arie Versluis; HEESWIJK
(8 juli).1979 Amateurs: Junioren: 1. P. Boers, Nieuwelingen: 1. J. Verschuur, HEIKANT
(27 mei).1979 Amateurs: Liefhebbers: 1. T. v. d. Branden, HEINKENSZAND.(1979.08.25) Amateurs: 1. Gerard van ’t Geloof; 2. Thijs Fase; 3. Wies van Dongen; HEINO (19
mei).1979 Nieuwelingen: 1. Karel de Brons, 2. Jos van de Wegberg, 3. Rob Breeman, HEL VAN
HET MERGELLAND.CLUBPLOEGEN – 7 april.1979 7e Hel van het
Mergelland voor dubploegen „Het is weer
zover, de Hel wacht ... Grimmig als altijd en voor velen te heet." Dat
was te lezen in het keurig uitgevoerde persmapje, waarin wielerkenner bij
uitstek, d.s.l. Joep Voots, in deze termen schreef. Kon hij weten, hoe de
omstandigheden in 1979 waren? Veel coureurs met nog te weinig kilometers in
hun gespierde benen; de eerste, echte lentedag van 1979; een omlegging -
ongewild - in het parkoers op Belgisch grondgebied, telkenmale de
“beul" in deze Hel; voldoende kwantiteit aan de vertreklijn. In totaal 134
renners, verdeeld over 29 clubploegen en 5 buitenlandse ploegen (Belgie,
Duitsland, Luxemburg, Joegoslavie en Noorwegen), gingen van start. Tussen de
deelnemers een groot aantal ex-profs, o.a. Arie Bakker, Wim de Waal, Mathieu
Dohmen, Wil van Helvoirt, Bennie Groen, Henk Prinsen en Klaas-Pieter Sterk.
Maar ook de sterke Belgische kleppers uit Leopoldsburg, te weten Ronny Claes
(winnaar 1978) en J. Wellens, een broer van de Raleigh-troef Paul Wellens. De eerste Bij de
grenspassage - na De situatie na Er waren nog Nog De voorsprong van
de drie koplopers steeg: 40 sec. in Mheer, Bij Mesch - nog In de laatste
kilometer ontsnapte Wellens uit de achtervolgende groep. Zijn sprong reikte
net niet ver genoeg ... een vijftigtal meters bedroeg nog zijn achterstand op
zijn clubgenoot Ronny Claes, die maar nipt Albert Bongers in de spurt voor
bleef. Een
teleurstellende wedstrijd, door de heren coureurs opgediend! De finale was -
hoe flonkerend ook - niet in staat verandering te brengen in onze gedachte,
dat deze Hel slechts een klein vagevuurtje bleek te zijn. Jammer, jammer voor
de 182 medewerkers van deze gigantisehe organisatie. BRON: JEAN HOUBEN
Amateurs: 1. R. Claes (Leopoldsburg-Beig.) Bergklassement:
1. R. Claes (Belg.), Ploegenklassement: 1. Leopoldsburg (Belgie) 10.52.36, 2. WC NoordLimburg 10.54.23, 3.
Buitenlust 10.56.30. Junioren: 1. H. Emonds (Sport en Steun - Belgie) Bergprijs: 1. E. Stevens (Belgie), 2. H. Emonds (Belgie), 3. J. Ilarings, 4.
Th. van Vliet, HELLEVOETSLUIS
(4 augustus).1979 Amateurs: 1. H. de Boer, Liefhebbers: HELMOND.BAVARIA
- 15 april.1979 Amateurs: 1. Jac. van Meer, Junioren: Nieuwelingen: 1. J. P. van Poppel, 2. W. Verbert, HELVOIRT
(22 juli).1979 Amateurs: 1. R. de Veer, Junioren: Nieuwelingen: 1. J. Vos, HENDRIK-IDO-AMBACHT
(19 juli ).1979 Amateurs: 1. J. de Groot, 2. H, de Boer, 3. J. Klomp, 4. K. St. Nicolaas, 5. R.
Hoffman, 6. W. van Steenis, Liefhebbers: HENGELO
(18 mei).1979 Leo van Vliet
winnaar 5e Nacht van Hengelo Ten aanschouwe
van maar liefst 30.000 wielersportliefhebbers die het parkoers van Hengelo's
binnenstad omzoomden, versloeg de talentvolle Leo van Vliet de Belg Eddy
Schepers in de eindsprint. Henk Lubberding, die de gehele koers „tussen de
wielen" meekoerste, perste er in de slotfase een krachtsexplosie uit en
werd zodoende derde. Lange tijd had de
koers een vlak verloop. Wet schermutselingen aan de lopende band, maar
demarrages van formaat vielen er niet te melden. De eerste uitlooppoging werd
ondernomen door Hennie Kuiper, die in zekere zin voor eigen publiek fietste,
omdat hij van Denekamp afkomstig is, de actieve Martin Havik en Wim de
Ruiter, ook een ex-oosterling, afkomstig uit Hattem. Toen deze uitlooppoging
teniet werd gedaan, weer een demarrage, ditmaal van Joop Zoetemelk, die
renners als Piet en Fons van Katwijk, Hans Langerijs, Johan van de Meer en de
Belgen Eddy Schepers en Guido Calster met zich kreeg. Deze groep bleef enkele
ronden voor het peloton uit koersen. De door het talrijke publiek
aangemoedigde Hennie Kuiper sleurde aanhoudend aan de kop van het peloton en
hij was in zekere zin de initiatiefnemer om de vluchtgroep tot de orde te
roepen. Zou het dan op
een massale eindsprint uitdraaien? De Belg Eddy Schepers dacht er anders
over. Toen hij plotseling keihard demarreerde in de slotfase, volgde de
attente Leo van Vliet hem op knappe wijze. Dit duo bouwde een voorsprong op
van een halve minuut. In de eindsprint won Leo van Vliet gemakkelijk. Henk
Lubberding kwam als derde op het erepodium te staan, toen hij in de slotfase
een keiharde demarrage plaatste waarop niemand uit het peloton reageerde. Een tijdrit die
vooraf werd verreden over Beroepsrenners: Amateurs: 1. Hans Boom, 2. Arie Hassink, 3. Hennie Stamsnijder HENGEVELDE
(15 juni).1979 Amateurs: 1. Arie Hassink, 2. Jos Lammertink, 3. Jan Spijker, HERPEN.(1979.08.23) Junioren: 1. Peter Pieters; 2. Eric Vossenberg; 3. Jan Koster; Nieuwelingen: 1. Ben Lambregts; 2. John Vos; 3. Ron Mackay; HETEREN
(24 mei).1979 Amateurs: 1. B. v. d. Stelt, 2. S. van Leyen, Dames: 1. Mohlmann-Riemersma, 2. H. Top, HILVARENBEEK
(17 juni).1979 Amateurs: 1. Piet van Leeuwen, 2. Mathieu Dohmen, 3. Rinus Seuntjes, Junioren: 1. Cees Lazeroms, 2. Johan Lammerts, 3. Erwin Ummels, HILVERSUM
(1 September).1979 Amateurs: Junioren: 1. H. Winkel, Liefhebbers: 1. J. Hup, 2. H. Hoevers, 3. B. v. d, Heuvel, 4. E. de Vos, 5. S.
Hoff, 6. T. Schuurman, HIPPOLYTUSHOEF
( 30 juni).1979 Amateurs: 1. R. Kos. 2. J. Kieftenburg, 3. H. van Lent, 4. J. Butter, 5. S.
Klaver, Liefhebbers: 1. R. Bakker, 2. Th. Degeling, 3. D. Schouten, HOEK VAN
HOLLAND (11 juli).1979 Amateurs: 1. J. Zuijdweg, 2. P. Bosch, 3. J. van Tilborgh, 4. R. Borst, HOEVELAKEN.(1979.09.15) Amateurs: 1. Herman Snoeijink; 2. Joop Ribbers; 3. Egbert Koersen; HOEVEN (6
mei).1979 Amateurs: 1. T. Appeldoorn, Junioren: 1. J. Lammerts, 2. T. Walenburg, Nieuwelingen: 1. J. Peels, HOGE
ZWALUWE (7 september).1979 Amateurs: 1. P. Bosch, HOLLANDSCHEVELD
(16 juni).1979 Amateurs: Junioren: HOLTEN (30 juni).1979 Nieuwelingen: Liefhebbers A: 1. H. Kooy, 2. R. Oosterveld, 3. J. Pluimers, 4. H. Kuiper, Liefhebbers B: 1. J. Boode, 2. H. Rikkering, 3. E. Post, 4. J. Timsner, HONSELERSDIJK
(6 juni).1979 Amateurs: 1. B, van Lamoen, 2. W. van Steenis, 3. T. Hogervorst, Junioren: 1. H. Havik, Liefhebbers: HOOGERHEIDE.(1979.09.18) Amateurs: 1. Bas van Lamoen; 2. Piet Kuijs; 3. Peter van den Knoop; HOOGEVEEN
- 21 april.1979 Nieuwelingen le
jaars: Nieuwelingen 2e
jaars: 1. J. R. de Boer, 2. R. de Haan, 3. E. Ploeg, 4.
H. Laning, 5. J. Defaux, 6. Ch. Jacobs, Dames: Veteranen en
liefhebbers: 1. P. Dijkstra, 2. J. van Hattum, 3. J. Hup, 4.
H. Lap, 5. J. Winters, 6. B. Schuurman, 7. H. Scholten, HOOGEVEEN
(5 mei).1979 Junioren: l. J. Koster, 2. J. Schipper, 3. J. Robbe, 4. J. Striker, 5. E. Steiin, 6. J. Wessels, 7. R. Moorman, 8. J. Bijl, 9. E. Emens, 10.
P. Koppen. HOOGEVEEN
(1 augustus).1979 Amateurs: 1. J. Spijker, HOOGEZAND
- 30 april.1979 Veteranen: 1. W. Koolman, 2. H. Reintke, 3. H. Laphor, 4. J. Tijms, 5. B. Schuurman,
6. J. Veenhuis, 7. R. Steenbergen, Liefhebbers: 1. P. Dijkstra, HOOGEZAND
(10 juni).1979 Amateurs: Liefhebbers en
veteranen: 1. J. Pluimers, 2. H. Kuiper, Junioren: 1. D. Pots, 2. J. Schipper, 3. J. Koster, HOOGKARSPEL
(8 juli).1979 Amateurs: 1. J. Derksen, Nieuwelingen: 1. W. Otten, 2. R. Vroom, 3. S. Kuiper, Liefhebbers: 1. R. Bakker, 2. T. Degeling, 3. H. Roos, 4. J. Peetoom, 5. J.
Vriend, HOOGLAND
(6 mei).1979 Amateurs: 1. P. Kleine, 2. W. Pater, 3. E. Dickhof, 4. D. Wilgenburg, Liefhebbers: 1. K, Bokma, 2. K. Duivenvoorden, 3. T. Degeling, 4. R. Steenman, 5.
H. v. d. Oever, HOOGLANDERVEEN.(1979.09.08) Liefhebbers/Veteranen: 1. Maarten Ducrot; 2. Theo de Waal; 3. Henk Hoevers; HOORN (7
juli).1979 Amateurs: 1. R. Haller, Nieuwelingen: 1. R. Schurink, 2. R. Vroom, 3. W. Otten, Liefhebbers: 1. R. Bakker, Liefhebbers: 1. H. Roos, 2. J. v, d. Horst, 3. J. Vriend, 4. J. Dekker, 5. S.
Kamp, HOUTIGEHAGE
- 21 april.1979 Amateurs: 1. E. Koersen, 2. S. Fleetwood (Eng.), HUIZEN
(NH) - 30 april.1979 Nieuwelingen: 1. Chr. Jacobs, 2. B. van Vlaanderen, 3. R. den Ouden, 4. J. v. d.
Mark, 5. S. Kuiper, 6. H. Bierens, 7. J. Boschard, 8. R. Meistrok, Liefhebbers en
veteranen: HULSBERG
(26 mei).1979 Amateurs: 1. J. Harings, 2. E. Visscher, 3. H. Snoeijink, 4. T. Jones
(Engeland), 5. Fr. de Lange, Nieuwelingen: HULSBERG
(27 mei).1979 Veteranen en
liefhebbers: 1. Nelissen, 2. Botterweck, 3. Ruyters, 4.
Keyers, 5. Heemskerk, 6. v. d. Weert, 7. Notermans, 8. Pelzers, 9. Dolmans, 10. Smits. Junioren: 1. Habets, 2. Meerburg, 3. Polloni, 4. Senden,
5. Nevels, 6. Wolters, 7. Schepers, 8. Wolf, 9. Lanuners, 10.
Spee. HULST (29
mei).1979 Amateurs: Liefhebbers: HULST.(1979.10.02) Amateurs: 1. P. Godde, 2. J. Jonkers, 3, W. van Dongen, 4. B. van Lamoen, 5.
Th. Fase, 6. H. Nieuwdorp, 7. P. Kivits, HUYBERGEN
(16 juni).1979 Amateurs: 1. P. Hofland, 2. Ch. Dietvorst, 3. W. de Waal, Liefhebbers: 1. R. van Lienden, 2. K. Tolhoek, 3. K. Duivenvoorden, 4. B. van de
Heuvel, IJSSELMUIDEN
(4 september).1979 Nieuwelingen: 1. E. Kieftenburg, 2. J. Brouwer, 3. W. de Lange, 4. T. van Loveren,
IJSSELSTEIN.VENRAY
(30 juni).1979 Amateurs: 1. Herman Snoeijink, 2. Jos Bellemakers, 3. Mathieu Dohmen, IJZENDIJKE
- 15 april.1979 Amateurs: 1. W. de Waal, 2. W. van Dongen,3. W. Jeremiasse, 4. H. de Boer, 5.
H. Frijters, 6. H. de Jong, Nieuwelingen: IJZENDIJKE
(5 juni).1979 Junioren: 1. W. Wieme, Liefhebbers: 1. K. Tolhoek, 2. Th. v. d. Brande, 3. S. van Dongen, 4. K.
Sebrechts, 5. Ch. de Smit, 6. W. de Feber, JOURE (26
mei).1979 Amateurs: Nieuwelingen: 1. H. Laning, 2. W. Meijer, K.O. RACE
– 24 maart.1979 Na saaie vertoning toonde
Nieuw-Zeelander ROGER SUMICH zich
in de slotfase de sterkste Roger Sumich (23)
is winnaar geworden van de 6e K.O. Race, de derde van-stad-tot-stad-wedstrijd
van dit seizoen, met start en finish te Veendam. Om met de deur in huis te
vallen: Sumich, die eerder de Omloop van de Haarlemmermeer op zijn naam
bracht, toonde zich zelf ook ietwat verrast. Direct na afloop
van deze wedstrijd, die zoals voorheen op voortreffelijke wijze door de R en
TC Stormvogels (Veendam) op touw werd gezet, reageerde Sumich: „Van meet af
toonde ik mij attent. Toen de meute bijeen bleef, besloot ik met zo'n SAAI Inderdaad kreeg
deze 6e K.O. Race het predikaat: “Zeer saai". De weersomstandigheden
waren er ook naar, namelijk het was windstil en het zonnetje scheen op de
ruggen van de ruim 100 coureurs. Officials als
coach Rinie Wagtmans, de sportcommissieleden Bas Goud en Adriaan de Schipper
alsmede hoofdbestuurslid Veenstra toonden zich ook niet enthousiast over de
verrichtingen van de coureurs die zeer weinig strijd hebben geleverd.
Overigens, we tekenen hierbij aan, dat naar onze mening de ploeg van Driessen
Stoffen-Optilon, die in de voorgaande klassiekers van zich deed spreken,
node werd gemist. We twijfelen er niet aan of coureurs als Henk Mutsaars,
Hans Koot en Hans Plugers hadden zeker eerder voor “vuurwerk" gezorgd.
Hoe het ook zij, ze waren er niet. Zo moesten we ons tevreden stellen met
twee uitlooppogingen van de Expert-coureur Anno Meems en een demarrage van
Nico Hilberink. Ook Jan van Elburg, die later in de slotfase ook nog van zich
deed spreken, probeerde aan de haal te gaan, maar ook hij werd teruggehaald. Meer dan honderd
kilometers pedaleerde men door de Groningse dreven en naast bovengenoemde
plagerijtjes was er weinig te noteren. Af en toe wat valpartijtjes. Bij een
ervan werd de kopman van Union, Jans Vlot, met wat kneuzingen uitgeschakeld
en Kor van Es (Expert) liep drie gekneusde ribben op. Toen een ieder zich
reeds voorbereidde op een massale eindsprint, kwam er na De kopgroep van
dertien bleef in hoog tempo doorgaan en zo zagen we toch nog een aardige
finale, die echter het wedstrijidbeeld over het geheel genomen, vergeleken
bij de Ster van Zwolle en de Ronde van Zuid-Holland, niet meer goed kon
maken. De voorsprong van de koplopers word geleidelijk aan opgevoerd tot 50
seconden. Jammer was het, dat Gerard Schipper, een pupil van de
Batavus-ploeg, door een lekke band terugviel en de als amateur debuterende
Amstel-man Gerrit Takens viel terug vanwege het feit, dat hij nog niet
voldoende trainings kilometers in de benen had. FINALE In de finale dus
drie leden van Gazelle-Campagnolo, drie van Batavus, een van Bas Dekker-Jan
Janssen-Mitsubishi, een van Amstel, een van Union, een van Elite
Meubel-Ketting-Shimano en de goed rijdende Henk van Dijk van Seine Meubelen-RTVZ
Zwolle. Duidelijk was
het, dat de eindstrijd zou gaan tussen Batavus en Gazelle-Campagnolo. Toen
Sumich aan de haal ging, waren het met name renners als De Rooy en Klein die
voor het defensieve werk zorgden. Coureurs als Egbert Koersen en Herman
Snoeijink, welke laatste de 3e Gouden K.O. Race op zijn naam schreef, kregen
geen kans. Overigens, Herman
Snoeijink, de veldrit-specialist die voor het eerst weer deel nam aan het
„grote werk", was persoonlijk tevreden. “Als eenling had ik het kwaad te
verduren. Wanneer ik ook maar even probeerde weg te komen, had ik een Union of
een Batavus-coureur aan m'n wiel. Daaarom bleef ik, naast die twee coureurs,
Sumich en Van Tilborgh, weer aan de haal waren gegaan, attent met het doel
een derde plaats te bemachtigen. Wel, dit is me gelukt en eerlijk gezegd heb
ik ook voor het komend wegseizoen vertrouwen," aldus Snoeijink. Ook Arie Hassink
kreeg geen kansen, omdat hij als enige Amstel-coureur in de kopgroep zat.
Zijn overige ploegmakkers, zoals de troeven Jos Lammertink, Gerrit Mohlmann
en Jan Spijker, hadden de slag gemist. Takens fietste dapper mee maar kon ook
geen vuist maken in de beslissende fase. De strijd tussen de coureurs van
Batavus en Gazelle-Campagnolo werd ten slotte in het voordeel van
laatstgenoemde formatie beslist. Alle dertig
prijswinnaars ontvingen van sponsor Klaas Oosterhof een beker. BRON: BEN
ZOMERDIJK Amateurs: 1. R. Sumich (Tilburg) Ploegenklassement: 1. Gazelle-Campagnolo, 2. Batavus, 3. Bas Dekker Jan
Janssen-Mitsubishi, 4. Union, 5. Amstel, 6. Markthof-Arsinellov. d. Zalm. KAMERIK
(11 augustus).1979 Good old Herman
van Springel winnaar in Kamerik Herman van
Springel heeft het al aangekondigd, dit jaar is zijn laatste seizoen als
actief wielrenner. Maar wie de sympathieke Belgische prof in Kamerik aan het
werk zag, zal het spijten dat Herman zijn fiets aan de wilgen gaat hangen.
Zijn optreden was gewoon klasse, pure klasse, doorspeend met moed en lef.
Want toen de beslissende eindfase begon was Herman van Springel de outsider
van de zes man sterke kopgroep die met een ronde voorsprong aan de leiding
joeg. Drie renners van Marc-Superia-Zeepcentrale behoorden tot die kopgroep.
Naast Herman van Springel ook nog Jan Aling en Jos Schipper. De andere drie,
toch ook geen kleintjes: Theo Smit, Hubert Mathis en de Belgische kampioen
Gerry Verlinden, waren kansloos. In een sprankelende finale domineerde
tenslotte Herman van Springel, met een straatlengte voorsprong werd hij de
onverwachte maar toch erg grootse winnaar van een boeiende 11e Rondo van
Kamerik. Twee ronden voor
het einde, toen het peloton al was afgespurt, demarreerde de blonde Zeeuw Jos
Schipper. Hij moest zijn eerste zege nog binnenhalen, maar de Fransman Hubert
Mathis pakte hem terug, tot twee keer toe. Toen was het de beurt voor Jan
Aling, maar nu was Gerrie Verlinden actief genoeg, om het gevaar in de kiem
te smoren. Dan was het de beurt van nummer drie van de Zeepcentrale-Superia
ploeg Herman van Springel, die bij het luiden van de bel zijn demarrage
plaatste. Hubert Mathis en Gerry Verlinden zaten door, Theo Smit reageerde
niet en Jos Schipper en Jan Aling hadden er uiteraard vrede mee. De slag was
gestreden, good old Herman van Springel was met zijn 36 jaren niet meer te
houden, een straatlengte verschil was het resultaat op zijn volgers van wie
Jan Aling nog verrassend tweede werd voor Theo Smit, Hubert Mathis, Gerry
Verlinden en de moegestreden Jos Schipper. Een beste finale, dat zeker. Op de elide
augustus de elfde Ronde van Kamerik, dat betekent een carnavalssfeer.
Carnavalsvereniging De Bonenpikkers uit Chaam zorgden daar voor, compleet
met hofdames en prins en de vele duizenden waardeerden dat. Schatting van de
toeschouwers ? Wij doen een greep, zo'n 35.000, dat wil zeggen dat het tienvoudige
van het 3500 man en vrouw tellende kleine dorpje Kamerik. Een drukte van
jewelste, wat een unieke sfeer bracht. Grootste wegblijver meteen de Italiaan
Guiseppe Saronni, die wel getekend had, maar omdat hij daags daarvoor in
Pijnacker, ondanks contract, niet mocht starten, ook Kamerik maar in de steek
liet. Dat kan allemaal zo maar, gemist werd hij niet. Ludo Delcroix en Knut
Knudsen kwamen er voor in de plaats. Het publiek miste Saronni nauwelijks,
want daarvoor was er een tegoed veld renners aanwezig. Zelfs Gerrie Knetemann
en Jan Raas c.s. werden niet gemist. Door die afwezigheid van
TI-Raleigh-McGregor-mannen kwam er ook een ander koersbeeld. De mannen van
Peter Post konden de koers niet naar hun hand zetten. De Belgische kampioen
Gerry Verlinden dacht daar kennelijk ook aan, want al na twee ronden
demarreerde hij en niemand hield die drieste poging tegen. Heel lang reed hij
op kop, waarna er toch een tegenaanval kwam. Hubert Mathis, Jos Schipper en
Jan Aling gingen op jacht, wat later volgden Herman van Springel en Theo
Smit. Het ging verschrikkelijk hard, waarna toch eindelijk ook Gerry
Verlinden werd opgeslokt door de vijf volgers. Maar zo hard was het gedaan
dat de zes koplopers het peloton in de rug keken. Zo half weg koers werd de
winstronde dan ook gepakt, waarna de bedrijvigheid in het peloton daalde. Met
nog Beroepsrenners: 1. Herman van Springel Amateurs: KAMPEN (19
juni).1979 Nieuwelingen: 1. R. Schurink, 2. Jan Roelof Groen, 3. Harrie Laning KAMPEN (5
juli).1979 Amateurs dernies: 1. Jan Spijker, 2.---- 3.----- KAMPEN (21
augustus).1979 Amateurs: 1. H, Snoebink, 2. B. Brouwer, 3. D. Klein, KAMPIOENSCHAP VAN NEDERLAND.DAMES (23 juni).1979 Hennie Top komt
nog wat routine tekort TINEKE KOLE-FOPMA terug aan de
top
Brons voor Keetie Toch een
verrassende ontwikkeling in het nationale dames-wielrennen daar op de
Slingerberg in Geulle. Want, waar iedereen - tijdens nu toch echt haar
laatste wegrace om het rood-wit-blauwe tricot - een tiende triomf verwachtte
van bijna 30-jarige titelverdedigster Keetie van Oosten-Hage, daar greep
ineens kittige Tineke Fopma de gouden medaille. Of eigenlijk Tineke
Kole-Fopma. Want sinds haar huwelijk met ex-coureur Reinier Kole, heet de
25-jarige lerares geschiedenis mevrouw Kole. Maar er is meer
veranderd in het leven van de wereldkampioene 1975. Het Friese meisje uit
Huins (Tineke woont nu in Goes en geeft 19 uur les op de Avond-Mavo daar en
op de Christelijke Pedagogische Academie in Middelburg) werd een Zeeuwse. Ze
veranderde van sponsor: ging van Batavus naar Beck's Bier en besloot vorig
seizoen weer helemaal “opnieuw" met de opbouw van haar wielercarriere
te beginnen. Mevrouw Kole: „Ik
vond dat ik bij mijn oude sponsor niet meer zo werd gewaardeerd. Daarom koos
ik in eerste instantie voor een clubshirt. Maar, omdat ik veel train met
Keetie en Bella, kwam ik toch bij Beck's Bier-Hitachi-MS Mode terecht. Daar
kon ik rustig naar deze prestatie toewerken. Want, nadat ik vorig seizoen
niet voor de w.k.-selectie in aanmerking kwam, was ik maar gestopt. Het leek
me beter deze competitie 'van onderaf' te beginnen." Waarbij Tineke
Kole-Fopma in Geulle profiteerde van het duidelijk in haar voordeel werkende
parkoers. Ze kan immers uitstekend “omhoog" rijden. En ... ze heeft
voldoende koersinzicht om van bepaalde situaties te profiteren. Tineke's kans
kwam in de achtste van de tien ronden. Tijdens de negende beklimming dus van
de Slingerberg (de dames begonnen evenals de amateurs aan de voet om het
gevaar van een valpartij in de eerste afdaling te beperken). Al veel vroeger
had Truus van der Plaat de eerste grote schifting in het veld van 72 dames
doorgevoerd. Haar aanval, waarvan ze zelf een van de slachtoffers werd, omdat
de Geldermalsense het hoge tempo vooraan slechts even kon volgen, werd
beantwoord door Petra de Bruin (Gazelle), Hennie Top (Batavus), Keetie van
Oosten-Hage (Beck's Bier), Marian Bik (Bik), Tineke Kole-Fopma (Beck's Bier)
en Anne Mohlmann-Riemersma (Hitachi). Die zes bouwden een marge op van dik
twee, en later zelfs zes minuten op de verslagen groep, waarin Bella van der
Spiegel-Hage en Mieke Havik tevergeefs trachtten nog wat terug te doen. De weg naar een
tiende kampioenschap voor Keetie lag open. In haar veertiende titelrace
(eerder negenmaal eerste, drie keer winst voor
zus Bella en eenmaal voor ploeggenote Nita van Vliet) probeerde de
uurrecordhoudster ook wel degelijk de zaken te forceren. Maar aan haar wiel
kleefden de concurrentes. Keetie: „Het parkoers was misschien voor mij nog
niet eens zwaar genoeg. Natuurlijk, die klim is lastig, maar er ontbrak een
beetje wind. En daarom kon ik niet echt wegkomen." Tineke Kole
profiteerde. Want zij kreeg wel ruimte. Op de demarrage van Tineke, die na
haar val in de ronde van Strijen in 1977 nooit meer topniveau haalde, bleef
een antwoord uit. Alleen Hennie Top wist het gaatje te dichten. De 22-jarige
schaatsenrijdster uit Wekerom ging immers ook prima bergop. Ze ziet het
fietsen als training voor de sport op de smalle ijzers, maar doet het toch
wat serieuzer dan de meeste andere schaatsters. Hennie: „Ik fiets tot aan de
winter door. Anderen stoppen eerder om over te gaan op de pure schaatstraining." Die Hennie Top
kwam bij Tineke Kole. Keetie: ,Wij zaken er met de rest van het groepje toen
niet meer dan Anderhalve minuut
voor Keetie brons opeiste, spurtte haar ploeggenote immers naar goud. De
nieuwe kampioene: „Ik was eigenlijk verbaasd dat Hennie nog bij kwam. Maar ik
rekende er verder op dat Keetie de boel controleerde achter me. En in de
spurt had ik gelukkig genoeg ervaring om niet te vroeg op kop te komen." Eenmaal wel in
die positie hield Tineke Kole-Fopma tweemaal behendig en reglementair juist
de poort gesloten voor haar enige concurrente. Het verschil was op de streep
duidelijk. De Friese Zeeuwse bewees dat ze vier jaar na Mettet opnieuw terug
is aan de top. Dat ze in augustus, evenals Keetie, candidate is voor een
ereplaats in Valkenburg. Want die wedstrijd is voor beide dames nog
belangrijker dan de slag in Geulle. Al ontkende Keetie resoluut alle insinuaties
als zou zij de rood-wit-blauwe trui hebben “weggegeven" om straks op weg
naar de regenboogtricot verzekerd te zijn van broodnodige assistentie. BRON:Henk
Kruithof Dames: 1. Tineke Kole-Fopma KAMPIOENSCHAP
STUDENTEN (29 juni).1979 EEN STILLE HOOP
WERD WERKELIJKHEID Meester Eric Geserick
de nieuwe studentenkampioen Wat is er mooier
dan eerst afstuderen aan de Paedagogische Academic, het diploma op zak steken
en tussen de bedrijven door nog wielersport beoefenen om dan aan het eind van
je studentencarriere nog een keer aan de nationale kampioenschappen voor
studenten te kunnen deelnemen om zo waar nog te winnen ook. Rassprinter Eric
Geserick verrichtte dat huzarenstukje bekwaam op de beroemde Amersfoortse
tankbaan, hij was duidelijk de snelste der studenten en versloeg zijn grote rivalen
Han Vaanhold en Louis Veeke, die resp. met het zilver en brons genoegen
moesten namen. De 22-jarige Eric
Geserick had met die prestatie zijn studententijd afgerond, een mooiere
beloning had hij zichzelf niet kunnen geven. De nieuwe
studentenkampioen Eric Geserick: „Ik ga inderdaad de laatste tijd wat korter
rijden, ik zoek het nu ook meer op de weg dan op de baan. Ik wil me waar
maken op de weg, om meer startgelegenheid te krijgen voor de Zesdaagsen,
waarvan ik het vorig jaar alleen maar in Rotterdam reed. Nu waren Han
Vaanhold, Louis Veeke en Alex Pieters mijn grote concurrenten, maar het
parkoers was nog niet zwaar genoeg voor een grotere afscheiding". Eric haastte zich
daarna met spoed weg, 's middags moest hij weer voor de klas staan van de
lagere school in Nederhorst den Berg. De meester was kampioen van Nederland
geworden ... Niet minder dan
105 studenten hadden zich voor de titelstrijd gemeld, welgeteld 86 kwamen er
aan de start, van de wegblijvers hadden de meesten zich verslapen. kwamen wel
aan de start, maar toen was het peloton al lang in de heuvels verdwenen en
om dan met een achterstand van vier minuten nog aan de strijd te beginnen,
daarvoor mag je de studentenpet wel een keer afzetten. Eerste pechvogel
de Groninger H. Post, hij reed lek. Al bij de tweede doorkomst een lichte
afscheiding. Eric Geserick liet zien dat hij er was. Martin Kolvoort en Han
Vaanhold vergezelden hem. In de derde ronde weer een compact peloton en zo
bleef het lang. G. Boelhouwer kwam ten val maar noch Rode Kruis noch EHBO kon
hem helpen want die waren er op het vroege uur nog niet ... Bij de zevende
doorkomst werd het menens, Erick Geserick sloeg op hol, een wat dolle vlucht,
maar het kenmerkte wel de zelfbewustheid. Martin Kolvoort en Gabrie Rijsdijk
joegen het peloton weer naar de vluchter. Schermutselingen volop, Rijsdijk,
Krist, Wildeman en Poppe namen een lichte voorsprong. Alex Pieters
demarreerde, dan weer een poging van Hans Scheerhoorn, maar niets wilde ook
maar lukken. Toch was de solo van Hans Scheerhoorn wel indrukwekkend, drie
ronden lang kon hij zich handhaven, terwijl Joop Atsma vaak de dans van de
beklimmingen leidde. De finale naderde, twee ronden voor het einde ging M.
Versteegden onderuit, terwijl nu Gabrie Rijsdijk de dans leidde. In de laatste
ronde, aangeduid zonder bel, want dat onmisbaare attribuut was absent, was
het hele pelotondaarna compleet, even nog een lichte afscheiding, maar toch
geen definitieve ontsnapping. Eric Geserick, de
rappe baanspurter zat toen in een fauteuil en won met een lengte voorsprong
subliem, een waardig studentenkampioen. Bas Goud trok hem het rood-wit-blauwe
tricot aan, zonder Wilhelmus, want ook de plaat was men vergeten ... Bas Goud tot de
medaillewinnaars Eric Geserick, Han Vaanhold en Louis Veeke: „Jullie drie
behoren tot de betere renners en zorgden voor een echt kampioenschap, zonder
de rest iets te kort te doen". Eric Geserick
spoedde zich daarna naar de douche, afspoelen en wegwezen en dan snel voor de
klas staan in Nederhorst den Berg, zou de meester -die middag veel aandacht
voor zijn leerlingen hebben gehad? Ik denk dat die rood-wit-blauwe trui meer
aandacht heeft gekend, terecht, want zo iets gebeurt je ook niet elke dag.BRON:
HANS VAN DE KAMP De uitslag: 1. en
kampioen van Nederland Eric Geserick (Hilversum) KAMPIOENSCHAP
VAN GELDERLAND (16 april).1979 Gelderse
wegtitels verdeeld DE KAMPIOENEN: WILLY FELIX
(veteraan), HANS KLEISEN (nieuweling), WOUTER v. d. BOR (junior) en JAN
SPIJKER (amateur) Op het zeer zware
parkoers op De Knobbel nabij 't Harde, daar zagen wij eens Jan Hugens en
Gerben Karstens militair kampioen werden, werden op Tweede Paasdag de
provinciale titels van Gelderland verdeeld. Vooraf werden officieus de
kampioenrschappen voor dames en liefhebbers verreden. Anne Mohlmann-Riemersma.(De
IJsselstreek), klopte daarbij De Adelaar-dames Hennie Top en Hennie
Buitenhuis. Adrie Breure (De Zwaluwen Doetinchem) klopte bij de liefhebbers
clubgenoot Henk Rijks en ETP-er Frans Havenaar. Inmiddels waren ook
de veteranen bezig met hun kampioenschap. Al in de eerste ronde van Na de veteranen
dan de nieuwelingen. Ruim 50 renners gingen van start voor hun wedstrijd over
12 ronden. De favorieten hielden elkaar nauwlettend in het oog en ondanks het
slechte weer en het zware parkoers moesten een 20-tal renners spurten om de
titel. Overtuigend winnaar werd De Adelaar-renner Hans Kleisen, voor Joop van
Megen van RETO en Jan de Graaf van De Adelaar. Bij de.
junioren werd het een mooie wedstrijd. Na een vijftal ronden, van de
vijftien, ontstond een kopgroep van acht renners. In deze kopgroep een renner
uit de nationale selectie, namelijk Rudy de Graaf en hij was gelijk de
grootste pechvogel Door een valpartij van een medevluchter moest hij van de
fiets en het gat was te groot om het in de resterenden 21/2 ronden dicht te
rijden. Van voren hielden de favorieten elkaar goed in de gaten en ondanks
enkele pogingen bleven de toen nog 6 koplopers bij elkaar. Overtuigend
Gelders kampioen werd Wouter v. d. Bor van De IJsselstreek, voor Reem Kok (De
Zwaluwen Doetinchem) en Henry Emens van de ETP. Na het geweld van
de junioren dan de amateurs. Hier weer het bekende beeld. Enkele favorieten
starten alleen maar, stappen dan direct weer af, enkelen melden zich ziek en
ga zo maar door. Het werd een zeer vlakke koers. Al in de derde van de 30
ronden ontsnapten uit het peloton Hans Vonk (RETO), Gerrit Mohlmann en Jan
Spijker (beiden De IJsselstreek). Gezamenlijk namen zij binnen de kortste
tijd een minuut voorsprong en onbedreigd bleven zij op kop, totdat 5 ronden
voor het einde Spijker hard in het achterwiel van Mohlmann reed door een
overstekend kind. Spijker kon weer doorgaan, maar Mohlmann's fiefs was niet
te repareren en op een vreemde fiets moest hij verder. Spijker haalde Vonk
weer in en de achtervolgers kregen vleugels door de pech van Mohlmann, die
dan ook ontmoedigd de strijd staakte. Uit de volggroep kwam sterk naar voren
Ede-coureur Sinus van Leyen en hij zou dan ook een fraaie derde plaats behalen.
Ondertussen vochten Vonk en Spijker in een felle eindsprint om de titel, die
overtuigend naar Jan Spijker ging. Na afloop van
iedere wedstrijd werden de medailles uitgereikt door d.s.l. Cor van Elden die
tevens de organisatie, Gigantmeubel-De IJsselstreek, prees voor het
prachtige parkoers en de goede organisatie. J. D. Kleisen KAMPIOENSCHAP
VAN LIMBURG – 16 april.1979 ERIC VISSCHERS
Limburgs kampioen ZWARE KLIMKOERS
IN KLIMMEN Het zo
succesyolle Amstel-paasweekend in het Limburgse werd net geen trilogie! Paaszaterdag: Jos Lammertink primus te
Meerssen in het afwachtings-criterium van de Amstel Gold Race. Paaszondag: Jos Lammertink opnieuw
primus, nu te Broeksittard, voor Arie Hassink. Paasmaandag: Een kopgroep van vier man in
volle spurt te Klimmen ... Inzet het kampioenschap van Limburg. Tot Eric Visschers,
23 jaar oud (tot 1 augustus geen lid van een gastrennersvereniging, zijnde het
gevolg van de uitspraak door de commissie „ad hoc" in het geschil met
zijn ex-ploegleider), goed voor elf overwinningen in het seizoen 1978, rijdt
steeds een betere wedstrijd in kampioenschappen. Nadat hij in zijn
nieuwelingenperiode reeds de gouden medaille mocht veroveren op het zware
parkoers van de Groene Long te Kerkrade, voor Michel Jacobs en Huub Oberje,
klasseerde hij zich als 2e in 1977 achter kampioen Jo Baadjou, terwijl hij
verleden jaar als 4e eindigde achter - alweer - Baadjou, Maarten de Vos en
Alex Pieters. Zijn eerste overwinning in het nog prille seizoen 1979 was
meteen een zege met veel glans. Het zware, twee
cols tellende, parkoers ( Na Een tweede
ontsnapping: Enrico Goddery (Gebr. Martens), Willy Bouman (Elite Meubel) en
Jos Hannen (Bergklimmers). Veertig kilometer lang mochten zij ruiken aan
eventueel te behalen metaal. Hun maximale voorsprong van 55 seconden bleek
niet voldoende, toen Jan Claessens (Van Eijck), Wim Jennen (Van Eijck), Theo
Peeters, Jan Vranken en Eric Visschers volop in de beugel gingen. Een met
pech te kampen Alex Pieters slaagde daar Nog tien ronden
... Peeters, Pieters en Smeets aan de leiding, Visscher en Claessens in de
achtervolging, ook Dohmen, Jennen en Motke reageerden heftig. Rondenlang
werd er geknokt: de acht kwamen toch samen. Onder deze druk bezweek het
restant van de 17 koplopers. Een nieuwe te verwachten demarrage, nu van
Claessens, volgde, met nog zes ronden te gaan. Dat was te veel voor Dohmen,
Jennen en Motke. Zij moesten lijdelijk toezien, hoe de afstand tussen de kop
en hen steeds groter werd. Nog vier ronden -
Visschers en
Peeters trokken de wielerzaken weer recht. Een alles-of-niets-poging van
Pieters, de man uit Stein, volgde op de voorlaatste klim in deze wedstrijd,
doch Visschers pedaleerde rustig mee. Nu bleef Claessens „zitten",
Smeets moest afhaken, ook Peeters verloor voeling. Honderd meter
voorsprong voor de twee leiders ... Het grote mes ging bij Claessens erop in
de lange afdaling. In zijn kielzog trok hij Peeters ongezien mee en aan de
voet van de steile klim naar de finish waren de vier weer compleet. Claessens
ging van ver aan, Peeters reageerde furieus evenals Visschers, die honderd
meter voor de verlossende finish definitief zijn naaste belagers duidelijk
achter zich lief. Een groots kampioen 1979. Alex Pieters? In
het sprintgeweld begaf zijn ketting het. Lopend ging hij over de finish, nog
voorbij gestoken door de geloste Smeets! Tranen met tuiten werden gestort in de
bezorgde handen van zijn vele supporters.BRON: JEAN HOUBEN Amateurs: 1. en kampioen van Limburg: Eric Visschers Junioren: 1. en kampioen: Jan Harings Nieuwelingen: 1. en kampioen: Barry Thoolen Veteranen (open
wedstrijd): 1. Bart Solaro (Den Bosch) Jean Houben KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND ( 9 juni).1979 ZWARE STRIJD IN
EPEN De “kleine
kampioenschappen" zitten er weer op. De dragers van de eerste drie
kampioenstruien op de weg 1979 zijn bekend. Junior Jacques Hanegraaf, nieuweling
Fred Kuypers en veteraan Gerrit de Wit mogen zich een jaar lang de sterkste
in hun leeftijdsgroep noemen. Dat was het resultaat van een werkelijk
prachtige wielerdag in het Zuidlimburgse Epen. Waar op een parkoers, een
„groot kampioenschap" of een profkoers waardig, van 's morgens tien uur
tot 's middags tegen zessen zaterdag sport en spanning samen gingen. Waar ook,
begunstigd door uitstekend weer, enkele duizenden toesehouwers de
werkzaarnheden vooraf van de Stichting gezamenlijke Epense sportvereni
-gingen en de activiteiten in koers van de deelnemers beloonden. Want op het Maar Epen, waar
de KRO en Gulpen Bier de hoofdsponsors waren, leverde wel drie echte winnaars
op. Drie ware kampioenen. En dat is heel wat waard. JUNIOREN HANEGRAAF STEEDS
VOORAAN „Ach," zei
de nieuwe juniorenkampioen Jacques Hanegraaf schouderophalend voor hij het
rood-wit-blauwe tricot om de schouders liet glijden. “Ach, je kunt hier wel
winnen, maar wat heeft zo'n titel voor waarde, als je niet echt hebt laten
zien dat je de sterkste bent?" Om daar grijnzend aan toe te voegen:
„Maar ik geloof dat ik me vandaag toch niet heb verstopt?" Hanegraaf, 18
jaar, zei geen woord te veel. Want letterlijk van start tot finish beheerste
de renner uit Rijsbergen (lid van Willebrord Wit Vooruit) het koersbeeld bij
de „bijna-amateurs". Onmiddellijk na het startschot koos hij de aanval.
Pas na hat passeren van het lint dat het eind aangaf van 115 loodzware
kilometers staakte hij het offensief. Om daarna trots plaats te nemen op de
enige plek die zo'n talent past, de hoogste trede van het ereschavot. Jacques
Hanegraaf, de ware kampioen. Vorig seizoen al was de Westbrabander (die als
administratief medewerker in dienst is bij Rob ten Hagen Sport in St.
Willebrord) een van de uitblinkers in de juniorenklasse. Achter clubgenoot
Cees Lazeroms bezette Hanegraaf de tweede plaats in het individuele klassement
over de “klassiekers". En samen, met hulp van nog wat
WWV-Freethne-rennes, zorgden Lazeroms en Hanegraaf natuurlijk voor de winst
in het ploegenklassement om de Junioren Club Trafee. Jacques won zelf
de Omloop van Niekerk. Was tweede in de Maasvallei en in hat Land van Bartje.
En vierde (achter Peter Schroen) in de nationale titelstrijd in Hoogerheide.
Ook tijdens de wereldkampioenschappen in Washington eiste Hanegraaf trouwens
in 1978 een opmerkelijke rol op. Daar leek niets hem in de weg te staan om op
“goud" of ,zilver" af te gaan, toen de Brabander (samen met een
Rus) met meer dan een minuut voorsprong de laatste ronde inging. Maar beiden
weigerden in die beslissende fase werk. En zo liep de race op een desililusie
uit voor de Oranje-brigade, die alles op de kaart van Hanegraaf had gezet. Dit seizoen is de
man uit Rijsbergen minder fortuinlijk begonnen. „Last van ontstoken
achillespezen," legde hij uit. „Tot zo'n vijf weken voor de kampioen-
schappen heb ik daarmee gesukkeld. Daarna duurde het nog even voor de vorm
er weer was." In de Maasvallei
bijvoorbeeld probeerde Hanegraaf wel - ouderwets - in de aanval te gaan, maar
kwam hij gewoon nog kilometers te kort. Sinds de Flevo Tour, die hij
superieur op zijn naam bracht, start Jacques Hanegraaf er pas weer. En hoe?
In het pinksterweekeinde “scoorde" hij driemaal op rij. Dat bracht het
aantal overwinningen van dit seizoen (de triomf van zaterdag in Epen
meegerekend) nu al op zes. “Zes uit zeven," voegde hij er opgewekt aan
toe. „In de laatste zeven wedstrijiden ben ik eenmaal (tweede) geklopt." Logisich dat zo'n
renner zich onvervaard in de strijd stort. „Zelfmoord," klonk het langs
de kant bij Hanegraaf's demarrage in de eerste kilometers. Maar Jacques zag
het - achteraf - goed. Hij ontliep de valpartijen, waarvan o.a. Harry Wolters
en Teun van Vliet (met een compleet vernielde fiets) de dupe werden. En hij
kreeg, na niet te lange tijd, gezelschap. Van voorlopig
twee oud-kampioenen bij de nieuwelingen. Valkenswaarders John van Asten en
Hans Baudoin kwamen na vijf van de achttien ronden mee vooraan. Later meldden
zich Van Gestel, Solleveld en Dingemans. Die zes leken, het verweer van Rene
Koppert en Lucien Godde ten spijt, steeds ver'der uit te lopen. Maar zie:
ineens waren het er voorop negen. Westlander Marius Mulder, Zeeuw Werner
Wieme en Haarlemmer Van Wijk reden mee met de besten. Hanegraaf: “Daar
schrok ik toch wel even van. Want ik had gezien dat die Wieme voortreffelijk
omhoog ging. Hij was de enige die ik er toe in staat achte me te
verslaan." En Henk Havik dan? Hanegraaf gaf een diplomatiek antwoord.
Zijn toekomstige ploegmakker (want volgend seizoen al rijdt Hanegraaf in de
formatie van Amstel Bier en later komt ook de Zaandammer Havik er bij) die
dit jaar liefst vier klassiekers won, maar die in Epen zo'n zes minuten achter
raakte, gunde hij een compliment: ,Aan de meet is hij niet te verslaan."
Over Havik's prestaties onderweg liet de kampioen zich niet uit. Hanegraaf en
Wieme, van de WV Zeeuws-Vlaanderen, betwistten elkaar in de laatste vijf
Limburgse ronden de eer. De jacht van een groep met Van Oorschot, Coppelmans,
Daams, Godde, Harren, Habets, Lieverts, Senden en later Koppert en Manders
reikte niet ver genoeg. Al zou Wilhelmmina-renner Manders nog aan een zeer
knappe eenzame remonte beginnen. De medailles
werden echter voorop verdeeld. Zonder Dingemans, Mulder, Van Gestel en Van
Wijk. Zij konden het allemaal niet meer bijtrappen en moesten eraf. Trouwens:
ook Gerrit Solleveld, de zo trotsie winnaar van Oost- en Mid- den-Brabant, de
belofte ook uit het Dusika Jugend Tour (twee ritzeges), kreeg het in de
laatste toeren moeilijk. En het Kempen-duo Van Asten en Baudoin moest bij
elke tempoverhoging van de toptwee Wieme-Hanegraaf eveneens lossen. De vijf bleven
desondanks tot de laatste lus bijeen. Toen demarreerde Hanegraaf nog eenmaal
met alle kracht die er in zijn benen zat. Dat was genoeg. „Op dit parkoers
moest het met voorsprong kunnen," bedacht hij later. “Vorig jaar heb ik
in Italie gereden, maar het was hier even zwaar. De klim was lang
genoeg." Twaalf seconden
was tenslotte de winst. Op toch de „pupil" van zijn plaatsgenoot Toine
van den Bunder, Werme Wieme. Zijn succes in de Dorpenomloop van Rucphen, de
tweede plaats in Oost-Brabant waren geen uitschieters. Deze Wieme ult
IJzendijke is zonder meer een talent dat straks de Zeeuwen weer een van de
betere amateurs in eigen streek geeft. Hans Baudoin, die
even mis schakelde maar toch John van Asten nog achter zich hield, bewees dat
hij meer kan dan alleen spurten. Vorig jaar was die snelheid genoeg voor een
kampioenstrui. Nu werd het een derde plek. Maar ongetwijfeld schenkt die
klassering de w.k.pion van coach Andre Boskamp evenveel voldoening. Junioren: 1. en kampioen van Nederland Jacques Hanegraaf (Rijsbergen) NIEUWELINGEN KUYPERS IN
GROEPSSPURT Een spurt van
toch wel een groep van zo'n twintig renners aan het eind van de nieuwelingenkoers.
Op een selectief parkoers als dat in Epen, was het een vreemd slot. Van een
toch zeker interessante wedstrijd, die op de klim naar Eperheide steeds
nieuwe gezichten in de spits bracht. De kussen van
Miss KRO waren tenslotte voor de kleine Freddy Kuypers uit Tilburg. Lid van
de vereniging Pijnenburg en toe aan zijn tweede seizoenzege in het tweede
jaar als nieuweling. Eerder won het rappe baasje in Ouden- bosch, maar het
seizoen ervoor bleef hij buiten de huldigingen. Waren er wel ereplaatsen, maar
geen echte triomfen. “In de laatste
bocht," zei hij glunderend, „kon ik een klein gaatje slaan. Dat was net
genoeg om vast te houden. Al ben ik normaal ook wel rap. Maar om in zo'n
gezelschap helemaal tot de laatste meters to wachten, dat is altijd een
gok." Kuypers (16 jaar)
had het juist gezien, Want in de ultieme meters naderden Gerrit Rutten uit
Den Bosch (van de vereniging Gerrit Schulte) en favoriet nummer een Leon
Kersten van Trap met Lust uit Geldrop nog sterk. Maar meer dan
respectievelijk een zilveren en een bronzen medaille zat er niet meer in. Drie Brabanders
op het verhoog derhalve in het Limburgse. Toch zag het er voor bet thuisfront
zo veelbelovend uit. Nadat enkele valpartijtjes de groep hadden gedund; nadat
Rotterdammer Hans van Straten (de veldritkampioen) zich had gemanifesteerd
in een fraaie, maar te vroeg ingezette solo, was het de beurt aan de
Limburgers, Jo Defaux uit Sibbe en Guido Meex uit Valkenburg namen plaats in
de frontlinie. Theunisse,
Kersten (attent), Johnny Pirard en toen al Kuypers pikten als eersten aan.
Zes man (Lambrechts, Van Mieghem, Van Poppel, Rutten, Van Straten en Vroom)
volgden al snel. Waarna zich nogmaals negen man aandienden. Tussen die
renners ging de finale. Met niet Kersten
als winnaar. De “veelvraat" uit Geldrop greep mis, omdat hij persoonlijk
de laatste demarrages teniet deed. Kuypers zag zijn kans. Hij ging vroeg aan,
maar hield stand. Rutten, dit jaar al zes keer winnaar, kwam royaal te kort. Nieuwelingen: 1. en kampioen van Nederland Freddy Kuypers (Tilburg) 7. H. van Straten
(Rotterdam), VETERANEN SOLO VAN GERRIT
DE WIT Als laatste van
de 126 vertrekkens begon hij aan het karwei. Na een verkenningstocht, de dag
voor het kampioenschap, wist Gerrit de Wit welke problemen hem in de tien
ronden wachtten. Hij zag er niet tegenop. Was na zijn werkelijk superieure
race ook nauwelijks vermoeid. De uitslagen in de wedstrijden kort voor
„Epen" rechtvaardigden dat zelfvertrouwen. Want De Wit, die dit seizoen
voor het eerst een veteranenlicentie aanvroeg na een jaar lang te hebben
„stilgestaan", won achtereen volgens in Delft, in het provinciaal
kampioenschap van ZuidHolland in Puttershoek, en in het Brabantse Hank.
Bovendien vertrok hij eerste pinksterdag uit Nieuw-Vossemeer met een tweede
prijs. De kenners
voorspelden al dat De Wit de te kloppen man zou zijn. De 38-jarige Hoekse
renner uit 's-Gravendeel lijkt bezig aan een nieuwe wielerjeugd. Zijn
carriere kende hoogte- en dieptepunten. Met als onvergetelijke herinneringen
in 1963 op Zandvoort een nationaal kampioenschap bij de amateurs en twee
geslaagde heroptredens in die categorie, na een (door allerlei
omstandigheden) mislukt profavontuur. De
KNWU-reglementen hebben het Gerrit de Wit niet gemakkelijk gemaakt in het
peloton daarna de plaats in te nemen die hem toekwam. Maar toch, telkens
lukte het De Wit weer. Zo was de routinier in 1976 en Maar vorig
seizoen verdween Gerrit weer van het toneel. Tobbend met zijn gezondheid? De
vraag is nimmer rechtstreeks beantwoord. Gerrit deed en doet het werk immers
liever met de benen dan met de mond. Daarom ook die verbazend knappe start
dit seizoen als veteraan. Met opnieuw dat dominerende rijden. Ook in het
wegkampioenschap in Epen. Want al bij de
eerste doorkomst meldde Gerrit de Wit zich in de frontlinie. En nimmer
verdween hij daar. Hij maakte deel uit van de groep van dertien die even na
halfkoers losraakte. En harkte door toen de achtervolgers aanpikten. Titelverdediger
Jan van der Horst (Haarlem) zag het gevaar. Reageerde attent. Kreeg Henk Buis
en Janssen mee. Waarna ook Kuiper en Bart Solaro nog aanklampten. De
versnelling van Tim Krabbe kwam te laat. En ook Felix en Cuvelier zetten aan
in een fase dat de koers was beslist. Want De Wit ging simpel voort. Schudde
in de voorlaatste klim iedereen af. Van der Horst
verdedigde zich het best. Hij telde slechts dertien seconden achterstand.
Buis (brons) had er al 36. Solaro als vierde ruim een minuut. En de anderen
nog veel meer. Want de slachting was compleet. Verbrokkeld dwarrelden de
mannen over de meet. De laatsten met ruim zeven minuten nadeel. De laatsten
in koers dan, want velen waren er al spoedig afgestapt of moesten, met een
verschil van bijna een ronde, uit de race. Veteranen: 1. en kampioen van Nederland Gerrit de Wit ('s-Gravendeel) KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND.AMATEURS (23 juni).1979 HENNIE
STAMSNIJDER: een alleskunner…… Na successen
op de baan en in het
veldrijden, nu de nationale wegtitel Een alleskunner.
Hennie Stamsnijder, de nieuwe nationale wegkampioen, is een unieke amateur.
Een brok natuurtalent dat de vergelijking met (in Belgie) Roger de Vlaeminck
en (in Duitsland) Klaus-Peter Thaler opdringt. Want waar zijn de grenzen van
de mogelijkheden van de 24-jarige klasbak uit Enter? Wat kan hij allemaal nog
meer? Nadat Stamsnijder op een de laatste jaren niet meer vertoonde wijze het
rood-witblauwe tricot opeiste (de herinnering ging terug naar het seizoen
waarin Fedor den Hertog op de Adsteeg imponeerde, met tenslotte een zo sterk
terugvechtende Rene Pijnen), mochten die vragen terecht worden gesteld. Want
in alle emoties, in alle opwinding temidden van zijn meegereisde supporters,
ken nauwelijks voldoende worden benadrukt hoe veelzijdig die tegelijk
lachende en huilende kampioen wel is. Ga maar na. Al
eerder veroverde Hennie de militaire wereldtitel veldrijden. In die
discipline werd hij in 1977 ook Nederlands sterkste. En in Gieten herhaalde
Hennie dit seizoen die prestatie. Om vervolgens in het Italiaanse Saccolongo
bijna de regenboogtrui te grijpen. In de laatste rondo van het modderballet
ijlde nauwelijks door de omstandigheden gehinderde thuisrijder Vito di Tano
hem echter alsnog voorbij. “Zilver" dus. De op-een-na-hoogste trede op
het amateurpodium voor een renner, die in die periode juist ook definitief
had gekozen voor een zomercampagne op de weg. Stamsnijder: “Ik behoorde
daarvoor bij de baanselectie. Als reserve was ik mee geweest naar de
Olympisohe Spelen in Montreal. In Munchen deed ik nog mee aan het w.k.
puntenkoers." En ook dat ging Stamsnijder best af. Hij won er een
serie. Kwam in de finale tot een tiende plek. En was ongetwijfeld ook door
nieuwe coach Peter Nieuwenhuis in de groep voor 1979 opgenomen, wanneer hij
niet zelf ambities had getoond voor de weg. Stamsnijder:
“Eigenlijk ging dat heel simpel. Ik zei zo eens in Miinchen tegen Frans Mahn,
dat ik graag het veldritseizoen zou voorbereiden met een etappekoers op de
weg. Hij regelde voor mij een plaatsje in de ploeg van Wagtmans voor de Tour
de 1'Avenir. En tot ieders verbazing ging het daar in Frankrijk prima. Ik was
twee dagen ziek. Daarin verloor ik ruim een uur. Maar vervolgens ging ik
steeds met de besten mee omhoog." Wagtmans zag
mogelijkheden. Stamsnijder: “Dat is zijn kracht. Hij kan je zo geweldig
stimuleren. Je moraal geven. Tot dat moment vond ik grote wegkoersen niks.
Over de De baan viel dus
af. Stamsnijder koos voor een zomerseizoen op de weg. Roept nu uit: „Want dat
is toch het einde." Maar ken in het voorjaar, en hoefde dat van de coach
ook niet, toch geen grote uitslagen maken. Pas de laatstte weken draaide hij
wat sterker. In Olympia's Ronde viel hij al op in de Limburgse rit. In de
„open" Ronde van Luxemburg (26e op 8.38 min.) werd de voorbereiding
afgerond. En zie: daar was 'ie ineens weer helemaal. Wierp Hennie
Stamsnijder zich ook op de weg op als de kampioen die hij in het terrein al
was. Een dubbelkampioen dus. Een man die als geen van zijn concurrenten naar
de koers kan toeleven. Deed hij het voor de “pieken" van het
veldritseizoen met een Zwitserse stage, ditmaal vertoefde Hennie enkele dagen
in de omgeving waar het allemaal gebeuren moest. Verbleef hij bij de soigneur
van zijn ploeg De Uitkomst-Riejan Sport Gazelle, Jef Winckens. Om er te
trainen, zich te verzorgen, en nog eens te trainen. Kilometers
makend. En nog eens kilometers. Stamsnijder stak in een superconditie. Had
bij een onderzoek een long-inhoud van Zonder daarbij
als zovelen te profiteren van een w.w.-uitkering. Hennie: ,Mijn vader is mijn
grootste sponsor. We hebben thuis een boerderij. Daar help ik zoveel als ik
kan om de kost te verdienen. Verder pak ik zo links en rechts want premies en
onkostenvergoedingen. En zo moet het maar. Heus: ik mag dan veel tijd hebben
om te fietsen, maar ik loop er de kantjes niet af. Donderdag was ik nog even
in Enter en meteen zat ik op de trekker om te helpen bij het hooien." Een onderbreking
van de Limburgse oefencampagne, die Hennie Stamsnijder vleugels gaf. Want
vanaf de 11e van de 29 ronden was hij de man die de koers maakte. Waar veel hoger
aangeslagen favorieten het lieten afweten, opgaven of op minuten afstanden
voortzwoegden, daar veroverde Stamsnijder steeds meer harten van de ware
wielersupporters. De Slingerberg op, de Snijdersberg af: Geulle was zijn
parkoers. Daar ken niemand wat aan doen. Ook de durvers
van het eerste uur niet. Johan Kuiken en Theo Gevers begonnen al vroeg aan
een vrij zinloze aanval. Maar ze bereikten er in ieder geval mee dat de
strljd voor de toeschouwers aantrekkelijk was. Hans Boom (Jan van Erp) en
Theo Luyten (Union) namen na 9 ronden ( Knipping verbaasd
achterlatend meldde de latere winnaar zich na een dikke Maar de reaetie
volgde. In een fase waarin Henk Mutsaars opgaf, brachten Tonnie Huyzen, Ad
van Peer en Guus Bierings de gang erin. Theo de Rooy schoof op naar de eerste
achtervolgers. Een hergroepering leek nabij. Stamsnijder dacht er anders
over. “Dat samensmelten van groepen is altijd een psychologisch belangrijk
ogenblik. In die fase (na 18 ronden, Echt, toen De
Rooy in de finale minder dan een minuut bij me was, ging er heel wat door me
been. Dan denk je onwillekeurig terug aan het wereldkam- pioenschap
veldrijden, waar het ook op het laatst uit de hand liep. Dus doe je dan het
enige wat je kunt doen: ogen dicht en alles uit de kast rijden. En gelukkig
redde ik het nu wel. Ik kan het allemaal nog niet geloven. Maar het moet waar
zijn. Ik ben kampioen." Stamsnijder liet
de concurrentie verdeeld achter zich. De Rooy, die dan nog het sterkst
counterde, venijnig: „Ik begrijp het allemaal niet meer. Wat bezielt sommige
jongens toch. Ze lieten ons van Gazelle, Jacques van Meer en mij, al het werk
opknappen. Hoe vaak we niet zijn gedemarreerd. Man, om beurten bijna. Maar
niemand hielp. Niemand nam over. Ze fietsen terug tot aan het wiel en hielden
dan de benen weer stil. Echt, tot zo'n zes ronden voor het einde had het nog
gekund. Wanneer we dan waren gegaan, hadden we best nog bij Stamsnijder
geraakt. Maar de anderen (en bij bedoelde de renners van Jan van Erp en
Amstel) reden puur op ons. Het leek wel of ze bang waren. Alsof ze niet
wilden begrijpen dat ze ook zichzelf in het pak staken. Hun eigen graf
groeven. Want wat hebben
ze er voor belang bij dat Stamsnijder wint?" Die „anderen" voelden
zich overigens nauwelijks aangesproken. Titelverdediger Jos Lammertink
bijvoorbeeld reageerde op de beschuldigingen slechts met dat het
“omgekeerd" ook zo was. Geloofde intussen (te lang) in de Amstel-visie
dat er de eerste twintig toeren niets kon gebeuren. En voegde aan de summiere
toelichting op zijn verlies snel toe dat het allemaal anders had kunnen lopen
wanneer bij niet de week voor de race met ziekte had gekampt. Jos: „Ik zat
gewoon niet al te fris. En ik was alleen. De anderen in mijn ploeg (Hassink
stapte of en Wijnands verachterde) waren niet in mijn buurt. Gazelle had toch
wel meer mensen?" Jan van Erp's
Adrie van den Poel (getooid met de bronzen medaille) uitte louter bewondering
voor de winnaar. “Formidabel wat die Stamsnijder kon. Wij reden toch echt
soms voluit en dan kwamen we geen seconde dichterbij." Met de regelmaat
van een klok voltooide Stamsnijder de klus. Hij at en dronk op tijd.
Verzwakte nooit. De reactie van Wekema, Nieuwdorp, Zijerveld, Bierings en
Luyten (20e ronde) verontrustte hem niet. De mannen begonnen immers op een
“gat" van bijna twee minuten. En ook toen Van Meer, Vaanhold, Lammertink,
De Rooy, Van den Poel, Winnen, Goddery en Van de Rakt (op meer dan drie
minuten achterstand in de 22e ronde) loskwamen was er voor de leider nog
niets aan de hand. Want moegestreden, was de jacht niet echt flitsend.
Terwijl o.a. Hassink, Boom en Van Est al naar de douches stuurden, bleef het
verschil groot. Nieuwdorp
probeerde daar wat aan te doen. Van Meer ging er hard overheen. Maar opnieuw
hielp het niet. Tot dan de wereldkampioen den studenten, Theo de Rooy,
eindelijk (26e ronde, Dat er tenslotte
weer 1.33 min. op de chronometers kwam was niet belangrijk meer. Evenmin
telde de 3.30 min. die derde prijswinnaar Van den Poel scoorde. Van belang
was vooral dat de winst bleef bij de man die dat verdiende. Bij Hennie
Stamsnijder. Die zich nu al kan orienteren voor een overstap naar de rijen
den beroepsrenners. Want de kwaliteiten waarover hij beschikt, zijn niet
vaak in een renner verenigd. Beseheiden: „Ik
wacht wel af. Tot zeker na de wereldkampioenschappen. Dan hoop ik te kunnen
kiezen. Natuurlijk, zou een plek bij Post me het meest aanlokken. Maar wie
weet wet Gazelle nog gaat doen? Er komt daar misschien ook wel iets van de
grond." En wie bedenkt dat Bert Boom, Hennie's geestelijke vader,
daarbij een rol ken spelen in dienst van de fabriek uit Dieren, hoeft niet
lang te raden. De toekomst van de kampioen is verzekerd. Hoe dan ook. En zo
hoort het.BRON: HENK KRUITHOF Amateurs: 1. en kampioen van Nederland Hennie Stamsnijder MET DE AMATEURS
VAN RONDE TOT RONDE 1e ronde. Aan de voet van de Slingerberg stuurde om precies half een ir. J. K.
Hylkema, voorzitter van de KNWU, 104 amateurs op pad voor deze 2e ronde. Johan Kuiken en Theo Gevers begonnen met 25 sec. voorsprong aan de
tweede beklimming van de Slingerberg. Vijf seconden moesten zij prijsgeven. Peloton werd door Hans Koot
aangevoerd; Van Dongen's remkabel vertoonde nukken. Tijd 9.44 min, 3e ronde. De twee leiders kregen fikse aanmoedigingen van het zeer talrijke
publiek - de opkomst overtrof alle verwachtingen -, daar zij hun best deden
om de toeschouwers aan hun trekken te laten komen. Van der Weide kreeg
aansluiting. Voorsprong Kuiken en Gevers aan de leiding 30 sec. Op 1.34 min.
Alex Pieters in zijn eentje, zulks tengevolge van defecten. Tijd 9.54 min. 4e ronde. Kuiken bleef de beklimming van de Slingerberg (officieel Hussenberg
genaamd) leiden. De troep op 40 sec. Meulenberg op 1.38 min. Alex Pieters
stapte af. Tijd 10.03 min. 5e ronde. Kuiken en Gevers bleven aan het bewind. Meulenberg vervoegde het
peloton. De groep op 30 sec., Zoontjens op 1.10 min. Tijd 10.12 min. 6e ronde. Armand van Mulken (val) staakte, ook Hans Vonk. Aan het spandoek
hadden Kuiken en Gevers nog 7 sec. Tijd 10.14 min. 7e ronde. De twee vluchters verhoogden hun winst tot 16 sec. Ron Smit etaleerde
een achtervolging. Net voor het slot van deze omloop wachtte Smit op de
anderen. Kuiken en Gevers werden tot de orde geroepen. Tijd 10.04 min. 8e ronde. Een offensief van Theo Luyten en Hans Boom. Enkele achterblijvers.
Tijd 9.50 min. 9e ronde. Midden in de klim van de Slingerberg hadden Luyten on Boom 46 sec.,
voor de jurywagen 40 sec. Egbert Koersen had voordien een poging ondernomen
om bij deze kopmannen te geraken, hij nam weer in het peloton plaats. Tijd
9.46 min. 10e ronde. Enrico Godery naderde de leiders tot op 34 sec. Naderhand was
Knipping derde, achterstand 40 sec. Peloton op 1.15 min, Aan de streep Kees
Knipping op 50 sec., peloton op 1.15 min. Groep werd door Hennie Stamsnijder
aangevoerd. Tijd 10.04 min, 11e ronde. Hennie Stamsnijder, heel soepel fietsend en ook best klimmend, kreeg
Knipping te pakken. In de klim een demarrage van Stamsnijder, de groep viel
helemaal uiteen. Op het einde van deze 11e omloop hadden de moedige Luyten en
de dappere voortdoende Boom 25 sec. op de haast hebbende Stamsnijder. Op 52
sec. Knipping, op 1.14 min. de groep. Tijd 10.20 min. 12e ronde. Stamsnijder op 10 sec. van de twee uitlopers; Stamsnijder beende dit duo
bij. Bij Knipping kwamen Damen, Groen, Hogervorst, Moons, Van Leeuwen en
Raven. Achterstand van deze mannen 1 min. De groep op 1.25 min. Net voor het
spandoek een demarrage van Hennie Stamsnjder. Tijd 10.23 min. 13e ronde. Stamsnijder, Kuiken (Tijdens deze omloop ten val) en Boom 56 sec. op
7 achtervolgers. Het peloton op 2.16 min. Na het nemen van de Slingerberg -
aan de streep - de drie 55 sec. op de zeven. De rest (Ad Tak aan de leiding
van deze sliet) op 1.55 min. Tijd 10.13 min. 14e ronde. De zeven, met Raven als aanvoerder, op 40 sec. van de kopmannen. De
groep op 1.40 min. Tijd 10.28 min. 15e ronde. De zeven kwamen tot op 25 sec. bij Stamsnijder, Luyten en Boom. Hans
Plugers staakte, Tonny Huyzen, Ad van Peer en Jac. van Meer op 1.25 min. De
rest op 1.38 min. en meer. Tijd 10.41 min. 16e ronde. De zeven jagers op 22 sec. van de vluchters; op 56 sec. Van Peer, C.
Nederlof en Bierings; op 1.15 min. het peloton. Tiid 10.39 min. 17e ronde. De zeven aan de hen op 12 sec. Theo de Rooy, Ad van Peer, Guus
Bierings, Tonny Huyzen en C. Nederlof op 55 sec. Ben Libregts als eenling na
de staart. Ad Tak (pech) op 1.30 min, Op het einde van de Slingerberg weer
een demarrage van Hennie Stamsnijder. Tijd 10.28 min. 18e ronde. Stamsnijder begon aan zijn opmars, op 19e ronde. Stamsnijder nam de Slingerberg verbluffend gemakkelijk, hard van deze
20e ronde. Aan de voet van de Slingerberg had Stamsnijder 38 sec. op Theo Luyten
en 1.30 min. op de anderen. Aan het slot van deze ronde - Stamsnijder sloeg
dus op de Slingerberg toe - een geheel andere situatie. Op 1.40 min, Bert
Wekema, op 1.50 min, Heddy Nieuwdorp en Piet Zijerveld, op 1.55 min. Guus
Bierings en Theo Luyten. Tijd 10.16 -min. 21e ronde. Leider Stamsnijder. Op 1.55 min. Luyten, Nieuwdorp, Zijerveld,
Wekema en Bierings. Peloton (op kop Theo de Rooy) op 2.40 min. Voorin dit
peloton Rudy van der Rakt, Hans Koot en Jac. van Meer. Tijd 10.20 min. 22e ronde. Hennie Stamsnijdere verhoogde zijn winst, nam een duidelijke optie
op de nationale trui en de huldiging door ir. Hylkema, Margot Damen (Miss
Skol) en Corina Dreesen (Miss Ola IJs). Hij had 2.17 min. op vijf buren en na
die vijf bekenden vijf man met Van de Poel. Voorste stuk van de groep op 3.45
min. Tijd 10.20 min. 23e ronde. Het publiek leefde intens mee met Hennie Stamsnijder, waardeerde zijn
opmerkelijke ren. De vijf op 2.30 min. Op 3.08 min. Lammertink, Van
Meer, Van de Poel, Ribbers, Vaanhold, Wekema, Godery en Van der Rakt.
Peloton, met Hassink in voorste stelling, op 4.08 min. Tijd 10.19 min. 24e ronde. Op de Slingerberg Stamsnijder 2.15 min. Hassink gaf op. Bij de
achtervolgers liep Nieuwdorp weg. De overgebleven vier moesten het gezelschap
van Lammertink c.s. dulden. Nieuwdorp op 2.33 min., groep van 12 op
2.41 min., groep op 4.20 min. (op kop Wijnands). Tijd 10.32 min. 25e ronde. Stamsnijder versaagde geen ogenblik, reed elastisch, had met de
Slingerberg en de scherpe afdaling (Snijdersberg) geen moeite. Theo de Rooy
lanceerde een tegenoffensief. Nieuwdorp en de zijnen op 2.42 min. Groep op
4.30 min. Tijd 10.28 min. 26e ronde. Theo de Rooy ging door, nadat hij de teruggekomen Nieuwdorp ter
plekke had gelaten. Aan de streep: Stamsnijder, op 2.17 min. De Rooy, op 2.45
min, Van Meer, Luyten, Nieuwdorp, op 3 min. de groep. Tijd 10.31 min. 27e ronde. Theo de Rooy won terrein, zijn achterstand was nog maar 1.28 min.
Derde op 2.02 min. Enrico Godery. Op 2.04 min, Heddy Nieuwdorp, op 2.40 min.
Van Meer c.s. (hierbij Van de Poel, Lammertink, Van Meer), de verdere
overlevenden (renners met te grote achterstanden werden regelmatig uit de
koers genomen) op 3 tot 7 min. Tijd 10.33 min. 28e ronde. De Rooy naderde meer en meer: 1.05 min. aan de voet van de
Slingerberg, 56 sec. aan de streep. Op 2.44 min. Godery, Van Meer, Van de
Poel, Lammertink, op 5.34 min. de groep. Tijd 10.34 min, 29e ronde. Na BRON: GERARD
SILLEN KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND.LIEFHEBBERS.(1979.09.09) Nederlands
kampioenschap voor lieffiebbers Hans van den
Oever in Mill de sterkste De 34-jarige Hans
van de Oever uit Wassenaar is de eerste officiele liefhebberskampioen van
Nederland. Twee kilometer voor het einde van de „Verwacht had ik
het natuurlijk niet, maar enigszins op gehoopt toch wel,"was de eerste
reactie van de werktuigbouwkundige uit de gemeente aan de rand van de
Residentie. “Ik weet dat ik
hoegenaamd niet kan sprinten, daarom ben ik in de laatste ronde aan het
demarreren gegaan. Ik had echter niet gedacht los te kunnen komen. Toen ik op
twee kilometer voor de finish voor de laatste keer aanzette en even later achterom
keek zag ik dat ik een klein gaatje had geslagen. Ik dacht nu alles of niets
spelen en zonder omkijken ben ik toen doorgegaan. Nu, u ziet het, ik heb het
gehouden alhoewel het bijzonder zwaar was. Het is een mooie overwinning en
dan te bedenken dat morgen onze jongste spruit, we hebben er drie, precies
een jaar wordt. Onze andere kinderen zijn respectievelijk 14 en 13 jaar oud.
Het is derhalve een achteraankomertje en daar ben je vaak dubbel zo gek
op." Ondanks de tweede
plaats was ook Karel Teeuwen tevreden. „Er kan er maar een winnen. Ik heb
gedaan wat ik kon, maar Hans van de Oever reed deze dag enorm sterk.
Natuurlijk kende ik hem en ik moet eerlijk zeggen dat ik er niet helemaal in
geloofde toen hij wegsprong. Voor wij en daarmee bedoel ik de overigen van de
zeven achtervolgers het in de smiezen hadden was hij weg en was het gat niet
meer te dichten." De derde plaats
was voor Jan Ubachs, van de renners die op het erepodium terecht kwamen
misschien wel de bekendste in de wielerwereld. Enkele seizoenen geleden reed
hij in Limburg en vooral in Belgie nog in de amateur-categorie rond. Daarna
ging hij voetballen, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. De man uit
Amstenrade, schafte opnieuw een race-fiets aan en vroeg een licentie als
liefhebber bij de bond aan. Het resultaat is bekend. Een bronzen plak voor
Ubachs. Zeer tevreden was
ook de liefhebberscommissie van de KNWU. Jarenlang hebben deze noeste werkers
ervoor gestreden de liefhebbersgroepering erkend te krijgen en deze erkenning
beloond te zien met een eigen nationaal kampioenschap. Het experiment is
volledig geslaagd te noemen. Honderd renners stonden op de deelnemerslijst.
Zij hebben getracht er een echt kampioenschap van te maken, met de nodige
sfeer en spanning en natuurlijk sensationele momenten. Steeds andere renners
kondigden zich aan en speaker Cor Wijdenes, de Eindhovenaar die niet zo vaak
meer achter de microfoon is te vinden omdat hij zijn carriere langzaam maar
zeker aan het afsluiten is en de eer aan jongere opvolgers laat kon steeds
andere namen aan het publiek doorgeven. Een publiek dat niet met
tienduizenden, maar toch in redelijke aantallen naar het Millse circuit was
gekomen. Schermutselingen
waren er vanaf het eerste moment. Nauwelijks was het startschot gelost of de
eerste durvers meldden zich al. Het werd eehter
pas interessant na Na BRON: JO DE BRUIJN Liefhebbers: 1. en kampioen van Nederland H. van de Oever (Wassenaar) KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND (PROFS) (24 juni).1979 Na een solo van
ongeveer vijfentwintig kilometer prologeerde HENK LUBBERDING zijn titel Henk Lubberding,
de landbouwerszoon uit Voorst, stond zondagmiddag voor de tweede
achtereenvolgende keer op de hoogste trede van het ere-schavot na afloop van
een kampioenschap van Nederland voor beroepsrenners. Vorig jaar gebeurde dat
op de top van de Adsteeg in Beek, nu was Lubberding de hoofdpersoon op de
Slingerberg, het pronkstuk van het parkoers in Geulle waarmee de Stichting
Profwielerpromotion Nederland alle eer inlegde. Opnieuw was het gulle
applaus voor de meesterknecht uit de ploeg van Peter Post. In vergelijking
tot vorig jaar was er echter een groot verschil. Toen was het kampioenschap
een geschenk van Jan Raas, de Zeeuwse klepper en regisseur van vele
wedstrijden. Nu behaalde Lubberding, zij het opnieuw met steun van Raas, de
titel op eigen kracht. Ruim een minuut voor de voluit sprintende Joop
Zoetemelk ging hij over de finish. Een sprankelende koers en een solo over
vijfentwintig kilometer waren daaraan vooraf gegaan. Joop Zoetemelk
had het wel bijzonder moeilijk deze middag in het Limburgse heuvelland. Hij
was op ongeveer negentig kilometer van het einde van deze over Dat de Raleighs
de wedstrijd vanaf de eerste kilometer controleerden viel niet te
betwijfelen. Bert Pronk leidde de eerste ronden de dans en de rest van de
rood-gele equipe huisde dicht bij hem in de buurt. Zoals altijd werd de rij
der kanslozen, de losers van het eerste uur, opnieuw ingeluid door de
Zeistenaar Herman Smit. Telkens komt hij aan de start, een pure liefhebber,
die er dolgraag bij is, maar die bij voorbaat weet dat zijn avontuur geen
lang leven is beschoren. Ook Karel Vinke en Rob Kroep hadden het moeilijk.
Ook deze twee kwamen in de eerste kilometers al in moeilijkheden. Jan de Jong
en Richard Buckaki volgden dit slechte voorbeeld in de volgende ronde. Vijftig kilometer
moesten de tienduizenden toeschouwers, die het fraaie maar o zo moeilijke
parkoers in Geulle omzoomden, wachten aleer de eerste ontsnapping kon worden
genoteerd. Ze kwam op naam van Piet van Katwijk, die Gerben Karstens, de
ex-kampioen, die er in 1965 al bij was, in zijn wiel kreeg. Voor Karstens
betekende dit dat hij zich even aan zijn vele aanhangers wilde laten zien.
Kort hierna verliet hij het parkoers. De beide leiders werden aan de kop
afgelost door Nidi den Hertog, die na zestig kilometer strijd op zoek naar
winst ging. Den Hertog nam een halve minuut, kreeg geen steun en liet zich
toen wijselijk weer inlopen. Piet van Katwijk reed lek en hetzelfde euvel
overkwam Bert Oosterbosch. Beiden slaagden erin binnen de kortst mogelijke
tijd hun plaats in bet peloton weer in te nemen. De wedstrijd was nu echter
defimtieff begonnen. Het bleef onrustig in het peloton. Zeker toen na
zeventig kilometer een groepje van tien renners voorop ging rijden. Dit
groepje bevatte o.m. Raas, Zoetemelk, Knetemann en Van de Velde. De rest
bleek op dat moment echter nog attent en met gezamenlijke inspanning werd de
poging in de kiem gesmoord. Niemand keek echter verwonderd op toen de
volgende ronde de eerste verdragende ontsnapping tot stand was gekomen.
Oosterbosch en Lubberding, met Schipper en Zoetemelk reden enkele honderden
meters voor de rest uit. Het peloton viel in deze fase snel uit elkaar. Zo
voor de vuist weg noteerden wij de opgaven van Cees Stam, Herman Ponsteen,
Henk Moonen, Ton Zuiker en Albert Jongkind. Hun voorbeeld werd kort hierna
door vele anderen gevolgd. Het kwartet aan de leliding ging inmiddels door.
De samenwerking was echter niet van dien aard dat de poging kans van slagen
had. De Raleighs hadden duidelijk hun consignes meegekregen en waren niet
bereid Zoetemelk in een zetel naar de eindstreep te voeren. Verder dan een
minuut voorsprong konden zij niet komen. Het peloton, dat aanvankelijk
wandelde en zich bepaalde tot het bewaken van de voorsprong van de eersten,
werd na honderddertig kilometer opnieuw wakker geschud. Jan Raas demarreerde
uit alle mocht en liet zich in een duizelingwekkende vaart van de
Snijdersberg afglijden. Het resultaat was dat het kwartet een kwintet was
geworden. Raas wilde echter
meer. Direct nadat hij aansluiting had gekregen ging hij door. Zoetemelk was
aanvankelijk de enige die hem bij kon houden, maar via een laatste geweldige
inspanning sloot ook Lubberding aan. De achtervolgende groep dunde verder
uit. Egon van Kessel, die nadat hij al eerder voeling had verloren prachtig
vanuit de achterhoede terug was gekomen, moest er nu definitief af en ook
Fedor den Hertog, ex-kampioen van Nederland, Andre Gevers, Martin Havik, Ger
Mak, Jac Verbrugge en vele anderen vonden in dit stadium van de strijd hun
Waterloo. De voorsprong van de drie eersten ging snel omhoog. Met nog twaalf
ronden voor de wielen keek het peloton, tenminste datgene wat er nog van was
overgebleven, tegen een achterstand van 2.15 min. aan en kort hierna werd de
kloof van drie minuten gepasseerd. Die
achtervolgende groep bestond uit veertien renners t.w. Aad van den Hoek, Fons
van Katwijk, Gerrie Knetemann, Hennie Kuiper, Hans Langerijs, Wil Maessen,
Johan van der Meer, Bert Oosterbosch, Bert Pronk, Johan van de Velde, Leo van
Vliet, Frits Pirard (kwam na een lekke band snel terug), Jan Aling en Jo
Maas. Het aantal
Raleighs was zo groot dat zij geen enkele moeite hadden om het tempo te
kunnen bepalen. De overigen, waarbij de grote geklopten Hennie Kuiper en de
voor eigen publiek rijdende Jo Maas, hadden geen schijn van kans om iets van
het verschil goed te maken. Naast de
aanhangers van Peter Post hadden ook de Limburgse toeschouwers reden tot
vreugde. Het is al weer vele jaren geleden dat er zoveel Limburgse renners in
een kampioenschap van Nederland aan de start verschenen. Bovendien deden Jo
Maas, Wil Maessen en Johan van der Meer het lang niet slecht. Ze kregen dan
ook veel applaus. Dat het zeer
moeilijk was om tegen de ere-code van de Raleighs in te gaan ondervond Jo
Maas toen hij met nog veertig kilometer voor de wielen toch aan een
achtervolging begon. Johan van de Velde beet zich meteen in zijn wiel vast en
toen de Eijsdenaar vragend omkeek schudde de Westbrabander gedecideerd met
zijn hoofd. Hij wilde en mocht de kop niet overnemen. Voor de Limburger was
dat geen beletsel toch door te gaan. Toegejuicht door zijn vele supporters,
zijn naam stond over het gehele parkoers tientallen keren op de weg
geschilderd, ging de man van de streek door. Maas kon hier zijn
klimmerscapaciteiten tonen en zijn prestaties in buitenlandse ronden zijn
daarvan een bewijs. Met nog zes
ronden voor de wielen bedroeg de voorsprong van de eersten al vier minuten en
tien seconden. De achtervolgers hadden zich bij de meerderheid neergelegd. De
zoveelste greep naar de absolute macht door de ploeg van Peter Post was
gelukt en afgerond. Alle verweer was gebroken. Kuiper werd toen hij zijn
zitvlak oplichtte meteen achterna gezeten door Pronk, zodat ook hij zich
gewonnen gat. Een bericht dat
Jan Raas met kramp in zijn been zou kampen veroorzaakte nieuwe beroering bij
de menigte. Inderdaad kwam Joop Zoetemelk bij de volgende doortocht een
tiental meters voor de beide Raleigh-coureurs de Slingerberg op. Toen Raas in
de volgende ronde demarrerend over de finishlijn ging was dat het bewijs dat
de Zeeuw volledig van zijn kleine inzinking was hersteld. Maas en Van de
Velde knaagden wat aan hun achterstand, terwijl Johan van der Meer ook zijn
Limburgse supporters tevreden stelde door zich van wat eens een peloton was
geweest los te maken. Hij kreeg echter geen vrijheid van handelen en werd
door de achtervolgers weer opgeslokt. Maas en Van de Velde bleven bij elkaar
en vochten de sprint voor de vierde en vijfde plaats uit. Hierin was Maas de
snelste. Kuiper maakte zich in de slotfase nog los van het groepje waarin hij
tientallen kilometers vertoefde. Het leverde hem de zesde plaats op. Van der
Meer won vervolgens de sprint van een volgend drietal en de rest arriveerde
alleen of met z'n tweeen aan de eindstreep. In totaal reden slechts zestien
renners de wedstrijd uit. Zeventien werden er geklasseerd, maar Fedor den
Hertog werd een ronde eerder wegens te grote achterstand uit de strijd
genomen. Beroepsrenners: 1. en kampioen van Nederland Henk Lubberding MET DE PROFS VAN
RONDE TOT RONDE le ronde. De KNWU-praeses ir. Hylkema loste ook voor de 57 verschenen profs
het startschot. Meteen actlviteiten van Nidi den Hertog, Theo Smit en Vester
Aarts, Na het voltooien van deze eerste ronde alles bij elkander. Tijd 9.24
min. 2e ronde. Compacte groep. Op kop Jan Raas. lets achter Kroep en Vinke. Tijd
10.03 min. 3e ronde. Dezelfde situatie. Vinke nog meer veld verloren. Harm Smit dwarrelde
als eenling over de Slingerberg. Tij,d 9.56 min. 4e ronde. Frits Pirard reed lek. Harm Smit op bijna een ronde. Tijd 10.13 min. 5e ronde. Direct na het ingaan van de vijfde ronde kwam Pirard terug in de
groep. Tijd 10.10 min. 6e ronde. Een lichte por middels P. van Katwijk en Gerben Karstens. Werden dra
ingelopen. De gedubbelde Harm Smit gaf op. Geen vertier. Tijd 10.10 min. 7e ronde. Martin Rietveld, Jan Breur en Theo Smit, ook Vester Aarts in
moeilijkheden. Breur en Smit staakten. Geen tijd. Althans via de micro
vermochten we die niet te vernemen. 8e ronde. Nidi den Hertog ontsnapte: 20 sec., aan de streep 24 sec. (aan de
voet van de Slingerberg was deze winst 40 sec. geweest). Tijd 10.18 min. 9e ronde. Nidi den Hertog 33 sec. Peloton aangevoerd door Willy Maessen. Tijd
10.13 min. 10e ronde. Een demarrage van Jan Raas en Jos Schipper. Werd teniet gedaan. Nidi
den Hertog ingelopen. Joop Zoetemelk, Jan Raas en Johan van de Velde 7 sec.
voorsprong. Jo Maas leidde de achtervolging. Geen tijd. 11e ronde. Nidi den Hertog stapte af. Voorop Schipper, Zoetemelk, Oosterbosch,
Lubberding; Maas bijna bij. Moonen en Zuiker op 1 .40 min. Tijd 9.10 min. 12e ronde. Een vlucht van Lubberding, Oosterbosch, Zoetemelk en Schipper. Op 30
sec. Raas, Maas en Kuiper. Rest met tussenruimten. Zuiker en Jongkind
verdwenen uit de arena. Tijd 9.18 min. 13e ronde. Zoetemelk, Schipper, Lubberding en Oosterbosch 31 sec. op de groep.
Op 3.15 min. Livien Klaasen, Jan Nijhof en een derde man die we niet gauw
genoeg konden ontwaren. Tijd 9.59 min. 14e ronde. Weer leidde Zoetemelk de beklimming van de Slingerberg. Voor -de
renners en noodzakelijke volgauto's was nauwelijks plaats, zoveel
toeschouwers hadden daar intussen plaatsgenomen. Aan de streep Pronk,
Schuiten en Johan van der Meer op kop van de stoet. Moonen gaf op.
Achterstand Schuiten c.s. 35 sec. Tijd 10.13 min. 15e ronde. De vier genoemde leiders 56 sec. voorsprong. Tijd 10.15 min. 16e ronde. De vier 1 minuut winst. Renners met te grote achterstanden werden
uit de koers genomen. Tijd 10.18 min. 17e ronde. De vier 45 sec. voor de groep. Tijd 10.33 min. 18e ronde. De groep op 25 sec. Van Kessel op 45 see. Namens Profwielerpromotion
Nederland liet Hub. Engelen mededelen, dat ministerpresident Van Agt niet
naar Geulle kon komen wegens moeilijkheden in het kabinet. Een volgende keer
zou de premier graag van de partij zijn. 19e ronde. De vier bijna ingehaald. Tljd 10.31 min. 20e ronde. Jan Raas bij de vier en direct een demarrage van Raas en Zoetemelk.
Uit de groep liep Jo Maas weg. Aan de lijn een nieuwe positie: op kop Raas,
Zoetemelk en Lubberding, op 14 sec. Jo Maas, dan de groep, vijf deelnemers op
1.42 min., vier ver in de achterhoede. Tijd 10.33 min. 21e ronde. Lubberding leidde de beklimming van de Slingerberg. Het trio
Lubberding, Raas en Zoetemelk ging fluks omhoog. Schipper (lek) gaf op. Maas
en Van de Velde op 1.20 min., de stoet op 1.30 min. Tijd 9.27 min. 22e ronde. Na de afdaling (Snijdersberg) de drie aanvoerders 1.31 min. voorsprong.
Aan de streep 2.15 min. op Maas, die de sliert aanvoerde. Zes renners op 4.30
min. Veld inmiddels tot de helft gereduceerd. Tijd 9.53 min. 23e ronde. Nog 25 coureurs in de strijd. Lubberding, Zoetemelk en Raas 3.20 min.
op 15 man. De uitslag, althans de namen van de knapen die op het podium
gingen plaatsnemen, stond vast. De koers was gelopen. Tiijd 9.57 min. 24e ronde. Vijftien man op 4 min. van de vluchters. De rest moest
afstappen. Geen tijd. 25e ronde. Met Kuiper op kop de groep op 4.16 min. Tijd 10.17 min. 26e ronde. Jo Maas en Johan van de Velde (de Raleigh-man vrijwel doorlopend aan
het wiel van de DAF Trucks-Lejeune vertegenwoordiger) 20 see. voor de groep.
Lubberding, Raas en Zoetemelk (Joop zat in de mangel) bleven uiteraard buiten
schot. Kuiper, Pirard, Pronk, Aling en Van Vliet poogden afscheid van hun
gezellen te nemen. Hans Langerijs staakte. Tijd 10.16 min. 27e ronde. Geen wijzigingen. Tijd 10.25 min. 28e ronde. Op de Slingerberg juichte een enthousiaste menigte Lubberding, Raas
en Zoetemelk toe. Maas en Van de Velde op 4.05 min., de rest op 5 min. Tijd
10.11 min. 29e ronde. Maas en Van de Velde (Maas steevast aan de leiding) op 3.45 min. van
de drie leiders. Knetemann, Kuiper c.s. op 4.50 min. Tijd 10.35 min. 30e ronde. Maas en Van de Velde op 3.22 min. Uit de groep ontsnapte Johan van
der Meer, kwam op 4.30 min. Op 4.33 min. toen Van Vliet, Pirard, Van den
Hoek, Fedor Aden Hertog, Kuiper, Knetemann, Fons van Katwijk en Alinig. Tijd
10.34 min. 31e ronde. Lubberding demarreerde op de Slingerberg, Zoetemelk bij, vervolgens
Raas. Raas ontsnapte, had aan de streep 32e ronde. In de afdaling van de Snijdersberg had Raas 33e ronde. Zoetemelk was door Lubberding en Raas verslagen. Dat was elkeen
duidelijk. Lubberding 58 sec. winist. Fedor stapte af. Maas en Van de Velde
op 4.35 min., de rest op 5 min. Kuiper trachtte te ontsnappen. Tijd 10.15
min. 34e ronde. De kampioen stond vast. Zoetemelk liet nu Raas voorgaan. De fraai
fietsende Lubberding liep uit, werd voor de tweede keer in serie kampioen.
Veel applaus voor Lubberding. Dit succes werd hem door de vele duizenden (een
menigte van jewelste, een opkomst die de stoutste verwachtingen overtrof) van
harte gegund. Zoetemelk klopte Raas voor het zilver. Joop kreeg een ovatie.
Een felle kamp om de vierde prijs: Jo Maas haalde het tegen Johan van de
Velde. Achterstand van Zoetemelk en Raas 1.07 min., achterstand Maas en Van
de Velde 4.44 min. Kuiper was in de laatste klim weggesprongen, werd zesde op
5.33 min. Zevende op 6.03 min. Johan van der Meer. Hierna Oosterbosch, Willy
Maessen en Aling op 6.17 min. en Van den Hoek op 6.25 min. KAMPIOENSCHAP
VAN NOORD-BRABANT (22 april).1979 NA SPRINT MET
NEGEN Jan Feiken
kampioen van Noord-Brabant Jan Feiken uit
Veendam kampioen van Brabant. Velen zullen bij het lezen van deze zin niet
begrijpend hun schouders ophalen en denken aan een flauwe grap. Veendam ligt
immers niet in de wielerprovincie bij uitstek. Iedereen heeft al op de lagere
school geleerd dat deze plaats een van de voornaamste veenkolonies is in de
provincie Groningen. Toch behaalde Feiken in het Brabantse Zundert het
kamploenschap van Brabant. Dat komt, omdat er op zijn licentie staat dat hij
lid is van de vereniging De Windmolens uit Geffen. Enkele jaren
geleden werd een aantal noordelijke renners, die over het algemeen van mening
waren dat er in Brabant meer wedstrijden worden georganiseerd en dat er
daardoor meer mogelijkheden in het zuiden waren, lid van de Geffense club.
Tot op de dag van vandaag is dat zo gebleven. Jan Bakker, Jan Feiken; -Luit
Ottema en Geert Bouwman, om er maar enkelen te noemen, staan nog op de
ledenlijst en daardoor was het mogelijk dat de, noorderling Feiken kampioen
van Brabant werd. Het reglement bepaalt namelijk dat men in die provincie aan
de kampioenschappen moet deelnemen waar de vereniging waarvan men lid is, is
gevestigd. Een wat vreemde bepaling, maar een feit dat niets afdoet aan de
verdienste van de nieuwe kampioen. Na 120 zware
kilometers was Feiken de snelste van een kopgroep van negen. Jos Bellemakers
trok bij het uitkomen van de laatste bocht de sprint aan, scheen het te
zullen halen, maar in de slotfase kwam Feiken hem voorbij. Het brons was voor
Rene van de Broek uit Dussen. Hoewel de
kopgroep nu niet direct bestond uit die renners die men er gezien de
uitslagen van de laatste weken had mogen verwachten is het succes volkomen
verdiend. De negen durvers
gaven wat kleur en fleur aan een over het algemeen saai verlopen wedstrijd.
In de openingskilometers was vooral de titelverdediger Theo Gevers uit Heesch
actief. Herhaaldelij!k trachtte hij door demarrages het veld uiteen te
trekken. Soms kreeg hij steun van enkele anderen, maar omdat de anima
ontbrak om echt door te gaan, waren alle pogingen om te ontsnappen tot
mislukken gedoemd. De beslissing
viel uiteindelijk halfweg koers. De eerste drie uit de uitslag gingen er samen
met Jac. Vriend uit Valkenswaard, Peter Hofland (Roosendaal), Louis van Wely
(Vught), Jac. van Hoydonk (Wernhout), Corne de Jong (St. Willebrord) en good
old Frans Jansen (Oss) vandoor. De groep aarzelde en in korte tijd waren de
vluchters uit het zicht verdwenen. De voorsprong liep op tot een halve
minuut, schommelde enige tijd, liep dan weer wat terug en het leek erop dat
de vluchters het niet zouden kunnen bolwerken. Een aarzeling in de grote
groep bracht het verschil weer op 1 minuut, maar de eersten kregen het nog
bijzonder warm toen zich een tweede groep van acht renners van het peloton
losmaakte. Deze groep had, althans op papier, heel wat wielertalent in de
bagage en naderde dan ook snel. Deze acht - Guus Bierings uit Uden die elke
wedstrijd beter gaat rijden, Peter Damen uit Drunten, Mark Elshof uit Heeseh
die zijn eerste zo niet dan toch een van de eerste wedstrijden bij de
amateurs reed, Bas van Lamoen uit Rosmalen, Henk Mutsaars, de tempobeul uit
Schijndel, Rien de Veer, de rappe coureur uit Geffen, Hans Plugers, de
verrassing van het seizoen tot nu toe, en Jos Weber uit Bent - naderden snel.
Twee kilometer voor het einde bedroeg de kloof nog maar vijftien seconden en
wanneer de wedstrijd een ronde langer zou zijn geweest, zou de kopgroep zeker
achterhaald zijn. Nu bleven de negen echter voorop en mochten onder elkaar
uitmaken wie de titel voor zich zou opeisen. Jan Feiken, het is bekend dat
hij bijzonder rap is, haalde het en is in 1979 als Groninger kampioen onder
de Brabanders. De Union-leiding zal er best blij mee zijn. BRON: JO DE
BRUIJN Amateurs: 1. J. Feiken (Veendam) Junioren: Nieuwelingen: KAMPIOENSCHAP
VAN NOORD-HOLLAND (22 april).1979 Ron Snijders
kampioen van Noord-Holland Voor de
provinciale wielerkampioenschappen trokken de Noordhollandse licentiehouders
op 22 april naar de kop van de provincie. De bestuurders van DOK en d.s.l.
Wout Hoolboom hadden in Huisduinen - onder de rook van Den Helder - een
prachtig parkoers gevonden, De prognose van
Hoolboom, dat er prachtige sport op kon worden geleverd, kwam volledig uit.
De namen van de nieuwe kampioenen - Ron Snijders bij de amateurs, Henk Havik
bij de junioren, Ron Vroom bij de nieuwelingen en Krabbenbos bij de veteranen
- misstaan niet op de erelijst van het Noordhollands kampioenschap. Bij de amateurs
werd felle strijd geleverd. De krachtige wind vergde veel van de renners,
waardoor via een slijtageslag alleen de allersterksten overbleven. De broers
Ron en Stan Snijders speelden een hoofdrol. Ron won het kampioenschap door
het snelst te sprinten van zeven koplopers, Stan regelde de sprint van de
achtervolgers in zijn voordeel en werd zodoende achtste. Ron Snijders komt,
evenals broer Stan, uit voor de ploeg van Dekker-Jan Janssen en kan als
19-jarige al een knappe erelijst overleggen. Nationaal kampioen nieuwelingen,
e1fde in de Ster van Zwolle, zesde in de Hel van het Mergelland en nu dan provinciaal
kampioen. Vader Wim Snijders, zelf jaren terug een beste amateur, keek het
geamuseerd aan. “Niet omdat het mijn zoon nu juist is," aldus Snijders
sr., „maar Ron kan gewoon erg hard fietsen." Achter de rug van
Ron Snijders legde Peter Zijerveld - al winnaar van een editie Gent-Gent -
beslag op het zilver en werd Hoornaar Rem Bakker derde. Beste junior werd
geheel volgens verwachting Henk Havik. Ploeggenoot Hans van Lachterop zag een
knappe klassering teniet gedaan door een lekke band in de slotfase.
Haarlemmer Huub de Vries werd nu tweede, Ab Harren derde. Bij de veteranen
hadden titelverdediger Jan van der Horst, Cees van der Leek en Wim van Dok
alleen oog voor elkaar. De taaie Krabbenbos kon hiervan profiteren. Jan
Timmer en Tim Krabbe volgden nog wel, maar bleken niet in staat de Haarlemmer
te pareren. Bij de
nieuwelingen won Vroom, ook al zo'n talentje uit de Haarlemsehoek, voor
Boomsma en Breeman. BRON: ROB KAT Amateurs: 1. Ron Sniiders (Zwanenburg), 2. Peter Zijerveld (Alphen a.d. Rijn),
3. Rem Bakker (Hoorn), 4. Dick Groen (St. Pancras), 5. Jos Kieftenburg
(Wervershoof), 6. Peter van der Knoop (Haarlem), 7. Arie Breedijk
(Holysloot), 8. op afstand Stan Snijders (Zwanenburg), 9. Sj. Pieters
(Zwanenburg), 10. Barend Huveneers (Amsterdam). Junioren: 1. Henk Havik (Zaandam), 2. Huub de Vries (Haarlem), 3. Ab Harren
(Haarlem), 4. H. Koopman (Den Helder), 5. R. Haster (Amsterdam), 6. J. van
W(ik (Haarlem), Nieuwelingen: 1.
R. Vroom (Haarlem), 2. R. Boomsana (Heemskerk), 3. R. Breeman (Amsterdam), 4.
W. Otte (Haarlem), 5. H. Lelieveld (Noorden), 6. H. Kes (Volendom), 7. Dekker
(Amsterdam), Veteranen: KAMPIOENSCHAP
VAN NOORD-NEDERLAND (3 juni).1979 PIET KLEINE
kampioen drie noordelijke provincies Piet Kleine uit
Hollandscheveld, die in het verleden in de wielersport van zich deed spreken
en daarna op nationaal en internationaal niveau in de schaatssport menigmaal
in het middelpunt der belangstelling kwam, is erin geslaagd wielerkampioen
van de drie noordelijke provincies te worden. Kleine, die de
afgelopen winter niet tot die daverende prestaties kwam op schaatsgebied, is
blijkbaar voornemens weer zijn rentree te maken in de wielersport. Boekte hij
reeds een overwinning op de weg en eindigde hij nadien meerdere malen bij de
eerste tien op een parkoers met start en finish in het Groningse Muntendam,
Kleine slaagde erin Pinkstermaandag na Het behoeft geen
betoog, dat Kleine in z'n nopjes was met dit succes.”Toen ik in de slotfase
deel uitmaakte van een kopgroepje van vijf, dacht ik bij mezelf: Komaan,
Piet, je moet demarreren want anders kan de zege je neus wel eens voorbij
gaan. Wel, ik ben blij, dat ik aan de haal ging," aldus een dolgelukkige
Piet Kleine, lid van NMB-Union-De Peddelaars uit Hoogeveen. Bij de junioren
won David Pots uit het Groningse Hoogkerk. Ook nummer twee en drie waren
Groningers. Wel een bewijs dat daar talent schuilt. Fre de Jonge en Wim
Bartal werden namelijk resp. tweede en derde. Wim Meyer
zegevierde bij de nieuwelingen, gevolgd door Erik Ploog en E. de Vries. De volgende
medaille-winnaars kwamen tenslotte te voorschijn bij de noordelijke
kampioenschappen, die op uitstekende wijze door de Groningse wielerclubs op
touw werden gezet. BRON: BEN ZOMERDIJK Amateurs Drente: l. P. Kleine (Hollandsche Veld), Amateurs
Friesland: 1. S. Greidanus (Wommels), 2. K. Kooistra
(Leeuwarden), Amateurs
Groningen: Amateurs: 1. P. Kleine (Hollandsche Veld) Junioren Drente: 1. J. Striiker (Slim), 2. T. Slagter (Meppel), Junioren
Groningen: 1. D. Pots (Hoogkerk), Junioren
Friesland: 1. E. Jongsma (Opeinde), 2. D. Schaafsma 3. P.
de Jong (Drachten). Nieuwelingen
Groningen: 1. H. Laning (Oostwol~de), 2. R. v. d. Let
(Veendam), 3. J. Schuil (Groningen). Nieuwelingen
Friesland: 1. P. Pieters (Jubbega), 2. R. van Ruiten
(Leeuwarden), 3. J. Brouwers (St. Anna Parochie), Nieuwelingen
Drente: 1. W. Meiler (Musselkanaal), 2. E. Ploeg
(Assen), 3. E. de Vries (Emmen). KAMPIOENSCHAP
VAN OVERIJSSEL – 16 april.1979 HERMAN SNOEIJINK
KAMPIOEN VAN OVERIJSSEL Herman Snoeijink
uit Denekamp heeft op het parkoers van De Luttenberg nabij Raalte bewezen,
dat hij niet alleen in veldritten heel wat mans is, maar ook op de weg zijn
mannetje staat. In de strijd om de Overijsselse titel bij de amateurs won
hij, deel uitmakend van een kopgroep van 8 renners, de eindsprint en maakte
na Amateurs: 1. Herman Snoeijink, Denekamp; 2. W. Albersen, Wierden; 3. E.
Koersen, Emmeloord; 4. D. van Egmond, Nijverdal; 5. Hans Boom, Markelo; Junioren: 1. E. Roelofs, Nijverdal; 2. J. Koster, Nijverdal; Nieuwelingen: Veteranen: 1. Joh. Pluimers, Enter; 2. T. Bonte, Deventer; 3. H. Meijer,
Vollenhove. KAMPIOENSCHAP
VAN UTRECHT (3 juni).1979 GIJS NEDERLOF
kampioen van de provincie Utrecht Gijs Nederlof, de
Maarssense student, heeft zelden zo'n sterk seizoen gehad als dit jaar. Dat
bleek ook nu weer in de strijd om de provinciale wielerkampioenschappen van
Utrecht. Gijs Nederlof domineerde bij de amateurs van start tot finish, was
de animator van een vijf man sterke kopgroep, die al na Een provinciaal
kampioenschap zonder Theo de Rooy, die wel aanwezig was, maar niet kon
sttarten door zijn val in de slotetappe van Olympia's Tour. Gekramd moest
hij de strijd vanaf de kant aanzien, een grote favoriet minder. Slechts Al na En de rest van
het peloton, die zag dat de slag was gevallen, stapte ook prompt af en zocht
de douche op. John Broers, Joop van de Berg, Jan Moesker, Martin van Baak en
Jan van Elburg geloofden het wel, voor hen was er niets meer te verdienen. Het vijftal
voorop dacht daar anders over, dubbelde het peloton en ging in de slotfase
volop aan het demarreren. Vooral Bert van de Brook en Ben Lambo probeerden
het, wetend dat zij in de sprint toch kansloos waren tegen Gijs Nederlof,
maar deze was attent genoeg alle pogingen zelf hoogst persoonlijk in de kiem
te smoren. Terwijl Robert Oskam en Theo Wallenburg in de slotfase nog
gezelschap kregen van Dick Wilgenburg, Paul Blaschke, Jan van de Leede, bleef
de kopgroep van vijf bijeen. Jan Sandbrink, de oude rat, speelde het alles of
niets spelletje, trok de sprint aan, wat kaasje was voor Gijs Nederlof, die
gelanceerd erg gemakkelijk won. Interessant was ook
de strijd bij de andere groepen. Ron Geutskens, het vorig jaar nog
nieuwelingenkampioen, pakte nu de juniorentitel. De talentvolle Culemborger
moest daarvoor diep in zijn buidel tasten omdat hij aanvankelijk niet tot de
koplopers behoorde. Toen hij zich eenmaal met de strijd ging bemoeien kwamen
er vijf man op kop. Ron Geutskens, de broers John en Rudi Lieverst, Paul van
Mogen en de ook jonge belofte Luc Engelhard. Met hen had Ron Geutskens in de
eindsprint geen moeite. Bij de
nieuwelingen was het een complete Volharding aangelegenheid. Karel de Brons
werd hier de nieuwe kampioen. Hij versloeg in de eindsprint Pascal Kolkhuis
Tanke, een rennertje met toekomst. Zij losten in de finale Ben Vlaanderen en
Leo Winked, die resp. derde en vierde werden. Bij de veteranen
was Arie Veenendaal weer heer en meester. De Zeistenaar reed drie dagen
eerder nog bij de amateurs, maar wisselde zijn licentie weer in voor die van
de veteranen. Piet Berrens en Joop van Nimwegen ontdekten dat, zij waren in
de sprint kansloos. BRONS: HANS VAN
DE KAMP Amateurs: 1. Gijs Nederlof (Maarssen) Junioren: 1. Ron Geutskens (Culemborg) Nieuwelingen: 1. Karel de Brons (Utrecht) Veteranen: 1. Arie Veenendaal (Zeist) KAMPIOENSCHAP
VAN ZEELAND (30 april).1979 Henk de Jong
kampioen van Zeeland De 32-jarige
Goesenaar Henk de Jong greep op Koninginnedag in het Zeeuws-Vlaamse
Waterlandkerkje de Zeeuwse amateurtitel. De Jong, die deel uitmaakt van de
Markthof-formatie en vorig jaar goed aan de bak kwam, steekt ook nu reeds in
goede vorm. Dat bewees hij onder andere door reeds clubkampioen te warden
van zijn vereniging de RTC Theo Middelkamp, terwijl hij in de Zeeuwse
titelstrijd op het juiste moment opnieuw toesloeg. Bij het ingaan van de laatste
ronde kon de demarrage van Henk de Jong alleen worden beantwoord door Tonnie
Huijzen, die tenslotte in de eindspIrint het hoofd moest buigen. Van de 22
vertrekkers, die op de polderwegen rondom Waterlandkerkje de strijd met
elkaar aanbonden, koos het trio Jan Koole, Henk Tolleman en Jan Vervaet reeds
na Vooraan hield men
het tempo echter hoog en de jacht van Nieuwdorp kreeg dan ook geen gestalte
meer. Teleurgesteld staakte de kleine man uit Wemeldinge - die toch ook wel
tot een der favorieten was gerekend - de strijd. En omdat achter de
leidersgroep verder niemand in staat was nog een vuist te maken bleef het lange
tijd een saaie vertoning. Pas bij het ingaan van de laatste omloop van Tonnie Huijzen
kon hem wel bijbenen, maar De Jong liet zich in de eindsprint vakkundig
lanceren en kwam zonder al te grote inspanning over zijn streekrivaal heen. BRON:
RIEN DE JONGE Amateurs: 1. Henk de Jong (Gores) Junioren: 1. Adrie de Maesschalck (Axel) Nieuwelingen: 1. Karel van Goethem (Kloosterzande) KAMPIOENSCHAP
VAN ZUID-HOLLAND (2 juni).1979 PIM BOSCH spurt
naar Zuidhollandse titel Reno Koppert de
snelste junior Pim Bosch heeft
zich tijdens Olympia's Ronde van Nederland kwaad gemaakt. Het rappe,
22-jarige spurtertjo uit Gorinchem mocht immers van de leiding van de ploeg
Driessen-Optilon niet mee. “Achteraf," pruilt Bosch na, ,zullen ze best
zeggen dat ze me daar toch niet nodig hadden. Want met drie ritzeges zijn ze
- denk ik - dik tevreden. Maar het was me beloofd. En ik heb het voorjaar ook
goed genoeg gereden." Bosch: „In zes
klassiekers bij de eerste vijftien. Driemaal zevende: in Zuid-Holland, de
Glazen Stad en Zeeuws-Vlaanderen. Ik heb goed gewerkt voor kopman Henk
Mutsaars. Maar als dank lieten ze me thuis. Mocht ik zelfs niet rijden in de
Omloop van de Kempen, de enige grote wedstrijd die Driessen vorig jaar won.
Door wie? Ja precies, door mij. Nee, ik ben het mooi zat. Voor mij staat vast
dat dit mijn laatste seizoen in die ploeg is. Want al die criteria zijn leuk,
maar ik wil graag het grotere werk doen." Bosch nam in de
week van het belangrijkste nationale amateurwielergebeuren sportieve wraak.
Boekte in een week vier overwinningen. En scoorde tijdens de provinciale
kampioenschappen van ZuidHolland al zijn seizoenwinst. Maar het bleef voor
hem een troostprijs. De Zuidhollandse
titelstrljid, op een toch erg zwaar en selectief parkoers in de Hoekse waard
(Puttershoek), liep uit op een groepspurt. Alle moeite van vooral Theo Hogervorst
uit Pijnacker was voor niets. Natuurlijk, het peloton dunde snel uit. Wie op
het rondje van Natuurlijk: er
kwamen ontsnappingen. Van Anton Solleveld, Gijs den Besten en Aad van Asten. Van
Hogervorst, Jan de Groot en Flokstra. Van Gaby Minneboo. Later van Herman
Nak, Jan Klomp en Henk van Weers. En kort voor het eind van Westlander Gijs
den Besten en Pieter van Stek uit Dordrecht. Maar alles mislukte. Voor de prijzen
moest worden gesprint. En toen was Pim Bosch er weer. Om Hagenaar Henk van
Weers - al was het verschil gering - en routinier Jan de Groot uit Hank terug
te wijzen. Van Weers (22 jaar en nu zijn studie is afgemaakt pas echt aan
het doorbreken in de ploeg van De Markthof) verdiende daarmee nog een
startkaart voor de NK in Geulle. En op de Slingerberg zal hij zich - gelet op
zijn rijden in de Luxemburgse Fleche du Sud - zeker thuis voelen. Het
juniorenkampioenschap in Zuid-Holland bracht een ongekend sterk veld aan het
vertrok. Met - pak weg - zeker vijf mannen die een week later in het Limburgse
Epen aanspraak konden maken op de nationale titel. De renners van WWV-Van
Hagen domineerden opnieuw de race. Waarin tenslotte Poeldijker Rene Koppert
zijn provinciale titel prolongeerde. Hij klopte in een spannend spurtje
Zwijndrechtenaar Lucien Godde en Maaslander Teun van Vliet. Jan van Rossem
(Den Haag) werd vierde. Lierenaar Gerrit Solleveld (die wanneer hij in 1980
amateur wordt, gaat rijden bij Jan van Erp) vijfde. Zijn clubgenoot Marius
Mulder zesde en Vlaardinger Cristoffel eindigde als laatste van de kopgroep. Twee
Ahoy-nieuwelingen pakten “goud en zilver" in Puttershoek. Pierre
Blokzijl was de winnaar. John Scholte werd twee,de, voor Walter
van Oorschot uit Zwijndrecht. Bij de veteranen
tenslotte ging de winst naar, wie anders dan, Gerrit de Wit. BRON: HENK
KRUITHOF Amateurs: 1. Pim Bosch (Gorinchem) Junioren: 1. Rene Koppert (Poeldijk) Haag), Nieuwelingen: 1. Pierre Blokzijl (Rotterdam) Veteranen: 1. Gerrit de Wit ('s-Gravendeel) KAMPIOENSCHAP.MILITAIREN
(29 juni).1979 Tonnie Knipping
een waardig militair kampioen op de weg Tonnie Knipping,
de 24-jarige korporaal I bij de luchtmacht, waar hij bij de brandweer dienst
doet op de vliegbasis Volkel, boekte zaterdag zijn eerste overwinning van dit
seizoen, maar dat was er tegelijk een van grote klasse. Tonnie Knipping won
de sprint van zijn grote rivalen Gerrit Roelofsen en Gijs den Besten en was
kampioen van Nederland der militairen op de weg. Een groot kampioen op deze
middag, dat zeker, want de militairen zorgden voor een boeiende strijd die
dit kampioenschap zeker tot een van de besten, zo niet de beste, van alle
militaire kampioenschappen maakte. Tonnie Knipping
na afloop: „Ik wist dat ik een kans had, maar nu weet ik ook dat ik aardig
kan sprinters. De laatste weken was ik al de sterkste van de militaire
selectieploeg, dat gaf me vertrouwen, maar toch was ik bang voor Dick van
Egmond en Klaas Brandse. Maar toen we wegkwamen met Gijs den Besten en Gerrit
Roelofsen, die van nature ook geen sprinters zijn, toen zat ik
gebakken". Tonnie Knipping
macht zich daarna laten zoenen door de rondemiss, zijn toekomstige eigen
Joyce de Blouwe. Die zoenen smaakten hem beter don alle andere. . . De generaal Van
Oppen schoot de militairen weg, onder hen een renster, de eerste luitenant
Saskia de Graaf, die “slechts" Snel werd ook nu
weer het kaf van het koren gescheiden, terwijl Balm al in de eerste ronde lek
reed. Al in de derde ronde een zeven man sterke kopgroep, maar dat was van
korte duur. Daarna een lichte afscheiding, rond de 30 km: Dick van Egmond,
Tonnie Knipping, Gerrit Roelofsen en H. Buis wipten weg, zij kregen wat later
aansluiting van Jan Sandbrink, E. v. d. Poll en E. Kustermans. Na De strijd was
wisselend, bleef attractief met veel demarrages. Na In de twaalfde
doorkomst kwamen weer vier renners afgetekend door, alweer Gerrit Roelofsen,
Bouwman, Armand van Mulken en Dick van Egmond. Zij kwamen tot 21 sec. voorsprong,
dat was zo half weg koers, maar twaalf renners kwamen alsnog bij hen. Zestien
man op kop dus met nog Tonnie Knipping
kon zich als de nieuwe kampioen van Nederland den militairen laten huldigen,
zonder trui overigens. Majoor Geert Beljaars loste dat fijn op. Hij zei: .We
komen die trui persoonlijk brengen op de vliegbases Volkel". Tonnie
Knipping vond dat een uitstekend idee: “Dat is mooi voor mijn kapitein Van de
Ven". Straks Tonnie
Knipping voor de troepen van de luchtmachtbases Volkel, een mooiere
huldiging kan hij zich niet denken.BRON:HANS VAN DE KAMP De uitslag: 1. en kampioen van Nederland kpl. Tonnie Knipping (VI.b. Volkel) KAPELLE (9
juni).1979 Amateurs: 1. Th. Fase, 2. H. Frebters, KATWIJK
AAN ZEE - 30 april.1979 Liefhebbers en
veteranen: Nieuwelingen: 1. R. Greven, 2. P. Persijn, 3. J. van Straaten 4. P. Blokzijl, KERKDRIEL
(3 juni).1979 Amateurs: Junioren: 1. R. Koppert, 2. H. Winkel, 3. J. van Rossem, 4. E. Vossenberg, 5.
J. Ackermans, 6. J. Driessen, Nieuwelingen: Dames: KERKRADE.(1979.09.30) Amateurs: 1. W. Jennen, 2. J. Claassens, 3. E. Visschers, Junioren: 1. W. Demandt, 2. P. Meerburg, 3. E, Ummels, Nieuwelingen: 1. R. Schoens, Liefhebbers en
veteranen: KERSENRONDE
(16 juni).1979 Solo van Jannus Slendebroek
baarde twee jaar geleden opzien door vooral in de juniorenklassiekers goede
uitslagen te maken. De k1eine, geblokte Drent werd een grote toekomst
voorspeld. Hij zou een van de aanvoerders van de nieuwe lichting worden, zo
werd overal in de diverse kranten en tijdschriften geschreven. Jan Gisbers,
een neus voor nieuw talent, was er snel bij en lijfde de noorderling in bij
de paarse equipe van Jan van Erp. Slendebroek
maakte zijn verwachtingen tot op heden echter nog niet waar. Diverse oorzaken
warden daarvoor gezocht en aangevoerd, maar wat er precies bij de jonge
renner scheelde is men nooit te weten gekomen. Dit seizoen begon hij vol elan
en behoorde tot de matchmakers in de Ster van Zwolle die hij als negende
besloot. Toen was het weer zeer stil rondom de eens zo succesvolle junior.
„Ik heb griep gehad en daarna constateerde de dokter bloedarmoede,"
vertelde hij zaterdagmiddag in Mierlo, tussen Eindhoven en Helmond, toen hij
als winnaar van de Kersenronde, de generale repetitie op het nationaal
kampioenschap, werd gehuldigd. Want plotseling was Slendebroek er wel. Enkele
weken geleden had hij al een staaltje van zijn stijgende vorm weggegeven,
toen hij in een plaats onder Brussel een semi-klassieker over honderdvijftig
kilometer op zijn naam bracht. Zaterdag wachtte
hij tot tien kilometer voor het einde om definitief toe te slaan. Toen maakte
hij zich, goed gesteund door zijn ploeggenoten Piet van Leeuwen en Ad van de
Poel, los uit een kopgroep van aeht renners die even voordien, op twintig
kilometer van het einde, was ontstaan. In het resterende gedeelte liep hij
nog 45 seconden van zijn gezellen weg en dat wil op zo'n korte afstand toch
wel wat zeggen. Slendebroek is nog maar 20 jaar, in april pas geworden, en
heeft natuurlijk nog alle beschikbare krediet. Misschien dat zo'n klassieke
zege juist de drijfveer is die hij nodig heeft om zich nu definitief op het
voorplan te nestelen. Jan van Erp, de
directeur sportief van het paarse squadra, was bijzonder blij met het succes.
“Eindelijk," zei Jan. „Het is nog maar onze derde klassieke overwinning
van dit seizoen. Dat is in andere jaren wel anders geweest." John Broers
won de Ronde van Zuid-Holland en Frank Moons de Omloop van de Baronie. Daarna
niets meer. Van Erp weet echter dat hij over een bijzonder jonge ploeg in
opbouw beschikt. De vruchten moeten in de komende jaren worden geoogst. Jan
Gisbers en Cas Vulders, de beide leiders, zullen wel zorgen dat ze eerst met
goede moet gevoed worden. Dat de ploeg van Van Erp op de zege gebrand was
bleek wel uit het feit dat er steevast enkele paarsen in de voorste gelederen
van hat peloton te vinden waren en dat er geen enkele ontsnapping plaatsvond
of er was wel een renner uit deze ploeg bij betrokken. Met Jannus Slendebroek
won uiteindelijk de renner die het meeste recht op de overwinning kon laten
gelden, want hij zat van de eerste tot de laatste kilometer helemaal vooraan. De 24e uitgave
van de Kersenronde, ook dit jaar op voortreffelijke wijze door de
plaatselijke wielerclub De Kersenlanders georganiseerd, begon met
honderdenacht renners. Nog voordat wedstrijdleider Jan Klip de vlag omlaag
liet gaan, de eerste kilometers gingen geneutraliseerd ander de wielen door,
stond Ad van de Poel met een tube zonder lucht langs de kant. Snel werd de
Westbrabander geholpen en in no-time veroverde hij zijn plaats in de kop van
het peloton terug. Theo Hoogervorst, gastrenner bij Bik Sloopwerken, moest
wat harder op de pedalen trappen teen hij lek reed en hetzelfde overkwam
ook Piet Kessels, die uitkomt voor de clubsponsorploeg
Bavaria-Buitenlust-Bowlingcentrum Helmond. De Lieshoutenaar kwam echter ook
gemakkelijk op eigen kracht weer bij. De eerste
speldeprikken warden uitgedeeld door Hennie van de Nieuwenhof, de
Eindhovenaar van R en B Glas-Rijwielhuis Verhallen, Engelbert van Hoorik van
Bavaria en Ben van de Broek van Batavus. Slendebroek sprong er het eerst naar
toe en even later volgde de rest. De Elite Meubel-renner Peter Steijn moest
na reparatie hard fietsen om het verloren gegane terrein te heroveren. Hij
werd juist door pech getroffen op een moment dat de snelheidsmeter in de
volgwagen over de vijftig kilometer per uur aanwees. In Someren ging Ad van
de Elsakker van Superia enkele honderden meters vooruit rijden en hij werd
kort hierna afgelost door de Pony Sport renner Walter Boom uit Vlijmen. Het
waren echter allemaal schermutselingen. De Brit in Batavus-kleding Derick
Hunt reed twee keer lek, maar ook hij had geen moeite weer bij te komen. In
Someren-Heide, hier waren veertig kilometer gereden, een nieuwe poging deze
keer van Wim Gomes van Bleu de Nil, Bart van Est, na een lange afwezigheid
weer terug in het peloton, Theo Hogervorst, diens ploeggenoot Postuma, Barry
Zoontjens, die deze middag voor zijn vereniging Pijnenburg reed en Bert
Wekema, de sterke Batavus-coureur uit Peize. Guus Bierings reed lek maar kwam
gemakkelijk pedalerend terug. De leiders namen ongeveer een halve minuut maar
werden nog voor de eerste doortocht in Mierlo achterhaald. In de tweede
ronde gebeurde er aanvankelijk weinig. Het tempo bleef hoog maar tot
ontsnappingen kwam het niet. Veertig kilometer lang kon er niets worden
genoteerd. Toen, in de omgeving van Someren, zat het spel weer op de wagen.
De Fries Greidanus en Gerry van Gaalen van Union, Gijs den Besten van De Wit
Snacks, Slendebroek van Van Erp, Marcel van Leeuwen van Amstel, Harry
Hoffmans van De Uitkomst, Hoogervorst van Bik, Burmeister van Music Service
en opnieuw Gomes van Blue de Nil vormden een sterk negental dat zich snel
uit de greep van het kleurige langgerekte peloton losmaakte. De ontsnapping
kreeg nog meer allure toen ook de Pijnenburg-renners Roger Sumich en Albert
van Bezoyen, Driessen Stoffen-Optilon-renner Hans Plugers, Wim Albersen van R
en B Glas-Rijwielhuis Verhallen, Geert Dolfsma van Elite en Croone van
Superia zich losmaakten en via een korte achtervolging bij de eersten
aansloten. De voorsprong van de kopgroep groeide snel. In Lierop werd een
halve minuut gemeten en bij het ingaan van de derde ronde reden de leiders
al ruim vijftig seconden voorop. Gerry van Gaalen vroeg in deze face van de
strijd herhaaldelijk om medische hulp, maar dokter Schattenberg, die de koers
aanvankelijk had gevolgd, bleek de karavaan verlaten te hebben. Misschien is
het toch goed dat er een bepaling komt dat er tijdens een klassieker permanent
medische hulp beschikbaar moet zijn. „Ik had kramp," vertelde de
Winssumnaar na afloop. Gelukkig niet zo erg dat ik de koers niet heb kunnen
uitrijden. Na Nauwelijks was de
orde hersteld of Uitkomst-renner Roger Lemmens sprong de ruimte in. Hij kreeg
steun van Jac. van Hooydonk van Bleu de Nil en van Jannus Slendebroek die
opnieuw attent was. Kort hierna demarreerde Hans de Wilde met Slendebroek,
hen van de actiefsten van het veld. Wekema, Van Leeuwen, Van de Poel en
Hogervorst zagen ook wat in deze poging en sloten zich bij hem aan. Het bleek
de goede ontsnapping te zijn. Sumich zag het gevaar te laat. Hij sprong nog
weg maar moest enkele kilometers verder inzien dat de leiders buiten schot
zouden blijven. De goede verstandhouding bij de eersten bleek toen Ad van de
Poel een aflopende tube kreeg. Zijn medevluchters stonden hem toe honderd
meter vooruit te gaan rijden om te kunnen wisselen waardoor weinig terrein
verloren ging. De Westbrabander sloot vrijwel direct weer aan. Het peloton
aarzelde. Iedereen keek iedereen aan wie aan de tegenaanval zou beginnen. Hot
gevolg was dat de kopgroep steeds verder uit kon lopen en op de Parallelweg
van de E3 werd een verschil van anderhalve minuut gemeten. Tot ongeveer tien
kilometer voor het einde bleef het rustig. Toen sprong Piet van Leeuwen recht
op de pedalen en nam een honderdtal meter voorsprong, Hans de Wilde herstelde
de orde, maar onmiddellijk hierop ging Slendebroek weg. Van Leeuwen en Van de
Poel speelden hun spel zeer goed. Vooral De Wilde wou zich nog niet bij de
meerderheid van Slendebroek neerleggen en demarreerde onophoudelijik. Steeds
kreeg hij echter een van de twee genoemden in zijn wiel, die dan natuurlijk
niet overnamen. Dat deprimeerde de juist in Belgie woonachtige Nederlander
dermate dat hij op zeker moment maar afzag van verder verweer. Slendebroek
zat nu op fluweel en reed rechtstreeks naar een fraaie zege. Zijn eerste in
een Nederlandse klassieker. De sprint om de tweede plaats werd gewonnen door
Roger Lemmens uit Verhoeven. Hij hield Van Leeuwen en Van Hooydonk in
genoemde volgorde achter zich. Voor Lemmens en Van Hooydonk betekende het
tevens dat zij zich op de valreep classificeerden voor het nationaal kampioenschap
in Geulle.BRON: JO DE BRUIJN Amateurs: 1. J. Slendebroek (Vries) Ploegenklassement: 1. Jan van Erp 12.15.2'4, 2. Uitkomst-Riejan Sports 12.18.23, 3. R en
B Glas-Verhallen, 4. Batavus, 5. Driessen Stoffen-Optilon 12.19.48. KLAZINAVEEN
(29 juni).1979 Amateurs: 1. Gerard Veldscholten, 2. Jan Huisjes, 3. Gerard Schipper, KLIMMEN-RANSDAAL
(8 juli).1979 Amateurs: 1. E. Visschers, 2. P. Winnen, 3. H. Stamsnijder, 4. W. Jennen, 5. H.
Boom, 6. J. Vrancken, 7. H. Steekers, 8. J. Hannen, 9. E. Goddery, Junioren: Nieuwelingen: 1. R. Hagemayer, 2. R. Schoens, Liefhebbers en
veteranen: KLOOSTERBUREN
(22 juli).1979 Amateurs: 1. Albert Raven, 2. Anne Koster, 3. Dominnicus Lolkema KLOOSTERZANDE
(2 juni).1979 CEES PRIEM nu in
Kloosterzande sterk winnaar Cees Priem
schijnt zich de laatste tijd vooral voor eigen fans te willen manifesteren.
Nadat hij een week tevoren in 's-Gravenpolder met de bloemen had gereden,
kon de momenteel in goede vorm stekende Zeeuw op Pinksterzaterdag, nu in
Kloosterzande, ook als winnaar worden gehuldigd. Ook in het Zeeuws-Vlaamse
plaatsje liet Priem het niet op een eindsprint aankomen en liep in de
slotronde ( Deze door 5000
toeschouwers bezochte profronde kreeg een sterke winnaar. Priem koerste
namelijk zeer attent en het feit dat hij ook de leidersprijs van 500 gulden
op zak stak is daarvan een duidelijk bewijs. Het duurde
overigens vrij lang voordat er tekening in de strijd kwam. In het eerste uur toonden
weliswaar Gerrie Knetemann, Kees Bal, Fons van Katwijk, Wim de Ruiter, Theo
Smit, Richard Bukacki, Jos Schipper en de Belgen Van Calster en Mailfait
genoeg aanvalsdrift, maar hun pogingen leverden niet het gewenste effect op.
Dat gebeurde wel toen na Een felle reactie
van Knetemann, Adrie van Houwelingen en Fons de Bal bracht daarna de leiders
nog even in gevaar. Het trio jagers naderde tot op 15 seconden, maar voor de
achtervolgers bleek het toch te laat om zich nog vooraan te kunnen melden.
Cees Priem wuifde tenslotte in de slotronde zijn vluchtmakkers een vaarwel
toe en kwam ruim voor hen over de streep. Fons de Bal won afgetekend de spurt
van het volggroepje van drie en Bert Oosterbosch hield in de peloton-spurt
onder andere Tackaert, Van Gerwen, Smit en Raas achter zich. BRON: RIEN DE
JONGE Beroepsrenners: 1. Cees Priem Amateurs: 1. W. de Waal, 2. P. Godde, 3. P. Heeren, 4. D. Sterk, Liefhebbers: Nieuwelingen: KOEWACHT
(7 mei).1979 Amateurs: 1. H. Nieuwdorp, KOEWACHT
(2 juli).1979 Amateurs: 1. P. Godde, KOGO
MIYATA RACE (21 april).1979 Na levendige
strijd fraaie zege van HENK HAVIK in
1e Koga Miyata-Race De 17-jarige
Zaandammer Henk Havik bracht de 1e Koga Miyata-Race, een wegwedstrijd met
start en finish te Heerenveen op zijn naam. Havik die enkele weken geleden
ook de Omloop van het Lage Land won, een uitslag fel bestreden door Lucien
Gddde, die in de mening verkeerde, dat hij als eerste over de streep ging,
was in deze juniorenkoers van meet af fel belust op winst van start gegaan. „Bij iedere
demarrage was ik van de partij. De enige van wie ik dacht, dat hij zou
kunnen winnen was tempoloper Wim Bartol. Overigens, bij iedere uitlooppoging
die hij ondernam was ik vaak de man die hem tot de orde riep. Ook Lucien
Gddde, die evenals ik in het oranje-tricot fietste van de KNWU-selectie,
moest ik in de gaten houden omdat hij ongetwijfeld revanche wilde nemen op
zijn geleden nederlaag," aldus Havik, die tenslotte in de straten van
Heerenveen zich losrukte uit de kopgroep van elf samen met David Pots, een
clubmakker (NWV Groningen) van Wim Bartol en Lucien Gbdde. Op overtuigende
wijze finishte Havik, die dolblij was met zijn overwinning, als winnaar
gevolgd door David Pots en een volkomen leeggereden Lucien Godde, welke
laatste niet eens in staat was om plaats te nemen op het erepodium vanwege
maagklachten. BOEIEND Deze eerste Koga
Miyata-Race, die op uitstekende wijze door de Heerenveense wielervereniging
Olympia op touw was gezet, had een zeer boeiend verloop. Ook nu waren het
weer de jongeren van de selectie die van meet af voor “vuurwerk"
zorgden. Het was een lust te zien hoe renners als Wim Bartol, Henk Havik,
David Pots, Huub de Vries, Jan Hekman, Lucien Godde, John Arends, Fre de
Jonge, Harry Wolters (die zijn eerste grote wegwedstrijd bij de junioren
fietste) en niet te vergeten de kleine Teun van Vliet, keer op keer het hoge
tempo aangaven. Het kon dan niet uitblijven, dat halverwege de koers het kaf
reeds van het koren was gescheiden. We noteerden een kopgroep van 21 renners
waarbij niet Cees Lazeroms was omdat hij door een valpartij werd
uitgeschakeld. Het bleef bij materiaalschade. Dit was niet het geval met Kees
de Jong uit Tiel (sleutelbeenbreuk). De kopgroep
bouwde geleidelijk aan een fikse voorsprong op op de rest van het veld. Zo
was de voorsprong bij Wolvega, na FINALE Dit elftal zorgde
voor een zeer boeiende finale! Met name knapen als Henk Havik, Huub de Vries
en Wim Bartol demarreerden beurtelings waarbij Bartol zich het
strijdlustigste toonde. Achteraf zou blijken, dat deze goed koersende Bartol,
die in de toekomst ongetwijfeld van zich zal laten horen, geen loon naar werken
zou krijgen. De elf koplopers hadden intussen een voorsprong opgebouwd van
bijna 3 minuten. Met name in die laatste kilometers zeer fraaie strijd van
deze knapen die belofte inhouden. Onze chauffeur,
de Elfsteden-crack Jeen van de Berg, had veel respect voor deze jongeren.
“Eerlijk, ik weet wat het is. Wanneer wij in de marathon-tochten schaatsen
dan word er ook aanhoudend gedemarreerd," aldus Jeen, die na afloop in
het restaurant van de Sporthal De Telle, niet onder stoelen of banken stak,
dat hij genoten had van de mooie wielersport. AAN DE HAAL In de straten van
Heerenveen de laatste felle demarrages o.a. van Wim Bartol, Henk Havik, David
Pots en Lucien Godde. De kleine John Arends en Fre de Jonge konden het hoge
tempo in de laatste kilometers niet meer houden en moesten lossen. Henk
Havik won tenslotte en kon na afloop de bloemen en de overwinningskusjes
incasseren van de rondemiss Mini Brinkhoff. De jury van
aankomst (lof overigens aan deze nagenoeg geheel uit Friezen bestaande jury,
die knap samenwerkte) verstrekte ons de volgende uitslag: BRON:BEN
ZOMERDIJK Junioren: 1. H. Havik (Zaandam) Ploegenklassement: 1. DTS (Zaandam) 59 pnt., 2. NWV Groningen 59 pnt., 3. WV De Peddelaars
(Hoogeveen) 42 pnt., 4. WV Barrhopoort (Barendrecht) 30 pnt., 5. Excelsior
(Haarlem) 28 pnt. KOLLUM (18
juni).1979 Amateurs: 1. Gerrit Mohlmann, 2. Anne Koster, 3. Gerard Schipper, KOLLUMERZWAAG
(7 september).1979 Amateurs: KOOTSTERTILLE
(11 augustus).1979 Amateurs: 1. B. Groen, KORTENHOEF
(4 augustus).1979 Leo van Vliet
verrassend winnaar in 24e Ronde van Kortenhoef Nog een goede Een 'topveld
renners in deze 24e Ronde van Kortenhoef, een criterium dat al zo lang tot de
toppers van Nederland behoort en waar men steeds maar weer er in slaagt de
allerbesten van het moment aan de start te brengen. Vroeger ging dat jarenlang
onder leiding van de oude Pos, helaas de nestor van de Ronde is niet meer,
maar nu met voorzitter J. van 't Hof aan het hoofd en Geurt Pos als
vice-voorzitter plukt men nog steeds de vruchten van de eerste noeste arbeid
van Pos sr. Het was allemaal weer af, een topveld coureurs, dat zeker, zelfs
met Francesco Maser, met Jan Raas, Gerrie Knetemann, Henk Lubberding, Joop
Zoetemelk, Hennie Kuiper, de Belgen Herman van Springel, Michel Pollentier,
Andre Dierickx, Marc de Meijer, Ronald de Witte, Rene Dil1en, Willy Teirlinck
en Freddie Maertens, zo maar wat namen, maar tegelijk een beeld van wat er al
zo te zien was in Kortenhoef. Het koersverloop
was interessant, niet imposant, maar de naar schatting 30.000 toeschouwers
genoten er van, ten volle zelfs, mijn liefje wat wil je dan nog meer. Pal Verschuure
gooide de lont in het kruitvat, pakte meteen een premie van f 500,- van de
TROS omdat hij de eerste was die 5 seconden winst nam. Dan nog eens f 250,-
van de VARA voor Pol Verschuure, ja men zat in de buurt van de radiostad,
vandaar... Dan een solo van
Gerrie van Gerwen, waarna na zo'n Het publiek kwam
in extase en daar gaat het toch om. Het peloton zat ook niet stil. Zelfs
Francesco Maser ging in de aanval en kreeg Jan Aling, Johan van de Meer, Pol
Verschuure en de toch weer erg actieve Gerben Karsten mee, geen Tour, weinig
gereden, maar toch een topvorm, maar zij slaagden er niet in het duo
Zoetemelk-Van Springel een halt toe te roepen. Dan met nog 36 ronden te gaan,
een tegenaanval van Leo van Vliet en Jan van Houwelingen en zij bleven hangen
op een paar meters ... Met nog 30 ronden
kwam er dan toch aansluiting. Jan Raas, Jan Aling, Ronald de Witte en Rolf
Groen sprongen naar Joop Zoetemelk en Herman van Springel. Cees Priem hield
het peloton in bedwang. Maar negen ronden later was alles weer bijeen, het
spel kon opnieuw beginnen. Met nog 19 ronden
te gaan viel dan toch eindelijk de beslissende slag, zoals dat verliep
beschreven wij u reeds in de aanhef. In de slotfase
verder weinig nieuws. Cees van de Wereld, Fedor den Hertog en F. de Gendt
werden door pech uit de prijzen gehouden. Opmerkelijk
verschijnsel overigens de uitslag, 27e Jan Raas, 28e Herman van Springel, 29e
Freddie Maertens, 30e Michel Pollentier. Er waren tijden dat die de eerste
vier uitmaakten. Andere bijzondere gebeurtenis: er werd aan premies verreden maar
liefst f 7.051,00 en Herman van
Springel won er f 1.750, van, had die een goede dag.BRON: HANS VAN DE
KAMP Beroepsrenners: 1. Leo van Vliet Amateurs: 1. H. van Lent, 2. W. Gomes, 3. R. Snijders, 4. P. v. d. Knoop, 5. K.
Zomer, 6. Th. Wallenburg, 7. J. Schaap, Junioren: KOUDEKERKE
(29 juni).1979 Nieuwelingen: 1. Ben Lambregts, 2. Arnold Claeijs, 3. Hans van Staten, KRIMPEN
AAN DE LEK (17 mei).1979 Amateurs: 1. Arie Versluis, 2. Pim Bosch, 3. Peter Godde, 4. Wim Lugten- burg,
5. Jan Zuydweg, 6. Jos Kieftenburg, 7. Andre de Ronde, 8. Barend Huveneers,
9. H. Noy, 10. Ger Slot. Liefhebbers: 1. Gerrit de Wit, 2. H. Uittenbogaart, 3. S. Koevermans, 4. W.
Brouwers, 5. E, Vos, 6. Boy Kanselaar, 7. H. Ket, KRIMPEN
AAN DEN IJSSEL.(1979.09.01) Amateurs: 1. Harrie de Boer; 2. Jan Zuijdweg; 3. Hans Hoek; 4. Willem van
Rijswijk; 5. Wil van Montfoort; 6. Rene den Boer; 7. Bram Jouvenaar; 8. Cor
Schuurman; 9. Ron Smit; 10. Ge Kuit; Dames: 1. Els Leeuwen; 2. Sandre de Neef; KRUININGEN
(30 juni).1979 AAD VAN DEN HOEK
winnaar in Kruiningen Het heeft maar
een haartje gescheeld of Jos Schipper had op de laatste juni-dag in
Kruiningen zijn derde achtereenvolgende zege geboekt. Aad van den Hoek, die
met Schipper De blonde Zeeuw
vatte zijn nederlaag sportief op en concludeerde: „Ik heb in die laatste
meters alles gegeven en meer kun je niet doen." Als geldig excuus wilde
Schipper overigens nog wel aanvoeren: „In de slotfase heb ik trouwens teveel
reserves moeten aanspreken. Vooral de sprong die Priem nog maakte en die ik
pensoonlijk moest pareren heeft me veel energie gekost." Nadat de traditionele
premie van 150 gulden in de derde ronde op zak was gestoken door Gerrie van
Gerwen (hij incasseerde ook later de leidersprijs van f 750,-), werd reeds na
Vier Raleigh's
(Cees Priem, Bert Oosterbosch, Aad van den Hoek en Martin Havik) zochten de
ruimte op, in gezelschap van de Marc-Superia-kleppers Jos Schipper en Fons
van Katwijik, terwijl Gerrie van Gerwen en de BeIg Andre Verbraecken de
kopgroep completeerden. Vijftien
kilometer verder hadden de leiders namelijk al 45 sec. winst op Frits Pirard
en de plaatselijke renner Vester Aarts, terwijl het peloton, waarin de andere
mannen van Post zoals Gevers en Piet van Katwijk de zaak controleerden, al
ruim een minuut achterstand had opgelopen. Omdat men in de frontlijn
het tempo hoog hield, liep de voorsprong gestadig op. Pirard en Aarts hadden
weliswaar gezelschap gekregen van Ton Griep, Richard Bukacki, de Belg
Verstraete en Martin Rietveld (die later weer terugviel), maar die tweede
groep miste, met uitzondering van Pirard, kwaliteit om de leiders ook maar
een duimbreed in de weg to leggen. In het voorste
gelid waren de kaarten overigens nog niet geschud. Met nog Drie ronden voor
het einde ( BRON:RIEN DE
JONGE Beroepsrenners: 1. Aad van den Hoek Junioren: 1. Peter Hoondert, 2. Rien de Wilde, Nieuwelingen: 1. Arnold Claeijs, 2. Karel van Goethem 3. Ben Zagers, KWADENDAMME
(27 juli).1979 Jan Raas in
Kwadendamme ongenaakbaar Jan Raas was in
de profronde van Kwadendamme weer eens ongenaakbaar. De gebrilde
klassiekerkoning die tijdens de koers driemaal door pech van de fiets af
moest, maar telkens weer snel de cadans hervond, moest tenslotte in de eindsprint
alleen afrekenen met Gerrie van Gerwen. De rappe baanspeciaiist moest in dit
uiterst vinnige duel het hoofd buigen voor de laatste krachtsexplosie van
Jan Raas al was het verschil zeer gering. Hoewel het
publiek dat bij de jury-wagen had postgevat zich best kon amuseren, via de
vele en zeer fel betwiste premiesprints, moesten de circa 5000 toeschouwers
lang wachten voordat er tekening in de strijd kwam. Dat gebeurde pas Omdat de eerste Gerrie van Gerwen
en Livin Klaasen haakten nog net op tijd aan en het goede treintje was
vertrokken. In een ronde pakte het leiderskwartet 25 seconden en toen de
ploeggenoten van Raas zoals Cees Priem, Bert Pronk en Aad van den Hoek de
vlucht van hun kopman gingen beschermen liep de winst op tot maximaal 45
seconden. De finale werd
boeiend, omdat beurtelings Jan Raas en Jos Schipper een solo-vlucht
ambieerden. Telkens stak Gerrie van Gerwen daar een stokje voor. Toen Jan
Raas - hij incasseerde ook de leidersprijs van 500 gulden - nog eens extra
krachtig aanzette was het opnieuw Van Gerwen die paraat was. Schipper en
Klaasen hadden echter geen antwoord meer op de katachtige sprong van Raas,
die daarna nog diep in de beugel moest om Van Gerwen achter zich te houden.
Jos Schipper greep een eervolle derde plaats door Livin Klaasen - ook hij
etaleerde sterk - in de eindsprint terug te wijzen, terwijl Fons van Katwijk
de rapste man was van bet peloton. Erg spijtig was
het voor de organisatoren dat de Tour-revelatie Jo Maas verstek liet gaan. De
Limburger, die enkele dagen tevoren het contract voor Kwadendamme had
getekend, gaf er uiteindelijk toch de voorkeur aan een feestje bij te wonen
van zijn supportersclub, dat op dezelfde avond werd gehouden. Het organiserende
comite ventileerde haar kritiek ten opzichte van Jo Maas via de
geluidsinstallatie en verontschuldigde zich daarmee tegenover het publiek.
Secretaris Jan Franse van het Kwadendamse comite liet ons wat deze affaire
betreft nog weten: “Wij zijn door Jo Maas op een zodanige wijze in ons hemd
gezet dat hij hier nooit meer gewenst is. Zelfs niet, als hij bijvoorbeeld
volgend jaar de Tour de France zou winnen!". (Nou, nou ! - Red. WS).BRON:
RIEN DE JONGE Beroepsrenners: 1. Jan Raas Nieuwelingen: 1. J. Verbaant, 2. K. van Goethem, Liefhebbers: 1. W. de Feber, |