JAARGANG 1979

WEDSTRIJDEN O

OBBICHT (24 juli).1979

Jan Raas zegevierde op fraaie wijze. Hans Langerijs tweede

De donkere luchten in de morgen - toen waren de veteranen en de nieuwelingen in actie - en de dreigende wolken in de vroege middag - de junioren trokken de aandacht - konden geen smetje op Het Wonder teweeg brengen. Een gezellige drukte hing bereids boven de 87.5 km tocht van de kleurige stoet amateurs en toen de beroepsrenners tot spoed werden aangemaand (in verband met allerlei huldigingen) stonden ruin 12.000 toeschouwers rond het voor dit kijkspel zeer geschikte traject. Het bleef droog, het weer kreeg zowaar een opbeurend tintje, zodat de negende editie van het Obbicht's gebeuren met plezier werd bekeken en na Jan Raas knap eindsucces door het vlijtige comite met sierliijke zinnen in de annalen kon worden bijgeschreven.

Natuurlijk behield Het Wonder de kermissfeer; in 't Boerenhoefke - exploitant Hub. Canisius - de gehele dag (tot heel laat in de avond) een enorme drukte, een grote feesttent - vier dagen in bedrijf -, kermisattracties, kortom het was goed vertoeven in Obbicht.

Nabij het ceremonieel verhoog oude glorien: Wim van Est, Joep Savelsberg, Jac. Gramser, Cor Wijdenes, een afvaardiging van Nettenbouw (de profs reden om de Grote Prijs Nettenbouw), Wim Schepers, Jeanne Martinussen, Miss Nettenbouw (Corina Dreessen), heel wat officials w.o. Harry van Gestel (sportcommissie), Piet Janssen, Joep Voots, Tjeu Conmans, de burgemeester van Obbicht en van Born, de DAF Truclcs-chef publieitelt Milder enz. enz.

Spontaan, kort en bondig, dus vakkundig, de huldigingen.

JO MAAS

Verleden jaar stelde het weekblad Nieuwe Revue voor de eerste maal voor onze beste jongere in de Tour (toen Henk Lubberding) de waardevolle “Koperen Willem" - genoemd naar en uit te reiken door Wim van Est - ter beschikking, een kunstvoorwerp plus een couvert met een bepaald stevige inhoud. Uiteraard was dit keer Jo Maas het middelpunt van deze ceremonie: een krachtig woordje van de gezondheid zelve Wim van Est, de aangestipte overhandiging gevolgd door een ererondje in een open wagon. Langs de gehele route een hartelijk applaus ten adresse van Jo Maas, Wim van Est en Miss Nettenbouw. In besloten kring zou Wim van Est naderhand getuigen: „Die Jo Maas kon het ver schoppen mits hij met beide benen op de grond blijft staan, die jongen heeft het kopje en de blik van Rik van Looy".

Welke Tourmannen moesten door het comite Wonder van Obbicht in de bloemen worden gezet? Winnaars van ritten? Degenen die de Ronde van Frankrijk volbrachten? Van die facetten werd geen punt gemaakt: alle aanwezige coureurs - binnen- en buitenlanders - die aan deze karwei begonnen werden op het podium geroepen, kregen middels Harry van Gestel een mooie bloementuil.

Voordat Wim van Est de grote bazen de weg opstuurde, was Jo Janssen uit Valkenswaard eerste geworden bij de veteranen, won Herman Laning uit Oostwold de nieuwelingen-rit, was in de juniorenkoers Marcel Manders uit Mierlo-Hout als primus de streep gepasseerd en had Wim de Waal uit Axel (voor Wim Jennen) bij de amateurs getriomfeerd.

BEROEPSRENNERS

In de eerste ronde een demarrage van Ulli Sutter, dra was Ton Griep present, een duo dat korte tijd aan de leiding ging. Inmiddels hadden Jos Schipper, Eric Thoelen, Jan Raas, Aad van den Hoek, Wim de Ruiter en Hans Langerijs het peloton verlaten, streken ijlings op Sutter en Griep neer, zodat acht koplopers genoteerd dienden te worden. Tussen deze kop en de groep nam Jo Maas plaats, etaleerde een langdurige achtervolging - natuurlijk onder welgemeende aanmoedigingen vanwege de duizenden -, die niet het beoogde doel opleverde. Jo Maas belandde weer in de meute, een stoet die was geklopt. Henk Lubberding en Johan van der Meer forceerden een pittig aandoende uitval, bleven toch op beduidende afstand van de acht vluchters hangen. Lubberding en Van der Meer zaten toen op 1.25 min., de voorsten van de verbrokkelende groep op 2.10 min. Toen moesten nog 20 km worden afgelegd. De numerieke overmacht van de Raleigh's was de gehele koere merkbaar: bij de acht leiders drie Raleigh's, in de (verre) buurt een Raleigh, voorin de troep ettelijke mannen van dit merk. Met nog tien ronden te rijden namen Jan Raas en Hans Langerijs 100 meter, Eric Thoelen kreeg aansluiting en even nadat dit trio het veld dubbelde herstelden de vijf medeinitiatiefnemers de slagorde. De geschetste situatie bleef niet: Van der Meer belandde in de groep; vier ronden voor het slot ontsnapten Jan Raas en Hans Langerijs en Eric Thoelen ging Ton Griep, Wim de Ruiter, Ulli Sutter, Aad van den Hoek en Jos Schipper lichtjes vooraf. Uit de groep ging Cees Priem weg, kwam in de buurt van Henk Lubberding.

Ondanks die vroege vlucht en de verkregen winst van die acht, toch zeker een smakelijk verloop, vooral de slotfase was gevarieerd. Allemaal facetten die door het duidelijk tevreden publiek ten zeerste op prijs werden gesteld.

Op weg naar het spandoek won Jan Raas afgetekend, een lof waarin Hans Langerijs terecht kon delen. Jan Raas erkende dat een en ander niet van een leien dakje was gelopen, zijnde de gevolgen van zijn tuimeling in de Tour waardoor hij een tijdje niet had kunnen trainen. Obbicht was de derde koers na die val; door zijn wilskracht en aangeboren kunde keerde Jan Raas eerder dan hij had gedacht in de voorste gelederen terug, won knap en verdiend het negende Wonder.BRON: GERARD SILLEN

Beroepsrenners: 1. Jan Raas 102 km 650 meter in 2.14.46, 2. Hans Langerijs, 3. Eric Thoelen op 47 sec., 4. Ton Griep op 50 sec., 5. Wim de Ruiter, 6. Aad van den Hoek, 7. Ulli Sutter, 8. Jos Schipper, 9. Henk Lubberding op 1.47 min., 10. Cees Priem op 1.50 min., 11. Theo Smit op 2.05 min., 12. Piet van Katwijk, 13. Fons van Katwijk, 14. Reno Dillen, 15. Martin Havik, 16. Johan van der Melr, 17. Josh Decauwer, 18. Hennie Peels, 19. Jo Moonen, 20. Gerrie Knetemann, 21. Jo Maas, 22. Richard Bukacki, 23. Leo van Vliet.

Amateurs: 1. W. de Waal, 2. W. Jennen, 3. K, Dulpers, 4. J. Harings, 5. M. Dohmen, 6. J. Bellemakers, 7. J. Meuleberg, 8. L. Suiker, 9. M. de Vos, 10. A. van Hooft.

Junioren: 1. M. Manders, 2. H. Blom, 3. E. Ploeg, 4. P. Harings, 5. W. Demandt, 6. W. Thoolen, 7. J. Koster, 8. J. Robbe, 9. H. Wolters, 10. D. Pots.

Nieuwelingen: 1. H. Laning, 2. W. Meyer, 3. M. Theunisse, 4. R. Schoens, 5. B. Thoolen, 6. P. Schumans, 7. R. Mackay, 8. A. Wippert, 9. J. van Wegberg, 10. P. Knops.

Liefhebbers: 1. J. Jansen, 2. C. van Helvoort, 3. P. v. d. Wal, 4. W. Wielhouwer, 5. G. van Hinten, 6. H. Ket, 7. H. van Leeuwen, 8. T. van Sleeuwen, 9. L. v. d. Wiel, 10. T. Dolmans.

OBDAM (22 juli).1979

Amateurs: 1. R. Kos, 2. J. de Nijs, 3. H. Snooink, 4. H. J. Buis, 5. G. Kult, 6. J. Vriend, 7. N. Toussaint, 8. J. Lammertink, 9. -M. Pronk, 10. D. Groen.

Nieuwelingen: 1. H. v. d. Ham, 2. M. Philips, 3. R. de Haan, 4. R. Bos, 5. E. Hopman, 6. S. Kuyper, 7. A. Koojman, 8. G. Beemster, 9. P. Persian, 10. M. Heydra.

Liefhebbers en veteranen: 1. B. v. d. Heuvel, 2. J. v. d. Horst, 3. C. Leunis, 4. A. Noors, 5. K. Teeuwen, 6. R. Stals, 7. C. Kouwenhoven, 8. G. Stadt, 9. F. v. d. Lens, 10. H, vai Leeuwen.

OCHTEN (21 juli).1979

Amateurs: 1. D. Willigenburg, 2. P. Bosch, 3. B. v. d. Stelt, 4. M. van Baak, 5. A. Kraan, 6. W. v. d. Hoef, 7. W. van Steenis, 8. E. Govers, 9. H. Senders, 10. M. Visser.

Nieuwelingen: 1. R. Vroom, 2. B. Vlaanderen, 3. L. Kersten, 4. R. Schurink, 5. J. Vermunt, 6. F. de Vos 7. R. Mackay, 8. M. Philips, 9. L. Rijkhoff, 10. R. Schoen.

ODIJK.(1979.09.30)

Amateurs: 1. Pim Bosch; 2. Theo Wallenburg; 3. Herman Winkel;

OEFFELT (21 juli).1979

Dames: 1. A. Mohlmann-Riemersma, 2. P. de Bruin, 3. M. Bik, 4. E. van Leeuwen, 5. M. Barendregt, 6. H. Top, 7. M. Havik, 8. A. Kuypers, 9. C. Verhoeven, 10. N. Streef.

Nieuwelingen: 1. G. Rutten, 2. T. Peels, 3. J. Vos, 4. G. van Mieghem, 5. G. Theunisse, 6. C. v. d. Dungen, 7. P. Knops, 8. R. Lambrechts, 9. A. Ottevanger, 10. G. Meea.

OENE.(1979.08.17)

Junioren: 1. Richard Beumer; 2. Reem Kok; 3. Wouter van de Bor;

OIRSCHOT (26 juni).1979

Amateurs: 1. M. van Dijk, 2. H. Snoebink, 3. H. Senders, 4. P, van Leeuwen, 5. R. Seuntiens, 6. J. Weber, 7. W. Andreas, 8. P. van Rooy, 9. J. Meisen (W.-Duitsl.), 10. P. Sterk.

Liefhebbers: 1. H. Schuurmans, 2. A. van Melis, 3. J. Janssen, 4. B. Hoedemakers, 5. C. van Helvoort, 6. J. van Baal, 7. J. Rikkens, 8. G. Hairwasser, 9. H. v. d. Hout, 10. J. Adams.

OIRSCHOT.(1979.08.15)

Amateurs: 1. Michel van Dijk; 2.----

Nieuwelingen: 1. ----

OISTERWIJK (7 juli).1979

Amateurs: 1. J. Lammertink, 2. H. Snoeilink, 3. A. Prinsen, 4. R. Seuntiens, 5. G. Sintnicolaas, 6. J. van Meer, 7. K. Sintnicolaas, 8. J. Kuiken, 9. K. den Hartog, 10. J. Vooys.

Liefhebbers en veteranen: 1. H. Schuurmans, 2. H. Ket, 3. C. van Helvoort, 4. J. Boshuijer, 5. W. Tonder, 6. H. Uittenboogaart, 7. K. Duivenvoorden, 8. C. Vermunt, 9. P. v. d. Kley, 10. S. de Goede.

Nieuwelingen: 1. J. van Poppel, 2. F. Witlox, 3. C. Braanker, 4. G. Cuiiten, 5. C. Jacobs, 6. R. Haans, 7. F. Kuijpers, 8. F. de Bergh, 9. B. Bon, 10. T. van Sleeuwen.

OISTERWIJK (8 juli).1979

Amateurs: 1. Jos Lammertink, 2. Herman Snoeijink, 3. Ad Prinsen,

Nieuwelingen: 1. Jean Paul van Poppel, 2. Frank Witlox, 3. Cornelis Braanker.

Liefhebbers: 1. Henk Schuurmans, 2. H. Ket, 3. Cees van Helvoirt,

OLDENZAAL (11 juli).1979

Amateurs: 1. Herman Snoeijink, 2. Gerard Schipper, 3. Arie Hassink,

Nieuwelingen: 1. Harrie Laning, 2. Jos van de Wegberg, 3. Wim Meijer,

Liefhebbers: 1. Johan Hup, 2. Jan Winters, 3. Ron Hulst,

OLLAND (17 juli).1979

Amateurs: 1. Harrie de Boer, 2. Eric Visschers, 3. Henri Sender,

Junioren: 1. Leon Nevels, 2. Dirk van oorschot, 3. Jan Ackermans,

Nieuwelingen: 1. Leon kersten, 2. Gerrie Rutten, 3. John Vos,

OMLOOP DOOR HET LAND VAN BARTJE.(1979.08.04)

Rene Koppert sterk winnaar van 20e Omloop door 't Land van Bartje

Rene Koppert uit Poeldijk is winnaar geworden van de 20e Omloop door 't Land van Bartje, een wegwedstrijd voor junioren met start en finish te Assen. Koppert bewees dit seizoen meerdere malen, dat hij een hoog tempo kan bepalen, maar ook toonde hij vaak in de slotfase zijn sprintcapaciteiten. We waren er eerder dit seizoen getuige van in de Omloop van NoordWest-Overijssel, die ook door hem op fraaie wijze werd gewonnen.

In Stadsbroek te Assen, waar de finish was van deze wegwedstrijd, die op uitstekende wijze door de Asser Wieler Club Meteoor-Wander op touw werd gezet, zagen we een soortgelijke eindsprint als destijds in Genemuiden. Ook nu toonde Rene Koppert zich de sterkste, toen hij met de goed rijdende Jos Paulmen en de sterke Wim Bartol op de meet af kwam. Paulmen werd tweede en Bartol die bergen werk had verzet en in de laatste kilometers herhaaldelijk probeerde een geslaagde demarrage te forceren, moest genoegen nemen met een derde plaats.

Een moegestreden Fre de Jong, die aanvankelijk ook tot de drie koplopers behoorde en onderweg hard had gewerkt, moest lossen bij het bord 5 km en werd vierde.

Al met al een mooie koers, die op bekwame wijze door Rein Zwart uit Heerenveen werd geleid. Op een smalle weg bij Annen viel het veld uiteen door een valpartij, ontstaan doordat enkele coureurs „op 't kantje" fietsten en bij een sterke zijwind kennis maakten met het wegdek. Het bleef voornamelijk bij lichte materiaalschade, maar een feit was, dat er een kopgroep ontstond van zestien renners. Deze groep werkte eendrachtig samen en slaagde erin bij Gieten een voorsprong van anderhalve minuut op te bouwen.

Met nog bijna twintig kilometers voor de boeg demarreerden Fre de Jonge, Wim Bartol, Rene Koppert en de Limburger Jos Paulmen. Dit kwartet werkte uitstekend samen met gevolg, dat men geleidelijk aan een fikse voorsprong opbouwde.

Vanuit de volggroep probeerde Peter Pieters herhaaldelijk bij de vier koplopers te komen, maar hij slaagde niet.

Vast stond tenslotte, dat de zege betwist zou worden tussen Koppert, Bartol en Paulmen, nadat de strijdlustige Groninger De Jonge had moeten lossen. Koppert won, zoals in de aanvang reeds door ons werd beschreven, op bekeken wijze.BRON: BEN ZOMERDIJK

Junioren: 1. R. Koppert (Poeldijk) 119 km in 2.57.21, 2. J. Paulmen (Neerbeek), 3. W. Bartol (Roden), 4. op 100 meter F. de Jorge (Alteveer), 5. H. Akkerman (Zevenbergen), 6. P. Pieters (Zwanenburg), 7. A. Harren (Haarlem), 8. E. Ummelts (Maastricht), 9. op 2.32 min. G. Walstock (Maastricht), 10. H. Winkel (Schalkw(ik), 11. H. de Vries (Haarlem), 12. J. Hokmn (Den Ham), 13. R. Geutskens (Culemborg), 14. L. Wieringa (Hoogezand), 15. B. Bax (Bergen op Zoom), 16. R. Overakker (Amsterdam), 17. G. Solleveld (De Lier), 18. M. Lexmond (Gouda), 19. A. Stevens (Dussen), 20. J. Strijker (Elim).

Ploegenklassement: 1. Westland Wil Vooruit 49 pnt., 2. De Bergklimmers 40 pnt., 3. WV Heer 35 pnt., 4. De Bataaf 31 pnt., 5. NWV Groningen 30 pnt.

OMLOOP GOUDVALLEI (12 mei).1979

Liefhebbers: 1. Klaas Duivenvoorde, 2. Ge Draaijer, 3. Johan Hup,

OMLOOP VAN DE BARONIE – 25 maart.1979

Frank Moons snelste in Omloop van de Baronie

De ouverture van het wegseizoen 1979 begint meer en meer op een festival van de jeugd te lijken. Eerst won Hans Plugers de Ster van Zwolle, daarna toonde Johnny Broers zich de snelste aan het einde van de Ronde van Zuid-Holland en nu stond in Ulvenhout, aan het einde van de Omloop van de Baronie, de 19-jarige Frank Moons uit Helmond de felicitaties in ontvangst te nemen. Moons was in de eindsprint na 160 kilometer de snelste van een kopgroep van vijf, die 12 kilometer voor de finish definitief tot stand was gekomen.

De grote animator van de Ronde, Peter Koppert uit Monster, stond er maar wat beteuterd bij. De Van Erp-renner in de trui van de nationale Militaire ploeg waande zich de snelste van het vijftal: “Ik dacht dat ik alleen maar met Jacques van Meer rekening moest houden," zei hij kort, nadat hij door Moons in de strijd om de hoofdprijs was geklopt. „Ik heb zelfs nog ingehouden toen ik zag dat de Gazelle-man het niet meer halen kon en plotseling was daar Moons." Als uit een katapult weggeschoten kwam hij in de laatste meters naast en voorbij de 20-jarige uit het Westland. Opnieuw had een jeugdig talent bewezen dat er met hem rekening moet worden gehouden. Eerder in het seizoen was Moons ook in de Ster van Zwolle al in de kopgroep gefinisht.

De Omloop van de Baronie is dit jaar niet geworden wat men er doorgaans van kan verwachten. Bart van Est, die zelf een geweldige inspanning moest doen om na een lekke band weer terug vooraan te komen en daarvoor later, in de Hel van Moerstraten, de tol moest betalen vertelde hierover: “Er wordt voorzichtig gereden. Niemand durft risico's te nemen. Neem nu de ploeg van Gazelle, die zat er compleet bij vandaag. Dan mag het toch niet gebeuren dat er renners ontsnappen, waardoor de kansen voor de eigen formatie in de waagschaal komen te liggen. Het ontbreekt in het peloton dit seizoen aan echte vedetten, renners die de groep op sleeptouw kunnen nemen en onder wiens mokerslagen een groot aantal coureurs moet bezwijken. Nu moesten de natuurelementen de taak van de topcoureurs overnemen. Er is een zeer brede top ontstaan, velen zijn aan elkaar gewaagd en natuurlijk speelt het slechte weer aan het begin van het jaar waardoor er hoegenaamd niet getraind kon worden een grote rol. Vele renners zijn nauwelijks in staat een gaatje van enkele tientallen meters dicht te rijden. Het ontbreekt nog aan macht. Wanneer het zo doorgaat kan 1979 een zeer merkwaardig seizoen worden met tal van verrassende uitslagen."

Moons kwam niet alleen in de eindsprint als het spreekwoordelijk duveltje uit een doosje tevoorschijn. De gehele koers verbleef hij in de kopgroep, maar op geen enkele lijst die door de assistent-wedstrijdleider werd doorgegeven als zijnde eers kopgroep of een hoofdmacht komt de Brabander voor. Het klopte overigens in de communicatie wel meer niet. Herhaaldelijk moesten er nummers worden gecorrigeerd. Peter Valentijn was al lang naar huis, toen hij volgens de gegevens nog steeds in de kopgroep verbleef en hetzelfde moet worden gezegd van Ad Hoezen uit St. Michielsgestel, die herhaaldelijk werd afgeroepen terwijl het Hans Koot moest zijn. De voornaamste oorzaak en laten we het er maar op houden de enige oorzaak, was het ontbreken van een motorordonnance. Een man als George van de Enden, een vertrouwde figuur in de karavaan met Bas Kouwenhoven op de machine, werd node gemist.

Voor de rest liep de Omloop van de Baronie op rolletjes en kan er mede door de geweldige hulp van de begeleidende Rijkspolitie van een perfecte organisatie gesproken worden. De eerste 10 kilometers verliepen geneutraliseerd. De karavaan moest zich door enkele nauwe straatjes van Breda wringers om het noordelijk deel van de stad vanaf Jeugdland in Ulvenhout te kunnen bereiken. Deze keer niet het vertrouwde vertrek vanaf Hotel Boshek. Dit gebouw is vorig jaar in de as gelegd, zodat naar een andere permanence voor renners en volgers moest worden uitgezien. De actieve voorzitter van het organiserende comite, Mart van Tilburg, is hier goed in geslaagd. Jeugdland biedt alles wat men zich wensen kan.

Direct na de start kreeg de karavaan de wind op kop. Het gevolg was dat de groep meteen verbrokkelde. Vijfenzestig renners vormden de hoofdmacht. De anderen waren meteen bedankt en konden op hun stappen terugkeren. Dat een aantal renners zich dan toch niet gewonnen wil geven, siert deze sport en haar beoefenaars. Uiteindelijk moest de laatste groep op last van de Rijkspolitie uit koers worden genomen, omdat de achterstand meer dan 10 minuten bedroeg.

De man van de eerste 50 kilometer was de Batavus-renner Jan Kuiken. De Bredanaar ging al na 20 kilomter voorop rijden. Hij hoopte dat hij spoedig versterking zou krijgen, maar buiten Jacques Vooys, de lange Hagenaar die tegenwoordig in Tilburg woont, bleek niemand voor een vroeg avontuur te vinden. De tempo-versnelling van Vooys en Kuiken had wel tot gevolg dat de hoofdmacht verder verbrokkelde. In Standdaarbuiten reden ongeveer 50 renners op kop, toen nog met ongeveer 130 kilometer voor de wielen. De slachting ging verder. De open wegen tussen Zwingelspaan en Willemstad eisten nieuwe tol. Hier ontstond ook de eerste serieuze kopgroep. Volgens de gegevens die door de jury worden doorgegeven, slaagden Lammertink, Kuiken, Franken, Bosch, Maas, Prinsen, Koot, Van de Poel, Koppert en Van Peer erin voorop te komen.

Nog voor Oud-Gastel, na 60 km koers, zaten de 30 a 40 renners echter weer bij elkaar. Nauwelijks was de orde hersteld of vier dapperen meldden zich. Arnold van Hooft (Batavus), Peter Koppert (militaire ploeg), Jan Kuiken (Batavus) en Martin van de Bergh (Gazelle) gingen met z'n vieren de Hel van Moerstraten in. De kasseien, op een manier gezegd zoals

men nog weinig in Nederland tegenkomt, eisten een enorme tol. Verstijlen reed lek en Eddy Gevers (R en B Glas-Rijwielhuis Verhallen) volgde dit slechte voorbeeld. Een andere renner uit deze ploeg, Leo Bevers, vond hier zijn Waterloo,.maar het is een schrale troost voor de renner uit Oss te weten, dat hij niet alleen was. Ad Hoezen (Bossche Staalbouw) was eraan voor de moeite, evenals Peter Pennekamp, die vergeefse pogingen deed om terug te komen, Piet Jager (Bas Dekker-Jan Janssen) en vele anderen, te veel om op te noemen. Toen na de Hel van Moerstraten, op weg naar Roosendaal, de balans werd opgemaakt, reden nog 20 a 30 renners vooraan.

Juist buiten Roosendaal werd de karavaan opgeschrikt door de kreet: “Valpartij!" Jos Lammertink was hier het ergste slachtoffer van. Aanvankelijk werd gevreesd dot de nationale kampioen zijn sleutelbeen had gebroken, maar later bleken de verwondingen mee te vallen.

Francissen, die door de val voeling had verloren, kwam terug bij. Inmiddels was Toon van der Steen, de Gazelle-man uit Etten-Leur, op zoek naar terreinwinst gegaan. Hij passeerde in Rucphen met 15 seconden voorsprong, maar in Schijf, 5 km verder, gaf hij zich gewonnen. Terwijl de beide De Jong's - Corne uit St. Willebrord en Henk uit Goes - door een valpartij werden uitgeschakeld en Rob Borst de lucht uit zijn tube volgde stromen, demarreerde Ad van Peer van de Unionploeg. Hij kreeg de attente en strijdlustigste renner van de koers, Koppert, mee en hierbij sloot ook Van de Bergh aan. Deze laatste had, echter de consignee meegekregen dat hij niet op kop mocht komen, omdat Gazelle een andere renner op de voorgrond wilde brengen, deze keer Jacques van Meer. De drie liepen, ondanks de handicap dat er een renner was die niet aan de leiding kwam, gestaag uit. In Rijsbergen (122 km) hadden zij 20 seconden en in Galder passeerde de kopgroep 38 seconden eerder dan de achtervolgers. Van Peer probeerde Van de Bergh met een felle demarrage te lossen, maar de Tilburger bleef vasthouden. Kort hierna voltrok zich het drama-Van Peer. Een van de juryleden had geconstateerd, dat de renner uit Sprundel een kruik drinken had aangenomen. Wedstrijdleider Chris Delbressine was onverbiddelijk: Van Peer moest het strijdperk verlaten.

Met Van Peer verdween ook de enige hulp voor Koppert, die bovendien hoorde dat er drie renners op zoek naar de leiders waren gegaan. Deze drie - Frank Moons, evenals Koppert onder contract bij Van Erp, Wies van Dongen en Jacques van Meer - naderden snel en met nog 12 kilometer voor de wielen kwamen de drie bij de eersten, zodat met vijven de strijd werd voortgezet. Van de 35 seconden voorsprong dat het kwintet had, bleven er uiteindelijk nog 25 seconden over. Genoeg om onder elkaar te gaan uitmaken wie er de snelste zou zijn. Peter Koppert meende het gemakkelijk te kunnen halen, maar hij had buiten Frank Moons gerekend. De Helmonder bleek de snelste en won daarmee zijn eerste grote wedstrijd sinds zijn overstap naar de amateurs.

BRON: JO DE BRUIJN

Amateurs: 1. Frank Moons (Helmond) 160 km in 4.05.33 uur, 2. Peter Koppert (Monster), 3. Martin van de Bergh (Tilburg), 4. Jacques van Meer (Wouw), 5. Wies van Dongen (Breda), 6. op 25 see. Johnny Broers (Maartensdijk), 7. Hans Koot (St. Oedenrode), 8. Johan Kuiken (Breda), 9. Rene v. d. Broek (Dussen), 10. Guus Bierings (Uden), 11. A. v. d. Steen (Etten-Leur), 12. Fr. Francissen (Vlijmen), 13. op 33 sec. Piet Maas (Hoogerheide), 14. Ad v. d. Poel (Hoogerheide), 15. Ton Griep (Spijkenisse), 16. Jacques Vooys (Tilburg), 17. Jacques van Hooydonk (Wernhout), 18. Tonny Hugzen (Kloetinge), 19. Ruud v. d. Rakt (Breda), 20. Ad Prinsen (Raamsdonksveer), 21. Arnold van Hooft (Kerkdriel), 22. Theo Peelers (Beessel), 23. Harry van Piere (Mijdrecht), 24. Marcel van Leeuwen ('s-Gravezande), 25. Rinie Roks (St. Willebord), 26. Peter v. d. Knoop (Haarlem), 27. Rob Borst (Zwanenburg), 28. Theo Hoogervorst (Pijnacker).

Ploegenklassement: 1. Gazelle-Campagnolo, 2. Jan van Erp Tegels, 3. Driessen Stoffen-Optilon.

OMLOOP VAN DE BRAAKMAN – 31 maart.1979

SCHITTEREND PLOEGENWERK BIJ GAZELLE

Peer Maas sprint gelanceerd naar de zege in 20e Omloop van de Braakman

Voortdurende demarrages van Ad Prinsen en Gino Ammerlaan, twee paradepaardjes van de ploegloider van Gazelle Ben van Erp, kenmerkten de laatste 15 a 20 kilometer van de Omloop van de Braakman 1979. Deze demarrages hadden een tweeledig doel. Ten eerste probeerden beide renners alleen weg te komen om zodoende een solo-overwinning te kunnen behalen. Maar in de kopgroep van zeven renners reed ook de derde pion van Gazelle Peer Maas, de rappe man uit Hoogerheide, mee. Hij werd als het ware gelanceerd naar de eindstreep gebracht. Terwijl Peter Godde, zijn voornaamste concurrent wanneer het op sprinten aankwam, voortdurend naar adem zat te snakken en zelfs enkele keren het contact met de overige zes verloor, moest

Maas alleen maar meerijden om zeker van de overwinning te zijn.

Het zware werk, het steeds weer opnieuw reageren op de onstuimige aanvallen van de ex-prof uit Raamsdonksveer en van de jonge belofte uit het Westland moest worden opgeknapt door de beide Driessen Stoffen-Optilon-wegkapiteins Hans Koot en Henk Mutsaars, die daarbij goede steun kregen van Jan van Tilborgh van de ploeg Bas Dekker-Jan Janssen die na zijn sublieme prestaties in de K.O. Race opnieuw mee vooraan zat.

Uiteindelijk bleven de zeven bij elkaar. De laatste sprong van Ammerlaan werd door Koot verijdeld en zodoende kon Peer Maas vrij gemakkelijk, met een verschil van zeker drie lengten, de overwinning pakken in deze Zeeuws-Vlaamse klassieker. Een wedstrijd die door het ontbreken van een harde wind misschien niet zo zwaar was als andere jaren maar waar op de doorgaans smalle wegen in de polders langs de Schelde toch een stukje goede wielersport is getoond.

In de Braakman zijn 46 renners die de koers uitrijden, een ongewoon aantal. Ook dat kwam omdat de weergoden deze middag mild waren gestemd en zelfs van tijd tot tijd een vroeg lentezonnetje lieten verschijnen. Dat het tempo door de kop van het peloton meteen vrij strak word gehouden bleek al na enkele kilometers toen de eerste lossers al moesten worden genoteerd. Bij deze lossers verrassend Ton ter Harmsel, die nog lang niet die vorm heeft bereikt als enkele jaren geleden toen hij tot de toonaangevers in de klassiekers behoorde. Nico Toussaint en Theo Appeldoorn reden lek. Eerstgenoemde slaagde erin binnen enkele kilometers terug te komen, maar Appeldoorn had de pech dat juist in deze fase van de strijd de groep in delen uiteen was gevallen. Hij kwam in het achterste peloton terecht maar onversaagd ging de jonge man uit Roosendaal door en onder zijn leiding kwam het nog voordat de eerste ronde van ongeveer 40 kilometer ten einde was tot een allgehele hergroepering. Nadat Wim de Waal het alleen had geprobeerd en Luuk Oosterhof lek reed ontstonden er na 60 kilometer vier groepen. De beide laatsten sloten bij elkaar aan, maar de eerste en tweede groep leverden een tiental kilometers lange strijd die uiteindelijk in het voordeel van de achtervolgers werd beslist. Met name de Gazelle-renners, de coureurs van Driessen Stoffen-Optilon en in deze fase ook nog de paarse groep van Jan van Erp Tegels reden hard vooraan. Gazelle en Driessen hadden vijf renners in de eerste groep en ook Van Erp hield met drie afgevaardigden de kansen op het ploegenklassement gaaf. Na 82 kilometer reed Ammerlaan lek. Ook hij werd snel geholpen en kwam zijn plek voorin weer innemen. Vanuit het achterveld kwamen toch nog renners terug en dat karakteriseert het verloop van de klassiekers die wij tot op dit moment voor ons blad hebben mogen volgen. In andere jaren viel er na ongeveer 20 a 50 kilometer een gat in het peloton en wie dan niet in de eerste waaier kon plaatsnemen, was voor die dag bedankt. Nu is het zelfs mogelijk at een groep of zelfs enkele eenheden, die meer dan een minuut achterop zijn geraakt, nog terugkomen en in het verdere verloop van de koers een rol blijven spelen. Deze keer waren het Theo Peeters van de Amstel-ploeg en Stephen Jones, de Engelsman in de ploeg Van Erp, die de handen ineen sloegen, de geloste R en B-Verhallen-renner Wim Albersen oppikten en samen reden zij naar de kopgroep toe.

Het resultaat van al deze sprongen van achteraf was, dat er zich bij het ingaan van de laatste rondo nog 60 kandidaten voor de overwinning aandienden. Een derde groep, met o.a. Tonny Weber (Driessen-Optilon) in de gelederen, naderde tot op dertig meter, maar toen was bij iedereen de pijp leeg en met lede ogen moesten de renners toezien hoe de hoofdmacht zich weer verder verwijderde.

De groep die de laatste ronde inging, was natuurlijk te groot om in deze samenstelling op de finish af te rijden. Schermutselingen bij de vleet. Wim de Waal en Toon van der Steen waren bijzonder actief. Jones moest zijn inspanningen bekopen en moest lossen. Merino volgde dit slechte voorbeeld. Met nog 25 kilometer voor de wielen ging De Waal, vrijwel opererend voor eigen publiek, opnieuw aan. Deze keer kreeg hij Ammerlaan in zijn wiel en kort hierna sloten ook Maas en Van Tilborgh aan. Dit kwartet nam een tiental seconden voorsprong, maar vooral door de aanwezigheid van Maas, die rappe man die men niet naar de streep wilde brengen, was de samenwerking^, vooraan minimaal.

Kort nadat de orde was hersteld, sprong opnieuw Ammerlaan naar voren. Deze keer was Nieuwdorp degene die de bewaking op zich nam en ook deze poging ging niet door. De versnelling van het tempo had wel tot gevolg, dat de hoofdmacht in vier, vijf groepen uit elkaar viel. Voorop reden op dat moment 21 renners. Er waren nog 15 kilometer te rijden toen de uiteindelijke slag viel. De eerste zeven van de uitslag maakten zich van de rest los en zienderogen werd het verschil groter. Bij het passeren van het bordje “Tien kilometer" werd 33 seconden voorsprong gemeten en het werd duidelijk dat deze zeven het onder elkaar zouden gaan uitmaken. Zoals in de aanhef vermeld werd de boventoon in de aanval gevoerd door de drie renners van Gazelle. Steeds opnieuw werden de overigen, waarvan Godde niet meer op kop kwam, gedwongen tot het uiterste te gaan. Deze tactiek had succes. Peer Maas reed in een zetel naar de finish en toen was hij het die het karwei afmaakte.

Ploegleider Ben van Erp was een tevreden man. Hij weet dat zijn renners een week voor het Merkenkampioenschap in Limburg en Brabant, op scherp staan. Bij Jan van Erp Tegels was men minder tevreden. De paarse ploeg had de slag volkomen gemist. Geen enkele renner in de kopgroep van zeven. Ad van de Poel hield de eer met een achtste plaats nog een beetje op peil.

Tevreden waren ook de organisatoren van het Wielercomite Philippine. Onder leiding van een uitstekende en ervaren wielerkenner Wim Jeremiasse was de karavaan vlekkeloos door het Zeeuwse land geloodst. Door de gunstige weersomstandigheden was er in plaatsen als Hoek en Mauritsfort alsmede op de dijk onder de Braakman een goede belangstelhng. Kortom, er kan op een geslaagd wielerevenement worden teruggezien. BRON: JO DE BRUIJN

Amateurs: 1. P. Maas (Hoogerheide) 158 km in 3.35.01 uur, 2. J. van Tilborgh (Bergen op Zoom), 3. P. Godde (Zwijndrecht), 4. H. Koot (St. Oedenrode), 5. H. Mutsaars (Schijndel), 6. A. Prinsen (Raamsdonksveer), 7. G. Ammerlaan (Maasdjjk), 8. op 11 see. A. van de Poel (Hoogerheide), 9. W. van Dongen (Breda), 10. J. van Meer (Wouw), 11. J. Weber (Best), 12. A. van Peer (Sprundel), 13. P. Sager (Dordrecht), 14. op 47 sec. A. Polak (Heinkenszand), 15. H. de Wilde (Lommel), 16. op 1.10 min. W. de Waal (Axel), 17. J. Jonkers (OudGastel), 18. Th. Peeters (Beesel), 19. A. Hoezen (St. Michielsgestel), 20. P. van Leeuwen (Hilvarenbeek), 21. N. Toussaint (Naaldwijk), 22. H. de Jong (Goes), 23. R. Roks (St. Willebrord), 24. op 1.22 A. van der Steen (Etten-Leur), 25. op 2.27 W. Jeremiasse (Wemeldinge), 26. R. Bessems (Amsterdam), 27. W. de Wilde (Goes), 28. Th.Hogervorst (Pijnacker), 29. A, Cloots (Woensdrecht), 30. C. Schuurman (Breukelen), 31. P. Pennekamp (Blokker), 32. G. van Putten (Haaften), 33. G. Mohlmann (Apeldoorn), 34. C. de Jong (St. Willebrord), 35. H. Moens (Terneuzen), 36. H. Gijssel (Heikant), 37. H. van de Nieuwenhof (Eindhoven), 38. J. Merino (Utrecht), 39. W. van Helvoirt (Zuiddorpe), 40. J. de N(is (Amsterdam), 41. W. Albersen (Wierden), 42. J. van de Velden (Geldrop), 43. T, Weber (Best), 44. E. van Horick (Lierop), 45. W. Branderhorst (Breukelen), 46. B. Zaan (Oostburg).

OMLOOP VAN DE GLAZEN STAD – 28 maart.1979

NIEUW WESTLANDS TALENT RIJDT „ALLES" LOS

Gino Annmerlaan heerser in eigen "Glazen Stad"

De Glazen Stad. Het Westland dus. Niet alleen de streek die jarenlang bekendheid genoot als “Europa's groentetuin". Niet alleen het gebied waar de vertrouwde produkten uit de glastuinbouw steeds meer moeten wijken voor de bloemencultuur. Ook in de wielerwereld is dat Westland, ingeklemd tussen de bebouwing van Den Haag, Delft, groot-Rotterdam en het industriegebied aan Botlek en Nieuwe Waterweg een begrip. Organisatorisch, omdat de reeks criteria (liefst 10 dit seizoen) er befaamd zijn om de premiepot, sportief vooral omdat er de laatste jaren uit de WV Westland Wil Vooruit-J. W. van Hagen BV telkens weer talenten komen, die nationaal en ook internationaal voor opvallende uitslagen zorgen.

De naam die daarbij in dat Westland iedereen nog altijd vol bewondering uitspreekt is die van Leo Duyndam. Veel te vroeg uit het wielerdecor verdwenen natuurlijk, na een zoveel belovende carriere, maar onmiddellijk weer opgevolgd door een tweede Leo, Leo van Vliet. Terwijl de laatste nog geenszins „uit beeld" is - in tegendeel, want bij de ploeg van Peter Post bewijst hij keer op keer van telkens meer waarde te zijn-dient zich echter al een compleet nieuwe lichting aan.

Uit het oog, uit het hart: ook in het Westland gaat dit spreekwoord op. En met de verhuizing van Van Vliet naar het Westbrabantse Oudenbosch, verlegde de aandacht van die grote groep wielersupporters in de „Glazen Stad" zich naar de nieuwe lichting. Naar Monsterse Peter Koppert, die in de Baronie wat dramatisch nog juist van een groot klassiek succes word afgehouden. Naar zijn naamgenoot Rene, die als junior het helemaal zou kunnen maken. En ook naar Gino Ammerlaan.

De lange, wat sloom ogende Maasdijker, genoot in het kringetje van zijn trainingsmakkers al langer de faam onbeschaamd hard te kunnen fietsen. Zo hard dat, wanneer dat onverstoorbare, nimmer geemotioneerde brok natuur echt doorduwde op de pedalen, hij bijna iedereen loste. Als junior imponeerde Ammerlaan in zijn eerste “klassiekertjes". Hij won er niet een, maar eindigde wel - na de nodige krachtsverspilling - telkens erg „kort". Verdiende daarmee een buitenlandse trip naar Oostenrijk. Een reisje dat hem bijna een jaar van zijn prille carriere zou kosten.

Oververmoeid kwam Gino terug uit de Dusika Tour. Hij genas daar niet echt van. Doktoren keerden hem “binnenstebuiten", maar vonden niets. De timmerman uit Maasdijk (Gino: “Voor halve dagen dan") besloot het telkens maar weer te proberen. Bouwde in de wintermaanden, onder leiding van conditietrainer Nico Simons (die ook in de :schaatssuceessen van Stien Kaiser zo'n groot aandeel had) aan een fysieke basis om op de fiets het vertrouwde niveau weer te kunnen halen. Het zwoegen in de duinen, de huisijver met gewichten (om ook het bovenlichaam te ontwikkelen) leek tevergeefs. Het bleef tobben. Al won Ammerlaan zo nu en dan wel (en vaak in solo) een koers, hij beschikte niet meer over die macht, waarmee hij als junior debuteerde. Tot dan de vorige zomer het herstel intrad. In Dronten bijvoorbeeld (zijn tiende -triomf in 1978) was de echte Ammerlaan er weer. En met Rene Koppert, Gerrit Solleveld (let straks ook eens op hem) en Wim van der Burgh pakte de Maasdijker er voor zijn club de verenigingstitel. De tweede voor drie van de renners uit dat kwartet. Want met Leo van der Meer in plaats van Van der Burgh waren de Westlanders twee seizoenen ervoor bij de nieuwelingen ook al superieur.

GAZELLE

Ammerlaan's prestaties ontgingen ook ploegleider Ben van Erp (Gazelle) niet. In de periode waarin het met Gino eigenlijk niet zo best marcheerde, verzekerde de Tilburger zich van zijn komst naar de fietsengroep. En het ziet er gunstig naar uit dat Ben van Erp daarmee een man heeft aangetrokken, van wie hij veel plezier gaat krijgen. Kijk maar eens naar de uitslagen van Ammerlaan (en passent ook nog clubkampioen van WWV geworden) in zijn eerste vijf amateurkoersen. In de Omloop van Het Volk dicteerde hij de strijd. Kwam tenslotte ook voorop met een groepje van vier; smeet met zijn krachten om in de spurt (het zwakke punt) vierde te worden. De Ronde van Zuid-Holland leverde een 17e plaats op. Gino: „Maar in de finale had de koers heel anders kunnen lopen. Ik wist eigenlijk niet of ik (met Versluis) wel door mocht gaan achter een kopgroep aan met mijn ploegmaat Ad Primen. We hadden er daar best nog bij kunnen komen."

Na een Belgisch weekeind (24 en 25 maar) wist de pas 19-jarige Maasdijker dat hij in „zijn" Omloop van de Glazen Stad voor een stunt zou kunnen zorgen. Zaterdags in Liederkerke moest hij (omdat hij hem niet kende) Etienne de Wilde nog laten voorgaan. Maar op zondag, in Mol-Wezel, reed Gino alles en iedereen uit het wiel. Een solo van 25 km betekende daar zijn eerste triomf als “Liefhebber".

Dat succes sterkte Ammerlaan's moed. „Ik voelde me goed. Het was mijn weer. Zwaar. Veel wind. Dan heb ik een kans. Ik vertrouwde erop dat het in de finale zou moeten gebeuren," bekende hij later, na de tocht over 142 km hem uiteraard zeer bekende wegen. Een tocht waarin Gino Ammerlaan (en niet omdat hij al zoveel trainingskilometers maakte, want ook hij begon pas in februari) insiders versteld deed staan. Natuurlijk, in eigen omgeving kon hij moeilijk worden verrast. Net als Peter Koppert, Theo Hogervorst en Gijs den Besten spurtte Ammerlaan mee voorop van de Hoekse boulevard naar de bocht voor de Maasdijk. Want, bij windkracht zeven (dwars over het gevreesde object) en af en toe striemde regenbuien, zou daar de slag vallen. Moest een van de drie passages van de verbindingsweg tussen Rotterdam en Hoek van Holland beslissend zijn.

Het bleek meteen al de eerste. Er vormde zich - nadat twee waaiers samenliepen - na zo'n 30 kilometer een groep van 17 renners. Zonder pechvogel Jan de Nijs (lek), maar met: drie renners uit de groep Jan van Erp (Moons, Koppert en Bierings), vier man van Gazelle (Prinsen, De Rooy, Ammerlaan en Van Meer), vier van Driessen Stoffen-Optilon (Mutsaars, Bosch, Plugers, Van de Broek), twee van Bas Dekker-Jan Janssen (Van Tilborgh en Ron Snijders) en eenling Theo Hogervorst (Bossche Staalbouw), Jos Lammertink (Amstel), Herman Noy (Markthof-Arsinello-Van der Zalm) en Hans van Rossem (De Wit-Vrolijk).

In Maasland (na 40 km) dreigde een onder aanvoering van Johan Kuiken (Batavus) dapper voordoend groepje nog bij te komen. En, nadat Herman Noy (eerder voorop gelost), Theo Vriens en Gijs den Besten, hadden afgehaakt, naderden Bart van Est, John Broers (beiden Jan van Erp Tegels), Jos Weber (Driessen), Roger Sumich (Gazelle's K.O. Race-winnaar) en Ad van Peer (Union) steeds meer, maar in Monster (70 km) was het toch gedaan.

Ook voorop voor Prinsen. Hij tuimelde, bij een wat vreemde stuurbeweging van Moons, onderuit, en kreeg fotograaf Cor Vos en motorrijder Bert Hulleman over zich heen. De gevolgen: Prinsen uit koers; Vos, hinkend verder “knippend", een gekneusde enkel; en de motorcoureur (na afloop) naar het Vlaardingse Holy-ziekenhuis met een gebroken sleutelbeen.

De tweede Maasdijk-problemen daagden. Plugers (nu toch definitief in Wagtmans wk-selectie) wachtte die niet af. In Hoek van Holland (80 km) sprong hij (tegen het duin op) weg. En daar kreeg de organisatorisch ook uitstekende koers een nog boeiender karakter. Groeide het evenement uit tot verreweg de beste voorjaarswedstrijd van 1979. Koppert en Van Meer reageerden. Ammerlaan keek De Rooy aan. De studentenkampioen knikte en „weg" was Gino. Trouwens, dankzij de inspanningen van Lammertink, pikten ook hij, De Rooy en Moons nog aan. Die zeven zouden verder de uitslag maken. Al gingen daar, voor ze echt toesloegen, nog prachtige achtervolgingen aan vooraf.

Allereerst weigerden Kuiken c,s. zich gewonnen te geven. En nadat het verschil van die groep met de spits te groot was geworden ging de aandacht weer uit naar de negen man ervoor, die wel steeds meer terrein herwonnen. De mannen van Jan Janssen en die van Henk Stevens deden het werk. Guus Bierings leek te profiteren. Want zijn solo bracht de Udenaar, langs de Gaag, na zo'n 100 km, dan toch maar bij de leiders. Hogervorst en de jonge Hagenaar Van Rossem (19) werden de dupe. Het ging gewoon te hard. Tegen de 55 a 60 km per uur, voor de wind. Vooraan moest het intussen te veel van Gazelle's komen. Ook de andere vijf „jagers" naderden de prooi. Om er in Den Hoorn, juist na de brug, op neer te strijken.

Toch weer een grotere groep vooraan dus ? Niet voor lang, want daar begon de koers van Ammerlaan pas echt. Hij demarreerde, kreeg Plugers mee, maar besloot de schifting door te voeren. Mutsaars was het eerste slachtoffer. Van Tilborgh en Snijders moesten eraf. Bierings, Bosch, Van de Broek ook. En, als enige van de oorspronkelijke zeven leiders, Peter Koppert. Geen revanche voor zijn nederlaag in de Baronie dus. Geen thuiswinst.

PLUGERS

Voor Koppert dan. Want wie vooraan goed oplette, zag dat er niemand zo gemakkelijk draaide als die andere man van de streek: Gino Ammerlaan. In de nieuwe finale (niet rechtstreeks naar de finish in Naaldwijk, maar over smalle wegen opnieuw naar de Maasdijk, die nu in tegenovergestelde richting werd

genomen) sloeg hij toe. Moons probeerde nog te volgen. Tevergeefs. Ook De Rooy raakte in moeilijkheden, maar Jacques van Meer :steunde het Westlandse offensief. Hij stopte voorbeeldig af. Restte voor de doorbraak van het jonge talent nog een concurrent: Hans Plugers.

Ammerlaan: „De Rooy en Van Meer riepen telkens wel van 'ho-ho' als hij weer meesprong, maar dat snapte ik zelf ook wel. Ik wachtte gewoon weer op een nieuwe kans." En Plugers zelf: “Vreselijk wat die man deed. Ik hoopte maar dat-ie een keer over zou nemen. Dat we samen voorop zouden blijven, maar nee, hoor. Iedere keer hield hij de benen weer stil. Om, wanneer ik even aarzelde, nog eens over me heen te demarreren."

Zoveel aanvalsdrift was niet in te tomen. Ook Plugers (toch weer sterk) boog. Vijftien kilometer voor de streep klapte hij in elkaar. Ammerlaan reed hem gewoon, rechttoe-rechtaan, uit het wiel. Van kop af weg dus. En in een ook nog eens fraaie stijl trapte hij door tot aan de meet. Met tenslotte meer dan een minuut tijdwinst op Jos Lammertink, die voor de tweede plek Van Meer en Moons (de drie waren Plugers voorbij gereden) k1opte.

„Die stijl, die allure," sprak wegcoach Wagtmans bij de prijsuitreiking bewonderend. Dat is klasse. Dat verraadt dat Ammerlaan een hele grote kan worden. Selectie? Net als bij Plugers nog niet na een keer. Eerlijk: ik kende Gino niet. Maar wanneer hij over veertien dagen nog zo'n vorm heeft als nu, wanneer-ie dan (rond het merkenkampioenschap) nog zo rijdt, kan ik hem best gebruiken. Ja, ook voor de 100 km-ploeg. Wanneer hij dat graag doet (En Ammerlaan wil niets liever dan op de Olympische Spelen van 1980 in Moskou in die discipline uitkomen. - H.K.), geeft het niet dat hij nog zo jong is. Dat was Oosterbosch ook. En juist aan Oosterbosch heb ik moeten denken, toen ik Ammerlaan bezig zag. Precies in die stijl ging hij te keer."

Niet alleen Wagtmans, vrijwel iedereen sprak bewonderend over de heerser van de Glazen Stad: Gino Ammerlaan, jong, sterk, vastberaden alles te doen om als coureur te slagen. Hij heeft nog erg veel te leren. Weet zelf niet eens waartoe hij in staat is. “Kun je klimmen?" vroeg iemand hem. “Geen idee," was het antwoord. “Echt omhoog rijden heb ik nog nooit gedaan."

„En het waaieren. Ben je daar niet bang voor?" Ammerlaan weer: “Vandaag ontbraken de ouderen. Maar toch zat ik er een paar keer naast met het aansluiten op de eerste rij. Een kwestie van durven en leren. Gelukkig kon ik er nu telkens weer tussen duiken wanneer ik een gaatje zag."

Een ding hoefde niemand te vragen. Want dat Ammerlaan hard kan fietsen was iedereen wel duidelijk. Ook de mannen die hij ditmaal kansloos liet. Kampioen Jos Lammertink zocht geen excuses: “Zoals hij bij Plugers wegging. Zo zelfverzekerd. Zo sterk. Hij reed hem er gewoon af. Nou, dan kun je wat."

Ten slotte nog dit: de Omloop van de Glazen Stad was uit- sluitend toe gankelijk voor renners tot en met 25 jaar. De ouderen moesten thuis blijven. Een experiment (volgend jaar worden er meer klassiekers volgens die formule gereden) dat

organisatoren aandurfden, toen nog niet duidelijk was dat die geroutineerde generatie (misschien dan met uitzondering van Arie Hassink) het dit seizoen, na de barre winter, erg moeilijk heeft om de dominerende rol weer op te eisen. Maar wel een experiment dat lof en navolging verdient. Want met de juiste voorbereiding hadden die „ouderen" er waarschijn- lijk toch weer „gestaan" in de voorjaarsklassiekers. En dan is zo'n koers voor de jeugd een verademing ...BRON: HENK KRUITHOF

Amateurs:1. Gino Ammerlaan (Maasdijk) 142 km in 3.31.0 uur, 2. op 1.10 min. Jos Lammertink (Wierden), 3. Jacques van Meer (Wouw), 4. Frank Moons (Mierlo-Hout), 5. op 1.40 Hans Plugers (Eindhoven), 6. op 2.15 Rene v. d. Broek (Dussen), 7. Pim Bosch (Gorinchem), 8. Guus Bierings (Uden), 9. Peter Koppert (Monster), 10. Theo de Rooy (Utrecht), 11. op 3.00 Johan Kuiken (Breda), 12. John Broers (Maartensdijk), 13. Martin Visser (Amsterdam), 14. Tonnie Weber (Best), 15. Piet Versteeg (Giessenburg), 16. Hans Boom (Markelo), 17. Ad van Peer (Sprundel), 18. Roger Sumich (Tilburg), 19. Theo Vriens (Helmond), 20. Hans Vonk (Arnhem), 21. Henk Mutsaars (Schiindel), 22. Cees de Brouwer (Etten), 23. Rob Borst (Zwanenburg), 24. Jos Weber (Best), 25. Rudie Motke (Doenrade), 26. Geert van Putten (Haaften), 27. Ron Snijders (Zwanenburg), 28. op 5.50 Wim Hus (Scheveningen), 29. Theo Hogervorst (Pijnacker), 30. Vim Jeremiasse (Wemeldinge).

Ploegen: 1. Gazelle 10.36.52, 2. Jan van Erp 10.39.07, 3. Driessen Stoffen-Optilon 10.39.10.

OMLOOP VAN DE HAARLEMMERMEER (19 mei).1979

Omloop van de Haarlemmermeer (amateurs) Knappe trionif van Johan Kuiken

Op fraaie wijze heeft de 23-jarige Johan Kuiken uit Breda in de nabijheid van zijn vroegere woonplaats Osdorp de Omloop van de Haarlemmermeer voor amateurs in zijn voordeel beslist. Er was niemand van het tot zes man geslonken kopgroepje die hem in zijn zegerush kon sluiten. Piet Kuys en Berry Zoontjens hebben het nog wel geprobeerd, maar zij slaagden niet, terwijl Bas Langeveld en Bas van Lamoen eerder een zware inspanning hadden geleverd om het verloren gegane contact te kunnen herstellen. De 36-jarige Ton de Groot, die op een puike koers kan terugblikken, was ook niet meer bij machte om in te grijpen. In soepele stijl draafde Johan Kuiken op de overwinning af.

Door de goede klasseringen van Piet Kuys en Bas van Lamoen kwam de W.C. Pony Sport De Zwaluw uit Vlijmen - Ben Libregts droeg met een zeventiende plaats ook een paar puntjes bij - voor een jaar in het bezit van de Schiphol-trofee. Aan de Omloop van de Haarlemmermeer, die alweer voor de 27e keer door de Halfwegse Sport Club De Bataaf word georganiseerd, namen ook zes Canadezen en drie Engelsen deel. Als ploegleider van de Canadezen trad de Nederlander Rob Buker op, die bijna een kwart eeuw geleden naar Canada is geemigreerd. In het begin konden van zijn rijders Daniel Monat, Eon D'Ornelas en William Tait net als de Engelsen Paul Dennis en David Akam aardig meekomen op hot voorste plan - Akam won zelfs de eerste van een over drie ronden te verrijden klassementpremie - maar in de tweede koershelft kwamen de buitenlanders niet meer in het stuk voor. Een D'Ornelas werd door een lekke band van zijn kansen beroofd. In de eerste van de negen omlopen deden zich op de IJweg en Ringdijk al meteen twee grote valpartijen voor en daardoor werd het aanvankelijk 137 man sterke peloton al meteen gedecimeerd. Stan Snijders liep bij een van die valpartijen een gebroken sleutelbeen op en moest evenals Frans Francissen in een ziekenhuis behandeld warden. De verwondingen van Francissen bleken in eerste instantie tamelijk emstig, maar achteraf bleek het toch nog mee te vallen en hoefde hij niet in eot ziekenhuis te blijven. Vele andere renners moesten door de EHBO behandeld worden.

VIER GROEPEN

Door de valpartijen was de hoofdmacht in vier groepen van vrijwel gelijke grootte uiteen gespat. In het voorste gelid streden 27 man, met onder hen een Peter v. d. Knoop als winnaar van het vorige jaar, Piet Kuys, die een paar jaar geleden ook al eens triomfeerde in de Haarlemmermeer, Jan Weber, Gerrit Visscher, Hans v. d. Putte, Jan de Nijs, Ron Snijders, Ton de Groot, Sjaak Pieters, Ad Prinsen, Rob Borst, de Canadees Eon D'Omelas en de Engelsman Paul Dennis. In een tweede groep van 23 rijders zaten onder meer Johan Kuiken, Bas Langeveld, Berry Zoontjes, die in 1978 als junior de Haarlemmermeerronde wist te winnen, de Brit David Akam en de Canadezen Daniel Monat en William Tait. Door de tweede groep werd fel op de eerste gejaagd, maar het duurde toch nog tot in de vierde ronde alvorens aansluiting kon worden verkregen. Een paar renners waren in de temposlag „gesneuveld" en na de samensmelting gingen er ruim veertig knapen op kop. Velen van hen hadden toch wel moeite met het tempo en de wind, want de grote kopgroep takelde steeds meer af. Nadat ook favorieten als Peter v. d. Knoop, Sjaak Pieters, Gerrit Ratterman, Louis Ruiter en Jan de Nijs hadden afgehaakt, bleven er nog twaalf aanvoerders over. Dat waren: Piet Kuys, Ton de Groot, Johan Kuiken, Bas van Lamoen, Berry Zoontjes, Bas Langeveld, Ron Smit, Gerrit Visscher, Ad Prinsen, Hans v. d. Putte, Ron Snijders en Jan Weber. Alle renners die door de koplopers op meer dan vijf minuten warden gereden, moesten het strijdtoneel verlaten. En dat waren er heel wat. De koers kreeg dan ook het karakter van een slijtageslag. Alleen de sterksten bleven overeind.

Na eerst al eens een poging gewaagd te hebben met Bas van Lamoen probeerde de in eigen contreien fietsende Haarlernmer Ron Smit het in de voorlaatste ronde alleen om weg te komen, maar zijn concurrenten lieten hem niet gaan. Na de mislukte acties van Smit sloegen Ton de Groot, Johan Kuiken, Berry Zoontjes en Piet Kuys op de vlucht en zij hadden bij het ingaan van de laatste ronde zo'n honderd meter voorsprong. Bas Langeveld en Bas van Lamoen wisten zich na een felle jacht nog bij het viertal aan te sluiten. De zes anderen zaten er even door en moesten afhaken. Nadat een ontsnapping van Kuiken en Van Lamoen door Zoontjes onschadelijk was gemaakt, gingen de drie Brabanders er na een nieuwe demarrage van de strijdvaardige Kuiken er gezamenlijk vandoor. Langeveld en Van Lamoen hadden daarvoor te veel gegeven en konden evemnin als De Groot de uitval van het Zuidelijke trio pareren. Vooral Kuiken bleek in een blakende vorm te steken, ging op twee kilometer van de finish op het Kinheim in Zwanenburg nog eens op de pedalen staan en toen waren ook Kuys en Zoontjes stormrijp. Onbedreigd stevende de man uit Breda, dit seizoen eerder winnaar in Lieshout en de tijdrit van de Ronde van Zeeuws-Vlaandeeren, als triomfator over de eindstreep.

PRACHTIGE KOERS

„Het was een prachtige koers en we troffen goed weer," merkte Johan Kuiken meteen na afloop van de strijd op. “Het was alleen jammer van die valpartijen in het begin. Ik kwam daardoor zelf in de tweede groep en daarin hebben we alles uit de kast meteen r1jden om weer aansluiting te kunnen krijgen." Met de overwinning van Kuiken waren ook de mensen van De Bataaf heel content, want hij is in deze vereniging zijn loopbaan als wielrenner begonnen. Zo'n vier jaar geleden zijn de Kuiken's van Osdorp naar Breda verhuisd en toen is Johan lid geworden van de wielervereniging Breda. “Je doet het de laatste tijd heel goed," merkte voorzitter Henk Bruijntjes van De Bataaf tijdens de huldiging op, „en dat is in deze zware Ronde duidelijk tot utting gekomen. Als oud-Bataaf-man hoor je er nog steeds bij en daarom zijn we blij dat jij hebt gewonnen."

Na door Rondemiss Petra van Velzen van het Haarlems Dagblad voor zijn inspanningen te zijn beloond, gaf Kuiken zijn fraaie ruiker bloemen weg aan „ome" Jan Boterman van De Bataaf. In het verleden heeft deze eens tegen Johan gezegd dat hij zijn fiets maar beter in de Ringvaart kon gooien, omdat Kuiken niet in een koers wilde rijder waarin teveel bobbels voorkwamen. “Je wordt nooit een groot coureur," had Boterman hem toen toegebeten. Die snauw leverde hem nu een fraai boeket bloemen op en daarmee was hij uiteraard zeer verguld. Voor de „micro" stelde „ome" Jan, dat Johan Kuiken een schitterende overwinning had behaald. “Hij is een oud-lid van onze vereniging en ik heb eens met hem in de clinch gelegen, maar ben toch blij dat Johan heeft gewonnen," vertelde Boterman. “Je bent een knap coureur geworden en dat doet me toch goed."

BRON: JAN ROOSEBOOM DE VRIES

De uitslag: 1. Johan Kuiken (WV Breda) 149' km in 3.21.27, 2. P. Kuys (De Zwaluw), 3. B. Zoontiens (Piinenburg), 4. B. Langeveld (Bollenstreek), 5. B. van Lamoen (De Zwaluw), 6. T. de Groot (Amstelland), 7. R. Smit (Excelsior-Haarlem), 8. R. Sn(iders (Bataaf), 9. J. Weber (UWTC), 10. A. Prinsen (De Jonge Renner), 11. H. v. d. Putte (Kampioen), 12. G. Visscher (Kampioen), 13. Si. Pieters (Bataaf), 14. G. Ratterman (Amstelland), 15. L. Ruiter (GGMC), 16. J. de Nbs (Bataaf), 17. B. Libregts (De Zwaluw), 18. A. Jongejan (Amstelland), 19. J. v. d. Linde (Pijnenburg), 20. Theo Noy (UWTC), 21. P. v. d. Knoop (Kampioen). Alle overige renners waren door een te grote achterstand voortijdig uit de strijd genomen of hadden er door verschillende omstandigheden zelf de brui aan gegeven.

Clubklassering: 1. De Zwaluw (Vldjmen) 69 pnt., 2. Amstelland 57 pnt., 3. De Bataaf 56 pnt., 4. De Kampioen (Haarlem) 49 pnt.

OMLOOP VAN DE HAARLEMMERMEER (19 mei).1979

Jan Hekman sterkste junior in Omloop van de Haarlemmermeer

De 18-jarige Jan Hekman uit het Twentse plaatsje Den Ham, die van professie bediende in een supermarkt is, heeft op frame wijze de Omloop van de Haarlemmermeer voor junioren, meetellende voor de jeugdclubtrofee, in zijn voordeel beslist. Samen met Stephan Rooks uit Heerhugowaard was hij in de laatste omloop door de polder uit een negentien man sterke kopgroep ontsnapt. In het beslissende sprintje op het Kinheim in Zwanenburg bleef Jan Hekman zijn vluchtmakker gemakkelijk de baas.

Van de verslagen koplopers diende Marcel Braas zich als derde bij de finish aan. Door de goede klasseringen van Rooks en Braas kwam Alcmaria Victrix in het ploegenklassement op de eerste plaats en voor een jaar in het bezit van de kolossale trofee van Tuincentrum Het Oosten. Ploegleider Ted Rood van de Alcmarianen, een van de eersten die slaagde voor wielertrainer, was met recht trots op het succes van zijn pupillen.

Aan de koers van de junioren in de Haarlemmermeer, waarvan de organisatie in handen was van de HSC De Bataaf, namen ruim honderd renners deel. Zij moesten zeven ronden afleggen op een omloop van 16,5 kilometer. De koers was nog maar amper goed en wel begonnen of er deden zich op de smalle polderwegen een paar valpartijen voor. Met de verwondingen bleek het mee te vallen, maar er was wel veel materiele schade. Door de valpartijen was er een kopgroep van 21 man ontstaan met daarin Baars, Rooks, Hulsebos, Pieters, Jansen, Overakker, De Vries, Luyken, Andre en Luuc Wieringa, Koster, Van Wijk, Emens, De Vos, Wiese, Goossen, Buys, Van der Horst, Beute, Demandt en Hekman. Deze koplopers legden er flink de sweep over, namen goed van elkaar over en liepen steeds verder uit op de tweede groep. Alles wat daar nog achter lag, was volslagen kansloos. Van de aanvoerders kreeg Zwanenburger Peter Pieters met een lekke band te kampen. Het duurde net even te lang voordat hij een ander wiel kon steken en daarom kon hij het “gat" niet meer overbruggen. Peter had zo graag voor eigen publiek willen winnen en stapte dan ook een illusie armer van de fiets.

In de kopgroep liep het gesmeerd en van achtervolgers viel helemaal niets te vrezen. Nadat Rolf Overakker, Andre Wieringa, Ad v. d. Horst en Cor Buys bij het ingaan van de laatste omloop een schuchtere poging hadden gedaan om weg te komen, maar niet slaagden, was het Jan Hekman die bij de laatste doorkomst van Vijfhuizen zijn slag sloeg. Met een felle demarrage pakte hij een tiental meters voorsprong en met uitzondering van Stephan Rooks, die alles gevend bij hem aan wist te sluiten, moesten de anderen het antwoord schuldig blijven. Toen de finish al in zicht was, probeerde Rooks om zijn vluchtmakker te verschalken, maar Hekman liet zich niet paaien. Hij trok tenslotte zelf van ver de eindsprint aan en bleef met een paar lengtes verschil duidelijk aan de winnende hand. Rooks gaf zich al ver voor de streep gewonnen.

Het was voor Jan Hekman zijn allereerste overwinning. Hij was er uiteraard reuze blij mee, maar bleef toch tamelijk nuchter. „Ik fiets nu voor het derde jaar en bouw het rustig aan op," liet hij na de race weten. Een week eerder was Hekman al derde geworden in de Omloop van Oost-Brabant. “We hadden nog nooit van Jan Hekman gehoord," liet Henk Bruijntjes als voorzitter van De Bataaf zich bij de huldiging ontvallen, „maar in deze zware ronde met veel wind weten we wie hij is. Samen met Rooks pakte hij anderhalve minuut. We zullen stellig nog veel van je horen." Daarna mocht Jan Hekman zich door rondemiss Petra van Velzen van het Haarlems Dagblad laten knuffelen. Hij verdiende het.

BRON: JAN ROOSEBOOM DE VRIES

Junioren: 1. J. Hekman (De Zwaluwen) 116 km in 2.48.29, 2. S. Rooks (Alcmaria Victrix), 3. M. Braas (Alcmaria Victrix), 4. A. v. d. Horst (RTV Zwolle), 5. J. Koster (CC'75), 6. A. Jansen (Bataaf), 7. C. Buys (Ulysses), 8. A. Goossen (Swift), 9. W. Demandt (De Ster), 10. H. de Vries (Excelsior), 11. B. Luyken (Excelsior), 12, R. Overakker (Bataaf), 13. H. Wiese (Olympia), 14. S. de Vos (Het Oosten), 15. Luuc Wieringa (Hoogezand-Sappemeer), 16. J. van Wijk (Kampioen), 17. J. Hulsebos (De Adelaar), 18. Andre Wierings (Hoogezand-Sappemeer), 19. H. Beute (Zutphen), 20. H. Emens (Deventer), 211. F. Nijhuis (Het Oosten), 22. Th. Wallenburg (De Volharding), 23. Erik Stebn (De Zwaluwen), 24. J. Stassen (TWC Ebsden), 25. J. van Rossem (?), 26. J. Schepers (De Ster), 27. F. Bruning (De Adelaar), 28. M. Lexmond (Excelsior-Gouda), 29. A. Louwerse (Zoetermeer'77), 30. A. Lugtenburg (PRC Delta Putse Renners C), 31. Kolsteeg (De Volharding), 32. J. Verlouw (G. Schulte).

Clubklassering: 1. Alcmaria Victrix 65 pnt., 2. De Zwaluwen (Almelo) 43 pnt., 3. De Bataaf 39 pnt., 4.' Excelsior (Haarlem) 33 pnt., 5. RTV Zwolle 27 pnt.

OMLOOP VAN DE KEMPEN (20 mei).1979

JACQUES VAN MEER sprint in OMLOOP VAN DE KEMPEN naar zijn tweede klassieke overwinning

De Gazelle-ploeg onder leiding van Ben van Erp heeft in de slotfase van de Omloop van de Kempen andermaal aangetoond dat er geen enkele formatie tegen deze equipe is opgewassen. Theo de Rooy en naderhand Jac. van Meer hebben het opnieuw op een professionele wijze klaargespeeld. Op ongeveer tien kilometer van het einde van de 180 kilometer lange race demarreerde Theo de Ropy uit alle macht, dankbaar gebruik makend van de zuiging die van onze wagon uitging toen wij de kopgroep op weg naar de finish passeerden.

De aanval van De Rooy, natuurlijk werd die door iedereen verwacht, werd door Theo Hogervorst (reed zeer sterk deze middag) en de verrassende Canadees John Douglas teniet gedaan. Direct hierop opende Jacques van Meer, De Rooy's ploeggenoot, een nieuw offensief. Hij ging 200 meter door, zo hard hij kon en keek toen voor de eerste keer om. Tot zijn verbazing zag hij dat alleen Peter Damen, de jonge renner van Driessen Stoffen Optilon, en Union-renner Wies van Dongen aan zijn wiel waren gebleven. De drie Brabanders keken elkaar eens aan en besloten door te gaan. In de groep achter de vluchters stopte Theo de Rooy goed af. Dat was ook niet zo moeilijk, want de rest van het gezelschap, militair Peter Koppert, de Canadees John Douglas, Damen’s ploeggenoot Heddy Nieuwdorp, de man van Riejan Sports-De Uitkomst Hennie Stamsnijder en de Bossche Staalbouw-tandem Theo Hogervorst en Cor Tuit, bleek aan het einde van zijn latijn.

De kopgroep van drie liep snel weg en had in Vessem, met nog 5 kilometer voor de wielen, al een voorsprong van een halve minuut. Aan de finish waren het 48 seconden geworden, ruim voldoende om onder elkaar uit te maken wie er deze middag de sterkste zou zijn. Jacques van Meer zette zich vanuit de laatste bocht op kop, wachtte de aanval van Damen af en weerstond de jump van de Oostbrabander, die op 200 meter voor het einde kwam. Van Dongen had zich toen al bij de nederlaag neergelegd. Van Meer won na de Ronde van Limburg zijn tweede klassieker van het seizoen en stelde eens temeer zijn kandidatuur voor een hoofdrol in Olympia's Ronde van Nederland.

GELUKKIG MAN

Ben van Erp was derhalve andermaal een gelukkig man. „Ik heb nog nooit de eer gehad dat een van mijn renners de Omloop van de Kempen won," had hij ons voor de start toevertrouwd. Ben had op het laatste moment zijn ploeg drastisch gewijzigd en in plaats van Van de Bergh, Van Kessel, Van Elburg en Sumich gingen Van Meer, Ammerlaan, De Rooy en De Nijs van start. Een wijziging ook al met het oog op de nationale rondrit. Van Erp: “Missehien ben ik in het verleden in de Omloop van de Kempen wat te voorzichtig geweest. Ik kwam nooit met de sterkste formatie voor de dag, omdat ik zo kort voor Olympia's Ronde bang was voor blessures door valpartijen. Nu heb ik het echter gewaagd en je ziet het resultaat. Het is zo kort voor de Ronde natuurlijk een geweldige opsteker. Wij starten overigens zonder kopman. Ik heb een ploeg waarin elke renner eindoverwinnaar kan worden. Pas na twee, of misschien zelfs drie dagen zullen we definitief bepalen wie er knecht wordt en op wiens kaart wordt gespeeld."

De Omloop van de Kempen, aan het deelnemersveld was ter elfder ure nog een Canadese ploeg toegevoegd, begon met een valpartij. Nauwelijkis had wedstrijdleider Jan Klip de renners na een vijftal kilometer neutralisatie weggevlagd of vier renners tuimelden tegen de vlakte. Jan Klomp en Freddy Beckers stonden meteen op en gingen door, maar voor de jonge Ad van de Eeden uit Eindhoven, lid van de ploeg Van de Biggelaar, en voor Jos Alberts, afkomstig uit het Gelderse Neede, was de wedstrijd al gelopen. Beiden werden met de ambulance naar het Catharina-ziekenhuis in Eindhoven vervoerd, maar konden na verbonden te zijn het hospitaal weer verlaten.

In Vessem, nauwelijks 10 kilometer waren er afgelegd, gingen Louis van Wely uit Vught, ook al van Van de Biggelaar, en Jan van Tilborgh van Bas Dekker-Jan Janssen op kop rijden. Jan Klomp kwam hier zijn positie in de groep terug innemen. Peter Koppert reed lek en kwam weer bij en Roger Lemmens van De Uitkomst overkwam hetzelfde euvel. Piet van der Kruijs was de volgende die een speldeprik uitdeelde, maar Theo de Rooy nam de groep op sleeptouw en herstelde de orde. In Diessen (33 km) passeerden Hans de Wilde van R & B Glas-Verhallen en Theo Tuit, die voor de clubploeg van De Kempen uitkwam, honderd meter eerder dan de lang gerekte meute en 10 kilometer verder in Baarschot gingen Hans van de Weerden, Arnold van Hooft en Rene van de Broek voor de anderen uit.

KOPGROEP

Op de klinkers bij Netersel, onvervalste Belgische kasseien werden hier voorgeschoteld, ontstand de eerste kopgroep die uit meer dan drie renners bestond. Harry Hofmans, Henri Senders, Geert Oosterbosch, Eddy Gevers, Peer Maas, Theo de Rooy, Huub Janssen, Jan Feiken, Henk Mutsaars, Hans Plugers, Rene van de Broek en Ad Wijnands kwamen los en namen in hen kilometer 15 seconden voorsprong. In de groep ontbrak echter de ploeg-Jan van Erp en dat was voor Piet van der Kruijs een reden om zijn manschappen tot meer spoed aan te manen en met gezamenlijke inspanning herstelde de paarse trein de rust in de karavaan. Niets wees er toen op, dat de Van Erp-ploeg de grote verliezer van deze 31e Omloop van de Kempen zou gaan worden. Nadat Kuiken en Van Dongen na een lekke band in een fraaie achtervolging en wat Kuiken betreft in een stijl van een echte flyer terug bij waren gekomen, staakte na 25 kilometer Arie Hassink plotseling de strijd. „Ik heb pijn aan mijn knie," zei de kopman van Amstel, die met een ernstig gezicht op een drukverband wees dat om dit lichaamsdeel was aangebracht. Amstel's tweede man, kampioen Jos Lammertink, bepaalde zich in deze wedstrijd tot trainen. Hij reed de race wel uit maar werd geen enkele keer door assistentwedstrijdleider Harry Strik genoemd. In Bladel, na 63 kilometer, kreeg Rinus Seuntjens van R & B Glas, die in deze plaats woont, de vrijheid pm voorop te gaan rijden. Serieuzer werd het op weg naar Hoogeloon. Elf renners geraakten weg. Drie man van Jan van Erp, Bierings, Van de Poel en Van Leeuwen, Mutsaars en Plugers van Driessen, Gevers van R & B Glas, Hogervorst van Bossche Staalbouw, Wijnands van Amstel, Versluis van Bik, Maas van Gazelle en Peter Schroen, de kampioen van Nederland van de junioren die voor De Uitkomst rijdt. In Hoogeloon hadden zij al een halve minuut en in Vessem was de voorsprong opgelopen tot 50 seconden. In Oerle, na 90 kilometer wedstrijd, bereikten zij de maximale voorsprong van 1.07 min. Daarna ging het mis. De samenwerking was volledig zoek. Dat kwam omdat wedstrijdleider Klip de ploegleiderswagens, die bij de kopgroep belang hadden, naar voren had geroepen. Toen Henk Steevens de zaak overzag, gaf hij bevel aan zijn renners vooraan om niet alles te geven en ook Jan Gisibers volgde dit voorbeeld. Men wilde Maas, Versluis en Plugers, die als rapsten van de elf moesten worden gezien, niet in een zetel naar de finish brengen, vooral niet omdat Maas nauwelijks op kop kwam en ook de anderen zaten te linken, zoals dat heet.

De poging was dan ook tot mislukken gedoemd. In Riethoven, na 105 kilometer koers, streken de achtervolgers op de eersten neer. De enige die zich niet bij de meerderheid neer wilde leggen was Theo Hogervorst. Hij bleef alleen doorgaan en hij vormde de springplank voor zijn ploeggenoot Cor Tuit, de Gazelle-renners De Rooy en Van Meer, Damen en Nieuwdorp van Driessen, Tuit, in dit geval Theo van De Kempen, Koppert van de militaire formatie, Stamsnijder van De Uitkomst, Van Dongen van Union en Douglas van de Canadese ploeg. De groep aarzelde. Zelfs de renners van Van Erp bleven zitten terwijl toch niemand van hen vooraan zat.

VIER DELEN

Het peloton viel in vier delen uit elkaar en toen Hogervorst zich gewonnen gaf, dat was in Eersel na 115 kilometer, lagen de eersten al ruim een minuut op de achtervolgers voor. In Weebosch (137 km) werd een verschil van 1.37 min. gemeten en in Luijksgestel, 8 km verder, was de kloof gegroeid tot 2 minuten. De samenwerking in de kopgroep was voortreffelijk. Iedereen deed zijn deel van het zware werk en langzaam maar zeker werd het duidelijk dat de slag gevallen was. Acht dapperen: Henny Donkers van de organiserende vereniging Tempo uit Veldhoven, de club die voortreffelijk voor de dag kwam en alle lof mag incasseren, Van der Kruijs en Van de Poel van Van Erp die eindelijk de noodklok luidden, Jonkers en Feiken van Union, Koot van Driessen, Veldschoten van R & B Glas en Van Mulken van Van Eyck, gaven zich nog niet gewonnen en er ging een schok door de volgerskaravaan, toen in Dommelen (153 km) bleek dat de voorsprong was teruggelopen tot 1.20 min. De acht hadden echter teveel gegeven. Er was ook te veel verschil in belang en toen Veldhoven werd bereikt en aan de laatste lus van 20 kilometer werd begonnen, was de kloof weer uitgegroeid tot 1.35 min. De elf vooraan konden aan het laatste steekspel beginnen. Voor Theo Tuit ging het te hard. Hij moest lossen. De Rooy probeerde het alleen, maar werd teruggepakt. Van Meer en Van Dongen kregen ook geen vrijiheid van handelen en De Rooy en Nieuwdorp konden ook geen afscheiding teweegbrengen.

Toen sprong De Rooy nogmaals, zoals gezegd, in de zuiging van onze wagen die voortreffelijk werd bestuurd door Toon Verdonck, de jongste telg van het plaatselijke garagebedrijf. De wereldkampioen bij de studenten haalde het niet, maar maakte de weg vrij voor ploeggenoot Jacques van Meer, die meteen een geslaagde greep naar de overwinning deed. Hoe sterk De Rooy nog was toonde hij in de laatste meters in de strijd om de vierde plaats. Peter Koppert, normaal veel sneller, werd naar de vijfde plaats verwezen. Jan Jonkers en Ad van de Poel hadden nog kans gezien zich uit de tweede groep los te maken. Hun inspanning reikte naar de elfde en twaalfde plaats.

Amateurs: 1. J. van Meer (Wouwsche Plantage) 188 km in 4.26.27, 2. P. Damen (Drunen), 3. W. van Dongen (Breda), 4. op 48 sec. Th. de Rooy (Erica), 5. P. Koppert (Monster), 6. J. Douglas (Canada), 7. H. Nieuwdorp (Wemeldinge), 8. Th. Hogervorst (Pijnacker), 9. H. Stamsnijder (Enter), 10. C. Tuit (Valkenswaard), 11. op 1.46 min. J. Jonkers (Oud-Gasitel), 12. op 1.49 A. van de Poel (Hoogerheide), 13. op 1.52 J. Feiken (Veendam), 14. H. Koot (St. Oedenrode), 15. P. van der Kruijs (Helmond), 16. H. Donkers (Veldhoven), 17. Th. Tuit (Valkenswaard), 18. G. Veldschoten (Oldenzaal), 19. A. van Mulken (Heerlen), 20. op 2.25 K. Brandse (Oudekerk), 21. J. van Velden (Geldrop), 22. F. Moons (Helmond), 23. H. Senders (Duizel), 24. B. van Lamoen (Rosmalen), 25. H. Mutsaars (Schijndel), 26. J. Broers (Maartensdijk), 27. J. Kuiken (Breda), 28. Th. Peeters (Beesel), 29. T. Huijzen (Kloetinge), 30. P. Maas (Huybergen).

OMLOOP VAN DE KRIMPENERWAARD.(1979.08.11)

Massaspurt in Krimpenerwaard

Snelle Pim Bosch bewijst zijn waarde

Pim Bosch houdt van het “grote werk". De 23-jarige Gorkummer heeft daar nooit een geheim van gemaakt. Natuurlijk, op de diverse criteria pakt de Zuidhollandse kampioen ook graag zijn prijsjes mee, maar het liefst rijdt hij in de klassiekers. Nadat Bosch vorig seizoen de Omloop van de Kempen (in een massaspurt) op zijn naam bracht, rekende hij er dan ook op dit jaar wat meer in die klassiekers aan de bak te komen. Maar zijn ploeg, die van Driessen Stoffen-Optilon beschikt over zo'n brede kern dat Pimmetje net buiten de “eerste keus" viel.

Hij miste daardoor Olympia's Ronde. Kwam ook niet uit in de Kempen, waar hij dus zijn zege niet kon prolongeren. En hij was daarover teleurgesteld. Er zijn wat problemen geweest tussen renner en ploegleider, maar die moeilijkheden zijn inmiddels opgelost. Uitgepraat. Bosch blijft ook in 1980 bij de groep van Henk Stevens. En hij zal er zelf voor zorgen dat hij dan wel aan de beurt is.

Tegen die achtergrond is de triomf van Pim Bosch in de Omloop van de Krimpenerwaard van niet geringe betekenis. Want Bosch bewees er eens te meer dat hij een “afmaker" is. Een „finisher", die, wanneer de groep gesloten op de streep afgaat, voor zijn ploeg een belangrijk wapen is.

Voor Pim Bosch persoonlijk betekende de zege in Schoonhoven, waar „De Waardrenner" de koers prima organiseerde (al zou het verstandig zijn volgende keer kleedruimte en permanence in een accommodatie onder te brengen), ook een ander heuglijk feit. Want het zuinig gebouwde manneke slaagde er na vier moeilijke weken eindelijk weer eens in te winnen. Zijn negende

seizoenzege maakte een eind aan een reeks koersen waarin hij, tussen „de slagen" door, tevergeefs op de bloemen joeg.

Wel prijkt Bosch trots aan de kop van het klassement over alle Zuidhollandse criteria. De regelmaat in de uitslagen is er dus wel degelijk. Zelfs al verliest hij vaak een spurtje. Bijvoorbeeld tegen Arie Versluis. Sprintjes echter om de tweede of derde plek, wanneer de winst al is vergeven. Bosch: „En dat is toch heel anders dan een finish waarbij het om de winst gaat". Winst die Bosch in Schoonhoven wel wegkaapte. Hij liet dan ook niets aan het toeval over. Eerlijk. “Ik had de finale vooraf verkend. Wist dat het, zonder wind in de polders, best eens op die laatste fase kon aankomen. De bocht naar de eindstreep, daarin zou het moeten gebeuren. Op dat laatste stukje rechtuit kon immers niemand de man die als eerste om die haakse hoek zou komen nog pakken."

Zo stemde Bosch na twee saaie lussen van 70 km zijn taktiek af op de te kloppen man. Op Versluis dus. Pim: „Ik ben de laatste tien kilometer niet uit zijn wiel geweest. Vlak voor de bocht waarom het ging patste ik hem voorbij. Daarna kon het niet meer fout".

Versluis beaamde het. Teleurgesteld, dat zeker. Want nu sponsor Leen Bik (die toch doorgaat) het liet afweten in eigen streek, droeg de Ameidenaar (eerder eerste in de Ronde van Overijssel en een etappe van Olympia's Ronde) het tricot van organiserend „De Waardrenner". Voor clubsponsor “Het Keukencentrum" was er nauwelijks een groter succes denkhaar. Versluis: “Het mag gewoon niet. Ieder jaar kom ik er heel dichtbij. Derde in 1975 achter Gerrie van Gerwen. Derde vorig seizoen achter Ad Wijnands. En nu tweede. Maar winnen: nee hoor.".

Op de sprint, waarin Sjaak Rotteveel uit Oude-Wetering derde was, na, bood de Krimpenerwaard weinig spectaculairs. De bezetting was (met alle buitenlandse uitzendingen) al magertjes. En de “namen", die er wel waren, vielen nauwelijks op. Senders, Van der Knoop en Ton de Groot openden het offensief bescheiden. En bescheiden bleef het daarna. Kleine valpartijtjes, onbetekenende vluchten (voorsprong maximaal 100 meter), een verdienstelijke jacht van Ad van Peer (na een lekke band), en tenslotte de enige echte demarrage van het duo Peter Rooymans (de renner uit Bladel draagt het tricot van Van de Biggelaar) en Driessens Heddy Nieuwdorp. Zij pakten veertig seconden, voor het peloton besloot toch gezamenlijk aan de laatste tien kilometer te beginnen.

Ook de tempo-verhoging van Ruud van de Rakt (opnieuw een pupil van Stevens) had geen succes. In Schoonhoven regeerden de spurters. Met Bosch als de beste.BRON: HENK KRUITHOF

Amateurs: 1. Pim Bosch (Gorinchem) 140 km in 3.12.10, 2. A. Versluis eide), 3. G. Rotteveel (Dude Wetering), 4. H. Nieuwdorp (Wemelge), 5. H. Donkers (Veldhoven), 6. J. Idili (Echt), 7. A. Kraan (Gouda), 8. A. de Groot (Gouda), 9. H. Senders (Duizel), 10. B. Zoontiens (Tilburg), 11. T. van Rijsbergen (Tilburg), 12. F. Moons (Helmond). 13. G. Seers (Australia), 14. R. v. d. Rakt (Baarle-Hertog), 15. M. Teunissen (IJsselstein), 16. W. van Montfoort (Lopik), 17. P. van Leeuwen (Hilvarenbeek), 18. H. van Dijk (Veenendaal), 19. E. Brand (Dordrecht), 20. A. de Jager (Lekkerkerk), 21. E. Dorgelo (Nijverdal), 22. J. de Bie (Haarlem), 23. Th. Luyten (Stein), 24. A. van Peer (Sprundel), 25. D. Hunt (Steenbergen), 26. G. Vos (Eexloo), 27. M. van Dok (Someren), 28. W. Kroone (Schoonhoven), 29. P. Rooymans (Bladel), 30. B. Bruinenberg (Zuid-Beijerland).

OMLOOP VAN DE KRIMPENERWAARD. DAMES.(1979.08.11)

Keetie in topvorm terug uit Amerika

De Amerikaanse kilometers hebben Keetie van Oosten-Hage goed gedaan. De strijd die de Zeeuwse in de Red Zinger-klassieker heeft moeten leveren met de fietsende Amerikaanse Schaatsen- rijdster, bracht de ex-wereldkampioene op de weg terug in topvorm. In de Omloop van de Krimpenerwaard liet Keetie nog eens zien dat zij in dergelijke koersen nog altijd op een eenzaam niveau staat. En: wat voor een „leegte" er straks dreigt te ontstaan wanneer zij niet meer het gewicht van de koers zal dragen.

Want het ziet er serieus naar uit dat Keetie van Oosten-Hage na dit seizoen (met een greep naar een nieuwe regenboogtrui in Valkenburg als hoogtepunt) zal stoppen met de wielersport. Verdwijnen uit de pelotons, evenals haar sponsor Beck's Bier. Leon Hermans, na de zoveelste triomf van zijn publiciteitswapen, schouderophalend:

Zeker, Keetie heeft dit seizoen niet meer de dominerende rol gespeeld die we van haar waren gewend. Ze stuitte op tegenstand. Op meisjes die haar konden kloppen. Bovendien was (al benadrukt damescoach Cor Bijster dat de verhalen zwaar zijn overdreven) de sfeer in de groep niet altijd optimaal.

Bijster: „Keetie wordt natuurlijk ouder. Ze is net dertig. Er is een leeftijdsverschil. En ook valt het haar niet meer zo gemakkelijk om haar beste prestatiepe te bereiken. Daar heeft ze een beetje moeite mee gehad. Er was een lichte terugval. Maar daar is ze in Amerika goed doorheen gekomen. Ze steekt nu in haar beste vorm. Dat geeft vertrouwen voor de wereldkampioenschappen in Limburg. Al hebben ook de andere dames daar kansen. Zeker, wanneer de buitenlandse concurrentie massaal de koers op Keetie afstemt, is een onverwachte ontwikkeling niet ondenkbaar.".

Bijster hecht niet te veel waarde aan de wat mindere prestaties

van enkele van de zes dames die hij voor Valkenburg heeft aangewezen. Kampioene Tineke Fopma, Hennie Top, Keetie, Anne Mohlmann, Petra de Bruin en Marian Bik hebben bij hem het nodige crediet.

Van de eerste zes van de nationale titelstrijd was immers alleen Keetie van Oosten nadrukkelijk mee vooraan in de Krimpenerwaard. Met Mieke Havik en even later ook in gezelschap van Bella van der Spiegel-Hage reed zij er van de 20e tot de 70e kilometer vooruit. Waarbij in de finale Keetie het spel van de beide zussen afmaakte met een korte solo. Bella spurtte naar en tweede plaats. Nog onervaren Amsterdamse Mieke werd derde.

Pas drie minuten later kwamen Petra de Bruin en Anne Mohlmann aan. Nog later volgde het peloton.BRON: HENK KRUITHOF

Dames:1. Keetie van Oosten-Hage (Kloetinge) 70 km in 1.44.39, 2. B. v. d. Spiegel-Hage (St. Maartensdiijk), 3. M. Havik (Amsterdam), 4. P. de Bruin (Nieuwkoop), 5. A. Mohlmann-Riemersma (Apeldoorn), 6. M. Barendregt (Ooltgensplaat), 7. T. v. d. Plaat (Geldermalsen), 8. M. Lagerlof (Rotterdam), 9. B. van IJken (Baarn), 10. C. Dekker (Ouderkerk a.d. IJssel), 11. M. Kaufmann (Den Haag), 12. H. Buitenhuis (Apeldoorn), 13. M. Bax (Rotterdam), 14. C. Verhoeven (BerkelEnschot), 15. E. van Leeuwen (Lisse), 16. A. Kuiper (Tilburg), 17. E. Oomen (Schijndel), 18. D. Westdorp (Schiedam), 19. G. Ruys (Oss), 20. N. Streef (Nieuw-Lekkerland), 21. M. Bik (Lekkerkerk), 22. T. Kole-Fopma (Goes), 23. H. Lieverse (Hillegom), 24. C. Meijer (Vlaardingen), 25. W. Buitelaar.

Ploegenklassement: 1. MS Mode-Beck's Bier-Hitachi 5.16.45, 2. KogaMyata 5.20.11, 3. Gazelle 5.21.47.

OMLOOP VAN DE MAASVALLEI (5 mei).1979

Henk Havik kan veel meer dan alleen spurten

Alleen al zijn uitslagen wijzen erop dat Henk Havik best eens een “grote" zou kunnen worden. Want, al blijft het voorspellen van de toekomst een (zeker bij jonge wielrenners) hachelijke zaak, “zo maar" drie klassiekers winnen doet niemand. Daar is meer voor nodig dan alleen het “rappe spurtje", waarop de verslagen concurrentie maar al te gemakkelijk wijst.

Om in de Omloop van het Lage Land en de Koga Miyata Race de sterkste te kunnen zijn, moet een coureur toch wel iets anders kunnen dan louter de vlugste aan de meet te zijn. Dat getuigt van een behoorlijk koersinzicht. Van de durf om mee in de waaier te duiken. En zo zijn er nog wel wat facetten op te noemen. Maar wanneer diezelfde, overigens pas 17-jarige (eerstejaars junior dus) dan ook nog in misschien de lastigste van de koersen in zijn leeftijdsgroep, de Omloop van de Maasvallei, als triomfator over de meet glijdt, heeft’ie toch nog iets meer in huis.

Wie na de zes lussen over ook zesmaal de Schieversberg en zesmaal de keitjes van de Maasberg de zege grijpt, verdient louter lof. Daar in Stein, waar De Bergklimmers de eindstreep trekken van hen voor de meeste jongeren zo zware tocht, past geen kritiek. Wie daar wint.is gewoon een uitstekende wielrenner.

Hulde dus voor Henk Havik, lid van hat Zaanse DTS, maar in het Limburgse land gestoken in het oranje tricot van de nationale selectie. Bewondering ook voor de anderen die zich op het langs de Maas slingerende parkoers, met vrijwel geen recht stuk, met telkens weer dat „op-en-af", vooraan handhaafden. Voor vooral Teun van Vliet, het dappere Westlandse manneke, dat (ook al als eerstejaars junior) voor de zoveelste keer net naast de hoogste plek greep. „Twee maal tweede, een keer drie en een keer vier," somde hij wet teleurgesteld op. “Mooi, natuurlijk, maar het had vandaag, hier in Limburg, eens raak moeten zijn. Want met die tweede plaats ben ik niet meer tevreden."

Van Vliet (Barrhopoort-lid, maar nu ook in oranje) completeerde, net terug uit Oostenrijk waar hij invaller was voor Godde, overigens het succes van de keuze van junioren-coach Andre Boskamp. Een en twee in de Maasvallei. En wanneer de derde man, John Arends, bij zijn materiaalpech wat vlugger was geholpen, had hij wellicht nog een bijdrage kunnen leveren. Natuurlijk, ook andere kandidaten voor de w.k.-ploeg (er gaat nu toch een representatieve groep naar Argentinie in oktober) weerden zich daar in Limburg. Want lang niet alle toppers uit het (en dat dien te worden vastgesteld) weer brede front droegen de nationale kleur. Een Gerrit Solleveld bijvoorbeeld reed voor zijn eigen vereniging (Westland Wil Voorult). En aan zijn afvaardiging twijfelt, na het fameuze werk van de Lierenaar in de Dusika Jugend Tour (twee ritzeges), niemand meer. Trouwens: ook in de Maasvallei was Solleveld weer een uitblinker.

Met bijvoorbeeld de Limburger die tot strijdlustigste van allen werd uitgeroepen: Leon Nevels uit Thorn. De “nummer een" van de organiserende vereniging was de eerste pechvogel, maar kwam sterk terug. Later reed hij mee in een kopgroep en in de finale imponeerde hij vriend en vijand door in nauwelijks 10 kilometer, tussen de twee beklimmingen van de vijfde ronde in, de kloof van een minuut tussen de spits en het peloton eenzaam te overbruggen.

Voor eigen publiek schitterde ook het duo Jan en Peter Harings uit Sibbe. De mannen van Maastricht (vooral Jan) heersten in de strijd om de bergpunten. Waarbij in eerste instantie ook de renners van Willebrord Wil Vooruit (Lazeroms, die vorig jaar de zege greep, en Hanegraaf) het tempo aangaven. Maar in de beslissende minuten waren ze er niet bij. Zoals ook Poeldijker Rene Koppert een opmerkelijk afwezige was in het spel om de ereplaatsen. Koppert, eerder eerste in Noordwest-Overijssel en op de Veluwe in de laatste bocht (in gewonnen positie) onderuit geschoven, mocht zich echter terecht verontschuldigen. De blessures aan hand en knie waren nog niet genezen. En trainen was daardoor enkele dagen onmogelijk geweest.

Ruim baan derhalve bij de Westlanders voor Solleveld, de winnaar ook van de Tweedaagse van Midden-Brabant. Hij mists de eerste serieuze vlucht (Hanegraaf, Lazeroms, Van Oorschot, Senden, Akkermans, Baudoin, Nevels en Van de Boorn), maar was er wel bij toen in de derde ronde, na de Maasberg, Peter Harings, toen al Henk Havik en Henk Daams er tussenuit trokken. Met direct daarna Marius Mulder en Harry Akkermans.

Het was de shag nog niet, maar bij het begin van de vierde „toer" speelden toch een aantal van die namen mee in de beslissende schiftingen. Harry Akkermams (WV Breda) en Henk Manders (Wilhelmina) maakten de opening. Op de Schieversberg pikte Solleveld (Westland Wil Vooruit) alleen aan. En op de Maasberg waren ook Gerrit Walstock (Heer), John van Asten (De Kempen), Jan Harings (Maastricht) en nog zo'n w.k.-kandidaat, Lucien Godde (De Mol) mee voorop.

Zou dat de ontknoping zijn? Het verzet van Daams en De Maesschalk baatte niet. Ook Baudoin, Peter Harings en Havik ploeterden tevergeefs. Maar Leon Nevels (De Bergklimmers) redde het wel. Hij bracht het aantal koplopers op acht. Ook hij kon, al ging hij meteen wel mee aan de leiding rijden, evenwel niet voorkomen dat het tempo er vooraan een beetje uit ging. Dat sommigen al meer aan de finale dachten (aan een solo, zoals Solleveld), dan aan het afslaan van de reactie, die intussen op gang kwam.

Met voorop de latere winnaar Henk Havik. Glunderend na afloop: “Natuurlijk had ik er even weinig vertrouwen in. Maar ik probeerde wel bij ons het tempo hoog te houden. We kwamen daardoor met een tweede groepje weg. En gelukkig viel het bij de leiders stil. Toen was het zo gedaan."

,,We spoten er naar toe," hielp Van Vliet. „Al deed lang niet iedereen echt zijn best." Desondanks kwamen met de twee nationalen ook Hans Baudoin (De Kempen), Martin Theunissen (Noord-Limburg), Evers en Coppelmans (Pijnenburg), en het Zeeuws-Vlaamse duo Adri Maessschalk en Werner Wieme op de eerste rij.

Voor Evers duurde dat slechts kort. Een finale met vijftien derhalve op het niet ongevaarlijke maar zeker ook prima beveiligde parkoers. En een spurt als resultaat, want de stijgingspercentages van Schieversberg (15 procent) en Mamberg (14 procent) ten spijt, de klimmetjes zijn te kort om echt een gaatje te maken. Zowel Solleveld, Van Vliet, Manders, als Godde, moesten dat ervaren. Dus beslisten in Stein de snelle benen van Havik (met minimaal verschil voor Van Vliet) de koers. Maar daarvoor had hij zeker laten zien dat hij heel wat meer kan dan spurten-alleen. Herman Krott heeft met de Zaandammer een waardevolle aanvulling van zijn toch niet meer zo

duidelijk als enkele jaren geleden als “magneet" op de jeugdige talent werkende Amstel-selectie getroffen.BRON: HENK KRUITHOF

Junioren: 1. H. Havik (Nat. ploeg) 12:3 km in 3.12.36 uur, 2. T. van Vliet (Ned. ploeg), 3. L. Godde (De Mol), 4. H. Baudoin (De Kempen), 5. G. Solleveld (Westland WV), 6. G. Walstock (TWC Heer), 7. J. van Asten (De Kempen), 8. L. Nevels (Bergklimmers), 9. M. Theunissen (Noord-Limburg), 10. J. Coppelmans (Pijnenburg), 11. J. Harings (TWC Maastricht), 12. A. de Maesschalk (Zws.-Vlaanderen), 13. M. Manders (Wilhelmina), 14. W. Wieme (Zws.-Vlaanderen), 15. H. Akkermans (WV Breda), 16. G. van Gestel (De Windmolens) op 1.10 min., 17. C. Evers (Pijnenburg) op 1.30, 18. B. v. d. Boorn (TWC Eijsden),e 19. G. Teunis (Nijverdal), 20. H. Daams (De Kempen), 21. F. Timmer (TWC Ebsden) op 1.48, 22. W. Demandt (De Ster), 23. N. Verhoeven (Pijnenburg), 24. W. Martens (Gerrit Schulte), 25. T. van Oorschot (Willebrord WV), 26. R. Koppert (Westland WV), 27. T'. Thissen (Groenewoud), 28. F. Bruning (De Adelaar), 29. P. Pieters (De Zwaluw), 30. M. Leys (WV Breda).

Strijdlustigste renner: Leon Nevels (Bergklimmers).

Bergklassement: 1. J. Harings 23 put., 2. G. Solleveld 11 put., 3. H. Manders 8 pnt., 4. H. Akkermans 6 put., 5. A. Timmers 5 pnt., 6. L. Godde 4 put., 7. J. van Asten 3 put., 8. J. Hanegraaf 3 pnt., 9. L. Nevels 2 pnt., 10. H. Baudoin 2 pnt.

Ploegenk1assement: 1. De Kempen 67 put., 2. De Mol 40 put., 3. Pijnenburg 34 put., 4. Westlan~d Wil Vooruit 32 put., 5. Zeeuws-Vlaanderen 30 put., 6. TWC Heer 27 put., 7. Noord-Limburg 21 pnt,. 8. Bergklimmers 19 pnt., 9. TWC Maastricht 17 pnt., 10. TWC E(jsden 17 put., 11. Wilhelmina 15 pnt.

OMLOOP VAN DE MIJNSTREEK.(1979.08.19)

Boeiende 5e Omloop van de Mijnstreek

Duitser Uwe Bolton in de spurt het rapst, 2e Heddy Nieuwdorp, 3e Johan Kuiken

Ook nu werd de Omloop van de Mijnstreek - vergezeld door donkere luchten en een druilerige regen - organisatorisch een succes, een zeer zeker charmant en boeiend schouwspel. Evenals voorheen hadden de vele schermutselingen een aantrekkelijk karakter, weer werd lustig op de trom geslagen en ook kon na de gevarieerde en beslist niet gemakkelijke 189 km tocht (waarvan 77 km op Duits gebied) een groot winnaar worden begroet en werd het formaat van de erelijst aangedikt: 1975 Math. Dohmen, 1976 Frits Pirard (de bekroning van een 21 km uitval), 1978 Johan v. d. Velde, 1978 Frits Pirard (na een 63 km alleengang), 1979 Uwe Bolton.

Verleden jaar een verzengende hitte plus lof voor de deskundige koersleiding; nu tot de terugkeer in Heerlerheide een miezerig weertje (daarna plots mat en ietwat zonnig) met eenzelfde op z'n plaats zijnde schouderklop ten faveure van de dirigenten - door dit tactisch functioneren konden de beroepsvolgers (lees journalisten) van nabij alle verwikkelingen bekijken - en een aparte pluim voor de organisatoren (het Comitk NieuwEinde en het Duitse Olympia '69 Wurselen) met als gangmaker motor en hoofdman de “allesgevende” Martin Brass. Bereids de ouverture in 1975 deed weldadig aan, een constatering die werd voortgezet en die nu een nieuwe mijlpaal - eerste lustrum - bereikte.

Evenals voorheen kwam in deze vijfde Qmloop van de Mijnstreek een pauze niet voor, een voor de wielersport sympathiek facet.

Na 12 km, in Ubach over Worms, een ontsnapping van Jos Bellemakers, Eric Visschersy Jan Ramaekers, Hans de Wilde, Paul Cuypers, Peter Damen, Lazeroms en de Australier Salter. Dat groepje ging energiek te werk, reed fier door de Duitse oorden Scherpenzeel (grens), Marienberg, Frelenberg, Geilenkirchen en had aldaar 18 seconden op Jan van Elburg, de vanaf dat moment een duidelijke hoofdrol beogende Australier Wilson en Willy Bauwman.

Nadat dit trio mede op kop was geraakt, nadat een algehele hergroepering door de prima opererende speaker Thei Hendriks bekend was gemaakt, trokken Roger Lemmens en Swart (ook al een afgezant uit het zeer verre Australia) de ruimte in. Toen dit tweetal 25 seconden had, verlieten twaalf opponenten het peloton, de groep liet evenwel niet begaan en toen we in Alsdorf (40 km) waren, werd voor de leiders een winst van 40 seconden afgedrukt.

In de dreven van Brochweiden (46 km) en Eschweiler (51 km ) lichte attaquess in serie. Sjaak Klaver - in Eschweiler vooraan - kwam weer in het peloton terecht, Ad v. d. Poel reed lek, kwam rap terug en bij het verlaten van deze nijvere mijnplaats waren Johan Kuiken, Peter Damen, Berry Zoontjens, Ad v. d. Poel, Gerard Kooy, (natuurlijk) Wilson, diens collega Swart, Roger Lemmens, De Bresser en Ad van Peer aanvoerders en zaten op 17 seconden in de hoofdmacht nog 32 hun best doende jongens. Het decor vooraan werd gewijzigd: Wim Jennen, Peter Winnen, Frank Moons, Johan Kuiken, Heddy Nieuwdorp, Peter Damen, de voortreffelijk fietsende Wilson, de eveneens vlot uit de voeten kunnende Australier Swart, Roger Lemmens, Ad van Peer en J. de Bresser waren „los", een uitval die het peloton niet kon dulden en in Stolberg (58 km) toog een compact gezelschap voorbij. Intussen bereids opgevers.

Voor Aken (69 km) twee vluchters: de meerdere keren al genoemden Wilson en Swart, die dapper de weg vervolgden, in Wiirselen (76 km) uit het zicht waren verdwenen (1.15 min.), juist toen heel wat deelnemers op het golvend terrein “pijn" in de benen kregen. Wilson kwam ten val, krabbelde overeind en had makker Swart dra te pakken. Na 88 km was de voorsprong 55 seconden, het laatste stuk van de sliert was daar al geklopt (op 2.57 min.) en tussen Wilson-Swart en die staart krioelde alles door elkander. Die prikken, die pogingen en wat dies meer zij konden ons uiteraard erg bekoren, temeer daar we in de gelegenheid waren een en ander van heel nabij te bekijken. Het begon te regenen, Swart werd door het peloton opgeslorpt, Wilson ging in zijn eentje voort.

Wilson kreeg Berry Zoontjens, Peter Damen en Jan van Elburg als naaste buren. Bij deze drie belandden Peter Schroen en Ad van Peer. Wilson verdapperde nog; na de terugkeer in Limburg 1.35 min. winst. Na 80 km wachtte Wilson op de vijf jagers, een gezelschap dat middels de komst van Wim Jennen, Peter Winnen, Engel Hopman en Uwe Bolten werd uitgebreid. Toen nog maar 21 man in het peloton. Aansluiting kreeg Ad v. d. Poel. Op 20 seconden Ad van Peer, Johan Kuiken en Maarten de Vos en toen al die schermutselingen een definitief karakter aannamen, konden Bolten, Nieuwdorp, Kuiken, Wilson, Zoontjens, Jennen, Van de Poel, Schroen, Hofman, Van Peer en Winnen zich leiders van de 5e Omloop van de Mjjnstreek noemen. De winst na 155 km 1.18 min. Eer het zover was, werd heel wat fijns geetaleerd. Zo de bereids gereleveerde attaque van Van Peer, Kuiken en De Vos, later een uitval van Nieuwdorp en Van de Poel, een achtervolging van Hans de Wilde, het losgeraken van Maarten de Vos. Na 172 km hadden Nieuwdorp en Van de Poel 35 seconden op negen jagers, 55 seconden op De Wilde, 1.50 min. op de rest. Hans de Wilde strandde, Van Peer en Kuiken kwamen wel bij de kop. Van Peer kreeg een mankement aan zijn derailleur.

Een pikante finale. Nog 10 km: Heddy Nieuwdorp en Ad v. d. Poel hadden 36 seconden. Nog 4 km: Ad v. d. Poel demarreerde, Heddy Nieuwdorp herstelde de orde en ging weg. Nieuwdorp aan de haal. De twee werden door Kuiken, Bolten, Wilson, Zoonttens, Jennen, Schroen, Hofman, Van Peer en Winnen op 1 km voor het spandoek gegrepen. De spurt moest uitspraak doen: Uwe Bolten was sneller dan Heddy Nieuwdorp en Johan Kuiken, won met meters afgetekend.

En al was de belangstelling tijdens deze zeer interessante 189 km reis gering - wel interesse in Heerlerheide - de 5e Omloop van de Mijnstreek was tot en met geslaagd. De Australier Wilson nam vanaf de 20e km aan de slag heel vlijtig deel, reed lang solo; de vele offensieven drukten een prettige stempel op het verloop en het niveau, de door - zie de uitslag - de voorsten opgediste slotfase was pittig, de jacht op Nieuwdorp en Van de Poel doortastend, de overwinning van Uwe Bcdten vlekkeloos.

Vakkundig de huldiging van de nummers een, twee en drie - Uwe Bolten, Heddy Nieuwdorp en Johan Kuiken - door Annemarie Schoneville in de rol van Miss Toyota.

Onder de hoede van voorzitter Luchies en met bijstand van mevrouw Luchies kan Martin Brassd optimistisch gestemd aan de voorbereiding van de zesde uitgave van deze terecht hoog genoteerde Omloop van de Mijnstreek beginnen.BRON:GERARD SILLEN

Amateurs: 1. Uwe Bolten (Duitsland) 189 km in 4.43.32, 2. Hennie Nieuwdorp z.t., 3. Johan Kulken z.t., 4. Wilson (Australia) 4.43.42, 5. Berry Zoontiens z.t., 6. Wim Jennen z.t., 7. Ad v. d. Poel z.t., 8. Peter Schroen 4.43.56, 9. Engel Hopman z.t., 10. Ad van Peer z.t., 11. Peter Winnen z.t., 12. Dieter Kurzweg 4.44.57, 13. Johnnie van Asten z.t., 14. Peter v. d. Knoop z.t., 15. Peter Damen z.t., 16. Dries Klein z.t., 17. Friedrich von Loeffelholz (Duitsland) z.t., 18. J. Wallenburg z.t., 19. Ruud v. d. Rakt z.t., 20. J. Mertens z.t., 21. Frank Moons z.t., 22. H. Slendebroek z.t., 23. Sjaak Klaver z.t., 24. Maarten de Vos z.t., 25. Jo Hannen z.t., 26. E. Goddery z.t., 27. T. Maas z.t., 28. Buisman z.t., 29. Gerrie Takens z.t., 30. Rudi Motke, 31. Satter (Australia) z.t., 32. Eustrice z.t., 33. Arie Jongejan z.t., 34. Jan van Elburg z.t., 35. Armand van Mulkes 4.45.04, 36. Hans de Wilde z.t., 37. Jo Meulenberg z.t., 38. Swart (Australia) 4.45.32, 39. Seers (Australia) z.t., 40. Peter Kehl (Duitsland) z.t., 41. Cor Lazeroms 4.55.42, 42. Gill (Australia) z.t., 43. Van Galen z.t., 44. Jos Krist z.t., 45. H. Kolvoort z.t., 46. H. Manders z.t., 47. Rbsbergen z.t., 48. Kamerling 5.03.08, 49. Paul Cuypers z.t., 50. Ketting z.t., 51. John Idilli z.t., 52. Willy Bouwman z.t., 53. Ad Cloots 5.04.47. Totaal 117 vertrekkers.

Ploegenklassement: 1. Driessen Stoffen 14.12.11, 2. Jan van Erp 14.12.26, 3. Gazelle 14.13.36, 4. Duitsland 14.14.01, 5. Australia 14.14.11.

OMLOOP VAN DE VELUWE (28 april).1979

LUSTRUM OMLOOP VAN DE VELUWE VOOR JUNIOREN

NICO VERHOEVEN eerste na massasprint

Nico Verhoeven, de 17-jarige junior uit Berkel-Enschot scheen het niet te willen geloven. Hij stak zijn armen pas winnend in de te frisse lentelucht toen hij al ver over de finish in Apeldoorn was. En toch had Nico Verhoeven de 5e Omloop van de Veluwe voor junioren op zijn naam gebracht, in een spurt die zo'n 45 renners over de meet bracht.

Laat ik er maar geen doekjes om winder: deze junioren-klassieker had wat strijd betreft weinig om het lijf. Wel is er van begin tot eind knap hard gefietst, maar het aantal expliciete pogingen om weg te komen was al even schaars als het aantal zonnestralen dat moedertje Natuur ons deze lente schenkt. Een vrijwel compact peloton schoof dan ook de eindstreep over en het werd een kwestie van nog eens diep in de beugels duiken om er een sprint uit te halen. Dat deed Verhoeven het gewiekst (hij had zich goed aan de kop gemanoeuvreerd) en zo diende hij zich aan als de klare winnaar. Voor de voor de junioren-selectie uitverkoren Peter Pieters uit Zwanenburg, die best de opsteker van een zege in een klassieker had kunnen gebruiken. Al was het alleen maar om zijn bewering hard te maken, dat hij aan het koersen op de weg toch wel de voorkeur geeft boven het baanfietsen. Maar daarom niet getreurd, Peter! Het is niet altijd en allemaal rozegeur en maneschijn!

(G)EEN UITSCHIETER?

Dat was het dus dit keer wel voor Verhoeven, die tot oktober van het jaar 1980 binnen de rijen van de junioren zal moeten aantonen of zijn zege in deze klassieke Omloop niet een uitschieter is geweest. We zitten in Nederland gerust wel te wachten op een talentvolle junior - liefst meer dan een -, die kan aantonen dat wij nog wat achter de hand hebben. Wat dat betreft legt de winst in deze Omloop van de Veluwe dus wel de verplichting op de schouders van Nico Verhoeven zich blijvend te presenteren. Ook dat is een zaak van de moraal, want een zwaluw, in casu hen zwaarwegende overwinning, maakt nog geen zomer. Zelfs al is een klassieke zege echt wel iets om over te jubelen!

Ik zei het hiervoor al: de sterretjes werden ditmaal beslist niet van de hemel gefietst. Wel spleet onder Uddel (30 km) het peloton in tweeen, werd er zo'n 20 km verder (Nieuw-Millingen) een nieume scheiding met 50 man op kop gefor

meerd, maar dat bleek achteraf “kinderspel" te zijn geweest. De meeste indruk maakte Hoogkerker David Pots, die heel lang een attractieve , „Einzelganger" was, maar onder Deelen (82 km) zich weer schikte naar de bevelen van het gehele peloton. In het verdere verloop zorgden nog eens drie man (Plantaz, Ton van Oorschot en de al genoemde Peter Pieters) voor enige beroering order de achterblijvers, maar ook zij kwamen spoedig tot de conclusie dat hun aanvalslust een zaak van verspilde energie zou zijn.

EENDRACHT

Maakte eendracht deze keer dan werkelijk macht ? Feit was het in elk geval, dayt de Zijpenberg (hoogste punt van de Veluwe) en de Posbank niet de mogelijk ingecaleuleerde verbrokkeling brachten. De problemen waren gering, niemand kreeg de mogelijkheid „op safari" te gaan. En zoals het bijna de gehele Omloop was gegaan, met de haven in zicht bleef men broederlijk in elkanders gezelschap voort fietsen, het zekere voor het onzekere nemend. Dat was trouwens steeds wel de instelling geweest. Weinig risico nemen op de vaak gladde wegen, die toch tot menig valpartij - geen ernstige letsels, wel veel werk voor de materiaalwagens - leidden.

Een gesloten colonne daverde dan ook over de eindstreep op de Oude Beekbergerweg. Daar was Verhoeven de rapste (ook de slimste?, het was niet te zien), waardoor deze jongeling na acht juniorwedstrijden zowaar met het goud van een klassieker werd getooid.

Een niet onbelangrijke opmerking terzijde. Waarom gaven enkele, reeds ver achtergebleven renners geen gehoor aan het bevel van de jury de wedstrijd te verlaten? Nu moesten Velper „ooms agenten" deze jongens het verdere rijden verbieden en hen naar het politiebureau dirigeren. Het klinkt een beetje vaderlijk vermanend, maar gehoorzaamheld is ook een deugd van een goede (en verstandige!) wielrenner.

DRIE WEDSTRIJDEN

Niet mis te verstaan was het feit, dat De Adelaar-Rodink op die laatste aprilzaterdag drie Omlopen de Veluwse wegen op stuurde. Het geld daarvoor werd gefourneerd door de Rabobank als hoofdsponsor (Waar zouden we blijven met sport- en topsport-prestaties als er toch niet zulke aardige geldschieters waren? ). de organisatie werd dan toch maar uitgevoerd door Jo Klelsen en zijn mannen en ... vrouwen.

In de liefhebberskoers (66 km) bracht de organiserende vereniging liefst vier drietallen aan de start. Wie zo dicht bij het vuur zit, moet dus wel een winnaar over de meet brengen. Nee, dat was niet het geval. Henk Rijks uit Dinxperlo (De Zwaluwen-Doetinchem) was degene die het beslissende aanvalsvuurtje aanstak. De bij Eerbeek uit 20 seconden bestaande voorsprong van negen weglopers liep verder uit tot 40 sec. en bedroeg aan de meet ruim een minuut. Ge Draayer uit Twello drukte als eerste zijn voorwiel over het lint voor Adrie Breurs en Frans Havenaar. In die nationale liefhebberskoers zat Oost-Nederland heel sterk vooraan. Ga maar na: in de eerste rij schitterden - in volgorde - G. Draayer (Twello), A. Breure (Zevenaar), F. Havenaar (Zutphen), de eerste drie, H. Kooy uit Wenum, G. Huisjes uit Gramsbergen, H. Rijks uit Dinxperlo en J. van Dijk uit Wezep. En in het oosten heeft de zon, om de prestaties te laten rijpen, toch echt niet vaker geschenen dan elders ... !

BLOSJES

Zo die er al niet waren wegens de lage temperatuur, blosjes op de wangen kreeg men ook van de nieuwelingen-Omloop (64 km). Daarin leverde de latere winnaar Dirk van Oorschot uit Schijndel een verrichting van de bovenste plank. Hij ging met Bosschenaar Verschuur gehaaid weg, maar loste hij (op?) de Posbank zijn rivaal, nam een “schommelende" voorsprong van 15 a 20 sec. en kon zich afgetekend naar de bloemen rijden. Verschuur kreeg weliswaar het hele peloton op zijn dak, maar zag toch kans van die ganse meute de rapste te zijn in de eindspurt. Zelfs Leon Kerstens (3e), die dit seizoen al in zeven nieuwelingenwedstrijden de hoogste eer voor zich opeiste, moest het afleggen. Dat zijn zo de charmes van de wielersport, die al met al dankzij het voortreffelijke werk van De Adelaar-Rodink toch weer uiterst sportieve momenten beleefde tussen het natuurschoon van de Veluwe.

BRON: WESSEL OUDEWORTEL

Junioren: 1. Nico Verhoeven (Berkel-Enschot) 126 km in 2.57.23 uur, 2. P. Pieters (Zwanenburg), 3. H. Teunissen (IJsselstein), 4. P. Pieters (Eindhoven), 5. J. Hulzebos (Apeldoorn), 6. P. Hoffmans (Moergestel), 7. P. de Groot (Hazerswoude), 8. H. Walters (Goor), 9. W. Maartens (Den Bosch), 10. H. Havik (Zaandam), 11. T. Thissen (Groesbeek), 12. H. Senden (Stein), 13. A. van Loon (Oosterhout), 14. J. van Leyen (letten), 15. R. Beumer (Ede - Gld.), 16. R. Kok (Didam), 17. M. Leys (Oud-Gastel), 18. B. Kruse (Enschede), 19. J. Verbouw (Anunerzoden), 20. Th. Wallenburg (Utrecht), 21. J. Gorissen (Stein), 22. R. de Great (Apeldoorn), 23. D. Pots (Hoogkerk), 24. R. Haster (Amsterdam), 25. H. Akkermans (Zevenbergen).

Ploegen: 1. Twc Piinenburg (Tilburg) 64 put., 2. Noord-Limburg (Siebengewald) 36 pnt., 3 ARTV De Adelaar-Rodink (Apeldoorn) 32 pnt., 4. De Zwaluw (Vlbmen) 30 pnt., 5. WV G. Schulte ('s-Hertogenbosch) 26 put.

Liefhebbers: 1. G. Draayer (Twello) 66 km in 1.34.40 uur, 2. A. Breure (Zevenaar), 3. F. Havenaar (Zutphen), 4. H. Kooy (Wenum), 5. M. v. d. Oever (Verhoeven), 6. G. Huisjes (Gramsbergen), 7. H. van Leeuwen (Haarlem), 8. H. Ribs (Dinxperlo), 9. J. van Dijk (Wezep) allen z.t., 10. A. Duyn (Warnsveld) 1.35.56, 11. T. Kroeze (Almelo), 12. G. Golbach (Vriezenveen), 13. F. Verwey (Schalkwijk), 14. P. Stolk (Spijkenisse), 15. G. van 't Klooster (Leusden), 16. H. Waanders (Deventer), 17. J. Porsius (Lelystad), 18. W. Felix (Apeldoorn), 19. J. Verwey (IJsselstein), 20. A. Roelofs (Hardenberg).

Ploegen: 1. WV De Wsselstreek 39 pnt., 2. RTC De Zwaluwen (Doetinchem) 32 pnt., 3. Emper Tour Ploeg (Zutphen) 29 put., 4. DRTV De Zwaluwen (Deventer) 25 put., 5 RTC Wilhelmina (Eindhoven).

Nieuwelingen: 1. D. van Oorschot (Schijndel) 64 kin in 1.31.10 uur, 2. J. Verschuur (Den Bosch) op 17 sec., 3. L. Kerstens (Geldrop), 4. G. Theunissen (Oss), 5. M. Stuiver (Zwanenburg), 6. C. van Dungen (Schijndel), 7. R. Cloois (Woensdrecht), 8. J. Verbaan (Breda), 9. H. Kleisen (Apeldoorn), 10. J. van Meegen (Arnhem), 11. P. Thoolen (Echt), 12. J. de Graaf (Apeldoorn), 13. E. Ploeg (Assen), 14. W. Meyer (Musselkanaal), 15. J. Vermunt (Breda), 16. A. Hagen (Rotterdam), 17. H. Marijnissen (Breda), 18. M. Heydra (Den Helder), 19. M. van Wezel (Terborg) en 20. D. de Vries (Veendam).

Ploegen: 1. WV Breda 23 put., 2. ARTV De Adelaar-Rodink (Apeldoorn) 21 pnt., 3. De Windmolens (Geffen) 20 pnt., 4. WV G. Schulte ('s-Hertogenbosch) 19 put., 5. Trap met Lust (Geldrop) 18 pnt.

OMLOOP VAN DE WIELEN.(1979.07.03)

Nieuwelingen: 1. Gert-Jan Theunisse; 2. Gerrie Rutten; 3. G. Weijberg;

OMLOOP VAN HET MAASLAND.(1979.08.18)

Keetie van Oosten-Hage en Chris Jacobs solowinnaars

De tweede Omloop van het Maasland, die in de Rosmalense polders door het plaatselijk wielercomite met technische medewerking van de Kroon-Hypro-De Windmolens uit Geffen werd georganiseerd, is zo mogelijk nog een groter succes geworden dan de eerste uitgave. Niet alleen kregen Hennie Top en Dirk van Oorschot, de winnaars van vorig jaar, twee uitstekende opvolgers in de persoon van Keetie van Oosten-Hage en Chris Jacobs, maar er werd dit jaar meer en harder om de fraaie prijzen gestreden.

De wedstrijden waren zowel bij de dames, die 72.5 kilometer moesten afleggen, als bij de nieuwelingen, die 66.5 kilometer over het parkoers moesten, spectaculairder. Er werden meer ontsnappingspogingen genoteerd, kortom de strijd was interessanter om te volgen. Er werd op de verkavelingswegen rondom Rosmalen, het traject voerde door de dorpen Maren, Kessel, Doyen, Lith en Kruisstraat, bijzonder hard gereden. Ondanks deze hoge snelheid slaagden Nel Streef en Hanneke Lieverse erin kort na de start al een voorsprong te nemen. Het meisje uit Nieuw-Lekkerland en uit Hillegom duwden hard op de pedalen en konden in ongeveer tien kilometer een voorsprong van een halve minuut nemen. Keetie van Oosten-Hage, die Nel Streef, haar ploeggenote, voorop wist, controleerde de koers. Zij smoorde alle tegenaanvallen in de kiem, door de durvers persoonlijk te gaan halen. Zodoende kregen Truus van der Plaat, Tineke Kole, Petra de Bruin en anderen geen kans een achtervolgingsgroep te formeren en de jacht op de beide vluchtsters in te zetten. Dat Keetie de sterkste van het gezelschap was bleek op achttien kilometer voor het einde. De voorsprong van het koppel Streef-Lieverse bedroeg nog altijd rond de minuut. In de typische zit van de achtervolger die zijn prooi op het spoor is maakte Keetie zich van de groep los en onweerstaanbaar reed ze in een ruk naar de beide leidsters. Daar bleef het zelfs met bij, want nauwelijks had ze aansluiting gekregen of ze sprong opnieuw recht op de pedalen. Nel Streef legde haar aanvoerster geen duimbreed in de weg en Hanneke Lieverse had de kracht niet meer aan de nieuwe demarrage van Keetie weerstand te bieden. Deze kon daardoor de solo afronden met een fraaie zege. Hanneke Lieverse klopte Nel Streef in de strijd om de tweede en derde plaats gedecideerd en de volgende ere-plaatsen waren voor Petra de Bruin en Els van Leeuwen, die zich ook nog uit de groep hadden losgemaakt. Truus van der Plaat bleef Annie Mohlmann in de pelotonsprint de bans.

Bij de nieuwelingen sloeg Chris Jacobs, de zestienjarige renner uit Hilversum, kort voor het einde zijn slag. Eerder hadden de Bosschenaar Gerry Rutten en Guus van Mieghem uit Etten-Leur getracht een beslissing te forceren en toen zij door de groep werden teruggepakt probeerden beurtelings Hermans uit Drunen, Sienders uit Zwijndrecht en de Noordhollander Vroom om weg te komen. Wat hen niet gelukte kon Jacobs wel. Hij was weg en bleef weg en met de adem van het peloton in de nek behaalde hij een fraaie zege. Rutten, ook tweede bij het Nederlands kampioenschap in Epen, bezette opnieuw die stelling. Met Lambregts en Knuvers zorgde hij er bovendien voor dat de eerste prijs in het ploegenklassement bij de vereniging Gerrit Schulte uit Den Bosch terecht kwam.BRON: JO DE BRUIJN

Dames: 1. K. van Oosten-Hage (Kloetinge) 72.5 km in 1.53.55, 2. H. Lieverse (Hillegom), 3. N. Streef (Nieuw-Lekkerland), 4. P. de Bruin (Nieuwkoop), 5. E. van Leeuwen (Lisse), 6. T. van der Plaat (Geldermalsen), 7. A. Mohlmann (Apeldoorn), 8. T. Kole (Sommelsdijk), 9. H. Buitenhuis (Apeldoorn), 10. M. Havik (Amsterdam), 11. N. Thijs (Deurne), 12. M. Bik (Lekkerkerk), 13. M. van de Berg (Oploo), 14. C. Verhoeven (Berkel-Enschot), 15. M. Bax (Rotterdam), 16. A. Kuypers (Tilburg), 17. L. van de Lienden (Bosch en Duin), 18. M. Kaufman (Den Haag), 19. J. Luitelaar (Alphen a. d. Rijn), 20. E. Oomen (Schijndel).

Nieuwelingen: 1. Chr. Jacobs (Hilversum) 66.5 km in 1.35.35, 2. G. Rutten (Den Bosch), 3. G. van Mieghem (Etten-Leur), 4. F. Kuypers (Tilburg), 5. B. Lambrechts (Den Bosch), 6. A. van Loon (Oosterhout), 7. R. Sienders (Zwijndrecht), 8. L. van de Put (Maastricht), 9. P. Knuvers (Den Bosch), 10. R. Post (Oosterhout), 11. W. van Oorschot (Zwijndrecht), 12. R. Valkenburg (Bergen op Zoom), 13. E. Vulders (Veghel), 14. J. Fransen (Eindhoven), 15. T. Peels (Oeffelt), 16. H. Lelyveld (Den Bosch), 17. C. Koppert (Poeldijk), 18. T. van Sleeuwen (Boxmeer), 19. W. Otte (Haarlem), 20. J. Dolk (Gennep).

Ploegen dames: 1. MS Mode-Seeks Bier-Hitachi 85 pnt., 2. Hitachi Radio-TV-Backs Bier 44 pnt., 3. 't Luchtschip 43 pnt., 4. Gazelle 41 pnt.

Ploegen nieuwelingen: 1. Gerrit Schulte A (Den Bosch) 65 pnt., 2. Gooise WC De Adelaar (Hilversum) 50 pnt., 3. Willebrord Wil Vooruit (St. Willebrord) 38 pnt., 4. De Jonge Renner (Oosterhout) 36 pnt., 5. Pijnenburg (Tilburg) 34 pnt.

OMLOOP VAN HET WESTERKWARTIER (3 juni).1979

TRUUS VAN DER PLAAT eerste in 3^e Omloop van het Westerkwartier

De 3e Omloop van het Westerkwartier, een wegwedstrijd voor dames met start en finish in het Groningse Niekerk, is een zeer matige vertoning geworden. Helaas!

Mogelijk speelden de weersomstandigheden een woordje mee (het was vrij warm), maar gezegd moet worden, dat er wel wat meer strijdlust aan de dag gelegd had kunnen warden.

Men liet nu in deze 82 km lange koers de eer aan elkaar over en fietste keurig via de Groningse wegen in een zeer laag tempo. Af en toe noteerden we wel enkele malen schermutselingen in het voorste gelid, maar van uitlooppogingen van formaat kon niet gesproken worden.

De enige die nog een poging waagde was Marjan Bik, die halverwege de wedstrijid 22 sec. opbouwde, maar nadien weer tot de orde werd geroepen.

In de slotfase kozen de sprintsters positie voor de eindsprint die zou volgen. Truus van den Plaat was hierin de meerdere van Keetie van Oosten-Hage. Derde werd Marijke Lagerlof.De wedstrijd werd uitstekend georganiseerd door NWV Groningen-Wim Buiter. BRON: BEN ZOMERDIJK

Dames: 1. T. v. d. Plaat (Geldermalsen) 82 km in 2.09.48, 2. K. van Oosten-Hage (Kloetinge), 3. M. Lagerlof (Rotterdam), 4. B. van IJken (Baarn), 5. A, Mohlmann-Riemersma (Apeldoorn), 6. B. v. d. Spiegel-Hage (St. Maartensdijk), 7. P. de Bruin (Nieuwkoop), 8, E. van Leeuwen (Lisse), 9. A. Kuiper (Haarlem), 10. W. Buitelaar (Alphen), 11. G. Ruijs (Oss), 12. N. Streef (Nw. Lekkerlanid), 13. M. Havik (Amsterdam), 14. H. Buitenhuis (Apeldoorn), 15. M. Bik (Lekkerkerk), 16. M. Kauffman (Den Haag), 17. M. Beuse (Amsterdam), 18. F. de Neef (Rotterdam), 19. E. Oomen (Sch,ijndel), 20. J. Huizinga (Woudrichem), 21. F. Savari (USA), 22. J. Nijkamp (Neede), 23. H. Hage (St. Maartensdijk), 24. M. Barendrecht (Ooltgensplaat), 25. D. Westdorp (Schiedam).

OMLOOP VAN HET ZAANSE POLDERLAND.(1979.09.23)

Een dag na de clubkampioenschappen in Dronten traden liefhebbers, veteranen en nieuwelingen in de Zaanstreek al weer aan voor een evenement, dat zij als “groots" ervaarden. Een criterium rijden en winnen is natuurlijk een happening voor een sport-„liefhebber", maar meedoen aan een klassieker zoals de „Omloop van het Zaanse Polderland" is toch anders, maar vooral meer wielrennen. En als je dan nog weet te winnen, kun je spreken van een geweldige afsluiting van je seizoen.

Rene Stals (Kennemerland) en Leen Wassenburg uit Amsterdam werden winnaar van de wedstrijden voor liefhebbers en veteranen, Louis Kersten van de WV Geldrop toonde zich de snelste van elf koplopers bij de nieuwelingen.

In de eerste serie liefhebbers over 63 km ontstond een kopgroep van zestien man. Een valpartij, waarbij Cor Leunis een zware hersenschudding opliep en in het ziekenhuis werd opgenomen, deed deze groep uiteenvallen. Van de twaalf man die voorop bleven won Leen Wassenburg voor stadgenoot Barens en Van Leyen.

In de tweede serie koplopers, Rene Stals en de Haarlemse veteraan Krabbenbos. De Kennemerlander wist te winnen, een verrassing, want de man in het rood-blauw is nog niet zo lang actief op de racefiets.

In de nieuwelingenwedstrijd, werd eveneens felle strijd geleverd op de smalle wegen rond de Zaanstreek. Vooral door veel grint op de wegen i.v.m. vernieuwing van het wegdek werd de wedstrijd erg lastig. Louis Kersten haalde het in een knappe sprint voor Anton van Gaveren van CC'75 uit Nijverdal en W. Meyer van de WV Emmen. Westfries Erik Kieftenburg van de HRTC werd vierde.

Liefhebbers en veteranen eerste serie: 1. L. Wassenburg, 2. J. Barens, 3. S. van Leyen, 4. Hans van Leeuwen, 5. J. Tromp, 6. Tim Krabbe, 7. Ton Koop, 8. L. Luppers, 9. J. Wartink, 10. P. Rijkers, 11. F. Kessels, 12. J. Riensema, 13. Rinus Caarels, 14. J. Schuurman, 15. A. de Jong, 16. J. de Wit, 17. Koornneef, 18. C. van der Aart, 19. J. van der Hout, 20. Albrink.

Ploegenprijs: 1. Olympia Amsterdam, 2. De Bataaf, 3. Westland Wil Vooruit, 4. Ulyssus, 5. WV Ede.

Liefhebbers en veteranen tweede serie: 1. Rene Stals, 2. G. Krabbenbos, 3. Draayer, 4. Jan-Dirk Donker, 5. H. Uittenbogaard (winnaar van 1977), 6. A. Jongejan, 7. W. Oosterbeek, 8. A. Kloosterman, 9. R. Otte, 10. Van der Lugt, 11. Matzen, 12. B. Kanselaar, 13. Van Sahayk, 14. Lindeman, 15. A. Noors, 16. Leemans 17. Halewijn, 18. Oosterven, 19. Verschoor.

Ploegenprijs: 1. Excelsior, 2. Ahoy'-B, 3. Kennemerland, 4. Ahoy'-A, 5. De Zwaluwen Almelo.

Nieuwelingen: 1. Louis Kersten (WV Geldrop), 2. Anton van Gaveren (CC'75), 3. W. Meijer (WV Emmen), 4. E. Kieftenburg (HRTC), 5. R. Vroom (Excelsior), 6. R. Boomsma (Kennemerland), 7. R. Martens (De Kampioen), 8. N. Wiese (Olympia), 9. C. Teunissen (''t Luchtschip), 10. E. de Vries (WV Emmen), 11. C. Jacobs (De Adelaar), 12. J. Verbaant (WV Breda), 13. R. de Haan (De Viking), 14. E. Hopman (DOK), 15. Van Dalsen (Noordwesthoek), 16. E. Mosk (DOK), 17. Van Dalen (WV Breda), 18. L. Beakers (WC Heer), 19. E. Vulders (De Windmolens).

Ploegenprijs. 1. Geldrop, 2. CC '75, 3. WV Emmen, 4. HRTC, 5. Excelsior.

De organisatie was weer in de vertrouwde handen van DTS uit Zaandam.

OMLOOP VAN HET ZUIDEN.(1979.09.01)

NIEUWELINGEN

WIM MEIJER VERRAST FAVORIETEN IN SLOTFASE

„Het ging lekker vandaag. Ik voelde mij vanaf de eerste kilometer redelijk sterk. Ik merkte dat, toen halfweg de wedstrijd mijn ketting van de fiets liep en ik zonder noemenswaardige inspanning terug bij de groep kon komen. Ik had echter nooit gedacht alleen weg te kunnen geraken, toen ik achter Ryan Post aanging. De favorieten en dan met name de sprinters in de groep keken elkaar aan wie de tegenaanval in zou zetten. Toen deed niemand het en dat was mijn geluk. Ik reed vrij gemakke1ijk naar Post toe en in de eindsprint bleek hij niet meer mee te kunnen. Ik won zonder moeite."

De 16-jarige Wim Meijer uit het verre Musselkanaal deed met het gemak of er slechts dertig kilometers in plaats van de dubbele afstand over de Brabantse wegen waren afgelegd, het verhaal van de laatste kilometers, kort nadat hij zijn wiel als eerste over de eindstreep had gedrukt van de Omloop van Het Zuiden voor nieuwelingen, een wedstrijd die nu al voor de veertiende maal werd verreden en waarvoor opnieuw de gelijknamige vereniging uit Eindhoven met medewerking van de firma R en B Glas uit Middelbeers borg stond.

Op vijf kilometer voor de finish had Ryan Post, een tweedejaars nieuweling in de kleuren van De Jonge Renner uit Oosterhout, zich uit de klauwen van de groep losgemaakt. Toen de voorsprong van deze durver honderd meter was, ging ook Wim Meijer aan de haal en kort hierna had de koers twee leiders gekregen. In de straten van Vessem, waar zoals vanouds start en finish waren gesitueerd, nam Meijer geen risico. Van ver zette hij zich aan de leiding en kon daardoor zijn vijfde overwinning van het seizoen behalen. „Ik ben ook kampioen van het Noorden," zei Meijer even later. „Ik won vaak met voorsprong. Van sprinters moet ik het over het algemeen niet hebben."

De wedstrijd voor nieuwelingen was de ouverture van een zeer druk bezette wielerdag. Het parkoers, over 'n lengte van 62 km, dat door de nieuwelingen een keer moest worden gereden, is voldoende selectief om de zwakkeren van de sterkeren te scheiden. De wind die er bijna altijd in de vlakke polders van het Brabantse land staat, kon bijzonder lastig zijn. Vele renners moesten dan ook afhaken en konden het hoge tempo niet bijbenen.

De eerste van hen, die al na nauwelijks 5 km de groep moest laten gaan, was Van de Berg uit Lage Mierde. Zijn slecht voorbeeld zou nog door velen worden gevolgd.

De eerste ontsnapping viel na 22 km, tussen Oirschot en Oostelbeers, te noteren en kwam op naam van Cuijten van de ploeg De Kempen. Een valpartij sehakelde Nijdam uit Zundert en Leijbrandts uit Ede uit. Bij een volgende tuimeling, nauwelijks enkele kilometers verder, waren De Gouw uit Vlijmen en Van der Horst uit Helmond betrokken. Laatstgenoemde moest met een gebroken sleutelbeen worden afgevoerd. Cuijten bleef op kop en passeerde in Middelbeers met een voorsprong van 15 sec. Kort hierna kreeg hij gezelschap van Pools uit Oeffelt, Vos uit Geffen, Van Rooy uit Heeswijk en Van Poppel (Tilburg). In hun spoor kwam echter ook het peloton terug en in Diessen, na 35 km, zat de hele groep weer bijeen. Bij Spoordonk reed favoriet Carlo van de Dungen uit Schijndel lek en hij bewees zijn talent door in snel tempo binnen enkele kilometers de schade te herstellen. Terwijl iedereen in de karavaan ernstig rekening hield met een massale aankomst, demarreerde Ryan Post op acht km voor hot einde. Hoe Wim Meijer hem achterna ging en won, vertelden wij u in de aanhef.

Nieuwelingen: 1. W. Meijer (Musselkanaal) 61 km in 1.35.39 uur, 2. R. Post (Oosterhout), 3. L. Kersten (Geldrop), 4. G. Rutten (Den Bosch). 5. J. Maas (St. Willebrord). 6. W. Verberkt (Maastricht), 7. J. Fransen (Eindhoven), 8. F. van der Heijden (Bergen), 9. T. Poels (Oeffelt), 10. L. Nanninga (Hengelo), 11. R. Zegeren (Haaksbergen), 12. C. van de Dungen (Schbndel), 13. C. Koppert (Poeldbk), 14. L. van de Put (Maastricht), 15. M. Frikus (Rotterdam), 16. G. Theunisse (Bladel), 17. P. Vugen (Schinnen), 18. A. Wippert (N(jverdal), 19. G. van Mieghem (Etten-Leur), 20. W. Mossel (Nieuwkuijk), 21. A. van Gaveren (Nijverdal), 22, B. Onderstal (Ede), 23. K. Krekels (Sittard).

Ploegenklassement: 1. Het Oosten (Enschede), 2. WV Emmen, 3. De Jonge Renner (Oosterhout), 4. De Ster (Geleen), 5. Trap met Lust (Geldrop).

JUNIOREN

RENE KOPPERT BEHAALT DERDE KLASSIEKE ZEGE

Drie jaar geleden stond Rene Koppert aan het einde van de Omloop van Het Zuiden als winnaar op de hoogste trede van het ere-schavot. Toen was hij nieuweling. Op de voor hem karakteristieke wijze versloeg de snelle man uit Poeldijk een hele rit mede-kandidaten voor de overwinning in de laatste meters. Op de eerste dag van september 1979 werd Rene Koppert opnieuw als winnaar in Vessem gehuldigd. Nu bij de Junioren na een race over 122 km. meetellend voor de Junioren Club Trofee.

Aan het einde, in de Vessemse Dorpsstraat, was hij ruim twee lengten sneller dan Teun van Vliet en samen gingen zij elf andere renners vooraf. Kort voor de finish had een groep van negen eenheden kans gezien terug op het wiel van vier vluchters te komen. Deze vier, naast Koppert en Van Vliet, Hans Baudoin en nationaal kampioen Jac. Hanegraaf uit Rijsbergen, hadden zich in de tweede ronde tussen Spoordonk en Oostelbeers uit de groep losgemaakt. Een groep die nadien sterk verbrokkelde en toen de balans in Moergestel, twintig kilometer voor het einde, werd opgemaakt bleek het dertiental zich 55 sec. van de rest te hebben losgemaakt. Omdat de meeste sterke renners vooraan huisden, was het toen duidelijk dat de winnaar uit deze groep te voorschijn zou komen. Aanvankelijk was er nog een veertiende renner bijgeweest, de jonge talentvolle Dirk van Oorschot uit Schijndel. Hij werd echter op een moment dat de renners her en der verspreid lagen over het parkoers en het vrijwel onmogelijk was een materiaalwagen vooruit te sturen door een lekke band geveld. Hierdoor moest Van Oorschot ruim twee minuten wachten alvorens van wiel te kunnen verwisselen.

Uit die groep van dertien maakten zich in Oostelbeers, het bordje “Nog tien kilometer" was al gepasseerd, vier renners los. Eerst kampioen Hanegraaf en Koppert, daarna Van Vliet en tenslotte kon ook Baudain, zij het na een krachtenslopende achtervolging, aansluiting verkrijgen. De samenwerking bij deze vier was echter ver te zoeken. Allen wisten dat ze kanshebber op de zege waren en de mindere sprinters Hanegraaf en Van Vliet wilden Koppert en Baudain zeker niet in een zetel naar de eindstreep rijden. Herhaaldelijk keken de leiders elkaar aan en het scheelde niet veel of men was sur-place gaan staan. Hierdoor kregen de achtervolgers, vaak onder leiding van Jos

Coppelmans, een 18-jarige HTS-leerling uit het nabije Oostelbeers, alsnog de gelegenheid de opgelopen schade te herstellen en terug aan te pikken. Dat gebeurde echter pas in de finishstraat, waardoor er niet veel kracht meer overbleef om zich in het duel om de zege te kunnen mengen.

BIJZONDER LEVENDIG

Ook voordat de definitieve ontknoping plaatsgreep, was de koers voor de junioren bijzonder levendig geweest. Nog maar nauwelijks had wedstrijdleider Jan Klip de rode vlag laten zakken, ten teken dat het geneutraliseerde gedeelte voorbij was, of Rene Heeren en Hans Daams gingen al op zoek naar terreinwinst. Zij werden aan de leiding afgelost door Beumer uit Ede en de volgende durver was Siegers (Donderen) van de nationale ploeg. Deze laatste hield het van de vroege vogels het langst vol, kreeg een voorsprong van 18 seconden, maar zou in het verdere verloop van de strijd slecht beloond worden. Twee keer moest hij van wiel verwisselen vanwege een lekke band. Voorbij Oostelbeers kreeg Siegers gezelschap van Nico Verhoeven uit Berkel-Enschot. Toen echter ook Leon Nevels uit Thorn zijn neus aan het venster kwam steken, oordeelde de groep dat het welletjes was geweest en via een tempo-versnelling kwamen de achtervolgers terug.

Mulder uit het Westland en Dirk van Oorschot vonden het te broeierig in het peloton en gingen ondanks de drukkende hitte voorop rijden. Zij namen 34 seconden, maar ook nu kwam de lang gerekte groep terug. Kees Dingemans uit Bergen op Zoom deed in deze fase enorm veel werk. Heeren bleef actief en samen met Ummels uit Maastricht nam hij opnieuw vijftig meter. Deze twee kregen gezelschap van Paul Pieters uit Eindhoven en Jos Coppelmans en toen ook Hanegraaf, Werner Wieme, de Dussenaar Stevens, Henk Havik uit Zaandam, opnieuw Nico Verhoeven en Teun van Vliet aansluiting kregen, leek een gevaarlijke ontsnapping tot stand te zijn gekomen. Dit groepje nam een halve minuut en ging met dit verschil de tweede ronde in. De snelheld lag op dat moment ondanks de warmte op meer dan 45 km per uur.

AANHOUDENDE SCHERMUTSELINGEN

In Wintelre, 70 km, waren de leiders er echter aan voor de moeite. Alleen Hanegraaf sputterde nog wat tegen. Manders uit Geldrop en Siegers waren de volgende namen die door assistent-wedstrijdleider Harry Strik werden aangekondigd als zijnde ontsnapt. Bouman, Willekens en Nevels sloten zich bij deze twee aan, maar nadat eerst Koolen, Godde, Elshof, Steijns en Van Dijk aansluiting hadden gekregen, kwamen ook de overigen weer bij. De schermutselingen bleven aanhouden. Het werd zelfs onoverzichtelijk om alle namen die door de speaker werden doorgegeven uit elkaar te houden, maar toen tussen Diessen en het schilderaehtige plaatsje Biest-Houtakker de balans werd opgemaakt, reden plotseling 14 renners, met uitzondering van Van Oorschot de eerste dertien in de uitslag, met ruim een halve miuut voorsprong voorop. Tussen Moergestel en Spoordonk groeide de kloof tot over de minuut en toen gaf het peloton zich gewonnen. Aan de finish bedroeg het verschil bijna vier minuten.

Vooraan ontwikkelde zich een geweldig steekspel. Onophoudelijik werd er gedemarreerd en geen enkele renner liet zich onbetuigd. Vlak voor Oostelbeers ontsnapten Van Vliet, Koppert, Hanegraaf en Bauidoin en zij zouden de eindsprint zeker hebben uitgevochten wanneer de verstand- houding beter was geweest. Uiteindelijk haalde een van hen, Rene Koppert, het toch. Het was zijn twaalfde overwinning van dit seizoen en de derde klassieke zege. Koppert, die volgend jaar wordt opgenomen in de ploeg van Jan van Erp Tegels, won eerder de Ronde van Noord-West-Overijssel en de Ronde door het Land van Bartje. Ongetwijfeld een acceptabele winnaar.

Junioren: 1. R. Koppert (Poeldijk) 122 km in 2.50.00 uur. 2. T. van Vliet (Maasdam), 3. J. Hanegraaf (Riisbergen), 4. H. Havik (Zaandam), 5. M. Manders (Geldrop), 6. H. Baudoin (Valkenswaard), 7. J. Coppelmans (Oostelbeers), 8. P. Hoondert (Heinekensizand). 9. L. Godde (Zwiindrecht), 10. R. Elshof (Heesch), 11. J. Lammerts (Bergen op Zoom), 12. A. Wierenga (Foxhol), 13. op 3.10 min. W. Wieme (IJzendijke), 14. E. Ummels (Maastricht), 15. A. Stevens (Dussen). 16. J. Polley (Kruiningen), 17. op 3.50 min. H. Wolters (Goor), 18. L. Nevels (Thorn), 19. G. Solleveld (De Lier), 20. H. Daams (Valkenswaard), 21. R. Heeren (St. Willebrord), 22. R. van der Laan (Drunen), 23. A. van Loon (Oosterhout), 24. R. Braam (Uden), 25. G. Koolen (Geldrop).

Ploegenklassement: 1. Westland Wil Vooruit, 2. Willebrord Wil Vooruit. 3. Barrhopoort (Rotterdam), 4. De Kempen (Valkenswaard), 5. DTS (Zaandam).

AMATEURS

FRANK MOONS SNELSTE

GEWELDIGE SLOTFASE DOOR RIVALITEIT TUSSEN MERKEN

Hoewel de Omloop van Hot Zuiden door de organisatoren is voorbehouden als een wedstrijd voor verenigingsploegen, wordt er de laatste jaren op de wegen in en rondom Vessem een van de felste merkengevechten geleverd van het gehele seizoen.

Evenals vorig jaar ontstond er in de slotfase een rechtstreeks duel tussen de renners van Jan van Erp Tegels en Driessen Stoffen-Optilon. De reden is nog altijd de affaire OosterboschMutsaars, een anti-climax in de Ronde van Olympia in 1978, toen Mutsaars niet alleen opgaf, maar waardoor het enkele weken later tot een openlijke breuk kwam tussen de paarse equipe en de renner uit Schijndel. Sindsdien is er een geweldige rivaliteit en komt het herhaaldelijk tot een conflict. Vorig jaar was Piet van der Kruijs de aanvoerder van de Van Erp-ploeg in de hetze tegen Mutsaars en zijn maat Hans Koot, die met Mutsaars overging naar Driessen Stoffen-Optilon. Dit seizoen kwam het tot schermutselingen tijdens Olympia's Ronde door Nederland en in de Ronde van Sint Oedenrode culmineerde dat in een handgemeen tussen Moons en Koot.

NIEUWE STRIJD

In de slotfase van de Omloop van Het Zuiden kwam het tot een nieuwe strijd, echter nu niet met inzet van ongeoorloofde krachten, maar een duel van man tegen man, op het scherpst van de sneede op het sportieve vlak, waardoor deze wedstrijd een apotheose kreeg die men zich alleen maar kan dromen. Opnieuw waren Hans Koot en Henk Mutsaars de hoofdpersonen in het duel. Zij hadden de jonge Tilburger Berry Zoontjens en aanvankelijk ook de Eindhovenaar Hans Plugers aan hun zijde. Van Erp stelde daar nadat Frank Moons, die uiteindelijk als grote winnaar uit het gevecht te voorschijn zou komen, ook Adrie van de Poel, de in Eindhoven wonende Brit Stephen Jones, Peter Koppert en Piet van Leeuwen tegenover. Een gevecht van vijf tegen vier, met daarnaas~t in de kopgroep ook Theo Hogervorst, Antoon van der Steer, Ad Prinsen, Geert Oosterbosch en Gino Ammerlaan. Alle ingredienten derhalve aanwezig om tot een boeiende strijd te komen. De volgers hebben die ook gekregen. Meer natuurlijk dan het talrijke publiek, dat de renners als een flits voorbij ziet trekken.

De genoemde groep, aanvankelijk waren het twintig renners die de toon aangaven, ontstond al na nauwelijks 40 km, tussen Oootelbeers en Diessen. Op dat moment waren alle andere ruim tachtig vertrokken amateurs volkomen kansloos.

Het steekspel vooraan begon op ongeveer 20 km voor het einde.

Toen waren zeven renners afgevallen. Hans Plugers, de vierde man van Driessen-Optilon, door pech, en voor Gerard Tabak, Hennie van de Nieuwenhof, Hennie Donkers, Ad de Meester, Gijs den Besten en Hennie Senders lag het tempo te hoog.

Frank Moons opende de vijandelijkheden, maar hij werd door Koot teruggepakt. Daarna was het de beurt aan Van Leeuwen, maar nu sprong Zoontjens op het wiel en toen Van de Poel wegsprong, was Mutsaars er als de kipper bij om de poging te verijdelen. Zo ging het door tot voorbij Oostelbeers, met nog tien kilometer voor de wielen. Toen hadden achtereenvolgens Prinsen, Zoontjens, Oosterbosch, Hogervorst, Van Leeuwen en Ammerlaan geen antwoord meer op een nieuwe sprong in de ruimte van Moons. Koppert had het ook verschrikkelijk moeilijk, maar hij beet zich wanhopig vast in het wiel van Hans Koot, die ook door de kanonnade van demarrages was gesloopt.

Beiden vonden in de volgende kilometer- de renners waren aan de laatste achtduizend meter van Middelbeers naar de finish in Vessem begonnen - hun Waterloo.

ONMOGELIJKE TAAK

Toen ook Van der Steen vooraan begaf, stond Mutsaars, die als een getergde leeuw iedereen terughaalde, voor een onmogelijke taak. Het pleit voor de Schijndelse tempo-beul dat hij tot de laatste meters mee voorop kon blijven. De Van Erp-renners Jones, Moons en Van de Poel maakten het hem bijzonder moeilijk en toen Van de Poel op tweehonderd meter voor het einde de sprint inzette, met Moons in zijn wiel, werd de Helmonder in een zetel naar de eindstreep gevoerd. Precies op het juiste moment kwam hij vanachter het wiel van de Westbrabander en nam in de resterende honderd meter een voorsprong van enkele lengten. Henk Mutsaars werd derde, maar bewees opnieuw dat hij tot de allerbesten behoort. In de laatste weken reed hij drie overwinningen, twee tweede plaatsen en drie derde prijzen bij elkaar. De man die vorig jaar alle profs en amateurs versloeg in de tijdrit om de Grote Prijs Jan van Erp, nam revanche op zijn manier voor het passeren door de bondscoaches voor de tijdritploeg in het wereldkampjoenschap. Mutsaars wil op 15 september, wanneer er opnieuw wordt gestreden om de genoemde Prijs Van Erp, nogmaals wraak nemen en de keuzeheren op hun ongelijk wijzen.BRON: JO DE BRUIJN

Amateurs: 1. F. Moons (Helmond) 153 km in 3.29.11 uur, 2. A. van de Poel (Hooge~rheide). 3. H. Mutsaars (Schijndel), 4. S. Jones (Eindhoven), 5. op 9 sec. A. van der Steen (Etten-Leur), 6. H. Koot (SintOedenrode), 7. P. Koppert (Monster), 8. op 58 sec. Th. Hogervorst (P(inacker), 9. A. Prinsen (Raamsdonksveer), 10. G. Oosterbosch (Eindhoven), 11. B, Zoontjens (Tilburg), 12. P. van Leeuwen (Hilvarenbeek), 13. G. Ammerlaan (Maasdijk), 14. op 4.07 min. R. van de Rakt (Baarle-Hertog). 15. M. van Dijk (Someren), 16. D. Hunt (Steenbergen), 17. B. Beckers (Eindhoven). 18. H. Donkers (Veldhoven), 19. V. Buisman (Amsterdam), 20. W. Boom (Vlijmen), 21. J. Klerks (Vlllmen), 22. W. van Dongen (Breda), 23. T. Gruyters (Lieshout), 24. T. Rovers (Eindhoven), 25. M. Versteegden (Lieshout), 26. P. van Spreeuwel (Hilvarenbeek), 27. J. van Diepen (Geldrop), 28. op 8.41 min. P. Damen (Drunen), 29. H. Kox (Veldhoven), 30. op 10 min. L. Pots (Deurne), 31. A. de Meester (Etten-Leur). 32. J. Oosterwaal (Bergen op Zoom).

OMLOOP VAN NIEKERK.(1979.08.18)

Piet Pieters winnaar

De talentvolle Piet Pieters uit Zwanenburg is winnaar geworden van de 11e Omloop van Niekerk, een koers voor junioren die een aantrekkelijk verloop heeft gehad. Coach Andre Boskamp, die in gezelschap van sportcommissie- lid Stef van den Berghe de wedstrijd heeft gevolgd was zeer tevreden over de verrichtingen van zijn pupillen met het oog op de WK die in oktober in Argentine worden verreden.

Van meet af is er goed gekoerst en noteerden we demarrages aan de lopende band. Toen er zo'n 55 kilometers onder de wielen waren doorgegaan de eerste uitlooppoging van formaat. De sterke noorderling David Pots, Wim Winkel, R. Elshof en de winnaar van vorig jaar Jac. Hanegraaf gingen aan de haal en bouwden een voorsprong op van 1 minuut. Halverwege de wedstrijd was de voorsprong zelfs anderhalve minuut.

Aangezien men het er in het peloton ook niet bij liet zitten werd het duidelijk, dat de uitlooppoging van de vier dappere koplopers in gevaar kwam. In een hoog tempo werden de vier vluchters door het peloton achterhaald.

Door het hoge tempo, dat door mannen als Pieters, Wolters, Heeren, Koster, Robbe, Van Vliet, Strijker, Solleveld en Havik werd bepaald viel het peloton volledig in stukken. Toen de vier vluchters tot de orde waren geroepen noteerden we een kopgroep van 23 renners, die zich opmaakten voor de finale. Jammer was het, dat Gerard Solleveld, een van de leden van de selectieploeg, door een lekke band terugviel.

AANSLUITING

Solleveld deed nadien al het mogelijke om weer aansluiting te krijgen met de hoofdmacht. In prachtige stijl pedaleerde hij over de Groningse wegen en alles leek er op, dat hij er in zou slagen bij de kopgroep terug te komen. In deze kopgroep kwam er steeds meer leven in de brouwerij naarmate het einde in zicht kwam. Solleveld had dan ook bepaald pech, dat juist toen hij zao aansluiten een groep van negen coureurs aan de haal was gegaan. Hierbij bevonden zich tempolopers als Hanegraaf, Robbe, Havik, Bartol, Heeren, Pieters en Wolters.

Dezen presteerden het een lichte voorsprong te behouden toen men Niekerk naderde. In de eindsprint bleef Piet Pieters de baas over Harry Wolters uit Goor, die mogelijk nog een kansje maakt om in de selectie voor de wereldkampioenschappen te worden opgenomen, en P. Heeren. Favoriet M. Havik moest genoegen nemen met een vierde plaats en Johan Robbe werd voor eigen publiek goede vijfde.

Wedstrijdleider Jan Hup vervulde zijn taak op bekwame wijze evenals dat met de jury het geval was! Organisatorisch zat deze Omloop van Niekerk goed in elkaar. Daarom hulde aan het adres van de Noordelijke Wieler Vereniging met de actieve secretaresse mevrouw Gonnie Houtman, die ons vertelde, dat zij blij was, dat deze Omloop van Niekerk weer tot een goed einde is gekomen. “Nu kan het voor dit seizoen wel weer. We hebben maar liefst 20 wedstrijden op touw gezet", aldus gaf zij ons niet geheel zonder trots te kennen. BRON: BEN ZOMERDIJK

Junioren: 1. P. Pieters (Zwanenburg) 109 km in 2.43.18, 2. H. Wolters (Goor), 3. P. Heeren (St. Willebrord), 4. M. Havik (Zaandam), 5. J. Robbe (Veendam), 6. J. Koster (Nijverdal), 7. T. van Vliet (Maasland), 8. J. Hanegraaf (Riisbergen), 9. W. Bartel (Winschoten), 10. J. Strijker (Elim), 11. H. Winkel (Schagen), 12. G. Solleveld (De Lier), 13. J. Crom (Hogerheide), 14. G. Koolen (Eindhoven), 15. J. Arends (Hollandsche Veld), 16. R. Elshof (Heesch), 17. D. Sehaafsma (Leeuwarden), 18. D. Pots (Hoogkerk), 19. L. Wierenga (Hoogezand), 20. I. Hopman (Burgerbrug).

Ploegenklassement: 1. Willebrord Wil Voornit, 2. De Stofwolk, 3. De Peddelaars, 4. NWV, 5. Stormvogels.

OMLOOP VAN NOORD-WEST-OVERIJSSEL – 14 april.1979

8e OMLOOP VAN NOORDWEST-OVERIJSSEL VOOR JUNIOREN

De 8e Omloop van Noordwest-Overi!jssel, op voortreffelijke wijze georganiseerd door de Hasselter wielerclub De Noord-Westhoek, is een groot succes geworden! De organisatoren hadden ook alles mee. In eerste instantie zeer fraai weer, in tweede instantie een zeer boeiend koersverloop en wat punt drie betreft: een sterke winnaar in de vorm van Rene Koppert, lid van Westland Wil Vooruit, die in de eindsprint de meerdere bleef over de kleine wilskrachtige 17-jarige Teun van Vliet. Met een achterstand van 20 seconden finishte in Genemuiden, waar de coureurs ook van start zijn gegaan, als goede derde de Zeeuw Peter Hoondert.

Andre Boskamp, de junioren-coach en -trainer, die met sportcommissielid Bas Goud en d.s.l. John Hol deze koers volgde, toonde zich na afloop zeer enthousiast. Hij stak niet onder stoelen of banken, dat het de mooiste juniorenwedstrijd was die hij tot dusverre zag. „En wat van belang is: er schuilt talent te over bij de jeugd. Goed, er zijn heel wat knapen die nog veel moeten leren en deze wedstrijden zijn daarvoor," aldus Boskamp.

STEUN

Nog maear nauwelijks had wedstrijdleider Jan Hup, die de pers voortreffelijk assisteerde omdat er nagenoeg geen radiocommunicatie was (in verband met de Amstel Gold Race en de Ronde van Drenthe), de rode vlag ingehaald of de bijna honderd renners gingen in hoog tempo aan de haal.

Na schermutselingen aan de lopendeband ontstonden te Giethoorn, na 24 km, twee groepen. In de eerste groep alle renners van formaat, o.a. ook de jongeren van de selectieploeg.

Bij Ossenzijl, na 49 km, de eerste demarrage van formaat, ontketend door Wim van de Bor, een clubmakker van Fedor den Hertog; hij kreeg John Akkermans ('t Luchtschip) met zich mee. Na tien kilometers werden de twee vluchters tot de orde geroepen door een fel jagend peloton.

Op de dijk tussen Blankenham en Blokziji waar het tamelijk winderig was, kwam Gerard Solleveld, een coureur met aanleg, ten val. Solleveld, die dit seizoen ongetwijfeld nog meer van zich zal laten horen, kwam later sterk terug, maar slaagde er niet in bij de kaplopers te komen.

LEVEN

Toen de favorieten in de kopgroep vernamen dat Solleveld had afgehaakt, was dit o.a. het sein voor renners als Rene Koppert en Teun van Vliet om aan de haal te gaan. Koppert demarreerde het eerst met in z'n wiel de attente Van Vliet. Achter dit duo de volgende coureurs: John Arends, Jan Koster, Wim Bartol, Leon Nevels, Jan van Leyen en Anton Brouwer. Bartol en Arends hebben nog geprobeerd bij de twee vluchters te komen. Kortom: er kwam leren in de brouwerij! Toen menigeen in de volgerskaravaan zich er bij neerlegde, dat Koppert en Van Vliet weg zouden blijven, werden de vluchters nabij Wanneperveen, na 80 km, teruggepakt!

Lang bleef de groep niet bijeen, want het was wederom de sterke Koppert die een demarrage plaatste! En weer was het de kleine vechtjas Teun van Vliet die zijn wiel pakte. Overigens, ook Van Vliet nam kop over, met gevolg dat de demarrages van Van Vliet en Koppert wel effect sorteerden.

Hoe de sterke Wim Bartol tezamen met John Arends ook probeerde de twee vluchters te bereiken, men slaagde er niet in. Overigens, wanneer Arends wat meer assistentie aan Bartol had verleend en niet herhaaldelijk omkeek of er versterking zou komen uit het volggroepje, dan hadden de kansen zeker aanwezig geweest, dat Bartol en Arends bij de twee vluchters waren gekomen.

RIVALITEIT

Hoe het ook zij, Koppert en Van Vliet bleven voorop en bouwden eendrachtig samenwerkend de beslissende voorsprong op. In de elndsprint bleef Koppert de meerdere over Van Vliet, welk duo een vete uitvecht.

Van de vader van Teun van Vliet vernamen we, dat Rene Koppert bij de aanvang van dit seizoen had verklaard, dat hij Teun van Vliet wel in de “vernieling" zou rijden ... Wel, de kleine Teun van Vliet, een eerzuchtige knaap, nam dit niet en heeft in het nog prille winterseizoen aangetoond, dat hij zich niet gauw in de “vernieling" laat rijden ... Overigens, na afloop complimenteerde Van Vliet de winnaar Koppert enthousiast, en zo hoort het ook!

Toen de jury van aankomst tenslotte de uitslag opmaakte, kwamen we tot de conclusie dat er in de slatfase nog veel is gebeurd. Tal van renners, waaronder ook Solleveld, kwamen goed terug en wisten zodoende toch nog prijs te rijden. BRON: BEN ZOMERDIJK

Junioren: 1. R. Roppert (Poeldijk) 110 km in 2.36.25, 2. T. van Vliet (Maasland), 3. P. Hoondert (Heinkenmand), 4. W. Bartol (Roden), 5. J. Poley (Kruiningen), 6. J. Strijker (Elim), 7. H. Daams (Valkenswaard), 8. H. Winkel (Schalkwbk), 9. J. Koster (Nijverdal), 10. J. Paumen (Neerbeek), 11. L. Nevels (Thorn), 12. J. Arends (HGllandscheveld), 13. G. Sollevel;d (De Lier), 14. R. Geutskens (Culemborg), 15. R. de Wil~de (Oudelande), 16. W. v. d. Burgh (Maasland), 17. M. Windt (Schagen), 18. J. van Leyen (Zetten), 19. A. Brouwer (Rhenen), 20. T. Prossee (NoordScharwoude), 21. A. v. d. Horst (Almelo), 22. W. v. d. Bor (Epe), 23. J. Akkermans (Kerkdriel), 24. J. Driessen (Eindhoven), 25. P. de Groot (Hazerswoude), 26. A. Goossen (Leiden), 27. G. Honigh (Zaandam), 28. A. Harn (Haarlem), 29. P. Meerburg (Stein), 30. W. Martens (Den Bosch), 31. H. Wildeman (Ermelo), 32. R. de Lange (IJsselmuiden), 33. R. Haster (Amsterdam), 34. J. Wessels (Emmen), 35. I. van Dijk (Koudum), 36. J. Verlouw (Ammerzoden), 37. S. P. M. Marens (Emmen), 38. R. Rol (Alkmaar), 39. R. Kok (Rijnsaterwoude), 40. P. Poustra (Lutjegast).

Ploegen: 1. WV Theo Middelkamp, 2. Westland Wil Vooruit, 3. De Peddelaars, 4. Barrhopoort, 5. De Bergklimmers, 6. NWV Groningen, 7. 't Luchtschip, 8. CC '75, 9. Alcmaria Victrix, 10. Jan van Riebeeck, 11. WV Ede, 12. De Valleirenners, 13. RTV Zwolle, 14. De IJsselstreek, 15. Avanti, 16. Swift.

OMLOOP VAN OOST-BRABANT (12 mei).1979

GERRIT SOLLEVELD voor iedereen te sterk in OOST-BRABANT

Gerrit Solleveld had het in de slotfase van de Omloop van Oost-Brabant, die door de Wielervereniging Uden opnieuw op een voortreffelijke wijze werd georganiseerd, goed gezien. Telkens wanneer hij in de negen man sterke kopgroep aan de leiding kwam, ging het tempo omhoog en zaten zijn medevluchters naar adem te snakken.

De eerste speldeprik die de sterke renner uit De Lier uitdeelde werd nog gepareerd, omdat de Zeeuws-Vlaming Werner Wieme nog de meeste reserves over bleek te hebben en het gat alleen dicht reed. Maar toen Solleveld, niet voor niets in het oranje shirt van de selectieploeg gehuld, opnieuw demarreerde, was niemand bij machte de Zuidhollandse tuinderszoon te stoppen. Als een heerser reed hij de laatste vijf kilometer alleen en behaalde in Uden zijn achtste overwinning van dit seizoen. Zes keer in een wedstrijd van impoirtantie en twee keer kraaide zijn haan in een criterium victorie.

In Uden streed Solleveld van de eerste tot de laatste kilometer vooraan. Telkens opnieuw zag men de oranje trui met de rijzige gestalte vooraan sleuren. Diverse renners konden onder deze mokerslagen niet op de been blijven en haakten nog voordat de helft van de 117 kilometer lange race achter de rug was af.

De Omloop van Oost-Brabant begon voor het jurycorps, onder de deskundige leiding van Joop Reijnders uit Grave, onder een slecht gesternte. Nauwelijks had de karavaan Uden verlaten of de zendapparatuur van de wedstrijdleider bleek onklaar te zijn. Terminate dat werd in eerste instantie aangenomen. Uiteindelijk bleek het euvel een storing te zijn in de wagens waarin de wedstrijdleider de race volgde.

De flexibiliteit van de Oostbrabantse jury bleek echter al snel, want direct nadat het euvel doordrong in de karavaan, werd de taak van wedstrijd1eider overgenomen door Thijs van Zon en Martien Broeren, twee wedstijdcommissarissen die eveneens het klappen van de zweep kennen.

WISSELEND DECOR

Op weg naar Mill, nadat nauwelijks 15 km waren afgelegd, ontstond al de eerste ontsnapping. Lucien Godde en Walter de Veer bonden de kat de bel aan en gingen voor de groep uit rijden. Toen er echter niet snel hulp kwam opdagen, lieten deze twee zich wijselijk inlopen. In Odihapeel, 30 km, ging Jan Koster uit Nijverdal als solist op kop en tien kilometer verder waagden Harry Akkermans, Jan Schipper uit Almelo en Kees Evers uit Goirle een kans, maar ook zij konden niet verder dan enkele honderden meters wegkomen. In gesloten gelederen reed de karavaan richting Boekel (45 km). Even voorbij deze plaats werd een ontsnapping van vier renners gemeld. De Rotterdammer F. Dolman (familie van Eef?), Steijn uit Wierden, Rooks uit de kop van Noord-Holland en Peter Pieters uit Zwanenburg dienden zich als volgende durvers aan.

Het decor wisselde voortdurend. Manders en Vrijsen vormden een tandem en toen Odihapeel na 55 km koers voor de tweede maal werd aangedaan, reed de sterke Teun van Vliet op kop. Na 65 km sprong de Limburger Hassen (of was het Stassen?) de ruimte in. Hij kreeg Hekman en Akkermans in zijn wiel en kort hierna sloot Solleveld bij dit trio aan. In Uden, 70 km waren er onder de wielen doorgegaan, had dit viertal 15 sec. Nog altijd binnen sprongsafstand derhalve. Dat bleek op weg naar Erp, toen zes renners zich bij de eersten voegden. Deze zes: Van Leyen, Christoffers, Kox, Wieme, Nijhuis en Steijn, bleken een aangename en grote versterking en vooral onder leiding van Solleveld word het verschil tussen de grote groep en de leiders elke kilometer groter. In Erp, na 80 km, passeerden de eersten met 35 sec. voorsprong, maar toen deze gemeente 10 km verder opnieuw word aangedaan, bedroeg het verschil plotseling 1.40 min. Uit de groep waren Pieters uit Zwanenburg en Hans Baudoin uit Valkenswaard op zoek naar de eersten gegaan, maar zij slaagden er niet in, de kloof te overbruggen.

Achter de leiders deden zich in de groep enkele valpartijen voor, waarvan Hoppenbrouwers uit Best en Van der Korst uit Nieuw-Loosdrecht de voornaamste slachtoffers waren. Beiden moesten naar het ziekenhuis in Veghel worden overgebracht.

Met nog 20 km voor de wielen - de karavaan kwam voor de laatste keer deze middag door Boekel - werd al een voorsprong van 1.54 min. gemeten en toen werd duidelijk dat de winnaar bij de negen zou zitten. Gerrit Solleveld liet het echter niet op een sprintconfrontatie aankomen. Vijf kilometer voor het einde liet hij aan iedereen zijn achterwiel zien. Hekman en Wieme reageerden, maar konden niet bij de Westlander komen.

Na de Ronde van Midden-Brabant en twee etappes in de Jugend Runde in Oostenrijk, behaalde Solleveld opnieuw een schitterend succes. Een overwinning die hem bestempelt tot een van de vaandeldragers van deze categorie. Op 8 juni begint hij aan zijn tweede seizoen bij de junioren. Gerrit hoopt over enige weken zijn selectie waar te kunnen maken en bovendien zijn hand te kunnen uitsteken naar het rood, wit en blauw.

Werner Wieme gaf het na de finish volmondig toe. „Hoe Gerrit reed was voor ons allemaal te bar. Niemand kon zijn laatste sprong naar de overwinning beantwoorden. BRON: JO DE BRUIIJN

Junioren: 1. G. Solleveld (nationale ploeg) 117 km in 2.42.15, 2. op 20 sec. W. Wieme (Zeeuws-Vlaanderen), 3. J. Hekman (Zwaluwen), 4. op 36 sec. H. Kox (Wilhelmina), 5. F. Nijhuis (Het Oosten), 6. 13. Akkermans (WV Breda), 7. J. van Leyen (WV Ede), 8. E. Steijn (Zwaluwen), 9. R. Christoffers (De Pedaalridders), 10. op 2.88 min. P. Pieters (De Bataaf), 11. H. Baudoin (De Kempen), 12. op 2.57 A. de Maerschalk (Zeeuws-Vlaanderen), 13. K. Evers (Pijnenburg), 14. N. Verhoeven (Pgnenburg), 15. M. Manders (Wilhelmina), 16. op 3.16 L. Godde (De Mol), 17. A. Jansen (De Bataaf), 18. M. T'heunissen (Noord-Limburg), 19. J. Koster (CC'75),, 20. H. Wolters (Goor), 21. H. Blom ('t Luchtschip), 22. T. Huijbers (De Windmolens), 23. A. Goossen (Swift), 24. T. van Vliet (Barrhopoort), 2'5. M. Ste(jn (Zwaluwen), 26. E. Roelofs (C'C'75).

Ploegenklassement: l. De Zwaluwen (Almelo) 56 pnt., 2. Zeeuws-Vlaanderen (Terneuzen) 55 put., 3. Wilhelmina (Eindhoven), 42 put., 4. Pijnenburg (Tilburg) 27 put., 5. Het Oosten (Enschede) 27 pnt.

OMLOOP VAN TUKKERLAND (21 april).1979

De Almelose wielerclub De Zwaluwen organiseerde voor de eerste maal de zgn. Omloop van Tukkerland (start en finish te Tubbergen).

Aan de start verschenen drie categorieen, namelijk de nieuwelingen, liefhebbers en veteranen. Over het geheel genomen kan dit wieleirevenement als geslaagd genoemd warden.

Tonny Kroese, een van de mannen die achter de schermen Bergen werk heeft verzet, verstrekte ons de volgende uitslagen:

Nieuwelingen: 1. Gerrit Elshof 55 km in 1.21.12, 2. Cor Teunisse (Oss), 3. Karel Brandt (Utrecht), 4. D. van Oorschot (Schijndel), 5. Arjan van Gaveren (Nijverdal).

Liefhebbers: 1. Ge Draayer (Twello) 66 km in 1.36.12, 2. Job. Pluimers (Enter), 3. Henk Kuiper (Nieuw-Amsterdam), 4. F. Havenaar (Zutphen), 5, Gerard Golbach (Vriezenveen).

Veteranen: 1. Cor Tolhoek (Yerseke) 66 km in 1.37.20, 2. T. Kroese (Almelo), 3. Evert Kloosterman (Leiden), 4. A. Kruger (Katwijk aan Zee), 5. Cees van Espen (Didam).

OMLOOP VAN ZEEUWS-VLAANDEREN (12 mei t/m 13 mei).1979

Winnaar Henk Mutsaars

is klaar voor Olympia's Ronde

Wanneer Olympia's Ronde van Nederland straks hetzelfde verrassende koersbeeld biedt als beide “generale repetities", staat de volgers nog wat te wachten. Want nadat, alweer veertien dagen eerder, in de Driedaagse van Noord-Holland, in de laatste rit het klassement omver werd gereden - met Jos Lammertink als slachtoffer en Theo de Rooy als triomfator - kende ook de Tweedaagse van Zeeuws-Vlaanderen een boeiende ontknoping. Nadat in de openingsrit de jury (reglementair juist, maar sportief gezien wel bikkelhard) Henk Mutsaars in eerste positie bracht - en Matje Dohmen deklasseerde -, leek na de tijdrit de zaak voor Batavus niet meer stuk te kunnen. Johan Kuiken als leider; Egbert Koersen op de derde plek en het ploegen- en premie-klassement stevig in handen.

Een “gelopen" koers dus. Dacht men. Maar het zou allemaal anders uitpakken. In de slotrit sloeg de concurrentie hard terug. Met natuurlijk Mutsaars op de eerste rij. Want de 25jarige Brabander behoort in vrijwel iedere klassieker tot de uitblinkers. Hij was ook het vorig seizoen, toen hij Belg William Tackaert naar de zege leidde ten koste van Toine van den Bunder, al de sterkste in Zeeuws-Vlaanderen. Maar nam toen nog genoegen met een derde prijs.

Een van de vele ereplaatsen dat jaar. Ondanks alle problemen rond de sponsorwisseling - een gevolg van de moeizame verhouding tussen Mutsaars en Oosterbosch, die in Olympia's Ronde op een regelrecht conflict uitliep - was Mutsaars vorig jaar “klassieker-koning". De regelmatigste amateur dus in de van-stad-tot-stad-wedstrijden. De winnaar in 1978 van o.a. de Ronde van Drenthe en de Driedaagse van Noord-Holland (nog voor Jan van Erp) en van de tijdrit om de door zijn ex-sponsor beschikbaar gestelde trofee in woonplaats Schijndel voor de nieuwe toeverlaat Driessen Stoffen-Optilon.

Na Noord-Holland vorig jaar dus nu eerste in Zeeuws-Vlaanderen. De vorm voor een van de belangrijkste doelen in dit seizoen, Olympia's Ronde, is er. Een derde plaats in Zuid-Holland, een vijfde in de Braakman, Drenthe en Noord-Holland en vorige week een tweede in Limburg kondigden dat ook al aan. Mutsaars, voor halve dagen administrateur en voor halve dagen coureur (,,Prof word ik nooit"), is volgende week een van de te kloppen mannen. Al rekent hij zelf zeker niet op de eindzege in de Ronde van Nederland. “Als ik goed rij, hen ik al tevreden," zegt hij bescheiden. Waar hebben we dat meer gehoord ?

EERSTE ETAPPE - TERNEUZEN-TERNEUZEN (162 km)

Het organisatiecomite, onder aanvoering van immer vriendelijke Gijs Veerman, had reden om tevreden te zijn bij het begin van de Tweedaagse. Een record-aantal deelnemers. Liefst 132 renners, verdeeld over 22 ploegen, begonnen aan het karwei. In werkelijk schitterende weersomstandigheden. Want met de zon fel stralend haven het kleurige rennerslint zag het er allemaal ineens veel aardiger uit.

Wel leerde een blik op het deelnemersveld toch, dat er op de Zeeuwse wegen enkele “namen" ontbraken. De complete ploeg van Jan van Erp bijvoorbeeld. De “kern" reed in Frankrijk, als voorbereiding op Olympia's Ronde, de Tour d'Auvergne en om met een B-ploeg aan de Omloop te beginnen, daar voelde de Schijndelse formatie kennelijk weinig voor. Slechts wegkapitein Piet van der Kruijs kwam in actie. Als gastrenner bij de Bossche Staalbouw bewees de routinier trouwens opnieuw zich in het Zeeuwse uitstekend thuis te voelen. Niet voor niets won hij er in 1977 twee ritten.

Ook Amstel Bier (zonder nationaal kampioen Lammertink en Hassink) en Gazelle traden niet op oorlogssterkte aan. Een echte test voor Olympia's spektakel was Zeeuws-Vlaanderen dan ook niet. Wat voor sommige groepen (Batavus bijvoorbeeld) een generate repetitie. En voor anderen een soort compensatie, omdat zij de dure investering, die deelnemen aan de Ronde van Nederland toch is, met geen enkele garantie voor enige publiciteit, niet zien zitten.

Zeeuws-Vlaanderen is de koers van de gezelligheid. Vooral voor de volgers dan, want voor de renners is het hard werken. Zeker op de kasseien van de Vrijstraat van Sas van Gent naar het Vlaamse Assenede. In verband met te verwachten problemen bij de doortocht in Terneuzen met de bruggen, was die moeilijkheidsfactor verlegd naar de eerste lus van het parkoers. En al trok de meute er nog vrijwel gesloten langs, even later viel de groep toch in drie, vier brokken uiteen. Bij Sluiskil (na 50 km) waren er 15 koplopers, maar spoedig sloot een groter peloton aan.

Waarna dan nog voor de eerste passage van de finishlijn de kopgroep ontstond, die 70 km lang het beeld zou beheersen. Twee Batavus-renners, Johan Kuiken en Egbert Koersen, twee man van Driessen-Optilon, Henk Mutsaars en Peter Damen, Amstel's Ad Wijnands (tot hij al vrij snel lek reed ook), Roger Lemmers van De Uitkomst-Riejan Sports, Alain Peiper van een van de drie Belgische ploegen (Oostakker), Peter Godde van Transvemij-Van Schilt en Piet van der Kruijs (Bossche Staalbouw) namen vrij gemakkelijk een voorsprong die zou oplopen tot anderhalve minuut. Want de 28 achtervolgers, van wie Amstel's Theo Peeters zo hard ten val kwam dat hij (evenals Piet van der Pluym van Superia en Ad Dekkers van Driessen) naar het ziekenhuis moest worden gebracht om de worden te laten hechten, kwamen wet even dichtbij, maar zetten nog niet echt door. Alleen Bik-coureur Arie Versluis had haast. Hij probeerde in een solo (na 100 km) de kloof te overbruggen, maar zag al snel het nutteloze van die krachtsverspilling in.

Pas in de omgeving van Vogelwaarde (115 km) maakten de jagers( bij wie zich een derde pelotonnetje had gevoegd, ernst met de zaak. Binnen twintig kilometer was het gedaan met de koplopers. Koersen (altijd een van de strijdlustigsten) gaf zich nog niet gewonnen. Hij ging opnieuw aan. En kreeg even verderop ploegmaat Kuiken, Van der Kruijs en Mutsaars, en vanuit de net aangepikte gelederen Theo Hogervorst (Bossche Staalbouw) en Matthieu Dohmen (Transvemij) mee. Dat was de goede vlucht. Want al vlug wees de chronometer een voorsprong van bijna een minuut aan. En al knabbelde de hoofdmacht daar nog wat van af: de winnaar moest toch bij de zes vooraan worden gezocht.

Koersen, Hogervorst, Mutsaars en later nog Van der Kruijs en Kuiken probeerden het niet op een spurt met zes te laten aankomen. Toch draaide het daar op de Markt in Terneuzen wel op uit. Met als verrassende winnaar, net als in 1976 toen hij de eerste rit in de Tweedaagse won, Matthieu Dohmen. De 26-jarige Limburger was er zelf stomverbaasd over. „Want," lichtte Dohmen (na een mislukte prof-avontuur weer terug tussen de amateurs) toe: “Ik heb nog heel weinig gekoerst. Zo'n elf criteria. En dit was pas m'n derde klassieker; Mergelland (voor clubs), Limburg (vorige week in het shirt van Bergklimmers tot in de finale vooraan) en nu hier. Als gast bij Transvemij-De Zuidwesthoek. Om wat kilometers te maken, want met die gesponsorde vereniging rijd ik ook straks Olympia's Ronde. Ik kwam dus om te trainen. In die laatste kilometers kon ik echt niet meedoen met dat demarreren. Maar Mutsaars pakte vlak voor de spurt Van der Kruijs nog terug. En toen liep het allemaal als vanzelf. Ongelooflijk."

Vreugde bij Dohmen dus. Al duurde die slechts kort. De onheilstijding klonk immers reeds tijdens Dohmen's verhaal door de luidsprekers. De wedstrijdcommissarissen bestraften Dohmen met tien seconden wegens “stayeren". De reactie was eerst nog beheerst. “Ja," gaf hij toe, “na zo'n zeventig kilometer ben ik plat gereden. Toen heb ik een poosje achter een auto gereden. Maar ik kwam niet eens meer bij de eerste groep. Ik heb me terug laten vallen op de tweede. Daarmee zijn we later toch weer bij gekomen. Zouden ze me daar nou echt voor pakken?"

Even later, terwijl Henk Mutsaars, die als tweede over de streep ging, werd gehuldigd, maakte Dohmen zich pas echt boos. Maar er hielp niets meer aan. De jury was onverbiddelijk.. Matthieu Dohmen (die in de slotrit zou opgeven) verspeelde de ritzege, de eerste plaats in het klassement en ook nog eens de

bonificatie. Mutsaars maakte, terwijl hij de Limburger passeerde, een verontschuldigend gebaar. Hij kon er ook niets aan doen.

Amateurs: 1. Henk Mutsaars (Driessen) 162 km in 3.35.44 uur (m. bon. 3.35.29), 2. Egbert Koersen (Batavus) (m. bon. 3.35.34), 3. Johan Kuiken (Batavus) (m. bon. 3.35.39), 4. Theo Hogervorst (Bossche Staalbouw), 5. Piet v. d. Kruijs (Bossche Staalbouw), 6. Matje Dohmen (Transvemij) 3.35.54, 7. Pim Bosch (Driessen) 3.86.15, 8. Peter Koppert (Militairen), 9. Arie Versluis (Bik), 10. Ad Wijnands (Amstel), 11. Jan Spijker (Amstel), 12. Jan van Tilborgh (Bas Dekker), 13. Dries Klein (Gazelle), 14. Wies van Dongen (Union), 15. Rudie de Clerck (Belgie), 16. Wim Lugtenburg (Bas Dekker), 17. Ron Snijders (Bas Dekker), 18. Jan de Nijs (Gazelle), 19. Allan Pe~iper (Oostakker), 20. Peer Maas (Gazelle).

Dagploegenklassement: 1. Bossche Staalbouw-Eurochemie-Jan Boeyen 10.47.43 (34 pnt. ), 2. Batavus 10.47.43 (36 pmt.), 3. Driessen StoffenOptilon 10.48.14.

Premieklassement: 1. E. Koersen 18 pnt., 2. H. Mutsaars 11 pnt., 3. J. Kuiken 10 pnt., 4. M. Dohmen 9 pnt., 5. P. Godde 9 pnt.

TWEEDE ETAPPE - TIJDRIT PHILIPPINE (11.5 km)

Toch een opmerkelijke ontwikkeling in de “rit van de waarheid". Want niet favoriet Geert Schipper, ook niet leider Henk Mutsaars, en evenmin de man die in Bladel tijdens de Merkenkampioenschap de sterkste was, Hans Vonk, maakte de beste tijd. Johan Kuiken, de in de voorjaars- klassiekers zo sterke Batavus-man (vorig jaar nog lid van de equipe van Jan Janssen), reed iedereen weg. Hij hield Mutsaars op 13 seconden, Vonk op 11.5 en de winnaar van bet gebeuren in Philippine in 1978, Markthof's Henk de Jong, op 18 „tikken". Al verdient de verrichting van de Zeeuw extra lof, want zeker vijf kilometer legde de „pure amateur" af op een leeglopende tube.

De gevolgen in het klassement waren duidelijk. Dankzij de bonificatie ook nam Kuiken de kop over. Mutsaars volgde op 13 sec., Koersen op 56 sec. en Hogervorst op 1 minuut. Maar er was nog veel mogelijk: tot en met de man op de 33e plaats stond alles binnen de twee minuten van elkaar.

Amateurs: 1. Johan Kuiken (Batavus) 11.5 km in 14.35.17 min. (m. bon. 14.20.17), 2. Hans Vonk (Elite Meubel) 14.46.78 (m. bon. 14.36.78), 3. Henk Mutsaars (Driessen) 14.48.20 (m. bon. 14.43.20), 4. Henk de Jong (Markthof) 14.53.53, 5. Peter Godde (Transvemij) 14.56.28, 6. Gerard Schipper (Batavus) 14.56.76, 7. Heddy Nieuwdorp (Becks Bier) 14.56.91, 8. Allan Peiper (Oostakker) 14.57.54, 9. Arie Versluis (Bik Sloopwerken) 15.01.46, 10. Wim de Waal (Transvemij) 15.04.14, 11. Jan van Tilborgh (Bas Dekker) 15.04.80, 12. Bas van Lamoen (Batavus) 15.07.29, 13. Tonny Huyzen (Batavus) 15.09.98, 14. Filip Wittoek (Belgie) 15.14.10, 15. Theo Hogervorst (Bossche Staalbouw), 15.15.03, 16. Rene de Boer (Bik) 15.15.18, 17. Wies van Dongen (Union) 15.15.2'1, 18. Jan Spijker (Amstel) 15.18.15, 19. Egbert Koersen (Batavus) 15.18.87, 20. Gerry van Gaalen (Union) 15.23.31.

Dagploegenklassenment: 1. Batavus 44.38 min., 2. Transvemij-Verzekeringen-Van Schilt 45.33, 3. Bik Sloopwerken 45.50, 4. Union Fietsen 46.04, 5. Amstel Bier 46.243 (77 pnt.).

KLASSEMENTEN NA DE TWEEDE ETAPPE

Individueel: 1. Johan Kuiken (Batavus) 3.49.59, 2. Henk Mutsaars (Driessen) 3.50.12, 3. Egbert Koersen (Batavus) 3.50.55, 4. Theo Hogervorst (Bossche Staalbouw) 3.50.58, 5. Hans Vonk (Elite Meubel) 3.50.59, 6. Henk de Jong (Markthof) 3.51.08, 7. Heddy Nieuwdorp (Becks Bier) 3.51.11, 8. Gerard Schipper (Batavus) 3.51.11, 9. Peter Godde (Transvemij) 3.51.11, 10. Allan Peiper (Oostakker) 3.51.12,

Ploegen: 1. Batavus 11.32.21, 2. Transvemij Verzekeringen-Van Schilt 11.33.57, 3. Bossche Staalbouw-Eurochemie-Jan Boeyen 11.34.20, 4. Bik Sloopwerken 11.34.35, 5. Union Fietsen 11,34.49.

DERDE ETAPPE - OOSTBURG-OOSTBURG (140 km)

Wat kon er eigenlijk voor Batavus nog mis gaan. Met de nummers een en drie in de tussenstand, met ook de leiding in het ploegenklassement begonnen de mannen van Cees Kouwenhoven en Piet Hoekstra toch wel in een ongekend voordelige positie. Dat er aanvallen zouden komen was wel zeker. Dat de concurrentie zich nog maar niet zo neerlegde bij de overheersing begreep iedereen.

Het offensief wend geopend door Peter Godde. Transvemij in de aanval dus. De Waal, met steun van Wijnands en Luijten, nam over. En zo ging het maar door. Mutsaars later: “Ze moesten alles geven om het spul bij elkaar te houden. Dan alleen gingen ze op zeker." Maar Batavus zou er niet in slagen de boel te controleren. Want in de omgeving van IJzendijke raakten er twaalf renners voorop.

Met Mutsaars, de gevaarlijkste tegenstander van de Batavus groep, en zonder Kuiken en Koersen. Bas van Lamoen vertegenwoordigde zijn sponsor in de coupe, die niet alleen de nederlaag voor Kuiken, maar ook voor bijvoorbeeld Theo Hogervorst, Heddy Nieuwdorp en (al kwamen zij later terug) Henk de Jong en Koersen inleidde.

Wijnands (Amstel), Van Lamoen (Batavus), Versluis (Bik), Van der Kruijs (Bossche Staalbouw), Mutsaars (Driessen), Vonk (Elite), Godde en De Waal (Transvemij), Van Tilborgh en Ron Snijder (Bas Dekker), Vaanhold, (Riejan) en Jonkers (Union) reden immers zo gemakkelijk weg. De voorsprong liep zelfs op tot 2.20 min. in Hoofdplaat (na 90 km).

Kuiken wond zich er later - begrijpelijk diep teleurgesteld - over op. “Als je zo moet winnen," riep hij misprijzend uit, „dan hoeft het van mij allemaal niet meer. Dat is niet fair. Ze snijden je. Rijden je de kant in. Blokkeren met een paar man de smalle wegen. Kortom: je wordt gewoon geflikt. Ik heb alles gedaan om bij Mutsaars terug te komen, maar het had geen zin. Telkens weer legden zijn ploegmaten en de mannen van Gazelle de koers stil. En niet op een sportieve manier. Toen hoefde het van mij echt niet meer. Ik wacht wel op een andere kans. In een andere koers."

Kuiken ontbrak dan ook later in de voorste gelederen van het peloton, toen zijn ploegmakkers alsnog, met hulp van Henk de Jong, de jacht op gang brachten. Dankzij Koersen, Schipper en Wekema (al reden de beide laatsten vlak voor de streep nog lek) kwamen 19 man in de finale bij de spitsrijders. Maar voor Mutsaars maakte dat weinig uit. De Schijndelnaar: „Ik wist dat Kuiken niet mee kwam. Daarom kon ik het ook wat rustiger aan doen. Ik reed trouwens fameus. Kilometers op kop. En ik voelde niets."

Voor Koersen, Schipper, Wekema en De Jong en ook Koppert, De Nijs, Prinsen, Maas (drie Gazelles), Hofmans, Tange, Van Peer, Peiper, Damen, Plugers, Van de Broek (drie helpers van Mutsaars), Dietvorst, Polak, Van Mulken en Spijker aansloten, probeerden Jonkers en Van der Kruijs de virtuele leider nog wel te verrassen. Die vlucht reikte evenwel niet verder dan tien seconden. Het draaide in Oostburg uit op een groepsspurt, met Maas voor Rene van de Broek en Godde als de rapste. Mutsaars vond het allemaal uitstekend. Zijn eerste grote uitslag in 1979 was binnen. Nu Olympia's Ronde nog.

Al wees sponsor Vile nog eens op het betrekkelijke van succes. „Mooi die zege van Mutsaars, maar er is een keerzijde. Ad Dekkers ligt na een zware val met hoofdletsel in het ziekenhuis. Dat hij er goed af komt is zeker zo belangrijk." BRON: HENK KRUITHOF

Amateurs: 1. Peer Maas (Gazelle) 140 km in 3.19.23 uur (m. bon. 3.19.08), 2. Rene v. d. Broek (Driessen Stoffen) 3.19.23 (m. bon. 3.19.13), 3. Peter Godde (Transvemij) 3.19.23 (m. bon. 3.19.18), 4. Ad Prinsen (Gazelle) 3.19.23, 5. Piet v. d. Kruijs (Bossche Staalbouw), 6. Peter Koppert (Militairen), 7. Gerard Schipper (Batavus), 8. Ad Wijnands (Amstel), 9. Allan Peiper (Oostakker), 10. Jan van Tilborgh (Bas Dekker) 11. Han Vaanhold (Riejan Sports), 12. Egbert Koersen (Batavus), 13. Hans Plugers (Driessen), 14. Freddy T'ange (Belgie), 15. Jan Jonkers (Union), 16. Henk Mutsaars (Driessen), 17. Ad van Peer (Union), 18. Peter Damen (Driessen), 19. Bas van Lamoen (Batavus), 20. Ad Polak (Becks Bier).

Dagploegenklassement: 1. Driessen Stoffen-Optilon 9.58.09 (31 pnt.), 2. Batavus 9.58.09 (38 pnt.), 3. Gazelle-Campagnolo 9.58.09 (36 pnt.), 4. Transvemij Verzekeringen-Van Schilt 9.58.32 (55 pnt.), 5. Union Fietsen 10.02.18 (64 pnt.).

Premieklassement: 1. Jan Jonkers (Union) ,12 pnt., 2. Arie Versluis (Bik) 11 pnt., 3. Henk Mutsaars (Driessen) 11 pnt., 4. Ron Snijders (Bas Dekker) 10 pnt., 5. Hans Vonk (Elite Meubel) 8 pnt.

EINDKLASSEMENTEN

Amateurs: 1. Henk Mutsaars (Driessen) 7.09.35 uur, 2. Hans Vonk (Elite Meubel) 7.10.14, 3. Egbert Koersen (Batavus) 7.10.15, 4. Peter Godde (Transvemij) 7.10.29, 5. Henk de Jong (Markthof) 7.10.31, 6. Gerard Schipper (Batavus) 7.10.34, 7. Alan Peiper (Oostakker) 7.10.35, 8. Arie Versluis (Bik) 7.10.39, 9. Peter v. d. Kruys (Bossche Staalbouw) 7.10.40, 10. Jan van Tilborgh (Bas Dekker) 7.10.42, 11. Bas van Lamoen (Batavus) 7.10.45, 12. Jan Spijker (Amstel) 7.10.56, 13. Ad Prinsen (Gazelle) 7.11.02, 14. Ad van Peer (Union) 7.11.04, 15. Wim de Waal (Transvemij) 7.11.05, 16. Jan Jonkers (Union) 7.11.06, 17. Ad Wijnands (Amstel) 7.11.10, 18. Ad Polak (Becks Bier) 7.11.12, 19. Peter Koppert (Militairen) 7.11.20, 20. Rini v. d. Broek (Driessen) 7.11.26, 21. Hans Plugers (Driessen) 7.11.35, 2'2. Bert Wekema (Batavus) 7.11.38, 23. Peer Maas (Gazelle) 7.11.42, 24. Peter Damen (Driessen) 7.12.02, 25. Ron Sniijders (Bas Dekker) 7.12.03, 26. Harry Hofmans (Riejan Sports) 7.12.03, 27. Jan de Nijs (Gazelle) 7.12.16, 28. Charles Dietvorst (Transvemij) 7.12.25, 2'9. Johan Kuiken (Batavus) 7.13.31, 30. Theo Hogervorst (Bossche Staalbouw) 7.14.31.

Ploegen: 1. Batavus 21.30.30, 2; Transvemiij Verzekeringen-Van Schilt 21.32.29, 3. Driessen Stoffen-Optilon 21.33.06, 4. Gazelle-Campagnolo 21.35.01, 5. Union Fietsen 21.37.07, 6. Amstel Bier 21.38.50, 7. Nationale Militaire Ploeg 2'1.38.54, 8. Bas Dekker-Jan Janssen-Mitsubishi 21.39.28, 9. Bossche Staalbouw-Eurochemie-Jan Boeyen 21.42.11, 10. Bik Sloopwerken 21.42.26, 11. Riejan Sports-Uitkomst-Gazelle 21.49.53, 12. Becks Bier 21.52.07, 13. WSC Vooruit St. Gillis-Waas 2'2.10.19, 14. Superia 22.16.21, 15. Bakkerij Van Strien 22.18.54.

Premie: 1. Egbert Koersen (Batavus) 23 pnt., 2. Henk Mutsaars (Driessen) 22 pnt., 3. Peter Godde (Transvemij) 14 pnt., 4. Jan Jonkers (Union) 12 pnt., 5. Jan van Tilborgh (Bas Dekker) 11 pnt.

OMLYMPIA’S TOUR (24 mei t/m 1 juni).1979

Olympia's Ronde van Nederland

Vier dagen Olympia's Ronde. Bij het opmaken van de tussenbalans, na de “koninginnerit" in het Limburgse heuvelland, is het niet moeilijk om - met Jos Lammertink - vast te stellen dat Amstel Bier voorlopig de grote winnaar is. De pupillen van Herman Krott hebben in de beginfase van de 28e editie van Nederlands belangrijkste wielergebeuren voor amateurs gedomineerd. Wonnen de proloog (Mohlmann in oranje) en de tijdrit in Schijndel (Lammertink). Moesten in Schijndel en Hulsberg (zaterdag) de zege laten aan de ploeg van Driessen-Optilon (Plugers en Damen), maar haalden op zondag opnieuw doeltreffend nit.

Via Ad Wijnands kwamen de dagprijs en de bergpremie binnen. Als ploeg was de Bier-formatie weer eens de sterkste en in het klassement leek de positie van Jos Lammertink wel erg gunstig. Met dan nog eens jonge Wijnands op de tweede plek.

Wat kon er voor Krott nog misgaan? Het antwoord op die vraag is u - bij het lezen van deze regels - al voor een groot deel bekend. Want van de vijf dagen, die na het sluiten van deze editie van “Wielersport" nog resten, zijn er alweer een aantal voorbij. Of Gazelle de verslagen indruk die het team maakte nadat de coupe van Van Meer zondagmiddag was mislukt en nadat De Rooy voor het klassement kostbare tijd verspeelde, heeft weggenomen, is dan duidelijk.

In Hulsberg zag Jan van Erp-4ploegleider Jan Gisbers het allemaal nog wel zitten voor zijn mannen. „Er zijn zeker nog twaalf man die de Ronde kunnen winnen," dacht hij hardop. En vooral zijn sterk naar voren gekomen talent Adrie van de Poel zou wel eens voor een verrassing kunnen zorgen.

Maar beter dan wie ook begreep Lammertink dat hij er in Limburg nog niet was. Dat in de lange, vlakke ritten die nog volgden, gevaar school. De nationale kampioen mocht zich dan zeker de sterkste hebben getoond (ditmaal niet aanvallend, maar koel berekenend in de verdediging) en nog een tijdrit achter de hand houdend, hij verwachtte nog wel een tegenzet. Maar toch rekende iedereen al wel op een vierde achtereenvolgend Amstel-succes. Na Leo van Vliet en twee maal Hassink moest dat dan Jos Lammertink worden.

Jos Lammertink veruit de sterkste

Concurrenten geven zich te snel gewonnen

Groene trui Adrie van der Poel

Amstel pakt ook ploegenprijs

Geen twijfel mogelijk: in Olympia's 28e internationale Ronde van Nederland verdiende er maar een man te winnen. Jos Lammertink. De 21-jarige geweldenaar uit Wierden was immers in het grootste wielerevenement voor amateurs op nationale wegen veruit de sterkste. Domineerde, met steun van zijn Amstel Bier-ploeg, van start tot finish. Liet na de proloog in Bladel het oranje habijt nog als vriendendienst aan ploegmaat Mohlmann, maar trok het daarna in Schijndel al resoluut over de brede schouders.

Om er nimmer meer afstand van te doen. Noch Limburg, noch de verraderlijke vlakke ritten naar de hoofdstad brachten Jos Lammertink in gevaar. Hij was en bleef de ware leider. Die in zijn derde Ronde opeiste waartoe velen hem al eerder in staat achtten. Lammertink, in de vorige twee edities van Olympia's spektakel een voorbeeldige knecht van dubbele winnaar Arie Hassink, nam nu plaats op het eerste plan.

Goroutineerde Hassink maakte (gehinderd ook door een knieblessure) plaats voor zijn zeven jaar jongere trainingsmakker. Begreep, nadat ^;de tijdrit in Schijndel en het weekeinde in de heuvels hem op achterstand hadden gebracht, waar zijn plaats was. En hielp Lammertink na een tweede prijs in 1977 en een vierde in 1978 ditmaal op weg naar die enorme bokaal voor de winnaar.

Het Amstel-succes in de Ronde was trouwens bijna even compleet als in 1976, toen Leo van Vliet primus word. Want achter Lammertink greep Maastrichtenaar Adje Wijnands (20 pas) naar het zilver. Pakte de Limburger de bergprijs mee. En was Amstel als ploeg ook nog eens winnaar. Bovendien veroverde de Bierbrigade liefst vijf ritzeges, tegen Driessen-Optilon drie; Batavus, Bik, Rusland en Gazelle elk een.

Het combinatie-klassement - de witte trui - was ook al voor Lammertink. Slechts het puntengroen moest Amstel laten aan Jan van Erp. Jonge Adrie van der Poel (19 nog), met Wijnands de revelatie van de koers, verdiende dat. En voor de Rus Jarkin was er dan nog de zege in het sprintklassement.

Amstel overheerste dus. Lammertink “superstar", was het motto. Want, en dat was een kleine smet op het grote succes, de concurrentie legde zich wel erg vlug bij zijn superioriteit neer. Jos hoefde niet eenmaal, zelfs in de heuvels niet, echt in de aanval te gaan. In feite had hij aan zijn tijdrit-triomfen genoeg. De proloog en het “uurwerk" in Neede en Schijndel leverden hem zoveel voorsprong op (ook al omdat daarbij drie kwart minuut bonificatie kwam) dat Lammertink „op rozen" zat. Zonder doornen zelfs. Want de rivalen “prikten" niet eens. Toonden gebrek aan initiatief. Hadden angst. Kortom: lieten zich overdonderen door die ene ploeg.

Onzin natuurlijk om dan over een “gedevalueerde" koers te praten. Herman Krott maakte er zich zelfs nog even boos over. „Want," riep hij uit, ,dat zeggen verliezers altijd. Maar volgens mij is de Tour nog precies dezelfde als toen ik er zestien jaar geleden in kwam. Er is maar heel weinig veranderd."

Desondanks toch verwijten aan Lammertink's tegenstanders. Te snel klonk het „Hij is toch de sterkste" en “Wat moeten we dan waar ondernemen". Joop Middelink, de oud-wegcoach en nu voor misschien wel de laatste of anders een van de laatste keren (want hij wil zich langzaam terugtrekken) algemeen coordinator van Olympia's spektakel, vertolkte de mening van veel volgers. “We hebben in ons land voldoende knappe amateurs. Maar daar blijft het bij. Ze kunnen hard, soms erg hard fietsen. Al missen ze helaas een ding: persoonlijkheid."

Die wel van Lammertink afstraalt. Zoals hij in de tijdritten op de Fromberg en op de laatste dag even liet zien wie er de leider was. Zoals hij - koel berekenend - telkens ook weer reageerde. Attent bleef op elke vlucht (ook al ging het eenmaal bijna mis). Dat tekent de ware kampioen. Lammertink: “Ons doel was een aanval voorkomen. Er voor zorgen dat een gevaarlijke ontsnap- ping nimmer verder reikte dan een minuut. Daarmee ontzenuw je toch elk gevaar." Jos heeft geleerd. Ook van zijn harde verlies in de Driedaagse van Noord-Holland. Eerlijk: „Ik reed daar te veel achterin. Dat kostte me in de slotrit de zege. Maar het gebeurt me niet nog eens. Nu bleef ik telkens bij de eerste tien."

Jos Lammertink, na de w.k. (op weg en baan) debuterend als beroepsrenner bij Joop Zoetemelk, is gegroeid. Blikt terug: „Van huis uit ben ik nerveus. Heb ik de neiging om overal en achter iedereen aan te gaan. Maar dat wen je af. Nu durf ik, eenmaal in gunstige positie, de zaken rustig te bekijken."

Hoe effectief weet de concurrentie. Adrie van der Poel bewonderend: „Jos verdient die overwinning. Hij was overal de beste. Ik zou niet weten waar ik hem had moeten kloppen." En ploegleider Jan Gisbers daarop inhakend: ,Adrie is nog zo jong. Van mij mocht'ie pas in elke rit in de finale, de laatste 30 km wat proberen. Maar dan was Jos er telkens bij. Heus, van Van der Poel zullen we volgend seizoen meer horen. Dan is hij echt de man."

Berusting dus bij Jan van Erp. Berusting ook bij Gazelle, bij Driessen, Union, noem maar op ... Amstel's vierde achtereenvolgende triomf werd geaccepteerd. De ploegleiders dachten er niet aan gezamendijk daar iets tegen in te brengen. Sterker nog. Ook bij Lammertink c.s. was er verbazing over de manier waarop iedereen zijn eigen belangen en belangetjes verdedigde. Waarop zelfs renners op de tiende, elfde plaats voorkwamen dat een vlak achter hen geklasseerde rivaal een paar seconden terugwon. Dat was het verschil met de Ronde van 1978. In de rit naar Nibbixwoud kwam door een eensgezindheid van de overigen de positie van Hassink toen wel in gevaar. Lammertink hoefde niet door die “hel". Voor hem slechts eerbiedige blikken.

Olympia's Ronde verliep in 1979 erg eenzijdig. Misschien moet er dan toch naar een andere formule worden gezocht. Zou Amsterdam als finishplaats mogelijk kunnen afvallen. Een vurig pleidooi voor een Limburgse finale van de Ronde hielden twee amateurs die (en zij behoorden tot de uitzonderingen) dan nog wel durfden aan te vallen, Theo de Rooy en Jan Jonkers. Er is iets voor te zeggen. De mogelijkheid op een wisselende toppositie in de aanloop lijkt groter, zonder dat in de heuvels het klassement is gemaakt.

Ook drie tijdritten is wat veel van het goede. En aan de plaatselijke rondjes (met alle begrip voor organisatoren, sponsors en publiek) hebben de meeste renners eveneens weinig behoefte. Kortom: de Commissie Olympia's Ronde heeft, na de toch zeker geslaagde 28e editie, weer wat om over na te denken. Zoals ook de meeste ploegleiders en renners bij het doornemen van de uitslagen en het koersverloop eigenlijk eens bij zichzelf te rade zouden moeten gaan. „Want," gaf Jan Gisbers dan tenslotte toe, “natuurlijk ligt een deel van de schuld aan het ontbreken van spanning bij ons. We hebben er allemaal erg snel in berust. In feite was Jos Lammertink, na de proloog in Bladel, al winnaar."

BLADEL: proloog 9.2 km

Voor de tiende maal Bladel. Het college van Burgemeester en Wethouders van het gastvrije Brabantse dorp en het organisatiecomite Het Snelle Wiel verwelkomden in een feestelijke entourage opnieuw het Ronde-circus. De karavaan, met twee jubilarissen (algemeen coordinator Joop Middelink en penningmeester Willem Bloos namen voor de 25e keer deel aan de organisatie van het belangrijkste wielerevenement voor amateurs in Nederland), voelden zich er thuis.

Ook de renners: 108 in getal, verdeeld over 18 ploegen. Geen 19 dus, want op het allerlaatste moment kwam via de KNWU het bericht dat de Italianen het lieten afweten. Slechts vier buitenlandse formaties (Rusland, Tsjechoslowakije, Canada en West-Duitsland) presenteerden zich derhalve voor het fraaie gemeentehuis.

Maar even later, nadat een dreigende regenbui toch snel was weggetrokken, waren de hoofdrollen weer voor de Nederlanders. Zij zorgden - al hadden de Russen wel een goed koppel (Kouzhetzow -Dedenow) - voor meteen al flinke verschillen in de tussenstand na ruim 9 kilometer. En voor een verrassende drager van de oranje leiderstrui: Gerrit Mohlmann.

Want in zijn zesde Olympia's Ronde mocht 28-jarige achtervolgings- kampioen dan toeh eens het moment mee~maken waarop een Rondemiss, ditmaal Miss Erima (Ria Koevoets), hem als aanvoerder van het algemeen klassement kuste. Uitgerekend in Bladel, waar Mohlmann ook in 1978 de rit won, beloonde de ploeg van Amstel Bier Gerrit voor acht jaar trouwe dienst. Ploegleider Herman Krott, al op de eerste dag meteen weer volop “in beeld", grijnzend: “Hij heeft al zoveel voor anderen gedaan, dat iedereen Gerrit dit graag gunt. Natuurlijk, Jos Lammertink is op dit moment absoluut de sterkste. Maar toch kozen we niet voor een combinatie Lammertink-Hassink. Een duo dat misschien nog vlugger over het parkoers was gegaan. Nee, Jos reed met Gerrit. En hij liet Mohlmann op de streep graag voorgaan. Want ook Jos weet dat hij zoiets dubbel en dwars verdient. Want, pas op, als er de volgende dag iets met Jos zou gebeuren, is Mohlmann (ook in het oranje) de eerste die op hem wacht. Daarover kan geen misverstand zijn. Wij, Amstel Bier dus, gokken in deze Ronde op Lammertink."

En terwijl Jos (na de proloog in de groene puntentrui) instemmend meeluisterde, bevestigde Krott nog eens wat er vorig jaar, na die veelbesproken etappe door de Markerwaard, was afgesproken. Daar “offerde" de ploegleider het jonge talent Lammertink voor de “zekerheid" van een zege van Hassink. Mocht Jos in een vlucht (met o.a. Oosterbosch) niet doorgaan om de tweede achtereenvolgende overwinning van routinier Hassink niet in gevaar te brengen. De klok gaf Krott later gelijk. Al leek het of hij toen sportief gezien een aanvechtbare beslissing nam, in de tijdrit zou anders toch Lammertink de eindzege he~bben moeten laten aan Oosterbosch.

Maar nag dezelfde avond besliste Krott dat in 1979 de nu 28jarige Hassink (bezig aan zijn tiende Ronde) zou moeten wijken voor de zeker zo eerzuchtige nationale kampioen, die liefst zeven jaar jonger is en na de w.k. in eigen land, een profcarriere ambieert. Lammertink in zijn derde Olympia's Ronde kopman dus. Want in de etappe-wedstrijden is er bij Amstel wel degelijk een strakke tactiek.

Krott: „In de klassiekers laat ik de jongens vrij. Zeker in het voorjaar. Pas een maal reden we echt als ploeg dit seizoen. In Midden-Nederland. En het resulutaat (Jos 1, Ad Wijnands 2) was ernaar. In Olympia's Ronde benaderen we de koers anders dan in het eendaagse werk. Trouwens: niemand hoeft mij natuurlijk nog iets daarover te leren. Voor de zestiende keer staat er nu een Amstel-ploeg aan het vertrek. En voor de zestiende keer pakken we ook een oranje trui. Ieder jaar hebben we de leiding minstens een dag gehad."

De laatste drie seizoenen zelfs tot in Amsterdam. Een maal Leo van Vliet en twee keer Arie Hassink brachten de eindbuit binnen. Maar toch. Toch begon Hassink in 1979 niets meer en niets minder dan een “beschermd" renner. Krott: „Ik ben de baas. Ik bepaal de tactiek. Heus, Arie krijgt zijn kans. In Limburg mag'ie laten zien wat hij kan. Dan moet Jos maar proberen te volgen. Zo is de afspraak. Niet anders."

Vooralsnog bevestigde Lammertink in de eerste kilometers het in hem gestelde vertrouwen. Maar ook Hassink (met Ad Wijnands) maakte een prima tijd. Het verschil tussen de twee koppels was 19 seconden. Slechts een duo kon zich daar tussen wringen. Jan van Erp's Guus Bierings (veroverde het wit van de „combine") en Johnny Broers verloren op Mohlmann-Lammertink niet meer dan vijf seconden. Maar - en dan inclusief de bonificaties - Theo de Rooy en Ad Prinsen (het sterkste Gazelle-tweetal) waren al 38 seconden kwijt. En Mutsaars, Koot, Van Meer enz. nog iets meer.

Amateurs: 1. G. Mohlmann-J. Lammertink (Amstel) 9.2 km in 11.213 min. (m. bon.), 2. G. Bierings-J. Broers (Van Erp) 11.33 (m. bon.), 3. A. Hassink-A. Wijnands (Amstel) 11.51 (m. bon.), 4. A. Prinsen-Th. de Rooy (Gazelle) 12.01, 5. V. Kouzhetsov-W. Dedenov (Rusland) 12.02, 6. G. Schipper-J.Kuiken (Batavus) 12.03, 7. J. van Tilborgh-Th. Hogervorst (Bossche Staalbouw) 12.03, 8. N. Hilberink-G. Veltscholten (R en B Glas) 12.05, 9. A. v. d. Poel-F. Moons (Van Erp) 12.07, 10. H. Koot-H. Mutsaars (Driessen) 12.07, 11. P. Godde-W. de Waal (Transivem(j) 12.10, 12. F. Loffelholz-D. Munch (W.Dl4.) 12.11, 13. J. van Meer-G. Ammerlaan (Gazelle) 12.12', 14. W. Albersen-H. de Wilde (R en B Glas) 12.13, 15. M. Jurco-K. Randak (Tsj.) 12.16, 16. J. Jonkers-W. van Dongen (Union) 12.17, 17. H. Vonk-F. Schur (Elite Meubel) 12.18, 18. O. Log^-win-N. Gomenjoek (Rusland) 12.18, 19. H. Stamsnijder-H. Vaanhold (De Uitkomst) 12.19, 20. R. v. d. Broek-H. Nieuwdorp (Driessen) 12.20, 21. T. Peeters (Amstel) 12.2(1, 22. P. Maas-D, Klein (Gazelle) 12.22, 23. A. Versluis-J. Klomp (Bik) 12.24, 24. D. van Egmond-P. Koppert (Militair) 12.25, 25. E. Koersen_rB. Wekema (Batavus) 12.25, 2$. B. van Lamoen-Th. Huyzen (Batavus) 12.25, 27. P. v. d. Kruijs-P. van Leeuwen (Van Erp) 12.26, 28. J. Pokorny-Th. Cerny (Tsj.) 12.26, 29. E. d'Ornellas-P. Harvey (Canada) 12.28, 30. B. Huveneers-J. Posthuma (Bik) 12.29.

Gemiddelde snelheid winnende koppel: 47.517 km per uur.

Eerste etappe: BLADEI.-SCHIJNDEL 114 km

Slagregen. Een zicht van soms nauwelijks honderd meter. Een ijzige wind. Het was alsof de weergoden in toorn ontstaken tijdens de openingsrit van de 28e Ronde. Een overigens wat ongewone etappe. Met eerst een lus rond, Bladel, vervolgens de zeer korte verplaatsing naar Schijndel en daarna nog eens vier plaatselijke ronden van elk tien kilometer. Aan de wens van regionale organisatoren (en sponsors) was duidelijk weer eens voldaan. Olympia's Ronde begon met wat in feite niet meer was den een criterium-met-aanloop.

Al maakte het weer er geen pleziertocht van. Zeker niet voor leider Gerrit Mohlmann. De Apeldoorner verloor al spoedig het contact met de hoofdmacht. Kwam nog wel een of twee maal tot bij de laatsten van het peloton, maar belandde toch ten slotte in een groepje achterblijvers, dat op 5.33 min. na dagwinnaar Hans Plugers over de eindstreep ging.

Mohlmann dus leider af. Ploegmaat Jos Lammertink verruilde groen voor oranje. Hij begon in de beste positie aan de eerste individuele tijdrit, gevolgd door het Limburgse weekeinde, waarin de confrontatie met ook Hassink mocht worden verwacht. Want de kampioen maakte wel deel uit van de grote groep die uiteindelijk in een massale sprint de prijzen verdeelde. Reed, met Hassink en de voortvarend vertrokken Russen, vrijwel voortdurend in de spits van het veld.

Een lint dat op de smalle steenstroken nogal eens brak. Al na 12 km lag het in drie stukken. Met daarvoor nog de Russen Anatoli Jarkin (won vorig seizoen drie ritten in de Ronde van Slowakije, na felle spurtduels met Ger Slot) en Serge Pribijl, de Sowjet-renner die bij de proloog zo'n tien minuten te laat aan de start verscheen. Natuurlijk was het nog veel te vroeg voor een geslaagde stunt, maar ook in het verdere verloop bleven de Russen goed meedoen. Maakten zij met liefst vier man deel uit van de toch kansrijke vlucht en grepen ze tenslotte de dagploegen- en de prestatieprijs (Jerkin).

De ontsnapping kwam tot stand na 30 km. Dertig man voorop. Twee van Amstel (Hassink en Lammertink), een West-Duitser (Flogel), een Tsjech (Frantisek), zoals gezegd vier Russen (Jerkin, Koezhetsow, Dedenow en Pribijl), twee van Batavus (Koersen en Huijzen), een van Bossche Staalbouw (Jan van Tilborgh), vier van Driessen (Knot, Plugers, Van de Broek en Damen), twee van Elite (Schur en Vonk), drie van Gazelle (Van Meer, De Rooy en Prinsen), vier van - op huis aan koersend - Jan van Erp (Bierings, Moons, Broers en Van de Poel), een van R en B (Hilberink), twee van De Uitkomst (Stamsnijder en Hofmans), twee van Transvemij (De Waal en De Wilde) en een van Union (Feiken).

Lammertink later: “Transvernij, Gazelle, de Rusisen, wij van Amstel en de Jan van Erp-jongens reden op kop. Maar toen achtereenvolgens Moons en Bierings na lekke banden terugvielen op het peloton, wilden Van de Poel en Broers ook niet meer meedoen. We hebben echt wel geprobeerd door te zetten, maar het tempo was er toch - eenmaal op het plaatselijke parkoers - uit." Ook al omdat bijvoorbeeld Driessen-chef Henk Steevens zijn mensen (van wie Damen eveneens lek reed en werd opgeslokt door de hoofdmacht,) inhield. Want kopman Henk Mutsaars ontbrak. En met hem misten bijvoorbeeld Arie Versluis (Bik), Theo Hogervorst (Bossche Staalbouw) en het Union-duo Jonkers en Van Peer de slag.

De jacht kwam dus op gang. De voorsprong (1.15 min.) slonk zienderogen. Wat plaatstootjes, na de hergroepering (in de voorlaatste Schijndelse lus), ten spijt: er moest worden gesprint. Met rappe Jan Feiken veel te vroeg in de eerste stelling. Met daarna Versluis aan de leiding. Maar uit diens wiel schoof onweerstaanbaar Hans Plugers naar voren. De uitslag werd een herhaling van de openingsklassieker, de Ster van Zwolle. Ook daarin hield 20-jarige Plugers Versluis achter zich. En daar al beloofde de Eindhovenaar dat het niet bij die ene explosie zou blijven.

Goed, hij won den wel niet meer, maar in een tweede plaats in

Zuid-Holland en een goede verrichting in de Glazen Stad zag Rini Wagtrnans toch aanleiding Plugers een plaats in zijn selectie te gunnen. Een Plugers die uiterst ingenomen bleek over eigen werk. Zelfs de niet zo beste uitslagen in de Franse Ruban Grantler Breton, waar hij vooral bergop niet meekon, deed hij af met een: “Ik heb daar weer wat geleerd." En over de minuut die hij in de proloog in Bladel verspeelde schouderophalend: „Ik ben naar de Ronde gelkomen om een rit te winnen en verder voor Mutsaars te werken."

Van Plugers kant dus geen bedreiging voor Lammertink. Van wie eigenlijk wel ? De brigade van Krott domineerde op de eerste dag weer zodanig, dat Jos in eerste insitantie verstandig aan deed maar bij ploegmaat Hassink in de buurt te blijven.

Amateurs: 1. H. Plugers (Driessen-Optilon) 114 km in 2.25.47 (m. bon.), 2. A. Versluis (Bik) 2.29.52 (m. bon.), 3. W. Albersen (R en B Glas) 2.29.57 (m. bon.), 4. R. v. d. Broek (Driessen-Optilon) 2.30.02, 5. S. Pribijl (Rusland), 6, A. v. d. Poel (Van Erp), 7. J. Feiken (Union), 8. J. Kuiken (Batavus), 9. P, Maas (Gazelle), 10. A. Hassink (Amstel), 11. V. Kouzhetshov (Rusland), 12. T. Huijzen (Batavus), 13. J. van Tilborgh (Bossche Staalbouw), 14. P. v. d. Kruijs (Van Erp), 15. A. Jarkin (Rusland), 16. A. Jongejan (Music Service), 17. D. van Egmond (Militair), 18. W. de Waal (Trans.vemij), 19. K. Randak (Tsj.), 20. A. Hoezen (Bossche Staalbouw).

KLASSEMENTEN NA DE EERSTE ETAPPE

Individueel: 1. J. Lammertink (Amstel) 2.41.25, 2. J. Broers (Van Erp) 2.41.35, 3. G. Bierings (Van Erp) 2.41.35, 4. A. Hassink (Amstel) 2.41.53, 5. A. Wiinanids (Amstel) 2.41.53, 6. Th. de Rooy (Gazelle) 2.42.03, 7. A. Prinsen (Gazelle) 2.42.03, 8. V. Kouzhetsov (Rus.land) 2.42.04, 9. W. Dedenov (Rusland) 2.42.04, 10. J. Kuiken (Batavus) 2.42.05,

Tweede etappe (1e deel) : ind. tijdrit SCHIJNDEL 20.2 km

De eerste proef „op eigen kracht" maakte de verschillen alleen maar groter. Superieur raffelde Lammertink de dik 20 kilometer rond Schijndel af. Met een winst van liefst, 21 seconden op Adrie van de Poel en 50 seconden op een verrassende Theo Hogervorst (overigens een bevestiging van zijn stijgende vorm in de laatste klassieikers) was het klassement meteen voorlopig gemaakt. Want specialisten als Mutsaars en Schipper verloren nog iets meer. Bierings klokte al 57 seconden verlies en Kuiken meer dan een minuut.

Een echte concurrent als De Rooy liefst 1.24 min. En Hassink 1.31 min., evenals later zo opmerkelijke Wim de Waal. De grootste verliezer werd echter Jac. van Meer. Met 3.21 min. nadeel werd het karwei voor de kleine Gazelle-klimmer wel heel lastig.

Trouwens: een eerste blik op het klassement leerde dat er Lammertink weinig kon gebeuren. Al mocht het trio Jan van Erppionnen achter hem (op meer dan een minuut) niet worden onderschat. Hassink en De Rooy waren evenwel op resp. 2.14 en 2.17 min. even “uit beeld". Van de Poel verdliendie met zijn verrichtingen op weg naar Limburg het groene puntenhabijt.

Amateurs: 1. J. Lammertink (Amstel) 20.2 km in 26.26 min. (m. bon.), 2. A. v. d. Poel (Van Erp) 26.59 (m. bon.), 3. T. Hogervorst (Bossche Staalbouw) 27.26 (m. bon.), 4. H. Mutsaars (Driessen) 27.32, 5. G. Schipper (Batavus) 27.32, 6. G. Bierings (Van Erp) 27.38, 7. J. Kuiken (Batavus) 27.44, 8. G. Veltscholten (R en B Glas) 27.44, 9. J. Broers (Van Erp) 27.49, 10. H. Vonk (Elite) 27.51, 11. A. Prinsen (Gazelle) 27.55, 12. M. Jurco (Tsj.) 27.56, 13. A. Versluis (Bik) 28.05, 14. T. de Rooy (Gazelle) 28.05, 15. W. Dedenov (Rusland) 28.07, 16. A. Hassink (Amstel) 28.12, 17. W. de Waal (Transvemij) 28.12, 18. B. van Lamoen (Batavus) 28.17, 19. W. van Dongen (Union) 28.17, 20. H. Nieuwdorp (Driessen) 28.18.

KLASSEMENTEN NA DE TIJDRIT

Individueel: J. Lammertink (Amstel) 3.07.51, 2. A. v. d. Poel (Van Erp) 3.09.08, 3. G. Bierings (Van Erp) 3.09.13, 4. J. Broers (Van Erp) 3.09.24, 5. T. Hogervorst (Bossche Staalbouw) 3.09.31, 6. G. Schipper (Batavus) 3.09.37, 7. H. Mutsaars (Driessen) 3.09.41, 8. J. Kuiken (Batavus) 3.09.49, 9. A. Prinsen (Gazelle) 3.09.58, 10. A. Hassink (Amstel) 3.10.05,

Tweede etappe (2e deel) : SCHIJNDEL-HULSBERG 136 km

Wat zo rustig begon (met een gemiddelde van nog geen 38 km in het eerste uur) liep toch nog uit op een ouderwetse “rit naar Limburg". De etappe waarin het gevaar vooral schuilt in de finale. Vorig jaar nog merkte Bert Oosterbosch hoe zwaar die eerste bulten (de Snijdersberg en de Schieversberg) kunnen zijn na een inspanning 's morgens in de tijdrit. En ditmaal testte het peloton Jos Lammertink.

Maar de kampioen bezweek niet. Leidde voorbeeldig op het kritieke moment (ondanks materiaalpech) de jacht en kon daarom na afloop, met ploegleider Krott, vertellen dat het hem allemaal nog was meegevallen. En dat het allemaal, misschien vooral na Limburg, nog wel lastiger zou worden.

De sluipaanval kwam tot stand bij Echt. Wat plaagstootjes kregen een vervolg in de demarrages van Van Lamoen, Moons en Hofmans. Dat ging nog niet door, maar ineens waren er wel veertien renners weg. De Tsjech Frantisek, militairen Van Mulken en Knipping, Batavus-masmen Wekema en Huijzen, Bile's Posthuma, Peter Damen van Driessen, Peer Maas namens Gazelle, Jan van Erp's Moons, Seuntjens van R en B, Stamsnijder en Hofmans van De Uitkomst en Dohmen en De Waal van de (naast organiserend Olympia) enige clubsponsor in koers: Transvemij-Van Schilt.

Even leek ook dat niets te worden, maar toch groeide de voorsprong. Wat valpartijtjes in het peloton, een kapotte pion van Lammertink en zie: ineens weer de chronometer 2.20 min. aan. Het werd nog meer. Zeeuw Wim de Waal (op 2.33 min. de best geklasseerde koploper) reed zelfs een poosje ,virtueel" in oranje. Al zette Lammertink zich wel, degelijk op de Snijdersberg persoonlijk op kop van de achtervolgers.

Vooraan moest Posthuma lossen. Het liep allemaal ook niet meer zo fameus. De Waal later: “Er reden te weinig mensen echt mee. Zelfs die van Batavus niet, al hadden die toch voor het ploegenklassement een klap kunnen maken. Zonde toch dat er niet een of twee Russen bij zaten. Of een mannetje van Jan van Erp dat wat 'korter' in het klassement stond dan Moons. Want nu werd het niks."

Al probeerden De Waal en Dohmen nag wel wat te forceren. Ze kwamen zelfs even samen weg in een fase waarin Arie Hassink ploegleider Krott in staat van alarm bracht. De ketting sloeg muurvast tussen de derailleur en het leader. En ijlings moest Arie een nieuwe fiets worden aangereikt, waarop de Needenaar een zeer knappe jacht afsloot met het brengen van de achterste groep van het peloton bij de eerste jagers.

Die intussen de vluchters in zicht kregen. En als eersten de Tsjech Frantisek en ... De Waal opslokten. De Zeeuw worstelde met een levensgrote inzinking. Honger en ijzige kou verlamden de benen. De Waal zou zelfs nog achter het peloton (waarin Van de Poel door een val wat seconden versipeelde ) finishen.

Maar de anderen bleven net buiten schot. Al naderde o.a. Jacques van Meer wel even heel erg dicht op het parkoers van aankomst, waar hij in 1978 twee maal won. De dagwinst ging intussen weer naar de groep Driessen-Optilon. Ditmaal reed 20-jarige Peter Damen uit Drunen triomfantelijk over de streep. Het Brabantse talent dat vooral “omhoog" opmerkelijk meekwam (hij is dan ook een van de renners die binnenkort de Ronde van Oostenrijk rijden) legde de basis voor zijn eerste seizoen- winst in een tempo-versnelling met Wekema.

Maar de Drent, die vorig jaar nog even (in Nibbixwoud) eerste in het klassement was, moest op een klimmetje afhaken. En alleen ging Damen door. Na de derde plaats in Midden-Nederland en de tweede in De Kempen, nu dus een zege. Al besefte Damen zelf spijtig dat hij toch's morgens in de tijdrit iets te veel had verspeeld om aanspraken op een top-plaats te mogen maken. „Maar," grijnsde hij, “morgen is er weer een dag."

Amateurs: 1. P. Damen (Driessen-Optilon) 136 km in 3.26.02 (m. bon.), 2. P. Maas (Gazelle) 3.26.17 (m. bon.), 3. F'. Moons (Van Erp) 3.26.22 (m. bon.), 4. M. Dohmen (Transvemij) 3.26.31, 5. R. Seuntjens (R en B Glas) 3.26.38, 6. B. Wekema (Batavus), 7. T. Huijzen (Batavus), 8. A. van Mulken (Militair), 9. D. Knipping (Militair) 3.26.44, 10. H. Hofmans (De Uitkomst) 3.26.58, 11. H. Stamsnijder (De Uitkomst), 12. H. Vaanhold (De Uitkomst) 3.27.08, 13. P. Koppert (Militair), 14. F. von Loffelholz (W.Dld.), 15. G. Bierings (Van Erp), 16. J. Jonkers (Union), 17. J. van Meer (Gazelle), 18. V. Kouzhetsov (Rusland), 19. R. van Dijk (Elite) 3.27.14, 20. O. Logwin (Rusland) 3.27.16.

Dagploegenklassement: 1. Militair 10.20.30, 2. Batavus 10.20.32, 3. Driessen-Optilon 10.20.49, 4. Gazelle 10.20.51, 5. Jan van Erp 10.20.51, 6. Uitkomst 10.21.04, 7. Rusland 10.21.40, 8. West-Duitsland 10.21.40, 9. Elite 10.21.46, 10. Bile Sloopwerken 10.21.48.

Sprint: 1. F. Moons (Van Erp) 8 pnt., 2. J. Feiken (Union) 7 pnt., 3. W. van Dongen (Union) 7 pot., 4. H. Plugers (Driessen) 7 pnt., 5. T. Huijzen (Batavus) 5 pnt.

KLASSEMENTEN NA DE TWEEDE ETAPPE

Individueel: 1. J. Lammertink (Amstel) 6.35.07, 2. G. Bierings (Van Erp) 6.36.21, 3. J. Broers (Van Erp) 6.36.40, 4. Th. Hogervorst (Bossche Staalbouw) 6.36.52, 5. H. Mutsaars (Driessen) 6:36.57, 6. A. v. d. Poet (Van Erp) 6.36.58, 7. J. Kuiken (Batavus) 6.37.05, 8. A. Prinsen (Gazelle) 6.37.14, 9. A. Hassink (Amstel) 6.37.211, 10. Th. de Rooy (Gazelle) 6.37.24

Derde etappe: HULSBERG-HULSBERG 152 km

De Limburgse heuvels deden hun werk. In Hulsberg konden aan het slot van de “koninginnerit" opnieuw aanzienlijke tijdverschillen worden genoteerd. Werd het klassement toch weer opnieuw gemaakt. En mocht de ploeg van Amstel Bier zich de voorlopige winnaar noemen. Want zowel de dagprijs (Ad Wijnands) als het bergklassement (weer Wijnands), het ploegenklassement en de eerste twee plaatsen in de individuele stand (Lammertink en Wijnands) waren voor de mannen van Herman Krott.

Met Lammertink dus als de voornaamste kandidaat voor de eindbuit. De kampioen verdedigde zich immers sterk. Hij kwam in Limburg dan wel niet aan een indrukwekkende solo, zoals in het verleden Arie Hassink en Fedor den Hertog, toe, maar zorgde voor een uiterst effeetief verweer wanneer dat, echt nodig was. En reed en passant ook nog wat gevaarlijke mannen op grotere achterstand.

Het lokale lusje rond Hulsberg was voor sommige renners al te lastig. De Dennenberg en Snijdersberg eisten slachtoffers. Op de Adsteeg dreigde de wedstrijd Johan Kuiken te verliezen. Maar de Batavus-coureur verbeet de pijn en zette toch - voor de bezemwagen - door. Hij verloor een half uur, maar bleef voorlopig nog in koers.

Daar in Beek openden ook de Jan van Erp-renners de aanval. Een reeks offensieven tegen de positie van Lammertink? Nee. Het bleef bij die - veel te vroege - uitval van Johnny Broers. Hij ging mee, toen Albersen attaqueerde. En al snel liep de winst op tot 1.20 min. Maar op de Cauberg was het gedaan. Wijnands, Lammertink, Schur, De Rooy en Hassink reden op kop van de groep die terugkwam.

Op het w.k.-parkoers, op weg naar de eerste beklimming van de Keutenbierg (na 80 km), maakte Jacques van Meer zijn plannen duidelijk. “Afgeschreven," bromde de dreumes uit Wouw later. “Dat dachten ze van mij. Maar ik wilde toch nog eens laten zien, dat ik er wel wat van kan. En ik heb toch de mannen laten werken."

Met de Duitser Flogel duwde Jackske zich omhoog. Het peloton reageerde. Hassink, Wijnands, Lammertink, Mutsaars, Damen, Schur, Maas, De Rooy, Prinsen, Bierings, Moons, Broers,

Van de Poel, Stamsnijder en Dohmen vooraan. Vlak daarna pikten Peeters, Von Loffelholz, Lilbeck, Jurco, Logwin, Dedenov, Wekema, Koot, Van de Broek, Vonk, Van Dijk, Van der Kruijs, Hilberink, Vaanhold, Van Peer en Van Dongen aan. De voornaamste afwezige op dat moment (en ook later zou hij van de toppers het moest verliezen) was Hogervorst.

Hij meldde zich even daarna overigens nog wel in de spits, maar daar demarrelerde Van Meer intussen opnieuw. En ditmaal waren Amstel's bewaker Ad Wijnands en verrassend goed in de heuvels veldritkampioen Hennie Stamsnijder mee. Dat trio sloeg een flinke kloof. Al bedankte Wijnands voor de zware arbeid (Van Meer: „Al die tijd aan het wiel. En me dan nog komen kloppen. Dat is hard. Maar ja, ik kan Ad niets kwalijk nemen. Hij kan niet anders doen, omdat het belang van zijn ploeg dat eiste.") en moest Van Meer even met pech lossen, het duo Van Meer-Stamsnijder ging onverdroten voort.

Bij Simpelveld was de afstand tot de hoofdmacht 1.20 min. En begon er zowaar een mogelijkheid te bestaan dat Stamsnijder (op 2.58 in de stand) of Wijnands (op 3.10) de oranje trui zouden pakken. Voor Lammertink was dat reden in actie te komen. Hij kreeg gezelschap van de Duitser Von Loffelholz, de Rus Dedenow, good-old Frits Schur, Theo de Rooy, Ad van Peer en erg gemakkelijk bergop rijdende Adrie van de Poel.

De rest van het pelotannetje verachterde verder. Liefst drie minuten. Maar ook Lammertink en zijn makkers kwamen nog niet dichterbij: 1.45 min, Pas in de buurt van de Fromberg probeerde Jos alleen naar voren te fietsen. Eerlijk: “Dat ging niet. Van de Poel en Von Loffelholz bleven bij me. Daarna heb ik niet meer aangedrongen. Alleen gezorgd dat de verschillen (tenslotte net iets meer dan een minuut) klein bleven." In de tempo-versnelling gingen wel De Rooy, de Rus Dedenov, Van Peer en als laatste ook Schur ten onder. Zij vielen terug op een groepje met Hassink, Kuys, Wekema, Mutsaars, Koot, Damen, Bierings, Broers en Jonkers, dat intussen ook weer uit de hoofdmacht was weggegaan.

Beweging genoeg dus. Maar voor het klassement geen schokkende zaken. Al zorgde de bonificatie voor Wijnands wel voor een tweede plaats in de tussenstand. Hij schoof er net mee langs Van de Poel.

Amstel Bier aan de winnende hand. Er volgen nog vijf dagen.

Amateurs: 1. A. Wijnands (Amstel) 152 km in 3.51.29 (m. bon.), 2. J. van Meer (Gazelle) 3.51.34 (m. bon.), 3. H. Stamsnijder (Uitkomst) 3.51.48 (m. bon.), 4. J. Lammertink (Amstel) 3.52.49, 5. A. v. d. Poel (Van Erp), 6. F. von L6ffelholz (W.Dld.), 7. F. Schiir (Elite) 3.54.15, 8. Th. de Rooy (Gazelle) 3.54.17, 9. P. Kuys (Elite), 10. A. Hassink (Amstel), 11. B. Wekema (Batavus), 12. G. Bierings (Van Erp), 13. H. Koot (Driessen), 14. A, Prinsen (Gazelle), 15. H. Mutsaars (Driessen), 16. J. Jonkers (Union) 3.54.22, 17. A. van Peer (Union), 19. W. Dedenov (Rusland) 3.54.29, 20. R. van Dpk (Elite) 3.55.16.

De volgende renners hebben gedurende deze etappe de wedstrijd gestaakt: E. van den Eynde (Canada), T, Cerny (Tsjechoslowakije), J. van Tilborgh (Bossche Staalbouw), G. Okkes (Music Service), Th. Appeldoorn (Union).

Dagploegenklassement: 1. Amstel 11.38.50, 2. Gazelle 11.40.18, 3. Van Erp 11.42.40, 4. Driessen 11.42.54, 5. West-Duitsland 11.43'.29, 6. Elite 11.4:3.52, 7. Uitkomst 11.44.03, 8. Union 11.44.18, 9. Batavus 11.45.21, 10. Rusland 11.46.39.

Sprint: 1. J, Broers (Van Erp) 14 put., 2. W. Albertson (R en B Glas) 10 pnt., 3. F. Moons (Van Erp) 7 pot., 4. J. Lammertink (Amstel) 5 pnt; 5. F. Schur (Elite) 4 put.

KLASSEMENTEN NA DE DERDE ETAPPE

Individueel: 1. J. Lammertink (Amstel) 10.27.56, 2. A. Wijnands (Amstel) 10.29.46, 3. A. v. d. Poel (Van Erp) 10.29.47, 4. H. Stamsnijder (De Uitkomst) 10.29.53, 5. G. Bierings (Van Erp) 10.30.38, 6. J. van Meer (Gazelle) 10.30.58, 7. F. von Loffelholz (W.Dld.) 10.31.03, 8. H. Mutsaars (Driessen) 10.31.14, 9. A. Prinsen (Gazelle) 10.31.31, 10. A. Hassink (Amstel) 10.31.38,

Vierde etappe: HULSBERG-ST. WILLEBRORD 193 km

Veelbetekenend wees sponsor Jan van Erp er in Hulsberg al op. Zijn wegkapitein Piet van der Kruijs droeg de “paniekpet". Alsof de 31-jarige Helmonder, die na Olympia's ronde nu dan toch echt stopt met de wielersport (hij gaat meer aandacht aan zijn gezin geven en vindt het niet langer verantwoord om werk en topsport te combineren), trotse lijstaanvoerder Jos Lammertink wilde waarschuwen. Want in de langste rit van de ronde school gevaar.

De 101 renners die er aan begonnen (en al snel waren het er na het opgeven van Wessel van Keuk 100) zagen al kort na het vertrek Dedenow in de aanval. Het tempo in de groep achter de Rus schommelde. Dan weer ging het 60 km per uur, dan weer viel de teller terug tot nauwelijks 30.

Met, nadat Dedenow het nutteloze van zijn eenzame avontuur had ingezien, telkens weer andere vluchters. Mannen als Nieuwdorp, Van der Kruijs, Prinsen, De Rooy, Von Loffelholz, Gomenjoek, Maas en Piet van Leeuwen. Renners ook die steevast een Amstel-bewaker in het wiel hadden. Dan weer Mohlmann, dan weer Peeters en soms ook Hassink.

Zo ging dat tot Hilvarenbeek (na 133 km) toe. Met voor eigen supporters Van Leeuwen in vooruitgeschoven stelling. De Waal kwam later bij hem. En ook Nieuwdorp. Daarna ging De Waal nog eens. Dit keer met al even strijdlustige De Rooy. Opnieuw was de inspanning hevig, maar kort.

Tot dan in de omgeving van Goirle (140 km) Bredanaar Wies van Dongen demarreerde. De Union-renner kreeg Amstel's Theo Peeters bij zich. En kort daarna pikte Peter Damen (Driessen-Optilon) aan. En zie: de winst liep op tot 1.54 min. tussen Alphen en Chaam (155 km). Werd zelfs dik twee minuten, voordat een tweede groepje zich losmaakte uit de hoofdmacht.

Weer zat De Waal erbij. Transvemij-Van Schilt mikte dicht bij huis op een succes. En weer ook Gazelle's De Rooy. Dit keer zelfs met ploegmaat Ad Prinsen. Vierde man was militair Gijs den Besten uit het Westlandse Monster. En natuurlijk was er een Amstel-coureur mee. Nummer twee uit het klassement (op 1.50) Maastrichtenaar Adje Wijnands.

Al in de ochtenduren had Herman Krott Wijnands voorgehouden dat hij best eens op een bijna gluiperige manier het oranje van Lammertink kon overnemen. Zonder zelf ook maar een trap te veel te geven. Zo maar, door mee te gaan - als bewaker - in een of andere ontsnapping. En sneller dan verwacht deed die situatie zich voor.

Want die tweede groep liep snel in op de drie eersten, en snel uit op bet peloton. Tien kilometer voor de finish was de winst van Wijnands (De Rooy, Prinsen, De Waal dus eigenlijk, want Ad kwam niet op kop) op Lammertink al anderhalve minuut. En na de eerste tocht over de keitjes van de Krommestraat zelfs 2.16 min. Wijnands dus “virtueel" leider.

Het verzet kwam echter toch nog op gang. Al klaagde Lammertink later over het gebrek aan hulp. Van zijn eigen ploegmakkers (Hassink tobde met een pijnlijke knie) en ook van de andere groepen. Jos: „Jan van Erp had er toch ook alle belang bij dat we terugkwamen. Want de positie van Van der Poel was in gevaar."

Maar de paarse brigade weigerde werk. En natuurlijk gaf ook Gazelle geen trap extra, want Prinsen en De Rooy kwamen toch in de stand terug tot op iets meer dan twee minuten. Lammertink: “In het plaatselijke rondje liet Peer Maas wel een gaatje vallen voor Van Meer en Moons. Achter die mannen kwam de boel dan toch in beweging. Gelukkig maar, want alleen daaraan dankte ik het dat ik m'n trui mocht houden. Al had het mij niet uitgemaakt wanneer Wijnands op de eerste plaats was gekomen. Als de anderen hem willen laten gaan, dan vind ik dat prima. Want er komt toch ook nog een tijdrit." Maar Wijnands, die in St. Willebrord tweede werd, redde het net niet. Inclusief zijn bonificatie kwam hij zes tellen te kort. „Toch is de winst dat hij Van der Poel voor die tweede plek een flink stuk naar achteren heeft gereden", stelde Herman Krott optimistisch vast. Van mogelijke problemen binnen zijn groep willde hij niet weten. „Wet zeuren de mensen toch," verzuchtte Herman. „Met Theo Peeters (de 19-jarige Noordlimburger uit Beesel demarreerde juist voor de vijf jager's bij de drie leiders kwamen, en bleef voorop) halen wij hier onze vierde ritzege. Wijnands staat sterker. In het ploegenklassement lopen we uit. En Jos is nog leider. Wat willen ze den nog meer?"

Dat De Rooy wat dichterbij sloop. Krott noch Lammertink gaven er in Brabant nog om. Al gal Jos wel toe dat het allemaal een beetje uit de hand dreigde te lopen. Dat de reactie te 1aat kwam. En dat maakte de komende ritten nog erg interessant.

Amateurs: 1. Th. Peeters (Amstel) 193 km in 4.23.18 (m. bon.), 2. A. Wijnands (Amstel) 4.23.38 (m, bon.), 3. Th. de Rooy (Gazelle) 4.23.43, 4. W. de Waal (Transvemij) 4.23.48, 5. A. Prinsen (Gazelle), 6. W. van Dongen (Union), 7. P. Damen (Driessen) 4.23.56, 8. G. den Besten (Militair) 4.25.09, 9. P. Maas (Gazelle) 4.25.22, 10. D. van Egmond (Militair), 11. A. v. d. Poel (Van Erp), 12. A. van Peer (Union), 13. F. Moons (Van Erp), 14. J. Lammertink (Amstel), 15. F. Schur (Elite), 16. J. van Meer (Gazelle), 17. P. Godde (Transvem(i) 4.25.38, 18. W. de Wilde (Transvemb), 19. P. Kuys (Elite), 20. J. Jonkers (Union).

De renner J. Kuiken is op medisch advies niet gestart. Tijdens deze etappe hebben de renners S. Pribijl (Rusland) en W. van Keuk (Music Service) de wedstrijd gestaakt.

Dagploegenklassement: 1. Amstel 13.12.43, 2. Gazelle 13.12.58, 3. Transvemij 13.15.04, 4. Driessen-Optidon 18.15.12, 5. Jan van Erp 13.16.22, 6. Elite 13.16.38, 7. Militair 13.16.38, 8. Batavus 13.16.54, 9. Union 13.16.57, 10. R en B Glas 13.17.49.

Sprint: 1. F. Moons (Van Erp) 15 pnt., 2. W. Dedenow (Rusland) 7 pot., 3. A. Jarkin (Rusland) 7 pnt., 4. F. Schur (Elite) 5 pnt, 5. P. Steyn (Elite) 5 pnt.

KLASSEMENTEN NA DE VIERDE ETAPPE

Individueel: 1. J. Lammertiak (Amstel) 14.53.18, 2. A. Wijnands (Amstel) 14.53.24, 3. A. v, d. Poel (Van Erp) 14.55.09, 4. A. Prinsen (Gazelle) 14.55.19, 5. Th. de Rooy (Gazelle) 14.55.24, 6. H. Stamsniider (Uitkomst) 14.55.31, 7. G. Bierings (Van Erp) 14.56.16, 8. J. van Meer (Gazelle) 14.56.20, 9. F. von Loffelholz (W.Dld.) 14.56.41, 10. H. Mutsaars (Driessen) 14.56.52,

Vijfde etappe: ST. WILLEBRORD-DIEREN 190 km

Een enorme puinhoop kort na het vertrek uit 't Heike. Nauwelijks had wedstrijdleider Jan Klip (die met zijn mensen de hele week voortreffelijk werkte) de koers vrijgegeven of vrijwel voor de poorten van het gebouw van Borsumij-Adidas-Freetime ging de boel op een hoop. De ravage was zodanig dat de jury meteen besloot de race te neutraliseren en opnieuw te vertrekken. Alle materiaalschade kon warden hersteld, maar voor oud-nationaal kampioen Piet Kuys was de wedstrijd afgelopen. Met een breuk van de onderarm moest hij naar een ziekenhuis in Breda warden vervoerd om later per taxi naar huis in Vlijmen te reizen.

De koers ging voort. Met een offensief van de oudjes. Piet van der Kruijs ('s avonds gevierd met een receptie ter gelegenheid van zijn afscheid) en Jans Vlot gaven het teken tot de aanval. Peer Maas en Geert Schipper waren mee. En met Dohmen ging als enige jongere Hans Plugers (die later overigens ver zou terugvallen) mee.

De winst van dat zestal liep op tot maximaal 2.45 min. bij Drunen. Amstel's Herman Krott: „Van mij hadden ze tot kort voor Dieren ook weg mogen blijven, maar met onze jongens reden op kop van de groep ook een aamtal anderen mee." Dus waren Van der Kruijs c.s. er na 100 km aan voor hun moeite. Anderen mochten het proberen. Van Lamoen en Seuntjens (met Hassink als bewaker) bijvoorbeeld. En daarna weer Van Lamoen, Mohlmann, Lemmens en Van Peer. Mohlmann ging ook mee met Koersen en Koot. Wijnands pikte aan bij een toch listige plaagstoot van Bierings en Vaanhold. Die winst was even 18 seconden, hetgeen inhield dat de jonge Maastrich- tenaar „virtueel" het oranje droeg.

De Postbank naderde. Von Loffelholz, Logwin, Brandse, Van Leeuwen, Moons, Van der Kruijs (de strijdlustigste dus), Broers Lemmens, Hofmans en Hilberink, met later Van Meer en weer Wijnands waren weg. Boom en Van Lamoen probeerden het. En daarna weer Schur, Koot en Van der Kruijs. Alles tevergeefs.

Ook in de beklimming lukte het Schur niet. Een tweede poging met Bierings, Mohlmann, Albersen en Van Peer faalde opnieuw. Geen gevaar derhalve voor Lammertink, die er wel bij was toen tenslotte nog zeven man zich vlak voor het plaatselijke lusje in Dieren definitief (maar niet ver) losmaakten. Rus Logwin, Mutsaars, De Rooy, Lammertink, Koersen, Nieuwdorp en Van der Poel kwamen voorop. Met na twee mislukte demarrages van Zeeuw Heddy Nieuwdorp en een van Mutsaars, toch de Schijndelse heerser van de tweedaagse van Zeeuws-Vlaanderen als winnaar. Mutsaars bleef in een alles-of-niets-aanval buiten bereik van Van der Poel, die daarvoor het werk opknapte dat eigenlijk Lammertink als leider of studentenkampioen De Rooy (als lid van de op de fabriek van sponsor Gazelle afrijdende ploeg) moesten doen.

„Poelleke": _“lk geloofde echt zelf in de ritzege. Meer zat er voor mij niet in. Want Jos reed weer geweldig. Zo krijgt niemand een kans om hem weg te rijden. Alleen moet'ie er toch in de finale wel door hebben gezeten. Want normaal spurt'ie toch erg goed mee. Maar nu bleven De Rooy en ik hem makkelijk voor."

Die illusie ontzenuwde Lammertink een paar meter verderop. „Kijk zelf maar", zuchtte de kampioen. ,Mijn voetriem is gebroken. Ik kon dus nooit voluit sprinten. Echt waar, Anders win ik waarschijnlijk de etappe ook nog. Ik ben nergens nog bang voor. Het ging vandaag fameus. Wij (de ploeg en ik) zijn weer een lag dichter bij Amsterdam. Wanneer de tegenstanders nog iets willen doen moeten ze vlug zijn. Anders hoeft het niet meer."

Van die wil om Jos nog onderuit te halen getuigde Mutsaars. “lk heb het bewust tot dusverre rustig aan gedaan. Dit was pas een eerste plaagstootje. Maar er komt nog meer. Jos ging in Noord-Holland toch ook op het laatst nog het schip in. Heus, de ronde is nog niet gedaan." De toekomst zou deren wie gelijk had.

Amateurs: 1. H. Mutsaars (Driessen) 190 km in 4.06.33 (m. bon.), 2. Th. de Rooy (Gazelle) 4.06.38 (m. bon.), 3. A. v. d. Poel (Van Erp) 4.06.43 (m. bon.), 4. O. Logwin (Rusland) 4.06.48, 5. J. Lammertink (Amsted), 6. E. Koersen (Batavus), 7. H. Nieuwdorp (Driessen), 8. P. Maas (Gazelle) 4.07.05, 9. J. v. d. Velden (Bossche Staalbouw), 10. R. v. d. Broek (Driessen), 11. P. GOdde (Transvemij), 12. W. de Waal (Transvemb), 13. P. Koppert (Militair), 14. A. Jarkin (Rusland), 15. H. Vonk (Elite), 16. R. van Diik (Elite), 17. P. Steyn (Elite), 18. B. Huveneers (Bik), 19. W. Albersen (R en B Glas), 20. B. Wekema (Batavus).

De renners F. Rabon (Tsjech.) en C. Ammerlaan (Gazelle) zijn niet gestart.

Dagploegenklassement: 1. Driessen-Optilon 12.20.41, 2. Gazelle 12.20.58 (49 pot.), 3. Rusland (55 pot.), 4. Jan van Erp (62 pnt.), 5. Batavus (73 pot.), 6. Amstel (101 pot.), 7. Elite 12.2,1.15 (48 pnt.), 8. Transvemij (59 pnt.), 9. Tsjechoslowakije (71 pnt.), 10. R en B Glas (76 pnt.).

Sprint: 1. H. de Wilde (R en B Glas) 7 pot., 2. G. Mohlmann (Amstel) 7 pot., 3. H. Plugers (Driessen) 7 pot., 4. P. van Leeuwen (Van Erp) 5 pot., 5. J. Lammertink (Amstel) 5 pot.

KLASSEMENTEN NA DE VIJFDE ETAPPE

Individueel: 1. J. Lammertink (Amstel) 19.00.06, 2. A. Wijnanids (Amstel) 19.00.29, 3. A. v. d. Poel (Van Erp) 19.01.52, 4. Th. de Rooy (Gazelle) 19.02.02, 5. A. Prinsen (Gazelle) 19.02.24, 6. H. Stamsniider Witkomst) 19.02.36, 7. G. Bierings (Van Erp) 19.03.21, 8. H. Mutsaars (Driessen) 19.03.25, 9. J. van Meer (Gazelle) 19.03.25, 10. F. von Loffelholz (W.Dld.) 19.03.46,

Zesde etappe (le deel): DIEREN-NEEDE 94 km

Op weg naar Neede, de woonplaats van zijn Amstel-ploegmakkers Hassink en Alberts, verliep het voor leider Lammertink lang naar wens. Na een korte tempoverhoging van Huijzen, Hogervorst, Jongejan, Van der Weiden, Van Peer en Mohlmann, ging de drager van het oranje zelfs even in de aanval. Maar meteen was de man in het groen, Van der Poel, ter plekke.

Daarna probeerde De Waal iets te ondernemen. Maar Van de Nieuwenhof, die eerst mee was, reed lek. En de Tsjech Jurco, die daarna aanpikte, weigerde op de zonnige woensdagochtend werk te verzetten.

Ook dat ging dus niet door. Maar, met Neede in zicht, was er opeens dan toch wel een waaiertje weg. Zonder een Amstelrenner, en ook zonder een vertegenwoordiger van Gazelle. Met, voortdurend aan het laatste wiel, wel Jan van Erp's Piet van der Kruijs. Loerend op de kans om, nu hij toch de goede klasseringen van zijn jongere ploegmaten niet in gevaar mocht brengen, de krachten te sparen voor een laatste ritzege.

Verder behoorden tot de negen koplopers, die snel verder uitliepen op de hoofdmacht, de Rus Jarkin, Bik's Jan Klomp, Han Vaanhold van De Uitkomst, Union's Jan Jonkers, de Duitser Lubeck, militair Dick van Egmond, Batavus Bas van Lamoen en R en B Glas Rinus Seuntjens. Jonkers (op 4.45 min. als 15e in het klassement het best geplaatst) deed het werk. Met af en toe steun van Vaanhold en Van Lamoen en later vooral van Lubeck en Van Egmond. Na twee plaatselijke lussen (van 9 km) resulteerde dat in 3.10 man. voorsprong. En het zou nog meer worden: 3.25 min., op een groep waaruit even Alberts en later Schur wegkwamen, maar waarin de Amstel-mannen op het bochtige parkoers het werk moesten doen. Wijnands en vooral Lammertink werden gedwongen op de pedalen te gaan, waar ze zich eigenlijk liever hadden willen sparen voor het karwei 's middags. Pas in de laatste ronde drukten ze echt door. Daardoor was het verschil op de streep tenslotte nog ruim drie minuten.

Bij de koplopers kreeg Van der Kruijs zijn zin niet. Van kop of was de Rus Anatoli Jarkin de rapste. Trouwens: dat had Ger Slot (wanneer hij erbij was geweest) Piet wel kunnen vertellen, want in de Ronde van Slowakije van 1978 - met Theo de Rooy als eindwinnaar - versloeg die 20-jarige Jarkin hem tweemaal voor de eerste plek. De Rus won toen drie etappes en was ook driemaal tweede. In Olympia's ronde koerste de trainingsmakker van de heerser in de Warschau-BerlijnPraag en de Tour de L ‘Avenir, Soukoroutchenkow, uit Koubisjero, vooral op bet sprintklassement. Al dat slingeren over onze wegen ligt hem niet zo.

Het verschil met de hoofdmacht klokten de tijdwaarnemers op 3.09 min. Arie Versluis was de vlugste in de groep waarin bij een valpartij in de laatste km Peer Maas nogal ernstig geblesseerd raakte. Hij moest met een brancard warden afgevoerd.

Maas, die het uitschreeuwde van de pijn, weed op eigen verzoek nog wel weer op de fiets gezet. De 28-jarige Gazelle-kapitein uit Huybergen bereikte, geduwd en hangend aan de wagen, ook wel de streep. Maar werd ijlings naar het ziekenhuis in Groenlo overgebracht.

De rontgenfoto's wezen daar uit, dat Maas de heuphals van het linkerbeen had gebroken. “Een moose fractuur," volgens de artsen, maar het hield wel in, dat Peer, die nog dezelfde dag naar eigen streek (Roosendaal) werd vervoerd en daar ook 's avonds nog geopereerd, zeker twee tot drie maanden moet rusten voor hij weer aan “beweging" mag denken. Het seizoen was voor Maas derhalve meteen voorbij, op de dag van de traditionele Russische zege.

Amateurs: 1. A. Jarkin (Rusland) 94 km in 2.07.38 (m. bon.), 2. P. v. d. Kruijs (Van Erp) 2.07.43 (m. bon.), 3. D. van Egmond (Militair) 2.07.48 (m. bon.), 4. A. Lubeck (W.Dld.) 2.07.53, 5. B. van Lamoen (Batavus), 6. H. Vaanhold (Uitkomst), 7. J. Klomp (Bik), 8. R. Seuntiens (R en B Glas), 9. J. Jonkers (Union), 10. A. Versluis (Bik) 2.11.02, 11. W. Albersen (R en B Glas), 12. A. v. d. Poel (Van Erp), 13. P. Koppert (Militair), 14. A. Prinsen (Gazelle), 15. J. v. d. Velden (Bossche Staalbouw), 16. P. Steyn (Elite), 17, H. Plugers (Driessen), 18. B. Huveneers (Bik), 19. O. Logwin (Rusland), 20. K. Randak (Tsechosl.).

Ch. Dietvorst (Transvemij) heeft de wedstrijd gestaakt.

Dagploegenklassement: 1. Bik 6.29.57 (35 pot.), 2. R en B Glas (41 pnt.), 3. Jan van Erp (47 put.), 4. Rusland (48 put.), 5. Batavus (53 pnt.), 6. Militair (70 pnt.), 7. Uitkomst (109 pot.), 8. West-Duitsland (114 put.), 9. Union (125 pot.), 10. Elite 6.33.06 (75 pnt.).

Sprint: 1. Jarkin (Rusland) 14 pnt., 2. G. Mohlmann (Amstel) 7 pnt., 3. J. Klomp (Bik) 5 put., 4. F. Moons (Van Erp) 5 pnt., 5. P. Steyn (Elite) 5 pnt.

KLASSEMENTEN NA DE ZESDE ETAPPE

Individueel: 1. J. Lammertink (Amstel) 21.11.08, 2. A. Wijnands (Amstel) 21.11.31, 3. J, Jonkers (Union) 21.12.44, 4. A. v. d. Poel (Van Erp) 21.12.54, 5. Th. de Rooy (Gazelle) 21.13.04, 6. A. Prinsen (Gazelle) 21.13.26, 7. H. Stamsnijder (Uitkomst) 21.13.38, 8. B. van Lamoen (Batavus) 21.14.06, 9. G. Bierings (Van Erp) 21.14.23, 10. J. van Meer (Gazelle) 21.14.27,

Ploegen: 1. Amstel 61.37.31, 2. Gazelle 61.38.17, 3. Jan van Erp 61.40.54, 4. Driessen 61.42.48, 5. Batavus 61.43.48, 6. West-Duitsland 61.45.11, 7. Militair 61.45.41, 8. Elite 61.46.44, 9. Rusland 61.47.28, 10, Union 61.49.05.

Zesde etappe (2e deel) : ind. tijdrit NEEDE 22.5 km

Neede was er voor uitgelopen. Het in de brandende zon nog vriendelijker Gelderse dorp, waar werkelijk duizenden mensen toekeken bij dit eerste bezoek van Olympia's karavaan, maakte zich op voor de huldiging van een renner uit eigen omgeving. Ditmaal niet dorpsgenoot Arie Hassink, maar duidelijk zijn zeven jaar jongere opvolger, Jos Lammertink uit Wierden.

In de tweede tijdrit zou Jos immers toeslaan. Zijn rivalen laten zien wie in de Ronde echt de sterkste was. En ja hoor, aan het eind van een slopende dag kregen de toeschouwers wat ze graag wilden. Lammertink op het podium. De vrijwel zekere winnaar van de Ronde kon worden bejubeld.

Want had lang Batavus' Gerard Schippor de beste tijd over de 22.5 toch lastige km (29.57 min.), nadat Jan van Erp's John Broers al dicht in de buurt kwam (30.02), nadat Hassink op 30.57 bleef steken en nadat Hans Vonk en Ad Prinsen met rasp. 30.10 en 30.07 ook erg knap presteerden, lukte het Guus Bierings onder de tijd van Schipper te duiken. Eerst kwam er nog een foute tijd af, maar juist klokte de enige nog in deze weken in de Ronde actieve wereldkampioen van Brauweiler: 29.35.

Ad Wijnands verdedigde zijn tweede plaats afdoende. De 30.40 was geen tijd voor de eerste tien, maar voor de jonge Limburger toch zeer goed. Een resultaat dat hem in de buurt van Hogervorst (30.34), Schur (30.28), Mutsaars (30.32), Stamsnijder (30.47) en De Rooy (30.23) deed eindigen.

Groene-truidrager Adrie van der Poel ging - net als in Schijndel - wat sneller dan die groep over het vals plat en door de vele bochten in Neede: 30.00. En een opnieuw uitblinkende Jan Jonkers (al beweerden boze tongen dat hij had gestayerd) ,scoorde de derde tijd: 29.38 min.

Slechts voor de hele groten is het weggelegd dan ineens, met een verschil van 19 seconden liefst, onder de beste prestatie te blijven. Lammertink deed het. “Ach," zei hij nadat hij zijn „lucht" terug had gekregen, “wanneer je leider bent, moet je dat toch een keer laten zien. Zeker in zo'n tijdrit. Dat is het moment om je waar te maken."

Bijna constant een verzet van 55 x 13 wegduwend lukte dat Jos. „Je hebt de Tour in de zak," riep Hassink hem dan ook toe. „Er kan je nu niks meer gebeuren." Van der Poel durfde ook bijna niet meer van een aanval op Lammertink te praten: „Hij is toch de sterkste." En De Rooy vertolkte de verslagen stemming in het Gazelle-kamp: ,Nu Peer weg is, ontbreekt bij ons ook de moraal."

Slechts van Jonkers kwamen strijdbaarder geluiden. Unionploegleider Wicher Vlot had hem dat 's morgens ook ingefluisterd. Hij stond - buiten de eerste tien toen nog - in een schitterende positie om wat te ondernemen. Hij deed het 's morgens. Rukte ermee op naar de derde plaats. En hield die ook vast. Om de andere ploegen te bewijzen dat er nog wel wat mogelijk was. „Want," zei de 23-jarige Westbrabander, „ook die hele sterke Amstel-ploeg is te verslaan. Je moet er allleen wel voor attaqueren. En niet bang zijn voor Lammertink." Die intussen wel alles en iedereen op meer dan twee minuten had gezet.

Amateurs: 1. J. Lammertink (Amstel) 22.5 km in 29.01 min. (m. bon.), 2. G. Bierings (Van Erp) 29.25 (m. bon.), 3. J. Jonkers (Union) 29.33 (m. bon.), 4. G. Schipper (Batavus) 29.57, 5. A. v. d. P'oel (Van Erp) 30.00, 6. J. Broers (Van Erp) 30.02, 7. A. Prinsen (Gazelle) 30.07, 8. H. Vonk (Elite) 30.10, 9. H. Nieuwdorp (Driessen) 30.12, 10. Th. de Rooy (Gazelle) 30.2:3, 11. F. Schur (Elite) 30.28, 12. H. Mutsaars (Driessen) 30.32, 13. Th. Hogervorst (Bossche Staalbouw) 30.34, 14. A. Wijnands (Amstel) 30.40, 15. B. van Lamoen (Batavus) 30.41, 16. M. Jurco (Tsiechosl.) 30.42, 17. A. van Peer (Union) 30.45, 18. W. Dedenov (Rusland) 30.47, 18. H. Stamsnijder (Uitkomst) 30.47, 20. G. Veldscholten (R en B Glas) 30.53.

KLASSEMENTEN NA DE TIJDRIT

Individueel: 1. J. Lammertink (Amstel) 21.40.09, 2. A. Wijnands (Amstel) 21.42.11, 3. J. Jonkers (Union) 21.42.17, 4. A. v. d. Poel (Van Erp) 21.42.54, 5. Th. de Rooy (Gazelle) 21.43.27, 6. A. Prinsen (Gazelle) 21.43.33, 7. G. Bierings (Van Erp) 21.43.48, 8. H. Stamsnijder (Uitkomst) 21.44.25, 9. B. van Lamoen (Batavus) 21.44.47, 10. H. Mutsaars (Driessen) 21.44.59,

Zevende etappe (1e deel): NEEDE-VEENENDAAL 100 km

Op de “langste dag" uit de Ronde eindigde het eerste deel van de etappe, die de karavaan vanuit het oosten (Neede) van het land naar het westen (Kijkduin) bracht, in een massasprint. Arie Versluis kon in Veenendaal zijn sponsor Leen Bik de vurig gewenste publicitelt brengen, want alle pogingen om daarvoor een breuk in het peloton te forceren mislukten.

Theo Hogervorst en Henk v. d. Nieuwenhof probeerden het al vroeg. De Rus Dedenow ging er alleen tussenuit. Met later Piet van der Kruijs. En daarna vormden zich een aantal groepjes, waarbij telkens attent een Amstel-man mee was. Zelfs Jos Lammertink glipte een keer tussen de mazen door. Zijn naaste concurrenten in het klassement misten die slag, met uitzondering van ervaren Mutsaars en Frits Schur. Natuurlijk was de reactie fel.

Dultser Von Loffelholz en Rus Gomenjoek forceerden dicht bij Ede de laatste kloof. Lang duurde het voor Piet van Leeuwen en Dries Klein die dichtten. Trouwens, het peloton was steeds in de buurt. Winnaar Versluis later: “Mijn ploeggenoten werkten ditmaal geweldig voor mij. In de klassiekers is dat vaak een probleem. Daar zit ik (Overigens meet succes, getuige zijn winst in Overijssel en de tweede plaats in de Ster van Zwolle - H.K) vaak alleen. Maar nu ging het prima. Ze brachten me in ideale positie in Veenendaal. Daar heb ik alles-of-niets gegokt. Op 54 x 12. En het lukte. Wat geweldig voor Leen Rik." Ook ploegleider Harry van der Horst was in de wolken: „De Ronde is voor ons helemaal geslaagd. Net als drie jaar geleden, toen Arie (in de tijd voordat de 30-jarige Ameidenaar zich even waagde tussen de profs, maar daarna rap voor zijn maatschappelijke carriere koos) in Eijsden en Gijs Nederlof in Bladel, beiden een rit pakten."

In Veenendaal kwam Peter Godde van Transvemij-Van Schilt decimeters te kort. Arie van der Poel en Hans Plugers bezetten de volgende positie. Dit keer hield Versluis (in Schijndel verslagen) Plugers dus wel achter zich.

Amateurs: 1. A. Versluis (Bik) 100 km in 2.06.31 (m. bon.), 2. P. Godde (Transvemij) 2.06.36 (m. bon.), 3. A. v. d. Poel (Van Erp) 2.06.41 (m. bon.), 4. H. Plugers (Driessen) 2.06.46, 5. A. Prinsen (Gazelle), 6. B. Wekema (Batavus), 7. A. Wijnands (Amstel), 8. D. Burckhardt (W.Dld.), 9. F. Schtir (Elite), 10. O. Logwin (Rusland), 11. N. Hilberink (R en B Glas), 12. P. Koppert (Militair), 13. W. van Dongen (Union), 14. R. v. d. Broek (Driessen), 15. F. Moons (Van Erp), 16. E. d'Ornellas (Canada), 17. J. Feiken (Union), 18. T. Hu(izen (Batavus), 19. H. de Wilde (R en B Glas), 20. A. van Peer (Union).

Dagploegenklassement (eerste deel): 1. Jan van Erp 6.20.18 (46 pnt.), 2. Union (50 pnt.), 3. Driessen-Optilon (51 pnt.), 4. Bik Sloopwerken (54 pnt.), 5. Rusland (61 pnt.), 6. Elite (69 pnt.), 7. Batavus (71 pnt.), 8. Militair (76 pnt.), 9. West-Duitsland (82 pnt.), 10. R en B Glas (88 pnt.).

KLASSEMENTEN NA HET EERSTE DEEL ZEVENDE ETAPPE

Individueel: 1. J. Lammertink (Amstel) 23.46.55, 2. A. W(jnands (Amstel) 23.48.57, 3. J. Jonkers (Union) 23.49.03, 4. A. v. d. Poel (Van Erp) 23.49.35, 5. Th. de Rooy (Gazelle) 23.50.13, 6. A, Prinsen (Gazelle) 23.50.19, 7. G. Bierings (Van Erp) 23.50.34, 8. H. Stamanijder (Uitkomst) 23.51.11, 9. B. van Lamoen (Batavus) 23.51.33, 10. H. Mutsaars (Driessen) 23.51.45,

Zevende etappe (2e deel) VEENENDAAL-KIJKDUIN 130 km

Met drie kwartier vertraging arriveerde het peloton dan toch nog in Kijkduin. De renners hadden immers, op weg naar Den Haags “nieuwe" bad- en winkelcentrum totaal geen haast. Met een gemiddelde van zo'n 25 km per uur stuurde men vrolijk lachend richting Zuid-Holland. Op de Lekdijk, waar al zoveel heroische wielergevechten zijn geleverd, sukkelde de groep voort. De achterstand op het tijdschema groeide en groeide. Langs de kant van de weg moeten tenslotte veel toeschouwers het wachten moe zijn geworden. En keken de politie-agenten die plaatselijk voor de afzetting moesten zorgen, steeds minder vriendelijk.

Een actie? Staking? „Nee hoor," verzekerde leider Lammertink later. “Gewoon een spontaan initiatief. Iedereen is wat vermoeid en toen een man of vier, vijf vooraan de zaak stil legden, vonden de meesten dat prima. Die paar renners die nog wel wilden versnellen, trokken we even aan het shirt terug. Binnen een paar minuten begreep iedereen wat er aan de hand was."

Aardig, die toellichting, maar de amateurs in het nationale peloton doen er toch goed aan niet te veel te kijken naar wat hun profsessionele broeders in het buitenland tijdens het grote rondewerk wel eens uithalen. Want een ronde organiseren betekent in Nederland toch altijd nog dat er lang en moeizaam met diverse instanties moet worden gesproken en onderhandeld. De vergunningen om een karavaan als die van Olympia door de Randstad te loodsen geven de autoriteiten toch al niet met grote soepelheid af. Wanneer - en dat gaat ongetwijfeld gebeuren - er dan van politionele zijde klachten komen, dat wegen te lang van tevoren moesten worden afgezet, dat politiemensen extra “overuren" maakten, dan ziet het er voor de Ronde niet zo best uit. En voor de renners eigenlijk ook niet.

Om nog maar niet te spreken over de indruk die zo'n vertoning naar buiten, op het publiek, maakt ...

In het theaterstuk (bedindigd na een gesprek van organisatie en wedstrijdleiding met ,organisatoren" Hassink en Godde) dat de coureurs de eerste twee uur opvoerden, paste het optreden van het duo Van der Kruijs-Versluis. Na 40 km repten beide oude rotten zich naar voren. Nou ja repten: ze gingen in plaats van 25 even iets boven de 30 km per uur rijden. Namen een minuut voersprong. Waarna bij Nieuwegein ochtendwinnaar Versluis van de fiets stapte om zich uitgebreid door vrouwlief te laten feliciteren.

Van der Kruijs keek verbaasd om. Want Versluis staakte meteen zijn vlucht. En daarmee was de Jan van Erp-captain opgescheept met de twijfelachtige eer om alleen vooruit te mogen rijden. Hij maakte er een fraaie show van, dat wel. Liep bijna vier minuten uit, trapte af en toe zelfs iets harder dan 40 km per uur. Maar wist bij voorbaat dat Kijkduin toch te ver zou zijn om de vertoning door te voeren.

Goed, na 77 km, bij het naderen van de buitenwijken van Rotterdam, begon het spel opnieuw. Met langs de Zweth, naar Delft, twee Russen -- Dedenow en Koesnetzow - plus Batavus Bert Wekema in de aanval. De Russen dan, want Wekema (vorig seizoen in Nibbixwoud zo waar nog even leider in de Ronde) deed weinig of geen kopwerk. Pas nadat ploegleider Piet Hoekstra even langszij kwam, gaf hij ook iets meer gas.

Verbaasd zei de 22-jarige Drent, na zijn winnende spurtje in Kijkduin: “Ze probeerden me niet eens kwijt te raken, die Russen. En dat had ik toch wel verwacht. Ik wist hoe de finish liep. Dat er iets omhoog moest worden gesprint. Dus stak ik niet de dertien. Die Russen wel. Ze waren meteen geklopt."

De ritzege dus voor Batavus. De oranje trui nog vaster voor Lammertink. Want al beweerde hij dat het hem in de laatste kilometers door De Rooy en Van der Pool niet makkelijk was gemaakt, toen was het voor die twee natuurulijk al veel te laat om nog een echte aanval te ondernemen. In de “wandeling" naar de kust hadden Lammertink's rivalen ook mooi zichzelf in slaap gesust. Misschien wel de laatste kans op een onverwachte otknoping laten liggen. Herman Krott: “Ze zijn moegebeukt op ons bastion." Nou ja ... gebeukt ...

Amateurs: 1. B. Wekema (Batavus) 130 km in 3.29.28 (m. bon.), 2. W. Dedenow (Rusland) 3.2'.9.33 (m. bon.), 3. V. Kouznetsow (Rusland) 3.29.38 (m. bon.), 4. A. Versluis (Bik Sloopwerken) 3.31.26, 5. P. Godde (Transvemij), 6. H. Mutsaars (Drie^,ssen), 7. R. van Dijk (Elite), 8. A. Prinsen (Gazelle), 9. J. Broers (Van Erp), 10. D. Klein (Gazelle), 11. P. Koppert (Militair), 12. A. Hoezen (Bossche Staalbouw), 13. H. Plugers (Driessen), 14. W. Albersen (R en B Glas), 15. E. d'Ornellas (Canada), 16. J. van Meer (Gazelle), 17. N. Hilberink (R en B Glas), 18. A. Wijnands (Amstel), 19. F. Schur (Elite), 20. D. Burkhardt (W.Dld.).

J. Schipper (Music Service) en J. v. d. Velden (Bossche Staalbouw) zijn voor het tweede gedeelte van de 7e etappe niet meer gestart.

Dagploegenklassement (tweede deel): 1. Rusland 10.30.52, 2. Batavus 10.32.35, 3. Gazelle 10.34.18 (34 pnt.), 4. Elite (47 pnt.), 5. Driessen (54 pnt.), 6. R en B Glas (54 pnt.), 7. Transvemb (62 pnt.), 8. Bik Sloopwerken (68 put.), 9. Bossche Staalbouw (73 pnt.), 10. Jan van Erp (74 put.), 11. Union (80 pnt.), 12. Militair (87 pnt.), 13. West-Duitsland (127 pnt.), 14. Amstel (139 pnt.), 15. Canada (148 pnt.), 16. Uitkomst (148 pnt.), 17. Music Service 10.45.41, 18. Tsjechoslowakbe 10.57.04.

Sprint: 1. W. Dedenow (Rusland) 12 pnt., 2. F. Schur (Elite) 10 put., 3. F. Moons (Van Erp) 7 put., 4. H. Mutsaars (Driessen) 7 pnt., 5. P. v. d. Krubs (Van Erp) 5 pnt

KLASSEMENTEN NA HET TWEEDE DEEL ZEVENDE ETAPPE

Individueel: 1. J. Lammertink (Amstel) 27.18.21, 2. A. Wijnands (Amstel) 27.20.23, 3. J. Jonkers (Union) 27.20.29, 4. A. v. d. Poel (Van Erp) 27.21.01, 5. Th. de Rooy (Gazelle) 27.21.39, 6. A. Prinsen (Gazelle)

27.21.45, 7. G. Bierings (Van Erp) 27.22.00, 8. H. Stamsntjder (Uitkomst) 27.22.37, 9. B. van Lamoen (Batavus) 27.22.59, 10. H. Mutsaars (Driessen) 27.23.11,

Achtste etappe: KIJKDUIN-AMSTERDAM 120 km

Bijna bracht Jos Lammertink in Amsterdam zijn oranje leiderstrui winnend over de meet. Het scheelde niet veel of Jos herhaalde daar op het Buiksdotermeerplein de ritzege van 1978. Maar in de spurt bleef dit keer Ad Prinsen hem net voor. De Brabander uit Raamsdonksveer (die overigens waarschijnlijk niet terugkeert naar de profs dit seizoen, of hij zou een erg goed contract moeten krijgen) zorgde daarmee voor een troostprijs voor zijn ploeg.

Want nadat eerder Ammerlaan (ziek) afstapte en Maas (gewond) naar een ziekenhuis was vervoerd, maakte in de slotrit nu Theo de Rooy tegen een vluchtheuvel. Op een zeer slecht stuk weg in Delfgauw (na zo'n 25 km) verspeelde De Rooy zijn vijfde plaats in het klassement. “Er reed een renner voor mij lek," wis'ie later. „Die stak zijn hand op en moest daarbij op de bobbels in de weg de macht over het stuur zijn kwijtgeraakt. Voor ik het wist klapte ik er over heen." De gevolgen: een flink gat onder de linkerknie. Een wond waarmee Theo zich, eenmaal in Amsterdam, naar het ziekenhuis moest reppen. Overigens in de hoofdstad had De Rooy (in een forse groep met ook Klein en Van Meer) een achterstand van twaalf minuten.Dat kostte Gazelle ook de tweede plaats in het ploegenklassement.

Droefenis dus bij Ben van Erp c.s Vreugde bij Amstel. Want niet alleen Lammertink, maar ook Wijnands en Hassink zaten in de goede waaier. Bij Zevenhoven (na 70 km) viel de eerste grote groep in drie stukken. Met vooraan het Amstel-trio, Rua Jarkin, militair Koppert, Bik's Barend Huveneers, vier man van Driessen-Optilon: Mutsaars, Koot, Plugers, Van de Braek, Schur (Elite), Ad Prinsen (Gazelle), vier renners van Jan van Erp (Moons, Bierings, Broers en Van der Pool), ook weer Hennie Stamsnijder De Uitkomst), Transvemij's Wim de Waal en Union's Jan Jonkers.

Uit die mannen kwam de winnaar, want - al duurde het lang voor de kloof meer dan 20 sec was - de anderen kwamen niet meer terug bij. Ook al omdat in de finale Lammertink zich echt met de zaken bemoeide. Tenslotte raakte hij met Prinsen voorop. En van die twee was Prinsen de vlugste. Bierings werd elf seconden later derde, Van de Broek vierde. En weer vier tellen later won Huveneers, voor Koppert, de spurt.

De kaarten waren verdeeld. Amstel had de troeven in handen. Al was het voor Jos Lammertink, zijn helpers en ook het publtek jammer, dat in Amsterdam bij de huldiging niet alleen de concurrenten van de Amstel-ploeg, maar ook Miss Erima de slag had gemist ...

Amateurs: 1. A. Prinsen (Gazelle) 120 km in 2.39.36 (m, bon.), 2. J. Lammertink (Amstel) 2.39.41 (m. bon.), 3. G. Bierings (Van Erp) 2.39.57 (m. bon.), 4. R. v. d. Broek (Driessen) 2.40.02, 5, B. Huveneers (Bik), 6. P. Koppert (Militair), 7. F. Moons (Van Erp), 8. H. Plugers (Driessen), 9. J. Jonkers (Union), 10. H. Mutsaars (Driessen), 11. H. Koot (Driessen), 12. A. v. d. Poel (Van Erp), 13. F. Schur (Elite), 14. J. Broers (Van Erp), 15. H. Stamsnijder (Uitkomst), 16. A. Wijnands (Amstel), 17. W. de Waal (Transvemij), 18. A. Hassink (Amstel), 19. A. Jarkin (Rusland) 2.41.02, 20. H. Vonk (Elite).

Dieter Flogel (W.Dld.) heeft in de laatste etappe de wedstrijd gestaakt.

Dagploegenklassement: 1. Amstel 8.00.03, 2. Jan van Erp 8.00.14, 3. Driessen 8.00.14, 4. Elite 8.02.10, 5. Bossche Staalbouw 8.03.06, 6. Batavus 8.03.06, 7. Transvemij 8.12.39, 8. Uitkomst 8.12.39, 9. Rusland 8.13.35, 10. Gazelle 8.22.53, 11. Militair 8.23.08, 12. Union 8.23.08, 13. Bik Sloopwerken 8.23.08, 14. West-Duitsland 8.24.04, 15. Canada 8.24.04, 16. Tsjechoslowakije 8.24.04, 17. R en B Glas 8.24.04, 18. Music Service 8.34.33.

Sprint: 1. A. Jarkin (Rusland) 14 pnt., 2, H. Mutsaars (Driessen) 10 pnt., 3. F. Moons (Van Erp) 10 put., 4. G. Bierings (Van Erp) 5 pnt., 5. F. Schur (Elite) 5 pnt.

EINDKLASSEMENTEN

Individueel: 1. J. Lammertink (Amstel) 29.58.02, 2. A. Wijnands (Amstel) 30.00.29, 3. J. Jonkers (Union) 30.00.35, 4. A. v. d. Poel (Van Erp) 30.01.07, 5. A. Prinsen (Gazelle) 30.01.21, 6. G. Bierings (Van Erp) 30.01.57, 7. H. Stamsnijder (Uitkomst) 30.02.43, 8. H. Mutsaars (Driessen) 30.03.17, 9. B. van Lamoen (Batavus) 30.04.01, 10. J. Broers (Van Erp) 30.04.19, 11. F. Schur (Elite) 30.04.29, 12. A. Hassink (Amstel) 30.04.54, 13. B. Wekema (Batavus) 30.04.57, 14. F. von Loffelholz (W.Dld.) 30.05.30, 15. Th. Hogervorst (Bossche Staalbouw) 30.06.18, 16. F. Moons (Van Erp) 30.06.19, 17. P. v. d. Kruijs (Van Erp) 30.06.53, 18. H. Vonk (Elite) 30.07.25, 19. W. Dedenow (Rusland) 30.07.36, 20. E. Koersen (Batavus) 30.07.36, 21. H. Koot (Driessen) 30.07.39, 22. P. Damen (Driessen) 30.07.42, 23. P. Koppert (Militair) 30.07.51, 24. T. Huijzen (Batavus) 30.08.02, 25. Th. Peeters (Amstel) 30.08.20, 26. W. de Waal (Transvemij) 30.08.34, 27. R. van Dijk (Elite) 30.09.41, 28. R. v. d. Broek (Driessen) 30.10.44, 29. Th. de Rooy (Gazelle) 30.13.10, 30. B. Huveneers (Bik) 30.15.29, 31. J. van Meer (Gazelle) 30.15.42, 32. H. Nieuwdorp (Driessen) 30.16.53, 33. H. Plugers (Driessen) 30.17.09, 34. D. van Egmond (Militair) 30.17.24, 35. V. Kouzhetsov (Rusland) 30.18.31, 36. W. van Dongen (Union) 30.18.313, 37. N. Hilberink (R en B Glas) 30.18.45, 38. O. Log^-win (Rusland) 30.18.51, 39. P, van Leeuwen (Van Erp) 30.19.16, 40. A. van Peer (Union) 30.19.36, 41. F. Brand (Bik) 30.20.18, 42. D. Klein (Gazelle) 30.21.23, 43. A. Lubeck (W.Dld.) 30.21.28, 44. G. Schipper (Batavus) 30.23.16, 45. K. Podlesch (W.Dld.) 30.23.35, 46. O. Jarkin (Rusland) 30.24.08, 47. H. de Wilde (R en B Glas) 30.24.13, 48. K. Brandsen (Militair) 30.24.24, 49. H. Vaanhold (Uitkomst) 30.24.41, 50. K. Randak (Tsechosl.) 30.26.06, 51. W. Albersen (R en B Glas) 30.26.48, 52, H. v. d. Nieuwenhof (R en B Glas) 30.27.01, 53. R. Seuntjens (R en B Glas) 30.28.52, 54. W. de Wilde (Transvemb) 30.31.20, 55. E. d'Ornellas (Canada) 30.32:54, 56. N. Gamenjoek (Rusland) 30.33.04, 57. J. Vlot (Union) 30.33.53, 58. A. Jongejan (Music Service) 30.3'5.35, 59. J. Feiken (Union) 30.38.04, 60. A. Versluis (Bik) 30.38.47, 61. J. Alberts (Amstel) 30.39.211, 62. J. Klomp (Bik) 30.40.00, 6:3. G. den Besten (Militair) 30.40.26, 64. D. Burkhardt (W.Dld.) 30.40.38, 65. A. Hoezen (Bossche Staalbouw) 30.40.44, 66. P. G6dde (Transvemij) 30.41.48, 67. R. Lemmens (Uitkomst) 30.43.36, 68. M. Jurco (Tsiechosl.) 30.45.26, 69. H. Hofmans (Uitkomst) 30.45.29, 70. A. van Mulken (Militair) 30.46.02, 71. H. van Diepen (Uitkomst) 30.49.37, 72. J. Posthuma (Bik) 30.50.51, 73. P. Harvey (Canada) 30.51.19, 74. R. Motk6 (Elite) 30.52.09, 75. H. Boom (Bik) 30.53.17, 76. E. Keyzer (Bossche Staalbouw) 30.54.21, 77. P. Steyn (Elite) 30.55.04, 78. T. Knipping (Militair) 30.56.22, 79. M. Cramaro (Canada) 30.56.46, 80. C. van Dongen (Transvemij) 30.58.46, 81. J. Pogorny (Tsjechosl.) 31.00.05, 82. P. Schroen (Uitkomst) 31.03.56, 83. E. Burmeister (Music Service) 31.04.12, 84. M.Dohmen (Transvemij) 31.04.28, 85, M. Penc (Tsjechosl.) 31.07.00, 86. G. Mohlmann (Amstel) 31.09.08, 87. G. Veltschoten (R en B Glas) 31.09.43, 88. D. Monat (Canada) 31.24.06, 89. N. St. Aubin (Canada) 31.24.59, 90. J. v. d. Weiden (Music Service) 31.24.05.

Ploegen: 1. Amstel 86.32.10, 2. Jan van Erp 86.35.44, 3. Driessen-Optilon 86.37.38, 4. Batavus 86.39.47, 5. Elite 86.43.29, 6. Rusland 86.52.13, 7. Gazelle 86.55.46, 8. Militair 87.03.2'5, 9. West-Duitsland 87.08.51, 10, Uitkomst 87.06.07, 11. Union 87.06.49, 12. R en B Glas 87.08.45, 13. Bik Sloopwerken 87.15.38, 14. Bossche Staalbouw 87.18.53, 15. Transvemij 87.32.33, 16. Tsjechoslowakbe 88.31.44, 17. Canada 88.34.45, 18. Music Service 89.20.53.

Sprint: 1. A. Jarkin (Rusland) 60 pnt., 2, F. Moons (Van Erp) 52 pot., 3. F. Schtir (Elite) 26 pnt., 4. H. Plugers (Driessen) 21 pnt., 5. J. Broers (Van Erp) 21 pnt., 6. W. Dedenow (Rusland) 18 pnt., 7. H. Mutsaars (Driessen) 17 pnt,,, 8. P. Steyn (Elite) 15 pnt., 9. P. v. d. Kruijs (Van Erp) 14 pnt., 10. G. M6hlmann (Amstel) 14 pnt.

De laagst geklasseerde buitenlandse renner heeft evenals de oranie-trui-drager een klokradio verdiend, beschikbaar gesteld door Van Pool tot Pool. Deze renner is or. 13, N. St. Aubin (Canada). Het ongeluksnummer werd een geluksnummer voor hem.

Punten: 1. A. v. d. Poel (Van Erp) 130 pnt., 2, A. Prinsen (Gazelle) 103 pnt., 3. J. Lammertink (Amstel) 99 pnt., 4. H. Mutsaars (Driessen) 78 pnt., 5. A. Versluis (Bik) 74 pnt., 6. A. Wijnands (Amstel) 68 pnt., 7. Th. de Rooy (Gazelle) 68 pnt., 8. G. Bierings (Van Erp) 67 put., 9. 11. Plugers (Driessen) 62 pnt., 10. B. Wekema (Batavus) 61 pnt.

Combinatie: 1. J. Lammertink (Amstel) 15 pnt., 2,. H. Mutsaars (Driessen) 19 pnt., 3. F. Schiir (Elite) 28 pnt., 4. G. Bierings (Van Erp) 29 pnt., 5. J. Broers (Van Erp) 33 pnt., 6. F. Moons (Van Erp) 35 pnt., 7. J. Jonkers (Union) 42 pot., 8. A. Prinsen (Gazelle) 46 pnt., 9. W. Dedenow (Rusland) 55 pnt., 10. P. v. d. Kruijs (Van Erp) 60 pnt.

De prestatiepriis, beschikbaar gesteld door de Amstel Brouwerij, werd toegekend aan A. Prinsen.

De pechprijs, beschikbaar gesteld door Vredestein, werd toegekend aan Th. de Rooy.

De renner, die gedurende de gehele Ronde de meeste tegenslag heeft gehad, is Peer Maas. Vredestein stelt hiervoor een ere-prijs beschikbaar.

De strtidlustigste renner gedurende de gehele Ronde is Th. de Rooy (Gazelle). De Amstel Brouwerij stelt hiervoor een ere-prijs beschikbaar.

OMMEN (16 juni).1979

Amateurs: 1. Jan H. Koups, 2. F. Schootman, 3. H. Hilgenkamp, 4. J. Brouwer, 5. J. Spijker, 6. G. Rotteval, 7. J. Feiken, 8. B. Vossebelt, 9. J. Mulder, 10. F. Havenaar.

Nieuwelingen: 1. W. de Lange, 2. R. Zwerver, 3. J. Brouwer, 4. A. van Gaveren, 5. A. H. Onderstal, 6. R. van Lbnen, 7. Jos. Reeuwijk, 8. M, Eeijgermans, 9. H. Hospes, 10. A. Stolmeyer.

Liefhebbers: 1. G. Draaijer, 2. R. Bos, 3. Th. de Waal, 4. A. Luten, 5. L. Huurdeman, 6. Z. Selles, 7. R. Pepping, 8. H. Drenth, 9. G. Geerlings, 10. P. Levering.

OOSTBURG (13 mei).1979

Nieuwelingen: 1. R. Valkenburg, 2. A. Claes, 3. J. Koevoet, 4. J. Schilleman, 5. R. Sienders, 6. B, de Jong, 7. C. Steels, 8. M. de Baai, 9. J. v. d. Poel, 10. R. Cloots.

Liefhebbers: 1. W. Wielhouwer, 2. W. de Feber, 3. M. van Brussel, 4. S. van Dongen, 5. A. v. d. Ploeg, 6. K. Tolhoek, 7. P. Legierse, 8. F. Meyaard, 9. E. Kloosterman, 10. B. Steenbakker.

OOSTELBEERS - 29 april.1979

Amateurs: 1. J. Vooijs, 2. T. Gevers, 3. W. van Steenis, 4. G. Nederlof, 5. H. Senders, 6. R. Sumich (N.-Zld.), 7. J. Klomp, 8. B. Zoontjens, 9. H. v. d. Nieuwenhof, 10, G. Veldschoten.

Junioren: 1. K. Evers, 2. J. Hekman, 3. M. Leijs, 4, J. Coppelmans, 5. J. Harings, 6. N. Verhoeven, 7. P. Harings, 8. M. Versteegden, 9. J. van Dijk, 10. R. v. d. Steen.

Nieuwelingen: 1. J. van Poppel, 2. H. van Staten, 3. J. v. d. Wegberg, 4. P. Kleefstra, 5. J. Fransen, 6. R. Kloos, 7. J. Verbaant, 8. J. van Dalen, 9. H. Brankaert, 10. M. van Gerwen.

OOSTERHOUT.Gld (27 mei).1979

Amateurs: 1. H. Snoeijink, 2. B, Groen, 3. W. Pater, 4. K. Sint Nicolaas, 5. J. Scholten, 6. R. Hassink, 7. C. van Leijen, 8. H. van Leijen, 9. B. v. d. Stelt, 10. H. van Dijk.

Liefhebbers en veteranen: 1. H. Schuurman, 2. T. Welling, 3. E. Kloosterman, 4. C. Bitter, 5. J. van Dilken, 6. W. Huibers, 7. W. Felix, 8. H. van Leeuwen, 9. L. Hagman, 10. H. de Brouwer.

OOSTERHOUT.MOLEN.(1979.09.20)

Amateurs: 1. Jan Klomp; 2. Gerard van ’t Geloof; 3. Peter Godde;

Beroepsrenners: 1. Joop Zoetemelk; 2. Jan Raas; 3. Jos Schipper;

OOSTERHOUT.WARANDA - 1 April.1979

Amateurs: 1. T. Griep, 2. A. Prinsen, 3. G. Koop, 4. P. Franken, 5. K. Brandse, 6. H. van Piere, 7. C. van Luben, 8. K. St. Nicolaas, 9. R. Smit, 10. G. Ratterman.

Nieuwelingen: 1. G. van Mieghem, 2. A. de Ruig, 3. R. Karelse, 4. G. Rutten, 5. R. Veeke, 6. A. van Loon (1), 7. J. Vermunt, 8. C. Braanker, 9. M. v. d. Korput, 10. A. van Loon (2).

Liefhebbers: 1. K. Duivenvoorden, 2. K. Tolhoek, 3. C. van Helvoort, 4. W. Brouwers, 5. B. Jansen, 6. P. Legierse, 7. A. Keizerswaard, 8. M. Dijkwal, 9. P. Sanders, 10. P. Gramser.

OOSTERWOLDE (14 september).1979

Amateurs: 1. H. Snoeijink, 2. E. Keizer, 3. L. Aalders, 4. A. Koster, 5. J. Spijker, 6. K. Wolf, 7. D. Willigenburg, 8. C. Haisma, 9. T. Zijlstra, 10. T. Hoving.

OOSTVOORNE.KAMPLAAN (21 juli).1979

Amateurs: 1. J. Broers, 2. R. Borst, 3. H. de Boer, 4. J. de Keijzer, 5. G. St. Nicolaas, 6. K. St. Nicolaas, 7. H. Craane, S. A. Jouvenaar, 9. N. Toussaint, 10. R. Kos.

Liefhebbers: 1. C. Bitter, 2. H. v. d. Oever, 3. T. Keep, 4. G. van Hintum, 5. G. van Noord, 6. L. Wassenburg, 7. J. Timmer, 8. C. Kouwenhoven, 9. H. van Leeuwen, 10. Th. de Waal.

OOSTZAAN (12 augustus).1979

Amateurs: 1. R. Snijders, 2. R. Borst, 3. R. Kos, 4, M. Wilson (Australia), 5. G. Sutton (Australia), 6. E. Hopman, 7. H. van Piere, 8.N. Salter (Australia), 9. J. Sutton (Australia), 10. G. Visscher.

Junioren: 1. H. Havik, 2. A. Harren, 3. F. Nijsen, 4. G. Honigh, 5. A. Goosen, 6. J. Roosenburg, 7. H. de Vries, 8. J. van Rossem, 9. E. Dompeling, 10. H. Koopman.

Liefhebbers en veteranen: 1. J. v. d. Horst, 2. R. Bakker, 3. H. van Leeuwen, 4. K. Teeuwen, 5. D. Scheuten, 6. P. Zuyderwijk, 7. D. Tesselaar, 8. R. Stals, 9. J. Barens, 10. P. van 't Schip.

OSS (4 juli).1979

Amateurs: 1. Frank Moons, 2. Louis van Wely, 3. Arnold van Hooft,

Junioren: 1. MarcelVerhagen, 2. Eric Vossenberg, 3. Nico Verhoeven,

OSSENDRECHT (19 juni).1979

Amateurs: 1. B. van Lamoen, 2. A. Prinsen, 3. A. Bastiaanse, 4. P. Heeren, 5. P. Kievits, 6. R. van de Brook, 7. Th. Faso, 8. M. Dohmen, 9. P. Hofland, 10. W. de Wilde.

OSSENDRECHT (5 augustus).1979

Guido van Galster ontsnapt in laatste ronde van Ossendrecht

De Ronde van Ossendrecht is een sportevenement met een rijk verleden. Nestor Camiel Mattheussens, thans ere-voorzitter, komt de eer toe de Ronde te hebben opgebouwd tot een jaarlijks terugkerend evenement, waarvoor wielerminnend West-Brabant warm loopt. Tijdens de kalendervergadering voor beroepsrennerswedstrijden was de Ronde van Ossendrecht echter in de verdrukking gekomen. Het festijn viel samen met de wielerkoers in Heerhugowaard, bovendien in een weekeind waarin liefst vijf startgelegenheden voor de broodrenners op het programmes stonden.

De nijvere organisatoren in Ossendrecht zijn echter voor geen gat te vangen. Geen moment heeft men eraan gedacht de Ronde niet door te laten gaan. Geen Nederlanders aan de start, dan maar Belgen, oordeelden voorzitter Ernest Meylemans, secretaris Pal Meylemans en penningmeester Jac. van Dooren. Daardoor kon het gebeuren dat de Ronde van Ossendrecht 1979, voor de 64e maal stond deze koers in de belangstelling, een Belgische wedstrijd op Nederlandse wegen werd. Bij de vijfenveertig coureurs, die om klokslag half zes door de burgemeester werden weggebeld, bevonden zich slechts negen Nederlanders. Alle corypheeen, waar het publiek voor warm 1oopt, ontbraken en misschien is dat toch wel de oorzaak dat de publieke belangstelling tegenviel. Hoewel Ossendrecht op een steenworp van de grens is gelegen waren ook de zuiderburen niet massaal komen opdagen. De wedstrijid was alleszins het aankijken waard en kreeg met de jeugdige Guides van Calster een verdiende winnaar. In de laatste ronde liep hij weg van vier gezellen, waarbij Hennie Peels uit Eindhoven zich als enige oranje-klant duidelijk in de minderheid voelde. Schonbacher, de Oostenrijker die met de rode lantaarn op zijn fiets Parijs binnenreed ten teken dat hij in de Tour de France laatste was geworden, dekte de vlucht van Van Calster in de rug. Beiden behoren tot de stal van DAF. Stan Tourne, die door iedereen als de rapste word beschouwd, moest daarna in de strijd om de tweede plaats de meerdere erkennen in Rene Dillen. Dit resultaat was waarschijnlijk meer een gevolg van teleurstelling omdat Tourne op het allerlaatste moment de overwinning uit handen had gegeven als van het feit dat de Antwerpenaar Dillen rapper zou zijn. Hennie Peels moest in dit geweld genoegen nemen met de vijfde plaats. De Eindhovenaar mist de durf om in de laatste ronden zijn kans te gaan. Hij eindigde nog bijzonder fris en kan waarschijnlijk nog meer dan hij zelf denkt. Overigens is Peels, die ook achtste werd in de Acht van Chaam en elders tot goede prestaties kwam, niet een van de jongsten. Persoonlijk kennen we hem al vanaf het begin van de zestiger jaren toen hij bij ons kwam inschrijven voor wedstrijden die in de omgeving van Eindhoven werden verreden. Voor de categorie nieuwelingen wel te verstaan. Hij is de drie kruisjes ruim gepasseerd en waarsehijnlijk dichter de veertig genaderd als de dertig voorbij.

Zoals gezegd hebben de voor het merendeel aanwezige Belgen voor een levendige strijd gezorgd. Franky de Gendt, een zuiderbuur in de kleuren van Raleigh, was de eerste aanvaller. Hij kreeg Livin Klaasen, een landgenoot die in Belgie woont, mee en samen bouwden ze een voorsprong op die op zeker moment, na ongeveer 25 kilometer, 45 seconden bedroeg. Freddy Maertens, de vaak op de kip van de groep was te vinden, streek de plooien de komende tien kilometer, met steun van o.a. Herman Beyssens, Jan Hordijk, Willy Tackaert en neo-prof Harry Lunenburg weer glad. Na veertig kilometer lag De Gendt, die van geen ophouden wilde weten en ook beslag legde op de leidersprijs, opnieuw aan de basis van een ontsnapping. Nu kreeg hij Andre Dierickx, Jan Hordijk en Sjaak Verbrugge als mede-avonturiers aan zijn wiel. Nog voor halfkoers kwam het echter tot een algehele hergroepering. De samenwverking bij de leiders was niet honderd procent. De orde was nauwelijks hersteld toen Schonbaeher zijn kans waagde. Een ronde later hadden ook Tourne en Van Calster zich bij de eersten aangesloten. Het peloton aarzelde en daardoor konden de vluchters tot 20 seconden weglopen. Jan Hordijk trachtte zijn gezellen tot meer spoed aan te zetten, maar vooralsnog slaagde hij daarin niet. Hordijk was opnieuw attent toen Patrick Pevenage, Willy Govaerts en Jan Borguet aan een achtervolging begonnen. Hoewel het verschil tussen de eersten en de achtervolgers wat kleiner werd, konden laatstgenoemden de kloof toch niet dichtrijden. Een sprint met vijf ?

Ook de weer excellent opererende speaker Chris Delbressine hield hier ernstig rekening mee. Allen hadden echter buiten de waard of liever gezegd buiten de kracht van Guido van Calster gerekend. Aan de achterzijde van het parkoers ging hij voor de laatste keer aan en tegen zijn jump was niemand van zijn gezellen opgewassen. Waar Tourne word verwacht behaalde Van Calster een fraaie en verdiende zege. Freddy Maertens, die naar gelang de wedstrijid vorderde steeds moeilijker ging rijden, hield zich tot de laatste ronde schuil in het achterste deel van het peloton. Toen, tijdens de laatste omloop, stapte hij of ...BRON: JO DE BRUIJN

Beroepsrenners: 1. Guido van C'alster (B.) 100 km in 2.26.19, 2. Ren6 Dillen (B.), 3. Stan Tourne (B.), 4. Walter Schonbacher (Oostenrbk), 5. Hennie Peels, 6. op 15 sec. Patrick Pevenage (B.), 7. Willy Govaers (B.), 8. Jan Borguet (B.), 9. Ludo Delcroix (B.), 10. Harry Lunenburg, 11. Jan Hordiik, 12. Sjaak Verbrugge, 13. Alex van Linden (B.), 14. Willy Tackaert (B.), 15. Livin Klaasen, 16. Andre Dierickx (B.), 17. Jos Jacobs (B.), 18. Frans van Looy (B.), 19. Jan Gommers, 20. Alfons de Bal (B.), 21. Albert van Vlierberghe (B.), 22. Alex de Roo (B.), 23. Bennie Schepmans (B.), 21. Michel Vaarten (B.), 25. Vester Aarts, 26. Willy de Geest (B.), 27. Rik van Linden (B.), 28. Freddy de Gendt (B.), 29. Johnny de Nul (B.), 30. Herman Beyssens (B.).

Amateurs: 1. W. de Waal, 2. J. Jonkers, 3. H. Nieuwdorp, 4. A. Bastiaanse, 5. M. Marien, 6. K. den Hartog, 7. D. Hunt (Eng.), 8. J. Harinck, 9. J. van de Toorn, 10. Th. Oudshoorn.

Junioren: 1. R. Koppert, 2. H. Zuiderwijk, 3. J. Arends, 4. P. Harings, 5. J. Strijker, 6. G. Koolen, 7. R. Blokzeyl, 8. L. Sijntjes, 9. J. Wille, 10. M. Bouken.

OUD-BEIJERLAND (9 juni).1979

Amateurs: 1. A. Prinsen, 2. K. den Hartog, 3. F. Brand, 4, W. Lugtenburg, 5. A. van Elsakker, 6. L. den Hartigh, 7. G. Sintnicolaas, 8. A. de Jager, 9. G. Rotteveel, 10. J. Trouw.

Liefhebbers: 1. J. v. d. Lugt, 2. C. Butter, 3. N. Gonzalez, 4. C. v. d. Linden, 5. A. Keizerswaard, 6. K. van Sintmaartensdijk, 7. B. de Zeeuw, 8. P. Kleinendorst, 9. K. Sebrechts, 10. W. Kalisvaart.

OUDE MIRDUM (18 juli).1979

Amateurs: 1. D. Klein, 2. A. Raven, 3. A. Koster, 4. E, Koersen, 5. C. Haisma, 6. D. Lolkema, 7. D. Timmer, 8. T. Zjjlstra, 9. J. van Dam, 10. K. Kooistra.

OUDE TONGE (16 juni).1979

Amateurs: 1. W. van Steenis, 2. A. Bax, 3. A. Huvenaar, 4. G. Pronk, 5. C. van Bragt, 6. K. den Hartog, 7. A. Vermeulen, 8. G. St. Nicolaas, 9. J. Trouw, 10. W. Lugtenburg.

Dames: 1. K. van Oosten-Hage, 2. B. v. d. Spiegel-Hage, 3. T. Ko,le-Fopma, 4. M. Bik, 5. M. Lagerlof, 6. E. Oomen, 7. A. Kuipers, 8. C. NIeyer, 9. M. Barendregt, 10. S. van Kujjen.

Liefhebbers en veteranen: 1. P. Legierse, 2. M. van Brussel, 3. W. Brouwrs, 4. A. Keizerwaard, 5. S. van Dongen, 6. C. Butter, 7. P. Barendregt, 8. P. Kleinendorst, 9. C. Stegenga, 10. H. Uittenboogaart.

OUDENBOSCH (4 juni).1979

Amateurs: 1. C. van Dongen, 2. G. van 't Geloof, 3. E. Kerstens, 4. J. van Tilborgh, 5. H. Frijters, 6. K. den Hartog, 7. A. v. d. Steen, 8. J. Jonkers, 9. J. Oosterwaal, 10. A. Tak.

Junioren: 1. J. Hanegraaf, 2. J. Lammerts, 3. J. van Rossem, 4. R. Koppert, 5. T. van Vliet, 6. C. Lazeroms, 7. R. Heeren, 8. H. Akkermans, 9. K. Thijs, 10. J. v. d. Tooren.

Nieuwelingen: 1. T. Kuijpers, 2. G. van Mieghem, 3. B. Zagert, 4. F. Witlox, 5, N. v. d. Klundert, 6. J. Koevoets, 7. R. Veeke, 8. D. Deleersnijder, 9. F. v. d. Heijden, 10. M. de Baat.

OUDE-PEKELA.(1979.08.31)

Amateurs: 1. Frens Hoving; 2. Jan Steensma; 3. Gerard Schipper;

OUDERKERK AAN DE AMSTEL (10 juni).1979

Amateurs: 1. G. Nederlof, 2. K. Brandse, 3. N. Toussaint, 4. H. Jacobs, 5. R. Smit, 6. H. Steekers, 7. R. Borst, 8. B. Huveneers, 9. Si. Pieters, 10. J. Captein,

Junioren: 1. P. de Groot, 2. S. Rooks, 3. R. Hacken, 4. H. de Vries, 5. M, Lexmond, 6. P. Boers, 7. J. Roozenburg, 8. A. Harren, 9. E. Dompeling, 10. J. van Wijk.

Nieuwelingen: 1. R. Schurink, 2. P. Kolkhuis, 3. R. Smit, 4. G. Dekker, 5. J. van Meegen, 6. R. Herben, 7. J. van Straaten, 8. P. PersUn, 9. A. v. d. Berg, 10. F. de Vos.

OUDERKERK AAN DEN IJSSEL (15 augustus).1979

Amateurs: 1. R. Snijders, 2. K. Sintnicolaas, 3. K. Zomer, 4. K. den Hartog, 5. J. Klomp, 6. A. Versluis, 7. A. Kraan, 8. Stan Snijders, 9. P. Bosch, 10. J. de Keijzer.

Dames: 1. M. Bik, 2. A. Mohlmann-Riemersma, 3. N. Streef, 4. M. Kauffman, 5. P. de Bruin, 6. B. van IJken, 7. S. de Neef, 8. B. Hungerkamp (West-Duitsland), 9. W. Buitelaar, 10. J. Elston.

OUD-GASTEL (16 juni).1979

Amateurs: 1. Wim de Waal, 2. Ad Tak, 3. Cees van Dongen,

Junioren: 1. Gerrit Solleveld, 2. Teun van Vliet, 3. Marinus Mulder,

Nieuwelingen: 1. H. Marijnissen, 2. Hans van Staten, 3. Ruud Janissen,

OUD-VOSSEMEER(21 juli).1979

Amateurs: 1. Peter Godde, 2. Arie Versluis, 3. Rene van de Broek,

Junioren: 1. Rene Koppert, 2. Jac Hanegraaf, 3. Cees Lazeroms,

OVERDINKEL (24 mei).1979

Amateurs: 1. Alex Hoogeveen, 2. Leo Steur, 3. Geert Dolfsma,

Nieuwelingen: 1. Harrie Laning, 2. Erik Ploeg, 3. Wim Meijer,

OVERLOON (27 mei).1979

Amateurs: 1. A. van Hooft, 2. J. Pieters, 3. v. d, Bergh, 4. H. Rijkers, 5. G. Oosterbosch, 6. P. Koeleman, 7. S. Strijbosch, 8. P. Hulst, 9. B. Langeveld, 10. W. Brouwers.

Junioren: 1. N. Verhoeven, 2. S. Strjjker, 3. M. Menders, 4. N. Hagen, 5. H. Biel, 6. H. Havik, 7. R. van Vorle, 8. J. Arends, 9. W. Quispel, 10. K. Klerx.

Dames: 1. M. Kauffman, 2. A. Weegberg, 3. J. Koolen, 4. K. van Oosten-Hage, 5. A. Mohlmann-Riemersma, 6. T. v. d. Plaat, 7. B. van IJken, 8. M. Bik, 9. B. v. d. Spiegel-Hage, 10. W. Buitelaar.