JAARGANG 1979 WEDSTRIJDEN P
T/M R |
PAPENDRECHT
(16 juni).1979 Amateurs: 1. J. de Groot, 2. W. Hus, 3. N. Toussaint, 4. J. de Kejjzer, Nieuwelingen: PHILIPPINE
- 31 maart.1979 Dames: 1. K. van Oosten-Hags, PHILIPPINE
(16 juli).1979 Amateurs: 1. Wim de Waal, 2. Wies van Dongen, 3. Arie Versluis, Nieuwelingen: 1. Aldo de Ruig, 2. Jan van Dalen, 3. J. Verbaart, PIJNACKER
(10 augustus).1979 Pijnacker juicht
voor Henk Lubberding Pijnacker kreeg
een prima winnaar. De 22e Ronde in het dorp „onder de rook" van Delft
begroette uitbundig nationaal kampioen Henk Lubberding alas de sterkste man
in het professionele veld van 65 renners. Maar daarbij bleef het. Want de
25.000 toesehouwers langs het fraaie parkoers zagen een allerminst
indrukwekkende koers. Moesten het doen met een onbetekenende vroege vlucht,
een uitval van de latere winnaar, en een finale waarin, vlak voor de spurters
uit, het trio Lubberding, Groen en Verbrugge zich wist te handhaven. Dezelfde uitslag
in Pijnacker als in Heerhugowaard dus. 1. Lubberding, 2. Roelof Groen.
Raleigh (volgend jaar zonder McGregor) en HB Bewaking op de twee hoogste
plaatsen, met nu een man van DAF Trucks als derde. Het volk had er vrede mee.
Al waren er heel wat mensen die zich afvroegen waar Joop Zoetemelk nu
eigenlijk was gebleven. Want de “tweede man" uit de Tour viel in
Pijnacker uitsluitend op door niet op te vallen. Zeker, ook
Kuiper, Pollentier, Demeyer, Maas, Godefroot en Laurent maakten zich niet overmatig
druk, maar zij lieten zich nog eens aan de kop van de grote groep toejuichen.
Joop niet. Hij bleef zitten
waar hij zat ... middenin de groep. Jammer eigenlijk. Hoofdrollen dus
voor anderen. Voor Gerrie van Gerwen, de voor de start gehuldigde leider (op
dat moment) van het Sparklassement. Hij trok er, direct na het startschot
van de tot nauwelijks Veertig seconden
was de voorsprong maximaal, voor het peloton de rimpel in nauwelijks vijf
kilometer gladstreek. Met direct daarna al Lubberding in de aanval. De zeer
populaire kampioen kreeg Flandria-Belg Pol Verschuere mee. Hield de vlucht Beroepsrenners: 1. Henk Lubberding Amateurs: 1. Wil van Montfoort, 2. Wim Gomes, 3. Rob Borst, 4. Gerrit
Ratterman, Liefhebbers: 1. B. van de Heuvel, 2. Karel Teeuwen, 3. Ton Koop, 4. J. de Wit, 5.
E. Zaal, POELDIJK
(20 juni).1979 Amateurs: 1. Peter Koppert, 2. Harrie de Boer, 3. Theo Hogervorst, 4. Henk van
Weers, 5. J. van Tilborg, 6. Ge Kuit, 7. S. Wiersma, 8. Barend Huveneers,
9.Mario van Vlimmeren, 10. Jos Kieftenburg, Junioren: 1. J. Roozenburg, 2. Johan Lammerts, 3. Leon Nevels, 4. Teun van
Vliet, Nieuwelingen: 1. Ralph Elshof, Dames: 1. Keetie Hage, 2. Nel Streef, 3. Anne Riemersma, 4. D. Westdorp, 5.
Monique Kaufmann, 6. Connie Meijer, 7. H.Lieverse, 8. J. Huizinga, 9. Marion
Bax, 10. J. Barnhorn POORTUGAAL.ZALMPLAAT
(26 mei).1979 Amateurs: Amateurs achter
Derny's: 1. P. Grootegoed, 2. H. van Rossem, Nieuwelingen: 1. H. van Statem, POORTUGAL.(1979.08.22) Amateurs:1. Harrie de Boer; 2. Peter van de Knoop; 3. Rene de Boer; 4. Rob
Borst; 5. Arie Versluis; 6. Gerrie Sint Nicolaas; 7. Ad Kraan; 8. Pim Bosch;
9. Krijn Sint Nicolaas; 10. Louis van Wely; Liefhebbers: 1. Ben van de Heuvel; 2. Gerrit de Wit; PRINSENBEEK
(10 juni).1979 Amateurs: Nieuwelingen: Liefhebbers: PURMEREND.(1979.09.16) Nieuwelingen: 1. Erik Kieftenburg; 2. J. Brouwer; 3. R. de Haan; PUTTEN (16
juni).1979 Amateurs: Junioren: 1. P. Pieters, 2. P. de Groot, 3. J. van Wijk, 4. J. van Leyen, 5. B.
Luyken, Liefhebbers en
veteranen: 1. R. Bakker, 2. D. Schouten, 3. D. Visser, PUTTERSHOEK
(25 mei).1979 Amateurs: 1. H. de Boer, 2. J. de Groot, PUTTERSHOEK
(3 juni).1979 Liefhebbers: 1. N. Gonzales, 2. H. Lap, PUTTERSHOEK.(1979.09.30) Dames en heren: 1. Petra de Bruin-J. v. d. Meer, 2. B. v. d. Spiegelhage-N. Hage, RAAMSDONKSVEER
(24 mei).1979 Liefhebbers: 1. K. Duivenvoorden, Nieuwelingen: 1. J. van Poppel, 2. H. van Staten, 3. J. van Dalen, REEK - 8 April.1979 Amateurs: 1. Th. Gevers, Junioren: 1. H. Winkel, 2. P. Pieters, Nieuwelingen: 1. R. Elshof, Liefhebbers: 1. H. Schuurmans, 2. K. Bokma, 3. H. van Leeuwen, RENKUM (25
juni).1979 Amateurs: 1. Johnny Broers, 2. Harrie de Boer, 3. P. de Leeuw, Nieuwelingen: 1. Arno Ottevanger, 2. Gerrie Rutten, 3. Gert Jan Theunisse REUSEL (6
mei).1979 Amateurs: 1. H. van Lent, 2. H. Donkers, Liefhebbers en
veteranen: 1. R. Bakker, 2. D. Schouten, 3. B. Bakermans, REUVER (13
mei).1979 Amateurs: 1. E. Visschers, 2. J. Harings, Liefhebbers en
veteranen: 1. J, Peters, Nieuwelingen: 1. D. van Oorschot, 2. J. van Wegbers, Junioren: REVANCE
MERKENKAMPIOENSCHAP.(1979.08.18) Fraai succes in
'Merkenstrijd' van Arie Versluis Precies een week
na zijn sprintnederlaag in de Omloop van de Krimpenerwaard tegen Pim Bosch,
sloeg Arie Versluis terug. Op de slopende Scheveningse boulevard, op een
parkoers met telkens ook weer dat terugkerende klimmetje naar de vuurtoren,
imponeerde de 30-jarige Ameidenaar. Reed hij, in gezelschap van de
Australier Gary Sutton, zestig van de 120 kilometer voorop. Om, nadat in de
laatste kilometers alsnog Bas van Lamoen wist aan te sluiten, in de slotfase
zijn twee concurrenten geen schijn van kans te geven. Van kop of snelde
de Bik-eoureur naar zijn elfde seizoenzege. Een van de laatsten wellicht voor
sponsor Leen Bik. Want, in de dagen waarin de Lekkerkerkse sloper over
“stoppen" sprak, tekende Versluis voor 1980 bij Superia. Bik is op zijn
eerdere beslissing teruggekomen. Hij plaatste Versluis ook op de
“behoudlijst". Welk shirt de winnaar ook van de Ronde van Overijssel en
een etappe in Olympia's Ronde van Nederland het volgend seizoen draagt, wordt
bij de unie „op niveau" beslist. "Maar", wilde Versluis wel
kwijt, “als je mijn hart laat spreken, is het niet zo moeilijk. Wie immers
Versluis zegt, zegt ook Bik." Het Haagse
vakantie-wielercriterium, tekens de “revanche van het
merkenkampioenschap" (al ontbraken er nogal wat toprenners), kreeg op
de Scheveningse boulevard het karakter van een ware slijtageslag. Met al snel
een kopgroep met Theo Appeldoorn (Union), Jan de Nijs (Gazelle), Eddy Gevers
(R en B), Herman Frijters (Backers) en Bas van Lamoen (Batavus). Meteen schoten
Versluis (Bik), Dries Klein (Gazelle) en Henk Bouman (Union) toe. Twee
Australiers, achtervolgingskampioen Gary Sutton en Kevin Nichods~, gingen
ook mee. Opnieuw in de randstad bewijzend (na de schitterende triomf enkele
dagen eerder van wegkampioen Michael Wilson in de Ronde van Naaldwijk) dat er
met de “kangoeroes" van Henk Vogels tijdens de verdeling van de
regenboogtruien rekening dient te worden gehouden. Het
internationals aspect van de wedstrijd in Scheveningen kreeg nog meer nadruk.
Want ook de Belgische Dijlespurters meldden zich voorop. Zo zelfs dat zij,
voor Gazelle, de ploegenprijs zouden weggrissen. Danny de Bie was (in een
groepje met Peter Hogervorst van De Markthof, de Amerikaan Colvin
Trampleasure en later - evenals zijn Jan van Erp-ploegmakkers -- vroegtijdig
verdwenen Jannus Slendebroek) de eerste. En later zouden Jan Gerards, Gerard
Schenk en Andme de Keijzer ook oprukken naar de betere prijsrijders. In een totaal
verbrokkeld veld, want op de boulevard reden tenslotte niet meer dan 18
renners in dezelfde ronde ( Amateurs: 1. Arie Versluis (Ameide) De dames reden
een ploegentijdrit. De uitslag: 1. MS
Mode-Beck's BierHitachi 6.04.96, 2. Batavus 6.09.29, 3. Gazelle-Campagnolo
6.15.47, 4. Hitachi-Beck's Bier 6.18.09, 5. Koga Miyata 6.26.66, 6. Kroon
HyproDe Windmolens 6.33.36, 7. WC 't Luehtschip 6.34.09, 8. Kremers Beton
6.36.37. RHENEN.(1979.08.18) Nieuwelingen: 1. Gino Meex; 2. Pascal Kolkhuis-Tanke; 3. Michel van Wezel; RIJEN. (7
september).1979 Jan Raas behaalt
sprintzege in de Leren Zool van Rijen Wanneer Jan Raas
zijn zinnen op een wedstrijd heeft gezet, zijn er maar weinig renners die hem
dan van de overwinning of kunnen houden. Dat bleek nog eens terdege in het
avondcriterium in Rijen, de traditionele wedstrijd om de Leren Zool, die
door Gerben Karstens, in samenwerking met een aantal plaatselijke
enthousiaste wielerliefhebbers, werd georganiseerd. Na honderd
kilometer leuke strijd, met veel afwisseling waardoor het publiek goed aan
de trekken kwam en waarvoor het geld werd geboden, diende Raas zich aan de
eindstreep aan in gezelsehap van die andere wereldkampioen in de ploeg van
Peter Post, Bert Oosterbosch. Het is nu eenmaal een bekend feit dat
Oostehbosch veel minder rap is dan Raas en daarom was het voor niemand een
verrassing dat de Zeeuw zijn wiel als eerste over de eindstreep drukte.
Oosterbosch moest zelfs enkele tientallen meters toegeven. De eerste
kilometers kemnerkte de Leren Zool zich tot het beeld van vrijwel elke
wedstrijd. Een aantal durvers, die enkele tientallen meters voor het peloton
uit gingen rijden zonder definitief weg te kunnen komen. Dan weer iemand
alleen, dan een duo en dan weer enkele rennens die de handen in elkaar hadden
geslagen. Dat Raas er deze
avond zin in had, toonde hij na ongeveer Lubberding zag
het gevaar en hij sprong opnieuw recht op de pedalen. Dertig kilometer waren
er toen nog af te leggen. Jan Aling en Jan Raas sloten zich bij de nationaal
kampioen aan en voor de tweede keer leken de vluchters buiten schot te zijn.
Bert Oosterbosch maakte zijn faam als wereldkampioen achtervolging echter
meer dan waar. In een magistrale rush reed hij het gat tussen hem en de drie
leiders dicht. De Eindhovenaar was zelfs hiermee niet tevreden. Direct, toen
hij aansluiting kreeg, demarreerde hij uit alle macht en nu was alleen Jan
Raas bij machte hem bij te houden. Achter dit tweetal verbrokkelde het
peloton. Frits Pirard ging zo kort bij huis geweldig te keer, maar hij had de
pech tegen de oppermachtige ploeg van Peter Post op te moeten tornen. Cees
Priem was deze keer de meester-afstopper en hij nestelde zich in het wiel van
Pirard, waardoor deze zijn achtervolging wel moest opgeven. Raas en
Oosterbosch snelden inmiddels naar de eindstreep, die het eerst door de
heersende wereldkampioen werd bereikt. “Tegen Raas verliezen is geen
schande," was het enige commentaar dat Oosterbosch op zijn nederlaag
had.BRON: JO DE BRUIN Beroepsrenners: 1. Jan Raas Nieuwelingen: 1. R. Valkenburg, RIJN EN
GOUWE (10 juli t/m 15 juli).1979 6 VAN RIJN EN
GOUWE voor Aad van den Hoek Terwijl hot Tour
de France -spektakel bijna alle publiciteit opslorpte, is in de omgeving van
Gouda, in het “groene hart" van Holland, opnieuw de 6 van Rijn en Gouwe
afgewerkt. Een reeks criteria, die met steun van bet Dagblad Rijn en Gouw
toch de Nederlandse profs die niet in het grote spektakelstuk van de heren
Levitan en Goddet aan de slag kunnen, van een belangrijk brok werkgelegenheid
voorziet. De broodrijders hebben dat begrepen. En gewaardeerd. Ze zorgden -
voor de tweede maal - voor een aantal aardige koersen. Die soms verrassende
winnaars opleverden, maar aan het eind waarvan toch de Post-brigade
genadeloos toesloeg. Liefst drie mannen van TI-Raleigh-McGregor bezetten de
ereplaatsen. Ook zonder de “kapiteins" kunnen die renners het dus
uitstekend organiseren. Van de (toch weer) dominerende groep mocht Aad van
den Hoek zich uiteindelijk winnaar noemen. Dankzij vooral enkele uitstekende
prestaties in de laatste dagen. Debutant Bert Oosterbosch werd tweede en Piet
van Katwijk derde. Maar - en dat was zeker van belang - ook de andere groepen
konden zich “in de marge" in de belang. stelling rijden. ALPHEN AAN
DEN RIJN (10 juli).1979 EERSTE SLAG VOOR
OOSTERBOSCH In Alphen aan den
Rijn, op een parkoers aan de Burg. Bruins Slotsingel, stelde Bert Oosterbosch
zijn kandidatuur voor de zege in deze 6 van Rijn en Gouwe. De TI
Raleigh-McGregor-man (voor de gemiddelde krantelezer dus de renner uit de
ploeg van Peter Post) smeet met de krachten. Reed zo'n De reactie was
niet overtuigend. Twintig seconden bleef het verschil tussen 0osterbosch en
de drie achtervolgers: in volgorde van aankomst Fons van Katwijk, Adrie van
Houwelingen en Jan de Jong. Beroepsrenners: 1. Bert Oosterbosch, 2. Fons van Katwijk, 3. Adrie van Houwelingen,
4. Jan de Jong, 5. Johan van der Meer, 6. Jan Hordijk, 7. Theo Smit, 8. Jan
Aling, 9. Piet van Katwijk, 10. Gerrie van Gerwen, 11. Kees van de Wereld,
12. Ger Mak, 13. Ton Griep, 14. Vester Aarts, 15. Aad van den Hoek. Dames: 1. Anne Riemersma, 2. Petra de Bruin, 3. Marion Bik, 4. Truus van de
Plaat, 5. Bella Hage, 6. Marijke Lagerloff, 7. Monique Kaufmann, 8. Mieke
Havik, 9. Wil Buitelaar, 10. Els van Leeuwen GOUDA (11
juli).1979 VAN GERWEN NIEUWE
LEIDER Na Oosterbosch
was het de beurt aan Gerrie van Gerwen. De paarse rijder (eenling bij Jan van
Erp) koos ook al voor een overrompelingstactiek. Met Roelof Groen nam Van
Gerwen een ronde voorsprong, maar het trio Martin Havik, Ger Mak en Jan van
Houwelingen volgde dat voorbeeld bekwaam. In Gouda legde
Van Gerwen zich niet bij die gang van zaken neer. Terwijl Oosterbosch zich
opvallend rustig hield, trok hij de groep nog eens uit elkaar. Om tenslotte
spurtend Havik bijna een lengte achter zich te houden. Beroepsrenners: 1. Gerrie van Gerwen, 2. Martin Havik, 3. Roelof Groen, 4. Jan van
Houwelingen, 5. Ger Mak, 6. Theo Smit, 7. Aad van den Hoek, 8. Hans
Langerijs, 9. Bert Oosterbosch, 10. Fons van Katwijk, 11. Adrie van
Houwelingen, 12. Jan Aling, 13. Jan Hordijk, 14. Franky de Gendt, 15. Ton Zuiker. Klassement: 1. Gerrie van Gerwen 27 pnt., 2. Oosterbosch 25 pnt., 3. Fons van
Katwijk 20 pnt., 4. Smit 19 pnt., 5. Adrie van Houwelingen 19 pnt. VETERANEN : 1. Frits Rabe, 2. Sjaak Koevermans, 3. Gijs van Noord, BODEGRAVEN
(12 juli).1979 VAN DEN HOEK
MELDT ZICH Noodgedwongen in
de “zesdaagse" (veel liever had hij natuurlijk opnieuw aan de Ronde van
Frankrijk meegedaan) besloot Aad van den Hoek zich in Bodegraven maar eens te
laten zien. Hij haalde genadeloos uit. Liefst anderhalve ronde was de
voorsprong van Aad op zijn rivalen. Van den Hoek won er niet alleen de rit
mee, hij schoof ook in het klassement van “de zes" op van de dertiende
plek, naar een - met Fans van Katwijk gedeelde - tweede plaats. Achter
Gerrie van Gerwen, die nog steeds leider bleef. De aanval in Bodegraven word
geopend door Aad's TI Raleigh-McGregor-ploeggenoot Gees Priem. Achter hem
zoefden Van den Hoek (weer opperbest rijdende) en Jan Hordijk weg. Heft trio
nam een ronde winst, waarna Van den Hoek nog eens op avontuur ging. Ditmaal
in gezelschap van Fons van Katwijk, Theo Smit en Adrie van Houwelingen. Dat
kwartet kon de “volle toer" net niet meer afmaken. Beroepsrenners: 1. Aad van den Hoek, 2. Cees Priem, 3. Jan Hordijk, 4. Fons van Katwijk,
5. Piet van Katwijk, 6. Gerrie van Gerwen, 7. Adrie van Houwelingen, 8. Theo
Smit, 9. Martin Havik, 10. Henny Peels. Klassement: 1. Gerrie van Gerwen 37 pnt., 2. Fons van Katwijk 32 pnt., 3. Aad van
den Hoek 32 pnt., 4. Bert Oosterbosch 30 pnt., 5. Theo Smit 27 pnt. LIEFHEBBERS : 1. Johan Hup, 2. H. Uittenbogaard, WADDINXVEEN
(13 juli).1979 EEN VERRASSING:
WIM DE RUITER In de finale van
een levendige koers in Waddinxveen zorgde Wim de Ruiter voor een verrassing.
De import-Zeeuw wist te ontsnappen uit een kopgroepje van vier man. Piet van
Katwijk, Bert Oosterbosch en Hans Langerijs (De Ruiter's ploegmaat) keken
toe hoe De Ruiter zo'n honderd meter voorsprong nam. Het betekende in de
“zes" een eerste succes voor de groep HB-bewaking. Het klassement
onderging daarmee weinig wijzigingen. Oosterbosch werkte zich duidelijk wat
meer naar de top. Van den Hoek had daartoe eerder vergeefse pogingen gedaan.
Met Roelof Groen opende hij wel het offensief. Aling en Langerijs kwamen
later de spits versterken, maar het peloton gaf niet toe. Verbrokkelde
aanvankelijk, maar smolt tenslotte opnieuw samen. De koers begon
opnieuw. Met na Beroepsrenners: 1. Wim de Ruiter, 2. Piet van Katwijk, 3. Bert Oosterbosch, 4. Hans
Langerijs, 5. Livien Klaasen, 6. Nidie den Hertog, 7. Gerrie van Gerwen, 8.
Martin Rietveld, 9. Johan van de Meer, 10. Jan Aling, 11. Theo Smit, 12. Jan
Hordijk, 13. Aad van den Hoek, 14. Ko Blok, 15. Andre Gevers. Klassement: 1. Gerrie van Gerwen 48 pnt., 2. Bert Oosterbosch 46 pnt., 3. Fons
van Katwijk 40 pnt., 4. Aad van den Hoek 38 pnt., 5. Jan Hordijk 34 pnt. Nieuwelingen; 1. K. Muis, 2. J. SChilemans, 3. Bob Rijken berg, BOSKOOP
(14 juli).1979 SPURT VOOR PIET
VAN KATWIJK In Boskoop maakte
Aad van den Hoek zijn plannen duidelijk. Niet dat de Postpion won. De zege
ging daar naar zijn ploegmaat Piet van Katwijk. Maar wel legde Van den Hoek
beslag op de tweede plaats in een kopgroep van acht professionals. Het
Raleigh-overwicht bleek nog duidelijker uit de wijziging in de top van het
klassement. Daarin nam Bert Oosterbosch. dan toch de leiding over van Gerrie
van Gerwen, die ontbrak toen Van Katwijk, Van den Hoek, Oosterbosch, De
Gendt, Aling, Langerijs, Groen en Hordijk wegslopen. Beroepsrenners: 1. Piet van Katwijk, 2. Aad van den Hoek, 3. Jan Aling, 4. Hans
Langerijs, 5. Roelof Groen, 6. Jan Hordijk, 7. Bert Oosterbosch, 8. Franky
de Gendt, 9. Cees Priem, 10. Ger Mak. Klassement: 1. Bert Oosterbosch. ALPHEN AAN
DEN RIJN (15 juli).1979 LAATSTE RIT VOOR
THEO SMIT De ontknoping was
boeiend. In een kopgroep van vier greep Aad van den Hoek naar de macht. Met
de broers Adrie en Jan van Houwelingen, met ook rappe Theo Smit ging hij al
na Tegen de vlucht
van Piet van Katwijk, Johan van der Meer en Cees Priem had Aad duidelijk geen
bezwaar. Zij haalden de punten weg, die bijvoorbeeld Gerrie van Gerwen goed
had kunnen gebruiken. Dat Smit (HB-Bewaking) in de spurt van de koplopers de
vlugste was en ook beide Van Houwelingen's hem vooraf gingen deerde Aad
evenmin. De eindbuit was voor hem. Met nog twee andere Raleigh's, Oosterbosch
en Piet van Katwijk, op de overige plaatsen op het erepodium. Beroepsrenners: 1. Theo Smit, 2. Adrie van Houwelingen, 3. Jan van Houwelingen, 4.
Aad van den Hoek, 5. Piet van Katwijk, 6. Johan van der Meer, 7. Cees Priem,
8. Andre Gevers, 9. Gerrie van Gerwen, 10. Fons van Katwijk. Beroepsrenners
eindklassement: 1. Aad van den Hoek 72 pnt., 2. Bert Oosterbosch
68 pnt., 3. Piet van Katwijk 61 pnt., 4. Gerrie van Gerwen 58 pnt., 5. Jan
Hordijk 49 pnt., 6. Adrie van Houwelingen 48 pnt., 7. Theo Smit 47 pnt., 8.
Fons van Katwijk 47 pnt., 9. Cees Priem 34 pnt., 10. Hans Langerijs 34 pnt.,
11. Jan Aling 33 pnt., 12. Johan van der Meer 31 pnt., 13. Roelof Groen 31
pnt., 14. Jan van Houwelingen 30 pnt., 15. Ger Mak 23 pnt. Amateurs: 1. Harrie de Boer, 2. Frans van de Enden, 3. J. van de Weiden, 4.
Herman Noij, 5. Peter Koppert, RIJNSBURG
(31 juli).1979 Liefhebbers en
veteranen: 1. K. Teeuwen, 2. W. Veenboer, 3. R. Bakker, 4.
H. Lap, 5. H. Uittenboogaart, 6. J. v. d. Lugt, 7. H. van Leeuwen, 8. H. van
Leeuwen (2), RIJSBERGEN
(23 juli).1979 JOHAN VAN DE
VELDE HAALDE HET VOOR EIGEN PUBLIEK Winnen voor eigen
publiek is een wens van vele renners. Wanneer dat dan ook nog gebeurt een
dag nadat je van een verdienstelijk gereden Tour de France bent
teruggekeerd, mag gesproken warden van een dubbel festijn. Die eer viel
Johan van de Velde, de coming-man in de Tour de France, daags nadat de drie
weken durende rondrit door Frankrijk in Parijs was gefinisht, te beurt in
zijn eigen Rijsbergen. Het zal de
regelmatige bezoeker van de wedstrijden voor beroepsrenners in ons land
ongetwijfeld zijn opgevallen dat de Rijsbergenaar over een grote schare
supporters beschikt. Overal ziet men de groene petjes tussen het publiek
staan. Soms in een groepje bij elkaar, want ook collectief wordt er naar de
wedstrijden die Johan van de Velde rijdt gereisd. De verwachtingen waren op
die maandagavond hoog gespannen. Niet voor niets kon Van de Velde rekenen op
de steun van een aantal ploegmaats van TI-Raleigh-McGregor. Toen hij dan ook De enige renner
die op het appcl ontbrak was Jo Maas. De Limburger, die zijn belangen laat
behartigen door zijn vader, gaf de voorkeur aan een huldiging door zijn eigen
supporters in het Limburgse Amby. De massa, eerst
wat teleurgesteld omdat men de renner die in zijn eerte Tour bij de eerste
tien eindigde, graag aan het werk had gezien, was de afwezigheid van de
DAF-coureur snel vergeten. Dat kwam voornamelijk door Johan van der Meer,
die zijn vorm toonde door er met Theo Smit en Alex -van Linden vandoor te
gaan. Het drietal werkte goed samen en liep in korte tijd een halve minuut
uit. Toen maakte zich opnieuw een drietal renners van de rest los. Kees Bal,
Ton Griep en natuurlijk Johan van de Velde, die er voor waakte juist nu de
slag niet te missen. De achtervolgers kregen enkele ronden daarna versterking
van Cees Priem en de Belg Freddy Maertens. Drie tegen vijf bleek een te groot
verschil en ondanks het feit dat de leiders zich beslist niet zomaar gewonnen
gaven, moesten zij het hoofd voor de meerderheid buigen. Er moesten nog 35
kilometers onder de wielen worden doorgedraaid aleer de achtervolgers
aansluiting kregen. In de groep bewoog Hennie Kuiper hemel en aarde om zijn
collega's tot grotere snelheid aan te zetten. Herhaaldelijk passeerde hij op
kop van het peloton. Hij kreeg echter weinig steun van de anderen, zodat de
leiders buiten schot bleven. Johan van de
Velde wachtte zoals gezegd tot ruim vijf kilometer voor het einde om
definitief toe te slaan. Hoe hij een verdiende zege behaalde vertelden wij al
eerder in het verhaal.BRON: JO DE BRUIJN Beroepsrenners: 1. Johan van de Velde Amateurs: 1. Wil van Helvoirt, 2. Bram Jouvenaar, 3. Wim van Steenis, Junioren: 1. Marius Mulder, 2. Peter Hoondert, 3. Jac Hanegraaf, Nieuwelingen: 1. Guus van Mieghem, 2. Jan Siemons, 3. Nico van de Klundert, RIJSENHOUT
(31 mei).1979 Amateurs: 1. P. Noy, 2. H. van Piere, 3. R. Ratterman, 4, B. Maas, 5. Sj.
Pieters, Junioren: 1. R. Moorman, RIJSSEN
(11 mei).1979 Amateurs: 1. Jos Lammertink, 2. Herman Snoeijink, 3. Wim Albersen, Nieuwelingen: 1. Arjan van Gaveren, 2. Gert Jakobs, 3. jan Roelof de Boer, RIJSSEN
(17 juli).1979 Amateurs: 1. Arie Hassink, 2. Gerrit Mohlmann, 3. Anno Meens, Nieuwelingen: 1. Jan Siemons, 2. Peter Kleefstra, 3. R. de Haan, RIJSWIJK.OUD
(5 September).1979 Amateurs: 1. P. Bosch, 2. B. van Lamoen, 3. P. G6dde, RODEN.LUS
VAN (20 juli).1979 Amateurs: Dames: RONDE VAN
DE ACHTERHOEK (9 juni).1959 11e
Ronde van de Achterhoek: verneiuwd, beter meer strijd. Tweede klassieke
zege voor Roger Sumich Wat een geweldige
Ronde van de Achterhoek was het ditmaal. Wat een prachtige sportjongen ook
die hem won: de Nieuw-Zeelander Roger Sumich (23), die zelfs nog de moed
opbracht om voor de microfoon van Rini Hermse te vertellen: „Ik rijd niet zo
best. Want ik ben twee maanden ziek geweest." Dat kan beslist
niet ernstig zijn geweest, want Roger geselde in de Achterhoekse dreven de
pedalen dat het een lieve lust was. Maar hij niet alleen. Want er is
magnifiek gekoerst over een heel nieuw parkoers dat liefst vier bergen
(„bulten" mag ook) telde: de Peesks bult, de Elterberg (in de Bondsrepubliek),
weer die verhoging bij het Peeske en tenslotte in Zeddam de Paasberg. Met
verder een stukje Parijs-Roubaixweg (tussen Bronkhorst en Baak), praktisch
allemaal secundaire wegen en een vijftien kilometer voor de finish (er was
oak een nieuw eindstation, vlak bij het spoorstation Doetinchem-West) nog
eens een omhooggaand wegdek met Belgische kasseien geplaveid, was deze elfde
editie van de Achterhoekse klassieker beduidend moeilijker dan alle voorgaande.
En selectiever, vandaar na het kat-uit-de-boom-kijk-deel van 50- Het voorspel is
gauw verteld. Onder Bronkhorst ( Nee, het echte
spel (de echte strijd, dat klinkt toch beter, want het werd bittere ernst)
ontketende zich tussen Varsseveld en Sinderen, toen de doorbijters bijna
halfweg koers waren. Uit de 23 weglopers sprong de paarse kleur van de Van
Erpformatie het best in het oog met Bart van Est, Steve Jones (de veel in
Belgie koersende, maar in Eindhoven woonachtige Brit), Jannes Slendebroek en
Piet van Leeuwen. Verder kregen Wies van Dongen en Jan Feiken van Union
vooraan de landelijke geuren goed in de neusgaten en had de stal Driessen met
Peter Heeren en Henk Mutsaars nog reele kanshebbers. In die kopgroep hadden
ook nog aangepikt Bram van de Stelt, Eric Geseric, Martin van Oorschot, Theo
Vriens, Tinus de Lange, Roger Sumich, Joop Ribbers, Bert Vossebelt, Bert
Wekema, Frits Schur, Taekens, Tuyt, Brokelman en Berrie Zoontjes. Alsmede
Joep Scholten, die als derde man (Schur en Van de Stelt) de A-ploeg van
Rebers-De Pedaleur-Zwaluwen (uit Doetinchem - dus organisatrice van de Ronde)
hielp schragen. Even voor
Oud-Zevenaar, met pittig pedaleurswerk omdat het daar omhoog-omlaag ging, had
deze kopgroep zich op 1.13 min. afstand van de tweede groepering gevestigd.
En omdat het tempo er met tussentijdse versnellingen goed in zat -- daar
deden de Van Erpen en de Union-mannen nog al eens wat aan - was het niet
moeilijk voorspelbaar, dat uit die 23 renners in elk geval de winnaar te
voorschijn moest komen. Er word zelfs winst tot anderhalve minuut gepakt, eon
voorsprong die best aanleiding kon geven tot enkele uithalen naar nog betere
posities. Dat gebeurde dan
ook onder Aerdt ( Welaan, hij deed
er in elk geval zelf een schepje bovenop. Naar Jones en Wekema sprongen
vervolgens Zoontjes, Van Leeuwen, Ribbers, Schur, Sumich, Mutsaars, Feiken,
Slendebroek, Van Dongen en Van Est toe. En ziedaar: daar was dan de uiteindelijke,
twaalf man sterk(st)e kopgroep, die de beslissing helemaal in de benen had. Die twaalf
denderden West-Duitsland binnen. Joop Ribbers als eerste, wat met een
plaquette van de stad Emmerich werd beloond. Tegen de Elterberg omhoog
geraakte Jan Feiken in de problemen (derailleur), maar hij kwam weer bij. Terug bij de
“kaaskoppen" voor een tweede beklimming van de Peeskes bult, geraakte
Bart van Est op (beslissende) achterstand en werden ook Slendebroek en Feiken
tot bijwagen gedegradeerd. Het aftelsommetje
kreeg bijna de gestalte van het tien kleine negertjes-verhaal. Alleen in de
Achterhoek bleven er negen personen over, die evenwel ook niet als gesloten
formatie de eindstreep haalden. Want wederom die vermetele Steve Jones, Joop
Ribbers - een werkelijk groot animator - Roger Sumich, Wies van Dongen en
Bert Wekema schoven bij Kilder ( Allemaal tevreden
mensen dus, daar op de eindstreep ? Toch niet. Want Joop Ribbers waande zich
in de 200 meter-zone voor de finish toen hij op kop de eindspurt in zijn
kuiten voelde kriebelen. „Dat waren geen 200 maar het dubbele aantal
meters," protesteerde Ribbers vol kwaadheid. “Ik zou mezelf voor niet
normaal verslijten als ik op Er hielp geen
lieve moederen of vaderen aan. De jury was onvermurwbaar. Is zoiets trouwens
wel hun zaak? Bovendien was het voor het vertrek aangekondigd, liet
Zwaluwen-voorzitter Herman Brinkhoff weten. “Maar bij zo'n vertrek is het
altijd een rommeltje," zo ging Ribbers weer in de aanval. „Dan hoor je
toch niks." In de permanence
(clubhuis van de Zwaluwen) was Ribbers nog niet uitgemord. Een toppunt van
onblusbare energie, die Ribbers. En zo overtuigend. Hij is in staat je de
laatste cent uit je zak te praten. Roger Sumich
kreeg van wethouder C. van Haarlem uit Doetinchem ook nog een beker als
prijs. Zei deze vroede vader: „Als de boel uit elkaar valt (nee, hij bedoelde
niet dat stukje zilverwerk), komt dat de spanning ten goede." Dat zou
kunnen, maar hoe vaak is juist het tegenovergestelde waar? Laat ik dan
tenslotte maar zeggen, dat deze 11e Ronde van de Achterhoek ook werkelijk
alles mee had om perfect te slagen. Dat selectieve parkoers heeft bijzonder
veel strijd opgeleverd, een lust om naar te kijken. Ook de manier waarop
Roger Sumich uiteindelijk won. Die souplesse in de laatste meters tekende de
kwaliteiten van deze Nieuwzeelander, die het nog gericht heeft op Limburg (de
W.K. 1979) en Moskou (de Olympische Spelen van 1980). Zouden ze aan de andere
kant van de wereld wel weten wat Roger Sumich in Holland presteert? Het is
voor hem te hopen van wel. Want met winst in twee klassiekers - de K.O.-race
en de Ronde van de Achterhoek - zou iedere Nederlandse coureur zich toch
zeker in de W.K.-ploeg en de selectie voor Moskou fietsen. Om tenslotte de
alom geziene en gehoorde tevredenheid over deze klassieker ook nog even van
de andere kantte belichten: hoofd p.r. van de UMA (o.m. uitgever van de
honderdjarige Graafschapbode, die hoofdspons'or was), G. Geleyns, was de
mening toegedaan dat er “verschrikkelijk veel goodwill was gekweekt".
Geen weggegooid geld dus, dat sponsoren. ,Of we het 't volgend jaar weer
doen, is vers twee," zei hij. Maar naarmate de herinneringen verder weg
komen te liggen, des te mooier worden ze. Met z'n allen zien we dus wel weer
verlangend uit naar het zo'n geslaagd Achterhoeks wielerfestival, als dit
jaar het geval was. Omdat het ons ditmaal wielersport op z'n best schonk! BRON:
WESSEL OUDEWORTEL Amateurs: 1. Roger Sumich (Nw.-Zeeland) Sprintklassement: 1. Frits Schur, 2. Piet van Leeuwen, 3. Hans Vreeman. Bergklassement: 1. Joop Ribbers, 2. Frits Schur, 3. Roger Sumich. Ploegenklassement: 1. Jan van Erp Tegels, 2. Driessen Stoffen-Optilon, 3. Union Fietsen. Clubklassement: 1. Rebers-De Pedaleur-Zwaluwen A (Doetinchem), 2. Van Wanrooy-De Batauwers
(Tiel), 3. De Merwede-WTC Woerden. RONDE VAN
DRENTHE – 14 april.1979 Winnaar WIM DE WAAL
heeft weer plezier in zijn sport Triomf voor
Transvemij-Van Schilt De nu 27-jarige
Zeeuw flitste onweerstaanbaar naar een grote uitslag. Een triomf voor een
clubrenner, want al doet de aanpak van het door Transvemij Verzekeringen en
Van Schilt Bouwmaterialen gesponsorde RSC De Zuidwesthoek heel wat
professioneler aan dan de gang van zaken bij menige gastrennernsvereniging:
De Waal koerst in een clubtrui. Het was voor de
renner uit Axel alweer heel wat jaartjes geleden dat hij “klassiek"
winnaar werd. In de tijd van Trico Noble nog (als een van het kwintet Raas,
Van den Bunder, Bal, Priem en De Waal) zoefde Wim de Waal met voorsprong naar
een zege in de Ronde van Noord-Holland, die toen nog als eendaagse
krachtmeting werd verreden. Wim herinnerde het zich nog. Zoals hij ook, maar
dan heel anders, het mislukte profavontuur niet is vergeten. De man die in
zijn laatste jaar als amateur van het ene naar het andere succes reed, ging
bij de beroepsrenners (mede door een rugaandoening) roemloos ten onder. DE WAAL WEER
TERUG Maar De Waal is
opgekrabbeld. Teruggekomen als amateur. En niet zonder resultaten. Vorig jaar
was hij liefst veertien keer winnaar. Ook dit jaar is de start uitstekend,
getuige o.a. een tiende plaats in de Ster van Zwolle en een goed optreden in
de Ronde van Zuid-Holland. Zes dagen voor Drenthe, in Roosendaal, boekte Wim
zijn eerste seizoenzege in 1979. En nu deze “klapper". Een uitslag die
bij Transvemij-Van Schilt heel wat losmaakte. Want de ploeg (met voorts o.a.
Peter Godde, Ton ter Harmsel en Cees van Dongen) was er dolgelukkig mee.
Deed om dat te bereiken aan vrijwel alle voorjaarsklassiekers mee. Succes in
zo'n race is immers weer heel wat anders dan een van de vele overwinningen in
de criteria, die de renners aaneen rijgen. Ook voor De Waal.
„Ik heb geen grote ambities meer," ze hij eerlijk. ,Maar ik meen wel dat
je als amateur zeker zo veel voor je sport moet over hebben als een prof.
Voor mijzelf is deze zege het bewijs dat ik helemaal terug ben. Dat is toch
heel wat. En bovendien ... heb ik daarbij weer plezier in mijn sport." De Waal een
gelukkige winnaar dus. Een gevierd man na een weer lastige tocht over Drentse
wegen. In schitterend weer, dat wel, maar met toch net genoeg wind om het
zwaar te maken en een overvloed aan smalls stukken om het peloton in brokken
uiteen te laten vallen. De informatie daarover was spaarzaam. De
radiocommunicatie (zonder man op de motor) verliep, met de concurrentie van
de Amstel Gold Race, moeizaam. Trouwens: het gehele jurywerk was niet erg
overtuigend. Zeker, de uitslag kwam vlot op papier, maar onderweg durfden
diverse functionarissen toch niet krachtig genoeg in te grijpen. PECH ... Volgwagens hadden
„carte blanche". Zelfs gaatjes van 10 tot 15 seconden (in dat deel van
het veld waar de strijd om de ereplaatsen aan de gang was) werden veel te
snel gevuld door auto's. En wat te denken van de zeg maar,
„affairs-Vonk". De jonge Arnhemmer, in Bladel gelauwerd als winnaar van
de individuele tijdrit, reed plat. Miste daarna de macht om terug te komen,
greep zich vast aan een volgauto (geen materiaalwagen of auto van een arts)
en liet zich zo naar voren rijden. De jury constateerde dat, maar had niet de
moed om de Eliterenner (nadat Gazelle's ploegleider Ben van Erp suggereerde
dat Vonk best eens al rijdende een defect aan de fiets had kunnen laten
verhelpen) uit koers te nemen. Vonk was daarna
kennelijk van mening dat in Drenthe alles mocht. Terwijl een andere pechvogel
(Aria Versluis), zoals dat hoort, wachtte toen in Beilen ( Wie pech had in
Drenthe was trouwens gezien. Ook Jan Klomp, Pim Bosch, Henk Boom, Guus
Bierings, Peter van de Knoop en Catrinus Haisma ondervonden dat. Want het
tempo vooraan bleef hoog. Telkens weer verbrokkelde het veld. Tot dan bij De
Wijk, na Toch kwam de
tweede groep nog terug. Bij Zuidwolde (na BOEIENDE FINALE Die tien reden
steeds verder weg. De achterstand van de jagers (Greidanus, Vlot en Van Peer;
Hans Boom; Jongsma en Tak; Steyn; Brokelman; Koot en Nieuwdorp; Gevers;
Godde; Hopman) groeide tot meer dan een minuut. Een groep met Peer Maas en
Piet van der Kruijs raakte nog verder achter. Maar vooraan zorgden de leiders
wel voor een boeiende finale. Waarin Koersen tot vier maal toe trachtte toe
te slaan. Piet van Leeuwen, Feiken en De Rooy counterden hem. Studentenwereldkampioen
Theo de Rooy ging voor eigen volk vervolgens zelf in de aanval. Maar hij kwam
niet weg. Kreeg Mutsaars telkens mee. En later ook de rapste man van het
spel: Feiken. Zou Union dan
eindelijk de klassieke zege krijgen, waar in Mergelland Wies van Dongen (in
de laatste bocht nog alleen vooraan) zo dicht bij was? Nee! Mutsaars eiste,
een jaar na de omstreden spurt, de eer op. En toen hij het niet redde, ging
De Rooy nog maar eens. En daarna weer Mutsaars. En toen: De Waal. De Zeeuw:
„De eerste keer, op een km van de streep, mislukte het nog. De tweede
demarrage was raak. De Rooy kwam nog tot op tien meter van mijn achterwiel,
maar hij bleef hangen. Het was voor mekaar." Vreugde dus bij
De Waal. Teleurstelling bij Feiken, die wel degelijk de spurt won voor de
tweede plek (op BRON: HENK
KRUITHOF Amateurs: 1. W. de Waal (Axel) RONDE VAN
GRONINGEN – 31 maart.1979 Egbert Koersen
koerst naar winst in Ronde van Groningen De eerste Ronde
van Groningen, een van-stad-tot-stad-wedstrjjd met start en finish in de stad
Groningen, is een groot succes geworden. Na zeer boeiende strijd kwam een
sterke winnaar te voorschijn, namelijk Egbert Koersen (Batavus), die nu voor
zijn club Seine Meubelen-RTVZ (Zwolle) uitkwam. Koersen, die Een glunderende
Egbert Koersen, die na afloop heel wat schouderldopjes in ontvangst kan
nemen, gaf ons te kennen, dat dit zijn tweede grote overwinning betekende. Eerder
namelijk won hij al de Omloop van de Krimpenerwaard. „Ik ging van meet
af fel belust op winst van start en heb ook steeds de koers gecontroleerd op
het nogal bochtige parkoers, dat overigens wel een kolfje naar mijn hand was.
Na tal van malen als tweede en als derde op het erepoldium te hebben gestaan,
ging er wel iets door me heen, toen ik voor de tweede maal in mijn
wielercarriere op de hoogste trede stond na afloop van een grote
wegwedstrijd," aldus Koersen (28), die overigens wel blij was, dat de rappe
Jan Feiken, die tot de ploeg van Jans Vlot behoort, niet naast hem fietste in
de slotfase ... Jan Feiken werd tenslotte derde. BOEIENDE STRIJD Na bijna zeven
kilometer geneutraliseerd te hebben gefietst, trok wedstrijdleider Jan Hup de
rode vlag in en kwam er leven in de brouwerij. De “groten" in het bijna
120 tellende rennersveld waren er van doordrongen, dat men, voordat men
terecht kwam op de smalle, bochtige wegen, „van voren" moest zitten.
Wel, dat gebeurde ook! Nadat we eerst
een demarrage noteerden van Jan Feiken na Na demarrages aan
de lopende band noteerden we na TREIN STOPTE ... Toen de groep van
twintig Uithuizen naderde, had men een voorsprong van bijna 2 minuten. Tot
grote schrik zag men een rood flitsend, licht bij de spoorwegovergang in Uithuizen.
Weg kansen op de zege, dachten tal van
coureurs, maar zie, er gebeurde iets unieks in de wielersport! Wat we
zelden hebben meegemaakt of liever gezegd nog nooit ... de spoorbomen bleven
open! Toen de wedstrijdleider zag, dat de trein keurig stopte, gaf hij het
sein om door te koersen. Toen de groep was gepasseerd, gingen de bomen dicht! Door pech viel
Domenicus Lolkema terug en toen nabij Warffum, na Ook in de
achterhoede werd door enkele renners hard geknokt. We doelen o.a. op Jan
Spijker (De Meubelgigant Joh. Franke-WV De IJsselstreek). Door een lekke
band geraakte hij achterop en slaagde er toch nog in via een enorme inzet
kort achter de kopgroep te eindigen. Een krtische
opmerking terloops. Er waren te weinig materiaalwagens in deze koers en ook
was het materiaal gering en soms zeer slecht. Dat in de slotfase, toen de
beslissende slag was geslagen, op een gegeven moment geen materiaalwagen
achter de kopgroep reed, mag niet meer gebeuren! Gelukkig werden
de coureurs, die zich in de voorste gelederen bevonden, niet door pech
achtervolgd. Zeven kilometer voor het einde viel de beslissing, toen Jans
Vlot en Egbert Koersen aan de haal gingen. Of er in zo'n clubontmoeting van
combine sprake kan zijn, durven we niet te zeggen, maar het viel ons wel op,
dat knapen als Piet Hoekstra, die toch heus wel in staat is een gat dicht te
rijden, als ploegmakker van Koersen (Batavus), en Jan Feiken (Union), een
ploegmaat van Jans Vlot, geen pogingen ondernamen om de twee vluchters tot
orde te roepen. Toen het
talrijike publiek, dat zich nabij de finish had opgesteld, in de verte de
twee koplopers zag aankomen, zat Egbert Koersen op kop. Koersen won ten
slotte nog overtuigend, gevolgd door een ietwat teleurgestelde Jans Vlot, die
overigens ruiterlijk te kennen gaf dat hij niet bij machte was het wiel van
tempoloper Koersen te houden. BRON: BEN ZOMERDIJK Amateurs: 1. E. Hoersen (Emmeloord) Ploegen: 1. Kroon Hypro-De Windmolens, 2. Seine Meubelen-RTVZ Zwolle, 3.
NMB-Union-De Peddelaars. RONDE VAN
HET LAGE LAND – 31 maart.1979 HENK HAVIK
winnaar 7e Ronde van het Lage Land Groot was de
verbazing en de teleurstelling van junior Lucien Godde, toen hij na de
messcherpe eindsprint in de zevende editie van de Ronde van het Lage Land van
de jury moest vernemen, dat niet hij, maar DTS-er Henk Havik deze juniorenklassieker
had gewonnen. In de overtuiging dat de tweestrijd met Havik in zijn voordeel
was beslist, keerde Godde luttele seconden na de close-finish bij de
jurywagen terug om zich voor zijn eerste plaats in de bloemen te laten
zetten. Deze hoofdprijs ging evenwel aan zijn neus voorbij, omdat de jury de
17-jarige Henk Havik uit Zaandam als eerste de meet zag overschrijden. “Havik
gewonnen? Dat bestaat niet. Ik heb hem op de streep geklopt, daar ben ik voor
honderd procent zeker van," stamelde Godde. De junior uit
Zwijndrecht die, evenals Havik, in de voorlopige selectie van de KNWU is
opgenomen, moest zich uiteindelijk morrend bij zijn -„nederlaag"
neerleggen, accepteerde zijn troostprijs plichtmatig en verdween vervolgens
met de spreekwoordelijke staart tussen de benen. De lezing van
winnaar Havik, lid van het organiserende DTS, over die ontknoping van deze De laatste meters
van de Ronde van hat Lage Land, met start en finish in Koog aan de Zaan,
werkten deze tegenstrijdigheid van verklaringen in de hand. Want het verschil
tussen Havik en Godde op de meet was voor het blote oog nauwelijk waarneembaar.
Lucien Godde trok bij het uitkomen van de laatste bocht als eerste van de
groep van 14 vluchters de sprint aan. Van deze groep kon alleen Havik het
wiel van Godde houden. In Henk Havik kreeg de Zaanse wielervereinging DTS
haar eerste winnaar in de zevenjarige historie van deze Ronde. Voor DTS, maar
zeker ook voor eerstejaars junior Henk Havik een aangename verrassing. Havik:
„Ik heb me uiteraard goed op doze klassieker voorbereid, woensdags voor de
koers de wegen verkend, maar een overwinning, nee, daar heb ik geen moment
aan gedacht. Een plaatsje bij de eerste tien was zo'n beetje mijn
streven." De koers kende
een vlot verloop. Tenminste, wat de snelheid betreft. In de organisatie
verliep lang niet a11es vlekkeloos. Zo reed de bezemwagen, traditioneel de
laatste wagon van de karavaan, ver voor de laatste groep renners uit. Ook de
materiaalwagen, die de wegwijzers moest innemen, had zich niet achter de
daatste renner genesteld. Hierdoor kwam een vijftal coureurs ruim halverwege
koers bijna in botsing met een personenwagen, die het licht voor hem op
groen zag staan en zodoende doorreed, omdat de politie ter plekke al
vertrokken was. Onvolkomenheden
in de organisatie, die de velligheid van deze coureurs danig in gevaar
brachten. Aan de kop van het
rennersveld was de slag op dat moment al gevallen. Met nog In de laatste
kilometers werd er onophoudelijk gedemarreerd door dit KNWU-drietal en door
Havik. Godde en Havik maakten zich in de laatste kilometers los van de
kopgroep en mochten onderling uitmaken wie de eerste prijs in ontvangst
mocht nemen. Het werd dus Henk Havik met Godde (zij het onder protest) als
tweede. BRON: YPE MINKEMA Junioren: 1. Henk Havik (Zaandam) RONDE VAN
LIMBURG (6 mei).1979 JACQUES VAN MEER
was in zware finale zijn mede-vluchters de baas Jacques van Meer
passeerde in 1978 28 seconden na winnaar Toon v. d. Steen - de pittige knaap
uit het Brabantse Wouw werd toen tweede voor de nu in een DAF Trucks-Lejeune
gehulde neo-prof Jacques Verbrugge en de op zondag 4 juni van verleden jaar
berensterk fietsende Jan Claessens - de op de Stadhouderslaan in het
florissante en nijvere Stein getrokken streep, ditmaal werd zijn wensdroom
realitelt; hij had na De best
geklasseerden van deze zeer zeker niet gemakkelijke tocht door de
Zuid-Limburgse dreven (omhoog, dalen, kronkelende wegen door de velden en de
lichtjes ontluikende natuur - door de lange winter en het aansluitende
rotweer weken later dan normaal zichtbaar -) kwamen van “verre". Toen
na Die Hussenberg
had de meute al na Voordat we zo
goed mogelijk de gang van zaken van deze 31e editie schetsen (of althans een
poging doen om het lief en leed uit de tikmachine te ranselen) een ouverture
met lofprijzingen als voornaamste teneur. WC De Bergklimmers had op een
schouderklop recht, een aparte “onderscheiding" willen we graag
voorzitter Tjeu Coumans en secretaris Ton Dolmans toekennen (werkten maanden
aan dit object dat door de Omloop van de Maasvallei voor junioren werd
voorafgegaan). De jury en wedstrijdleiding – “aanvoerder" Jean Houben -
verwierf een tien op het betreffende rapport. Naast deze tien had Thei
Hendriks zeer zeker een pakkende zoen van Miss Toyota moeten krijgen, want
de wijze waarop deze alom aanwezige de volgers van de verwikkelingen, de
details, de bijzonderheden en de standen op de hoogte bracht was perfect, was
magnifiek. Alles - het geheel, de totale opdissing en constellatie - ,liep
absoluut van een leien dakje en voor die energiekelingen van WC De
Bergklimmers, voor het jury-apparaat, de microfonisten Brasse en Duckers,
voor al die medewerkers en sponsors, was het uiteraard erg prettig dat de
publieke interesse groter was dan de laatste jaren. De Ronde van
Limburg behield duidelijk een apart plekje in de harten van de wielermannen.
De gastrennersverenigingen wilden in zo'n mate van de partij zijn, dat 121
vertrekkers de startlijsten vulden. Veel sympathie ook van de kant van de
officials en de sportcommissie. Al ontbrandde de strijd - vooraan - pas
nadat meer dan de helft van de karwei achter de rug was, ook tijdens het
begin en het middenstuk konden heel wat notities op papier worden gezet.
Notities (afgehaakt, los, pech, etc.) die we natuurlljk niet helemaal de
zetter in handen kunnen stoppen, want de ruimte moet nu eenmaal binnen de
perken worden gehouden. Op de Hussenberg ( DRIE LEIDERS We kregen drie
leiders: v. d. Hoef, Claessens en Huyzen, met een winst van 25 sec. na Pauze kwam in het
stuk niet voor. Ad Wijnands nam in zijn eentje de Snijdersberg, om dra een
vrij uitgebreid gezelschap te moeten dulden. Bijzonder actief werd Hans de
Wilde (R, & B Glas-Verhallen) die - zie aanhef - Stein als leider binnenreed,
achterna gezeten door Henk Mutsaars (Driessen Stoffen Optilon), Ad Wijnands
(Amstel Bier), Hans Koot (Driessen), Jacques van Meer (Gazelle-Campagnolo),
Tony Huyzen (Batavus), Ad van Peer (Union Fietsen) en de herhaaldelijk op de
deur kloppende Broers van Jan van Erp Tegels. Dart was na FINALE Een pikante
finale, in scene gezet tijdens de twee omlopen van De acht leiders
verkregen 50 sec. op Hans Boom, dan een troepje op 1 minuut, daarna
achterstanden die in vele minuten uitgedrukt moesten worden. In de laatste Amateurs: 1. Jac. van Meer (Gazelle,-Campagnolo) Strijdlustigste
renner: H. de Wilde (R en B Glas-Verhallen). Bergpriis: 1. J. Spijker (Amstel) 11 put., Ploegenklassement: 1. Driessen Stoffen-Optilon 13.49.04, 2. Jan van Erp Tegels 13.52.20,
3. Amstel Bier 13.52.27, 4. Gaze lle-Campagnolo 13.56.20, 5. Union Fietsen
13.56.27. De erelijst: 1948 Evert Grift, 1950 Wim Dielissen, 1951 Fons Jacobs (Belig.), 1952
Hein Gelissen, 1953 Frans Mahn, 1954 Mart v. d. Borgh, 1955 Michel Stolker,
1956 Gerard Vergoossen, 1957 Willy Gramser, 1958 Piet Rentmeester, 1959 Rolf
Wolfshohl (D.), 1960 Lex van Kreuningen, 1961 Jan Janssen, 1962 Gerben
Karstens, 1963 Leo van Dongen, 1964 Jan Tummers 1965 Evert Dolman 1966 Harrie
Steevens, 1967 Henk Nieuwkamp, 1968 Jan Krekels, 1969 Chris Pepels, 1970
Fedor den Hertog, 1971 Henk Poppe, 1972 Piet van Katwijk, 1973 Math. Dohmen,
1974 Math. Dohmen, 1975 Henk Lubberding, 1976 Piet van Kollenburg, 1977 Leo
van Vliet, 1978 Toon v. d. Steen, 1979 Jac. van Meer. RONDE VAN
LIMBURG (6 mei).1979 JACQUES VAN MEER
was in zware finale zijn mede-vluchters de baas Jacques van Meer
passeerde in 1978 28 seconden na winnaar Toon v. d. Steen - de pittige knaap
uit het Brabantse Wouw werd toen tweede voor de nu in een DAF Trucks-Lejeune
gehulde neo-prof Jacques Verbrugge en de op zondag 4 juni van verleden jaar
berensterk fietsende Jan Claessens - de op de Stadhouderslaan in het
florissante en nijvere Stein getrokken streep, ditmaal werd zijn wensdroom
realitelt; hij had na De best
geklasseerden van deze zeer zeker niet gemakkelijke tocht door de
Zuid-Limburgse dreven (omhoog, dalen, kronkelende wegen door de velden en de
lichtjes ontluikende natuur - door de lange winter en het aansluitende
rotweer weken later dan normaal zichtbaar -) kwamen van “verre". Toen
na Die Hussenberg
had de meute al na Voordat we zo
goed mogelijk de gang van zaken van deze 31e editie schetsen (of althans een
poging doen om het lief en leed uit de tikmachine te ranselen) een ouverture
met lofprijzingen als voornaamste teneur. WC De Bergklimmers had op een
schouderklop recht, een aparte “onderscheiding" willen we graag
voorzitter Tjeu Coumans en secretaris Ton Dolmans toekennen (werkten maanden
aan dit object dat door de Omloop van de Maasvallei voor junioren werd
voorafgegaan). De jury en wedstrijdleiding – “aanvoerder" Jean Houben -
verwierf een tien op het betreffende rapport. Naast deze tien had Thei
Hendriks zeer zeker een pakkende zoen van Miss Toyota moeten krijgen, want
de wijze waarop deze alom aanwezige de volgers van de verwikkelingen, de
details, de bijzonderheden en de standen op de hoogte bracht was perfect, was
magnifiek. Alles - het geheel, de totale opdissing en constellatie - ,liep
absoluut van een leien dakje en voor die energiekelingen van WC De
Bergklimmers, voor het jury-apparaat, de microfonisten Brasse en Duckers,
voor al die medewerkers en sponsors, was het uiteraard erg prettig dat de
publieke interesse groter was dan de laatste jaren. De Ronde van
Limburg behield duidelijk een apart plekje in de harten van de wielermannen.
De gastrennersverenigingen wilden in zo'n mate van de partij zijn, dat 121
vertrekkers de startlijsten vulden. Veel sympathie ook van de kant van de
officials en de sportcommissie. Al ontbrandde de strijd - vooraan - pas
nadat meer dan de helft van de karwei achter de rug was, ook tijdens het
begin en het middenstuk konden heel wat notities op papier worden gezet.
Notities (afgehaakt, los, pech, etc.) die we natuurlljk niet helemaal de
zetter in handen kunnen stoppen, want de ruimte moet nu eenmaal binnen de
perken worden gehouden. Op de Hussenberg ( DRIE LEIDERS We kregen drie
leiders: v. d. Hoef, Claessens en Huyzen, met een winst van 25 sec. na Pauze kwam in het
stuk niet voor. Ad Wijnands nam in zijn eentje de Snijdersberg, om dra een
vrij uitgebreid gezelschap te moeten dulden. Bijzonder actief werd Hans de
Wilde (R, & B Glas-Verhallen) die - zie aanhef - Stein als leider binnenreed,
achterna gezeten door Henk Mutsaars (Driessen Stoffen Optilon), Ad Wijnands
(Amstel Bier), Hans Koot (Driessen), Jacques van Meer (Gazelle-Campagnolo),
Tony Huyzen (Batavus), Ad van Peer (Union Fietsen) en de herhaaldelijk op de
deur kloppende Broers van Jan van Erp Tegels. Dart was na FINALE Een pikante
finale, in scene gezet tijdens de twee omlopen van De acht leiders
verkregen 50 sec. op Hans Boom, dan een troepje op 1 minuut, daarna
achterstanden die in vele minuten uitgedrukt moesten worden. In de laatste Amateurs: 1. Jac. van Meer (Gazelle,-Campagnolo) Strijdlustigste
renner: H. de Wilde (R en B Glas-Verhallen). Bergpriis: 1. J. Spijker (Amstel) 11 put., Ploegenklassement: 1. Driessen Stoffen-Optilon 13.49.04, 2. Jan van Erp Tegels 13.52.20,
3. Amstel Bier 13.52.27, 4. Gaze lle-Campagnolo 13.56.20, 5. Union Fietsen
13.56.27. De erelijst: 1948 Evert Grift, 1950 Wim Dielissen, 1951 Fons Jacobs (Belig.), 1952
Hein Gelissen, 1953 Frans Mahn, 1954 Mart v. d. Borgh, 1955 Michel Stolker,
1956 Gerard Vergoossen, 1957 Willy Gramser, 1958 Piet Rentmeester, 1959 Rolf
Wolfshohl (D.), 1960 Lex van Kreuningen, 1961 Jan Janssen, 1962 Gerben
Karstens, 1963 Leo van Dongen, 1964 Jan Tummers 1965 Evert Dolman 1966 Harrie
Steevens, 1967 Henk Nieuwkamp, 1968 Jan Krekels, 1969 Chris Pepels, 1970
Fedor den Hertog, 1971 Henk Poppe, 1972 Piet van Katwijk, 1973 Math. Dohmen,
1974 Math. Dohmen, 1975 Henk Lubberding, 1976 Piet van Kollenburg, 1977 Leo
van Vliet, 1978 Toon v. d. Steen, 1979 Jac. van Meer. RONDE VAN
MIDDEN-BRABANT – 7 april t/m 8 april.1979 Gerrit Solleveld
beheerste Ronde van Midden-Brabant (junioren) Dat Gerrit
Solleveld - vorig jaar nog bijna een heel seizoen nieuweling - iets in zijn
mars heeft, is bij wielerinsiders een bekend feit. Dat toonde hij o.m. vorig
jaar, toen hij hen van de gangmakers was in de ploeg van Westland Wil
Vooruit, die in Dronten naar de nationale clubtitel bij de junioren snelde.
Dat hij echter op deze manier zijn stempel zou drukken op een tweedaagse als
de zware Ronde van Midden-Brabant had zelfs zijn meest fervente aanhanger
niet durven hopen. De ere-lijst van
deze meerrittenkoers leert dat men van goeden huize moet komen om deze
wedstrijd op zijn naam te kunnen schrijven. Bert Oosterbosch en John Broers
misstaan er niet op. Beiden reden en rijden ook na hun overwinning doorlopend
in de kijker. Zowel Oosterbosch als Broers zijn echter indertijd niet in
staat geweest op dezelfde wijze hun stempel op het gebeuren te drukken als
Gerrit Solleveld, de goed uit de kluiten gewassen en zeer gespierde
tuindenszoon uit De Lier, in het centrum van het Westland. Zaterdags besloot
hij de eerste etappe van Dongen naar Dongen over een afstand van Gerrit Solleveld
drukte dus zijn stempel op deze tweedaagse, maar met hem moeten in een adem
zijn clubgenoten Rene Koppert en Peter Hogervorst worden genoemd. Zij
flankeerden hem op het ere-schavot, toen de huldiging plaatsvond. Drie
renners van dezelfde vereniging, het is haast ongelooflijk en wordt misschien
niet meer herhaald. De Ronde van
Midden-Brabant eiste ook dit jaar veel van de deelnemers. De wedstrijd is
zwaar, het wegdek wisselt verschillende keren en het zwaarste stuk is wel de
ongeveer twee kilometer die bij de Watertoren in Dongen moeten worden
afgelegd. De Hel van Moerstraten, de beruchte kasseien die de amateurs in de
Omloop van de Baronie krijgen te verhapstukken, verbleekt erbij en de weg
daar in Dongen kan een vergelijking met de Hel van het Noorden, waarop elk
jaar Parijs-Roubaix wordt beslist, best doorstaan. Alleen worden de renners
in Noord-Frankrijk langere tijd geteisterd. De Hel van Dongen komt echter
enkele keren terug. De smalle en open wegen in de openingsfase, wanneer de
karavaan vanuit Dongen in de richting 's-Gravenmoer en Sprang-Capelle trekt,
eist elk jaar een enorme tol. Zo ook deze keer. De groep brokkelde er snel af
en er waren nog maar enkele tientallen kilometers gereden, toen er al diverse
lossers konden worden genoteerd. Voor de wedstrijd op de helft was, kon al
meer dan vijftig procent van het deelnemersveld naar het rijk der kanslozen
worden verwezen. Niet alleen de
wegen waren daar schuld aan, maar ook het zeer hoge tempo dat werd gereden.
Toen al huisden renners als Solleveld, Koppert, Hogervorst, Hastings,
Lammerts en Havik vooraan. De vaart die het peloton erop nahield was zelfs zo
snel dat er geen ontsnappen mogelijk was. Toch slaagde John Lammerts uit
Bergen op Zoom (hij rijdt voor de vereniging De Zuidwesthoek) erin weg te
komen. Hij kreeg enkele renners in zijn wiel, bleef twintig seconden voorop
rijden, maar werd toen teruggepakt. Uiteindelijk viel
vijftien kilometer voor het einde de beslissing. De noorderling Bartol en de
Westbrabander Dingemans gingen aan de haal. Laatstgenoemde viel terug en zijn
plaats werd ingenomen door Solleveld. Deze twee vochten het in de eindsprint
uit. Solleveld haalde het vrij gemakkelijk en stelde daarmee zijn
kandidatuur voor de eindzege. Na Op zondag,
tijdens de tweede rit van de uit drie schuifjes bestaande wedstrijd, eiste
een andere renner van Westland Wil Vooruit een hoofdrol op. Deze keer reed
Rene Koppert zich in de kijker. Hij legde de bijna Dezelfde Baudoin
was in de middaguren de eerste aanvaller in de slotrit. Met de Limburger Leon
Nevels koos hij al na enkele kilometers het hazepad. Tot negen ronden voor
het einde bleef deze goed samenwerkende tandem voorop. Lammerts was ook nu
weer strijdlustig. Hij zette een aanval in, maar toen bleek dat het binnen de
ploeg van Westland Wil Vooruit goed klopte. Rene Koppert ging als afstopper
mee en met dit loden gevaarte aan zijn wiel kwam Lammerts niet ver weg. Hij
hield het slechts twee ronden vol en was toen nooit uit het zicht van de
groep geweest. Gerrit Solleveld
koos daarna zelf voor de aanval. Hij nam geen enkel risico en wenste zich,
zoals bijvoorbeeld vorig jaar Jack Hanegraaf, niet te laten verrassen door
een ontsnapping van kanslozen, waarbij dan een renner schuil zou gaan die wel
goed geklasseerd stond. Solleveld's clubgenoot Hogervorst en de jonge John
Hastings uit Culemborg gingen mee, maar nog was dit Solleveld niet genoeg.
Goed gesteund door Hogervorst deed hij in de slotronde nog een keer een
poging en deze keer bleek het de goede te zijn. Zonder omkijken reed hij naar
de finish. Niemand twijfelde er daarna nog aan wie de beste was geweest.
Gerrit Solleveld had zijn naam met hoofdletters op de ere-lijst gesehreven. Junioren Eerste
etappe: Junioren
Individuele tiidrit: 1. R. Koppert Junioren Derde
etappe: Junioren
Eindklassement: RONDE VAN
MIDDEN-NEDERLAND (10 mei).1979 Henk Havik boekte
zijn vierde overwinning nu in Ronde van Midden-Nederland Henk Havik is
geen onbekende meer in de junioren-wielerwereld. Steeds maar weer laat hij
van zich horen. Winnaar in de Ronde van het Lage Land, de Koga Miyata Race,
de Omloop van de Maasvallei en dan, nu weer in de Ronde van
Midden-Nederland, zijn vierde zegepraal in de klassiekers en dat houdt dus
grote belofte in voor de toekomst. Collega Henk
Kruithof schreef het al na zijn Omloop van de Maasvallei: Henk Havik zou wel
eens een “grote" kunnen worden. Nou voor ons is hij het al, want om als
sprintwinnaar van zo'n peloton van zeker 60 renners als winnaar te voorschijn
te komen, daarvoor moet men wel van heel goede huize zijn en dat is de
Zaandammer zeer zeker. De 11e Ronde van
Midden-Nederland werd geen wedstrijd van volop spanning, eigenlijk gebeurde
er niets, helemaal niets. Maar daarvoor geen verwijt aan de junioren, want
het tempo dat zij er door draaiden lag zo verschrikkelijk hoog, dat het een
onmogelijke opgave was om nog eens te ontsnappen. Neem de tijd, de Pech was er al
direct voor de Rotterdammer F. Dolman. Dan in Odijk al een valpartij : M.
Lexmond en H. Maartens werden uitgeschakeld. Wat verder maakten Henk Fresen,
Pulles en Timmermans onzacht kennis met moeder aarde. Blom, Stolker en R.
van Leeuwen werden gelost, na In Scherpenzeel
wipten twee renners van De Ster even weg: Ottenheym en Bemelmans. Bij de
beklimming van de Maarnseberg volgden Theo Wallenburg en H. Bente. De finale
kwam in het zicht, terwijl achter de renners Han Leunk, de mecanicien van de
militaire ploeg, samen met verzorger sergeant Kleintjes allerlei capriolen
uithaalden op het dak van de ploegleiderswagen van majoor Beljaars om de
reserve-fietsen even binnen te halen vanwege een laag tunneltje. Maar het
was acrobatiek van de bovenste plank. Overigens op verantwoorde wijze, verklaarde
majoor Beljaars later, die soms zijn assistenten kwijt was, maar op zijn dak
het gerommel nog hoorde. Verder ging
echter de strijd. Orgers, Thomas, Scheffel en Schepers demarreerden, werden
gepakt en dan pas kwam ook de naam van Henk Havik, wel steeds in het voorste
gelid, opduiken. Havik demarreerde met Nijsen en Schepers, het spel ging
niet door. Theo Wallenburg deed nog een poging, Plantaz en Ron Groen waagden
hun gok, kwamen tot acht seconden, maar werden weer gepakt. Wedstrijdleider
Jan Teunisse had het allemaal doorzien, hij joeg zijn hele jury naar de
finish op de wielerbaan van Galgenwaard. Een massaspurt, daaraan was niet te
ontkomen. En die kwam. De Rijswijker Roozenburg joeg het eerst de piste op
met Henk Havik op zeker een lengte, maar Havik sprong als een havik op zijn
prooi en won royaal. Zijn vierde klassieke zege van dit prille seizoen, dat
belooft wat. Roazenburg werd naar het tweede plan verwezen, gevolgd door
Walstock, en in hun kielzag binnen enkele seconden zo'n zestig man, met
uitzondering van de zo actieve Plantaz uit Son, de durver van deze koers, die
het laatst aan de leiding was, maar in het zicht van de haven ten val kwam.
Voor hem een triest slot van een supersnelle koers, waarin weinig of niets
gebeurde. BRON: HANS VAN DE
KAMP Junioren: 1. H. Havik (DTS) Ploegenklassement: 1. DTS 35 pnt., 2. Willibrord 35 pnt., 3. Zwaluwen-Almelo 35 pnt.,
4. Spartaan 30 pnt., 5. WT Heer 2'7 pnt., 6. ETP 24 pnt., 7. Jan van Riebeeck
19 pnt., 8. Reto 18 pnt., 9. Zwaluwen-Vlijmen 16 pnt., 10. Kampioen 16 pnt.,
11. Tempo 15 pnt„ 12. De Zuidwesthoek 13 pnt., 13. Het Stadion 12 pnt., 14.
Wilhelmina 11 pnt., 15. Zwaluwen-Doetinchem 11 pnt., 16. Amstelland 9 pnt.,
17. De Volharding 7 pnt., 18. Zoetermeer 5 pnt., 19. Buitenlust 4 pnt., 20.
Pedaalridders 3 pnt. RONDE VAN
MIDDEN-NEDERLAND (10 mei).1979 Ad Wijnands leek
op weg naar succes, maar. . . Jos Lammertink
wint in MIDDEN-NEDERLAND Opnieuw
triomfeerde in Stadion Galgenwaard een Amstelcoureur. Na Frits Pirard in
1978, trok in de 25e Ronde van Midden-Nederland nationaal wegkampioen Jos
Lammertink de winst naar zich toe. Nog duidelijker dan enkele weken eerder in
de Drenthse Dorpenomloop was de 21-jarige krachtpatser uit Wierden superieur
aan zijn concurrenten. De oefenkilometers in de Franse Tour de Loir et Cher
(winst in de proloog en de puntentrui voor Lammertink) hebben de conditie wat
aangescherpt. Twee weken voor de start van Olympia's Ronde van Nederland
“staat" Jos er weer helemaal. En wat meer zegt: ook Arie Hassink (die
met wat pech te kampen kreeg) en een van de renners voor de toekomst,
Limburger Ad Wijnands, demonstreren een steeds betere vorm. Ploegleider
Herman Krott had in Utrecht dan ook alle reden om links en rechts grijnzend
handen te drukken. Maar toch. Toch,
ondanks het schitterende dubbele succes van de ploeg (want achter Lammertink
spurtte Wijnands nog naar een tweede plek) moet er in die wat schuchtere
Maastrichtenaar zijn omgegaan. Geen woord van kritiek kwam er over zijn
lippen. Integendeel. “Ach, als je maar goed rijdt. Het geeft immers niet wie
er dan wint. Ik ben allang blij dat ik voor Olympia's Ronde nog terug
ben," wilde het 20-jarige lid van Wagtmans voorlopige selectiegroep
slechts kwijt. Maar zelfs dat zo gedisciplineerde klimtalent uit het zuiden
van het land moet hebben begrepen dat de zege in Midden-Nederland voor hem
had kunnen zijn. Dat in de sportief weer voorbeeldig verlopen jubileumkoers
van de UW en TC De Volharding op enkele kilometers van de eindstreep de
triomf hem eigenlijk niet meer kon ontgaan. Alle verzet van
de concurrentie uit andere ploegen was gebroken. Maar eerzuchtige Lammertink
wenste het anders. De winnaar later: “Ik was de sterkste hier in de koers. Ik
maakte de ontsnapping. Kon daarna negen, misschien wel tien keer demarreren.
Maar al konden de anderen dan niet meer op kop rijden als je het ze vroeg, ze
pakten me wel steeds terug. Wijnands lieten ze ten slotte wel gaan. Natuurlijk,
wanneer ik niets meer had gedaan, was Ad winnaar geworden. Maar ik voelde dat
die zege ook voor mij kon zijn. In de finale ben ik er daarom toch nog naar
toe gefietst. Om meteen daarop alleen door te gaan. Want, ik wist dat ik ze
allemaal aankon. Het eindresultaat voor de ploeg is geen moment in gevaar
geweest." De 21-jarige
kampioen, die tot na de w.k. wacht voor hij overstapt naar de profploeg van
Zoetemelk (Miko-Mercier), gunde Wijnands het succes dus niet. In de
Amstel-filosofie over de amateur-wielersport is - zeker in de eendaagse
klassiekers - ook die opofferingsgezindheid geen noodzaak. Herman Krott
predikt al jarenlang het principe dat „iedereen zijn eigen kans mag
gaan". Dat er natuurlijk niet echt tegen elkaar moet worden gereden (met
de concurrenten uit andere groepen als “lachende derden"), maar dat de
ploegentactiek ook weer niet te ver moet voeren. Een visie die het de
aanstormende jeugd in de immer over meer dan een topamateurs beschikkende
bierbrigade niet gemakkelijker maakt, maar ook een standpunt dat diverse
coureurs niet heeft verhinderd om langs de verre van eenvoudigste weg toch
door te breken. Met die gedachte
moet Wijnands zich dan ook maar troosten. Zijn tijd komt nog wel. Eerst mag
de Limburger, die vorig seizoen zo opmerkelijk koerste in Olympia's Ronde en
die later ook de Omloop van de Krimpenerwaard nog won, zich nog verder
ontwikkelen. Bevrijd van de zorgen om een langdurige blessure in de
knieholte. Trouwens: met de koers verbetert Wijnands. In Noord-Holland was
het nog niet alles. In Limburg ging het al veel beter en in Midden-Nederland
behoorde hij tot de uitblinkers. De sterkeren in
een wat moeizaam op gang gekomen wedstrijd. Want tot de karavaan voor de
tweede keer de Lekdijk opdraaide (na Pas toen voorin
de groep Bossche Staalbouw's Keijzer (staakte de strijd) en Amstel's Arie
Hassink onderuit gingen, kwam er wat verhoogde activiteit. Het peloton brak
in drie stukken. Negenentwintig renners zwoegden zich naar een winst van
maximaal een halve minuut. Maar omdat voorop enkele ploegen geen
vertegenwoordigers hadden en omdat de terugkeer van Hassink vanuit de laatste
groep naar de eerste achtervolgers stimulerend werkte, was het spel na de
Defensieweg en de klim tegen de Grebbeberg op spoedig weer compleet. Ook de vlucht van
Matthe Pronk, Steven Jones, Peter Koppert en Frans Jansen was niet de goede.
Jan de Groot, Jan Jongsma, Ton de Groot, Fons van Geel, Theo Hogervorst en
Veldschoten kwamen ter versterking opzetten, maar onder aanvoering van Theo
de Rooy kwam het peloton terug. Tot dan even
voorbij Overweg (na Nee, op de
Maarnseberg (na Maar de
ereplaatsen werden vooraan verdeeld. Lammertink probeerde onophoudelijk te
ontsnappen. Hogervorst (als eenling van Bossche Staalbouw er toch in bijna
iedere klassieker vooraan bij), Moons en De Boer wisten nog van geen wijken.
Tot dat bij Bunnik (nog Damen ging er
niet overtuigend achteraan. Moons (met Lammertink) redde het niet en alleen
kwam de Brabander ook niet ver genoeg. Een Amstel-zege
was onvermijdelijk. Al besliste Lammertink in laatste instantie anders dan
men verwachtte. Hij kwam met Damen toch bij Wijnands. Om meteen alleen verder
te gaan. De sterkste won in Midden-Nederland. Dat zeker. En zo hoort het
eigenlijk ook. Al vroeg menigeen zich, nadat Wijnands erg gemakkelijk in de
spurt Damen klopte, wel af of Jos Lammertink kort voor een Ronde van
Nederland, die hij zo graag en met de hulp uiteraard van zijn ploegmakkers op
zijn erelijst wil brengen, toch met beter een vriendendienst aan Wijnands had
kunnen bewijzen.BRON: HENK KRUITHOF Amateurs: 1. J. Lammertink (Amstel) 186 ,km in 4.02.59 uur, Ploegenklassement: 1. Amstel 12.09.46, 2. Jan van Erp Tegels 12.10.16, 3. Bik
Sloopwerken 12.10.55, 4. Batavus 12.11.17, 5. Union Fietsen 12.11.57, 6. R en
B Glas-Verhallen 12.11.57. RONDE VAN
MIDDEN-ZEELAND.(1979.09.08) De Profronde door
Midden-Zeeland is zoals werd verwacht gedomineerd door de ploeg van Peter
Post. De nieuwe wereldkampioen op de achtervolging, Bert Oosterbosch, kon na
Twee renners van
Post dus op het ere-schavotje, geflankeerd door Jos Schipper van
Marc-Superia, de fornnatie die het de Raleigh's in de finale toch nog knap
lastig heeft gemaakt. Jan Raas en Cees
Priem die duidelijik aasden op een zege voor eigen fans kregen in die finale
geen ruimte van Jos Schipper, Frank Hoste en Ferdi van den Haute. Genoemd
trio, van Marc-Superia, had lange tijd een antwoord gereed op de demarrages
van genoemde Zeeuwse vedetten. Maar de hegemonie
van de Raleigh's was tenslotte doorslaggevend. Post had immers meerdere
pionnen om in stelling te brengen en stuurde tenslotte Bert Oosterbosch de
ruimte in. De solo-vlucht van Oosterbosch kreeg dan ook gestalte en Jos
Schipper bekende na afloop: “Het kruit was bij ons op, maar ik dacht dat wij
strijdend ten onder zijn gegaan." En zo was het beslist. Bij de eerste
doorkomst in Goes, toen er nog drie lussen van In de laatste lus
laaide het strijdvuur bij dit zestal hoog op. Cees Priem ging vlak bij zijn
woning in Wemeldinge in het offensief, maar slaagde overigens niet om
voldoende ruimte te creeren. Ook de zoveelste
poging van de regenboogtrui-drager Jan Raas werd door Jos Schipper in de kiem
gesmoord. Tenslotte dwong
Bert Oosterbosch met nog zo'n Solist
Oosterbosch kon zijn gang gaan en reed een onbedreigde zege tegemoet. Voor
een enerverend sprintduel om de tweede plek zorgden Jan Raas en Jos Schipper.
Met minimaal verschil pakte dit uit ten gunste van Jan Raas en Frank Hoste
won de spurt van het volggroepje. Theo Smit was de snelste van de volgers die
eerst ook deel hadden uitgemaakt van de kopgroep en de rest volgde op vele
minuten achterstand. Lange tijd heeft
het geduurd voordat de prominenten op het voorplan kwamen in deze Ronde door
Midden-Zealand. Johan van de Velde had na De duizenden
toeschouwers, die zich op de Bergweg in Goes hadden geposteerd, werden daarna
op de hoogte gehouden van het spectaculaire gevecht dat zich ontspon tijdens
de laatste drie omlopen over Kloetinge, Kapelle en Wemeldinge. Enthousiast
werd tenslotte Bert Oosterbosch als winnaar begroet, maar langdurig applaus
was er ook voor Jan Raas en Jos Schipper, die een duel op het seherp van de
schede uitvochten om de tweede plaats. Beroepsrenners: 1. Bert Oosterbosch Adrie van der
Poel beste amateur Adrie van der
Poel en Ad Dekkers forceerden in de amateurronde door Midden-Zeeland de
beslissing op Nadat een poging
van een zestal renners waarbij Peter Kivits en de Zeeuwse kampioen Henk de
Jong in de kiem was gesmoord leek een nieuwe vlucht van de Zeeuw Wim de
Wilde meer perspectief te bieden. De Wilde, die na Even voorbij 's
Heerenhoek, na Amateurs: 1. Adrie van der Poel (Jan van Erp) Eindstand
ploegenklassement: 1. Driessen Stoffen-Optilon 12.27.35, 2. Jan van
Erp z.t., 3. Willebrord Wil Vooruit 12.29.49, 4. Middelkamp 12.30.37, 5. Bleu
de Nil 12.32.29, 6. Batavus 12.34.21, 7. NMB 12.35.36, 8. WV
Zeeuws-Vlaanderen 12.35.38. Rien de Jonge RONDE VAN
NEDERLAND.(1979.08.13 T/M 08.19) Schitterende
Jubileum-ronde van Nederland Eerste
rondeoverwinning van Jan Raas Ploegenklassement
voor IJsboerke, TI-Raleigh-McGregor tweede De Ronde van
Nederland 1979 is in alle opzichten een schitterend geslaagde Ronde
geworden. Het eerste lustrum van organisator Nico de Vries en zijn wakkere
medebestuurders kreeg in Jan Raas een erg goede winnaar, maar wat meer zegt
er werd door de beroepsrenners volop strijd geleverd, waardoor het geenszins
een trainingsronde voor de WK werd, zoals algemeen werd gesuggereerd. Nico de Vries
bewees dat een Profronde van Nederland zeer zeker bestaansrechten heeft. In
ieder geval werden ontelbaar velen geboeid door dit schouwspel en was de
belangstelling van het publiek nimmer zo groot als dit jaar. Vaststaand feit
alleen daardoor al, dat ook het volgend jaar de Ronde weer doorgang zal
vinden met als zekere finishplaatsen Steenwijk en 's-Heerenberg en als
startplaats naar alle waarschijnlijkheid New York, tenminste als dit alles
nog te verwezenlijken valt, maar Nico de Vries houdt van een stunt en waarom
dan ook niet. Wat Levitan en Goddet nooit is gelukt kon de Frisol-directeur
wet eens kans van slagen geven. Perfect was deze lustrum-ronde
ook georganiseerd, geen wanklank werd gehoord, schoonheidsfoutjes waren er
nauwelijks, een voorbeeldige begeleiding van de Rijkspolitie, niet te vergeten
de vele politiemannen in de honderden gemeenten, die werden gepasseerd, een
goed werkende jury onder leiding van Wim Roosenburg en dat mag ook wel eens
worden gezegd, kortom een Ronde die een brok propaganda was voor de wielersport. Natuurlijk zulkn
de sceptici zeggen werd er wet zo goed gereden? Waardoor was het mogelijk
dat telkens weer in zoveel etappes een eenzame coureur een lange solo mocht
ondernemen met goedvinden van de grote mannen ? Natuurlijk zijn die lieden
er. Maar niet voor iedereen is het mogelijk een Ronde op de voet te kunnen
volgen. Het legertje dat dit wel kon, heeft er van genoten. Van de Jan Raas werd
daarom alleen een grootse winnaar, zijn eerste zege overigens in een
etappekoers, waarin helaas de laatste winnaar Johan van de Velde door
kwetsures moest ontbreken. Kortom een in
alle opzichten geslaagde Ronde, die vele honderd duizenden een week in de
ban hield. In die opzet is Nico de Vries zeker geslaagd en de profs, van wie
zo vaak wordt gezegd dat ze hun werk niet goed leveren, verdienen nu alleen
maar lof voor hun goede werk. Het was een perfecte Ronde, die zijn weerga
niet kende, een puike lustrum-ronde van Nederland. PROLOOG STEENWIJK JAN BAAS STELT
ZIJN CANDIDATUUR De start was
hoopgevend, al meteen. Allemaal waren zij er, de gecontracteerde vedetten,
met uitzondering van slechts een renner: Johan van de Velde. De winnaar
notabene van het vorig jaar, maar een ontstoken achillespees hield Johan van
de Velde van de start af en zo stond het al bij voorbaat vast dat wij toch
een nieuwe rondo-winnaar zouden krijgen in deze Ronde van Nederland, in
vroegere jaren (vier keer) de Proftoer van Nederland, maar het eerste lustrum
word aangegrepen om de aloude naam weer terug te nemen. Steenwijk was dit
keer de uitverkoren stad voor de proloog, voor de individuele tijdrit over Het waarmaken
gold voor veel renners, niet alleen voor de selectie voor de wereldkampioenschappen
maar ook voor de naam van de renners. Er was al genoeg geschreven dat deze
Ronde van Nederland een goede training voor de wereldkampioenschappen was.
Ronde-directeur Nico de Vries beaamde dat al voor de start. Hij zei: “Deze
ronde kost ruim f 450.000,-, er kwamen 18 aanvragen van ploegen binnen,
slechts 10 werden er toegewezen en Frisol staat borg voor de tekorten. Maar
wij zullen trachten te bewerkstelligen dat er elke dag strijd is. Voor mij
een zorg wie er wint, als er maar strijd is. De ploegleiders zeggen toe dat
er gefietst zal worden, het is dus geen trainingsronde", aldus Nico de
Vries. Welaan, Nico de
Vries kreeg zijn gelijk al in de eerste de beste rit, de proloog, een tijdrit
over slechts twee en een halve kilometer, maar een tijdrit, die meteen al
een uitslag zou brengen, die niet voor mogelijk werd gehouden. In die korte
individuele tijdrit, die niet meetelde voor het ploegenklassement, jammer
voor de TI Raleigh-McGregor achteraf, ging het er spannend aan toe. Nadat 17
renners waren gestart maakte Aad van den Hoek ineens de snelste tijd: 2.59.65
min., een tijd die voorlopig niet bedreigd werd, totdat Gerrie van Gerwen, de
leider van het Spar-klassement, er 3.04.94 min. uithaalde, achteraf de 17e
tijd. Maar de snelle mannen moesten nog komen. Bert Oosterbosch kwam nog
beter uit de bus met 2.59.43 min. en was heel lang de snelste. Het venijn zat
echter in de staart. Jan Raas, die al eerder kenbaar had
gemaakt zin te hebben om ook eens een etappekoers te winnen, gooide al zijn
krachten in de strijd. Als 67e gestart kwam hij ook tot de snelste tijd tot
dan: 2.56.71 min. Huub van Veldhoven en Henk Bruijntjes, de ideale combinatie
voor elektronische tijdwaarneming, registreerden dat perfect. Maar wie zou
dat nog moeten verbeteren? Daniel Willems kwam er dicht bij met 2.58.99 min.,
de geprikkelde Jos Schipper faalde met 3.23.52 min. Nog vier renners moesten
er van start. Gerrie Knetemann was daarvan de favoriet, kwam heel dicht bij
de tijd van Jan Raas, maar kwam met 2.58.08 min. toch te kort en de voor het
publiek toch altijd favoriete Joop Zoetemelk bleef op 3.03.83 min. ver buiten
het geweld, het bracht Joop slechts een twaalfde plaats. Niemand had Jan Raas
kunnen bedreigen, hij was op dit korte parkoers met veel wind en wat vals
plat veruit de beste. Jan Raas kreeg zo de eerste leiderstrui. Gerrie
Knetemann en Daniel Willems waren zijn naaste belagers, maar Joop Zoetemelk
had zeven seconden aan zijn broekje, Hennie Kuiper zelfs 12 seconden, Jo Maas
en de Belgische kampioen Gerry Verlinden maar liefst 13 seconden en dat was
nogal wat na De uitslag
tijdrit Steenwijk: 1. Jan Raas (TI Raleigh-McGregor) 2'.56.71 min.,
2. Gerrie Knetemann 2.58.08 min., 3. Daniel Willems 2.58.99 min., 4. Bert
Oosterbosch 2.59.43 min., 5. Aad van den Hoek 2.59.65 min., 6. Ludo Peeters
2.59.72 min., 7. Jean-Luc Vandenbroucke 3.01.96 min., 8. Patrick Pevenage
3.02.77 min., 9. Henk Lubberding 3.03.24 min., 10. Ferdi van den Haute
3.03.47 min., 11. Leo van Vliet 3.03.75 min., 12. Joop Zoetemelk 3.03.83
min., 13. Fons de Wolf 3.04.26 min., 14. Daniel Gisiger 3.04.58 min., 15.
Claude Criquielion 3.04.66 min., 16. Etienne van der Helst 3.04.86 min., 17.
Gerrie van Gerwen 3.04.94 min., 18. Dirk Heirweg 3.05.18 rain., 19. Hans
Langerijs 3.05.47 min., 20. Frits Pirard 3.05.59 min., 80. en laatste Andre
Mollet 3.37.47 min. Criterium
Steenwijk: 1. Dirk Heirweg EERSTE
ETAPPE: STEENWIJK-AMSTERDAM, GERRIE KNETEMANN
IN DE ORANJE LEIDERSTRUI Na het
succesvolle begin in Steenwijk, waar bij de proloog al zeker zo'n 15.000
toeschouwers aanwezig waren, was de belangstelling er bij de start niet
minder om. Vele duizenden deden de karavaan uitgeleide voor de zware etappe
naar de hoofdstad. Stralend weer beloofde veel, al keren de renners al snel
angstvallig naar de bomen, die een behoorlijke bries trotseerden. Een bries
die in de loop van de dag tot een ware orkaan zou uitgroeien, waardoor er in
een veel later stadium een slijtageslag zou komen, die zijn weerga niet
kende. De sterke zuidwester en de lange afstand zorgden er voor dat het peloton
het kalmpjes aan deed en ook dat er op de fraaie wegen door de polders van
Overijssel en Friesland niets, maar dan ook helemaal niets gebeurde. De
gevolgen bleven niet uit, want toen na Terwijl
koersdirecteur Nico de Vries de Zweed Sven-Aake Nilsson tot de meest elegante
renner van de dag uitriep, kwam er plots een koene durver. Het was Langerjjs
die demarreerde en naam zou gaan maken voor de HB Alarmsystemenploeg. Het
peloton liet de 26-jarige Noord-Hollander gaan, die zo graag als solist door
zijn woonstreek wilde rjjden. Dat lukte allemaal wonderwel. Omdat niemand hem
ook maar een strobreedte in de weg legde, bereikte Hans Langerijs een voorsprong
van bijna acht minuten ... Bijna Daaruit bleek wel
heel duidelijk hoe Peter Past in deze Ronde zou gaan reageren. Maar even
opmerkelijk was toch het gemis van heel wat vedetten. Hennie Kuiper, Joop
Zoetemelk, Jo Maas, de Belgische kampioen Gerrie Verlinden, Walter Godefroot,
Fons de Wolf, Jos Schipper, zo maar wat namen van mannen die finaal de boot
misten en wat later zou blijken al na de eerste etappe volkomen kansloos
verder moesten gaan. Voor hen en een goede 50 anderen was die eerste etappe
een ramp. Maar intussen pakte de op hol geslagen groep de durver Hans
Langerijs in de kraag. Voor hem was het allemaal te veel geweest, in Ursem na
Onder de rook van
Amsterdam, in Duivendrecht, kwam daarna de grote finale, een sprankelende
finale met tal van demarrages. Jan Raas verdedigde zijn oranje trui met,de
mood der wanhoop, sprong ook weg, werd teruggepakt door Ludo Delcroix. Dan
was het weer Leo van Vliet, beurtelings gingen de mannen van Post aan de
haal, het overwicht was te groot, al hoewel steeds ook weer de Belgen Daniel
Willems, Ludo Peeters en Jean-Luc Vandenbroucke ze terugpakten. Een
Holland-Belgie sfeer in de finale, die definitief werd toen dan toch Gerrie
Knetemann zijn slag sloeg. Jan Raas vocht nog terug, zijn oranje trui was hem
te lief, maar Gerrie Kneternann eenmaal op drift, is niet te houden. Zijn
geboortostad bracht hem vleugels. In Amstelveen was zjjn voorsprong al een
halve minuut op het drietal volgers Jan Raas, Frits Pirard en Daniel Willems.
Eenmaal in het Olympisch Stadion was de voorsprong van de Kneet nog een halve
baanronde, meer dan voldoende voor de etappezege en voor de nieuwe oranje
trui. Jan Raas eervolle tweede kreeg het groene tricot. Daniel Willems het
wit. Maar veel erger was de catastrofe voor de rest. Het peloton van zo'n 50
man met dus Joop Zoetemelk, Hennie Kuiper en heel wet vedetten was de grote
verslagene, hun, achterstand bedroeg maar liefst 16 minuten. Frappante
bijzonderheid, Gerrie Knetemann verdiende voor de etappezege f 500,- maar
hield slechts de helft over. De jury beboette de Kneet met f 250,- wegens
aannemen van bevoorrading buiten de ravitailleringsplaats en ook ploegbaas
Peter Post kreeg f 250,- boete voor het negeren van aanwijzingen van
wedstrijdleider Wim Roosenburg. Beroepsrenners: 1. Gerrie Knetemann (TI Raleigh-McGregor) Algemeen
klassement: 1. Gerrie Knetemann (TI Raleigh) 5.50.35, 2. Jan
Races 5.50.58, 3. Daniel Willems 5.51.5, 4. Frits Pirard 5.51.9, 5. Ludo
Pesters 5.51.14, 6. Aad van den Hoek z.t., 7. Jean-Luc Vandenbroucke 5.51.16,
8. Leo van Vliet 5.51.18, 9. Gerrie van Gerwen 5.51.19, 10. Daniel Gisiger
z.t., Algemeen
ploegenklassement: 1. TI Raleigh 17.24.09, 2. IJsboerke 17.24.37,
3. Marc Zeepcentrale-Superia 17.24.45, 4. Kas 17.36.56, 5. Miko Mercier
17.40.23, 6. Boul D'Or-Colnago 17.40.31, 7. Peugeot z.t., 8. HB Alarm-
systemen 17.52.42, 9. DAF Trucks-Le Jenne z.t., 10. Willora-Piz Buin-Binanza
18.12.03. Dagpuntenklassement: 1. Gerrie Knetemann 25 put., 2. Jan Raas 20 pnt., 3. Frits Pirard 16
pnt., 4. Daniel Willems 14 pnt., 5. Theo Smit 12 pnt., 6. Forts van Katwbk 10
pnt., 7. Piet van Katwijk 9 put., 8. JeanLuc Vandenbroucke 8 pnt., 9. Leo
van Vliet 7 pnt., 10. Walter Dalgal 6 pnt. Neoprof
dagklassement: 1. Frits Firard 25 put., 2. Daniel Willems 20
pnt., 3. Roger de Cniiff 16 put., 4. Gerard Blockx 14 put., 5. William
Tackaert 12 put., 6. Ger Mak 10 pot., 7. Walter Schoonjans 9 pnt., 8. Bert
Oosterbosch 8 put., 9. Sjaak Verbrugge 7 pnt., 10. Graham Jones 6 pnt. TWEEDS
ETAPPE: AMSTERDAM- ‘s-HEERENBERG, JAN RAAS OPNIEUW
IN DE LEIDERSTRUI Rijen dik stonden
de toeschouwers in Amsterdam, weer voor het eerst sinds lange tijd op de Dam
mocht worden gestart. De belangstelling was enorm en zou zo de hele dag
blijven. Het zou bovendien weer een dolle dag worden, dat moet ook de Fransman
Marcel Tinazzi gedacht hebben, al in het prille begin demarreerde hij terwijl
het peloton in een gezapig tempo de merkwaardige etappe van de dag daarvoor
nog eens de revue liet passeren. Al keuvelend liet men de 25-jarige Tinazzi
zo maar gaan, dat kon geen kwaad en de Fransman, in 1977 nog kampioen van
zijn land, ging op zijn eentje eens “rustig” van de mooie natuur in 't Gooi
genieten. Dat werd een niet voorzien lang uitstapje van maar liefst Maar achter
Marcel Tinazzi gingen de mannen van Peter Post zich roeren en vlak bij
's-Heerenberg zat de Fransman recht op. Het was gedaan met zijn solo. Ferdi
van de Haute was op drift geraakt, even haakte Marcel Tinazzi nog aan, maar
werd toen prompt gelost. Terwijl vele duizenden toeschouwers rond de
Peesjesberg nu Ferdi van de Haute het applaus gaven, verdween de dappere
vluchter Tinazzi in het peloton en werd later daaruit zelfs gelost. Ferdi van
de Haute was op zijn beurt aan zijn solo begonnen en snelde met bijna twee
minuten voorsprong de eerste doorkomst van 's-Heerenberg binnen. Drie ronden
van Het kwintet vond
elkaar wonderwel. Het peloton met een goede halve minuut achterstand was snel
geklopt. Jan Raas reed zich in de leiderstrui, maar moest daar heel hard voor
knokken. Het was de Belg Daniel Willems die zeer onreglementair handelde,
Jan Raas gewoon de dranghekken indrong en zeer duidelijk van zijn lijn
afweek. De Belg behoefde niet gediskwalificeerd te worden, want met een
uiterste krachtsinspanning drukte Jan Raas net iets eerder zijn wieltje over
de verlossende witte lijn. Zei Jan Raas: “Had ik nlet gewonnen, dan had ik
zeker geprotesteerd". Commentaar van Daniel Willems: „Ik deed het niet
expres". Zo behoefde secretariswedstrijdlelder Wim Jeremiasse net niet
in te grijpen, maar een berisping had de Belg op zijn minst wel verdiend ... Jan Raas pakte
echter de leiderstrui en nog eens de groene trui. Daniel Willems was op beide
fronten tweede en in het ploegenklassement nam IJsboerke de leiding over met
10 seconden winst op TI Raleigh-McGregor. Grote verliezers
opnieuw Hennie Kuiper (39e) en Joop Zoetemelk (64e). Zij kwamen nog steeds
niet uit de verf. Beroepsrenners: 1. Jan Raas (TI Raleigh-McGregor) Algemeen
klassement: 1. Jan Raas 10.56.25, 2. Daniel Willems 10.56.33,
3. Jean-Luc Vandenbroucke 10.56.52, 4. Gerrie Knetemann 10.56.54, 5. Frits
Pirard 10.57.28, 6. Ludo Peters 10.57.33, 7. Aad van den Hoek z.t., 8. Leo
van Vliet 10.57.37, 9. Gerrie van Gerwen 10.57.39, 10. Daniel Gisiger z.t., Dagploegenklassement: 1. IJsboerke 15.17.41, 2. Marc ZeepcentraleSuperia 15.18.19, 3. TI
Raleigh-McGregor z.t., 4. Peugeot z.t., 5. Kas 15.18.54, 6. HB Alarmsystemen
15.18.57, 7. DAF Trucks-Le Jeune z.t., 8. Boul D'Or-Colnago z.t., 9. Willora-Piz
Buin-Bonanza z.t., 10. Miko Mercier z.t. Algemeen
ploegenklassement: 1. IJsboerke 32.42.18, 2. TI RaleighMcGregor
32.42.28, 3. Marc Zeepcentrale-Superia 32.43.04, 4. Kas 32.55.50, 5. Peugeot 32.58.50, 6. Miko
Mercier 32.59.20, 7. Boul D'OrColnago 32.59.28, 8. HE Alarmsystemen
33.11.39, 9. DAF Trucks-Le Jeune z.t., 10. Willora-Piz
Buin-Bonanza 33.31.20. Dagpuntenklassement: 1. Jan Raas 25 pnt., 2. Daniel Willems 20 pnt., 3. Jean-Luc
Vandenbroucke 16 pnt., 4. Jos Schipper 14 pnt., 5. Gerrie Verlinden 12 pnt.,
6. Etienne van der Helst 10 pnt., 7. Frank Hoste !9 pnt., 8. Piet van Katwijk
8 pnt., 9. Johan van der Meer 7 pnt., 10. Theo Smit 6 pnt. Algemeen
puntenklassement: 1. Jan Raas 45 pnt., 2. Daniel Willems 34 pnt.,
3. Gerrie Knetemann 25 pnt., 4. Jean-Luc Vandenbroucke 24 pnt., 5. Theo Smit 18 pnt., 6. Frits Pirard
18 pnt., 7. Piet van Katwijk 17 pnt., 8. Jos Schipper 14
pnt., 9. Fons van Katwijk 14 pnt., 10. Gerrie Verlinden 12 pnt. Neoprof
dagklassement: 1. Daniel Willems 25 pnt., 2. Walter Schoonjans
20 pnt., 3. Frits Pirard 16 pnt., 4.
Gerard Blockx 14 pnt., 5. Pons de Wolf 12 pnt., 6. Patrick Pevenage 10 pnt.,
7. Willy Albert 9 pnt., 8. Roger de Cnijf 8 pnt., 9.
Graham Jones 7 pnt., 10. Ludo Frijns 6 pnt. Algemeen
neoprofklassement: 1. Daniel Willems 45 pnt., 2. Frits Pirard 41 pnt., 3.
Walter Schoonjans 29 pnt., 4. Gerard Blockx 28 pnt., 5. Roger de Cnijf 24
pnt., 6. William Tackaert 15 pnt., 7. Fons de Wolf 14 pnt., 8. Patrick
Pevyage 14 pnt., 9. Willy Albert 14 pnt., 10. Ger Mak 14
pnt. DERDE
ETAPPE: 's-HEERENBERG-SITTARD FEDOR DEN HERTOG
SCHITTERDE IN LIMBURG De ochtend voor
de zware etappe door het Limhurgse land in het druilerige 's-Heerenberg begon
wat triest, eigenlijk met een soort „staking", al ging het peloton dan
ook maar twee minuten te laat weg. Oranje-truidrager Jan Raas vroeg eerst het
woord en las een door hemzelf en door Gerrie Knetemann, Hennie Kuiper en Joop
Zoetemelk getekende verklaring voor. De letterlijke
tekst, historisch van belang, willen we u niet onthouden. „Aan NOS Studio
Sport. 1. Wij als
topcoureurs zijn zeer verontwaardigd over de negatieve inslag van Studio
Sport, onder leiding van Uw heren Mart Smeets en Martijn Lindenberg, waar
door deze negatieve ultzendingen van de laatste tijd ons beroep in diskrediet
wordt gebracht. 2. Tevens delen
wij U mede, dat wij onder geen enkele voorwaarde medewerking zullen verlenen
aan interviews of andere activiteiten betreffende de aanstaande wereldkampioensahappen
te Valkenburg, welke onder leiding staan van bovengenoemde heren. Getekend de
renners Zoetemelk, Knetemann, Raas, Kuiper." Een reactie
derhalve op de tv-uitzending daags daarvoor, waarbij de doping-affaire van
Joop Zoetemelk aan de orde kwam en de wielersport in een wel heel kwaad
daglicht kwam to staan. Goedpraten van dit geval heeft geen zin, de reacties
van de renners waren begrijpelijk. Ook de reactie aan het slot van de etappe
toen Ronde-directeur Nico de Vries een persconferentie belegde loog er niet
om. Nico de Vries zei kortweg genoeg van de tv-uitzendingen van Studio Spolnt
te hebben. Met de heren Bob Spaak, Martijn Lindenberg en Mart Smeets wenste
hij geen contact meer, kortweg de heren worden niet meer toegelaten om
tv-opnamen te maken van deze Ronde 1979. Nico de Vries: „De heren hebben Joop
Zoetemelk negen minuten op de pijnbank gelegd en uitgezogen alsof het een
rechtszaak was. Met de huidige heren aan het bewind zal dit ook in de toekomst
zo blijven," aldus Nico de Vries. Een domper op de
start, die even snel verdween, want alsof er geen 223 zware kilometers voor
de boeg lagen, als dartele veulens trokken de ervaren profs er meteen op los.
Direct in Duitsland kwam de eerste kopgroep tot stand met Bert Oosterbosch,
Aad van den Hoek, Peter Zijerveld, Sjaak Verbrugge, Ludo Delcroix, Etienne
van der Helst en Ludo Frijns, het eerste gewin was geen kattegespin, snel
hadden zij 38 seconden en zelfs trokken ook Patrick Pevenage, Guido van Sweevelt
en Pons en Piet van Katwijk er tussen uit. De premie van DM De strijd bleef
er in, nieuwe koplopers meldden zich, waarna even over de grens Fedor den
Hertog, Henk Lubberding, Roelof Groen, Ludo Peeters en de Zwitser Gisiger er
bij kwamen. Dertien renners trokken de Peel in en liepen snel van het
wandelende peloton weg. Na Achter hun ruggen
negen man die van verre op achtervolging gingen, maar het grote spel began op
de Cauberg. Fedor den Hertog en Bert 0osterbosch sprongen weg. Roelof Groen
en Ludo Frijns vielen af. Op het befaamde Keuterberg reed Fedor den Hertog
plat, duizenden zagen dat aan, maar Fedor kwam terug, de samenwerking bij de
negen volgers was zoek, waardoor het peloton op de volgers neerstreek. Alleen
Rudi Pevenage en Henk Lubberding gingen nog op jacht, liepen ver weg, waarna
Henk Lubberding besloot het kopwerk maar te staken. Het koppel Fedor den
Hertog-Bert 0osterbosch ging moeiteloes verder. De groten lieten hen begaan,
wetend dat de leiderstrui nauwelijks in gevaar kon komen. Het deed niets af
aan deze schitterende etappe, waarin de Belg Ludo Frijns toch weer kans zag
bij de twee koplopers te komen, maar op de Hulsberg kreeg hij zijn
definitieve klap. Weer lagen Fedor den Hertog en Bert Oosterbosch op kop,
maar tegelijkertijd ook kreeg de IJsboerke-man Fedor den Hertog vleugels en
begon aan een weergaloze fraaie solo. Op Trieste
bijzonderheid, de fraaie zege van Fedor den Hertog bracht hem geen
leiderstrui, slechts een 22e plants in het algemeen klassement op ruim twee
minuten van oranje-truidrager Jan Raas. IJsboerke won het
dagploegenklassement en liep weer verder uit op de
TI-Raleigh-McGregor-formatie. Beroepsrenners: 1. Fedor den Hertog (IJsboerke) Algemeen
klassement: 1. Jan Raw (TI-Raleigh-McGregor) 16.48.09, 2. Daniel Willems
16.48.17, 3. Jean-Luc Vandenbroucke 16.48.36, 4. Gerrie Knetemann 16.48.38,
5. Frits Pirard 16.49.12, 6. Ludo Peeters 16.49.17, 7. Aad van den Hoek z.t.,
8. Leo van Vliet 16.49.21, 9. Gerrie van Gerwen 16.49.22, 10. Dir Heirweg
16.49.23, Dagploegenklassement: 1. IJsboerke 17.21.20, 2. TI-Raleigh-McGregor 17.24.57, 3. Boul D'Or-Colnago 17.245.41, 4. HB
Alarmsystemen 17.31.33, 5. Peugeot 17.35.12, 6. DAF Trucks-Le Jeune, 7. Marc
ZeepcentraleSuperia, 8. Miko Mercier, 9. Kas, 10. Willora-Piz Ruin-Bonanza,
allien z.t. Algemeen ploegenklassement: 1. IJsboerke 50.03.38,
2. TI-RaleighMcGregor 50.07.245, 3. Marc Zeepcentrale-Superia 50.18.16, 4.
Boul D'OrColnago 50.25.09, 5. Kas 50.31.02, 6. Peugeot 50.34.02, 7. Miko
Mercier 50.34.32, 8. HE Alarmsystemen 50.43.12, 9. DAF Trucks-Le Jeune
50.46.51, 10. Willora-Piz Buin-Bonanza 51.06.12. Dagpuntenklassement: 1. Fedor den Hertog (IJsboerke) 2'6 pnt., 2. Bert 0osterbosch 20
put., 3. Ludo Frins 16 pnt., 4. Roelof Groen 14 pnt., 5. Daniel Willems 12
pnt., 6. Johan van der Meer 10 pnt., 7. Dirk Heirweg 9 pot., 8. Etienne
Debeule 8 pnt., 9. Regis Delepine 7 pnt., 10. Gre~gor. Braun 6 pnt., 11.
Gerard Blockx 5 pnt., 12. Jean-Luc Vandenbroucke 4 pot., 13. Frits Pirard 3
pot., 14. Ferldi van den Haute 2 pnt., 15. Roger de Cnijf 1 pnt. Algemeen
puntenklassement: 1. Daniel Willems (IJsboerke) 46 pnt., 2. Jan
Raas 45 pnt., 3. Jean-Luc Vandenbroucke 28 pnt., 4. Fedor den Hertog 25 pot.,
5. Gerrie Knetemann 25 pnt., 6. Frits Pirard 21 pnt., 7. Bert Oosterbosch 20
pnt., 8. Theo Smit 18 pnt., 9. Johan van der Meer 17 pnt., 10. Piet van
Katwijk 17 pnt., Neoprof
dagklassement: 1. Bert Oosterbosch (TI-Raleigh-McGregor) 25
pnt., 2. Ludo Frins 20 pnt., 3.
Daniel Willems 16 pnt., 4. Gerard Blockx 14 put., 5. Frits Pirard 12 pot., 6.
Roger de Cnijf 10 pnt., 7. Sjaak Verbrugge 9
pnt., 8. Willy Albert 'S pot., 9. Fons de Wolf 7 pnt., 10. William Tackaert 6
pot., 11. Jo Maas 5 pnt., 12. Peter Zberveld 4 pnt., 13. Ger Mak 3 pnt., 14.
Claude Criquielion 2 pnt., 15. Jan van Houwelingen 1 pnt. Algemeen neoprofklassement. 1. Daniel Willems (IJsboerke) 61 pnt., 2. Frits Pirard 53 pnt., 3.
Gerard Blockx 42 pnt., 4. Bert Oosterbosch 34 pnt., 5. Roger de Cn(jf 34
pnt., 6. Walter Schoonjans 29
pnt., 7. Ludo Frijns 27 pnt., 8. Willy Albert 22 pnt., 9. Fons de Wolf 2'.1
pnt., 10. William Tackaert 21 pnt., VIERDE
ETAPPE: SITTARD-HEESCH WALTER SCHOONJANS
DE GROTE UITBLINKER, MAAR FERDI VAN
DEN HAUTE WON DE ETAPPE De lustrum-ronde
beleefde al voor de start een hoogtepunt. Ministerpresident Dries van Agt was
naar Sittard gekomen om het startschot te lossen, snelde tussen de bedrijven
door nog even snel langs zijn vrienden van de Tour de France en maakte met
hen een praatje, om vervolgens na het startschot enkele kilometers de koers
te volgen, waarna hij snel weer moest verdwijnen, andere werkzaamheden
vroegen zijn nandacht. Maar nauwelijks
had de Premier dat startschot gelost of de eerste uitloper meldde zich al, de
22-jarige neo-prof Walter Schoonjans, notabene de rode lantaarndrager van het
peloton. Het peloton liet de Belg rustig begaan, dat was toch geen aanval op
de leiderstrui en dat betekende voor Schoonjans alleen maar publiciteit voor
zijn ploeg Kas. Walter Schoanjans
was los van het peloton en hoe, in Roosteren, na Walter Schoonjans
ging echter tussen de bedrijven door onverdroten verder aan het bouwen van
zijn voorsprong. Kort voor Esicharen, na Maar het peloton
zat toch niet bij de pakken neer. Op de Maasdijk, na Bij de finish in
Heesch, waar nog drie omlopen met in totaal Ferdi van deny
Haute was het tenslotte die uitgerust in het peloton op fraaie wijze wist te
winnen, gevolgd door Johan van der Meer en Piet van Katwijk. In het algemeen
klassement veranderde helemaal niets, Jan Raas behield heel gemakkelijk
zijn oranje leiderstrui. Beroepsrenners: 1. Ferdi van den Haute (Marc Zeepcentrale-Superia) Algemeen
klassement: 1. Jan Raas (TI-Raleigh-McGregor) 21.29.44, 2.
Daniel Willems 21.29.52, 3. Jean-Luc Vandenbroucke 21.30.11. 4. Gerrie
Knetemann 21.30.13, 5. Frits Pirard 21.30.47, 6. Aad van den Hoek 21.30.52,
7. Ludo Peeters z.t., 8. Leo van Vliet 21.30.56, 9. Gerrie van Gerwen
21.30.57, 10. Dirk
Heirweg 21.30.58, Dagploegenklassement: 1. Marc
Zeepcentrale-Superia 14.04.44, 2. TIRaleigh-McGregor 14.04.45, 3. Boul
d'Or-Colnago, 4. HB Alarmsystemen, 5. Kas, 6. Mike Mercier, 7. IJsboerke, 8.
DAF Trucks-Le Jeune, 9. Peugeot, 10. Willora-Piz Buin-Bonanza, allen z.t. Algemeen
ploegenklassement: 1. IJsboerke 64.08.23, 2. TI-Raleigh McGregor
64.12.10, 3. Marc
Zeepcentrale-Superia 64.23.00, 4. Bout D'OrColnago 64.29.54, 5. Kas
64.35.47, 6. Peugeot 64.38.47, 7. Mike Mercier 64.39.17, 8. HB Alarmsystemen
64.47.57, 9. DAF Trucks-Le Jeune 64.51.36, 10. Willora-Piz Buin-Bonanza
65.10.57. Dagpuntenklassement: Algemeen
puntenklassement: 1. Daniel Willems (IJsboerke) 56 pnt., 2. Jan
Raas 45 put., 3. Johan van der Meer 37 pnt., 4. Piet van Katwijk 33 Put., 5.
Bert Oosterbosch 32 pnt., 6. Jean-Luc Vandenbroucke 28 pnt., 7. Ferdi van den
Haute 27 pnt., 8. Frits Pirard 27 pnt., 9. Gerrie Knetemann 25 pnt., 10.
Fedor den Hertog 25 pnt., Neoprof
dagklassement: 1. Roger de Cnijf (Soul D'Or-Colnago) 25 pnt., 2.
Bert Oosterbosch 20 pnt., 3. Daniel Willems 16 pnt., 4. Frits Pirard 14 pnt., 5. Gerard Blockx 12
pnt., 6. Ludo Frijns 10, pnt., 7. Willy Albert 9
pnt., 8. Sjaak Verbrugge 8 pnt., 9. Jo Maas 7 pnt., 10. Fons de Wolf 6 pnt.,
11. Patrick Pevenage 5 pnt.,
12. Claude Criquielion 4 pnt., 13. Ger Mak 3 pnt., 14. Walter Schoonjans 2
pnt., 15. Jan van Houwelingen 1 pnt. Algemeen
neoprofklassement: 1. Daniel Willems (IJsboerke) 77 pnt., 2. Frits,
Pirard 67 pnt., 3. Roger de Cnijf 59 pnt., 4. Bert Oosterbosch 54 pnt., 5. Gerard Blockx 54 pnt., 6.
Ludo Frllns 37 put., 7. Willy Albert 31 pnt., 8. Walter Schoonjans 31 pnt.,
9. Fons de Wolf 27 pnt., 10. Sjaak Verbrugge 26
pnt., VIJFDE
ETAPPE: HEESCH-BEEKSE BERGEN JOOP ZOETEMELK
SLAAT ZIJN SLAG Ook kort na de
start in Heesch, op weg voor de kortste etappe van de Ronde over Ook Gerry
Verlinden ondervond dat, terwijl pers-coordinator Ger Rous tot de grootste
play-boy charmeur van de Ronde werd benoemd. Het tempo lag intussen zo hoog,
dat er niet aan ontsnappingen viel te denken. Het was ook vooral Joop
Zoetemelk die daarvoor zorgde en dat stemde tot nadenken. Zou Joop dan toch
zijn kans wagen? Giovanni Jimenez mocht 20 sec. nemen, waarna Nico de Vries
in de geldbuidel tastte en alle ploegen f 250,- schonk voor hun strijdlust.
Wat later kreeg de ploeg van Willora-Piz Buin-Bonanza er nog eens een
speciale premie van f 500,- bij. De Zwitsers hadden tot dan nog geen gulden
aan prijzengeld verdiend ... Maar uit erkenning voor de inzet kregen ze toch
nog wat zakgeld. De strijd ging verder. Hennie Kuiper probeerde het
andenmaal, maar kreeg Bert Oosterbosch mee. Adri van Houwelingen wilde alleen
door Den Bosch, waar het ontzettend druk was, maar niemand kreeg kans.Roelof
Groen, Bert Oosterbosch de Belgische kampioen Gerry Verlinden gingen er
tussen uit, namen zelfs een halve minuut. Maar nu sleurde Hennie Kuiper het
peloton er weer bij. Zo hard ging het dat men Udenhout passeerde met een voorsprong
van 10 minuten op het tijdschema. Dat moest een massasprint worden, maar
zover kwam het net niet. Toen het peloton door een haag van toeschouwers
Tilburg nam, viel er dan toch onverwachts een beslissing. Twaalf renners
ontsnapten en van de favoriete ploegen waren er maar twee renners bij. Bert
Oasterbosch van TI-Raleigh-McGregor en Gerry Verlinden van IJsboerke. Verder
van HB Hans Langerijs en Wim de Ruiter. DAF Trucks-Lejeune met William
Tackaert. MarcZeepcentrale met good-old Herman van Springel en Jos Schipper.
Kas met Walter Dalgal en Etienne van der Helst, zowaar een Zwitser Josef
Wehrli en tenslotte Miko-Mercier met de Zweed Sven-Ake Nilsson en onze eigen
zoveel besproken Joop Zoetemelk. En weer werd het een sprankelende finale. Joop Zoetemolk
demareerde, werd teruggepakt, Gerry Verlinden sprong weg, werd teruggepakt,
samen kwamen zij tot Joop Zoetemelk
had zijn revanche, was alle kritiek tegen hem de laatste dagen geuit, ineens
vergeten, vond zichzelf terug en zei simpel: „Ik heb ondanks alles laten zien
dat de vorm er nog steeds is." Chris Delbressine vertolkte dit het best:
„Wat alle publiciteit ook betreft, jij blijft de man van het Nederlandse
publiek." Het stormachtige applaus moet Joop erg goed hebben gedaan. Goed
voor de moraal. Beroepsrenners. 1. Joop Zoetemelk (Mike Mercier) Algemeen
klassement: 1. Jan Raas (TI-Raleigh-McGregor) 23.10.20, 2.
Daniel Wil~lems 23.10.28, 3. Jean-Luc Vandenbroucke 23.10.47, 4. Gerrie
Knetemann 23.10.49. 5. Frits Pirard 23.11.23, 6. Walter Dalgal 23.11.26, 7.
Ludo Peeters 23.11.28, 8. Aad van den Hoek z.t., 9. Leo van Vliet 23.11.32,
10. Gerrie van Gerwen 23.11.33, Dagploegenklassement: 1. Miko Mercier 5.01.06, 2. Kas 5.01.17, 3. Marc Zeepcentrale-Superia
5.01.19, 4. HB Alarmsystemen z.t., 5. TI-RaleighMcGregor 5.01.38, 6. IJsboerke
z.t., 7. Willora-Piz Buin-Bonanza
z.t., 8. DAF Trucks-Le Jeune z.t., 9. Boul D'Or-Colnago 5.01.48, 10. Peugeot
z.t. Algemeen ploegenklassement: 1. IJsboerke 69.10.01,
2. TI-RaleighMcGregor 69.13.48, 3. Marc Zeepcentrale-Superia 69.24.19, 4.
Boul D'OrColnago 69.31.42, 5. Kas 69.37.04, 6. Miko Mercier 69.40.23, 7.
Peugeot 69.40.35, 8. HE Alarmsystemen 69.49.16, 9. DAF Trucks-Le Jeune 69.53.14, 10. Willora-Piz Buin-Bonanza 70.12.35. TI-RALEIGH-MCGREGOR
OPPERMACHTIG IN SCHITTERENDE TIJDRIT FINALE De spanning was
te snijden bij de grote finale in de Beekse Bergen, ook al was het
ploegenklassement beslist. IJsboerke had bijua 4 minuten voorsprong op de
TI-Raleigh-MeGregorploeg, maar in het individuele klassement was er nog van
alles mogelijk. Jan Raas was nog steeds de leider, maar had slechts 8
seconden op zijn grootste concurrent Daniel Willems, 27 seconden op Jean-Luc
Vandenbroucke en 29 seconden op Gerrio Knetemann. De twee Belgen konden het
hem dus nog erg moeilijk maken. Een lek bandje of een mindere tijdrit kon
beslissend zijn voor de oranjetrui, omdat de tijdrit ook meetelde voor het
individuele klassement. Een goede vondst. Maar gevaar zat
er niet in het eerste trio, van wie DAF Trucks Lejeune de snelste was met
26.20 min. over de Het gevaar zat
voor de ploegenklassering meer in de tweede groep, waarin Joop Zoetemelk en
Frits Pirard Miko-Mercier naar 25.58 min. trokken. Kas met 26.27 min. en
Peugeot vooral, ondanks Hennie Kuiper, slechts met 26.52 min. faalde finaal.
De grote eerste klap viel toen Boule d'Or-Colnago er een verschrikkelijke
snelle tijd uithaalde met 25.25 min. en de Marc-Zeepcentrale-Superia tot
26.02 min. kwam. Het maakte Peter Post hypernerveus, driftig schreef hij zijn
tijden op. „Ongelooflijk," zei Peter, “we moeten tot het uiterste gaan tegen
IJsboerke, anders gaat de individuele klassering er aan." Peter had zijn
mannen daarvan doordrongen. Gerrie Knetemann, Jan Raas, Piet van Katwijk,
Henk Lubberding, Leo van Vliet, Bert Oosterbosch, Aad van den Hoek en Cees
Priem wisten het, zij moesten tot het uiterste gaan, om de trui voor Jan Raas
te behouden. Dat bleek al bij
de eerste doorkomst, TI-Raleigh-McGregor kwam tot 4.57 min., de snelste ronde
tot dan en IJsboerke bleef exact 10 seconden achter. Peter joeg zijn mannen
op, met een gemiddelde van dik Maar met ere mag
ook vermeld worden de prestatie van Gerrie van Gerwen, als gastrenner bij
Boule d'Or-Colnago werd hij fraai achtste. De leider van het Spar-klassement
had het niet beter kunnen doen en Jean-Luc Vandenbroucke zakte zo maar van de
derde naar de 14e plaats. Wat zo'n tijdrit al niet teweeg kan brengen.
Overigens een schitterende finale van een prachtige Ronde.BRON: HANS VAN
DE KAMP Dagploegenklassement: 1. TI-Raleigh-McGregor EINDKLASSEMENTEN Ploegen: 1. IJsboerke 69.35.38, 2. TI-Raleigh-McGregor 69.38.28, 3. Marc Zeepcentrale-Superia
69.50.21, 4. Boul D'Or-Colnago 69.57.07, 5. Kas 70.03.31, 6. Miko Mercier
70.06.21, 7. Peugeot 70.07.27, 8. HE Alarmsystemen 70.16.26, 9. DAF
Trucks-Le Jeune 70.19.34, 10. Willora-Piz Buin-Bonanza 70.41.06. Algemeen: 1. Jan Raas (TI-Raleigh-McGregor 23.35.00, 2.
Gerrie Knetemann 23.35.29, 3. Daniel Willems
23.86.05, 4. Aad van den Hoek 23.36.08, 5. Leo van Vliet 23.36.12, 6. Piet
van Katwijk 23.36.15, 7. Cees Priem 23.36.17, 8. Gerrie van Gerwen 23.36.58,
9. Roger de Cnijf 23.37.05, 10. Ludo Peeters z.t., 11. Ludo Delcroix
23.37.14, 12. Frits Pirard 23.37.21, 13. Daniel Gisiger 23.37.31, 14.
Jean-Luc Vandenbroucke 23.37.39, 15. Frank Hoste 3.37.42 16. Walter Dalgal
23.37.53, 17. Dirk Heirweg 23.37.54, 18. Etienne Debeule 23.38.02, 19. Fedor
den Hertog 23.38.41, 20. Theo Smit 213.38.52, 21. Jan Aling 23.39.14, 22.
Fons van Katwijik 23.40.38, 23. Bert Oosterbosch 23.41.10, 24. Ludo FrUns
23.49.43, 25. Gerard Blockx 23.50.12, 26. Hans Langerbs 23.50.36, 27. Roelof
Groen 23.50.56, 28. Henk Lubberding 23.51.58, 29. Gerrie Verlinden 23.52.18,
30. Joop Zoetemelk 23.52.43, 31. Fons de Wolf 2'3.52.44, 32. Adrie van
Houwelingen 23.52.50, 33. Jos Schipper 23.52.52, 34. Herman van Springel
23.53.01, 35. Sven-Aake Nilsson 23.53.04, 36. Ferdi van den Haute 23:53.06,
37. Etienne van der Helst 23.53.17, 38. Barry Hoban 23.53.33, 39. Jo Maas
23.53.43, 40. Jan van Houwelingen 23.53.45, 41. Eddy Schepers 23.53.49, 42.
Giovanni Jimenez z.t., 43. Sjaak Verbrugge 23.53.55, 44. Claude Criquielion
23.54.07, 45. Hu;bert Math,is 23.54.08, 4$. Frank van Impe 23.64.11, 47.
William Tackaert 23.54.12, 48. Hennie Kuiper 23.54.15, 49. Josk Decauwer
23.54.22, 50. Carlos Cuyle 23.54.23, 51. Wim de Ruiter 23.54.24, 52. Johan
van der Meer 2'3.54.25, 53. Patrick Pevenage 23.54.34, 54. Regis Delepine 23.54.37, 55. Ko Moritz
23.54.40, 56. Marcel Tinazzi 23.54.52, 57. Josef Wehrli 23.55.48, 58. Thierry
Rolle 23.55.56, 59. Godi Schumtz 23.56.03, 60. Rudi Pevenage 23.57.12, 61.
Gary Wiggins 23.58.40, 62. Ger Mak 24.00.05, 63. Fridolin Keller 24.00.08, 64. Peter Ziierveld 24.00.25, 65. Willy
Albert 24.02.52, 66. Walter Schoonjans 24.10.38. Algemeen neoprof: 1. Daniel Willems (IJsboerke) 93 pnt., 2. Bert Oosterbosch 79 pnt., 3. Frits Pirard 77
pnt., 4. Gerard Blockx 68 put., 5. Roger de Cnijf
68 pnt., 6. Walter Schoonjans 43 pnt., 7. Ludo Frijns 42 pmt., 8. William
Tackaert 41 put., 9. Willy Albert 35 pmt., 10. Sjaak Verbrugge 29 pnt., 11.
Fens de Wolf 29 pnt., 12. Ger Mak 28 pnt., 13. Patrick Pevenage 19 pnt., 14.
Peter Zijerveld 16 pnt., 15. Jo Maas 13 pnt., 16. Jan van Houwelingen 11
pnt., 17. Claude Criquielion 6 pnt. Algemeen punten: 1. Daniel Willems (IJsboerke) 58 pnt., 2. Jan Raas 48 pnt., 3. Bert
Oosterbosch 42 pnt., 4. Johan van der Meer 37 Pnt., 5. Piet van Katwtik 33
pnt., 6. Etienne van der Helst 30 pnt., 7. Jean-Luc Vandenbroucke 28 pnt.,
8. Frits Pirard 27 pnt., 9. Ferdi van den Hautte 27 pnt., 10. Joop Zoetemelk
25 pnt., 11. Gerrie Knetemann 2'5 pnt., 12. Fedor den Hertog 25 pnt., 13. Theo Smit 23 put., 14.
Jos Schipper 21 put., 15. Gerrie Verlinden 20 pnt., 16. Ludo Frijns 18 pnt.,
17. Herman van Springel 16 pnt., 18. Walter Dalgal 16
pnt., 19. Frank Hoste 16 put., 20. Roger de Cnijf 16 pnt., 21. Hans Langerijs
14 pnt., 22. Gerrie van Gerwen 14 pnt., 23. Fons van Katwijk 14 pnt. RONDE VAN
NOORD-HOLLAND (27 april t/m 29 april).1979 BOEIEND
WIELERGEVECHT, MAAR LANG GEEN "COMPLEET" PROTON THEO DE ROOY
BEWIJST ZIJN WAARDE ALS
RONDERENNER Ook de vijfde
Noordhollandse driedaagse zit er weer op. Uiterst tevreden zijn de nijvere
lieden van de organiserende ZWC DTS begonnen aan de viering van
Koninginnedag. Want opnieuw noemden zij hun evenement “geslaagd". En wie
let op het (dat zeker) uiterst aantrekkelijke koersverloop en kijkt naar de
naam van de (bijzonder sterke) winnaar, Theo de Rooy, kan Toon van Lachterop
en zijn mensen niet anders dan gelijk geven. Want, veel meer dan de laatste
twee jaren, bood - wat dan toch behoort te zijn - een van de ideale
gelegenheden om de formatie te testen voor het belangrijkste nationale wielergebeuren
bij de amateurs, Olympia's Ronde van Nederland, echte wielersport. De strijd
was bijna ongekend boeiend. De ontknoping uiterst onverwacht. Maar wie wat
kritischer oplette zag - behalve het
verre van uitstekende werk dat de jury afleverde - ook dat de Ronde van
Noord-Holland toch weer niet die inschrijving had, die een dergelijk
spektakel eigenlijk verdient. Van de 23 gastrennersverenigingen, bleven er
13 thuis. Tien groepen zetten in Zaandam aan, aangevuld met drie gesponsorde
clubteams. En dat is voor de Driedaagse toch in feite maar een bescheiden
pelotonnetje. Er ontbrak voorts nogal wat “kwaliteit". De lange reeks
klassiekers (of wat daar al voor doorgaat) heeft de coureurs minder gretig
gemaakt. Bovendien begon, ongeveer gelijk met Noord-Holland, een aantal
buitenlandse rittenkoersen. En dat betekende onder meer dat de op
Noordhollandse wegen anders zo schitterende ploeg van Jan van Erp nu, na een
zo goed begin in de proloog, wat verloren rondreed. De ouderen, Van der
Kruijs en Van Leeuwen, konden het met Van de Poel (die overigens met de dag verbeterde),
Oosterhof, de Brit Jones en een nog lang niet van zijn ziekte herstelde Bart
van Est, niet maken. Het zal duidelijk zijn dat over enkele weken de Olympia's
Ronde renners als Bierings, Moons, Broers (en militair Koppert) - die nu in
de Italiaanse Giro delle Regione fietsten - hard nodig zijn om het geschonden
blazoen wat op te poetsen. Andere ploegen
misten (door de Franse Ruban Granitier Breton) slechts enkele
„toppers". De absentie van Plugers en Damen bij Driessen
Stoffen-Optilon, Van Peer en Bongers bij Union en Van Meer bij Gazelle werd
echter niet zo duidelijk gevoeld. Jammer was ook dat Batavus met een “tweede
keus" kwam en dat - om er maar een paar te noemen - coucoureurs als
Schur, Snoeijink, Versluis, Van Tilborgh zich niet in het gevecht konden
mengen. Dat had het allemaal wat completer gemaakt. Had de huidige
krachtsverhoudingen zoveel juister weergegeven. Want omdat Jan
van Erp te zwak was, ging het (al pikte Union toch de ploegprijs mee) in
Noord-Holland nu slechts tussen drie teams: die van Gazelle, Amstel en
Driessen. Waarbij Gazelle de hoofdprijs naar zich toe haalde. Driessen een
ritzege en het puntensucces (Mutsaars) overhield en Amstel Bier, vanuit een
fraaie uitgangspositie, toch niet meer restte dan de troostprijs, die de
tweede plaats van Hassink was. Want kampioen Jos
Lammertink boog in de laatste rit voor het front van de troepen van Ben van
Erp, die daarbij de renners van Henk Stevens en Wicher Vlot als bondgenoten
had. De belangen waren immers, toen Lammertink de slag miste, gelijk. Het
“scherm" dat de (met ook nog eens Jacques van Meer) in Olympia's Ronde
te duchten equipe (ervaren Peer Maas, Ad Prinsen en jongeren Dries Klein en
Gino Ammerlaan) optrok achter de coupe van Theo de Rooy, betekende voor de
mannen van Krott (alleen Hassink was mee) een nederlaag. De Rooy greep
zijn eerste grote nationale uitslag. De 22-jarige wereldkampioen der
studenten (sept. Die De Rooy tobde
zich in Nederland vaak af in vergeefse vluchten. Putte zich uit in niet
lonend solowerk (bijvoorbeeld nog in Mergelland). Maar kreeg nu toch wat hem
toekwam, de huldiging als winnaar in Zaandam door ronde-miss Willy Kwantes.
Winst die hem eigenlijk zelf verbaasde. „Want," lichtte de Utrechtse
student (wonend in het Drenthse Erica) toe, “echt veel trainen doe ik nog
niet. Dit jaar-is mijn studie het belangrijkst. Ik zit net midden
in de examenperiode. Daarom is er van fietsen niet zoveel gekomen." Toch ontbreekt
Theo de Rooy straks zeker niet in Olympia's Ronde en (later) tijdens de
WK-strijd in Limburg. En ook daarin is de Gazelle-rijder, die zeker tot en
met de Olympische Spelen van Moskou amateur blijft, een kanshebber. Ondanks
zijn lang niet ideale voorbereiding ... PROLOOG -
PLOEGENTIJDRIT ZAANDAM ( Een ouderwets
begin voor de ploeg van Jan van Erp. De paarse brigade maakte de snelste tijd
en nam daarmee toch een beetje revanche voor de nederlaag in Bladel tijdens
het Merkenkampioenschap. Want de mannen van Ben van Erp, die van Gazelle
dus, kwamen ruim een seconde te kort. Driessen reed naar de derde plaats.
Amstel stelde zich in dit gezelschap vooralsnog bescheiden op. Bart van Est,
twee jaar eerder eindwinnaar van de Ronde, vertrok 's middags in de
leiderstrui. De uitslag: 1. Jan van Erp. Tegels EERSTE ETAPPE -
ZAANDAM-ALKMAAR ( Na het
geneutraliseerde deel, dwars door de binnenstad van Zaandam, brak het peloton
al spoedig in brokken. Langs het Noordzeekanaal, richting Beverwijk, ontstond
een kopgroep met Hassink, Lammertink, Schipper, Hogervorst, Mutsaars, Van der
Kruijs, Koot, Maas, Prinsen, Huveneers en Van der Weide. Daarbij sloten al
snel tien anderen aan: Takens, IJzendoorn, Keijzer, Franken, Piet van
Leeuwen, Van de Poel, Jones, Haller, Jonkers en Dick Groen. Maar de mannen,
die door een valpartij (Ad Wijnands en Dries Klein) wat achterop waren
geraakt, gaven niet snel op. Bij het verlaten van Beverwijk ( Om in
Zuid-Schermer, opnieuw na een buiteling (De Rooy en Feiken), nog eens te
breken. Zesentwintig man waren daar „weg". Het leek meteen de goede
trein, die Theo Hogervorst (Bossiche Staalbouw) al snel moest laten gaan. Een
lekke band wierp de man uit Pijnacker terug. Maar de anderen gingen door.
Drie Amstel-renners (Hassink, Lammertink en Wijnands), twee van Batavus
(Bert van de Broek en Schipper), Dick Groen namens
Bleeker-Finkensieper-Slikker, liefst vier coureurs van Driessen-Optilon (Rene
van de Broek, Polak, Mutsaars en Weber), ook al een kwartet van Jan van Erp
(Van der Kruijs, Van Leeuwen, Van Est en Jones), drie man van Gazelle (Maas,
Prinsen en Ammerlaan), Ruud Haller van Slecht-Kennemerland, Jan Jonkers en
Mario van Vlimmeren namens Union, Wim Jansen van Nishiki-De Bruin, Olympianen
Huveneers en Burmeister en militair Dick van Egmond. Het tempo lag op
de smalle slingerende polderwegen hoog. Erg hoog. In de wind losten de
zwakkeren. En daarbij hoorde look trotse Bart van Est. Een van de renners uit
Wagtmans gouden Duitsland-team, maar nu - na een ziekte aan de lever - geen
schaduw van de zo fraai ogende stylist die Bartje kon zijn. Beter dan wie ook
begreep de Dinteloordse amateur dat zelf. Hij heeft voor de grote evenementen
van dit seizoen nog een lange weg te gaan. Noord-Holland paste daar niet in.
Daarom verliet Van Est later, Ook Jones,
Jansen, Burmeister, Bert van de Broek, Van Vlimmeren, Haller en Jonkers
(draaide nog niet zo fameus) moesten eraan geloven. De schifting duurde vol
De beslissing zou zijn gevallen. Maar zie: het gat van 30 seconden werd toch
weer gedicht. Van achteruit rukten twee waaiers op. En opnieuw kwam het tot
een hergroepering. Waaraan De Rooy en Rene Kos en later Arie Hassink wat
probeerden te doen. Hassink kreeg (weer De Rooy) en Van der Kruijs mee. Maar
ook dat trio mocht niet vertrekken. Nog meer mannen boden zich in de spits
aan. Maar op de smalle Groote Sloot (kilometers lang rechtuit langs het
water) kon die situatie niet zo blijven. Daar reed dan toch eindelijk de
goede waaier weg. Met het Amstel-duo Hassink en Lammertink, met drie
Driessen-pionnen (Mutsaars, Koot en Van de Broek), met als enige Jan van
Erp-vertegenwoordiger Piet van der Kruijs, met vier Gazellerijders
(Ammerlaan, Maas, Prinsen en De Rooy), Huveneers (toch weer erbij die rappe
Amsterdammer) en Van der Weide (Olympia-Music Service) en even ook met
Kennemerlands Ruud Haller, die echter bij een botsing met Lammertink de minst
stuurvaste van de twee bleek. De Alkmaarder vond, dat de kampioen daarbij hem
met fiets en al van de weg sloeg. Ploegleider Prikkel diende later ook een
protest in, maar de„lezingen" over het incident verschilden nogal.
Lammertink kwam eraf met een tientje boette. Twaalf renners in
de finale dus. Al speelde Ammerlaan (,,Barstende pijn in mijn hoofd. Ik denk
dat ik kou heb gevat") geen rol van betekenis. Hij moest er bij
Krabbendam ( Het trio beet
zich immers vast in de winst van nauwelijks tien seconden. Met Maas als
“pleister", want de Brablander kon natuurlijik geen meter kopwerk
verzetten, met zoveel ploegmakkers kort achter zich. Logisch dus dat de toch
al rappere boekhouder uit Huybergen in de laatste meters de winst in de
etappe (en de leiderstrui) naar zich toe haalde. Al was Maas er niet echt
gelukkig mee. „In de tijdrit kan ik die voorsprong toch niet vasthouden.
Daarin verlies ik veel te veel. Nee, in feite is mijn winst voor de
Gazelle-ploeg een nederlaag.") De 28-jarige
routinier (Maas boekte, inclusief de Omloop van de Braakman, alweer zijn
vijfde seizoenzege) in de trui was voor Mutsaars geen reden om minder
tevreden te zijn. Zeker ook omdat hij zo'n veertig kilometer lang met een
slepend achterwiel had gereden. Mutsaars: „Ik heb de kabel er wel afgehaald,
maar het wiel bleef tegen de blokjes lopen. Toch lukte ons plan prima. Die
paar seconden kunnen belangrijk zijn. En vergeet de bonificatie niet." Voor De Rooy (op
24 seconden van Mutsaars), Hassink en Lammertink, die zich met Koot en Van de
Weide nog los maakten van de anderen, was er de tweede dag al wet recht te
zetten ... Amateurs: 1. P. Maas (Gazelle) Dagploegenklassement: 1. Driessen-Optilon 10.37.05, 2. Gazelle-Campagnolo 10.37.24, 3.
Union Fietsen 10.38.49, 4. Jan van Erp Tegels 10.39.45, 5. Amstel Bier
10.40.26, 6. Batavus 10.41.18, 7. BridgestoneBlue de Nil 10.42.30 (30 pat.),
8. D. Slecht-BRC Kennemerland 10.42.30 (95 put.), 9.
Sleeker-Finkensieper-Slikker 10.42.36, 10. ASC OlympiaMusic Service
10.43.57, 11. Nationale Militaire Wielerploeg 10.47.11, 12. Nishiki-De Bruin
10.52.48, 13. Bossche Staalbouw-Eurochemie-Jan Boeyen 10.59.00. TWEEDE ETAPPE –
ALKMAAR-DEN HELDER ( Donkere wolken.
Stromende regen. Glibberige polderwegen en verraderlijke bermen, waarin later
dan ook de meerijdende hoogwerker vastraakte. De tweede etappe van Alkmaar
naar Den Helder, over ruim Een prognose die
uitkwam. Want toen de IJsselmeerdijk (na Acht coureurs
streden bij Schellinghout ( Hans Koot kon de
activiteiten lang beperken tot wat meetrappen, maar moest in die face toch
alles geven om, na ook al een lekke band, in de achtervolging te zorgen voor
het behoud van tenminste nog een renner van Henk Stevens voorop. De jacht kwam
achter de leiders niet echt op gang. Daarom ook sloegen Jan Jonkers (Union),
Then Hogervorst (Bossche Staalbouw) en Gino Ammerlaan (Gazelle's derde man)
de handen ineen. Bij Wervershoof ( Elf amateurs
betwistten elkaar daarna de ritzege en de beste uitgangs- posities voor de
tijdrit. Want, al zetten de witte trui van Mutsaars en zijn helpers zich dan
in de finale wel krachtig in de achtervolging, de schade was niet meer te
herstellen. De zege van Hans Koot was dan ook in feite een troostprijs. Al
was de Eindhovenaar er dolgelukkig mee. En leverde hij een knappe prestatie.
Want, nadat Hogervorst (even niet attent, in de kant en tevergeefs ploeterend
om het gaatje weer te dichten) was gelost, lukte het Koot, na Amateurs: 1. H. Koot (Driessen) Dagploegenklassement: 1. Gazelle 12.39.45, 2. Union 12.40.58 (29 pnt.), 3. Amstel 12.40.58
(36 pnt.), 4. Driessen 12.42.09, 5. Bridgestone 12.42.11, 6. Jan van Erp
12.43.24, 7. Bleeker 12.51.49 (73 pnt.), 8. Batavus 12.51.49 (79 pnt.), 9.
Bossche Staalbouw 12.51.49 (100 pnt.), 10. Militairen 13.05.14, 11. Olympia
13.10.56, 12. Nishiki 13.14.17. TIJDRIT DEN
HELDER ( Als altijd bracht
de overigens korte “rit van de waarheid" wijzigingen in het klassement.
Peer Maas moest zijn groene trui afstaan aan nationaal kampioen Jos
Lammertink. Met, dat wel, veel minder verschil den was voorspeld. Want Maas
reed een beste koers. Hield in het barre weer (koud en stormachtig) zelfs een
specialist als Hassink achter zich. Slechts met de bonificatie die Lammertink
aan zijn tweede plaats overhield nam de man uit Wierden afstand: 10 seconden
welgeteld. De snelste
„klok" kwam in Den Helder op naam van Batavusrenner Geert Schipper. Die
zich daarmee revancheerde voor de vergissing van zaterdag. Want toen -
verduidelijkte ploegleider Piet Hoekstra later - maakte hij eigenlijk het
gat voor de jacht van het trio Jonkers, Ammerlaan en Hogervorst, maar liet
hij zich daarna (omdat hij er niet in geloofde) terugvallen. Lammertink had
drie seconden meer nodig dan Schipper en vlak achter hem (met een tel en wat
hondersten meer) volgde een groepje met (heel knap) Ammerlaan, Prinsen en
Mutsaars. Opmerkelijk was ook de tijd van Nishiki-rijder Ton de Groen. Theo
de Rooy viel (nog) wet tegen. Hans Koot en Huveners raakten in hun eenzame
tocht achterop. In het klassement waren de verschillen overigens nog gering. Amateurs: DERDE ETAPPE -
DEN HELDER-ZAANDAM ( In het
Gazelle-kamp was het allemaal goed overwogen. Amstel's Lammertink droeg dan
wel de leiderstrui, maar er waren voor de ploeg van Ben van Erp toch nog
diverse mogelijkheden om daarin verandering te brengen. In de eindsprint
bijvoorbeeld. Zelfs op de streep in Zaandam kon immers rappe Maas (middels
een spurtwinst en de daarvoor toegekende bonificatie) nog toeslaan. Maar dat hield
een risico in. Een gevaar dat de groep 1iever vermeed. Daarom probeerden de
coureurs, die als ploeg Noord-Holland beheersten, het liever anders. Zochten
zij het in een verrassingsaanval. Een waaier moest wegrijden. Met - bij
voorkeur - De Rooy, die slechts 21 seconden achterstand had, en zonder
Lammertink. Daarvoor zouden de anderen zich moeten opofferen. Met het
gevaar, gaf Van Erp later toe, dat pech van De Rooy alles zou kunnen
bederven. Al in de eerste
kliometers verbrokkelde in opnieuw barre weersomstandigheden het veld. Met
in eerste instantie 14 man voorop. Echter zonder De Rooy en wel met
Lammertink. Dat ging dus niet door. Zoals later, ook andere “scheuringen"
slechts tijdelijk waren. Want de kampioen liet zich vooralsnog niet inpakken.
Bleef attent en koerste voortdurend op de eerste rij. Dat dat bij Obdam (na In de reactie
kwamen 11 renners voorop: De Rooy (inderdaad als enige Gazelle), het sterke
Union-duo Feiken-Jonkers (dat daarmee de eindzege in het ploegenklassement
zou realiseren), Jan van Erp's Piet van Leeuwen, Hans Koot en Henk Mutsaars
(rijdend in de Witte trui, die toen nog Lammertink toekwam, maar die hij in
Zaandam wel de zijne mocht noemen) van Driessen Stoffen-Optilon, Piet
Franken (Bridgestone-Bleu de Nil), Dick Groen (Bleeker-Finkensieper-Slikker),
Theo Hogervorst (de na pech van achteruit sterk teruggekomen renner van
Bossche Staalbouw), als Amstel-bewaker Arie Hassink en (even) ook Batavus-man
Van Lamoen. Daarachter trok Gazelle een scherm op. De kloof was binnen de
korste keren ruim hen minuut. Lammertink, die zich nog even fel verzette,
capituleerde. Later: „Zit je er zo vaak bij en dan houden ze telkens de
benen stil. Een keer ga je niet mee, en meteen is het gebeurd." Want voor Amstel
Bier kon Hassiink, 24 seconden achter op De Rooy, weinig meer redden. Hij
probeerde het in de laatste honderden meters nog wel, maar spurtend reikte
Arie tot een tweede plek. En de bonificatie (trouwens ook voor een eerste)
was niet genoeg. Eerder deden De Rooy, Mutsaars (vooral hij; zelfs een lekke
band ontmoedigde de winnaar 1978 niet) en de Union-coureur het werk. De sprintzege
van Feiken was dan ook een triomf waar hij en zijn ploeg recht op hadden. Al
zorgden Hogervorst en Groen (steeds weer in de aanval tijdens de finale)
bijna nog voor een andere uitslag. Achter de leiders
ontsnapten in de slotfase bij de tweeds groep (die tenslotte 3.37 min.
achterstand had) nog vies renners. Militair Van Egmond, Gazelle's Ammerlaan,
Jan van Erp's Adrie van de Poel en Union's derde man Wies van Dongen kwamen
terug tot 1.40 min. Dankzij die laatste mocht Wicher Vlot in Sporthal De Tref
de ploegprijs ophalen. Wit (voor de punten) was - zoals gememoreerd - voor
Mutsaars. En het belangrijkste: groen voor De Rooy, die op Hassink 14 en op
Koot 25 seconden overhield.BRON: Henk Kruithof Amateurs: 1. J. Feiken (Union) Dagploegenklassement:
1. Union 10.59.04, 2. Driessen 11.01.01, 3. Van Erp 11.02.41, 4. Gazelle
11.04.38 (45 pnt.), 5. Sleeker 11.04.38 (48 pot.). EINDKLASSEMENTEN Individueel: 1. Th. de Rooy (Gazelle) 11.41.56 uur, Punten: 1. H. Mutsaars (Driessen) 58 pnt., Ploegen: 1. Union 34.44.10, 2. Driessen 34.44.59, 3. Gazelle 34.46.07, 4. Van
Erp 34.49.38, 5. Amstel Bier 34.52.23, 6. Bleeker 35.05.00, 7. Bridgestone
35.07.22, 8. Batavus 35.20.36, 9. Bossche Staalbouw 35.27.08, 10. Olympia-Music
Service 35.41.1.2, 11. Militairen 35.46.57, 12. Nishiki 35.53.19. De
strjjdlustigste renner: Ton de Groot (over de gehele Driedaagse), tevens
oudste deelnemer. RONDE VAN
OVERIJSSEL (5 mei).1979 FEIKEN VAN EERSTE
NAAR NEGENDE PLAATS TERUGGEZET ARIE VERSLUIS
door jury als winnaar aangewezen Vreugde en leed
na afloop van de 28e Ronde van Overijssel. Toen na Terwijl
wielercommentator Harry Middeljans Jan Feiken reeds naar de meet riep met
het doel hem te huldigen, weerklonk plotseling; dat Feiken van de eer ste naar de
negende plaats was teruggezet, omdat hij tijdens de eindsprint onreglementair
zou hebben gehandeld. Arie Versluis had
nu plotseling reden tot glunderen, want door het protest van Snoeijink werd
hij winnaar. Overigens, wanneer we het koersverloop bekijken, toch ook een
sterke winnaar, want hij toonde zich van meet of strijdlustig. TELEURGESTELD Terugkomend op
Jan Feiken, het behoeft geen betoog, dat hij het er ook niet bij liet zitten;
ook hij diende een protest in bij de jury. Het duurde niet
lang of Feiken kreeg te horen, dat de jury van aankomst bij zijn beslissing
bleef, omdat wedstrijdleider Wim Jeremiasse zeer duidelijik het onreglementaire
optreden van Jan Feiken had geconstateerd. Bij Jan Feiken
stond het huilen nader dan het lachen, maar hoe het ook zij, hij moest zich
erbij neerleggen. De eerste plaats ging zijn neus voorbij, maar ook ontging
daardoor Union Fietsen het ploegenklassement. Toen we
wedstrijdleider Jeremiasse zijn mening vroegen, zei hij ons resoluut, dat hij
op een gegeven moment aan weerszijden van de weg twee groepjes fel zag
spurten. Ook Jan Feiken bemoeide zich er mee. “Doordat Snoeijink hem de weg
versperde, kon Jan Feiken twee dingen doen, namelijk in de remmen knijpen of
Snoeijink aan zijn shirt te trekken. Wel, het laatste zag ik duidelijk en
daarom heb ik de jury geadviseerd hem terug te zetten naar de laatste plaats
van de groep, de negende. Ik vind het sneu voor hem, maar eerlijk is
eerlijk," aldus Wim Jeremiasse. VLAKKE KOERS Bekijken we de
28e Ronde van Overijssel nog eens wat het wedstrijdverloop betreft, de
eerste De eerste
demarrage van formaat werd geplaatst door het duo Sybold Greidanus en Hennie
v. d. Nieuwenhof. De twee koplopers bouwden geleidelijk aan een voorsprong op
van 36 seconden. Toen vanuit het peloton Arie Versluis keihard demarreerde,
was de attente Wim Albersen de enige die zijn wiel kon “pakken".
Eendrachtig samenwerkend slaagde men erin binnen een ommezien de twee koplopers
in te lopen. De vier leiders verhoogden het tempo en namen een voorsprong
van 1.15 min. Dit was bij Den Ham na AANSLUITING Toen zich nabij
de Lemelerberg een valpartij voordeed, slaagde een groep van elf renners, te
weten Herman Snoeijink, Frits Schur, Hennie Stamsnijder, Herman Lammertink,
Tinus de Lange, Joop Ribbers, Jas Alberts, Jans Vlot, Jan Feiken, Henk van
Dijk en Jan Huisjes, die zijn rentree maakte als amateur in een klassieker. Aangezien bij de
vier koplopers Van de Nieuwenhof en Greidanus het hoge tempo niet konden
bijbenen, vooral van Arie Versluis, verslapte het tempo. Het gevolg was, dat
de elf volgers tussen Lemele en Luttenberg, na Na Later, tussen
Nijverdal en Holten, de toerdstische wag, waar weer grote publieke
belangstelling was, moest ook de jonge verrassend-goed rijdende Jos Alberts
lossen. Zo ging een groep van negen renners de finale in. BOEIEND Deze finale was
zeer boeiend. We noteerden namelijk demarrages aan de lopende band. Met name
Joop Ribbers toonde zich actief in de slotfase, maar kreeg geen schijn van
kans. Het was steeds weer Snoeijink, die Ribbers tot de orde riep. Ook
bijvoorbeeld wanneer Arie Versluis het probeerde. Vast stand het,
toen het bard „5 km" in zicht kwam, dat het op een eindsprint zou
uitdraaien. Jammer was het, dat het een sprint werd, zoals in de aanvang vermeld
is. Het behoeft geen betoog, dat er nadien nog lang is nagekaart in de Rijssense
Sporthal Regge. Ten slotte nag
een woord van lof aan het adres van het organiserende Comite Ronde van
Overijssel, dat ook de 28e editie perfect op touw zette. Het parkoers was
radicaal gewijzigd, maar gezegd moet worden, dat dit uit sportief oogpunt de
wielersport ten goede kwam. BRON: BEN ZOMERDIJK Amateurs: PLOEGENKLASSEMENT Gastrennersverenigingen: 1. Elite MeubelKetting-Shimano 23 pot., 2. Union Fietsen 24 pnt., 3.
R en B Glas-Verhallen 57 pnt., 4. Elite. Salade, 5. Bik Sloopwerken 91 put. Clubploegen: 1. Seine Meubelen-RTV Zwolle, 2. NMB-Union-De Peddelaars, 3. De Boer
Meubelen-De Zwaluwen. RONDE VAN
ZUID-FRIESLAND (19 mei).1979 Na fraaie
eindstrijd: HANS VONK
verrassende winnaar van Ronde van Zuid-Friesland „Eerlijk, dat had
ik De 19-jarige
coureur van Elite Meubelen-Ketting-Shimano vervolgde: ,Maar toch, toen we de
straten van Heerenveen binnenkwamen, kreeg ik plotseling weer hoop. Bij het
ingaan van die laatste kilometers bleef ik aan de wielen kleven van renners
als Lammertink en Hassink en toen deze knapen elkaar in 't vizier hielden,
greep ik mijn kans en zowaar flitste ik als eerste over de streep." Elite
Meubelep-Ketting-Shimano (ploegleider Leo Motke) zat verder met Herman
Snoeijink en Frits Schur in de elfmans kopgroep. Ook Amstel Bier was sterk
vertegenwoordigd, namelijk met Jos Lammertink, Arie Hassink en Ad Wijnands.
Verder maakten deel uit van de kopgroep: de jonge, wilskrachtige Jos Alberts
(Elite Salade), Jans Vlot (Union), Dries Klein (NWV Groningen), Nico
Hilberink (R en B Glas-Verhallen) en Egbert Koersen (Batavus), die zich weer
bijzonder strijdlustig toonde. Bram van der Stelt (Reber Pedaleur), die in de
slotfase moest lossen, bleef lange tijd tussen de wielen meedraaien en, dat
moet gezegd worden, hij weerde zich dapper. Doordat vrij
spoedig, reeds na Het was te
voorzien, dat „de groten" zich zouden afscheiden, omdat er maar liefst
acht verenigingsploegen van de partij waren. Naast de in de aanvang genoemde
elf renners maakten in de beginfase ook deel uit van de kopgroep: Stan
Strijbosch (R en B Glas-Verhallen), die het tempo niet meer kon volgen,
Gerard Schipper (Batavus), die door pech terugviel, en Catharinus Haisma
(Markthof-Axtsinello), die na Er deden zich
gelukkig weinig valpartijen voor in deze op uitstekende wijze door de WV
Olympia (clubsponsor Oenema Auto's Gorredijk) georganiseerde wedstrijd. Toch
kwam bij een valpartij een renner ongelukkig ten val, namelijk de jonge Henk
van Dijk (Expert). Hij bleef echter doorkoersen en finishte als 26e. Na
afloop bleek, dat de wilskrachtige Van Dijk een sleutelbeenbreuk had opgelopen. Zoals gezegd, de
finale was boeiend. Met name de jonge Jos Alberts was de gangmaker in de
slotfase en niet te vergeten renners als Frits Schur en Egbert Koersen, de
twee tempolopers in de kopgroep. Bij Spannenburg demarreerde eerst Jos
Alberts, die echter teruggepakt ward door Hans Vonk en Egbert Koersen. Dit
duo probeerde het andermaal, maar kreeg ook geen schijn van kans om weg te
komen. Bij Scharsterbrug, na Amateurs: 1. Hans Vonk (Arnhem) RONDE VAN
ZUID-HOLLAND – 17 maart.1979 'VREEMDE' RONDE VAN
ZUID-HOLLAND John Broers houdt
Hans Plugers af van 'dubbelslag' Heel dicht was
Hans Plugers bij zijn tweede opeenvolgende klassieke triomf. Bij het
opdraaien van de speelse stijging - Want nog rapper
dan Plugers bleek John Broers. De Maartensdijker, 19 nog (tot 9 april) maar
al wel opgenomen in Rini Wagtmans' voorlopige selectiegroep, klopte en
Plugers en diens ploegmakker Henk Mutsaars vlot. Al ruim voor de streep kon
hij de handen van het stuur omhoog steken. Voor merkenkampioen Jan van Erp
was de eerste klassieke buit in 1979 binnen. Een toch
opmerkelijk resultant - twee jeugdige talenten voorop - van een wat vreemde
Ronde van Zuid-Holland. Een koers die het amateurpeloton vreest, wanneer de
wind op de open polderwegen en de dijken vrij spel heeft. Maar ditmaal toch
ook duidelijk een wedstrijd die, omdat de natuur het kennelijk na de barre
winter goed voor heeft met de Nederlandse amateurs, niet zo'n hoge
moeilijkheidsgraad had. Want nadat tijdens de Zwolse Ster een vriendelijk,
zonnig weertype de barre storm van een dag tevoren verdrong, weken ook in de
middageditie van het gebeuren in de Randstad natte sneeuw en de ijzige wind,
die het 's morgens de dames, gedurende de Lenterace, zo zwaar hadden gemaakt. En, gekoesterd
door de zon, wensten de amateurs zich ook niet zo in te spannen als een week
eerder. Vlogen sommigen er rond Zwolle nog driftig in, ditmaal spaarden de
mannen die geacht worden het tempo hoog te houden, zich. Zuid-Holland, waar
traditioneel het peloton na het eerste uur verbrokkelt, waar zelden nog een
eerste waaier wordt teruggezien en waar bij de tweede passage van Delft ieder
jaar meer dan de helft van het deelnemersveld al uit de wedstrijd is of
(wegens een achterstand van meer dan een kwartier) wordt gehaald, maakte nu
mee dat bijna „alles" weer samensmolt. Verbaasd zagen de
volgers langs de Gouwe (70e tot 100e kilo- meter) groepen terugkomen die twee
of meer minuten achterstand hadden gekend, na het eerste uur, waarin voor de
wind meer dan Een valpartij bij
het binnenrijden van Zoetermeer ( Een verrassende
hergroepering dus. Ploegleiders keken er zelfs van op. Herman Krott: “Nadat
ze zo hard van stapel waren gegaan, ontbrak elk initiatief." En Jan
Gisbers: „Je ziet het zo: de meesten hebben gewoon geen macht. Missen nog
niet de goede conditie en durven zich niet echt te geven." Nationaal
kampioen Jos Lammertink eerlijk: „ Iedereen zit zo'n beetje of te wachten.
Trouwens: ik reed vandaag niet al te fameus. En ik denk dat dat bij veel
jongens zo was. Tegen wind vielen we
helemaal stil." Markthof's Ton Griep (zes dagen tevoren winnaar van het
criterium in Nieuw-Borgvliet, maar daarna een paar dagen ziek): ,Zo is een
klassieker natuurlijk niet echt lastig. Zo stelt het allemaal maar weinig
voor." En ervaren (van oorsprong Zuidhollander) Piet van Leeuwen: “Het
liep zoals ik verwachtte. Echt, ik was er al bang voor, dat de slag, het
groepje dat wegrijdt en wegblijft, veel sneller zou ontstaan dan in vorige
jaren. Zit je er dan niet bij, dan kun je het wel vergeten. Want tegen wind
(al werd die steeds minder) ging het in de grotere groep te langzaam. En waar
het nog mogelijk was iets terug te doen, op de Maasdijk met zijwind, had het
helemaal weinig meer te betekenen." AD PRINSEN De enige echte
vlucht in de 26e Ronde van Zuid-Holland was derhalve beslissend. Want de
plaagstoctjes van Brokelman, Kuiken en Sumich (al in Delft), opnieuw Sumich,
Theo Luyten, Harry de Boer en Ton Griep (bij Nieuwkoop, Maar op de provincale
weg voor het indrukwekkende veilingcomplex in Bleiswijk ( “Klassieker-koning"
1978 Henk Mutsaars zag het gevaar. Hij nam in zijn achtervolging Driessen-Optilon-ploegmaat
Plugers mee, maar ook Jan van Erp's John Broers. Een Broers die, ondanks ook
zijn niet optimale voorbereiding, wel erg goed in vorm is. De latere winnaar:
„En dat terwijl ik begin februari nog in het ziekenhuis lag. Ik had vorig seizoen
veel last van m'n luchtwegen. In november ben ik geholpen aan mijn keelamandelen.
In februari hebben ze daarna nog het neusschotje rechtgezet. Daarom was ik
wat laat op de fiets. Maar wie heeft er nou wel goed kunnen trainen?" Broers presteerde
desondanks de eerste wedstrijden van 1979 uitstekend. Hij reed niet in de
Zwolse Ster, maar won op die datum wel in het Franse Lille een internationaal
criterium. De dag erna was hij in het Westbrabantse St. Willebrord tweede
(achter Arie Versluis). En de woensdag daarop, in het Belgische Gooik,
bezette de misschien meest Brabantse van de Utrechtse renners, achter Belg
Jean-Marie Wampers, opnieuw de tweede plek. Broers: ,Het gaat erg goed. Ook
in de wat grotere wedstrijden. Vorig jaar (hij won toen vier maal) heb ik die
bewust niet veel gereden. Ik werd immers pas in het seizoen amateur." KIJKDUIN Zes leiders dus
in Zuid-Holland. Al voor de passage van vliegveld Zestienhoven, ver voor de
ditmaal niet zo lastige Westlandse lus. Ruim zestig kilometer waren nog te
doen, maar het verzet is er achter de kopgroep niet meer geweest. De door de
Stichting Organisatie Sportevenementen, SR en TC De Kampioen en het
Evenementen Camite Kijkduin vrijwel vlekkeloos georganiseerde Ronde (tevreden
keken rond finish en permanence in Hotel Atlantic ook de mensen van de
commissie Olympia's Ronde toe bij de generale repetitie voor 31 mei en 1
juni) kreeg geen spannende finale. De grote groep, waarin diverse kleine
valpartijen een bewijs waren van het verslappen van de concentratie in het
gezapige tempo, vond het allemaal wel goed. Natuurlijk, er
kwamen nog wat demarrages. Toen het verschil al meer dan een minuut was,
probeerden Versluis, Van Leeuwen en Bosch iets te organiseren. Later ( Zij verdeelden
met zessen de hoogste prijzen. Want een serie demarrages van Mutsaars,
Prinsen en ook Broers ten spijt (Luyten en Hoffmans hadden het moeilijk) :
het liep uit op een sprint. Broers: „Ik was zelfs nog een keer met Mutsaars
goed weg. Maar hij ging niet door." Toch vreesde de Maartensdijker
Mutsaars het meest in de laatste meters. „Maar hij viel me knap tegen. Van
Plugers wist ik dat ik hem kon verslaan. In mijn juniorentijd (11 maal eerste
in het eerste seizoen en liefst 21 maal winnaar in het tweede jaar) klopte ik
hem bijna altijd." De Ster-winnaar (niet een van Broers beste vrienden,
want toen John bij Van Erp kwam, vertrok Hans betwijfelde dat. „Ik dacht echt
dat ik de rapste was," gaf Plugers toe. „Maar ja, Broers heeft in die
ontsnapping de eerste twintig kilometer geen trap te veel gegeven. En dan
houd je voor de laatste meters natuurlijk wel wat over." Broers weer:
“Wij rijden bij Van Erp als ploeg. Waarom zou ik me dan, met twee man van
Driessen erbij, druk maken, als er een flink aantal ploegmakkers van mij
achteraankomt. Pas toen de voorsprong meer dan een minuut was ben ik op kop
gaan rijden." Over zijn toekomstplannen: „Ik zit in Wagtmans selectie.
Maar ik weet nog niet wat de bedoeling is. Wanneer ik naar de WK in Limburg
kan, doe ik dat uiteraard graag. Maar het hoeft niet perse. Ik zie mezelf
meer als een van de jongens die de wegcoach er al vast bij heeft genomen om
op te leiden voor de Olympische Spelen in Moskou 1980." Het ziet er
overigens wel naar uit, dat Plugers een van de mannen wordt die zich steeds
nadrukkelijker in Wagtmans aan- dacht aanbeveelt. Mutsaars bewonderend: Hij
was vandaäg zo fel, zo belust om te laten zien dat-ie veel meer kan dan
iedereen vorige week wel dacht, dat hij misschien wel te veel werk heeft
opgeknapt onderweg. Ik gunde Hans dat tweede succes. We speelden ook zijn
kaart uit. Jammer dat hij het net niet kon redden. Al geloof ik wel dat Hans
Plugers, wanneer hij vorige week niet de Ster van Zwolle had gewonnen, en dus
iets anders had kunnen rijden, vandaag Zuidhollands winnaar zou zijn
geweest." BRON: HENK
KRUITHOF Amateurs: 1. John Broers (Maartensdijk) Ploegen: 1. Driessen Stoffen-Optilon 12.07.12, 2. Jan van Erp 12.07.33, 3.
Gazelle-Campagnolo 12.07.33, 4. De Markthof-Arsinello-Van der Zalm 12.07.54,
5. Amstel Bier 12.07.54, 6. Bas Dekker-Jan Janssen 12.07.54. ROOSENDAAL.BORCHWERF
- 8 april.1979 Amateurs: 1. W. de Waal, Liefhebbers: 1. K. Tolhoek, 2. B. Jansen, Nieuwelingen: 1. J. van Dalen, 2. R. Groot, ROOSENDAAL.KADE.(1979.09.16) Amateurs: 1. Theo Appeldoorn; 2. Barend Huveneers; 3. Rob Borst; Junioren: 1. Martin Stroosnijder; 2. R. Haster; 3. Peter Hoondert; Nieuwelingen: ROOSENDAAL.KERMIS.(6
September).1979 Amateurs: 1. B. van Lamoen, Liefhebbers: 1. J. de Goede, ROSMALEN
(26 juni).1979 Amateurs: 1. Bert Lambo, 2. Louis van Wely, 3. Arie Hassink, Junioren: 1. Martin Teunissen, 2. Jan Koster, 3. Chris Carmichael (A) ROSMALEN.KRUISSTRAAT (12 september).1979 Dames: 1. T. v. d. Plaat, Liefhebbers en
veteranen: 1. J. Jansen 2. H. Uittenboogaart, 3. H.
Schuurmans, 4. T. Welling, 5. J. van Gessel, ROSSUM - 1
april.1979 Amateurs: 1. H. Boom, Junioren: 1. T. van Vliet, Nieuwelingen: l. E. Ploeg, 2. P. Kolkhuis, 3. H. Laning, 4. J. Vos, 5. R. Elshof, 6.
J. Robbe, 7. K. den Braber, 8. B. Lambregts, ROTTERDAM.BLIJDORP
(18 juni).1979 Amateurs: 1. W. van Montfoort, 2. B. Huveneers, ROTTERDAM.CHARLOIS
(9 mei).1979 Amateurs: 1. P. Bosch, Liefhebbers: 1. H. van Leeuwen, ROTTERDAM.COOLSINGEL
(14 juni).1979 Amateurs: 1. W. Gomes, 2. P. Bosch, 3. J. de Keijzer, 4. B. Huveneers, ROTTERDAM.CROOSWIJK
(21 mei).1979 Amateurs: 1. H. de Boer, 2. W. van Steenis, ROTTERDAM.DOENKADE
(9 september).1979 Nieuwelingen: 1. R. v. Greven, 2. R. Sienders, 3. P. Persijn, 4. R. Lupgens, 5.
Deleersnijder, 6. P. Groenberg, Liefhebbers: 1.
P. van Wijk, ROTTERDAM.FEIJENOORD
- 30 april.1979 Amateurs: 1. J. Klomp, 2 T. Vroljjk, 3. H. Nak, Junioren: 1. W. v. d. Burgh, 2. P. Boers, Liefhebbers: 1. H. Lap, 2. P. Nobel, 3. S. van Dongen, 4. W. Brouwers, 5. P.
Stout, ROTTERDAM.GROOT-IJSSELMONDE
(31 mei).1979 Amateurs: 1. P. Bosch, 2. 1-1. van Weers, ROTTERDAM.LANGE
HILLEWEG (6 augustus).1979 Amateurs: 1. H. de Boer, ROTTERDAM.OUDE
NOORDEN (11 juni).1979 Amateurs: ROTTERDAM.OVERSCHIE.(1979.08.27) Amateurs: 1. Harrie de Boer; 2. Wil van Montfoort; 3. Pim Bosch; 4. Johnny
Broers; 5. H. Craane; 6. Jan Klomp; 7. Jan Zuijdweg; 8. K. den Hartog; 9. J.
de Keijzer; 10. Hans Steekers ROTTERDAM.SCHIEBROEK
(14 juli).1979 Amateurs: 1. J. Zuijdweg, 2. R. Kos, 3. Th. Hogervorst, 4. H. Craane, 5. R. den Boer, 6. H. Hoek, 7. J. de Keyzer, ROTTERDAM.WAALHAVEN
(27 mei).1979 Nieuwelingen: 1. R. de Haan, Liefhebbers en
veteranen: 1. H. van Leeuwen, 2. H. Lap, 3. W. Brouwers, Liefhebbers en
veteranen: 1. T. Koop, ROTTERDAM.ZUIDWIJK
(9 juli).1979 Amateurs: 1. R. den Boer, 2. T. Vrolijk, 3. H. den Boer, 4. P. Bosch, RUCPHEN (9
september).1979 Amateurs: Junioren: 1. J. Hanegraaf, 2. J. Lammerts, 3. J. Lieverst, 4. N. Hage, 5. K.
Dingemans, 6. R. van Steen, 7. R. Heeren, 8. E. Veeke, Nieuwelingen: RUINERWOLD
(30 juni).1979 Amateurs: 1. Bennie Groen, 2. Jans Vlot, 3. Jan Dorst, RUURLO (22
juli).1979 Amateurs: 1. E. Geserick, 2. B. v. d. Stelt, 3. W. v. d. Hoef, 4. H. Boom, 5.
J. Scholten, 6. R. van Hooijdonk, 7. E. Dickhof, 8. W. Pater, 9. J. Dickhof,
10. J. Mulder Liefhebbers en
veteranen: |