JAARGANG 1979

                              WEDSTRIJDEN P T/M R

PAPENDRECHT (16 juni).1979

Amateurs: 1. J. de Groot, 2. W. Hus, 3. N. Toussaint, 4. J. de Kejjzer, 5. G. Ratterman, 6. J. Klomp, 7. H. v. d. Berg, 8. P. Hulst, 9. J. Zuydweg, 10. C. Captein.

Nieuwelingen: 1. G, Rutten, 2. A. van Hoog­straten, 3. Ch. Braanker, 4. A. de Ruig, 5. R. Sienders, 6. B. Lambrchts, 7. H. van Beekum, 8. R. Post, 9. G. Buys, 10. A. v. d. Berg.

 

PHILIPPINE - 31 maart.1979

Dames: 1. K. van Oosten-Hags, 2. A. Mohl­mann-Riemersma, 3. B. v. d. Spiegel-Hags, 4. T. v. d. Plaat, 5. P. de Bruin, 6. M. Bik, 7. M. Thijs (B.), 8. M. Kaufman, 9. J. Huizinga, 10. J. de Gier.

 

PHILIPPINE (16 juli).1979

Amateurs: 1. Wim de Waal, 2. Wies van Dongen, 3. Arie Versluis,

Nieuwelingen: 1. Aldo de Ruig, 2. Jan van Dalen, 3. J. Verbaart,

 

PIJNACKER (10 augustus).1979

Pijnacker juicht voor Henk Lubberding

Pijnacker kreeg een prima winnaar. De 22e Ronde in het dorp „onder de rook" van Delft begroette uitbundig nationaal kam­pioen Henk Lubberding alas de sterkste man in het professio­nele veld van 65 renners. Maar daarbij bleef het. Want de 25.000 toesehouwers langs het fraaie parkoers zagen een aller­minst indrukwekkende koers. Moesten het doen met een on­betekenende vroege vlucht, een uitval van de latere winnaar, en een finale waarin, vlak voor de spurters uit, het trio Lub­berding, Groen en Verbrugge zich wist te handhaven.

Dezelfde uitslag in Pijnacker als in Heerhugowaard dus. 1. Lubberding, 2. Roelof Groen. Raleigh (volgend jaar zonder McGregor) en HB Bewaking op de twee hoogste plaatsen, met nu een man van DAF Trucks als derde. Het volk had er vrede mee. Al waren er heel wat mensen die zich afvroegen waar Joop Zoetemelk nu eigenlijk was gebleven. Want de “tweede man" uit de Tour viel in Pijnacker uitsluitend op door niet op te vallen.

Zeker, ook Kuiper, Pollentier, Demeyer, Maas, Godefroot en Laurent maakten zich niet overmatig druk, maar zij lieten zich nog eens aan de kop van de grote groep toejuichen. Joop niet.

Hij bleef zitten waar hij zat ... middenin de groep. Jammer eigenlijk.

Hoofdrollen dus voor anderen. Voor Gerrie van Gerwen, de voor de start gehuldigde leider (op dat moment) van het Spar­klassement. Hij trok er, direct na het startschot van de tot nauwelijks 90 km ingekorte koers, meteen tussenuit. Op het zonovergoten parkoers bijgestaan door Langerijs, Piet van Katwijk, De Ruiter, Jan van Houwelingen, Jan Hordijk en Nidi den Hertog.

Veertig seconden was de voorsprong maximaal, voor het peloton de rimpel in nauwelijks vijf kilometer gladstreek. Met direct daarna al Lubberding in de aanval. De zeer populaire kampioen kreeg Flandria-Belg Pol Verschuere mee. Hield de vlucht 20 kilometer vol en liet zich daarna weer inlopen. Ger Mak streek solerend nog vlot een forse premie (want daar zijn ze in Pijnacker niet kinderachtig mee) op, voor het eindspel goed begon. Met vlak voor „de bel" voor de laatste ronde ineens het trio Lubberding. Groen en Verbrugge vooraan. Van Gerwen, Van Calster en Kuiper naderden nog angstig dicht, maar de mannen bleven vooraan. Al speelde in de sprint Brabander Verbrugge niet meer mee.BRON: HENK KRUITHOF

Beroepsrenners: 1. Henk Lubberding 90 km in 2.05.20, 2. Roelof Groen, 3. Sjaak Verbrugge, 4. Gerrie van Gerwen, 5. Guido van Calster (B), 6. Hennie Kuiper, 7. Piet van Katwijk, 8. Fons van Katwijk, 9. Richard Bukacki, 10. Frits Pirard, 11. Rik van Linden (B), 12. Leo van Vliet, 13. Theo Smit, 14. Ger Mak, 15. Livin Klaasen, 16. Eddy Schepers (B), 17. Alex van Linden (B), 18. Gerben Karstens, 19. Jos Schipper, 20. Jan Aling, 21. Johan van de Verde, 22. Bert Oosterbosch, 23. Hans Langeriis, 24. Vester Aarts, 25. Johan van der Meer, 26. Hubert Mathis (Fr), 27. Ton Griep, 28. Kees van der Wereld, 29. Hennie Peels, 30. Pol Verschuere (B).

Amateurs: 1. Wil van Montfoort, 2. Wim Gomes, 3. Rob Borst, 4. Gerrit Ratterman, 5. M. Visser, 6. Ger Slot, 7. Barend Huveneers, 8. Sjaak Pieters, 9. Ad Kraan, 10. Bram Jouvenaar,

Liefhebbers: 1. B. van de Heuvel, 2. Karel Teeuwen, 3. Ton Koop, 4. J. de Wit, 5. E. Zaal,

 

POELDIJK (20 juni).1979

Amateurs: 1. Peter Koppert, 2. Harrie de Boer, 3. Theo Hogervorst, 4. Henk van Weers, 5. J. van Tilborg, 6. Ge Kuit, 7. S. Wiersma, 8. Barend Huveneers, 9.Mario van Vlimmeren, 10. Jos Kieftenburg,

Junioren: 1. J. Roozenburg, 2. Johan Lammerts, 3. Leon Nevels, 4. Teun van Vliet, 5. C. Lazeroms, 6. G. Solleveld, 7. Henk Havik, 8. Albert Harren, 9. Rene Koppert, 10. P. de Groot,

Nieuwelingen: 1. Ralph Elshof, 2. A. Ottenvanger, 3. H. Deelen, 4. J. van de Markt, 5. M. Philips, 6. A. de Ruig, 7. D. Deleersnijder, 8. Rob Sienders, 9. Jeroen Vermunt, 10. A. van de Berg,

Dames: 1. Keetie Hage, 2. Nel Streef, 3. Anne Riemersma, 4. D. Westdorp, 5. Monique Kaufmann, 6. Connie Meijer, 7. H.Lieverse, 8. J. Huizinga, 9. Marion Bax, 10. J. Barnhorn

 

POORTUGAAL.ZALMPLAAT (26 mei).1979

Amateurs: 1. M. Rietveld, 2. D. Hunt (Eng.), 3. P. Kentie, 4. H. Steekers, 5. B. Maas, 6. J. de Keizer, 7. L. den Hartigh, 8. A. van Asten, 9. R. Borst, 10. P. Heyster.

Amateurs achter Derny's: 1. P. Grootegoed, 2. H. van Rossem, 3. G. Minneboo, 4. T. Ketelaars, 5. M. Rietveld, 6. R. Sluimer, 7. R. de Jong.

Nieuwelingen: 1. H. van Statem, 2. C. Braan­ker, 3. M. Phillipse, 4. R. de Groot, 5. A. van Putten, 6. A. de Ruig, 7. J. Schillemans, 8. J. van Dalen, 9. W. den Hoedt, 10. J. Verbaant.

 

POORTUGAL.(1979.08.22)

Amateurs:1. Harrie de Boer; 2. Peter van de Knoop; 3. Rene de Boer; 4. Rob Borst; 5. Arie Versluis; 6. Gerrie Sint Nicolaas; 7. Ad Kraan; 8. Pim Bosch; 9. Krijn Sint Nicolaas; 10. Louis van Wely;

Liefhebbers: 1. Ben van de Heuvel; 2. Gerrit de Wit; 3. C. Steginga; 4. M. Van Brussel; 5. Leen Poortvliet; 6. S. van Dongen; 7. Gijs van Noord; 8. Piet Legierse; 9. M. Uitenburg; 10. W. Brouwer;

 

PRINSENBEEK (10 juni).1979

Amateurs: 1. A. Prinsen, 2. B, Zoontjens, 3. R. Versteeg, 4. A. Bax, 5. M. van Baak, 6. J. Kuiken, 7. C. van Bragt, 8. P. Franken, 9. H. Prinsen, 10. B. Jouvenaar.

Nieuwelingen: 1. A. de Ruig, 2. M. Kegge, 3. P. Groenenberg, 4. J. Nijdam, 5. J. Ver­baant, 6. J. Kleinendorst, 7. R. Post, 8. P, de Jong, 9. H. Koppert, 10. R. v. d. Poel.

Liefhebbers: 1. G. Draaijer, 2. H. Uitten­bogaart, 3. S. Koevermans, 4. R. Bakker, 5. C. van Helvoort, 6. Fr. Somers, 7. A. Wennekes, 8. D. Schouten, 9. L. v. d. Wiel, 10. J. van Baal.

 

PURMEREND.(1979.09.16)

Nieuwelingen: 1. Erik Kieftenburg; 2. J. Brouwer; 3. R. de Haan;

 

PUTTEN (16 juni).1979

Amateurs: 1. G. Verwaayen, 2. M. Kamerling, 3. D. van Wilgenburg, 4. K. Zomer, 5. A. Bree­dijk, 6. W. Pater, 7. H. Botterhuis, 8. W. de Bruin, 9. C. van Leijen, 10. Th. Oudshoorn.

Junioren: 1. P. Pieters, 2. P. de Groot, 3. J. van Wijk, 4. J. van Leyen, 5. B. Luyken, 6. A. van Laviere, 7. R. van Outersterp, 8. H. Nieu­wenhuizen, 9. K. Kolsteeg, 10. P. v. d. Korst.

Liefhebbers en veteranen: 1. R. Bakker, 2. D. Schouten, 3. D. Visser, 4. G. van Noord, 5. C. Faber, 6. A. Veenendaal, 7. T. Krabbe, 8. N. Regter, 9. J. Nieuwenhuizen, 10. H. Kooy.

 

PUTTERSHOEK (25 mei).1979

Amateurs: 1. H. de Boer, 2. J. de Groot, 3. M. Rietveld, 4. J. de Keijzer, 5. P. Sager, 6. K. den Hartog, 7. L. van Wely, 8. R. Borst, 9. D. Hunt (Engeland), 10. J. Meyer.

 

PUTTERSHOEK (3 juni).1979

Liefhebbers: 1. N. Gonzales, 2. H. Lap, 3. A. van 't Hof, 4. P. Barendregt, 5. A. Jongejan, 6. G. Roovers, 7. C. v. d. Linden, 8. N. de Zoete, 9. H. van Leeuwen, 10. W. van Wijn­gaarden.

 

PUTTERSHOEK.(1979.09.30)

Dames en heren: 1. Petra de Bruin-J. v. d. Meer, 2. B. v. d. Spiegelhage-N. Hage, 3. C. Petersson-P. Eversdijk, 4. M. Barendregt-S. van Dongen, 5. H. Hage-L. de Jager, 6. W. Buitelaar-G. van Ammerlaan, 7. B. van IJken­-W. Huibers, 8. A. Kuiper-J. Vooys, 9. M. v. d. Berg-J. v. d. Berg, 10. E. Gottschal-D. van Dooren.

 

RAAMSDONKSVEER (24 mei).1979

Liefhebbers: 1. K. Duivenvoorden, 2, C. van Helvoort, 3. A. Wennekens, 4. W. Leemans, 5. J. van Baal, 6. L. v. d. Wiel, 7. S. Ver­munt 8. K. Tolhoek, 9. P. Legierse, 10. T. Welling.

Nieuwelingen: 1. J. van Poppel, 2. H. van Staten, 3. J. van Dalen, 4. A. de Ruig, 5. G. van Mieghem, 6. C. Braamkes, 7. R. Sienders, 8. M. Hermans, 9. J. v. d. Poel, 10. R. Maas.

 

REEK - 8 April.1979

Amateurs: 1. Th. Gevers, 2. G. St. Nicolaas, 3. R. Borst, 4. G. van Galen, 5. R. Hassink, 6. H. van Piere, 7. G. Roelofsen, 8. H. Petter Odegard (N.), 9. C. van Leijen, 10. M. Visser.

Junioren: 1. H. Winkel, 2. P. Pieters, 3. A. Harren, 4. R. Blokzeijl, 5. H. Elsheimer (D.), 6. H. Wolters, 7. J. Strijker, 8. A. Brouwer, 9. M. Verhagen, 10. P. de Groot.

Nieuwelingen: 1. R. Elshof, 2. C. v. d. Dun­gen, 3. G. Theunissen, 4. G. Rutten, 5. F. Kuijpers, 6. M. Stuiver, 7. F. Witlox, 8. D. Deleersnijder (B.), 9. J. Robbe, 10. J. Vos.

Liefhebbers: 1. H. Schuurmans, 2. K. Bokma, 3. H. van Leeuwen, 4. G. v. d. Plaats, 5. J. van Gessel, 6. H. van Leeuwen, 7. H. Koob, 8. H. Vos, 9. A, Luten, 10. T. Welling.

 

RENKUM (25 juni).1979

Amateurs: 1. Johnny Broers, 2. Harrie de Boer, 3. P. de Leeuw,

Nieuwelingen: 1. Arno Ottevanger, 2. Gerrie Rutten, 3. Gert Jan Theunisse

 

REUSEL (6 mei).1979

Amateurs: 1. H. van Lent, 2. H. Donkers, 3. M. Marien, 4. M. v. d. Bergh, 5. Th. Vriens, 6. D. Nooytens, 7. P. de Jong, 8. G. Ooster­bosch, 9. M. van Oirschot, 10. J. de Bresser.

Liefhebbers en veteranen: 1. R. Bakker, 2. D. Schouten, 3. B. Bakermans, 4. G. van Noord, 5. A. v. d. Ploeg, 6. M. van Brussel, 7. P. v. d. Berg, 8. C. Vermunt, 9. B. Steenbakkers, 10. T. Zeldenthuis.

 

REUVER (13 mei).1979

Amateurs: 1. E. Visschers, 2. J. Harings, 3. A. Pieters, 4. J. Meulenberg, 5. Fr. van Bakel, 6. H. Maniders, 7. P. Driessen, 8. M. de Vos, 9. H. Kastee, 10. E. Dickhof.

Liefhebbers en veteranen: 1. J, Peters, 2. C. Heernskerk, 3. H. Steinbusch, 4. P. C'obben, 5. W. Botterwech, 6. H. Notermans, 7. P. Gramser, 8. J. Budie, 9. P. Dielen, 10. G. v. d, Ven.

Nieuwelingen: 1. D. van Oorschot, 2. J. van Wegbers, 3. F. Timmermans, 4. W. Verbert, 5. G. Meex, 6. L. v. d. Put, 7. W. Gelissen, 8. J. Defaux, 9. D, Vissers, 10. A. Roberts.

Junioren: 1. M. Theunissen, 2. P. Meerburg, 3. J. Habets, 4. P. Harings, 5. H. Akkermans, 6. J. Stassen, 7. J. Paumen, 8. R. Krekels, 9. H. Bemelmans, 10. G. Walstock.

 

REVANCE MERKENKAMPIOENSCHAP.(1979.08.18)

Fraai succes in 'Merkenstrijd' van Arie Versluis

Precies een week na zijn sprintnederlaag in de Omloop van de Krimpenerwaard tegen Pim Bosch, sloeg Arie Versluis terug. Op de slopende Scheveningse boulevard, op een parkoers met telkens ook weer dat terugkerende klimmetje naar de vuur­toren, imponeerde de 30-jarige Ameidenaar. Reed hij, in gezel­schap van de Australier Gary Sutton, zestig van de 120 kilo­meter voorop. Om, nadat in de laatste kilometers alsnog Bas van Lamoen wist aan te sluiten, in de slotfase zijn twee concurrenten geen schijn van kans te geven.

Van kop of snelde de Bik-eoureur naar zijn elfde seizoenzege. Een van de laatsten wellicht voor sponsor Leen Bik. Want, in de dagen waarin de Lekkerkerkse sloper over “stoppen" sprak, tekende Versluis voor 1980 bij Superia. Bik is op zijn eerdere beslissing teruggekomen. Hij plaatste Versluis ook op de “behoudlijst". Welk shirt de winnaar ook van de Ronde van Overijssel en een etappe in Olympia's Ronde van Nederland het volgend seizoen draagt, wordt bij de unie „op niveau" beslist. "Maar", wilde Versluis wel kwijt, “als je mijn hart laat spreken, is het niet zo moeilijk. Wie immers Versluis zegt, zegt ook Bik."

Het Haagse vakantie-wielercriterium, tekens de “revanche van het merkenkampioenschap" (al ontbraken er nogal wat top­renners), kreeg op de Scheveningse boulevard het karakter van een ware slijtageslag. Met al snel een kopgroep met Theo Appeldoorn (Union), Jan de Nijs (Gazelle), Eddy Gevers (R en B), Herman Frijters (Backers) en Bas van Lamoen (Batavus).

Meteen schoten Versluis (Bik), Dries Klein (Gazelle) en Henk Bouman (Union) toe. Twee Australiers, achtervolgingskam­pioen Gary Sutton en Kevin Nichods~, gingen ook mee. Opnieuw in de randstad bewijzend (na de schitterende triomf enkele dagen eerder van wegkampioen Michael Wilson in de Ronde van Naaldwijk) dat er met de “kangoeroes" van Henk Vogels tijdens de verdeling van de regenboogtruien rekening dient te worden gehouden.

Het internationals aspect van de wedstrijd in Scheveningen kreeg nog meer nadruk. Want ook de Belgische Dijlespurters meldden zich voorop. Zo zelfs dat zij, voor Gazelle, de ploegen­prijs zouden weggrissen. Danny de Bie was (in een groepje met Peter Hogervorst van De Markthof, de Amerikaan Colvin Trampleasure en later - evenals zijn Jan van Erp-ploeg­makkers -- vroegtijdig verdwenen Jannus Slendebroek) de eerste. En later zouden Jan Gerards, Gerard Schenk en Andme de Keijzer ook oprukken naar de betere prijsrijders.

In een totaal verbrokkeld veld, want op de boulevard reden tenslotte niet meer dan 18 renners in dezelfde ronde (4 km) en telde de grootste groep op het parkoers niet meer dan vier man. Waarbij Van Lamoen zorgde voor een boeiende finale. Hij trapte de kloof van een minuet naar de twee leiders weg, maar slaagde er niet in „door" te gaan. Versluis controleerde de zaak. Hield ook Australiar Sutton achter zich en boekte een van de fraaiste overwinningen uit zijn carriers.BRON: HENK KRUITHOF

Amateurs: 1. Arie Versluis (Ameide) 120 km in 3.07.30, 2. G. Sutton (Australia), 3. B. van Lamoen (Rosmalen), 4. J. Gerards (Belgia), 5. K. Nichols (Australia), 6. P. Hogervorst (Pijnacker), 7. C. Tram­pleasure (Verenigde Staten), 8. D. de Bie (Belgia), 9. W. Hus (Scheveningen), 10. E. Gevers (Schijndel), 11. H. Frijters (Moerdij,k), 12. J. de N(is (Amsterdam), 13. Th. Appeldoorn (Roosendaal), 14. A. de Ketzer (Belgia), 15. D. Klein (Tar Apel), 16. M. Kerstens (Roosendaal), 17. A. van Peer (Sprundel), 18. M. v. d. Bergh (Tilburg), 19. A. van Hooft (Kerkdriel), 20. G. Schenk (Belgia), 21. M. v. d. Toorn, 22. T. Vrolijk, 23. H. Bauman, 24. M. Dijkhuizen, 25. T. Schoon, 26. J. Posthuma, 27. G. den Besten, 28. 1. van Zandbeek, 29. E. v. d. Poll, 30. M. van Loeuwen.

De dames reden een ploegentijdrit. De uitslag: 1. MS Mode-Beck's Bier­Hitachi 6.04.96, 2. Batavus 6.09.29, 3. Gazelle-Campagnolo 6.15.47, 4. Hitachi-Beck's Bier 6.18.09, 5. Koga Miyata 6.26.66, 6. Kroon Hypro­De Windmolens 6.33.36, 7. WC 't Luehtschip 6.34.09, 8. Kremers Beton 6.36.37.

 

RHENEN.(1979.08.18)

Nieuwelingen: 1. Gino Meex; 2. Pascal Kolkhuis-Tanke; 3. Michel van Wezel;

 

RIJEN. (7 september).1979

Jan Raas behaalt sprintzege in de Leren Zool van Rijen

Wanneer Jan Raas zijn zinnen op een wedstrijd heeft gezet, zijn er maar weinig renners die hem dan van de overwinning of kunnen houden. Dat bleek nog eens terdege in het avond­criterium in Rijen, de traditionele wedstrijd om de Leren Zool, die door Gerben Karstens, in samenwerking met een aantal plaatselijke enthousiaste wielerliefhebbers, werd georgani­seerd.

Na honderd kilometer leuke strijd, met veel afwisseling waar­door het publiek goed aan de trekken kwam en waarvoor het geld werd geboden, diende Raas zich aan de eindstreep aan in gezelsehap van die andere wereldkampioen in de ploeg van Peter Post, Bert Oosterbosch. Het is nu eenmaal een bekend feit dat Oostehbosch veel minder rap is dan Raas en daarom was het voor niemand een verrassing dat de Zeeuw zijn wiel als eerste over de eindstreep drukte. Oosterbosch moest zelfs enkele tientallen meters toegeven.

De eerste kilometers kemnerkte de Leren Zool zich tot het beeld van vrijwel elke wedstrijd. Een aantal durvers, die enkele tientallen meters voor het peloton uit gingen rijden zonder definitief weg te kunnen komen. Dan weer iemand alleen, dan een duo en dan weer enkele rennens die de handen in elkaar hadden geslagen.

Dat Raas er deze avond zin in had, toonde hij na ongeveer 40 km, toen hij op kop ging rijden en dat verscheidene ronden vol hield. Raas was attent en reageerde gepast, toen Lubber­ding als gangmaker optrad voor een kopgroep, die verder be­stond uit Bert Oosterbosch, Herman Ponsteen, Gerrie van Gerwen, Johan van de Velde, Fons van Katwijk en Jan Aling. Deze groep scheen het te zullen gaan maken, nam een ruime voorsprong, maar het peloton, waarin vooral Hennie Kuiper, Frits Pirard en de Belg Ludo Delcroix vaak op kop waren te vinden, wilde zich nog niet bij een nederlaag neerleggen.

Lubberding zag het gevaar en hij sprong opnieuw recht op de pedalen. Dertig kilometer waren er toen nog af te leggen. Jan Aling en Jan Raas sloten zich bij de nationaal kampioen aan en voor de tweede keer leken de vluchters buiten schot te zijn. Bert Oosterbosch maakte zijn faam als wereldkampioen achtervolging echter meer dan waar. In een magistrale rush reed hij het gat tussen hem en de drie leiders dicht. De Eind­hovenaar was zelfs hiermee niet tevreden. Direct, toen hij aansluiting kreeg, demarreerde hij uit alle macht en nu was alleen Jan Raas bij machte hem bij te houden. Achter dit twee­tal verbrokkelde het peloton. Frits Pirard ging zo kort bij huis geweldig te keer, maar hij had de pech tegen de oppermachtige ploeg van Peter Post op te moeten tornen. Cees Priem was deze keer de meester-afstopper en hij nestelde zich in het wiel van Pirard, waardoor deze zijn achtervolging wel moest opgeven. Raas en Oosterbosch snelden inmiddels naar de eind­streep, die het eerst door de heersende wereldkampioen werd bereikt. “Tegen Raas verliezen is geen schande," was het enige commentaar dat Oosterbosch op zijn nederlaag had.BRON: JO DE BRUIN

Beroepsrenners: 1. Jan Raas 100 km in 2.11.38, 2. Bert Oosterbosch, 3. Henk Lubberding, 4. Cees Priem, 5. GeTrie van Gerwen, 6. Ludo Delcroix op 20 sec., 7. Jan Aling, 8. Hans Langerijs, 9. Frits Pirard, 10. Kees Bal, 11. Aad van den Hoek, 12. Johan van de Velde, 13. Jo Maas, 14. Adrie van Houwelingen, 15. Co Moritz.

Nieuwelingen: 1. R. Valkenburg, 2. L. Kersten, 3. J. Fransen, 4. M. de Baat, 5. G. v. Mieghem 6. F. Kuypers, 7. J. Kisters, 8. F. Vulders, 9. J. Verbaant, 10. L. Voets.

 

RIJN EN GOUWE (10 juli t/m 15 juli).1979

6 VAN RIJN EN GOUWE voor Aad van den Hoek

Terwijl hot Tour de France -spektakel bijna alle publiciteit opslorpte, is in de om­geving van Gouda, in het “groene hart" van Holland, opnieuw de 6 van Rijn en Gouwe afgewerkt. Een reeks criteria, die met steun van bet Dagblad Rijn en Gouw toch de Nederlandse profs die niet in het grote spektakelstuk van de heren Levitan en Goddet aan de slag kunnen, van een belangrijk brok werkgelegenheid voorziet. De broodrijders hebben dat begrepen. En gewaardeerd. Ze zorgden - voor de tweede maal - voor een aantal aardige koersen. Die soms verrassende winnaars opleverden, maar aan het eind waarvan toch de Post-brigade genadeloos toesloeg. Liefst drie mannen van TI-Raleigh-McGregor bezetten de ereplaatsen. Ook zonder de “kapiteins" kunnen die renners het dus uitstekend organiseren. Van de (toch weer) dominerende groep mocht Aad van den Hoek zich uiteindelijk winnaar noe­men. Dankzij vooral enkele uitstekende prestaties in de laatste dagen. Debutant Bert Oosterbosch werd tweede en Piet van Katwijk derde. Maar - en dat was zeker van belang - ook de andere groepen konden zich “in de marge" in de belang. stelling rijden.

ALPHEN AAN DEN RIJN (10 juli).1979

EERSTE SLAG VOOR OOSTERBOSCH

In Alphen aan den Rijn, op een parkoers aan de Burg. Bruins Slotsingel, stelde Bert Oosterbosch zijn kandidatuur voor de zege in deze 6 van Rijn en Gouwe. De TI Raleigh-McGregor-man (voor de ge­middelde krantelezer dus de renner uit de ploeg van Peter Post) smeet met de krachten. Reed zo'n 70 km voorop in een groepje met ook de winnaar van 1978 Hans Langerijs en Hennie Moonen; werd teruggepakt en ging er even later op­nieuw vandoor. Dit keer alleen.

De reactie was niet overtuigend. Twintig seconden bleef het verschil tussen 0oster­bosch en de drie achtervolgers: in volg­orde van aankomst Fons van Katwijk, Adrie van Houwelingen en Jan de Jong.

Beroepsrenners: 1. Bert Oosterbosch, 2. Fons van Katwijk, 3. Adrie van Houwelingen, 4. Jan de Jong, 5. Johan van der Meer, 6. Jan Hordijk, 7. Theo Smit, 8. Jan Aling, 9. Piet van Katwijk, 10. Gerrie van Gerwen, 11. Kees van de Wereld, 12. Ger Mak, 13. Ton Griep, 14. Vester Aarts, 15. Aad van den Hoek.

Dames: 1. Anne Riemersma, 2. Petra de Bruin, 3. Marion Bik, 4. Truus van de Plaat, 5. Bella Hage, 6. Marijke Lagerloff, 7. Monique Kaufmann, 8. Mieke Havik, 9. Wil Buitelaar, 10. Els van Leeuwen

GOUDA (11 juli).1979

VAN GERWEN NIEUWE LEIDER

Na Oosterbosch was het de beurt aan Gerrie van Gerwen. De paarse rijder (eenling bij Jan van Erp) koos ook al voor een overrompelingstactiek. Met Roelof Groen nam Van Gerwen een ronde voorsprong, maar het trio Martin Havik, Ger Mak en Jan van Houwelingen volgde dat voorbeeld bekwaam.

In Gouda legde Van Gerwen zich niet bij die gang van zaken neer. Terwijl Ooster­bosch zich opvallend rustig hield, trok hij de groep nog eens uit elkaar. Om ten­slotte spurtend Havik bijna een lengte achter zich te houden.

Beroepsrenners: 1. Gerrie van Gerwen, 2. Martin Havik, 3. Roelof Groen, 4. Jan van Houwelingen, 5. Ger Mak, 6. Theo Smit, 7. Aad van den Hoek, 8. Hans Langerijs, 9. Bert Oosterbosch, 10. Fons van Katwijk, 11. Adrie van Houwelingen, 12. Jan Aling, 13. Jan Hordijk, 14. Franky de Gendt, 15. Ton Zuiker.

Klassement: 1. Gerrie van Gerwen 27 pnt., 2. Oosterbosch 25 pnt., 3. Fons van Katwijk 20 pnt., 4. Smit 19 pnt., 5. Adrie van Houwelingen 19 pnt.

VETERANEN : 1. Frits Rabe, 2. Sjaak Koevermans, 3. Gijs van Noord, 4. M. Brinkman, 5. E. Kloosterman, 6. Dolderman, 7. C. Kouwenhoven, 8. T. van Gulik, 9. Tukker, 10. Zonneveld,

BODEGRAVEN (12 juli).1979

VAN DEN HOEK MELDT ZICH

Noodgedwongen in de “zesdaagse" (veel liever had hij natuurlijk opnieuw aan de Ronde van Frankrijk meegedaan) besloot Aad van den Hoek zich in Bodegraven maar eens te laten zien. Hij haalde ge­nadeloos uit. Liefst anderhalve ronde was de voorsprong van Aad op zijn rivalen. Van den Hoek won er niet alleen de rit mee, hij schoof ook in het klassement van “de zes" op van de dertiende plek, naar een - met Fans van Katwijk ge­deelde - tweede plaats. Achter Gerrie van Gerwen, die nog steeds leider bleef. De aanval in Bodegraven word geopend door Aad's TI Raleigh-McGregor-ploeg­genoot Gees Priem. Achter hem zoefden Van den Hoek (weer opperbest rijdende) en Jan Hordijk weg. Heft trio nam een ronde winst, waarna Van den Hoek nog eens op avontuur ging. Ditmaal in gezel­schap van Fons van Katwijk, Theo Smit en Adrie van Houwelingen. Dat kwartet kon de “volle toer" net niet meer af­maken.

Beroepsrenners: 1. Aad van den Hoek, 2. Cees Priem, 3. Jan Hordijk, 4. Fons van Kat­wijk, 5. Piet van Katwijk, 6. Gerrie van Gerwen, 7. Adrie van Houwelingen, 8. Theo Smit, 9. Martin Havik, 10. Henny Peels.

Klassement: 1. Gerrie van Gerwen 37 pnt., 2. Fons van Katwijk 32 pnt., 3. Aad van den Hoek 32 pnt., 4. Bert Oosterbosch 30 pnt., 5. Theo Smit 27 pnt.

LIEFHEBBERS : 1. Johan Hup, 2. H. Uittenbogaard, 3. C. van Helvoirt, 4. van Dijk, 5. S. Ursum, 6. B. van den Heuvel, 7. Piet Legiese, 8. W. Veenboer, 9. J. van den Houdt, 10. J. Tromp.

WADDINXVEEN (13 juli).1979

EEN VERRASSING: WIM DE RUITER

In de finale van een levendige koers in Waddinxveen zorgde Wim de Ruiter voor een verrassing. De import-Zeeuw wist te ontsnappen uit een kopgroepje van vier man. Piet van Katwijk, Bert Oosterbosch en Hans Langerijs (De Ruiter's ploeg­maat) keken toe hoe De Ruiter zo'n honderd meter voorsprong nam. Het be­tekende in de “zes" een eerste succes voor de groep HB-bewaking.

Het klassement onderging daarmee wei­nig wijzigingen. Oosterbosch werkte zich duidelijk wat meer naar de top. Van den Hoek had daartoe eerder vergeefse po­gingen gedaan. Met Roelof Groen opende hij wel het offensief. Aling en Langerijs kwamen later de spits versterken, maar het peloton gaf niet toe. Verbrokkelde aanvankelijk, maar smolt tenslotte op­nieuw samen.

De koers begon opnieuw. Met na 70 km Oosterbosch, Piet van Katwijk, Langenrijs. en De Ruiter vooraan. Tussen die vi~er ging de eindstrijd.

Beroepsrenners: 1. Wim de Ruiter, 2. Piet van Katwijk, 3. Bert Oosterbosch, 4. Hans Langerijs, 5. Livien Klaasen, 6. Nidie den Hertog, 7. Gerrie van Gerwen, 8. Martin Rietveld, 9. Johan van de Meer, 10. Jan Aling, 11. Theo Smit, 12. Jan Hordijk, 13. Aad van den Hoek, 14. Ko Blok, 15. Andre Gevers.

Klassement: 1. Gerrie van Gerwen 48 pnt., 2. Bert Oosterbosch 46 pnt., 3. Fons van Katwijk 40 pnt., 4. Aad van den Hoek 38 pnt., 5. Jan Hordijk 34 pnt.

Nieuwelingen; 1. K. Muis, 2. J. SChilemans, 3. Bob Rijken berg,

BOSKOOP (14 juli).1979

SPURT VOOR PIET VAN KATWIJK

In Boskoop maakte Aad van den Hoek zijn plannen duidelijk. Niet dat de Post­pion won. De zege ging daar naar zijn ploegmaat Piet van Katwijk. Maar wel legde Van den Hoek beslag op de tweede plaats in een kopgroep van acht profes­sionals. Het Raleigh-overwicht bleek nog duidelijker uit de wijziging in de top van het klassement. Daarin nam Bert Ooster­bosch. dan toch de leiding over van Gerrie van Gerwen, die ontbrak toen Van Kat­wijk, Van den Hoek, Oosterbosch, De Gendt, Aling, Langerijs, Groen en Hor­dijk wegslopen.

Beroepsrenners: 1. Piet van Katwijk, 2. Aad van den Hoek, 3. Jan Aling, 4. Hans Langerijs, 5. Roelof Groen, 6. Jan Hor­dijk, 7. Bert Oosterbosch, 8. Franky de Gendt, 9. Cees Priem, 10. Ger Mak.

Klassement: 1. Bert Oosterbosch.

ALPHEN AAN DEN RIJN (15 juli).1979

LAATSTE RIT VOOR THEO SMIT

De ontknoping was boeiend. In een kop­groep van vier greep Aad van den Hoek naar de macht. Met de broers Adrie en Jan van Houwelingen, met ook rappe Theo Smit ging hij al na 10 km in de finale in Alphen aan den Rijn op weg naar het succes. Halfkoers hadden die coureurs hun ronde voorsprong genomen. Daarna was het voor Van den Hoek zaak de race te controleren.

Tegen de vlucht van Piet van Katwijk, Johan van der Meer en Cees Priem had Aad duidelijk geen bezwaar. Zij haalden de punten weg, die bijvoorbeeld Gerrie van Gerwen goed had kunnen gebruiken. Dat Smit (HB-Bewaking) in de spurt van de koplopers de vlugste was en ook beide Van Houwelingen's hem vooraf gingen deerde Aad evenmin. De eindbuit was voor hem. Met nog twee andere Raleigh's, Oosterbosch en Piet van Kat­wijk, op de overige plaatsen op het ere­podium.

Beroepsrenners: 1. Theo Smit, 2. Adrie van Houwelingen, 3. Jan van Houwelingen, 4. Aad van den Hoek, 5. Piet van Kat­wijk, 6. Johan van der Meer, 7. Cees Priem, 8. Andre Gevers, 9. Gerrie van Gerwen, 10. Fons van Katwijk.

Beroepsrenners eindklassement: 1. Aad van den Hoek 72 pnt., 2. Bert Oosterbosch 68 pnt., 3. Piet van Katwijk 61 pnt., 4. Gerrie van Gerwen 58 pnt., 5. Jan Hordijk 49 pnt., 6. Adrie van Houwelingen 48 pnt., 7. Theo Smit 47 pnt., 8. Fons van Katwijk 47 pnt., 9. Cees Priem 34 pnt., 10. Hans Langerijs 34 pnt., 11. Jan Aling 33 pnt., 12. Johan van der Meer 31 pnt., 13. Roelof Groen 31 pnt., 14. Jan van Houwelingen 30 pnt., 15. Ger Mak 23 pnt.

Amateurs: 1. Harrie de Boer, 2. Frans van de Enden, 3. J. van de Weiden, 4. Herman Noij, 5. Peter Koppert, 6. A. de Groot, 7. Martin Huizinga, 8. W. van Rijswijk, 9. Harrie van Pierre, 10. Fred Brand

 

RIJNSBURG (31 juli).1979

Liefhebbers en veteranen: 1. K. Teeuwen, 2. W. Veenboer, 3. R. Bakker, 4. H. Lap, 5. H. Uittenboogaart, 6. J. v. d. Lugt, 7. H. van Leeuwen, 8. H. van Leeuwen (2), 9. C. Kou­wenhoven, 10. G. Fennis.

 

RIJSBERGEN (23 juli).1979

JOHAN VAN DE VELDE HAALDE HET VOOR EIGEN PUBLIEK

Winnen voor eigen publiek is een wens van vele renners. Wan­neer dat dan ook nog gebeurt een dag nadat je van een verdien­stelijk gereden Tour de France bent teruggekeerd, mag ge­sproken warden van een dubbel festijn. Die eer viel Johan van de Velde, de coming-man in de Tour de France, daags nadat de drie weken durende rondrit door Frankrijk in Parijs was gefinisht, te beurt in zijn eigen Rijsbergen.

Het zal de regelmatige bezoeker van de wedstrijden voor be­roepsrenners in ons land ongetwijfeld zijn opgevallen dat de Rijsbergenaar over een grote schare supporters beschikt. Over­al ziet men de groene petjes tussen het publiek staan. Soms in een groepje bij elkaar, want ook collectief wordt er naar de wedstrijden die Johan van de Velde rijdt gereisd. De verwach­tingen waren op die maandagavond hoog gespannen. Niet voor niets kon Van de Velde rekenen op de steun van een aantal ploegmaats van TI-Raleigh-McGregor. Toen hij dan ook 5 km voor het einde voor de beslissiende slag uithaalde, werd de weg terug meteen hermetisah afgesloten door o.a. Cees Priem, die ook nu weer in de kopgroep van acht renners had plaats­genomen. Van de Velde profiteerde van zijn kans en de laatste ronden werden voor de Westbrabander een ware triomftocht langs de ruim 15.000 toeschouwers. Onder luid enthousiasme van zijn dorpsgenoten legde hij de laatste kilometers af. Met 23 seconden voor de snel en sterk sprintende Johan van der Meer, de Limburger van de HB-ploeg, ging hij tenslotte over de eindstreep. Hier werd hij meteen opgevangen en in bezit genomen door zijn supporters die hem in triomf naar het ere­schavot voerden.

De enige renner die op het appcl ontbrak was Jo Maas. De Limburger, die zijn belangen laat behartigen door zijn vader, gaf de voorkeur aan een huldiging door zijn eigen supporters in het Limburgse Amby.

De massa, eerst wat teleurgesteld omdat men de renner die in zijn eerte Tour bij de eerste tien eindigde, graag aan het werk had gezien, was de afwezigheid van de DAF-coureur snel ver­geten. Dat kwam voornamelijk door Johan van der Meer, die zijn vorm toonde door er met Theo Smit en Alex -van Linden vandoor te gaan. Het drietal werkte goed samen en liep in korte tijd een halve minuut uit. Toen maakte zich opnieuw een drietal renners van de rest los. Kees Bal, Ton Griep en natuur­lijk Johan van de Velde, die er voor waakte juist nu de slag niet te missen. De achtervolgers kregen enkele ronden daarna ver­sterking van Cees Priem en de Belg Freddy Maertens. Drie tegen vijf bleek een te groot verschil en ondanks het feit dat de leiders zich beslist niet zomaar gewonnen gaven, moesten zij het hoofd voor de meerderheid buigen. Er moesten nog 35 kilo­meters onder de wielen worden doorgedraaid aleer de achter­volgers aansluiting kregen. In de groep bewoog Hennie Kuiper hemel en aarde om zijn collega's tot grotere snelheid aan te zetten. Herhaaldelijk passeerde hij op kop van het peloton. Hij kreeg echter weinig steun van de anderen, zodat de leiders bui­ten schot bleven.

Johan van de Velde wachtte zoals gezegd tot ruim vijf kilo­meter voor het einde om definitief toe te slaan. Hoe hij een verdiende zege behaalde vertelden wij al eerder in het verhaal.BRON: JO DE BRUIJN

Beroepsrenners: 1. Johan van de Velde 80 km in 1.59.08, 2. Johan van der Meer, 3. Theo Smit, 4. Cees Priem, 5. Freddy Maertens, 6. Kees Bal, 7. Ton Griep, 8. Alex van Linden, 9. Ludo Peeters, 10. Patrick Sercu, 11. Willy Planckaert, 12. Rik van Linden, 13. Klaus-Peter Thaler, 14. Jos Jacobs, 15. Guido van Sweevelt, 16. Gerrie Mak, 17. Herman Beys­sens, 18. Franky de Gendt, 19. Josh Decauwer, 20. Sjaak Verbrugge, 21. Jan Gomme~rs, 22. Ko BQok, 23. Fedor den Hertog, 24. Walter Planckaert, 25. Livin Klaasen, 26. Hennie Kuipeir, 27. Herman Moo­nen, 28. Co Moritz, 29. Vester Aarts, 30. Jan Breur.

Amateurs: 1. Wil van Helvoirt, 2. Bram Jouvenaar, 3. Wim van Steenis,

Junioren: 1. Marius Mulder, 2. Peter Hoondert, 3. Jac Hanegraaf,

Nieuwelingen: 1. Guus van Mieghem, 2. Jan Siemons, 3. Nico van de Klundert,

 

RIJSENHOUT (31 mei).1979

Amateurs: 1. P. Noy, 2. H. van Piere, 3. R. Ratterman, 4, B. Maas, 5. Sj. Pieters, 6. M. Visser, 7. R. Borst, 8. H. Noy, 9. F. v. d. Ende, 10. J. de Niis.

Junioren: 1. R. Moorman, 2. G. Honigh, 3. S. Rooks, 4. A. Harren, 5. R. Hacken, 6. A. Goossen, 7. R. Groen, 8. A. Jansen, 9. F. Nijssen, 10. H. de Vries.

 

RIJSSEN (11 mei).1979

Amateurs: 1. Jos Lammertink, 2. Herman Snoeijink, 3. Wim Albersen,

Nieuwelingen: 1. Arjan van Gaveren, 2. Gert Jakobs, 3. jan Roelof de Boer,

 

RIJSSEN (17 juli).1979

Amateurs: 1. Arie Hassink, 2. Gerrit Mohlmann, 3. Anno Meens,

Nieuwelingen: 1. Jan Siemons, 2. Peter Kleefstra, 3. R. de Haan,

 

RIJSWIJK.OUD (5 September).1979

Amateurs: 1. P. Bosch, 2. B. van Lamoen, 3. P. G6dde, 4. A. Jouvenaar, 6. W. Hus, 6. P. Hogervorst, 7. F. Grootzwagers, 8. C. Schuurman, 9. A. Versluis, 10. F. v. d. Enden.

 

RODEN.LUS VAN  (20 juli).1979

Amateurs: 1. A. Koster, 2. D. Klein, 3, B. Duit, 4. J. Bakker, 5. G. Mohlmann, 6. L. Aalders, 7. B. Wekema, 8. K. Wolf, 9. J. Slendebroek, 10. J. Feiken.

Dames: 1. A. Mohlmann-Riemersma, 2. P. de Bruin, 3. T. van der Plaat, 4. M. Havik, 5. J. Barnhorn 6. E. van Leeuwen, 7. C. Sandbrink, 8. M. Barendregt, 9, W. Buitelaar, 10 B. van IJken.

 

RONDE VAN DE ACHTERHOEK (9 juni).1959

11e Ronde van de Achterhoek: verneiuwd, beter meer strijd.

Tweede klassieke zege voor Roger Sumich

Wat een geweldige Ronde van de Achterhoek was het ditmaal. Wat een prachtige sportjongen ook die hem won: de Nieuw­-Zeelander Roger Sumich (23), die zelfs nog de moed opbracht om voor de microfoon van Rini Hermse te vertellen: „Ik rijd niet zo best. Want ik ben twee maanden ziek geweest."

Dat kan beslist niet ernstig zijn geweest, want Roger geselde in de Achterhoekse dreven de pedalen dat het een lieve lust was. Maar hij niet alleen. Want er is magnifiek gekoerst over een heel nieuw parkoers dat liefst vier bergen („bulten" mag ook) telde: de Peesks bult, de Elterberg (in de Bondsrepu­bliek), weer die verhoging bij het Peeske en tenslotte in Zeddam de Paasberg. Met verder een stukje Parijs-Roubaix­weg (tussen Bronkhorst en Baak), praktisch allemaal secun­daire wegen en een vijftien kilometer voor de finish (er was oak een nieuw eindstation, vlak bij het spoorstation Doetin­chem-West) nog eens een omhooggaand wegdek met Belgische kasseien geplaveid, was deze elfde editie van de Achterhoekse klassieker beduidend moeilijker dan alle voorgaande. En selec­tiever, vandaar na het kat-uit-de-boom-kijk-deel van 50-60 km, zo'n geweldige koers. Om een ander die het ook heel goed kan weten aan het woord te laten: dsl Van Elden zei: „Ik heb nog nooit zo een mooie Ronde van de Achterhoek gezien."

Het voorspel is gauw verteld. Onder Bronkhorst (22 km) ont­stond weliswaar een flink gat tussen twee groepen (zelfs 45 seconden verschil) maar in Vorden (35 km) was iedereen weer terug van weggeweest. Dat Hans Vreeman in Varsseveld stuntte was niets vreemds. Hij komt uit die plaats en wilde wel even tonen, dat hij na ruim 75 km nog heel goed tussen de wielen zat.

Nee, het echte spel (de echte strijd, dat klinkt toch beter, want het werd bittere ernst) ontketende zich tussen Varsseveld en Sinderen, toen de doorbijters bijna halfweg koers waren. Uit de 23 weglopers sprong de paarse kleur van de Van Erp­formatie het best in het oog met Bart van Est, Steve Jones (de veel in Belgie koersende, maar in Eindhoven woonachtige Brit), Jannes Slendebroek en Piet van Leeuwen. Verder kregen Wies van Dongen en Jan Feiken van Union vooraan de landelijke geuren goed in de neusgaten en had de stal Driessen met Peter Heeren en Henk Mutsaars nog reele kanshebbers. In die kopgroep hadden ook nog aangepikt Bram van de Stelt, Eric Geseric, Martin van Oorschot, Theo Vriens, Tinus de Lange, Roger Sumich, Joop Ribbers, Bert Vossebelt, Bert Wekema, Frits Schur, Taekens, Tuyt, Brokelman en Berrie Zoontjes. Alsmede Joep Scholten, die als derde man (Schur en Van de Stelt) de A-ploeg van Rebers-De Pedaleur-Zwaluwen (uit Doetinchem - dus organisatrice van de Ronde) hielp schragen.

Even voor Oud-Zevenaar, met pittig pedaleurswerk omdat het daar omhoog-omlaag ging, had deze kopgroep zich op 1.13 min. afstand van de tweede groepering gevestigd. En omdat het tempo er met tussentijdse versnellingen goed in zat -- daar deden de Van Erpen en de Union-mannen nog al eens wat aan - was het niet moeilijk voorspelbaar, dat uit die 23 ren­ners in elk geval de winnaar te voorschijn moest komen. Er word zelfs winst tot anderhalve minuut gepakt, eon voorsprong die best aanleiding kon geven tot enkele uithalen naar nog betere posities.

Dat gebeurde dan ook onder Aerdt (124 km). Steve Jones en Bert Wekema wipten in de beugels staande naar voren. Haalde „onze" Engelsman Steve Jones na afloop koersherinneringen op met de woorden (in best Nederlands): “Weet je wat ik altijd weer ervaar? Het tempo in Nederland ligt zo hoog."

Welaan, hij deed er in elk geval zelf een schepje bovenop. Naar Jones en Wekema sprongen vervolgens Zoontjes, Van Leeuwen, Ribbers, Schur, Sumich, Mutsaars, Feiken, Slendebroek, Van Dongen en Van Est toe. En ziedaar: daar was dan de uit­eindelijke, twaalf man sterk(st)e kopgroep, die de beslissing helemaal in de benen had.

Die twaalf denderden West-Duitsland binnen. Joop Ribbers als eerste, wat met een plaquette van de stad Emmerich werd beloond. Tegen de Elterberg omhoog geraakte Jan Feiken in de problemen (derailleur), maar hij kwam weer bij.

Terug bij de “kaaskoppen" voor een tweede beklimming van de Peeskes bult, geraakte Bart van Est op (beslissende) achterstand en werden ook Slendebroek en Feiken tot bijwagen gedegradeerd.

Het aftelsommetje kreeg bijna de gestalte van het tien kleine negertjes-verhaal. Alleen in de Achterhoek bleven er negen personen over, die evenwel ook niet als gesloten formatie de eindstreep haalden. Want wederom die vermetele Steve Jones, Joop Ribbers - een werkelijk groot animator - Roger Sumich, Wies van Dongen en Bert Wekema schoven bij Kilder (160 km) via eerst enkele seconden en later in een van 16 tot 37 seconden groeiende voorsprong naar de allerbeste positie op. Op de Wijnbergseweg in Doetinchem was het overweldigende eindschot van Roger Sumich (de winst in de K.O.-race haalde hij dit jaar ook al naar zich toe) bepalend voor het meest ge­waardeerde bosje bloemen van Graafschapbode-miss Thea Dikkers uit Arnhem. En Bert Wekema straalde blijheid uit, dat hij met de tweede prijs naar huis mocht gaan.

Allemaal tevreden mensen dus, daar op de eindstreep ? Toch niet. Want Joop Ribbers waande zich in de 200 meter-zone voor de finish toen hij op kop de eindspurt in zijn kuiten voelde kriebelen. „Dat waren geen 200 maar het dubbele aantal meters," protesteerde Ribbers vol kwaadheid. “Ik zou mezelf voor niet normaal verslijten als ik op 400 meter van de meet al zou gaan spurten."

Er hielp geen lieve moederen of vaderen aan. De jury was onvermurwbaar. Is zoiets trouwens wel hun zaak? Bovendien was het voor het vertrek aangekondigd, liet Zwaluwen-voor­zitter Herman Brinkhoff weten. “Maar bij zo'n vertrek is het altijd een rommeltje," zo ging Ribbers weer in de aanval. „Dan hoor je toch niks."

In de permanence (clubhuis van de Zwaluwen) was Ribbers nog niet uitgemord. Een toppunt van onblusbare energie, die Ribbers. En zo overtuigend. Hij is in staat je de laatste cent uit je zak te praten.

Roger Sumich kreeg van wethouder C. van Haarlem uit Doetinchem ook nog een beker als prijs. Zei deze vroede vader: „Als de boel uit elkaar valt (nee, hij bedoelde niet dat stukje zilverwerk), komt dat de spanning ten goede." Dat zou kunnen, maar hoe vaak is juist het tegenovergestelde waar?

Laat ik dan tenslotte maar zeggen, dat deze 11e Ronde van de Achterhoek ook werkelijk alles mee had om perfect te slagen. Dat selectieve parkoers heeft bijzonder veel strijd opgeleverd, een lust om naar te kijken. Ook de manier waarop Roger Sumich uiteindelijk won. Die souplesse in de laatste meters tekende de kwaliteiten van deze Nieuwzeelander, die het nog gericht heeft op Limburg (de W.K. 1979) en Moskou (de Olympische Spelen van 1980). Zouden ze aan de andere kant van de wereld wel weten wat Roger Sumich in Holland presteert? Het is voor hem te hopen van wel. Want met winst in twee klassiekers - de K.O.-race en de Ronde van de Achterhoek - zou iedere Nederlandse coureur zich toch zeker in de W.K.-ploeg en de selectie voor Moskou fietsen.

Om tenslotte de alom geziene en gehoorde tevredenheid over deze klassieker ook nog even van de andere kantte belichten: hoofd p.r. van de UMA (o.m. uitgever van de honderdjarige Graafschapbode, die hoofdspons'or was), G. Geleyns, was de mening toegedaan dat er “verschrikkelijk veel goodwill was gekweekt". Geen weggegooid geld dus, dat sponsoren. ,Of we het 't volgend jaar weer doen, is vers twee," zei hij. Maar naarmate de herinneringen verder weg komen te liggen, des te mooier worden ze. Met z'n allen zien we dus wel weer ver­langend uit naar het zo'n geslaagd Achterhoeks wielerfestival, als dit jaar het geval was. Omdat het ons ditmaal wielersport op z'n best schonk! BRON: WESSEL OUDEWORTEL

Amateurs: 1. Roger Sumich (Nw.-Zeeland) 168 km in 3.56.20, 2. Bert Wekema (Peize), 3. Joop Ribbbers (Groenlo), 4. Steve Jones (Eind­hoven), 5. Wies van Dongen (Breda), 6. op 37 sec. Henk Mutsaars (Schiindel), 7. Piet van Leeuwen (Hilvarenbeek), 8. Frits Schur (Di­daim),) 9. Berrie Zoontjens (Tilburg), 10. op 2.58 min. Jan Feiken (Veendam), 11. Jannes Slendebroek (Beilen), 12. op 4.05 Peter Heeren (Zundert), 13. Han Vaanhold (Haaksbergen), 14. Henk Boom (Wier­den), 15. Frans Jansen (Oss), 16. op 4.30 Herman Noy (Amsterdam), 17. Bram v. d. Stelt (Silvolde), 18. Ad T'ak (Oud-Gastel), 19. Rudy Motke (Beek - Lb.), 20. Mark Elshof (Heesch), 21. F. Beckers (Elnd­hoven), 22. Bert v. d. Broek (Soest), 23. Jack Mertens (Zundert), 24. Theo van Rijsbergen (Zundert), 2'5. Fons Schootman (Neede), 26. Theo Vriens (Helmond), 27. Eef Brand (Dordrecht), 28. Theo Luyten (Stein), 29. Ad v. d. Poel (Hoogerheide), 30. Bert Vossebelt (Ermelo), 31. Henk Bouwman (Eelde).

Sprintklassement: 1. Frits Schur, 2. Piet van Leeuwen, 3. Hans Vree­man.

Bergklassement: 1. Joop Ribbers, 2. Frits Schur, 3. Roger Sumich.

Ploegenklassement: 1. Jan van Erp Tegels, 2. Driessen Stoffen-Optilon, 3. Union Fietsen.

Clubklassement: 1. Rebers-De Pedaleur-Zwaluwen A (Doetinchem), 2. Van Wanrooy-De Batauwers (Tiel), 3. De Merwede-WTC Woerden.

 

RONDE VAN DRENTHE – 14 april.1979

                         Winnaar WIM DE WAAL heeft weer plezier in zijn sport

Triomf voor Transvemij-Van Schilt

De nu 27-jarige Zeeuw flitste onweerstaanbaar naar een grote uitslag. Een triomf voor een clubrenner, want al doet de aan­pak van het door Transvemij Verzekeringen en Van Schilt Bouwmaterialen gesponsorde RSC De Zuidwesthoek heel wat professioneler aan dan de gang van zaken bij menige gastren­nernsvereniging: De Waal koerst in een clubtrui.

Het was voor de renner uit Axel alweer heel wat jaartjes geleden dat hij “klassiek" winnaar werd. In de tijd van Trico­ Noble nog (als een van het kwintet Raas, Van den Bunder, Bal, Priem en De Waal) zoefde Wim de Waal met voorsprong naar een zege in de Ronde van Noord-Holland, die toen nog als een­daagse krachtmeting werd verreden. Wim herinnerde het zich nog. Zoals hij ook, maar dan heel anders, het mislukte prof­avontuur niet is vergeten. De man die in zijn laatste jaar als amateur van het ene naar het andere succes reed, ging bij de beroepsrenners (mede door een rugaandoening) roemloos ten onder.

DE WAAL WEER TERUG

Maar De Waal is opgekrabbeld. Teruggekomen als amateur. En niet zonder resultaten. Vorig jaar was hij liefst veertien keer winnaar. Ook dit jaar is de start uitstekend, getuige o.a. een tiende plaats in de Ster van Zwolle en een goed optreden in de Ronde van Zuid-Holland. Zes dagen voor Drenthe, in Roosendaal, boekte Wim zijn eerste seizoenzege in 1979. En nu deze “klapper". Een uitslag die bij Transvemij-Van Schilt heel wat losmaakte. Want de ploeg (met voorts o.a. Peter Godde, Ton ter Harmsel en Cees van Dongen) was er dol­gelukkig mee. Deed om dat te bereiken aan vrijwel alle voor­jaarsklassiekers mee. Succes in zo'n race is immers weer heel wat anders dan een van de vele overwinningen in de criteria, die de renners aaneen rijgen.

Ook voor De Waal. „Ik heb geen grote ambities meer," ze hij eerlijk. ,Maar ik meen wel dat je als amateur zeker zo veel voor je sport moet over hebben als een prof. Voor mijzelf is deze zege het bewijs dat ik helemaal terug ben. Dat is toch heel wat. En bovendien ... heb ik daarbij weer plezier in mijn sport."

De Waal een gelukkige winnaar dus. Een gevierd man na een weer lastige tocht over Drentse wegen. In schitterend weer, dat wel, maar met toch net genoeg wind om het zwaar te ma­ken en een overvloed aan smalls stukken om het peloton in brokken uiteen te laten vallen. De informatie daarover was spaarzaam. De radiocommunicatie (zonder man op de motor) verliep, met de concurrentie van de Amstel Gold Race, moei­zaam. Trouwens: het gehele jurywerk was niet erg overtuigend. Zeker, de uitslag kwam vlot op papier, maar onderweg durfden diverse functionarissen toch niet krachtig genoeg in te grijpen.

PECH ...

Volgwagens hadden „carte blanche". Zelfs gaatjes van 10 tot 15 seconden (in dat deel van het veld waar de strijd om de ere­plaatsen aan de gang was) werden veel te snel gevuld door auto's. En wat te denken van de zeg maar, „affairs-Vonk". De jonge Arnhemmer, in Bladel gelauwerd als winnaar van de individuele tijdrit, reed plat. Miste daarna de macht om terug te komen, greep zich vast aan een volgauto (geen materiaal­wagen of auto van een arts) en liet zich zo naar voren rijden. De jury constateerde dat, maar had niet de moed om de Elite­renner (nadat Gazelle's ploegleider Ben van Erp suggereerde dat Vonk best eens al rijdende een defect aan de fiets had kun­nen laten verhelpen) uit koers te nemen.

Vonk was daarna kennelijk van mening dat in Drenthe alles mocht. Terwijl een andere pechvogel (Aria Versluis), zoals dat hoort, wachtte toen in Beilen (40 km) de spoorbomen dicht gingen, het rode licht knipperde en een jurylid met de vlag zwaaide, dook Vonk nog net onder de slagbomen door. Terecht meende toen de jury (al fietste Vonk nog rustig verder) dat de maat vol was ...

Wie pech had in Drenthe was trouwens gezien. Ook Jan Klomp, Pim Bosch, Henk Boom, Guus Bierings, Peter van de Knoop en Catrinus Haisma ondervonden dat. Want het tempo vooraan bleef hoog. Telkens weer verbrokkelde het veld. Tot dan bij De Wijk, na 95 km, de schifting werd doorgevoerd. Zeventienman op kop. De namen: Jan Feiken, Piet van Leeuwen, Theo de Rooy, Ad Tak, Frits Schur, Geert Schipper, Egbert Koersen, Albert Raven, Henk Bouwman, Henk Mutsaars, Johan van der Velden, Eddy Gevers, Peter Gbdde, Wiun de Waal, Martin Vis­ser, Rene Kos en ... heel even Herman Snoeijink. De tweevou­dig “merkenstrijdwinnaar" gaf echter onverwacht (dikke be­nen) op. Gevers reed lek en derhalve hadden alleen Gazelle, Transvemij en Batavus meer dan een man voorop.

Toch kwam de tweede groep nog terug. Bij Zuidwolde (na 115 km) was de aansluiting een fait, maar 10 leden van de oor­spronkelijke spits bleven buiten schot: Feiken (Union), Van Leeuwen (Jan van Erp), De Rooy (Gazelle), Schur (Elite), Raven (De Markthof-Arsinello-Van der Zalm), hat Batavus­duo Koersen-Schipper, jonge (net amateur) Henk Bouwman (in clubshirt van NWV Groningen), de winnaar van Drenthe 1978 Henk Mutsaars (Driessen) en ... Wim de Waal (Trans­vemij).

BOEIENDE FINALE

Die tien reden steeds verder weg. De achterstand van de jagers (Greidanus, Vlot en Van Peer; Hans Boom; Jongsma en Tak; Steyn; Brokelman; Koot en Nieuwdorp; Gevers; Godde; Hop­man) groeide tot meer dan een minuut. Een groep met Peer Maas en Piet van der Kruijs raakte nog verder achter. Maar vooraan zorgden de leiders wel voor een boeiende finale. Waar­in Koersen tot vier maal toe trachtte toe te slaan. Piet van Leeuwen, Feiken en De Rooy counterden hem. Studenten­wereldkampioen Theo de Rooy ging voor eigen volk vervolgens zelf in de aanval. Maar hij kwam niet weg. Kreeg Mutsaars telkens mee. En later ook de rapste man van het spel: Feiken.

Zou Union dan eindelijk de klassieke zege krijgen, waar in Mergelland Wies van Dongen (in de laatste bocht nog alleen vooraan) zo dicht bij was? Nee! Mutsaars eiste, een jaar na de omstreden spurt, de eer op. En toen hij het niet redde, ging De Rooy nog maar eens. En daarna weer Mutsaars. En toen: De Waal. De Zeeuw: „De eerste keer, op een km van de streep, mislukte het nog. De tweede demarrage was raak. De Rooy kwam nog tot op tien meter van mijn achterwiel, maar hij bleef hangen. Het was voor mekaar."

Vreugde dus bij De Waal. Teleurstelling bij Feiken, die wel degelijk de spurt won voor de tweede plek (op 25 meter), en natuurlijk ook bij De Rooy. Al krijgen zij zaterdag al - in de Dorpenomloop - kans op revanche.

BRON: HENK KRUITHOF

Amateurs: 1. W. de Waal (Axel) 163.5 km in 3.38.00, 2. op 25 meter J. Feiken (Veendam), 3. Th, de Rooy (Erica), 4. A. Raven (Hoog­kerk), 5. H. Mutsaars (Schiindel), 6. P. van Leeuwen (Hilvarenbeek), 7. E. Koersen (Emmeloord), 8. F. Schur (Didam), 9. G. Schipper (Tar Apel), 10. H. Bouwman (Eelde), 11. P. Godde (Hulst), 12. G. Brokel­man (Hardenberg), 13. J. Vlot (Wanneperveen), 14. H. Koot (St. Oedenrode), 15. A. Tak (Oud-Gastel), 16. A. van Peer (Sprundel), 17. S. Greidanus (Wommels), 18. Hans Boom (Markelo), 19. P. Steyn (Wierden), 20. J. Slendebroek (Beilen), 21. H. Nieuwdorp (Wemel­dinge), 22. E. Hopman (Bergen), 23. E. Gevers (Schijndel), 24. J. Jongsma (Den Bosch), 25. P. Maas (Huybergen), 26. J. v. d. Velde (Geldrop), 27. R. Kos (Oudkarspel), 28. H. Donkers (Veldhoven), 29. P. van der Kruyis (Helmond), 30. F. Backers (Eindhoven).

 

RONDE VAN GRONINGEN – 31 maart.1979

Egbert Koersen koerst naar winst in Ronde van Groningen

De eerste Ronde van Groningen, een van-stad-tot-stad-wedstrjjd met start en finish in de stad Groningen, is een groot succes geworden. Na zeer boeiende strijd kwam een sterke winnaar te voorschijn, namelijk Egbert Koersen (Batavus), die nu voor zijn club Seine Meubelen-RTVZ (Zwolle) uitkwam. Koersen, die 7 kilometer voor het einde met Jans Vlot (Union), die in deze koers voor clubteams de eer van NMB-Union-De Pedde­laars (Hoogeveen) moest hoog houden, aan de haal ging, bleef Jans Vlot op overtuigende wijze de baas op de Groningse Zon­nelaan.

Een glunderende Egbert Koersen, die na afloop heel wat schou­derldopjes in ontvangst kan nemen, gaf ons te kennen, dat dit zijn tweede grote overwinning betekende. Eerder namelijk won hij al de Omloop van de Krimpenerwaard.

„Ik ging van meet af fel belust op winst van start en heb ook steeds de koers gecontroleerd op het nogal bochtige parkoers, dat overigens wel een kolfje naar mijn hand was. Na tal van malen als tweede en als derde op het erepoldium te hebben gestaan, ging er wel iets door me heen, toen ik voor de tweede maal in mijn wielercarriere op de hoogste trede stond na af­loop van een grote wegwedstrijd," aldus Koersen (28), die overigens wel blij was, dat de rappe Jan Feiken, die tot de ploeg van Jans Vlot behoort, niet naast hem fietste in de slot­fase ... Jan Feiken werd tenslotte derde.

BOEIENDE STRIJD

Na bijna zeven kilometer geneutraliseerd te hebben gefietst, trok wedstrijdleider Jan Hup de rode vlag in en kwam er leven in de brouwerij. De “groten" in het bijna 120 tellende renners­veld waren er van doordrongen, dat men, voordat men terecht kwam op de smalle, bochtige wegen, „van voren" moest zitten. Wel, dat gebeurde ook!

Nadat we eerst een demarrage noteerden van Jan Feiken na 14 km in het dorpje Winssum, volgde na 30 km bij Rottum een tweede vluchtpoging van een groep van 16 coureurs. Door het tamelijk hoge tempo dat renners als Egbert Koersen, Jans Vlot, Bennie Groen, Frits Schiir, Jan Felken, Piet Hoekstra, Bert Wekema, Be Duit, Jan Jongsma Ton de Groot en Nico Hilberink aangaven, werd spoedig het kaf van het koren gescheiden.

Na demarrages aan de lopende band noteerden we na 63 km in Godlinze een kopgroep van 20 renners, die de beslissende voorsprong opbouwden. Vast stond, dat de winnaar zich in deze sterke groep bevond. Jammer was het, dat kort tevoren, na 60 km te Middelstum, de jonge talentvolle Bennie Brouwer, toen hij een demarrage plaatste en 60 meter voorsprong op­bouwde, een verkeerde weg werd ingestuurd ... Hij geraakte ver achter en staakte ten slotte de strijd.

TREIN STOPTE ...

Toen de groep van twintig Uithuizen naderde, had men een voorsprong van bijna 2 minuten. Tot grote schrik zag men een rood flitsend, licht bij de spoorwegovergang in Uithuizen. Weg kansen op de zege, dachten tal van  coureurs, maar zie, er gebeurde iets unieks in de wielersport! Wat we zelden hebben meegemaakt of liever gezegd nog nooit ... de spoorbomen bleven open! Toen de wedstrijdleider zag, dat de trein keurig stopte, gaf hij het sein om door te koersen. Toen de groep was gepasseerd, gingen de bomen dicht!

Door pech viel Domenicus Lolkema terug en toen nabij Warf­fum, na 96 km via een valpartij, veroorzaakt door Tiemen Zijl­stra, ook Egon van Kessel, Luit Ottema, Adrie Bakker, Catha­rinus Haisma, Henk van Dijk en Gerrit Brokelman terugvielen, ontstond een kopgroep van twaalf renners, die de finale maak­te. Het werd een zeer boeiende finale in die laatste 30 kilo­meters vanaf Ulrum. Keer op keen noteerden we demarrages van o.a. Piet Hoekstra, Jans Vlot, Egbert Koersen, Jan Feiken, Jan Jongsma en Frits Schur. Steeds weer werden de uitloop­pogingen verijdeld.

Ook in de achterhoede werd door enkele renners hard geknokt. We doelen o.a. op Jan Spijker (De Meubelgigant Joh. Franke-­WV De IJsselstreek). Door een lekke band geraakte hij ach­terop en slaagde er toch nog in via een enorme inzet kort achter de kopgroep te eindigen.

Een krtische opmerking terloops. Er waren te weinig mate­riaalwagens in deze koers en ook was het materiaal gering en soms zeer slecht. Dat in de slotfase, toen de beslissende slag was geslagen, op een gegeven moment geen materiaalwagen achter de kopgroep reed, mag niet meer gebeuren!

Gelukkig werden de coureurs, die zich in de voorste gelederen bevonden, niet door pech achtervolgd. Zeven kilometer voor het einde viel de beslissing, toen Jans Vlot en Egbert Koersen aan de haal gingen. Of er in zo'n clubontmoeting van combine sprake kan zijn, durven we niet te zeggen, maar het viel ons wel op, dat knapen als Piet Hoekstra, die toch heus wel in staat is een gat dicht te rijden, als ploegmakker van Koersen (Batavus), en Jan Feiken (Union), een ploegmaat van Jans Vlot, geen pogingen ondernamen om de twee vluchters tot orde te roepen.

Toen het talrijike publiek, dat zich nabij de finish had opge­steld, in de verte de twee koplopers zag aankomen, zat Egbert Koersen op kop. Koersen won ten slotte nog overtuigend, gevolgd door een ietwat teleurgestelde Jans Vlot, die overi­gens ruiterlijk te kennen gaf dat hij niet bij machte was het wiel van tempoloper Koersen te houden. BRON: BEN ZOMERDIJK

Amateurs: 1. E. Hoersen (Emmeloord) 150 km in 3.2'5.10 uur, 2. J. Vlot (Wanneperveen), 3. op 10 sec. J. Feiken (Veendam), 4. op 15 sec. N. Hilberink (Den Ham), 5. P. Hoekstra (Winschoten), 6. B. Groen (Steenwijk), 7. J. Jongsma (Den Bosoh), 8. T. de Groot (Amsterdam), 9. Fr. Schur (Didam), 10. H. Timmermans (Den Bosch), 11. B. We­kema (Peize), 12. J. Spijker (Kampen), 13. E. van Kessel (Velddriel), 14. B. Duit (Hoogezand), 15. H. Vaanholt (Haaksbergen), 16. J. Mul­der (Ede), 17. C. Haisma (Lippenhuizen), 18. A. Raven (Hoogkerk), 19. A. Jongejan (Amsterdam), 20. L. Ottema Ween~dam), 21. K. Wolf (Oosterwolde), 22. G. Takens (Haren.Gr.), 23. H. van Dijk (IJssel­muiden), 24. A. Bakker (Soest), 25. E. v. d. Pol (Oldebroek), 26. S. Greidanus (Wommels), 27. G. Robbe (Veendam), 28. J. H. Koops (Assen), 29. R. Hofman (Ermelo), 30. J. Steensma (Surhuisterveen).

Ploegen: 1. Kroon Hypro-De Windmolens, 2. Seine Meubelen-RTVZ Zwolle, 3. NMB-Union-De Peddelaars.

 

RONDE VAN HET LAGE LAND – 31 maart.1979

HENK HAVIK winnaar 7e Ronde van het Lage Land

Groot was de verbazing en de teleurstelling van junior Lucien Godde, toen hij na de messcherpe eindsprint in de zevende editie van de Ronde van het Lage Land van de jury moest ver­nemen, dat niet hij, maar DTS-er Henk Havik deze junioren­klassieker had gewonnen. In de overtuiging dat de tweestrijd met Havik in zijn voordeel was beslist, keerde Godde luttele seconden na de close-finish bij de jurywagen terug om zich voor zijn eerste plaats in de bloemen te laten zetten. Deze hoofdprijs ging evenwel aan zijn neus voorbij, omdat de jury de 17-jarige Henk Havik uit Zaandam als eerste de meet zag overschrijden. “Havik gewonnen? Dat bestaat niet. Ik heb hem op de streep geklopt, daar ben ik voor honderd procent zeker van," stamelde Godde.

De junior uit Zwijndrecht die, evenals Havik, in de voorlopige selectie van de KNWU is opgenomen, moest zich uiteindelijk morrend bij zijn -„nederlaag" neerleggen, accepteerde zijn troostprijs plichtmatig en verdween vervolgens met de spreek­woordelijke staart tussen de benen.

De lezing van winnaar Havik, lid van het organiserende DTS, over die ontknoping van deze 120 km lange koers was uiter­aard afwijkend: „Godde gooide zijn fiets te vroeg naar voren. Ik maakte de 'jump' precies op het juiste moment en kon daar­door nog over hem heen springen. Nee, ik heb die Ronde ge­wonnen, daar bestaat geen twijfel over." Havik zag zijn uit­spraken gesteund door de jury en had (dus) het gelijk aan zijn zijde.

De laatste meters van de Ronde van hat Lage Land, met start en finish in Koog aan de Zaan, werkten deze tegenstrijdigheid van verklaringen in de hand. Want het verschil tussen Havik en Godde op de meet was voor het blote oog nauwelijk waar­neembaar. Lucien Godde trok bij het uitkomen van de laatste bocht als eerste van de groep van 14 vluchters de sprint aan. Van deze groep kon alleen Havik het wiel van Godde houden. In Henk Havik kreeg de Zaanse wielervereinging DTS haar eerste winnaar in de zevenjarige historie van deze Ronde. Voor DTS, maar zeker ook voor eerstejaars junior Henk Havik een aangename verrassing. Havik: „Ik heb me uiteraard goed op doze klassieker voorbereid, woensdags voor de koers de wegen verkend, maar een overwinning, nee, daar heb ik geen moment aan gedacht. Een plaatsje bij de eerste tien was zo'n beetje mijn streven."

De koers kende een vlot verloop. Tenminste, wat de snelheid betreft. In de organisatie verliep lang niet a11es vlekkeloos. Zo reed de bezemwagen, traditioneel de laatste wagon van de ka­ravaan, ver voor de laatste groep renners uit. Ook de mate­riaalwagen, die de wegwijzers moest innemen, had zich niet achter de daatste renner genesteld. Hierdoor kwam een vijftal coureurs ruim halverwege koers bijna in botsing met een per­sonenwagen, die het licht voor hem op groen zag staan en zo­doende doorreed, omdat de politie ter plekke al vertrokken was.

Onvolkomenheden in de organisatie, die de velligheid van deze coureurs danig in gevaar brachten.

Aan de kop van het rennersveld was de slag op dat moment al gevallen. Met nog 40 kilometer voor de boeg viel het peloton in drie groepen uiteen. In de kopgroep nestelden zich de “gro­ten" uit de gelederen van de junioren. Het was dan ook niet verrassend, dat zes renners van de voorlopige nationale selectie bij de eerste tien in de uitslag voorkwamen. Lucien Godde: „Het kopwerk werd gedaan door Lazeroms, Baudoin en door mijzelf. De anderen hingen zo'n beetje aan het wiel."

In de laatste kilometers werd er onophoudelijk gedemarreerd door dit KNWU-drietal en door Havik. Godde en Havik maak­ten zich in de laatste kilometers los van de kopgroep en moch­ten onderling uitmaken wie de eerste prijs in ontvangst mocht nemen. Het werd dus Henk Havik met Godde (zij het onder protest) als tweede. BRON: YPE MINKEMA

Junioren: 1. Henk Havik (Zaandam) 120 km in 2.40.48, 2. Lucien God­de (Zwijndrecht), 3. Cees Lazeroms (Zegge), 4. Hans Baudoin (Heer), 5. Gerard Solleveld (De Lier), 6. Huub de Vries (Haarlem), 7. Jan Ha­rings (Sibbe), 8. Reno Koppert (Poeldijk), 9. J. Hartings (Poeldijk), 10. N. Verhoeven (Berkel-Enschot), 11. Paul Pieters (Eindhoven), 12. J. Coppelmans (P(inenburg), 13. Peter Pieters (Zwanenburg), 14. G. Wal­stock (Hear), 15. J. Strijkers (Elim), 16. G. Koolen (Geldrop), 17. C. Evers (Goirle), 18. B. Luyken (Haarlem), 19. E. Dompeling (Hoofd­dorp), 20. H. Akkermans (Breda).

 

RONDE VAN LIMBURG (6 mei).1979

JACQUES VAN MEER was in zware finale zijn mede-vluchters de baas

Jacques van Meer passeerde in 1978 28 seconden na winnaar Toon v. d. Steen - de pittige knaap uit het Brabantse Wouw werd toen tweede voor de nu in een DAF Trucks-Lejeune ge­hulde neo-prof Jacques Verbrugge en de op zondag 4 juni van verleden jaar berensterk fietsende Jan Claessens - de op de Stadhouderslaan in het florissante en nijvere Stein getrokken streep, ditmaal werd zijn wensdroom realitelt; hij had na 183.4 km in een verkillende wind de meeste macht in de benen, was de rapste van een klein elite-groepje, k1opte Henk Mutsaars (2e) en de belofte Ad v. d. Poel vlot in de spurt.

De best geklasseerden van deze zeer zeker niet gemakkelijke tocht door de Zuid-Limburgse dreven (omhoog, dalen, kronke­lende wegen door de velden en de lichtjes ontluikende natuur - door de lange winter en het aansluitende rotweer weken la­ter dan normaal zichtbaar -) kwamen van “verre". Toen na 143 km koers Stein voor de eerste keer de lange Ronde van Limburg-stoet kon toejuichen, had Hans de Wilde (kreeg de door de gemeente Stein beschikbaar gestelde beker voor de strijdlustigste renner) 16 seconden voorsprong op Henk Muts­aars, Ad Wijnands, Hans Koot, Jacques van Meer, Tony Huy­zen, Ad van Peer en Ad v. d. Poel. En vlakbij waren heel wat op de eindbuit of een ereplaats beluste concurrenten. En toen hadden de nog in aetie zijnde coureurs nog twee keer de 20 km omloop door Elsloo, Geulle, Moorveld, Elslob, Meers en Stein voor de wielen. En in dat traject lagen de Hussenberg (plaatse­lijk Slingerberg betiteld), de Maasberg in Elsloo, wat kasseien en een stukje dat zanderig aandeed.

Die Hussenberg had de meute al na 6.6 km moeten nemen als­mede de zowat (9.1 km) aansluitende Scl}ieversberg. Na 14 km daagde de Adsteeg op, vervolgens na 33 km de Cauberg, na 44 km de Fromberg en naderhand hellingen die slachtoffers bij de vleet gingen maken. Voor de amateurtop geen hindernissen van formaat, toch dingen die naderhand - toen de krachten en de talenten op de weegschaal dienden te worden gelegd - van invloed op de verwikkelingen waren.

Voordat we zo goed mogelijk de gang van zaken van deze 31e editie schetsen (of althans een poging doen om het lief en leed uit de tikmachine te ranselen) een ouverture met lofprijzingen als voornaamste teneur. WC De Bergklimmers had op een schouderklop recht, een aparte “onderscheiding" willen we graag voorzitter Tjeu Coumans en secretaris Ton Dolmans toe­kennen (werkten maanden aan dit object dat door de Omloop van de Maasvallei voor junioren werd voorafgegaan). De jury en wedstrijdleiding – “aanvoerder" Jean Houben - verwierf een tien op het betreffende rapport. Naast deze tien had Thei Hendriks zeer zeker een pakkende zoen van Miss Toyota moe­ten krijgen, want de wijze waarop deze alom aanwezige de vol­gers van de verwikkelingen, de details, de bijzonderheden en de standen op de hoogte bracht was perfect, was magnifiek. Alles - het geheel, de totale opdissing en constellatie - ,liep absoluut van een leien dakje en voor die energiekelingen van WC De Bergklimmers, voor het jury-apparaat, de microfonisten Bras­se en Duckers, voor al die medewerkers en sponsors, was het uiteraard erg prettig dat de publieke interesse groter was dan de laatste jaren.

De Ronde van Limburg behield duidelijk een apart plekje in de harten van de wielermannen. De gastrennersverenigingen wil­den in zo'n mate van de partij zijn, dat 121 vertrekkers de startlijsten vulden. Veel sympathie ook van de kant van de officials en de sportcommissie. Al ontbrandde de strijd - voor­aan - pas nadat meer dan de helft van de karwei achter de rug was, ook tijdens het begin en het middenstuk konden heel wat notities op papier worden gezet. Notities (afgehaakt, los, pech, etc.) die we natuurlljk niet helemaal de zetter in handen kun­nen stoppen, want de ruimte moet nu eenmaal binnen de perken worden gehouden. Op de Hussenberg (7 km) was Prinsen pri­mus; op de Adsteeg gingen Prinsen en Vonk weg en na de Ad­steeg bereids uitvallen, attaques: van lichter formaat. Na 26 km een valpartij “zonder erg", na 27 km een kort offensief van Damen en Luyten. Op de Cauberg Damen in zijn eentje, na de Cauberg was Herman v. d. Hoof (v. d. Pauw Autokranen-Coan Oil) leider en intussen bengelde een hele stoet ergens aan de staart en waren al diverse namen doorgestreept. In de afzink van de Sibbergrubbe weer een demarrage van v. d. Hoof, een actieve knaap want op de Fromberg (44 km) poogde hij op­nieuw aan de haal te gaan. Op die Fromberg rumoer,

DRIE LEIDERS

We kregen drie leiders: v. d. Hoef, Claessens en Huyzen, met een winst van 25 sec. na 66 km (na het uitgaan van Simpel­veld). Vooraan hergroepering plus een ontsnapping van Cor de Jong, Herman Frijters en Willem Koene. Na het verhapstukken van de Gulpenerberg de volgende situatie: 30 man op kop, 8 achtervolgers, 20 coureurs die hun uiterste best deden om bij die 8 te geraken. Het eerst boven op de Gulpenerberg was Ad Wijnands (Amstel Bier), bij hem Jan Spijker (eveneens discipel van Herman Krott). Vertier op de Piemert (95 km), na het nemen van deze hindernis hadden 35 leiders 42 seconden voor­sprong. Vlak voor het “Theetuintje" een attaque van Roger Sumich (verleden keer achtste), vier opponenten op 43 sec., daarna 35 leden van de totaal verbrokkelde sliert. Rudy v. d. Rakt liep in de kijker: 53 sec. winst na 103 km in St. Geertruid. Hier had de tweede groep 1.07 min. achterstand, de derde 2.57 min. Een nleuwe situatie: Broers (Jan van Erp), Roger Su­mich (Gazelle), Theo Peeters (Amstel), Bas van Lamoen (Ba­tavus) en Rons Snijder (Bas Dekker-Jan Janssen-Mitsubishi) aan de leiding. Kort nadien 36 kopmannen waaruit v. d. Steen en Broers weggingen. En bij Broers en v. d. Steep belandden Wim de Waal, Huyzen, Van Tilborg en Van Peer. Dit zestal werd na 123 km vervoegd en die kop liet een verschil van 2 min. afdrukken.

Pauze kwam in het stuk niet voor. Ad Wijnands nam in zijn eentje de Snijdersberg, om dra een vrij uitgebreid gezelschap te moeten dulden. Bijzonder actief werd Hans de Wilde (R, & B Glas-Verhallen) die - zie aanhef - Stein als leider binnen­reed, achterna gezeten door Henk Mutsaars (Driessen Stoffen­ Optilon), Ad Wijnands (Amstel Bier), Hans Koot (Driessen), Jacques van Meer (Gazelle-Campagnolo), Tony Huyzen (Ba­tavus), Ad van Peer (Union Fietsen) en de herhaaldelijk op de deur kloppende Broers van Jan van Erp Tegels. Dart was na 147 km.

FINALE

Een pikante finale, in scene gezet tijdens de twee omlopen van 20 km. De achtervolgers kregen voor het merendeel klop - enkele bijzonder vlijtigen hielden stand -, de derde, vierde en vijfde groep vielen helemaal uiteen. De jongens met te grote verliezen werden uit koers genomen.

De acht leiders verkregen 50 sec. op Hans Boom, dan een troepje op 1 minuut, daarna achterstanden die in vele minuten uitgedrukt moesten worden. In de laatste 20 km demarrages van Tony Huyzen, Van Meer, weer Van Meer, Van Peer, op-nieuw Van Peer die door Van Meer werd gecounterd, van Koot, van de jonge Ad v. d. Poel, van Wijnands, Van Meer en v. d. Poel strandden op Koot en Mutsaars. En zo ging het verder. Jac. van Meer won de spurt voor Henk Mutsaars, Ad v. d. Poel, Hans Koot, Ad van Peer en Ad Wijnands. Afgeslagen Tony Huyzen en Hans de Wilde. En zagen we het juist, dan waren de volgende prijzen voor Toon v. d. Steen, Jan Spijker, Hans Boom en Jan Jonker. BRON: GERARD SILLEN

Amateurs: 1. Jac. van Meer (Gazelle,-Campagnolo) 181 km in 4.35.16 uur., 2. H. Mutsaars (Driessen Stoffen-Optilon), 3. A. van Poel (Jan van Erp Tegels), 4. H. Koot (Driessen Stoffen-Optilon) op 7 sec., 5. A. van Peer (Union Fietsen), 6. A. Wlinands (Amstel), 7. T. Huyzen (Batavus) 4.36.32, 8. H. de Wilde (R en B Glas-Verhallen), 9. A. van Steen (Gazelle-Campagnolo) 4.38.23, 10. J. Spijker (Amstel), 11. H. Boom (Jan van Erp Tegels), 12. J. Jonkers (Union Fietsen), 13. T. Peeters (Amstel), 14. R. van de Rakt (Driessen Stoffen-Optilon), 15. G. Bierings (Jan van Erp Tegels), 16. D. Klein (Gazelle-Campagnolo) 4.42.32, 17. G. Broers (Jan van Erp Tegels), 18. J. van Hoydonck (Bleu de Nil -Bridgestone), 19. J. Mertens (Union Fietsen), 20. R. Snij­ders (Bas Dekker-Jan Janssen), 21. P. Winnen (Van Eijck) 4.42.48, 22. R. Motke (Elite Meubel-Ketting-Shimano), 23. M. Dohmen (Berg­klimmers), 24. B. van Lamoen (Batavus) 4.43.04, 25. Jongsma (Gazelle­Campagnolo) 4.43.27, 26, P. Schroens (Riejan Sports-De Uitkomst), 27. G. Takens (Amstel), 28. H. Nieuwdorp (Van EUck) 4.43.49, 29. J. Bel­lemakers (Van EUck), 30. H. Vonk (Elite Meubel) 4.45.45, 31. W. van Dongen (Union Fietsen), 32. R. Kos (Bleeker-Finkensieper-Slikker), 33. W. Bouman (Elite Meubel), 34. B. Wekema (Batavus), 35. W. Jen­nen (Van EUck), 36. B. v. d. Broek (Batavus), 37. J. Klaver (Bleeker­ Finkensieper-Slikker), 38. F. Brand (Bik Sloopwerken), 39. J. Hannen (Bergklimmers), 40. E, Kersten (Beckers Snacks), 41. A. Pieters (Van Eijck), 42. A. Polak (Driessen Stoffen-Optilon), 43. R. Sumich (Gazelle­ Campagnolo), 44. J. v. d. Velden (Bossche Staalbouw-Eurochemie).

Strijdlustigste renner: H. de Wilde (R en B Glas-Verhallen).

Bergpriis: 1. J. Spijker (Amstel) 11 put., 2. A. Wijnands (Amstel) 10 pnt., 3. J. van Meer (Gazelle-Campagnolo) 7 put., 4. A. v. d. Poel (Jan van Erp Tegels) 5 pnt., 5. P. Damen (Driessen Stoffen-Optilon) 5 pnt., 6. A. Prinsen (Gazelle-Campagnolo) 5 put.

Ploegenklassement: 1. Driessen Stoffen-Optilon 13.49.04, 2. Jan van Erp Tegels 13.52.20, 3. Amstel Bier 13.52.27, 4. Gaze lle-Campagnolo 13.56.20, 5. Union Fietsen 13.56.27.

De erelijst: 1948 Evert Grift, 1950 Wim Dielissen, 1951 Fons Jacobs (Belig.), 1952 Hein Gelissen, 1953 Frans Mahn, 1954 Mart v. d. Borgh, 1955 Michel Stolker, 1956 Gerard Vergoossen, 1957 Willy Gramser, 1958 Piet Rentmeester, 1959 Rolf Wolfshohl (D.), 1960 Lex van Kreuningen, 1961 Jan Janssen, 1962 Gerben Karstens, 1963 Leo van Dongen, 1964 Jan Tummers 1965 Evert Dolman 1966 Harrie Steevens, 1967 Henk Nieuwkamp, 1968 Jan Krekels, 1969 Chris Pepels, 1970 Fedor den Her­tog, 1971 Henk Poppe, 1972 Piet van Katwijk, 1973 Math. Dohmen, 1974 Math. Dohmen, 1975 Henk Lubberding, 1976 Piet van Kollenburg, 1977 Leo van Vliet, 1978 Toon v. d. Steen, 1979 Jac. van Meer.

 

RONDE VAN LIMBURG (6 mei).1979

JACQUES VAN MEER was in zware finale zijn mede-vluchters de baas

Jacques van Meer passeerde in 1978 28 seconden na winnaar Toon v. d. Steen - de pittige knaap uit het Brabantse Wouw werd toen tweede voor de nu in een DAF Trucks-Lejeune ge­hulde neo-prof Jacques Verbrugge en de op zondag 4 juni van verleden jaar berensterk fietsende Jan Claessens - de op de Stadhouderslaan in het florissante en nijvere Stein getrokken streep, ditmaal werd zijn wensdroom realitelt; hij had na 183.4 km in een verkillende wind de meeste macht in de benen, was de rapste van een klein elite-groepje, k1opte Henk Mutsaars (2e) en de belofte Ad v. d. Poel vlot in de spurt.

De best geklasseerden van deze zeer zeker niet gemakkelijke tocht door de Zuid-Limburgse dreven (omhoog, dalen, kronke­lende wegen door de velden en de lichtjes ontluikende natuur - door de lange winter en het aansluitende rotweer weken la­ter dan normaal zichtbaar -) kwamen van “verre". Toen na 143 km koers Stein voor de eerste keer de lange Ronde van Limburg-stoet kon toejuichen, had Hans de Wilde (kreeg de door de gemeente Stein beschikbaar gestelde beker voor de strijdlustigste renner) 16 seconden voorsprong op Henk Muts­aars, Ad Wijnands, Hans Koot, Jacques van Meer, Tony Huy­zen, Ad van Peer en Ad v. d. Poel. En vlakbij waren heel wat op de eindbuit of een ereplaats beluste concurrenten. En toen hadden de nog in aetie zijnde coureurs nog twee keer de 20 km omloop door Elsloo, Geulle, Moorveld, Elslob, Meers en Stein voor de wielen. En in dat traject lagen de Hussenberg (plaatse­lijk Slingerberg betiteld), de Maasberg in Elsloo, wat kasseien en een stukje dat zanderig aandeed.

Die Hussenberg had de meute al na 6.6 km moeten nemen als­mede de zowat (9.1 km) aansluitende Scl}ieversberg. Na 14 km daagde de Adsteeg op, vervolgens na 33 km de Cauberg, na 44 km de Fromberg en naderhand hellingen die slachtoffers bij de vleet gingen maken. Voor de amateurtop geen hindernissen van formaat, toch dingen die naderhand - toen de krachten en de talenten op de weegschaal dienden te worden gelegd - van invloed op de verwikkelingen waren.

Voordat we zo goed mogelijk de gang van zaken van deze 31e editie schetsen (of althans een poging doen om het lief en leed uit de tikmachine te ranselen) een ouverture met lofprijzingen als voornaamste teneur. WC De Bergklimmers had op een schouderklop recht, een aparte “onderscheiding" willen we graag voorzitter Tjeu Coumans en secretaris Ton Dolmans toe­kennen (werkten maanden aan dit object dat door de Omloop van de Maasvallei voor junioren werd voorafgegaan). De jury en wedstrijdleiding – “aanvoerder" Jean Houben - verwierf een tien op het betreffende rapport. Naast deze tien had Thei Hendriks zeer zeker een pakkende zoen van Miss Toyota moe­ten krijgen, want de wijze waarop deze alom aanwezige de vol­gers van de verwikkelingen, de details, de bijzonderheden en de standen op de hoogte bracht was perfect, was magnifiek. Alles - het geheel, de totale opdissing en constellatie - ,liep absoluut van een leien dakje en voor die energiekelingen van WC De Bergklimmers, voor het jury-apparaat, de microfonisten Bras­se en Duckers, voor al die medewerkers en sponsors, was het uiteraard erg prettig dat de publieke interesse groter was dan de laatste jaren.

De Ronde van Limburg behield duidelijk een apart plekje in de harten van de wielermannen. De gastrennersverenigingen wil­den in zo'n mate van de partij zijn, dat 121 vertrekkers de startlijsten vulden. Veel sympathie ook van de kant van de officials en de sportcommissie. Al ontbrandde de strijd - voor­aan - pas nadat meer dan de helft van de karwei achter de rug was, ook tijdens het begin en het middenstuk konden heel wat notities op papier worden gezet. Notities (afgehaakt, los, pech, etc.) die we natuurlljk niet helemaal de zetter in handen kun­nen stoppen, want de ruimte moet nu eenmaal binnen de perken worden gehouden. Op de Hussenberg (7 km) was Prinsen pri­mus; op de Adsteeg gingen Prinsen en Vonk weg en na de Ad­steeg bereids uitvallen, attaques: van lichter formaat. Na 26 km een valpartij “zonder erg", na 27 km een kort offensief van Damen en Luyten. Op de Cauberg Damen in zijn eentje, na de Cauberg was Herman v. d. Hoof (v. d. Pauw Autokranen-Coan Oil) leider en intussen bengelde een hele stoet ergens aan de staart en waren al diverse namen doorgestreept. In de afzink van de Sibbergrubbe weer een demarrage van v. d. Hoof, een actieve knaap want op de Fromberg (44 km) poogde hij op­nieuw aan de haal te gaan. Op die Fromberg rumoer,

DRIE LEIDERS

We kregen drie leiders: v. d. Hoef, Claessens en Huyzen, met een winst van 25 sec. na 66 km (na het uitgaan van Simpel­veld). Vooraan hergroepering plus een ontsnapping van Cor de Jong, Herman Frijters en Willem Koene. Na het verhapstukken van de Gulpenerberg de volgende situatie: 30 man op kop, 8 achtervolgers, 20 coureurs die hun uiterste best deden om bij die 8 te geraken. Het eerst boven op de Gulpenerberg was Ad Wijnands (Amstel Bier), bij hem Jan Spijker (eveneens discipel van Herman Krott). Vertier op de Piemert (95 km), na het nemen van deze hindernis hadden 35 leiders 42 seconden voor­sprong. Vlak voor het “Theetuintje" een attaque van Roger Sumich (verleden keer achtste), vier opponenten op 43 sec., daarna 35 leden van de totaal verbrokkelde sliert. Rudy v. d. Rakt liep in de kijker: 53 sec. winst na 103 km in St. Geertruid. Hier had de tweede groep 1.07 min. achterstand, de derde 2.57 min. Een nleuwe situatie: Broers (Jan van Erp), Roger Su­mich (Gazelle), Theo Peeters (Amstel), Bas van Lamoen (Ba­tavus) en Rons Snijder (Bas Dekker-Jan Janssen-Mitsubishi) aan de leiding. Kort nadien 36 kopmannen waaruit v. d. Steen en Broers weggingen. En bij Broers en v. d. Steep belandden Wim de Waal, Huyzen, Van Tilborg en Van Peer. Dit zestal werd na 123 km vervoegd en die kop liet een verschil van 2 min. afdrukken.

Pauze kwam in het stuk niet voor. Ad Wijnands nam in zijn eentje de Snijdersberg, om dra een vrij uitgebreid gezelschap te moeten dulden. Bijzonder actief werd Hans de Wilde (R, & B Glas-Verhallen) die - zie aanhef - Stein als leider binnen­reed, achterna gezeten door Henk Mutsaars (Driessen Stoffen­ Optilon), Ad Wijnands (Amstel Bier), Hans Koot (Driessen), Jacques van Meer (Gazelle-Campagnolo), Tony Huyzen (Ba­tavus), Ad van Peer (Union Fietsen) en de herhaaldelijk op de deur kloppende Broers van Jan van Erp Tegels. Dart was na 147 km.

FINALE

Een pikante finale, in scene gezet tijdens de twee omlopen van 20 km. De achtervolgers kregen voor het merendeel klop - enkele bijzonder vlijtigen hielden stand -, de derde, vierde en vijfde groep vielen helemaal uiteen. De jongens met te grote verliezen werden uit koers genomen.

De acht leiders verkregen 50 sec. op Hans Boom, dan een troepje op 1 minuut, daarna achterstanden die in vele minuten uitgedrukt moesten worden. In de laatste 20 km demarrages van Tony Huyzen, Van Meer, weer Van Meer, Van Peer, op-nieuw Van Peer die door Van Meer werd gecounterd, van Koot, van de jonge Ad v. d. Poel, van Wijnands, Van Meer en v. d. Poel strandden op Koot en Mutsaars. En zo ging het verder. Jac. van Meer won de spurt voor Henk Mutsaars, Ad v. d. Poel, Hans Koot, Ad van Peer en Ad Wijnands. Afgeslagen Tony Huyzen en Hans de Wilde. En zagen we het juist, dan waren de volgende prijzen voor Toon v. d. Steen, Jan Spijker, Hans Boom en Jan Jonker. BRON: GERARD SILLEN

Amateurs: 1. Jac. van Meer (Gazelle,-Campagnolo) 181 km in 4.35.16 uur., 2. H. Mutsaars (Driessen Stoffen-Optilon), 3. A. van Poel (Jan van Erp Tegels), 4. H. Koot (Driessen Stoffen-Optilon) op 7 sec., 5. A. van Peer (Union Fietsen), 6. A. Wlinands (Amstel), 7. T. Huyzen (Batavus) 4.36.32, 8. H. de Wilde (R en B Glas-Verhallen), 9. A. van Steen (Gazelle-Campagnolo) 4.38.23, 10. J. Spijker (Amstel), 11. H. Boom (Jan van Erp Tegels), 12. J. Jonkers (Union Fietsen), 13. T. Peeters (Amstel), 14. R. van de Rakt (Driessen Stoffen-Optilon), 15. G. Bierings (Jan van Erp Tegels), 16. D. Klein (Gazelle-Campagnolo) 4.42.32, 17. G. Broers (Jan van Erp Tegels), 18. J. van Hoydonck (Bleu de Nil -Bridgestone), 19. J. Mertens (Union Fietsen), 20. R. Snij­ders (Bas Dekker-Jan Janssen), 21. P. Winnen (Van Eijck) 4.42.48, 22. R. Motke (Elite Meubel-Ketting-Shimano), 23. M. Dohmen (Berg­klimmers), 24. B. van Lamoen (Batavus) 4.43.04, 25. Jongsma (Gazelle­Campagnolo) 4.43.27, 26, P. Schroens (Riejan Sports-De Uitkomst), 27. G. Takens (Amstel), 28. H. Nieuwdorp (Van EUck) 4.43.49, 29. J. Bel­lemakers (Van EUck), 30. H. Vonk (Elite Meubel) 4.45.45, 31. W. van Dongen (Union Fietsen), 32. R. Kos (Bleeker-Finkensieper-Slikker), 33. W. Bouman (Elite Meubel), 34. B. Wekema (Batavus), 35. W. Jen­nen (Van EUck), 36. B. v. d. Broek (Batavus), 37. J. Klaver (Bleeker­ Finkensieper-Slikker), 38. F. Brand (Bik Sloopwerken), 39. J. Hannen (Bergklimmers), 40. E, Kersten (Beckers Snacks), 41. A. Pieters (Van Eijck), 42. A. Polak (Driessen Stoffen-Optilon), 43. R. Sumich (Gazelle­ Campagnolo), 44. J. v. d. Velden (Bossche Staalbouw-Eurochemie).

Strijdlustigste renner: H. de Wilde (R en B Glas-Verhallen).

Bergpriis: 1. J. Spijker (Amstel) 11 put., 2. A. Wijnands (Amstel) 10 pnt., 3. J. van Meer (Gazelle-Campagnolo) 7 put., 4. A. v. d. Poel (Jan van Erp Tegels) 5 pnt., 5. P. Damen (Driessen Stoffen-Optilon) 5 pnt., 6. A. Prinsen (Gazelle-Campagnolo) 5 put.

Ploegenklassement: 1. Driessen Stoffen-Optilon 13.49.04, 2. Jan van Erp Tegels 13.52.20, 3. Amstel Bier 13.52.27, 4. Gaze lle-Campagnolo 13.56.20, 5. Union Fietsen 13.56.27.

De erelijst: 1948 Evert Grift, 1950 Wim Dielissen, 1951 Fons Jacobs (Belig.), 1952 Hein Gelissen, 1953 Frans Mahn, 1954 Mart v. d. Borgh, 1955 Michel Stolker, 1956 Gerard Vergoossen, 1957 Willy Gramser, 1958 Piet Rentmeester, 1959 Rolf Wolfshohl (D.), 1960 Lex van Kreuningen, 1961 Jan Janssen, 1962 Gerben Karstens, 1963 Leo van Dongen, 1964 Jan Tummers 1965 Evert Dolman 1966 Harrie Steevens, 1967 Henk Nieuwkamp, 1968 Jan Krekels, 1969 Chris Pepels, 1970 Fedor den Her­tog, 1971 Henk Poppe, 1972 Piet van Katwijk, 1973 Math. Dohmen, 1974 Math. Dohmen, 1975 Henk Lubberding, 1976 Piet van Kollenburg, 1977 Leo van Vliet, 1978 Toon v. d. Steen, 1979 Jac. van Meer.

 

RONDE VAN MIDDEN-BRABANT – 7 april t/m 8 april.1979

Gerrit Solleveld beheerste Ronde van Midden-Brabant (junioren)

Dat Gerrit Solleveld - vorig jaar nog bijna een heel seizoen nieuweling - iets in zijn mars heeft, is bij wielerinsiders een bekend feit. Dat toonde hij o.m. vorig jaar, toen hij hen van de gangmakers was in de ploeg van Westland Wil Vooruit, die in Dronten naar de nationale clubtitel bij de junioren snelde. Dat hij echter op deze manier zijn stempel zou drukken op een tweedaagse als de zware Ronde van Midden-Brabant had zelfs zijn meest fervente aanhanger niet durven hopen.

De ere-lijst van deze meerrittenkoers leert dat men van goe­den huize moet komen om deze wedstrijd op zijn naam te kun­nen schrijven. Bert Oosterbosch en John Broers misstaan er niet op. Beiden reden en rijden ook na hun overwinning door­lopend in de kijker. Zowel Oosterbosch als Broers zijn echter indertijd niet in staat geweest op dezelfde wijze hun stempel op het gebeuren te drukken als Gerrit Solleveld, de goed uit de kluiten gewassen en zeer gespierde tuindenszoon uit De Lier, in het centrum van het Westland. Zaterdags besloot hij de eerste etappe van Dongen naar Dongen over een afstand van 125 km met een fraaie sprintzege, daags nadien was hij eerst tweede in de individuele tijdrit over 6.7 km, die in de morgen­uren word verreden, achter clubgenoot Rene Koppert en of het nog niet genoeg was en hij nog niet stevig in het zadel zat, reed hij 's middags overtuigend naar een fraaie solozege in de slotrit over 95 km.

Gerrit Solleveld drukte dus zijn stempel op deze tweedaagse, maar met hem moeten in een adem zijn clubgenoten Rene Kop­pert en Peter Hogervorst worden genoemd. Zij flankeerden hem op het ere-schavot, toen de huldiging plaatsvond. Drie renners van dezelfde vereniging, het is haast ongelooflijk en wordt mis­schien niet meer herhaald.

De Ronde van Midden-Brabant eiste ook dit jaar veel van de deelnemers. De wedstrijd is zwaar, het wegdek wisselt ver­schillende keren en het zwaarste stuk is wel de ongeveer twee kilometer die bij de Watertoren in Dongen moeten worden afgelegd. De Hel van Moerstraten, de beruchte kasseien die de amateurs in de Omloop van de Baronie krijgen te verhapstuk­ken, verbleekt erbij en de weg daar in Dongen kan een ver­gelijking met de Hel van het Noorden, waarop elk jaar Parijs­-Roubaix wordt beslist, best doorstaan. Alleen worden de ren­ners in Noord-Frankrijk langere tijd geteisterd. De Hel van Dongen komt echter enkele keren terug. De smalle en open wegen in de openingsfase, wanneer de karavaan vanuit Don­gen in de richting 's-Gravenmoer en Sprang-Capelle trekt, eist elk jaar een enorme tol. Zo ook deze keer. De groep brokkelde er snel af en er waren nog maar enkele tientallen kilometers gereden, toen er al diverse lossers konden worden genoteerd. Voor de wedstrijd op de helft was, kon al meer dan vijftig pro­cent van het deelnemersveld naar het rijk der kanslozen wor­den verwezen.

Niet alleen de wegen waren daar schuld aan, maar ook het zeer hoge tempo dat werd gereden. Toen al huisden renners als Solleveld, Koppert, Hogervorst, Hastings, Lammerts en Havik vooraan. De vaart die het peloton erop nahield was zelfs zo snel dat er geen ontsnappen mogelijk was. Toch slaag­de John Lammerts uit Bergen op Zoom (hij rijdt voor de ver­eniging De Zuidwesthoek) erin weg te komen. Hij kreeg enkele renners in zijn wiel, bleef twintig seconden voorop rijden, maar werd toen teruggepakt.

Uiteindelijk viel vijftien kilometer voor het einde de beslissing. De noorderling Bartol en de Westbrabander Dingemans gingen aan de haal. Laatstgenoemde viel terug en zijn plaats werd ingenomen door Solleveld. Deze twee vochten het in de eind­sprint uit. Solleveld haalde het vrij gemakkelijk en stelde daar­mee zijn kandidatuur voor de eindzege.

Na 6 km deed zich een valpartij voor, waarvan H. van Werde uit Heeze, lid van Trap met Lust uit Geldrop, het slachtoffer wend. Hij moest naar het ziekenhuis in Tilburg worden ver­voerd. Men vreesde een hersenschudding.

Op zondag, tijdens de tweede rit van de uit drie schuifjes be­staande wedstrijd, eiste een andere renner van Westland Wil Vooruit een hoofdrol op. Deze keer reed Rene Koppert zich in de kijker. Hij legde de bijna 7 km vijf seconden sneller af dan Gerrit Solleveld. De derde man, Henk Havik uit Zaandam, moest al negen seconden prijsgeven en Hans Baudoin, de kam­pioen van Nederland bij de nieuwelingen van vorig jaar die het in zijn nieuwe omgeving zeer goed doet, moest op twaalf secon­den met een vierde plaats genoegen nemen.

Dezelfde Baudoin was in de middaguren de eerste aanvaller in de slotrit. Met de Limburger Leon Nevels koos hij al na enkele kilometers het hazepad. Tot negen ronden voor het einde bleef deze goed samenwerkende tandem voorop. Lammerts was ook nu weer strijdlustig. Hij zette een aanval in, maar toen bleek dat het binnen de ploeg van Westland Wil Vooruit goed klopte. Rene Koppert ging als afstopper mee en met dit loden gevaarte aan zijn wiel kwam Lammerts niet ver weg. Hij hield het slechts twee ronden vol en was toen nooit uit het zicht van de groep geweest.

Gerrit Solleveld koos daarna zelf voor de aanval. Hij nam geen enkel risico en wenste zich, zoals bijvoorbeeld vorig jaar Jack Hanegraaf, niet te laten verrassen door een ontsnapping van kanslozen, waarbij dan een renner schuil zou gaan die wel goed geklasseerd stond. Solleveld's clubgenoot Hogervorst en de jonge John Hastings uit Culemborg gingen mee, maar nog was dit Solleveld niet genoeg. Goed gesteund door Hogervorst deed hij in de slotronde nog een keer een poging en deze keer bleek het de goede te zijn. Zonder omkijken reed hij naar de finish. Niemand twijfelde er daarna nog aan wie de beste was geweest. Gerrit Solleveld had zijn naam met hoofdletters op de ere-lijst gesehreven.

Junioren Eerste etappe: 1. G. Solleveld (De Lier) 125 km in 2.52.14 uur, 2. W. Bartel (Roden), 3. R. Koppert (Poeldijk), 4. J. Coppelmans (Oostel­beers), 5. L. Godde (Zwljndrecht), 6. H. Havik (Zaandam), 7. E. Vos­senberg (Oss), 8. Th. Wallenburg (Breukelen), 9. J. Koster (Hooge­veen), 10. J. Hartings (Culemborg).

Junioren Individuele tiidrit: 1. R. Koppert 6.7 km in 9.12.37 min., 2. G. Solleveld 9.17.30, 3. H. Havik 9.21.72, 4. H. Baudoin (Valkenswaard) 9.23.14, 5. J. Hekman (Den Ham) 9.25.82, 6. J. Lammerts (Bergen op Zoom) 9.23.93, 7. H. Akkermans (Zevenbergen) 9.30.78, 8. P. Hogervorst (Pijnacker) 9.30.82, 9. L. Godde 9.33.45, 10. L. Newels (Thorn) 9.34.04.

Junioren Derde etappe: 1. G. Solleveld 95 km in 2.23.56 uur, 2. J. Hartings, 3. P. Hogervorst, 4. R. Koppert, 5. L. Godde, 6. J. Lammerts, 7. E. Vossenberg, 8. P. Pieters (Eindhoven), 9. B. Luijken (Haarlem), 10. L. Nevels.

Junioren Eindklassement: 1. G. Solleveld, 2. R. Koppert, 3. P. Hogervorst, 4. J. Hartings, 5. J. Lammerts, 6. L. Godde, 7. H. Havik, 8. W. Bartol, 9. J. Hekman, 10. L. Nevels, 11. H. Akkermans, 12, P. Pieters, 13. E. Vossenberg, 14. M. Versteegden (Lieshout), 15. T. Wallenburg.

 

RONDE VAN MIDDEN-NEDERLAND (10 mei).1979

Henk Havik boekte zijn vierde overwinning nu in Ronde van Midden-Nederland

Henk Havik is geen onbekende meer in de junioren-wielerwereld. Steeds maar weer laat hij van zich horen. Winnaar in de Ronde van het Lage Land, de Koga Miyata Race, de Omloop van de Maas­vallei en dan, nu weer in de Ronde van Midden-Nederland, zijn vierde zegepraal in de klassiekers en dat houdt dus grote belofte in voor de toekomst.

Collega Henk Kruithof schreef het al na zijn Omloop van de Maasvallei: Henk Havik zou wel eens een “grote" kunnen worden. Nou voor ons is hij het al, want om als sprintwinnaar van zo'n peloton van zeker 60 renners als winnaar te voor­schijn te komen, daarvoor moet men wel van heel goede huize zijn en dat is de Zaandammer zeer zeker.

De 11e Ronde van Midden-Nederland werd geen wedstrijd van volop spanning, eigenlijk gebeurde er niets, helemaal niets. Maar daarvoor geen verwijt aan de junioren, want het tempo dat zij er door­ draaiden lag zo verschrikkelijk hoog, dat het een onmogelijke opgave was om nog eens te ontsnappen. Neem de tijd, de 116 kilometers werden er doorgedraaid in 2.36.20 uur en dat is nogal wat. Vandaar dat er eigenlijk alleen nieuws was in de achterste regionen, wat gelosten en wat pechvogels, en niemand van de pech­vogels kreeg ook maar een kansje om weer terug te komen, want met zo'n hoog moyenne was dat voor geen junior weg­gelegd. Pech of een val of gelost zijn, het betekende allemaal onherroepelijk uit de strijd.

Pech was er al direct voor de Rotterdam­mer F. Dolman. Dan in Odijk al een val­partij : M. Lexmond en H. Maartens wer­den uitgeschakeld. Wat verder maakten Henk Fresen, Pulles en Timmermans on­zacht kennis met moeder aarde. Blom, Stolker en R. van Leeuwen werden ge­lost, na 15 km was het voor Born en Marcelis al te veel. Toch een eerste po­ging, in, Wijk bij Duurstede, maar R. Lieverst, H. Jansen en J. v. d. Toorn kregen geen lange tijd toebedeeld om voor de meute uit te draven. En het hoge tempo bleef slachtoffers eisen. Meeldijk, Dus­soren, Pot, Daalmeier, Jacobs, Langerak, R. Polderman, B. Koeman, Th. W. Bo­gaart wisten ervan mee te praten. Lam­merts reed lek en na amper drie kwar­tier telden we zo al 33 achterblijvers. Dan het eind van de dijk, in Amerongen, waar de Lekdijk dit keer niet zijn tol had ge­eist. Gerhard en Brouns kwamen ten val. Op de Grebbeberg namen Van Leyen en Vissers even de leiding, heel even maar, en Vissers had dat zoveelinspanning ge­kost dat hij in Rhenen finaal werd gelost, uitgeblust. Het peloton joeg verder, in record-tempo.

In Scherpenzeel wipten twee renners van De Ster even weg: Ottenheym en Bemel­mans. Bij de beklimming van de Maarn­seberg volgden Theo Wallenburg en H. Bente. De finale kwam in het zicht, ter­wijl achter de renners Han Leunk, de mecanicien van de militaire ploeg, samen met verzorger sergeant Kleintjes allerlei capriolen uithaalden op het dak van de ploegleiderswagen van majoor Beljaars om de reserve-fietsen even binnen te ha­len vanwege een laag tunneltje. Maar het was acrobatiek van de bovenste plank. Overigens op verantwoorde wijze, ver­klaarde majoor Beljaars later, die soms zijn assistenten kwijt was, maar op zijn dak het gerommel nog hoorde.

Verder ging echter de strijd. Orgers, Thomas, Scheffel en Schepers demarreer­den, werden gepakt en dan pas kwam ook de naam van Henk Havik, wel steeds in het voorste gelid, opduiken. Havik de­marreerde met Nijsen en Schepers, het spel ging niet door. Theo Wallenburg deed nog een poging, Plantaz en Ron Groen waagden hun gok, kwamen tot acht seconden, maar werden weer gepakt. Wedstrijdleider Jan Teunisse had het al­lemaal doorzien, hij joeg zijn hele jury naar de finish op de wielerbaan van Gal­genwaard. Een massaspurt, daaraan was niet te ontkomen. En die kwam. De Rijs­wijker Roozenburg joeg het eerst de piste op met Henk Havik op zeker een lengte, maar Havik sprong als een havik op zijn prooi en won royaal. Zijn vierde klassieke zege van dit prille seizoen, dat belooft wat. Roazenburg werd naar het tweede plan verwezen, gevolgd door Walstock, en in hun kielzag binnen enkele seconden zo'n zestig man, met uitzondering van de zo actieve Plantaz uit Son, de durver van deze koers, die het laatst aan de leiding was, maar in het zicht van de haven ten val kwam. Voor hem een triest slot van een supersnelle koers, waarin weinig of niets gebeurde.

BRON: HANS VAN DE KAMP

Junioren: 1. H. Havik (DTS) 116 km in 2.36.20, 2. R. Heeren (WWV), 3. J. Roozen­burg (Spartaan), 4. G. Walstock (TW Heer), 5. H. Emens (ETP), 6. E. Steyn (Zwaluwen), 7. R. Geutskens (Jan van Riebeeck), 8. R. Scheffel (Reto), 9. R. Moorman (selectieploeg), 10. P. Pieters (Zwaluwen), 11. R. Groen (Tempo), 12. J. Hekman (Zwaluwen), 13. A. v. d. Poel (De Zuidwesthoek), 14. H. Nieuwen­huizen (Stadion), 15. H. Kox (Wilhelmina), 16. A. Harren (Kampioen), 17. P. Gebbink (Amstelland), 18. R. Kok (Zwaluwen), 19. J. v. Leeden (Volharding), 20. J. van Wijk (Kampioen), 21. A. Louwerse (Zoetermeer), 22. M. v. Borne (Buitenlust), 23. P. de Vos (Zwaluwen), 24. A. Christoffers (Pedaalrid­ders), 25. D. Orgers (Pedaalridders).

Ploegenklassement: 1. DTS 35 pnt., 2. Willi­brord 35 pnt., 3. Zwaluwen-Almelo 35 pnt., 4. Spartaan 30 pnt., 5. WT Heer 2'7 pnt., 6. ETP 24 pnt., 7. Jan van Riebeeck 19 pnt., 8. Reto 18 pnt., 9. Zwaluwen-Vlijmen 16 pnt., 10. Kampioen 16 pnt., 11. Tempo 15 pnt„ 12. De Zuidwesthoek 13 pnt., 13. Het Stadion 12 pnt., 14. Wilhelmina 11 pnt., 15. Zwaluwen-Doetinchem 11 pnt., 16. Amstelland 9 pnt., 17. De Volharding 7 pnt., 18. Zoetermeer 5 pnt., 19. Buitenlust 4 pnt., 20. Pedaalridders 3 pnt.

 

RONDE VAN MIDDEN-NEDERLAND (10 mei).1979

Ad Wijnands leek op weg naar succes, maar. . .

Jos Lammertink wint in MIDDEN-NEDERLAND

Opnieuw triomfeerde in Stadion Galgenwaard een Amstel­coureur. Na Frits Pirard in 1978, trok in de 25e Ronde van Mid­den-Nederland nationaal wegkampioen Jos Lammertink de winst naar zich toe. Nog duidelijker dan enkele weken eerder in de Drenthse Dorpenomloop was de 21-jarige krachtpatser uit Wierden superieur aan zijn concurrenten. De oefenkilometers in de Franse Tour de Loir et Cher (winst in de proloog en de puntentrui voor Lammertink) hebben de conditie wat aange­scherpt. Twee weken voor de start van Olympia's Ronde van Nederland “staat" Jos er weer helemaal. En wat meer zegt: ook Arie Hassink (die met wat pech te kampen kreeg) en een van de renners voor de toekomst, Limburger Ad Wijnands, demonstreren een steeds betere vorm. Ploegleider Herman Krott had in Utrecht dan ook alle reden om links en rechts grijnzend handen te drukken.

Maar toch. Toch, ondanks het schitterende dubbele succes van de ploeg (want achter Lammertink spurtte Wijnands nog naar een tweede plek) moet er in die wat schuchtere Maastrichte­naar zijn omgegaan. Geen woord van kritiek kwam er over zijn lippen. Integendeel. “Ach, als je maar goed rijdt. Het geeft immers niet wie er dan wint. Ik ben allang blij dat ik voor Olympia's Ronde nog terug ben," wilde het 20-jarige lid van Wagtmans voorlopige selectiegroep slechts kwijt. Maar zelfs dat zo gedisciplineerde klimtalent uit het zuiden van het land moet hebben begrepen dat de zege in Midden-Nederland voor hem had kunnen zijn. Dat in de sportief weer voorbeeldig ver­lopen jubileumkoers van de UW en TC De Volharding op enkele kilometers van de eindstreep de triomf hem eigenlijk niet meer kon ontgaan.

Alle verzet van de concurrentie uit andere ploegen was ge­broken. Maar eerzuchtige Lammertink wenste het anders. De winnaar later: “Ik was de sterkste hier in de koers. Ik maakte de ontsnapping. Kon daarna negen, misschien wel tien keer demarreren. Maar al konden de anderen dan niet meer op kop rijden als je het ze vroeg, ze pakten me wel steeds terug. Wijnands lieten ze ten slotte wel gaan. Natuurlijk, wanneer ik niets meer had gedaan, was Ad winnaar geworden. Maar ik voelde dat die zege ook voor mij kon zijn. In de finale ben ik er daarom toch nog naar toe gefietst. Om meteen daarop al­leen door te gaan. Want, ik wist dat ik ze allemaal aankon. Het eindresultaat voor de ploeg is geen moment in gevaar geweest."

De 21-jarige kampioen, die tot na de w.k. wacht voor hij over­stapt naar de profploeg van Zoetemelk (Miko-Mercier), gunde Wijnands het succes dus niet. In de Amstel-filosofie over de amateur-wielersport is - zeker in de eendaagse klassiekers - ook die opofferingsgezindheid geen noodzaak. Herman Krott predikt al jarenlang het principe dat „iedereen zijn eigen kans mag gaan". Dat er natuurlijk niet echt tegen elkaar moet worden gereden (met de concurrenten uit andere groepen als “lachende derden"), maar dat de ploegentactiek ook weer niet te ver moet voeren. Een visie die het de aanstormende jeugd in de immer over meer dan een topamateurs beschikkende bier­brigade niet gemakkelijker maakt, maar ook een standpunt dat diverse coureurs niet heeft verhinderd om langs de verre van eenvoudigste weg toch door te breken.

Met die gedachte moet Wijnands zich dan ook maar troosten. Zijn tijd komt nog wel. Eerst mag de Limburger, die vorig seizoen zo opmerkelijk koerste in Olympia's Ronde en die later ook de Omloop van de Krimpenerwaard nog won, zich nog verder ontwikkelen. Bevrijd van de zorgen om een lang­durige blessure in de knieholte. Trouwens: met de koers ver­betert Wijnands. In Noord-Holland was het nog niet alles. In Limburg ging het al veel beter en in Midden-Nederland be­hoorde hij tot de uitblinkers.

De sterkeren in een wat moeizaam op gang gekomen wed­strijd. Want tot de karavaan voor de tweede keer de Lekdijk opdraaide (na 72 km bij Wijk bij Duurstede) gebeurde er wei­nig. In het fraaie weer kon iedereen volgen. Kwamen alle pech­vogels - ondanks het hoge tempo - weer bij.

Pas toen voorin de groep Bossche Staalbouw's Keijzer (staakte de strijd) en Amstel's Arie Hassink onderuit gingen, kwam er wat verhoogde activiteit. Het peloton brak in drie stukken. Negenentwintig renners zwoegden zich naar een winst van maximaal een halve minuut. Maar omdat voorop enkele ploe­gen geen vertegenwoordigers hadden en omdat de terugkeer van Hassink vanuit de laatste groep naar de eerste achtervol­gers stimulerend werkte, was het spel na de Defensieweg en de klim tegen de Grebbeberg op spoedig weer compleet.

Ook de vlucht van Matthe Pronk, Steven Jones, Peter Koppert en Frans Jansen was niet de goede. Jan de Groot, Jan Jongs­ma, Ton de Groot, Fons van Geel, Theo Hogervorst en Veld­schoten kwamen ter versterking opzetten, maar onder aan­voering van Theo de Rooy kwam het peloton terug.

Tot dan even voorbij Overweg (na 115 km) ineens wel de schif­ting een fait was. Jas Lammertink en Ad Wijnands (beiden Amstel Bier), Bert Brouwer en Rene IJzendoorn (Batavus), verrassende Harry de Boer (Bik Sloopwerken), Theo Hoger­vorst (Bassche Staalbouw), Peter Damen (Driessen-Optilon), Frank Moons en Jannus Slendebroek (Jan van Erp), Toon van der Steen (Gazelle), Wim Peter (Van der Heijden's Meu­belen) en Evert van der Poll (militaire ploeg) ontsnapten. Vooral dankzij Lammertink bleef de voorsprong gehandhaafd. Bij Scherpenzeel (125 km) was het een halve minuut. Onder leiding van De Rooy, Van Meer en Mutsaar's knabbelden de achtervolgers daar bijna de helft van af (in Leusden na 135 km nog 18 seconden), maar tot een hergroepering kwam het niet meer.

Nee, op de Maarnseberg (na 155 km) dacht Lammertink zelfs al aan een slotoffensief. De Boer counterde hem daar. Damen en Wijnands waren mee en ook Hogervorst en Van der Steen kwamen er rap bij. De anderen volgden nog, maar het her­haaldelijk bombarderen van de kampioen kreeg gevolgen. Wij­nands nam daarbij telkens goed de rol van aanvaller over. Met tien kilometer voor Utrecht als resultaat, dat Pater, IJzen­doorn, Brouwer en Van der Poll moesten afhaken. Zij zouden zelfs in de finale nog worden ingelopen door de spits van het langgerekte peloton, waaruit Hassink (toch weer), Van der Velden, Van der Kruijs, Van Meer, Van Peer en Veldschoten wegschoten.

Maar de ereplaatsen werden vooraan verdeeld. Lammertink probeerde onophoudelijk te ontsnappen. Hogervorst (als een­ling van Bossche Staalbouw er toch in bijna iedere klassieker vooraan bij), Moons en De Boer wisten nog van geen wijken. Tot dat bij Bunnik (nog 5 km) Wijnands wel vrijheid kreeg.

Damen ging er niet overtuigend achteraan. Moons (met Lam­mertink) redde het niet en alleen kwam de Brabander ook niet ver genoeg.

Een Amstel-zege was onvermijdelijk. Al besliste Lammertink in laatste instantie anders dan men verwachtte. Hij kwam met Damen toch bij Wijnands. Om meteen alleen verder te gaan. De sterkste won in Midden-Nederland. Dat zeker. En zo hoort het eigenlijk ook. Al vroeg menigeen zich, nadat Wijnands erg gemakkelijk in de spurt Damen klopte, wel af of Jos Lammer­tink kort voor een Ronde van Nederland, die hij zo graag en met de hulp uiteraard van zijn ploegmakkers op zijn erelijst wil brengen, toch met beter een vriendendienst aan Wijnands had kunnen bewijzen.BRON: HENK KRUITHOF

Amateurs: 1. J. Lammertink (Amstel) 186 ,km in 4.02.59 uur, 2. A. Wijnands (Amstel) 4.03.05, 3. P. Damen (Driessen), 4. F. Moons (Van Erp) 4.03.14, 5. J. Slendebroek (Van Erp) 4.03.23, 6. Th. Hogervorst (Bossche Staalbouw), 7. H. de Boer (Bik), 8. P. v. d. Kruijs (Van Erp) 4.03.39, 9. R. IJzendoorn (Batavus), 10. A. van Peer (Union), 11. T. v. d. Steen (Gazelle), 12. A. Hassink (Amstel), 13. J. van Meer (Gazelle), 14. B. Brouwer (Batavus), 15. W. Pater (v. d. HeUden), 16. G. Veld­schoten (R en B Glas-Verhallen), 17. E. v, d. Poll (Militair), 18. J. v. d. Velden (Bossche Staalbouw), 19. A. Versluis (Bik) 4.04.09, 20. St. Snijders (Dekker), 21. E. Geserick (Bik), 22. B. Huveneers (Bik), 23. J. Feiken (Union), 24. W. van Dongen (Union), 25. A. Geel (Dekker), 26. J. Wolf (Expert), 27. H. van Weers (Markthof), 28. J. Hilberink (R en B Glas-Verhallen), 29. B. Langeveld (Markthof), 30. I. van Zanidbeak (R en B Glas-Verhallen).

Ploegenklassement: 1. Amstel 12.09.46, 2. Jan van Erp Tegels 12.10.16, 3. Bik Sloopwerken 12.10.55, 4. Batavus 12.11.17, 5. Union Fietsen 12.11.57, 6. R en B Glas-Verhallen 12.11.57.

 

RONDE VAN MIDDEN-ZEELAND.(1979.09.08)

De Profronde door Midden-Zeeland is zoals werd verwacht gedomineerd door de ploeg van Peter Post. De nieuwe wereld­kampioen op de achtervolging, Bert Oosterbosch, kon na 200 km in Goes juichend de armen omhoog steken en om het succes van de TI-Raleigh-formatie nog eens te onder- strepen eiste de wereldkampioen op de weg, Jan Raas, de tweede plaats voor zich op.

Twee renners van Post dus op het ere-schavotje, geflankeerd door Jos Schipper van Marc-Superia, de fornnatie die het de Raleigh's in de finale toch nog knap lastig heeft gemaakt.

Jan Raas en Cees Priem die duidelijik aasden op een zege voor eigen fans kregen in die finale geen ruimte van Jos Schipper, Frank Hoste en Ferdi van den Haute. Genoemd trio, van Marc-Superia, had lange tijd een antwoord gereed op de demar­rages van genoemde Zeeuwse vedetten.

Maar de hegemonie van de Raleigh's was tenslotte doorslag­gevend. Post had immers meerdere pionnen om in stelling te brengen en stuurde tenslotte Bert Oosterbosch de ruimte in. De solo-vlucht van Oosterbosch kreeg dan ook gestalte en Jos Schipper bekende na afloop: “Het kruit was bij ons op, maar ik dacht dat wij strijdend ten onder zijn gegaan." En zo was het beslist.

Bij de eerste doorkomst in Goes, toen er nog drie lussen van 20 kilometer moesten worden genomen via Kloetinge, Kapelle en Wemeldinge, was er een kopgroep geformeerd van 18 ren­ners, waaronder vrijwel alle favorieten. Aad van den Hoek reed bij die eerste passage in Goes lek, maar kon snel zijn plaats weer bij de hoofdmacht innemen. Bij de tweede doorkomst op het Bergwegparkoers hadden Jan Raas en Jos Schipper een klein gaatje geslagen. Maar reeds bij het verlaten van Goes was deze vlucht gepareerd. Kort daarop demarreerde Raas opnieuw, maar onder impuls van Jos Schipper en Ferdi van den Haute kreeg ook deze poging geen effect. Door de steeds her­haalde schermutselingen in de frontlijn kwamen uiteindelijk zes man in voorste stelling namelijk: Oosterbosch, Schipper, Raas, Priem, Havik en Hoste.

In de laatste lus laaide het strijdvuur bij dit zestal hoog op. Cees Priem ging vlak bij zijn woning in Wemeldinge in het offensief, maar slaagde overigens niet om voldoende ruimte te creeren.

Ook de zoveelste poging van de regenboogtrui-drager Jan Raas werd door Jos Schipper in de kiem gesmoord.

Tenslotte dwong Bert Oosterbosch met nog zo'n 10 kilometer te gaan met een imposante demarrage de beslissing af. De fanatieke Jos Schipper trachtte het gat van 200 meter dat Oosterbossch had geslagen nog te dichten maar kreeg Jan Raas in zijn wiel mee, die uiteraard geen kop overnam en de kaarten waren nu geschud.

Solist Oosterbosch kon zijn gang gaan en reed een onbedreigde zege tegemoet. Voor een enerverend sprintduel om de tweede plek zorgden Jan Raas en Jos Schipper. Met minimaal ver­schil pakte dit uit ten gunste van Jan Raas en Frank Hoste won de spurt van het volggroepje. Theo Smit was de snelste van de volgers die eerst ook deel hadden uitgemaakt van de kopgroep en de rest volgde op vele minuten achterstand.

Lange tijd heeft het geduurd voordat de prominenten op het voorplan kwamen in deze Ronde door Midden-Zealand. Johan van de Velde had na 40 kilometer weliswaar getekend voor een offensieve daad en kreeg elf anderen mee waaronder Wim de Ruiter, Leo van Vliet, Aad van den Hoek, Martin Havik en Hans Langerijs, maar deze kopgroep raakte echt niet op drift, kreeg hooguit 40 seconden en werd dan ook bij Ovezande, na 55 kilometer, ingelopen. Kort voor Vlissingen trokken dan Ton Zuiker en de Belg Moerman de stoute schoenen aan om weg te lopen. Zij kregen Leo van Vliet als bewaker mee en dit drietal ging uitmaken wie via de sprints in Vlissingen en Domburg zich een goede uitgangpositie kon verschaffen voor het winnen van de klasse­mentspremie om een keuken ter waarde van 3000 gulden. De laatste spurt daarvoor werd betwist bij de eerste passage in Goes. Zuiker, Moerman en Van Vliet die met bijna drie minuten voorsprong de meute vooraf gingen door Walcheren en nog een gedeelte door Zuid-Beveland werden echter op weg naar Goes in de kraag gegrepen. Daar scoorde Leo van Vliet, die in Vlissingen en Domburg ook al de nodige punten had vergaard, nogmaals het hoogste en incasseerde daarmee genoemde klassements- premie.

De duizenden toeschouwers, die zich op de Bergweg in Goes hadden geposteerd, werden daarna op de hoogte gehouden van het spectaculaire gevecht dat zich ontspon tijdens de laatste drie omlopen over Kloetinge, Kapelle en Wemeldinge. Enthou­siast werd tenslotte Bert Oosterbosch als winnaar begroet, maar langdurig applaus was er ook voor Jan Raas en Jos Schipper, die een duel op het seherp van de schede uitvochten om de tweede plaats.

Beroepsrenners: 1. Bert Oosterbosch 205 km in 5.15.10, 2. Jan Raas op 43 see., 3. Jos Schipper, 4. Frank Hoste op 55 sec., 5. Martin Havik, 6. Cees Priem, 7. Theo Smit op 3.30 min., 8. Gerrie van Gerwen, 9. Adrie van Houwelingen, 10. Piet van Katwijk, 11. Fons van Katwijk, 12. Ferdi van den Haute (B), 13. Leo van Vliet, 14. Aad van den Hoek, 15. Patrick Pevenage (B), 16. Jan Verfaille (B), 17. Eric Toelen (B), 18. W. Willy Albert (B), 19. Wim de Ruiter, 20. Jan van Houwelingen, 21. Jackey Moerman (B), 22. Ben van den Ouwera (B), 23. Frans van Vlierberghe (B) op 7.54 min., 24. Jo Maas, 25. Vester Aarts, 26. Roger de Cnxjff (B), 28. Lndo Frijns (B), 29. Roelof Groen, 30. Ettiene Vandersnickt (B).

Adrie van der Poel beste amateur

Adrie van der Poel en Ad Dekkers forceerden in de amateur­ronde door Midden-Zeeland de beslissing op 8 km van de aan­komst. Op de zeedijk, kort na het verlaten van Wemeldinge, wipte het Brahantse duo uit een kopgroep van elf man en een­drachtig samenwerkend gaven zij daarop gestalte aan hun im­posante vlucht. In de eindsprint had Van der Poel niet al te veel moeite Dekkers te kloppen. Peter Heeren won daarna de spurt van de volgers.

Nadat een poging van een zestal renners waarbij Peter Kivits en de Zeeuwse kampioen Henk de Jong in de kiem was ge­smoord leek een nieuwe vlucht van de Zeeuw Wim de Wilde meer perspectief te bieden. De Wilde, die na 50 kilometer aan de haal was gegaan en in zijn woonplaats Kwadendamme 35 seconden had, bouwde die voorsprong op tot 55 seconden, maar toen er reactie kwam van een groep van twaalf man onder aanvoering van Van der Steen, Heeren en Spaans begon de solist het moeilijk te krijgen.

Even voorbij 's Heerenhoek, na 70 kilometer, werd De Wilde dan ook in de kraag gegrepen. Twintig man kwamen voorop waaronder favorieten als Henk Mutsaars, Ad Dekkers, Jan van Tilborgh en Adrie van der Poel en deze hoofdmacht noteerde in Domburg, na 100 kilometer, twee minuten winst. Luttele kilometers verder stokte echter opeens het ritme in de voorste lijn. In de Zeeuwse hoofdstad Middelburg kwam het, met uitzondering van wat achterblijvers, tot een hergroepering. Kort na het verlaten van Middelburg, toen het peloton opnieuw brak gingen de spoorbomen omlaag. Twaalf renners, die lichtjes voorop waren geraakt, ontkwamen aan die gedwongen stop. De anderen stonden handenwringend de Inter-City af te wachten. Dat kostte ruim twee minuten en wedstrijdleider Jan Moerdijk greep dan ook resoluut in. Hij neutraliseerde de koers, hield de twaalf man enkele kilometers verder op en liet de anderen fuseren. Uiteraard mochten daarna de twaalf, die met 15 seconden voorsprong de spoorwegovergang waren ge­passeerd, weer met deze marge vertrekken. Deze kopgroep bestond uit: Dekkers, Van der Poel, Heeren, Bierings, Plugers, Zoontjens, Vleugel, Van der Steen, De Jong, Van Rijsbergen, Van Tilborgh en de Engelsman Jones. Zij hielden niet alleen hun geringe voorsprong vast, maar liepen de weg naar Goes steeds verder uit. Bij de eerste doorkomst in Goes (men moest toen nog een lus maken van 20 kilometer) reed Jan van Tilborgh lek. Hij kon de aansluiting niet meer tot stand brengen en de finale werd, zoals reeds gemeld, ingeluid door Dekkers en Van der Poel.BRON: RIEN DE JONGE

Amateurs: 1. Adrie van der Poel (Jan van Erp) 165 km in 4.08.49, 2. A. Dekkers (Driessen Stoffen-Optilon), 3. P. Heeren (WWV) op 34 sec., 4. G. Bierings (Jan van Erp), 5. H. Plugers (Driessen), 6. B. Zoontjens (Driessen), 7. C. Vleugel (Bleu de Nil), 8. S. Jones (Jan van Erp), 9. A. van der Steen (WV Breda), 10. H. de Jong (Middelkamp), 11. T. van Rijsbergen (WWV), 12. H. Mutsaars (Driessen) op 2.16 min., 13. A. Polak (Middelkamp) op 2.22 min., 14. J. van Tilborgh (WWV) op 2.26 min., 15. C. Spaans (Middelkamp), 16. W. Gomes (Bleu de Nil) op 3.26 min., 17. F. Keijzer (NMB), 18. T. Huiizen (Batavus), 19. P. van Leeuw (Jan van Erp), 20. K. den Hartog (WV Breda).

Eindstand ploegenklassement: 1. Driessen Stoffen-Optilon 12.27.35, 2. Jan van Erp z.t., 3. Willebrord Wil Vooruit 12.29.49, 4. Middelkamp 12.30.37, 5. Bleu de Nil 12.32.29, 6. Batavus 12.34.21, 7. NMB 12.35.36, 8. WV Zeeuws-Vlaanderen 12.35.38.

Rien de Jonge

 

RONDE VAN NEDERLAND.(1979.08.13 T/M 08.19)

Schitterende Jubileum-ronde van Nederland

Eerste rondeoverwinning van Jan Raas

Ploegenklassement voor IJsboerke, TI-Raleigh-McGregor tweede

De Ronde van Nederland 1979 is in alle opzichten een schitte­rend geslaagde Ronde geworden. Het eerste lustrum van or­ganisator Nico de Vries en zijn wakkere medebestuurders kreeg in Jan Raas een erg goede winnaar, maar wat meer zegt er werd door de beroepsrenners volop strijd geleverd, waardoor het geenszins een trainingsronde voor de WK werd, zoals algemeen werd gesuggereerd.

Nico de Vries bewees dat een Profronde van Nederland zeer zeker bestaansrechten heeft. In ieder geval werden ontelbaar velen geboeid door dit schouwspel en was de belangstelling van het publiek nimmer zo groot als dit jaar.

Vaststaand feit alleen daardoor al, dat ook het volgend jaar de Ronde weer doorgang zal vinden met als zekere finish­plaatsen Steenwijk en 's-Heerenberg en als startplaats naar alle waarschijnlijkheid New York, tenminste als dit alles nog te verwezenlijken valt, maar Nico de Vries houdt van een stunt en waarom dan ook niet. Wat Levitan en Goddet nooit is gelukt kon de Frisol-directeur wet eens kans van slagen geven.

Perfect was deze lustrum-ronde ook georganiseerd, geen wan­klank werd gehoord, schoonheidsfoutjes waren er nauwelijks, een voorbeeldige begeleiding van de Rijkspolitie, niet te ver­geten de vele politiemannen in de honderden gemeenten, die werden gepasseerd, een goed werkende jury onder leiding van Wim Roosenburg en dat mag ook wel eens worden gezegd, kortom een Ronde die een brok propaganda was voor de wie­lersport.

Natuurlijk zulkn de sceptici zeggen werd er wet zo goed ge­reden? Waardoor was het mogelijk dat telkens weer in zo­veel etappes een eenzame coureur een lange solo mocht on­dernemen met goedvinden van de grote mannen ? Natuurlijk zijn die lieden er. Maar niet voor iedereen is het mogelijk een Ronde op de voet te kunnen volgen. Het legertje dat dit wel kon, heeft er van genoten. Van de 150 km lange solo van Hans Langerijs toen een grote storm over de Afsluitdijk joeg, daags daarna van de 120 km lange solo van Marcel Tinazzi, gevolgd door de weergaloze rit van Fedor den Hertog in de Koninginnerit door Limburg, dan nog eens een solo van maar liefst 205 km van de Belg Walter Schoonjans, die kort voor de meet in Heesch bij de kraag werd gevat en tenslotte op de laatste dag de pracht zege van Joop Zoetemelk, die revanche nam op Jan en alleman en zich niets aantrok van alle kritie­ken die er over zijn schouders waren gegaan, waarna ten­slotte in de allergrootste finale, de ploegentijdrit, de mannen van Peter Post het hele klassement nog eens een geduchte k.o. toedienden, door niet alleen de ploegentijdrit te winnen, maar ook nog eens goed huis te houden in het algemeen individueel klassement door maar liefst zes renners bij de eerste zeven te doen eindigen. Alleen de Belg Daniel Willems was daar­tussen gekomen als derde, maar met nog alleen de ploegen­tijdrit te gaan had hij slechts acht seconden achterstand op Jan Raas en was er dus nog van alles mogelijk. Jan Raas en zijn vrienden van TI-Raleigh-McGregor overheersten echter in de finale, dot zij in het ploegenklassement eer aan IJs­boerke moesten laten, deerde hen niet. Jan Raas zette zijn candidatuur overigens al op de eerste dag, in de individuele tijdrit, glansrijk gewonnen, moest hij daags daarna in de helse rit van Steenwijk naar Amsterdam zijn trui afstaan aan zijn ploegmaat Gerrie Knetemann, maar kwam daarna prompt weer op het eerste plan en van een onderling handjeklap of elkaar de zege niet gunnen was gewoon geen sprake. Jan Raas was de beste, had ook de beste ploegmaten en dat de mannen van TI-Raleigh -McGregor het ploegen- klassement ontging was min of meer een schoonheidsfoutje, voor de rest domineerden de mannen van Peter Post teveel.

Jan Raas werd daarom alleen een grootse winnaar, zijn eer­ste zege overigens in een etappekoers, waarin helaas de laat­ste winnaar Johan van de Velde door kwetsures moest ont­breken.

Kortom een in alle opzichten geslaagde Ronde, die vele hon­derd duizenden een week in de ban hield. In die opzet is Nico de Vries zeker geslaagd en de profs, van wie zo vaak wordt gezegd dat ze hun werk niet goed leveren, verdienen nu alleen maar lof voor hun goede werk. Het was een perfecte Ronde, die zijn weerga niet kende, een puike lustrum-ronde van Ne­derland.

PROLOOG STEENWIJK

JAN BAAS STELT ZIJN CANDIDATUUR

De start was hoopgevend, al meteen. Allemaal waren zij er, de gecontracteerde vedetten, met uitzondering van slechts een renner: Johan van de Velde. De winnaar notabene van het vorig jaar, maar een ontstoken achillespees hield Johan van de Velde van de start af en zo stond het al bij voorbaat vast dat wij toch een nieuwe rondo-winnaar zouden krijgen in deze Ronde van Nederland, in vroegere jaren (vier keer) de Proftoer van Nederland, maar het eerste lustrum word aangegrepen om de aloude naam weer terug te nemen.

Steenwijk was dit keer de uitverkoren stad voor de proloog, voor de individuele tijdrit over 2.5 km. Alle vedetten dus aan de start, uitgezonderd dan Johan van de Velde, Piet van Katwijk was zijn remplacant. Maar wel ook aanwezig Jos Schipper, dit ondanks “moeilijkheden" met zijn ploeg Marc Zeepcentrale-Superia. Directeur Marc Terwindt was het niet eens met de uitlatingen van Jos dat hij het volgend jaar voor een andere ploeg wenste te starten, maar zijn strat toch weer introk. Jos Schipper mocht dus wel vertrekken, maar daar moest eerst 's morgens voor de start nog een diepgaand ge­sprek voor plaats vinden tussen Piet Liebregts en de directeur Marc Terwindt. Voor Jos Schipper gold het echter als laatste kans om zich alsnog eventueel te klasseren voor de wk-ploeg en Piet Liebregts als coordinator voor die samenstelling had er zijn goede reden voor. De blonde Jos Schipper, eens een echte Stichtenaar, maar nu in een tijdsbestek van enkele jaren een rasechte Zeeuw, was er gelukkig mee, maar hij moest zich nog waar maken.

Het waarmaken gold voor veel renners, niet alleen voor de selectie voor de wereldkampioenschappen maar ook voor de naam van de renners. Er was al genoeg geschreven dat deze Ronde van Nederland een goede training voor de wereld­kampioenschappen was. Ronde-directeur Nico de Vries be­aamde dat al voor de start. Hij zei: “Deze ronde kost ruim f 450.000,-, er kwamen 18 aanvragen van ploegen binnen, slechts 10 werden er toegewezen en Frisol staat borg voor de tekorten. Maar wij zullen trachten te bewerkstelligen dat er elke dag strijd is. Voor mij een zorg wie er wint, als er maar strijd is. De ploegleiders zeggen toe dat er gefietst zal worden, het is dus geen trainingsronde", aldus Nico de Vries.

Welaan, Nico de Vries kreeg zijn gelijk al in de eerste de beste rit, de proloog, een tijdrit over slechts twee en een halve kilo­meter, maar een tijdrit, die meteen al een uitslag zou brengen, die niet voor mogelijk werd gehouden.

In die korte individuele tijdrit, die niet meetelde voor het ploegenklassement, jammer voor de TI Raleigh-McGregor achteraf, ging het er spannend aan toe. Nadat 17 renners waren gestart maakte Aad van den Hoek ineens de snelste tijd: 2.59.65 min., een tijd die voorlopig niet bedreigd werd, totdat Gerrie van Gerwen, de leider van het Spar-klassement, er 3.04.94 min. uithaalde, achteraf de 17e tijd. Maar de snelle mannen moesten nog komen. Bert Oosterbosch kwam nog beter uit de bus met 2.59.43 min. en was heel lang de snelste. Het venijn zat echter in de staart. Jan Raas, die al eerder

kenbaar had gemaakt zin te hebben om ook eens een etappe­koers te winnen, gooide al zijn krachten in de strijd. Als 67e gestart kwam hij ook tot de snelste tijd tot dan: 2.56.71 min. Huub van Veldhoven en Henk Bruijntjes, de ideale combinatie voor elektronische tijdwaarneming, registreerden dat perfect. Maar wie zou dat nog moeten verbeteren? Daniel Willems kwam er dicht bij met 2.58.99 min., de geprikkelde Jos Schipper faalde met 3.23.52 min. Nog vier renners moesten er van start. Gerrie Knetemann was daarvan de favoriet, kwam heel dicht bij de tijd van Jan Raas, maar kwam met 2.58.08 min. toch te kort en de voor het publiek toch altijd favoriete Joop Zoetemelk bleef op 3.03.83 min. ver buiten het geweld, het bracht Joop slechts een twaalfde plaats. Niemand had Jan Raas kunnen bedreigen, hij was op dit korte parkoers met veel wind en wat vals plat veruit de beste. Jan Raas kreeg zo de eerste leiderstrui. Gerrie Knetemann en Daniel Willems waren zijn naaste belagers, maar Joop Zoetemelk had zeven seconden aan zijn broekje, Hennie Kuiper zelfs 12 seconden, Jo Maas en de Belgische kampioen Gerry Verlinden maar liefst 13 secon­den en dat was nogal wat na 2.5 km Ronde van Nederland.

De uitslag tijdrit Steenwijk: 1. Jan Raas (TI Raleigh-McGregor) 2'.56.71 min., 2. Gerrie Knetemann 2.58.08 min., 3. Daniel Willems 2.58.99 min., 4. Bert Oosterbosch 2.59.43 min., 5. Aad van den Hoek 2.59.65 min., 6. Ludo Peeters 2.59.72 min., 7. Jean-Luc Vandenbroucke 3.01.96 min., 8. Patrick Pevenage 3.02.77 min., 9. Henk Lubberding 3.03.24 min., 10. Ferdi van den Haute 3.03.47 min., 11. Leo van Vliet 3.03.75 min., 12. Joop Zoetemelk 3.03.83 min., 13. Fons de Wolf 3.04.26 min., 14. Daniel Gisiger 3.04.58 min., 15. Claude Criquielion 3.04.66 min., 16. Etienne van der Helst 3.04.86 min., 17. Gerrie van Gerwen 3.04.94 min., 18. Dirk Heirweg 3.05.18 rain., 19. Hans Langerijs 3.05.47 min., 20. Frits Pirard 3.05.59 min., 80. en laatste Andre Mollet 3.37.47 min.

Criterium Steenwijk: 1. Dirk Heirweg 80 km in 1.40.22, 2. Daniel Gisiger, 3. Walter Schoonjans, 4. Claude Criquielion, 5. Cees Priem, 6. Josh Decauwer op 27 sec., 7. Walter Dalgal, 8. Roelof Groen, 9. Frans van Vlierbergen, 10. Henk Lubberding.

EERSTE ETAPPE: STEENWIJK-AMSTERDAM, 216 KM

GERRIE KNETEMANN IN DE ORANJE LEIDERSTRUI

Na het succesvolle begin in Steenwijk, waar bij de proloog al zeker zo'n 15.000 toeschouwers aanwezig waren, was de belang­stelling er bij de start niet minder om. Vele duizenden deden de karavaan uitgeleide voor de zware etappe naar de hoofd­stad. Stralend weer beloofde veel, al keren de renners al snel angstvallig naar de bomen, die een behoorlijke bries trotseer­den. Een bries die in de loop van de dag tot een ware orkaan zou uitgroeien, waardoor er in een veel later stadium een slijtageslag zou komen, die zijn weerga niet kende. De sterke zuidwester en de lange afstand zorgden er voor dat het peloton het kalmpjes aan deed en ook dat er op de fraaie wegen door de polders van Overijssel en Friesland niets, maar dan ook helemaal niets gebeurde. De gevolgen bleven niet uit, want toen na 75 km de beruchte en zo gevreesde Afsluitdijk werd bereikt, was er een achterstand van 20 minuten op het tijd­schema. En ook nu zou de Afsluitdijk zijn zware tol weer eisen.

Terwijl koersdirecteur Nico de Vries de Zweed Sven-Aake Nilsson tot de meest elegante renner van de dag uitriep, kwam er plots een koene durver. Het was Langerjjs die demarreerde en naam zou gaan maken voor de HB Alarmsystemenploeg. Het peloton liet de 26-jarige Noord-Hollander gaan, die zo graag als solist door zijn woonstreek wilde rjjden. Dat lukte allemaal wonderwel. Omdat niemand hem ook maar een stro­breedte in de weg legde, bereikte Hans Langerijs een voor­sprong van bijna acht minuten ... Bijna 60 km kon Hans Langerijs soleren, toegejuicht door vele duizenden. Want de belangstelling voor de wielersport was ook in de kop van Noord-Holland enorm. Met de storm recht tegen was het echter na die mooie lange solo met Langerijs gedaan. Het peloton sloeg op jacht, viel in brokken uiteen en zo kwam er een groep van 25 man los. Heel wat vedetten. Maar liefst zes renners van Peter Post zaten er bij: Gerrie Knetemann, Jan Raas, Piet van Katwijk, Leo van Vliet, Aad van den Hoek en Cees Priem. TI Raleigh was ruim vertegenwoordigd, alleen Henk Lubberding miste de boot. HB Alarmsystemen moest het alleen maar hebben van Theo Smit. Miko Mercier had alleen Frits Pirard en Daniel Gisiger er bij. Peugeot stuurde Jean-Luc Vandenbroucke en Gregor Braun. DAF Trucks-Le Jeune had Dirk Heirweg en Giovanni Jimenez als koplopers IJsboerke kende ook drie renners Ludo Delcroix, Daniel Willems en Ludo Peeters. Oak Marc Zeepcentrale-Superia had drie man bij de leiders in Jan Aling, Frank Hoste en Fons van Katwijk. Met twee man van Kas: Walter Dalgal en Etienne Debeule en nog eens twee van Boul D'or-Colnago Roger de Cnijff en al weer Gerrie van Gerwen waren de koplopers geteld.

Daaruit bleek wel heel duidelijk hoe Peter Past in deze Ronde zou gaan reageren. Maar even opmerkelijk was toch het gemis van heel wat vedetten. Hennie Kuiper, Joop Zoetemelk, Jo Maas, de Belgische kampioen Gerrie Verlinden, Walter Gode­froot, Fons de Wolf, Jos Schipper, zo maar wat namen van mannen die finaal de boot misten en wat later zou blijken al na de eerste etappe volkomen kansloos verder moesten gaan. Voor hen en een goede 50 anderen was die eerste etappe een ramp. Maar intussen pakte de op hol geslagen groep de durver Hans Langerijs in de kraag. Voor hem was het allemaal te veel geweest, in Ursem na 150 km was het met Hans gedaan, hij werd gelost. Troostprijs van de dag was echter voor de Noord­Hollander, hij werd tot de meest strijdlustigste renner uit­geroepen.

Onder de rook van Amsterdam, in Duivendrecht, kwam daarna de grote finale, een sprankelende finale met tal van demar­rages. Jan Raas verdedigde zijn oranje trui met,de mood der wanhoop, sprong ook weg, werd teruggepakt door Ludo Delcroix. Dan was het weer Leo van Vliet, beurtelings gingen de mannen van Post aan de haal, het overwicht was te groot, al hoewel steeds ook weer de Belgen Daniel Willems, Ludo Peeters en Jean-Luc Vandenbroucke ze terugpakten. Een Holland-Belgie sfeer in de finale, die definitief werd toen dan toch Gerrie Knetemann zijn slag sloeg. Jan Raas vocht nog terug, zijn oranje trui was hem te lief, maar Gerrie Kneternann eenmaal op drift, is niet te houden. Zijn geboortostad bracht hem vleugels. In Amstelveen was zjjn voorsprong al een halve minuut op het drietal volgers Jan Raas, Frits Pirard en Daniel Willems. Eenmaal in het Olympisch Stadion was de voorsprong van de Kneet nog een halve baanronde, meer dan voldoende voor de etappezege en voor de nieuwe oranje trui. Jan Raas eervolle tweede kreeg het groene tricot. Daniel Willems het wit. Maar veel erger was de catastrofe voor de rest. Het peloton van zo'n 50 man met dus Joop Zoetemelk, Hennie Kuiper en heel wet vedetten was de grote verslagene, hun, achterstand bedroeg maar liefst 16 minuten. Frappante bijzonderheid, Gerrie Knetemann verdiende voor de etappezege f 500,- maar hield slechts de helft over. De jury beboette de Kneet met f 250,- wegens aannemen van bevoorrading buiten de ravitail­leringsplaats en ook ploegbaas Peter Post kreeg f 250,- boete voor het negeren van aanwijzingen van wedstrijdleider Wim Roosenburg.

Beroepsrenners: 1. Gerrie Knetemann (TI Raleigh-McGregor) 216 km in 5.47.37, 2, Jan Raas 5.48.02, 3. Frits Pirard 5.48.04, 4. Daniel Willems 5.48.07, 5. Theo Smit 5.48.15, 6. Fons van Katwijk, 7. Piet van Katwlik, 8. Jean-Luc Vandenbroucke, 9. Leo van Vliet, 10. Walter Dalgal, 11. Gerrie van Gerwen, 12, Cees Priem, 13. Etienne Debeule, 14. Dirk Heirweg, 15. Roger de Cnijf, 16. Frank: Hoste, 17. Ludo Peeters, 18. Gregor Braun, 19. Daniel Gisiger, 20. Aad van den Hoek, allen z.t.

Algemeen klassement: 1. Gerrie Knetemann (TI Raleigh) 5.50.35, 2. Jan Races 5.50.58, 3. Daniel Willems 5.51.5, 4. Frits Pirard 5.51.9, 5. Ludo Pesters 5.51.14, 6. Aad van den Hoek z.t., 7. Jean-Luc Vandenbroucke 5.51.16, 8. Leo van Vliet 5.51.18, 9. Gerrie van Gerwen 5.51.19, 10. Daniel Gisiger z.t.,

Algemeen ploegenklassement: 1. TI Raleigh 17.24.09, 2. IJsboerke 17.24.37, 3. Marc Zeepcentrale-Superia 17.24.45, 4. Kas 17.36.56, 5. Miko Mercier 17.40.23, 6. Boul D'Or-Colnago 17.40.31, 7. Peugeot z.t., 8. HB Alarm- systemen 17.52.42, 9. DAF Trucks-Le Jenne z.t., 10. Willora-Piz Buin-Binanza 18.12.03.

Dagpuntenklassement: 1. Gerrie Knetemann 25 put., 2. Jan Raas 20 pnt., 3. Frits Pirard 16 pnt., 4. Daniel Willems 14 pnt., 5. Theo Smit 12 pnt., 6. Forts van Katwbk 10 pnt., 7. Piet van Katwijk 9 put., 8. Jean­Luc Vandenbroucke 8 pnt., 9. Leo van Vliet 7 pnt., 10. Walter Dalgal 6 pnt.

Neoprof dagklassement: 1. Frits Firard 25 put., 2. Daniel Willems 20 pnt., 3. Roger de Cniiff 16 put., 4. Gerard Blockx 14 put., 5. William Tackaert 12 put., 6. Ger Mak 10 pot., 7. Walter Schoonjans 9 pnt., 8. Bert Oosterbosch 8 put., 9. Sjaak Verbrugge 7 pnt., 10. Graham Jones 6 pnt.

TWEEDS ETAPPE: AMSTERDAM- ‘s-HEERENBERG, 203 KM

JAN RAAS OPNIEUW IN DE LEIDERSTRUI

Rijen dik stonden de toeschouwers in Amsterdam, weer voor het eerst sinds lange tijd op de Dam mocht worden gestart. De belangstelling was enorm en zou zo de hele dag blijven. Het zou bovendien weer een dolle dag worden, dat moet ook de Frans­man Marcel Tinazzi gedacht hebben, al in het prille begin demarreerde hij terwijl het peloton in een gezapig tempo de merkwaardige etappe van de dag daarvoor nog eens de revue liet passeren. Al keuvelend liet men de 25-jarige Tinazzi zo maar gaan, dat kon geen kwaad en de Fransman, in 1977 nog kampioen van zijn land, ging op zijn eentje eens “rustig” van de mooie natuur in 't Gooi genieten. Dat werd een niet voorzien lang uitstapje van maar liefst 120 km. Ruim drie uur solo. Bunschoten en Spakenburg zagen hem met een voorsprong van twee minuten passeren. In  bossen rond Hoog-Soeren reed de eenzame vluchter in theorie al in de leiderstrui met 12 minuten winst. Zijn maximale voorsprong kwam in Angerlo, na 117 km. koers, maar toen keek het peloton gelaten naar een achterstand van maar liefst 14.15 min. Toen ging het lampje bij Marcel Tinazzi uit, de beentjes kon­den het karwei niet meer aan, het tempo schommelde rond de 30 km. In Zevenaar had Tinazzi nog geluk, de spoorbomen klapten achter hem dicht, geluk voor hem omdat hij daarvoor al 40 sec. moest wachten voor de dichte bomen in Apeldoorn.

Maar achter Marcel Tinazzi gingen de mannen van Peter Post zich roeren en vlak bij 's-Heerenberg zat de Fransman recht op. Het was gedaan met zijn solo. Ferdi van de Haute was op drift geraakt, even haakte Marcel Tinazzi nog aan, maar werd toen prompt gelost. Terwijl vele duizenden toeschouwers rond de Peesjesberg nu Ferdi van de Haute het applaus gaven, ver­dween de dappere vluchter Tinazzi in het peloton en werd later daaruit zelfs gelost. Ferdi van de Haute was op zijn beurt aan zijn solo begonnen en snelde met bijna twee minuten voorsprong de eerste doorkomst van 's-Heerenberg binnen. Drie ronden van 15 km lagen hem nog te wachten op een werkelijk schitterend parkoers, uitgezet door voorzitter Herman Brinkhoff van Rebers Pedaleur De Zwaluwen uit Doetinchem, dit in samenwerking met het Comite: 's~Heerenberg 600 jaar stad. Een parkoers dat ook candidaat was voor de wereld­kampioenschappen en een stukje van de Ronde van de Achter­hoek vormde. Een mooiere finale had men zich op zo'n parkoers niet kunnen denken, want er waren bonificaties te verdienen op de toch zware Peesjesberg en daar werd voor gereden, zo hard dat bij de tweede doorkomst op die col vijf renners kans zagen te ontsnappen uit het compacte peloton, nadat Ferdi van den Haute al weer was achterhaald. Daniel Willems passeerde als eerste, Jan Raas volgde en Gerrie Knetemann zag het alllemaal aan. „Ik kon wel meegaan, maar dan was het hele peloton meegekomen, ze rijden toch tegen de trui", aldus de „Kneet". Jan Raas: „Willems bracht de zaak op gang, ik ging daarom maar mee", alleen Jos Schipper, die zich nu toch goed liet zien, Gerrie Verlinden en Jean-Luc Vandenbroucke konden nog aanhaken, de rest was gezien.

Het kwintet vond elkaar wonderwel. Het peloton met een goede halve minuut achterstand was snel geklopt. Jan Raas reed zich in de leiderstrui, maar moest daar heel hard voor knokken. Het was de Belg Daniel Willems die zeer onregle­mentair handelde, Jan Raas gewoon de dranghekken indrong en zeer duidelijk van zijn lijn afweek. De Belg behoefde niet gediskwalificeerd te worden, want met een uiterste krachts­inspanning drukte Jan Raas net iets eerder zijn wieltje over de verlossende witte lijn. Zei Jan Raas: “Had ik nlet gewonnen, dan had ik zeker geprotesteerd". Commentaar van Daniel Willems: „Ik deed het niet expres". Zo behoefde secretaris­wedstrijdlelder Wim Jeremiasse net niet in te grijpen, maar een berisping had de Belg op zijn minst wel verdiend ...

Jan Raas pakte echter de leiderstrui en nog eens de groene trui. Daniel Willems was op beide fronten tweede en in het ploegen­klassement nam IJsboerke de leiding over met 10 seconden winst op TI Raleigh-McGregor.

Grote verliezers opnieuw Hennie Kuiper (39e) en Joop Zoete­melk (64e). Zij kwamen nog steeds niet uit de verf.

Beroepsrenners: 1. Jan Raas (TI Raleigh-McGregor) 203 km in 5.05.27, 2. Daniel Willems 5.05.28, 3. Jean-Luc Vandenbroucke 5.05.36, 4. Jos Schipper 5.05.41, 5. Gerrie Verlinden z.t., 6. Etienne van der Heist 5.06.16, 7. Ferdi van den Haute z.t., 8. Jo Maas 5.06.18, 9. Frank Hoste 5.06.19, 10. Piet van Katwijk, 11. Johan van der Meer, 12. Theo Smit 13. Walter Schoonjans, 14. Fons van Katwijk, 15. Jan Aling, 16. Frits Pirard, 17. Gerard Blockx, 18. Fons de Wolf, 19. Etienne Debeule, 20. Gerrie van Gerwen, allen z.t.

Algemeen klassement: 1. Jan Raas 10.56.25, 2. Daniel Willems 10.56.33, 3. Jean-Luc Vandenbroucke 10.56.52, 4. Gerrie Knetemann 10.56.54, 5. Frits Pirard 10.57.28, 6. Ludo Peters 10.57.33, 7. Aad van den Hoek z.t., 8. Leo van Vliet 10.57.37, 9. Gerrie van Gerwen 10.57.39, 10. Daniel Gisiger z.t.,

Dagploegenklassement: 1. IJsboerke 15.17.41, 2. Marc Zeepcentrale­Superia 15.18.19, 3. TI Raleigh-McGregor z.t., 4. Peugeot z.t., 5. Kas 15.18.54, 6. HB Alarmsystemen 15.18.57, 7. DAF Trucks-Le Jeune z.t., 8. Boul D'Or-Colnago z.t., 9. Willora-Piz Buin-Bonanza z.t., 10. Miko Mercier z.t.

Algemeen ploegenklassement: 1. IJsboerke 32.42.18, 2. TI Raleigh­McGregor 32.42.28, 3. Marc Zeepcentrale-Superia 32.43.04, 4. Kas 32.55.50, 5. Peugeot 32.58.50, 6. Miko Mercier 32.59.20, 7. Boul D'Or­Colnago 32.59.28, 8. HE Alarmsystemen 33.11.39, 9. DAF Trucks-Le Jeune z.t., 10. Willora-Piz Buin-Bonanza 33.31.20.

Dagpuntenklassement: 1. Jan Raas 25 pnt., 2. Daniel Willems 20 pnt., 3. Jean-Luc Vandenbroucke 16 pnt., 4. Jos Schipper 14 pnt., 5. Gerrie Verlinden 12 pnt., 6. Etienne van der Helst 10 pnt., 7. Frank Hoste !9 pnt., 8. Piet van Katwijk 8 pnt., 9. Johan van der Meer 7 pnt., 10. Theo Smit 6 pnt.

Algemeen puntenklassement: 1. Jan Raas 45 pnt., 2. Daniel Willems 34 pnt., 3. Gerrie Knetemann 25 pnt., 4. Jean-Luc Vandenbroucke 24 pnt., 5. Theo Smit 18 pnt., 6. Frits Pirard 18 pnt., 7. Piet van Katwijk 17 pnt., 8. Jos Schipper 14 pnt., 9. Fons van Katwijk 14 pnt., 10. Gerrie Verlinden 12 pnt.

Neoprof dagklassement: 1. Daniel Willems 25 pnt., 2. Walter Schoon­jans 20 pnt., 3. Frits Pirard 16 pnt., 4. Gerard Blockx 14 pnt., 5. Pons de Wolf 12 pnt., 6. Patrick Pevenage 10 pnt., 7. Willy Albert 9 pnt., 8. Roger de Cnijf 8 pnt., 9. Graham Jones 7 pnt., 10. Ludo Frijns 6 pnt.

Algemeen neoprofklassement: 1. Daniel Willems 45 pnt., 2. Frits Pirard 41 pnt., 3. Walter Schoonjans 29 pnt., 4. Gerard Blockx 28 pnt., 5. Roger de Cnijf 24 pnt., 6. William Tackaert 15 pnt., 7. Fons de Wolf 14 pnt., 8. Patrick Pevyage 14 pnt., 9. Willy Albert 14 pnt., 10. Ger Mak 14 pnt.

DERDE ETAPPE: 's-HEERENBERG-SITTARD

FEDOR DEN HERTOG SCHITTERDE IN LIMBURG

De ochtend voor de zware etappe door het Limhurgse land in het druilerige 's-Heerenberg begon wat triest, eigenlijk met een soort „staking", al ging het peloton dan ook maar twee minuten te laat weg. Oranje-truidrager Jan Raas vroeg eerst het woord en las een door hemzelf en door Gerrie Knetemann, Hennie Kuiper en Joop Zoetemelk getekende verklaring voor.

De letterlijke tekst, historisch van belang, willen we u niet onthouden.

„Aan NOS Studio Sport.

1. Wij als topcoureurs zijn zeer verontwaardigd over de ne­gatieve inslag van Studio Sport, onder leiding van Uw heren Mart Smeets en Martijn Lindenberg, waar door deze negatieve ultzendingen van de laatste tijd ons beroep in diskrediet wordt gebracht.

2. Tevens delen wij U mede, dat wij onder geen enkele voor­waarde medewerking zullen verlenen aan interviews of andere activiteiten betreffende de aanstaande wereldkam­pioensahappen te Valkenburg, welke onder leiding staan van bovengenoemde heren.

Getekend de renners Zoetemelk, Knetemann, Raas, Kuiper."

Een reactie derhalve op de tv-uitzending daags daarvoor, waarbij de doping-affaire van Joop Zoetemelk aan de orde kwam en de wielersport in een wel heel kwaad daglicht kwam to staan. Goedpraten van dit geval heeft geen zin, de reacties van de renners waren begrijpelijk. Ook de reactie aan het slot van de etappe toen Ronde-directeur Nico de Vries een pers­conferentie belegde loog er niet om. Nico de Vries zei kortweg genoeg van de tv-uitzendingen van Studio Spolnt te hebben. Met de heren Bob Spaak, Martijn Lindenberg en Mart Smeets wenste hij geen contact meer, kortweg de heren worden niet meer toegelaten om tv-opnamen te maken van deze Ronde 1979. Nico de Vries: „De heren hebben Joop Zoetemelk negen minuten op de pijnbank gelegd en uitgezogen alsof het een rechtszaak was. Met de huidige heren aan het bewind zal dit ook in de toekomst zo blijven," aldus Nico de Vries.

Een domper op de start, die even snel verdween, want alsof er geen 223 zware kilometers voor de boeg lagen, als dartele veulens trokken de ervaren profs er meteen op los. Direct in Duitsland kwam de eerste kopgroep tot stand met Bert Oos­terbosch, Aad van den Hoek, Peter Zijerveld, Sjaak Verbrugge, Ludo Delcroix, Etienne van der Helst en Ludo Frijns, het eer­ste gewin was geen kattegespin, snel hadden zij 38 seconden en zelfs trokken ook Patrick Pevenage, Guido van Sweevelt en Pons en Piet van Katwijk er tussen uit. De premie van DM 500 in Kleef trok aan, Ludo Frijns stak hem op zak.

De strijd bleef er in, nieuwe koplopers meldden zich, waarna even over de grens Fedor den Hertog, Henk Lubberding, Roe­lof Groen, Ludo Peeters en de Zwitser Gisiger er bij kwamen. Dertien renners trokken de Peel in en liepen snel van het wandelende peloton weg. Na 46 km in Oploo was de voor­sprong 6 min. In Deurne na 70 km al 8 min. en in Meyel na 80 km zelfs 19 min., maar dat gold dan voor vier renners die op hun beurt weer demareerden: Fedor den Hertog, Bert Oos­terbosch, Roelof Groen en Ludo Frijns waren de durvers, die niet tegen de zware limburgse hellingen, die nog ver in het verschiet lagen, opkeken.

Achter hun ruggen negen man die van verre op achtervolging gingen, maar het grote spel began op de Cauberg. Fedor den Hertog en Bert 0osterbosch sprongen weg. Roelof Groen en Ludo Frijns vielen af. Op het befaamde Keuterberg reed Fe­dor den Hertog plat, duizenden zagen dat aan, maar Fedor kwam terug, de samenwerking bij de negen volgers was zoek, waardoor het peloton op de volgers neerstreek. Alleen Rudi Pevenage en Henk Lubberding gingen nog op jacht, liepen ver weg, waarna Henk Lubberding besloot het kopwerk maar te staken. Het koppel Fedor den Hertog-Bert 0osterbosch ging moeiteloes verder. De groten lieten hen begaan, wetend dat de leiderstrui nauwelijks in gevaar kon komen. Het deed niets af aan deze schitterende etappe, waarin de Belg Ludo Frijns toch weer kans zag bij de twee koplopers te komen, maar op de Hulsberg kreeg hij zijn definitieve klap. Weer lagen Fedor den Hertog en Bert Oosterbosch op kop, maar tegelijkertijd ook kreeg de IJsboerke-man Fedor den Hertog vleugels en begon aan een weergaloze fraaie solo. Op 17 km van de finish had hij al een minuut op Bert Oosterbosch, 11 km voor de meet was de voorsprong al opgelopen tot 2.15 min. Fedor „de verschrikkelijke" was niet meer te stuiten. Op bijna 4 min. volgde Bert Oosterbosch, op de hielen gezeten door Ludo Frijns. Roelof Groen zorgde weer voor HB Alarmsystemen dat er succes was, waarna Daniel Willems onweerstaanbaar de massasprint van het peloton won, op ruim 14 minuten ...

Trieste bijzonderheid, de fraaie zege van Fedor den Hertog bracht hem geen leiderstrui, slechts een 22e plants in het al­gemeen klassement op ruim twee minuten van oranje-truidra­ger Jan Raas.

IJsboerke won het dagploegenklassement en liep weer verder uit op de TI-Raleigh-McGregor-formatie.

Beroepsrenners: 1. Fedor den Hertog (IJsboerke) 223 km in 5.37.26, 2. Bert Oosterbosch 5.41.10, 3. Ludo Frijns 5.42.08, 4. Roelof Groen 5.48.01, 5. Daniel Willems 5.51.44, 6. Joh. v. d. Meer, 7. Dirk Heirweg, 8. Etienne Debeule, 9. Regis Delepine, 10. Gregor Braun, 11. Gerard Blockx, 12. Jean-Iuc Vandenbroucke, 13. Frits Pirard, 14. Ferdi van den Haute, 15. Roger de Cn(jf, 16. Wim de Ruiter, 17. Gerrie van Gerwen, 18. Hennie Kuiper, 19. Anidre Mollet, 20. Sjaak Verbrugge, allen z. t.

Algemeen klassement: 1. Jan Raw (TI-Raleigh-McGregor) 16.48.09, 2. Daniel Willems 16.48.17, 3. Jean-Luc Vandenbroucke 16.48.36, 4. Gerrie Knetemann 16.48.38, 5. Frits Pirard 16.49.12, 6. Ludo Peeters 16.49.17, 7. Aad van den Hoek z.t., 8. Leo van Vliet 16.49.21, 9. Gerrie van Gerwen 16.49.22, 10. Dir Heirweg 16.49.23,

Dagploegenklassement: 1. IJsboerke 17.21.20, 2. TI-Raleigh-McGregor 17.24.57, 3. Boul D'Or-Colnago 17.245.41, 4. HB Alarmsystemen 17.31.33, 5. Peugeot 17.35.12, 6. DAF Trucks-Le Jeune, 7. Marc Zeepcentrale­Superia, 8. Miko Mercier, 9. Kas, 10. Willora-Piz Ruin-Bonanza, allien z.t.

Algemeen ploegenklassement: 1. IJsboerke 50.03.38, 2. TI-Raleigh­McGregor 50.07.245, 3. Marc Zeepcentrale-Superia 50.18.16, 4. Boul D'Or­Colnago 50.25.09, 5. Kas 50.31.02, 6. Peugeot 50.34.02, 7. Miko Mercier 50.34.32, 8. HE Alarmsystemen 50.43.12, 9. DAF Trucks-Le Jeune 50.46.51, 10. Willora-Piz Buin-Bonanza 51.06.12.

Dagpuntenklassement: 1. Fedor den Hertog (IJsboerke) 2'6 pnt., 2. Bert 0osterbosch 20 put., 3. Ludo Frins 16 pnt., 4. Roelof Groen 14 pnt., 5. Daniel Willems 12 pnt., 6. Johan van der Meer 10 pnt., 7. Dirk Heirweg 9 pot., 8. Etienne Debeule 8 pnt., 9. Regis Delepine 7 pnt., 10. Gre~gor. Braun 6 pnt., 11. Gerard Blockx 5 pnt., 12. Jean-Luc Vandenbroucke 4 pot., 13. Frits Pirard 3 pot., 14. Ferldi van den Haute 2 pnt., 15. Roger de Cnijf 1 pnt.

Algemeen puntenklassement: 1. Daniel Willems (IJsboerke) 46 pnt., 2. Jan Raas 45 pnt., 3. Jean-Luc Vandenbroucke 28 pnt., 4. Fedor den Hertog 25 pot., 5. Gerrie Knetemann 25 pnt., 6. Frits Pirard 21 pnt., 7. Bert Oosterbosch 20 pnt., 8. Theo Smit 18 pnt., 9. Johan van der Meer 17 pnt., 10. Piet van Katwijk 17 pnt.,

Neoprof dagklassement: 1. Bert Oosterbosch (TI-Raleigh-McGregor) 25 pnt., 2. Ludo Frins 20 pnt., 3. Daniel Willems 16 pnt., 4. Gerard Blockx 14 put., 5. Frits Pirard 12 pot., 6. Roger de Cnijf 10 pnt., 7. Sjaak Verbrugge 9 pnt., 8. Willy Albert 'S pot., 9. Fons de Wolf 7 pnt., 10. William Tackaert 6 pot., 11. Jo Maas 5 pnt., 12. Peter Zberveld 4 pnt., 13. Ger Mak 3 pnt., 14. Claude Criquielion 2 pnt., 15. Jan van Houwelingen 1 pnt.

Algemeen neoprofklassement. 1. Daniel Willems (IJsboerke) 61 pnt., 2. Frits Pirard 53 pnt., 3. Gerard Blockx 42 pnt., 4. Bert Oosterbosch 34 pnt., 5. Roger de Cn(jf 34 pnt., 6. Walter Schoonjans 29 pnt., 7. Ludo Frijns 27 pnt., 8. Willy Albert 22 pnt., 9. Fons de Wolf 2'.1 pnt., 10. William Tackaert 21 pnt.,

VIERDE ETAPPE: SITTARD-HEESCH

WALTER SCHOONJANS DE GROTE UITBLINKER,

MAAR FERDI VAN DEN HAUTE WON DE ETAPPE

De lustrum-ronde beleefde al voor de start een hoogtepunt. Ministerpresident Dries van Agt was naar Sittard gekomen om het startschot te lossen, snelde tussen de bedrijven door nog even snel langs zijn vrienden van de Tour de France en maakte met hen een praatje, om vervolgens na het startschot enkele kilometers de koers te volgen, waarna hij snel weer moest verdwijnen, andere werkzaamheden vroegen zijn nan­dacht.

Maar nauwelijks had de Premier dat startschot gelost of de eerste uitloper meldde zich al, de 22-jarige neo-prof Walter Schoonjans, notabene de rode lantaarndrager van het peloton. Het peloton liet de Belg rustig begaan, dat was toch geen aanval op de leiderstrui en dat betekende voor Schoonjans alleen maar publiciteit voor zijn ploeg Kas.

Walter Schoanjans was los van het peloton en hoe, in Rooste­ren, na 16 km had hij al 40 sec. In Thorn was de voorsprong opgelopen tot 1.25 min. en alleen Peter Zijerveld ging even in de tegenaanval, maar zag het nutteloze van zijn poging snel in. In de omgeving van Budel had Walter Schoonjans geluk, de bomen van de spoorwegen ploften achter zijn rug neer, maar in Weert na 47 km was zijn voorsprong al opgelopen tot 4.30 min. Het werd 5.10 min., zelfs 6.10 min. Daarna ging het pe­loton zich roeren, er kwamen wat nieuwe vluchters, maar de TI-Raleigh-McGregor-ploeg hield het heft in handen. In Oploo was de voorsprong wat teruggelopen, 5.20 min. op het peloton, maar 4.20 min. op twee vluchters die met de gratie van de hoge heren een ontvluchting mochten ondernemen. Piet en Fons van Katwijk kregen die toestemming, namen ook een minuet winst op hetpeloton, die gewoon genoeg was om in hun geboorteplaats Oploo even hun vrouwtjes te mogen be­groeten. Zij haalden even „het kusje van de lag", lieten zich na die vertroetelingen ook prompt weer inlopen.

Walter Schoonjans ging echter tussen de bedrijven door on­verdroten verder aan het bouwen van zijn voorsprong. Kort voor Esicharen, na 135 km had hij weer een dikke zes minuten voorsprong. Prompt kreeg hij ook een opsteker van Ronde­ directeur Nico de Vries en werd Walter tot de meest elegante renner uitgeroepen. De pers bleef niet achter, hij werd met­een ook de meest strijdlustige renner.

Maar het peloton zat toch niet bij de pakken neer. Op de Maasdijk, na 150 km ging het peloton zich roeren en begon aan een jacht op de koploper. De mannen van Peter Post za­gen het gevaar eindelijk in, met acht man, de hele ploeg, kwamen zij aan de leiding met 16 medevluchters. De 24 vol­gers begonnen aan hun definitieve slag tegen de dappere Wal­ter Schoonjans. Als een computer hadden de mannen van Post berekend hoe de finale moest worden gemaakt. Het peloton was finaal op drift geslagen.

Bij de finish in Heesch, waar nog drie omlopen met in totaal 26 km moesten worden afgelegd was de voorsprong nog maar 1.15 min. op het peloton, dat weer geheel compleet was. De tragiek volgde. Walter Schoonjans had bij het luiden van de bel nog maar 18 seconden op zijn belagers en wat iedereen al zo lang had verwacht, hij werd overstoken door al zijn mak­kers. Maar liefst 205 km had de Belg op kop gereden, voor niets, nou ja, hij had een geweldige naam gemaakt en in ieder geval fleur en kleur aan deze etappe gegeven.

Ferdi van deny Haute was het tenslotte die uitgerust in het peloton op fraaie wijze wist te winnen, gevolgd door Johan van der Meer en Piet van Katwijk. In het algemeen klasse­ment veranderde helemaal niets, Jan Raas behield heel ge­makkelijk zijn oranje leiderstrui.

Beroepsrenners: 1. Ferdi van den Haute (Marc Zeepcentrale-Superia) 195 km in 4.41.24, 2. Johan van der Meer 4.41.30, 3. Piet van Katwijk 4.41.32, 4. Roger de Cnijf 4.41.35, 5. Bert Oosterbosch, 6. Daniel Willems, 7. Gerrie van Gerwen, 8. Cees Priem, 9. Frank Hoste, 10. Frits Pirard, 11. Theo Smit, 12. Adrie van Houwelingen, 13. Gerard Blockx, 14. Ludo Frijns, 15. Walter Dalgal, 16. Jan Raas, 17. Etienne Debeule, 18. Jean­Luc Vandenbroucke, 19. Frank van Impe, 20. Willy Albert, allen z.t.

Algemeen klassement: 1. Jan Raas (TI-Raleigh-McGregor) 21.29.44, 2. Daniel Willems 21.29.52, 3. Jean-Luc Vandenbroucke 21.30.11. 4. Gerrie Knetemann 21.30.13, 5. Frits Pirard 21.30.47, 6. Aad van den Hoek 21.30.52, 7. Ludo Peeters z.t., 8. Leo van Vliet 21.30.56, 9. Gerrie van Gerwen 21.30.57, 10. Dirk Heirweg 21.30.58,

Dagploegenklassement: 1. Marc Zeepcentrale-Superia 14.04.44, 2. TI­Raleigh-McGregor 14.04.45, 3. Boul d'Or-Colnago, 4. HB Alarmsystemen, 5. Kas, 6. Mike Mercier, 7. IJsboerke, 8. DAF Trucks-Le Jeune, 9. Peugeot, 10. Willora-Piz Buin-Bonanza, allen z.t.

Algemeen ploegenklassement: 1. IJsboerke 64.08.23, 2. TI-Raleigh­

McGregor 64.12.10, 3. Marc Zeepcentrale-Superia 64.23.00, 4. Bout D'Or­Colnago 64.29.54, 5. Kas 64.35.47, 6. Peugeot 64.38.47, 7. Mike Mercier 64.39.17, 8. HB Alarmsystemen 64.47.57, 9. DAF Trucks-Le Jeune 64.51.36, 10. Willora-Piz Buin-Bonanza 65.10.57.

Dagpuntenklassement: 1. F. v. d. Haute (Marc Zeepcentrale Superia) 25 pnt., 2. Johan van der Meer 20 pnt., 3. Piet van Katwijk 16 pnt., 4. Roger de Cnijf 14 put., 5. Bert Oosterbosch 12 pot., 6. Daniel Willems 10 pnt., 7. Gerrie van Gerwen 9 pnt., 8. Cees Priem 8 pnt., 9. Frank Hoste 7 put., 10. Frits Pirard 6 pnt., 11. Theo Smit 5 pnt., 12. Adrie van Houwelingen 4 pnt., 13. Gerard Blockx 3 put., 14. Ludo Frijns 2 pnt., 15. Walter Dalgal 1 put.

Algemeen puntenklassement: 1. Daniel Willems (IJsboerke) 56 pnt., 2. Jan Raas 45 put., 3. Johan van der Meer 37 pnt., 4. Piet van Katwijk 33 Put., 5. Bert Oosterbosch 32 pnt., 6. Jean-Luc Vandenbroucke 28 pnt., 7. Ferdi van den Haute 27 pnt., 8. Frits Pirard 27 pnt., 9. Gerrie Knetemann 25 pnt., 10. Fedor den Hertog 25 pnt.,

Neoprof dagklassement: 1. Roger de Cnijf (Soul D'Or-Colnago) 25 pnt., 2. Bert Oosterbosch 20 pnt., 3. Daniel Willems 16 pnt., 4. Frits Pirard 14 pnt., 5. Gerard Blockx 12 pnt., 6. Ludo Frijns 10, pnt., 7. Willy Albert 9 pnt., 8. Sjaak Verbrugge 8 pnt., 9. Jo Maas 7 pnt., 10. Fons de Wolf 6 pnt., 11. Patrick Pevenage 5 pnt., 12. Claude Criquielion 4 pnt., 13. Ger Mak 3 pnt., 14. Walter Schoonjans 2 pnt., 15. Jan van Houwelingen 1 pnt.

Algemeen neoprofklassement: 1. Daniel Willems (IJsboerke) 77 pnt., 2. Frits, Pirard 67 pnt., 3. Roger de Cnijf 59 pnt., 4. Bert Oosterbosch 54 pnt., 5. Gerard Blockx 54 pnt., 6. Ludo Frllns 37 put., 7. Willy Albert 31 pnt., 8. Walter Schoonjans 31 pnt., 9. Fons de Wolf 27 pnt., 10. Sjaak Verbrugge 26 pnt.,

VIJFDE ETAPPE: HEESCH-BEEKSE BERGEN

JOOP ZOETEMELK SLAAT ZIJN SLAG

Ook kort na de start in Heesch, op weg voor de kortste etappe van de Ronde over 82.5 km, naar de Beekse Bergen, had het er alle sehijn van dat al meteen een nieuwe solist de aandacht ging vragen. Want al in de eerste kilometer kwam Hennie Kuiper alleen op kop, maar nu was het welletjes, de mannen van Peter Post wensten de koers te controleren.

Ook Gerry Verlinden ondervond dat, terwijl pers-coordinator Ger Rous tot de grootste play-boy charmeur van de Ronde werd benoemd. Het tempo lag intussen zo hoog, dat er niet aan ontsnappingen viel te denken. Het was ook vooral Joop Zoetemelk die daarvoor zorgde en dat stemde tot nadenken. Zou Joop dan toch zijn kans wagen? Giovanni Jimenez mocht 20 sec. nemen, waarna Nico de Vries in de geldbuidel tastte en alle ploegen f 250,- schonk voor hun strijdlust. Wat later kreeg de ploeg van Willora-Piz Buin-Bonanza er nog eens een speciale premie van f 500,- bij. De Zwitsers hadden tot dan nog geen gulden aan prijzengeld verdiend ... Maar uit er­kenning voor de inzet kregen ze toch nog wat zakgeld. De strijd ging verder. Hennie Kuiper probeerde het andenmaal, maar kreeg Bert Oosterbosch mee. Adri van Houwelingen wilde alleen door Den Bosch, waar het ontzettend druk was, maar niemand kreeg kans.Roelof Groen, Bert Oosterbosch de Belgische kampioen Gerry Verlinden gingen er tussen uit, namen zelfs een halve minuut. Maar nu sleurde Hennie Kuiper het peloton er weer bij. Zo hard ging het dat men Udenhout passeerde met een voor­sprong van 10 minuten op het tijdschema. Dat moest een massasprint worden, maar zover kwam het net niet. Toen het peloton door een haag van toeschouwers Tilburg nam, viel er dan toch onverwachts een beslissing. Twaalf renners ontsnap­ten en van de favoriete ploegen waren er maar twee renners bij. Bert Oasterbosch van TI-Raleigh-McGregor en Gerry Ver­linden van IJsboerke. Verder van HB Hans Langerijs en Wim de Ruiter. DAF Trucks-Lejeune met William Tackaert. Marc­Zeepcentrale met good-old Herman van Springel en Jos Schip­per. Kas met Walter Dalgal en Etienne van der Helst, zowaar een Zwitser Josef Wehrli en tenslotte Miko-Mercier met de Zweed Sven-Ake Nilsson en onze eigen zoveel besproken Joop Zoetemelk. En weer werd het een sprankelende finale.

Joop Zoetemolk demareerde, werd teruggepakt, Gerry Verlin­den sprong weg, werd teruggepakt, samen kwamen zij tot 50 meter, Bert Oosterbosch zorgde weer voor aanslulting, Jos Schipper joeg hard achter de kopmannen, maar intussen lag het peloton op 47 seconden. Maar eenmaal bij de Beekse Bergen demareerde Joop Zoetemelk, opnieuw, kwam los en joeg door om met twee seconden voorsprong juichend over de finish te gaan, achtervolg door Etienne van der Helst en Her­man van Springel.

Joop Zoetemelk had zijn revanche, was alle kritiek tegen hem de laatste dagen geuit, ineens vergeten, vond zichzelf terug en zei simpel: „Ik heb ondanks alles laten zien dat de vorm er nog steeds is." Chris Delbressine vertolkte dit het best: „Wat alle publiciteit ook betreft, jij blijft de man van het Neder­landse publiek." Het stormachtige applaus moet Joop erg goed hebben gedaan. Goed voor de moraal.

Beroepsrenners. 1. Joop Zoetemelk (Mike Mercier) 82.5 km in 1.40.03, 2. Etienne van der Helst 1.40.10, 3. Herman van Springel 1.40.14, 4. Hans Langeriis 1.40.17, 5. Sven-Aake Nilsson z.t., 6. Bert Oosterbosch 1.40.26, 7. Walter Dalgal, 8. Gerrie Verlinden, 9. Jos Schipper, 10. Josef Wehrli, 11. William Tackaert, 12. Wim de Ruiter, allen z.t.. 13. Jan Raas 1.40.36, 14. Daniel Willems, 15. Jan Aling, 16. Gerrie van Gerwen, 17. Gary Wiggins, 18. Piet van Katwijk, 19. Gerard Blockx, 20. Walter Schoonjans, allen z.t.

Algemeen klassement: 1. Jan Raas (TI-Raleigh-McGregor) 23.10.20, 2. Daniel Wil~lems 23.10.28, 3. Jean-Luc Vandenbroucke 23.10.47, 4. Gerrie Knetemann 23.10.49. 5. Frits Pirard 23.11.23, 6. Walter Dalgal 23.11.26, 7. Ludo Peeters 23.11.28, 8. Aad van den Hoek z.t., 9. Leo van Vliet 23.11.32, 10. Gerrie van Gerwen 23.11.33,

Dagploegenklassement: 1. Miko Mercier 5.01.06, 2. Kas 5.01.17, 3. Marc Zeepcentrale-Superia 5.01.19, 4. HB Alarmsystemen z.t., 5. TI-Raleigh­McGregor 5.01.38, 6. IJsboerke z.t., 7. Willora-Piz Buin-Bonanza z.t., 8. DAF Trucks-Le Jeune z.t., 9. Boul D'Or-Colnago 5.01.48, 10. Peugeot z.t.

Algemeen ploegenklassement: 1. IJsboerke 69.10.01, 2. TI-Raleigh­McGregor 69.13.48, 3. Marc Zeepcentrale-Superia 69.24.19, 4. Boul D'Or­Colnago 69.31.42, 5. Kas 69.37.04, 6. Miko Mercier 69.40.23, 7. Peugeot 69.40.35, 8. HE Alarmsystemen 69.49.16, 9. DAF Trucks-Le Jeune 69.53.14, 10. Willora-Piz Buin-Bonanza 70.12.35.

TI-RALEIGH-MCGREGOR OPPERMACHTIG IN SCHITTERENDE TIJDRIT FINALE

De spanning was te snijden bij de grote finale in de Beekse Bergen, ook al was het ploegenklassement beslist. IJsboerke had bijua 4 minuten voorsprong op de TI-Raleigh-MeGregor­ploeg, maar in het individuele klassement was er nog van alles mogelijk. Jan Raas was nog steeds de leider, maar had slechts 8 seconden op zijn grootste concurrent Daniel Willems, 27 seconden op Jean-Luc Vandenbroucke en 29 seconden op Gerrio Knetemann. De twee Belgen konden het hem dus nog erg moeilijk maken. Een lek bandje of een mindere tijdrit kon beslissend zijn voor de oranjetrui, omdat de tijdrit ook mee­telde voor het individuele klassement. Een goede vondst.

Maar gevaar zat er niet in het eerste trio, van wie DAF Trucks Lejeune de snelste was met 26.20 min. over de 23 km. HB Alarmsystemen kwam tot 27.10 min., maar had de pech dat Peter Zijerveld en Ger Mak moesten afhaken. Hun tijd was uiteindelijk goed genoeg voor de voorlaatste plaats, met daarachter de vier Zwitsers met een tijd van 28.31 min.

Het gevaar zat voor de ploegenklassering meer in de tweede groep, waarin Joop Zoetemelk en Frits Pirard Miko-Mercier naar 25.58 min. trokken. Kas met 26.27 min. en Peugeot voor­al, ondanks Hennie Kuiper, slechts met 26.52 min. faalde finaal. De grote eerste klap viel toen Boule d'Or-Colnago er een verschrikkelijke snelle tijd uithaalde met 25.25 min. en de Marc-Zeepcentrale-Superia tot 26.02 min. kwam. Het maakte Peter Post hypernerveus, driftig schreef hij zijn tijden op. „Ongelooflijk," zei Peter, “we moeten tot het uiterste gaan tegen IJsboerke, anders gaat de individuele klassering er aan." Peter had zijn mannen daarvan doordrongen. Gerrie Knete­mann, Jan Raas, Piet van Katwijk, Henk Lubberding, Leo van Vliet, Bert Oosterbosch, Aad van den Hoek en Cees Priem wisten het, zij moesten tot het uiterste gaan, om de trui voor Jan Raas te behouden.

Dat bleek al bij de eerste doorkomst, TI-Raleigh-McGregor kwam tot 4.57 min., de snelste ronde tot dan en IJsboerke bleef exact 10 seconden achter. Peter joeg zijn mannen op, met een gemiddelde van dik 58 km per uur kwamen zij tot een on­gelooflijke prestatie, de totaaltijd werd 24.40 min., een wer­kelijlk schitterende zege. IJsboerke bleef met 25.37 min. ver achter en werd zelfs royaal door Boule d'Or-Colnago gepas­seerd, maar wat veel erger was, nou ja erg, laten we zeggen veel mooier, was het verloop voor het individuele klassement. Gerrie Knetemann drong op naar de tweede plaats, waardoor Daniel Willems naar de derde plaats zakte en om het over­wicht nog eens extra gestalte te geven, Aad van den Hoek, Leo van Vliet, Piet van Katwijk en Cees Priem volgden daar­op. Het overwicht van TI-Raleigh-McGregor was weer com­pleet.

Maar met ere mag ook vermeld worden de prestatie van Ger­rie van Gerwen, als gastrenner bij Boule d'Or-Colnago werd hij fraai achtste. De leider van het Spar-klassement had het niet beter kunnen doen en Jean-Luc Vandenbroucke zakte zo maar van de derde naar de 14e plaats. Wat zo'n tijdrit al niet teweeg kan brengen. Overigens een schitterende finale van een prachtige Ronde.BRON: HANS VAN DE KAMP

Dagploegenklassement: 1. TI-Raleigh-McGregor 23 km in 24.40 min., 2. Boul D'Or-Colnago 25.25 min., 3. IJsboerke 2'5.37 min., 4. Miko Mercier 25.58 min., 5. Marc Zeepcentrale-Superia 26.02 min., 6. DAF Trucks-Le Jeune 26.20 min., 7. Kas 26.27 min., 8. Peugot 26.52 min., 9. HB Alarmsystemen 27.10 min., 10. Willora-Piz Buin-Bonanza 28.31 min.

EINDKLASSEMENTEN

Ploegen: 1. IJsboerke 69.35.38, 2. TI-Raleigh-McGregor 69.38.28, 3. Marc Zeepcentrale-Superia 69.50.21, 4. Boul D'Or-Colnago 69.57.07, 5. Kas 70.03.31, 6. Miko Mercier 70.06.21, 7. Peugeot 70.07.27, 8. HE Alarm­systemen 70.16.26, 9. DAF Trucks-Le Jeune 70.19.34, 10. Willora-Piz Buin-Bonanza 70.41.06.

Algemeen: 1. Jan Raas (TI-Raleigh-McGregor 23.35.00, 2. Gerrie Knetemann 23.35.29, 3. Daniel Willems 23.86.05, 4. Aad van den Hoek 23.36.08, 5. Leo van Vliet 23.36.12, 6. Piet van Katwijk 23.36.15, 7. Cees Priem 23.36.17, 8. Gerrie van Gerwen 23.36.58, 9. Roger de Cnijf 23.37.05, 10. Ludo Peeters z.t., 11. Ludo Delcroix 23.37.14, 12. Frits Pirard 23.37.21, 13. Daniel Gisiger 23.37.31, 14. Jean-Luc Vandenbroucke 23.37.39, 15. Frank Hoste 3.37.42 16. Walter Dalgal 23.37.53, 17. Dirk Heirweg 23.37.54, 18. Etienne Debeule 23.38.02, 19. Fedor den Hertog 23.38.41, 20. Theo Smit 213.38.52, 21. Jan Aling 23.39.14, 22. Fons van Katwijik 23.40.38, 23. Bert Oosterbosch 23.41.10, 24. Ludo FrUns 23.49.43, 25. Gerard Blockx 23.50.12, 26. Hans Langerbs 23.50.36, 27. Roelof Groen 23.50.56, 28. Henk Lubberding 23.51.58, 29. Gerrie Verlinden 23.52.18, 30. Joop Zoetemelk 23.52.43, 31. Fons de Wolf 2'3.52.44, 32. Adrie van Houwelingen 23.52.50, 33. Jos Schipper 23.52.52, 34. Herman van Springel 23.53.01, 35. Sven-Aake Nilsson 23.53.04, 36. Ferdi van den Haute 23:53.06, 37. Etienne van der Helst 23.53.17, 38. Barry Hoban 23.53.33, 39. Jo Maas 23.53.43, 40. Jan van Houwelingen 23.53.45, 41. Eddy Schepers 23.53.49, 42. Giovanni Jimenez z.t., 43. Sjaak Verbrugge 23.53.55, 44. Claude Criquielion 23.54.07, 45. Hu;bert Math,is 23.54.08, 4$. Frank van Impe 23.64.11, 47. William Tackaert 23.54.12, 48. Hennie Kuiper 23.54.15, 49. Josk Decauwer 23.54.22, 50. Carlos Cuyle 23.54.23, 51. Wim de Ruiter 23.54.24, 52. Johan van der Meer 2'3.54.25, 53. Patrick Pevenage 23.54.34, 54. Regis Delepine 23.54.37, 55. Ko Moritz 23.54.40, 56. Marcel Tinazzi 23.54.52, 57. Josef Wehrli 23.55.48, 58. Thierry Rolle 23.55.56, 59. Godi Schumtz 23.56.03, 60. Rudi Pevenage 23.57.12, 61. Gary Wiggins 23.58.40, 62. Ger Mak 24.00.05, 63. Fridolin Keller 24.00.08, 64. Peter Ziierveld 24.00.25, 65. Willy Albert 24.02.52, 66. Walter Schoonjans 24.10.38.

Algemeen neoprof: 1. Daniel Willems (IJs­boerke) 93 pnt., 2. Bert Oosterbosch 79 pnt., 3. Frits Pirard 77 pnt., 4. Gerard Blockx 68 put., 5. Ro­ger de Cnijf 68 pnt., 6. Walter Schoonjans 43 pnt., 7. Ludo Frijns 42 pmt., 8. William Tackaert 41 put., 9. Willy Albert 35 pmt., 10. Sjaak Verbrugge 29 pnt., 11. Fens de Wolf 29 pnt., 12. Ger Mak 28 pnt., 13. Pa­trick Pevenage 19 pnt., 14. Peter Zijer­veld 16 pnt., 15. Jo Maas 13 pnt., 16. Jan van Houwelingen 11 pnt., 17. Claude Cri­quielion 6 pnt.

Algemeen punten: 1. Daniel Willems (IJs­boerke) 58 pnt., 2. Jan Raas 48 pnt., 3. Bert Oosterbosch 42 pnt., 4. Johan van der Meer 37 Pnt., 5. Piet van Katwtik 33 pnt., 6. Etienne van der Helst 30 pnt., 7. Jean­-Luc Vandenbroucke 28 pnt., 8. Frits Pi­rard 27 pnt., 9. Ferdi van den Hautte 27 pnt., 10. Joop Zoete­melk 25 pnt., 11. Ger­rie Knetemann 2'5 pnt., 12. Fedor den Hertog 25 pnt., 13. Theo Smit 23 put., 14. Jos Schipper 21 put., 15. Gerrie Ver­linden 20 pnt., 16. Lu­do Frijns 18 pnt., 17. Herman van Springel 16 pnt., 18. Walter Dalgal 16 pnt., 19. Frank Hoste 16 put., 20. Roger de Cnijf 16 pnt., 21. Hans Lange­rijs 14 pnt., 22. Gerrie van Gerwen 14 pnt., 23. Fons van Katwijk 14 pnt.

 

RONDE VAN NOORD-HOLLAND (27 april t/m 29 april).1979

BOEIEND WIELERGEVECHT, MAAR LANG GEEN "COMPLEET" PROTON

THEO DE ROOY BEWIJST

ZIJN WAARDE ALS RONDERENNER

Ook de vijfde Noordhollandse driedaagse zit er weer op. Uiterst tevreden zijn de nijvere lieden van de organiserende ZWC DTS begonnen aan de viering van Koninginnedag. Want opnieuw noemden zij hun evenement “geslaagd". En wie let op het (dat zeker) uiterst aantrekkelijke koersverloop en kijkt naar de naam van de (bijzonder sterke) winnaar, Theo de Rooy, kan Toon van Lachterop en zijn mensen niet anders dan gelijk ge­ven. Want, veel meer dan de laatste twee jaren, bood - wat dan toch behoort te zijn - een van de ideale gelegenheden om de formatie te testen voor het belangrijkste nationale wieler­gebeuren bij de amateurs, Olympia's Ronde van Nederland, echte wielersport. De strijd was bijna ongekend boeiend. De ontknoping uiterst onverwacht.

Maar wie wat kritischer oplette zag - behalve  het verre van uitstekende werk dat de jury afleverde - ook dat de Ronde van Noord-Holland toch weer niet die inschrijving had, die een dergelijk spektakel eigenlijk verdient. Van de 23 gastrenners­verenigingen, bleven er 13 thuis. Tien groepen zetten in Zaan­dam aan, aangevuld met drie gesponsorde clubteams. En dat is voor de Driedaagse toch in feite maar een bescheiden pelo­tonnetje. Er ontbrak voorts nogal wat “kwaliteit". De lange reeks klassiekers (of wat daar al voor doorgaat) heeft de cou­reurs minder gretig gemaakt. Bovendien begon, ongeveer gelijk met Noord-Holland, een aantal buitenlandse rittenkoersen. En dat betekende onder meer dat de op Noordhollandse wegen an­ders zo schitterende ploeg van Jan van Erp nu, na een zo goed begin in de proloog, wat verloren rondreed. De ouderen, Van der Kruijs en Van Leeuwen, konden het met Van de Poel (die overigens met de dag verbeterde), Oosterhof, de Brit Jones en een nog lang niet van zijn ziekte herstelde Bart van Est, niet maken. Het zal duidelijk zijn dat over enkele weken de Olym­pia's Ronde renners als Bierings, Moons, Broers (en militair Koppert) - die nu in de Italiaanse Giro delle Regione fietsten - hard nodig zijn om het geschonden blazoen wat op te poet­sen.

Andere ploegen misten (door de Franse Ruban Granitier Bre­ton) slechts enkele „toppers". De absentie van Plugers en Da­men bij Driessen Stoffen-Optilon, Van Peer en Bongers bij Union en Van Meer bij Gazelle werd echter niet zo duidelijk gevoeld. Jammer was ook dat Batavus met een “tweede keus" kwam en dat - om er maar een paar te noemen - cou­coureurs als Schur, Snoeijink, Versluis, Van Tilborgh zich niet in het gevecht konden mengen. Dat had het allemaal wat com­pleter gemaakt. Had de huidige krachtsverhoudingen zoveel juister weergegeven.

Want omdat Jan van Erp te zwak was, ging het (al pikte Union toch de ploegprijs mee) in Noord-Holland nu slechts tussen drie teams: die van Gazelle, Amstel en Driessen. Waar­bij Gazelle de hoofdprijs naar zich toe haalde. Driessen een rit­zege en het puntensucces (Mutsaars) overhield en Amstel Bier, vanuit een fraaie uitgangspositie, toch niet meer restte dan de troostprijs, die de tweede plaats van Hassink was.

Want kampioen Jos Lammertink boog in de laatste rit voor het front van de troepen van Ben van Erp, die daarbij de renners van Henk Stevens en Wicher Vlot als bondgenoten had. De belangen waren immers, toen Lammertink de slag miste, gelijk. Het “scherm" dat de (met ook nog eens Jacques van Meer) in Olympia's Ronde te duchten equipe (ervaren Peer Maas, Ad Prinsen en jongeren Dries Klein en Gino Ammerlaan) optrok achter de coupe van Theo de Rooy, betekende voor de mannen van Krott (alleen Hassink was mee) een nederlaag.

De Rooy greep zijn eerste grote nationale uitslag. De 22-jarige wereldkampioen der studenten (sept. 1978 in Bornem) be­haalde zijn belangrijkste resultaten immers tot dusverre over de grens. Hij schitterde vorig jaar niet alleen op de Nurburg­ring (waar De Rooy op 200 meter van de streep door een spur­tende greep van de regenboogtrui werd afgehouden), maar vooral ook in het meerdaagse werk. In de Rheinland Pfalz Rundfahrt en zeker ook in de Ronde van Slowakije, die hij beide won. Met achter zich de betere Oosteuropeanen.

Die De Rooy tobde zich in Nederland vaak af in vergeefse vluchten. Putte zich uit in niet lonend solowerk (bijvoorbeeld nog in Mergelland). Maar kreeg nu toch wat hem toekwam, de huldiging als winnaar in Zaandam door ronde-miss Willy Kwantes. Winst die hem eigenlijk zelf verbaasde. „Want," lichtte de Utrechtse student (wonend in het Drenthse Erica) toe, “echt veel trainen doe ik nog niet. Dit jaar-is mijn studie het belangrijkst. Ik zit net midden in de examenperiode. Daar­om is er van fietsen niet zoveel gekomen."

Toch ontbreekt Theo de Rooy straks zeker niet in Olympia's Ronde en (later) tijdens de WK-strijd in Limburg. En ook daar­in is de Gazelle-rijder, die zeker tot en met de Olympische Spelen van Moskou amateur blijft, een kanshebber. Ondanks zijn lang niet ideale voorbereiding ...

PROLOOG - PLOEGENTIJDRIT ZAANDAM (20 km)

Een ouderwets begin voor de ploeg van Jan van Erp. De paarse brigade maakte de snelste tijd en nam daarmee toch een beetje revanche voor de nederlaag in Bladel tijdens het Merkenkam­pioenschap. Want de mannen van Ben van Erp, die van Gazelle dus, kwamen ruim een seconde te kort. Driessen reed naar de derde plaats. Amstel stelde zich in dit gezelschap vooralsnog bescheiden op. Bart van Est, twee jaar eerder eindwinnaar van de Ronde, vertrok 's middags in de leiderstrui.

De uitslag: 1. Jan van Erp. Tegels 20 km in 23.48.84 min. (m. bon.) (moyenne 48,359), 2. Gazelle-Campagnolo 24.20.044 (m. bon.), 3. Dries­sen-Optilon Steffen 24.44.41 (m. bon.), 4. Union Fietsen 245.19.99, 5. Nat. Militaire Ploeg 25.37.22, 6. Batavus 25.40.58, 7. Bleeker-Finken­sieper-Slikker 25.57.67, 8. Bossche Staalbouw-Eurochemie-Jan Boeyen 25.59.29, 9. Amsted Bier 26.21.92, 10. Nishiki-De Bruin 26.24.71, 11. D. Slecht-Kennemerland 26.25.75, 12. Bridgestone-Blue de Nil 26.39.35, 13. ASC Olympia-Music Service 2'6.40.03.

EERSTE ETAPPE - ZAANDAM-ALKMAAR (144.5 km)

Na het geneutraliseerde deel, dwars door de binnenstad van Zaandam, brak het peloton al spoedig in brokken. Langs het Noordzeekanaal, richting Beverwijk, ontstond een kopgroep met Hassink, Lammertink, Schipper, Hogervorst, Mutsaars, Van der Kruijs, Koot, Maas, Prinsen, Huveneers en Van der Weide. Daarbij sloten al snel tien anderen aan: Takens, IJzen­doorn, Keijzer, Franken, Piet van Leeuwen, Van de Poel, Jones, Haller, Jonkers en Dick Groen. Maar de mannen, die door een valpartij (Ad Wijnands en Dries Klein) wat achterop waren geraakt, gaven niet snel op. Bij het verlaten van Beverwijk (25 km) was het spel weer bijeen.

Om in Zuid-Schermer, opnieuw na een buiteling (De Rooy en Feiken), nog eens te breken. Zesentwintig man waren daar „weg". Het leek meteen de goede trein, die Theo Hogervorst (Bossiche Staalbouw) al snel moest laten gaan. Een lekke band wierp de man uit Pijnacker terug. Maar de anderen gingen door. Drie Amstel-renners (Hassink, Lammertink en Wij­nands), twee van Batavus (Bert van de Broek en Schipper), Dick Groen namens Bleeker-Finkensieper-Slikker, liefst vier coureurs van Driessen-Optilon (Rene van de Broek, Polak, Mutsaars en Weber), ook al een kwartet van Jan van Erp (Van der Kruijs, Van Leeuwen, Van Est en Jones), drie man van Gazelle (Maas, Prinsen en Ammerlaan), Ruud Haller van Slecht-Kennemerland, Jan Jonkers en Mario van Vlimmeren namens Union, Wim Jansen van Nishiki-De Bruin, Olympianen Huveneers en Burmeister en militair Dick van Egmond.

Het tempo lag op de smalle slingerende polderwegen hoog. Erg hoog. In de wind losten de zwakkeren. En daarbij hoorde look trotse Bart van Est. Een van de renners uit Wagtmans gouden Duitsland-team, maar nu - na een ziekte aan de lever - geen schaduw van de zo fraai ogende stylist die Bartje kon zijn. Beter dan wie ook begreep de Dinteloordse amateur dat zelf. Hij heeft voor de grote evenementen van dit seizoen nog een lange weg te gaan. Noord-Holland paste daar niet in. Daarom verliet Van Est later, 30 km voor Alkmaar, ook de race. De groene truidrager stapte in de bezemwagen, Hopend op betere tijden ...

Ook Jones, Jansen, Burmeister, Bert van de Broek, Van Vlim­meren, Haller en Jonkers (draaide nog niet zo fameus) moesten eraan geloven. De schifting duurde vol De beslissing zou zijn gevallen. Maar zie: het gat van 30 seconden werd toch weer gedicht. Van achteruit rukten twee waaiers op. En op­nieuw kwam het tot een hergroepering. Waaraan De Rooy en Rene Kos en later Arie Hassink wat probeerden te doen. Has­sink kreeg (weer De Rooy) en Van der Kruijs mee. Maar ook dat trio mocht niet vertrekken. Nog meer mannen boden zich in de spits aan. Maar op de smalle Groote Sloot (kilometers lang rechtuit langs het water) kon die situatie niet zo blijven. Daar reed dan toch eindelijk de goede waaier weg. Met het Amstel-duo Hassink en Lammertink, met drie Driessen-pionnen (Mutsaars, Koot en Van de Broek), met als enige Jan van Erp-vertegenwoordiger Piet van der Kruijs, met vier Gazelle­rijders (Ammerlaan, Maas, Prinsen en De Rooy), Huveneers (toch weer erbij die rappe Amsterdammer) en Van der Weide (Olympia-Music Service) en even ook met Kennemerlands Ruud Haller, die echter bij een botsing met Lammertink de minst stuurvaste van de twee bleek. De Alkmaarder vond, dat de kampioen daarbij hem met fiets en al van de weg sloeg. Ploegleider Prikkel diende later ook een protest in, maar de„lezingen" over het incident verschilden nogal. Lammertink kwam eraf met een tientje boette.

Twaalf renners in de finale dus. Al speelde Ammerlaan (,,Bar­stende pijn in mijn hoofd. Ik denk dat ik kou heb gevat") geen rol van betekenis. Hij moest er bij Krabbendam (132 km) dan ook af. Daar ongeveer leidde Hans Koot de ontknoping in. Ter­wijl ploegleider Henk Stevens nauwellijks was bekomen van de schrik van een aanrijding met de wagen van wedstrijdleider Klip (Stevens: ,Ik moest ineens vol remmen voor een Olympia­renner - Burmeister - die vlak voor de wagen viel. Doe ik dat niet, dan rijd ik hem morsdood. Toen klapte de jurywagen achterop. Mijn mecanicien Tony Barten vloog door de schok met het hoofd tegen de voorruit en moest naar een ziekenhuis om de wond te laten hechten" ), zette Koot de val voor de con­currentie wijd open. Mutsaars later grijnzend: „Hij liet een gaatje vallen, waardoor Van de Broek en ik ineens weg waren. Alleen Peer Maas reageerde nog. De rest was gezien.")

Het trio beet zich immers vast in de winst van nauwelijks tien seconden. Met Maas als “pleister", want de Brablander kon natuurlijik geen meter kopwerk verzetten, met zoveel ploeg­makkers kort achter zich. Logisch dus dat de toch al rappere boekhouder uit Huybergen in de laatste meters de winst in de etappe (en de leiderstrui) naar zich toe haalde. Al was Maas er niet echt gelukkig mee. „In de tijdrit kan ik die voorsprong toch niet vasthouden. Daarin verlies ik veel te veel. Nee, in feite is mijn winst voor de Gazelle-ploeg een nederlaag.")

De 28-jarige routinier (Maas boekte, inclusief de Omloop van de Braakman, alweer zijn vijfde seizoenzege) in de trui was voor Mutsaars geen reden om minder tevreden te zijn. Zeker ook omdat hij zo'n veertig kilometer lang met een slepend ach­terwiel had gereden. Mutsaars: „Ik heb de kabel er wel af­gehaald, maar het wiel bleef tegen de blokjes lopen. Toch lukte ons plan prima. Die paar seconden kunnen belangrijk zijn. En vergeet de bonificatie niet."

Voor De Rooy (op 24 seconden van Mutsaars), Hassink en Lammertink, die zich met Koot en Van de Weide nog los­ maakten van de anderen, was er de tweede dag al wet recht te zetten ...

Amateurs: 1. P. Maas (Gazelle) 144.5 km in 3.31.59' uur (bon. 15 sec.), 2. H. Mutsaars (Driessen) 3'.32'.07 (bon. 10 sec.), 3. R. v. d. Broek (Driessen) 3.32.12 (ban, 5 sec.), 4. Th. de Rooy (Gazelle) 3.32.31, 5. A. Hassink (Amstel) 3.32.31, 6. H. Koot (Dries'sen) 3.32.31, 7. J. v. d. Weide (Olympia-Music Service) 3.32.31, 8. J. Lammertink (Amstel) 3.32.31, 9. B. Huveneers (Olympia-Music Service) 3.32.39, 10. A. Prin­sen (Gazelle) 3.32.39, 11. P. v. d. Kruijs (Van Erp) 3.32.39, 12. J. Feiken (Union) 3.32.54, 13. W. van Dongen (Union) 3.32.54, 14. D. Klein (Gazelle) 3.32.54, 15. A. v. d. Poel (Van Erp) 3.32.54, 16. T. de Groot (Nisihiki) 3.32.54, 17. J. van Hooijdonk (Bridgestone) 3.32.54, 18. J. Weber (Driessen) 3.32.54, 19. R. Haller (D. Slecht) 3.32.54, 20. Th. Hogervorst (Bossche Staalbouw) 3.32.54.

Dagploegenklassement: 1. Driessen-Optilon 10.37.05, 2. Gazelle-Cam­pagnolo 10.37.24, 3. Union Fietsen 10.38.49, 4. Jan van Erp Tegels 10.39.45, 5. Amstel Bier 10.40.26, 6. Batavus 10.41.18, 7. Bridgestone­Blue de Nil 10.42.30 (30 pat.), 8. D. Slecht-BRC Kennemerland 10.42.30 (95 put.), 9. Sleeker-Finkensieper-Slikker 10.42.36, 10. ASC Olympia­Music Service 10.43.57, 11. Nationale Militaire Wielerploeg 10.47.11, 12. Nishiki-De Bruin 10.52.48, 13. Bossche Staalbouw-Eurochemie-Jan Boeyen 10.59.00.

TWEEDE ETAPPE – ALKMAAR-DEN HELDER (181 KM)

Donkere wolken. Stromende regen. Glibberige polderwegen en verraderlijke bermen, waarin later dan ook de meerijdende hoogwerker vastraakte. De tweede etappe van Alkmaar naar Den Helder, over ruim 180 km (en geen 164 km zoals het draai­boek vermeldde) beloofde niet veel goeds. Het kille weer maak­te het de mannen niet gemakkelijker. De kans op pech was groot. Lekke banden zouden de Driedaagse wel eens kunnen gaan beinvloeden.

Een prognose die uitkwam. Want toen de IJsselmeerdijk (na 40 km) het veld versplinterde raakte favoriet nummer een, Henk Mutsaaars in moeilijkheden. Hij reed (even later gevolgd door ploegmakkers Nieuwdorp en Van de Broek) lek, vlak bij Hoorn. Verbeten vocht de man uit Schijndel zich terug naar de eerste rijen, maar daar (waar ook Batavus-renners Schipper en Van Lamoen wegvielen) zat de concurrentie niet stil. Eenmaal weer bij vernam Mutsaars dat “de trein" juist was Vertrokken. En ontmoedigd verwerkte hij die klap op de plek waar de koers altijd wordt verloren, aan de staart van de nauwelijks nog achtervolgende groep.

Acht coureurs streden bij Schellinghout (60 km) aan het front. Het Amstel-duo Hassink en Lammertink, Piet Franken van Bridgestone-Bleu de Nil, Hans Koot als de enig “overlevende" van Driessen Stoffen-Optilon, Peer Maas en Theo de Rooy namens Gazelle, Jan Feiken (die niet alleen vlug aan de meet is, maar nu al het hele seizoen telkens tot de uitblinkers onder­weg behoort) van Union en Barend Huveneers van Olympia­Music Service. De Amstel- en Gazelle-mannen deden voorop het werk. En met resultaat. Bij Wijdenes (70 km) was het gat al 40 seconden en bij Enkhuizen (80 km) een minuut.

Hans Koot kon de activiteiten lang beperken tot wat meetrap­pen, maar moest in die face toch alles geven om, na ook al een lekke band, in de achtervolging te zorgen voor het behoud van tenminste nog een renner van Henk Stevens voorop.

De jacht kwam achter de leiders niet echt op gang. Daarom ook sloegen Jan Jonkers (Union), Then Hogervorst (Bossche Staalbouw) en Gino Ammerlaan (Gazelle's derde man) de han­den ineen. Bij Wervershoof (85 km) begon dat trio aan een staaltje schitterend wielerwerk. In 20 km overbrugden zij een kloof van 1.10 minuut. Sloten zij aan bij de spitsrijders. Waar­bij zelfs een lekke band Ammerlaan niet kon stoppen. De Maas­dijker revancheerde zich duidelijk voor het “schoonheldsfoutje" van de eerste dag. Ploegleider Ben van Erp: “Gewoon gebrek aan routine. Hij dacht er niet aan om onderweg wat te eten."

Elf amateurs betwistten elkaar daarna de ritzege en de beste uitgangs- posities voor de tijdrit. Want, al zetten de witte trui van Mutsaars en zijn helpers zich dan in de finale wel krachtig in de achtervolging, de schade was niet meer te herstellen. De zege van Hans Koot was dan ook in feite een troostprijs. Al was de Eindhovenaar er dolgelukkig mee. En leverde hij een knappe prestatie. Want, nadat Hogervorst (even niet attent, in de kant en tevergeefs ploeterend om het gaatje weer te dichten) was gelost, lukte het Koot, na 160 km, wel om na weer een lekke band terug te komen. Sterker: hij had in de laatste kilometer kracht genoeg over om in het steekspel om de etappewinst toe te slaan. Met een kleine voorsprong op spurtwinnaar Huveneers finishte Koot in de Duinroosstraat. In het klassement klom hij naar de tweede plaats, achter Maas, die dit keer net naast de bonificaties greep.

Amateurs: 1. H. Koot (Driessen) 181 km in 4.12.58 uur (incl. bon.), 2. B. Huveneers (Olympia-Music Service) 4.13.05 (incl. bon.), 3. J. Feiken (Union) 4.13.10 (incl. bon.), 4. P. Maas (Gazelle) 4.13.15, 5. J. Lammertink (Amstel), 6. A. Hassink (Amstel), 7. P. Franken (Bridge stone), 8. J. Jonkers (Union), 9. Th. de Rooy (Gazelle), 10. G. Ammerlaan (Gazelle), 11. R. Kos (Bleeker) 4.14.28, 12. R. IJzen­doorn (Batavus), 13. H. Mutsaars (Driessen), 14. D. van Egmond (Militairen), 15. A. v. d. Poel (Van Erp), 16. P. van Leeuwen (Van Erp), 17. P. v. d. Kruijs (Van Erp), 18. W. van Dongen (Union), 19. M. van Vlimmeren (Union), 20. R. v. d. Broek (Driessen).

Dagploegenklassement: 1. Gazelle 12.39.45, 2. Union 12.40.58 (29 pnt.), 3. Amstel 12.40.58 (36 pnt.), 4. Driessen 12.42.09, 5. Bridgestone 12.42.11, 6. Jan van Erp 12.43.24, 7. Bleeker 12.51.49 (73 pnt.), 8. Batavus 12.51.49 (79 pnt.), 9. Bossche Staalbouw 12.51.49 (100 pnt.), 10. Mili­tairen 13.05.14, 11. Olympia 13.10.56, 12. Nishiki 13.14.17.

TIJDRIT DEN HELDER (13 km)

Als altijd bracht de overigens korte “rit van de waarheid" wij­zigingen in het klassement. Peer Maas moest zijn groene trui afstaan aan nationaal kampioen Jos Lammertink. Met, dat wel, veel minder verschil den was voorspeld. Want Maas reed een beste koers. Hield in het barre weer (koud en stormachtig) zelfs een specialist als Hassink achter zich. Slechts met de bonificatie die Lammertink aan zijn tweede plaats overhield nam de man uit Wierden afstand: 10 seconden welgeteld.

De snelste „klok" kwam in Den Helder op naam van Batavus­renner Geert Schipper. Die zich daarmee revancheerde voor de vergissing van zaterdag. Want toen - verduidelijkte ploeg­leider Piet Hoekstra later - maakte hij eigenlijk het gat voor de jacht van het trio Jonkers, Ammerlaan en Hogervorst, maar liet hij zich daarna (omdat hij er niet in geloofde) terugvallen. Lammertink had drie seconden meer nodig dan Schipper en vlak achter hem (met een tel en wat hondersten meer) volgde een groepje met (heel knap) Ammerlaan, Prinsen en Mutsaars. Opmerkelijk was ook de tijd van Nishiki-rijder Ton de Groen. Theo de Rooy viel (nog) wet tegen. Hans Koot en Huveners raakten in hun eenzame tocht achterop. In het klassement wa­ren de verschillen overigens nog gering.

Amateurs: 1. G. Schipper (Batavus) 13 km in 16.33 min. (m. bon.), 2. J. Lammertink (Amstel) 16.41 (m. bon.), 3. G. Ammerlaan (Gazelle) 16.47 (m. bon.), 4. A. Prinsen (Gazelle) 16.52, 5. H. Mutsaars (Dries­sen) 16.52, 6. T. de Groot (Nishiki) 16.58, 7. T. de Rooy (Gazelle) 17.02, 8. W. van Dongen (Union) 17.03, 9. J. Jonkers (Union) 17.04, 10. H. Nieuwdorp (Driessen) 17.05, 11. A. v. d. Poel (Van Erp) 17.07, 12. B. van Lamoen (Batavus) 17.09, 13. J. v. d. Weide (Olympia-Music Service) 17.10, 14. T. Hogervorst (Bossche Staalbouw) 17.10, 15. P. Maas (Gazelle) 17.23, 16. A. Hassink (Amstel) 17.26, 17. A. Kamsteeg (Bossche Staalbouw) 17.30, 18. D. van Egmond (Militairen) 17.32, 19. D. Groen (Bleeker) 17.34, 20. E. Keyzer (Bossche Staalbouw) 17.37.

DERDE ETAPPE - DEN HELDER-ZAANDAM (144 km)

In het Gazelle-kamp was het allemaal goed overwogen. Am­stel's Lammertink droeg dan wel de leiderstrui, maar er waren voor de ploeg van Ben van Erp toch nog diverse mogelijkheden om daarin verandering te brengen. In de eindsprint bijvoor­beeld. Zelfs op de streep in Zaandam kon immers rappe Maas (middels een spurtwinst en de daarvoor toegekende bonificatie) nog toeslaan.

Maar dat hield een risico in. Een gevaar dat de groep 1iever vermeed. Daarom probeerden de coureurs, die als ploeg Noord-­Holland beheersten, het liever anders. Zochten zij het in een verrassingsaanval. Een waaier moest wegrijden. Met - bij voorkeur - De Rooy, die slechts 21 seconden achterstand had, en zonder Lammertink. Daarvoor zouden de anderen zich moe­ten opofferen. Met het gevaar, gaf Van Erp later toe, dat pech van De Rooy alles zou kunnen bederven.

Al in de eerste kliometers verbrokkelde in opnieuw barre weers­omstandigheden het veld. Met in eerste instantie 14 man voor­op. Echter zonder De Rooy en wel met Lammertink. Dat ging dus niet door. Zoals later, ook andere “scheuringen" slechts tij­delijk waren. Want de kampioen liet zich vooralsnog niet in­pakken. Bleef attent en koerste voortdurend op de eerste rij. Dat dat bij Obdam (na 80 km) een aanval van Van Lamoen (later gelost) de ontknoping inleidde.

In de reactie kwamen 11 renners voorop: De Rooy (inderdaad als enige Gazelle), het sterke Union-duo Feiken-Jonkers (dat daarmee de eindzege in het ploegenklassement zou realiseren), Jan van Erp's Piet van Leeuwen, Hans Koot en Henk Mutsaars (rijdend in de Witte trui, die toen nog Lammertink toekwam, maar die hij in Zaandam wel de zijne mocht noemen) van Dries­sen Stoffen-Optilon, Piet Franken (Bridgestone-Bleu de Nil), Dick Groen (Bleeker-Finkensieper-Slikker), Theo Hogervorst (de na pech van achteruit sterk teruggekomen renner van Bossche Staalbouw), als Amstel-bewaker Arie Hassink en (even) ook Batavus-man Van Lamoen. Daarachter trok Ga­zelle een scherm op. De kloof was binnen de korste keren ruim hen minuut. Lammertink, die zich nog even fel verzette, capitu­leerde. Later: „Zit je er zo vaak bij en dan houden ze telkens de benen stil. Een keer ga je niet mee, en meteen is het ge­beurd."

Want voor Amstel Bier kon Hassiink, 24 seconden achter op De Rooy, weinig meer redden. Hij probeerde het in de laatste honderden meters nog wel, maar spurtend reikte Arie tot een tweede plek. En de bonificatie (trouwens ook voor een eerste) was niet genoeg. Eerder deden De Rooy, Mutsaars (vooral hij; zelfs een lekke band ontmoedigde de winnaar 1978 niet) en de Union-coureur het werk. De sprintzege van Feiken was dan ook een triomf waar hij en zijn ploeg recht op hadden. Al zorgden Hogervorst en Groen (steeds weer in de aanval tijdens de finale) bijna nog voor een andere uitslag.

Achter de leiders ontsnapten in de slotfase bij de tweeds groep (die tenslotte 3.37 min. achterstand had) nog vies renners. Militair Van Egmond, Gazelle's Ammerlaan, Jan van Erp's Adrie van de Poel en Union's derde man Wies van Dongen kwamen terug tot 1.40 min. Dankzij die laatste mocht Wicher Vlot in Sporthal De Tref de ploegprijs ophalen. Wit (voor de punten) was - zoals gememoreerd - voor Mutsaars. En het belangrijkste: groen voor De Rooy, die op Hassink 14 en op Koot 25 seconden overhield.BRON: Henk Kruithof

Amateurs: 1. J. Feiken (Union) 144 km in 3.38.53 uur (m. bon.), 2. A. Hassink (Amstel) 3.38.58 (m. bon.), 3. D. Groen (Blee,ker) 3.3'9.03 (m. bon.), 4. P. van Le4euwen (Van Erp) 3.39.08, 5. P. Franken (Bridgestone), 6. H. Mutsaars (Driessen), 7. H. Koot (Driessen), 8. Th. Hogervorst (Bossche Staalbouw), 9. Th. de Rooy (Gazelle), 10. J. Jonkers (Union), 11. A. v. d. Poel (Van Erp) 3.40.48, 12. D. van Egmond (Militairen), 13. B. van Dongen (Union), 14. G. Ammerlaan (Gazelle), 15. S. Jones (Van Erp) 3.42.45, 16. D. Klein (Gazelle), 17. G. Schipper (Batavus), 18. B. Huveneers (Olympia-Music Service), 19. A. Kamsteeg (Bossche Staalbouw), 20. P. Maas (Gazelle).

Dagploegenklassement: 1. Union 10.59.04, 2. Driessen 11.01.01, 3. Van Erp 11.02.41, 4. Gazelle 11.04.38 (45 pnt.), 5. Sleeker 11.04.38 (48 pot.).

EINDKLASSEMENTEN

Individueel: 1. Th. de Rooy (Gazelle) 11.41.56 uur, 2. A. Hassink (Amstel) 11.42.10, 3. H. Koot (Driessen) 11.42.21, 4. J. Jonkers (Union) 11.42.28, 5. H. Mutsaars (Driessen) 11.42.35, 6. J. Feiken (Union) 11.43.28, 7. Th. Hogervorst (Bossche Staal) 11.43.40, 8. P. Franken (Bridgestone) 11.44.53, 9. J. Lammertink (Amstel) 11.45.12, 10. W. v. Dongen (Union) 11.45.13, 11. G. Ammerlaan (Gazelle) 11.45.14, 12. A. v. d. Poel (Van Erp) 11.45.17, 13. P. Maas (Gazelle) 11.45.2'2, 14. P. v. Leeuwen (Van Erp) 11.46.15, 15. D. Groen (Bleeker) 11.46.29, 16. B. Huveneers (Olympia-Music Service) 11.46.39, 17. A. Prinsen (Gazelle) 11.46.44, 18. T. de Groot (Nishiki) 11.47.05, 19. R. v. d. Broek (Dries­sen) 11.47.45, 20. J. Weber (Driessen) 11.47.52, 21. G. Schipper (Batavus) 11.47.58, 22. P. v. d. Kru(js (Van Erp) 11.48.08, 23. R. Kos (Bleeker) 11.49.43, 24. D. v. Egmond (Militair) 11.51.35, 25. A. Polak (Driessen) 11.53.34, 26. J. v. Hooijdonk (Bridgestone) 11.54.18, 27. B. Brouwer (Batavus) 11.55.18, 28. A. Wijnands (Amstel) 11.56.28, 29. D. Klein (Gazelle) 11.56.44, 30. B. v. Lamoen (Batavus) 11.56.59, 31. G. Kamper (Slecht) 11.57.31, 32. E. Hopman (Bleeker) 11.58.31, 33. A. Kamsteeg (Bossche Staalbouw) 12.00.25, 34. J. v. d. Weide (Olympia­Music Service) 12.01.01, 35. K. Brandse (Militair) 12.01.02, 36. C. Vleugel (Bridgestone) 12.02.08, 37. R. Bakker (Bleeker) 12.04.03, 38. L. Ooster­hot (Van Erp) 12.04.15, 39. E. Keijzer (Bossche Staalbouw) 12.06.14, 40. T. Nieuwdorp (Driessen) 12.09.00, 41. M. v. d. Berg (Gazelle) 12.10.30, 42. W. Janssen (Nishiki) 12.11.46, 43. S. Gr(jdanus (Union) 12.13.17, 44. G. Takens (Amstel) 12.13.48, 45. M. v. Vlimmeren (Union) 12.14.21, 46. M. v. Leeuwen (Amstel) 12.17.17, 47. A. Hoezen (Bossche Staalbouw) 12.19.46, 48. A. Jongejan (Nishiki) 12.21.03, 49. C. Kuyster­man (Militair) 12.22.14, 50. H. Koning (Olympia-Music Service) 12.22.30, 51. B. v. d. Broek (Batavus) 12.27.02, 52. S. Jones (Van Erp) 12.28.00, 53. A. Verstblen (Bridigestone) 12.28.10, 54. A. Knipping (Militair) 12.35.20, 55. J. Kos (Bleeker) 12.35.23, 56. E. Burmeister (Olympia­Music Service) 12.38.10, 57. N. Mensing (Militair) 12.39.30, 58. S. de Groot (SlQcht) 12.41.20, 59. J. Schippers (Olympia-Music Service) 12.45.01.

Punten: 1. H. Mutsaars (Driessen) 58 pnt., 2. A. Hassink (Amstel) 55 pnt., 3. Th. de Rooy (Gazelle) 55 pnt:, 4. H. Koot (Driessen) 49 pnt., 5. J. Feiken (Union) 47 put., 6. J. Jonkers (Union) 36 put., 7. G. Ammerlaan (Gazelle) 36 pnt., 8. B, Huveneers (Olympia-Music Service) 34 pnt., 9. W. v. Dongen (Union) 32 pnt., 10. P. Franken (Bridgestone) 30 pnt.

Ploegen: 1. Union 34.44.10, 2. Driessen 34.44.59, 3. Gazelle 34.46.07, 4. Van Erp 34.49.38, 5. Amstel Bier 34.52.23, 6. Bleeker 35.05.00, 7. Bridgestone 35.07.22, 8. Batavus 35.20.36, 9. Bossche Staalbouw 35.27.08, 10. Olympia-Music Service 35.41.1.2, 11. Militairen 35.46.57, 12. Nishiki 35.53.19.

De strjjdlustigste renner: Ton de Groot (over de gehele Driedaagse), tevens oudste deelnemer.

 

RONDE VAN OVERIJSSEL (5 mei).1979

FEIKEN VAN EERSTE NAAR NEGENDE PLAATS TERUGGEZET

ARIE VERSLUIS door jury als winnaar aangewezen

Vreugde en leed na afloop van de 28e Ronde van Overijssel. Toen na 192 km het talrijke publiek bij de finish op de Rijssense Karel Doormanstraat een kop­groep van negen renners op de meet af zag komen, stak tenslotte de rijzige Jan Feiken juichend de arm omhoog, toen hij de finish-lijn passeerde. Terwijl hij, om­ringd door mannen uit de Union-gelede­ren, lachend felicitaties in ontvangst nam (hoewel naar onze mening wel wat weifelend ... ) stapte een woedende Her­man Snoeijink, die vorig jaar won, naar de jury van aankomst met een protest­briefje. “Ik protesteer. Hij trok mij aan m'n shirt in de laatste meters en daardoor ontging mij de overwinning," aldus een teleurgestelde Snoeijink.

Terwijl wielercommentator Harry Mid­deljans Jan Feiken reeds naar de meet riep met het doel hem te huldigen, weer­klonk plotseling; dat Feiken van de eer­

ste naar de negende plaats was terugge­zet, omdat hij tijdens de eindsprint on­reglementair zou hebben gehandeld.

Arie Versluis had nu plotseling reden tot glunderen, want door het protest van Snoeijink werd hij winnaar. Overigens, wanneer we het koersverloop bekijken, toch ook een sterke winnaar, want hij toonde zich van meet of strijdlustig.

TELEURGESTELD

Terugkomend op Jan Feiken, het behoeft geen betoog, dat hij het er ook niet bij liet zitten; ook hij diende een protest in bij de jury.

Het duurde niet lang of Feiken kreeg te horen, dat de jury van aankomst bij zijn beslissing bleef, omdat wedstrijdleider Wim Jeremiasse zeer duidelijik het on­reglementaire optreden van Jan Feiken had geconstateerd.

Bij Jan Feiken stond het huilen nader dan het lachen, maar hoe het ook zij, hij moest zich erbij neerleggen. De eerste plaats ging zijn neus voorbij, maar ook ontging daardoor Union Fietsen het ploe­genklassement.

Toen we wedstrijdleider Jeremiasse zijn mening vroegen, zei hij ons resoluut, dat hij op een gegeven moment aan weers­zijden van de weg twee groepjes fel zag spurten. Ook Jan Feiken bemoeide zich er mee. “Doordat Snoeijink hem de weg versperde, kon Jan Feiken twee dingen doen, namelijk in de remmen knijpen of Snoeijink aan zijn shirt te trekken. Wel, het laatste zag ik duidelijk en daarom heb ik de jury geadviseerd hem terug te zetten naar de laatste plaats van de groep, de negende. Ik vind het sneu voor hem, maar eerlijk is eerlijk," aldus Wim Jeremiasse.

VLAKKE KOERS

Bekijken we de 28e Ronde van Overijssel nog eens wat het wedstrijdverloop be­treft, de eerste 98 km een vlakke koers. Vermeldenswaard het volgende: Egbert Koersen, tot dusver in alle klassieke wegwedstrijden „van voren", had Vrouwe Fortuna ditmaal niet mee, want in de eerste 100 kilometer reed hij drie maal lek. Later zou het hem nog eens over­komen en toen de Batavus-coureur voor de vijfde maal van de fiets moest om van wiel te verwisselen, zag hij het niet meer zitten. Hij finishte tenslotte als vijftig­ste...

De eerste demarrage van formaat werd geplaatst door het duo Sybold Greidanus en Hennie v. d. Nieuwenhof. De twee koplopers bouwden geleidelijk aan een voorsprong op van 36 seconden. Toen vanuit het peloton Arie Versluis keihard demarreerde, was de attente Wim Alber­sen de enige die zijn wiel kon “pakken". Eendrachtig samenwerkend slaagde men erin binnen een ommezien de twee kop­lopers in te lopen. De vier leiders ver­hoogden het tempo en namen een voor­sprong van 1.15 min. Dit was bij Den Ham na 122 km.

AANSLUITING

Toen zich nabij de Lemelerberg een val­partij voordeed, slaagde een groep van elf renners, te weten Herman Snoeijink, Frits Schur, Hennie Stamsnijder, Her­man Lammertink, Tinus de Lange, Joop Ribbers, Jas Alberts, Jans Vlot, Jan Fei­ken, Henk van Dijk en Jan Huisjes, die zijn rentree maakte als amateur in een klassieker.

Aangezien bij de vier koplopers Van de Nieuwenhof en Greidanus het hoge tem­po niet konden bijbenen, vooral van Arie Versluis, verslapte het tempo. Het gevolg was, dat de elf volgers tussen Lemele en Luttenberg, na 143 km aansluiting kre­gen met de vier leiders. Zo ontstond een kopgroep van vijftien renners. In­siders zagen het, dat er renners uit deze groep terug zouden vallen en dat ge­beurde ook.

Na 160 km, nabij de Holterberg, waren er reeds vijf renners teruggevallen, nl. Sybold Greidanus, Hennie van de Nieu­wenhof, Hennie Stamsnijder, Henk van Dijk en Herman Lammertink.

Later, tussen Nijverdal en Holten, de toe­rdstische wag, waar weer grote publieke belangstelling was, moest ook de jonge verrassend-goed rijdende Jos Alberts los­sen. Zo ging een groep van negen renners de finale in.

BOEIEND

Deze finale was zeer boeiend. We noteer­den namelijk demarrages aan de lopende band. Met name Joop Ribbers toonde zich actief in de slotfase, maar kreeg geen schijn van kans. Het was steeds weer Snoeijink, die Ribbers tot de orde

riep. Ook bijvoorbeeld wanneer Arie Ver­sluis het probeerde.

Vast stand het, toen het bard „5 km" in zicht kwam, dat het op een eindsprint zou uitdraaien. Jammer was het, dat het een sprint werd, zoals in de aanvang ver­meld is. Het behoeft geen betoog, dat er nadien nog lang is nagekaart in de Rijs­sense Sporthal Regge.

Ten slotte nag een woord van lof aan het adres van het organiserende Comite Ron­de van Overijssel, dat ook de 28e editie perfect op touw zette. Het parkoers was radicaal gewijzigd, maar gezegd moet worden, dat dit uit sportief oogpunt de wielersport ten goede kwam. BRON: BEN ZOMERDIJK

Amateurs: 1. A. Versluis (Ameide) 192 km in 3.37.25 uur, 2. H. Snoeijink (Denekamp), 3. W. Albersen (Wierden), 4. J. Ribbers (Groenlo), 5. J. Vlot (Wanneperveen), 6. T. de Lange (Vroomshoop), 7. F. Schur (Di­dam), 8. J. Huisjes (Almelo), 9. J. Feiken (Veendam), 10. op 26 sec. T. Appeldoorn (Roosendaal), 11. H. Plugers (Eindhoven), 12. P. Bosch (Gorinchem), 13. A. Vrolijk (De Lier), 14. P. Steijn (Wierden), 15. N. Hil­berink (Den Ham), 16. H. Senders (Duizel), 17. A. Dekker (Udenhout), 18. L. Oosterhout (Turnhout), 19. F. Vriends (Helmond), 20. H. Donkers (Veldhoven), 21.. G. Brokelman (Hardenberg), 22. H. Hilgenkamp (Dalfsen), 23. P. van Leeuwen (Hilvarenbeek), 24. G. Oosterbosch (Eindhoven), 25. C. Haisma (Lippenhuizen), 26. M. van Leeuwen ('s-Gra­venzande), 27. J. Wever (Best), 28. H. Stam­snijder (Enter), 29. J. Alberts (Neede), 30. T. van Zandbeek (Schiindel), 31. M. van Dijk (Someren), 32. P. Roymans (Bladel), 33. S. Greidanus (Wommels), 34. E. v. d. Pol (Ol­debroek), 35. G. v. d. Sterren (Haarsteeg), 36. G. van Gaalen (Winssen), 37. G. Veld­scholten (Oldenzaal), 38. H. van Dijk (IJs­selmuiden), 39. F. Schootman (Neede), 40. A. J. Gerritsen (Deventer).

PLOEGENKLASSEMENT

Gastrennersverenigingen: 1. Elite Meubel­Ketting-Shimano 23 pot., 2. Union Fietsen 24 pnt., 3. R en B Glas-Verhallen 57 pnt., 4. Elite. Salade, 5. Bik Sloopwerken 91 put.

Clubploegen: 1. Seine Meubelen-RTV Zwol­le, 2. NMB-Union-De Peddelaars, 3. De Boer Meubelen-De Zwaluwen.

 

RONDE VAN ZUID-FRIESLAND (19 mei).1979

Na fraaie eindstrijd:

HANS VONK verrassende winnaar van Ronde van Zuid-Friesland

„Eerlijk, dat had ik 10 kilometer voor de meet niet verwacht, dat ik deze grote wegwedstrijd, de Ronde van Zuid-Friesland, zou winnen. Tjonge, wat moest ik afzien. Ik bleef echter door­bijten tussen die groten. Mjn duel was bij de eersten te eindigen en ik verzoende me er reeds mee, dat coureurs als Arie Has­sink, Jos Lammertink en Herman Snoeijink, Een van mijn ploegmakkers, kandidaten waren voor de eerste plaats," aldus Hans Vonk.

De 19-jarige coureur van Elite Meubelen-Ketting-Shimano ver­volgde: ,Maar toch, toen we de straten van Heerenveen bin­nenkwamen, kreeg ik plotseling weer hoop. Bij het ingaan van die laatste kilometers bleef ik aan de wielen kleven van renners als Lammertink en Hassink en toen deze knapen elkaar in 't vizier hielden, greep ik mijn kans en zowaar flitste ik als eerste over de streep."

Elite Meubelep-Ketting-Shimano (ploegleider Leo Motke) zat verder met Herman Snoeijink en Frits Schur in de elfmans kopgroep. Ook Amstel Bier was sterk vertegenwoordigd, name­lijk met Jos Lammertink, Arie Hassink en Ad Wijnands. Ver­der maakten deel uit van de kopgroep: de jonge, wilskrachtige Jos Alberts (Elite Salade), Jans Vlot (Union), Dries Klein (NWV Groningen), Nico Hilberink (R en B Glas-Verhallen) en Egbert Koersen (Batavus), die zich weer bijzonder strijdlustig toonde. Bram van der Stelt (Reber Pedaleur), die in de slot­fase moest lossen, bleef lange tijd tussen de wielen meedraaien en, dat moet gezegd worden, hij weerde zich dapper.

Doordat vrij spoedig, reeds na 10 km, de kopgroep ontstond, werd het lange tijd een saaie wedstrijd. Pas in de laatste veer­tig kilometers zagen we een boeiende finale.

Het was te voorzien, dat „de groten" zich zouden afscheiden, omdat er maar liefst acht verenigingsploegen van de partij waren. Naast de in de aanvang genoemde elf renners maakten in de beginfase ook deel uit van de kopgroep: Stan Strijbosch (R en B Glas-Verhallen), die het tempo niet meer kon volgen, Gerard Schipper (Batavus), die door pech terugviel, en Catha­rinus Haisma (Markthof-Axtsinello), die na 115 km door ma­teriaalpech moest lossen. Het rennersveld viel spoedig uiteen in drie stukken, namelijk een volggroep van 16 renners en een derde groep van 23 renners. Gezien het fait, dat zich in de kopgroep de grote mannen bevonden, stond het vast dat de win­naar daar te vinden zou zijn.

Er deden zich gelukkig weinig valpartijen voor in deze op uit­stekende wijze door de WV Olympia (clubsponsor Oenema Auto's Gorredijk) georganiseerde wedstrijd. Toch kwam bij een valpartij een renner ongelukkig ten val, namelijk de jonge Henk van Dijk (Expert). Hij bleef echter doorkoersen en finishte als 26e. Na afloop bleek, dat de wilskrachtige Van Dijk een sleutel­beenbreuk had opgelopen.

Zoals gezegd, de finale was boeiend. Met name de jonge Jos Alberts was de gangmaker in de slotfase en niet te vergeten renners als Frits Schur en Egbert Koersen, de twee tempo­lopers in de kopgroep. Bij Spannenburg demarreerde eerst Jos Alberts, die echter teruggepakt ward door Hans Vonk en Eg­bert Koersen. Dit duo probeerde het andermaal, maar kreeg ook geen schijn van kans om weg te komen. Bij Scharsterbrug, na 131 km, kregen Frits Schur en Ad Wijnands het op de heupen. Jos Lammertink en Arie Hassink begonnen zich er mee te bemoeien, toen ook Egbert Koersen naar de twee vluch­ters probeerde te komen. Ook renners als Jans Vlot, Herman Snoeijink en Nico Hilberink toonden zich voortdurend actief. In de laatste tien kilometers waren Hans Vonk, Dries Klein en Bram van der Stelt niet meer in het voorste gelid te vinden, zodat insiders het hielden op een eindsprint, waarin Jos Lam­mertink, Herman Snoeijink en Arie Hassink de grote kansheb­bers waren. Het pakte evenwel anders uit. Terwijl Jos Lam­mertink, Arie Hassink en Herman Snoeijink elkaar in de gaten hielden, sprintte Hans Vonk fel naar voren en greep verrassend de eerste plaats. BRON: BEN ZOMERDIJK

Amateurs: 1. Hans Vonk (Arnhem) 161 km in 3.40.54, 2. Arie Hassink (Neede), 3. Jos Lammertink (Wierden), 4. Herman Snoeijink (Dene­kamp), 5. Ad Wijnands (Maastricht), 6. Egbert Koersen (Emmeloord), 7. Jos Alberts (Neede), 8. Jans Vlot (Wanneperveen), 9. Nico Hilberink  (Den Ham), 10. Dries Klein (Ter Apel), 11. Frits Schur (Didam), 12. Bram van der Stelt (Silvolde) 3.41.39, 13. Jan Feiken (Veendam) 3.44.04, 14. Ebel Keizer (Muntendam) 15. Gerrit Brokelman (Harden­berg), 16. Joop Ribbers (Groenlo), 17. Rene Kos (Oudkarspel), 18. Domenicus Lolkema (Oosterend), 19. Bert Wekema (Peize), 20.. Tinus de Lange (Vroomshoop), 21. Sybolid Greidanus (Wommels), 22. Cathe­rinus Haisma (Jubbega), 23. B. Brouwer (Balkbrug) 3.45.59, 24. Willy Bouwman (Sittard) 3.48.29, 25. Martin Verstegen (Lierop), 26. Henk van Dijk (IJsselmuiden), 27. Anne Koster (Leeuwarden) 3.15.54, 28. Han Vaanhold (Haaksbergen), 29. Yep Kramer (Heerenveen), 30. John Idili (Echt).

 

RONDE VAN ZUID-HOLLAND – 17 maart.1979

               'VREEMDE' RONDE VAN ZUID-HOLLAND

John Broers houdt Hans Plugers af van 'dubbelslag'

Heel dicht was Hans Plugers bij zijn tweede opeenvolgende klassieke triomf. Bij het opdraaien van de speelse stijging - 200 meter licht tegen het duin op - die de 26e Ronde van Zuid-Holland besloot, waande de Eindhovenaar zich nog ze­ker van zijn zaak. Plugers, zeven dagen tevoren de verrassen­de winnaar van de Ster van Zwolle, zou zijn gram halen. Dacht met een vrij unieke „dubbelslag" degenen die een week tevoren wat schamper hadden gelachen om zijn succes, zij die hem voor een “eendagsvlieg" versleten, het schaamrood naar de kaken te jagen. Maar voor 20-jarige Plugers, en de groep Driessen Stoffen-Optilon (al won die wel weer het ploegenklassement) ging er in de spurt naar het Deltaplein in Kijk­duin toch iets mis.

Want nog rapper dan Plugers bleek John Broers. De Maartensdijker, 19 nog (tot 9 april) maar al wel opgenomen in Rini Wagtmans' voorlopige selectiegroep, klopte en Plugers en diens ploegmakker Henk Mutsaars vlot. Al ruim voor de streep kon hij de handen van het stuur omhoog steken. Voor merkenkampioen Jan van Erp was de eerste klas­sieke buit in 1979 binnen.

Een toch opmerkelijk resultant - twee jeugdige talenten voor­op - van een wat vreemde Ronde van Zuid-Holland. Een koers die het amateurpeloton vreest, wanneer de wind op de open polderwegen en de dijken vrij spel heeft. Maar ditmaal toch ook duidelijk een wedstrijd die, omdat de natuur het kennelijk na de barre winter goed voor heeft met de Nederlandse amateurs, niet zo'n hoge moeilijkheidsgraad had. Want nadat tijdens de Zwolse Ster een vriendelijk, zonnig weertype de barre storm van een dag tevoren verdrong, weken ook in de middageditie van het gebeuren in de Randstad natte sneeuw en de ijzige wind, die het 's morgens de dames, gedurende de Lenterace, zo zwaar hadden gemaakt.

En, gekoesterd door de zon, wensten de amateurs zich ook niet zo in te spannen als een week eerder. Vlogen sommigen er rond Zwolle nog driftig in, ditmaal spaarden de mannen die geacht worden het tempo hoog te houden, zich. Zuid-Holland, waar traditioneel het peloton na het eerste uur verbrokkelt, waar zel­den nog een eerste waaier wordt teruggezien en waar bij de tweede passage van Delft ieder jaar meer dan de helft van het deelnemersveld al uit de wedstrijd is of (wegens een achter­stand van meer dan een kwartier) wordt gehaald, maakte nu mee dat bijna „alles" weer samensmolt.

Verbaasd zagen de volgers langs de Gouwe (70e tot 100e kilo- meter) groepen terugkomen die twee of meer minuten achter­stand hadden gekend, na het eerste uur, waarin voor de wind meer dan 47 km was afgelegd. En mogelijk nog illustratiever: in Den Hoorn (na 130 km) reden kopgroep en bezemwagen slechts 2.30 minuten van elkaar af.

Een valpartij bij het binnenrijden van Zoetermeer (30 km) was in feite de oorzaak van de breuk in het peloton. Wim Lugten­burg (gat in het hoofd), Marcel van Leeuwen (kneuzingen aan de heup) en Peter Hulst (scheurtje in het sleutelbeen en een lichte hersenschudding) bezorgden dokter Ab Rozijn en de am­bulance overwerk. De grote groep (waaruit Zuid-Hollands winnaar 1975 Peer Maas door een lekke band was verdwenen) spatte uit elkaar. Bij Alphen san den Rijn (60 km) waren er verschillen van een tot twee minuten, maar vooraan werd niet echt doorgezet.

Een verrassende hergroepering dus. Ploegleiders keken er zelfs van op. Herman Krott: “Nadat ze zo hard van stapel waren gegaan, ontbrak elk initiatief." En Jan Gisbers: „Je ziet het zo: de meesten hebben gewoon geen macht. Missen nog niet de goe­de conditie en durven zich niet echt te geven."

Nationaal kampioen Jos Lammertink eerlijk: „ Iedereen zit zo'n beetje of te wachten. Trouwens: ik reed vandaag niet al te fameus. En ik denk dat dat bij veel jongens zo was. Tegen wind

vielen we helemaal stil." Markthof's Ton Griep (zes dagen te­voren winnaar van het criterium in Nieuw-Borgvliet, maar daarna een paar dagen ziek): ,Zo is een klassieker natuurlijk niet echt lastig. Zo stelt het allemaal maar weinig voor." En ervaren (van oorsprong Zuidhollander) Piet van Leeuwen: “Het liep zoals ik verwachtte. Echt, ik was er al bang voor, dat de slag, het groepje dat wegrijdt en wegblijft, veel sneller zou ont­staan dan in vorige jaren. Zit je er dan niet bij, dan kun je het wel vergeten. Want tegen wind (al werd die steeds minder) ging het in de grotere groep te langzaam. En waar het nog mogelijk was iets terug te doen, op de Maasdijk met zijwind, had het helemaal weinig meer te betekenen."

AD PRINSEN

De enige echte vlucht in de 26e Ronde van Zuid-Holland was derhalve beslissend. Want de plaagstoctjes van Brokelman, Kuiken en Sumich (al in Delft), opnieuw Sumich, Theo Luyten, Harry de Boer en Ton Griep (bij Nieuwkoop, 75 km) en van Rini van Dijk, weer Luyten, Theo Hogervorst, Rene Kraaybeek, Gerrit-Jan Brokelman, Wim Nelissen, Martin van der Bergh en Wim Jeremiasse (tussen Boskoop en Waddinxveen, 90 km) verontrustten niemand.

Maar op de provincale weg voor het indrukwekkende veiling­complex in Bleiswijk (105 km) had de tempoversnelling in de spits wel betekenis. Ad Prinsen, na een verdienstelijk prof­seizoen toch maar weer terug bij Gazelle als amateur, leidde de ontknoping in. Twee nog vrij onbekende “namen" schoten naar zijn wiel: Harry Hoffmans van Riejan Sport's-De Uit­komst-Gazelle en Limburger Theo Luyten, een pas 20-jarig talent uit de Union-stal.

“Klassieker-koning" 1978 Henk Mutsaars zag het gevaar. Hij nam in zijn achtervolging Driessen-Optilon-ploegmaat Plugers mee, maar ook Jan van Erp's John Broers. Een Broers die, ondanks ook zijn niet optimale voorbereiding, wel erg goed in vorm is. De latere winnaar: „En dat terwijl ik begin februari nog in het ziekenhuis lag. Ik had vorig seizoen veel last van m'n luchtwegen. In november ben ik geholpen aan mijn keel­amandelen. In februari hebben ze daarna nog het neusschotje rechtgezet. Daarom was ik wat laat op de fiets. Maar wie heeft er nou wel goed kunnen trainen?"

Broers presteerde desondanks de eerste wedstrijden van 1979 uitstekend. Hij reed niet in de Zwolse Ster, maar won op die datum wel in het Franse Lille een internationaal criterium. De dag erna was hij in het Westbrabantse St. Willebrord tweede (achter Arie Versluis). En de woensdag daarop, in het Bel­gische Gooik, bezette de misschien meest Brabantse van de Utrechtse renners, achter Belg Jean-Marie Wampers, opnieuw de tweede plek. Broers: ,Het gaat erg goed. Ook in de wat grotere wedstrijden. Vorig jaar (hij won toen vier maal) heb ik die bewust niet veel gereden. Ik werd immers pas in het seizoen amateur."

KIJKDUIN

Zes leiders dus in Zuid-Holland. Al voor de passage van vlieg­veld Zestienhoven, ver voor de ditmaal niet zo lastige West­landse lus. Ruim zestig kilometer waren nog te doen, maar het verzet is er achter de kopgroep niet meer geweest. De door de Stichting Organisatie Sportevenementen, SR en TC De Kam­pioen en het Evenementen Camite Kijkduin vrijwel vlekkeloos georganiseerde Ronde (tevreden keken rond finish en per­manence in Hotel Atlantic ook de mensen van de commissie Olympia's Ronde toe bij de generale repetitie voor 31 mei en 1 juni) kreeg geen spannende finale. De grote groep, waarin diverse kleine valpartijen een bewijs waren van het verslappen van de concentratie in het gezapige tempo, vond het allemaal wel goed.

Natuurlijk, er kwamen nog wat demarrages. Toen het verschil al meer dan een minuut was, probeerden Versluis, Van Leeu­wen en Bosch iets te organiseren. Later (125 km) reden weer Versluis, Ron Snijders, Van der Bergh, De Nijs, Albersen, Ap­peldoorn, Bosch en Bart van Est voor de hoofdmacht uit. En op de Maasdijk (150 km) dreigde er even nog gevaar voor de lei­ders. Jan van Tilborgh, Wim Nelissen, Harry de Boer, Henk van Weers, Arie Versluis, Brokelman en „voor eigen voordeur" Westlands nieuwe talent Gino Ammerlaan maakten zich los. Elf anderen (Jeremiasse, Lammertink, Bierings, Haisma, Van der Poel, Griep, Hiliberink, Kuiken, Sumich, Tijssen en Koot) daagden op ter versterking. De voorsprong van Broers c.s. zakte tot minder dan een minuut, maar ook die jacht werd niet doorgezet. De hoofdmacht kreeg haast. De Waal, Snijders, Al­bersen, Koot, Brakelman, Bierings en Piet van Leeuwen gaven in de finale het tempo aan. Maar de vluchters bleven (al was het tenslotte slechts 21 seconden) buiten schot.

Zij verdeelden met zessen de hoogste prijzen. Want een serie demarrages van Mutsaars, Prinsen en ook Broers ten spijt (Luyten en Hoffmans hadden het moeilijk) : het liep uit op een sprint. Broers: „Ik was zelfs nog een keer met Mutsaars goed weg. Maar hij ging niet door." Toch vreesde de Maartensdijker Mutsaars het meest in de laatste meters. „Maar hij viel me knap tegen. Van Plugers wist ik dat ik hem kon verslaan. In mijn juniorentijd (11 maal eerste in het eerste seizoen en liefst 21 maal winnaar in het tweede jaar) klopte ik hem bijna altijd." De Ster-winnaar (niet een van Broers beste vrienden, want toen John bij Van Erp kwam, vertrok Hans betwijfelde dat. „Ik dacht echt dat ik de rapste was," gaf Plugers toe. „Maar ja, Broers heeft in die ontsnapping de eerste twintig kilometer geen trap te veel gegeven. En dan houd je voor de laatste meters natuurlijk wel wat over." Broers weer: “Wij rijden bij Van Erp als ploeg. Waarom zou ik me dan, met twee man van Driessen erbij, druk maken, als er een flink aantal ploegmak­kers van mij achteraankomt. Pas toen de voorsprong meer dan een minuut was ben ik op kop gaan rijden." Over zijn toekomst­plannen: „Ik zit in Wagtmans selectie. Maar ik weet nog niet wat de bedoeling is. Wanneer ik naar de WK in Limburg kan, doe ik dat uiteraard graag. Maar het hoeft niet perse. Ik zie mezelf meer als een van de jongens die de wegcoach er al vast bij heeft genomen om op te leiden voor de Olympische Spelen in Moskou 1980."

Het ziet er overigens wel naar uit, dat Plugers een van de man­nen wordt die zich steeds nadrukkelijker in Wagtmans aan- dacht aanbeveelt. Mutsaars bewonderend: Hij was vandaäg zo fel, zo belust om te laten zien dat-ie veel meer kan dan iedereen vorige week wel dacht, dat hij misschien wel te veel werk heeft opgeknapt onderweg. Ik gunde Hans dat tweede succes. We speelden ook zijn kaart uit. Jammer dat hij het net niet kon redden. Al geloof ik wel dat Hans Plugers, wanneer hij vorige week niet de Ster van Zwolle had gewonnen, en dus iets anders had kunnen rijden, vandaag Zuidhollands winnaar zou zijn geweest."

BRON: HENK KRUITHOF

Amateurs: 1. John Broers (Maartensdijk) 168 km in 4.02.17, 2. H. Plugers (Eindhoven), 3. H. Mutsaars (Schijndel), 4. Th. Luyten (Stein), 5. H. Hoffmans (Moergestel), 6. A. Prinsen (Raamsdonks­veer), 7. op 21 sec. P. Bosch (Gorinchem), 8. A. Versluis (Ameide), 9. B. Huveneers (Amsterdam), 10. B. Jouvenaar (Den Haag), 11. N. Toussaint (Naaldwijk), 12. J. Lammertink (Wierden), 13. S. Snijders (Zwanenburg), 14. A. v. d. Poel (Hoogerheide), 15, J. Kuiken (Breda), 16. P. Hoekstra (Winschoten), 17. G. Ammerlaan (Maasdijk), 18. R. Bessems (Amsterdam), 19. G. Bierings (Uden), 20. R. Snijders (Zwa­nenburg), 21. R. van Dijk (Someren), 22. J. van Tilborgh (Bergen op Zoom), 23. N. Hilberink (Den Ham), 24. W. Albersen (Wierden), 25. T. Griep (Spbkenisse), 26. Th. Peeters (Beesselt), 27. H. Botterhuis (Schjindel), 28. M. v. d. Bergh (Tilburg), 29. J. Bellemakers (Neer­kant), 30. W. Jennen (Grevenbicht).

Ploegen: 1. Driessen Stoffen-Optilon 12.07.12, 2. Jan van Erp 12.07.33, 3. Gazelle-Campagnolo 12.07.33, 4. De Markthof-Arsinello-Van der Zalm 12.07.54, 5. Amstel Bier 12.07.54, 6. Bas Dekker-Jan Janssen 12.07.54.

 

ROOSENDAAL.BORCHWERF - 8 april.1979

Amateurs: 1. W. de Waal, 2. A. Bastiaanse, 3. A. v. d. Steen, 4. P. Godde, 5. A. van El­sakker, 6. L. Schenk, 7. G. Pronk, 8. G. Koop, 9. T. Fase, 10. H. v. d. Sloot.

Liefhebbers: 1. K. Tolhoek, 2. B. Jansen, 3. G. Draayer, 4. H. Brinkman, 5. C. Vermunt, 6. W. Wielhouwer, 7. W. Leemans, 8. E. de Vos, 9. L. van Helvoort, 10. A. Wennekes.

Nieuwelingen: 1. J. van Dalen, 2. R. Groot, 3. G. van Mieghem, 4. A. de Ruig, 5. R. Snie­ders, 6. R. Cloots, 7. J. v. d. Poel, 8. J. Nijs­sen, 9. W. den Hoedt, 10. R Veeke.

 

ROOSENDAAL.KADE.(1979.09.16)

Amateurs: 1. Theo Appeldoorn; 2. Barend Huveneers; 3. Rob Borst;

Junioren: 1. Martin Stroosnijder; 2. R. Haster; 3. Peter Hoondert;

Nieuwelingen: 1. A. van Putten; 2. Reinier Valkenburg; 3. Gert Jan Theunisse;

 

ROOSENDAAL.KERMIS.(6 September).1979

Amateurs: 1. B. van Lamoen, 2. A. v. d. Steen, 3. Adrie v. d. Poel, 4. P. v. d. Knoop, 5. P. Heeren, 6. A. Kraan, 7. T. Fase, 8. M. van Vlimmeren, 9. C. Lazeroms 10. P. Hofland.

Liefhebbers: 1. J. de Goede, 2. G. de Wit, 3. S. van Dongen, 4. Th. v. d. Brandse. 5. C. Vermunt, 6. L. Poortrvliet, 7. P. Legierse, 8, E. de Vos, 9. E. Wolfs, 10. L. v. d. Wiel.

 

ROSMALEN (26 juni).1979

Amateurs: 1. Bert Lambo, 2. Louis van Wely, 3. Arie Hassink,

Junioren: 1. Martin Teunissen, 2. Jan Koster, 3. Chris Carmichael (A)

 

ROSMALEN.KRUISSTRAAT (12 september).1979

Dames: 1. T. v. d. Plaat, 2. A. Mohlmann-Riemersma, 3, E. van Leeuwen, 4. M. Kauff­man, 5. A. Kuijpers, 6. B. van IJken, 7. H. Lieverse, 8. C. Verhoeven, 9. M. Thijs (Belgie), 10. W. Buitelaar.

Liefhebbers en veteranen: 1. J. Jansen 2. H. Uittenboogaart, 3. H. Schuurmans, 4. T. Wel­ling, 5. J. van Gessel, 6. G. Hairwassers, 7. A. Hannink, 8. G. Vermunt, 9. P. Legierse, 10. A. van Delft.

 

ROSSUM - 1 april.1979

Amateurs: 1. H. Boom, 2. A. Gerritsen, 3. D. Groen, 4. W. van Steenis, 5. G. van Gaalen, 6. B. Vossebelt, 7. L. Attema, 8. R, Sumich (N.Zld.), 9. J. Vlot, 10. S. van Hooft.

Junioren: 1. T. van Vliet, 2. M. Elshof, 3. W. v. d. Burgh, 4, J. van Toorn, 5. J. Hartings, 6. P. de Groot, 7. T. Thissen, 8. J. Koster, 9. D. Visser, 10. E. Wolf.

Nieuwelingen: l. E. Ploeg, 2. P. Kolkhuis, 3. H. Laning, 4. J. Vos, 5. R. Elshof, 6. J. Rob­be, 7. K. den Braber, 8. B. Lambregts, 9. M. Friekus, 10. R. Sienders.

 

ROTTERDAM.BLIJDORP (18 juni).1979

Amateurs: 1. W. van Montfoort, 2. B. Huve­neers, 3. A. Kraan, 4. W. Hus, 5. H. van Weers, 6. A. Jouvenaar, 7. P. Hogervorst, 8. S. Pieters, 9. H. Hoek, 10. H. Steekers.

 

ROTTERDAM.CHARLOIS (9 mei).1979

Amateurs: 1. P. Bosch, 2. G. Pronk, 3. T. Griep, 4. P. Franken, 5. J. Kuiken, 6. R. Snijders, 7. A. van Asten, 8. R. de Boer, 9. M. Visser, 10. W. van Montfoort.

Liefhebbers: 1. H. van Leeuwen, 2. A. Wen­nekes, 3. W. Brouwers, 4. S. van Dongen, 5. G. de Wit, 6. H. Lap, 7. P. Legierse, 8. H. Brinkman, 9. T. Krabbe, 10. N. de Zoete.

 

ROTTERDAM.COOLSINGEL (14 juni).1979

Amateurs: 1. W. Gomes, 2. P. Bosch, 3. J. de Keijzer, 4. B. Huveneers, 5. A. Jouvenaar, 6. A. Kraan, 7. J. Pieters, 8. H. de Boer, 9. Th. Hogervorst, 10. J. Bootsman,

 

ROTTERDAM.CROOSWIJK (21 mei).1979

Amateurs: 1. H. de Boer, 2. W. van Steenis, 3. G. Ratterman, 4. S. Dieters, 5. P. Franken, 6. J. Zuijdweg, 7. M. Huizinga, 8. J. de Keijzer, 9. A. Versluis, 10. B. Huveneers.

 

ROTTERDAM.DOENKADE (9 september).1979

Nieuwelingen: 1. R. v. Greven, 2. R. Sienders, 3. P. Persijn, 4. R. Lupgens, 5. Deleersnijder, 6. P. Groenberg, 7. M. v. d. Hulst, 8. J. Kleinendorst, 9. A. Hage, 10. J. Schillemans.

Liefhebbers: 1. P. van Wijk, 2. C. v. d. Linden, 3. S. Poot, 4. C. Stegenga, 5. A. Remmerswaal, 6. E. Wols, 7. A. Hokke, 8. C. Kouwenhoven, 9. J. v d. Luiit, 10. P. Legierse.

 

ROTTERDAM.FEIJENOORD - 30 april.1979

Amateurs: 1. J. Klomp, 2 T. Vroljjk, 3. H. Nak, 4. M. Rietveld, 5. P. Versteeg, 6. H. Steekers, 7. T. Hoogervorst, 8, J. de Groot, 9. P. Sagers, 10. F. Brand.

Junioren: 1. W. v. d. Burgh, 2. P. Boers, 3. M. Lexmond, 4. P. de Groot, 5. R. Blokzeijl, 6. P. Hogervorst, 7. J. van Rossem, 8. J. Roozen­burg, 9. D. Orgers, 10. A. Lugtenburg.

Liefhebbers: 1. H. Lap, 2. P. Nobel, 3. S. van Dongen, 4. W. Brouwers, 5. P. Stout, 6. M Drop, 7. W. Wielhouwer, 8. H. v. d. Oever, 9. P. v. d. Kley, 10. H. Ket.

 

ROTTERDAM.GROOT-IJSSELMONDE (31 mei).1979

Amateurs: 1. P. Bosch, 2. 1-1. van Weers, 3. A. van Asten, 4. J. de Groot, 5. G. Franken, 6. J. de KeUzer, 7. H. Craane, 8. J. Zwaan, 9. G. v. d. Sterren, 10. P. Kentie.

 

ROTTERDAM.LANGE HILLEWEG (6 augustus).1979

Amateurs: 1. H. de Boer, 2. A. Versluis, 3. W. Gomez, 4. P. Bosch, 5. R. den Boer, 6. G. Slot, 7. P. Sager, 8. A. van Aston, 9. A. Kraan, 10. G. Rotteveel.

 

ROTTERDAM.OUDE NOORDEN (11 juni).1979

Amateurs: 1. A. Kraan, 2. P. Gadde, 3. M. Huizinga, 4. P. Grootegoed, 5. B. Huveneers, 6. J. de Keijzer, 7. A. Jouvenaar, 8. A. van Asten, 9. G. Slot, 10. J. Klomp.

 

ROTTERDAM.OVERSCHIE.(1979.08.27)

Amateurs: 1. Harrie de Boer; 2. Wil van Montfoort; 3. Pim Bosch; 4. Johnny Broers; 5. H. Craane; 6. Jan Klomp; 7. Jan Zuijdweg; 8. K. den Hartog; 9. J. de Keijzer; 10. Hans Steekers

 

ROTTERDAM.SCHIEBROEK (14 juli).1979

Amateurs: 1. J. Zuijdweg, 2. R. Kos, 3. Th. Hogervorst, 4. H. Craane, 5. R. den Boer, 6. H. Hoek, 7. J. de Keyzer, 8. F. Grootzwagers, 9. P. van Rij, 10. W. van Montfoort.

 

ROTTERDAM.WAALHAVEN (27 mei).1979

Nieuwelingen: 1. R. de Haan, 2. M. Philips, 3. T. Scheuten, 4. P. Inholz, 5. J. van Dis, 6. H. van Staten, 7. J. Siemens, 8. W. Ender, 9. R. Mackay, 10. W. Pusten.

Liefhebbers en veteranen: 1. H. van Leeuwen, 2. H. Lap, 3. W. Brouwers, 4. G. van Noord, 5. J. v. d. Weijden, 6. G. v. d. Boogaard, 7. W. de Lange, 8. P. v. d. Berg, 9. W. Veen­boer, 10. L. v. d. Berg.

Liefhebbers en veteranen: 1. T. Koop, 2. A. Keizerswaard, 3. H. Uittenbogaart, 4. W. Tender, 5. H. Brinkman, 6. M. Drop, 7. B. Slangen, 8. P. Barendrecht, 9. B. v. d. Lubbe, 10. M. Reuselaar.

 

ROTTERDAM.ZUIDWIJK (9 juli).1979

Amateurs: 1. R. den Boer, 2. T. Vrolijk, 3. H. den Boer, 4. P. Bosch, 5. C. van Bragt, 6. A. Versluis, 7. P. v. d. Knoop, 8. H. v. d. Berg, 9. K. den Hartog, 10. H. Steekers.

 

RUCPHEN (9 september).1979

Amateurs: 1. M. van Vlimmeren, 2. P. Heeren, 3. H. de Boer, 4. G. Sintnicolaas, 5. F. Laurijssen, 6. P. Hofland, 7. R. Kos, 8, K. Sintnicolaas, 9. W. van Steenis, 10. W. van Oers.

Junioren: 1. J. Hanegraaf, 2. J. Lammerts, 3. J. Lieverst, 4. N. Hage, 5. K. Dingemans, 6. R. van Steen, 7. R. Heeren, 8. E. Veeke, 9. A. Stevens, 10. J. van Opstal.

Nieuwelingen: 1. G. van Mieghem, 2. T. Kuijpers, 3. K. Muis, 4. F. Pirard, 5. J. v. d. Poel, 6. N. v. d. Klundert, 7. T. van Loon, 8. R. de Groot, 9. A. van Loon, 10. C. Elshof.

 

RUINERWOLD (30 juni).1979

Amateurs: 1. Bennie Groen, 2. Jans Vlot, 3. Jan Dorst,

 

RUURLO (22 juli).1979

Amateurs: 1. E. Geserick, 2. B. v. d. Stelt, 3. W. v. d. Hoef, 4. H. Boom, 5. J. Scholten, 6. R. van Hooijdonk, 7. E. Dickhof, 8. W. Pater, 9. J. Dickhof, 10. J. Mulder

Liefhebbers en veteranen: 1. G. Draaijer, 2. J. Pluimers, 3. C. v. d. Leek, 4. N. Regter, 5. H. Rljks, 6. R. Aversteeg, 7. H. v. d. Horst, 8. G. Goldbach, 9. R. Oosterveld, 10. T. Kroeze.